Biblia (Ks.Hioba 37:1-24)(1) A na to drży moje serce, zda się, że z piersi
wyskoczy. (2) Tego huku pilnie słuchajcie, grzmotu, co z ust Jego wychodzi.
(3) Pod całym niebem latać każe błyskawicy, po krańce ziemi jej światło. (4)
Potem nastaje huk straszny, to grzmot zesłał Wszechmocny; nie wstrzymał go,
bo ciągle go słychać. (5) A Bóg cudownie grzmi swoim głosem, działając cuda
niepojęte. (6) Śniegowi mówi: Padaj na ziemię!, ulewie i deszczowi: Bądźcie
mocne! (7) Ludzi zamyka po domach, by każdy rozważał Jego dzieła. (8)
Zwierzęta zaszyte w kryjówkach nocują w swych legowiskach. (9) Burza
przychodzi z komory, zima nadciąga z północy, (10) mróz dany z tchnienia
Bożego i lodem ścięta powierzchnia wody. (11) Blask Jego chmury rozpędza,
słońce rozprasza obłoki. (12) Tu i tam ono krąży, idzie, by spełnić
zlecenia. Wszystkie nakazy wykona na całej powierzchni ziemi, (13) jako
upomnienie czy łaska lub jako miłosierdzie wysłane. (14) Posłuchaj, Hiobie,
zaczekaj! A cuda Boże zrozumiesz. (15) Czy wiesz, jak Bóg rozkazuje, jak
świeci z chmur błyskawicą? (16) Czy wiesz, jak w powietrzu mgły wiszą? Te
cuda są pełne mądrości. (17) Ubranie twoje gorące, gdy ziemia spoczywa bez
wiatru. (18) Potrafisz z Nim niebiosa rozciągać, twarde jak lustro z metalu?
(19) Poucz nas, co Mu odpowiedzieć, w ciemności nie możemy się bronić. (20)
Czy trzeba Mu zgłosić: Chcę mówić? Musi Mu człowiek powiedzieć, że ginie?
(21) Nie widać teraz światłości, jaśnieje poza chmurami. Zawieje wiatr i je
rozpędzi. (22) Z północy przychodzi blask złoty, to Boga straszliwy
majestat. (23) Wszechmocny jest - któż Go dosięże? Pełen potęgi, świętości,
bogaty w prawość, nie w ucisk. (24) Stąd Go się ludzie lękają. Nie zważa na
wszystkich mądrych sercem.
(Ks.Hioba 37:1-24)