LITURGIA GODZIN
OKRES ZWYKŁY
Tydzień:
I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X, XI, XII, XIII, XIV, XV
Święta w Okresie Zwykłym
XVI, XVII, XVIII, XIX, XX, XXI, XXII, XXIII, XXIV, XXV, XXVI, XXVII, XXVIII, XXIX, XXX, XXXI, XXXII, XXXIII, XXXIV
Rocznica poświęcenia kościoła.

Tydzień I -
Poniedziałek
Wtorek
Środa
Czwartek
Piątek
Sobota
Tydzień II -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień III -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień IV -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień V -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień VI -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek
Sobota
Tydzień VII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień VIII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień IX -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień X -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XI -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XIII: -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XIV -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XV -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota

Święta w Okresie Zwykłym
Najświętszej Trójcy
Nśw. Ciała o Krwi Chrystusa
Nśw. Serca Pana Jezusa

Tydzień XVI -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XVII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XVIII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XIX -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XX -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXI -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXIII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXIV -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXV -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXVI -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXVII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXVIII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXIX -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek
Sobota
Rocznica poświęcenia kościoła.
Tydzień XXX -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXXI -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXXII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXXIII -
Niedziela - Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
Tydzień XXXIV -
Chrystusa Króla
- Poniedziałek - Wtorek - Środa - Czwartek - Piątek - Sobota
I Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
I Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
I Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
I Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
I Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
I Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
II Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
II Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
II Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
II Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
II Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
II Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
II Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
III Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
III Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
III Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
III Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
III Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
III Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
III Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
IV Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
IV Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
IV Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
IV Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
IV Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
IV Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
IV Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
V Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
V Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
V Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
V Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
V Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
V Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
V Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
VI Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
VI Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VI Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VI Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VI Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VI Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VI Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
VII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
VII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
VIII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
VIII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VIII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VIII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VIII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VIII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
VIII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
IX Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
IX Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
IX Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
IX Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
IX Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
IX Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
IX Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
X Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
X Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
X Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
X Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
X Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
X Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
X Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XI Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XI Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XI Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XI Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XI Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XI Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XI Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XIII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XIII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XIV Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XIV Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIV Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIV Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIV Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIV Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIV Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XV Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XV Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XV Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XV Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XV Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XV Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XV Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
I Nieszpory

Wezwanie
Godzina Czytań
Jutrznia
W ciągu dnia
II Nieszpory
NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
I Nieszpory

Wezwanie
Godzina Czytań
Jutrznia
W ciągu dnia
Przedpołudniowa
Południowa
Popołudniowa
II Nieszpory
NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
I Nieszpory

Wezwanie
Godzina Czytań
Jutrznia
W ciągu dnia
Przedpołudniowa
Południowa
Popołudniowa
II Nieszpory
XVI Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XVI Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVI Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVI Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVI Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVI Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVI Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XVII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XVII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XVIII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XVIII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVIII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVIII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVIII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVIII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XVIII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XIX Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XIX Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIX Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIX Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIX Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIX Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XIX Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XX Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XX Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XX Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XX Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XX Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XX Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XX Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXI Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXI Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXI Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXI Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXI Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXI Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXI Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXIII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXIII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXIV Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXIV Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIV Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIV Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIV Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIV Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIV Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXV Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXV Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXV Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXV Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXV Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXV Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXV Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXVI Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXVI Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVI Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVI Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVI Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVI Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVI Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXVII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXVII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXVIII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXVIII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVIII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVIII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVIII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVIII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXVIII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXIX Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXIX Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIX Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIX Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIX Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIX Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXIX Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Rocznica poświęcenia kościoła.
I Nieszpory

Wezwanie
Godzina Czytań
Jutrznia
W ciągu dnia
Przedpołudniowa
Południowa
Popołudniowa
II Nieszpory
XXX Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXX Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXX Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXX Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXX Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXX Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXX Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXXI Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXXI Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXI Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXI Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXI Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXI Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXI Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXXII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXXII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
XXXIII Tydzień
Okres Zwykły
Niedziela
I Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
Psalmodia
Benedictus
W ciągu dnia
Psalmodia
Modlitwa
II Nieszpory
Psalmodia
Magnificat
XXXIII Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXIII Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXIII Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXIII Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXIII Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXIII Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.
I Nieszpory

Wezwanie
Godzina Czytań
Jutrznia
W ciągu dnia
II Nieszpory
XXXIV Tydzień
Okres Zwykły
Poniedziałek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXIV Tydzień
Okres Zwykły
Wtorek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXIV Tydzień
Okres Zwykły
Środa
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXIV Tydzień
Okres Zwykły
Czwartek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXIV Tydzień
Okres Zwykły
Piątek
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Nieszpory
XXXIV Tydzień
Okres Zwykły
Sobota
Wezwanie
Godzina Czytań
Psalmodia
Czytania
Jutrznia
W ciągu dnia
Poniedziałek
I tydzień psałterza
Wezwanie


P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)

Ant. Stańmy z uwielbieniem / przed obliczem Pana.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant. Stańmy z uwielbieniem / przed obliczem Pana.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant. Stańmy z uwielbieniem / przed obliczem Pana.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant. Stańmy z uwielbieniem / przed obliczem Pana.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant. Stańmy z uwielbieniem / przed obliczem Pana.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant. Stańmy z uwielbieniem / przed obliczem Pana.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Stańmy z uwielbieniem / przed obliczem Pana.

Poniedziałek
I tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 O Światłości wiekuista,
Boże jeden w Trójcy Świętej,
Ciebie, grzeszni, wysławiamy
I modlimy się w pokorze.
2 Wyznajemy Boga Ojca,
Jednorodzonego Syna
Oraz Ducha, więź miłości,
Która łączy Ojca z Synem.
3 Ty, coś prawdą jest i szczęściem,
Daj nam wiarę i nadzieję,
Byśmy mogli kochać Ciebie
I posłusznie iść za Tobą.
4 W Tobie źródło wszystkich bytów,
Ich początek, trwanie, koniec;
Dla wierzących Tyś pomocą
I nadzieją niezawodną.
5 Sam stworzyłeś wszystko, Boże,
I wszystkiemu sam wystarczasz;
Ty jedynym jesteś światłem
I nagrodą ufających.
6 Umocnieni Duchem Świętym
Prośmy Ojca i Chrystusa:
Boże w Trójcy wszechmogący,
Otocz nas opieką swoją. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Wybaw mnie, Panie, * przez Twe miłosierdzie.
Psalm 6
Błaganie o litość
Teraz dusza moja doznała lęku... Ojcze, wybaw mnie od tej godziny (J 12, 27)
Nie karć mnie, Panie, w swoim gniewie *
i nie karz w zapalczywości swojej.
Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem słaby, ą
ulecz mnie, bo znękane są moje kości *
i wielka trwoga ogarnia moją duszę.
Jak długo jeszcze będziesz zwlekał, Panie? ą
Powróć, o Panie, ocal moją duszę, *
wybaw mnie przez Twe miłosierdzie.
Bo nikt z umarłych nie wspomni o Tobie, *
któż Cię wychwala w Otchłani?
Zmęczyłem się moim jękiem, ą
płaczem obmywam co noc moje łoże *
i łzami skrapiam posłanie.
Od smutku moje oko mgłą zachodzi, *
postarzałem się wśród wszystkich moich wrogów.
Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy zło czynicie, *
bo Pan usłyszał głos mojego płaczu.
Pan usłyszał me błaganie, *
Pan przyjął moją modlitwę.
Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy moi wrogowie, *
niech zawstydzeni ode mnie odstąpią.

Ant. Wybaw mnie, Panie, przez Twe miłosierdzie.
2 ant.Schronienie w Panu * znajdzie uciśniony.
Psalm 9
Dziękczynienie za zwycięstwo
I znowu przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych
I

Chwalić Cię będę, Panie, całym sercem moim, *
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą, *
zaśpiewam psalm na cześć Twego imienia, Najwyższy.
Bo ustępują moi wrogowie, *
padają i giną przed Twoim obliczem.
Tyś sądu mojego się podjął i sprawy, *
zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.
Rozgromiłeś pogan, wygubiłeś grzeszników, *
na wieki wymazałeś ich imię.
Upadek wrogów wieczystą ich ruiną, *
przepadła pamięć o miastach zburzonych przez Ciebie.
A Pan zasiada na wieki, *
przygotował swój tron, by sądzić.
Sam będzie sądził świat sprawiedliwie, *
rozstrzygał bezstronnie sprawy narodów.
Schronienie w Panu znajdzie uciśniony, *
ucieczkę w czasie utrapienia.
Ufają Tobie znający Twe imię, *
bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają.

Ant. Schronienie w Panu znajdzie uciśniony.
3 ant.Będę głosił Twoją chwałę, Panie, * w bramach Córy Syjonu.
II

Psalm śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, *
głoście Jego dzieła wśród narodów,
Bo mściciel krwi pamięta o nich, *
nie zapomniał wołania ubogich.
Zmiłuj się nade mną, Panie, ą
zobacz, jak jestem poniżony *
przez tych, którzy mnie nienawidzą;
Ty, który mnie dźwigasz spod bram śmierci, ą
bym głosił całą Twą chwałę w bramach Córy Syjonu *
i radował się Twoją pomocą.
Poganie wpadli do dołu, który sami kopali, *
w sidle przez nich ukrytym noga ich uwięzła.
Pan się objawił i sąd przeprowadził, *
w dzieła rąk swoich uwikłał się grzesznik.
Niech precz odejdą grzeszni do krainy umarłych, *
wszystkie narody, co zapomniały o Bogu.
Gdyż ubogi nigdy nie będzie zapomniany, *
a ufność nieszczęśliwych nie zawiedzie na wieki.
Powstań, Panie, by nie zwyciężył człowiek, *
osądź narody przed Twoim obliczem.
Przejmij ich, Panie, bojaźnią, *
niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi.

Ant. Będę głosił Twoją chwałę, Panie, / w bramach Córy Syjonu.

K. Ucz mnie, Panie, bym przestrzegał Twego Prawa.
W. I zachowywał je całym sercem.

Poniedziałek
I tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Księgi Syracydesa
1, 1-20
Tajemnica Bożej mądrości

Cała mądrość od Boga pochodzi, jest z Nim na wieki. Piasek morski, krople deszczu i dni wieczności któż może policzyć? Wysokość nieba, szerokość ziemi, przepaść i mądrość któż potrafi zbadać? Jako pierwsza przed wszystkim stworzona została mądrość, rozum roztropności od wieków.

Korzeń mądrości komuż się objawił, a dzieła jej wszechstronnej umiejętności któż poznał? Jest Jeden mądry, co bardzo lękiem przejmuje, siedzący na swym tronie. To Pan ją stworzył, przejrzał, policzył i wylał na wszystkie swe dzieła, na wszystkie stworzenia według swego daru, a tych, co Go miłują, hojnie nią wyposażył.

Bojaźń Pańska to chwała i chluba, wesele i korona radosnego uniesienia. Bojaźń Pańska zadowala serca, daje wesele, radość i długie życie. Temu, kto się Pana boi, dobrze będzie na końcu, a w dniu swej śmierci będzie błogosławiony.

Początkiem mądrości jest bojaźń Pana, i dla tych, którzy są Mu wierni, wraz z nimi została stworzona w łonie matki. Założyła u ludzi fundament wieczny, a u ich potomstwa znajdzie zaufanie. Pełnia mądrości to bać się Pana, który upoi ich owocami swoimi. Cały ich dom napełni pożądanymi dobrami, a spichlerze swoimi płodami.

Koroną mądrości - bojaźń Pańska, dająca pokój i czerstwe zdrowie. A Pan ją przejrzał, policzył, wiedzę i poznanie rozumu jak deszcz wylał, i wywyższył chwałę tych, co ją posiadają. Korzeń mądrości to bać się Pana, a gałęzie jej - długie życie.


RESPONSORIUM
Syr 1, 6. 9. 10. 1

W. Korzeń mądrości komuż się objawił? ą To Pan ją wylał na wszystkie stworzenia, * A tych, co Go miłują, hojnie nią wyposażył.
K. Cała mądrość od Boga pochodzi, jest z Nim na wieki. W. A tych, co Go miłują, hojnie nią wyposażył.


II CZYTANIE

Z listu św. Klemensa I, papieża, do Koryntian
(nr 59, 2 - 60, 4; 61, 3)
Źródłem mądrości jest Słowo Boże na wysokościach

Nieustannie módlmy się i błagajmy, aby Stwórca wszechrzeczy przez umiłowanego Syna Jezusa Chrystusa zachował niepomniejszoną liczbę swoich wybranych na całym świecie. Przez Niego to powołał nas z ciemności do światła, z niewiedzy do poznania chwały swego Imienia, abyśmy w tym Imieniu, jako początku wszelkiego stworzenia, znajdowali nadzieję, abyśmy otwartymi oczyma serca poznawali Ciebie, Jedynego, Najwyższego na wysokościach, Świętego pośród świętych, który uniżasz pychę zuchwałych, udaremniasz zamiary narodów, wywyższasz pokornych i poniżasz wyniosłych, ubożysz i wzbogacasz, sprowadzasz śmierć i przynosisz życie, który jesteś jedynym Dobroczyńcą duchów i Bogiem wszelkiego ciała, który przenikasz otchłanie, znasz czyny ludzkie, podnosisz upadających i wybawiasz zrozpaczonych, który jesteś Stwórcą i Stróżem wszelkiego ducha, który rozmnażasz narody na ziemi; a spośród wszystkich wybierasz tych, którzy Cię miłują, przez Jezusa Chrystusa, Syna Twego umiłowanego, przez którego pouczyłeś nas, uświęciłeś i obdarzyłeś chwałą.

Błagamy Cię, Panie, bądź naszą pomocą i wsparciem, uwolnij z ucisku naszych braci, zmiłuj się nad pokornymi, podźwignij upadłych, ukaż się potrzebującym, ulecz chorych, przyprowadź tych, którzy się oddalili od Twego ludu, daj pożywienie głodnym, daj naszym więźniom wolność, umocnij słabych, dodaj odwagi zalęknionym. Niechaj wszystkie narody poznają, że Ty jesteś jedynym Bogiem, że Jezus Chrystus jest Synem Twoim, że my ludem Twoim i owczarnią z Twego pastwiska. Przez swoje dzieła ujawniłeś odwieczny porządek świata.

Ty, o Panie, ustanowiłeś świat, Ty jesteś wierny przez wszystkie pokolenia, sprawiedliwy w swych sądach, przedziwny w mocy i majestacie, mądry w stwarzaniu i roztropny w zachowywaniu stworzeń. We wszystkim, co widzialne, objawia się Twoja dobroć. Wiernym jesteś dla ufających Tobie, jesteś miłosierny i współczujący. Odpuść nam nasze nieprawości i niesprawiedliwości, grzechy i przewinienia nasze.

Nie pamiętaj win sług i służebnic Twoich, ale oczyść nas Twoją prawdą i kieruj naszymi krokami, abyśmy postępowali w pobożności, sprawiedliwości i prostocie serca oraz czynili to, co dobre i miłe przed obliczem Twoim i w obliczu tych, którzy nam przewodzą.

O Panie nasz, okaż nam swoje oblicze, abyśmy w pokoju cieszyli się pomyślnością, aby nas osłaniała Twoja potężna prawica, i od wszelkiego grzechu obroniło Twoje wyciągnięte ramię. Uwolnij nas od tych, którzy nas niesprawiedliwie nienawidzą.

Daj pokój i zgodę nam i wszystkim mieszkańcom ziemi, jak dałeś ojcom naszym, wzywającym Cię pobożnie w wierze i prawdzie. Tylko Ty, Panie, możesz udzielić nam tych dóbr i wiele więcej. Ciebie wielbimy przez Jezusa Chrystusa, Kapłana i Stróża dusz naszych. Przez Niego niech będzie Tobie chwała i majestat, teraz i z pokolenia na pokolenie i na wieki wieków. Amen.


RESPONSORIUM
Ps 77, 14-16

W. Który z bogów ą dorówna wielkością naszemu Bogu? * Ty jesteś Bogiem działającym cuda.
K. Ludom objawiłeś swą potęgę, ramieniem swoim lud Twój wybawiłeś. W. Ty jesteś Bogiem działającym cuda.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: ą daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.


anawim




Poniedziałek
I tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Nieśmiertelny blasku Ojca,
W Tobie źródło jest jasności,
Światłem jesteś, stwarzasz światło,
Dniu, co dniem obdarzasz ziemię;
2 Zniż się ku nam, Słońce prawdy,
Które świecisz nad wiekami,
I napełnij nasze serca
Blaskiem Ducha Najświętszego.
3 Ojca w niebie też prosimy,
Ojca wiekuistej chwały,
Ojca wszechmogącej łaski,
Aby chronił nas od złego.
4 Niechaj wspiera nasze czyny,
Wstrzyma groźny cios szatana,
Błogosławi zamiar dobry
I w trudnościach nam pomaga.
5 Niech panuje w naszych myślach,
Przyodzieje nas czystością,
Niech zapali płomień wiary
I obroni przed obłudą.
6 Niech pokarmem Chrystus będzie,
Wiara zaś napojem naszym;
Zaczerpnijmy więc z radością
Z ożywczego zdroju Ducha.
7 Niech ten dzień z weselem płynie,
Ranek niech skromnością świeci,
A południe płonie wiarą,
Aby duch nie doznał zmroku.
8 Złota zorza już powstaje,
Więc wyznajmy naszą wiarę:
Syn jest cały w swoim Ojcu,
Ojciec w swoim Słowie cały. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Ciebie błagam, Panie, * i słyszysz mój głos od rana.
Psalm 5, 2-10. 12-13
Modlitwa poranna o pomoc
Radować się będą na wieki ci, którzy przyjęli Słowo, aby w nich mieszkało
Usłysz, Panie, moje słowa, *
zważ na moje jęki.
Wytęż słuch na głos mojej modlitwy, *
Królu mój i Boże.
Albowiem Ciebie błagam, Panie, ą
i słyszysz mój głos od rana, *
rano przedstawiam Ci prośby i czekam.
Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość, ą
zły nie może przebywać u Ciebie, *
nie ostoją się przed Tobą nieprawi.
Nienawidzisz wszystkich, którzy zło czynią. ą
Zgubę zsyłasz na każdego, kto kłamie. *
Pan brzydzi się człowiekiem podstępnym i krwawym.
Ja zaś dzięki obfitości Twojej łaski *
wejdę do Twojego domu,
Upadnę przed świętym przybytkiem Twoim *
przejęty Twą bojaźnią.
W swej sprawiedliwości prowadź mnie, Panie, ą
na przekór moim wrogom, *
wyrównaj przede mną Twoją drogę.
W ich ustach nie ma szczerości, *
ich serce knuje zasadzki;
Gardło ich jest grobem otwartym, *
a języki mówią pochlebstwa.
Ale wszyscy, którzy uciekają się do Ciebie, *
niech się cieszą i radują na zawsze.
Osłaniaj ich, niech się Tobą weselą *
wszyscy, którzy miłują Twe imię.
Bo Ty, Panie, pobłogosławisz sprawiedliwemu, *
łaską okryjesz go jak tarczą.

Ant. Ciebie błagam, Panie, / i słyszysz mój głos od rana.
2 ant.Boże nasz, * wysławiamy chwalebne imię Twoje.
Pieśń (1 Krn 29, 10-13)
Bogu samemu cześć i chwała
Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa (Ef 1, 3)
Bądź błogosławiony po wszystkie wieki, *
Panie, Boże ojca naszego Izraela.
Twoja jest wielkość, moc i sława, *
majestat i chwała,
Bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, *
Twoje jest, Panie.
Władza królewska należy do Ciebie, *
i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością.
Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą, *
a Ty panujesz nad wszystkim.
W Twojej ręce spoczywa moc i siła, *
Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.
Teraz więc, nasz Boże, dzięki Ci składamy *
i wysławiamy chwalebne imię Twoje.

Ant. Boże nasz, wysławiamy chwalebne imię Twoje.
3 ant.Uwielbiajcie Pana * w Jego świętym przybytku.
Psalm 29
Majestat Słowa Bożego
Głos z nieba mówił: "Ten jest mój Syn umiłowany" (Mt 3, 17)
Oddajcie Panu, synowie Boży, *
oddajcie Panu chwałę i sławcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę Jego imienia, *
na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana.
Ponad wodami głos Pański, ą
zagrzmiał Bóg majestatu, *
Pan ponad wód bezmiarem.
Głos Pana potężny, *
głos Pana pełen dostojeństwa.
Głos Pana łamie cedry, *
Pan łamie cedry Libanu,
Sprawia, że Liban skacze jak cielec, *
a Sirion jak młody bawół.
Głos Pana miota ogniste strzały, ą
głos Pana wstrząsa pustynią, *
Pan wstrząsa pustynią Kadesz.
Głos Pana zgina dęby, ogołaca lasy, *
a w Jego świątyni wszyscy mówią "Chwała!"
Pan zasiadł nad potopem, *
Pan jako Król zasiada na wieki.
Pan udzieli mocy swojemu ludowi, *
Pan pobłogosławi swój lud pokojem.

Ant. Uwielbiajcie Pana w Jego świętym przybytku.

CZYTANIE
2 Tes 3, 10b-13

Kto nie chce pracować, niech też nie je. Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi. Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli. Wy zaś, bracia, nie zniechęcajcie się w czynieniu dobrze.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Dobroć Twoja, Panie, niech będzie nad nami. * Wspieraj pracę rąk naszych.
W. Dobroć Twoja, Panie, niech będzie nad nami. / Wspieraj pracę rąk naszych.
K. Niech jaśnieje nad nami Twoja chwała.
W. Wspieraj pracę rąk naszych.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Dobroć Twoja, Panie, niech będzie nad nami. / Wspieraj pracę rąk naszych.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Błogosławiony jesteś, Panie, * nasz Boże.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Błogosławiony jesteś, Panie, / nasz Boże.

PROŚBY

Uwielbiajmy Chrystusa pełnego łaski i Ducha Świętego i błagajmy Go z ufnością:
Udziel nam, Panie, swojego Ducha.

Wspomóż nas, abyśmy przeżyli ten dzień w pokoju i bez grzechu,
- a wieczorem mogli Cię wielbić z radością i czystym sercem.
Udziel nam, Panie, swojego Ducha.

Roztocz dzisiaj nad nami swoją światłość
- i kieruj pracą rąk naszych.
Udziel nam, Panie, swojego Ducha.

Okaż nam swoje oblicze i wspieraj nas w czynieniu dobra,
- niech nas osłania Twoja potęga.
Udziel nam, Panie, swojego Ducha.

Wejrzyj łaskawie na wszystkich, którzy polecili się naszym modlitwom,
- napełnij ich wszelkimi dobrami.
Udziel nam, Panie, swojego Ducha.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Wszechmogący Boże, uprzedzaj swoim natchnieniem nasze czyny i wspieraj je swoją łaską, ą aby każde nasze działanie od Ciebie brało początek * i w Tobie znajdowało dopełnienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Poniedziałek
I tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

1 Teraz wzywamy Ciebie, Duchu,
Coś równy w Bóstwie Ojcu z Synem,
Przyjdź i napełnij nasze serca
Ożywczym światłem swojej łaski.
2 Słowa, uczynki, myśl i wola
Niech z mocą głoszą Twoją chwałę,
Miłość niech jasnym ogniem płonie,
By mogła objąć wszystkich ludzi.
3 Daj nam przez Ciebie poznać Ojca
I Jego Syna Jedynego;
Z wiarą niezłomną wyznajemy,
Że Ty pochodzisz od Nich Obu. Amen.

Południowa

1 Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie.
2 Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Popołudniowa

1 Stwórco potężny wszystkich rzeczy,
Wśród przemian świata Tyś niezmienny,
Światłem i czasem rządzisz mądrze
Następstwo godzin ustalając.
2 Wieczór napełnij swoim blaskiem,
By mroki nie zgasiły życia;
Kiedy zaś przyjdzie śmierć spokojna,
Doprowadź nas do wiecznej chwały.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.


PSALMODIA

1 ant.Prawo Pańskie raduje serca * i oświeca oczy.
Psalm 19 B, 8-15
Chwała Boga Prawodawcy
Bądźcie doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski (Mt 5, 48)
Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, *
świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce, *
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.
Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, *
sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne,
Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze, *
słodsze od miodu płynącego z plastra.
Zważa na nie Twój sługa *
i nagrodę otrzyma za ich przestrzeganie.
Kto jednak widzi swoje błędy? *
Oczyść mnie z błędów przede mną ukrytych.
Także od pychy broń swojego sługę, *
by nie panowała nade mną.
Wtedy będę bez skazy *
i wolny od wielkiego występku.
Niech znajdą uznanie przed Tobą ą
słowa ust moich i myśli mego serca, *
Panie, moja opoko i mój Zbawicielu.

Ant. Prawo Pańskie raduje serca i oświeca oczy.
2 ant.Powstań, Panie, * osądź sprawiedliwie narody.
Psalm 7
Modlitwa oczernionego
Oto Sędzia stoi przed drzwiami(Jk 5, 9)
I

Panie, Boże mój, do Ciebie się uciekam, *
wybaw mnie i uwolnij od wszystkich prześladowców,
Zanim, jak lew, ktoś nie porwie i nie rozszarpie mej duszy, *
gdy zabraknie wybawcy.
Boże mój i Panie, jeżeli dopuściłem się tego, *
jeśli nieprawość plami moje ręce,
Jeśli zło wyrządziłem memu dobroczyńcy *
i doszczętnie złupiłem mego wroga,
Niech ściga mnie i schwyci nieprzyjaciel, ą
niech wdepcze w ziemię moje życie, *
a godność moją niechaj w proch obali.
Powstań, Panie, w Twoim gniewie, ą
podnieś się przeciw zaciekłości mych wrogów, *
powstań na sąd, któryś zapowiedział.
Niech Cię otoczy gromada narodów, *
a Ty zasiądź nad nimi wysoko.
Pan jest sędzią narodów. ą
Panie, przyznaj mi słuszność według mej sprawiedliwości *
i niewinności, która jest we mnie.
Niech ustanie nieprawość występnych, ą
a sprawiedliwego umocnij, *
Boże sprawiedliwy, który przenikasz serca i sumienia.

Ant. Powstań, Panie, / osądź sprawiedliwie narody.
3 ant.Bóg, sędzia sprawiedliwy i potężny, * zbawia ludzi prostego serca.
II

Bóg jest dla mnie tarczą, *
On zbawia ludzi prostego serca.
Bóg, sędzia sprawiedliwy, *
Bóg co dzień pałający gniewem.
Jeśli się nie nawrócą, miecz swój wyostrzy, *
łuk napnie i w nich wymierzy.
Przygotuje na nich pociski śmiertelne, *
sporządzi swe ogniste strzały.
Oto wróg począł bezprawie, ą
brzemienny jest udręką *
i podstęp rodzi.
Wykopał dół i pogłębił, *
lecz sam wpadł do jamy, którą przygotował.
Złość jego obróci się na jego głowę *
i własny gwałt spadnie mu na ciemię.
Ja zaś wielbię Pana za sprawiedliwość Jego, *
psalm śpiewam imieniu Najwyższego Pana.

Ant. Bóg, sędzia sprawiedliwy i potężny, / zbawia ludzi prostego serca.

Przedpołudniowa

CZYTANIE
Rz 13, 8. 10

Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo. Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.
K. Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj.
W. I nie opuszczaj mnie, Boże, mój Zbawco.
MODLITWA

Módlmy się. Boże, najlepszy Ojcze, ą Ty ustanowiłeś pracę, aby dzięki niej ludzie mogli się rozwijać i wzajemnie sobie pomagać, * spraw, abyśmy wytrwale pracowali i żyli jak Twoje dzieci w duchu prawdziwej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Południowa

CZYTANIE
Jk 1, 19-20. 26

Każdy człowiek winien być chętny do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. Gniew bowiem męża nie wykonuje sprawiedliwości Bożej. Jeżeli ktoś uważa się za człowieka religijnego, lecz łudząc serce swoje nie powściąga swego języka, to pobożność jego pozbawiona jest podstaw.
K. Będę błogosławił Pana po wieczne czasy.
W. Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Panie winnicy i żniwa, Ty rozdzielasz pracę i dajesz sprawiedliwą zapłatę, ą spraw, abyśmy cierpliwie znosili codzienne trudy * i bez szemrania pełnili Twoją wolę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa
Ga 6, 9-10

CZYTANIE
1 P 1, 17b-19

W bojaźni spędzajcie czas swojego pobytu na obczyźnie. Wiecie bowiem, że zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy.
K. Wyzwól mnie, Panie, i zmiłuj się nade mną.
W. Na zgromadzeniach będę błogosławił Ciebie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, na Twoje wezwanie stajemy przed Tobą w godzinie, o której Apostołowie przychodzili do świątyni, ą spraw, aby modlitwa, jaką szczerym sercem zanosimy w imię Jezusa, * przyniosła zbawienie wszystkim wzywającym Twego imienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Ame

Poniedziałek
I tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Stwórco, Tyś pośród chaosu
Oddzielił ziemię od nieba;
Wodom nadałeś granice,
By ląd uchronić przed nimi.
2 Deszczom pod niebem, a rzekom
Przeznaczasz miejsce na ziemi,
Aby chłodziły w upale
Nie grożąc klęską powodzi.
3 Teraz niech zrosi nas łaska,
Odwieczny dar Twej miłości;
Obroń przed nowym upadkiem
I dawnych grzechów skutkami.
4 Wiara niech blaskiem jaśnieje,
By Twoją prawdę ukazać;
Niechaj nam ona pomoże
Odrzucić próżność i kłamstwo.
5 Uczyń to, Ojcze najlepszy,
W jedności z Synem i Duchem;
Tobie, Wszechmocny, niech będzie
Najwyższa cześć i potęga. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Oczy Pana * patrzą na ubogiego.
Psalm 11
Bóg nadzieją sprawiedliwego
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni (Mt 5, 6)
Do Pana się uciekam; dlaczego mi mówicie: *
"Niby ptak uleć w górę"?
Bo oto grzesznicy łuk napinają ą
i na cięciwę kładą strzałę, *
by w mroku razić prawych sercem.
Gdy walą się fundamenty, *
co może zdziałać sprawiedliwy?
Pan w świętym swoim przybytku, *
na niebiosach tron Pana.
Oczy Jego patrzą, *
spod powiek śledzi synów ludzkich.
Bada Pan sprawiedliwego i występnego, *
Jego dusza nie cierpi miłujących nieprawość.
Węgle ogniste i siarkę ześle na grzeszników, *
wiatr palący będzie ich udziałem.
Bo Pan jest sprawiedliwy i sprawiedliwość kocha, *
ludzie prawi ujrzą Jego oblicze.

Ant. Oczy Pana patrzą na ubogiego.
2 ant.Błogosławieni czystego serca, * albowiem oni Boga oglądać będą.
Psalm 15
Człowiek sprawiedliwy
Przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego (Hbr 12, 22)
Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, *
kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, ą
działa sprawiedliwie *
i mówi prawdę w swoim sercu;
Kto swym językiem oszczerstw nie głosi, ą
kto nie czyni bliźniemu nic złego *
i nie ubliża swoim sąsiadom;
Kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę, *
ale szanuje tego, który oddaje cześć Bogu;
Kto dotrzyma przysięgi niekorzystnej dla siebie, ą
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę *
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu.
Kto tak postępuje, *
nigdy się nie zachwieje.

Ant. Błogosławieni czystego serca, / albowiem oni Boga oglądać będą.
3 ant.W swoim Synu * Bóg nas wybrał na przybrane dzieci.
Pieśń (Ef 1, 3-10)
Bóg Zbawca

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym *
na wyżynach niebieskich, w Chrystusie.
W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, *
abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
Z miłości przeznaczył nas dla siebie ą
jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, *
według postanowienia swojej woli,
Ku chwale majestatu swej łaski, *
którą nas obdarzył w Umiłowanym.
W Nim odkupienie mamy przez krew Jego, ą
odpuszczenie grzechów, *
według bogactwa Jego łaski.
Szczodrze ją na nas wylał *
w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia,
Przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli, ą
według swojego postanowienia, które przedtem w Nim powziął *
dla dokonania pełni czasów,
Aby wszystko zjednoczyć na nowo w Chrystusie jako Głowie: *
to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi.

Ant. W swoim Synu Bóg nas wybrał na przybrane dzieci.

CZYTANIE
Kol 1, 9b-11

Obyście doszli do pełnego poznania woli Boga, w całej mądrości i duchowym zrozumieniu, abyście już postępowali w sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i rosnąc przez głębsze poznanie Boga. Niech moc Jego chwały w pełni was umacnia do okazywania wszelkiego rodzaju cierpliwości i stałości.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie. * Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
W. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie. / Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
K. Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń.
W. Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie. / Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

PIEŚŃ MARYI

Łk 1, 46-55

Ant. Wielbi dusza moja Pana, * bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Wielbi dusza moja Pana, / bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.

PROŚBY

Pan Bóg zawarł ze swoim ludem wieczne przymierze i nie przestaje obdarzać go swymi dobrodziejstwami. Składajmy Mu przeto dziękczynienie i z ufnością zanośmy do Niego naszą modlitwę:
Dobrze czyń, Panie, swojemu ludowi.

Wybaw lud swój, Panie,
- i błogosław swojemu dziedzictwu.
Dobrze czyń, Panie, swojemu ludowi.

Zgromadź w jedno wszystkich chrześcijan,
- aby świat uwierzył w Chrystusa, którego posłałeś.
Dobrze czyń, Panie, swojemu ludowi.

Obdarz łaską naszych przyjaciół i bliskich,
- aby swym życiem pociągali bliźnich do Chrystusa.
Dobrze czyń, Panie, swojemu ludowi.

Okaż swą miłość konającym,
- spraw, aby oglądali Twoje zbawienie.
Dobrze czyń, Panie, swojemu ludowi.

Niech zmarli doznają Twego miłosierdzia,
- dołącz ich do grona spoczywających w Chrystusie.
Dobrze czyń, Panie, swojemu ludowi.
Ojcze nasz,
MODLITWA

Wszechmogący Boże, oddajemy Ci chwałę jako Twoi słudzy; ą Ty dla naszego zbawienia wejrzałeś na pokorę Maryi Dziewicy, *spraw, abyśmy mogli się radować pełnią odkupienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Wtorek
I tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Królem.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Królem.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Królem.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Królem.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Królem.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Królem.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Królem.

Wtorek
I tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 O Najświętszy w Trójcy Boże,
Ty stwarzając, ład wprowadzasz:
Dzień przeznaczasz na wysiłek,
A spoczynkiem darzysz w nocy.
2 Wysławiamy Ciebie rano,
O zachodzie, dniem i nocą,
Racz zachować nas na zawsze
W Twojej świętej obecności.
3 Oto dziś, pokorni słudzy,
Oddajemy Tobie chwałę
I prosimy, byś te modły
Złączył z głosem chórów nieba.
4 Cześć niech będzie Tobie, Ojcze,
I Synowi z Duchem Świętym,
Tobie, Boże niepojęty,
Który rządzisz całym światem. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Bóg strzeże * praw uciśnionego.
Psalm 10
Prośba o pomoc
Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo niebieskie (Łk 6, 20)
I

Dlaczego z dala stoisz, o Panie, *
ukrywasz się w czasach ucisku?
Gdy występny się pyszni, biedny jest w udręce *
i ulega podstępom, które tamten uknuł.
Bo chełpi się grzesznik swą pożądliwością, *
bluźni drapieżca i pogardza Panem.
Pyszniąc się mówi występny: ą
"Nie pomści, nie ma Boga". *
Oto całe jego myślenie.
Drogi jego układają się zawsze pomyślnie; ą
tak wzniosłe są Twe wyroki, że ich nie pojmuje, *
drwi ze wszystkich swoich przeciwników.
A w sercu swym mówi: "Ja się nie zachwieję, *
nie zaznam niedoli w najdalszych pokoleniach".
Jego usta pełne przekleństwa, zdrady i podstępu, *
a pod jego językiem złość i krzywda.
Czai się w zasadzkach przy drogach ą
i zabija niewinnego z ukrycia, *
oczy jego wypatrują biedaka.
Zasadza się w kryjówkach, jak lew w jaskini, ą
czai się, by porwać ubogiego, *
porywa go i wciąga w swoje sieci.
Chyli się przyczajony, *
od jego ciosu pada ubogi.
Mówi w sercu swoim: "Bóg nie pamięta, *
oblicze swe odwrócił, nigdy tego nie ujrzy".

Ant. Bóg strzeże praw uciśnionego.
2 ant.Ty, Panie, widzisz * i trud, i cierpienie.
II

Powstań, o Panie, wznieś swą rękę, Boże, *
nie zapominaj o biednych.
Dlaczego gardzi Bogiem występny *
i mówi w swym sercu: "Nie pomści"?
A Ty to widzisz: i trud, i cierpienie, *
patrzysz, by wziąć je w swe ręce.
Tobie poleca się biedny, *
Tyś opiekunem sieroty.
Skrusz ramię grzesznika i złoczyńcy, *
wypleń wszelką nieprawość, by już jej nie było.
Pan jest królem na wieki wieków, *
z Jego ziemi zniknęli poganie.
Wejrzałeś, Panie, na pragnienie pokornych, *
umocniłeś ich serce, nakłoniłeś ucha,
Abyś strzegł praw sieroty i uciśnionego *
i by człowiek, który powstał z ziemi, nie siał już postrachu.

Ant. Ty, Panie, widzisz i trud, i cierpienie.
3 ant.Słowa Pana są szczere, * wypróbowane srebro bez domieszki ziemi.
Psalm 12
Przeciw zakłamaniu
Ze względu na nas, biednych, Ojciec raczył posłać Syna (św. Augustyn)
Ratuj nas, Panie, bo braknie pobożnych, *
znikła wierność wśród ludzi.
Wszyscy okłamują swych bliźnich, *
z obłudą w sercu mówią podstępnymi wargami.
Niech Pan wygubi wszystkie podstępne wargi *
i języki skłonne do zuchwalstwa,
Tych, którzy mówią: "Naszą siłą język, ą
usta nasze nam służą, *
któż jest naszym panem?"
Pan mówi: "Teraz powstanę, ą
wobec utrapienia pokornych i jęku ubogich, *
dam zbawienie temu, który go pożąda".
Słowa Pana są szczere, ą
wypróbowane srebro bez domieszki ziemi, *
siedmiokroć oczyszczone.
Ty nas zachowasz, Panie, *
na wieki nas ustrzeżesz od tego plemienia.
Występni krążą dokoła, *
gdy nikczemność bierze górę wśród ludzi.

Ant. Słowa Pana są szczere, / wypróbowane srebro bez domieszki ziemi.

K. Pan kieruje pokornych ku sprawiedliwości.
W. A cichych poucza o swoich drogach.

Wtorek
I tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Syracydesa
11, 12-28
Ufność w samym Bogu

Niejeden słaby potrzebuje pomocy, brak mu sił i obfituje w biedę, lecz gdy tylko oczy Pana łaskawie na niego spojrzą, wydźwignie On go z nędzy i podniesie mu głowę, a wielu zdumieje się tym, co go spotkało.

Dobra i niedole, życie i śmierć, ubóstwo i bogactwo pochodzą od Pana. Dar Pana spocznie na ludziach bogobojnych, a upodobanie Jego na zawsze zapewni im szczęście. Niejeden wzbogacił się mozołem i swoją chciwością, a oto udział jego w nagrodzie: gdy powie: "Znalazłem odpoczynek i teraz mogę żyć z moich dostatków" - nie wie, ile czasu minie, a zostawi je innym i umrze.

Trwaj w przymierzu twoim i bądź mu oddany, a wypełniając je zestarzej się! Niech cię w podziw nie wprawiają czyny grzesznika, ufaj Panu i wytrwaj w twym trudzie, albowiem łatwą jest rzeczą w oczach Pana natychmiast i niespodziewanie wzbogacić ubogiego. Błogosławieństwo Pana nagrodą bogobojnych i prędko zakwitnie Jego błogosławieństwo. Nie mów: "Czego potrzebuję i jakie dobra mam mieć od tej chwili?" Nie mów: "Wystarczam sam sobie i jakież zło może mnie obecnie spotkać?"

W czasie pomyślności zapomina się o przykrościach, a w czasie przykrości nie pamięta się o pomyślności. A dla Pana łatwą jest rzeczą w dzień śmierci oddać człowiekowi według jego postępowania. Godzina nieszczęścia pokrywa zapomnieniem dobrobyt, a przy końcu życia wychodzą na jaw sprawy człowieka. Przed śmiercią nikogo nie nazywaj szczęśliwym, gdyż dopiero w ostatniej chwili poznaje się męża.

RESPONSORIUM
Syr 11, 19; Łk 12, 17. 18

W. Gdy bogacz mówi: ą Znalazłem odpoczynek i teraz mogę żyć z moich dostatków, * Nie wie, ile czasu minie, / a zostawi je innym i umrze.
K. Bogacz rozważa sam w sobie: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę moje dobra. W. Nie wie, ile czasu minie, / a zostawi je innym i umrze.

II CZYTANIE

Z dzieła św. Bazylego Wielkiego, biskupa, Reguły dłuższe
(Resp. 2, 1)
Mamy w sobie wrodzoną moc miłowania

Miłości Boga nie nabywa się na drodze poznawania przykazań. Podobnie jak korzystania ze światła, pragnienia życia, miłości do rodziców czy wychowawców nie nauczyliśmy się od innych, tak samo, owszem, daleko bardziej, miłości Boga nie otrzymujemy przez nauczanie z zewnątrz. W samej naturze człowieka spoczywa pewna siła umysłu, jakby nasienie zawierające w sobie zdolność oraz konieczność miłowania. Poznanie Bożych przykazań rozbudza owo nasienie, troskliwie je pielęgnuje, roztropnie żywi i przy Bożej pomocy doprowadza do pełnego rozwoju.

Dlatego pochwalając waszą pilność, niezbędną do osiągnięcia tego celu, będziemy się starali z pomocą Bożą i z pomocą waszych modlitw obudzić, według danej mi przez Ducha Świętego umiejętności, ukrytą w was iskrę miłości Bożej.

Przede wszystkim należy powiedzieć, iż zanim otrzymaliśmy od Boga przykazania, wcześniej jeszcze otrzymaliśmy odeń zdolność i moc do ich wypełnienia. Dlatego nie możemy narzekać, jak gdyby wymagano od nas czegoś niezwykłego, ani też wynosić się jak gdybyśmy ofiarowywali więcej, niż otrzymaliśmy. Otóż, kiedy posługujemy się w sposób godny i właściwy otrzymanymi darami, życie nasze staje się pobożne i bogate w cnoty, kiedy zaś czynimy z nich niewłaściwy użytek, popadamy w wady.

Taka jest zresztą definicja wady: niewłaściwe i przeciwne Bożym przykazaniom posługiwanie się umiejętnościami, które Bóg nam dał dla czynienia dobra. I na odwrót: cnota, której Bóg pragnie, polega na korzystaniu z tych samych umiejętności zgodnie z Bożym nakazem i w dobrej intencji.

To, co powiedzieliśmy wcześniej, dotyczy także cnoty miłości Boga. Zanim otrzymaliśmy przykazanie miłowania Boga, już wcześniej, od urodzenia, została nam dana moc i umiejętność miłowania. Nie osiąga się jej przez przekonywanie od zewnątrz, ale każdy może się jej nauczyć w sobie i przez siebie samego. Z natury bowiem pragniemy tego, co piękne i dobre, nawet jeśli nie dla wszystkich to samo wydaje się dobre i piękne. Podobnie też nie potrzebujemy, aby ktoś uczył nas miłości do rodziców i krewnych, spontanicznie zaś okazujemy życzliwość tym, którzy nam dobrze czynią.

A cóż bardziej - pytam - godne jest podziwu od Bożego piękna? Cóż bardziej radosnego i ujmującego niż rozważanie majestatu Boga? Czyż jest jakieś pragnienie duszy tak gwałtowne i mocne jak to, które Bóg wlewa do duszy oczyszczonej z wszelkiego grzechu i wołającej: "Zraniona jestem miłością"? Niewypowiedziany w ogóle i niewysłowiony jest blask Bożego piękna.

RESPONSORIUM
Ps 18, 2-3

W. Miłuję Cię, Panie, mocy moja, * Panie, skało moja, na którą się chronię, / mój wybawicielu.
K. Boże, mocy zbawienia mojego i moja obrono. W. Panie, skało moja, na którą się chronię, / mój wybawicielu.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: ą daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Wtorek
I tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Jutrzenka ziemi zwiastuje
Blaski słonecznych promieni
I ukazuje w swym świetle
Kształty i barwy prawdziwe.
2 Do Ciebie, Słońce przedwieczne,
Chryste wszechmocny i żywy,
Wznosimy nasze modlitwy,
Pewni, że Ty nas oświecisz.
3 Mądrości Ojca, o Słowo,
Przez które wszystko istnieje
I swoim ładem pociąga
Serca i myśli człowiecze.
4 Pragniemy z Twoją pomocą
Stać się synami światłości
I złożyć czynem świadectwo
Ojca dobroci i łasce.
5 Dopomóż zawsze wyznawać
Szczerość naszymi ustami
I obudź miłość ku prawdzie,
Która napełnia weselem.
6 O Chryste, Królu łagodny,
Tobie i Ojcu Twojemu
Z Najświętszym Dawcą pociechy
Chwała niech będzie na wieki. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca * wstąpi na górę Pana.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, ą
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" ą
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.

Ant. Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca / wstąpi na górę Pana.
2 ant.Błogosławcie Pana sprawiedliwego * i wywyższajcie Króla wieków.
Pieśń (Tb 13, 2-10a)
Bóg karze i zbawia
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który w swym wielkim miłosierdziu na nowo nas zrodził (1 P 1, 3)
Niech będzie błogosławiony Bóg, który żyje na wieki, *
i niech będzie błogosławione Jego królestwo!
To On karze i okazuje miłosierdzie, ą
posyła do podziemnej Otchłani *
i wyprowadza z największej zagłady.
A nie ma nikogo, *
kto by uszedł Jego ręki.
Wysławiajcie Go, synowie Izraela, wobec narodów, ą
wśród których was rozproszył *
i tam swoją wielkość wam okazywał.
Wychwalajcie Go wobec wszelkiego stworzenia, ą
gdyż On sam jest Panem i Bogiem naszym, *
On sam naszym Ojcem i Bogiem po wszystkie czasy.
On was karci za wasze nieprawości, *
lecz zmiłuje się nad wami wszystkimi
I zgromadzi was spośród wszelkich narodów, *
wśród których zostaliście rozproszeni.
A kiedy nawrócicie się do Niego całym sercem i duszą, *
aby przed Nim postępować w prawdzie,
Wtedy i On do was się zwróci *
i już nigdy nie zakryje przed wami swojego oblicza.
A teraz rozważcie, co wam uczynił, *
i dziękujcie Mu głośno.
Błogosławcie Pana sprawiedliwego *
i wywyższajcie Króla wieków.
Ja zaś wychwalam Go w ziemi mego wygnania, *
obwieszczam narodowi grzeszników Jego moc i wielkość.
Nawróćcie się, grzesznicy, *
i postępujcie przed Nim sprawiedliwie.
Kto wie, może znajdzie w was upodobanie *
i miłosierdzie wam okaże?
Wysławiam Boga mojego, ą
moja dusza wielbi Króla niebios *
i rozraduje się Jego majestatem.
Niech Jego wielkość wszyscy rozgłaszają *
i wychwalają Go w Jeruzalem!

Ant. Błogosławcie Pana sprawiedliwego / i wywyższajcie Króla wieków.
3 ant.Prawym przystoi * pieśń chwały.
Psalm 33
Pochwała Opatrzności Bożej
Wszystko przez Słowo się stało(J 1, 3)
Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, *
prawym przystoi pieśń chwały.
Sławcie Pana na cytrze, *
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
Śpiewajcie Mu pieśń nową, *
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.
Bo słowo Pana jest prawe, *
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On prawo i sprawiedliwość miłuje, *
ziemia jest pełna Jego łaski.
Przez słowo Pana powstały niebiosa, *
wszystkie gwiazdy przez tchnienie ust Jego.
On morskie wody gromadzi jak w bukłaku, *
otchłanie oceanu w zbiornikach.
Niech cała ziemia boi się Pana, *
niech się Go lękają wszyscy mieszkańcy świata.
Bo przemówił, i wszystko się stało, *
sam rozkazał, i zaczęło istnieć.
Pan udaremnia zamiary narodów, *
wniwecz obraca ludów zamysły.
Zamiary Pana trwają na wieki, *
zamysły Jego serca przez pokolenia.
Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Pan spogląda z nieba, *
widzi wszystkich ludzi.
Patrzy z miejsca, gdzie przebywa, *
na wszystkich mieszkańców ziemi.
On, który serca wszystkich ukształtował, *
który zważa na wszystkie ich czyny.
Liczne wojsko nie da zwycięstwa królowi *
ani wielka siła nie ocali wojownika.
Zwodniczy ratunek w koniu, *
bo mimo swej siły nie umknie.
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
Aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.
Dusza nasza oczekuje Pana, *
On jest naszą pomocą i tarczą.
Raduje się w Nim nasze serce, *
ufamy Jego świętemu imieniu.
Niech nas ogarnie Twoja łaska, Panie, *
według nadziei pokładanej w Tobie.

Ant. Prawym przystoi pieśń chwały.

CZYTANIE
Rz 13, 11b. 12-13a

Teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Ciebie błagam, Boże mój i Królu, * Słyszysz głos mój od rana.
W. Ciebie błagam, Boże mój i Królu, / Słyszysz głos mój od rana.
K. O świcie przedstawiam Ci prośby.
W. Słyszysz głos mój od rana.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Ciebie błagam, Boże mój i Królu, / Słyszysz głos mój od rana.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Pan Bóg wzbudził dla nas moc zbawczą, * jak zapowiedział przez usta swoich proroków.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Pan Bóg wzbudził dla nas moc zbawczą, / jak zapowiedział przez usta swoich proroków.

PROŚBY

Powołani do udziału w życiu Bożym uwielbiajmy naszego Kapłana, Jezusa Chrystusa, i wołajmy do Niego:
Panie, nasz Boże i nasz Zbawicielu.

Królu wszechmocny, Ty przez chrzest obdarzyłeś nas godnością królewskiego kapłaństwa,
- spraw, abyśmy zawsze składali Tobie pochwalną ofiarę.
Panie, nasz Boże i nasz Zbawicielu.

Wspieraj nas w zachowywaniu Twoich przykazań,
- daj, abyśmy przez Ducha Świętego trwali w Tobie.
Panie, nasz Boże i nasz Zbawicielu.

Wlej w nasze serca swą odwieczną mądrość,
- niech dzisiaj w nas przebywa i nami kieruje.
Panie, nasz Boże i nasz Zbawicielu.

Wspomagaj nas, abyśmy nikogo dziś nie zasmucili,
- lecz byli dla wszystkich przyczyną radości.
Panie, nasz Boże i nasz Zbawicielu.

Ojcze nasz,

MODLITWA

Wszechmogący Boże, przyjmij łaskawie naszą poranną modlitwę, ąuzdrów głębię naszego serca i napełnij ją światłem swojej łaski, * aby nas nie opanowały złe pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Wtorek
I tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
Przedpołudniowa

1 Teraz wzywamy Ciebie, Duchu,
Coś równy w Bóstwie Ojcu z Synem,
Przyjdź i napełnij nasze serca
Ożywczym światłem swojej łaski.
2 Słowa, uczynki, myśl i wola
Niech z mocą głoszą Twoją chwałę,
Miłość niech jasnym ogniem płonie,
By mogła objąć wszystkich ludzi.
3 Daj nam przez Ciebie poznać Ojca
I Jego Syna Jedynego;
Z wiarą niezłomną wyznajemy,
Że Ty pochodzisz od Nich Obu. Amen.

Południowa

1 Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie.
2 Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Popołudniowa

1 Stwórco potężny wszystkich rzeczy,
Wśród przemian świata Tyś niezmienny,
Światłem i czasem rządzisz mądrze
Następstwo godzin ustalając.
2 Wieczór napełnij swoim blaskiem,
By mroki nie zgasiły życia;
Kiedy zaś przyjdzie śmierć spokojna,
Doprowadź nas do wiecznej chwały.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Błogosławieni, * którzy postępują zgodnie z Prawem Pańskim.
Psalm 119, 1-8
I (Alef)
Rozważanie słowa Bożego zawartego w Prawie
Miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań (1 J 5, 3)
Błogosławieni, których droga nieskalana, *
którzy postępują zgodnie z Prawem Pańskim.
Błogosławieni, którzy zachowują Jego napomnienia *
i szukają Go całym sercem,
Którzy zła nie czynią, *
lecz chodzą Jego drogami.
Ty po to dałeś swoje przykazania, *
aby przestrzegano ich pilnie.
Oby niezawodnie zmierzały moje drogi *
ku przestrzeganiu Twoich ustaw!
Wtedy nie doznam wstydu, *
gdy zważać będę na wszystkie Twe przykazania.
Będę Cię wysławiał prawym sercem, *
gdy się nauczę Twych sprawiedliwych wyroków.
Przestrzegać będę Twoich ustaw, *
abyś mnie nigdy nie opuścił.

Ant. Błogosławieni, którzy postępują zgodnie z Prawem Pańskim.
2 ant.Niech moje serce * cieszy się z Twojej pomocy.
Psalm 13
Modlitwa w udręce
Bóg, dawca nadziei, niech was obdarzy pełnią radości (Rz 15, 13)
Jak długo, Panie, nie będziesz o mnie pamiętał? *
Jak długo będziesz ukrywał przede mną oblicze?
Jak długo będę ból cierpiał w mej duszy, ą
a w moim sercu codzienną zgryzotę? *
Jak długo mój wróg będzie się wynosił nade mnie?
Spojrzyj i wysłuchaj mnie, Panie, mój Boże! *
Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci,
By wróg mój nie mówił: "Ja go zwyciężyłem", *
by się nie cieszyli moi przeciwnicy, że się zachwiałem.
Ja zaś zaufałem Twemu miłosierdziu, ą
niech się moje serce cieszy z Twej pomocy. *
Będę śpiewał Panu, który obdarzył mnie dobrem.

Ant. Niech moje serce cieszy się z Twojej pomocy.
3 ant.Bóg poddał wszystkich pod władzę grzechu, * aby wszystkim okazać miłosierdzie.
Psalm 14
Powszechne zepsucie
Gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska (Rz 5, 20)
Mówi głupi w sercu swoim: "Nie ma Boga". ą
Zepsuci są, ohydne rzeczy popełniają, *
nie ma nikogo, kto by czynił dobrze.
Na synów ludzkich Bóg spogląda z nieba, *
by zobaczyć rozumnego, który szuka Boga.
Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni, *
nie ma ani jednego, kto by czynił dobrze.
Czyż się nie opamiętają wszyscy czyniący nieprawość, *
którzy mój lud pożerają, jak gdyby chleb jedli?
Ci, którzy nie wzywają Boga, drżą ze strachu, *
gdyż Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwych.
Chcecie udaremnić zamiary ubogiego, *
lecz Pan jest jego ucieczką.
Kto przyniesie ze Syjonu zbawienie Izraela? ą
Gdy Bóg odmieni losy swojego narodu, *
Jakub się rozraduje, Izrael ucieszy.

Ant. Bóg poddał wszystkich pod władzę grzechu, / aby wszystkim okazać miłosierdzie.
Przedpołudniowa

CZYTANIE
Jr 17, 7-8

Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu i Pan jest jego nadzieją. Jest on podobny do drzewa zasadzonego nad wodą, co swe korzenie puszcza ku strumieniowi; nie obawia się, skoro przyjdzie upał, bo utrzyma zielone liście; także w roku posuchy nie doznaje niepokoju i nie przestaje wydawać owoców.
K. Pan Bóg nie odmawia dobrodziejstw żyjącym nienagannie.
W. Panie Zastępów, szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, o trzeciej godzinie zesłałeś Ducha Świętego Pocieszyciela na Apostołów; ą nam również ześlij Ducha miłości, * abyśmy byli Twoimi wiernymi świadkami wobec ludzi. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Rz 13, 8. 10

Południowa

CZYTANIE
Jr 17, 7-8

Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu i Pan jest jego nadzieją. Jest on podobny do drzewa zasadzonego nad wodą, co swe korzenie puszcza ku strumieniowi; nie obawia się, skoro przyjdzie upał, bo utrzyma zielone liście; także w roku posuchy nie doznaje niepokoju i nie przestaje wydawać owoców.
K. Pan Bóg nie odmawia dobrodziejstw żyjącym nienagannie.
W. Panie Zastępów, szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, o trzeciej godzinie zesłałeś Ducha Świętego Pocieszyciela na Apostołów; ą nam również ześlij Ducha miłości, * abyśmy byli Twoimi wiernymi świadkami wobec ludzi. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa
Ga 6, 9-10

CZYTANIE
Hi 5, 17-18

Szczęśliwy, kogo Bóg karci, więc nie odrzucaj nagan Wszechmocnego. On zrani, On także uleczy, skaleczy - i ręką swą własną uzdrowi.
K. Postąp ze sługą Twoim, Panie, według Twej dobroci.
W. I naucz mnie Twoich ustaw.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty wysłałeś Twojego anioła do setnika Korneliusza, aby mu wskazał drogę zbawienia; ą spraw, abyśmy gorliwie starali się o zbawienie wszystkich ludzi * i zjednoczeni z nimi w Twoim Kościele doszli do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Wtorek
I tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Wszechmogący Stwórco świata,
Tyś oddzielił ląd od wody,
Aby fale nie wchłonęły
Ziemi nowo narodzonej.
2 Chcesz, by ona była płodna
W ziarno, kwiaty i owoce,
Które swoim żyznym plonem
Karmią ludzi i zwierzęta.
3 Oczyść swoją łaską duszę
Przepaloną żarem grzechu,
Niech obmyje łzami błędy
I odrzuci zło przewrotne.
4 Niech nam światłem będzie wiara,
Twoja wola naszą wolą,
Niech nadzieja pokój niesie
I w miłości nas utwierdza.
5 Spraw to, Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Pan da zwycięstwo * swemu Pomazańcowi.
Psalm 20
Modlitwa o zwycięstwo dla króla
Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony (Dz 2, 21)
Niech Pan cię wysłucha w dniu utrapienia, *
niech ciebie chroni imię Boga Jakuba.
Niech tobie ześle pomoc ze świątyni *
i niech cię wspiera ze Syjonu.
Niech pamięta o wszystkich twoich ofiarach *
i niech Mu będzie miłe twe całopalenie.
Niech ci udzieli, czego w sercu pragniesz, *
i każdy twój zamysł wypełni.
Będziemy się cieszyć z twego ocalenia ą
i w imię naszego Boga podniesiemy sztandary. *
Niech Pan spełni wszystkie twoje prośby.
Wiem teraz, że Pan wybawi swego pomazańca. ą
Odpowiada mu ze świętych swych niebios *
zbawczymi czynami swojej prawicy.
Jedni ufają rydwanom, inni zaś koniom, *
a naszą siłą jest imię Boga, naszego Pana.
Tamci zachwiali się i upadli, *
a my stoimy i trwamy.
Panie, ocal króla, *
a nas wysłuchaj w dniu, w którym Cię wzywamy.

Ant. Pan da zwycięstwo swemu Pomazańcowi.
2 ant.Będziemy śpiewać, Panie, * i sławić moc Twoją.
Psalm 21, 2-8. 14
Dziękczynienie za zwycięstwo króla
Chrystus otrzymał życie, by zmartwychwstał, i długie dni na wieki, i na zawsze (św. Ireneusz)
Panie, król się weseli z Twojej potęgi *
i z Twej pomocy tak bardzo się cieszy.
Spełniłeś pragnienie jego serca *
i nie odmówiłeś błaganiom warg jego.
Bo pomyślne błogosławieństwo wcześniej nań zesłałeś, *
szczerozłotą koronę włożyłeś mu na głowę.
Prosił Ciebie o życie, *
Ty go obdarzyłeś długimi dniami na wieki i na zawsze.
Wielka jest jego chwała dzięki Twej pomocy, *
ozdobiłeś go dostojeństwem i blaskiem.
Gdyż błogosławieństwem uczyniłeś go na wieki, *
napełniłeś go radością Twojej obecności.
Król bowiem w Panu pokłada nadzieję *
i nie zachwieje się z łaski Najwyższego.
Powstań, Panie, w swojej potędze, *
będziemy śpiewać i sławić moc Twoją.

Ant. Będziemy śpiewać, Panie, / i sławić moc Twoją.
3 ant.Uczyniłeś nas, Panie, * królestwem i kapłanami dla naszego Boga.
Pieśń (Ap 4, 11; 5, 9. 10. 12)
Hymn odkupionych

Godzien jesteś, Panie i nasz Boże, *
otrzymać cześć, moc i chwałę,
Bo Ty stworzyłeś wszystko, *
a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone.
Godzien jesteś wziąć księgę *
i otworzyć jej pieczęcie,
Bo zostałeś zabity ą
i nabyłeś Bogu krwią swoją ludzi *
z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu,
I uczyniłeś ich królestwem i kapłanami dla naszego Boga, *
i będą panować na ziemi.
Godzien jest Baranek zabity ą
wziąć potęgę, moc, mądrość i bogactwo, *
cześć, chwałę i błogosławieństwo.

Ant. Uczyniłeś nas, Panie, / królestwem i kapłanami dla naszego Boga.

CZYTANIE
1 J 3, 1a. 2

Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Ukażesz mi, Panie, * Pełnię radości przy Tobie.
W. Ukażesz mi, Panie, / Pełnię radości przy Tobie.
K. Wieczne szczęście po Twojej prawicy.
W. Pełnię radości przy Tobie.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Ukażesz mi, Panie, / Pełnię radości przy Tobie.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Raduje się duch mój * w Bogu, Zbawicielu moim.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Raduje się duch mój / w Bogu, Zbawicielu moim.

PROŚBY

Jako lud nabyty na własność, zanośmy wspólne uwielbienia i prośby do Chrystusa Pana, który zawsze żyje między nami:
Ku Twojej chwale wysłuchaj nas, Panie.

Panie, Królu i władco ludów, pospiesz na pomoc narodom i wszystkim, którzy sprawują władzę,
- aby zgodnie z Twoim prawem zabiegali o wspólne dobro.
Ku Twojej chwale wysłuchaj nas, Panie.

Ty nas wybawiłeś z niewoli grzechu,
- obdarz synowską wolnością tych, którzy cierpią niewolę ciała lub ducha.
Ku Twojej chwale wysłuchaj nas, Panie.

Niech nasza młodzież wiedzie życie nienaganne w Twoich oczach
- i całym sercem odpowiada na głos Twego powołania.
Ku Twojej chwale wysłuchaj nas, Panie.

Spraw, aby dzieci naśladowały Twój przykład
- oraz ciągle wzrastały w mądrości i łasce.
Ku Twojej chwale wysłuchaj nas, Panie.

Przyjmij zmarłych do wiekuistego królestwa,
- w którym spodziewamy się królować razem z Tobą.
Ku Twojej chwale wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie, Boże wszechmogący, dzięki Ci składamy za to, że pozwoliłeś nam dożyć tego wieczoru, ą wznosimy ręce ku Tobie i pokornie prosimy, *abyś przyjął naszą modlitwę jako miłą Tobie ofiarę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Środa
I tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który nas stworzył.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który nas stworzył.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który nas stworzył.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który nas stworzył.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który nas stworzył.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który nas stworzył.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który nas stworzył.

Środa
I tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Tobie, Mądrości przedwieczna,
Chwała niech będzie na zawsze,
Tobie, co serca przenikasz,
Krzepiąc je łaski darami.
2 Strzeżesz, najlepszy Pasterzu,
Dobrych, lecz szukasz zgubionych;
Policz nas między swe owce,
Wprowadź na łąki obfite.
3 Kiedy zaś wyrok ogłosisz,
Gniew swój powstrzymaj, o Sędzio,
Wybaw od losu skazanych,
Złącz nas z wybraną owczarnią.
4 Tobie, nasz Odkupicielu,
Który królujesz wszechwładnie,
Cześć niechaj będzie najwyższa
Teraz i w całej wieczności. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Miłuję Cię, Panie, * mocy moja. ą
Psalm 18, 2-30
Dziękczynienie za wybawienie i zwycięstwo
W owej godzinie nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi (Ap 11, 13)
I

Miłuję Cię, Panie, mocy moja, *
ąPanie, opoko moja i twierdzo, mój wybawicielu,
Boże, skało moja, na którą się chronię, *
tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono.
Wzywam Pana, godnego chwały, *
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.
Ogarnęły mnie fale śmierci *
i zatrwożyły odmęty niosące zagładę.
Oplątały mnie pęta Otchłani, *
schwyciły mnie sidła śmierci.
Wzywałem Pana w moim utrapieniu, *
wołałem do mojego Boga;
I głos mój usłyszał ze swojej świątyni, *
dotarł mój krzyk do uszu Jego.

Ant. Miłuję Cię, Panie, mocy moja.
2 ant.Pan mnie ocalił, * gdyż mnie miłuje.
II

Zatrzęsła się i zadrżała ziemia, ą
poruszyły się góry w posadach, *
zatrzęsły się, bo On zapłonął gniewem.
Z Jego nozdrzy dym się uniósł, ą
a z Jego ust ogień trawiący, *
węgle zapłonęły od niego.
Nagiął niebiosa i zstąpił, *
czarna chmura pod Jego stopami.
Dosiadł cheruba i leciał, *
a skrzydła wiatru Go niosły.
Z mroku uczynił sobie zasłonę, *
okrył się ciemną wodą i gęstą chmurą.
Od blasku Jego obecności *
rozpaliły się węgle ogniste.
Pan z nieba odezwał się grzmotem, *
zabrzmiał głos Najwyższego.
Wypuścił swoje strzały i rozproszył wrogów, *
cisnął błyskawice i wprawił ich w zamęt.
Aż ukazało się dno morza *
i odsłoniły się fundamenty ziemi,
Od groźby Twojej, Panie, *
od uderzenia wichru Twego gniewu.
Wyciągnął rękę z wysoka i mnie pochwycił, *
wydobył mnie z toni ogromnej.
Od przemożnego nieprzyjaciela mnie wybawił, *
od mocniejszych ode mnie, którzy mnie nienawidzą.
Napadli na mnie w dzień złowrogi, *
lecz Pan był moim obrońcą.
Wyprowadził mnie na miejsce przestronne, *
ocalił, gdyż mnie miłuje.

Ant. Pan mnie ocalił, gdyż mnie miłuje.
3 ant.Ty, Panie, zapalasz moją pochodnię, * rozświetlasz moje ciemności.
III

Za sprawiedliwość moją Pan mnie wynagrodził, *
odpłacił mi według czystości rąk moich.
Strzegłem bowiem dróg Pana *
i przez grzech nie odszedłem od mojego Boga,
Bo miałem przed oczyma wszystkie Jego przykazania *
i Jego poleceń nie odrzuciłem od siebie.
Byłem wobec Niego bez skazy *
i winy się ustrzegłem.
Odpłacił mi Pan według mej sprawiedliwości, *
według czystości rąk moich przed Jego oczyma.
Miłość masz dla miłującego, *
ze sprawiedliwym postępujesz sprawiedliwie,
Czystemu swą czystość ukazujesz, *
wobec przebiegłego jesteś przebiegły.
Albowiem Ty wybawiasz naród pokorny, *
a oczy wyniosłych poniżasz.
Ty, Panie, zapalasz moją pochodnię, *
Boże mój, rozświetlasz moje ciemności.
Dzięki Twej pomocy rozbijam wrogie zastępy, *
dzięki mojemu Bogu mury zdobywam.

Ant. Ty, Panie, zapalasz moją pochodnię, / rozświetlasz moje ciemności.

K. Wszyscy się dziwili pełnym wdzięku słowom.
W. Które płynęły z ust Jezusa.

Środa
I tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi Syracydesa
24, 1-23
Mądrość w stworzeniu i w historii Izraela

Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. Otwiera swe usta na zgromadzeniu Najwyższego i ukazuje się dumnie przed Jego potęgą: Wyszłam z ust Najwyższego i niby mgła okryłam ziemię. Zamieszkałam na wysokościach, a tron mój na słupie z obłoku.

Okrąg nieba sama obeszłam i przechadzałam się po głębi przepaści. Na falach morza, na ziemi całej, w każdym ludzie i narodzie zdobyłam panowanie. Pomiędzy nimi wszystkimi szukałam miejsca, by spocząć - szukałam, w czyim dziedzictwie mam się zatrzymać. Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: "W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo".

Przed wiekami, na samym początku mnie stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę. W świętym Przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić świętą służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam. Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza. Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie.

Wyrosłam jak cedr na Libanie i jak cyprys na górach Hermonu. Wyrosłam jak palma w Engaddi, jak krzewy róży w Jerychu, jak wspaniała oliwka na równinie, wyrosłam w górę jak platan. Wszystko przepoiłam wonnością jak cynamon i aspalat pachnący i miłą woń wydałam jak mirra wyborna, jak galbanum, onyks, wonna żywica i obłok kadzidła w przybytku. Jak terebint gałęzie swe rozłożyłam, a gałęzie moje - gałęzie chwały i wdzięku. Jak szczep winny wypuściłam pełne krasy latorośle, a kwiat mój wyda owoc sławy i bogactwa.

Przyjdźcie do mnie, którzy mnie pragniecie, nasyćcie się moimi owocami. Pamięć o mnie jest słodsza nad miód, a posiadanie mnie - nad plaster miodu. Którzy mnie spożywają, dalej łaknąć będą, a którzy mnie piją, nadal będą pragnąć. Kto mi jest posłuszny, nie dozna wstydu, a którzy przeze mnie działać będą, nie zbłądzą.

Tym wszystkim jest księga przymierza Boga Najwyższego, Prawo, które dał nam Mojżesz jako dziedzictwo plemionom Jakuba.


RESPONSORIUM
J 14, 6; Syr 24, 9

W. Ja jestem drogą ą i prawdą, i życiem. * Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, / jak tylko przez Mnie.
K. Przed wiekami, na samym początku mnie stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę. W. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, / jak tylko przez Mnie.


II CZYTANIE

Z traktatu św. Ireneusza, biskupa, Przeciw herezjom
(księga 4, 6, 3. 5. 6. 7)
Nikt nie zna Ojca, tylko Syn

Nikt nie może poznać Ojca bez pomocy Słowa Bożego, to jest, jeśliby Syn nie objawił; ani też Syna nie może poznać nikt bez łaskawej woli Ojca. Wolę zaś Ojca spełnia Syn przez to, iż kiedy Ojciec posyła, Syn jako posłany przychodzi. Tylko Słowo Boga zna niewidzialnego i niewyrażalnego dla nas Ojca. Powyższą podwójną prawdę objawił Pan. Dlatego właśnie Syn przez objawienie siebie samego daje poznać Ojca. Poznanie Ojca jest zatem objawieniem się Syna; wszystko bowiem staje się jawne przez Słowo.

Ojciec objawił Syna, aby za Jego pośrednictwem dać się poznać wszystkim i obdarzyć tych, którzy w Niego wierzą, niezniszczalnością i szczęściem wiecznym. Wierzyć zaś w Niego oznacza pełnić Jego wolę.

Tak więc Słowo przez swą własną naturę objawia, iż Bóg jest Stworzycielem; poprzez świat, że jest Panem, Stworzycielem świata; poprzez dokonane dzieła, że jest ich Sprawcą; przez godność Syna, że jest Ojcem, który zrodził Syna. O tym to wszyscy wprawdzie podobnie rozprawiają, ale nie wszyscy tak wierzą. Wszak i za pośrednictwem Prawa i Proroków Słowo zapowiadało siebie oraz Ojca, a chociaż cały naród słuchał tak samo, to jednak nie wszyscy tak samo uwierzyli. Za pośrednictwem więc tegoż Słowa, które stało się widzialne i dotykalne, objawił się Ojciec. Chociaż nie wszyscy tak samo weń uwierzyli, wszyscy jednak zobaczyli Ojca w Synu. Albowiem o ile niewidzialną rzeczywistością Syna był Ojciec, o tyle widzialną Ojca - był Syn.

Syn, spełniając wolę Ojca, wypełnia wszystko od początku aż do końca. Bez Jego pomocy nikt nie może poznać Boga. Poznaniem więc Ojca jest Syn. Syna zaś poznajemy dzięki objawieniu się Ojca przez Syna. Dlatego i Pan powiedział: "Nikt nie zna Syna, tylko Ojciec, i Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić". Wyrażenie "zechce objawić" odnosi się nie tylko do przyszłości, jakoby tylko wtedy Słowo zaczęło objawiać Ojca, kiedy narodziło się z Maryi, ale dotyczy wszystkich czasów. Syn, będąc obecnym w swym dziele stwórczym, objawia wszystkim Ojca. Objawia tym, którym Ojciec chce się objawić, kiedy chce i jak chce. Tak więc wszędzie i we wszystkim jeden jest Bóg Ojciec, jedno Słowo, Syn, i jeden Duch, jedno zbawienie dla wszystkich, którzy w Niego wierzą.

RESPONSORIUM
J 1, 18; Mt 11, 27

W. Boga nikt nigdy nie widział, * Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, / o Nim pouczył.
K. Nikt nie zna Ojca, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. W. Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, / o Nim pouczył.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: ą daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Środa
I tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Ustąpcie, chmurne ciemności,
Co zamęt światu niesiecie;
Już blask rozjaśnia niebiosa,
Zwycięski Chrystus nadchodzi.
2 Słoneczny promień rozrywa
Zasłonę mroków nad ziemią
I rzeczom barwę przywraca
Jasnego światła potęgą.
3 Niech także Bóg wszechmogący
Uwolni nasze sumienia
Z oparów wrogich ciemności,
Co przed Nim z lękiem pierzchają.
4 Przed Tobą klęcząc, o Chryste,
Pragniemy znać tylko Ciebie
I w czystej ducha prostocie
Pokornie Ciebie wysławiać.
5 Przeniknij nasze umysły,
Nad całym pochyl się życiem
I zniwecz Twoją światłością
Próżnego serca złudzenia.
6 Łaskawy Królu i Panie,
Niech Tobie z Ojcem i Duchem
Podzięka będzie i chwała
Przez wszystkie wieki bez końca. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Boże, w Twojej światłości * oglądamy światło.
Psalm 36
Przewrotność grzesznika i dobroć Boga
Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia (J 8, 12)
W głębi serca bezbożnika nieprawość doń przemawia, *
nie ma on przed oczyma Bożej bojaźni.
Bo zaślepiony sam sobie schlebia *
i nie widzi swej winy, by ją mógł znienawidzić.
Fałsz i nieprawość to słowa ust jego, *
zaniechał mądrości i czynienia dobra.
Na swoim łożu nieprawość knuje, *
wkracza na błędną drogę, nie stroni od złego.
Do nieba sięga, Panie, Twoja łaska, *
a Twoja wierność aż po same chmury.
Twoja sprawiedliwość jak góry wysokie, ą
a Twoje wyroki jak ogromna otchłań, *
ocalasz, Panie, ludzi i zwierzęta.
Jak cenna jest Twoja łaska, ą
przychodzą do Ciebie ludzie *
i chronią się w cieniu Twych skrzydeł.
Sycą się obfitością Twojego domu, *
poisz ich potokiem Twego szczęścia.
Albowiem w Tobie jest źródło życia *
i w Twojej światłości oglądamy światło.
Zachowaj Twą łaskę dla tych, którzy Ciebie znają, *
a sprawiedliwość Twoją dla ludzi prawego serca.
Niech nie dopadnie mnie stopa pyszałka, *
a ręka grzesznika niech mnie nie wypędza.
Oto runęli nieprawość czyniący, *
zostali powaleni i powstać nie mogą.

Ant. Boże, w Twojej światłości oglądamy światło.
2 ant.Wielki jesteś, Panie, * i przesławny w swej mocy.
Pieśń (Jdt 16, 1-2a. 13-15)
Bóg, Stwórca świata i Opiekun ludu
Padając przed Barankiem nową pieśń śpiewają (por. Ap 5, 8-9)
Uderzcie w bębny na cześć mego Boga, *
zagrajcie na cymbałach Panu!
Śpiewajcie Mu psalmy i hymn pochwalny, ą
wywyższajcie Go i wzywajcie Jego imienia, *
gdyż Pan jest Bogiem, który niszczy wojny.
Zaśpiewam pieśń nową mojemu Bogu: ą
Wielki jesteś, Panie, i przesławny, *
przedziwny w swej mocy i niezwyciężony.
Niech Ci służy wszelkie Twe stworzenie, *
bo stało się ono na Twoje słowo.
Posłałeś swego ducha, on zaś wszystko zbudował, *
i nikt się nie oprze Twojemu głosowi.
Oto góry trzęsą się w posadach *
i burzą się wody;
Skały jak wosk topnieją przed Tobą, *
lecz dla swych czcicieli Ty jesteś łaskawy.

Ant. Wielki jesteś, Panie, / i przesławny w swej mocy.
3 ant.Radosnym głosem * wykrzykujcie Bogu.
Psalm 47
Bóg władcą wszystkiego
Jezus siedzi po prawicy Ojca, a królestwu Jego nie będzie końca
Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu!
Bo Pan najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
On nam poddaje narody *
i ludy rzuca pod nasze stopy.
Wybiera nam na dziedzictwo *
chlubę Jakuba, którego miłuje.
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie.
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Połączyli się władcy narodów *
z ludem Boga Abrahama,
Bo możni świata należą do Boga, *
On zaś jest najwyższy.

Ant. Radosnym głosem wykrzykujcie Bogu.

CZYTANIE
Tb 4, 15a. 16a.
18a. 19a

Czym sam się brzydzisz, nie czyń tego nikomu. Udzielaj twego chleba głodnemu, a szat swoich użycz nagim. Szukaj rady u każdego mądrego. W każdej chwili uwielbiaj Pana Boga i proś Go, aby drogi twoje były proste i aby doszły do skutku wszystkie twoje zamiary i pragnienia.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Nakłoń, Boże, moje serce do Twoich napomnień, * Pragnę zachowywać Twoje Prawo.
W. Nakłoń, Boże, moje serce do Twoich napomnień, / Pragnę zachowywać Twoje Prawo.
K. Prowadź mnie ścieżką Twoich przykazań.
W. Pragnę zachowywać Twoje Prawo.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Nakłoń, Boże, moje serce do Twoich napomnień, / Pragnę zachowywać Twoje Prawo.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Okaż nam, Panie, miłosierdzie * i wspomnij na swe święte przymierze.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Okaż nam, Panie, miłosierdzie / i wspomnij na swe święte przymierze.

PROŚBY

Składajmy dzięki i uwielbienie Chrystusowi za to, że w swej dobroci nazywa braćmi tych, których uświęca. Zanośmy do Niego wspólne błagania:
Uświęcaj, Panie, wszystkich swoich braci.

Spraw, abyśmy z czystym sercem rozpoczęli ten dzień ku czci Twego zmartwychwstania
- i uczynili go miłym Tobie przez nasze postępowanie.
Uświęcaj, Panie, wszystkich swoich braci.

Ty nam dajesz nowy dzień jako znak swej miłości,
- dopomóż, abyśmy go przeżyli ku Twojej chwale.
Uświęcaj, Panie, wszystkich swoich braci.

Naucz nas dzisiaj dostrzegać Twoją obecność we wszystkich ludziach
- i znajdować Cię zwłaszcza w strapionych i ubogich.
Uświęcaj, Panie, wszystkich swoich braci.

Daj, abyśmy dzisiaj zachowali pokój ze wszystkimi ludźmi
- i nikomu złem za zło nie odpłacali.
Uświęcaj, Panie, wszystkich swoich braci.
Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże, nasz Zbawicielu, z Ciebie narodziliśmy się jako dzieci światłości, ąwysłuchaj nasze modlitwy i spraw, abyśmy żyjąc w Twoim świetle i kierując się prawdą * mogli być Twoimi świadkami wobec ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Środa
I tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

1 Teraz wzywamy Ciebie, Duchu,
Coś równy w Bóstwie Ojcu z Synem,
Przyjdź i napełnij nasze serca
Ożywczym światłem swojej łaski.
2 Słowa, uczynki, myśl i wola
Niech z mocą głoszą Twoją chwałę,
Miłość niech jasnym ogniem płonie,
By mogła objąć wszystkich ludzi.
3 Daj nam przez Ciebie poznać Ojca
I Jego Syna Jedynego;
Z wiarą niezłomną wyznajemy,
Że Ty pochodzisz od Nich Obu. Amen.

Południowa

1 Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie.
2 Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Popołudniowa

1 Stwórco potężny wszystkich rzeczy,
Wśród przemian świata Tyś niezmienny,
Światłem i czasem rządzisz mądrze
Następstwo godzin ustalając.
2 Wieczór napełnij swoim blaskiem,
By mroki nie zgasiły życia;
Kiedy zaś przyjdzie śmierć spokojna,
Doprowadź nas do wiecznej chwały.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Błogosławiony jesteś, Panie, * naucz mnie swoich ustaw.
Psalm 119, 9-16
II (Bet)
Prawo Boże moją mądrością

Jak zachowa młodzieniec swoją drogę w czystości? *
Przestrzegając słów Twoich, Panie.
Z całego serca swego szukam Ciebie, *
nie daj mi odejść od Twoich przykazań.
W sercu swoim zachowuję Twe słowa, *
aby nie zgrzeszyć przeciw Tobie.
Błogosławiony jesteś, Panie, *
naucz mnie swoich ustaw.
Opowiadam moimi wargami *
wszystkie wyroki ust Twoich.
Więcej się cieszę z drogi wskazanej przez Twe napomnienia *
niż z wszelkiego bogactwa.
Będę rozważał Twe postanowienia, *
rozmyślał o Twoich drogach.
Będę się radował z Twoich ustaw *
i słów Twoich nie zapomnę.

Ant. Błogosławiony jesteś, Panie, / naucz mnie swoich ustaw.
2 ant.Panie, umocnij moje kroki * na Twoich ścieżkach.
Psalm 17
Prośba o wyzwolenie od wroga
Jezus za dni ciała swego... zanosił gorące prośby i został wysłuchany (Hbr 5, 7)
I

Rozważ, Panie, moją słuszną sprawę, ą
usłysz me wołanie, *
wysłuchaj modlitwy moich warg nieobłudnych.
Niech wyrok o mnie wyjdzie od Ciebie; *
Twoje oczy widzą to, co sprawiedliwe.
Choćbyś badał moje serce i przyszedł do mnie nocą, ą
i doświadczał mnie ogniem, *
nieprawości we mnie nie znajdziesz.
Nie zgrzeszyły moje usta ludzkim obyczajem, *
według słowa warg Twoich strzegłem drogi prawa.
Moje kroki mocno trzymały się Twych ścieżek, *
nie zachwiały się moje stopy.
Wołam do Ciebie, bo Ty mnie, Boże, wysłuchasz, *
nakłoń ku mnie swe ucho, usłysz moje słowo.
Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, *
Zbawco tych, którzy się chronią przed wrogiem pod Twoją prawicę.
Strzeż mnie jak źrenicy oka, *
ukryj mnie w cieniu Twych skrzydeł,
Przed występnymi, którzy gwałt mi zadają, *
przed śmiertelnymi wrogami, co otaczają mnie zewsząd.

Ant. Panie, umocnij moje kroki na Twoich ścieżkach.
3 ant.Powstań, Panie, * ratuj moje życie.
II

Zamykają swe nieczułe serca, *
ich usta przemawiają butnie.
Okrążają mnie teraz ich kroki, *
śledzą oczyma, by mnie powalić na ziemię.
Są jak lew dyszący za zdobyczą, *
jak młody lew zaczajony w zasadzce.
Powstań, Panie, drogę mu zastąp i powal, *
swoim mieczem wyzwól me życie od grzesznika,
A Twoją ręką, Panie, wybaw mnie od ludzi, *
których udziałem jest to życie.
Ich brzuch napełniasz Twoim dostatkiem, ą
synowie ich jedzą do syta, *
a nadmiar zostawiają swoim małym dzieciom.
A ja w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, *
ze snu powstając nasycę się Twoim widokiem.

Ant. Powstań, Panie, ratuj moje życie.

Przedpołudniowa


CZYTANIE
1 P 1, 13-14

Przepasawszy biodra waszego umysłu, bądźcie trzeźwi, miejcie doskonałą nadzieję na łaskę, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa. Bądźcie jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi.
K. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie.
W. Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, Ojcze święty, wierny Boże, ą Ty zesłałeś obiecanego Ducha, aby zgromadzić w jedno ludzi, przez grzech rozproszonych, * naucz nas współdziałać w budowaniu jedności i pokoju na świecie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Południowa


CZYTANIE
1 P 1, 15-16

W całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.
K. Niech Twoi kapłani odzieją się w sprawiedliwość.
W. A Twoi wyznawcy niech śpiewają z radości.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, miłosierny Boże, Ty w południe dajesz nam chwilę wytchnienia, ą wejrzyj łaskawie na rozpoczęte przez nas prace, * napraw popełnione błędy i doprowadź wszystko do końca zgodnie z Twoją wolą. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Popołudniowa


CZYTANIE
Jk 4, 7-8a. 10

Bądźcie poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was. Przystąpcie bliżej do Boga, to i On zbliży się do was. Uniżcie się przed Panem, a On was wywyższy.
K. Oczy Pana zwrócone na bogobojnych.
W. Na tych, którzy oczekują Jego łaski.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, Jezu Chryste, Ty dla zbawienia ludzi wyciągnąłeś ręce na krzyżu, ą spraw, aby nasze czyny podobały się Tobie * i głosiły w świecie Twoje dzieło odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Środa
I tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 O najświętszy Boże w niebie,
Który cały obszar ziemi
Barwisz blaskiem płomienistym
I powiększasz jego piękno.
2 Zapaliłeś dnia czwartego
Żar promienny tarczy słońca;
Ustaliłeś bieg księżyca
I dla gwiazd bezpieczne drogi.
3 Rozdzieliłeś dzień od nocy
Kładąc im granice trwania,
Oznaczyłeś też miesiące
Stałym znakiem ich początku.
4 Racz oświecić ludzkie serca,
Obmyć z brudu nasze myśli,
Skruszyć ciężkie więzy grzechów
I zniweczyć brzemię winy.
5 Spraw to, Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Pan moim światłem i zbawieniem moim, * kogo miałbym się lękać? ą
Psalm 27
Bóg moim światłem

I
Oto przybytek Boga z ludźmi(Ap 21, 3)
Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
ą Pan obrońcą mego życia, *
przed kim miałbym czuć trwogę?
Gdy mnie osaczają złoczyńcy, *
którzy chcą mnie pożreć,
Oni sami, moi wrogowie i nieprzyjaciele, *
chwieją się i padają.
Nawet gdy wrogowie staną przeciw mnie obozem, *
moje serce nie poczuje strachu.
Choćby napadnięto mnie zbrojnie, *
nawet wtedy ufność swą zachowam.
O jedno tylko Pana proszę i o to zabiegam, ą
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu *
po wszystkie dni mego życia,
Abym kosztował słodyczy Pana, *
stale się radował Jego świątynią.
W namiocie swoim mnie ukryje *
w chwili nieszczęścia,
Schowa w głębi przybytku, *
na skałę mnie wydźwignie.
Teraz wysoko podnoszę głowę nad nieprzyjaciół, *
którzy mnie osaczają.
Złożę w Jego przybytku radosne ofiary, *
zaśpiewam i zagram psalm Panu.

Ant. Pan moim światłem i zbawieniem moim, / kogo miałbym się lękać?
2 ant.Będę szukał oblicza Twego, Panie, * nie zakrywaj przede mną swojej twarzy.
II
Niektórzy wystąpili i zeznali fałszywie przeciw Jezusowi (Mt 14, 57)
Usłysz, Panie, kiedy głośno wołam, *
zmiłuj się nade mną i mnie wysłuchaj.
O Tobie mówi serce moje: ą
"Szukaj Jego oblicza!" *
Będę szukał oblicza Twego, Panie.
Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy, *
nie odtrącaj w gniewie Twego sługi.
Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj *
i nie opuszczaj mnie, Boże, mój Zbawco.
Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, *
to jednak Pan mnie przygarnie.
Naucz mnie swojej drogi, Panie, ą
prostą prowadź mnie ścieżką, *
aby nie zwiedli mnie moi wrogowie.
Nie wydawaj mnie na łaskę nieprzyjaciół moich, ą
bo przeciw mnie powstali kłamliwi świadkowie *
i ci, którzy dyszą gwałtem.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.

Ant. Będę szukał oblicza Twego, Panie, / nie zakrywaj przede mną swojej twarzy.
3 ant.Chrystus, pierworodny z całego stworzenia, * ma pierwszeństwo we wszystkim.
Pieśń (Kol 1, 11c-20)
Chrystus początkiem całego stworzenia i zmartwychwstania

Z radością dziękujcie Ojcu, ą
który was uczynił godnymi uczestnictwa *
w dziale świętych w światłości.
On uwolnił nas spod władzy ciemności ą
i przeniósł nas do królestwa *
swego Syna umiłowanego.
W Nim mamy odkupienie, *
odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego, *
Pierworodnym z całego stworzenia,
Bo w Nim wszystko zostało stworzone, *
i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi;
Byty widzialne i niewidzialne, *
czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze.
Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone; *
On jest przed wszystkim i w Nim wszystko ma istnienie.
On jest Głową Ciała, czyli Kościoła, *
i On jest Początkiem,
Pierworodnym spośród umarłych, *
by sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim.
Bóg zechciał bowiem, by w Nim zamieszkała cała Pełnia *
i aby przez Niego znów pojednać wszystko ze sobą:
To, co na ziemi, i to, co w niebiosach, *
wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

Ant. Chrystus, pierworodny z całego stworzenia, / ma pierwszeństwo we wszystkim.

CZYTANIE
Jk 1, 22. 25

Wprowadzajcie słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Kto pilnie rozważa doskonałe Prawo wolności i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Słowo Twoje, Panie, * Jest radością mojego serca.
W. Słowo Twoje, Panie, / Jest radością mojego serca.
K. Twoja prawda trwa na wieki.
W. Jest radością mojego serca.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Słowo Twoje, Panie, / Jest radością mojego serca.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, * a Jego imię jest święte.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, / a Jego imię jest święte.

PROŚBY

Niech we wszystkim będzie uwielbione imię Pana, który nieskończoną miłością darzy swój lud wybrany. Zanośmy do Niego naszą modlitwę:
Okaż nam, Panie, że jesteś Miłością.

Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele,
- zachowaj go od zła i utwierdź w swojej miłości.
Okaż nam, Panie, że jesteś Miłością.

Spraw, aby wszystkie narody poznały Ciebie, jedynego Boga,
- i Twojego Syna, którego posłałeś.
Okaż nam, Panie, że jesteś Miłością.

Udzielaj naszym bliskim wszelkiego dobra,
- obdarz ich błogosławieństwem i wiecznym życiem.
Okaż nam, Panie, że jesteś Miłością.

Przynieś pociechę tym, których przygniata ciężar pracy,
- weź w obronę pogardzanych.
Okaż nam, Panie, że jesteś Miłością.

Okaż miłosierdzie tym, którzy dzisiaj odeszli ze świata,
- przyjmij ich łaskawie do swego królestwa.
Okaż nam, Panie, że jesteś Miłością.

Ojcze nasz,

MODLITWA

Wszechmogący Boże, Ty jesteś niezmienny, ąwysłuchaj nasze modlitwy i strzeż nas w dzień i w nocy, *abyśmy wśród zmiennych kolei życia w Tobie znajdowali oparcie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Czwartek
I tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)

Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / bo On jest naszym Bogiem.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / bo On jest naszym Bogiem.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / bo On jest naszym Bogiem.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / bo On jest naszym Bogiem.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / bo On jest naszym Bogiem.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / bo On jest naszym Bogiem.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / bo On jest naszym Bogiem.

Czwartek
I tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Chryste, pokornie prosimy,
Wysłuchaj naszą modlitwę,
Spraw, aby złuda tej ziemi
Nie mogła stłumić w nas wiary.
2 Chroń nas od myśli bezbożnych,
Niech zazdrość serca nie rani,
Obroń przed zemsty pragnieniem,
Nad złem niech dobro zwycięży.
3 Miłość, co nie zna obłudy,
Niech będzie więzią pokoju;
Wiara niech świeci płomieniem
Czystości nienaruszonej.
4 Chryste, nasz Królu łagodny,
Niech Tobie z Ojcem i Duchem
Będzie podzięka i chwała
Przez całą wieczność bez końca. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Słowo Pana jest tarczą * dla wszystkich, którzy się u Niego chronią.
Psalm 18, 31-51
Dziękczynienie
Jeśli Bóg jest z nami, któż przeciwko nam? (Rz 8, 31)
IV

Droga Boża jest nieskalana, ą
słowo Pana wypróbowane w ogniu. *
On tarczą dla wszystkich, którzy się u Niego chronią.
Bo któż jest Bogiem prócz Pana *
lub kto jest opoką prócz naszego Boga?
Bóg, który przepasał mnie mocą *
i nienaganną uczynił mą drogę.
On dał moim nogom rączość łani *
i umieścił mnie na wzgórzach.
On me ręce wyćwiczył do bitwy, *
a ramiona do napinania spiżowego łuku.

Ant. Słowo Pana jest tarczą / dla wszystkich, którzy się u Niego chronią.
2 ant.Wspomogła mnie, Panie, * Twoja prawica.
V

Dałeś mi swą tarczę, aby mnie ocalić, ą
wspomogła mnie Twoja prawica *
i wielkim mnie uczyniła troskliwość Twoja.
Poszerzyłeś drogę dla moich kroków *
i stopy moje się nie zachwiały.
Ścigałem mych wrogów i dopadłem, *
i nie wróciłem, póki nie zginęli.
Starłem ich i nigdy już się nie podźwigną, *
upadli pod moje stopy.
Przepasałeś mnie mocą do bitwy, *
a oporni zgięli się przede mną.
Wrogów moich zmusiłeś do ucieczki, *
tych, którzy mnie nienawidzą, spotkała zatrata.
Wołali, lecz nie było komu ich ratować, *
wołali do Pana, lecz ich nie wysłuchał.
Jak proch na wietrze ich rozrzuciłem, *
zdeptałem ich jak uliczne błoto.
Wybawiłeś mnie od zbuntowanego ludu, *
ustanowiłeś mnie głową narodów.
Służył mi lud, którego nie znałem, ą
był mi posłuszny na pierwsze wezwanie, *
schlebiali mi cudzoziemcy.
Cudzoziemcy upadli na duchu *
i wyszli, drżąc, ze swoich warowni.

Ant. Wspomogła mnie, Panie, / Twoja prawica.
3 ant.Niech żyje Pan, * niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca.
VI

Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka, *
niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca,
Bóg, który mnie pomścił i poddał mi narody, *
który mnie wybawił od nieprzyjaciół,
Wyniósł ponad wrogów *
i ocalił od gwałtownika.
Przeto będę Cię, Panie, chwalił wśród narodów *
i pieśnią wysławiał Twoje imię.
Ty dałeś wielkie zwycięstwo królowi ą
i łaską obdarzyłeś Dawida, Twego pomazańca, *
i jego potomstwo na wieki.

Ant. Niech żyje Pan, / niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca.

K. Otwórz, Panie, moje oczy.
W. Abym podziwiał Twoje Prawo.

Czwartek
I tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Syracydesa
42, 15 - 43, 12
Chwała Boża w stworzeniu

Wspominać będę dzieła Pana i opowiadać będę to, co widziałem. Na słowa Pana powstały dzieła Jego. Jak słońce świecąc patrzy na wszystkie rzeczy, tak chwała Pana napełnia Jego dzieło. Nie jest dane świętym Pana, by mogli opowiedzieć wszystkie godne podziwu dzieła Jego, które Pan Wszechmocny utwierdził, aby wszystko mocno stanęło ku Jego chwale.
On zbadał przepaści i serca ludzkie i wszystkie ich knowania poznał, albowiem Najwyższy posiada całą wiedzę i przewiduje najdalszą przyszłość. Ogłasza to, co minęło, i to, co będzie, i odsłania ślady ukrytych rzeczy. Żadna myśl nie ujdzie Jego uwagi i nie ukryje się przed Nim ani jedno słowo.

On ustawił w pięknym porządku wielkie dzieła swej mądrości, ponieważ istnieje przed wiekami i na wieki, a nic Mu nie będzie dodane ani odjęte i nie potrzebuje żadnego doradcy. Jakże godne ukochania są wszystkie Jego dzieła, i zaledwie iskierką są te, które poznajemy. Wszystko to żyje i trwa na wieki i w każdej potrzebie wszystko jest Mu posłuszne. Wszystko idzie parami, jedno naprzeciw drugiego i nie mają żadnego braku; przez jedno umacnia dobro drugiego, a któż się nasyci patrząc na Jego chwałę?

Wspaniałość wysokości, sklepienie o przezroczystej jasności, tak wygląda niebo - przepiękny widok. Widok wschodzącego słońca mówi nam, że jest ono czymś najbardziej godnym podziwu, dziełem Najwyższego. W południe wysusza ono ziemię, a któż może wytrzymać jego upał? Jak rozżarza się podmuchem piec przy pracach wymagających żaru, tak słońce trzy razy mocniej rozpala góry, wydaje ognistą parę, a świecąc promieniami, oślepia oczy. Wielki jest Pan, który je uczynił i na którego rozkaz spieszy się ono w swoim biegu.

Księżyc też świeci zawsze w swojej porze, aby ustalać czas i być wiecznym znakiem. Księżyc wyznacza dni świąt, to źródło światła, które się zmniejsza osiągnąwszy pełnię. Miesiąc od niego ma swoje imię. Zwiększając się dziwnie wśród odmian, jest latarnią obozową wojska na wysokościach, świecącą na sklepieniu niebieskim.

Wspaniałość gwiazd jest pięknością nieba, błyszczącą ozdobą na wysokościach Pana. Na polecenie Świętego trzymają się Jego wyroku i nie nużą się odbywaniem swych straży.

Patrz na tęczę i wychwalaj Tego, kto ją uczynił, nadzwyczaj piękna jest w swoim blasku: otacza niebo kręgiem wspaniałym, a napięły ją ręce Najwyższego.

RESPONSORIUM
Ap 4, 11; por. Est 4, 17c

W. Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, ą odebrać chwałę i cześć, i moc, * Boś Ty stworzył wszystko, / a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone.
K. Ty stworzyłeś wszystko, niebo i ziemię, i wszystko, co na niej pod niebem godne jest podziwu, Ty jesteś Panem wszystkiego. W. Boś Ty stworzył wszystko, / a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone.


II CZYTANIE

Z mowy św. Atanazego, biskupa, Przeciw poganom
(nr 40-42)
Słowo Ojca wszystkim zarządza, wszystko porządkuje i w sobie zawiera

Ojciec Jezusa Chrystusa jest daleko świętszy i doskonalszy od wszystkich stworzeń. Jako najlepszy Sternik dzięki swej mądrości i Słowu, to jest za pośrednictwem Chrystusa Pana Zbawiciela, prowadzi, porządkuje i sprawia wszystko i wszędzie dla naszego zbawienia według swej świętej woli. Świat przeto, tak jak został stworzony i jakim go oglądamy, jest dobry, albowiem Bóg tak chciał i nikt nie może temu zaprzeczyć. Jeśliby bowiem całe stworzenie poruszało się bez celu i świat toczył się na oślep, słusznie można by powątpiewać w to, co powiedzieliśmy. Skoro jednak został założony mądrze, rozumnie i roztropnie, jeśli przyozdobiony został wszelkim pięknem, zatem stworzycielem i wprowadzającym ład nie może być nikt inny, jak tylko Słowo Boga.

Mówię tu o osobie Słowa, które od dobrego Boga pochodzi, które jest Bogiem wszystkich rzeczy, żywym i działającym. Jest różne od wszystkich stworzeń. Jest jedynym, właściwym Słowem dobrego Ojca. Poprzez swą mądrość oświeca stworzony przez siebie świat. Jest dobrym Słowem dobrego Ojca; wprowadziło porządek w stworzenia i łącząc ze sobą przeciwstawne elementy, utworzyło doskonałą harmonię. Jest jedynym i dobrym Bogiem, który od Ojca, jako źródła dobra, pochodzi. Wszystko przyozdabia, porządkuje i obejmuje.

Ten, który dokonał wszystkiego przez swe odwieczne Słowo i dał wszystkim stworzeniom właściwą im naturę, nie chciał, aby podlegały ślepym prawom, aby zostały unicestwione. W swojej dobroci i za pośrednictwem Słowa, które także jest Bogiem, rządzi i podtrzymuje cały świat. W ten sposób stworzenie, oświecane prowadzeniem Słowa, opatrznością i porządkowaniem, może się ostać i trwać bezpiecznie. Co więcej, staje się uczestnikiem prawdziwego Słowa Ojca i jest podtrzymywane przezeń w istnieniu. W ten sposób stworzenie nie przestaje istnieć, co nastąpiłoby nieuchronnie, gdyby przez Słowo nie było zachowywane. Albowiem jak pouczają nas w Piśmie świętym słudzy prawdy: "On jest obrazem niewidzialnego Boga, pierworodnym wśród wszelkiego stworzenia", ponieważ w Nim i przez Niego wszystko istnieje, rzeczy widzialne i niewidzialne. On też jest Głową Kościoła.

Tak więc wszechmocne i najświętsze Słowo, które wszystko przenika, wszędzie rozlewa swą moc, wszystkie stworzenia widzialne i niewidzialne oświeca swym blaskiem, wszystko obejmuje sobą i zespala tak, iż nic nie pozostaje poza Jego mocą. Wszystko i wszędzie otrzymuje odeń życie i wszystko przezeń jest zachowywane, każda rzecz z osobna jak i wszystkie razem.

RESPONSORIUM
por. Prz 8, 22-30

W. Zanim Bóg stworzył ziemię, ą nim fundamenty jej zakreślił, / gdy jeszcze bezmiar wód nie istniał, * Zanim góry stanęły, / zrodził mnie Pan przed pagórkami.
K. Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, wszystko urządzając. W. Zanim góry stanęły, / zrodził mnie Pan przed pagórkami.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: ą daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
I tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Powstało słońce płomienne
I skłania serca do skruchy;
Już nie ma miejsca dla grzechu,
Gdy świadkiem czynów jest światło.
2 Niech wreszcie minie ślepota,
Co wiedzie nas do przepaści
I nasze kroki sprowadza
Na niebezpieczne bezdroża.
3 Niech jasność darzy pogodą
I nas uczyni czystymi,
Uchroni mowę od fałszu,
A myśl od mrocznych zamiarów.
4 Niech cały dzień tak upłynie,
By kłamstwa język nie głosił;
Niech nasze ręce, spojrzenia
I całe ciało nie grzeszą.
5 Bo Ten, co patrzy z wysoka,
Spogląda w każdej godzinie
I widzi nasze uczynki
Od świtu aż do wieczora.
6 Sławimy Ojca i Syna,
I Ducha, Dawcę pociechy;
Niech będzie chwała na wieki
Naszemu Bogu i Panu. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Zbudź się, harfo i cytro, * a ja obudzę jutrzenkę.
Psalm 57
Modlitwa poranna udręczonego
Ten psalm opiewa Mękę Pańską(św. Augustyn)
Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, *
u Ciebie moja dusza szuka schronienia.
Chronię się w cieniu Twych skrzydeł, *
dopóki nie minie klęska.
Wołam do Boga Najwyższego, *
do Boga, który wyświadcza mi dobro.
Niech ześle pomoc z nieba, niechaj mnie wybawi, ą
niech hańbą okryje tych, którzy mnie dręczą, *
niech ześle Bóg miłość i łaskę.
Między lwami spoczywam, *
co pożerają synów ludzkich.
Ich zęby są jak włócznie i strzały, *
a język jak miecz ostry.
Wznieś się, Boże, ponad niebiosa, *
nad całą ziemią Twoja chwała.
Zastawili sidła na moje nogi *
i pognębili moją duszę.
Przede mną dół wykopali *
i sami wpadli do niego.
Serce moje jest mocne, Boże, ą
mocne jest moje serce, *
zaśpiewam psalm i zagram.
Zbudź się, duszo moja, ą
zbudź, harfo i cytro, *
a ja obudzę jutrzenkę.
Będę Cię chwalił wśród ludów, Panie, *
zaśpiewam Ci psalm wśród narodów.
Bo Twoja łaska sięga aż do nieba, *
a wierność Twoja po chmury.
Wznieś się, Boże, ponad niebiosa, *
nad całą ziemią Twoja chwała.

Ant. Zbudź się, harfo i cytro, / a ja obudzę jutrzenkę.
2 ant.Pan mówi: * Błogosławieństwem mój lud się nasyci.
Pieśń (Jr 31, 10-14)
Szczęście wyzwolonego ludu
Jezus miał umrzeć, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno (J 11, 51. 52)
Słuchajcie, narody, słowa Pańskiego, *
głoście je na wyspach odległych i mówcie:
"Ten, który rozproszył Izraela, znów go zgromadzi *
i będzie nad nim czuwał jak pasterz nad swym stadem".
Pan bowiem uwolni Jakuba, *
wybawi go z ręki silniejszych od niego.
Przyjdą z weselem na szczyt Syjonu ą
i rozradują się błogosławieństwem Pana: *
zbożem, winem, oliwą, owcami i wołami.
Ich życie stanie się podobne do zroszonego ogrodu *
i już nigdy więcej sił im nie zabraknie.
Wtedy dziewica rozweseli się w tańcu, *
a młodzieńcy i starcy cieszyć się będą.
Smutek ich bowiem w radość zamienię, *
pocieszę i rozweselę po ich troskach.
Tłuszczem z ofiar obficie obdarzę kapłanów, *
i błogosławieństwem mój lud się nasyci.

Ant. Pan mówi: / Błogosławieństwem mój lud się nasyci.
3 ant.Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały * w mieście Boga naszego. ą
Psalm 48
Dziękczynienie wyzwolonego ludu
Uniósł mnie anioł na górę wielką i ukazał mi Miasto Święte, Jeruzalem (Ap 21, 10)
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały *
w mieście Boga naszego.
ą Święta Jego góra, wspaniałe wzniesienie, *
radością jest całej ziemi.
Góra Syjon, kres północy, *
jest miastem wielkiego Króla.
Bóg w zamkach swoich *
okazał się obroną.
Oto połączyli się królowie *
i wspólnie natarli.
Zaledwie ujrzeli, zdrętwieli, *
zmieszali się i uciekli.
Chwyciło ich drżenie, *
jak ból rodzącą kobietę,
Jak wiatr ze wschodu, *
który okręty z Tarszisz druzgocze.
Cośmy słyszeli, to i zobaczyli *
w mieście Pana Zastępów,
W mieście naszego Boga. *
Bóg je umacnia na wieki.
Rozważamy, Boże, łaskawość Twoją *
we wnętrzu Twej świątyni.
Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja ą
sięga po krańce ziemi. *
Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.
Niech się weseli góra Syjon, ą
niech się radują miasta Judy *
z powodu Twych wyroków.
Obejdźcie Syjon dokoła, *
policzcie jego wieże.
Przypatrzcie się jego murom, ą
zobaczcie jego warownie, *
by powiedzieć przyszłym pokoleniom,
Że Bóg jest naszym Bogiem na wieki *
i On nas będzie prowadził.

Ant. Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały / w mieście Boga naszego.

CZYTANIE
Iz 66, 1-2

Tak mówi Pan: Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Jakiż to dom możecie Mi wystawić i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie? Przecież moja ręka to wszystko uczyniła i do Mnie należy to wszystko - mówi Pan. Ale Ja patrzę na tego, który jest biedny i zgnębiony na duchu i który z drżeniem czci moje słowo.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Wołam z całego serca: * Wysłuchaj mnie, Panie.
W. Wołam z całego serca: / Wysłuchaj mnie, Panie.
K. Będę zachowywał Twoje Prawo.
W. Wysłuchaj mnie, Panie.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Wołam z całego serca: / Wysłuchaj mnie, Panie.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Służmy Panu w pobożności, * a wybawi nas od naszych nieprzyjaciół.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Służmy Panu w pobożności, / a wybawi nas od naszych nieprzyjaciół.

PROŚBY

Dzięki składajmy Chrystusowi, który nas obdarzył światłem dnia dzisiejszego, i zanośmy do Niego nasze błaganie:
Uświęć nas, Panie, swym błogosławieństwem.

Ty ofiarowałeś samego siebie za nasze grzechy,
- przyjmij nasze zamiary i czyny dnia dzisiejszego.
Uświęć nas, Panie, swym błogosławieństwem.

Ty uweselasz nasze oczy darem nowego poranka,
- rozjaśnij nasze serca swoją światłością.
Uświęć nas, Panie, swym błogosławieństwem.

Spraw, abyśmy dzisiaj byli życzliwi dla wszystkich
- i przez to Ciebie naśladowali.
Uświęć nas, Panie, swym błogosławieństwem.

Okaż nam, Panie, od rana swoje miłosierdzie,
- niech radość pochodząca od Ciebie będzie dziś naszą mocą.
Uświęć nas, Panie, swym błogosławieństwem.

Ojcze nasz,.
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, wieczorem, rano i w południe oddajemy Tobie chwałę i pokornie prosimy: ąusuń z naszych serc ciemności grzechu, *abyśmy doszli do prawdziwego światła: Jezusa Chrystusa. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Czwartek
I tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

1 Teraz wzywamy Ciebie, Duchu,
Coś równy w Bóstwie Ojcu z Synem,
Przyjdź i napełnij nasze serca
Ożywczym światłem swojej łaski.
2 Słowa, uczynki, myśl i wola
Niech z mocą głoszą Twoją chwałę,
Miłość niech jasnym ogniem płonie,
By mogła objąć wszystkich ludzi.
3 Daj nam przez Ciebie poznać Ojca
I Jego Syna Jedynego;
Z wiarą niezłomną wyznajemy,
Że Ty pochodzisz od Nich Obu. Amen.

Południowa

1 Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie.
2 Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Popołudniowa

1 Stwórco potężny wszystkich rzeczy,
Wśród przemian świata Tyś niezmienny,
Światłem i czasem rządzisz mądrze
Następstwo godzin ustalając.
2 Wieczór napełnij swoim blaskiem,
By mroki nie zgasiły życia;
Kiedy zaś przyjdzie śmierć spokojna,
Doprowadź nas do wiecznej chwały.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.


PSALMODIA

1 ant.Otwórz, Panie, moje oczy, * abym podziwiał Twoje Prawo.
Psalm 119, 17-24
III (Gimel)
Zachowanie prawa Bożego wśród przeciwności

Czyń dobrze swemu słudze, Panie, *
aby żył i przestrzegał słów Twoich.
Otwórz moje oczy, *
abym podziwiał Twoje Prawo.
Jestem tylko gościem na ziemi, *
przykazań swych nie kryj przede mną.
Słabnie wciąż moja dusza *
z tęsknoty do wyroków Twoich.
Zgromiłeś pysznych, *
przeklęci są odstępujący od Twych przykazań.
Oddal ode mnie szyderstwo i wzgardę, *
bo zachowuję Twoje napomnienia.
Chociaż zasiadają możni przeciw mnie spiskując, *
Twój sługa rozmyśla o Twoich ustawach,
Bo Twe napomnienia są moją rozkoszą, *
moimi doradcami Twoje ustawy.

Ant. Otwórz, Panie, moje oczy, / abym podziwiał Twoje Prawo.
2 ant.Prowadź mnie * w prawdzie Twojej, Panie.
Psalm 25
Ufność wśród niebezpieczeństw
Nadzieja zawieść nie może(Rz 5, 5)
I

Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę, *
Tobie ufam, Boże, niech zawód mnie nie spotka.
Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną, ą
nikt bowiem, kto Ci zawierzył, *
nie będzie zawstydzony.
Wstyd spotka wszystkich, którzy łamią wiarę *
idąc za marnością.
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, *
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, *
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Nie pamiętaj mi grzechów i win mej młodości, ą
lecz o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu, *
ze względu na dobroć Twą, Panie.
Dobry jest Pan i łaskawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
uczy ubogich dróg swoich.
Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski *
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Przez wzgląd na imię Twoje, Panie, *
wybacz mi winy, które są tak wielkie.

Ant. Prowadź mnie w prawdzie Twojej, Panie.
3 ant.Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, Panie, * bo jestem samotny i nieszczęśliwy.
II

Kto jest tym człowiekiem, który boi się Pana? *
Pan ukaże mu drogę wybraną.
Będzie opływał w szczęście, *
a jego potomstwo odziedziczy ziemię.
Bóg powierza swe zamiary swoim czcicielom *
i objawia im swoje przymierze.
Oczy moje są zawsze zwrócone ku Panu, *
bo On uwalnia moje nogi z sidła.
Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, *
bo jestem samotny i nieszczęśliwy.
Uwolnij moje serce od smutku, *
wyzwól mnie od udręki.
Spójrz na mój ból i utrapienie, *
wybacz mi wszystkie grzechy.
Zobacz, jak licznych mam nieprzyjaciół, *
jak zajadle mnie nienawidzą.
Strzeż mego życia i wybaw mnie, Panie, *
by nie spotkał mnie zawód, gdy uciekam się do Ciebie.
Niech prawość i niewinność będą mą obroną, *
skoro pokładam w Tobie nadzieję.
Boże, wybaw Izraela *
od wszystkich jego niedoli.

Ant. Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, Panie, / bo jestem samotny i nieszczęśliwy.

Przedpołudniowa

CZYTANIE
Am 4, 13

On to jest, który tworzy góry i stwarza wichry, myśli ludzkie poznaje, wywołuje jutrzenkę i ciemność, stąpa po wyżynach ziemi. Pan, Bóg Zastępów, jest imię Jego.
K. Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie.
W. Chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, o trzeciej godzinie zesłałeś Ducha Świętego na modlących się Apostołów, * daj nam dzisiaj udział w Jego łaskach. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Południowa

CZYTANIE
Am 5, 8

To Ten, który uczynił Plejady i Oriona, który przemienia ciemności w poranek, a dzień w noc zaciemnia, Ten, który wzywa wody morskie i rozlewa je po powierzchni ziemi - Pan jest imię Jego.
K. Przed Nim kroczą majestat i piękno.
W. A potęga i blask w Jego przybytku.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, w Tobie nie ma mroku ani ciemności, ą oświeć nas blaskiem swojego światła, * abyśmy poznali Twoje prawo i z radością kroczyli drogą przykazań. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Popołudniowa

CZYTANIE
Am 9, 6

Pan zbudował na niebiosach pałac wysoki, a sklepienie jego oparł o ziemię; nazywa wodę morzem i rozlewa ją na powierzchni ziemi, Pan - oto imię Jego.
K. Niebiosa głoszą chwałę Boga.
W. Dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wysłuchaj nasze modlitwy; ą daj nam naśladować przykład cierpliwości Twojego Syna * i naucz nas znosić wszelkie przeciwności w pokoju ducha. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Czwartek
I tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Sprawiłeś, Boże potężny,
Że woda dała początek
Stworzeniom, które w niej żyją,
A także ptakom powietrznym.
2 Choć wspólne łączy je źródło,
Gdzie indziej teraz mieszkają,
Bo jedne trwają w głębinach,
A drugie w niebo się wznoszą.
3 Zachowaj swoich wyznawców,
Obmytych Krwią odkupienia,
Od zła i grzesznych upadków,
Grożących śmiercią wieczystą.
4 Niech wina swoim ciężarem
Nikogo z nas nie przytłacza,
By duch nie uległ słabości
I pycha nim nie władała.
5 Niech Twoja dobroć to sprawi,
Wszechmocny Ojcze i Synu,
I Duchu, Dawco pociechy,
Gdy Boga w Trójcy wielbimy. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Panie, do Ciebie wołałem, * a Tyś mnie uzdrowił; / będę Cię sławił na wieki.
Psalm 30
Podzięka za wybawienie od śmierci
Chrystus po swoim chwalebnym zmartwychwstaniu składa Ojcu dzięki (Kasjodor)
Sławić Cię będę, Panie, bo mnie wybawiłeś *
i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.
Panie, Boże mój, do Ciebie wołałem, *
a Tyś mnie uzdrowił.
Panie, mój Boże, ą
z krainy umarłych wywołałeś moją duszę *
i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.
Śpiewajcie psalm, wszyscy miłujący Pana, *
i pamiętajcie o Jego świętości.
Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę, *
a Jego łaska przez całe życie.
Płacz nadchodzi z wieczora, *
a rankiem wesele.
Zbyt pewny byłem siebie mówiąc: *
"Nigdy się nie zachwieję".
Twoja wola uczyniła mnie górą obronną; *
gdy zakryłeś oblicze, ogarnęła mnie trwoga.
Do Ciebie wołałem, Panie, *
mojego Boga o miłosierdzie błagałem.
"Jaka korzyść z krwi mojej, *
gdy pójdę do grobu?
Czyż mój proch będzie Cię sławił *
albo głosił wierność Twoją?"
Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną, *
Panie, bądź moją pomocą.
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament, *
wór zdjąłeś ze mnie, obdarzyłeś radością,
Aby wciąż moje serce Tobie psalm śpiewało. *
Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki.

Ant. Panie, do Ciebie wołałem, a Tyś mnie uzdrowił; / będę Cię sławił na wieki.
2 ant.Szczęśliwy człowiek, * któremu Pan nie poczytuje winy.
Psalm 32
Szczęście uwolnionego od winy
Dawid wypowiada pochwałę człowieka, którego Bóg usprawiedliwił niezależnie od uczynków (Rz 4, 6)
Szczęśliwy człowiek, któremu nieprawość została odpuszczona, *
a jego grzech zapomniany.
Szczęśliwy ten, któremu Pan nie poczytuje winy, *
a w jego duszy nie kryje się podstęp.
Gdy milczałem, wysychały me kości *
wśród codziennych moich jęków.
Bo dniem i nocą ciążyła nade mną Twa ręka, *
z sił opadłem jak w czas letniej spiekoty.
Grzech wyznałem Tobie i nie skryłem mej winy. ą
Rzekłem: "Wyznaję mą nieprawość Panu", *
a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu.
Do Ciebie więc modlić się będzie każdy wierny, *
gdy znajdzie się w potrzebie.
Choćby nawet wezbrały wody, *
fale go nie dosięgną.
Ty jesteś moją ucieczką, wyrwiesz mnie z ucisku *
i dasz mi radość mego ocalenia.
"Będę cię uczył i wskażę drogę, którą pójdziesz, *
mój wzrok będzie czuwał nad tobą.
Ale nie bądź jak muł i koń bez rozumu, ą
można je okiełznać tylko wędzidłem, *
inaczej nie podejdą do ciebie".
Liczne są cierpienia grzesznika, *
ufających Panu łaska ogarnia.
Cieszcie się i weselcie w Panu, sprawiedliwi, *
radośnie śpiewajcie, wszyscy prawego serca!

Ant. Szczęśliwy człowiek, / któremu Pan nie poczytuje winy.
3 ant.Bóg dał Chrystusowi panowanie, chwałę i władzę, * a wszystkie ludy będą Mu służyły.
Pieśń (Ap 11, 17-18; 12, 10b-12a)
Sąd Boży

Dzięki Ci składamy, Panie, Boże wszechmogący, *
który jesteś i który byłeś,
Za to, że objąłeś Twoją wielką władzę *
i zacząłeś królować.
Rozgniewały się narody, ą
a gniew Twój nadszedł *
i czas sądu nad umarłymi,
Aby dano zapłatę Twoim sługom, *
prorokom i świętym,
I tym, którzy się boją Twojego imienia, *
małym i wielkim.
Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego *
i władza Jego Pomazańca.
Bo oskarżyciel naszych braci został strącony, *
ten, który dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym.
Oni zaś zwyciężyli dzięki krwi Baranka *
i dzięki słowu swojego świadectwa.
I nie umiłowali swego życia, *
lecz śmierć przyjęli.
Dlatego radujcie się, niebiosa, *
razem z waszymi mieszkańcami.

Ant. Bóg dał Chrystusowi panowanie, chwałę i władzę, / a wszystkie ludy będą Mu służyły.

CZYTANIE
1 P 1, 6-9

Radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń. Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa. Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć nie widzicie, przecież wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały wtedy, gdy osiągniecie cel waszej wiary, zbawienie dusz.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Strzeż nas, Panie, jak źrenicy oka. * Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.
W. Strzeż nas, Panie, jak źrenicy oka. / Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.
K. Wołamy do Ciebie, bo Ty nas wysłuchasz.
W. Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Strzeż nas, Panie, jak źrenicy oka. / Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Pan strącił władców z tronu, * a wywyższył pokornych.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Pan strącił władców z tronu, / a wywyższył pokornych.

PROŚBY

Wysławiajmy Boga, który nam udziela pomocy i podtrzymuje naszą nadzieję. Zanośmy do Niego pokorne błagania:
Pamiętaj, Panie, o swoich dzieciach.

Panie, Ty zawarłeś ze swoim ludem wieczne przymierze,
- daj, abyśmy zawsze pamiętali o Twoich wielkich dziełach.
Pamiętaj, Panie, o swoich dzieciach.

Utwierdzaj w swojej miłości wszystkich kapłanów,
- a swoich wiernych zachowaj w duchowej jedności i pokoju.
Pamiętaj, Panie, o swoich dzieciach.

Spraw, abyśmy zawsze w zjednoczeniu z Tobą budowali doczesną społeczność,
- aby nie był daremny wysiłek tych, którzy ją budują.
Pamiętaj, Panie, o swoich dzieciach.

Poślij robotników na swoje żniwo,
- aby Twoje imię było uwielbione między narodami.
Pamiętaj, Panie, o swoich dzieciach.

Wprowadź naszych zmarłych dobroczyńców i krewnych do społeczności świętych
- i nas przyłącz kiedyś do grona wybranych.
Pamiętaj, Panie, o swoich dzieciach.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże, Ty rozjaśniasz noc i sprawiasz, że po ciemnościach wschodzi światło, ą zachowaj nas tej nocy od pokus złego ducha, *abyśmy o świcie nowego dnia Tobie składali dziękczynienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Piątek
I tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)
Ant. Słuchajmy głosu Pana, / abyśmy weszli do obiecanej krainy spoczynku.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant. Słuchajmy głosu Pana, / abyśmy weszli do obiecanej krainy spoczynku.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant. Słuchajmy głosu Pana, / abyśmy weszli do obiecanej krainy spoczynku.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant. Słuchajmy głosu Pana, / abyśmy weszli do obiecanej krainy spoczynku.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant. Słuchajmy głosu Pana, / abyśmy weszli do obiecanej krainy spoczynku.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant. Słuchajmy głosu Pana, / abyśmy weszli do obiecanej krainy spoczynku.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Słuchajmy głosu Pana, / abyśmy weszli do obiecanej krainy spoczynku.

Piątek
I tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 O Chryste, wzniosła miłości,
Zamieszkaj w sercach pokornych,
Przeniknij skruchą, prosimy,
Uczucia, słowa i myśli.
2 Do Ciebie, Jezu, wznosimy
Modlitwy z wiarą niezłomną,
A Ty swą łaskę nam okaż
I przebacz grzeszne uczynki.
3 Nosimy znak Twój na czole,
Więc nas osłaniaj swym krzyżem
Przez Twoją śmierć uświęconym,
I zewsząd broń nas od złego.
4 O Chryste, Królu łagodny,
Niech Tobie z Ojcem i Duchem
Podzięka będzie i chwała
Przez całą wieczność bez końca. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Powstań, Panie, * i pośpiesz mi z pomocą.
Psalm 35, 1-2. 3c. 9-19. 22-23. 27-28
Wołanie o pomoc
Zebrali się... i odbyli naradę, żeby Jezusa podstępnie ująć i zabić (Mt 26, 3. 4)
I

Walcz, Panie, przeciw tym, którzy walczą ze mną, *
uderz na moich napastników!
Chwyć puklerz i tarczę ą
i powstań mi na pomoc. *
Powiedz mej duszy: "Jam twoim zbawieniem".
Dusza moja będzie radować się w Panu, *
z Jego pomocy będzie się weselić.
Powiedzą wszystkie kości moje: *
"Któż, Panie, podobny jest do Ciebie?
Ty wyrywasz biedaka z rąk silniejszego, *
nędzarza i biedaka z mocy grabieżcy".
Powstali fałszywi świadkowie, *
pytali o to, czego nie wiem.
Złem płacili za dobro, *
czyhali na moje życie.

Ant. Powstań, Panie, i pośpiesz mi z pomocą.
2 ant.Boże, wystąp w obronie mej sprawy, * bo jesteś potężny.
II

Gdy oni chorowali, wkładałem wór pokutny ą
i umartwiałem się postem, *
jednak moja modlitwa była bezskuteczna.
Chodziłem smutny jak po stracie przyjaciela lub brata, *
jak ten, co opłakuje matkę, uginałem się z żalu.
Lecz kiedy się chwieję, z radością się zbiegają, *
schodzą się przeciw mnie obcy, których nie znam.
Szarpią mnie bez przyczyny, ą
napastują i szydzą ze mnie, *
zgrzytają przeciw mnie zębami.

Ant. Boże, wystąp w obronie mej sprawy, / bo jesteś potężny.
3 ant.Język mój cały dzień * będzie głosił sprawiedliwość Twoją.
III

Jak długo, Panie, będziesz na to patrzeć? ą
Ratuj moją duszę od zagłady, *
lwom odbierz jedyne me życie!
Będę Ci dziękował w wielkim zgromadzeniu, *
będę Cię chwalił wśród licznego ludu.
Niech się nie śmieją ze mnie zakłamani wrogowie, ą
którzy nienawidzą mnie bez przyczyny *
i dają sobie znaki oczyma.
Widziałeś, Panie, więc nie milcz dłużej, *
Panie, nie bądź ode mnie daleko!
Przebudź się, wystąp w obronie mego prawa, *
w mej sprawie, mój Boże i Panie.
A sprzyjający mej sprawie niech się radują i cieszą, ą
i mówią zawsze: "Pan jest wielki, *
który chce pomyślności swojego sługi".
A język mój będzie głosił sprawiedliwość Twoją *
i cały dzień Twoją chwałę.

Ant. Język mój cały dzień będzie głosił sprawiedliwość Twoją.

K. Synu mój, przestrzegaj słów moich.
W. Strzeż mych nakazów, a żyć będziesz.

Piątek
I tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Syracydesa
43, 13-33
Chwała Boża w stworzeniu

Rozkazem swoim rzuca On błyskawice i szybko wysyła pioruny, sługi swego sądu. Przez Niego również otwierają się skarbce i wylatują chmury jak ptaki. Swą potęgą wzmacnia chmury i bryły gradu zostają drobno pokruszone. Na widok Jego zatrzęsły się góry, a na rozkaz woli Jego wieje wiatr południowy. Głos Jego grzmotu karci ziemię jak nawałnica wiatru północnego i kłębowisko wichru. Rozrzuca On śnieg jak osiadające ptaki, a jego opad jak chmura szarańczy. Piękność jego bieli zadziwia oko, a takim opadem zachwyca się serce. On szron jak sól rozsiewa po ziemi, który marznąc jeży się ostrymi kolcami. Gdy mroźny wiatr północny zawieje, ścina się lód na wodzie i kładzie się na całym zbiorniku wód, przyodziewając go jakby pancerzem. Wicher objada góry, wypala step i jak ogień pożera świeżą zieleń. Nagle lekarstwem na to staje się mgła, a po upale rosa spadająca - pocieszeniem. Według swej myśli On ujarzmił odmęty wód i osadził na nich wyspy.

Ci, którzy pływają po morzu, opowiadają o jego niebezpieczeństwach, i dziwimy się temu, co słyszą nasze uszy. A tam, tak nadzwyczajne i dziwne dzieła, rozmaitość wszystkich zwierząt i świat potworów morskich!

Dzięki Niemu też Jego posłaniec będzie miał szczęśliwą drogę, bo słowo Jego wszystko układa. Wiele moglibyśmy mówić, ale do końca byśmy nie doszli, zakończeniem zaś mów niech będzie: "On jest wszystkim!" Jeżeli zechcemy jeszcze Go chwalić, gdzie siłę znajdziemy: Jest On bowiem większy niż wszystkie Jego dzieła. Panem jest straszliwym i bardzo wielkim, a przedziwna Jego potęga.

Gdy wychwalać będziecie Pana, wywyższajcie Go, ile tylko możecie, albowiem i tak będzie jeszcze wyższy, a gdy Go wywyższać będziecie, pomnóżcie siły, nie ustawajcie, bo i tak nie dojdziecie do końca.

Któż Go widział i mógł to opowiedzieć i któż Go tak wysławił, jak tego jest godzien? Istnieje wiele tajemnic jeszcze większych niż te, widzimy bowiem tylko nieliczne Jego dzieła. Pan bowiem uczynił wszystko, a bogobojnym dał mądrość.


RESPONSORIUM
por. Syr 43, 27. 28

W. Wychwalając Boga, ą wiele moglibyśmy mówić, / ale do końca byśmy nie doszli. * Zakończeniem więc mów niech będzie: / On jest wszystkim.
K. Jeżeli zechcemy jeszcze Go chwalić, gdzie siłę znajdziemy? Jest On bowiem większy niż wszystkie Jego dzieła. W. Zakończeniem więc mów niech będzie: / On jest wszystkim.


II CZYTANIE

Z mowy św. Atanazego, biskupa, Przeciw poganom
(nr 42-43)
Dzięki Słowu Boży ład panuje we wszechświecie

Nic nie istnieje ani nie powstaje, co nie istniałoby ani zostało dokonane w Słowie i przez Słowo, jak to naucza święty Jan: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nie stało się nic".

Podobnie jak artysta, za pomocą dobrze nastrojonej cytry, łącząc umiejętnie dźwięki niskie, wysokie, średnie i inne tworzy jedną melodię, tak też i Mądrość Boża dzierżąc w swych dłoniach wszechświat cały niby cytrę, łączy byty ziemskie, nadziemne i niebieskie, zestawia całość z poszczególnymi częściami, wszystkim kieruje swą wolą i rozkazem. W ten sposób tworzy jeden świat i jeden porządek świata pełen harmonii i piękna. To samo Słowo Boga, które pozostaje nieporuszone u Ojca, wszystko porusza stosownie do natury rzeczy, a zgodnie z wolą Ojca. Wszystkie stworzenia od Niego otrzymują życie i wyznaczone naturą trwanie oraz przez Niego tworzą podziwu godną prawdziwie Bożą harmonię.

Aby rzecz tak wielką zrozumieć za pomocą obrazu, posłużymy się przykładem chóru złożonego z wielu śpiewaków. Podobnie jak w chórze, złożonym z wielu ludzi, mężczyzn i chłopców, niewiast, starców i młodzieży, wszyscy pod kierownictwem jednego przewodnika śpiewają zgodnie ze swymi naturalnymi i nabytymi umiejętnościami: mężczyzna jak mężczyzna, chłopiec jak chłopiec, starzec jak starzec, młodzieniec jak młodzieniec, wszyscy jednak wykonują jedną melodię. Albo też podobnie jak dusza ludzka porusza równocześnie zmysły uwzględniając całą różnorodność ich działań, tak iż jeden i ten sam przedmiot wywołuje odmienny odzew: oko widzi, ucho słyszy, ręka dotyka, smak i powonienie czują, a także inne członki spełniają własne czynności, jak na przykład nogi chodzą; tak też to właśnie dokonuje się w całym stworzeniu. Porównanie jest wprawdzie niedoskonałe i należy je umieć zastosować do rzeczywistości wyższego rzędu.

Tak więc jednym poruszeniem woli wszystko dokonuje się jednocześnie; rzecz każda działa według swej własnej natury, a wszystkie razem urzeczywistniają jeden porządek.

RESPONSORIUM
por. Tb 12, 6. 18. 20

W. Uwielbiajcie Boga ą i wysławiajcie Go przed wszystkimi żyjącymi * Za dobrodziejstwa, które wam wyświadczył.
K. Jego uwielbiajcie przez wszystkie dni, Jemu hymn śpiewajcie i rozgłaszajcie Jego cuda. W. Za dobrodziejstwa, które wam wyświadczył.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: ą daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Piątek
I tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Wieczysta chwało niebiosów,
Bezmierna ludzi nadziejo,
W jasności z Ojca zrodzony
I Synu czystej Dziewicy,
2 Wstających dźwignij swą ręką,
Niech trzeźwy umysł się zbudzi,
By cześć należną i dzięki
Z zapałem Bogu oddawać.
3 Promienna wstała jutrzenka
I nowy dzień zapowiada,
Niech nocne znikną ciemności,
A Ty nas oświeć swym blaskiem.
4 Ten blask niech dusze napełni
I mroki świata rozproszy,
Zachowa serca w czystości
Do kresu życia naszego.
5 Niech wiara najpierw zapuści
Korzenie w duszy spragnionej,
Niech po niej wzrośnie nadzieja
I wyda owoc miłości.
6 O Chryste, Królu łagodny,
Niech Tobie z Ojcem i Duchem
Podzięka będzie i chwała
Przez całą wieczność bez końca. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Przyjmiesz, Panie, prawe ofiary * na Twoim ołtarzu.
Psalm 51
Błaganie pokutnika
Odnówcie się duchem w waszym myśleniu i przyobleczcie nowego człowieka (Ef 4, 23-24)
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź nieprawość moją.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość moją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku *
i prawy w swoim sądzie.
Oto urodziłem się obciążony winą *
i jako grzesznika poczęła mnie matka.
A Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, *
naucz mnie tajemnic mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, *
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
Spraw, abym usłyszał radość i wesele, *
niech się radują kości, które skruszyłeś.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów *
i zmaż wszystkie moje przewinienia.
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich *
i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Uwolnij mnie, Boże, od kary za krew przelaną, ą
Boże, mój Zbawco, *
niech sławi mój język sprawiedliwość Twoją.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, *
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci, *
odbuduj mury Jeruzalem.
Wtedy przyjmiesz prawe ofiary: dary i całopalenia, *
wtedy składać będą cielce na Twoim ołtarzu.

Ant. Przyjmiesz, Panie, prawe ofiary / na Twoim ołtarzu.
2 ant.Dzięki Panu całe potomstwo Izraela * otrzyma sprawiedliwość i osiągnie chwałę.
Pieśń (Iz 45, 15-25)
Niech wszystkie narody nawrócą się do Boga
Na imię Jezusa niech zegnie się wszelkie kolano (Flp 2, 10)
Naprawdę, Panie, Tyś jest Bogiem ukrytym, *
Boże Izraela i Zbawco!
Wszyscy, którzy dyszą złością na Niego, *
okryją się hańbą i wstydem.
Odejdą upokorzeni *
ci, którzy posągi bożków ciosali.
Izrael zaś będzie zbawiony przez Pana *
zbawieniem wiecznym.
Nie doznacie wstydu i hańby *
po wszystkie czasy.
Tak bowiem Pan mówi, *
Stwórca niebios, Ten, który jest Bogiem,
Który uformował ziemię i kształt jej nadał, *
który osadził ją mocno
I nie uczynił jej bezładną, *
lecz do zamieszkania ją przygotował:
"Ja jestem Pan, i nie ma innego, ą
i nie przemawiałem potajemnie *
w ciemnych zakątkach ziemi.
Nie powiedziałem potomstwu Jakuba: *
Szukajcie Mnie na próżno.
Ja jestem Pan, który mówi to, co słuszne, *
oznajmia to, co jest prawdziwe.
Zgromadźcie się i wyjdźcie, ą
dołączcie się wszyscy, *
wy, ocaleni spośród narodów.
Nie mają rozeznania ci, co obnoszą *
drewno przez siebie rzeźbione
I modlą się do bożka, *
który nie może ich zbawić.
Przedstawcie i dajcie dowody, *
a nawet zastanówcie się wspólnie:
Któż to zapowiedział już od dawna *
i znowu teraz objawia?
Czyż nie Tym, �Który jest, Ja jestem? *
Prócz Mnie nie ma innego Boga!
Bóg sprawiedliwy i dawca zbawienia *
poza Mną nie istnieje.
Nawróćcie się do Mnie, by otrzymać zbawienie, *
wszystkie krańce świata,
Bo tylko Ja jestem Bogiem *
i nie ma innego!
Przysięgam na samego siebie, *
z moich ust wychodzi sprawiedliwość, słowo ostateczne.
Przede Mną się zegnie każde kolano, *
wszelki język na Mnie przysięgać będzie
I powie: Jedynie w Panu *
sprawiedliwość jest i potęga!
Przyjdą do Niego zawstydzeni wszyscy, *
którzy Go nienawidzili.
Dzięki Panu całe potomstwo Izraela *
otrzyma sprawiedliwość i osiągnie chwałę".

Ant. Dzięki Panu całe potomstwo Izraela / otrzyma sprawiedliwość i osiągnie chwałę.
3 ant.Stańcie przed obliczem Pana * z okrzykami radości.
Psalm 100
Radość wchodzących do świątyni
Pan chce, by odkupieni śpiewali pieśń zwycięstwa (św. Atanazy)
Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem.
Stańcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
Jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, ą
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, ą
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.

Ant. Stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości.

CZYTANIE
Ef 4, 29-32

Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia. Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważanie - wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni. Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg wam przebaczył w Chrystusie.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Daj mi o świcie doznać łaski Twojej, * Bo w Tobie pokładam nadzieję.
W. Daj mi o świcie doznać łaski Twojej, / Bo w Tobie pokładam nadzieję.
K. Pokaż mi drogę, którą mam kroczyć.
W. Bo w Tobie pokładam nadzieję.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Daj mi o świcie doznać łaski Twojej, / Bo w Tobie pokładam nadzieję.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Pan lud swój nawiedził * i wyzwolił.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Pan lud swój nawiedził / i wyzwolił.

PROŚBY

Uwielbiajmy Chrystusa, który przez swój krzyż przyniósł ludzkości zbawienie. Zanośmy do Niego nasze prośby:
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Chryste, Ty jesteś słońcem sprawiedliwości, oświeć nas swymi promieniami
- i oddal od nas wszelkie złe uczucia.
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Strzeż naszych myśli, rozmów i uczynków,
- abyśmy dzisiaj podobali się Tobie.
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Odwróć swe oblicze od naszych grzechów
- i zgładź wszystkie nasze nieprawości.
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Przez Twój krzyż i zmartwychwstanie
- napełnij nas pociechą Ducha Świętego.
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże, Ty rozpraszasz ciemności niewiedzy światłem Twojego Słowa, ąpomnóż w naszych sercach moc wiary, * aby żadne pokusy nie zgasiły ognia, który zapłonął dzięki Twojej łasce. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Piątek
I tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

1 Teraz wzywamy Ciebie, Duchu,
Coś równy w Bóstwie Ojcu z Synem,
Przyjdź i napełnij nasze serca
Ożywczym światłem swojej łaski.
2 Słowa, uczynki, myśl i wola
Niech z mocą głoszą Twoją chwałę,
Miłość niech jasnym ogniem płonie,
By mogła objąć wszystkich ludzi.
3 Daj nam przez Ciebie poznać Ojca
I Jego Syna Jedynego;
Z wiarą niezłomną wyznajemy,
Że Ty pochodzisz od Nich Obu. Amen.

Południowa

1 Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie.
2 Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Popołudniowa

1 Stwórco potężny wszystkich rzeczy,
Wśród przemian świata Tyś niezmienny,
Światłem i czasem rządzisz mądrze
Następstwo godzin ustalając.
2 Wieczór napełnij swoim blaskiem,
By mroki nie zgasiły życia;
Kiedy zaś przyjdzie śmierć spokojna,
Doprowadź nas do wiecznej chwały.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Pobiegnę drogą Twych przykazań, * gdy szeroko otworzysz me serce.
Psalm 119, 25-32
IV (Dalet)
Bóg pociechą udręczonego

W proch powalona jest moja dusza, Panie, *
przywróć mi życie według Twego słowa.
Wyjawiłem Ci moje drogi, a Tyś mnie wysłuchał, *
naucz mnie swoich ustaw.
Pozwól mi zrozumieć drogę Twych przykazań, *
abym rozważał Twoje cuda.
Ze zgryzoty płacze moja dusza, *
podźwignij mnie, jak obiecałeś.
Powstrzymaj mnie od drogi kłamstwa, *
obdarz mnie łaską Twojego Prawa.
Wybrałem drogę prawdy, *
pragnąc Twych wyroków.
Lgnę do Twoich napomnień, *
nie daj mi okryć się wstydem.
Pobiegnę drogą Twych przykazań, *
gdy szeroko otworzysz me serce.

Ant. Pobiegnę drogą Twych przykazań, / gdy szeroko otworzysz me serce.
2 ant.Nie wahałem się * pokładając nadzieję w Panu.
Psalm 26
Ufna modlitwa sprawiedliwego
Wybrał nas Bóg w Chrystusie, abyśmy byli święci i nieskalani (Ef 1, 4)
Osądź mnie, Panie, sprawiedliwie, ą
bo postępowałem nienagannie *
i nie wahałem się pokładając nadzieję w Panu.
Doświadcz mnie, Panie, wystaw mnie na próbę, *
zbadaj me sumienie i serce.
Bo przed moimi oczyma łaskawość Twa stoi *
i postępuję w Twojej prawdzie.
Nie zasiadam z ludźmi fałszywymi *
ani się nie spotykam z niegodziwcami.
Nie cierpię zgromadzenia złoczyńców *
i nie przestaję z występnymi.
Umywam moje ręce na znak niewinności *
i obchodzę Twój ołtarz, Panie,
By głośno śpiewać o Twojej chwale *
i opowiadać o wszystkich Twych cudach.
Miłuję, Panie, dom, w którym mieszkasz, *
i miejsce, gdzie przebywa Twoja chwała.
Nie zabieraj z grzesznymi mej duszy, *
a życia mojego z mężami krwawymi.
W ich ręku zbrodnia, *
a ich prawica pełna jest przekupstwa.
Ja zaś kroczę w mojej niewinności, *
wyzwól mnie i zmiłuj się nade mną.
Na równej drodze stoi moja stopa, *
na zgromadzeniach błogosławię Pana.

Ant. Nie wahałem się pokładając nadzieję w Panu.
3 ant.Moje serce zaufało Panu * i doznałem pomocy.
Psalm 28, 1-3. 6-9
Prośba i dziękczynienie
Ojcze, dziękuję Ci, żeś Mnie wysłuchał (J 11, 41)
Do Ciebie wołam, Panie, Opoko moja, *
na głos mój nie bądź głuchy,
Abym wtedy, gdy będziesz milczał, *
nie stał się podobny do zstępujących do grobu.
Usłysz głos mojego błagania, gdy wołam do Ciebie *
i gdy wznoszę ręce do świętego przybytku Twego.
Nie gub mnie z grzesznikami *
i z tymi, którzy nieprawość czynią,
Którzy rozmawiają o pokoju z bliźnimi, *
a w duszy żywią złe zamiary.
Niech będzie Pan błogosławiony, *
bo usłyszał głos mego błagania.
Pan moją mocą i tarczą, *
zaufało Mu moje serce.
Pomógł mi, więc moje serce się cieszy *
i moją pieśnią Go sławię.
Pan jest zbawczą mocą dla swojego ludu, *
twierdzą zbawienia dla swego pomazańca.
Ocal swój lud i błogosław swojemu dziedzictwu, *
bądź im pasterzem, weź ich w opiekę na wieki.

Ant. Moje serce zaufało Panu / i doznałem pomocy.

Przedpołudniowa

CZYTANIE
Flp 2, 2b-4

Miejcie te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie. Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich.
K. Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski.
W. Dla strzegących Jego praw i przymierza.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, o trzeciej godzinie prowadzono Ciebie na śmierć krzyżową dla zbawienia świata, ą pokornie Cię prosimy, abyś nam zawsze przebaczał popełnione grzechy * i zachował nas od nich w przyszłości. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.


Południowa

CZYTANIE
2 Kor 13, 4

Chociaż Chrystus został ukrzyżowany wskutek słabości, to jednak żyje dzięki mocy Bożej. I my także niemocni jesteśmy w Nim, ale żyć będziemy z Nim przez moc Bożą.
K. W proch powalona jest moja dusza, Panie.
W. Przywróć mi życie według Twego słowa.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, ą cały świat zaległy ciemności, gdy w południe jako niewinny Baranek pozwoliłeś się przybić do krzyża za nasze grzechy, * udzielaj nam zawsze tego światła, które wskazuje drogę do życia wiecznego. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Popołudniowa

CZYTANIE
Kol 3, 12-13

Jako wybrańcy Boży, święci i umiłowani, obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy.
K. Pan jest łagodny i miłosierny.
W. Nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, Ty pokutującego łotra wprowadziłeś z krzyża do Twojego królestwa, ą wyznając nasze grzechy z ufnością Cię błagamy, * abyś po śmierci pozwolił nam radośnie wejść w bramy raju. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Piątek
I tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Boże, Stworzycielu ludzi,
Ład we wszystkim zaprowadzasz,
Każesz ziemi rodzić płazy
I gatunki innych zwierząt.
2 Często większe od człowieka,
Są posłuszne jego woli,
Chciałeś bowiem, aby zawsze
Były wszystkie mu poddane.
3 Obroń, Panie, nas od grzechu,
Niech odstąpi zła pokusa,
Która chce się wkraść w uczynki
I bezładem zatruć życie.
4 Daj nam cieszyć się nagrodą,
Udziel darów swojej łaski,
Rozwiąż pęta próżnych sporów
I zacieśnij więzy zgody.
5 Spraw to, Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Uzdrów mnie, Panie, * bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
Psalm 41
W ciężkiej chorobie
Jeden z was Mnie zdradzi, ten, który je ze Mną (Mk 14, 18)
Błogosławiony człowiek, który myśli o biednym, *
Pan go ocali w dniu nieszczęścia.
Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu, ą
uczyni szczęśliwym na ziemi *
i nie odda go w moc jego wrogów.
Pan mu pomoże na łożu boleści, *
podczas choroby poprawi mu posłanie.
Mówię: "Panie, zmiłuj się nade mną, *
uzdrów mnie, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie".
Mówią o mnie ze złością moi nieprzyjaciele: *
"Kiedy wreszcie umrze i przepadnie jego imię?"
A ten, kto mnie odwiedza, mówi puste słowa, ą
w sercu swoim złość gromadzi *
i rozgłasza ją, skoro wyjdzie za drzwi.
Szepcą przeciw mnie wszyscy, co mnie nienawidzą, *
i obmyślają zgubę:
"Zaraza złośliwa nań spadła, *
już nie wstanie ten, który się położył!"
Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem *
i który chleb mój jadał, piętą we mnie godzi.
Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną, *
dźwignij mnie, abym im odpłacił.
Ja po tym poznam, żeś dla mnie łaskawy, *
że wróg mój nie będzie nade mną triumfował.
A Ty mnie podtrzymasz dzięki mej prawości *
i na wieki umieścisz przed Twoim obliczem.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
aż po wszystkie wieki. Amen, amen.

Ant. Uzdrów mnie, Panie, / bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
2 ant.Pan Zastępów jest z nami, * Bóg Jakuba jest naszą obroną.
Psalm 46
Bóg schronieniem i mocą
Nadadzą Mu imię Emmanuel, to znaczy: "Bóg z nami" (Mt 1, 23)
Bóg jest dla nas ucieczką i siłą, *
najpewniejszą pomocą w trudnościach.
Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia *
i góry zapadły w otchłań morza.
Niech jego wody burzą się i kipią, *
niech góry się chwieją pod jego naporem;
Pan Zastępów jest z nami, *
Bóg Jakuba jest naszą obroną!
Nurty rzeki rozweselają miasto Boże, *
najświętszy przybytek Najwyższego.
Bóg w nim przebywa, a ono się nie zachwieje, *
Bóg je wspomoże o świcie.
Zaszemrały narody, wzburzyły się królestwa, *
zagrzmiał głos Jego i rozpłynęła się ziemia.
Pan Zastępów jest z nami, *
Bóg Jakuba jest naszą obroną!
Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, *
zdumiewające czyny, których dokonał na ziemi.
On uśmierza wojny aż po krańce ziemi, ą
On kruszy łuki i łamie włócznie, *
a tarcze ogniem pali.
"Połóżcie temu kres, a we Mnie Boga uznajcie, *
wywyższonego wśród narodów, wywyższonego na ziemi".
Pan Zastępów jest z nami, *
Bóg Jakuba jest naszą obroną!

Ant. Pan Zastępów jest z nami, / Bóg Jakuba jest naszą obroną.
3 ant.Przyjdą wszystkie narody * i padną na twarz przed Tobą, Panie.
Pieśń (Ap 15, 3-4)
Hymn uwielbienia

Wielkie i godne podziwu są Twoje dzieła, *
Panie, Boże wszechwładny.
Sprawiedliwe i wierne są drogi Twoje, *
Królu narodów.
Któż by się nie bał, Panie, ą
i nie uczcił Twojego imienia? *
Bo tylko Tyś jest święty.
Przyjdą wszystkie narody ą
i padną na twarz przed Tobą, *
gdyż ujawniły się Twoje słuszne wyroki.

Ant. Przyjdą wszystkie narody / i padną na twarz przed Tobą, Panie.

CZYTANIE
z 15, 1-3

My, którzy jesteśmy mocni w wierze, powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie szukać tylko tego, co dla nas dogodne. Niech każdy z nas stara się o to, co dla bliźniego dogodne - dla jego dobra, dla zbudowania. Przecież i Chrystus nie szukał tego, co było dogodne dla Niego, ale jak napisano: Urągania tych, którzy Tobie urągają, spadły na Mnie.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chrystus nas umiłował * I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
W. Chrystus nas umiłował / I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
K. Uczynił nas królestwem i kapłanami dla Boga.
W. I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chrystus nas umiłował / I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Pan ujął się za nami, * pomny na swe miłosierdzie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Pan ujął się za nami, / pomny na swe miłosierdzie.

PROŚBY

Niech będzie błogosławiony Bóg, który łaskawie przyjmuje prośby potrzebujących i napełnia łaknących dobrami. Z ufnością skierujmy do Niego nasze błagania:
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Ojcze nieskończenie dobry, prosimy Cię za cierpiącymi członkami Twojego Kościoła,
- za których Chrystus jako nasza Głowa złożył na drzewie krzyża doskonałą ofiarę wieczorną.
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Obdarz więźniów wolnością, oświeć niewidomych,
- weź w opiekę sieroty i wdowy.
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Przyoblecz wszystkich wiernych w swoją zbroję,
- aby mogli stawić czoło zasadzkom szatana.
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Panie, w godzinie naszej śmierci bądź nam litościwy,
- abyśmy wytrwali w wierności do końca i w Twym pokoju zeszli z tego świata.
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Wprowadź zmarłych do światłości, w której mieszkasz,
- niech się radują oglądaniem Ciebie na wieki.
Okaż nam, Panie, swoje miłosierdzie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże, nasz Ojcze, daj nam mądrość płynącą z krzyża, ąabyśmy pouczeni przykładem Twojego cierpiącego Syna, * zawsze byli gotowi nieść Jego słodkie jarzmo. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Sobota
I tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)

Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Bogiem.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Bogiem.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Bogiem.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Bogiem.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Bogiem.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Bogiem.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest wielkim Bogiem.

Sobota
I tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Stworzycielu pełen chwały,
Ty, co swoim wiernym dajesz
Ducha siedmiorakiej łaski,
Bądź ostoją dla pokornych.
2 Ustrzeż ciało przed niemocą,
A umysły przed zgorszeniem,
Zniwecz ziarna zła i grzechu,
Wygnaj z serca wszelki smutek.
3 Obdarz nas pogodną myślą,
Pomóż dobro czynić zawsze;
Przyjmij dzisiaj nasze modły
I wieczyste daj nam życie.
4 Teraz siedem dni stanowi
Miarę wszystkich spraw doczesnych,
Lecz gdy ósmy dzień nastanie,
Będzie dniem Twojego sądu.
5 Wtedy nas, Odkupicielu,
Nie potępiaj w swoim gniewie,
Ale oddziel od skazanych,
Postaw nas po Twej prawicy.
6 Kiedy zaś, najlepszy Panie,
Spełnisz prośby swego ludu,
Cześć będziemy składać Tobie,
Boże, w Trójcy wszechmogący. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Kto się uniży jak dziecko, * ten jest największy w królestwie niebieskim.
Psalm 131
Dziecięca ufność w Bogu
Uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem (Mt 11, 29)
Panie, moje serce się nie pyszni *
i nie patrzą wyniośle moje oczy.
Nie dbam o rzeczy wielkie *
ani o to, co przerasta me siły.
Lecz uspokoiłem i uciszyłem moją duszę; ą
jak dziecko na łonie swej matki, *
jak ciche dziecko jest we mnie moja dusza.
Izraelu, złóż nadzieję w Panu, *
teraz i na wieki.

Ant. Kto się uniży jak dziecko, / ten jest największy w królestwie niebieskim.
2 ant.Boże mój, w szczerości serca * wszystko radośnie złożyłem w ofierze.
Psalm 132
Obietnice Boże dla Dawida
Pan Bóg da Mu tron Dawida, Jego ojca (Łk 1, 32)
I

Pamiętaj, Panie, Dawidowi *
wszystkie jego trudy,
Jak złożył Panu przysięgę, *
związał się ślubem przed Bogiem Jakuba:
"Nie wejdę do mieszkania w moim domu, *
nie wstąpię na posłanie mego łoża,
Nie użyczę snu moim oczom, *
powiekom moim spoczynku,
Póki nie znajdę miejsca dla Pana, *
mieszkania dla Niego, dla Boga Jakuba".
Słyszeliśmy o arce w Efrata, *
znaleźliśmy ją na polach Jaaru.
Wejdźmy do Jego mieszkania, *
padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego.
Wyrusz, Panie, na miejsce Twego odpoczynku, *
Ty i arka Twej chwały.
Niech Twoi kapłani w sprawiedliwość się odzieją, *
a Twoi wyznawcy niech śpiewają z radości.
Przez wzgląd na Dawida, Twego sługę, *
nie odtrącaj oblicza swojego pomazańca.

Ant. Boże mój, w szczerości serca / wszystko radośnie złożyłem w ofierze.
3 ant.Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę, * utwierdził jego panowanie na wieki.
II

Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę, *
której nie odwoła:
"Zrodzone z ciebie potomstwo *
posadzę na twoim tronie.
A jeśli twoi synowie zachowają moje przymierze *
i wskazania, których im udzielę,
Także ich synowie *
zasiądą na tronie po wieczne czasy".
Pan bowiem wybrał Syjon, *
tej siedziby zapragnął dla siebie.
"Oto miejsce mego odpoczynku na wieki, *
tu będę mieszkał, bo wybrałem je sobie.
Będę hojnie błogosławił jego zasobom, *
jego ubogich nasycę chlebem.
Jego kapłanów odzieję zbawieniem, *
a jego wierni prawdziwie cieszyć się będą.
Wzbudzę tam moc dla Dawida, *
przygotuję światło dla mego pomazańca.
Odzieję wstydem nieprzyjaciół jego, *
a nad nim zajaśnieje jego korona".

Ant. Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę, / utwierdził jego panowanie na wieki.

K. Przyjdźcie i zobaczcie dzieła Pana.
W. Zdumiewające czyny, których dokonał na ziemi.

Sobota
I tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Syracydesa
44, 1-2. 16 - 45, 5
Chwała Ojców: od Henocha do Mojżesza

Wychwalajmy mężów sławnych i ojców naszych według następstwa ich pochodzenia. Pan sprawił w nich wielką chwałę, wspaniałą swą wielkość od wieków.

Henoch podobał się Panu i został przeniesiony jako przykład nawrócenia dla pokoleń.

Noe okazał się doskonałym i sprawiedliwym, a w czasie gniewu stał się okupem, dzięki niemu ocalała Reszta dla ziemi, kiedy przyszedł potop. Pan zawarł z nim wieczne przymierze, by już więcej nie zgładzić potopem wszystkiego, co żyje.

Abraham, wielki ojciec mnóstwa narodów, w chwale nikt mu nie dorównał. On zachował prawo Najwyższego, wszedł z Nim w przymierze; na ciele jego został złożony znak przymierza, a w doświadczeniu okazał się wierny. Dlatego Bóg przysięgą zapewnił go, że w jego potomstwie będą błogosławione narody, że go rozmnoży jak proch ziemi, jak gwiazdy wywyższy jego potomstwo, że da mu dziedzictwo od morza aż do morza i od Rzeki aż po krańce ziemi.

Z Izaakiem też uczynił to samo przez wzgląd na Abrahama, jego ojca. Błogosławieństwo wszystkich ludzi i przymierze złożył na głowie Jakuba; uznał go w jego błogosławieństwach, dał mu ziemię w dziedzictwo, wymierzył jej części i podzielił między dwanaście pokoleń.

Wyprowadził z niego człowieka miłosiernego, który w oczach wszystkich znalazł łaskę, umiłowanego przez Boga i ludzi, Mojżesza, którego pamięć niech będzie błogosławiona! W chwale uczynił go podobnym do świętych i wielkim przez to, że był postrachem nieprzyjaciół. Przez jego słowa położył kres cudownym znakom i wsławił go w obliczu królów; dał mu przykazania dla jego narodu i pokazał mu rąbek swej chwały. Uświęcił go przez wierność i łagodność i wybrał spomiędzy wszystkich żyjących. Pozwolił mu usłyszeć swój głos, wprowadził go w ciemne chmury i twarzą w twarz dał mu przykazania, prawo życia i wiedzy, aby Jakuba nauczyć przymierza i rozporządzeń swoich - Izraela.


RESPONSORIUM
Pwt 6, 3; 7, 9; 6, 5

W. Słuchaj, Izraelu, ą i wypełniaj wszystkie nakazy i prawa Pańskie: * Uznaj, że On jest Bogiem mocnym i wiernym, / zachowującym przymierze i miłość / względem tych, którzy Go miłują.
K. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego serca swego, z całej duszy swojej, ze wszystkich sił swoich. W. Uznaj, że On jest Bogiem mocnym i wiernym, / zachowującym przymierze i miłość / względem tych, którzy Go miłują.


II CZYTANIE

Z listu św. Klemensa I, papieża, do Koryntian
(nr 31-33)
Bóg od początku wszystkich usprawiedliwił przez wiarę

Zastanówmy się uważnie nad tajemnicą błogosławieństwa Bożego i zobaczmy, jakie prowadzą doń drogi. Przebiegnijmy myślą wydarzenia od początku.

Dlaczego Abraham, patriarcha nasz, otrzymał błogosławieństwo? Czyż nie dlatego, iż w wierze czynił sprawiedliwość i prawdę? Izaak, wiedząc, co ma nastąpić, dobrowolnie podał się na ofiarę. Jakub w pokorze uszedł ze swej ziemi przed bratem, przybył do Labana i przyjął u niego służbę. Właśnie jemu zostały dane wszystkie dwanaście pokoleń Izraela.

Jeżeli rozważymy szczerym sercem poszczególne dary Boże, zrozumiemy ich wspaniałość. Wszak od Jakuba wywodzą się wszyscy kapłani i lewici, słudzy przy ołtarzu Pana. Od niego pochodzi Jezus Chrystus według ciała. Od niego, poprzez pokolenie Judy, królowie, książęta i wodzowie. Również i pozostałe pokolenia nie mniejszą radowały się chwałą, albowiem Pan obiecał: "Twoje potomstwo będzie jako gwiazdy nieba".

Wszyscy ci dostąpili chwały i dostojeństwa nie dzięki sobie samym ani też z powodu swych czynów, albo dla swej sprawiedliwości, ale z woli Boga. Także i my, powołani Jego wolą w Jezusie Chrystusie, stajemy się sprawiedliwi nie dzięki naszej mądrości ani rozumowi czy pobożności, ani nawet nie dzięki uczynkom wypełnianym w świętości serca, ale dzięki wierze, przez którą wszechmogący Bóg od wieków usprawiedliwił wszystkich. Jemu chwała na wieki wieków. Amen.

Cóż tedy uczynimy, bracia? Czy zaprzestaniemy czynić dobrze? Czy poniechamy miłości? Oby Pan nie dopuścił na nas tego nigdy! Z całą gorliwością zabiegajmy o pełnienie dobrych uczynków. Albowiem sam Stwórca i Pan wszechrzeczy znajduje upodobanie w swoich dziełach. On utwierdził niebiosa swoją wszechmocną potęgą i przyozdobił w swej niepojętej mądrości. Swym rozkazem powołał do istnienia zwierzęta, które żyją na ziemi. Morze utworzył i zamknął w nim swoją mocą zwierzęta, które tam żyją.

A w końcu swymi świętymi i nieskalanymi rękoma uczynił człowieka, najdoskonalszą istotę, umysłem przewyższającą wszystko jako odbicie swego obrazu. Tak właśnie powiedział Bóg: "Uczyńmy człowieka na obraz i podobieństwo nasze; i stworzył Bóg człowieka, mężczyznę i kobietę stworzył ich".

A gdy ukończył wszystko, pochwalił, pobłogosławił i rzekł: "Rośnijcie i mnóżcie się". Zobaczmy przeto, iż wszyscy sprawiedliwi przyozdabiali się w dobre czyny, że sam Pan tak czynił i radował się z tego powodu. Mając więc taki wzór, podążajmy chętnie za Jego wolą, i ze wszystkich sił wypełniajmy uczynki sprawiedliwości.


RESPONSORIUM
por. Dn 9, 4; Rz 8, 28

W. Pan, Bóg, jest Bogiem mocnym, ą który dochowuje wiernie przymierza tym, co Go kochają, * I tym, co przestrzegają Jego przykazań.
K. Miłującym Boga wszystko pomaga ku dobremu. W. I tym, co przestrzegają Jego przykazań.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spełnij z ojcowską dobrocią pragnienie modlącego się ludu: ą daj mu poznać, co należy czynić, * i udziel siły do wypełnienia poznanych obowiązków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Sobota
I tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Jutrzenka złoci niebiosa
I dzień już wschodzi nad ziemią,
Słoneczny promień jaśnieje,
Niech precz odejdą pokusy.
2 Niech pierzchną nocne złudzenia
I grzech, co duszę obarcza,
Niech zło, przez mrok przyniesione,
Zapadnie w ciemność wieczystą.
3 Niech nas ogarnie światłością
Poranek, może ostatni,
I spełni nasze pragnienia,
Zawarte w słowach tej pieśni.
4 Sławimy Ojca i Syna,
I Ducha, Dawcę pociechy;
Niech będzie chwała na wieki
Naszemu Bogu i Panu. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Budzą się moje oczy jeszcze przed świtem, * aby rozważać Twoje słowo, Panie.
Psalm 119, 145-152
XIX (Kof)
Prośba o wierność przykazaniom

Z całego serca wołam, wysłuchaj mnie, Panie, *
zachować chcę Twoje ustawy.
Wołam do Ciebie, a Ty mnie wybaw, *
będę strzegł Twoich napomnień.
Przychodzę o świcie i wołam, *
pokładam ufność w Twoich słowach.
Budzą się moje oczy jeszcze przed świtem, *
aby rozważać Twoje słowo.
W dobroci swej, Panie, słuchaj głosu mego *
i daj mi życie zgodne z Twoim przykazaniem.
Zbliżają się niegodziwi moi prześladowcy, *
dalecy są oni od Twojego Prawa.
Jesteś blisko, Panie, *
i wszystkie Twe przykazania są prawdą.
Od dawna wiem z Twoich napomnień, *
że ustaliłeś je na wieki.

Ant. Budzą się moje oczy jeszcze przed świtem, / aby rozważać Twoje słowo, Panie.
2 ant.Pan jest moją mocą i źródłem męstwa, * Jemu zawdzięczam moje ocalenie.
Pieśń (Wj 15, 1b-4. 8-13. 17-18)
Hymn zwycięstwa po przejściu Morza Czerwonego
Ci, którzy zwyciężyli Bestię, śpiewają pieśń Mojżesza, sługi Bożego (por. Ap 15, 2-3)
Zaśpiewam na cześć Pana, który okrył się sławą, *
gdy konia i jeźdźca pogrążył w morskiej toni.
Pan jest moją mocą i źródłem męstwa, *
Jemu zawdzięczam moje ocalenie.
On Bogiem moim, uwielbiać Go będę, *
On Bogiem mego ojca, będę Go wywyższać.
Pan, wojownik potężny, *
�Ten, który jest, brzmi Jego imię.
Rzucił w morze rydwany faraona i wojska jego, *
wybrani wodzowie legli w Morzu Czerwonym.
Od Twojego tchnienia spiętrzyły się wody, ą
jak wał stanęły ogromne fale, *
w pośrodku morza zakrzepły otchłanie.
Mówił nieprzyjaciel: "Będę ścigał, dopadnę, ą
rozdzielę łupy i nasycę mą duszę, *
dobędę miecza, moja ręka ich zniszczy!"
Lecz Tyś posłał swój wicher i przykryło ich morze, *
zatonęli jak ołów wśród gwałtownych wirów.
Któż spomiędzy bogów równy Tobie, Panie, ą
kto blaskiem świętości podobny do Ciebie, *
straszliwy w czynach, sprawiający cuda?
Wyciągnąłeś prawicę *
i wchłonęła ich ziemia.
Ty zaś wiodłeś swą łaską lud oswobodzony ą
i doprowadziłeś go Twoją mocą *
do swego mieszkania świętego.
Wprowadziłeś ich i osadziłeś *
na górze Twojego dziedzictwa,
W miejscu, któreś uczynił swoim mieszkaniem, *
w świątyni zbudowanej Twoimi rękami.
Pan jest Królem *
na zawsze i na wieki.

Ant. Pan jest moją mocą i źródłem męstwa, / Jemu zawdzięczam moje ocalenie.
3 ant.Chwalcie Pana, * wszystkie narody. ą
Psalm 117
Chwała miłosiernemu Bogu
Niech poganie wielbią Boga za okazane sobie miłosierdzie (por. Rz 15, 9)
Chwalcie Pana, wszystkie narody, *
ąwysławiajcie Go, wszystkie ludy!
Bo potężna nad nami Jego łaska, *
a wierność Pana trwa na wieki.

Ant. Chwalcie Pana, wszystkie narody.

CZYTANIE
2 P 1, 10-11

Bracia, bardziej jeszcze starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór. To bowiem czyniąc nie upadniecie nigdy. W ten sposób szeroko będzie wam otworzone wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Wołam do Ciebie, Panie, * Ty jesteś moją ucieczką.
W. Wołam do Ciebie, Panie, / Ty jesteś moją ucieczką.
K. Działem moim w krainie żyjących.
W. Ty jesteś moją ucieczką.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Wołam do Ciebie, Panie, / Ty jesteś moją ucieczką.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Oświeć, Panie, wszystkich, * którzy mieszkają w mroku i w cieniu śmierci.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Oświeć, Panie, wszystkich, / którzy mieszkają w mroku i w cieniu śmierci.

PROŚBY

Błogosławmy Chrystusa, który upodobnił się we wszystkim do braci, aby się stać miłosiernym i wiernym Pośrednikiem u Boga. Błagajmy Go, wołając:
Udziel nam, Panie, skarbów swej miłości.

Jezu, słońce sprawiedliwości, Tobie nasz dzień poświęcamy,
- bo Ty we chrzcie nas oświeciłeś.
Udziel nam, Panie, skarbów swej miłości.

W każdej godzinie tego dnia pragniemy Cię wielbić
- i we wszystkim chwalić Twoje imię.
Udziel nam, Panie, skarbów swej miłości.

Za przyczyną swej Matki, Maryi, która zachowywała Twoje słowa w sercu,
- kieruj dziś naszymi krokami zgodnie z Twoją Ewangelią.
Udziel nam, Panie, skarbów swej miłości.

Daj, abyśmy pielgrzymując pośród świata, który przemija, dążyli do nieskazitelnego życia,
- a przez wiarę, nadzieję i miłość odczuwali już teraz smak wiecznej radości.
Udziel nam, Panie, skarbów swej miłości.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie, nasz Boże, niech nasze serca oświeca blask zmartwychwstania, ą abyśmy wolni od ciemności grzechu śmiertelnego *doszli do wiekuistej radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.




Sobota,
I tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

1 Teraz wzywamy Ciebie, Duchu,
Coś równy w Bóstwie Ojcu z Synem,
Przyjdź i napełnij nasze serca
Ożywczym światłem swojej łaski.
2 Słowa, uczynki, myśl i wola
Niech z mocą głoszą Twoją chwałę,
Miłość niech jasnym ogniem płonie,
By mogła objąć wszystkich ludzi.
3 Daj nam przez Ciebie poznać Ojca
I Jego Syna Jedynego;
Z wiarą niezłomną wyznajemy,
Że Ty pochodzisz od Nich Obu. Amen.

Południowa

1 Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie.
2 Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Popołudniowa

1 Stwórco potężny wszystkich rzeczy,
Wśród przemian świata Tyś niezmienny,
Światłem i czasem rządzisz mądrze
Następstwo godzin ustalając.
2 Wieczór napełnij swoim blaskiem,
By mroki nie zgasiły życia;
Kiedy zaś przyjdzie śmierć spokojna,
Doprowadź nas do wiecznej chwały.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.


PSALMODIA

1 ant.Prowadź mnie, Panie, * ścieżką Twoich przykazań.
Psalm 119, 33-40
V (He)
Umocnienie na drodze przykazań

Naucz mnie, Panie, drogi Twoich ustaw, *
bym ich przestrzegał do końca.
Ucz mnie, bym przestrzegał Twego Prawa *
i zachowywał je całym sercem.
Prowadź mnie ścieżką Twoich przykazań, *
bo radość mi przynoszą.
Nakłoń me serce do Twoich napomnień, *
a nie do zysku.
Odwróć me oczy, niech na marność nie patrzą, *
udziel mi życia przez swoje słowo.
Spełnij dla Twego sługi swą obietnicę *
daną Twoim wyznawcom.
Odwróć moją hańbę, która mnie trwoży, *
bo Twoje wyroki są pełne dobroci.
Oto pożądam Twoich postanowień, *
według swej sprawiedliwości zapewnij mi życie.
Ant. Prowadź mnie, Panie, / ścieżką Twoich przykazań.
2 ant.Szukającym Pana * niczego nie zabraknie.
Psalm 34
Bóg ocaleniem sprawiedliwych
Skosztowaliście, że słodki jest Pan(1 P 2, 3)
I

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, *
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem, *
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Wysławiajcie razem ze mną Pana, *
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał *
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, *
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał, *
i uwolnił od wszelkiego ucisku.
Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych, *
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry; *
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.
Bójcie się Pana, wszyscy Jego święci, *
gdyż bogobojni nie zaznają biedy.
Bogacze zubożeli i zaznali głodu, *
szukającym Pana niczego nie zabraknie.

Ant. Szukającym Pana niczego nie zabraknie.
3 ant.Szukaj pokoju * i dąż do niego.
II

Zbliżcie się, synowie, posłuchajcie, co mówię, *
będę was uczył bojaźni Pańskiej.
Kim jest ten człowiek, który życia pożąda *
i długich dni pragnie, by się nimi cieszyć?
Powściągnij swój język od złego, *
a wargi swoje od kłamstwa.
Od zła się odwróć, czyń, co dobre, *
szukaj pokoju i dąż do niego.
Oczy Pana zwrócone na sprawiedliwych, *
uszy Jego otwarte na ich wołanie.
Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, *
by pamięć o nich wymazać z ziemi.
Pan słyszy wołających o pomoc *
i ratuje ich od wszelkiej udręki.
Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, *
ocala upadłych na duchu.
Liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy, *
ale Pan go ze wszystkich wybawia.
On czuwa nad każdą jego kością *
i żadna z nich nie zostanie złamana.
Zło sprowadza śmierć na grzesznika, *
wrogów sprawiedliwego spotka kara.
Pan odkupi dusze sług swoich, *
nie zazna kary, kto się doń ucieka.

Ant. Szukaj pokoju i dąż do niego.
Przedpołudniowa

CZYTANIE
1 Krl 8, 60-61

Niech wszystkie ludy świata dowiedzą się, że jedynie Pan jest Bogiem, a innego nie ma. Niech więc serce wasze będzie szczere wobec Pana, Boga naszego, abyście postępowali według Jego praw i przestrzegali Jego nakazów.
K. Boże mój, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
W. Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Boże, Ojcze wszechmogący, udziel nam światła Ducha Świętego, ą broń nas, korzących się przed Twoim majestatem, od wszelkich niebezpieczeństw, * abyśmy z radością Ciebie chwalili. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa

CZYTANIE
Jr 17, 9-10

Serce jest zdradliwsze niż wszystko inne i niepoprawne - któż je zgłębi? Ja, Pan, badam serce i doświadczam nerki, bym mógł każdemu oddać stosownie do jego postępowania, według owoców jego uczynków.
K. Oczyść mnie z błędów przede mną ukrytych.
W. Także od pychy broń swojego sługę.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, jaśniejący ogniu wiekuistej miłości, ą spraw, abyśmy zawsze płonąc Twoją miłością, * kochali Ciebie nade wszystko, a bliźnich dla Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Popołudniowa

CZYTANIE
Mdr 7, 27a; 8, 1

Mądrość Boża jedna jest, a wszystko może, pozostając sobą, wszystko odnawia. Sięga potężnie od krańca do krańca i włada wszystkim z dobrocią.
K. Jak wielkie są dzieła Twoje, Panie.
W. I jakże głębokie Twe myśli.

MODLITWA

Módlmy się. Wysłuchaj nas, Boże, i udziel nam doskonałego pokoju, ą abyśmy przez wszystkie dni naszego życia z radością oddawali się Twojej służbie * i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny doszli do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Ananim



Niedziela
II tydzień psałterza
I Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Boże, źródło wszelkich bytów,
Gdy skończyłeś swoje dzieło,
Napełniłeś całą ziemię
Darem bogactw nieprzebranych.
2 Już skończony ogrom świata,
Wtedy nastał odpoczynek,
Aby dla nas był przykładem
Odzyskania sił po pracy.
3 Pomóż nam, prosimy, Panie,
Opłakiwać błędy życia,
Zawsze spełniać cnót nakazy,
By zasłużyć na Twą łaskę.
4 Kiedy zaś nadejdzie groza
Przed straszliwym Twoim sądem,
Daj nam wspólnie się radować
Twym pokojem wiekuistym.
5 Spraw to, Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Twoje słowo jest pochodnią * dla stóp moich, Panie. ą
Psalm 119, 105-112
XIV (Nun)
Prawo Boże światłem i dziedzictwem

Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, Panie, *
ąi światłem na mojej ścieżce.
Przysiągłem i postanawiam *
przestrzegać Twych sprawiedliwych wyroków.
Panie, bardzo jestem udręczony, *
zachowaj mnie przy życiu, jak mi obiecałeś.
Przyjmij, Panie, ofiary ust moich *
i naucz mnie Twoich wyroków.
Moje życie jest wciąż w niebezpieczeństwie, *
lecz Prawa Twego nie zapominam.
Grzesznicy zastawili na mnie sidła, *
lecz nie zboczyłem od Twoich postanowień.
Napomnienia Twoje są moim dziedzictwem na wieki, *
bo są radością mojego serca.
Nakłaniam swoje serce, by wypełniało Twe ustawy, *
na wieki i na zawsze.

Ant. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, Panie.
2 ant.Dasz mi pełnię radości * przy Tobie, Panie.
Psalm 16
Bóg najwyższym dobrem
Bóg wskrzesił Jezusa, zerwawszy więzy śmierci (Dz 2, 24)
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, ą
mówię do Pana: "Tyś jest Panem moim, *
poza Tobą nie ma dla mnie dobra".
Wzbudził On we mnie miłość przedziwną *
do świętych, którzy mieszkają na Jego ziemi.
A wszyscy, którzy idą za obcymi bogami, *
pomnażają swoje udręki.
Nie będę wylewał krwi w ofiarach dla nich, *
nie wymówią ich imion moje wargi.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Sznur mierniczy szczodrze mi dział wyznaczył, *
jak miłe jest dla mnie dziedzictwo moje!
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
Bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, ą
pełnię radości przy Tobie *
i wieczne szczęście po Twojej prawicy.

Ant. Dasz mi pełnię radości przy Tobie, Panie.
3 ant.Chrystus stał się sprawcą wiecznego zbawienia * dla wszystkich, którzy Go słuchają.
Pieśń (Hbr 5, 5. 7-9)
Chrystus Arcykapłan

Chrystus nie sam siebie okrył sławą *
przez to, że stał się arcykapłanem.
Ale uczynił to Ten, który powiedział do Niego: *
"Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził".
Za dni ciała swego, *
z głośnym wołaniem i płaczem
Zanosił On gorące prośby i błagania *
do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci,
I został wysłuchany *
dzięki swej uległości.
A chociaż był Synem, *
nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał.
A gdy wszystko wykonał, ą
stał się sprawcą wiecznego zbawienia *
dla wszystkich, którzy Go słuchają.

Ant. Chrystus stał się sprawcą wiecznego zbawienia / dla wszystkich, którzy Go słuchają.

CZYTANIE
Kol 1, 3-6a

Dzięki czynimy Bogu, Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa, zawsze, ilekroć modlimy się za was - odkąd usłyszeliśmy o waszej wierze w Chrystusie Jezusie i o waszej miłości, jaką żywicie dla wszystkich świętych - z powodu nadziei nagrody odłożonej dla was w niebie. O niej to już przedtem usłyszeliście dzięki głoszeniu prawdy - Ewangelii, która do was dotarła. Podobnie jak jest na całym świecie, tak również i u was, owocuje ona i rośnie.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Od wschodu aż do zachodu słońca * Niech będzie pochwalone imię Pana.
W. Od wschodu aż do zachodu słońca / Niech będzie pochwalone imię Pana.
K. Ponad niebiosa sięga Jego chwała.
W. Niech będzie pochwalone imię Pana.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Od wschodu aż do zachodu słońca / Niech będzie pochwalone imię Pana.


