ABC Amber Palm Converter, http://www.processtext.com/abcpalm.html
C:\Users\John\Downloads\J\Jonathan Carroll - Alarm.pdb
PDB Name: Jonathan Carroll - Alarm
Creator ID: REAd
PDB Type: TEXt
Version: 0
Unique ID Seed: 0
Creation Date: 30/12/2007
Modification Date: 30/12/2007
Last Backup Date: 01/01/1970
Modification Number: 0
Alarm (Alarm alone)
Jonathan Carroll
I żyli długo i szczęS
liwie. Do cholery , przecież tak właS
nie miało być !
Spotkali się , rozmawiali ze sobą , pokochali się , on poprosił , żeby wyszła
za niego za mąż, a ona zgodziła się ...dokładnie tak , jak to się miało
zdarzyć.
Ale choć mamy nadzieję, że istnieją jakieS
reguły, w rze-czywistoS
ci wcale ich
nie ma. Gorzej, bo staramy się po-stępować zgodnie z tym. co nie istnieje i
kończymy jak on: siedząc w pustym mieszkaniu, zastanawiając nie, gdzie ona
może być, co robi w tej właS
nie chwili, pewni, że jest to wspaniałe i
seksy, po prostu nieporównywalne z czymkolwiek, co robiła wspólnie z nim.
Widział tego drugiego mężczyznę- O to właS
nie chodzi, W publicznym
miejscu trzymała za rękę
faceta brodą a la van Dyck i w dodatku wytatuowanego! Wyglądał na
rowerzystę albo kierowcę
z ciężarówki, z tych, co noszą czapki z otworkami dla wentylacji.
A przecież zawsze nienawidziła tatuaży! Przynajmniej tak mówiła. Pamiętał
nawet, jak się wyraziła:
 Tatuaż jest jak trąd". No a teraz szła za rękę z panem trędowa-tym, podczas
gdy jej mąż siedział w pustym pokoju ga-piąc się w podłogę.
Na dodatek tęsknił za wszystkim, co się z nią wiązało, nawet za
tymi rzeczami, których szczerze nienawidził. Jej długimi czarnymi włosami
przyczepionymi do białej emalii umywalki na kształt dziwnie wykaligrafowanych
wzorów. Porozrzucanymi nieporządnie kosmetykami zajmującymi trzy czwarte
szafki.
Uporem. I tym sło-dziutkim głosem, kiedy przemawiała do kota, Każdej z tych
rzeczy.
Próbował wszystkiego, żeby o niej zapomnieć: Bali, drogiej wódki, randek z
agencji towarzyskiej, historii Hioba. Problem jednak w tym, że nie chciał o
niej zapo-mnieć- Nie chciał przestać myS
leć o jej uS
miechu, o jej długich
palcach, o tym, jak pogwizdywała krzątając się w kuchni. Jeszcze z nią nie
skończył.
A dzisiaj była ich rocznica. Cztery lata małżeńskiego szczęS
cia.
Zabrałby ją na kolację i prawił
komplementy. Kupiłby jej prezent - cos ekstrawaganckiego jak na ich
możliwoS
ci, bo ostatecznie miłoS
ć jest ważniejsza niż stan konta bankowego.
Może nawet wziąłby ją w jakąS
podróż. Położyłby dwa bilety na ich małym stole
i powie-dział:  Jutro będziemy w Londynie".
Kiedy tak siedział i myS
lał o tym, wydawało mu się, że mieszkanie roS
nie i
roS
nie wokół niego i wreszcie czuł się jak poS
rodku wielkiej stacji kolejowej.
W drodze do-nikąd!
Westchnął, podniósł się i postanowił pójS
ć się napić. Usiądzie sobie w barze i
poogląda mecz w telewizji. Co-kolwiek, byłe tylko oderwać myS
li od
niej. Może jego umysł pracujący na pełnych obrotach ustali, co do
chole-ry ma zrobić z resztą życia.
Na dworze było bardzo zimno i samochód nie chciał zapalić. Trrr... trrr...
Page 1
ABC Amber Palm Converter, http://www.processtext.com/abcpalm.html
trrr... gasł raz po razie.
