B/280: R.Mace - Carlosa Castanedy nauki Don Juana








Wstecz / Spis treści / Dalej

Rozdział 5
The Second Ring of Power - Drugi krąg mocy
Każda rzecz jest możliwa do osiągnięcia dla osoby, która posiada nieugiętą
intencję i nie pozwól aby twoje myśli stały ci na przeszkodzie.
* * *
Moc nadchodzi tylko wtedy, gdy akceptujemy nasz los bez wzajemnego obwiniania się.
* * *
Kiedy nie masz nic do stracenia, stajesz się odważny. Jesteśmy nieśmiali, ale tylko wtedy gdy wciąż jest coś do czego możemy przylgnąć.
* * *
Wojownik nie szuka czegoś co może go pocieszyć, ani nie pozostawia nic przypadkowi. Wojownik, w rzeczywistości ma wpływ na wynik rozgrywki, poprzez siłę swej świadomości i nieugiętej intencji.
* * *
Musisz utracić swoją ludzką formę. Ty jeszcze nic nie wiesz o ludzkiej matrycy i ludzkiej formie. Ludzka forma jest siłą, ludzka matryca jest ... matrycą.
Wszystko ma swą szczególną matrycę. Rośliny mają matrycę, zwierzęta mają matrycę, robaki mają matrycę. Czarownik ma drogę wiodącą przez śnienie do matrycy. Ludzka matryca jest zdecydowanie rzeczą realnie istniejącą, czymś realnym, co może być widziane przez część z nas w chwili gdy jesteśmy nasyceni mocą i na pewno przez wszystkich z nas w chwili naszej śmierci. Matryca jest źródłem, wzorcem człowieka, gdyby nie było matrycy łączącej razem siłę życia, nie istniałaby żadna siła mogąca scalić się w kształt człowieka.
Ludzka forma jest kleistą siłą, która czyni nas ludźmi takimi jakimi jesteśmy. Ludzka forma nie ma żadnej formy. Jest czymkolwiek, ale pomimo tego, że nie posiada formy, włada nami w czasie całego naszego życia i nie opuszcza nas aż do chwili śmierci.
Wojownik musi porzucić ludzką formę aby się zmienić, realnie się zmienić. Inaczej tam jest tylko rozmowa o zmianach. Nie można zmienić się ani na jotę tak długo jak długo trzymamy się ludzkiej formy. Wojownik wie, że nie może się zmienić, a jednak w jego interesie leży zrobić wszystko aby spróbować się zmienić, nawet wtedy gdy on już wie, że nie będzie do tego zdolny. Jest to jedyna przewaga jaką wojownik ma nad przeciętnym człowiekiem. Wojownik nigdy nie jest rozczarowywany, nawet wtedy gdy wszelkie zmiany go zawiodą.
Jedyną rzeczą, która powoduje, że myślisz iż jesteś samym sobą jest forma. Raz porzucona, czyni cię niczym. Wojownik bez formy zaczyna widzieć przez oko. Bezkształtny wojownik używa oka zaczynając śnienie. Jeżeli nie masz formy, ty nie musisz iść spać aby śnić. Oko przed tobą, zabiera cię zawsze tam gdzie chcesz iść.
Wszystko musi być przesiane przez naszą ludzką formę. Kiedy my nie mamy żadnej formy, wtedy nic nie ma formy, a jednak wciąż wszystko jest obecne.
* * *
Sztuką śniącego jest zatrzymywanie obrazu jego snu. Naszą sztuką zwykłych ludzi jest to, że wiemy tylko jak zatrzymywać obraz tego na co patrzymy. Właśnie to robimy; nasze ciała to robi. W śnieniu musimy robić to samo, pomijając fakt, że w śnieniu musimy najpierw nauczyć się jak to robić. Musimy usiłować nie patrzeć bezpośrednio, ale tylko spoglądać i jeszcze zatrzymywać tego obraz.
* * *
Wszystko o czym mówimy jest odzwierciedleniem świata ludzi. Mówisz i działasz w ten sposób ponieważ przylgnąłeś do ludzkiej formy.
Wszystko w świecie wojownika zależy od jego osobistej mocy, a osobista moc zależy od nieskazitelności. Część nieskazitelności wojownika polega na tym, aby nigdy nie przeszkadzać innym w ich myślach.
