Chase Richard
Narodziny wampira
Richard Trenton Chase urodził się 23 maja 1950 roku w Sacramento. Ju\
jako mały chłopiec
lubił ogień. Maltretował równie\
zwierzęta. Jego rodzina nie nale\
ała do najszczęśliwszych. On i
o cztery lata młodsza siostra byli ciągle zastraszeni przez dominującego ojca. W domu ciągle
wybuchały kłótnie. Nim skończył 10 lat, po raz pierwszy zabił - swojego kota. Potem robił to
częściej. Jako nastolatek du\
o pił. Często miał z tego powodu kłopoty, ale nie wyglądał na
człowieka który się tym przejmuje.
Spotykał się z kilkoma dziewczętami. Jedna z nich stwierdziła, \
e Rick nie
był zdolny do odbycia stosunku seksualnego. Nie mógł utrzymać erekcji.
Był to dla niego spory problem i w wieku 18 lat udał się do lekarza -
psychiatry. Dowiedział się, \
e bardzo częstym przypadkiem impotencji jest
hamowanie gniewu. Psychiatra powiedział te\
, \
e przyczyną mo\
e być
ukryta choroba psychiczna, jednak nie stwierdził tego z całkowita
pewnością.
Po wyprowadzeniu się z domu, mieszkał z du\
a ilością często
zmieniających się współlokatorów. Wszyscy wspominali trudny styl \
ycia
Rick Chase
Richarda, i jego uzale\
nienie od silnych narkotyków. Nawet nieliczni
przyjaciele uwa\
ali go za dziwaka. Pewnego razu zabił deskami drzwi od
swojej sypialni, poniewa\
stwierdził, \
e ludzie nie respektują jego prawa do prywatności.
Był bardzo pochłonięty wynajdywaniem czegokolwiek, co świadczyłoby o jego nienormalności.
Utrzymywał, \
e jego serce często się zatrzymuje, kości wychodzą z tyłu głowy, \
e coś nie w
porządku jest z jego \
ołądkiem. Kolejna wizyta u psychiatry. Tym razem wykryto u Richarda
schizofrenie paranoidalną. Przyczyną mogło być częste za\
ywanie silnych narkotyków. Został
zatrzymany na 72-godzinną obserwację. Lekarze zalecali dłu\
szy powód, ale Richard mógł
opuścić zakład kiedy tylko chciał. Zwolniono go po pewnym czasie.
Jego \
ycie powoli się zatrzymywało. Cierpiał na hipochondrię, był bardzo silnie uzale\
niony od
narkotyków. Był bardzo wyczerpany. Przy wzroście 180 cm wa\
ył około 65 kg.
Wkrótce Richard zaczął zabijać i obdzierać ze skóry króliki. A
apał je lub kupował. Zjadał ich
surowe wnętrzności. Często te\
pił koktajl zrobiony z jelit i krwi tych ślicznych zwierzątek.
Miało to powstrzymać proces zanikania jego serca. Pewnego razu wstrzyknął sobie krew królika.
Spowodowało to oczywiście skomplikowaną chorobę - sepsę.
Jako schizofrenik cierpiał te\
na ró\
nego rodzaju przywidzenia i omamy. Większość form
leczenia nie przynosiła \
adnych rezultatów. W 1976 roku uciekł ze szpitala. Znaleziono go w
domu jego matki. Następnie został skierowany do zakładu Beverly Manor. Po tym jak opowiadał
o swoich doświadczeniach z królikami i gdy znaleziono go poplamionego wokół ust krwią,
zyskał tam przydomek 'Drakula'. Krew wokół jego ust pochodziła od dwóch martwych ptaków,
które znaleziono na parapecie jego okna.
Po pewnym czasie został zwolniony i z tego zakładu. Uznano go za niegroz
nego dla otoczenia.
Jego rodzicom przyznano pewna kwotę pieniędzy z której mieli utrzymywać Richarda.
Richard po raz kolejny wyprowadził się z domu. Znów polował na zwierzęta. Złapane koty, psy i
króliki torturował. Pił ich krew. Czasem te\
kradł zwierzęta sąsiadów i potem opowiadał co
zrobił ich ulubieńcami. Wreszcie Richard kupił broń i zaczął się uczyć sprawnego nią
posługiwania.
Mimo tego, ze był chory psychicznie, nikt ze szpitala nie kontrolował stanu jego leczenia. Jego
matka przestała podawać mu lekarstwa, uznała \
e jest ju\
zdrowy. W 1977 roku skończyły się
te\
pieniądze na utrzymywanie Richiego. Pozostawiono go samemu sobie.
