OSHO - Budda Drzemie w Zorbie
SPIS TREŚCI:
1) Żyjesz w kajdanach 1
2) Martwe religie 4
3) Smak medytacji 6
4) Szatan nie żyje 9
5) Robopata 11
6) Dziś jest nirwana 12
7) Zorba czy Budda? 15
8) Techniki medytacji 17
Mistyczna róża 17
Medytacja dynamiczna 17
Medytacje przed lustrem 18
Kundalim 19
Gibbensh 19
Gilotyna 19
Nadabrahma 20
Nataraj 20
Stop 20
Nie dwa 21
Jesteś tu? 21
Tak 21
Vipassana 22
Deautomatyzacja 22
9.Biografia OSHO 23
ŻYJESZ W KAJDANACH
Nie reprezentuję żadnego Boga, nie jestem niczyim przedstawicielem. Po prostu
reprezentuję samego siebie. Mogę mówić autorytatywnie o swoim doświadczeniu, ale to nie
może być apodyktyczne wobec ciebie. Gdybym powiedział: "Uwierz mi, jeśli uwierzysz - raj
jest twój. Jeśli będziesz wątpił - spłoniesz w piekle ...", wtedy byłoby to apodyktyczne wobec
ciebie.
Nie obiecuję ci żadnego raju, ani nie straszę cię żadnym piekłem. Moje słowa nie czynią
cię niewolnikiem, nie mogę dawać ci żadnych przykazań, nie mogę niszczyć twojej wolności
i odpowiedzialności za samego siebie. Mogę cię zapraszać i dzielić się swoim własnym
doświadczeniem.
Mogę być gospodarzem, a ty moim gościem.
Nie odrzucam niczego w twoim życiu, akceptuję cię totalnie takiego, jaki jesteś, i znajduję
sposoby, aby uczynić cię bardziej harmonijną całością.
Ludzie, którzy mnie otaczają nie są moimi wyznawcami, nie jestem niczyim przywódcą.
Przywódca to odpowiednie słowo w polityce, gdzie największy idiota przewodzi mniejszym
idiotom.
Nie potrzebuję żadnych wyznawców i podkreślam, że nie powinieneś wpadać w pułapkę
bycia wyznawcą, gdyż wtedy nigdy nie będziesz autentycznie sobą, nie będziesz zdolny do
samodzielnego rozwoju.
Musisz zrozumieć, że każda jednostka jest tak niepowtarzalna, że jeśli zaczniesz kogoś
wyznawać, wtedy automatycznie zaczniesz go naśladować. Wtedy stracisz swoją tożsamość.
- 1 -
Wtedy nie będziesz już sobą, lecz kimś innym. Wtedy staniesz się sztuczny, zakłamany,
rozdwojony.
Nie jestem zbawicielem, nie mogę uwolnić cię z kajdan, którymi się spętałeś. Możesz to
zrobić tylko ty sam. Ale ty kochasz swoje kajdany i chcesz abym cię z nich wyzwolił - to
absurd.
Jeśli ja mogę widzieć - ty też możesz widzieć. Jeśli ja mogę odczuwać - ty też możesz
odczuwać. Oczywiście będziesz widział i odczuwał w swój własny sposób. Poezja, która
powstanie, będzie nie moją, lecz twoją własną poezją.
Nie istnieje żadna skrzynka z nalepką "PRAWDA" - skrzynka, którą pewnego dnia
znajdujesz, otwierasz, widzisz jej zawartość i mówisz: "Wspaniale! Znalazłem prawdę!"
Nie istnieje żadna taka skrzynka.
Nie daję ci doktryny. Nie jestem nauczycielem. Traktuj mnie jako poetę, trubadura,
tancerza. To będzie bliższe prawdzie.
Wiele z naszych problemów wynika z tego, że nigdy się im nie przyglądamy, nigdy nie
skupiamy się nad nimi, by odkryć, czym naprawdę są.
Istnieje piękna przypowieść o młodym lwie, który wychowywał się wśród stada owiec.
Naturalnie myślał, że sam też jest owcą. Pewnego dnia stary lew przechodząc obok stada
owiec, zauważył tam młode lwiątko. Nie mógł uwierzyć własnym oczom: piękne lwiątko w
samym środku stada potulnych owieczek, które wcale się go nie bały, a ono samo
zachowywało się jak one. Stary lew podbiegł w kierunku młodego, który - podobnie jak
wszystkie owce - zaczął uciekać. Gdy w końcu został złapany, rozbeczał się jak owca. Stary
lew poprowadził go nad najbliższy staw i zmusił do spojrzenia na odbicie w wodzie ... młode
lwiątko ujrzało swoje własne oblicze i nagle... zaryczało jak prawdziwy lew.
Stary lew nie mówił: "naśladuj mnie", "masz tu dziesięć przykazań i stosuj się do nich",
"rób to, nie rób tamtego". Nie robił nic takiego, po prostu pokazał młodemu jego prawdziwe
oblicze, aby sam mógł rozpoznać w sobie nie owcę, lecz lwa.
Nagły ryk lwa ... przemiana - nie jesteś już żadnym chrześcijaninem, hinduistą,
mahometaninem - jesteś sobą.
Moja cała praca polega na tym, żeby zburzyć wszystkie kłamstwa, które cię otaczają, i nie
zastępować ich niczym - po prostu zostawić cię nagiego we własnej samotności. Tylko w
samotności możesz znalez
ć prawdę - bo to ty jesteś tą prawdą:
Człowiek nie nauczył się jeszcze, jak poznać piękno samotności. Zawsze tęskni za kimś,
zawsze pragnie być z kimś - z przyjacielem, z żoną, z mężem, z dzieckiem... z kimś.
Stworzył, więc społeczności, kluby, partie, ideologie, kościoły. U podstaw tego tkwi potrzeba,
by jakoś zapomnieć o własnej samotności. Będąc powiązanym z tak wieloma tłumami
próbujesz zapomnieć o czymś, co pojawia się natychmiast po zapadnięciu ciemności - o tym,
że urodziłeś się samotny, że umrzesz samotny, że cokolwiek robisz -jesteś samotny.
Samotność jest czymś esencjonalnie związanym z twoim istnieniem i nie ma sposobu, by
tego uniknąć.
Ludzie boją się samotności i robią wszystko by jej uniknąć. Pójdą do kina na kiepski film,
obejrzą mecz piłki nożnej... czy widzieliście coś bardziej idiotycznego? Kilku idiotów
przerzuca piłkę na drugą stronę boiska, kilku kolejnych idiotów odrzucają z powrotem... a
miliony innych idiotów gapi się na to, jakby działo się coś niezmiernie ważnego. W tłumie
czują się lepiej i zdrowiej, gdyż wokół jest tylu podobnych ludzi. Każdy wspiera każdego by
nie czuć się szalonym.
Wystarczą trzy tygodnie całkowitej izolacji: żadnych gazet, telewizji, radia, żony, męża,
dzieci. Trzy tygodnie bez religii, społeczeństwa, klubów, uniwersytetów... pojawi się lęk,
dosłownie oszalejesz. Będziesz zdumiony, widząc siebie w zupełnej samotności. Zrozumiesz,
że to, co robiłeś przez całe swoje życie, było niczym innym, jak tylko zakrywaniem dziur i
ran własnego istnienia, zakrywaniem ich pięknymi kwiatami. Ale kwiaty nie uleczą ran. Być
- 2 -
może odkryte rany mogą się zabliz
nić." Zakryte, wypełniają się coraz większą ropą.
Samotność to odkrywanie samego siebie. Osamotnienie to tęsknota za innymi,
dopominanie się o innych, uzależnienie od innych. Stąd, ktoś inny ma nad tobą władzę, a ty
masz władzę nad kimś innym.
Osamotnienie jest słabością. Samotność jest siłą.
Jesteśmy sobie obcy. Być może spotkaliśmy się i żyjemy razem, ale nasza samotność jest
zawsze z nami.
Przestań uciekać od siebie samego i zatapiać się w różnych rodzajach narkotyków, relacji,
religii. Nie przerzucaj własnych problemów na innych. Każdy musi sam rozwiązywać własne
problemy, a nie ma ich zbyt wiele -wszystkie są wynikiem jednego, którego nie rozwiązałeś
dotychczas. Problem ten tkwi w tym, jak wejść we własną samotność bez lęku? Moment, w
którym wejdziesz we własną samotność bez lęku, będzie tak pięknym i ekstatycznym
doświadczeniem, że nie istnieje nic, z czym mógłbyś to porównać.
Zaakceptuj samotność radośnie, wejdz
w nią tak głęboko, jak to tylko możliwe. Im głębiej
się znajdziesz, tym odleglejsze staną się wszystkie problemy. Nie ma już potrzeby
potrzebować, nie ma potrzeby być potrzebnym.
I chwila, gdy dotkniesz samego centrum własnego istnienia będzie oznaczała, że dotarłeś
do domu.
Rodzice, nauczyciele, księża... wszyscy oni pragnęli zrobić z ciebie coś zgodnego z ich
własnym wyobrażeniem. Nikt nie zostawił cię samego. Nikt ci nie ufał.
Ja tobie ufam. Chcę, abyś rozwijał się zgodnie z własną autentycznością i wiem, że
posiadasz wystarczające zdolności, by samodzielnie odkryć życie, miłość i śmiech.
Kto może wskazać ci drogę? Droga zasadniczo nie istnieje. Jesteś zawsze celem. Gdy ktoś
przychodzi do mnie i pyta o drogę, wtedy myślę tak: "Oto przybył następny szaleniec". I
muszę wymyślać drogi, które nie są drogami. Nie prowadzą nigdzie, gdyż nie ma, dokąd iść.
Każdy już tam jest.
Wymyślam ścieżki i sposoby tylko po to, aby cię zmęczyć, wyczerpać; abyś pewnego dnia
- zupełnie wyczerpany - po prostu porzucił wszelkie poszukiwania. Wyczerpany padasz na
ziemię...wyczerpany wszystkimi drogami i metodami, wyczerpany samym szukaniem...i
nagle ogarnia cię spokój, który wykracza poza rozumienie. I będziesz się śmiał, gdyż było to
przecież zawsze dostępne, ale ty ciągle gdzieś biegłeś.
Wszystkie drogi prowadzą GDZIEŚ. Prawda jest TUTAJ. Żadna droga nie może
doprowadzić cię do samego siebie.
Samo w sobie, życie jest czystą kartką i staje się tym, co na niej namalujesz. Możesz
namalować cierpienie, możesz namalować szczęście.
Człowiek jest całkowicie wolny. I to jest jego piękno i chwała. Musisz sam siebie
stwarzać, wszystko zależy od ciebie. Możesz stać się Buddą, albo Adolfem Hitlerem. Możesz
mordować, albo medytować. Możesz stać się wspaniałym rozkwitem świadomości, albo
możesz zamienić się w zautomatyzowanego robota.
Ale pamiętaj! Jesteś za to odpowiedzialny - ty, tylko ty, i nikt poza tobą. Życie nie jest ani
cierpieniem, ani szczęściem. Życie to czysta kartka i trzeba wykazać się dużą artystyczną
inwencją.
Urodziłeś się wolny, ale żyjesz w kajdanach. I zaakceptowałeś te kajdany bardzo chętnie i
radośnie, gdyż są zrobione ze złota. Kajdany władzy, prestiżu, powszechnego poważania -
wszystkie są pokryte pięknymi kwiatami.
I pragniesz ich więcej, coraz więcej, bo myślisz, że one cię zdobią; myślisz, że są celem
życia i jego znaczeniem.
Problem nie tkwi w tym, jak osiągnąć wolność. Wolność jest twoją wewnętrzną naturą.
Nie musisz jej osiągać. Problem tkwi w tym, jak pozbyć się kajdan: przede wszystkim musisz
rozpoznać i zrozumieć, że kajdany są kajdanami, a nie ozdobą. Więzienie jest więzieniem, a
- 3 -
nie domem.
Istnieje tysiąc rodzajów kajdan. Wleczesz je za sobą z nadzieją, że jakoś dociągniesz do
cmentarza. Wydaje się, że na tym świecie, ulgę i odpoczynek możesz znalez
ć tylko w grobie.
Gdziekolwiek indziej się znajdziesz - znowu kajdany, znowu więzienie. Nazwy się zmieniają,
kształty się zmieniają...chrześcijanin staje się hinduistą, hinduista chrześcijaninem, ale to
tylko zmiana więzienia - tak naprawdę nie ma żadnej przemiany, żadnej wolności. To tylko
zmiana starych kajdan na nowe.
Nie pytaj jak osiągnąć wolność - pytaj jak ją utraciłeś. Urodziłeś się wolny, jak zatem
stałeś się niewolnikiem? Urodziłeś się jako ludzkie istnienie -jak stałeś się chrześcijaninem,
mahometaninem, hinduistą?
Bóg jest twoimi kajdanami, religie są twoimi kajdanami, koncepcje grzechu i cnotliwości
są twoimi kajdanami. Wolność składa się tylko z jednej rzeczy - jest nią uważna świadomość.
Jeśli działasz zgodnie z nią, wtedy twoje działanie jest efektem wolności, bez ingerowania w
wolność innych. Wolność wie, jak szanować wolność innych.