Folgujesz sobie próbując się nie zmienić. Uczucie rozczarowania naszymi niepowodzeniami jest niewłaściwe. Wojownik, musi być nieskazitelny w swym wysiłku dążenia do zmian, aby kiedyś przerazić swą ludzką formę i nieźle nią potrząsnąć. Po latach nieskazitelności nadejdzie chwila, w której forma nie będzie mogła już dłużej wytrwać i pójdzie sobie precz.
* * *
Sztuka czarowników polega na tym, aby nie rzucać się w oczy nawet w środku grupy ludzi. Próbuj totalnie koncentrować się na tym aby nie być tak oczywistym. Naucz się być niegodnym uwagi, ale w samym centrum wydarzeń, nauczenie się tego oznacza poznanie sztuki podchodzenia.
* * *
Bądź cichy i opanowany i poświęć innym swą niepodzielną uwagę.
* * *
Czarownictwo w całości zawiera się w percepcji. Wojownik musi dostrzegać wszystko, oto jego sztuczka, a w niej leży jego przewaga.
Jest to honor i przyjemność być wojownikiem i jest to też los wojownika, czynić to co musi się uczynić.
* * *
Czym jest sztuka podchodzenia? Myśliwy poluje, podkradający, podkrada się do czegoś, włączając w to samego siebie. Nieskazitelny podkradający się może zmienić cokolwiek tylko zechce w swoją zdobycz. Możemy nawet podejść nasze własne słabości, jeśli działasz tak samo jak podkradasz się do zdobyczy. Dokładnie poznajesz swoje słabości i rutynę, twoje działanie staje się zdecydowane, wtedy wychodzisz im naprzeciw i wyciągasz je jak króliki z klatki.
Każdy zwyczaj, w istocie, aby działał i funkcjonował, potrzebuje wszystkich swych części składniowych aby w ogóle istnieć. Jeżeli zabraknie mu kilku części, to przestaje funkcjonować.
* * *
Wojownik je spokojnie, powoli i nie wszystko naraz.
* * *
Jedyną rzeczą zapobiegającą naszej czarnej rozpaczy jest świadomość naszej śmierci, klucz do porządku świata czarowników. Świadomość naszej śmierci jest jedyną rzeczą, która może dać nam siłę aby oprzeć się przed naciskiem i bólem naszego życia, naszym strachem przed nieznanym. Wola działania jest tym decydującym czynnikiem; innymi słowy, musimy zmienić swój umysł, przemieścić swą świadomość w taki sposób, by była świadkiem naszych czynów.
Jesteśmy ludzkie stworzenia. Kto z nas, wie co go czeka i jaki rodzaj mocy posiada?
* * *
To nie ma znaczenia co ktoś mówi lub robi. Ty sam musisz być nieskazitelnym człowiekiem. Walka jest słuszna, znajduje się tutaj, w tobie. To zabiera cały czas i całą energię, by pokonać znajdujące się w nas idiotyzmy. I to wszystko co się liczy. Reszta jest bez znaczenia. Bycie nieskazitelnym wojownikiem da ci siłę, młodość i moc.
Uczyłem cię jak być beznamiętnym. Świat ludzi toczy się po swych własnych koleinach; jako czarownicy nie mamy żadnego interesu w kontynuowaniu tego biegu rzeczy. Sztuką czarownika jest być na zewnętrznej stronie wszystkiego, bycie ciągle niegodnym uwagi. I coś jeszcze, sztuką czarowników jest nigdy nie marnować swej mocy.
* * *
Zatrzymujemy obrazy świata w naszej uwadze. Pozwól swej uwadze łączyć się z obrazami świata. Jeżeli nie zogniskujesz swej uwagi na świecie, świat załamuje się. Zamiast walczyć by osiągnąć koncentrację, pozwól obrazom odchodzić, to jest jak przyglądanie się odległym wzgórzom, lub spoglądanie na wodę, rzekę, obserwowanie chmur.
Gdy przyglądasz się z otwartymi oczami, zostajesz oszołomiony, a oczy szybko się męczą, ale jeżeli są na pół zamknięte i przemykają z góry na dół to możesz patrzeć godzinami.
Jak już ci mówiłem, tonal i nagual są dwoma odmiennymi światami. W pierwszym mówisz, w drugim działasz. Na początku, każdy z nas w skrytości ducha nie potrzebuje świata naguala. Jesteśmy przestraszeni, a po za tym, mamy swe myśli. Nasza nieugięta intencja i nasza nieskazitelność zabiorą nas dalej.
* * *
Każdy może widzieć, a jednak wolimy nie pamiętać tego co widzimy.
* * *
Naszą uwagą możemy zatrzymać obrazy z snu, w ten sam sposób jak zatrzymujemy obrazy świata. Sztuką śniącego jest sztuka uwagi.