I nieszpory
II Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Oto Baranek Boży, * który gładzi grzech świata.
Rok B: Dwaj uczniowie usłyszeli, co Jan mówił, * i poszli za Jezusem, / powiedzieli do Niego: Nauczycielu, gdzie mieszkasz? / Odpowiedział im: Chodźcie, a zobaczycie.
Rok C: W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele * i był tam także Jezus oraz Jego Matka.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Oto Baranek Boży, * który gładzi grzech świata.
Rok B: Dwaj uczniowie usłyszeli, co Jan mówił, * i poszli za Jezusem, / powiedzieli do Niego: Nauczycielu, gdzie mieszkasz? / Odpowiedział im: Chodźcie, a zobaczycie.
Rok C: W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele * i był tam także Jezus oraz Jego Matka.

PROŚBY

Bóg wspomaga i darzy opieką swój lud, który wybrał sobie na dziedzictwo, aby go doprowadzić do szczęścia. Pamiętając o dobroci Boga, składajmy Mu dzięki i wołajmy do Niego:
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nieskończenie dobry, błagamy Cię za naszym papieżem N. i za naszym biskupem N.,
- miej ich w opiece i uświęcaj swoją mocą.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Spraw, niechaj chorzy jednoczą się z cierpieniami Chrystusa,
- aby zawsze mogli doznawać Jego pociechy.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Wejrzyj łaskawie na tych, którzy są pozbawieni dachu nad głową,
- niech znajdą mieszkanie godne człowieka.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Daj i zachowaj od zniszczenia plony ziemi,
- aby wszystkim wystarczyło codziennego chleba.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Zachowaj nasz naród od nieszczęścia,
- niech żyje w dobrobycie i w pokoju.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Panie, okaż zmarłym swoją wielką łaskawość,
- wprowadź ich do niebiańskiego mieszkania.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nasz,.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
II tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.


Niedziela
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Witaj, dniu chwały i nad inne świętszy,
Dniu jaśniejący triumfem Chrystusa,
Godny radości i pieśni wesela,
Dniu pierwszy, witaj!
2 Pan w twoim blasku zwrócił ślepym światło,
Jeńców Otchłani obdarzył wolnością,
Cios zadał śmierci, pogodził na zawsze
Niebo i ziemię.
3 Niegdyś z wyroku Boga wszechmocnego
Wszystko zawarto pod grozą przykazań,
Ale Najwyższy uleczył upadłych
Swoją miłością.
4 Kiedy już ludzie stali nad przepaścią,
Bóg się zlitował nad losem grzeszników:
Gniew swój złagodził i przez to ukazał
Moc swej mądrości.
5 Dzisiaj zwyciężył panowanie piekła
Ten, co zmartwychwstał, by ludzi odrodzić;
Niesie do nieba na własnych ramionach
Swoją owieczkę.
6 Szczęście aniołów jest udziałem ludzi,
Ład przywrócony całemu stworzeniu;
Panu, którego zwycięstwo sławimy,
Chwała niech będzie!
7 Kościół niech złączy głos swój z pieśnią nieba,
Które jest naszą prawdziwą ojczyzną,
Niech "Alleluja" rozlega się wkoło
Z ust wiernych Panu.
8 Kiedy na zawsze śmierć jest pokonana,
Cieszmy się wszyscy potęgą Chrystusa;
Cześć niech Mu będzie i hołdy pokorne,
Ziemi zaś pokój. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Boże mój i Panie, odziany w majestat i piękno, * światłem okryty jesteś jak płaszczem. / Alleluja.
Psalm 104
Hymn na cześć Stwórcy
Kto pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe(2 Kor 5, 17)
I

Błogosław, duszo moja, Pana, *
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Odziany w majestat i piękno, *
światłem okryty jak płaszczem.
Niebo rozpostarłeś jak namiot, *
komnaty swe wzniosłeś nad wodami,
Chmury są Twoim rydwanem, *
przechadzasz się na skrzydłach wiatru.
Wichry używasz za swych posłów, *
sługami Twoimi ogień i płomienie.
Umocniłeś fundamenty ziemi, *
nie zachwieje się na wieki wieków.
Jak szatą okryłeś ją Wielką Głębią, *
ponad górami stanęły wody.
Musiały uciekać wobec Twojej groźby, *
na grzmot Twego głosu wpadły w przerażenie.
Wzniosły się nad górami, opadły w doliny, *
na miejsce, które im wyznaczyłeś.
Granicę zakreśliłeś, której nie przekroczą, *
nigdy nie wrócą, aby zalać ziemię.
Ty zdroje kierujesz do strumieni, *
które pośród gór się sączą.
Poją one wszelkie zwierzęta polne, *
w nich dzikie osły gaszą swe pragnienie.
Nad nimi mieszka ptactwo niebieskie *
i śpiewa pośród gałęzi.

Ant. Boże mój i Panie, odziany w majestat i piękno, / światłem okryty jesteś jak płaszczem. / Alleluja.
2 ant.Pan sprawił, że ziemia chleb wydała * i wino, co rozwesela serce człowieka. / Alleluja.
II

Z Twoich komnat nawadniasz góry, *
owocem dzieł Twoich syci się ziemia.
Każesz rosnąć trawie dla bydła, *
i roślinom, by człowiekowi służyły,
Aby z ziemi dobywał chleba *
i wina, co rozwesela serce człowieka,
By rozpogadzać twarze oliwą, *
a chlebem krzepić ludzkie serca.
Wody do syta mają drzewa Pańskie, *
cedry Libanu, które On zasadził.
Tam ptactwo zakłada gniazda, *
na cyprysach są domy bocianów.
Wysokie góry dla kozic, *
kryjówką borsuków są skały.
Tyś stworzył księżyc, żeby czas wskazywał, *
słońce zna porę swojego zachodu.
Gdy mrok sprowadzasz i noc nastaje, *
w niej wszelki leśny zwierz krąży.
Młode lwy ryczą za łupem, *
domagają się żeru od Boga.
Gdy słońce wzejdzie, wracają *
i kładą się w swych legowiskach.
Człowiek wychodzi do swojej pracy, *
do trudu swego aż do wieczora.

Ant. Pan sprawił, że ziemia chleb wydała / i wino, co rozwesela serce człowieka. / Alleluja.
3 ant.Bóg widział, że wszystko, co stworzył, * było bardzo dobre. / Alleluja.
III

Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! ą
Tyś wszystko mądrze uczynił, *
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.
Oto jest morze, ogromne i szerokie, ą
a w nim żyjątek bez liku, *
zwierząt wielkich i małych.
Tamtędy płyną okręty *
i Lewiatan, który z morzem igra.
Wszystko to czeka na Ciebie, *
byś dał im pokarm we właściwym czasie.
Gdy im dajesz, zbierają, *
gdy otwierasz swą rękę, sycą się Twym dobrem.
Gdy skryjesz swe oblicze, ogarnia je niepokój, ą
a kiedy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają.
Stwarzasz je napełniając swym Duchem *
i odnawiasz oblicze ziemi.
Niech chwała Pana trwa na wieki, *
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Drży ziemia, gdy na nią patrzy, *
gór dotknie, a one dymią.
Póki mego życia, chcę śpiewać dla Pana, *
grać mojemu Bogu, póki życia starczy.
Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
będę radował się w Panu.
Niech znikną z ziemi grzesznicy ą
i niech już więcej nie będzie występnych. *
Błogosław, duszo moja, Pana!

Ant. Bóg widział, że wszystko, co stworzył, / było bardzo dobre. / Alleluja.
K. Szczęśliwe oczy wasze, że widzą.
W. I uszy wasze, że słyszą.




Niedziela
II NIEDZIELA ZWYKŁA

I CZYTANIE

Początek Księgi Powtórzonego Prawa
1, 1. 6-18
Ostatnie mowy Mojżesza w Moabie

Tymi słowami przemawiał Mojżesz do całego Izraela za Jordanem na pustyni, w Arabie naprzeciw Suf, między Paran, Tofel, Laban, Chaserot i Di-Zahab:

Pan, Bóg nasz, mówił do nas na Horebie: "Już dość waszego pobytu na tej górze. Ruszajcie, idźcie, ciągnijcie ku górom Amorytów, do wszystkich pobliskich narodów osiadłych w Arabie, w górach, w Szefeli, w Negebie, nad brzegiem morskim, w ziemi Kananejczyków i w Libanie: aż po wielką rzekę Eufrat. Patrzcie, wydaję wam ten kraj. Idźcie, posiądźcie tę ziemię, którą Pan poprzysiągł dać Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi, a po nich ich potomstwu".

I rzekłem wam w owym czasie: Ja sam nie mogę już nosić ciężaru was wszystkich. Pan, wasz Bóg, rozmnożył was: dziś jesteście liczni niby gwiazdy na niebie. A Pan, Bóg ojców naszych, niech was jeszcze tysiąckrotnie pomnoży i błogosławi wam, jak to obiecał. Jak zdołam sam udźwignąć wasz ciężar, wasze brzemię i wasze spory? Wybierzcie sobie w waszych pokoleniach mężów rozumnych, mądrych i szanowanych, abym ich postawił wam na czele. Odpowiedzieliście mi: "Dobre jest, co zamierzasz uczynić". Wtedy wybrałem spośród głów waszych pokoleń mężów mądrych, szanowanych i dałem wam ich za waszych przewodników: naczelników nad tysiącami i naczelników nad setkami, naczelników nad pięćdziesięcioma i naczelników nad dziesięcioma jako zwierzchników nad waszymi pokoleniami. Wtedy to rozkazałem waszym sędziom: Przesłuchujcie braci waszych, rozstrzygajcie sprawiedliwie spór każdego ze swym bratem czy też obcym. W sądzeniu unikajcie stronniczości, wysłuchujcie małego i wielkiego, nie lękajcie się nikogo, gdyż jest to sąd Boży. Gdyby wam sprawa wydawała się za trudna, mnie ją przedstawcie, abym ją wysłuchał. W owym czasie poleciłem wam wszystko, co macie czynić.

RESPONSORIUM
Pwt 10, 17; 1, 17

W. Pan, Bóg wasz, jest Bogiem nad bogami, ą Bogiem wielkim, potężnym i straszliwym, * Który nie ma względu na osoby / i nie przyjmuje podarków.
K. Wysłuchujcie małego i wielkiego, w sądzeniu unikajcie stronniczości, gdyż jest to sąd Boży. W. Który nie ma względu na osoby / i nie przyjmuje podarków.


II CZYTANIE

Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Efezjan
(nr 2, 2 - 5, 2)
W harmonii jedności

Wszelkimi sposobami trzeba wam wielbić Jezusa Chrystusa, który was uwielbił, abyście zjednoczeni w tym samym posłannictwie, to jest, poddani biskupowi i prezbiterom, osiągnęli pełnię świętości.

Nie daję wam poleceń, jak gdybym był kimś znacznym. Bo chociaż dla imienia Chrystusa pozostaję w kajdanach, to jednak nie osiągnąłem jeszcze doskonałości w Jezusie Chrystusie. Teraz właśnie zaczynam być Jego uczniem i przemawiam do was jako do współuczniów. Wypadało, abym to ja był przez was przygotowanym do walki przez waszą wiarę, wasze zachęty, waszą cierpliwość i łaskawość. Ponieważ jednak, gdy o was idzie, miłość nie pozwala mi milczeć, dlatego uprzedziłem was i zachęcam, abyście jednoczyli się w spełnianiu woli Boga. Albowiem Jezus Chrystus, nieodłączne nasze życie, wyraża wolę Ojca, podobnie jak ustanowieni po całej ziemi biskupi wyrażają wolę Jezusa Chrystusa.

Dlatego trzeba, abyście pozostawali w jedności z waszym biskupem, co też zresztą czynicie. Wasze czcigodne prezbiterium, czcigodne wobec Boga, złączone jest tak z biskupem, jak struny cytry. W jednomyślności i zgodnej miłości wznosi się pieśń ku chwale Jezusa Chrystusa. Każdy z was niechaj stanie się członkiem takiego chóru, abyście jednomyślni zgodą, podejmując harmonijnie melodię Bożą jednym głosem, śpiewali Ojcu przez Jezusa Chrystusa. Wtedy wysłucha was i pozna po dobrych waszych czynach, że należycie do Jego Syna. Trwajcie przeto w nienaruszonej jedności, abyście mieli trwałe uczestnictwo w Bogu.

Jeśli ja sam w krótkim czasie zawarłem z waszym biskupem tak serdeczną znajomość, nie według ciała, lecz duchową, o ileż bardziej was uznaję za szczęśliwych, którzy z nim tak ściśle złączeni jesteście jak Kościół z Jezusem Chrystusem, jak Jezus Chrystus z Ojcem w doskonałej harmonii jedności. Niechaj nikt nie błądzi: jeśli ktoś znajduje się z dala od ołtarza, pozbawia się Bożego chleba. Jeżeli bowiem modlitwa wspólna dwóch wierzących ma tak wielką moc, o ileż bardziej modlitwa biskupa i całego Kościoła!


RESPONSORIUM
Ef 4, 1. 3-4

W. Zachęcam was w Panu, ą abyście postępowali w sposób godny powołania, / jakim zostaliście wezwani. * Usiłujcie zachować jedność Ducha / dzięki więzi, jaką jest pokój.
K. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. W. Usiłujcie zachować jedność Ducha / dzięki więzi, jaką jest pokój.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Niedziela
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Oto już bledną mroczne cienie nocy
I jasna zorza lśni na nieboskłonie,
Przeto z ufnością z całych sił prosimy
Wszechmogącego:
2 Boże jedyny, zmiłuj się nad nami,
Przed lękiem obroń, obdarz wszelkim dobrem,
Okaż się Ojcem, który nam otworzy
Bramy wieczności.
3 Spraw to, błagamy, Boże jeden w Trójcy,
A Twoja chwała niech napełni ziemię,
Ojcze i Synu, i Duchu Najświętszy,
Dawco pociechy. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Błogosławiony, * który idzie w imię Pańskie. / Alleluja.
Psalm 118
Świąteczny hymn dziękczynny
Jezus jest kamieniem odrzuconym przez was, budujących, tym, który stał się kamieniem węgielnym(Dz 4, 11)
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech dom Aarona głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
"Jego łaska na wieki".
W ucisku wzywałem Pana. *
Pan mnie wysłuchał i na wolność wyprowadził.
Niczego się nie boję, bo Pan jest ze mną; *
cóż może uczynić mi człowiek?
Pan jest ze mną, mój wspomożyciel, *
z góry będę spoglądał na mych wrogów.
Lepiej się uciekać do Pana, *
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana, *
niż pokładać ufność w książętach.
Osaczyły mnie wszystkie narody, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Ze wszystkich stron mnie okrążyły, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Opadły mnie zewsząd jak pszczoły, ą
paliły, jak ogień pali ciernie, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto, *
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia *
w namiotach sprawiedliwych:
"Prawica Pańska moc okazała, ą
prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała!"
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.
Ciężko mnie Pan ukarał, *
ale na śmierć nie wydał.
Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana, *
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem i daje nam światło. ą
Ustawcie procesję z gałązkami zielonymi *
aż do rogów ołtarza.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.

Ant. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. / Alleluja.
2 ant.Śpiewajmy hymny * naszemu Bogu. / Alleluja.
Pieśń (Dn 3, 52-57)
Hymn uwielbienia
Stwórca błogosławiony jest na wieki (Rz 1, 25)
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże ojców naszych, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławione jest imię Twoje pełne chwały i świętości, *
uwielbione i wywyższone na wieki.
Błogosławiony jesteś w przybytku Twojej świętej chwały, *
uwielbiony i przesławny na wieki.
Błogosławiony jesteś na tronie swojego królestwa, *
uwielbiony i przesławny na wieki.
Błogosławiony jesteś Ty, co spoglądasz w otchłanie, ą
który zasiadasz na Cherubach, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki!

Ant. Śpiewajmy hymny naszemu Bogu. / Alleluja.
3 ant.Chwalcie Pana * za niezmierzoną wielkość Jego. / Alleluja.
Psalm 150
Chwalcie Pana
Śpiewajcie duchem, śpiewajcie i myślą, to znaczy: Chwalcie Boga waszą duszą i ciałem waszym(Hezychiusz)
Chwalcie Boga w Jego świątyni, *
chwalcie na ogromnym Jego nieboskłonie.
Chwalcie Go za potężne Jego dzieła, *
chwalcie za niezmierzoną wielkość Jego.
Chwalcie Go dźwiękiem rogu, *
chwalcie na harfie i cytrze.
Chwalcie Go bębnem i tańcem, *
chwalcie na strunach i flecie.
Chwalcie Go na dźwięcznych cymbałach, ą
chwalcie na cymbałach brzęczących. *
Wszystko, co żyje, niech chwali Pana!

Ant. Chwalcie Pana za niezmierzoną wielkość Jego. / Alleluja.

CZYTANIE
Ez 36, 25-27

Pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę w wasze wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Wysławiamy Cię, Boże, * Chwalimy Twoje imię.
W. Wysławiamy Cię, Boże, / Chwalimy Twoje imię.
K. Rozgłaszamy Twoje cuda.
W. Chwalimy Twoje imię.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Wysławiamy Cię, Boże, / Chwalimy Twoje imię.

anawim


Jutrznia
2 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A:Jan powiedział: * Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, /gdyż był wcześniej ode mnie.

Rok B: Dwaj uczniowie poszli z Jezusem, * zobaczyli, gdzie mieszka, / i tego dnia pozostali u Niego.

Rok C: Matka Jezusa powiedziała sługom: * Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. / Jezus kazał napełnić stągwie wodą, / która zamieniła się w wino.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A:Jan powiedział: * Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, /gdyż był wcześniej ode mnie.

Rok B: Ant. Dwaj uczniowie poszli z Jezusem, * zobaczyli, gdzie mieszka, / i tego dnia pozostali u Niego.

Rok C: Matka Jezusa powiedziała sługom: * Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. / Jezus kazał napełnić stągwie wodą, / która zamieniła się w wino.
PROŚBY

Dzięki składajmy naszemu Zbawicielowi, który przyszedł na ten świat, aby być Bogiem z nami. Zanośmy do Niego nasze prośby:
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Chryste Panie, światłości wschodząca z wysoka, Ty jesteś początkiem przyszłego zmartwychwstania,
- wspieraj nas, abyśmy nie trwali w mrokach śmierci, lecz postępowali za Tobą w światłości życia.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Okaż nam swą dobroć, która objawia się we wszystkich stworzeniach,
- abyśmy wszędzie oglądali Twoją chwałę.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Panie, nie dopuść, aby dzisiaj zło nas zwyciężyło,
- lecz pomóż nam je pokonać siłą dobra.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Ty po przyjęciu chrztu w Jordanie zostałeś namaszczony Duchem Świętym,
- spraw, niech kieruje nami dzisiaj łaska Twego Ducha.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.
Ojcze nasz.
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Niedziela
II tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Pan mnie prowadzi * do źródeł wody żywej. / Alleluja.
Psalm 23
Dobry Pasterz
Paść ich będzie Baranek i poprowadzi ich do źródeł wód życia (Ap 7, 17)
Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie, *
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie odpocząć mogę, *
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych *
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, *
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska *
są moją pociechą.
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach moich wrogów,
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi.
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia.
I zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.

Ant. Pan mnie prowadzi do źródeł wody żywej. / Alleluja.
2 ant.Imię Pana * wielkie jest w Izraelu. / Alleluja.
Psalm 76
Dziękczynienie za zwycięstwo
Ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich (Mt 24, 30)
I

Bóg znany jest w Judzie, *
Jego imię wielkie jest w Izraelu.
W Salem się wznosi przybytek Jego, *
a na Syjonie jest Jego mieszkanie.
Tam zdruzgotał strzały łuków, *
tarcze, miecze i zbroje.
Ty jesteś pełen światła *
i potężniejszy od gór odwiecznych.
Najwaleczniejsi stali się łupem, ą
sen ich ogarnął, *
bezwładnie opadły ręce wojowników.
Od Twojej groźby, Boże Jakuba, *
rydwany i konie zamarły w bezruchu.

Ant. Imię Pana wielkie jest w Izraelu. / Alleluja.
3 ant.Zamilkła strwożona ziemia, * kiedy Bóg powstał, by dokonać sądu. / Alleluja.
II

Jesteś straszliwy i któż Ci się oprze, *
gdy gniew Twój się obudzi?
Z nieba ogłosiłeś wyrok; *
zamilkła strwożona ziemia,
Kiedy Bóg powstał, by dokonać sądu *
i ocalić poniżonych tej ziemi.
Bo nawet gniew na ludzi *
przyniesie Ci chwałę,
A ci, których gniew nie dotknie, *
będą obchodzić Twe święto.
Składajcie i wypełniajcie śluby *
wobec Boga naszego i Pana,
Niech wszyscy stojący dokoła *
przyniosą dary Budzącemu grozę,
Panu, który poskramia pychę książąt *
i jest postrachem władców ziemi.

Ant. Zamilkła strwożona ziemia, / kiedy Bóg powstał, by dokonać sądu. / Alleluja.

Przedpołudniowa

CZYTANIE
Rz 5, 1-2. 5

Dostąpiwszy usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.
K. O łaskach Twoich, Panie, będę śpiewał na wieki.
W. Twą wierność będę głosił przez wszystkie pokolenia.

MODLITWA


Południowa
CZYTANIE
Rz 8, 26

Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.
K. Niech wołanie moje dojdzie do Ciebie, Panie.
W. Daj mi zrozumienie przez swoje słowo.

MODLITWA


Popołudniowa
CZYTANIE
2 Kor 1, 21-22

Bóg jest Tym, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie i który nas namaścił. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych.
K. Pan moim światłem i zbawieniem moim.
W. Pan obrońcą mego życia.

MODLITWA

anawim
II Tydzień
MODLITWA
Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Niedziela
II tydzień psałterza
II Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.


HYMN
1 Błogosławiony jesteś, Boże,
W jedności Trójcy doskonały;
Oto już gaśnie blask słoneczny,
Dlatego ześlij światło w serca.
2 Ciebie sławimy pieśnią rano,
Wielbimy hymnem o zachodzie,
Tobie oddawać chcemy chwałę
Przez wszystkie wieki nieskończone.
3 Ojcu, Synowi i Duchowi
Niech będzie chwała i podzięka;
Bóg wszechmogący w Trójcy Świętej
Niech raczy przyjąć nasze modły. Amen.

\PSALMODIA
1 ant.Chrystus Pan jest kapłanem na wieki, * na wzór Melchizedeka. / Alleluja.
Psalm 110, 1-5. 7
Mesjasz królem i kapłanem
Trzeba bowiem, aby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół u stóp swoich (1 Kor 15, 25)
Rzekł Pan do Pana mego: *
"Siądź po mojej prawicy,
Aż uczynię Twych wrogów *
podnóżkiem stóp Twoich".
Pan rozciągnie moc Twego berła ze Syjonu; *
panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu: ą
W blasku świętości *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę.
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
"Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka".
Pan jest po Twojej prawicy, *
zetrze królów w dzień swego gniewu.
On po drodze pić będzie z potoku, *
dlatego głowę podniesie.

Ant. Chrystus Pan jest kapłanem na wieki, / na wzór Melchizedeka. / Alleluja.
2 ant.Nasz Bóg jest w niebie, * czyni wszystko, co zechce. / Alleluja.
Psalm 115
Chwała prawdziwego Boga
Nawróciliście się od bożków do Boga, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu (1 Tes 1, 9)
Nie nam, Panie, nie nam, ą
lecz Twemu imieniu daj chwałę *
za łaskę i wierność Twoją.
Dlaczego mają pytać poganie: *
"Gdzie się ich Bóg znajduje?"
Nasz Bóg jest w niebie, *
czyni wszystko, co zechce.
Ich bożki są ze srebra i złota, *
dzieła rąk ludzkich.
Mają usta, ale nie mówią, *
mają oczy, ale nie widzą.
Mają uszy, ale nie słyszą, *
mają nozdrza, ale nie czują zapachu.
Mają ręce pozbawione dotyku, ą
nogi mają, ale nie chodzą, *
gardło ich nie wydaje głosu.
Do nich będą podobni ci, którzy je robią, *
i każdy, który im ufa.
Ale dom Izraela pokłada ufność w Panu, *
On jest ich pomocą i tarczą.
Dom Aarona pokłada ufność w Panu, *
On jest ich pomocą i tarczą.
Ci, którzy Mu służą, ufność w Nim pokładają, *
On jest ich pomocą i tarczą.
Pan o nas pamięta *
i będzie nam błogosławił.
Błogosławić będzie domowi Izraela, *
błogosławić będzie domowi Aarona.
Będzie błogosławić tym, którzy służą Panu, *
zarówno wielkim, jak małym.
Niech Pan was rozmnoży, *
was i synów waszych.
Błogosławieni jesteście przez Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.
Niebo jest niebem Pana, *
ziemię zaś dał synom ludzkim.
To nie umarli chwalą Pana, *
nie ci, którzy zeszli do Otchłani,
Lecz my wielbimy Pana *
teraz i na wieki.

Ant. Nasz Bóg jest w niebie, / czyni wszystko, co zechce. / Alleluja.
3 ant.Bóg wszystko poddał pod stopy Jezusa, * a Jego ustanowił Głową Kościoła. / Alleluja.
Pieśń (Ef 1, 20b-23a)
Chrystus Głową Kościoła

Alleluja.
Bóg wskrzesił Chrystusa z martwych *
(W.Alleluja)
i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, *
(W.Alleluja)
i Mocą, i Panowaniem.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
I ponad wszelkim innym imieniem *
(W.Alleluja)
wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
I wszystko poddał pod Jego stopy, *
(W.Alleluja)
a Jego ustanowił Głową Kościoła.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, *
(W.Alleluja)
i Duchowi Świętemu.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
(W.Alleluja)
i na wieki wieków. Amen.
W. Alleluja (alleluja).
Ant. Bóg wszystko poddał pod stopy Jezusa, / a Jego ustanowił Głową Kościoła. / Alleluja.

CZYTANIE
2 Tes 2, 13-14

My zawsze winniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że wybrał was Bóg do zbawienia jako pierwociny przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę. Po to wezwał was przez nasze głoszenie Ewangelii, abyście dostąpili chwały Pana naszego Jezusa Chrystusa.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Nasz Bóg jest wielki, * Wielka jest Jego potęga.
W. Nasz Bóg jest wielki, / Wielka jest Jego potęga.
K. Jego wiedza nie zna granic.
W. Wielka jest Jego potęga.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Nasz Bóg jest wielki, / Wielka jest Jego potęga.

anawim



II nieszpory
2 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Duch jak gołębica zstąpił z nieba * i spoczął na Jezusie. / On jest Tym, który chrzci Duchem Świętym.
Rok B: Andrzej powiedział do Szymona Piotra: * Znaleźliśmy Mesjasza, to znaczy Chrystusa.
Rok C: W Kanie Galilejskiej * Jezus zaczął czynić cuda, / objawił swoją chwałę, / i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Rok A: Duch jak gołębica zstąpił z nieba * i spoczął na Jezusie. / On jest Tym, który chrzci Duchem Świętym.
Rok B: Andrzej powiedział do Szymona Piotra: * Znaleźliśmy Mesjasza, to znaczy Chrystusa.
Rok C: W Kanie Galilejskiej * Jezus zaczął czynić cuda, / objawił swoją chwałę, / i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

PROŚBY

Chwała niech będzie Chrystusowi, który zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. On ma moc obdarzyć wiecznym zbawieniem tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga. Z wiarą i nadzieją skierujmy do Niego nasze błagania:
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Jezu, słońce sprawiedliwości, gdy ten dzień chyli się ku zachodowi, polecamy Tobie całą ludzkość,
- niech wszyscy radują się bez końca Twoją niegasnącą światłością.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj przymierze, które przypieczętowałeś Boską Krwią Twoją,
- uświęcaj Kościół, aby był wolny od grzechu.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Pamiętaj, Panie, o ludzie, który zgromadziłeś
- i w którym obrałeś sobie mieszkanie.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj od wypadków wszystkich podróżujących na ziemi, w powietrzu i na wodzie,
- niech w zdrowiu i radości osiągną cel podróży.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Przyjmij, Panie, naszych zmarłych braci,
- udziel im przebaczenia i wiecznej chwały.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
II tydzień psałterza
Wezwanie
P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 100
Radość wchodzących do świątyni
Pan chce, by odkupieni śpiewali pieśń zwycięstwa (św. Atanazy)
Ant. Uwielbiajmy Pana, / z weselem śpiewajmy Mu hymny.

Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem.
Stańcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / z weselem śpiewajmy Mu hymny.

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
Jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / z weselem śpiewajmy Mu hymny.

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, ą
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, ą
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / z weselem śpiewajmy Mu hymny.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / z weselem śpiewajmy Mu hymny.

anawim
Poniedziałek
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Ty jesteś, Chryste, życiem swych wybranych,
Drogą, nadzieją, zbawieniem, świętością;
Twórco pokoju, Ciebie wysławiamy
Myślą i hymnem.
2 Jesteś wszechmocny, naucz przeto wiernych,
Co mogą czynić z miłości dla Ciebie,
Aby służyli sercem i działaniem
Pełniąc Twą wolę.
3 Daj naszym czasom pokój Twój, o Panie,
Wiarę umocnij i ulecz schorzałych,
Przebacz upadłym, obdarz wszystkich ludzi
Szczęściem na wieki.
4 Chwała niech będzie Ojcu Najwyższemu
Z Tobą, nasz Zbawco i Królu łagodny,
Z Pocieszycielem, Duchem Przenajświętszym,
Teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Nakłoń ku mnie Twego ucha, Panie, * aby mnie ocalić.
Psalm 31, 2-17. 20-25
Ufna modlitwa w cierpieniu
Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego (Łk 23, 46)
I

Panie, do Ciebie się uciekam, ą
niech nigdy nie doznam zawodu, *
wybaw mnie w sprawiedliwości Twojej.
Nakłoń ku mnie Twego ucha, *
pośpiesz, aby mnie ocalić!
Bądź dla mnie skałą schronienia, *
warownią, która ocala.
Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą, *
kieruj mną i prowadź przez wzgląd na swe imię.
Wydobądź z sieci zastawionej na mnie, *
bo Ty jesteś moją ucieczką.
W ręce Twoje powierzam ducha mego, *
Ty mnie odkupisz, Panie, wierny Boże.
Nienawidzisz czcicieli bóstw marnych, *
ja zaś pokładam ufność w Panu.
Weselę się i cieszę Twoim miłosierdziem, ą
boś wejrzał na moją nędzę, *
zrozumiałeś udrękę mej duszy.
I nie oddałeś mnie w ręce nieprzyjaciół, *
postawiłeś me stopy na miejscu przestronnym.

Ant. Nakłoń ku mnie Twego ucha, Panie, / aby mnie ocalić.
2 ant.Niech Twoje oblicze, Panie, * zajaśnieje nad Twym sługą.
II

Zmiłuj się, Panie, nade mną, bo żyję w udręce, *
od smutku słabnie me oko i dusza, i ciało.
Moje życie upływa wśród zgryzoty, *
a lata moje wśród jęków.
Siłę tracę w ucisku, *
osłabły kości moje.
Stałem się przykładem hańby dla wszystkich mych wrogów, *
dla sąsiadów przedmiotem odrazy,
Postrachem dla moich znajomych, *
ucieka, kto mnie ujrzy na drodze.
Zapomnieli o mnie w sercach, jak o zmarłym, *
stałem się jak wyrzucone naczynie.
Słyszałem bowiem, jak wielu szeptało: ą
"Trwoga jest dokoła!" *
Gromadzą się przeciw mnie, zamierzając odebrać mi życie.
Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie, *
i mówię: "Tyś jest Bogiem moim".
W Twoim ręku są moje losy, *
wyrwij mnie z rąk wrogów i prześladowców.
Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą, *
wybaw mnie w swoim miłosierdziu.

Ant. Niech Twoje oblicze, Panie, / zajaśnieje nad Twym sługą.
3 ant.Błogosławiony Pan, * który mi okazał swoje cuda i łaskę.
III

Jakże jest wielka dobroć Twoja, Panie, *
którą zachowałeś dla bogobojnych.
Okazujesz ją tym, którzy uciekają się do Ciebie *
na oczach ludzi.
Osłaniasz ich Twą obecnością od spisku mężów, *
ukrywasz w swym namiocie przed swarliwym językiem.
Niech będzie Pan błogosławiony, *
On cuda swoje i łaskę okazał mi w mieście warownym.
Ja zaś w przerażeniu mówiłem: *
"Odtrącony jestem od Twego oblicza".
Lecz Ty wysłuchałeś mój głos błagalny, *
gdy wołałem do Ciebie.
Miłujcie Pana, wszyscy, co cześć Mu oddajecie. ą
Pan chroni wiernych, *
a pysznym z nawiązką odpłaca.
Bądźcie dzielni i mężnego serca, *
wszyscy, którzy ufacie Panu.

Ant. Błogosławiony Pan, / który mi okazał swoje cuda i łaskę.

K. Prowadź mnie, Panie, w prawdzie według Twych pouczeń.
W. Boże mój i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

anawim



Poniedziałek
II tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
4, 1-8. 32-40
Mowa Mojżesza do ludu

W owych dniach Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami: "A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, uczę was je wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców. Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie, zachowując nakazy Pana, Boga waszego, które na was nakładam. Widzieliście na własne oczy, co uczynił Pan w Baal-Peor, jak każdego człowieka, który poszedł za Baalem z Peor, wyniszczył Pan spośród was; a wy, coście przylgnęli do Pana, Boga waszego, dzisiaj wszyscy żyjecie.

Patrzcie, nauczałem was praw i nakazów, jak mi rozkazał czynić Pan, Bóg mój, abyście je wypełniali w ziemi, do której idziecie, by objąć ją w posiadanie.

Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach powiedzą: �Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny. Bo któryż naród wielki ma bogów tak bliskich, jak Pan, Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? Któryż naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję?

Zapytaj no dawnych czasów, które były przed tobą, zaczynając od dnia, w którym Bóg stworzył człowieka na ziemi, zapytaj od jednego krańca niebios do drugiego, czy nastąpiło tak wielkie wydarzenie jak to lub czy słyszano o czymś podobnym? Czy słyszał jakiś naród głos Boży z ognia, jak ty słyszałeś, i pozostał żywy? Czy usiłował Bóg przyjść i wybrać sobie jeden naród spośród innych narodów przez doświadczenia, znaki, cuda i wojny, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem, dziełami przerażającymi, jak to wszystko, co tobie uczynił Pan, Bóg twój, w Egipcie na twoich oczach? Widziałeś to wszystko, byś poznał, że Pan jest Bogiem, a poza Nim nie ma innego.

Z niebios pozwolił ci słyszeć swój głos, aby cię pouczyć. Na ziemi dał ci zobaczyć swój ogień ogromny i słyszeć swoje słowa spośród ognia. Ponieważ umiłował twych przodków, wybrał po nich ich potomstwo i wyprowadził cię z Egiptu sam ogromną swoją potęgą. Na twoich oczach, ze względu na ciebie, wydziedziczył obce narody, większe i silniejsze od ciebie, by cię wprowadzić w posiadanie ich ziemi, jak to jest dzisiaj.

Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego. Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam tobie pełnić, by dobrze ci się wiodło i twym synom po tobie; byś przedłużył swe dni na ziemi, którą na zawsze daje ci Pan, Bóg twój".


RESPONSORIUM
Pwt 4, 1; 31, 19. 20; Ps 81, 9

W. Słuchaj, Izraelu, ą praw i nakazów Pańskich, / zapisz je w sercu swoim jak w księdze; * A dam ci ziemię opływającą mlekiem i miodem.
K. Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć; obyś Mnie posłuchał, Izraelu. W. A dam ci ziemię opływającą mlekiem i miodem.


II CZYTANIE

Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Efezjan
(nr 13 - 18, 1)
Wytrwajcie w wierze i miłości ku Chrystusowi

Dołóżcie starań, aby się częściej gromadzić na dziękczynieniu i uwielbianiu Boga. Gdy bowiem zbieracie się razem, słabnie moc szatana i dzięki zgodnej waszej wierze rozprasza się zło, które on sprowadza. Nic cenniejszego od pokoju, który usuwa wszelkie wojowanie nieprzyjaciół ziemskich i duchowych.

Wszystko to osiągniecie, jeśli wiara wasza i miłość względem Chrystusa będą doskonałe. One bowiem stanowią fundament życia i jego kres: wiara jest fundamentem, miłość kresem. Połączeniem obydwóch jest sam Bóg. Wszystkie pozostałe cnoty wywodzą się z tych dwóch. Kto wyznaje wiarę, nie błądzi, kto zaś ma miłość, nie żywi nienawiści. "Drzewo poznaje się z owoców", tak też i ci, którzy mówią, że należą do Chrystusa, dają się poznać ze sposobu życia. Albowiem teraz już nie idzie o wyznawanie wiary słowami, ale o mężne trwanie w wierze aż do końca.

Lepiej jest milczeć i być niż mówić, a nie być. Nauczanie skuteczne jest wtedy, gdy czyni się to, czego się naucza. Jeden jest przeto Nauczyciel, Ten, który "rzekł, i stało się". Wszakże i to jest godne Ojca, czego dokonał w milczeniu. Ktokolwiek pojmuje słowa Chrystusa, ten potrafi również zrozumieć Jego milczenie, i w ten sposób stać się doskonałym: słowem działać i ujawniać się w milczeniu.

Nic nie jest zakryte przed Panem; zna On nawet najtajniejsze nasze sprawy. Wykonujmy więc wszystko, jakby On w nas mieszkał, abyśmy byli Jego świątynią, a On w nas Bogiem naszym. Jest Nim naprawdę i objawi się nam, jeśli prawdziwie Go miłujemy.

"Nie błądźcie", bracia moi. Ci, którzy rujnują rodziny, "królestwa Bożego nie odziedziczą". Jeśli więc ci, którzy tak czynili postępując według ciała, już zostali ukarani śmiercią, o ileż bardziej powinien być ukarany ten, kto przewrotną nauką fałszowałby wiarę Bożą, za którą Jezus Chrystus został ukrzyżowany. Kto byłby splamiony takim przestępstwem, pójdzie w ogień nieugaszony, podobnie jak i ten, kto go słucha.

Pan zezwolił namaścić swą Głowę wonnym olejkiem, aby Jego Kościół napełnił się wonią nieśmiertelności. Strzeżcie się śmiercionośnej woni nauki, wywodzącej się od księcia tego świata, aby przypadkiem nie powiódł was w niewolę z dala od ofiarowanego wam życia. Czemuż to wszyscy nie stajemy się rozumni, otrzymując poznanie Boga, którym jest Jezus Chrystus? Dlaczego giniemy nierozumnie wskutek nieznajomości daru, który Pan rzeczywiście nam zesłał?

Mój zaś duch w pokorze przylgnął do krzyża, który dla niewiernych jest zgorszeniem, dla nas zaś zbawieniem i życiem wiecznym.


RESPONSORIUM
Kol 3, 17; 1 Kor 10, 31

W. Wszystko, ą cokolwiek działacie słowem lub czynem, * Wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, / dziękując Bogu Ojcu przez Niego.
K. Wszystko na chwałę Bożą czyńcie. W. Wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, / dziękując Bogu Ojcu przez Niego.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Poniedziałek
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Wszechmocny Dawco jasności,
Kiedy już noc się skończyła,
Zapalasz światłem pogodnym
Dzień, który wszystko ogarnia.
2 Tyś sam jest światłem stworzenia,
Bardziej potężnym niż słońce,
Którego nikłe promienie
Blaski wieczności zwiastują.
3 O Ty, jaśniejszy od słońca,
Dniu, który nie masz zachodu,
Przenikasz serca człowiecze,
Znasz ich tajemne głębiny.
4 Niech czyste myśli zwyciężą
To, co podsuwa pokusa;
Niech nasze ciała się staną
Ducha Świętego przybytkiem.
5 O Chryste, Królu łagodny,
Tobie i Ojcu Twojemu
Z Najświętszym Duchem pociechy
Chwała niech będzie na wieki. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Kiedy przyjdę * i ujrzę oblicze Boże?
Psalm 42
Tęsknota za Bogiem i świątynią
Kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie; kto chce, niech wody życia zaczerpnie (Ap 22, 17)
Jak łania pragnie wody ze strumieni, *
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego, *
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Łzy są moim chlebem we dnie i w nocy; *
"Gdzie jest twój Bóg?" pytają mnie co dzień.
Rozpływa się we mnie moja dusza, *
gdy wspominam, jak z tłumem kroczyłem do Bożego domu
W świątecznym orszaku, *
wśród głosów radości i chwały.
Czemu zgnębiona jesteś, duszo moja, *
i czemu trwożysz się we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: *
On zbawieniem mojego oblicza i moim Bogiem!
A we mnie samym dusza przygnębiona, ą
przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu, *
z ziemi Hermonu i góry Misar.
Głębia przyzywa głębię hukiem wodospadów. *
Wszystkie Twe nurty i fale nade mną się przewalają.
Niech Pan udzieli mi we dnie swej łaski, ą
a w nocy będę Mu śpiewał, *
będę sławił Boga mego życia.
Mówię do Boga: Opoko moja, czemu zapominasz o mnie? *
Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga?
Kości we mnie się kruszą, *
gdy lżą mnie przeciwnicy,
Gdy cały dzień mówią do mnie: *
"Gdzie jest Bóg twój?"
Czemu zgnębiona jesteś, duszo moja, *
i czemu trwożysz się we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: *
On zbawieniem mojego oblicza i moim Bogiem!

Ant. Kiedy przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
2 ant.Okaż nam, Panie, * miłosierdzie swoje.
Pieśń (Syr 36, 1-5. 10-13)
Modlitwa za Jerozolimę
To jest życie wieczne: aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa(J 17, 3)
Zmiłuj się nad nami, Panie, Boże wszystkich rzeczy, *
spójrz i ześlij bojaźń przed Tobą na wszystkie narody.
Wyciągnij rękę przeciw obcym ludom, *
aby ujrzały Twoją potęgę.
Bo jak przez nas okazałeś im świętość swoją, *
tak przez nich wobec nas okaż się wielkim.
Niech i one uznają, jak my uznajemy, *
że nie ma Boga, oprócz Ciebie, Panie.
Powtórz znaki i znów uczyń cuda, *
wsław swoją rękę i ramię prawe.
Zgromadź wszystkie pokolenia Jakuba *
i weź je w posiadanie, jak było na początku.
Panie, zlituj się nad narodem nazwanym Twoim imieniem, *
nad Izraelem, którego uznałeś za pierworodnego.
Miej miłosierdzie nad Twym świętym miastem, *
nad Jeruzalem, miejscem Twego odpoczynku.
Napełnij Syjon wysławianiem Twej mocy, *
a Twój lud swoją chwałą.

Ant. Okaż nam, Panie, / miłosierdzie swoje.
3 ant.Błogosławiony jesteś, Panie, * na sklepieniu nieba.
Psalm 19 A, 2-7
Chwała Boga Stwórcy
Nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce... aby nasze kroki skierować na drogę pokoju (Łk 1, 78. 79)
Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy wiadomość przekazuje.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano.
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce świata.
Tam słońcu namiot postawił, ą
a ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, *
cieszy się jak siłacz ruszający do biegu.
Ono wschodzi na krańcu nieba ą
i biegnie aż po drugi kraniec, *
a nic przed jego żarem się nie schroni.

Ant. Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba.

CZYTANIE
Jr 15, 16

Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego. Bo imię Twoje zostało wezwane nade mną, Panie, Boże Zastępów.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, * Prawym przystoi pieśń chwały.
W. Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, / Prawym przystoi pieśń chwały.
K. Śpiewajcie Panu pieśń nową.
W. Prawym przystoi pieśń chwały.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, / Prawym przystoi pieśń chwały.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Błogosławiony Pan Bóg, * który nas nawiedził i odkupił.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Błogosławiony Pan Bóg, / który nas nawiedził i odkupił.

PROŚBY

Nasz Zbawiciel dał nam udział w królewskim kapłaństwie, abyśmy składali Bogu przyjemne ofiary. Z wdzięcznością módlmy się do Niego:
Zachowaj nas, Panie, w Twojej świętej służbie.

Chryste, wieczny Kapłanie, Ty obdarzyłeś swój lud godnością świętego kapłaństwa,
- spraw, abyśmy zawsze składali duchowe ofiary miłe Bogu.
Zachowaj nas, Panie, w Twojej świętej służbie.

Udziel nam hojnie darów swego Ducha,
- cierpliwości, łagodności i pokory.
Zachowaj nas, Panie, w Twojej świętej służbie.

Daj, abyśmy się cieszyli posiadaniem Ciebie, który jesteś Miłością,
- i chwalili Cię dobrymi czynami.
Zachowaj nas, Panie, w Twojej świętej służbie.

Naucz nas troszczyć się o dobro bliźnich,
- abyśmy łatwiej osiągnęli zbawienie.
Zachowaj nas, Panie, w Twojej świętej służbie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie, Boże wszechmogący, Ty nas doprowadziłeś do początku dnia dzisiejszego, ą zachowaj nas od wszelkiego grzechu * i spraw, aby nasze myśli, słowa i uczynki zgadzały się z Twoją wolą. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
II tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Przedpołudniowa

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego * i zachowują je wiernie.
Psalm 119, 41-48
VI (Waw)
Słuszność Prawa Bożego

Panie, niech zstąpi na mnie Twoja łaska, *
Twoje zbawienie według Twej obietnicy.
Wtedy będę mógł odpowiedzieć tym, którzy mnie znieważają, *
ponieważ polegam na Twoich słowach.
Nie odbieraj moim ustom słowa prawdy, *
bo ufam Twoim wyrokom.
A Prawa Twego zawsze strzec będę, *
po wieki wieków.
I będę kroczył szeroką drogą, *
bo szukam Twoich przykazań.
O Twoich rozkazach chcę mówić wobec królów, *
nie będę się tego wstydził.
I będę się weselił z Twoich przykazań, *
które umiłowałem.
Moje ręce wznoszę ku Twym wyrokom, które miłuję, *
i rozważam Twoje ustawy.

Ant. Błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego / i zachowują je wiernie.
2 ant.Moim pokarmem jest * pełnić wolę Bożą.
Psalm 40, 2-14. 17-18
Dziękczynienie i prośba
Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało (Hbr 10, 5)
I

Z nadzieją czekałem na Pana, ą
a On się pochylił nade mną *
i wysłuchał mego wołania.
Wydobył mnie z dołu zagłady, *
z błotnego grzęzawiska.
Stopy moje postawił na skale *
i umocnił moje kroki.
Włożył mi w usta pieśń nową, *
śpiew dla naszego Boga.
Wielu to ujrzy i przejmie ich trwoga, *
i zaufają Panu.
Szczęśliwy człowiek, który nadzieję pokłada w Panu, *
a nie naśladuje pysznych i skłonnych do kłamstwa.
Panie, Boże mój, wiele uczyniłeś cudów *
i w Twoich zamiarach wobec nas nikt Ci nie dorówna.
A gdybym chciał je głosić i opowiadać, *
byłyby liczniejsze, niż można to wyrazić.
Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, ą
lecz otwarłeś mi uszy; *
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy.
Wtedy powiedziałem: "Oto przychodzę. *
W zwoju księgi jest o mnie napisane:
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje Prawo mieszka w moim sercu".

Ant. Moim pokarmem jest pełnić wolę Bożą.
3 ant.Ja jestem ubogi i nędzny, * ale Pan troszczy się o mnie.
II

Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu ą
i nie powściągałem warg moich, *
o czym Ty wiesz, Panie.
Sprawiedliwości Twej nie kryłem w głębi serca, *
głosiłem Twoją wierność i pomoc.
Nie taiłem Twojej łaski ani Twej wierności *
przed wielkim zgromadzeniem.
A Ty nie odmawiaj mi, Panie, swego miłosierdzia, *
niech łaska Twoja i wierność zawsze mnie strzegą.
Albowiem osaczyły mnie niezliczone nieszczęścia, *
przygniotły mnie własne winy, których ogarnąć nie mogę.
Są one liczniejsze od włosów na mej głowie, *
więc słabnie we mnie serce.
Panie, racz mnie wybawić, *
Panie, pośpiesz mi z pomocą!
Niech się radują i weselą w Tobie *
wszyscy, którzy Ciebie szukają.
A ci, którzy pragną Twojej pomocy, *
niech zawsze mówią: "Pan jest wielki!"
Ja zaś jestem ubogi i nędzny, *
ale Pan troszczy się o mnie.
Tyś moim wspomożycielem i wybawcą, *
Boże mój, nie zwlekaj!

Ant. Ja jestem ubogi i nędzny, / ale Pan troszczy się o mnie.
Przedpołudniowa

CZYTANIE
Jr 31, 33

Takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach - mówi Pan: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem.
K. Stwórz, Boże, we mnie serce czyste.
W. Nie odrzucaj mnie od swego oblicza.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, najlepszy Ojcze, ą Ty ustanowiłeś pracę, aby dzięki niej ludzie mogli się rozwijać i wzajemnie sobie pomagać, * spraw, abyśmy wytrwale pracowali i żyli jak Twoje dzieci w duchu prawdziwej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa

CZYTANIE
Jr 32, 40

Zawrę z nimi przymierze wieczne, mocą którego nie przestanę im wyświadczać dobra. Napełnię ich serce moją bojaźnią, by się już nie odwracali ode Mnie.
K. W Bogu moje zbawienie i moja chwała.
W. W Nim moja ucieczka.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Panie winnicy i żniwa, Ty rozdzielasz pracę i dajesz sprawiedliwą zapłatę, ą spraw, abyśmy cierpliwie znosili codzienne trudy * i bez szemrania pełnili Twoją wolę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa

CZYTANIE
Ez 34, 31

Wy, owce moje, jesteście owcami mego pastwiska, Ja zaś Bogiem waszym - mówi Pan Bóg.
K. Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie.
W. Prowadzi mnie na zielone pastwiska.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, na Twoje wezwanie stajemy przed Tobą w godzinie, o której Apostołowie przychodzili do świątyni, ą spraw, aby modlitwa, jaką szczerym sercem zanosimy w imię Jezusa, * przyniosła zbawienie wszystkim wzywającym Twego imienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim


Poniedziałek
II tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Źródło jasności i początku świata,
Usłysz modlitwę, którą zanosimy:
Racz uwolnionych z mocy grzesznych mroków
Odziać Twym blaskiem.
2 Oto skończona praca dnia całego,
W którym nam dałeś pomoc swej opieki,
Przeto sławimy dobroć Twoją, Panie,
Pełni wdzięczności.
3 Wieczór się zbliża, ciemność już zapada,
Nam zaś niech świeci Słońce nieśmiertelne,
Które nie gaśnie, lecz jaśnieje wiecznie
Chórom aniołów.
4 Chrystus łaskawy, cichy i łagodny,
Błędy dzisiejsze niechaj nam odpuści,
Niech zajaśnieją serca czystym blaskiem
W nocnych godzinach.
5 Chwała niech będzie Tobie, Boże Ojcze,
Twemu Synowi razem z Duchem Świętym;
Panie wszechmocny, który władasz wszystkim,
Bądź uwielbiony. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Najpiękniejszy jesteś spośród synów ludzkich, * wdzięk się rozlał na twoich wargach.
Psalm 45
Zaślubiny króla
Oblubieniec nadchodzi, wyjdźcie mu na spotkanie (Mt 25, 6)
I

Z mego serca płynie piękne słowo, ą
pieśń moją śpiewam królowi, *
język mój jest jak rylec biegłego pisarza.
Najpiękniejszy jesteś spośród synów ludzkich, ą
wdzięk się rozlał na twoich wargach, *
przeto Bóg pobłogosławił tobie na wieki.
Przypasz do biodra swój miecz, mocarzu, *
chlubę twoją i ozdobę.
Wstąp szczęśliwie na rydwan ą
w obronie wiary, prawa i ubogich, *
a twoja prawica niech ci wskaże wielkie czyny.
Twe ostre strzały trafiają w serce wrogów króla, *
ludy padają przed tobą.
Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Miłujesz sprawiedliwość, wstrętne ci bezprawie, ą
dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie *
olejkiem radości hojniej niż równych ci losem.
Twe szaty pachną mirrą, kasją i aloesem, *
z pałaców z kości słoniowej cieszy cię dźwięk lutni.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

Ant. Najpiękniejszy jesteś spośród synów ludzkich, / wdzięk się rozlał na twoich wargach.
2 ant.Oto Oblubieniec nadchodzi, * wyjdźcie Mu na spotkanie.
II

Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.
Oto córa Tyru zbliża się z darami, *
możni narodów szukają twych względów.
Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
w złotogłów odziana.
W szacie wzorzystej do króla ją prowadzą, *
za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny.
Wiodą je z radością i w uniesieniu, *
wkraczają do królewskiego pałacu.
Synowie twoi zajmą miejsce twych ojców, *
ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
Przez wszystkie pokolenia upamiętnię twe imię, *
dlatego na wieki sławić cię będą narody.

Ant. Oto Oblubieniec nadchodzi, / wyjdźcie Mu na spotkanie.
3 ant.W swoim wielkim miłosierdziu * Bóg na nowo nas zrodził do żywej nadziei.
Pieśń (1 P 1, 3-9)
Zmartwychwstanie Chrystusa podstawą nadziei

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On w swoim wielkim miłosierdziu ą
przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa *
na nowo nas zrodził do żywej nadziei:
Do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, *
które jest zachowane dla was w niebie.
Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni ą
mocą Bożą dla zbawienia, *
gotowego objawić się w czasie ostatecznym.
Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku *
z powodu różnorodnych doświadczeń.
Przez to wartość waszej wiary ą
okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, *
które przecież próbuje się w ogniu;
Na sławę, cześć i chwałę *
przy objawieniu Jezusa Chrystusa.
Wy Go miłujecie, choć nie widzieliście, *
wy w Niego teraz wierzycie, chociaż nie widzicie.
A ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały, *
gdy osiągnięcie zbawienie dusz, cel waszej wiary.

Ant. W swoim wielkim miłosierdziu / Bóg na nowo nas zrodził do żywej nadziei.

CZYTANIE
1 Tes 2, 13

Nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, * Światłem na mojej ścieżce.
W. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, / Światłem na mojej ścieżce.
K. Napomnienia Twoje są moim dziedzictwem na wieki.
W. Światłem na mojej ścieżce.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, / Światłem na mojej ścieżce.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Niech moja dusza * zawsze uwielbia Ciebie, mój Boże.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Niech moja dusza / zawsze uwielbia Ciebie, mój Boże.

PROŚBY

Oddajmy chwałę Chrystusowi, który obdarza swój Kościół miłością i troskliwą opieką. Z ufnością skierujmy do Niego nasze modlitwy:
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Panie Jezu, spraw, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni
- i doszli do poznania prawdy.
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Zachowaj naszego papieża N. i biskupa N.,
- niech Twoja opieka będzie dla nich mocą.
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Zaradź potrzebom tych, którzy szukają odpowiedniej pracy,
- aby mogli żyć w pokoju i pewności jutra.
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Bądź, Panie, schronieniem dla ubogich
- i wspomożycielem w ich ucisku.
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Polecamy Ci tych, którzy za życia pełnili świętą służbę,
- niech sławią Cię w niebie na wieki.
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Ojcze nasz,

MODLITWA

Wszechmogący Boże, Ty dzisiaj dałeś siły do pracy swoim nieużytecznym sługom, ąprzyjmij naszą wieczorną ofiarę uwielbienia *jako dziękczynienie za otrzymane od Ciebie dary. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Wtorek
II tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 100
Radość wchodzących do świątyni
Pan chce, by odkupieni śpiewali pieśń zwycięstwa (św. Atanazy)

Ant. Uwielbiajmy Boga, / którego wierność trwa przez pokolenia.

Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem.
Stańcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości.
Ant. Uwielbiajmy Boga, / którego wierność trwa przez pokolenia.

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
Jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
Ant. Uwielbiajmy Boga, / którego wierność trwa przez pokolenia.

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, ą
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, ą
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.
Ant. Uwielbiajmy Boga, / którego wierność trwa przez pokolenia.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwielbiajmy Boga, / którego wierność trwa przez pokolenia.

anawim
Wtorek
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Boże, Ty jesteś niezmierną dobrocią,
Usłysz modlitwy i prośby pokorne,
Które do Ciebie zanoszą z ufnością
Twoi wyznawcy.
2 Pochyl się, Panie, z miłością nad nami,
Lamp naszych płomyk rozjaśnij swym światłem;
Oddal na zawsze od serc naszych grozę
Wszelkich ciemności.
3 Okaż nam litość i daruj przewiny,
Obmyj nieczystych, uwolnij więzionych,
Przebacz upadłym, podźwignij ich mocą
Swojej prawicy.
4 Ojcze i Synu, i Duchu Najświętszy,
Boże potężny i w Trójcy jedyny,
Tobie niech będzie podzięka i chwała
Teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Powierz Panu swą drogę, * a On sam będzie działał.
Psalm 37
Los złych i dobrych
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię (Mt 5, 5)
I

Nie oburzaj się widząc źle czyniących *
i nie zazdrość ludziom nieprawym,
Bo zwiędną prędko jak trawa, *
obumrą jak świeża zieleń.
Miej ufność w Panu i czyń to, co dobre, *
a będziesz mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie.
Raduj się w Panu, *
a On spełni pragnienia twego serca.
Powierz Panu swą drogę, *
zaufaj Mu, a On sam będzie działał.
On sprawi, że twa sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, *
a prawość twoja jak blask południa.
Spokojny bądź wobec Pana i Jemu zaufaj, ą
nie oburzaj się na tego, któremu szczęści się w drodze, *
na człowieka, który obmyśla zasadzki.
Porzuć zapalczywość i przestań się gniewać, *
nie oburzaj się, gdyż to prowadzi do złego.
Wyginą bowiem złoczyńcy, *
a ufający Panu posiądą ziemię.
Jeszcze chwila, a nie będzie przestępcy, *
spojrzysz na jego miejsce i już go nie znajdziesz.
Pokorni natomiast posiądą ziemię *
i będą się rozkoszować wielkim pokojem.

Ant. Powierz Panu swą drogę, / a On sam będzie działał.
2 ant.Odstąp od złego i czyń dobro, * Pan bowiem umacnia sprawiedliwych.
II

Przeciw sprawiedliwemu zło knuje podstępny *
i zgrzyta na niego zębami.
Ale Pan śmieje się z niego, *
bo widzi, że dzień jego nadchodzi.
Dobywają mieczy występni i napinają swe łuki, ą
by powalić biedaka i nieszczęśliwego, *
by zabić idących prostą drogą.
Ich miecz przeszyje własne ich serca, *
a łuki ich zostaną złamane.
Lepsza jest odrobina, którą posiada sprawiedliwy, *
niż wielkie bogactwa występnych.
Bo ramiona występnych będą zdruzgotane, *
a sprawiedliwych Pan podtrzymuje.
Pan zna dni postępujących uczciwie, *
a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki.
W czasie klęski nie zaznają wstydu, *
w dniach głodu zostaną nasyceni.
Niezbożni natomiast poginą, ą
wrogowie Pana zwiędną jak kwieciste łąki, *
jak dym się rozwieją.
Niezbożny pożycza, ale nie zwraca, *
sprawiedliwy zaś ma litość i użycza.
Ci bowiem posiądą ziemię, którym Pan błogosławi, *
a których przeklnie, będą wyniszczeni.
Pan umacnia kroki człowieka *
na drodze, która dlań jest miła.
A choćby upadł, nie będzie leżał, *
bo jego rękę Pan podtrzyma.
Byłem dzieckiem i jestem już starcem, ą
a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu *
ani jego potomstwa, by o chleb żebrało.
Lituje się w każdym czasie i pożycza, *
będzie błogosławione jego potomstwo.
Odstąp od złego i czyń dobro, *
abyś mógł przetrwać na wieki.
Gdyż Pan sprawiedliwość miłuje *
i nie opuszcza swych świętych.
Nikczemni wyginą na zawsze, *
a ich potomstwo będzie wytępione.
Sprawiedliwi posiądą ziemię *
i będą ją zamieszkiwać na wieki.

Ant. Odstąp od złego i czyń dobro, / Pan bowiem umacnia sprawiedliwych.
3 ant.Miej nadzieję w Panu * i strzeż Jego drogi.
III

Usta sprawiedliwego głoszą mądrość, *
a język jego mówi to, co słuszne.
Prawo Boże jest w jego sercu *
i nie zachwieją się jego kroki.
Występny czatuje na sprawiedliwego *
i usiłuje go zabić.
Lecz Pan nie zostawi go w jego ręku *
i nie pozwoli skazać, gdy stanie przed sądem.
Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi, ą
a On cię wywyższy, abyś posiadł ziemię *
i ujrzysz zagładę występnych.
Widziałem, jak się pysznił występny *
i rozpierał jak cedr rozłożysty.
Przeszedłem obok, a już go nie było, *
szukałem go i nie mogłem znaleźć.
Patrz na uczciwego, przyjrzyj się prawemu, *
bo miłujący pokój posiada potomstwo.
Wszyscy zaś grzesznicy będą wyniszczeni, *
wyginie potomstwo występnych.
Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana, *
On ich ucieczką w czasie utrapienia.
Pan ich wspomaga i wyzwala, ą
wyzwala od występnych i zachowuje, *
On bowiem jest ich ucieczką.

Ant. Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi.

K. Naucz mnie, Panie, trafnego sądu i umiejętności.
W. Bo ufam Twoim przykazaniom.

anawim



Wtorek
II tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
6, 4-25
Prawo miłości

W owych dniach Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami:

"Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu. Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. Niech one ci będą ozdobą przed oczami. Wypisz je na odrzwiach swojego domu i na twoich bramach.

Gdy Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi, o której poprzysiągł przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, że da tobie miasta wielkie i bogate, których nie budowałeś, domy pełne wszelkich dóbr, których nie zbierałeś, wykopane studnie, których nie kopałeś, winnice i gaje oliwne, których nie sadziłeś, kiedy będziesz jadł i nasycisz się - strzeż się, byś nie zapomniał o Panu, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Będziesz się bał Pana, Boga swego, będziesz Mu służył i na Jego imię będziesz przysięgał.

Nie będziecie oddawali czci bogom obcym, spomiędzy bogów okolicznych narodów, bo Pan, Bóg twój, który jest u ciebie, jest Bogiem zazdrosnym, by się nie rozpalił na ciebie gniew Pana, Boga twego, i nie zmiótł cię z powierzchni ziemi. Nie będziecie wystawiali na próbę Pana, Boga waszego, jak wystawialiście Go na próbę w Massa. Będziecie pilnie strzec polecenia Pana, Boga waszego, Jego świadectwa i praw, które wam zlecił. Czyń, co jest prawe i dobre w oczach Pana, aby ci się dobrze powodziło i abyś wreszcie wziął w posiadanie piękną ziemię, którą poprzysiągł Pan przodkom twoim, wypędzając przed tobą wszystkich wrogów twoich. Tak zapowiedział Pan. Gdy syn twój zapyta cię kiedyś: �Jakie jest znaczenie tych świadectw, praw i nakazów, które wam zlecił Pan, Bóg nasz?, odpowiesz swojemu synowi: �Byliśmy niewolnikami faraona w Egipcie i wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką. Uczynił na oczach naszych znaki i cuda wielkie przeciwko Egiptowi, faraonowi i całemu jego domowi. Wyprowadził nas stamtąd, by iść z nami i przyprowadzić nas do ziemi, którą poprzysiągł dać przodkom naszym. Wtedy rozkazał nam Pan wykonywać wszystkie te prawa, bać się Pana, Boga naszego, aby zawsze dobrze nam się wiodło i aby nas zachował przy życiu, jak to dziś czyni. Na tym polega nasza sprawiedliwość, aby pilnie przestrzegać wszystkich tych poleceń wobec Pana, Boga naszego, jak nam rozkazał".

RESPONSORIUM
Ps 19, 8. 9; Rz 13, 8. 10

W. Prawo Pańskie ą jest doskonałe i pokrzepia duszę, / świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości. * Jaśnieje przykazanie Pana i oświeca oczy.
K. Kto miłuje bliźniego, wypełnił Prawo; miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa. W. Jaśnieje przykazanie Pana i oświeca oczy.

II CZYTANIE

Z listu św. Klemensa I, papieża, do Koryntian
(nr 49-50)
Któż zdoła wypowiedzieć tajemnicę Bożej miłości?

Kto ma miłość w Chrystusie, niechaj spełnia nakazy Chrystusa. Któż zdoła opowiedzieć więzy miłości Bożej? Któż potrafi wysłowić wspaniałość jej piękna? Niepojęta to wzniosłość, ku której prowadzi nas miłość.

Miłość łączy nas ściśle z Bogiem, "miłość zakrywa mnóstwo grzechów", miłość wszystko wytrzymuje, wszystko cierpliwie znosi. W miłości nie ma nic prostackiego, nic wyniosłego. Miłość nie powoduje rozłamów, nie podnosi buntu, wszystkiego dokonuje w zgodzie. Dzięki miłości doskonałymi się stali wszyscy wybrańcy Boży, bez miłości nic nie jest Bogu przyjemne.

Z miłości Pan przygarnął nas do siebie. Z miłości ku nam Pan nasz, Jezus Chrystus, posłuszny woli Bożej, wylał za nas swoją krew, ciało swe wydał za nasze ciało, swoje życie za nasze życie.

Widzicie zatem, umiłowani, jak cudowną i wspaniałą cnotą jest miłość, jak bardzo brakuje słów dla wyrażenia jej doskonałości. Któż zdoła ją osiągnąć, jeśli nie ten, kogo Bóg uzna tego godnym? Prośmy zatem i błagajmy Jego miłosierdzie, abyśmy trwali w miłości nienaganni i wolni od jakiejkolwiek ułomności ludzkiej.

Wszystkie pokolenia, począwszy od Adama aż do dzisiaj, przeminęły; ci zaś, którzy z łaski Bożej posiedli doskonałą miłość, trwają pośród świętych, a objawią się, kiedy nadejdzie królestwo Chrystusa. Napisano bowiem: "Wejdźcie na małą chwilę do waszych komnat, aż gniew mój i oburzenie przeminie. W dniu właściwym wspomnę i wyprowadzę was z waszych grobów".

Błogosławieni jesteśmy, umiłowani, jeśli wypełniamy Boże nakazy w zgodzie i miłości, aby przez miłość zostały nam odpuszczone grzechy. Napisano bowiem: "Błogosławieni, którym odpuszczono nieprawość, których grzechy zostały zmazane. Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytał winy, w którego ustach nie ma fałszu". Powyższe błogosławieństwo odnosi się do tych, których Bóg wybrał przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Jemu chwała na wieki wieków.


RESPONSORIUM
1 J 4, 16. 7

W. Uwierzyliśmy miłości, ą jaką Bóg ma ku nam. * Kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg w nim.
K. Miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga. W. Kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg w nim.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Wtorek
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Stwórco wieczystej jasności,
Tyś cały dniem jest i światłem,
Światłem, co nigdy nie gaśnie,
Ale panuje nad nocą.
2 Oto już nocne ciemności
Bledną, bo zorza nadchodzi,
Gwiazdy się kryją przed słońcem,
Które swe blaski roztacza.
3 Pełni wesela wstajemy,
Aby Ci śpiewać z wdzięcznością:
Światło już mrok zwyciężyło
Dzień przywracając na nowo.
4 Teraz prosimy Cię, Panie:
Ciało zachowaj od pokus,
Duch zaś niech oprze się złudzie
Świata i jego podstępom.
5 Chroń nas od gniewu i kłótni,
Oddal pokusę łakomstwa,
Obroń przed głodem bogactwa,
Aby do zła nie skłoniło.
6 Obdarz trzeźwością umysły,
Ciała zachowaj od grzechu,
Abyśmy dzień ten przeżyli
Wierni nauce Chrystusa.
7 Uczyń to, Ojcze najlepszy,
Razem z Twym Synem i Duchem,
Ty, który pełen potęgi
Rządzisz wiecznością i czasem. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Ześlij, Panie, * światłość i wierność swoją.
Psalm 43
Tęsknota za świątynią
Przyszedłem na świat jako światło(J 12, 46)
Osądź mnie, Boże, sprawiedliwie ą
i broń mojej sprawy przeciw ludowi nie znającemu litości, *
wybaw mnie od człowieka podstępnego i niegodziwego.
Ty bowiem, Boże, jesteś ucieczką moją. ą
Dlaczego mnie odrzuciłeś? *
Czemu chodzę smutny i gnębiony przez wroga?
Ześlij światłość i wierność swoją, *
niech one mnie wiodą,
Niech mnie zaprowadzą na Twą górę świętą *
i do Twoich przybytków.
I przystąpię do ołtarza Bożego, ą
do Boga, który jest moim weselem i radością, *
i będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni, Boże, mój Boże!
Czemu zgnębiona jesteś, duszo moja, *
i czemu trwożysz się we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: *
On zbawieniem mojego oblicza i moim Bogiem!

Ant. Ześlij, Panie, światłość i wierność swoją.
2 ant.Przychodź nam, Panie, z pomocą * przez wszystkie dni naszego życia.
Pieśń (Iz 38, 10-14. 17. 19b-20)
Bóg uzdrowieniem umierającego
Byłem umarły, a oto jestem żyjący i dzierżę klucze śmierci (Ap 1, 18)
Rzekłem: W połowie dni moich *
odejść muszę.
W bramach Otchłani mnie opuści *
lat moich reszta.
Mówiłem: Nie ujrzę już Boga *
na ziemi żyjących,
Nie zobaczę już nikogo *
spośród mieszkańców tego świata.
Rozbiorą moje mieszkanie i przeniosą ode mnie *
jak namiot pasterski.
Jak tkacz zwinąłem me życie, ą
a Pan jego nić przeciął. *
Od świtu do nocy kres mi położysz.
Krzyczę do rana. *
On jak lew miażdży wszystkie me kości.
Kwilę jak pisklę jaskółcze, *
wzdycham jak gołębica.
Zmęczone są me oczy od patrzenia w górę; *
Panie, stań przy mnie, bo jestem w ucisku.
I oto ustrzegłeś moją duszę *
od czeluści zagłady,
Gdyż odrzuciłeś za siebie *
wszystkie moje grzechy.
Ojciec głosi dzieciom wierność Twoją. *
Pan mi przychodzi z pomocą.
Więc grać Mu będziemy pieśni na strunach ą
przez wszystkie dni naszego życia *
w świątyni Pańskiej.

Ant. Przychodź nam, Panie, z pomocą / przez wszystkie dni naszego życia.
3 ant.Ciebie, Boże, * należy wielbić na Syjonie. ą
Psalm 65
Podzięka za urodzaje
Zrozum, że Syjonem jest miasto w niebiosach (Orygenes)
Ciebie, Boże, należy wielbić na Syjonie, *
ąTobie dopełnić ślubów.
Do Ciebie, który próśb wysłuchujesz, *
wszelki śmiertelnik przychodzi, wyznając swoje grzechy.
Przygniatają nas nasze winy, *
a Ty je odpuszczasz.
Szczęśliwy, kogo wybierasz i przygarniasz, *
on mieszka w Twoich pałacach.
Niech nasycą nas dobra Twego domu, *
świętość Twojego przybytku.
Cudami Twojej sprawiedliwości ą
odpowiadasz nam, Boże, nasz Zbawco, *
nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.
Ty swą mocą utwierdzasz góry, *
jesteś opasany potęgą.
Uśmierzasz burzliwy szum morza, *
huk jego fal, zgiełk narodów.
Z powodu Twych cudów przejęci są trwogą ą
mieszkańcy krańców ziemi; *
Ty ją napełniasz radością od wschodu do zachodu.
Nawiedziłeś i nawodniłeś ziemię, *
wzbogaciłeś ją obficie.
Strumień Boży wezbrał wodami, ą
przygotowałeś im zboże *
i tak uprawiłeś ziemię:
Nawodniłeś jej bruzdy, wyrównałeś jej skiby, *
spulchniłeś ją deszczami i pobłogosławiłeś plonom.
Rok uwieńczyłeś swoimi dobrami, *
tam, gdzie przejdziesz, wzbudzasz urodzaje.
Stepowe pastwiska są pełne rosy, *
a wzgórza przepasane weselem,
Łąki się stroją trzodami, ą
doliny okrywają się zbożem, *
razem śpiewają i wznoszą okrzyki radości.

Ant. Ciebie, Boże, należy wielbić na Syjonie.

CZYTANIE
1 Tes 5, 4-5

Wy, bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby ów dzień miał was zaskoczyć jak złodziej. Wszyscy wy bowiem jesteście synami światłości i synami dnia. Nie jesteśmy synami nocy ani ciemności.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Ty, Panie, zapalasz moją pochodnię, * Boże mój, rozjaśniasz moje ciemności.
W. Ty, Panie, zapalasz moją pochodnię, / Boże mój, rozjaśniasz moje ciemności.
K. Ty jesteś moim światłem i zbawieniem moim.
W. Boże mój, rozjaśniasz moje ciemności.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Ty, Panie, zapalasz moją pochodnię, / Boże mój, rozjaśniasz moje ciemności.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Wybaw nas, Panie, * z rąk naszych nieprzyjaciół.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Wybaw nas, Panie, / z rąk naszych nieprzyjaciół.

PROŚBY

Błogosławmy naszego Zbawiciela, który oświecił świat swoim zmartwychwstaniem. Zanośmy do Niego pokorne prośby:
Prowadź nas, Panie, drogą Twojej prawdy.

Panie Jezu, poranną modlitwą czcimy Twoje zmartwychwstanie,
- rozjaśnij nasz dzień nadzieją Twojej chwały.
Prowadź nas, Panie, drogą Twojej prawdy.

Przyjmij, Panie, nasze pragnienia i zamiary,
- jakie na początku dnia Tobie ofiarujemy.
Prowadź nas, Panie, drogą Twojej prawdy.

Pomóż nam dzisiaj wzrastać w Twojej miłości,
- aby wszystko służyło dobru naszemu i naszych bliskich.
Prowadź nas, Panie, drogą Twojej prawdy.

Daj, Panie, aby nasze światło jaśniało dzisiaj przed ludźmi,
- aby widzieli nasze dobre czyny i chwalili Ojca.
Prowadź nas, Panie, drogą Twojej prawdy.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie Jezu Chryste, światłości prawdziwa, Ty prowadzisz wszystkich ludzi do zbawienia, ą udziel nam mocy, * abyśmy przygotowali Tobie drogi pokoju i sprawiedliwości. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
II tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Przedpołudniowa

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Na miejscu mego pielgrzymowania * zachowuję Twoje Prawo.
Psalm 119, 49-56
VII (Zain)
Prawo Boże pociechą w smutku

Pomnij, Panie, na słowo Twoje do swojego sługi, *
przez które mi dałeś nadzieję.
W mojej udręce jest dla mnie pociechą, *
że Twoje słowo obdarza mnie życiem.
Ludzie zuchwali ubliżają mi bardzo, *
a ja nie odstępuję od Twojego Prawa.
Pamiętam, Panie, Twe odwieczne wyroki, *
są one dla mnie pociechą.
Gniew mnie ogarnia z powodu grzeszników *
porzucających Twe Prawo.
Ustawy Twoje stały się dla mnie pieśniami *
na miejscu mego pielgrzymowania.
Nocą pamiętam o Twym imieniu, Panie, *
by zachować Twoje Prawo.
Oto, co do mnie należy: *
zachowywać Twe postanowienia.

Ant. Na miejscu mego pielgrzymowania / zachowuję Twoje Prawo.
2 ant.Będziemy się radować, * gdy Bóg odmieni losy swojego narodu.
Psalm 53
Powszechne zepsucie
Wszyscy zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej (Rz 3, 23)
Mówi głupi w sercu swoim: "Nie ma Boga". ą
Zepsuci są, ohydne rzeczy popełniają, *
nie ma nikogo, kto by czynił dobrze.
Na synów ludzkich Bóg spogląda z nieba, *
chce znaleźć rozumnego, który szuka Boga.
Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni, *
nie ma ni jednego, który by czynił dobrze.
Czyż się nie opamiętają wszyscy nieprawość czyniący, *
którzy mój lud pożerają, jak gdyby chleb jedli?
Ci, którzy nie wzywają Boga, *
tam zadrżą ze strachu, gdzie bać się nie ma czego,
Gdyż Bóg rozprasza kości tych, którzy cię oblegają, *
okryją się wstydem, bo odrzuceni są przez Boga.
Kto przyniesie ze Syjonu zbawienie Izraela? ą
Gdy Bóg odmieni losy swojego narodu, *
Jakub się rozraduje, Izrael się ucieszy.

Ant. Będziemy się radować, / gdy Bóg odmieni losy swojego narodu.
3 ant.Bóg mi dopomaga, * Pan podtrzymuje me życie.
Psalm 54, 3-6. 8-9
Błaganie o pomoc
Prorok modli się o wyzwolenie w imię Pana od złośliwości prześladowców (Kasjan)
Wybaw mnie, Boże, w imię Twoje, *
mocą swoją broń mojej sprawy.
Boże, słuchaj mojej modlitwy, *
nakłoń ucha na słowo ust moich.
Bo powstają przeciw mnie pyszni, ą
gwałtownicy czyhają na moje życie. *
Nie mają oni Boga przed swymi oczyma.
Oto mi Bóg dopomaga, *
Pan podtrzymuje me życie.
Będę Ci chętnie składać ofiarę *
i sławić Twe imię, bo jest dobre.
Wyrwało mnie ono z wszelkiej udręki, *
hańbę moich wrogów oglądało me oko.

Ant. Bóg mi dopomaga, / Pan podtrzymuje me życie.

Przedpołudniowa


CZYTANIE
1 Kor 12, 4-6

Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich.
K. Bóg zbawia wszystkich, którzy się Go boją.
W. Dlatego chwalimy Go na całej ziemi.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, o trzeciej godzinie zesłałeś Ducha Świętego Pocieszyciela na Apostołów; ą nam również ześlij Ducha miłości, * abyśmy byli Twoimi wiernymi świadkami wobec ludzi. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa

CZYTANIE
1 Kor 12, 12-13

Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.
K. Ojcze Święty, zachowaj nas w imię Twoje.
W. Abyśmy stanowili jedno.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty objawiłeś Piotrowi wolę zbawienia pogan, ą spraw łaskawie, aby nasze czyny podobały się Tobie, * i pokieruj nimi w taki sposób, by służyły zamiarom Twojej zbawczej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Popołudniowa

CZYTANIE
1 Kor 12, 24b. 25-26

Bóg tak ukształtował nasze ciało, że zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci, by nie było rozdwojenia w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się o siebie nawzajem. Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współweselą się wszystkie członki.
K. Boże, nasz Panie, zgromadź nas z krajów pogańskich.
W. Abyśmy wielbili święte imię Twoje.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty wysłałeś Twojego anioła do setnika Korneliusza, aby mu wskazał drogę zbawienia; ą spraw, abyśmy gorliwie starali się o zbawienie wszystkich ludzi * i zjednoczeni z nimi w Twoim Kościele doszli do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim



Wtorek
II tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Władco każdej pory czasu,
Jego bieg obdarzasz ładem,
Bo dla pracy dzień ma służyć,
Dla spoczynku ciemność nocy.
2 Daj umysłom czyste myśli,
Aby wśród podstępnej ciszy
Zło nie wkradło się do serca
Raniąc je swym groźnym ciosem.
3 Dusza niech miłością płonie
Nie poddając się pokusie,
Która przez nas dopuszczona,
Moc odbiera rozumowi.
4 Spraw to, Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Nie możecie służyć * Bogu i mamonie.
Psalm 49
Marność bogactw
Bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego (Mt 19, 23)
I

Słuchajcie tego, wszystkie narody, *
nakłońcie ucha, wszyscy mieszkańcy ziemi,
Niscy pochodzeniem na równi z możnymi, *
bogaci razem z ubogimi.
Mądrość wypowiedzą moje usta, *
a serce me rozważa to, co roztropne.
Ku przypowieści nakłonię moje ucho, *
przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.
Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, *
gdy otacza mnie złość podstępnych,
Którzy ufają swoim dostatkom *
i chełpią się ogromem swego bogactwa?
Nikt przecież nie może samego siebie wykupić *
ani nie uiści Bogu ceny za siebie należnej.
Nazbyt jest kosztowne wyzwolenie duszy ą
i nigdy mu na to nie starczy, *
aby żyć wiecznie i nie ulec zagładzie.
Albowiem ujrzy, że umierają mędrcy, ą
jednakowo ginie głupi i prostak, *
zostawiając obcym swoje bogactwa.
Groby są ich domami na wieki, ą
ich mieszkaniem po wszystkie pokolenia, *
choć swymi imionami nazywali ziemie.
Bo człowiek nie będzie zawsze żył w dostatku, *
równy jest bydlętom, które giną.

Ant. Nie możecie służyć Bogu i mamonie.
2 ant.Gromadźcie sobie * skarby w niebie.
II

Taka jest droga zadufanych w sobie *
i przyszłość zakochanych we własnych słowach.
Są jak owce pędzone do przepaści, *
śmierć ich pasie, zejdą prosto do grobu.
Panować nad nimi będą sprawiedliwi, ą
rankiem zniknie ich postać, *
ich mieszkaniem jest Otchłań.
Lecz Bóg wyzwoli moją duszę z krainy umarłych, *
zabierze mnie do siebie.
Nie martw się, gdy ktoś się wzbogaci, *
gdy wzrośnie zamożność jego domu,
Bo kiedy umrze, nic nie weźmie ze sobą, *
a jego bogactwo za nim nie pośpieszy.
I chociaż w życiu schlebia sam sobie: *
"Będą cię sławić, żeś się dobrze urządził",
Iść musi do pokolenia swych przodków, *
do tych, co na wieki nie ujrzą światła.
Człowiek żyjący bezmyślnie w dostatku *
równy jest bydlętom, które giną.

Ant. Gromadźcie sobie skarby w niebie.
3 ant.Otrzymaliśmy ducha przybrania za synów, * w którym wołamy: Abba, Ojcze!
Pieśń (Rz 8, 14-17)
Synostwo Boże chrześcijan

Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, *
są synami Boga.
Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, *
aby się znowu pogrążyć w bojaźni.
Ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, *
w którym możemy wołać: Abba, Ojcze!
Sam Duch daje świadectwo naszemu duchowi, *
że jesteśmy dziećmi Bożymi.
Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami, *
dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa.
Jeżeli wspólnie z Nim cierpimy, *
to wspólnie będziemy przebywać w chwale.

Ant. Otrzymaliśmy ducha przybrania za synów, / w którym wołamy: Abba, Ojcze!

CZYTANIE

Rz 3, 23-25a

Wszyscy zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać sprawiedliwość Jego.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Przez krew swoją, Panie, * Odkupiłeś nas wszystkich.
W. Przez krew swoją, Panie, / Odkupiłeś nas wszystkich.
K. Z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu.
W. Odkupiłeś nas wszystkich.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Przez krew swoją, Panie, / Odkupiłeś nas wszystkich.

PIEŚŃ MARYI

Łk 1, 46-55

Ant. Ukaż nam, Panie, * Twoją wielką miłość, / gdyż jesteś Wszechmocny i święte jest imię Twoje.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Ukaż nam, Panie, / Twoją wielką miłość, / gdyż jesteś Wszechmocny i święte jest imię Twoje.

PROŚBY

Uwielbiajmy Chrystusa, naszego Pasterza i opiekuna, który darzy swój lud troskliwą miłością. Pokładając w Nim nadzieję, pokornie błagajmy:
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Wiekuisty Pasterzu, miej pieczę nad naszym biskupem N.
- i nad wszystkimi pasterzami swojego Kościoła.
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Wejrzyj łaskawie na tych, którzy cierpią prześladowanie,
- pospiesz, aby ich wyzwolić z wszelkich utrapień.
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Zmiłuj się, Panie, nad żyjącymi w niedostatku,
- daj łaknącym pożywienie.
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Oświeć zgromadzenia, które ustanawiają prawa,
- niech wszystko rozstrzygają mądrze i sprawiedliwie.
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Przyjdź z pomocą zmarłym, których odkupiłeś Krwią swoją,
- niech wejdą z Tobą na ucztę życia wiecznego.
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie Boże, dzień i noc należą do Ciebie, ą spraw, niech w naszych sercach nieustannie jaśnieje Chrystus, Słońce sprawiedliwości, *abyśmy mogli dojść do światłości nieprzemijającej, w której przebywasz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
II tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 100
Radość wchodzących do świątyni
Pan chce, by odkupieni śpiewali pieśń zwycięstwa (św. Atanazy)
Ant. Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, / służcie Panu z weselem.

Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem.
Stańcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości.
Ant. Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, / służcie Panu z weselem.

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
Jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
Ant. Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, / służcie Panu z weselem.

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, ą
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, ą
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.
Ant. Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, / służcie Panu z weselem.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, / służcie Panu z weselem.

anawim
Środa
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Chryste, Tyś życiem, dobrocią i światłem,
Weselem ziemi, litością niezmierną,
Tyś nas wybawił przez krew swą ożywczą
Od ciosu śmierci.
2 Nasze umysły przeniknij swą łaską,
Umocnij wiarę wieczystą jasnością,
Darem nadziei i pełnią miłości
Rozpłomień serca.
3 Własną potęgą odniosłeś zwycięstwo
Nad naszym wrogiem, więc oddal go od nas;
Poślij nam Ducha, by z nami pozostał
Przez dzień ten cały.
4 Tobie, o Chryste, i Ojcu Twojemu
W jedności Ducha niech będzie podzięka,
Chwała najwyższa i hołd uwielbienia
Przez wszystkie wieki. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Wzdychamy z głębi serca * oczekując odkupienia naszego ciała.
Psalm 39
Modlitwa chorego
Stworzenie zostało poddane marności... ze względu na Tego, który je poddał w nadziei (Rz 8, 20)
I

Rzekłem: "Będę pilnował dróg moich, *
abym nie zgrzeszył językiem,
Nałożę na usta wędzidło, *
dopóki bezbożny jest przy mnie".
Pozbawiony szczęścia, zamilkłem oniemiały, *
a moja boleść wzmogła się na nowo.
W moim wnętrzu rozgorzało serce; *
gdy rozmyślałem, zapłonął w nim ogień.
Przemówił mój język: *
"Panie, pozwól mi poznać kres mego życia
I jaka jest miara dni moich, *
bym wiedział, jak jestem znikomy".
Oto wymierzyłeś dni moje tylko na kilka piędzi, ą
a moje życie jest nicością przed Tobą. *
Każdy człowiek trwa tyle, co tchnienie.
Jak cień przemija człowiek, ą
na próżno się niepokojąc, *
gromadzi i nie wie, kto weźmie to wszystko.

Ant. Wzdychamy z głębi serca / oczekując odkupienia naszego ciała.
2 ant.Usłysz, Panie, modlitwę moją, * na płacz mój nie bądź głuchy.
II

A teraz w czym mam pokładać nadzieję, Panie? *
Moja nadzieja jest w Tobie!
Wybaw mnie od wszelkich moich nieprawości, *
nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupcom.
Zamilkłem i ust moich nie otwieram, *
Ty bowiem to uczyniłeś.
Oddal ode mnie swe ciosy, *
ginę od uderzeń Twej ręki.
Chłoszczesz człowieka za winy Twą karą, ą
jak mól wniwecz obracasz to, czego pożąda. *
Marnością jest każdy człowiek.
Usłysz, Panie, modlitwę moją *
i wysłuchaj mego wołania.
Na płacz mój nie bądź głuchy, ą
bo tylko gościem jestem u Ciebie, *
przechodniem, jak wszyscy moi przodkowie.
Odwróć oczy gniewne, niech zaznam radości, *
zanim odejdę i tu mnie już nie będzie.

Ant. Usłysz, Panie, modlitwę moją, / na płacz mój nie bądź głuchy.
3 ant.Na wieki zaufam * łaskawości Boga.
Psalm 52
Przeciw oszczercy
Kto się chlubi, niech w Panu się chlubi (1 Kor 1, 31)
Dlaczego się chełpisz złością, *
potężny niegodziwcze?
Dzień cały zamyślasz zgubę, *
twój język jest ostrą brzytwą, sprawco podstępu.
Zło ci jest milsze od dobra, *
kłamstwo od sprawiedliwej mowy.
Kochasz się w każdej mowie, która niesie zgubę, *
podstępny języku.
Dlatego Bóg cię zniweczy na wieki, ą
schwyci i zabierze z twojego namiotu, *
wyrwie cię z ziemi żyjących.
Ujrzą to sprawiedliwi i lęk ich ogarnie, *
i śmiać się będą z niego:
"Oto człowiek, który z Boga nie uczynił swej twierdzy, ą
ale zaufał obfitości swego bogactwa, *
a w siłę wzrósł przez swoje zbrodnie".
Ja zaś jak oliwka kwitnąca w domu Bożym *
na wieki zaufam łaskawości Boga.
Będę Cię sławił na wieki za to, coś uczynił, ą
polegał na Twoim imieniu, *
ponieważ jest dobre dla ludzi oddanych Tobie.

Ant. Na wieki zaufam łaskawości Boga.

K. Pokładam nadzieję w Panu.
W. Dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie.

anawim



Środa
II tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
7, 6-14; 8, 1-6
Izrael narodem wybranym

W owych dniach Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami: "Ty jesteś narodem poświęconym Panu, Bogu twojemu. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, byś spośród wszystkich narodów, które są na powierzchni ziemi, był ludem będącym Jego szczególną własnością. Pan wybrał was i znalazł upodobanie w was nie dlatego, że liczebnie przewyższacie wszystkie narody, gdyż ze wszystkich narodów jesteście najmniejszym; lecz ponieważ Pan was umiłował i chce dochować przysięgi danej waszym przodkom. Wyprowadził was mocną ręką i wybawił was z domu niewoli z ręki faraona, króla egipskiego. Uznaj więc, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, zachowującym przymierze i miłość do tysiącznego pokolenia względem tych, którzy Go miłują i strzegą Jego praw, lecz który odpłaca każdemu z nienawidzących Go, niszcząc go. Nie pozostawia bezkarnie tego, kto Go nienawidzi, odpłacając jemu samemu. Strzeż przeto poleceń, praw i nakazów, które ja tobie polecam dzisiaj pełnić.

Za słuchanie tych nakazów i pilne ich wykonywanie będzie ci Pan, Bóg twój, dochowywał przymierza i miłosierdzia, które poprzysiągł przodkom twoim. Będzie cię miłował, błogosławił ci i rozmnoży cię. Pobłogosławi owoc twojego łona i owoc twojego pola: twoje zboże, moszcz, oliwę, przychówek od twych krów i pomiot od twoich owiec, na ziemi, o której poprzysiągł twoim przodkom, że da ją tobie. Obfitsze błogosławieństwo otrzymasz niż inne narody. Pomiędzy ludźmi i pomiędzy trzodami twoimi nie będzie niepłodnego ani niepłodnej.

Pilnie przestrzegajcie wykonywania każdego polecenia, które ja wydaję dzisiaj, abyście żyli, rozmnażali się i weszli w posiadanie ziemi, którą Pan poprzysiągł dać waszym przodkom. Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi cię prowadził Pan, Bóg twój, przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu; czy strzeżesz Jego nakazu, czy też nie.

Utrapił cię, dał ci odczuć głód, żywił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie, bo chciał ci dać poznać, że nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale człowiek żyje wszystkim, co pochodzi z ust Pana. Nie zniszczyło się na tobie twoje odzienie ani twoja noga nie opuchła przez te czterdzieści lat. Uznaj w sercu, że jak wychowuje człowiek swego syna, tak Pan, Bóg twój, wychowuje ciebie. Strzeż więc nakazów Pana, Boga twego, chodząc Jego drogami, by żyć w bojaźni przed Nim".


RESPONSORIUM
1 J 4, 10. 16; por. Iz 63, 8. 9

W. Bóg sam nas umiłował ą i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. * A myśmy poznali i uwierzyli miłości, / jaką Bóg ma ku nam.
K. Pan stał się dla nas wybawicielem; w swojej miłości sam nas wykupił. W. A myśmy poznali i uwierzyli miłości, / jaką Bóg ma ku nam.


II CZYTANIE

Z konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium Soboru Watykańskiego II
(nr 2. 16)
Oto Ja zbawię mój lud

Przedwieczny Ojciec, na skutek najzupełniej wolnego i tajemnego zamysłu swej mądrości i dobroci, stworzył cały świat, a ludzi postanowił wynieść do uczestnictwa w życiu Bożym; nie opuścił ich też po ich upadku w Adamie, dając im nieustannie pomoce do zbawiania, przez wzgląd na Chrystusa, Odkupiciela, "który jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia". Wszystkich zaś wybranych Ojciec "przed wiekami przewidział i przeznaczył, aby się stali podobni do Syna Jego, który miał być pierworodnym między wielu braćmi".

A wierzących w Chrystusa postanowił zgromadzić w Kościele świętym, który już od początku świata ukazany przez typy, cudownie przygotowany w historii narodu izraelskiego i w Starym Przymierzu, ustanowiony w czasach ostatecznych, objawiony został przez wylanie Ducha, a w końcu wieków osiągnie swe chwalebne dopełnienie. Wtedy zaś, jak to czytamy u świętych Ojców, wszyscy sprawiedliwi, poczynając od Adama, od Abla sprawiedliwego aż po ostatniego wybranego, zostaną zgromadzeni w Kościele powszechnym u Ojca.

Ci wreszcie, którzy jeszcze nie przyjęli Ewangelii, w rozmaity sposób przyporządkowani są do Ludu Bożego. Przede wszystkim więc naród, który pierwszy otrzymał przymierze i obietnice i z którego narodził się Chrystus według ciała, lud dzięki wybraniu szczególnie umiłowany ze względu na przodków, albowiem Bóg nie żałuje darów i wezwania.

Ale plan zbawienia obejmuje także i tych, którzy uznają Stworzyciela, wśród nich zaś w pierwszym rzędzie muzułmanów; oni bowiem wyznając, iż zachowują wiarę Abrahama, czczą wraz z nami Boga jedynego i miłosiernego, który sądzić będzie ludzi w dzień ostateczny.

Także od innych, którzy szukają nieznanego Boga po omacku i wśród cielesnych wyobrażeń, Bóg sam również nie jest daleko, skoro wszystkim daje życie, tchnienie i wszystko, a Zbawiciel chciał, aby wszyscy ludzie byli zbawieni.

Ci bowiem, którzy bez własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie. Nie odmawia też Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga, a usiłują, nie bez łaski Bożej, wieść uczciwe życie.

Cokolwiek bowiem znajduje się w nich z dobra i prawdy, Kościół traktuje to jako przygotowanie do Ewangelii i jako dane im przez Tego, który każdego człowieka oświeca, aby ostatecznie posiadł życie.

RESPONSORIUM
por. Ef 1, 9-10; Kol 1, 19-20

W. Bóg postanowił, ą gdy nadejdzie pełnia czasów, wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: * To, co jest w niebiosach, i to, co na ziemi.
K. Zechciał Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą. W. To, co jest w niebiosach, i to, co na ziemi.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Środa
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Stwórco promiennych przestworzy,
Według stałego rozkazu
Księżyc jaśnieje wśród nocy,
Słońce zaś dnia jest jasnością.
2 Oto już mroki minęły,
Ziemia odradza się w blasku;
Umysł odzyskał swe siły,
Aby podążać ku dobru.
3 Dzień nas zachęca, by Ciebie
Sławić modłami i pieśnią;
Błoga poświata na niebie
Mowa niech będzie bez winy.
4 Strzeżmy się zła i występku,
Z duszy przewrotność wyrwijmy,
Grzechy niech życia nie plamią,
Mowa niech będzie bez winy.
5 Kiedy już słońce powstało,
Wiara niech ogniem zapłonie,
W niebo prowadzi nadzieja,
Miłość z Chrystusem niech złączy.
6 Uczyń to Ojcze najlepszy,
Razem z Twym Synem i Duchem,
Ty, który pełen potęgi,
Rządzisz wiecznością i czasem. Amen.
PSALMODIA
1 ant.Boże, Twoja droga jest święta, * nikt nie dorówna wielkością naszemu Bogu.
Psalm 77
Pamięć o dziełach Bożych
Zewsząd cierpienia znosimy, lecz nie poddajemy się zwątpieniu (2 Kor 4, 8)
Głos mój się wznosi do Boga, gdy wołam, *
głos mój wznoszę do Boga, aby mnie usłyszał.
W dniu mej niedoli szukam Pana, *
w nocy niestrudzenie wyciągam rękę.
Dusza moja jest niepocieszona, ą
jęczę, kiedy wspomnę Boga, *
słabnie mój duch, gdy rozmyślam.
Ty spędzasz sen z moich powiek, *
z niepokoju mówić nie potrafię.
Rozpamiętuję dni, które dawno minęły, *
i lata poprzednie wspominam.
Rozmyślam nocą w swym sercu, *
rozważam, a duch mój docieka:
"Czy Bóg odrzuci na wieki *
i już nie będzie łaskawy?
Czy Jego łaskawość ustała na zawsze *
i słowo zamilkło na pokolenia?
Czy Bóg zapomniał o litości, *
czy w gniewie powstrzymał swe miłosierdzie?"
I mówię: "Jakże to bolesne, *
że odwróciła się ode mnie prawica Najwyższego".
Wspominam dzieła Pana, *
oto wspominam Twoje dawne cuda.
Rozmyślam o wszystkich Twych dziełach *
i czyny Twoje wspominam.
Boże, Twoja droga jest święta, *
który z bogów dorówna wielkością naszemu Bogu?
Ty jesteś Bogiem działającym cuda, *
ludziom objawiłeś swą potęgę.
Ramieniem swoim Twój lud wybawiłeś, *
synów Jakuba i Józefa.
Boże, ujrzały Cię wody, ą
ujrzały Cię wody i zadrżały, *
wzburzyły się ich odmęty.
Chmury wylały wody, ą
zahuczały chmury *
i Twoje strzały się posypały.
Głos Twego grzmotu jak łoskot wozu, ą
pioruny świat rozjaśniły, *
ziemia poruszyła się i zatrzęsła.
Twoja droga wiodła przez wody, ą
Twoja ścieżka przez wodne obszary *
i nie znać było Twych śladów.
Wiodłeś Twój lud jak trzodę *
ręką Mojżesza i Aarona.

Ant. Boże, Twoja droga jest święta, / nikt nie dorówna wielkością naszemu Bogu.
2 ant.Moje serce raduje się w Panu, * który poniża i wywyższa.
Pieśń (1 Sm 2, 1-10)
Bóg radością pokornych
Pan strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych i głodnych nasycił dobrami (Łk 1, 52-53)
Moje serce raduje się w Panu, *
dzięki Niemu moc moja wzrasta.
Szeroko otwarłam usta przeciw moim wrogom, *
bo cieszyć się mogę Twoją pomocą.
Nikt nie jest tak święty jak Ty, Panie, ą
poza Tobą bowiem nie ma nikogo, *
prócz naszego Boga nie ma innej ostoi.
Nie powtarzajcie słów pełnych pychy, *
niech mowa harda z ust waszych nie wychodzi,
Gdyż Pan jest Bogiem wszechwiedzącym *
i On ocenia uczynki.
Łuk potężnych się łamie, *
a mocą przepasują się słabi.
Syci za chleb się najmują, *
głodni zaś odpoczywają.
Niepłodna rodzi siedmioro, *
a matka wielu dzieci usycha.
Pan daje śmierć i życie, *
wtrąca do Otchłani i z niej wyprowadza.
Pan czyni ubogim lub bogatym, *
poniża i wywyższa.
Biedaka z prochu podnosi, *
z błota dźwiga nędzarza,
By go wśród książąt posadzić *
i dać mu tron chwały.
Fundamenty ziemi należą do Pana *
i na nich świat On położył.
On strzeże kroków swoich wiernych, ą
grzesznicy zaś zginą w ciemnościach, *
bo nie własną siłą człowiek zwycięża.
Pan wniwecz opornych obraca *
i przeciw nim grzmi na niebiosach.
Pan sądzi krańce ziemi, ą
króla obdarza potęgą *
i wywyższa moc swego pomazańca.

Ant. Moje serce raduje się w Panu, / który poniża i wywyższa.
3 ant.Pan króluje, * wesel się, ziemio. ą
Psalm 97
Chwała Boga Sędziego
Ten psalm wyraża zbawienie świata i wiarę wszystkich narodów w Boga (św. Atanazy)
Pan króluje, wesel się, ziemio, *
ąradujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Przed Jego obliczem idzie ogień *
i dokoła pożera nieprzyjaciół Jego.
Jego błyskawice wszechświat rozświetlają, *
a ziemia drży na ten widok.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa *
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Niech zawstydzą się wszyscy, którzy czczą posągi ą
i chlubią się bożkami. *
Niech wszystkie bóstwa hołd Mu oddają!
Słyszy o tym i cieszy się Syjon, ą
radują się miasta Judy *
z Twoich wyroków, o Panie.
Ponad całą ziemią Tyś bowiem wywyższony *
i nieskończenie wyższy od wszystkich bogów.
Pan tych miłuje, którzy zła nienawidzą, ą
On strzeże dusz świętych swoich, *
wydziera je z rąk grzeszników.
Światło wschodzi dla sprawiedliwego *
i radość dla ludzi prawego serca.
Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, *
i sławcie Jego święte imię.

Ant. Pan króluje, wesel się, ziemio.

CZYTANIE
Rz 8, 35. 37

Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Będę błogosławił Pana * Po wieczne czasy.
W. Będę błogosławił Pana / Po wieczne czasy.
K. Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
W. Po wieczne czasy.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Będę błogosławił Pana / Po wieczne czasy.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Służmy Panu w pobożności * po wszystkie dni nasze.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Służmy Panu w pobożności / po wszystkie dni nasze.

PROŚBY

Błogosławiony niech będzie Bóg, nasz Zbawiciel, który obiecał, że pozostanie ze swym Kościołem przez wszystkie dni aż do skończenia świata. Składajmy Mu dzięki i błagajmy:
Pozostań z nami, Panie Jezu Chryste.

Pozostań z nami, Panie, przez cały dzień dzisiejszy,
- niech nigdy nie zachodzi nad nami słońce Twojej łaski.
Pozostań z nami, Panie Jezu Chryste.

Składamy Ci ten dzień w ofierze,
- przyrzekamy unikać wszelkiej nieprawości w myślach i uczynkach.
Pozostań z nami, Panie Jezu Chryste.

Spraw, Panie, aby cały ten dzień jaśniał blaskiem Twojej łaski,
- abyśmy byli solą ziemi i światłem świata.
Pozostań z nami, Panie Jezu Chryste.

Niech Duch Święty kieruje naszymi myślami i słowami,
- abyśmy zawsze trwali w sprawiedliwości i głosili Twoją chwałę.
Pozostań z nami, Panie Jezu Chryste.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie, nasz Boże, ześlij w nasze serca promień Twojego światła, ąabyśmy nigdy nie błądzili, * lecz szli drogą Twoich przykazań. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
II tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Przedpołudniowa

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Kiedy rozmyślam nad swoimi drogami, * kieruję moje stopy do Twoich napomnień.
Psalm 119, 57-64
VIII (Chet)
Gorliwość w pełnieniu Prawa Bożego

Pan jest moim działem; *
przyrzekłem zachować słowa Twoje.
Zabiegam z całego serca o przychylność Twojego oblicza, *
zgodnie z Twoją obietnicą zmiłuj się nade mną.
Kiedy rozmyślam nad swoimi drogami, *
kieruję moje stopy do Twoich napomnień.
Śpieszyłem bez ociągania, *
by przestrzegać Twoich przykazań.
Oplotły mnie więzy grzeszników, *
nie zapomniałem o Twoim Prawie.
Wstaję o północy, aby wielbić Ciebie *
za słuszne Twoje wyroki.
Jestem przyjacielem wszystkich Twych wyznawców, *
którzy strzegą Twoich postanowień.
Ziemia, o Panie, pełna jest Twej łaski, *
naucz mnie Twoich ustaw.

Ant. Kiedy rozmyślam nad swoimi drogami, / kieruję moje stopy do Twoich napomnień.
2 ant.Przenika mnie lęk i drżenie, * zwróć się do mnie i wysłuchaj mnie, Panie.
Psalm 55, 2-15. 17-24
Skarga na fałszywego przyjaciela
Jezus począł drżeć i odczuwać trwogę(Mk 14, 33)
I

Boże, usłysz modlitwę moją ą
i nie odwracaj się od mojej prośby, *
zwróć się do mnie i wysłuchaj!
Szamoczę się w ucisku, *
jęczę słysząc głos wroga i krzyk grzesznika.
Bo wyrządzają mi krzywdę *
i napastują mnie w gniewie.
Drży we mnie serce *
i śmiertelny lęk mnie ogarnia.
Przenika mnie lęk i drżenie *
i przerażenie mną włada.
I mówię: Gdybym jak gołąb miał skrzydła, *
uleciałbym i spoczął.
Uciekłbym daleko, *
zamieszkał na pustyni.
Prędko bym sobie wyszukał schronienie *
od wichru i nawałnicy.
Rozprosz ich, Panie, rozdziel ich języki, *
bo przemoc widzę w mieście i niezgodę.
Obchodzą je murami w ciągu dnia i nocy, *
a złość i ucisk są we wnętrzu jego.
W jego wnętrzu zagłada, *
a z rynku jego nie znika podstęp i krzywda.

Ant. Przenika mnie lęk i drżenie, / zwróć się do mnie i wysłuchaj mnie, Panie.
3 ant.Wołam do Boga * i Pan mnie ocali.
II

Gdyby lżył mnie nieprzyjaciel, *
z pewnością bym to znosił;
Gdyby powstawał przeciw mnie ten, co mnie nienawidzi, *
ukryłbym się przed nim.
Ale to jesteś ty, mój rówieśnik, *
mój zaufany przyjaciel,
Z którym żyłem w słodkiej zażyłości, *
chodziliśmy po domu Bożym w świątecznym orszaku.
A ja wołam do Boga *
i Pan mnie ocali.
Rankiem, wieczorem i w południe narzekam i jęczę, *
a On wysłucha mojego głosu.
Ześle pokój, ratując me życie ą
od tych, którzy na mnie nastają, *
bo wielu mam przeciwników.
Wysłucha mnie Bóg, a ich poniży, *
Ten, który panuje od wieków.
Bo nie ma dla nich opamiętania *
i nie boją się Boga.
Każdy z nich podnosi ręce na domowników *
i łamie swoją umowę.
Jego twarz jest gładsza od masła, *
lecz serce ma napastliwe.
Jego słowa łagodniejsze od oliwy, *
a są to obnażone miecze.
Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma, *
nigdy nie dopuści, by się zachwiał sprawiedliwy.
Ty, Boże, ich wtrącisz do studni zatracenia, ą
połowy dni swoich nie dożyją mężowie podstępni i krwawi; *
ja zaś nadzieję mam w Tobie.

Ant. Wołam do Boga / i Pan mnie ocali.

Przedpołudniowa

CZYTANIE
Pwt 1, 16-17a

Rozkazałem waszym sędziom: Przesłuchujcie braci waszych, rozstrzygajcie sprawiedliwie spór każdego ze swym bratem czy też obcym. W sądzeniu unikajcie stronniczości, wysłuchujcie małego i wielkiego, nie lękajcie się nikogo, gdyż jest to sąd Boży.
K. Pan jest sprawiedliwy i sprawiedliwość miłuje.
W. Ludzie prawi ujrzą Jego oblicze.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, Ojcze święty, wierny Boże, ą Ty zesłałeś obiecanego Ducha, aby zgromadzić w jedno ludzi, przez grzech rozproszonych, * naucz nas współdziałać w budowaniu jedności i pokoju na świecie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Południowa

CZYTANIE
Iz 55, 8-9

Myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami - mówi Pan. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje nad waszymi drogami i myśli moje nad myślami waszymi.
K. Kto dorówna Tobie, Panie, Boże Zastępów.
W. Potężny jesteś, Panie, wierność w krąg Cię otacza.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, miłosierny Boże, Ty w południe dajesz nam chwilę wytchnienia, ą wejrzyj łaskawie na rozpoczęte przez nas prace, * napraw popełnione błędy i doprowadź wszystko do końca zgodnie z Twoją wolą. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Popołudniowa
CZYTANIE
1 Sm 16, 7b

Nie tak człowiek widzi, jak widzi Bóg, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Bóg natomiast patrzy na serce.
K. Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce.
W. Prowadź mnie drogą odwieczną.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, Jezu Chryste, Ty dla zbawienia ludzi wyciągnąłeś ręce na krzyżu, ą spraw, aby nasze czyny podobały się Tobie * i głosiły w świecie Twoje dzieło odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

anawim


Środa
II tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Wieczór łagodnie spowija
Góry, doliny i pola,
Słońce zachodzi powoli,
Ale nazajutrz powróci.
2 podziw przejmuje człowieka,
Kiedy ogląda Twe dzieła,
Boże, co dajesz swe prawa
Mrokom i jasnej światłości.
3 Wtedy, gdy ciemność ogarnie
Swoim milczeniem niebiosa,
Siły działania osłabną,
Człowiek znużony odpocznie.
4 Niechaj więc Słowo Przedwieczne,
Które jest blaskiem Twej chwały,
Serca strudzone napełni
Szczęściem nadziei i wiary.
5 Ono jest słońcem bez wschodu
Ani zachodu nie dozna;
Wszystko swą mocą ogarnia,
Niebo przenika weselem.
6 Tym światłem, Ojcze, rozjaśnij
Noc, która wkrótce nadejdzie,
Abyśmy pieśnią sławili
Ciebie z Twym Synem i Duchem. Amen..
PSALMODIA
1 ant.Z ufnością oczekujmy * przyjścia naszego Zbawiciela w chwale.
Psalm 62
Pokój Boży
Bóg, dawca nadziei, niech wam udzieli pełni radości i pokoju w wierze (Rz 15, 13)
Jedynie w Bogu spokój znajduje ma dusza, *
od Niego przychodzi moje zbawienie.
Tylko On jest opoką i zbawieniem moim, *
On moją twierdzą, więc się nie zachwieję.
Jak długo będziecie napadać na człowieka, ą
przewracać go wszyscy jak pochyłą ścianę, *
jak mur, który się wali?
Oto usiłują go poniżyć *
i kłamstwem się rozkoszują.
Błogosławią kłamliwymi ustami, *
a przeklinają w sercu.
Jedynie w Bogu szukaj spokoju, duszo moja, *
bo od Niego pochodzi moja nadzieja.
Tylko On jest opoką i zbawieniem moim, *
On moją twierdzą, więc się nie zachwieję.
W Bogu zbawienie moje i chwała, *
Bóg opoką mocy mojej i moją ucieczką.
W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie, ą
przed Nim wylejcie wasze serca. *
Bóg jest naszą ucieczką!
Synowie ludzcy są tylko tchnieniem, *
synowie mężów kłamliwi.
Unoszą się w górę na wadze, *
bo wszyscy razem są lżejsi niż oddech.
Nie pokładajcie ufności w przemocy ą
ani na próżno nie łudźcie się rabunkiem, *
do bogactw, choćby rosły, serc nie przywiązujcie.
Bóg raz powiedział, dwakroć to słyszałem, *
że moc należy do Boga.
I u Ciebie, Panie, jest łaska, *
bo Ty każdemu oddasz według jego czynów.

Ant. Z ufnością oczekujmy przyjścia naszego Zbawiciela w chwale.
2 ant.Niech Bóg nam ukaże pogodne oblicze * i nam błogosławi.
Psalm 67
Niech wszystkie narody wysławiają Boga
Wiedzcie, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan (Dz 28, 28)
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze,
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, ą
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Ziemia wydała swój owoc, *
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.

Ant. Niech Bóg nam ukaże pogodne oblicze / i nam błogosławi.
3 ant.Z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. * Jemu chwała na wieki.
Pieśń (Rz 11, 33-36)
Drogi Boże

O głębokości bogactw, *
mądrości i wiedzy Boga.
Jakże niezbadane są Jego wyroki *
i nie do wyśledzenia Jego drogi.
Kto bowiem poznał myśl Pana *
albo kto był Jego doradcą?
Lub kto Go pierwszy obdarował, *
aby nawzajem otrzymać odpłatę?
Albowiem z Niego i przez Niego, ą
i dla Niego jest wszystko. *
Jemu chwała na wieki.

Ant. Z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. / Jemu chwała na wieki.

CZYTANIE
1 P 5, 5b-7

Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Strzeż nas, Panie, jak źrenicy oka. * Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.
W. Strzeż nas, Panie, jak źrenicy oka. / Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.
K. Wołamy do Ciebie, bo Ty nas wysłuchasz.
W. Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Strzeż nas, Panie, jak źrenicy oka. / Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Bóg okazał moc swego ramienia, * rozproszył pysznych, a wywyższył pokornych.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Bóg okazał moc swego ramienia, / rozproszył pysznych, a wywyższył pokornych.

PROŚBY

Radujmy się w naszym Bogu, który hojnie obdarza swój lud dobrodziejstwami. Zanieśmy do Niego gorliwą modlitwę:
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Wiekuisty Boże, dla Ciebie tysiąc lat jest jak wczorajszy dzień, który przeminął,
- spraw, abyśmy pamiętali, że nasze życie jest podobne do kwiatu, który rozwija się rano, a wieczorem usycha.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Udziel ludowi swojej manny, aby nie odczuwał głodu,
- daj mu żywej wody, aby nie pragnął na wieki.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Spraw, aby Twoi wierni wytrwale dążyli do niebieskiej ojczyzny,
- niech w czasie pracy i w chwilach odpoczynku szukają Twojej chwały.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Daj nam, Panie, sprzyjającą pogodę,
- abyśmy mogli zebrać obfite plony ziemi.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Wybaw nas, Panie, od wszelkiej szkody
- i ześlij obfite błogosławieństwo na nasze domy.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Dopuść zmarłych do oglądania Twojego oblicza
- i nam również daj szczęście przebywania z Tobą.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże, Twoje imię jest święte, a Twoje miłosierdzie sławią wszystkie pokolenia, ą przyjmij prośby Twojego ludu * i spraw, aby nieustannie Cię wielbił. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
II tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 100
Radość wchodzących do świątyni
Pan chce, by odkupieni śpiewali pieśń zwycięstwa (św. Atanazy)

Ant. Stańcie przed obliczem Pana / z okrzykami radości.

Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem.
Stańcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości.
Ant. Stańcie przed obliczem Pana / z okrzykami radości.

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
Jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
Ant. Stańcie przed obliczem Pana / z okrzykami radości.

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, ą
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, ą
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.
Ant. Stańcie przed obliczem Pana / z okrzykami radości.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Stańcie przed obliczem Pana / z okrzykami radości

anawim
Czwartek
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Ty, który hojnie przebaczasz,
Zapal w nas miłość ku Tobie,
Aby przez Twoją łaskawość
Serca obmyły się z winy.
2 Dotąd błądziliśmy w mroku
Jako nieszczęśni wygnańcy;
Ty jednak, Światło rozbitków,
Daj nam spoczynek przy Tobie.
3 Jakże szczęśliwe jest serce
Ciebie spragnione, o Prawdo;
Jakże szczęśliwe są oczy
W Tobie utkwione, o Życie!
4 Ci, którzy wznieśli swe myśli
Ponad marności doczesne,
Pełni podziwu dla Ciebie,
Mogą Cię sławić z weselem.
5 Usłysz nas, Ojcze najlepszy,
Razem z Twym Synem i Duchem,
Ty, który pełen potęgi
Rządzisz wiecznością i czasem. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Wybawiłeś nas, Panie, * i nieustannie sławimy Twe imię.
Psalm 44
Modlitwa w czasie klęski narodu
We wszelkich przeciwnościach odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował (por. Rz 8, 37)
I

Boże, słyszeliśmy na własne uszy, ą
ojcowie nasi nam opowiedzieli *
o czynach, których za ich dni dokonałeś w pradawnych czasach.
Ty własną ręką zasadziłeś ich po wygnaniu pogan; *
by ich rozprzestrzenić, wypleniłeś narody.
Bo nie zdobyli ziemi mieczem swoim *
ani ich nie ocaliło własne ramię,
Lecz ramię i prawica Twoja, *
i światło Twego oblicza, boś ich umiłował.
Ty, mój Boże, jesteś moim Królem, *
który zapewnił zwycięstwo Jakubowi.
Dzięki Tobie starliśmy naszych wrogów, *
w imię Twoje zdeptaliśmy napastników.
Bo nie zaufałem mojemu łukowi *
ani mój miecz mnie nie ocalił,
Lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów *
i zawstydziłeś tych, co nas nienawidzą.
Każdego dnia chlubimy się Bogiem *
i nieustannie sławimy Twe imię.

Ant. Wybawiłeś nas, Panie, / i nieustannie sławimy Twe imię.
2 ant.Przebacz, Panie, * i nie wydawaj swego ludu na wzgardę.
II

A jednak nas odrzuciłeś i okryłeś wstydem, *
już nie wyruszasz z naszymi wojskami.
Sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, *
a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.
Na rzeź nas wydałeś jak owce *
i rozproszyłeś między poganami.
Swój lud sprzedałeś za bezcen *
i niewiele zyskałeś z tej sprzedaży.
Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadów, *
na śmiech otoczenia, na urągowisko.
Uczyniłeś nas przysłowiem wśród pogan, *
głowami potrząsają nad nami ludy.
Moja zniewaga jest zawsze przede mną *
i wstyd mi twarz okrywa,
Na głos miotającego szyderstwa i obelgi, *
wobec mściwego nieprzyjaciela.

Ant. Przebacz, Panie, / i nie wydawaj swego ludu na wzgardę.
3 ant.Powstań, Panie, * i wyzwól nas przez swoją łaskę.
III

Wszystko to na nas przyszło, ą
choć nie zapomnieliśmy o Tobie *
i nie złamaliśmy Twojego przymierza.
Nie odwróciło się nasze serce *
ani kroki nie zboczyły z Twej ścieżki,
Kiedy nas starłeś w krainie szakali *
i okryłeś nas mrokiem.
Gdybyśmy zapomnieli imię naszego Boga *
i wyciągali ręce do boga obcego,
Czyżby Bóg nie dostrzegł tego, *
On, który zna tajniki serca?
Lecz to z powodu Ciebie ciągle nas mordują, *
mają nas za owce na rzeź przeznaczone.
Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? *
Przebudź się! Nie odrzucaj nas na zawsze!
Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze, *
zapominasz o naszej nędzy i ucisku?
W proch runęło nasze życie, *
ciałem przylgnęliśmy do ziemi.
Powstań, przyjdź nam na pomoc *
i wyzwól nas przez swoją łaskę!

Ant. Powstań, Panie, i wyzwól nas przez swoją łaskę.

K. Panie, do kogóż pójdziemy?
W. Ty masz słowa życia wiecznego.

anawim




Czwartek
II tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
9, 7-21. 25-29
Grzechy ludu i wstawiennictwo Mojżesza

W owych dniach Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami: "Pamiętaj, a nie zapomnij, jak na pustyni pobudzałeś do gniewu Pana, Boga swego. Od dnia, kiedyś wyszedł z ziemi egipskiej aż do przyjścia na to miejsce, byliście oporni względem Pana. Na Horebie do gniewu pobudzaliście Pana i rozgniewał się na was Pan tak bardzo, że chciał was wytępić. Gdy wchodziłem na górę, by otrzymać kamienne tablice Przymierza, zawartego z wami przez Pana, i czterdzieści dni i czterdzieści nocy przebywałem na górze nie jedząc chleba, nie pijąc wody, dał mi Pan dwie kamienne tablice pisane palcem Bożym. Były na nich wyryte wszystkie słowa, które wyrzekł do was Pan na górze spośród ognia w dniu zgromadzenia.

Pod koniec czterdziestu dni i czterdziestu nocy dał mi Pan dwie kamienne tablice - tablice Przymierza. I rzekł do mnie Pan: �Wstań, zejdź stąd prędko, bo niegodziwie postąpił twój lud, który wyprowadziłeś z Egiptu. Szybko zeszli z drogi, którą im zaleciłeś. Uczynili sobie posąg ulany z metalu. I dalej mówił do mnie Pan: �Widzę, że ten naród jest narodem o twardym karku. Pozwól, że ich wytępię, wygładzę ich imię spod nieba, a z ciebie uczynię naród mocniejszy i liczniejszy od nich.

Odwróciłem się i zszedłem z góry - a góra płonęła ogniem - trzymając w rękach dwie tablice Przymierza. Ujrzałem wtedy, żeście grzeszyli przeciw Panu, Bogu swojemu, czyniąc sobie cielca ulanego z metalu, tak prędko odstąpiwszy od drogi, którą wyznaczył wam Pan. Wtedy pochwyciłem obie tablice i rzuciłem oburącz, aby je potłuc na waszych oczach. I leżałem przed Panem, jak za pierwszym razem, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, nie jedząc chleba, nie pijąc wody za cały ten grzech, któregoście się dopuścili, czyniąc to, co jest złe w oczach Pana, i pobudzając Go do gniewu. Przeląkłem się bowiem widząc gniew i zapalczywość, jakimi zapłonął na was Pan, tak że chciał was wytępić. Lecz wysłuchał mnie Pan jeszcze i tym razem.

Na Aarona również Pan bardzo się rozgniewał, chcąc go zgładzić, lecz w tym czasie wstawiłem się także za Aaronem. A rzecz grzeszną, którą uczyniliście, cielca, chwyciłem, spaliłem w ogniu, połamałem, starłem na drobny proch i wrzuciłem do potoku wypływającego z góry.

Zanosiłem błagania do Pana przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy; zanosiłem błagania, bo Pan zamierzał was wyniszczyć.

Modliłem się do Pana, mówiąc: �Panie nasz, Boże, nie zatracaj swego ludu, własności swojej, który uwolniłeś swą wielkością i wyprowadziłeś z Egiptu mocną ręką. Pomnij na sługi Twoje: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Nie zwracaj uwagi na upór tego ludu, na jego nieprawość i jego grzech, aby nie mówiono w kraju, z którego nas wyprowadziłeś: Pan nie może doprowadzić ich do kraju, który im przyrzekł. Z nienawiści ku nim wyprowadził ich, aby pomarli na pustyni�. A oni są przecież Twoim ludem, Twoją własnością, któreś wyprowadził z ogromną mocą i wyciągniętym ramieniem".


RESPONSORIUM
Wj 32, 11. 12. 13. 14; 33, 17

W. Mojżesz ą zaczął usilnie błagać Pana, Boga swego, i mówić: / Dlaczego, Panie, płonie gniew Twój przeciw ludowi Twemu? / Odwróć zapalczywość Twego gniewu. / Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, / którym przysiągłeś dać ziemię opływającą mlekiem i miodem. * Wówczas to Pan zaniechał zła, / jakie zamierzał zesłać na swój lud.
K. Pan odpowiedział Mojżeszowi: Uczynię to, o co prosisz, ponieważ jestem ci łaskawy. W. Wówczas to Pan zaniechał zła, / jakie zamierzał zesłać na swój lud.


II CZYTANIE

Z listu św. Fulgencjusza, biskupa Ruspe
(List 14, 36-37)
Chrystus zawsze żyje, aby orędować za nami

Zauważmy najpierw, iż przy końcu każdej modlitwy mówimy: "przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna"; nigdy natomiast nie mówimy: "przez Ducha Świętego". Nie bez powodu wyraża się w ten sposób Kościół w swych modlitwach. Nawiązuje wówczas do tej oto tajemnicy: "Człowiek Jezus Chrystus jest pośrednikiem między Bogiem a ludźmi, kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka. Przez swoją krew wszedł raz na zawsze do świątyni, nie rękami uczynionej, która jest obrazem prawdziwej", ale do samego nieba, gdzie zasiada po prawicy Ojca i wstawia się za nami.

Apostoł, rozważając o tej kapłańskiej godności Chrystusa, mówi: "Przez Niego składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego Imię". Przez Niego zatem składamy ofiarę chwały i błagania, albowiem niegdyś będąc nieprzyjaciółmi Boga, zostaliśmy teraz z Nim pojednani dzięki śmierci Chrystusa. Przez Niego, który zechciał stać się dla nas ofiarą, nasza ofiara może stać się przyjemną Bogu. Toteż święty Piotr zachęca nas w słowach: "Wy również niby żywe kamienie budowani jesteście jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo dla składania duchowych ofiar przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa". Dlatego właśnie mówimy do Boga Ojca: "Przez Jezusa Chrystusa naszego Pana".

Wzmianka o kapłanie wskazuje na tajemnicę Wcielenia Pańskiego, przez którą Boży Syn "istniejąc w postaci Bożej, wyniszczył samego siebie, przyjmując postać sługi", dlatego "uniżył się stawszy się posłusznym aż do śmierci", uniżył się "stawszy się nieco mniejszym od aniołów", pozostając jednak równym Ojcu w bóstwie. O tyle bowiem uniżył się pozostając wszakże równym Ojcu, o ile zechciał upodobnić się do ludzi. Uniżył się, kiedy "wyniszczył siebie przyjąwszy postać sługi". Uniżenie Chrystusa jest Jego wyniszczeniem, wyniszczenie zaś niczym innym jak przyjęciem postawy sługi.

Chrystusowi zatem, który pozostaje w postaci Bożej, Jednorodzonemu Synowi Boga składamy ofiary podobnie jak Ojcu. On jednak "przyjąwszy postać sługi" stał się naszym Kapłanem, przez którego możemy składać "Bogu ofiarę żywą, świętą i przyjemną". Nie moglibyśmy jednak składać ofiary, gdyby Chrystus nie stał się dla nas ofiarą. W Nim nasza ludzka natura staje się zbawienną żertwą. Kiedy więc okazujemy, iż modlitwy nasze składamy przez wiecznego Kapłana, Pana naszego, wyznajemy w Nim prawdziwie ludzką naturę zgodnie ze słowami Apostoła: "Każdy arcykapłan z ludzi wzięty, dla ludzi jest ustanowiony w tym, co odnosi się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy". Gdy przeto mówimy: "Twój Syn", i dodajemy: "który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego", głosimy, iż ten sam Chrystus, który dla nas stał się Kapłanem, pozostaje w jedności natury z Ojcem i Duchem Świętym.


RESPONSORIUM
Hbr 4, 16. 15

W. Przybliżmy się z ufnością ą do tronu łaski, * Abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę / dla uzyskania pomocy w stosownej chwili.
K. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu. W. Abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę / dla uzyskania pomocy w stosownej chwili.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Czwartek
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Gdy jasne słońce już wzeszło,
Błagajmy Boga z pokorą,
By dzisiaj nasze uczynki
Od zła uchronił swą łaską.
2 Niech On powściągnie nasz język
Od zgiełku sporów i waśni,
Niech nasze oczy osłoni,
By nie chłonęły marności.
3 Niech czystość w sercach zamieszka
I nas zachowa od złości,
Roztropny umiar w pokarmie,
Niech pychę ciała poskromi.
4 Więc zachowajmy niewinność,
By sławić Boga z weselem,
Gdy dzień się zbliży do kresu
I wróci noc nieuchronna.
5 Wielbijmy Ojca i Syna,
I Ducha, Dawcę pociechy;
Niech będzie chwała na wieki
Majestatowi Bożemu. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Wzbudź swą potęgę, Panie, * i przyjdź nam z pomocą.
Psalm 80
Nawiedź, Panie, swoją winnicę
Przyjdź, Panie Jezu!(Ap 22, 20)
Usłysz, Pasterzu Izraela, ą
Ty, który jak trzodę prowadzisz ród Józefa, *
Ty, który zasiadasz nad cherubami!
Ukaż się przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem, *
wzbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą.
Odnów nas, Boże, ą
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.
Panie, Boże Zastępów, jak długo gniewać się będziesz *
pomimo modłów Twojego ludu?
Nakarmiłeś go chlebem płaczu, *
obficie napoiłeś łzami.
Uczyniłeś nas przyczyną zwady sąsiadów, *
a wrogowie nasi z nas szydzą.
Odnów nas, Boże Zastępów, ą
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.
Przeniosłeś winorośl z Egiptu *
i zasadziłeś ją wygnawszy pogan.
Przygotowałeś dla niej glebę, *
a ona zapuściła korzenie i napełniła ziemię.
W jej cieniu skryły się góry, *
jej gałęzie okryły potężne cedry.
Rozpostarła swe pędy aż do Morza, *
aż do Rzeki swoje latorośle.
Dlaczego zburzyłeś jej ogrodzenie *
i każdy przechodzień zrywa jej grona?
Niszczy ją dzik leśny *
i obgryzają polne zwierzęta.
Powróć, Boże Zastępów, *
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, *
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
A ci, którzy ją spalili i wycięli, *
niech zginą od grozy Twojego oblicza.
Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy, *
nad synem człowieczym, którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Odnów nas, Panie, Boże Zastępów, ą
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.

Ant. Wzbudź swą potęgę, Panie, / i przyjdź nam z pomocą.
2 ant.Pan czynów wspaniałych dokonał * i cała ziemia niech o tym się dowie.
Pieśń (Iz 12, 1-6)
Radość wyzwolonego ludu
Jeśli ktoś jest spragniony, niech przyjdzie do Mnie i pije! (J 7, 37)
Wysławiam Cię, Panie, *
bo rozgniewałeś się na mnie,
Lecz Twój gniew się uśmierzył *
i dałeś mi pociechę.
Oto Bóg jest moim zbawieniem, *
Jemu zaufam i bać się nie będę.
Pan jest moją pieśnią i mocą *
i On się stał moim zbawieniem.
Wy zaś z weselem czerpać będziecie *
wodę ze zdrojów zbawienia.
Jeszcze w owym dniu powiecie: *
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia!
Ukażcie narodom Jego dzieła, *
przypominajcie, że Jego imię jest chwalebne.
Śpiewajcie Panu, bo czynów wspaniałych dokonał *
i cała ziemia niech o tym się dowie.
Wznoś okrzyki i wołaj radośnie, mieszkanko Syjonu, *
bo wielki jest wśród ciebie Święty Izraela.

Ant. Pan czynów wspaniałych dokonał / i cała ziemia niech o tym się dowie.
3 ant.Radośnie śpiewajcie Bogu, * który jest naszą mocą. ą
Psalm 81
Uroczyste odnowienie przymierza
Uważajcie, aby w kimś z was nie było przewrotnego serca niewiary (Hbr 3, 12)
Radośnie śpiewajcie Bogu, który jest naszą mocą, *
ąwykrzykujcie na cześć Boga Jakuba!
Zacznijcie śpiewać i w bęben uderzcie, *
w cytrę słodko dźwięczącą i lirę.
Zadmijcie w róg w czas nowiu, *
w czas pełni, w nasz dzień uroczysty.
Bo tak ustanowiono w Izraelu *
przykazania Boga Jakuba.
Ustanowił to prawo dla Józefa, *
gdy wyruszał z ziemi egipskiej.
Słyszę słowa nieznane: ą
"Uwolniłem od brzemienia jego barki, *
jego ręce porzuciły kosze.
Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem, ą
odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury, *
doświadczyłem cię przy wodach Meriba.
Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć; *
obyś Mnie posłuchał, Izraelu!
Nie będziesz miał obcego boga, *
cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał.
Jam jest Pan, Bóg twój, ą
który cię wywiódł z ziemi egipskiej, *
szeroko otwórz usta, abym je napełnił.
Lecz mój lud nie posłuchał mego głosu, *
Izrael nie był Mi posłuszny.
Zostawiłem ich przeto ich twardym sercom, *
niech postępują według swych zamysłów.
Gdyby mój lud Mnie posłuchał, *
a Izrael kroczył moimi drogami,
Natychmiast bym zgniótł ich wrogów *
i obrócił rękę na ich przeciwników.
Schlebialiby Panu ci, którzy Go nienawidzą, *
a kara ich trwałaby na wieki.
A jego bym karmił wyborną pszenicą *
i sycił miodem z opoki".

Ant. Radośnie śpiewajcie Bogu, / który jest naszą mocą.

CZYTANIE
Rz 14, 17-19

Królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. A kto w taki sposób służy Chrystusowi, ten podoba się Bogu i ma uznanie u ludzi. Starajmy się więc o to, co służy sprawie pokoju i wzajemnemu zbudowaniu.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Od wczesnego rana * Myślę o Tobie, Panie.
W. Od wczesnego rana / Myślę o Tobie, Panie.
K. Bo stałeś się dla mnie pomocą.
W. Myślę o Tobie, Panie.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Od wczesnego rana / Myślę o Tobie, Panie.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Daj nam, Panie, poznać zbawienie * i odpuść nam grzechy.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Daj nam, Panie, poznać zbawienie / i odpuść nam grzechy.

PROŚBY

Niech będzie błogosławiony nasz Bóg i Ojciec, który strzeże swych dzieci i nie gardzi ich prośbami. Zanośmy do Niego pokorne błagania:
Panie, oświeć nasze oczy.

Dzięki Ci składamy za to, że przez swego Syna nas oświeciłeś,
- pozwól nam cieszyć się Jego światłem przez cały dzień dzisiejszy.
Panie, oświeć nasze oczy.

Niech Twoja mądrość będzie nam dzisiaj przewodniczką,
- abyśmy postępowali w nowości życia.
Panie, oświeć nasze oczy.

Spraw, abyśmy mężnie znosili dla Ciebie przeciwności
- i szczerym sercem zawsze Tobie służyli.
Panie, oświeć nasze oczy.

Uprzedzaj swym natchnieniem nasze myśli, pragnienia i czyny,
- abyśmy chętnie otwierali się na głos Twej opatrzności.
Panie, oświeć nasze oczy.

Ojcze nasz, ,
MODLITWA

Boże, Ty jesteś światłością prawdziwą i stwórcą światła, ąspraw, abyśmy wiernie rozważali Twoje święte tajemnice * i żyli w świetle Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
II tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze * niż tysiące sztuk złota i srebra.
Psalm 119, 65-72
IX (Tet)
Cierpienie szkołą pełnienia woli Bożej

Swojemu słudze wyświadczyłeś dobro, *
zgodnie z Twoim słowem, Panie.
Naucz mnie trafnego sądu i umiejętności, *
bo ufam Twoim przykazaniom.
Błądziłem, zanim przyszło utrapienie, *
teraz jednak strzegę Twego słowa.
Dobry jesteś i dobrze czynisz, *
naucz mnie ustaw swoich.
Zuchwali knują przeciw mnie podstępy, *
lecz ja całym sercem strzegę Twych postanowień.
Otępiało ich serce od nadmiaru sadła, *
a ja znajduję rozkosz w Twoim Prawie.
Dobrze to dla mnie, że mnie poniżyłeś, *
bym się nauczył ustaw Twoich.
Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze *
niż tysiące sztuk złota i srebra.

Ant. Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze / niż tysiące sztuk złota i srebra.
2 ant.W Bogu pokładam nadzieję, * cóż może uczynić mi człowiek.
Psalm 56, 2-7. 9-14
Ufność w słowie Pańskim
Psalm ten ukazuje Mękę Chrystusową (św. Hieronim)
Zmiłuj się nade mną, Boże, bo prześladuje mnie człowiek, *
uciska mnie w nieustannej walce.
Wrogowie moi wciąż mnie prześladują, *
liczni są ci, którzy ze mną walczą.
Ilekroć mnie trwoga ogarnie, *
w Tobie, Najwyższy, pokładam nadzieję.
W Bogu, którego słowo wielbię, ą
w Bogu pokładam nadzieję: nie będę się lękał, *
cóż może uczynić mi człowiek?
Przez cały dzień mi uwłaczają, *
wszystkie swe zamysły przeciw mnie kierują.
Schodzą się, czyhają, śledzą moje kroki, *
godzą na me życie.
Ty zapisałeś moje życie tułacze ą
i przechowałeś łzy moje w swym bukłaku, *
czyż nie są zapisane w Twej księdze?
Odstąpią moi wrogowie w dniu, gdy Cię wezwę, *
po tym poznam, że Bóg jest ze mną.
W Bogu, którego słowo wielbię, *
w Panu, którego słowo wychwalam,
W Bogu pokładam nadzieję: nie będę się lękał, *
cóż może uczynić mi człowiek?
Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem, *
Tobie oddam ofiary pochwalne,
Bo od śmierci ocaliłeś me życie, ą
a nogi moje od upadku, *
abym w światłości życia chodził przed Bogiem.

Ant. W Bogu pokładam nadzieję, / cóż może uczynić mi człowiek.
3 ant.Twoja łaska, Panie, * sięga aż do nieba.
Psalm 57
Modlitwa poranna udręczonego
Ten psalm opiewa Mękę Pańską(św. Augustyn)
Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, *
u Ciebie moja dusza szuka schronienia.
Chronię się w cieniu Twych skrzydeł, *
dopóki nie minie klęska.
Wołam do Boga Najwyższego, *
do Boga, który wyświadcza mi dobro.
Niech ześle pomoc z nieba, niechaj mnie wybawi, ą
niech hańbą okryje tych, którzy mnie dręczą, *
niech ześle Bóg miłość i łaskę.
Między lwami spoczywam, *
co pożerają synów ludzkich.
Ich zęby są jak włócznie i strzały, *
a język jak miecz ostry.
Wznieś się, Boże, ponad niebiosa, *
nad całą ziemią Twoja chwała.
Zastawili sidła na moje nogi *
i pognębili moją duszę.
Przede mną dół wykopali *
i sami wpadli do niego.
Serce moje jest mocne, Boże, ą
mocne jest moje serce, *
zaśpiewam psalm i zagram.
Zbudź się, duszo moja, ą
zbudź, harfo i cytro, *
a ja obudzę jutrzenkę.
Będę Cię chwalił wśród ludów, Panie, *
zaśpiewam Ci psalm wśród narodów.
Bo Twoja łaska sięga aż do nieba, *
a wierność Twoja po chmury.
Wznieś się, Boże, ponad niebiosa, *
nad całą ziemią Twoja chwała.

Ant. Twoja łaska, Panie, sięga aż do nieba.

Przedpołudniowa

CZYTANIE
Ga 5, 13-14

Wy, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie. Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego.
K. Pobiegnę drogą Twych przykazań, Panie.
W. Gdy szeroko otworzysz mi serce.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, o trzeciej godzinie zesłałeś Ducha Świętego na modlących się Apostołów, * daj nam dzisiaj udział w Jego łaskach. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa

CZYTANIE
Ga 5, 16-17

Postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie.
K. Dobry jesteś, Panie, i dobrze czynisz.
W. Naucz mnie ustaw swoich.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, w Tobie nie ma mroku ani ciemności, ą oświeć nas blaskiem swojego światła, * abyśmy poznali Twoje prawo i z radością kroczyli drogą przykazań. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa

CZYTANIE

Ga 5, 22. 23a. 25

Owocem ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.
K. Pokaż mi, Panie, drogę, którą mam kroczyć.
W. Niech mnie Twój dobry duch prowadzi po bezpiecznej równinie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wysłuchaj nasze modlitwy; ą daj nam naśladować przykład cierpliwości Twojego Syna * i naucz nas znosić wszelkie przeciwności w pokoju ducha. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim



Czwartek
II tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Boże, Ty przez jasne światło
Dzień stworzyłeś pełen blasku,
Teraz więc, gdy noc się zbliża,
Racz wysłuchać nasze prośby.
2 Wieczór już przynagla słońce,
By na zachód się skłoniło
I posłuszne prawom czasu
Zostawiło świat w ciemności.
3 Ty zaś, Panie wszechmogący,
Przyjmij modły sług zmęczonych
Przez codzienny ciężar pracy
I zachowaj ich od mroku.
4 Spraw, by umysł nie podlegał
Bezwładowi ciemnej nocy;
Otocz nas ożywczą łaską,
Daj oglądać Twoje światło.
5 Spraw to, Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, * aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.
Psalm 72
Królewska władza Mesjasza
Otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę (Mt 2, 11)
I

Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
i Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu,
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.
Niech góry przyniosą pokój ludowi, *
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką ubogich z ludu, ą
będzie ratował dzieci biedaków *
i zmiażdży ciemiężycieli.
Będzie żył długo jak słońce, *
jak księżyc, z pokolenia na pokolenie.
Będzie jak deszcz spadający na trawę, *
jak rzęsista ulewa, co nawadnia ziemię.
Za dni jego sprawiedliwość zakwitnie *
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Wrogowie będą bić przed nim pokłony, *
a przeciwnicy pył będą lizali.
Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły.

Ant. Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, / aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.
2 ant.Pan zmiłuje się nad biednymi, * wybawi ich od krzywdy i przemocy.
II

Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa, *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
Wybawi ich od krzywdy i przemocy, *
gdyż krew ich cenna jest w jego oczach.
Będzie żył i przyniosą mu złoto z Saby, ą
zawsze będą się modlić za niego, *
nieustannie błogosławić mu będą.
Obfitość zboża będzie na ziemi, ą
szczyty pagórków zaszumią kłosami jak Liban *
i rozmnożą się mieszkańcy miast jak polna trawa.
Niech jego imię trwa na wieki, *
jak długo świeci słońce, niech trwa jego imię.
Niech jego imieniem wzajemnie się błogosławią, *
niech wszystkie narody życzą mu szczęścia.
Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, *
który sam czyni cuda.
Na wieki niech będzie błogosławione Jego imię, ą
a Jego chwała niech wypełni ziemię. *
Niech się tak stanie, niech się stanie!

Ant. Pan zmiłuje się nad biednymi, / wybawi ich od krzywdy i przemocy.
3 ant.Teraz trwają wiara, nadzieja i miłość, * a miłość jest z nich największa.
Pieśń (1 Kor 13, 1-8. 13)
Prawdziwa miłość

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, *
a miłości bym nie miał,
Stałbym się jak miedź brzęcząca *
albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania *
i poznał wszystkie tajemnice,
I posiadał wszelką wiedzę, *
i wszelką wiarę, tak iżbym góry przenosił,
A miłości bym nie miał, *
byłbym niczym.
I gdybym całą majętność moją rozdał na jałmużnę, ą
a ciało wydał na spalenie, lecz nie miał miłości, *
nic bym nie zyskał.
Miłość cierpliwa jest i łaskawa, ą
miłość nie zazdrości i nie szuka uznania, *
nie unosi się pychą;
Nie dopuszcza się bezwstydu i swego nie szuka, *
nie unosi się gniewem, nie pamięta złego;
Nie cieszy się z niesprawiedliwości, *
lecz weseli się z prawdy.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, ą
we wszystkim pokłada nadzieję *
i wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje *
i nie jest jak proroctwa, które się skończą,
Albo jak dar języków, który zniknie, *
lub jak wiedza, której zabraknie.
Teraz więc trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, *
a miłość jest z nich największa.

Ant. Teraz trwają wiara, nadzieja i miłość, / a miłość jest z nich największa.

CZYTANIE
1 P 1, 22-23

Skoro już dusze swoje uświęciliście, będąc posłuszni prawdzie celem zdobycia nieobłudnej miłości bratniej, jedni drugich gorąco czystym sercem umiłujcie. Jesteście bowiem ponownie do życia powołani nie z ginącego nasienia, ale z niezniszczalnego, dzięki słowu Boga, które jest żywe i trwa.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Pan jest moim pasterzem, * Niczego mi nie braknie.
W. Pan jest moim pasterzem, / Niczego mi nie braknie.
K. Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych przez wzgląd na swoją chwałę.
W. Niczego mi nie braknie.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Pan jest moim pasterzem, / Niczego mi nie braknie.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Łaknących sprawiedliwości * Pan nasycił i napełnił dobrami.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Łaknących sprawiedliwości / Pan nasycił i napełnił dobrami.

PROŚBY

Z wdzięcznością wznieśmy nasze serca do Pana i Zbawiciela, który obdarza swój lud wszelkim błogosławieństwem duchowym, i skierujmy do Niego pełne ufności prośby:
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Miłosierny Boże, zachowaj naszego papieża N. i biskupa N.,
- strzeż ich dla dobra Twojego Kościoła.
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Otaczaj opieką naszą ojczyznę
- i wybaw nas od zła wszelkiego.
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Zgromadź wielu synów wokół Twojego stołu,
- aby doskonalej naśladowali Ciebie przez dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo.
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Zachowaj Twe służebnice, które złożyły ślub czystości,
- niech wiernie podążają za Tobą, Barankiem Bożym.
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Obdarz zmarłych wiecznym pokojem u Ciebie
- i przez wymianę dóbr duchowych umocnij ich jedność z nami.
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Ojcze nasz,

MODLITWA

Miłosierny Boże, przyjmij naszą wieczorną modlitwę, ąspraw, abyśmy w naszych sercach nieustannie rozważali Twoje prawo * i osiągnęli jako nagrodę światło życia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
II tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 100
Radość wchodzących do świątyni
Pan chce, by odkupieni śpiewali pieśń zwycięstwa (św. Atanazy)
Ant. Pan jest dobry, / błogosławcie Jego imię.

Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem.
Stańcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości.
Ant. Pan jest dobry, / błogosławcie Jego imię.

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
Jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
Ant. Pan jest dobry, / błogosławcie Jego imię.

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, ą
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, ą
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.
Ant. Pan jest dobry, / błogosławcie Jego imię.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan jest dobry, / błogosławcie Jego imię.

anawim
Piątek
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Przyjdź, o Chryste, Stwórco świata,
Blasku chwały Boga Ojca;
Kiedy nie ma w nas Twej łaski,
Nasze serca lęk ogarnia.
2 Twoim Duchem przepełnione,
Niechaj niosą w sobie Boga,
By nie zdołał wróg przewrotny
Zakłamaniem ich zatruwać.
3 Choć żyjemy w doczesności
I podlegli prawom świata,
Daj nam mocą Twych przykazań
Wolność od wszelkiego grzechu.
4 Chryste, Królu miłosierny,
Tobie, Ojcu i Duchowi
Niechaj będzie cześć i chwała
Teraz i przez wszystkie wieki. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Nie karć mnie, Panie, * w Twoim gniewie. ą
Psalm 38
Błaganie nieszczęśliwego grzesznika
Wszyscy znajomi Jezusa stali z daleka(Łk 23, 49)
I

Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie *
ąani mnie nie karz w swej zapalczywości.
Utkwiły bowiem we mnie strzały Twoje *
i Twoja ręka zaciążyła nade mną.
Z powodu Twego gniewu nic nie ma zdrowego w mym ciele, *
nic nietkniętego w kościach na skutek grzechu mojego.
Bo winy moje przerosły moją głowę *
i przygniatają mnie ciężkim brzemieniem.

Ant. Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie.
2 ant.Znasz, Panie, * wszystkie me pragnienia.
II

Moje rany cuchną i ropieją *
z powodu mojego szaleństwa.
Przybity i zgarbiony, *
przez cały dzień chodzę smutny.
Bo ogień trawi lędźwie moje *
i w moim ciele nic nie ma zdrowego.
Złamany i bardzo wyczerpany *
jęczę, bo drży moje serce.
Znasz, Panie, wszystkie me pragnienia *
i jęk mój nie skryje się przed Tobą.
Trzepocze się we mnie serce i z sił opadłem, *
i nawet gaśnie światło moich oczu.
Stronią od mej choroby sąsiedzi i przyjaciele, *
a moi bliscy trzymają się z daleka.
Ci, którzy czyhają na me życie, zastawiają sidła, ą
pragną mojej zguby, którzy źle mi życzą *
i przez dzień cały obmyślają podstępy.

Ant. Znasz, Panie, wszystkie me pragnienia.
3 ant.Wyznaję Tobie moją winę, * nie opuszczaj mnie, Panie, zbawienie moje.
III

A ja nie słucham, tak jak człowiek głuchy, *
jestem jak niemy, co ust nie otwiera.
Stałem się jak człowiek, który nie słyszy *
i brak mu w ustach odpowiedzi.
Bo Tobie ufam, Panie, *
Ty, Panie, Boże mój, odpowiesz.
Mówię bowiem: "Niech się ze mnie nie cieszą, *
gdy chwieje się ma noga, niech się nade mnie nie wynoszą",
Bo jestem bardzo bliski upadku, *
a ból mój zawsze jest przy mnie.
Ja przecież wyznaję moją winę, *
a grzech mój przejmuje mnie trwogą.
Silni są ci, którzy są mi przeciwni bez powodu, *
i liczni, którzy mnie niesłusznie nienawidzą.
Ci, którzy za dobro złem odpłacają, *
za to mi grożą, że za dobrem idę.
Panie, Ty mnie nie opuszczaj, *
Boże mój, nie oddalaj się ode mnie!
Śpiesz mi na pomoc, *
Panie, zbawienie moje.

Ant. Wyznaję Tobie moją winę, / nie opuszczaj mnie, Panie, zbawienie moje.

K. Oczy mi słabną od wypatrywania Twej pomocy, Panie.
W. I Twego sprawiedliwego słowa.

anawim



Piątek
II tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
10, 12 - 11, 9. 26-28
Konieczność wybrania Boga

W owych dniach Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami: "A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy, strzegł poleceń Pana i Jego praw, które ja ci podaję dzisiaj dla twego dobra. Do Pana, Boga twojego, należą niebiosa, niebiosa najwyższe, ziemia i wszystko, co jest na niej. Tylko do twoich przodków skłonił się Pan, miłując ich; po nich spośród wszystkich narodów wybrał ich potomstwo, czyli was, jak jest dzisiaj. Dokonajcie więc obrzezania waszego serca, nie bądźcie nadal ludem o twardym karku, albowiem Pan, Bóg wasz, jest Bogiem nad bogami i Panem nad panami, Bogiem wielkim, potężnym i straszliwym, który nie ma względu na osoby i nie przyjmuje podarków. On wymierza sprawiedliwość sierotom i wdowom, miłuje cudzoziemca, udzielając mu chleba i odzienia. Wy także miłujcie cudzoziemca, boście sami byli cudzoziemcami w ziemi egipskiej. Bójcie się Pana, Boga swego, Jemu się oddajcie, służcie Mu i na Jego imię przysięgajcie. On waszą chwałą, On waszym Bogiem, On dla was uczynił te rzeczy straszliwe, które widziały wasze oczy. W liczbie siedemdziesięciu osób zstąpili przodkowie wasi do Egiptu, a teraz Pan, Bóg wasz, uczynił was licznymi jak gwiazdy na niebie. Miłujcie przeto Pana, Boga swojego, i wiernie przestrzegajcie Jego praw, nakazów i poleceń po wszystkie dni.

Wy poznaliście je dzisiaj, a nie dzieci wasze, które nie znały i nie widziały pouczenia Pana, Boga waszego, Jego wielkości, Jego mocnej ręki i wyciągniętego ramienia, znaków i dzieł, wszystkiego, czego dokonał w Egipcie względem faraona, króla egipskiego, i całej jego ziemi; co uczynił wojsku egipskiemu, jego koniom i rydwanom - jak je kazał zatopić wodom Morza Czerwonego podczas pościgu za wami - wygubił ich Pan aż do dnia dzisiejszego; co uczynił wam na pustyni aż do waszego przyjścia na to miejsce; co uczynił Datanowi i Abiramowi, synom Eliaba, potomka Rubena, gdy ziemia otwarła swą paszczę i pochłonęła ich spośród Izraela razem z ich rodzinami, ich namiotami i całym ich dobytkiem.

Wasze bowiem oczy widziały całe to wielkie dzieło Pana, które On uczynił. Strzeżcie przeto wszystkich nakazów, które wam dzisiaj daję, abyście byli dość mocni, by wejść i posiąść ziemię, do której dziś idziecie, by ją posiąść; byście długo żyli w ziemi, którą poprzysiągł Pan dać przodkom waszym i potomstwu ich: ziemię opływającą w mleko i miód.

Widzicie, ja kładę dziś przed wami błogosławieństwo i przekleństwo. Błogosławieństwo, jeśli usłuchacie poleceń Pana, waszego Boga, które ja wam dzisiaj daję - przekleństwo, jeśli nie usłuchacie poleceń Pana, waszego Boga, jeśli odstąpicie od drogi, którą ja wam dzisiaj wskazuję, a pójdziecie za bogami obcymi, których nie znacie".


RESPONSORIUM
1 J 4, 19; 5, 3; 2, 5

W. Miłujemy Boga, ą ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował. / Miłość Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, * A przykazania Jego nie są ciężkie.
K. Kto zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. W. A przykazania Jego nie są ciężkie.


II CZYTANIE

Z dzieła Diadocha, biskupa Fotyki, O doskonałości duchowej
(rozdz. 12. 13. 14)
Jedynie Bóg jest godzien najwyższej miłości

Kto siebie miłuje, ten nie może miłować Boga. Kto natomiast nie miłuje siebie, przez wzgląd na niewysłowiony skarb Bożej miłości, ten właśnie miłuje Boga. Taki człowiek nie szuka nigdy swojej chwały, ale zawsze chwały Boga. Albowiem kto miłuje siebie, zabiega o chwałę własną, kto zaś miłuje Boga, szuka chwały swojego Stwórcy.

Dusza przejęta Bożą miłością szuka chwały Bożej we wszystkim, co czyni, natomiast raduje się uległością względem Niego. Albowiem Bogu przystoi chwała z powodu Jego wspaniałości, człowiekowi zaś uniżenie. Ono właśnie prowadzi go do zażyłości z Bogiem. Jeśli zatem rozradowani chwałą Pana w ten sposób będziemy postępować, wtedy za przykładem Jana Chrzciciela zaczniemy nieustannie powtarzać: "Trzeba, aby On wzrastał, a ja się umniejszał".

Znałem człowieka, który bardzo bolał, że nie potrafi miłować Boga w takim stopniu, jakby tego pragnął; miłował Go jednak tak bardzo, iż stale przeniknięty był gorącym pragnieniem, aby Bóg był w nim uwielbiony, on sam zaś, aby był jakby niczym. Kto takim jest, nie pojmuje wcale, gdy spotykają go pochwały, albowiem w swym pragnieniu uniżenia nie myśli wcale o swej godności. Dba tylko, by służyć Bogu, co jest obowiązkiem kapłanów. Zabiega usilnie o miłość Bożą, a zapomina o własnej godności, zarzucając ją i skrywając zupełnie w bezmiarze swej miłości ku Bogu. Nie myśli więc o sobie, z pokorą uznawszy się za bezużytecznego sługę. Tak właśnie i my powinniśmy czynić: uciekać od zaszczytów i chwały ze względu na niezmierzone bogactwa miłości Boga, który prawdziwie nas umiłował.

Kto miłuje Boga z całego serca, "tego Bóg zna". Im więcej potrafi ktoś przyjąć do swego serca Bożej miłości, tym bardziej miłuje Boga. Dlatego jeśli ktoś osiągnął taką doskonałość, gorąco pragnie przenikającego do głębi oświecenia Bożego. Wtedy to zapomina o sobie, cały przemieniony przez miłość.

Człowiek taki żyje wprawdzie na tym świecie, lecz tak jak gdyby na nim nie żył. Przebywa wprawdzie w ciele, ale porzuca je ustawicznie niesiony miłością ku Bogu.

Odtąd rozpalonym miłością sercem tak ściśle jednoczy się z Bogiem, iż dla miłości Boga nie pamięta wcale o miłości siebie, według słów świętego Pawła: "Jeśli odchodzimy od zmysłów, to ze względu na Boga, jeśli przytomni jesteśmy, to ze względu na was".


RESPONSORIUM
J 3, 16; 1 J 4, 10

W. Tak Bóg umiłował świat, ą że dał swojego Syna Jednorodzonego, * Aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, / ale miał życie wieczne.
K. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam pierwszy nas umiłował. W. Aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, / ale miał życie wieczne.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Piątek
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Boże, Tyś jasnością niebios,
Światło siejesz we wszechświecie,
Podtrzymujesz go w istnieniu
I ojcowską chronisz ręką.
2 Oto zorza gasi gwiazdy
I czerwienią barwi niebo,
A poranny wiatr przynosi
Rosę, która zwilża ziemię.
3 Już pierzchają nocne cienie,
Razem z nimi mrok przemija,
Słońce zaś, Chrystusa obraz,
Do powstania dzień przynagla.
4 Tyś jest dniem i dni początkiem,
Światłem świata, jego źródłem;
W Tobie jedność i potęga,
Boże w Trójcy wszechmogący.
5 Zbawicielu, przyjmij pokłon
I pokornych sług modlitwy,
Kiedy hołd składamy pieśnią
Tobie, Ojcu i Duchowi. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Pokornym i skruszonym sercem * Ty, Boże, nie gardzisz.
Psalm 51
Błaganie pokutnika
Odnówcie się duchem w waszym myśleniu i przyobleczcie nowego człowieka (Ef 4, 23-24)
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź nieprawość moją.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość moją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku *
i prawy w swoim sądzie.
Oto urodziłem się obciążony winą *
i jako grzesznika poczęła mnie matka.
A Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, *
naucz mnie tajemnic mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, *
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
Spraw, abym usłyszał radość i wesele, *
niech się radują kości, które skruszyłeś.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów *
i zmaż wszystkie moje przewinienia.
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich *
i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Uwolnij mnie, Boże, od kary za krew przelaną, ą
Boże, mój Zbawco, *
niech sławi mój język sprawiedliwość Twoją.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, *
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci, *
odbuduj mury Jeruzalem.
Wtedy przyjmiesz prawe ofiary: dary i całopalenia, *
wtedy składać będą cielce na Twoim ołtarzu.

Ant. Pokornym i skruszonym sercem / Ty, Boże, nie gardzisz.
2 ant.Gdy się gniewasz, Panie, * wspomnij na swe miłosierdzie.
Pieśń (Ha 3, 2-4. 13a. 15-19)
Bóg przychodzi na sąd
Podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie (Łk 21, 28)
Usłyszałem, Panie, Twoje orędzie, *
zobaczyłem, Panie, Twoje dzieło.
Gdy czas nadejdzie, niech ono odżyje, ą
pozwól nam je poznać, gdy zbliży się pora, *
w gniewnym zapale wspomnij na swą litość!
Bóg przychodzi z Temanu, *
Święty z góry Paran.
Jego majestat okrywa niebiosa, *
a Jego chwały pełna jest ziemia.
Jego wspaniałość podobna do światła, ą
z Jego rąk tryskają promienie, *
moc Jego w nich jest ukryta.
Wyszedłeś, aby lud swój ocalić *
i wybawić Twego pomazańca.
Konie bezbożnika wdeptałeś w morze, *
w kipiącą topiel wód ogromnych.
Usłyszałem, i me serce struchlało, *
na ten głos moje wargi zadrżały,
Moje kości przeniknęła trwoga, *
zachwiały się moje kroki.
Jednak w spokoju czekam na klęskę, *
która spotka lud naszych gnębicieli.
Choć drzewo figowe nie rozwija pąków *
i winnice nie wydają plonów,
Chociaż zawiodły zbiory oliwek, *
a pola nie przynoszą żywności,
Choć stada owiec znikają z owczarni *
i nie ma wołów w zagrodach,
Ja się jednak rozraduję w Panu *
i rozweselę w Bogu, moim Zbawicielu.
Pan, który jest moją siłą, ą
uczyni me nogi jak nogi jelenia *
i na wyżyny mnie wyprowadzi.

Ant. Gdy się gniewasz, Panie, / wspomnij na swe miłosierdzie.
3 ant.Chwal, Jeruzalem, * Pana. ą
Psalm 147 B
Jeruzalem wielbi Boga
Chodź, ukażę Ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka (Ap 21, 9)
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
ąwysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną *
i szron jak popiół rozsypuje.
On grad rozrzuca jak okruchy chleba, *
od Jego mrozu ścinają się wody.
Posyła słowo, i lód topnieje, *
powieje wiatrem, i rzeki płyną.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.

Ant. Chwal, Jeruzalem, Pana.

CZYTANIE
Ef 2, 13-16

Teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i w ten sposób jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem, w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chrystus oddał życie, * Aby rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.
W. Chrystus oddał życie, / Aby rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.
K. Stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają.
W. Aby rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chrystus oddał życie, / Aby rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Dzięki serdecznej litości naszego Boga * nawiedziło nas z wysoka Wschodzące Słońce.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Dzięki serdecznej litości naszego Boga / nawiedziło nas z wysoka Wschodzące Słońce.

PROŚBY

Uwielbiajmy Chrystusa, który przez Ducha Świętego samego siebie ofiarował Ojcu i własną krwią oczyścił nasze sumienia z martwych uczynków. Szczerym sercem módlmy się do Niego:
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę.

Otrzymaliśmy ten nowy dzień jako dar Twojej łaskawości,
- udziel nam również pierwszych owoców nowego życia.
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę.

Ty wszystko stworzyłeś i swą opatrznością zachowujesz w istnieniu,
- spraw, abyśmy dostrzegali Twoje ślady w stworzeniach.
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę.

Ty swoją krwią przypieczętowałeś nowe i wieczne przymierze,
- daj, abyśmy przez posłuszeństwo Twoim nakazom dochowali wierności Twemu przymierzu.
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę.

Z Twojego boku przebitego na krzyżu wypłynęła krew i woda,
- tym zbawiennym strumieniem obmyj nas z grzechów i rozlewaj radość w Kościele.
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Wszechmogący Boże, rano składamy Tobie nasze uwielbienie, ąspraw, abyśmy zjednoczeni ze świętymi *mogli na wieki śpiewać Tobie pieśń chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
II tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Niech Twoja łaska będzie mi pociechą * zgodnie z Twoją obietnicą.
Psalm 119, 73-80
X (Jod)
Radość z pełnienia Prawa Bożego

Uczyniły mnie Twe ręce, Panie, i kształt mi nadały, *
obdarz mnie rozumem, bym się nauczył Twoich przykazań.
Ci, którzy Cię wielbią, widzą mnie i się weselą, *
bo zaufałem Twojemu słowu.
Wiem, Panie, że sprawiedliwe są Twoje wyroki, *
że dotknąłeś mnie słusznie.
Niech Twoja łaska będzie mi pociechą *
zgodnie z obietnicą daną Twemu słudze.
Niech Twa litość mnie ogarnie, a żyć będę, *
bo Twoje Prawo jest moją rozkoszą.
Niech zawstydzą się pyszni, bo niesłusznie mnie dręczą, *
ja zaś będę rozmyślał o Twoich przykazaniach.
Niech zwrócą się ku mnie Twoi wyznawcy *
i ci, którzy uznają Twoje napomnienia.
Niech moje serce doskonali się w Twych ustawach, *
abym nie doznał wstydu.

Ant. Niech Twoja łaska będzie mi pociechą / zgodnie z Twoją obietnicą.
2 ant.Panie, mój Boże, * broń mnie od tych, którzy przeciw mnie powstają.
Psalm 59, 2-6a. 10-11. 17-18
Przeciw wrogom
Niech te słowa Zbawiciela pouczą wszystkich o miłości ku Jego Ojcu (Euzebiusz z Cezarei)
Od nieprzyjaciół moich wyzwól mnie, mój Boże, *
broń mnie od tych, którzy przeciw mnie powstają.
Wybaw mnie od złoczyńców *
i od mężów dyszących zemstą.
Bo oto czyhają na me życie, *
spiskują przeciw mnie mocarze.
A we mnie nie ma zbrodni ani grzechu, Panie, *
bez mojej winy tu biegną, by mnie napastować.
Obudź się, wyjdź mi na spotkanie i zobacz, *
bo Ty, Panie, Boże Zastępów, jesteś Bogiem Izraela.
Na Ciebie będę baczył, Mocy moja, *
bo Ty, Boże, jesteś moją warownią.
Wychodzi mi naprzeciw Bóg w swojej łaskawości, *
Bóg sprawia, że mogę patrzeć na klęskę mych wrogów.
Opiewać będę Twoją potęgę *
i rankiem będę się weselić z Twojej łaskawości,
Bo stałeś się dla mnie warownią *
i ucieczką w dniu mego ucisku.
Będę śpiewać Tobie, Mocy moja, ą
bo Ty, Boże, jesteś moją warownią, *
mój łaskawy Boże.

Ant. Panie, mój Boże, / broń mnie od tych, którzy przeciw mnie powstają.
3 ant.Błogosławiony człowiek karcony przez Boga, * który rani i sam leczy.
Psalm 60
Modlitwa po klęsce
Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat (J 16, 33)
Odrzuciłeś nas i złamałeś, Boże, *
rozgniewałeś się, lecz powróć do nas!
Wstrząsnąłeś i rozdarłeś ziemię, *
ulecz jej rozdarcia, albowiem się chwieje.
Ludowi Twemu zgotowałeś los twardy, *
napoiłeś nas winem, które moc odbiera.
Dla tych, którzy Ci służą, znak postawiłeś, *
by uciekali przed łukiem.
Aby ocaleli, których Ty miłujesz, *
wspomóż nas Twoją prawicą i wysłuchaj.
Bóg przemówił w swojej świątyni: ą
"Będę się radował i podzielę Sychem, *
a dolinę Sukkot wymierzę.
Do Mnie należy Gilead i ziemia Manassesa, ą
Efraim jest szyszakiem mej głowy, *
Juda moim berłem.
Moją misą do mycia jest Moab, ą
na Edomie mój but postawię, *
zatriumfuję nad Filisteą".
Któż mnie wprowadzi do miasta warownego? *
Któż mnie doprowadzi aż do Edomu?
Czyż nie Ty, Boże, który nas odrzuciłeś *
i już nie wychodzisz z naszymi wojskami?
Daj nam pomoc przeciw nieprzyjacielowi, *
bo ludzkie wsparcie jest zawodne.
Dokonamy w Bogu czynów pełnych mocy, *
a On podepcze naszych nieprzyjaciół.

Ant. Błogosławiony człowiek karcony przez Boga, / który rani i sam leczy.

Przedpołudniowa
CZYTANIE
Pwt 1, 31b

Pan, Bóg twój, niósł cię całą drogę, którą szliście, jak ojciec nosi swego syna.
K. Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, a żyć będę.
W. I nie zawiedź mojej nadziei.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, o trzeciej godzinie prowadzono Ciebie na śmierć krzyżową dla zbawienia świata, ą pokornie Cię prosimy, abyś nam zawsze przebaczał popełnione grzechy * i zachował nas od nich w przyszłości. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.


Południowa

CZYTANIE
Ba 4, 28-29
Jak błądząc myśleliście o odstąpieniu od Boga, tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie. Albowiem Ten, co zesłał na was to zło, przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym.
K. U Pana jest łaska.
W. U Niego obfite odkupienie.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, ą cały świat zaległy ciemności, gdy w południe jako niewinny Baranek pozwoliłeś się przybić do krzyża za nasze grzechy, * udzielaj nam zawsze tego światła, które wskazuje drogę do życia wiecznego. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.


Popołudniowa

CZYTANIE
Mdr 1, 13-15

Śmierci Bóg nie uczynił i nie cieszy się ze zguby żyjących. Stworzył bowiem wszystko po to, aby było, i byty tego świata niosą zdrowie: nie ma w nich śmiercionośnego jadu ani władania Otchłani na tej ziemi. Bo sprawiedliwość nie podlega śmierci.
K. Pan uchronił moją duszę od śmierci.
W. Będę chodził w Jego obecności.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, Ty pokutującego łotra wprowadziłeś z krzyża do Twojego królestwa, ą wyznając nasze grzechy z ufnością Cię błagamy, * abyś po śmierci pozwolił nam radośnie wejść w bramy raju. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
II tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Kiedy już słońce zachodzi na niebie
I niknie światło przed nocy mrokami,
Myśl i uczucia zwracamy ku Tobie,
Wszechświata Stwórco i Królu.
2 Pochyl się, Panie, nad ludzką niedolą,
Nad naszym grzechem i naszą słabością,
Która nie zawsze jest buntem przed Tobą,
Lecz tylko nędzą człowieczą.
3 Przecież my wszyscy najszczerzej pragniemy
Pójść za wezwaniem Nowiny Twej łaski;
Miej miłosierdzie więc, Boże, nad nami
I okaż litość zbłąkanym.
4 Daj nam nadzieję, że jutro wrócimy
Na Twoją drogę prawości i dobra;
To zaś, co dzisiaj oddala od Ciebie,
Niech spłonie w ogniu miłości.
5 Ojcze i Synu, i Duchu płomienny,
Pokornym hołdem wielbimy Cię, Trójco,
Wierząc, że przyjdziesz wśród ciszy wieczoru,
By nas obdarzyć pokojem. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Uchroń, Panie, moją duszę od śmierci, * a nogi od upadku.
Psalm 116 A
Dziękczynienie
Przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego (Dz 14, 22)
Miłuję Pana, albowiem usłyszał *
głos mego błagania.
Bo skłonił ku mnie swe ucho *
w dniu, w którym wołałem.
Oplotły mnie więzy śmierci, ą
dosięgły mnie pęta Otchłani, *
ogarnął mnie strach i udręka.
Ale wezwałem imienia Pana: *
"Panie, ratuj moje życie!"
Pan jest łaskawy i sprawiedliwy, *
Bóg nasz jest miłosierny.
Pan strzeże ludzi prostego serca: *
byłem w niedoli, a On mnie wybawił.
Wróć, duszo moja, do swego spokoju, *
bo Pan dobro ci wyświadczył.
Uchronił bowiem moją duszę od śmierci, *
oczy od łez, nogi od upadku.
Będę chodził w obecności Pana *
w krainie żyjących.

Ant. Uchroń, Panie, moją duszę od śmierci, / a nogi od upadku.
2 ant.Pomoc moja od Pana, * który stworzył niebo i ziemię.
Psalm 121
Bóg czuwa nad wiernymi
Nie będą już łaknąć ani pragnąć i nie porazi ich słońce ani żaden upał (Ap 7, 16)
Wznoszę swe oczy ku górom: *
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.
On nie pozwoli, by potknęła się twa noga, *
ani się nie zdrzemnie Ten, który ciebie strzeże.
Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie *
Ten, który czuwa nad Izraelem.
Pan ciebie strzeże, ą
jest cieniem nad tobą, *
stoi po twojej prawicy.
We dnie nie porazi cię słońce *
ani księżyc wśród nocy.
Pan cię uchroni od zła wszelkiego, *
ochroni twoją duszę.
Pan będzie czuwał ą
nad twoim wyjściem i powrotem, *
teraz i po wszystkie czasy.

Ant. Pomoc moja od Pana, / który stworzył niebo i ziemię.
3 ant.Jezus Chrystus jest ofiarą przebłagalną * za grzechy całego świata.
Pieśń (1 J 1, 5b. 7. 9; 2, 1b-2)
Chrystus ofiarą przebłagalną za grzechy

Bóg jest światłością *
i nie ma w Nim żadnej ciemności.
Jeśli chodzimy w światłości, ą
tak jak On sam trwa w świetle, *
wtedy jesteśmy we wspólnocie jedni z drugimi,
A krew Jezusa, Jego Syna, *
oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.
Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, ą
Bóg jako wierny i sprawiedliwy nam je odpuści *
i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.
Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, ą
mamy Obrońcę wobec Ojca, *
Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.
On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, ą
i nie tylko za nasze, *
lecz również za grzechy całego świata.

Ant. Jezus Chrystus jest ofiarą przebłagalną / za grzechy całego świata.

CZYTANIE
1 Kor 2, 7-10a

Głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, tę, której nie pojął żaden z władców tego świata; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały; lecz właśnie głosimy, jak zostało napisane, to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy go miłują. Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chrystus umarł za nasze grzechy, * Aby nas przyprowadzić do Boga.
W. Chrystus umarł za nasze grzechy, / Aby nas przyprowadzić do Boga.
K. Poniósł śmierć na ciele, ale został powołany do życia przez Ducha.
W. Aby nas przyprowadzić do Boga.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chrystus umarł za nasze grzechy, / Aby nas przyprowadzić do Boga.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Pomnij, Panie, na swe miłosierdzie, * jak obiecałeś naszym ojcom.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Pomnij, Panie, na swe miłosierdzie, / jak obiecałeś naszym ojcom.

PROŚBY

Błogosławmy Chrystusa Pana, który w swojej łaskawości ocierał łzy z oczu płaczących. Z miłością i pokorą zanośmy do Niego nasze prośby:
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Chryste Panie, który pocieszasz pokornych,
- wejrzyj na łzy ubogich.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Miłosierny Boże, usłysz jęki konających,
- niech Twój anioł nawiedzi ich i umocni.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Daj poznać swą opatrzność wszystkim wygnańcom,
- niech powrócą do ziemskiej ojczyzny, a kiedyś wejdą do niebiańskiej.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Poddaj działaniu swej miłości tych, którzy są pogrążeni w nędzy grzechu,
- niech pojednają się z Tobą i Twoim Kościołem.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Zbaw łaskawie naszych zmarłych braci,
- obdarz ich pełnią Twego odkupienia.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Ojcze nasz,

MODLITWA

Boże, Ty w zgorszeniu krzyża objawiłeś swoją niewysłowioną mądrość, ą spraw, abyśmy do głębi przeniknęli chwałę męki Twojego Syna * i z ufnością chlubili się Jego krzyżem. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
II tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 100
Radość wchodzących do świątyni
Pan chce, by odkupieni śpiewali pieśń zwycięstwa (św. Atanazy)
Ant. Chwalcie Pana, / bo Jego łaska trwa na wieki.

Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem.
Stańcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości.
Ant. Chwalcie Pana, / bo Jego łaska trwa na wieki.

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
Jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
Ant. Chwalcie Pana, / bo Jego łaska trwa na wieki.

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, ą
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, ą
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.
Ant. Chwalcie Pana, / bo Jego łaska trwa na wieki.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Chwalcie Pana, / bo Jego łaska trwa na wieki.

anawim
Sobota
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Boże, co nie masz początku,
Boże, przez Boga zrodzony,
Boże, co od Nich pochodzisz,
Przyjdź i już z nami pozostań.
2 Ty, któryś naszym pragnieniem,
Bądź dla nas pełnią miłości
Szczęściem, bogactwem, weselem,
Źródłem pokoju i mocy.
3 Ojcze, co władasz wszechświatem
Z Synem zrodzonym z Dziewicy,
Rządź nami zawsze i wszędzie
Ducha Świętego potęgą.
4 W Trójcy jedyny i dobry,
Oto jest dzieło Twe, Boże:
Najpierw stworzyłeś człowieka,
Potem przez Krew go zbawiłeś.
5 Ludzi przez Jedność stworzonych
Chrystus odkupił miłością;
Wtedy, gdy cierpiał, ukochał
Tych, których teraz wybiera.
6 Ojcze i Synu, i Duchu,
Boże, niech Tobie na wieki
Będzie pokorna podzięka,
Cześć, królowanie i chwała. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Bóg sam dokonał wielkich cudów, * na wieki trwa Jego łaska.
Psalm 136
Hymn paschalny
Opowiadanie czynów dokonanych przez Pana jest wysławianiem Boga (Kasjodor)
I

Chwalcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Boga nad bogami, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Pana nad panami, *
bo Jego łaska na wieki.
On sam cudów wielkich dokonał, *
bo Jego łaska na wieki.
On w swej mądrości uczynił niebiosa, *
bo Jego łaska na wieki.
On rozpostarł ziemię nad wodami, *
bo Jego łaska na wieki.
On uczynił światła ogromne, *
bo Jego łaska na wieki.
Słońce, by dniem władało, *
bo Jego łaska na wieki.
Księżyc i gwiazdy, by władały nocą, *
bo Jego łaska na wieki.

Ant. Bóg sam dokonał wielkich cudów, / na wieki trwa Jego łaska.
2 ant.Bóg wywiódł Izraela spośród Egipcjan, * ręką potężną, wyciągniętym ramieniem.
II

On Egipcjanom pobił pierworodnych, *
bo Jego łaska na wieki.
I wywiódł spośród nich Izraela, *
bo Jego łaska na wieki.
Ręką potężną, wyciągniętym ramieniem, *
bo Jego łaska na wieki.
Rozdzielił Morze Czerwone, *
bo Jego łaska na wieki.
I środkiem morza przeprowadził Izraela, *
bo Jego łaska na wieki.
Faraona z wojskiem strącił w Morze Czerwone, *
bo Jego łaska na wieki.

Ant. Bóg wywiódł Izraela spośród Egipcjan, / ręką potężną, wyciągniętym ramieniem.
3 ant.Chwalcie Boga, niebiosa, * On nas uwolnił od naszych grzechów.
III

I prowadził swój lud przez pustynię, *
bo Jego łaska na wieki.
On pobił wielkich królów, *
bo Jego łaska na wieki.
On uśmiercił królów potężnych, *
bo Jego łaska na wieki.
Sichona, króla Amorytów, *
bo Jego łaska na wieki.
I Oga, króla Baszanu, *
bo Jego łaska na wieki.
A ziemię ich dał na własność, *
bo Jego łaska na wieki.
Na własność swemu słudze Izraelowi, *
bo Jego łaska na wieki.
Pamiętał o nas w naszym poniżeniu, *
bo Jego łaska na wieki.
I uwolnił nas od wrogów, *
bo Jego łaska na wieki.
On pokarm daje każdemu ciału, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Boga, niebiosa, *
bo Jego łaska na wieki.

Ant. Chwalcie Boga, niebiosa, / On nas uwolnił od naszych grzechów.

K. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie.
W. Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

anawim



Sobota
II tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
16, 1-17
Obchodzenie świąt

W owych dniach Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami: "Pilnuj przestrzegania miesiąca Abib i święcenia Paschy ku czci Pana, Boga swego, gdyż w miesiącu Abib, nocą, Pan, Bóg twój, wyprowadził cię z Egiptu. Złożysz ofiarę paschalną ku czci Pana, Boga swego, z owiec i cielców, w miejscu, które sobie obierze Pan na mieszkanie dla imienia swego.

