Duże dyski : Konsekwencje Następna strona Poprzednia strona Spis treści 6. Konsekwencje Jakie to wszystko ma znaczenie? Dla użytkowników Linuxa tylko jedno: muszą się upewnić, że LILO i fdisk używają `poprawnej' geometrii, gdzie `poprawna' w przypadku fdiska jest rozumiana jako geometria używana przez inne systemy operacyjne znajdujące sie na tym samym dysku, a w przypadku LILO, że jest to geometria pozwalająca na poprawną współpracę z BIOSem podczas ładowania systemu. Jak fdisk dowiaduje się o geometrii? Pyta się jądra przy pomocy funkcji ioctl HDIO_GETGEO. Lecz użytkownik może podać dowolną geometrię dysku przez parametry w wierszu poleceń lub później w samym programie. Jak LILO dowiaduje się o geometrii dysku? Pyta się jądra przy pomocy funkcji ioctl HDIO_GETGEO. Lecz użytkownik może podać łasne inforamacje z pomocą opcji `disk='. Można również skorzystac z opcji linear, co spowoduje, że LILO zachowa w pliku odwzorwania (map file) adres LBA, zamiast CHS i podczas ładowania sytemu odczyta geometrię dysku (wykorzystujęc funkcję nr 8 przerwania INT 13). Skąd jądro wie co odpowiedzieć? Ha!, po pierwsze użytkownik może przekazć mu odpowiednie informacje jako parametr wiersza zachęty startowej: `hd=cyls,heads,secs'. W innym przypadku jądro przepyta na ten temat sprzęt. 6.1 Szczególy IDE Trochę szczegółów. Drajwer IDE posiada cztery źródła informacji o geometrii dysku. Pierwsze (G_user) to dane podane przez użytkwonika w wierszu zachety. Drugie (G_bios) to inforamcje BIOSu (tylko dla pierwszego i drugiego dysku), które są odczytywana podczas uruchamiania systemu, przed przełączeniem się w tryb 32-bitowy. Trzecie (G_phys) i czwarte (G_log) są przekazywane przez sterownik IDE jako odpowiedź na polecenie IDENTIFY - są to `fizyczna' i aktualna `logiczna' geometria dysku. Z drugiej strony, sterownik potrzebuje dwóch informacji o geometrii dysku: lecz posiada z jednej strony G_fdisk, przekazywane przez funkcję ioctl HDIO_GETGEO, a z drugiej strony G_used, które jest naprawdę wykorzystywane do wykonywania operacji We/Wy. Zarówno G_fdisk, jak i G_used są inicjowane: wartościami G_user jeśli są podane, G_bios jeśli ta inforamcja jest dostepna wg. CMOS, lub G_phys w przeciwnym wypadku. Jesli G_log wygląda rozsądnie to G_used przybiera tę własnie wartość. W przeciwnym wypadku, jeśli G_used nie ma większego sensu i G_phys wygląda OK, wtedy G_used przyjmuje wartość G_phys. W tym przypadku `rozsądnie' oznacza, że liczba głowic jest w zakresie 1-16. Innymi słowy parametry wiersza zachęty są ważniejsze od informacji pobranych z BIOSu i określają jaką geometrię widzi fdisk, lecz jeśli podane informacje odpowiadają geometri poddanej translacji (wiecej niż 16 głowic), wtedy operacje We/wy jądra zostaną zastąpione odpowiedzią sterownika na polecenie IDENTIFY. 6.2 Szczegóły SCSI Sytuacja w przypadku SCSI jest trochę inna, ponieważ polecenia SCSI używają logicznych numerów bloków, tak więc geometria dysku nie ma absolutnie żadnego znaczenia dla operacjami We/Wy. Jednakże format tabeli partycji jest ciągle ten sam, więc fdisk musi wymyśleć jakąś geometrię i również w tym przypadku korzysta z funkcji HDIO_GETGEO - w rzeczywistości fdisk nie rozróżnia dysków IDE i SCSI. Jak każdy może się sam przekonać (na podstawie szczegółowego omówienia poniżej) poszcególne drajwery wymyślają różne geometrię. Rzeczywiście