* * *
Twoim powodem jest demon, które trzyma cię na łańcuchu. Musisz go zwyciężyć jeżeli chcesz w ogóle uprzytomnić sobie cokolwiek z tej wiedzy. Sam znajdź rozwiązanie jak zwyciężyć swój powód. Mówiąc powód nie mam na myśli zdolności do logicznego rozumowania, wnioskowania i myślenia w uporządkowany racjonalny sposób. Dla mnie, powód oznacza uwagę.
* * *
Rdzeniem tego czym jesteśmy jest nasza percepcja, a magią tego czym jesteśmy jest świadomość. Percepcja i świadomość może występować jak pojedyncza, funkcjonalna nierozerwalna jednostka, która ma dwie domeny. Pierwszym z nich jest uwaga tonala; czyli to co mówimy, zdolność przeciętnych ludzi do postrzegania i określania ich świadomości w zwykłym codziennym świecie: nasz pierwszy pierścień mocy; nasza wzbudzająca grozę, ale brana jak coś całkowicie oczywiste, zdolność do wydawania rozkazów dla naszej percepcji w codziennym świecie.
Drugą dziedziną jest uwaga naguala; zdolność do umieszczania naszej świadomości w niezwykłym świecie. Jest to nasz drugi pierścień mocy, absolutnie cudowna zdolność, którą posiada każdy z nas, ale używa jej tylko czarownik, wydając rozkazy w niezwykłym świecie.
To co usiłuję zwyciężyć, a właściwie zlikwidować w tobie, to nie jest to twój powód jako zdolność służąca do racjonalnego myślenia, ale twoja uwaga w tonalu, lub twoja świadomość w świecie zdrowego rozsądku. Codzienny świat istnieje, ponieważ wiemy jak zatrzymywać jego obrazy; konsekwencje tego są takie, że jeżeli zabraknie jednej kropli uwagi potrzebnej do podtrzymywania tych obrazów, świat rozpada się.
Liczy się tylko praktyka. Jeśli raz utrzymasz swoją uwagę na obrazach z snu, twoja uwaga zostaje tam zahaczona już na dobre. W efekcie, możesz zatrzymywać obrazy w każdym śnie.
Nasz pierwszy pierścień mocy zostaje zaangażowany już na samym początku naszego życia, żyjemy mając wrażenie, że to już jest wszystko co wiemy o naszym świecie. Nasz drugi pierścień mocy, uwaga w nagualu, zwykle pozostaje ukryty przed ogromną większością z nas, objawia się nam tylko w chwili naszej śmierci. Istnieje ścieżka aby to osiągać, mimo tego, że jest dostępna dla każdego z nas, to tylko czarownicy nią podążają, ścieżka ta wiedzie przez śnienie. Śnienie jest w istocie przekształcaniem zwykłych snów w sprawy wymagające woli. Śniący, przez zaangażowanie ich uwagi naguala i koncentrowanie się na przedmiotach w swych zwykłych snach, zmieniają te sny w śnienie.
Nie ma żadnej procedury pomocnej w osiąganiu uwagi naguala, tylko wskazówki. Znajdowanie swych rąk w snach jest pierwszą wskazówką; ćwiczenie mobilizuje uwagę do znaczenia znajdywania przedmiotów, poszukiwania specyficznych cech, takich jak budynki, ulice i tak dalej. Stąd już jeden krok do śnienia o konkretnych miejscach w wymaganych porach dnia. Końcowy etap pociąga uwagę naguala do skupienia się na totalnej pełni siebie.
Końcowy etap zwykle rozpoczyna się od snu, który wielu z nas już kiedyś miało, w tym śnie patrzymy na samych siebie śpiących w łóżku. W chwili gdy czarownik ma taki sen, jego uwaga rozszerza się do tego stopnia, że zamiast obudzić się jak uczyniłby to każdy z nas w podobny położeniu, on odwraca się na piętach i wkracza w działanie, tak jak gdyby działał w zwykłym świecie codziennych spraw.
Od tej chwili następuje załamanie, podział na rodzaje w jednorodnej osobowości. Wynikiem zaangażowania uwagi naguala i rozwijania tego do wysokości i wyrafinowania naszej codziennej uwagi świata, jest identyczny świat i istnienie w nim nas samych, ale stworzonych w śnieniu.