Nie będziesz jadł wraz z nią chleba kwaszonego. Przez siedem dni będziesz jadł z tymi ofiarami przaśniki chleb upokorzenia, gdyż w pośpiechu wyszedłeś z ziemi egipskiej - abyś pamiętał o dniu wyjścia z ziemi egipskiej po wszystkie dni swego życia. Nie zobaczy się u ciebie kwasu, w całej twej posiadłości, przez siedem dni. Z mięsa, które złożysz na ofiarę wieczorem dnia poprzedniego, niczego przez noc nie zostawisz do rana. Nie będziesz mógł składać ofiary paschalnej w żadnej miejscowości, którą ci daje Pan, Bóg twój, lecz w miejscu, które sobie obierze Pan, Bóg twój, na mieszkanie dla swego imienia - tam złożysz ofiarę paschalną wieczorem o zachodzie słońca, w godzinie wyjścia swego z Egiptu. Upieczesz i spożyjesz ją na miejscu, które sobie obierze Pan, Bóg twój, a rano zawrócisz i pójdziesz do swoich namiotów. Sześć dni będziesz jadł przaśniki, a w siódmym dniu jest uroczyste zgromadzenie ku czci Pana, Boga twego: żadnej pracy nie będziesz wykonywał.

Odliczysz sobie siedem tygodni. Gdy zacznie sierp żąć zboże, rozpoczniesz liczyć te siedem tygodni. I będziesz obchodził Święto Tygodni ku czci Pana, Boga twego, z ofiarą według wspaniałomyślności twej ręki, złożoną stosownie do tego, jak ci pobłogosławi Pan, Bóg twój. Będziesz się cieszył w obliczu Pana, Boga twego, w miejscu, które sobie obierze Pan, Bóg twój, na mieszkanie dla imienia swojego, ty, syn twój i córka, sługa twój i niewolnica, a także lewita, który jest w twoich murach, obcy, sierota i wdowa, którzy żyją u ciebie. Przypomnisz sobie, żeś był niewolnikiem w Egipcie, dlatego będziesz przestrzegał tych praw.

Będziesz obchodził Święto Namiotów przez siedem dni po zebraniu plonów z twego klepiska i tłoczni. W to święto będziesz się radował ty, syn twój i córka, sługa twój i niewolnica, a także lewita, obcy, sierota i wdowa, którzy żyją w twoich murach. Przez siedem dni będziesz świętować ku czci Pana, Boga swego, w miejscu, które sobie obierze Pan, za to, że ci błogosławi Pan, Bóg twój, we wszystkich twoich zbiorach, w każdej pracy twych rąk, i abyś był pełen radości.

Trzy razy do roku ukaże się każdy mężczyzna przed Panem, Bogiem twoim, w miejscu, które sobie obierze: na Święto Przaśników, na Święto Tygodni i na Święto Namiotów. Nie ukaże się przed obliczem Pana z próżnymi rękami. A dar każdego będzie zależny od błogosławieństwa Pana, Boga twego, jakim cię obdarzy".


RESPONSORIUM
Pwt 16, 14. 15; Na 2, 1

W. W to święto będziesz się radował ą ty, syn twój i córka, / a także lewita, obcy, sierota i wdowa, * Ponieważ Pan ci błogosławi, / abyś był pełen radości.
K. Oto na górach stopy zwiastuna, ogłaszającego pokój. Święć, Judo, twe uroczystości. W. Ponieważ Pan ci błogosławi, / abyś był pełen radości.


II CZYTANIE

Z traktatu św. Ireneusza, biskupa, Przeciw herezjom
(księga 4, 18, 1-2. 4. 5)
Czysta jest ofiara Kościoła

Ofiara Kościoła, którą Pan polecił składać na całym świecie, jest ofiarą czystą i Bogu przyjemną. Polecił składać, nie jakoby potrzebował jej od nas, ale dlatego, iż przynosi ona - jeżeli zostaje przyjęta - chwałę składającemu. W ten właśnie sposób okazujemy naszemu Panu miłość i cześć. On to pragnąc, abyśmy składali ofiary w prawości i prostocie serca, pouczył nas o tym w słowach: "Jeśli przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że twój brat ma coś przeciw tobie, zostaw dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i ofiaruj swój dar". Powinniśmy przeto ofiarować Bogu pierwociny Jego stworzeń, jak to powiada Mojżesz: "Nie ukażesz się przed obliczem Pana z pustymi rękoma". Okazując wdzięczność człowiek ofiaruje Bogu to, czym został przezeń obdarowany, i czyniąc tak dostępuje chwały.

Tak więc aż dotąd nie ustało składanie ofiar. Były niegdyś, są i teraz. Były u Żydów, są obecnie w Kościele. Zmienił się jedynie ich charakter, albowiem składają je ludzie wolni, nie zaś niewolnicy. Pan jest jeden i ten sam, ale charakter ofiar niewolników inny jest niż ludzi wolnych, aby wolność mogła się ujawnić w samym nawet sposobie ofiarowania.

Nic nie jest zbyteczne przed Bogiem, nic nie jest bez znaczenia i wymowy. Tamci składali Panu ze swoich dóbr dziesięcinę, ci zaś, którzy się stali wolni, wszystko oddają Panu na służbę. Oddają nie mniejsze dobra dobrowolnie i radośnie, albowiem spodziewają się doznać większych dobrodziejstw. Wyobrażają niejako ową wdowę, która całe swe utrzymanie wrzuciła do skarbony.

Powinniśmy przeto składać Bogu ofiary i okazać we wszystkim wdzięczność naszemu Stwórcy, ofiarując pierwociny Jego stworzeń w czystej intencji, w wierze nieudawanej, mocnej nadziei i gorącej miłości. Jedynie Kościół składa w dziękczynieniu taką właśnie czystą ofiarę Stwórcy.

Ofiarujemy więc Bogu to, co jest Jego własnością, głosząc oraz wyznając jedność i zmartwychwstanie ducha i ciała. Podobnie jak chleb ziemski dzięki wezwaniu Boga nie jest już zwykłym chlebem, ale Eucharystią, a składa się z dwóch elementów, ziemskiego i niebieskiego, tak też my przyjmując Eucharystię, wyzbywamy się zniszczalności, a otrzymujemy nadzieję zmartwychwstania.


RESPONSORIUM
Hbr 10, 1. 14; Ef 5, 2

W. Prawo, posiadając tylko cień przyszłych dóbr, ą a nie sam obraz rzeczy, / przez te same ofiary, corocznie ciągle składane, / nie może nigdy udoskonalić tych, którzy się zbliżają. * Chrystus zaś jedną ofiarą / udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani.
K. Umiłował nas i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu. W. Chrystus zaś jedną ofiarą / udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty rządzisz niebem i ziemią, ą wysłuchaj łaskawie prośby swojego ludu * i obdarz nasze czasy swoim pokojem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Sobota
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Gdy dzień odzyskał światło słońca,
Śpiewajmy Bogu pieśń radosną,
A hołd składając Najwyższemu,
Wyznajmy łaskę Chrystusową.
2 Przez Niego bowiem Stwórca świata
Uczynił dzień i porę nocy,
A one wciąż na Jego rozkaz
Zmieniają czas swojego trwania.
3 Tyś sam jest, Panie, światłem wiernych,
I nie podlegasz wiecznym prawom:
Gdy mrok ogarnia całą ziemię,
Jaśniejesz blaskiem nieśmiertelnym.
4 Wysłuchaj, Ojcze, nasze prośby
I daj nam przeżyć dzień ten w łasce,
A Chrystus wtedy nas napełni
Ożywczym darem swego Ducha. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Rano głosimy Twą łaskawość, Panie, * a wierność Twoją nocami.
Psalm 92
Doskonałość Boża
Psalm ten wysławia dzieła Jednorodzonego (św. Atanazy)
Dobrze jest dziękować Panu, *
śpiewać Twojemu imieniu, Najwyższy,
Rano głosić łaskawość Twoją, *
a wierność Twoją nocami,
Na harfie dziesięciostrunnej i lirze, *
pieśnią przy dźwiękach cytry.
Bo weselę się, Panie, Twoimi czynami, *
raduję się dziełami rąk Twoich.
Jak wielkie są dzieła Twoje, Panie, *
i jakże głębokie Twe myśli!
Nie zna ich człowiek nierozumny *
i głupiec ich nie pojmuje.
Chociaż występni się plenią jak zielsko, *
a złoczyńcy jaśnieją przepychem,
I tak pójdą na wieczną zagładę, *
Ty zaś, Panie, na wieki jesteś wywyższony.
Bo oto wrogowie Twoi, Panie, ą
bo oto wrogowie Twoi poginą, *
rozproszą się wszyscy złoczyńcy.
Dałeś mi siłę bawołu, *
skropiłeś mnie świeżym olejkiem.
Moje oko spogląda z góry na nieprzyjaciół, ą
a uszy me usłyszały o klęsce przeciwników, *
tych, którzy na mnie powstają.
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, *
rozrośnie się jak cedr na Libanie.
Zasadzeni w domu Pańskim *
rozkwitną na dziedzińcach Boga naszego.
Nawet i w starości wydadzą owoc, *
zawsze pełni życiodajnych soków,
Aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy; *
On moją Opoką i nie ma w Nim nieprawości.

Ant. Rano głosimy Twą łaskawość, Panie, / a wierność Twoją nocami.
2 ant.Uznajcie wielkość * naszego Boga.
Pieśń (Pwt 32, 1-12)
Dobrodziejstwa Boże dla narodu wybranego
Ileż razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, Jeruzalem, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła(Mt 23, 37)
Uważajcie, niebiosa, na to, co powiem, *
słuchaj, ziemio, głosu mojego.
Jak deszcz niech spływa moje pouczenie, *
jak rosa niech pada me słowo,
Jak deszcz rzęsisty na zieleń, *
jak deszcz życiodajny na trawę!
Oto będę głosić imię Pana; *
uznajcie wielkość naszego Boga!
On jest Opoką, a Jego dzieło doskonałe, *
wszystkie Jego drogi są słuszne.
On jest Bogiem wiernym i nie zawodzi, *
On sprawiedliwy i prawy.
Przestali być Jego dziećmi, ą
bo grzech popełnili, *
pokolenie przewrotne i zakłamane.
Więc tak chcesz odpłacić Panu, *
ludu głupi i bezrozumny?
Czyż nie On jest twoim Ojcem i Stwórcą, *
który cię uczynił i dał ci życie?
Wspomnij na dni, które przeminęły, *
rozważ lata poprzednich pokoleń.
Zapytaj swego ojca, by cię pouczył, *
i twoich starców, niech ci opowiedzą,
Jak to Najwyższy obdarzał dziedzictwem narody *
i rozdzielał synów człowieczych.
Wtedy wytyczył granice dla ludów *
według liczby synów Boga sprawiedliwego,
Bo Jego lud jest własnością Pana, *
Jakub Jego wyłącznym dziedzictwem.
Znalazł go na ziemi pustynnej, *
na odludziu, gdzie brzmiały tylko dzikie głosy.
Opiekował się nim i pouczał, *
strzegł jak źrenicy oka.
Jak orzeł, który krąży nad gniazdem, *
by z niego wywabić swe pisklęta,
I bierze je na skrzydła rozpostarte, *
niosąc je na samym sobie,
Tak Pan go prowadził, *
a nie było z nim obcego boga.

Ant. Uznajcie wielkość naszego Boga.
3 ant.Panie, jak przedziwne jest Twoje imię * na całej ziemi.
Psalm 8
Wielkość Stwórcy i godność człowieka
Bóg wszystko poddał pod stopy Chrystusa, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła(Ef 1, 22)
O Panie, nasz Panie, ą
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi! *
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Sprawiłeś, że na przekór Twoim przeciwnikom ą
usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, *
aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:
Owce i bydło wszelakie, *
i dzikie zwierzęta,
Ptaki niebieskie i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
O Panie, nasz Panie, *
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi!

Ant. Panie, jak przedziwne jest Twoje imię / na całej ziemi.

CZYTANIE
Rz 12, 14-16a

Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie. Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Rozradują się moje wargi, * Gdy będę Ci śpiewał.
W. Rozradują się moje wargi, / Gdy będę Ci śpiewał.
K. Mój język będzie głosił Twoją sprawiedliwość.
W. Gdy będę Ci śpiewał.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Rozradują się moje wargi, / Gdy będę Ci śpiewał.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Skieruj, Panie, * nasze kroki na drogę pokoju.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Skieruj, Panie, / nasze kroki na drogę pokoju.

PROŚBY

Wysławiajmy łaskawość i mądrość Chrystusa, który nam polecił, abyśmy Go rozpoznawali i miłowali we wszystkich naszych braciach, a zwłaszcza w cierpiących. Zanośmy do Niego gorliwe błagania:
Utwierdzaj nas, Panie, w swojej miłości.

Już od rana wysławiamy Twoje zmartwychwstanie
- i prosimy o dobrodziejstwa odkupienia dla wszystkich ludzi.
Utwierdzaj nas, Panie, w swojej miłości.

Spraw, Panie, abyśmy dzisiaj dawali o Tobie świadectwo
- i przez Ciebie składali Bogu Ojcu świętą ofiarę.
Utwierdzaj nas, Panie, w swojej miłości.

Daj, abyśmy rozpoznawali we wszystkich ludziach Twoje podobieństwo
- i Tobie w nich służyli.
Utwierdzaj nas, Panie, w swojej miłości.

Chryste, Ty jesteś prawdziwym krzewem winnym, a my latoroślami,
- pozwól nam trwać w Tobie, abyśmy przynosili obfite owoce i wielbili Boga Ojca.
Utwierdzaj nas, Panie, w swojej miłości.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Wszechmogący Boże, niech nasze usta, nasza dusza i nasze życie głoszą Twoją chwałę, ą a ponieważ Ty nas stworzyłeś, *niech całe nasze istnienie należy do Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Sobota
II tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Niebo i ziemia przeminą, * ale moje słowa nie przeminą.
Psalm 119, 81-88
XI (Kaf)
Zaufanie Bogu w czasie cierpienia

Słabnie moja dusza dążąc ku Twemu zbawieniu, *
pokładam nadzieję w Twoim słowie, Panie.
Słabną moje oczy wyglądając Twego słowa: *
kiedyż mi ześlesz pociechę?
Bo chociaż jestem jak bukłak wysuszony w dymie, *
nie zapominam o Twoich ustawach.
Ile dni Twojemu słudze zostaje? *
Kiedy wydasz wyrok na prześladowców moich?
Doły na mnie wykopali zuchwalcy, *
którzy nie postępują według Twego Prawa.
Wszystkie Twoje przykazania są prawdziwe. *
Gdy prześladują mnie kłamstwem, Ty mi dopomóż.
Niemal już mnie dobijali na ziemi, *
ja zaś nie porzuciłem Twoich postanowień.
Według swej łaski zapewnij mi życie, *
ja zaś chcę przestrzegać napomnień ust Twoich.

Ant. Niebo i ziemia przeminą, / ale moje słowa nie przeminą.
2 ant.Ty, Panie, jesteś dla mnie obroną, * wieżą warowną przeciwko wrogowi.
Psalm 61
Modlitwa wygnańca
Modlitwa sprawiedliwego, który ma nadzieję radości wiecznej (św. Hilary)
Usłysz, Boże, moje wołanie, *
zważ na moją modlitwę.
Do Ciebie wołam z krańców ziemi, ą
gdy słabnie moje serce. *
Na skałę mnie wprowadź zbyt dla mnie wysoką.
Bo Ty jesteś dla mnie obroną, *
wieżą warowną przeciwko wrogowi.
Chciałbym zawsze mieszkać w Twoim przybytku, *
chronić się w cieniu Twych skrzydeł.
Bo Ty, Boże, wysłuchujesz mych ślubów *
i spełniasz życzenia tych, którzy wielbią Twoje imię.
Przydawaj dni do dni króla, *
niech dorówna latami wszystkim pokoleniom.
Niech na wieki króluje przed Bogiem, *
ześlij łaskę i wierność, aby go strzegły.
Wówczas zawsze będę opiewał Twe imię *
i dnia każdego wypełniał moje śluby.

Ant. Ty, Panie, jesteś dla mnie obroną, / wieżą warowną przeciwko wrogowi.
3 ant.Zachowaj, Panie, moje życie * od lęku przed wrogiem.
Psalm 64
Bóg sądzi prześladowców
Psalm ten najbardziej ukazuje Mękę Pana (św. Augustyn)
Boże, słuchaj głosu mego, gdy się żalę, *
zachowaj me życie od lęku przed wrogiem.
Chroń mnie przed gromadą nikczemnych *
i przed zgrają złoczyńców.
Ostrzą oni jak miecz swe języki, ą
a zatrute słowa kierują jak strzały, *
by z ukrycia ugodzić niewinnego.
Strzelają znienacka bez żadnej obawy, *
umacniają się w złym zamiarze.
Zamyślają potajemnie zastawić sidła ą
mówiąc: "Któż nas zobaczy, *
kto odkryje naszą tajemnicę?"
Obmyślili zasadzkę, ukrywają swe plany; *
podobne do przepaści jest serce i wnętrze człowieka.
Lecz Bóg strzałami w nich godzi *
i nagle odnoszą rany.
Własny język upadek im gotuje, *
a wszyscy, którzy to widzą, potrząsają głowami.
Ludzie ogarnięci bojaźnią ą
sławią dzieło Boga *
i rozważają Jego nakazy.
Sprawiedliwy weseli się w Panu, ą
do Niego się ucieka, *
a wszyscy prawego serca się chlubią.

Ant. Zachowaj, Panie, moje życie od lęku przed wrogiem.

Przedpołudniowa

CZYTANIE
Pwt 8, 5b-6

Jak wychowuje człowiek swego syna, tak Pan, Bóg twój, wychowuje ciebie. Strzeż więc nakazów Pana, Boga twego, chodząc Jego drogami, by żyć w bojaźni przed Nim.
K. Bojaźń Pana jest szczera i trwa wieki.
W. Sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Boże, Ojcze wszechmogący, udziel nam światła Ducha Świętego, ą broń nas, korzących się przed Twoim majestatem, od wszelkich niebezpieczeństw, * abyśmy z radością Ciebie chwalili. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa

CZYTANIE
1 Krl 2, 2b-3

Bądź mocny i okaż się mężem. Będziesz strzegł zarządzeń Pana, Boga twego, aby iść za Jego wskazaniami, przestrzegać Jego praw, poleceń i nakazów, aby ci się powiodło wszystko, co zamierzysz, i wszystko, czym się zajmiesz.
K. Prowadź mnie, Panie, ścieżką Twoich przykazań.
W. Bo radość mi przynoszą.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, jaśniejący ogniu wiekuistej miłości, ą spraw, abyśmy zawsze płonąc Twoją miłością, * kochali Ciebie nade wszystko, a bliźnich dla Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Popołudniowa

CZYTANIE
Jr 6, 16

Stańcie na drogach i patrzcie, zapytajcie o dawne ścieżki, gdzie jest droga najlepsza, idźcie po niej, a znajdziecie dla siebie wytchnienie.
K. Napomnienia Twoje, Panie, są moim dziedzictwem na wieki.
W. Bo są radością mojego serca.

MODLITWA

Módlmy się. Wysłuchaj nas, Boże, i udziel nam doskonałego pokoju, ą abyśmy przez wszystkie dni naszego życia z radością oddawali się Twojej służbie * i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny doszli do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.




Niedziela
III tydzień psałterza
I Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Boże, Stwórco wszystkich rzeczy,
Który władasz przestworzami,
Jasnym blaskiem dnie ozdabiasz,
Darem snu napełniasz noce.
2 Niech spoczynek nam przywróci
Sprawność znużonego ciała,
Myśl odświeży, a sumienie
Niech ukoi łaską skruchy.
3 Za miniony dzień składamy
Dzięki na początku nocy,
Ty nam pomóż swoją łaską
Być wiernymi Tobie, Boże.
4 Ciebie niechaj dusza sławi,
Ciebie pieśnią głos wychwala,
Ciebie trzeźwy umysł wielbi,
Ciebie czyste serce kocha.
5 Gdy głęboki mrok pochłonie
Blaski światła słonecznego,
Niech mu wiara się nie podda,
Lecz jaśnieje wśród ciemności.
6 Spraw to, Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Od wschodu aż do zachodu słońca * niech będzie pochwalone imię Pana.
Psalm 113
Chwalebne jest imię Pana
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych (Łk 1, 52)
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione, *
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, który mieszka w górze *
i w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego,
By go posadzić wśród książąt, *
wśród książąt swojego ludu.
Tej, co była niepłodna, każe mieszkać w domu *
jako matce cieszącej się dziećmi.

Ant. Od wschodu aż do zachodu słońca / niech będzie pochwalone imię Pana.
2 ant.Podniosę kielich zbawienia * i wezwę imienia Pana.
Psalm 116 B
Dziękczynienie w świątyni
Ustawicznie składajmy przez Chrystusa ofiarę czci Bogu (Hbr 13, 15)
Ufność miałem nawet wtedy, gdy mówiłem: *
"Jestem w wielkim ucisku",
I zalękniony wołałem: *
"Każdy człowiek jest kłamcą!"
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
O Panie, jestem Twoim sługą, *
Twym sługą, synem Twojej służebnicy.
Tyś rozerwał moje kajdany, ą
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem,
W dziedzińcach Pańskiego domu, *
pośrodku ciebie, Jeruzalem.

Ant. Podniosę kielich zbawienia / i wezwę imienia Pana.
3 ant.Pan Jezus uniżył samego siebie, * dlatego Bóg wywyższył Go na wieki.
Pieśń (Flp 2, 6-11)
Chrystus Sługa Boży

Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, ą
nie skorzystał ze sposobności, *
aby na równi być z Bogiem.
Lecz ogołocił samego siebie ą
przyjąwszy postać sługi *
i stał się podobnym do ludzi.
A w tym, co zewnętrzne, uznany tylko za człowieka, *
uniżył samego siebie,
Gdy stał się posłusznym aż do śmierci, *
i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg wywyższył Go ponad wszystko *
i darował Mu imię ponad wszelkie imię,
Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano *
istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych.
I aby wszelki język wyznał, *
że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

Ant. Pan Jezus uniżył samego siebie, / dlatego Bóg wywyższył Go na wieki.

CZYTANIE
Hbr 13, 20-21

Bóg pokoju, który na mocy krwi przymierza wiecznego wywiódł spomiędzy zmarłych Wielkiego Pasterza owiec, Pana naszego Jezusa, niech was uzdolni do wszelkiego dobra, byście czynili Jego wolę, sprawując w was, co miłe jest w oczach Jego, przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków. Amen.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Jak wspaniałe są dzieła Twoje, Panie, * Tyś wszystko mądrze uczynił.
W. Jak wspaniałe są dzieła Twoje, Panie, / Tyś wszystko mądrze uczynił.
K. Ziemia jest pełna Twoich stworzeń.
W. Tyś wszystko mądrze uczynił.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Jak wspaniałe są dzieła Twoje, Panie, / Tyś wszystko mądrze uczynił.

anawim



I Nieszpory
3 Niedziela
PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Nawracajcie się, * albowiem bliskie jest królestwo niebieskie.

Rok B: Jezus przyszedł do Galilei * i głosił Ewangelię Bożą. / Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. / Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Rok C: Jezus powrócił do Galilei w mocy Ducha * i w dzień szabatu nauczał w synagogach, / wysławiany przez wszystkich.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Nawracajcie się, * albowiem bliskie jest królestwo niebieskie.

Rok B: Jezus przyszedł do Galilei * i głosił Ewangelię Bożą. / Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. / Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Rok C: Jezus powrócił do Galilei w mocy Ducha * i w dzień szabatu nauczał w synagogach, / wysławiany przez wszystkich.
PROŚBY

Chrystus ulitował się nad głodnymi ludźmi i dokonał dla nich cudów swej miłości. Pamiętając o nich, błagajmy Go w duchu szczerego oddania:
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Wyznajemy, że z Twojej łaskawości otrzymaliśmy dzisiaj wszystkie dobrodziejstwa,
- niech one nie pozostaną w nas daremne, lecz przyniosą obfity owoc.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ty jesteś światłością i zbawieniem wszystkich narodów, miej w swojej opiece świadków, których posłałeś na całą ziemię,
- rozpal ich ogniem Ducha Świętego.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Spraw, aby wszyscy ludzie troszczyli się o postęp i pokój tego świata
- i ochoczo zaradzali naglącym potrzebom naszych czasów.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Lekarzu duszy i ciała, przynieś ulgę chorym, bądź przy konających,
- nawiedź nas i umocnij swoim miłosierdziem.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Przyjmij zmarłych do grona błogosławionych,
- których imiona są zapisane w księdze życia.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ojcze nasz
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
III tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja. ą

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
ą Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

anawim
Niedziela
III tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Ty, który mieszkasz w chmurze pełnej ognia,
Ty, który siedzisz na tronie z szafirów,
Istot tajemnych otoczony chórem,
Boże chwały wielkiej.
2 Ty, co zamykasz cały wszechświat w dłoni,
Czynisz z obłoków posłuszne rydwany,
Jako swych posłów Ty kierujesz wichry,
Boże Stworzycielu.
3 Ty, któryś mówił w krzaku gorejącym,
Ojcze narodu Dawnego Przymierza,
Lud prowadziłeś przez czerwone wody,
Boże ocalenia.
4 Panie kapłanów, królów i proroków,
Złota świątynia przybytkiem Twym była,
Tyś jednak wybrał dom swój w naszych sercach,
Boże miłosierdzia.
5 Aby pojednać grzesznych ludzi z Tobą,
Dałeś nam Syna, co stał się człowiekiem;
W Nim okazałeś głębię swej miłości,
Boże odkupienia.
6 Przyjął On mękę, śmierć i pogrzebanie,
Krwi swej purpurą przywrócił nam życie,
Dnia zaś trzeciego powstał z mroków grobu,
Boże zmartwychwstania.
7 Tobie, Najwyższy, pełen majestatu,
Razem z Twym Synem i Duchem płomiennym
Sława niech będzie, cześć i dziękczynienie,
Boże zawsze wierny. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Każdego dnia * będę błogosławił Ciebie, Panie. / Alleluja.
Psalm 145
Chwała Bożego Majestatu
Sprawiedliwy jesteś, Panie, Ty, który jesteś i który byłeś (Ap 16, 5)
I

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu, *
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Każdego dnia będę błogosławił Ciebie *
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, *
a wielkość Jego niezgłębiona.
Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła *
i zwiastuje Twe potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu *
i rozpowiadają Twoje cuda.
Mówią o potędze Twoich dzieł straszliwych *
i głoszą wielkość Twoją.
Przekazują pamięć o wielkiej Twej dobroci *
i cieszą się Twą sprawiedliwością.
Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Ant. Każdego dnia będę błogosławił Ciebie, Panie. / Alleluja.
2 ant.Królestwo Twoje, Panie, * królestwem wszystkich wieków. / Alleluja.
II

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę,
Aby synom ludzkim oznajmić potęgę Twoją *
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Ant. Królestwo Twoje, Panie, królestwem wszystkich wieków. / Alleluja.
3 ant.Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach * i we wszystkich swoich dziełach święty. / Alleluja. ą
III

Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach *
i we wszystkich swoich dziełach święty.
ą Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, *
i podnosi wszystkich zgnębionych.
Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, *
a Ty ich karmisz we właściwym czasie.
Ty otwierasz swą rękę *
i karmisz do syta wszystko, co żyje.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach *
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, *
wszystkich wzywających Go szczerze.
Spełnia wolę tych, którzy cześć Mu oddają, *
usłyszy ich wołanie i przyjdzie im z pomocą.
Pan strzeże wszystkich, którzy Go miłują, *
lecz zniszczy wszystkich występnych.
Niech usta moje głoszą chwałę Pana, ą
a wszystko, co żyje, niech wielbi Jego święte imię, *
zawsze i na wieki.

Ant. Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach / i we wszystkich swoich dziełach święty. / Alleluja.

K. Zważaj, synu, na moje słowa.
W. Do uwag mych nakłoń swe ucho.

anawim



Niedziela
III NIEDZIELA ZWYKŁA

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
18, 1-22

Lewici. Prawdziwi i fałszywi prorocy

W owych dniach Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami: "Kapłani-lewici, całe pokolenie Lewiego, nie będzie miało działu ani dziedzictwa w Izraelu. Żywić się będą z ofiar spalanych ku czci Pana i z Jego dziedzictwa. Nie będzie miało ono dziedzictwa wśród swoich braci: Pan jest jego dziedzictwem, jak mu to powiedział.

Takie uprawnienie ma kapłan w stosunku do ludu składającego ofiary: z cielca lub sztuki mniejszego bydła oddadzą kapłanowi łopatkę, szczękę i żołądek. Oddasz mu pierwociny swego zboża, moszczu, oliwy i pierwociny ze strzyżenia owiec. Jego bowiem wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich pokoleń twoich, aby był na służbie ku czci imienia Pana: on i jego synowie po wszystkie czasy.

Jeśli lewita, przebywający w jednym z twoich miast w całym Izraelu, zapragnie kiedykolwiek pójść do miejsca wybranego przez Pana, aby spełnić posługi ku czci imienia Pana, Boga twego, jak wszyscy jego bracia lewici, będący tam na służbie przed obliczem Pana, będzie jadł równą część z nimi, bez uszczerbku dla swych dochodów z ojcowizny.

Gdy ty wejdziesz do kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, nie ucz się popełniania tych samych obrzydliwości jak tamte narody. Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni. Z powodu tych obrzydliwości wypędza ich Pan, Bóg twój, sprzed twego oblicza. Dochowasz pełnej wierności Panu, Bogu swemu. Te narody bowiem, które ty wydziedziczysz, słuchały wróżbitów i wywołujących umarłych. Lecz tobie nie pozwala na to Pan, Bóg twój.

Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do mnie. Jego będziesz słuchał. Właśnie o to prosiłeś Pana, Boga swego, na Horebie, w dniu zgromadzenia: �Niech więcej nie słucham głosu Pana, Boga mojego, i niech już nie widzę tego wielkiego ognia, abym nie umarł. I odrzekł mi Pan: �Dobrze powiedzieli. Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę. Jeśli ktoś nie będzie słuchać moich słów, które on wypowie w moim imieniu, Ja od niego zażądam zdania sprawy. Lecz jeśli który prorok odważy się mówić w moim imieniu to, czego mu nie rozkazałem, albo wystąpi w imieniu bogów obcych - taki prorok musi ponieść śmierć.

Jeśli pomyślisz w swym sercu: �A w jaki sposób poznam słowo, którego Pan nie mówił? - gdy prorok przepowie coś w imieniu Pana, a słowo jego będzie bez skutku i nie spełni się, znaczy to, że tego Pan do niego nie mówił, lecz w swej pysze powiedział to sam prorok. Nie będziesz się go obawiał".


RESPONSORIUM
Pwt 18, 18; por. Mt 3, 17

W. Wzbudzę im proroka ą i włożę w jego usta moje słowa; * Będzie im mówił wszystko, co rozkażę.
K. Poślę mojego Syna umiłowanego, w którym mam upodobanie. W. Będzie im mówił wszystko, co rozkażę.


II CZYTANIE

Z konstytucji o liturgii świętej SacrosanctumConcilium Soboru Watykańskiego II
(nr 7-8. 106)

Chrystus obecny w swoim Kościele

Chrystus jest zawsze obecny w swoim Kościele, szczególnie w czynnościach liturgicznych. Jest obecny w ofierze Mszy świętej, czy to w osobie odprawiającego, gdyż "Ten sam, który kiedyś ofiarował się na krzyżu, obecnie ofiaruje się przez posługę kapłanów", czy też zwłaszcza pod postaciami eucharystycznymi. Obecny jest mocą swoją w sakramentach, tak że gdy ktoś chrzci, sam Chrystus chrzci. Jest obecny w swoim słowie, albowiem gdy w Kościele czyta się Pismo święte, wówczas On sam mówi. Jest obecny wreszcie, gdy Kościół modli się i śpiewa psalmy, gdyż On sam obiecał: "Gdzie dwaj albo trzej są zgromadzeni w imię moje, tam i Ja jestem pośród nich".

Rzeczywiście, w tak wielkim dziele, przez które Bóg otrzymuje doskonałą chwałę, a ludzie uświęcenie, Chrystus zawsze przyłącza do siebie Kościół, swoją Oblubienicę umiłowaną, która wzywa swego Pana i przez Niego oddaje cześć Ojcu Przedwiecznemu.

Słusznie przeto uważa się liturgię za wykonywanie kapłańskiego urzędu Jezusa Chrystusa; w niej przez znaki widzialne wyraża się i w sposób właściwy poszczególnym znakom urzeczywistnia uświęcenie człowieka; a mistyczne Ciało Jezusa Chrystusa, to jest Głowa i jego członki, wykonują całkowity kult publiczny.

Dlatego każdy obchód liturgiczny, jako dzieło Chrystusa-Kapłana i Jego Ciała, którym jest Kościół, jest czynnością w najwyższym stopniu świętą, a żadna inna czynność Kościoła nie dorównuje jej skuteczności z tego samego tytułu i w tym samym stopniu.

Liturgia ziemska daje nam niejako przedsmak uczestnictwa w liturgii niebiańskiej, odprawianej w mieście świętym Jeruzalem, do którego pielgrzymujemy, gdzie Chrystus siedzi po prawicy Bożej jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku. W liturgii ziemskiej ze wszystkimi zastępami duchów niebieskich wyśpiewujemy Panu hymn chwały. W niej wspominamy ze czcią świętych i spodziewamy się otrzymać jakąś cząstkę i wspólnotę z nimi. W niej oczekujemy Zbawiciela, Pana naszego Jezusa Chrystusa, aż się ukaże On, który jest życiem naszym, a my z Nim razem pojawimy się w chwale.

Zgodnie z tradycją apostolską, która wywodzi się od samego dnia Zmartwychwstania Chrystusa, Kościół obchodzi misterium paschalne w każdy ósmy dzień, który słusznie nazwany jest dniem Pańskim albo niedzielą. W tym bowiem dniu wierni powinni schodzić się razem dla słuchania słowa Bożego i uczestniczenia w Eucharystii, aby tak wspominać Mękę, Zmartwychwstanie i chwałę Pana Jezusa i składać dziękczynienie Bogu, który ich "odrodził przez Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa dla nadziei żywej". Niedziela zatem jest wśród świąt najstarszym i pierwszym dniem świątecznym, który należy tak przedstawić i wpoić w pobożnych wiernych, aby stał się również dniem radości i odpoczynku od pracy. Ponieważ niedziela jest podstawą i rdzeniem całego roku liturgicznego, nie należy jej przesłaniać innymi obchodami, jeżeli nie są rzeczywiście bardzo ważne.


RESPONSORIUM


W. Chrystus modli się za nas, ą jako nasz Kapłan, / modli się w nas, jako nasza Głowa; / my się modlimy do Niego, jako do naszego Boga. * Rozpoznajmy więc w Nim nasze głosy / i w nas głos Jego.
K. Gdy zwracamy się do Boga z prośbą, nigdy nie oddzielajmy Syna. W. Rozpoznajmy więc w Nim nasze głosy / i w nas głos Jego.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Niedziela
III tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Witaj, dniu pierwszy, początku światłości,
Dniu najszczęśliwszy zwycięstwa nad nocą,
Godny wesela i pieśni pochwalnych,
Dniu Paschy, witaj.
2 Nim zajaśniałeś, Jezus cierpiał za nas
I swoją męką zgładził ludzkie winy;
Pogodził z Ojcem marnotrawnych synów
Przez śmierć na krzyżu.
3 Razem z Chrystusem jesteśmy umarli
Złu i grzechowi, by życie odzyskać;
Chrztem odrodzeni czekamy na zorzę
Słońca wieczności.
4 Baranku Boży, zmartwychwstały Panie,
Zbawieni łaską, Twoją krwią obmyci,
Wielbimy Ciebie przez Twą jedność z Ojcem
W Najświętszym Duchu. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Potężny jest Pan * w niebie. / Alleluja.
Psalm 93
Wspaniałość Boga Stworzyciela
Zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący. Weselmy się i radujmy, i chwałę Mu dajmy (Ap 19, 6. 7)
Pan króluje, oblókł się w majestat, ą
Pan wdział potęgę i nią się przepasał, *
tak świat utwierdził, że się nie zachwieje.
Twój tron niewzruszony na wieki, *
istniejesz od wieków, Boże.
Rzeki podnoszą się, Panie, ą
rzeki swój głos podnoszą, *
hucząc podnoszą się rzeki.
Ponad szum wód rozległych, ą
od morskich fal mocniejszy *
jest Pan potężny w niebie.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary, ą
Twojemu domowi świętość przystoi, *
po wszystkie dni, o Panie.

Ant. Potężny jest Pan w niebie. / Alleluja.
2 ant.Pełen chwały jesteś, Panie, * i wywyższony na wieki. / Alleluja.
Pieśń (Dn 3, 57-88. 56)
Całe stworzenie wielbi Boga
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy (Ap 19, 5)
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
błogosławcie Pana, niebiosa.
Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
Błogosławcie Pana, słońce i księżycu, *
błogosławcie Pana, gwiazdy na niebie.
Błogosławcie Pana, deszcze i rosy, *
błogosławcie Pana, wszystkie wichry niebieskie.
Błogosławcie Pana, ogniu i żarze, *
błogosławcie Pana, upale i chłodzie.
Błogosławcie Pana, rosy i szrony, *
błogosławcie Pana, mrozy i zimna.
Błogosławcie Pana, lody i śniegi, *
błogosławcie Pana, dnie i noce.
Błogosławcie Pana, światło i ciemności, *
błogosławcie Pana, błyskawice i chmury.
Niech ziemia błogosławi Pana, *
niech Go chwali i wywyższa na wieki.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
błogosławcie Pana, synowie ludzcy.
Błogosław Pana, Izraelu, *
chwal Go i wywyższaj na wieki.
Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.
Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
Błogosławcie Pana, Chananiaszu, Azariaszu i Miszaelu, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, *
chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Na końcu tej pieśni nie mówi się Chwała Ojcu.
Ant. Pełen chwały jesteś, Panie, / i wywyższony na wieki. / Alleluja.
3 ant.Chwalcie Pana * z niebios. / Alleluja. ą
Psalm 148
Hymn na cześć Stwórcy
Siedzącemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków (Ap 5, 13)
Chwalcie Pana z niebios, *
ąchwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie, *
chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy.
Chwalcie Go, słońce i księżycu, *
chwalcie, wszystkie gwiazdy świecące.
Chwalcie Go, nieba najwyższe *
i wody, które są nad niebem.
Niech wychwalają imię Pana, *
albowiem On rozkazał, i powstały.
Utwierdził je po wszystkie czasy, *
nadał im prawo, które nie przeminie.
Chwalcie Pana na ziemi: *
potwory morskie i wszystkie głębiny.
Ogniu i gradzie, mgło i śniegu, *
gwałtowny huraganie, który pełnisz Jego rozkazy.
Góry i wszelkie pagórki, *
drzewa rodzące owoc i wszystkie cedry,
Dzikie zwierzęta i wszelkie bydło, *
płazy i ptactwo skrzydlate,
Królowie ziemscy i wszystkie narody, *
władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi,
Młodzieńcy i dziewczęta, *
starcy i dzieci,
Niech imię Pana wychwalają, *
bo tylko imię Jego jest wzniosłe.
Majestat Jego ponad ziemią i niebem *
i On pomnaża potęgę swego ludu.
Oto pieśń pochwalna wszystkich Jego świętych, *
synów Izraela, ludu, który jest Mu bliski.

Ant. Chwalcie Pana z niebios. / Alleluja.

CZYTANIE
Ez 37, 12b-14

Tak mówi Pan Bóg: Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha po to, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam - mówi Pan Bóg.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chryste, Synu Boga żywego, * Zmiłuj się nad nami.
W. Chryste, Synu Boga żywego, / Zmiłuj się nad nami.
K. Ty siedzisz po prawicy Ojca.
W. Zmiłuj się nad nami.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chryste, Synu Boga żywego, / Zmiłuj się nad nami.

anawim




Jutrznia
3 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, *Jezus ujrzał dwóch braci, jak zarzucali sieć w jezioro, i wezwał ich. / Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.

Rok B: Pójdźcie za Mną, * a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi.

Rok C: Duch Pański spoczywa na Mnie, * posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, *Jezus ujrzał dwóch braci, jak zarzucali sieć w jezioro, i wezwał ich. / Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.

Rok B: Pójdźcie za Mną, * a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi.

Rok C: Duch Pański spoczywa na Mnie, * posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę.

PROŚBY

Wytrwale błagajmy Boga, który posłał Ducha Świętego, aby był światłością serc wszystkich ludzi:
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Błogosławiony jesteś, Boże, nasza światłości,
- Ty dla swojej chwały pozwoliłeś nam doczekać dnia, który się rozpoczyna.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty opromieniłeś ziemię światłem zmartwychwstania swojego Syna,
- niech Twój Kościół zaniesie to światło wszystkim ludziom.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty przez Ducha Świętego oświeciłeś uczniów swego Jednorodzonego Syna,
- ześlij Twojego Ducha na Kościół, aby go zachował w wierności.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Światłości narodów, pamiętaj o tych, którzy trwają jeszcze w ciemnościach,
- otwórz ich oczy i serca, aby poznali Ciebie, jedynego i prawdziwego Boga.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Niedziela
III tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
Przedpołudniowa

1 Teraz wzywamy Ciebie, Duchu,
Coś równy w Bóstwie Ojcu z Synem,
Przyjdź i napełnij nasze serca
Ożywczym światłem swojej łaski.
2 Słowa, uczynki, myśl i wola
Niech z mocą głoszą Twoją chwałę,
Miłość niech jasnym ogniem płonie,
By mogła objąć wszystkich ludzi.
3 Daj nam przez Ciebie poznać Ojca
I Jego Syna Jedynego;
Z wiarą niezłomną wyznajemy,
Że Ty pochodzisz od Nich Obu. Amen.

Południowa

1 Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie.
2 Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Popołudniowa

1 Stwórco potężny wszystkich rzeczy,
Wśród przemian świata Tyś niezmienny,
Światłem i czasem rządzisz mądrze
Następstwo godzin ustalając.
2 Wieczór napełnij swoim blaskiem,
By mroki nie zgasiły życia;
Kiedy zaś przyjdzie śmierć spokojna,
Doprowadź nas do wiecznej chwały.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.


PSALMODIA
1 ant.W ucisku wzywałem Pana, * a On mnie wysłuchał. / Alleluja.
Psalm 118
Świąteczny hymn dziękczynny
Jezus jest kamieniem odrzuconym przez was, budujących, tym, który stał się kamieniem węgielnym(Dz 4, 11)
I

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech dom Aarona głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
"Jego łaska na wieki".
W ucisku wzywałem Pana, *
Pan mnie wysłuchał i na wolność wyprowadził.
Niczego się nie boję, bo Pan jest ze mną; *
cóż może uczynić mi człowiek?
Pan jest ze mną, mój wspomożyciel, *
z góry będę spoglądał na mych wrogów.
Lepiej się uciekać do Pana *
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana *
niż pokładać ufność w książętach.

Ant. W ucisku wzywałem Pana, a On mnie wysłuchał. / Alleluja.
2 ant.Prawica Pańska * mnie dźwignęła. / Alleluja.
II

Osaczyły mnie wszystkie narody, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Ze wszystkich stron mnie okrążyły, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Opadły mnie zewsząd jak pszczoły, ą
paliły, jak ogień pali ciernie, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto, *
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia *
w namiotach sprawiedliwych:
"Prawica Pańska moc okazała, ą
prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała!"
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.
Ciężko mnie Pan ukarał, *
ale na śmierć nie wydał.

Ant. Prawica Pańska mnie dźwignęła. / Alleluja.
3 ant.Pan jest Bogiem * i daje nam światło. / Alleluja.
III

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana, *
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem i daje nam światło. ą
Ustawcie procesję z gałązkami zielonymi *
aż do rogów ołtarza.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.

Ant. Pan jest Bogiem i daje nam światło. / Alleluja.

CZYTANIE

Przedpołudniowa
Rz 8, 15-16
Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: "Abba, Ojcze!" Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi.
K. W Tobie, Panie, jest źródło życia.
W. I w Twojej światłości oglądamy światło.

Południowa

Rz 8, 22-23
Wiemy, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując przybrania za synów, odkupienia naszego ciała.
K. Błogosław, duszo moja, Pana.
W. On twoje życie ratuje od zguby.

Popołudniowa
2 Tm 1, 9

Bóg nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami.
K. Pan wiódł ich bezpiecznie, tak że się nie bali.
W. Wprowadził ich do ziemi swej świętej.

anawim



III Tydzień
MODLITWA
Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Niedziela
III tydzień psałterza
II Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Nim czas się począł, zanim wszechświat powstał,
Istniałeś, Boże, pełen majestatu,
Mieszkając w blasku niedostępnej chwały
Własnego bytu.
2 Gdy rozpocząłeś swoje dzieło stwórcze,
Wyrzekłeś słowo: "Niech się jasność stanie!"
I oddzieliłeś dzień od mroku nocy
Granicą światła.
3 Ten dzień ogłasza Twoją obietnicę
Triumfu życia nad rozpaczą śmierci,
Bo kiedy rankiem Jezus powstał z grobu,
Zwyciężył ciemność.
4 Prosimy Ciebie, wszechmogący Panie,
Niech płomień wiary nigdy w nas nie zgaśnie,
A grzech i smutek nie ogarnia duszy
Twojego ludu.
5 Obmyci z winy świętą krwią Chrystusa
I Jego męką pojednani z Tobą,
Natchnieni łaską Ducha wszelkiej prawdy,
Wielbimy Ciebie. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Rzekł Pan do Pana mego: * Siądź po mojej prawicy. / Alleluja. ą
Psalm 110, 1-5. 7
Mesjasz królem i kapłanem
Trzeba bowiem, aby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół u stóp swoich (1 Kor 15, 25)
Rzekł Pan do Pana mego: *
"Siądź po mojej prawicy,
ą Aż uczynię Twych wrogów *
podnóżkiem stóp Twoich".
Pan rozciągnie moc Twego berła ze Syjonu; *
panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu: ą
W blasku świętości *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę.
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
"Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka".
Pan jest po Twojej prawicy, *
zetrze królów w dzień swego gniewu.
On po drodze pić będzie z potoku, *
dlatego głowę podniesie.

Ant. Rzekł Pan do Pana mego: / Siądź po mojej prawicy. / Alleluja.
2 ant.Miłosierny Pan sprawił, * że trwa pamięć Jego cudów. / Alleluja.
Psalm 111
Wielkość dzieł Bożych
Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny (Ap 15, 3)
Z całego serca będę chwalił Pana *
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana, *
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu, *
a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.
Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów, *
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Dał pokarm bogobojnym, *
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich *
oddając im posiadłości pogan.
Dzieła rąk Jego są sprawiedliwe i pełne prawdy, *
wszystkie Jego przykazania są trwałe,
Ustalone na wieki wieków, *
nadane ze słusznością i mocą.
Zesłał odkupienie swojemu ludowi, *
na wieki ustanowił swoje przymierze.
Imię Jego jest święte i wzbudza trwogę, *
bojaźń Pana jest początkiem mądrości.
Wspaniała zapłata dla tych, co według niej postępują, *
a Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.

Ant. Miłosierny Pan sprawił, że trwa pamięć Jego cudów. / Alleluja.
3 ant.Zakrólował Pan, * Bóg nasz, Wszechmogący. / Alleluja.
Pieśń (Ap 19, 1c-2a. 5b. 7)
Gody Baranka

Alleluja.
Zbawienie, chwała i moc należą do Boga naszego, *
(W.Alleluja)
bo Jego wyroki są prawdziwe i sprawiedliwe.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, *
(W.Alleluja)
którzy się Go boicie, wielcy i mali.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący, *
(W.Alleluja)
weselmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo nadeszły gody Baranka, *
(W.Alleluja)
a Jego Małżonka się przystroiła.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, *
(W.Alleluja)
i Duchowi Świętemu.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
(W.Alleluja)
i na wieki wieków. Amen.
W. Alleluja (alleluja).
Ant. Zakrólował Pan, Bóg nasz, Wszechmogący. / Alleluja.

CZYTANIE
1 P 1, 3-5

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni mocą Bożą dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Błogosławiony jesteś, Panie, * Na sklepieniu niebios.
W. Błogosławiony jesteś, Panie, / Na sklepieniu niebios.
K. Chwalebny i wywyższony na wieki.
W. Na sklepieniu niebios.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Błogosławiony jesteś, Panie, / Na sklepieniu niebios.

anawim



II Nieszpory
3 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jezus głosił Ewangelię o królestwie * i leczył wszelkie choroby wśród ludu

Rok B: Uczniowie natychmiast zostawili sieci * i poszli za Jezusem.

Rok C: Zwinąwszy księgę, * Jezus począł mówić do zgromadzonych w synagodze: / Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jezus głosił Ewangelię o królestwie * i leczył wszelkie choroby wśród ludu

Rok B: Uczniowie natychmiast zostawili sieci * i poszli za Jezusem.

Rok C: Zwinąwszy księgę, * Jezus począł mówić do zgromadzonych w synagodze: / Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli.

PROŚBY

Radosnym sercem zanośmy nasze prośby do Boga, który stworzył świat, naprawił go przez Odkupienie i ustawicznie odnawia swoją miłością:
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Dzięki Ci, Boże, który w całym stworzeniu objawiasz swoją wszechmoc
- i w dziejach świata ukazujesz swoją opatrzność.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Przez swojego Syna, zwiastuna pokoju i zwycięzcę na drzewie krzyża,
- wybaw nas od próżnego lęku i rozpaczy.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pomóż wszystkim, którzy miłują i wprowadzają sprawiedliwość,
- aby szczerze zabiegali o utrwalenie na świecie prawdziwego pokoju.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pośpiesz na pomoc uciśnionym, obdarz więźniów wolnością, pocieszaj biednych, zapewnij chleb łaknącym, umocnij bezsilnych,
- we wszystkich ludziach objawiaj moc swojego krzyża.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ty cudownie wskrzesiłeś do chwały swojego Syna, który umarł i został pogrzebany,
- spraw, aby zmarli razem z Nim przeszli do życia.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Poniedziałek
III tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy ziemia i wszystko, co ją napełnia.

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy ziemia i wszystko, co ją napełnia.

Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, ą
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy ziemia i wszystko, co ją napełnia.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy ziemia i wszystko, co ją napełnia.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" ą
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy ziemia i wszystko, co ją napełnia.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy ziemia i wszystko, co ją napełnia.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy ziemia i wszystko, co ją napełnia.

anawim
Poniedziałek
III tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Wielbimy Ciebie, wszechmocny
I wielce dobry nasz Panie,
Za wszystkich bytów istnienie
Stworzonych Twoją mądrością.
2 Chwalimy Ciebie za słońce,
Naszego brata jasnego,
Bo niesie w sobie Twój obraz
I dzień ogrzewa swym żarem.
3 Sławimy Ciebie za księżyc
Wśród gwiazd krążący na niebie;
Za wiatr i czyste powietrze,
Za wodę, siostrę pokorną.
4 Składamy dzięki za ogień,
Radosny w swojej potędze;
Za ziemię, matkę karmiącą,
Za śmierć, co siostrą jest ciała.
5 Niech wszystko to, co się stało
Na Twoje słowo wszechwładne,
Objawia Trójcy majestat
I nas prowadzi ku Tobie. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Nasz Bóg przybył * i nie będzie milczał.
Psalm 50
Prawdziwa cześć Boga
Nie przyszedłem znieść Prawa, ale je wypełnić (Mt 5, 17)
I

Przemówił Pan, Bóg nad bogami, *
i wezwał ziemię od wschodu do zachodu słońca.
Bóg zajaśniał ze Syjonu, korony piękności, *
nasz Bóg przybył i nie będzie milczał.
Poprzedza Go ogień trawiący, *
wokół Niego szaleje nawałnica.
Wzywa z góry niebo i ziemię, *
by lud swój osądzić:
"Zgromadźcie Mi moich umiłowanych, *
którzy przez ofiarę zawarli ze Mną przymierze",
Niebiosa zwiastują sprawiedliwość Jego, *
albowiem sam Bóg jest sędzią.

Ant. Nasz Bóg przybył i nie będzie milczał.
2 ant.Składajmy Bogu * ofiarę dziękczynną.
II

"Posłuchaj, mój ludu, gdyż będę przemawiał ą
i będę świadczył przeciw tobie, Izraelu. *
Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem.
Nie oskarżam cię za twoje ofiary, *
bo twe całopalenia zawsze są przede Mną.
Nie przyjmę cielca z twego domu *
ani kozłów ze stad twoich,
Bo do Mnie należy cała zwierzyna w lasach, *
tysiące zwierząt na moich górach.
Znam wszystkie ptaki na niebie, *
moim jest wszystko, co porusza się na polach.
Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, *
bo do Mnie świat należy i wszystko, co go napełnia.
Czy będę jadł mięso cielców *
albo pił krew kozłów?
Składaj Bogu ofiarę dziękczynną, *
spełnij swoje śluby wobec Najwyższego.
I wzywaj Mnie w dniu utrapienia, *
wyzwolę ciebie, a ty Mnie uwielbisz".

Ant. Składajmy Bogu ofiarę dziękczynną.
3 ant.Miłości pragnę, a nie krwawej ofiary, * bardziej poznania Boga niż całopalenia.
III

A do grzesznika Bóg mówi: ą
"Czemu wymieniasz moje przykazania *
i na ustach masz moje przymierze?
Ty, co nienawidzisz karności, *
a słowa moje odrzuciłeś za siebie.
Ty, widząc złodzieja, razem z nim biegniesz *
i trzymasz z cudzołożnikami.
W złym celu otwierasz usta, *
a język twój knuje podstępy.
Zasiadłszy, przemawiasz przeciw bratu, *
znieważasz syna swej matki.
Ty tak postępujesz, a Ja mam milczeć? ą
Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie: *
Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy.
Zrozumcie to wy, co zapominacie o Bogu, *
abym was nie porwał, i nikt was nie ocali.
Kto składa ofiarę dziękczynną, ten cześć Mi oddaje, *
a tym, którzy postępują uczciwie, ukażę Boże zbawienie".

Ant. Miłości pragnę, a nie krwawej ofiary, / bardziej poznania Boga niż całopalenia.
K. Posłuchaj, mój ludu, gdyż będę przemawiał.
W. Ja jestem twoim Bogiem.

anawim



Poniedziałek
III tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
24, 1 - 25, 4
Nakazy postępowania wobec bliźnich

W owych dniach Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami: "Jeśli mężczyzna poślubi kobietę i zostanie jej mężem, lecz nie będzie jej darzył życzliwością, gdyż znalazł u niej coś odrażającego, napisze jej list rozwodowy, wręczy go jej, potem odeśle ją od siebie. Jeśli ona wyszedłszy z jego domu, pójdzie i zostanie żoną innego, a ten drugi też ją znienawidzi, wręczy jej list rozwodowy i usunie ją z domu, albo jeśli ten drugi mąż, który ją poślubił, umrze, nie będzie mógł pierwszy jej mąż, który ją odesłał, wziąć jej powtórnie za żonę jako splugawionej. To bowiem budzi odrazę u Pana, a ty nie możesz dopuścić do takiej nieprawości w kraju, który ci daje w posiadanie Pan, Bóg twój.

Jeśli mąż dopiero co poślubił żonę, to nie pójdzie do wojska i żaden publiczny obowiązek na niego nie przypadnie, lecz pozostanie przez jeden rok w domu, aby ucieszyć żonę, którą poślubił.

Nie wolno brać w zastaw kamienia młyńskiego górnego ani dolnego, gdyż tym samym brałoby się w zastaw samo życie.

Jeśli znajdą człowieka, porywającego kogoś ze swych braci, z Izraelitów - czy sam będzie go używał jako niewolnika, czy go sprzeda - taki złodziej musi umrzeć. Usuniesz zło spośród siebie.

Bardzo pilnie uważaj na plagę trądu, aby uczynić wszystko, o czym was pouczą kapłani-lewici. Co im zleciłem, tego pilnie będziecie przestrzegali. Przypomnij sobie, co Pan, Bóg twój, uczynił Miriam w drodze, gdyście wychodzili z Egiptu.

Jeśli bliźniemu swemu udzielisz pożyczki z zabezpieczeniem, nie wejdziesz do jego domu, by zabrać cośkolwiek w zastaw. Na dworze będziesz stał, a człowiek, któremu pożyczyłeś, wyniesie ci ten zastaw na zewnątrz. Wszakże jeśli to jest człowiek ubogi, nie położysz się spać nakryty tym zastawem, lecz zwrócisz mu zastaw przed zachodem słońca, aby mógł spać pod swym płaszczem błogosławiąc tobie, a Pan, Bóg twój, policzy ci to za dobry czyn.

Nie będziesz niesprawiedliwie gnębił najemnika ubogiego i nędznego, czy to będzie brat twój, czy obcy, jeżeli jest w twoim kraju, w twoich murach. Tegoż dnia oddasz mu zapłatę, nie pozwolisz zajść nad nią słońcu, gdyż jest on biedny i całym sercem jej pragnie; by nie wzywał Pana przeciw tobie, a to by cię obciążyło grzechem.

Ojcowie nie poniosą śmierci za winy synów, ani synowie za winy swych ojców. Każdy umrze za swój własny grzech.

Nie będziesz łamał prawa obcokrajowca i sieroty, ani nie weźmiesz w zastaw odzieży od wdowy. Pamiętaj, żeś był niewolnikiem w Egipcie i wybawił cię stamtąd Pan, Bóg twój; dlatego to ja ci nakazuję zachować to prawo.

Jeśli będziesz żął we żniwa na swoim polu i zapomnisz snopka na polu, nie wrócisz się, aby go zabrać, lecz zostanie dla obcego, sieroty i wdowy, aby ci błogosławił Pan, Bóg twój, we wszystkim, co czynić będą twe ręce. Jeśli będziesz zbierał oliwki, nie będziesz drugi raz trząsł gałęzi; niech zostanie coś dla obcego, sieroty i wdowy. Gdy będziesz zbierał winogrona, nie szukaj powtórnie pozostałych winogron; niech zostaną dla obcego, sieroty i wdowy. Pamiętaj, żeś i ty był niewolnikiem w ziemi egipskiej; dlatego ja ci nakazuję zachować to prawo.
Jeśli wyniknie spór między ludźmi, staną przed sądem, tam ich osądzą i za sprawiedliwego uznają niewinnego, a skażą winowajcę. Jeżeli winowajca zasłuży na karę chłosty, każe go sędzia położyć na ziemi i w jego obecności wymierzą mu chłostę w liczbie odpowiadającej przewinieniu. Otrzyma nie więcej niż czterdzieści uderzeń, aby przez mnożenie razów ponad tę liczbę chłosta nie była nadmierna i nie został pohańbiony twój brat w twoich oczach.

Nie zawiążesz pyska wołowi młócącemu".


RESPONSORIUM
por. Mk 12, 32-33; Syr 35, 2-3

W. Słusznie powiedziałeś, Nauczycielu, ą bo jeden jest Bóg i należy Go miłować całym sercem. * A miłować bliźniego jak siebie samego / daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary.
K. Kto daje jałmużnę, składa ofiarę uwielbienia. Oddalenie się od zła jest upodobaniem Pana.
W.A miłować bliźniego jak siebie samego / daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary.


II CZYTANIE

Z konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II
(nr 48)
Świętość małżeństwa i rodziny

Mężczyzna i kobieta, którzy przez przymierze małżeńskie "już nie są dwoje, lecz jedno ciało", przez najściślejsze zespolenie osób i działań świadczą sobie wzajemnie pomoc i posługę i doświadczają sensu swej jedności oraz zdobywają ją w coraz pełniejszej mierze. To głębokie zjednoczenie, będące wzajemnym oddaniem się sobie dwóch osób, jak również dobro dzieci, wymaga pełnej wierności małżonków i dąży ku nierozerwalnej jedności ich współżycia.

Chrystus Pan szczodrze ubłogosławił tę wielokształtną miłość, która powstała z Bożego źródła miłości i została ustanowiona na obraz Jego jedności z Kościołem. Jak bowiem niegdyś Bóg wyszedł naprzeciw swemu ludowi z przymierzem miłości i wierności, tak teraz Zbawca ludzi i Oblubieniec Kościoła wychodzi naprzeciw chrześcijańskim małżonkom przez sakrament małżeństwa. I pozostaje z nimi nadal po to, aby tak jak On umiłował Kościół i wydał zań siebie samego, również małżonkowie przez obopólne oddanie się sobie miłowali się wzajemnie w trwałej wierności.

Prawdziwa miłość małżeńska włącza się w miłość Bożą i kierowana jest oraz doznaje wzbogacenia przez odkupieńczą moc Chrystusa i zbawczą działalność Kościoła, aby skutecznie prowadzić małżonków do Boga oraz wspierać ich i otuchy im dodawać we wzniosłym zadaniu ojca i matki.

Dlatego osobny sakrament umacnia i jakby konsekruje małżonków chrześcijańskich do obowiązków i godności ich stanu; wypełniając mocą tego sakramentu swoje zadania małżeńskie i rodzinne, przeniknięci duchem Chrystusa, który przepaja całe ich życie wiarą, nadzieją i miłością, zbliżają się małżonkowie coraz bardziej do osiągnięcia własnej doskonałości i obopólnego uświęcenia, a tym samym do wspólnego uwielbienia Boga.

Stąd dzieci, a nawet wszyscy pozostający w kręgu rodzinnym, znajdą łatwiej drogę szlachetności, zbawienia i świętości, jeżeli torować ją będzie przykład rodziców i modlitwa rodzinna. Małżonkowie zaś, ozdobieni godnością oraz zadaniem ojcostwa i macierzyństwa, wypełnią sumiennie obowiązki wychowania, zwłaszcza religijnego, które należy przede wszystkim do nich.

Dzieci zaś, jako żywi członkowie rodziny, przyczyniają się na swój sposób do uświęcenia rodziców. Za dobrodziejstwa od rodziców doznawane będą się odpłacać uczuciem wdzięczności, głębokim szacunkiem i zaufaniem i będą ich wspierać po synowsku w przeciwnościach życia, a także w osamotnieniu starości.


RESPONSORIUM
Ef 5, 32. 25. 33

W. Tajemnica to wielka, ą a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła. * Chrystus umiłował Kościół / i wydał za niego samego siebie.
K. Niechaj każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego. A żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża. W. Chrystus umiłował Kościół / i wydał za niego samego siebie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Poniedziałek
III tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Ten, który kazał zajaśnieć ciemnościom,
By dzień oświecał cały obszar ziemi,
Sam w nas zamieszkał i dobrem obdarza
Przez swego Ducha.
2 Wszyscy jesteśmy żyjącą świątynią
Żywego Boga; Syna krwią obmyci,
Wsparci na mocnym kamieniu węgielnym
Odwiecznej prawdy.
3 Jedno stanowiąc przez miłość i wiarę,
Niesiemy Pana ukrytego w duszach;
Naszym pokarmem jest chleb życiodajny
Ofiary krzyża.
4 Co dzień prosimy w tym świętym przybytku
Naszego Ojca, aby nas wysłuchał,
Myśli i serca napełnił pokojem
Swej obecności.
5 Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu
Niech będzie chwała teraz i na wieki;
Kościół dążący do zdrojów zbawienia
Niech wielbi Boga. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Szczęśliwi, którzy mieszkają * w domu Twoim, Panie.
Psalm 84
Szczęście mieszkańca świątyni
Nie mamy tutaj trwałego miasta, ale szukamy tego, które ma przyjść (Hbr 13, 14)
Jak miłe są Twoje przybytki, *
Panie Zastępów!
Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich, *
serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, ą
gdzie złoży swe pisklęta: *
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *
nieustannie wielbiąc Ciebie.
Szczęśliwi, których moc jest w Tobie, *
którzy zachowują ufność w swym sercu.
Przechodząc suchą doliną, w źródła ją zamieniają, *
a wczesny deszcz błogosławieństwem ją okryje.
Mocy im będzie przybywać, *
ujrzą na Syjonie Boga nad bogami.
Panie Zastępów, usłysz modlitwę moją, *
nakłoń ucho, Boże Jakuba.
Spójrz, Boże, tarczo nasza, *
wejrzyj na twarz Twojego pomazańca.
Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
lepszy jest niż innych tysiące.
Wolę stać w progu domu mojego Boga *
niż mieszkać w namiotach grzeszników.
Bo Pan Bóg jest słońcem i tarczą, ą
On hojnie darzy łaską i chwałą, *
nie odmawia dobrodziejstw żyjącym nienagannie.
Panie Zastępów, *
szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie!

Ant. Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie.
2 ant.Chodźcie, wejdźmy na górę Pana, * do świątyni naszego Boga.
Pieśń (Iz 2, 2-5)
Świątynia Pańska światłością narodów
Przyjdą wszystkie narody, Panie, i padną na twarz przed Tobą (Ap 15, 4)
Stanie się na końcu czasów, *
że góra świątyni Pańskiej
Mocno osiądzie na górskich szczytach *
i ponad pagórki się wzniesie.
Nadciągną do niej wszystkie narody, *
liczne plemiona pójdą wołając:
"Chodźcie, wejdźmy na górę Pana, *
do świątyni Boga Jakuba!
Niech On nas pouczy o swoich drogach, *
byśmy kroczyli Jego ścieżkami,
Bo Prawo wyjdzie ze Syjonu *
i z Jeruzalem słowo Pana".
On będzie rozjemcą pomiędzy ludami, *
osądzi sprawy rozlicznych narodów.
Wtedy swe miecze przekują na pługi, *
a włócznie swoje na sierpy.
Naród przeciw narodowi nie wzniesie już oręża *
i nie będą się więcej ćwiczyć do wojny.
Chodźcie, domu Jakuba, *
postępujmy w światłości Pana!

Ant. Chodźcie, wejdźmy na górę Pana, / do świątyni naszego Boga.
3 ant.Śpiewajcie Panu, * sławcie Jego imię.
Psalm 96
Śpiewajcie Panu pieśń nową
Śpiewają jakby pieśń nową przed tronem w obecności Baranka (por. Ap 14, 3)
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, *
każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, *
rozgłaszajcie cuda Jego pośród wszystkich ludów.
Wielki jest Pan, godzien wszelkiej chwały, *
budzi trwogę najwyższą, większą niż inni bogowie.
Bo wszyscy bogowie pogan są tylko ułudą, *
Pan zaś stworzył niebiosa.
Przed Nim kroczą majestat i piękno, *
a potęga i blask w Jego przybytku.
Oddajcie Panu, rodziny narodów, *
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu, *
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.
Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku; *
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, ą
On świat tak utwierdził, że się nie zachwieje, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.
Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości
Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie świat sądził sprawiedliwie, *
a ludy według swej prawdy.

Ant. Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię.

CZYTANIE
Jk 2, 12-13

Mówcie i czyńcie tak, jak ludzie, którzy będą sądzeni na podstawie Prawa wolności. Będzie to bowiem sąd nieubłagany dla tego, który nie czynił miłosierdzia: miłosierdzie odnosi triumf nad sądem.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Bóg jest miłosierny i łaskawy, * Nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
W. Bóg jest miłosierny i łaskawy, / Nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
K. On odpuszcza wszystkie nasze winy.
W. Nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Bóg jest miłosierny i łaskawy, / Nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Błogosławiony Pan Bóg nasz.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Błogosławiony Pan Bóg nasz.

PROŚBY

Pan Bóg powierzył ludziom ten świat, aby zgodnie współpracowali ku chwale swojego Stwórcy. Wznieśmy do Niego gorliwe modlitwy:
Niech nasze czyny wielbią Ciebie, Panie.

Błogosławimy Cię, Boże, Stwórco wszechświata,
- który powierzyłeś nam dobra tej ziemi i aż dotąd zachowałeś nas przy życiu.
Niech nasze czyny wielbią Ciebie, Panie.

Wejrzyj na nas, gdy podejmujemy codzienną pracę,
- i spraw, abyśmy współdziałając z Tobą pełnili Twoją wolę.
Niech nasze czyny wielbią Ciebie, Panie.

Niech nasza dzisiejsza praca będzie pożyteczna dla braci,
- abyśmy wraz z nimi budowali doczesną społeczność zgodnie z Twoim upodobaniem.
Niech nasze czyny wielbią Ciebie, Panie.

Otaczaj opieką nas i wszystkich, z którymi się dzisiaj spotkamy,
- obdarz nas radością i pokojem.
Niech nasze czyny wielbią Ciebie, Panie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie Boże, Królu nieba i ziemi, kieruj i uświęcaj dzisiaj nasze dusze i ciała, nasze myśli, słowa i uczynki, ąspraw, abyśmy postępowali według Twoich przykazań * i przy Twojej pomocy unikając grzechu dążyli do wiecznego zbawienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
III tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Rozważam Twoje postanowienia, Panie, * bo przez nie dałeś mi życie.
Psalm 119, 89-96
XII (Lamed)
Wieczność Prawa Bożego

Twoje słowo, Panie, jest wieczne, *
niezmienne jak niebiosa.
Twoja wierność przez pokolenia, *
umocniłeś ziemię, by trwała.
Wszystko trwa do dzisiaj według Twych wyroków, *
bo wszelkie rzeczy Ci służą.
Gdyby Twoje Prawo nie było mą rozkoszą, *
byłbym już zginął w moim utrapieniu.
Na wieki nie zapomnę Twoich postanowień, *
bo przez nie dałeś mi życie.
Wybaw mnie, należę do Ciebie *
i szukam Twoich postanowień.
Czyhają na mnie grzesznicy, aby mnie zgubić, *
ja zaś przestrzegam Twoich napomnień.
Zobaczyłem granice wszelkiej doskonałości, *
Twoje przykazanie sięga dalej.

Ant. Rozważam Twoje postanowienia, Panie, / bo przez nie dałeś mi życie.
2 ant.Od młodości * ufam Tobie, Panie.
Psalm 71
Bóg nadzieją człowieka od młodości
Weselcie się nadzieją, a w ucisku bądźcie cierpliwi (Rz 12, 12)
I

W Tobie, Panie, ucieczka moja, *
niech wstydu nie zaznam na wieki.
Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości, *
nakłoń ku mnie swe ucho i ześlij ocalenie.
Bądź dla mnie skałą schronienia ą
i zamkiem warownym, aby mnie ocalić, *
bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą.
Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca, *
z ucisku złoczyńcy i ciemiężyciela.
Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, *
Panie, Tobie ufam od młodości.
Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, ą
od łona matki moim opiekunem, *
Ciebie zawsze wysławiałem.
Stałem się dla wielu przedmiotem podziwu, *
Ty bowiem byłeś mym potężnym wspomożycielem.
Pełne Twojej chwały były moje usta, *
sławiłem Cię przez dzień cały.
Nie odtrącaj mnie, gdy będę stary, *
nie opuszczaj, gdy siły ustaną.
Albowiem moi wrogowie o mnie rozprawiają, *
ci, co czyhają na me życie, odbywają narady.
Mówią: "Bóg go opuścił, ą
gońcie go i chwytajcie, *
bo nikt go nie uratuje".
Boże, nie stój z daleka ode mnie, *
Boże, pośpiesz mi z pomocą!
Niech się zawstydzą i upadną wrogowie mej duszy, ą
niech się hańbą i wstydem okryją *
szukający nieszczęścia mojego.

Ant. Od młodości ufam Tobie, Panie.
3 ant.Także w starości * nie opuszczaj mnie, Boże.
II

Ja zaś będę zawsze ufał *
i pomnażał wszelką Twoją chwałę.
Moje usta będą głosiły sprawiedliwość Twoją ą
i przez dzień cały Twoją pomoc, *
bo nawet nie znam jej miary.
Opowiem o potędze Pana, *
będę przypominał tylko Twoją sprawiedliwość.
Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości *
i do tej chwili głoszę Twoje cuda.
Lecz i w starości, i w wieku sędziwym *
nie opuszczaj mnie, Boże,
Gdy głosić będę moc Twego ramienia *
i potęgę pokoleniom, które przyjdą,
I sprawiedliwość Twoją, Boże, sięgającą nieba, ą
którą tak wielkich dzieł dokonałeś; *
Boże, któż jest równy Tobie?
Zesłałeś na mnie wiele srogich utrapień, ą
lecz znowu przywróciłeś mi życie *
i z ziemskiej otchłani znów mnie wydobędziesz.
Pomnóż moją wielkość *
i pociesz mnie na nowo.
Chcę Twoją wierność wielbić na harfie, mój Boże, *
będę Ci grał na cytrze, Święty Izraela.
Rozradują się moje wargi, gdy będę Ci śpiewał, *
i dusza moja, którą odkupiłeś.
Także mój język cały dzień będzie głosił sprawiedliwość Twoją, *
bo szukający mojego nieszczęścia okryli się hańbą i wstydem.

Ant. Także w starości / nie opuszczaj mnie, Boże.
Przedpołudniowa
CZYTANIE
2 Kor 13, 11

Bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się na duchu, jedno myślcie, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami.
K. Oczy Pana zwrócone na sprawiedliwych.
W. Uszy Jego otwarte na ich wołanie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, najlepszy Ojcze, ą Ty ustanowiłeś pracę, aby dzięki niej ludzie mogli się rozwijać i wzajemnie sobie pomagać, * spraw, abyśmy wytrwale pracowali i żyli jak Twoje dzieci w duchu prawdziwej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa
CZYTANIE
Rz 6, 22

Teraz, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne.
K. Boże, Ty przywrócisz nam życie.
W. A lud Twój w Tobie będzie się weselił.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Panie winnicy i żniwa, Ty rozdzielasz pracę i dajesz sprawiedliwą zapłatę, ą spraw, abyśmy cierpliwie znosili codzienne trudy * i bez szemrania pełnili Twoją wolę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Popołudniowa
CZYTANIE
Kol 1, 21-22

Was, którzy byliście niegdyś obcymi dla Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz Bóg pojednał w doczesnym ciele Chrystusa przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych.
K. Śpiewajcie psalm, wszyscy miłujący Pana.
W. I pamiętajcie o Jego świętości.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, na Twoje wezwanie stajemy przed Tobą w godzinie, o której Apostołowie przychodzili do świątyni, ą spraw, aby modlitwa, jaką szczerym sercem zanosimy w imię Jezusa, * przyniosła zbawienie wszystkim wzywającym Twego imienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim



Poniedziałek
III tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Słońce zachodzi, a ciemność się zbliża,
Lecz Ty zostajesz, wierny Przyjacielu;
Ukaż nam teraz spokojne oblicze
Twojego Bóstwa.
2 Panie tak bliski, a jakże daleki,
Wypowiedz słowo, które padnie w serca,
Aby je wzmocnić niezłomną pewnością,
Że jesteś z nami.
3 Nic to, że ścieżka ziemskiego istnienia
Przez mroki wiedzie i pustynię suchą;
Przecież my wiemy, że idziesz przed nami
Wskazując drogę.
4 Wszystko, co rozum wyznaje i myśli,
A serce czuje przez nadzieję wiary,
Tobie składamy z pokorną miłością,
Najświętsza Trójco. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Nasze oczy zawsze zwracają się ku Panu, * dopóki się nie zmiłuje nad nami.
Psalm 123
Bóg nadzieją narodu
Dwaj niewidomi wołali: "Panie, ulituj się nad nami, Synu Dawida!" (Mt 20, 30)
Do Ciebie wznoszę oczy, *
który mieszkasz w niebie.
Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów, *
oczy służebnicy na ręce jej pani,
Tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, *
dopóki się nie zmiłuje nad nami.
Zmiłuj się nad nami, zmiłuj się, Panie, *
bo mamy już dosyć pogardy.
Ponad miarę nasza dusza jest nasycona *
szyderstwem zarozumialców i pysznych pogardą.

Ant. Nasze oczy zawsze zwracają się ku Panu, / dopóki się nie zmiłuje nad nami.
2 ant.Nasza pomoc w imieniu Pana, * który stworzył niebo i ziemię.
Psalm 124
Bóg ocaleniem Izraela
Pan przemówił do Pawła: "Przestań się lękać... bo Ja jestem z tobą" (Dz 18, 9-10)
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
przyznaj, Izraelu,
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
gdy ludzie przeciw nam powstali,
Wtedy żywcem by nas pochłonęli, *
kiedy gniew ich przeciw nam zapłonął.
Wówczas zatopiłaby nas woda, ą
potok by popłynął nad nami, *
wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.
Błogosławiony Pan, który nas nie wydał *
na pastwę ich zębom.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników; *
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.

Ant. Nasza pomoc w imieniu Pana, / który stworzył niebo i ziemię.
3 ant.W swoim Synu * Bóg nas wybrał na przybrane dzieci.
Pieśń (Ef 1, 3-10)
Bóg Zbawca

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym *
na wyżynach niebieskich, w Chrystusie.
W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, *
abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
Z miłości przeznaczył nas dla siebie ą
jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, *
według postanowienia swojej woli,
Ku chwale majestatu swej łaski, *
którą nas obdarzył w Umiłowanym.
W Nim odkupienie mamy przez krew Jego, ą
odpuszczenie grzechów, *
według bogactwa Jego łaski.
Szczodrze ją na nas wylał *
w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia,
Przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli, ą
według swojego postanowienia, które przedtem w Nim powziął *
dla dokonania pełni czasów,
Aby wszystko zjednoczyć na nowo w Chrystusie jako Głowie: *
to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi.

Ant. W swoim Synu Bóg nas wybrał na przybrane dzieci.

CZYTANIE
Jk 4, 11-12

Bracia, nie oczerniajcie jeden drugiego. Kto oczernia brata swego lub sądzi go, uwłacza Prawu i osądza Prawo. Skoro zaś sądzisz Prawo, jesteś nie wykonawcą Prawa, lecz sędzią. Jeden jest Prawodawca i Sędzia, w którego mocy jest zbawić lub potępić. A ty kimże jesteś, byś sądził bliźniego?

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Uzdrów mnie, Panie, * Bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
W. Uzdrów mnie, Panie, / Bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
K. Panie, zmiłuj się nade mną.
W. Bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Uzdrów mnie, Panie, / Bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Wielbi dusza moja Pana, * bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Wielbi dusza moja Pana, / bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.

PROŚBY

Chrystus pragnie doprowadzić wszystkich ludzi do zbawienia. Ze szczerym oddaniem wołajmy do Niego:
Pociągnij do siebie wszystkie dzieci Boże.

Błogosławiony jesteś, Panie, który drogocenną Krwią swoją wykupiłeś nas z niewoli grzechu,
- obdarz nas wolnością i chwałą swoich dzieci.
Pociągnij do siebie wszystkie dzieci Boże.

Udziel swojej łaski naszemu biskupowi N. i wszystkim biskupom Kościoła,
- aby z radością i zapałem ducha sprawowali Twoje sakramenty.
Pociągnij do siebie wszystkie dzieci Boże.

Dopomóż wszystkim, którzy poszukują prawdy, aby ją znaleźli,
- a znalazłszy, nigdy nie przestawali jej szukać.
Pociągnij do siebie wszystkie dzieci Boże.

Otaczaj opieką sieroty, wdowy i wszystkich opuszczonych,
- niechaj poznają, że jesteś im bliski, i jeszcze ściślej zjednoczą się z Tobą.
Pociągnij do siebie wszystkie dzieci Boże.

Przyjmij łaskawie zmarłych braci do wiecznej ojczyzny,
- w której razem z Ojcem i Duchem Świętym będziesz radością wszystkich zbawionych.
Pociągnij do siebie wszystkie dzieci Boże.

Ojcze nasz,.
MODLITWA

Boże, Ty jesteś światłem, które nie zna zachodu, ąwejrzyj na nas zebranych o wieczornej porze, *oświeć nasze ciemności i daruj nam winy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
III tydzień psałterza
Wezwanie
P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy świat cały i jego mieszkańcy.

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy świat cały i jego mieszkańcy.

Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, ą
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy świat cały i jego mieszkańcy.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy świat cały i jego mieszkańcy.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" ą
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy świat cały i jego mieszkańcy.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy świat cały i jego mieszkańcy.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / do którego należy świat cały i jego mieszkańcy.

anawim
Wtorek
III tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Któż nam zagrozi, jeśli Bóg jest z nami,
Pełen dobroci dla swoich wyznawców,
Kiedy szukają Jego świętej woli
W całym swym życiu?
2 Któż nas zwycięży, jeśli Bóg jest z nami,
Mocna opoka i pewne schronienie,
Ten, który daje siłę i odwagę
Sercom człowieczym?
3 Któż nas zniewoli, jeśli Bóg jest z nami,
Jakie cierpienie przewyższy nadzieję?
Zło i ciemności, smutki i gorycze
Wkrótce przeminą.
4 Boże radości, łaski i pociechy,
Bądź uwielbiony w jedności Trzech Osób:
Chwała niech będzie Ojcu i Synowi
Z Duchem Najświętszym. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Bóg wstaje i pierzchają przed Jego obliczem * ci, którzy Go nienawidzą.
Psalm 68
Triumfalne wejście Pana
Chrystus, wstąpiwszy do góry, wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary (Ef 4, 8)
I

Bóg wstaje i rozpraszają się Jego wrogowie, ą
pierzchają przed Jego obliczem *
ci, którzy Go nienawidzą.
Jak dym przez wiatr rozwiany, ą
jak wosk, co rozpływa się przy ogniu, *
tak giną przed Bogiem grzesznicy.
A sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem, *
i rozkoszują radością.
Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu, ą
równajcie drogę przed Tym, który dosiada obłoków, *
cieszcie się Panem, przed Nim się weselcie.
Ojcem dla sierot i wdów opiekunem *
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych, ą
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu, *
tylko oporni zostają na zeschłej ziemi.
Boże, gdy szedłeś przed ludem Twoim, *
gdy kroczyłeś przez pustynię,
Zadrżała ziemia, niebo deszcz zesłało *
przed obliczem Boga, przed Bogiem Izraela.
Deszcz obfity zesłałeś, Boże, *
Tyś orzeźwił swe znękane dziedzictwo.
Twoja rodzina, Boże, znalazła to mieszkanie, *
które w swej dobroci dałeś ubogiemu.

Ant. Bóg wstaje i pierzchają przed Jego obliczem / ci, którzy Go nienawidzą.
2 ant. Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala, * Pan ratuje nas od śmierci.
II

Pan rozkaz wydaje, ą
a liczni wysłannicy głoszą dobrą nowinę: *
"Wielkie wojsko jest rozgromione!
Uciekają królowie zastępów, uciekają, *
a mieszkanka domu dzieli łupy.
Gdy wy spoczywaliście pośród zagród dla trzody, ą
pokryły się srebrem skrzydła gołębicy, *
lśniły jej pióra zieloną śniedzią złota.
Gdy tam Wszechmocny królów rozpraszał, *
na górę Salmon opadały śniegi".
Góry Baszanu, to góry wysokie, *
góry Baszanu, to góry urwiste.
Czemu, góry urwiste, z zazdrością patrzycie ą
na górę, gdzie Bogu mieszkać się spodobało *
i gdzie Bóg będzie przebywał na zawsze?
Rydwanów Bożych jest tysiąc tysięcy: *
to Pan do świątyni przybywa z Synaju.
Wstąpiłeś na wyżynę biorąc jeńców w niewolę, ą
przyjąłeś ludzi jako daninę, *
nawet opornych wprowadzasz do swojego domu.
Pan przez wszystkie dni niech będzie błogosławiony, *
Bóg, który nas dźwiga co dzień, Zbawienie nasze!
Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala, *
Pan ratuje nas od śmierci.
Bóg kruszy głowy swoich wrogów, *
zarosłą czaszkę grzesznika.
Pan powiedział: "Wyprowadzę cię z Baszanu, *
wyprowadzę ciebie z morskiej głębiny,
Aby we krwi twoja stopa brodziła, *
by języki psów twoich miały kąsek z wrogów".

Ant. Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala, / Pan ratuje nas od śmierci.
3 ant. Królestwa ziemi, * śpiewajcie Bogu.
III

Oto widać, Boże, Twój pochód, *
pochód Boga mego i Króla do świątyni.
Przodem idą śpiewacy, na końcu harfiarze, *
w środku dziewczęta uderzają w bębenki.
Chórem błogosławcie Boga na świętym zgromadzeniu, *
błogosławcie Pana, zrodzeni z Izraela.
Tam na czele idzie Beniamin, ą
książęta Judy z hufcami, *
książęta Zabulona i Neftalego.
Boże, okaż swoją potęgę, *
potęgę Bożą, której dla nas użyłeś.
W Twej świątyni nad Jeruzalem *
niech królowie złożą Tobie dary.
Skarć dzikie zwierzę żyjące w sitowiu, *
stada byków z cielcami narodów.
Niech padną na twarze przynoszący srebro, *
rozprosz narody, które cieszą się z wojen.
Niech możnowładcy nadejdą z Egiptu, *
niech Etiopia wyciągnie swe ręce do Boga.
Śpiewajcie Bogu, królestwa ziemi, *
zagrajcie Panu.
On przemierza odwieczne niebiosa; *
oto wydał głos swój, głos potężny.
Uznajcie moc Bożą, ą
Jego majestat jest nad Izraelem, *
a Jego potęga w obłokach.
Groźny jest Bóg w świątyni, Bóg Izraela, ą
On sam swojemu ludowi daje potęgę i siłę. *
Niech będzie Bóg błogosławiony!

Ant. Królestwa ziemi, śpiewajcie Bogu.

K.Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg.
W.Oto ogłasza pokój swojemu ludowi.

anawim



Wtorek
III tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
26, 1-19
Wyznanie wiary synów Abrahama

W owych dniach Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami: "Gdy wejdziesz do kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, w posiadanie, zajmiesz go i osiądziesz w nim; weźmiesz pierwociny wszelkich ziemiopłodów uzyskanych przez ciebie w kraju, który ci daje Pan, Bóg twój. Włożysz je do koszyka i udasz się na miejsce, które Pan, Bóg twój, obierze sobie na mieszkanie dla imienia swego. Pójdziesz do urzędującego wtedy kapłana i powiesz mu: �Oświadczam dziś Panu, Bogu twojemu, że zaszedłem do ziemi, o której Pan przysiągł przodkom, że nam ją da. Kapłan weźmie z twoich rąk koszyk i położy go przed ołtarzem Pana, Boga twego. A ty wówczas wypowiesz te słowa wobec Pana, Boga swego: �Ojciec mój, Aramejczyk błądzący, zstąpił do Egiptu, przybył tam w niewielkiej liczbie ludzi i tam się rozrósł w naród ogromny, silny i liczny. Egipcjanie źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe. Wtedy myśmy wołali do Pana, Boga ojców naszych. Usłyszał Pan nasze wołanie, wejrzał na naszą nędzę, nasz trud i nasze uciemiężenie. Wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką i wyciągniętym ramieniem wśród wielkiej grozy, znaków i cudów. Zaprowadził nas na to miejsce i dał nam ten kraj opływający w mleko i miód. Teraz oto przyniosłem pierwociny płodów ziemi, którą dałeś mi, Panie. Rozłożysz je przed Panem, Bogiem swoim. Oddasz pokłon Panu, Bogu swemu, i będziesz się cieszył razem z lewitą i obcym, który jest u ciebie, ze wszystkich dóbr, które Pan, Bóg twój, dał tobie i twemu domowi.

Gdy w trzecim roku - roku dziesięciny - zakończysz oddawanie wszystkich dziesięcin ze zbiorów, gdy oddasz je lewicie, obcemu, sierocie i wdowie, aby jedli do syta w twoich murach, powiesz wobec Pana, Boga swego: �Wziąłem z domu, co poświęcone, i dałem lewicie, obcemu, sierocie i wdowie, zgodnie ze wszystkimi poleceniami, jakie mi wydałeś; nie przestąpiłem ani nie zapomniałem żadnego z twoich poleceń. Nie spożyłem tego podczas żałoby, nie wynosiłem z domu w stanie nieczystości, nie dałem nic z tego umarłemu, usłuchałem głosu Pana, Boga swego, czyniłem wszystko, co mi rozkazałeś. Ze swego świętego mieszkania, z niebios, spojrzyj i pobłogosław Izraela, lud swój, podobnie jak i ziemię - kraj opływający w mleko i miód - którą nam dałeś, jak poprzysiągłeś naszym przodkom.

Dziś Pan, Bóg twój, rozkazuje ci wykonać te prawa i nakazy. Strzeż ich, pełnij z całego swego serca i z całej duszy. Dziś uzyskałeś to, że Pan ci powiedział, iż będzie dla ciebie Bogiem, jeżeli ty będziesz chodził Jego drogami, strzegł Jego praw, poleceń i nakazów oraz słuchał Jego głosu. A Pan uzyskał to, żeś ty dziś obiecał być ludem stanowiącym szczególną Jego własność, jak ci powiedział, abyś zachowywał Jego wszystkie polecenia. On cię wtedy wywyższy we czci, sławie i wspaniałości ponad wszystkie narody, które uczynił, abyś był ludem świętym dla Pana, Boga twego, jak sam powiedział".


RESPONSORIUM
1 P 2, 9. 10; Pwt 7, 6. 8

W. Jesteście ludem ą Bogu na własność przeznaczonym. / Wy, którzyście byli nie Jego ludem, / a teraz jesteście ludem Bożym; * Którzyście nie dostąpili miłosierdzia, / teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali.
K. Pan was wybrał, ponieważ was umiłował, i wybawił was z domu niewoli. W. Którzyście nie dostąpili miłosierdzia, / teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali.


II CZYTANIE

Z dzieła św. Bazylego Wielkiego, biskupa, Reguły dłuższe
(Resp. 2, 2-4)
Cóż oddamy Panu za wszystko, co nam wyświadczył?

Jakiż język potrafi godnie opowiedzieć o Bożych darach! Zbyt wiele ich jest, by można je było policzyć. Ich wielkość tak niezmierna, iż wystarczyłby jeden, aby zobowiązać nas do ustawicznego dziękczynienia Dobroczyńcy.

A oto dar, którego - nawet gdybyśmy chcieli - nie wolno nam pominąć, którego nikt, jeśli tylko obdarzony jest zdrowym rozsądkiem i umiejętnością rozumowania, nie może przemilczeć; nawet wówczas, jeśli daru tego i tak należycie wysłowić nie potrafi.

Bóg stworzył człowieka na obraz i podobieństwo swoje; uczynił go godnym poznania siebie i obdarzył rozumem spośród wszystkich stworzeń na ziemi. Potem gdy człowiek dał się zwieść szatanowi i popadł w grzech, a przez grzech w śmierć i związane z tym utrapienia, Pan Bóg go nie opuścił. Najpierw przekazał mu Prawo, by było dlań pomocą, wyznaczył aniołów, by pilnowali go i bronili, wysyłał proroków, aby piętnowali zło, a uczyli cnoty. Groźbami i karami powstrzymywał i poskramiał skłonność do złego, obietnicami zaś zachęcał do czynienia dobra. Na wielu przykładach wskazywał zawczasu, dokąd prowadzi droga cnotliwa, dokąd zaś droga występku. A kiedy nawet mimo to człowiek trwał nadal w swej przewrotności, Pan Bóg nie przestał się nim zajmować.

Boża dobroć nie opuściła nas ani też my sami nierozumnie wzgardziwszy zaszczytami, do których nas powołał, nie zdołaliśmy zniweczyć Jego ku nam miłości, mimo iż dopuściliśmy się zniewagi względem naszego Dobroczyńcy. Co więcej, zostaliśmy wyzwoleni spod władzy śmierci i powołani do życia przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Tutaj znowu sposób wyświadczenia dobrodziejstwa wywołuje szczególny podziw: "On będąc w postaci Bożej nie zechciał strzec zazdrośnie swej równości z Bogiem, ale wyniszczył samego siebie przyjąwszy postać sługi".

On też "wziął na siebie nasze słabości, dźwigał nasze cierpienia, został zraniony za nas, abyśmy zostali Jego ranami uzdrowieni". "Wykupił nas z przekleństwa, sam stawszy się dla nas przekleństwem". Poniósł haniebną śmierć, aby doprowadzić nas do życia pełnego chwały.

Nie dość Mu było przywrócić umarłych do życia, ale ponadto powołał ich do uczestnictwa w swej Boskiej godności i przygotował wieczne szczęście przewyższające wspaniałością wszelkie wyobrażenie człowieka.

Cóż więc oddamy Panu "za wszystko, co nam wyświadczył?" Jest tak dobry, iż niczego nie domaga się w zamian za swe dary. Wystarczy Mu nasza wdzięczna miłość. Kiedy to wszystko rozważam - aby rzec szczerze - jestem oszołomiony i przerażony, iż z powodu mej lekkomyślności albo zajmowania się drugorzędnymi sprawami mogę stracić Bożą miłość i stanę się dla Chrystusa przedmiotem niechęci i odrazy.


RESPONSORIUM
Ps 103, 2. 4; Ga 2, 20

W. Błogosław, duszo moja, Pana ą i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach. * On twoje życie ratuje od zguby, / obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
K. Chrystus umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. W. On twoje życie ratuje od zguby, / obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
III tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Jasności nieba, blasku chwały Ojca,
Słowo, przez które stworzone jest wszystko,
Z miłości dla nas stałeś się człowiekiem,
Boże wcielony.
2 Wyszedłeś z domu króla i pasterza,
Sam będąc Królem całego wszechświata,
Pasterzem wszelkich ludów i pokoleń,
Synu Dawida.
3 Niech Twoje światło mroki serc rozproszy,
Wzmocni nadzieję i wiarę rozpali,
By dzień zaczęty każdy z nas przeżywał
Według Twej woli.
4 Niech będzie sława, cześć i uwielbienie
Tobie, Mesjaszu zrodzony z Dziewicy,
I Twemu Ojcu z Duchem, Dawcą łaski,
Teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Łaskawym się okazałeś, Panie, dla Twej ziemi, * odpuściłeś winę swojemu ludowi.
Psalm 85
Bliskie jest nasze zbawienie
Kiedy nasz Zbawiciel przyszedł na świat, pobłogosławił Bóg swojej ziemi (Orygenes)
Łaskawym się okazałeś, Panie, dla Twej ziemi, *
odmieniłeś los Jakuba.
Odpuściłeś winę swojemu ludowi *
i zakryłeś wszystkie jego grzechy.
Powściągnąłeś całe zagniewanie Twoje, *
powstrzymałeś swoją zapalczywość w gniewie.
Odnów nas, Boże, nasz Zbawco, *
Twego oburzenia na nas poniechaj.
Czyż będziesz się gniewał na wieki, *
czy gniew swój rozciągniesz na wszystkie pokolenia?
Czyż to nie Ty przywrócisz nam życie, *
a Twój lud w Tobie będzie się weselił?
Okaż nam, Panie, łaskę swoją *
i daj nam swoje zbawienie.
Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi: ą
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom, *
którzy się zwracają ku Niemu swym sercem.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie ą
dla tych, którzy Mu cześć oddają, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Łaska i wierność spotkają się ze sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Pan sam szczęściem obdarzy, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim, *
a śladami Jego kroków zbawienie.

Ant. Łaskawym się okazałeś, Panie, dla Twej ziemi, / odpuściłeś winę swojemu ludowi.
2 ant. Moja dusza jest spragniona Ciebie w nocy, * szuka Ciebie o świtaniu.
Pieśń (Iz 26, 1b-4. 7-9. 12)
Hymn po zwycięstwie nad wrogami
Mur Miasta Świętego ma dwanaście warstw fundamentu (Ap 21, 14)
Mamy miasto potężne, ą
a Pan dla jego ocalenia *
otoczył je murem i przedmurzem.
Otwórzcie bramy i niech wejdzie naród sprawiedliwy, *
który dochowuje wierności.
Jego duch niezachwiany ą
przez Ciebie jest umacniany pokojem, *
pokojem, bo zaufał Tobie.
Na zawsze złóżcie nadzieję w Panu, *
gdyż Pan jest wiekuistą Opoką.
Prosta jest ścieżka sprawiedliwego, *
Ty równasz jego drogę szlachetną.
Także i my na ścieżce Twoich wyroków *
czekamy na Ciebie, o Panie.
Twoje imię i pamięć o Tobie *
są pożądaniem duszy.
Moja dusza jest spragniona Ciebie w nocy, *
mój duch szuka Ciebie w swoim wnętrzu.
Kiedy objawiasz ziemi swe wyroki, *
jej mieszkańcy uczą się sprawiedliwości.
Panie, obdarz nas pokojem, *
bo Ty sam dokonałeś wszystkich naszych czynów.

Ant. Moja dusza jest spragniona Ciebie w nocy, / szuka Ciebie o świtaniu.
3 ant. Okaż nam, Panie, * pogodne oblicze.
Psalm 67
Niech wszystkie narody wysławiają Boga
Wiedzcie, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan (Dz 28, 28)
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze,
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, ą
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Ziemia wydała swój owoc, *
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.

Ant. Okaż nam, Panie, pogodne oblicze.

CZYTANIE
1 J 4, 14-15

My widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata. Jeśli kto wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Bóg jest moim wspomożycielem, * Jemu będę ufał.
W. Bóg jest moim wspomożycielem, / Jemu będę ufał.
K. On moją ucieczką i moim wybawcą.
W. Jemu będę ufał.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Bóg jest moim wspomożycielem, / Jemu będę ufał.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Ant. Pan Bóg wzbudził dla nas moc zbawczą, * jak zapowiedział przez usta swoich proroków.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Pan Bóg wzbudził dla nas moc zbawczą, / jak zapowiedział przez usta swoich proroków.

PROŚBY

Chrystus nabył sobie na własność nowy lud za cenę swojej krwi. Uwielbiajmy Go i skierujmy do Niego pokorne prośby:
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Nasz Królu i Odkupicielu, usłysz głos Twego Kościoła, który na początku tego dnia Ciebie wielbi,
- naucz go nieustannie sławić Twój majestat.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Ty jesteś naszą nadzieją i mocą, której ufamy,
- nie dopuść, abyśmy doznali zawodu.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Wejrzyj na naszą słabość i pospiesz nam na pomoc,
- ponieważ bez Ciebie nic nie możemy uczynić.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Pamiętaj o ubogich i opuszczonych, aby ten nowy dzień nie był dla nich ciężarem,
- ale pociechą i radością.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, od Ciebie pochodzi wszystko, co jest dobre i piękne, ą daj nam z radością rozpocząć dzień dzisiejszy * i spełniać wszystkie prace z miłości ku Tobie i bliźnim. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
III tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Wypełnieniem Prawa jest miłość, * kto miłuje bliźniego, / wypełnił Prawo.
Psalm 119, 97-104
XIII (Mem)
Prawo Boże szkołą mądrości

Jakże miłuję Prawo Twoje, Panie, *
przez cały dzień nad nim rozmyślam.
Przez Twe przykazanie stałem się mędrszym od wrogów, *
bo jest ono moim na wieki.
Jestem roztropniejszy od wszystkich, którzy mnie uczą, *
bo rozmyślam o Twoich napomnieniach.
Jestem rozważniejszy od starców, *
bo zachowuję Twe postanowienia.
Powstrzymuję nogi od wszelkiej złej ścieżki, *
aby słów Twoich przestrzegać.
Nie odstępuję od Twoich wyroków, *
albowiem Ty mnie pouczasz.
Jak słodka jest Twoja mowa dla mego podniebienia, *
ponad miód słodsza dla ust moich.
Z Twoich przykazań czerpię roztropność, *
dlatego nienawidzę wszelkiej ścieżki nieprawej.

Ant. Wypełnieniem Prawa jest miłość, / kto miłuje bliźniego, / wypełnił Prawo.
2 ant. Pomnij, Panie, na lud swój, * który dawno nabyłeś.
Psalm 74
Na gruzach świątyni
Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało (Mt 10, 28)
I

Dlaczego, Boże, odrzuciłeś nas na wieki, *
dlaczego gniewem płoniesz przeciw owcom Twego pastwiska?
Pomnij na Twój lud, który dawno nabyłeś, ą
na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie, *
na górę Syjon, gdzie założyłeś swą siedzibę.
Skieruj swe kroki ku niekończącym się ruinom, *
nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni.
W miejscu świętych zgromadzeń rozległ się ryk Twoich wrogów, *
zatknęli tam swoje proporce.
Widać, że się podnoszą siekiery *
jak w leśnej gęstwinie.
Wyłamali wszystkie bramy, *
zniszczyli je toporem i młotem.
Wydali Twoją świątynię na pastwę ognia, *
zbeszcześcili do szczętu przybytek Twego imienia.
Rzekli w swym sercu: "Zniszczymy ich wszystkich!" *
Wszystkie święte miejsca spalili na ziemi.
Już nie widać naszych znaków i zabrakło proroka, *
nikt między nami nie wie, jak długo to potrwa.
Jak długo, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel? *
Czy wróg na zawsze będzie bluźnił Twojemu imieniu?
Czemu cofasz swą rękę *
i prawicę trzymasz w zanadrzu?
Bóg jednak od początku jest moim królem, *
który ocala na ziemi.

Ant. Pomnij, Panie, na lud swój, / który dawno nabyłeś.
3 ant. Powstań, Boże, * broń swojej sprawy.
II

Ty rozdzieliłeś swą potęgą morze *
i głowy smoków skruszyłeś wśród odmętów.
Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana, *
wydałeś go na żer morskim potworom.
Ty sprawiłeś, że trysnęły źródła i strumienie, *
Ty wysuszyłeś rzeki nieustannie płynące.
Twoim jest dzień i noc jest Twoja, *
Ty utwierdziłeś światło i słońce.
Tyś ustanowił wszystkie granice ziemi, *
Tyś stworzył lato i zimę.
Pamiętaj o tym, że wróg lży Ciebie, Panie, *
a lud niemądry bezcześci Twoje imię.
Duszy Twej synogarlicy nie wydawaj sępowi, *
o życiu swych ubogich nie zapominaj na wieki.
Wspomnij na Twoje przymierze, *
bo mroczne zaułki ziemi pełne są przemocy.
Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem, *
niech biedny i ubogi wychwala Twe imię.
Powstań, Boże, broń swojej sprawy, *
pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec.
Nie zapominaj o krzykach Twoich nieprzyjaciół, *
zgiełk powstających przeciw Tobie nieustannie się wzmaga.

Ant.Powstań, Boże, / broń swojej sprawy.
Przedpołudniowa

CZYTANIE
Jr22, 3

Wypełniajcie prawo i sprawiedliwość, uwalniajcie uciśnionego z rąk ciemięzcy, obcego zaś, sieroty i wdowy nie uciskajcie ani nie czyńcie im gwałtu; krwi niewinnej nie rozlewajcie.
K.Tobie, Panie, poleca się biedny.
W. Tyś opiekunem sieroty.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, o trzeciej godzinie zesłałeś Ducha Świętego Pocieszyciela na Apostołów; ą nam również ześlij Ducha miłości, * abyśmy byli Twoimi wiernymi świadkami wobec ludzi. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Południowa
CZYTANIE
Pwt15, 7-8

Jeśli będzie u ciebie ubogi któryś z twych braci, w jednym z twoich miast, nie okażesz twardego serca wobec niego ani nie zamkniesz swej ręki przed ubogim swym bratem, lecz otworzysz mu swą rękę i szczodrze udzielisz pożyczki, ile mu będzie potrzeba.
K.Błogosławiony człowiek, który myśli o biednym.
W. Pan go ocali w dniu nieszczęścia.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty objawiłeś Piotrowi wolę zbawienia pogan, ą spraw łaskawie, aby nasze czyny podobały się Tobie, * i pokieruj nimi w taki sposób, by służyły zamiarom Twojej zbawczej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa

CZYTANIE
Prz22, 22-23

Nie okradaj nędzarza, ponieważ jest nędzarzem, nie uciskaj w bramie biednego, bo Pan rzecznikiem ich sprawy, wydrze On życie tym, co ich krzywdzą.
K.Pan wyzwoli biedaka, który nie ma opieki.
W. Nędzarza ocali od śmierci.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty wysłałeś Twojego anioła do setnika Korneliusza, aby mu wskazał drogę zbawienia; ą spraw, abyśmy gorliwie starali się o zbawienie wszystkich ludzi * i zjednoczeni z nimi w Twoim Kościele doszli do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim




Wtorek
III tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Jezu otoczony rzeszą
Kalek, ślepców, trędowatych,
Ciał niemocą naznaczonych,
Dusz błądzących po bezdrożach;
2 Jezu, któryś miał przyjaciół
Wśród celników, jawnogrzesznic,
Któryś szukał pogardzanych,
Zeszpeconych plamą winy;
3 Jezu z sercem gorejącym
I otwartym dla każdego,
Kto chce dźwigać krzyż codzienny
Swej słabości i cierpienia;
4 Jezu, okaż miłosierdzie
Nam, potomkom tamtych ludzi
I podobnym do nich w nędzy,
Co przyzywa Twej litości.
5 Jezu, kiedy dzień się kończy,
A przybliża się nieznane,
Bądź nam światłem gorejącym
Wśród ciemności tego świata.
6 Jezu, Ciebie, Twego Ojca
I Pocieszyciela Ducha
Niech wysławia miłość nasza
Przez pokorny hołd modlitwy. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Pan swój lud otacza opieką, * teraz i na wieki.
Psalm 125
Bóg stróżem swojego ludu
Na Izraela Bożego niech zstąpi pokój (Ga 6, 16)
Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon, *
co niewzruszenie trwa przez wieki.
Jak góry otaczają Jeruzalem, ą
tak Pan swój lud otacza *
teraz i na wieki.
Nie zaciąży berło bezbożne ą
nad losem sprawiedliwych, *
aby prawi nie wyciągali rąk swych do niegodziwości.
Panie, czyń dobrze dobrym *
i ludziom prawego serca.
A tych, którzy schodzą na kręte drogi, ą
niech Pan oddali razem ze złoczyńcami. *
Pokój nad Izraelem!

Ant. Pan swój lud otacza opieką, / teraz i na wieki.
2 ant.Kto się uniży jak dziecko, * ten jest największy w królestwie niebieskim.
Psalm 131
Dziecięca ufność w Bogu
Uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem (Mt 11, 29)
Panie, moje serce się nie pyszni *
i nie patrzą wyniośle moje oczy.
Nie dbam o rzeczy wielkie *
ani o to, co przerasta me siły.
Lecz uspokoiłem i uciszyłem moją duszę; ą
jak dziecko na łonie swej matki, *
jak ciche dziecko jest we mnie moja dusza.
Izraelu, złóż nadzieję w Panu, *
teraz i na wieki.

Ant. Kto się uniży jak dziecko, / ten jest największy w królestwie niebieskim.
3 ant.Uczyniłeś nas, Panie, * królestwem i kapłanami dla naszego Boga.
Pieśń (Ap 4, 11; 5, 9. 10. 12)
Hymn odkupionych

Godzien jesteś, Panie i nasz Boże, *
otrzymać cześć, moc i chwałę,
Bo Ty stworzyłeś wszystko, *
a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone.
Godzien jesteś wziąć księgę *
i otworzyć jej pieczęcie,
Bo zostałeś zabity ą
i nabyłeś Bogu krwią swoją ludzi *
z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu,
I uczyniłeś ich królestwem i kapłanami dla naszego Boga, *
i będą panować na ziemi.
Godzien jest Baranek zabity ą
wziąć potęgę, moc, mądrość i bogactwo, *
cześć, chwałę i błogosławieństwo.

Ant. Uczyniłeś nas, Panie, / królestwem i kapłanami dla naszego Boga.

CZYTANIE
Rz 12, 9-12

Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem. W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu. Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie - wytrwali.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie. * Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
W. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie. / Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
K. Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń.
W. Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie. / Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Raduje się duch mój w Bogu, * Zbawicielu moim.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Raduje się duch mój w Bogu, / Zbawicielu moim.

PROŚBY

Bóg dał swojemu ludowi nadzieję jako niewzruszoną ostoję. Z radością przeto wołajmy do Niego:
Panie, Tyś nadzieją swojego ludu.

Dzięki Ci składamy za to, że obdarzyłeś nas wszelkim błogosławieństwem w Chrystusie,
- słowem i wszelką mądrością.
Panie, Tyś nadzieją swojego ludu.

Boże, Ty kierujesz ludzkimi sercami, obdarz mądrością tych, którzy rządzą państwem,
- aby ich pragnienia i czyny były zgodne z Twoją wolą.
Panie, Tyś nadzieją swojego ludu.

Ty uzdalniasz artystów, aby swym talentem ukazywali Twoje piękno,
- niechaj ich dzieła budzą w świecie nadzieję i radość.
Panie, Tyś nadzieją swojego ludu.

Ty nie pozwalasz, abyśmy doznawali pokus ponad nasze siły,
- umacniaj słabych i podźwignij tych, którzy upadli.
Panie, Tyś nadzieją swojego ludu.

Ty przez usta swego Syna obiecałeś ludziom, że w dniu ostatecznym powstaną z martwych,
- nie zapominaj na wieki o tych, którzy zeszli z tego świata.
Panie, Tyś nadzieją swojego ludu.

Ojcze nasz,

MODLITWA

Wszechmogący Boże, niech się wzniesie do Ciebie nasza modlitwa wieczorna ą i niech zstąpi na nas Twoje błogosławieństwo, * abyśmy z Twoją pomocą teraz i w wieczności cieszyli się owocami zbawienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
III tydzień psałterza
Wezwanie
P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który stworzył niebo i ziemię.

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który stworzył niebo i ziemię.

Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, ą
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który stworzył niebo i ziemię.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który stworzył niebo i ziemię.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" ą
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który stworzył niebo i ziemię.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który stworzył niebo i ziemię.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który stworzył niebo i ziemię.

anawim
Środa
III tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Przez Boga naród wybrany
Stał się rodziną Chrystusa
I więzią ludzkość łączącą
Z łaską Nowego Przymierza.
2 Przez jego losy i dzieje
Kroczy sam Bóg miłosierny,
A słowa dawnych proroków
Głoszą nadejście Mesjasza.
3 Królewski dom Dawidowy
Zrodził nam Pana i Zbawcę,
By w ciele wziętym z Dziewicy
Bóg stał się jedno z człowiekiem.
4 Niech będzie chwała na wieki
Ojcu i Jego Synowi,
Którego łaska nam daje
Ducha Świętego pociechę. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Łaska i wierność * kroczą przed Tobą, Panie.
Psalm 89, 2-38
Wyniesienie rodu Dawida
Z potomstwa Dawida, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Zbawiciela Jezusa (Dz 13, 22. 23)
I

O łaskach Pana będę śpiewał na wieki, ą
Twą wierność będę głosił moimi ustami *
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: ą
"Na wieki ugruntowana jest łaska", *
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.
"Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia".
Niebiosa wysławiają cuda Twoje, Panie, *
a zgromadzenie świętych wierność Twoją.
Bo któż na obłokach będzie równy Panu, *
kto z synów Bożych będzie doń podobny?
Bóg przejmuje lękiem zgromadzenie świętych, *
większy od wszystkich wokół - przyprawia o drżenie.
Kto dorówna Tobie, Panie, Boże Zastępów? *
Potężny jesteś, Panie, wierność w krąg Cię otacza.
Ty ujarzmiasz pyszniące się morze, *
Ty poskramiasz jego wzburzone fale,
Ty jak padlinę zdeptałeś Rahaba, *
możnym swym ramieniem rozproszyłeś Twych wrogów.
Twoje jest niebo i Twoja jest ziemia, *
Ty świat założyłeś ze wszystkim, co na nim żyje.
Ty stworzyłeś północ i południe, *
Tabor i Hermon wykrzykują radośnie na cześć Twego imienia.
Twoje ramię jest pełne potęgi, *
Twoja ręka jest mocna, a prawica wzniesiona.
Prawo i sprawiedliwość podstawą Twego tronu, *
łaska i wierność kroczą przed Tobą.
Błogosławiony lud, który umie się cieszyć *
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
Cieszą się zawsze Twym imieniem, *
Twoja sprawiedliwość ich wywyższa.
Bo Ty jesteś blaskiem ich potęgi, *
a przychylność Twoja dodaje nam mocy.
Bo do Pana należy nasza tarcza, *
a król nasz do Świętego Izraela.

Ant. Łaska i wierność kroczą przed Tobą, Panie.
2 ant. Syn Boży * pochodzi według ciała z rodu Dawida.
II

Mówiąc kiedyś w widzeniu do świętych Twoich, ą
rzekłeś: "Na głowę mocarza włożyłem koronę, *
wyniosłem wybrańca z ludu.
Znalazłem Dawida, mojego sługę, *
namaściłem go moim świętym olejem,
By ręka moja zawsze przy nim była *
i umacniało go moje ramię.
Nie zwiedzie go nieprzyjaciel *
ani złośnik go nie pognębi.
Lecz zetrę przed nim jego przeciwników *
i powalę tych, którzy go nienawidzą.
Z nim moja wierność i łaska, *
w moim imieniu jego moc wywyższona.
Jego władzę rozciągnę nad morzem, *
a jego panowanie nad rzekami.
On będzie wołał do Mnie: �Tyś jest Ojcem moim, *
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia!
A Ja go ustanowię pierworodnym, *
najwyższym z królów ziemi.
Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe z nim będzie moje przymierze.
Sprawię, że potomstwo jego będzie wieczne, *
a jego tron jak dni niebios trwały".

Ant. Syn Boży pochodzi według ciała z rodu Dawida.
3 ant. Raz przysiągłem Dawidowi, * że jego potomstwo będzie trwało wiecznie.
III

"A jeśli jego synowie porzucą moje prawo *
i nie będą postępować według moich przykazań,
Jeżeli moje ustawy naruszą *
i nie będą pełnili moich rozkazów,
Rózgą ukarzę ich przewinienia, *
a winę ich biczami.
Lecz nie odejmę od niego mej łaski *
i nie zawiodę w wierności.
Nie złamię mojego przymierza *
ani nie zmienię słowa ust moich.
Raz przysiągłem na świętość moją, *
że nie zawiodę Dawida.
Jego potomstwo będzie trwało wiecznie *
i tron jego będzie przede Mną jak słońce,
Jak księżyc, który trwa przez wieki *
jako wierny świadek na niebie".

Ant. Raz przysiągłem Dawidowi, / że jego potomstwo będzie trwało wiecznie.

K.Panie, poznanie Twoich słów oświeca.
W.I naucza niedoświadczonych.

anawim




Środa
III tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
29, 1-5. 9-28
Przekleństwo nad przekraczającymi przymierze

W owych dniach Mojżesz zwołał wszystkich Izraelitów i rzekł: "Widzieliście wszystko, co w ziemi egipskiej Pan na waszych oczach uczynił faraonowi, wszystkim jego sługom i całej ziemi: wielkie plagi, jakie widziały wasze oczy, znaki i wielkie cuda. Nie dał wam Pan aż do dnia obecnego serca, które by rozumiało, ani oczu, które by widziały, ani uszu, które by słyszały.

Prowadziłem was przez czterdzieści lat po pustyni; a nie podarły się na was szaty ani obuwie na waszych nogach. Chleba nie jedliście, nie piliście wina ni sycery, abyście poznali, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem.

Stoicie dzisiaj wszyscy przed obliczem Pana, Boga waszego: wasi naczelnicy pokoleń, wasi starsi, wasi zwierzchnicy i każdy Izraelita; wasze dzieci i żony, i obcy, który przebywa w twoim obozie, począwszy od tego, który ścina drzewo, do tego, który czerpie wodę. Weszliście z Panem, Bogiem swoim, w przymierze, które Pan, Bóg wasz, zawarł dziś z wami pod przysięgą, aby was dzisiaj uczynić swoim ludem. On bowiem będzie dla was Bogiem, jak przyobiecał tobie i jak poprzysiągł przodkom waszym: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.

Nie z wami tylko zawieram to przymierze i składam przysięgę, ale z każdym, który tu stoi z wami dzisiaj w obliczu Pana, Boga naszego, i z każdym, kogo tu dzisiaj nie ma z nami.

Wy wiecie, z kim mieszkaliśmy w Egipcie i jak szliśmy między narodami, wśród których droga nam wypadła. Widzieliśmy ich obrzydliwości, ich posągi z drzewa i kamienia, ze srebra i złota, które są u nich.

Niech nie będzie między wami żadnego mężczyzny ani kobiety, ani rodu, ani pokolenia, którego by serce się odwróciło od Pana, Boga waszego, idąc służyć bogom tych narodów. Niech nie będzie między wami korzenia, wydającego truciznę lub piołun. A gdyby ktoś, słysząc słowa tego przekleństwa, pochlebiał sobie w sercu mówiąc: �Będę miał pokój, nawet chodząc w uporze mego serca - w ten sposób sprowadzając zgubę na ziemię tak nawodnioną, jak i suchą - nie zechce mu Pan przebaczyć, bo już rozpaliły się gniew i zazdrość Pana przeciwko temu człowiekowi; spadną na niego wszystkie przekleństwa zapisane w tej księdze, a Pan wymaże jego imię spod nieba. Pan go wyłączy na jego nieszczęście ze wszystkich pokoleń Izraela stosownie do wszystkich przekleństw tego przymierza, zapisanych w księdze tego Prawa.

Wtedy przyszłe pokolenie, wasi synowie, którzy po was powstaną, i obcy, który przybędzie z dalekiej krainy, widząc plagi tej ziemi i choroby, które na nią Pan ześle, powiedzą: �Siarka, sól, spalenizna po całej jego ziemi! Nie obsieją jej, nie zakiełkuje, nie urośnie na niej żadna roślina, jak w zagładzie Sodomy, Gomory, Admy i Seboim, które Pan zniszczył w swym gniewie i zapalczywości. I wszystkie narody powiedzą: �Czemuż to Pan tak uczynił tej ziemi? Dlaczego ten żar gniewu? I odpowiedzą: �Bo opuścili przymierze Pana, Boga ich przodków, zawarte z nimi, kiedy ich wyprowadził z ziemi egipskiej, a poszli służyć obcym bogom i oddawać im pokłon - bogom nieznanym, których On im nie przydzielił - i zapalił się gniew Pana przeciw tej ziemi, sprowadzając na nich wszystkie przekleństwa, zapisane w tej księdze. Wyrwał ich Pan z ich ziemi z gniewem, zapalczywością i wielkim oburzeniem i wygnał ich do obcej ziemi, jak to jest dzisiaj.

Rzeczy ukryte należą do Pana, Boga naszego, a rzeczy objawione - do nas i do naszych synów na wieki, byśmy wykonali wszystkie słowa tego Prawa".


RESPONSORIUM
Ga 3, 13-14; por. Pwt 8, 14

W. Chrystus stał się dla nas przekleństwem, ą aby błogosławieństwo Abrahama stało się udziałem pogan, * Abyśmy przez wiarę otrzymali obiecanego Ducha.
K. Wywiódł nas Bóg z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
W.Abyśmy przez wiarę otrzymali obiecanego Ducha.

II CZYTANIE
Z komentarza św. Bernarda, opata, do Pieśni nad pieśniami
(Kazanie 61, 3-5)
Gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska

Gdzież nam, słabym ludziom, szukać bezpiecznego i trwałego schronienia, jeśli nie w ranach Zbawiciela! Me schronienie jest tam tak wielkie, jak wielka jest Jego moc zbawiania. Chwieje się świat, dokucza ciało, diabeł czyha, ale ja nie upadam, bo na skale jestem utwierdzony. Zawiniłem ciężko? Sumienie dręczy wprawdzie, ale nie zadręczy, bo wspomnę na rany Zbawiciela. Oto "zraniony jest za nasze winy". Jakaż to musiałaby być śmierć, z której nie mogłaby wyzwolić śmierć Chrystusa? Gdy pomyślę o tak wspaniałym i skutecznym lekarstwie, nie lękam się już nawet najcięższej choroby.

Mylił się przeto ten, kto powiedział: "Mój grzech jest zbyt wielki, abym mógł otrzymać przebaczenie". Chyba że nie był spośród członków Chrystusa i nie odnosiły się doń Chrystusowe zasługi, a przez to nie miał prawa, na wzór członków, uważać i nazywać swoim to, co należy do Chrystusa.

Ja zaś, kiedy odczuwam u siebie niedostatek, ufnie czerpię z serca Pana, albowiem bogate jest w miłosierdzie przelewające się przez otwarte rany. "Przebodli ręce moje i nogi, włócznią otwarli bok", dlatego z ran świętych mogę "pić miód ze skały i oliwę z twardego kamienia", kosztować i zobaczyć, "jak słodki jest Pan".

Myśli Jego były myślami pokoju, a ja nie wiedziałem: "Któż bowiem poznał myśl Pana albo kto był jego doradcą". Dla mnie Jednak przeszywający gwóźdź stał kluczem,który ukazał mi zbawcza wolę Boga. I cóż widać w Chrystusowych ranach? Woła gwóźdź wołają rany, iż Bóg naprawdę pojednał świat ze sobą w Chrystusie. "Miecz przeszył i dotarł aż do serca", aby umiał odtąd współczuć naszym słabościom.

Poprzez otwarte rany objawia się tajemnica serca, jaśnieje wielki znak dobroci, ukazuje się "serdeczna litość naszego Boga, z jaką nawiedziło nas z wysoka Wschodzące Słońce". I dlaczegóż owa litość nie ma się objawić w ranach? Gdzież bardziej niż w ranach Twoich jaśnieje, że Ty, Panie, jesteś łaskawy, łagodny i pełen miłosierdzia? "Albowiem nikt nie ma większej miłości jak ten, kto życie swoje oddaje" za wydanych śmierci i odrzuconych.

Całą moją zasługą jest miłosierdzie Pana. Nie zbraknie mi zasług, jak długo wystarczy Jego miłosierdzia. A jeśli Pan bogaty jest w miłosierdzie, to i ja nie mniej w zasługi.

Cóż jednak, jeśli sumienie wyrzucać mi będzie mnóstwo grzechów? "Gdzie wzmógł się grzech, tam obficiej rozlała się łaska". A skoro "miłosierdzie Pana na wieki", to i ja również na wieki "miłosierdzie Pańskie opiewać będę". Czy w tym jest moja sprawiedliwość? "Panie. jedynie Twoją sprawiedliwość uznawać będę". Jest ona także i moją sprawiedliwością, albowiem Ty sam stałeś się dla mnie sprawiedliwością Bożą.

responsorium
Iz 53, 5; 1 P 2, 24
W. Przebity był za nasze grzechy, ą zdruzgotany za nasze winy. / Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, * A w Jego ranach jest nasze zdrowie.
K. On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości. W. A w Jego ranach jest nasze zdrowie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
III tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Kiedy ranne wstają zorze,
Tobie ziemia, Tobie morze,
Tobie śpiewa żywioł wszelki;
Bądź pochwalon, Boże wielki!
2 A człowiek, który bez miary
Obsypany Twymi dary,
Coś go stworzył i ocalił,
A czemuż by Cię nie chwalił?
3 Ledwie oczy przetrzeć zdołam,
Wnet do mego Pana wołam,
Do mego Boga na niebie
I szukam Go koło siebie.
4 Wielu snem śmierci upadli,
Co się wczoraj spać pokładli;
My się jeszcze obudzili,
Byśmy Cię, Boże, chwalili.
5 Boże w Trójcy niepojęty,
Ojcze, Synu, Duchu Święty,
Tobie chwałę oddajemy,
Niech dla Ciebie dziś żyjemy.

PSALMODIA
1 ant. Uraduj duszę swego sługi; * ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę.
Psalm 86
O pomoc w przeciwnościach
Błogosławiony Bóg, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu (2 Kor 1, 3. 4)
Nakłoń swego ucha i wysłuchaj mnie, Panie, *
bo biedny jestem i ubogi.
Strzeż mojej duszy, bo jestem pobożny, *
zbaw sługę Twego, który ufa Tobie.
Ty jesteś moim Bogiem, ą
Panie, zmiłuj się nade mną, *
bo nieustannie wołam do Ciebie.
Uraduj duszę swego sługi, *
ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę.
Tyś bowiem, Panie, dobry i łaskawy, *
pełen łaski dla wszystkich, którzy Cię wzywają.
Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją *
i zważ na głos mojej prośby.
W dniu utrapienia wołam do Ciebie, *
ponieważ Ty mnie wysłuchasz.
Nie ma wśród bogów równego Tobie, Panie, *
ani Twemu dziełu inne nie dorówna.
Przyjdą wszystkie ludy przez Ciebie stworzone ą
i Tobie, Panie, oddadzą pokłon, *
będą sławiły Twe imię.
Bo Ty jesteś wielki i czynisz cuda, *
tylko Ty jesteś Bogiem.
Naucz mnie, Panie, Twej drogi, ą
bym postępował według Twojej prawdy, *
nakłoń me serce, by lękało się Twego imienia.
Będę Cię wielbił z całego serca, Panie mój i Boże, *
i na wieki będę sławił Twoje imię.
Bo wielkie było dla mnie Twoje miłosierdzie, *
a życie moje wyrwałeś z głębin Otchłani.
Boże, pyszni przeciw mnie powstali ą
i zgraja zuchwalców czyha na me życie, *
a nie mają oni względu na Ciebie.
Ale Tyś, Panie, Bogiem łaski i miłosierdzia, *
do gniewu nieskory, łagodny i bardzo wierny.
Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, ą
siły swej udziel słudze Twojemu, *
ocal syna swojej służebnicy!
Daj mi znak dobroci, ą
aby ujrzeli ze wstydem ci, którzy mnie nienawidzą, *
żeś Ty, Panie, mnie wspomógł i pocieszył.

Ant. Uraduj duszę swego sługi; / ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę.
2 ant. Szczęśliwy człowiek, * który postępuje sprawiedliwie i mówi prawdę.
Pieśń (Iz 33, 13-16)
Bóg sędzia sprawiedliwy
Dla was jest obietnica i dla waszych dzieci, i dla wszystkich, którzy są daleko (Dz 2, 39)
Posłuchajcie, najdalsi, o moich czynach, *
poznajcie, najbliżsi, moją siłę.
Grzesznicy na Syjonie się zlękli, *
bezbożnych przeniknęło drżenie:
Któż z nas wytrzyma przy trawiącym ogniu, *
któż z nas wytrwa wobec wieczystych płomieni?
Ten, kto postępuje sprawiedliwie *
i kto mówi prawdę;
Kto zyski bezprawne odrzuca *
i rękami się wzbrania przed wzięciem podarku;
Kto uszy zatyka, by nie słuchać o zbrodni, *
i zamyka oczy, by na zło nie patrzeć.
Taki zamieszka na wysokościach, ą
schroni się w twierdzach na wyniosłych skałach, *
dostarczą mu chleba i wody mu nie zabraknie.

Ant. Szczęśliwy człowiek, który postępuje sprawiedliwie i mówi prawdę.
3 ant. Cała ziemio, * wołaj z radości na cześć Pana.
Psalm 98
Chwała Bogu, Zbawcy świata
Ten psalm ukazuje pierwsze przyjście Pana i wiarę wszystkich narodów (św. Atanazy)
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.
Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.
Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, *
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy głosie rogu *
na oczach Pana, Króla, się radujcie.
Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje, *
krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Rzeki niech klaszczą w dłonie, *
góry niech razem wołają z radości.
W obliczu Pana, który nadchodzi, *
aby osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie *
i ludy według słuszności.

Ant. Cała ziemio, / wołaj z radości na cześć Pana.

CZYTANIE
Hi 1, 21; 2, 10b

Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Pan dał i Pan zabrał. Stało się tak, jak się Panu podobało. Niech imię Pańskie będzie błogosławione. Dobro przyjęliśmy z ręki Boga, czemu zła przyjąć nie możemy?

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Naucz mnie, Panie, spełniać Twoją wolę, * Bo Ty jesteś moim Bogiem.
W. Naucz mnie, Panie, spełniać Twoją wolę, / Bo Ty jesteś moim Bogiem.
K. Niech mnie Twój dobry duch prowadzi.
W. Bo Ty jesteś moim Bogiem.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Naucz mnie, Panie, spełniać Twoją wolę, / Bo Ty jesteś moim Bogiem.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Ant. Okaż nam, Panie, miłosierdzie * i wspomnij na swe święte przymierze.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Okaż nam, Panie, miłosierdzie / i wspomnij na swe święte przymierze.

PROŚBY

Chrystus karmi i obdarza opieką Kościół, za który ofiarował samego siebie. Zanośmy do Niego wspólne prośby:
Wejrzyj łaskawie na swój Kościół, Panie.

Błogosławiony jesteś, Pasterzu Kościoła, Ty nas dzisiaj obdarzasz światłem i życiem,
- pobudź nasze serca do wdzięczności za tak cenne dary.
Wejrzyj łaskawie na swój Kościół, Panie.

Wejrzyj łaskawie na swoją owczarnię, którą zgromadziłeś,
- nie dopuść, aby ktokolwiek zginął spośród tych, których dał Ci Ojciec.
Wejrzyj łaskawie na swój Kościół, Panie.

Prowadź swój Kościół drogą przykazań,
- niech Duch Święty uczyni go wiernym Tobie.
Wejrzyj łaskawie na swój Kościół, Panie.

Napełniaj Kościół życiem przy stole Twojego słowa i Chleba eucharystycznego,
- niech mocą tego pokarmu z radością wstępuje w Twoje ślady.
Wejrzyj łaskawie na swój Kościół, Panie.

Ojcze nasz,

MODLITWA

Wszechmogący Boże, w Twojej mądrości nas stworzyłeś i Twoja opatrzność nami rządzi, ą oświeć nasze serca światłem Ducha Świętego, * abyśmy zawsze Tobie byli oddani. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
III tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Kto idzie za Mną, * nie chodzi w ciemnościach, / lecz będzie miał światło życia.
Psalm 119, 105-112
XIV (Nun)
Prawo Boże światłem i dziedzictwem

Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, Panie, *
i światłem na mojej ścieżce.
Przysiągłem i postanawiam *
przestrzegać Twych sprawiedliwych wyroków.
Panie, bardzo jestem udręczony, *
zachowaj mnie przy życiu, jak mi obiecałeś.
Przyjmij, Panie, ofiary ust moich *
i naucz mnie Twoich wyroków.
Moje życie jest wciąż w niebezpieczeństwie, *
lecz Prawa Twego nie zapominam.
Grzesznicy zastawili na mnie sidła, *
lecz nie zboczyłem od Twoich postanowień.
Napomnienia Twoje są moim dziedzictwem na wieki, *
bo są radością mojego serca.
Nakłaniam swoje serce, by wypełniało Twe ustawy, *
na wieki i na zawsze.

Ant.Kto idzie za Mną, nie chodzi w ciemnościach, / lecz będzie miał światło życia.

2 ant. Ja jestem ubogi i nędzny, * Boże, pośpiesz mi z pomocą.
Psalm 70
Błaganie o pomoc Bożą
Panie, ratuj nas, bo giniemy! (Mt 8, 25)
Racz mnie wybawić, Boże, *
Panie, pośpiesz mi z pomocą!
Niech się okryją rumieńcem wstydu *
ci, którzy godzą na moje życie.
Niech ustąpią okryci wstydem *
ci, którzy z moich nieszczęść się weselą.
Niechaj odstąpią okryci hańbą, *
którzy drwią ze mnie.
Niech się radują i weselą w Tobie *
wszyscy, którzy Ciebie szukają.
Niech zawsze mówią: "Bóg jest wielki!" *
ci, którzy pragną Twojej pomocy.
Ja zaś jestem ubogi i nędzny, *
Boże, pośpiesz mi z pomocą!
Tyś wspomożyciel mój i wybawca, *
nie zwlekaj więc, Panie!

Ant. Ja jestem ubogi i nędzny, / Boże, pośpiesz mi z pomocą.
3 ant. Bóg nie sądzi z pozorów, * lecz wydaje sprawiedliwe wyroki.
Psalm 75
Bóg sędzia najwyższy
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych (Łk 1, 52)
Wysławiamy Cię, Boże, wielbimy, *
chwalimy Twoje imię, rozgłaszamy Twe cuda.
"Gdy Ja porę wyznaczę, *
odbędę sąd sprawiedliwy.
Choćby się chwiała ziemia z wszystkimi mieszkańcami, *
Ja umacniam jej filary.
Mówię zuchwalcom: �Nie bądźcie zuchwali!, *
a do bezbożnych: �Nie podnoście głowy!
Nie podnoście głowy przeciwko niebu, *
nie mówcie zuchwale przeciw Bogu.
Bo sąd nie przychodzi ze Wschodu czy z Zachodu, *
ani z gór, ani z pustyni.
Lecz sam Bóg jest sędzią: *
jednego poniża, drugiego wywyższa.
Bo w ręku Pana jest kielich *
pieniący się przyprawionym winem.
On z niego nalewa, aż do dna go wypiją, *
pić będą wszyscy niegodziwi tej ziemi".
Ja zaś będę radował się na wieki, *
zaśpiewam Bogu Jakuba.
Skruszę pychę wszystkich niegodziwych, *
a głowa sprawiedliwego się wzniesie.

Ant.Bóg nie sądzi z pozorów, / lecz wydaje sprawiedliwe wyroki.
Przedpołudniowa
CZYTANIE
1 Kor 13, 4-7

Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.
K.Niech się radują i weselą w Tobie wszyscy, którzy Ciebie, Panie, szukają.
W. Niech zawsze mówią: "Bóg jest wielki".

MODLITWA

Módlmy się. Panie, Ojcze święty, wierny Boże, ą Ty zesłałeś obiecanego Ducha, aby zgromadzić w jedno ludzi, przez grzech rozproszonych, * naucz nas współdziałać w budowaniu jedności i pokoju na świecie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa
CZYTANIE
1 Kor 13, 8-9. 13

Miłość nigdy nie ustaje, nie jest jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. Po części bowiem tylko poznajemy i po części prorokujemy. Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość.
K.Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska.
W. Według nadziei, którą pokładamy w Tobie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, miłosierny Boże, Ty w południe dajesz nam chwilę wytchnienia, ą wejrzyj łaskawie na rozpoczęte przez nas prace, * napraw popełnione błędy i doprowadź wszystko do końca zgodnie z Twoją wolą. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa
CZYTANIE
Kol 3, 14-15

Przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni.
K.Pokorni posiądą ziemię.
W. I będą się rozkoszować wielkim pokojem.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, Jezu Chryste, Ty dla zbawienia ludzi wyciągnąłeś ręce na krzyżu, ą spraw, aby nasze czyny podobały się Tobie * i głosiły w świecie Twoje dzieło odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
III tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Światło radosne chwały Twego Ojca
Nieśmiertelnego, który mieszka w niebie,
O Jezu Chryste!
2 Otośmy doszli do zachodu słońca
I oglądamy blask wieczornej zorzy
Śpiewając Trójcy.
3 Ty jesteś godzien teraz i na wieki,
Aby sławiono czystym głosem Ciebie,
O Synu Boży!
4 Dajesz nam życie, przeto wszechświat cały
Składa Ci hołdy i wychwala Ojca
Z Duchem Najświętszym. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Ci, którzy we łzach sieją, * żąć będą w radości.
Psalm 126
Radość i nadzieja w Bogu
Jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i pociechy (2 Kor 1, 7)
Gdy Pan odmienił los Syjonu, *
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu, *
a język śpiewał z radości.
Mówiono wtedy między narodami: *
"Wielkie rzeczy im Pan uczynił!"
Pan uczynił nam wielkie rzeczy *
i radość nas ogarnęła.
Odmień znowu nasz los, o Panie, *
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.
Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew, *
lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy.

Ant. Ci, którzy we łzach sieją, / żąć będą w radości.
2 ant. Niech Pan wspiera naszą pracę * i zawsze czuwa nad nami.
Psalm 127
Daremny trud bez Boga
Wy jesteście budowlą Bożą (por. 1 Kor 3, 9)
Jeżeli domu Pan nie zbuduje, *
na próżno się trudzą, którzy go wznoszą.
Jeżeli miasta Pan nie strzeże, *
daremnie czuwają straże.
Daremne jest wasze wstawanie przed świtem *
i przesiadywanie do późna w nocy.
Chleb spożywacie zapracowany ciężko, *
a Pan i we śnie darzy swych umiłowanych.
Oto synowie są darem Pańskim, *
a owoc łona nagrodą.
Jak strzały w ręku wojownika, *
tak synowie zrodzeni w młodości.
Szczęśliwy człowiek, *
który nimi napełnił swój kołczan.
Nie zawstydzi się, gdy będzie się spierał *
ze swymi nieprzyjaciółmi w sądzie.

Ant. Niech Pan wspiera naszą pracę / i zawsze czuwa nad nami.
3 ant. Chrystus, pierworodny z całego stworzenia, * ma pierwszeństwo we wszystkim.
Pieśń (Kol 1, 11c-20)
Chrystus początkiem całego stworzenia i zmartwychwstania

Z radością dziękujcie Ojcu, ą
który was uczynił godnymi uczestnictwa *
w dziale świętych w światłości.
On uwolnił nas spod władzy ciemności ą
i przeniósł nas do królestwa *
swego Syna umiłowanego.
W Nim mamy odkupienie, *
odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego, *
Pierworodnym z całego stworzenia,
Bo w Nim wszystko zostało stworzone, *
i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi;
Byty widzialne i niewidzialne, *
czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze.
Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone; *
On jest przed wszystkim i w Nim wszystko ma istnienie.
On jest Głową Ciała, czyli Kościoła, *
i On jest Początkiem,
Pierworodnym spośród umarłych, *
by sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim.
Bóg zechciał bowiem, by w Nim zamieszkała cała Pełnia *
i aby przez Niego znów pojednać wszystko ze sobą:
To, co na ziemi, i to, co w niebiosach, *
wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

Ant. Chrystus, pierworodny z całego stworzenia, / ma pierwszeństwo we wszystkim.

CZYTANIE
Ef 3, 20-21

Bogu, który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy, Jemu chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia wieku wieków. Amen.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, * Panie, Boże wszechwładny.
W. Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, / Panie, Boże wszechwładny.
K. Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, Królu narodów.
W. Panie, Boże wszechwładny.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, / Panie, Boże wszechwładny.

PIEŚŃ MARYI
Łk1, 46-55

Ant. Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, * a Jego imię jest święte.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, / a Jego imię jest święte.

PROŚBY

Bóg posłał swojego Syna jako Zbawiciela i wzór dla swego ludu. Z pokorą zanieśmy do Niego nasze błagania:
Niech lud Twój, Panie, głosi Twoją chwałę.

Dzięki Ci składamy za to, że nas wybrałeś od początku
- i powołałeś do udziału w chwale naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Niech lud Twój, Panie, głosi Twoją chwałę.

Niech wszyscy, którzy wyznają Twoje święte imię, zgodnie przyjmują prawdę Twego słowa
- i niech miłość zawsze rozpala ich serca.
Niech lud Twój, Panie, głosi Twoją chwałę.

Stwórco wszechświata, Twój Syn zechciał pracować własnymi rękami wśród ludzi,
- pamiętaj o robotnikach, którzy w pocie czoła zdobywają pożywienie.
Niech lud Twój, Panie, głosi Twoją chwałę.

Wejrzyj na tych, którzy poświęcają się służbie dla braci,
- nie dopuść, aby osłabli w gorliwości wskutek niepowodzeń albo lekceważenia ze strony bliźnich.
Niech lud Twój, Panie, głosi Twoją chwałę.

Okaż miłosierdzie naszym zmarłym braciom
- i nie oddaj ich w moc złego ducha.
Niech lud Twój, Panie, głosi Twoją chwałę.

Ojcze nasz
MODLITWA

Boże, najlepszy Ojcze, niech wzniesie się do Ciebie modlitwa Kościoła, ą spraw, aby Twój lud otrzymawszy przebaczenie grzechów, * wiernie Tobie służył i żył bezpiecznie pod Twoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Czwartek
III tydzień psałterza
Wezwanie
P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)
Ant.Unieście się, odwieczne podwoje, / aby mógł wkroczyć Król chwały.

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Ant.Unieście się, odwieczne podwoje, / aby mógł wkroczyć Król chwały.

Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, ą
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
Ant.Unieście się, odwieczne podwoje, / aby mógł wkroczyć Król chwały.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Ant.Unieście się, odwieczne podwoje, / aby mógł wkroczyć Król chwały.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" ą
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Ant.Unieście się, odwieczne podwoje, / aby mógł wkroczyć Król chwały.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.
Ant.Unieście się, odwieczne podwoje, / aby mógł wkroczyć Król chwały.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.Unieście się, odwieczne podwoje, / aby mógł wkroczyć Król chwały.

anawim
Czwartek
III tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Jak błyskawica znak Twój zajaśnieje
W dniu ostatecznym ludzkości,
Gdy będziesz, Chryste, sądził pokolenia
Według ich czynów i myśli.
2 Nadejdzie wtedy kres wszelkiego czasu,
Niebo i ziemia przeminą,
A Ty otworzysz księgę naszych sumień,
Patrząc w ich głębię tajemną.
3 Ufamy Tobie, miłosierny Panie,
Któryś swą męką nas zbawił,
I naszą wieczność w dłonie Twe składamy
Pełni pokornej nadziei.
4 Więc nie odrzucaj owiec Twego stada,
Dobry Pasterzu i Królu,
Lecz okaż litość, którą obiecałeś
Tym, co zdążają za Tobą.
5 Baranku Boży, zmiłuj się nad nami,
Umieść po swojej prawicy,
A Tobie z Ojcem i Najświętszym Duchem
Chwała niech będzie na wieki. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Wejrzyj, Panie, * i zobacz nasze poniżenie.
Psalm 89, 39-53
Upadek domu Dawida
Wzbudził Bóg moc zbawczą w domu Dawida(por. Łk 1, 69)
IV

Panie, ze wzgardą odrzuciłeś swego pomazańca *
i rozgniewałeś się na niego.
Zerwałeś przymierze z Twoim sługą, *
zrzuciłeś na ziemię jego koronę.
Zburzyłeś jego mury, *
zrujnowałeś jego twierdze.
Ograbili go wszyscy przechodzący drogą, *
stał się pośmiewiskiem dla swoich sąsiadów.
Podniosłeś prawicę nieprzyjaciół jego, *
radością napełniłeś wszystkich jego wrogów.
Stępiłeś ostrze jego miecza *
i nie podtrzymałeś go w bitwie.
Pozbawiłeś blasku jego berło, *
tron jego wywróciłeś na ziemię.
Skróciłeś dni jego młodości, *
okryłeś go niesławą.

Ant. Wejrzyj, Panie, i zobacz nasze poniżenie.
2 ant.Jam jest odrośl i potomstwo Dawida, * gwiazda świecąca poranna.
V

Jak długo, Panie? Czy zawsze będziesz się ukrywał? *
Czy Twoje oburzenie będzie płonąć jak ogień?
Pamiętaj, jak krótkie jest moje życie, *
jak znikomymi stworzyłeś wszystkich ludzi.
Czy jest ktoś, kto by żył i nie zaznał śmierci, *
kto by swoje życie wyzwolił z władzy Otchłani?
Gdzież są, o Panie, Twoje dawne łaski, *
któreś na swoją wierność zaprzysiągł Dawidowi?
Wspomnij, Panie, na zniewagę sług Twoich, *
noszę w swoim własnym sercu całą wrogość pogan,
Z jaką szydzą, Panie, przeciwnicy Twoi, *
i wyśmiewają kroki Twojego pomazańca.
Niech Pan będzie błogosławiony na wieki! *
Amen, amen!

Ant. Jam jest odrośl i potomstwo Dawida, / gwiazda świecąca poranna.
3 ant.Lata nasze przemijają jak trawa, * a Ty, Boże, trwasz na wieki.
Psalm 90
Bóg nadzieją człowieka
Jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień (2 P 3, 8)
Panie, Ty dla nas byłeś ucieczką *
z pokolenia na pokolenie.
Zanim narodziły się góry, ą
nim powstał świat i ziemia, *
od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem.
Obracasz w proch człowieka, *
i mówisz: "Wracajcie, synowie ludzcy".
Bo tysiąc lat w Twoich oczach ą
jest jak wczorajszy dzień, który minął, *
albo straż nocna.
Porywasz ich, stają się niby sen poranny, *
jak trawa, która rośnie:
Rankiem zielona i kwitnąca, *
wieczorem więdnie i usycha.
Zaprawdę, Twój gniew nas niszczy, *
trwoży nas Twoje oburzenie.
Położyłeś przed sobą nasze grzechy, *
nasze skryte winy w świetle Twojego oblicza.
Wszystkie nasze dni mijają w Twoim gniewie, *
nasze lata dobiegają końca jak westchnienie.
Miarą naszego życia jest lat siedemdziesiąt, *
osiemdziesiąt, gdy jesteśmy mocni.
A większość z nich, to trud i marność, *
bo szybko mijają, my zaś odlatujemy.
Któż może poznać siłę Twego gniewu *
i kto znieść zdoła moc Twego oburzenia?
Naucz nas liczyć dni nasze, *
byśmy zdobyli mądrość serca.
Powróć, Panie, jak długo będziesz zwlekał? *
Bądź litościwy dla sług Twoich.
Nasyć nas o świcie swoją łaską, *
abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć.
Daj radość w zamian za dni Twego ucisku, *
za lata, w których zaznaliśmy niedoli.
Niech sługom Twoim ukaże się Twe dzieło, *
a Twoja chwała nad ich synami.
Dobroć Pana, Boga naszego, niech będzie nad nami ą
i wspieraj pracę rąk naszych, *
dzieło rąk naszych wspieraj!

Ant. Lata nasze przemijają jak trawa, / a Ty, Boże, trwasz na wieki.

K. W Tobie, Panie, jest źródło życia.
W. I w Twojej światłości oglądamy światło.

anawim



Czwartek
III tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
30, 1-20
Obietnica przebaczenia po wygnaniu

W owych dniach Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami: "Kiedy się spełnią dla ciebie wszystkie te słowa: błogosławieństwo i przekleństwo, które ci obwieściłem; jeśli rozważysz je w swym sercu, będąc między wszystkimi narodami, do których Pan, Bóg twój, cię wypędzi - jeśli wrócisz do Pana, Boga swego, będziesz słuchał Jego głosu we wszystkim, co ja ci dzisiaj rozkazuję, i ty, i synowie twoi z całego swego serca i z całej swojej duszy: odwróci też i Pan, Bóg twój, twoje wygnanie i zlituje się nad tobą. Zgromadzi cię na nowo spośród wszystkich narodów, gdzie cię Pan, Bóg twój, rozproszył. Choćby twoi wygnańcy byli na krańcach nieba, zgromadzi cię stamtąd Pan, Bóg twój, i stamtąd cię zabierze. Sprowadzi cię Pan, Bóg twój, do ziemi, którą przodkowie twoi otrzymali w posiadanie, abyś ją odzyskał; uczyni cię szczęśliwym i rozmnoży cię bardziej niż twoich przodków.

Pan, Bóg twój, dokona obrzezania twego serca i serca twych potomków, żebyś miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, po to, abyś żył. Wszystkie te przekleństwa ześle Pan, Bóg twój, na twoich wrogów i na tych, który cię nienawidzą i będą prześladować. Ty znowu będziesz słuchał głosu Pana, wypełniając wszystkie polecenia, które ja tobie dziś daję. Pan, Bóg twój, poszczęści tobie w każdym poczynaniu twej ręki, w owocach twego łona, przychówku bydła i płodach ziemi. Bo Pan na nowo będzie się cieszył ze świadczenia ci dobrodziejstw, jak cieszył się wyświadczając je twoim przodkom, jeśli będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego, przestrzegając Jego poleceń i postanowień zapisanych w księdze tego Prawa; jeśli wrócisz do Pana, Boga swego, z całego swego serca i z całej swojej duszy.

Polecenie to bowiem, które ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem. Nie jest w niebiosach, by można było powiedzieć: �Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je. I nie jest za morzem, aby można było powiedzieć: �Któż dla nas uda się za morze i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je. Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić.

Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy, abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił w kraju, który idziesz posiąść. Ale jeśli swe serce odwrócisz, nie usłuchasz, zbłądzisz i będziesz oddawał pokłon obcym bogom, służąc im - oświadczam wam dzisiaj, że na pewno zginiecie, niedługo zabawicie na ziemi, którą idziecie posiąść, po przejściu Jordanu.

Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi".


RESPONSORIUM
Jr 29, 13-14; Mt 7, 7

W. Będziecie Mnie szukać ą i znajdziecie Mnie, / albowiem będziecie Mnie szukać z całego serca, * Ja zaś sprawię, że Mnie znajdziecie, / i los wasz odwrócę.
K. Szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.
W.Ja zaś sprawię, że Mnie znajdziecie, / i los wasz odwrócę.

II CZYTANIE
Kazanie Jana, biskupa Neapolu
(Kazanie 7)
Pan moim światłem i zbawieniem moim

"Pan moim światłem i zbawieniem moim, kogóż mam się lękać?" Jakże rozumny był to sługa, który wiedział, że jest oświecany, wiedział, skąd jest oświecany i w jaki sposób jest oświecany. Widział światło; nie to, które zmierza ku zachodowi, lecz to, "którego oko nie widzi". Umysły oświecone tym światłem nie popadają w grzechy, nie ulegają wadom.

Powiedział Pan: "Chodźcie, dopóki światłość macie". O jakim to świetle mówił, jeśli nie o sobie samym? Wszak mówił: "Jako światło przyszedłem na świat", aby ci, którzy widzą, nie widzieli, niewidomi zaś odzyskali wzrok. Pan przeto jest naszym światłem, "Słońcem sprawiedliwości" opromieniającym Kościół powszechny na całej ziemi. Prorok zapowiadał to w słowach: "Pan moim światłem i zbawieniem moim; kogóż mam się lękać?"

Człowiek wewnętrznie oświecony nie chwieje się, nie zbacza z drogi, wszystko wytrzyma. Ten, kto z dala widzi już ojczyznę, znosi przeciwności, nie smucą go doczesne niepowodzenia, ale całą swą moc odnajduje w Bogu. Uniża się, wytrzymuje próby, a pełen pokory zachowuje cierpliwość. Owo Światło prawdziwe, "które oświeca każdego człowieka, gdy na ten świat przychodzi", daje się wszystkim, którzy boją się Boga, ogarnia kogo chce i kiedy chce. Objawia się temu, komu Syn pragnie objawić.

Wraz z brzaskiem tego światła ten, kto mieszkał w mroku i cieniu śmierci, czyli w mroku zła i cieniu grzechów, zastanawia się nad sobą, odczuwa lęk, żałuje, okrywa się wstydem i powiada: "Pan moim światłem i zbawieniem moim; kogóż mam się lękać?"To naprawdę wielkie zbawienie, bracia moi. Słabości się ono nie lęka nie ustępuje przed znużeniem, nie zatrzymuje się P^ cierpieniem. Powinniśmy przeto wołać ze wszystkich sił, nie tylko językiem, ale i myślą: "Pan światłem i zbawieniem moim; kogóż mam się lękać?"

Skoro oświeca, skoro zbawia, kogóż mam się lękać? Niech przyjdą nawałnice pokus! "Pan moim światłem!" Przyjść mogą, zwyciężyć nie mogą; oblegać mogą, zdobyć nie mogą! Niechaj przychodzi zaślepienie zmysłów! "Pan moim światłem". On naszą mocą. On daje się nam, my zaś powierzamy się Jemu. Spieszcie więc do lekarza, dopóki jeszcze możecie, abyście dopiero wtedy nie postanowili pójść, kiedy już nie będzie wam dane.

responsorium
Mdr 9, 10. 4
W. Ześlij, Panie, Mądrość ą od tronu swej chwały, by przy mnie będąc pracowała ze mną, * Abym poznał, co jest Tobie miłe.
K. Daj mi. Panie, Mądrość, co dzieli tron z Tobą. W. Abym poznał, co jest Tobie miłe.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
III tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Bądź pochwalony, Stworzycielu świata,
Jedyne źródło mądrości i wiedzy;
Ty jesteś Słońcem o jaśniejszym blasku
Niż to, co wschodzi.
2 Ty nas wezwałeś, miłosierny Panie,
Z ciemności grzechu do światła zbawienia;
Własny swój obraz wciąż odnawiasz w duszach
Darami łaski.
3 Prawdą napełnij serca i umysły,
A wolę rozpal pokorną miłością,
Aby przez nasze słowa i uczynki
Poznano Ciebie.
4 Bądź pochwalony, Boże, jeden w Trójcy,
Co swoim tchnieniem ożywiasz człowieka;
Niebo i ziemia niech wysławia Ciebie
Radosnym hymnem. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, * miasto Boże.
Psalm 87
Syjon matką narodów
Górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką (Ga 4, 26)
Gród Jego wznosi się na świętych górach, ą
umiłował Pan bramy Syjonu *
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, *
miasto Boże.
"Wymienię Egipt i Babilon *
wśród tych, którzy mnie znają.
Oto Filistea, Tyr i Etiopia, *
nawet taki kraj tam się narodził".
O Syjonie powiedzą: ą
"Każdy człowiek urodził się na nim, *
a Najwyższy sam go umacnia".
Pan zapisuje w księdze ludów: *
"Oni się tam narodzili".
I tańcząc śpiewać będą: *
"Wszystkie moje źródła są w tobie".

Ant. Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, / miasto Boże.
2 ant.Oto Pan przychodzi z mocą, * a z Nim idzie Jego nagroda.
Pieśń (Iz 40, 10-17)
Dobroć i wielkość Boga
Oto przyjdę niebawem, a moja nagroda jest ze mną (Ap 22, 12)
Oto Pan Bóg przychodzi z mocą *
i Jego ramię dzierży władzę.
Oto z Nim idzie Jego nagroda, *
a przed Nim Jego zapłata.
Podobny jest do pasterza pasącego swe stado, *
który je gromadzi swoim ramieniem,
Jagnięta nosi na swej piersi, *
owce karmiące prowadzi łagodnie.
Któż swoją garścią zmierzył morskie wody *
i piędzią wymierzył niebiosa?
Kto zawarł całą ziemię w miarce, ą
kto ciężar gór zbadał na wadze *
i pagórki na szalach?
Któż zdołał przeniknąć ducha Pana, *
kto jako doradca dawał Mu wskazania?
Do kogo On się zwracał o radę i światło, *
aby Go pouczył o ścieżkach prawa,
Żeby udzielił Mu wiedzy *
i drogę roztropności ukazał?
Oto narody są jak kropla wody u wiadra, ą
uważa się je za pyłek na szali, *
a wyspy ważą tyle, co ziarnko prochu.
Lasów Libanu nie starczy na paliwo *
ani jego zwierzyny na całopalenie.
Niczym są przed Nim wszystkie ludy *
i znaczą dla Niego tyle, co nicość i pustka.

Ant. Oto Pan przychodzi z mocą, / a z Nim idzie Jego nagroda.
3 ant.Wysławiajcie Pana, Boga naszego, * pokłon Mu oddajcie w Jego świątyni.
Psalm 99
Chwalcie Najświętszego Boga
Zasiadasz, Panie, nad cherubinami, Ty, który stając się podobnym do nas, uzdrowiłeś ziemię (św. Atanazy)
Pan jest Królem, drżą narody, *
zasiada na tronie z cherubów, a ziemia się trzęsie.
Wielki jest Pan na Syjonie, *
wywyższony ponad wszystkie ludy.
Niech wielbią imię Twoje, wielkie i straszliwe, *
ono jest święte.
I króluje Potężny, który sprawiedliwość kocha: ą
Tyś ład ustanowił, *
wymierzasz sprawiedliwość i prawo w Jakubie.
Wysławiajcie Pana, naszego Boga, ą
padajcie przed podnóżkiem stóp Jego, *
bo On jest święty.
Wśród Jego kapłanów są Mojżesz i Aaron ą
i Samuel wśród tych, którzy wzywali Jego imienia, *
wzywali Pana, a On ich wysłuchał.
Przemawiał do nich w słupie obłoku, *
a oni strzegli przykazań i prawa, które im nadał.
Boże, nasz Panie, Tyś ich wysłuchał, *
łaskę im okazałeś, lecz karałeś występki.
Wysławiajcie Pana, Boga naszego, ą
pokłon oddajcie Jego świętej górze, *
bo Pan nasz i Bóg jest święty.

Ant. Wysławiajcie Pana, Boga naszego, / pokłon Mu oddajcie w Jego świątyni.

CZYTANIE
1 P 4, 10-11

Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej służcie sobie nawzajem tym darem, jaki każdy otrzymał. Jeżeli kto ma dar przemawiania, niech to będą jakby słowa Boże. Jeżeli kto pełni posługę, niech czyni to mocą, której Bóg udziela, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Wołam z całego serca: * Wysłuchaj mnie, Panie.
W. Wołam z całego serca: / Wysłuchaj mnie, Panie.
K. Będę zachowywał Twoje Prawo.
W. Wysłuchaj mnie, Panie.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Wołam z całego serca: / Wysłuchaj mnie, Panie.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Służmy Panu w pobożności, * a wybawi nas od naszych nieprzyjaciół.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Służmy Panu w pobożności, / a wybawi nas od naszych nieprzyjaciół.

PROŚBY

Dzięki składajmy Bogu Ojcu, który z miłością kieruje losami swojego ludu. Radosnym sercem wołajmy do Niego:
Chwała Tobie, Panie, przez wszystkie wieki.

Ojcze nieskończenie dobry, Ty w przedziwny sposób stworzyłeś człowieka i w jeszcze cudowniejszy sposób odnowiłeś jego godność,
- wysławiamy Cię za Twoją miłość.
Chwała Tobie, Panie, przez wszystkie wieki.

Na początku tego dnia daj naszym sercom gotowość pełnienia Twojej służby,
- aby nasze myśli i czyny przyniosły Ci chwałę.
Chwała Tobie, Panie, przez wszystkie wieki.

Oczyść nasze serca z wszelkich złych pragnień,
- abyśmy starali się zawsze pełnić Twoją wolę.
Chwała Tobie, Panie, przez wszystkie wieki.

Otwórz nam oczy na potrzeby bliźnich,
- aby nie byli pozbawieni naszej braterskiej miłości.
Chwała Tobie, Panie, przez wszystkie wieki.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Twój Syn nawiedził nas jak słońce wschodzące na wysokości, ą wejrzyj na ludy, które pozostają w cieniu śmierci, * i oświeć je światłem Chrystusa. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
III tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, * a żyć będę.
Psalm 119, 113-120
XV (Samech)
Nienawiść grzechu

Nienawidzę ludzi chwiejnego serca, *
a Prawo Twoje, Panie, miłuję.
Ty jesteś moim obrońcą i tarczą moją, *
wyczekuję Twojego słowa.
Odstąpcie ode mnie, złoczyńcy, *
strzec będę przykazań mego Boga.
Podtrzymuj mnie według swej obietnicy, a żyć będę, *
nie zawiedź mojej nadziei.
Wesprzyj mnie, aby mnie uratować, *
abym cieszył się zawsze z Twoich ustaw.
Odrzucasz wszystkich, którzy odchodzą od Twych przykazań, *
bo zamiary ich są kłamliwe.
Odtrącasz jak żużel wszystkich grzeszników ziemi, *
dlatego miłuję Twoje napomnienia.
Drży moje ciało z bojaźni przed Tobą *
i lękam się Twoich wyroków.

Ant. Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, / a żyć będę.
2 ant.Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawco, * i odpuść nam grzechy.
Psalm 79, 1-5. 8-11. 13
Lament nad gruzami Jerozolimy
O gdybyś i ty, Jeruzalem, poznało to, co służy pokojowi! (Łk 19, 42)
Boże, poganie wtargnęli do Twego dziedzictwa, ą
zbezcześcili Twój święty przybytek, *
Jeruzalem obrócili w ruiny.
Ciała sług Twoich wydali na pastwę ptaków z nieba, *
zwierzętom ziemskim ciała Twoich wiernych.
Ich krew rozlali jak wodę wokół Jeruzalem, *
i nie miał ich kto pogrzebać.
Przedmiotem wzgardy staliśmy się dla sąsiadów, *
igraszką i pośmiewiskiem dla otoczenia.
Jak długo, Panie? ą
Czy wiecznie będziesz się gniewał, *
a Twoja zapalczywość płonąć będzie jak ogień?
Nie pamiętaj nam win przodków naszych, ą
niech szybko nas spotka Twoje zmiłowanie, *
gdyż bardzo jesteśmy słabi.
Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawco, *
dla chwały Twojego imienia;
Wyzwól nas i odpuść nam grzechy *
przez wzgląd na swoje imię.
Czemu mają mówić poganie: *
"Gdzież ich Bóg jest teraz?"
Niech na oczach naszych poganie się dowiedzą, *
że jest pomsta za krwi Twoich sług przelanie.
Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie *
i mocą Twego ramienia ocal na śmierć skazanych.
My zaś, lud Twój i owce Twojej trzody, ą
będziemy wielbić Ciebie na wieki *
i przez pokolenia głosić Twoją chwałę.

Ant. Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawco, / i odpuść nam grzechy.
3 ant.Boże Zastępów, wejrzyj z nieba * i nawiedź tę winorośl.
Psalm 80
Nawiedź, Panie, swoją winnicę
Przyjdź, Panie Jezu!(Ap 22, 20)
Usłysz, Pasterzu Izraela, ą
Ty, który jak trzodę prowadzisz ród Józefa, *
Ty, który zasiadasz nad cherubami!
Ukaż się przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem, *
wzbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą.
Odnów nas, Boże, ą
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.
Panie, Boże Zastępów, jak długo gniewać się będziesz *
pomimo modłów Twojego ludu?
Nakarmiłeś go chlebem płaczu, *
obficie napoiłeś łzami.
Uczyniłeś nas przyczyną zwady sąsiadów, *
a wrogowie nasi z nas szydzą.
Odnów nas, Boże Zastępów, ą
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.
Przeniosłeś winorośl z Egiptu *
i zasadziłeś ją wygnawszy pogan.
Przygotowałeś dla niej glebę, *
a ona zapuściła korzenie i napełniła ziemię.
W jej cieniu skryły się góry, *
jej gałęzie okryły potężne cedry.
Rozpostarła swe pędy aż do Morza, *
aż do Rzeki swoje latorośle.
Dlaczego zburzyłeś jej ogrodzenie *
i każdy przechodzień zrywa jej grona?
Niszczy ją dzik leśny *
i obgryzają polne zwierzęta.
Powróć, Boże Zastępów, *
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, *
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
A ci, którzy ją spalili i wycięli, *
niech zginą od grozy Twojego oblicza.
Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy, *
nad synem człowieczym, którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Odnów nas, Panie, Boże Zastępów, ą
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.

Ant. Boże Zastępów, wejrzyj z nieba / i nawiedź tę winorośl.

Przedpołudniowa
CZYTANIE
Mdr 19, 22

Pod każdym względem wywyższyłeś lud Twój, Panie, i rozsławiłeś, i nie zapomniałeś, wspierając go w każdym czasie i na każdym miejscu.
K. Ty jesteś Bogiem działającym cuda.
W. Ludziom objawiłeś swą potęgę.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, o trzeciej godzinie zesłałeś Ducha Świętego na modlących się Apostołów, * daj nam dzisiaj udział w Jego łaskach. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa

CZYTANIE
Pwt 4, 7

Czy jest gdzie wielki naród, któremu bogowie byliby tak bliscy, jak bliski jest nam Pan, Bóg nasz, gdy Go wzywamy?
K. Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają.
W. Usłyszy ich wołanie i przyjdzie im z pomocą.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, w Tobie nie ma mroku ani ciemności, ą oświeć nas blaskiem swojego światła, * abyśmy poznali Twoje prawo i z radością kroczyli drogą przykazań. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa
CZYTANIE
Est 10, 3f

Naród mój to Izrael, który wołał do Boga. Pan ocalił naród swój i uwolnił nas ze wszystkich nieszczęść, i uczynił Bóg znaki i cuda, jakie nie działy się wśród pogan.
K. Dziękuję Tobie, Panie, żeś mnie wysłuchał.
W. I stałeś się moim Zbawcą.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wysłuchaj nasze modlitwy; ą daj nam naśladować przykład cierpliwości Twojego Syna * i naucz nas znosić wszelkie przeciwności w pokoju ducha. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim



Czwartek
III tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Stwórco światła wszechmogący,
Dzięki Tobie dzień jaśnieje
I przez Ciebie świat się zrodził
Od pierwszego brzasku zorzy.
2 Czas od świtu do wieczora
Dniem nazywać rozkazałeś,
Racz więc przyjąć nasze modły,
Gdy nam grozi mrok i zamęt.
3 Dusza własnym złem spętana
Nie chce myśleć o wieczności;
Ty uwolnij ją z brzemienia
I obdaruj łaską życia.
4 Niech kołacze do bram nieba,
By otrzymać dar ożywczy,
Niech unika złudy grzechu
I oczyści się z przewiny.
5 Spraw to, Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Niech Twoi wyznawcy, Panie, śpiewają z radości, * kiedy wchodzą do Twojej świątyni.
Psalm 132
Obietnice Boże dla Dawida
Pan Bóg da Mu tron Dawida, Jego ojca (Łk 1, 32)
I

Pamiętaj, Panie, Dawidowi *
wszystkie jego trudy,
Jak złożył Panu przysięgę, *
związał się ślubem przed Bogiem Jakuba:
"Nie wejdę do mieszkania w moim domu, *
nie wstąpię na posłanie mego łoża,
Nie użyczę snu moim oczom, *
powiekom moim spoczynku,
Póki nie znajdę miejsca dla Pana, *
mieszkania dla Niego, dla Boga Jakuba".
Słyszeliśmy o arce w Efrata, *
znaleźliśmy ją na polach Jaaru.
Wejdźmy do Jego mieszkania, *
padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego.
Wyrusz, Panie, na miejsce Twego odpoczynku, *
Ty i arka Twej chwały.
Niech Twoi kapłani w sprawiedliwość się odzieją, *
a Twoi wyznawcy niech śpiewają z radości.
Przez wzgląd na Dawida, Twego sługę, *
nie odtrącaj oblicza swojego pomazańca.

Ant. Niech Twoi wyznawcy, Panie, śpiewają z radości, / kiedy wchodzą do Twojej świątyni.
2 ant.Pan wybrał Syjon * na swoją siedzibę.
II

Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę, *
której nie odwoła:
"Zrodzone z ciebie potomstwo *
posadzę na twoim tronie.
A jeśli twoi synowie zachowają moje przymierze *
i wskazania, których im udzielę,
Także ich synowie *
zasiądą na tronie po wieczne czasy".
Pan bowiem wybrał Syjon, *
tej siedziby zapragnął dla siebie.
"Oto miejsce mego odpoczynku na wieki, *
tu będę mieszkał, bo wybrałem je sobie.
Będę hojnie błogosławił jego zasobom, *
jego ubogich nasycę chlebem.
Jego kapłanów odzieję zbawieniem, *
a jego wierni prawdziwie cieszyć się będą.
Wzbudzę tam moc dla Dawida, *
przygotuję światło dla mego pomazańca.
Odzieję wstydem nieprzyjaciół jego, *
a nad nim zajaśnieje jego korona".

Ant. Pan wybrał Syjon na swoją siedzibę.
3 ant.Bóg dał Chrystusowi panowanie, chwałę i władzę, * a wszystkie ludy będą Mu służyły.
Pieśń (Ap 11, 17-18; 12, 10b-12a)
Sąd Boży

Dzięki Ci składamy, Panie, Boże wszechmogący, *
który jesteś i który byłeś,
Za to, że objąłeś Twoją wielką władzę *
i zacząłeś królować.
Rozgniewały się narody, ą
a gniew Twój nadszedł *
i czas sądu nad umarłymi,
Aby dano zapłatę Twoim sługom, *
prorokom i świętym,
I tym, którzy się boją Twojego imienia, *
małym i wielkim.
Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego *
i władza Jego Pomazańca.
Bo oskarżyciel naszych braci został strącony, *
ten, który dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym.
Oni zaś zwyciężyli dzięki krwi Baranka *
i dzięki słowu swojego świadectwa.
I nie umiłowali swego życia, *
lecz śmierć przyjęli.
Dlatego radujcie się, niebiosa, *
razem z waszymi mieszkańcami.

Ant. Bóg dał Chrystusowi panowanie, chwałę i władzę, / a wszystkie ludy będą Mu służyły.

CZYTANIE
1 P 3, 8-9

Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni. Nie oddawajcie złem za zło ani złorzeczeniem za złorzeczenie. Przeciwnie zaś, błogosławcie. Do tego bowiem jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Miłujmy się wzajemnie, * Bo miłość jest z Boga.
W. Miłujmy się wzajemnie, / Bo miłość jest z Boga.
K. Każdy, kto miłuje, narodził się z Boga.
W. Bo miłość jest z Boga.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Miłujmy się wzajemnie, / Bo miłość jest z Boga.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Pan strącił władców z tronu, * a wywyższył pokornych.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Pan strącił władców z tronu, / a wywyższył pokornych.

PROŚBY

Z serc pełnych oddania wznieśmy nasze prośby do Chrystusa, który jest Pasterzem, źródłem mocy i pociechy dla swojego ludu:
Wysłuchaj nas, Boże, nasza ucieczko.

Błogosławiony jesteś, Panie, który raczyłeś nas powołać do swojego świętego Kościoła,
- zachowaj nas zawsze w jego wspólnocie.
Wysłuchaj nas, Boże, nasza ucieczko.

Ty powierzyłeś naszemu papieżowi N. troskę o wszystkie Kościoły,
- obdarz go niezłomną wiarą, żywą nadzieją i gorącą miłością.
Wysłuchaj nas, Boże, nasza ucieczko.

Udziel grzesznikom łaski nawrócenia, dodaj siły upadłym,
- wszystkim ukaż drogę pokuty i zbawienia.
Wysłuchaj nas, Boże, nasza ucieczko.

Ty zechciałeś mieszkać w obcej ziemi,
- pamiętaj o tych, którzy żyją z dala od rodziny i ojczyzny.
Wysłuchaj nas, Boże, nasza ucieczko.

Obdarz wiecznym pokojem zmarłych,
- którzy za życia na ziemi pokładali w Tobie nadzieję.
Wysłuchaj nas, Boże, nasza ucieczko.
Ojcze nasz.
MODLITWA

Miłosierny Boże, przy końcu dnia składamy Ci dziękczynienie ą i pokornie prosimy, abyś przebaczył winy, *które popełniliśmy wskutek ludzkiej ułomności. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Piątek
III tydzień psałterza
Wezwanie
P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który otworzył nam bramy nieba.

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który otworzył nam bramy nieba.

Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, ą
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który otworzył nam bramy nieba.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który otworzył nam bramy nieba.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" ą
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który otworzył nam bramy nieba.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który otworzył nam bramy nieba.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który otworzył nam bramy nieba.

anawim
Piątek
III tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Król nad królami i Władca pokoleń
Otworzył dla nas podwoje przybytku
Bardziej świętego niż miejsce najświętsze
Dawnego Prawa.
2 Kiedy umierał na wzgórzu Golgoty,
Przebite serce na zawsze się stało
Arką przymierza i bramą zbawienia
Dla wszystkich ludzi.
3 Męką Chrystusa obmyci z przewiny
I z Jego śmierci zrodzeni do życia
Sami jesteśmy prawdziwym mieszkaniem
Bożego Ducha.
4 Jeden jest Kościół i jedno jest Ciało,
Którego mocą jesteśmy złączeni;
Jedna jest miłość, nadzieja i wiara
W jednego Boga.
5 Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu
Niech będzie wieczna podzięka i chwała;
Myśli i słowa niech wielbią majestat
Naszego Pana. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Zmęczyłem się krzykiem * wypatrując mego Boga.
Psalm 69, 2-22. 30-37
Gorliwość o dom Twój mnie pożera
Dali Mu pić wino zaprawione goryczą(Mt 27, 34)
I

Wybaw mnie, Boże, *
bo woda mi sięga po szyję.
Ugrzązłem w błotnej topieli *
i nie mogę znaleźć oparcia.
Trafiłem na wodną głębinę *
i nurt mnie porywa ze sobą.
Zmęczyłem się krzykiem i ochrypło mi gardło, *
osłabły mi oczy od wypatrywania mego Boga.
Liczniejsi od włosów na mej głowie *
są ci, którzy mnie nienawidzą bez powodu.
Silni są moi prześladowcy, wrogowie zakłamani; *
czyż mam oddać to, czego nie zabrałem?
Boże, Ty znasz mój brak rozumu, *
moje przestępstwa nie są dla Ciebie tajne.
Niech przeze mnie wstyd nie okrywa tych, co Tobie ufają, *
Panie Zastępów.
Niech nie rumienią się z mego powodu, *
którzy Ciebie szukają, Boże Izraela.
Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie, *
hańba twarz mi okrywa.
Dla braci moich stałem się obcym *
i cudzoziemcem dla synów mej matki.
Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera *
i spadły na mnie obelgi złorzeczących Tobie.
Utrapiłem siebie postem, *
a spotkały mnie za to zniewagi.
Przywdziałem wór jako szatę *
i stałem się pośmiewiskiem dla innych.
Obmawiają mnie siedzący w bramie, *
urągają mi pijący wino.

Ant. Zmęczyłem się krzykiem wypatrując mego Boga.
2 ant.Dali mi pić żółć jako pokarm, * a gdy byłem spragniony, / poili mnie octem.
II

Panie, modlę się do Ciebie, *
w czas łaski, o Boże.
Wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, *
w Twojej zbawczej wierności.
Wyrwij mnie z bagna, abym nie utonął, ą
wybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą, *
ratuj mnie z wodnej głębiny.
Niechaj nie porwie mnie nurt wody, ą
niech nie pochłonie mnie głębia, *
niech się nie zamknie nade mną paszcza otchłani.
Wysłuchaj mnie, Panie, bo miłość Twoja jest łaskawa, *
spójrz na mnie w ogromie swego miłosierdzia.
Przed sługą Twoim nie ukrywaj oblicza, *
wysłuchaj mnie prędko, bo jestem w ucisku.
Zbliż się do mnie i mnie wybaw, *
uwolnij mnie na przekór moim wrogom.
Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, *
wszyscy, co mnie dręczą, są przed Twymi oczami.
Hańba złamała me serce i sił mi zabrakło, ą
czekałem na współczucie, lecz nikt się nie zjawił, *
i na pocieszycieli, lecz ich nie znalazłem.
Domieszali trucizny do mego pokarmu, *
a gdy byłem spragniony, poili mnie octem.

Ant. Dali mi pić żółć jako pokarm, / a gdy byłem spragniony, / poili mnie octem.
3 ant.Szukajcie Boga, * a wasze serce ożyje.
III

Jestem nędzny i pełen cierpienia, *
niech pomoc Twa, Boże, mnie strzeże.
Pieśnią chcę chwalić imię Boga *
i wielbić Go z dziękczynieniem.
Będzie to Bogu milsze od ofiary z bawołu *
i z cielca, który już ma rogi i racice.
Patrzcie i cieszcie się, ubodzy, *
niech ożyje serce szukających Boga.
Bo Pan wysłuchuje biednych *
i swoimi więźniami nie gardzi.
Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia, *
morze i wszystko, co w nim żyje.
Gdyż Bóg ocali Syjon i miasta Judy zbuduje, *
tam będą mieszkać i mieć posiadłości.
To będzie dziedzictwem potomstwa sług Jego, *
miłujący Jego imię przebywać tam będą.

Ant. Szukajcie Boga, / a wasze serce ożyje.

K. Pan nas pouczy o swoich drogach.
W. I będziemy chodzili Jego ścieżkami.

anawim



Piątek
III tydzień Okresu Zwykłego


I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
31, 1-15. 23
Ostatnie słowa Mojżesza

W owych dniach Mojżesz odezwał się tymi słowami do Izraela: "Dziś mam już sto dwadzieścia lat. Nie mogę swobodnie chodzić. Pan mi powiedział: �Nie przejdziesz tego Jordanu. Sam Pan, Bóg twój, przejdzie przed tobą; On wytępi te narody przed tobą, tak iż ty osiedlisz się w ich miejsce. A Jozue pójdzie przed tobą, jak mówił Pan. Pan postąpi z nimi, jak postąpił z Sichonem i Ogiem, królami Amorytów, i z ich krajami, które zniszczył. Wyda ich Pan tobie na łup, a ty uczynisz im według wszystkich poleceń, jakie ci dałem. Bądź mężny i mocny, nie lękaj się, nie bój się ich, gdyż Pan, Bóg twój, idzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci".

Zawołał potem Mojżesz Jozuego i rzekł mu na oczach całego Izraela: "Bądź mężny i mocny, bo ty wkroczysz z tym narodem do ziemi, którą poprzysiągł Pan dać ich przodkom i wprowadzisz ich w jej posiadanie. Sam Pan, który pójdzie przed tobą, On będzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci. Nie lękaj się i nie drżyj!"

I napisał Mojżesz to Prawo, dał je kapłanom, synom Lewiego, noszącym Arkę Przymierza Pańskiego i wszystkim starszym Izraela. I rozkazał im Mojżesz: "Po upływie siedmiu lat, w roku darowania długów, w czasie Święta Namiotów, gdy cały Izrael się zgromadzi, by oglądać oblicze Pana, Boga twego, na miejscu, które On sobie obierze, będziesz czytał to Prawo do uszu całego Izraela. Zbierz cały naród: mężczyzn, kobiety i dzieci, i cudzoziemców, którzy są w twoich murach, aby słuchając uczyli się bać Pana, Boga waszego, i przestrzegać pilnie wszystkich słów tego Prawa. Ich synowie, którzy Go jeszcze nie znają, będą słuchać i uczyć się bać Pana, Boga waszego, po wszystkie dni, jak długo żyć będziecie w kraju, na przejęcie którego przechodzicie Jordan".

Pan rzekł do Mojżesza: "Oto zbliża się czas twojej śmierci. Zawołaj Jozuego i stawcie się w Namiocie Spotkania, abym dał mu swoje nakazy". Mojżesz poszedł z Jozuem i stawili się w Namiocie Spotkania. Pan ukazał się w Namiocie, w słupie obłoku. A słup obłoku stanął u wejścia do Namiotu. Pan dał taki rozkaz Jozuemu, synowi Nuna: "Bądź mężny i mocny, gdyż ty zaprowadzisz Izraelitów do ziemi, którą im poprzysiągłem, a Ja będę z tobą".