Uchwycił mocno kierownicę poprzez wspaniałe skórzane ręka-wiczki, które
podarowała mu na ostatnie urodziny.  No dalej, skurczybyku, nie rób mi togo!
Nic dzisiaj", Tirr... trrr... znowu nic.
Zawsze kiedy silnik nie chciał zapalić, mówiła:  Mo-że go zalałeS
". Bo tylko
to wiedziała na temat samo-chodów. że jeS
li zbytnio pompujesz pedałem gazu.
za-lewasz motor. Więc za każdym razem gdy był jakiS
kłopot, według niej
musiało to być zalanie. Stroił so-bie żarty z tej jej wiedzy
samochodowej, aż wreszcie szczypała go w ramię, żeby przestał. Raz
zacięło się okno. Bardzo poważnie zapytał ją, czy nie myS
li, ze się
zalało...
Oparł głowę na kierownicy. Czuł się tak. jakby przyłożył do czoła nie kawałek
plastyku, ale lodu.
Bez cienia nadziei przekręcił jeszcze raz kluczyk i wtedy nagle sil-nik
zaskoczył. Dzięki Bogu!
W chwili gdy wyjeżdżał z parkingu, zobaczył niesym-patycznego sąsiada,
nazywała go: Niedobry pan
Musz-tarda".
Czy naprawdę ona będzie mu tak towarzyszyć przez cały wieczór?  Może jest
zalany", przezwiska, jakie nadawała ludziom, jej głos, kiedy przejeżdżał koło
miejsc, gdzie zwykle robiła zakupy. Czy to wszystko bę-dzie go torturować?
Nie. Bar, który wybrał, był bardzo przytulny. Przez kilka następnych
godzin czuł się tak, jakby
wylądował z powrotem na Ziemi. Przysiadła się do niego duża blon-dyna imieniem
Cora. Jej chłopak dbał, żeby nie zabrakło im picia. ZaS
miewali się nawiązując
nocną przyjax
ń. Tak właS
nie powinno być. Mili dla siebie ludzie,
opowia-dający historyjki i dowcipy tak S
mieszne, że chichoczesz aż do bólu
brzucha. Cory nie tknąłby za nic w S
wiecie, ale był jej wdzięczny, bo trzy
razy powtórzyła, że jest w jej typie.
Kiedy przycisnęło go, by pójS
ć do toalety i właS
nie miał się podnieS
ć,
usłyszał za sobą głos:
 CzeS
ć, Cora". CoS
szelmowskiego w tonie, jakaS
sugestia intymnoS
ci
podpowiedziały mu, że ten ktoS
musiał spędzić z Córą pewien czas w łóżku.
Odwrócił się i ku swemu przeraże-niu ujrzał pana
Tatuowanego van Dycka.
- CzeS
ć! Gdzie się podziewałeS
? Co żeS
ostatnio nabroił? - powitała go
najwyrax
niej zachwycona
Cora.
Nawet kiedy już zostali sobie przedstawieni. Złodziej żon nie patrzył na
niego, tylko w dekolt Cory.
- CzeS
ć, jak leci?
W jego głosie słychać było kompletny brak zaintereso-wania tym, jak leci
drugiemu mężczyx
nie.
W porządku, to był właS
ciwy moment! Odpowiednia chwila, żeby stanąć
przeciwko tej S
wini, przeciwko wła-snej słabej naturze, przeciwko
wszystkiemu, czym kie-dykolwiek był i czego nie zrobił.
Wstań. Złap chujka za koszulę, wyciągnij go na S
rodek sali, przyłóż mu. Zrób
coS
!
Akurat. Nie było w nim nic z Dżyngis-chana, ani jed-nego chromosomu. Ani
Dżyngisa, ani Johna
Wayne a, ani jaj, ani grandezzy, ani niczego. Niczego dobrego. Złe-go
zresztą też nie - sama bezbarwnoS
ć i bezużytecznoS
ć. Można to kupować na
tony i nawozić tym pole. Był tylko sobą, potrafiącym jedynie wstrzymywać
oddech i z za-czerwienionymi policzkami zaciskać pięS
ci, siedząc obok
mężczyzny, który ukradł mu żonę.