Pewnego dnia Richard zło\
ył wizytę swojej matce. Kobieta usłyszała jakiś hałas za drzwiami.
Otworzyła je by sprawdzić co się dzieje i ujrzała własnego syna. W ręku trzymał martwego kota.
Miał całą twarz i szyję we krwi. Matka nigdy nikomu nie wspomniała o tej niespodziewanej
wizycie.
3 sierpnia tego samego roku policja znalazła pick up'a Richarda, zaparkowanego niedaleko
Pyramid Lake w Newadzie. W środku, na siedzeniu le\
ały dwa karabiny i męskie ubranie.
Wszędzie było pełno krwi. Znaleziono tez wiadro, całe wypełnione krwią i wnętrznościami.
Niedaleko samochodu policjanci zauwa\
yli Richarda. Był nagi. Cały czerwony od krwi. Po
krótkiej gonitwie złapano go. Richard stwierdził ze krew jest jego, \
e przesiąkła przez jego
skórę. Wnętrzności w wiaderku pochodziły od krowy.
Wkrótce Chase stał się wiernym fanem dwóch morderców, działających niedaleko, zwanych
Hilside Stranglers (Bianchi i Buono). Czytał wszystkie artykuły na ten temat. Był
zafascynowany śmiercią.
Pierwsza ofiara
29 grudzień 1977 roku. Ofiarą był 51-letni Ambrose Griffin. Miał \
onę i dwóch synów.
Tego dnia wracali z zakupów. Gdy wnosili pakunki do domu, pani Griffin usłyszała dwa dziwne
odgłosy. Zaraz potem jej mą\
upadł. Wyglądało na to, \
e ma atak serca. Ju\
po chwili okazało
się \
e pan Griffin został postrzelony.
Jeden z synów pana Griffina zeznał, \
e widział w sąsiedztwie mę\
czyznę z karabinem.
Wezwano policję. Okazało się \
e karabin owego mę\
czyzny nie był tym z którego oddano
strzały.
Następnego dnia niedaleko domu państwa Griffin znaleziono łuski po nabojach. Detektywi
zauwa\
yli te\
podejrzanie często przeje\
d\
ający samochód, jednak nie ustalono \
adnych
szczegółów.
Po południu, w dniu w którym strzelano do pana Griffina, dwunastoletni chłopiec zeznał, \
e
widział młodego mę\
czyznę który strzelał ze swojego samochodu, brązowego Pontiaca Trans
Am. Chłopiec jez
dził niedaleko na rowerze. Mę\
czyzna był młody, miał dwadzieścia kilka lat,
ciemne włosy. Poddano go hipnozie i chłopiec przypomniał sobie nr rejestracyjny tego
samochodu. 219EEP. Jednak i to odkrycie niczego nowego nie wniosło.
Policja równie\
sprawdziła zawiadomienie otrzymane od pewnej kobiety. Zeznała ona, \
e 27
grudnia ktoś strzelał w kierunku jej domu. Jej mieszkanie znajdowało się w bliskiej okolicy
domu państwa Griffin. Przeszukano posesję i w kuchni znaleziono nabój, kaliber 22. Te same
naboje zabiły Ambrose Griffina.
W tym punkcie wszystkie ślady się urywały.
Intruz
13 stycznia 1978 roku Dawn Larson miała dziwne spotkanie z Richardem. Byli sąsiadami od pół
roku. Mieszkali w tym samym budynku przy Watt Avenue, we wschodnim Sacramento. Dawn
często widywała jak Richard przynosił do domu ró\
ne zwierzęta, mimo \
e było to zabronione.
Najdziwniejsze było to, \
e ju\
nigdy potem tych zwierząt nie widziała. Tego dnia Richard
poprosił ją o papierosa. Poczęstowała go jednym, jednak on nie pozwolił jej odejść. Puścił ją
dopiero wtedy gdy oddała mu całą paczkę.
Niecałe dwa tygodnie póz
niej, 23 stycznia pani Jeanne Layton zauwa\
yła mę\
czyznę
zbli\
ającego się do jej domu. Mę\
czyzna, młody, z dłu\
szymi włosami, starał się dostać do
domu przez drzwi na patio, jednak były zamknięte. Przeszedł do okien. Te równie\
były
zamknięte. Wrócił do drzwi prowadzących na patio. Tam stanął przed nią twarzą w twarz.
Mę\
czyzna nie okazywał \
adnych emocji, po prostu przyglądał się kobiecie po drugiej stronie
szyby. W końcu odwrócił się, zapalił papierosa i odszedł.
