Budzika ostry dzwiek
ozywia znowu zmysly me,
i tak zaczyna sie
moj kolowrotek, zwykly dzien.
Najszybciej, jak potrafie, ide ulica,
po drodze mijam sto samotnych drzew
i setki ludzi, ktorych nie widze,
i twoja twarz, ktora pamietac chce.

Wiec mowie stop, chce przestac wiec
i wreszcie sie zatrzymac,
hej, pomoz mi!
Wiec mowie stop, pamietac chce,
a ciagle zapominam,
zatrzymaj mnie!