Spory dotyczące daty obchodzenia Wielkanocy w II i III w.
Na temat pierwszych sporów o datę Wielkanocy informacji dostarcza  Historia Kościoła Euzebiusza z
Cezarei (ks. V 23,24)
Kościoły z Azji Mniejszej obchodziły Wielkanoc 14 nisan, bez względu na dzieo w którym ta data
przypadła.  Tymczasem tego sposobu wszystkie inne kościoły świata się nie trzymały, ale na mocy
tradycji apostolskiej obchodziły Wielkanoc w niedziele po 14 nisan.
W sprawie tej odbyło się wiele synodów: Palestynie , w Rzymie , Gali, Poncie i Koryncie.
 Wszyscy przytaczają jedno to samo mniemanie, ten sam są wydają i to samo prawo stanowią.
Jednak kościoły azjatyckie pozostają w opozycji. Przewodzi im biskup Polikrates, który napisał do
papieża Wiktora I list. Przypomniał w nim o św. Polikarpie i jego spotkaniu z Anicetem (chociaż nie
doszło do porozumienia, jednośd została zachowana por.  Historia Kościoła IV 14.). Wiktor zamierza
wyłączyd ze wspólnoty azjatyckie kościoły. Jednak do tego nie dochodzi. Jako mediator pojawia się św
Ireneusz z Lyonu (uczeo Polikarpa ! ), który  stwierdza wprawdzie, że tylko w niedzielę należy
obchodzid tajemnicę Zmartwychwstania, ale wzywa Wiktora by nie odłączał kościołów , które
zachowują tradycję pradawnego zwyczaju.