NA ŚCIEŻCE
WOJOWNIKA
Nauki Juana Matusa
Wybór i opracowanie
W. W. Antonow
Reality
Tytuł oryginału:
Radża i buddhi joga
© Copyright 1990 by W. W. Antonow, Moskwa
© Copyright 1994 for the Polish edition by Irina Lewandowska
Wszelkie prawa zastrzeżone
Przekład:
Irina Lewandowska
Joanna Lębowicz.
Redakcja:
Jolanta Gwiozdyk
ISBN 83-902754-1-4
Prezentowane teksty to próba systematyzacji wiedzy z punktu widzenia
metodologii rozwoju duchowego, przedstawionej w pracach Carlosa
Castanedy.
Dr W.W. Antonow przybliża Czytelnikowi system doskonalenia du-
chowego, opracowany przez pokolenia uczniów Szkoły meksykańskich
Indian, który nie ustępuje pod względem swoich walorów uznanym szkołom
Indii, Tybetu, Chin oraz innych krajów, wzbogacając skarbnicę
ogólnoludzkiej wiedzy. W trakcie tłumaczenia korzystano z wydania
polskiego:
C. Castaneda: Nauki don Juana. Kraków 1991.
This book was converted from a printed version into an electronic text with a
character recognition program. Though we tried to correct all errors that occurred during
the recognition process a few of them may still remain. We apologize for any misspelled
words or wrong characters that you may come upon in this text. Please, inform us about
them at [e-mail]
2
 Wędruję tylko po ścieżkach, obdarzonych sercem,
po ścieżkach, które mogą mleć serce.
Po nich wędruję,
ho przemierzyć je do końcu
to jedyne wyzwanie warte podjęciu.
Oto którędy wędruję i patrzę, patrzę Z zapartym tchem.
Juan Matus
Spuścizna kulturowa ezoterycznej szkoły meksykańskich Indian
została upowszechniona dzięki książkom jednego z jej uczniów -
amerykańskiego badacza Carlosa Castanedy, pobierającego nauki n
najwybitniejszego jej lidera, jakim byt Juan Matus.
Obecnie książki Castanedy są przetłumaczone na wiele jeżyków i
wywarły znaczny wpływ na kulturę Zachodu, jak słusznie podkreśla D.C.
Noel [ 12].
Prace ujęto w bardzo zajmującą, wyrazistą formę literacką, a sam
Castaneda miał uważny i samokrytyczny stosunek wobec siebie (co
odzwierciedla jego pokorę - bardzo cenną zaletę): śmiał się ze swoich
niepowodzeń, z tego, jak czasem nic mu się nie udawało, opisywał. jak
ośmieszali to Juan .Matus, Genaro oraz przyjaciele z grupy.
Należy zaznaczyć, ze w książkach Castanedy przedstawiono nie
wszystkie nauki Juana Matusa, lecz właściwie odzwierciedlają one historię
ich wzajemnych stosunków, osobistych poszukiwań samego don Juana
oraz jego przyjaciela Genaro, ich błędy i powroty na drodze duchowej.
Nie korzystali oni z opisów doświadczeń duchowych innych osób,
przykładowo nie znali wystarczająco Nowego Testamentu (don Juan nigdzie
nie cytował z niego fragmentów). Poznali jedynie tradycję starożytnych
magów-Tolteków', ludzi, którzy podążali nie ścieżką miłości, nie ścieżką
obdarzoną sercem (jak mówił Juan Matus); od określonego momentu
przestało to ich zadowalać. Wtedy don Juan poszedł nową drogą,
ogłaszając Miłość jako główną zasadę pomyślnego kroczenia do Celu.
Yoga Centrum  Reality
3
Amerykański antropolog Carlos Castaneda, będąc studentem na
Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. w 1960 r. pojechał do Meksyku
w celu zebrania materiałów do pracy doktorskiej, dotyczących roślin
leczniczych. używanych przez meksykańskich Indian. Tam poznał grupę
osób. którzy swoje życic poświęcili zgłębianiu przekazywanego z pokolenia
na pokolenie systemu wiedzy ezoterycznej. Przewodniczył jej Indianin z
plemienia Yagui Juan Matus. który w niedługim czasie z nauczyciela o
właściwościach roślin zmienił się w duchowego przewodnika Castanedy.
Rezultatem ich następnych kontaktów była najpierw praca doktorska
Castanedy, a polem seria wspaniałych pod względem naukowej i
artystycznej wartości książek [4-11].
System wiedzy i praktyk tej ezoterycznej szkoły rozwijał się przez
wiele stuleci. od pradawnych widzÄ…cych do nowych widzÄ…cych (jak ich
nazywał don Juan) Ostatni nauczyciel Szkoły Juan Matus, człowiek pełen
mądrości, o wspaniałym poczuciu humoru, wielkiej dobroci, doskonale
znający ludzką psychikę i perfekcyjnie władający swoim organizmem,
wniósł znaczący wkład w tę tradycję duchową,
Według nauk Szkoły, cały świat dzieli się na dwie części: tonal czyli
świat  materialny świat zwykłych przedmiotów oraz nagual, niematerialny
świat innych wymiarów przestrzennych1, odbierany tylko przez człowieka
znajdującego się w stanie podwyższonej percepcji2: nagual jest
zamieszkany przez
duchy (olli): przebywa w nim również Moc - niepersonifikowana
Boska Świadomość3.