RESPONSORIUM
Pwt 31, 6; Prz 3, 26

W. Bądź mężny i mocny, ą nie lękaj się, gdyż Pan jest twoim Bogiem. * Idzie z tobą, nie opuści ciebie i nie porzuci.
K. Pan jest z tobą, przed sidłem twą nogę ochroni.
W.Idzie z tobą, nie opuści ciebie i nie porzuci.

II CZYTANIE
Z komentarza św. Jana Fishera, biskupa i męczennika, do Psalmów
(Ps 101)
Cudowne dzieła Boga

Niegdyś Bóg wybawił Izraela z niewoli egipskiej dokonując wielu znaków i cudów. Przeprowadził go suchą nogą przez Morze Czerwone, na pustyni żywił pokarmem niebieskim: manną i przepiórkami; spragnionym wyprowadził niewyczerpalne źródło z najtwardszej skały; dał zwycięstwo nad wszystkimi walczącymi z nim nieprzyjaciółmi; sprawił, że wody Jordanu czas jakiś płynęły w odwrotnym kierunku; podzielił i rozdał Ziemię Obiecaną według liczby pokoleń i rodów. A chociaż z tak ogromną miłością i hojnością odnosił się do ludzi, oni jednak niewdzięczni, jakby w ogóle niepomni dobrodziejstw, zaniechali i odrzucili cześć Boga, niejednokrotnie dopuszczając się haniebnego grzechu bałwochwalstwa.

Potem nas samych, "kiedy jeszcze byliśmy poganami oddanymi zgodnie z naszym upodobaniem czci niemych bałwanów", Bóg odciął od dzikiego drzewa pogaństwa, i połamawszy bezużyteczne gałęzie, wszczepił w świeżą oliwkę narodu izraelskiego, wiążąc nas z soczystymi korzeniami swej łaski. W końcu "własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, na ofiarę i żertwę Bogu, jako wonność przyjemną, aby odkupić nas od
wszelkiej winy i oczyścić lud sobie oddany".

Chociaż to wszystko stanowi nie tylko znamię, ale niezbity dowód nieskończonej miłości i hojności Boga względem nas, to jednak my niewdzięczni, co więcej, niewdzięczni bez miary, nie zważamy na Bożą miłość ani nie dostrzegamy ogromu Jego dobrodziejstw, ale znieważamy i niejako gardzimy Stwórcą i Dawcą tylu darów nawet bogate Jego miłosierdzie nieustannie okazywane grzesznikom nie może nas skłonić do uporządkowania życia i obyczajów zgodnie ze świętymi Jego nakazami.

Zaiste, wszystko to godziło się spisać dla pamięci przyszłych pokoleń, aby wszyscy, którzy kiedykolwiek nosić będą imię chrześcijan, rozpoznając tak wielką względem nas dobroć Boga, nigdy nie zaprzestali wielbić Go i wysławiać.

responsorium
Ps 68, 27; 96, 1
W. Chórem błogosławcie Boga ą na świętym zgromadzeniu, * Błogosławcie Pana, zrodzeni z Izraela.
K. Śpiewajcie Panu pieśń nową; śpiewaj Panu, ziemio cała. W. Błogosławcie Pana, zrodzeni z Izraela.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
III tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Pomóż nam, Panie, wiernie iść za Tobą,
Krzyż swój dźwigając, jak Ty go dźwigałeś,
Aby wypełnić wolę Twego Ojca,
Który Cię posłał.
2 Przemień swą łaską ból raniących cierni
W źródło nadziei i wiary pokornej;
Jeśli tak zechcesz, mroki wkrótce miną
I radość wróci.
3 Pomóż nam widzieć we wschodzącym słońcu
Obraz światłości prawdziwej ojczyzny,
Którą znajdziemy na odległym brzegu
Pełnym pokoju.
4 Nakarm nas, Panie, Twoim świętym Ciałem,
Napój kielichem Twej Krwi życiodajnej,
Obdarz siłami, byśmy nie ustali
Dążąc Twym śladem.
5 Boży Baranku, Zbawicielu świata,
Tobie z Twym Ojcem i Duchem Najświętszym
Chwała niech będzie, cześć i panowanie
Teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem, * Panie, zmiłuj się nade mną.
Psalm 51
Błaganie pokutnika
Odnówcie się duchem w waszym myśleniu i przyobleczcie nowego człowieka (Ef 4, 23-24)
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź nieprawość moją.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość moją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku *
i prawy w swoim sądzie.
Oto urodziłem się obciążony winą *
i jako grzesznika poczęła mnie matka.
A Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, *
naucz mnie tajemnic mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, *
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
Spraw, abym usłyszał radość i wesele, *
niech się radują kości, które skruszyłeś.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów *
i zmaż wszystkie moje przewinienia.
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich *
i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Uwolnij mnie, Boże, od kary za krew przelaną, ą
Boże, mój Zbawco, *
niech sławi mój język sprawiedliwość Twoją.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, *
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci, *
odbuduj mury Jeruzalem.
Wtedy przyjmiesz prawe ofiary: dary i całopalenia, *
wtedy składać będą cielce na Twoim ołtarzu.

Ant. Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem, / Panie, zmiłuj się nade mną.
2 ant.Uznajemy, Panie, nieprawość naszą, * bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
Pieśń (Jr 14, 17-21)
Skarga udręczonego ludu
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1, 15)
Moje oczy łzy wylewają *
bezustannie dniem i nocą,
Bo wielki upadek dosięgnie ą
Dziewicę, Córę mego ludu, *
klęska przeogromna.
Gdy wyjdę na pole, *
oto mieczem zabici.
Jeśli pójdę do miasta, *
oto męki głodu.
Nawet prorok i kapłan *
niczego nie pojmując błąkają się po kraju.
Czyż nieodwołalnie odrzuciłeś Judę *
albo czy się brzydzisz Syjonem?
Dlaczego dotknąłeś nas klęską *
bez nadziei uleczenia?
Spodziewaliśmy się pokoju, ą
lecz nic dobrego nie przyszło; *
czasu uzdrowienia, a nadeszła groza.
Uznajemy, Panie, nieprawość naszą ą
i przewrotność naszych przodków, *
bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
Nie odrzucaj nas przez wzgląd na Twe imię, ą
nie poniżaj tronu swojej chwały, *
pamiętaj, nie zrywaj swego przymierza z nami!

Ant. Uznajemy, Panie, nieprawość naszą, / bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
3 ant.Pan jest Bogiem, * my zaś Jego ludem, / owcami Jego pastwiska.
Psalm 100
Radość wchodzących do świątyni
Pan chce, by odkupieni śpiewali pieśń zwycięstwa (św. Atanazy)
Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem.
Stańcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
Jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, ą
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, ą
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.

Ant. Pan jest Bogiem, / my zaś Jego ludem, / owcami Jego pastwiska.

CZYTANIE
2 Kor 12, 9b-10

Najchętniej będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, w obelgach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach z powodu Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Daj mi o świcie doznać łaski Twojej, * Bo w Tobie pokładam nadzieję.
W. Daj mi o świcie doznać łaski Twojej, / Bo w Tobie pokładam nadzieję.
K. Pokaż mi drogę, którą mam kroczyć.
W. Bo w Tobie pokładam nadzieję.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Daj mi o świcie doznać łaski Twojej, / Bo w Tobie pokładam nadzieję.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Pan lud swój nawiedził * i wyzwolił.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Pan lud swój nawiedził / i wyzwolił.

PROŚBY

Wznieśmy oczy ku Chrystusowi, który dla zbawienia swojego ludu narodził się, umarł i powstał z martwych. Z ufnością skierujmy do Niego nasze błagania:
Zbaw lud swój, o Panie.

Błogosławiony jesteś, Jezu, Zbawco ludzi, który za nas podjąłeś mękę i śmierć na krzyżu
- i odkupiłeś nas Najdroższą Krwią swoją.
Zbaw lud swój, o Panie.

Ty obiecałeś nam udzielić wody, która tryska ku życiu wiecznemu,
- wylej swego Ducha na wszystkich ludzi.
Zbaw lud swój, o Panie.

Ty posłałeś swoich uczniów, aby głosili Ewangelię wszystkim narodom,
- wspomagaj ich, aby szerzyli moc Twojego zwycięskiego krzyża.
Zbaw lud swój, o Panie.

Udzielaj siły i cierpliwości chorym i ubogim,
- którzy Cię naśladują w dźwiganiu krzyża.
Zbaw lud swój, o Panie.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Wszechmogący Ojcze, przeniknij nasze serca, ą abyśmy żyjąc w świetle Twojej nauki, * szli za Twoim Synem, naszym przewodnikiem i władcą. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
III tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Widzieliśmy Go wzgardzonego, * męża boleści, oswojonego z cierpieniem.
Psalm 22
Męka Sprawiedliwego i wysłuchanie Jego prośby
Jezus zawołał donośnym głosem: "Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?" (Mt 27, 46)
I

Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił? *
Daleko jesteś, mój Wybawco, od mych próśb i wołania.
Boże mój, wołam we dnie, lecz nie odpowiadasz, *
wołam i nocą, lecz nie znajduję spokoju.
A przecież Ty mieszkasz w świątyni, *
Chwało Izraela.
W Tobie nasi ojcowie ufność pokładali, *
zaufali Ci, a Tyś ich uwolnił.
Do Ciebie wołali i zostali zbawieni, *
ufali Tobie i nie zaznali wstydu.
Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, *
pośmiewisko dla ludzi i wzgarda pospólstwa.
Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, *
wykrzywiają wargi i potrząsają głowami.
"Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli, *
niech go ocali, jeśli go miłuje".
To Ty mnie wydobyłeś z łona matki, *
Tyś mnie przy jej piersi uczynił bezpiecznym.
Tobie od urodzenia zostałem oddany, *
od wyjścia z łona matki jesteś moim Bogiem.
Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko *
i nie ma nikogo, kto by mi dopomógł.

Ant. Widzieliśmy Go wzgardzonego, / męża boleści, oswojonego z cierpieniem.
2 ant.Podzielili szaty Jezusa * i rzucili losy o Jego suknię.
II

Otoczyło mnie stado byków, *
osaczają mnie byki Baszanu.
Rozwierają przeciwko mnie paszcze, *
jak drapieżny lew, który ryczy.
Siły uszły ze mnie jak woda, *
rozluźniły się wszystkie kości moje.
Serce w wosk się zamienia *
i topnieje w moim wnętrzu.
Gardło me wyschło jak skorupa, ą
język mój przywarł do podniebienia *
i położyłeś mnie w prochu śmierci.
Sfora psów mnie opadła, *
otoczyła mnie zgraja złoczyńców.
Przebodli moje ręce i nogi, *
policzyć mogę wszystkie kości moje.
A oni na mnie patrzą sycąc się mym widokiem, ą
dzielą między siebie moje szaty *
i los rzucają o moją suknię.
Ty zaś, Panie, nie stój z daleka, *
Pomocy moja, śpiesz mi na ratunek!
Ocal od miecza moje życie, *
duszę moją jedyną wyrwij z psich pazurów.
Wybaw mnie z lwiej paszczęki *
i mnie biednego od rogów bawolich.
Będę głosił swym braciom Twoje imię *
i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych.

Ant. Podzielili szaty Jezusa / i rzucili losy o Jego suknię.
3 ant.Oddadzą Panu pokłon * wszystkie ludy ziemi.
III

"Chwalcie Pana wy, którzy Go wielbicie, ą
niech sławi Go całe potomstwo Jakuba, *
niech się Go lęka całe potomstwo Izraela.
Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą ubogiego, ą
ani nie ukrył przed nim swojego oblicza *
i wysłuchał go, gdy ten do Niego wołał".
Dzięki Tobie płynie moja pieśń pochwalna w wielkim zgromadzeniu. *
Wypełnię moje śluby wobec czcicieli Boga.
Ubodzy będą jedli i zostaną nasyceni, ą
będą chwalić Pana ci, którzy Go szukają: *
"Serca wasze niech żyją na wieki!"
Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi, *
oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie,
Bo władza królewska należy do Pana *
i On panuje nad narodami.
Jemu się pokłonią wszyscy śpiący w ziemi, *
przed Nim zegną się wszyscy, którzy staną się prochem.
A moja dusza będzie żyła dla Niego, ą
potomstwo moje Jemu będzie służyć, *
przyszłym pokoleniom o Panu opowie.
I sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi: *
"Pan to uczynił".

Ant. Oddadzą Panu pokłon wszystkie ludy ziemi.

Przedpołudniowa
CZYTANIE
Rz 1, 16b-17

Ewangelia jest mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: a sprawiedliwy z wiary żyć będzie.
K. Raduje się w Panu nasze serce.
W. Ufamy Jego świętemu imieniu.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, o trzeciej godzinie prowadzono Ciebie na śmierć krzyżową dla zbawienia świata, ą pokornie Cię prosimy, abyś nam zawsze przebaczał popełnione grzechy * i zachował nas od nich w przyszłości. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Południowa
CZYTANIE
Rz 3, 21-22a

Teraz jawną stała się sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą.
K. Słuszne nakazy Pana radują serca.
W. Jaśnieje przykazanie Pana i oświeca oczy.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, ą cały świat zaległy ciemności, gdy w południe jako niewinny Baranek pozwoliłeś się przybić do krzyża za nasze grzechy, * udzielaj nam zawsze tego światła, które wskazuje drogę do życia wiecznego. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Popołudniowa
CZYTANIE
Ef 2, 8-9

Łaską jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił.
K. Oby na ziemi znano Twoją drogę, Panie.
W. Twoje zbawienie wśród wszystkich narodów.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, Ty pokutującego łotra wprowadziłeś z krzyża do Twojego królestwa, ą wyznając nasze grzechy z ufnością Cię błagamy, * abyś po śmierci pozwolił nam radośnie wejść w bramy raju. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
III tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Witaj, krzyżu zwycięski,
Zbroczony krwią Chrystusa
Ceno naszej wieczności
Zdobytej Jego męką!
2 Drzewo twarde i szorstkie,
Na tobie wisiał Jezus,
Aby z Ojcem pojednać
Swych braci marnotrawnych.
3 Drzewo mocno wrośnięte
W niewdzięczną glebę świata,
Zapuść swoje korzenie
W głębiny ludzkiej duszy.
4 Światłem jesteś nadziei
Na mrocznej drodze życia,
Siłą w nocy cierpienia
I portem dla zbłąkanych.
5 Bogu w Trójcy jednemu
Niech zawsze będzie chwała;
Cała ziemia niech sławi
Najświętszy znak zbawienia. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Nasz Pan jest wielki, * nasz Bóg jest nad wszystkimi bogami.
Psalm 135
Chwała Boga, który czyni cuda
Jesteście ludem na własność Bogu przeznaczonym... głoście dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła (por. 1 P 2, 9)
I

Chwalcie imię Pana, *
chwalcie, Pańscy słudzy,
Którzy stoicie w domu Pana, *
na dziedzińcach domu Boga naszego.
Chwalcie Pana, bo Pan jest dobry, *
śpiewajcie Jego imieniu, bo jest łaskawy.
Pan bowiem wybrał sobie Jakuba, *
na własność wyłączną wybrał Izraela.
Wiem, że Pan jest wielki, *
że nasz Pan jest nad wszystkimi bogami.
Cokolwiek spodoba się Panu, ą
uczyni na niebie i na ziemi, *
na morzu i na wszystkich głębinach.
Z krańców ziemi sprowadza chmury, ą
wywołuje deszcz błyskawicami *
i dobywa wiatr ze swoich komór.
Poraził pierworodnych w Egipcie, *
wśród ludzi i wśród zwierząt.
W tobie, kraju egipski, zdziałał znaki i cuda *
przeciw faraonowi i wszystkim jego sługom.
Poraził wiele narodów *
i zgładził potężnych królów:
Amoryckiego króla Sichona i Oga, króla Baszanu, *
i wszystkich królów kananejskich,
A ziemię ich dał w posiadanie, *
w posiadanie Izraela, swego narodu.

Ant. Nasz Pan jest wielki, / nasz Bóg jest nad wszystkimi bogami.
2 ant.Błogosław Pana, domu Izraela, * śpiewajcie Jego imieniu, bo jest łaskawy.
II

Twoje imię, Panie, trwa na wieki, *
Twa pamięć, Panie, z pokolenia na pokolenie.
Pan bowiem swemu ludowi sprawiedliwość zapewnia *
i lituje się nad swoimi sługami.
Bożki pogańskie, to srebro i złoto, *
dzieło rąk człowieka.
Mają usta, ale nie mówią, *
mają oczy, ale nie widzą,
Mają uszy, ale nie słyszą, *
i brak jest oddechu w ich ustach.
Ci, którzy je robią, są do nich podobni, *
i każdy, kto w nich ufność pokłada.
Błogosław Pana, domu Izraela, *
błogosław Pana, domu Aarona.
Domu Lewiego, błogosław Pana, *
wy, którzy Go czcicie, błogosławcie Pana.
Niech będzie błogosławiony Pan ze Syjonu, *
który mieszka w Jeruzalem.

Ant. Błogosław Pana, domu Izraela, / śpiewajcie Jego imieniu, bo jest łaskawy.
3 ant.Przyjdą wszystkie narody * i padną na twarz przed Tobą, Panie.
Pieśń (Ap 15, 3-4)
Hymn uwielbienia

Wielkie i godne podziwu są Twoje dzieła, *
Panie, Boże wszechwładny.
Sprawiedliwe i wierne są drogi Twoje, *
Królu narodów.
Któż by się nie bał, Panie, ą
i nie uczcił Twojego imienia? *
Bo tylko Tyś jest święty.
Przyjdą wszystkie narody ą
i padną na twarz przed Tobą, *
gdyż ujawniły się Twoje słuszne wyroki.

Ant. Przyjdą wszystkie narody / i padną na twarz przed Tobą, Panie.

CZYTANIE
Jk 1, 2-4

Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chrystus nas umiłował * I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
W. Chrystus nas umiłował / I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
K. Uczynił nas królestwem i kapłanami dla Boga.
W. I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chrystus nas umiłował / I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Pan ujął się za nami, * pomny na swe miłosierdzie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Pan ujął się za nami, / pomny na swe miłosierdzie.

PROŚBY

Zanieśmy wspólne błagania do Pana Jezusa, który z woli Ojca wycierpiał mękę za nasze grzechy i powstał z martwych, aby nam przynieść usprawiedliwienie:
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Wysłuchaj, Panie, nasze pokorne prośby i odpuść grzechy tym, którzy Cię wzywają,
- udziel nam przebaczenia i pokoju.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Ty przez usta Apostoła powiedziałeś: "Tam, gdzie wzmógł się grzech, jeszcze obficiej rozlała się łaska",
- przebacz nasze liczne winy.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Panie, wiele popełniliśmy grzechów, lecz ufamy w Twoje nieskończone miłosierdzie,
- nawróć nas, a odmienimy nasze życie.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Panie, wybaw swój lud z jego grzechów
- i miej w nim upodobanie.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Ty otworzyłeś raj łotrowi, który Cię wyznał jako Zbawiciela,
- przyjmij do nieba naszych zmarłych.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Boże, Ojcze święty, Ty dałeś własnego Syna jako okup za nasze winy, ą spraw, abyśmy przez uczestnictwo w Jego cierpieniach *doznali mocy Jego zmartwychwstania. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
III tydzień psałterza
Wezwanie
P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)

Ant. Uwielbiajmy Pana Zastępów, / który jest Królem chwały.

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Ant. Uwielbiajmy Pana Zastępów, / który jest Królem chwały.

Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, ą
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
Ant. Uwielbiajmy Pana Zastępów, / który jest Królem chwały.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Ant. Uwielbiajmy Pana Zastępów, / który jest Królem chwały.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" ą
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Ant. Uwielbiajmy Pana Zastępów, / który jest Królem chwały.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.
Ant. Uwielbiajmy Pana Zastępów, / który jest Królem chwały.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwielbiajmy Pana Zastępów, / który jest Królem chwały.

anawim
Sobota
III tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Boże ojców naszych, Boże Abrahama,
Jakuba, Józefa, Dwunastu Pokoleń,
Boże Księgi świętej, Prawa i świątyni,
Wielbimy Cię, Panie, pokorną miłością.
2 Lud swój prowadziłeś w chmurze pełnej blasku
Przez wodne otchłanie i piaski pustyni;
Strzegłeś go przed wrogiem, aby szedł bezpiecznie
Do ziemi obietnic nad brzegiem Jordanu.
3 Święty Izraela, tajemniczy Jahwe,
Darzyłeś proroków natchnieniem i mocą,
Aby Twe wyroki wciąż przypominali,
Gdy Naród Wybrany odchodził od Ciebie.
4 Z krańców całej ziemi gromadziłeś w jedno
Twych synów wygnanych przez własną nieprawość,
Aby w pełni czasów różdżka Aarona
Rozkwitła Mesjaszem, potomkiem Dawida.
5 Boże ojców naszych w Trójcy wszechmogący,
Zrodzeni przez wiarę z plemienia Chrystusa,
Dzisiaj Cię wielbimy wobec wszystkich ludzi,
Składając podziękę za Nowe Przymierze. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Niech dziękują Panu za dobroć Jego, * za Jego cuda wobec synów ludzkich.
Psalm 107
Dziękczynny hymn ocalonych
Bóg posłał swoje słowo synom Izraela, zwiastując im pokój przez Jezusa Chrystusa (Dz 10, 36)
I

Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Tak niech mówią odkupieni przez Pana, *
których wybawił z rąk przeciwnika
I których zgromadził z obcych krain, ą
ze wschodu i zachodu, *
z północy i południa.
Błądzili na pustynnym odludziu, *
do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.
Cierpieli głód i pragnienie *
i wygasało w nich życie.
W swoim utrapieniu wołali do Pana, *
a On ich uwolnił od trwogi.
I powiódł ich prostą drogą, *
aż doszli do miasta zamieszkałego.
Niech dziękują Panu za dobroć Jego, *
za Jego cuda wobec synów ludzkich,
Bo głodnego nasycił, *
a łaknącego napełnił dobrami.
Siedzieli w ciemnościach i mroku, *
skuci żelazem i nędzą,
Gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym *
i pogardzili zamysłami Najwyższego.
Pracą nad siły ugiął ich serca, *
chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.
I w swoim ucisku wołali do Pana, *
a On ich uwolnił od trwogi.
Wyprowadził ich z ciemności i mroku, *
pokruszył ich kajdany.
Niech dziękują Panu za dobroć Jego, *
za Jego cuda wobec synów ludzkich:
Gdyż bramy spiżowe wyłamał *
i skruszył żelazne wrzeciądze.

Ant. Niech dziękują Panu za dobroć Jego, / za Jego cuda wobec synów ludzkich.
2 ant.Widzieli dzieła Pana * i Jego cuda.
II

Chorowali na skutek swoich grzechów *
i nędzę cierpieli przez występki.
Obrzydło im wszelkie jedzenie *
i bliscy byli bram śmierci.
W swoim ucisku wołali do Pana, *
a On ich uwolnił od trwogi.
Posłał swoje słowo, aby ich uleczyć *
i wyrwać od zagłady ich życie.
Niech dziękują Panu za dobroć Jego, *
za Jego cuda wobec synów ludzkich.
Niech składają dziękczynne ofiary, *
niech sławią z radością Jego dzieła.
Ci, którzy statkami ruszyli na morze, *
by handlować na wodach ogromnych,
Widzieli dzieła Pana *
i Jego cuda wśród głębin.
Rzekł, i zerwał się wicher *
burzliwe piętrząc fale.
Wznosili się pod niebo, zapadali w otchłań, *
ich dusza truchlała w niedoli.
Zataczali się chwiejąc jak pijani, *
cała ich mądrość zawiodła.
Wołali w nieszczęściu do Pana, *
a On ich wyzwolił od trwogi.
Zamienił burzę na powiew łagodny, *
umilkły morskie fale.
Radowali się ciszą, która nastała, *
przywiódł ich do upragnionej przystani.
Niech dziękują Panu za dobroć Jego, *
za Jego cuda wobec synów ludzkich.
I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu, *
na radzie starców niech Go wychwalają.

Ant. Widzieli dzieła Pana i Jego cuda.
3 ant.Pobożni z radością widzą * i rozważają łaski Pana.
III

Pan zamienia rzeki w pustynię, *
oazy w ziemię spragnioną,
Żyzne pola w ugór słony *
z powodu niegodziwości mieszkańców.
Zamienił pustynię w jezioro, *
a suchą ziemię w zielone oazy.
Tam osiedlił zgłodniałych, *
i założyli ludne miasta.
Obsiali pola, zasadzili winnice *
i plony owoców zebrali.
Gdy im błogosławił, rozmnożyli się bardzo, *
i dał im wielkie stada.
Potem zmalała ich liczba, *
zmarnieli pod ciężarem utrapień i niedoli,
Lecz Ten, który wzgardę na władców wylewa *
i każe im błądzić po pustych bezdrożach,
Podniósł nędzarza z niedoli, *
rozmnożył rodziny jak stada.
Pobożni to widzą i się weselą, *
a wszelka niegodziwość musi zamknąć usta.
Kto mądry, niech to rozważy *
i uzna łaskę Pana.

Ant. Pobożni z radością widzą / i rozważają łaski Pana.

K. Twoja wierność, Panie, aż po same chmury.
W. A Twoje wyroki jak ogromna otchłań.

anawim



Sobota
III tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Powtórzonego Prawa
32, 48-52; 34, 1-12
O śmierci Mojżesza

W owych dniach Bóg przemówił do Mojżesza następującymi słowami: "Wstąp na tę górę Abarim: górę Nebo, w ziemi Moabu naprzeciw Jerycha, i spójrz na ziemię Kanaan, którą daję w posiadanie Izraelitom. Umrzesz tam na górze, na którą wejdziesz, i połączysz się ze swymi przodkami, jak zmarł Aaron, brat twój, na górze Hor i połączył się ze swymi przodkami. Ponieważ nie byliście mi wierni między Izraelitami przy wodach Meriba pod Kadesz, na pustyni Sin, nie objawiliście mej świętości wśród Izraelitów, dlatego tylko z daleka ujrzysz tę ziemię, lecz ty tam nie wejdziesz do tej krainy, którą Ja daję Izraelitom".

Mojżesz wstąpił ze stepów Moabu na górę Nebo, na szczyt Pisga, naprzeciw Jerycha. Pan zaś pokazał mu całą ziemię Gilead aż po Dan, całą - Neftalego, ziemię Efraima i Manassesa, całą krainę Judy aż po Morze Zachodnie, Negeb, okręg doliny koło Jerycha, miasta palm, aż do Soaru.

Rzekł Pan do niego: "Oto kraj, który poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi tymi słowami: Dam go twemu potomstwu. Dałem ci go zobaczyć własnymi oczami, lecz tam nie wejdziesz".

Tam, w krainie Moabu, według postanowienia Pana umarł Mojżesz, sługa Pański. I pochowano go w dolinie krainy Moabu naprzeciw Bet-Peor, a nikt nie zna jego grobu aż po dziś dzień. W chwili śmierci miał Mojżesz sto dwadzieścia lat, a wzrok jego nie był przyćmiony i siły go nie opuściły. Izraelici opłakiwali Mojżesza na stepach Moabu przez trzydzieści dni.

Potem skończyły się dni żałoby po Mojżeszu. Jozue, syn Nuna, pełen był ducha mądrości, gdyż Mojżesz włożył na niego ręce. Słuchali go Izraelici i czynili, jak im Pan rozkazał przez Mojżesza. Nie powstał więcej w Izraelu prorok podobny do Mojżesza, który by poznał Pana twarzą w twarz, ani równy we wszystkich znakach i cudach, które polecił mu Pan czynić w ziemi egipskiej wobec faraona, wszystkich sług jego i całego jego kraju; ani równy mocą ręki i całą wielką grozą, jaką wywołał Mojżesz na oczach całego Izraela.


RESPONSORIUM
J 1, 14. 16. 17; Syr 24, 23

W. Słowo, pełne łaski i prawdy, ą zamieszkało wśród nas, / a z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali. / Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, * Łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
K. Prawo dał Mojżesz jako dziedzictwo dla plemion Jakuba.
W.Łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.

II CZYTANIE
Zkonstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II
(nr 18. 22)
Tajemnica śmierci

Tajemnica losu ludzkiego ujawnia się najbardziej w obliczu śmierci. Nie tylko boleści i postępujący rozkład ciała dręczą człowieka, lecz także, i to jeszcze bardziej, lęk przed unicestwieniem na zawsze. Instynktem swojego serca słusznie osądza sprawę, jeśli wzdryga się przed całkowitą zagładą i ostatecznym końcem swojej osoby i myśl o tym odrzuca. Zaród wieczności, który w sobie nosi, jako niesprowadzalny do samej tylko materii, buntuje się przeciw śmierci. Wszystkie wysiłki techniki, choć bardzo użyteczne, nie mogą uspokoić tego lęku; biologiczne bowiem przedłużenie życia nie zdoła zaspokoić pragnienia życia dalszego, pragnienia, które nieusuwalnie tkwi w sercu człowieka.

Choć wobec śmierci wszelka wyobraźnia zawodzi, Kościół jednak pouczony Bożym objawieniem, stwierdza, że człowiek został stworzony przez Boga dla szczęśliwego celu poza granicą niedoli ziemskiej. Ponadto wiara chrześcijańska uczy, że śmierć cielesna, od której człowiek byłby wolny, gdyby nie był zgrzeszył, zostanie przezwyciężona, gdy wszechmocny i miłosierny Zbawca przywróci człowiekowi zbawienie z jego winy utracone. Bóg bowiem powołał i powołuje człowieka, aby przylgnął do Niego całą swą naturą, w wiecznym uczestnictwie nieskazitelnego życia Bożego. To zwycięstwo odniósł Chrystus zmartwychwstały, uwalniając swą śmiercią człowieka od śmierci. Zatem każdemu myślącemu człowiekowi wiara, przedstawiona w oparciu o solidne argumenty, daje odpowiedź na jego niepokój o przyszły los, a zarazem stwarza możność obcowania w Chrystusie z umiłowanymi braćmi zabranymi już przez śmierć, niosąc nadzielę że osiągnęli oniprawdziwe życie w Bogu.

Chrześcijanina przynagla z pewnością potrzeba i obowiązek walki ze złem wśród wielu utrapień, nie wyłączając śmierci lecz włączony w tajemnicę paschalną, upodobniony do śmierci Chrystusa, podąży umocniony nadzieją ku zmartwychwstaniu.

Dotyczy to nie tylko wiernych chrześcijan, ale także wszystkich ludzi dobrej woli, w których sercu działa w sposób niewidzialny łaska. Skoro bowiem za wszystkich umarł Chrystus i skoro ostateczne powołanie człowieka jest rzeczywiście jedno, mianowicie boskie, to musimy uznać, że Duch Święty wszystkim ofiarowuje możliwość dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa w tej paschalnej tajemnicy.

Taka i tak wielka jest tajemnica człowieka, która zajaśniała wierzącym przez objawienie chrześcijańskie. Przez Chrystusa więc i w Chrystusie rozjaśnia się zagadka cierpienia i śmierci, która przygniata nas poza Jego Ewangelią Chrystus zmartwychwstał zwyciężając śmierć swoją śmiercią i obdarzył nas życiem, byśmy jako synowie w Synu wołali w Duchu: Abba, Ojcze!

responsorium
Ps 27, 1; 23,4
W. Pan moim światłem i zbawieniem moim, ąkogomiałbym się lękać? * Pan obrońcą mego życia, /przed kim miałbym czuć trwogę?
K. Chociażbym przechodził przez ciemną doliną zła się nie ulęknę, bo Ty Jesteś ze mną.W. Pan obrońcą mego życia, /przed kim miałbym czuć trwogę?

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, ą abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
III tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Przyjdź, Duchu Święty, i zapal w nas płomień
Twojej miłości i Pańskiej bojaźni;
Daj nam usłyszeć Twój głos tajemniczy
W naszych sumieniach.
2 Pocieszycielu, niech blask Twój rozproszy
Mroki umysłów i serca ożywi,
Ty bowiem jesteś jaśniejszy od słońca,
Które już wschodzi.
3 Naucz nas, Duchu, wypełniać Twą wolę,
Zawsze Ci służyć w pokornym poddaniu;
W każdym człowieku dostrzegać przez wiarę
Twoją obecność.
4 Uświęć owoce naszego wysiłku,
Obdarz pokojem i łaską wytrwania,
Prowadź nas drogą codziennej wierności
Twoim natchnieniom.
5 Ojcu, Synowi i Tobie, Najświętszy,
Chwała niech będzie na niebie i ziemi,
Ty bowiem jesteś weselem i dobrem
Duszy człowieczej. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Jesteś blisko, Panie, * i wszystkie Twe przykazania są prawdą.
Psalm 119, 145-152
XIX (Kof)
Prośba o wierność przykazaniom

Z całego serca wołam, wysłuchaj mnie, Panie, *
zachować chcę Twoje ustawy.
Wołam do Ciebie, a Ty mnie wybaw, *
będę strzegł Twoich napomnień.
Przychodzę o świcie i wołam, *
pokładam ufność w Twoich słowach.
Budzą się moje oczy jeszcze przed świtem, *
aby rozważać Twoje słowo.
W dobroci swej, Panie, słuchaj głosu mego *
i daj mi życie zgodne z Twoim przykazaniem.
Zbliżają się niegodziwi moi prześladowcy, *
dalecy są oni od Twojego Prawa.
Jesteś blisko, Panie, *
i wszystkie Twe przykazania są prawdą.
Od dawna wiem z Twoich napomnień, *
że ustaliłeś je na wieki.

Ant. Jesteś blisko, Panie, / i wszystkie Twe przykazania są prawdą.
2 ant.Mądrość Twoja, Panie, * niech będzie przy mnie / i ze mną pracuje.
Pieśń (Mdr 9, 1-6. 9-11)
Modlitwa o dar mądrości
Dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie mógł się oprzeć (Łk 21, 15)
Boże moich przodków i Panie miłosierdzia, *
który swoim słowem uczyniłeś wszystko
I w swojej Mądrości stworzyłeś człowieka, *
by panował nad stworzeniami, co przez Ciebie się stały,
By w świętości i sprawiedliwości władał światem, *
a sądy sprawował w prawości serca;
Daj mi Mądrość, która razem z Tobą zasiada na tronie, *
i nie usuwaj mnie spośród Twoich dzieci.
Bo jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy, ą
człowiekiem słabym i żyjącym krótko, *
zbyt lichym, by pojąć sprawiedliwość i prawa.
Choćby nawet wśród ludzi był ktoś doskonały, ą
jeśli mu zbraknie mądrości danej przez Ciebie, *
za nic będzie poczytany.
Z Tobą jest Mądrość, która zna Twe dzieła, *
i była z Tobą, kiedy świat stwarzałeś.
Wie, co jest miłe dla Twoich oczu *
i co słuszne według Twych przykazań.
Wyślij ją ze świętych niebios *
i poślij z tronu Twej chwały,
Aby przy mnie będąc ze mną pracowała *
i żebym mógł poznać, co jest miłe Tobie.
Ona wie bowiem i rozumie wszystko, ą
moim czynom będzie mądrze przewodziła *
i ustrzeże mnie dzięki swej chwale.

Ant. Mądrość Twoja, Panie, niech będzie przy mnie / i ze mną pracuje.
3 ant.Wierność Pana * trwa na wieki.
Psalm 117
Chwała miłosiernemu Bogu
Niech poganie wielbią Boga za okazane sobie miłosierdzie (por. Rz 15, 9)
Chwalcie Pana, wszystkie narody, *
wysławiajcie Go, wszystkie ludy!
Bo potężna nad nami Jego łaska, *
a wierność Pana trwa na wieki.

Ant. Wierność Pana trwa na wieki.

CZYTANIE
Flp 2, 14-15

Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, abyście się stali bez zarzutu i bez winy jako nienaganne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego. Między nimi jawicie się jako źródła światła w świecie.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Wołam do Ciebie, Panie, * Ty jesteś moją ucieczką.
W. Wołam do Ciebie, Panie, / Ty jesteś moją ucieczką.
K. Działem moim w krainie żyjących.
W. Ty jesteś moją ucieczką.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Wołam do Ciebie, Panie, / Ty jesteś moją ucieczką.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Oświeć, Panie, wszystkich, * którzy mieszkają w mroku i w cieniu śmierci.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Oświeć, Panie, wszystkich, / którzy mieszkają w mroku i w cieniu śmierci.

PROŚBY

Z ufnością módlmy się do Boga, który wywyższył Maryję, Matkę Chrystusa, ponad wszystkie stworzenia w niebie i na ziemi:
Przez zasługi Matki wysłuchaj nas, Panie.

Miłosierny Ojcze, dzięki Ci za to, że nam dałeś Maryję jako Matkę i wzór postępowania,
- za Jej wstawiennictwem uświęcaj nasze serca.
Przez zasługi Matki wysłuchaj nas, Panie.

Ty sprawiłeś, że Maryja pilnie słuchała Twego słowa i była Twoją wierną Służebnicą,
- za Jej wstawiennictwem udzielaj nam owoców Ducha Świętego.
Przez zasługi Matki wysłuchaj nas, Panie.

Ty umocniłeś Maryję, gdy stała pod krzyżem, i przez zmartwychwstanie swego Syna napełniłeś Jej serce radością,
- za Jej wstawiennictwem dodaj nam siły w utrapieniach i utwierdzaj naszą nadzieję.
Przez zasługi Matki wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Boże, Ty jesteś naszym Stwórcą i źródłem naszego zbawienia, ąuczyń całe nasze życie pieśnią ku Twojej chwale, *abyśmy mogli w niebie nieustannie Ciebie wielbić. Przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
III tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Postąp ze swoim sługą * według Twej dobroci.
Psalm 119, 121-128
XVI (Ain)
Modlitwa w cierpieniu

Postępuję według sprawiedliwości i Prawa, *
nie wydawaj mnie, Panie, moim ciemiężcom.
Poręcz za dobro Twojego sługi, *
aby mnie zuchwalcy nie gnębili.
Oczy mi słabną od wypatrywania Twej pomocy *
i Twego sprawiedliwego słowa.
Postąp ze swoim sługą według Twej dobroci *
i naucz mnie Twoich ustaw.
Jestem Twoim sługą, daj, abym zrozumiał i poznał *
Twoje napomnienia.
Już czas jest działać, Panie, *
bo pogwałcili Twoje Prawo.
Przeto więcej miłuję Twoje przykazania *
niż złoto, niż złoto najczystsze.
Dlatego uważam za słuszne wszystkie Twe postanowienia *
i nienawidzę wszelkiej drogi fałszu.

Ant. Postąp ze swoim sługą według Twej dobroci.
2 ant.Spójrzcie na Pana, * a rozpromienicie się radością.
Psalm 34
Bóg ocaleniem sprawiedliwych
Skosztowaliście, że słodki jest Pan(1 P 2, 3)
I

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, *
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem, *
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Wysławiajcie razem ze mną Pana, *
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał *
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, *
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał, *
i uwolnił od wszelkiego ucisku.
Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych, *
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry; *
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.
Bójcie się Pana, wszyscy Jego święci, *
gdyż bogobojni nie zaznają biedy.
Bogacze zubożeli i zaznali głodu, *
szukającym Pana niczego nie zabraknie.

Ant. Spójrzcie na Pana, a rozpromienicie się radością.
3 ant.Pan jest blisko * ludzi skruszonych w sercu.
II

Zbliżcie się, synowie, posłuchajcie, co mówię, *
będę was uczył bojaźni Pańskiej.
Kim jest ten człowiek, który życia pożąda *
i długich dni pragnie, by się nimi cieszyć?
Powściągnij swój język od złego, *
a wargi swoje od kłamstwa.
Od zła się odwróć, czyń, co dobre, *
szukaj pokoju i dąż do niego.
Oczy Pana zwrócone na sprawiedliwych, *
uszy Jego otwarte na ich wołanie.
Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, *
by pamięć o nich wymazać z ziemi.
Pan słyszy wołających o pomoc *
i ratuje ich od wszelkiej udręki.
Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, *
ocala upadłych na duchu.
Liczne są nieszczęścia, które cierpi sprawiedliwy, *
ale Pan go ze wszystkich wybawia.
On czuwa nad każdą jego kością *
i żadna z nich nie zostanie złamana.
Zło sprowadza śmierć na grzesznika, *
wrogów sprawiedliwego spotka kara.
Pan odkupi dusze sług swoich, *
nie zazna kary, kto się doń ucieka.

Ant. Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu.

Przedpołudniowa
CZYTANIE
1 Sm 15, 22

Czyż milsze są dla Pana całopalenia i ofiary krwawe od posłuszeństwa głosowi Pana? Właśnie lepsze posłuszeństwo od ofiary, uległość od tłuszczu baranów.
K. Kto składa ofiarę dziękczynną, ten cześć Mi oddaje.
W. A tym, którzy postępują uczciwie, ukażę moje zbawienie.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Boże, Ojcze wszechmogący, udziel nam światła Ducha Świętego, ą broń nas, korzących się przed Twoim majestatem, od wszelkich niebezpieczeństw, * abyśmy z radością Ciebie chwalili. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa
CZYTANIE
Ga 5, 26; 6, 2

Nie szukajmy próżnej chwały, jedni drugich drażniąc i wzajemnie sobie zazdroszcząc. Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełnicie prawo Chrystusowe.
K. O jak dobrze i miło, gdy bracia mieszkają razem.
W. Bo tam udziela Pan błogosławieństwa.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, jaśniejący ogniu wiekuistej miłości, ą spraw, abyśmy zawsze płonąc Twoją miłością, * kochali Ciebie nade wszystko, a bliźnich dla Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Popołudniowa
CZYTANIE
Mi 6, 8

Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre. I czego żąda Pan od ciebie, jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokornego obcowania z Bogiem twoim?
K. Cieszę się z drogi wskazanej przez Twe napomnienia, Panie.
W. Słów Twoich nie zapomnę.

MODLITWA

Módlmy się. Wysłuchaj nas, Boże, i udziel nam doskonałego pokoju, ą abyśmy przez wszystkie dni naszego życia z radością oddawali się Twojej służbie * i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny doszli do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim



Niedziela
IV tydzień psałterza
I Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Boże, źródło wszelkich bytów,
Gdy skończyłeś swoje dzieło,
Napełniłeś całą ziemię
Darem bogactw nieprzebranych.
2 Już skończony ogrom świata,
Wtedy nastał odpoczynek,
Aby dla nas był przykładem
Odzyskania sił po pracy.
3 Pomóż nam, prosimy, Panie,
Opłakiwać błędy życia,
Zawsze spełniać cnót nakazy,
By zasłużyć na Twą łaskę.
4 Kiedy zaś nadejdzie groza
Przed straszliwym Twoim sądem,
Daj nam wspólnie się radować
Twym pokojem wiekuistym.
5 Spraw to, Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Proście o pokój * dla Jeruzalem.
Psalm 122
Święte miasto Jeruzalem
Przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego (Hbr 12, 22)
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
"Pójdziemy do domu Pana".
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.
Jeruzalem, wzniesione jak miasto *
gęsto i ściśle zabudowane.
Do niego wstępują pokolenia, pokolenia Pańskie, ą
aby zgodnie z prawem Izraela *
wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.
Proście o pokój dla Jeruzalem: *
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach, *
a pomyślność w twoich pałacach.
Ze względu na moich braci i przyjaciół *
będę wołał: "Pokój z tobą!"
Ze względu na dom Pana, Boga naszego, *
modlę się o dobro dla ciebie.

Ant. Proście o pokój dla Jeruzalem.
2 ant.Dusza moja oczekuje Pana * bardziej niż strażnicy poranka.
Psalm 130
Z otchłani grzechu
Jezus zbawi swój lud od jego grzechów(Mt 1, 21)
Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, *
Panie, wysłuchaj głosu mego.
Nachyl swe ucho *
na głos mojego błagania.
Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, *
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia, *
aby Ci ze czcią służono.
Pokładam nadzieję w Panu, ą
dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie, *
dusza moja oczekuje Pana.
Bardziej niż strażnicy poranka *
niech Izrael wygląda Pana.
U Pana jest bowiem łaska, *
u Niego obfite odkupienie.
On odkupi Izraela *
ze wszystkich jego grzechów.

Ant. Dusza moja oczekuje Pana / bardziej niż strażnicy poranka.
3 ant.Chrystus stał się sprawcą wiecznego zbawienia * dla wszystkich, którzy Go słuchają.
Pieśń (Hbr 5, 5. 7-9)
Chrystus Arcykapłan

Chrystus nie sam siebie okrył sławą *
przez to, że stał się arcykapłanem.
Ale uczynił to Ten, który powiedział do Niego: *
"Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził".
Za dni ciała swego, *
z głośnym wołaniem i płaczem
Zanosił On gorące prośby i błagania *
do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci,
I został wysłuchany *
dzięki swej uległości.
A chociaż był Synem, *
nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał.
A gdy wszystko wykonał, ą
stał się sprawcą wiecznego zbawienia *
dla wszystkich, którzy Go słuchają.

Ant. Chrystus stał się sprawcą wiecznego zbawienia / dla wszystkich, którzy Go słuchają.

CZYTANIE
2 P 1, 19-21

Mamy mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach. To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Od wschodu aż do zachodu słońca * Niech będzie pochwalone imię Pana.
W. Od wschodu aż do zachodu słońca / Niech będzie pochwalone imię Pana.
K. Ponad niebiosa sięga Jego chwała.
W. Niech będzie pochwalone imię Pana.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Od wschodu aż do zachodu słońca / Niech będzie pochwalone imię Pana.

anawim



I Nieszpory
4 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę * i przystąpili do Niego uczniowie. / Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: / Błogosławieni ubodzy w duchu, / albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Rok B: Wszyscy się dziwili pełnym wdzięku słowom, * które płynęły z ust Jezusa.

Rok C: Wszyscy zdumiewali się nauką Jezusa, * uczył ich bowiem jak Ten, który ma władzę.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę * i przystąpili do Niego uczniowie. / Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: / Błogosławieni ubodzy w duchu, / albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Rok B: Wszyscy się dziwili pełnym wdzięku słowom, * które płynęły z ust Jezusa.

Rok C: Wszyscy zdumiewali się nauką Jezusa, * uczył ich bowiem jak Ten, który ma władzę.

PROŚBY

Jezus Chrystus napełnia radością wszystkich, którzy w Nim pokładają nadzieję. Zanieśmy więc do Niego ufne błagania:
Wysłuchaj nas, Panie.

Wierny Świadku i Pierworodny spośród umarłych, Ty własną krwią obmyłeś nas z grzechów,
- spraw, abyśmy zawsze pamiętali o Twoich wielkich dziełach.
Wysłuchaj nas, Panie.

Niech powołani przez Ciebie głosiciele Ewangelii
- będą zawsze wiernymi szafarzami tajemnic Twojego królestwa.
Wysłuchaj nas, Panie.

Królu pokoju, niech zstąpi Duch Twój na tych, którzy sprawują rządy nad narodami,
- aby troszczyli się o ubogich i pokrzywdzonych.
Wysłuchaj nas, Panie.

Okaż swą pomoc cierpiącym z powodu rasy, koloru skóry, pochodzenia, języka lub przekonań religijnych,
- niech doczekają się uznania swych praw i ludzkiej godności.
Wysłuchaj nas, Panie.

Dopuść do udziału w wiecznym szczęściu tych, którzy w Twojej miłości zeszli z tego świata,
- obdarz ich radością razem z Dziewicą Maryją i Twoimi świętymi.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
IV tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Pana, / który jest Pasterzem swojego ludu. / Alleluja.

anawim
Niedziela
IV tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Na początku było Słowo
Równe Ojcu pełnią bóstwa;
W Nim jest życie, światło ludzi,
Jaśniejące wśród ciemności.
2 Tyś jest Słowem, Zbawicielu,
W Tobie wszystko zaistniało;
Cały wszechświat dzierżysz w dłoni:
Niebo, ziemię i otchłanie.
3 Jesteś Pierwszy i Ostatni,
Król i Sędzia panujących:
Miecz w Twych ustach obosieczny,
By oddzielić zło od dobra.
4 Kościół Boży, Miasto Nowe,
Lśniące złotem i perłami,
Dzięki Twojej krwi wzniesione,
Stało się mieszkaniem naszym.
5 Sam oświecasz Miasto swoje,
Zaślubione Tobie w chwale;
Tam nakarmisz nas w wieczności
Owocami z drzewa życia.
6 Tobie chwała, Zmartwychwstały,
Twemu Ojcu i Duchowi;
Byłeś, jesteś, znów powrócisz,
Więc wołamy: "Przybądź, Panie!" Amen.

PSALMODIA

1 ant.Kto wstąpi na górę Pana, * kto stanie w Jego świętym miejscu? / Alleluja.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, ą
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" ą
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.

Ant. Kto wstąpi na górę Pana, / kto stanie w Jego świętym miejscu? / Alleluja.
2 ant.Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu, * który życiem obdarzył naszą duszę. / Alleluja.
Psalm 66
Przy ofiarze dziękczynnej
Psalm o zmartwychwstaniu Pana i nawróceniu pogan (Hezychiusz)
I

Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie, ą
opiewajcie chwałę Jego imienia, *
cześć Mu wspaniałą oddajcie.
Powiedzcie Bogu: "Jak zadziwiające są Twe dzieła! ą
Muszą Ci schlebiać Twoi wrogowie *
ze względu na wielką moc Twoją.
Niechaj Cię wielbi cała ziemia ą
i niechaj śpiewa Tobie, *
niech Twoje imię opiewa".
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga, *
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi.
Morze na suchy ląd zamienił, ą
pieszo przeszli przez rzekę, *
Nim się przeto radujmy.
Jego potęga włada na wieki, ą
oczy Jego śledzą narody: *
niech buntownicy nie podnoszą się przeciw Niemu!
Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu *
i rozgłaszajcie Jego chwałę,
Bo On życiem obdarzył naszą duszę *
i nie dał się potknąć naszej nodze.
Albowiem Tyś nas doświadczył, Boże, *
poddałeś próbie ognia, jak się bada srebro.
Wprowadziłeś nas w pułapkę, *
włożyłeś na grzbiet nasz ciężkie brzemię.
Kazałeś ludziom deptać nasze głowy, ą
przeszliśmy przez ogień i wodę, *
ale wyprowadziłeś nas na wolność.

Ant. Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu, / który życiem obdarzył naszą duszę. / Alleluja.
3 ant.Słuchajcie wszyscy, którzy czcicie Boga, * co uczynił mojej duszy. / Alleluja.
II

Wejdę w Twój dom z całopaleniem *
i wypełnię, co ślubowałem Tobie,
Co wymówiły moje wargi, *
co usta moje przyrzekły w ucisku.
Tłuste owce złożę Ci w całopalnej ofierze ą
i dym ofiarny z baranów, *
ofiaruję Ci krowy i kozły.
Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy, ą
którzy czcicie Boga, *
opowiem, co uczynił mej duszy.
Do Niego wołałem moimi ustami, *
chwaliłem Go moim językiem.
Gdybym w swym sercu zamierzał nieprawość, *
Pan by mnie nie wysłuchał.
Ale Bóg mnie wysłuchał, *
przyjął głos mojej modlitwy.
Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby *
i nie oddalił ode mnie swej łaski.

Ant. Słuchajcie wszyscy, którzy czcicie Boga, / co uczynił mojej duszy. / Alleluja.

K. Żywe jest słowo Boże i skuteczne.
W. Ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny.

anawim



Niedziela
IV NIEDZIELA ZWYKŁA

I CZYTANIE

Początek Pierwszego Listu
św. Pawła Apostoła do Tesaloniczan
1, 1 - 2, 12
Troska Pawła o Kościół w Tesalonikach

Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan w Bogu Ojcu i Panu Jezusie Chrystusie. Łaska wam i pokój!

Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, wspominając o was nieustannie w naszych modlitwach, pomni przed Bogiem i Ojcem naszym na wasze dzieło wiary, na trud miłości i na wytrwałą nadzieję w Panu naszym Jezusie Chrystusie.

Wiemy, bracia przez Boga umiłowani, o wybraniu waszym, bo nasze głoszenie Ewangelii wśród was nie dokonało się przez samo tylko słowo, lecz przez moc i przez Ducha Świętego, z wielką siłą przekonania. Wiecie bowiem, jacy byliśmy dla was, przebywając wśród was. A wy, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście się naśladowcami naszymi i Pana, by okazać się w ten sposób wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i Achai.

Dzięki wam nauka Pańska stała się głośna nie tylko w Macedonii i Achai, ale wasza wiara w Boga wszędzie dała się poznać, tak że nawet nie trzeba nam o tym mówić. Albowiem oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od was i jak nawróciliście się od bożków do Boga, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu i oczekiwać z niebios Jego Syna, którego wskrzesił z martwych, Jezusa, naszego wybawcę od nadchodzącego gniewu.

Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przyjście do was nie okazało się daremne. Chociaż ucierpieliśmy i - jak wiecie - doznaliśmy zniewagi w Filippi, odważyliśmy się w Bogu naszym głosić Ewangelię Bożą wam, pośród wielkiego utrapienia. Upominanie zaś nasze nie pochodzi z błędu ani z nieczystej pobudki, ani z podstępu, lecz jak przez Boga zostaliśmy uznani za godnych powierzenia nam Ewangelii, tak głosimy ją, aby się podobać nie ludziom, ale Bogu, który bada nasze serca. Nigdy przecież nie posługiwaliśmy się pochlebstwem w mowie - jak wiecie - ani też nie kierowaliśmy się ukrytą chciwością, czego Bóg jest świadkiem, nie szukając ludzkiej chwały ani pośród was, ani pośród innych. A jako apostołowie Chrystusa mogliśmy być dla was ciężarem, my jednak stanęliśmy pośród was pełni skromności, jak matka troskliwie opiekująca się swoimi dziećmi. Będąc tak pełni życzliwości dla was, chcieliśmy wam dać nie tylko naukę Bożą, lecz nadto dusze nasze, tak bowiem staliście się nam drodzy.

Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą. Sami jesteście świadkami, i Bóg także, jak zachowywaliśmy się święcie, sprawiedliwie i nienagannie pośród was wierzących. Wiecie: tak każdego z was zachęcaliśmy i zaklinaliśmy, jak ojciec swe dzieci, abyście postępowali w sposób godny Boga, który was wzywa do swego królestwa i chwały.

RESPONSORIUM
1 Tes 1, 9. 10; 3, 12. 13

W. Nawróciliście się do Boga, ą by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu / i oczekiwać z niebios Jego Syna, którego wzbudził z martwych. * On nas wybawi od nadchodzącego gniewu.
K. A Pan niech spotęguje waszą wzajemną miłość, aby serca wasze utwierdzone zostały w świętości na przyjście Pana. W. On nas wybawi od nadchodzącego gniewu.

II CZYTANIE

Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Smyrneńczyków
(nr 1, 1 - 4, 1)
Chrystus nas wzywa do swego chwalebnego królestwa

Ignacy, zwany również Teoforem, Kościołowi Boga Ojca i umiłowanego Jezusa Chrystusa, Kościołowi, który z miłosierdzia Bożego dostąpił wszelkich darów, pełnemu wiary i miłości, obfitującemu we wszystkie łaski, umiłowanemu przez Boga i uświęcającemu; Kościołowi, który gromadzi się w Smyrnie, w Azji, wszelkie błogosławieństwo w nieskażoności ducha i słowie Bożym.

Wysławiam Jezusa Chrystusa, Boga, iż dał wam tak wielką mądrość. Stwierdziłem bowiem, iż staliście się doskonałymi w niewzruszonej wierze, jakby duszą i ciałem przytwierdzeni do krzyża Pana Jezusa Chrystusa, ugruntowani w miłości przez Jego krew, pełni mocnej wiary w naszego Pana prawdziwie narodzonego, z "rodu Dawida podług ciała", Bożego zaś Syna według upodobania i mocy Boga, prawdziwie narodzonego z Dziewicy, ochrzczonego przez Jana "dla wypełnienia wszystkiego, co słuszne", prawdziwie ukrzyżowanego dla nas za czasów Poncjusza Piłata i Heroda tetrarchy (my właśnie jesteśmy tego owocem przez błogosławioną Jego mękę), aby przez zmartwychwstanie swoje mógł wznieść sztandar w obronie swoich świętych i wiernych, czy to spośród Żydów, czy pogan w jednym ciele swojego Kościoła.

Wszystko to wycierpiał dla nas, dla naszego zbawienia. Cierpiał zaś rzeczywiście, jako też i rzeczywiście zmartwychwstał.

Co do mnie, wiem, iż po zmartwychwstaniu zachował ciało, i wierzę, że w ciele tym pozostaje dotąd. Kiedy ukazał się Piotrowi i towarzyszom, rzekł: "Zbliżcie się; dotknijcie i zobaczcie, że nie jestem bez ciała". I natychmiast dotknęli Go i uwierzyli dzięki zetknięciu się z Jego ciałem i duchem. Dlatego odtąd za nic mieli już śmierć i odnieśli nad nią zwycięstwo. Po zmartwychwstaniu jadł z nimi i pił zupełnie jak człowiek z krwi i ciała, chociaż duchem zjednoczony był z Ojcem.

Wszystko to przypominam wam, ukochani, chociaż wiem dobrze, że taka właśnie jest wasza wiara.

RESPONSORIUM
Ga 2, 19-20

W. Dla Prawa umarłem, aby żyć dla Boga. ą Choć nadal prowadzę życie w ciele, / jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, * Który umiłował mnie / i samego siebie wydał za mnie.
K. Razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. W. Który umiłował mnie / i samego siebie wydał za mnie.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Niedziela
IV tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Oto już bledną mroczne cienie nocy
I jasna zorza lśni na nieboskłonie,
Przeto z ufnością z całych sił prosimy
Wszechmogącego:
2 Boże jedyny, zmiłuj się nad nami,
Przed lękiem obroń, obdarz wszelkim dobrem,
Okaż się Ojcem, który nam otworzy
Bramy wieczności.
3 Spraw to, błagamy, Boże jeden w Trójcy,
A Twoja chwała niech napełni ziemię,
Ojcze i Synu, i Duchu Najświętszy,
Dawco pociechy. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Dziękujcie Panu, * bo Jego łaska trwa na wieki. / Alleluja.
Psalm 118
Świąteczny hymn dziękczynny
Jezus jest kamieniem odrzuconym przez was, budujących, tym, który stał się kamieniem węgielnym(Dz 4, 11)
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech dom Aarona głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
"Jego łaska na wieki".
W ucisku wzywałem Pana. *
Pan mnie wysłuchał i na wolność wyprowadził.
Niczego się nie boję, bo Pan jest ze mną; *
cóż może uczynić mi człowiek?
Pan jest ze mną, mój wspomożyciel, *
z góry będę spoglądał na mych wrogów.
Lepiej się uciekać do Pana, *
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana, *
niż pokładać ufność w książętach.
Osaczyły mnie wszystkie narody, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Ze wszystkich stron mnie okrążyły, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Opadły mnie zewsząd jak pszczoły, ą
paliły, jak ogień pali ciernie, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto, *
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia *
w namiotach sprawiedliwych:
"Prawica Pańska moc okazała, ą
prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała!"
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.
Ciężko mnie Pan ukarał, *
ale na śmierć nie wydał.
Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana, *
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem i daje nam światło. ą
Ustawcie procesję z gałązkami zielonymi *
aż do rogów ołtarza.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.

Ant. Dziękujcie Panu, / bo Jego łaska trwa na wieki. / Alleluja.
2 ant.Alleluja. Błogosławcie Pana, * wszystkie dzieła Pańskie. / Alleluja.
Pieśń (Dn 3, 52-57)
Hymn uwielbienia
Stwórca błogosławiony jest na wieki (Rz 1, 25)
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże ojców naszych, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławione jest imię Twoje pełne chwały i świętości, *
uwielbione i wywyższone na wieki.
Błogosławiony jesteś w przybytku Twojej świętej chwały, *
uwielbiony i przesławny na wieki.
Błogosławiony jesteś na tronie swojego królestwa, *
uwielbiony i przesławny na wieki.
Błogosławiony jesteś Ty, co spoglądasz w otchłanie, ą
który zasiadasz na Cherubach, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki!

Ant. Alleluja. Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie. / Alleluja.
3 ant.Wszystko, co żyje, * niech chwali Pana. / Alleluja.
Psalm 150
Chwalcie Pana
Śpiewajcie duchem, śpiewajcie i myślą, to znaczy: Chwalcie Boga waszą duszą i ciałem waszym (Hezychiusz)
Chwalcie Boga w Jego świątyni, *
chwalcie na ogromnym Jego nieboskłonie.
Chwalcie Go za potężne Jego dzieła, *
chwalcie za niezmierzoną wielkość Jego.
Chwalcie Go dźwiękiem rogu, *
chwalcie na harfie i cytrze.
Chwalcie Go bębnem i tańcem, *
chwalcie na strunach i flecie.
Chwalcie Go na dźwięcznych cymbałach, ą
chwalcie na cymbałach brzęczących. *
Wszystko, co żyje, niech chwali Pana!

Ant. Wszystko, co żyje, niech chwali Pana. / Alleluja.

CZYTANIE
2 Tm 2, 8. 11-13

Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Nauka to zasługująca na wiarę: Jeżeliśmy bowiem z Nim współumarli, wespół z Nim i żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Wysławiamy Cię, Boże, * Chwalimy Twoje imię.
W. Wysławiamy Cię, Boże, / Chwalimy Twoje imię.
K. Rozgłaszamy Twoje cuda.
W. Chwalimy Twoje imię.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Wysławiamy Cię, Boże, / Chwalimy Twoje imię.

anawim



Jutrznia
4 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Błogosławieni czystego serca, * albowiem oni Boga oglądać będą.

Rok B: Wszyscy rozprawiali między sobą mówiąc: * Co to jest? / Nowa jakaś nauka z mocą. / Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne.

Rok C: Zaprawdę mówię wam: * Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, *Jezus ujrzał dwóch braci, jak zarzucali sieć w jezioro, i wezwał ich. / Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.

Rok B: Pójdźcie za Mną, * a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi.

Rok C: Duch Pański spoczywa na Mnie, * posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę.

PROŚBY

Wszechmocny i dobry Bóg kocha nas i wie, czego nam potrzeba. Uwielbiajmy Go i radosnym sercem wołajmy:
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Błogosławimy Cię, wszechmogący Boże, Królu wszechświata, bo powołałeś nas niesprawiedliwych i grzesznych,
- abyśmy poznali Twoją prawdę i służyli Twojemu majestatowi.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Boże, Ty okazałeś nam swoje wielkie miłosierdzie,
- spraw, abyśmy nigdy nie zboczyli z drogi życia.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Głosimy zmartwychwstanie Twojego umiłowanego Syna,
- pozwól nam więc przeżyć ten dzień w radości ducha.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Udziel swoim wiernym ducha modlitwy i uwielbienia,
- aby zawsze trwali w dziękczynieniu.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Niedziela
IV tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.


PSALMODIA
1 ant.Kto ten chleb spożywa, * będzie żył na wieki. / Alleluja.
Psalm 23
Dobry Pasterz
Paść ich będzie Baranek i poprowadzi ich do źródeł wód życia (Ap 7, 17)
Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie, *
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie odpocząć mogę, *
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych *
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, *
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska *
są moją pociechą.
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach moich wrogów,
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi.
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia.
I zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.

Ant. Kto ten chleb spożywa, / będzie żył na wieki. / Alleluja.
2 ant.Pan przyjdzie, * aby ukazać swoją chwałę w świętych. / Alleluja.
Psalm 76
Dziękczynienie za zwycięstwo
Ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich (Mt 24, 30)
I

Bóg znany jest w Judzie, *
Jego imię wielkie jest w Izraelu.
W Salem się wznosi przybytek Jego, *
a na Syjonie jest Jego mieszkanie.
Tam zdruzgotał strzały łuków, *
tarcze, miecze i zbroje.
Ty jesteś pełen światła *
i potężniejszy od gór odwiecznych.
Najwaleczniejsi stali się łupem, ą
sen ich ogarnął, *
bezwładnie opadły ręce wojowników.
Od Twojej groźby, Boże Jakuba, *
rydwany i konie zamarły w bezruchu.

Ant. Pan przyjdzie, aby ukazać swoją chwałę w świętych. / Alleluja.
3 ant.Składajcie śluby * i nieście dary Panu, Bogu waszemu. / Alleluja.
II

Jesteś straszliwy i któż Ci się oprze, *
gdy gniew Twój się obudzi?
Z nieba ogłosiłeś wyrok; *
zamilkła strwożona ziemia,
Kiedy Bóg powstał, by dokonać sądu *
i ocalić poniżonych tej ziemi.
Bo nawet gniew na ludzi *
przyniesie Ci chwałę,
A ci, których gniew nie dotknie, *
będą obchodzić Twe święto.
Składajcie i wypełniajcie śluby *
wobec Boga naszego i Pana,
Niech wszyscy stojący dokoła *
przyniosą dary Budzącemu grozę,
Panu, który poskramia pychę książąt *
i jest postrachem władców ziemi.

Ant. Składajcie śluby / i nieście dary Panu, Bogu waszemu. / Alleluja.
Przedpołudniowa
CZYTANIE
1 Kor 6, 19-20

Czyż nie wiecie, że ciało jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!
K. Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich.
W. Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.

MODLITWA

Południowa
CZYTANIE
Pwt 10, 12

Czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy.
K. Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie.
W. Ten, kto postępuje nienagannie i mówi prawdę w swoim sercu.

MODLITWA

Popołudniowa
CZYTANIE
Pnp 8, 6b-7a

Jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol, żar jej to żar ognia, płomień Pański. Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki.
K. Miłuję Cię, Panie, mocy moja.
W. Panie, opoko moja i twierdzo, mój wybawicielu.

\MODLITWA

anawim
IV Tydzień
MODLITWA
Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Niedziela
IV tydzień psałterza
II Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Błogosławiony jesteś, Boże,
W jedności Trójcy doskonały;
Oto już gaśnie blask słoneczny,
Dlatego ześlij światło w serca.
2 Ciebie sławimy pieśnią rano,
Wielbimy hymnem o zachodzie,
Tobie oddawać chcemy chwałę
Przez wszystkie wieki nieskończone.
3 Ojcu, Synowi i Duchowi
Niech będzie chwała i podzięka;
Bóg wszechmogący w Trójcy Świętej
Niech raczy przyjąć nasze modły. Amen.

PSALMODIA
1 ant.W blasku świętości * przed jutrzenką Ciebie zrodziłem. / Alleluja.
Psalm 110, 1-5. 7
Mesjasz królem i kapłanem
Trzeba bowiem, aby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół u stóp swoich (1 Kor 15, 25)
Rzekł Pan do Pana mego: *
"Siądź po mojej prawicy,
Aż uczynię Twych wrogów *
podnóżkiem stóp Twoich".
Pan rozciągnie moc Twego berła ze Syjonu; *
panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu: ą
W blasku świętości *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę.
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
"Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka".
Pan jest po Twojej prawicy, *
zetrze królów w dzień swego gniewu.
On po drodze pić będzie z potoku, *
dlatego głowę podniesie.

Ant. W blasku świętości / przed jutrzenką Ciebie zrodziłem. / Alleluja.
2 ant.Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, * albowiem oni będą nasyceni. / Alleluja.
Psalm 112
Szczęście bogobojnego
Postępujcie jak dzieci światłości. Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość, sprawiedliwość i prawda(Ef 5, 8-9)
Błogosławiony człowiek, który służy Panu *
i wielką radość znajduje w Jego przykazaniach.
Potomstwo jego będzie potężne na ziemi, *
dostąpi błogosławieństwa pokolenie prawych.
Dobrobyt i bogactwo będą w jego domu, *
a jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze.
On wschodzi w ciemnościach jak światło dla prawych, *
łagodny, miłosierny i sprawiedliwy.
Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza, *
i swoimi sprawami zarządza uczciwie.
Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje *
i pozostanie w wiecznej pamięci.
Nie przelęknie się złej nowiny, *
jego mocne serce zaufało Panu.
Jego wierne serce lękać się nie będzie *
i spojrzy z wysoka na swych przeciwników.
Rozdaje i obdarza ubogich, ą
jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze, *
wywyższona z chwałą będzie jego potęga.
Widzi to grzesznik i złość go ogarnia, ą
zębami zgrzyta i marnieje. *
Wniwecz się obróci pragnienie grzeszników.

Ant. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, / albowiem oni będą nasyceni. / Alleluja.
3 ant.Bóg wszystko poddał pod stopy Jezusa, * a Jego ustanowił Głową Kościoła. / Alleluja.
Pieśń (Ef 1, 20b-23a)
Chrystus Głową Kościoła

Alleluja.
Bóg wskrzesił Chrystusa z martwych *
(W.Alleluja)
i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, *
(W.Alleluja)
i Mocą, i Panowaniem.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
I ponad wszelkim innym imieniem *
(W.Alleluja)
wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
I wszystko poddał pod Jego stopy, *
(W.Alleluja)
a Jego ustanowił Głową Kościoła.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, *
(W.Alleluja)
i Duchowi Świętemu.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
(W.Alleluja)
i na wieki wieków. Amen.
W. Alleluja (alleluja).
Ant. Bóg wszystko poddał pod stopy Jezusa, / a Jego ustanowił Głową Kościoła. / Alleluja.

CZYTANIE
Hbr 12, 22-24

Przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zebranie, do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu, do Pośrednika Nowego Testamentu - Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż krew Abla.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Nasz Bóg jest wielki, * Wielka jest Jego potęga.
W. Nasz Bóg jest wielki, / Wielka jest Jego potęga.
K. Jego wiedza nie zna granic.
W. Wielka jest Jego potęga.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Nasz Bóg jest wielki, / Wielka jest Jego potęga.

anawim



II Nieszpory
4 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, * albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.

Rok B: Uczniowie natychmiast zostawili sieci * i poszli za Jezusem.

Rok C: Mieszkańcy Nazaretu * wyprowadzili Jezusa na stok góry, aby Go strącić, / On jednak przeszedł między nimi / i oddalił się w inne strony.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, * albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.

Rok B: Uczniowie natychmiast zostawili sieci * i poszli za Jezusem.

Rok C: Mieszkańcy Nazaretu * wyprowadzili Jezusa na stok góry, aby Go strącić, / On jednak przeszedł między nimi / i oddalił się w inne strony.
PROŚBY

Radując się w Panu, od którego pochodzi wszelkie dobro, w szczerości serca zanośmy do Niego nasze błagania:
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Panie, Boże wszechświata, Ty posłałeś na ziemię swojego Syna, aby Twoje imię było chwalone na każdym miejscu,
- niech Kościół świadczy o Tobie wobec narodów.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Spraw, abyśmy ochoczo przyjmowali naukę Apostołów
- i życiem potwierdzali naszą wiarę.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ty miłujesz sprawiedliwość,
- weź w obronę tych, którzy doznają krzywdy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Uwolnij więźniów, przywróć wzrok niewidomym,
- podnieś upadłych, miej w opiece tułaczy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Wypełnij pragnienia tych, którzy zasnęli w pokoju,
- niech przez Twojego Syna osiągną chwałę zmartwychwstania.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
IV tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 67
Niech wszystkie narody wysławiają Boga
Wiedzcie, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan (Dz 28, 28)
Ant. Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, / niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze,
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Ant. Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, / niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, ą
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Ant. Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, / niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Ziemia wydała swój owoc, *
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Ant. Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, / niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, / niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.

anawim
Poniedziałek
IV tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Stwórco wszelkiego istnienia,
Najlepszy Ojcze człowieka,
Wierny swojemu przymierzu,
Wysłuchaj naszą modlitwę.
2 Pomóż nam serca otworzyć
Na Twojej łaski działanie,
Oddać się Tobie na zawsze
I wielbić Twoją obecność.
3 Wejrzyj z miłością na ludzi
Zbłąkanych w nocy zwątpienia,
Przywróć im światło nadziei,
Niech drogę wiary odnajdą.
4 Nakarm zgłodniałych nędzarzy,
Pociechę daj zasmuconym,
Obdarz pokojem narody
I świat uwolnij od wojny.
5 Tym, którzy z ziemi odeszli,
By nowe życie pozyskać,
Otwórz podwoje królestwa,
Gdzie Ty na wieki panujesz.
6 W Twoim Kościele zebrani,
Co także naszym jest domem,
Hymny i psalmy śpiewajmy
Ku chwale Trójcy Najświętszej. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Jak dobry jest Bóg dla ludzi, * których serce jest czyste.
Psalm 73
Zagadka powodzenia grzeszników
Błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi (Mt 11, 6)
I

Jak dobry jest Bóg dla prawych, *
dla tych, których serce jest czyste.
A moje stopy niemal się potknęły, *
prawie że zachwiały się moje kroki.
Pozazdrościłem bowiem bezbożnym, *
ujrzawszy pomyślność grzeszników.
Gdyż omijają ich wszystkie cierpienia, *
a ciało mają zdrowe i pełne.
Nie doznają ludzkich utrapień *
i razem z innymi nie cierpią.
Dlatego pycha jest ich naszyjnikiem, *
a przemoc szatą, która ich okrywa.
Nieprawość w ich tłuszczu się lęgnie, *
złe myśli nurtują ich serca.
Szydzą i zła jest ich mowa, *
grożą uciskiem z wysoka.
Ich usta zwrócone są przeciw niebu, *
a język ich pełza po ziemi.
Dlatego lud mój do nich się zwraca *
i pije obfite ich wody.
I mówią: "Gdzież wiedza Boga, *
czy Najwyższy posiada wiedzę?"
Oto kim są grzesznicy *
gromadzący beztrosko bogactwa.

Ant. Jak dobry jest Bóg dla ludzi, / których serce jest czyste.
2 ant.Śmiech grzeszników w płacz się zmieni, * a ich radość smutkiem się stanie.
II

Czy więc na próżno zachowałem serce czyste *
i w niewinności umywałem ręce?
Co dzień bowiem znoszę chłostę, *
każdego ranka spada na mnie kara.
Gdybym pomyślał: "Będę mówił jak oni", *
zdradziłbym pokolenie Twych synów.
Zacząłem więc rozmyślać, aby to zrozumieć, *
ale było to dla mnie zbyt trudne,
Dopóki nie wniknąłem w święte sprawy Boże, *
nie pojąłem, jaki czeka ich koniec.
Doprawdy, na śliskiej stawiasz ich drodze *
i spychasz ich ku zagładzie.
A potem jak straszny będzie ich koniec, *
gdy zginą strawieni lękiem.
Snem po przebudzeniu będą, Panie, *
gdy się ockniesz, odepchniesz ich jak majak senny.

Ant. Śmiech grzeszników w płacz się zmieni, / a ich radość smutkiem się stanie.
3 ant.Zginą ci, którzy odstępują od Ciebie, * dla mnie zaś jest szczęściem przebywać blisko Boga.
III

Gdy moje serce cierpiało *
i dręczyło mnie sumienie,
Byłem nierozumny i głupi, *
byłem jak juczne zwierzę przed Tobą.
Lecz ja zawsze będę przy Tobie; *
Tyś ujął moją prawicę.
Prowadzisz mnie według swojej rady *
i do swej chwały na koniec mnie przyjmiesz.
Kogo prócz Ciebie mam w niebie? *
Gdy jestem z Tobą, ziemia mnie nie cieszy.
Niszczeje moje ciało i serce, *
Bóg moją opoką, moim udziałem na wieki.
Bo zginą ci, którzy odstępują od Ciebie, *
Ty gubisz wszystkich, którzy nie dochowują Ci wiary.
Dla mnie zaś jest szczęściem przebywać blisko Boga, ą
w Panu wybrałem sobie ucieczkę. *
Opowiem o wszystkich Twoich dziełach.

Ant. Zginą ci, którzy odstępują od Ciebie, / dla mnie zaś jest szczęściem przebywać blisko Boga.

K. Jak słodka jest Twoja mowa, Panie, dla mego podniebienia.
W. Ponad miód słodsza dla ust moich.

anawim



Poniedziałek
IV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu
św. Pawła Apostoła do Tesaloniczan
2, 13 - 3, 13
Przyjaźń Pawła z Tesaloniczanami

Nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących. Bracia, wyście się stali naśladowcami Kościołów Boga, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, ponieważ to samo, co one od Żydów, wyście wycierpieli od rodaków. Żydzi zabili Pana Jezusa i proroków i nas także prześladowali. A nie podobają się oni Bogu i sprzeciwiają się wszystkim ludziom. Zabraniają nam przemawiać do pogan dla ich zbawienia; tak dopełniają zawsze miary swych grzechów. Ale przyszedł na nich ostateczny gniew Boży.

My zaś, bracia, rozłączeni z wami na krótki czas, nie sercem, ale tylko niemożliwością oglądania was, bardzo gorąco pragnęliśmy widzieć was osobiście. Dlatego chcieliśmy przybyć do was, zwłaszcza ja, Paweł, jeden raz i drugi, ale przeszkodził nam szatan. Ale jakaż jest nasza nadzieja albo radość, albo wieniec chwały? Czyż nie wy nią będziecie przed Panem naszym, Jezusem Chrystusem, w chwili Jego przyjścia? Wy bowiem jesteście dla nas chwałą i radością.

Dlatego nie mogąc tego dłużej znosić, postanowiliśmy sami pozostać w Atenach, a Tymoteusza, brata naszego i sługę Bożego w głoszeniu Ewangelii Chrystusa, wysłaliśmy, aby was utwierdził i umocnił w waszej wierze, tak aby nikt się nie chwiał pośród tych ucisków. Po to bowiem, jak wiecie, zostaliśmy ustanowieni. Albowiem gdy pośród was przebywaliśmy, zapowiadaliśmy wam, że będziemy cierpieć ucisk, co też, jak wiecie, się stało.

Dlatego nie mogąc tego dłużej znosić, posłałem go, aby zbadał wiarę waszą, czy przypadkiem nie zwiódł was kusiciel, i czy trud nasz nie okazał się daremny.
Teraz - kiedy Tymoteusz od was wrócił do nas i kiedy doniósł nam radosną wieść o wierze i miłości waszej, a także o tym, że zawsze zachowujecie o nas dobrą pamięć i że bardzo pragniecie nas zobaczyć, podobnie jak my was - zostaliśmy dzięki wam, bracia, pocieszeni: przez wiarę waszą we wszelkiej potrzebie i naszym ucisku. Teraz bowiem ożyliśmy, gdy wy przy Panu stoicie. Jakież bowiem podziękowanie możemy za was Bogu złożyć za radość, jaką mamy z powodu was przed Bogiem naszym? Gorąco modlimy się we dnie i w nocy, abyśmy mogli was osobiście zobaczyć i abyśmy mogli dopełnić tego, czego brak waszej wierze.

Drogę naszą do was niech utoruje sam Bóg, Ojciec nasz, i Pan nasz Jezus. A Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi.

RESPONSORIUM
por. 1 Tes 3, 12. 13; 2 Tes 2, 16. 17

W. Niech Pan pomnoży liczbę waszą ą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, * Aby utwierdzić was w świętości.
K. Sam Jezus Chrystus niech pocieszy serca wasze. W. Aby utwierdzić was w świętości.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Hilarego, biskupa, do Psalmów
(Ps 132)
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących

"Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia w zgodzie mieszkają". Dobrze jest i miło, gdy bracia w zgodzie mieszkają, ponieważ mieszkając razem, tworzą wspólnotę Kościoła; nazywają się braćmi, albowiem zjednoczeni w miłości, mają te same wspólne pragnienia.

Ta wzniosła nauka znajdowała swój wyraz w samych początkach przepowiadania apostolskiego. Czytamy bowiem: "Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących". Wypada, aby lud Boży czuł się jako dzieci jednego Ojca, stanowił jedno w jednym Duchu, żył razem w jednomyślności, stanowił członki jednego ciała.

Dobrze jest i miło, gdy bracia mieszkają razem. Ową radosną pomyślność prorok uzmysławia porównaniem: "Jak wonny olejek, który z głowy Aarona spływa na jego brodę i skrapia brzeg jego szaty". Olej, którym namaszczono Aarona na kapłana, zawierał wiele wonności. Spodobało się Bogu najpierw w ten sposób poświęcić swego kapłana. Także nasz Pan w sposób duchowy namaszczony został "obficiej od swych towarzyszy". Nie jest to ziemskie namaszczenie; nie rogiem pełnym oliwy, jak w wypadku królów, ale "olejkiem wesela". Po przyjęciu takiego namaszczenia Aaron prawnie nosił imię "namaszczony".

Otóż podobnie jak namaszczenie olejkiem usuwa zewsząd nieczyste powiewy serca, tak też przez namaszczenie miłością, wydajemy miły dla Boga zapach zgody; według słów Apostoła: "Jesteśmy miłą wonnością Chrystusa". Jak przeto miłym był Bogu olejek, którym namaszczono pierwszego kapłana, Aarona, tak też "miło jest i dobrze, gdy bracia mieszkają razem".

Olejek spływa z głowy na brodę. Broda zaś stanowi ozdobę wieku męskiego. I my nie powinniśmy być nieletni w Chrystusie, chyba że - jak powiedziano - "nieletni w złym, lecz dojrzali w mądrości". Wszystkich niewierzących Apostoł nazywa nieletnimi, ponieważ są zbyt słabi, by przyjąć pokarm stały, ale nadal potrzebują mleka. Powiada: "Mleko wam dawałem, a nie pokarm stały, boście byli słabi; zresztą i nadal nie jesteście mocni".

RESPONSORIUM
Rz 12, 5; Ef 4, 7; 1 Kor 12, 13

W. Wszyscy razem ą tworzymy jedno ciało w Chrystusie, / a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. * Każdemu zaś z nas została dana łaska / według miary daru Chrystusowego.
K. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. W. Każdemu zaś z nas została dana łaska / według miary daru Chrystusowego.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Poniedziałek
IV tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Sławimy Ciebie, Stworzycielu świata,
Potężny Władco pełen majestatu,
Wszelkiego życia źródło i początku,
Boże wszechmocny.
2 Przez Twego Syna objawiłeś, Panie,
Że jesteś Ojcem dla każdego z ludzi,
Więc tym imieniem nazywamy Ciebie,
Ojcze najlepszy.
3 Jak dzień napełniasz jasnym blaskiem słońca,
Tak swoją łaską oświeć serca wiernych,
By nasze myśli, słowa i uczynki
Ciebie wyznały.
4 Wielbimy Ojca, Króla wszystkich bytów,
I Jego Syna z Duchem siedmiu darów;
Niech Bogu w Trójcy będzie cześć i chwała
Teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.O świcie * napełnia nas, Panie, Twoja łaska.
Psalm 90
Bóg nadzieją człowieka
Jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień (2 P 3, 8)
Panie, Ty dla nas byłeś ucieczką *
z pokolenia na pokolenie.
Zanim narodziły się góry, ą
nim powstał świat i ziemia, *
od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem.
Obracasz w proch człowieka, *
i mówisz: "Wracajcie, synowie ludzcy".
Bo tysiąc lat w Twoich oczach ą
jest jak wczorajszy dzień, który minął, *
albo straż nocna.
Porywasz ich, stają się niby sen poranny, *
jak trawa, która rośnie:
Rankiem zielona i kwitnąca, *
wieczorem więdnie i usycha.
Zaprawdę, Twój gniew nas niszczy, *
trwoży nas Twoje oburzenie.
Położyłeś przed sobą nasze grzechy, *
nasze skryte winy w świetle Twojego oblicza.
Wszystkie nasze dni mijają w Twoim gniewie, *
nasze lata dobiegają końca jak westchnienie.
Miarą naszego życia jest lat siedemdziesiąt, *
osiemdziesiąt, gdy jesteśmy mocni.
A większość z nich, to trud i marność, *
bo szybko mijają, my zaś odlatujemy.
Któż może poznać siłę Twego gniewu *
i kto znieść zdoła moc Twego oburzenia?
Naucz nas liczyć dni nasze, *
byśmy zdobyli mądrość serca.
Powróć, Panie, jak długo będziesz zwlekał? *
Bądź litościwy dla sług Twoich.
Nasyć nas o świcie swoją łaską, *
abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć.
Daj radość w zamian za dni Twego ucisku, *
za lata, w których zaznaliśmy niedoli.
Niech sługom Twoim ukaże się Twe dzieło, *
a Twoja chwała nad ich synami.
Dobroć Pana, Boga naszego, niech będzie nad nami ą
i wspieraj pracę rąk naszych, *
dzieło rąk naszych wspieraj!

Ant. O świcie napełnia nas, Panie, Twoja łaska.
2 ant.Wszystkie krańce ziemi * głoszą chwałę Pana.
Pieśń (Iz 42, 10-16)
Chwała zwycięskiego Boga
Śpiewają jakby pieśń nową przed tronem Boga (Ap 14, 3)
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
Jego chwała aż po krańce ziemi.
Niech sławi Go morze i to, co je napełnia, *
i wyspy razem z tymi, którzy tam mieszkają.
Niech woła pustynia i miasta, *
osiedla plemienia Kedar.
Mieszkańcy Sela niech wznoszą okrzyki, *
ze szczytów gór niech wołają radośnie.
Niech Panu oddają chwałę, *
Jego cześć niech głoszą na wyspach.
Jak mocarz Pan kroczy, *
jak wojownik pobudza odwagę;
Rzuca hasło, okrzyk wydaje wojenny, *
nieprzyjaciół męstwem przewyższa.
"Długo milczałem, *
powstrzymywałem siebie w spokoju,
Teraz jak rodząca zakrzyknę, *
będę dyszał gniewem, aż tchu mi zabraknie.
Wypalę góry i pagórki, *
sprawię, że wyschnie cała ich zieleń,
Rzeki w stawy przemienię, *
i osuszę jeziora.
Uczynię, że niewidomi pójdą po nieznanej drodze, *
powiodę ich ścieżkami, których nie znają;
W światło zamienię ich ciemności, *
a miejsca wyboiste w równinę".

Ant. Wszystkie krańce ziemi głoszą chwałę Pana.
3 ant.Chwalcie imię Pana, * wy, co stoicie w Jego domu.
Psalm 135, 1-12
Chwała Boga, który czyni cuda
Ludu na własność Boga przeznaczony... głoście dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła (por. 1 P 2, 9)
Chwalcie imię Pana, *
chwalcie, Pańscy słudzy,
Którzy stoicie w domu Pana, *
na dziedzińcach domu Boga naszego.
Chwalcie Pana, bo Pan jest dobry, *
śpiewajcie Jego imieniu, bo jest łaskawy.
Pan bowiem wybrał sobie Jakuba, *
na własność wyłączną wybrał Izraela.
Wiem, że Pan jest wielki, *
że nasz Pan jest nad wszystkimi bogami.
Cokolwiek spodoba się Panu, ą
uczyni na niebie i na ziemi, *
na morzu i na wszystkich głębinach.
Z krańców ziemi sprowadza chmury, ą
wywołuje deszcz błyskawicami *
i dobywa wiatr ze swoich komór.
Poraził pierworodnych w Egipcie, *
wśród ludzi i wśród zwierząt.
W tobie, kraju egipski, zdziałał znaki i cuda *
przeciw faraonowi i wszystkim jego sługom.
Poraził wiele narodów *
i zgładził potężnych królów:
Amoryckiego króla Sichona i Oga, króla Baszanu, *
i wszystkich królów kananejskich,
A ziemię ich dał w posiadanie, *
w posiadanie Izraela, swego narodu.

Ant. Chwalcie imię Pana, / wy, co stoicie w Jego domu.

CZYTANIE
Jdt 8, 25-26a. 27

Będziemy dziękować Panu Bogu naszemu, który doświadcza nas, tak jak naszych przodków. Przypomnijcie sobie to wszystko, co On uczynił z Abrahamem, i jak doświadczył Izaaka, i co spotkało Jakuba. Jak bowiem ich poddał Bóg próbie ogniowej, by doświadczyć ich serca, tak i na nas nie zesłał kary, lecz raczej dla przestrogi karci tych, którzy zbliżają się do Niego.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, * Prawym przystoi pieśń chwały.
W. Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, / Prawym przystoi pieśń chwały.
K. Śpiewajcie Panu pieśń nową.
W. Prawym przystoi pieśń chwały.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, / Prawym przystoi pieśń chwały.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Błogosławiony Pan Bóg, * który nas nawiedził i odkupił.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Błogosławiony Pan Bóg, / który nas nawiedził i odkupił.
PROŚBY

Chrystus spełnia prośby tych, którzy w Nim pokładają nadzieję. Módlmy się więc do Niego i wołajmy:
Ciebie chwalimy i Tobie ufamy.

Dzięki składamy Tobie, który bogaty jesteś w miłosierdzie,
- bo ukochałeś nas miłością bez granic.
Ciebie chwalimy i Tobie ufamy.

Ty zawsze razem z Ojcem działasz na świecie,
- odnawiaj wszystko mocą swego Ducha.
Ciebie chwalimy i Tobie ufamy.

Otwórz nasze oczy i naszych braci,
- abyśmy widzieli dzisiaj Twoje dzieła.
Ciebie chwalimy i Tobie ufamy.

Ty nas dziś wzywasz do swojej służby,
- uczyń nas sługami Twej wielorakiej łaski wobec braci.
Ciebie chwalimy i Tobie ufamy.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Boże, nasz Stwórco, Ty powierzyłeś ludziom ziemię, aby własną pracą ją przekształcali, ą oddałeś także na ich usługi energię słońca, *spraw, abyśmy dzisiaj pilnie pracowali dla dobra bliźnich i na Twoją chwałę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
IV tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Umocnij moje kroki * Twoim słowem, Panie.
Psalm 119, 129-136
XVII (Pe)
Prośba o pomoc w pełnieniu woli Bożej
Pełnią Prawa jest miłość(Rz 13, 10)
Twoje napomnienia, Panie, są przedziwne, *
dlatego przestrzega ich moja dusza.
Poznanie Twoich słów oświeca *
i naucza niedoświadczonych.
Zaczerpnę powietrza otwartymi ustami, *
bo pragnę Twoich przykazań.
Zwróć się ku mnie i zmiłuj się nade mną, *
tak jak czynisz z miłującymi Twe imię.
Umocnij moje kroki Twoim słowem, *
niech żadna niegodziwość nie panuje we mnie.
Wyzwól mnie z ludzkiego ucisku, *
a będę strzegł Twoich postanowień.
Okaż Twemu słudze światłość swego oblicza *
i naucz mnie Twoich ustaw.
Strumienie łez płyną z moich oczu, *
bo nie zachowano Twego Prawa.

Ant. Umocnij moje kroki Twoim słowem, Panie.
2 ant.Jeden jest prawodawca i sędzia, * ty nie sądź bliźniego.
Psalm 82
Los niegodziwych sędziów
Nie sądźcie przedwcześnie, dopóki nie przyjdzie Pan (1 Kor 4, 5)
Bóg powstaje w bożym zgromadzeniu, *
sprawuje swój sąd wśród istot niebieskich:
"Jak długo będziecie sądzić niegodziwie *
i trzymać stronę występnych?
Ujmijcie się za sierotą i uciśnionym, *
oddajcie sprawiedliwość ubogim i nieszczęśliwym.
Uwolnijcie uciśnionego i nędzarza, *
wyrwijcie go z rąk występnych".
Lecz oni nie pojmują i nie rozumieją, ą
błąkają się w ciemnościach; *
cała ziemia w posadach się chwieje.
Rzekłem: "Jesteście bogami, *
jesteście wszyscy synami Najwyższego".
Lecz wy pomrzecie jak ludzie, *
poupadacie wszyscy jak książęta.
Powstań, Boże, i dokonaj sądu nad ziemią, *
bo wszystkie narody są Twoją własnością.

Ant. Jeden jest prawodawca i sędzia, / ty nie sądź bliźniego.
3 ant.Wołałem do Pana, * a On mnie wysłuchał.
Psalm 120
Pragnienie pokoju
W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali (Rz 12, 12)
Wołałem do Pana w swoim utrapieniu, *
a On mnie wysłuchał.
Uwolnij moje życie, Panie, ą
od warg kłamliwych *
i podstępnego języka.
Co Bóg tobie uczyni ą
i czym ci odpłaci, *
podstępny języku?
Ostre strzały mocarza *
i żar węgli płonących.
Biada mi, że przebywam wśród Twoich wrogów, *
że mieszkam pod namiotami barbarzyńców!
Zbyt długo mieszkała moja dusza *
z tymi, którzy nienawidzą pokoju.
Gdy ja głoszę pokój, *
oni dążą do wojny.

Ant. Wołałem do Pana, a On mnie wysłuchał.

Przedpołudniowa
CZYTANIE
Kpł 20, 26

Będziecie dla Mnie święci, bo Ja jestem święty, Ja Pan, i oddzieliłem was od innych narodów, abyście byli moimi.
K. Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem.
W. Naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, najlepszy Ojcze, ą Ty ustanowiłeś pracę, aby dzięki niej ludzie mogli się rozwijać i wzajemnie sobie pomagać, * spraw, abyśmy wytrwale pracowali i żyli jak Twoje dzieci w duchu prawdziwej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.


Południowa
CZYTANIE
Mdr 15, 1. 3

Ty, Boże nasz, jesteś łaskawy i wierny, cierpliwy i miłosierny w rządach nad wszystkim. Ciebie znać - oto sprawiedliwość doskonała; pojąć Twą moc - oto źródło nieśmiertelności.
K. Miłosierny jest Pan i łaskawy.
W. Nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Panie winnicy i żniwa, Ty rozdzielasz pracę i dajesz sprawiedliwą zapłatę, ą spraw, abyśmy cierpliwie znosili codzienne trudy * i bez szemrania pełnili Twoją wolę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa
CZYTANIE
Ba 4, 21b-22

Dzieci, wołajcie do Boga, a wyrwie was z mocy, z ręki nieprzyjaciół. Ja zaś z ufnością oddałam Przedwiecznemu wybawienie wasze i rozradował mnie Święty miłosierdziem, jakie okaże wam prędko Przedwieczny, wasz Zbawca.
K. Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie.
W. Na swoją miłość, która trwa od wieków.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, na Twoje wezwanie stajemy przed Tobą w godzinie, o której Apostołowie przychodzili do świątyni, ą spraw, aby modlitwa, jaką szczerym sercem zanosimy w imię Jezusa, * przyniosła zbawienie wszystkim wzywającym Twego imienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim




Poniedziałek
IV tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Niech nasze serca sławią Ciebie, Boże,
A duch się cieszy Twoim majestatem,
Bo wciąż pamiętasz, pełen miłosierdzia,
O swoich synach.
2 Jedyne Słońce, które nie zachodzi,
Oświecasz drogę szukających Ciebie,
By wreszcie doszli do Twojego domu
Pełnego blasku.
3 Gdy dzień się schyli, cienie się wydłużą,
A noc nadejdzie mrokiem kryjąc ziemię,
Niech Twoja miłość płonie jasnym światłem
W człowieczych sercach.
4 O daj pozostać w Twojej obecności,
By się radować tylko Tobą, Panie,
A to, co było, oczyszczone łaską,
Niech wielbi Ciebie.
5 Niech Twoje imię będzie pochwalone,
Bo wielkie rzeczy dla nas uczyniłeś,
Najlepszy Ojcze razem z Twoim Synem
I Duchem Świętym. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Chwalcie Pana, * bo Jego łaska na wieki.
Psalm 136
Hymn paschalny
Opowiadanie czynów dokonanych przez Pana jest wysławianiem Boga (Kasjodor)
I

Chwalcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Boga nad bogami, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Pana nad panami, *
bo Jego łaska na wieki.
On sam cudów wielkich dokonał, *
bo Jego łaska na wieki.
On w swej mądrości uczynił niebiosa, *
bo Jego łaska na wieki.
On rozpostarł ziemię nad wodami, *
bo Jego łaska na wieki.
On uczynił światła ogromne, *
bo Jego łaska na wieki.
Słońce, by dniem władało, *
bo Jego łaska na wieki.
Księżyc i gwiazdy, by władały nocą, *
bo Jego łaska na wieki.

Ant. Chwalcie Pana, bo Jego łaska na wieki.
2 ant.Wielkie i godne podziwu * są dzieła Twoje, / Panie, Boże wszechmogący.
II

On Egipcjanom pobił pierworodnych, *
bo Jego łaska na wieki.
I wywiódł spośród nich Izraela, *
bo Jego łaska na wieki.
Ręką potężną, wyciągniętym ramieniem, *
bo Jego łaska na wieki.
Rozdzielił Morze Czerwone, *
bo Jego łaska na wieki.
I środkiem morza przeprowadził Izraela, *
bo Jego łaska na wieki.
Faraona z wojskiem strącił w Morze Czerwone, *
bo Jego łaska na wieki.
I prowadził swój lud przez pustynię, *
bo Jego łaska na wieki.
On pobił wielkich królów, *
bo Jego łaska na wieki.
On uśmiercił królów potężnych, *
bo Jego łaska na wieki.
Sichona, króla Amorytów, *
bo Jego łaska na wieki.
I Oga, króla Baszanu, *
bo Jego łaska na wieki.
A ziemię ich dał na własność, *
bo Jego łaska na wieki.
Na własność swemu słudze Izraelowi, *
bo Jego łaska na wieki.
Pamiętał o nas w naszym poniżeniu, *
bo Jego łaska na wieki.
I uwolnił nas od wrogów, *
bo Jego łaska na wieki.
On pokarm daje każdemu ciału, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Boga, niebiosa, *
bo Jego łaska na wieki.

Ant. Wielkie i godne podziwu są dzieła Twoje, / Panie, Boże wszechmogący.
3 ant.W swoim wielkim miłosierdziu * Bóg na nowo nas zrodził do żywej nadziei.
Pieśń (1 P 1, 3-9)
Zmartwychwstanie Chrystusa podstawą nadziei

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On w swoim wielkim miłosierdziu ą
przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa *
na nowo nas zrodził do żywej nadziei:
Do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, *
które jest zachowane dla was w niebie.
Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni ą
mocą Bożą dla zbawienia, *
gotowego objawić się w czasie ostatecznym.
Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku *
z powodu różnorodnych doświadczeń.
Przez to wartość waszej wiary ą
okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, *
które przecież próbuje się w ogniu;
Na sławę, cześć i chwałę *
przy objawieniu Jezusa Chrystusa.
Wy Go miłujecie, choć nie widzieliście, *
wy w Niego teraz wierzycie, chociaż nie widzicie.
A ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały, *
gdy osiągnięcie zbawienie dusz, cel waszej wiary.

Ant. W swoim wielkim miłosierdziu / Bóg na nowo nas zrodził do żywej nadziei.

CZYTANIE
1 Tes 3, 12-13

Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Miłujmy się wzajemnie, * Bo miłość jest z Boga.
W. Miłujmy się wzajemnie, / Bo miłość jest z Boga.
K. Każdy, kto miłuje, narodził się z Boga.
W. Bo miłość jest z Boga.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Miłujmy się wzajemnie, / Bo miłość jest z Boga.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Niech moja dusza * zawsze uwielbia Ciebie, mój Boże.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Niech moja dusza / zawsze uwielbia Ciebie, mój Boże.

PROŚBY

Jezus nie opuszcza tych, którzy w Nim pokładają nadzieję. Zanośmy więc do Niego nasze pokorne prośby:
Wysłuchaj nas, Jezu, nasz Boże.

Chryste Panie, nasza światłości, oświeć swój Kościół,
- aby głosił narodom wielką tajemnicę zbawienia.
Wysłuchaj nas, Jezu, nasz Boże.

Zachowaj kapłanów i sługi swego Kościoła,
- aby głosząc im Ewangelię, sami wiernie Tobie służyli.
Wysłuchaj nas, Jezu, nasz Boże.

Wspomagaj małżonków hojnymi łaskami,
- aby przez miłość byli doskonałym obrazem Twojego Kościoła.
Wysłuchaj nas, Jezu, nasz Boże.

Ty przez swoją krew przyniosłeś pokój światu,
- oddal od nas grzech niezgody i wojnę, która niesie zniszczenie.
Wysłuchaj nas, Jezu, nasz Boże.

Udziel wszystkim zmarłym przebaczenia grzechów,
- niechaj się radują we wspólnocie świętych.
Wysłuchaj nas, Jezu, nasz Boże.
Ojcze nasz.
MODLITWA

Panie Jezu, pozostań z nami, bo ma się ku wieczorowi, ątowarzysząc nam w drodze do niebieskiej ojczyzny oświecaj nasze serca i umacniaj nadzieję, * abyśmy razem z naszymi braćmi poznawali Ciebie w Piśmie świętym i w łamaniu chleba. Który żyjesz i królujesz w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Wtorek
IV tydzień psałterza
Wezwanie
P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 67
Niech wszystkie narody wysławiają Boga
Wiedzcie, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan (Dz 28, 28)
Ant. Uwielbiajmy Pana, / którego oblicze jaśnieje nad nami.

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze,
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / którego oblicze jaśnieje nad nami.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, ą
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / którego oblicze jaśnieje nad nami.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Ziemia wydała swój owoc, *
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / którego oblicze jaśnieje nad nami.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / którego oblicze jaśnieje nad nami.

anawim
Wtorek
IV tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Najwyższej chwały godzien jesteś, Panie,
A Twoja mądrość nie ma żadnych granic,
I Ciebie sławić pragnie słaby człowiek,
Pomimo grzechu, który dźwiga w sobie.
2 Napełniasz ludzi szczęściem i weselem,
Gdy wielbią Ciebie, nieśmiertelny Boże,
Bo ich stworzyłeś, aby szli ku Tobie,
Przewyższasz bowiem wszelkie dobra świata.
3 Dopomóż przeto szukać Cię wytrwale
I wreszcie znaleźć, wyznać swoje winy,
Bo nasze serce wciąż jest niespokojne,
Aż spocznie w Tobie, Ojcze miłosierny.
4 Wszechmocny Boże, nigdy nie pojęty,
Jedyny celu wszystkich bytów ziemi,
Niech tajemnica Trójcy Przenajświętszej
Przez całą wieczność będzie pochwalona. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Panie, niech moje wołanie przyjdzie do Ciebie, * nie ukrywaj przede mną swojego oblicza.
Psalm 102
Modlitwa wygnańca
Bóg nas pociesza w każdym naszym utrapieniu (2 Kor 1, 4)
I

Panie, wysłuchaj modlitwę moją, *
a moje wołanie niech przyjdzie do Ciebie.
Nie ukrywaj przede mną swojego oblicza *
w dniu mego utrapienia.
Nakłoń ku mnie Twe ucho, *
w dniu, w którym Cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
Bo dni moje jak dym znikają, *
a moje kości płoną jak w ogniu.
Moje serce wysycha jak spalona trawa, *
zapominam nawet o jedzeniu chleba.
Od głośnego jęku *
skóra przywarła mi do kości.
Jestem podobny do ptaka na pustyni, ą
jestem jak sowa w ruinach, *
czuwam jak samotny ptak na dachu.
Co dzień mnie znieważają wrogowie, *
srożąc się przeklinają mnie moim własnym imieniem.
Popiół jem zamiast chleba, *
a napój mieszam ze łzami,
Przez Twą zapalczywość i oburzenie, *
boś Ty mnie uniósł i odrzucił.
Obumierają dni moje jak wydłużające się cienie, *
a ja usycham jak trawa.

Ant. Panie, niech moje wołanie przyjdzie do Ciebie, / nie ukrywaj przede mną swojego oblicza.
2 ant.Przychyl się, Panie, * ku modlitwie pokornych.
II

Ty, Panie, trwasz na wieki, *
a imię Twoje przez wszystkie pokolenia.
Powstań i okaż litość Syjonowi, ą
bo nastała pora, byś nad nim się zmiłował, *
bo już nadeszła godzina.
Albowiem Twoi słudzy miłują jego kamienie, *
żalem ich przejmują jego gruzy.
Poganie będą się bali imienia Pana, *
a Twej chwały wszyscy królowie ziemi.
Bo Pan odbuduje Syjon *
i ukaże się w swym majestacie.
Przychyli się ku modlitwie opuszczonych *
i nie odrzuci ich modłów.
Należy to zapisać dla przyszłych pokoleń, *
lud, który się narodzi, niech wychwala Pana.
Bo spojrzał Pan z wysokości swego przybytku, *
popatrzył z nieba na ziemię,
Aby usłyszeć jęki uwięzionych, *
aby skazanych na śmierć uwolnić,
Aby imię Pana głoszono na Syjonie *
i w Jeruzalem Jego chwałę,
Kiedy zgromadzą się razem narody *
i królestwa, by służyć Panu.

Ant. Przychyl się, Panie, ku modlitwie pokornych.
3 ant.Ty, Panie, stworzyłeś ziemię * i niebo jest dziełem rąk Twoich.
III

Ustały moje siły w drodze, *
dni moje zostały skrócone.
Mówię: "Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie dni moich. *
Twe lata trwają przez wszystkie pokolenia.
Ty niegdyś stworzyłeś ziemię *
i niebo jest dziełem rąk Twoich.
One przeminą, ale Ty zostaniesz, ą
zestarzeją się wszystkie jak suknia, *
jak szatę je zmieniasz i stają się odmienione.
Ty zaś taki sam jesteś zawsze *
i lata Twoje nie mają końca.
Synowie sług Twoich bezpiecznie mieszkać będą, *
a ich potomstwo będzie trwało w Twej obecności".

Ant. Ty, Panie, stworzyłeś ziemię / i niebo jest dziełem rąk Twoich.

K. Słuchaj, mój ludu, nauki mojej.
W. Nakłońcie swe uszy na słowa ust moich.

anawim




Wtorek
IV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu
św. Pawła Apostoła do Tesaloniczan
4, 1-18
Życie święte i nadzieja zmartwychwstania

Bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu - jak już postępujecie - stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa.

Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, aby każdy umiał utrzymywać ciało własne w świętości i we czci, a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nie znający Boga poganie. Niech nikt w tej sprawie nie wykracza i nie oszukuje brata swego; albowiem, jak wam to przedtem powiedzieliśmy, zapewniając uroczyście: Bóg jest mścicielem tego wszystkiego. Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. A więc kto to odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego.

Nie jest rzeczą konieczną, abyśmy wam pisali o miłości braterskiej, albowiem Bóg was samych naucza, abyście się wzajemnie miłowali. Czynicie to przecież w stosunku do wszystkich braci w całej Macedonii. Zachęcam was jedynie, bracia, abyście coraz bardziej się doskonalili i starali zachować spokój, spełniać własne obowiązki i pracować własnymi rękami, jak to wam nakazaliśmy. Wobec tych, którzy pozostają na zewnątrz, zachowujcie się szlachetnie, a nie będzie wam potrzeba nikogo.

Nie chcemy, bracia, waszego trwania w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei. Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim. To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem.

Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami.

RESPONSORIUM
1 Tes 4, 16; Mk 13, 27; por. Mt 24, 31

W. Sam Pan zstąpi z nieba ą na hasło i na głos archanioła, / i na dźwięk trąby Bożej * I zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, / od krańca ziemi aż do szczytu nieba.
K. Gdy przyjdzie Syn Człowieczy, pośle swoich aniołów z trąbą o głosie potężnym.
W.I zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, / od krańca ziemi aż do szczytu nieba.

II CZYTANIE

Z traktatu św. Ireneusza, biskupa, Przeciw herezjom
(księga 3, rozdz. 19, 1. 3 - 20, 1)
Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli

Słowo Boga stało się człowiekiem. Ten, który jest Synem Boga, stał się Synem człowieka, aby człowiek, zjednoczony ze Słowem i przybrany, stał się dzieckiem Boga. Inaczej bowiem nie mogliśmy osiągnąć niezniszczalności i nieśmiertelności, jak tylko przez zjednoczenie z nieśmiertelnością i niezniszczalnością. Jakże jednak moglibyśmy dostąpić takiego zjednoczenia, gdyby wcześniej niezniszczalność i nieśmiertelność nie stała się tym, czym my jesteśmy, aby zniszczalne zostało pochłonięte przez niezniszczalność, śmiertelne przez nieśmiertelność, abyśmy w ten sposób dostąpili przybrania za synów.

Tak więc Syn Boży, nasz Pan, Słowo Ojca, stał się Synem człowieka, albowiem jako człowiek narodził się z Maryi, która była człowiekiem i narodziła się z człowieka.
Dlatego to Pan dał nam znak głęboko na dole i wysoko w górze. Nie prosił o taki znak człowiek, albowiem nigdy nie przypuszczał, iż dziewica może stać się matką-dziewicą i porodzić syna. Nie przypuszczał, że Syn ten, "Bóg z nami", zstąpi na ziemię, by szukać "owcy, która zaginęła" (a była Jego własnym stworzeniem), nie przypuszczał, że wstąpi do nieba, aby odnalezionego człowieka przedstawić i polecić Ojcu, zapowiadając w ten sposób w sobie samym jego zmartwychwstanie. Jak bowiem Chrystus-Głowa zmartwychwstał, tak też kiedy wypełni się czas kary za nieposłuszeństwo, zmartwychwstanie reszta ciała, to jest wszyscy ludzie. Ciało to dzięki różnorodnym więzom zjednoczy się i umocni Bożym wzrostem, wszystkie zaś członki otrzymają właściwe sobie miejsce w ciele. Wiele jest mieszkań u Ojca, bo wiele jest i członków.

Wspaniałomyślnym zatem okazał się Bóg, który w obliczu słabości człowieka zaofiarował mu zwycięstwo odniesione przez Słowo. Gdy bowiem moc doskonaliła się w słabości, Słowo objawiało w ten sposób łaskawość Boga i Jego wspaniałą potęgę.

RESPONSORIUM
1 Kor 15, 20. 22. 21

W. Chrystus zmartwychwstał ą jako pierwszy spośród tych, co pomarli. * I jak w Adamie wszyscy umierają, / tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni.
K. Przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też dokona się zmartwychwstanie. W. I jak w Adamie wszyscy umierają, / tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Wtorek
IV tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Niech cały wszechświat głosi mądrość Boga:
Niebo i lądy, planety i słońce;
A dzień niech nocy wielkość opowiada
Stwórcy wszystkiego.
2 Dalekie gwiazdy sławią swoim blaskiem
Jego majestat i księżyc Go wielbi;
Dla Niego morza, rzeki i strumienie
Szumią falami.
3 I matka ziemia, hojna żywicielka,
Pełna bogactwa i wszelkich zasobów,
Wyznaje Ojca ludzi nieśmiertelnych,
Władcę wieczności.
4 Składamy dzięki Tobie, Wszechmogący,
Dobry Pasterzu każdego istnienia,
Ty, który jesteś w Trójcy niepojętej
Bogiem jedynym. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Tobie chcę śpiewać, o Panie, * będę szedł drogą nieskalaną.
Psalm 101
Wyznanie żarliwej duszy
Jeśli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania (J 14, 15)
Będę śpiewał o sprawiedliwości i łasce, *
Tobie chcę śpiewać, o Panie.
Będę szedł drogą nieskalaną; *
kiedyż Ty do mnie przyjdziesz?
Będę chodził z sercem niewinnym *
wewnątrz swojego domu.
Nie będę zwracał oczu *
ku sprawie niegodziwej.
W nienawiści mam czyny przestępcy, *
nie przylgną one do mnie.
Przewrotne serce będzie ode mnie z daleka, *
tego, co złe, nawet znać nie chcę.
Zniszczę każdego, kto skrycie uwłacza bliźniemu, *
pysznych oczu i serca nadętego nie zniosę.
Oczy swe zwracam na wiernych tej ziemi, *
aby ze mną zamieszkać mogli.
Ten, który kroczy drogą nieskalaną, *
będzie mi usługiwał.
Kto knuje podstęp, nie zamieszka w mym domu, *
nie ostoi się wobec mego wzroku, kto rozgłasza kłamstwa.
Każdego dnia będę tępił wszystkich grzeszników ziemi, *
wypędzę z miasta Pańskiego wszelkich złoczyńców.

Ant. Tobie chcę śpiewać, o Panie, / będę szedł drogą nieskalaną.
2 ant.Nie odbieraj nam, Panie, * swego miłosierdzia.
Pieśń (Dn 3, 26-27. 29. 34-41)
Modlitwa Azariasza w piecu ognistym
Pokutujcie i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone (Dz 3, 19)
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże naszych ojców, ą
i pełen chwały, *
a Twoje imię jest błogosławione na wieki.
Jesteś sprawiedliwy we wszystkim, coś uczynił z nami, *
wszelkie Twoje dzieła są pełne prawdy.
Twoje drogi są proste, *
a wyroki najsłuszniejsze.
Myśmy zgrzeszyli i popełnili nieprawość *
odstępując od Ciebie.
We wszystkim przewrotność okazaliśmy *
i nie słuchaliśmy Twoich przykazań.
Nie opuszczaj nas na zawsze ą
i ze względu na świętość Twego imienia *
nie zrywaj Twojego przymierza.
Nie odbieraj nam swego miłosierdzia *
przez wzgląd na Abrahama, przyjaciela Twego,
Twojego sługę, Izaaka, *
i Twego świętego, Izraela.
Im to przyrzekłeś, *
że rozmnożysz ich potomstwo
Jak gwiazdy na niebie *
i jak piasek na morskim brzegu.
Panie, oto jesteśmy najmniejsi *
spośród wszystkich narodów.
Oto dziś jesteśmy poniżeni na całej ziemi *
z powodu naszych grzechów.
Nie ma już władcy, proroka ani wodza, ą
ani całopalenia, ani ofiar, *
ani daru pokarmów, ani kadzenia.
Nie ma gdzie złożyć Tobie daru z pierwszych płodów *
i doświadczyć miłosierdzia Twego.
Niech jednak dusza strapiona i duch uniżony *
znajdą upodobanie u Ciebie.
Tak jak całopalenia z baranów i cielców, *
i tysięcy tłustych owiec,
Niech się dziś stanie nasza ofiara dla Ciebie *
i spodoba się Tobie.
Bo ci, którzy ufność pokładają w Tobie, *
nie zaznają wstydu.
Teraz zaś z całego serca idziemy za Tobą, ą
odczuwamy lęk wobec Ciebie *
i szukamy Twojego oblicza.

Ant. Nie odbieraj nam, Panie, swego miłosierdzia.
3 ant.Boże, będę Ci śpiewał * pieśń nową.
Psalm 144, 1-10
O zwycięstwo i pokój
Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia (Flp 4, 13)
Błogosławiony Pan, Opoka moja, ą
On moje ręce zaprawia do walki, *
moje palce do bitwy.
On mocą i warownią moją, *
osłoną moją i moim wybawcą,
Moją tarczą i schronieniem, *
On, który mi poddaje ludy.
Panie, czym jest człowiek, że troszczysz się o niego, *
czym syn człowieczy, że Ty o nim myślisz?
Do tchnienia wiatru podobny jest człowiek, *
dni jego jak cień przemijają.
Nachyl swych niebios i zstąp po nich, Panie, *
gór dotknij, aby zadymiły.
Rozprosz ich uderzeniem pioruna, *
wypuść swe strzały, by ich porazić.
Wyciągnij swą rękę z wysoka, *
wybaw mnie z wód ogromnych.
Uwolnij z rąk cudzoziemców, ą
tych, których usta mówią kłamliwie, *
a prawica wznosi się do fałszywej przysięgi.
Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową, *
grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach.
Ty królom dajesz zwycięstwo, *
Tyś wyzwolił Dawida, swego sługę.

Ant. Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową.

CZYTANIE
Iz 55, 1

Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy. Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Kto odczuwa pragnienie, * Niech przyjdzie do Mnie i pije.
W. Kto odczuwa pragnienie, / Niech przyjdzie do Mnie i pije.
K. Ja pragnącemu dam pić darmo ze źródła wody życia.
W. Niech przyjdzie do Mnie i pije.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Kto odczuwa pragnienie, / Niech przyjdzie do Mnie i pije.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Wybaw nas, Panie, * z rąk naszych nieprzyjaciół.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Wybaw nas, Panie, / z rąk naszych nieprzyjaciół.

PROŚBY

Bóg umacnia naszą nadzieję i pozwala, abyśmy Go z radością wielbili w tej rannej porze. Zanośmy więc do Niego ufne błagania:
Wysłuchaj nas, Panie.

Dziękujemy Ci, Boże, Ojcze Jezusa, naszego Zbawiciela,
- za wiarę i za nieśmiertelność, której nam przez Niego udzieliłeś.
Wysłuchaj nas, Panie.

Obdarz nasze serca łaską pokory,
- abyśmy byli sobie nawzajem poddani w bojaźni Chrystusowej.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ześlij nam swego Ducha,
- aby nasza braterska miłość była wolna od udawania.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ty nakazałeś ludziom, aby przez pracę czynili sobie ziemię poddaną,
- spraw, abyśmy pracując oddawali Ci chwałę i przyczyniali się do uświęcenia braci.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Panie, nasz Boże, umocnij naszą wiarę, ą aby nasze uwielbienie było miłe Tobie * i przyniosło Kościołowi owoce życia nowego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
IV tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Szczęśliwi są ci, którzy znają prawo Boże * i żyją według niego.
Psalm 119, 137-144
XVIII (Sade)
Niezmienność Prawa Bożego

O Panie, jesteś sprawiedliwy *
i wyrok Twój jest słuszny.
Dałeś swe postanowienia sprawiedliwie, *
kierując się wielką wiernością.
Gorliwość mnie pożera, *
bo słów Twoich zapominają moi wrogowie.
Twoje słowo jest wypróbowane w ogniu *
i sługa Twój je miłuje.
Jestem mały i wzgardzony, *
nie zapominam o Twych postanowieniach.
Twoja sprawiedliwość jest sprawiedliwością na wieki, *
a Prawo Twoje jest prawdą.
Ucisk i utrapienia na mnie spadły, *
moją rozkoszą są Twoje przykazania.
Wieczna jest sprawiedliwość Twych napomnień, *
daj mi je zrozumieć, a żyć będę.

Ant. Szczęśliwi są ci, którzy znają prawo Boże / i żyją według niego.
2 ant.Niech dotrze do Ciebie * moja modlitwa.
Psalm 88
W ciężkim doświadczeniu
To jest wasza godzina i panowanie ciemności (Łk 22, 53)
I

Panie, mój Boże, wołam do Ciebie we dnie, *
żalę się przed Tobą w nocy.
Niech dotrze do Ciebie moja modlitwa, *
nakłoń ucha na moje wołanie.
Bo moja dusza nieszczęściem jest przepełniona, *
a życie moje zbliża się do Otchłani.
Zaliczono mnie do grona idących do grobu, *
stałem się jak mąż pozbawiony siły.
Między zmarłymi jest moje posłanie, *
tak jak poległych, którzy leżą w grobach,
O których Ty już więcej nie pamiętasz, *
nad którymi nie roztaczasz już opieki.
Strąciłeś mnie w otchłań najgłębszą, *
w mrok i przepaść.
Twój gniew mnie przygniata, *
spiętrzyły się nade mną jego fale.

Ant. Niech dotrze do Ciebie moja modlitwa.
3 ant.Wołam do Ciebie, Panie, * nie ukrywaj przede mną swojego oblicza.
II

Odsunąłeś ode mnie wszystkich przyjaciół, ą
wzbudziłeś w nich do mnie odrazę, *
znalazłem się w więzieniu bez wyjścia.
Moje oczy słabną w nieszczęściu, ą
każdego dnia wołam do Ciebie, Panie, *
ręce do Ciebie wyciągam.
Czy uczynisz cud dla umarłych? *
Czy wstaną cienie, by wielbić Ciebie?
Czy to w grobach sławi się Twoją łaskę, *
a wierność Twoją w miejscu zagłady?
Czy Twoje cuda widzi się w ciemnościach, *
a sprawiedliwość w krainie zapomnienia?
A ja wołam do Ciebie, Panie, *
niech nad ranem dotrze do Ciebie moja modlitwa.
Czemu odrzucasz mnie, Panie, *
i ukrywasz swoje oblicze przede mną?
Cierpię biedę i od młodości stoję na progu śmierci, *
dźwigałem Twoją grozę i osłabłem.
Przewalił się nade mną płomień Twego gniewu *
i złamały mnie Twoje groźby.
Zewsząd mnie otoczyły jak fale powodzi *
i topią mnie w jednym momencie.
Odsunąłeś ode mnie przyjaciół i towarzyszy, *
tylko ciemności mieszkają ze mną.

Ant. Wołam do Ciebie, Panie, / nie ukrywaj przede mną swojego oblicza.

Przedpołudniowa
CZYTANIE
1 J 3, 17-18

Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga? Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą.
K. Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza.
W. Sprawiedliwy pozostanie w wiecznej pamięci.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, o trzeciej godzinie zesłałeś Ducha Świętego Pocieszyciela na Apostołów; ą nam również ześlij Ducha miłości, * abyśmy byli Twoimi wiernymi świadkami wobec ludzi. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa
CZYTANIE
Pwt 30, 11. 14

Polecenie to, które ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem. Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić.
K. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, Panie.
W. I światłem na mojej ścieżce.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty objawiłeś Piotrowi wolę zbawienia pogan, ą spraw łaskawie, aby nasze czyny podobały się Tobie, * i pokieruj nimi w taki sposób, by służyły zamiarom Twojej zbawczej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa
CZYTANIE
Iz 55, 10-11

Podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewniają urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa.
K. Pan zsyła na ziemię swoje polecenia.
W. Szybko mknie Jego słowo.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty wysłałeś Twojego anioła do setnika Korneliusza, aby mu wskazał drogę zbawienia; ą spraw, abyśmy gorliwie starali się o zbawienie wszystkich ludzi * i zjednoczeni z nimi w Twoim Kościele doszli do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim




Wtorek
IV tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Dobry Pasterzu, miłosierny Panie,
Który swe owce wiedziesz na pastwiska,
Dawnych obietnic Tyś jest wypełnieniem,
Bożym Mesjaszem, Królem Twego ludu.
2 W Tobie obrona przed napaścią wilka,
Krzyż bowiem własny dałeś nam za oręż;
Ty swoim cieniem chronisz nas przed skwarem,
W chłodzie ogrzewasz ciepłem swego serca.
3 Jeśli zbłądzimy pośród cierni grzechu,
Weź na ramiona, użal się nad nami;
Rozpal ognisko, co miłością płonie,
Z ran niewierności ulecz przebaczeniem.
4 Dzień się już chyli, noc zapadnie ciemna,
Zostań więc z nami, Dobry nasz Pasterzu;
Tobie i Ojcu razem z Duchem Świętym
Chwała niech będzie teraz i na wieki. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Jak długo pozostajemy w ciele, * jesteśmy pielgrzymami z daleka od Pana.
Psalm 137, 1-6
Nad rzekami Babilonu
Niewola cielesna narodu wybranego jest obrazem niewoli duchowej (św. Hilary)
Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy *
płacząc na wspomnienie Syjonu.
Na topolach tamtej krainy *
zawiesiliśmy nasze harfy.
Bo ci, którzy nas uprowadzili, *
żądali od nas pieśni.
Nasi gnębiciele żądali pieśni radosnej: *
"Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni syjońskich!"
Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską *
w obcej krainie?
Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, *
niech uschnie moja prawica.
Niech mi język przyschnie do gardła, *
jeśli nie będę pamiętał o tobie,
Jeśli nie wyniosę Jeruzalem *
ponad wszelką radość swoją.

Ant. Jak długo pozostajemy w ciele, / jesteśmy pielgrzymami z daleka od Pana.
2 ant.Wobec aniołów * psalm zaśpiewam Tobie, mój Boże.
Psalm 138
Dziękczynienie
Wniosą królowie ziemi swój przepych do Miasta Świętego (por. Ap 21, 24)
Będę Cię sławił z całego serca, Panie, *
bo usłyszałeś słowa ust moich.
Będę psalm Ci śpiewał wobec aniołów, *
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.
I będę sławił Twe imię ą
za łaskę i wierność Twoją, *
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twe imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, *
pomnożyłeś moc mojej duszy.
Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie, *
gdy usłyszą słowa ust Twoich.
I będą opiewać drogi Pana: *
"Zaprawdę, chwała Pana jest wielka!"
Zaprawdę, Pan jest wzniosły, ą
patrzy łaskawie na pokornego, *
pyszałka zaś dostrzega z daleka.
Gdy chodzę wśród utrapienia, Ty podtrzymujesz me życie, ą
wyciągasz swoją rękę przeciw gniewowi mych wrogów, *
wybawia mnie Twoja prawica.
Pan za mnie wszystkiego dokona: ą
Panie, Twa łaska trwa na wieki, *
nie porzucaj dzieła rąk swoich!

Ant. Wobec aniołów psalm zaśpiewam Tobie, mój Boże.
3 ant.Otrzymaliśmy ducha przybrania za synów, * w którym wołamy: Abba, Ojcze!
Pieśń (Rz 8, 14-17)
Synostwo Boże chrześcijan

Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, *
są synami Boga.
Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, *
aby się znowu pogrążyć w bojaźni.
Ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, *
w którym możemy wołać: Abba, Ojcze!
Sam Duch daje świadectwo naszemu duchowi, *
że jesteśmy dziećmi Bożymi.
Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami, *
dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa.
Jeżeli wspólnie z Nim cierpimy, *
to wspólnie będziemy przebywać w chwale.

Ant. Otrzymaliśmy ducha przybrania za synów, / w którym wołamy: Abba, Ojcze!

CZYTANIE
Kol 3, 16

Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Będę błogosławił Pana * Po wieczne czasy.
W. Będę błogosławił Pana / Po wieczne czasy.
K. Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
W. Po wieczne czasy.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Będę błogosławił Pana / Po wieczne czasy.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Ukaż nam, Panie, * Twoją wielką miłość, / gdyż jesteś Wszechmocny i święte jest imię Twoje.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Ukaż nam, Panie, / Twoją wielką miłość, / gdyż jesteś Wszechmocny i święte jest imię Twoje.

PROŚBY

Chrystus udziela mocy swojemu ludowi. Uwielbiajmy Go i zanośmy do Niego gorące prośby:
Wysłuchaj nas, Panie.

Chryste, źródło naszej mocy, utwierdzaj wiarę swego ludu,
- który zechciałeś powołać do poznania Twojej prawdy.
Wysłuchaj nas, Panie.

Panie, kieruj umysłami tych, którzy sprawują nad nami rządy,
- aby zgodnie z Twoją wolą wiedli nas drogą pokoju.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ty nakarmiłeś chlebem rzesze, które szły za Tobą,
- naucz nas spieszyć z pomocą ludziom głodnym.
Wysłuchaj nas, Panie.

Spraw, aby rządzący troszczyli się nie tylko o swoje narody,
- lecz szanowali godność i dobro wszystkich ludzi.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ty przyjdziesz objawić swoją chwałę we wszystkich, którzy uwierzyli,
- obdarz wówczas zmartwychwstaniem i życiem wiecznym wszystkich zmarłych.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Miłosierny Boże, zgromadzeni w Twojej obecności błagamy Ciebie, ą abyśmy zawsze rozważali w sercu * to, co wyznajemy ustami. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
IV tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 67
Niech wszystkie narody wysławiają Boga
Wiedzcie, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan (Dz 28, 28)
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który jest światłością świata.

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze,
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który jest światłością świata.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, ą
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który jest światłością świata.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Ziemia wydała swój owoc, *
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który jest światłością świata.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwielbiajmy Pana, / który jest światłością świata.

anawim
Środa
IV tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Ty, który jesteś Początkiem i Kresem,
Stworzyłeś wszechświat, by głosił Twą chwałę;
Ty zasadziłeś na łąkach istnienia
Każdego z ludzi jak drzewo nad wodą.
2 Poisz go deszczem swej łaski ożywczej,
Przed zła wichurą ochraniasz miłością,
Dajesz mu siłę, by przetrwał cierpienie
Podobne burzy łamiącej konary.
3 Czekasz cierpliwie, aż wiarą rozkwitnie
I wyda owoc dojrzałej mądrości;
Wtedy przenosisz swe drzewo strudzone
Do jasnych sadów wiecznego pokoju.
4 Ojcze i Synu, i Duchu płomienny,
Jedyny Boże i pełnio dobroci,
Tobie składamy podziękę za życie
I Twoją świętość sławimy w pokorze. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Błogosław, duszo moja, Pana * i nie zapominaj o wszystkich dobrodziejstwach Jego.
Psalm 103
Uwielbienie miłosiernego Boga
Dzięki serdecznej litości naszego Boga nawiedziło nas z wysoka Wschodzące Słońce (por. Łk 1, 78)
I

Błogosław, duszo moja, Pana, *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich dobrodziejstwach Jego.
On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
On twoje życie dobrem nasyca, *
jak pióra orła młodość twa się odradza.
Dzieła Pana są sprawiedliwe, *
wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece.
Drogi swoje objawił Mojżeszowi, *
swoje dzieła synom Izraela.

Ant. Błogosław, duszo moja, Pana / i nie zapominaj o wszystkich dobrodziejstwach Jego.
2 ant.Jak ojciec lituje się nad dziećmi, * tak Pan się lituje nad tymi, / którzy cześć Mu oddają.
II

Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie zapamiętuje się w sporze, *
nie płonie gniewem na wieki.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów *
ani według win naszych nam nie odpłaca.
Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, *
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.
Jak odległy jest wschód od zachodu, *
tak daleko odsuwa od nas nasze winy.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *
tak Pan się lituje nad tymi, którzy cześć Mu oddają.
Wie On, z czegośmy powstali, *
pamięta, że jesteśmy prochem.
Dni człowieka są jak trawa, *
kwitnie on jak kwiat na łące.
Wystarczy, że wiatr go muśnie, już znika *
i wszelki ślad po nim ginie.

Ant. Jak ojciec lituje się nad dziećmi, / tak Pan się lituje nad tymi, / którzy cześć Mu oddają.
3 ant.Błogosławcie Pana, * wszystkie Jego dzieła.
III

Lecz łaska Pana jest wieczna dla Jego wyznawców, *
a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem,
Nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza *
i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.
Pan utwierdził swój tron na niebiosach, *
a Jego panowanie wszechświat obejmuje.
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, ą
potężni mocarze pełniący Jego rozkazy, *
aby słuchano słów Jego.
Błogosławcie Pana, wszystkie Jego zastępy *
i wszyscy słudzy pełniący Jego wolę.
Błogosławcie Pana, wszystkie Jego dzieła, ą
na każdym miejscu Jego panowania. *
Błogosław, duszo moja, Pana!

Ant. Błogosławcie Pana, wszystkie Jego dzieła.

K. Pozwól mi zrozumieć drogę Twych przykazań, Panie.
W. Abym rozważał Twoje cuda.

anawim



Środa
IV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu
św. Pawła Apostoła do Tesaloniczan
5, 1-28
Postępowanie synów światłości

Nie potrzeba wam, bracia, pisać o czasach i chwilach. Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej w nocy. Kiedy bowiem będą mówić: "Pokój i bezpieczeństwo" - tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą. Ale wy, bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby ów dzień miał was zaskoczyć jak złodziej. Wszyscy wy bowiem jesteście synami światłości i synami dnia. Nie jesteśmy synami nocy ani ciemności. Nie śpijmy przeto jak inni, ale czuwajmy i bądźmy trzeźwi. Ci, którzy śpią, w nocy śpią, a którzy się upijają, w nocy są pijani. My zaś, którzy do dnia należymy, bądźmy trzeźwi, odziani w pancerz wiary i miłości oraz hełm nadziei zbawienia. Ponieważ nie przeznaczył nas Bóg, abyśmy zasłużyli na gniew, ale na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który za nas umarł, abyśmy, czy żywi, czy umarli, razem z Nim żyli. Dlatego zachęcajcie się wzajemnie i budujcie jedni drugich, jak to zresztą czynicie.

Prosimy was, bracia, abyście uznawali tych, którzy wśród was pracują, którzy przewodzą wam i w Panu was napominają. Ze względu na ich pracę otaczajcie ich szczególną miłością. Między sobą zachowujcie pokój.

Prosimy was, bracia, upominajcie niekarnych, pocieszajcie małodusznych, przygarniajcie słabych, a dla wszystkich bądźcie cierpliwi. Uważajcie, aby nikt nie odpłacał złem za złe, zawsze usiłujcie czynić dobrze sobie nawzajem i wobec wszystkich.

Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.

Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie. Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie. Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła.

Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wierny jest Ten, który was wzywa: On też tego dokona.

Bracia, módlcie się także i za nas. Pozdrówcie wszystkich braci pocałunkiem świętym. Zaklinam was na Pana, aby list ten został odczytany wszystkim braciom.

Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa z wami.

RESPONSORIUM
1 Tes 5, 9. 10; Kol 1, 13

W. Nie przeznaczył nas Bóg, ą abyśmy zasłużyli na gniew, / ale na osiągnięcie zbawienia / przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, * Który za nas umarł, / abyśmy razem z Nim żyli.
K. Bóg nas uwolnił spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna. W. Który za nas umarł, / abyśmy razem z Nim żyli.

II CZYTANIE

Z dzieła Diadocha, biskupa Fotyki, O doskonałości duchowej
(rozdz. 6. 26. 27. 30)
Przez wyrobienie duchowe
nabywa się umiejętności rozpoznawania natchnień

Blaskiem prawdziwej mądrości jest umiejętność trafnego rozróżniania dobra od zła. Gdy to ma miejsce, wówczas droga sprawiedliwości, która wiedzie ku Bogu, Słońcu sprawiedliwości, wprowadza umysł, odtąd ufnie szukający miłości, w bezkresną światłość wiedzy.

Trzeba zatem, aby ci, którzy walczą, zabiegali zawsze o utrzymanie wewnętrznego pokoju, aby umysł trafnie oceniając pojawiające się myśli, starannie zatrzymywał dobre, zesłane od Boga, złe zaś i pochodzące od szatana wyrzucał precz od siebie. Albowiem gdy morze jest spokojne, jest przejrzyste, i rybacy dobrze widzą zachowanie się ryb. Rozkołysane zaś wichrem, skrywa we wzburzonych falach to, co w spokojnej ciszy łatwo pozwala się zauważyć. Na próżno wówczas trudzą się ci, co zarzucają sieci.

Otóż oczyszczenia umysłu może dokonać jedynie Duch Święty. Dopóki nie wkroczy mocniejszy i nie pokona złodzieja, jego zdobycz nie zostanie odzyskana. We wszystkich zatem sprawach trzeba wesprzeć działanie Ducha spokojem, aby nieustannie płonęło w nas światło mądrości. Gdy ono oświeca głębokości umysłu, wówczas nie tylko ujawniają się, ale także pod wpływem świętego i chwalebnego światła słabną mroczne i podstępne zasadzki szatana.

Dlatego Apostoł powiada: "Ducha nie gaście", to jest, nie zasmucajcie Ducha Świętego przez złe czyny i przewrotne myśli, aby nie zaprzestał osłaniać was swoim światłem. W rzeczywistości to nie światło Ducha Świętego, wieczne i ożywiające, gaśnie, ale raczej Jego zasmucenie, czyli oddalenie, pozbawiając umysł światła poznania, pozostawia go w ciemnościach i mroku.

Zmysłem duszy jest ów doskonały smak, którym rozróżniamy sprawy naszego życia. Podobnie jak przy pomocy smaku rozstrzygamy trafnie, jeżeli cieszymy się dobrym zdrowiem, co dobre, a co złe, i dążymy do tego, co przyjemne, tak też dusza, jeśli się cieszy pełną równowagą i wolna jest od nadmiernych trosk, zdolna jest odczuwać Bożą pociechę. Potrafi też na długo zachować wspomnienie jej słodyczy poprzez pogłębianie miłości. Podąża ona do dóbr coraz doskonalszych według słów Apostoła: "A modlę się o to, aby miłość wasza wzrastała coraz bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu, abyście umieli rozpoznać to, co lepsze".

RESPONSORIUM
por. Tb 4, 19; 14, 8. 9

W. W każdym czasie uwielbiaj Boga ą i proś Go, aby drogi twoje prostował, * Aby doszły do skutku wszystkie twoje zamiary.
K. Staraj się czynić to, co się Jemu podoba, w prawdzie i ze wszystkich sił swoich. W. Aby doszły do skutku wszystkie twoje zamiary.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Środa
IV tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Przyjdź, Duchu Święty, gdy dzień się zaczyna,
Bo Tyś jest światłem serca człowieczego,
Ojcze ubogich dający pociechę
I pokrzepienie.
2 Jesteś spoczynkiem w znużeniu i pracy,
Ochłodą w skwarze, słodkim gościem duszy,
Darem i Dawcą świętości i prawdy
Nauczycielem.
3 Z brudu nas obmyj i ulecz zranionych,
Oziębłość duszy rozpal swoim ogniem,
Nawróć opornych i ukaż zbłąkanym
Bezpieczną drogę.
4 Sam jesteś dobrem i dobrem napełniasz,
Gdy Ciebie nie ma, pustka nas ogarnia;
Przyjdź więc, Płomieniu, i ogrzej miłością
Wystygłe serca.
5 Ojcu, Synowi i Tobie, Najświętszy,
Niech będzie chwała teraz i na wieki;
Niebo i ziemia niech pieśnią poranną
Wysławia Boga. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Gotowe jest serce moje, Boże, * gotowe jest serce moje, / zaśpiewam psalm i zagram. ą
Psalm 108
Bóg nadzieją swego ludu
Ponieważ Syn Boży został wyniesiony ponad niebiosa, Jego chwała jest głoszona po całej ziemi (Arnobiusz)
Gotowe jest serce moje, Boże, ą
gotowe jest serce moje, *
zaśpiewam psalm i zagram.
ą Zbudź się, duszo moja, ą
zbudź się, harfo i cytro, *
a ja obudzę jutrzenkę.
Będę Cię chwalił wśród ludów, Panie, *
zaśpiewam Ci psalm wśród narodów.
Bo Twoja łaska sięga aż do nieba, *
a wierność Twoja po chmury.
Wznieś się ponad niebiosa, Panie, *
nad całą ziemię Twoja chwała.
Aby ocaleli, których Ty miłujesz, *
wspomóż nas Twoją prawicą i wysłuchaj.
Bóg przemówił w swojej świątyni: ą
"Będę się radował i podzielę Sychem, *
a dolinę Sukkot wymierzę.
Do mnie należy Gilead i ziemia Manassesa, ą
Efraim jest szyszakiem mej głowy, *
Juda berłem moim.
Moab jest moją misą do mycia, ą
na Edomie mój but postawię, *
zatriumfuję nad Filisteą!"
Któż mnie wprowadzi do miasta warownego? *
Któż mnie doprowadzi do Edomu?
Czyż nie Ty, Boże, który nas odrzuciłeś *
i już nie wychodzisz, Boże, z naszymi wojskami?
Daj nam pomoc przeciw nieprzyjacielowi, *
bo ludzkie wsparcie jest zawodne.
Dokonamy w Bogu czynów pełnych mocy, *
a On podepcze naszych nieprzyjaciół.

Ant. Gotowe jest serce moje, Boże, / gotowe jest serce moje, / zaśpiewam psalm i zagram.
2 ant.Odział mnie Pan szatą zbawienia * i okrył mnie płaszczem sprawiedliwości.
Pieśń (Iz 61, 10 - 62, 5)
Radość Nowego Jeruzalem
Ujrzałem Miasto Święte - Jeruzalem Nowe... przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swojego męża(Ap 21, 2)
Ogromnie weselę się w Panu, *
dusza moja raduje się w moim Bogu,
Gdyż odział mnie szatami zbawienia *
i okrył płaszczem sprawiedliwości,
Jak oblubieńca, który wkłada zawój, *
jak oblubienicę zdobną w swe klejnoty.
Tak jak ziemia wydaje swoje plony, *
jak ogród rozplenia swe zasiewy,
Tak Pan Bóg sprawi, że sprawiedliwość się rozmnoży *
i hołdy będą Mu składane wobec wszystkich narodów.
Ze względu na Syjon nie umilknę, *
ze względu na Jerozolimę nie spocznę,
Aż jej sprawiedliwość wzejdzie jak zorza *
i jak pochodnia zapłonie jej zbawienie.
Wtedy sprawiedliwość twoją ujrzą narody *
i twoją chwałę wszyscy królowie.
I nazwą cię nowym imieniem *
nadanym przez usta Pana.
Będziesz wspaniałą koroną w rękach Pana, *
królewskim diademem w dłoni twego Boga.
Nie będą więcej mówić o tobie "Porzucona", *
nie powiedzą "Spustoszona" o twojej krainie.
Raczej cię nazwą "Moje w niej upodobanie", *
a twoją krainę "Poślubiona",
Bo spodobałaś się Panu *
i twoja kraina męża otrzyma.
Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, *
tak twój Budowniczy poślubi ciebie.
I jak oblubieniec cieszy się oblubienicą, *
tak twój Bóg rozweseli się tobą.

Ant. Odział mnie Pan szatą zbawienia / i okrył mnie płaszczem sprawiedliwości.
3 ant.Będę chwalił Pana * do końca mego życia.
Psalm 146
Szczęśliwi ufający Bogu
Chwalmy Boga przez nasze życie, czyli przez nasze postępowanie (Arnobiusz)
Chwal, duszo moja, Pana; ą
będę chwalił Pana do końca mego życia, *
będę śpiewał mojemu Bogu, dopóki istnieję.
Nie pokładajcie ufności w książętach *
ani w człowieku, który zbawić nie może.
Kiedy duch go opuści, znów w proch się obraca *
i przepadają wszystkie jego zamiary.
Szczęśliwy ten, kogo wspiera Bóg Jakuba, *
kto pokłada nadzieję w Panu Bogu.
On stworzył niebo i ziemię, i morze *
ze wszystkim, co w nich istnieje.
On wiary dochowuje na wieki, *
uciśnionym sprawiedliwość wymierza,
Chlebem karmi głodnych, *
wypuszcza na wolność uwięzionych.
Pan przywraca wzrok ociemniałym, ą
Pan dźwiga poniżonych, *
Pan kocha sprawiedliwych.
Pan strzeże przybyszów, ą
ochrania sierotę i wdowę, *
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki, *
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.

Ant. Będę chwalił Pana do końca mego życia.

CZYTANIE
Pwt 4, 39-40a

Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego. Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam tobie pełnić.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Nakłoń moje serce do Twoich napomnień, * Pragnę zachowywać Twoje Prawo.
W. Nakłoń moje serce do Twoich napomnień, / Pragnę zachowywać Twoje Prawo.
K. Prowadź mnie ścieżką Twoich przykazań.
W. Pragnę zachowywać Twoje Prawo.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Nakłoń moje serce do Twoich napomnień, / Pragnę zachowywać Twoje Prawo.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Służmy Panu w pobożności * po wszystkie dni nasze.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Służmy Panu w pobożności / po wszystkie dni nasze.

PROŚBY

Chrystus, będąc odblaskiem chwały Ojca, oświeca nas swoim słowem. Wzywajmy Go z miłością i wołajmy:
Wysłuchaj nas, Panie, Królu wiecznej chwały.

Błogosławiony jesteś, Panie, który nam dajesz początek i wzrost wiary,
- Ty nas wezwałeś z ciemności do swojego przedziwnego światła.
Wysłuchaj nas, Panie, Królu wiecznej chwały.

Ty otwierałeś oczy niewidomych i słuch przywracałeś głuchym,
- zaradź naszemu niedowiarstwu.
Wysłuchaj nas, Panie, Królu wiecznej chwały.

Spraw, abyśmy zawsze trwali w Twojej miłości
- i zachowywali jedność z naszymi braćmi.
Wysłuchaj nas, Panie, Królu wiecznej chwały.

Pozwól nam stawić opór pokusom i wytrwać w utrapieniach,
- a w powodzeniu składać Tobie dzięki.
Wysłuchaj nas, Panie, Królu wiecznej chwały.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Panie, nasz Boże, wspomnij na swoje święte przymierze, które krew Baranka na nowo przypieczętowała, ą udziel Twojemu ludowi przebaczenia grzechów, * aby czynił postępy na drodze wiodącej do zbawienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
IV tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Wołam do Ciebie, Panie, * pokładam ufność w Twych słowach.
Psalm 119, 145-152
XIX (Kof)
Prośba o wierność przykazaniom

Z całego serca wołam, wysłuchaj mnie, Panie, *
zachować chcę Twoje ustawy.
Wołam do Ciebie, a Ty mnie wybaw, *
będę strzegł Twoich napomnień.
Przychodzę o świcie i wołam, *
pokładam ufność w Twoich słowach.
Budzą się moje oczy jeszcze przed świtem, *
aby rozważać Twoje słowo.
W dobroci swej, Panie, słuchaj głosu mego *
i daj mi życie zgodne z Twoim przykazaniem.
Zbliżają się niegodziwi moi prześladowcy, *
dalecy są oni od Twojego Prawa.
Jesteś blisko, Panie, *
i wszystkie Twe przykazania są prawdą.
Od dawna wiem z Twoich napomnień, *
że ustaliłeś je na wieki.

Ant. Wołam do Ciebie, Panie, / pokładam ufność w Twych słowach.
2 ant.Znane są Panu ludzkie myśli, * wie, że są marnością.
Psalm 94
Bóg mścicielem sprawiedliwych
Bóg jest mścicielem tego wszystkiego. Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości(1 Tes 4, 6-7)
I

Boże pomsty, Panie, *
Boże pomsty, ukaż się w blasku!
Powstań Ty, który sądzisz ziemię, *
daj pysznym odpłatę!
Jak długo, Panie, występni, *
jak długo występni chełpić się będą,
Pienić się i gadać bezczelnie, *
i chwalić się będą złoczyńcy?
Depczą Twój lud, Panie, *
uciskają Twoje dziedzictwo;
Mordują wdowę i przybysza, *
zabijają sieroty.
Mówią: "Pan tego nie widzi, *
nie dostrzega tego Bóg Jakuba".
Pomnijcie na to, głupcy w narodzie, *
kiedy zmądrzejecie, bezrozumni?
Czy nie usłyszy Ten, który wszczepił ucho, *
Ten, który stworzył oko, nie zobaczy?
Czy Ten, co napomina ludy, nie będzie ich karał? *
Ten, który ludzi uczy mądrości?
Znane są Panu ludzkie myśli, *
wie, że są marnością.

Ant. Znane są Panu ludzkie myśli, / wie, że są marnością.
3 ant.Bóg stał się moją obroną, * ostoją mojej nadziei.
II

Błogosławiony mąż, którego Ty wychowujesz, Panie, *
i pouczasz swoim prawem,
Aby mu dać wytchnienie w dniach nieszczęśliwych, *
zanim grób wykopią występnemu.
Pan nie odpycha swojego ludu *
i nie porzuca swojego dziedzictwa.
Sąd się zwróci ku sprawiedliwości, *
pójdą za nią wszyscy ludzie prawego serca.
Kto wystąpi w mej obronie przeciw niegodziwcom? *
Kto mnie od złoczyńców zasłoni?
Gdyby Pan mi nie udzielił pomocy, *
szybko by moja dusza zamieszkała w krainie milczenia.
A kiedy myślę: "Moja noga się chwieje", *
wtedy mnie wspiera Twoja łaska, Panie.
Gdy w moim sercu mnożą się niepokoje, *
Twoja pociecha orzeźwia mą duszę.
Czy może się sprzymierzyć z Tobą trybunał bezprawia, *
który wbrew prawu sprowadza nieszczęście?
Chociaż czyhają na życie sprawiedliwego *
i chociaż krew niewinną potępią,
Na pewno Pan będzie moją obroną, *
a Bóg mój skałą ucieczki.
A tamtym za ich niegodziwość zapłaci ą
i własna złość ich zgubi, *
nasz Pan Bóg im zgubę zgotuje.

Ant. Bóg stał się moją obroną, / ostoją mojej nadziei.

Przedpołudniowa
CZYTANIE
1 Kor 10, 24. 31

Niech nikt nie szuka własnego dobra, lecz dobra bliźniego. Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie.
K. Dobrze jest dziękować Tobie, Panie.
W. Śpiewać Twojemu imieniu, Najwyższy.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, Ojcze święty, wierny Boże, ą Ty zesłałeś obiecanego Ducha, aby zgromadzić w jedno ludzi, przez grzech rozproszonych, * naucz nas współdziałać w budowaniu jedności i pokoju na świecie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa
CZYTANIE
Kol 3, 17

Wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.
K. Tobie, Panie, złożę ofiarę pochwalną.
W. I wezwę Twojego imienia.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, miłosierny Boże, Ty w południe dajesz nam chwilę wytchnienia, ą wejrzyj łaskawie na rozpoczęte przez nas prace, * napraw popełnione błędy i doprowadź wszystko do końca zgodnie z Twoją wolą. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa
CZYTANIE
Kol 3, 23-24

Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana otrzymacie dziedzictwo wiekuiste jako zapłatę. Służcie Chrystusowi jako Panu.
K. Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem.
W. To On mój los zabezpiecza.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, Jezu Chryste, Ty dla zbawienia ludzi wyciągnąłeś ręce na krzyżu, ą spraw, aby nasze czyny podobały się Tobie * i głosiły w świecie Twoje dzieło odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
IV tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Ty, który jesteś bezmierną świętością
I źródłem blasku, co nigdy nie gaśnie,
Zapalasz światła na nieba przestworzach:
Płomienne słońce i księżyc srebrzysty.
2 Chcesz, aby gwiazdy krążyły bezpiecznie
Po drogach, które Twa mądrość wyznacza,
Planetom dajesz niezmienne obroty
I dzień od nocy rozdzielasz jutrzenką.
3 Pomóż nam, Panie, poznawać Twe prawa,
Rządzące światem stworzonym przez Ciebie,
I chroń nas zawsze od zła i ciemności,
Bo tylko w Tobie jest prawda i dobro.
4 Bądź pochwalony przez jasność i mroki,
Wszechmocny Ojcze i Synu, i Duchu;
Niech Twoja łaska rozświetli umysły,
Rozpali serca i wolę umocni. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Przedziwna jest dla mnie Twoja wiedza, Panie, * Ty znasz wszystkie moje drogi.
Psalm 139, 1-18. 23-24
Bóg wszystko przenika
Kto poznał myśl Pana albo kto był Jego doradcą? (Rz 11, 34)
I

Przenikasz i znasz mnie, Panie, *
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli, ą
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *
i znasz wszystkie moje drogi.
Zanim słowo się znajdzie na moim języku, *
Ty, Panie, już znasz je w całości.
Ty ze wszystkich stron mnie ogarniasz *
i kładziesz na mnie swą rękę.
Zbyt przedziwna jest dla mnie Twoja wiedza, *
tak wzniosła, że pojąć jej nie mogę.
Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? *
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, *
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.
Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, *
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
Tam również będzie mnie wiodła Twa ręka *
i podtrzyma mnie Twoja prawica.
Jeśli powiem: "Niech więc mnie ciemność zasłoni *
i noc mnie otoczy jak światło",
To nawet mrok nie będzie dla Ciebie ciemny, ą
a noc jak dzień będzie jasna, *
bo mrok jest dla Ciebie jak światło.

Ant. Przedziwna jest dla mnie Twoja wiedza, Panie, / Ty znasz wszystkie moje drogi.
2 ant.Ja, Pan, przenikam serca i sumienia, * i oddam każdemu według jego czynów.
II

Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze *
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył; ą
godne podziwu są Twoje dzieła *
i duszę moją znasz do głębi.
Nie byłem dla Ciebie tajemnicą, ą
kiedy w ukryciu nabierałem kształtów, *
utkany we wnętrzu ziemi.
Oczy Twoje widziały moje czyny *
i wszystkie spisane są w Twej księdze
Dni przeznaczone dla mnie, *
nim choćby jeden z nich nastał.
Jak bezcenne są dla mnie Twoje myśli, Boże, *
jak niezmierzona jest ich liczba!
Gdybym chciał je zliczyć, więcej ich niż piasku; *
gdybym doszedł do końca, nadal jestem z Tobą.
Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce, *
doświadcz mnie i poznaj moje myśli.
I zobacz, czy idę drogą nieprawą, *
a prowadź mnie drogą odwieczną.

Ant. Ja, Pan, przenikam serca i sumienia, / i oddam każdemu według jego czynów.
3 ant.Z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. * Jemu chwała na wieki.
Pieśń (Rz 11, 33-36)
Drogi Boże

O głębokości bogactw, *
mądrości i wiedzy Boga.
Jakże niezbadane są Jego wyroki *
i nie do wyśledzenia Jego drogi.
Kto bowiem poznał myśl Pana *
albo kto był Jego doradcą?
Lub kto Go pierwszy obdarował, *
aby nawzajem otrzymać odpłatę?
Albowiem z Niego i przez Niego, ą
i dla Niego jest wszystko. *
Jemu chwała na wieki.

Ant. Z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. / Jemu chwała na wieki.

CZYTANIE
1 J 2, 3-6

Po tym poznajemy, że znamy Chrystusa, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: "Znam Go", a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Bóg jest miłością, * Kto trwa w miłości, trwa w Bogu.
W. Bóg jest miłością, / Kto trwa w miłości, trwa w Bogu.
K. Miłość polega na spełnianiu Jego przykazań.
W. Kto trwa w miłości, trwa w Bogu.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Bóg jest miłością, / Kto trwa w miłości, trwa w Bogu.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Bóg okazał moc swego ramienia, * rozproszył pysznych, a wywyższył pokornych.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Bóg okazał moc swego ramienia, / rozproszył pysznych, a wywyższył pokornych.

PROŚBY

Z radością wołajmy na cześć Ojca przedwiecznego, który okazuje miłosierdzie swojemu ludowi:
Niech się radują ufający Tobie.

Panie, Ty posłałeś swego Syna nie po to, aby świat sądził, lecz aby mu przyniósł zbawienie,
- udziel nam obfitych owoców Jego chwalebnej śmierci.
Niech się radują ufający Tobie.

Ty ustanowiłeś kapłanów sługami Chrystusa i szafarzami Twoich tajemnic,
- umocnij ich wierność, wiedzę i miłość.
Niech się radują ufający Tobie.

Spraw, aby ci, których powołałeś do czystości ze względu na królestwo niebieskie,
- wiernie naśladowali Twojego Syna.
Niech się radują ufający Tobie.

Ty na początku stworzyłeś mężczyznę i kobietę,
- zachowaj wszystkie rodziny w szczerej miłości.
Niech się radują ufający Tobie.

Ty przez ofiarę Chrystusa zgładziłeś ludzkie grzechy,
- udziel przebaczenia wszystkim zmarłym.
Niech się radują ufający Tobie.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Miłosierny Boże, Ty napełniasz duchowymi dobrami pragnących sprawiedliwości, * udziel hojnie swoich darów potrzebującym Twojej pomocy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
IV tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 67
Niech wszystkie narody wysławiają Boga
Wiedzcie, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan (Dz 28, 28)
Ant. Uwielbiajmy Boga, / który kieruje narodami na ziemi.

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze,
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Ant. Uwielbiajmy Boga, / który kieruje narodami na ziemi.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, ą
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Ant. Uwielbiajmy Boga, / który kieruje narodami na ziemi.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Ziemia wydała swój owoc, *
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Ant. Uwielbiajmy Boga, / który kieruje narodami na ziemi.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwielbiajmy Boga, / który kieruje narodami na ziemi.

anawim
Czwartek
IV tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Jezu, bóstwem równy Ojcu,
Uniżyłeś się jak sługa,
Krzyż przyjmując z posłuszeństwa,
By nas zbawić swoją śmiercią.
2 Ojciec za to Cię wywyższył,
Dał Ci moc nad wszelkim bytem,
By na Twoje imię święte
Każde zgięło się kolano.
3 Razem z wszystkim, co stworzyłeś,
Twój majestat wysławiamy,
Ty zaś pomnij, Synu Boży,
Żeś na wieki naszym bratem.
4 Jezu, pochyl się nad nami,
Zdejmij ciężar naszej winy,
Pociesz w trudzie i niedoli,
Bądź nam światłem wśród ciemności.
5 Pomóż iść przez całe życie
Z czystym sercem i nadzieją,
Że objawisz swe oblicze
W dniu ostatnim ziemskiej drogi.
6 Niechaj wszelki język wyzna,
Żeś jest Panem w chwale Ojca,
Który z Tobą w Duchu Świętym
Wiecznie hołd i cześć odbiera. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Nie ocaliło ich własne ramię, * lecz prawica Twoja i światło Twego oblicza.
Psalm 44
Modlitwa w czasie klęski narodu
We wszelkich przeciwnościach odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował (por. Rz 8, 37)
I

Boże, słyszeliśmy na własne uszy, ą
ojcowie nasi nam opowiedzieli *
o czynach, których za ich dni dokonałeś w pradawnych czasach.
Ty własną ręką zasadziłeś ich po wygnaniu pogan; *
by ich rozprzestrzenić, wypleniłeś narody.
Bo nie zdobyli ziemi mieczem swoim *
ani ich nie ocaliło własne ramię,
Lecz ramię i prawica Twoja, *
i światło Twego oblicza, boś ich umiłował.
Ty, mój Boże, jesteś moim Królem, *
który zapewnił zwycięstwo Jakubowi.
Dzięki Tobie starliśmy naszych wrogów, *
w imię Twoje zdeptaliśmy napastników.
Bo nie zaufałem mojemu łukowi *
ani mój miecz mnie nie ocalił,
Lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów *
i zawstydziłeś tych, co nas nienawidzą.
Każdego dnia chlubimy się Bogiem *
i nieustannie sławimy Twe imię.

Ant. Nie ocaliło ich własne ramię, / lecz prawica Twoja i światło Twego oblicza.

2 ant.Pan nie odwróci od was swojego oblicza, * jeśli się nawrócicie do Niego.
II

A jednak nas odrzuciłeś i okryłeś wstydem, *
już nie wyruszasz z naszymi wojskami.
Sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, *
a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.
Na rzeź nas wydałeś jak owce *
i rozproszyłeś między poganami.
Swój lud sprzedałeś za bezcen *
i niewiele zyskałeś z tej sprzedaży.
Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadów, *
na śmiech otoczenia, na urągowisko.
Uczyniłeś nas przysłowiem wśród pogan, *
głowami potrząsają nad nami ludy.
Moja zniewaga jest zawsze przede mną *
i wstyd mi twarz okrywa,
Na głos miotającego szyderstwa i obelgi, *
wobec mściwego nieprzyjaciela.

Ant. Pan nie odwróci od was swojego oblicza, / jeśli się nawrócicie do Niego.
3 ant.Powstań, Panie, * i nie odrzucaj nas na zawsze.
III

Wszystko to na nas przyszło, ą
choć nie zapomnieliśmy o Tobie *
i nie złamaliśmy Twojego przymierza.
Nie odwróciło się nasze serce *
ani kroki nie zboczyły z Twej ścieżki,
Kiedy nas starłeś w krainie szakali *
i okryłeś nas mrokiem.
Gdybyśmy zapomnieli imię naszego Boga *
i wyciągali ręce do boga obcego,
Czyżby Bóg nie dostrzegł tego, *
On, który zna tajniki serca?
Lecz to z powodu Ciebie ciągle nas mordują, *
mają nas za owce na rzeź przeznaczone.
Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? *
Przebudź się! Nie odrzucaj nas na zawsze!
Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze, *
zapominasz o naszej nędzy i ucisku?
W proch runęło nasze życie, *
ciałem przylgnęliśmy do ziemi.
Powstań, przyjdź nam na pomoc *
i wyzwól nas przez swoją łaskę!

Ant. Powstań, Panie, i nie odrzucaj nas na zawsze.

K. Panie, okaż Twemu słudze światłość swego oblicza.
W. I naucz mnie Twoich ustaw.

anawim




Czwartek
IV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Drugiego Listu
św. Pawła Apostoła do Tesaloniczan
1, 1-12
Pozdrowienie i dziękczynienie

Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan w Bogu Ojcu naszym i Panu Jezusie Chrystusie. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.

Bracia, zawsze winniśmy za was Bogu dziękować, co jest rzeczą słuszną, bo wiara wasza bardzo wzrasta, a miłość wzajemna u każdego z was obfituje, i to tak, że my sami w Kościołach Bożych chlubimy się wami z powodu waszej cierpliwości i wiary we wszystkich waszych prześladowaniach i uciskach, które znosicie. Są one zapowiedzią sprawiedliwego sądu Boga; celem jego jest uznanie was za godnych królestwa Bożego, za które też cierpicie.

Bo przecież jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, a wam, uciśnionym, dać ulgę wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej potęgi w płomienistym ogniu, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego Jezusa. Jako karę poniosą oni wieczną zagładę z dala od oblicza Pańskiego i od potężnego majestatu Jego w owym dniu, kiedy przyjdzie, aby być uwielbionym w świętych swoich i okazać się godnym podziwu dla wszystkich, którzy uwierzyli; bo wyście dali wiarę świadectwu naszemu.

Dlatego modlimy się zawsze za was, aby Bóg nasz uczynił was godnymi swego wezwania, aby z mocą udoskonalił w was wszelkie pragnienie dobra oraz czyn płynący z wiary. Aby w was zostało uwielbione imię Pana naszego Jezusa Chrystusa - a wy w Nim - za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.

RESPONSORIUM
por. 2 Tes 1, 10; Ps 145, 13

W. Pan przyjdzie, ą aby być uwielbionym w świętych swoich * I okaże się godnym podziwu dla wszystkich, którzy uwierzyli.
K. Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach i we wszystkich dziełach swoich święty. W. I okaże się godnym podziwu dla wszystkich, którzy uwierzyli.

II CZYTANIE

Katecheza św. Cyryla Jerozolimskiego, biskupa
(Katecheza 13, 1. 3. 6. 23)
Krzyż niech ci będzie radością, nawet wśród prześladowań

Każdy czyn Chrystusa chwałą okrywa Kościół powszechny; ale chwałą ponad wszelką chwałę jest krzyż. Świadomy tej prawdy powiada święty Paweł: "Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Chrystusa".

Zdumiewającym było to, iż niewidomy od urodzenia odzyskał wzrok w sadzawce Siloe. Cóż jednak za korzyść mieli z tego niewidomi na całym świecie? Wielkim zaiste i niezwykłym wydarzeniem było wskrzeszenie Łazarza, trzy dni leżącego w grobie. Jednakże łaska ta odnosiła się tylko do niego; cóż więc skorzystali ci, którzy na całym świecie pozostawali w śmierci grzechu?

Rzeczą przedziwną było, iż pięć chlebów, niby niewysychające źródło, nasyciło pięć tysięcy ludzi; czymże jednak jest to wydarzenie, gdy pomyślimy o ludziach, którzy na całym okręgu ziemskim cierpieli głód wiedzy? Podziwu godnym było uwolnienie niewiasty, osiemnaście lat związanej przez szatana, lecz cóż to jest wobec nas wszystkich krępowanych więzami grzechu?

Otóż właśnie chwała krzyża zajaśniała nad tymi, których niewiedza pogrążyła w ciemnościach; wszystkich uwolniła spod władzy grzechu, odkupiła cały rodzaj ludzki.
Nie wstydźmy się przeto krzyża Zbawiciela, ale raczej nim się szczyćmy. Krzyż wprawdzie dla Żydów jest zgorszeniem, dla pogan głupstwem, dla nas zaś jest zbawieniem: "Dla tych, którzy idą na zatracenie, jest głupstwem, dla nas zaś, dostępujących zbawienia, mocą Bożą". Ten bowiem, który za nas umarł, był nie tylko człowiekiem, ale Synem Boga - Bogiem, który stał się człowiekiem.

Zabity zgodnie z nakazem Mojżesza baranek oddalał niegdyś anioła zagłady. Czyż nie o wiele bardziej potrafi uwolnić nas z grzechów Baranek Boży, który gładzi grzech świata? Jeśli krew nierozumnego zwierzęcia przynosiła ocalenie, to czyż krew Jednorodzonego Syna nie przyniesie daleko obfitszego zbawienia?

Nie umarł wbrew swej woli ani też nie został ofiarowany przemocą, ale uczynił to dobrowolnie. Posłuchaj, co mówi: "Mam moc oddać swe życie i mam moc przyjąć je na nowo". Z własnej woli przyjął na siebie mękę, radując się tak wspaniałym dziełem, ciesząc się przyszłym tryumfem i weseląc z powodu zbawienia ludzi. Nie wstydził się krzyża, bo przezeń dawał zbawienie światu. A cierpiał nie byle kto, ale Bóg wcielony, zdobywający nagrodę za posłuszeństwo.

Niech więc krzyż nie będzie radością dla ciebie jedynie w chwilach pokoju. Zaufaj mu również w chwilach prześladowań. Nie chciej być przyjacielem Jezusa jedynie w czasie pokoju, a wrogiem w chwilach walki. Oto teraz otrzymujesz odpuszczenie grzechów oraz duchowe, wspaniałe dary twego Króla; gdy więc rozpocznie się wojna, walcz dzielnie dla swego Króla.

Jezus został ukrzyżowany dla ciebie - On, który nigdy nie popełnił grzechu. A ty nie masz być krzyżowany za Tego, który dla ciebie zawisł na drzewie? Nie ty ofiarowujesz dar, albowiem pierwszy otrzymałeś. Odwdzięczasz się jedynie i oddajesz dług Temu, kto za ciebie został ukrzyżowany na Golgocie.

RESPONSORIUM
1 Kor 1, 18. 23

W. Nauka krzyża ą głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, * Mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia.
K. My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan. W. Mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Czwartek
IV tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Już Pan się zbliża pełen majestatu
Razem ze światłem wschodzącym na niebie,
A Jego chwała słońcu jest podobna
Swoją jasnością.
2 Promienie mocy z Jego rąk tryskają,
Ziemia truchleje i chwieją się góry;
Nad narodami chce dokonać sądu
Bóg sprawiedliwy.
3 Choć zło nad miarę wszędzie triumfuje,
Okaż, Najwyższy, swą litość nad nami;
Niewierność przeważ łaską i miłością
Większą od grzechu.
4 Niech Twoja dobroć objawiona w Synu,
Który swą męką odkupił człowieka,
Zwycięży winy i Twój gniew uśmierzy
Krwi Jego ceną.
5 Wielbimy Ciebie, Ojcze z Twoim Synem
I Duchem Świętym niosącym pociechę;
Niech Bogu w Trójcy będzie cześć i chwała
Teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Daj mi, Panie, * już o świcie doznać łaski Twojej.
Psalm 143, 1-11
Modlitwa w ucisku
Człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa (Ga 2, 16)
Usłysz, Panie, modlitwę moją, ą
w swojej wierności przyjm moje błaganie, *
wysłuchaj mnie w swej sprawiedliwości.
Nie wzywaj na sąd swojego sługi, *
bo nikt z żyjących nie jest sprawiedliwy przed Tobą.
Albowiem prześladuje mnie nieprzyjaciel, ą
moje życie na ziemię powalił, *
pogrążył mnie w ciemnościach, jak dawno umarłych.
A we mnie duch mój omdlewa, *
zamiera we mnie serce.
Wspominam dni dawno minione, ą
rozmyślam o wszystkich Twych dziełach, *
rozważam dzieło rąk Twoich.
Wyciągam do Ciebie ręce, *
jak zeschła ziemia pragnie Cię moja dusza.
Wysłuchaj mnie prędko, Panie, *
albowiem duch mój omdlewa.
Nie ukrywaj przede mną swojego oblicza, *
bym się nie stał podobny do tych, którzy schodzą do grobu.
Daj mi już o świcie doznać łaski Twojej, *
bo w Tobie pokładam nadzieję.
Pokaż mi drogę, którą mam kroczyć, *
bo wznoszę ku Tobie moją duszę.
Wybaw mnie, Panie, od moich wrogów, *
uciekam się do Ciebie.
Naucz mnie spełniać Twoją wolę, *
bo Ty jesteś moim Bogiem.
Niech mnie Twój dobry duch prowadzi *
po bezpiecznej równinie.
Przez wzgląd na Twoje imię, Panie, zachowaj mnie przy życiu, *
w swej sprawiedliwości wyprowadź mnie z niedoli.

Ant. Daj mi, Panie, już o świcie doznać łaski Twojej.
2 ant.Pan skieruje ku Jeruzalem * pokój jak rzekę.
Pieśń (Iz 66, 10-14a)
Pociecha i radość Jerozolimy
Górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką (Ga 4, 26)
Radujcie się razem z Jerozolimą, *
weselcie się z jej powodu wszyscy, którzy ją miłujecie!
Bardzo się z nią cieszcie wszyscy, *
którzyście smucili się nad nią;
Abyście mogli ssać aż do nasycenia *
z jej piersi wezbranej pociechą;
Abyście z rozkoszą pili mleko *
z jej piersi pełnej chwały.
Tak bowiem Pan mówi: ą
"Oto skieruję ku niej pokój jak rzekę *
i jak strumień wezbrany chwałę narodów.
Będziecie jak niemowlęta na rękach noszone *
i pieszczone na kolanach.
Bo jak kogo własna matka pociesza, ą
tak Ja was pocieszę *
i w Jerozolimie doznacie pocieszenia".
Na ten widok rozraduje się wasze serce, *
a wasze kości ożyją jak wiosenna trawa.

Ant. Pan skieruje ku Jeruzalem pokój jak rzekę.
3 ant.Słodko jest * wysławiać naszego Boga.
Psalm 147 A
Boża potęga i dobroć
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy
Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu, *
słodko jest Go wysławiać.
Pan buduje Jeruzalem, *
gromadzi rozproszonych z Izraela.
On leczy złamanych na duchu *
i przewiązuje ich rany.
On liczy wszystkie gwiazdy *
i każdej imię nadaje.
Nasz Pan jest wielki i potężny, *
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych, *
karki grzeszników zgina do ziemi.
Śpiewajcie Panu pieśń dziękczynną, *
Bogu naszemu grajcie na harfie.
On niebo chmurami osłania, *
przygotowuje deszcz dla ziemi,
Wzgórza trawą pokrywa *
i ziołami, które służą ludziom.
On bydłu pokarm daje, *
pisklętom kruka to, o co wołają.
Nie kocha się w sile rumaka *
ani w potędze męża.
Upodobał sobie tych, którzy cześć Mu oddają, *
którzy ufają Jego dobroci.

Ant. Słodko jest wysławiać naszego Boga.

CZYTANIE
Rz 8, 18-21

Sądzę, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Daj mi o świcie doznać łaski Twojej, * Bo w Tobie pokładam nadzieję.
W. Daj mi o świcie doznać łaski Twojej, / Bo w Tobie pokładam nadzieję.
K. Pokaż mi drogę, którą mam kroczyć.
W. Bo w Tobie pokładam nadzieję.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Daj mi o świcie doznać łaski Twojej, / Bo w Tobie pokładam nadzieję.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Daj nam, Panie, poznać zbawienie * i odpuść nam grzechy.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Daj nam, Panie, poznać zbawienie / i odpuść nam grzechy.

PROŚBY

Uwielbiajmy Boga, od którego pochodzi zbawienie Jego ludu:
Jesteś naszym życiem, Panie, nasz Boże.

Błogosławiony jesteś, Ojcze naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który w swoim miłosierdziu obdarzyłeś nas nowym życiem i nadzieją
- przez zmartwychwstanie swojego Syna.
Jesteś naszym życiem, Panie, nasz Boże.

Ty stworzyłeś człowieka na Twoje podobieństwo i odnowiłeś go w Chrystusie,
- upodabniaj nas do obrazu Twego Syna.
Jesteś naszym życiem, Panie, nasz Boże.

Ulecz nasze serca zranione zazdrością i nienawiścią,
- wlej w nie miłość daną przez Ducha Świętego.
Jesteś naszym życiem, Panie, nasz Boże.

Zapewnij dzisiaj pracę robotnikom, daj chleb głodnym, pociesz strapionych,
- obdarz wszystkich ludzi łaską i zbawieniem.
Jesteś naszym życiem, Panie, nasz Boże.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, daj nam głębokie poznanie tajemnicy zbawienia, ąabyśmy wyrwani z mocy nieprzyjaciół, * bez trwogi Tobie wiernie służyli po wszystkie dni nasze. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
IV tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Jeżeli Mnie miłujecie, * zachowujcie moje przykazania.
Psalm 119, 153-160
XX (Resz)
Modlitwa o ratunek

Wejrzyj na moją nędzę i mnie wyzwól, Panie, *
bo nie zapomniałem Twojego Prawa.
Broń mojej sprawy i mnie wybaw, *
obdarz mnie życiem według Twego słowa.
Daleko od występnych jest zbawienie, *
bo nie dbają o Twoje ustawy.
Wielka jest litość Twoja, Panie, *
obdarz mnie życiem według Twych wyroków.
Wielu mnie prześladuje i nęka, *
nie uchylam się od Twoich napomnień.
Na widok odstępców wstręt mnie ogarnia, *
bo słowa Twojego nie strzegą.
Spójrz, Panie, miłuję Twe postanowienia, *
w dobroci swojej obdarz mnie życiem.
Istotą Twojego słowa jest prawda *
i każdy Twój sprawiedliwy wyrok jest wieczny.

Ant. Jeżeli Mnie miłujecie, / zachowujcie moje przykazania.
2 ant.Niech cię Pan błogosławi, * abyś doznawał pokoju przez wszystkie dni twego życia.
Psalm 128
Szczęście domowe
"Niech cię ze Syjonu Pan błogosławi", to znaczy: ze swego Kościoła (Arnobiusz)
Szczęśliwy człowiek, który służy Panu *
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki *
dokoła twego stołu.
Tak będzie błogosławiony człowiek, *
który służy Panu.
Niech cię ze Syjonu Pan błogosławi ą
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem *
przez wszystkie dni twego życia.
Obyś oglądał potomstwo swych dzieci. *
Pokój nad Izraelem!

Ant. Niech cię Pan błogosławi, / abyś doznawał pokoju przez wszystkie dni twego życia.
3 ant.Bóg pokonał * twoich nieprzyjaciół.
Psalm 129
Izrael wzywa pomocy Bożej
Kościół tu mówi o swoich cierpieniach(św. Augustyn)
Prześladowali mnie bardzo od mojej młodości, *
niech mówi Izrael.
Prześladowali mnie bardzo od mojej młodości, *
lecz nie zdołali mnie pokonać.
Poorali mój grzbiet oracze, *
wyżłobili na nim długie bruzdy.
Ale Pan sprawiedliwy *
rozerwał więzy występnych.
Niech się zawstydzą i cofną *
wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.
Niech się staną jak trawa na dachu, *
która usycha, nim ją wyrwą.
Nie napełni nią kosiarz swej ręki *
ani zanadrza ten, który zbiera snopy.
A przechodnie też nie powiedzą: ą
"Błogosławieństwo Pańskie niech będzie nad wami, *
błogosławimy wam w imię Pana".

Ant. Bóg pokonał twoich nieprzyjaciół.
Przedpołudniowa
CZYTANIE
1 J 3, 23-24

Przykazanie Boże jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.
K. Sprawiedliwego umocnij, Panie.
W. Boże sprawiedliwy, który przenikasz serca i sumienia.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, o trzeciej godzinie zesłałeś Ducha Świętego na modlących się Apostołów, * daj nam dzisiaj udział w Jego łaskach. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa
CZYTANIE
Mdr 1, 1-2

Umiłujcie sprawiedliwość, sędziowie ziemscy! Myślcie o Panu właściwie i szukajcie Go w prostocie serca. Daje się bowiem znaleźć tym, co Go nie wystawiają na próbę, objawia się takim, którym nie brak wiary w Niego.
K. Miej ufność w Panu i czyń to, co dobre.
W. A będziesz mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, w Tobie nie ma mroku ani ciemności, ą oświeć nas blaskiem swojego światła, * abyśmy poznali Twoje prawo i z radością kroczyli drogą przykazań. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa
CZYTANIE
Hbr 12, 1b-2

Odłożywszy wszelki ciężar, a przede wszystkim grzech, który nas łatwo zwodzi, winniśmy wytrwale biec w wyznaczonych nam zawodach. Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala. On to zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.
K. Pokładam nadzieję w Panu.
W. Dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wysłuchaj nasze modlitwy; ą daj nam naśladować przykład cierpliwości Twojego Syna * i naucz nas znosić wszelkie przeciwności w pokoju ducha. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim



Czwartek
IV tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Nim świat się zbliży do kresu istnienia,
Nim blask słoneczny już zgaśnie na niebie,
Nasz Pan powróci do swego Kościoła,
By go uwieńczyć koroną zwycięstwa.
2 Gdy czas się skończy, a wieczność nastanie
I swoim światłem rozproszy ciemności,
Oblubienica Bożego Baranka
Na swoje gody odejdzie do nieba.
3 Nie będzie wtedy ni śmierci, ni płaczu,
Bo łzy cierpienia zamienią się w radość
I Pan wprowadzi do swego królestwa
Strudzonych walką, lecz wiernych miłości.
4 Wielbimy Ciebie, Najlepszy Pasterzu,
I Alleluja nadziei śpiewamy;
Niech wszyscy ludzie zbawieni Twą męką
Składają Trójcy podziękę i hołdy. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Pan jest moją mocą i warownią, * Jemu zaufałem.
Psalm 144
O zwycięstwo i pokój
Ręce Chrystusa zaprawione są do walki, gdyż On zwyciężył świat; powiedział bowiem: "Jam zwyciężył świat"(św. Hilary)
I

Błogosławiony Pan, Opoka moja, ą
On moje ręce zaprawia do walki, *
moje palce do bitwy.
On mocą i warownią moją, *
osłoną moją i moim wybawcą,
Moją tarczą i schronieniem, *
On, który mi poddaje ludy.
Panie, czym jest człowiek, że troszczysz się o niego, *
czym syn człowieczy, że Ty o nim myślisz?
Do tchnienia wiatru podobny jest człowiek, *
dni jego jak cień przemijają.
Nachyl swych niebios i zstąp po nich, Panie, *
gór dotknij, aby zadymiły.
Rozprosz ich uderzeniem pioruna, *
wypuść swe strzały, by ich porazić.
Wyciągnij swą rękę z wysoka, *
wybaw mnie z wód ogromnych.
Uwolnij z rąk cudzoziemców, ą
tych, których usta mówią kłamliwie, *
a prawica się wznosi do fałszywej przysięgi.