Robert i Barbara Edwards właśnie wrócili z zakupów i wnosili je do mieszkania kiedy usłyszeli
w kuchni jakiś hałas. Najwidoczniej intruz usłyszał ich i chciał uciec. Usłyszeli trzask ona na
tyłach domu, i wtedy jakiś młody rozczochrany człowiek pojawił się naprzeciwko nich. Państwo
Edwards chcieli go zatrzymać, jednak udało mu się wybiec z domu. Przez chwilę gonili go przed
domem, jednak mę\
czyzna przeskoczył ogrodzenie i zniknął.
Przybyli na miejsce policjanci zastali w mieszkaniu bałagan. Wszystko wskazywało na włamanie
w celu rabunkowym. Jednak napastnik, poza tym, \
e ukradł bi\
uterię, oddał mocz do szuflady z
ubraniami dziecka państwa Edwards i pobrudził kałem łó\
ko dziecka.
Napastnik wydawał się być nieuchwytny. Działał bez jakiegokolwiek zastanowienia,
spontanicznie wybierając domy. W końcu trafił do domu przy 2360 Tioga Way.
Kolejne morderstwa
Agent FBI, Robert Ressler, zapytał pewnego razu Richarda na jakiej podstawie wybierał swoje
ofiary. Ten odpowiedział, \
e szedł ulicą, podchodził do drzwi domów i chwytał za klamkę. Gdy
drzwi były zamknięte oznaczało to, \
e nie jest tam mile widziany.
Widocznie drzwi w domu państwa Wallin były otwarte. Napotkał tam 22
letnią Teresę Wallin, będącą w 3 miesiącu cią\
y. Zanim wszedł do
mieszkania, w skrzynce na listy schował naboje, kaliber 22. Otworzył
drzwi mieszkania i wbiegł do środka. Teresa właśnie miała wyrzucić
śmieci. Upuściła je, gdy Richard dwa razy do niej wystrzelił. Jedna kula
przebiła dłoń, którą Teresa wyciągnęła by się zasłonić i lekko drasnęła jej
szyję. Druga kula przeszła przez górna część jej czaszki. Teresa upadła,
wtedy Richard przystawił pistolet do jej skroni i oddał kolejny strzał.
Po chwili napastnik zaczął ciągnąć zwłoki do sypialni, zostawiając na
podłodze krwawy ślad.
zwłoki T. Wallin
Z kuchni przyniósł nó\
oraz pusty pojemnik po jogurcie. Znalazł go w
torbie na śmieci, którą Teresa miała właśnie wynieść.
David Wallin wrócił do domu około szóstej po południu. W domu panowała ciemność. Wszedł
do środka, gdzie czekał na niego pies. Jednak nigdzie nie było jego \
ony. Zdziwił się gdy
zobaczył, \
e sprzęt stereo jest włączony. Zauwa\
ył te\
torbę ze śmieciami a na dywanie jakieś
ciemne plamy, wyglądające jak olej. Wszedł do sypialni i zaczął przeraz
liwie krzyczeć.
Jego \
ona le\
ała w środku. Jej sweter był tak podciągnięty, \
e piersi znajdowały się na wierzchu.
Majtki miała ściągnięte na wysokości kostek. Nogi były szeroko rozło\
one w sposób
umo\
liwiający odbycie stosunku seksualnego. Lewy sutek był obcięty. Poni\
ej mostka było
wielkie rozcięcie. Na wierzchu znajdowały się jelita. Richard bardzo wiele razy kłuł ją w płuca,
brzuch, piersi. Wyciął jej równie\
nerkę i trzustkę.
Du\
o krwi znaleziono równie\
w łazience. Jak póz
niej ustalono, Richard wymazał sobie krwią
całą twarz i dłonie, oblizywał palce. Pojemnik po jogurcie równie\
cały był we krwi. To właśnie
z niego Richard pił krew Teresy. Jednak najbardziej odra\
ającą rzeczą było napchanie do ust
Teresy zwierzęcego kału. Wokół ciała było równie\
kilka okrągłych czerwonych śladów.
Wyglądały jak ślady wiadra, czy czegoś podobnego.
Dwa dni póz
niej, niedaleko domu państwa Wallin znaleziono martwe szczenię. Jakiś dziwnie
wyglądający mę\
czyzna kupił dwa szczeniaki od pewnej rodziny. Nie zwracał uwagi na płeć
zwierząt. Wkrótce potem znaleziono jedno szczenię martwe.