Juan Matus opowiadał Castanedzie legendę pradawnych widzących
[9], w której bóstwo było przedstawione w postaci Orla. pielęgnującego na
Ziemi w ludzkich ciałach wzrost ich indywidualnych świadomości- aby po
śmierci ciał wykorzystywać energię tych świadomości jako swoje
pożywienie. Każdemu człowiekowi jednak darował szansę bycia nie
zjedzonym. W tym celu należało przeżyć niepospolite życie myśliwego,
podążającego za wiedzą, i wojownika, polującego na  siłę osobistą , co - w
przypadku uwieńczenia wysiłków sukcesem - pozwalało w odpowiednim
ważnym momencie  przeskoczyć obok dziobu Orla i uzyskać wolność. Don
Juan wyjaśniał, że nie przyjmuje dosłownie przekazu tej pradawnej legendy,
tak jak nic przyjmuje również idei napawającego strachem, groz
nego
bóstwa, a co za tym idzie i stosunku do niego, budowanego na lęku. Juan
Matus widział inne niebezpieczeństwo - śmierć, zanim zdąży zrealizować
całkowicie te wszystkie możliwości rozwoju, które są mu dane jako
człowiekowi. Ich urzeczywistnieniu poświęcił bez reszty cale swoje życic i
tego uczył.
1
Termin nagual ma również drugie znaczenie - to: człowiek-lider. który opanował nagual i jest
zdolny do aktywnego działania w nim i z niego.
2
W ten stan medytacyjny można wchodzić bądz
samodzielnie, bÄ…dz
przy pomocy człowieka, który
ma daną technikę opanowaną oraz posiada zdolność sugestii. Zaznaczmy, że don Juan oraz jego
przyjaciele dysponując wspaniałą skłonnością do dobrego śmiechu i radości, często zdumiewali
Castanedę swoimi  cudami , czynionymi przez nich z łatwością i czasem jedynie po to, aby póz
niej
wspólnie do woli się śmiać.
3
Uproszczoną teologiczną koncepcję chrześcijaństwa z  osobowym , personifikowanym Bogiem
Juan Matus odrzuca, mówiąc, że (takiego) Boga nie ma.
4
Nauki Szkoły dzielą się na trzy główne części: sztukę świadomości,
sztukÄ™ stalkingu i sztukÄ™ zamierzenia [11].
Sztuka świadomości (czyli właściwie sztuka wyższych form
medytacji) oznacza ćwiczenie się w swobodnym zmienianiu koncentracji
świadomości (używając terminów szkoły - punktu skupienia - sfery
ześrodkowania koncentracji- miejsca, w którum jest  skupiona
świadomość). Chodzi o koncentrację nie na obiekcie, lecz w obiekcie lub
sferze [2]. Specjalne metody treningu pozwalajÄ… na opanowanie
przemieszczania punktu skupienia  w głąb (w terminologii pradawnych
widzących w lewo), tzn. w głębie wielowymiarowej przestrzeni.
Koniecznym do tego warunkiem jest opanowanie  mentalnej pauzy
(lub zaprzestania wewnętrznego dialogu) - swobodnego wyłączenia procesu
myślenia w wymaganym czasie. W tradycji Szkoły len problem był
rozwiązywany za pomocą halucynogennych roślin4, przez uważne
obserwowanie (długie i uporczywe wpatrywanie się - używając zmysłu
wzroku - w jakiś obiekt, np. płynącą wodę. wąwóz w górach5) oraz przez
długotrwale przyjęcie zawieszonej pozycji ciała, np. na urządzeniach
podobnych do huśtawki.
Oprócz podziału świata na tonal i nagual, Juan Matus stosuje także
inny schemat, wyodrębniając w otaczającej przestrzeni trzy sfery naszej
percepcji. odpowiednio realizowanej przez pierwszÄ…, drugÄ… i trzeciÄ… uwagÄ™.
Obszarem zastosowania pierwszej uwagi jest plan  materialny ; drugiej zaÅ›
dostępne percepcji widzących bioenergie (pola energetyczne, wytwarzane
przez obiekty biologiczne), m.in.  kokony otaczające ciała ludzi, zwierząt i
roślin, a także bańki percepcji6 wojowników. Trzecia uwaga to jeszcze
subtelniejszy plan percepcji, gdzie już nic istnieje  ja , lecz wewnętrzny
ogień nirwanicznej świadomości7. Jednym z końcowych zadań wojownika
jest całkowite  przesiedlenie świadomości w trzecią uwagę.
Druga część nauk: sztuka stalkingu początkowo polegała na
umiejętności  przekradania się między nie rozumiejącymi cię ludz
mi, w
sposób nie wywołujący ich wrogości, która by odciągała od wypełnienia
głównego zadania wojownika - samodoskonalenia. Oznaczało to również
4 Juan Matus zastosował ten sposób również do Castanedy, następnie wyjaśniając, że był
zmuszony do tego kroku, ponieważ był on niepodatny na inne metody. Wiele lat póz
niej Castaneda
wyraża ogromną wdzięczność dla swojego , ale dodaje, że od tamtej pory ma wątrobę w bliznach.
Występuje ostro przeciwko stosowaniu narkotyków i uprzedza, żeby opisanego przez niego
doświadczenia z ich zażywaniem nie pojmować jako ich reklamy [12]. Nie należy zatem wykorzy-
stywać psychodelików, tym bardziej że istnieją inne, niewątpliwie lepsze metody opanowania
 pauzy mentalnej .