Ant. Pan jest moją mocą i warownią, / Jemu zaufałem.
2 ant.Szczęśliwy lud, * którego Pan jest Bogiem.
II

Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową, *
grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach.
Ty królom dajesz zwycięstwo, *
Tyś wyzwolił Dawida, swego sługę.
Wybaw mnie od wrogiego miecza *
i uwolnij z rąk cudzoziemców,
Tych, których usta mówią kłamliwie, *
a prawica się wznosi do fałszywej przysięgi.
Niech nasi synowie będą jak latorośle *
wybujałe w młodości.
Nasze córki niech będą jak rzeźbione kolumny, *
które wspierają świątynię.
Niech pełne będą nasze spichlerze, *
zasobne we wszelkie plony.
Niech nasze trzody tysiąckroć płodne ą
na polach naszych mnożą się w tysiące, *
niech nasze bydło będzie tłuste.
Niech nam się nie przydarzy wypadek lub ucieczka, *
niech lament ominie nasze ulice.
Szczęśliwy lud, któremu tak się powodzi, *
szczęśliwy lud, którego Pan jest Bogiem.

Ant. Szczęśliwy lud, którego Pan jest Bogiem.
3 ant.Teraz trwają wiara, nadzieja i miłość, * a miłość jest z nich największa.
Pieśń (1 Kor 13, 1-8. 13)
Prawdziwa miłość

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, *
a miłości bym nie miał,
Stałbym się jak miedź brzęcząca *
albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania *
i poznał wszystkie tajemnice,
I posiadał wszelką wiedzę, *
i wszelką wiarę, tak iżbym góry przenosił,
A miłości bym nie miał, *
byłbym niczym.
I gdybym całą majętność moją rozdał na jałmużnę, ą
a ciało wydał na spalenie, lecz nie miał miłości, *
nic bym nie zyskał.
Miłość cierpliwa jest i łaskawa, ą
miłość nie zazdrości i nie szuka uznania, *
nie unosi się pychą;
Nie dopuszcza się bezwstydu i swego nie szuka, *
nie unosi się gniewem, nie pamięta złego;
Nie cieszy się z niesprawiedliwości, *
lecz weseli się z prawdy.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, ą
we wszystkim pokłada nadzieję *
i wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje *
i nie jest jak proroctwa, które się skończą,
Albo jak dar języków, który zniknie, *
lub jak wiedza, której zabraknie.
Teraz więc trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, *
a miłość jest z nich największa.

Ant. Teraz trwają wiara, nadzieja i miłość, / a miłość jest z nich największa.

CZYTANIE
por. Kol 1, 23

Wytrwajcie w wierze, ugruntowani i stateczni, a nie chwiejący się w nadziei właściwej dla Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Pan jest moim pasterzem, * Niczego mi nie braknie.
W. Pan jest moim pasterzem, / Niczego mi nie braknie.
K. Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych przez wzgląd na swoją chwałę.
W. Niczego mi nie braknie.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Pan jest moim pasterzem, / Niczego mi nie braknie.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Łaknących sprawiedliwości * Pan nasycił i napełnił dobrami.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Łaknących sprawiedliwości / Pan nasycił i napełnił dobrami.

PROŚBY

Zanośmy wspólne błagania do Chrystusa, który jest światłem i radością wszystkich ludzi:
Obdarz nas, Panie, światłem i pokojem.

Chryste, niegasnąca światłości i Słowo Ojca, Ty przyszedłeś, aby zbawić wszystkich ludzi,
- doprowadź katechumenów do światła wiary.
Obdarz nas, Panie, światłem i pokojem.

Przebacz nam nasze nieprawości,
- bo wielkie jest Twoje miłosierdzie.
Obdarz nas, Panie, światłem i pokojem.

Ty postanowiłeś, aby ludzie zgłębiali ukryte prawa przyrody i kierowali światem,
- spraw, aby wiedza i sztuka pomnażały Twoją chwałę i ludzkie szczęście.
Obdarz nas, Panie, światłem i pokojem.

Miej w opiece tych, którzy służą bliźnim,
- aby mogli bez przeszkód wypełnić swoje zadania.
Obdarz nas, Panie, światłem i pokojem.

Panie, do Ciebie należy wszelka władza,
- wprowadź do wiekuistego światła zmarłych, którzy zasnęli w nadziei zmartwychwstania.
Obdarz nas, Panie, światłem i pokojem.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Wszechmogący Boże, przyjmij naszą wieczorną modlitwę ą i spraw, abyśmy wytrwale naśladując Twojego Syna, *przynosili owoce dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
IV tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 67
Niech wszystkie narody wysławiają Boga
Wiedzcie, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan (Dz 28, 28)
Ant. Niech wszystkie narody / chwalą Zbawiciela.

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze,
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Ant. Niech wszystkie narody / chwalą Zbawiciela.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, ą
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Ant. Niech wszystkie narody / chwalą Zbawiciela.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Ziemia wydała swój owoc, *
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Ant. Niech wszystkie narody / chwalą Zbawiciela.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niech wszystkie narody / chwalą Zbawiciela.

anawim

Piątek
IV tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Przed oczy Twoje, zagniewany Panie,
Składamy grzechy przez nas popełnione,
Gotowi przyjąć zasłużoną karę
Za zło bez miary.
2 Gdy miecz swój wznosisz, aby cios należny
Wymierzyć winnym, pokutować chcemy,
I z gorzkim płaczem wyznajemy błędy,
Ufając Tobie.
3 Lecz kiedy, Boże, srogość uśmierzyłeś
I chcesz przebaczyć marnotrawnym synom,
Szukamy znowu krętych dróg ciemności,
Co wiodą w pustkę.
4 Prosimy Ciebie, pełni szczerej skruchy,
Byś nam dopomógł wyjść z krainy śmierci
I całym sercem pełnić Twoją wolę
Przez resztę życia.
5 Niech wszyscy ludzie, odkupieni męką
Bożego Syna, sławią Trójcę Świętą
I niech składają dziękczynienie Panu
Za Jego dobroć. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Boże mój, nie odwracaj się od mojej prośby, * bo uciskają mnie grzesznicy.
Psalm 55, 2-15. 17-24
Skarga na fałszywego przyjaciela
Jezus począł drżeć i odczuwać trwogę (Mk 14, 33)
I

Boże, usłysz modlitwę moją ą
i nie odwracaj się od mojej prośby, *
zwróć się do mnie i wysłuchaj!
Szamoczę się w ucisku, *
jęczę słysząc głos wroga i krzyk grzesznika.
Bo wyrządzają mi krzywdę *
i napastują mnie w gniewie.
Drży we mnie serce *
i śmiertelny lęk mnie ogarnia.
Przenika mnie lęk i drżenie *
i przerażenie mną włada.
I mówię: Gdybym jak gołąb miał skrzydła, *
uleciałbym i spoczął.
Uciekłbym daleko *
zamieszkał na pustyni.
Prędko bym sobie wyszukał schronienie *
od wichru i nawałnicy.

Ant. Boże mój, nie odwracaj się od mojej prośby, / bo uciskają mnie grzesznicy.
2 ant.Pan nas wyzwolił * z mocy nieprzyjaciela i z jego zasadzek.
II

Rozprosz ich, Panie, rozdziel ich języki, *
bo przemoc widzę w mieście i niezgodę.
Obchodzą je murami w ciągu dnia i nocy, *
a złość i ucisk są we wnętrzu jego.
W jego wnętrzu zagłada, *
a z rynku jego nie znika podstęp i krzywda.
Gdyby lżył mnie nieprzyjaciel, *
z pewnością bym to znosił;
Gdyby powstawał przeciw mnie ten, co mnie nienawidzi, *
ukryłbym się przed nim.
Ale to jesteś ty, mój rówieśnik, *
mój zaufany przyjaciel,
Z którym żyłem w słodkiej zażyłości, *
chodziliśmy po domu Bożym w świątecznym orszaku.

Ant. Pan nas wyzwolił z mocy nieprzyjaciela i z jego zasadzek.
3 ant.Zrzuć swą troskę na Pana, * a On cię podtrzyma.
III

A ja wołam do Boga *
i Pan mnie ocali.
Rankiem, wieczorem i w południe narzekam i jęczę, *
a On wysłucha mojego głosu.
Ześle pokój, ratując me życie ą
od tych, którzy na mnie nastają, *
bo wielu mam przeciwników.
Wysłucha mnie Bóg, a ich poniży, *
Ten, który panuje od wieków.
Bo nie ma dla nich opamiętania *
i nie boją się Boga.
Każdy z nich podnosi ręce na domowników *
i łamie swoją umowę.
Jego twarz jest gładsza od masła, *
lecz serce ma napastliwe.
Jego słowa łagodniejsze od oliwy, *
a są to obnażone miecze.
Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma, *
nigdy nie dopuści, by się zachwiał sprawiedliwy.
Ty, Boże, ich wtrącisz do studni zatracenia, ą
połowy dni swoich nie dożyją mężowie podstępni i krwawi, *
ja zaś nadzieję mam w Tobie.

Ant. Zrzuć swą troskę na Pana, / a On cię podtrzyma

K. Ku mojej mądrości zwróć się, mój synu.
W. Ku mojej roztropności nakłoń swe ucho.

anawim



Piątek
IV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Drugiego Listu
św. Pawła Apostoła do Tesaloniczan
2, 1-17
Dzień Pański

W sprawie przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa i naszego zgromadzenia się wokół Niego prosimy was, bracia, abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozumieniu ani zastraszyć bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez list, rzekomo od nas pochodzący, jakoby już nastawał dzień Pański.

Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi, bo dzień ten nie nadejdzie, dopóki nie przyjdzie najpierw odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia, który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co nazywa się Bogiem lub tym, co odbiera cześć, tak że zasiądzie w świątyni Boga dowodząc, że sam jest Bogiem. Czy nie pamiętacie, jak mówiłem wam o tym, gdy wśród was przebywałem? Wiecie, co go teraz powstrzymuje, aby objawił się w swoim czasie. Albowiem już działa tajemnica bezbożności.

Niech tylko ten, co teraz powstrzymuje, ustąpi miejsca, wówczas ukaże się Niegodziwiec, którego Pan Jezus zgładzi tchnieniem swoich ust i wniwecz obróci samym objawieniem swego przyjścia. Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana; z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów, działanie z wszelkim zwodzeniem ku nieprawości tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia. Dlatego Bóg dopuszcza działanie na nich oszustwa, tak iż uwierzą kłamstwu, aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie nieprawość.

Lecz my zawsze winniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że wybrał was Bóg do zbawienia jako pierwociny przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę. Po to wezwał was przez nasze głoszenie Ewangelii, abyście dostąpili chwały Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu. Sam zaś Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i przez łaskę udzielił nam niekończącego się pocieszenia i dobrej nadziei, niech pocieszy serca wasze i niech utwierdzi we wszelkim czynie i dobrej mowie.

RESPONSORIUM
Mt 24, 30; 2 Tes 2, 8

W. Ukaże się na niebie ą znak Syna Człowieczego, * I wszystkie ludy ziemi ujrzą Syna Człowieczego / przychodzącego z wielką mocą i chwałą.
K. Wówczas ukaże się Niegodziwiec, którego Pan Jezus zgładzi tchnieniem ust swoich. W. I wszystkie ludy ziemi ujrzą Syna Człowieczego / przychodzącego z wielką mocą i chwałą.

II CZYTANIE

Homilia Autora z czwartego wieku
(Homilia 18, 7-11)
Różnymi drogami prowadzi Duch Święty

Wieloma różnymi drogami prowadzi Duch Święty tych, którzy zasłużyli być dziećmi Boga i odrodzić się z Ducha Świętego, tych, których Chrystus wewnętrznie oświeca i umacnia. Sercami ich kieruje delikatnie łaska i duchowy pokój.

Czasem są jakby pogrążeni w smutku i żałobie ze względu na cały rodzaj ludzki; zanoszą błagania za wszystkich ludzi, przepełnieni najczystszą miłością ku ludziom, smucą się aż do łez.

Czasem znowu Duch Święty rozpala ich tak wielką miłością i uniesieniem, iż gdyby to było możliwe, zamknęliby w swym sercu wszystkich ludzi: złych i dobrych.

Czasem w pokorze ducha uniżają się wobec wszystkich i uznają siebie za ostatnich i najniegodniejszych. Czasem pod wpływem Ducha Świętego trwają w niewypowiedzianej radości.

Czasem są jako mocarz, który przywdziawszy oręż króla i przystępując do bitwy, mężnie walczy z wrogiem i zwycięża. W ten sposób człowiek duchowy przywdziewa niebieski oręż Ducha, walczy z wrogami i zwyciężywszy rzuca ich pod swoje stopy.

Czasem znowu dusza takiego człowieka spoczywa w doskonałej ciszy, skupieniu i pokoju, przeżywa duchową rozkosz, niewypowiedziany pokój i szczęście.

Czasem wskutek daru wiedzy, niewypowiedzianego rozumu i niezgłębionej mądrości Ducha, dostępuje łaski zrozumienia tego, czego żaden język, żadne słowa nie są w stanie wyrazić. Czasem znowu jest jak każdy inny człowiek.

W rozmaity więc sposób łaska działa w ludziach, różnymi drogami prowadzi duszę; umacnia ją zgodnie z wolą Bożą i kształtuje na różny sposób, aby stawić ją niebieskiemu Ojcu nienaruszoną, bez zarzutu i czystą.

Prośmy zatem i my Boga, błagajmy z miłością i mocną nadzieją, aby udzielił nam niebieskiej łaski Ducha Świętego. Niech Duch Święty nami rządzi, niech prowadzi ku wypełnianiu całej woli Bożej, niech nas orzeźwia obfitością swego pokoju, abyśmy dzięki łasce owego kierowania i prowadzenia zasłużyli dostąpić doskonałości pełni Chrystusa według słów Apostoła: "Abyście napełnieni zostali całą pełnością Bożą".

RESPONSORIUM
1 J 2, 20. 27; Jl 2, 23

W. Macie namaszczenie od Świętego, ą a namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, trwa w was * I nie potrzebujecie pouczenia od nikogo, / ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim.
K. Weselcie się i radujcie w Panu, Bogu waszym, bo dał wam Nauczyciela sprawiedliwości. W. I nie potrzebujecie pouczenia od nikogo, / ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Piątek
IV tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Po mrokach nocy nowy dzień nastaje,
Dzień pełen blasku słonecznych promieni;
Niech jego światło wzmocni w nas nadzieję
Życia bez winy.
2 Wśród złudy świata wciąż szukamy drogi,
Która prowadzi do Bożej jasności,
Więc Cię prosimy, miłosierny Panie,
Chroń nas od grzechu.
3 Po chwilach próby, pokus i cierpienia,
Szczerej pokuty i żalu za błędy
Powróci pokój, radość i pociecha
Twojej dobroci.
4 Ucieczko nasza, Boże wszechmogący:
Ojcze i Synu, i Duchu jedności,
Niech Tobie będzie cześć i uwielbienie
Teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Stwórz, Boże, we mnie serce czyste * i odnów we mnie moc ducha.
Psalm 51
Błaganie pokutnika
Odnówcie się duchem w waszym myśleniu i przyobleczcie nowego człowieka (Ef 4, 23-24)
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź nieprawość moją.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość moją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku *
i prawy w swoim sądzie.
Oto urodziłem się obciążony winą *
i jako grzesznika poczęła mnie matka.
A Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, *
naucz mnie tajemnic mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, *
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
Spraw, abym usłyszał radość i wesele, *
niech się radują kości, które skruszyłeś.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów *
i zmaż wszystkie moje przewinienia.
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich *
i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Uwolnij mnie, Boże, od kary za krew przelaną, ą
Boże, mój Zbawco, *
niech sławi mój język sprawiedliwość Twoją.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, *
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci, *
odbuduj mury Jeruzalem.
Wtedy przyjmiesz prawe ofiary: dary i całopalenia, *
wtedy składać będą cielce na Twoim ołtarzu.

Ant. Stwórz, Boże, we mnie serce czyste / i odnów we mnie moc ducha.
2 ant.Wesel się, Jeruzalem, * bo zgromadzą się w tobie wszyscy sprawiedliwi / i będą wychwalać Pana.
Pieśń (Tb 13, 8-11. 13-16a Wulg)
Dziękczynienie za wyzwolenie narodu
Ukazał mi anioł Miasto Święte, Jeruzalem... mające chwałę Boga (Ap 21, 10-11)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego wybrani, *
wychwalajcie Go i obchodźcie dni wesela.
Jeruzalem, miasto święte, ą
Pan zesłał karę za czyny twoich synów, *
lecz się zmiłuje nad potomstwem sprawiedliwych.
Godnie więc wysławiaj Pana *
i chwal Króla wieków,
Aby z radością odbudował w tobie swój przybytek *
i przez ciebie napełnił jeńców weselem;
Aby w tobie okazał miłość nieszczęśliwym *
we wszystkich pokoleniach na wieki.
Potężne światło zabłyśnie aż po krańce ziemi; *
przybędą do ciebie z daleka liczne narody
I mieszkańcy stron odległych *
do twego świętego imienia.
W swych rękach przyniosą dary *
dla Króla niebios.
Z pokolenia na pokolenie będą ci oddawać chwałę, *
a twe imię "Wybrana" utrwali się w przyszłych pokoleniach.
Wesel się, Jeruzalem, z synów sprawiedliwych, ą
bo wszyscy będą zgromadzeni *
i będą wysławiać Pana wieków.
Szczęśliwi, którzy cię miłują, *
szczęśliwi, którzy się cieszą z twojego pokoju.
Błogosław, duszo moja, Pana, ą
bo wybawił swoje miasto Jeruzalem *
ze wszystkich jego ucisków.

Ant. Wesel się, Jeruzalem, / bo zgromadzą się w tobie wszyscy sprawiedliwi / i będą wychwalać Pana.
3 ant.Wysławiaj twego Boga, Syjonie, * On zsyła na ziemię swoje polecenia, / a szybko mknie Jego słowo.
Psalm 147 B
Jeruzalem wielbi Boga
Chodź, ukażę Ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka(Ap 21, 9)
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną *
i szron jak popiół rozsypuje.
On grad rozrzuca jak okruchy chleba, *
od Jego mrozu ścinają się wody.
Posyła słowo, i lód topnieje, *
powieje wiatrem, i rzeki płyną.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.

Ant. Wysławiaj swego Boga, Syjonie, / On zsyła na ziemię swoje polecenia, / a szybko mknie Jego słowo.

CZYTANIE
Ga 2, 19b-20

Razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chrystus poniósł nasze grzechy na drzewo krzyża, * Abyśmy przestali być uczestnikami grzechu i żyli dla sprawiedliwości.
W. Chrystus poniósł nasze grzechy na drzewo krzyża, / Abyśmy przestali być uczestnikami grzechu i żyli dla sprawiedliwości.
K. Krwią Jego zostaliśmy uzdrowieni.
W. Abyśmy przestali być uczestnikami grzechu i żyli dla sprawiedliwości.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chrystus poniósł nasze grzechy na drzewo krzyża, / Abyśmy przestali być uczestnikami grzechu i żyli dla sprawiedliwości.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Dzięki serdecznej litości naszego Boga * nawiedziło nas z wysoka Wschodzące Słońce.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Dzięki serdecznej litości naszego Boga / nawiedziło nas z wysoka Wschodzące Słońce.

PROŚBY

Bóg troszczy się o wszystkich ludzi, których stworzył i przez swego Syna odkupił. Pokładając w Nim nadzieję, zanieśmy do Niego nasze prośby:
Utwierdź to, Panie, czegoś w nas dokonał.

Miłosierny Boże, prowadź nas drogą świętości,
- abyśmy dążyli do tego, co prawdziwe, słuszne i Tobie miłe.
Utwierdź to, Panie, czegoś w nas dokonał.

Nie odrzucaj nas na wieki,
- nie zapominaj, Panie, o Twoim przymierzu.
Utwierdź to, Panie, czegoś w nas dokonał.

Przyjmij nas, stojących przed Tobą w duchu pokory i z sercem skruszonym,
- bo nie doznają wstydu ci, którzy Tobie ufają.
Utwierdź to, Panie, czegoś w nas dokonał.

Ty dałeś nam udział w prorockiej misji Chrystusa,
- spraw, abyśmy zawsze głosili dzieła Twojej potęgi.
Utwierdź to, Panie, czegoś w nas dokonał.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Boże, nasz Ojcze, udziel nam hojnie Twojej łaski ą i pomóż nam wypełniać Twoje przykazania, *abyśmy w tym życiu znajdowali pociechę i osiągnęli wieczną radość. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
IV tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.


PSALMODIA
1 ant.Obfity pokój * dla miłujących Twoje Prawo, Panie.
Psalm 119, 161-168
XXI (Szin)
Prawo Boże obdarza mocą

Możni prześladują mnie bez powodu, *
moje zaś serce lęk czuje przed Twoimi słowami.
Radują mnie Twoje słowa, *
jak tego, który zdobył łup wielki.
Nienawidzę kłamstwa i nim się brzydzę, *
a Prawo Twoje miłuję.
Siedem razy na dzień Cię wysławiam *
z powodu sprawiedliwych Twych wyroków.
Obfity pokój dla miłujących Twoje Prawo, *
i nigdy się nie potkną.
Czekam, Panie, na Twoją pomoc *
i spełniam Twe przykazania.
Moja dusza strzeże Twych napomnień *
i bardzo je miłuje.
Przestrzegam Twoich postanowień i napomnień, *
bo wszystkie moje drogi są przed Tobą.

Ant. Obfity pokój dla miłujących Twoje Prawo, Panie.
2 ant.Wszyscy wierzący * mieli jedno serce i jedną duszę.
Psalm 133
Szczęście płynące ze zgody
Miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga (1 J 4, 7)
O jak dobrze i miło, *
gdy bracia mieszkają razem!
Jest to jak wyborny olejek na głowie, ą
który spływa na brodę Aarona, *
na skraj jego szaty.
To jak rosa Hermonu, *
która opada na górę Syjon;
Bo tam udziela Pan błogosławieństwa *
i życia na wieki.

Ant. Wszyscy wierzący mieli jedno serce i jedną duszę.
3 ant.Od rąk grzesznika * ustrzeż mnie, Panie, / potężny mój wybawicielu.
Psalm 140, 2-9. 13-14
Przeciw podstępnym wrogom
Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników (Mt 26, 45)
Wybaw mnie, Panie, od złego człowieka, *
strzeż mnie od gwałtownika,
Od tych, którzy w sercu knują złe zamiary, *
każdego dnia wzniecają spory.
Jak węże ostrzą swe języki, *
jad żmijowy mają pod wargami.
Od rąk grzesznika ustrzeż mnie, Panie, ą
zachowaj mnie od gwałtownika, *
od tych, którzy z nóg chcą mnie zwalić.
Pyszni na mnie sidło zastawiają w ukryciu, ą
złoczyńcy rozciągają powrozy, *
ustawiają na mojej drodze pułapki.
Mówię do Pana: "Jesteś moim Bogiem, *
usłysz, Panie, mój głos błagalny!"
Panie, mój Panie, potężna moja pomocy, *
osłaniasz w dniu walki moją głowę.
Nie spełniaj, Panie, pragnień niegodziwca, *
nie sprzyjaj jego zamiarom.
Wiem, że Pan oddaje sprawiedliwość ubogiemu, *
a biednemu słuszność przyznaje.
Tylko sprawiedliwi będą sławić Twe imię, *
prawi będą mieszkać przed Twoim obliczem.

Ant. Od rąk grzesznika ustrzeż mnie, Panie, / potężny mój wybawicielu.

Przedpołudniowa
CZYTANIE
Rz 12, 17a. 19b-20b. 21

Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta, Ja wymierzę zapłatę - mówi Pan - ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. Jeżeli pragnie - napój go. Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj.
K. Łaska Pana jest wieczna dla Jego wyznawców.
W. A Jego sprawiedliwość nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, o trzeciej godzinie prowadzono Ciebie na śmierć krzyżową dla zbawienia świata, ą pokornie Cię prosimy, abyś nam zawsze przebaczał popełnione grzechy * i zachował nas od nich w przyszłości. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Południowa
CZYTANIE
1 J 3, 16

Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci.
K. Dziękujcie Panu, bo jest dobry.
W. Bo Jego łaska trwa na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, ą cały świat zaległy ciemności, gdy w południe jako niewinny Baranek pozwoliłeś się przybić do krzyża za nasze grzechy, * udzielaj nam zawsze tego światła, które wskazuje drogę do życia wiecznego. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Popołudniowa

CZYTANIE
1 J 4, 9-11

W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować.
K. Spójrz, Obrońco nasz, Boże.
W. I wejrzyj na twarz Twojego Pomazańca.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, Ty pokutującego łotra wprowadziłeś z krzyża do Twojego królestwa, ą wyznając nasze grzechy z ufnością Cię błagamy, * abyś po śmierci pozwolił nam radośnie wejść w bramy raju. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
IV tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Spójrz, Miłosierny, na naszą nędzę
Zrodzoną z grzechu i niewierności;
Ulecz zranionych, przywróć im pełnię
Twojego życia.
2 Mocą swej męki na drzewie krzyża
Pojednaj z Ojcem zbłąkanych synów;
Osłoń przed ciosem zła grożącego
I obdarz siłą.
3 Pomóż się przedrzeć przez ciernie lęku
I złudy świata, co wciąż nas wabi;
Pozwól w pokorze objąć Twe stopy
Zranione dla nas.
4 Niechaj Twa łaska przywróci w ludziach
Dostojny obraz Bożego Wzoru,
Aby już odtąd służyć pragnęli
Jedynie Tobie.
5 Tobie i Ojcu z Najświętszym Duchem
Niech będzie chwała przez wszystkie wieki;
Nasze sumienia, wolne i czyste,
Niech sławią Boga. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Każdego dnia będę błogosławił Ciebie, Panie, * i rozpowiadał Twoje cuda.
Psalm 145
Chwała Bożego Majestatu
Sprawiedliwy jesteś, Panie, Ty, który jesteś i który byłeś (Ap 16, 5)
I

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu, *
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Każdego dnia będę błogosławił Ciebie *
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, *
a wielkość Jego niezgłębiona.
Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła *
i zwiastuje Twe potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu *
i rozpowiadają Twoje cuda.
Mówią o potędze Twoich dzieł straszliwych *
i głoszą wielkość Twoją.
Przekazują pamięć o wielkiej Twej dobroci *
i cieszą się Twą sprawiedliwością.
Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę,
Aby synom ludzkim oznajmić potęgę Twoją *
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Ant. Każdego dnia będę błogosławił Ciebie, Panie, / i rozpowiadał Twoje cuda.
2 ant.Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, Panie; * Ty jesteś blisko wszystkich, którzy Cię wzywają.
II

Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach *
i we wszystkich swoich dziełach święty.
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, *
i podnosi wszystkich zgnębionych.
Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, *
a Ty ich karmisz we właściwym czasie.
Ty otwierasz swą rękę *
i karmisz do syta wszystko, co żyje.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach *
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, *
wszystkich wzywających Go szczerze.
Spełnia wolę tych, którzy cześć Mu oddają, *
usłyszy ich wołanie i przyjdzie im z pomocą.
Pan strzeże wszystkich, którzy Go miłują, *
lecz zniszczy wszystkich występnych.
Niech usta moje głoszą chwałę Pana, ą
a wszystko, co żyje, niech wielbi Jego święte imię, *
zawsze i na wieki.

Ant. Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, Panie; / Ty jesteś blisko wszystkich, którzy Cię wzywają.
3 ant.Jezus Chrystus jest ofiarą przebłagalną * za grzechy całego świata.
Pieśń (1 J 1, 5b. 7. 9; 2, 1b-2)
Chrystus ofiarą przebłagalną za grzechy

Bóg jest światłością *
i nie ma w Nim żadnej ciemności.
Jeśli chodzimy w światłości, ą
tak jak On sam trwa w świetle, *
wtedy jesteśmy we wspólnocie jedni z drugimi,
A krew Jezusa, Jego Syna, *
oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.
Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, ą
Bóg jako wierny i sprawiedliwy nam je odpuści *
i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.
Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, ą
mamy Obrońcę wobec Ojca, *
Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.
On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, ą
i nie tylko za nasze, *
lecz również za grzechy całego świata.

Ant. Jezus Chrystus jest ofiarą przebłagalną / za grzechy całego świata.

CZYTANIE
Rz 8, 1-2

Teraz dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia. Albowiem prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chrystus umarł za nasze grzechy, * Aby nas przyprowadzić do Boga.
W. Chrystus umarł za nasze grzechy, / Aby nas przyprowadzić do Boga.
K. Poniósł śmierć na ciele, ale został powołany do życia przez Ducha.
W. Aby nas przyprowadzić do Boga.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chrystus umarł za nasze grzechy, / Aby nas przyprowadzić do Boga.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Pomnij, Panie, na swe miłosierdzie, * jak obiecałeś naszym ojcom.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Pomnij, Panie, na swe miłosierdzie, / jak obiecałeś naszym ojcom.

PROŚBY

Wszyscy, którzy poznali imię Chrystusa, pokładają w Nim nadzieję. Wołajmy więc do Niego z ufnością:
Panie, zmiłuj się nad nami.

Chryste, Ty wiesz, że jesteśmy słabi i skłonni do upadku,
- podtrzymuj nas zawsze swoją mocą.
Panie, zmiłuj się nad nami.

Ciebie znieważa wina, a przejednywa pokuta,
- odwróć od nas swój gniew, na jaki zasłużyliśmy przez grzechy.
Panie, zmiłuj się nad nami.

Ty odpuściłeś grzechy pokutującej kobiecie, a zbłąkaną owcę włożyłeś na swe ramiona,
- nie odwracaj od nas swego miłosierdzia.
Panie, zmiłuj się nad nami.

Wszystkich, którzy za życia na ziemi w Tobie pokładali nadzieję,
- wprowadź w bramy nieba, które otwarłeś przez zasługi swej krzyżowej męki.
Panie, zmiłuj się nad nami.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Wszechmogący i miłosierny Boże, z Twojej woli Chrystus poniósł mękę za zbawienie całego świata, ąspraw, abyśmy się stali żywą ofiarą dla Ciebie, * i napełniaj nas Twoją miłością. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
IV tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 67
Niech wszystkie narody wysławiają Boga
Wiedzcie, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan (Dz 28, 28)

Ant. Uwielbiajcie Boga, / wszystkie krańce ziemi.

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze,
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Ant. Uwielbiajcie Boga, / wszystkie krańce ziemi.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, ą
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Ant. Uwielbiajcie Boga, / wszystkie krańce ziemi.

Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Ziemia wydała swój owoc, *
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Ant. Uwielbiajcie Boga, / wszystkie krańce ziemi.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwielbiajcie Boga, / wszystkie krańce ziemi.

anawim
Sobota
IV tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Twoja jest chwała, moc i panowanie,
Twoje królestwo, Boże Izraela;
Ojcze narodu, któryś wybrał sobie,
Bądź uwielbiony!
2 Z dawnego ludu zrodzeni przez wiarę
I Abrahama prawdziwi synowie
Sławimy Ciebie w obliczu aniołów
I całej ziemi.
3 Twoje Przymierze w nas się wypełniło
Dzięki Synowi, który przyjął ciało,
Krwi swej przelaniem dając człowiekowi
Życie i łaskę.
4 Niech przykazania wyryte w kamieniu
Przeniknie miłość, co wszystkich ogarnia;
Niech duch wolności dziecięctwa Bożego
Przemieni serca.
5 Cześć i podzięka Tobie, Boże Ojcze,
Twemu Synowi z Duchem Przenajświętszym;
Panie wszechmocny, wierny obietnicom,
Bądź pochwalony! Amen.

PSALMODIA

1 ant.Pan wzywa niebo i ziemię, * aby lud swój osądzić.
Psalm 50
Prawdziwa cześć Boga
Nie przyszedłem znieść Prawa, ale je wypełnić (Mt 5, 17)
I

Przemówił Pan, Bóg nad bogami, *
i wezwał ziemię od wschodu do zachodu słońca.
Bóg zajaśniał ze Syjonu, korony piękności, *
nasz Bóg przybył i nie będzie milczał.
Poprzedza Go ogień trawiący, *
wokół Niego szaleje nawałnica.
Wzywa z góry niebo i ziemię, *
by lud swój osądzić:
"Zgromadźcie Mi moich umiłowanych, *
którzy przez ofiarę zawarli ze Mną przymierze",
Niebiosa zwiastują sprawiedliwość Jego, *
albowiem sam Bóg jest sędzią.

Ant. Pan wzywa niebo i ziemię, / aby lud swój osądzić.
2 ant.Wzywaj Mnie w dniu utrapienia, * a wyzwolę ciebie.
II

"Posłuchaj, mój ludu, gdyż będę przemawiał ą
i będę świadczył przeciw tobie, Izraelu. *
Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem.
Nie oskarżam cię za twoje ofiary, *
bo twe całopalenia zawsze są przede Mną.
Nie przyjmę cielca z twego domu *
ani kozłów ze stad twoich,
Bo do Mnie należy cała zwierzyna w lasach, *
tysiące zwierząt na moich górach.
Znam wszystkie ptaki na niebie, *
moim jest wszystko, co porusza się na polach.
Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, *
bo do Mnie świat należy i wszystko, co go napełnia.
Czy będę jadł mięso cielców *
albo pił krew kozłów?
Składaj Bogu ofiarę dziękczynną, *
spełnij swoje śluby wobec Najwyższego.
I wzywaj Mnie w dniu utrapienia, *
wyzwolę ciebie, a ty Mnie uwielbisz".

Ant. Wzywaj Mnie w dniu utrapienia, / a wyzwolę ciebie.
3 ant.Kto składa ofiarę dziękczynną, * ten cześć Mi oddaje.
III

A do grzesznika Bóg mówi: ą
"Czemu wymieniasz moje przykazania *
i na ustach masz moje przymierze?
Ty, co nienawidzisz karności, *
a słowa moje odrzuciłeś za siebie.
Ty, widząc złodzieja, razem z nim biegniesz *
i trzymasz z cudzołożnikami.
W złym celu otwierasz usta, *
a język twój knuje podstępy.
Zasiadłszy, przemawiasz przeciw bratu, *
znieważasz syna swej matki.
Ty tak postępujesz, a Ja mam milczeć? ą
Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie: *
Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy.
Zrozumcie to wy, co zapominacie o Bogu, *
abym was nie porwał, i nikt was nie ocali.
Kto składa ofiarę dziękczynną, ten cześć Mi oddaje, *
a tym, którzy postępują uczciwie, ukażę Boże zbawienie".

Ant. Kto składa ofiarę dziękczynną, / ten cześć Mi oddaje.

K. Nie przestajemy za was się modlić i prosić Boga.
W. Abyście doszli do pełnego poznania Jego woli.

anawim



Sobota
IV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Drugiego Listu
św. Pawła Apostoła do Tesaloniczan
3, 1-18
Napomnienia i rady

Poza tym, bracia, módlcie się za nas, aby słowo Pańskie rozszerzało się i rozsławiało, podobnie jak jest pośród was, abyśmy byli wybawieni od ludzi przewrotnych i złych, albowiem nie wszyscy mają wiarę. Wierny jest Pan, który umocni was i ustrzeże od złego. Co do was, ufamy w Panu, że to, co nakazujemy, czynicie i będziecie czynić. Niechaj Pan skieruje serca wasze ku miłości Bożej i cierpliwości Chrystusowej.

Nakazujemy wam, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście stronili od każdego brata, który postępuje wbrew porządkowi, a nie według tradycji, którą przejęliście od nas.

Sami bowiem wiecie, jak należy nas naśladować, bo nie wzbudzaliśmy wśród was niepokoju ani u nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem. Nie jako byśmy nie mieli do tego prawa, lecz po to, aby dać wam samych siebie za przykład do naśladowania.

Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: Kto nie chce pracować, niech też nie je. Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi. Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.

Wy zaś, bracia, nie zniechęcajcie się w czynieniu dobrze. Jeżeli ktoś nie posłucha słów naszego listu, tego sobie naznaczcie i nie przestawajcie z nim, aby się zawstydził. A nie uważajcie go za nieprzyjaciela, lecz jak brata go napominajcie.

A sam Pan pokoju niech was obdarza pokojem zawsze i na wszelki sposób. Pan niech będzie z wami wszystkimi. Pozdrowienie ręką moją - Pawła. Ten znak jest w każdym liście: Tak piszę. Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa z wami wszystkimi.

RESPONSORIUM
1 Tes 2, 13; Ef 1, 13

W. Gdy przyjęliście słowo Boże, * Przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, / ale, jak jest naprawdę, jako słowo Boga.
K. Usłyszeliście słowo prawdy, Dobrą Nowinę o waszym zbawieniu.
W.Przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, / ale, jak jest naprawdę, jako słowo Boga.

II CZYTANIE

Z konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym
Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II
(nr 35-36)
Aktywność ludzka

Aktywność ludzka, jak pochodzi od człowieka, tak też ku niemu się kieruje. Człowiek bowiem pracując nie tyko przemienia rzeczy i społeczność, lecz doskonali też samego siebie. Uczy się wielu rzeczy, rozwija swoje zdolności, wychodzi od siebie i ponad siebie. Jeżeli się dobrze pojmuje ten wzrost, jest on wart więcej aniżeli zewnętrzne bogactwa, jakie można zdobyć. Więcej wart jest człowiek z racji tego, czym jest, niż ze względu na to, co posiada.

Podobnie warte jest więcej to wszystko, co ludzie czynią dla wprowadzenia większej sprawiedliwości, szerszego braterstwa, bardziej ludzkiego uporządkowania dziedziny powiązań społecznych aniżeli postęp techniczny. Albowiem postęp ten może tylko dostarczać niejako materii dla udoskonalenia człowieka, ale sam przez się tego nie urzeczywistni.

Stąd normą aktywności ludzkiej jest to, żeby zgodnie z planem Bożym i wolą Bożą odpowiadać prawdziwemu dobru rodzaju ludzkiego i pozwolić człowiekowi na realizowanie i wypełnianie pełnego swojego powołania, bądź indywidualnie, bądź społecznie.

Wielu współczesnych ludzi zdaje się żywić obawy, aby ze ściślejszego połączenia ludzkiej aktywności z religią nie wynikły trudności dla autonomii ludzi, społeczeństw czy nauk. Jeżeli przez autonomię w sprawach ziemskich rozumiemy to, że rzeczy stworzone i społeczności ludzkie cieszą się własnymi prawami i wartościami, które człowiek ma stopniowo poznawać, przyjmować i porządkować, to tak rozumianej autonomii należy się domagać; nie tylko bowiem domagają się jej ludzie naszych czasów, ale odpowiada ona także woli Stwórcy. Wszystkie rzeczy bowiem z samego faktu, że są stworzone, mają własną trwałość, prawdziwość, dobroć i równocześnie własne prawa i porządek, które człowiek winien uszanować, uznawszy właściwe metody poszczególnych nauk czy sztuk.

Dlatego niech wolno będzie użalić się nad niektórymi postawami umysłowymi, jakich dawniej, na skutek nie dość jasno zrozumianej słusznej autonomii nauk, nie brakowało także między samymi chrześcijanami, a które wywoławszy waśnie i spory doprowadziły umysły wielu do przeciwstawienia wiary i wiedzy.

Lecz jeśli słowom "autonomia rzeczy doczesnych" nadaje się takie znaczenie, że rzeczy stworzone nie zależą od Boga, a człowiek może ich używać bez odnoszenia ich do Stworzyciela, to każdy uznający Boga wyczuwa, jak fałszywe są tego rodzaju zapatrywania. Stworzenie bowiem bez Stworzyciela zanika.

RESPONSORIUM
por. Pwt 2, 7; 8, 5

W. Pan, który błogosławił ci ą w pracach twoich rąk, / opiekuje się twoją wędrówką po tej wielkiej pustyni. * Jest z tobą i niczego ci nie brakuje.
K. Jak wychowuje człowiek swego syna, tak Pan, Bóg twój, wychowuje ciebie. W. Jest z tobą i niczego ci nie brakuje.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Sobota
IV tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Na swojej dłoni złożyłeś nas wszystkich,
Własne stworzenie i rąk Twoich dzieło;
Spoglądasz na nas z troskliwą miłością,
Boże i Ojcze.
2 Przed Tobą, Panie, istnienie człowieka
Chwilą jest tylko, co szybko przemija,
Lecz Ty nas kochasz i bronisz od złego
W każdej godzinie.
3 Przychodzisz do nas w radości i smutku,
Dajesz pociechę i uczysz mądrości;
Przez doświadczenia objawiasz cierpiącym
Swoje oblicze.
4 Wielbimy Ciebie, gdy dzień się zaczyna,
Ojcze i Synu, i Duchu Najświętszy,
A Ty w nas pomnóż nadzieję i wiarę
W pełni miłości. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Dobrze jest śpiewać Twojemu imieniu, Najwyższy, * rano głosić Twoją łaskawość.
Psalm 92
Doskonałość Boża
Psalm ten wysławia dzieła Jednorodzonego (św. Atanazy)
Dobrze jest dziękować Panu, *
śpiewać Twojemu imieniu, Najwyższy,
Rano głosić łaskawość Twoją, *
a wierność Twoją nocami,
Na harfie dziesięciostrunnej i lirze, *
pieśnią przy dźwiękach cytry.
Bo weselę się, Panie, Twoimi czynami, *
raduję się dziełami rąk Twoich.
Jak wielkie są dzieła Twoje, Panie, *
i jakże głębokie Twe myśli!
Nie zna ich człowiek nierozumny *
i głupiec ich nie pojmuje.
Chociaż występni się plenią jak zielsko, *
a złoczyńcy jaśnieją przepychem,
I tak pójdą na wieczną zagładę, *
Ty zaś, Panie, na wieki jesteś wywyższony.
Bo oto wrogowie Twoi, Panie, ą
bo oto wrogowie Twoi poginą, *
rozproszą się wszyscy złoczyńcy.
Dałeś mi siłę bawołu, *
skropiłeś mnie świeżym olejkiem.
Moje oko spogląda z góry na nieprzyjaciół, ą
a uszy me usłyszały o klęsce przeciwników, *
tych, którzy na mnie powstają.
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, *
rozrośnie się jak cedr na Libanie.
Zasadzeni w domu Pańskim *
rozkwitną na dziedzińcach Boga naszego.
Nawet i w starości wydadzą owoc, *
zawsze pełni życiodajnych soków,
Aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy; *
On moją Opoką i nie ma w Nim nieprawości.

Ant. Dobrze jest śpiewać Twojemu imieniu, Najwyższy, / rano głosić Twoją łaskawość.
2 ant.Dam wam serce nowe * i nowego ducha tchnę w wasze wnętrze.
Pieśń (Ez 36, 24-28)
Bóg swój lud odnowi
Będą oni Jego ludem, a On będzie "Bogiem z nimi" (Ap 21, 3)
Wezmę was spośród ludów, ą
zgromadzę was ze wszystkich krajów *
i przywiodę z powrotem do waszej ziemi.
Pokropię was czystą wodą, *
i staniecie się czyści.
Obmyję was z wszelkiej nieczystości *
i z waszego bałwochwalstwa.
Dam wam serce nowe *
i nowego ducha tchnę w wasze wnętrze.
Wyjmę z was serce kamienne, *
i dam wam serce z ciała.
Tchnę w was mojego Ducha *
i sprawię, że będziecie żyć według mych nakazów,
Że będziecie przestrzegać przykazań *
i postępować zgodnie z nimi.
Wtedy zamieszkacie w kraju, *
który dałem waszym przodkom,
I będziecie moim ludem, *
Ja zaś będę Bogiem waszym.

Ant. Dam wam serce nowe / i nowego ducha tchnę w wasze wnętrze.
3 ant.Usta dzieci i niemowląt * oddają Ci chwałę, Panie.
Psalm 8
Wielkość Stwórcy i godność człowieka
Bóg wszystko poddał pod stopy Chrystusa, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła(Ef 1, 22)
O Panie, nasz Panie, ą
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi! *
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Sprawiłeś, że na przekór Twoim przeciwnikom ą
usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, *
aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:
Owce i bydło wszelakie, *
i dzikie zwierzęta,
Ptaki niebieskie i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
O Panie, nasz Panie, *
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi!

Ant. Usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, Panie.

CZYTANIE
2 P 3, 13-15a

Oczekujemy, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których będzie mieszkała sprawiedliwość. Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby On was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Rozradują się moje wargi, * Gdy będę Ci śpiewał.
W. Rozradują się moje wargi, / Gdy będę Ci śpiewał.
K. Mój język cały dzień będzie głosił Twoją sprawiedliwość.
W. Gdy będę Ci śpiewał.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Rozradują się moje wargi, / Gdy będę Ci śpiewał.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Skieruj, Panie, * nasze kroki na drogę pokoju.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Skieruj, Panie, / nasze kroki na drogę pokoju.

PROŚBY

Uwielbiajmy Boga, który przez swego Syna przywrócił światu nadzieję i życie. Zanośmy do Niego pokorne błagania:
Wysłuchaj nas, Panie.

Boże, Ojcze wszystkich ludzi, Ty nas doprowadziłeś do początku dnia dzisiejszego,
- spraw, abyśmy żyli w jedności z Chrystusem dla Twojej chwały.
Wysłuchaj nas, Panie.

Umocnij wiarę, nadzieję i miłość, które wlałeś w nasze serca,
- aby zawsze w nas trwały.
Wysłuchaj nas, Panie.

Zwracaj ku Tobie nasze oczy,
- abyśmy ochoczo odpowiadali na Twoje wezwanie.
Wysłuchaj nas, Panie.

Oddal od nas zasadzki i powaby grzechu,
- prowadź nasze kroki bezpieczną drogą zbawienia.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty jesteś prawdziwą światłością, która nie zna zachodu; ą gdy dajesz nam nowy poranek, pokornie Cię błagamy, *abyś usunął z naszych dusz ciemności grzechu i oświecił je blaskiem Twojego przyjścia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
IV tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Południowa
HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Niech Twoja ręka będzie mi pomocą, * bo wybrałem Twe postanowienia.
Psalm 119, 169-176
XXII (Taw)
Radość służenia Bogu

Niech wołanie moje dojdzie do Ciebie, Panie, *
daj mi zrozumienie przez swoje słowo.
Niech dojdzie do Ciebie moja modlitwa, *
wyzwól mnie według Twego słowa.
Niech moje wargi rozbrzmiewają hymnem, *
bo mnie nauczasz Twych ustaw.
Niech mój język opiewa Twoje słowo, *
bo wszystkie Twe przykazania są sprawiedliwe.
Niech Twoja ręka będzie mi pomocą, *
bo wybrałem Twe postanowienia.
Pragnę Twojej pomocy, Panie, *
a Prawo Twoje jest moją rozkoszą.
Niech żyje moja dusza i niech Ciebie chwali, *
niech mnie wspierają Twoje wyroki.
Błądzę jak owca, która zaginęła; ą
szukaj swego sługi, *
bo nie zapominam o Twoich nakazach.

Ant. Niech Twoja ręka będzie mi pomocą, / bo wybrałem Twe postanowienia.
2 ant.Tron Twój, Boże, * trwa na wieki.
Psalm 45
Zaślubiny króla
Oblubieniec nadchodzi, wyjdźcie mu na spotkanie (Mt 25, 6)
I

Z mego serca płynie piękne słowo, ą
pieśń moją śpiewam królowi, *
język mój jest jak rylec biegłego pisarza.
Najpiękniejszy jesteś spośród synów ludzkich, ą
wdzięk się rozlał na twoich wargach, *
przeto Bóg pobłogosławił tobie na wieki.
Przypasz do biodra swój miecz, mocarzu, *
chlubę twoją i ozdobę.
Wstąp szczęśliwie na rydwan ą
w obronie wiary, prawa i ubogich, *
a twoja prawica niech ci wskaże wielkie czyny.
Twe ostre strzały trafiają w serce wrogów króla, *
ludy padają przed tobą.
Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Miłujesz sprawiedliwość, wstrętne ci bezprawie, ą
dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie *
olejkiem radości hojniej niż równych ci losem.
Twe szaty pachną mirrą, kasją i aloesem, *
z pałaców z kości słoniowej cieszy cię dźwięk lutni.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

Ant. Tron Twój, Boże, trwa na wieki.
3 ant.Ujrzałem Jeruzalem nowe, * przystrojone jak oblubienica dla swojego męża.
II

Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.
Oto córa Tyru zbliża się z darami, *
możni narodów szukają twych względów.
Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
w złotogłów odziana.
W szacie wzorzystej do króla ją prowadzą, *
za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny.
Wiodą je z radością i w uniesieniu, *
wkraczają do królewskiego pałacu.
Synowie twoi zajmą miejsce twych ojców, *
ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
Przez wszystkie pokolenia upamiętnię twe imię, *
dlatego na wieki sławić cię będą narody.

Ant. Ujrzałem Jeruzalem nowe, / przystrojone jak oblubienica dla swojego męża.

Przedpołudniowa
CZYTANIE
Dn 6, 27b-28a

Bóg nasz jest Bogiem żyjącym i trwa na wieki. On ratuje i uwalnia, dokonuje znaków i cudów na niebie i na ziemi.
K. Zastanówcie się i we Mnie Boga uznajcie.
W. Wywyższonego wśród narodów, wywyższonego na ziemi.

MODLITWA

Módlmy się. Panie Boże, Ojcze wszechmogący, udziel nam światła Ducha Świętego, ą broń nas, korzących się przed Twoim majestatem, od wszelkich niebezpieczeństw, * abyśmy z radością Ciebie chwalili. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Południowa
CZYTANIE
Rz 15, 5-7

Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa. Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was, ku chwale Boga.
K. Pan lud swój miłuje.
W. Pokornych wieńczy zwycięstwem.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, jaśniejący ogniu wiekuistej miłości, ą spraw, abyśmy zawsze płonąc Twoją miłością, * kochali Ciebie nade wszystko, a bliźnich dla Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Popołudniowa

CZYTANIE
Flp 4, 8. 9b

Bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym, to miejcie na myśli, a Bóg pokoju będzie z wami.
K. Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
W. I sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wysłuchaj nas, Boże, i udziel nam doskonałego pokoju, ą abyśmy przez wszystkie dni naszego życia z radością oddawali się Twojej służbie * i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny doszli do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim




Niedziela
I tydzień psałterz
I Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Boże, Stwórco wszystkich rzeczy,
Który władasz przestworzami,
Jasnym blaskiem dnie ozdabiasz,
Darem snu napełniasz noce.
2 Niech spoczynek nam przywróci
Sprawność znużonego ciała,
Myśl odświeży, a sumienie
Niech ukoi łaską skruchy.
3 Za miniony dzień składamy
Dzięki na początku nocy,
Ty nam pomóż swoją łaską
Być wiernymi Tobie, Boże.
4 Ciebie niechaj dusza sławi,
Ciebie pieśnią głos wychwala,
Ciebie trzeźwy umysł wielbi,
Ciebie czyste serce kocha.
5 Gdy głęboki mrok pochłonie
Blaski światła słonecznego,
Niech mu wiara się nie podda,
Lecz jaśnieje wśród ciemności.
6 Spraw to, Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Niech moja modlitwa * wznosi się przed Tobą, Panie, / jak woń kadzidła.
Psalm 141, 1-9
Modlitwa w niebezpieczeństwie
I wzniósł się dym kadzideł, jako modlitwy świętych, z ręki anioła przed Bogiem (Ap 8, 4)
Do Ciebie wołam, Panie, pośpiesz mi z pomocą, *
usłysz mój głos, gdy wołam do Ciebie.
Niech moja modlitwa wznosi się przed Tobą jak kadzidło, *
a podniesione me ręce jak ofiara wieczorna.
Postaw, Panie, straż przy moich ustach *
i wartę przy bramie warg moich.
Nie skłaniaj mego serca do złego słowa, *
do popełniania niegodziwych czynów,
Bym nigdy z ludźmi, którzy nieprawość czynią, *
nie jadał ich potraw wybornych.
Łaską jest dla mnie chłosta z rąk sprawiedliwego, ą
olejek występnego niech nigdy nie zdobi mej głowy, *
zawsze moja modlitwa sprzeciwia się ich złości.
A kiedy ich sędziowie popadli w moc Bożą, *
zrozumieli, jak łagodne były moje słowa.
Jak grudy rozoranej ziemi, *
tak będą rozrzucone ich kości nad Otchłanią.
Do Ciebie bowiem, Panie, zwracam moje oczy, *
do Ciebie się uciekam, nie gub mojej duszy.
Strzeż mnie od sidła, które zastawili na mnie, *
i od pułapek złoczyńców.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niech moja modlitwa wznosi się przed Tobą, Panie, / jak woń kadzidła.
2 ant.Tyś moją ucieczką, Panie, * działem moim w krainie żyjących.
Psalm 142
Bóg ucieczką w cierpieniu
Wszystko to dokonało się w Panu podczas Jego Męki (św. Hilary)
Głośno wołam do Pana, *
głośno Pana błagam.
Żal mój przed Nim wylewam, *
wyjawiam przed Nim swą udrękę.
Gdy duch mój we mnie omdlewa, *
Ty znasz moją drogę.
Na ścieżce, po której kroczę, *
ukryli na mnie sidło.
Oglądam się w prawo i patrzę, *
lecz nikt się nie troszczy o mnie.
Nie ma dla mnie ucieczki, *
nie ma nikogo, kto by dbał o me życie.
Do Ciebie wołam, Panie, ą
mówię: "Tyś moją ucieczką, *
działem moim w krainie żyjących.
Usłysz moje wołanie, *
bo jestem bardzo słaby.
Wybaw mnie od prześladowców, *
gdyż są ode mnie mocniejsi.
Wyprowadź mnie z więzienia, *
bym dziękował Twojemu imieniu.
Otoczą mnie sprawiedliwi, *
gdy dobroć mi okażesz".
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Tyś moją ucieczką, Panie, / działem moim w krainie żyjących.
3 ant.Pan Jezus uniżył samego siebie, * dlatego Bóg wywyższył Go na wieki.
Pieśń (Flp 2, 6-11)
Chrystus Sługa Boży

Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, ą
nie skorzystał ze sposobności, *
aby na równi być z Bogiem.
Lecz ogołocił samego siebie ą
przyjąwszy postać sługi *
i stał się podobnym do ludzi.
A w tym, co zewnętrzne, uznany tylko za człowieka, *
uniżył samego siebie,
Gdy stał się posłusznym aż do śmierci, *
i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg wywyższył Go ponad wszystko *
i darował Mu imię ponad wszelkie imię,
Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano *
istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych.
I aby wszelki język wyznał, *
że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan Jezus uniżył samego siebie, / dlatego Bóg wywyższył Go na wieki.

CZYTANIE
Rz 11, 33-36

O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi! Kto bowiem poznał myśl Pana albo kto był Jego doradcą? Lub kto Go pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę? Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Jak wspaniałe są dzieła Twoje, Panie. * Tyś wszystko mądrze uczynił.
W. Jak wspaniałe są dzieła Twoje, Panie. / Tyś wszystko mądrze uczynił.
K. Ziemia jest pełna Twoich stworzeń.
W. Tyś wszystko mądrze uczynił.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Jak wspaniałe są dzieła Twoje, Panie. / Tyś wszystko mądrze uczynił.
anawim


I Nieszpory
5 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jezus powiedział do swoich uczniów: * Wy jesteście solą ziemi. / Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić?

Rok B: Z nastaniem wieczora * znosili do Jezusa wszystkich chorych, / a On uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami.

Rok C: Jezus wszedł do łodzi Szymona, * usiadł w niej i nauczał tłumy.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jezus powiedział do swoich uczniów: * Wy jesteście solą ziemi. / Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić?

Rok B: Z nastaniem wieczora * znosili do Jezusa wszystkich chorych, / a On uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami.

Rok C: Jezus wszedł do łodzi Szymona, * usiadł w niej i nauczał tłumy.

PROŚBY

Oddając chwałę jedynemu Bogu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, zanośmy do Niego pokorne prośby:
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Panie święty, wszechmogący Boże, spraw, niechaj zakwitnie sprawiedliwość na naszej ziemi,
- a Twój lud niech zazna dobrodziejstwa pokoju.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wprowadź wszystkie narody do swego królestwa,
- aby wszyscy ludzie zostali zbawieni.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Spraw, aby małżonkowie trwali w Twym pokoju i pełnili Twoją wolę
- oraz darzyli się zawsze wzajemną miłością.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Racz, Panie, wynagrodzić tych, którzy nam dobrze czynią,
- obdarz ich wiecznym życiem.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wejrzyj łaskawie na poległych wskutek wojen i nienawiści,
- daj im wieczny odpoczynek.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, ą a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Niedziela
I tydzień psałterza
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja. ą

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
ą Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, / wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. / Alleluja.

Niedziela
I tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Oto dzień już wschodzi wielki,
Spośród innych wywyższony,
Bo uświęca go Twe światło,
Jezu, pierwszy zmartwychwstały.
2 Spraw, by duch i ciało nasze,
Obudzone Twoją mocą,
Wolne od powtórnej śmierci,
Dziś dla Ciebie tylko żyły.
3 Wkrótce porwą nas obłoki
Na spotkanie z Tobą, Chryste;
Zmartwychwstały Wodzu życia,
Daj nam z Tobą śmierć pokonać.
4 O światłości i pokoju,
Gdy ujrzymy Twe oblicze
I poznamy, jakim jesteś,
Daj nam udział w Twojej chwale.
5 Kiedy przyjdzie Twe królestwo,
Niech znajdziemy radość w Tobie,
Gdy nas oddasz Bogu Ojcu
Pełnych darów Twego Ducha. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Krzyż Chrystusa * jest drzewem życia. / Alleluja.
Psalm 1
Dwie drogi życia
Błogosławieni, którzy mając nadzieję w krzyżu, zanurzyli się w wodzie (Anonim z II w.)
Szczęśliwy człowiek, *
który nie idzie za radą występnych,
Nie wchodzi na drogę grzeszników *
i nie zasiada w gronie szyderców,
Lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie *
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, *
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną, *
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy: *
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Przeto nie ostoją się na sądzie występni *
ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana, *
a droga występnych zaginie.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Krzyż Chrystusa jest drzewem życia. / Alleluja.
2 ant.Ustanowiłem swego Króla * na świętej górze mojej. / Alleluja.
Psalm 2
Mesjasz Król zwycięski
Zeszli się rzeczywiście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś (Dz 4, 27)
Dlaczego się burzą narody, *
czemu ludy żywią daremne zamysły?
Buntują się królowie ziemi ą
i władcy wraz z nimi spiskują *
przeciw Panu i Jego Pomazańcowi:
"Stargajmy ich pęta, *
a więzy precz odrzućmy od siebie!"
Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, *
Pan się z nich naigrawa,
A potem do nich mówi w gniewie swoim *
i w swej zapalczywości wzbudza w nich trwogę:
"Oto Ja ustanowiłem swego Króla *
na Syjonie, świętej górze mojej".
Wyrok Pański ogłoszę: ą
On rzekł do mnie: "Tyś jest moim Synem, *
Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.
Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody *
i krańce ziemi w posiadanie Twoje.
Żelazną rózgą będziesz nimi rządził, *
skruszysz ich jak gliniane naczynie".
A teraz, królowie, zrozumcie, *
nauczcie się, sędziowie ziemi:
Służcie Panu z bojaźnią, *
z drżeniem całujcie Mu stopy,
Bo jeśli gniewem zapłonie, wejdziecie na drogę zagłady, ą
gdyż gniew Jego prędko wybucha. *
Szczęśliwi wszyscy, którzy Mu ufają.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ustanowiłem swego Króla / na świętej górze mojej. / Alleluja.
3 ant.Ty, Panie, jesteś moją tarczą i chwałą, * Ty głowę mą podnosisz. / Alleluja.
Psalm 3
Pan moim opiekunem
Zasnął snem ogarnięty, lecz się obudził, bo Pan Go wspomógł (św. Ireneusz)
Panie, jak liczni są moi prześladowcy, *
jak wielu przeciw mnie powstaje!
Mnóstwo jest tych, którzy mówią o mnie: *
"Nie znajdzie on w Bogu zbawienia".
Ty zaś, Panie, tarczą moją jesteś i chwałą, *
Ty moją głowę podnosisz.
Głośno wołam do Pana, *
a On mi odpowiada ze świętej swej góry.
Kładę się, zasypiam i znowu się budzę, *
ponieważ Pan mnie wspomaga.
I nie ulęknę się wcale tysięcy ludzi, *
którzy zewsząd na mnie nastają.
Powstań, Panie, ocal mnie, mój Boże! ą
Bo zdruzgotałeś szczęki wszystkich moich wrogów *
i połamałeś zęby grzesznikom.
U Pana jest zbawienie. *
Nad Twoim ludem Twe błogosławieństwo.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ty, Panie, jesteś moją tarczą i chwałą, / Ty głowę mą podnosisz. / Alleluja.

K. Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem.
W. Z wszelką mądrością napominajcie samych siebie.

Niedziela
V NIEDZIELA ZWYKŁA

I CZYTANIE

Początek Listu
św. Pawła Apostoła do Galatów
1, 1-12
Ewangelia Pawła

Paweł, apostoł nie z ludzkiego ustanowienia czy zlecenia, lecz z ustanowienia Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który Go wskrzesił z martwych, i wszyscy bracia, którzy są przy mnie - do Kościołów Galacji:

Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nasze grzechy, aby wyrwać nas z obecnego złego świata, zgodnie z wolą Boga i Ojca naszego. Jemu to chwała na wieki wieków. Amen.

Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą od nas otrzymaliście - niech będzie przeklęty!

A zatem teraz: czy zabiegam o względy ludzi, czy raczej Boga? Czy ludziom staram się przypodobać? Gdybym jeszcze teraz ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusa.

Oświadczam więc wam, bracia, że głoszona przeze mnie Ewangelia nie jest wymysłem ludzkim. Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus.

RESPONSORIUM
Ga 1, 3-4. 10

W. Łaska wam i pokój ą od Boga, Ojca naszego, / i od Pana Jezusa Chrystusa, * Który wydał samego siebie za nasze grzechy.
K. Gdybym jeszcze teraz ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusa.
W.Który wydał samego siebie za nasze grzechy.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Listu do Galatów
(Wstęp)
Zrozumiejmy łaskę Pana

Apostoł napisał List do Galatów, aby pouczyć, iż Boża łaska uczyniła ich wolnymi od Prawa. Kiedy bowiem Ewangelia została już im oznajmiona, pojawili się jacyś ludzie, z pochodzenia Żydzi, którzy wprawdzie nazywali się chrześcijanami, ale nie rozumieli jeszcze dobrodziejstwa łaski Ewangelii. Otóż ci ludzie pragnęli nadal podlegać Prawu, które Bóg nadał niegdyś sługom grzechu, nie zaś sprawiedliwości; ludziom grzesznym dał święte Prawo, aby ukazać ich grzechy, nie zaś aby je usunąć, ponieważ jedynie łaska wiary działająca przez miłość usuwa grzechy. Tak więc ludzie ci pragnęli dostępujących łaski Galatów poddać przepisom Prawa. Utrzymywali zatem, iż na nic zda się Ewangelia, jeżeli nie przyjmą obrzezania i nie poddadzą się pozostałym przepisom judaizmu.

Z tego powodu Galaci zaczęli podejrzewać apostoła Pawła, który oznajmił im Ewangelię, iż zaniedbuje wskazania pozostałych Apostołów, zobowiązujące pogan do życia według zasad judaizmu. Wobec niebezpieczeństwa zgorszenia ustąpił święty Piotr i został wmieszany w udawanie, jakoby i on sam uważał, iż Ewangelia jest bezowocna, jeżeli nie spełnia się przepisów Prawa. Od tego udawania odwiódł go święty Paweł, jak to sam w omawianym liście stwierdza. To samo zresztą zagadnienie przedstawia List do Rzymian. Wydaje się jednak, że pomiędzy obydwoma listami zaistniało coś, co zakończyło niezgodę i uporządkowało spór pomiędzy chrześcijanami pochodzącymi z judaizmu a tymi, którzy przedtem byli poganami.
W Liście do Galatów Apostoł pisze do tych, którzy zachwiali się pod wpływem autorytetu ludzi wywodzących się z judaizmu i nakłaniających do zachowania Prawa. Zaczęli im bowiem wierzyć, jakoby Paweł błędnie uczył przeciwstawiając się ich obrzezaniu. Toteż Apostoł rozpoczyna w ten sposób: "Nadziwić się nie mogę, że tak szybko chcecie przejść od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, do innej Ewangelii".

We wstępie zaznacza zatem krótko istotę sporu. Już w samym pozdrowieniu, nazywając się apostołem posłanym "nie przez ludzi ani za pośrednictwem człowieka", co nie znajduje się w żadnym innym liście, dostatecznie ukazuje, iż ci, którzy rozgłaszali owe błędne nauki, nie pochodzą od Boga, lecz od ludzi. Wykazuje też, iż nie należy uważać go za mniejszego od innych Apostołów w tym, co dotyczy powagi świadectwa apostolskiego. Wie bowiem, że jest apostołem, posłanym nie od ludzi bądź za pośrednictwem człowieka, lecz od Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa.

RESPONSORIUM
Ga 3, 24-25. 23

W. Prawo stało się dla nas wychowawcą, ą który miał prowadzić ku Chrystusowi, / abyśmy z wiary uzyskali usprawiedliwienie. * Gdy jednak wiara nadeszła, / już nie jesteśmy poddani wychowawcy.
K. Do czasu przyjścia wiary byliśmy poddani pod straż Prawa i trzymani w zamknięciu aż do objawienia się wiary.
W.Gdy jednak wiara nadeszła, / już nie jesteśmy poddani wychowawcy.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, ą a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Niedziela
I tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Witaj, dniu pierwszy, początku światłości,
Dniu najszczęśliwszy zwycięstwa nad nocą,
Godny wesela i pieśni pochwalnych,
Dniu Paschy, witaj.
2 Nim zajaśniałeś, Jezus cierpiał za nas
I swoją męką zgładził ludzkie winy;
Pogodził z Ojcem marnotrawnych synów
Przez śmierć na krzyżu.
3 Razem z Chrystusem jesteśmy umarli
Złu i grzechowi, by życie odzyskać;
Chrztem odrodzeni czekamy na zorzę
Słońca wieczności.
4 Baranku Boży, zmartwychwstały Panie,
Zbawieni łaską, Twoją krwią obmyci,
Wielbimy Ciebie przez Twą jedność z Ojcem
W Najświętszym Duchu. Amen.

PSALMODIA
1 ant.O świcie szukam Ciebie, Boże, * aby ujrzeć Twoją potęgę. / Alleluja.
Psalm 63, 2-9
Tęsknota za Bogiem
Ten czuwa przy Bogu, kto odrzuca ciemne uczynki
Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami,
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie moich czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
"Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera".
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. O świcie szukam Ciebie, Boże, / aby ujrzeć Twoją potęgę. / Alleluja.
2 ant.Trzej młodzieńcy w piecu ognistym * wspólnie wychwalali Boga śpiewając: / Błogosławiony jesteś, Boże. / Alleluja.
Pieśń (Dn 3, 57-88. 56)
Całe stworzenie wielbi Boga
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy (Ap 19, 5)
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
błogosławcie Pana, niebiosa.
Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
Błogosławcie Pana, słońce i księżycu, *
błogosławcie Pana, gwiazdy na niebie.
Błogosławcie Pana, deszcze i rosy, *
błogosławcie Pana, wszystkie wichry niebieskie.
Błogosławcie Pana, ogniu i żarze, *
błogosławcie Pana, upale i chłodzie.
Błogosławcie Pana, rosy i szrony, *
błogosławcie Pana, mrozy i zimna.
Błogosławcie Pana, lody i śniegi, *
błogosławcie Pana, dnie i noce.
Błogosławcie Pana, światło i ciemności, *
błogosławcie Pana, błyskawice i chmury.
Niech ziemia błogosławi Pana, *
niech Go chwali i wywyższa na wieki.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
błogosławcie Pana, synowie ludzcy.
Błogosław Pana, Izraelu, *
chwal Go i wywyższaj na wieki.
Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.
Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
Błogosławcie Pana, Chananiaszu, Azariaszu i Miszaelu, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, *
chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Na końcu tej pieśni nie mówi się Chwała Ojcu.
Ant. Trzej młodzieńcy w piecu ognistym / wspólnie wychwalali Boga śpiewając: / Błogosławiony jesteś, Boże. / Alleluja.
3 ant.Niech dzieci Kościoła * radują się swoim Królem. / Alleluja.
Psalm 149
Radość świętych
Synowie Kościoła, synowie nowego ludu, radują się swym Królem, Chrystusem (Hezychiusz)
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym Królem.
Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan swój lud miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach, *
a miecz obosieczny w ich ręku,
Aby pomścić się na poganach *
i karę wymierzyć narodom,
Aby ich królów zakuć w kajdany, *
a dostojników w żelazne łańcuchy,
Aby się spełnił wydany na nich wyrok. *
To jest chwałą wszystkich świętych Jego.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niech dzieci Kościoła radują się swoim Królem. / Alleluja.

CZYTANIE
Ap 7, 10. 12

Zbawienie u Boga naszego, Zasiadającego na tronie, i u Baranka. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chryste, Synu Boga żywego, * Zmiłuj się nad nami.
W. Chryste, Synu Boga żywego, / Zmiłuj się nad nami.
K. Ty siedzisz po prawicy Ojca.
W. Zmiłuj się nad nami.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chryste, Synu Boga żywego, / Zmiłuj się nad nami.
anawim
Jutrznia
5 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Wy jesteście światłem świata. * Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, / aby widzieli wasze dobre uczynki / i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.

Rok B: Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, * Jezus wstał i udał się na miejsce pustynne, / i tam się modlił.

Rok C: Nauczycielu, przez całą noc pracowaliśmy * i niceśmy nie ułowili; / lecz na Twoje słowo zarzucę sieci.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Wy jesteście światłem świata. * Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, / aby widzieli wasze dobre uczynki / i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.

Rok B: Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, * Jezus wstał i udał się na miejsce pustynne, / i tam się modlił.

Rok C: Nauczycielu, przez całą noc pracowaliśmy * i niceśmy nie ułowili; / lecz na Twoje słowo zarzucę sieci.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszym dniem oraz Słońcem, które oświeca każdego człowieka i nigdy nie zachodzi. Wołajmy na Jego cześć:
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Stwórco wszechświata, z wdzięcznością przyjmujemy od Ciebie ten dzień, który się rozpoczyna,
- i wspominamy Twoje zmartwychwstanie.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Niechaj Duch Święty nauczy nas dzisiaj pełnić Twoją wolę
- i niech Twa mądrość zawsze nas prowadzi.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Spraw, abyśmy z radością wzięli udział w niedzielnym zgromadzeniu wiernych,
- karmiąc się Twoim słowem i Ciałem.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Z całego serca składamy Ci dziękczynienie
- za Twoje niezliczone dobrodziejstwa.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Ojcze nasz.

MODLITWA
Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, ą a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
I tydzień psałterza
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
Przedpołudniowa

1 Teraz wzywamy Ciebie, Duchu,
Coś równy w Bóstwie Ojcu z Synem,
Przyjdź i napełnij nasze serca
Ożywczym światłem swojej łaski.
2 Słowa, uczynki, myśl i wola
Niech z mocą głoszą Twoją chwałę,
Miłość niech jasnym ogniem płonie,
By mogła objąć wszystkich ludzi.
3 Daj nam przez Ciebie poznać Ojca
I Jego Syna Jedynego;
Z wiarą niezłomną wyznajemy,
Że Ty pochodzisz od Nich Obu. Amen.

Południowa

1 Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie.
2 Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Popołudniowa

1 Stwórco potężny wszystkich rzeczy,
Wśród przemian świata Tyś niezmienny,
Światłem i czasem rządzisz mądrze
Następstwo godzin ustalając.
2 Wieczór napełnij swoim blaskiem,
By mroki nie zgasiły życia;
Kiedy zaś przyjdzie śmierć spokojna,
Doprowadź nas do wiecznej chwały.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.


PSALMODIA
1 ant.Dobrze jest uciekać się do Pana, * bo Jego łaska trwa na wieki. / Alleluja.
Psalm 118
Świąteczny hymn dziękczynny
Jezus jest kamieniem odrzuconym przez was, budujących, tym, który stał się kamieniem węgielnym(Dz 4, 11)
I

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech dom Aarona głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
"Jego łaska na wieki".
W ucisku wzywałem Pana, *
Pan mnie wysłuchał i na wolność wyprowadził.
Niczego się nie boję, bo Pan jest ze mną; *
cóż może uczynić mi człowiek?
Pan jest ze mną, mój wspomożyciel, *
z góry będę spoglądał na mych wrogów.
Lepiej się uciekać do Pana *
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana *
niż pokładać ufność w książętach.

Ant. Dobrze jest uciekać się do Pana, / bo Jego łaska trwa na wieki. / Alleluja.
2 ant.Pan moją mocą * i pieśnią. / Alleluja.
II

Osaczyły mnie wszystkie narody, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Ze wszystkich stron mnie okrążyły, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Opadły mnie zewsząd jak pszczoły, ą
paliły, jak ogień pali ciernie, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto, *
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia *
w namiotach sprawiedliwych:
"Prawica Pańska moc okazała, ą
prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała!"
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.
Ciężko mnie Pan ukarał, *
ale na śmierć nie wydał.

Ant. Pan moją mocą i pieśnią. / Alleluja.
3 ant.Dziękuję Tobie, Panie, * żeś mnie wysłuchał. / Alleluja.
III

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana, *
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem i daje nam światło. ą
Ustawcie procesję z gałązkami zielonymi *
aż do rogów ołtarza.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.

Ant. Dziękuję Tobie, Panie, żeś mnie wysłuchał. / Alleluja.

CZYTANIE

Przedpołudniowa
1 J 4, 16
Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.
K. Nakłoń me serce, Boże, do Twoich napomnień.
W. Udziel mi życia przez swoje słowo.

Południowa
Ga 6, 8

Co człowiek sieje, to i żąć będzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon ciała zbierze zagładę; kto sieje w duchu, jako plon ducha zbierze życie wieczne.
K. Twoje słowo, Panie, jest wieczne.
W. Twoja wierność trwa przez pokolenia.

Popołudniowa
Ga 6, 9-10

W czynieniu dobrze nie ustawajmy, bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, jeżeli w pracy nie ustaniemy. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w wierze.
K. Z całego serca wołam, wysłuchaj mnie, Panie.
W. Zachować chcę Twoje ustawy.

V tydzień
MODLITWA
Módlmy się. Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, ą a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Niedziela
I tydzień psałterza
II Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Nim czas się począł, zanim wszechświat powstał,
Istniałeś, Boże, pełen majestatu,
Mieszkając w blasku niedostępnej chwały
Własnego bytu.
2 Gdy rozpocząłeś swoje dzieło stwórcze,
Wyrzekłeś słowo: "Niech się jasność stanie!"
I oddzieliłeś dzień od mroku nocy
Granicą światła.
3 Ten dzień ogłasza Twoją obietnicę
Triumfu życia nad rozpaczą śmierci,
Bo kiedy rankiem Jezus powstał z grobu,
Zwyciężył ciemność.
4 Prosimy Ciebie, wszechmogący Panie,
Niech płomień wiary nigdy w nas nie zgaśnie,
A grzech i smutek nie ogarnia duszy
Twojego ludu.
5 Obmyci z winy świętą krwią Chrystusa
I Jego męką pojednani z Tobą,
Natchnieni łaską Ducha wszelkiej prawdy,
Wielbimy Ciebie. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Pan rozciągnie moc swego berła ze Syjonu * i będzie panował na wieki. / Alleluja.
Psalm 110, 1-5. 7
Mesjasz królem i kapłanem
Trzeba bowiem, aby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół u stóp swoich (1 Kor 15, 25)
Rzekł Pan do Pana mego: *
"Siądź po mojej prawicy,
Aż uczynię Twych wrogów *
podnóżkiem stóp Twoich".
Pan rozciągnie moc Twego berła ze Syjonu; *
panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu: ą
W blasku świętości *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę.
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
"Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka".
Pan jest po Twojej prawicy, *
zetrze królów w dzień swego gniewu.
On po drodze pić będzie z potoku, *
dlatego głowę podniesie.

Ant. Pan rozciągnie moc swego berła ze Syjonu / i będzie panował na wieki. / Alleluja.
2 ant.Przed obliczem Pana * zadrżała ziemia. / Alleluja.
Psalm 114
Wyjście Izraela z Egiptu
Wy, którzyście wzgardzili tym światem, zrozumcie, że i wy także wyszliście z Egiptu (św. Augustyn)
Gdy Izrael wychodził z Egiptu, *
dom Jakuba od ludu obcego,
Przybytkiem jego stał się Juda, *
Izrael jego królestwem.
Morze to ujrzało i uciekło, *
Jordan swój bieg odwrócił,
Góry skakały jak barany, *
pagórki niby jagnięta.
Cóż ci jest, morze, że uciekasz? *
Czemu bieg swój odwracasz, Jordanie?
Góry, czemu skaczecie jak barany *
i niby jagnięta, pagórki?
Drżyj, ziemio, przed obliczem Pana, *
przed obliczem Boga Jakuba,
Który zmienia opokę w jezioro, *
a skałę w źródło wody.

Ant. Przed obliczem Pana zadrżała ziemia. / Alleluja.
3 ant.Zakrólował Pan, * Bóg nasz, Wszechmogący. / Alleluja.
Pieśń (Ap 19, 1c-2a. 5b. 7)
Gody Baranka

Alleluja.
Zbawienie, chwała i moc należą do Boga naszego, *
(W.Alleluja)
bo Jego wyroki są prawdziwe i sprawiedliwe.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, *
(W. Alleluja)
którzy się Go boicie, wielcy i mali.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący, *
(W.Alleluja)
weselmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo nadeszły gody Baranka, *
(W. Alleluja)
a Jego Małżonka się przystroiła.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, *
(W.Alleluja)
i Duchowi Świętemu.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
(W.Alleluja)
i na wieki wieków. Amen.
W. Alleluja (alleluja).
Ant. Zakrólował Pan, Bóg nasz, Wszechmogący. / Alleluja.

CZYTANIE
2 Kor 1, 3-4

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Błogosławiony jesteś, Panie, * Na sklepieniu niebios.
W. Błogosławiony jesteś, Panie, / Na sklepieniu niebios.
K. Chwalebny i wywyższony na wieki.
W. Na sklepieniu niebios.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Błogosławiony jesteś, Panie, / Na sklepieniu niebios.

Poniedziałek
V tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Galatów
1, 13 - 2, 10
Powołanie i apostolstwo Pawła

Bracia! Słyszeliście o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży i usiłowałem go zniszczyć, jak w żarliwości o judaizm przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu, jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w zachowywaniu tradycji moich przodków.

Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi ani nie udając się do Jerozolimy, do tych, którzy apostołami stali się pierwej niż ja, skierowałem się do Arabii, a później znowu wróciłem do Damaszku. Następnie, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy dla poznania się z Kefasem, zatrzymując się u niego tylko piętnaście dni. Spośród zaś innych, którzy należą do grona Apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego. A Bóg jest mi świadkiem, że w tym, co tu do was piszę, nie kłamię.

Potem udałem się do krain Syrii i Cylicji. Kościołom zaś chrześcijańskim w Judei pozostawałem osobiście nie znany. Docierała do nich jedynie wieść: ten, co dawniej nas prześladował, teraz jako Dobrą Nowinę głosi wiarę, którą ongi usiłował wytępić. I wielbili Boga z mego powodu.

Potem, po czternastu latach, udałem się ponownie do Jerozolimy wraz z Barnabą, zabierając ze sobą także Tytusa. Udałem się zaś w tę stronę na skutek otrzymanego objawienia. I przedstawiłem im Ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się powagą, by stwierdzili, czy nie biegnę lub nie biegłem na próżno. Ale nie zmuszono do poddania się obrzezaniu nawet Tytusa, mego towarzysza, mimo że był Grekiem. A było to w związku z tym, że na zebranie weszli bezprawnie fałszywi bracia, którzy przyszli podstępnie wybadać naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas ponownie pogrążyć w niewolę. Na żądane przez nich ustępstwo zgoła się jednak nie zgodziliśmy, aby dla waszego dobra przetrwała prawda Ewangelii. Co się zaś tyczy stanowiska tych, którzy się cieszą powagą - jakimi oni dawniej byli, jest dla mnie bez znaczenia; u Boga nie ma względu na osobę - otóż ci, co są uznani za powagi, nie polecili mi dodawać czegokolwiek.

Wręcz przeciwnie, stwierdziwszy, że mnie zostało powierzone głoszenie Ewangelii wśród nieobrzezanych, podobnie jak Piotrowi wśród obrzezanych - Ten bowiem, który współdziałał z Piotrem w apostołowaniu obrzezanych, współdziałał i ze mną wśród pogan - i uznawszy daną mi łaskę Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych, byleśmy pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić.

RESPONSORIUM
1 Kor 15, 10; Ga 2, 8

W. Za łaską Boga ą jestem tym, czym jestem, * A dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; / przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, / nie ja co prawda, lecz łaska Boża ze mną.
K. Ten bowiem, który współdziałał z Piotrem w apostołowaniu obrzezanych, współdziałał i ze mną wśród pogan. W. A dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; / przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, / nie ja co prawda, lecz łaska Boża ze mną.

II CZYTANIE

Z dzieła św. Bonawentury, biskupa, Breviloquium
(Prolog)
Znajomość Jezusa Chrystusa daje nam zrozumienie Pisma świętego

Pismo święte nie jest owocem ludzkich poszukiwań i odkryć, ale wypływa z objawienia Bożego. Objawienie to pochodzi od Ojca światłości, "od którego bierze początek wszelkie ojcostwo na ziemi i na niebie". Od Niego też, przez Jego Syna Jezusa Chrystusa, zstępuje na nas Duch Święty. Ten Duch Święty, wszystkim rozdzielający swe dary według swej własnej woli, daje wiarę, a "przez wiarę Chrystus mieszka w naszych sercach". Ta wiara jest znajomością Jezusa Chrystusa. Z niej, jakby ze źródła, wypływa pewność i rozumienie całego Pisma świętego.

Z tego właśnie powodu niemożliwe jest, aby ktoś mógł zrozumieć Pismo, jeśliby wcześniej nie miał w sobie wiary Chrystusa jako światła, bramy oraz fundamentu całego Pisma. Jak długo bowiem pielgrzymujemy z dala od Pana, tak długo jedynie wiara jest fundamentem podtrzymującym, światłem kierującym, bramą wprowadzającą do wszystkich nadprzyrodzonych oświeceń. Ona też stanowi miarę danej nam od Boga mądrości, "aby nikt nie miał o sobie wyższego mniemania, niż należy, ale osądzał siebie trzeźwo - według miary, jaką Bóg każdemu w wierze wyznaczył".

Treścią, albo raczej owocem Pisma świętego nie jest bynajmniej rzecz małej wagi, ale pełnia wiecznego szczęścia. Pismo święte jest bowiem księgą, w której zawarte są słowa żywota wiecznego. Są one spisane po to, abyśmy nie tylko wierzyli, ale też posiedli życie wieczne, w którym będziemy widzieć i kochać; w nim urzeczywistnią się wszelkie nasze pragnienia. Gdy to się dokona, wówczas poznamy naprawdę "miłość przewyższającą wszelką wiedzę", i tak napełnieni będziemy "wszelką pełnością Boga". Do tej pełni pragnie wprowadzić nas Pismo święte, zgodnie z przytoczoną wypowiedzią świętego Pawła. W takim przeto celu i z taką intencją należy poznawać Pismo święte, nauczać go i słuchać.

Aby osiągnąć ten owoc i dojść do celu pod należytym przewodem Pisma, trzeba nam zacząć od początku, mianowicie ze szczerą wiarą, zginając kolana naszego serca, przystąpić do Ojca światłości, aby dał nam, przez Syna swego w Duchu Świętym, prawdziwą znajomość Jezusa Chrystusa, a wraz z nią Jego miłość. Wtedy to poznając Go i miłując, umocnieni w wierze i zakorzenieni w miłości, zdołamy poznać "szerokość, długość, wysokość i głębokość" Pisma świętego. W ten sposób dostąpimy pełnego poznania i doskonałej miłości Trójcy Świętej, ku której kierują się pragnienia świętych, w której mieści się urzeczywistnienie i dopełnienie wszelkiej prawdy i dobra.


RESPONSORIUM
Łk 24, 27. 25

W. Zaczynając od Mojżesza ą poprzez wszystkich proroków * Jezus wykładał uczniom, / co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
K. O, nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy. W. Jezus wykładał uczniom, / co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, ą a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Wtorek
V tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Galatów
2, 11 - 3, 14
Sprawiedliwy żyje z wiary

Bracia! Gdy Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył. Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania. To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę.

Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: "Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich?"

My jesteśmy Żydami z urodzenia, a nie pogrążonymi w grzechach poganami. A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia. A jeżeli to, że szukamy usprawiedliwienia w Chrystusie, poczytuje się nam za grzech, to i Chrystusa należałoby uznać za sprawcę grzechu. A to jest niemożliwe. A przecież wykazuję, że sam przestępuję Prawo, gdy na nowo stawiam to, co uprzednio zburzyłem. Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.

O, nierozumni Galaci! Któż was urzekł, was, przed których oczami nakreślono obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? Tego jednego chciałbym się od was dowiedzieć, czy Ducha otrzymaliście na skutek wypełniania Prawa za pomocą uczynków, czy też stąd, że daliście posłuch wierze? Czyż jesteście aż tak nierozumni, że zacząwszy duchem, chcecie teraz kończyć ciałem? Czyż tak wielkich rzeczy doznaliście na próżno? A byłoby to rzeczywiście na próżno. Czy Ten, który udziela wam Ducha i działa cuda wśród was, czyni to dlatego, że wypełniacie Prawo za pomocą uczynków, czy też dlatego, że dajecie posłuch wierze?

W taki sam sposób Abraham uwierzył Bogu i to mu poczytano za sprawiedliwość. Zrozumiejcie zatem, że ci, którzy polegają na wierze, ci są synami Abrahama. I stąd Pismo widząc, że w przyszłości Bóg na podstawie wiary będzie dawał poganom usprawiedliwienie, już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę: "W tobie będą błogosławione wszystkie narody". I dlatego tylko ci, którzy polegają na wierze, mają uczestnictwo w błogosławieństwie wraz z Abrahamem, który dał posłuch wierze.

Natomiast na tych wszystkich, którzy polegają na uczynkach Prawa, ciąży przekleństwo. Napisane jest bowiem: "Przeklęty każdy, kto nie wypełnia wytrwale wszystkiego, co nakazuje wykonać Księga Prawa". A że w Prawie nikt nie osiąga usprawiedliwienia przed Bogiem, wynika stąd, że sprawiedliwy z wiary żyć będzie. Prawo nie opiera się na wierze, lecz mówi: "Kto wypełnia przepisy, dzięki nim żyć będzie".

Z tego przekleństwa Prawa Chrystus nas wykupił stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: "Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie" - aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem pogan i abyśmy przez wiarę otrzymali obiecanego Ducha.


RESPONSORIUM
Ga 2, 16. 21

W. Człowiek osiąga usprawiedliwienie ą nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, / lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa. * My właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, / by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, / a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków.
K. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.
W.My właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, / by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, / a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków.

II CZYTANIE

Homilia Orygenesa, kapłana, do Księgi Rodzaju
(Homilia 8, 6. 8. 9)
Ofiara Abrahama

"Abraham wziął drwa potrzebne do całopalenia, włożył je na swego syna Izaaka; zabrał ogień i nóż, po czym obaj wyruszyli w drogę". Izaak, który niesie drzewo na całopalenie, jest figurą Chrystusa, który także niesie swój krzyż. Niesienie drzewa było obowiązkiem kapłanów. Chrystus jest zarazem kapłanem i ofiarą. Do tego właśnie nawiązują dalsze słowa: "po czym obaj wyruszyli w drogę". Kiedy bowiem Abraham niósł ogień i nóż dla złożenia ofiary, Izaak szedł nie za nim, lecz wraz z nim, aby widocznym było, iż na równi z ojcem dzieli kapłański urząd.

I cóż dzieje się dalej? Izaak - mówi Pismo - zapytał Abrahama, swego ojca: "Ojcze!" Odezwanie się syna w takiej chwili jest głosem pokusy. Czy wyobrażasz sobie, jak bardzo głos przeznaczonego na ofiarę syna poruszył ojcowskie serce? Toteż Abraham, mimo swej nieugiętości w wierze, odpowiedział z dostrzegalnym wzruszeniem w głosie: "Cóż takiego, synu?" On zaś: "Oto ogień i drwa, lecz gdzie baranek na całopalenie?" Abraham odpowiedział: "Bóg upatrzy sobie baranka na całopalenie, synu mój".

Zdumiewa mnie tak trafna i roztropna odpowiedź Abrahama. Nie wiem, co takiego oglądał w duchu, albowiem o przyszłości mówił: "Bóg upatrzy sobie baranka", nie o teraźniejszości. Tak więc synowi, który pytał o to, co ma nastąpić teraz, odpowiedział wskazując na to, co nastąpi później. Bo rzeczywiście Pan upatrzył sobie Baranka w Chrystusie.

"Abraham wyciągnął rękę, by wziąć nóż i zabić swego syna. Wtedy zawołał na niego Anioł Pana z nieba i rzekł: �Abrahamie, Abrahamie! Odpowiedział: �Oto jestem. Powiedział mu Anioł: �Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego. Teraz bowiem poznałem, że boisz się Boga". Porównajmy te słowa z wypowiedzią Apostoła o Bogu: "On nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał". Zobacz, z jak wspaniałą hojnością Bóg współzawodniczy z ludźmi. Abraham zaofiarował Bogu śmiertelnego syna, który i tak nie miał umrzeć; Bóg zaś wydał na śmierć za wszystkich ludzi nieśmiertelnego swego Syna.

"Abraham, obejrzawszy się poza siebie, zobaczył baranka uwikłanego rogami w zaroślach". Stwierdziliśmy wcześniej, iż Izaak był figurą Chrystusa. Wydaje się jednak, iż figurą Chrystusa jest także ów baranek. Warto zastanowić się, dlaczego zarówno Izaak, który nie został zabity, jak i baranek, który został zabity, odnoszą się na równi do Chrystusa.
Chrystus jest Słowem Boga, ale "Słowo stało się ciałem". Chrystus więc cierpi rzeczywiście, ale w ciele; umiera, ale w ciele, którego figurą jest baranek, jak to stwierdzał święty Jan: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata". Słowo zaś, którym jest Chrystus według ducha, pozostaje niezniszczalne. Jego obrazem jest Izaak. Z tego też powodu Chrystus jest równocześnie ofiarą i arcykapłanem, albowiem według ducha składa Ojcu ofiarę, według zaś ciała sam się ofiaruje na ołtarzu krzyża.

RESPONSORIUM
J 19, 16b-17; Rdz 22, 6

W. Zabrali zatem Jezusa i wyprowadzili, * A Jezus dźwigając krzyż / wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki.
K. Abraham, zabrawszy drwa do spalenia ofiary, włożył je na syna swego, Izaaka. W. A Jezus dźwigając krzyż / wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, ą a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Środa
V tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Galatów
3, 15 - 4, 7
Rola Prawa

Bracia, użyję przykładu ze stosunków między ludźmi. Nikt nie obala ani zmienia testamentu prawnie sporządzonego, choć jest on jedynie dziełem ludzkim. Otóż to właśnie Abrahamowi i jego potomstwu dano obietnice. I nie mówi Pismo: "i potomkom", co wskazywałoby na wielu, ale wskazano na jednego: i potomkowi twojemu, którym jest Chrystus. A chcę przez to powiedzieć: testamentu uprzednio przez Boga prawnie ustanowionego, Prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, nie może obalić tak, by unieważnić obietnicę. Bo gdyby dziedzictwo pochodziło z Prawa, tym samym nie mogłoby pochodzić z obietnicy. A tymczasem przez obietnicę Bóg okazał łaskę Abrahamowi.

Na cóż więc Prawo? Zostało ono dodane ze względu na wykroczenia aż do przyjścia Potomka, któremu udzielono obietnicy; przekazane zostało przez aniołów; podane przez pośrednika. Pośrednika jednak nie potrzeba, gdy chodzi o jedną osobę, a Bóg właśnie jest sam jeden.

A czy może Prawo to sprzeciwia się obietnicom Bożym? Żadną miarą! Gdyby mianowicie dane było Prawo, mające moc udzielania życia, wówczas rzeczywiście usprawiedliwienie płynęłoby z Prawa. Lecz Pismo poddało wszystko pod władzę grzechu, aby obietnica dostała się na drodze wiary w Jezusa Chrystusa tym, którzy wierzą. Do czasu przyjścia wiary byliśmy poddani pod straż Prawa i trzymani w zamknięciu aż do objawienia się wiary. Tym sposobem Prawo stało się dla nas wychowawcą, który miał prowadzić ku Chrystusowi, abyśmy z wiary uzyskali usprawiedliwienie. Gdy jednak wiara nadeszła, już nie jesteśmy poddani wychowawcy. Wszyscy bowiem dzięki tej wierze jesteście synami Bożymi w Chrystusie Jezusie.

Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą - dziedzicami.

I to wam jeszcze powiem: Jak długo dziedzic jest nieletni, niczym się nie różni od niewolnika, chociaż jest właścicielem wszystkiego. Aż do czasu określonego przez ojca podlega on opiekunom i rządcom. My również, jak długo byliśmy nieletni, pozostawaliśmy w niewoli "żywiołów tego świata".

Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze! A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.

RESPONSORIUM
Ga 3, 27. 28; Ef 4, 24

W. Wy wszyscy, ą którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, / przyoblekliście się w Chrystusa. / Nie ma już Żyda ani poganina, * Wszyscy bowiem jesteście jedno w Chrystusie Jezusie.
K. Przyobleczcie człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.
W.Wszyscy bowiem jesteście jedno w Chrystusie Jezusie.

II CZYTANIE

Z listu św. Ambrożego, biskupa
(List 35, 4-6. 13)
Jesteśmy dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa

Apostoł mówi, iż ten, kto przy pomocy Ducha zadaje śmierć uczynkom ciała, ten właśnie będzie żył. I nic w tym dziwnego. Albowiem mając Ducha Świętego staje się dzieckiem Boga. Jako dziecko Boga nie otrzymuje ducha niewoli, ale ducha przybrania za synów, a sam Duch Święty zaświadcza naszemu duchowi, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Tym świadectwem jest wołanie Ducha w naszych sercach: "Abba, Ojcze", jak to napisane jest w Liście do Galatów. Także i to jest ważnym świadectwem Bożego dziecięctwa w nas, że jesteśmy "dziedzicami Boga i współdziedzicami Chrystusa". Współdziedzicem Chrystusa jest ten, kto ma udział w Jego chwale; w chwale zaś uczestniczy ten, kto współcierpi z Nim, cierpiąc za Niego.

Aby zachęcić nas do tego cierpienia, Apostoł dodaje, iż wszelka przykrość, którą znosimy, jest nieznaczna i nieporównywalna z nagrodą za podjęte trudy; objawi się ona w nas, kiedy odnowieni na obraz Boży, zasłużymy na oglądanie Jego chwały twarzą w twarz.

Aby podkreślić wspaniałość przyszłego objawienia, Apostoł dodaje, iż także stworzenie oczekuje objawienia się synów Bożych. Teraz jest ono poddane wbrew swej woli zniszczalności, ale nie pozbawione nadziei. Ufa bowiem, iż Chrystus łaską swego posługiwania wyswobodzi je od poddania zniszczeniu i obdarzy chwałą dzieci Bożych. W ten sposób, kiedy objawi się chwała dzieci Bożych, jedna i ta sama wolność będzie udziałem zarówno ich samych, jak i stworzenia. Teraz zaś, kiedy to objawienie jeszcze nie następuje, całe stworzenie wzdycha oczekując chwały naszego przybrania i odkupienia. Pragnie wydać na świat owego ducha zbawienia i być uwolnionym od niewoli zniszczenia.

W sposób oczywisty oznacza to, iż ci, którzy mają pierwociny Ducha Świętego, wzdychają oczekując przybrania za synów. To przybranie za synów jest odkupieniem całego ciała, kiedy jako przybrane dziecko Boże, twarzą w twarz zobaczy owo Boskie i wiekuiste Dobro. Owo przybranie za synów istnieje już w Kościele Pana, albowiem Duch woła "Abba - Ojcze", jak czytamy w Liście do Galatów. Będzie ono doskonałym, kiedy wszyscy, którzy zasłużą oglądać oblicze Boga, powstaną w nieskazitelności, czci i chwale. Wtedy dopiero ludzkość poczuje się naprawdę odkupioną. Toteż Apostoł chlubi się mówiąc: "W nadziei już jesteśmy zbawieni". Nadzieja bowiem zbawia nas rzeczywiście, podobnie jak wiara, o której powiedziano: "Twoja wiara cię wybawiła".

RESPONSORIUM
Rz 8, 17; 5, 9

W. Jesteśmy dziedzicami Boga, ą a współdziedzicami Chrystusa; * Skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, / by wspólnie mieć udział w chwale.
K. Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni. W. Skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, / by wspólnie mieć udział w chwale.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, ą a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Czwartek
V tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Galatów
4, 8-31
Boże dziedzictwo i wolność Nowego Przymierza

Bracia! Wprawdzie ongiś, nie znając Boga, służyliście bogom, którzy w rzeczywistości nie istnieją. Teraz jednak, gdyście Boga poznali i, co więcej, Bóg was poznał, jakże możecie powracać do tych bezsilnych i nędznych żywiołów, pod których niewolę znowu chcecie się poddać? Zachowujecie dni, święta nowiu i lata! Obawiam się o was: czy się dla was nie trudziłem na próżno.

Bracia, proszę was, stańcie się tacy jak ja, bo ja stałem się taki jak wy. Nie skrzywdziliście mnie w niczym. Wiecie przecież, jak pierwszy raz głosiłem wam Ewangelię zatrzymany chorobą i jak mimo próby, na jaką moje niedomaganie cielesne was wystawiło, nie wzgardziliście mną ani nie odtrąciliście, ale mnie przyjęliście jak anioła Bożego, jak samego Chrystusa Jezusa. Gdzież się więc podziało to, co nazywaliście waszym szczęściem? Bo mogę wydać wam świadectwo: gdyby to było możliwe, bylibyście sobie oczy wydarli i dali je mnie. Czy dlatego stałem się waszym wrogiem, że mówiłem wam prawdę?

Zabiegają o was nie z czystych pobudek, lecz chcą was odłączyć ode mnie, abyście o nich zabiegali. Jest rzeczą dobrą doznawać oznak przywiązania z czystych pobudek zawsze, a nie tylko wtedy, gdy jestem między wami. Dzieci moje, oto ponownie w bólach was rodzę, aż Chrystus w was się ukształtuje. Jakże chciałbym być w tej chwili u was i odpowiednio zmienić swój głos, bo nie wiem, co z wami począć.

Powiedzcie mi wy, którzy chcecie żyć pod Prawem, czy Prawa tego nie rozumiecie? Przecież napisane jest, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej. Lecz ten z niewolnicy urodził się tylko według ciała, ten zaś z wolnej - na skutek obietnicy. Wydarzenia te mają jeszcze sens alegoryczny: niewiasty te wyobrażają dwa przymierza; jedno zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar: Synaj jest to góra w Arabii, a odpowiednikiem jej jest obecne Jeruzalem. Ono bowiem wraz ze swoimi dziećmi trwa w niewoli. Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. Wszak napisane jest: "Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem".

Właśnie wy, bracia, jesteście jak Izaak dziećmi obietnicy. Ale jak wówczas ten, który się urodził tylko według ciała, prześladował tego, który się urodził według ducha, tak dzieje się i teraz. Co jednak mówi Pismo? "Wypędź niewolnicę i jej syna, bo nie będzie dziedziczyć syn niewolnicy razem z synem wolnej".

Tak to, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej.

RESPONSORIUM
Ga 4, 28. 31; 5, 1; 2 Kor 3, 17

W. Jesteśmy jak Izaak ą dziećmi obietnicy. / Tak to nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej. * Ku wolności wyswobodził nas Chrystus.
K. Pan jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański, tam wolność. W. Ku wolności wyswobodził nas Chrystus.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Listu do Galatów
(nr 37. 38)
Niech ukształtuje się w was Chrystus

Święty Paweł powiada: "Stańcie się tacy jak ja". Otóż ja, choć jestem Żydem z urodzenia, kierując się duchowym rozumieniem odrzucam to, co cielesne. "Bo ja stałem się taki jak wy", to znaczy, także ja jestem człowiekiem. Następnie, aby nie uważali go za wroga, przypomina im, z dużym taktem i godnością, miłość, jaką względem nich żywi. Mówi bowiem: "Proszę was, bracia, nie skrzywdziliście mnie w niczym"; to tak, jak gdyby powiedział: "Nie myślcie, iż ja chciałbym wam wyrządzić krzywdę".

W tym samym zamiarze dodaje: "Dzieci moje". Mówi tak, aby naśladowali go jak ojca. "Oto na nowo - powiada - was rodzę, aż się ukształtuje w was Chrystus". Mówi to utożsamiając się szczególnie z Matką, Kościołem, bo i na innym miejscu powiedział: "Stanąłem wśród was pełen skromności, jak matka troskliwie opiekująca się swoimi dziećmi".

Otóż Chrystus kształtuje się w wierzącym człowieku przez wiarę, w człowieku wewnętrznym, wezwanym do wolności łaski, w człowieku łagodnym i pokornego serca, nie wynoszącym się zasługami płynącymi z uczynków, które w rzeczywistości są niczym. Dopiero bowiem łaska zapoczątkowuje zasługę w człowieku, tak iż Chrystus może go nazwać "najmniejszym", to jest, sobą samym, mówiąc: "Wszystko, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych moich najmniejszych, Mnieście uczynili". Chrystus bowiem kształtuje się w tym, kto upodabnia się do Niego; upodabnia się zaś ten, kto duchową miłością jednoczy się z Chrystusem.

Wynika stąd, iż przez upodobnienie się do Chrystusa człowiek utożsamia się z Chrystusem; o tyle oczywiście, o ile pozwala mu na to jego stan. "Kto bowiem twierdzi, że trwa w Chrystusie - mówi Jan Apostoł - powinien postępować tak, jak On postępował".

Jeśli jednak wiadomo, że człowiek poczyna się w łonie matki, aby tam się rozwijać, skoro zaś jest już ukształtowany, wtedy rodzi się przychodząc na świat; dlatego zastanawiać może wypowiedź: "Oto rodzę was na nowo, aż się ukształtuje w was Chrystus". Mamy rozumieć, iż rodzenie oznacza tutaj troski i udręki, wśród których rodził ich, aby należeli do Chrystusa. Teraz zaś "rodzi ich na nowo" zaniepokojony niebezpieczeństwem błędów, które u nich dostrzega. Troska o Galatów wobec zaistniałych niebezpieczeństw, ta troska, którą porównuje z czynnością rodzenia, będzie mu towarzyszyć tak długo, "aż dojdą do wieku dojrzałego według miary pełni Chrystusa, tak aby nie ulegali więcej każdemu powiewowi nauki".

Tak więc słowa Pawła: "Oto rodzę was na nowo, aż ukształtuje się w was Chrystus", nie odnoszą się do początków wiary, do której zostali już zrodzeni, lecz do umocnienia i udoskonalenia. O tym rodzeniu mówi jeszcze inaczej na innym miejscu: "Moje codzienne zajęcie to troska o wszystkie Kościoły. Któż odczuwa słabość, abym i ja nie czuł się słabym? Któż doznaje zgorszenia, abym i ja nie płonął?"

RESPONSORIUM
Ef 4, 15; Prz 4, 18

W. Żyjąc prawdziwie w miłości, * Wzrastajmy ku Temu, który jest Głową, / ku Chrystusowi.
K. Ścieżka prawych, to światło poranne, wschodzi, wzrasta aż do południa. W. Wzrastajmy ku Temu, który jest Głową, / ku Chrystusowi.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, ą a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
V tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Galatów
5, 1-25
Wolność w życiu wiernych

Bracia! Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli. Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Chrystus wam się na nic nie przyda. I raz jeszcze oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on zobowiązany zachować wszystkie przepisy Prawa. Zerwaliście więzy z Chrystusem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski. My zaś z pomocą Ducha na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości. Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość.

Biegliście tak wspaniale! Kto przeszkodził wam trwać przy prawdzie? Wpływ ten nie pochodzi od Tego, który was powołuje. Trochę kwasu ma moc zakwasić całe ciasto.

Mam co do was przekonanie w Panu, że innego zdania niż ja nie będziecie. A na tym, który sieje między wami zamęt, zaciąży wyrok potępienia, kimkolwiek by on był. Co do mnie zaś, bracia, jeśli nadal głoszę obrzezanie, to dlaczego w dalszym ciągu jestem prześladowany? Przecież wtedy ustałoby zgorszenie krzyża. Bodajby się do końca okaleczyli ci, którzy was podburzają.

Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie. Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: "Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego". A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli.

Oto, czego uczę: postępujcie według Ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa.

Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.

Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.

RESPONSORIUM
Ga 5, 18. 22. 25

W. Jeśli pozwolicie się prowadzić Duchowi, ą nie znajdziecie się w niewoli Prawa. * Owocem Ducha jest miłość, radość, pokój.
K. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy. W. Owocem Ducha jest miłość, radość, pokój.

II CZYTANIE

Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża
(Kazanie na Narodzenie Pańskie 7, 2. 6)
Poznaj swoją godność, chrześcijaninie

Nasz Pan, Jezus Chrystus, przychodząc na świat jako prawdziwy człowiek, nigdy nie przestał być prawdziwym Bogiem. Sobą samym zapoczątkował nowe stworzenie, a w swym narodzeniu dał człowiekowi duchowe oparcie. Jakiż umysł zdolny byłby zrozumieć to misterium i jakiż język potrafiłby godnie opowiedzieć tę łaskę? Oto nieprawość odnajduje dawną niewinność, starość wraca do młodzieńczości, nieznajomi dostępują usynowienia, cudzoziemcy otrzymują dziedzictwo.

Zbudź się, o człowieku, i poznaj swą godność! Wspomnij, iż zostałeś stworzony na obraz Boga. I choć w Adamie obraz ten uległ skażeniu, w Chrystusie jednak został odnowiony. Z tego, co cielesne, korzystaj we właściwy sposób, tak jak korzystasz z ziemi, morza, nieba, powietrza, źródeł i rzek. Za wszystko, co godne podziwu i piękne, sław i wielbij Stworzyciela.

Zmysłem wzroku obejmuj naturalne światło, ale też z całą gorącością ducha przyjmij to Światło, "które oświeca każdego człowieka, gdy na ten świat przychodzi". O Nim to mówił Prorok: "Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością i oblicza wasze nie doznają wstydu". Jeśli bowiem istotnie jesteśmy świątynią Bożą i Duch Boga mieszka w nas, zatem to, co się mieści w duszy każdego z wierzących, jest daleko ważniejsze niż to, co podziwiamy na niebie.

Ukochani, nie chcemy wam nakazywać albo zalecać, abyście gardzili dziełami Boga; nie chcemy, abyście sądzili, iż cokolwiek z tych dóbr, które dobry Bóg stworzył, przeszkadza w czymkolwiek waszej wierze. Chcemy natomiast, abyście każdym rodzajem stworzenia, każdym pięknem tego świata posługiwali się rozumnie i z umiarem. "To bowiem, co widzialne - powiada Apostoł - przemija; to zaś, co niewidzialne, trwa na wieki".

Skoro więc rodzimy się do teraźniejszości, a potem odradzamy do przyszłości, nie przywiązujmy się zatem do dóbr doczesnych, ale podążajmy ku wiecznym. Myślmy o tym, co Boża łaska dała naszej naturze, abyśmy z bliska mogli oglądać przedmiot naszej nadziei. Posłuchajmy słów Apostoła: "Umarliście bowiem i wasze życie ukryte jest z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy ukażecie się w chwale razem z Tym", który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. Amen.

RESPONSORIUM
Ps 144, 9; 118, 28

W. Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową. * Grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach.
K. Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie; Boże mój, wielbić pragnę Ciebie. W. Grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, ą a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Sobota
V tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Galatów
5, 25 - 6, 18
Wezwanie do miłości i gorliwości

Bracia! Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy. Nie szukajmy próżnej chwały, jedni drugich drażniąc i wzajemnie sobie zazdroszcząc. A gdyby komu przydarzył się jaki upadek, wy, którzy pozostajecie pod działaniem Ducha, w duchu łagodności sprowadźcie takiego na właściwą drogę. Bacz jednak, abyś i ty nie uległ pokusie. Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełnijcie prawo Chrystusowe. Bo kto uważa, że jest czymś, gdy jest niczym, ten zwodzi samego siebie. Niech każdy bada własne postępowanie, a wtedy powód do chluby znajdzie tylko w sobie samym, a nie w zestawieniu siebie z drugim. Każdy bowiem poniesie własny ciężar.

Ten, kto pobiera naukę wiary, niech użycza ze wszystkich swoich dóbr temu, kto go naucza.

Nie łudźcie się: Bóg nie dozwoli z siebie szydzić. A co człowiek sieje, to i żąć będzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon ciała zbierze zagładę; kto sieje w duchu, jako plon ducha zbierze życie wieczne.

W czynieniu dobrze nie ustawajmy, bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, jeżeli w pracy nie ustaniemy. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w wierze.

Przypatrzcie się, jak wielkie litery własnoręcznie stawiam ze względu na was.

O ludzkie to względy ubiegają się ci wszyscy, którzy was zmuszają do obrzezania; chcą mianowicie uniknąć prześladowania z powodu krzyża Chrystusowego. Bo ci zwolennicy obrzezania zgoła się nie troszczą o zachowanie Prawa, a o wasze obrzezanie zabiegają tylko dlatego, by się móc pochwalić waszym ciałem. Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie.

Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa.

Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z duchem waszym, bracia. Amen.

RESPONSORIUM
Ga 6, 8; J 6, 63

W. Co człowiek sieje, to i żąć będzie. ą Kto sieje w ciele swoim, / jako plon ciała zbierze zagładę, * Kto sieje w duchu, / jako plon ducha zbierze życie wieczne.
K. Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. W. Kto sieje w duchu, / jako plon ducha zbierze życie wieczne.

II CZYTANIE

Kazanie bł. Izaaka, opata klasztoru Stella
(Kazanie 31)
Wyższość miłości

Dlaczego, bracia moi, opieszali jesteśmy we wspólnym poszukiwaniu tego, co służy zbawieniu, tak abyśmy jedni drugich brzemiona nosząc, umieli świadczyć pomoc szczególnie tam, gdzie jest to bardziej potrzebne? Do tego przecież zachęca nas Apostoł w słowach: "Jeden drugiego brzemiona noście, a tak wypełnicie prawo Chrystusa". Na innym zaś miejscu powiada: "Znoście siebie nawzajem w miłości".

Kiedy zauważam u mego brata niestosowność, której nie sposób naprawić czy to na skutek okoliczności, czy też słabości fizycznej lub moralnej, dlaczego nie znoszę cierpliwie? Dlaczego nie wspomagam ochotnie, zgodnie ze słowami Pisma: "Dzieci ich będą noszone na rękach i na kolanach będą pieszczone?" Czy nie dlatego właśnie, że brak mi tej miłości, która wszystko wytrzyma, która cierpliwa jest w znoszeniu, a łaskawa w miłowaniu?

Takie jest przecież prawo Chrystusa. On to przez swoją mękę "prawdziwie obarczył się naszym cierpieniem i dźwigał nasze boleści" niosąc tych, których miłował, i miłując tych, których niósł. Kto się więc odnosi wrogo do brata zagrożonego upadkiem, kto czyha na wszelkie jego potknięcia, ten bez wątpienia podporządkował się prawu diabła i je wypełnia. Bądźmy więc nawzajem dla siebie cierpliwi, pełni braterskiej miłości, umiejmy znosić słabości, zwalczajmy jedynie występki.

Każda droga życia, jakiekolwiek przysługiwałyby jej formy zewnętrzne, jest tym milsza Bogu, im bardziej pielęgnuje miłość ku Bogu, a ze względu na Boga - miłość bliźniego. Tylko miłość powinna rozstrzygać, czy coś ma być wykonane czy zaniechane, zmienione lub nie zmienione. Miłość jest zasadą działania oraz celem, do którego należy dążyć. Cokolwiek się szczerze uczyni dla niej i zgodnie z nią, nigdy nie będzie niewłaściwe.

Niechaj łaskawie da nam ową miłość Ten, któremu nie możemy się bez niej podobać, a bez którego w ogóle nic nie możemy, który jako Bóg żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

RESPONSORIUM
1 J 3, 11; Ga 5, 14

W. Taka jest wola Boża, / którą objawiono nam od początku, * Abyśmy się wzajemnie miłowali.
K. Całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: W. Abyśmy się wzajemnie miłowali.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, ą a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, * otaczaj nas zawsze swoją opieką. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I nieszpory
6 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Kto wypełnia przykazania * i uczy je wypełniać, / ten będzie wielki w królestwie niebieskim.
Rok B: Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić. * Jezus odpowiedział: Chcę, bądź oczyszczony.
Rok C: Błogosławieni jesteście, ubodzy, * albowiem do was należy królestwo Boże. / Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, / albowiem będziecie nasyceni.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Kto wypełnia przykazania * i uczy je wypełniać, / ten będzie wielki w królestwie niebieskim.
Rok B: Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić. * Jezus odpowiedział: Chcę, bądź oczyszczony.
Rok C: Błogosławieni jesteście, ubodzy, * albowiem do was należy królestwo Boże. / Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, / albowiem będziecie nasyceni.

PROŚBY

Bóg wspomaga i darzy opieką swój lud, który wybrał sobie na dziedzictwo, aby go doprowadzić do szczęścia. Pamiętając o dobroci Boga, składajmy Mu dzięki i wołajmy do Niego:
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nieskończenie dobry, błagamy Cię za naszym papieżem N. i za naszym biskupem N.,
- miej ich w opiece i uświęcaj swoją mocą.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Spraw, niechaj chorzy jednoczą się z cierpieniami Chrystusa,
- aby zawsze mogli doznawać Jego pociechy.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Wejrzyj łaskawie na tych, którzy są pozbawieni dachu nad głową,
- niech znajdą mieszkanie godne człowieka.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Daj i zachowaj od zniszczenia plony ziemi,
- aby wszystkim wystarczyło codziennego chleba.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Zachowaj nasz naród od nieszczęścia,
- niech żyje w dobrobycie i w pokoju.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Panie, okaż zmarłym swoją wielką łaskawość,
- wprowadź ich do niebiańskiego mieszkania.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nasz,.

MODLITWA

Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
VI NIEDZIELA ZWYKŁA

I CZYTANIE

Początek Księgi Przysłów
1, 1-7. 20-33
Zachęta do wybrania mądrości

Przysłowia Salomona, syna Dawida, króla izraelskiego, podane po to, by mądrość osiągnąć i karność, pojąć słowa rozumne, zdobyć staranne wychowanie: prawość, rzetelność, uczciwość; prostaczkom udzielić rozwagi, a młodym - rozsądku i wiedzy. Mądry, słuchając, pomnaża swą wiedzę, rozumny nabywa biegłości: jak pojąć przysłowie i zdanie, słowa i zagadki mędrców.

Podstawą wiedzy jest bojaźń Pańska, lecz głupcy odrzucają mądrość i karność.

Mądrość woła na ulicach, na placach głos swój podnosi; nawołuje na drogach zgiełkliwych, w bramach miejskich przemawia: "Dokądże głupcy mają kochać głupotę, szydercy miłować szyderstwo, a nierozumni pogardzać nauką? Powróćcie do moich upomnień, udzielę wam ducha mojego, nauczę was moich zaleceń. Ponieważ prosiłam, lecz wyście nie dbali, rękę podałam, a nikt nie zważał, gardziliście każdą mą radą, nie chcieliście moich upomnień: więc i ja waszą klęskę wyszydzę, zadrwię sobie z waszej bojaźni, gdy bojaźń nadciągnie jak burza, a wasza zagłada jak wicher, gdy spotka was ucisk i boleść. Wtedy będą mnie prosić - lecz ja nie odpowiem, i szukać - lecz mnie nie znajdą, gdyż wiedzy nienawidzili, gardzili bojaźnią Pańską, nie poszli za mymi radami, zlekceważyli moje napomnienie; spożyją owoce swej drogi, nasycą się swymi radami; odstępstwo prostaków uśmierci ich, bezmyślność niemądrych ich zgubi. Kto słucha mnie - osiągnie spokój, wytchnienie - bez obawy nieszczęścia".

RESPONSORIUM
Rz 12, 16; 1 Kor 3, 18-19; 1, 23. 24

W. Nie uważajcie sami siebie za mądrych. ą Jeśli ktoś spośród was mniema, / że jest mądry na tym świecie, / niech się stanie głupim, by posiadł mądrość. * Mądrość bowiem tego świata jest głupstwem u Boga.
K. My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą. W. Mądrość bowiem tego świata jest głupstwem u Boga.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Efrema, diakona, do czterech Ewangelii
(1, 18-19)
Słowo Boże niewyczerpanym źródłem życia

Któż zdoła pojąć dogłębnie jedno Twe słowo, Panie? Daleko więcej pomijamy zeń, niż pojmujemy, tak jak spragniony człowiek, który pije wodę ze źródła. Boże słowo ukazuje różnorodną postać, zależnie od umiejętności poznających. Pan bowiem przyozdobił swe słowo różnobarwnym pięknem, aby każdy, kto je zgłębia, mógł zobaczyć to, co go zachwyca. W swym słowie Pan zamknął różnorodne bogactwo, aby każdy z nas mógł w tym, co rozważa, znaleźć dla siebie pożytek.

Słowo Boga jest drzewem życia, które z każdej strony podaje ci błogosławiony owoc; jest jak owa otwarta na pustyni skała, która wszystkim dostarczała duchowego napoju. "Spożywali - powiada Apostoł - duchowy pokarm i pili duchowy napój".

Jeśli zatem ktokolwiek potrafił pojąć cząstkę owych bogactw, niechaj nie sądzi, iż w Bożym słowie znajduje się tylko to, co sam znalazł, ale niech wie, iż spośród wielu skarbów, to jedynie udało mu się zobaczyć. Niechaj nie mówi, iż słowo jest słabe i liche, i niech nim nie pogardza na tej podstawie, że drobna zaledwie część przypadła mu w udziale, ale raczej, niezdolny do pełnego zrozumienia, niechaj uwielbia Boga za Jego niezmierzoność. Raduj się przeto nasyceniem, a nie smuć się, iż obfitość słowa przerasta twe pragnienie. Kto pragnie, ten pije z radością i nie smuci się, że nie potrafi wypić źródła. Niechaj raczej źródło przewyższa twoje pragnienie, niżby pragnienie miało wyczerpać źródło. Jeśli ugasisz pragnienie nie wyczerpując źródła, możesz zeń pić ponownie, gdy tylko zapragniesz. Gdyby zaś z ustaniem pragnienia ustało także i źródło, to takie nad nim zwycięstwo stałoby się dla ciebie nieszczęściem.

Dziękuj więc za to, co otrzymałeś, i nie smuć się z powodu obfitości tego, co pozostało. To, co osiągnąłeś i zabrałeś, jest już twoją własnością, a to, co zostało, również czeka na ciebie. To, czego nie mogłeś z powodu słabości otrzymać natychmiast, otrzymasz później, jeżeli wytrwasz. Nie chciej nierozważnie od razu zrozumieć to, czego w ten sposób pojąć się nie da, ani też nie odstępuj w swoim lenistwie od tego, co jedynie pomału można osiągnąć.

RESPONSORIUM
1 P 1, 25; Ba 4, 1

W. Słowo Pana trwa na wieki. * Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę.
K. Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. W. Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
6 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A:jeśli wasza sprawiedliwość * nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, / nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

Rok B: Jezus wyciągnął rękę * i dotknął trędowatego; / natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony.

Rok C: Błogosławieni jesteście, którzy teraz płaczecie, * albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A:jeśli wasza sprawiedliwość * nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, / nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

Rok B: Jezus wyciągnął rękę * i dotknął trędowatego; / natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony.

Rok C: Błogosławieni jesteście, którzy teraz płaczecie, * albowiem śmiać się będziecie.

PROŚBY

Dzięki składajmy naszemu Zbawicielowi, który przyszedł na ten świat, aby być Bogiem z nami. Zanośmy do Niego nasze prośby:
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Chryste Panie, światłości wschodząca z wysoka, Ty jesteś początkiem przyszłego zmartwychwstania,
- wspieraj nas, abyśmy nie trwali w mrokach śmierci, lecz postępowali za Tobą w światłości życia.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Okaż nam swą dobroć, która objawia się we wszystkich stworzeniach,
- abyśmy wszędzie oglądali Twoją chwałę.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Panie, nie dopuść, aby dzisiaj zło nas zwyciężyło,
- lecz pomóż nam je pokonać siłą dobra.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Ty po przyjęciu chrztu w Jordanie zostałeś namaszczony Duchem Świętym,
- spraw, niech kieruje nami dzisiaj łaska Twego Ducha.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.
Ojcze nasz.
MODLITWA

Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

VI tydzień
MODLITWA
Módlmy się. Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
II nieszpory
6 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jeśli przyniesiesz dar swój do ołtarza * i wspomnisz, że twój BRT ma coś przeciw tobie, / zostaw swój dar przed ołtarzem / i najpierw pojednaj się ze swoim bratam; / potem przyjdź i dar swój ofiaruj.
Rok B: Uważaj, nikomu nic nie mów, * ale idź, pokaż się kapłanowi na świadectwo dla nich. / Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać / i rozgłaszać to, co zaszło.
Rok C: Błogosławieni będziecie, * gdy ludzie was znienawidzą z powodu Syna Człowieczego, / cieszcie się i radujcie, / bo wielka jest wasza nagroda w niebie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jeśli przyniesiesz dar swój do ołtarza * i wspomnisz, że twój BRT ma coś przeciw tobie, / zostaw swój dar przed ołtarzem / i najpierw pojednaj się ze swoim bratam; / potem przyjdź i dar swój ofiaruj.
Rok B: Uważaj, nikomu nic nie mów, * ale idź, pokaż się kapłanowi na świadectwo dla nich. / Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać / i rozgłaszać to, co zaszło.
Rok C: Błogosławieni będziecie, * gdy ludzie was znienawidzą z powodu Syna Człowieczego, / cieszcie się i radujcie, / bo wielka jest wasza nagroda w niebie.

PROŚBY

Chwała niech będzie Chrystusowi, który zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. On ma moc obdarzyć wiecznym zbawieniem tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga. Z wiarą i nadzieją skierujmy do Niego nasze błagania:
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Jezu, słońce sprawiedliwości, gdy ten dzień chyli się ku zachodowi, polecamy Tobie całą ludzkość,
- niech wszyscy radują się bez końca Twoją niegasnącą światłością.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj przymierze, które przypieczętowałeś Boską Krwią Twoją,
- uświęcaj Kościół, aby był wolny od grzechu.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Pamiętaj, Panie, o ludzie, który zgromadziłeś
- i w którym obrałeś sobie mieszkanie.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj od wypadków wszystkich podróżujących na ziemi, w powietrzu i na wodzie,
- niech w zdrowiu i radości osiągną cel podróży.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Przyjmij, Panie, naszych zmarłych braci,
- udziel im przebaczenia i wiecznej chwały.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
VI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Przysłów
3, 1-20
Jak znaleźć mądrość

Synu mój, nie zapomnij mych nauk, twoje serce niech strzeże nakazów, bo wiele dni i lat życia i pełnię ci szczęścia przyniosą:

Niech miłość i wierność cię strzeże; przymocuj je sobie do szyi, na tablicy serca je zapisz, a znajdziesz życzliwość i łaskę w oczach Boga i ludzi. Z całego serca Bogu zaufaj, nie polegaj na swoim rozsądku, myśl o Nim na każdej drodze, a On twe ścieżki wyrówna. Nie bądź mądrym we własnych oczach, Boga się bój, zła unikaj: to ciału zapewni zdrowie, a pokrzepienie twym kościom. Czcij Pana ofiarą z twego mienia i pierwocinami całego dochodu, a twoje spichrze napełnią się zbożem i tłocznie przeleją się moszczem.

Upomnieniem Pańskim nie gardź, mój synu, nie odrzucaj ze wstrętem strofowań. Bowiem karci Pan, kogo miłuje, jak ojciec syna, którego lubi.

Szczęśliwy, kto mądrość osiągnął, mąż, który nabył rozwagi: bo lepiej ją posiąść niż srebro, ją raczej nabyć niż złoto, zdobycie jej lepsze od pereł, nie równe jej żadne klejnoty. W prawicy swej trzyma ona dni długie, w lewicy - bogactwo, pomyślność; jej drogi drogami miłymi, ku szczęściu wiodą wszystkie jej ścieżki. Dla tego, co strzeże jej, drzewem jest życia, a kto się jej trzyma - szczęśliwy.

Pan umocnił ziemię mądrością, niebiosa utwierdził rozumem. Przez Jego wiedzę wytrysły odmęty, a rosę spuszczają obłoki.

RESPONSORIUM
Prz 3, 11. 12; Hbr 12, 7

W. Upomnieniem Pańskim nie gardź. ą Nie odrzucaj ze wstrętem strofowań. * Pan karci tych, których miłuje, / jak ojciec syna, którego lubi.
K. Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił?
W.Pan karci tych, których miłuje, / jak ojciec syna, którego lubi.

II CZYTANIE

Kazanie św. Bernarda, opata
(Sermo de diversis 15)
Poszukiwanie mądrości

Troszczmy się o pokarm, który nie ginie. Przykładajmy się do pracy nad osiągnięciem zbawienia. Pracujmy w winnicy Pańskiej, aby otrzymać denara - zapłatę dnia. Pracujmy w świetle mądrości, która mówi: "Którzy ze mną działają, nie zgrzeszą. Rolą jest świat" - mówi Prawda - na niej pracujmy. W niej skarb ukryty - wydobądźmy go. Skarbem jest wydobywana z ukrycia mądrość. Wszyscy jej szukamy, wszyscy pragniemy.

"Jeśli szukacie, szukajcie naprawdę - powiada Prorok - nawróćcie się i przyjdźcie". Pytasz, od czego mam się odwrócić? "Nawróćcie się - rzecze - od waszych pragnień". Mówisz: "Jeśli nie znajdę mądrości w mych pragnieniach, gdzież ją znajdę? Albowiem gorąco pragnie mądrości moja dusza. I nie wystarcza jej, gdy znajdzie, ale pragnie, aby stanowiła "miarę pełną, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą". Taką mądrość przyjąłbym do swego wnętrza. I słusznie. Albowiem "szczęśliwy człowiek, który znalazł mądrość, który jest pełen rozwagi". Szukaj więc, dopóki możesz ją znaleźć, wzywaj jej, dopóki jest blisko.

Chcesz wiedzieć, jak bardzo blisko? "Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim". Trzeba tylko, byś szukał w prostocie serca. W ten sposób w sercu odnajdziesz mądrość, usta zaś wypełnisz roztropnością. Staraj się zatem nasycić, nie zaś przesycić, albo odrzucić na powrót.

Zaiste, miód znalazłeś, jeśli znalazłeś mądrość! Spożywaj wszakże z umiarem, abyś przesycony nie wyrzucił. Tak spożywaj, abyś zawsze mógł łaknąć. Mówi bowiem: "Ci, którzy mnie pożywają, nadal będą mnie łaknąć". Nie uważaj, iż masz jej bardzo wiele. Nie chciej chłonąć tak, iżbyś musiał z przesytu wyrzucać i aby z powodu zaniechania poszukiwań nie zostało ci odebrane to, co masz. Dopóki można ją znaleźć, dopóki jest blisko, nie można przestać jej szukać i wzywać. Ale też i przeciwnie, jak stwierdza Salomon: "Nie będzie się dobrze czuł ten, kto spożył dużo miodu; podobnie, jeśli kto docieka Bożego majestatu, zostanie powalony przez Jego chwałę".

Jak bowiem "błogosławiony człowiek, który znalazł mądrość", podobnie też "błogosławiony", owszem, daleko bardziej błogosławiony ten, kto "trwa w mądrości". W tym właśnie trwaniu - jak się wydaje - wyraża się pełnia mądrości.

W tych trzech przypadkach twe usta pełne są mądrości i roztropności: gdy wyznajesz własne nieprawości, gdy wielbisz i dzięki składasz Panu, gdy przemawiasz ku zbudowaniu. Albowiem "sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami do zbawienia". Jako też: "Na początku przemówienia człowiek sprawiedliwy oskarża sam siebie". W połowie powinien wielbić Pana, a wreszcie - gdy starczy mądrości - także budować bliźniego.

RESPONSORIUM
Mdr 7, 10. 11; 8, 2

W. Umiłowałem Mądrość ą nad zdrowie i piękność. / I wolałem mieć ją aniżeli światło. * A przyszły mi wraz z nią wszystkie dobra.
K. Mądrość pokochałem, jej od młodości szukałem i stałem się miłośnikiem jej piękna.
W.A przyszły mi wraz z nią wszystkie dobra.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
VI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Przysłów
8, 1-5. 12-36
Pochwała odwiecznej Mądrości

Czyż Mądrość nie nawołuje? Nie wysila głosu Roztropność? Na najwyższym szczycie, przy drodze, na rozstaju zasiada, przy bramach, u wejścia do miasta, w przejściach głos swój podnosi: "Odzywam się do was, mężowie, wzywam was, synowie ludzcy, prostacy - mądrości się uczcie, nierozumni - nabierzcie rozsądku!

Jam Mądrość - Roztropność mi bliska, posiadam wiedzę głęboką. Bojaźnią Pańską - zła nienawidzić. Nie znoszę dumy, złych dróg, wyniosłości ust przewrotnych. Moja jest rada i stałość, moja - rozwaga, potęga. Dzięki mnie królowie panują, słusznie wyrokują urzędnicy. Dzięki mnie rządzą władcy i wielmoże - rządcy prawowierni.

Tych kocham, którzy mnie kochają, znajdzie mnie ten, kto mnie szuka. Bogactwo jest ze mną i sława, wspaniałe dobra i prawość; mój owoc cenniejszy niż złoto, a plony niż srebro najczystsze. Drogą prawości ja kroczę, ścieżkami sprawiedliwości, by przyjaciół obsypać bogactwem i napełnić ich skarbce.

Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako początek swej mocy, od dawna, od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała. Przed oceanem istnieć zaczęłam, przed źródłami pełnymi wody; zanim góry zostały założone, przed pagórkami zaczęłam istnieć; nim ziemię i pola uczynił - początek pyłu na ziemi. Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód, gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał, gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły, gdy kreślił fundamenty pod ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich.

Więc teraz, synowie, słuchajcie mnie; szczęśliwi, co dróg moich strzegą. Przyjmijcie naukę i stańcie się mądrzy, pouczeń mych nie odrzucajcie! Błogosławiony ten, kto mnie słucha, kto co dzień u drzwi moich czeka, by czuwać u progu mej bramy, bo kto mnie znajdzie, ten znajdzie życie i uzyska łaskę u Pana; kto mnie nie znajdzie, duszę swą rani; śmierć kocha każdy, kto mnie się wyrzeka".

RESPONSORIUM
Prz 8, 22; J 1, 1

W. Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, ą jako początek swej mocy, od dawna, * Od początku, zanim ziemia powstała.
K. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.
W.Od początku, zanim ziemia powstała.

II CZYTANIE

Z mowy św. Atanazego, biskupa, Przeciw arianom
(Mowa 2, 78. 81-82)
Poznajmy Ojca przez Mądrość, która wszystko stworzyła i ciałem się stała

Jednorodzona Mądrość Boża jest Stwórcą i Dokonawcą wszystkiego. Mówi bowiem Pismo: "Wszystko uczyniłeś w mądrości" oraz: "Ziemia jest pełna Twoich stworzeń". Aby jednak stworzenia nie tylko istniały, ale istniały dobrze, spodobało się Bogu użyczyć im swej Mądrości, i w każdym z nich oraz we wszystkich razem wycisnąć niejako kształt i podobieństwo Jej obrazu, a w ten sposób okazać, iż stworzenia przyozdobione Mądrością stały się godne być dziełami Boga.

Podobnie jak nasze ludzkie słowo jest obrazem Słowa, Syna Bożego, tak też i nasza mądrość jest obrazem Słowa, uosobionej Mądrości. Ona to daje nam umiejętność poznawania i rozumienia oraz czyni nas zdolnymi do przyjęcia Mądrości stwórczej, a przez nią do poznania Jej Ojca. Albowiem powiada Pismo: "Kto ma Syna, ma również i Ojca" i "kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał". Skoro zatem odbicie owej Mądrości zostało stworzone w nas i we wszystkich stworzeniach, dlatego Mądrość, z całą słusznością do siebie odnosząc to, co dotyczy odbicia, powiada: "Pan stworzył mnie w swych dziełach".

"Ponieważ jednak świat za pomocą mądrości - jak powiedzieliśmy - nie rozpoznal Boga w Mądrości Bożej, spodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia słowa zbawić wierzących". Dlatego też Bóg nie chciał już dłużej być poznawanym, jak przedtem, za pośrednictwem obrazu i cienia Mądrości, ale postanowił, aby sama prawdziwa Mądrość przyjęła ciało, stała się człowiekiem, poniosła na krzyżu śmierć i aby przez wiarę w Mądrość Wcieloną wszyscy wierzący dostępowali odtąd zbawienia.

Tak więc owa Mądrość Boga, która już przedtem w swym odbiciu została dana stworzeniu (i w tym znaczeniu mówimy, że została stworzona), teraz objawiła siebie, a przez siebie - także swego Ojca. Potem ta sama Mądrość, czyli Słowo, które stało się ciałem - jak mówi święty Jan - pokonawszy śmierć i wyzwoliwszy ludzkość z niewoli, jeszcze doskonalej ukazała siebie, a przez siebie - Ojca. Stąd też Jej słowa: "Spraw, aby poznali Ciebie, jedynego Boga, i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa".

Cała przeto ziemia pełna jest Jego poznania. Albowiem jedno jest poznanie Ojca przez Syna i Syna przez Ojca. Ojciec raduje się w Synu, a Syn pokłada całą swą radość w Ojcu mówiąc: "Ja byłem radością, rozkoszą dzień po dniu przed Jego obliczem".

RESPONSORIUM
Kol 2, 6. 9; Mt 23, 10

W. Jak więc przyjęliście naukę ą o Chrystusie Jezusie jako Panu, / tak w Nim postępujcie. * W Nim bowiem mieszka cała Pełnia: / Bóstwo na sposób ciała.
K. Jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. W. W Nim bowiem mieszka cała Pełnia: / Bóstwo na sposób ciała.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Środa
VI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Przysłów
9, 1-18
Mądrość i głupota

Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem kolumn, nabiła zwierząt, namieszała wina i stół zastawiła. Służące wysłała, by wołały z wyżynnych miejsc miasta: "Prostaczek niech do mnie tu przyjdzie". Do tego, komu brak mądrości, mówiła: "Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które zmieszałam. Odrzućcie głupotę i żyjcie, chodźcie drogą rozwagi!"

Kto poucza szydercę, ściąga na siebie wzgardę, strofując nieprawego, sam sobie szkodzi. Nie strofuj szydercy, by cię nie znienawidził, strofuj mądrego, a będzie cię kochał. Ucz mądrego, a stanie się mędrszy, oświeć mądrego, a zwiększy swą wiedzę. Treścią mądrości jest bojaźń Pańska, rozsądkiem - poznanie Świętego. Dzięki mnie twe dni się pomnożą, lata życia będą ci dodane. Pomagasz sobie, gdy jesteś rozumny, a gdyś szydercą, sam na tym ucierpisz.

Niewiasta Głupota ciągle się rzuca, Pustota niczego nie pojmie. Przy bramie swego domu usiadła, na tronie, na wyżynach w mieście, by wołać na przechodzących drogą, na tych, co prosto idą swymi ścieżkami. "Niech zboczy tu niedoświadczony" - odzywa się do tego, komu brak mądrości: "Przyjemna jest woda kradziona, chleb wzięty skrycie jest smaczny". Nie myśli się o tym, że tam bawią zmarli, jej zaproszeni - w głębinach Szeolu.

RESPONSORIUM
por. Łk 14, 16-17; Prz 9, 5

W. Pewien człowiek ą wyprawił wielką ucztę / i posłał swego sługę, aby powiedział zaproszonym: * Przyjdźcie, bo już wszystko jest gotowe.
K. Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem i pijcie wino, które wam zmieszałem.
W.Przyjdźcie, bo już wszystko jest gotowe.

II CZYTANIE

Z komentarza Prokopa z Gazy, biskupa, do Księgi Przysłów
(rozdz. 9)
Mądrość Boża przygotowała nam ucztę

"Mądrość zbudowała sobie dom". Samoistna moc Boga Ojca przygotowała dla siebie na siedzibę cały wszechświat, w którym mieszka przez swe działanie. Ona także przygotowała człowieka stworzonego na obraz i podobieństwo Boże, należącego zarazem do świata widzialnego i niewidzialnego.

"I wyciosała siedem kolumn". Stworzonemu, a potem odnowionemu na podobieństwo Chrystusa człowiekowi Bóg dał siedem darów Ducha Świętego, aby wierzył w Chrystusa i zachowywał Jego przykazania. Dzięki tym darom cnota doznaje umocnienia na skutek poznania, a znowu poznanie znajduje swój wyraz w cnocie. I tak człowiek duchowy staje się w pełni doskonały, mając udział w nadprzyrodzonych dobrach mocą niezachwianej wiary.

Dary te udoskonalają naturalne światło umysłu. Męstwo usposabia do gorliwego poszukiwania i pragnienia wszystkiego zgodnie z naturą, to znaczy, poszukiwania woli Bożej, według której wszystko zostało stworzone. Rada ukazuje najświętsze, nieśmiertelne Boże zamysły i zaleca je przyjąć w myśli, w słowie i czynie. Roztropność sprawia, iż przyjmujemy owe zamysły i zatrzymujemy, odrzucając wszystko, co się im sprzeciwia.

"Przygotowała wino i stół zastawiła". W człowieku, w którym niby w kielichu zmieszana jest natura duchowa i cielesna, Bóg połączył znajomość rzeczy stworzonych ze znajomością siebie samego, jako Stwórcy wszechświata. Owo poznanie rzeczy Bożych wprowadza człowieka, podobnie jak wino, w stan oszołomienia. Dając siebie jako chleb z nieba pomnaża męstwo duszy, nauką zaś gasi pragnienie i przynosi radość. Wszystko to przygotowuje jako pokarm na duchową ucztę tym, którzy pragną w niej uczestniczyć.

"Wysłała swe sługi, by zwoływali na ucztę". Chrystus posłał Apostołów posłusznych swej Boskiej woli, aby wzywali do Niego głosząc Dobrą Nowinę, doskonalszą od prawa pisanego i naturalnego, bo pochodzącą od Ducha Świętego. Przez tajemnicę Wcielenia urzeczywistniło się jakby w kielichu, zdumiewające, bez zmieszania zjednoczenie natury Boskiej i ludzkiej w jednej osobie. Ustami owych sług woła: "Jeśli komu brak wiedzy, niech przyjdzie do Mnie". Człowiek, któremu brak wiedzy, to ten, który sądzi, że nie ma Boga. Taki niechaj odrzuci swą bezbożność, niech zwróci się do Mnie przez wiarę i uzna, że jestem Stwórcą i Panem wszystkiego.

"Tym zaś, którym brak jest mądrości, powiada: Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które wam przygotowałam". Tym, którym brak czynów płynących z wiary, nawet jeśli są zasobni w naukę, Chrystus powiada: "Przyjdźcie, spożywajcie moje Ciało, które jak chleb wzmocni wasze męstwo; pijcie moją Krew, która obdarzając poznaniem, uraduje was jak wino i doprowadzi do uczestnictwa w Bóstwie. W przedziwny bowiem sposób zmieszałem Bóstwo z Krwią dla waszego zbawienia".

RESPONSORIUM
Prz 9, 1-2. 4b-5; J 6, 5

W. Mądrość zbudowała sobie dom ą i wyciosała siedem kolumn. / Namieszała wina i stół zastawiła. / Do tego, komu brak mądrości, mówiła: * Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, / pijcie wino, które zmieszałam.
K. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.
W.Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, / pijcie wino, które zmieszałam.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Czwartek
VI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Przysłów
10, 6-32
Różne sentencje

Błogosławieństwa na głowie prawego, w ustach nieprawych przemoc się kryje. Pamięć o prawym jest błogosławiona, a imię nieprawych zaginie. Mądry sercem przyjmie nakazy, upadnie, kto wargi ma nierozsądne.

Kto żyje uczciwie, żyje bezpiecznie, zdradzi się ten, kto szuka dróg krętych. Kto okiem mruga - sprawia cierpienie, upadnie, kto wargi ma nierozsądne. Źródłem życia usta prawego, w ustach nieprawych przemoc się kryje. Nienawiść wznieca kłótnię, miłość wszelki błąd ukrywa. Na wargach rozumnego jest mądrość, a kij - na grzbiecie tego, komu jej brak.

Mądrzy swą wiedzę gromadzą, usta głupiego grożą zniszczeniem. Majętność bogacza jest mocną warownią, zagładą nędzarzy ich własne ubóstwo. Zapłatą prawego jest życie, niegodziwiec zyskuje karę. Kto strzeże karności, ten idzie ku życiu, kto gardzi upomnieniem - ku zatracie.

Usta nieprawe nienawiść ujawnią, głupi, kto rozgłasza niesławę. Nie uniknie się grzechu w gadulstwie, kto ostrożny w języku - jest mądry. Język prawego jest srebrem wybornym, a serce złych mało co warte. Wargi sprawiedliwego prowadzą wielu, lecz głupcy umrą z nierozsądku.

Błogosławieństwo Pańskie wzbogaca, własny trud niczego tutaj nie doda. Radością głupiego - czyny haniebne, a męża rozważnego - mądrość. Zło, którego się grzesznik boi, spadnie na niego, sprawiedliwi uzyskają to, czego pragną. Gdy wicher zawieje - nie ma już grzesznika, lecz sprawiedliwego podstawy są wieczne. Czym ocet dla zębów, a dym dla oczu, tym leniwy dla tych, którzy go wysłali.

Bojaźń Pańska dni pomnaża, krótkie są lata grzesznika. Oczekiwanie uczciwych - radością, nadzieja bezbożnych przepadnie. Pan oparciem ludzi prawych, dla czyniących nieprawość jest zgubą. Sprawiedliwy nie runie na wieki, grzesznicy na ziemi nietrwali. Niech mądrość wychodzi z ust prawych, język przewrotny będzie wyrwany. Wargi prawe lubią, co Bogu miłe, a usta niewiernych - przewrotność.

RESPONSORIUM
Ps 37, 30. 31; 112, 6. 7

W. Usta sprawiedliwego głoszą mądrość, ą a język jego mówi to, co słuszne. * Prawo Boże jest w jego sercu.
K. Sprawiedliwy pozostanie w wiecznej pamięci. Nie przelęknie się złej nowiny.
W.Prawo Boże jest w jego sercu.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Ambrożego, biskupa, do Psalmów
(Ps 36, 65-66)
Otwórz twe usta na słowo Boga

Niechaj mądrość stale kieruje naszymi ustami i sercem, niech język mówi to, co słuszne. Prawo zaś Boga swego niech będzie w sercu twoim. Dlatego powiada ci Pismo: "Będziesz o tym mówił spoczywając w swym domu, podążając drogą, kładąc się spać i wstając ze snu". Mówmy więc o Panu Jezusie, albowiem On jest mądrością, On słowem, On Słowem samego Boga.
Napisane jest: "Otwórz swe usta na słowo Boga". Bożym słowem oddycha ten, kto głosi Jego słowa i rozmyśla nad nimi. Mówmy o Panu zawsze. Kiedy mówimy o mądrości - On jest; gdy mówimy o cnocie, o sprawiediwości, o pokoju - On jest; kiedy o prawdzie, życiu i zbawieniu - On jest tym wszystkim.

Powiada Pismo: "Otwórz swe usta na słowo Boga". Ty otwórz, On przemówi. Toteż Dawid mówi: "Będę słuchał tego, co we mnie mówi Pan", a Syn Boży: "Otwórz twe usta, a wypełnię je". Nie wszyscy wszakże zdolni są dostąpić pełni mądrości jak Salomon, nie wszyscy jak Daniel. Wszystkim jednak, według zdolności przyjęcia, dany jest duch mądrości; wszystkim, którzy wierzą. Jeśli uwierzysz, otrzymasz ducha mądrości.

Gdy zatem "przebywasz w domu swoim", rozważaj zawsze i mów o Bożych sprawach. Przez "dom" możemy rozumieć "Kościół"; możemy też rozumieć nasze wnętrze, w którego głębi przemawiamy do siebie samych. Przemawiaj jednak z rozwagą, abyś nie popadł w grzech gadulstwa. Kiedy zasiadasz w domu, rozmawiaj z sobą, jak gdybyś miał się osądzać. Gdy "jesteś w drodze", przemawiaj, abyś nigdy nie był bezczynny. Będziesz przemawiał w drodze, jeśli będziesz mówił w Chrystusie, albowiem Chrystus jest drogą. W podróży mów do siebie i mów do Chrystusa. Posłuchaj, jak mógłbyś doń przemawiać: "Chcę - mówi Pismo - by mężczyźni modlili się na każdym miejscu, podnosząc ręce czyste, bez gniewu i sporu". Przemawiaj, o człowiecze, gdy kładziesz się spać, abyś nie zasnął w śmierci. Posłuchaj, jak masz wtedy mówić: "Nie użyczę snu moim oczom ani powiekom moim spoczynku, dopóki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania dla Boga Jakubowego".

Gdy się ze snu budzisz i powstajesz, mów o Nim, abyś spełnił Jego polecenie. Posłuchaj, jak Chrystus budzi ciebie ze snu. Dusza twa mówi: "Głos mego Oblubieńca słyszę u moich drzwi", a Chrystus: "Otwórz, siostro moja, oblubienico moja". Posłuchaj, w jaki sposób obudzisz Chrystusa. Dusza mówi: "Proszę was, córki jerozolimskie, obudźcie i ożywcie w sobie miłość". Miłością tą jest Chrystus.

RESPONSORIUM
1 Kor 1, 30-31; J 1, 16

W. Jezus Chrystus ą stał się dla nas mądrością od Boga / i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem, * Aby, jak to jest napisane, / w Panu się chlubił ten, kto się chlubi.
K. Z Jego pełni wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce. W. Aby, jak to jest napisane, / w Panu się chlubił ten, kto się chlubi.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
VI tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi Przysłów
15, 8-9. 16-17. 25-26. 29. 33; 16, 1-9; 17, 5
Położenie człowieka wobec Boga

Ofiara występnych obrzydła dla Pana, upodobaniem Jego są modły uczciwych. Droga grzesznika obrzydła dla Pana, kocha On miłośnika prawości. Lepiej mieć mało - z bojaźnią Pańską, niż z niepokojem - wielkie bogactwo. Lepsze jest trochę jarzyn z miłością niż tłusty wół z nienawiścią.

Pan rozwala dom pysznych, a miedzę wdowy utwierdza. Obrzydłe są Panu złe plany, lecz dobre słowa są czyste. Od nieprawych jest Pan daleko, modlitwy prawych On słyszy. Bojaźń Pańska jest szkołą mądrości, pokora poprzedza sławę.

Człowiecze są zamysły serca, odpowiedź języka od Pana. W oczach człowieka czyste są wszystkie jego drogi, lecz Pan osądza duchy. Powierz Panu swe dzieło, a spełnią się twoje zamiary. Wszystko celowo uczynił Pan, także grzesznika na dzień nieszczęścia.

Obrzydłe Panu serce wyniosłe, z pewnością karania nie ujdzie. Miłość i wierność gładzą winę, bojaźń Pańska ze złych dróg sprowadza.

Gdy drogi człowieka są miłe Panu, pojedna On z nim nawet wrogów. Lepiej mieć mało żyjąc sprawiedliwie niż niegodziwie mieć wielkie zyski. Serce człowieka obmyśla drogę, lecz Pan utwierdza kroki.

Kto drwi z ubogiego, znieważa jego Stwórcę; kto cieszy się z klęski, nie ujdzie karania.

RESPONSORIUM
Pwt 6, 12. 13; Prz 15, 33

W. Strzeż się, ą byś nie zapomniał o Panu, / który cię wyprowadził z ziemi egipskiej; * Będziesz się bał Pana, Boga swego, / i będziesz Mu służył.
K. Bojaźń Pańska jest szkołą mądrości, pokora poprzedza sławę. W. Będziesz się bał Pana, Boga swego, / i będziesz Mu służył.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Pierwszego Listu św. Jana
(Traktat 4, 6)
Pragnienie serca kieruje się ku Bogu

Cóż takiego nam obiecano? "Będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest". Język powiedział, jak umiał; resztę trzeba rozważyć w sercu. Cóż bowiem wielkiego wypowiedział nawet sam święty Jan w porównaniu z Tym, który jest, i cóż my potrafimy powiedzieć, tak przecież dalecy od Janowej wielkości.

Zwróćmy się przeto do Chrystusowego namaszczenia; zwróćmy do namaszczenia, które wewnętrznie uczy nas o tym, czego nie można wypowiedzieć słowami; ponieważ zaś teraz nie możecie dostąpić widzenia, niechaj cała wasza gorliwość wyrazi się w pragnieniu.

Całe życie prawdziwego chrześcijanina jest świętą tęsknotą. Za czym zaś tęsknisz, tego jeszcze nie widzisz. Gdy jednak tęsknisz, wówczas stajesz się podatnym do przyjęcia tego, co zobaczysz, gdy nadejdzie.

Kiedy zamierzasz napełnić jakikolwiek pojemnik, a wiesz, że sporo tego, co trzeba będzie włożyć, wtedy poszerzasz sakwę, worek, bukłak czy cokolwiek innego. Wiesz, jak dużo masz włożyć, a widzisz jak mało jest miejsca. Rozciągając zatem, zwiększasz pojemność. Otóż w ten właśnie sposób Bóg każąc nam czekać, zwiększa pragnienie, wywołując pragnienie - poszerza duszę, poszerzając ją - zwiększa zdolność przyjęcia.

Pragnijmy przeto, bracia, albowiem czeka nas napełnienie. Zobaczcie, jak święty Paweł rozszerza serce, aby mógł przyjąć to, co nadejdzie. Mówi oto: "Jeszcze nie osiągnąłem wszystkiego, nie stałem się jeszcze doskonałym: bracia, ja nie sądzę, że już pochwyciłem".

Cóż zatem czynisz w tym życiu, skoro jeszcze nie osiągnąłeś? "To jedno: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, biegnę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę". Apostoł mówi o sobie, iż natęża siły i biegnie ku mecie. Zdaje sobie z tego sprawę, iż jeszcze nie jest podatny, aby otrzymać to, "czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani w serce człowieka nie wstąpiło".

Nasze życie jest więc ćwiczeniem się w tęsknocie. Tym bardziej udoskonali nas święte pragnienie, im bardziej odsuniemy nasze pragnienia od miłości świata. Mówiliśmy wcześniej o potrzebie uprzedniego wyprzątnięcia tego, co ma być napełnione. Skoro masz być wypełniony dobrem, pozbądź się zła.

Pomyśl, że Bóg pragnie napełnić cię miodem; lecz jeśli pełen jesteś octu, gdzież złożysz miód? Trzeba wylać dotychczasową zawartość naczynia, trzeba oczyścić naczynie nawet za cenę trudu, za cenę mozołu, aby stało się podatne na przyjęcie nowej zawartości.

Kiedy mówimy: miód, złoto, wino - myślimy o tej rzeczywistości, którą staramy się wyrazić, a która jest niewyrażalna. Jest nią Bóg. Gdy zaś mówimy "Bóg", cóż powiedzieliśmy? Słowo to wyraża całe nasze pragnienie. Cokolwiek zatem jesteśmy w stanie powiedzieć, sprowadza się do tego: rozszerzmy się ku Bogu, aby napełnił nas, gdy przyjdzie. "Będziemy podobni do Niego, albowiem zobaczymy Go takim, jakim jest".

RESPONSORIUM
Ps 37, 4-5

W. Raduj się w Panu, * A On spełni pragnienia twego serca.
K. Powierz Panu swą drogę i zaufaj Mu. W. A On spełni pragnienia twego serca.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Sobota
VI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Przysłów
31, 10-31
Pochwała dzielnej niewiasty

Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły. Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa; nie czyni mu źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia.

O len się stara i wełnę, pracuje starannie rękami. Podobnie jak okręt kupiecki żywność sprowadza z daleka. Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i żywność rozdziela domowi, a obowiązki - swym dziewczętom.

Myśli o roli - kupuje ją: z zarobku swych rąk zasadza winnicę. Przepasuje mocą swe biodra, umacnia swoje ramiona. Już widzi pożytek z swej pracy: jej lampa wśród nocy nie gaśnie.

Wyciąga ręce po kądziel, jej palce chwytają wrzeciono. Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce. Dla domu nie boi się śniegu, bo cały dom odziany na lata.

Sporządza sobie okrycia, jej szaty z bisioru i z purpury. W bramie jej mąż szanowany, gdy wśród starszyzny kraju zasiądzie. Płótno wyrabia, sprzedaje, pasy dostarcza kupcowi.

Strojem jej siła i godność, do dnia przyszłego się śmieje. Otwiera usta z mądrością, na języku jej miłe nauki. Bada bieg spraw domowych, nie jada chleba lenistwa.

Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić: "Wiele niewiast pilnie pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie".

Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Pana. Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny.

RESPONSORIUM
por. Prz 31, 17. 18; Ps 46, 6

W. Przepasała mocą swe biodra ą i umocniła swoje ramiona, * Dlatego jej lampa nigdy nie zgaśnie.
K. Bóg ją wspomoże o świcie; Bóg jest w jej wnętrzu, więc się nie zachwieje.
W.Dlatego jej lampa nigdy nie zgaśnie.

II CZYTANIE

Z przemówienia papieża Piusa XII do młodych małżeństw
(Discorsi e Radiomessagi, 11 mart. 1942)
Małżonka jest słońcem rodziny

Prawdziwym słońcem rodziny jest małżonka. Posłuchajcie, co mówi o niej i naucza Pismo święte: "Wdzięk skrzętnej żony raduje męża. Wdzięk nad wdziękami - niewiasta święta i skromna. Jak słońce wschodzące na wysokościach, tak piękność dobrej niewiasty wśród bogactw całego jej domu".

Rzeczywiście, jakby słońcem rodziny jest żona i matka. Jest słońcem przez swą wielkoduszność, poświęcenie, ustawiczną gotowość, czujną i zapobiegliwą delikatność w stosunku do wszystkiego, co mogłoby uczynić bardziej radosnym życie męża i dzieci. Wokoło siebie roztacza światło i ciepło. Jeśli zwykło się mówić, iż małżeństwo wtedy się szczęśliwie układa, kiedy zawierający je współmałżonkowie nie szukają szczęścia własnego, ale drugiej osoby, to przecież, ta wspaniała cnota i pragnienie jakkolwiek się odnosi do obydwóch małżonków, w sposób szczególny jest jednak zaletą niewiasty. Natura jej wyposażona jest w matczyne uczucie, mądrość serca i roztropność. Dzięki tym darom, jeśli nawet doznaje przykrości, odpowiada życzliwością; kiedy zostaje dotknięta w godności, oddaje szacunkiem i poważaniem. Tak właśnie jak słońce, które jutrzenką rozjaśnia pochmurne chwile poranka i złotymi promieniami przenika wieczorne mgły.

Żona jest słońcem rodziny przez jasność swego spojrzenia i ciepło mowy. Jej oczy i głos słodko przenikają duszę, zachęcają, poruszają, podnoszą, oddalają porywy gniewu i skłaniają męża do radowania się dobrem, do radosnej rodzinnej rozmowy po długich trudach codziennych zajęć, czy to w zawodzie, czy w polu, w sprawach handlu czy przemysłu.
Żona jest słońcem rodziny przez swą naturalną i pogodną szczerość, szlachetną prostotę, chrześcijańską prawość; zarówno swą rozwagą i szlachetnością ducha, jak też właściwą troską o ciało i ubiór oraz skromnymi i uprzejmymi obyczajami życia. Delikatność uczuć, pogodny wyraz twarzy, milczenie, uśmiech bez złośliwości, skinienie głową w dowód życzliwości, nadają jej wdzięk powabnego, ale prostego kwiatu, który rozchyla płatki, aby przyjąć i odbić ciepło słońca.

O, gdybyście mogli wiedzieć, jak głębokie uczucie miłości i wdzięczności w sercu ojca rodziny i dzieci wywołuje i pozostawia taki obraz żony i matki.

RESPONSORIUM
Syr 26, 13. 15. 16

W. Wdzięk żony rozwesela jej męża. * Wdzięk nad wdziękami, kobieta skromna i powściągliwa.
K. Jak słońce wschodzące na wysokościach Pana, tak piękność dobrej kobiety między ozdobami jej domu. W. Wdzięk nad wdziękami, kobieta skromna i powściągliwa.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty chcesz przebywać w sercach prawych i szczerych, ą daj, abyśmy z pomocą Twojej łaski * stali się godnym mieszkaniem dla Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I Nieszpory
7 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Miłujcie waszych nieprzyjaciół, * i módlcie się za tych, którzy was prześladują: / tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie.

Rok B: Przyszli do Jezusa niosąc paralityka. * Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: / Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy.

Rok C: Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, * podobnie i wy im czyńcie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Miłujcie waszych nieprzyjaciół, * i módlcie się za tych, którzy was prześladują: / tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie.

Rok B: Przyszli do Jezusa niosąc paralityka. * Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: / Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy.

Rok C: Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, * podobnie i wy im czyńcie.
PROŚBY

Chrystus ulitował się nad głodnymi ludźmi i dokonał dla nich cudów swej miłości. Pamiętając o nich, błagajmy Go w duchu szczerego oddania:
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Wyznajemy, że z Twojej łaskawości otrzymaliśmy dzisiaj wszystkie dobrodziejstwa,
- niech one nie pozostaną w nas daremne, lecz przyniosą obfity owoc.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ty jesteś światłością i zbawieniem wszystkich narodów, miej w swojej opiece świadków, których posłałeś na całą ziemię,
- rozpal ich ogniem Ducha Świętego.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Spraw, aby wszyscy ludzie troszczyli się o postęp i pokój tego świata
- i ochoczo zaradzali naglącym potrzebom naszych czasów.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Lekarzu duszy i ciała, przynieś ulgę chorym, bądź przy konających,
- nawiedź nas i umocnij swoim miłosierdziem.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Przyjmij zmarłych do grona błogosławionych,
- których imiona są zapisane w księdze życia.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ojcze nasz
MODLITWA

Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
VII NIEDZIELA ZWYKŁA

I CZYTANIE

Początek Księgi Koheleta
1, 1-18
Marność wszystkich rzeczy

Słowa Koheleta, syna Dawida, króla w Jeruzalem. Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami - wszystko marność. Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu, jaki zadaje sobie pod słońcem?

Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia trwa po wszystkie czasy. Słońce wschodzi i zachodzi, i na miejsce swoje spieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi. Ku południowi ciągnąc i ku północy wracając, kolistą drogą wieje wiatr i znowu wraca na drogę swojego krążenia. Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze wcale nie wzbiera; do miejsca, do którego rzeki płyną, zdążają one bezustannie.

Mówienie jest wysiłkiem: nie zdoła człowiek wyrazić wszystkiego słowami. Nie nasyci się oko patrzeniem ani ucho napełni słuchaniem. To, co było, jest tym, co będzie; a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie: więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem. Jeśli jest coś, o czym by się rzekło: "Patrz, to coś nowego" - to już to było w czasach, które były przed nami. Nie ma pamięci o tych, co dawniej żyli, ani też o tych, co będą kiedyś żyli, nie będzie wspomnienia u tych, co będą potem.

Ja, Kohelet, byłem królem nad Izraelem w Jeruzalem. I skierowałem umysł swój ku temu, by zastanawiać się i badać, ile mądrości jest we wszystkim, co dzieje się pod niebem. To przykre zajęcie dał Bóg synom ludzkim, by się nim trudzili. Widziałem wszelkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem. To, co krzywe, nie da się wyprostować, a czego nie ma, tego nie można liczyć.

Tak powiedziałem sobie w sercu: "Oto nagromadziłem i przysporzyłem mądrości więcej niż wszyscy, co władali przede mną nad Jeruzalem", a serce me doświadczyło wiele mądrości i wiedzy. I postanowiłem sobie poznać mądrość i wiedzę, szaleństwo i głupotę. Poznałem, że również i to jest pogonią za wiatrem, bo w wielkiej mądrości - wiele utrapienia, a kto przysparza wiedzy - przysparza i cierpień.

RESPONSORIUM
Koh 1, 14; 5, 14; 1 Tm 6, 7

W. Widziałem wszelkie sprawy, ą jakie się dzieją pod słońcem. / A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem. * Jak człowiek wyszedł z łona swej matki nagi, / tak znowu odejdzie i nie wyniesie niczego ze sobą.
K. Nic bowiem nie przynieśliśmy na ten świat; nic też nie możemy z niego wynieść.
W.Jak człowiek wyszedł z łona swej matki nagi, / tak znowu odejdzie i nie wyniesie niczego ze sobą.

II CZYTANIE

Z dzieła św. Maksyma Wyznawcy, opata, O miłości
(Centuria 1, rozdz. 1. 4-5. 16-17. 23-24. 26-28. 30-40)
Bez miłości wszystko jest marnością nad marnościami

Miłość jest należytym usposobieniem ducha, który niczego nie przedkłada ponad znajomość Boga. Takiej miłości nie można posiadać w sposób trwały, gdy się jest wewnętrznie przywiązanym do jakiegokolwiek dobra na ziemi.

Kto miłuje Boga, ten ponad wszystkie Jego stworzenia stawia poznanie i wiedzę o Nim; ku Niemu także zwraca się ustawicznym pragnieniem i miłością swojej duszy.

Ponieważ wszystko, co istnieje, zostało stworzone przez Boga i dla Boga, i ponieważ Bóg jest o wiele doskonalszy od rzeczy, które stworzył, dlatego każdy, kto się odwraca od najdoskonalszego Boga i zwraca ku marnościom, okazuje, iż mniej sobie ceni Boga od rzeczy przezeń stworzonych.

"Kto Mnie miłuje - mówi Pan - będzie zachowywał moje przykazania. To zaś jest moje przykazanie - powiada - abyście się wzajemnie miłowali". Kto więc nie miłuje bliźniego, ten nie zachowuje przykazania, a kto nie zachowuje przykazania, ten nie może miłować Boga.

Szczęśliwy człowiek, który potrafi miłować wszystkich bez różnicy.

Kto miłuje Boga, ten całym sercem miłuje także bliźniego. Taki człowiek nie zatrzymuje dla siebie tego, co posiada, ale z prawdziwie Bożą hojnością dzieli się z potrzebującymi.

Kto w udzielaniu pomocy naśladuje samego Boga, ten nie czyni różnicy pomiędzy człowiekiem dobrym i złym, sprawiedliwym i niesprawiedliwym, ale wszystkich obdarowuje według potrzeb, jakkolwiek ze względu na prawość wyżej ceni człowieka szlachetnego i gorliwego niż niegodziwca.

Miłość wyraża się nie tylko w rozdawaniu mienia, ale o wiele bardziej w dzieleniu się Bożą nauką i w osobistej posłudze bliźniemu.

Kto prawdziwie i z serca odrzuca pokusy świata oraz szczerze oddaje się na służbę bliźniemu, ten uwolniwszy się rychło od wszelkiej namiętności i wady, osiągnie miłość i znajomość Boga.

Kto ma w sobie Bożą miłość, ten za wzorem Jeremiasza proroka nie ociąga się ani zniechęca w podążaniu za Panem, Bogiem swoim, ale mężnie znosi trudy, zniewagi i niesprawiedliwości, źle nie życząc nikomu.

"Nie mówcie - woła Jeremiasz prorok - świątynią Pana jesteśmy". Ty także nie chciej mówić: "Sama jedynie wiara w Pana mojego, Jezusa Chrystusa, może mnie zbawić". Nie stanie się tak, jeśli czynami swoimi nie zdobędziesz miłości ku Niemu. W sprawie zaś samej wiary posłuchaj: "Także złe duchy wierzą i drżą".

Dziełem miłości jest gotowość serca do wyświadczenia dobra bliźniemu, wielkoduszność i cierpliwość, a także rozumne korzystanie z rzeczy stworzonych.

RESPONSORIUM
J 13, 34; 1 J 2, 10. 3

W. Daję wam przykazanie nowe, ą abyście się wzajemnie miłowali, / jak Ja was umiłowałem. * Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości.
K. Po tym poznajemy, że znamy Chrystusa, jeżeli zachowujemy Jego przykazania.
W.Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
7 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Ojciec wasz sprawia, * że Jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi, / i zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Rok B: Żebyście wiedzieli, * że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów, / Jezus rzekł do paralityka: / Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu.

Rok C: Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; * nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Ojciec wasz sprawia, * że Jego słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi, / i zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Rok B: Żebyście wiedzieli, * że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów, / Jezus rzekł do paralityka: / Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu.

Rok C: Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; * nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni.

PROŚBY

Wytrwale błagajmy Boga, który posłał Ducha Świętego, aby był światłością serc wszystkich ludzi:
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Błogosławiony jesteś, Boże, nasza światłości,
- Ty dla swojej chwały pozwoliłeś nam doczekać dnia, który się rozpoczyna.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty opromieniłeś ziemię światłem zmartwychwstania swojego Syna,
- niech Twój Kościół zaniesie to światło wszystkim ludziom.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty przez Ducha Świętego oświeciłeś uczniów swego Jednorodzonego Syna,
- ześlij Twojego Ducha na Kościół, aby go zachował w wierności.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Światłości narodów, pamiętaj o tych, którzy trwają jeszcze w ciemnościach,
- otwórz ich oczy i serca, aby poznali Ciebie, jedynego i prawdziwego Boga.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

VII tydzień

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
II Nieszpory
7 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Bądźcie doskonali, * jak doskonały jest wasz Ojciec niebieski.

Rok B: Paralityk wstał, * wziął swoje łoże i wielbił Boga, / a cały lud się zdumiał i oddał Bogu chwałę.

Rok C: Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone; * dawajcie, a będzie wam dane. / Odmierzą wam taką miarą, jaką wy mierzycie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Bądźcie doskonali, * jak doskonały jest wasz Ojciec niebieski.

Rok B: Paralityk wstał, * wziął swoje łoże i wielbił Boga, / a cały lud się zdumiał i oddał Bogu chwałę.

Rok C: Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone; * dawajcie, a będzie wam dane. / Odmierzą wam taką miarą, jaką wy mierzycie.
PROŚBY

Radosnym sercem zanośmy nasze prośby do Boga, który stworzył świat, naprawił go przez Odkupienie i ustawicznie odnawia swoją miłością:
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Dzięki Ci, Boże, który w całym stworzeniu objawiasz swoją wszechmoc
- i w dziejach świata ukazujesz swoją opatrzność.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Przez swojego Syna, zwiastuna pokoju i zwycięzcę na drzewie krzyża,
- wybaw nas od próżnego lęku i rozpaczy.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pomóż wszystkim, którzy miłują i wprowadzają sprawiedliwość,
- aby szczerze zabiegali o utrwalenie na świecie prawdziwego pokoju.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pośpiesz na pomoc uciśnionym, obdarz więźniów wolnością, pocieszaj biednych, zapewnij chleb łaknącym, umocnij bezsilnych,
- we wszystkich ludziach objawiaj moc swojego krzyża.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ty cudownie wskrzesiłeś do chwały swojego Syna, który umarł i został pogrzebany,
- spraw, aby zmarli razem z Nim przeszli do życia.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Poniedziałek
VII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Koheleta
2, 1-3. 12-26
Marność rozkoszy i ludzkiej mądrości

Powiedziałem sobie: "Nuże! Doświadczę radości i zażyję szczęścia!" Lecz i to jest marność. O śmiechu powiedziałem: "Szaleństwo!", a o radości: "Cóż to ona daje?" Postanowiłem w sercu swoim krzepić ciało moje winem - choć rozum miał zostać moim mądrym przewodnikiem - i oddać się głupocie, aż zobaczę, co dla ludzi jest szczęściem, które gotują sobie pod niebem, dopóki trwają dni ich życia.

Postanowiłem przyjrzeć się mądrości, a także szaleństwu i głupocie. Bo czegoż jeszcze dokonać może człowiek, który nastąpi po królu, nad to, czego on już dokonał? I zobaczyłem, że mądrość tak przewyższa głupotę, jak światło przewyższa ciemności. Mędrzec ma w głowie swojej oczy, a głupiec chodzi w ciemności. Ale poznałem tak samo, że ten sam los spotyka wszystkich. Więc powiedziałem sobie: "Jaki los głupca, taki i mój będzie. I po cóż więc nabyłem tyle mądrości?" Rzekłem przeto w sercu, że i to jest marność. Bo nie ma wiecznej pamięci po mędrcu, tak samo jak i po głupcu, gdyż już w najbliższych dniach w niepamięć idzie wszystko; czyż nie umiera mędrzec tak samo jak i głupiec? Toteż znienawidziłem życie, gdyż przykre mi były wszystkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem; bo wszystko marność i pogoń za wiatrem.

Znienawidziłem też wszelki swój dorobek, jaki nabyłem z trudem pod słońcem, a który zostawię człowiekowi, co przyjdzie po mnie. A któż to wie, czy mądry on będzie, czy głupi? A władać on będzie całym mym dorobkiem, w który włożyłem trud swój i mądrość swoją pod słońcem. I to jest marność. Zacząłem więc ulegać zwątpieniu z powodu wszystkich trudów, jakie podjąłem pod słońcem. Jest nieraz człowiek, który w swej pracy odznacza się mądrością, wiedzą i dzielnością, a udział swój musi on oddać człowiekowi, który nie włożył w tę pracę trudu. To także jest marność i wielkie zło. Cóż bowiem ma człowiek z wszelkiego swego trudu i z pracy ducha swego, którą mozoli się pod słońcem? Bo wszystkie dni jego są cierpieniem, a zajęcia jego utrapieniem. Nawet w nocy serce jego nie zazna spokoju. To także jest marność.

Nic lepszego dla człowieka, niż żeby jadł i pił, i duszy swej pozwalał zażywać szczęścia przy swojej pracy. Zobaczyłem też, że z ręki Bożej to pochodzi. Bo któż może jeść, któż może używać, a nie być od Niego zależnym? Bo człowiekowi, który Mu jest miły, daje On mądrość i wiedzę, i radość, a na grzesznika wkłada trud, by zbierał i gromadził, i potem oddał temu, który się Bogu podoba. To też jest marność i pogoń za wiatrem.

RESPONSORIUM
Koh 2, 26; por. 1 Tm 6, 10

W. Człowiekowi, który Bogu jest miły, ą daje On mądrość i wiedzę, i radość, / a na grzesznika wkłada trud, by zbierał i gromadził. * To też jest marność i pogoń za wiatrem.
K. Korzeniem wszelkiego zła jest chciwość, za którą uganiając się, niektórzy sprawili sobie wiele cierpienia. W. To też jest marność i pogoń za wiatrem.

II CZYTANIE

Homilia św. Grzegorza z Nyssy, biskupa, do Księgi Eklezjastesa
(Homilia 5)
Mędrzec ma oczy utkwione w Chrystusa

Jeśli dusza zwraca oczy ku swojej Głowie, którą jest - według słów św. Pawła - sam Chrystus, zasługuje na miano szczęśliwej z powodu otrzymanej wówczas bystrości spojrzenia. Patrzy bowiem tam, gdzie nie ma mroków zła. Wielki Apostoł Paweł, i inni jemu podobni, mieli "oczy w głowie", jako też wszyscy, którzy żyją, poruszają się i są w Chrystusie.

Podobnie jak człowiek zewsząd otoczony światłem nie patrzy w ciemność, tak też jest niemożliwe, aby ten, kto kieruje swe spojrzenie ku Chrystusowi, mógł je zatrzymać na jakiejś marności. Ktokolwiek więc "ma oczy w głowie" - przez głowę rozumiem początek i zasadę wszystkiego - ten wpatruje się w Najwyższe Dobro, to znaczy w Chrystusa, który jest najwyższym dobrem i pod każdym względem nieskończonym. Taki człowiek wpatruje się w prawdę, sprawiedliwość, nieskazitelność - wpatruje się we wszelkie dobro. "Mędrzec ma oczy w swej głowie, a głupiec chodzi w ciemnościach". Kto nie stawia światła na świeczniku, ale je skrywa pod łóżkiem, zamienia swoje światło na ciemność.

Jakże wielu jest takich, którzy znajdują upodobanie w dobrach wiecznych, rozmyślają nad rzeczywistymi wartościami, a przecież uznawani są za ślepych i nierozumnych. Święty Paweł uważał to za powód do chwały głosząc, iż stał się głupim ze względu na Chrystusa. Jego mądrość i roztropność nie zatrzymywała się na marnościach, o które my tak bardzo zabiegamy na tym świecie. Dlatego mówi: "My głupi dla Chrystusa". To tak, jak gdyby powiedział: "W tym, co dotyczy ziemskiego życia, jesteśmy ślepi, ponieważ kierujemy wzrok ku górze i mamy �oczy w głowie". Stąd właśnie Apostoł nie miał domu ani utrzymania, był ubogim, nieustannie w podróży, cierpiał głód i pragnienie.

Któż nie uznałby go za godnego litości widząc, iż jest więziony, chłostany, pogrążony w falach po rozbiciu okrętu, prowadzony w kajdanach z jednego miejsca na drugie. A chociaż obchodzono się z nim w ten sposób, nie odwrócił swych oczu, ale zawsze miał je "w głowie" wołając: "Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusa? Utrapienie czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz?" Oznacza to: "Któż zdoła wydrzeć mi oczy z głowy i przenieść ku temu, co jest marnością".

Nam także podobnie nakazuje czynić, gdy mówi: "dążcie do tego, co w górze", to znaczy: "miejcie oczy w głowie".

RESPONSORIUM
Ps 123, 2. 3; J 8, 12

W. Jak oczy sług ą są zwrócone na ręce ich panów, / tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, / dopóki się nie zmiłuje nad nami. * Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami.
K. Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia. W. Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami.

MODLITWA

Módlmy się.
Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
VII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Koheleta
3, 1-22
Rozmaitość czasów

Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem. Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono, czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania, czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów, czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich, czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania, czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia, czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.

Cóż przyjdzie pracującemu z trudu, jaki sobie zadaje? Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, by się nią trudzili. Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet wyobrażenie o dziejach świata, tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł, jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca.

Poznałem, że dla niego nic lepszego, jak cieszyć się i o to dbać, by szczęścia zaznać w swym życiu. Bo też, że człowiek je i pije, i cieszy się szczęściem przy całym swym trudzie - to wszystko dar Boży.

Poznałem, że wszystko, co czyni Bóg, na wieki będzie trwało: do tego nic dodać nie można ani od tego coś odjąć. A Bóg tak działa, by się Go ludzie bali. To, co jest, już było, a to, co ma być kiedyś, już jest; Bóg przywraca to, co przeminęło.

I dalej widziałem pod słońcem: w miejscu sądu - niegodziwość, w miejscu sprawiedliwości - nieprawość. Powiedziałem sobie: Zarówno sprawiedliwego, jak i bezbożnego będzie sądził Bóg; na każdą bowiem sprawę i na każdy czyn jest czas wyznaczony. Powiedziałem sobie: Ze względu na synów ludzkich tak się dzieje. Bóg chce ich bowiem doświadczyć, żeby wiedzieli, że sami przez się są tylko zwierzętami. Los bowiem synów ludzkich jest ten sam, co i los zwierząt; los ich jest jeden: jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego, i oddech życia ten sam. W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością. Wszystko idzie na jedno miejsce: powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca. Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę, a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół do ziemi?

Zobaczyłem więc, że nie ma nic lepszego nad to, że się człowiek cieszy ze swych dzieł, gdyż taki jego udział. Bo któż mu pozwoli widzieć, co stanie się potem?

RESPONSORIUM
1 Kor 7, 29. 31; Koh 3, 1

W. Czas jest krótki; ą trzeba więc, aby ci, którzy używają tego świata, / tak żyli, jakby z niego nie korzystali. * Przemija bowiem postać tego świata.
K. Wszystko ma swój czas, i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem.
W.Przemija bowiem postać tego świata.

II CZYTANIE

Homilia św. Grzegorza z Nyssy, biskupa, do Księgi Eklezjastesa
(Homilia 6)
Jest czas rodzenia i czas umierania

"Jest czas rodzenia i czas umierania" - powiada Eklezjastes. Bardzo słusznie na samym początku ukazał ów konieczny związek zestawiając śmierć z narodzinami. Z konieczności bowiem śmierć następuje po narodzinach i wszystko, co powstaje, ulega rozpadowi.

