E l e n E l �ż b i e t a K a n i c k a

Nowy świat

CZYLI ROZMOWY Z WY�ŻSZ�Ą JAZNI�Ą

´

PISMEM INTUICYJNYM SPISANE

C Z Ê �ł �ą I I I



Przekazy ze œwiata duchowego. Jeœli potrze-

bujesz porady Przewodników Duchowych,

chêtnie bêdê poœredniczy�Ś. Wykonujê rów-

nie�ż diagnozê zak�łóce�ą energetycznych,

niedoborów minera�łów, schorze�ą (czakry,

cia�ło fizyczne, cia�ła subtelne).

[e-mail]

(043) 827 59 95





2


Rozwój cz�łowieka, niezale�żny od czynników ze-wnêtrznych, przebiega prawid�łowo, jeœli zadania, jakich podj�ą�ł siê jako duchowa istota, znajduj�ą rozwi�ązanie w �życiu doczesnym. Gdy jednak zapomniawszy, o zadaniach swoich, pod�ą�ża on drog�ą

inn�ą i niepomny na wo�łanie ducha swego zmierza ku przepaœci, ku nicoœci, wówczas znajdzie Ona sposób, by sprowadzi�Ś go na w�łaœciw�ą drogê.

I wdziêczny powinien by�Ś cz�łowiek ka�żdy za naukê, któr�ą otrzyma�ł, lub, któr�ą otrzymuje, poniewa�ż, dziêki niej wzrost jego i duszy jego zapewniony jest.

A poniewa�ż dusza nierozerwalnie zwi�ązana jest z cia�łem, podczas pobytu na Ziemi, sposobu innego nie ma Ona jak doœwiadczenie sprowadzi�Ś, któ-

re poprzez ból, œwiadomoœ�Ś w cz�łowieku otworz�ą

i obudz�ą wra�żliwoœ�Ś na uczucia, których dot�ąd nie dostrzega�ł.

Hr. Saint Germain XII.2005





3


Jeœli ju�ż zmartwychwsta�Ś zechcesz i duszê sw�ą za przewodnika wzi�ą�Ś, gotowyœ by �łwiat Nowy tworzy�Ś.

Z pewnoœci�ą œwiat ten nie powstanie w krótkim czasie i z pewnoœci�ą nie jedno pokolenie utworzy go, lecz jeœli rozpoczniesz ju�ż

teraz, gmach powstanie ogromny i mocny.

Wy fundamenty postawcie, dzieci Wasze, nowe pokolenie, któ-

re od ma�łego w mi�łoœci wzrasta�Ś bêdzie, dom wyko�ączy.

Trudna to praca, lecz przede wszystkim dla Was, bo wzorce inne macie, g�łêboko zakorzenione. Lecz jeœli zwyciê�ży prawda, i pragn�ą�Ś jej bêdziesz sercem ca�łym, tak jak i mi�łoœci, i pokoju na œwiecie, szybciej œwiat ten zmienia�Ś siê bêdzie, i wówczas dzieci Wasze �łatwiej bêd�ą mia�ły, aby w pokoju, mi�łoœci i dobrobycie �ży�Ś.

Zbyt wiele jeszcze spraw niezrozumia�łych dla Was. Zbyt du�żo nie wyjaœnionych, bo wielu nie chce ich poj�ą�Ś.

Wygodniej w zak�łamaniu i u�łudzie �ży�Ś, �żal�ąc siê, i cierpi�ąc i Boga obci�ą�żaj�ąc o losy okrutne.

Wygodne to, bo wówczas albo On winny, albo ludzie inni i tylko nie ten, kto to mówi, lub myœli tak.

A Ja wci�ą�ż mówiê do Was, to, co Was spotyka z Was pochodzi i Wam podobnych.

To w Was, przyczyna bólu, trosk, strapienia.

I jeœli �ży�Ś inaczej chcecie i w radoœci wzrasta�Ś, do siebie skie-rujcie pytanie – jak czyni�Ś mam, aby to, co okrutne, czy smutne, odesz�ło.

A pierwsze – to uœwiadomienie sobie, �że wydarzenia �życia Twego, Twoj�ą s�ą spraw�ą i dla Ciebie zadaniem s�ą do przerobienia.

Nikt i nic winy za nie ponosi.

A drugie – myœl Twoja kszta�łtuje �życie Twoje i jeœli chcesz w szczêœciu i zdrowiu �ży�Ś, pilnuj myœli ka�żdej. Niech mi�łoœ�Ś w nich bêdzie i wsparcie dla innych.

Nigdy ocena, dezaprobata czy krytyka.

Bo jeœli myœli takie wysy�łasz do innych, to nie pozwalasz im wzrasta�Ś, lecz wrêcz przeciwnie ci�ągniesz ich wstecz, wzrost ha-4

muj�ąc. A i siebie spowalniasz w rozwoju swym, bo w negatyw-nych energiach jesteœ wówczas, a te wzrostu nie daj�ą.

Tedy, jeœli myœl z�łe kierujesz do innych, to i w siebie uderzasz, i œwiat ca�ły. Bo myœli te, dalej biegn�ą.

A jeœli o sobie Ÿle myœlisz, nie lubisz siebie, krytykujesz lub wy-rzucasz sobie zachowanie z�łe, te�ż innych tym obci�ą�żasz.

I myœli te szkodz�ą zarówno Tobie, jak i œwiatu ca�łemu.

Jak smo�ła s�ą, co przylepiaj�ą siê wszêdzie i œwiat�łu dostêpu broni�ą.

Wiêc, gdy zechcesz w z�łoœci by�Ś do innych, lub do siebie, pa-miêtaj, co ona powoduje i �że destrukcja, to nie pomoc i nie wzrost.

Mi�łoœ�Ś i �łwiat�ło przeznaczeniem Waszym i powinny one obec-ne by�Ś ci�ągle, i w myœlach Waszych, i sercach, a przez to wzrost, i radoœ�Ś i szczêœcie.

I gdy zrozumiesz to, i œwiat ca�ły wzrasta�Ś z Tob�ą bêdzie, bo budowniczym �łwiata Nowego siê staniesz, mi�łoœ�Ś i wsparcie da-j�ąc, nie z�łoœ�Ś.

Po trzecie – trudne to w noc jedn�ą, czy dzie�ą, œwiat ca�ły zmieni�Ś i musicie wiedzie�Ś, �że aby budynek solidny by�ł i fundamenty trwa�łe by�Ś musz�ą, a te, aby trwa�łe by�ły i mocne, na solidnej za-prawie powsta�Ś musz�ą.

Tedy nie tylko nauki przyj�ą�Ś nale�ży, lecz wdro�ży�Ś je w �życie.

A powoli to nastêpowa�Ś bêdzie, bo to, co stare, dziurawe i kru-che, rozsypa�Ś siê musi doszczêtnie, aby œwiat�ło wype�łni�Ś Was mog�ło ca�łkowicie.

Dlatego, aby zbudowa�Ś coœ solidnego, oczyœci�Ś siê musicie. A nagle to nie nastêpuje.

Nauka ka�żda, czasu wymaga, prób i b�łêdów. Na œlepo nic przyjmowa�Ś nie trzeba, lecz rozmyœla�Ś najpierw, nad sensem s�łów prze-kazywanych. W medytacji o zrozumienie prosi�Ś.

Gdy pogl�ądy stare mocno w Was tkwi�ą, wyrwa�Ś je trudno, dlatego, tak czêsto choroby, lub przejœcia ciê�żkie, które szokiem s�ą, wyrywaj�ą Was z odrêtwienia i starych schematów i serce na �życie nowe otwieraj�ą.





5


Trudno jest zmienia�Ś siê i czasem p�łaczem to przyp�łaci�Ś trzeba, bo gdy stare odchodzi i pêka skorupa, �łzy s�ą dowodem puszcza-nia tam, które potoki k�łamstw trzyma�ły w Was zawziêcie.

Tedy traktujcie te �łzy, jak oczyszczenie. Nie wstrzymujcie ich, lecz z radoœci�ą przyjmujcie.

Starajcie siê nauki przyjmowa�Ś i odpowiedzi szuka�Ś, jeœli pyta�ą w Was jest wiele. A jeœli powstaj�ą, to dobrze, bo znaczy to, �że budzicie siê, �że prawdê odkry�Ś pragniecie i dowodem s�ą po prostu �życia.

Tedy pytajcie, a Ja odpowiem ka�żdemu, kto zwróci siê do mnie.

Jeœli przyjmiecie, �że rozwój Wasz czasu potrzebuje, zrozumiecie, �że to, co trwa�łe, musi by�Ś budowane powoli i sumiennie, i do-k�ładnie.

A to, co nag�łe i szybkie, czêsto w gruz rozlecie�Ś siê mo�że, bo jeœli nauki byœ przyj�ą�ł, a sensu ich nie pozna�ł i nie nasyci�ł m�ądro-

œci�ą t�ą i mi�łoœci�ą komórki ka�żdej, jak�ą wartoœ�Ś by ta wiedza mia-

�ła, jaki fundament w budynku, gdy na piasku on powstaje.

Po czwarte – rozwój swój na pierwszym miejscu stawiaj i nie innych zmienia�Ś chciej, lecz siebie .

Gdy u innych uwiera Ciê coœ, to znak, �że w Tobie podobne przerobi�Ś trzeba.

I Gdy z�łoœ�Ś Twoj�ą lub zazdroœ�Ś ktoœ budzi – dlaczego – zapytaj. Co powodem jest, co w Tobie do przepracowania?

Nie mów, �że innych zachowanie, bo gdy mi�łoœci�ą siê staniesz, na innych inaczej patrze�Ś bêdziesz, bo z mi�łoœci�ą i tolerancj�ą.

Widzie�Ś bêdziesz, �że s�ą jak i Ty, zd�ą�żaj�ący drog�ą rozwoju Po pi�ąte, gdy rozwój Twój przyspieszenia nabierze, �życie w ra-doœci bêdzie codziennoœci�ą, bo rozumie�Ś bêdziesz zasady rz�ądz�ą-

ce tym œwiatem i nawet gdyby Ci przysz�ło trudy pokonywa�Ś, z uœmiechem to bêdziesz robi�ł, bo wiedzia�ł bêdziesz, �że œwiat nowy tworzysz, �żeœ cegie�łk�ą w budowli, która mocna by�Ś musi i potêgê swoj�ą mie�Ś, aby gmach utrzyma�ł siê.





6


Tedy to, co czu�Ś bêdziesz, œwiadomoœci�ą bêdzie wzrastania i nie powiesz, �że ktoœ zes�ła�ł Ci karê, krzywdy jakieœ, lecz dziêko-wa�Ś bêdziesz, �że potêgê sw�ą budowa�Ś mo�żesz dziêki sile ducha i wzrasta�Ś w mi�łoœci.

I wa�żne jest, aby to, co w sercu Twoim, bêdzie oddŸwiêk w dzia-

�łaniu mia�ło. Tedy serce i mi�łoœ�Ś najpierwsze i radoœ�Ś.

Wolnoœ�Ś, któr�ą mie�Ś bêdziesz, pcha�Ś Ciê bêdzie w górê ku szczy-tom mo�żliwoœci, bo wolnoœ�Ś ta skrzyde�ł dodaje, nie pêt, a te z niewiedzy i strachu s�ą.

Gdy zrozumiesz ca�ły sens istnienia, a przecie�ż nie trudne to jest, to lêk odrzucisz i poczucie zagro�żenia, czy kary, czy nieuchron-noœci zdarze�ą z�łych i trudnych. I uœmiecha�Ś siê bêdziesz, bo wiedzia�ł bêdziesz i czu�ł to, �żeœ œwiat�łem jest i mi�łoœci�ą, i �że nic nigdy z�łego sta�Ś Ci siê nie mo�że. Bo jak�że mo�żna duszê skrzywdzi�Ś, skaleczy�Ś czy zabi�Ś? Nie mo�żna.

A gdy mi�łoœci�ą promieniowa�Ś bêdziesz, to i Ci, którzy nawet by jakieœ z�łe zamiary mieli, odejd�ą, bo si�ły mi�łoœci nic nie pokona, a aura, wówczas blaskiem najwiêkszym œwieci i nawet, jeœli dra�ż-

ni�łoby to kogoœ, �że cudem i radoœci�ą jesteœ, krzywdy Ci nie uczyni, odejdzie, nie mog�ąc sile Twojej siê oprze�Ś.

I jeœli nie pokocha Ciê, bo zdarzy�Ś siê tak mo�że, odejdzie.

Cho�Ś jeœli serdeczny bêdziesz i silny, któ�ż do Ciebie z�łoœ�Ś mo�że mie�Ś i dlaczego?

Czasem ludzie, którzy œpi�ą jeszcze, nie zrozumie�Ś mog�ą rado-

œci Twej i mi�łoœci i krytykowa�Ś Ciê mog�ą, bo œlepi s�ą i nie wiedz�ą

sk�ąd ta radoœ�Ś, lecz nie przejmuj siê, tylko œwiat�ło im œlij.

Bo wspó�łczucia godni oni, gdy�ż pojêcia nie maj�ą, �że ten, co Boga w sobie odnalaz�ł i sens �życia poj�ą�ł, nie mo�że ju�ż radoœci siê pozby�Ś, ni bez niej �ży�Ś.

Bo Bóg, który mi�łoœci�ą jest, radoœ�Ś wewnêtrzn�ą przynosi i serce ni�ą wype�łnia i komórkê ka�żd�ą cia�ła.

Bóg to mi�łoœ�Ś, a mi�łoœ�Ś to szczêœcie, a to radoœ�Ś daje i nijak pozby�Ś siê go ju�ż nie mo�żna.





7


Jeœli tedy spotkasz tego, który radoœci�ą wype�łniony jest, a oczy jego, m�łode bez wzglêdu na wiek s�ą i ciep�ło z niego bije i moc, to wiedz, �że cz�łowiek ten Boga odnalaz�ł i szczêœcie we wzroœcie swym.

I patrz na niego i s�łuchaj go, bo mi�łym Ci widok ten bêdzie.

I jak on siê sta�ą, radoœci pe�łen i mi�łowania.

Wiem, �że trudne to jest, �żyj�ąc w œwiecie gdzie wiêkszoœ�Ś œpi jeszcze i Boga w górze, zamiast w sobie szuka, trudno mi�łoœci�ą

siê sta�Ś.

Lecz nie zak�ładaj trudów. Zawsze opiekê czuj anio�łów i moc Ducha �łwiêtego i mi�łoœ�Ś Boga, a wówczas �łatwiej Ci bêdzie wœród œpi�ących �ży�Ś w radoœci.

Uœmiechaj siê, bo œwiat�ła i �łaski dost�ąpi�łeœ, jeœliœ tê cudown�ą

mi�łoœ�Ś odczu�ł i Bogu dziêkuj codziennie. To cud prawdziwy.

Jeœli �żyjesz tam, gdzie wiêkszoœ�Ś œpi�ących jeszcze, ca�ły czas œwiat�łem z�łotym otaczaj siê. I wdychaj je g�łêboko i niech przepe�ł-

ni œwiat�ło to z�łote, ka�żda Twoj�ą komórkê i niech rozchodzi siê daleko od Ciebie.

Codziennie rano otocz siê tym œwiat�łem, odczuj je, odczuj mi-

�łoœ�Ś Boga, odczuj ciep�ło, które wype�łnia Twe istnienie i moc swoja poczuj, a wówczas idŸ i zadanie swoje wykonuj.

Z ludŸmi �żyj, bo z nimi wzrost pe�łniejszy. A gdy chwilê ciszy znajdziesz, przypomnij sobie, �żeœ w œwietle z�łotym i wdychaj je.