27 stycznia Evelyn Miroth pilnowała swojego 20-miesięcznego siostrzeńca. Evelyn mieszkała
niecałe półtora kilometra od domu państwa Wallin. 51-letni Dan Meredith był dobrym
znajomym Evelyn. Miała przysłać do niego swojego 6 letniego syna Jasona, jednak ten się nie
pojawiał. Zaniepokojony Danny wysłał swoja córkę by sprawdziła co dzieje się w domu Evelyn.
Mała dziewczynka zobaczyła jakiś ruch wewnątrz domu, jednak nikt nie otwierał drzwi. Wtedy
Danny postanowił osobiście sprawdzić co dzieje się u pani Miroth.
Danny Meredith le\
ał w hallu w du\
ej kału\
y krwi. Policjant który badał
miejsce zbrodni zauwa\
ył ranę postrzałową w jego głowie. Zauwa\
ył
równie\
krew w łazience, w wannie. Po chwili znalazł ciało Evelyn. Le\
ała
naga na łó\
ku w swojej sypialni. Miała szeroko rozło\
one nogi. Na głowie
miała ranę po kuli, jej brzuch był rozcięty, jelita znajdowały się na
zewnątrz. Obok ciała le\
ały dwa no\
e, całe we krwi. Wszystko wskazywało
na to, \
e Evelyn została zaskoczona przez mordercę podczas kąpieli.
Następnie została zaciągnięta do sypialni. Napastnik odbył z nią stosunek
analny, następnie sześć razy kłuł ją no\
em w odbyt tak głęboko, \
e
uszkodził macicę. Zrobił kilka nacięć na szyi, chciał te\
wydłubać oko.
Evelyn Miroth
Krwawy okrąg na dywanie sugerował, \
e napastnik znów u\
ywał jakiegoś
wiadra by zebrać krew. Kłuł no\
em równie\
organy wewnętrzne, to tłumaczyło du\
ą ilość krwi
w brzuchu. W odbytnicy Evelyn znaleziono du\
e ilości nasienia.
Za łó\
kiem policja znalazła ciało chłopca. Był to Jason. Strzelano do niego
dwa razy, w głowę, z bliskiej odległości.
Napastnik zostawił po sobie krwawe odciski butów. Były to te same ślady
jakie znaleziono w domu państwa Wallin. Policja odnalazła jedenastoletnią
dziewczynkę, która dosyć dokładnie opisała mę\
czyznę który kręcił się w
pobli\
u w czasie gdy zamordowano Evelyn i Dannyego. Według opisu był
to młody chłopak, w wieku około dwudziestu lat. Dziewczynka widywała
go ju\
wcześniej, dosyć często.
Okazało się równie\
, \
e zniknął samochód Dannego, czerwone kombi,
Jason Miroth
zaparkowany przed domem. Na miejsce zbrodni przybyła te\
Karen Ferreira
szukając swojego syna Davida którego rano zabrała szwagierka Karen -
Evelyn. Nikt go nie widział, ale znaleziono ślad po strzale w poduszce le\
ącej w dziecięcym
łó\
eczku. Było tam wiele krwi.
Jak się póz
niej okazało, Richard Chase pił krew Evelyn. Małego Davida zamordował w łazience.
Otworzył jego czaszkę, kawałki mózgu wrzucił do wanny. Gdy usłyszał pukanie do drzwi,
wystraszył się i uciekł zabierając ze sobą zwłoki dziecka. Zabrał je do swojego domu. Wyciął
kilka wewnętrznych organów i zjadł je.
Wszystko wskazywało na to, \
e Richard nigdy nie zostanie ukarany za tą serię morderstw,
jednak policja była ju\
na jego tropie.
Polowanie na wampira
Samochód pana Meredith znaleziono niedaleko jego domu, kluczyki od wozu były w środku.
Wtedy jeszcze policjanci mieli nadzieję, \
e malutki David \
yje. Parking na którym znaleziono
czerwone kombi Dannyego był niedaleko domu nr 15 na Watt Avenue. Tam mieszkał Richard
Trenton Chase. Jednak wtedy policja jeszcze o tym nie wiedziała.
Śledztwem zajęło się FBI. Robert Ressler i Russ Vorpagel zastanawiali się z kim mają do
czynienia. Wyobra\
ali sobie Richarda jako niezorganizowanego mordercę, cierpiącego na
psychozę. Morderca nie planował \
adnej zbrodni, nie robił nic lub bardzo mało by ukryć lub
zniszczyć ślady. Na miejscu zbrodni pozostawiał odciski palców, ślady butów. Prawdopodobnie
chodził te\
w ubraniu poplamionym krwią, nie ukrywał tego. Nie zdawał sobie sprawy z
konsekwencji swojego zachowania. Wiele wskazuje na to, \
e miejsce w którym mieszka jest
podobne do tego, jakie zostawia po sobie po dokonaniu morderstwa. Wszystkie morderstwa
zostały dokonane w tej samej okolicy, co sugeruje \
e morderca nie ma samochodu. Ukradł jeden
samochód, ale musiał tam dojść pieszo. A to sugeruje, \
e mieszka niedaleko. Wszystko tez
wskazuje na to, \
e morderca zaatakuje kolejny raz. Będzie mordował dopóki nie zostanie
złapany. Detektywi musieli pracować bardzo sprawnie i szybko.
