NIECH ŻYJE KRÓLOWA!
sobota, 01 paz
dziernika 2011 22:48
Dostosuj wielkość czcionki:
NIHIL OBSTAT, Poznań, dnia 16 kwietnia 1935,
Ks. A. Żychliński.
IMPRIMATUR, Poznań, dnia 16 kwietnia 1935, Kuria Arcybiskupia - Bp Dymek, Wikariusz
Generalny, L. D. 6577/35 X. Jedwabski, Kanclerz Kurii Arcybiskupiej.
Ks. Robert Mader
NIECH ŻYJE KRÓLOWA!
Gdyby tyrani wiedzieli, jaką siłę daje różaniec tym, którzy go odmawiają, zakazaliby go odmawiać pod groz
bą
więzienia i wydalenia z kraju. Modlitwa ta, pełna dziecięcej pokory i męskiej wytrwałości, bardziej decyduje o
losach ludów, niż domyślają się politycy. Jej ostatecznym celem jest pogrom wrogów chrześcijaństwa i duchowa
odbudowa Jerozolimy. Spodziewamy się po sile modlitwy różańcowej nade wszystko wydatnej pomocy w
rozszerzeniu Królestwa Chrystusowego - pisał Papież Leon XIII w encyklice z roku 1895.
Maryja jest drogą do celu. Celem szturmu różańcowego jest międzynarodowe uznanie Królowania Maryi na
świecie, a przez to przybliżenie społecznego panowania Chrystusa. Demokratyczny nasz wiek mało ma
zrozumienia dla takich haseł.
Socjalizm dąży - jeżeli użyje się przenośni - do zniesienia szczytów i wypełnienia przepaści. Wszystko chce zmienić
w płaską równinę, wszystkiemu nadać jednolity obraz, wygładzić, wyrównać jak pustynię. Katolicyzm zaś jest
przeciwieństwem socjalizmu. W przeciwieństwie też do owego socjalistycznego ideału zrównanego w pustynię piasku
- niby dym strzelisty sięga ku niebu.
Katolicyzm, to u porządkowana hierarchicznie organizacja, gmach wzorowo rozbudowany od rzeczy najprostszych,
od dołów aż ku szczytom doskonałości.
Jakież piękne, rozumne i życiowe są więc te katolickie pojęcia hierarchii i porządku. Stworzenie dostrzegalne i
niedostrzegalne jest arcydziełem, a ponieważ składa się z rozlicznych i różnorodnych części, musi obejmować i
najwyższe, najdoskonalsze. Tym szczytem, do którego dochodzi, i w którym przejawia się doskonałość
wszechświata, jest Maryja - Maryja Królowa. I jakże piękną jest rola nabożeństwa różańcowego, które wśród
kwiatów i świateł, przez pieśni i modły ma stwierdzać Królowanie Maryi nad światem.
Trzeba zwalczać błąd szerzony przez protestantyzm, który dopatruje się przesady w katolickim uwielbieniu
Maryi i odrzuca wiarę w to szczególne stanowisko i znaczenie Maryi, panującej nad wszechświatem.
Maryja jest Matką Chrystusa. Chrystus zaś jest .Bogiem. Maryja jest zatem Matką Bożą. Nikt takiemu dowodzeniu
nie może się przeciwstawić. Wszak zrozumie to nawet dziecko. Nie może być większej godności dla stworzenia
ponad tę, gdy stanie się Matką swego Stworzyciela. Matka Boża jest przez to kimś więcej niż wszyscy ludzie. Nosi
koronę i berło. Zasiada na tronie. Dzierży władzę królewską nad całą ludzkością. Taka jest prawda o Maryi.
Nie ma w tym przesady. Jeżeliby była przesada, to chyba ze strony Boga, który nadał Maryi godność i stanowisko
przewyższające wszystkie inne na niebie i na ziemi. Ponieważ zaś nie można więcej uczcić Maryi niż Ją uczcił Bóg,
nie można też za wiele o Niej powiedzieć.
Maryja jest Współodkupicielką. Dała nam więcej aniżeli kiedykolwiek człowiek dał, da i dać może. Chrystus
jest pierwszą przyczyną Zbawienia, Maryja drugą. Chrystus jest z
ródłem naszego usprawiedliwienia: poprzez
Maryję wiedzie Jego droga. Maryja jest jedyną Pośredniczką wszelkich łask. Poprzez Maryję też zstępuje
Chrystus wśród nas.
Czy może istnieć większa zależność od kogokolwiek? Toteż jasnym jest, że w rozważaniach Tajemnic różańcowych
splatają się Imiona Chrystusa i Maryi. Jasną jak słońce staje się zatem prawda, że Maryja - Królowa Różańca - jest
Matką i Królową rodzaju ludzkiego.