Od razu si�łê poczujesz i �łatwiej Ci bêdzie wówczas �ży�Ś wœród tych, którzy ró�żne energie wysy�ła�Ś mog�ą, a œwiat�ło chroni�Ś Ciê bêdzie przed ich z�łoœci�ą, smutkiem czy agresj�ą.

I nie poddawaj siê. Nawet, jeœli sam bêdziesz, a wokó�ł œpi�ący, bo gdy wytrwa�ły bêdziesz, wczeœniej czy póŸniej inni zmienia�Ś siê bêd�ą, a Ty zawsze wsparcie w Bogu znajdziesz i duszy swej, któ-

rzy z Tob�ą s�ą po kres.

�łwiat Nowy , to œwiat pe�łen mi�łoœci. Co, którzy jeszcze w zapomnieniu s�ą, wiedzie�Ś nie mog�ą, pojêcia nie maj�ą, czym mo�że by�Ś

�życie nowe, jak wygl�ąda�Ś?





8


Lecz Ci, którzy zdo�łali odczu�Ś, czym mi�łoœ�Ś jest prawdziwa, wizjê maj�ą nowego œwiata, bo g�łêboko on jest zapisany w bycie ich i œwiadomoœci.

Mi�łoœ�Ś, któr�ą odczuli, jest jak cz�ąstka nich samych, a oni s�ą

cz�ąstk�ą mi�łoœci Bo�żej.

S�ą ziarnem, z którego drzewo powstanie potê�żne i owoce rodzi�Ś bêdzie. S�ą niczym ziarna zbo�ża, które plon wydadz�ą.

Oni to, ze sztandarem pójd�ą pierwsi, bo wizjê tego œwiata maj�ą

w duszach swoich.

I iœ�Ś powinni i g�łosi�Ś œwiatu Waszemu przysz�łoœ�Ś now�ą, �łwiat Nowy – Zmartwychwsta�ły.

Potê�żny on bêdzie prawd�ą, mi�łoœci�ą, sprawiedliwoœci�ą.

I wszyscy Ci, którzy w energiach jeszcze leku s�ą, zdecydowa�Ś musz�ą, w któr�ą stronê pod�ą�ża�Ś bêd�ą. Bo czas taki przyjdzie, �że decyzjê trzeba bêdzie podj�ą�Ś.

Jak d�ługo Ziemia Wasza mo�że w niewoli energii Waszych, bólu pe�łnych i lêku, �ży�Ś? Jak d�ługo zniszczenia znieœ�Ś?

Czy �ży�Ś jej dacie w pe�łnym rozkwicie, czy zniszczeniu ulec?

�łwiat Wasz zajaœnieje blaskiem przepiêknym i harmoni�ą barw i dŸwiêków, gdy mi�łoœ�Ś zapanuje i pierwsze�ąstwo dusza Wasza weŸmie, a Wy radowa�Ś siê bêdziecie, �że czas cudów nasta�ł praw-dziwych i wiedzie�Ś ju�ż bêdziecie, �że praca, któr�ą w rozwój swój w�ło�żyliœcie, nie by�ła daremna.

Gdybyœcie wgl�ąd w przysz�łoœ�Ś mieli i wyobraŸnie wiêksz�ą, mo-glibyœcie dostrzec, jaka przysz�łoœ�Ś Was czeka, gdy pod Moim sztandarem zechcecie pójœ�Ś.

I gdyby œwiat ten, przed oczami Waszymi zajaœnia�ł, trud, który w rozwój wk�ładacie, mniejszy wyda�łby siê, bo nagroda warta pracy tej i trudu.

Tedy uruchom wyobraŸniê i Ziemiê sw�ą, Matkê w materii tej, wyobraŸ sobie dziewicz�ą. Czyste rzeki, niczym górskie strumie-nie z krystalicznie czyst�ą wod�ą, lasy z drzewem silnym i zdrowym, 9

i powietrze czyste jak w zimowy poranek, gdy s�ło�ące delikatnie przygrzewa, a wdech ka�żdy do lêdŸwi a�ż wchodzi.

Zwierzêta przyjazne Wam, bez lêku �żyj�ące, a ludzie bra�Śmi, co wspólnie przysz�łoœ�Ś tworz�ą w braterstwie szczerym i prawdziwym.

Gdzie nikt gra�Ś nie musi, ni udawa�Ś, bo przecie�ż zmys�ły Wasze w mi�łoœci rozwiniête i harmonii wgl�ąd maj�ą, w myœli Wasze.

I nie musisz mówi�Ś nawet wiele, a oczy Twoje i tak przekazuj�ą

prawdê, która jest w Tobie. I to, co myœlisz widoczne jest i od-czuwalne przez ka�żdego.

A skrywa�Ś ju�ż nie masz powodu, bo walczy�Ś nie musisz. Ni oszu-kiwa�Ś, wiedz�ąc, �że �łwiat Nowy, to tworzenie i budowanie wspól-ne, i walka tu zbêdna, czy przymus.

�Że nudny to œwiat, powie niektóry, �że zbyt s�łodki, �że niepraw-dziwy?

Lecz Ja mówiê Wam, �że Ci, którzy mi�łoœ�Ś odnaleŸli w sobie, wiedz�ą, czym jest mi�łoœ�Ś ta i jak�ą radoœ�Ś daje i moc.

I wiedz�ą oni, jak�ą si�łê daje i potêgê, i szczêcie i wzrost.

A gdy lêku nie ma i walki, i smutku, i chorób, cuda powsta�Ś mog�ą. A Jak�że szczêœliwy jest ten, kto tworzy�Ś mo�że w œwiecie pokoju, dobrobytu, mi�łoœci i szczêœcia.

To twórczoœ�Ś prawdziwa, bo do Boga zmierza i w sercach Waszych nieustanna pieœ�ą wtóruje tej pracy – pieœ�ą mi�łoœci.

I œwiat w górê wznosi siê w wibracjach czu�łych i twórczych.

I rozgl�ąda�Ś siê nie trzeba, �że z boku dopadnie Ciê pora�żka, �że to, co zbudujesz w gruz siê nie rozsypie.

Bo wzrost ten, w �łwiecie Nowym, potêg�ą bêdzie ducha Waszego wzmocniony. I zburzy�Ś go, nic nie bêdzie w stanie.

A gdy wszyscy w mi�łoœci bêdziecie, wtedy ten œwiat nastanie.

Gdy w przysz�łoœ�Ś spogl�ądasz, co widzisz?

Usi�ądŸ w ciszy prze chwilê i pomyœl.

Czy kiedykolwiek myœl Twoja, ku przysz�łoœci biegn�ąc, wyobraŸ-

niê uruchomiwszy, obraz takiego œwiata stworzy�ła, który móg�łby w mi�łoœci by�Ś?





10


Nigdy? Z pewnoœci�ą. Bo to, co w Was jest zasiane od wieków, a lêk to i ból, i separacja od mi�łoœci najwiêkszej, œwiat przysz�ły taki w�łaœnie tworz�ą, jak widzicie.

Tworzycie to, co znacie.

A jeœli w œwiecie �żyjecie przyspiesze�ą, œwiecie, który z dnia na dzie�ą zmniejsza siê, dziêki technice Waszej i bombardowany jest zewsz�ąd strachem i zagro�żeniem, to, co innego mo�żecie stworzy�Ś, jeœli nie tak�ą w�łaœnie przysz�łoœ�Ś.

Jeœli nie œwiat zag�łady. Kontrolowany przez w�ładzê, armiê, koncer-ny i wszystko to, co kwitnie dziêki niewoli Waszej w lêku i strachu.

Jaki ma œwiat przysz�łoœci by�Ś?

WyobraŸ go sobie. Pe�łna kontrola, walka, konkurencja, nienawiœ�Ś, zag�łada.

Czy o tym dla siebie i dzieci swoich marzysz? Czy taka przysz�łoœ�Ś chcesz im zgotowa�Ś? Nie! Z pewnoœci�ą.

Bo ka�żdy z Was, we wnêtrzu swym, œwiat�łem jest i nie ka�żdy tylko œwiadomoœ�Ś tego posiada. A jeœliœcie œwiat�łem, to mi�łoœ�Ś i pokój przeznaczeniem i szczêœciem Waszym.

Jeno wizjê œwiata zmieni�Ś trzeba, inne priorytety przyj�ą�Ś. Nie rozgl�ąda�Ś siê, co œwiat ten Ci wmawia i proponuje, jeno do wnê-

trza zajrze�Ś, Boga odnaleŸ�Ś i przewodnictwo duszy.

I gdy g�łos us�łyszysz i plan duszy odnajdziesz, drog�ą prosta pójdziesz ku œwiat�łu i mi�łoœci.

I tylko niech ta droga, która oœwietlona mi�łoœci�ą jest, bêdzie Twoim drogowskazem. Tylko t�ą drog�ą zmierzaj.

I jeœli jeden pójdzie i drugi, œwiat zmienia�Ś siê bêdzie powoli.

Nauki przyjmij, które Bóg Wam daje i dzieci swoje od ma�łego uczcie w jednoœci z Bogiem by�Ś, w przyjaŸni z dusz�ą. Uczcie ich, kim s�ą. Uczcie, �że istotami œwiat�ła przepe�łnionymi mi�łoœci�ą i droga ich w �życiu tym, na tych wartoœciach oparta by�Ś powinna.

A mi�łoœ�Ś, to dobro�Ś, prawoœ�Ś i radoœ�Ś wzrastania na drodze do Domu.





11


Mówcie im o mi�łoœci, o Bogu, o tym, �że nic silniejszego od mi-

�łoœci nie jest. I jeœli grunt im przygotowywa�Ś bêdziecie, zmiany w �życiu swym wprowadzaj�ąc, �łatwiej im bêdzie, wartoœci te w �życie wdra�ża�Ś.

Odwagi ich uczcie, kreatywnoœci, pewnoœci siebie, bo gdy z Bogiem s�ą i dusz�ą swoj�ą, moc maj�ą i potêgê ogromn�ą.

A niech tego wstydliwie nie skrywaj�ą, jeno g�łoœno mówi�ą.

Mi�łoœci�ą jesteœmy i œwiat�łem, i potêg�ą œwiata tego.

Jeœli �ży�Ś chcesz w �łwiecie Nowym, za priorytet mi�łoœ�Ś weŸ.

Wiem, powiesz, ci�ągle to samo, w kó�łko. Lecz nie doœ�Ś s�łów, nie doœ�Ś dzia�ła�ą, skoro tylko czytacie s�łowa mi�łoœci pe�łne i koniec to dzia�ła�ą Waszych.

Kiedy cz�łowiek pojmie, �że czas zbudzi�Ś siê, by œwiat powsta�ł

mi�łoœci pe�łen i prawa?

Ci�ągle sceny te same. Nauka od wieków, efektów niewiele.

Dlatego wci�ą�ż te same s�łowa s�łyszycie, aby wedrze�Ś siê mog�ły w serca Wasze i umys�ły.

Mi�łoœ�Ś, to nie cukierek, to ciê�żka codzienna praca, a�ż serca Wasze nie nape�łni�ą siê ni�ą. I wówczas stanie siê ona Waszym na-turalnym stanem.

Staniecie siê Mi�łoœci�ą.

A czym�że mi�łoœ�Ś jest dla wiêkszoœci? Chwilowym uczuciem, zakochaniem, mi�łoœci�ą matki lub ojca do dziecka, lub odwrotnie.

A to nie to samo, co sta�Ś siê mi�łoœci�ą.

A jak�że siê ni�ą sta�Ś?

W chwili ka�żdej œwiadomoœ�Ś mie�Ś wewnêtrznego œwiat�ła, dobroci, mi�łowania. W chwili ka�żdej jednoœ�Ś ze wszystkim czu�Ś.

Z Bogiem zarówno, jak i œwiatem Waszym ca�łym, wszechœwiatem i drobin�ą najmniejsz�ą.

Oto jak mi�łoœci�ą siê sta�Ś.

W œwiadomoœci by�Ś, istnienia wiecznego w Bogu.

Oto mi�łoœ�Ś prawdziwa.





12


Odczuwa�Ś wspó�łistnienie z Bogiem, poprzez g�łêbokie poczucie przynale�żnoœci do ca�łoœci istnienia.

Poczuj siê cz�ąstk�ą, tej potê�żnej, przecudnej Mocy i �łwiat�ła.

Oto mi�łoœ�Ś prawdziwa.

Istnienie, wspó�łistnienie w Bogu.

Tyle s�łów wypowiedzianych, tyle przyk�ładów �życia wspania�łego w s�łu�żbie rozwoju duchowoœci Waszej, a wnioski, jakie?

�łwiat, by powsta�Ś móg�ł Nowy, ka�żdy z Was, w serce spojrze�Ś musi g�łêboko. Bo tam wiedza jest o Bogu i mi�łoœci Jego.

Spojrze�Ś w serce swe i zapyta�Ś, kim jestem i jaki jest cel moje-go. Jaki cel �życia cz�łowieka na Ziemi?

Kim istota duchowa Wasza? Sk�ąd ona pochodzi, jakie jej zadanie do wype�łnienia?

Nie jest trudno, odpowiedŸ znaleŸ�Ś. Musicie jeno pragn�ą�Ś tego i w �życiu swym, chaosu i poœpiechu pe�łnym, codziennie czas na medytacjê i modlitwê znaleŸ�Ś.

Medytacja niech chwila ciszy bêdzie. Ciszy ca�łkowitej, wolnej od myœli wszelkich. Tak, byœ muzykê wnêtrza swojego móg�ł odczu�Ś. By duszy g�łos us�łysze�Ś. A œpiew to i g�łos piêkna pe�łen i mi-

�łoœci.

A modlitwa, niech nie bêdzie klepaniem bezmyœlnym, powta-rzaniem regu�łek, lecz skupieniem na istocie Boga.

Skup siê, wycisz i poczuj tê ogromn�ą wszechogarniaj�ąc�ą i wszechprzenikaj�ąc�ą mi�łoœ�Ś.

Gdy odnajdziesz j�ą, wiedzia�ł bêdziesz, �że ona to, bo nic podob-nego nie znajdziesz na œwiecie tym.

Jak j�ą odnaleŸ�Ś? Jak szuka�Ś?

Proœ. Lecz nie s�łowami utartymi, nie klepaniem pacierzy.

Mi�łoœ�Ś w sercu Swym odnajdŸ i postaraj siê w ciszy, poczu�Ś jednoœ�Ś ze œwiatem ca�łym i jeszcze dalej z wszechœwiatem.

Odczuj, �żeœ cz�ąstk�ą jest niesko�ączonoœci.





13


A niesko�ączonoœ�Ś, to On, Ojciec Twój, a Tyœ cz�ąstk�ą Jego, a wiêc, i Tyœ jak Bóg prawie. Jesteœ jednoœci�ą z Nim, nawet, gdy nie odczuwasz tego.

To prawda. SpêdŸ codziennie chwilê, na takim obcowaniu z Bogiem swym, a w czasie nied�ługim, odczuwa�Ś bêdziesz tê jednoœ�Ś cudown�ą i mi�łoœ�Ś.

I s�łów nie trzeba do modlitwy, jeno serca otwarcia, na zrozumienie i pokochanie tego, kim jesteœ w niesko�ączonej jednoœci z Bogiem.

Gdy odnajdziesz tê jednoœ�Ś, radoœci�ą bêdziesz, bo szczêœcie to ogromne, odnaleŸ�Ś miejsce swoje we wszechœwiecie.

Pozna�Ś swe pochodzenie i jednoœ�Ś tê szczególn�ą, uczucia rado-

œci i mi�łoœci pe�łn�ą.

I wiedzia�ł bêdziesz wówczas, �żeœ dzieckiem Boga jest, bo gdy serce otwarte, a mi�łoœ�Ś przepe�łnia je, jak nie odczu�Ś tego? To niemo�żliwe.