5 W rezultacie pierwsza uwaga  przemęczała się i  wyłączała , pozostawiając miejsce drugiej
uwadze.
6 Struktury organizmu wewnątrz bioenergetycznego  kokonu praktykującego sztukę świadomości
powinny być podzielone za pomocą specjalnego treningu na dwie części: górną i dolną bańkę
percepcji, tj. części, z których może być postrzegany zewnętrzny w stosunku do człowieka świat.
Przez dalszy rozwój dolnej bańki percepcji zachodzi proces  krystalizacji (zob. [1,13]).
7 Termin nirwana nie był znany meksykańskim Indianom: wprowadzono go w celu wyjaśnienia i
przeprowadzenia porównania ze szkołami Azji. Trzecia uwaga - to właśnie nirwana (dokładniej
zob.[1]).
5
sztukę prowadzenia walki, jeżeli zaistniała laka konieczność: póz
niej termin
ten pojmowano przede wszystkim jako sztukę  śledzenia , a także
przezwyciężania własnych wad. niedociągnięć. niedoskonałości.
Praca nad opanowaniem sztuki stalkingu rozpoczyna siÄ™ od
poczÄ…tkowego oczyszczenia etycznego, przez przeglÄ…d ponowny, tzn.
racjonalistycznÄ…. intelektualnÄ… formÄ™ pokuty (wtedy zadania sÄ… niekiedy
realizowane w trwajÄ…cym przez kilka dni odosobnieniu w surowych
warunkach).
Inna forma przeglÄ…du ponownego polega na sporzÄ…dzeniu przez
ucznia strategicznego wykazu, z wyszczególnieniem wszystkich rodzajów
swojej działalności. aby mając przed sobą taki zobiektywizowany obraz,
samodzielnie wykreślić z wykazu i jednocześnie wykluczyć z życia to
wszystko, co nic jest w nim konieczne.
W Szkole sformułowano siedem zasad zachowania stalkera (tj. tego.
kto praktykuje sztukÄ™ stalkingu [9 ]). W celu wyrobienia cech
nieskazitelnego wojownika uczniowie Szkoły niekiedy byli umyślnie
wprowadzani w ekstremalne sytuacje.
Faktycznie ta część wiedzy stanowi całą naukę, obejmującą aspekty
psychologii (w tym psychologii społecznej), etykę, a nawet elementy
estetyki i ekologii. Dla don Juana sztuka stalkingu to również mądrość
pomocy duchowej ludziom. Metody, których używał w celu szybszego i
efektywniejszego nauczania uczniów: od okazywania im czułości, do
postawienia w ekstremalnych, konfliktowych sytuacjach,
uzewnętrzniających ich wady. a jednocześnie uczących tego, jak nie należy
się zachowywać, budzą podziw8. W szczególności don Juan bezlitośnie
piętnował  poczucie własnej ważności , lecz czynił to tak mądrze, że nie
pozostawało w uczniach poczucia żalu, a sami oni wkrótce przyznawali
swojemu nauczycielowi słuszność.
Trzecia część nauk - sztuka zamierzenia9 oznacza opanowanie
prawidłowego dysponowania swoimi siłami, sterowania własną energią.
Praca nad tym przebiega w dwóch, ściśle ze sobą związanych kierunkach:
pierwszy to rozwój tzw. siły osobistej10, drugi zaś polega na przemyśleniu
swojej drogi życiowej. rozróżnieniu w niej tego. co istotne, od tego. co
nieistotne. Determinuje to prawidłowe  rozłożenie własnych życiowych
zasobów, swojej energii.
Realizacji przedstawionych nauk służy kierowanie się trzema
zasadami. Pierwsza to niedzialanie (zasada analogiczna do uwej,
opracowanej w chińskiej jodze), tj. umiejętność zatrzymywania w czasie
treningów medytacyjnych aktywności myślowej oraz innej działalności na
płaszczyz
nie  materialnej : inaczej mówiąc - niedzialanie oznacza
przygotowanie się do  działania w sferze medytacyjnej.
Druga zasada, stanowiÄ…ca jedno z wybitniejszych i cenniejszych
opracowań Szkoły Juana Matusa, to pamiętanie o zbliżającej się do każdego
8
Jednak nie oznacza to zachęty do naśladowania wszystkich metod, które stosowali Juan Matus i
jego przyjaciele; należ przyjąć poprawkę na określone różnice kulturowe.
9
Termin zamierzenie jest zbliżony do pojęcia centrum magnetyczne [13 ] i  dążność .
10
Początkowo dzięki strukturom bioenergetycznym okolicy brzucha [2].
6
z nas śmierci i wynikający stąd troskliwy i oszczędny stosunek do czasu,
który pozostał do przeżycia na Ziemi: nic trwonienie ani czasu, ani sił.
Trzecia zasada polega na konieczności osiągnięcia pełni11 samego
siebie (sanskryckiej niedwoistości). przez nieprzywiązywanie do tego- co
nieistotne.
Kierując się tymi zasadami, dobry uczeń m.in, pozbywa się
wszystkich nierozsądnych. uwarunkowanych niewłaściwym wychowaniem i
egocentryzmem schematów zachowań i reakcji emocjonalnych. Wtedy jego
wewnętrzne życie jest podporządkowane tylko naprawdę celowym, pełnym
mądrości motywom12. np. z niemądrymi ludz
mi osiąga umiejętność
kontaktowania się w ich języku, bawiąc się z nimi w kontrolowaną głupotę.
