Żyjemy dla Pana (homilia pogrzebowa) : Kazania, Homilie, Liturgia - Biblioteka Kaznodziejska



































Strona główna





Redakcja





Historia Pisma





Prenumerata





Kontakt






Bieżące wydanie
 
Archiwum
  Polecamy książki
  Sympozjum homiletyczne











W numerze





marzec/kwiecień 2011

spis treści
zamów prenumeratę



 









Ankieta





Czy wraz z drukowaną wersją chciałbyś otrzymać wersję elektroniczną naszego czasopisma?






TAK

NIE





 



 

wyniki | poprzednie

 

Głosów: 2669




 






styczeń/luty 2007 � SYTUACJE DUSZPASTERSKIE � Żyjemy dla Pana (homilia pogrzebowa) Drukuj



Homilia na pogrzebie zmarłej matki, która osierociła kilkoro dzieci; wykorzystano czytania: Rz 14,7-9.10b-12; Ps 27(26); J 11,21-27. „Jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana”.Gromadzi nas dzisiaj miłość wobec matki, żony, siostry, przyjaciółki, która pobudza nasze serca do chrześcijańskiej modlitwy o odpuszczenie winy i dar radości przebywania w Niebieskiej Ojczyźnie. Najlepszym darem, jaki możemy ofiarować jest nasza szczera modlitwa i ofiarowana za zmarłą Komunia święta. Jakie znaczenie będą miały zapalone znicze i złożone kwiaty, jeśli nie będzie im towarzyszyła szczera modlitwa do Boga, który jest jedynym Dawcą dóbr nieprzemijających?Życie i śmierć są ze sobą związane tak ściśle, jak nic innego na świecie. Spaja je Boża Opatrzność, jak powie święty Paweł: „Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu wiec i w śmierci należymy do Pana”. Nasze życie o ile zgodne z wolą Bożą objawia Jego miłość. Nie mamy żadnych wątpliwości, że przez miłość wiernej i troskliwej żony, kochającej matki zatroskanej o dobro dzieci, Bóg objawiał swą miłość. Niech zatem dziś i zawsze nie braknie naszego uwielbienia Boga za dobro, którego dokonał w życiu zmarłej Anny. Umiejmy dziękować, a pamięć wszelkich szlachetnych czynów zmarłej niech pobudza i nas do dobrego przeżycia zadanych nam dni.Stajemy dziś bezsilni, przepełnieni boleścią, a w naszych sercach rodzi się pytanie: dlaczego, dlaczego tak szybko, dlaczego tak wcześnie? Cisną się nam na usta słowa Marty: Panie, gdybyś tu był ona by nie umarła, gdybyś tu był nie pozwoliłbyś, aby śmierć pozbawiła dwójkę małych dzieci matki. Gdybyś był sprawy potoczyłyby się inaczej. Słowa te brzmią jak wyrzut i pewnie podobne uczucia rodzą się w nas. Jezus nie gani bólu i żalu Marty, z pewnością rozumie i nasz smutek, sam przecież zapłakał nad grobem przyjaciela Łazarza. W kazaniu na górze Chrystus nadaje ogromną wartość i sens naszym uczuciom: „błogosławieni, którzy się smucą”. Cierpienie i smutek otwiera nas na Boga, zaczynamy rozumieć, że nie ma nic trwałego na świecie, nawet nasi najbliżsi odchodzą, a pozostaje tylko pustka i ból. To chwile, kiedy najszczerzej możemy wyznać, że tylko Jezus pozostał.Jednoczy nas dzisiaj wiara w Chrystusa Zmartwychwstałego, z którą pragniemy towarzyszyć w ostatniej drodze śp. zmarłej. Tylko wiara i ufność Chrystusowi zdoła ukoić ból rozłąki z ukochaną zmarłą. Stając wobec tej najtrudniejszej tajemnicy naszego życia, zdajemy dziś egzamin z dojrzałości naszej wiary.Jezus pragnie, abyś wyznał wiarę w zmartwychwstanie, byś uwierzył, jak Marta słowom: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto wierzy we Mnie, choćby i umarł żyć będzie”. Tylko wtedy nad mrokiem cierpienia może zaświecić zorza nadziei i sensu. Uwierzyć Jezusowi, to dojść do przekonania, że śp. zmarła zmartwychwstanie. Nasza obecność tutaj, poczucie ciągłej, trwałej więzi ze zmarłą, jej obecność w naszych słowach, myślach, pamięci to wyrazy naszego głębokiego, ufnego przekonanie o wiecznym życiu, które Chrystus umacnia i potwierdza: „Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki”.Nasza wiara nie może pozostać bez wpływu na nasze życie. Zdamy egzamin wówczas, gdy wydarzenie w którym uczestniczymy, przemieni nasze życie, na nowo rozpali w nas pragnienie dobrego życia i przyszłej szczęśliwości. Przypomina nam apostoł: „Wszyscy przecież staniemy przed trybunałem Boga. Tak więc każdy z nas o sobie samym zda sprawę Bogu”. Stajemy w obliczu tej niespodziewanej śmierci z nadzieją, że Miłosierny Bóg przyjmie w ojcowskie ramiona śp. zmarłą matkę i nagrodzi jej macierzyńską miłość, a opuszczoną rodzinę umocni w bólu i tęsknocie.Żegnając zmarła matkę ufajmy, że Bóg będzie kontynuował dzieła swojej miłości i zatroszczy się o tych, których ta strata dotyka najbardziej, mówi bowiem Psalmista: „Pan moim światłem i zbawieniem moim, Pan obrońcą mego życia. Niech nie braknie także naszych serc i rąk by wspierać osamotnionych”.

autor: kl. Kamil Żyłczyński TChr




« poprzedni następny � wróć










Redakcja | Historia Pisma | Prenumerata | Kontakt



.ecreo h1 { font-size:11px; color:#999; font-weight:normal; font-family:Tahoma, Arial, sans-serif; display:inline; clear:none; background:none; padding:0px; margin:0px;}
.ecreo strong { font-size:11px; color:#999; font-weight:normal; font-family:Tahoma, Arial, sans-serif; display:inline; clear:none; background:none; padding:0px; margin:0px;}
.ecreo a { font-size:11px; color:#999; font-weight:normal; font-family:Tahoma, Arial, sans-serif; display:inline; clear:none; background:none; padding:0px !important; margin:0px !important;}


strony internetowe
Agencja Reklamowa Poznań









var art = "art-1";
if(art!="art0")
highSubItem( 'art-1' );
else
highSubItem( 'cat-1' );

















_uacct = "UA-4028585-2";
urchinTracker();


var gaJsHost = (("https:" == document.location.protocol) ? "https://ssl." : "http://www.");
document.write(unescape("%3Cscript src='" + gaJsHost + "google-analytics.com/ga.js' type='text/javascript'%3E%3C/script%3E"));


var pageTracker = _gat._getTracker("UA-4028585-2");
pageTracker._initData();
pageTracker._trackPageview();