"Jest czas rodzenia i czas umierania". Oby i mnie dane było narodzić się w odpowiednim czasie i umrzeć w pomyślnym. Jest bowiem rzeczą oczywistą, iż Eklezjastes mówi o takim narodzeniu i takiej śmierci, jakie człowiek przeprowadza w sposób zamierzony i świadomy, to znaczy tak, aby mogły się stać prawdziwymi czynami cnoty. Tymczasem narodziny naturalne nie zależą od woli niewiasty ani też śmierć, rozumiana w potocznym znaczeniu, nie podlega wolnemu wyborowi umierającego. To zaś, co od nas nie zależy, nie może być nazywane wadą ani cnotą. Wypada przeto zastanowić się, czym są narodziny w odpowiednim czasie, a czym śmierć w chwili pomyślnej.

Sądzę, iż narodziny są szczęśliwe i w odpowiednim czasie wówczas, kiedy człowiek - jak mówi prorok Izajasz - poczyna swoje zbawienie w bojaźni Bożej i wydaje je na świat w bólach duszy, która rodzi. Jesteśmy zatem - aby tak powiedzieć - sami sobie rodzicami, kiedy dzięki umiłowaniu dobra i z udziałem wolnej woli samych siebie kształtujemy, rodzimy i wydajemy na świat.

Czynimy tak wtedy, kiedy przyjmujemy Boga. Stajemy się dziećmi Boga, dziećmi cnoty, dziećmi Najwyższego. Natomiast rodzimy się jako niepełni, niedoskonali, niedojrzali, gdy nie został w nas ukształtowany - jak mówi święty Paweł - "obraz Chrystusa". A trzeba przecież, aby "człowiek Boży był doskonały" i pełny.

Skoro wiadomo już, co znaczy rodzić się w odpowiednim czasie, wiadomo też, co znaczy umierać w czasie odpowiednim. Wiadomo również, w jakim znaczeniu dla świętego Pawła każdy czas był odpowiedni dla dobrej śmierci. Z naciskiem mówi o tym w swoich pismach: "Każdego dnia umieram dla waszej chwały" oraz: "Z powodu Ciebie zabijają nas każdego dnia", i wreszcie: "W sobie samych nosimy wyrok śmierci".

Widzimy tutaj wyraźnie, w jaki sposób Paweł umiera codziennie. Nie żyje dla grzechu, ustawicznie umartwia ciało, w sobie samym nosi konanie ciała Chrystusa. Nieustannie krzyżowany jest z Chrystusem, nie żyje już dla siebie, ale żyje w nim Chrystus. Sądzę, iż taka właśnie śmierć jest śmiercią pomyślną, która prowadzi ku prawdziwemu życiu.

Pan mówi: "Ja zabijam i Ja ożywiam". Mówi, aby pouczyć, iż prawdziwym Bożym darem jest śmierć grzechowi i życie w Duchu. Sprowadził śmierć, dlatego obiecuje ożywić.

RESPONSORIUM
Pwt 32, 39; Ap 1, 18

W. Ja zabijam i Ja ożywiam. ą Ja ranię i Ja sam uzdrawiam. * Nikt z mojej ręki nie może uwolnić.
K. Ja mam klucze śmierci i Otchłani.
W.Nikt z mojej ręki nie może uwolnić.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Środa
VII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Koheleta
5, 9 - 6, 8
Marność bogactw

Kto kocha się w pieniądzach, pieniądzem się nie nasyci; a kto się kocha w zasobach, ten nie ma z nich pożytku. To również jest marność. Gdy dobra się mnożą, mnożą się ich zjadacze. I jakiż pożytek ma z nich właściciel jak ten, że nimi napawa swe oczy? Słodki jest sen robotnika, czy mało, czy dużo on zje; lecz bogacz mimo swej sytości nie ma spokojnego snu.

Istnieje bolesna niedola - widziałem ją pod słońcem: bogactwo przechowywane na szkodę właściciela. Bogactwo to bowiem przepada na skutek jakiegoś nieszczęścia, i urodzi mu się syn, a w ręku jego niczego już nie ma. Jak wyszedł z łona swej matki nagi, tak znowu odejdzie, jak przyszedł, i nie wyniesie ze swej pracy niczego, co mógłby w ręku zabrać ze sobą. Bo również i to jest bolesną niedolą, że tak odejdzie, jak przyszedł. I cóż mu przyjdzie z tego, że trudził się na próżno? A nadto wszystkie jego dni schodzą w ciemności i w smutku, w wielkim zmartwieniu, w chorobie i w gniewie.

Oto, co ja uznałem za dobre: że piękną jest rzeczą jeść i pić, i szczęścia zażywać przy swojej pracy, którą się człowiek trudzi pod słońcem, jak długo się liczy dni jego życia, których mu Bóg użyczył: bo to tylko jest mu dane. Dla każdego też człowieka, któremu Bóg daje bogactwo i skarby i któremu pozwala z nich korzystać, wziąć swoją część i cieszyć się przy swoim trudzie - to Bożym jest darem. Taki nie myśli wiele o dniach swego życia, gdyż Bóg go zajmuje radością serca.

Istnieje niedola, którą widziałem pod słońcem, a która bardzo ciąży człowiekowi: Użyczył Bóg komuś bogactwa i skarbów, i sławy - tak że nie zbraknie mu niczego, czego tylko zapragnie - a tego używać Bóg mu nie pozwala, lecz człowiek obcy tego używa, to marność i przykre cierpienie.

Gdyby ktoś zrodził nawet stu synów i żył wiele lat, i dni jego lat się pomnożyły, lecz dusza jego nie nasyciła się dobrem i nawet pogrzebu by nie miał - powiadam: Szczęśliwszy od niego nieżywy płód, bo przyszedł jako nicość i odchodzi w mroku, a imię jego mrokiem zakryte; i nawet słońca nie widział, i nie wie niczego; on większy ma spokój niż tamten. A tamten gdyby nawet tysiące lat przeżył, a szczęścia nie zażył żadnego - czyż nie zdąża z wszystkimi na jedno miejsce?

Wszelka praca człowieka - dla jego ust, a jednak żądza jego nie zaspokojona. Bo czym góruje mędrzec nad głupcem? Czym biedny, co wie, jak radzić sobie w życiu?

RESPONSORIUM
Prz 30, 8; Ps 31, 15-16

W. Kłamstwo i fałsz ą oddalaj ode mnie, Panie. * Nie dawaj mi bogactwa ni nędzy, / żyw mnie chlebem niezbędnym.
K. Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie; w Twoim ręku są moje losy.
W.Nie dawaj mi bogactwa ni nędzy, / żyw mnie chlebem niezbędnym.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Hieronima, kapłana, do Księgi Eklezjastesa

Szukajcie tego, co w górze

"Darem Bożym jest, gdy Bóg daje człowiekowi bogactwo i skarby, pozwala ich używać, mieć w nich swój udział i radować się ze swego trudu. Taki człowiek nie będzie wspominał wielu spośród dni swego życia, ponieważ Bóg daje radość jego sercu". Powiada Eklezjastes, iż w porównaniu z człowiekiem, który pośród utrapień używa swoich bogactw i w wielkim trudzie gromadzi przemijalne dobra, szczęśliwszy jest ten, który się cieszy dniem powszednim. Tutaj bowiem ma się przynajmniej drobną przyjemność, tam natomiast doznaje się wielu utrapień. Wyjaśnia ponadto, dlaczego korzystanie z bogactw jest Bożym darem: ponieważ "nie wspomni wielu spośród dni swego życia".

Bóg dając człowiekowi radość, odrywa go od tego, co przykre; taki człowiek nie będzie się smucił ani niepokoił, albowiem pochłonie go radość i przyjemność chwili obecnej. Jednakże - według Apostoła - rzeczą ważniejszą jest pamiętać o duchowym, udzielanym przez Boga pokarmie i napoju, i widzieć korzyść w całym swoim trudzie, bo właśnie dzięki wytężonej pracy i wysiłkom zobaczymy prawdziwe dobra. To właśnie jest naszym udziałem: cieszyć się trudem i pracą. A chociaż już to samo jest dobrem, to jednak nie jest dobrem doskonałym, "dopóki nie objawi się Chrystus, nasze życie".

"Cała praca człowieka dla jego ust, a jednak nie znajduje nasycenia. Czymże bowiem góruje mędrzec nad głupcem, czym biedny, jeśli nie tym, jak postępować w życiu?" Wszelką pracę człowieka na tym świecie spożywają usta, miażdżą zęby, trawi żołądek. A jeśli istnieje nieco przyjemności w jedzeniu, trwa ona dopóty, dopóki pokarm znajduje się w ustach.

Mimo to jednak człowiek "nie znajduje nasycenia". Dzieje się tak dla dwóch powodów. Najpierw dlatego, iż pragnie na nowo pokarmu, ponieważ zarówno mędrzec, jak i głupiec nie może żyć bez pożywienia; także ubogi nic innego nie pragnie jak tylko tego, aby mógł podtrzymywać swe nędzne cało i nie zginąć z głodu. Po wtóre zaś jest tak dlatego, iż dusza nie odnosi żadnej korzyści z odżywiania ciała, jako że takie samo jest pożywienie mędrca i nierozumnego, a i ubogi tam się kieruje, gdzie spodziewa się znaleźć utrzymanie.

Słuszniej jednak należy odnieść te słowa do Eklezjastesa, który znając doskonale Pisma, cały swój trud "ma w ustach" i "nie odczuwa nasycenia", bo nadal pragnie poznawać. W tym właśnie mędrzec ma przewagę nad prostakiem. Ponieważ zdaje sobie sprawę z tego, iż jest ubogi (takiego Ewangelia nazywa szczęśliwym), podąża wąską i stromą drogą ku życiu. Jest ubogi w złe czyny i wie, gdzie się znajduje Chrystus, który jest Życiem.

RESPONSORIUM
por. Syr 23, 4-6. 1. 3

W. Panie, Ojcze i Boże mego życia, ą nie opuszczaj mnie w chwilach niedoli; / nie dawaj mi wyniosłego oka, a żądzę odwróć ode mnie. * Nie wydawaj mnie bezwstydnej namiętności.
K. Nie opuszczaj mnie, Panie, aby się nie mnożyły moje winy i aby moje grzechy się nie wzmagały.
W.Nie wydawaj mnie bezwstydnej namiętności.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Czwartek
VII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Koheleta
6, 12 - 7, 28
Nie bądź mądrzejszy niż to konieczne

A któż to wie, co w życiu dobre dla człowieka, dopóki liczy marne dni swego życia, które jakby cień przepędza? Bo kto oznajmi człowiekowi, co potem będzie pod słońcem?

Lepsze jest dobre imię niż wonne olejki, a dzień śmierci niż dzień urodzenia. Lepiej jest iść do domu żałoby, niż iść do domu wesela, bo w tamtym jest koniec każdego człowieka, i człowiek żyjący bierze to sobie do serca. Lepszy jest smutek niż śmiech, bo przy smutnym obliczu serce jest dobre. Serce mędrców jest w domu żałoby, a serce głupców w domu wesela.

Lepiej jest słuchać karcenia przez mędrca, niż słuchać pochwały ze strony głupców. Bo czym trzaskanie cierni płonących pod kotłem, tym jest śmiech głupiego. I to jest także marnością. Bo rzecz przywłaszczona może ogłupić mędrca, a przekupstwo czyni serce przewrotnym. Lepszy jest koniec mowy niż jej początek, lepszy jest umysł cierpliwy niż pyszny.

Nie bądź pochopny w duchu do gniewu, bo gniew przebywa w piersi głupców. Nie mów: "Jak się to dzieje, że dawne dni były lepsze niż obecne?" - Bo nieroztropnie o to się pytasz. Lepsza jest mądrość niż dziedzictwo, i z większym pożytkiem dla tych, którzy widzą słońce. Bo w cieniu mądrości jak w cieniu pieniądza; a większa jeszcze korzyść z poznania mądrości: darzy życiem tego, który ją posiada.

Przypatrz się dziełu Bożemu! Bo któż naprostować może to, co On skrzywił? Gdy ci się dobrze wiedzie, ciesz się z tego; a wiedzie ci się źle, wtedy to rozważ: zarówno jedno, jak i drugie sprawia Bóg, ponieważ człowiek nie może dociec niczego zgoła, co będzie potem. Wszystko widziałem za marnych dni moich: tu sprawiedliwy, który ginie przy swej sprawiedliwości, a tu złoczyńca, który przy złości swej długo żyje. Nie bądź przesadnie sprawiedliwy i nie uważaj się za zbyt mądrego! Dlaczego miałbyś sobie sam zgotować zgubę? Nie bądź zły do przesady i nie bądź głupcem. Dlaczego miałbyś przed czasem swym umrzeć? Dobrze, jeżeli się trzymasz jednego, a od drugiego ręki swej też nie odejmiesz, bo kto się boi Boga, tego wszystkiego uniknie.

Mądrość czyni mądrego silniejszym niż dziesięciu mocarzy, którzy są w mieście. Bo nie ma na ziemi człowieka sprawiedliwego, który by zawsze postępował dobrze, a nigdy nie zgrzeszył. Nie zwracaj też uwagi na wszystkie rozmowy, jakie się prowadzi, ażebyś czasem nie usłyszał, jak ci złorzeczy twój sługa. Bo często przecież, jak sam wiesz, ty także innym złorzeczyłeś.

To wszystko badałem i miałem na uwadze mądrość. Mówiłem: "Chciałbym być mądrym!" - lecz mądrość jest dla mnie niedostępna. Niedostępne jest to, co istnieje, i niezgłębione - któż może to zbadać?

Zwróciłem swój umysł ku temu, by poznać, badać i szukać mądrości i słusznej oceny, by poznać, że zło jest głupotą, a wielka głupota - szaleństwem. I przekonałem się, że bardziej gorzką niż śmierć jest kobieta, bo ona jest siecią, serce jej sidłem, a ręce jej więzami. Kto Bogu jest miły, ten się od niej ustrzeże, lecz grzesznika ona usidli.

Oto, do czego doszedłem - powiada Kohelet - jedno z drugim porównując, by znaleźć słuszną ocenę, której nadal szukam, a nie znajduję. Znalazłem jednego prawego mężczyznę pośród tysiąca, ale kobiety prawej w tej liczbie nie znalazłem.

RESPONSORIUM
Prz 20, 9; Koh 7, 20; 1 J 1, 8. 9

W. Kto może powiedzieć: ą Ustrzegłem czystości serca, / wolny jestem od grzechu? * Bo nie ma na ziemi człowieka sprawiedliwego, / który by zawsze postępował dobrze, / a nigdy nie zgrzeszył.
K. Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny odpuści je nam. W. Bo nie ma na ziemi człowieka sprawiedliwego, / który by zawsze postępował dobrze, / a nigdy nie zgrzeszył.

II CZYTANIE
Z konferencji św. Kolumbana, opata
(Nauka o wierze 3-5)
Niezgłębiony bezmiar Boga

Bóg jest wszędzie obecny, niezmierny w swej wielkości i na każdym miejscu bliski. Sam o tym świadczy mówiąc: "Jestem Bogiem bliskim, a nie Bogiem dalekim". A zatem Bóg, którego szukamy, nie znajduje się daleko, ale w nas samych, gdy na to zasługujemy. Mieszka w nas, podobnie jak dusza w ciele, gdy jesteśmy Jego zdrowymi członkami, jeśli rzeczywiście umarliśmy dla grzechów. Wtedy to naprawdę mieszka w nas Ten, który powiedział: "Zamieszkam w nich i wśród nich pozostanę". Jeżeli zasługujemy na to, aby w nas przebywał, wtedy ożywia nas w prawdzie jako żywe swe członki: "W Nim bowiem
powiada Apostoł
żyjemy, poruszamy się i jesteśmy".

Ale któż zdoła pojąć Boga Najwyższego, Jego niepojętą, niewyrażalną istotę? Któż potrafi zmierzyć ogrom Boga? Któż odważy się chlubić znajomością nieskończonego Boga, Tego, który wypełnia wszystko, ogarnia wszystko, przenika i przekracza, który obejmuje wszystko, wszystkiemu się wymyka, którego "nikt nie widział takim, jakim jest". Niechże więc nikt nie ośmiela się zgłębiać nieprzeniknione tajemnice Boga: kim jest, skąd jest i dlaczego jest. Tego nie można ani dociekać, ani zrozumieć, ani wypowiedzieć. Uwierz natomiast z całą prostotą i mocą, że Bóg jest takim, jakim był i jakim będzie, albowiem Bóg jest niezmienny.

Kimże więc jest Bóg? Ojciec, Syn i Duch Święty to jeden Bóg. Nie dociekaj nadto. Ci zaś, którzy chcą przeniknąć bezmiar Boga, niech wcześniej spróbują poznać wszechświat. Wiedzę o Trójcy Świętej słusznie porównano z głębokością morza, według słów Mędrca: "Któż potrafi zbadać to, co niezmierzone?"Podobnie jak niedostępne dla ludzkich spojrzeń są głębiny morskie, tak też Trójca Święta jest niedostępna dla umysłu ludzkiego. Toteż jeśli ktoś chciałby wiedzieć, jak powinien wierzyć, niech nie wyobraża sobie, iż więcej zrozumie wiele rozprawiając, niż po prostu wierząc. Im bardziej docieka się Bożej Mądrości, tym bardziej oddala się Ona od nas.

Staraj się o doskonałe poznanie Boga nie za pomocą wielosłowia, ale przez doskonałość życia; nie przez słowa, ale przez wiarę, która pochodzi z prostego serca, a nie z dociekań uczonej niezbożności. Jeśli postanowisz w dociekaniach szukać tego, co jest niewyrażalne, "odejdzie dalej od ciebie"; jeśli natomiast przez wiarę, wówczas "Mądrość pozostanie" tam, gdzie jest: "u twoich bram". Tam zaś, gdzie jest, możesz Ją zobaczyć, choćby nawet w niedoskonały sposób. Osiągamy Ją naprawdę wówczas, kiedy wierzymy w Niewidzialnego nawet nie rozumiejąc. Bóg jest niewidzialny, i dlatego trzeba weń wierzyć, chociaż w pewien sposób może Go dostrzec czyste serce.

responsorium
Ps 36, 6-7; Rz 11,33
W. Do nieba sięga. Panie, Twoja łaska, ą a Twoja wierność aż po same chmury. * Twoja sprawiedliwość jest jak góry wysokie, / a Twoje wyroki jak ogromna otchłań.
K. O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga.jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia jego drogi. W. Twoja sprawiedliwość jest jak górywysokie, / a Twoje wyroki jak ogromna otchłań.


MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Piątek
VII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Koheleta
8, 5 - 9, 10
Pociecha mądrego

Ten, kto przestrzega rozkazu, nie wie, co to zła sprawa, a serce mądre pamięta o czasie i sądzie. Na każdą bowiem sprawę jest czas i sąd, gdyż zło człowieka wielce na nim ciąży. Bo nie wie wcale, co będzie, a jak to będzie - któż mu oznajmi? Nad duchem człowiek nie ma władzy, aby go powstrzymać, a nad dniem śmierci nie ma mocy. Tak samo nie ma zwolnienia na wojnie i nie uratuje nieprawość tego, kto ją popełnia. To wszystko widziałem, zwracając uwagę na wszystkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem, w czasie gdy człowiek jeden panuje nad drugim na jego nieszczęście.

Ponadto widziałem, jak złoczyńców ze czcią składano w grobie, a ludzie przychodzili i odchodzili z miejsca świętego, i zapomniano w mieście o tym, co tamci czynili. To również jest marność. Ponieważ wyroku nad czynem złym nie wykonuje się zaraz, dlatego serce synów ludzkich bardzo jest skore do czynów złych; zwłaszcza że grzesznik czyni źle stokrotnie, a jednak długo żyje. Chociaż ja również i to poznałem, że szczęści się tym, którzy Boga się boją, dlatego że się Go boją. Nie szczęści się zaś złoczyńcy, i podobny do cienia, nie przedłuża on swych dni, dlatego że nie ma w nim bojaźni wobec Boga.

Jest marność, która się dzieje na ziemi: są sprawiedliwi, którym się zdarza to, na co zasługują grzesznicy, a są grzesznicy, którym się zdarza to, na co zasługują sprawiedliwi. Rzekłem: I to jest marność.

Sławiłem więc radość, bo nic dla człowieka lepszego pod słońcem, niż żeby jadł, pił i doznawał radości, i by to go cieszyło przy jego trudzie za dni jego życia, które pod słońcem daje mu Bóg.

Gdy swoją uwagę na to zwróciłem, by poznać mądrość i przyjrzeć się dziełu, jakie się dokonuje na ziemi - bo ani w dzień, ani w nocy snu nie zaznają oczy człowieka - widziałem wszystkie dzieła Boże: Człowiek nie może zbadać dzieła, jakie się dokonuje pod słońcem; jakkolwiek się trudzi, by szukać - nie zbada. A nawet mędrzec, chociażby twierdził, że je zna - nie może go zbadać.

Bo wszystko to rozważyłem i wszystko to zbadałem. Dlatego że sprawiedliwi i mędrcy, i ich czyny są w ręku Boga - zarówno miłość, jak i nienawiść - nie rozpozna człowiek tego wszystkiego, co przed oczyma jego się dzieje. Wszystko jednakie dla wszystkich: Ten sam spotyka los sprawiedliwego, jak i złoczyńcę, tak czystego, jak i nieczystego, zarówno składającego ofiary, jak i tego, który nie składa ofiar; tak samo jest z dobrym, jak i z grzesznikiem, z przysięgającym, jak i z takim, który przysięgi się boi.

To złem jest wśród wszystkiego, co się dzieje pod słońcem, że jeden dla wszystkich jest los. A przy tym serce synów ludzkich pełne jest zła i głupota w ich sercu, dopóki żyją. A potem - do zmarłych! Bo któż stanowi wyjątek? Wszyscy żyjący mogą jeszcze mieć nadzieję, bo lepszy jest żywy pies niż lew nieżywy - ponieważ żyjący wiedzą, że umrą, a zmarli niczego zgoła nie wiedzą, zapłaty też więcej już żadnej nie mają, bo pamięć o nich idzie w zapomnienie. Tak samo ich miłość, jak również ich nienawiść, jak też ich zazdrość - już dawno zanikły, i już nigdy więcej udziału nie mają żadnego we wszystkim, cokolwiek się dzieje pod słońcem.

Nuże więc! W weselu chleb swój spożywaj i w radości pij swoje wino! Bo już ma upodobanie Bóg w twoich czynach. Każdego czasu niech szaty twe będą białe, olejku też niechaj na głowę twoją nie zbraknie! Używaj życia z niewiastą, którąś ukochał, po wszystkie dni marnego twego życia, których ci Bóg użyczył pod słońcem. Po wszystkie dni twej marności! Bo taki jest udział twój w życiu i w twoim trudzie, jaki zadajesz sobie pod słońcem. Każdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych sił! Bo nie ma żadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz.

RESPONSORIUM
1 Kor 2, 9-10; Koh 8, 17

W. Ani oko nie widziało, ą ani ucho nie słyszało, / ani serce człowieka nie zdołało pojąć, / jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują. * Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. / Duch przenika wszystko, / nawet głębokości Boga samego.
K. Człowiek nie może zbadać wszystkich dzieł Bożych.
W.Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. / Duch przenika wszystko, / nawet głębokości Boga samego.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Grzegorza, biskupa Agrigentum, do Księgi Eklezjastesa
(księga 8, 6)
Duch mój raduje się w Panu

"W weselu pożywaj swój chleb i w radości pij swoje wino, ponieważ Bóg ma upodobanie w twoich czynach. Niechaj szaty twoje będą zawsze białe i niechaj nie zabraknie olejku na twą głowę".

Gdybyśmy zechcieli zrozumieć powyższe słowa w znaczeniu bezpośrednim i zwyczajnym, należałoby powiedzieć, iż słusznie zachęca nas Eklezjastes, abyśmy żyjąc w prostocie i przywiązaniu do wskazań nieskażonej wiary w Boga, spożywali chleb i pili wino w radości i z czystym sercem. Wzywa także, abyśmy nie ulegali złym naukom albo niewłaściwemu postępowaniu, ale raczej zawsze na uwadze mieli to, co słuszne, oraz w miarę możliwości - przychodzili z pomocą potrzebującym i proszącym, w całkowitym poświęceniu się tym zajęciom i sprawom, w których sam Bóg znajduje upodobanie.

Objaśnienie natomiast duchowe prowadzi nas do pełniejszego rozumienia wypowiedzi. Nakazuje bowiem myśleć o niebieskim i sakramentalnym chlebie, który z nieba zstąpił i życie przyniósł światu. Nakazuje także pić wino duchowe, które wypłynęło w czasie zbawiennej męki z boku prawdziwego winnego krzewu. O nich mówi Ewangelia naszego zbawienia: "Jezus wziąwszy chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, rzekł" świętym swoim uczniom i apostołom: "Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje za was wydane na odpuszczenie grzechów. Podobnie wziął kielich mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, to jest Krew moja Nowego Przymierza, która wylewa się za was i za wielu na odpuszczenie grzechów". Ci zatem, którzy spożywają ten chleb i piją sakramentalne wino, słusznie się weselą i radują wołając: "Ty dałeś radość naszym sercom".

Sądzę także, iż słowa uosobionej Mądrości, Chrystusa, Zbawiciela naszego: "Chodźcie, nasyćcie się chlebem, pijcie wino, które wam zmieszałem", zamieszczone w Księdze Przysłów, odnoszą się do tego właśnie chleba i wina oraz wskazują na sakramentalne uczestnictwo w Słowie. Ci, którzy dostępują uczestnictwa, powinni być tego godni; stale powinni nosić szaty białe, to jest wypełniać uczynki światłości, jak to Pan powiada w Ewangelii: "Tak niechaj świeci światło wasze przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie". Wtedy to spłynie na ich głowy olejek, to jest Duch Prawdy, który ustrzeże i obroni od jakiejkolwiek rany grzechu.

RESPONSORIUM
Ps 16, 8-9. 5

W. Pan jest po mojej prawicy, ą nic mną nie zachwieje. * Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje.
K. Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem.
W.Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Sobota
VII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Koheleta
11, 7 - 12, 14
Myśli o starości

Przyjemne jest światło i miło oczom widzieć słońce. Tak więc jeżeli człowiek wiele lat żyje, ze wszystkich niech się cieszy i niech pomni na dni ciemności, bo będzie ich wiele. Wszystko, co ma nastąpić, to marność.

Ciesz się, młodzieńcze, w młodości swojej, a serce twoje niech się rozwesela za dni młodości twojej. I chodź drogami serca swego i za tym, co oczy twe pociąga; lecz wiedz, że z tego wszystkiego będzie cię sądził Bóg! Więc usuń przygnębienie ze swego serca i oddal ból od twego ciała, bo młodość jak zorza poranna szybko przemija. Pomnij jednak na Stwórcę swego w dniach swej młodości, zanim jeszcze nadejdą dni niedoli i przyjdą lata, o których powiesz: "Nie mam w nich upodobania"; zanim zaćmi się słońce i światło, i księżyc, i gwiazdy, i chmury powrócą po deszczu; w czasie, gdy trząść się będą stróże domu i uginać się będą silni mężowie, i będą ustawały kobiety mielące, bo ich ubędzie, i zaćmią się patrzące w oknach; i zamkną się drzwi na ulicę, podczas gdy łoskot młyna przycichnie i podniesie się do głosu ptaka, i wszystkie śpiewy przymilkną; odczuwać się nawet będzie lęk przed wyżyną i strach na drodze; i drzewo migdałowe zakwitnie, i ociężałą stanie się szarańcza, i pękać będą kapary; bo zdążać będzie człowiek do swego wiecznego domu i kręcić się już będą po ulicy płaczki; zanim się przerwie srebrny sznur i stłucze się czara złota, i dzban się rozbije u źródła, i w studnię kołowrót złamany wpadnie; i wróci się proch do ziemi, tak jak nią był, a duch powróci do Boga, który go dał.

Marność nad marnościami - powiada Kohelet - wszystko marność.

A ponadto, że Kohelet był mędrcem, wpajał także wiedzę ludowi. I słuchał, badał i ułożył wiele przysłów. Starał się Kohelet znaleźć słowa piękne i rzetelnie napisać słowa prawdy. Słowa mędrców są jak ościenie, a zdania zbiorów przysłów - jak mocno wbite gwoździe. Dane tu są przez pasterza jednego. Ponadto, mój synu, przyjmij przestrogę: Pisaniu wielu ksiąg nie ma końca, a wiele nauki utrudza ciało.

Koniec mowy. Wszystkiego tego wysłuchawszy: Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj, bo cały w tym człowiek! Bóg bowiem każdą sprawę wezwie na sąd, wszystko, choć ukryte: czy dobre było, czy złe.

RESPONSORIUM
Ps 71, 17. 9; por. Ps 16, 11

W. Boże, Ty mnie uczyłeś ą od mojej młodości / i do tej chwili głoszę Twoje cuda. * Nie odtrącaj mnie w czasie starości.
K. Ty mi ukażesz pełnię radości przy Tobie i wieczne szczęście po Twojej prawicy.
W.Nie odtrącaj mnie w czasie starości.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Grzegorza, biskupa Agrigentum, do Księgi Eklezjastesa
(księga 10, 2)
Zajaśnieje ten, kto się wpatruje w Pana

"Przyjemne jest światło" - powiada Eklezjastes i miło jest naszym oczom oglądać słońce. Bo gdyby zabrakło światła, świat straciłby swój wygląd i umarłoby wszystko, co żyje. Dlatego powiedział niegdyś zgłębiający Boże tajemnice Mojżesz: "I widział Bóg, że światło było dobre". Nam wszakże wypada myśleć o wielkim, prawdziwym i wiecznym świetle, które oświeca każdego człowieka, gdy na ten świat przychodzi, to jest o Chrystusie Zbawcy i Odkupicielu świata, który stał się człowiekiem i zstąpił aż na krańce ludzkiego bytowania. O Nim to mówi prorok Dawid: "Śpiewajcie Bogu, Jego imieniu psalm zaśpiewajcie: prostujcie drogę Temu, który zdąża ku Zachodowi. Pan jest imię Jego, weselcie się przed Jego obliczem".

Tak więc Eklezjastes nazwał światło miłym i zapowiedział, iż przyjemnie nam będzie oglądać Słońce chwały, czyli Tego, który w chwili Boskiego Wcielenia powiedział: "Ja jestem światłem świata; kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia". I dalej: "A sąd polega na tym, iż światło przyszło na świat".

Tak więc światło słoneczne oglądane oczyma ciała było zapowiedzią duchowego Słońca sprawiedliwości. Słońce to było rzeczywiście pełne słodyczy dla tych, którzy zasłużyli stać się uczniami Pana i oglądać na własne oczy, jak żył pośród ludzi, rozmawiał z nimi, jak gdyby był zwyczajnym człowiekiem, choć w rzeczywistości nim nie był. Był natomiast prawdziwym Bogiem i dlatego mógł sprawić, iż niewidomi odzyskiwali wzrok, chromi chodzili, głusi słyszeli, trędowaci zostawali oczyszczeni, a umarli jednym słowem na powrót przywoływani byli do życia.

Zresztą i teraz nie ma nic słodszego, jak skierować oczy duszy ku Niemu, rozważać i wpatrywać się w owo niewypowiedziane Boskie piękno, być oświeconym i ozdobionym przez uczestnictwo i łączność ze Światłem, być przenikniętym duchową słodyczą, przyodziać się w świętość, zdobyć rozumienie, a wreszcie napełnić się Bożą radością po wszystkie dni obecnego żywota.

To właśnie objawił nam Eklezjastes, gdy mówił: "Nawet jeżeli człowiek wiele lat żyje, ze wszystkich niech się cieszy". Istotnie, Słońce sprawiedliwości jest źródłem radości dla wszystkich, którzy weń się wpatrują według słów proroka Dawida: "Niech się cieszą przed Bogiem i rozkoszują radością" oraz "Sprawiedliwi, weselcie się w Panu; prawym przystoi pieśń chwały".

RESPONSORIUM
Ps 34, 4. 6; Kol 1, 12-13

W. Wysławiajcie razem ze mną Pana, ą wspólnie wywyższajmy Jego imię. * Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, / oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
K. Uzdolnił nas do uczestnictwa w udziale świętych w światłości i uwolnił nas spod władzy ciemności.
W.Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, / oblicza wasze nie zapłoną wstydem.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę, * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I Nieszpory
8 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: * nie sieją ani żną, a Ojciec wasz niebieski je żywi je żywi. / Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one?

Rok B: Goście weselni nie mogą pościć, * jak długo pan młody jest z nimi.

Rok C: Wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, * a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: * nie sieją ani żną, a Ojciec wasz niebieski je żywi je żywi. / Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one?

Rok B: Goście weselni nie mogą pościć, * jak długo pan młody jest z nimi.

Rok C: Wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, * a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata.

PROŚBY

Jezus Chrystus napełnia radością wszystkich, którzy w Nim pokładają nadzieję. Zanieśmy więc do Niego ufne błagania:
Wysłuchaj nas, Panie.

Wierny Świadku i Pierworodny spośród umarłych, Ty własną krwią obmyłeś nas z grzechów,
- spraw, abyśmy zawsze pamiętali o Twoich wielkich dziełach.
Wysłuchaj nas, Panie.

Niech powołani przez Ciebie głosiciele Ewangelii
- będą zawsze wiernymi szafarzami tajemnic Twojego królestwa.
Wysłuchaj nas, Panie.

Królu pokoju, niech zstąpi Duch Twój na tych, którzy sprawują rządy nad narodami,
- aby troszczyli się o ubogich i pokrzywdzonych.
Wysłuchaj nas, Panie.

Okaż swą pomoc cierpiącym z powodu rasy, koloru skóry, pochodzenia, języka lub przekonań religijnych,
- niech doczekają się uznania swych praw i ludzkiej godności.
Wysłuchaj nas, Panie.

Dopuść do udziału w wiecznym szczęściu tych, którzy w Twojej miłości zeszli z tego świata,
- obdarz ich radością razem z Dziewicą Maryją i Twoimi świętymi.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
VIII NIEDZIELA ZWYKŁA

I CZYTANIE

Początek Księgi Hioba
1, 1-22
Hiob pozbawiony swoich dóbr

Żył w ziemi Us człowiek imieniem Hiob. Był to mąż sprawiedliwy, prawy, bogobojny i unikający zła. Miał siedmiu synów i trzy córki. Majętność jego stanowiło siedem tysięcy owiec, trzy tysiące wielbłądów, pięćset jarzm wołów, pięćset oślic oraz wielka liczba służby. Był najwybitniejszym człowiekiem spośród wszystkich ludzi Wschodu.

Synowie jego mieli zwyczaj udawania się na ucztę, którą każdy z nich urządzał po kolei we własnym domu w dniu oznaczonym. Zapraszali też swoje trzy siostry, by jadły i piły z nimi. Gdy przeminął czas ucztowania, Hiob dbał o to, by dokonywać ich oczyszczenia. Wstawał wczesnym rankiem i składał całopalenie stosownie do ich liczby. Bo mówił Hiob do siebie: "Może moi synowie zgrzeszyli i złorzeczyli Bogu w swym sercu?" Hiob zawsze tak postępował.

Zdarzyło się pewnego dnia, gdy synowie Boży udawali się, by stanąć przed Panem, że i szatan też poszedł z nimi. I rzekł Bóg do szatana: "Skąd przychodzisz?" Szatan odrzekł Panu: "Przemierzałem ziemię i wędrowałem po niej". Mówi Pan do szatana: "A zwróciłeś uwagę na sługę mego, Hioba? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on".

Szatan na to do Pana: "Czyż za darmo Hiob czci Boga? Czyż Ty nie ogrodziłeś zewsząd jego samego, jego domu i całej majętności? Pracy jego rąk pobłogosławiłeś, jego dobytek na ziemi się mnoży. Wyciągnij, proszę, rękę i dotknij jego majątku! Na pewno Ci w twarz będzie złorzeczył". Rzekł Pan do szatana: "Oto cały majątek jego w twej mocy. Tylko na niego samego nie wyciągaj ręki". I odszedł szatan sprzed oblicza Pańskiego.

Pewnego dnia, gdy synowie i córki jedli i pili w domu najstarszego brata, przyszedł posłaniec do Hioba i rzekł: "Woły orały, a oślice pasły się tuż obok. Wtem napadli Sabejczycy, porwali je, a sługi mieczem pozabijali, ja sam uszedłem, by ci o tym donieść".

Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: "Ogień Boży spadł z nieba, zapłonął wśród owiec oraz sług i pochłonął ich. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść". Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: "Chaldejczycy zstąpili z trzema oddziałami, napadli na wielbłądy, a sługi ostrzem miecza zabili. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść".

Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: "Twoi synowie i córki jedli i pili wino w domu najstarszego brata. Wtem powiał szalony wicher z pustyni, poruszył czterema węgłami domu, zawalił go na dzieci, tak iż poumierały. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść".

Hiob wstał, rozdarł swe szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł: "Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione!"

W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości.

RESPONSORIUM
Hi 2, 10; 1, 21

W. Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. ą Czemu zła przyjąć nie możemy? * Pan dał i Pan zabrał. / Stało się tak, jak się Panu podobało. / Niech będzie błogosławione imię Pana.
K. Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę.
W.Pan dał i Pan zabrał. / Stało się tak, jak się Panu podobało. / Niech będzie błogosławione imię Pana.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Grzegorza Wielkiego, papieża, do Księgi Hioba
(księga 1, 2. 36)
Mąż prosty, prawy i bogobojny

Niektórzy ludzie są tak prości, iż nie wiedzą, czym jest prawość. Nie osiągając cnoty prawości, pozbawiają prostotę niewinności. Ponieważ nie są wystarczająco roztropni, aby zachować prawość, nie umieją także zachować niewinności z pomocą prostoty.

Dlatego święty Paweł napomina uczniów w słowach: "Pragnę, abyście w dobrym byli przemyślni, w złym zaś nieumiejętni". I znowu: "W myśleniu nie bądźcie dziećmi, lecz w złym bądźcie jako niemowlęta".

Toteż uosobiona Prawda daje taki nakaz swoim uczniom: "Bądźcie roztropni jak węże i prości jak gołębice". W powyższym nakazie obydwie cnoty wymienia jako konieczne: roztropność węża ma kierować prostotą gołębicy, prostota zaś gołębia powściągać przebiegłość węża.

Dlatego też i Duch Święty objawił się ludziom nie tylko w postaci gołębicy, ale również ognia. Gołębica oznacza prostotę, ogień symbolizuje gorliwość. Ukazuje się zatem w postaci gołębicy i ognia, ponieważ wszyscy, którzy napełnieni są Duchem Świętym, zachowują właściwą prostocie łagodność, a zarazem gorąco pragną sprawiedliwości przeciw zło czyniącym.

"Mąż prosty, prawy, bogobojny i unikający zła". Kto naprawdę dąży do niebieskiej ojczyzny, niewątpliwie żyje w prostocie i prawości. Prostotę wyraża w czynach, prawość w wyznawaniu wiary. Jest pełen prostoty względem dobra, które czyni na ziemi, natomiast prawy w odniesieniu do dóbr wyższych, których doświadcza w sercu. Są bowiem tacy, którym brak prostoty w czynieniu dobra. Nie szukają nagrody w samym czynieniu dobra, ale w korzyściach zewnętrznych. Dlatego mędrzec słusznie powiada: "Biada grzesznikowi chodzącemu dwiema drogami". Otóż dwiema drogami chodzi grzesznik wtedy, kiedy jego czyn na zewnątrz jest zbożny, intencja zaś światowa.

Słusznie też powiedziano: "Bojący się Boga i unikający zła", albowiem święty Kościół wybranych wkracza na drogę prawości i prostoty przez bojaźń, dopełnia jej jedynie przez miłość. Zła unika się naprawdę wtedy, gdy przez wzgląd na miłość Bożą więcej się już nie grzeszy. Jeśli bowiem z bojaźni tylko czyni dobrze, jeszcze nie odwrócił się zupełnie od zła, albowiem już przez to samo grzeszy, iż grzeszyłby, gdyby można było bezkarnie.

Kiedy zatem zostało powiedziane, iż Hiob bał się Boga, bardzo słusznie dodano, że unikał zła. Albowiem kiedy miłość podąża za bojaźnią, wtedy niedoskonałość, która jeszcze pozostaje w duszy, usuwana jest pragnieniem czynienia dobra.

RESPONSORIUM
Hbr 13, 21; 2 Mch 1, 4

W. Niech Bóg was uzdolni do wszelkiego dobra, ą byście czynili Jego wolę, * Sprawując w was, co miłe jest w oczach Jego, / przez Jezusa Chrystusa.
K. Niech otworzy wasze serca dla swojego Prawa i dla przykazań. W. Sprawując w was, co miłe jest w oczach Jego, / przez Jezusa Chrystusa.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
8 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Nie troszczcie się zbytnio o nic i nie mówcie: * Co będziemy jedli i co będziemy pili? / Bo Ojciec wasz niebieski wie, czego wam potrzeba.

Rok B: Powiem do twojego serca: * Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana.

Rok C: Nie może dobre drzewo wydawać złych owoców * ani złe drzewo wydać dobrych owoców.

Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Nie troszczcie się zbytnio o nic i nie mówcie: * Co będziemy jedli i co będziemy pili? / Bo Ojciec wasz niebieski wie, czego wam potrzeba.

Rok B: Powiem do twojego serca: * Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana.

Rok C: Nie może dobre drzewo wydawać złych owoców * ani złe drzewo wydać dobrych owoców.

PROŚBY

Wszechmocny i dobry Bóg kocha nas i wie, czego nam potrzeba. Uwielbiajmy Go i radosnym sercem wołajmy:
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Błogosławimy Cię, wszechmogący Boże, Królu wszechświata, bo powołałeś nas niesprawiedliwych i grzesznych,
- abyśmy poznali Twoją prawdę i służyli Twojemu majestatowi.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Boże, Ty okazałeś nam swoje wielkie miłosierdzie,
- spraw, abyśmy nigdy nie zboczyli z drogi życia.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Głosimy zmartwychwstanie Twojego umiłowanego Syna,
- pozwól nam więc przeżyć ten dzień w radości ducha.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Udziel swoim wiernym ducha modlitwy i uwielbienia,
- aby zawsze trwali w dziękczynieniu.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

VIII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
II Nieszpory
8 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Szukajcie najpierw królestwa Bożego * i jego sprawiedliwości, / a wszystko inne będzie wam dodane.

Rok B: Jesteście sługami Nowego Przymierza, * przymierza nie litery, lecz Ducha, / litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia

Rok C: Dobry człowiek * z dobrego skarbca wydobywa dobro, / bo z obfitości serca mówią jego usta.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Szukajcie najpierw królestwa Bożego * i jego sprawiedliwości, / a wszystko inne będzie wam dodane.

Rok B: Jesteście sługami Nowego Przymierza, * przymierza nie litery, lecz Ducha, / litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia

Rok C: Dobry człowiek * z dobrego skarbca wydobywa dobro, / bo z obfitości serca mówią jego usta.
PROŚBY

Radując się w Panu, od którego pochodzi wszelkie dobro, w szczerości serca zanośmy do Niego nasze błagania:
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Panie, Boże wszechświata, Ty posłałeś na ziemię swojego Syna, aby Twoje imię było chwalone na każdym miejscu,
- niech Kościół świadczy o Tobie wobec narodów.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Spraw, abyśmy ochoczo przyjmowali naukę Apostołów
- i życiem potwierdzali naszą wiarę.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ty miłujesz sprawiedliwość,
- weź w obronę tych, którzy doznają krzywdy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Uwolnij więźniów, przywróć wzrok niewidomym,
- podnieś upadłych, miej w opiece tułaczy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Wypełnij pragnienia tych, którzy zasnęli w pokoju,
- niech przez Twojego Syna osiągną chwałę zmartwychwstania.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
VIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Hioba
2, 1-13
Hiob dotknięty trądem

Pewnego dnia, gdy synowie Boży udawali się, by stawić się przed Panem, poszedł i szatan z nimi, by stanąć przed Panem. I rzekł Pan do szatana: "Skąd przychodzisz?" Szatan odpowiedział Panu: "Przemierzałem ziemię i wędrowałem po niej".

Rzekł Pan szatanowi: "Zwróciłeś uwagę na sługę mego, Hioba? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by był tak prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający zła jak on. Jeszcze trwa w swej prawości, choć mnie nakłoniłeś do zrujnowania go, na próżno". Na to szatan odpowiedział Panu: "Skóra za skórę. Wszystko, co człowiek posiada, odda za swoje życie. Wyciągnij, proszę, rękę i dotknij jego kości i ciała. Na pewno Ci w twarz będzie złorzeczył". I rzekł Pan do szatana: "Oto jest w twej mocy. Życie mu tylko zachowaj".

Odszedł szatan sprzed oblicza Pańskiego i obsypał Hioba trądem złośliwym, od palca stopy aż do wierzchu głowy. Hiob wziął więc skorupę, by się nią drapać siedząc na gnoju.

Rzekła mu żona: "Jeszcze trwasz mocno w swej prawości? Złorzecz Bogu i umieraj". Hiob jej odpowiedział: "Mówisz jak kobieta szalona. Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. Czemu zła przyjąć nie możemy?" W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył swymi ustami.

Usłyszeli trzej przyjaciele Hioba o wszystkim, co na niego spadło, i przyszli, każdy z nich z miejscowości swojej: Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naamy. Porozumieli się, by przyjść, boleć nad nim i pocieszać go. Skoro jednak spojrzeli z daleka, nie mogli go poznać. Podnieśli swój głos i zapłakali. Każdy z nich rozdarł swe szaty i rzucał proch w górę na głowę. Siedzieli z nim na ziemi siedem dni i siedem nocy, nikt nie wyrzekł słowa, bo widzieli ogrom jego bólu.

RESPONSORIUM
Ps 38, 2. 3. 4. 12

W. Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie. ą Utkwiły bowiem we mnie Twoje strzały. * Z powodu Twojego gniewu nic nie ma zdrowego w mym ciele.
K. Sąsiedzi i przyjaciele stronią od mojej choroby. W. Z powodu Twojego gniewu nic nie ma zdrowego w mym ciele.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Grzegorza Wielkiego, papieża, do Księgi Hioba
(księga 3, 15-16)
Jeśli dobro przyjęliśmy z ręki Boga,
czemu nie możemy przyjąć również i zła?

Patrząc na bogactwo mądrości wewnętrznej, a na zewnątrz widząc słabość swego ciała, święty Paweł mówił: "Przechowujemy skarb w glinianych naczyniach". W przypadku świętego męża Hioba naczynie gliniane zostało rozbite na skutek doznanych ran, jednakże wewnętrzny skarb pozostał nienaruszony. Na zewnątrz uskarża się z powodu bolesnych ran, wewnątrz zaś ustawicznie pomnażany skarb mądrości ujawnił się w słowach pełnych świętego rozeznania: "Jeśli przyjęliśmy dobro z ręki Pana, dlaczego nie moglibyśmy przyjąć także i zła?" Boże dobrodziejstwa zarówno doczesne, jak i wieczne nazywa dobrem, złem natomiast - doznawane przeciwności, o których Pan mówi przez Proroka: "Ja jestem Panem, i nie ma innego. Ja tworzę światło i stwarzam ciemności, sprawiam pomyślność i stwarzam niedolę".

"Tworzę światło i stwarzam ciemności"; bo kiedy na skutek nieszczęść ujawniają się na zewnątrz ciemności cierpień, wtedy wewnątrz, dzięki poznaniu spraw Bożych, pali się światło duszy. "Sprawiam pomyślność i stwarzam niedolę"; bo kiedy stworzenia z natury swojej dobre, ale niewłaściwie przez nas pożądane ściągają na nas nieszczęście i stają się dla nas karą, wtedy odzyskujemy na powrót pokój z Bogiem. Grzech wprowadził nieprzyjaźń między nami a Bogiem, trzeba więc, abyśmy przez karcenie powrócili do pokoju ze Stwórcą. Kiedy bowiem stworzenie z natury swej dobre staje się dla nas powodem cierpienia, wówczas pouczeni z pokorą odnawiamy pokój ze swoim Stwórcą.

W całej wypowiedzi Hioba na szczególną uwagę zasługuje wielka roztropność, z jaką się zwraca przeciw namowom żony: "Jeśli przyjęliśmy dobro z ręki Boga, dlaczego zła nie możemy przyjąć?" Wielką zaiste pociechą w utrapieniu jest wspomnienie dobrodziejstw, jakie otrzymaliśmy od Stwórcy. Nie załamie się człowiek na skutek cierpień, skoro na czas umocni go wspomnienie doznanych dobrodziejstw. Dlatego jest napisane: "W czasie pomyślności nie zapominaj o przykrościach, a w chwili przykrości pamiętaj o szczęściu".

Kto bowiem doznaje dobrodziejstw, a nie napotyka żadnych przeciwności, ten w radosnym nastroju łatwo staje się pyszny. Ten natomiast, kto utrapiony jest nieszczęściami i nie znajduje pociechy w otrzymanych uprzednio dobrodziejstwach, traci równowagę ducha poddając się całkowitej rozpaczy.

Należy zatem łączyć obydwie te postawy, tak aby jedna uzupełniała drugą; aby wspomnienie dobra łagodziło cierpienie spowodowane przykrym przeżyciem, natomiast radość z powodu dobra miarkowana była obawą przed cierpieniem.

Toteż aby podtrzymać swego ducha utrapionego licznymi nieszczęściami, wspomina święty ów człowiek Hiob słodycz otrzymanych niegdyś dobrodziejstw i mówi: "Jeśli otrzymaliśmy dobro z ręki Pana, dlaczego zła nie możemy przyjąć".

RESPONSORIUM
Hi 2, 10; 1, 21-22

W. Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. ą Czemu zła przyjąć nie możemy? * Pan dał i Pan zabrał. / Stało się tak, jak się Panu podobało. / Niech będzie błogosławione imię Pana.
K. W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości. W. Pan dał i Pan zabrał. / Stało się tak, jak się Panu podobało. / Niech będzie błogosławione imię Pana.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
VIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Hioba
3, 1-26
Skarga Hioba

Hiob otworzył usta i przeklinał swój dzień. Hiob zabrał głos i tak mówił: "Niech przepadnie dzień mego urodzenia i noc, gdy powiedziano: �Poczęty mężczyzna. Niech dzień ten zamieni się w ciemność, niech nie dba o niego Bóg w górze. Niechaj nie świeci mu światło, niechaj pochłoną go mrok i ciemności. Niechaj się chmurą zasępi, niech targnie się nań nawałnica. Niech noc tę praciemność ogarnie i niech ją z dni roku wymażą, niech do miesięcy nie wchodzi! O, niech ta noc bezpłodną się stanie i niechaj nie zazna wesela! Niech ją przeklną złorzeczący dniowi, którzy są zdolni obudzić Lewiatana. Niech zgasną jej gwiazdy wieczorne, by próżno czekała jutrzenki, źrenic nowego dnia nie ujrzała; bo nie zamknęła mi drzwi życia, by zasłonić przede mną mękę.

Dlaczego nie umarłem po wyjściu z łona, nie wyszedłem z wnętrzności, by skonać? Po cóż mnie przyjęły kolana, a piersi podały mi pokarm? Nie żyłbym jak płód poroniony, jak dziecię, co światła nie znało. Teraz bym spał, wypoczywał, odetchnąłbym w śnie pogrążony z królami, ziemskimi władcami, co sobie stawiali grobowce, wśród wodzów w złoto zasobnych, których domy pełne są srebra. Tam niegodziwcy nie krzyczą, spokojni, zużyli już siły. Tam wszyscy więźniowie bez lęku, nie słyszą już głosu strażnika; tam razem i mały, i wielki, tam sługa jest wolny od pana.

Po co się daje życie strapionym, istnienie złamanym na duchu, co śmierci czekają na próżno, szukają jej bardziej niż skarbu w roli; cieszą się, skaczą z radości, weselą się, że doszli do grobu. Człowiek swej drogi jest nieświadomy, Bóg sam ją przed nim zamyka.

Płacz stał mi się pożywieniem, jęki moje płyną jak woda, bo spotkało mnie, czegom się lękał, bałem się, a jednak to przyszło. Nie znam spokoju ni ciszy, nim spocznę, już wrzawa przychodzi".

RESPONSORIUM
por. Hi 3, 24-26; 6, 13

W. Płacz stał mi się pożywieniem. ą Jęki moje płyną jak woda, / bo spotkało mnie, czegom się lękał, / bałem się, a jednak to przyszło, * Spadł na mnie gniew Twój, Panie.
K. Nie znajdę dla siebie pociechy, daleki ode mnie ratunek.
W.Spadł na mnie gniew Twój, Panie.

II CZYTANIE

Z księgi Wyznań św. Augustyna, biskupa
(księga 10, 1, 1 - 2, 2; 5, 7)
Ty, o Panie, widzisz mnie takim, jakim jestem

"Poznam Ciebie", Panie, który mnie znasz! "Poznam jako i sam poznany jestem". Tyś mocą mojej duszy, wejdź w nią i ukształtuj, aby "nieskalana i bez zmazy" należała zupełnie do Ciebie. Ufam, że tak się stanie i dlatego mówię. Tą nadzieją raduję się, ilekroć raduję się naprawdę. Pozostałe dobra w tym życiu im bardziej są opłakiwane, tym mniej zasługują na łzy i tym bardziej zasługują, im mniej ich wylewamy. "Oto umiłowałeś prawdę", bo "kto czyni prawdę, zbliża się do światła". Pragnę ją przeto czynić przed Tobą w moim sercu przez to wyznanie, a także przed wieloma świadkami za pośrednictwem tej księgi.

Przed Tobą, Panie, otchłań ludzkiego sumienia stoi otworem. Cóż więc potrafiłbym zakryć przed Tobą, nawet gdybym nie zechciał wyznać? To raczej Ciebie zakryłbym przed sobą, nie zaś siebie przed Tobą. Teraz więc, gdy moje westchnienie świadczy, iż nie znajduję w sobie upodobania, Ty stajesz się moim światłem, moim upodobaniem, miłością i pragnieniem. Wstydzę się siebie, porzucam siebie, aby wybrać Ciebie, i nie chcę podobać się ani sobie, ani Tobie, jak tylko ze względu na Ciebie.

Ty, o Panie, widzisz mnie takim, jakim jestem. Dlaczego czynię to wyznanie, powiedziałem już wcześniej. Wyznaję nie słowami i wołaniem ciała, ale słowami duszy i wołaniem umysłu, które dochodzi do Twoich uszu. Gdy jestem grzeszny, moje wyznanie wyraża się w niepodobaniu się samemu sobie; kiedy jestem dobry, na nieprzypisywaniu sobie zasługi, ponieważ "Ty, Panie, błogosławisz sprawiedliwemu", ale przedtem sprawiedliwością obdarzasz grzesznika. Toteż moje wyznanie przed Tobą odbywa się w ciszy i w wołaniu. Milczą bowiem usta, ale woła serce.

Ty, Panie, osądzasz mnie. A chociaż nikt z ludzi "nie zna tego, co ludzkie, poza duchem, który jest w człowieku", to jednak jest coś w człowieku, czego nie zna nawet jego duch. Ty natomiast, Panie, wiesz wszystko, ponieważ go stworzyłeś. Ja zaś choć przed Twoim obliczem brzydzę się sobą i uznaję za pył i popiół, to jednak wiem o Tobie coś, czego nie wiem o sobie samym.

"Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno", a nie "twarzą w twarz", i dlatego dopóki pielgrzymuję z dala od Ciebie, bliższy jestem sobie samemu niż Tobie. Wiem jednak, że jesteś najdoskonalszy, ja zaś nie wiem, jakim pokusom potrafię, a jakim nie potrafię się oprzeć. Ufam wszakże, iż "wierny jesteś i nie dozwolisz nas kusić ponad to, co potrafimy znieść, ale zsyłając pokusę wskażesz równocześnie sposób jej pokonania, abyśmy zdołali się ostać".

Wyznam przeto, co wiem o sobie, a także czego nie wiem. To, co wiem, wiem dzięki Twemu światłu; tego, czego nie wiem, będę dopóty nieświadom, dopóki w blasku Twego oblicza "ciemności moje nie staną się południem".

RESPONSORIUM
Ps 139, 1. 2. 7

W. Przenikasz i znasz mnie, Panie. * Z daleka spostrzegasz moje myśli.
K. Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
W.Z daleka spostrzegasz moje myśli.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Środa
VIII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi Hioba
7, 1-21
Hiob zniechęcony do życia skarży się Bogu

Hiob tak odpowiedział: "Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik? Jak niewolnik, co wzdycha do cienia, jak robotnik, co czeka zapłaty. Zyskałem miesiące męczarni, przeznaczono mi noce udręki. Położę się mówiąc do siebie: Kiedyż zaświta i wstanę? Lecz noc wiecznością się staje i boleść mną targa do zmroku.

Ciało moje okryte robactwem, strupami, skóra rozchodzi się i pęka. Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei. Wspomnij, że dni me jak powiew. Ponownie oko me szczęścia nie zazna. Nikt już mnie powtórnie nie ujrzy: spojrzysz, a już mnie nie będzie. Jak obłok przeleci i zniknie, kto schodzi do Szeolu, nie wraca, by mieszkać we własnym domostwie; nie zobaczą go strony rodzinne. Ja ust ujarzmić nie mogę, mówić chcę w utrapieniu, narzekać w boleści mej duszy.

Czy jestem morzem lub smokiem głębiny, żeś straże przy mnie postawił? Myślałem: Wypocznę na łóżku, posłanie to trosk mych powiernik. Lecz Ty mnie snami przestraszasz, przerażasz mnie widziadłami. Moja dusza wybrała uduszenie, a śmierć - moje członki.

Zginę. Nie będę żył wiecznie. Zostaw mnie - dni me jak tchnienie. A kim jest człowiek, abyś go cenił i zwracał ku niemu swe serce? Czemu go badać co ranka? Na co doświadczać co chwilę? Czy wzrok swój kiedyś odwrócisz? Pozwól mi choćby ślinę przełknąć.

Zgrzeszyłem. Cóż mogłem Ci zrobić? Przecież człowieka przenikasz. Dlaczego na cel mnie wziąłeś? Mam być ciężarem Najwyższemu? Czemu to grzechu nie zgładzisz? Nie zmażesz mej nieprawości? Wkrótce położę się w ziemi, nie będzie mnie, choćbyś mnie szukał".

RESPONSORIUM
Hi 7, 5. 7. 6

W. Ciało moje okryte robactwem i strupami. ą Skóra rozchodzi się i pęka. * Wspomnij, Panie, że dni me jak powiew.
K. Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei.
W.Wspomnij, Panie, że dni me jak powiew.

II CZYTANIE

Z księgi Wyznań św. Augustyna, biskupa
(księga 10, 26. 37 - 29, 40)
Całą nadzieję pokładam w Twoim wielkim miłosierdziu

Gdzież odnalazłem Ciebie, by Cię poznać? Nie byłeś w moim umyśle, zanim Cię poznałem. Gdzież więc, jeśli nie ponad mną w Tobie spotkałem Cię i poznałem? Nie idzie tu o miejsce w przestrzeni. Oddalamy się od Ciebie i zbliżamy, ale nie dokonuje się to w przestrzeni. Ty bowiem, o Prawdo, przyjmujesz wszystkich, którzy przychodzą pytać i odpowiadasz wszystkim, którzy pytają o rozmaite sprawy równocześnie.

Twe odpowiedzi są jasne, ale nie wszyscy słyszą je wyraźnie. Wszyscy pytają o to, co chcą, ale nie zawsze słyszą to, co chcieliby usłyszeć. Doskonałym Twym sługą jest ten, kto nie stara się usłyszeć od Ciebie, czego pragnie, ale kto pragnie tego, co od Ciebie usłyszał.

Późno Cię ukochałem, Piękności dawna i zawsze nowa! Późno Cię ukochałem! We mnie byłeś, ja zaś byłem na zewnątrz i na zewnątrz Cię poszukiwałem. Sam pełen brzydoty biegłem za pięknem, które stworzyłeś. Byłeś ze mną, ale ja nie byłem z Tobą. Z dala od Ciebie trzymały mnie stworzenia, które nie istniałyby w ogóle, gdyby nie istniały w Tobie.

Przemówiłeś, zawołałeś i pokonałeś moją głuchotę. Zajaśniałeś, Twoje światło usunęło moją ślepotę. Zapachniałeś wokoło, poczułem i chłonę Ciebie. Raz zakosztowałem, a oto łaknę i pragnę; dotknąłeś, a oto płonę pragnieniem Twojego pokoju. Kiedy złączę się zupełnie z Tobą, nie będę doznawał cierpienia ni trudu. Moje życie stanie się wtedy prawdziwym życiem, bo będzie wypełnione Tobą. Teraz zaś kogo napełniasz, tego wspierasz, ja zaś sam dla siebie jestem ciężarem, bo jeszcze nie jestem pełen Ciebie. Zmagają się we mnie radości, nad którymi winienem ubolewać, ze smutkami, którymi powinienem się cieszyć, i doprawdy nie wiem, której ze stron przypadnie w udziale zwycięstwo.

Jakże biedny jestem! Panie, zmiłuj się nade mną! Nadto i smutki moje niegodne walczą ze szlachetnymi radościami, i również nie wiem, które z nich zwyciężą. Ach, Panie - zmiłuj się nade mną! Oto nie ukrywam swych ran: Tyś Lekarzem - ja chorym; Ty jesteś miłosierny - we mnie zaś wszystko woła o miłosierdzie.

Czyż nie jest "bojowaniem życie człowieka na ziemi?" Któż życzyłby sobie udręk i przykrości. Każesz je nam znosić, a nie miłować. Nikt nie miłuje tego, co znosi, nawet jeśliby czynił to z ochotą. Choć chętnie znosi, wolałby zapewne nie potrzebować znosić. I tak wśród niepowodzeń tęsknię za pomyślnością, w pomyślności lękam się niepowodzeń. Gdzież zatem miejsce pośrednie, w którym nie byłoby bojowania? Biada pomyślnościom na tym świecie, po dwakroć biada: z powodu lęku przed przeciwnościami oraz skażonej radości. Biada niepowodzeniom światowym, biada po trzykroć, albowiem wzmagają pragnienie pomyślności, przynoszą przykrość i niszczą cierpliwość. Czyż więc nie jest życie człowieka ustawicznym bojowaniem?

Całą moją nadzieję pokładam w niezmierzonym miłosierdziu Twoim.

RESPONSORIUM
Łk 19, 10

W. Późno Cię ukochałem, ą Piękności dawna i zawsze nowa, / późno Cię ukochałem! * Przemówiłeś, zawołałeś i pokonałeś moją głuchotę.
K. Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło. W. Przemówiłeś, zawołałeś i pokonałeś moją głuchotę.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Czwartek
VIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Hioba
11, 1-20
Sofarprzedstawia powszechne mniemanie

Wówczas zabrał głos Sofar z Naamy i tak rzekł: "Czyż nie dostanie odprawy gaduła, a wymowny człowiek ma słuszność? Czy mężowie zamilkną słysząc brednie, czy szyderstwo nie otrzyma nagany? Rzekłeś: �Nauka moja czysta, niewinny jestem w Twych oczach. Lecz gdyby Bóg przemówił i zaczął z tobą rozmawiać, objawił ci tajniki rozumu, gdyż wieloraka to mądrość: poznałbyś, ile Bóg ci zapomniał.

Czy dosięgniesz głębin Boga, dotrzesz do granic Wszechmocnego? Wyższe nad niebo. Przenikniesz? Głębsze niż Szeol. Czy zbadasz? Powierzchnią dłuższe od ziemi i szersze nawet od morza. Gdy przechodzi, nakłada więzy; woła na sąd, kto zabroni? Ludzie podstępni są Mu jawni; widzi zło, bo uważa. Lekkoduch niech się hamuje, a płochy niech wejdzie w siebie.

Gdy będziesz miał wierne serce, do Niego wzniesiesz swe ręce, gdy odsuniesz dłonie od występku i nie ścierpisz grzechu w namiocie - to głowę podniesiesz: bez winyś; staniesz się mocnym, bez lęku. Cierpienie twe pójdzie w niepamięć, jak deszcz miniony je wspomnisz. Życie roztoczy swój blask jak południe, mrok się przemieni w poranek. Pełen nadziei, ufności, odpoczniesz bezpiecznie strzeżony. Nikt nie zakłóci spokoju, a wielu ci będzie schlebiało. Lecz oczy występnych osłabną, nie znajdą dla siebie schronienia, ufność ich - wyzionąć ducha".


RESPONSORIUM
2 Kor 4, 8-9. 10

W. Zewsząd znosimy cierpienia, ą lecz nie poddajemy się zwątpieniu; / żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; * Znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni.
K. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele.
W.Znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni.

II CZYTANIE
Z komentarza św. Grzegorza Wielkiego, papieża, do Księgi Hioba
(księga 10, 7-8. 10)
Wielostronne jest Prawo Pana

Cóż innego należy rozumieć w tym miejscu przez Boże prawo, jeśli me miłość, która uczy, w jaki sposób w swym postępowaniu zachowywać przykazania żywota? O tym Prawie mówi do nas Prawda: "To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali". Natomiast święty Paweł: "Miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa". l powtórnie mówi: "Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełnicie prawo Chrystusowe". Cóż bowiem lepiej wyraża prawo Chrystusowe, jeżeli nie miłość, którą urzeczywistniamy wówczas, gdy z życzliwością dźwigamy brzemiona braci.

Prawo to jednak
powiadamy
jest wielostronne, albowiem miłość obejmuje swą troskliwą gorliwością wszystkie właściwe poszczególnym cnotom działania. Rozpoczyna się dwoma przykazaniami, ale rozszerza się na bardzo wiele przykazań. Wielorakość owego prawa trafnieukazuje święty Paweł w słowach: "Miłość jest cierpliwa, miłość jest łaskawa, miłość nie zazdrości, nie unosi się pychą, nie działa przewrotnie, nie pragnie zaszczytów, nie szuka swego, nie wybucha gniewem, zła nie zamyśla, nie cieszy się z nieprawości, lecz współweseli się z prawdą".

Miłość jest cierpliwa, albowiem spokojnie znosi wyrządzone krzywdy. Jest łaskawa, ponieważ hojnie świadczy dobro w zamian za zło. Nie jest zazdrosna, albowiem nie pragnąc niczego na tym świecie, nie umie zazdrościć żadnej doczesnej pomyślności. Nie unosi się pychą, albowiem usilnie zabiegając o dobra wewnętrzne, nie wynosi się z powodu posiadanych dóbr zewnętrznych. Nie działa przewrotnie, ponieważ zabiegając jedynie o miłość Boga i bliźniego, nie czyni niczego, co sprzeciwiałoby się uczciwości.

Nie pragnie zaszczytów, albowiem im gorliwiej zabiega o dobra wewnętrzne, tym mniej pragnie bogactw zewnętrznych. Nie szuka swego, albowiem nie uznając niczego za swoje prócz tego, co może pozostać z nią na zawsze, nie dba o to, co przejściowo posiada na tym świecie. Nie unosi się gniewem, ponieważ nawet zraniona niesprawiedliwością nie wywołuje w sobie uczucia zemsty, bo wie, iż za wielkie utrapienia tym większą otrzyma nagrodę. Nie zamyśla zła, albowiem umacniając duszę w miłowaniu prawości i usuwając zeń wszelką nienawiść, nie wprowadza do niej niczego, co mogłoby ją skalać.

Nie cieszy się z niesprawiedliwości, ponieważ w swym pragnieniu miłowania wszystkich, nawet w zgubie swych nieprzyjaciół nie znajduje żadnej przyjemności. Współweseli się z prawdy, ponieważ miłując innych jak siebie samą raduje się dostrzeżonym w nich dobrem jakby pomnożeniem osobistej doskonałości. Wielostronne jest zatem Boże prawo miłości.

RESPONSORIUM
Rz 13, 8. 10; Ga 5, 14
W.Nikomu nie bądźcie nic dłużni ą poza wzajemną miłością. / Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo. * Miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.
K. Całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. W. Miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
VIII tydzień Okresu Zwykłego

I czytanie
Z Księgi Hioba
12, 1-25
Hiob utrzymuje, że panowanie Boże przewyższa wszelką ludzką mądrość

Hiob odpowiedział: "Prawda, jesteście potężni, a z wami już mądrość zaginie... I ja mam rozsądek jak wy, nie ustępuję wam w niczym. Komu te rzeczy nie znane? Na drwiny się bliźnich narażam, gdy proszę, by Bóg się odezwał. Z czystego, prawego się śmieją. �Wzgarda dla ginących - myśli bezpieczny - �popchnąć tego, komu nogi się chwieją. Spokojne namioty złoczyńców, kto gniewa Boga, jest dufny; za rękę go Bóg prowadzi.

Zapytaj zwierząt
pouczą. I ptaki w powietrzu powiedzą. Zapytaj Podziemia, wyjaśni; pouczą cię i ryby w morzu. Któż by z nich tego nie wiedział, że ręka Pana uczyniła wszystko: w Jego ręku
tchnienie życia i dusza każdego człowieka. Czyż ucho nie bada mowy, a smak nie kosztuje pokarmu? Więc tylko u starców jest modrość, roztropność u wiekiem podeszłych?

On ma potęgę i rozum, rozsądek znać w Jego planach. Gdy On rozwali - któż odbuduje, gdy zamknie, kto by otworzył? Gdy wody wstrzyma
jest susza; zwolni je
ziemię spustoszą. U Niego zwycięstwo i siła, ma w ręku błądzących i kłamców. Radców przyda niemądrych, a sędziów wyzuje z rozsądku. Królów pozbawi ich władzy i sznurem skrępuje ich biodra. Kapłanów pośle nierozważnych, powali największych mocarzy. Głos uzdolnionym odbierze, rozsądku pozbawi i starców, pogardą okryje szlachetnych, bo pas odepnie mocarzom.

Głębinom wydrze tajniki, oświetli odwieczne ciemności, narody pomnoży i zgubi, jak dowódca ich prowadzi. Rządcom ziem odbierze rozsądek, po bezdrożach pozwoli im błądzić; macają w ciemności bez światła, chwieją się jak pijani".

RESPONSORIUM
Hi 12, 13. 14; 23, 13
W. Bóg ma potęgę i rozum, ą rozsądek znać w Jego planach. * Gdy On rozwali, któż odbuduje; / gdy zamknie, kto by otworzył?
K. On doświadcza, kto zmieni? On postanowił, wykonał. W.Gdy On rozwali, któż odbuduje; / gdy zamknie, kto by otworzył?

II czytanie
Z komentarza św. Grzegorza Wielkiego, papieża, do Księgi Hioba
(księga 10, 47-48)
Ten, który wie wszystko

"Ten, kto został wyśmiany przez swego przyjaciela, tak jak ja, będzie wzywał Boga, a On go wysłucha".

Kiedy dusza słaba znajduje u ludzi uznanie z powodu swych dobrych czynów, nierzadko daje się unieść zewnętrznym radościom. Zaniedbuje wówczas to, czego w głębi serca pożąda, temu zaś co słyszy na zewnątrz, ulega chętnie i tak dalece, że mniej zajmuje ją własna doskonałość niż opinia o tej doskonałości. Przyjmując skwapliwie słowa pochwał odstępuje od tego, czym być rozpoczęła. Oddala się od Boga z tego powodu, który zdawał się ją czynić godną pochwały przed Nim.

Bywa wszakże i tak, iż dusza wytrwale czyni dobro, a jednak zostaje wyszydzona przez ludzi; dokonuje zdumiewających rzeczy, a spotykają ją zniewagi. Toteż jeśli na skutek pochwał mogłaby zwrócić się ku temu, co zewnętrzne, dotknięta niesprawiedliwością, zwraca się kuswemu wnętrzu i tym bardziej umacnia się wewnętrznie w Bogu, im bardziej na zewnątrz nie doznaje wsparcia. Całą nadzieję pokłada w Stwórcy i pośród szyderstw i zniewag wzywa Tego, który wie wszystko. Tak więc dusza człowieka poniżonego staje się tym bliższa Bogu, im odleglejsza jest od ludzkich pochwał. Chętnie oddaje się modlitwie i przez utrapienia zewnętrzne staje się sposobniejszą do rozumienia rzeczywistości wewnętrznej.

Dlatego słusznie powiedziano: "Ten, kto został wyśmiany przez swego przyjaciela, tak jak ja, będzie wzywał Boga, a On go wysłucha". Kiedy bowiem źli ludzie stawiają zarzuty dobrym, tym samym wskazują, jakiego świadka swych czynów powinni szukać. Człowiek dotknięty przykrością, a oddany modlitwie, właśnie dlatego wewnętrznie doświadcza dobroci Bożej, iż na zewnątrz pozbawiony jest ludzkich pochwał.

Podkreślić należy słuszność uzupełnienia: "jak ja zostałem". Są bowiem ludzie, którzy doznają wprawdzie wzgardy ludzkiej, ale nie znajdują posłuchania u Boga. Jeśli bowiem wzgarda jest karą za popełnione nieprawości, to jest rzeczą oczywistą, iż z takiej wzgardy nie wyniknie żadna zasługa.

"Wyśmiana bywa prostota sprawiedliwego". Mądrość tego świata wyraża się w podstępnym zakrywaniu uczuć, w przemienianiu znaczenia słów, ukazywaniu fałszu jako prawdy i prawdy jako fałszu.

Mądrość sprawiedliwych przeciwnie. Polega na wystrzeganiu się wszelkiego udawania, okazywaniu myśli w słowach, w umiłowaniu tego, co prawdziwe, unikaniu fałszu, bezinteresownym czynieniu dobrze, chętniejszym znoszeniu niż czynieniu zła, zaniechaniu odpłaty za zniewagę, uznawaniu krzywdy poniesionej dla prawdy za pożytek.

Ta jednak prostolinijność sprawiedliwych jest wyszydzana. Albowiem mądrzy tego świata uznają czystość intencji za nierozsądek. Wszystko, co się dokonuje w nieskażoności, uważają za rzecz bezrozumną, i głupstwem dla mądrości świata wydaje się to, do czego zachęca Prawda.

RESPONSORIUM
Ps 119, 104-105; J 6, 68
W. Nienawidzę wszelkiej ścieżki nieprawej. *Twojesłowo jest pochodnią dla stóp moich / i światłem na mojej ścieżce.
K. Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. W. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich / i światłem na mojej ścieżce.



MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
VIII tydzień Okresu Zwykłego


I CZYTANIE
Z Księgi Hioba
13, 13- 14,6
Hiob odwołuje się do sądu Bożego

Hiob tak odpowiedział swoim przyjaciołom: "Milczcie, niech ja teraz powiem, cokolwiek może przyjść na mnie. Między zęby stale biorę swe ciało, własne swe życie nadstawiam. Choćby mnie zabił Wszechmocny - ufam i dróg moich przed Nim chcę bronić. To mi wystarczy za obronę. Nieprawy do Niego nie dojdzie.

Słuchajcie pilnie mej mowy, na słowa me uszu nadstawcie. Mam gotową obronę przed sądem, pewien, że jestem niewinny. Kto chce się ze mną prawować? A teraz umilknę i umrę.

Uczyń mi tylko dwie rzeczy, na pewno nie stchórzę przed Tobą: Odejmij ode mnie Twą rękę i spraw, bym nie bał się Ciebie. Mów pierwszy, a ja niech odpowiem, lub ja przemówię, Ty po mnie. Ile mam przewin i grzechów? Ujawnij występki i winy! Czemu chowasz swoje oblicze? Czemu mnie poczytujesz za wroga? Chcesz liść gnany wiatrem płoszyć, prześladować słomę już wyschłą? Przypisujesz mi czyny gwałtu, wspominasz grzechy młodości. Nogi zakułeś w kajdany, dokładnie drogi me śledzisz, ślady stóp moich badasz. Jak próchno się to rozpadnie, niczym ubranie zjedzone przez mole.

Człowiek zrodzony z niewiasty ma krótkie i bolesne życie, wyrasta i więdnie jak kwiat, przemija jak cień chwilowy; a z gniewem na niego spoglądasz i stawiasz przed swoim sądem. Któż czystym uczyni skalane? Nikt zgoła. Człowieka dni ilość zliczona i liczba miesięcy u Ciebie, kres wyznaczyłeś im nieprzekraczalny. Zaniechaj go, wzrok Twój oderwij, niech cieszy się dniem najemnika!"

RESPONSORIUM
por. Hi 13. 20. 21; por. Jr 10. 24
W. Nie będę się ukrywał przed Tobą. Panie. ą Odejmij ode mnie Twą rękę * I spraw, bym me bał się Ciebie.
K.Ukarz mnie. Panie, lecz według słusznej miary, a nie według swego gniewu, byś mnie nie wyniszczył. W. I spraw, bym me bał się Ciebie.

II CZYTANIE
Homilia św. Zenona z Werony, biskupa
(Traktat 15. 2)
Hiob był zapowiedzią Chrystusa

Bracia najmilsi! O ile potrafimy zrozumieć. Hiob byt zapowiedzią Chrystusa. Niech zresztą porównanie ukaże nam tę prawdę. Hiob został przez Boga nazwany sprawiedliwym. Chrystus zaś jest samą sprawiedliwością. U Niego jakby u źródła wszyscy sprawiedliwi znajdują orzeźwienie. O Nim, to znaczy o Chrystusie, powiedziano: "Wzejdzie dla was słońce sprawiedliwości". Hiob został nazwany prawdomównym. Natomiast Pan jest samą prawdą, jak to powiada w Ewangelii:, Ja jestem drogą i prawdą".

Hiob był bogaty. Któż jednak jest bogatszy od Pana? Wszyscy bogacze są Jego sługami, do Niego należy cały świat i wszystkie stworzenia; według słów proroka Dawida: "Pana jest ziemia i co ją napełnia, krąg ziemi i jego mieszkańcy". Szatan trzykrotnie kusił Hioba. Podobnie też szatan
jak podaje Ewangelista
trzykrotnie ośmielił się kusić Pana. Hiob stracił całe swe mienie. Pan zaś z miłości ku nam porzucił swe dobra niebieskie, stał się ubogim, aby nas uczynić bogatymi. Szatan w swej złości zgładził wszystkie dzieci Hioba. Faryzeusze zaś w swym szale wymordowali proroków, dzieci Pana. Hiob został pokryty wrzodami. Pan zaś, wziąwszy ciało ludzkie, przyjął grzechowe plamy całego rodzaju ludzkiego.

Żona Hioba namawiała go, aby złorzeczył Bogu. Również i Pana usiłowano skłonić do tego, aby podzielał niezbożne postępowanie starszych. Czytamy, iż Hiobowi urągali przyjaciele. Panu zaś urągali Jego kapłani, właśnie Jego czciciele. Hiob siedział na śmietniku pełnym wszelakiego robactwa. Także i Pan znalazł się na prawdziwym śmietniku, to jest pośród nieczystości tego świata, pośród prawdziwego robactwa, to jest ludzi pełnych występków i wszelakiej pożądliwości.

Hiob na powrót odzyskał zdrowie i mienie. Pan zaś zmartwychwstając ofiarował nie tylko zdrowie swoim wiernym, ale i nieśmiertelność, oraz odzyskał władzę nad całym stworzeniem, jak to zresztą sam zaświadczył w słowach: "Wszystko dał Mi Ojciec mój". Hiob otrzymał nowych synów w miejsce utraconych. Także Pan w miejsce proroków otrzymał świętych Apostołów jako synów. Hiob odzyskawszy szczęście zasnął w pokoju. Pan zaś jest błogosławiony na wieki, przed wiekami i po wszystkie wieki wieków.

RESPONSORIUM
Hbr 12, 1-2; 2 Kor 6, 4-5
W. Winniśmy biec wytrwale ą w wyznaczonych nam zawodach; * Patrząc na Jezusa, / który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala.
K.Okazujemy się sługami Boga przez wielką cierpliwość wśród utrapień, przeciwności i ucisków, w chłostach i więzieniach. W. Patrząc na Jezusa, / który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala.


MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, spraw, niech pod Twoimi rządami dzieje świata toczą się w pokoju, * a Twój Kościół niech bez przeszkód Tobie służy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



I Nieszpory
9 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Nie każdy, * który mi mówi: Panie, panie, / wejdzie do królestwa niebieskiego, / lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, / który jest w niebie.

Rok B: Szabat został ustanowiony dla człowieka, * a nie człowiek dla szabatu.

Rok C: Gdy setnik usłyszał o Jezusie, * wysłał do Niebo starszyznę żydowską z prośbą, / żeby przyszedł i uzdrowił jego sługę.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Nie każdy, * który mi mówi: Panie, panie, / wejdzie do królestwa niebieskiego, / lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, / który jest w niebie.

Rok B: Szabat został ustanowiony dla człowieka, * a nie człowiek dla szabatu.

Rok C: Gdy setnik usłyszał o Jezusie, * wysłał do Niebo starszyznę żydowską z prośbą, / żeby przyszedł i uzdrowił jego sługę.

PROŚBY

Oddając chwałę jedynemu Bogu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, zanośmy do Niego pokorne prośby:
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Panie święty, wszechmogący Boże, spraw, niechaj zakwitnie sprawiedliwość na naszej ziemi,
- a Twój lud niech zazna dobrodziejstwa pokoju.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wprowadź wszystkie narody do swego królestwa,
- aby wszyscy ludzie zostali zbawieni.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Spraw, aby małżonkowie trwali w Twym pokoju i pełnili Twoją wolę
- oraz darzyli się zawsze wzajemną miłością.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Racz, Panie, wynagrodzić tych, którzy nam dobrze czynią,
- obdarz ich wiecznym życiem.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wejrzyj łaskawie na poległych wskutek wojen i nienawiści,
- daj im wieczny odpoczynek.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
IX NIEDZIELA ZWYKŁA

I CZYTANIE

Z Księgi Hioba
28, 1-28
Mądrość jedynie u Boga

Hiob powiedział: "Istnieje kopalnia srebra i miejsce, gdzie płuczą złoto. Dobywa się z ziemi żelazo, kamienie na miedź przetapiają, kres się kładzie ciemności, przeszukuje się wszystko dokładnie, kamień i mroki, i zmierzch. Na odludziu kopią chodniki, hen tam, gdzie noga się gubi, zawieszeni kołyszą się samotni.

Ziemię, skąd chleb pochodzi, od dna pustoszą jak ogniem, bo kamień i szafir zawiera, z ziarnkami złota zmieszany. Drapieżnik nie zna tam ścieżki, nie widzi jej oko sępa; nie dojdzie tam dumne zwierzę, nawet i lew tam nie dotrze. By wyciągnąć ręce po krzemień, do gruntu przewraca się góry, w skale się kuje chodniki, a oko otwarte na wszelką kosztowność; tamuje się źródła rzek, by skarby wydobyć na powierzchnię.

A skąd pochodzi mądrość i gdzie jest siedziba wiedzy? Człowiek nie zna tam drogi, nie ma jej w ziemi żyjących. Otchłań mówi: �Nie we mnie. �Nie u mnie - tak morze dowodzi.

Nie daje się za nią złota, zapłaty nie waży się w srebrze, nie płaci się za nią złotem z Ofiru ni sardoniksem rzadkim, ni szafirem. Złoto i szkło jej nierówne, nie wymienisz jej na złote naczynie; nie liczy się kryształ i koral, perły przewyższa posiadanie mądrości. I topaz z Kusz nie dorówna, najczystsze złoto nie starczy.

Skąd więc pochodzi mądrość i gdzie jest siedziba wiedzy? Zakryta dla oczu żyjących, i ptakom powietrznym nie znana. Podziemie i Śmierć oświadczają: �Nie doszło tu echo jej sławy. Droga tam Bogu wiadoma, On tylko zna jej siedzibę; On przenika krańce ziemi, bo widzi wszystko, co jest pod niebem; określił potęgę wiatru, ustalił granice wodzie. Gdy wyznaczał prawo deszczowi, a drogę wytyczał piorunom, wtedy ją widział i zmierzył, wtenczas ją zbadał dokładnie. A do człowieka powiedział: �Bojaźń Boża - zaiste mądrością, roztropnością zaś - zła unikanie".

RESPONSORIUM
1 Kor 2, 7; 1, 30

W. Głosimy tajemnicę mądrości Bożej, ą mądrość ukrytą. * Bóg ją przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej.
K. Wy jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga.
W.Bóg ją przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej.

II CZYTANIE

Z księgi Wyznań św. Augustyna, biskupa
(księga 1, 1 - 2, 2. 5, 5)
Niespokojne jest nasze serce, dopóki nie spocznie w Tobie

"Wielki jesteś, Panie, i godzien wszelkiej chwały; wielka jest moc Twoja, a Twoja mądrość nie zna granic". I człowiek chce Cię chwalić, ta odrobina Twojego stworzenia, niosący wszędzie z sobą swoją śmiertelność, niosący z sobą dowód swego grzechu i dowód tego, że "pysznym się sprzeciwiasz". Pomimo swej nędzy wielbić Cię pragnie człowiek, drobna cząsteczka Twojego stworzenia. Ty dajesz mu radość w uwielbianiu Ciebie, albowiem stworzyłeś nas dla siebie i niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie.

Daj, Panie, poznać i zrozumieć, czy najpierw należy Cię wzywać czy wielbić; wpierw poznać czy wzywać. Lecz jakże może wzywać Cię ten, kto Cię nie zna? Wszak w nieświadomości może wzywać kogoś innego. Czyż więc raczej należy Cię wzywać, aby Cię poznać? Lecz "jakże będą wzywać Tego, w którego nie uwierzyli. Jakże mają uwierzyć, gdy im nikt nie głosił?"

"Będą wielbić Pana wszyscy, którzy Go szukają". Ci, którzy szukają, znajdą Go, a znalazłszy uwielbią. Niechże więc szukam Cię, Panie, Ciebie wzywając; niech wzywam Cię wierząc w Ciebie: wszak byłeś głoszony wśród nas. O Panie, wzywa Cię moja wiara, którą mi dałeś, którą zaszczepiłeś we mnie dzięki człowieczeństwu Twego Syna i przez posługę Twego Głosiciela.

Lecz jakże mam wzywać mojego Boga, mojego Boga i Pana? Takie wzywanie będzie zaproszeniem do mego wnętrza. Czyż jest takie miejsce we mnie, gdzie mógłby wejść mój Bóg? Gdzież wejdzie do mnie Bóg, "który stworzył niebo i ziemię?" Boże mój, czyż jest we mnie coś takiego, co mogłoby Cię objąć? Albo czy niebo i ziemia, które uczyniłeś i w których mnie uczyniłeś, mogą Cię objąć? Lub też skoro bez Ciebie nic nie istniałoby z tego, co istnieje, to czy nie wynika stąd, iż to, co istnieje, obejmuje Ciebie?

Skoro więc i ja istnieję, a nie istniałbym w ogóle, gdybyś nie był we mnie, to na cóż prosić, abyś przyszedł do mnie? Nie zstąpiłem jeszcze w krainę umarłych, a jednak tam również jesteś. Albowiem "choćbym zstąpił do otchłani", jesteś. Nie byłoby mnie, Boże mój, nie byłoby mnie w ogóle, gdybyś nie był we mnie, albo raczej gdybyś nie był w sobie, ponieważ "wszystko z Ciebie, przez Ciebie i dla Ciebie". Tak jest, o Panie, tak właśnie jest. Gdzież zatem mam wzywać Ciebie, skoro jestem w Tobie? Albo skąd miałbyś do mnie przybyć? Gdzie mam się udać poza niebo i ziemię, aby stamtąd przybył do mnie mój Bóg, który powiedział: "Czyż nie wypełniam nieba oraz ziemi?"

Któż da mi spocząć w Tobie? Któż wprowadzi Cię do mego serca, abyś je nasycił, abym zapomniał o moich złościach i przylgnął do Ciebie, mego najwyższego dobra? Kim jesteś dla mnie? Okaż miłosierdzie i pomóż mi to wyrazić. Kimże ja sam jestem dla Ciebie, że nakazujesz mi kochać Cię, a gdybym nie miłował, byłbyś zagniewany i groziłbyś wielkimi nieszczęściami. Czyż nie dość nieszczęścia, że nie miłuję Ciebie?

Ach, Panie, Boże mój! Powiedz w swym miłosierdziu, kim jesteś dla mnie. "Powiedz mej duszy: Jam twym zbawieniem". Powiedz tak, abym usłyszał. Oto uszy mego serca zwrócone ku Tobie; otwórz je i "powiedz mej duszy: Ja jestem twoim zbawieniem". Pobiegnę za tym głosem i pochwycę Ciebie. "Nie odwracaj ode mnie Twego oblicza". Niech umrę, abym naprawdę nie umarł, ale oglądał Ciebie.

RESPONSORIUM
Ps 73, 25-26; 35, 3

W. Kogo prócz Ciebie mam w niebie? ą Gdy jestem z Tobą, ziemia mnie nie cieszy. / Niszczeje moje ciało i serce. * Bóg moją opoką, moim udziałem na wieki.
K. Powiedz mej duszy: Jestem twoim zbawieniem. W. Bóg moją opoką, moim udziałem na wieki.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
9 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Każdego, * kto tych słów moich słucha i je wypełnia, / można porównać z człowiekiem roztropnym, / który dom swój zbudował na skale.

Rok B: Jezus powiedział do faryzeuszów: * Syn Człowieczy jest panem szabatu.

Rok C: Panie nie jestem godzien, * abyś wszedł pod dach mój, / lecz powiedz tylko słowo, / a mój sługa będzie uzdrowiony.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Każdego, * kto tych słów moich słucha i je wypełnia, / można porównać z człowiekiem roztropnym, / który dom swój zbudował na skale.

Rok B: Jezus powiedział do faryzeuszów: * Syn Człowieczy jest panem szabatu.

Rok C: Panie nie jestem godzien, * abyś wszedł pod dach mój, / lecz powiedz tylko słowo, / a mój sługa będzie uzdrowiony.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszym dniem oraz Słońcem, które oświeca każdego człowieka i nigdy nie zachodzi. Wołajmy na Jego cześć:
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Stwórco wszechświata, z wdzięcznością przyjmujemy od Ciebie ten dzień, który się rozpoczyna,
- i wspominamy Twoje zmartwychwstanie.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Niechaj Duch Święty nauczy nas dzisiaj pełnić Twoją wolę
- i niech Twa mądrość zawsze nas prowadzi.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Spraw, abyśmy z radością wzięli udział w niedzielnym zgromadzeniu wiernych,
- karmiąc się Twoim słowem i Ciałem.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Z całego serca składamy Ci dziękczynienie
- za Twoje niezliczone dobrodziejstwa.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Ojcze nasz.

MODLITWA
Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

IX tydzień
MODLITWA

Módlmy się. Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
9 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Wezbrane rzeki i wichry * uderzyły w dom roztropnego / i nie runął, bo na skale był utwierdzony.

Rok B: Jezus rzekł do człowieka, * który miał uschłą rękę: / Wyciągnij rękę. / Wyciągnął i ręka jego stała się znów zdrowa.

Rok C: Gdy Jezus usłyszał słowa setnika, rzekł: * Powiadam wam, tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu. / A gdy wysłani wrócili do domu, / zastali sługę zdrowego.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Wezbrane rzeki i wichry * uderzyły w dom roztropnego / i nie runął, bo na skale był utwierdzony.

Rok B: Jezus rzekł do człowieka, * który miał uschłą rękę: / Wyciągnij rękę. / Wyciągnął i ręka jego stała się znów zdrowa.

Rok C: Gdy Jezus usłyszał słowa setnika, rzekł: * Powiadam wam, tak wielkiej wiary nie znalazłem nawet w Izraelu. / A gdy wysłani wrócili do domu, / zastali sługę zdrowego.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszą Głową, a my członkami Jego Ciała. Uwielbiajmy Go i z radością wołajmy:
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Nasz Zbawicielu, uczyń swój Kościół żywym znakiem zjednoczenia całej ludzkości
- i skutecznym narzędziem zbawienia wszystkich narodów.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Bądź zawsze z kolegium biskupów i naszym Papieżem,
- udziel im daru jedności, miłości i pokoju.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Spraw, niech chrześcijanie ściślej zjednoczą się z Tobą jako Boską Głową
- i swym życiem świadczą o Twoim królestwie.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Racz obdarzyć świat pokojem,
- niech wszędzie zapanuje bezpieczeństwo i zgoda.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Udziel zmarłym chwały zmartwychwstania,
- spraw, abyśmy się stali uczestnikami ich szczęścia.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
IX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Hioba

29, 1-10; 30, 1. 9-23
Hiob opłakuje swoje udręczenie

Hiob tak dalej prowadził swoją mowę i rzekł: "Kto dawne szczęście mi wróci, czas, kiedy Bóg mnie osłaniał, gdy świecił mi lampą nad głową? Z Jego światłem kroczyłem w ciemności, gdym lata jesienne przeżywał, gdy Bóg osłaniał mój namiot. Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, gdy moi chłopcy mnie otaczali, nogi w mleku kąpałem, oliwa płynęła ze skały.

Gdy z bramy miasta wyszedłem, zająłem miejsce na placu, widząc mnie, usuwali się młodzi, starcy z miejsc powstawali, książęta kończyli swą mowę i ręce kładli na ustach. Szlachetny głos się uciszał, do podniebienia język przywierał.

A teraz śmieją się ze mnie wiekiem ode mnie młodsi. Ich ojców umieścić nie chciałem z psami przy mojej trzodzie. A teraz jestem przedmiotem ich fraszek i tematem wesołych pieśni, brzydzą się, omijają z dala, nie wstydzą się pluć mi w twarz. Cięciwę mą On zluźnił, zwalił mnie, wytrącił mi wodze z ust moich. Motłoch mi stanął po prawej stronie, nogom mym odejść rozkazał, na zgubne skierował mnie drogi. Zniszczył mą ścieżkę, starał się o moją zagładę, nie było żadnego sprzeciwu. Wszedł poprzez wyłom szeroki, wpadł jak zawierucha.

Nagły strach mnie ogarnął, jak burza porwał mi szczęście. Uciecha minęła jak chmura. We łzach rozpływa się dusza, zgnębiły mnie dni niedoli, nocą kości me jak piec rozpalone, cierpienie moje nie milknie. Suknia mocno do mnie przywarła, szczelnie przylega tunika, gwałtownie do błota On mnie wrzucił, podobny jestem do pyłu i piasku.

Ciebie błagałem o pomoc. Bez echa. Stałem, a nie zważałeś na mnie. Stałeś się dla mnie okrutny. Uderzasz potężną prawicą. Porywasz, zezwalasz unosić wichrowi, rozwiewasz moją nadzieję. Wiem, że mnie prowadzisz do śmierci, wspólnego miejsca żyjących".

RESPONSORIUM
Hi 30, 16. 17. 19

W. We łzach rozpływa się dusza, ą zgnębiły mnie dni niedoli, / nocą kości me jak piec rozpalone, * Cierpienie moje nie milknie.
K. Gwałtownie do błota mnie wrzucił, podobny jestem do pyłu i piasku.
W.Cierpienie moje nie milknie.

II CZYTANIE

Z nauk duchowych św. Doroteusza, opata
(Nauka 7, 1-2)
Powodem niepokoju jest to, że nie obwiniamy samych siebie

Zastanówmy się, bracia, jak to się dzieje, iż czasem ktoś usłyszawszy przykre słowo przyjmuje je w spokoju, jak gdyby nie słyszał go wcale, kiedy indziej zaś, skoro tylko usłyszy, dręczy się i niepokoi. Gdzie leży przyczyna odmienności zachowań? I czy jest jedna, czy raczej wiele przyczyn? Co do mnie, zauważam wiele przyczyn, ale jedna, aby tak powiedzieć, rodzi wszystkie pozostałe.

Spróbuję wyjaśnić. Oto na przykład człowiek zachowujący wewnętrzne skupienie i ducha modlitwy. Jest więc - jak to się zwykło mówić - we właściwej postawie duchowej. Z cierpliwością odnosi się przeto do swego niełatwego brata. Inny znowu z powodu przywiązania do brata znosi spokojnie wszelką doznaną odeń niesprawiedliwość. Zdarza się także, iż ktoś pogardza znieważającym, ma go za nic, lekceważy wszystko, co tamten czyni, i nie odpowiada na to, co mówi i jak postępuje. Zdarza się więc - powiadam - iż zachowanie pokoju wynika niekiedy z pogardy i lekceważenia. To oczywiście prowadzi do zguby.

Brak cierpliwości i oburzenie na wyrządzającego przykrość brata wynika już to z niewłaściwej w danej chwili postawy duchowej, już to z powodu odczuwanej niechęci do brata. Istnieje ponadto wiele innych przyczyn, które można by wymieniać. Jeśli się jednak uważnie zastanowimy, stwierdzimy, iż przyczyną wszelkiego niepokoju i wzburzenia jest to, iż nie oskarżamy samych siebie. Stąd płynie całe nasze udręczenie, stąd nie możemy znaleźć nigdy pokoju. Nic więc dziwnego, iż wszyscy święci mężowie nie widzą poza tą drogą żadnej innej wiodącej do osiągnięcia pokoju. Sami zresztą wiemy, iż nikt nie znalazł innej drogi do pokoju. Nam zaś wydaje się, że znaleźliśmy i że podążamy drogą zupełnie słuszną, nie godząc się w najmniejszym stopniu na obwinianie siebie samych!

Tymczasem, choćby człowiek spełniał tysiące czynów chwalebnych, jeśli od tej drogi odstąpi, nigdy nie przestanie dręczyć siebie i innych, tracąc w ten sposób cały owoc swej pracy.

RESPONSORIUM
1 J 1, 8. 9; Prz 28, 13

W. Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, ą to samych siebie oszukujemy. * Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, / Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam.
K. Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa.
W.Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, / Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
IX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Hioba
31, 1-8. 13-23. 35-37

Poprzednia prawość Hioba

Hiob powiedział: "Zawarłem z oczami przymierze, by nawet nie spojrzeć na pannę. Czy mógłbym mieć cząstkę w górze u Boga, u Wszechmocnego dziedzictwo? Czyż złoczyńcy nie spotka zguba i klęska czyniących nieprawość? Czyż On nie widzi dróg moich, a kroków mych nie rachuje? Czym chodził do bożyszcz? Czy noga do oszustwa spieszyła? Niech zważy mnie bardzo dokładnie, a pozna, że jestem niewinny. Jeślim na krok odstąpił od drogi, bo serce poszło za okiem, i zmaza ta trwa na mych rękach: niech sieję, a inni zbierają, niech zgniją moje latorośle!

A jeślim praw sługi nie uszanował lub skargę niewolnicy odtrącił, co zrobię, gdy Bóg powstanie? Co w czasie badań odpowiem? Jak mnie, tak jego we wnętrzu uczynił, On sam nas w łonie utworzył.

Czy odmawiałem prośbie nędzarzy i pozwoliłem zagasnąć oczom wdowy? Czy chleb swój sam spożywałem, czy nie jadł go ze mną sierota? Od dziecka jak ojciec go wychowałem i prowadziłem od łona matki. Czy na biedaka nagiego patrzałem, kiedy nędzarzom zabrakło odzienia? Czy jego biodra mi nie dziękowały, że grzała je wełna mych jagniąt? Czy sierocie groziłem ręką, widząc obrońcę w sądzie? Niech barki mi odpadną od karku, niech ramię mi wyjdzie ze stawu; gdyż bałbym się klęski od Boga, nie zniósłbym Jego potęgi.

Kto zechce mnie wysłuchać? Oto popis: �Wszechmocny odpowie. Przeciwnik niech skargę napisze, na grzbiecie swym ją poniosę, jak koronę na głowę ją włożę. Zdam sprawozdanie z mych kroków, przed Niego pójdę jak książę".

RESPONSORIUM
Hi 31, 3; Prz 15, 3; Hi 31, 4

W. Czyż złoczyńcy nie spotka zguba ą i klęska czyniących nieprawość? * Na każdym miejscu są oczy Pańskie: / dobrych i złych wypatrują.
K. Czyż On nie widzi dróg moich, a kroków mych nie rachuje? W. Na każdym miejscu są oczy Pańskie: / dobrych i złych wypatrują.

II CZYTANIE

Z nauk duchowych św. Doroteusza, opata
(Nauka 13, 2-3)
Złudny pokój duszy

Ten, kto samego siebie oskarża, ilekroć spotka się z przeciwnością, krzywdą, zniewagą czy jakimkolwiek innym utrapieniem, przyjmuje wszystko pogodnie, wszystko uważa za słuszne i w najmniejszym stopniu nie doznaje niepokoju. Czyż może być coś bardziej spokojnego ponad takiego człowieka?

Ktoś jednak mógłby powiedzieć: "Jakże mogę siebie samego oskarżać, skoro mój brat postępuje ze mną nie sprawiedliwie, mimo iż, jak stwierdzam, nie dałem żadnego powodu?"

Otóż jeśli ktoś przejęty bojaźnią Bożą zbada sam siebie, zauważy na pewno, iż w rzeczywistości dał powód czynem, słowem lub zachowaniem. Jeśli zaś stwierdzi, iż w żadnej z tych spraw nie dał powodu, zapewne wyrządził przykrość kiedy indziej, w tej lub w innej sprawie, bądź wreszcie zawinił wobec kogoś zupełnie innego. Toteż z tego powodu, lub nawet z powodu innych jeszcze przewinień ponosi teraz zasłużoną karę.

Może się też zdarzyć, że ktoś zachowujący - jak sam mniema - zupełny spokój i skupienie, czuje się dotknięty obraźliwym słowem brata. Sądzi zatem, iż słusznie gniewa się mówiąc: Gdyby nie przyszedł, nie ubliżył mi i nie rozgniewał, nie popełniłbym grzechu.

Jest to oczywiście złudzenie i fałszywe rozumowanie. Czyż ten, kto wypowiedział kilka słów rzeczywiście przyniósł niepokój i wzburzenie? On ujawnił to, co już było w człowieku, aby jeśli zechce, mógł czynić pokutę. Taki człowiek podobny jest do chleba pszennego, o pięknym wyglądzie, który po rozłamaniu ukazuje swe zepsucie. Sądził, iż jest pełen pokoju, ale wewnątrz kryły się namiętności, o których nie wiedział. Niech tylko przyjdzie brat i powie słowo, a natychmiast ujawnia się zepsucie i brud ukryty w sercu. Dlatego jeśli człowiek taki pragnie dostąpić miłosierdzia, niechaj żałuje, niech się oczyści, niech się udoskonali, a wtedy zobaczy, iż należy raczej dziękować bratu, który stał się powodem tak wielkiego pożytku.
Odtąd nie utrapią go żadne doświadczenia, ale im bardziej postąpi, tym mniej będzie je odczuwał. O ile bowiem dusza postępuje w doskonałości, o tyle staje się mocna i zdolna znosić wszelkie napotkane przeciwności.

RESPONSORIUM
Hi 9, 2. 14; 15, 15

W. Istotnie, czy człowiek jest prawy przed Bogiem? * Jakże ja zdołam z Nim mówić? / Dobiorę wyrazów właściwych?
K. Gdy On nie ufa swym świętym, niebiosa nie dość dlań czyste. W. Jakże ja zdołam z Nim mówić? / Dobiorę wyrazów właściwych?

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Środa
IX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Hioba

32, 1-6; 33, 1-22
Elihu mówi o tajemnicy Boga

I zaprzestali trzej mężowie odpowiadać Hiobowi, gdyż w oczach własnych był on sprawiedliwy. Wtedy wybuchnął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, ze szczepu Ram. Rozgniewał się na Hioba, że się uznaje za sprawiedliwego u Boga. Rozgniewał się i na trzech przyjaciół, że nie znaleźli odpowiedzi i potępili Boga. Odwlekał jednak Elihu rozmowę swą z Hiobem, ponieważ tamci wiekiem byli od niego starsi. Teraz Elihu zauważył, że trzej mężowie nie wiedzą, co odpowiedzieć, i wybuchnął gniewem.

Zabrał głos Elihu, syn Barakeela, Buzyta, i rzekł: "Co do lat jestem młody, wy zaś jesteście już starzy; stąd się przeląkłem, strwożyłem, nie ujawniłem swej wiedzy. Chciej słuchać, Hiobie, mej mowy, nadstaw ucha na wszystkie me słowa. Pomyśleć chciej, usta otwarłem, język mówi pod podniebieniem, prawe me serce i mowa, czysta w mych ustach jest mądrość. I mnie też stworzył duch Boży, tchnienie Wszechmocnego i mnie uczyniło. Jeśli zdołasz, odpowiedz! Sprzeciw się, przedstaw swą sprawę! Tylem, co ty, wart u Boga. I jam jest z gliny zrobiony. Niech mowy cię moje nie płoszą, powagą cię nie przytłaczam.

Ale tyś mówił do moich uszu, słyszałem dźwięk twoich słów: �Czysty jestem, bez grzechu, niewinny i nie mam zmazy. A znalazł On u mnie niewierność, za wroga mnie swego uważa. Nogi me zakuł w kajdany, baczy na każdy mój krok.

Tu nie masz słuszności - powiadam, bo wyższy jest Bóg od człowieka. Czemu się z Nim spierałeś: �Moje słowa są bez odpowiedzi? Bóg raz się odzywa i drugi, tylko się na to nie zważa. We śnie i w nocnym widzeniu, gdy spada sen na człowieka; i w czasie drzemki na łóżku otwiera On ludziom oczy, przerażenie budzi w ich sercu. Chce odwieść człowieka od grzechu i męża uwolnić od pychy, uchronić duszę od grobu, a życie - od ciosu dzidy.

Przez cierpienie nawraca na łożu i udrękę w kościach nieustanną. Kiedy posiłek już zbrzydnie i smaczne pokarmy są wstrętne; gdy ciało mu w oczach zanika i nagie kości zostają, jego dusza się zbliża do grobu, a życie do miejsca umarłych".

RESPONSORIUM
Rz 11, 33-34

W. O głębokości bogactw, ą mądrości i wiedzy Boga! * Jakże niezbadane są Jego wyroki / i nie do wyśledzenia Jego drogi!
K. Kto bowiem poznał myśl Pana albo kto był Jego doradcą?
W.Jakże niezbadane są Jego wyroki / i nie do wyśledzenia Jego drogi!

II CZYTANIE

Z komentarza św. Grzegorza Wielkiego, papieża, do Księgi Hioba
(księga 23, 23-24)
Prawdziwa wiedza unika wyniosłości

"Chciej słuchać, Hiobie, mej mowy, nadstaw ucho na wszystkie me słowa". Wiedza ludzi zarozumiałych tym się odznacza, iż kiedy nauczają, nie umieją tego czynić z pokorą i nie potrafią przekazać w sposób wiarygodny prawdy, którą dobrze znają. Z samej ich mowy wynika, iż dzięki nauczaniu uważają siebie za bardzo wysoko postawionych, podczas gdy na swych uczniów patrzą jako na pozostających o wiele poniżej, nieomal w przepaści.

Słusznie przeto mówi do nich Pan ustami proroka: "Sprawowaliście władzę nad nimi surowo i bezwzględnie". Istotnie, surowo i bezwzględnie rządzą ci, którzy nie starają się o poprawienie swoich podopiecznych spokojnym przekonywaniem, ale surowo postępując starają się ich ugiąć.

Prawdziwa natomiast wiedza tym bardziej wystrzega się pychy, nawet w myśli, im gorliwiej strzałami słów godzi w tego, kto jest nauczycielem pychy. Zabiega, aby swoim wyniosłym zachowaniem nie przepowiadać tego, którego świętymi słowami zwalcza w sercach słuchaczy. Toteż stara się życiem i słowami ukazywać pokorę, nauczycielkę i matkę wszystkich cnót, tak aby uczniowie prawdy dostrzegali ją zachowywaną w życiu raczej niż głoszoną w słowach.

Dlatego święty Paweł, zapominając niejako o wzniosłości swego apostolatu, mówi: "Staliśmy się jako dzieci pośrodku was". Podobnie też, kiedy apostoł Piotr powiada: "Bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która jest w was", zaraz dodaje, wskazując na sposób, w jaki należy nauczać: "Ale zachowujcie czyste sumienie z łagodnością, bojaźnią i w dobrej intencji".

Kiedy zaś święty Paweł mówi do swego ucznia Tymoteusza: "Zachęcaj i nauczaj z całą powagą", nie zaleca rozkazywania, ale powagę, która wynika ze sposobu życia. Z powagą naucza się wówczas, kiedy wpierw spełnia się to, czego się naucza. Gdy bowiem postępowanie przeszkadza słowom, wówczas nauczanie traci wiarygodność. Tak więc Apostoł nie zaleca wzniosłości w przepowiadaniu, ale wiarygodność płynącą z dobrego życia. Stąd też o Panu naszym napisano: "Uczył ich jako Ten, który ma władzę, nie zaś jak uczeni w Piśmie i faryzeusze". To właśnie Pan przede wszystkim przemawiał z mocą, ponieważ nie popełnił żadnego czynu zasługującego na naganę. Z mocy Bożej bowiem posiadał to, co nam przekazał za pośrednictwem świętości swego człowieczeństwa.


RESPONSORIUM
1 P 5, 5; Mt 11, 29

W. Wszyscy wobec siebie wzajemnie ą przyobleczcie się w pokorę. * Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, / a pokornym łaskę daje.
K. Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
W.Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, / a pokornym łaskę daje.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Czwartek
IX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi Hioba
38, 1-30
Bóg zawstydza Hioba

Z wichru Pan odpowiedział Hiobowi tymi słowami: "Któż tu zaciemnić chce zamiar słowami nierozumnymi? Przepasz no biodra jak mocarz! Będę cię pytał - pouczysz Mnie.

Gdzieś był, gdy zakładałem ziemię? Powiedz, jeżeli znasz mądrość. Kto wybadał jej przestworza? Wiesz, kto ją sznurem wymierzył? Na czym się słupy wspierają? Kto założył jej kamień węgielny ku uciesze porannych gwiazd, ku radości wszystkich synów Bożych? Kto bramą zamknął morze, gdy wyszło z łona wzburzone, gdym chmury mu dał za ubranie, za pieluszki ciemność pierwotną? Złamałem jego wielkość mym prawem, wprawiłem wrzeciądze i bramę. I rzekłem: �Aż dotąd, nie dalej! Tu zapora dla twoich nadętych fal.

Czyś w życiu rozkazał rankowi, wyznaczył miejsce jutrzence, by objęła krańce ziemi, usuwając z niej grzeszników? Zmienia się jak pieczętowana glina, barwi się jak suknia. Grzesznikom światło odjęte i strzaskane ramię wyniosłe. Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani? Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności? Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi? Powiedz, czy znasz to wszystko?

Gdzie jest droga do spoczynku światła? A gdzie mieszkają mroki, abyś je zawiódł do ich przestworzy i rozpoznał drogę do ich domu? Jeśli to wiesz, to wtedyś się rodził, a liczba twych dni jest ogromna.

Czy dotarłeś do zbiorników śniegu? Czy widziałeś zbiorniki gradu? Na czasy gniewu je chowam, na dzień utarczki i wojny. Czy nie tędy światło zachodzi, rozsyłając błyskawice po świecie? Kto kopał kanały ulewie lub drogę chmurze ze grzmotem, by padał deszcz na pustkowiu, w pustyni zupełnie bezludnej, chcąc pustynię bezludną nasycić, zasilić rosnącą tam trawę? Czy deszcz także ma ojca? A kto zrodził krople rosy? Z czyjego łona lód wyszedł? Kto rozmnożył szron z nieba? Jak to woda krzepnie na kamień, powierzchnia głębiny się ścina?

RESPONSORIUM
Rz 9, 20; Hi 38, 3

W. Człowiecze, kimże ty jesteś, ą byś mógł się spierać z Bogiem? * Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: / Dlaczego mnie takim uczyniłeś?
K. Przepasz biodra jak mocarz! Będę cię pytał, odpowiedz Mi.
W.Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: / Dlaczego mnie takim uczyniłeś?


II CZYTANIE

Z komentarza św. Grzegorza Wielkiego, papieża, do Księgi Hioba
(księga 29, 2-4)
Kościół powstaje jak jutrzenka

Ponieważ jutrzenka, zwana też przedświtem, usuwa ciemność, a wprowadza światło, dlatego nie bez racji w ten właśnie sposób nazwany jest cały Kościół wybranych. Kiedy bowiem przechodzi z nocy niewierności do światła wiary, wówczas na podobieństwo jutrzenki zapoczątkowuje dzień po ustąpieniu ciemności dzięki przychodzącemu z wysoka światłu. Dlatego słusznie w księdze Pieśni nad pieśniami powiedziano: "Kimże jest ta, która powstaje jak jutrzenka". I tak Kościół święty, zdążający do nagrody życia wiecznego, został nazwany jutrzenką. Gdy bowiem porzuca mroki grzechów, wtedy rozbłyska blaskiem świętości.

Mając na uwadze wspomnianą właściwość jutrzenki, zauważamy ponadto coś bardzo znamiennego. Brzask jutrzenki zapowiada wprawdzie ustąpienie nocy, ale nie ujawnia dnia w całej jego pełni. Kiedy bowiem usuwa ciemność i przyjmuje światło, daje światło zmieszane z ciemnością. Otóż i my wszyscy, którzy podążamy za prawdą, czymże jesteśmy na tym świecie, jeśli nie brzaskiem jutrzenki? Niektóre bowiem spośród naszych czynów należą do światła, w innych znowu okazujemy się nie pozbawieni resztek ciemności. Dlatego właśnie Prorok zwraca się do Boga w słowach: "Nikt żyjący nie jest sprawiedliwy przed Tobą". A znowu gdzie indziej napisano: "Wszyscy bowiem często upadamy".

Toteż gdy święty Paweł powiada: "Noc się posunęła", nie dodaje: "i nadszedł dzień", ale mówi: "przybliżył się dzień". Kto więc powiada, iż po odejściu nocy nie przyszedł, ale przybliżył się dzień, zaznacza, że znajduje się w okresie pomiędzy światłem a ciemnością, czyli o świtaniu.

Święty Kościół wybranych stanie się pełnym dniem wówczas, kiedy nie będzie w nim już cienia grzechu. Będzie dniem w pełni, kiedy rozbłyśnie całą mocą wewnętrznego światła. O tym, że jutrzenka jakby dopiero powstaje, bardzo słusznie powiada się w słowach: "Wyznaczyłeś miejsce jutrzence". Wyznaczyć komuś miejsce, oznacza zawezwać go z jednego miejsca na drugie. Cóż zaś jest miejscem jutrzenki, jeśli nie blask wiecznego wpatrywania? Skoro tam się dostanie, nie będzie w niej nic z mroków nocy, która przeminęła. Miejsce, do którego zmierza jutrzenka, zapowiedziane jest przez Psalmistę słowami: "Dusza moja pragnie Boga żywego, kiedyż przyjdę i ujrzę oblicze Boże".

Do tego znanego sobie miejsca pośpieszała jutrzenka wówczas, kiedy Paweł mówił, iż "pragnie odejść i być z Chrystusem" i znowu: "Dla mnie życiem jest Chrystus, a śmierć jest mi zyskiem".

RESPONSORIUM
Flp 1, 3. 6. 9

W. Dziękuję Bogu mojemu, ą ilekroć was wpominam. * Mam właśnie ufność, / że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, / dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa.
K. A modlę się o to, aby miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu. W. Mam właśnie ufność, / że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, / dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
IX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Hioba

40, 1-14; 42, 1-6
Hiob podporządkowuje się majestatowi Bożemu

Zwrócił się Pan do Hioba i rzekł: "Niech przeciwnik Wszechmocnego odpowie. Niech zabrzmi głos krytyka Boga!"

A Hiob odpowiedział Panu: "Jam mały, cóż Ci odpowiem? Rękę przyłożę do ust. Raz przemówiłem, nie więcej, drugi raz niczego nie dodam".

Z wichru odpowiedział Pan Hiobowi: "Przepasz no biodra jak mocarz! Będę cię pytał - pouczysz Mnie. Naprawdę chcesz złamać me prawa? Wykażesz Mi zło? Jesteś czysty? Czy ramię masz mocne jak Bóg? Czy głos twój rozbrzmiewa jak Jego?

Przywdziej potęgę, wyniosłość, przystrój się pięknem i siłą! Wylewaj pyszny twój gniew, spojrzyj na dumnych i poniż ich: Popatrz, upokórz pyszałka, zniwecz na miejscu grzesznika! Zakop ich razem w piasku, w ukryciu zachowaj ich twarze! Nawet cię za to pochwalę, że twa prawica przemogła".

Hiob na to odpowiedział Panu, i rzekł: "Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. Kto przesłania zamiar nierozumnie? O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem. Posłuchaj, proszę. Pozwól mi mówić! Chcę spytać. Racz odpowiedzieć! Dotąd Cię znałem ze słyszenia, obecnie ujrzałem Cię wzrokiem, stąd odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele".

RESPONSORIUM
Hi 42, 5-6; 40, 5. 4

W. Dotąd Cię znałem, Panie, ze słyszenia, ą obecnie ujrzałem Cię wzrokiem; / stąd odwołuję, co powiedziałem, * Kajam się w prochu i w popiele.
K. Raz przemówiłem, nie więcej, drugi raz niczego nie dodam, lecz rękę przyłożę do ust.
W.Kajam się w prochu i w popiele.

II CZYTANIE

Z traktatów Baldwina, biskupa kanterberyjskiego
(Traktat 6)
Pan bada myśli i zamiary serca

Pan zna myśli i zamiary naszego serca. Bez wątpienia zna je wszystkie. My natomiast znamy tylko te, które daje nam poznać udzielając łaski rozeznania. Albowiem nie wszystko, co jest w człowieku, zna jego duch; o myślach dobrowolnych lub niedobrowolnych kształtuje sobie pogląd nie zawsze odpowiadający rzeczywistości. Także i tego, co dostrzega oczyma ciała, nie rozpoznaje wyraźnie z powodu osłabienia wzroku.

Nierzadko własna nasza wyobraźnia, jakiś człowiek bądź nawet kusiciel podsuwa nam coś, co ma pozory dobra, ale w Bożych oczach nie zasługuje na nagrodę należną prawdziwej cnocie. Istnieją bowiem pozorne cnoty albo wady, które zwodzą serce i oszukują umysł, tak iż kształt dobra zdaje się pojawiać w rzeczy złej, a znowu rzecz zła przybiera powierzchowność dobra. Jest to przejaw naszej ułomności i niewiedzy, nad którą należy wielce ubolewać i bardzo jej się lękać.

Napisane jest bowiem: "Są drogi, co zdają się ludziom słuszne, a w końcu prowadzą do śmierci". Apostoł Jan przestrzegając przed takim niebezpieczeństwem napomina nas w słowach: "Badajcie duchy, czy pochodzą od Boga". Któż jednak może rozstrzygnąć, czy pochodzą od Boga, jeżeli nie otrzyma daru rozeznania duchów, tak aby mógł trafnie i szczegółowo ocenić myśli, poruszenia i zamiary.

Dar rozeznania jest matką wszystkich cnót. Dlatego potrzebuje go każdy zarówno do udzielania wskazówek innym, jak też kierowania i doskonalenia siebie.

Myśl o tym, co należy czynić, jest słuszna, jeśli kierowana jest wolą Boga. Intencja jest godziwa i święta, kiedy z całą prostotą zwraca się ku Bogu. Całe nasze życie i każdy czyn będą przeniknięte światłem, jeśli oko będzie uczciwe i szczere. Jest takim wówczas, kiedy dzięki należytemu zastanowieniu wie, co należy czynić, a działając z prostotą i w dobrej intencji, unika wszelkiej dwulicowości. Rozumne zastanowienie nie dopuszcza błędu, dobra zaś intencja wyklucza udawanie. Na tym właśnie polega prawdziwe rozeznanie, to jest na połączeniu zastanowienia i dobrej intencji.

Tak więc wszystko należy czynić w świetle rozeznania, jakby w Bogu samym i pod okiem Boga.

RESPONSORIUM
Mi 6, 8; Ps 37, 3

W. Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre ą i czego Pan żąda od ciebie. * Strzeż sprawiedliwości, kochaj miłosierdzie i żyj w pokorze wobec swego Boga.
K. Miej ufność w Panu i czyń to, co dobre, a będziesz mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie.
W.Strzeż sprawiedliwości, kochaj miłosierdzie i żyj w pokorze wobec swego Boga.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
IX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Hioba
42, 7-16
Hiob usprawiedliwiony przez Boga
triumfuje nad swymi przeciwnikami

Skoro Pan te słowa powiedział do Hioba, przemówił i do Elifaza z Temanu: "Zapłonąłem gniewem na ciebie i na dwóch przyjaciół twoich, bo nie mówiliście o Mnie prawdy, jak sługa mój, Hiob. Weźcie teraz siedem młodych cielców i siedem baranów, idźcie do sługi mego, Hioba, i złóżcie ofiarę całopalną za siebie. Mój sługa, Hiob, będzie się za was modlił. Ze względu na niego nic złego wam nie zrobię, choć nie mówiliście prawdy o Mnie, jak sługa mój, Hiob". Poszli więc, Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naamy. Uczynili, jak mówił im Pan, a Pan miał wzgląd na Hioba.

I Pan przywrócił Hioba do dawnego stanu, gdyż modlił się on za swych przyjaciół. Pan oddał mu całą majętność w dwójnasób. Przyszli do niego wszyscy bracia, siostry i dawni znajomi, jedli z nim chleb w jego domu i ubolewali nad nim, i pocieszali go z powodu nieszczęścia, jakie na niego zesłał Pan. Każdy mu dał jeden srebrny pieniądz i jedną złotą obrączkę.

A teraz Pan błogosławił Hiobowi, tak że miał czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc jarzm wołów i tysiąc oślic. Miał jeszcze siedmiu synów i trzy córki. Pierwszą nazwał Gołębicą, drugą Kasją, a trzecią Rogiem Antymonu. Nie było w całym kraju kobiet tak pięknych jak córki Hioba. Dał im też ojciec dziedzictwo między braćmi. I żył jeszcze Hiob sto czterdzieści lat, i widział swych potomków - w całości cztery pokolenia. Umarł Hiob stary i pełen lat.

RESPONSORIUM
por. Hi 42, 7. 8

W. Pan przemówił do Elifaza: ą Ty i dwaj twoi przyjaciele / nie mówiliście o Mnie prawdy jak sługa mój, Hiob. * On będzie się za was modlił.
K. Ze względu na niego nic złego wam nie zrobię.
W.On będzie się za was modlił.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Tomasza z Akwinu, kapłana, do Ewangelii św. Jana
(rozdz. 14, 2)
Droga do prawdziwego życia

Drogą jest sam Chrystus i dlatego powiada: "Ja jestem drogą". Jest tak rzeczywiście, albowiem "przez Niego mamy dostęp do Ojca".

Ponieważ jednak ta droga nie jest oddzielona od celu, owszem, jest z nim połączona, dlatego dodaje: "prawdą i życiem". Pan przeto jest drogą i celem drogi. Jako człowiek, jest drogą, jako Bóg - celem. Jedno i drugie wyrażenie trafnie określa cel drogi.

Celem drogi jest spełnienie się ludzkich pragnień. Człowiek zaś pragnie przede wszystkim dwóch rzeczy: najpierw - co jemu jest tylko właściwe - poznania prawdy; po wtóre, to zaś wspólne jest wszystkim stworzeniom, przedłużenia swego istnienia. Chrystus jest drogą do poznania prawdy, albowiem sam jest Prawdą: "Prowadź mnie, Panie, w Twej prawdzie, abym postępował drogą Twoją". Chrystus jest także drogą prowadzącą ku życiu: "Dałeś mi poznać ścieżkę życia".

Dlatego właśnie cel drogi nazwał "prawdą i życiem". Chrystus stanowi jedno i drugie. Jest On przede wszystkim życiem: "w Nim było życie". Jest także prawdą, ponieważ "był światłością świata". Otóż światłem jest prawda.

Jeśli więc zastanawiasz się, którędy iść - trzymaj się Chrystusa, albowiem On jest drogą: "To jest droga, przechodźcie nią". A święty Augustyn powiada: "Idź przez człowieka, a dojdziesz do Boga". Lepiej jest iść słuszną drogą potykając się, niż wielkimi krokami błądzić po bezdrożach. Kto kuleje na słusznej drodze, idzie wprawdzie powoli, ale zbliża się do celu. Ktokolwiek zaś błądzi po bezdrożach, im szybciej podąża, tym bardziej oddala się od celu.

Jeśli zastanawiasz się, dokąd iść, złącz się z Chrystusem. On jest prawdą, którą chcemy osiągnąć: "Usta moje będą rozważały prawdę Twoją". Jeśli zastanawiasz się, w jaki sposób przedłużyć swe istnienie, połącz się z Chrystusem. On jest życiem: "Kto Mnie znajdzie, znajdzie życie i otrzyma zbawienie od Pana".

Bądź zatem razem z Chrystusem, jeśli chcesz być bezpieczny; nie możesz wtedy zbłądzić, albowiem On jest drogą. Dlatego Ci, którzy są z Nim, nie błądzą, ale kroczą właściwą ścieżką. Nie mogą się pomylić, bo On jest Prawdą i uczy całej prawdy. Mówi bowiem: "Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie". Nie mogą się również zachwiać, bo On jest życiem i daje życie, jak powiedział: "Przyszedłem po to, aby miały życie i miały je w obfitości".

RESPONSORIUM
J 14, 6; Prz 8, 35

W. Ja jestem drogą ą i prawdą, i życiem; * Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej / jak tylko przeze Mnie.
K. Kto Mnie znajdzie, ten znajdzie życie i uzyska łaskę u Pana.
W.Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej / jak tylko przeze Mnie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Twoja opatrzność nigdy się nie myli w swoich zrządzeniach, ą pokornie Cię błagamy, abyś oddalił od nas wszystko, co nam szkodzi, * i udzielił wszystkiego, co służy naszemu dobru. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I nieszpory
10 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jezus ujrzał celnika imieniem Mateusz * i powiedział do niego: Pójdź za Mną. / On wstał i poszedł za Jezusem.
Rok B: Jeżeli Ja mocą bożą wyrzucam złe duchy, * to istotnie przyszło do was królestwo Boże.
Rok C: Gdy Jezus ujrzał wdowę, * ulitował się nad nią / i rzekł do niej: Nie płacz.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jezus ujrzał celnika imieniem Mateusz * i powiedział do niego: Pójdź za Mną. / On wstał i poszedł za Jezusem.
Rok B: Jeżeli Ja mocą bożą wyrzucam złe duchy, * to istotnie przyszło do was królestwo Boże.
Rok C: Gdy Jezus ujrzał wdowę, * ulitował się nad nią / i rzekł do niej: Nie płacz.

PROŚBY

Bóg wspomaga i darzy opieką swój lud, który wybrał sobie na dziedzictwo, aby go doprowadzić do szczęścia. Pamiętając o dobroci Boga, składajmy Mu dzięki i wołajmy do Niego:
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nieskończenie dobry, błagamy Cię za naszym papieżem N. i za naszym biskupem N.,
- miej ich w opiece i uświęcaj swoją mocą.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Spraw, niechaj chorzy jednoczą się z cierpieniami Chrystusa,
- aby zawsze mogli doznawać Jego pociechy.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Wejrzyj łaskawie na tych, którzy są pozbawieni dachu nad głową,
- niech znajdą mieszkanie godne człowieka.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Daj i zachowaj od zniszczenia plony ziemi,
- aby wszystkim wystarczyło codziennego chleba.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Zachowaj nasz naród od nieszczęścia,
- niech żyje w dobrobycie i w pokoju.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Panie, okaż zmarłym swoją wielką łaskawość,
- wprowadź ich do niebiańskiego mieszkania.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nasz,.

MODLITWA

Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
X tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Syracydesa
46, 1-10
Pochwała Jozuego i Kaleba

Dzielny w bitwie Jozue, syn Nuna, następca Mojżesza na urzędzie prorockim, stał się, stosownie do swego imienia, wielkim przez to, że ocalił Jego wybranych, że wywarł pomstę na opornych wrogach, by wprowadzić Izraela w jego dziedzictwo. Jakże się wsławił, gdy podniósł swoje ręce i gdy wyciągnął miecz przeciw miastom! Któż pierwszy przed nim takim się okazał? On bowiem prowadził wojny Pana! Czyż nie za jego sprawą zatrzymało się słońce i jeden dzień stał się jakby dwa? Wezwał Najwyższego Władcę, gdy wrogowie parli na niego zewsząd, i wysłuchał go Wielki Pan, bo zesłał grad kamienisty o wielkiej sile. Uderzył na wrogi naród i rozgromił przeciwników na pochyłości, aby poznały narody jego oręż, że wojnę toczy wobec Pana.

I dlatego jeszcze, że Panu był doskonale posłuszny, a za dni Mojżesza okazał swą dobroć, on i Kaleb, syn Jefunnego, przez to, że stanęli przeciw zgromadzeniu, powstrzymali lud od grzechów i uspokoili niegodziwe szemranie. Oni dwaj tylko ocaleli z sześciuset tysięcy pieszych i zostali wprowadzeni do dziedzictwa, do ziemi opływającej w mleko i miód. Pan dał Kalebowi siły, które aż do starości z nim pozostały, mógł bowiem wstąpić na góry kraju, gdzie jego potomstwo otrzymało dziedzictwo, tak że widzieli wszyscy synowie Izraela, iż dobrze być Panu posłusznym.

RESPONSORIUM
Syr 46, 5. 3. 4

W. Jozue wezwał Najwyższego Władcę, ą gdy wrogowie parli na niego zewsząd. * I wysłuchał go Wielki Pan, / bo zesłał grad kamienisty o wielkiej sile.
K. Któż pierwszy przed nim takim się okazał? Czyż nie za jego sprawą zatrzymało się słońce?
W.I wysłuchał go Wielki Pan, / bo zesłał grad kamienisty o wielkiej sile.

II CZYTANIE

Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Rzymian
(List 1, 1 - 2, 2)
Pragnę podobać się Bogu, a nie ludziom

Ignacy, nazywany również Teoforem, Kościołowi, który dostąpił miłosierdzia dzięki łaskawości Najwyższego Ojca i Jezusa Chrystusa, Jego Syna; Kościołowi umiłowanemu i oświeconemu wolą Tego, który swoim rozkazem powołał do istnienia wszystko dla wiary i miłości Jezusa Chrystusa, naszego Boga; Kościołowi, który zajmuje pierwsze miejsce, a znajduje się na obszarze Rzymu, godnemu Boga, godnemu czci, godnemu zwać się błogosławionym, godnemu chwały, urzeczywistnienia swych pragnień, godnemu z powodu czystości wiary; Kościołowi, który przewodniczy wspólnocie miłości, który posiadł prawo Chrystusa i naznaczony jest imieniem Ojca; temu Kościołowi przesyłam pozdrowienie w imię Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. W Chrystusie Jezusie, naszym Bogu, życzę obfitej i nieskażonej radości tym wszystkim, którzy ciałem i duchem przylgnęli do Bożych przykazań, którzy na sposób trwały napełnieni zostali łaską Boga, którzy zostali oczyszczeni od wszelkiej niegodziwości.

Ponieważ w swych modlitwach błagałem Boga, abym mógł ujrzeć wasze święte oblicza, i ponieważ byłem wytrwałym w błaganiu, spodziewam się, jeżeli wola Boża uzna mnie za godnego dojścia do celu, przynieść wam jako więzień w Chrystusie Jezusie pozdrowienie. Początek był rzeczywiście dobry, bylebym tylko bez przeszkód dostąpił łaski osiągnięciu swej cząstki. Lękam się jednak, aby wasza miłość ku mnie nie stanęła mi na przeszkodzie, albowiem wam łatwo jest dokonać tęgo, co chcecie, mnie zaś bardzo trudno dojść do Boga, jeśli mi nie okażecie swej łaskawości.

Nie chcę, abyście podobali się ludziom, ale Bogu - jak to zresztą czynicie. Co do mnie, to już nigdy nie nadarzy mi się taka sposobność dojścia do Boga, ani też wy swym milczeniem nie potraficie przyczynić się do wspanialszego dzieła. Jeśli bowiem zachowacie milczenie i nie będziecie za mną przemawiać, stanę się słowem Boga, jeśli jednak umiłujecie moje ziemskie życie, będę w dalszym ciągu zwyczajnym głosem. Nie możecie oddać mi większej przysługi, jak ta, abym został złożony na ofiarę, skoro ołtarz stoi już przygotowany. Wy zaś zjednoczeni w miłości zaśpiewacie na chwałę Ojca w Jezusie Chrystusie, iż zechciał przyjąć biskupa Syrii, którego powołał ze Wschodu na Zachód. Dobra to rzecz odchodząc z tego świata dojść do Boga, aby w Nim powstać na nowo.

RESPONSORIUM
Flp 1, 21; Ga 6, 14

W. Dla mnie żyć - to Chrystus, ą a umrzeć - to zysk. * Nie daj, Boże, bym się miał chlubić z czego innego, / jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa.
K. Dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. W. Nie daj, Boże, bym się miał chlubić z czego innego, / jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
10 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A:. Przyszło wielu celników i grzeszników * i siedzieli razem z Jezusem i Jego uczniami.

Rok B: Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego domu, * bezpieczne jest jego mienie.

Rok C: Młodzieńcze, tobie mówię wstań. * Zmarły usiadł i zaczął mówić, / a Jezus oddał go matce.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Rok A:. Przyszło wielu celników i grzeszników * i siedzieli razem z Jezusem i Jego uczniami.

Rok B: Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego domu, * bezpieczne jest jego mienie.

Rok C: Młodzieńcze, tobie mówię wstań. * Zmarły usiadł i zaczął mówić, / a Jezus oddał go matce.

PROŚBY

Dzięki składajmy naszemu Zbawicielowi, który przyszedł na ten świat, aby być Bogiem z nami. Zanośmy do Niego nasze prośby:
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Chryste Panie, światłości wschodząca z wysoka, Ty jesteś początkiem przyszłego zmartwychwstania,
- wspieraj nas, abyśmy nie trwali w mrokach śmierci, lecz postępowali za Tobą w światłości życia.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Okaż nam swą dobroć, która objawia się we wszystkich stworzeniach,
- abyśmy wszędzie oglądali Twoją chwałę.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Panie, nie dopuść, aby dzisiaj zło nas zwyciężyło,
- lecz pomóż nam je pokonać siłą dobra.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Ty po przyjęciu chrztu w Jordanie zostałeś namaszczony Duchem Świętym,
- spraw, niech kieruje nami dzisiaj łaska Twego Ducha.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.
Ojcze nasz
MODLITWA

Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

X tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
II nieszpory
10 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Chcę raczej miłosierdzia nią ofiary, * bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.
Rok B: Kto pełni wolę Bożą, * ten mi jest bratem, siostrą i matką.
Rok C: Wielki prorok powstał między nami * i Bóg nawiedził lud swój.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Chcę raczej miłosierdzia nią ofiary, * bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.
Rok B: Kto pełni wolę Bożą, * ten mi jest bratem, siostrą i matką.
Rok C: Wielki prorok powstał między nami * i Bóg nawiedził lud swój.

PROŚBY

Chwała niech będzie Chrystusowi, który zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. On ma moc obdarzyć wiecznym zbawieniem tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga. Z wiarą i nadzieją skierujmy do Niego nasze błagania:
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Jezu, słońce sprawiedliwości, gdy ten dzień chyli się ku zachodowi, polecamy Tobie całą ludzkość,
- niech wszyscy radują się bez końca Twoją niegasnącą światłością.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj przymierze, które przypieczętowałeś Boską Krwią Twoją,
- uświęcaj Kościół, aby był wolny od grzechu.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Pamiętaj, Panie, o ludzie, który zgromadziłeś
- i w którym obrałeś sobie mieszkanie.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj od wypadków wszystkich podróżujących na ziemi, w powietrzu i na wodzie,
- niech w zdrowiu i radości osiągną cel podróży.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Przyjmij, Panie, naszych zmarłych braci,
- udziel im przebaczenia i wiecznej chwały.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Poniedziałek
X tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Początek Księgi Jozuego
1, 1-18
Jozue powołany przez Boga zachęca lud do jedności

Po śmierci Mojżesza, sługi Pana, rzekł Pan do Jozuego, syna Nuna, pomocnika Mojżesza: "Mojżesz, sługa mój, umarł; teraz więc wstań, przepraw się przez ten oto Jordan, ty i cały ten lud, do ziemi, którą Ja daję Izraelitom. Każde miejsce, na które zstąpi wasza noga, Ja wam daję, jak zapowiedziałem Mojżeszowi. Od pustyni i od Libanu aż do Wielkiej Rzeki, rzeki Eufrat, cała ziemia Chetytów aż do Wielkiego Morza, w stronę zachodzącego słońca, będzie waszą krainą. Nikt się nie ostoi przed tobą przez wszystkie dni twego życia. Jak byłem z Mojżeszem, tak będę z tobą, nie opuszczę cię ani porzucę.

Bądź mężny i mocny, ponieważ ty rozdasz temu ludowi w posiadanie ziemię, którą poprzysiągłem dać ich przodkom. Tylko bądź mężny i mocny, przestrzegając wypełniania całego Prawa, które nakazał ci Mojżesz, sługa mój. Nie odstępuj od niego ani w prawo, ani w lewo, aby się okazała twoja roztropność we wszystkich przedsięwzięciach. Niech ta Księga Prawa będzie zawsze na twych ustach: rozważaj ją w dzień i w nocy, abyś ściśle spełniał wszystko, co w niej jest napisane, bo tylko wtedy powiedzie ci się i okaże się twoja roztropność. Czyż ci nie rozkazałem: Bądź mężny i mocny? Nie bój się i nie lękaj, ponieważ z tobą jest Pan, Bóg twój, wszędzie, gdziekolwiek pójdziesz".

Jozue rozkazał wówczas zwierzchnikom ludu, mówiąc: "Przejdźcie przez obóz i nakażcie ludowi: Przygotujcie sobie żywność, gdyż po trzech dniach przeprawicie się przez ten Jordan, abyście zajęli ziemię, którą Pan, Bóg wasz, daje wam w posiadanie". Następnie Jozue przemówił do Rubenitów, Gadytów i połowy pokolenia Manassesa: "Przypomnijcie sobie rozkaz, jaki dał wam Mojżesz, sługa Pana, gdy rzekł: Pan, Bóg wasz, strzeże waszego pokoju i oddaje wam tę ziemię. Wasze żony, dzieci i trzody mogą pozostać w kraju, który dał wam Mojżesz za Jordanem. Wy jednak musicie wyruszyć uzbrojeni na czele swych braci, wszyscy zdolni do boju mężczyźni, i musicie im pomóc, aż Pan użyczy pokoju braciom waszym, jak i wam, i aż oni również posiądą ziemię, którą da im Pan, Bóg wasz. Wtedy możecie wrócić do kraju, który do was należy i który dał wam Mojżesz, sługa Pana, po drugiej stronie Jordanu, ku wschodowi słońca".

Odpowiedzieli więc Jozuemu tymi słowami: "Wszystko, coś nam rozkazał, uczynimy i gdziekolwiek nas poślesz, pójdziemy. Jak posłuszni byliśmy we wszystkim Mojżeszowi, tak będziemy posłuszni i tobie. Oby tylko Pan, Bóg twój, był z tobą, jak był z Mojżeszem. Ktokolwiek sprzeciwi się twojemu głosowi i nie będzie posłuszny twemu słowu we wszystkim, co mu rozkażesz, musi umrzeć. Tylko ty bądź mężny i mocny".

RESPONSORIUM
Joz 1, 5. 6. 9; Pwt 31, 20

W. Jak byłem z Mojżeszem, ą tak będę z tobą. * Bądź mężny i mocny, / ponieważ ty wprowadzisz lud mój do ziemi płynącej mlekiem i miodem.
K. Nie lękaj się, ponieważ z tobą jest Pan, Bóg twój, wszędzie, gdziekolwiek pójdziesz.
W.Bądź mężny i mocny, / ponieważ ty wprowadzisz lud mój do ziemi płynącej mlekiem i miodem.

II CZYTANIE

Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Rzymian
(3, 1 - 5, 3)
Niechaj nie tylko nazywam się chrześcijaninem,
ale niech będę nim rzeczywiście

Nigdy nikogo nie oszukiwaliście, owszem, pouczaliście innych. Otóż pragnę, aby obowiązywało to, co nakazujecie i czego nauczacie. Dla mnie proście tylko o moc ducha i ciała, abym nie tylko mówił, ale i chciał, abym nie tylko uchodził za chrześcijanina, ale był nim rzeczywiście. Jeśli zostanę nim rzeczywiście, będę miał prawo nosić to imię i stać się prawdziwym wiernym, gdy już nie będzie mnie na tym świecie. Z tego bowiem, co jest na świecie, nic nie jest doskonałe. Toteż i Jezus Chrystus najpełniej objawił się wówczas, kiedy powrócił do Ojca. Gdy więc chrześcijaństwo jest znienawidzone przez świat, oznacza to, iż nie jest wynikiem ludzkiego głoszenia, ale dziełem mocy Bożej.

Piszę do wszystkich Kościołów i ogłaszam wszystkim, iż chętnie umrę dla Boga, jeśli mi w tym nie przeszkodzicie. Proszę was, wstrzymajcie się od niewczesnej życzliwości. Pozwólcie mi stać się pożywieniem dla dzikich zwierząt, dzięki którym dojdę do Boga. Jestem Bożą pszenicą. Zostanę starty zębami dzikich zwierząt, aby stać się czystym chlebem Chrystusa.

Zachęcajcie raczej zwierzęta, aby stały się moim grobem i nie pozostawiły ze mnie niczego, abym nikomu po śmierci nie sprawił kłopotu. Gdy świat nie zobaczy już mego ciała, wtedy będę prawdziwym uczniem Chrystusa. Proście za mną Chrystusa, abym za sprawą owych zwierząt stał się żertwą ofiarną dla Boga. Nie nakazuję wam jak Piotr i Paweł. Oni byli Apostołami, ja skazańcem; oni wolni, ja aż dotąd niewolnik. Jeśli jednak przecierpię wszystko, Chrystus mnie wyzwoli i w Nim zmartwychwstanę już jako wolny. Teraz zaś, będąc w kajdanach, odzwyczajam się pragnąć czegokolwiek.

Od Syrii aż do Rzymu "walczę z dzikimi zwierzętami", na ziemi i morzu, we dnie i w nocy, przywiązany do dziesięciu lampartów, to jest oddziału żołnierzy, którzy stają się gorsi, jeśli wyświadcza się im dobro. Doznawane od nich krzywdy czynią mnie doskonalszym, ale "to mnie jeszcze nie usprawiedliwia". Obym już mógł się znaleźć pośród przygotowanych dla mnie zwierząt. Oby prędko rzuciły się na mnie. Będę je zachęcał, aby natychmiast mnie pożarły, a nie jak innych, których nie ośmieliły się dotknąć. Gdyby zaś nie chciały, przymuszę je. Darujcie mi, ale ja wiem dobrze, co dla mnie pożyteczne. Oto teraz zaczynam być uczniem Chrystusa. Niechaj więc żadna istota, tak widzialna jak niewidzialna, nie przeszkadza mi dojść do Chrystusa. Niechajby dosięgła mnie tortura ognia, męka krzyża, walka z dzikimi zwierzętami, rozszarpanie, łamanie kości, odcinanie członków, miażdżenie ciała, najdziksze męki ze strony szatana, bylebym tylko połączył się z Chrystusem.

RESPONSORIUM
Ga 2, 19-20

W. Dla Prawa umarłem, aby żyć dla Boga. ą Choć nadal prowadzę życie w ciele, / jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, * Który umiłował mnie / i samego siebie wydał za mnie.
K. Razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus.
W.Który umiłował mnie / i samego siebie wydał za mnie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
X tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Jozuego

2, 1-24
Nierządnica Rachab z wiarą przyjmuje wywiadowców w pokoju

Jozue, syn Nuna, wysłał potajemnie z Szittim dwu wywiadowców, dając im polecenie: "Idźcie i obejrzyjcie okolicę Jerycha". Poszli więc i przybyli do domu nierządnicy imieniem Rachab, i udali się tam na spoczynek. Doniesiono o tym królowi Jerycha w tych słowach: "Oto mężowie z Izraelitów przybyli tu tej nocy, by wybadać kraj". Posłał więc król Jerycha do Rachab rozkaz: "Wydaj tych ludzi, którzy przyszli do ciebie i weszli do domu twego, bo przybyli oni w celu obejrzenia całego kraju".

Lecz kobieta wzięła tych dwu mężczyzn i ukryła ich. "Rzeczywiście - odrzekła - przybyli do mnie ci ludzie, ale nie wiedziałam, skąd byli. Gdy jednak miano zamknąć bramy miasta o zmierzchu, oni wyszli i nie wiem, dokąd się udali. Pospieszcie za nimi jak najrychlej, a dościgniecie ich". Sama zaś zaprowadziła ich na dach i ukryła pod łodygami lnu, które tu rozłożyła. Ludzie królewscy natomiast ścigali ich w kierunku Jordanu aż ku brodom, a bramę miasta zamknięto po wyjściu ścigających.

Wywiadowcy tymczasem jeszcze nie zasnęli, gdy Rachab weszła do nich na dach i tak do nich powiedziała: "Wiem, że Pan dał wam ten kraj, gdyż postrach wasz padł na nas i wszyscy mieszkańcy kraju struchleli przed wami. Słyszeliśmy bowiem, jak Pan wysuszył wody Morza Czerwonego przed wami, gdy wychodziliście z Egiptu, i co uczyniliście dwom królom amoryckim po drugiej stronie Jordanu, Sichonowi i Ogowi, których obłożyliście klątwą. Na wieść o tym zatrwożyło się serce nasze i zabrakło nam odwagi wobec was, ponieważ Pan, Bóg wasz, jest Bogiem wysoko na niebie i nisko na ziemi. Dlatego teraz przysięgnijcie mi na Pana, że jak ja okazałam wam życzliwość, tak i wy okażecie życzliwość domowi mego ojca; dacie mi znak jako rękojmię, że zostawicie przy życiu mego ojca i moją matkę, moich braci i moje siostry, że zachowacie wszystko, co do nich należy, i uchronicie od śmierci".

Odpowiedzieli jej wywiadowcy: "Życiem naszym ręczymy za was, jeśli tylko nie wydacie tej naszej sprawy. A gdy Pan odda nam tę ziemię, okażemy ci życzliwość i wierność". Po czym spuściła ich po powrozie z okna, gdyż dom jej przylegał do muru miejskiego i jakby w murze mieszkała. "Udajcie się w góry - rzekła do nich - aby was nie spotkali ścigający, i ukryjcie się tam przez trzy dni, aż do ich powrotu, po czym pójdziecie w swoją drogę".

Wywiadowcy powiedzieli: "Tak wywiążemy się z tej przysięgi, którą kazałaś nam złożyć: gdy wejdziemy do kraju, uwiążesz powróz z nici purpurowych u okna, przez które nas spuściłaś, i zgromadzisz u siebie w tym domu: ojca twego, matkę twoją, braci twoich i całą rodzinę. Jeżeli ktokolwiek wyjdzie z drzwi twego domu, krew jego spadnie na jego głowę, a my będziemy niewinni. Kto jednak w domu z tobą pozostanie, krew jego spadnie na naszą głowę, jeżeli czyjaś ręka się go dotknie. Gdybyś jednak sprawę naszą zdradziła, będziemy wolni od przysięgi, którąś od nas przyjęła". Na to odpowiedziała: "Niech tak będzie, jak mówicie" i zakończyła rozmowę, a oni się oddalili. Wtedy ona uwiązała powróz purpurowy u okna.

Wywiadowcy poszli, przybyli w góry i pozostali tam przez trzy dni, aż powrócili ludzie wysłani na ich poszukiwanie. Ci zaś szukali po całej drodze, ale nikogo nie znaleźli. Wtedy powrócili również i dwaj wywiadowcy. Zeszli z góry, przeprawili się przez rzekę, a gdy przybyli do Jozuego, syna Nuna, opowiedzieli mu wszystko, co ich spotkało. I rzekli do Jozuego: "Pan oddał cały ten kraj w nasze ręce i już wszyscy mieszkańcy struchleli przed nami".

RESPONSORIUM
Jk 2, 24-26; Hbr 11, 31

W. Człowiek dostępuje usprawiedliwienia ą na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. / Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą ich odprawiła, / czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? * Tak jak ciało bez ducha jest martwe, / tak też jest martwa wiara bez uczynków.
K. Przez wiarę nierządnica Rachab nie zginęła razem z niewierzącymi, bo przyjęła gościnnie przysłanych na zwiady.
W.Tak jak ciało bez ducha jest martwe, / tak też jest martwa wiara bez uczynków.

II CZYTANIE
Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Rzymian
(6, 1 - 9, 3)
Moje upodobania zostały ukrzyżowane

Na nic się mi zdadzą ziemskie przyjemności i królestwa świata. Lepiej mi umrzeć w Chrystusie niż panować nad całą ziemią. Szukam Tego, który za nas umarł; pragnę Tego, który dla nas zmartwychwstał. Bliskie jest moje narodzenie. Wybaczcie mi, bracia! Nie wzbraniajcie żyć, nie chciejcie, abym umarł. Skoro pragnę należeć do Boga, nie wydawajcie mnie światu i nie uwodźcie tym, co ziemskie. Pozwólcie chłonąć światło nieskalane. Gdy je osiągnę, będę pełnym człowiekiem. Pozwólcie mi naśladować mękę mego Boga. Jeśli ktoś ma Go w swoim sercu, zrozumie, czego pragnę, a znając powód mego utrapienia, ulituje się nade mną.

Książę tego świata chce mnie porwać i przeszkodzić memu dążeniu do Boga. Niechaj go nikt z was nie wspomaga. Bądźcie raczej po mojej stronie, to jest po stronie Boga. Nie rozprawiajcie o Jezusie Chrystusie, gdy równocześnie pragniecie świata. Niechaj nie mieszka w was zazdrość. Nawet gdybym prosił będąc u was, nie słuchajcie; uwierzcie raczej temu, co teraz do was piszę. Piszę zaś będąc przy życiu, a pragnąc śmierci. Moje upodobania zostały ukrzyżowane i nie ma już we mnie pożądania ziemskiego. Jedynie woda żywa przemawia do mnie z głębi serca i mówi: Pójdź do Ojca. Nie cieszy mnie zniszczalny pokarm ani przyjemności świata. Pragnę Bożego chleba, którym jest Ciało Jezusa Chrystusa z rodu Dawida, i napoju, którym jest Jego Krew - miłość niezniszczalna.

Nie chcę już dłużej żyć na ziemi. Stanie się tak, jeśli zechcecie. W tych krótkich słowach was proszę: Wierzcie mi, Jezus Chrystus pozwoli wam zobaczyć, iż mówię szczerze. Przez Jego to prawdomówne usta Ojciec rzeczywiście przemówił. Módlcie się za mnie, abym doszedł do Niego. Napisałem wam kierując się nie ludzkim rozumieniem, ale myślą Boga. Jeśli będę cierpiał, będzie to znakiem waszej do mnie miłości, jeśli zostanę uwolniony, będzie to oznaczać waszą niechęć.

Pamiętajcie w modlitwach swoich o Kościele w Syrii, którego pasterzem zamiast mnie jest sam Bóg. Sam Jezus Chrystus będzie czuwał nad nim jako biskup, a także miłość wasza. Czuję się zawstydzony przynależeniem do niego, albowiem nie jestem tego godzien, będąc ze wszystkich najmniejszym i jakby "płodem poronionym". Wszakże z miłosierdzia Bożego stanę się kimś, jeżeli dojdę do Boga. Pozdrawia was mój duch i miłość Kościołów, które przyjęły mnie w imię Jezusa Chrystusa, i to nie jak zwyczajnego przechodnia. Nawet te Kościoły, które nie znajdowały się na mej drodze, oczekiwały mnie w poszczególnych miastach.

RESPONSORIUM
Kol 1, 24. 29

W. Raduję się w cierpieniach * I w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa / dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół.
K. Trudzę się walcząc mocą Chrystusa, która potężnie działa we mnie. W. I w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa / dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
X tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Jozuego
3, 1-17; 4, 14-19; 5, 10-12
Lud przechodzi przez Jordan i obchodzi Paschę

Wczesnym rankiem Jozue i wszyscy Izraelici wyruszyli z Szittim, przybyli nad Jordan i przenocowali tam przed przeprawą. Po upływie trzech dni przeszli zwierzchnicy przez obóz i wydali polecenie ludowi: "Gdy ujrzycie Arkę Przymierza Pana, Boga waszego, i niosących ją kapłanów-lewitów, wyruszcie i wy z waszego postoju i postępujcie za nią. Zostawcie jednak przestrzeń około dwu tysięcy łokci między sobą a Arką i nie zbliżajcie się do niej! Tak więc poznacie drogę, którą macie iść, bo nigdy nią nie szliście". Wtedy rzekł Jozue do ludu: "Oczyśćcie się, gdyż jutro Pan sprawi cuda wśród was". Następnie powiedział Jozue do kapłanów: "Weźcie Arkę Przymierza i idźcie na czele ludu". Ci wzięli Arkę Przymierza i wyszli na czoło pochodu.

Pan oznajmił Jozuemu: "Dziś pocznę wywyższać cię w oczach całego Izraela, aby poznano, że jak byłem z Mojżeszem, tak będę i z tobą. Ty zaś dasz następujące polecenie kapłanom niosącym Arkę Przymierza: Skoro dojdziecie do brzegu wód Jordanu, w Jordanie się zatrzymajcie". Zwrócił się następnie Jozue do Izraelitów: "Zbliżcie się i słuchajcie słów Pana, Boga waszego. Po tym poznacie, rzekł Jozue, że Bóg żywy jest pośród was i że wypędzi z pewnością przed wami Kananejczyków, Chetytów, Chiwwitów, Peryzzytów, Girgaszytów, Amorytów i Jebusytów: oto Arka Przymierza Pana całej ziemi przejdzie przed wami Jordan. Wybierzcie teraz dwunastu mężczyzn spośród pokoleń Izraela, po jednym z każdego pokolenia. Skoro tylko stopy kapłanów niosących Arkę Pana, Boga całej ziemi, staną w wodzie Jordanu, oddzielą się wody Jordanu płynące z góry i staną jak jeden wał".

Gdy więc lud wyruszył ze swoich namiotów, by przeprawić się przez Jordan, kapłani niosący Arkę Przymierza szli na czele ludu. Zaledwie niosący Arkę przyszli nad Jordan, a nogi kapłanów niosących Arkę zanurzyły się w wodzie przybrzeżnej - Jordan bowiem wezbrał aż po brzegi przez cały czas żniwa - zatrzymały się wody płynące z góry i utworzyły jakby jeden wał na znacznej przestrzeni od miasta Adam, leżącego w pobliżu Sartan, podczas gdy wody spływające do morza Araby, czyli Morza Słonego, oddzieliły się zupełnie, a lud przechodził naprzeciw Jerycha. Kapłani niosący Arkę Przymierza Pańskiego stali mocno na suchym łożysku w środku Jordanu, a tymczasem cały Izrael szedł po suchej ziemi, aż wreszcie cały naród skończył przeprawę przez Jordan.

W owym dniu Pan wywyższył Jozuego w oczach całego Izraela i bali się go, jak się bali Mojżesza, przez wszystkie dni jego życia. I rzekł Pan Jozuemu: "Rozkaż kapłanom niosącym Arkę Świadectwa, by wyszli z Jordanu". Wtedy Jozue polecił kapłanom: "Wyjdźcie z Jordanu". Skoro tylko kapłani niosący Arkę Przymierza Pańskiego wyszli z Jordanu, a stopy ich nóg dotknęły suchej ziemi, wróciły wody Jordanu znów do swego łożyska, wypełniając je jak przedtem - aż po brzegi.

Dziesiątego dnia miesiąca pierwszego lud wyszedł z Jordanu i rozłożył się obozem w Gilgal na wschód od Jerycha.

Rozłożyli się obozem Izraelici w Gilgal i tam obchodzili Paschę czternastego dnia miesiąca wieczorem, na stepach Jerycha. Następnego dnia Paschy jedli z plonu tej krainy, chleby przaśne i ziarna prażone tego samego dnia. Manna ustała następnego dnia, gdy zaczęli jeść plon tej ziemi. Nie mieli już więcej Izraelici manny, lecz żywili się tego roku z plonów ziemi Kanaan.

RESPONSORIUM
por. Joz 4, 22-24; Ps 114, 5

W. Izrael przeszedł przez Jordan, ą gdyż Bóg wysuszył jego wody, / podobnie jak to uczynił z Morzem Czerwonym, * Aby wszystkie ludy ziemi poznały, / że potężna jest ręka Pana.
K. Cóż ci jest, morze, że uciekasz? Czemu bieg swój odwracasz, Jordanie?
W.Aby wszystkie ludy ziemi poznały, / że potężna jest ręka Pana.

II CZYTANIE

Homilia Orygenesa, kapłana, do Księgi Jozuego
(Homilia 4, 1)
Przejście przez Jordan

Arka Przymierza wiodła lud Boży przez Jordan. Stanęli kapłani i lewici, wody zaś, jakby okazując szacunek sługom Bożym, wstrzymały swój bieg, utworzyły wał i otwarły ludowi Bożemu bezpieczne przejście.

Nie dziw się, gdy opowiadają ci o powyższych zdarzeniach odnoszących się do dawnego ludu. Tobie, o chrześcijaninie, który w sakramencie chrztu przeszedłeś fale Jordanu, słowo Boże obiecuje rzeczy daleko większe i wznioślejsze; ofiaruje ci przejście i dojście do samych niebios.

Posłuchaj, co święty Paweł mówi o sprawiedliwych: "Będziemy porwani na obłoki naprzeciw Chrystusa i tak zawsze z Panem pozostaniemy". Człowiek sprawiedliwy niczego nie potrzebuje się lękać, albowiem całe stworzenie jest do jego usług.

Posłuchaj, jak Bóg zapewnia o tym przez usta proroka: "Gdy pójdziesz przez ogień, nie spłoniesz, albowiem Ja jestem Pan, twój Bóg". Sprawiedliwy jest więc zawsze jakby u siebie, a wszystkie stworzenia są na jego usługach. Nie sądź jednak, iż to wszystko działo się dla naszych ojców, ale do nas nie odnosi się wcale. Wszystko to bowiem w duchowy sposób dokonuje się także w tobie. Kiedy bowiem porzuciwszy mroki bałwochwalstwa, postanawiasz słuchać Bożego prawa, wtedy właśnie zaczynasz wychodzić z Egiptu.

Gdy zaś zostałeś zaliczony w poczet katechumenów i zacząłeś strzec zaleceń Kościoła, wówczas przekroczyłeś Morze Czerwone. Każdego dnia zatrzymując się na pustyni, starasz się usłyszeć słowo Boga i patrzeć na oblicze Mojżesza, które odsłania ci chwała Pana. A kiedy przystąpisz do duchowego źródła chrztu i w obecności kapłanów i lewitów zostaniesz wprowadzony w owe wzniosłe i czcigodne misteria, wiadome tym, którzy mają prawo je poznawać, wejdziesz z pomocą kapłanów do Ziemi Obiecanej. W niej Jezus przejmuje po Mojżeszu pieczę nad tobą i staje się twym przewodnikiem na nowej drodze.

Ty zaś pomny na liczne i wielkie dzieła Boże, na to, iż morze rozdzieliło się dla ciebie, a rzeka stanęła w swym biegu, zwrócisz się do nich i zawołasz: "Cóż ci jest, morze, że uciekasz, czemu bieg swój odwracasz, Jordanie? Góry, czemu skaczecie jak barany i pagórki niby jagnięta?" Wtedy odpowie ci Boże słowo: "Zadrżała ziemia przed obliczem Pańskim, przed obliczem Boga Jakubowego. On zmienia opokę w rozlewiska, a skałę w źródło wód".


RESPONSORIUM
Mdr 17, 1; 19, 22; Ps 77, 20

W. Wielkie są Twoje sądy, Panie, i niezbadane. * Wywyższyłeś lud Twój i rozsławiłeś.
K. Twoja droga wiodła przez morze, Twoja ścieżka przez wodne obszary. W. Wywyższyłeś lud Twój i rozsławiłeś.


MODLITWA

Módlmy się. Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Czwartek
X tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Jozuego
5, 13 - 6, 21
Silnie umocnione miasto nieprzyjacielskie zniszczone

Gdy Jozue przebywał blisko Jerycha, podniósł oczy i ujrzał przed sobą męża z mieczem dobytym w ręku. Jozue podszedł do niego i rzekł: "Czy jesteś po naszej stronie, czy też po stronie naszych wrogów?" A on odpowiedział: "Nie, gdyż jestem wodzem zastępów Pańskich i właśnie przybyłem". Wtedy Jozue upadł twarzą na ziemię, oddał mu pokłon i rzekł do niego: "Co rozkazuje mój pan swemu słudze?" Na to rzekł wódz zastępów Pańskich do Jozuego: "Zdejm obuwie z nóg twoich, albowiem miejsce, na którym stoisz, jest święte". I Jozue tak uczynił.
Jerycho było silnie umocnione i zamknięte przed Izraelitami. Nikt nie wychodził ani nie wchodził.

I rzekł Pan do Jozuego: "Spójrz, Ja daję w twoje ręce Jerycho wraz z jego królem i dzielnymi wojownikami. Wy wszyscy, uzbrojeni mężowie, będziecie okrążali miasto codziennie jeden raz. Uczynisz tak przez sześć dni. Siedmiu kapłanów niech niesie przed Arką siedem trąb z rogów baranich. Siódmego dnia okrążycie miasto siedmiokrotnie, a kapłani zagrają na trąbach. Gdy więc zabrzmi przeciągle róg barani i usłyszycie głos trąby, niech cały lud wzniesie gromki okrzyk wojenny, a mur miasta rozpadnie się na miejscu i lud wkroczy, każdy wprost przed siebie". Jozue, syn Nuna, wezwał kapłanów i rzekł im: "Weźcie Arkę Przymierza, a siedmiu kapłanów niech weźmie siedem trąb z rogów baranich przed Arkę Pańską". Po czym rozkazał ludowi: "Wyruszcie i okrążcie miasto, a zbrojni wojownicy niech idą przed Arką Pańską".

I stało się, jak Jozue rozkazał ludowi. Siedmiu kapłanów, niosących przed Panem siedem trąb z rogów baranich, wyruszyło grając na trąbach, Arka zaś Przymierza Pańskiego szła za nimi. Zbrojni wojownicy szli przed kapłanami, którzy grali na trąbach, a tylna straż szła za Arką, i tak posuwano się, stale grając na trąbach. A Jozue dał ludowi polecenie: "Nie wznoście okrzyku, niech nie usłyszą głosu waszego i niech żadne słowo nie wyjdzie z ust waszych aż do dnia, gdy wam powiem: Wznieście okrzyk wojenny! I wtedy go wzniesiecie". I tak Arka Pańska okrążyła miasto dokoła jeden raz, po czym wrócono do obozu i spędzono tam noc.

Jozue wstał wcześnie rano, kapłani wzięli Arkę Pańską, a siedmiu kapłanów niosących siedem trąb z rogów baranich szło przed Arką Pańską, grając bez przerwy na trąbach w czasie marszu. Zbrojni wojownicy szli przed nimi, a tylna straż szła za Arką Pańską, i posuwano się przy dźwięku trąb. I tak okrążyli miasto drugiego dnia jeden raz, po czym wrócili do obozu. Przez sześć dni codziennie tak czynili.

Siódmego dnia wstali rano wraz z zorzą poranną i okrążyli miasto siedmiokrotnie w ustalony sposób: tylko tego dnia okrążyli miasto siedem razy. Gdy kapłani za siódmym razem zagrali na trąbach, Jozue zawołał do ludu: "Wznieście okrzyk wojenny, albowiem Pan daje miasto w moc waszą! Miasto będzie obłożone klątwą dla Pana, ono samo i wszystko, co w nim jest. Tylko nierządnica Rachab zostanie przy życiu - ona sama i wszyscy, którzy są wraz z nią w domu, albowiem ukryła wywiadowców, których wysłaliśmy. Ale wy strzeżcie się rzeczy obłożonych klątwą, aby was chęć nie ogarnęła wziąć coś z dobra obłożonego klątwą, bo wtedy uczynilibyście przeklętym sam obóz izraelski i sprowadzilibyście na niego nieszczęście. Całe zaś srebro i złoto, sprzęty z brązu i z żelaza są poświęcone dla Pana i pójdą do skarbca Pańskiego".

Lud wzniósł okrzyk wojenny i zagrano na trąbach. Skoro tylko usłyszał lud dźwięk trąb, wzniósł gromki okrzyk wojenny i mury rozpadły się na miejscu. A lud wpadł do miasta, każdy wprost przed siebie, i tak zajęli miasto. I na mocy klątwy przeznaczyli na zabicie ostrzem miecza wszystko, co było w mieście: mężczyzn i kobiety, młodzieńców i starców, woły, owce i osły.

RESPONSORIUM
por. Iz 25, 1. 2; Hbr 11, 30

W. Panie, Tyś Bogiem moim; ą sławić Cię będę i wielbić Twe imię, * Bo zamieniłeś miasto w stos gruzów / i nie będzie odbudowane na wieki.
K. Przez wiarę upadły mury Jerycha, gdy je obchodzili dokoła w ciągu siedmiu dni. W. Bo zamieniłeś miasto w stos gruzów / i nie będzie odbudowane na wieki.

II CZYTANIE

Homilia Orygenesa, kapłana, do Księgi Jozuego
(Homilia 6, 4)
Zdobycie Jerycha

Oblężone Jerycho należało koniecznie zdobyć. W jaki sposób zdobywane jest Jerycho? Nie podnosi się przeciw niemu miecza, nie kieruje machin oblężniczych, nie wysyła pocisków. Użyto jedynie trąb kapłanów, a na ich dźwięk padają mury Jerycha.

W Piśmie św. Jerycho często jest obrazem obecnego świata. Tak na przykład w Ewangelii "człowiek, który zstępował z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców", jest obrazem Adama usuniętego z raju i wygnanego na świat. Także niewidomi z Jerycha, do których przyszedł Jezus, aby im wzrok przywrócić, byli obrazem ludzi świata pogrążonych w mrokach niewiedzy. Otóż Jerycho, czyli obecny świat, przeznaczony jest na zagładę. Zresztą zniszczenie świata od dawna zapowiedziane jest w Księgach świętych.

W jaki więc sposób zostanie zniszczone i czym? Na odgłos trąb - powiada Pismo. Jakich trąb? Niechże więc święty Paweł odsłoni ci tajemnicę. Posłuchaj, co mówi: "Zabrzmi bowiem trąba, a zmarli w Chrystusie powstaną nieskażeni, a sam Pan na znak i głos archanioła i na dźwięk trąby Bożej zstąpi z nieba". To wtedy właśnie na dźwięk trąby Pan nasz, Jezus, zwycięży Jerycho i zniszczy je zupełnie, tak iż jedynie nierządnica z całym swym domem zostanie uratowana. Przyjdzie - powiada - nasz Pan, Jezus, przybędzie na odgłos trąby.

Niech więc Pan ocali tę, która przyjęła Jego wysłańców, która Apostołów przyjętych w wierze i miłości postawiła wysoko w domu swoim; niech ją połączy i niech zjednoczy z domem Izraela. Nie wspominajmy zatem dawnych jej błędów i nie pamiętajmy poprzednich win. Niegdyś była nierządnicą, teraz jednak należy jako czysta dziewica do jednego oblubieńca, Chrystusa. Posłuchaj, co o niej powiada Apostoł: "Postanowiłem przedstawić was Chrystusowi jako czystą dziewicę jednemu mężowi". Z niej także wywodził się ten, który mówił: "Niegdyś bowiem i my byliśmy nierozumni, oporni, błądzący, służyliśmy różnym żądzom i rozkoszom".

Czy chcesz wywiedzieć się szerzej, w jaki sposób owa nierządnica przestała nią być? Posłuchaj zatem słów św. Pawła: "Takimi właśnie byliście, ale zostaliście obmyci i uświęceni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego". Aby uniknąć zagłady, aby nie zginąć wraz z Jerychem, otrzymała od wysłańców niezawodny znak wybawienia: pas purpurowy. Oto bowiem przez Krew Chrystusa cały Kościół został zbawiony w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, "Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen".

RESPONSORIUM
Iz 49, 22. 26; J 8, 28

W. Oto skinę ręką na pogan ą i między ludami podniosę mój sztandar. * Wówczas wiedzieć będzie każdy człowiek, / że Ja jestem Pan, twój Zbawca, / i twój Odkupiciel, Wszechmocny Jakuba.
K. Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że "Ja Jestem".
W.Wówczas wiedzieć będzie każdy człowiek, / że Ja jestem Pan, twój Zbawca, / i twój Odkupiciel, Wszechmocny Jakuba.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
X tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Jozuego
10, 1-14; 11, 15-17
Lud Boży zajmuje kraj

Gdy Adonisedek, król Jerozolimy, usłyszał, że Jozue zdobył Aj i obłożył je klątwą na zniszczenie, postępując tak samo z Aj i jego królem, jak postąpił z Jerychem i jego królem, oraz że mieszkańcy Gibeonu zawarli pokój z Izraelitami i zamieszkali pośród nich, wywołało to wielkie przerażenie, gdyż Gibeon było miastem wielkim, jak jedno z miast królewskich, większe było od Aj, a wszyscy mieszkańcy byli waleczni. Przeto Adonisedek, król Jerozolimy, posłał wezwanie do Hohama, króla Hebronu, do Pirama, króla Jarmutu, do Jafii, króla Lakisz, i do Debira, króla Eglonu: "Przybądźcie mi na pomoc, abyśmy razem zwalczyli Gibeonitów, ponieważ zawarli pokój z Jozuem i z Izraelitami". Połączyło się więc pięciu królów amoryckich: król Jerozolimy, król Hebronu, król Jarmutu, król Lakisz i król Eglonu - oni i całe ich wojsko oblegli Gibeon i uderzyli na nie.

Mieszkańcy Gibeonu posłali prośbę do Jozuego do obozu w Gilgal: "Nie cofaj swej ręki od sług twoich. Przybądź pośpiesznie do nas, uwolnij nas i pomóż, ponieważ wszyscy królowie amoryccy, którzy mieszkają w górach, sprzymierzyli się przeciw nam". Wyruszył Jozue z Gilgal wraz z całym swym zbrojnym ludem i wszystkimi dzielnymi wojownikami.

I rzekł Pan do Jozuego: "Nie bój się ich, albowiem oddałem ich w twoje ręce, żaden z nich nie oprze się tobie". I natarł na nich Jozue niespodziewanie po całonocnym marszu z Gilgal. A Pan napełnił ich strachem na sam widok Izraela i zadał im wielką klęskę pod Gibeonem. Ścigano ich w stronę wzgórza Bet-Choron i bito aż do Azeki i Makkedy. Gdy w czasie ucieczki przed Izraelem byli na zboczu pod Bet-Choron, Pan zrzucał na nich z nieba ogromne kamienie aż do Azeki, tak że wyginęli. I więcej ich zmarło wskutek kamieni gradowych, niż ich zginęło od miecza Izraelitów.

W dniu, w którym Pan podał Amorytów w moc Izraelitów, rzekł Jozue w obecności Izraelitów: "Stań, słońce, nad Gibeonem! I ty, księżycu, nad doliną Ajjalonu!" I zatrzymało się słońce, i stanął księżyc, aż pomścił się lud nad wrogami swymi. Czyż nie jest to napisane w Księdze Sprawiedliwego: "Zatrzymało się słońce na środku nieba i prawie cały dzień nie spieszyło do zachodu"? Nie było podobnego dnia ani przedtem, ani potem, gdy Pan usłuchał głosu człowieka. Rzeczywiście Pan sam walczył za Izraela.

To, co Pan rozkazał słudze swemu Mojżeszowi, a Mojżesz rozkazał Jozuemu, Jozue wykonał, niczego nie zaniedbując z tego wszystkiego, co rozkazał Pan Mojżeszowi.

I opanował Jozue cały ten kraj: góry, cały Negeb, całą krainę Goszen, Szefelę, Arabę, góry izraelskie i ich równiny. Od góry Chalak, wznoszącej się ku Seirowi, aż do Baal-Gad w dolinie Libanu, u stóp góry Hermon. A wszystkich królów ich zwyciężył i skazał na śmierć.

RESPONSORIUM
Ez 34, 13. 15

W. Zgromadzę moje owce z obcych krajów. ą I sprowadzę je z powrotem do ich ziemi. * I paść je będę na górach izraelskich, / w dolinach i we wszystkich zamieszkałych miejscach kraju.
K. Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko.
W.I paść je będę na górach izraelskich, / w dolinach i we wszystkich zamieszkałych miejscach kraju.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Ambrożego, biskupa, do Psalmów
(Ps 1, 4. 7-8)
Pełna słodyczy Księga Psalmów

Chociaż całe Pismo promieniuje łaską Boga, to jednak w stopniu najwyższym urzekająca Księga Psalmów. Oto sam Mojżesz, który zwyczajną mową przekazał nam dzieje proroków, skoro tylko w sposób niezapomniany i podziwu godny przeprowadził swój lud przez Morze Czerwone i patrzył na faraona ginącego wraz ze swym wojskiem, osiągając wtedy szczyty swego geniuszu (dokonał bowiem rzeczy przewyższających siły ludzkie) wyśpiewał na cześć Pana pieśń tryumfu. Także i Maria, siostra Mojżesza, wziąwszy bęben zachęcała swe towarzyszki wołając: "Śpiewajmy na cześć Pana, który okrył się chwałą; konie i jeźdźców pogrążył w morskich głębinach".

Historia wychowuje, prawo poucza, proroctwo ogłasza, upomnienie karci, zachęta nakłania. Z Księgi Psalmów natomiast każdy może odnieść pożytek oraz przyjąć lekarstwo prowadzące do zbawienia. Ktokolwiek je czyta, zawsze znajduje stosowne lekarstwo na uleczenie ran zadanych przez własną pożądliwość. Ktokolwiek rozważa, znajdzie w nich, jakby na dostępnym dla wszystkich stadionie, jakby na arenie cnót, przygotowane różne sposoby zmagań, aby mógł wybrać, co uzna za najbardziej dla siebie stosowne i co najskuteczniej pomoże osiągnąć nagrodę.

Jeśli ktoś stara się poznać i naśladować czyny przodków, zobaczy je zebrane w jednym psalmie; krótkim czytaniem przyswoi sobie cały ów skarb w pamięci. Jeśli kto pragnie zgłębić moc prawa, które wyraża się w miłości (albowiem "kto miłuje bliźniego, ten doskonale wypełnia prawo"), niech czyta w psalmach, z jak wielką miłością, dla uchronienia od nieszczęść całego ludu, jeden człowiek stanął naprzeciw wielu niebezpieczeństw. Dostrzeże wówczas, iż chwała, na którą zasługuje miłość, nie jest mniejsza od tej, która należy się męstwu.

A cóż powiedzieć o wielkości zawartego w psalmach proroctwa? To, co inni zapowiadali niejasno, psalmiście podano wyraźnie i otwarcie, a mianowicie, iż Pan Jezus narodzi się z jego potomstwa, bo Bóg powiedział: "Potomstwo twoje posadzę na tronie twoim". W psalmach nie tylko zapowiedziane jest narodzenie Jezusa, ale także Jego zbawcza męka, śmierć, zmartwychwstanie, wniebowstąpienie i zasiadanie po prawicy Ojca. Tylko psalmista zapowiedział, czego nikt z ludzi nie odważyłby się wyrazić, a co potem sam Pan obwieścił w Ewangelii.

RESPONSORIUM
Ps 57, 8-9

W. Serce moje jest mocne, Boże, ą mocne jest moje serce, * Zaśpiewam psalm i zagram Panu.
K. Zbudź się, duszo moja, zbudź, harfo i cytro, a ja obudzę jutrzenkę.
W.Zaśpiewam psalm i zagram Panu.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Sobota
X tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Jozuego
24, 1-7. 13-28
Odnowienie przymierza w Ziemi Obiecanej

Jozue zgromadził w Sychem wszystkie pokolenia Izraela. Wezwał też starszych Izraela, jego książąt, sędziów i zwierzchników, którzy się stawili przed Bogiem. Jozue przemówił wtedy do całego narodu: "Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Po drugiej stronie Rzeki mieszkali wasi przodkowie od starodawnych czasów: Terach, ojciec Abrahama i Nachora, którzy służyli bogom cudzym, lecz Ja wziąłem ojca waszego Abrahama z kraju po drugiej stronie Rzeki i przeprowadziłem go przez całą ziemię Kanaan, i rozmnożyłem ród jego, dając mu Izaaka. Izaakowi dałem Jakuba i Ezawa, Ezawowi dałem w posiadanie górę Seir, Jakub i jego synowie wyruszyli do Egiptu. Następnie powołałem Mojżesza i Aarona i ukarałem Egipt tym wszystkim, co sprawiłem pośrodku niego, a wtedy was wywiodłem. Ja wyprowadziłem przodków waszych z Egiptu; i przybyliście nad morze; Egipcjanie ścigali przodków waszych na rydwanach i konno aż do Morza Czerwonego. Wołali wtedy do Pana, i rozciągnął gęstą mgłę między wami i Egipcjanami, po czym sprowadził na nich morze i okryło ich. Widzieliście własnymi oczami, co uczyniłem w Egipcie. Potem przebywaliście długi czas na pustyni.

Dałem wam ziemię, około której nie trudziliście się, i miasta, których wyście nie budowali, a w nich zamieszkaliście. Winnice i drzewa oliwne, których nie sadziliście, dają wam dziś pożywienie.

Bójcie się więc Pana i służcie Mu w szczerości i prawdzie! Usuńcie bóstwa, którym służyli wasi przodkowie po drugiej stronie Rzeki i w Egipcie, a służcie Panu! Gdyby jednak wam się nie podobało służyć Panu, rozstrzygnijcie dziś, komu służyć chcecie, czy bóstwom, którym służyli wasi przodkowie po drugiej stronie Rzeki, czy też bóstwom Amorytów, w których kraju zamieszkaliście. Ja sam i mój dom służyć chcemy Panu".