Przypuszczalnie mordercą jest szczupły mę\
czyzna w wielki dwudziestu kilku lat. Detektywi
byli pewni, \
e znajdą w mieszkaniu poszukiwanego wiele dowodów świadczących o
popełnionych przez niego morderstwach. Prawdopodobnie mę\
czyzna cierpi na jakąś chorobę
psychiczną, za\
ywa narkotyki. Jest te\
z całą pewnością typem samotnika. Mo\
liwe, \
e gdzieś
pracuje, ale raczej dorywczo ni\
na stałe. Jego dochody są nieregularne. Prawdopodobnie
mieszka sam, jest paranoikiem.
Przesłuchano wiele osób które widziały białego mę\
czyznę je\
d\
ącego czerwonym kombi.
Mimo \
e policja sporządziła portret pamięciowy, na niewiele się on przydał. Jedyny dokładny
opis przestępcy podała owa jedenastoletnia dziewczynka.
W dniu w którym Robert Edwards przegonił nieznajomego mę\
czyznę ze swojego domu przy
Burnece Street, Nancy Holden miała niecodzienne spotkanie. Robiła zakupy w Town and
Country Village, niedaleko Watt Avenue i mieszkania państwa Wallin. Zobaczyła dziwnego
mę\
czyznę, który szybkim krokiem zbli\
ał się w jej kierunku. Wydawał się lekko
zdenerwowany. Nancy chciała uniknąć spotkania z nieznajomym, jednak mę\
czyzna zadał jej
dziwne pytanie.
"Siedziałaś na motocyklu gdy Kurt został zabity?"
To pytanie bardzo ją zaskoczyło. Przypomniała sobie, jak dziesięć lat temu zamordowano
chłopaka na motocyklu. Miał na imię Kurt. Wtedy te\
twarz mę\
czyzny wydała jej się kogoś
przypominać. Zapytała go kim jest. Przedstawił się jako Rick Chase.
Nancy przypomniała sobie, \
e w szkole średniej znała tego mę\
czyznę, Ricka Chase'a. Słyszała
\
e stał się narkomanem. Patrząc na niego, zdała sobie sprawę, \
e te plotki były prawdziwe. Był
brudny, zaniedbany. Wykonywał nerwowe ruchy. Rozmawiała z nim kilka minut. Wreszcie
udało jej się wyjść ze sklepu. Richard został przy kasie. Chciał ją dogonić na parkingu, miał
ochotę na przeja\
d\
kę. Jednak Nancy zamknęła drzwi, zasunęła szyby i odjechała. Wiedziała \
e
jest nieuprzejma, jednak chciała jak najszybciej pozbyć się starego znajomego.
Po zapoznaniu się z portretem pamięciowym, Nancy była pewna, \
e policja poszukuje Richarda.
Policjanci mieli tez inny trop. Półautomatyczny pistolet, kaliber 22, sprzedano w grudniu 1977
roku panu Richardowi Chase, zamieszkałemu przy Watt Avenue. 10 stycznia 1978 roku Richard
kupił amunicję.
Minęło kilka dni. Dawn Larson, oglądając portret Richarda w wiadomościach, skojarzyła go ze
swoim sąsiadem. W jego mieszkaniu, na ścianie widziała wielką mapę Sacramento, oznaczoną
czarnym atramentem. Jednak nie chciała mieć w nim wroga zgłaszając owo odkrycie policji.
Pięć dni po morderstwie w domu państwa Wallin policja miała ju\
sporo informacji na temat
Richarda. Detektywi wiedzieli o jego chorobie psychicznej, uzale\
nieniu od narkotyków, o
zatrzymaniu w szpitalu, w Nevadzie. Dowiedzieli się te\
gdzie Richard aktualnie mieszka. Dzień
po morderstwie Evelyn policja postanowiła odwiedzić mieszkanie przy Watt Avenue.
Detektywi dowiedzieli się od dozorcy, \
e za mieszkanie płaci matka
Richarda. Matka zdawała sobie sprawę z silnego uzale\
nienia syna od LSD.