Ta zdolność jest uważana w Szkole za jeden z ważnych stopni na drodze do
osiągnięcia nieskazitelności wojownika, która zabezpiecza go przed
szkodliwymi czynnikami.
Sukces w podążaniu drogą rozwoju, przedstawioną w naukach Juana
Matusa, mogą osiągnąć tylko ci. którzy w swoim życiu zwracają baczną
uwagę na nieszkodzenie otaczającemu środowisku, w tym żyjącym istotom,
pielęgnują miłość do Ziemi i wszystkiego, co na niej istnieje, dążą do
maksymalnej harmonii ekologicznej. Dobrzy uczniowie tÄ™ harmoniÄ™
osiÄ…gajÄ….
11
Termin pełnia był opisany przez Castanedę na podstawie stów innych uczniów, którzy traktowali
jego nieco jednostronnie, zbyt prostolinijnie pojmujÄ…c jednÄ… z alegorii Juana Matusa.
12
W tradycji Szkoły nazywało się to utratą ludzkiej formy. Pod słowem  forma rozumiano osobistą
(w Gurdżijewskim sensie słowa - zob. [13])  odzież ; w psychologii jej  zrzucenie jest rozpatrywane
jako sposób usunięcia objaw ów neurotycznych.
7
WYBRANE ASPEKTY
EKOLOGO-ETYKO-PSYCHOLOGICZNEJ
KONCEPCJI SZKOA
Y
(wybór wg prac Carlosa Castanedy)
PRZYST
PUJ
C DO NAUKI, człowiek nigdy nic ma jasności odnośnie
do swoich przeszkód. Jego cel jest mglisty, a zamierzenia są
nieukierunkowane. Liczy na nagrody, których nigdy nic otrzyma. gdyż nic
nie wic o trudnościach uczenia się.
Powoli zaczyna się uczyć, najpierw stopniowo, potem dużymi
krokami ... To. co poznaje, nigdy nic okazuje się być tym. co sobie
wyobrażał lub wy marzył. i dlatego zaczyna się lękać. Nauka zawsze niesie
ze sobą nic to. czego człowiek od niej oczekiwał ... Jego cel znalazł się po
tamtej stronic pola bitwy. W ten sposób napotyka swojego pierwszego
przyrodzonego wroga - strach ... Jeżeli wystraszony, zacznie uciekać, to ten
wróg położy kres jego poszukiwaniom ...
[Jeżeli zaś. będąc nawet wystraszonym, nic cofa się. to] nadchodzi
moment. w którym jego pierwszy wróg odstępuje. Człowiek zaczyna
wówczas nabierać pewności siebie ... Jeżeli kiedyś pokonał strach, wyzwala
się od niego na cale życie, bo miejsce strachu zajmuje w nim jasność
umysłu, rozpraszająca lęk.
Odtąd człowiek zna swoje pragnienia, wie. jak je zaspokoić ...
Odczuwa, że nic nie jest przed nim ukryte. Tym sposobem napotyka
swojego drugiego wroga: jasność umysłu. Owa jasność umysłu, którą tak
trudno osiągnąć. rozprasza strach, lecz także oślepia: zmusza człowieka,
żeby nigdy w siebie nie wątpił ... Jeżeli podda się tej pozornej potędze,
zostaje pokonany przez swojego drugiego wroga i będzie krążył w miejscu
w procesie uczenia się ... Taki człowiek może stać się arogantem lub
pajacem [...]. i niczego się już nic nauczy ani niczego nie będzie żarliwie
pragnÄ…Å‚.
[Jeżeli pokona tego wroga, to] doszedłszy do tego punktu, przekona
się. że w końcu uzyskał moc. do której dążył od tak dawna ... Widzi
wszystko, co jest dookoła, lecz napotkał również swojego trzeciego wroga
... Nagle, nawet tego nic zauważając, przegra bitwę, a wróg uczyni z niego
surowego, kapryśnego człowieka.
... Człowiek, pokonany przez moc. umiera, nie dowiedziawszy się
właściwie. jak się z nią obchodzić. Moc jest jedynie brzemieniem, ciążącym
na jego losie ... Z rozmysłem trzeba wrogowi się przeciwstawić. Powinien
sobie uświadomić. że moc. nad którą rzekomo zapanował, w rzeczywistości
nigdy nie stanowi jego własności ... Jeżeli potrafi dostrzec, że jasność
umysłu i moc, którym nie towarzyszy samokontrola, są gorsze od błędu, to
[...] będzie wiedział, kiedy i jak używać swojej siły. W ten sposób zada
klęskę swojemu trzeciemu wrogowi ...
[Czwartym wrogiem jest starość. Atakuje właściwie bez uprzedzenia.].
Ten wróg jest najbardziej okrutny ze wszystkich: nigdy nic da się go
8
pokonać całkowicie. lecz jedynie można zmusić go do odstąpienia. [Starość
to czas. w którym człowiek] ma przemożne pragnienie odpoczynku. Jeżeli
podda się pragnieniu. by położyć się i zapomnieć o wszystkim, jeśli
pofolguje swemu zmęczeniu, to przegra ostatnia bitwę, a ciosy wroga
uczynią zeń słabe, stare stworzenie. Pragnienie wycofania się wez
mie górę
nad całą jego jasnością umysłu, mocą i wiedzą.
