1

Gorzkie Żale

Część I

2

1. Witaj, Matko uwielbiona,

Żalem serdecznym

zraniona,

Gdyć Symeon sprawiedliwy,

Opowiedział miecz

straszliwy.

Ref.: O Maryjo, o Maryjo,
Wielka Twoja żałość była.

3

Miecz ten wbił Ci się do

serca

Gdy ów okrutny morderca

Zabić chciał Synaczka

Twego

Lecz Bóg nie dopuścił tego

Ref.: O Maryjo, o Maryjo,
Wielka Twoja żałość była.

4

Ogrodzie Oliwny, widok

w tobie dziwny. Widzę

Pana mego na twarz

upadłego. Tęskność,

smutek, strach Go

ściska, krwawy pot

z Niego wyciska.

Ach, Jezu mdlejący,

prawieś konający!

5

Kielich gorzkiej męki

z Ojca Twego ręki,

ochotnie przyjmujesz,

za nas ofiarujesz. Anioł

Ci się z nieba zjawia, o

męce z Tobą rozmawia.

Ach, Jezu strwożony,

przed męką zmęczony.

6

Uczniowie posnęli,

Ciebie zapomnieli.

Judasz zbrojne roty

stawia przede wroty.

I wnet do Ogrójca

wpada,

z wodzem swym

zbójców gromada. Ach,

Jezu kochany, przez

ucznia sprzedany.

7

Chociaż ze swym ludem

obalony cudem, Judasz

z ziemi wstaje: Jezusa

wydaje. Dopiero się Nań

rzucają, więzy,

łańcuchy wkładają. Ach

Jezu pojmany, za

złoczyńcę miany!

8

Nie wyrok Piłata skazał

Zbawcę świata. Na

śmierć tak hańbiącą,

upokarzającą. Grzechy

moje to sprawiły, że do

krzyża Go przybiły.

Ach Jezu, ma wina Męki

Twej przyczyna!

9

10

Witam Cię, witam,

Przenajświętsze Ciało

któreś na krzyżu

sromotnie wisiało za

nasze winy, Synu

jedyny, Ojca

wiecznego, Boga

prawego Męki te

znosiłeś.

11

Dajem Ci pokłon Bogu

prawdziwemu. W tym

Sakramencie dziwnie

zakrytemu. Żebrzem

litości i Twej miłości,

byś gniew swój srogi,

o, Jezu drogi,

pohamować raczył.

12

Pobudka

13

Gorzkie żale,

przybywajcie,

Serca nasze przenikajcie.

Rozpłyńcie się, me źrenice,

Toczcie smutnych łez

krynice.

Słońce, gwiazdy,

omdlewają,

Żałobą się pokrywają.

14

Płaczą rzewnie Aniołowie,

A któż żałość ich wypowie?

Opoki się twarde krają.

Z grobów umarli powstają.

Cóż jest, pytam, co się

dzieje?

Wszystko stworzenie

truchleje!

15

Na ból Męki Chrystusowej

Żal przejmuje bez

wymowy.

Uderz, Jezu, bez odwłoki

W twarde serc naszych

opoki!

16

Jezu mój, we krwi ran

Swoich

Obmyj duszę z

grzechów moich!

Upał serca swego chłodzę,

Gdy w przepaść Męki Twej

wchodzę.

17

Hymn

18

Żal duszę ściska,

serce boleść czuje,

gdy słodki Jezus

na śmierć się gotuje;

Klęczy w Ogrójcu,

i krwawy pot leje,

Me serce mdleje.

19

Pana świętości

uczeń zły całuje,

Żołnierz okrutny

powrozem krępuje,

Jezus tym więzom

dla nas się poddaje

Na śmierć wydaje.

20

Bije, popycha

tłum nieposkromiony

Nielitościwie

z tej i owej strony,

Za włosy targa;

znosi w cierpliwości

Król z wysokości.

