KATOLIK.pl - Portal katolicki dla wierzących, wątpiących i poszukujących http://www.katolik.pl/index1.php?st=rozne&id_r=371&id=618&rodzaj...
Rozlany olejek
A
azarz  umarły  został obudzony i z otchłani grobu przywrócony życiu. Jezus 
żyjący  zaśnie i zanurzy się w śmierć, aby wraz z sobą dać nam wszystkim udział w
życiu. Jego przyjaciel jest już zapowiedzią tego żywego Kościoła, który tworzymy i do
którego apostoł Paweł nie waha się powiedzieć: Oddajcie się na służbę Bogu jako ci,
którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości
na służbę Bogu (Rz 6,13).
Boża chwała tym razem nie objawi się w cudach, których wymowa zostanie
odrzucona. Odrzucona tak bardzo, że Rada zatroszczy się, by nie pozwolić Mu działać
(por. J 11,47). Oto nadchodzi godzina, że Mnie zostawicie samego (por. J 16,32).
Objawi się ona w znaku krzyża, przeradzającym się w zwycięstwo, o którym cały
Kościół będzie świadczył aż po krańce ziemi (por. Dz 1,8; 1 Kor 15,54-55). To w
perspektywie tego przychodzącego przez krzyż zbawienia, namaszczenie przez Marię
nabiera swojej właściwej wymowy i wprowadza nas w głębię tajemnicy naszego
własnego odkupienia.
Oto więc funt olejku szlachetnego i drogocennego, którego tak ilość, jak i jakość
świadczą o władzy Tego, który jest nim namaszczany. Namaszczenie to nie jest
namaszczeniem głowy, ale  co bardzo znaczące  namaszczeniem stóp Jezusa.
Namaszczenie głowy byłoby oznaką królewskiego pomazania Mesjasza, który jeszcze
się nie ujawnia, bo dopiero na krzyżu, ukoronowany cierniem, zostanie ogłoszony
Królem (por. J 19,19.22).
Jest to namaszczenie stóp Jezusa, by ukazać pokorę, wyraz
nie podkreślaną, Sługi
cierpiącego. Jest ono zapowiedzią obmywania nóg, jakiego dokona Mistrz i Pan
wzywając nas wszystkich do miłowania, do miłowania za Jego przykładem (por. J
13,15), w duchu i prawdzie. Jest też oznaką należnego Mu uwielbienia, a zarazem
niedopełnienia tego, co nie zostanie wypełnione do końca, aż pełnia Ducha nie
zostanie dana z góry; a gdy wszystko się wypełni, będzie udzielona przez Chrystusa w
chwili Jego ostatecznego ofiarowania się w podwyższeniu na krzyżu (por. J 19,30).
Tymczasem cały dom "napełnił się wonią olejku", górującą nad odorem śmierci
A
azarza, o którym Marta mówiła: Już cuchnie! Sceneria jest więc równie
dramatyczna, bo uczta ta zapowiada inną ucztę ofiarną, olejek ten jest zapowiedzią
innego namaszczenia, a kobiety tu wspomniane bez wątpienia będą tymi, które
otoczą Go także na Golgocie.
Lecz w tej godzinie, godzinie ciemności, nadchodzi Judasz, przemawia, sprzeciwia się i
stawia zarzuty. Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano
ich ubogim? (J 13,5). Przejmujący jest kontrast w przedstawieniu karykatury miłości
tego, który dziś przemawia w ten sposób, a jutro sprzeda Zbawiciela świata za cenę
niewolnika, to jest trzydzieści srebrników (por. Mt 27,3).
Ależ nie, Judaszu, kiedy się miłuje, nie zważa się na cenę!
A kiedy się miłuje Tego, który jest głębokością bogactw (por. Rz 11,33), Tego, w
którym "znajdują się wszystkie skarby mądrości i wiedzy" i który obiecuje nam "skarb
w niebie", nie skąpi się darów ze swoich dóbr i ze swojego serca. Zwłaszcza kiedy się
wie, czym jest bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych (Ef 1,18)! W tej
godzinie prawdziwym ubogim, najuboższym z ubogich, jedynym ubogim jest On,
Jezus Chrystus, który posunął się aż do ogołocenia (por. Flp 2,7).
1 z 1 2010-12-18 15:49