Strona ramki








Dżinijska droga
wyzwolenia
 

Kazi rDevi

 

Doktryna dżinijska stanowi w przeciwieństwie do
buddyzmu zwarty i spójny system filozoficzny, który zakłada: (1) istnienie wielu
dusz jednostkowych (dżiwa),
(2) dusze mają następujące właściwości: nie ograniczone widzenie i zdolności
poznania, nie ograniczoną moc i błogość, (3) aktywność człowieka powoduje
osadzanie się w duszy subtelnej materii, czyli, karmana, (4) karman
osadzony w duszy ogranicza jej właściwości i w wyniku tego zachodzą nowe
narodziny. Sposób wydobycia się z kołowrotu narodzin i śmierci:

- należy prowadzić moralny tryb życia

- uniezależniać zmysły od wrażeń zewnętrznych,
gdyż wywołują one namiętności, natomiast uniezależnienie się zmysłów prowadzi do
osłabienia karmana

- stosować ascezę, gdyż jest ona najważniejszym
środkiem prowadzącym do zniszczenia karmana.

Wyzwolona w ten sposób dusza udaje się w
kierunku centrum świata, gdzie spotyka się i łączy z innymi duszami, tworząc
duchową wspólnotę.

Praktyka dżinijska.

Aby uzyskać wyzwolenie wyznawcy dżiniżmu musieli
się stosować do następujących zaleceń: trzeba być mnichem, należy spełnić pięć
ślubów, które mówią, że (1) należy oszczędzać każde życie, (2) mówić prawdę, (3)
nic nie posiadać, (4) niczego nie zdobywać i (5) utrzymywać czystość seksualną.
Ponadto należy być ostrożnym przy chodzeniu, mówieniu, zbieraniu jałmużny,
braniu do ręki jakiejś rzeczy i przy wypróżnianiu się.

Należy prowadzić rozmyślania na temat:
nietrwałości wszechrzeczy, bezsilności istot, następowania wcieleń, samotności
wszelkiej istoty, różnicy między duszą i ciałem, nieczystości ciała, powstawania
karmana, wieczności świata, wyjątkowości oświecenia i szlachetności nauki
dżinijskiej. Oprócz tego istnieją dwadzieścia dwie uciążliwości, którym powinien
oddawać się mnich dżinijski, między innymi są to: głód, pragnienie, upał, zimno,
kłujące owady, twarde łoże, obelgi itp.

Dżina


Tytuł twórcy podstaw doktryny dżinijskiej, dosł.
znaczy "zwycięzca". Jego właściwe imię brzmiało Wardhamana, lecz nosił również
przydomek Mahawira,
czyli wielki bohater. Urodził się w roku 549 przed Chr. w Wajśiali,
a zmarł w 474 r. Pochodził z rodu książęcego, podobnie jak Budda, a zatem
również urodził się w warnie kszatrijów, która wtedy nie zawsze uznawała
dominację braminów. Mając lat trzydzieści, opuścił dom i rozpoczął życie jako
asceta, wędrując po całych Indiach. Po dwudziestu latach wyrzeczeń spłynęło na
niego oświecenie, dzięki czemu stał się wszechwiedzącym. Od tego czasu rozpoczął
działalność nauczycielską, która trwała 38 lat, aż do samej śmierci. Jego
opiekunem był król Magadhy,
Bimbisara,
ten sam, który był protektorem Buddy.

Parśwa

Tradycja dżinijska podaje, że było 24
tirthankarów,
czyli "twórców brodów", wśród których ostatnim był Dżina a przedostatnim właśnie
Parśwa, na wpół legendarny, na wpół historyczny asceta i nauczyciel. Księgi
dżinjskie głoszą, że urodził się jako syn króla Benaresu
i w wieku lat trzydziestu stał się ascetą, a później osiągnął wszechwiedzę i po
założeniu ośmiu wspólnot zmarł w wieku lat stu, otoczony wielką czcią swoich
zwolenników.

        Odziani w
przestrzeń i biel

Dżiniści dzielą się na dwie sekty: digambarów,
czyli odzianych w przestrzeń i śwetambarów, czyli odzianych w biel.
Digambarowie chodzą całkowicie nago, co jest zgodne z najstarszą tradycją
dżinizmu, sam Mahawira również nie nosił żadnych szat i do końca życia chodził
nago, w przeciwieństwie do nich śwetambarowie
używają prostych białych szat i dopuszczają do ślubów zakonnych również kobiety,
których niejednokrotnie jest więcej niż mężczyzn.

Kanon dżinjski

 Do naszych czasów przetrwał tylko kanon,
należący do szkoły śwetambarów, natomiast pisma digambarów całkowicie
zaginęły. Kanon ten składa się z:

- dwudziestu członów (anga),
z czego zachowało się jedenaście

- dwunastu członów podstawowych

 -sześciu kodeksów, zawierających reguły zakonne

 -czterech tekstów podstawowych

 -szeregu rozproszonych i pojedynczych tekstów

Kanon ustalony został w tysiąc lat po śmierci
Dżiny i zapisano go w języku ardhamagadhi
(pół magadhi), w którym nauczał Budda, oraz w którym to języku spisano po raz
pierwszy kanon buddyjski.
 
(Tekst pochodzi z książki Znaki
Buddy).



Friko.pl - Darmowe serwery WWWFriko_stopka.style.display = 'none';