ïż




Alternacja Ä™: Ä…
Typowa dla fleksji i derywaeji rzeczownikowej oraz liczebnikowej, wystÄ™puje także w kilku rdzeniach czasownikowych i czasownikowym suliksic -no . WystÄ™puje głównie przed koÅ„cówkÄ… zerowÄ… M (B) Ip. rzecz. mÄ™s. i żeÅ„. (dÄ™by: dÄ…b, zÄ™by ::Ä…h). Poza lym zachodzi w M-B liczebników głównych. W czasownikach allemal Ä… wystÄ™puje w temacie na przed zerowÄ… koÅ„cówkÄ… rodzaju mÄ™skiego w lennach czasu przeszÅ‚ego ('ÂÄ„iÄ™gnif) : siÄ™gnęła), w formach bezokolicznika (iÄ™kać â€Ã³ zlÄ…c), w formach imiesÅ‚owów na -jr> (zrobiwszy) uraz w formach tryhu rozkazujÄ…cego (zaprząż).
W derywaeji alternacja ta ma szerszy zakres obejmuje fonny odrzeczownikowe i odliczebnikowe. Alteniul ą pojawia się przed k -, lakże w formacjach Iwotzonyeh
Ahernacja Ä… â
Ä™ ograniczona jest wc fleksji do pojedynczych rzeczowników zakoÅ„czonych na Ä…c/-Ä…d: w D    : miesiÄ™cy) tira/ \ lm. (pieniÄ…dz . pieniÄ™dzmÄ„.W dcnwacji alternai Ä™.
wystÄ™puje przed ItirmauUimi o nagÅ‚osie samogÅ‚oskowym (bez ruchomego «?) oraz przed sufiksanti ny. nik (miesiÄ™czny). Do tej altcrnacji dochodzi regularnie w imiesÅ‚owach od czasowników giąć', ciąć, dąć. Ponadto wystÄ™puje w derywatach od kilku innych rdzcui czasownikowych, rzeczownikowych i przymiotnikowych.
Alternacja o : u (o)
Obejmuje fleksjÄ™ imiennÄ… i czasownikowÄ…. W derywacji brak jej tylko w czasownikach odczasownikowych. Alternacii podlega przede wszystkim o znajdujÄ…ce siÄ™ zwykle przed pojodyne/Ä… dźwiÄ™cznÄ… spółgÅ‚oskÄ… tematu (pozo m, n Å„) w poÅ‚ożeniu przez 0 fonologic/nyni lub przed suflkscm o nagÅ‚osie spółgÅ‚oskowym.
We fleksji imiennej allemal u pojawia siÄ™ przed koÅ„cówkÄ… zgrywÄ…: w M lm. rzeczowników (rowu; rów), D Im. rzeczowników r. Âżen i nij. (osoba: osób).
Wc fleksji czasownika ahernat u wystÄ™puje vv. kilku bezokolicznikach (-móc. -towe. -róść); formach uybu rozkazujÄ…cego (robiÄ™ â
rób); 3 os. Ip. r. mes. czasu przeszÅ‚ego (mógÅ‚. wiódÅ‚) i trybu przypuszczajÄ…cego (mógÅ‚by, wiódÅ‚by): imiesÅ‚owie przysłówkowym (wiódÅ‚szy).
W derywacji ahernacja ta zachodzi najczęściej przed sufik.sami -kii -ek. ko. ca. .siwo, -sko oraz formacjach na (O) i - u iworzonych paradygmatycznie. W derywatach odrzeczownikowych aliernui u wystÄ™puje, gdy tworzone sÄ… od lernaiów, w których alternacja zachodzi w c fleksji (osóbka, krówka). W tlerywatach od podstaw liczebnikowych (chsfófka. trójca) i czasownikowych (dowódca, stwórca) ora/ przymiotnikowych (grochówka. podst(MÓwka) alternacja ta jest regularna. Nieregularnie zachodzi w derywatach od czasowników suiiksalnych z rdzennym or (twórca, dozorca).
Alternacja n : o poświadczona jest tylko w kilku formach: młócić (omfoiy), -mówić (mowa, odmowa).