I dziêkuj, nawet, jeœli nie odczujesz jeszcze tej jednoœci, dziêkuj za dar jedyny i wspania�ły, jakim jest doœwiadczanie �życia w pe�łnej harmonii z Bogiem.

Dziêkuj, bo wówczas wibracje Twe wzrosn�ą i bêdziesz œwiat�łem siê stawa�ł, coraz jaœniejszym, i wówczas harmoniê �łatwiej bêdziesz móg�ł odczu�Ś i mi�łoœ�Ś.

Trudne, to nie jest, lecz Wy zabiegani, paplaniem umys�łów Waszych oszo�łomieni, nie s�łuchacie, co Bóg mówi do Was. Lêk, który jest w Was od wieków, powoduje blokady, uciski, a te nie dopuszczaj�ą tego, co harmoniê tworzy.

Lêk wówczas jeszcze bardziej nasilony, nijak odczu�Ś Wam da naturê Wasz�ą cudown�ą.

Bo ego broni siê przed zmianami. Na poziomie ludzkiej œwiadomoœci, myœlicie, �żeœcie niczym marionetki. Narodziny, gonitwa za posiadaniem, œmier�Ś, pustka i nicoœ�Ś.

A gdzie, Wasza prawdziwa natura? Gdzie dusza Wasza? Gdzie Bóg?





14


Jak rozpozna�Ś chcecie, ducha Swego, skoro w ci�ąg�łej paplani-nie i gonitwie jesteœcie? Skoro mówicie do Niego, lecz jego odpowiedzi s�łysze�Ś nie chcecie?

Dziwny ten œwiat wydawa�Ś siê musi, skoro nie rozpoznany jest duch Wasz. Bo On to, dopiero i Bóg sensu wszystkiemu nadaje i wartoœci.

Gdy zrozumiesz swe pochodzenie, odnajdziesz prawdziw�ą istotê, wiedzia�ł bêdziesz, dlaczego �żyjesz akurat tu, w miejscy tym, nie innym. Zrozumiesz, dlaczego wydarzaj�ą siê w twym �życiu te, a nie inne sytuacje. Czego nauczy�Ś Ciê mia�ły?

A gdy pojmiesz sens �życia swego, a wzrastanie to jest, do �życia w mi�łoœci i œwiadomoœci swej duchowoœci, podziêkujesz wszystkim, którzy na drodze Twej stanêli, nawet, jeœli z�łymi siê wydawali.

Bo ka�żdy, w celu jakimœ przychodzi, a du�żo wczeœniej sprawy pewne uzgadniaj�ą, aby rozwój we w�łaœciwym kierunku przebiega�ł i aby �życie pró�żne nie by�ło.

Cho�Ś gdy g�łusi i œlepi jesteœcie, przykre to jest, bo gdy w rado-

œci i szczêœciu �ży�Ś mo�żna, po có�ż smutek na pierwsze miejsce wyci�ąga�Ś. Po có�ż �łzy niemocy roni�Ś, gdy œmia�Ś siê mo�żna.

A od Waszego wyboru, to tylko zale�ży, kiedy zbudzicie siê i dla Was, i dzieci Waszych œwiat piêkniejszy i pe�łen mi�łoœci zbudujecie.

Nie mówcie tedy, �że Bóg okrutny, lub, �że Go nie ma, lecz szu-kajcie w sercach Waszych mi�łoœci.

Jeœli spróbowa�Ś chcesz, a nie wiesz, od czego zacz�ą�Ś, mów: Jestem �łwiat�łem i Mi�łoœci�ą.

To dobry pocz�ątek, by w duszy swej, trochê subtelniejsze energie odczu�Ś i na drogê now�ą wejœ�Ś.

I rozpocz�ą�Ś dzie�ło najwiêksze, przebudzenie ku Nowemu �łwiatu, Nowemu �Życiu.

Skomplikowane mo�że siê to wydawa�Ś, lub nieprawdopodobne, byœ �ży�Ś móg�ł cz�łowieku, w œwiecie, pe�łnym mi�łoœci i szczêœcia. Gdzie radoœ�Ś i œwiadomoœ�Ś istnienia, pierwsze miejsce zajmowa�Ś bêd�ą.





15


Gdzie uœmiech codziennoœci�ą bêdzie i wyrazem jednoœci z Bogiem, œwiatem ca�łym i z radoœci istnienia.

�Że to utopia? By�Ś mo�że, tak Wam siê to wydawa�Ś mo�że, poniewa�ż ci�ągle smutek i ból wyborem Waszym, a to, co piêkne i ra-doœ�Ś daje, nie dopuszczone jest do œwiadomoœci istnienia.

Tak jak cudowny jest ob�łok na niebie, zapach ró�ży, czy kolor têczy, tak i �życie Wasze w cudownoœci jednostajne by�Ś mo�że. I od wyboru Waszego i chêci rozumienia, czym �życie jest, zale�ży.

I nic w tym trudnego naprawdê nie jest, bo duszy Waszej stan, przez wiecznoœ�Ś i tylko na chwilê pobytu na Ziemi, zapomniany.

Czy œwiadomie? Nie.

Gdybyœcie, od dziecka uczeni byli �życia w radoœci, prêdzej to, co nale�ży zrozumie�Ś i przepracowa�Ś, by�łoby zrobione, a dziêki temu i odpad�łoby to, co smutek Wasz i ból powoduje.

Bóg, oto klucz, oto s�łowo, oto Mi�łoœ�Ś, która do wszystkich za-k�ątków duszy prowadzi i drzwi otwiera. Zrozumienie, Kim On jest, to najwa�żniejsze.

Bo gdy pojmiesz, ze Ojciec Twój, Bóg, Mi�łoœci�ą jest niesko�ą-

czon�ą i obecn�ą wszêdzie, w drobinie najmniejszej Waszego œwiata i tego, co poza nim jest, jeœli pojmiesz, �że Ty, jako i Bóg jesteœ, bo dziêki mi�łoœci i istnieniu Jego �żyjesz, œwiat przez okulary ró-

�żowe obejrzysz.

Dostrze�żesz piêkno najcudowniejsze. Przecudne kolory, zapachy niepowtarzalne. I bêdziesz potêgê sw�ą czu�ł i moc.

I to, �żeœ jedn�ą drobin�ą w istnieniu Boga, lecz jak�że potê�żna, bo wp�ływ maj�ąc�ą, na wszystko, co wokó�ł.

I zrozumiesz, �że to Ty kszta�łtujesz �życie swoje, �że ty masz mo�ż-

liwoœ�Ś wyboru, zawsze. �Życie lub œmier�Ś.

Radoœ�Ś, czy zmartwienie i ból.

Lecz œmier�Ś, to zapomnienie, nie odejœcie w byt inny, pamiê-

tajcie.

A �życie, to œwiadomoœ�Ś istnienia w Bogu Waszym i mi�łoœci Jego.





16


To wa�żne, zasadnicze, spojrze�Ś na siebie oczyma Boga. Nie tego, który wyimaginowany, z góry spogl�ąda, lecz tego, który w Was jest. Nieœmiertelny. Spójrz oczyma jego na �życie swoje i to, co wokó�ł siê dzieje.

Ka�żd�ą sytuacjê ogl�ądaj z mi�łoœci�ą, cho�Ś z dystansem pewnym.

Nie pozwól, by emocje, jakiekolwiek, w�ątpliwoœci Twoje wzbu-dzi�ły lub lek. Spójrz oczyma nieœmiertelnej duszy.

Czy jest coœ, czego obawia�Ś siê musisz? Nie! Nic takiego nie istnieje. A cho�Śby obok, najgorsze rzeczy siê dzia�ły, spójrz na nie z perspektywy nieœmiertelnego i pytanie zadaj: Kogo wydarzenia te dotycz�ą, czego nauczy�Ś maj�ą?

Bo s�ą one niczym wiatr przenikaj�ący ga�łêzie drzew. Mog�ą po-ruszy�Ś nimi i to wszystko. Jeœli drzewo silne jest, wiatr krzywdy mu nie uczyni. A od Ciebie zale�ży, czy huragan to bêdzie, czy zefirek.

Bo gdy w wydarzenie ka�żde z lekiem wejdziesz i bez zrozumienia sensu i znaczenia dla rozwoju Twego, wówczas huragan, to by�Ś mo�że, i z�łama�Ś Ciê. Bo poddasz siê wydarzeniom i to one w�ładzê nad Tob�ą mie�Ś bêd�ą.

A czy to s�łuszne, niczym ga�ł�ąŸ uschniêta by�Ś, co pod byle po-dmuchem, �łamie siê.

Gdy pojmiesz sw�ą bosk�ą istotê i sens �życia Swego, mocny bê-

dziesz i niczym œwie�ża, m�łoda ga�ł�ąŸ. Nawet, gdybyœ wygi�ą�Ś siê mia�ł, pod naporem wiatru, nie z�łamiesz siê.

A gdy z radoœci�ą �ży�Ś bêdziesz, to wiatr tylko zefirkiem bêdzie, co delikatnie przemknie siê, miêdzy ga�ł�ązkami. A Ty zapytasz: Dlaczego on w moj�ą stronê dmucha, co jeszcze zrozumie�Ś mama, co przepracowa�Ś?

I wdziêczny bêdziesz, �że wiatr zawia�ł, bo dziêki temu wydobê-

dziesz to, co jeszcze gdzieœ zalega w Tobie i oczyœcisz siê, abyœ

ju�ż wiêcej nie doœwiadcza�ł tego. Bo po có�ż, skoro zrozumienie przyjdzie i wiedza.





17


A te niech ważne będą dla Ciebie.

I dąż do nich, z serca całego.

Bo po to na Ziemi żyjesz, abyś pojął, Kim jesteś i drogę do Domu odnalazł, lecz nie w lęku istnienia, a radości wzrastania.

A Bóg przyciągnie Was wówczas,

w czułej miłości.

Bo niczym najcudowniejsze

kwiaty będziecie.

Zapachem miłości swej,

wszystko wokół ogarniać.

Dlaczego wci�ą�ż �łatwiej w niewiedzy i bólu �ży�Ś Wam, ni�ż w rado-

œci wzrastania? Tak niewiele potrzeba, by œwiat ten, w którym �życie wybraliœcie, zmieni�ł siê, a Wy w mi�łoœci �żyj�ąc i radoœci, innym przes�łanie nieœli, mi�łowanie.

P�łomie�ą, który serca niewielu jeszcze rozpala, zap�łonie, po�żoga obejmie wielu, a da im szczêœcie istnienia. Szczêœcie to, dzieli�Ś bêd�ą dnia ka�żdego, z innymi.

Tedy, jeœli to proste, powsta�ącie i p�łomie�ą niech serca ogarnie, bo radoœ�Ś to jest wówczas, nie smutek.

Tak cudne �życie mo�że by�Ś, w tym wyj�ątkowym i piêknym œwiecie, jeœli istotê swa duchow�ą pojmiesz i cel wzrastanie.

I mo�że nie od razu �łatwiej bêdzie �ży�Ś, lecz z pewnoœci�ą rado-

œniej, bo wiedzie�Ś bêdziesz, dlaczego.

Wzrost, który Wam przynale�żny jest, albo w radoœci, albo w smutku, by�Ś mo�że, lecz jeœli wybór macie, wybierajcie radoœ�Ś.

Bo przecie�ż ka�żdy z Was, w g�łêbi serca swego, niczym dziecko jest, radoœci i mi�łoœci spragnione. A �że niektórzy zapomnieli, co w g�łêbi siebie maj�ą, wynikiem jest lêku, jaki podczas wychowania i �życia w spo�łecze�ąstwie œpi�ącym odebrali.

A Ja powiadam Wam.





18


Gdy pojmiecie g�łêbie sw�ą i treœ�Ś �życia Waszego, dziêkowa�Ś bê-

dziecie Bogu i duszy Waszej, bo nagle œwiat�ło Was opromieni i jasnoœ�Ś w sercu odczujecie, bo wiedza przyjdzie do Was, dlaczego.

I wówczas �łez ju�ż nie bêdzie, ni smutku, ni poczucia krzywdy srogiej, jeno szczêœcie, �że wznosi�Ś siê mo�żecie coraz wy�żej i wy-

�żej, w doskona�łoœci swej duchowej.

A gdy obudzi siê dziecko, które w ka�żdym z Was jest, z�ła nie bêdzie chcia�ło czyni�Ś, jako i inne ma�łe dzieci, które mi�łoœci spragnione, mi�łoœ�Ś i czu�łoœ�Ś rozdaj�ą bezp�łatnie i tego samego z otwar-tymi ramionami i serduszkami, oczekuj�ą.

A uœmiech z ust ich nie schodzi, gdy mi�łoœ�Ś w sercach ich jest.

Bo czy�ż mo�żna bêd�ąc w szczêœciu i mi�łoœci, smuci�Ś siê?

Nigdy!.

Gdy naturê sw�ą duchow�ą odkryjecie i boskoœ�Ś w was bêd�ąc�ą, uœmiech ju�ż zawsze w Was bêdzie i mi�łoœ�Ś.

Mo�że czas jakiœ potrwa, gdy komórka ka�żda mi�łoœci�ą t�ą nasi�ąknie i radoœ�Ś wype�łni, i cia�ło, i ducha, lecz warto jest zapewne podj�ą�Ś to wyzwanie, bo gdy ju�ż krok pierwszy uczynisz, zawraca�Ś nie bêdziesz chcia�ł ju�ż nigdy.

Bo nic piêkniejszego na tym œwiecie, ni�ż mi�łoœ�Ś nie istnieje.

I Bóg, gdy Go odnajdziesz i spokój wewnêtrzny, i bezpiecze�ą-

stwo, czy coœ wa�żniejszego by�Ś mo�że? Czy coœ innego zapewni Wam trwa�łe zwyciêstwo nad lêkiem? Nie!

Tedy przemyœl s�łowa, które Bóg kieruje do Ciebie, zaufaj s�ło-wom tym i spróbuj �ży�Ś inaczej. Odrzu�Ś wszystko to, co dotych-czas w Tobie by�ło, a co lêk przed �życiem lub œmierci�ą nios�ło i odczuj s�łowa, które Bóg mówi, ca�łym sob�ą.

Usi�ądŸ w skupieniu i ca�łym sob�ą odczuj, czym mi�łoœ�Ś jest. Serce swe otwórz i przecudny, ciep�ły strumie�ą ró�żowej energii wy-

œlij ze swego serca. Niech przepe�łnia wszystko, co wokó�ł Ciebie.

I ludzi, z którymi wspólnie wzrastasz i dom Twój. A póŸniej niech przenosi siê coraz dalej i dalej.





19


Niech energia mi�łoœci rozchodzi siê po ca�łej okolicy, mieœcie, kraju, a�ż osi�ągnie granice Ziemi, aby póŸniej jeszcze dalej roz-przestrzenia siê we wszechœwiat daleki.

Im wiêcej jej dajesz, tym wiêcej jej e Tobie. Jesteœ t�ą mi�łoœci�ą.

Poczuj tê jednoœ�Ś z ca�łym wszechœwiatem. Jesteœ mi�łoœci�ą. Jesteœ œwiat�łem. Jesteœ cz�ąstk�ą Boga.

Potê�żn�ą, mi�łoœci�ą swoj�ą i radoœci�ą wzrastania. Niezniszczalna.

Wieczna i przez wiecznoœ�Ś ca�ł�ą bezpieczn�ą.

A Bóg Twój, z Tob�ą jest i w Tobie. I On to, gdy zwrócisz siê do Niego, odezwie siê, lecz najpierw, odczuj Go w sobie.