Naród wówczas odrzekł tymi słowami: "Dalekie jest to od nas, abyśmy mieli opuścić Pana, a służyć bóstwom obcym! Czyż to nie Pan, Bóg nasz, wyprowadził nas i przodków naszych z ziemi egipskiej, z domu niewoli? Czyż nie On przed oczyma naszymi uczynił wielkie znaki i ochraniał nas przez całą drogę, którą szliśmy, i wśród wszystkich ludów, pomiędzy którymi przechodziliśmy? Pan ponadto wypędził przed nami wszystkie te ludy wraz z Amorytami, którzy mieszkali w tym kraju. My również chcemy służyć Panu, bo On jest naszym Bogiem".

I rzekł Jozue do ludu: "Wy nie możecie służyć Panu, bo jest On Bogiem świętym i jest Bogiem zazdrosnym i nie przebaczy wam występków i grzechów. Jeśli opuścicie Pana, aby służyć bogom obcym, ześle na was znów nieszczęścia, a choć przedtem dobrze wam czynił, wtedy sprowadzi zagładę".

Lecz lud odrzekł Jozuemu: "Nie! My chcemy służyć Panu!" Jozue odpowiedział ludowi: "Wy jesteście świadkami przeciw samym sobie, że wybraliście Pana, aby Mu służyć". I odpowiedzieli: "Jesteśmy świadkami". "Usuńcie więc bogów obcych spośród was i zwróćcie serca wasze ku Panu, Bogu Izraela". I odrzekł lud Jozuemu: "Panu, Bogu naszemu, chcemy służyć i głosu Jego chcemy słuchać".

Zawarł więc Jozue w tym dniu przymierze z ludem i nadał mu ustawę i nakaz w Sychem. Jozue zapisał te słowa w księdze Prawa Bożego. Wziął następnie wielki kamień i wzniósł go tam pod terebintem, który jest w miejscu poświęconym Panu. Następnie Jozue rzekł do zgromadzonego ludu: "Patrzcie, oto ten kamień będzie dla was świadkiem, ponieważ on słyszał wszystkie słowa, które Pan mówił do nas. Będzie on świadkiem przeciw wam, abyście się nie wyparli waszego Boga". Wtedy Jozue odprawił lud i każdy pospieszył do swojej posiadłości.

RESPONSORIUM
Joz 24, 16. 24; 1 Kor 8, 5-6

W. Dalekie jest to od nas, ą abyśmy mieli opuścić Pana, / a służyć bóstwom obcym. * Panu, Bogu naszemu, chcemy służyć / i głosu Jego chcemy słuchać.
K. A choćby byli na niebie i na ziemi tak zwani bogowie, dla nas istnieje tylko jeden Bóg.
W.Panu, Bogu naszemu, chcemy służyć / i głosu Jego chcemy słuchać.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Ambrożego, biskupa, do Psalmów
(Ps 1, 9-12)
Będę śpiewał duchem i umysłem

Cóż piękniejszego od psalmu? Toteż Dawid słusznie powiada: "Sławcie Pana, albowiem dobrze jest śpiewać psalmy; słodko i zaszczytnie jest wychwalać naszego Boga". Bardzo słusznie; psalm bowiem jest błogosławieństwem ludu, uwielbieniem Boga, chwalbą zgromadzenia, rozradowaniem ogółu, wołaniem świata, głosem Kościoła, melodyjnym wyznaniem wiary, uroczystym wyrazem pobożności, ozdobą wolności, okrzykiem wesela, wybuchem radości. Psalm uśmierza gniew, usuwa troskę, podtrzymuje w smutku. W nocy jest obroną, za dnia pouczeniem, świętem sprawiedliwych, obrazem ukojenia, zadatkiem pokoju i zgody; jak cytra łączy liczne i różnorodne głosy w jedną harmonijną pieśń. Psalmem zaczyna się poranek, a zmierzch rozbrzmiewa jego echem.

W psalmie wdzięk współzawodniczy z pouczeniem. Śpiewającemu przynosi radość, a zarazem pogłębia jego wiedzę. Przy odmawianiu psalmów jakże wiele odnosisz korzyści. Gdy czytam: "Pieśń dla oblubieńca", płonę pragnieniem świętej miłości. W psalmach odnajduję dar objawień, zapowiedź zmartwychwstania, skarby obietnic. Tam właśnie uczę się unikać grzechu i oduczam się wstydzić pokuty za grzechy.

Czymże jest psalm, jeśli nie instrumentem cnót. Czcigodny prorok uderzając weń pałeczką Ducha Świętego rozlewa po całej ziemi słodycz niebiańskiej pieśni. Kiedy na strunach lutni, wykonanych z martwych części zwierząt, zestawia głosy o różnej barwie i brzmieniu i ku niebu kieruje pieśń Bożej chwały, poucza wtedy, iż należy nam zacząć od obumarcia grzechowi, potem zaś spełniać w swym życiu rozliczne dzieła cnót, które przedstawią Bogu piękno naszej pobożności.

Dawid pouczył nas zatem, iż trzeba nam śpiewać i nucić psalmy w głębi serca. To właśnie czynił Paweł, skoro mówił: "Będę się modlił duchem, ale też i umysłem; zaśpiewam psalm w duchu, ale też i umysłem". Dawid uczył nas jeszcze kształtować życie i czyny w świetle spraw nieba, aby przyjemność śpiewania nie wywoływała pożądliwości ciała, które nie wyzwalają, ale zniewalają duszę. Właśnie dlatego mówił, iż śpiewa dla zbawienia swej duszy: "Będę Ci grał na cytrze, Boże, święty Izraela. Rozradują się moje wargi, gdy będę Ci śpiewać, i dusza moja, którą odkupiłeś".


RESPONSORIUM
Ps 92, 2. 4

W.Dobrze jest dziękować Panu, * Śpiewać Twojemu imieniu, Najwyższy.
K. Na harfie dziesięciostrunnej i lirze, pieśnią przy dźwiękach cytry. W. Śpiewać Twojemu imieniu, Najwyższy.


MODLITWA

Módlmy się. Boże, źródło wszelkiego dobra, wysłuchaj nasze pokorne prośby ą i spraw, abyśmy przez Ciebie natchnieni poznawali, co jest słuszne, * i z Twoją pomocą to wypełniali. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I Nieszpory
11 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jezus widząc tłumy * litował się nad nimi, / bo byli znękani i porzuceni, / jak owce ni mające pasterza.

Rok B: Z królestwem Bożym tak się dzieje, * jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię: / nasienie kiełkuje i rośnie bez jego wiedzy.

Rok C: Kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, * przyniosła flakonik alabastrowy olejku / i płacząc zaczęła łzami oblewać nogi Jezusa, / całowała je i namaszczała olejkiem..
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jezus widząc tłumy * litował się nad nimi, / bo byli znękani i porzuceni, / jak owce ni mające pasterza.

Rok B: Z królestwem Bożym tak się dzieje, * jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię: / nasienie kiełkuje i rośnie bez jego wiedzy.

Rok C: Kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, * przyniosła flakonik alabastrowy olejku / i płacząc zaczęła łzami oblewać nogi Jezusa, / całowała je i namaszczała olejkiem..

PROŚBY

Chrystus ulitował się nad głodnymi ludźmi i dokonał dla nich cudów swej miłości. Pamiętając o nich, błagajmy Go w duchu szczerego oddania:
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Wyznajemy, że z Twojej łaskawości otrzymaliśmy dzisiaj wszystkie dobrodziejstwa,
- niech one nie pozostaną w nas daremne, lecz przyniosą obfity owoc.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ty jesteś światłością i zbawieniem wszystkich narodów, miej w swojej opiece świadków, których posłałeś na całą ziemię,
- rozpal ich ogniem Ducha Świętego.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Spraw, aby wszyscy ludzie troszczyli się o postęp i pokój tego świata
- i ochoczo zaradzali naglącym potrzebom naszych czasów.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Lekarzu duszy i ciała, przynieś ulgę chorym, bądź przy konających,
- nawiedź nas i umocnij swoim miłosierdziem.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Przyjmij zmarłych do grona błogosławionych,
- których imiona są zapisane w księdze życia.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Niedziela
XI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Sędziów
2, 6 - 3, 4
Ogólny rzut oka na okres Sędziów

Jozue rozesłał lud i poszli Izraelici, każdy do swojej dzielnicy, aby objąć ziemię w posiadanie. Służył lud Panu po wszystkie dni życia Jozuego i po wszystkie dni starszych, którzy żyli po śmierci Jozuego i którzy oglądali wszystkie dzieła Pana, jakich dokonał dla Izraela.

Jozue, syn Nuna, sługa Pana, umarł w wieku lat stu dziesięciu. Pochowano go w posiadłości Timnat-Cheres, którą otrzymał w dziedzictwo, przy górze Efraima, na północ od góry Gaasz. A gdy całe to pokolenie połączyło się ze swoimi przodkami, nastało inne pokolenie, które nie znało Pana ani też tego, co uczynił dla Izraela.
Wówczas Izraelici czynili to, co złe w oczach Pana, i służyli Baalom. Opuścili Boga swoich ojców, Jahwe, który ich wyprowadził z ziemi egipskiej, i poszli za cudzymi bogami, którzy należeli do ludów sąsiednich. Oddawali im pokłon i drażnili Pana. Opuścili Pana i służyli Baalowi i Asztartom. Wówczas zapłonął gniew Pana przeciwko Izraelitom, tak że wydał ich w ręce ciemięzców, którzy ich złupili, wydał ich na łup nieprzyjaciół, którzy ich otaczali, tak że nie mogli im się oprzeć. We wszystkich ich poczynaniach ręka Pana była przeciwko nim na ich nieszczęście, jak to Pan przedtem im zapowiedział i jak im poprzysiągł. I tak spadł na nich ucisk ogromny.

Wówczas Pan wzbudził sędziów, by wybawili ich z ręki tych, którzy ich uciskali. Ale i sędziów swoich nie słuchali, gdyż uprawiali nierząd z innymi bogami, oddawali im pokłon. Zboczyli szybko z drogi, po której kroczyli ich przodkowie, którzy słuchali przykazań Pana: ci tak nie postępowali. Kiedy zaś Pan wzbudzał sędziów dla nich, Pan był z sędzią i wybawiał ich z ręki nieprzyjaciół, póki żył sędzia. Pan bowiem litował się, gdy jęczeli pod jarzmem swoich ciemięzców i prześladowców. Lecz po śmierci sędziego odwracali się i czynili jeszcze gorzej niż ich przodkowie. Szli za cudzymi bogami, służyli im i pokłon im oddawali, nie wyrzekając się swych czynów ani drogi zatwardziałości.

Zapłonął więc gniew Pana przeciwko Izraelowi. I rzekł: "Ponieważ lud ten przekroczył przymierze, które zawarłem z ich przodkami, i ponieważ nie usłuchał głosu mego, także i Ja nie wyrzucę spośród nich żadnego z narodów, które pozostawił Jozue, gdy umierał - żeby poddać Izraelitów próbie i zbadać, czy pójdą drogami Pana, po których kroczyli ich przodkowie". Pan więc pozostawił te narody, nie wypędzając ich szybko ani nie wydając ich w ręce Jozuego.

A oto narody, którym Pan pozwolił pozostać, aby wystawić przez nie na próbę Izraela, wszystkich tych, którzy nie doświadczyli żadnej wojny z Kananejczykami - a stało się to jedynie ze względu na dobro pokoleń izraelskich, aby je nauczyć sztuki wojennej, te zwłaszcza, które jej przedtem nie poznały - pięciu władców filistyńskich oraz wszyscy Kananejczycy, Sydończycy i Chiwwici, którzy zamieszkiwali łańcuch gór Libanu, począwszy od góry Baal-Hermon aż do wejścia do Chamat. Byli oni przeznaczeni do wypróbowania Izraelitów, by można było poznać, czy będą strzec przykazań, które Pan dał ich przodkom za pośrednictwem Mojżesza.


RESPONSORIUM
Ps 106, 40. 41. 44; Sdz 2, 16

W. Gniew Pana ą zapłonął przeciw Jego ludowi. / Wydał ich w ręce pogan, / lecz wejrzał na ich utrapienie. * Wysłuchał ich modlitwy.
K. Wówczas Pan wzbudził sędziów, aby wybawili Jego lud z ręki tych, którzy go uciskali. W. Wysłuchał ich modlitwy.


II CZYTANIE
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej
(nr 4-6)
Modlitwa niechaj płynie z pokornego serca

Ci, którzy się modlą, niech czynią to w sposób odpowiedni; w skupieniu i ze czcią. Pamiętajmy, że stoimy przed obliczem Boga. Trzeba zatem spodobać się Bogu zarówno postawą ciała, jak i sposobem przemawiania. Jak bowiem właściwością ludzi niesfornych jest głośne hałasowanie, tak przeciwnie ludziom przyzwoitym wypada się modlić w skupieniu i ze skromnością. Zresztą Chrystus Pan nakazywał nam modlić się w skrytości, w miejscach zamkniętych i odosobnionych, nawet we własnym mieszkaniu. Doskonale odpowiada to naszej wierze, albowiem mamy pamiętać, że Bóg jest wszędzie obecny, że widzi i słyszy wszystko, a ogromem swego majestatu przenika najskrytsze i najodleglejsze miejsca. Toteż jest napisane: "Jestem Bogiem bliskim, nie zaś Bogiem dalekim. Czyż może ukryć się człowiek, abym go nie zobaczył? Czy to nie Ja wypełniam niebo i ziemię?" I znowu: "Na każdym miejscu oczy Pana patrzą na dobrych i złych".

Kiedy więc gromadzimy się wspólnie z braćmi i wraz z kapłanem Boga sprawujemy święte obrzędy, trzeba pamiętać o skromności i porządku. Nie wypowiadajmy naszych modlitw bezmyślnie ani też nie bądźmy gadatliwi w przedstawianiu prośby, którą należy polecić Bogu z całą skromnością i czcią. Bóg bowiem słucha serca, a nie języka. Ten, który przenika myśli, nie potrzebuje ponaglania. Wskazuje na to sam Pan w słowach: "Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach". A na innym miejscu: "Wszystkie Kościoły poznają, że Ja przenikam serca i nerki".

Anna, która jest obrazem Kościoła, stosowała się - jak czytamy w Pierwszej Księdze Królów - do tego zalecenia. Modliła się do Boga w ciszy, w pokorze, w głębi swego serca, a nie głośnym wołaniem. Jej modlitwa była ukryta, ale wiara jawna. Modliła się nie ustami, ale sercem, bo wiedziała dobrze, iż Bóg słyszy taką modlitwę. Otrzymała, o co prosiła, ponieważ prosiła z ufnością. Potwierdza to Pismo św. w słowach: "Anna mówiła w sercu swoim, poruszała wargami, ale nie wydawała głosu, i Pan ją wysłuchał". Podobnie czytamy w psalmie: "Przemawiajcie w sercu swoim i w domach swoich pokutujcie". To samo także zaleca nam Duch Święty przez Jeremiasza proroka i mówi: "Ciebie, o Panie, należy wielbić w duchu".

Bracia ukochani! Ten kto się modli, powinien pamiętać, w jaki sposób modlił się w świątyni celnik obok faryzeusza. Nie podnosił zuchwale oczu, ani nie rozkładał wyniośle rąk, ale bijąc się w piersi i wyznając swoje ukryte grzechy, wzywał na pomoc miłosierdzie Boże. A chociaż faryzeusz był w pełni zadowolony z siebie, to jednak bardziej na usprawiedliwienie zasłużył celnik, który modlił się nie pokładając nadziei w swojej niewinności, bo nikt nie jest wolny od winy. Modlił się z pokorą wyznając grzechy, i wysłuchał go Ten, który pokornym okazuje miłosierdzie.


RESPONSORIUM

W. Rozważmy, ą jak należy się zachować w obecności Boga i aniołów, * I tak śpiewajmy psalmy, / aby nasze serce było w zgodzie z tym, / co głoszą nasze usta.
K. Wiedzmy, że nie wielomówstwo, lecz czystość serca i łzy skruchy zasługują na wysłuchanie. W. I tak śpiewajmy psalmy, / aby nasze serce było w zgodzie z tym, / co głoszą nasze usta.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
11 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Jezus wysłał dwunastu Apostołów, * dając im polecenie: / Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela.

Rok B: Królestwo Boże można porównać do ziarnka gorczycy, * które jest najmniejsze z nasion, / lecz wyrasta i staje się większe od innych jarzyn.

Rok C: Odpuszczone są jej liczne grzechy, * ponieważ bardzo umiłowała, / a ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Jezus wysłał dwunastu Apostołów, * dając im polecenie: / Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela.

Rok B: Królestwo Boże można porównać do ziarnka gorczycy, * które jest najmniejsze z nasion, / lecz wyrasta i staje się większe od innych jarzyn.

Rok C: Odpuszczone są jej liczne grzechy, * ponieważ bardzo umiłowała, / a ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje.

PROŚBY

Wytrwale błagajmy Boga, który posłał Ducha Świętego, aby był światłością serc wszystkich ludzi:
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Błogosławiony jesteś, Boże, nasza światłości,
- Ty dla swojej chwały pozwoliłeś nam doczekać dnia, który się rozpoczyna.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty opromieniłeś ziemię światłem zmartwychwstania swojego Syna,
- niech Twój Kościół zaniesie to światło wszystkim ludziom.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty przez Ducha Świętego oświeciłeś uczniów swego Jednorodzonego Syna,
- ześlij Twojego Ducha na Kościół, aby go zachował w wierności.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Światłości narodów, pamiętaj o tych, którzy trwają jeszcze w ciemnościach,
- otwórz ich oczy i serca, aby poznali Ciebie, jedynego i prawdziwego Boga.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XI tydzień
MODLITWA

Módlmy się. Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
11 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Idźcie i głoście: * Bliskie jest królestwo niebieskie; / darmo otrzymaliście , darmo dawajcie.

Rok B: W wielu przypowieściach * Jezus głosił naukę, / osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

Rok C: Jezus rzekł do kobiety: * Twoja wiara cię ocaliła, / idź w pokoju.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Idźcie i głoście: * Bliskie jest królestwo niebieskie; / darmo otrzymaliście , darmo dawajcie.

Rok B: W wielu przypowieściach * Jezus głosił naukę, / osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

Rok C: Jezus rzekł do kobiety: * Twoja wiara cię ocaliła, / idź w pokoju.
PROŚBY

Radosnym sercem zanośmy nasze prośby do Boga, który stworzył świat, naprawił go przez Odkupienie i ustawicznie odnawia swoją miłością:
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Dzięki Ci, Boże, który w całym stworzeniu objawiasz swoją wszechmoc
- i w dziejach świata ukazujesz swoją opatrzność.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Przez swojego Syna, zwiastuna pokoju i zwycięzcę na drzewie krzyża,
- wybaw nas od próżnego lęku i rozpaczy.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pomóż wszystkim, którzy miłują i wprowadzają sprawiedliwość,
- aby szczerze zabiegali o utrwalenie na świecie prawdziwego pokoju.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pośpiesz na pomoc uciśnionym, obdarz więźniów wolnością, pocieszaj biednych, zapewnij chleb łaknącym, umocnij bezsilnych,
- we wszystkich ludziach objawiaj moc swojego krzyża.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ty cudownie wskrzesiłeś do chwały swojego Syna, który umarł i został pogrzebany,
- spraw, aby zmarli razem z Nim przeszli do życia.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Księgi Sędziów
4, 1-24
Debora i Barak

Po śmierci Ehuda Izraelici znów zaczęli czynić to, co złe w oczach Pana, i Pan wydał ich w ręce Jabina, króla Kanaanu, który panował w Chasor. Wodzem jego wojsk był Sisera, który mieszkał w Charoszet-Haggoim. Wówczas Izraelici wołali do Pana. Jabin bowiem miał dziewięćset żelaznych rydwanów i nielitościwie uciskał Izraelitów przez lat dwadzieścia.

W tym czasie sprawowała sądy nad Izraelem Debora, prorokini, żona Lappidota. Zasiadała ona pod palmą Debory, między Rama i Betel w górach Efraima, dokąd przybywali Izraelici, aby rozsądzać swoje sprawy. Posłała ona po Baraka, syna Abinoama z Kedesz w pokoleniu Neftalego. "Oto - rzekła mu - co nakazał Pan, Bóg Izraela: Idź, udaj się na górę Tabor i weź z sobą dziesięć tysięcy mężów, synów Neftalego i synów Zabulona. Przyprowadzę ci do potoku Kiszon Siserę, wodza wojska Jabina, z jego rydwanami i hufcami i dam je w twoje ręce".

Odpowiedział jej Barak: "Jeżeli ty pójdziesz ze mną, pójdę, lecz jeśli ty nie pójdziesz ze mną, nie pójdę". "Pójdę więc z tobą - odpowiedziała mu - lecz chwała nie okryje drogi, po której pójdziesz, albowiem przez ręce kobiety Pan wyda Siserę". Powstała więc Debora i razem z Barakiem udała się do Kedesz. Barak zaś zwołał pokolenie Zabulona i Neftalego, i dziesięć tysięcy mężów poszło z nim, a Debora mu towarzyszyła.

Cheber Kenita oddzielił się od rodu Kaina i od plemienia synów Chobaba, teścia Mojżesza. Rozbił swój namiot koło Dębu w Saannaim, w pobliżu Kedesz.

Sisera dowiedziawszy się, że Barak, syn Abinoama, wyruszył na górę Tabor, zebrał wszystkie swoje rydwany, dziewięćset żelaznych rydwanów i wszystkie swoje oddziały, jakie posiadał. Polecił im przybyć od Charoszet-Haggoim do potoku Kiszon. Wtedy rzekła Debora do Baraka: "Wstań, bo oto nadchodzi dzień, w którym Pan wyda w ręce twoje Siserę. Czyż Pan nie kroczy przed tobą?"

Barak zszedł więc z góry Tabor, a dziesięć tysięcy ludzi za nim. Wówczas Pan poraził przed Barakiem ostrzem miecza Siserę, wszystkie jego rydwany i całe wojsko. Sisera, zeskoczywszy ze swego rydwanu, uciekł pieszo. Barak zaś ścigał rydwany i wojsko aż do Charoszet-Haggoim. Całe wojsko Sisery padło pod ostrzem miecza i żaden z mężów nie uszedł.

Sisera uciekał pieszo w kierunku namiotu Jaeli, żony Chebera Kenity, ponieważ pomiędzy Jabinem, królem Chasor, a domem Chebera Kenity panował pokój. Jael wychodząc naprzeciw Sisery rzekła do niego: "Zatrzymaj się, panie, zatrzymaj się u mnie! Nie bój się niczego!" Zatrzymał się więc u niej pod namiotem, a ona nakryła go kocem. Potem rzekł do niej: "Daj mi - proszę cię - napić się trochę wody, gdyż mam pragnienie". Ona otwarła bukłak z mlekiem, dała mu się napić i nakryła go na powrót. "Czuwaj przy wejściu do namiotu - rzekł jej - a gdyby ktoś nadszedł i zapytał mówiąc: �Jest tu kto? odpowiedz: �Nie ma".

Lecz Jael, żona Chebera, wzięła palik od namiotu, uchwyciła młot w rękę i zbliżając się cicho do niego, przebiła jego skroń palikiem, tak że ten utkwił w ziemi, Sisera spał bowiem głęboko, wyczerpany do ostatka. W ten sposób zginął. Tymczasem nadszedł Barak ścigając Siserę. Jael wyszła naprzeciw niego: "Wejdź - rzekła do niego - a pokażę ci człowieka, którego szukasz". Wstąpił do niej, a oto Sisera leżał martwy, z palikiem w skroni.

Tak Bóg w tym dniu uniżył przed Izraelitami Jabina, króla Kanaanu. Ręka zaś Izraelitów uciskała coraz mocniej Jabina, króla Kanaanu, aż do całkowitej jego zagłady.


RESPONSORIUM
1 Kor 1, 27. 29; 2 Kor 12, 9; 1 Kor 1, 28
W. Bóg wybrał to, co słabe w oczach świata, ą aby poniżyć mocnych, / tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Niego. * Moc bowiem w słabości się doskonali.
K. I to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to, co jest, unicestwić. W. Moc bowiem w słabości się doskonali.


II CZYTANIE

Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej
(nr 8-9)
Nasza modlitwa jest publiczna i wspólna

Chrystus, Nauczyciel pokoju i jedności, nie chce, abyśmy modlili się prywatnie i osobno, to znaczy, aby każdy modlił się tylko za siebie. Nie mówimy: "Ojcze mój, który jesteś w niebie", albo "Chleba mojego powszedniego daj mi dzisiaj". Nikt też nie prosi o odpuszczenie swoich wyłącznie win ani nie błaga, by tylko on sam nie był poddawany pokusie oraz został uwolniony od złego. Nasza modlitwa jest publiczna i wspólnotowa. Kiedy się więc modlimy, nie modlimy się za kogoś jednego, ale za cały lud, ponieważ jako cały lud stanowimy jedno.

Bóg pokoju i Nauczyciel zgody, Ten, który uczył nas jedności, zechciał, aby każdy modlił się za wszystkich, tak jak i On wziął na siebie wszystkich. To prawo modlitwy zachowali trzej młodzieńcy wrzuceni do ognistego pieca. Modlili się jednym głosem i zgodnym umysłem. Mówi o tym Pismo św. Opowiadając o ich modlitwie, daje nam przykład do naśladowania, abyśmy i my umieli zasługiwać na wysłuchanie. "Ci trzej - powiada - jednym głosem śpiewali hymn i błogosławili Boga". Modlili się jakby jednym głosem, mimo iż Chrystus nie uczył ich modlitwy. A modlitwa ta była niezawodna i skuteczna, ponieważ modlitwa duchowa, pełna pokoju i prostoty, zdobywa łaskawość Pana.

W ten także sposób - zauważamy - modlili się po Wniebowstąpieniu Pana Apostołowie wraz z uczniami. "Wszyscy oni - powiada Pismo - trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i Jego braćmi". Trwając jednomyślnie na modlitwie okazywali jednomyślnością i stałością, iż "Bóg, który gotuje dom dla jednomyślnych", do swego wiecznego przybytku przyjmuje tylko tych, którzy trwają jednomyślnie na modlitwie.

Bracia najmilsi! Jakże wspaniałe tajemnice zawiera Modlitwa Pańska, jak liczne i jak wielkie - zwięzłe w słowach, ale rozległe w działaniu. W naszych modlitwach i błaganiach nie ma niczego, co nie byłoby zawarte w tym krótkim zarysie nauki Bożej. "Módlcie się tak: powiada - Ojcze nasz, który jesteś w niebie".

Człowiek nowy, odrodzony i przywrócony Bogu dzięki Jego łasce, mówi najpierw: "Ojcze", ponieważ już zaczął być Jego synem. "Przyszło do swojej własności - powiada święty Jan - a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim, którzy Go przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego". Kto zatem uwierzył w imię Jego i stał się dzieckiem Bożym, powinien na wstępie złożyć dzięki, a nazywając Boga swoim Ojcem w niebie, wyznać, iż jest Jego synem.


RESPONSORIUM
Ps 22, 23; 57, 10
W. Będę głosił swym braciom Twoje imię. * I będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych.
K. Będę Cię chwalił wśród ludów, Panie, zaśpiewam Ci psalm wśród narodów. W. I będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Wtorek
XI tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi Sędziów
6, 1-6. 11-24a
Powołanie Gedeona

Izraelici czynili to, co złe w oczach Pana, i Pan wydał ich na siedem lat w ręce Madianitów. A ręka Madianitów zaciążyła nad Izraelitami, tak że przed Madianitami kopali sobie schronienia w górach, jaskinie i miejsca obronne. Zdarzało się, że ledwie Izraelici co zasiali, przychodzili Madianici i Amalekici oraz lud ze wschodu słońca i napadali na nich, a rozbijając obozy naprzeciwko nich, niszczyli plony ziemi aż ku granicom Gazy. Nie pozostawiali Izraelowi żadnych środków do życia - ani owiec, ani wołów, ani osłów. Zjawiali się bowiem wraz ze stadami i namiotami, a przychodzili tak tłumnie, jak szarańcza; liczba ich i wielbłądów była niezwykle wielka. Tak wpadali do kraju, aby go pustoszyć. Madianici wtrącili więc Izraela w wielką nędzę. Poczęli zatem Izraelici wołać do Pana.

A oto przyszedł Anioł Pana i usiadł pod terebintem w Ofra, które należało do Joasza z rodu Abiezera. Gedeon, syn jego, młócił na klepisku zboże, aby je ukryć przed Madianitami. I ukazał mu się Anioł Pana. "Pan jest z tobą - rzekł mu - dzielny wojowniku!" Odpowiedział mu Gedeon: "Wybacz, panie mój! Jeżeli Pan jest z nami, skąd pochodzi to wszystko, co się nam przydarza? Gdzież są te wszystkie dziwy, o których opowiadają nam ojcowie nasi, mówiąc: �Czyż Pan nie wywiódł nas z Egiptu? A oto teraz Pan nas opuścił i oddał nas w ręce Madianitów".

Pan zaś zwrócił się ku niemu i rzekł do niego: "Idź z tą siłą, jaką posiadasz, i wybaw Izraela z ręki Madianitów. Czyż nie Ja ciebie posyłam?" "Wybacz, Panie mój! - odpowiedział Mu - jakże wybawię Izraela? Ród mój jest najbiedniejszy w pokoleniu Manassesa, a ja jestem ostatni w domu mego ojca". Pan mu odpowiedział: "Ponieważ Ja będę z tobą, pobijesz Madianitów jak jednego męża". Odrzekł Mu na to: "Jeżeli darzysz mnie życzliwością, daj mi jakiś znak, że to Ty mówisz ze mną. Nie oddalaj się stąd, proszę Cię, aż wrócę do Ciebie. Przyniosę moją ofiarę i położę ją przed Tobą". A On na to: "Poczekam tu, aż wrócisz".

Gedeon oddaliwszy się przygotował koźlę ze stada, a z jednej efy mąki przaśne chleby. Włożył mięso do kosza, a polewkę do garnuszka, i przyniósł to do Niego pod terebint i ofiarował. Wówczas rzekł do niego Anioł Pana: "Weź mięso i chleby przaśne, połóż je na tej skale, a polewkę rozlej". Tak uczynił. Wówczas Anioł Pana wyciągnął koniec laski, którą trzymał w swym ręku, dotknął nią mięsa i chlebów przaśnych i wydobył się ogień ze skały. Strawił on mięso i chleby przaśne. Potem zniknął Anioł Pana sprzed jego oczu.

Zrozumiał Gedeon, że to był Anioł Pana, i rzekł: "Ach, Panie, Panie mój! Oto Anioła Pana widziałem twarzą w twarz!" Rzekł do niego Pan: "Pokój z tobą! Nie bój się niczego. Nie umrzesz!"

Gedeon zbudował tam ołtarz dla Pana i nazwał go "Pan-Pokój".


RESPONSORIUM
Iz 45, 3-4; Sdz 6, 14; por. Iz 45, 6

W. Ja jestem Pan, który cię wołam po imieniu, ą z powodu sługi mego Jakuba, / Izraela, mojego wybrańca. * Idź z tą siłą, jaką posiadasz, / i wybaw Izraela.
K. Aby wiedziano, że Ja jestem Pan, i nie ma innego. W. Idź z tą siłą, jaką posiadasz, / i wybaw Izraela.


II CZYTANIE

Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej
(nr 11-12)
Święć się Imię Twoje

Jakże wielkie jest miłosierdzie Pana, jak wielkie Jego nad nami zmiłowanie i dobroć, że zechciał, abyśmy stając przed Jego obliczem na modlitwie, nazywali Go Ojcem, siebie zaś synami Bożymi, jak i Chrystus jest Synem Boga. Nikt z nas nie ośmieliłby się użyć takiego imienia, gdyby On sam nie polecił nam w ten sposób się modlić. Trzeba nam zatem pamiętać, bracia umiłowani, i wiedzieć, iż skoro nazywamy Boga Ojcem, powinniśmy postępować jak dzieci Boże, tak aby Bóg chlubił się nami, jak i my chlubimy się Bogiem, naszym Ojcem.

Postępujmy zatem jako świątynie Boże, aby było znać, iż Bóg w nas mieszka. Niechaj nasze zachowanie nie sprzeciwia się duchowi. Skoro bowiem staliśmy się ludźmi duchowymi i dziedzicami nieba, nasze myśli i czyny powinny być duchowe i święte, bo sam Pan Bóg powiedział: "Tych, którzy Mnie uwielbiają, i Ja uwielbię, ci zaś, którzy Mnie znieważają, zostaną znieważeni". Także i święty Apostoł w swoim liście napisał: "Nie należycie do samych siebie, zostaliście bowiem nabyci za wielką cenę. Chwalcie więc Boga i noście Go w waszym ciele".

Mówimy następnie: "Święć się Imię Twoje". Mówimy tak nie dlatego, że życzymy Bogu, aby uświęcały Go nasze modlitwy, ale dlatego, że błagamy Pana, by Jego Imię było w nas uświęcane. Bo zresztą któż mógłby uświęcać Boga, skoro przecież tylko Bóg uświęca? Ponieważ zaś sam powiedział: "Świętymi bądźcie, bo i Ja jestem święty", dlatego właśnie prosimy i błagamy, abyśmy uświęceni przez chrzest, na zawsze pozostali tym, czyni być zaczęliśmy. I o to właśnie prosimy każdego dnia. Potrzebujemy bowiem codziennego uświęcania: skoro bowiem każdego dnia grzeszymy, powinniśmy przez ustawiczne uświęcanie oczyszczać się z grzechów.

O tym uświęceniu, danym nam dzięki Bożej łaskawości, mówi Apostoł w tych słowach: "Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. A takimi byliście, lecz zostaliście oczyszczeni, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha naszego Boga". Powiada zatem Apostoł, iż zostaliśmy uświęceni w imię Pana Jezusa Chrystusa i przez Ducha naszego Boga. Prosimy więc, aby to uświęcenie trwało w nas zawsze, a ponieważ Pan nasz i Sędzia uzdrowionemu przez siebie i przywróconemu do życia zakazuje na nowo grzeszyć, "aby mu się co gorszego nie stało", dlatego modlimy się nieustannie, dlatego prosimy we dnie i w nocy, aby to uświęcenie i przywrócenie do życia, które pochodzi z Jego łaski, dzięki Jego opiece zostało w nas zachowane na zawsze.

RESPONSORIUM
Ez 36, 23. 25. 26. 27; Kpł 11, 44

W. Chcę uświęcić wielkie imię moje. ą Pokropię was czystą wodą i dam wam serce nowe / i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, * Byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, / i według nich postępowali.
K. Bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty. W. Byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, / i według nich postępowali.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Księgi Sędziów
6, 33-40; 7, 1-8. 16-22a
Gedeon z małym oddziałem wojska zwycięża

W owych dniach zebrali się wszyscy Madianici i Amalekici oraz lud ze wschodu, a przeprawiwszy się przez Jordan rozbili obóz w dolinie Jizreel. Ale duch Pana ogarnął Gedeona, który zatrąbił w róg i zgromadził przy sobie ród Abiezera. Wysłał też gońców do całego pokolenia Manassesa, które również zgromadziło się przy nim, a następnie wysłał gońców do pokolenia Asera, Zabulona i Neftalego, które wyruszyły, aby się z nim połączyć.

Rzekł więc Gedeon do Boga: "Jeżeli naprawdę chcesz przeze mnie wybawić Izraela, jak to powiedziałeś, pozwól, że położę runo wełny na klepisku; jeżeli rosa spadnie tylko na runo, a cała ziemia dokoła będzie sucha, będę wiedział, że wybawisz Izraela przeze mnie, jak powiedziałeś". Tak uczynił. Kiedy rano wstał i ścisnął wilgotne runo, wycisnął z runa pełną czaszę wody. I rzekł Gedeon do Boga: "Nie gniewaj się na mnie, jeżeli przemówię jeszcze raz do Ciebie. Pozwól, że jeszcze raz powtórzę doświadczenie z runem: niech rano będzie suche tylko samo runo, a niech na ziemi dokoła będzie rosa". I Bóg sprawił to tej nocy: samo runo pozostało suche, a na ziemi była rosa.

Wstał więc o świcie Jerubbaal, czyli Gedeon, wraz z całym zgromadzonym ludem i rozbił obóz u źródeł Charod. Obozowisko Madianitów leżało na północ od pagórka More w dolinie. Pan rzekł do Gedeona: "Zbyt liczny jest lud przy tobie, abym w jego ręce wydał Madianitów, gdyż Izrael mógłby przywłaszczyć sobie chwałę z pominięciem Mnie i mówić: �Moja ręka wybawiła mnie. Wobec tego tak wołaj do uszu ludu: Ten, który się boi i drży, niech zawróci ku górze Gilead i chroni się". Tak więc odeszło z ludu dwadzieścia dwa tysiące, a pozostało dziesięć tysięcy. Rzekł Pan do Gedeona: "Jeszcze zbyt liczny jest lud. Zaprowadź go nad wodę, gdzie ci go wypróbuję. Będzie tak: o którym powiem: Ten pójdzie z tobą! - on pójdzie z tobą. O którym zaś powiem: Ten nie pójdzie z tobą! - on nie pójdzie".

Zaprowadził więc lud nad wodę, a Pan rzekł do Gedeona: "Wszystkich, którzy będą wodę chłeptać językiem, podobnie jak pies, pozostawisz po jednej stronie, a tych wszystkich, którzy przy piciu uklękną, pozostawisz po drugiej stronie". Liczba tych, którzy chłeptali z ręki podnoszonej do ust wynosiła trzystu mężów. Wszyscy inni pijąc zginali kolana.

Rzekł wówczas Pan do Gedeona: "Przy pomocy tych trzystu mężów, którzy chłeptali wodę językiem, wybawię was i w ręce twoje wydam Madianitów. Wszyscy inni mężowie niech wracają do siebie". Lud wziął ze sobą żywność i rogi, a Gedeon odesłał mężów izraelskich, każdego do swego namiotu, z wyjątkiem owych trzystu mężów. A obóz Madianitów znajdował się w dolinie poniżej jego stanowiska.

Wówczas Gedeon rozdzielił owych trzystu mężów na trzy hufce, dał każdemu z nich do ręki rogi i puste dzbany, a w nich pochodnie. "Patrzcie na mnie - rzekł im - i czyńcie to samo, co ja. Oto ja dojdę do krańca obozu, a co ja będę czynić, i wy czyńcie. Gdy zatrąbię w róg ja i wszyscy, którzy są ze mną, wówczas i wy zatrąbicie w rogi dokoła obozu i będziecie wołać: Za Pana i za Gedeona!"

Gedeon i stu mężów, którzy mu towarzyszyli, doszli do krańca obozu w chwili, gdy tuż po zmianie następowało czuwanie środkowej straży nocnej. Zatrąbili w rogi i potłukli dzbany, które trzymali w swych rękach. Natychmiast zatrąbiły w rogi także owe trzy hufce i potłukły dzbany. Wziąwszy zaś w lewą rękę pochodnie, a w prawą rogi, aby na nich trąbić, wołali: "Za Pana i za Gedeona". I przystanęli, każdy na swoim miejscu, dokoła obozu. Powstali wtedy wszyscy w obozie, poczęli krzyczeć i uciekać. Podczas gdy owych trzystu mężów trąbiło na rogach, Pan sprawił, że w całym obozie jeden przeciw drugiemu skierował miecz.

RESPONSORIUM
1 Kor 1, 27-29; Łk 1, 52

W.Bóg wybrał to, co słabe w oczach świata, ą aby poniżyć mocnych; / wybrał to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, / i to, co nie jest, / by to, co jest, unicestwić. * Tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Niego.
K.Pan strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. W. Tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Niego.

II CZYTANIE

Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej
(nr 13-15)
Przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja

Mówimy z kolei: "Przyjdź królestwo Twoje". Prosimy, aby przyszło do nas królestwo Boże, podobnie jak błagamy, aby Imię Boga było w nas uświęcone. Kiedyż bowiem Bóg nie jest Królem albo kiedy rozpoczęło się w Nim to, co było zawsze i nigdy nie ustało? Toteż my prosimy, aby nadeszło nasze królestwo, obiecane nam przez Boga, a wysłużone Męką i Krwią Chrystusa, abyśmy, gdy zapanuje ostatecznie Chrystus, my również, niegdyś niewolnicy tego świata, otrzymali królestwo zgodnie z Jego obietnicą: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźmijcie w posiadanie królestwo przygotowane wam od założenia świata".

Możliwe jest także, bracia umiłowani, iż sam Chrystus jest tym królestwem, którego przyjścia codziennie pragniemy, którego objawienia się pilnie oczekujemy. Albowiem jak Chrystus jest Zmartwychwstaniem, bo w Nim zmartwychwstaniemy, tak samo możemy powiedzieć, iż jest On królestwem Boga, bo w Nim będziemy królować. Słusznie zaś prosimy o królestwo Boże, to jest królestwo niebieskie, ponieważ istnieje też królestwo ziemskie. Ten jednak, kto się wyrzekł świata, jest wyższy od jego zaszczytów i królowania.

Mówimy dalej: "Bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi". Prosimy zaś nie o to, aby Bóg mógł czynić to, co chce, lecz abyśmy my potrafili to, czego Bóg chce. Któż zresztą zdołałby przeszkodzić Bogu w dokonywaniu tego, co chce. Ponieważ jednak szatan przeszkadza nam być posłusznym Bogu w myślach i uczynkach, dlatego prosimy i błagamy, aby spełniała się w nas Boża wola. Aby to się stało, potrzeba nam woli Bożej, to jest Bożego wsparcia i opieki. Nikt bowiem o własnych siłach nie jest dość mocny, ale dopiero łaskawość i miłosierdzie Boże czynią go bezpiecznym. Zresztą także sam Pan, wskazując na słabość przyjętej przez siebie natury ludzkiej, powiada: "Ojcze, jeśli możliwe, niech odejdzie ode Mnie ten kielich". Dając zaś przykład uczniom, aby czynili nie swoją, ale Bożą wolę, dodał: "Wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty".

Wolą Bożą jest to, co Chrystus wypełniał i czego nauczał: pokora w postępowaniu, stałość w wierze, powściągliwość w słowach, prawość w działaniu, miłosierdzie w uczynkach, ład w obyczajach; wolą Bożą jest niezdolność wyrządzania krzywdy, zdolność znoszenia krzywdy wyrządzonej, zachowanie pokoju z braćmi, miłowanie Boga całym sercem, miłowanie Go dlatego, że jest Ojcem, lękanie się, bo jest Bogiem, nieprzedkładanie niczego ponad Chrystusa, bo i On niczego ponad nas nie przedkładał. Wolą Bożą jest trwać nieprzerwanie w Jego miłości, ufnie i mężnie stać pod krzyżem; kiedy wypadnie walczyć w Jego Imię i o Jego cześć, okazać w słowach stanowczość wyznawania wiary, podczas tortur - ufność, która podtrzymuje w walce, w chwili śmierci cierpliwość, za którą dostępujemy nagrody. To właśnie oznacza chcieć być współdziedzicem Chrystusa, to oznacza zachowywać Boże przykazania, to oznacza spełniać wolę Ojca.


RESPONSORIUM
Mt7, 21; Mk 3, 35

W.Kto spełnia wolę mojego Ojca, ą który jest w niebie, * Ten wejdzie do królestwa niebieskiego.
K.Kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką. W. Ten wejdzie do królestwa niebieskiego.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Księgi Sędziów
8, 22-23. 30-32; 9, 1-20
Lud Boży usiłuje ustanowić króla

W owych dniach rzekli Izraelici do Gedeona: "Panuj nad nami, ty, twój syn i twój wnuk, ponieważ wybawiłeś nas z rąk Madianitów". Lecz Gedeon im odpowiedział: "Nie ja będę panował nad wami ani też mój syn; Pan będzie panował nad wami".

Gedeon miał siedemdziesięciu własnych synów, miał bowiem wiele żon. Jedna z drugorzędnych jego żon, mieszkająca w Sychem, urodziła mu syna, którego nazwał imieniem Abimelek. Po jakimś czasie Gedeon, syn Joasza, umarł w szczęśliwej starości i pochowano go w grobie Joasza, ojca jego, w Ofra Abiezera.

Abimelek, syn Jerubbaala, udał się do Sychem, do braci swojej matki, i tak przemówił do nich, jak również do wszystkich członków rodu swej matki: "Sprawcie, proszę, by to, co mówię, dotarło do uszu wszystkich możnych Sychem: Co będzie dla was lepsze? Czy żeby panowało nad wami siedemdziesięciu mężów, wszyscy synowie Jerubbaala, czy - byście mieli nad sobą tylko jednego człowieka? Pamiętajcie wszakże, że jestem z kości waszej i waszego ciała!" Bracia jego matki opowiadali o nim w ten sam sposób wszystkim możnym miasta Sychem, tak że serce ich skłaniało się ku Abimelekowi, bo mówili: "To nasz brat!" Dali mu ponadto siedemdziesiąt syklów srebra ze świątyni Baal-Berita. Abimelek zaś naprzyjmował za nie do swego towarzystwa nicponiów i awanturników, którzy za nim poszli.

Udał się też do domu swego ojca w Ofra i na jednym kamieniu wymordował swoich braci, synów Jerubbaala, w liczbie siedemdziesięciu mężów. Ocalał tylko Jotam, najmłodszy syn Jerubbaala, ponieważ się ukrył. Następnie wszyscy możni miasta Sychem oraz cały gród Millo zgromadzili się i przyszedłszy pod dąb, gdzie stała stela w Sychem, ogłosili Abimeleka królem.

Doniesiono o tym Jotamowi, który poszedłszy, stanął na szczycie góry Garizim, a podniósłszy głos, tak do nich wołał: "Posłuchajcie mnie, możni Sychem, a Bóg usłyszy was także. Zebrały się drzewa, aby namaścić króla nad sobą. Rzekły do oliwki: �Króluj nad nami! Odpowiedziała im oliwka: �Czyż mam się wyrzec mojej oliwy, która służy czci bogów i ludzi, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?

Z kolei zwróciły się drzewa do drzewa figowego: �Chodź ty i króluj nad nami! Odpowiedziało im drzewo figowe: �Czyż mam się wyrzec mojej słodyczy i wybornego mego owocu, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?

Następnie rzekły drzewa do krzewu winnego: �Chodź ty i króluj nad nami! Krzew winny im odpowiedział: �Czyż mam się wyrzec mojego soku, rozweselającego bogów i ludzi, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?

Wówczas rzekły wszystkie drzewa do krzewu cierniowego: �Chodź ty i króluj nad nami! Odpowiedział krzew cierniowy drzewom: �Jeśli naprawdę chcecie mnie namaścić na króla, chodźcie i odpoczywajcie w moim cieniu. A jeśli nie, niech ogień wyjdzie z krzewu cierniowego i spali cedry libańskie!

A zatem czyście zgodnie z prawdą i z prawem postąpili, obrawszy królem Abimeleka? Czyście się dobrze obeszli z Jerubbaalem i jego rodem? Czyście docenili dobrodziejstwa jego ręki? Oto podczas gdy ojciec mój walczył za was, gdy życie swoje narażał, aby was wybawić z rąk Madianitów, wyście dziś powstali przeciwko rodowi mojego ojca, wyście wymordowali synów jego, siedemdziesięciu mężów na jednym kamieniu, wyście obrali Abimeleka, syna jego niewolnicy, na króla nad możnymi z Sychem, dlatego że jest waszym bratem! Jeśliście zgodnie z prawdą i prawem postąpili dziś względem Jerubbaala i jego rodu, w takim razie radujcie się z Abimeleka, a on niechaj z was się cieszy. Jeśli zaś nie, niech ogień wyjdzie z Abimeleka i pochłonie możnych z Sychem i grodu Millo i niech ogień wyjdzie z możnych z Sychem i grodu Millo i niech pochłonie Abimeleka".


RESPONSORIUM
Sdz 8, 23; Ap 5, 13

W. Nie ja będę panował nad wami ą ani też mój syn, * Pan będzie panował nad wami.
K. Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków. W. Pan będzie panował nad wami.


II CZYTANIE
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej
(nr 18. 22)
Prośba o chleb codzienny i darowanie win

W dalszym ciągu Modlitwy Pańskiej prosimy: "Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj". Słowa te można rozumieć zwyczajnie, a także na sposób duchowy. Jedno i drugie rozumienie w zamiarze Bożym odnosi się do zbawienia. Chrystus bowiem jest chlebem życia, a chleb ten nie jest chlebem wszystkich, ale naszym. Podobnie więc jak mówimy "Ojcze nasz", ponieważ Bóg jest Ojcem tych, którzy Go znają i wierzą, tak też wołamy: "chleba naszego", ponieważ Chrystus jest chlebem tych, którzy należą do Jego Ciała, to jest nas wszystkich.

Prosimy codziennie o udzielanie tego chleba, abyśmy należąc do Chrystusa i przyjmując codziennie jako pokarm zbawienia Jego Eucharystię, nie zostali odłączeni od Chrystusa na skutek popełnienia ciężkiej przewiny zabraniającej przyjmowania niebieskiego chleba. Sam bowiem powiedział: "Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił. Jeśli kto pożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest Ciało moje za życie świata".

Kiedy więc powiada, iż ktokolwiek pożywa Jego chleb, będzie żył na wieki, to jest rzeczą jasną, iż w ten sposób żyją ci, którzy należą do Jego Ciała i mocą tej przynależności przyjmują Eucharystię. A przeciwnie, lękać się trzeba i modlić, abyśmy na skutek powstrzymywania się od tego chleba nie odłączyli się od Ciała Chrystusa i nie oddalili się od zbawienia, przed czym ostrzega sam Chrystus w słowach: "Jeśli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie". Dlatego właśnie prosimy o codzienne udzielanie chleba naszego, to jest Chrystusa, abyśmy żyjąc już i trwając w Chrystusie, nie oddalili się od Jego uświęcającego wpływu i Jego Ciała.

Następnie tymi słowami prosimy o odpuszczenie win: "Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom". Po przedstawieniu prośby o pożywienie prosimy o darowanie win. Jakże koniecznie, jak zbawiennie i jak opatrznościowo przez zachętę do prośby o odpuszczenie win przypomina się nam, że jesteśmy grzesznikami. Aby więc nikt nie wynosił się z powodu swej sprawiedliwości, a wynosząc jeszcze bardziej się nie gubił, wezwanie do codziennej modlitwy o odpuszczenie grzechów przypomina nam, iż każdego dnia upadamy.

Dlatego również święty Jan upomina nas w swoim liście: "Jeśli uważamy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy, i nie ma w nas prawdy. Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg, który jest wierny i sprawiedliwy, odpuści je nam". W tych słowach listu zawarte są dwie prawdy: powinniśmy prosić o odpuszczenie win, po wtóre otrzymujemy przebaczenie, skoro o nie prosimy. Dlatego właśnie Apostoł powiada, iż Bóg jest wierny, ponieważ dochowuje obietnicy odpuszczenia grzechów. Ten, który polecił nam prosić o odpuszczenie win i grzechów, obiecał zarazem przebaczenie i miłosierdzie Ojca.


RESPONSORIUM
Ps 31, 2. 4; 25, 18

W. Panie, do Ciebie się uciekam, ą niech nigdy nie doznam zawodu. / Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą, * Kieruj mną i prowadź przez wzgląd na swe imię.
K. Spójrz na mój ból i utrapienie, wybacz mi wszystkie grzechy. W. Kieruj mną i prowadź przez wzgląd na swe imię.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Piątek
XI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Księgi Sędziów
13, 1-25
Zapowiedź narodzenia Samsona

W owych dniach, gdy znów zaczęli Izraelici czynić to, co złe w oczach Pana, wydał ich Pan w ręce Filistynów na czterdzieści lat.

W Sorea, w pokoleniu Dana, żył pewien mąż imieniem Manoach. Żona jego była niepłodna i nie rodziła. Anioł Pana ukazał się owej kobiecie, mówiąc jej: "Otoś teraz niepłodna i nie rodziłaś, ale poczniesz i porodzisz syna. Lecz odtąd strzeż się: nie pij wina ani sycery i nie jedz nic nieczystego. Oto poczniesz i porodzisz syna, a brzytwa nie dotknie jego głowy, gdyż chłopiec ten będzie Bożym nazirejczykiem od chwili urodzenia. On to zacznie wybawiać Izraela z rąk filistyńskich".

Poszła więc kobieta do swego męża i tak rzekła do niego: "Przyszedł do mnie mąż Boży, którego oblicze było jakby oblicze Anioła Bożego - pełne dostojeństwa. Nie pytałam go, skąd przybył, a on nie oznajmił mi swego imienia. Rzekł do mnie: �Oto poczniesz i porodzisz syna, lecz odtąd nie pij wina ani sycery, ani nie jedz nic nieczystego, bo chłopiec ten będzie Bożym nazirejczykiem od chwili urodzenia aż do swojej śmierci". Wówczas modlił się Manoach do Pana mówiąc: "Proszę Cię, Panie, niech mąż Boży, którego posłałeś, przyjdzie raz jeszcze do nas i niech nas nauczy, co mamy czynić z chłopcem, który się narodzi".

A Bóg wysłuchał głosu Manoacha: Anioł Boży przyszedł jeszcze raz do tej kobiety, kiedy siedziała na polu. Męża jej Manoacha nie było przy niej. Pobiegła więc kobieta skwapliwie do swego męża z wiadomością: "Oto ukazał mi się ten mąż, który owego dnia przybył do mnie". Manoach wstał, poszedł za swoją żoną i przyszedł do owego męża, zwracając się do niego słowami: "Czy to ty jesteś owym mężem, który rozmawiał z moją żoną?" Odpowiedział: "Ja". Rzekł więc Manoach: "A gdy się spełni twoje słowo, jakie zasady i jakie obyczaje winien mieć chłopiec?" Rzekł Anioł Pana do Manoacha: "Niech się twoja żona wystrzega tego wszystkiego, co jej powiedziałem. Niech syn nie używa nic z tego, co pochodzi z winorośli, niech nie pije wina ani sycery, ani też niech nie spożywa nic nieczystego, lecz niech zachowuje to, co jej poleciłem".

Rzekł jeszcze Manoach do Anioła Pana: "Pozwól, że cię zatrzymamy i przygotujemy ci koźlątko". Nie wiedział bowiem Manoach, że to był Anioł Pana. Jednakże Anioł Pana rzekł do Manoacha: "Nawet gdybyś mnie zatrzymał, nie będę spożywał twojego chleba. Natomiast jeśli chcesz przygotować całopalenie, złóż je dla Pana". Wówczas rzekł Manoach do Anioła Pana: "Jakie jest imię twoje, abyśmy, gdy spełni się słowo twoje, mogli cię uczcić". Odpowiedział mu Anioł: "Dlaczego pytasz się o moje imię; ono jest tajemnicze". Następnie Manoach przyniósł koźlę oraz ofiarę pokarmową i na skale ofiarował je Panu, który działa tajemniczo. A Manoach i jego żona patrzyli.

Gdy płomień unosił się z ołtarza ku niebu, Anioł Pana wstąpił w płomień ołtarza, a Manoach i jego żona widząc to padli twarzą na ziemię. Odtąd nie ukazał się już więcej Anioł Pana Manoachowi i jego żonie. Wówczas poznał Manoach, że to był Anioł Pana. Potem rzekł Manoach do żony: "Z całą pewnością pomrzemy, bowiem ujrzeliśmy Boga". Żona mu odpowiedziała: "Gdyby Pan miał zamiar pozbawić nas życia, nie przyjąłby z rąk naszych całopalenia i ofiary pokarmowej ani też nie okazałby nam tego wszystkiego, ani też nie objawiłby nam teraz takich rzeczy".

Porodziła więc owa kobieta syna i nazwała go imieniem Samson. Chłopiec rósł, a Pan mu błogosławił. Duch zaś Pana począł na niego oddziaływać w Obozie Dana między Sorea a Esztaol.


RESPONSORIUM
Łk 1, 13. 15; Sdz 13, 3. 5

W. Anioł rzekł do Zachariasza: ą Żona twoja urodzi ci syna, / któremu nadasz imię Jan. / Wina i sycery pić nie będzie / i już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym, * Gdyż będzie Bożym nazirejczykiem.
K. Anioł Pana ukazał sie żonie Manoacha mówiąc jej: Oto poczniesz i porodzisz syna, a brzytwa nie dotknie jego głowy. W. Gdyż będzie Bożym nazirejczykiem.


II CZYTANIE

Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej
(nr 23-24)
Jako dzieci Boże trwajmy w Bożym pokoju

Do prośby o odpuszczenie grzechów Chrystus dodał wyraźnie jakby prawo, zobowiązujące nas trwałym układem i obietnicą, abyśmy prosili o odpuszczenie win w takim stopniu, w jakim my sami odpuszczamy je naszym winowajcom. Trzeba nam zatem pamiętać, iż nie możemy otrzymać przebaczenia za grzechy, jeśli sami nie wybaczymy naszym winowajcom. Dlatego Pan na innym miejscu powiada: "Taką miarą, jaką wy mierzycie, i wam odmierzą". Sługa, którego pan uwolnił od całego długu, został wtrącony do więzienia, gdy nie chciał darować swemu współsłudze. Ponieważ nie chciał wyświadczyć dobra współsłudze, utracił to, co uprzednio otrzymał od pana.

To samo z całą powagą jeszcze mocniej powtórzył Chrystus w swych nakazach: "Kiedy stajecie - powiada - do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie co przeciw komu, aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wasze wykroczenia. A jeśli wy nie odpuścicie, to i Ojciec wasz w niebie nie odpuści wam waszych wykroczeń". W dniu sądu nie znajdziesz żadnego wytłumaczenia, albowiem sądzony będziesz twoim własnym sądem i w sobie doznasz tego, co uczyniłeś drugiemu.

Bóg postanowił, aby w Jego domu mieszkali ludzie zgodni, pełni pokoju i jednomyślności. Pragnie, abyśmy pozostali takimi, jakimi uczynił nas w powtórnym narodzeniu, abyśmy jako dzieci Boga trwali w Bożym pokoju, abyśmy mając jednego ducha, dzielili także te same myśli i uczucia. Z tego właśnie powodu Bóg nie przyjmuje ofiary człowieka, który żyje w niezgodzie. Takiemu poleca odejść od ołtarza i pojednać się najpierw z swoim bratem, aby modlitwy zanoszone w pokoju doznały przyjęcia przed Bogiem. Największą ofiarą dla Boga jest nasz pokój, zgoda braterska, lud zjednoczony jednością Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Kiedy Abel i Kain jako pierwsi składali ofiarę, Bóg nie patrzył na dary, lecz na ich serca. Dlatego miły był Bogu dar tego, którego serce było miłe. Abel, człowiek pokoju i sprawiedliwości, swą ofiarą złożoną Bogu w prawości serca pouczył innych, iż kiedy przynoszą swój dar do ołtarza, powinni zbliżać się z bojaźnią Bożą, w prostocie, strzegąc przykazań, żyjąc w zgodzie i pokoju. Abel, składający w ten sposób ofiarę, sam wkrótce zasłużył stać się ofiarą dla Boga. Pełen pokoju i sprawiedliwości Chrystusowej jako pierwszy męczennik zapoczątkował triumfem swej krwi Mękę naszego Pana. Tacy otrzymają nagrodę od Pana, tacy wraz z Panem dostąpią sprawiedliwości w dniu sądu.

Przeciwnie zaś ten, kto żyje w niezgodzie i nieprzyjaźni, kto nie zachowuje pokoju z braćmi, jeśliby nawet - według słów Apostoła i Pisma świętego - został wydany na śmierć z powodu imienia chrześcijanina, nie może uniknąć oskarżenia o niezgodę bratnią. Napisane jest bowiem: "Każdy, kto nienawidzi brata swego, jest zabójcą". Zabójca zaś nie może wnijść do królestwa Bożego ani żyć z Bogiem. Nie może razem z Chrystusem być ten, kto wolał naśladować Judasza niż Chrystusa.


RESPONSORIUM
Ef 4, 1. 3. 4; Rz 15, 5. 6

W. Zachęcam was, ą abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani. / Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój, * Ponieważ zostaliście wezwani do jednej nadziei, / jaką daje wasze powołanie.
K. A Bóg niech sprawi, abyście te same uczucia żywili do siebie wzajemnie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga. W. Ponieważ zostaliście wezwani do jednej nadziei, / jaką daje wasze powołanie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
XI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Księgi Sędziów
16, 4-6. 16-31
Przewrotność Dalili i śmierć Samsona

W owych dniach Samson zakochał się w pewnej kobiecie imieniem Dalila, która mieszkała w dolinie Sorek. Przyszli do niej władcy filistyńscy i powiedzieli: "Oszukaj go i dowiedz się, w czym tkwi jego wielka siła oraz jak moglibyśmy go pokonać, a następnie związać i obezwładnić. Każdy z nas da ci za to tysiąc srebrników". Rzekła więc Dalila do Samsona: "Powiedz mi, proszę cię, gdzie tkwi twoja wielka siła i czym można by cię związać i obezwładnić".

I gdy mu się tak każdego dnia naprzykrzała, że go przyprawiała o strapienie, a nawet o śmiertelne wyczerpanie, wówczas otworzył przed nią całe swoje serce i wyznał jej: "Głowy mojej nie dotknęła nigdy brzytwa, albowiem od łona matki jestem Bożym nazirejczykiem. Gdyby mnie ogolono, siła moja odejdzie, osłabnę i stanę się zwykłym człowiekiem". Dalila zrozumiawszy, że jej otworzył całe swe serce, posłała po władców filistyńskich z wiadomością: "Przyjdźcie jeszcze raz, gdyż otworzył mi całe swoje serce".

Przyszli więc do niej władcy filistyńscy, niosąc srebro w swoich rękach. Tymczasem uśpiła go na kolanach i przywołała jednego z mężczyzn, aby mu ogolił siedem splotów na głowie. Wtedy zaczęła go obezwładniać, a jego siła opuściła go. Zawołała więc: "Filistyni nad tobą, Samsonie!" On zaś ocknąwszy się, rzekł: "Wyjdę jak poprzednio i wybawię się". Nie wiedział jednak, że Pan go opuścił. Wówczas Filistyni pojmali go, wyłupili mu oczy i zaprowadzili do Gazy, gdzie przykuty dwoma łańcuchami z brązu musiał w więzieniu mleć ziarno.

Tymczasem włosy, niegdyś zgolone, poczęły mu odrastać na głowie. Władcy zaś filistyńscy zebrali się, aby na cześć swego boga Dagona złożyć wielkie ofiary. Oddawali się radości i mówili: "Oto bóg nasz wydał w nasze ręce Samsona, wroga naszego". Widział to lud i sławił swego boga, wołając: "Oto bóg nasz wydał w nasze ręce Samsona, wroga naszego, tego, który pustoszył nasz kraj i wielu spośród nas pozabijał". Gdy serca ich były pełne radości, powiedzieli: "Przywołajcie Samsona, niech nas zabawia". Przyprowadzono więc Samsona z więzienia i zabawiał ich. Postawiono go potem między dwiema kolumnami. I rzekł Samson do chłopca, który go trzymał za rękę: "Prowadź mnie i pozwól mi dotknąć kolumn, na których stoi dom, abym się o nie oparł". W domu tym było pełno mężczyzn i kobiet. Byli tam wszyscy władcy filistyńscy, a na dachu około trzech tysięcy mężczyzn i kobiet, którzy się przypatrywali Samsonowi, gdy ich zabawiał.

Wtedy wezwał Samson Pana, mówiąc: "Panie Boże, proszę Cię, wspomnij na mnie i przywróć mi siły przynajmniej na ten jeden raz! Boże, niech pomszczę raz jeden na Filistynach moje oczy". Ujął więc Samson obie kolumny, na których stał cały dom, oparł się o nie: o jedną - prawą ręką, a o drugą - lewą ręką. Następnie rzekł Samson: "Niech zginę wraz z Filistynami". Gdy się zatem oparł o nie mocno, dom runął na władców i na cały lud, który w nim był zebrany. Tych, których wówczas zabił, sam ginąc, było więcej, aniżeli tych, których pozabijał w czasie całego swego życia.

Bracia jego i cały ród jego ojca przybyli, aby go zabrać. Wróciwszy, pochowali go między Sorea i Esztaol, w grobie Manoacha, jego ojca. Przez lat dwadzieścia sprawował on sądy nad Izraelem.

RESPONSORIUM
Ps 43, 1; 31, 4; Sdz 16, 28

W. Osądź mnie, Boże, sprawiedliwie ą i broń mej sprawy przeciw ludowi nie znającemu litości, * Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą.
K. Wspomnij na mnie i przywróć mi siły przynajmniej na ten jeden raz.
W.Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą.

II czytanie
Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O Modlitwie Pańskiej
(nr 28-30)
Trzeba się modlić nie tylko słowem, ale i czynem

Cóż niezwykłego, bracia ukochani, że taka jest właśnie modlitwa, której nauczył nas Bóg, że w tych zbawiennych słowach zamknął wszystkie nasze błagania. Już dawno temu zapowiedział ją prorok Izajasz, kiedy pełen Ducha Świętego mówił o wielkości i dobroci Boga: "To słowo będzie doskonałe - powiada - obejmujące całą sprawiedliwość, bo Bóg całej ziemi poda skrócone słowo". Otóż kiedy Boże Słowo - Pan nasz Jezus Chrystus przyszedł do wszystkich ludzi, a zebrawszy uczonych, jak i nieuczonych, przekazywał wszystkim, mężczyznom i niewiastom, młodym i starym, przykazania prowadzące do zbawienia, ujmował je w krótkich słowach, aby pamięć nie nużyła się poznawaniem nauki Bożej, ale aby w krótkim czasie można było pojąć, co jest konieczne do prawdziwej wiary.

Kiedy wiec uczył, na czym polega życie wieczne, z dużą, prawdziwie Bożą zwięzłością, wyraził jego tajemnicę w słowach: "A to jest życie wieczne, aby poznali Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga, i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa". Z ksiąg Prawa i Proroków wybrał podstawowe i najważniejsze przykazania: "Słuchaj, Izraelu! Pan Bóg twój jest jedyny. Będziesz miłował Pana Boga twojego z całego serca swego, z całej duszy twojej, ze wszystkich sił twoich. To jest pierwsze przykazanie. Drugie, jemu podobne, jest to: będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy". I znowu: "Wszystko dobre, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy".

Pan uczył nas modlitwy nie tylko słowem, ale i czynem. Modlił się często i gorąco, dając nam przykład do naśladowania. Czytamy bowiem: "Odchodził na miejsce pustynne, aby się modlić" oraz "Wstąpił na górę, aby się modlić i całą noc spędził na modlitwie do Boga".

Pan modlił się i prosił nie za siebie - jakże miałby błagać o miłosierdzie będąc sprawiedliwym - ale za nas grzesznych, jak to sam mówi do Piotra: "Szatan domagał się, aby was przesiać jak pszenicę. Ale Ja prosiłem za tobą, aby nie ustawała wiara twoja". A zaraz potem za wszystkich modli się do Ojca: "Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie, aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas".

Jakże wielka jest dobroć Boga; jak wielka troska o nasze zbawienie! Nie wystarczyło Mu odkupić nas Krwią swoją, ale jeszcze w modlitwie błaga za nami. Popatrz, czego oczekuje Ten, który modli się za nas: abyśmy stanowili jedno, tak jak Ojciec i Syn stanowią jedno.

RESPONSORIUM
Ps 25, 1-2. 5

W. Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę, * Tobie ufam, Boże, / niech zawód mnie nie spotka.
K. Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję. W. Tobie ufam, Boże, / niech zawód mnie nie spotka.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie nic nie możemy uczynić, ą wysłuchaj nasze błagania i wspomagaj nas swoją łaską, * aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



I Nieszpory
12 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Co mówię wam w ciemnościach, * powtarzajcie jawnie, / a co usłyszycie na ucho, / rozgłaszajcie na dachach.

Rok B: Panie ratuj nas, giniemy: * Boże, rozkaż wichrom, a nastanie cisza.

Rok C: Jezus zapytał swoich uczniów: * A wy za kogo Mnie uważacie? / Piotr odpowiedział: / Za Mesjasza Bożego.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Co mówię wam w ciemnościach, * powtarzajcie jawnie, / a co usłyszycie na ucho, / rozgłaszajcie na dachach.

Rok B: Panie ratuj nas, giniemy: * Boże, rozkaż wichrom, a nastanie cisza.

Rok C: Jezus zapytał swoich uczniów: * A wy za kogo Mnie uważacie? / Piotr odpowiedział: / Za Mesjasza Bożego.
PROŚBY

Jezus Chrystus napełnia radością wszystkich, którzy w Nim pokładają nadzieję. Zanieśmy więc do Niego ufne błagania:
Wysłuchaj nas, Panie.

Wierny Świadku i Pierworodny spośród umarłych, Ty własną krwią obmyłeś nas z grzechów,
- spraw, abyśmy zawsze pamiętali o Twoich wielkich dziełach.
Wysłuchaj nas, Panie.

Niech powołani przez Ciebie głosiciele Ewangelii
- będą zawsze wiernymi szafarzami tajemnic Twojego królestwa.
Wysłuchaj nas, Panie.

Królu pokoju, niech zstąpi Duch Twój na tych, którzy sprawują rządy nad narodami,
- aby troszczyli się o ubogich i pokrzywdzonych.
Wysłuchaj nas, Panie.

Okaż swą pomoc cierpiącym z powodu rasy, koloru skóry, pochodzenia, języka lub przekonań religijnych,
- niech doczekają się uznania swych praw i ludzkiej godności.
Wysłuchaj nas, Panie.

Dopuść do udziału w wiecznym szczęściu tych, którzy w Twojej miłości zeszli z tego świata,
- obdarz ich radością razem z Dziewicą Maryją i Twoimi świętymi.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




XII NIEDZIELA ZWYKŁA

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Samuela
16, 1-13
Dawid namaszczony na króla

W owych dniach rzekł Pan do Samuela: "Dokąd się będziesz smucił z powodu Saula? Uznałem go przecież za niegodnego, by panował nad Izraelem. Napełnij oliwą twój róg i idź: Posyłam cię do Jessego Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie króla". Samuel odrzekł: "Jakże pójdę? Usłyszy o tym Saul i zabije mnie". Pan odpowiedział: "Weźmiesz ze sobą jałowicę i będziesz mówił: �Przybywam złożyć ofiarę Panu. Zaprosisz więc Jessego na ucztę ofiarną, a Ja wtedy powiem ci, co masz robić: wtedy namaścisz tego, którego ci wskażę".

Samuel uczynił tak, jak polecił mu Pan, i udał się do Betlejem. Naprzeciw niego wyszła przelękniona starszyzna miasta. Jeden z nich zapytał: "Czy twe przybycie oznacza pokój?" Odpowiedział: "Pokój. Przybyłem złożyć ofiarę Panu. Oczyśćcie się i chodźcie złożyć ze mną ofiarę". Oczyścił też Jessego i jego synów i zaprosił ich na ofiarę. Kiedy przybyli, spostrzegł Eliaba i mówił: "Z pewnością przed Panem jest Jego pomazaniec". Pan jednak rzekł do Samuela: "Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż nie wybrałem go, nie tak bowiem człowiek widzi, jak widzi Bóg, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce".

Następnie Jesse przywołał Abinadaba i przedstawił go Samuelowi, ale ten rzekł: "Ten też nie został wybrany przez Pana". Potem Jesse przedstawił Szammę. Samuel jednak oświadczył: "Ten też nie został wybrany przez Pana". I Jesse przedstawił Samuelowi siedmiu swoich synów, lecz Samuel oświadczył Jessemu: "Nie ich wybrał Pan". Samuel więc zapytał Jessego: "Czy to już wszyscy młodzieńcy?" Odrzekł: "Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce". Samuel powiedział do Jessego: "Poślij po niego i sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty, dopóki on nie przyjdzie".

Posłał więc i przyprowadzono go: był on rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd. - Pan rzekł: "Wstań i namaść go, to ten". Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci. Począwszy od tego dnia duch Pański opanował Dawida. Samuel zaś udał się z powrotem do Rama.


RESPONSORIUM
Ps 89, 20. 22. 21
W. Na głowę mocarza włożyłem koronę, ą wyniosłem wybrańca z ludu, * By ręka moja zawsze przy nim była.
K. Znalazłem Dawida, mojego sługę, namaściłem go moim świętym olejem. W. By ręka moja zawsze przy nim była.


II CZYTANIE

Z traktatu Faustyna, kapłana, O Trójcy Świętej
(nr 39-40)
Chrystus królem i kapłanem na wieki

Nasz Zbawiciel przyjąwszy ciało ludzkie stał się rzeczywiście Chrystusem, prawdziwym królem i prawdziwym kapłanem. Jest królem i kapłanem, albowiem Zbawicielowi nie może zabraknąć żadnej godności. Posłuchaj, jak oto sam opowiada o swym ustanowieniu na króla: "Ja zaś zostałem ustanowiony przez Niego królem na Syjonie, na świętej Jego górze". Posłuchaj także, jak Ojciec potwierdza Jego kapłańską godność: "Ty jesteś kapłanem na wieki, na wzór Melchizedeka". Aaron został namaszczony na kapłana jako pierwszy w Starym Testamencie. Bóg jednak nie powiedział "na wzór Aarona", aby nikt nie sądził, że kapłaństwo Zbawiciela można otrzymać przez dziedziczenie. Kapłaństwo bowiem Aarona trwało dzięki dziedziczeniu; natomiast kapłaństwo Chrystusa nie przechodzi na innych, bo On pozostaje kapłanem na zawsze, zgodnie ze słowami Pisma: "Ty jesteś kapłanem na wieki, na wzór Melchizedeka".

Zbawiciel jest zatem w swym ludzkim ciele kapłanem i królem, namaszczonym nie w sposób cielesny, ale duchowy. Ci, którzy otrzymywali w Izraelu namaszczenie na króla albo kapłana, stawali się królami albo kapłanami. Nikt jednak nie był równocześnie królem i kapłanem, lecz albo królem, albo kapłanem. Jedynie Chrystusowi przysługuje wszelka doskonałość i cała pełnia jako Temu, który przyszedł, aby wypełnić Prawo.

I chociaż nikt dotąd nie był równocześnie królem i kapłanem, to jednak otrzymawszy namaszczenie królewskie albo kapłańskie, przyjmował imię pomazańca. Zbawiciel natomiast jako prawdziwy Pomazaniec został namaszczony Duchem Świętym, aby wypełniły się o Nim słowa Pisma: "Dlatego namaścił Cię twój Bóg olejem radości obficiej niż twych towarzyszy". Dlatego został namaszczony bardziej niż inni, ponieważ Jego namaszczenie dokonało się olejem radości, to jest samym Duchem Świętym.

Że tak jest naprawdę, dowiadujemy się od Zbawiciela. Gdy wziął Księgę Izajasza, otworzył i przeczytał: "Duch Pański nade Mną, ponieważ Mnie namaścił", wtedy powiedział słuchającym, że to proroctwo już się wypełniło. Również Piotr, Książę Apostołów, kiedy - jak podają Dzieje Apostolskie - przemawiał do pobożnego i bogobojnego setnika, uczył, że tym olejem, który wskazał na Zbawiciela jako Pomazańca, jest Duch Święty, inaczej mówiąc, moc Boża. Powiedział wtedy między innymi: "Zaczęło się to w Galilei po chrzcie, który głosił Jan. Jezusa z Nazaretu Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Przeszedł On czyniąc wielkie znaki i cuda oraz uwalniał wszystkich, którzy byli w mocy diabła".

Jak zatem widzisz, również i święty Piotr stwierdza, iż Jezus w swoim ludzkim ciele został namaszczony: "Duchem Świętym i mocą". Dlatego właśnie Jezus stał się Chrystusem według ciała, iż dzięki namaszczeniu Duchem Świętym stał się królem i kapłanem na wieki.


RESPONSORIUM

W. Rozważcie, kim jest Ten, ą który przychodzi zbawić narody. * Jest On królem sprawiedliwości, / a Jego pochodzenie nie ma początku ani końca.
K. Jako Poprzednik wchodzi za nas poza zasłonę, stawszy się arcykapłanem na wieki według obrządku Melchizedeka. W. Jest On królem sprawiedliwości, / a Jego pochodzenie nie ma początku ani końca.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
12 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, * lecz duszy zabić nie mogą.

Rok B: Jezus wstał, * rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: / Milcz, ucisz się. / Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.

Rok C: Syn Człowieczy * musi wiele wycierpieć, / będzie odrzucony i zabity, / a trzeciego dnia zmartwychwstanie.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, * lecz duszy zabić nie mogą.

Rok B: Jezus wstał, * rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: / Milcz, ucisz się. / Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.

Rok C: Syn Człowieczy * musi wiele wycierpieć, / będzie odrzucony i zabity, / a trzeciego dnia zmartwychwstanie.
PROŚBY

Wszechmocny i dobry Bóg kocha nas i wie, czego nam potrzeba. Uwielbiajmy Go i radosnym sercem wołajmy:
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Błogosławimy Cię, wszechmogący Boże, Królu wszechświata, bo powołałeś nas niesprawiedliwych i grzesznych,
- abyśmy poznali Twoją prawdę i służyli Twojemu majestatowi.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Boże, Ty okazałeś nam swoje wielkie miłosierdzie,
- spraw, abyśmy nigdy nie zboczyli z drogi życia.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Głosimy zmartwychwstanie Twojego umiłowanego Syna,
- pozwól nam więc przeżyć ten dzień w radości ducha.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Udziel swoim wiernym ducha modlitwy i uwielbienia,
- aby zawsze trwali w dziękczynieniu.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.
Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
12 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Kto się do Mnie przyzna przed ludźmi, * do tego i Ja się przyznam / przed moim Ojcem, który jest w niebie.

Rok B: Uczniowie zlękli się bardzo * i mówili między sobą: / Kimże On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne.

Rok C: Jeśli kto chce pójść za Mną, * niech się zaprze samego siebie; / niech weźmie krzyż swój / i niech Mnie naśladuje.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Kto się do Mnie przyzna przed ludźmi, * do tego i Ja się przyznam / przed moim Ojcem, który jest w niebie.

Rok B: Uczniowie zlękli się bardzo * i mówili między sobą: / Kimże On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne.

Rok C: Jeśli kto chce pójść za Mną, * niech się zaprze samego siebie; / niech weźmie krzyż swój / i niech Mnie naśladuje.
PROŚBY

Radując się w Panu, od którego pochodzi wszelkie dobro, w szczerości serca zanośmy do Niego nasze błagania:
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Panie, Boże wszechświata, Ty posłałeś na ziemię swojego Syna, aby Twoje imię było chwalone na każdym miejscu,
- niech Kościół świadczy o Tobie wobec narodów.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Spraw, abyśmy ochoczo przyjmowali naukę Apostołów
- i życiem potwierdzali naszą wiarę.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ty miłujesz sprawiedliwość,
- weź w obronę tych, którzy doznają krzywdy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Uwolnij więźniów, przywróć wzrok niewidomym,
- podnieś upadłych, miej w opiece tułaczy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Wypełnij pragnienia tych, którzy zasnęli w pokoju,
- niech przez Twojego Syna osiągną chwałę zmartwychwstania.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Samuela
17, 1-10. 32. 38-51a
Dawid prowadzi walkę z Goliatem

W owych dniach Filistyni zgromadzili swe wojska na wojnę: zebrali się w Soko, leżącym w ziemi Judy, a obóz rozbili między Soko i Azeka niedaleko od Efes-Dammim. Natomiast Saul i Izraelici zgromadzili się i rozłożyli obozem w Dolinie Terebintu, przygotowując się do walki z Filistynami. Filistyni stali u zbocza jednej góry, po jednej stronie, Izraelici zaś na zboczu innej góry, po drugiej stronie, a oddzielała ich dolina.

Wtedy wystąpił z obozu filistyńskiego pewien harcownik imieniem Goliat, pochodzący z Gat. Był wysoki na sześć łokci i jedną piędź. Na głowie miał hełm z brązu, ubrany zaś był w łuskowy pancerz z brązu o wadze pięciu tysięcy syklów. Miał również na nogach nagolenice z brązu oraz brązowy, zakrzywiony nóż w ręku. Drzewce włóczni jego było jak wał tkacki, a jej grot ważył sześćset syklów żelaza. Poprzedzał go też giermek niosący tarczę. Stanąwszy naprzeciw, krzyknął w kierunku wojsk izraelskich te słowa: "Po co się ustawiacie w szyku bojowym? Czyż ja nie jestem Filistynem, a wy sługami Saula? Wybierzcie spośród siebie człowieka, który by przeciwko mnie wystąpił. Jeżeli zdoła ze mną walczyć i pokona mnie, staniemy się waszymi niewolnikami, jeżeli zaś ja zdołam go zwyciężyć, wy będziecie naszymi niewolnikami i służyć nam będziecie". Potem dodał Filistyn: "Oto urągałem dzisiaj wojsku izraelskiemu. Dajcie mi człowieka, będziemy z sobą walczyć".

Kiedy Dawid został przyprowadzony do Saula, powiedział: "Niech pan mój się nie trapi! Twój sługa pójdzie stoczyć walkę z tym Filistynem". Saul ubrał Dawida w swoją zbroję: włożył na jego głowę hełm z brązu i opiął go pancerzem. Przypiął też Dawid miecz na swa szatę i próbował chodzić, gdyż jeszcze nie nabrał wprawy. Po czym oświadczył Dawid Saulowi: "Nie potrafię się w tym poruszać, gdyż nie nabrałem wprawy". I zdjął to Dawid z siebie. Wziął w ręce swój kij, wybrał sobie pięć gładkich kamieni ze strumienia, włożył je do torby pasterskiej, którą miał zamiast kieszeni, i z procą w ręce skierował się ku Filistynowi. Filistyn przybliżał się coraz bardziej do Dawida, a giermek jego szedł przed nim. Gdy Filistyn popatrzył i przyjrzał się Dawidowi, wzgardził nim dlatego, że był młodzieńcem, i to rudym, o pięknym wyglądzie. I rzekł Filistyn do Dawida: "Czyż jestem psem, że przychodzisz do mnie z kijem?" Złorzeczył Filistyn Dawidowi przyzywając na pomoc swoich bogów. Filistyn zawołał do Dawida: "Zbliż się tylko do mnie, a ciało twoje oddam ptakom powietrznym i dzikim zwierzętom".

Dawid odrzekł Filistynowi: "Ty idziesz na mnie z mieczem, dzidą i zakrzywionym nożem, ja zaś idę na ciebie w imię Pana Zastępów, Boga wojsk izraelskich, którym urągałeś. Dziś właśnie odda cię Pan w moją rękę, pokonam cię i utnę ci głowę. Dziś oddam trupy wojsk filistyńskich na żer ptactwu powietrznemu i dzikim zwierzętom: niech się przekona cały świat, że Bóg jest w Izraelu. Niech wiedzą wszyscy zebrani, że nie mieczem ani dzidą Pan ocala. Ponieważ jest to wojna Pana, On więc odda was w nasze ręce". I oto, gdy wstał Filistyn, szedł i zbliżał się coraz bardziej ku Dawidowi, Dawid również pobiegł szybko na pole walki naprzeciw Filistyna. Potem sięgnął Dawid do torby pasterskiej i wyjąwszy z niej kamień, wypuścił go z procy, trafiając Filistyna w czoło, tak że kamień utkwił w czole i Filistyn upadł twarzą na ziemię. Tak to Dawid odniósł zwycięstwo nad Filistynem procą i kamieniem; trafił Filistyna i zabił go, nie mając w ręku miecza. Dawid podbiegł i stanął nad Filistynem, chwycił jego miecz, i dobywszy z pochwy, dobił go; odrąbał mu głowę.

RESPONSORIUM
1 Sm 17, 37; por. Ps 57, 4. 5
W. Pan, który mnie wyrwał ą z łap lwów i niedźwiedzi, * Wybawi mnie również z ręki tego Filistyna.
K. Zesłał Bóg pomoc z nieba i wybawił mnie spośród lwów. W. Wybawi mnie również z ręki tego Filistyna.

II CZYTANIE
Z traktatu św. Grzegorza z Nyssy, biskupa, O doskonałości chrześcijańskiej

Chrześcijanin jest drugim Chrystusem

Święty Paweł najlepiej ze wszystkich zrozumiał, kim jest Chrystus, oraz ukazał swoim postępowaniem, jakim powinien być ten, kto od Chrystusa przyjął imię. Wstępował w Jego ślady z tak wielką starannością, że w sobie samym ukazał Pana, owszem, przez wierne naśladowanie tak dalece upodobnił się do swego wzoru, iż zdawało się, że to nie Paweł żyje i przemawia, ale właśnie Chrystus. Stwierdza to zresztą sam Apostoł, mając pełną świadomość tego, co jest jego bogactwem: "Usiłujcie doświadczać Chrystusa, który przeze mnie przemawia" oraz "żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus".

Apostoł ukazuje nam także, co oznacza imię Chrystus głosząc, że Chrystus jest mocą i mądrością Bożą, pokojem, światłością niedostępną, w której mieszka Bóg, przebłaganiem, odkupieniem, arcykapłanem, Paschą, pojednaniem dla dusz, odblaskiem chwały, odbiciem istoty Boga, Stwórcą świata, duchowym pokarmem i napojem, skałą i wodą, podstawą wiary, kamieniem węgielnym, Obrazem niewidzialnego Boga, Bogiem wielkim, Głową ciała Kościoła, pierworodnym wśród wielu braci, pierworodnym każdego stworzenia, pierwocinami umarłych, pośrednikiem między Bogiem a ludźmi, ukoronowanym chwałą i czcią Jednorodzonym Synem, Panem chwały, początkiem wszechrzeczy, królem sprawiedliwości, także królem pokoju, królem wszystkich ludzi, którego władza nie zna granic.

Wieloma jeszcze innymi imionami nazywa Chrystusa, a jest ich tak wiele, że nie sposób wszystkich wyliczyć. Jeśli jednak zbierzemy je razem i zestawimy ich znaczenia, ukażą nam całe bogactwo imienia Chrystusa i o tyle odsłonią Jego niewypowiedziany majestat, o ile duchem i umysłem jesteśmy zdolni go pojąć.

Skoro zatem Boża dobroć udzieliła nam najwspanialszego, największego, najbardziej Boskiego imienia, tak iż zaszczyceni imieniem Chrystusa nazywamy się chrześcijanami, trzeba, abyśmy w sobie samych ukazali wszystko, co imię to oznacza; abyśmy nie nazywali się niesłusznie chrześcijanami, lecz by życie nasze dawało świadectwo, że jesteśmy nimi rzeczywiście.


RESPONSORIUM
Ps 5, 12; 89, 16-17
W. Wszyscy, którzy uciekają się do Ciebie, Panie, ą niech się cieszą i radują na zawsze. * Osłaniaj ich, niech się Tobą weselą wszyscy, którzy miłują Twoje imię.
K. Błogosławieni, którzy umieją się cieszyć i chodzą, Panie, w blasku Twojej obecności. W. Osłaniaj ich, niech się Tobą weselą wszyscy, którzy miłują Twoje imię.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
XII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Pierwszej Księgi Samuela
17, 57 - 18, 9. 20-30
Zazdrość Saula względem Dawida

Kiedy Dawid wrócił po zabiciu Filistyna, wziął go Abner i przedstawił Saulowi. W ręce niósł on głowę Filistyna. I zapytał go Saul: "Czyim jesteś synem, młodzieńcze?" Dawid odrzekł: "Jestem synem sługi twego, Jessego z Betlejem".

Kiedy właśnie przestał przemawiać do Saula, dusza Jonatana przylgnęła całkowicie do duszy Dawida. Pokochał go Jonatan tak jak samego siebie. Od tego również dnia Saul zabrał go do siebie i nie pozwolił mu już wrócić do domu ojcowskiego. Jonatan zaś zawarł z Dawidem związek przyjaźni, umiłował go bowiem jak samego siebie. Jonatan zdjął płaszcz, który miał na sobie, i oddał go Dawidowi, jak i resztę swojego stroju - aż do swego miecza, łuku i pasa. A Dawid wyprawiał się i wiodło mu się dobrze, dokądkolwiek go Saul posyłał. Saul więc ustanowił go dowódcą wojska. Dawid był lubiany nie tylko przez cały naród, ale też przez dworzan Saula.

Gdy przybyli oni i wracał Dawid po zabiciu Filistyna, kobiety ze wszystkich miast wyszły ze śpiewem i tańcami naprzeciw króla Saula, przy wtórze bębnów, okrzyków i cymbałów. I zaśpiewały kobiety wśród grania i tańców: "Pobił Saul tysiące, a Dawid dziesiątki tysięcy". A Saul bardzo się rozgniewał, bo nie podobały mu się te słowa. Mówił: "Dawidowi przyznały dziesiątki tysięcy, a mnie tylko tysiące. Brak mu tylko królowania". I od tego dnia patrzył Saul na Dawida zazdrosnym okiem.

Ale Mikal, córka Saula, pokochała Dawida. Doniesiono o tym Saulowi. Sprawa ta wydała mu się dobrą. Saul bowiem mówił sobie: "Oddam mu ją, aby była dla niego sidłem: niech będzie nad nim ręka Filistynów". Oświadczył więc Saul Dawidowi po raz drugi: "Dziś możesz się stać moim zięciem". Sługom zaś Saul polecił: "Porozmawiajcie potajemnie z Dawidem i donieście mu: Król jest dla ciebie życzliwy, słudzy jego cię kochają. Zostań więc zięciem króla". Słudzy powtórzyli Dawidowi słowa Saula, on zaś odrzekł: "Czy wam wydaje się rzeczą błahą być zięciem króla? Ja jestem przecież człowiekiem biednym i mało znaczącym".

I słudzy zawiadomili Saula, mówiąc: "Tak się wyraził Dawid". Saul odrzekł: "Powiedzcie Dawidowi, że król nie żąda innej zapłaty, jak stu napletków Filistynów, aby pomścić się na wrogach królewskich". Saul liczył na to, że Dawid dostanie się w ręce Filistynów. Gdy słudzy zawiadomili o tym Dawida, wydało mu się dobre to, że może zostać zięciem króla. Zanim upłynęły wyznaczone dni, powstał Dawid i wyruszył ze swym wojskiem, i zabił dwustu mężczyzn spośród Filistynów. Dawid przyniósł z nich potem napletki w dokładnej liczbie królowi, aby stać się zięciem króla. Wtedy Saul oddał mu córkę swą Mikal za żonę.

Przekonał się też Saul naocznie, że Pan jest z Dawidem. Mikal, córka Saula, kochała go. Coraz bardziej zatem obawiał się Saul Dawida i stał się jego wrogiem na zawsze. Wodzowie filistyńscy robili wypady. Za każdym ich wypadem Dawid odnosił większe zwycięstwa niż wszyscy słudzy Saula. Imię jego stawało się coraz sławniejsze.

RESPONSORIUM
Ps 56, 2. 4. 14
W. Zmiłuj się nade mną, Boże, ą bo prześladuje mnie człowiek, / uciska mnie w nieustannej walce. * W Tobie pokładam nadzieję.
K. Bo od śmierci ocaliłeś me życie, a moje nogi od upadku. W. W Tobie pokładam nadzieję.

II CZYTANIE

Z traktatu św. Grzegorza z Nyssy, biskupa, O doskonałości chrześcijańskiej
Całe nasze życie ma być świadectwem dawanym Chrystusowi

Trzy rzeczy określają i znamionują życie chrześcijanina: działanie, słowo, myślenie. Wśród nich pierwsze miejsce zajmuje myślenie. Na drugim miejscu jest słowo, które odsłania i wyraża myśl zaistniałą i ukształtowaną w duszy. Po myśleniu i mówieniu następuje działanie wprowadzające w czyn powstały w umyśle zamiar. Kiedy zatem pod wpływem różnych okoliczności działamy, myślimy albo mówimy, trzeba, aby każde nasze słowo, czyn i myśl były zgodne z tym wszystkim, co oznacza imię Chrystus, abyśmy nic takiego nie myśleli, mówili albo czynili, co mogłoby nas oddalić od tego tak bardzo wzniosłego wzoru.

Kto więc otrzymał zaszczytne imię Chrystusa, powinien pilnie badać wszystkie swe myśli, słowa, czyny i osądzać, czy zmierzają one do Chrystusa, czy też oddalają się od Niego. W różny sposób można przeprowadzać tak doniosłą ocenę. Cokolwiek wykonuje się, wypowiada lub zamyśla pod wpływem namiętności, z pewnością nie godzi się z Chrystusem. Raczej nosi znamię oraz rysy przeciwnika, który pogrąża perły ducha w błocie namiętności, aby przyćmić i usunąć blask kosztownego kamienia.

Wszystko zaś, co jest czyste i wolne od jakiegokolwiek niewłaściwego pożądania, zwraca się ku Twórcy i Początkowi duchowego pokoju, którym jest Chrystus. Kto od Niego czerpie, jakby z czystego i nieskażonego źródła, myśli i uczucia serca, osiąga takie podobieństwo względem swego wzoru i początku, jakie istnieje pomiędzy wodą ze źródła a tą, która płynie w strumieniu albo rozbłyskuje w amforze.
Nieskażoność zatem, która się znajduje w Chrystusie i w naszych sercach, jest ta sama. Tamta jednak, to jest Chrystusa, znajduje się w swym źródle, nasza zaś stamtąd pochodzi i ku nam płynie niosąc ze sobą właściwe wskazania na życie. Kiedy owe wskazania pochodzące od Chrystusa kierują życiem w prawości i ładzie i prowadzą je, wówczas następuje zgodność i harmonia między człowiekiem zewnętrznym i wewnętrznym. W moim więc przekonaniu doskonałość chrześcijańska polega na tym, abyśmy nosząc imię Chrystusa, wyrazili w naszych myślach, słowach i czynach wszystko, co imię to oznacza.

RESPONSORIUM
Kol 3, 17; Rz 14, 7
W. Wszystko, ą cokolwiek działacie słowem lub czynem, * Wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa.
K. Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie. W. Wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa.

\MODLITWA

Módlmy się.
Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
XII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Samuela
19, 8-10; 20, 1-17
O przyjaźni między Dawidem a Jonatanem

W owych dniach znów wybuchła wojna. Wyruszył więc Dawid i walczył z Filistynami, i zadał im wielką klęskę, tak że musieli przed nim uciekać. Zły zaś duch, zesłany przez Pana, opanował Saula, kiedy przebywał on w domu, trzymając dzidę w ręku, a Dawid tymczasem grał na cytrze. I Saul usiłował dzidą przybić Dawida do ściany. Uniknął on jednak ciosu Saula, a dzida utkwiła w ścianie. Tej też nocy Dawid ratował się ucieczką.

Dawid uciekł z Najot koło Rama i udał się do Jonatana mówiąc: "Cóż ja zrobiłem, czym zawiniłem, czym zgrzeszyłem wobec twojego ojca, że czyha na moje życie?" Odpowiedział: "Żadną miarą! Nie umrzesz: mój ojciec nie podejmuje niczego ani wielkiego, ani małego, nie zawiadamiając mnie o tym. Dlaczego więc ojciec ukrywałby to przede mną? Tak nie jest". Odpowiedział jeszcze Dawid, mówiąc: "Na pewno wie twój ojciec, że darzysz mnie życzliwością, i powie sobie: Nie dowie się o tym Jonatan, aby się nie zasmucił. Ale na życie Pana i na twoje życie, krok mię tylko dzieli od śmierci".

Jonatan odpowiedział Dawidowi: "Cokolwiek byś zechciał, to zrobię dla ciebie". I odrzekł Dawid Jonatanowi: "Właśnie jutro jest nów księżyca, a ja winienem wtedy zasiadać obok króla na uczcie. Pozwól, że odejdę i skryję się w polu aż do trzeciego wieczora. Gdyby ojciec twój spostrzegł się co do mnie, odpowiesz: Bardzo mię prosił Dawid, aby mógł pośpieszyć do swojego miasta, Betlejem, gdyż cała rodzina w tych dniach składa ofiarę doroczną. Jeżeli odpowie: Dobrze, wtedy sługa twój będzie spokojny; jeżeli się rozgniewa, wiedz, że postanowił sobie coś złego. Ale ty bądź łaskaw dla sługi swojego. Wszak ty doprowadziłeś sługę swego do przymierza ze sobą w imię Pańskie. Jeśli ja zawiniłem, to mnie zabij, a do ojca twego po cóż mnie masz prowadzić?"

I odrzekł Jonatan: "Żadną miarą! Gdybym się rzeczywiście dowiedział, że mój ojciec postanowił wyrządzić ci krzywdę, czyżbym cię o tym nie powiadomił?" I rzekł Dawid do Jonatana: "Kto mi da znać o tym, że ojciec dał ci surową odpowiedź?"

Odrzekł Jonatan Dawidowi: "Chodź, wyjdziemy w pole". Kiedy obaj wyszli w pole, rzekł Jonatan do Dawida: "Pan, Bóg Izraela, jest świadkiem, że wybadam ojca mego jutro albo pojutrze o tym czasie, czy jest dobrze usposobiony do Dawida, czy nie. Wtedy poślę do ciebie, by bezpośrednio cię zawiadomić. Niech Pan to uczyni Jonatanowi i tamto dorzuci, jeśli w wypadku, gdy mojemu ojcu spodoba się wyrządzić ci krzywdę, nie zawiadomię cię bezpośrednio i nie odprawię tak, abyś mógł odejść spokojnie. A Pan niech będzie z tobą, tak jak był przedtem z moim ojcem. A jeżeli jeszcze będę żył, chyba okażesz mi miłosierdzie w imię Pańskie? A gdy umrę, nie odbieraj życzliwości twojej mojemu domowi na wieki, nawet wtedy, gdy Pan usunie wszystkich wrogów Dawida z powierzchni ziemi". I zawarł Jonatan przymierze z domem Dawida, by Pan dokonał odwetu na wrogach Dawida.

Jeszcze raz zaprzysiągł Jonatan Dawida w imię wielkiej miłości ku niemu, kochał go bowiem jak samego siebie.


RESPONSORIUM
Prz 17, 17; 1 J 4, 7
W. Przyjaciel kocha w każdym czasie, * A bratem się staje w nieszczęściu.
K. Każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. W. A bratem się staje w nieszczęściu.


II CZYTANIE
Z traktatu bł. Elreda, opata, Przyjaźń duchowa
(księga 3)
Przyjaźń prawdziwa, doskonała i trwała

Jonatan, najznakomitszy wśród młodzieńców, nie bacząc na swe pochodzenie ani czekające go królestwo, zawarł przymierze z Dawidem, wprowadzając w ten sposób równość między sługą a panem. Ponad siebie samego stawiał Dawida, wygnanego przez ojca, ukrywającego się na pustkowiu, skazanego na śmierć, przeznaczonego na zabicie, i to tak dalece, iż uniżając siebie, jego zaś wywyższając, mówił: "Ty będziesz królem, a ja będę drugim po tobie".

Jakże wspaniały przykład prawdziwej przyjaźni! Rzecz to niezwykła! Król zagniewał się na swego sługę i podburzył przeciw niemu jako swemu rzekomemu wrogowi cały kraj. Zarzucając kapłanom zdradę morduje ich na podstawie samego tylko podejrzenia. Przetrząsa lasy, przeszukuje doliny, na szczytach i wzgórzach umieszcza zbrojne oddziały. Wszyscy obiecują zadośćuczynić oburzeniu króla. Sam tylko Jonatan, który miałby najwięcej powodów, aby znienawidzić Dawida, uznał, iż należy sprzeciwić się ojcu, ułatwić ucieczkę przyjacielowi, udzielić rady w tak wielkich przeciwnościach. Stawiając przyjaźń ponad królestwo, powiada: "Ty będziesz królem, ja zaś będę drugim po tobie". Zauważ, jak bardzo ojciec starał się obudzić nienawiść do przyjaciela obrzucając wyzwiskami, grożąc pozbawieniem królestwa, wskazując, iż dopuścił do utraty własnej czci.

Nawet wtedy, gdy Dawid został skazany na śmierć, Jonatan nie opuścił przyjaciela: "Dlaczego Dawid ma umrzeć? W czym zawinił? Co uczynił? Narażał przecież swe życie stając do walki z Filistynem, a ty radowałeś się. Dlaczego więc ma umrzeć?" Na te słowa rozszalały król usiłował przebić Jonatana włócznią, a dodając do gróźb obelgi, zawołał: "Synu przewrotnej niewiasty, wiem, że miłujesz go na swoją hańbę i hańbę twej niesławnej matki". Następnie wylał cały swój jad, aby zarazić nim serce młodzieńca i dodał słowa mające obudzić ambicję, wywołać zazdrość, rozniecić nienawiść i gorycz: "Jak długo żył będzie syn Jessego, nie będzie bezpieczne twoje królestwo".

Kogóż nie dotknęłyby te słowa? Któż nie odczułby zazdrości? Czyjej miłości, szacunku i przyjaźni nie zniszczyłyby te słowa, nie osłabiłyby, nie skazały na zapomnienie? Jonatan, pełen miłości, pozostał wierny przyjaźni. Odważny w obliczu gróźb, niezłomny wobec obelg, poświęcający królestwo dla przyjaźni, nie dbający o własną chwałę, ale pamiętający o wdzięczności powiada: "Ty będziesz królem, ja zaś będę drugim po tobie". Oto prawdziwa, doskonała, trwała i wieczna przyjaźń. Nie zniszczy jej zazdrość, nie osłabi podejrzenie, nie zerwie pragnienie władzy. W obliczu wielkich prób nie ustąpi, pod uderzeniami się nie załamie; wobec udręk nieugięta, wobec wielu niesprawiedliwości niewzruszona. "Idź więc i ty czyń podobnie".


RESPONSORIUM
Syr 6, 14. 17
W. Wierny przyjaciel potężną obroną: * Kto go znalazł, skarb znalazł.
K. Kto się boi Pana, dobrze pokieruje swoją przyjaźnią, bo jaki jest on, taki i jego bliźni. W. Kto go znalazł, skarb znalazł.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Samuela
21, 2-10; 22, 1-5
Ucieczka Dawida

W owych dniach Dawid udał się do Nob, do kapłana Achimeleka. Achimelek wyszedł przelękniony na spotkanie Dawida i zapytał: "Czemu przybywasz sam bez żadnego towarzysza?" Dawid odrzekł Achimelekowi: "Król polecił mi pewną sprawę nakazując: �Niech nikt nie wie o tym, po co cię posyłam i co ci powierzam. Dlatego umówiłem się z młodymi ludźmi na oznaczone miejsce. A teraz jeśli masz pod ręką pięć chlebów, podaruj mi je lub cokolwiek się znajdzie". Kapłan odrzekł Dawidowi: "Zwykłego chleba pod ręką nie mam: jest tylko chleb święty. Czy jednak młodzieńcy powstrzymali się chociaż od współżycia z kobietą?" Dawid odrzekł kapłanowi: "Tak jest, zabronione nam jest współżycie z kobietą, jak zawsze gdy wyruszam w drogę. Tak więc ciała tych młodzieńców są czyste, choć to wyprawa zwyczajna. Tym bardziej czyste są ich ciała dzisiaj". Dał więc kapłan ów święty chleb, gdyż nie było innego chleba prócz pokładnego, usuwanego sprzed oblicza Pana w tym celu, by w dzień usunięcia położyć chleb świeży.

Był tam także pewien sługa Saula, który w tym dniu zatrzymał się również przed obliczem Pana, a nazywał się Doeg, Edomita, przełożony pasterzy Saula. I odezwał się Dawid do Achimeleka: "A może masz pod ręką dzidę albo miecz? Nie wziąłem bowiem ani miecza, ani mojej broni, gdyż polecenie króla było pilne". Kapłan odpowiedział: "Jest miecz Goliata, Filistyna, którego zabiłeś w Dolinie Terebintu; zawinięty w płaszcz, leży za efodem. Jeśli masz zamiar go wziąć, bierz, bo nic poza tym nie ma z tych rzeczy". Dawid odrzekł: "Nie ma od niego lepszego, podaj mi go".

Dawid uciekł stamtąd i schronił się w jaskini Adullam. Kiedy dowiedzieli się o tym jego bracia i cała rodzina jego ojca, udali się do niego. Zgromadzili się też wokół niego wszelkiego rodzaju uciśnieni i ci, którzy ścigani byli przez wierzycieli, i ci, którym było ciężko na duszy, a on stał się dla nich przywódcą. Tak przyłączyło się do niego około czterystu ludzi. Stąd udał się Dawid do Mispe moabskiego i zapytał króla Moabu: "Czy ojciec i matka moja nie mogliby przebywać u was do czasu, aż się wyjaśni, co zechce Bóg ze mną uczynić?" Sprowadził ich przed króla moabskiego i zamieszkali przy nim przez cały czas pobytu Dawida w miejscu niedostępnym. A prorok Gad doradzał Dawidowi: "Nie pozostawaj w tym miejscu niedostępnym, lecz udaj się do ziemi judzkiej". Dawid więc poszedł i przybył do lasu Cheret.

RESPONSORIUM
Rz 7, 6; Mk 2, 25. 26
W. Prawo straciło moc nad nami, ą gdy umarliśmy temu, co trzymało nas w jarzmie. * Możemy teraz pełnić służbę w nowym duchu, / a nie według przestarzałej litery.
K. Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy był głodny? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne. W. Możemy teraz pełnić służbę w nowym duchu, / a nie według przestarzałej litery.


II CZYTANIE
Homilia św. Grzegorza z Nyssy, biskupa
(Mowa 6, O błogosławieństwach)
Życie wieczne polega na oglądaniu Boga

To, co przeżywa człowiek, kiedy z wyniosłego szczytu spogląda na bezkresne morze, odczuwam i ja, gdy z wysokości słowa Pana, jakby z wierzchołka góry, patrzę w niezmierzoną głębię Bożych zamysłów.

Często nad brzegiem morskim zobaczyć można górę, od strony morza jakby przez pół odciętą, wygładzoną z wierzchu aż do dołu, której szczyt wznosi się prosto ponad przepaścią wód. Każdy, kto z takiej wysokości spogląda w otchłań morza, doznaje zawrotu, tak jak i ja doznaję zawrotu z powodu niezwykłej wypowiedzi Pana: "Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą".

Bóg ukazuje się tym, którzy są czystego serca. Tymczasem święty Jan powiada: "Boga nikt nigdy nie widział". Również święty Paweł, o tak wnikliwym umyśle, potwierdził to w słowach: "Nikt z ludzi Boga nie oglądał i nikt nie może Go zobaczyć". To właśnie Bóg jest ową skałą śliską i urwistą, nie dającą żadnego oparcia naszym rozumowaniom, skałą, którą Mojżesz w swych pouczeniach nazywa tak bardzo niedostępną, iż pomimo wszelkich wysiłków i starań umysł nasz nie potrafi tam wstąpić: "Nie może człowiek oglądać oblicza Pana i żyć".

A jednak życie wieczne polega na oglądaniu Boga. Tymczasem nauczyciele wiary naszej Jan, Paweł i Mojżesz stwierdzają, że niemożliwe jest oglądać Boga. Czy dostrzegasz już zatem ów zawrót umysłu spowodowany głębią wypowiedzi Pana? Jeśli Bóg jest życiem, ten, kto nie ogląda Boga, nie ma życia. Tymczasem zarówno prorocy, jak i Apostołowie napełnieni Duchem Świętym świadczą, iż nie można widzieć Boga. Gdzież zatem miejsce dla nadziei człowieka?

Pan jednak dźwiga i podtrzymuje zachwianą nadzieję. Podobnie postąpił względem chwiejącego się Piotra, którego postawił na wodzie, jakby na stałym i trwałym gruncie, aby nie zatonął.

Jeśli więc także i ku nam Słowo wyciągnie swą rękę i niepewnych wobec głębi rozważań umocni we właściwym rozumieniu, nie będziemy się już lękać, mocno trzymając się Słowa, które będzie nam przewodnikiem. Mówi bowiem: "Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą".

RESPONSORIUM
J 1, 18; Ps 145, 3
W. Boga nikt nigdy nie widział. * Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, / o Nim pouczył.
K. Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, a wielkość Jego niezgłębiona. W. Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, / o Nim pouczył.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
XII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Samuela
25, 14-24a. 28-39
Dawid i Abigail

W owych dniach jeden ze sług zawiadomił Abigail, żonę Nabala: "Dawid przysłał posłańców z pustyni, aby pozdrowili naszego pana, a on rzucił się na nich. A przecież ci ludzie byli dla nas bardzo dobrzy, a jak długo z nimi krążyliśmy przebywając na polu, nie doznaliśmy żadnej przykrości i nic nam nie zginęło. Byli nam murem ochronnym tak w nocy, jak i w dzień przez cały czas wspólnego pobytu, gdyśmy paśli trzodę. Musisz więc rozważyć i rozejrzeć się, co począć, gdyż postanowiono zagładę dla naszego pana i dla całego jego domu. Tymczasem on jest zbyt zły na to, by z nim pomówić".

Abigail wzięła więc szybko dwieście chlebów, dwa bukłaki wina, pięć przyrządzonych owiec, pięć sea prażonych ziaren, sto gron rodzynków i dwieście ciastek figowych. Objuczyła tym osły i powiedziała swym sługom: "Wy idźcie przede mną, a ja podążę za wami". Przed swym mężem Nabalem nie przyznała się do tego. Gdy siedząc na ośle zjeżdżała niewidoczną stroną góry, właśnie Dawid i jego ludzie zstępowali ku niej. I spotkała ich. Tymczasem Dawid mówił sobie: "Na darmo strzegłem na pustkowiu całego dobytku jego, tak że nic nie zginęło, co posiadał, bo odpłacił mi złym za dobre. Niech to uczyni Bóg Dawidowi i tamto dorzuci, jeśli do rana zostawię cokolwiek z jego własności, choćby jednego chłopca".

Kiedy Abigail spostrzegła Dawida, szybko zsiadła z osła i upadłszy na twarz przed Dawidem, oddała mu pokłon aż do ziemi. Rzuciwszy się do jego stóp, rzekła: "Daruj łaskawie winę twej służebnicy; z pewnością Pan zbuduje panu mojemu dom, który będzie trwały, gdyż pan mój toczy boje Pańskie. Dlatego nie spotka cię nieszczęście przez całe życie. Jeśli natomiast ktoś powstanie, aby cię prześladować i czyhać na twe życie, niech dusza pana mojego będzie dobrze zamknięta w woreczku życia u Pana, Boga twojego, życie zaś wrogów niech wyrzuci przy pomocy wydrążenia procy. A kiedy Pan spełni panu mojemu wszystko dobre, co przyobiecał, i ustanowi cię władcą Izraela, niech nie będzie wtedy dla ciebie skrupułem i wyrzutem sumienia u pana mego to, żeś rozlał krew niewinną i że wymierzyłeś sobie sprawiedliwość na własną rękę. A kiedy Pan łaskawy będzie dla mego pana, przypomnisz sobie swoją służebnicę".

Na to rzekł Dawid do Abigail: "Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, za to, że cię wysłał dziś na spotkanie ze mną. Niech będzie błogosławiony twój rozsądek, błogosławiona bądź i ty za to, żeś powstrzymała mnie dzisiaj od rozlewu krwi i że nie wymierzyłem sobie sprawiedliwości na własną rękę. Lecz na życie Pana, Boga Izraela, który mnie powstrzymał od wyrządzenia ci krzywdy: gdybyś szybko nie przybyła mi na spotkanie, wtedy Nabalowi nie pozostałby do rana ani jeden chłopiec". Dawid przyjął od niej to, co przyniosła, i rzekł jej: "Wracaj spokojnie do domu! Patrz, wysłuchałem twej prośby i przyjąłem cię życzliwie".

Abigail wróciła do Nabala. Wyprawił on właśnie ucztę w domu na wzór uczty królewskiej. Serce Nabala pełne było radości, był jednak bardzo pijany, więc nie wspominała mu o niczym aż do rannego brzasku. Ale kiedy do rana Nabal wytrzeźwiał od wina, oznajmiła mu o tym jego żona; serce jego zamarło, a on stał się jak kamień. Po upływie około dni dziesięciu Pan poraził Nabala tak, że umarł. Gdy się Dawid dowiedział, że Nabal umarł, zawołał: "Błogosławiony niech będzie Pan, który stał się moim obrońcą przeciw Nabalowi w związku z doznaną obelgą, a sługę swego powstrzymał od zła. Nieprawość Nabala skierował Pan na jego głowę".

RESPONSORIUM
1 Sm 25, 32. 33; Mt 5, 7
W. Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, ą za to, że cię wysłał dziś na spotkanie ze mną; * Powstrzymałaś mnie dzisiaj od rozlewu krwi i nie wymierzyłem sobie sprawiedliwości na własną rękę.
K. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. W. Powstrzymałaś mnie dzisiaj od rozlewu krwi i nie wymierzyłem sobie sprawiedliwości na własną rękę.


II CZYTANIE
Homilia św. Grzegorza z Nyssy, biskupa
(Mowa 6, O błogosławieństwach)
Nadzieja oglądania Boga

Obietnica: "Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą", jest tak wielka, iż zawiera pełnię wszelkiego szczęścia. Czego zresztą po otrzymaniu tak wielkiego dobra można jeszcze pragnąć, skoro w Tym, którego się ogląda, posiada się wszystko? Albowiem w języku Pisma św. "oglądać" znaczy tyle samo, co "posiadać". Tak na przykład wypowiedź: "obyś oglądał pomyślność Jeruzalem" oznacza "obyś posiadał". Kiedy zaś prorok mówi: "Niech zginie bezbożny, aby nie oglądał chwały Pana", przez słowo: "nie oglądał", rozumie: "nie miał udziału".

Kto zatem widzi Boga, tym samym posiada wszelkie dobra: niekończące się życie, wieczną niezniszczalność, szczęście nieśmiertelne, trwałe królestwo, ustawiczną radość, prawdziwą światłość, słodkie wołanie Ducha, chwałę niedostępną, nieustanne wesele i w ogóle wszelkie dobro.

Tak więc szczęście zawarte w obietnicy błogosławieństwa, a otrzymane przez nas w nadziei, nie ma w ogóle granic. Ponieważ jednak - jak na to wskazaliśmy wcześniej - warunkiem widzenia Boga jest czystość serca, dlatego umysł mój znowu doznaje zawrotu. Zastanawiam się mianowicie, czy owa czystość serca nie należy przypadkiem do tych rzeczy, których w ogóle nie da się osiągnąć, które przewyższają i przekraczają możliwości naszej natury. Jeśli bowiem Boga ogląda się czystością serca, Mojżesz zaś i Paweł nie widzieli, bo sami powiadają, iż Bóg nie może być widziany ani przez nich, ani przez kogokolwiek innego, wynika stąd, iż to, co Zbawiciel zapowiada jako szczęście, nie może być ani osiągnięte, ani osiągalne.

Jakiż więc dla nas pożytek z tego, iż wiemy, w jaki sposób można zobaczyć Boga, skoro nie potrafimy urzeczywistnić tego, co wiemy. To tak jak gdyby ktoś mówił, iż dobrze jest przebywać w niebie, bo widzi się tam rzeczy, których nie można zobaczyć na tym świecie. Gdyby można było wskazać sposób dostania się do nieba, byłoby oczywiście rzeczą pożyteczną pouczyć słuchaczy o szczęściu przebywania w niebie. Jak długo jednak nie możemy się tam dostać, pouczanie o szczęściu przebywania w niebie nie daje żadnej korzyści, przeciwnie, może nas jedynie zasmucić, ponieważ poznajemy, jak wielkich dóbr jesteśmy pozbawieni, jak wiele nam brakuje z powodu zamkniętego dla nas tam wstępu. Czyżby więc Pan ogromem obietnicy wzywał do tego, co wykracza poza naszą naturę i przewyższa możliwości człowieka?

Tak jednak nie jest. Bóg nie nakazuje latać stworzeniom, którym nie dał skrzydeł, ani też przebywać pod wodą tym, którym wyznaczył życie na ziemi. Jeśli zatem porządek świata dostosowany jest do możliwości stworzeń i nigdy nie wymaga tego, co wykracza poza ich siły, to słusznie wnosić stąd możemy, iż nie należy bynajmniej wątpić w otrzymanie tego, co zapowiadają słowa błogosławieństwa. Owszem, należy sądzić, iż ani Jan, ani Paweł, ani Mojżesz, czy też ktokolwiek im podobny nie został pozbawiony tego szczęścia, które płynie z oglądania Boga; ani Paweł, który powiedział: "Odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości"; ani Jan, który spoczywał na piersi Jezusa; ani Mojżesz, któremu Bóg powiedział: "Ciebie wybrałem spośród wszystkich". Jeśli zatem ci, którzy mówili, iż oglądanie Boga przekracza nasze siły, z całą pewnością są szczęśliwi, szczęście zaś polega na oglądaniu Boga, które wywodzi się z czystego serca, to z całą pewnością czystość serca, przez którą osiąga się szczęście, nie należy do rzeczy nieosiągalnych.

Tak więc można powiedzieć, że prawdę mówili ci, którzy z Pawłem utrzymywali, iż oglądanie Boga przewyższa siły człowieka, a także, że nie sprzeciwia się im wypowiedź Pana, kiedy oglądanie Boga obiecuje ludziom czystego serca.


RESPONSORIUM
Ps 63, 2; 17, 15
W. Pragnie Ciebie moja dusza, * Ciało moje tęskni za Tobą, mój Boże.
K. W sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, ze snu powstając nasycę się Twoim widokiem. W. Ciało moje tęskni za Tobą, mój Boże.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
XII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Samuela
26, 5-25
Dawid okazuje swą wspaniałomyślność względem Saula

W owych dniach Dawid niezwłocznie udał się na miejsce, gdzie obozował Saul. Dawid spostrzegł miejsce, gdzie Saul spoczywał wraz z dowódcą wojsk Abnerem, synem Nera: Saul leżał w środku obozowiska, a ludzie pokładli się wokół niego. Zwrócił się Dawid do Achimeleka Chetyty i do Abiszaja, syna Serui, a brata Joaba, z pytaniem: "Kto podejdzie ze mną do obozu Saulowego?" Abiszaj odparł: "Ja z tobą pójdę". Dawid wraz z Abiszajem zakradli się w nocy do obozu; Saul właśnie spał w środku obozowiska, a jego dzida była wbita w ziemię obok głowy. Abner i ludzie leżeli uśpieni dokoła niego. Rzekł więc Abiszaj do Dawida: "Dziś Bóg oddaje wroga twojego w twą rękę. Teraz pozwól, że przybiję go dzidą do ziemi, jednym pchnięciem, drugiego nie będzie trzeba". Dawid odparł Abiszajowi: "Nie zabijaj go! Któż bowiem podniósłby rękę na pomazańca Pańskiego, a nie doznał kary?" Dawid dodał: "Na życie Pana: On na pewno go ukarze, albo nadejdzie jego dzień i umrze, albo zginie, wyruszywszy na wojnę. Niech mię Pan broni przed podniesieniem ręki na pomazańca Pańskiego! Zabierz tylko dzidę, która jest koło jego wezgłowia, manierkę na wodę i pójdziemy". Zabrał więc Dawid dzidę i manierkę na wodę od wezgłowia Saula i poszli sobie. Nikt ich nie spostrzegł, nikt o nich nie wiedział, nikt się nie obudził. Wszyscy spali, gdyż Pan zesłał na nich twardy sen.

Dawid oddalił się na przeciwległą stronę i stanął na wierzchołku góry z daleka, a dzieliła go od nich spora odległość. Wtedy zawołał na ludzi i Abnera, syna Nera: "Abnerze! Czemu nie dajesz odpowiedzi?" Abner rzekł: "Kim jesteś, że wołasz na króla?" Dawid znów wołał w stronę Abnera: "Czyż nie jesteś mężczyzną? Któż ci dorówna w Izraelu? A dlaczego nie czuwałeś przy panu, twoim królu? Zakradł się przecież ktoś z ludu, aby zamordować króla, twojego pana. Niedobrze postąpiłeś. Na życie Pana! Zasługujecie na śmierć, nie strzegliście bowiem waszego pana, pomazańca Pańskiego. A teraz patrzcie, gdzie jest dzida królewska i manierka na wodę, które były u jego wezgłowia?"

Saul rozpoznał głos Dawida. Rzekł: "To twój głos, synu mój, Dawidzie?" Dawid odrzekł: "Tak, panie mój, królu, to mój głos". I dodał: "Czemu pan mój ściga swego sługę? Cóż uczyniłem? Czy popełniłem coś złego? Niech teraz pan mój, król, posłucha słów swego sługi. Jeśli Pan pobudził cię przeciwko mnie, niech rozkoszuje się wonią ofiarną, a jeśli ludzie - niech będą przeklęci przed Panem, gdyż wypędzają mnie dziś, abym nie miał udziału w Jego dziedzictwie, mówiąc niejako: �Idź służyć obcym bogom! Niechże teraz krew moja nie będzie wylana na ziemię z dala od Pana. Król bowiem Izraela wyruszył, aby czyhać na moje życie, jak się poluje na kuropatwę po górach". Odrzekł Saul: "Zgrzeszyłem. Wróć, synu mój, Dawidzie, już nigdy nie zrobię ci krzywdy, gdyż dzisiaj cenne było w twych oczach moje życie. Postępowałem nierozsądnie i błądziłem bardzo". Dawid zaś odpowiedział: "Oto dzida królewska, niech przyjdzie który z pachołków i weźmie ją. Pan nagradza człowieka za sprawiedliwość i wierność. Pan dał mi ciebie w ręce, lecz ja nie podniosłem ich przeciw pomazańcowi Pańskiemu. Dlatego, jak cenne mi było twoje życie, tak niech będzie cenne u Pana moje życie, niechaj On mię uwalnia od wszelkiego nieszczęścia".

I mówił Saul do Dawida: "Bądź błogosławiony, synu mój, Dawidzie: na pewno to, co czynisz, wykonasz z powodzeniem". I udał się Dawid w swoją drogę, a Saul powrócił do siebie.

RESPONSORIUM
Ps 54, 5. 3. 8. 4
W. Powstają przeciwko mnie pyszni, ą gwałtownicy czyhają na me życie. / Wybaw mnie, Boże, w imię Twoje, * Mocą swoją broń mojej sprawy.
K. Będę Ci chętnie składać ofiarę. Boże, słuchaj mojej modlitwy. W. Mocą swoją broń mojej sprawy.


II CZYTANIE

Homilia św. Grzegorza z Nyssy, biskupa
(Mowa 6, O błogosławieństwach)
Boga można odnaleźć w sercu człowieka

Zdrowie ciała jest niewątpliwie dobrem dla człowieka. Szczęście jednak nie polega na tym, aby wiedzieć, czym jest zdrowie, ale aby je rzeczywiście posiadać. Jeśliby więc ktoś wygłosiwszy pochwałę zdrowia, spożył niezdrowy pokarm, wtedy trapiony chorobą jakiż odniesie pożytek z uprzedniego opowiadania o zdrowiu? Otóż w podobny sposób należy rozumieć podaną wyżej wypowiedź, kiedy to Pan mówi, że szczęście nie polega na tym, aby wiedzieć coś o Bogu, ale aby mieć Go w sobie samym. Istotnie: "Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą".

Wydaje mi się, iż wspaniała ta obietnica nie zapowiada człowiekowi o czystym sercu oglądania Boga jakby z naprzeciwka, ale raczej podsuwa nam to, na co wyraźniej wskazują inne słowa: "Królestwo Boże jest w was". Uczy nas w ten sposób, że jeśli kto oczyści swe serce od wszelkich stworzeń i wszelkiego niewłaściwego przywiązania, wówczas w swym własnym pięknie dostrzeże odbicie Bożej natury.

Wydaje mi się także, iż w swojej krótkiej wypowiedzi Zbawiciel przekazuje nam takie oto pouczenie: "Wy wszyscy, którzy pragniecie oglądać prawdziwe Dobro, kiedy słyszycie, iż Majestat Boży wznosi się ponad niebiosa, że chwała Jego niepojęta, piękno niewysłowione, natura nieogarniona i nieskończona, nie popadajcie w zniechęcenie, jakby nie mogąc osiągnąć tego, czego pragniecie.

Jeśli świętym swoim życiem usuniesz naleciałości, jakie pokrywają i krępują twe serce, na nowo rozbłyśnie w tobie piękno Boże. Podobnie jak żelazo po usunięciu rdzy połyskuje i błyszczy w słońcu, tak też człowiek wewnętrzny, którego Pan nazywa sercem, po usunięciu nieczystości powstałych na skutek niewłaściwego postępowania odzyska na nowo podobieństwo do swego wzoru i przyczyny i stanie się dobrym. Albowiem to, co jest podobne do Dobra, z całą pewnością jest dobre".

Taki człowiek, gdy widzi siebie, w sobie samym ogląda to, czego pragnie. Kto więc ma serce czyste, jest szczęśliwy, ponieważ wpatrując się we własną czystość, dostrzega jakby w odbiciu swój pierwowzór. Podobnie jak ci, którzy oglądają słońce w zwierciadle, chociaż nie patrzą w niebo, to jednak w blasku zwierciadła widzą nie gorzej od tych, co patrzą bezpośrednio w słońce, tak też i wy - powiada dalej Zbawiciel - chociaż brak wam sił, aby zobaczyć i oglądać światło niedostępne, jeśli zwrócicie się ku pięknu i wdziękowi odbicia umieszczonego w was od początku, w sobie samych znajdziecie to, czego szukacie.

Czystość, wolność od wad i pożądań oraz porzucenie wszelkiego zła należą do natury Bożej. Jeśli to wszystko jest w tobie, z pewnością Bóg jest w tobie. Jeśli zatem twe serce oczyszczone jest z wszelkiej nieprawości, wolne od wszelkiej pożądliwości i wady, dalekie od jakiegokolwiek skażenia - szczęśliwy jesteś z powodu jasności i czystości spojrzenia, ponieważ spojrzenie oczyszczone ogląda to, czego nie dostrzegą oczy nie oczyszczone. Po usunięciu ciemności wywodzących się z rzeczy materialnych, dostępujesz dzięki czystości serca - szczęśliwego widzenia. Czym ono jest? Czystością, świętością, prostotą, wszelkimi tego rodzaju promieniami Bożej natury, które dają nam oglądanie Boga.

RESPONSORIUM
J 14, 6. 9; 6, 47
W. Pan mówi: ą Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. * Kto Mnie zobaczył, / zobaczył także i Ojca.
K. Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne. W. Kto Mnie zobaczył, / zobaczył także i Ojca.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, ą albowiem nigdy nie odmawiasz opieki * tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



I Nieszpory
13 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk1, 46-55
Rok A: Kto nie bierze swojego krzyża, * a idzie za Mną, / nie jest Mnie godzien.

Rok B: Chora kobieta dotknęła się płaszcza Jezusa, * mówiła bowiem: / Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa.

Rok C: Lisy mają nory * i ptaki powietrzne gniazda, / lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Kto nie bierze swojego krzyża, * a idzie za Mną, / nie jest Mnie godzien.

Rok B: Chora kobieta dotknęła się płaszcza Jezusa, * mówiła bowiem: / Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa.

Rok C: Lisy mają nory * i ptaki powietrzne gniazda, / lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć.

PROŚBY

Oddając chwałę jedynemu Bogu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, zanośmy do Niego pokorne prośby:
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Panie święty, wszechmogący Boże, spraw, niechaj zakwitnie sprawiedliwość na naszej ziemi,
- a Twój lud niech zazna dobrodziejstwa pokoju.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wprowadź wszystkie narody do swego królestwa,
- aby wszyscy ludzie zostali zbawieni.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Spraw, aby małżonkowie trwali w Twym pokoju i pełnili Twoją wolę
- oraz darzyli się zawsze wzajemną miłością.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Racz, Panie, wynagrodzić tych, którzy nam dobrze czynią,
- obdarz ich wiecznym życiem.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wejrzyj łaskawie na poległych wskutek wojen i nienawiści,
- daj im wieczny odpoczynek.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Samuela
28, 3-25
Saul u wróżki w Endor

W owych dniach Samuel umarł, a wszyscy Izraelici obchodzili po nim żałobę. Pochowany on został w swym mieście Rama. A Saul usunął wróżbitów i czarnoksiężników z kraju.

Tymczasem Filistyni zgromadziwszy się, wkroczyli i rozbili obóz w Szunem. Saul też zebrał wszystkich Izraelitów i rozbił obóz w Gilboa. Saul jednak na widok obozu filistyńskiego przestraszył się: serce jego mocno zadrżało. Radził się Saul Pana, lecz Pan mu nie odpowiadał ani przez sny, ani przez proroków.

Zwrócił się więc Saul do swych sług: "Poszukajcie mi kobiety wywołującej duchy, chciałbym pójść i jej się poradzić". Odpowiedzieli mu jego słudzy: "Jest w Endor kobieta, która wywołuje duchy". Dla niepoznaki Saul przebrał się w inne szaty i poszedł w towarzystwie dwóch ludzi. Przybywając do tej kobiety w nocy rzekł: "Proszę cię, powróż mi przez ducha i spraw, niech przyjdzie ten, którego ci wymienię". Odpowiedziała mu kobieta: "Wiesz chyba, co uczynił Saul: wyniszczył wróżbitów i czarnoksiężników w kraju. Czemu czyhasz na moje życie, chcąc mnie narazić na śmierć". Saul przysiągł jej na Pana mówiąc: "Na życie Pana! Nie będziesz ukarana z tego powodu". Spytała się więc kobieta: "Kogo mam wywołać?" Odrzekł: "Wywołaj mi Samuela".

Gdy zobaczyła kobieta Samuela, zawołała głośno do Saula: "Czemu mnie oszukałeś? Tyś jest Saul!" Odezwał się do niej król: "Nie obawiaj się! Co widzisz?" Kobieta odpowiedziała Saulowi: "Widzę istotę pozaziemską, wyłaniającą się z ziemi". Zapytał się: "Jak wygląda?" Odpowiedziała: "Wychodzi starzec, a jest on okryty płaszczem". Saul poznał, że to Samuel, i upadł przed nim twarzą na ziemię, i oddał mu pokłon.

Samuel rzekł do Saula: "Dlaczego nie dajesz mi spokoju i wywołujesz mnie?" Saul odrzekł: "Znajduję się w wielkim ucisku, bo Filistyni walczą ze mną, a Bóg mię opuścił i nie daje mi odpowiedzi ani przez proroków, ani przez sen; dlatego ciebie wezwałem, abyś mi wskazał, jak mam postąpić". Samuel odrzekł: "Dlaczego więc pytasz mnie, skoro Pan odstąpił cię i stał się twoim wrogiem? Pan czyni to, co przeze mnie zapowiedział: odebrał Pan królestwo z twej ręki, a oddał je innemu - Dawidowi. Dlatego Pan postępuje z tobą w ten sposób, ponieważ nie usłuchałeś Jego głosu, nie dopełniłeś płomiennego gniewu Jego nad Amalekiem. Dlatego Pan oddał Izraelitów razem z tobą w ręce Filistynów, jutro ty i twoi synowie będziecie razem ze mną, całe też wojsko izraelskie odda w ręce Filistynów". W tej chwili upadł Saul na ziemię jak długi, przeraził się bowiem słowami Samuela, brakowało mu też sił, gdyż nie jadł przez cały dzień i całą noc.

Tymczasem wyszła do Saula owa kobieta i spostrzegłszy, że jest bardzo przerażony, rzekła do niego: "Oto służebnica twoja posłuchała twojego rozkazu; naraziłam swe życie, będąc posłuszną twym słowom, które do mnie wyrzekłeś. Posłuchaj więc - proszę - i ty głosu twej służebnicy! Położę przed tobą kęs chleba; posil się i wzmocnij, aby wyruszyć w drogę". Wzbraniał się mówiąc: "Nie będę jadł". Gdy namawiali go słudzy wraz z tą kobietą, posłuchał ich głosu, podniósł się z ziemi i usiadł na łóżku. Kobieta miała tuczne cielę w swym domu, pospiesznie je zabiła, a potem wziąwszy mąkę, rozczyniła ją i upiekła przaśne chleby. Położyła potem to wszystko przed Saulem i jego sługami. Posilili się i powstawszy odeszli jeszcze tej samej nocy.


\RESPONSORIUM
por. 1 Krn 10, 13. 14
W. Saul umarł na skutek własnego przewinienia, ą ponieważ przekroczył przykazanie Pana. * Bóg przekazał jego królestwo Dawidowi.
K. Zasięgał on nawet rady u wróżbiarki, a nie radził się Pana. W. Bóg przekazał jego królestwo Dawidowi.


II CZYTANIE
Homilia papieża Pawła VI
(Homilia wygłoszona w Manili, 29 listopada 1970 r.)
Całemu światu głosimy Chrystusa

"Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii". Od Niego bowiem, od samego Chrystusa otrzymałem to polecenie. Jestem apostołem, jestem świadkiem. Im odleglejszy cel, im trudniejsze zadanie, tym gorętsza jest "miłość, która przynagla nas". Mam obowiązek głosić Jego imię: Jezus jest "Chrystusem, Synem Boga żywego". On to objawił nam niewidzialnego Boga, On jest pierworodnym wobec wszelkiego stworzenia, w Nim wszystko istnieje. On Nauczycielem ludzi i Odkupicielem; dla nas narodził się, umarł i zmartwychwstał. On jest ośrodkiem dziejów świata. On zna nas i miłuje. On towarzyszem i przyjacielem w życiu, mąż boleści i nadziei. On przyjdzie ponownie, aby być naszym Sędzią oraz - jak ufamy - wiekuistą pełnią życia i naszym szczęściem.

Obym nigdy nie przestał o Nim mówić: On jest światłem, On prawdą, owszem, "drogą, prawdą i życiem". On chlebem i źródłem wody żywej: zaspokaja głód i gasi pragnienie. On pasterzem, przewodnikiem, wzorem, naszą pociechą i bratem. Tak jak my, owszem, bardziej niż my, był zapoznany, ubogi, pogardzany, utrudzony, prześladowany, doznający cierpień. Dla nas przemawiał, czynił cuda, założył nowe królestwo, w którym ubodzy są błogosławieni, gdzie pokój jest podstawą życia wspólnotowego, gdzie ci, którzy są czystego serca i którzy płaczą, będą wywyższeni i pocieszeni, gdzie łaknący sprawiedliwości będą nasyceni, gdzie grzesznicy mogą uzyskać przebaczenie, gdzie wszyscy są sobie braćmi.

Oto Jezus Chrystus, o którym już słyszeliście, owszem, większość z was należy do Niego, bo jesteście chrześcijanami. Wam przeto, o chrześcijanie, powtarzam Jego imię, do wszystkich zaś ludzi wołam: Jezus Chrystus jest początkiem i końcem, alfą i omegą, Królem nowego świata, tajemnym i ostatecznym wyjaśnieniem naszego losu i dziejów ludzkości. On jest pośrednikiem, jakby mostem między niebem a ziemią. On jest Synem Człowieczym w najpełniejszy i najdoskonalszy sposób, ponieważ jest Synem Boga, odwiecznym, nieskończonym, oraz Synem Maryi, błogosławionej między niewiastami Jego Matki według ciała i naszej Matki przez łączność z Duchem Ciała Mistycznego.

Jezus Chrystus! Pamiętajcie: Jego to głosimy wam na wieczność; chcemy, by imię Jego rozbrzmiewało aż po krańce świata i na wieki wieków.

RESPONSORIUM
2 Tm 1, 10; J 1, 16; Kol 1, 16-17
W. Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, przezwyciężył śmierć, a na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię. * A z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali, / łaska po łasce.
K. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. * A z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali, / łaska po łasce.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.
MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
13 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Kto was przyjmuje, * Mnie przyjmuje: / a kto Mnie przyjmuje, przyjmie Tego, który Mnie posłał.

Rok B: Jezus widząc chorą kobietę, * rzekł do niej: / Córko, twoja wiara cię uzdrowiła, / idź w pokoju.

Rok C: Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, * a ty idź i głoś królestwo Boże.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Kto was przyjmuje, * Mnie przyjmuje: / a kto Mnie przyjmuje, przyjmie Tego, który Mnie posłał.

Rok B: Jezus widząc chorą kobietę, * rzekł do niej: / Córko, twoja wiara cię uzdrowiła, / idź w pokoju.

Rok C: Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, * a ty idź i głoś królestwo Boże.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszym dniem oraz Słońcem, które oświeca każdego człowieka i nigdy nie zachodzi. Wołajmy na Jego cześć:
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Stwórco wszechświata, z wdzięcznością przyjmujemy od Ciebie ten dzień, który się rozpoczyna,
- i wspominamy Twoje zmartwychwstanie.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Niechaj Duch Święty nauczy nas dzisiaj pełnić Twoją wolę
- i niech Twa mądrość zawsze nas prowadzi.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Spraw, abyśmy z radością wzięli udział w niedzielnym zgromadzeniu wiernych,
- karmiąc się Twoim słowem i Ciałem.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Z całego serca składamy Ci dziękczynienie
- za Twoje niezliczone dobrodziejstwa.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Ojcze nasz.

MODLITWA
Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


XIII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.
Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
13 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Kto poda kubek świeżej wody do picia * jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, / zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

Rok B: Jezus ujął dziewczynkę za rękę * i rzekł do niej: / Dziewczynko, mówię ci, wstań. / Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła.

Rok C: Kto przykłada rękę do pługa, * a wstecz się ogląda, / nie nadaje się do królestwa Bożego.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Kto poda kubek świeżej wody do picia * jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, / zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

Rok B: Jezus ujął dziewczynkę za rękę * i rzekł do niej: / Dziewczynko, mówię ci, wstań. / Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła.

Rok C: Kto przykłada rękę do pługa, * a wstecz się ogląda, / nie nadaje się do królestwa Bożego.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszą Głową, a my członkami Jego Ciała. Uwielbiajmy Go i z radością wołajmy:
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Nasz Zbawicielu, uczyń swój Kościół żywym znakiem zjednoczenia całej ludzkości
- i skutecznym narzędziem zbawienia wszystkich narodów.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Bądź zawsze z kolegium biskupów i naszym Papieżem,
- udziel im daru jedności, miłości i pokoju.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Spraw, niech chrześcijanie ściślej zjednoczą się z Tobą jako Boską Głową
- i swym życiem świadczą o Twoim królestwie.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Racz obdarzyć świat pokojem,
- niech wszędzie zapanuje bezpieczeństwo i zgoda.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Udziel zmarłym chwały zmartwychwstania,
- spraw, abyśmy się stali uczestnikami ich szczęścia.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Ksiąg Samuela
1 Sm 31, 1-4; 2 Sm 1, 1-16
O śmierci Saula

W owych dniach Filistyni walczyli z Izraelem; a mężowie izraelscy uciekli przed Filistynami i padli pobici na wzgórzu Gilboa. Filistyni rozpoczęli natarcie na Saula i na jego synów, zabijając Jonatana, Abinadaba i Malkiszuę - synów Saula. W końcu walka srożyła się tylko wokół Saula. Wytropili go łucznicy, a on zadrżał na widok łuczników. I odezwał się Saul do swego giermka: "Dobądź swego miecza i przebij mnie nim, ażeby nie przyszli ci nieobrzezańcy i nie przebili mnie sami, i nie naigrawali się ze mnie". Lecz giermek nie chciał tego uczynić, gdyż bardzo się bał. Saul więc dobył miecza i sam rzucił się na niego.

Po śmierci Saula, po zwycięstwie nad Amalekitami, wrócił Dawid i zatrzymał się przez dwa dni w Siklag. Na trzeci dzień przybył jakiś człowiek z obozu, z otoczenia Saula. Odzienie miał podarte, a głowę posypaną ziemią. Podszedłszy do Dawida, padł na ziemię i oddał mu pokłon. Dawid zapytał go: "Skąd przybywasz?" Odpowiedział mu: "Ocalałem z izraelskiego obozu". Rzekł do niego Dawid: "Opowiedz mi, proszę, co się tam stało?" Opowiedział więc, że ludzie uciekli z pola walki, wielu z ludzi zginęło, i że również ponieśli śmierć Saul i jego syn Jonatan.

Dawid wypytywał młodzieńca, który mu przyniósł te wieści: "Skąd ty wiesz, że umarł Saul i jego syn Jonatan?" Młodzieniec, który przyniósł te wieści, odparł: "Przypadek zrządził, że znalazłem się na górze Gilboa i właśnie Saul tkwił oparty na swej włóczni, gdy tymczasem dosięgały go rydwany i jeźdźcy. Rozejrzał się i spostrzegłszy mnie, przywołał do siebie. Odpowiedziałem: �Jestem. Zapytał mnie: �Kim jesteś? Odrzekłem: �Jestem Amalekitą. Rzekł mi: �Podejdź, proszę cię, i dobij mię, gdyż czuję zawroty głowy, chociaż jeszcze jest we mnie całe życie. Podszedłem więc i dobiłem go, bo wiedziałem, że nie będzie żył po swoim upadku. Potem zabrałem jego diadem, który miał na głowie, i naramiennik. Przynoszę to memu panu".

Dawid schwyciwszy swe szaty, rozdarł je. Tak też uczynili wszyscy mężowie, którzy z nim byli. Potem lamentowali i płakali, i pościli aż do wieczora, z tego powodu, że padli od miecza Saul i syn jego Jonatan, i z powodu ludu Pańskiego i domu Izraela.

Odezwał się Dawid do młodzieńca, który mu przyniósł te wieści: "Skąd ty jesteś?" Odparł: "Jestem synem osadnika amalekickiego". Powiedział do niego Dawid: "Jak to? Nie bałeś się podnieść ręki, by zabić pomazańca Pańskiego?" Wezwał więc Dawid jednego z młodzieńców i dał rozkaz: "Podejdź i przebij go!" Ten zadał mu cios taki, że umarł. Dawid zaś wołał w jego stronę: "Odpowiedzialność za twoją krew zrzucam na twoją głowę! Usta twe wydały o tobie świadectwo, gdy mówiły: Ja zabiłem pomazańca Pańskiego".

RESPONSORIUM
2 Sm 1, 21. 19
W. Góry Gilboa, ą ani rosy, ani deszczu niech na was nie będzie. * Tu bowiem została skalana tarcza mocarzy.
K. O Izraelu, twa chwała na wyżynach zabita. Jakże padli bohaterowie? W. Tu bowiem została skalana tarcza mocarzy.

II CZYTANIE
Kazanie św. Augustyna, biskupa
(Kazanie 47, 1. 2. 3. 6, O owcach)
Pan jest naszym Bogiem, a my ludem Jego pastwiska

Śpiewaliśmy przed chwilą słowa, które wyrażają naszą wiarę w to, iż jesteśmy owcami Boga: "albowiem On jest Panem, Bogiem naszym, który nas stworzył". On Bogiem naszym, "my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku". Pasterze ziemscy nie uczynili sobie owiec, nie stworzyli tych, które prowadzą na pastwiska. Pan, Bóg nasz, ponieważ jest Bogiem i Stwórcą, sam stworzył owce, aby należały do Niego i aby On je żywił. Nikt inny nie stworzył owiec, których On jest Pasterzem, i nikt nie jest pasterzem tych, które On stworzył.

Skoro wyznaliśmy słowami pieśni, iż jesteśmy Jego owcami, ludem Jego pastwiska, owcami w Jego ręku, posłuchajmy, co Bóg mówi do nas, jako do swych owiec. Przedtem przemawiał do pasterzy, teraz mówi do owiec. Słuchaliśmy tamtych słów z lękiem, wy zaś z otuchą. Cóż zatem usłyszymy dzisiaj? Może na odwrót: my posłuchamy z otuchą, wy z lękiem? Otóż nie. Najpierw dlatego, że jesteśmy pasterzami, a pasterz słucha z bojaźnią nie tylko tego, co Bóg mówi do pasterzy, ale także tego, co mówi do owiec. Jeśli bowiem słucha obojętnie tego, co dotyczy owiec, oznacza to, iż nie zależy mu na owcach. Po wtóre zaś, iż - jak powiedzieliśmy - trzeba nam pamiętać o dwóch sprawach: o tym, że jesteśmy chrześcijanami, i o tym, że jesteśmy przełożonymi. Ponieważ jesteśmy przełożonymi, należymy, jeżeli zachowujemy się godnie, do pasterzy; ponieważ zaś jesteśmy chrześcijanami, wraz z wami stanowimy owczarnię. Toteż kiedy Pan przemawia czy to do pasterzy, czy do owiec, zawsze trzeba nam słuchać z bojaźnią, a zatroskanie nie może oddalić się z naszych serc.

Posłuchajmy więc, bracia, co Pan zarzuca owcom niesfornym, co zaś obiecuje tym, które należą do Niego. Mówi: "Owce moje!" Bracia! Jeśli kto zrozumie, jak wielkim szczęściem jest należeć do owczarni Pana, to nawet w obecnych doświadczeniach i przeciwnościach dozna wielkiej pociechy. "Pasterzem Izraela" nazwany jest Ten, o którym powiedziano: "Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie Ten, który czuwa nad Izraelem". On czuwa nad nami, gdy wstajemy, i czuwa, kiedy się kładziemy do snu. Jeśli owczarnia jest bezpieczna, kiedy czuwa pasterz ziemski, o ileż bardziej bezpieczni jesteśmy my, skoro naszym Pasterzem jest Bóg, i nie tylko Pasterzem, ale i Stwórcą. Do was, owce moje, mówi Pan: "Oto Ja osądzę wszystkich, owcę, barana i kozła". Skądże jednak wzięły się kozły w owczarni Boga? Otóż na tych samych pastwiskach, przy tych samych źródłach pasą się kozły przeznaczone na lewą stronę oraz te, które staną po prawej. Początkowo cierpliwie przyjęci, później zostaną oddzieleni. W ten sposób, na wzór cierpliwości Boga, doskonali się cierpliwość owiec. Dopiero On sam dokona podziału: jednych postawi po lewej, drugich po prawej stronie.

RESPONSORIUM
J 10, 27-28; Ez 34, 15
W. Moje owce słuchają mego głosu, ą a Ja znam je. / Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. * Nie zginą na wieki, / i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki.
K. Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko. W. Nie zginą na wieki, / i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
XIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Samuela
2, 1-11; 3, 1-5
Dawid namaszczony na króla judzkiego w Hebronie

W owych dniach radził się Dawid Pana, pytając Go: "Czy mogę się udać do którego z miast judzkich?" Pan odrzekł: "Możesz iść". Pytał znów Dawid: "Dokąd mam iść?" Odpowiedział: "Do Hebronu". Dawid wyruszył tam razem ze swymi dwiema żonami: z Achinoam z Jizreel i Abigail, dawną żoną Nabala z Karmelu. Zabrał także swych ludzi z ich rodzinami. Zamieszkali w miastach Hebronu. Przybyli ludzie z Judy i namaścili Dawida na króla nad domem Judy.

Kiedy powiadomiono Dawida, że to mieszkańcy Jabesz w Gileadzie pochowali Saula, skierował do mieszkańców Jabesz w Gileadzie wysłańców, oświadczając im: "Bądźcie błogosławieni przez Pana, okazaliście bowiem życzliwość dla waszego pana, Saula, sprawiając mu pogrzeb. Teraz zaś niech Pan wam okaże miłosierdzie i wierność! Ja też pragnę się wam odwdzięczyć za to, że dokonaliście tego dzieła. Niech więc będą mocne wasze ręce i bądźcie dzielni. Saul bowiem, wasz pan, umarł, mnie zaś dom Judy namaścił sobie na króla".

Abner zaś, syn Nera, dowódca wojsk Saula, zabrał Iszbaala, syna Saula, i zaprowadził go do Machanaim. Obwołał go królem nad Gileadem, nad Aserytami, nad Jizreelem, Efraimem, Beniaminem, czyli nad całym Izraelem. Iszbaal, syn Saula, liczył lat czterdzieści, gdy zaczął panować nad Izraelem, a rządził dwa lata. Tylko dom Judy został przy Dawidzie. Okres, w którym Dawid panował nad domem Judy w Hebronie, wynosił siedem lat i sześć miesięcy.

Wojna między domem Saula a domem Dawida przedłużała się. Dawid jednak stawał się mocniejszy, natomiast dom Saula był coraz słabszy.

Synowie, którzy urodzili się Dawidowi w Hebronie: pierworodnym był Amnon z Achinoam pochodzącej z Jizreel, drugim był Kileab z Abigail, dawnej żony Nabala z Karmelu, a trzecim Absalom z Maaki, córki Talmaja, króla Geszur, czwartym był Adoniasz, syn Chaggity, piątym zaś Szefatiasz, syn Abitali, szóstym był Jitream z Egli, żony Dawida. Ci urodzili się Dawidowi w Hebronie.

RESPONSORIUM
Rdz 49, 10. 8
W. Nie zostanie odjęte berło od Judy ą ani laska pasterska spośród kolan jego, * Aż przyjdzie ten, do którego sąd należy, / i zdobędzie posłuch u narodów.
K. Judo, ciebie sławić będą bracia twoi, synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon. W. Aż przyjdzie ten, do którego sąd należy, / i zdobędzie posłuch u narodów.

II CZYTANIE
Kazanie św. Augustyna, biskupa
(Kazanie 47, 12-14, O owcach)
Gdybym chciał się ludziom podobać, nie byłbym sługą Chrystusa

"Chlubą dla nas jest świadectwo naszego sumienia". Są ludzie, którzy lekkomyślnie obmawiają, plotkują, narzekają, usiłują domyślać się tego, czego nie widzą, i opowiadać o tym, czego nie sposób podejrzewać. Wobec takich ludzi cóż innego nam pozostaje, jak świadectwo naszego sumienia. Bracia moi! Nawet w tych, którym pragniemy się podobać, nie szukamy i nie powinniśmy szukać naszej chwały. Pragniemy jedynie dobra tych, którzy naśladując nas, nie zbłądzą, jeżeli my będziemy postępować należycie. Jeśli naśladujemy Chrystusa, niech będą naszymi naśladowcami, jeśli zaś nie naśladujemy, niech będą naśladowcami Chrystusa. On sam prowadzi owczarnię i ze wszystkimi dobrymi pasterzami stanowi jedno, ponieważ wszyscy oni są w Nim.

Gdy więc staramy się ludziom podobać, nie szukamy naszej korzyści, ale pragniemy radować się nimi samymi, radować się tym, że miłują dobro nie dla naszej chwały, ale dla ich własnego pożytku. Do tych, którzy zabiegają o własną chwałę, powiada Apostoł: "Gdybym chciał się ludziom podobać, nie byłbym uczniem Chrystusa". Do tych samych powiedział także: "Usiłujcie podobać się wszystkim we wszystkich sprawach, podobnie jak i ja staram się podobać wszystkim w każdej sprawie". Obydwie wypowiedzi są przejrzyste, obydwie spokojne, obydwie czyste i niezmącone. Spożywaj więc i pij, ale nie niszcz pastwiska ani nie mąć wody.

Słyszałeś także słowa Pana naszego Jezusa Chrystusa, Nauczyciela Apostołów: "Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca, który jest w niebie", to jest Tego, który takimi was uczynił. "Albowiem my lud Jego pastwiska i owce z Jego ręki". Niech zatem tylko Ten, kto uczynił cię dobrym, doznaje chwały, jeśli takim jesteś, a nie ty sam, ponieważ sam z siebie możesz być tylko złym. Dlaczego więc starasz się odwrócić właściwy porządek rzeczy domagając się pochwał, gdy zrobiłeś coś dobrego, a gdy coś złego uczynisz, próbujesz oskarżać Pana? Wszak Ten, który powiedział: "Niech świeci wasze światło przed ludźmi", powiedział w tej samej mowie: "Nie czyńcie sprawiedliwości waszej przed ludźmi". Powyższe słowa Ewangelii wydają ci się zapewne przeciwstawne, podobnie jak poprzednie wypowiedzi Apostoła. Jeśli jednak nie zamącisz wód twego serca, to także i w tym miejscu dostrzeżesz doskonałą zgodność Pism i sam będziesz z nimi w zgodzie.

Starajmy się więc, bracia, nie tylko dobrze żyć, ale się też dobrze zachowywać wobec ludzi. Starajmy się nie tylko mieć czyste sumienie, ale także o tyle, o ile pozwala nasza ułomność oraz pamięć na własną słabość, nic takiego nie czynić, co mogłoby stać się powodem podejrzeń ze strony słabego brata. Idzie o to, abyśmy sami pijąc czysty wodę i spożywając czystą trawę, nie deptali pastwiska Boga i by owce nie musiały paść się na zdeptanym pastwisku i pić zmąconą wodę.

RESPONSORIUM
Flp 2, 2. 3-4; 1 Tes 5, 14. 15
W. Dopełnijcie mojej radości ą przez to, że będziecie mieli te same dążenia, / tę samą miłość, / w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie. * Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, / ale też i drugich.
K. Przygarniajcie słabych, a dla wszystkich bądźcie cierpliwi. Zawsze usiłujcie czynić dobrze sobie nawzajem i wobec wszystkich. W. Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, / ale też i drugich.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
XIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Samuela
4, 2 - 5, 7
Dawid panuje nad Izraelem. Zdobycie Jeruzalem

W owych dniach Iszbaal, syn Saula, miał dwóch dowódców wojska: jednemu na imię było Baana, a drugiemu Rekab. Byli synami Rimmona z Beerot, z pokolenia Beniamina, bo i Beerot zaliczano do Beniamina. Mieszkańcy Beerot uciekli do Gittaim i zostali tam osadnikami aż po dzień dzisiejszy. Jonatan, syn Saula, miał syna chromego; kiedy bowiem liczył lat pięć, nadeszła wiadomość o Saulu i Jonatanie z Jizreel, a jego własna piastunka wziąwszy go uciekła. Wśród pośpiechu ucieczki on upadł i pozostał chromy. Nazywał się Meribbaal.

Rekab i Baana, synowie Rimmona z Beerot, wybrali się w drogę i podczas dziennej spiekoty weszli do domu Iszbaala, który położył się właśnie, by po południu odpocząć. Odźwierna domu, zmęczona czyszczeniem zboża, zasnęła. Rekab więc i jego brat Baana mogli wejść. Wkradli się do domu. Iszbaal leżał w łożu swej sypialni. Ugodzili go i zamordowawszy ucięli mu głowę. Głowę tę zabrali i szli całą noc drogą Araby.

Gdy przynieśli głowę Dawidowi, który był w Hebronie, oświadczyli królowi: "Oto jest głowa Iszbaala, syna Saula, twojego wroga, który czatował na twe życie. Dzisiaj Pan zapewnił pomstę nad Saulem i jego rodem panu naszemu, królowi". Tymczasem Dawid odrzekł Rekabowi i jego bratu Baanie, synom Rimmona z Beerot, oświadczając im: "Na życie Pana, który wybawił moje życie z każdego niebezpieczeństwa! Tego, który mi doniósł: �Oto umarł Saul, myśląc, że przekazuje wieść radosną, kazałem pochwycić i stracić w Siklag. Tak nagrodziłem go za �dobrą wieść. Cóż dopiero, gdy złoczyńcy zamordowali sprawiedliwego człowieka w jego domu, na jego łożu. Czy teraz nie zażądam od was odpowiedzialności za jego krew i nie zgładzę was z ziemi?" Dawid więc dał rozkaz młodzieńcom, a ci ich stracili. Odrąbali im ręce i nogi i powiesili ich w okolicy stawu w Hebronie, a głowę Iszbaala zabrali i pochowali w Hebronie, w grobie Abnera.

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: "Oto myśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś odbywał wyprawy na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: �Ty będziesz pasł mój lud - Izraela, i ty będziesz wodzem nad Izraelem". Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem. W chwili objęcia rządów Dawid miał lat trzydzieści, a rządził lat czterdzieści. Judą rządził w Hebronie lat siedem i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś całym Izraelem i Judą rządził lat trzydzieści trzy.

Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebusytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: "Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi". Oznaczało to: "Dawid tu nie wejdzie". Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe.


RESPONSORIUM
Ps 2, 2. 6. 1
W. Buntują się królowie ziemi ą i władcy wraz z nimi spiskują / przeciw Panu i Jego Pomazańcowi. * Przecież to Ja ustanowiłem swego króla / na Syjonie, świętej górze mojej.
K. Dlaczego się burzą narody, czemu ludy żywią daremne zamysły? W. Przecież to Ja ustanowiłem swego króla / na Syjonie, świętej górze mojej.


II CZYTANIE
Z dzieła św. Teresy od Jezusa Droga doskonałości
(rozdz. 30, 1-5)
Przyjdź królestwo Twoje

Jakiż człowiek, choćby bardzo nierozważny, gdy pragnie zwrócić się z prośbą do kogoś znacznego i dostojnego, nie zastanawia się wpierw nad tym, o co, dlaczego i w jaki sposób będzie prosił, aby jego słowa znalazły przychylne przyjęcie, aby nie wywołały niechęci czy zakłopotania, zwłaszcza, gdy idzie o rzecz tak wielkiej wagi, jak ta, o którą polecił nam się modlić Pan Jezus? Tutaj - jak sądzę - nasuwa się przede wszystkim następujące spostrzeżenie: Czyż nie mogłeś, Panie, w jednym słowie zamknąć wszystko i powiedzieć: "Ojcze, daj nam to, co jest dla nas odpowiednie i potrzebne?" Więcej, jak się wydaje, nie ma potrzeby mówić Temu, który zna doskonale wszystko.

Mądrości wieczna! Tobie i Twemu Ojcu niebieskiemu wystarczała taka modlitwa. Tak się właśnie modliłeś w ogrodzie Getsemani. Wyraziłeś wówczas Ojcu swoje pragnienie i obawę powierzając się zupełnie Jego woli. Wiesz jednak dobrze, Panie mój, iż my nie jesteśmy ulegli Bożej woli w taki sposób, jak Ty. Dlatego trzeba, abyśmy prosili o dary cząstkowe, i z osobna. Wówczas dopiero potrafimy rozważyć, czy to, o co prosimy, jest dla nas odpowiednie i pożyteczne. Jeśli zauważamy, że tak nie jest, przestajemy prosić. Tacy już bowiem jesteśmy, iż kiedy nie otrzymujemy tego, o co prosimy, wtedy mając wolną wolę wzbraniamy się przyjąć to, co Bóg nam ofiarowuje. Nawet jeśli to, co Bóg daje, jest daleko doskonalsze, to jednak, jeśli nie zobaczymy - by tak powiedzieć - pieniędzy wyliczonych na dłoni, nie sądzimy, iż rzeczywiście zostaliśmy obdarowani.

Otóż dobry Jezus poleca nam wypowiadać słowa, którymi prosimy o przyjście ku nam królestwa Bożego: "Święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje". Zobaczcie - proszę - niezwykłą mądrość naszego Nauczyciela. Rozmyślam nad tym, bo trzeba, abyśmy rozumieli, o co prosimy modląc się o nadejście królestwa Bożego. Pan nasz Jezus połączył obydwie te prośby, ponieważ wiedział dobrze, iż z powodu naszej ułomności i nieumiejętności nie potrafimy należycie święcić i wielbić święte Imię Przedwiecznego Ojca, gdy sam nam w tym nie pomoże dając nam swoje królestwo. Dlatego chcę wam teraz powiedzieć, jak ja sama to rozumiem, abyście wiedzieli, o co prosicie, abyście prosili z wytrwałością i gorliwością i starali się o tyle, o ile potraficie, zdobyć przychylność i podobać się Temu, który może was wysłuchać.

Otóż wydaje mi się, że jedno z największych dóbr królestwa niebios polega na tym, iż dusza nie zajmuje się sprawami ziemi i świata, ale się cieszy z radości wszystkich, odczuwa pokój oraz głębokie szczęście z tego powodu, iż cały świat sławi, wielbi i błogosławi święte imię Boga, że nikt nie obraża Go grzechami, ale wszyscy ludzie miłują. Także sama dusza nie zajmuje się niczym innym, jak miłowaniem Boga i nie może przestać miłować, ponieważ Go zna. Jeślibyśmy Go znali, miłowalibyśmy Go już tutaj, wprawdzie nie w ten sposób ani tak doskonale, ale z pewnością daleko bardziej, niż czynimy to teraz.

RESPONSORIUM

W. Bóg, który wie, co dobre jest dla Jego dzieci, ą przymusza nas, byśmy prosili, szukali i kołatali. * O tyle staniemy się zdolniejsi do przyjęcia daru, / o ile silniej będziemy wierzyć, / mocniej ufać i goręcej pragnąć.
K. Wielu czyni to bardziej łzami niż słowami, bardziej płaczem niż mówieniem. W. O tyle staniemy się zdolniejsi do przyjęcia daru, / o ile silniej będziemy wierzyć, / mocniej ufać i goręcej pragnąć.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Samuela
6, 1-23
Przeniesienie Arki do Jerozolimy

W owych dniach znów Dawid zgromadził wszystkich doborowych wojowników Izraela w liczbie trzydziestu tysięcy. Dawid i wszyscy ludzie towarzyszący mu, powstawszy, udali się w kierunku judzkiej Baali, aby sprowadzić stamtąd Arkę Boga, który nosi imię: Pan Zastępów spoczywający na cherubach. Umieszczono Arkę Bożą na nowym wozie i wywieziono ją z domu Abinadaba, położonego na wzgórzu. Uzza i Achio, synowie Abinadaba, prowadzili wóz z Arką Bożą. Achio wyprzedzał Arkę. Tak Dawid, jak i cały dom Izraela tańczyli przed Panem z całej siły przy dźwiękach pieśni i gry na cytrach, harfach, bębnach, grzechotkach i cymbałach.

Gdy przybyli na klepisko Nakona, Uzza wyciągnął rękę w stronę Arki Bożej i podtrzymał ją, gdyż woły szarpnęły. I zapłonął gniew Pana przeciwko Uzzie i poraził go tam Bóg za ten postępek, tak że umarł przy Arce Bożej. A Dawid strapił się, dlatego że Pan dotknął takim ciosem Uzzę, i nazwał to miejsce Peres-Uzza. Tak jest po dzień dzisiejszy. I Dawid uląkł się Pana w owym dniu, mówiąc: "Jakże przyjdzie do mnie Arka Pańska?" Nie chciał więc Dawid kierować Arki Pańskiej do siebie, do Miasta Dawidowego. Sprowadził więc ją do domu Obed-Edoma z Gat. I Arka Pańska pozostawała w domu Obed-Edoma z Gat przez trzy miesiące. A Pan pobłogosławił Obed-Edomowi i całej jego rodzinie.

Doniesiono królowi Dawidowi: "Pan obdarzył błogosławieństwem rodzinę Obed-Edoma i całe jego mienie z powodu Arki Bożej". Poszedł więc Dawid i sprowadził z wielką radością Arkę Bożą z domu Obed-Edoma do Miasta Dawidowego. Ilekroć niosący Arkę Pańską postąpili sześć kroków, składał w ofierze wołu i tuczne cielę. Dawid wtedy tańczył z całym zapałem w obecności Pana, a ubrany był w lniany efod. Dawid wraz z całym domem izraelskim prowadził Arkę Pańską wśród radosnych okrzyków i grania na rogach. Kiedy Arka Pańska przybyła do Miasta Dawidowego, Mikal, córka Saula, wyglądała przez okno i ujrzała króla Dawida, jak podskakiwał i tańczył przed Panem: wtedy wzgardziła nim w sercu.

Przyniesioną więc Arkę Pańską ustawiono na przeznaczonym na to miejscu w środku Namiotu, który rozpiął dla niej Dawid, po czym Dawid złożył przed Panem całopalenia i ofiary biesiadne. Kiedy Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar biesiadnych, pobłogosławił lud w imieniu Pana Zastępów. Dokonał potem podziału między cały naród, między cały tłum Izraela, między mężczyzn i kobiety: dla każdego po jednym bochenku chleba, po kawałku mięsa i placku z rodzynkami. Potem wszyscy ludzie udali się do swych domów.

Wrócił Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu. Wyszła ku niemu Mikal, córka Saula, i powiedziała: "O, jak to wsławił się dzisiaj król izraelski, który się obnażył na oczach niewolnic sług swoich, tak jak się pokazać może ktoś niepoważny". Dawid odpowiedział Mikal: "Przed Panem, który wybrał mnie zamiast ojca twego i całej twej rodziny i ustanowił mnie wodzem ludu Pańskiego, Izraela, przed Panem będę tańczył, i upokorzyłbym się jeszcze bardziej. Choćbym miał się poniżyć w twoich oczach, to u niewolnic, o których mówisz, sławę bym jeszcze zyskał".

Mikal, córka Saula, była bezdzietna aż do czasu swej śmierci.

RESPONSORIUM
Ps 132, 8-9; Ps 24, 7
W. Wyrusz, Panie, na miejsce Twego odpoczynku, ą Ty i arka Twej chwały. * Niech Twoi kapłani odzieją się w sprawiedliwość, / a Twoi wyznawcy niech śpiewają z radości.
K. Bramy, podnieście swe szczyty, unieście się, odwieczne podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały. W. Niech Twoi kapłani odzieją się w sprawiedliwość, / a Twoi wyznawcy niech śpiewają z radości.


II CZYTANIE
Kazanie św. Hieronima, kapłana, do nowo ochrzczonych na temat psalmu czterdziestego pierwszego
Wejdę do Twojej cudownej świątyni

"Jak jeleń pragnie wody ze źródeł, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże". Jak jeleń pragnie wody ze źródeł, tak też i nasi nowo ochrzczeni, którzy porzucili Egipt i świat, którzy pogrążyli faraona w morzu i wygubili we chrzcie całe jego wojsko, po rozgromieniu szatana pragną źródeł Kościoła, to jest Ojca, Syna i Ducha Świętego.

O tym, że Ojciec jest rzeczywiście źródłem, napisane jest u proroka Jeremiasza: "Mnie opuścili, źródło wody żywej, i wykopali sobie dziurawe cysterny, które nie mogą zatrzymać wody". O Synu zaś czytamy na innym miejscu: "Opuścili Mnie, źródło mądrości". O Duchu Świętym: "Kto będzie pił wodę, którą Ja mu dam, stanie się ona w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu". Słowa te zostały natychmiast objaśnione przez Ewangelistę, który powiada, iż Zbawiciel mówił tak o Duchu Świętym. Z wypowiedzi powyższych wynika więc jasno, iż tajemnica Trójcy Świętej stanowi potrójne źródło Kościoła.

Takich więc źródeł pragnie dusza człowieka wierzącego i ochrzczonego, takich źródeł pożąda i mówi: "Dusza moja pragnie Boga, źródła wody żywej". Nie było to przelotne życzenie zobaczenia Boga, ale gorące pragnienie i żarliwa tęsknota. Przed otrzymaniem chrztu mówili do siebie katechumeni: "Kiedyż przyjdę i stanę przed obliczem Boga". I oto spełniła się ich prośba: przybyli i stanęli przed obliczem Boga, pojawili się przed ołtarzem i tajemnicą Zbawiciela.

Dopuszczeni do przyjmowania Ciała Chrystusa i odrodzeni w życiodajnym źródle, pełni ufności wołają i mówią: "Wejdę do Twej przedziwnej świątyni, aż do domu samego Boga". Domem Boga, Jego przedziwną świątynią jest Kościół, bo w nim rozbrzmiewa "głos radości i chwały i śpiew ucztujących".

Wy przeto, którzy przyodzialiście się teraz w Chrystusa i podążając za naszymi wskazaniami zostaliście wyciągnięci Bożym słowem jak ryby z odmętów tego świata, powiedzcie: Oto w nas odwrócony został naturalny bieg rzeczy. Gdy bowiem wyciąga się ryby z morza, umierają. Nas jednak Apostołowie złowili i wyciągnęli z morza tego świata, abyśmy ze śmierci przeszli do życia. Dopóki byliśmy w świecie, nasz wzrok kierował się ku temu, co na dole, a życie nurzało się w błocie. Skoro jednak zostaliśmy wydobyci z odmętów, ujrzeliśmy słońce, zaczęliśmy oglądać prawdziwą światłość, i ogarnięci niezwykłą radością, mówimy duszy naszej: "Ufaj Bogu, albowiem wysławiać Go będę, zbawienie mojego oblicza i mego Boga".

RESPONSORIUM
Ps 27, 4
W. O jedno tylko proszę Pana ą i o to zabiegam, * Żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu / po wszystkie dni życia.
K. Abym kosztował słodyczy Pana, stale się radował Jego świątynią. W. Żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu / po wszystkie dni życia.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Piątek
XIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Samuela
7, 1-25
Mesjańskie proroctwa Natana

Gdy król zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił wokoło wszystkich jego wrogów, rzekł król do proroka Natana: "Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie". Natan powiedział do króla: "Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą".

Lecz tej samej nocy Pan skierował do Natana następujące słowa: "Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wywiodłem z Egiptu synów Izraela, aż do dziś dnia. Przebywałem w namiocie albo przybytku. Przez czas, gdy wędrowałem z całym Izraelem, czy choćby do jednego z sędziów izraelskich, którym nakazałem paść mój lud, Izraela, przemówiłem kiedykolwiek słowami: Dlaczego nie zbudowaliście Mi domu cedrowego?

A teraz przemówisz do sługi mojego, Dawida: To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że ci zbuduje dom. Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem; a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich. Lecz nie cofnę od niego mojej życzliwości, jak ją cofnąłem od Saula, twego poprzednika, którego opuściłem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki".

Zgodnie z tymi wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem przemówił Natan do Dawida.

Poszedł więc król Dawid i usiadłszy przed Panem, mówił: "Kimże ja jestem, Panie mój, Boże, i czym jest mój ród, że doprowadziłeś mię aż dotąd? Ale to było jeszcze za mało w Twoich oczach, Panie mój, Boże, bo dałeś zapowiedź dotyczącą domu sługi swego na daleką przyszłość, do końca ludzkich pokoleń, Panie mój, Boże. Cóż więcej może powiedzieć do Ciebie Dawid? Ty sam znasz swego sługę, Panie mój, Boże. Przez wzgląd na Twoje słowo i życzenie Twego serca uczyniłeś całe to wielkie dzieło, aby pouczyć swego sługę. Przeto wielki jesteś, o Panie, Boże, nie ma nikogo podobnego Tobie i nie ma Boga oprócz Ciebie, według tego wszystkiego, co usłyszeliśmy na własne uszy. I kto jest jak lud Twój, jak Izrael? Czyż jest choć jeden naród na ziemi, którego bóg poszedłby go wybawić jako swój lud, aby zapewnić mu sławę, dla którego dokonywałby wielkich i straszliwych dzieł, wypędzając przed swym ludem narody i bóstwa? Ustaliłeś dla siebie swój lud izraelski, aby był dla Ciebie ludem na wieki, a Ty, o Panie, stałeś się dla niego Bogiem. Teraz więc, o Panie, Boże, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i jego domu, i czyń, jak powiedziałeś".

RESPONSORIUM
por. Łk 1, 30-32; Ps 132, 11
W. Anioł Gabriel rzekł do Maryi: ą Oto poczniesz i porodzisz Syna, / a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. * Jego panowaniu nad domem Jakuba nie będzie końca.
K. Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę, od której nie odstąpi: zrodzone z ciebie potomstwo posadzę na twoim tronie. W. Jego panowaniu nad domem Jakuba nie będzie końca.

II CZYTANIE
Z dzieła św. Augustyna, biskupa, Przeznaczenie świętych
(rozdz. 15, 30-31)
Jezus Chrystus, pochodzący według ciała z rodu Dawida

Doskonałym objaśnieniem przeznaczenia i łaski jest sam Zbawiciel, "pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Jezus Chrystus". Dzięki jakim bowiem uprzednim zasługom swej wiary albo swoich uczynków natura ludzka dostąpiła tak wielkiej godności? Niechże mi ktoś odpowie, proszę, czym sobie ów człowiek zasłużył, iż został przyjęty przez współwieczne z Ojcem Słowo do jedności osoby? Jakiż dobry czyn poprzedził to zjednoczenie? Cóż przedtem czynił, w co wierzył, o co prosił, iż doznał tak niezwykłego wyniesienia? Czyż to nie dzięki stwarzającemu i przyjmującemu Słowu, od samego początku swego istnienia, człowiek ten istniał jako Jednorodzony Syn Boży?

Wiedzmy zatem, iż to w naszej Głowie znajduje się dla nas źródło łaski, która spływa na wszystkie członki według miary danej każdemu. Ta łaska, która w chwili przyjęcia wiary każdego innego człowieka czyni chrześcijaninem, tamtego od początku uczyniła Chrystusem. Chrześcijanin odradza się dzięki temu samemu Duchowi, dzięki któremu narodził się Chrystus. Dzięki temu samemu Duchowi dostępujemy odpuszczenia grzechów, dzięki któremu Chrystus nie miał w ogóle grzechu. Bóg wiedział wcześniej doskonale, że tak właśnie postąpi. Toteż przeznaczenie świętych najwyraźniej zajaśniało w Najświętszym. Któż spośród tych, co rozumieją naukę prawdy, może temu zaprzeczyć? Dowiedzieliśmy się przeto, iż sam Pan chwały jako Syn Boży, który stał się człowiekiem, został przewidziany.

Jezus został więc przeznaczony, aby będąc według ciała Synem Dawida, stał się pełnym mocy Synem Bożym według Ducha uświęcenia. Dlatego właśnie narodził się z Ducha Świętego i Maryi Dziewicy. W wyniku owego niepojętego i niezwykłego przyjęcia człowieka przez Słowo, które jest Bogiem, słusznie i we właściwy sposób można Je nazwać Synem Bożym i Synem Człowieka: Synem Człowieka, ponieważ przyjęty został człowiek; Synem Boga, ponieważ przyjmował Jednorodzony Syn Boży. Inaczej nie można byłoby wyznawać Boga w trzech, ale w czterech Osobach.

Przewidziane wyniesienie natury ludzkiej jest tak wielkie, tak wzniosłe i niezwykłe, iż większe nie mogłoby w ogóle zaistnieć. A znowu Bóstwo nie mogłoby bardziej się uniżyć, jak właśnie przyjmując naturę ludzką wraz ze słabościami ciała, aż do śmierci krzyżowej. Jak zatem On jeden został przeznaczony, aby być naszą Głową, tak i my liczni zostaliśmy przeznaczeni, aby stać się Jego członkami. Ludzkie zasługi, które przepadły na skutek grzechu Adama, nie mają tu nic do powiedzenia. Jedynie łaska Boga powinna królować i króluje przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana, jedynego Syna Bożego i jednego Pana. Gdyby więc ktoś odkrył, iż jedyne i wyjątkowe narodzenie Chrystusa - Głowy było owocem uprzednich zasług, niechajby szukał i w nas, Chrystusowych członkach, uprzednich zasług dla naszych tak licznych odrodzeń.

RESPONSORIUM
por. Ga 4, 4-5; Ef 2, 4; Rz 8, 3
W. Gdy nadeszła pełnia czasu, ą Bóg zesłał na ziemię swego Syna, zrodzonego z niewiasty, / zrodzonego pod Prawem, * Aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu.
K. Przez wielką swą miłość, jaką nas Bóg umiłował, zesłał swego Syna w ciele podobnym do ciała grzesznego. W. Aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
XIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Samuela
11, 1-17. 26-27
O grzechu Dawida

Na początku roku, gdy królowie zwykli wychodzić na wojnę, Dawid wyprawił Joaba i swoje sługi wraz z całym Izraelem. Spustoszyli oni ziemię Ammonitów i oblegali Rabba. Dawid natomiast pozostał w Jerozolimie.

Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania i chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu kąpiącą się kobietę. Kobieta była bardzo piękna. Dawid zasięgnął wiadomości o tej kobiecie. Powiedziano mu: "To jest Batszeba, córka Eliama, żona Uriasza Chetyty". Wysłał więc Dawid posłańców, by ją sprowadzili. A gdy przyszła do niego, spał z nią. A ona oczyściła się od swej nieczystości i wróciła do domu. Kobieta ta poczęła, posłała więc, by dać znać Dawidowi: "Jestem brzemienna".

Wtedy Dawid wyprawił posłańca do Joaba: "Przyślij do mnie Uriasza Chetytę". Joab posłał więc Uriasza do Dawida. Kiedy Uriasz do niego przyszedł, Dawid wypytywał się o powodzenie Joaba, ludu i walki. Następnie rzekł Dawid Uriaszowi: "Wstąp do swojego domu i umyj sobie nogi!" Uriasz opuścił pałac królewski, a za nim niesiono dar ze stołu króla. Uriasz położył się jednak u bramy pałacu królewskiego wraz ze wszystkimi sługami swojego pana, a nie poszedł do własnego domu.

Przekazano wiadomość Dawidowi: "Uriasz nie wstąpił do swego domu". Pytał więc Dawid Uriasza: "Czyż nie wracasz z drogi? Dlaczego nie wstępujesz do własnego domu?" Uriasz odpowiedział Dawidowi: "Arka, Izrael i Juda przebywają w namiotach, podobnie też i pan mój, Joab, wraz ze sługami mego pana obozują na otwartym polu, a ja miałbym pójść do swojego domu, aby jeść, pić i spać ze swoją żoną? Na życie Pana i na twoje, czegoś podobnego nie uczynię". Dawid więc rzekł do Uriasza: "Pozostań tu jeszcze dziś, a jutro cię odeślę". Uriasz został więc w Jerozolimie w tym dniu. Nazajutrz Dawid zaprosił go, aby jadł i pił w jego obecności, aż go upoił. Wieczorem poszedł Uriasz, położył się na swym posłaniu między sługami swojego pana, a do domu swojego nie wstąpił.

