Chmury

Z opisywaniem chmur

musiaÂÅ‚abym siê bardzo Å“pieszyÃÅš -

juÂż po uÂÅ‚amku chwili

przestajÂÄ… byÃÅš te, zaczynajÂÄ… byÃÅš inne.



Ich wÂÅ‚aÅ“ciwoÅ“ciÂÄ… jest

nie powtarzaÃÅš siê nigdy

w ksztaÂÅ‚tach, odcieniach, pozach i ukÂÅ‚adzie.



Nie obciÂÄ…Âżone pamiêciÂÄ… o niczym,

unoszÂÄ… siê bez trudu nad faktami.



Jacy tam z nich Å“wiadkowie czegokolwiek -

natychmiast rozwiewajÂÄ… siê na wszystkie strony.



W porównaniu z chmurami

Âżycie wydaje siê ugruntowane,

omal Âże trwaÂÅ‚e i prawie Âże wieczne.



Przy chmurach

nawet kamieÃÄ… wyglÂÄ…da jak brat,

na którym moÂżna polegaÃÅš,

a one cóÂż, dalekie i pÂÅ‚oche kuzynki.



Niech sobie ludzie bêdÂÄ…, jeÅ“li chcÂÄ…,

a potem po kolei kaÂżde z nich umiera,

im, chmurom nic do tego

wszystkiego

bardzo dziwnego.



Nad caÂÅ‚ym Twoim Âżyciem

i moim, jeszcze nie caÂÅ‚ym,

paradujÂÄ… w przepychu jak paradowaÂÅ‚y.



Nie majÂÄ… obowiÂÄ…zku razem z nami ginÂÄ…ÃÅš.

Nie muszÂÄ… byÃÅš widziane, Âżeby pÂÅ‚ynÂÄ…ÃÅš.