Odczuj te mi�łoœ�Ś, któr�ą jest. A gdy odnajdziesz j�ą, granicy ju�ż

nie bêdziesz czu�ł. I nie bêdziesz Boga swego w niebiosach szuka�ł, lecz a sercu swoim. A On tam bêdzie, bo ca�ły czas by�ł. Od czasu stworzenia, po wiecznoœ�Ś.

I tylko Ci, co w zapomnieniu s�ą i lêku chowani, dla interesów jakiœ, lub w niewiedzy, pomyœl�ą, �że to niemo�żliwe. Lecz jeœli nauki przyjm�ą i spróbuj�ą mi�łoœci�ą by�Ś, pojm�ą jak bardzo mylili siê.

Jak d�ługo w œnie �żyli?

I przykro im bêdzie, �że czas zmarnowali, �że zamiast radoœci, smutek w ich �życiu by�ł, lecz za póŸno, nigdy.

Zawsze czas jest, by zbudzi�Ś siê, do �życia nowego i zacz�ą�Ś �łwiat Nowy budowa�Ś, na mi�łoœci oparty i radowaniu.

I szczêœcie to ogromne, innym tê wiedzê dawa�Ś, by jako i Ty szczê-

œliwi byli, gdy ju�ż rozpoznasz, kim jesteœ. BudŸ siê, by w szczêœciu i mi�łowaniu �ży�Ś. W œwiecie bez chorób, cierpienia, lêku.

I zadaj sobie pytanie:, Kto i dlaczego, lêk nam stwarza i jaki interes jego? I gdy zrozumiesz to, odrzu�Ś od siebie i doœ�Ś, powiedz, doœ�Ś ju�ż. Jeœli inni chc�ą w œwiecie tym �ży�Ś, trudno, lecz ja, spróbuje innego �życia.

I spróbuj. A wraca�Ś, nie bêdziesz chcia�ł, bo to tak, jakbyœ spod klosza wyszed�ł, który zadymiony by�ł i �życie prawdziwe i barwy zaciemnia�ł. A gdy go ju�ż nie bêdzie, cud istnienia ujrzysz. A czy wraca�Ś wówczas chcia�ł bêdziesz? Nigdy.





20


Bo nikt, ze szczêœcia i jasnoœci rezygnowa�Ś nie zechce, takie to szczêœcie jest niepowtarzalne i ogromne.

Spróbuj!.

Ilekro�Ś umys�ł Wasz b�ł�ądzi gdzieœ, gdzie smutek, ból i lek, g�ło-wa potrz�ąœnij, odrzu�Ś myœli te. Bo gdy tkwisz w nich rozpatrujesz warianty ró�żne i wspominasz przykre wydarzenia lub w przód pa-trzysz, oczekuj�ąc takowych, jesteœ w nich. W tych energiach, któ-

re zak�łócenia i chaos nios�ą i zaburzaj�ą to, co piêknem jest w Tobie.

G�łow�ą potrz�ąœnij i powiedz sobie: Nie. Doœ�Ś. Nie chcê tego.

Jestem œwiat�łem przecie�ż i w œwietle, �życie moje niech bêdzie.

A œwiat�ło i mi�łoœ�Ś, to szczêœcie, to radoœ�Ś. I w takich zechciej emocjach by�Ś, maj�ąc czas ca�ły œwiadomoœ�Ś g�łêbok�ą, bycia istot�ą

duchow�ą .

Wówczas w chwilach trudniejszych zmaga�ą, �łatwiej Ci bêdzie, wiedz�ąc, �żeœ œwiat�łem, wiecznym i niezniszczalnym.

A cel Twój blaskiem zajaœnieje tak, by na innych on rozprze-strzenia�ł siê. I mi�łoœci�ą, co wszystko roztapia. Blaskiem mi�łoœci.

WeŸ to, w serce swoje w�łó�ż g�łêboko i niech niesie w ten stan œwiadomoœ�Ś, na podbój œwiata. Podbój mi�łoœci�ą, dobroci�ą, sercem.

Gdy œwiat�łem bêdziecie, planeta jaœnie�Ś bêdzie tysi�ąckrotne ja-

œniej ni�ż s�ło�ące Wasze, bo si�ła mi�łoœci ogromna jest. I ile dobrego uczyni�Ś mo�że. Ile cudów dokona�Ś.

Czêsto, gdy sytuacje trudne, mobilizuj�ą Was do wspó�łdzia�łania, wspó�łpracy, do jednoœci odczuwania i czujecie wówczas, sw�ą po-têgê i wsparcie, i mi�łoœ�Ś. I znak to jest jednoœci w mi�łowaniu. Szkoda tylko, �że gdy stan zagro�żenia mija, powracacie do barier, do zapomnienia, �że cz�łowiek drugi bratem Wam jest i siostr�ą. �Żeœcie jednym.

I nawet ten, co okrutnik jest, te�ż cz�ąstk�ą Was wszystkich, �żal tylko, �że luboœ�Ś w z�łoœci ma, czy okrucie�ąstwie. A jest tak, bo serce stwardnia�łe. I najczêœciej, to z domu wynosi, gdzie jako dziec-21

ko odrzucany by�ł, lub wrêcz przeciwnie, wszystko dla niego by�ło, i gdzie rozmów o Bogu brak�ło i mi�łoœci i wspó�łczucia, i dobroci.

Lecz w obie strony powinny dzia�ła�Ś te uczucia, bo gdy dziecku je nawet dajecie, a nie oczekujecie tego samego od niego, myœli ono,

�że �życie ca�łe inni dawa�Ś uczucia te powinni, a ono bra�Ś tylko.

I gdy w �życiu inaczej siê dzieje, z�łoœ�Ś wzmaga w nim, bo przecie�ż, sam nic dawa�Ś nie musia�ł nigdy, wiêc i teraz dziwi siê, czegó�ż to od niego inni oczekuj�ą.

A te, które bez mi�łoœci chowane i wiedzy, kim s�ą, równie�ż da-wa�Ś nie bêdzie umia�ło mi�łoœci, bo wzorzec sk�ąd ma mie�Ś.

Do Was wiêc, tych, którzy œwiadomoœ�Ś posiedli o istocie swej i pochodzeniu, nale�ży œwiat informowa�Ś i dzieci od lat najm�łodszych uczy�Ś Boga, istoty swej duchowej, mi�łoœci, wra�żliwoœci, wspó�łczucia, dobroci.

Uczcie tedy, œwiat zmieniajcie, byœcie ujrze�Ś mogli jeszcze Nowy �łwiat, œwiat pokoju i szczêœcia.

�łwiat, o którym z pewnoœci�ą marzy ka�żdy z Was, œwiat szczê-

œcia, radoœci, dobrobytu, mo�żliwy jest. Lecz to Wy, w�łaœnie Wy, ustanawiacie dniem dzisiejszym przysz�łoœ�Ś Wasz�ą. Trudno zmienia�Ś siê. Trudno odrzuci�Ś to, co zniewala, cho�Śby dlatego, �że to, co znajome, co stare i tkwi�ące mocno w Was, bezpieczne siê zda-je, cho�Ś ból przynosi. Ego zmian nie znosi i jeœli cokolwiek poja-wia siê, obok, co zmianê niesie, ono stworzy bariery najprzeró�żniejsze.

Trudno mo�że w nowe energie wchodzi�Ś, gdy przez pokole�ą wiele, prawdy pewne przekazywane s�ą. A to strach przed Bogiem, grzech, kara, jaka spotyka po œmierci ka�żdego, kto w grzechu trwa, a to lek przed œmierci�ą.

Mo�że uwierzy�Ś w to nie�łatwo, �że œwiat mi�łoœci�ą mo�że zap�łon�ą�Ś i radoœci�ą, lecz jeœli spróbujecie, zrozumiecie, kim Bóg prawdziwy, i jaka jest mi�łoœ�Ś, gdy odnajdziecie Wasze piêkno i niesko�ą-

czonoœ�Ś, lêk ust�ąpi�Ś bêdzie musia�ł.





22


A ego. Tylko œmierci obawia siê, bo z cia�łem j�ą kojarzy.

�Życie – cia�ło, œmier�Ś – nicoœ�Ś.

A k�łamstwo to jest, z pewnoœci�ą. Bo �życie nie wymaga cia�ła, jeno œwiadomoœci, a ta duchowi przynale�żna, nie ginie nigdy.

Czy�ż cia�łem swym jesteœ?

Gdy œpisz cia�ła nie czujesz swego, a �żyjesz przecie�ż, bo któ�ż, poprzez sen wêdruje, jeœli nie dusza Twoja?

Owszem, Ci, którzy twardo œpi�ą i snów nie pamiêtaj�ą, myœl�ą, �że sen, jak œmier�Ś jest nieistnieniem. Lecz nie jest tak, to tylko pa-miê�Ś gdzieœ by�ł, coœ robi�ł podczas snu, odlecia�ła. To wszystko.

I gdy odniesiesz do siebie, to, co �życiem jest i co œmierci�ą, pojmiesz, czym s�ą. A s�ą jednym, s�ą drog�ą, która pod�ą�żasz, id�ąc do Domu Swego.

A grzech, czym�że on jest? Wystêpkiem, przeciw komu?

Grzech nie istnieje, a to, co wystêpkiem jest, to ból, który zada-jesz sobie i innym, a to, to samo. Bo co innym czynisz, w Ciebie uderza i to, co sobie, w innych, boœcie ca�łoœci�ą.

A grzech, to nie przestêpstwo, które karze podlega po œmierci Waszej.

I gdy cia�ło opuœcisz, owszem, p�łaka�Ś bêdziesz, gdy innym ból zadawa�łeœ, ale wynika�ł on bêdzie nie z kary, któr�ą Bóg Ci zada, lecz ze œwiadomoœci zbudzonej, �żeœ ból zada�ł i odczuwa�Ś go bê-

dziesz w sercu swym z ca�ł�ą moc�ą.

Bo ró�żnicy nie bêdzie, czy komuœ ból zadawa�łeœ, czy sobie, bo-

œcie jednym s�ą, jednym.

Gdy spojrzysz wówczas z perspektywy pe�łnej, pojmiesz, czym œwiat ten, czym mi�łowanie, czym �życie.

I �ża�łowa�Ś bêdziesz, �żeœ czas trawi�ł, ból zadaj�ąc i w z�łoœci bêd�ąc na tej cudownej planecie, na której mi�łoœ�Ś pierwsze miejsce zajmowa�Ś powinna.

Lecz nie rozmyœlaj o tym, co odczuwa�Ś wówczas bêdziesz i czasu nie tra�Ś pró�żno, a od zaraz zamys�ł weŸ, by �życie nowe rozpocz�ą�Ś i aby ka�żda chwila �życia Twego mi�łoœci�ą wype�łniona by�ła.





23


Jakiekolwiek podejmiesz dzia�łanie w �życiu swym, zawsze do Boga prowadzi�Ś Ciê bêd�ą, bo innej mo�żliwoœci nie ma.

Tak œwiat stworzony zosta�ł, �że wszystko ku œwiat�łu zmierza i z niego pocz�ątek bierze.

Cokolwiek, wiêc byœ nie przedsiêwzi�ą�ł, zawsze w jedn�ą stronê zmierzasz.

I czy droga bólu idziesz, czy radoœci, zawsze do mnie droga prowadzi, do Ojca swego. A ró�żnica miêdzy tymi dwoma droga-mi jest jedna, ból czy radoœ�Ś, mi�łoœ�Ś czy nienawiœ�Ś. To ró�żnica tylko, czy �życie swe w samotnych rozmyœlaniach o bólu i strapie-niach spêdzisz, czy w mi�łowaniu i szczêœciu, wzrost Twój bêdzie szed�ł. Jak zechcesz. Bo do Ciebie wybór nale�ży, jak zawsze.

Jeœli zechcesz smutek wybra�Ś, prawo Twoje. I szkoda tylko, �że cuda, które obok Ciebie dziej�ą siê, niewidoczne dla oczu Twych i serca. I droga ta d�łu�ższa, bo ile jeszcze razy przyjdzie Ci rodzi�Ś siê i w smutku �ży�Ś, nim odczujesz i zbudzisz siê, do �życia nowego, do Nowego �łwiata. Jak d�ługo jeszcze tkwi�Ś chcesz w energiach chaosu, zagmatwania, zaœlepienia?

Tak, Twoje prawo to, decydowa�Ś i wybór do Ciebie nale�ży.

Gdy ego mocno kierownictwo w �życiu Twym trzyma, nie dziw siê, �że takie �życie Twoje jest w�łaœnie smutne i w separacji od Boga.

Bo ono to, ego w�łaœnie œlepotê powoduje i g�łuchotê Twoj�ą i boi siê, byœ nie przejrza�ł na oczy, bo wówczas, nic znaczy�Ś by nie mog�ło.

Bo jak�że na ego uwagê sw�ą zwraca�Ś, gdy poznawszy, kim jesteœ, naprawdê mi�łoœci�ą siê staniesz i w oceanie mi�łoœci, tchnienie Twoje ka�żde bêdzie.

Niemo�żliwe wówczas na ego uwagê zwraca�Ś, bo ka�żde ego, w oceanie mi�łoœci, tonie.

Gdy poznasz, �że jednoœci�ą jesteœ z Bogiem swym i wszystkim, co wokó�ł, có�ż ego do czynienia mie�Ś bêdzie?

Nic! Bo ego, to samolub, który niczym chytry lis, co przy kurni-ku stoi i kur pilnuje, cho�Ś one nie jego przecie�ż.





24


Tak i ego, w�łaœciciela Twego udaje, cho�Ś có�ż to za w�łaœciciel, co �ż�ąda tylko, nic z siebie nie daje, i w przekonaniu utrzymuje Ciê, �że gdy zapomnisz o nim, istnie�Ś nie bêdziesz. Bo gdy ego, to

�życie – brak go, to œmier�Ś.

Nie wierz w to, to bzdura.

Ego nic nie znaczy i tylko czasami potrzebne jest, lecz s�łu�żalcz�ą

funkcje pe�łni�Ś powinno, nie kierownicz�ą.

I potrzebne ono, byœ o siebie dba�ł i nie zapomnia�ł, gdzie �żyjesz, ale to wszystko.

Nad nim niech mi�łoœ�Ś góruje i dusza Twoja. Oto proporcje prawid�łowe, oto rola do wype�łnienia.

A gdy dasz mu w�ładzê, w smutku i strachu ci�ąg�łym trzyma�Ś Ciê bêdzie i ci�ągle na próby wystawia�Ś. I, to chwali�Ś, to gani�Ś znowu.

To nad innych wynosi�Ś, to w poczuciu, �że gorszy od innych jesteœ, trzyma�Ś. Huœtawka ci�ąg�ła. Raz w górê, raz w dó�ł, i tylko dzia�łanie wa�żne, co w niewoli Ciê trzyma�Ś ma, chciwoœci, nie-pewnoœci, lêku. Nie ruszaj siê tam, nie chodŸ, gdzie indziej, bo to z�łe, bo to grzech, bo niebezpiecznie. A to znów, boœ g�łupszy od innych i gorszy, a innym razem, znów �żeœ najm�ądrzejszy i nad innych powinieneœ by�Ś wywy�ższony.

A wszystko to niewola. I wszystko to, do k�łótni prowadzi i wojen.

Bo gdy w�ładzê ma nad Wami, wie, �że �żyje, jakby samodzielnym

�życiem, cho�Ś Wam wydaje siê, �że ego, to Wy.

Lecz jak�że siê mylicie.

A có�ż dusza Ci powie? Co ona œwiatu obwieszcza? Czy równie�ż w wiêzieniu Ciê trzyma i chaosie? Nie!