Jeżeli jednak człowiek otrząśnie się ze zmęczenia i mężnie, w pełni
przeżyje swój los. wówczas będzie zasługiwał na miano człowieka wiedzy,
choćby na krótką chwilę zwycięstwa w odpieraniu ataków swego
niezwyciężonego wroga. I ten moment jasności umysłu, mocy i wiedzy -
wystarczy.
Bitwa wojownika odbywa się właśnie tu - w sercu. Potrzebujemy
całego naszego czasu i całej naszej energii, by przezwyciężyć własną
głupotę.
Moc zależy od lego. jakiego rodzaju wiedzę się posiada. Po cóż
poznawać rzeczy bezużyteczne?
Ścieżka pozbawiona serca [tj. bez akcentowania w rozwoju miłości
jako podstawy doskonalenia duchowego] [...] kusi ludzi, obdarzajÄ…c ich
poczuciem mocy [...]. odczuciem, iż mogą dokonać tego, czego zwykli
ludzie nie potrafią. Na tym właśnie polega pułapka ... Ścieżka pozbawiona
serca obróci się przeciwko kroczącemu nią człowiekowi i unicestwi go.
Należy prowadzić mocne, spokojne życie.
Osobista siła wojownika zależy od jego nieskazitelności.
NIESKAZITELNOŚĆ polega między innymi na dążeniu do zmiany
siebie.
Jestem na tyle młody, na ile tego pragnę: to też zależy od osobistej
siły. Jeżeli zgromadzisz moc w swoim ciele, to będzie mogło spełniać
niewiarygodne zadania. Jeśli natomiast ją roztrwaniasz. to w stosunkowo
krótkim czasie staniesz się gruby m. stan m człowiekiem.
Wyjątkowość istot ludzkich polega na tym. iż pragną, aby mówiono im
o tym, co mają robić, ale jeszcze bardziej lubią sprzeciwiać się i nie robić
tego, co im zalecono. W końcu zaś zaczynają nienawidzieć doradcy.
Dla wojownika najtrudniejszą rzeczą na świecie jest pozostawienie
innych samym sobie [tzn. zaniechanie prób przymuszania ich. by byli do
niego podobni].
Niczego nie wolno osiągać stosując przemoc ... Musisz być
krystalicznie czysty...
Nieszczęśliwymi czynią nas nieistotne pragnienia.
Żyję dalej [...]. ponieważ przechodząc przez życic, tak wyćwiczyłem
swoją wolę. że stalą się wyostrzoną i spójną: więc teraz nic gra żadnej roli
dla mnie to. co jest nieistotne.
Naszym ludzkim przeznaczeniem jest nauka: wybierać się po wiedzę
należy tak samo. jak na wojnę [...] z szacunkiem, ze świadomością tego. że
idzie się walczyć, l z absolutny m przekonaniem o swoich siłach.
Ulokuj swojÄ… wiarÄ™ w sobie, a nic we mnie.
WYNIKI wykorzystywania woli są zadziwiające. Być może pierwszym,
co trzeba zrobić, jest stwierdzenie, że wolę można wykształcić ... Wola jest
[...] czymś jasny ni i potężnym, co może ukierunkować nasze uczynki. Wola
jest czymś, co człowiek wykorzystuje, na przykład do tego. aby wygrać
9
bitwę, którą według wszelkich obliczeń powinien przegrać ... Odwaga to coś
innego. Ludzie odważni to ludzie zależni, przez lata otoczeni podziwiającym
ich tłumem. Jednak niewielu odważnych ludzi posiada wolę. Z reguły są oni
nieustraszeni i szczególnie zdolni do dokonywania odważnych czynów,
zgodnych ze zdrowym rozsądkiem: przeważnie mężny człowiek wzbudza
również strach. Wola natomiast ma do czynienia z niewiarygodnymi
zadaniami, które przekraczają zdrowy rozsądek. [Wola] to silą wewnątrz nas
samych ... Wola jest tym. co czyni nieskazitelnym.
Nigdy na nikogo się nic gniewam. Nikt z ludzi nie może uczynić nic na
tyle ważnego, żeby wywołać mój gniew.
ÅšWIAT .JEST TAKI bÄ…dz
inny jedynie dlatego, że powiedzieliśmy
sobie, że właśnie taki jest. Jeśli przestaniemy lak twierdzić, świat też
przestanie być takim.
Wojownik odnosi się do świata jak do nieskończonej tajemnicy.
Czy kiedy się gniewasz, zawsze czujesz, że masz rację?
Traktujesz siebie zbyt poważnie. We własnych oczach jesteś zbyt
cholernie ważny. To trzeba zmienić! Jesteś tak ważny, że czujesz, iż masz
prawo wszystkim się denerwować. Twoim zdaniem to świadczy o
charakterze. Co za bzdura! Jesteś słaby i podejrzliwy!
Jak ktoś może czuć się aż tak ważnym, skoro wiemy, że śmierć
prześladuje każdego?