Nawet gdyby wyszedł od razu i tak przebywałby tam za długo. Cały alkohol,
który wlał w siebie tej nocy, gdzieS
wyparował i jego błogosławione
efekty zniknęły, zanim jeszcze wyszedł z budynku.
Page 2
ABC Amber Palm Converter, http://www.processtext.com/abcpalm.html
Wsiądzie do samocho-du i pojedzie. To właS
nie zamierzał zrobić. Jechać przed
siebie, by zabić ból i upokorzenie, mijając drogowskazy i stacje benzynowe,
jadąc donikąd. Tego właS
nie potrze-bował w taką noc.
Miał swoją wielką szansę, ale wszystko, co potrafił, to zaperzyć się. Więc
teraz pojedzie. A jeS
li będzie chciał jechać przez całą noc, sam w
samochodzie, który nic chce zapalić i przypomina mu o
żonie, niech tam. Bę-dzie jechał całą noc i zobaczy przez szybę samochodową,
jak wstaje S
wit. A nowy dzień zawsze przynosi nową nadzieję.
Chociaż zrobiło się Już wpół do drugiej, parking przed barem był pełen.
ZazdroS
cił wszystkim tym szczęS
liwym pijakom, siedzącym jeszcze w S
rodku- Z
goryczą stwier-dził. że zazdroS
ci właS
ciwie każdemu, kto nie jest nim.
Zanim zdążył zanurzyć się w pełnię smutku wywoła-nego tą myS
lą, usłyszał, jak
z tyłu ktoS
do niego podcho-dzi. Zaczął się odwracać i wtedy poczuł uderzenie
w tył głowy. Upadł.
Nie miał żadnych snów. Przeszedł prosto od rejestracji ostrego bólu do pełnej
S
wiadomoS
ci-  Gdzie u diabła ja jestem?" Ale nie mógł wymówić tych stów, bo
usta miał zakneblowane, a ręce związane z tyłu. Panowała kompletna ciemnoS
ć,
ale wiedział, że jest w czymS
, co się porusza. To był hałas, jaki robi
samo-chód. Był w samochodzie. Po kilku sekundach uS
wiado-mił sobie, ze leży w
bagażniku. Po tym, jak ktoS
go ude-rzył, został związany i wpakowany do
bagażnika!
Ogarnęła po panika. Zaczął się szarpać i usiłował krzyczeć mimo taS
my, która
zaklejała mu usta.
Nigdy w całym swoim życiu nie czuł się równie żywy. Nic nie liczyło się nigdy
tak bardzo jak to, by się
teraz uwolnić od taS
my, więzów i bagażnika. JeS
li nie wydostanie się w tej
chwili, oszaleje. I wreszcie coS
robił, nie leżał jak owca wieziona na rzex
.
Kopał i krzyczał, ile sił.
Nic się nie stało. Rzucał się, a samochód jechał dalej i choćby nie wiem czego
próbował, nic nie mogło tego zmienić. SzczęS
liwie pierwsza fala paniki
przeszła, przy-najmniej na jakiS
czas.
Zastanawiał się, kto u licha, chciałby go porywać. Nie miał niczego, nic nie
wiedział, nie dysponował
żadna władza. Jakież Czerwone Brygady, Ariańskie Braterstwo, LS
niąca Droga i
wszyscy mordercy wie-dzieli. że w ogóle istnieje? Czy powinien się poczuć
pochlebiony?
Może to jacyS
rozwS
cieczeni Arabowie, którym wystar-czyłby jakikolwiek
Amerykanin. Albo sadyS
ci. Zabiorą go do lasu wraz z walizka pełna
no, rzeczy, a kiedy je-go ciało zostanie odnalezione, nawet ci,
którzy na niego trafia, odwrócą się chorzy z obrzydzenia. Znowu
zaczął się
szarpać.
Na dobre lub złe, w chwilę po tym, jak dopadła go dru-ga fala strachu,
samochód gwałtownie się
zatrzymał. Trzasnęło dwoje drzwi. Nikt się nie odezwał, za to usły-szał kroki.
GdzieS
bardzo blisko w zamku obrócił się klu-czyk i klapa nad nim skoczyła w
górę. OS
lepiło go S
wia-tło.