Ona o równoœci mówi, ciszy i radoœci szuka w Was i wskazuje,

�że �życie prawdziwe, to mi�łoœ�Ś, a ta wolnoœ�Ś gwarantuje.

I mówi ona idŸ i doœwiadczaj, bo wybór wolny masz i wieczny jesteœ, jak i Bóg sam. I nie bój siê niczego, boœ nieœmiertelny i nic Ci grozi�Ś nie mo�że.

I tylko, podpowiada Ci, �że lepiej �życie w mi�łoœci wybra�Ś, bo wówczas dopiero pe�łni�ą �życia �żyjemy, radoœ�Ś czuj�ąc i szczêœcie.





25


I podpowiada Ci, �że zwyciêzc�ą zawsze jesteœ i dystansu uczy do wszelkich doœwiadcze�ą.

Czy trudny to wybór? To odpowiedŸ dla Ciebie. Bo s�ą i tacy, którzy wol�ą w lêku �ży�Ś, dlatego, �że nic innego nie znaj�ą, nie pa-miêtaj�ą i pamiêta�Ś nie chc�ą.

Lecz gdy CI, którzy œwiat�ło nios�ą poka�ż�ą, czym �życie by�Ś mo�że pod przewodnictwem duszy, inni, którzy w zapomnieniu jeszcze, ockn�ą siê i chwa�ła im za to. A wówczas pamiê�Ś im wróci. �Łatwiej w stronê œwiat�ła skieruj�ą siê.

Smutny to widok dzieci nieszczêœliwych, p�łacz�ących, lecz jeszcze smutniejsze jest, ich zagubienie w œwiecie ducha.

Gdy rodz�ą siê, otwarte s�ą na rozwój, jednak wychowanie rodzi-ców, którzy w zapomnieniu istoty swej i Boga �żyj�ą, i nie potrafi�ą

dzieciom pokaza�Ś, tego, co w �życiu najistotniejsze, zaprzepasz-cza to.

A jest to jednoœ�Ś œwiata ca�łego, od najmniejszej drobiny, do najwiêkszej potêgi. Wszyscy jesteœcie jednoœci�ą.

I czy to py�ł na drodze, czy kamie�ą, drzewo, rzeka, góra, chmu-ry, zwierzêta i Wy, i Bóg Wasz. Wszyscyœcie jednym.

I gdyby wiedza ta, ma�łym ju�ż dzieciom przekazywana by�ła, œwiat inny by�łby, a Wy szczêœliwsi.

I nieprawd�ą jest, �że z�ło istnie�Ś musi, czy ból, abyœcie poprzez niego wzrasta�Ś mogli.

Bo gdy pojmiesz m�ądroœ�Ś swej g�łêbi, gdy jednoœ�Ś odczujesz, nie bêdzie potrzeby w bólu rosn�ą�Ś, bo ten, tylko dlatego istnieje, abyœcie zbudzili siê i doœwiadczyli tego, co najpiêkniejsze i naj-wartoœciowsze, a mi�łoœ�Ś to jest, co w Was mieszka od zawsze.

I gdy odkryjesz, �żeœ nie cia�łem tylko, a ono œwi�ątyni�ą ducha Twego jest, nigdy nikomu krzywdy czyni�Ś nie bêdziesz, bo inni jak i Ty mi�łoœci�ą s�ą.

A zdaj�ąc sobie sprawê ze swej nieœmiertelnoœci, lêku przed niczym nie bêdziesz odczuwa�ł. A wówczas tworzy�Ś bêdziesz wszyst-26

ko, co zamierzysz, a cel bêdzie jeden, dobro œwiata Twego i ludzi zamieszkuj�ących wokó�ł, i zwierz�ąt i przyrody.

Twórcze to bêdzie wzrastanie, bez lêku o rezultaty, bez lêku o przegran�ą. Bo nauki te nie bêd�ą ju�ż potrzebne, gdy wartoœ�Ś sw�ą

odkryjesz, i lêk ju�ż nie bêdzie potrzebny przed pora�żk�ą. A jeœli bêdziesz dobro czyni�ł, wœród takich jak i Ty, to i samo dobro wokó�ł

bêdzie.

A nudne to nie bêdzie, bo radoœ�Ś tworzenia bez lêku i obawy, w mi�łoœci i radoœci, nudne by�Ś nie mo�że. A teraz �życie Wasze pe�ł-

ne smutku i leku, czy ciekawsze jest, czy bardziej urozmaicone.

Lêk hamulce w�ł�ącza, brak mi�łoœci, nieufnoœ�Ś budzi i zamiast tworzy�Ś œwiat cudów pe�łen, krok w przód i dwa w ty�ł robicie, na boki siê rozgl�ądaj�ąc, czy wróg nie stoi, czy z�ło nie nadci�ąga.

Gdy s�ło�ące w Was zaœwieci i blask zajaœnieje, twórczoœ�Ś Wasza spokojna i harmonii pe�łna, chwa�łê bêdzie g�łosi�Ś mi�łoœci. Mi�łoœci wszelkiego piêkna i dobra.

I dzieci Wasze uczone mi�łoœci i jednoœci z Bogiem, i œwiatem ca-

�łym, w spokoju rosn�ą�Ś bêd�ą, a p�łaczu ju�ż nie bêdzie, ni g�łodu, ni lêków, których pe�łne s�ą i smutku, �że œwiat ten okrutny i ponury.

Nadzieja , która jest w Was, niech w pewnoœ�Ś siê zmieni, lepszego jutra.

Nie opieraj siê, w rozmyœlaniach swych o jutrze, tylko na tym, co wokó�ł widzisz, bo wówczas jak cieszy�Ś byœ móg�ł siê, gdy wokó�ł

przemoc i chaos, i g�łód, i cierpienie.

A gdy zamiast nadziei, pewnoœ�Ś w sercu zagoœci, �że œwiata budowanie do Was nale�ży i �że œwiat ten mo�że mi�łoœci by�Ś pe�łen, wówczas obraz jutra stworzony w g�łêbi serca swego, za-czniesz tworzy�Ś.

A moc macie ogromn�ą i im wiêcej w Was harmonii, i dobroci, i mi�łoœci wzajemnej, wówczas si�ła i moc jeszcze wiêksza.

Jeœli �życie Wasze w niewoli jest jeszcze, odrzu�Ście to i spojrzaw-szy w swe serce, zawo�łajcie:





27


– Nie chcê �życia w lêku, samotnoœci, bólu. Pragnê œwiata nowego, nowego �życia. Pragnê mi�łoœci, pokoju, radoœci.

Bo�że dopomó�ż mi zmieni�Ś siebie i wszystko, co we mnie tkwi jeszcze, a co zapomnieniem jest. ZbudŸ mnie Ojcze do �życia nowego.

A gdy te s�łowa wypowiesz, a czy�ą to i dnia ka�żdego, póki pewnoœci nie nabierzesz, �że �życie takie mo�żliwe jest, serce otwórz i wokó�ł mi�łoœ�Ś rozsiewaj.

K�ąp siê w energii tej przecudownej mi�łoœci i przesy�łaj j�ą wokó�ł.

Poczuj, �że gdy wysy�łasz j�ą, ona zwielokrotniona do Ciebie wraca.

WyobraŸ to sobie, jak z serca Twego strumie�ą energii koloru ró�żowego, czystego i krystalicznego, wydobywa siê i œwiat ca�ły wype�łnia.

Najpierw pokój Twój i miasto ca�łe, a póŸniej kraj Twój i kulê ziemsk�ą, i jeszcze dalej w przestrze�ą niesko�ączon�ą biegnie, a serce Twoje niech radoœ�Ś odczuwa z mi�łoœci tej, gdy j�ą wysy�łasz.

I póŸniej, gdy wraca do Ciebie. Potê�żna, wraca z zak�ątka ka�ż-

dego z wszechœwiata i œwiata Twego, i przepe�łnia Ciê. Dreszcz poczuj, który wnika w Ciebie, ciep�ło, które radoœ�Ś daje i moc, i szczêœcie, i spokój. To mi�łoœ�Ś.

I �Świcz to przesy�łanie i odbiór energii mi�łoœci, bo wówczas na-pe�łnia�Ś siê ni�ą bêdziesz coraz bardziej i wysy�ła�Ś jeszcze wiêcej, i znów dostawa�Ś. Radoœ�Ś bêdziesz czu�ł z tego, bo budowanie to bêdzie nowego cz�łowieka.

Gdy chwila nostalgii Ciê najdzie, lub zw�ątpienia, nie rezygnuj, nie poddawaj siê, lecz przypomnij sobie, jak energiê tê odczuwa-

�łeœ mi�łowania i zamiast narzeka�Ś, czy smuci�Ś siê, sprowadŸ j�ą do Siebie i odczuj.

Gdy w energii tej bêdziesz, smutek odejdzie.

I wa�żne jest, by nie poddawa�Ś siê nigdy, bo droga, któr�ą pójdziesz s�łuszna jest i jedyna, aby jak najszybciej kr�ąg wciele�ą opu-

œci�Ś i zamiast doœwiadcza�Ś udrêki, poj�ą�Ś sens i z radoœci�ą w mi�łoœci Boga by�Ś.





28


Nie poddawaj siê nigdy. W chwilach s�łaboœci, do s�łów siêgaj, które si�łê nios�ą i bezpiecze�ąstwo.

Wracaj do s�łów, które nape�łni�Ś Ciê mog�ą moc�ą i energi�ą now�ą

do �życia.

A o uœmiechu pamiêtaj. Gdy w chwilach trudnych z boku staniesz i przypomnisz sobie, �żeœ nade wszystko dusz�ą, na drodze wzrostu bêd�ąc�ą i �żeœ nieœmiertelny, nagle wszystko to, co trudne by�ło, �łatwiejsze siê stanie, i rani�Ś ju�ż nie bêdzie.

O uœmiechu pamiêtaj, bo ten, dystans zachowa�Ś pomaga w chwilach trudnych. I pamiêtaj, �że to, co trudne, mija, wieczna radoœ�Ś istnienia, jest z Tob�ą na zawsze, i �życie Twoje, które wieczne jest.

Pamiêtaj, �żeœ nieœmiertelny i cz�ąstk�ą Boga, a trudy, to kamienie na drodze i nic wiêcej, wiêc omin�ą�Ś je �łatwo, lub po nich przejœ�Ś.

I tylko zapytaj, dlaczego kamie�ą ten na drodze le�ży i czego nauczy�Ś mnie ma to doœwiadczenie, i to wszystko.

Nie czy�ą z kamienia polnego, g�łazu, którego nijak obejœ�Ś nie mo�żna, ni przekroczy�Ś.

Ufaj w moc swoj�ą i wyj�ątkowoœ�Ś i potêgê, któr�ą Bóg Wam da�ł, boœcie wybrani i mo�żliwoœci wiêksze od innych stworze�ą macie, a nie na pró�żno to dane Wam jest, jeno dla mocy, i si�ły, aby drog�ą

rozwoju iœ�Ś.

A dusza Wasza, niech nieustannie œpiewa pieœ�ą cudown�ą i ws�łu-chujcie siê w ni�ą, bo pieœ�ą to najcudowniejsza jest. Pieœ�ą mi�łoœci i nieœmiertelnoœci. Pieœ�ą wszechœwiata i Pana Stworzenia. Muzy-ka Niebia�ąska.

A pieœ�ą ta, czu�łoœ�Ś budzi, gdy na innych wzrok Twój spoczywa i �żalu, ni lêku, ni z�łoœci w oczach Twych nie ujrzysz, jeno mi�łowanie.

Nieznajomy mo�że by�Ś dla Was œwiat nowy, gdy serca zamkniête jeszcze, na uczucia wy�ższe, na zjednoczenie, na rozkwit w mi�łoœci.

Nie znaczy to, �że œwiat Wasz ma pozosta�Ś taki, jakiego znacie, lecz, �że podj�ą�Ś powinniœcie dzia�łania, zmierzaj�ące do zmian. A je-

œli zmian chcecie, od serca rozpocz�ą�Ś nale�ży.





29


To ono jest kluczem ku przysz�łoœci.

To serce Wasze pierwsze by�Ś musi i Bóg i mi�łoœ�Ś.

Bo te wartoœci w�łaœnie, dominowa�Ś bêd�ą w czasach nadchodz�ą-

cych, aby œwiat Waz móg�ł zmieni�Ś siê i w szczêœliwoœci by�Ś.

Trudne to nie jest, lecz pracy wymaga i chêci zmian.

I jeœli oczy ku niebu zwrócicie i piêkno niesko�ączone ujrzycie, tedy spójrzcie w serce swoje i tako�ż samo w nim niesko�ączon�ą

mi�łoœ�Ś, piêkno i potêgê.

Bo to, co serce ofiarowa�Ś mo�że, z niczym porówna�Ś nie mo�żna.

To mi�łoœ�Ś czynów wielkich dokonuje, to ona trudy wszelakie pokona. Tylko mi�łoœ�Ś œwiat zmieni�Ś mo�że i ze zgliszcz zapomnienia i smutku, podŸwign�ą�Ś.

Bo gdy serce otwarte, nic trudne nie jest. Gdy serce otwarte, z�łoœci w Was nie ma, ni smutku, ni goryczy. A inny niczym Ty jest. Wiêc i wojen, i zatargów nie ma. A wszystko na budowanie skierowane, nie zniszczenie.

Dajcie tedy szansê sercu swemu pokaza�Ś, czym jest mi�łowanie.

I tak jak Jezus, Chrystus Wasz poka�żcie œwiatu, �że mo�żna Mi�ło-

œci�ą by�Ś, co cudów dokonuje .

Bo taka jest moc serca. A skoro zbli�ża siê, skoro nadchodzi, czas serce otworzy�Ś.

I gdy decyzjê podejmiesz, gdy odwa�żysz siê, Mi�łoœci�ą siê sta�Ś, szczêœcie poczujesz. Bo radoœci wiêkszej nie ma nad mi�łowanie.

Tak wielu z Was obawia siê, �że serca otwarcie, ze œmiesznoœci�ą

siê wi�ą�że i �że s�łaboœ�Ś to jest kierowa�Ś siê nim.

Lecz Ja powiadam, w sercu si�ła najwiêksza, moc najwiêksza, bo tam gdzie dyplomacja pomoc nie mo�że, tam czu�ły uœcisk, uœmiech i szczeroœ�Ś, tamy zburz�ą nieufnoœci.

I jako dziecko b�ądŸ, radosny i szczery. I mi�łoœ�Ś poprzez czu�łoœ�Ś okazuj i zaufanie.

Nie trudne to, gdy dzieckiem jesteœ, lecz póŸniej, gdyœ w skorupie przekona�ą mylnych schowany, myœlisz, �że to niemo�żliwe do czu�łych tych chwil powraca�Ś.





30


A jednak mylisz siê. Tak proste to przecie�ż.

Uœmiechnij siê, a zobaczysz, �że inni te�ż uœmiech oddadz�ą i wówczas, gdy serce Twe gor�ące poczuj�ą, sami te�ż swoje otworz�ą. Bo trudno wobec mi�łoœci, radoœci, szczêœcia, obojêtnym pozosta�Ś.

I tylko Ci, którzy niczego ju�ż od �życia nie oczekuj�ą, jeno smutków wszelkich, bólu i udrêki, problem mog�ą mie�Ś, by zmieni�Ś siê, bo tak im wygodniej, biadoli�Ś i innych na litoœ�Ś bra�Ś i wspó�łczucie. Lecz �żal ludzi tych, bo wiedzy nie maj�ą, co trac�ą, co omija ich.

Nie wiedz�ą, jaka si�ła i moc w nich jest, a w sercach ich ile mi�łowania. Jak�że przykre to, zamkn�ą�Ś siê w skorupie samotnoœci i nie czeka�Ś na odzew mi�łoœci Pana.