KIEDY JESTEÅš NIESPOKOJNY, poradz
się swojej śmierci. Uwolnisz
się od niezmiernej liczby drobiazgów, kiedy twoja śmierć da ci znak, i jeśli
zauważysz jej cień lub po prostu odczujesz, że jako twój przyjaciel jest tu i
czeka na ciebie. Śmierć [...] to posiadany przez nas mądry doradca ... Trzeba
poradzić się śmierci i porzucić przeklętą drobiazgowość, właściwą ludziom
przeżywającym życie tak, jak gdyby śmierć nigdy nie miała ich dotknąć.
Jeżeli nie pamiętasz o swej śmierci, to cale twoje życic będzie jedynie
osobistym chaosem.
Wojownik wie. że śmierć przynagla go i nie pozostawia czasu. aby
przywiązać się do czegokolwiek ... W ten sposób, uświadamiając sobie
swoją śmierć [...] i z mocą podjętych postanowień, wojownik wyznacza
swoje życic w  strategiczny sposób ... to. co wybiera jest zawsze najlepsze
z punktu widzenia  strategii . dlatego wszystko czyni z dużym
zaangażowaniem i ogromną efektywnością.
Dla wojownika życie to ćwiczenie w  strategii . Bez uświadomienia
sobie śmierci wszystko pozostaje zwyczajne, banalne: jedynie dlatego, że
śmierć czyha na nas. świat jest niezmierzoną tajemnicą.
Pozostało ci mało czasu, i wcale go nic ma na głupstwa. Doskonały
stan! Powiedziałbym, że najlepsze, do czego jesteśmy zdolni, przejawia się
wtedy. gdy jesteśmy przy parci do muru. gdy odczuwamy wzniesiony nad
głową miecz. Ja sam nic chciałbym, aby było inaczej.
Słyszałem, że mówiłeś wiele razy. że jesteś zawsze gotów umrzeć. Nie
uważam. by to odczucie było konieczne. Myślę, że jest bezużytecznym
pobłażaniem sobie. Wojownik powinien być przygotowany tylko do bitew.
Słyszałem również. że twierdziłeś, jakoby twoi rodzice zranili twego ducha.
Sądzę, że duch człowieka może być zraniony. chociaż nie przez te czyny,
które określasz jako raniące. Uważam, że twoi rodzice okaleczyli cię przez
to, że uczynili cię pobłażającym sobie, miękkim i wegetującym. Duch
10
wojownika jest wolny od pobłażania sobie i narzekań, nie krępują go
zwycięstwa ani porażki. Duch wojownika wiąże się jedynie z walką.
Kaleczy go po prostu czyjaś obecność, stale narzucająca to. co
należy robić. a czego nie należy robić.
Przyjmować ODPOWIEDZIALNOŚĆ za swoje decyzje, to znaczy być
gotowym do poniesienia za nie śmierci. Nie ma znaczenia, jakie to będą
decyzje ... Interesowało mnie to. aby cię przekonać do przyjęcia
odpowiedzialności za obecność tu. na tym cudownym świecie, na tej
cudownej pustyni, w tym cudownym czasie. Chciałem cię przekonać, że
powinieneś nauczyć się, by czynić każdy postępek znaczącym, ponieważ
będziesz tu przez krótki czas. W rzeczywistości zbyt krótki, aby obejrzeć
wszystkie cuda tego świata ... Jest w tobie pewna nieprawidłowość.
Myślisz, że masz masę czasu ... Sądzisz, że twoje życie będzie trwało
wiecznie ... Jeżeli tak nic uważasz [...], to na co czekasz? W takim razie
dlaczego wahasz siÄ™ przed zmianÄ… siebie? ... Brak ci czasu na tÄ™ zabawÄ™!
To, co teraz czy nisz, może się okazać twoim ostatnim postępkiem na Ziemi.
To naprawdę może być twoja ostatnia bitwa ... Jeżeliby to byłaby twoja
ostatnia bitwa na Ziemi, to powiedziałbym, że jesteś głupcem. Marnujesz
swój ostatni czyn na Ziemi na głupie emocje.
Istnieje pewien rodzaj wszechogarniającego szczęścia w tym, aby
działać z pełną świadomością tego, że ta czynność naprawdę może być
twoim ostatnim uczynkiem na Ziemi.
... Twoja powolność jedynie sprawia, że jesteś bojaz
liwy. Twoje czyny
nie mogą objawiać takiego ducha, takiej mocy, wszechogarniającej siły
uczynków. jak realizowane przez człowieka, który wie, że walczy w swojej
ostatniej bitwie na Ziemi. Innymi słowy, twoja działalność nie czyni cię
szczęśliwym lub potężnym.
... Nazywam to bitwą, gdyż jest to starcie, walka. Większość z ludzi
przechodzi od uczynku do uczynku, bez żadnych zmagań, bezmyślnie.
Myśliwy [tzn. podążający za wiedzą] przeciwnie, waży każdy czyn: ponieważ
posiada głeboką wiedzę o swojej śmierci, działa rozważnie.
Litość nad sobą nie idzie w parze z mocą. Wojownik może ulec
fizycznym obrażeniom, lecz nic może zostać urażony. Dla wojownika nic ma
nic krzywdzącego w uczynkach otaczających go ludzi ... Zeszłej nocy nie
obraziłeś się na górskiego lwa. Nic rozgniewał cię fakt. że nas ścigał. Nic
słyszałem, żebyś go zwymyślał. nic zauważyłem, abyś mówił, że nie ma
prawa podążania za nami. A przecież zgodnie z twoją wiedzą. mogło to być
okrutne i złośliwe zwierzę.