Richard nigdy nie zapraszał jej do siebie, nigdy nie wpuścił jej do swojego
mieszkania.
W końcu policjanci zapukali do drzwi. Nikt nie otwierał. Po chwili przestali
pukać. Ta cisza wskazywała na to, \
e sobie poszli. Wtedy drzwi się
otworzyły i pojawił się Richard. Trzymał w rękach jakieś pudło. Po krótkiej
ale zaciętej walce Chase został aresztowany. Ubrany był w pomarańczowy
kombinezon, na którym było kilka ciemnych plam. Buty równie\
wyglądały
Rick Chase
jakby były poplamione krwią. Przy Richardzie znaleziono półautomatyczny
pistolet, kaliber 22. Na nim równie\
były ślady krwi. W tylnej kieszeni
kombinezonu znaleziono równie\
portfel Dannego Meredith, oraz parę lateksowych rękawiczek.
Detektywów zainteresowało równie\
pudło, które Richard wynosił z domu. Wewnątrz
znajdowały się poplamione krwią gazety i jakieś szmaty. Zabrano go na komisariat. Wszystkim
zale\
ało na szybkim przyznaniu się Richarda do popełnienia morderstw. Ten przyznał się
jedynie do zabicia kilku psów, nie wspominał o ludziach. Podczas przesłuchania inna grupa
detektywów przeszukiwała jego mieszkanie. Wcią\
była nadzieja, \
e znajdzie się jakiś ślad po
zaginionym chłopcu.
To co znalez
li w tym mieszkaniu budziło obrzydzenie. Prawie wszystko miało na sobie ślady
krwi - jedzenie, szklanki, prawie wszystko. W kuchni znaleziono kilka drobnych kości, w
lodówce kilka pojemników z częściami ciała. W jednym z pojemników znajdował się ludzki
mózg. Elektryczna maszynka do mięsa nie była wyczyszczona, czuć było zapach zgnilizny.
Znaleziono tak\
e trzy obro\
e, jednak nigdzie nie było śladu jakichkolwiek zwierząt. Na stole
le\
ała ksią\
ka ze zdjęciami części ludzkiego ciała. Obok rozło\
ona byłą gazeta z zaznaczonymi
ogłoszeniami dotyczącymi sprzeda\
y psów. Na kalendarzu, przy datach morderstw w domach
państwa Wallin i Miroth, Chase napisał słowo 'dzisiaj'. Zaskakujące i przera\
ające było inne
odkrycie. Takie samo słowo widniało przy czterdziestu czterech innych datach tego roku.
Mieszkanie wyglądało strasznie. Jedyną pociechą był fakt, \
e wreszcie Richard znajduje się w
areszcie.
Proces
Dowody które zebrano w domu Richarda mogły zostać porównane z tymi, które policja zebrała
na miejscach zbrodni. Zebrano wiele próbek krwi z ubrań Richaeda, a tak\
e włosy. Gdy
policjanci chcieli pobrać próbkę krwi Chase'a, ten stawiał opór. Wtedy jeszcze detektywi nie
wiedzieli dlaczego Richard boi się stracić nawet troszkę krwi.
Rick dostał adwokata z urzędu. Był nim Farris Salamy. Ju\
na samym początku został
oddzielony od detektywów starających się wyciągnąć jakieś zeznania od Chase'a.
Detektywi wcią\
szukali zaginionego chłopca. Odwiedzili mieszkanie matki Roberta. Kobieta
odmówiła jakiejkolwiek współpracy, zapewniając detektywów, \
e to co znalez
li przeciwko
Richardowi wcale nie świadczy o jego winie.
Richard przyznał się współwięz
niowi, \
e pił krew, poniewa\
cierpiał na posocznicę. Potrzebował
zdrowej krwi i był ju\
zmęczony chwytaniem i zabijaniem zwierząt.
24 marca znaleziono chłopca, a właściwie to, co z niego zostało.
Kościelny znalazł pudło z częściami dziecka płci męskiej. Natychmiast
zawiadomił o tym policję.
Detektywi którzy przybyli na miejsce odkrycia od razu poznali ubranie
nale\
ące do zaginionego chłopca. Ciało pozbawione było głowy, która
le\
ała osobno. Był w niej ślad po kuli. Było te\
kilka śladów po
pchnięciach no\
em, kilka \
eber było połamanych. W pudle znaleziono
tak\
e pęk kluczy zabranych z samochodu nale\
ącego do Dannego
Meredith.
Głównym oskar\
ycielem w sprawie California kontra Richard Trenton
David Ferreira
Chase był Ronald W. Tochterman. śądał kary śmierci dla Richarda.