Posłuszeństwo nie wymaga żadnej mądrości. Wszystkie maszyny są posłuszne.
Posłuszeństwo jest także proste. Zdejmuje z ciebie brzemię odpowiedzialności - musisz po
prostu robić to, co ci powiedziano.
Dlaczego ludzie mówią tak wiele o prawdzie, a żyją w świecie wypełnionym kłamstwami?
Przyczyna jest jasna. To tęsknota serca za prawdą. Ludzie wstydzą się przed sobą, że nie są
uczciwi, więc tak wiele mówią o prawdzie. Ale to zwykłe gadanie. Działanie jest zbyt
niebezpieczne, nie mogą ryzykować.
To samo jest z wolnością. Jeśli chodzi o zwykłe gadanie, każdy chce być wolny, ale tak
naprawdę, nikt tego nie pragnie, gdyż wolność niesie ze sobą odpowiedzialność. A być
zależnym jest takie proste, cała odpowiedzialność spada na osobę, od której jest się zależnym.
Człowiek, który naprawdę pragnie być wolny, musi zaakceptować własną ogromną
odpowiedzialność.
Jeśli nie zaatakuję twojego systemu wiary i twojej ideologii, nie będę w stanie ci pomóc.
Istnieje mur, gruby mur. Mogę krzyczeć, ale ty mnie nie usłyszysz. Muszę, więc rozbić ten
mur, zrobić w nim przynajmniej dziurę, abyś mógł mnie zobaczyć i abym ja mógł zobaczyć
ciebie - twarzą w twarz. Tylko wtedy mogę wskrzesić w tobie to, co zostało ci zabrane - twoje
niewinne dzieciństwo, od którego zaczyna się rzeczywiste badanie prawdy.
Pragnę odebrać ci wszystko to, co nie jest autentycznie twoje. Dosłownie wszystko... i
wtedy...eksplozja.
MARTWE RELIGIE
Wszystkie istniejące na świecie religie to martwe głazy. Prawdziwa religia nie jest ani
chrześcijaństwem, ani hinduizmem, ani mahometanizmem. Te tak zwane religie kopią dla
was groby, niszczą wasze życie, waszą miłość, waszą radość i wypełniają wasze głowy
fantazjami, iluzjami i halucynacjami o Bogu, o Niebie, o piekle, o reinkarnacji i całej reszcie
podobnych bzdur.
Wszystkie te religie - a jest ich na świecie około trzystu - sprzedają wam fikcje,
zaspokajając tym samym pewne wasze psychologiczne potrzeby. Te fikcje zostały stworzone,
aby wasz umysł nie czuł się samotny, pusty i pozbawiony znaczenia jak kawałek drewna
wyrzucony przez fale oceanu na brzeg.
Jedną z największych potrzeb ludzkiego umysłu jest być potrzebnym. Egzystencja wydaje
się być zupełnie obojętna wobec ciebie. Bez ciebie, wszystko samo w sobie toczy się w
doskonałej harmonii. Wschodzi słońce, kwitną kwiaty, zmieniają się pory roku. Gdybyś nie
istniał, byłoby to dla egzystencji bez żadnego znaczenia. A to nie zaspokaja twojej potrzeby
bycia potrzebnym. Przeciwnie: egzystencja daje ci poczucie, że niewiele ją obchodzisz, być
- 4 -
może w ogóle nie wie, że istniejesz. Jest to wstrząs dla twojego umysłu... i wtedy pojawiają
się religie - hinduizm, chrześcijaństwo, judaizm, buddyzm i cała reszta rozmaitych "-izmów",
które zaspokajają twoje potrzeby, wpajając ci, że istnieje Bóg, który troszczy się o ciebie i
dba o twoją pomyślność. Ów Bóg przekazuje ci święte księgi, aby prowadziły cię przez życie.
Ów Bóg wysyła swojego syna, aby sprowadził cię na właściwą drogę. Ów Bóg daje ci
proroków i mesjaszy, abyś nie zbłądził.
A gdy zbłądzisz, wtedy tak zwane religie wykorzystują twoją kolejną słabość - lęk przed
szatanem, który próbuje zwieść ciebie na złą drogę.
Bóg i szatan nie istnieją w taki sposób, w jaki istnieją drzewa i rzeki. Bóg i szatan to tylko
hipotezy. Z powodu hipotezy Boga, teologowie musieli wymyślić jego przeciwieństwo -
szatana. Bóg i szatan to czysto filozoficzna konieczność.
Teologowie zakładali, że aby coś istniało, ktoś musi to stworzyć, zatem potrzebowali
Boga, aby wytłumaczyć istnienie świata. Kto w takim razie stworzył Boga?
Nie przez przypadek religie nazywają Boga "ojcem", chrześcijanie nazywają swoich księży
"ojcami". To jest idea ludzi psychologicznie kalekich:, pewnego dnia każdy straci swego
rodzonego ojca i wtedy potrzebny będzie ktoś w jego zastępstwie. Ale nawet papież może
kiedyś umrzeć, więc religie stworzyły sobie wiecznego ojca - Boga.
Często przychodzą mi na myśl małe dzieci, pieszczące i przytulające się do swoich
pluszowych misiów, nie mogące bez nich nawet zasnąć. Dorośli też mają swoje misie, ale
niewidzialne - przecież trzeba być nieco dojrzalszym od małych dzieci. I tak powstaje Bóg
nad nami, Bóg, który jest ojcem i misiem, opiekującym się ludz
mi, zabezpieczającym ich,
dbającym o ich bankowe konta.
Wszystkie religie uwarunkowały ludzkie umysły, że tylko ta religia, w której się rodzisz,
jest prawdziwa. I te religijne podziały były i są przyczyną tysięcy wojen. W imię Boga i
kościoła, ludzie mordują innych ludzi. Mahometanie mówią, że jeśli zginiesz w religijnej
wojnie... jak w ogóle wojna może być religijna? Ale mahometanie, chrześcijanie i inne religie
wpajają, że jeśli zginiesz w religijnej wojnie, będziesz wynagrodzony na tamtym świecie.
Ktoś znieważa chrześcijaństwo. Chrześcijaństwo to tylko słowo, ale chrześcijanie są
obrażeni, poleje się krew. Miliony łudzi straciły życie w imię "ojczyzny", "wolności", "flagi",
"socjalizmu". Ludzkość ciągle walczy w imię słów. Słowa stały się ważniejsze od samego
życia. Jest to czyste szaleństwo.
Religie są odpowiedzialne za to, że stałeś się sztuczny, plastikowy. Mówią ci, co masz
jeść, kiedy spać, kiedy się budzić, co jest dobre, co jest złe. Zamieniasz się w robota, im
bardziej ten robot jest zautomatyzowany, tym bardziej święty się staje. Zabraniają ci myśleć,
gdyż poprzez myślenie możesz zbłądzić. Pragną abyś był głuchy i ślepy, i maj ą na to nawet
piękną nazwę - wiara. A wiara to zabójstwo twojej mądrości, na wszystkie pytania
przygotowano ci już gotowe regułki i katechizmy.
Prawdziwa religijność nie żąda od ciebie wiary, lecz wymaga doświadczenia. Nie żąda
odrzucenia wątpliwości, lecz pomaga ci znalez
ć własną prawdę.
Religie opierają się na moralności. Ich zasada jest taka: zanim nie staniesz się moralny, nie
możesz być religijny. Jest to stawianie furmanki przed koniem. Ani koń, ani furmanka nie
ruszą z miejsca. Jak człowiek może być współczujący, jeśli nie ma w nim miłości? Jak
człowiek może być szczery, jeśli nie wie nawet, kim jest? Taka moralność to tylko udawanie,
zwykła hipokryzja. Ale tak zwane religie dały ci gotowe regułki i dogmaty - co jest dobre, a
co jest złe.
A życie jest jak rzeka, jest ciągłą zmianą. I zawsze będziesz nieprzystosowany, gdyż ten,
kto podąża za dogmatami, oddala się od życia. Twoja moralność powinna być spontaniczna.
Działanie samo w sobie nie jest dobre lub złe. To tylko kwestia świadomości - bądz

przytomny i uważny, reaguj na każdą sytuację z absolutną świadomością. Gdy działasz
uważnie - a nie jak mechaniczny robot - jest to działanie właściwe. Moralność przychodzi
- 5 -
sama, gdy stajesz się coraz bardziej cichy, spokojny, pogodny: gdy zaczynasz rozumieć
własną świadomość. Moralność staje się tak naturalna, jak róża kwitnąca na różanym krzaku.
Krzak nie czyni postów, nie przestrzega dziesięciu przykazań, nie modli się do Boga. Krzak
nie robi nic, musi być po prostu zdrowy, zroszony wodą, a wtedy kwiaty pojawią się same, w
swoim czasie, bez żadnego wysiłku. Moralność oparta na wysiłku jest niemoralna.
Religie warunkują cię: kochaj swoich nieprzyjaciół. Wpajają: gdy czujesz nienawiść,
wypieraj ją i okazuj miłość.
Ja mówię: gdy czujesz nienawiść, bądz
uważnie świadomy. Nie ma potrzeby kochać
nieprzyjaciół. Nie kochasz nawet siebie, jak więc możesz kochać nieprzyjaciół? Najpierw
pokochaj siebie, pokochaj przyjaciół, potem pokochaj obcych i wtedy będziesz zdolny
pokochać nieprzyjaciół.
Jeśli zmusisz się do kochania nieprzyjaciół, zemścisz się na nich w inny sposób. Popatrz.
Chrześcijanie, hinduiści, mahometanie - jaki rodzaj piekła stworzyli! Gdy czytasz ich
opowieści o piekle, wydaje się, że sadystyczna wyobraz
nia osiągnęła swój szczyt.
Jeśli wypierasz, tłumisz, wtedy zemścisz się gdzieś indziej. Wszyscy twoi tak zwani święci
nieustannie wierzą, że gdzieś w piekle ich nieprzyjaciele spłoną w okrutnych męczarniach. A
na zewnątrz ci święci okazują miłość. Taka miłość jest sztuczna i kaleka.
Bóg jest największą antyreligijną fikcją.
Nie ma niebezpieczeństwa ze strony szatana, prawdziwym niebezpieczeństwem jest Bóg.
Szatan to tylko Jego cień. Gdy Bóg znika, automatycznie znika też Jego cień.
W życiu zawsze dokonujesz wyborów, ciągle stajesz na rozstajach dróg. Jeśli wybierzesz
łatwą, wygodną, konwencjonalną drogę, którą zaakceptuje społeczeństwo, wtedy staniesz się
psychologicznym niewolnikiem. Społeczeństwo da ci wszystko, jeśli tylko oddasz mu w
zamian swoją wolność, indywidualność, staniesz się numerem w środku tłumu.
Żyć niebezpiecznie, to wybierać coś, co porusza twoje serce, choć może być społecznie
nieakceptowane. Tchórz myśli o konsekwencjach, prawdziwy człowiek myśli o samym
działaniu w danym momencie.
Strzeż się tłumu, wydeptanych ścieżek. Tłum nigdy nie doświadczył prawdy. Prawda
zdarza się tylko indywidualnościom.
Każda religia obawia się seksu, wypiera seks, gdyż jest to najsilniejsza energia w
człowieku i nie ma sposobu na jej zniszczenie. Możesz ją albo potępić i wyprzeć, albo
zrozumieć i przetworzyć. Ta druga droga jest trudniejsza, wymaga inteligencji i pełnej
świadomości, gdyż seks jest energię podświadomą.
Energia seksualna skierowana w dół staje się biologiczna, zwrócona zaś w górę - duchowa.
Stań się jednością, a wtedy zobaczysz, że nie ma żadnego Boga i szatana na zewnątrz. To
tylko projekcja podziału wewnątrz ciebie. To, co nazywasz dobrem lub złem, wzajemnie się
uzupełnia, nie istnieje oddzielnie. Gdy staniesz się jednością, wtedy znikną podziały także na
zewnątrz ciebie i ujrzysz świat w jego całości.
SMAK MEDYTACJI
Medytacja nie jest koncentracją. Koncentracja oznacza umysł skupiony na jednym
punkcie. Zwykle umysł jest w ciągłym ruchu, i koncentracja sprawia, że jesteś zdolny lepiej
poznawać pewien obiekt. Stąd jest użyteczna w nauce, gdyż nauka polega na poznawaniu
zewnętrznych obiektów. Naukowiec musi zapomnieć o całym świecie i skupić całą swą
świadomość na jednym punkcie. Im silniejsza jest koncentracja, tym węższa staje się
świadomość.
Koncentracja jest bardzo męcząca, gdyż walczysz z własnym umysłem. Próbujesz skupić
umysł, który myśli o tysiącu innych rzeczy i stara się uciec. A ty zmuszasz go do powrotu i w
ten sposób walczysz z samym sobą.
- 6 -
Medytacja nie jest też kontemplacją. Kontemplacja to proces doskonalenia myśli.
