Motyw domu, z którego się odchodzi i do którego się powraca.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Współczesność >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Motyw domu, z którego
się odchodzi i do którego się powraca.










kategoria:   J.polski
zakres:   Współczesność
dodano:   1999-11-28




Motyw domu. Z tym
terminem spotykamy się w każdej epoce literackiej, pojawia się on
już w starożytnej „Odysei”. Pojecie domu kojarzy nam się niemal
zawsze z rodziną, jest to miejsce, gdzie się wychowaliśmy, gdzie
obdarzono nas uczuciem miłości i nauczono kochać, wpojono nam
wartości moralne, które z pewnością przydadzą nam się w życiu
dorosłym. Jednak w życiu każdego człowieka przychodzi taki moment,
że musi on opuścić dom rodzinny, niejednokrotnie z przymusu i jest
to dla niego bardzo trudne, ponieważ w tym domu się wychował. Także
motyw ojczyzny bardzo często łączy się z motywem domu. Ojczyzna jest
domem całego narodu, który często broni jej do ostatniej kropli
krwi. Pierwszym utworem, który chciałbym przedstawić, jest
wspomniana we wstępie „Odyseja” Homera. Głównym motywem tego utworu
jest tułaczka i przygody głównego bohatera, powracającego do Itaki.
Król Odys rządził mądrze i rozważnie swym państwem Itaką, miał
kochającą żonę Penelopę, syna Telemacha i ojca. Niezmącony spokój
Odysa przerwała wojna trojańska, na którą to król musiał wyruszyć.
Dzięki przebiegłości i sprycie bohatera (zbudował konia
trojańskiego), zdobyto Troję. W czasie powrotu do domu zabił
jednookiego Cyklopa, syna Posejdona, za co bóg skazał go na
tułaczkę. Przez wiele lat wędrował po świecie i przeżywał różne
przygody. Zanim dane mu było wrócić do domu. Gdy po dziesięciu
latach wrócił do domu czekała na niego wierna żona, dorosły już syn
oraz ojciec, którzy byli bardzo szczęśliwi z powrotu Odysa.
„Odyseja” Homera jest utworem, który najlepiej ukazuje motyw
domu, do którego się powraca. Główny bohater dzięki swojej
chytrości, odwadze i postępowi, wykonuje wszystkie zadania na które
został skazany przez bogów, nie poddawał się, myśl o kochającej
rodzinie dodawała mu siły i odwagi, dzięki temu szczęśliwie powrócił
do kochającej rodziny i domu – Itaki. Następnym utworem, który
chciałbym przytoczyć jest przypowieść biblijna „ O synu
marnotrawnym”. Opowiada ona o ojcu i dwóch synach. Pewnego razu
młodszy syn postanowił opuścić dom rodzinny i udać się w świat.
Przed tym wydarzeniem ojciec oddał mu część majątku. Syn nie
zważając na prośby ojca o pozostanie w domu wyruszył. Kiedy wrócił
po kilku latach, nie miał grosza przy duszy, był zziębnięty i
głodny. Ojciec przyjął go z radością i bez wyrzutów, a nawet
wyprawił wielką ucztę na cześć powrotu syna do domu. Jedynym nie
zadowolonym z powrotu młodzieńca był jego starszy brat. Dziwił się
on ojcu, jak mógł przyjąć go z powrotem, biednego, bez pieniędzy.
Miał wielki żal do ojca o to, że on przez tyle lat ciężko pracował a
ojciec ani razu nie wyprawił mu przyjęcia. Przykład „syna
marnotrawnego” pokazuje nam, że mimo wybrania złej drogi życiowej,
zawsze możemy liczyć na miłość i wyrozumienie rodziców. Dla rodziców
najważniejsze jest dobro i szczęście dziecka. W razie problemów czy
kłopotów znajdziemy schronienie w domu rodzinnym wśród najbliższych.
