B/173: A.E.Powell - Ciało Astralne









Wstecz / Spis
Treści / Dalej
ROZDZIAŁ XXIII: JASNOWIDZENIE W PRZESTRZENI I CZASIE
Znane są cztery metody obserwowania zjawisk z dużej odległości:
1. Za pomocą prądu astralnego. Jest to metoda zbliżona do magnetyzowania stalowego
pręta. Zachodzi tu proces, który można nazwać polaryzacją za pomocą wysiłku
woli pewnej liczby równoległych linii atomów astralnych, łączących obserwatora
ze zdarzeniem, które pragnie on oglądać. Wszystkie atomy są tak uszeregowane,
że ich osie są ściśle równoległe do siebie i tworzą chwilowo rodzaj tuby, przez
którą jasnowidzący może obserwować zjawisko. Taka tuba może ulec uszkodzeniu
lub nawet zniszczeniu przez dowolny, dostatecznie silny prąd astralny, który
skrzyżuje się z nią przypadkowo.
Jasnowidz tworzy taką linię bądź przez transmisję energii od jednej cząsteczki
do drugiej, bądź przez użycie siły wyższego świata, działającej równocześnie
na wszystkie punkty linii. Ta druga wymaga większego stopnia rozwoju zdolności
psychicznych, w szczególności znajomości i umiejętności posługiwania się siłami
znacznie wyższego poziomu. Człowiek potrafiący w ten sposób stworzyć linię raczej
nie korzysta z tej formy, ponieważ widzi łatwiej i dokładniej dzięki swoim wyższym
zdolnościom.
Taki prąd lub tuba może być utworzony także nieświadomie i bez szczególnych
intencji, toteż często stanowi rezultat silnej myśli lub uczucia, rzutowanego
z jednego końca na drugi przez osobę widzącą lub widzianą. Kiedy dwie osoby
są połączone więzią uczuciową, wtedy prawdopodobnie przepływa między nimi stały
prąd wzajemnych myśli. W tych warunkach jakaś konieczność lub straszne wydarzenie
u jednej z tych osób może sprawić, że dojdzie do chwilowej polaryzacji prądu
i powstanie astralny teleskop.
Otrzymany w ten sposób obraz jest dość podobny do oglądanego przez lunetę;
twarze ludzkie są doskonale widzialne, choć małe. Niekiedy, ale stosunkowo rzadko,
możliwe jest również słyszenie za pomocą tej metody. Ma ona jednak swoje słabe
strony, ponieważ taki astralny teleskop działa tylko w jedną stronę i ma ograniczone
pole widzenia. Wzrok astralny patrzący przez taką tubę jest tak samo ograniczony
jak wzrok fizyczny w analogicznych warunkach.
Ten sposób jasnowidzenia może być ogromnie ułatwiony przez użycie fizycznego
przedmiotu, służącego za punkt wyjścia lub umożliwiającego skupienie siły woli.
Kryształowa kula stanowi jedną z najbardziej rozpowszechnionych i skutecznych
pomocy, ponieważ dzięki szczególnemu układowi jej esencji elementarnej pobudza
zdolności psychiczne.
Są ludzie potrafiący z góry określić, co będą w ten sposób oglądali, a więc
umiejący kierować teleskopem według własnej woli. Większość jednak tworzy tubę
przypadkowo i ogląda to, co akurat znajduje się na jej drugim końcu.
Niektórzy psychicy mogą posługiwać się teleskopem astralnym jedynie pod wpływem
mesmerycznym. Dzielą się oni na dwie kategorie:

potrafiących tworzyć tubę dla siebie;