W roli doradcy litość nad sobą jest niczym w porównaniu ze śmiercią.
Po to. aby pojawiła się litość nad sobą musisz czuć się ważnym,
nieodpowiedzialnym oraz nieśmiertelnym. Gdy te uczucia ulegną zmianie,
nic będziesz już mógł litować się nad sobą.
Pewność siebie wojownika nic jest pewnością siebie przeciętnego
człowieka. Przeciętny człowiek szuka samopotwierdzenia w oczach osoby,
która na niego patrzy i nazywa to pewnością siebie. Wojownik zaś szuka
nieskazitelności we własnych oczach ... Pewność siebie wojownika
świadczy o tym że wie coś na pewno.
Cały czas powinieneś przekraczać bariery swojej ograniczoności.
Działaj wytrwale, nic pozostawiając sobie miejsca na cofanie się.
11
Wiesz, że właśnie w tej chwili jesteś otoczony wiecznością? Czy
wiesz, że możesz wykorzystać tę wieczność. jeśli zechcesz?
Wojownik jest zawsze w stanic gotowości. Być wojownikiem, to nie
znaczy po prostu chcieć nim być. To raczej nieustająca bitwa, która będzie
trwać do ostatniej chwili życia. Nikt nie rodzi się wojownikiem, tak samo jak
nikt nie rodzi siÄ™ rozumnÄ… istotÄ…. Sami czynimy siebie jednym i drugim.
[Wojownik] w pokorze przyjmuje to. kim jest. lecz nie w celu użalania
się. niejako powód do litowania się nad sobą. lecz jako prawdziwe
wyzwanie.
... Byłbyś zaskoczony tym, jak sprawnie mógłbyś działać, będąc
przyparty do muru. [Ucz się] przyjmować codzienność jako wyzwanie.
... Tylko będąc wojownikiem, można wytrwać na ścieżce wiedzy.
Wojownik nic może się uskarżać ani ubolewać nad czymś. Jego życic to nie-
ustanne wyzwanie, a wyzwania nie mogą być dobre lub złe. Wyzwania to po
prostu wyzwania ... Podstawową różnicą między zwykłym człowiekiem a
wojownikiem jest to. że wojownik przyjmuje wszystko jako wyzwanie,
podczas gdy zwykły człowiek przyjmuje wszystko jako błogosławieństwo
albo przekleństwo.
NIE TYLKO masz pragnąć podążać ścieżką wiedzy, lecz twoje
starania powinny być wystarczająco nieskazitelne, aby sprawiły, że
będziesz godny tej wiedzy.
Jedna z kategorii działań wojownika polega na tym, żeby nigdy nic
pozwolić na żadne [złe] oddziaływanie na siebie ... Samokontrola wojownika
powinna być nieskazitelna.
Wojownik w żadnych okolicznościach nic może czuć zakłopotania,
zmieszania lub być przestraszony. Ma czas tylko na urzeczywistnienie swej
nieskazitelności. Wszystko pozostałe pozbawia go mocy. podczas gdy
nieskazitelność ją uzupełnia. Oznacza ona najlepsze, jakie tylko potrafisz,
działanie w każdej sytuacji. Kluczem do wszystkich czynów nieskazitelności
jest poczucie tego. że [...] nie masz czasu ... Gdy odczuwasz i postępujesz
tak jak nieśmiertelna istota, do której dyspozycji należy cały czas na Ziemi,
wówczas nie jesteś nieskazitelny. Powinieneś rozejrzeć się dookoła, a
wtedy zrozumiesz, że twoje poczucie posiadania czasu jest głupotą.
Przyszłość [każdego z nas] to tylko sfera rozmowy ... Istnieje tylko
tutaj i teraz.
[Lecz w pewnych punktach drogi] powinieneś się zatrzymać, obejrzeć
się i zbadać swoje kroki... To jedyny sposób potwierdzenia własnych
osiągnięć.
NIE MASZ CZASU, a jednocześnie jesteś otoczony wiecznością. Oto
paradoks dla twojego rozumowania!
Moc obdarza nas na miarÄ™ naszej nieskazitelnosci. [Tzn. Boska
Świadomość umożliwia nam zbliżenie się ze Sobą. coraz to głębsze
zanurzenie się w szczęściu połączenia się z Nią w miarę tego, jak etycznie
siÄ™ doskonalimy.]
Uczeń powinien wybrać między życiem wojownika a zwykłym życiem.
Jednak podjęcie jakiejkolwiek decyzji jest niemożliwe, jeżeli uczeń nie
rozumie lego wyboru.
W życiu wojownika istnieje [...] tylko jedna kwestia, która rzeczywiście
jest nie rozwiązana: jak daleko można podążać ścieżką wiedzy i mocy. Ta
12
kwestia pozostaje nie rozstrzygnięta i nikt nie może przepowiedzieć jej
wyniku ... Wolność wyboru wojownika polega na tym, by postępować
nieskazitelnie albo działać jak człowiek nikczemny.
[Wojownik] powinien być] pokorny i działać efektywnie [...]. nic
oczekując nagrody, żeby wytrwać [...]. konieczna jest absolutna
wytrzymałość. Wojownik powinien być zawsze w stanic gotowości.
Nieskazitelność wojownika polega [również] na tym. iż nic ma nic do
stracenia.
