iliada

Powstała na przełomie IX i VIII w. p.n.e. Podzielona na 24 księgi,
opowiada historię 40 dni dziesiątego roku oblężenia Troi przez Greków
(gniew Achillesa, największego z bohaterów greckich, z powodu odebrania
mu przez naczelnego wodza Greków - Agamemnona branki Bryzeidy, wycofanie
się Achillesa z udziału w walkach, klęski Greków, śmierć przyjaciela
Achillesa - Patroklosa z ręki Hektora, syna króla Troi - Priama, śmierć
Hektora w pojedynku z Achillesem, zbeszczeszczenie zwłok Hektora przez
Achillesa i wydanie ich Priamowi, pogrzeb Hektora). Księgi "Iliady"
wypełnia tematyka bohaterska i batalistyczna.
Genezy wojny trojańskiej szukać należy w starożytnych mitach. Oto syn
Króla Troi, Parys, przyjechał do Sparty, na dwór króla Menelausa i
pokochał jego żonę, piękną Helenę. Lekceważąc prawa gościnności, porwał
ją i uwiózł do Troi. Obrażeni Grecy wysłali posłów (Menelausa i
Odyseusza), żądając wydania porwanej. Lecz Priam ustąpił synowi i wbrew
uczciwości i rozsądkowi pozwolił zatrzymać Helenę. O Menelausa upomnieli
się wszyscy jego pobratymcy i z wielkim wojskiem przyciągnęli pod Troję,
przysięgając zemstę. Dziesięcioletnia wojna skończyła się całkowitą
zagładą miasta. Niemałą rolę w ostatecznym zwycięstwie Greków odegrał
Odyseusz. Podsunął myśl zbudowania wielkiego, drewnianego konia, w
którego brzuchu ukryci byli żołnierze greccy. Nieświadomi podstępu
Trojanie wprowadzili go na teren miasta. Nocą Grecy wydostali się na
zewnątrz, otworzyli bramy Troi, torując drogę swoim wojskom.
Ton tej epopei jest podniosły i heroiczny. Bohaterowie są wyidealizowani
- są herosami, półbogami.