patrzących jedynie przez tubę, utworzoną przez magnetyzującą osobę.
Czasami można oglądać przez tubę obrazy powiększone, ale jak się wydaje, tylko
wtedy, kiedy występują nowe, budzące się zdolności.
2. Przez rzutowanie myślokształtów. Metoda ta polega na wysyłaniu w dal mentalnego
obrazu własnej osoby, wokół którego skupia się materia astralna, i na zachowaniu
łączności z tym obrazem, niezbędnej do odbierania za jej pośrednictwem spostrzeżeń.
Tak stworzony kształt działa jak wysunięta w dal placówka świadomości jasnowidza,
a spostrzeżenia są przekazywane obserwatorowi drogą rezonansu. Jasnowidz może
wtedy widzieć niemal tak samo, jakby sam znajdował się na miejscu myślokształtu.
Przy zastosowaniu tej metody możliwa jest w razie potrzeby zmiana punktu obserwacyjnego.
Jasnosłyszenie wiąże się rzadziej z tym rodzajem jasnowidzenia niż z poprzednim.
Z chwilą gdy słabnie napięcie myśli, dochodzi do zaniku wizji, wobec czego niezbędne
staje się stworzenie nowego myślokształtu, aby widzieć na nowo. Ten rodzaj jasnosłyszenia
spotyka się raczej rzadko, wymaga on bowiem opanowania myśli i stanowienia subtelniejszych
sił. Jest również uciążliwy na dłuższe odległości.
3. Przez przenoszenie się w ciele astralnym we śnie lub w transie. Proces został
już wcześniej omówiony.
4. Przez przenoszenie się w ciele mentalnym. Ciało astralne pozostaje wtedy
przy ciele fizycznym. Jeśli więc zachodzi potrzeba ukazania się w świecie astralnym,
należy stworzyć tymczasowe ciało astralne, czyli mayavirupę. Możliwe jest również
uzyskiwanie wiadomości o odległych wydarzeniach przez przywołanie lub wywołanie
istoty astralnej (np. ducha przyrody) i nakazanie jej podjęcia odpowiednich
badań. Oczywiście nie jest to jasnowidzenie, ale zwykła magia. Aby odnaleźć
jakąś osobę w astralu, niezbędne jest nawiązanie z nią kontaktu, do czego wystarczy
drobny przedmiot na przykład fotografia, list napisany przez tę osobę. Operujący
w ten sposób człowiek wywołuje zasadniczą nutę poszukiwanego, który, jeśli przebywa
w świecie astralnym, natychmiast się odzywa. Ta właśnie nuta człowieka w sferze
astralnej jest czymś w rodzaju przeciętnego tonu, jaki wyłania się z całej różnorodności
wibracji, właściwych jego ciału astralnemu. Istnieją również podobnie przeciętne
tony ciała mentalnego i innych ciał każdego człowieka, które razem wzięte tworzą
jego akord mistyczny.
Wyćwiczony jasnowidz natychmiast nastraja własne ciało na ton poszukiwanej
osoby i siłą woli wysyła ten dźwięk. W którymkolwiek z trzech światów ona przebywa,
odpowiedź jest natychmiastowa i dostrzegalna dla jasnowidza który może się z
nią połączyć magnetycznie.
Inny rodzaj jasnowidzenia pozwala oglądać minione zdarzenia. Jest wiele stopni
tej zdolności, poczynając od osoby wdrożonej, mogącej badać kroniki Akaszy według
własnej woli, aż do osoby mającej wyłącznie fragmentaryczne wizje przeszłości.
Zwykły psychometra potrzebuje fizycznego przedmiotu związanego z przeszłym
wydarzeniem, które pragnie oglądać. Może on również posługiwać się kryształem
lub czymś innym dla zogniskowania swojej uwagi.
Kroniki Akaszy reprezentują Boską pamięć, a kroniki oglądane w sferze astralnej
stanowią jedynie odbitki z o wiele wyższej sfery i są bardzo niedoskonałe, fragmentaryczne
i często poważnie zniekształcone. Można je porównać do obrazów odbijających
się na powierzchni wody, poruszanej przez wiatr. W sferze mentalnej kroniki
Akaszy są kompletne i można je czytać z niezbędną dokładnością, ale to oczywiście
wymaga zdolności, należących do świata mentalnego.