AIDS

Zespół nabytego upośledzenia odporności (ang. nazwa: Acquired Immune Deficiency Syndrome), choroba bardzo groźna, do tej pory nieuleczalna, budzi strach i przykuwa obecnie powszechną uwagę. Nikt nie powinien ignorować tego zagrożenia, ale warto sobie uświadomić, że pod względem liczby zachorowań AIDS plasuje się na ostatnim miejscu wśród chorób przenoszonych drogą płciową. Trzeba wiedzieć, jak się przed nią chronić, nie zapominać jednocześnie, że te pozostałe stanowią bardziej bezpośrednie zagrożenie dla wielu z nas.

W tym miejscu ograniczmy się do podania podstawowych faktów o AIDS. Chorobę wywołuje wirus HIV, czyli ludzki wirus upośledzenia odporności (ang. Human Immunodeficiency Virus). Przenosi się on z krwią lub spermą nosiciela, a wnika do organizmu drugiej osoby, gdy powstają warunki by dostał się do jej krwiobiegu. Ponieważ u osób będących nosicielami stwierdza się jego obecność również w wydzielinie z pochwy oraz w wydzielinie z członka, jaka pojawia się się u mężczyzn jeszcze przed orgazmem, kontakt tych wydzielin z uszkodzeniami błony śluzowej czy skóry osoby zdrowej jest dla niej niebezpieczny. Nie ma udokumentowanych przykładów przeniesienia się wirusa przez kontakt ze śliną, potem czy łzami nosiciela.

Zakażenie wirusem grozi temu, kto nie unika ryzykownych zachowań: ma z osobą zakażoną kontakt seksualny bez zabezpieczenia prezerwatywą lub używa tych samych igieł do wstrzyknięć, co nosiciel. Dopóki nie wprowadzono gwarantowanego systemu zabezpieczenia magazynowej krwi, niebezpieczna była również transfuzja. Istnieje ponadto możliwość przenoszenia się wirusa z matki nosiciela na dziecko. Nie można się zarazić AIDS w żaden inny sposób - ani przez pocałunek w policzek, ani we wspólnej łazience, ani przy wspólnym stole.



AIDS ciągle jeszcze szerzy się najbardziej wśród homoseksualistów lub mężczyzn biseksualnych (uprawiających seks zarówno z mężczyznami jak i z

kobietami), a także wśród osób uzależnionych, które używają narkotyków dożylnie. Rośnie jednak liczba kobiet, które nabyły wirusa od biseksualnych partnerów, a także liczba kobiet i mężczyzn - seksualnych partnerek i partnerów osób wstrzykujących sobie narkotyki.



Niektórzy specjaliści głoszą tezę - choć nie ma na jej udokumentowanie porównywanych wiarygodnych danych - że podczas stosunku heteroseksualnego istnieje większe prawdopodobieństwo zakażenia się kobiety od mężczyzn niż odwrotnie. Ryzyko dla mężczyzn zwiększa się jeśli odbywa stosunek płuciowy z kobietą w dniach menstruacji. Możliwość przenoszenia się zakażenia podczas kontaktu seksualnego między lesbijkami jest bliska zera.

W sytuacji podwyższonego ryzyka znajduje się także ten, kto posiada więcej niż jednego partnera seksualnego lub kto uprawiał seks z wieloma osobami. Podobnie ten, kto występuje w roli partnera biernego w seksie analnym. Seks oralny z mężczyzną w roli partnera aktywnego jest dla niego mniej ryzykowny niż seks analny i stosunek pochwowy, chyba że partnerka ma akurat miesiączkę. Seks oralny z kobietą w roli aktywnego partnera też jest mniej ryzykowny dla niej niż inne odmiany stosunku, pod warunkiem że partner ma wytrysk poza jej jamą ustną i nie w okolicy pochwy.

Wybory seksualne są kwestią indywidualnych decyzji i nie jest naszym zadaniem doradzać w tym zakresie, ale jedynie dostarczyć informacji, które w takich decyzjach pomogą. Przesłanką dla każdego jest oczywisty fakt, że jedyną skuteczną metodą uniknięcia AIDS jest pełna wstrzemięźliwość seksualna. Skoro ci to uświadomiliśmy, teraz możemy z czystym sumieniem radzić, co masz robić w celu chronienia się przed AIDS, gdy mimo ryzyka nie chcesz rezygnować z aktywności seksualnej.

Po pierwsze dobrze jest z góry wiedzieć (i wyciągnąć z tego wnioski), czy twój ewentualny partner seksualny robił sobie kiedykolwiek test na obecność wirusa HIV, czy brał dożylne narkotyki, czy uprawiał przedtem seks z więcej niż dwoma, trzema osobami. Po drugie, w każdej sytuacji intymnej należy korzystać z zabezpieczenia, jakie daje prezerwatywa. Zdaj sobie sprawę z tego, że choćby twój partner był stuprocentowo wobec ciebie uczciwy, zawsze może się zdarzyć, iż nie powie ci o jakimś niebezpiecznym epizodzie ze swojego życia - bądź dlatego, że wyparł go z pamięci, bądź niewiedzę nie przypisuje mu żadnego znaczenia.



Nosicielstwo wirusa HIV stwierdza się po wykonaniu prostego badania krwi. Nosiciele nie muszą mieć objawów choroby AIDS, natomiast są potencjalnym źródłem zakażenia dla innych osób. Czasami przez całe lata, ponieważ od momentu zakażenia do rozwinięcia się choroby upłynąć może nawet lat dziesięć, choć takie przypadki są bardzo rzadkie.



Partnerzy seksualni mogą - wedle opinii lekarzy - uprawiać ze sobą seks bez zabezpieczenia się prezerwatywą po spełnieniu następujących warunków: w samym czasie przejdą test na obecność wirusa i obydwa wyniki będą negatywne (co znaczy, że nie mają wirusa); przez następne sześć miesięcy żadne z nich nie będzie miało kontaktu seksualnego z innym partnerem, transfuzji krwi ani choćby jednego wstrzyknięcia dożylnie narkotyku igłą już przez kogoś użytą; po sześciu miesiącach powtórzą test i ponownie wyniki będą negatywne. (Jeżeli zajście w ciąże jest niepożądane muszą oczywiście stosować prezerwatywę lub inne środki antykoncepcyjne).