- Wysiadaj!
- Nie może. jest związany.
- No taaa, Oba głosy należały do Amerykanów, l były znajome.
Po jakiejS
chwili ktoS
go przekręcił na kolana, a potem złapawszy go pod
ramiona, wyciągnął z samochodu. Po-nieważ S
wiecono mu cały czas prosto w
twarz, nie mógł zobaczyć, kto to.
Położyli go na ziemi. Czuł się jak sparaliżowany ocze-kiwaniom, co zaraz
nastąpi. KtoS
kopnął go w bok. Moc-ne kopnięcie, ale nie mordercze.
- Prz stań.
e
- Dlaczego? WidziałeS
, jak on uderzył?
Page 3
ABC Amber Palm Converter, http://www.processtext.com/abcpalm.html
Znowu te znajome głosy. Bardziej niż bólem i stra-chem jego umysł zajęty był
szukaniem odpowiedzi na pytanie, skąd zna te głosy.
R
wiatło zgasło. Zamrugał starając się odzyskać zdol-noS
ć widzenia.
Najpierw zobaczył dwie.
potem trzy pary nóg. Jedne były w trampkach, Takich samych, jak te,
które nosił jako nastolatek, wysokich, w czarno-białe pa-ski.
- Zdejmij taS
mę. Pozwól mu mówić, Teraz już nie ma znaczenia, czy go usłyszą.
KtoS
zaS
miał się złoS
liwie.
Trampki zbliżyły się i czyjaS
dłoń jednym brutalnym pociągnięciem zerwała
taS
mę z jego ust.
Mężczyzna krzyknął, ale nie z bólu, tylko dlatego, że tym, który mu zerwał
taS
mę, był on sam.
W wieku lat siedemnastu. On jako siedemnastolatek, w trampkach, w
wymęczonych dżinsach, na których matka naszyła mnóstwo łat i w krzyczącej
koszulce polo, którą dostał na ostatnie urodziny od swojej dziewczyny.
- Niespodzianka, dupku. Witaj w domu. Siedemnastolatek podniósł się i oparł
dłonie na wą-skich biodrach-
Od tamtego czasu nabrał sporo wagi. Pamiętał, jak kiedyS
kupował spodnie nr 32
zarówno w pasie jak i na długoS
ć. To były czasy.
- Spójrz na mnie - odezwał się głębszy głos i nagle zrozumiał, że i ten
należy do niego. Zawsze jeste-S
my zdziwieni słysząc samych siebie z
taS
my magnetofonowej. W ciągu trzydziestu sekund usłyszał siebie dwa razy
- z przeszłoS
ci i terax
niej-szoS
ci.
Przestraszony podniósł wzrok i zobaczył siebie wgapionego w sie-bie. To ja,
zrozumiał natychmiast. I
ten szkaradny czerwony sweter. Jego żona upierała się, że S
wietnie w nim
wygląda.
- Czy wiesz, kim jesteS
my?
Mimo że był oszołomiony, pytanie wydało mu się bezdennie głupie- Ale nic
chciał się narażać, więc tylko skinął głową. Ten drugi odpowie-dział mu
podobnym skinieniem.
- To dobrze, ponieważ ja nie wie-działem. Zabrało mi sporo czasu, za-nim to
zrozumiałem.
- Ja skumałem od razu - oznaj-mił z dumą siedemnastolatek-
- Zamknij się, dobra? JeS
li jesteS
taki sprytny, to jak tutaj trafiłeS
?
Podniósł wzrok na swoje dwie wczeS
niejsze wersje spoglądające na siebie
ze wS
ciekłoS
cią. Ich wzajem-na nienawiS
ć była oczywista.
- A ty, kurwa, na co tak się ga-pisz? - warknął siedemnastolatek.
Ale leżący na ziemi mężczyzna wiedział, że to blef. Pamiętał, jak
mając siedemnaS
cie lat bardzo sta-rał się udawać twardziela. Trzymał z
grupą łobuziaków najeżonych ni-czym kaktusy i niebezpiecznych jak ręczne
granaty. Wcale nic odznaczał się odwagą, ale był sprytny i potra-fił oszukać
innych, by uwierzyli, że jest jednym z nich, a to wystarczyło.