W kolejnej epoce literackiej średniowieczu możemy znaleźć utwory
literackie zawierające motyw domu, z którego się odchodzi. Takim
przykładem może być utwór pt. „Legenda o św. Aleksym”. Święty Aleksy
pochodził ze znamienitej i bogatej rodziny kupieckiej. Gdy Aleksy
skończył dwadzieścia cztery lata, ojciec postanowił znaleźć mu żonę.
Niedługo potem papież udzielił mu ślubu z piękną córką cesarza
Famiane. Jednak w noc poślubną młody mąż postanowił zmienić swoje
dotychczasowe życie. W nocy Aleksy oddał żonie pierścień zaręczynowy
i zostawił list z wyjaśnieniem, a następnie uciekł z domu, żeby
oddać się służbie Bogu. Aleksy stał się ascetą, był poniżany i
wyśmiewany przez ludzi, siedemnaście lat żył pod schodami swego
domu, gdzie codziennie rano wyrzucano na niego nieczystości.
Aleksy opuszczając rodzinę nie liczył się z konsekwencjami swego
czynu. Nie myślał o tym, że jego odejście będzie wielkim ciosem dla
żony i rodziców. Przykład św. Aleksego jest przykładem na to, że
nawet działając w dobrym celu możemy skrzywdzić swoją rodzinę.
Kolejnym utworem, który chciałbym przedstawić jest „Pan Tadeusz”
A. Mickiewicza. Utwór ten jest epopeją narodową, a z definicji
epopei wynika, że traktować powinna o życiu narodu w ważnym dla
niego momencie historycznym. I faktycznie, ta historia szlachecka
opisuje życie szlachty polskiej na przełomie wieków. Tak więc można
powiedzieć, że uczynił poeta bohaterem swego poematu zbiorowość
szlachecką. Czy tylko po to aby utrwalić odchodzący w mrok historii
„kraj lat dziecinnych” ? na pewno było to zamiarem poety.
Drobiazgowość opisów świadczy o tym, że drogi mu był ten polski,
szlachecki swojski świat i chciał go zachować w pamięci Polaków.
Opisując go subiektywnie, z sentymentem, łagodzi wady i zgrzyty.
Budowa utworu decyduje o tym, że świat przedstawiony „Pana Tadeusza”
jest niezwykle sympatyczny. Jest to wyobrażenie ojczyzny
szczęśliwej. Soplicowo stanowi ostoję polskości, symbol
patriotyzmu i przywiązania do tradycji. Tytułowy bohater, pan
Tadeusz darzy wielkim sentymentem miejsce swojego dzieciństwa.
Świadczy o tym jego tęsknota za domem podczas pobytu w Petersburgu.
To właśnie w Soplicowie dokonały się największe zmiany w jego życiu
(prawda o ojcu i poznanie Zosi). Rodzina według Mickiewicza może
być szczęśliwa tylko w wolnym kraju „kiedyż nam Bóg wrócić z
wędrówki pozwoli. I znów dom zamieszkać na ojczystej roli”.
Uważam, że istotną sprawą w życiu człowieka jest posiadanie
domu. Większość czasu spędzamy w domu. Dom jest miejscem, gdzie się
wychowaliśmy, kojarzy nam się zawsze z miejscem gdzie spędziliśmy
nasze dzieciństwo, gdzie wpajano nam dobre obyczaje, kształtowano w
nas wartości na których musimy bazować w życiu dorosłym. Jego
wartość czujemy najczęściej wtedy gdy go utracimy, chwilowo lub na
stałe. Słowo dom ma wiele interpretacji. Dla mnie dom kojarzy się z
poczuciem bezpieczeństwa, z ciepłem rodzinnym, miejscem do którego
chętnie wracam. Dom jako rodzina czy dom jako ojczyzna to zawsze
jest miejsce nam bliskie, z którego trudno jest nam odejść. Już
staropolskie przysłowie głosi: „Wszędzie dobrze, ale w domu
najlepiej”.







Autor: OgR

Ocena : 3 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000