Koncentracja jest instynktowna i skierowana na jeden punkt, kontemplacja jest logiczna,
teoretyczna i działa na większym polu. Kontemplujesz na przykład piękno, zatem patrzysz na
nie z różnych punktów widzenia. Istnieją tysiące rzeczy, które są piękne: możesz ciągle
przenosić myśli od jednej pięknej rzeczy do następnej pięknej rzeczy. Ale choć twój umysł
porusza się, jest ograniczony przedmiotem kontemplacji.
Kontemplacja jest szerszą koncentracją.
W chrześcijaństwie kontemplacja i medytacja stały się synonimami. Stąd, słowo
"medytacja" jest używane w niewłaściwym znaczeniu. Gdy mówisz "medytacja", natychmiast
powstaje pytanie "nad czym?" Powstaje pytanie o obiekt medytacji. A medytacja nie ma
obiektu, jest czystą podmiotowością. Jesteś świadomy, ale nie świadomy "czegoś".
Medytacja ma całą przestrzeń, całą możliwą egzystencję. Jesteś obserwatorem i
obserwujesz całe widowisko. Nie jest potrzebny wysiłek, aby koncentrować się na
czymkolwiek, ani by cokolwiek kontemplować. Po prostu obserwujesz, po prostu jesteś
uważny, po prostu jesteś świadomy. Medytacja to stan zupełnej ciszy i uważności.
Medytacja nie jest w ogóle myśleniem, ale musisz pamiętać, że nie oznacza to zasypiania.
Jesteś w pełni świadomy i jest to świadomość bez myśli. W stanie bez-umysłu ukryty jest
podstawowy sekret twojego istnienia, podstawowy sekret całego wszechświata. Centrum
ciebie jest także centrum wszechświata. Im dalej zagłębiasz się w myślach, tym bardziej
oddalasz się od własnego centrum, czyli od wszechświata.
Korzeniem twojego cierpienia jest umysł. Ale ty nigdy nie obcinasz korzeni - ciągle
obcinasz same liście. A pamiętaj, gdy obrywasz jeden liść, wtedy na jego miejscu wyrastają
trzy inne. Wzmacniasz tym samym listowie, drzewo staje się silniejsze.
Wszyscy pytają: "jak obciąć ten liść?". Ktoś mówi: "zazdrość jest przyczyną mojego
cierpienia, jak mam się jej pozbyć?". Ktoś inny mówi: "jestem chciwy, jak mogę pozbyć się
chciwości?". A nikt nie pyta: "przyczyną mojego cierpienia jest umysł, jak się go pozbyć?". A
jest to korzeń cierpienia.
Umysł jest chorobą. Medytacja jest procesem pozbywania się choroby. Jest to bolesny
proces, ale nie istnieje inny sposób, aby cię uleczyć.
Nic, co umysł potrafi robić, nie może być medytacją. Ona jest poza umysłem. Umysł jest
tu zupełnie bezradny, umysł nie może zgłębić medytacji - ona zaczyna się tam, gdzie kończy
się umysł.
Gdy zaczynasz robić cokolwiek - obojętne czy jest to koncentracja, kontemplacja, czy
jakaś akcja - wtedy oddalasz się od własnego centrum. Gdy cała aktywność - fizyczna czy
mentalna -jest wstrzymana, wtedy jest to medytacja. Kiedykolwiek znajdziesz czas, aby po
prostu być, wtedy odrzuć wszelkie działanie. Myślenie jest także działaniem. Nawet, gdy
przez jeden moment nie robisz nic i znajdujesz się we własnym centrum, zupełnie odprężony,
wtedy jest to medytacja. I gdy będziesz już to potrafił, wtedy możesz pozostać w takim stanie
przez całą dobę.
Stajesz się świadomy drogi, dzięki której istnienie pozostaje niczym niezakłócone. Wtedy
możesz powoli zacząć działać, będąc przez cały czas uważnym, aby twoje istnienie nie było
zakłócone. Jest to druga część medytacji. Pierwsza to nauka jak po prostu być, druga to nauka
działania: czyszczenia podłogi, brania prysznicu. Potem można robić rzeczy znacznie bardziej
skomplikowane. Na przykład: mówię do ciebie, ale moja medytacja nie jest zakłócona
żadnym szmerem - jest ciszą, kompletną ciszą.
Medytacja nie jest zaprzeczeniem działania, nie musisz uciekać od życia. Po prostu uczysz
się nowej drogi życia: stajesz się centrum cyklonu.
Medytacja jest uważana za ucieczkę. To kompletny absurd. Jest wręcz odwrotnie - tylko
ten, kto medytuje nie ucieka - wszyscy inni uciekają. Medytacja oznacza uwolnienie od
pożądania, uwolnienie od myśli, uwolnienie od umysłu. Medytacja oznacza odprężenie w
- 7 -
TYM momencie, w teraz
niejszości.
Ludzie, którzy potępiają medytację twierdząc, że jest ona unikaniem i ucieczką od życia -
ludzie ci nie rozumieją własnych słów. Od życia ucieka umysł, ucieka pożądanie.
Medytacja nie jest ucieczką OD życia, jest ucieczką W GA

B życia. Twoje życie trwa, po
prostu uważnie patrzysz na to, co dzieje się dookoła, i twoje życie staje się bardziej radosne,
intensywne i twórcze. Działanie trwa na swoim własnym poziomie, nie ma żadnego konfliktu,
po prostu rąbiesz drewno, pompujesz wodę ze studni... możesz robić wszystkie małe i wielkie
rzeczy. Ale w tym wszystkim nie możesz zagubić własnego centrum, własnego
ześrodkowania. Twoja uważność powinna pozostać niczym nie zakłócona.
Baw w się tym; leżąc w łóżku, idąc ulicą, stojąc w łazience; bądz
cichy, ześrodkowany i
świadomie uważny. Nie ma potrzeby torturować się i siadać w pozycji lotosu. Europejczycy
potrzebują około sześciu miesięcy by nauczyć się tej postawy, i myślą, że dzięki niej coś
osiągną. Nie jest potrzebna żadna specjalna postawa. Nie jest potrzebna żadna specjalna pora.
Medytacja nie może być fragmentem twojego życia, nie możesz medytować przez godzinę i
nie medytować przez pozostałe dwadzieścia trzy. Jeśli to czynisz, znaczy to, że twój a
medytacja nie jest właściwa. Medytacja trwa przez całą dobę, albo nie ma jej w ogóle.
Medytacja jest jak oddech, nie możesz oddychać przez godzinę dziennie. Medytacja jest
uważną świadomością i nie możesz jej "robić" przez godzinę. Ona musi stać się biciem
twojego serca.
Musisz w niej siedzieć, jeść i chodzić.
Obserwuj umysł. Zauważysz, że pojawiające się myśli nie są twoje - to myśli twoich
rodziców, nauczycieli, przyjaciół. To myśli z książek, telewizji, gazet, kina. Jeśli policzysz ile
myśli jest rzeczywiście twoich, będziesz zaskoczony, nawet jedna z nich nie jest autentycznie
twoja. Wszystkie są zapożyczone z różnych z
ródeł. Wszystkie są narzucone ci przez innych,
bądz
narzucone przez siebie samego. Żadna nie jest samodzielnie twoja.
Umysł funkcjonuje jak komputer, a właściwie jak biokomputer. Nie identyfikuj się z
komputerem. Jeśli komputer się przegrzewa, złości i mówi nieprzyzwoite wyrazy - ty bądz

chłodny. Patrz, co się dzieje i nie identyfikuj się z tym. Stań się obserwatorem na wysokiej
górze, cały umysł jest daleko, w ciemnej dolinie. Nie masz z nim nic wspólnego. Wtedy
umysł zaczyna znikać. Tak jak światło rozprasza ciemność, tak obserwacja rozprasza umysł i
jego myśli.
Jeśli nie będziesz używał codziennego życia jako metody medytacji, wtedy stanie się ona
czymś w rodzaju ucieczki.
Medytacja jest uważną obserwacją - nic nie wymyśla, lecz odkrywa to, co jest.
A co jest?
Bezgraniczna pustka, pełna zapachu, światła i ciszy. I gdy zatopisz się w niej, staniesz się
nowym człowiekiem, odkryjesz swoją prawdziwą twarz, wszystkie maski opadną.
Staraj się żyć uważnie. Cokolwiek robisz - chodzisz, siedzisz, jesz - albo nic nie robisz - po
prostu leżysz w trawie, odpoczywasz, oddychasz - zawsze pamiętaj, że jesteś obserwatorem.
Będziesz o tym zapominał, coś poruszy twój umysł, wzbudzi emocje, lecz zawsze wracaj do
centrum obserwacji, uczyń to ciągłym procesem. Możesz poruszyć ręką nieuważnie, albo
zrobić to z pełną świadomością wykonywanego ruchu. Pierwszy ruch jest mechaniczny,
automatyczny. Drugi ruch jest przytomny, świadomy.
Będziesz zaskoczony, jak zmieni się jakość twojego życia. Gdy jesteś uważny, wtedy
znikają myśli, emocje, i pojawia się cisza. Stajesz się wyspą na środku oceanu ciszy.
Medytacja nie ma celu, jest odrzuceniem wszystkich celów i pragnienia osiągnięcia
czegokolwiek. Cele istnieją w przyszłości, medytacja istnieje w teraz
niejszości. Przyszłość
jest naszym wytworem, naszym wyobrażeniem. Stwarzamy ją, aby uniknąć teraz
niejszości,
aby od niej uciec. Przyszłość daje nam możliwość takiej ucieczki.
Medytacja oznacza porzucenie także przeszłości. Odrzuć przewidywania, pragnienia i
- 8 -
obawy. Odrzuć te uwarunkowania - to zwykłe śmiecie. Nie pozwól martwemu rządzić
żywym. Nie pozwól przeszłości wpływać na teraz
niejszość. Nie pozwól śmierci zawładnąć
twoim życiem.
Nie musisz niczego zdobywać by być szczęśliwym. Być szczęśliwym to twoja natura.
Straciłeś ją, gdyż biegasz tu i tam, spieszysz się i zapominasz o sobie. Naucz się żyć bez
celów. Jeśli przeżyjesz teraz
niejszość totalnie, radośnie, wtedy przeszłość i przyszłość znikną.
Wtedy poznasz smak medytacji, smak nieograniczonej wolności.
SZATAN NIE ŻYJE
Zwykle myślisz, że czas dzieli się na przeszłość, teraz
niejszość i przyszłość. Mylisz się.
Taki podział czasu nie istnieje. Czas to zawsze teraz
niejszość.
Przeszłość istnieje tylko w pamięci, w umyśle. I nie jest częścią czasu -jest częścią umysłu.
Przyszłość jest także częścią umysłu - jest pragnieniem. Przeszłość: pamięć, przyszłość:
pragnienie. I pomiędzy tymi dwoma częściami umysłu, istnieje bardzo krótka chwila, drobny
moment, który jest teraz
niejszością. Czas jest zawsze TERAZ.
Jeśli nie dostrzegasz TERAZ, wtedy popełniasz samobójstwo.
Podporządkowujesz życie jakiemuś ideałowi? Wtedy twoje życie staje się martwą,
powierzchowną rutyną. Bądz
- i zapomnij o stawaniu się. Stawanie się to koszmarny sen.
Jeśli jesteś nieszczęśliwy zbierając gałęzie, będziesz równie nieszczęśliwy na królewskim
tronie, gdyż zewnętrzne okoliczności nie są w stanie nic zmienić. Możesz być szczęśliwy
będąc cesarzem tylko wtedy, gdy potrafisz być szczęśliwy będąc żebrakiem.
Twoje szczęście jest związane jedynie z jakością twojej świadomości. Gdziekolwiek jesteś
- jesteś sobą.
Jedyną rzeczą do osiągnięcia jest świadomość. A świadomość pojawia się, gdy żyjesz
chwilą. Jeśli żyjesz tu i teraz, jeśli żyjesz wrażliwie, wtedy stajesz się świadomy. Świadomość
jest wynikiem życia w teraz
niejszości. Jeśli chcesz, nazwij to medytacją. Jedząc, jedz. Idąc,
idz
. Siedząc, po prostu siedz
. Bądz
czujny! Ciesz się tym! To olbrzymi dar. Patrząc, patrz.
Bądz
zwyczajny, jeśli chcesz być buddą. Bądz
sobą, rób swoje i nie oglądaj się na innych,
nie próbuj nikogo naśladować.
Zwykłe życie to jedyny sposób, aby być religijnym. Wszystkie nadzwyczajne rzeczy, to
tylko gry twojego ego.
Ego jest bardzo subtelne. W rzeczywistości nie istnieje - stąd jego subtelność. Ego to po
prostu cień. Gdziekolwiek pójdziesz, cień pójdzie za tobą. Zaczniesz biec, cień pobiegnie za
tobą. I wtedy będziesz czuł, że nic jest możliwe uciec od własnego cienia.
Nic, nie jest to niemożliwe. Po prostu nie uciekaj. Usiądz
pod drzewem i twój cień zniknie.
To drzewo jest tym, co nazywam medytacją.
Choć życie opiera się na sprzecznościach, zawsze pamiętaj, że gdzieś głębiej, wszystkie
sprzeczności łączą się w jedną całość.