Według nieomylnego dogmatu naszej wiary, Najświętsza Maryja Panna jest pełna łaski. Nie wymyślił tej prawdy
żaden ksiądz, nie odkrył żaden uczony. Sam Bóg to potwierdził przez usta Anioła: "Maria gratia plena!" -
Maryja łaski pełna! Wszystkie kanonizacje, jakich dokonano w ciągu 2 tysięcy lat, nie dorównają tej jednej
dokonanej z owego dnia Zwiastowania w skromnej izdebce Nazaretańskiej - 25 marca roku pierwszego. O ileż
więc wyższą i doskonalszą jest postać Maryi od tych wszystkich wielkich ludzi w dziejach świata i Kościoła -
podobnie jak morze przewyższa kroplę, a słońce swe promienie.
W różańcu nie ma przesady. Nie jest on bowiem niczym więcej, jak powtórzeniem i rozwinięciem słów Ewangelii
Świętego A
ukasza (1,28): A
aski pełna! - tej oficjalnej proklamacji Maryjnego Królestwa.
Nie powiemy też nigdy za wiele o Maryi. Niebezpieczeństwo w naszych czasach niewiary byłoby raczej w tym,
gdybyśmy rzekli zbyt mało. Litania Loretańska i różaniec, choć pełne tak drogocennych klejnotów ze skarbca
Najświętszej Dziewicy, choć tak cudne, to jednak nie są zdolne wypowiedzieć całej tej prawdy: Maryja, Królowa
Różańca - jest Królową wszechświata!
Każdy człowiek jest światem sam w sobie, w miniaturze. Wszystko, co dotyczy wielkiego świata, odbija się również
w tym małym światku. Możemy więc powiedzieć, że Maryja jest również Władczynią w tym królestwie, któremu na
imię człowiek! Cokolwiek Bóg w tobie sprawia, sprawia przez Maryję. Maryja jest Matką Bożą. Chrystus - naszą
Głową. W życiu i w świecie nadprzyrodzonym jesteśmy Jego członkami. Toteż jasnym jest,że Matka, która światu
dała ciało i jego Głowę, jest też Matką wszystkich członków tego ciała. Matka Chrystusa więc - na podstawie
prawa natury - musi być i naszą Matką.
Poczynamy się z Ducha Świętego, rodzimy się z Maryi Panny. Maryja żywi nas duchowo, piastuje nas, wychowuje,
strzeże. Wszystkie łaski pochodzą od Ducha Świętego. Tym warsztatem jednak, w którym nabieramy światła i siły, i
w którym się kształtuje nasza dusza, jest Serce Maryi. Dlatego wszystkie dzieci Boże są dziećmi Maryi. Gdy Ojcem
naszym jest Bóg, Matką jest Maryja.
Pojmujemy zatem, dlaczego w Kościele Katolickim nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny, a szczególnie
różaniec, ma tak wielkie znaczenie. Uwielbienie Maryi leży nam we krwi, jest dla nas jakby prawem natury. Nie
możemy postępować inaczej. Dzieci muszą kochać Matkę.
Taki stosunek do Najświętszej Maryi Panny wskazuje również, jaką powinna być miłość ku Niej i uwielbienie.
Uwielbienie Maryi ma być dziecięce! Nie ma się ono objawiać tylko w recytowaniu zdań wyuczonych na pamięć.
Cześć dla Maryi winna być czuła, pełna zachwycenia i entuzjazmu. Maryję trzeba kochać, jak nikogo na świecie po
Jezusie, bo oczywistym jest, że nikt nie kocha nas więcej od Matki, a szczególnie Matki tak serdecznej, pięknej,
dobrej, że nie może być nad Nią droższej, piękniejszej, lepszej - ani w niebie, ani na ziemi.
Nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny powinno być nieustanne. Dziecko, które zamieniłoby z matką tylko rano i
wieczorem kilka słów, a poza tym zachowywałoby się względem niej jak nieme, nie dawałoby dowodu naturalnego
do matki stosunku. Dzieci mówią z matką o wszystkim i zawsze. I my czyńmy tak samo. Mówmy z Maryją o
wszystkim: o sprawach własnych i cudzych, przyjemnych i smutnych, religijnych i światowych, rodzinnych,
politycznych i społecznych. Mówmy szczerze i otwarcie! Prośmy o radę, pomoc, pociechę. Jak nie będzie praca
szlachetną bez Chrystusa, bez dobrej intencji, tak też nie podejmujemy się żadnej czynności bez rady Matczynej i z
dala od Jej opiekuńczego oka.
Widzieliśmy, że różaniec i nabożeństwa na cześć Maryi ukazują nam Najświętszą Pannę jako Królową wszechświata i
Królową serc ludzkich. Z faktami trzeba się liczyć, bo mści się to na tym, kto je pomija. Pominięcie Maryi - to
nieszczęście. Nasze szczęście doczesne i wieczne, jak i dobrobyt nasz polityczny i społeczny - wszystko związane
jest jak najściślej z kultem Maryi. Różaniec, o ile nie jest tylko mechanicznym poruszaniem warg,
przygotowuje ,kontrrewolucję - zupełną przemianę serc i dusz .
y
ródło: Ks. Robert Mader  Maryja Zwycięży , Oficyna Wydawnicza  Q.S.D. ,Skawina 2006, s.8-12