"Odprawa posłów greckich" - polska tragedia humanistyczna (związek z tragedią antyczną, tematyka utworu, jego wymowa ideowa)









Kategoria:
Polski


Zakres:
Renesans


Tytuł:
"Odprawa posłów greckich" - polska tragedia humanistyczna (związek z tragedią antyczną, tematyka utworu, jego wymowa ideowa)


Dodano:
1999.07.23










- Utwór odwołuje się do tradycji antycznej: osadzony w czasie mitologicznej Troi (z Homera), obejmuje to przyjazd posłów greckich, którzy chcieli odebrać porwaną przez Parysa Helenę. Misja posłów kończy się klęską i staje się faktycznym początkiem wojny trojańskiej; Autor zachowuje wiele zasad typowej antycznej tragedii: Jedności: czasu (zaczyna się rano, a kończy wieczorem), miejsca (przed pałacem króla Priama), akcji (odprawa posłów); podział sztuki na epejsodiony i stasimony; klasyczna struktura akcji: prolog (monolog Antenora: sytuacja Troi przybywają posłowie greccy, Parys zbiera zwolenników, przekupuje); zawiązanie akcji (przybycie posłów); punkt kulminacyjny (rada trojańska podejmuje decyzją pozostawienia Heleny w Troi); katastrofa (przepowiednia Kasandry); Ograniczenie liczby aktorów do trzech na scenie; podniosły styl dla ważnych rzeczy. Jednak Kochanowski nie trzyma się jednak niewolniczo założeń greckich: nie ma ty samego momentu klęski - jest tylko jej zapowiedź; bohaterowie nie są tu w sytuacji bez wyjścia (Parys może oddać Helenę, posłowie greccy mogą zadecydować inaczej); nie ma fatum - ludzie sami decydują o swym losie; Autor używa nazewnictwa Rzymskiego; nie liczy się z epoką (używa nazw typowych dla Renesansu - szlachta, Bóg, Rzeczpospolita, sejm, itp. ogólnie realia tamtejszej Polski) tematyka (patrz punkt 21) humanizm: zmiany w klasycznej tragedii powstały pod wpływem szerokiej edukacji Kochanowskiego u innych wielkich humanistów europy (Włoch); krytyka głupoty (Erazm) i innych przywar ludzkich (dotyczących głównie Polaków) Idee: potrzeba zmian, gdyż w przeciwnym wypadku nastąpi katastrofa; propaguje wzorce (parenetyka), np. Antenora; interesy państwa są ważniejsze niż prywata; krytyka braku konsekwentności; wskazuje na boskie pochodzenie władzy, co zobowiązuje do przestrzegania pewnych zasad, oraz wiąże się z odpowiedzialnością przed Bogiem. (co jeszcze humanizm, jaka wymowa ideowa?)



Autor: Nieznany