Zawsze był sprytny, ale teraz sie-dząc na ziemi, w tej niewyobrażal-nej
sytuacji, uS
wiadomił sobie coS
po raz pierwszy - jesteS
sprytny i wydaje
ci się, że to wystarczy, ale tak nie jest. Do czego doprowadziły go
wszystkie te S
wietne plany, kłamstwa i udawania, poS
ród których żył przez
lata?
OpuS
ciła go żona. praca, którą wykonywał okazała się znacznie mniej
interesująca, niż się
zapowiadała, miesz-kanie miało pozór tymczasowoS
ci. Pewna kobieta, z
któ-rą kiedyS
pracował,
powiedziała:  Spieprzyłam życie do poziomu absolutnej S
redniej". Kiedy
pierwszy raz to usłyszał, uznał
powiedzenie za zabawne. Teraz zrozu-miał, że było też prawdziwe. Użył całego
swego sprytu, by jego
życie również stało się S
rednie i takie już miało pozostać. Na zawsze.
- Alleluja! Nasz chłopczyk ujrzał S
wiatło - wykrzyk-nął siedemnastolatek.
Page 4
ABC Amber Palm Converter, http://www.processtext.com/abcpalm.html
A starszy mężczyzna pochylił się, by pomóc mu stanąć na nogi.
GłoS
no zaskrzypiały stawy w kolanach.
- Witaj w klubie. Teraz już mógł widzieć normalnie, a to. co zobaczył
wokół siebie, przejęło go dreszczem-
Bytu ich tak wielu, ubrani w tenisówki i podkoszulki, w garnitury, w bermudy i
sandały. Włosy obcięte na wiele różnych sposobów, twarze od bardzo chudych do
wręcz pucołowatych.
Ale wszyscy byli nim.
Oniemiały wpatrywał się w te różne odmiany samego siebie. To było jak
oglądanie albumu. Oto on w wieku siedmiu, dwunastu, siedemnastu, dziewiętnastu
lat. Z długimi paznokciami z czasu, kiedy poważnie myS
lał, że będzie zawodowo
grał na gitarze.
Ze
S
wieża rana, po tym jak spadł z roweru, ile wtedy miał? JedenaS
cie? Wszyscy
oni stali na wąskiej polnej drodze o drugiej nad ranem, wszystkie
jego wersje, spoglądające na niego lub rozmawiające cicho m ędzy sobą. Nie
słyszał tego. co mó-wili, ale i wiedział, że rozmawiają o nim. Ich twarze
wy-rażały całą gamę uczuć, od rozbawienia po obrzydzenie.
Zbierając resztę sił Jaka mu pozostała, wyszeptał, ma-jąc nadzieję, że ktoS
mu
odpowie.
- Co to jest? Dlaczego się tutaj znalazłem?
- Ponieważ jesteS
skończony. Twój czas się wyczerpał. A teraz się
tego dowiedziałeS
-
siedemnastolatek parsk-nął S
miechem. - Ponieważ jesteS
teraz taki sam jak my.
Zużyty i wyrzucony niby niedopałek.
Starszy mężczyzna położył opiekuńczo dłoń na jego ra-mieniu.
- Prawda. Wszyscy jesteS
my jedną osoba, ale ta osoba dorasta albo starzeje
się, czy jak chcesz to nazwać. Każ-dy z nas był jakimS
etapem, a kiedy ten się
skończy ... Siedemnastolatek odsunął go na bok i stanął nos w nos ze
skonfundowanym mężczyzna.
- Ja ci to wytłumaczę. Życie jest czymS
na kształt paczki papierosów, można
powiedzieć. To proste.
W paczce masz dwadzieS
cia sztuk, zgadza się? Wypalasz jednego, zostaje
dziewiętnaS
cie. Co robisz z niedopał-kiem? Rzucasz go na ziemię i zapominasz o
nim, ponie-waż się wypalił. Tyle tylko, że my się
nie wypalamy. Ale nikt o tym nie wie póki nie trafia tutaj. Tak jak ty teraz.
To wielki sekret życia.