A Ten zawsze z Wami, cho�Ś Wy, g�łusi pozostajecie na wo�łanie jego i œlepi na cuda.

I zamiast �żali�Ś siê, na nicoœci�ą i marnoœci�ą swoj�ą i w chorobach luboœ�Ś mie�Ś, rozejrzyj siê, tyle cudów wokó�ł.

I zapachy cudowne i kolory, œwiat przyrody, zwierz�ąt, ludzi.

Ka�żdy inny, cho�Ś wszyscy jednoœci�ą.

Ka�żdy niepowtarzalny, cho�Ś w Panu jednacy.

Niczym cudowne iskierki zmierzaj�ące drog�ą doskona�łoœci, do Domu swego.

I tylko do wewn�ątrz zwróceni, lecz nie do serca, nie do duszy, nie do Boga.

Umys�ł Panem ich i w�ładc�ą. Ego, co w niewoli lêków trzyma.

A gdyby tak zechcieli g�łêbiej wejrze�Ś i duszê Sw�ą dostrzec, g�łos Boga us�łysze�Ś, który wo�ła: MI�ŁO�łCIA JESTE�ł CZ�ŁOWIEKU

I �łWIAT�ŁEM.

�łwie�Ś tedy niczym pochodnia, mi�łoœ�Ś rozniecaj wokó�ł, bo prawo to Twoje i przywilej, i szczêœcie ogromne.

Dawaj mi�łoœ�Ś, to skarb ogromny, jedyny, najwiêkszy.

Czemu�ż ci�ągle poj�ą�Ś nie chcesz mocy swej i wielkoœci mi�łowania?

Wiem, w zamkniêciu oczy do ciemnoœci przyzwyczajone, blasku boj�ą siê. Serca zamkniête ognia potê�żnego, obawiaj�ą siê. Nie 31

wiedz�ąc, co dalej, nie wiedz�ąc, co w œwietle jest, jak oczy i serce otworzy�Ś? A ciemnoœ�Ś znajoma i poczucie bezpiecze�ąstwa daje, cho�Ś jak�że z�łudne ono.

Dlatego tak trudno zbudzi�Ś siê Wam, dlatego tak trudno w œwiat�ło wejrze�Ś i g�łos Boga swego, za Swój przyj�ą�Ś.

Lecz gdy poznasz smak prawdziwej mi�łoœci, ogie�ą, co w sercu p�łonie, lecz nie spala on i wstrz�ąsów nie czyni, jeno ciep�ło po ciele ca�łym wysy�ła i bezpiecze�ąstwo daje i radoœ�Ś, dziwi�Ś siê bêdziesz, gdzie by�łeœ dot�ąd, czemu ju�ż wczeœniej decyzji podj�ą�Ś nie chcia�łeœ.

Spokój wewnêtrzny, który mi�łoœ�Ś daje, radoœ�Ś, szczêœcie, uœmiech, niczym raj s�ą na Ziemi. I niech ten raj zawita do Was, z serc Waszych wokó�ł przeniesie siê i planeta ta niech rajem siê stanie. Dla wszystkich. Na zawsze. Byœ tworzy�Ś móg�ł cuda prawdziwe. A cud najwiêkszy – mi�łoœ�Ś.

Najwiêkszym szczêœciem cz�łowieka, jest jego serce, jego wiara, jego mi�łoœ�Ś. �łwiat, w którym �żyjecie odpycha te uczucia, cho�Ś w wielu z Was, serce wo�ła i czêsto wys�łuchujecie tego wo�łania, nie macie jednak œwiadomoœci, jak to wo�łanie, prze�ło�ży�Ś na �życie pe�ł-

ne radoœci.

Bo po có�ż serce Wasze i dusza, dopomina siê tych uczu�Ś, jeœli nie dla szczêœcia Waszego i radoœci?

Jednak sposób �życia, jaki przyjmujecie z pokolenia na pokolenie, o sercu ka�że zapomnie�Ś, wmawiaj�ąc Wam, �że œwiat ten, na przemocy powinien wzrasta�Ś. Lecz jak to, co destrukcj�ą jest, wzrost mo�że da�Ś?

Tedy wielu z Was, w których g�łos duszy wo�ła, nie mog�ąc pogo-dzi�Ś siê z tym, co widz�ą wokó�ł, szuka.

Szuka szczêœcia, radoœci, mi�łoœci, zwracaj�ąc siê do wnêtrza swego, bo gdzieœ tam, w g�łêbi swej czuj�ą, �że to sposób jedyny, aby odnaleŸ�Ś to, co spokój da�Ś im mo�że. Siêgaj�ą do duszy, do serca.

Nie znaj�ąc jednak nauk, nie znaj�ąc, czym s�ą one, tkwi�ą w ciszy, szukaj�ąc nie wiadomo czego. Szukacie spraw tajemnych, sensacji.





32


A to, czego szukasz w medytacji to mi�łoœ�Ś i cisza, z której siê ona bierze. Gdy te ciszê odnajdziesz, gdy umys�ł sko�łowany uspo-koisz, dojrzysz to, co Tob�ą jest, co sednem Waszym, co wszech-

œwiatem, co Bogiem. Dojrzysz Mi�łoœ�Ś.

Mi�łoœ�Ś, która spokój daje, poczucie bezpiecze�ąstwa, œwiadomoœ�Ś wiecznoœci w Bogu. I radoœ�Ś daje, któr�ą dzieli�Ś siê chcesz i wszystkim wokó�ł g�łosi�Ś, bo mi�łoœ�Ś ta ogromne szczêœcie daje,

�że nie sposób nie chcie�Ś podzieli�Ś siê ni�ą z innymi.

I nigdy nie pomyœlisz wówczas, �że gdy dajesz j�ą, Tobie brakn�ąc mo�że, bo wiesz, �że to niemo�żliwe.

Szczêœcie, które odczuwasz dziel�ąc siê z innymi, ogromne jest i wiesz ju�ż, �że to Twój stan prawdziwy, przez wiecznoœ�Ś, lecz zapomniany gdzieœ tam po drodze. Zapomniany.

Gdy odnajdziesz tê mi�łoœ�Ś, wiedzia�ł bêdziesz, jak�ą si�łê daje, jaki spokój i prawoœ�Ś i moc. I wiedzia�ł bêdziesz, co powsta�Ś mo�że, gdy si�ła ta u milionów powstanie i co stworzy�Ś mo�że, jaki cudowny œwiat.

I pragn�ą�Ś tego bêdziesz, bo innej alternatywy mie�Ś nie bêdziesz chcia�ł. Bo to, co oferuje Bóg Twój i dusza Twoja jest dobrem najwiêkszym, najwspanialszym szczêœciem.

Gdy oczy blasku pe�łne, a serce œpiewa, gdy czu�ły jesteœ i radosny, i ka�żdemu uœmiech dajesz i pomoc, czy mo�żna chcie�Ś jeszcze czegoœ?

Tak, aby i inni tacy byli. Cho�Ś to, co w Tobie bêdzie, wystar-cza�Ś Ci bêdzie i szczêœcie dawa�Ś.

A to, �że dla innych tego samego chcie�Ś bêdziesz, wynika�ło bê-

dzie nie z egoizmu, czy braku czegoœ, lecz z mi�łoœci i chêci dzie-lenia siê z innymi szczêœciem tym.

Tedy próbuj. I nie szukaj w medytacji cudów jakowyœ, dziwacz-nych zdarze�ą, iluzji. Usi�ądŸ i o mi�łoœ�Ś proœ duszê sw�ą. Wysy�łaj tê mi�łoœ�Ś w przestrze�ą, gdy odnajdziesz ja ju�ż. A tej nigdy za wiele.

Jak tê mi�łoœ�Ś w medytacji odnaleŸ�Ś?

Najpierw rytua�ł przebaczania zrób i serce swoje ze z�łoœci, nienawiœci, �żalów, zazdroœci lub innych smutków, oczyœ�Ś.





33


Powtarzaj go, a�ż poczujesz �żeœ wolnym jest od z�łoœci wszelkich i �żalów.

I nie wa�żne, czy Ty komuœ, winny coœ jesteœ, czy inni Tobie.

Rytua�ł w obie strony dzia�ła�Ś powinien. / Rytua�ł znajduje siê na ko�ącu ksi�ą�żki /

Do czêœci pierwszej tej ksi�ą�żki wró�Ś i przeczytaj o tym, kim jesteœ, kim wszyscy inni.

�Że ka�żdy z Was istot�ą duchow�ą jest, co w drodze wzrastania znajduje siê. �Żeœcie œwiat�łem s�ą, mi�łoœci�ą, cz�ąstk�ą Boga.

Gdy uœwiadomisz to sobie, spójrz na innych, jak na braci swoich i siostry. �Że czyni�ą Ÿle, �że ból zadaj�ą? Tak jak i Ty œpi�ą jeszcze i o Bogu swym i duszy zapomniawszy, b�ł�ądz�ą.

Czy Ty sobie nic do zarzucenia nie masz?

Z pewnoœci�ą, bo ka�żdy z Was w rozwoju jest. Lecz sobie najpierw wybacz, pokochaj siebie.

Bo to �żeœ niedoskona�ły, to znak �żeœ w drodze, bo gdyby inaczej by�ło, po có�ż rodzi�łbyœ siê, jeœli nie dla wzrostu swego i œwiadomoœci?

Tedy uœwiadom sobie, �że prawo Wasze b�ł�ądzi�Ś, boœ wiedzy nie posiada�ł pe�łnej, kim jesteœ. A gdy to zrozumiesz, wybacz sobie.

Uœmiechnij siê i Boga dostrze�ż w oczach swoich i sercu.

�ąwicz to.

Uœmiechaj siê do siebie. Pokochaj cia�ło swoje i zrozum, �że nie dla piêkna jego jesteœ, lecz dla duszy rozwoju.

A gdy to pojmiesz, �żalu czu�Ś nie bêdziesz, �żeœ w wyobra�żeniach swych o ciele mo�że niedoskona�ły.

I pomyœl, �że ka�żdy z Was inny, jak i œwiat ca�ły obok, a to dla piêknoœci i urozmaicenia jest stworzone, nie dla udrêki. I nie roz-tkliwiaj siê wiêcej nad sob�ą, lecz pokochaj. I brzuch swój za du�ży, i nos garbaty i �łysinê i co tam jeszcze k�łuje Ciê w oczy.

Bo to, co wewn�ątrz Ciebie jest, najwiêkszym cudem. Duch Twój i mi�łoœ�Ś Twoja, i te s�ą przez wiecznoœ�Ś.





34


A cia�ło, pokochaj je takie, jakie jest, bo s�łu�ży Ci, abyœ nie smuci�ł

siê i w lustrze braków szuka�ł, jeno duszy rozwój zapewni�ł.

I takim samym okiem na innych spogl�ądaj. Dostrze�ż ich œwiat�ło, dostrze�ż ducha. Spójrz na nich z mi�łoœci�ą.

Tak jak i Ty d�ą�ż�ą do œwiat�ła, nie zdaj�ąc sobie sprawy, kim s�ą.

I b�łêdy pope�łniaj�ą. Wybacz im je.

A jeœli nie mo�żesz powiedzie�Ś im s�łów wybaczenia, czy o wyba-czenie prosi�Ś sam prosi�Ś, zrób rytua�ł wybaczania.

W medytacji usi�ądŸ i po prostu wybacz im i sobie.

I powtarzaj te czynnoœ�Ś, a�ż zrozumiesz, a�ż odczujesz, �że z�łoœ�Ś gdzieœ ulecia�ła i �żal i wolny jesteœ od tych uczu�Ś.

I mi�łoœ�Ś przywo�łuj, jak najczêœciej. Medytuj o mi�łoœci. W œwietle z�łocistym z ró�żowymi ob�łoczkami, k�ąp siê.

I radoœ�Ś w sercu odczuwaj, �że w œwietle jesteœ, �że zd�ą�żasz do Boga.

A kiedy ju�ż spokój odnajdziesz wewnêtrzny i pojmiesz, �że inni jak i Ty zd�ą�żaj�ą œcie�żk�ą do Boga, �że jak i Ty pe�łni lêku s�ą, odczujesz z nimi jednoœ�Ś.

Poczujesz, �żeœ jedn�ą iskierk�ą w ogromnym p�łomieniu mi�łoœci.

Ze inni œpi�ą jeszcze, trudno, g�łowy tym nie zaprz�ątaj sobie i nikogo mi�łoœci na si�łê nie ucz, ni wiedzy nie przekazuj.

Nie zajmuj siê nimi, bo ka�żdy sam decyduje o sobie, decyduje, czy czas ju�ż, by zbudzi�Ś siê i czy gotowy jest do tego.

Sob�ą siê zajmuj i w�łasnym rozwojem. Od mi�łoœci do siebie roz-pocznij, bo gdy harmonie tworzy�Ś bêdziesz, �łatwiej innym bêdziesz móg�ł mi�łoœ�Ś sw�ą przekaza�Ś. I nie si�ł�ą to bêdzie siê dzia�ło napastli-woœci, a si�ł�ą, która w mi�łoœci zawarta.

I cho�Ś to nie od razu dzia�Ś siê bêdzie, czas jest, by podj�ą�Ś dzia-

�łania, czas by zbudzi�Ś siê. Nie nawet dla œwiata, lecz dla siebie, dla szczêœcia w�łasnego, dla radoœci.





35


Trwanie w miłości.

Oto, co najpiękniejsze

przytrafić się Wam może.

Ocean poczuć

ciepła, radości, szczęścia.

I pieśń duszy słyszeć

nieprzerwanie.

Oto dar najpiękniejszy.

Dla Ciebie, dla mnie, dla świata.

Jesteœcie tu po to, by nauczy�Ś siê mi�łoœci. Bo wszystko to, co przepracowa�Ś macie, wszystko, co w Was jest, do mi�łoœci zmierza.

I cho�Ś przeró�żne doœwiadczenia spotykaj�ą Was i na ró�żnych poziomach rozwój Wasz, cel zawsze jeden, odczu�Ś jednoœ�Ś z wszechœwiatem ca�łym i mi�łoœ�Ś.

I cokolwiek wydarza siê w �życiu Twoim, zawsze wo�ła do Ciebie dusza Twoja: – Naucz siê �ży�Ś w mi�łowaniu, naucz siê ufnoœci, szczêœcia, radoœci, bezpiecze�ąstwa. Spójrz na �życie swoje z perspektywy wiecznoœci, a odnajdziesz odpowiedzi, których szukasz .

I celem Waszym radoœ�Ś jest wzrastania w Bogu. I wieki ca�łe rodzisz siê, aby ze strachu – odwagê zbudowa�Ś, z lêku – œmia-

�łoœ�Ś, z zapomnienia – ufnoœ�Ś i mi�łoœ�Ś do Boga swego.

Aby odnaleŸ�Ś to, czego nigdy nie zgubi�łeœ, a o czym zapomnia-

�łeœ, rodz�ąc siê na Ziemi.

By�Ś mo�że zapomnienie to, potrzebne by�ło, byœ doœwiadczenia zbiera�Ś móg�ł, w�łaœnie tu na Ziemi, ale teraz czas ju�ż, byœ przypo-mnia�ł sobie, kim jesteœ.

I si�łê sw�ą odnaleŸ�Ś, co z ducha pochodzi. Nie w lêkach �ży�Ś i zapomnieniu, i smutku oczkuj�ącym na zag�ładê, czy utrapienie, ale mocy nauczywszy siê poj�ą�Ś, �że to, co spotyka Ciê nauk�ą jest, byœ

wzrosn�ą�Ś móg�ł.