Obrona postanowił wykorzystać chorobę Richarda jako główny czynnik łagodzący. Jednak
Tochterman był zdecydowany udowodnić, \
e Richard dobrze wiedział co czyni, doskonale
wiedział co jest dobre a co złe, i \
e nie był w \
aden sposób zmuszany do popełniania tych
okrutnych morderstw.
Częścią jego strategii była legenda o Draculi. Du\
o czytał na temat szczególnie krwawych
zbrodni, o brutalnych rytuałach w ró\
nych kulturach, polegających na piciu krwi ofiar. Krew ta
miała wzmocnić zdrowie spo\
ywającego ją. Chciał udowodnić, \
e nawet gdy Rick mocno w to
wierzył, to owa wiara nie usprawiedliwia morderstwa. To nie mo\
e być przyczyną do
pozbawienia kogoś \
ycia.
Ze względu na lokalny rozgłos, proces został przeniesiony o dwieście km na południe. Richarda
przebadało wielu psychiatrów. Jednemu z nich przyznał się, \
e bał się zabijać swoje ofiary.
Obawiał się tego, \
e przyjdą po niego po śmierci. Nie było jakichkolwiek dowodów na to, by
Richard czuł się do czegoś zmuszany. On po prostu uwa\
ał, \
e krew jest dobrym lekarstwem, ma
działanie terapeutyczne. Psychiatrzy uznali go za osobę antyspołeczną, nikt nie odkrył w nim
schizofrenika. Jego proces myślowy był prawidłowy, był świadomy tego co robi, wiedział \
e jest
to złe.
2 stycznia 1979 rozpoczął się właściwy proces. Richard został oskar\
ony o popełnienie sześciu
morderstw. Oskar\
yciel często powtarzał, \
e oskar\
ony mógł wybrać, i zadawał sobie z tego
wyboru sprawę. Często te\
zabierał ze sobą gumowe rękawiczki. Wszystko to wyraz
nie
wskazywało, \
e Richard planował owe morderstwa. W czasie procesu przedstawiono około 250
dowodów, z których najwa\
niejszymi były pistolet Ricka, i znaleziony przy nim portfel nale\
ący
do Dannego Meredith.
Pierwszym świadkiem był David Wallin. Zeznania około setki świadków trwały cztery miesiące.
Następnie miejsce dla świadków zajął sam Richrad. Wyglądał okropnie. Wa\
ył niecałe 48 kg.
Oczy miał zapadnięte i zamglone. Zeznał \
e podczas morderstwa pani Wallin był półprzytomny.
Dokładnie opisał natomiast krzywdy jakich zaznał w swoim \
yciu. Przyznał się, \
e pił krew pani
Wallin. Kolejne morderstwa pamiętał słabo. Wiedział \
e strzelił dziecku w głowę. Potem ją
uciął, a ciało wło\
ył do wiadra. Miał nadzieję na du\
ą ilość krwi. Wiedział, \
e dziecko to co
innego, ale nie wyjaśnił o co mu chodzi. Stwierdził tak\
e, \
e jego problemy biorą się z jego
niezdolności do uprawiania stosunków seksualnych,gdy był nastolatkiem. Powiedział tak\
e, \
e
jest mu przykro z powodu owych zabójstw.
Obrona \
ądała zmiany kwalifikacji czynu na morderstwo drugiego stopnia, jako \
e Richard był
chory psychicznie. To uchroniłoby go przed karą śmierci. Tochterman dowodził natomiast, \
e
Richard był seksualnym sadystą, potworem który doskonale wiedział co robi. Taka osoba nie
mogła otrzymać innego wyroku ni\
kara śmierci.
8 maja 1978 roku, po pięciogodzinnej naradzie, ława przysięgłych ustaliła werdykt. Richard
Trenton Chase został uznany winnym popełnienia sześciu mordertsw. Skazano go na karę
śmierci w komorze gazowej, w zakładzie San Quentin.
Wywiad FBI
Podobnie jak w innych przypadkach seryjnych morderców, FBI chciało dokładnie poznać
Richarda Trentona Chase. Robert Ressler opowiada o swoich spotkaniach z mordercą w ksią\
ce
"Whoever Fights Monsters".
Ressler opisuje, \
e ju\
w 1976 roku Chase wierzył \
e jego krew zamienia się w proch, w
związku z czym musi uzupełniać jej ilość. Dlatego potrzebował ofiar jako z
ródła świe\
ej krwi.
Mimo tego, Richard został wypuszczony ze szpitala psychiatrycznego, wbrew protestom
personelu.