- My wszyscy... - chłopak, na którego twarzy malował się gniew, zatoczył ręką
wielki łuk, obejmując zebranych - tworzymy jedną paczkę. Jedno życie.
Jednego człowie-ka. Ale dowiadujemy się o tym dopiero wtedy, gdy
zosta-liS
my zużyci i odrzuceni. Kiedy jest już za póx
no.
- Czy ja nie żyję? To znaczy, czy on nie żyje?
- OczywiS
cie, że nie. Nie bądx
takim egoistą. On po prostu wyciągnął z paczki
kolejnego papierosa.
Zarówno chłopak, jak i cała reszta, byli zachwyceni tym porównaniem. Gruchnęli
S
miechem.
Nie miał się do kogo zwrócić poza mężczyzną, który wczeS
niej łagodnie
dotknął jego ramienia.
Jednak i on tylko smutno pokiwał głową, potwierdzając, że wersja chłopca jest
prawdziwa.
Spojrzał na tłum. na siebie samego przez wszystkie minione lata i zrozumiał,
że to prawda. Nie było innego wytłumaczenia.
- Co stanie się ze mną, to znaczy, chodzi mi, z nim? Z cienia doszedł go
rozdrażniony głos:
- Kto to wie? Od nas oczekuje się tylko, byS
my sie-dzieli i czekali, aż
dołączy do nas. Stabilizacja.
Stabilizacja! Wszechmocny Boże, kiedy ostatni raz użył tego głupiego
słowa? W latach siedemdziesiątych? Być ustabilizowanym. Ustabilizowana
miłoS
ć.
Na pomoc!
Page 5
ABC Amber Palm Converter, http://www.processtext.com/abcpalm.html
Pierwsza noc reszty jego życia przeszła nie najgorzej. Chłopak w harcerskim
mundurku, on, rozpalił
ogień, in-ny przyniósł hot-dogi i bułki w pudłach. Siedemnastola-tek
użył swego noża, żeby je otworzyć. Mężczyx
ni obsie-dli ogień i jedząc
rozmawiali. Niektórzy drzemali, głów-nie ci młodsi.
KtóryS
próbował zaintonować jakąS
starą pieS
ń, ale inny kazał mu się zamknąć
,twierdząc, że nie wszyscy ją znają Swietną stroną tej nocy było, że
przy-pominała najwspanialsze klasowe spotkanie po latach. Mężczyx
ni znali jego
życie w najdrobniejszych szczegó-łach, więc przez kilka godzin zadawał im
niezliczone py-tania, ponieważ sam zapomniał tak wiele. Przypominało to
odnajdywanie skarbów, które stracił po drodze.
Umieli odpowiedzieć na każde z jego pytań. Po jakimS
czasie spędzonym razem
miał w zebranym towarzystwie swoich faworytów. Ale to było oczywiste.
Kto lubi same-go siebie przez cały czas?
Zawsze bał się S
mierci, ale je-S
li tak miał wyglądać koniec, nie było to takie
złe. Zaprowiantowanie zagwarantowane, a wspominki w mę-skim towarzystwie...
Nie! To było okropne, przerażające! Jak czekanie na Godota, tyle tylko, że nie
było żadnego Godota ani boga, na którego można by czekać, jedynie inne wersje
jego sa-mego, a jaką dawkę własnej osoby daje się wytrzymać.
I wtedy wyskoczyli z ostatnią niespodzianką. Kiedy pierwsze promienie słońca
przebiły się przez gęsty las, po-wiedzieli mu, żeby wsiadł do samochodu. Był
tak wykoń-czony, wypluty, że zrobiłby wszystko, co by mu kazali.
Do miasta wzięli go nie ci sami, którzy go stamtąd przywiex
li.
Siedemnastolatek już kilka godzin wczeS
niej zniknął w lesie, a starszy
mężczyzna siedział z uS
pio-nym dzieckiem na kolanach.
W milczeniu jechali w stronę znajomego miasta. Sie-dząc obok kierowcy patrzył
tępo na to. co do ostatniej nocy było jego S
wiatem. Minęli budynek, w którym
mieszkał, a potem miejsce pracy, to gdzie grał w kręgle, koS
ciół, w którym
brał S
lub.
