Bolesław Prus
SUKIENKA
BALOWA
Konwersja: Nexto Digital Services
Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment
pełnej wersji całej publikacji.
Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj.
Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie
rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez
NetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym można
nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji. Zabronione są
jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej
zgody
NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej
od-sprzedaży, zgodnie z regulaminem serwisu.
Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie
internetowym Nexto.pl.
SUKIENKA
BALOWA
Bolesław Prus
OSOBY:
PAN HORACY
GWIZDALSKI HELUNIA  jego córka
JAŚ  jego synek
KLIMCIA  przyjaciółka Heluni
AKTUIl  konkurent
ZOSIA  szwaczka
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
Przed kurtyną  niby ulica. Przechodnie idą w
różne strony. Uwagę zwraca elegancki, fir-
cykowaty miody człowiek. Zajęty sobą potrąca
niebacznie staruszka, który odwraca się oburzony
mówiąc:  Cóż to za błazen?" Młodzieniec nie
reaguje, może nie słyszy nucąc arie z  Traviaty".
W tej chwili spotyka CZA
OWIEKA PRZYZWOITEGO,
4/10
który wita się z nim serdecznie.
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
Jakież to szczęście, że spotykam .szanownego
pana Artura! Jak zdróweczko?
ARTUR
Dziękuję. Nienajgorzej. A
ata się pomalutku.
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
(Śmieje się) Znamy się na kawalerskich kłopotach.
Złota młodzież, panie. Ledwie się jeden dług
spłaciło, już drugi wyrasta z ogonem. A jak
cioteczka szanownego pana?
ARTUR
(Wzdycha) Dziękuję. Zdrowia.
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
(Ze współczuciem) Tak to w życiu bywa, że starość
hamuje drogę młodości. No, ale wcześniej czy
póz
niej... Zresztą przy talencie szanownego
pana...
ARTUR
A tak... oczywista... poradzić sobie można... tym-
czasowo.
5/10
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
Zawsze to mówię, że pan, szanowny panie Ar-
turze, lepiej znasz się na bilardzie niż Śniadecki na
trygonometrii sferycznej! Ha, ha, ha
ARTUR
(Skromnie) Nieco praktyki... Ale... najmocniej
szanownego pana przepraszam... (Patrzy na ze-
garek)
O dziesiątej umówiony jestem z panną Gwizdal-
ską...
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
O! W takim razie proszę pokornie o przebaczenie,
że zająłem cenny czas. Zwłaszcza że zatrzymując
szanownego pana miałem zamiar prosić o ma-
lutką przysługę. Powiem krótko: we czwartek żona
moja i ja wydajemy wieczorek... Znam mało przyz-
woitej młodzieży i dlatego ośmielam się prosić
pana o pomoc...
ARTUR
(Skwapliwie) Rozumiem i chętnie służę!
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
(Rozpromieniony) Gdzież szanowny pan mieszka?
6/10
Już od tak dawna pragnąłem złożyć wizytę...
ARTUR
(Zakłopotany) W tej chwili... to jest...
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
Domyślam się! Masz pan zapewne nieuregu-
lowany apartament jak większość warszawiaków,
hę, hę, hę... Więc tymczasem do widzenia, a przy
pierwszej sposobności. .. (Ściska czule rękę Artu-
ra, który wygląda tak, jakby mu frazes  o nieureg-
ulowanym apartamencie" nasunął jakąś myśl
znakomitą).
ARTUR
Przepraszam za ciekawość...
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
Owszem, panie, bardzo proszę!
ARTUR
Czy państwo Gwizdalscy są także inwitowani?
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
Panna Helena i jej ojciec?... Na śmierć zapom-
niałem!... Ale zaproszę ich niezawodnie, mam
nawet przy sobie bilety i natychmiast poślę...
7/10
ARTUR
Będę dziś u tych państwa i z całą przyjemnością
podejmę się pośrednictwa.
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
Pan taki łaskaw... tyle grzeczności!.. Musimy jed-
nak wstąpić gdzieś dla napisania adresu.
ARTUR
To zbyteczne. (Patrzy na zegarek) Nie mogę
zresztą...
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
Ach, tak... przepraszam. W takim razie...
ARTUR
Poproszę o bilet z zaproszeniem.
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
Służę uprzejmie. Przepraszam... roztargnienie,
widzi pan... Tyle spraw związanych z uroczystoś-
cią. (Wyciąga portfel, przerzuca papierki, wreszcie
podaje jeden).
ARTUR
(Wyjął ołówek, pisze na podanej sobie kartce i
8/10
czyta). M-me *) Kukalska nee **) Hebesowicz, z
małżonkiem, ma honor prosić M-elle ***) Helenę
Gwizdalską, wraz z ojcem, na wieczór tańcujący o
godzinie jedenastej we czwartek.
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
(Z zachwytem) Doskonale! A co? Czy nie uważasz
pan? Inteligentnie i z szykiem?...
ARTUR
(Kłaniając się) A zatem...
CZA
OWIEK PRZYZWOITY
Do czwartku. Uprzejmie dziękuję. Sługa uniżony.
Do zobaczenia.
ARTUR
Kłaniam się. Do widzenia. (Rozchodzą się w
ukłonach w przeciwne strony).
ODSA
ONA I
Pokój jadalny w domu Horacego Gwizdalskiego.
Umeblowany dość bogato, lecz raczej bez gustu.
Stół, krzesła, fotele stylowe. Drzwi na prawo do
przedpokoju, na lewo do sąsiedniego pokoju. Na
wprost widowni okno na, podwórze domu. PANNA
HELENA siedzi na krześle i zwija włóczkę. Sześcio-
9/10
letni Jaś stoi obok i trzyma młotek.
JAŚ
Proszę Helci!
HELUNIA
Czego chcesz, malcze?
JAŚ
Co to tam w kłębku grzechocze?
HELUNIA
Mówiłam ci już tyle razy że groch.
JAŚ
A prawda!... groch... (Chwila milczenia, w czasie
której kłębek kręci się i grzechocze w rękach Hel-
ci, a Jaś kręci się  jak dwa kłębki") Proszę Helci!
HELUNIA
Cóż tam dał Pan Bóg nowego?
JAŚ
Dlaczego ja mam takie nóżki krótkie, a Helcia
takie długie?
HELUNIA
10/10
Cicho bądz
, ty mała papugo! (Znowu pauza).
JAŚ
Proszę Helci!
Koniec wersji demonstracyjnej.
Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment
pełnej wersji całej publikacji.
Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj.
Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie
rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez
NetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym można
nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji. Zabronione są
jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej
zgody
NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej
od-sprzedaży, zgodnie z regulaminem serwisu.
Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie
internetowym Nexto.pl.