Własna osoba powinna być obronioną, ale nic bronioną.
Poczucie własnej ważności jest naszym najgorszym wrogiem.
Zastanów się nad tym: osłabia nas poczucie własnej urazy, doznanej od
naszych współbraci. Przez większą część życia poczucie ważności zmusza
nas do bycia obrażonym przez kogoś ... Bez tego poczucia jesteśmy
nieskazitelni ...
Pełne samouświadomienie osiąga [wojownik] dopiero wtedy gdy
zostaje zniweczone samozadowolenie: tylko wtedy. gdy jest niczym, zostaje
wszystkim.
Nieskazitelność to nic innego, jak tylko prawidłowe wykorzystywanie
energii ... Aby to pojąć, powinieneś zgromadzić jej wystarczającą ilość.
Wojownicy prowadzą strategiczny wykaz [...] wyszczególniają
wszystko, co robią, a następnie decydują, co należy zmienić [...] w celu
wzmożenia swojej energii ...
Poczucie własnej ważności jest podstawą działań pochłaniających
największą ilość energii ...
Czynności w zakresie nowego podziału energii prowadzą do
nieskazitelnosci.
Nic tak nic hartuje charakteru wojownika, jak wy zwanie wzajemnego
obcowania z ludz
mi nic do wytrzymania, którzy dysponują władzą. Jedynie
w tych warunkach wojownicy mogą uzyskać tę trzez
wość, pogodę, które są
konieczne-aby wytrwać ...
W ŻADNYM przypadku życic wojownika nie może być zimne, samotne
bÄ…dz
pozbawione uczuć, bowiem zostało ono poświęcone temu
wszystkiemu, co miłuje ... Ziemia wic. że ją kocha i troszczy się o niego.
Właśnie z lego powodu jego życie jest pełnym po brzegi, a jego stan.
gdziekolwiek wojownik byłby. będzie obfitujący. Wędruje po ścieżkach
swojej miłości ... Ta Ziemia, ten świat - dla niego nic może być większej
miłości.
... Tylko, gdy kochasz tę Ziemię z nieugiętą pasją, możesz się uwolnić
od smutku. Wojownik jest zawsze wesoły, gdyż jego miłość jest niezmienna,
a jej obiekt - Ziemia - obejmuje go i obsypuje niewyobrażalnymi darami.
Smutek należy wyłącznie do tych, którzy właśnie nienawidzą tej. która daje
schronienie wszystkim swoim istotom. Ona żyje. aż do ostatniego ziarenka i
rozumie każdą istotę. Uspokoiła mnie. Wy leczy la mój ból i w końcu, gdy
pojąłem moją miłość do niej. nauczyła mnie wolności ... Tą wolnością jest
radość, skuteczność i niezależność w obliczu każdej przeszkody.
13
LITERATURA PRZEDMIOTU
[l] Antonow W.W.: Psichiczeskaja samoregulacyja w
wostocznoj tradicyi. Leningrad 1987.
[2] Antonow W. W. (red.): Kompleksnaja sistiema
psichiczeskoj samoregulacyi. Leningrad 1989.
[3] Bancroft A.: Współcześni mistycy i mędrcy. Warszawa 1991.
[4] Castaneda C.: Nauki don Juana. Kraków 1991.
[5] Castaneda C.: A Separate Reality. New York 1973.
[6] Castaneda C.: Journey to Ixtlan. New York 1976.
[7] Castaneda C.: Tales of Power. New York 1978.
[8] Castaneda C.: The Second Ring of Power. New York 1980.
[9] Castaneda C.: The Eagle's Gift. New York 1982.
[10] Castaneda C.: The Fire from Within. New York 1984.
[11] Castaneda C.: The Power of Silence. New York 1987.
[12] Noel D. C.: Seeing Castaneda; reactions to the Don Juan
writings of Carlos Castaneda. New York 1976.
[13] Uspenski P. D.: Fragmenty nieznanego nauczania. Warszawa
1990.
14
Każda rzecz to jedno z miliona ścieżek [...]
Jeżeli czujesz, że nie powinieneś nią podążać,
nie wolni ci no niej pozostać pod żadnym pozorem [...]
Każdej ścieżce przyjrzyj się z bliska i z rozwaga.
Wypróbuj ją tyle razy, ile uznasz za konieczne.
Postaw pytanie, jakie zadaje jedynie sędziwy starzec:
Czy ta ścieżka jest obdarzona sercem?
Jeśli tak, jest dobra, jeśli nie, nie zda się na nic [...]
Jedna pozwala odbyć radosna podróż;
póki nią, podążasz, stanowicie jedność.
Druga sprawi, że przeklniesz swe życie
Jedna doda ci sił, druga cię osłabi.
Juan Matus
Juan Matus - meksykański mistyk i mędrzec, najwybitniejszy
przedstawiciel szkoły wywodzącej się z tradycji Indian Tolteków, przez wiele
lat wtajemniczał Carlosa Castanedę, amerykańskiego badacza, w nauki
samodoskonalenia.
Opisy niezwykłych i niekiedy dramatycznych podróży mistycznych,
spotkań C. Castanedy z mistrzem, wkrótce stały się bestsellerami i zostały
przetłumaczone na wiele języków.
Chcemy przedstawić Czytelnikowi wartości duchowe tej świetnej
Indiańskiej szkoły.
ISBN 83-902754-1-4
15