Nie odezwał się aż do chwili gdy zatrzymali się przed domem, w
którym jego żona mieszkała z wytatuowanym van Dyckiem.
- Nie, naprawdę, ja nie chcę...
- Ciii. Po prostu patrz - powiedział jeden z nich. Kilka minut póx
niej pod dom
podjechała błękitna toyota metalic i wysiadł z niej van Dyck. Najwyrax
niej był
pijany, a uS
miech na jego twarzy jasno dawał do zrozu-mienia, jakim okazał
się niegrzecznym chłopcem tej no-cy. Czy spędził ją ze spotkaną w barze Córą?
Jaka to zresztą różnica?
Mimo wszystkich rewelacji ostatniej nocy mężczyzna siedzący obok
kierowcy rzucił się w przód krzycząc:
- Ty pieprzony skurwysynu.
l wtedy stało się coS
dziwnego: van Dyck zatrzymał się i położył dłoń na
karku. A potem powoli odwrócił aię w ich stronę.
Kiedy mężczyzna zobaczył twarz van Dycka. chwycił ciężko powietrze. Ponieważ
to też byt on, byli tą samą osobą. Różniła ich jedynie broda, tatuaż i
aura. GdzieS
po drodze zmienił się, stal się
człowiekiem poza prawem czy jakimS
dupkiem, a może kimS
poS
rednim. Jak to się
stało? Mężczyzna w samochodzie nie potrafił tego zrozu-mieć. Ale dowód
znajdował się o trzydzieS
ci kroków od niego, trzymając się dłonią za kark, z
wyrazem niedo-wierzania w pijanych oczach.
Mężczyzna w samochodzie zrozumiał nagle, że żona wcale nie opuS
ciła go. Po
prostu kochała go nadal w tej złej wersji. Czy ona zwariowała? Wszystko w tym
facecie krzyczało o kiepskim standardzie, kowbojskich hutach. tanim piwie i
braku kontroli. Co gorsza, prawdopodob-nie właS
nie spędził noc zdradzając
jedyną kobietę, którą kiedykolwiek kochał. Jak często się to
zdarzało? Jak mógł jej to robić?
Mężczyzna siedzący w samochodzie zacisnął pięS
ci i niewiele myS
ląc, zaczął
wysiadać z samochodu.
Kie-rowca złapał go i przytrzymał.
Page 6
ABC Amber Palm Converter, http://www.processtext.com/abcpalm.html
- Nie możesz tego zrobić. To jest zakazane. Przywiex
-liS
my cię tutaj, byS

zobaczył, że ona wcale cię nie zosta-wiła.
- Ale dlaczego nie wiedziałem lego wczeS
niej, w ba-rze? Dlaczego wtedy go nic
rozpoznałem?
- Nie możesz, póki nie znajdziesz się wS
ród nas i nie dowiesz się o wszystkim.
Czuł gniew, miał złamane serce, ale też był dziwnie uspokojony. To była
prawda, ona wcale go nie zostawiła.
Patrzył na tego szczęS
liwego kundla po drugiej stronie ulicy nienawidząc go
bardziej niż kogokolwiek kiedykol-wiek na S
wiecie. Nienawidził go, nawet jeS
li
to był on sam.
A potem nagle coS
zrozumiał i jego twarz rozpogodziła się. Zwrócił się do
kierowcy:
-
WczeS
niej czy póx
niej on także się zużyje. co? - po-kazał na van
Dycka, który właS
nie się
odwrócił i szedł w stronę domu.
US
miech kierowcy był pełen zrozumienia, pojawił się na niej taki
sprytny uS
mieszek, który towarzyszył mu przez całe życie.
- Zgadza się i jeS
li będziesz chciał, to ty przyjedziesz po skurwiela, kiedy
nadejdzie jego czas.
- Już wkrótce ! - krzyknął ten z tylnego siedzenia, unosząc zaciS
niętą
pieS
ć w znajomym salucie
 Czarnych Panter". Siedzący z przodu mężczyx
ni zawstydzeni umknęli
spojrzeniem.
Przełożyła
Dorota Malinowska
Skanował :
Infinite
CarpeNoctem
Page 7