Nie ma żadnych zdefiniowanych standardowych kroków pomocnych w osiąganiu podwójności, tak jak nie ma żadnych zdefiniowanych kroków w osiąganiu przez nas naszej zwykłej świadomości. Po prostu robimy to poprzez praktykowanie. W czynie angażującym naszą uwagę naguala, znajdujemy odpowiednie kroki. Praktykowanie śnienia w arogancki sposób, stwarza sytuację utrudniającą osiągnięcie tego.
* * *
Powstaje pęknięcie pomiędzy światami i to jest coś więcej niż tylko metafora. Jest to raczej zdolność do zmiany poziomów uwagi. Nie próbuj ogarnąć tego rozumem. Działaj jak wojownik i podążaj za tym co ci powiedziałem.
* * *
Wybieramy tylko raz. Wybieramy czy być wojownikiem, czy być zwykłym człowiekiem. Druga szansa nie istnieje. Nie na tej ziemi.
* * *
Jedyną wolnością wojownika jest zachowywać się nieskazitelnie. Nieskazitelność jest nie tylko wolnością, ale jest to też jedyny sposób na potrząśnięcie ludzką formą.
Druga uwaga, lub uwaga naguala, jest osiągana tylko wtedy gdy wojownik zamiata do czysta blat stołu na wyspie tonala. Osiągnięcie drugiej uwagi czyni te dwie uwagi pojedynczą jednostką, jednostka ta jest totalną całością nas samych.
Praca nad nieskazitelnym życiem jest jedyną droga do utraty ludzkiej formy. Utrata ludzkiej formy jest niezbędną esencją dla zjednoczenia dwóch uwag.
Uwaga pod stołem jest kluczem do wszystkiego co robi czarownik. Aby sięgnąć po tę uwagę musisz nauczyć się śnić.
Innym sposób by nauczyć się śnienia wiedzie przez opanowanie wpatrywania się. Jeżeli ty wpatrujesz się na stertę liści przez wiele godzin twoje myśli uspakajają się. Bez myśli, uwaga tonala zmniejsza się i nagle twoja druga uwaga zaczepia się na liściach i liście stają się czymś innym. Chwila, w której druga uwaga zaczepia o coś jest nazwana zatrzymaniem świata.
Trudność w wpatrywaniu się polega na nauczeniu się uspakajania swych myśli. Możesz zatrzymać świat gdy się wpatrujesz. Jedynym sposobem na zatrzymanie świata jest ciągłe próbowanie. Połącz wpatrywanie się na suche liście z poszukiwaniem swych rąk w śnieniu. Łapiąc w pułapkę swą drugą uwagę na suchych liściach, wpatrujesz się w nie, a w śnieniu rozszerzasz to. Wszystko co tam jest, służy do wpatrywania się. Wszystko co jest nam potrzebne aby zastawić pułapkę na naszą drugą uwagę to próbowanie i próbowanie wciąż od nowa.
Gdy śniący już wie jak zatrzymywać świat poprzez przyglądanie się liściom, może przyglądać się innym rzeczom; i w końcu gdy śniący utraci swą formę całkowicie, może wpatrywać się we wszystko.
W wpatrywaniu się pierwszymi po liściach, są małe rośliny. Małe rośliny są bardzo niebezpieczne. Ich moc jest silnie skoncentrowana; posiadają bardzo intensywne światło i czują, że śniący wpatruje się w nie; wtedy natychmiast poruszają się i strzelają światłem w przyglądającego się. Śniący muszą na początku wybrać jeden gatunek rośliny i wpatrywać się w nią.
Następnie wpatrujemy się w drzewa. I tu, śniący mają swój szczególny rodzaj drzewa do wpatrywania się. Następnie patrzymy na małe poruszające się żywe stworzenia. Małe owady są bardzo wdzięcznym przedmiotem. Ich ruchliwość czyni je nieszkodliwymi dla wpatrującego się, w przeciwieństwie do roślin, które pompują swe światło bezpośrednio od ziemi.
Następnym krokiem wpatrywania się są skały. Skały są bardzo stare i potężne, mają wyraźne światło, które jest raczej zielonkawe w kontraście z białym światłem roślin i żółtawym światłem ruchomych żywych istot. Skały nie otwierają się łatwo dla wpatrujących się w nie, ale jest to warte zachodu dla przyglądającego się im, by trwał w uporze, ponieważ skały przechowują niezwykłe tajemnice ukryte w ich rdzeniu, tajemnice, które mogą pomóc czarownikowi w jego śnieniu.