Cokolwiek powiem dzisiaj, jutro temu zaprzeczę. Powód jest prosty - gdy spojrzysz na
moje stwierdzenia, nie będziesz mógł stworzyć żadnego systemu.
Umysł logiczny, tworzący systemy, może być zniszczony tylko dzięki tym
sprzecznościom. Tak łatwo dostrzec sprzeczność. Nawet tępy umysł to potrafi. Ale jeśli
dostrzegasz w sprzeczności coś, co nie jest sprzeczne, wtedy osiągasz mądrość.
Twórczość oznacza radowanie się każdą pracą jako medytacją; oznacza wykonywanie
każdej pracy z głęboką miłością. Zamiatanie podłogi może być bezgranicznie twórczym
działaniem. Gdy każde działanie staje się uświęcone, medytacyjne, wtedy zagłębiasz się w
życie, a ono otwiera przed tobą wszystkie swoje tajemnice.
Pracuj: w polu, w ogrodzie; żyj na swój własny koszt - nie bądz
pasożytem, nie stawaj się
zależnym od nikogo, gdyż każdy rodzaj zależności czyni cię niewolnikiem.
- 9 -
Jeśli zapytasz mistrzów Zen, co robią, odpowiedzą: zbieramy gałęzie, nosimy wodę ze
studni, jemy, gdy jesteśmy głodni i śpimy, gdy jesteśmy zmęczeni - to wszystko.
Bądz
zwyczajny...i nagle to, co nazywasz błahostkami, przestanie nimi być.
Lecz gdy mówię: bądz
twórczy, nie chodzi mi wcale o to, żebyś był wielkim poetą lub
malarzem. Po prostu niech twoje życie będzie malarstwem, niech twoje życie będzie poezją.
Ludzie nieustannie dyskutują, debatują. Wydaje się, że przez te dyskusje unikają czegoś.
Unikają egzystencji. Próbują zająć się czymś, by uniknąć realności życia i śmierci.
Bóg nie żyje. Szatan nie żyje. Ich śmierć jest konieczna, żebyś ty mógł żyć. Jeśli oni żyją,
ty jesteś martwy, uwięziony z obu stron.
Chcę, aby człowiek był wolny, stał się indywidualnością. Religia nie może wykorzystywać
twoich psychologicznych potrzeb. Zintegrowany człowiek jest samowystarczalny, gdyż jest
całością. Całością tak wypełnioną, że nie potrzebuje figurki ojca gdzieś w Niebie. Pragnę, aby
człowiek był tak szczęśliwy w TYM momencie, żeby nie istniało dla niego jutro. Jutro nie
istnieje dla zintegrowanego człowieka, nie można nim manipulować dziecinnymi grami typu:
zrób to, a pójdziesz do Nieba, nie rób tamtego, bo spłoniesz w piekle.
Religie mówią: wyrzeknij się. Ja mówię: raduj się. Chcę, aby moi ludzie wypełnili świat
śmiechem, radością, tańcem i pieśnią. Nie szukamy żadnego raju, próbujemy stworzyć go tu i
teraz.
Nauczam nie religii, lecz religijności, a ta nie ma nic wspólnego z Bogiem, diabłami,
Niebem i piekłem. Jest płynącą rzeką, a nie martwym głazem. Jest wartością, która zawiera w
sobie ufność, szczerość, naturalność i kochające serce. Do tego nie są potrzebne święte księgi,
mesjasze, kościoły, papieże i księża.
Gdy człowiek kocha cały kosmos, drzewa, rzeki, oceany, gwiazdy i chmury, wtedy wie, że
modlitwa to nie słowa.
Jestem przeciwny modlitwie, popieram medytację. Modlitwa to biznes, handel z bogiem.
Modlitwa opiera się na słowach. Znowu będziesz gadał, piał hymny, powtarzał mantry.
Podczas medytacji, wszystkie słowa muszą być odrzucone, nawet na kilka chwil. I podczas
tych chwil spływa na ciebie szczęście, zalewa cię cały wszechświat.
Człowieka nauczono by tłumił seks, by tłumił gniew, by tłumił wszystko i próbował się
uśmiechać, nosić maskę, tworzyć fałszywą osobowość. Głęboko wewnątrz siedzisz na
wulkanie, a na zewnątrz jesteś uśmiechnięty. Ten uśmiech jest fałszywy, namalowany.
Nie uczę cię tłumienia. Uczę cię zrozumienia. Zrozum gniew, obserwuj gniew, bądz

świadomy gniewu. Nie rób nic - po prostu pozwól mu znalez
ć się na wprost ciebie. Spójrz
głęboko i nagle zrozumiesz, że przez obserwację dokonuje się przemiana. Gniew zamienia się
we współczucie.
Człowiek jest bezradny w obcym, nieprzyjaznym świecie. W świecie nie tylko nieznanym,,
ale i niepoznawalnym. Ta ciemność, te chmury nieznanego wstrząsają ludzkim umysłem. I
ten musi się na czymś wesprzeć, musi stworzyć wiedzę. Nawet, jeśli ta wiedza nie jest
prawdziwą wiedzą, to jednak daje ci poczucie, że jesteś tego świata panem. Przynajmniej
możesz bawić się słowami i za ich pomocą stwarzać iluzję własnej siły.
To jest właśnie to, co czyni metafizyka. Daje ci ona iluzję wiedzy tam, gdzie żadna wiedza
tak naprawdę nie istnieje. Metafizyka - słowa takie jak "bóg", "nirwana", "oświecenie" stają
się niemal rzeczami. Zaczynasz wierzyć w słowa. A metafizyka jest nie tylko nonsensem, ale
także szaleństwem, w którym oczywiście jest metoda. Metafizycy nieprzerwanie budują ze
słów drapacze chmur, istną wieżę bąbel.
I gdy już raz usidlą cię słowa, wtedy rzeczywistość oddala się od ciebie. Zaczynasz żyć
ukryty za murem słów.
Pewien robotnik został śmiertelnie ranny. Wezwano do niego księdza, który swą ostatnią
posługę rozpoczął od pytań: "czy wierzysz w boga ojca?", "czy wierzysz w boga syna?", "czy
wierzysz w ducha świętego?". Człowiek popatrzył na zebranych i mruknął: "ja tu umieram, a
- 10 -
ten facet zadaje mi jakieś zagadki".
Życic jest ciągle we władaniu śmierci. Nie trać czasu na słowa i zagadki.
Trzeba pozbyć się wszystkich doktryn, ksiąg, teorii, gdyż chodzi o pozbycie się własnego
ego. Trzeba pozbyć się słów, by stanąć twarzą w twarz z prawdą.
ROBOPATA
Robopata to wspaniałe słowo. Oznacza ono osobę, która funkcjonuje niewrażliwie i
mechanicznie jak robot, i jest człowiekiem tylko z nazwy. Jego istnienie nie jest ani ludzkie,
ani nieludzkie; robopata nie posiada ludzkich właściwości, jest po prostu a-ludzki.
Cechy charakterystyczne robopaty posiada każdy z was. Zanim staniesz się oświecony,
cechy te towarzyszyć ci będą jak cień.
Robopata zawsze śpi. Mówi, ale mówiąc śpi. Idzie, ale idąc śpi. Zaobserwuj siebie i ludzi.
Ciągle robisz tę samą rzecz i nie ma potrzeby być wobec niej uważnym, można ją po prostu
mechanicznie powtarzać. Robopata nigdy nie interesuje się nowymi rzeczami. Gdy już raz się
czegoś nauczy, powtarza to ciągle. Nie robi niczego świadomie, jego działanie to puste gesty.
Każdy ranek jest taki sam, każdy wieczór jest taki sam. I w życiu pojawia się nuda. Jak twoje
życie ma być pasjonujące, gdy powtarzasz ciągle wyuczone schematy?
Robopata ciągle śni. Nie tylko w nocy, ale i podczas dnia. Śni na jawie nawet podczas
wykonywania jakiejś czynności. Możesz sam się o tym przekonać. W jakimkolwiek
momencie zamknij oczy i spójrz do wewnątrz, ujrzysz rozprzestrzeniający się sen, który jest
jak gwiazdy. W ciągu dnia gwiazdy te wcale nie znikają, stają się po prostu niewidzialne.
Twój umysł jest wypełniony snami.
Inną cechą robopaty jest rytualizm. Robopata żyje rytuałami, nigdy nie robi niczego z
sercem. Powie ci "dzień dobry", dlatego że ciągle to powtarza. Pocałuje żonę, ale będzie to
tylko powtarzanie wyuczonego, pustego gestu. Robopata robi wszystko to, co powinno być
zrobione; żyje w sposób sztywny i nawet jego tak zwane życie emocjonalne jest
zrytualizowane i zaprogramowane. Nigdy nie robi niczego spontanicznie, pod wpływem
chwili. Idąc do biura, już podczas drogi myśli o tym, co powiedzieć szefowi. Ciągle się
przygotowuje, ciągle próbuje.
Robopata jest także dogmatyczny. Zawsze udaje, że jest wszystkiego zupełnie pewny. Nie
dopuszcza do siebie żadnych wątpliwości, gdyż one powodują niepokój.
Robopata żyje przeszłością albo przyszłością. Nigdy nie ma go tu i teraz. Przeszłość jest
dobra, gdyż nie możesz jej zmienić, jest skończona i zamknięta. Robopata czuje się bardzo
wygodnie w przeszłości, a dzięki przyszłości może marzyć i pragnąć. Natomiast żyć
teraz
niejszością jest trudno, gdyż stwarza ona wiele problemów.
Robopata żyje w gmatwaninie wizerunków. Ciągle zastanawia się, jaki jest jego
wizerunek, co inni o nim myślą - czy myślą, że jest dobry, święty, taki czy owaki. Nie martwi
się tym, jak naprawdę można zmienić własne życie.
Robopata jest perfekcjonistą, nigdy nie jest zadowolony, ciągle odkrywa błędy. Jeśli
chcesz być bezbłędny, nie możesz być prawdziwy, gdyż prawdziwość pociąga za sobą błędy.
I dlatego wielu ludzi wybiera drogę najmniejszego oporu, nigdy nie idąc na całość; gdyż jest
to niebezpieczne, mogą pojawić się błędy. Ludzie żyją bardzo ograniczonym rodzajem życia.
A życie musi być wielowymiarowe, tylko wtedy staje się bogate. Robopata jest naprawdę
biedny. Jego życie jest jednowymiarowe i ograniczone do jak najmniejszej ilości działań, by
uniknąć błędów.
Robopata jest przeciwny radości, przeciwny życiu. Jeśli ktoś inny się cieszy, robopata
patrzy na niego z potępieniem. Robopata nie ma w sobie współczucia. Jest twardy wobec
siebie i innych. Gra swoją rolę należycie, tak jak trzeba. Jego największa wartość to
wydajność i ślepe wykonywanie rozkazów.
- 11 -
Robopata jest obłudny. Zawsze czuje się bardziej święty niż ty. Jego cały wysiłek zmierza
do tego, by być wyżej niż inni, by zawsze być na szczycie. Jego ego jest bardzo subtelne.
Ludzie ci stają się mnichami, świętymi, politykami, purytanami, moralistami gotowymi
wrzucić cały świat do piekła. To właśnie oni wymyślili piekło.
Alienacja jest ostatnią cechą robopaty. Jest on wyalienowany od siebie, od innych i od
natury. Nie wie, kim jest, wie tylko to, co inni o nim mówią. Nigdy nie spojrzał głębiej na
własne istnienie. Patrzy jedynie w oczy innych ludzi i tam szuka własnego wizerunku.
Człowiek żył dotąd jak robopata i ciągle może tak żyć. Ale możesz z tego wyskoczyć i ten
skok uczyni cię religijnym, przyniesie ci zrozumienie, da ci mądrość i oświecenie.
Jeśli chcesz być naprawdę normalny, bądz
zdolny do bycia szalonym. To jest to, czego
nauczam. Jeśli zbyt usilnie próbujesz być normalny, staniesz się szalony. Wszyscy zbyt
normalni ludzie są szaleni.
Nie próbuj być normalny, a będziesz normalny. Kiedykolwiek nadarzy się okazja by być
szalonym, odpręż się i oszalej. Zaręczam ci, że nigdy nie oszalejesz, pozostaniesz tak
normalny, że nic ani nikt nie zakłóci twojej normalności.
Słowo "idiota" jest piękne. Idiota to ktoś, kto żyje w niezależny sposób, robi swoje i nie
obchodzi go to, co powie o nim świat. Idiotą jest ten, kto nie naśladuje. I nie ma to nic
wspólnego z głupotą.
Jeśli spróbujesz iść przez życie własną, niezależną drogą, wtedy będziesz nazywany idiotą.
Tłum nie będzie cię szanował, gdyż tłum nie szanuje autentycznych ludzi. Tłum szanuje
maski i fałszywe osobowości.
Jeśli naprawdę chcesz być mądry, bądz
idiotą. A jeśli chcesz być idiotą, gromadz
wiedzę.
Bądz
uczonym, a będziesz idiotą.
Spróbuj wejść głębiej w ten paradoks.