jeden wielki balagan. Jeśli nie korzystasz DOSu, to unikaj wszelkich ustawień rozszerzonych translacji i jeśli to możliwe, używaj ustawień 64 głowice, 32 sektory na ścieżce (wtedy jeden cylinder ma ładny rozmiar 1MB). Unikniesz problemów, gdy przeniesiesz dysk z jednego sterownika do innego. Niektóre dyski SCSI (aha152x, pas16, ppa, qlogicfas, qlogicisp) są tak nerwowe w sprawach zgodności z MS-DOSem, że nie pozwolą systemowi z zainstalowanym wyłącznie systemem Linux na wykorzystanie więcej niż 8GB. To jest błąd. Jaka jest rzeczywista geometria? Najprostsza odpowiedź mówi, że nie ma czegoś takiego. I gdyby była, to nie chciałbyś wiedzieć, i na pewno NIGDY, ale to PRZENIGDY nie mów o tym fdiskowi, LILO lub jądru. To jest po prostu sprawa pomiędzy dyskiem i sterownikiem SCSI. Pozwolisz, że powtórzę: tylko głupcy mówią fdiskowi/LILO/jądru o rzeczywistej geometrii dysków SCSI. Lecz jeśli jesteś ciekaw i nalegasz, możesz spytać o to sam dysk. Istnieje bardzo ważne polecenie READ CAPACITY, które przekazuje całkowią objętość dysku, a drugie polecenie MODE SENSE (patrz Rigid Disk Drive Geometry Page (strona 04)) pozwala odczytać liczbę cylindrów i głowic (ta informacje nie może być zmieniona), natomiast w Format Page (strona 03) podaje liczbę bajów w sektorze i liczbę sektorów w ścieżce. Ta ostania liczba jest zwykle zależna od wycięcia (notch) i liczba sektorów na ścieżce jest zmienna - ścieżki zewnętrzne posiadają więcej sektorów, wewnętrzne mniej. Program pracujący pod Linuxem o nazwie scsiinfo poda ci te wszystkie informacje. Jest wiele szcegółów i komplikacji, i jest jasne, że nikt (prawdopodobnie nawet sam system operacyjny) nie chce wykorzystywać tej informacji. Co więcej, tak długo jak martwimy się tylko o fdisk i LILO, zwykle otrzymuje się odpowiedz typu C/H.S=4476/27/171 - wartości, które nie mogą być wykorzystane przez fdisk, ponieważ tabela partycji rezerwuje jedynie dla C/H/S odpowiednio 10/8/6 bitów. To skąd na ten temat bierze informację funkcja HDIO_GETGEO ? Cóz, albo ze sterownika SCSI lub zgaduje. Wygląda, że niektóre dyski myslą, że interesuje nas `rzeczywistość', lecz nas oczywiście interesuje jedynie jakie parametry będą używane przez FDISK pod DOSem czy OS/2 (lub AFDISK Adapteca). Pamiętaj, że fdisk Linuxa potrzebuje znać liczbę głowic H i sektorów na ścieżce S, aby móc zamienić numer sektora w foramcjie LBA na adres c/h/s, lecz liczba cylindrów C nie ma znaczenia w tej konwersji. Niektóre dyski używają (C,H,S)=(1032,255,63) w celu zasygnalizowania, że dysk ma co najmniej 1023*255*63 sektorów. Niestety to nie ujawnia aktualnego rozmiaru dysku i będzie ograniczało użytkowników większości wersji programu fdisk do wykorzstania tylko około 8GB ich dysków - w dzisiejszych czasach jest to poważne ograniczenie. W opisie przedstawionym poniżej, M oznacza całkowitą pojemność dysku, a C,H i S liczbę cylindrów, głowic i sektorów na ścieżce. Jeśli traktujemy C jako wynik działania C = M / (H*S), wtedy wystarczy podać H i S. Domyślnie H=63,S=32. aha1740, dtc, g_NCR5380, t128, wd7000:H=64, S=32. aha152x, pas16, ppa, qlogicfas, qlogicisp:H=64, S=32 unless C > 1024, W takim przypadku H=255, S=63, C = min(1023, M/(H*S)). (Tak więc C jest obcięte i h*s*C nie jest aproksymacją rozmiaru dysku M. Taka sytuacja potrafi ogłupić większość wersji programu fdsik.) Kod w