Mowa psiego ciała
Psy posiadają niezwykłą zdolność komunikowania się z ludz
mi. Jednak język ich ciała znacznie różni się od
naszego. Przypisywanie psu cech ludzkich jest częstym błędem, popełnianym przez sporą grupę właścicieli. Aby
dobrze zinterpretować sygnały wysyłane nam przez naszego pupila, należy bacznie go obserwować.
Pewność siebie i agresja
Zwierzę stara się wyglądać na większe i silniejsze, niż jest w rzeczywistości. Jego ogon i uszy są postawione
wysoko. Sierść na grzbiecie i wokół szyi jeży się. Klatka piersiowa wysunięta jest do przodu, a pies stoi
wyprostowany. Może także powoli poruszać ogonem i warczeć. Pies przyjmuje taką postawę, by odstraszyć
przeciwnika lub pokazać gotowość do rozpoczęcia ataku.
Uległość
Chcąc ukazać uległość wobec pana czy innego psa, zwierzę kuli się, stara się udawać jak najmniejsze. Często
podchodzi z boku do drugiego osobnika, przyjmując jak najniższą postawę. Ogon jest położony poniżej linii
grzbietu, może nim machać z zapałem. Może starać się także polizać kąciki warg (u psa) lub ręce (u człowieka).
Jeśli zauważy, że to zachowanie nie przyniosło mu przychylności drugiej strony, kładzie się na grzbiecie,
odsłaniając najbardziej wrażliwe części ciała. Tym samym daje do zrozumienia całkowitą uległość i poddanie się.
Niepewność
Kiedy nasz czworonóg czuje się niepewny, często liże się po nosie. Jest to reakcja na nowe otoczenie lub osobę,
która do tej pory nie była mu znana.
Zachęta do zabawy
Pies, który chce się bawić, unosi do góry jedną przednią łapę, bądz
kładzie się na przednich łapach, trzymając w
górze resztę ciała. Jego ogon merda energicznie podniesiony ku górze. Skacze, czasem biega i szczeka, by zwrócić
na siebie naszą uwagę lub przynosi ulubioną zabawkę.
!reklama!
Ogon
Machanie ogonem jest najbardziej charakterystycznym i najbardziej powszechnym zachowaniem psa. Jednak
wyraża nie tylko zadowolenie, ale i inne uczucia, co zależy od częstotliwości machania i pozycji ogona.
Machanie ogonem:
" luz
ny ogon, entuzjastyczne ruchy  przyjazne nastawienie, zadowolenie;
" intensywne ruchy, obejmujące zad  uległość;
" ogon sztywny na linii grzbietu, wolne ruchy  złość;
" puszczony ogon, sztywne ruchy  niepokój, zdenerwowanie, chęć uzyskania przychylności drugiego osobnika;
" ogon podwinięty między tylnymi nogami  strach;
" ogon trzymany 45 stopni poniżej linii grzbietu lub nieco powyżej  zainteresowanie i czujność.
Uszy
" postawione  czujność, uważny słuch;
" skierowane do tyłu lub miękko leżące na głowie  odczuwana przyjemność, uległość lub strach;
strona 1 / 3
 " postawione do przodu, płasko przyciśnięte do głowy  agresja, gotowość do ataku.
Oczy
W grupie psów poprzez samo spojrzenie przywódca może utrzymać kontrolę nad swoim podwładnym. Wzrok
między dwoma osobnikami jest utrzymywany dopóty, dopóki jeden z nich nie odwróci go i nie spuści głowy, bądz

nie nasili gróz
b skierowanych ku drugiemu i zaatakuje. Ludziom nie wolno utrzymywać kontaktu wzrokowego z
psem, który jest zdenerwowany. Może on to odebrać jako prowokację i zaatakować. Natomiast łagodny kontakt
wzrokowy może wzmocnić relacje między człowiekiem a jego czworonogiem.
Wyraz oczu:
" luz
ne powieki  odczuwanie przyjemności, uległość;
" oczy szeroko otwarte  agresja, złość.
Pysk
" otwarty pysk, zęby odsłonięte w szerokim grymasie  uległość;
" wargi napięte, skóra na nosie zmarszczona, odsłonięte siekacze  agresja, pewność siebie;
" wargi ściągnięte do tyłu, odsłonięte wszystkie zęby, warczenie  agresja spowodowana strachem.
Zachowania uspokajające
Czasami, kiedy złościmy się na naszego pupila, może wydawać się, że nic do niego nie dociera, że wcale nas nie
słucha albo, że się na nas obraził. Jednak jest to bardzo mylne odebranie wysyłanych przez niego komunikatów.
Psy poprzez niektóre swoje sygnały próbują uspokoić człowieka, jednak my, nie rozumiejąc tego, stajemy się
jeszcze bardziej zdenerwowani. Należy dokładnie poznać, w jaki sposób nasz czworonóg będzie starał się uniknąć
naszej złości i uspokoić nas.
Sygnały uspokajające
" odwrócenie głowy  próba uspokojenia w stresującej sytuacji;
" odwrócenie się  uspokojenie podczas wyczucia zdenerwowania;
" zastygnięcie w bezruchu, powolne poruszanie się  próba uspokojenia właściciela, podczas gdy np. próbuje
przywołać psa do siebie zdenerwowanym głosem; zachowanie często mylone z nieposłuszeństwem psa i jego
niesubordynacją;
" leżenie na brzuchu  zachowanie ośmielające, pies dominujący zachęca do podejścia drugiego osobnika, który
się go boi;
" ziewanie  zachowanie uspokajające w stresującej sytuacji;
" rozdzielanie  pies podejrzewający zamiar walki między dwoma osobnikami (ludz
mi lub psami) stara się do
niej nie dopuścić poprzez rozdzielenie ich swoim własnym ciałem.
Dominacja psa
Musimy pamiętać, że pies nie zawsze będzie chciał się nas słuchać. Z naszej winy może stać się typem dominatora
i narzucać nam np. pory wyjścia na spacer, przyjmowania gości, itp. Z tego właśnie względu nie wolno mu
pozwolić poczuć nad nami władzy. Nie wolno pod żadnym pozorem całować psa w pysk, gdyż jest to zachowanie
młodego szczeniaka, który okazuje uległość wobec matki czy innych starszych psów. Należy natomiast jak
najczęściej patrzeć na psa z góry, stawać tuż nad nim, by wiedział, że to my jesteśmy przywódcą domowego
 stada , a on ma w nim wyznaczone już przez nas niższe miejsce.
Jeśli nastąpiła sytuacja przejęcia przez psa władzy, bardzo pomocny okaże się doświadczony treser. Możemy
także sami spróbować  wyrzucić go ze stada na krótki okres czasu. Należy wtedy psa ignorować, nie wolno go
chwalić, ani karać. Musimy udawać, że go nie ma. Jeśli do tych zasad zastosują się wszyscy domownicy, pies po
pewnym czasie stanie się bardziej uległy, będzie chciał wrócić do swojego  stada .
strona 2 / 3
 Dobrze wiedzieć, że psy bardzo szybko uczą się języka ludzkiego ciała. Dobrze zsocjalizowane z ludz
mi od
wieku szczenięcego będą wiedziały, że niektóre zachowania ludzkie, które w ich języku są agresywnymi, w naszym
oznaczają przyjazne. Musimy jednak pamiętać, że bić psa nie wolno, ponieważ to kary fizyczne wywołują w nim
właśnie agresję.
strona 3 / 3