Człowiek "z charakterem" to martwy człowiek, który stworzył wokół siebie pancerz. Dał
słowo, że na przykład nie będzie kłamał i dlatego nie kłamie. Chce kłamać, ale tłumi tę chęć z
powodu charakteru, z powodu własnego ego. I nigdy nie może być autentyczny, szczery i
otwarty. Jest zawsze zamknięty w grobowcu, jaki wokół siebie stworzył. Głęboka warstwa
"charakteru" nie pozwala mu wyjść na spotkanie życia, na spotkanie tu i teraz.
Dla materialnego umysłu, dla wyrachowanego umysłu, dla komputerowego umysłu,
miłość jawi się jako rodzaj szaleństwa. A miłość jest jedyną normalnością.
Normalność jest aromatem róż rozkwitających w twoim sercu.
DZIŚ JEST NIRWANA
Istnieją dwa typy sannyasinów. Jedni odrzucają życie, pogrążają się w umyśle, przybierają
postawę przeciw życiu i uciekają od świata w Himalaje. I ten typ sannyasinów stanowi
większość, gdyż odrzucenie życia jest proste.
Jaka może być w tym trudność? Jeśli chcesz uciec - możesz uciec! Możesz porzucić żonę,
dom, dzieci, pracę, i naprawdę będziesz czuł się odciążony, gdyż twoja żona stała się
ciężarem, codzienna praca, zarabianie pieniędzy... masz już tego dość! I będziesz czuł się
odciążony.
A co będziesz robił w Himalajach? Cała energia stanie się umysłem, będziesz powtarzał:
"Ram, Ram, Ram...", będziesz czytał Upaniszady i Wedy, będziesz zgłębiał wielkie prawdy,
będziesz rozmyślał o tym skąd świat przychodzi, dokąd świat zmierza, kto stworzył świat i
dlaczego, co jest dobrem a co złem... będziesz tak kontemplował, myślał, kontemplował...
Wspaniałe rzeczy! Twoja cała życiowa energia uwolniona od innych rzeczy, teraz pogrąży się
w umyśle: staniesz się umysłem.
A ludzie będą darzyć cię szacunkiem, gdyż odrzuciłeś życie i jesteś wielkim człowiekiem!
Tylko głupcy rozpoznają w tobie wielkiego człowieka, tylko oni potrafią to rozpoznać, gdyż
- 12 -
jesteś największym z nich i będą czołgać się u twych stóp, gdyż uczyniłeś wielki cud!
Ale co się stało? Odrzuciłeś życie by być umysłem. Odrzuciłeś całe ciało, by być głową, a
to przecież głowa była problemem! Zachowałeś, zatem swoją chorobę i odrzuciłeś wszystko.
Teraz umysł będzie rósł jak rak. Będzie powtarzał mantry, imiona boga, będzie robił wiele
rzeczy, które w końcu staną się rytuałem, powtarzaniem. Umysł jest jak zepsuta płyta, jego
istotą jest powtarzanie. A życie jest zawsze nowe, jego naturą jest nowość. Jak zatem umysł i
życie mogą się spotkać?
Mistrzowie, Zen należą do drugiej kategorii sannyasinów, do mojej kategorii sannyasinów,
którzy odrzucili umysł i żyją życiem. Mogą żyć życiem głowy rodziny, mogą mieć żonę i
dzieci, mogą uprawiać ziemię, zajmować się gospodarstwem, kopać ziemię, ważyć len w
spiżarni.
Hindus nie potrafi zrozumieć, dlaczego Oświecony człowiek ma ważyć len - to przecież
taka prozaiczna czynność. Lecz Mistrz Zen odrzuca umysł i żyje życiem w całej jego
totalności. Staje się prostą egzystencją.
Zatem pamiętaj, jeśli odrzucasz życie i żyjesz umysłem, wtedy jesteś nieprawdziwym
sannyasinem, jesteś pseudo-sannyasinem. A być pseudo jest zawsze łatwiejsze od bycia
prawdziwym.
Żyć z żoną i jednocześnie być szczęśliwym jest naprawdę trudno. Pracować w sklepie,
biurze, fabryce i jednocześnie być szczęśliwym - to jest prawdziwa trudność. Cóż trudnego w
tym, że porzucasz wszystko, siadasz pod drzewem i jesteś szczęśliwy. Przecież każdy byłby
w tym momencie szczęśliwy: nie ma nic do zrobienia i można być niezależnym. Ale gdy
wszystko jest na twojej głowie, wtedy pojawia się przywiązanie.
Stąd, gdy robisz wszystko i jednocześnie nie przywiązujesz się; gdy żyjesz w środku
tłumu, w środku świata i jednocześnie samotnie, wtedy pojawia się coś naprawdę
prawdziwego.
Nie ma nic nadzwyczajnego w tym, że nie czujesz gniewu będąc samotny. Gniew jest
reakcją, musi się ku komuś skierować. Ale gdy ktoś żyje wśród innych, właśnie wtedy nie być
rozgniewanym jest sztuką.
Gdy nie posiadasz pieniędzy, domu; nie posiadasz niczego i nie jesteś przywiązany - co to
za trudność? Ale sztuką jest nie przywiązywać się, gdy posiadasz wszystko: wtedy osiągasz
coś głębokiego.
Pamiętaj, że wszystko, co jest prawdziwe, piękne i dobre: miłość, życie, medytacja,
ekstaza, szczęście - wszystko to istnieje w świecie, ale jednocześnie poza nim.
Żyjąc z ludz
mi, a jednak samotnie. Robiąc wszystko, nie będąc aktywnym. Żyjąc zwykłym
życiem, ale i nie identyfikując się z nim. Pracując tak jak inni, a jednak pozostając z boku.
Będąc w świecie i poza nim. To paradoks. Jeśli go zrozumiesz, wtedy osiągniesz szczyt.
A
atwo jest żyć w świecie będąc przywiązanym, tak samo łatwo jest żyć poza światem będąc
niezależnym. Znacznie trudniej jest połączyć te zjawiska.
Szczyt jest dostępny tylko wtedy, gdy życie jest złożone. Tylko w złożoności pojawia się
najwyższe.
Jeśli chcesz być prosty, możesz wybrać jedną z wymienionych możliwości, ale wtedy
utracisz złożoność. Jeżeli nie potrafisz być prosty w złożoności, będziesz egzystował jak
zwierzę, lub jak ktoś w Himalajach - ktoś, kto wyrzeka się życia, nie musi chodzić do sklepu,
nie posiada żony ani dzieci... W Himalajach nie jesteś przywiązany, ale jesteś tylko jedną
muzyczną nutą. Jeśli żyjesz w świecie i jesteś przywiązany, wtedy też jesteś pojedynczą nutą.
Ale jeśli żyjesz w świecie i JEDNOCZEŚNIE poza nim - nosząc Himalaje we własnym sercu
- wtedy stajesz się harmonią, akordem. Akord powstaje z połączenia odmiennych dz
więków,
syntezy przeciwieństw; jest mostem łączącym dwa przeciwległe brzegi.
Żyłem wśród wielu ludzi, którzy wyrzekli się życia. Obserwując ich Zauważyłem, że stają
się podobni do zwierząt. Nie dostrzegłem w nich żadnej doskonałości, przeciwnie: oni się
- 13 -
cofają. Oczywiście ich życie ma mniej napięć, tak jak życie zwierząt. Ale w rzeczywistości
oni tylko wegetują. Jeśli ich spotkasz, zobaczysz, jacy są prości, nie istnieje w nich złożoność.
Ale zabierz ich do świata - odkryjesz w nich złożoność większą od twojej, gdyż różne
sytuacje sprawią im ogromne trudności, i wtedy wyjdzie na jaw wszystko to, co było przez
nich tłumione.
Dziecko jest proste, ale nie bądz
dzieckiem, stań się dojrzały. Oczywiście, gdy staniesz się
zupełnie dojrzały, wtedy dzieciństwo pojawi się znów, ale będzie ono jakościowo różne.
Mędrzec jest znów dzieckiem, ale nie jest dziecinny. Mędrzec ma znów piękno i niewinność
dziecka, ale istnieje zasadnicza różnica. Dziecko posiada w sobie bardzo wiele stłumionych
rzeczy, i gdy tylko znajdzie się sposobność, wszystko to wyjdzie na zewnątrz: pojawi się seks,
pojawi się gniew.
I wtedy dziecko wchodząc w świat, stanie się przywiązane i zagubione.
Religijni prorocy, mesjasze i zbawiciele zdominowali cię duchowo, co jest bardziej
niebezpieczne niż dominacja polityków, gdyż obejmuje twoje życie nie tylko z, zewnątrz, ale
i od wewnątrz. Dominacja ta stała się twoją moralnością, stała się twoim sumieniem, stała się
twoim duchowym istnieniem. Przez religie stajesz się nienaturalny, perwersyjny i
neurotyczny, gdyż zaprzeczasz swojej prawdziwej naturze i instynktom.
Religie mówią ci, co jest dobre, a co złe i musisz się z tym zgadzać, gdyż w przeciwnym
razie zaczynasz czuć się winny, a poczucie winy jest jedną z największych duchowych
chorób. To metoda, aby cię zniszczyć, wykorzystać, upokorzyć i pozbawić szacunku dla
samego siebie. Gdy zaczynasz myśleć: "Tak, jestem winny, jestem grzesznikiem", wtedy ich
robota jest gotowa - potrzebny jest ktoś, kto cię zbawi.
Jesteś doskonały. Jeśli ktoś mówi, że musisz stać się doskonały, strzeż się go - to twój
wróg. Nie pozwól mu zatruć twojego życia. Nie pozwól mu ciebie zniszczyć. Nie próbuj być
doskonały, gdyż wpadniesz wtedy w martwy schemat
przygotowań, przygotowań, przygotowań. I zniszczysz TEN moment dla innego momentu,
który nigdy nie nadejdzie. I zniszczysz TO życie dla jakiegoś innego, które w ogóle nie
istnieje. I zniszczysz TEN świat dla jakiegoś innego świata, dla jakiegoś raju, dla jakiejś
nirwany.
Poświęcając teraz
niejszość dla przyszłości wpadasz w sidła śmierci.
Jutro jest piekło. Dziś jest nirwana. Ale umysł traktuje nirwanę tak, jakby istniała ona w
przyszłości. I wtedy nawet nirwana staje się koszmarnym snem.
Myśl, że musisz być doskonały, czyni cię niedoskonałym teraz. Powodem tego jest
porównywanie się, ciągle porównujesz się do innych. Ktoś jest piękniejszy, ktoś jest
silniejszy, ktoś jest bardziej szczery, ktoś jest mądrzejszy.
Zapominasz o jednej rzeczy: ty to ty. I nie możesz być kimś innym. Gdy zaakceptujesz teri
fakt, nastąpi przemiana. Zaczniesz żyć. Nie musisz się już szarpać, by być kimś innym.
Koniec z porównywaniem się, koniec ze współzawodnictwem.
Poszukiwanie jest chorobą. Nie rób z tego gry ego... gdyż, kiedy ktoś przychodzi i mówi,
że szuka Boga, widzę w jego oczach błysk ego - potępienie świata. Widzę jego dumę, on
przecież nie jest zwykłym człowiekiem, nie należy do przeciętności, jest wyjątkowy,
nadzwyczajny. Nie szuka pieniędzy, szuka medytacji. Nie szuka czegoś materialnego, szuka
czegoś duchowego.
A
atwo jest zmieniać przedmiot pragnienia, ale nie prowadzi to do przemiany. Pragniesz
pieniędzy, władzy, potem zmieniasz przedmiot pragnienia i zaczynasz pragnąć Boga. Ale sam
pozostajesz taki sam, gdyż ciągle pragniesz. Zasadnicza zmiana ma dokonać się w twojej
podmiotowości, a nie w przedmiocie pragnienia.
Odrzuciłeś świat. Teraz szukasz Boga. Odrzuć proszę, także Boga. Będzie to wyglądało
trochę niereligijnie, ale tak nie jest.
Niech życie będzie twoim jedynym bogiem. Żaden inny bóg nie jest potrzebny, gdyż
- 14 -
wszyscy inni bogowie są ludzkim wymysłem. Albert Einstein powiedział: "jestem głęboko
religijnym niewierzącym." Istotnie. Religijna osoba nie może być wierząca. Wiara jest jak
rękawiczka, otacza cię i nigdy nie dotykasz życia bezpośrednio. Osoba religijna jest naga w
tym właśnie znaczeniu: nie jest otoczona pancerzem wiary. Dotyka bezpośrednio życia.
Boga nie ma. Jest życie. Proszę, nie szukaj boga. Nirwany nie ma. Jest życie. Proszę, nie
szukaj nirwany. Jeśli zaprzestaniesz szukania nirwany, odnajdziesz ją ukrytą w samym życiu.
Jeśli zaprzestaniesz szukania boga, odnajdziesz go w każdej cząsteczce, w każdej chwili
życia. Bóg to inna nazwa życia. Nirwana to inna nazwa życia. Ale ty tylko słyszałeś słowo
"życie", nie jest ono dla ciebie przeżytym doświadczeniem.
