Księga prawdy
Istnieje pewna księga,
O jednym, grubym tomie,
A po jej pustych stronicach  tylko 
Rozbrzmiewa grom po gromie&
To nie jest moja fantazja,
Ani jej siódme poty,
To prawda ziemskiego życia,
I Andów ludzkiej głupoty,
Kto mi nie wierzy  to trudno -
Ja i tak wiem już  z pewnością  swoje ,
Że w tej jednej, jedynej księdze,
- Pytia  nie wróży na dwoje&
Mimo, że ilustracje ma piękne,
To nikt im się nie przygląda&
W górę i w dół nie patrzy,
Na boki nie rozgląda&
Tylko na jej stronicach,
Nikt nie tańczy, nie śpiewa,
Nikt piękna nie podziwia,
Nikt radości nie miewa,
I nikt się - nią  nie śmieje&
Bo nawet wiatr  tu  ucichł ,
I w tony pór nie wieje,
A przepaść  na końcu  istniejąca,
Wcale ludzkości nie straszy,
Ni cieniem swojej skały  najgłębszym  jej nie daszy,
Ani jej ze stronic - żaden huragan  nie zwieje,
Tylko właśnie odwrotnie,
To ludzkość - sama dla siebie 
Bez dna przepaścią zieje& & &
I. Iwańska
Warszawa 2016-02-19