ïż




Leopold Staff Ogród przedziwny
W przedziwnym mieszkam ogrodzie, Gdzie żyjÄ… kwiaty i dzieci I gdzie po sÅ‚oÅ„ca zachodzie UÅ›miech nam z oczu Å›wieci.
Wodotrysk bije tu dziwny,
Co Å›piewa, jak Å›miech i Å‚kanie; Krzew nad nim roÅ›nie oliwny Cichy jak pojednanie.
Różom, co caÅ‚y rok wiernie KwitnÄ… i sÅ‚odycz Å›lÄ… woni, ObwiÄ…zujemy lnem ciernie,
By nie raniły nam dłoni.
Å»ywim rój ptaków, co budzi Ze snu nas rannym powiewem, UczÄ…c nas iść miÄ™dzy ludzi Z dobrÄ… nowinÄ… i Å›piewem.
I mamy ule bartnicze,
Co każą w pszczół nam iść Å›lady I zbierać jeno sÅ‚odycze Z kwiatów, co kryjÄ… i jady.
I piełęgnujem murawę, Plewiąc z niej chwasty i osty,
By każdy, patrząc na trawę, Duszą, jak trawa, był prosty.