Lepiej nie przyklejać życiu żadnych etykietek, lepiej nie nadawać mu żadnych struktur i
kategorii, lepiej pozostawić je w całej jego otwartości. Będziesz wtedy dużo piękniej
doświadczał rzeczy, twoje doświadczanie będzie bardziej kosmiczne, ponieważ rzeczy tak
naprawdę nie są podzielone. Egzystencja jest ekstatyczną całością, organiczną jednością.
Najmniejsze z
dz
bło trawy, najmniejszy listek uschniętego drzewa ma taką samą wartość, jak
największa gwiazda.
Tak naprawdę, życie jest proste - to radosny taniec. I cała ziemia może wypełnić się
radością i tańcem, ale istnieją ludzie, którzy sporo zainwestowali w to, aby nikt się nie śmiał,
gdyż życie to grzech i kara. Jak możesz być radosny, gdy ciągle wpajają ci, że życie jest karą;
że cierpisz, bo popełniłeś złe uczynki i jest to rodzaj więzienia, do którego wtrącono cię
właśnie po to, żebyś cierpiał.
Powiadam ci: życie to nie więzienie, to nie kara. To nagroda dla tych, którzy na nią
zasługują. Twoim prawem jest radość, i będzie grzechem, jeśli z tego prawa nie skorzystasz.
Będzie to wbrew egzystencji, jeśli jej nie upiększysz i zostawisz ją taką, jaką zastałeś. Nie rób
tego, uczyń egzystencję trochę piękniejszą, trochę szczęśliwszą, trochę bardziej aromatyczną.
Buddowie tańczyli! Widząc niewiarygodne, cudowne wydarzenie, radowali się. Jezus
powtarzał ciągle swoim uczniom: Radujcie się! Radujcie się!
Oto całe moje nauczanie. Nie daję ci żadnego celu, żadnego kierunku. Po prostu czynię cię
świadomym rzeczywistości życia - czym ono jest. Bądz
w harmonii z życiem, bez idei, jakie
powinno być i bez żadnych osobistych pragnień.
Pozwól życiu być takim, jakie jest i odpręż się. Życie to jedyna religia. Życie to jedyna
świątynia. Życie to jedyna modlitwa.
ZORBA CZY BUDDA?
Historia ludzkości jest tragedią z bardzo prostej przyczyny. W człowieku wytworzono
podział na dwa przeciwstawne sobie obozy: spirytualistę i materialistę; Buddę i Zorbę. Jedna
część czuje się wyższa, świętsza, i zaczyna potępiać drugą jako grzeszną. Ten schizofreniczny
podział spowodował, że lewa dłoń rani prawą, a prawa lewą.
W rzeczywistości, żaden taki podział nie istnieje. Jesteś harmonijną całością. Nie walcz z
ciałem - to twój dom. Nie walcz też ze świadomością, gdyż bez niej twój dom będzie pusty.
Symbolicznie określam ciało jako Zorbę, a duszę jako Buddę. Zorba to tylko początek.
Przeżyj Zorbę w pełni, a wtedy naturalnie wejdziesz w życie Buddy. Raduj się ciałem, raduj
się fizyczną egzystencją. Nie ma w tym żadnego grzechu. Ciało to twoje korzenie, ciało to
ziemia, na której wzrastasz. Ale wszystkie tak zwane religie usiłują zniszczyć most łączący
cię z twoim własnym ciałem.
Jest to maksymalna synteza - gdy Zorba staje się Buddą. Zorba jest jego, ale brakuje mu
nieba. Jest przyziemny, zakorzeniony głęboko jak olbrzymie drzewo, któremu brakuje
skrzydeł. Nie może wzlecieć do nieba, gdyż zamiast skrzydeł ma korzenie.
Jeść, pić i bawić się, jest samo w sobie w porządku, nie ma w tym nic złego. Ale to nie
wystarczy, wkrótce cię to zmęczy. Stale powtarzane czynności, z tanecznego kręgu
- 15 -
zamieniają się w błędne koło. Tylko bardzo przeciętne umysły mogą ciągle się tym bawić.
Jeśli jesteś, choć trochę mądry, wcześniej czy póz
niej odkryjesz, jakie jest to płytkie,
powierzchowne. W pewnym momencie powtarzaj pytanie: "Jaki jest tego sens?".
Trzeba pamiętać o jednym: to nie ludzie biedni, głodujący, stają się sfrustrowani życiem.
Oni jeszcze nie żyli, jak zatem mogą czuć się sfrustrowani? Mają zawsze nadzieje.
Jak myślisz? Kim są ludzie, którzy wyobrażają sobie, że w niebie jest jak w Klubie
Playboy'a? To biedacy, głodni - ci, którzy nie posmakowali życia. Właśnie oni przenoszą
swoje pragnienia do Niebios.
Kim są ci ludzie? Nie doświadczyli, a tylko poprzez własne doświadczenie można
przekonać się o powierzchowności tego wszystkiego. Tylko Zorba może przekonać się o
powierzchowności tego wszystkiego.
Budda żył życiem Greka Zorby i gdyby był przeciętny, mógłby żyć tak ciągle. Miał
wszystkie najpiękniejsze kobiety, pałace, wszelkie bogactwa... i gdy zrozumiał, że to
wszystko się powtarza, wtedy poczuł się sfrustrowany, i w wieku 29 lat porzucił pałace,
bogactwa, kobiety.
Budda powstaje z doświadczenia. Więc popieram ten świat, gdyż wiem, że dzięki niemu
możesz doświadczyć innego świata. Nie mówię: wyrzeknij się, uciekaj stąd. Nie mówię: stań
się mnichem. Gdy mnich wyrzeka się tego świata, tym samym walczy z nim, i nie jest to
łagodne wyrzeczenie. Mnich staje się podzielony: połowa jego istoty pragnie tego świata,
druga połowa pragnie innego świata. Mnich to osoba rozszczepiona, schizofreniczna,
podzielona na niższe i wyższe.
Wyżej dostaniesz się tylko wtedy, gdy żyłeś niższym, gdy przeszedłeś całą udrękę i
ekstazę niższego. Zanim lotos stanie się lotosem, musi wyrosnąć z błota. Tym błotem jest
świat. Mnich uciekł od błota i dlatego nigdy nie stanie się lotosem.
Nie tęsknij za innym światem. Żyj w tym, namiętnie i intensywnie, całym swoim
istnieniem, całą swoją istotą. Przekroczyć ten świat możesz tylko wtedy, gdy mu zaufasz,
będziesz kochał i radował się życiem. Gdy zmierzysz się z tym światem, staniesz się
ześrodkowany i uważny. Owa uważność stanie się drabiną, po której możesz wspiąć się od
Zorby do Buddy.
Najpierw stań się Zorbą - kwiatem tego świata, aby zdobyć zdolność do stania
się Buddą - kwiatem innego świata. Inny świat nie jest oddalony od tego świata. Inny świat
nie jest przeciwko temu światu. Inny świat jest ukryty w tym świecie. Ten jest tylko
przejawem tamtego, a tamten ukrytą częścią tego.
- 16 -
TECHNIKI MEDYTACJI*
Medytacja nie jest wcale techniką' Może spowoduje to w tobie zakłopotanie, gdyż ciągle
przedstawiam ci różne techniki Są one pomocne, gdyż mają naukową podstawę, są rezultatem
tysięcy lat eksperymentowania.
We właściwym rozumieniu tego słowa, medytacja nie jest techniką, lecz uważną
świadomością, rozumieniem, Lecz potrzebujesz technik, gdyż owo rozumienie - choć ukryte
w tobie -jest bardzo od ciebie oddalone.
MISTYCZNA RÓŻA
Medytacja trwa 21 dni.
Etap pierwszy śmiech - 3 godziny dziennie przez tydzień.
Zacznij od okrzyku "Ja-Hu!" i po prostu śmiej się bez żadnego powodu, przez trzy
godziny, Gdy śmiech zamiera, krzyknij ponownie "Ja-Hu!" i zacznij znów się śmiać, odkryj w
sobie wewnętrzne z
ródło śmiechu, pierwotny, spontaniczny śmiech.
Etap drugi - płacz - 3 godziny dziennie przez tydzień.
Zacznij od okrzyku "Ja-Bu!" i płacz bez żadnego powodu przez trzy godziny.
Etap trzeci trwa także 3 godziny dziennie przez tydzień.
Usiądz
wygodnie, bądz
w pełni uważny, przez 45 minut obserwuj swój oddech, wdech,
wydech, wdech.
Przez następne 20 minut tańcz przy łagodnej muzyce, podczas tańca bądz
w pełni uważny,
świadomy.
Usiądz
znów na 45 minut, tańcz przez następne 20, i zakończ medytację 50-minutowym
siedzeniem.
* * *
"Metoda ta jest zupełnie wyjątkowa, powoduje psychologiczną przemianę, daje ci
świeżość i niewinność twojego dzieciństwa.
Społeczeństwo uczyniło ci wielką krzywdę, starając się powstrzymać twój śmiech i twoje
łzy Cała wyparta radość, cały wyparty smutek otaczają twoją świadomość i muszą zostać
uwolnione.
Możesz być zaskoczony prostotą tej metody, ale jest to chyba podstawowa medytacja,
wynik moich wieloletnich doświadczeń Musisz przebić się przez dwie warstwy, pierwszą -
wypartego śmiechu, po którym pojawią się łzy, pojawi się agonia, Gdy pozbędziesz się tych
dwóch warstw, zniknie wiele bólu i cierpienia, odnajdziesz samego siebie.
Ten świat potrzebuje oczyszczenia serca ze wszystkich zahamowań przeszłości Uczynić to
może śmiech, zabierając wszystko to, co było przeszkodą dla twojej ekstazy Uczynić to mogą
łzy, zabierając wszystko to, co było twoją agonią& "
MEDYTACJA DYNAMICZNA
Medytacja Dynamiczna rozpoczyna się od oddychania, gdyż oddech to podstawa twojego
istnienia. Jeśli potrafisz zmienić swój oddech, możesz w ten sposób zmienić stan swojego
*
podaje jedynie bardzo skrótowy wybór technik omawianych przez Osho Pełny opis kilkudziesięciu metod
medytacji, czytelnik znajdzie w książkach "Meditation The First and Last Freedom", "The Orange Book", "The
Book of the Secrets" wydanych przez Rebel Pubhshing House GmbH, Venloerstr 5-7,5000 Koeln 1, RFN (przyp
tłum)
- 17 -
umysłu. Uważnie obserwuj oddech, zauważysz jak zmienia się jego rytm w zależności od
tego czy jesteś rozgniewany, seksualnie podniecony, czy też zrelaksowany.
Etap pierwszy: 10 minut
Głębokie, szybkie, arytmiczne oddychanie przez nos. Ma ono wytworzyć w tobie chaos w
celu uwolnienia wszystkich wypartych emocji. To chaotyczne oddychanie daje twojemu ciału
więcej tlenu, upodabnia cię do zwierzęcia - żywego, pełnego energii i witalności. Będziesz
czuł się raczej jak energia niż materia. Koncentruj się na wydechu, rozluz
nij ramiona i szyję,
pozwól ciału poruszać się swobodnie. Wciągaj powietrze głęboko do płuc.
Etap drugi: 10 minut
Oszalej, dosłownie oszalej, pozwól swojemu ciału robić wszystko, co zechce...eksploduj!!!
Tańcz, krzycz, śpiewaj, płacz, skacz. Nie pozwól umysłowi kontrolować ekspresji twojego
ciała.
Etap trzeci: 10 minut
Ramiona i szyja ciągle rozluz
nione, ręce uniesione do góry, zacznij podskakiwać krzycząc:
"Hu! Hu! Hu!" tak głośno jak to możliwe, tak, aby dz
więk sięgał głęboko w ośrodek seksu.
Te pierwsze trzy etapy mają służyć katharsis, nie są medytacją, lecz przygotowaniem do
niej, przygotowaniem do "skoku" jakim jest etap czwarty.
Etap czwarty: 15 minut
STOP! Zatrzymaj się dokładnie w takiej pozycji, w jakiej się znajdujesz. W ciszy obserwuj
wszystko, co dzieje się wewnątrz ciebie.
Etap piąty: 15 minut
Tańcem wyraz
swą wdzięczność i radość.
* * *
Medytację Dynamiczną można praktykować także w sposób "bezgłośny", zatrzymując
dz
więki wewnątrz siebie.
MEDYTACJE PRZED LUSTREM
1. GA
UPIE MINY
Istnieje wiele dawnych medytacji, które posługują się robieniem głupich min. Możesz
spróbować! tej techniki, w Tybecie jest to najstarsza tradycja.
Stań nago przed lustrem, zacznij robić głupie miny, przyjmować zabawne pozycje i
obserwować. Po 15-20 minutach będziesz zaskoczony. Poczujesz się odseparowany od tego
wszystkiego. Zaczniesz panować nad swoim ciałem, możesz wyczyniać z nim różne harce.
Odkrywaj nowe sposoby robienia głupich min i śmiesznych pozycji. Da ci to możliwość
odblokowania się i spojrzenia na siebie nie jako na ciało czy też twarz, ale jako na
świadomość. To jest naprawdę pomocne.