Od czasu zatrzymania w Nevadzie, w sierpniu 1977 roku, do czasu gdy Chase zaczął mordować,
w grudniu tego samego roku, Ressler pokazuje bardzo wyraz
ny obraz postępującego 'rozkładu'
umysłu Richarda. Ju\
wcześniej zabił kota, kupił równie\
dwa psy, które równie\
zabił. Zaczął
te\
kolekcjonować artykuły dotyczące Dusicieli ze Wzgórz. W grudniu zakupił pistolet. Po tym
jak zastrzelił pana Griffina, kupił większość gazet opisujących to wydarzenie. Kupił równie\

więcej amunicji. W międzyczasie podpalił gara\
sąsiadów, poniewa\
przeszkadzała mu muzyka
której słuchali.
Richard przyznał się psychiatrze, \
e pierwszy raz zabił po tym jak jego matka nie zaprosiła go na
Święta Bo\
ego Narodzenia. Strzelał z okna swojego samochodu. Oddał te\
kilka strzałów w
kierunku innych domów. Nie były to przypadkowe strzały.
Chase powiedział funkcjonariuszom FBI, \
e mordował by uchronić swoje \
ycie. Powiedział \
e
przypomina zatrutą mydelniczkę. Wyjaśnił, \
e ka\
dy ma mydelniczkę. Gdy podnosisz mydło i
jest ono suche, wtedy jest wszystko w porządku. Jeśli mydło klei się, jesteś otruty, twoja krew
zamienia się w proch. Proch ten pochłania twoja energię i wy\
era ciało.
Richard twierdził te\
, \
e jest śydem - którym tak naprawdę nie jest. Był prześladowany przez
nazistów poniewa\
nosił na ramieniu gwiazdę Davida - której tak naprawdę nie nosił. Wyjaśnił
tak\
e, \
e naziści byli połączeni z kosmitami, którzy to telepatycznie nakazywali mu by zabijał i
uzupełniał swoją krew. Kosmici otaczali go ze wszytkich stron, i pracownicy FBI powinni ich
wykryć umieszczając na nim radar. Następnie wskazał na talerz w którym Ressler przygotował
obiad. Chciał, by posiłek przebadano na zawartość trucizny.
Ressler zauwa\
ył te\
, \
e inni więz
niowie wyśmiewali się z Richarda, namawiali go by popełnił
samobójstwo. Nie chcieli, by był w ich pobli\
u. Ressler, jako zawodowiec w badaniu zdrowia
psychicznego więz
niów, czuł \
e Richaed powinien zostać przeniesiony do szpitala
psychiatrycznego. Trafił tam na jakiś czas, jednak póz
niej wrócił do San Quentin.
Śmierć Wampira
Dzień po Świetach Bo\
ego Narodzenia 1980 roku, w trzy lata po morderstwach, stra\
nik zajrzał
do celi Richarda. Chase le\
ał na plecach, na łó\
ku, oddychał normalnie. Nie odpowiedział na
powitanie stra\
nika. To nie było niczym zaskakującym. O 11:05 stra\
nik zajrzał ponownie do
celi. Richard le\
ał na brzuchu. Miał rozło\
one nogi, stopy znajdowały się na podłodze. Ręce
miał zło\
one pod poduszką. Stra\
nik krzyknął na Richarda, jednak ten się nie poruszył. Wszedł
do celi i sciągnął Chase'a z łó\
ka. Wtedy okazało się, \
e Wampir z Sacramento, nazywany te\

Drakulą, nie \
yje.
Wezwano koronera. K. P. Holmes przeszukał celę i jako przyczynę zgonu podał samobójstwo w
wyniku połknięcia pigułek. Richard za\
ywał Sinequan, lek antydepresyjny i zapobiegający
halucynacjom. Otrzymywał go w postaci listków z trzema pigułkami. Najprawdopodobniej
zbierał je od jakiegoś czasu i teraz przedawkował. Bezpośrednią przyczyną zgonu było zatrucie
toksynami. Jego serce było w dobrej kondycji, mimo nieodpowiedniego stylu \
ycia. Więzienny
psychiatra zauwa\
ył, \
e Richard, odkąd znalazł się w więzieniu, cierpiał na zaburzenia zwiazane
z psychozą. Jednak nikogo zbytnio nie interesowała jego dziwaczna obsesja na punkcie krwi.
W 1992 roku, w oparciu o \
ycie i "twórczość" Richarda, powstał film pt. "Unspeakable".
Richard Trenton Chase wcią\
jest najlepszym przykładem niezorganizowanego mordercy.