21

Zsiniałe potem

Krwią usta zachodzą,

gdy zbrojną ręką

Żołnierze w nie

godzą

wnet się zmieniło

w płaczliwe

wzdychanie serca

kochanie.

22

Oby się serce

we łzy rozpływało,

Że Cię mój Jezu,

sprośnie obrażało!

Żal mi, ach żal mi

ciężkich moich

złości,

Dla Twej miłości.

23

Lament duszy

nad cierpiącym

Jezusem

24

Jezu, na zabicie

okrutne, Cichy

Baranku przez

katów szukany,

Jezu mój

kochany!

25

Jezu, za trzydzieści

srebrników,

Przez

niewdzięcznego

ucznia zaprzedany,

Jezu mój kochany!

26

Jezu, w ciężkim

smutkiem i

trwogą Jakoś sam

wyznał, przed

śmiercią nękany,

Jezu mój kochany!

27

Jezu, na

modlitwie w

Ogrójcu

Strumieniem

potu krwawego

oblany,

Jezu mój

kochany!

28

Jezu, całowaniem

zdradliwym

od niegodnego

Judasza wydany,

Jezu mój

kochany!

29

Jezu, powrozami

grubymi

od swawolnego

żołdactwa

związany,

Jezu mój kochany!

30

Jezu, od

pospólstwa

zelżywie, przed

sądem Annasza

znieważany,

Jezu mój kochany!

31

Jezu, przez ulice

sromotnie

Do Kajfasza jako

zbrodniarz

targany,

Jezu mój kochany!

32

Jezu, przez

żołdaka srogiego,

ręką zbrodniczą

policzkowany,

Jezu mój kochany!

33

Jezu, przez

fałszywych dwóch

świadków

za zwodziciela

niesłusznie podany,

Jezu mój kochany!

34

Bądź pozdrowiony,

bądź pochwalony,

Dla nas zelżony

i pohańbiony!

Bądź uwielbiony,

bądź wysławiony,

Boże nieskończony!

35

Rozmowa duszy

z Matką bolesną

36

Ach! Ja Matka

tak żałosna!

Boleść Mnie

ściska

nieznośna,

miecz me serce

przenika.

37

Czemuś, Matko

ukochana, ciężko

na sercu

stroskana?

Czemu wszystka

truchlejesz?

38

Co mię pytasz?

Wszystkam w

mdłości, mówić

nie mogę z

żałości, Krew mi

serce zalewa.

39

Powiedz mi, o

Panno moja

czemu blednieje

twarz Twoja?

Czemu gorzkie

łzy lejesz?

40

Widzę, Syn mój

Ukochany, Jezus

w Ogrójcu

zalany, potu

krwawym

potokiem.

41

O Matko, źródło

miłości, niech

czuję gwałt Twej

żałości!

Dozwól mi z Tobą

płakać!

42

Któryś za nas cierpiał

rany,

Jezu Chryste zmiłuj się

nad nami. /3x

43

1

Ja wiem w kogo ja wierzę

Stałością duszy mej

Mój Pan w tym sakramencie

Pełen potęgi swej

To Ten co zstąpił z nieba co

życie za mnie dał

I pod postacią chleba pozostać

z nami chciał

44

2

Ja wiem w kim mam nadzieję
W słabości mojej moc
To Ten przed którym światło

pali się w dzień i noc

On moim szczęściem w życiu
On światłem w zgonu dzień
Zwycięża mroki grzechu
Rozprasza śmierci cień

45

3

Ja wiem kogo miłuję ,

Nad wszelki świata czar

Kto poi duszę moją ,

kto zna miłości żar

To król nad wszystkie króle
Wielki i słodki Pan
Co karmi dusze głodne
Ciałem i Krwią swych ran

46

O Jezu mój, o Zbawco mój

tyś bardzo cierpieć musiał

Gdyś klęczał tam

w ogrójcu sam

i krwawy pot wylewał

O Jezu nasz, o zbawco nasz,

o ratuj nas przy śmierci

Przyciągnij nas,

gdy przyjdzie czas

do wiekuistej chwały