2. LUSTRZANE SPOJRZENIE
Zamknij drzwi od swojego pokoju i postaw przed sobą duże lustro. W pokoju musi być
ciemno. Zapal małą świecę i postaw ją między sobą a lustrem w ten sposób, żeby jej światło
nie odbijało się bezpośrednio w lustrze. W lustrze powinieneś widzieć tylko swoją twarz, a
nie płomień świecy. Zacznij patrzeć w odbicie swych oczu, starając się nimi nie mrugać.
Eksperyment trwa 40 minut i po dwóch lub trzech dniach nauczysz się patrzeć bez mrugania.
Nawet, gdy pojawią się łzy, pozwól im płynąć, ale nie mrugaj powiekami. Po kilku dniach
patrzenia we własne oczy, staniesz się świadomy bardzo dziwnego zjawiska. Twoja twarz
zacznie zmieniać swój kształt, przybierać nowe formy. Możesz się nawet tego przestraszyć.
Czasami twarz w lustrze będzie zupełnie odmienna od tej, którą uważałeś za swoją. Ale tak w
rzeczywistości, wszystkie te twarze należą do ciebie. Teraz twój podświadomy umysł zaczyna
- 18 -
eksplodować. Te wszystkie twarze, te maski są twoje.
Po tygodniu codziennego 40-minutowego patrzenia w lustro, twoja twarz stanie się jak
potok, jak strumień pojawiających się i znikających twarzy. Po trzech tygodniach, nie
będziesz już wstanie pamiętać, która z tych twarzy jest twoja. I wtedy, pewnego dnia, stanie
się rzecz najdziwniejsza - nagle w lustrze nie będzie już żadnej twarzy. I to jest ten moment -
zamknij oczy i wyjdz
na spotkanie podświadomości.
Będziesz nagi, kompletnie nagi - taki, jaki naprawdę jesteś. Wszystkie kłamstwa się
rozpadną.
KUNDALINI
Etap pierwszy: 15 minut
Rozluz
nij się i pozwól swojemu ciału trząść się i drżeć. Stojąc spokojnie, nie wymuszaj
drżenia, poczekaj aż samo nadejdzie. Gdy będziesz się zmuszał, stanie się to tylko
ćwiczeniem, fizycznym ćwiczeniem - będziesz trząsł się na zewnątrz, a wewnątrz pozos-
taniesz jak skała.
Gdy ta "skała" zacznie się rozpływać, gdy całe twoje "skalne" istnienie zacznie mięknąć,
wtedy ciało samo podąży za tobą.
Stań się cały tym drżeniem, poczuj energie płynące od stóp. Oczy mogą być otwarte lub
zamknięte.
Etap drugi: 15 minut
Zacznij tańczyć w sposób taki, na jaki masz ochotę, nie blokuj ekspresji swojego ciała.
Etap trzeci: 15 minut
Zamknij oczy i w spokoju stój albo usiądz
. Obserwuj, co dzieje się zarówno w twoim
wnętrzu, jak i na zewnątrz.
Etap czwarty: 15 minut
Z ciągle zamkniętymi oczami połóż się w spokoju i ciszy.
GIBBERISH
Etap pierwszy: 15 minut
Medytację tę można wykonywać samotnie lub w grupie. Zamknij oczy i zacznij
wypowiadać jakiekolwiek nonsensowne słowa i dz
więki. Jedyna rzecz, o której musisz
pamiętać to, że słowa mają być wypowiadane w języku, którego nie znasz, pozwól mówić
swojej podświadomości, wyrzucaj z siebie wszystko, co kryje się wewnątrz.
Umysł myśli za pomocą słów. Medytacja "Gibberish" - niezrozumiałego szwargotu,
pomaga ci przezwyciężyć ów schemat nieustannej werbalizacji i pozbyć się wszystkich
wypieranych myśli.
To samo uczyń z ciałem, pozwól mu "mówić".
Etap drugi: 15 minut
Połóż się na brzuchu i z każdym oddechem czuj jak stapiasz się z ziemią.
* * *
Medytację tę najlepiej wykonywać jest przed snem.
GILOTYNA
Jest to jedna z najwspanialszych medytacji tantrycznych. Idąc, myśl, że nie masz już
głowy, zostało tylko ciało. Nieustannie pamiętaj, że nie masz głowy, wyobrażaj sobie siebie
bez głowy. Zrób sobie fotografię, na której masz zasłoniętą głowę i patrz na to zdjęcie. Opuść
- 19 -
lustro w łazience tak, abyś widział w nim tylko ciało pozbawione głowy.
Kilka dni takiej praktyki i poczujesz ogromną lekkość, ogromną ciszę, gdyż to głowa jest
problemem. Jeśli potrafisz wyobrazić sobie siebie bez głowy - a nie jest to dla ciebie chyba
żaden kłopot - wtedy coraz bardziej będziesz ześrodkowany w sercu.
Spróbuj w tym właśnie momencie wyobrazić sobie swoją "bezgłowość", wtedy natych-
miast zrozumiesz, o czym mówię.
NADABRAHMA
Nadabrahma jest starą, tybetańską techniką, pierwotnie wykonywaną wcześnie rano Może
być praktykowana o każdej porze dnia, samemu lub w grupie Konieczne jest mieć pusty
żołądek Po medytacji powinien następować 15-minutowy odpoczynek Technika ta trwa 1
godzinę i składa się z trzech części
Etap pierwszy:30 minut
Usiądz
w rozluz
nionej pozycji, z zamkniętymi ustami i oczami Zacznij mruczeć, na tyle
głośno, aby dz
więk był słyszany przez innych i zęby wytwarzał wibracje w twoim ciele
Możesz wyobrazić sobie puste naczynie, wypełnione jedynie wibracjami mruczenia. Możesz
zmieniać wysokość tonu, dowolnie oddychać i delikatnie poruszać ciałem.
Nadejdzie chwila, w której mruczenie będzie dokonywało się samo, a ty staniesz się
słuchaczem.
Etap drugi: 15 minut.
Dłonie zwrócone do góry, poruszaj rękami zataczając koła w kierunku na zewnątrz Ruch
dłoni powinien być bardzo wolny, momentami wręcz niezauważalny Poczuj, ze dajesz swą
energię wszechświatowi.
Po 7,5 minutach, odwróć dłonie w dół i zacznij zataczać koła w przeciwnym kierunku (do
wewnątrz) Możesz wykonywać miękkie ruchy ciałem Poczuj energię płynącą w twoim
kierunku.
Etap trzeci: 15 minut.
Usiądz
lub połóż się w całkowitym odprężeniu i spokoju.
NATARAJ
Nataraj jest tańcem jako całkowitą medytacją. Składa się z trzech części, trwających razem
65 minut.
Etap pierwszy-. 40 minut
Mając zamknięte oczy, tańcz jak opętany. Nie kontroluj ruchów swojego ciała, nie
obserwuj, co się dzieje. Pozwól swojej podświadomości zapanować nad tobą. Zatrać się w
tańcu.
Niech taniec płynie sam, nie wymuszaj go, raczej podążaj za nim. Raduj się! Nie robisz nic
poważnego, po prostu bawisz się swoją energią, pozwalając jej płynąć w dowolny sposób.
Etap drugi: 20 minut
Połóż się na ziemi z zamkniętymi oczami. Bądz
cichy i spokojny.
Etap trzeci: 5 minut
Uroczyście tańcz i raduj się.
STOP!
Zacznij wykonywać tę prostą metodę przynajmniej sześć razy dziennie Za każdym razem
trwa ona tylko pół minuty, zatem całość zabierze ci trzy minuty dziennie To najkrótsza
technika medytacji na świecie' Cała sprawa polega na tym, abyś robił to nagle.
Idąc ulicą nagle przypominasz sobie STOP Zatrzymaj się, zatrzymaj się zupełnie, żadnego
- 20 -
ruchu Bądz
obecny tu i teraz przez pół minuty W jakiejkolwiek sytuacji się znajdziesz -
zatrzymaj się kompletnie i bądz
uważny wobec tego, co się dzieje Po upływie pół minuty
ruszaj znów I powtarzaj tę metodę przynajmniej sześć razy dziennie.
Jeśli nagle stajesz się obecny tu i teraz, cała energia ulega przemianie Ciągłość twojego
umysłu przerywa się Jest to tak nagłe, ze umysł nie potrafi stworzyć nowej myśli tak szybko
Potrzebujesz nieco czasu, gdyż umysł jest głupi.
Gdziekolwiek jesteś, w momencie, gdy będziesz o tym pamiętał, wyszarpnij się swojemu
istnieniu i zatrzymaj się Nie tylko ty staniesz się świadomy Wkrótce także poczujesz, ze inni
stają się świadomi twojej energii, świadomi ze coś się stało - nieznane zapukało do ciebie.
"NIE DWA"
Jest to jedna z najstarszych mantr. Kiedykolwiek czujesz się podzielony, kiedykolwiek
widzisz, że dwoistość wkrada się do twojego istnienia, powiedz sobie w duchu: "nie dwa".
Ale powiedz to uważnie, nie powtarzaj w sposób mechaniczny.
Kiedykolwiek czujesz przypływ miłości, powiedz: "nie dwa", w przeciwnym razie
nienawiść już czeka, gdyż miłość i nienawiść są jednym. Gdy czujesz nienawiść, powiedz:
"nie dwa".
Kiedy jesteś przywiązany do życia, powiedz: "nie dwa". Kiedy czujesz lęk przed śmiercią,
powiedz: "nie dwa".
To powiedzenie powinno być twoim zrozumieniem. Powinno być wypełnione inteligencją,
przejrzystością, a wtedy poczujesz głębokie wewnętrzne rozluz
nienie, poczujesz iluminację.
"JESTEŚ TU?"
Wypowiadaj swoje własne imię, rano, wieczorem, po południu... Nie tylko wypowiadaj je,
ale także odpowiadaj na nie. Czyń to głośno, nie obawiaj się reakcji ze strony innych ludzi.
Jesteś wystarczająco przestraszony przez innych, tak naprawdę oni już zniszczyli cię lękiem.
Nie obawiaj się, nawet w środku domu towarowego musisz pamiętać, aby wypowiedzieć
głośno swoje imię:
- "Zdzisiu, jesteś tu?"
I równie głośno odpowiedz:
- "Jestem, proszę pana!"
TAK
Przez jeden miesiąc podążaj drogą, która mówi TAK" Przez jeden miesiąc me podążaj
drogą, która mówi "NIE" Zacznij współpracować z TAK - jest to droga, dzięki której się
zjednoczycie NIE nigdy nie prowadzi do jedności Natomiast TAK pomaga, gdyż TAK jest
akceptacją, TAK jest ufnością, TAK jest modlitwą Umieć powiedzieć TAK, jest religijne.
Drugą rzeczą, o której musisz pamiętać to, że nie może być wypierane, Jeśli je wyprzesz,
stanie się silniejsze, pewnego dnia eksploduje i zniszczy twoje TAK. Zatem nigdy nie
wypieraj NIE, po prostuje ignoruj.
Istnieje ogromna różnica pomiędzy wypieraniem a ignorowaniem Ignorować znaczy
rozpoznawać NIE i mówić "wiem, ze tu jesteś, ale ja będę podążał za TAK" W ten sposób nie
wypierasz, nie mówisz "wynoś się, zjeżdżaj stąd, nie chcę mieć z tobą nic wspólnego" Nie
mów nic w gniewie, nie staraj się wyrzucić NIE do swojego podświadomego umysłu Po
prostu rozpoznawaj NIE, ale podążaj za TAK - bez żalu, bez skargi, bez gniewu.
Ignorowanie to najlepszy sposób, aby zabić NIE Jeśli będziesz 7 nim walczył, staniesz się
jego ofiarą, subtelną ofiarą, NIE juz wygrało, Gdy walczysz z NIE, mówisz "nie" do NIE.
- 21 -
Przez jeden miesiąc podążaj za TAK i nie walcz z NIE Będziesz zaskoczony widząc jak
NIE z dnia na dzień staje się marne i chudziutkie, gdyż głoduje, a pewnego dnia zobaczysz, ze
NIE nie żyje A gdy nie ma juz NIE, cała energia zaangażowana w NIE jest uwolniona. i ta
energia uczyni twoje TAK ogromnym strumieniem
VIPASSANA
1. FORMA SIEDZ
CA
Znajdz
wygodną pozycję do siedzenia przez 40-60 minut. Plecy i głowę trzymaj
wyprostowane. Oczy zamknięte, oddech normalny. Pozostań nieruchomo tak długo jak to
tylko możliwe, zmień pozycję wtedy, gdy będzie to naprawdę konieczne.
Podczas siedzenia, podstawowym przedmiotem obserwacji jest unoszenie się i opadanie
brzucha, spowodowane oddechem. Nie jest to technika koncentracji, zatem podczas
obserwacji oddechu, wiele rzeczy może odciągnąć twoją uwagę. Gdy pojawi się coś - myśli,
emocje, ból ciała, dz
więki z otoczenia - wtedy przerwij obserwację oddechu i wróć do niej po
chwili.
Podstawowe znaczenie ma tu sama obserwacja, a nie to, co obserwujesz. Zatem pamiętaj,
nie identyfikuj się z rzeczami, które przyciągną twoją uwagę.