A jeœli tak, przyjmij naukê z uœmiechem i wewnêtrzn�ą radoœci�ą

i spokojem, �że sam nie jesteœ, jeno cz�ąstk�ą Boga, cz�ąstk�ą ca�łoœci.





36


A jeœli tak, bezpiecznyœ zawsze.

I nie bój siê przez �życie iœ�Ś. Wyzwania podejmuj, lecz zawsze niech w sercu Twoim mi�łoœ�Ś bêdzie i œwiat�ło, co moc daje i kieruje w stronê dobra.

A serce Twoje niech otwarte bêdzie na innych, na piêkno, które w ka�żdej istocie jest. Bo œwiat�łem jesteœcie i blaskiem Boga b�łyszcze�Ś powinniœcie, który przez mi�łoœ�Ś przemawia.

I spokój niech bêdzie w Tobie, który wynikiem jest drogi, któr�ą

dusza wskazuje i pewnoœci, �że w s�łuszn�ą stronê zmierzasz i zawsze do Boga trafisz.

A jeœli szczêœcie odnajdziesz i Boga w sercu, jak�że �łatwiej �ży�Ś bêdzie i przyjemniej. I nie tylko Tobie, lecz i innym, którzy z Tob�ą

s�ą. I œwiat�ło, które w Tobie jest, ich udzia�łem siê stanie. A to po-mo�że im drogê odnaleŸ�Ś do œwiat�ła.

Jeœli poczujesz, �żeœ uwolniony od wszelkich pretensji, �żalów, z�ło-

œci, gotowyœ by iœ�Ś dalej.

Spogl�ądaj�ąc na innych, zawsze pamiêtaj, kim s�ą. Nie przyjdzie to od razu, i praca ta wymaga czasu i �Świcze�ą, ale gdy poczujesz te jednoœ�Ś, dalej iœ�Ś mo�żesz.

Jednoœ�Ś Wasza natur�ą, jednoœ�Ś wszechœwiata. Jedni w Mi�łoœci i Jestestwie.

Inaczej na œwiat spojrzysz. Inne emocje bêd�ą prowadzi�ły Ciê w �życiu.

Odejdzie agresja, z�łoœ�Ś, narzekania, bo wiedzia�ł bêdziesz, �że plan wykonujesz z innymi, który do œwiat�ła prowadzi i wzrostu.

Afirmacje mocy powtarzaj( znajduj�ą siê na ko�ącu ksi�ą�żki ).

Pomog�ą Ci one utwierdzi�Ś siê w sile. Pomog�ą drog�ą iœ�Ś prosto.

Afirmacje, gdy czêsto powtarza�Ś je bêdziesz pozwol�ą wibracjê zachowa�Ś, która budzi Ciê.

Gdy ju�ż si�łê czu�Ś bêdziesz i radoœ�Ś, �żeœ odpowiedŸ znalaz�ł, dlaczego i dok�ąd zmierzasz i kim jesteœ, odczucie jednoœci z Ziemia wzmocnij, poprzez Medytacje Jednoœci( znajduje siê na ko�ącu ksi�ą�żki) .





37


Pomo�że ona utrwali�Ś to, co zaczyna kie�łkowa�Ś w Tobie. Co budzi siê. A to œwiadomoœ�Ś duszy Twojej jest i wzrostu Twego.

Wszystko, co si�łê Twa umacnia wewn�ątrz, dobre jest i stosuj to.

A gdy poczujesz siê gorzej, gdy trudy nasilaj�ą siê, wró�Ś do tych czynnoœci, które pomagaj�ą Ci si�łê wzmocni�Ś. Twórz sw�ą si�łê. Dnia ka�żdego pracuj nad tym, by moc ducha i mi�łoœci, co z serca wy-p�ływa, przewodzi�ły w �życiu Twoim.

To te wartoœci budowa�Ś maj�ą œwiat nowy i to w�łaœnie je, wzmac-nia�Ś masz. I dzie�ą ka�żdy od przypomnienia zaczynaj, kim jesteœ

i jaka droga Twoja, na œwiecie tym, by �łatwiej Ci by�ło dzia�łania codzienne zgodnie z planem duszy wykona�Ś.

I o radoœci pamiêtaj wewnêtrznej, która towarzyszy�Ś Ci powinna w �życiu, w chwili ka�żdej.

I gdy nawet trudy na drodze Twej stan�ą, pamiêtaj, by wewn�ątrz pogodê zachowa�Ś i spokój, bo droga, któr�ą idziesz jest drog�ą do Boga, do wzrostu.

Czy masz w ascezie �ży�Ś? Nie.

�Żyj tak, by �życie radoœ�Ś nios�ło. Wzrastaj, twórz, baw siê, kochaj. Rób wszystko to, co przyjemnoœ�Ś Ci sprawia, bo taki jest Twój cel. �Życie w radoœci. I tylko o jednym pamiêtaj.

Cz�ąstk�ą Boga jesteœ, tak jak i inni, i mi�łoœ�Ś Twym priorytetem i jednoœ�Ś.

Wiêc raduj siê i �żyj piersi�ą pe�łn�ą. I tylko niech �życie Twoje w Bo-du bêdzie i mi�łoœci, byœ krzywdy sobie nie czyni�ł, ni nikomu, i �życia w samotnoœci nie traci�ł, jeno �ży�ł z innymi i dla nich, nie tylko dla siebie.

Cho�Ś to Twoje �życie wartoœci�ą dla Ciebie najwiêksz�ą, bo wy-pe�łni�Ś masz te kartê, po to tu przyszed�łeœ.

I pracuj wytrwale, �żyj, twórz, by, kiedy czas przyjdzie odejœcia do œwiata innego, �żal w sercu nie zosta�ł, �że to, co mo�żna by�ło zrobi�Ś, nie zosta�ło zrobione.

I czasu nie marnuj na smutki, �żale, z�łoœ�Ś, gniew, szkoda �życia Twego.





38


Pomyœl, �że �łwiat�łem jesteœ i Mi�łoœci�ą, i w radoœci �ży�Ś zacznij, z uœmiechem na ustach.

A serce Twoje otwarte niech bêdzie, byœ innym i sobie mi�łoœ�Ś móg�ł dawa�Ś. Oto �życie Twoje. Oto wartoœ�Ś najwiêksza.

Najpiêkniejszy chwila Twoje �życia, to dzie�ą przebudzenia.

Chwila, gdy decyzje podejmiesz, �że w mi�łoœci chcesz �ży�Ś i radoœci, i druga, gdy rozpoznasz wewnêtrzna prawdê. Poznasz g�łêbiê swego istnienia, by w jednoœci odnaleŸ�Ś siê i oceanie boskiej doskona�łoœci.

Decyzja, �że zbudzi�Ś siê chcesz, do Ciebie nale�ży i zawsze mo-

�żesz ja podj�ą�Ś. Nie czekaj, a�ż �życie Twoje, problemy, k�łopoty, zepchn�ą Ciê na dno rozpaczy. Nie czekaj, a�ż dusza, której wo�łania nie s�łyszysz, kopniakiem Ciê zbudzi.

Otwórz oczy i pytanie zadaj:

– Czy warto w chaosie �ży�Ś i zapomnieniu? Czy nie szkoda �życia na ci�ąg�ły sen?

Nie po to przecie�ż przyszed�łeœ, by spa�Ś, lecz by zbudzi�Ś siê. Im wczeœniej decyzjê podejmiesz, tym szybciej oczy Twoje œwiat piêkniejszy zobacz�ą. Mi�łoœci pe�łen, œwiat�ła, jednoœci.

I czasu wiêcej bêdzie, by radowa�Ś siê �życiem, bo jak�że piêkne ono by�Ś mo�że. �Żyjecie, nie widz�ąc czêsto piêkna, które otacza Was wokó�ł. Czy jest gdzieœ podobne piêkno? Nie. Tu jest jedyna i niepowtarzalne. Przyjrzyj siê mu.

WyjdŸ na �ł�ąkê, poczuj zapach trawy. Sta�ą pod drzewem, odczuj jego energiê. Popatrz, jakie jest potê�żne. Spójrz na liœcie, konary, kwiaty. Czy znasz je?

Spójrz na niebo. Chmury, jak�że cudowne kszta�łty tworz�ą?

Ile worów, ile barw? Czy oddycha�łeœ kiedyœ tym piêknem, czy podziwia�łeœ je?

Spójrz na cz�łowieka drugiego. Uœmiechnij siê do niego. Powiedz mi�łe s�łowo, pozdrów, za�żartuj.

Medytuj ka�żd�ą chwilê spêdzona na Ziemi.

To cud. To �życie. Ile�ż mo�że ono da�Ś radoœci, ile wzrusze�ą, ile mi�łoœci .





39


Pokochaj siebie i Boga odnajdŸ we wnêtrzu Swym, a wówczas �łatwiej Ci bêdzie œwiat ca�ły pokocha�Ś.

Chwile ka�żd�ą celebruj, jak œwiêto. Bo jest ona œwiêtem, jest

�życiem.

Chwila ka�żda, to chwila spêdzona z Bogiem. Ka�żda chwila. Wiêc traktuj j�ą wyj�ątkowo, jak najwa�żniejsz�ą. I rób to z uœmiechem.

I wa�żne nie jest, czy k�ąpiesz siê, czy zmywasz, sprz�ątasz, pracu-jesz, bawisz siê z dzieckiem, czy kochasz.

Ka�żda chwila, to spotkanie z Bogiem. To cud istnienia. To me-dytacja. Gdy odnajdziesz siebie i wewnêtrzn�ą ciszê, radoœ�Ś i mi-

�łoœ�Ś, Twoje �życie bêdzie tak�ą œwiêt�ą medytacj�ą, ka�żda sekunda bêdzie darem.

Nie poddawaj siê temu, co ego Twoje, umys�ł Twój paple w po-

œpiechu. Nie s�łuchaj go. Wy�ł�ącz swój umys�ł. Niech nie rz�ądzi on Tob�ą. Tym, kto prawdê stanowi i �życie Twoje, Ty b�ądŸ, w g�łêbi swej odnaleziony. A umys�ł niech s�łu�ży Ci wówczas, gdy potrzebny Ci jest.

B�ądŸ w modlitwie, b�ądŸ w mi�łoœci.

Gdy uœmiechasz siê, œwiat�ło dajesz, bo wówczas, to, co boskie w Tobie, uzewnêtrznia siê. Lecz uœmiech ten z serca by�Ś musi z duszy, i oznacza�Ś jednoœ�Ś z Tym, co wokó�ł.

Szczery, g�łêboki, pochodz�ący z Twej duchowej istoty, pe�łen mi�łoœci i jednoœci.

Lecz zrozumiesz dopiero istotê tej mi�łoœci, gdy odnajdziesz to, co najcudowniejszym skarbem jest w Tobie, siebie prawdziwego, bêd�ącego iskierk�ą w oceanie mi�łoœci, która wszechœwiat wype�łnia.

A d�łonie Twe, niczym balsam bêd�ą, bo zawsze ju�ż, gdy podnie-siesz je, dobro bêd�ą czyni�ły, radoœ�Ś nios�ły i pokój, z�ło nigdy, bo broni ju�ż do rêki nie weŸmiesz. D�łonie Twe jaœnie�Ś bêd�ą, jak i oczy Twoje. A Ty niczym pochodnia.

Niemo�żliwe jest byœ w miejscu sta�ł w rozwoju swym. Ka�żde dzia-

�łanie, ka�żda chwila, rozwój przynosi. I to oczywiste jest. Nawet, gdy wydaje Ci siê, �że w miejscu stoisz, rozwój nastêpuje.





40


I tylko forma, w jakiej nastêpuje on, ró�żna by�Ś mo�że.

Bo albo przez ból, smutek, choroby w nieœwiadomym œnie, albo w œwiadomoœci i radoœci wewnêtrznej.

Spróbuj oczy otworzy�Ś i prze�ży�Ś �życie swoje w œwiadomej ra-doœci istnienia. Przy boku tych, którzy mi�łoœci pe�łni bêd�ą i �żyj�ący w radoœci i pokoju.

Twórzcie �życie inne, nowe, przepe�łnione wartoœciami ponad-czasowymi: mi�łoœci�ą, wspólnot�ą, sprawiedliwoœci�ą, pokojem. �Żyj-cie w radoœci.

Gdy chwilê ka�żd�ą œwiêtowa�Ś bêdziesz, czci�Ś, �życie wartoœ�Ś prawdziw�ą nabierze i sens g�łêboki.

I nie powiesz, �że minê�ło nie wiadomo, kiedy i na co.

To, co do Was nale�ży, to serca otwarcie na siebie i innych, aby to, co stworzycie na mi�łoœci i pokoju oparte by�ło, nie zgliszczach, nienawiœci, wojnie.

Szanujcie tê wartoœ�Ś, ten dar, który od stwórcy otrzymali-

œcie i nie zamieniajcie go na nic niewarte zatargi, z�łorzeczenia, gniewy.

Gdy pamiêci�ą siêgniesz do lat dzieci�ąstwa, gdzie radoœ�Ś, ufnoœ�Ś i opieka matki pierwsze miejsce zajmowa�ły, wiesz, do czego powraca�Ś masz. Jak dziecko siê sta�ą, niewinne i radosne, oczekuj�ą-

ce tego, co najlepsze.

Dzieci nie oczekuj�ą z�ła, podstêpu, zdrady. Zak�ładaj�ą i to istota Wasz�ą jest, samo dobro. Oczekuj�ą zawsze na najlepsze dary, na mi�łoœ�Ś, na dobro.

Nawet, gdy dzieci�ąstwo jest smutne, g�łodne, czy pe�łne agresji doros�łych, one ufne s�ą i oczekuj�ą najlepszego, mi�łoœci. To doroœli œwiat zewnêtrzny zmieniaj�ą je, zaszczepiaj�ąc strach, podejrzliwoœ�Ś, wrogoœ�Ś.

To prawda, �że �żyj�ąc w nêdzy, przemocy, uœmiecha�Ś siê, lecz Wy jako doroœli macie mo�żliwoœ�Ś wyboru, podjêcia decyzji, zmian.

Ma�łe dzieci, nie. Te niewinne istoty �żyj�ące w chorych rodzinach, kaleczone s�ą i z czasem serca ich twardniej�ą, ucz�ą siê nienawiœci.





41


Dlatego, tak wa�żne jest, aby ju�ż od najm�łodszych lat, opieka odpowiedni�ą dzieci otoczy�Ś i przekazywa�Ś im wartoœci najwa�ż-

niejsze, chroni�Ś je. Pozwoli�Ś, by to, co w nich tak piêkne, rozwija�ło siê. Aby póŸniej, jako doroœli, tez wartoœciami tymi kierowali siê. I tak otwarci byli sercem ca�łym, na dobro œwiata. Nowego œwiata.

Otwarci b�ądŸcie, ramiona rozpostar�łszy przyjmujcie ocean, któ-

ry wokó�ł Was przestrze�ą wype�łnia. Ocean mi�łoœci.

Dobro, które w Was jest, g�łêboko schowane, na zewn�ątrz wyj-mijcie, i nie wstydŸcie siê go.

Niech ka�żdy widzi, kim cz�łowiek, którego na drodze spotyka.

Niech to, co dobre i radoœ�Ś daje, widoczne bêdzie, nie schowanie, bo tylko wówczas inni pójd�ą za Wami, gdy dobra nie trzeba bê-

dzie siê ju�ż wstydzi�Ś, ni mi�łoœci.

To, co w Was najpiêkniejsze, Wasze dziedzictwo, niech twarz cz�łowieka nareszcie przybierze i znak zmian nadchodz�ących da.

Zmian, w których cz�łowiek, cz�łowiekowi bratem jest i œwiadomy jednoœci œwiata, w którym �żyje.