pliku ppa.c wykorzystuje M+1 zamiast M i twierdzi, że to z poowdu błędu w sd.c M jest przesunięte o 1. advansys:H=64, S=32 chyba, że C > 1024 i co więcej przy włączonej opcji BIOSu `> 1 GB', co w takim przypadku daje H=255, S=63. aha1542:Spytaj sterownika, który z możliwych dwóch schematów translacji jest w użyciu, i użyj albo H=255, S=63 lub H=64, S=32. W ostanim przypadku wyświetlany jest komunikat startowy "aha1542.c: Using extended bios translation". aic7xxx: H=64, S=32 chyba, że C > 1024, i co więcej jeśli przekazano parametr startowy (boot) "extended", lub jeśli w pamięci SEEPROM, lub BIOSie był ustawiony bit `extended', to w takim przypadku przyjmuje się H=255, S=63. buslogic:H=64, S=32 chyba, że C >= 1024, i co więcej na sterwoniku została włączona translacja rozszerzona, co w takim pryzpadku powoduje przyjęceie parametrów H=128, S=32 jeśli M < 2^22 lub H=255, S=63 w przeciwnym wypadku. Jednakże po dokonaniu wyboru (C,H,S) odczytywana jest tabela partycji i jeśli dla jednej z trzech możliwości (H,S) = (64,32), (128,32), (255,63) gdziekolwiek zgadza się równość endH=H-1, wtedy stosowana jest dana para (H,S) i wyświetlany jest komunikat "Adopting Geometry from Partition Table". fdomain: Znajduje parametry w tabeli parametrów dysku BIOSu, lub odczytuje tabelę partycji i używa translacji H=endH+1, S=endS w przypadku pierwszej partycji (pod warunkiem, że nie jest pusta), lub używa H=64, S=32 w przypadku gdy M < 2^21 (1 GB), lub H=128, S=63 jeśli M < 63*2^17 (3.9 GB) w przeciwnym wypadku. H=255, S=63. in2000:Użyj pierwszej pary (H,S) = (64,32), (64,63), (128,63), (255,63), dla której zajdzie nierówność C <= 1024. W przeciwnym wypadku skróć C do 1023. seagate:Odczytuje C,H,S z dysku. (Horror!) Jeśli C lub S jest zbyt duże wtedy przyjmuje S=17,H=2 i podwaja H aż V <<;= 1024. To znaczy, że H będzie miało wartość 0, jeśliM > 128*1024*17 (1.1 GB). To jest błąd. ultrastor and u14_34f:W zależności o trybu sterownika wykorzystywane jest jedno z następujących odwzoroań:((H,S) = (16,63), (64,32), (64,63)) Jeśli drajwer nie poda geometrii dysku, powracamy do metody polegającej na zgadywaniu na podstawie zawartości tabeli partycji, lub całkowitej pojemności dysku. Zobacz tabelę partycji. Ponieważ powszechnie partycja kończy się na granicy cylindra, znając dla każdej partycji end = (endC,endH,endS) możemy po prostu przyjąć H = endH+1 and S = endS. (Przypomnij sobie, że sektory liczy się od 1.) A dokładniej wykonywana jest następująca operacja. Jeśli istnieje niepusta partycja, odczytaj tę o największej wartości beginC. Dla tej partycji sprawdź end+1, obliczone przez dodanie start i length przy założeniu, że ta partycja kończy się na granicy sektorów. Jeśli obie wartości się zgadzają lub jeśli endC = 1023 i start+length jest całkowitą wielokrotnością (endH+1)*endS, wtedy możemy założyć, że ta partycją rzeczywiście była wyrównana do granicy cylindra i przyjąć H = endH+1 i S = endS. Jeśli jednak tak nie jest, a to dlatego, że nie ma żadnej partycji, lub dlatego, że partycje mają dziwne rozmiary wtedy spróbuj wykorzystać pojemność dysku M. Algorytm: przyjmij H=M/(62*1024) (zaokrąglone w górę), S = M/(1024*H) (zaokrąglone w gorę), C = M/(H*S) (zaokrąglone w dół). W ten sposób otrzymamy geometrię (C,H,S), prz czym C nie przekroczy 1024, a S 62. Następna strona Poprzednia strona Spis treści