Druga seria w rozkazie wpatrywania się polega na przyglądaniu się cyklicznym zjawiskom: deszczowi i mgle. Wpatrujący się mogą koncentrować swą drugą uwagę na deszczu i sami mogą poruszać się wraz z nim, lub koncentrować się na tle i używać deszczu jak szkła powiększającego do odkrywania cech ukrytych objawień. Miejsca mocy, lub miejsca, których powinno się unikać można znaleźć poprzez wypatrywanie ich w deszczu. Miejsca mocy są żółtawe, a miejsca które powinniśmy unikać są intensywnie zielone.
Pozycja ciała ma ogromne znaczenia podczas gdy wpatrujemy się. Musisz siedzieć na ziemi na miękkiej macie z liści, lub innej naturalnej poduszce z włókien. Plecy muszą być podparte przez drzewo, pniak, lub płaską skałę. Ciało musi być zupełnie odprężone. Oczy nigdy nie są ustawione na jednym przedmiocie, aby uniknąć ich znużenia. Wpatrywanie się polega na powolnym badaniu przedmiotu, któremu się przyglądamy, wodzimy oczami w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, ale bez poruszania głową. Rozwiązanie to pozwala igrać z twoją percepcją bez analizowania celu.
Efekt wpatrywania się polega na tym, że uczysz się zatrzymywać wewnętrzny dialog. Takie działanie skupia twoje spojrzenie i wpatrywanie się, już ci to zresztą mówiłem, zatapiasz swą świadomość podczas poruszania się wraz z jednoczesnym brakiem koncentracji na tym na co pada twoje spojrzenie. Jest to pewien rodzaj uczucia w twoich oczach sięgający wszystkiego w 180-ciu stopniach przed tobą, podczas gdy utrzymujesz na ustalonej pozycji, ale nie skoncentrowane oczy właśnie powyżej linii horyzontu.
Jest to istotna cecha magii blokująca wewnętrzny dialog. Zatrzymanie wewnętrznego dialogu jest operacją, sposobem na opisanie aktu uwalniania uwagi w tonalu.
Gdy raz zatrzymamy nasz wewnętrzny dialog, zatrzymujemy też świat. Jest to operacyjny opis niepojętego procesu koncentrowania naszej drugiej uwagi. Część z nas jest zawsze trzymana pod kluczem, ponieważ obawiamy się tego. I to jest nasz powód, część z nas jest tak obłąkana pod tym względem, że zatrzaskujemy się w tym lochu. Część z nas osiąga drugą uwagę, kiedy w końcu może skupić się na czymś innym, świat zatrzymuje się. My, przeciętni ludzie, znamy tylko uwagę tonala, nie ma nic niezwykłego w stwierdzeniu, że gdy raz uwaga ta ulega zawieszeniu, świat naprawdę musi się zatrzymać. Koncentrowanie się na naszej dzikiej, niezwykłej drugiej uwadze, jest z konieczności przerażające. Jedyny sposobem by powstrzymać obłąkanego krewnego przed wtargnięciem do nas, jest ochranianie się nas samych naszym nie kończącym się wewnętrznym dialogiem.
* * *
Śniący mogą wpatrywać się podczas śnienia, i rozglądać się za snem podczas wpatrywania się. Na przykład, możesz wpatrywać się w cienie skał a później, w swoim śnieniu, mógłbyś dowiedzieć się, że cienie te posiadają światło. Możesz wtedy, podczas wpatrywania się, szukać światła w cieniach tak długo aż je znajdziesz. Wpatrywanie się i śnienie podążają razem.
* * *
Wojownik nie współczuje nikomu. Mieć współczucie, oznacza życzyć sobie by inna osoba cię lubiła, była w twoich butach, wyciągasz rękę jak żebrak właśnie w tym celu. Najtrudniejszą rzeczą na świecie jest dla wojownika pozwolić innym być sobą. Nieskazitelność wojownika pozwala dostrzec mu kim oni są. Mam na myśli oczywiście to, że ufasz im, iż są nieskazitelnymi wojownikami jak ty sam. Jeżeli okaże się, że oni jednak nimi nie są, to jest twoim obowiązkiem być nieskazitelnym wobec nich i nic nie mówić, ani słowa. Tylko czarownik, który widzi i jest bezkształtny może starać się komuś pomóc. Każdy wysiłek aby komuś pomóc, z naszej strony, jest czynem arbitralnym kierowanym jedynie przez naszą własną interesowność.
* * *
Twoim problemem, jak i wyzwaniem jest to, czy będziesz zdolny do rozwinięcia
swej woli, oraz mocy swej drugiej uwagi by skoncentrować się na
czas absolutnie nieokreślony na wszystkim tym co tylko zechcesz.