Gdzie dusza przewodnikiem bêdzie ka�żdego z Was, a mi�łoœ�Ś sztandarem.

Niemo�żliwe stanie siê mo�żliwe. To, co poch�łania Was najbar-dziej, �życie, realizuje siê, w Waszym otoczeniu. Energie, w których przebywacie, myœli, pe�łne mi�łoœci, czy tez obaw i smutków, realizuj�ą siê wokó�ł.

Trudno jest myœle�Ś Wam pozytywnie, uœmiecha�Ś siê, gdy sytuacja trudna, lecz gdy pojmiecie g�łêboki sens istnienia, zrozumiecie ca�ł�ą z�ło�żonoœ�Ś Waszego �życia na Ziemi, wówczas, smutek nie bêdzie tak g�łêboki, a z czasem zast�ąpi go radoœ�Ś. Radoœ�Ś, która wynikiem jest zrozumienia.

I nie chodzi o to, byœ œmia�ł siê, gdy smutek do serca siê wkrada, lecz o to, by nie pozwoli�Ś smutkowi tam zagl�ąda�Ś.





42


Gdy zrozumienie przyjdzie, ufnoœ�Ś w s�łusznoœ�Ś wydarze�ą, za-st�ąpi lêk i smutek. A gdy, wiedzia�ł bêdziesz, �że sytuacja dana ma wydoby�Ś z Ciebie pok�łady nowych mo�żliwoœci, wytrwa�łoœ�Ś, odwagê, cierpliwoœ�Ś, zdecydowanie, czy inne, wówczas ze spokojem iœ�Ś bêdziesz dalej.

Ufnoœ�Ś, która Bogu dajecie, prowadzi Was w �łagodnoœci, bo oporu stawia�Ś nie bêdziesz, gdy zrozumiesz koniecznoœ�Ś wzrostu i konsekwencje Twych narodzin na Ziemi.

Mi�łoœ�Ś, któr�ą Bogu ofiarujesz, da Ci poczucie bezpiecze�ąstwa i ciep�ło wype�łniaj�ące serce Twoje, boœ sam nigdy ju�ż.

Mi�łoœ�Ś ta, najwiêksza z mo�żliwych w œwiecie tym i mi�łoœ�Ś ta, Nowy œwiat stworzy, jeœli tylko zechcecie zbudzi�Ś siê i nowe �życie rozpocz�ą�Ś, �życie pe�łne wznios�łych wartoœci, opartych na boskich zasadach jednoœci, mi�łoœci, wspó�łczucia.

Bo �życie bez Boga jest niczym pokój pusty i zimny. �łciany su-rowe, ledwie tynkiem wyko�ączone, okna ni drzwi nie wstawione.

Jak�że smutno �ży�Ś w pokoju takim.

A �życie z Bogiem, uœwiadomione, z przewodnictwem duszy, to niczym pokój ciep�ły i przytulny, gdzie firanki i zas�łonki przed wzro-kiem obcych skrywaj�ą, gdzie ogie�ą w kominku ciep�ło daje przyjemne, gdzie kolory mi�łe dla oka, a meble wygodne, miêkkie, at�łasowe.

Mo�że to i nie najlepsze porównanie, lecz jakiœ wgl�ąd i porównanie daje. A ró�żnica wyraŸna i Ty wybra�Ś masz, gdzie mieszka�Ś chcesz i jakie �życie wybra�Ś.

A od wyboru Twego i Tobie podobnym, œwiat przysz�łoœci za-le�żny. Czy w szczêœciu i pokoju on bêdzie, czy w smutku i leku?

Niekiedy w sercach Waszych zakwita przepiêkny kwiat, mi�łoœ�Ś.

Chcia�łby ka�żdy z Was, by kwiat ten kwit�ł nieprzerwanie, i cho�Ś spotyka to niewielu, jeszcze mniej zna ten najprawdziwszy i jedyny, drogocenny kwiat, mi�łoœ�Ś Boga.

Bo cho�Ś z Wami od zawsze, jak�że czêsto nierozpoznane.

I tak, jak ka�żdy z Was d�ą�ży od dziecka do mi�łoœci drugiego cz�łowieka, tak samo d�ą�ży do mi�łoœci Boga, cho�Ś czêsto nieœwiadomie.





43


I cho�Ś pierwsza mi�łoœ�Ś z�łudzeniem czêsto, bo smutek przynosi, rozczarowanie, zazdroœ�Ś, to druga szczêœcie najwiêksze daje. A gdy tê drug�ą odnajdziesz i pierwsza zmieni siê, bo Ty inny wgl�ąd w �życie maj�ąc, prawdziwy, inaczej na drugiego spojrzysz i ju�ż, takie uczucia jak zazdroœ�Ś, zaborczoœ�Ś, zale�żnoœ�Ś nie bêd�ą dominowa-

�ły, a wówczas trwa�Ś bêdziesz w mi�łoœci Boga tak, jak w mi�łoœci do drugiego cz�łowieka, ufny, piêkny, nieskazitelny, wspania�ły.

Potêg�ą siê staniesz w tej mi�łoœci, bo si�łê Ci dawa�Ś bêdzie i tworzenie, nie destrukcje i ból.

I taki powinieneœ by�Ś cz�łowieku, do takiej mi�łoœci d�ą�ży�Ś, bo ona to, wyj�ątkowa, codziennym �życiem siê stanie Waszym w Epoce Nowej, w Nowym �łwiecie.

I serca Wasze, wiedzia�ły ju�ż bêd�ą, �że ten cudowny œwiat, jest Waszym œwiatem i ka�żdy z Was dba�ł bêdzie o siebie, o innych, o Ziemiê, jak o dobro najwiêksze.

Bo jednoœci�ą bêd�ąc, jednoœ�Ś odczuwa�Ś bêdziecie, a ta si�łê Wam da i moc twórcz�ą. W jedni silni i potê�żni moc�ą ducha, i serc Waszych. Wspaniali, �łwiat Nowy tworz�ący. Ku przysz�łoœci, ku potê-

dze, ku wolnoœci, ku Bogu.

Nowy œwiat, jeœli tylko zechcecie, stworzy�Ś go, da Wam bezpiecze�ąstwo, spokój, upragniona mi�łoœ�Ś, radoœ�Ś.

Dnia ka�żdego uœmiechniêci i szczêœliwsi, bo w œwiadomoœci wzrostu. Mili, uprzejmi i dobrzy. I cho�Ś jeszcze rozwija�Ś siê bê-

dziecie i szlifowa�Ś kamie�ą najcenniejszy, by blaskiem swym oœwietla�ł nieprzerwanie, œwiat ju�ż inny bêdzie, ni�ż ten, który znacie, bo wielu œwiadomych swej duchowej istoty, porozumie-wa�Ś siê bêdzie z Wy�ższa JaŸni�ą swoj�ą, z przewodnikami. �łwiadomi bêdziecie duchowoœci swej, innych i ca�łego œwiata �żyj�ącego, Ziemi ca�łej.

Do mi�łoœci d�ą�ży�Ś bêdziecie, bo poznawszy, czym jest wspólno-ta z Bogiem, i jaka radoœ�Ś daje, chcie�Ś bêdziecie zawsze w tej energii cudownej by�Ś, a ona zapewniona tylko jest wówczas, gdy d�ą�ż�ąc 44

œwiadomie, serce otwarte bêdzie, zarówno na dawanie, jak i od-bieranie jej.

Bezpieczni bêd�ąc w swej mi�łoœci, zapomnicie, czym uczucia ni�ż-

sze s�ą, takie jak, zazdroœ�Ś, gniew, z�łoœ�Ś, bo znaj�ąc sw�ą naturê bosk�ą, odrzucicie to, co w niskich wibracjach jest, dlatego, by nieprzerwanie w szczêœciu by�Ś, i dlatego, bo œwiadomi bêdziecie ni-coœci tych uczu�Ś.

Bo, po có�ż one wówczas, gdy serce mi�łoœci�ą wype�łnione, spo-kojne, ufne, radosne, dawa�Ś chce i bra�Ś, bez pretensji �żadnych i zastrze�że�ą, i wymaga�ą.

Gdy cz�łowiek, cz�łowiekowi �życzliwy, braterski, gdy wolnoœ�Ś nad innymi sprawami wa�żniejsza, wolnoœ�Ś wyboru, drogi, postêpo-wania, racji. A lêku nie bêdzie przed z�łym wyborem, bo gdy œwiadomi bêdziecie, kim jesteœcie, wybory zawsze s�łuszne bêd�ą i lêku przed pora�żk�ą nie bêdzie, bo wybór s�łu�ży�ł bêdzie duszy wzrasta-niu, a Wy œwiadomi tego i radoœni, �że idziecie drog�ą s�łuszn�ą do Domu Ojca swego, który umi�łowa�ł Was.

Gdy œwiadomi bêdziecie swego pos�łannictwa, swej drogi, a serce Wasze otwarte na oœcie�ż,, jak�że inne, �życie barwy przybierze.

Ile czu�łoœci, mi�łoœci, �życzliwoœci.

Jeœli potrafisz, wyobraŸ to sobie. Myœlicie, �że gdy to dokona siê, to nie bêdzie ju�ż potrzeby, byœcie �żyli na Ziemi?

Mylicie siê. Bo gdy odnajdziecie sw�ą duchow�ą istotê i tak wiele jeszcze do nauki pozostanie. Nawet wówczas, gdy ka�żdy z Was w mi�łoœci bêdzie, to przecie�ż jeszcze ile zdzia�ła�Ś mo�żna, jakie ce-chy ró�żne rozwija�Ś, ile twórczoœci powsta�Ś mo�że, jakie cuda?

A, �że to nie w jeden dzie�ą, ni w rok jeden siê stanie, ani nie w jedno pokolenie, tedy pracy Wam nie zabraknie, ni dróg.

A ró�żnica taka bêdzie, �że teraz niczym kociêta œlepe jesteœcie, które dopiero na œwiat przysz�ły i cudów jego nie widz�ąc, w ciemnoœci �żyj�ą.

A gdy ju�ż ducha swego odczujecie i Boga w sercach Waszych, wówczas cudownoœ�Ś tego, co wokó�ł, dostrzec nie bêdzie trudno.





45


A wówczas maj�ąc œwiadomoœ�Ś swej z�ło�żonoœci, aspektów ró�żnych Waszej duchowej natury i kierownictwa duszy, i obecnoœci boskoœci, jak�że inaczej, jak�że radoœniej �ży�Ś bêdziecie. W przyjaŸni, wsparciu, braterstwie.

Bo, po có�ż, zabija�Ś byœcie siê mieli, gdy jednym jesteœcie, gdy emanacj�ą boskiej energii. I gdy zrozumiecie, �że œwiat ten Ziemia, do wszystkich Was na równi nale�ży, i dba�Ś o ni�ą, nie walczy�Ś trzeba, wojen nie bêdzie. Bo te tylko zniszczenie, ból, rozpacz, nios�ą.

A prawo w�łasnoœci wszystkich, takie samo.

Zrozumcie, �że Ziemia, niczym Matka Wasza, która karmi Was i przyodziewa, i szanowa�Ś j�ą i kocha�Ś nale�ży, i dba�Ś, by zawsze czysta by�ła i da�ła Wam to, czego potrzebujecie. A powietrze to czyste i woda, roœlinnoœ�Ś i zwierzêta. Dbajcie, wiêc o nie, dbajcie o Matkê swoj�ą, bo to jej nale�żne i interes w tym Wasz.

Teraz, gdy z�łoœ�Ś, agresja, nienawiœ�Ś, pierwsze miejsce czêsto zajmuj�ą, ból i smutek, to jak�że �ży�Ś chcecie, jak�że Matki, �łaskê mie�Ś?

Niszczycie J�ą, nie dbacie, myœl�ąc, �że niczym studnia bez dna jest, niezniszczalna. Lecz Ona, jak ka�żda matka, mimo mi�łoœci ogromnej, cierpliwoœ�Ś straci�Ś mo�że i co wówczas? Kto na tym straci�Ś mo�że?

W �łwiecie Nowym, dylematów takich mie�Ś nie bêdziecie. Bo œwiadomi, �że Ziemia istot�ą �żyw�ą jest i tak jak, i Wy z cz�ąstek Boskiej energii powsta�ła, kocha�Ś j�ą bêdziecie i dba�Ś o ni�ą jak, o najcenniejszy skarb.

Bo czy�ż nie jest skarbem takim?

To Ona �życie Wasze wspiera, karmi i ubiera. I to dziêki niej, mo�żecie wciela�Ś siê w cia�ło swoje i wzrasta�Ś. Traktuj J�ą, wiêc, jak najcenniejszy dar.

Mi�łoœ�Ś Twoja, na wszystko, co otacza Ciê, skierowana niech bêdzie, bo wówczas, sam w harmonii i mi�łoœci tej bêdziesz.

Wa�żne jest, by �łwiat Nowy, œwietlisty by�ł i promienia�ł mi�łoœci�ą

ludzi, bo od nich tylko zale�ży, czy to, co wokó�ł siê dzieje, radoœ�Ś niesie, czy smutek.





46


Tak, koleje losu Waszego ró�żne, i radosne, i smutne, bo i nauki ogrom, i ró�żnorodna ona. Lecz jeœli nauczycie siê, �że wszystko wzrostowi s�łu�ży Waszemu, wówczas smutek odejdzie, i bêdziecie czeka�Ś, pracuj�ąc nad sob�ą, aby s�ło�ące wyjrza�ło.

�łwiadomoœ�Ś miejcie swej duchowoœci, bo wówczas, �łatwiej trudy znieœ�Ś rozwoju.

A ka�żdy niech drog�ą sw�ą postêpuje z ufnoœci�ą i wiar�ą g�łêbok�ą

w s�łusznoœ�Ś jej. Bo nawet, gdy ciê�żka siê wydaje i trudna, zawsze zgodna jest z nauka, po któr�ą przyszliœcie.

I gdy œwiat�ło odnajdziesz w sercu swym, inaczej spojrzysz, na œwiat ca�ły i �życie swoje, i wydarzenia wszystkie.

Zrozumiesz, czemu s�łu�ży�ły i to, co trudne by�ło minie, a zostanie nauka.

Tedy pamiêtajcie �łwiat Wasz, kszta�łt jego od Was i serc Waszych zale�żne. Od blasku mi�łoœci, który promieniowa�Ś bêdzie.

Smutki odrzuci�Ś czas, bo œwiadomoœ�Ś istnienia, œwiadomoœ�Ś Boga i duszy Waszej, ciep�ło nios�ą i radoœ�Ś.

I cho�Ś czêsto s�łowa te padaj�ą, nigdy doœ�Ś ich, bo krusz�ą to, co stwardnia�ło w Was przez wieki.

I to ju�ż wszystko, bo cho�Ś temat rozleg�ły i o mi�łoœci, rzeki p�ły-n�ą�Ś mog�ą s�łów, najpierw pobudki czas, a s�łowa te, które w ksi�ą�ż-

ce tej zawarte, zbudzi�Ś Was powinny. To wystarczy, by serce skruszy�Ś, by z kamienia, ró�ż�ą siê sta�ło, co piêknem swym radoœ�Ś w innych budzi i mi�łoœ�Ś.





47


Serce, cudem ogromnym,

niepowtarzalnym.

Miłość, największym,

który zrodzony z ducha Twego,

powstać ma

i ogarnąć świat cały,

I stworzyć to,

co najtrwalsze, najpiękniejsze,

Nowy Świat, nowych wartości.

Prawda, piękno, pokój,

szczęście i radość istnienia.

Oto one.

Niezniszczalne, wieczne,

jeśli tylko, w świadomości Waszej

i poczuciu jedności

zrodzone będą.

Nowy Świat. Epoka Wiecznej Szczęśliwości.





48





49