2.SPACER
Jest to powolny, zwyczajny spacer, w którym podstawową rzeczą jest odczuwanie stóp
dotykających ziemi.
Możesz chodzić w koło, lub 10-15 kroków w tę i z powrotem. Wzrok skieruj na ziemię,
kilka kroków przed sobą. Podczas spaceru twoja uwaga powinna być skierowana na stopę,
która właśnie dotyka ziemi. Jeśli pojawi się coś odciągającego twoją uwagę, skieruj ją tam, po
czym powróć do uważnego odczuwania stóp.
Jest to taka sama technika jak podczas siedzenia, inny jest jedynie podstawowy przedmiot
obserwacji.
Spacer powinien trwać około 20-30 minut.
* * *
W Vipassanie czasem zdarza się, że czujesz się bardzo zmysłowo, gdyż jesteś wyciszony, a
energia nie jest rozproszona. Zwykle marnujesz wiele energii i czujesz się wyczerpany. Gdy
zaś po prostu siedzisz, nie robiąc nic, stajesz się wyciszonym zbiornikiem energii. Zbiornik
ten staje się coraz większy, aż do momentu, w którym jest już przepełniony i wtedy czujesz
zmysłowość, nową wrażliwość, a nawet seksualizm. Wszystkie te zmysły stają się bardziej
świeże, żywe, młode; tak jakbyś wziął kąpiel i zmył z siebie kurz.
DEAUTOMATYZACJA
Jeśli potrafimy zdeautomatyzować naszą aktywność, wtedy całe życie staje się medytacją.
Wtedy najmniejsza rzecz; branie prysznicu, spożywanie pokarmu, rozmowa z przyjacielem -
wszystko to staje się medytacją.
Medytacja to jakość, może być nadana każdej rzeczy. Nie jest to jakaś specyficzna
czynność. Ludzie myślą w ten sposób, że medytacja to coś specyficznego - gdy siadasz
twarzą zwróconą na wschód, powtarzasz mantry, palisz kadzidło, robisz to i to o określonej
porze, w określony sposób, w określonej pozycji.
Medytacja nie ma nic wspólnego z tymi rzeczami, one prowadzą do automatyzacji, a
medytacja jest przeciwko automatyzacji.
Zatem jeśli potrafisz być czujny i uważny, każda czynność, każdy ruch jest medytacją.
- 22 -
BIOGRAFIA OSHO
OSHO (znany dawniej jako Bhagwan Shree Rajneesh):
Charyzmatyczny mistrz duchowy, którego dziennikarze nazwali "Seks Guru", choć - jak na
ironie - zalecał transcendencje seksu, ukierunkowanie jego energii w stronę duchowego
spełnienia.
Rajneesh nie jest ani filozofem, który przekazuje nam abstrakcyjny system idei, ani też
religijnym prorokiem, wpajającym wiarę w wyimaginowane prawdy, których nie możemy
doświadczyć. Dla ortodoksów będzie zawsze heretykiem, atakującym organizacje religijne za
ich dogmatyzm, krytykującym tradycyjne "świętości" - Matkę Teresę, Mahatmę Gandhiego,
Papieża. Rajneesh jest znakomitym mówcą, erudytą swobodnie posługującym się zarówno
wschodnimi tradycjami mistycznymi, jak i zachodnią psychoterapią. Za pomocą prostego
języka wprowadza słuchacza w świat yogi, tantryzmu, buddyzmu Zen, taoizmu i sufizmu,
wydobywając z nich esencję prawdziwej religijności. Nie daje nam żadnego systemu opartego
na wierze, naucza jedynie technik medytacji, spośród których możemy wybrać odpowiednią
dla siebie drogę duchowego rozwoju.
"Pytasz mnie, co jest dobre, a co złe. Odpowiadam: cokolwiek robisz uważnie i świadomie -
jest dobre. Cokolwiek robisz nieuważnie i nieświadomie -jest złe..."
Bhagwan urodził się w 1931 roku w Indii. Po ukończeniu studiów na wydziale filozofii,
wykłada ten przedmiot w Uniwersytecie Jabalpur. W 1966 r. rozpoczyna podróż po Indii,
nauczając tysiące ludzi medytacji. Osiem lat póz
niej, w Poona, Rajneesh zakłada wspólnotę,
która szybko staje się słynna jako światowe centrum rozwoju i terapii, łączące wschodnie
techniki medytacyjne ze współczesną psychoterapią (np.tai-chi, yoga, zen, akupunktura,
psychodrama, hipnoterapia, bioenergetyka - ogółem około 40 grup). Rajneesh naucza także
własnych, oryginalnych metod medytacyjnych o charakterze dynamicznym,
rozpoczynających się od nie kontrolowanej aktywności ciała w tańcu, podczas którego
"wyrzuca się" napięcie, zapadając potem w ciszę.
Wydawane są książki będące zapisem wykładów Bhagwana i jego komentarzami do tekstów
różnych tradycji religijnych. Z całego świata przybywają do Indii jego zwolennicy.
W maju 1981 roku Rajneesh przybywa do USA. Osiedla się w stanie Oregon, na
pustynnym rancho, zakupionym przez swoich amerykańskich uczniów. Przez 4 lata od
momentu przyjazdu do USA Bhagwan milczy, nie daje żadnych publicznych wykładów.
Póz
niej powie o tym okresie, że przez słowa odbywa się tylko komunikacja, a przez milczenie
komunia, czyli prawdziwe połączenie duchowe. Jakby na potwierdzenie tych słów, do
Oregonu zjeżdżają tysiące ludzi, powstaje samowystarczalna wspólnota, która szybko rozrasta
się do rozmiarów małego miasta. W ciągu 4 lat pustynne piaski Oregonu zamieniają się w
oazę zieleni, hoduje się warzywa, trzodę chlewną, kurczaki. Dzień po dniu, dzięki zapałowi
uczniów Rajneesha, pracujących niekiedy 10-12 godzin dziennie, powstają nowe
zabudowania, gospodarstwa, bary, systemy nawadniające wysuszoną glebę, kanalizacje.
W tym samym czasie wśród miejscowej ludności, składającej się głównie z "pobożnych"
farmerów, narasta wrogość wobec "obcych". Władze stanowe starają się sformułować
zarzuty, które pozwoliłyby zakwestionować legalność wspólnoty.
"Moja wspólnota nigdy nie stanie się Jonestown, ale politycy mogą zrobić z niej Oświęcim.
Zyjetii 7000 ludzi, nikogo nie krzywdząc, nie popełniając przestępstw, nie używając
narkotyków. Ale oni chcą nas stąd usunąć, bo każdy polityk to potencjalny Hitler... Prawda
jest niebezpieczna".
Farmerzy formują "komitety straży publicznej", jeżdżą wokół terenu wspólnoty ze
strzelbami w dłoniach. Pojawiają się transparenty z hasłami: "dobry czerwony to martwy
czerwony" (uczniowie Rajneesha noszą stroje w kolorze czerwonym). Dewocyjni
- 23 -
chrześcijanie oskarżają Bhagwana o to, że jego religia to "obcy kult", w ramach, którego
odbywają się orgie seksualne (warto przypomnieć, że identyczne oskarżenia wysuwali
Rzymianie wobec... pierwszych chrześcijan). Duchowni organizują biblijne wiece, podczas
których przestrzegają wiernych przed Szatanem i jego wyznawcami. Dużą popularnością
cieszą się koszulki z nadrukiem przedstawiającym lufę pistoletu wycelowaną w twarz
Bhagwana. Władze otrzymują petycje od ludności domagającej się usunięcia "intruzów".
Prasa publikuje sensacje o uprawianej w ludożerstwo i rytualne palenie niemowląt. Bhagwan
Shree Rajneesh pada ofiarą zbiorowej psychozy.
"Gdy mówię, że Bóg jest największym wrogiem religii, to takie twierdzenie szokuje tzw.
religijnych luda, którzy myślą, że modlitwy do Boga i oddanie mu czci jest religią... Bóg jest
największą fikcją, jaką kiedykolwiek stworzył człowiek. Bez Boga, Raju, Nirwany, świat staje
się przypadkowy, bez znaczenia. Moje zadanie to uczynić cię tak dojrzałym, abyś mógł żyć
pięknie i szczęśliwie, bez znaczeń - cała egzystencja nie ma znaczenia. Gdy stajesz się cichy,
współbrzmisz z egzystencją, staje się jasne, że nie jest potrzebne żadne znaczenie..."
Także w polskiej prasie ("Sztandar Młodych") można znalez
ć interesującą ilustrację
emocji wywołanych przez Rajneesha: "Bhagwan potrafił zagonić swych wielbicieli - młodych
na ogół ludzi - do niewolniczej pracy, wymagając od nich nie tylko szesnastogodzinnego dnia
roboczego, ale także nieustannego uśmiechu na ustach".
Wydaje się, że autor znacznie lepiej od Rajneesha potrafi wymusić uśmiech na ustach. Oto
do Oregonu przybywa 7000 dobrowolnych niewolników, pozwalając na zmuszenie ich do
wielu godzin pracy dziennie. Kim byli ci bezmyślni, "młodzi na ogół ludzie"? Przeciętna
wieku członków komuny wynosiła 34 lata, 64% spośród nich to ludzie z wyższym
wykształceniem, w tym 38% z wyższymi stopniami naukowymi...
Dalej autor z żalem stwierdza, że "Zarzuty o zmuszanie ludzi do niewolniczej pracy i
zniewolenie ich umysłów, nie trafiły pod osąd amerykańskiej Temidy".
Władze zaskarżają do sądu legalność komuny, argumentując to pogwałceniem prawa
rozłączności Kościoła i państwa. Prokurator Oregonu ogłasza jednak, że Bhagwan nie jest
nauczycielem religijnym.
Ostatecznie, Rajneesh zostaje aresztowany, skazany za naruszenie przepisów
imigracyjnych na 400 000 dolarów grzywny i w listopadzie 1985 roku wydalony z USA.
Przez następnych siedem miesięcy odwiedza m.in. Szwecję, Anglię, Irlandię, Urugwaj.
Wszystkie te kraje anulują jego wizę. Opuszcza je pod nadzorem policyjnym. Zabrania się mu
wstępu do Włoch, RFN, Danii, Holandii. Ogółem deportowano go lub odmówiono mu wizy
do 21 państw - najczęściej uzasadniając, iż stanowi "zagrożenie dla bezpieczeństwa
publicznego".
Pod koniec 1986 roku Bhagwan powraca do Indii. W tym czasie stan jego zdrowia
gwałtownie się pogarsza. Lekarze szybko kojarzą fakty: podczas pobytu w więzieniu w
Oklahomie, Rajneesh został poddany działaniu nieznanych środków, które spowodowały
całodobową utratę przytomności. Objawy chorobowe, jakie obecnie zdradzał, wskazywały na
wpływ napromieniowania lub zatrucia jednym z metali ciężkich. Natychmiast wysłano do
Londynu próbki jego włosów, moczu i krwi. Wyniki analizy były jednoznaczne - Bhagwan
został zatruty talem - trucizną używaną do likwidacji więz
niów politycznie "niewygodnych".
Peter Waight, korespondent "Birmingham Post", pisał: "Administracja Reagana postanowiła
otruć Rajneesha, mistyka, którego jedyną bronią były słowa...słowa krytykujące
chrześcijaństwo i prezydenta Reagana, słowa obnażające hollywodzką fikcję amerykańskiej,
chrześcijańskiej demokracji."
Tymczasem do Indii przybywają nowi ludzie, organizowane są grupy terapeutyczne. W
listopadzie 1987 roku stan zdrowia Rajneesha ulega niewielkiej poprawie, Bhagwan wznawia
wykłady...
- 24 -
"Zostałem ukrzyżowany, przez wiele tygodni moje ciało walczyło z trucizną, lecz teraz
zmartwychwstałem. Jest symboliczne, że tym razem Jezus został ukrzyżowany w Ameryce, a
zmartwychwstał w Indii. Jest to triumf Wschodu nad Zachodem. Jest to triumf prawdy nad
kryminalistami typu Ronalda Reagana. Jest to triumf życia nad śmiercią. Jest to triumf
miłości nad nienawiścią Istnieje tylko jedna religia - religia miłości."
Mistrz kontynuuje wykłady, popularność Rajneesha rośnie. Wydano 650 jego książek (w
ogólnym nakładzie dziesięciu milionów egzemplarzy), liczbę jego zwolenników na całym
świecie ocenia się na około dwa i pół miliona.
W 1989 roku Bhagwan Shree Rajneesh odrzuca swoje imię, od tej pory jego uczniowie
nazywają go "Osho", co symbolizuje człowieka przebudzonego, wypełnionego miłością i
pokojem. "Osho" to imię, którym dawni uczniowie Zen zwracali się do swoich mistrzów.
Stale porgarszający się stan zdrowia Osho nie pozwala mu na kontynuowanie wykładów,
które kończą się serią zatytułowaną "Manifest Zen". Od tej pory Osho tylko sporadycznie
pokazuj e się swym uczniom, uczestnicząc wraz z nimi w medytacjach.
19 stycznia 1990 roku Osho opuszcza swoje ciało.
- 25 -