"Świat bez miłości jest światem martwym. Rozwiń myśl Alberta Camusa odwołując
się do znanych ci utworów literackich i własnych przemyśleń."

Miłość jest znana chyba każdemu. Nawet dziecku. Ja pojmuję ją bardzo szeroko. W
najpopularniejszym, jak sądzę, znaczeniu jest to miłość miedzy kobietą a
mężczyzną. Głębokie uczucie, które prowadzi do ołtarza, połączone z dożywotnia
wiernością. Na tym rodzaju głównie chciałabym się skupić. Jednak miłość ma
znacznie więcej znaczeń i odcieni. Jest to również uczucie matki do dziecka,
tez dziecka do matki lub innej starszej osoby, którą obdarza szacunkiem.
Przyjaźń tez jest rodzajem miłości i jest to piękne uczucie, kiedy wiem, ze
mogę polegać na tej właśnie drogiej mi osobie. Jednak uczucie może obejmować
nie tylko konkretnego człowieka. Miłość do Boga powinna objawiać się w miłości
do każdego człowieka. Jest jeszcze patriotyzm, czyli gorące przywiązanie do
swojej ojczyzny i narodu, pragniecie ich dobra i pożytku. To tylko kilka z
całej gamy rodzajów miłości.
Czy świat byłby martwy bez miłości miedzy kobietą, a mężczyzną? Nie sądzę.
Przykładem może być pani Rolisson z III części "Dziadów". Jej całym życiem był
syn. I wydaje mi się, że dopóki był on na wolności jej życie nie było martwym.
Stało się takim, kiedy został uwięziony. Po jego śmierci kobieta nie miał dla
kogo żyć. Z kolei Gustaw w III części "Dziadów" wyrzekł się całej swojej
przeszłości, w której główną rolę grała ukochana i narodził się na nowo jako
Konrad. Po takiej metamorfozie poświęcił życie walce o ojczyznę, która stała
się dla niego najważniejsza. Lub Ignacy Rzecki z "Lalki". Jest starym
kawalerem, nie pragnie żadnej kobiety, całe życie poświęcił swojej pracy w
sklepie. To ona jest jego namiętnością. Kolejną osobą, która żyła nie pragnąc
mężczyzny jest Ligia z "Quo Vadis". Zanim pokochała Winicjusza, całym jej
życiem była wielka miłość do Boga i jedynych opiekunów. Wszystkie te postacie
mogą stanowić dowód na to, że można żyć bez miłości. Świat bez niej może być
również piękny i bogaty. To prawda. Jednak wszyscy wyżej wymienione postacie
poświęciły życie czemuś innemu. Pokochali coś lub kogoś mocniej i ta miłość
nadaje ich życiu sens.
Są jednak bohaterowie, którym sens życia wyznacza właśnie ta jedyna, ukochana
osoba. Tak żył Werter z "Cierpień młodego Wertera" podporządkował swoje życie
jednej kobiecie. Było to miłość destrukcyjna, lecz Lota było dla niego całym
światem. Żył myślą o spotkaniu jej, a kiedy zrozumiał, że nie ma szans na jej
zdobycie popełnił samobójstwo. Dla niego nie liczyło się nic więcej, prócz
niej. Przykładem może być też Stanisław Wokulski z "Lalki". Wszystkie jego
posunięcia były ściśle zaplanowane, by sprawić przyjemność pannie Izabeli lub
zwrócić jej uwagę na siebie. Życie Justyny Orzelskiej z "Nad Niemnem" ukazuje,
że życie bez miłości i bez żadnego celu może rzeczywiście być jak martwe.
Dopiero, kiedy poznała Janka, który wprowadził ją w życie prostych ludzi, jej
życie nabrało sensu. Te osoby odnalazły szczęście właśnie w miłości.
Zgadzam się z myślą Albert Camusa. Świat bez miłości jest światem martwym. ale
tylko pod warunkiem miłości pojmowanej szeroko. Według mnie miłością jest każde
uczucie, w którym kierujemy się dobrem drugiego człowieka, nawet kosztem
własnego szczęścia. Jeśli się kogoś kocha, to znaczy, że nie żyje tylko dla
siebie, ma jakiś cel w życiu, coś, co wyznacza jego sens. Bez miłości tak
rozumianej życie byłoby puste, bezcelowe, do niczego nie prowadzące.