Następnego ranka napisał Dawid list do Joaba i posłał go za pośrednictwem Uriasza. W liście napisał: "Postawcie Uriasza tam, gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem odstąpicie go, aby został ugodzony i zginął". Joab, obejrzawszy miasto, postawił Uriasza w miejscu, o którym wiedział, że walczyli tam najsilniejsi wojownicy. Ludzie z miasta wypadli i natarli na Joaba. Byli zabici wśród ludu i sług Dawida; zginął też Uriasz Chetyta.

Żona Uriasza dowiedziawszy się, że Uriasz, jej mąż, umarł, opłakiwała swego pana. Gdy czas żałoby przeminął, posłał po nią Dawid i sprowadził do swego pałacu. Została jego żoną i urodziła mu syna. Postępek jednak, jakiego dopuścił się Dawid, nie podobał się Panu.

RESPONSORIUM
2 Sm 12, 9; Wj 20, 2. 13. 14
W. Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza, ą a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę. * Czemu zlekceważyłeś słowo Pana, / popełniając to, co złe w Jego oczach?
K. Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej. Nie będziesz zabijał. Nie będziesz cudzołożył. W. Czemu zlekceważyłeś słowo Pana, / popełniając to, co złe w Jego oczach?

II CZYTANIE
Katecheza św. Cyryla Jerozolimskiego, biskupa
(Katecheza 1, 2-3. 5-6)
Nadszedł dla ciebie czas wyznania grzechów

Jeśli ktoś z was tutaj obecnych pozostaje w niewoli grzechu, niechaj przez wiarę przygotuje się na odrodzenie ku wolności; niechaj po odrzuceniu nieszczęsnej niewoli grzechu i przyjęciu błogosławionej służby Pana okaże się godnym otrzymania w dziedzictwie królestwa Bożego. "Odrzućcie człowieka starego, ulegającego zepsuciu na skutek zwodniczych pragnień" przez wyznanie win, a odziejcie się w "człowieka nowego", który się odnawia przez poznawanie swego Stworzyciela. Przyjmijcie przez wiarę pierwsze dary Ducha Świętego, abyście sami zostali przyjęci do wiecznych przybytków. Przyjmijcie tajemny znak, aby Pan łaskawie rozpoznał w was swoich domowników. Przyłączcie się do owczarni Pana, świętej i rozumnej, abyście postawieni po prawicy Boga, mogli odziedziczyć przygotowane dla was życie.

Ci zaś, którzy w dalszym ciągu okryci są hańbą grzechu, staną po lewej stronie, bo nie przyjęli Bożej łaski, którą Chrystus ofiaruje w obmyciu odrodzenia. Nie mówię tu o odrodzeniu ciała, ale odrodzeniu duszy. Ciała bowiem rodzą się dzięki widzialnym rodzicom, dusza natomiast dostępuje odrodzenia przez wiarę. "Duch tchnie, kędy chce". Jeśli okażesz się godnym, usłyszysz słowa: "Dobrze, sługo prawy i wierny"; usłyszysz, jeśli twe sumienie nie będzie skażone żadnym fałszem.

Jeśli ktoś z was tu obecnych zamierza dociekać łaski Boga, siebie wprowadza w błąd i nie rozumie ogromu tych spraw. Miej zatem duszę szczerą i nieobłudną w obliczu Tego, który przenika serce i nerki.

Oto właśnie nadszedł czas wyznania grzechów. Wyznaj, co uczyniłeś słowem i uczynkiem, we dnie i w nocy. Złóż wyznanie "w czasie pomyślnym", a "w dniu zbawienia" przyjmij skarb niebieski.

Oczyść swe serce, by mogło otrzymać jak najobfitszą łaskę. Wszyscy wprawdzie dostępują odpuszczenia grzechów, ale uczestnictwo w Duchu Świętym dawane jest każdemu według stopnia wiary. Jeśli się mało trudziłeś, mało otrzymasz. Jeśli wiele pracowałeś, otrzymasz wiele. Dla siebie biegniesz, pilnuj więc tego, co jest pożyteczne dla ciebie.

Przebacz, jeśli masz coś przeciw drugiemu. Przychodzisz, aby otrzymać odpuszczenie grzechów. Trzeba więc, abyś i ty darował temu, kto zawinił wobec ciebie.

RESPONSORIUM
Prz 28, 13; 1 J 1, 9
W. Nie zazna szczęścia, ą kto błędy swe ukrywa. * Kto je wyznaje i porzuca, / ten miłosierdzia dostąpi.
K. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy nam je odpuści. W. Kto je wyznaje i porzuca, / ten miłosierdzia dostąpi.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, ą nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, * lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



I nieszpory
14 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Wysławiamy Cię, Ojcze, * Panie nieba i ziemi, / że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, / a objawiłeś je prostaczkom.
Rok B: Wielu przysłuchując się nauce Jezusa * pytało ze zdziwieniem: / Skąd u niego ta mądrość i cuda, które dzieją się przez Jego ręce? / Czy nie jest to cieśla, syn Maryi?
Rok C: Żniwo jest wielkie, ale robotników mało: * proście zatem Pana żniwa, / aby wyprawił robotników na swoje żniwo.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Wysławiamy Cię, Ojcze, * Panie nieba i ziemi, / że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, / a objawiłeś je prostaczkom.
Rok B: Wielu przysłuchując się nauce Jezusa * pytało ze zdziwieniem: / Skąd u niego ta mądrość i cuda, które dzieją się przez Jego ręce? / Czy nie jest to cieśla, syn Maryi?
Rok C: Żniwo jest wielkie, ale robotników mało: * proście zatem Pana żniwa, / aby wyprawił robotników na swoje żniwo.

PROŚBY

Bóg wspomaga i darzy opieką swój lud, który wybrał sobie na dziedzictwo, aby go doprowadzić do szczęścia. Pamiętając o dobroci Boga, składajmy Mu dzięki i wołajmy do Niego:
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nieskończenie dobry, błagamy Cię za naszym papieżem N. i za naszym biskupem N.,
- miej ich w opiece i uświęcaj swoją mocą.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Spraw, niechaj chorzy jednoczą się z cierpieniami Chrystusa,
- aby zawsze mogli doznawać Jego pociechy.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Wejrzyj łaskawie na tych, którzy są pozbawieni dachu nad głową,
- niech znajdą mieszkanie godne człowieka.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Daj i zachowaj od zniszczenia plony ziemi,
- aby wszystkim wystarczyło codziennego chleba.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Zachowaj nasz naród od nieszczęścia,
- niech żyje w dobrobycie i w pokoju.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Panie, okaż zmarłym swoją wielką łaskawość,
- wprowadź ich do niebiańskiego mieszkania.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nasz,.

MODLITWA

Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Niedziela
XIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Samuela
12, 1-25
Pokuta Dawida

W owych dniach Pan posłał do Dawida proroka Natana. Ten przybył do niego i powiedział: "W pewnym mieście było dwóch ludzi, jeden był bogaczem, a drugi biedakiem. Bogacz miał owce i wielką liczbę bydła, biedak nie miał nic prócz jednej małej owieczki, którą nabył. On ją karmił i wyrosła przy nim wraz z jego dziećmi, jadła jego chleb i piła z jego kubka, spała u jego boku i była dla niego jak córka. Raz przyszedł gość do bogacza, lecz jemu żal było brać coś z owiec i własnego bydła, czym mógłby posłużyć podróżnemu, który do niego zawitał. Więc zabrał owieczkę owemu biednemu mężowi i tę przygotował człowiekowi, co przybył do niego". Dawid oburzył się bardzo na tego człowieka i powiedział do Natana: "Na życie Pana, człowiek, który tego dokonał, jest winien śmierci. Nagrodzi on za owieczkę w czwórnasób, gdyż dopuścił się czynu bez miłosierdzia".

Natan oświadczył Dawidowi: "Ty jesteś tym człowiekiem. To mówi Pan, Bóg Izraela: Ja namaściłem cię na króla nad Izraelem. Ja uwolniłem cię z rąk Saula. Dałem ci dom twojego pana, a żony twego pana na twoje łono, oddałem ci dom Izraela i Judy, a gdyby i tego było za mało, dodałbym ci jeszcze więcej. Czemu zlekceważyłeś słowo Pana, popełniając to, co złe w Jego oczach? Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza, a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę. Zamordowałeś go mieczem Ammonitów. Dlatego właśnie miecz nie oddali się od domu twojego na wieki, albowiem Mnie zlekceważyłeś, a żonę Uriasza Chetyty wziąłeś sobie za małżonkę. To mówi Pan: Oto Ja wywiodę przeciwko tobie nieszczęście z własnego twego domu, żony zaś twoje zabiorę sprzed oczu twoich, a oddam je twojemu współzawodnikowi, który będzie obcował z twoimi żonami - wobec tego słońca. Uczyniłeś to wprawdzie w ukryciu, jednak Ja obwieszczę tę rzecz wobec całego Izraela i wobec słońca".

Dawid rzekł do Natana: "Zgrzeszyłem wobec Pana". Natan odrzekł Dawidowi: "Pan odpuszcza ci też twój grzech - nie umrzesz. Lecz dlatego, że przez ten czyn odważyłeś się wzgardzić Panem, syn, który ci się urodzi, na pewno umrze". Natan udał się potem do swego domu.

Pan dotknął dziecko, które urodziła Dawidowi żona Uriasza, tak iż ciężko zachorowało. Dawid błagał Boga za chłopcem i zachowywał surowy post, a wróciwszy do siebie, całą noc leżał na ziemi. Dostojnicy jego domu, podszedłszy do niego, chcieli podźwignąć go z ziemi: bronił się jednak; w ogóle z nimi nie jadał. W siódmym dniu dziecko zmarło. Słudzy Dawida obawiali się powiadomić go, że dziecko umarło. Twierdzili: "Jeżeli, gdy dziecko jeszcze żyło, przemawialiśmy do niego, a głosu naszego nie usłuchał, to jak możemy mu powiedzieć, że chłopiec umarł? Może uczynić sobie coś złego". Gdy jednak Dawid zauważył, że słudzy jego rozmawiają szeptem, zrozumiał, że dziecko zmarło. Pytał więc sługi swoje: "Czy dziecko umarło?" Odpowiedzieli: "Umarło".

Dawid podniósł się z ziemi, umył się i namaścił, zmienił swe ubranie i wszedłszy do domu Pańskiego, oddał pokłon. Powróciwszy do domu zażądał, by mu podano posiłek, którym się pożywił. Słudzy na to mu powiedzieli: "Co ma znaczyć twój sposób postępowania? Gdy dziecko żyło - płakałeś, lecz gdy zmarło - powstałeś i posiliłeś się". Odrzekł: "Dopóki dziecko żyło, pościłem i płakałem, gdyż mówiłem sobie: �Kto wie, może Pan nade mną się ulituje i dziecko będzie żyło? Tymczasem umarło. Po cóż mam pościć? Czy zdołam je wskrzesić? Ja pójdę do niego, ale ono do mnie nie wróci".

Dawid okazywał współczucie dla swej żony Batszeby. Poszedł do niej i spał z nią. Urodził się jej syn, któremu dała imię Salomon. A Pan umiłował go i posłał o tym wiadomość, i za pośrednictwem Natana nazwał go Jedidiasz - ze względu na Pana.

RESPONSORIUM
Modlitwa Manassesa 9. 10. 12;
Ps 51, 5. 6
W. Moje grzechy są liczniejsze niż piasek morski; ą namnożyłem ich bez liku. / Z powodu moich nieprawości / nie jestem godzien oglądania chwały Twojej, / ponieważ zasłużyłem na Twe zagniewanie. * I uczyniłem, co złe jest przed Tobą.
K. Uznaję bowiem nieprawość swoją, a grzech mój jest zawsze przede mną. Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem. W. I uczyniłem, co złe jest przed Tobą.

II CZYTANIE
Kazanie św. Augustyna, biskupa
(Kazanie 19, 2-3)
Ofiarą dla Boga jest duch skruszony

Powiada Dawid: "Uznaję nieprawość moją". Jeśli ja uznaję, Ty zapomnij. Nie sądźmy, iż jesteśmy doskonałymi i bez grzechu. Aby życie zasługiwało na pochwałę, prośmy o przebaczenie win. Ludzie zaś, którym brak nadziei, im mniej zwracają uwagę na własne grzechy, tym skwapliwiej wyszukują je u innych. A szukają nie po to, aby zło naprawić, ale by je potępiać. Ponieważ dla siebie nie znajdują usprawiedliwienia, gotowi są oskarżać drugich. Bynajmniej nie taki przykład modlitwy i zadośćuczynienia zaleca nam psalmista w słowach: "Uznaję bowiem nieprawość moją, a grzech mój jest zawsze przede mną". Nie dociekał grzechów cudzych. Badał swoje sumienie, nie schlebiał, ale dogłębnie zastanawiał się nad sobą. Nie pobłażał sobie, dlatego miał podstawę, by prosić o wybaczenie.

Pragniesz pojednać się z Bogiem? Postępuj tak, aby Bóg pojednał się z tobą. Zobacz, co czytamy w tym samym psalmie: "Gdybyś zapragnął ofiar, złożyłbym je na pewno, całopalenia nie podobają się Tobie". A więc nie złożysz ofiary? Niczego nie zaofiarujesz? Nic nie przedstawisz, aby przejednać Boga? Jak to powiedziałeś?: "Gdybyś zapragnął ofiar, złożyłbym je na pewno, całopalenia nie podobają się Tobie". Słuchaj oto w dalszym ciągu i mów: "Ofiarą dla Boga jest duch skruszony; pokornym i skruszonym sercem Bóg nie pogardzi". Odrzuciwszy składane przedtem ofiary, znalazłeś to, co złożysz teraz. Niegdyś składałeś na ofiarę zwierzęta z trzód. "Gdybyś zapragnął ofiar, złożyłbym je na pewno". A więc tych już nie pragniesz, a jednak pragniesz ofiary.

"Całopalenia - powiada - nie podobają się Tobie". Jeśli nie podobają się, to czy już nie będzie ofiar składanych Tobie? Bynajmniej. "Ofiarą dla Boga duch skruszony; pokornym i skruszonym sercem Bóg nie pogardzi". Nie brak ci tego, co mógłbyś złożyć w ofierze. Nie potrzebujesz rozglądać się wśród swoich trzód ani przygotowywać okrętów i docierać do najodleglejszych krain dla sprowadzenia stamtąd wonności. Staraj się w sercu swoim znaleźć to, co jest miłe Bogu. Trzeba je skruszyć. Czemu obawiasz się, iż skruszone przestanie istnieć? Czytasz przecież: "Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste". Aby mogło powstać serce czyste, należy skruszyć nieczyste.

Kiedy grzeszymy, nie podobajmy się sobie samym, ponieważ Bogu nie podobają się grzechy. A skoro nie jesteśmy bez grzechu, przynajmniej w tym bądźmy podobni do Boga, iż nie będzie nam się podobało to, co się i Jemu nie podoba. W pewien sposób zjednoczysz się więc z wolą Bożą, ponieważ nie będzie podobało ci się w tobie to, do czego i Bóg, który cię stworzył, odczuwa odrazę.

RESPONSORIUM

W. Grzechy moje, Panie, ą utkwiły we mnie jak strzały; / lecz zanim utworzą się rany, * Uzdrów mnie, Panie, Boże, lekarstwem pokuty.
K. Stwórz, Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha. W. Uzdrów mnie, Panie, Boże, lekarstwem pokuty.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA
Módlmy się. Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
14 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A:. Weźcie moje jarzmo na siebie * i uczcie się ode mnie, / bo jestem cichy i pokorny sercem.

Rok B: Zaprawdę powiadam wam: / Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie.

Rok C: Gdy wejdziecie do jakiego domu, * najpierw mówcie: Pokój temu domowi. / I wasz pokój spocznie na nim.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A:. Weźcie moje jarzmo na siebie * i uczcie się ode mnie, / bo jestem cichy i pokorny sercem.

Rok B: Zaprawdę powiadam wam: / Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie.

Rok C: Gdy wejdziecie do jakiego domu, * najpierw mówcie: Pokój temu domowi. / I wasz pokój spocznie na nim.
PROŚBY

Dzięki składajmy naszemu Zbawicielowi, który przyszedł na ten świat, aby być Bogiem z nami. Zanośmy do Niego nasze prośby:
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Chryste Panie, światłości wschodząca z wysoka, Ty jesteś początkiem przyszłego zmartwychwstania,
- wspieraj nas, abyśmy nie trwali w mrokach śmierci, lecz postępowali za Tobą w światłości życia.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Okaż nam swą dobroć, która objawia się we wszystkich stworzeniach,
- abyśmy wszędzie oglądali Twoją chwałę.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Panie, nie dopuść, aby dzisiaj zło nas zwyciężyło,
- lecz pomóż nam je pokonać siłą dobra.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Ty po przyjęciu chrztu w Jordanie zostałeś namaszczony Duchem Świętym,
- spraw, niech kieruje nami dzisiaj łaska Twego Ducha.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.
Ojcze nasz
MODLITWA

Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XIV tydzień
MODLITWA

Módlmy się.
Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
II nieszpory
14 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jarzmo moje jest słodkie, * a moje brzemię lekkie.
Rok B: Jezus wyszedł ze swojego ojczystego miasta, * obchodził okoliczne wsie i nauczał.
Rok C: Radujcie się i weselcie, * że wasze imiona są zapisane w niebie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jarzmo moje jest słodkie, * a moje brzemię lekkie.
Rok B: Jezus wyszedł ze swojego ojczystego miasta, * obchodził okoliczne wsie i nauczał.
Rok C: Radujcie się i weselcie, * że wasze imiona są zapisane w niebie.

PROŚBY

Chwała niech będzie Chrystusowi, który zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. On ma moc obdarzyć wiecznym zbawieniem tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga. Z wiarą i nadzieją skierujmy do Niego nasze błagania:
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Jezu, słońce sprawiedliwości, gdy ten dzień chyli się ku zachodowi, polecamy Tobie całą ludzkość,
- niech wszyscy radują się bez końca Twoją niegasnącą światłością.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj przymierze, które przypieczętowałeś Boską Krwią Twoją,
- uświęcaj Kościół, aby był wolny od grzechu.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Pamiętaj, Panie, o ludzie, który zgromadziłeś
- i w którym obrałeś sobie mieszkanie.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj od wypadków wszystkich podróżujących na ziemi, w powietrzu i na wodzie,
- niech w zdrowiu i radości osiągną cel podróży.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Przyjmij, Panie, naszych zmarłych braci,
- udziel im przebaczenia i wiecznej chwały.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Poniedziałek
XIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Samuela
15, 7-14. 24-30; 16, 5-13
Bunt Absaloma i ucieczka Dawida

W owych dniach rzekł Absalom do króla Dawida: "Pozwól mi pójść wypełnić w Hebronie ślub, jaki złożyłem Panu. Przebywając w Geszur w Syrii złożył sługa twój obietnicę: Jeżeli Pan sprawi, że powrócę do Jerozolimy, wtedy oddam hołd Panu". Król odpowiedział mu: "Idź w pokoju!" On zaś powstawszy udał się do Hebronu. Absalom skierował tajnych posłańców do pokoleń izraelskich, żeby mówili: "Gdy tylko posłyszycie dźwięk trąby, wołajcie: �Absalom został królem w Hebronie". Z Absalomem na jego wezwanie wyruszyło z Jerozolimy dwustu ludzi, nie wiedząc w prostocie swej o niczym. Kiedy Absalom składał ofiarę, posłał również, by wezwano z rodzinnego miasta Gilo Achitofela Gilonitę, doradcę Dawida. W ten sposób wzmagało się sprzysiężenie, a otoczenie Absaloma się powiększało.

Wtedy doszła wieść do Dawida: "Serca ludzi z Izraela zwróciły się do Absaloma". Wtedy Dawid dał rozkaz wszystkim swym sługom przebywającym wraz z nim w Jerozolimie: "Wstańcie! Uchodźmy, gdyż nie znajdziemy ocalenia przed Absalomem. Śpiesznie uciekajcie, ażeby nas nie napadł znienacka, nie sprowadził na nas niedoli i ostrzem miecza nie wygładził mieszkańców miasta".

Był tam i Sadok, a razem z nim wszyscy lewici, którzy nieśli Arkę Przymierza Bożego. I postawili Arkę Bożą obok Abiatara, aż cały lud wyszedł z miasta. Król powiedział Sadokowi: "Zanieś z powrotem Arkę Bożą do miasta! Jeżeli Pan będzie mnie darzył życzliwością, to przywróci mię, tak że znów będę mógł ją zobaczyć razem z przybytkiem; jeżeli jednak powie: Nie znajduję w tobie upodobania - oto jestem - niech czyni ze mną, co uzna za słuszne!" Rzekł jeszcze król do kapłana Sadoka: "Patrz! Wróć w pokoju do miasta wraz z synem swym Achimaasem i z Jonatanem, synem Abiatara - obydwaj wasi synowie niech wrócą z wami. Patrzcie jednak: czekam na pustynnych równinach, dopóki nie nadejdzie od was dla mnie słowo z wiadomościami". Sadok i Abiatar zabrali Arkę Bożą do Jerozolimy i tam pozostali. Dawid tymczasem wstępował na Górę Oliwną. Wchodził na nią płacząc i mając głowę zasłoniętą. Szedł boso. Również wszyscy ludzie, którzy mu towarzyszyli, zasłonili swe głowy i wstępując na górę płakali.

Król Dawid przybył do Bachurim. A oto wyszedł stamtąd pewien człowiek. Był on z rodziny należącej do domu Saula. Nazywał się Szimei, syn Gery. Posuwając się naprzód, przeklinał i obrzucał kamieniami Dawida oraz wszystkie sługi króla Dawida, chociaż był z nim po prawej i po lewej stronie cały lud i wszyscy bohaterowie. Szimei przeklinając wołał w ten sposób: "Precz, precz, krwawy człowieku i niegodziwcze! Na ciebie Pan zrzucił odpowiedzialność za krew rodziny Saula, w miejsce którego zostałeś królem. Królestwo twoje oddał Pan w ręce Absaloma, twojego syna. Teraz ty sam jesteś w utrapieniu, bo jesteś człowiekiem krwawym".

Odezwał się do króla Abiszaj, syn Serui: "Dlaczego ten zdechły pies przeklina pana mego, króla? Pozwól, że podejdę i utnę mu głowę". Król odpowiedział: "Co ja mam z wami zrobić, synowie Serui? Jeżeli on przeklina, to dlatego, że Pan mu powiedział: �Przeklinaj Dawida! Któż w takim razie może mówić: �Czemu to robisz?" Potem zwrócił się Dawid do Abiszaja i do wszystkich swoich sług: "Mój własny syn, który wyszedł z wnętrzności moich, nastaje na moje życie. Cóż dopiero ten Beniaminita? Pozostawcie go w spokoju, niech przeklina, gdyż Pan mu na to pozwolił. Może wejrzy Pan na moje utrapienie i odpłaci mi dobrem za to dzisiejsze przekleństwo". I tak Dawid posuwał się naprzód wraz ze swymi ludźmi. Szimei natomiast szedł zboczem wzniesienia obok i przeklinał, ciskając kamieniami i rzucając ziemią.

RESPONSORIUM
Ps 41, 10; Mk 14, 18
W. Nawet mój przyjaciel, ą któremu ufałem, który chleb mój jadł, * Przeciw mnie się zwraca.
K. Jeden z was Mnie zdradzi, ten, który je ze Mną. W. Przeciw mnie się zwraca.

II CZYTANIE
Z listu św. Klemensa I, papieża, do Koryntian
(nr 46, 2 - 47, 4; 48, 1-6)
Niech wszyscy zabiegają o dobro wspólne, a nie o swoje własne

Napisane jest: "Łączcie się ze świętymi, bo ci, którzy z nimi się łączą, dostępują uświęcenia". Na innym zaś miejscu czytamy: "Z człowiekiem niewinnym będziesz niewinny, z wybranym będziesz wybrany, a z przewrotnym staniesz się przewrotny". Łączmy się przeto z ludźmi prawymi i sprawiedliwymi, albowiem należą oni do wybranych Boga. Skąd się wzięły wśród was spory i gniewy, rozdźwięki, podziały i walki? Czyż nie jednego mamy Boga, jednego Chrystusa, jednego, zesłanego nam Ducha łaski, jedno i to samo powołanie w Chrystusie? Czemuż to rozrywamy i szarpiemy członki Chrystusa, dlaczego występujemy przeciw własnemu ciału i tak dalece ulegamy szaleństwu, iż zapominamy, że jesteśmy członkami jedni drugich.

Przypomnijcie sobie słowa Pana naszego Jezusa, który powiedział: "Biada owemu człowiekowi! Byłoby lepiej dla niego, gdyby się był nie narodził, niż gdyby miał być powodem grzechu jednego z moich wybranych. Byłoby lepiej dla niego, gdyby zawieszono mu u szyi kamień młyński i wrzucono w morze, niż gdyby miał zgorszyć jednego z moich wybranych". Tymczasem rozłam zgorszył wielu spośród was, wielu przyprawił o zwątpienie, wielu wprawił w przygnębienie, wszystkich pogrążył w smutku, wszystkim stał się udręką. A oto niezgoda wśród was trwa nadal.

Odczytajcie sobie list świętego Pawła Apostoła. Cóż takiego napisał wam, kiedy rozpoczynał głoszenie Ewangelii. Zaiste, z Bożego natchnienia pisał wam o sobie, o Kefasie i Apollonie, bo i wtedy istniały wśród was rozłamy. Tamte jednak działy się z mniejszą waszą winą, bo wówczas opowiadaliście się za Apostołami, sławnymi dla swego świadectwa, albo też za kimś przez nich zatwierdzonym.

Jak najrychlej skończmy więc z tymi nieporządkami. Rzućmy się do nóg Pana i ze łzami błagajmy, aby zmiłował się nad nami, aby się dał przejednać i doprowadził nas z powrotem do czystego i świętego przeżywania miłości braterskiej. Ono jest bramą sprawiedliwości otwartą ku życiu, jak jest napisane: "Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości; wejdę i złożę dzięki Panu. Oto jest brama Pańska, przez nią wejdą sprawiedliwi". Wiele jest otwartych bram, ale bramą sprawiedliwości jest właśnie ta, która jest w Chrystusie. Błogosławieni, którzy przez nią weszli i skierowali swe kroki "ku sprawiedliwości i świętości" zachowując pokój we wszystkim. Niech każdy będzie wierny, umiejętny w pouczaniu, roztropny w ocenie mowy, prawy w postępowaniu; tym bardziej powinien być skromny, im bardziej jest szanowany. Powinien się starać o to, co pożyteczne jest dla wszystkich, a nie o dobro własne.

RESPONSORIUM
1 Kor 9, 19. 22; Hi 29, 15-16
W. Nie zależąc od nikogo, ą stałem się niewolnikiem wszystkich. / Dla słabych stałem się słaby. * Stałem się wszystkim dla wszystkich, / żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych.
K. Oczami byłem dla niewidomego, nogami dla chromego, ojcem byłem dla ubogich. W. Stałem się wszystkim dla wszystkich, / żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
XIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Samuela
18, 6-17. 24 - 19, 5
Śmierć Absaloma i smutek Dawida

W owych dniach wojsko wyruszyło w pole przeciw Izraelowi. Doszło do bitwy w lesie Efraima. W walce ze sługami Dawida wojsko izraelskie zostało pobite. Była to wielka klęska w tym dniu: poległo dwadzieścia tysięcy. Stąd walka przeniosła się na całą okolicę, a las w tym dniu pochłonął więcej wojska niż miecz.

Absalom natknął się na sługi Dawida. Jechał na mule. Muł zapuścił się pod konary wielkiego terebintu. Absalom zaczepił głową o dąb i zawisł między niebem a ziemią - muł natomiast dalej popędził. Dostrzegł to pewien człowiek i zawiadomił Joaba: "Widziałem Absaloma wiszącego na terebincie". Człowiekowi, który przyniósł nowinę, Joab odpowiedział: "Jeżeli go widziałeś, to czemu go nie zabiłeś zaraz na miejscu? Dałbym ci dziesięć sztuk srebra i jeden pas". Człowiek ten odpowiedział Joabowi: "Choćbym na ręce swe otrzymał tysiąc srebrnych syklów, nie podniósłbym ręki na królewskiego syna. Przecież słyszeliśmy, jak król rozkazywał tobie, Abiszajowi i Ittajowi: �Ze względu na mnie zachowajcie młodego Absaloma. Gdybym wobec niego postąpił zdradliwie - a żadna sprawa nie ukryje się przed królem - czy ty sam nie stanąłbyś wtedy z dala ode mnie?" Joab odrzekł: "Nie chcę z tobą tracić czasu".

Wziął do ręki trzy oszczepy i utopił je w sercu Absaloma. A że żył jeszcze w gąszczu terebintu, podbiegło dziesięciu młodych ludzi, giermków Joaba, i rzuciwszy się na Absaloma, dobiło go. Joab zagrał na rogu, wojsko się wstrzymało od pościgu za Izraelem, bo Joab je powstrzymał. Wzięto Absaloma i wrzucono do głębokiego dołu w lesie. Narzucono na niego wielki stos kamieni. Wszyscy natomiast Izraelici uciekli, każdy do swego namiotu.

Dawid zaś siedział między dwiema bramami. Strażnik, który chodził po tarasie bramy nad murem, podniósłszy oczy zauważył, że jakiś mężczyzna biegnie samotnie. Strażnik wołając przekazał królowi tę wiadomość. Król powiedział: "Jeżeli jest sam, to przynosi dobrą nowinę!" Gdy ten zbliżał się coraz bardziej, strażnik zauważył drugiego biegnącego człowieka. Krzyknął w stronę odźwiernego: "Jakiś człowiek biegnie samotnie". Powiedział król: "Ten również z dobrą nowiną". Strażnik oznajmił: "Poznaję po biegu, że pierwszy biegnie Achimaas, syn Sadoka". Król zauważył: "To dobry człowiek. Przychodzi z dobrą nowiną".

Achimaas zawołał do króla: "Bądź pozdrowiony!" Oddawszy pokłon królowi do ziemi, powiedział: "Niech Pan, Bóg twój, będzie błogosławiony! Ludzi, którzy podnieśli rękę przeciw panu memu, królowi, wydał On w niewolę". Król zapytał: "Czy dobrze z młodym Absalomem?", a Achimaas odpowiedział: "Widziałem wielki tłum wtedy, gdy sługa króla, Joab, posyłał twojego sługę. Nie dowiedziałem się jednak, co zaszło". Król rozkazał: "Usuń się, lecz pozostań tu!" Usunął się i pozostał.

Właśnie przybył Kuszyta. Kuszyta powiedział: "Niech się raduje pan mój, król, dobrą nowiną. Właśnie dziś Pan wymierzył ci sprawiedliwość, uwalniając cię z ręki wszystkich, którzy powstali przeciw tobie". Król zapytał Kuszytę: "Czy dobrze z młodym Absalomem?" Odpowiedział Kuszyta: "Niech się tak wiedzie wszystkim wrogom pana mojego, króla, którzy przeciw tobie złośliwie powstali, jak powiodło się temu młodzieńcowi".

Król zadrżał. Udał się do górnego pomieszczenia bramy i płakał. Chodząc, tak mówił: "Synu mój, Absalomie! Absalomie, synu mój, synu mój! Kto by dał, bym ja umarł zamiast ciebie? Absalomie, mój synu, mój synu!" Joabowi zaś doniesiono: "Król płacze. Rozpacza z powodu Absaloma". Tak więc zwycięstwo zmieniło się w tym dniu w żałobę dla całego ludu. Posłyszał bowiem lud w tym dniu wiadomość: "Król martwi się z powodu swego syna". Tego dnia lud zbrojny zbliżał się niepostrzeżenie do miasta, usiłując ukradkiem wejść do niego, tak jak ukradkiem wchodzi wojsko hańbą okryte, dlatego że uciekło z placu boju. Król zakrył swą twarz i wołał głośno: "Synu mój, Absalomie, Absalomie, synu mój, mój synu!"

RESPONSORIUM
2 Sm 19, 1. 5
W. Zasmucony król ą udał się do górnego pomieszczenia bramy i płakał. / Chodząc, tak mówił: * Synu mój, Absalomie! Absalomie, synu mój, synu mój!
K. Król zakrył swą twarz i wołał głośno. W. Synu mój, Absalomie! Absalomie, synu mój, synu mój!

II CZYTANIE
Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Psalmów
(Ps 32, 29)
Ci, którzy są poza Kościołem, chcą czy nie chcą, są naszymi braćmi

Nade wszystko zachęcamy was, bracia, do miłości nie tylko względem siebie nawzajem, ale także wobec tych, którzy pozostają na zewnątrz, czy to pogan nie uznających jeszcze Chrystusa, czy to odłączonych od nas, czyli tych, którzy wraz z nami uznają Głowę, ale nie chcą należeć do Ciała. Z bólem myślmy o nich jako o naszych braciach. Chcą czy nie chcą, są naszymi braćmi. Nie byliby naszymi braćmi, gdyby przestali wołać "Ojcze nasz".

Mówił niegdyś Prorok: "Tym, którzy wam mówią: Nie jesteście naszymi braćmi, powiedzcie: Jesteście naszymi braćmi". Zastanówcie się, o kim mógł Prorok tak mówić: czy o poganach? Nie, ponieważ nie nazywamy ich braćmi zgodnie ze sposobem mówienia Kościoła oraz według sposobu wyrażania się Pisma. Więc może o Żydach, którzy nie uwierzyli w Chrystusa?

Czytajcie listy świętego Pawła i przekonajcie się, iż kiedy mówi "bracia" bez żadnego dopowiedzenia, ma na myśli wyłącznie chrześcijan: "Dlaczego więc potępiasz swojego brata albo dlaczego gardzisz swoim bratem". A na innym miejscu: "Dopuszczacie się niesprawiedliwości oraz krzywd, i to wobec braci".

Ci, którzy nam mówią: "Nie jesteście naszymi braćmi", uważają nas za pogan. Dlatego pragną chrzcić nas ponownie w przekonaniu, iż dają nam to, czego nie mamy. W tym właśnie wyraża się ich błąd nieuznawania nas za braci. Dlaczegóż więc powiedział nam Prorok: "Odpowiedzcie im: Jesteście naszymi braćmi", jeśli nie dlatego, że uznajemy w nich to, czego nie powtarzamy. Oni więc nie uznając naszego chrztu nie uważają nas za braci, my natomiast nie powtarzając udzielonego przez nich, ale uznając ich chrzest za swój własny, mówimy: "Jesteście naszymi braćmi".

Jeśli powiedzą wam: "Dlaczego nas szukacie? Czego chcecie od nas?" Odpowiedzmy: "Jesteście naszymi braćmi". Jeśli powiedzą: "Zostawcie nas w spokoju; nie mamy z wami nic wspólnego". Ale my mamy wiele wspólnego: wyznajemy tego samego Chrystusa, powinniśmy zatem być w jednym Ciele, poddani jednej Głowie.

Bracia, zaklinamy was przez ową przeogromną miłość, której mlekiem jesteśmy karmieni, której chlebem jesteśmy umacniani, zaklinamy przez Chrystusa naszego Pana, przez Jego łaskawość (pora już, abyśmy okazali im wielką miłość i obfite miłosierdzie, prosząc Boga, aby dał im kiedyś trzeźwy osąd, aby się opamiętali i przekonali, iż nie mają niczego, co mogliby przeciwstawić prawdzie; pozostała w nich jedynie choroba zawziętości, która tym bardziej osłabia, im bardziej czuje się mocną), módlcie się z gorącą miłością do Boga za słabych, za mądrych według ciała, zmysłowych i cielesnych. Są to nasi bracia. Sprawują te same sakramenty. Jakkolwiek nie z nami, to jednak te same. Odpowiadają jedno "Amen", wprawdzie nie z nami, ale to samo "Amen".

RESPONSORIUM
Ef 4, 1. 3. 4
W. Zachęcam was w Panu, ą abyście postępowali w sposób godny powołania, / jakim zostaliście wezwani. * Usiłujcie zachować jedność Ducha / dzięki więzi, jaką jest pokój.
K. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. W. Usiłujcie zachować jedność Ducha / dzięki więzi, jaką jest pokój.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Samuela
24, 1-4. 10-18. 24b-25
Spis ludności i budowa ołtarza

Jeszcze raz Pan zapłonął gniewem przeciw Izraelitom. Pobudził przeciw nim Dawida słowami: "Idź i policz Izraela i Judę". Rzekł więc król do Joaba, dowódcy wojsk, który był z nim: "Przebiegnij wszystkie pokolenia Izraela od Dan do Beer-Szeby i policzcie ludzi, abym się dowiedział, jaka jest liczba narodu". Lecz Joab odpowiedział królowi: "Oby Pan, Bóg twój, dołożył jeszcze sto razy tyle do ludu, do tej liczby, która jest obecnie i którą widzą oczy mojego pana, króla. Dlaczego pan mój, król, tej rzeczy wymaga?" Rozkaz królewski przemógł Joaba i przywódców wojska. Joab oddalił się wraz z dowódcami od króla, aby zliczyć ludność Izraela.

Serce Dawida zadrżało, dlatego że zliczył lud. Dawid zwrócił się do Pana: "Bardzo zgrzeszyłem tym, czego dokonałem, lecz teraz, o Panie, daruj łaskawie winę swego sługi, bo postąpiłem bardzo nierozsądnie".

Gdy Dawid wstał nazajutrz rano, słowo Pańskie następującej treści zostało skierowane do proroka Gada, "Widzącego" Dawidowego: "Idź i oświadcz Dawidowi: To mówi Pan: Przedstawiam ci trzy możliwości. Wybierz sobie jedną z nich, a Ja ci to uczynię". Gad udał się do Dawida i przekazał mu następujące oświadczenie: "Czy chcesz, by w tej ziemi nastało siedem lat głodu, czy wolisz przez trzy miesiące uciekać przed wrogiem, który cię będzie ścigał, czy też przyjść ma na twój kraj zaraza trwająca trzy dni? Pomyśl i rozpatrz, co mam odpowiedzieć Temu, który mię posłał". Dawid odpowiedział Gadowi: "Jestem w wielkiej rozterce. Wpadnijmy raczej w ręce Pana, bo wielkie jest Jego miłosierdzie, ale w ręce człowieka niech nie wpadnę!"

Zesłał więc Pan na Izraela zarazę od rana do ustalonego czasu. Umarło wtedy z narodu od Dan do Beer-Szeby siedemdziesiąt tysięcy ludzi. Anioł wyciągnął już rękę nad Jerozolimą, by ją wyniszczyć; wtedy Pan ulitował się nad nieszczęściem i rzekł do Anioła, niszczyciela ludności: "Wystarczy! Cofnij rękę!" Anioł Pański znajdował się obok klepiska Arauny Jebusyty.

Dawid widząc, że Anioł zabija lud, wołał do Pana: "To ja zgrzeszyłem, to ja zawiniłem, a te owce cóż uczyniły? Niech Twoja ręka obróci się raczej na mnie i na dom mego ojca!" Gad przybył w tym dniu do Dawida i powiedział do niego: "Wyjdź, wznieś ołtarz Panu na klepisku Arauny Jebusyty!" Kupił więc Dawid klepisko i woły za pięćdziesiąt syklów srebra. Następnie zbudował tam ołtarz Panu i złożył całopalenia i ofiary biesiadne. Pan okazał miłosierdzie krajowi i plaga przestała się srożyć w Izraelu.

RESPONSORIUM
por. Jdt 9, 13; 1 Krn 21, 15; 2 Sm 24, 17
W. Pomnij, Panie, na przymierze Twoje ą i powiedz do Anioła niszczyciela: / "Powstrzymaj twą rękę", * Aby nie zginęła ziemia / wraz ze wszystkim, co na niej żyje.
K. To ja zgrzeszyłem, to ja zawiniłem, a te owce cóż uczyniły? Panie, odwróć swój gniew od Twego ludu. W. Aby nie zginęła ziemia / wraz ze wszystkim, co na niej żyje.

II CZYTANIE
Ze starożytnego dzieła Nauka Dwunastu Apostołów
(nr 9, 1 - 10, 6; 14, 1-3)
O Eucharystii

W ten sposób dzięki czyńcie: Najpierw nad kielichem: "Dziękujemy Ci, Ojcze nasz, za święty, winny szczep Twojego sługi Dawida, który nam poznać dałeś przez Jezusa, Twego Sługę. Tobie chwała na wieki".

Następnie nad łamanym chlebem: "Dziękujemy Ci, Ojcze nasz, za życie i za wiarę, którą nam poznać dałeś przez Jezusa, Sługę Twego. Tobie chwała na wieki. Podobnie jak ten chleb rozsiany był po wzgórzach, a zebrany stał się czymś jednym, tak niech się zgromadzi Twój Kościół z krańców ziemi do Twego królestwa. Albowiem Twoja jest chwała i moc przez Jezusa Chrystusa na wieki".

Niech nikt nie pożywa i nie pije waszej Eucharystii jak tylko ten, kto został ochrzczony w Imię Pana. W tej sprawie Pan powiedział: "Nie dawajcie psom tego, co święte".

Po spożyciu dziękujcie w ten sposób: "Dziękujemy Ci, Ojcze święty, za Twoje święte Imię, któremu przygotowałeś mieszkanie w naszych sercach; dziękujemy za wiedzę, wiarę i nieśmiertelność, którą nam objawiłeś przez Jezusa, Syna Twego. Tobie chwała na wieki.

Panie wszechmocny! Ty stworzyłeś wszystko dla Twego Imienia. Ludziom dałeś na pożywienie pokarm i napój, aby Tobie dzięki czynili. Nam zaś darowałeś pokarm oraz napój duchowy i życie wieczne przez Jezusa, Sługę Twego. Za wszystko dzięki Ci składamy, bo jesteś potężny, Tobie chwała na wieki.

Pamiętaj, Panie, o Kościele Twoim. Wybaw go od wszelkiego zła i udoskonal w Twojej miłości. Z czterech stron świata zgromadź go, uświęcony, w królestwie Twoim, które dlań przygotowałeś. Bo Twoja jest moc i chwała na wieki.

Niechaj przyjdzie Twa łaska i niech przeminie ten świat. Hosanna Bogu Dawida. Kto święty, niech przystąpi, kto nim nie jest, niechaj się nawróci. Maran atha. Amen".

Zebrani w dzień Pana, wyznajcie najpierw wasze grzechy, aby ofiara wasza była czysta; potem przełamujcie chleb, dzięki czyńcie. A ten, kto jest w niezgodzie ze swym bratem, dopóki się nie pojedna, niech się do was nie przyłącza, aby wasza ofiara nie została zbezczeszczona. Albowiem Pan rzekł: "W każdym miejscu i w każdym czasie niech mi będzie składana ofiara czysta, bo jestem wielkim Królem - mówi Pan - a moje Imię będzie czczone między narodami".

RESPONSORIUM
1 Kor 10, 16-17
W. Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, ą czyż nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? * A chleb, który łamiemy, / czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa?
K. Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. W. A chleb, który łamiemy, / czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa?

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Kronik
22, 5-19
Przygotowania Dawida do budowy świątyni

W owych dniach rzekł Dawid: "Mój syn, Salomon, jest młody i wątły, a dom, jaki ma być zbudowany dla Pana, ma się wyróżniać okazałością, sławą i wspaniałością wobec wszystkich krajów; ja więc muszę poczynić przygotowania dla niego". I wiele przygotował Dawid przed swoją śmiercią. Potem zawołał syna swego, Salomona, i nakazał mu zbudować świątynię dla Pana, Boga Izraela. Tak przemówił Dawid do Salomona: "Synu mój, ja sam zamierzałem zbudować świątynię dla imienia Pana, Boga mego. Ale Pan skierował do mnie takie słowa: �Przelałeś wiele krwi, prowadząc wielkie wojny, dlatego nie zbudujesz domu imieniu memu, albowiem zbyt wiele krwi wylałeś na ziemię wobec Mnie. Oto urodzi ci się syn, będzie on mężem pokoju, bo udzielę mu pokoju ze wszystkimi wrogami jego wokoło; będzie miał bowiem na imię Salomon i za dni jego dam Izraelowi pokój i odpoczynek. On to zbuduje dom dla imienia mego, on też będzie dla Mnie synem, a Ja będę dla niego ojcem i tron jego królowania nad Izraelem utwierdzę na wieki.

Teraz, synu mój, niechaj Pan będzie z tobą, aby ci się powodziło i abyś zbudował dom Panu, Bogu twemu, jak On zapowiedział o tobie. Oby tylko Pan użyczył ci roztropności i rozsądku, gdy cię postawi nad Izraelem, abyś przestrzegał prawa Pana, Boga twego. Wtedy będzie ci się powodziło, gdy będziesz strzegł wypełniania praw i nakazów, które Pan dał Mojżeszowi dla Izraela. Bądź mężny i mocny, nie bój się ani nie lękaj! Oto w trudzie przygotowałem na dom Pański: złota sto tysięcy talentów, a srebra milion talentów, brązu zaś i żelaza bez wagi, albowiem takie jest ich mnóstwo; przygotowałem też drzewo i kamienie, a ty możesz do tego jeszcze dodać. Masz też u siebie mnóstwo pracowników: murarzy, kamieniarzy, cieśli i wszelkiego rodzaju rzemieślników do wszystkich prac: w złocie, srebrze, brązie i żelazie. Wstań więc i działaj, a Pan niech będzie z tobą!"

Nakazał też Dawid wszystkim książętom Izraela, aby pomagali jego synowi, Salomonowi, mówiąc: "Czyż Pan, Bóg wasz, nie jest z wami? Czyż nie użyczył wam pokoju dokoła? Wydał przecież w moje ręce mieszkańców kraju, a kraj został poddany Panu i Jego narodowi. A teraz oddajcie serce wasze i duszę waszą na służbę Panu, Bogu waszemu: stańcie do budowy świątyni Pana Boga, abyście mogli przenieść Arkę Przymierza Pańskiego i święte naczynia Boże do domu zbudowanego imieniu Pańskiemu".

RESPONSORIUM
1 Krn 22, 19; Ps 132, 7; Iz 56, 7
W. Oddajcie serce wasze i duszę waszą, ą stańcie do budowy świątyni Pana Boga. * Wejdźmy do Jego mieszkania, / padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego.
K. Pan mówi: Dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów. W. Wejdźmy do Jego mieszkania, / padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego.

II CZYTANIE
Z komentarza św. Ambrożego, biskupa, do psalmu sto osiemnastego
(nr 12. 13-14)
Świątynia Boża jest święta, a wy nią jesteście

"Ja i Ojciec przyjdziemy i mieszkanie u niego uczynimy". Otwórz swoje drzwi Temu, który przychodzi, otwórz twą duszę, rozszerz wnętrze twego umysłu, aby zobaczył bogactwo prostoty, skarby pokoju, słodycz łaski. Rozszerz swe serce, wybiegnij naprzeciw wiecznej światłości, "która oświeca każdego człowieka". Bez wątpienia prawdziwa światłość jaśnieje wszystkim. Jeśli jednak ktoś zamyka swe okno, sam siebie pozbawia wiekuistego światła. Gdy więc zamykasz drzwi twego umysłu, Chrystus pozostaje na zewnątrz. Wprawdzie zdołałby wejść, ale nieproszony nie chce się wdzierać, nie chce zmuszać niechętnych.

Narodzony z Dziewicy, wyszedł z Jej łona opromieniając cały świat i oświecając wszystkich. Przyjmują Go wszyscy pragnący blasku światła wiecznego, którego żadna moc nie zagasi. Słońce, na które patrzymy codziennie, ustępuje mrokom nocy, ale słońce sprawiedliwości nie zachodzi nigdy, bo mądrość nie ustępuje nigdy przed złem.

Szczęśliwy ten, do którego drzwi puka Chrystus. Otóż drzwiami naszymi jest wiara, która jeśli jest mocna, zabezpiecza cały dom. Przez takie właśnie drzwi wchodzi Chrystus. Dlatego w księdze Pieśń nad Pieśniami Kościół woła: "Słuchaj, mój umiłowany puka do drzwi". Usłysz więc pukającego, usłysz Tego, który pragnie wejść: "Otwórz mi, siostro moja, oblubienico, gołąbko moja, ty moja nieskalana, bo moja głowa pełna jest rosy, a pukle włosów wilgotne od kropel nocy".

Pomyśl, iż Bóg-Słowo puka do twoich drzwi szczególnie wtedy, kiedy Jego głowa okryta jest nocną rosą. W swojej dobroci pragnie nawiedzić tych, którzy doznają pokus i utrapienia, aby w obliczu trudności uchronić ich przed upadkiem. Tak więc Jego Głowa pokrywa się rosą i kroplami, kiedy cierpi Jego Ciało. Wtedy właśnie należy czuwać, aby Oblubieniec, gdy nadejdzie, nie musiał odejść nie poproszony. Gdy bowiem śpisz i serce twe nie czuwa, odchodzi nawet nie pukając. Jeśli zaś czuwa twoje serce, wtedy puka i prosi, byś Mu otworzył.

Istnieją więc drzwi duszy, istnieją też bramy, o których powiedziano: "Bramy, podnieście swe szczyty i rozstąpcie się, prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały". Jeśli zechcesz podnieść bramę twej wiary, wejdzie do ciebie Król chwały, odbywając tryumf swego zwycięstwa odniesionego podczas Męki. Także i sprawiedliwość ma swe bramy. Czytamy o nich słowa, które Pan wypowiedział przez swego Proroka: "Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości". Dusza więc ma swoje drzwi, ma też swoją bramę. Przychodzi i puka do niej Chrystus, puka do drzwi. Otwórz Mu: pragnie wejść, pragnie znaleźć oblubienicę czuwającą.

RESPONSORIUM
Ap 3, 20; Mt 24, 46
W. Oto stoję u drzwi i kołaczę; ą jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, * Wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, / a on ze Mną.
K. Szczęśliwy ów sługa, którego zastanę czuwającego. W. Wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, / a on ze Mną.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
XIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Królewskiej
1, 11-35; 2, 10-12
Dawid mianuje Salomona swoim następcą

W owych dniach Natan zapytał Batszebę, matkę Salomona: "Czyś nie słyszała, że zaczął królować Adoniasz, syn Chaggity? A pan nasz, Dawid, o tym nie wie! Wobec tego działaj! Chcę ci dać radę, abyś ocaliła swoje życie i życie twego syna, Salomona: Idź i wejdź do króla Dawida i powiesz mu: �Czyś ty, panie mój, królu, nie przysiągł twej służebnicy mówiąc: Twój syn, Salomon, będzie po mnie królował i on będzie zasiadał na moim tronie? Dlaczego więc króluje Adoniasz? Kiedy zaś jeszcze będziesz tam mówić z królem, ja za tobą wejdę i słowa twoje uzupełnię".

Weszła więc Batszeba do sypialni bardzo już podeszłego w latach króla, w obecności Szunemitki Abiszag, posługującej królowi. Następnie Batszeba uklękła i oddała pokłon królowi, a król ją zapytał: "Czego chcesz?" Wtedy odrzekła mu: "Panie mój! Tyś poprzysiągł twojej służebnicy na Pana, Boga twego: �Salomon, twój syn, będzie królował po mnie i on będzie zasiadał na moim tronie. A oto teraz Adoniasz stał się królem! A ty, panie mój, królu, nic o tym nie wiesz. Zabił on na ofiarę woły, tuczne cielce i mnóstwo owiec oraz zaprosił wszystkich synów królewskich, kapłana Abiatara i wodza wojska, Joaba. Salomona zaś, sługi twego, nie zaprosił. A tyś, panie mój, królem! Na ciebie zwrócone są oczy całego Izraela, abyś im oznajmił, kto będzie zasiadać na tronie pana mego, króla, po nim. Kiedy przyjdzie czas, że król, mój pan, spocznie ze swymi przodkami, wtedy ja i mój syn Salomon będziemy uchodzili za winowajców".

A oto, gdy jeszcze mówiła z królem, przyszedł prorok Natan. Natychmiast oznajmiono królowi, mówiąc: "Oto prorok Natan". I przyszedł on przed oblicze króla i oddał pokłon królowi aż do ziemi. Po czym Natan przemówił: "Panie mój, królu! Ty zapewne rozkazałeś: �Adoniasz będzie królował po mnie i on będzie zasiadał na moim tronie? Gdyż dziś poszedł i zabił na ofiarę woły, tuczne cielce i mnóstwo owiec oraz zaprosił wszystkich synów królewskich, dowódców wojska i kapłana Abiatara i oto oni jedzą i piją razem z nim oraz mówią: �Niech żyje król Adoniasz! A mnie, twego sługi, i kapłana Sadoka, i Benajasza, syna Jojady, i Salomona, twego sługi, nie zaprosił. Czy z woli króla, mego pana, to się stało, a nie zawiadomiłeś twego sługi, kto będzie zasiadał na tronie pana mego, króla, po nim?"

Wówczas odezwał się król Dawid i rzekł: "Zawołajcie mi Batszebę!" A kiedy weszła do króla i stanęła przed nim, przysiągł król tymi słowami: "Na życie Pana, który wyratował mnie z wszelkiego utrapienia! Jak przysiągłem ci na Pana, Boga Izraela, mówiąc, że Salomon, twój syn, będzie królował po mnie i on będzie zasiadał na moim tronie po mnie, tak właśnie dziś uczynię". Wtedy Batszeba, upadłszy twarzą do ziemi, oddała pokłon królowi oraz powiedziała: "Niech żyje mój pan, król Dawid, na wieki!"

Potem król Dawid rozkazał: "Przywołajcie do mnie kapłana Sadoka, proroka Natana i Benajasza, syna Jojady". Kiedy zaś weszli przed oblicze króla, wydał im król rozkaz: "Weźcie ze sobą sługi waszego pana, a następnie posadźcie Salomona, mego syna, na moją własną mulicę i prowadźcie go do Gichonu. Potem niech go tam namaszczą kapłan Sadok i prorok Natan na króla nad Izraelem. Następnie zadmijcie w róg i wołajcie: �Niech żyje król Salomon! Potem pójdziecie za nim. On zaś przyszedłszy, zasiądzie na moim tronie i on będzie królował po mnie, bo ja rozkazałem, aby był wodzem nad Izraelem i nad Judą".

Potem Dawid spoczął ze swymi przodkami i został pochowany w Mieście Dawidowym. A czas panowania Dawida nad Izraelem wynosił czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie panował trzydzieści trzy lata. Zasiadł więc Salomon na tronie Dawida, swego ojca, a jego władza królewska została utwierdzona.

RESPONSORIUM
Ps 72, 1-2; 21, 4. 6
W. Boże, przekaż Twój sąd Królowi, ą a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu, * Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie / i ubogimi według prawa.
K. Szczerozłotą koronę włożyłeś mu na głowę, ozdobiłeś go dostojeństwem i blaskiem. W. Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie / i ubogimi według prawa.

II CZYTANIE
Z listu św. Klemensa I, papieża, do Koryntian
(nr 50, 1 - 51, 3; 54, 1-4)
Błogosławieni jesteśmy,
jeżeli przykazania Pańskie wypełniamy w zgodzie i miłości

Widzicie zatem, umiłowani, jak cudowną i wspaniałą cnotą jest miłość, jak bardzo brakuje słów dla wyrażenia jej doskonałości. Któż zdoła ją osiągnąć, jeśli nie ten, kogo Bóg uzna tego godnym? Prośmy zatem i błagajmy Jego miłosierdzie, abyśmy trwali w miłości nienaganni i wolni od jakiejkolwiek ułomności ludzkiej. Wszystkie pokolenia, począwszy od Adama aż do dzisiaj, przeminęły; ci zaś, którzy z łaski Bożej posiedli doskonałą miłość, trwają pośród świętych, a objawią się, kiedy nadejdzie królestwo Chrystusa. Napisano bowiem: "Wejdźcie na małą chwilę do waszych komnat, aż gniew mój i oburzenie przeminie. W dniu właściwym wspomnę i wyprowadzę was z waszych grobów".

Błogosławieni jesteśmy, umiłowani, jeśli wypełniamy Boże nakazy w zgodzie i miłości, aby przez miłość zostały nam odpuszczone grzechy. Napisano bowiem: "Błogosławieni, którym odpuszczono nieprawość, których grzechy zostały zmazane. Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytał winy, w którego ustach nie ma fałszu". Powyższe błogosławieństwo odnosi się do tych, których Bóg wybrał przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Jemu chwała na wieki wieków.

Błagajmy o przebaczenie wszelkiego zła, które popełniliśmy ulegając wpływom sług przeciwnika. Przywódcy zaś niezgody i buntu powinni się zastanowić nad wspólną naszą nadzieją. Albowiem ci, którzy prowadzą życie w bojaźni i miłości, wolą raczej siebie narazić na utrapienie niż innych; sami wolą doznać szkody niż dopuścić, aby przekazana nam święcie i chwalebnie zgoda doznała jakiegokolwiek uszczerbku. Lepiej człowiekowi uznać swe przewiny, niż uczynić twardym swe serce.

Któż z was jest szlachetny, miłosierny i pełen miłości? Niech powie: "Jeśli to z mego powodu wynikł spór, niezgoda i rozłam, ustąpię. Odejdę dokądkolwiek zechcecie; uczynię cokolwiek nakaże zgromadzenie. Niech tylko owczarnia Chrystusa żyje w pokoju z ustanowionymi prezbiterami". Kto tak uczyni, dostąpi wielkiej chwały w Chrystusie i wszędzie znajdzie przyjęcie. "Pana bowiem jest ziemia i co ją napełnia". W ten sposób postępują i będą postępować ci, którzy żyją Bożym życiem. Takiego postępowania nie będą nigdy żałować.

RESPONSORIUM
1 J 4, 21; Mt 22, 40
W. Takie mamy ą od Boga przykazanie, * Aby ten, kto miłuje Boga, miłował też i brata swego.
K. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy. W. Aby ten, kto miłuje Boga, miłował też i brata swego.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
XIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Księgi Syracydesa
47, 12-25
Historia Ojców: od Salomona do Jeroboama

Po Dawidzie nastał syn rozumny, który dzięki niemu mógł mieszkać bezpiecznie. Salomon królował w czasie spokojnym, Bóg dał mu wokoło pokój, aby postawił dom Jego imieniu i przygotował przybytek na wieki.

Jakże byłeś mądry w swojej młodości i napełniony rozumem, jakby rzeką! Dusza twa okryła ziemię i zasypałeś ją zagadkowymi przypowieściami. Do odległych wysp doszło twe imię, przez swój pokój byłeś umiłowany; z powodu hymnów, przysłów, przypowieści i odpowiedzi podziwiały cię kraje. W imię Pana Boga, który jest nazwany Bogiem Izraela, nazbierałeś złota jak cyny i jak ołowiu nagromadziłeś srebra.

Niestety, kobietom wydałeś swe lędźwie i wyuzdaniu oddałeś władzę nad swym ciałem. Splamiłeś swą chwałę, zhańbiłeś swoje potomstwo, sprowadzając gniew na dzieci i napełniając je smutkiem z powodu twojej głupoty, ponieważ powstała podwójna władza najwyższa i z Efraima poczęło się zbuntowane królestwo.

Pan jednak nie pozbawił go miłosierdzia swego i nie cofnął żadnego słowa ani nie odmówił wybranemu swemu potomka, i nie zatracił potomstwa tego, który Go umiłował; Jakubowi zostawił Resztę, a korzeń z niej Dawidowi.

Salomon spoczął z przodkami swymi i pozostawił po sobie potomka, najgłupszego z ludu i pozbawionego rozumu, Roboama, który swym zamysłem wywołał odstępstwo narodu.

Jeroboam, syn Nebata, sprawił, że Izrael zgrzeszył i wprowadził Efraima na drogę grzechu, a grzechy ich tak bardzo się mnożyły, że wypędziły ich z własnej ziemi.

Oddawali się wszelkim niegodziwościom, aż przyszła na nich pomsta.

RESPONSORIUM
Ez 37, 21. 22. 23. 24; J 10, 16
W. Zbieram Izraelitów ą i już nie będą tworzyć dwóch narodów / ani nie będą się kalać swymi bożkami; * Będą moim ludem / i wszyscy oni będą mieć jednego Pasterza.
K. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i nastanie jedna owczarnia. W. Będą moim ludem / i wszyscy oni będą mieć jednego Pasterza.

II CZYTANIE
Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Psalmów
(Ps 126, 2)
Prawdziwym Salomonem jest nasz Pan, Jezus Chrystus

Salomon zbudował Bogu świątynię będącą obrazem i zapowiedzią przyszłego Kościoła oraz Ciała Pana. Toteż Chrystus mówi w Ewangelii: "Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo". Podobnie więc jak tamten wybudował świątynię, tak też Pan nasz Jezus Chrystus, prawdziwy Salomon, prawdziwy mąż pokoju, wybudował dla siebie świątynię. Imię bowiem Salomon oznacza "mąż pokoju". Prawdziwym zaś mężem pokoju jest Ten, o którym Apostoł powiada: "On jest naszym pokojem, On, który obie części uczynił jednością". Istotnie, Chrystus jest prawdziwym mężem pokoju, albowiem w sobie samym zjednoczył dwa przeciwstawne mury stając się kamieniem węgielnym dla obydwóch. Jest rzeczywiście mężem pokoju, albowiem stał się kamieniem węgielnym Kościoła złożonego z dwóch ludów: wiernych wywodzących się z judaizmu oraz tych, których zawezwał spośród pogan.

Prawdziwym Salomonem, Mężem Pokoju, jest więc Jezus Chrystus. Natomiast syn Dawida i Batszeby, Salomon, król Izraela budujący świątynię, był zapowiedzią Męża Pokoju. Abyś więc nie mniemał, iż to Salomon wybudował dom dla Boga, Pismo święte wskazuje na innego Salomona w słowach: "Jeśli Pan domu nie zbuduje, na próżno trudzą się ci, którzy go wznoszą". A zatem Pan buduje dom; Pan nasz Jezus Chrystus buduje swój dom. Wielu pracuje przy budowie; lecz jeśli On nie zbuduje, "na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą".

Kimże więc są ci, którzy budują? Wszyscy, którzy głoszą w Kościele słowo Boże, którzy sprawują Boże sakramenty. Tak więc wszyscy krzątamy się, wszyscy pracujemy, wszyscy budujemy; przed nami zaś inni krzątali się, pracowali, budowali. Lecz "jeśli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą". Dlatego Apostołowie, a w szczególności Paweł, widząc, że niektórzy postępują niewłaściwie, powiada: "Zachowujecie dni, miesiące, lata i pory; lękam się, czy nie trudziłem się dla was na próżno". Ponieważ wiedział, iż sam budowany jest przez Boga od wewnątrz, bolał nad tymi, dla których pracował na próżno. Tak więc my przemawiamy zewnętrznie - On buduje wewnątrz. W jaki sposób słuchacie - widzimy, ale to, co myślicie, zna jedynie Ten, kto widzi wasze myśli. On buduje, On napomina, On budzi bojaźń, On otwiera umysł i prowadzi waszą zdolność poznawania ku wierze. A jednak pracujemy i my; my także jesteśmy budowniczymi.

RESPONSORIUM

W. Zbudowano świątynię, ą a chwała Pańska napełniła jej przedsionek; / i uradował się król, i rzekł: * Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, / we wszystkim, co powiedział do ojca mego, Dawida.
K. Zburzcie tę świątynię, a w trzech dniach ją odbuduję. W. Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, / we wszystkim, co powiedział do ojca mego, Dawida.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, ą udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



I Nieszpory
15 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jezus nauczał tłumy w przypowieściach * tymi słowami: / Oto siewca wyszedł siać swoje ziarno.

Rok B: Jezus wezwał Dwunastu / i dał im władzę nad duchami nieczystymi.

Rok C: Będziesz miłował Pana Boga swego / całym swoim sercem, / a swego bliźniego jak siebie samego.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jezus nauczał tłumy w przypowieściach * tymi słowami: / Oto siewca wyszedł siać swoje ziarno.

Rok B: Jezus wezwał Dwunastu / i dał im władzę nad duchami nieczystymi.

Rok C: Będziesz miłował Pana Boga swego / całym swoim sercem, / a swego bliźniego jak siebie samego.
PROŚBY

Chrystus ulitował się nad głodnymi ludźmi i dokonał dla nich cudów swej miłości. Pamiętając o nich, błagajmy Go w duchu szczerego oddania:
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Wyznajemy, że z Twojej łaskawości otrzymaliśmy dzisiaj wszystkie dobrodziejstwa,
- niech one nie pozostaną w nas daremne, lecz przyniosą obfity owoc.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ty jesteś światłością i zbawieniem wszystkich narodów, miej w swojej opiece świadków, których posłałeś na całą ziemię,
- rozpal ich ogniem Ducha Świętego.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Spraw, aby wszyscy ludzie troszczyli się o postęp i pokój tego świata
- i ochoczo zaradzali naglącym potrzebom naszych czasów.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Lekarzu duszy i ciała, przynieś ulgę chorym, bądź przy konających,
- nawiedź nas i umocnij swoim miłosierdziem.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Przyjmij zmarłych do grona błogosławionych,
- których imiona są zapisane w księdze życia.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.
Ojcze nasz
MODLITWA

Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XVtydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Królewskiej
16, 29 - 17, 16
Początki działalności proroka Eliasza za czasów Achaba

Achab, syn Omriego, objął władzę nad Izraelem w roku trzydziestym ósmym panowania Asy, króla Judy; i królował Achab, syn Omriego, nad Izraelem w Samarii dwadzieścia dwa lata. Achab, syn Omriego, również czynił to, co złe w oczach Pana, i stał się gorszym od wszystkich swoich poprzedników.

Doszło do tego, że nie wystarczyło mu popełnianie grzechów Jeroboama, syna Nebata, gdyż wziąwszy sobie za żonę Izebel, córkę Etbaala, króla Sydończyków, zaczął służyć Baalowi i oddawać mu pokłon. Ponadto wzniósł ołtarz Baalowi w świątyni Baala, którą zbudował w Samarii. Achab sporządził też aszerę. Wskutek tego Achab jeszcze więcej czynił złego niż wszyscy królowie, którzy przed nim byli, drażniąc Pana, Boga Izraela. Za jego czasów Chiel z Betel odbudował Jerycho według zapowiedzi Pana, którą wyrzekł przez Jozuego, syna Nuna; założył jego fundamenty na swoim pierworodnym, Abiramie, a na swoim najmłodszym, Segibie, postawił jego bramy.

Prorok Eliasz z Tiszbe w Gileadzie rzekł do Achaba: "Na życie Pana, Boga Izraela, któremu służę! Nie będzie w tych latach ani rosy, ani deszczu, dopóki nie powiem". Potem Pan skierował do niego to słowo: "Odejdź stąd i udaj się na wschód, aby ukryć się przy potoku Kerit, który jest na wschód od Jordanu. Wodę będziesz pił z potoku, krukom zaś kazałem, żeby cię tam żywiły". Poszedł więc, aby uczynić według rozkazu Pańskiego, i podążył, żeby zamieszkać przy potoku Kerit na wschód od Jordanu. A kruki przynosiły mu rano chleb i mięso wieczorem, a wodę pijał z potoku. Lecz po upływie pewnego czasu potok wysechł, gdyż w kraju nie padał deszcz.

Wówczas Pan skierował do niego to słowo: "Wstań! Idź do Sarepty koło Sydonu i tam będziesz mógł zamieszkać, albowiem kazałem tam pewnej wdowie, aby cię żywiła". Wtedy wstał i zaraz poszedł do Sarepty. Kiedy wchodził do bramy tego miasta, pewna wdowa zbierała tam sobie drwa. Więc zawołał ją i powiedział: "Daj mi, proszę, trochę wody w naczyniu, abym się napił". Ona zaś zaraz poszła, aby jej nabrać, ale zawołał na nią i rzekł: "Weź, proszę, dla mnie i kromkę chleba!" Na to odrzekła: "Na życie Pana, Boga twego! Już nie mam pieczywa - tylko garść mąki w dzbanie i trochę oliwy w baryłce. Właśnie zbieram kilka kawałków drewna i kiedy przyjdę, przyrządzę sobie i memu synowi strawę. Zjemy to, a potem pomrzemy". Eliasz zaś jej powiedział: "Nie bój się! Idź, zrób, jak rzekłaś; tylko najpierw zrób z tego mały podpłomyk dla mnie i przynieś mi! A sobie i twemu synowi zrobisz potem. Bo Pan, Bóg Izraela, rzekł tak: Dzban mąki nie wyczerpie się i baryłka oliwy nie opróżni się aż do dnia, w którym Pan spuści deszcz na ziemię".

Poszła więc i zrobiła, jak Eliasz powiedział, a potem zjadł on i ona oraz jej syn, i tak było co dzień. Dzban mąki nie wyczerpał się i baryłka oliwy nie opróżniła się według obietnicy, którą Pan wypowiedział przez Eliasza.

RESPONSORIUM
Jk 5, 17. 18; Syr 48, 1. 3
W. Prorok Eliasz modlił się usilnie, ą aby deszcz nie padał; * I znów błagał, i niebiosa spuściły deszcz.
K. Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia. Słowem Pańskim zamknął niebo. W. I znów błagał, i niebiosa spuściły deszcz.

II CZYTANIE
Z dzieła św. Ambrożego, biskupa, O misteriach
(nr 1-7)
Źródło odrodzenia

Każdego dnia, gdy odczytywano dzieje Patriarchów albo zalecenia Księgi Przysłów, przemawiałem na tematy etyczne. Chciałem, abyście w ten sposób pouczeni i kształtowani, przyzwyczaili się do wstępowania w ślady przodków oraz zachowywania Bożych przykazań, abyście odnowieni przez chrzest, przestrzegali takiego sposobu życia, jaki przystoi oczyszczonym.

Teraz natomiast nadszedł czas, abyśmy powiedzieli wam o świętych obrzędach i ujawnili znaczenie sakramentów. Gdybyśmy próbowali uczynić to wcześniej, zanim jeszcze zostaliście wprowadzeni, byłoby to raczej zdradą niż objaśnieniem. A zresztą światło misteriów bardziej przenika nie przygotowanych niż wówczas, kiedy poprzedzone jest wstępnym pouczeniem.

Otwórzcie więc swe uszy i rozkoszujcie się zapachem życia wiecznego, przekazanego wam za pośrednictwem sakramentów. Właśnie to mieliśmy na uwadze podczas wstępnego obrzędu otwarcia. Mówiliśmy wtedy: "Effetha", to jest "otwórz się". Mówiliśmy tak, aby każdy, kto się zbliża do łaski, pojął, o co jest pytany i pamiętał, co ma odpowiedzieć. Czytamy w Ewangelii, iż Chrystus dokonał tego obrzędu, kiedy uleczył głuchoniemego.

Z kolei otwarto przed tobą Miejsce Najświętsze i wszedłeś do sanktuarium odrodzenia. Przypomnij sobie, o co cię pytano, i rozważ, co odpowiedziałeś. Wyrzekłeś się szatana, jego spraw, świata, jego przepychu i rozkoszy. Twa odpowiedź została zamknięta na zawsze nie w grobie umarłych, ale w Księdze żywych.

Zobaczyłeś tam diakona, zobaczyłeś kapłana, zobaczyłeś biskupa. Nie zważaj na ich wygląd, ale na charyzmat ich posługiwania. Przemówiłeś w obecności aniołów, jak to jest napisane: "Wargi kapłana strzegą wiedzy i u niego szuka się pouczeń, bo jest aniołem Pana wszechmocnego". Nie można się tu pomylić ani zaprzeczyć: aniołem jest ten, kto zwiastuje królestwo Chrystusa, kto zwiastuje życie wieczne. Nie oceniaj go według wyglądu, ale według zadania. Rozmyślaj nad tym, co ci przekazał, uszanuj jego posługiwanie, uznaj godność.

Wszedłszy zatem, aby spotkać nieprzyjaciela, któremu postanowiłeś sprzeciwić się w twarz, zwracasz się ku Wschodowi, ponieważ ten, kto wyrzeka się szatana, zwraca się ku Chrystusowi i patrzy w Jego oblicze.

RESPONSORIUM
Tt 3, 3. 5; Ef 2, 3
W. Niegdyś bowiem i my byliśmy nierozumni, ą oporni, błądzący, żyjąc w złości i zawiści, / godni obrzydzenia, pełni nienawiści jedni ku drugim. * Lecz z miłosierdzia swego zbawił nas Bóg / przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym.
K. Wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała i byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew. W. Lecz z miłosierdzia swego zbawił nas Bóg / przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się.
Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
15 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Jezus powiedział swoim uczniom: * Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, / innym zaś przez przypowieści.

Rok B: Uczniowie Jezusa wyszli * i wzywali do nawrócenia.

Rok C: Pewien Samarytanin * będąc w podróży przechodził obok poranionego. / Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko / i opatrzył mu rany.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Jezus powiedział swoim uczniom: * Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, / innym zaś przez przypowieści.

Rok B: Uczniowie Jezusa wyszli * i wzywali do nawrócenia.

Rok C: Pewien Samarytanin * będąc w podróży przechodził obok poranionego. / Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko / i opatrzył mu rany.
PROŚBY

Wytrwale błagajmy Boga, który posłał Ducha Świętego, aby był światłością serc wszystkich ludzi:
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Błogosławiony jesteś, Boże, nasza światłości,
- Ty dla swojej chwały pozwoliłeś nam doczekać dnia, który się rozpoczyna.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty opromieniłeś ziemię światłem zmartwychwstania swojego Syna,
- niech Twój Kościół zaniesie to światło wszystkim ludziom.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty przez Ducha Świętego oświeciłeś uczniów swego Jednorodzonego Syna,
- ześlij Twojego Ducha na Kościół, aby go zachował w wierności.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Światłości narodów, pamiętaj o tych, którzy trwają jeszcze w ciemnościach,
- otwórz ich oczy i serca, aby poznali Ciebie, jedynego i prawdziwego Boga.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XV tydzień
MODLITWA

Módlmy się.
Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
II Nieszpory
15 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Ziarnem jest słowo Boże, * siewcą jest Chrystus, / każdy, kto Go słucha, wyda plon w wieczności.

Rok B: Uczniowie wyrzucali wiele złych duchów * oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Rok C: Samarytanin, * który wyświadczył miłosierdzie napadniętemu przez zbójców, / okazał się jgo bliźnim. / Idź i ty czyń podobnie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Ziarnem jest słowo Boże, * siewcą jest Chrystus, / każdy, kto Go słucha, wyda plon w wieczności.

Rok B: Uczniowie wyrzucali wiele złych duchów * oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Rok C: Samarytanin, * który wyświadczył miłosierdzie napadniętemu przez zbójców, / okazał się jgo bliźnim. / Idź i ty czyń podobnie.
PROŚBY

Radosnym sercem zanośmy nasze prośby do Boga, który stworzył świat, naprawił go przez Odkupienie i ustawicznie odnawia swoją miłością:
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Dzięki Ci, Boże, który w całym stworzeniu objawiasz swoją wszechmoc
- i w dziejach świata ukazujesz swoją opatrzność.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Przez swojego Syna, zwiastuna pokoju i zwycięzcę na drzewie krzyża,
- wybaw nas od próżnego lęku i rozpaczy.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pomóż wszystkim, którzy miłują i wprowadzają sprawiedliwość,
- aby szczerze zabiegali o utrwalenie na świecie prawdziwego pokoju.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pośpiesz na pomoc uciśnionym, obdarz więźniów wolnością, pocieszaj biednych, zapewnij chleb łaknącym, umocnij bezsilnych,
- we wszystkich ludziach objawiaj moc swojego krzyża.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ty cudownie wskrzesiłeś do chwały swojego Syna, który umarł i został pogrzebany,
- spraw, aby zmarli razem z Nim przeszli do życia.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Królewskiej
18, 16b-40
Eliasz zyskuje przewagę nad kapłanami Baala

W owych dniach Achab poszedł naprzeciw Eliasza. Gdy Achab zobaczył Eliasza, powiedział mu: "To ty jesteś ten dręczyciel Izraela!" A on mu odrzekł: "Nie ja dręczę Izraela, ale właśnie ty i ród twego ojca waszym porzucaniem przykazań Pańskich, a ponadto ty poszedłeś za Baalami. Więc zaraz wydaj rozkaz, aby zgromadzić przy mnie całego Izraela na górze Karmel, a także czterystu pięćdziesięciu proroków Baala oraz czterystu proroków Aszery, stołowników Izebel". Achab rozesłał polecenie wszystkim Izraelitom i zgromadził proroków na górze Karmel. Wówczas Eliasz zbliżył się do całego ludu i rzekł: "Dopókiż będziecie chwiać się na obie strony? Jeżeli Pan jest prawdziwym Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu!" Na to nie odpowiedzieli mu ani słowa.

Wtedy Eliasz przemówił do ludu: "Tylko ja sam ocalałem jako prorok Pański, proroków zaś Baala jest czterystu pięćdziesięciu. Wobec tego niech nam dadzą dwa młode cielce. Oni niech wybiorą sobie jednego cielca i porąbią go oraz niech go umieszczą na drwach, ale ognia niech nie podkładają! Ja zaś oprawię drugiego cielca oraz umieszczę na drwach i też ognia nie podłożę. Potem wy będziecie wzywać imienia waszego boga, a następnie ja będę wzywać imienia Pana, aby okazało się, że ten Bóg, który odpowie ogniem, jest naprawdę Bogiem". Cały lud, odpowiadając na to, zawołał: "Dobry pomysł!" Eliasz więc rzekł do proroków Baala: "Wybierzcie sobie jednego młodego cielca i zacznijcie pierwsi, bo was jest więcej. Następnie wzywajcie imienia waszego boga, ale ognia nie podkładajcie!" Wzięli więc cielca i oprawili go, a potem wzywali imienia Baala od rana aż do południa, wołając: "O Baalu, odpowiedz nam!" Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi. Zaczęli więc tańczyć przyklękając przy ołtarzu, który przygotowali. Kiedy zaś nastało południe, Eliasz szydził z nich mówiąc: "Wołajcie głośniej, bo to bóg! Więc może zamyślony albo jest zajęty, albo udaje się w drogę. Może on śpi, więc niech się obudzi!" Potem wołali głośniej i kaleczyli się według swojego zwyczaju mieczami oraz oszczepami, aż się pokrwawili. Nawet kiedy już południe minęło, oni jeszcze prorokowali aż do czasu składania ofiary z pokarmów. Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi, ani też dowodu uwagi. Wreszcie Eliasz przemówił do ludu: "Zbliżcie się do mnie!" A oni przybliżyli się do niego. Po czym naprawił rozwalony ołtarz Pański. Potem Eliasz wziął dwanaście kamieni według liczby pokoleń potomków Jakuba, któremu Pan powiedział: "Imię twoje będzie Izrael".

Następnie ułożył kamienie na kształt ołtarza ku czci Pana i wykopał dokoła ołtarza rów o pojemności dwóch sea ziarna. Potem ułożył drwa i porąbawszy młodego cielca położył go na tych drwach i rozkazał: "Napełnijcie cztery dzbany wodą i wylejcie do rowu oraz na drwa!" I tak zrobili. Potem polecił: "Wykonajcie to drugi raz!" Oni zaś to wykonali. I znów nakazał: "Wykonajcie trzeci raz!" Oni zaś wykonali to po raz trzeci, aż woda oblała ołtarz dokoła i napełniła też rów. Następnie w porze składania ofiary z pokarmów prorok Eliasz wystąpił i rzekł: "O Panie, Boże Abrahama, Izaaka oraz Izraela! Niech dziś będzie wiadomo, że Ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja, Twój sługa, na Twój rozkaz to wszystko uczyniłem. Wysłuchaj mnie, o Panie! Wysłuchaj, aby ten lud zrozumiał, że Ty, o Panie, jesteś Bogiem i Ty nawróciłeś ich serce".

A wówczas spadł ogień od Pana z nieba i strawił żertwę i drwa oraz kamienie i muł, jako też pochłonął wodę z rowu. Cały lud to ujrzał i upadł na twarz, a potem rzekł: "Naprawdę Pan jest Bogiem! Naprawdę Pan jest Bogiem!" Eliasz zaś im rozkazał: "Chwytajcie proroków Baala! Niech nikt z nich nie ujdzie!" Zaraz więc ich schwytali. Eliasz zaś sprowadził ich do potoku Kiszon i tam ich wytracił.


RESPONSORIUM
1 Krl 18, 21; Mt 6, 24
W. Eliasz zbliżył się do całego ludu i rzekł: ą Dopókiż będziecie chwiać się na obie strony? * Jeżeli Pan jest prawdziwym Bogiem, to Jemu służcie.
K. Nikt nie może dwom panom służyć. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie. W. Jeżeli Pan jest prawdziwym Bogiem, to Jemu służcie.

II CZYTANIE
Z dzieła św. Ambrożego, biskupa, O misteriach
(nr 8-11)
Powtórne narodzenie z wody i Ducha Świętego

Co zobaczyłeś w baptysterium? Wodę, oczywiście - ale nie tylko. Także diakonów usługujących oraz biskupa, który stawiał pytania i dokonywał poświęcenia. Na początku pouczył cię Apostoł, iż "nie należy wpatrywać się w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie". Zresztą i na innym miejscu czytasz: "Od stworzenia świata niewidzialne przymioty Boga, Jego wiekuista potęga oraz bóstwo, stają się widzialne przez Jego dzieła". Dlatego właśnie Pan powiada: "Jeśli Mnie nie wierzycie, wierzcie moim dziełom". Uwierz zatem, iż Bóg jest tutaj obecny. Miałżebyś wierzyć w działanie, gdyby nie było obecności?

Pomyśl, jak bardzo dawne jest to misterium, zapowiedziane na samym początku świata. Na samym początku, kiedy Bóg stworzył niebo i ziemię, "Duch unosił się nad wodami". Czy Ten, który się unosił, nie działał? Przyznaj, iż działał przy stwarzaniu świata, skoro Prorok powiada: "Przez słowo Pana powstały niebiosa, przez tchnienie Jego wszystkie ich zastępy". Na świadectwie Proroka opiera się zatem jedno i drugie: że działał i że unosił się. Mojżesz zaświadcza, że unosił się, Dawid, że działał.

Posłuchaj innego świadectwa. Wszelkie ciało uległo skażeniu na skutek własnych grzechów. "Mój duch - mówi Bóg - nie pozostanie w ludziach, bo oni są ciałem". Bóg okazuje w ten sposób, iż nieczystość ciała i zmaza ciężkiego grzechu usuwa duchową łaskę. Dlatego Bóg chcąc odnowić to, co dał, sprowadził potop i polecił sprawiedliwemu Noemu wejść do arki. Kiedy wody opadły, Noe wypuścił z arki najpierw kruka, potem gołębicę, która - jak czytamy - powróciła z gałązką oliwną. Widzisz wodę, widzisz drzewo, zauważasz gołębicę. Czy możesz więc powątpiewać w głębsze znaczenie tych wydarzeń?

W wodzie zanurza się człowiek, aby zmyć z siebie wszelki grzech. Tutaj ginie wszelki występek. Do drzewa przybity był Pan Jezus, kiedy za nas cierpiał. W postaci gołębicy zstąpił - jak poucza cię Nowy Testament - Duch Święty, który obdarza cię pełnym pokojem duszy i umysłu.

RESPONSORIUM
Iz 44, 3. 4; J 4, 14
W. Rozleję wody ą po spragnionej glebie / i zdroje po wyschniętej ziemi. * Wyleję Ducha mego na twoich potomków / i wyrastać będą jak topole nad bieżącymi wodami.
K. Woda, którą dam, stanie się w nich źródłem tryskającym ku życiu wiecznemu. W. Wyleję Ducha mego na twoich potomków / i wyrastać będą jak topole nad bieżącymi wodami.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
XV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Królewskiej
19, 1-9a. 11-21
Pan ukazuje się Eliaszowi

Kiedy Achab opowiedział Izebeli wszystko, co Eliasz uczynił i jak pozabijał mieczem proroków, wtedy Izebel wysłała do Eliasza posłańca, aby powiedział: "Chociaż ty jesteś Eliasz, to jednak ja jestem Izebel! Niech to sprawią bogowie i tamto dorzucą, jeśli nie postąpię jutro z twoim życiem, jak się stało z życiem każdego z nich".

Wtedy Eliasz, zląkłszy się, powstał i ratując się ucieczką, przyszedł do Beer-Szeby w Judzie i tam zostawił swego sługę, a sam na odległość jednego dnia drogi poszedł na pustynię. Przyszedłszy, usiadł pod jednym z janowców, i pragnąc umrzeć, rzekł: "Wielki już czas, o Panie! Odbierz mi życie, bo nie jestem lepszy od moich przodków". Po czym położył się tam i zasnął. A oto anioł, trącając go, powiedział mu: "Wstań, jedz!" Eliasz spojrzał, a oto przy jego głowie podpłomyk i dzban z wodą. Zjadł więc i wypił, i znów się położył.

Powtórnie anioł Pański wrócił i trącając go, powiedział: "Wstań, jedz, bo przed tobą długa droga". Powstawszy zatem, zjadł i wypił. Następnie mocą tego pożywienia szedł czterdzieści dni i czterdzieści nocy aż do Bożej góry Horeb.

Tam wszedł do pewnej groty, gdzie przenocował. Wtedy Pan skierował do niego słowo i przemówił: "Wyjdź, aby stanąć na górze wobec Pana!" A oto Pan przechodził. Gwałtowna wichura rozwalająca góry i druzgocąca skały szła przed Panem; ale Pan nie był w wichurze. A po wichurze - trzęsienie ziemi: Pan nie był w trzęsieniu ziemi. Po trzęsieniu ziemi powstał ogień: Pan nie był w ogniu. A po tym ogniu - szmer łagodnego powiewu. Kiedy tylko Eliasz go usłyszał, zasłoniwszy twarz płaszczem, wyszedł i stanął przy wejściu do groty. A wtedy rozległ się głos mówiący do niego: "Co ty tu robisz, Eliaszu?" Eliasz zaś odpowiedział: "Żarliwością rozpaliłem się o chwałę Pana, Boga Zastępów, gdyż Izraelici opuścili Twoje przymierze, rozwalili Twoje ołtarze i Twoich proroków zabili mieczem. Tak że ja sam tylko zostałem, a oni godzą jeszcze i na moje życie". Wtedy Pan rzekł do niego: "Idź, wracaj twoją drogą ku pustyni Damaszku. A kiedy tam przybędziesz, namaścisz Chazaela na króla Aramu. Później namaścisz Jehu, syna Nimsziego, na króla Izraela. A wreszcie Elizeusza, syna Szafata z Abel-Mechola, namaścisz na proroka po tobie. A stanie się tak: uratowanego przed mieczem Chazaela zabije Jehu, a uratowanego przed mieczem Jehu zabije Elizeusz. Zostawię jednak w Izraelu siedem tysięcy takich, których kolana nie ugięły się przed Baalem i których usta go nie ucałowały".

Eliasz stamtąd poszedł i odnalazł Elizeusza, syna Szafata, orzącego: dwanaście par wołów przed nim, a on przy dwunastej. Wtedy Eliasz, podszedłszy do niego, zarzucił na niego swój płaszcz. Wówczas Elizeusz zostawił woły i pobiegłszy za Eliaszem, powiedział: "Pozwól mi ucałować mego ojca i moją matkę, abym potem poszedł za tobą". On mu odpowiedział: "Idź i wracaj, bo po co to ci uczyniłem?" Wtedy powrócił do niego i zaraz wziął parę wołów, złożył je na ofiarę, a na jarzmie wołów ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli. Następnie wybrał się i poszedłszy za Eliaszem, stał się jego sługą.

RESPONSORIUM
por. Wj 33, 22. 20; J 1, 18
W. Rzekł Pan do Mojżesza: ą Gdy przechodzić będzie moja chwała, / postawię cię w rozpadlinie skały / i położę rękę moją na tobie, aż przejdę. * Bo żaden człowiek nie może oglądać Boga i pozostać przy życiu.
K. Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył. W. Bo żaden człowiek nie może oglądać Boga i pozostać przy życiu.


II CZYTANIE
Z dzieła św. Ambrożego, biskupa, O misteriach
(nr 12-16. 19)
To wszystko przydarzyło się im jako zapowiedź rzeczy przyszłych

Uczy nas Apostoł, iż "nasi ojcowie wszyscy pozostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze i wszyscy zostali ochrzczeni w Mojżeszu, w obłoku i w morzu". Także i sam Mojżesz stwierdza w swym hymnie: "Wysłałeś Ducha Twojego, i pochłonęło ich morze". Owo przejście, podczas którego giną Egipcjanie, Hebrajczycy zaś doznają ocalenia, jest - jak zauważasz - zapowiedzią chrztu świętego. O czymże bowiem poucza nas każdego dnia ten sakrament, jeśli nie o tym, iż grzech przepada w nim i zło ginie, podczas gdy pobożność i świętość przechodzą bezpiecznie?

Czytasz, iż ojcowie nasi byli pod obłokiem. Dobroczynny to obłok, uśmierzający ogień namiętności, dobroczynny obłok zacieniający tych, których nawiedził Duch Święty. Spoczął później na Maryi Dziewicy i zacieniła Ją Moc Najwyższego, gdy poczęła Zbawiciela świata. Również i ten cud został zapowiedziany przez Mojżesza. Jeśli zatem już w samej zapowiedzi był obecny Duch Święty, jakże mogłoby Go zabraknąć w wypełnieniu. Wszak Pismo powiada: "Prawo zostało nadane przez Mojżesza, ale łaska i prawda stały się przez Jezusa Chrystusa".

Gorzkie były wody w Mara. Gdy jednak Mojżesz wrzucił tam drewno, stały się słodkie. Woda bowiem bez głoszenia krzyża Chrystusa nie przyniesie zbawienia. Gdy jednak zostanie uświęcona tajemnicą zbawczego krzyża, wtedy staje się odpowiednia do obmycia duchowego i do zbawiennego napoju. Tak jak Mojżesz w proroczy sposób wrzucał drewno do źródła, tak też kapłan do źródła zwyczajnej wody dołącza orędzie Chrystusowego krzyża, a wtedy woda staje się słodką i udzielającą łaski.

Nie należy więc wierzyć jedynie oczom ciała: bardziej widzialne jest to, co niewidzialne, albowiem ono jest wieczne, tamto zaś doczesne. Lepiej pojmuje się nie to, co oglądają oczy ciała, ale co dostrzega dusza i umysł.

W końcu niechaj pouczą nas usłyszane przed chwilą słowa Księgi Królów. Naaman, z pochodzenia Syryjczyk, dotknięty był chorobą trądu i nikt nie mógł go uleczyć. Wtedy to jedna z zabranych w niewolę dziewcząt powiedziała, iż jest w Izraelu prorok, który może uwolnić go od trądu. Naaman, zabrawszy więc - jak powiada Pismo - złoto i srebro, udał się do króla izraelskiego. Skoro ten się dowiedział o przyczynie przybycia Naamana, rozdarł swoje szaty i wołał, iż zbyt wiele się odeń wymaga, żądanie bowiem przewyższa zakres władzy królewskiej. Wtedy Elizeusz polecił królowi przysłać do siebie Syryjczyka, aby poznał, iż jest Bóg w Izraelu. Kiedy więc przybył, otrzymał polecenie siedmiokrotnego obmycia się w Jordanie. Naaman pomyślał wówczas, iż w jego ojczyźnie rzeki mają lepsze wody, a choć zanurzał się w nich po wiele razy, to jednak nie został oczyszczony. To właśnie wstrzymywało go od wykonania polecenia proroka. Jednakże wobec nalegań i zachęt ze strony sług ustąpił i obmył się. Dostąpiwszy zaś oczyszczenia zrozumiał, iż to nie woda oczyszcza, ale łaska.

Naaman wątpił przed oczyszczeniem. Ty zaś dostąpiwszy oczyszczenia tym bardziej nie powinieneś wątpić.


RESPONSORIUM
Ps 78, 52. 53; 1 Kor 10, 2
W. Pan swój lud wyprowadził jak owce ą i wiódł ich bezpiecznie, tak że się nie bali. * A wrogów ich przykryło morze.
K. Wszyscy byli ochrzczeni w imię Mojżesza, w obłoku i w morzu. W. A wrogów ich przykryło morze.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
XV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Królewskiej
21, 1-21. 27-29
Eliasz obrońcą sprawiedliwości w stosunku do biednych

W owym czasie stało się, co następuje: Nabot z Jizreel miał winnicę w Jizreel obok pałacu Achaba, króla Samarii. Achab zatem zwrócił się do Nabota, mówiąc: "Oddaj mi na własność twoją winnicę, aby została przerobiona dla mnie na ogród warzywny, gdyż ona przylega do mego domu. A ja za nią dam ci winnicę lepszą od tej, chyba że wydaje ci się słuszne, abym ci dał pieniądze jako zapłatę za nią". Nabot zaś odpowiedział: "Niech mnie broni Pan przed tym, bym miał ci oddać dziedzictwo mych przodków". Achab więc przyszedł do swego domu rozgoryczony i rozgniewany słowami, które Nabot z Jizreel wypowiedział do niego, a mianowicie: "Nie dam tobie dziedzictwa moich przodków". Następnie położył się na swoim łożu, odwrócił twarz i nic nie jadł.

Niebawem przyszła do niego Izebel, jego żona, i zapytała go: "Czemu duch twój jest tak rozgoryczony, że nic nie jesz?" On zaś jej odpowiedział: "Bo rozmawiałem z Nabotem z Jizreel. Powiedziałem mu: Sprzedaj mi twoją winnicę za pieniądze albo, jeżeli chcesz, dam ci zamiast niej inną winnicę. A on powiedział: Nie dam tobie mojej winnicy". Na to rzekła do niego Izebel, jego żona: "To ty teraz tak sprawujesz rządy królewskie nad Izraelem? Wstań, jedz i bądź dobrej myśli. To ja ci dam winnicę Nabota z Jizreel".

Potem w imieniu Achaba napisała listy i opieczętowała jego pieczęcią, a następnie wysłała do starszyzny i dostojników, którzy byli w mieście, sąsiadujących z Nabotem. W listach tak napisała: "Ogłoście post i posadźcie Nabota przed ludem. Posadźcie też naprzeciw niego dwóch ludzi nikczemnych, by zaświadczyli przeciw niemu, mówiąc: �Zbluźniłeś Bogu i królowi. Potem go wyprowadźcie i kamienujcie tak, aby zmarł". Jego współobywatele, starsi oraz dostojnicy, mieszkający w mieście, zrobili, jak im Izebel poleciła i jak było napisane w listach, które do nich wysłała. A więc ogłosili post i posadzili Nabota przed ludem. Potem przyszło dwóch ludzi nikczemnych, którzy zasiadłszy wobec niego, zaświadczyli przeciw niemu, mówiąc: "Nabot zbluźnił Bogu i królowi". Dlatego wyprowadzili go za miasto i ukamienowali go, wskutek czego zmarł. Sami zaś posłali do Izebel, aby powiedzieć: "Nabot został ukamienowany i zmarł".

Kiedy więc Izebel usłyszała, że Nabot został ukamienowany i zmarł, powiedziała Achabowi: "Wstań, weź w posiadanie winnicę Nabota z Jizreel, której nie zgodził się dać ci za pieniądze, bo Nabot nie żyje, lecz umarł". Kiedy tylko Achab usłyszał, że Nabot umarł, zaraz wstał, aby zejść do winnicy Nabota z Jizreel i wziąć ją w posiadanie.

Wtedy Pan skierował słowo do Eliasza z Tiszbe: "Wstań i zejdź na spotkanie Achaba, króla izraelskiego. Jest on właśnie w Samarii, w winnicy Nabota, do której zszedł, aby wziąć ją w posiadanie. I powiesz mu: �Tak mówi Pan: Czyż nie dokonałeś mordu, a nadto zagrabiłeś winnicę? Potem powiesz mu: �Tak mówi Pan: Tam, gdzie psy wylizały krew Nabota, będą lizały psy również i twoją krew". Achab odpowiedział na to Eliaszowi: "Już znalazłeś mnie, mój wrogu?" Wówczas Eliasz rzekł: "Znalazłem, bo zaprzedałeś się, żeby czynić to, co jest złe w oczach Pana, aby Go obrażać. Oto Ja sprowadzę na ciebie nieszczęście, gdyż wymiotę i wytępię z domu Achaba nawet chłopca, niewolnika i wolnego w Izraelu".

Kiedy Achab usłyszał te słowa, rozdarł szaty i włożył wór na ciało oraz pościł. Kładł się też spać w worze i chodził pokornie. Wtedy Pan skierował słowo do Eliasza z Tiszbe: "Zapewne zobaczyłeś, że Achab upokorzył się przede Mną? Dlatego, że upokorzył się przede Mną, nie dopuszczę nieszczęścia za jego życia. Nieszczęście dopuszczę na jego ród za życia jego syna".

RESPONSORIUM
Jk 4, 8. 9. 10; 5, 6
W. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, ą uświęćcie serca, ludzie chwiejni. * Smućcie się i płaczcie, uniżcie się przed Panem.
K. Potępiliście i zabiliście sprawiedliwego: nie stawia wam oporu. W. Smućcie się i płaczcie, uniżcie się przed Panem.

II CZYTANIE
Z dzieła św. Ambrożego, biskupa, O misteriach
(nr 19-21. 24. 26-28)
Woda nie oczyszcza bez udziału Ducha Świętego

Powiedziano ci już uprzednio, że nie należy wierzyć wyłącznie oczom ciała. Powiedziano zaś dlatego, abyś przypadkiem i ty nie mówił, jak ów Naaman: Czyż takie jest właśnie owo wielkie misterium, "którego oko nie widziało, ucho nie słyszało ani w serce człowieka nie wstąpiło"? Wszak widzę zaledwie wodę, którą oglądam codziennie! Czyż może mnie oczyścić ta woda, do której tylekroć wchodziłem, a przecież nigdy nie doznałem oczyszczenia? Otóż dowiedz się teraz, iż sama woda bez udziału Ducha Świętego nie dokonuje oczyszczenia.

Oto czytałeś, iż w sakramencie chrztu "trzej" stanowią "jedno": woda, Krew i Duch. Jeśli zabraknie jednego z nich, nie będzie sakramentu chrztu. Bo czymże jest woda bez krzyża Chrystusa, jeśli nie zwyczajną wodą, pozbawioną mocy sakramentu? Równocześnie jednak nie ma sakramentu odrodzenia bez wody, bo "jeśli kto nie odrodzi się z wody i Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego". Także i katechumen wierzy w krzyż Pana Jezusa, którym został naznaczony. Jeśli jednak nie zostanie ochrzczony w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, nie może otrzymać odpuszczenia grzechów ani daru łaski.

W czasach Starego Przymierza Naaman, Syryjczyk, zanurzył się siedem razy. Ty zaś zostałeś ochrzczony w imię Trójcy. Wyznałeś - przypomnij sobie - Ojca, Syna i Ducha Świętego. Zapamiętaj porządek wydarzeń. Dzięki tej wierze umarłeś dla świata, a zmartwychwstałeś dla Boga. Zostałeś jakby pogrzebany w wodzie; umarły dla grzechu, zmartwychwstałeś do życia wiecznego. Uwierz zatem, iż woda nie jest pozbawiona mocy.

Paralityk przy sadzawce Owczej czekał na "człowieka". Na kogo, jeśli nie na Pana Jezusa narodzonego z Dziewicy? Z Jego nadejściem już nie zapowiedź leczy niektórych, ale rzeczywistość sama uzdrawia wszystkich. Jezus jest Tym, którego nadejścia oczekiwano, o którym Bóg Ojciec mówił do Jana Chrzciciela: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym". O Nim Jan świadczył mówiąc: "Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim". Dlaczego Duch Święty zstępował jako gołębica? Dlatego, abyś zobaczył, abyś zrozumiał, iż ta gołębica, którą sprawiedliwy Noe wypuścił z arki, była obrazem Ducha Świętego, i abyś zobaczył tutaj zapowiedź sakramentu.

Czy wolno ci jeszcze powątpiewać, skoro Ojciec wyraźnie mówi o tym w Ewangelii: "To jest mój Syn, w którym mam upodobanie", skoro zapewnia o tym Syn, nad którym Duch Święty ukazał się w postaci gołębicy, kiedy zapewnia Duch Święty, który zstąpił jako gołębica, kiedy zapewnia Dawid: "Głos Pana nad wodami, zagrzmiał Bóg majestatu: Pan nad wodami mnogimi", kiedy zapewnia wreszcie Pismo stwierdzając, iż na prośbę Gedeona ogień zstąpił z nieba, dzięki zaś modlitwom Eliasza ponownie został zesłany i pochłonął przygotowane ofiary.

Nie patrz na osobiste przymioty kapłanów, lecz na ich zadanie. Co zaś dotyczy przymiotów, to tak jak cenisz Eliasza, tak samo czcij Piotra i Pawła, którzy przekazali nam otrzymane od Pana Jezusa misterium. Tamtym, aby uwierzyli, został zesłany widzialny ogień, w nas zaś, którzy wierzymy, działa ogień niewidzialny. Dla nich był zapowiedzią, dla nas jest upomnieniem. Wierzę, że Pan, który powiedział: "Tam, gdzie dwóch albo trzech gromadzi się w imię moje, tam i Ja jestem", jest obecny wezwany modlitwą kapłanów. O ileż bardziej obecny jest tam, gdzie jest Kościół, gdzie sprawują się misteria.

Zstąpiłeś przeto do źródła wody chrzcielnej. Przypomnij sobie, co odpowiedziałeś. Odpowiedziałeś, iż wierzysz w Ojca, wierzysz w Syna i wierzysz w Ducha Świętego. Nie powiedziałeś: Wierzę w Tego, który jest większy, w Tego, który jest mniejszy, i w Tego, który jest ostatni. Na mocy więc swego wyznania jesteś obowiązany wierzyć tak samo w Syna, jak i w Ojca, i tak samo w Ducha Świętego, jak i w Syna, z tym wszakże wyjątkiem, iż wierzysz w krzyż jedynie Jezusa Chrystusa.

RESPONSORIUM
Mt 3, 11; Iz 1, 16. 17. 18
W. Ten, który idzie za mną, ą mocniejszy jest ode mnie; / ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. * On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.
K. Przestańcie czynić zło. Zaprawiajcie się w dobrem, mówi Pan. W. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Pierwszej Księgi Królewskiej
22, 1-9. 15-23. 29. 34-38
Ujawnienie zamiaru Boga co do bezbożnego króla Achaba

Przez trzy lata panował pokój, nie było wojny między Aramem a Izraelem. W trzecim roku król judzki Jozafat odwiedził króla izraelskiego. Wówczas król izraelski rzekł do swoich sług: "Czyż nie wiecie, że Ramot w Gileadzie do nas należy? A my nie kwapimy się do odebrania go królowi Aramu!" Następnie zwrócił się do Jozafata: "Czy pójdziesz ze mną na wojnę o Ramot w Gileadzie?" Jozafat zaś odpowiedział królowi Izraela: "Ja tak, jak i ty; lud mój, jak i twój lud, konie moje, jak i twoje konie". Ponadto Jozafat rzekł królowi izraelskiemu: "Najpierw zapytaj, proszę, o słowo Pana!" Król więc izraelski zgromadził około czterystu proroków i rzekł do nich: "Czy powinienem wyruszyć na wojnę o Ramot w Gileadzie, czy też powinienem tego zaniechać?" A oni odpowiedzieli: "Wyruszaj, z pewnością Pan da je w ręce króla". Jednak Jozafat rzekł: "Czy nie ma tu jeszcze jakiegoś proroka Pańskiego, abyśmy mogli przez niego zapytać?" Na to król izraelski odrzekł Jozafatowi: "Jest jeszcze jeden mąż, przez którego można zapytać Pana, ale ja go nienawidzę, bo nie prorokuje mi dobrze, tylko źle. To jest Micheasz, syn Jimli". Wtedy Jozafat powiedział: "Nie mów tak, królu!" Zawołał więc król izraelski któregoś dworzanina i rzekł: "Pośpiesz się po Micheasza, syna Jimli!"

Potem przyszedł Micheasz przed króla. Wtedy się król do niego odezwał: "Micheaszu! Czy powinniśmy wyruszyć na wojnę o Ramot w Gileadzie, czy też powinniśmy tego zaniechać?" Wtedy do niego przemówił: "Wyruszaj i zwyciężaj, a Pan da je w ręce króla". Król zaś mu powiedział: "Ile razy ja cię mam zaklinać, żebyś mi mówił tylko prawdę w imieniu Pana?" Wówczas rzekł: "Ujrzałem całego Izraela rozproszonego po górach jak owce bez pasterza, i Pan rzekł: Nie ma nad nimi pana. Niech wróci każdy w pokoju do swego domu". Wtedy król izraelski zwrócił się do Jozafata: "Czyż ci nie powiedziałem? Nie prorokuje mi pomyślności, tylko nieszczęścia". Tamten zaś dalej mówił: "Dlatego słuchaj wyroku Pańskiego! Ujrzałem Pana siedzącego na swym tronie, a stały przy Nim po Jego prawej i po lewej stronie wszystkie zastępy niebieskie. Wówczas Pan rzekł: �Kto zwiedzie Achaba, aby poszedł i poległ w Ramot w Gileadzie? Gdy zaś jeden rzekł tak, a drugi mówił inaczej, wystąpił pewien duch i stanąwszy przed Panem powiedział: �Ja go zwiodę. Wtedy Pan rzekł do niego: �Jak? On zaś odrzekł: �Wyjdę i stanę się duchem kłamstwa w ustach wszystkich jego proroków. Wówczas rzekł: �Możesz zwieść, to ci się uda. Idź i tak uczyń! Dał więc Pan teraz ducha kłamstwa w usta tych wszystkich twoich proroków. A na ciebie Pan ma zesłać nieszczęście".

Jednak król izraelski i Jozafat, król judzki, wyruszyli na Ramot w Gileadzie. A pewien człowiek naciągnął łuk i przypadkiem ugodził króla izraelskiego między spojenia pancerza. Powiedział więc król swojemu woźnicy: "Zawróć i wywieź mnie spośród wojska, bo zostałem zraniony". Tego dnia rozgorzała walka, a król utrzymał się stojąc na rydwanie naprzeciw Aramejczyków. Wieczorem zaś zmarł, a krew rany ściekała do wnętrza rydwanu. O zachodzie słońca obóz obiegło wołanie: "Każdy do swego miasta i każdy do swego kraju! Król zmarł!"

A potem powrócili do Samarii. Następnie pogrzebano króla w Samarii. Potem obmyto rydwan nad sadzawką Samarii. Wtedy psy zlizały z niego krew, a nierządnice obmyły według zapowiedzi, którą wyrzekł Pan.

RESPONSORIUM
Jr 29, 8. 9. 11; Pwt 18, 18
W. Nie dajcie się wprowadzić w błąd ą przez waszych proroków, / oni bowiem prorokują wam kłamstwo w moje imię. * Jestem bowiem świadomy zamiarów, / jakie zamyślam co do was, mówi Pan.
K. Wzbudzę im proroka i włożę w jego usta moje słowa. W. Jestem bowiem świadomy zamiarów, / jakie zamyślam co do was, mówi Pan.

II CZYTANIE
Z dzieła św. Ambrożego, biskupa, O misteriach
(nr 29-30. 34-35. 37. 42)
Wyjaśnienie obrzędów następujących po udzieleniu chrztu

Po wyjściu z wody podszedłeś do biskupa. Rozważ, co wtedy nastąpiło. Czyż nie to, o czym mówi Dawid: "Jak olejek na głowie, który spływa na brodę, na brodę Aarona"? O tym samym olejku mówi także Salomon: "Imię twoje jak rozlany olejek, toteż dziewczęta umiłowały cię i pociągnęły". Panie Jezu! Jakże wiele dusz odnowionych umiłowało cię dzisiaj i zawołało: "Pociągnij nas za sobą, pobiegniemy za wonią Twych szat", aby zaczerpnąć woni zmartwychwstania.

Postaraj się zrozumieć znaczenie tego obrzędu, ponieważ "mędrzec ma oczy w głowie". Olejek spływa po brodzie dlatego, że jest ona ozdobą młodości, po brodzie zaś Aarona po to, abyś stał się "plemieniem wybranym", kapłańskim i drogocennym. Wszyscy bowiem dostępujemy namaszczenia łaską duchową, aby stanowić królestwo Boże i kapłaństwo.

Następnie przyjąłeś białe szaty, aby okazać, iż zdjąłeś już okrycie grzechu, a przywdziałeś czyste szaty niewinności, o których mówi Prorok: "Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję". Zarówno bowiem według Starego Prawa, jak i Ewangelii ten, kto przyjmuje chrzest, dostępuje oczyszczenia. Według Prawa, ponieważ Mojżesz dokonał pokropienia gałązką hizopu zanurzoną we krwi baranka; według Ewangelii, ponieważ szaty Chrystusa były białe jak śnieg, kiedy w Ewangelii objawił chwałę swego zmartwychwstania. Bielszym od śniegu jest każdy, któremu grzech został odpuszczony. Dlatego Pan mówi przez proroka Izajasza: "Choćby grzechy wasze były jak szkarłat, nad śnieg wybieleją".

Kościół otrzymawszy te szaty przez "obmycie odrodzenia" woła słowami Pieśni nad Pieśniami: "Ciemnoskóra jestem i piękna, córki jerozolimskie". Przyciemniony jest Kościół z powodu słabości ludzkiej natury, piękny dzięki łasce. Przyciemniony, bo składa się z grzeszników, piękny przez sakrament wiary. Córki jerozolimskie widząc owe szaty, wołają: "Kim jest ta, co występuje cała w bieli?" Była śniada, skądże teraz stała się nagle lśniąco biała?

Chrystus zaś widząc w białych szatach swój Kościół, za który, jak czytamy w Księdze Zachariasza proroka, przyjął haniebne szaty - to jest, widząc duszę oczyszczoną i obmytą w sakramencie odrodzenia, mówi: "Jakże piękna jesteś, przyjaciółko moja, jakże piękna! Twe oczy, jak oczy gołębicy", której postać przyjął Duch Święty zstępując na ziemię.

Rozważ zatem, iż otrzymałeś duchowe znamię: "Ducha mądrości i rozumu, Ducha rady i męstwa, Ducha wiedzy i pobożności, Ducha świętej bojaźni" i strzeż tego, co otrzymałeś. Naznaczył cię Bóg Ojciec, umocnił Chrystus Pan i dał "waszym sercom - jak naucza święty Paweł Apostoł - zadatek Ducha Świętego".

RESPONSORIUM
Ef 1, 13-14; 2 Kor 1, 21-22
W. Uwierzywszy, ą zostaliście naznaczeni pieczęcią, / obiecanym Duchem Świętym, który jest zadatkiem naszego dziedzictwa, * Na odkupienie, to jest nabycie wyłącznej własności.
K. Bóg nas namaścił, On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych. W. Na odkupienie, to jest nabycie wyłącznej własności.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
XV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Kronik
20, 1-9. 13-24
Godne podziwu opowiadanie o Bożej pomocy
udzielonej wiernemu królowi Jozafatowi

W owych dniach Moabici i Ammonici, a z nimi część spośród Meunitów, wtargnęli, aby walczyć przeciw Jozafatowi. Przyniesiono wówczas Jozafatowi wiadomość następującą: "Powstało przeciw tobie z drugiej strony morza, z Edomu, wielkie wojsko i jest już teraz w Chaseson-Tamar, to jest w Engaddi". Przerażony Jozafat zwrócił się o pomoc do Pana. Ogłosił też post w całej ziemi judzkiej. Zebrali się więc mieszkańcy Judy, aby prosić Pana o pomoc. Przybyli zaś z każdego miasta Judy, aby błagać Pana. Stanął wówczas Jozafat pośrodku zgromadzenia ludu z Judy i z Jerozolimy w świątyni przed nowym dziedzińcem i rzekł: "Panie, Boże naszych ojców, czy to nie Ty jesteś Bogiem w niebie i czyż nie Ty rządzisz w każdym królestwie pogan? W Twoim to ręku jest siła i moc. Nie ma takiego, który by z Tobą mógł się mierzyć. Czy to nie Ty, Boże nasz, wygnałeś mieszkańców tej ziemi przed Twoim ludem, Izraelem, i dałeś ją na wieki potomstwu Abrahama, Twego przyjaciela? Zamieszkali w niej i zbudowali w niej świątynię dla Twego imienia, mówiąc: �Jeśli spadnie na nas nieszczęście, miecz karzący, zaraza albo głód, staniemy przed tą świątynią i przed Tobą, ponieważ w tej świątyni przebywa Twoje imię, i będziemy wołać do Ciebie w naszym ucisku, wtedy Ty wysłuchasz nas i ocalisz".

Stali wówczas przed Panem wszyscy mieszkańcy Judy, także i małe dzieci, ich kobiety i synowie. A wśród zgromadzenia duch Pański spoczął na Jachazjelu, synu Zachariasza, syna Benajasza, syna Jejela, syna Mattaniasza - lewicie spośród potomków Asafa. I rzekł on: "Wszyscy mieszkańcy Judy i Jerozolimy, i ty, królu Jozafacie, słuchajcie uważnie! Tak do was mówi Pan: Nie bójcie się i nie lękajcie tego wielkiego mnóstwa, albowiem nie wy będziecie walczyć, lecz Bóg. Jutro zejdźcie przeciwko nim! Oto wstępować będą na wzgórze Sis, a znajdziecie ich na końcu doliny przed pustynią Jeruel. Nie wy będziecie tam walczyć. Jednakże stawcie się, zajmijcie stanowisko, a zobaczycie ocalenie dla was od Pana, o Judo i Jerozolimo! Nie bójcie się i nie lękajcie! Jutro wyruszcie im na spotkanie, a Pan będzie z wami!"

Jozafat więc upadł na kolana twarzą ku ziemi, i wszyscy mieszkańcy Judy i Jerozolimy padli przed Panem, aby Go uczcić. Wówczas lewici spośród synów Kehatytów i Korachitów poczęli wielbić Pana, Boga Izraela, donośnym i wysokim głosem. Wczesnym rankiem powstali i ruszyli ku pustyni Tekoa. Gdy ruszali, stanął Jozafat i rzekł: "Mieszkańcy Judy i Jerozolimy, posłuchajcie mnie: Zaufajcie Panu, Bogu waszemu, a ostaniecie się, zaufajcie Jego prorokom, a będzie się wam powodziło". Potem, poradziwszy się ludu, ustanowił śpiewaków dla Pana, by idąc w świętych szatach przed zbrojnymi wysławiali Go śpiewając: Wysławiajcie Pana, albowiem na wieki jest Jego łaskawość.

W czasie kiedy rozpoczęli wznosić okrzyki radości i uwielbienia, Pan zastawił zasadzkę na Ammonitów, Moabitów i mieszkańców góry Seir, wkraczających przeciw Judzie, tak iż się wzajemnie pobili. Powstali wówczas Ammonici i Moabici przeciwko mieszkańcom góry Seir, aby ich obłożyć klątwą i wytępić. Gdy zaś tego dokonali z mieszkańcami Seiru, jeden drugiemu pomagał do zguby. Gdy mieszkańcy Judy doszli do miejsca, skąd widać już pustynię, i spojrzeli na to mnóstwo, oto zobaczyli trupy leżące na ziemi: nikt nie uszedł z życiem.

RESPONSORIUM
Ef 6, 12. 14; 2 Krn 20, 17
W. Nie toczymy walki ą przeciw krwi i ciału, / lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, / przeciw pierwiastkom duchowym zła. * Stańcie więc do walki, przepasawszy biodra wasze prawdą.
K. Zajmijcie stanowisko, a zobaczycie ocalenie dla was od Pana. W. Stańcie więc do walki, przepasawszy biodra wasze prawdą.

II CZYTANIE
Z dzieła św. Ambrożego, biskupa, O misteriach
(nr 43. 47-49)
Przemówienie o Eucharystii do nowo ochrzczonych

Oczyszczany i przyozdobiony oznakami godności chrześcijańskiej, zbliża się orszak nowo ochrzczonych do ołtarza Chrystusowego mówiąc: "Przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który uwesela młodość moją". Porzuciwszy szatę dawnego grzechu, a dostąpiwszy "nowej młodości orła" pośpiesza ku niebieskiej uczcie. Przychodzi zatem, a widząc przygotowany święty ołtarz, woła: "Stół dla mnie zastawiłeś". Następnie Dawid wkłada w jego usta słowa: "Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie brak. Na pastwiskach pozwala mi przebywać. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć". I dalej: "Chociażbym przechodził w cieniu śmierci, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są moją pociechą. Stół dla mnie zastawiasz wobec tych, którzy mnie dręczą. Namaściłeś mą głowę olejkiem i jakże wspaniały jest Twój zachwycający kielich".

Niezwykłym wydarzeniem była manna, którą Bóg zsyłał praojcom, ci zaś każdego dnia spożywali pokarm z nieba. Toteż powiedziano: "Chleb aniołów pożywał człowiek". Jednakże wszyscy, którzy go spożywali, umarli na pustyni. Pokarm zaś, który ty przyjmujesz, "chleb żywy, który z nieba zstąpił", posila na żywot wieczny. Kto go przyjmuje, "nie umrze na wieki", bo jest Ciałem Chrystusa.

Zastanów się teraz, czy doskonalszy jest chleb aniołów, czy Ciało Chrystusa dające życie wieczne. Tamten pokarm był z nieba, ten przewyższa niebiosa; tamten należał do niebios - ten do Pana niebios, tamten, zachowany do następnego dnia, ulegał zepsuciu, ten wolny jest od wszelkiego zepsucia; kto przyjmuje go z wiarą i czcią, nigdy nie dozna zniszczenia. Dla Izraelitów woda wypłynęła ze skały, dla ciebie - Krew z boku Chrystusa. Tamtym na krótki czas woda ugasiła pragnienie, dla ciebie Krew płynie na wieki. Izraelita pił, i nadal odczuwa pragnienie, ty zaś, gdy będziesz pił, nie będziesz nigdy pragnął. Tamto było cieniem, to rzeczywistością.

Jeśli to, co wprawia cię w podziw, jest cieniem, jakże wspaniałą musi być rzeczywistość, której cień sam wywołuje zdumienie. Posłuchaj, iż to, co się działo w czasach praojców, było zaledwie cieniem: "Pili - powiada Apostoł - z towarzyszącej im skały, a skałą był Chrystus. Lecz w większości nie upodobał sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni. To zaś stało się jako zapowiedź dla nas". Teraz już wiesz, co bardziej doskonałe: doskonalsze jest światło niż cień, prawda niż zapowiedź, doskonalsze jest Ciało Stwórcy niż manna z nieba.

RESPONSORIUM
1 Kor 10, 1-2. 11. 3-4
W. Nasi ojcowie ą wszyscy przeszli przez morze / i wszyscy byli ochrzczeni w imię Mojżesza, w obłoku i w morzu; * A wszystko to przydarzyło się im / jako zapowiedź rzeczy przyszłych.
K. Wszyscy spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. W. A wszystko to przydarzyło się im / jako zapowiedź rzeczy przyszłych.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
XV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiej Księgi Królewskiej
2, 1-15
Uniesienie Eliasza do nieba

Kiedy Pan miał wśród wichru unieść Eliasza do nieba, szedł Eliasz z Elizeuszem z Gilgal. Wtedy rzekł Eliasz do Elizeusza: "Zostańże tutaj, bo Pan posłał mnie aż do Betel". Elizeusz zaś odpowiedział: "Na życie Pana i na twoje życie: nie opuszczę cię!" Zatem przyszli do Betel.

Wtedy uczniowie proroków, którzy byli w Betel, wyszli do Elizeusza i powiedzieli do niego: "Czy wiesz, że Pan dzisiaj zabierze pana twego wzwyż, ponad twą głowę?" On zaś odrzekł: "Również i ja to wiem. Milczcie!" Wtedy powiedział do niego Eliasz: "Elizeuszu! Zostańże tutaj, bo Pan posłał mnie aż do Jerycha". On zaś odrzekł: "Na życie Pana i na twoje życie: nie opuszczę cię!"

Weszli więc do Jerycha. Wtedy uczniowie proroków, którzy byli w Jerychu, przybliżyli się do Elizeusza i powiedzieli do niego: "Czy wiesz, że Pan dzisiaj zabiera pana twojego wzwyż, ponad twą głowę?" On zaś odpowiedział: "Również i ja to wiem. Milczcie!" Wtedy rzekł Eliasz do niego: "Zostańże tutaj, bo Pan posłał mnie aż do Jordanu". Elizeusz zaś odpowiedział: "Na życie Pana i na twoje życie: nie opuszczę cię!" I szli dalej razem. A pięćdziesiąt osób z uczniów proroków poszło i stanęło z przeciwka, z dala, podczas gdy oni obydwaj przystanęli nad Jordanem.

Wtedy Eliasz zdjął swój płaszcz, zwinął go i uderzył wody, tak iż się rozdzieliły w obydwie strony. A oni we dwóch przeszli po suchym łożysku. Kiedy zaś przeszli, rzekł Eliasz do Elizeusza: "Żądaj, co mam ci uczynić, zanim wzięty będę od ciebie". Elizeusz zaś powiedział: "Niechby - proszę - dwie części twego ducha przeszły na mnie!" On zaś odrzekł: "Trudnej rzeczy zażądałeś. Jeżeli mnie ujrzysz, jak wzięty będę od ciebie, spełni się twoje życzenie; jeśli zaś nie ujrzysz, nie spełni się".

Podczas gdy oni szli i rozmawiali, oto zjawił się wóz ognisty wraz z rumakami ognistymi i rozdzielił obydwóch: a Eliasz wśród wichru wstąpił do niebios. Elizeusz zaś patrzał i wołał: "Ojcze mój! Ojcze mój! Rydwanie Izraela i jego jeźdźcze". I już go więcej nie ujrzał. Ująwszy następnie szaty swoje, Elizeusz rozdarł je na dwie części i podniósł płaszcz Eliasza, który spadł z góry od niego. Wrócił i stanął nad brzegiem Jordanu. I wziął płaszcz Eliasza, który spadł z góry od niego, uderzył wody, lecz one się nie rozdzieliły. Wtedy rzekł: "Gdzie jest Pan, Bóg Eliasza?" I uderzył wody, a one rozdzieliły się w obydwie strony. Elizeusz zaś przeszedł środkiem.

Uczniowie proroków, którzy byli w Jerychu, ujrzeli go z przeciwka i oświadczyli: "Duch Eliasza spoczął na Elizeuszu". Wyszli zatem naprzeciw niego i oddali mu pokłon do ziemi.

RESPONSORIUM
Ml 3, 23; Łk 1, 15. 17
W. Oto Ja poślę wam proroka Eliasza ą przed nadejściem dnia Pańskiego, / dnia wielkiego i strasznego. * I skłoni serce ojców ku synom, / a serce synów ku ich ojcom.
K. Jan będzie wielki w oczach Pana, on sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasza. W. I skłoni serce ojców ku synom, / a serce synów ku ich ojcom.

II CZYTANIE
Z dzieła św. Ambrożego, biskupa, O misteriach
(nr 52-54. 58)
Sakrament, który przyjmujesz,
urzeczywistnia się przez słowo Chrystusa

Widzimy zatem, iż działanie łaski wykracza poza siły natury, a przecież mówimy dotąd o łasce błogosławieństwa proroków. Jeśli więc błogosławieństwo człowieka odznaczało się tak wielką mocą, iż odmieniało naturalny porządek, cóż powiedzieć o świętym błogosławieństwie Bożym, w którym działają słowa samego Zbawiciela. Przyjmowany przez ciebie sakrament dokonuje się bowiem mocą słowa Chrystusowego. Jeśli słowo Eliasza miało tak wielką moc, iż sprowadziło ogień z nieba, to czyż słowo Chrystusa nie miałoby dość mocy, aby zmienić naturę jakiejkolwiek rzeczy. Czytałeś o stworzeniu świata: "Powiedział, a wszystko powstało, rozkazał, a zaczęło istnieć". Czyżby więc słowo Chrystusa, które z niczego wyprowadziło to, co dotąd nie miało istnienia, nie miało dość mocy, aby to, co już jest, zamienić w coś, czego przedtem nigdy nie było?

Po cóż jednak te wywody. Posłużmy się dowodami z życia samego Chrystusa i zobaczmy rzeczywistość sakramentalną na tle tajemnicy Wcielenia Pana. Czy narodzenie Pana z Maryi dokonało się zgodnie z prawami natury? Otóż według naturalnego porządku kobieta wraz z mężczyzną dają życie dziecku. Jest więc rzeczą oczywistą, iż Maryja Dziewica porodziła poza porządkiem natury. Tak więc to, co uobecniamy, jest Ciałem zrodzonym z Dziewicy. Dlaczego zatem domagasz się porządku natury w Ciele Chrystusa, skoro samo narodzenie Pana Jezusa z Dziewicy było poza porządkiem natury? Ciało Chrystusa w sakramencie jest rzeczywiście tym samym Ciałem, które zostało ukrzyżowane i pogrzebane. Sakrament ten jest więc naprawdę sakramentem Jego Ciała.

Sam Pan Jezus mówi: "To jest Ciało moje". Przed wypowiedzeniem świętych słów błogosławieństwa było coś innego, ale po konsekracji nazywa się już Ciałem. Zbawiciel mówi także o swojej Krwi. Przed konsekracją nazywa inaczej, po konsekracji nazywa Krwią. Ty zaś odpowiadasz "Amen", to znaczy: "Prawdą jest". To, co wypowiadają usta, niech uzna umysł; to, co oznajmia słowo, niech czuje i serce.

Toteż Kościół, świadom tak wielkiej łaski, wzywa swe dzieci, wzywa przyjaciół do przyjmowania sakramentów i mówi: "Spożywajcie, przyjaciele moi, pijcie i rozkoszujcie się, bracia moi". Na innym miejscu mówi do ciebie Duch Święty, czym jest ów pokarm i napój: "Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan; błogosławiony, kto się do Niego ucieka". W tym sakramencie jest Chrystus, bo ten sakrament jest Ciałem Chrystusa. Toteż nie jest to pokarm dla ciała, ale dla duszy. I dlatego Apostoł zapowiadając go mówi: "Ojcowie nasi spożywali duchowy pokarm i pili duchowy napój". Ciało Boga jest ciałem duchowym. Ciało Chrystusa jest Ciałem Ducha Bożego, ponieważ Chrystus jest Duchem; jak czytamy: "Chrystus Pan jest Duchem dla nas". W liście zaś św. Piotra czytamy: "Chrystus umarł za was". Wreszcie, jak powiada Prorok, pokarm ten "umacnia nasze serce i napój rozwesela serce człowieka".

RESPONSORIUM
Mt 26, 26; J 6, 51
W. Kiedy spożywali wieczerzę, ą Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, / połamał i dał uczniom mówiąc: * Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje.
K. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. W. Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty ukazujesz błądzącym światło Twojej prawdy, aby mogli wrócić na drogę sprawiedliwości, ą spraw, niech ci, którzy uważają się za chrześcijan, odrzucą wszystko, co się sprzeciwia tej godności, * a zabiegają o to, co jest z nią zgodne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
Uroczystość
I Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Alleluja.

HYMN
1 O Boże w Trójcy niepojęty,
Swoją potęgą wszechmogącą
Stworzyłeś czas i nim kierujesz,
Sam pozostając nad wiekami.
2 Wystarczasz sobie w pełni, Boże,
Masz bowiem szczęście niezmierzone;
Przeczysty, prosty i troskliwy,
Ziemię ogarniasz i przestworza.
3 Wszelkiego życia źródło, Ojcze,
Synu, Ojcowskiej chwały blasku,
I Ty, co jesteś Obu tchnieniem,
Duchu miłości nieskończonej.
4 Od Ciebie, Boże najłaskawszy,
Wszystko, co dobre jest i piękne,
Wywodzi pierwszy swój początek,
Ty zaś je w bycie podtrzymujesz.
5 Obdarzasz nas przedziwną łaską,
Czyniąc synami przybranymi,
Więc daj nam stać się Twą świątynią,
Byśmy się Tobie podobali.
6 O żywe Światło, w chwale nieba
Połącz nas z chórem Twych aniołów;
Będziemy wtedy Cię sławili
Pieśnią miłości i podzięki. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Chwała Tobie, Trójco, Jedyny Boże, * jak była przed wszystkimi czasami, / teraz i na wieki.
Psalm 113
Chwalebne jest imię Pana
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych (Łk 1, 52)
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione, *
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, który mieszka w górze *
i w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego,
By go posadzić wśród książąt, *
wśród książąt swojego ludu.
Tej, co była niepłodna, każe mieszkać w domu *
jako matce cieszącej się dziećmi.

Ant. Chwała Tobie, Trójco, Jedyny Boże, / jak była przed wszystkimi czasami, / teraz i na wieki.
2 ant. Niech będzie błogosławiona święta Trójca * i nierozdzielna Jedność, / uwielbiajmy Ją, gdyż okazała nad nami swoje miłosierdzie.
Psalm 147 B
Jeruzalem wielbi Boga
Chodź, ukażę Ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka (Ap 21, 9)
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną *
i szron jak popiół rozsypuje.
On grad rozrzuca jak okruchy chleba, *
od Jego mrozu ścinają się wody.
Posyła słowo, i lód topnieje, *
powieje wiatrem, i rzeki płyną.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.

Ant. Niech będzie błogosławiona święta Trójca / i nierozdzielna Jedność, / uwielbiajmy Ją, gdyż okazała nad nami swoje miłosierdzie.
3 ant. Chwała i cześć na wieki * Jedynemu Bogu w Trzech Osobach: / Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Pieśń (Ef 1, 3-10)
Bóg Zbawca

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym *
na wyżynach niebieskich, w Chrystusie.
W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, *
abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
Z miłości przeznaczył nas dla siebie ą
jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, *
według postanowienia swojej woli,
Ku chwale majestatu swej łaski, *
którą nas obdarzył w Umiłowanym.
W Nim odkupienie mamy przez krew Jego, ą
odpuszczenie grzechów, *
według bogactwa Jego łaski.
Szczodrze ją na nas wylał *
w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia,
Przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli, ą
według swojego postanowienia, które przedtem w Nim powziął *
dla dokonania pełni czasów,
Aby wszystko zjednoczyć na nowo w Chrystusie jako Głowie: *
to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi.

Ant. Chwała i cześć na wieki Jedynemu Bogu w Trzech Osobach: / Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

CZYTANIE
Rz11, 33-36

O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi! Kto bowiem poznał myśl Pana albo kto był Jego doradcą? Lub kto Go pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę? Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Błogosławmy Jedynego Boga w Trójcy Świętej, * Uwielbiajmy Go na wieki.
W. Błogosławmy Jedynego Boga w Trójcy Świętej, / Uwielbiajmy Go na wieki.
K. Samemu Bogu cześć i chwała.
W. Uwielbiajmy Go na wieki.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Błogosławmy Jedynego Boga w Trójcy Świętej, / Uwielbiajmy Go na wieki.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Dzięki Ci składamy, prawdziwa i Jedyna Trójco, * Jedyny i najwyższy Boże.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Dzięki Ci składamy, prawdziwa i Jedyna Trójco, / Jedyny i najwyższy Boże.
PROŚBY

Bóg Ojciec mocą Ducha Świętego ożywił ciało Chrystusa, swojego Syna, i uczynił je dla nas źródłem życia. Zanośmy słowa uwielbienia do Boga Jedynego w Trzech Osobach:
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Ojcze, wszechmogący, wieczny Boże, w imię swego Syna ześlij Kościołowi Ducha Świętego Pocieszyciela,
- niech go zjednoczy w miłości i udoskonala w prawdzie.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Panie, poślij robotników na swoje żniwo, niech nauczają wszystkie narody oraz udzielają chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
- niech utwierdzają ochrzczonych w wierze.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Panie, wspomagaj wszystkich, którzy cierpią prześladowanie z powodu imienia Twojego Syna,
- bo On obiecał, że ześlesz Ducha prawdy, aby w nich przemawiał.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Niech wszyscy poznają Ciebie, wszechmocny Ojcze, Słowo i Ducha Świętego,
- niech wszyscy wierzą w jednego Boga, Jemu ufają i Jego nad wszystko miłują.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Ojcze wszystkiego, co żyje, dopuść zmarłych do udziału w Twojej chwale,
- w której Twój Syn i Duch Święty króluje z Tobą w wiecznej jedności.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Ojcze nasz.
MODLITWA
Boże Ojcze, Ty zesłałeś na świat Twojego Syna, Słowo Prawdy, i Ducha Uświęciciela, aby objawić ludziom tajemnicę Bożego życia; ą spraw, abyśmy wyznając prawdziwą wiarę uznawali wieczną chwałę Trójcy * i uwielbiali Jedność Osób Bożych w potędze ich działania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)
Ant.Przyjdźcie, uwielbiajmy prawdziwego i Jedynego Boga: / Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant.Przyjdźcie, uwielbiajmy prawdziwego i Jedynego Boga: / Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant.Przyjdźcie, uwielbiajmy prawdziwego i Jedynego Boga: / Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant.Przyjdźcie, uwielbiajmy prawdziwego i Jedynego Boga: / Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant.Przyjdźcie, uwielbiajmy prawdziwego i Jedynego Boga: / Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant.Przyjdźcie, uwielbiajmy prawdziwego i Jedynego Boga: / Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.Przyjdźcie, uwielbiajmy prawdziwego i Jedynego Boga: / Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

anawim
NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Alleluja.

HYMN

1 Boże najwyższy i jedyny Panie,
Ojcze i Synu, i Duchu płomienny,
Ciebie wyznają w Trójcy nierozdzielnej
Twoi wybrani.
2 Twojej istoty pojąć nikt nie zdoła,
Ale niebianom wielbiącym Cię wiecznie
Dajesz wesele, kiedy im pozwalasz
Patrzeć na Ciebie.
3 Ty, któryś stworzył cały ogrom ziemi,
Wszystkim kierujesz w odwiecznej światłości;
Ogrzej miłością Ducha Najświętszego
Serca człowiecze.
4 Myślą złączeni z mieszkańcami nieba
Hymnem sławimy Twój wielki majestat,
Pragnąc, byś raczył dać nam pokój błogi
W swoim królestwie. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Bądź z nami, Jedyny i wszechmogący Boże, * Ojcze, Synu i Duchu Święty.
Psalm 8
Wielkość Stwórcy i godność człowieka
Bóg wszystko poddał pod stopy Chrystusa, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła (Ef 1, 22)
O Panie, nasz Panie, ą
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi! *
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Sprawiłeś, że na przekór Twoim przeciwnikom ą
usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, *
aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:
Owce i bydło wszelakie, *
i dzikie zwierzęta,
Ptaki niebieskie i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
O Panie, nasz Panie, *
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi!

Ant. Bądź z nami, Jedyny i wszechmogący Boże, / Ojcze, Synu i Duchu Święty.
2 ant. Ojciec jest miłością, * Syn jest łaską, / więzią jest Duch Święty, / o błogosławiona Trójco.
Psalm 33
Pochwała Opatrzności Bożej
Wszystko przez Słowo się stało (J 1, 3)
I

Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, *
prawym przystoi pieśń chwały.
Sławcie Pana na cytrze, *
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
Śpiewajcie Mu pieśń nową, *
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.
Bo słowo Pana jest prawe, *
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On prawo i sprawiedliwość miłuje, *
ziemia jest pełna Jego łaski.
Przez słowo Pana powstały niebiosa, *
wszystkie gwiazdy przez tchnienie ust Jego.
On morskie wody gromadzi jak w bukłaku, *
otchłanie oceanu w zbiornikach.
Niech cała ziemia boi się Pana, *
niech się Go lękają wszyscy mieszkańcy świata.
Bo przemówił, i wszystko się stało, *
sam rozkazał, i zaczęło istnieć.
Pan udaremnia zamiary narodów, *
wniwecz obraca ludów zamysły.
Zamiary Pana trwają na wieki, *
zamysły Jego serca przez pokolenia.

Ant. Ojciec jest miłością, / Syn jest łaską, / więzią jest Duch Święty, / o błogosławiona Trójco.
3 ant. Ojciec jest źródłem prawdy, * Syn jest prawdą, / Duch prowadzi do prawdy, / o błogosławiona Trójco.
II

Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Pan spogląda z nieba, *
widzi wszystkich ludzi.
Patrzy z miejsca, gdzie przebywa, *
na wszystkich mieszkańców ziemi.
On, który serca wszystkich ukształtował, *
który zważa na wszystkie ich czyny.
Liczne wojsko nie da zwycięstwa królowi *
ani wielka siła nie ocali wojownika.
Zwodniczy ratunek w koniu, *
bo mimo swej siły nie umknie.
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
Aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.
Dusza nasza oczekuje Pana, *
On jest naszą pomocą i tarczą.
Raduje się w Nim nasze serce, *
ufamy Jego świętemu imieniu.
Niech nas ogarnie Twoja łaska, Panie, *
według nadziei pokładanej w Tobie.

Ant. Ojciec jest źródłem prawdy, / Syn jest prawdą, / Duch prowadzi do prawdy, / o błogosławiona Trójco.

K.Przez słowo Pana powstały niebiosa.
W. Wszystkie gwiazdy przez tchnienie ust Jego.
I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu
św. Pawła Apostoła do Koryntian
2, 1-16

Wielka tajemnica planu Bożego

Bracia, przyszedłszy do was, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością głosić wam świadectwo Boże. Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.

A jednak głosimy mądrość między doskonałymi, ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, zresztą przemijających. Lecz głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, tę, której nie pojął żaden z władców tego świata; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały; lecz właśnie głosimy, jak zostało napisane, to, czego "ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują".

Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży. Otóż myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, dla poznania darów Bożych. A głosimy to nie uczonymi słowami ludzkiej mądrości, lecz pouczeni przez Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha.

Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać, bo tylko duchem można to rozsądzić. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony. Któż więc poznał zamysł Pana tak, by Go mógł pouczać? My właśnie znamy zamysł Chrystusowy.

RESPONSORIUM
por. Ef 1, 17. 18; 1 Kor 2, 12

W.Niech Bóg naszego Pana Jezusa Chrystusa, ą Ojciec chwały, / da nam ducha mądrości i objawienia w poznaniu Jego samego, / niech da nam światłe oczy serca, * Byśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania, / czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych.
K.Nie otrzymaliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga. W. Byśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania, / czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych.

II CZYTANIE

Z listów św. Atanazego, biskupa
(List 1 do Serapiona, 28-30)

Światłość, chwała i łaska w Trójcy i od Trójcy

Pożyteczne jest poznawanie starożytnej tradycji, nauki i wiary Kościoła, którą Pan przekazał, Apostołowie głosili, Ojcowie zachowali. Na niej zbudowany jest Kościół, a jeśli ktoś oddala się od Kościoła, nie jest już ani też nie może nazywać się chrześcijaninem.

Otóż wierzymy, iż wyznawana w Ojcu, Synu i Duchu Świętym Trójca jest święta i doskonała. Nie ma w Niej nic obcego ani też pochodzącego z zewnątrz. Nie składa się ze Stwórcy i stworzenia, ale cała jest stwarzającą i podtrzymującą mocą. W swojej naturze tożsama i niepodzielna, jedna w mocy i jedna w działaniu. Ojciec bowiem dokonuje wszystkiego przez Słowo w Duchu Świętym, i w ten sposób zostaje zachowana jedność Trójcy. Toteż w Kościele głosi się jednego Boga, który jest "ponad wszystkim, przez wszystko i we wszystkim". Jest "ponad wszystkim" jako Ojciec, jako początek i źródło; "przez wszystko", to jest przez Słowo, i "we wszystkim", w Duchu Świętym.

Kiedy święty Paweł pisze do Koryntian o darach duchowych, wszystkie odnosi do Boga Ojca jako do źródła: "Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne są posługiwania, lecz ten sam Pan; różne są działania, lecz jeden Bóg, który dokonuje wszystkiego we wszystkich".

To bowiem, co każdemu przydziela Duch Święty, przychodzi od Ojca przez Syna. Wszystko bowiem, co należy do Ojca, należy też do Syna. Dlatego też dary udzielone przez Syna w Duchu Świętym są rzeczywiście darami Ojca. Gdy bowiem Duch Święty jest w nas, podobnie też jest również Ojciec. Tak spełnia się powiedzenie: "Ja i Ojciec przyjdziemy do niego i mieszkanie u niego uczynimy". Tam, gdzie jest światło, tam i jasność, gdzie zaś jasność, tam jej skuteczność i niezrównana łaska. Poucza o tym święty Paweł w Drugim Liście do Koryntian następującymi słowami: "Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi". Łaskę bowiem i dar dany w Trójcy otrzymujemy od Ojca przez Syna w Duchu Świętym. Podobnie więc jak łaskę daje nam Ojciec przez Syna, tak też nie możemy mieć udziału w darze, jak tylko w Duchu Świętym. Mając zaś w Nim udział, mamy miłość Ojca, łaskę Syna i jedność w Duchu Świętym.

RESPONSORIUM

W.Błogosławmy Ojca i Syna, ą i Ducha Świętego, * Chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
K.Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, pełen chwały i wywyższony na wieki. W. Chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże Ojcze, Ty zesłałeś na świat Twojego Syna, Słowo Prawdy, i Ducha Uświęciciela, aby objawić ludziom tajemnicę Bożego życia; ą spraw, abyśmy wyznając prawdziwą wiarę uznawali wieczną chwałę Trójcy * i uwielbiali Jedność Osób Bożych w potędze ich działania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
Jutrznia

HYMN
1 Boże wszechmocny, w Trójcy niepojęty,
Ciebie wielbimy pokłonem i pieśnią,
Ty bowiem jesteś celem i pragnieniem
Naszego ducha.
2 Stwórco wszystkiego, Ojcze, źródło życia,
Ty nas kształtujesz na swe podobieństwo;
Udziel nam wiary, która niech zasłuży
Na Twą nagrodę.
3 Z Ojca Zrodzony, blasku Jego chwały,
Zowiesz i czynisz nas braćmi swoimi;
Tyś winoroślą, my jej gałązkami,
Więc daj nam życie.
4 Duchu płomienny, światło i miłości,
Władasz stworzeniem z dobrocią i mocą;
Odnów umysły, rozpal swoim żarem
Człowiecze serca.
5 Gościu najmilszy, Boże jeden w Trójcy,
Daj nam Cię kochać i spełniać Twą wolę,
Byśmy na wieki zjednoczeni z Tobą
Wielbili Ciebie. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Tobie cześć i panowanie, * Tobie chwała i potęga, / Tobie sława i uwielbienie na wieki, / o błogosławiona Trójco.
Psalm 63, 2-9
Tęsknota za Bogiem
Ten czuwa przy Bogu, kto odrzuca ciemne uczynki
Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami,
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie moich czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
"Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera".

Ant. Tobie cześć i panowanie, / Tobie chwała i potęga, / Tobie sława i uwielbienie na wieki, / o błogosławiona Trójco.
2 ant. Słusznie Cię chwalą, * wielbią i wysławiają / wszystkie Twoje stworzenia, / o błogosławiona Trójco.
Pieśń (Dn 3, 57-88. 56)
Całe stworzenie wielbi Boga
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy (Ap 19, 5)
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
błogosławcie Pana, niebiosa.
Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
Błogosławcie Pana, słońce i księżycu, *
błogosławcie Pana, gwiazdy na niebie.
Błogosławcie Pana, deszcze i rosy, *
błogosławcie Pana, wszystkie wichry niebieskie.
Błogosławcie Pana, ogniu i żarze, *
błogosławcie Pana, upale i chłodzie.
Błogosławcie Pana, rosy i szrony, *
błogosławcie Pana, mrozy i zimna.
Błogosławcie Pana, lody i śniegi, *
błogosławcie Pana, dnie i noce.
Błogosławcie Pana, światło i ciemności, *
błogosławcie Pana, błyskawice i chmury.
Niech ziemia błogosławi Pana, *
niech Go chwali i wywyższa na wieki.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
błogosławcie Pana, synowie ludzcy.
Błogosław Pana, Izraelu, *
chwal Go i wywyższaj na wieki.
Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.
Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
Błogosławcie Pana, Chananiaszu, Azariaszu i Miszaelu, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, *
chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Na końcu tej pieśni nie mówi się Chwała Ojcu.
Ant. Słusznie Cię chwalą, / wielbią i wysławiają / wszystkie Twoje stworzenia, / o błogosławiona Trójco.
3 ant. Wszystko pochodzi od Boga, * wszystko istnieje przez Niego i w Nim, / Jemu chwała na wieki.
Psalm 149
Radość świętych
Synowie Kościoła, synowie nowego ludu, radują się swym Królem, Chrystusem (Hezychiusz)
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym Królem.
Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan swój lud miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach, *
a miecz obosieczny w ich ręku,
Aby pomścić się na poganach *
i karę wymierzyć narodom,
Aby ich królów zakuć w kajdany, *
a dostojników w żelazne łańcuchy,
Aby się spełnił wydany na nich wyrok. *
To jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Ant. Wszystko pochodzi od Boga, / wszystko istnieje przez Niego i w Nim, / Jemu chwała na wieki.

CZYTANIE
1 Kor 12, 4-6

Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Tobie chwała, Tobie uwielbienie, * O błogosławiona Trójco.
W. Tobie chwała, Tobie uwielbienie, / O błogosławiona Trójco.
K. Tobie dziękczynienie na wieki wieków.
W. O błogosławiona Trójco.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Tobie chwała, Tobie uwielbienie, / O błogosławiona Trójco.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Niech będzie błogosławiony Bóg, * Jedyny w Trójcy Świętej, / który stworzył świat i nim rządzi; / Jemu chwała teraz i na wieki.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Niech będzie błogosławiony Bóg, / Jedyny w Trójcy Świętej, / który stworzył świat i nim rządzi; / Jemu chwała teraz i na wieki.

PROŚBY

Z radością uwielbiajmy Boga Jedynego w Trzech Osobach:
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Ojcze Święty, ponieważ nie wiemy, jak mamy się modlić, daj nam Ducha Świętego,
- niech wspiera naszą słabość i wstawia się za nami zgodnie z Twoją wolą.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Synu Boży, Ty prosiłeś Ojca, aby dał Twemu Kościołowi Pocieszyciela,
- spraw, aby Duch prawdy pozostał z nami na zawsze.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Przybądź, Duchu Święty, i rozdaj nam hojnie swoje owoce: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć,
- wierność, łagodność, opanowanie, wiarę, skromność, wstrzemięźliwość, czystość.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Wszechmocny Ojcze, Ty posłałeś do serc naszych Ducha Twego Syna, który woła: Abba, Ojcze,
- niech kieruje nami Duch Święty, abyśmy razem z Chrystusem mieli udział w dziedzictwie wiecznego życia.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Chryste, Ty posłałeś Ducha Pocieszyciela, który pochodzi od Ojca, aby dawał o Tobie świadectwo,
- wspomagaj nas, abyśmy także świadczyli o Tobie wobec ludzi.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Ojcze nasz.

MODLITWA
Boże Ojcze, Ty zesłałeś na świat Twojego Syna, Słowo Prawdy, i Ducha Uświęciciela, aby objawić ludziom tajemnicę Bożego życia; ą spraw, abyśmy wyznając prawdziwą wiarę uznawali wieczną chwałę Trójcy * i uwielbiali Jedność Osób Bożych w potędze ich działania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
Modlitwa w ciągu dnia:
Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
Przedpołudniowa

1 Teraz wzywamy Ciebie, Duchu,
Coś równy w Bóstwie Ojcu z Synem,
Przyjdź i napełnij nasze serca
Ożywczym światłem swojej łaski.
2 Słowa, uczynki, myśl i wola
Niech z mocą głoszą Twoją chwałę,
Miłość niech jasnym ogniem płonie,
By mogła objąć wszystkich ludzi.
3 Daj nam przez Ciebie poznać Ojca
I Jego Syna Jedynego;
Z wiarą niezłomną wyznajemy,
Że Ty pochodzisz od Nich Obu. Amen.
Ant. Ja będę prosił Ojca, * a innego Pocieszyciela da wam, / Ducha prawdy.
Południowa

1 Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie.
2 Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Ant. Gdy przyjdzie Pocieszyciel, Duch prawdy, * który od Ojca pochodzi, / On będzie świadczył o Mnie.

Popołudniowa

1 Stwórco potężny wszystkich rzeczy,
Wśród przemian świata Tyś niezmienny,
Światłem i czasem rządzisz mądrze
Następstwo godzin ustalając.
2 Wieczór napełnij swoim blaskiem,
By mroki nie zgasiły życia;
Kiedy zaś przyjdzie śmierć spokojna,
Doprowadź nas do wiecznej chwały.
3 Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

Ant. Pocieszyciel Duch Święty, * którego Ojciec pośle w mom imieniu, / On was wszystkiego nauczy.

PSALMODIA
Psalm 118
Świąteczny hymn dziękczynny
Jezus jest kamieniem odrzuconym przez was, budujących, tym, który stał się kamieniem węgielnym (Dz 4, 11)
I

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech dom Aarona głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
"Jego łaska na wieki".
W ucisku wzywałem Pana, *
Pan mnie wysłuchał i na wolność wyprowadził.
Niczego się nie boję, bo Pan jest ze mną; *
cóż może uczynić mi człowiek?
Pan jest ze mną, mój wspomożyciel, *
z góry będę spoglądał na mych wrogów.
Lepiej się uciekać do Pana *
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana *
niż pokładać ufność w książętach.

II

Osaczyły mnie wszystkie narody, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Ze wszystkich stron mnie okrążyły, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Opadły mnie zewsząd jak pszczoły, ą
paliły, jak ogień pali ciernie, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto, *
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia *
w namiotach sprawiedliwych:
"Prawica Pańska moc okazała, ą
prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała!"
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.
Ciężko mnie Pan ukarał, *
ale na śmierć nie wydał.

III

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana, *
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem i daje nam światło. ą
Ustawcie procesję z gałązkami zielonymi *
aż do rogów ołtarza.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.

Przedpołudniowa

Ant. Ja będę prosił Ojca, * a innego Pocieszyciela da wam, / Ducha prawdy.
CZYTANIE
2 Kor 1, 21-22

Bóg jest tym, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie i który nas namaścił. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych.
K. W bramy Pana wstępujcie z dziękczynieniem.
W. Oddajcie chwałę Bogu Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Południowa
Ant. Gdy przyjdzie Pocieszyciel, Duch prawdy, * który od Ojca pochodzi, / On będzie świadczył o Mnie.
CZYTANIE
Ga 4, 4. 5-6

Bóg zesłał Syna swego, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze.
K. O święta i chwalebna, i błogosławiona Trójco.
W. Ojcze i Synu, i Duchu Święty.

Popołudniowa
Ant. Pocieszyciel Duch Święty, / którego Ojciec pośle w mom imieniu, / On was wszystkiego nauczy.

CZYTANIE
Ap 7, 12

Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen.
K. Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba.
W. Pełen chwały i wywyższony na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże Ojcze, Ty zesłałeś na świat Twojego Syna, Słowo Prawdy, i Ducha Uświęciciela, aby objawić ludziom tajemnicę Bożego życia; ą spraw, abyśmy wyznając prawdziwą wiarę uznawali wieczną chwałę Trójcy * i uwielbiali Jedność Osób Bożych w potędze ich działania. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY
II Nieszpory

HYMN
1 O Boże w Trójcy niepojęty,
Swoją potęgą wszechmogącą
Stworzyłeś czas i nim kierujesz,
Sam pozostając nad wiekami.
2 Wystarczasz sobie w pełni, Boże,
Masz bowiem szczęście niezmierzone;
Przeczysty, prosty i troskliwy,
Ziemię ogarniasz i przestworza.
3 Wszelkiego życia źródło, Ojcze,
Synu, Ojcowskiej chwały blasku,
I Ty, co jesteś Obu tchnieniem,
Duchu miłości nieskończonej.
4 Od Ciebie, Boże najłaskawszy,
Wszystko, co dobre jest i piękne,
Wywodzi pierwszy swój początek,
Ty zaś je w bycie podtrzymujesz.
5 Obdarzasz nas przedziwną łaską,
Czyniąc synami przybranymi,
Więc daj nam stać się Twą świątynią,
Byśmy się Tobie podobali.
6 O żywe Światło, w chwale nieba
Połącz nas z chórem Twych aniołów;
Będziemy wtedy Cię sławili
Pieśnią miłości i podzięki. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Gdy Jezus został ochrzczony, * otwarły się niebiosa, / Duch Boży jak gołębica zstąpił na Niego / i zabrzmiał głos Ojca: / Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.
Psalm 110, 1-5. 7
Mesjasz królem i kapłanem
Trzeba bowiem, aby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół u stóp swoich (1 Kor 15, 25)
Rzekł Pan do Pana mego: *
"Siądź po mojej prawicy,
Aż uczynię Twych wrogów *
podnóżkiem stóp Twoich".
Pan rozciągnie moc Twego berła ze Syjonu; *
panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu: ą
W blasku świętości *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę.
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
"Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka".
Pan jest po Twojej prawicy, *
zetrze królów w dzień swego gniewu.
On po drodze pić będzie z potoku, *
dlatego głowę podniesie.

Ant. Gdy Jezus został ochrzczony, / otwarły się niebiosa, / Duch Boży jak gołębica zstąpił na Niego / i zabrzmiał głos Ojca: / Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.
2 ant. Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, * udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Psalm 114
Wyjście Izraela z Egiptu
Wy, którzyście wzgardzili tym światem, zrozumcie, że i wy także wyszliście z Egiptu (św. Augustyn)
Gdy Izrael wychodził z Egiptu, *
dom Jakuba od ludu obcego,
Przybytkiem jego stał się Juda, *
Izrael jego królestwem.
Morze to ujrzało i uciekło, *
Jordan swój bieg odwrócił,
Góry skakały jak barany, *
pagórki niby jagnięta.
Cóż ci jest, morze, że uciekasz? *
Czemu bieg swój odwracasz, Jordanie?
Góry, czemu skaczecie jak barany *
i niby jagnięta, pagórki?
Drżyj, ziemio, przed obliczem Pana, *
przed obliczem Boga Jakuba,
Który zmienia opokę w jezioro, *
a skałę w źródło wody.

Ant. Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, / udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
3 ant. Święty, Święty, Święty, * Pan Bóg wszechmogący, / Który był i Który jest, i Który przychodzi.
Jeżeli poniższa pieśń jest śpiewana, należy wykonać wszystkie Alleluja, tak jak to podano. W recytacji wystarczy mówić Alleluja tylko na początku i końcu każdej strofy.
Pieśń (Ap 19, 1c-2a. 5b. 7)
Gody Baranka

Alleluja.
Zbawienie, chwała i moc należą do Boga naszego, *
(W. Alleluja)
bo Jego wyroki są prawdziwe i sprawiedliwe.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, *
(W. Alleluja)
którzy się Go boicie, wielcy i mali.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący, *
(W. Alleluja)
weselmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo nadeszły gody Baranka, *
(W. Alleluja)
a Jego Małżonka się przystroiła.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, *
(W. Alleluja)
i Duchowi Świętemu.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
(W. Alleluja)
i na wieki wieków. Amen.
W. Alleluja (alleluja).
Ant. Święty, Święty, Święty, / Pan Bóg wszechmogący, / Który był i Który jest, i Który przychodzi.

CZYTANIE
Ef 4, 3-6

Usiłujcie zachować jedność ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Błogosławmy Jedynego Boga w Trójcy Świętej, * Uwielbiajmy Go na wieki.
W. Błogosławmy Jedynego Boga w Trójcy Świętej, / Uwielbiajmy Go na wieki.
K. Samemu Bogu cześć i chwała.
W. Uwielbiajmy Go na wieki.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Błogosławmy Jedynego Boga w Trójcy Świętej, / Uwielbiajmy Go na wieki.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Całym sercem i ustami wyznajemy i uwielbiamy * Ciebie, Boże, Ojcze wiekuisty, / Ciebie, Synu Jednorodzony, / Ciebie, Duchu Święty Pocieszycielu, / święta i nierozdzielna Trójco, / Tobie chwała na wieki.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Całym sercem i ustami wyznajemy i uwielbiamy / Ciebie, Boże, Ojcze wiekuisty, / Ciebie, Synu Jednorodzony, / Ciebie, Duchu Święty Pocieszycielu, / święta i nierozdzielna Trójco, / Tobie chwała na wieki.

PROŚBY

Bóg Ojciec mocą Ducha Świętego ożywił ciało Chrystusa, swojego Syna, i uczynił je dla nas źródłem życia. Zanośmy słowa uwielbienia do Boga Jedynego w Trzech Osobach:
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Ojcze, wszechmogący, wieczny Boże, w imię swego Syna ześlij Kościołowi Ducha Świętego Pocieszyciela,
- niech go zjednoczy w miłości i udoskonala w prawdzie.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Panie, poślij robotników na swoje żniwo, niech nauczają wszystkie narody oraz udzielają chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
- niech utwierdzają ochrzczonych w wierze.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Panie, wspomagaj wszystkich, którzy cierpią prześladowanie z powodu imienia Twojego Syna,
- bo On obiecał, że ześlesz Ducha prawdy, aby w nich przemawiał.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Niech wszyscy poznają Ciebie, wszechmocny Ojcze, Słowo i Ducha Świętego,
- niech wszyscy wierzą w jednego Boga, Jemu ufają i Jego nad wszystko miłują.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Ojcze wszystkiego, co żyje, dopuść zmarłych do udziału w Twojej chwale,
- w której Twój Syn i Duch Święty króluje z Tobą w wiecznej jedności.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże Ojcze, Ty zesłałeś na świat Twojego Syna, Słowo Prawdy, i Ducha Uświęciciela, aby objawić ludziom tajemnicę Bożego życia; ą spraw, abyśmy wyznając prawdziwą wiarę uznawali wieczną chwałę Trójcy * i uwielbiali Jedność Osób Bożych w potędze ich działania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
I Nieszpory

HYMN

1 Sław, języku, tajemnicę
Ciała i najdroższej Krwi,
Którą, jako łask krynicę,
Wylał w czasie ziemskich dni
Ten, co Matkę miał Dziewicę,
Król narodów, godzien czci.
2 Z Panny czystej narodzony,
Posłan zbawić ludzki ród,
Gdy po świecie na wsze strony
Ziarno słowa rzucił w lud,
Wtedy cudem niezgłębionym
Zamknął swej pielgrzymki trud.
3 W noc ostatnią przy wieczerzy
Z tymi, których braćmi zwał,
Pełniąc wszystko jak należy,
Czego przepis prawny chciał,
Sam Dwunastu się powierzył
I za pokarm z rąk swych dał.
4 Słowem więc Wcielone Słowo
Chleb zamienia w Ciało swe,
Wino Krwią jest Chrystusową,
Darmo wzrok to widzieć chce.
Tylko wiara Bożą mową
Pewność o tym w serca śle.
5 Przed tak wielkim Sakramentem
Upadajmy wszyscy wraz,
Niech przed Nowym Testamentem
Starych praw ustąpi czas.
Co dla zmysłów niepojęte,
Niech dopełni wiara w nas.
6 Bogu Ojcu i Synowi
Hołd po wszystkie nieśmy dni,
Niech podaje wiek wiekowi
Hymn triumfu, dzięki, czci,
A równemu Im Duchowi
Niechaj wieczna chwała brzmi. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Pan miłosierny i łaskawy * dał pokarm swoim wiernym, / aby trwała pamięć Jego cudów.
Psalm 111
Wielkość dzieł Bożych
Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny (Ap 15, 3)
Z całego serca będę chwalił Pana *
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana, *
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu, *
a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.
Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów, *
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Dał pokarm bogobojnym, *
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich *
oddając im posiadłości pogan.
Dzieła rąk Jego są sprawiedliwe i pełne prawdy, *
wszystkie Jego przykazania są trwałe,
Ustalone na wieki wieków, *
nadane ze słusznością i mocą.
Zesłał odkupienie swojemu ludowi, *
na wieki ustanowił swoje przymierze.
Imię Jego jest święte i wzbudza trwogę, *
bojaźń Pana jest początkiem mądrości.
Wspaniała zapłata dla tych, co według niej postępują, *
a Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.

Ant. Pan miłosierny i łaskawy dał pokarm swoim wiernym, / aby trwała pamięć Jego cudów.
2 ant. Pan, który zapewnia pokój Kościołowi, * najlepszym pokarmem nas żywi.
Psalm 147 B
Jeruzalem wielbi Boga
Chodź, ukażę Ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka (Ap 21, 9)
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną *
i szron jak popiół rozsypuje.
On grad rozrzuca jak okruchy chleba, *
od Jego mrozu ścinają się wody.
Posyła słowo, i lód topnieje, *
powieje wiatrem, i rzeki płyną.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.

Ant. Pan, który zapewnia pokój Kościołowi, / najlepszym pokarmem nas żywi.
3 ant. Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: * To nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, / ale dopiero mój Ojciec da wam prawdziwy chleb z nieba. / Alleluja.
Pieśń (Ap 11, 17-18; 12, 10b-12a)
Sąd Boży

Dzięki Ci składamy, Panie, Boże wszechmogący, *
który jesteś i który byłeś,
Za to, że objąłeś Twoją wielką władzę *
i zacząłeś królować.
Rozgniewały się narody, ą
a gniew Twój nadszedł *
i czas sądu nad umarłymi,
Aby dano zapłatę Twoim sługom, *
prorokom i świętym,
I tym, którzy się boją Twojego imienia, *
małym i wielkim.
Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego *
i władza Jego Pomazańca.
Bo oskarżyciel naszych braci został strącony, *
ten, który dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym.
Oni zaś zwyciężyli dzięki krwi Baranka *
i dzięki słowu swojego świadectwa.
I nie umiłowali swego życia, *
lecz śmierć przyjęli.
Dlatego radujcie się, niebiosa, *
razem z waszymi mieszkańcami.

Ant. Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: / To nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, / ale dopiero mój Ojciec da wam prawdziwy chleb z nieba. / Alleluja.

CZYTANIE
1 Kor 10, 16-17

Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Ciało moje jest pokarmem, a Krew moja jest napojem. * Alleluja, alleluja.
W. Ciało moje jest pokarmem, a Krew moja jest napojem. / Alleluja, alleluja.
K. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, będzie żył na wieki.
W. Alleluja, alleluja.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Ciało moje jest pokarmem, a Krew moja jest napojem. / Alleluja, alleluja.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. O jak słodki jest Duch Twój, Panie, * aby ukazać dobroć swoim dzieciom, / dałeś im chleb z nieba, / łaknących napełniasz dobrami, / z niczym odprawiasz pysznych bogaczy.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. O jak słodki jest Duch Twój, Panie, / aby ukazać dobroć swoim dzieciom, / dałeś im chleb z nieba, / łaknących napełniasz dobrami, / z niczym odprawiasz pysznych bogaczy.

PROŚBY

Chrystus zaprasza wszystkich na ucztę, podczas której daje swe Ciało i Krew za życie świata. Zanośmy do Niego nasze błagania:
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Chryste, Synu Boga żywego, Ty nam poleciłeś sprawować eucharystyczną wieczerzę na swoją pamiątkę,
- niech ona będzie źródłem życia Twego Kościoła.
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Chryste, Jedyny Kapłanie Boga Najwyższego, Ty powierzyłeś kapłanom sprawowanie Twoich sakramentów,
- daj, aby postępowaniem naśladowali to, co wykonują.
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Chryste, manno z nieba, Ty sprawiasz, że wszyscy, którzy spożywają jeden chleb, stają się jednym ciałem,
- umocnij pokój i zgodę wśród wszystkich wierzących w Ciebie.
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Chryste, niebiański Lekarzu, Ty dajesz nam swój chleb jako lekarstwo nieśmiertelności i zadatek zmartwychwstania,
- przywróć zdrowie chorym i ożyw nadzieję grzeszników.
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Chryste, Królu chwały, Ty poleciłeś, abyśmy sprawując Eucharystię, głosili śmierć Twoją, aż przyjdziesz,
- daj, aby ci, którzy w przyjaźni z Tobą odeszli ze świata, mieli udział w Twoim zmartwychwstaniu.
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, ą daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, * abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 100
Radość wchodzących do świątyni
Pan chce, by odkupieni śpiewali pieśń zwycięstwa (św. Atanazy)
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który jest chlebem żywym.

Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie, *
służcie Panu z weselem.
Stańcie przed obliczem Pana *
z okrzykami radości.
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który jest chlebem żywym.

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
Jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który jest chlebem żywym.

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, ą
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, ą
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który jest chlebem żywym.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który jest chlebem żywym.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
Godzina Czytań

HYMN

1 Niech radość przenika ten dzień uroczysty
I pieśni pochwalne unoszą się z duszy,
Niech przeszłość już minie, odnowi się wszystko:
Serca, uczynki i słowa.
2 Sławimy pamiątkę Ostatniej Wieczerzy,
Na której Zbawiciel wypełnił przepisy
Prastarych obrzędów, gdy podał swym uczniom
Chleb przaśny oraz baranka.
3 Uczynił dla słabych swe ciało pokarmem,
A krwi swojej czarą napoił strapionych;
I wtedy powiedział: "Weźmijcie ten kielich,
Wszyscy się z niego napijcie".
4 A gdy ustanowił Najświętszą Ofiarę,
Polecił ją spełniać jedynie kapłanom
I do nich należy spożywać tę ucztę
Dzieląc ją razem z wiernymi.
5 Już chlebem aniołów posila się człowiek
I w chlebie niebiańskim skończyły się znaki;
Jak wielkim jest cudem, gdy Pana przyjmuje
Sługa pokorny i biedny.
6 Prosimy Cię, Boże, coś w Trójcy jedyny,
Byś z nami zamieszkał, gdy hołd Ci składamy;
Swoimi drogami nas prowadź do światła,
W którym przebywasz na wieki. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Powiedzcie zaproszonym: * Oto stół już przygotowany, / przyjdźcie na ucztę.
Psalm 23
Dobry Pasterz
Paść ich będzie Baranek i poprowadzi ich do źródeł wód życia (Ap 7, 17)
Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie, *
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie odpocząć mogę, *
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych *
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, *
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska *
są moją pociechą.
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach moich wrogów,
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi.
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia.
I zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.

Ant. Powiedzcie zaproszonym: / Oto stół już przygotowany, / przyjdźcie na ucztę.
2 ant. Jeśli kto jest spragniony, * niech przyjdzie do Mnie / i pije ze źródła życia wiecznego.
Psalm 42
Tęsknota za Bogiem i świątynią
Kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie; kto chce, niech wody życia zaczerpnie (Ap 22, 17)
Jak łania pragnie wody ze strumieni, *
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego, *
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Łzy są moim chlebem we dnie i w nocy; *
"Gdzie jest twój Bóg?" pytają mnie co dzień.
Rozpływa się we mnie moja dusza, *
gdy wspominam, jak z tłumem kroczyłem do Bożego domu
W świątecznym orszaku, *
wśród głosów radości i chwały.
Czemu zgnębiona jesteś, duszo moja, *
i czemu trwożysz się we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: *
On zbawieniem mojego oblicza i moim Bogiem!
A we mnie samym dusza przygnębiona, ą
przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu, *
z ziemi Hermonu i góry Misar.
Głębia przyzywa głębię hukiem wodospadów. *
Wszystkie Twe nurty i fale nade mną się przewalają.
Niech Pan udzieli mi we dnie swej łaski, ą
a w nocy będę Mu śpiewał, *
będę sławił Boga mego życia.
Mówię do Boga: Opoko moja, czemu zapominasz o mnie? *
Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga?
Kości we mnie się kruszą, *
gdy lżą mnie przeciwnicy,
Gdy cały dzień mówią do mnie: *
"Gdzie jest Bóg twój?"
Czemu zgnębiona jesteś, duszo moja, *
i czemu trwożysz się we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: *
On zbawieniem mojego oblicza i moim Bogiem!

Ant. Jeśli kto jest spragniony, niech przyjdzie do Mnie / i pije ze źródła życia wiecznego.
3 ant. Ojciec mój * da wam prawdziwy chleb z nieba. / Albowiem chlebem Bożym jest Ten, / który z nieba zstępuje i daje życie światu.
Psalm 81
Uroczyste odnowienie przymierza
Uważajcie, aby w kimś z was nie było przewrotnego serca niewiary (Hbr 3, 12)
Radośnie śpiewajcie Bogu, który jest naszą mocą, *
wykrzykujcie na cześć Boga Jakuba!
Zacznijcie śpiewać i w bęben uderzcie, *
w cytrę słodko dźwięczącą i lirę.
Zadmijcie w róg w czas nowiu, *
w czas pełni, w nasz dzień uroczysty.
Bo tak ustanowiono w Izraelu *
przykazania Boga Jakuba.
Ustanowił to prawo dla Józefa, *
gdy wyruszał z ziemi egipskiej.
Słyszę słowa nieznane: ą
"Uwolniłem od brzemienia jego barki, *
jego ręce porzuciły kosze.
Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem, ą
odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury, *
doświadczyłem cię przy wodach Meriba.
Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć; *
obyś Mnie posłuchał, Izraelu!
Nie będziesz miał obcego boga, *
cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał.
Jam jest Pan, Bóg twój, ą
który cię wywiódł z ziemi egipskiej, *
szeroko otwórz usta, abym je napełnił.
Lecz mój lud nie posłuchał mego głosu, *
Izrael nie był Mi posłuszny.
Zostawiłem ich przeto ich twardym sercom, *
niech postępują według swych zamysłów.
Gdyby mój lud Mnie posłuchał, *
a Izrael kroczył moimi drogami,
Natychmiast bym zgniótł ich wrogów *
i obrócił rękę na ich przeciwników.
Schlebialiby Panu ci, którzy Go nienawidzą, *
a kara ich trwałaby na wieki.
A jego bym karmił wyborną pszenicą *
i sycił miodem z opoki".

Ant. Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. / Albowiem chlebem Bożym jest Ten, / który z nieba zstępuje i daje życie światu.

K.Mądrość dom sobie zbudowała. Alleluja.
W. Przyrządziła wino i stół zastawiła. Alleluja.
I CZYTANIE

Z Księgi Wyjścia
24, 1-11

Patrzyli na Boga, a potem jedli i pili

Pan rzekł do Mojżesza: "Wstąp do Pana, ty, Aaron, Nadab, Abihu i siedemdziesięciu ze starszych Izraela i oddajcie pokłon z daleka. Mojżesz sam zbliży się do Pana, lecz oni się nie zbliżą i lud nie wstąpi z nim".

Wrócił Mojżesz i obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia. Wtedy cały lud odpowiedział jednogłośnie: "Wszystkie słowa, jakie powiedział Pan, wypełnimy". Spisał więc Mojżesz wszystkie słowa Pana. Nazajutrz wcześnie rano zbudował ołtarz u stóp góry i postanowił dwanaście stel, stosownie do liczby dwunastu pokoleń Izraela.

Potem polecił młodzieńcom izraelskim złożyć Panu ofiarę całopalną i ofiarę biesiadną z cielców. Mojżesz zaś wziął połowę krwi i wylał ją do czar, a drugą połową krwi skropił ołtarz. Wtedy wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: "Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni". Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: "Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów".

Wstąpił Mojżesz razem z Aaronem, Nadabem, Abihu i siedemdziesięciu starszymi Izraela. Ujrzeli Boga Izraela, a pod Jego stopami jakby jakieś dzieło z szafirowych kamieni, świecących jak samo niebo. Na wybranych Izraelitów nie podniósł On swej ręki, mogli przeto patrzeć na Boga. Potem jedli i pili.

RESPONSORIUM
J 6, 48-51

W.Jam jest chleb życia; ą ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. * To jest chleb, który z nieba zstępuje: / kto go spożywa, nie umrze.
K.Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. W. To jest chleb, który z nieba zstępuje: / kto go spożywa, nie umrze.

II CZYTANIE

Z dzieł św. Tomasza z Akwinu, kapłana
(Opusculum 57, in festo Corporis Christi, lect. 1-4)

O zadziwiająca i wspaniała Uczto!

Jednorodzony Syn Boży, chcąc nam dać udział w swoim bóstwie, przyjął naszą naturę, aby stawszy się człowiekiem, ludzi uczynić bogami.

Co więcej, wszystko, co od nas przyjął, w całości przeznaczył dla naszego zbawienia. Ciało swe ofiarował Bogu Ojcu jako przebłaganie za nas. Krew swoją wylał dla naszego odkupienia i obmycia, abyśmy wykupieni z nieszczęsnej niewoli, dostąpili oczyszczenia ze wszystkich grzechów.

Aby zaś na zawsze trwała wśród nas pamięć o tak wielkim dobrodziejstwie, pod postacią chleba i wina pozostawił swoim wiernym Ciało swe na pokarm i Krew za napój.

O zadziwiająca i wspaniała Uczto, zbawienna i pełna wszelkiej słodyczy! Cóż może być nad nią wspanialszego? Już nie mięso kozłów i cielców, jak w Starym Testamencie, ale sam Chrystus, prawdziwy Bóg, podawany jest tutaj do spożywania.

Żaden inny sakrament nie jest bardziej zbawienny; on usuwa grzechy, pomnaża cnoty, duszę nasyca obfitością duchowych darów.

W Kościele Eucharystia składana jest tak za żywych, jak i umarłych, aby pomagała wszystkim, bo dla dobra wszystkich została ustanowiona.

W końcu nikt nie potrafi wypowiedzieć słodyczy tego sakramentu. Przezeń kosztuje się radości duchowej u samego źródła; przezeń czci się pamiątkę niezrównanej miłości, okazanej podczas męki przez Chrystusa.

Aby przeto ogrom tej miłości jak najdoskonalej wyrył się w sercach wiernych, po odprawieniu Ostatniej Wieczerzy wraz ze swymi uczniami, kiedy to zamierzał przejść z tego świata do Ojca, Chrystus ustanowił ten sakrament jako wieczną pamiątkę swej męki, jako wypełnienie dawnych zapowiedzi, jako największe swoje dzieło i pozostawił jako szczególną pociechę dla tych, którzy smucą się z powodu Jego odejścia.

RESPONSORIUM

W.Rozpoznajcie w tym chlebie ą Ciało, które wisiało na krzyżu, / a w tym kielichu wina Krew, która z boku spłynęła. / Przyjmijcie więc i spożywajcie Ciało Chrystusowe, / przyjmijcie i pijcie Krew Jego: * Bo już sami staliście się członkami Chrystusa.
K.Aby się nie rozdzielić, jedzcie Ciało, które was jednoczy; aby nie zwątpić o swej wartości, pijcie Krew, która jest ceną waszego zbawienia. W. Bo już sami staliście się członkami Chrystusa.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.
MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, ą daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, * abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
Jutrznia

HYMN
1 Z nieba zstąpiło Słowo Ojca
Nie opuszczając Jego tronu;
Przyszło dokonać swego dzieła
Przed zapadnięciem zmroku życia.
2 Zanim przez ucznia był wydany
Wrogom, co śmierć Mu zadać mieli,
Pan siebie jako pokarm życia
Dał Apostołom przy wieczerzy.
3 Dla nich pod dwoma postaciami
Zawarł swą Krew i swoje Ciało,
Aby się żywił człowiek cały,
Także dwojaki w swej istocie.
4 Przez swe wcielenie jest nam bratem,
Naszym pokarmem w świętej uczcie,
Ceną okupu przez swą mękę,
Naszą nagrodą, gdy króluje.
5 Zbawcza Ofiaro, która bramy
Nieba otwierasz swoim wiernym,
Daj nam wytrwałość i odwagę
Pośród zmagania z wrogą mocą.
6 Niechaj na wieki będzie chwała
Bogu jednemu w Trzech Osobach,
Który niech życie nieskończone
Da nam w ojczyźnie obiecanej. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Lud swój żywiłeś manną, * dałeś mu chleb z nieba. / Alleluja.
Psalm 63, 2-9
Tęsknota za Bogiem
Ten czuwa przy Bogu, kto odrzuca ciemne uczynki
Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami,
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie moich czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
"Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera".

Ant. Lud swój żywiłeś manną, / dałeś mu chleb z nieba. / Alleluja.
2 ant. Kapłani Pańscy * na każdym miejscu składają Bogu ofiarę czystą. / Alleluja.
Pieśń (Dn 3, 57-88. 56)
Całe stworzenie wielbi Boga
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy (Ap 19, 5)
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
błogosławcie Pana, niebiosa.
Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
Błogosławcie Pana, słońce i księżycu, *
błogosławcie Pana, gwiazdy na niebie.
Błogosławcie Pana, deszcze i rosy, *
błogosławcie Pana, wszystkie wichry niebieskie.
Błogosławcie Pana, ogniu i żarze, *
błogosławcie Pana, upale i chłodzie.
Błogosławcie Pana, rosy i szrony, *
błogosławcie Pana, mrozy i zimna.
Błogosławcie Pana, lody i śniegi, *
błogosławcie Pana, dnie i noce.
Błogosławcie Pana, światło i ciemności, *
błogosławcie Pana, błyskawice i chmury.
Niech ziemia błogosławi Pana, *
niech Go chwali i wywyższa na wieki.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
błogosławcie Pana, synowie ludzcy.
Błogosław Pana, Izraelu, *
chwal Go i wywyższaj na wieki.
Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.
Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
Błogosławcie Pana, Chananiaszu, Azariaszu i Miszaelu, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, *
chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Na końcu tej pieśni nie mówi się Chwała Ojcu.
Ant. Kapłani Pańscy na każdym miejscu składają Bogu ofiarę czystą. / Alleluja.
3 ant. Zwycięzcy dam mannę ukrytą * i nowe imię. / Alleluja.
Psalm 149
Radość świętych
Synowie Kościoła, synowie nowego ludu, radują się swym Królem, Chrystusem (Hezychiusz)
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym Królem.
Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan swój lud miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach, *
a miecz obosieczny w ich ręku,
Aby pomścić się na poganach *
i karę wymierzyć narodom,
Aby ich królów zakuć w kajdany, *
a dostojników w żelazne łańcuchy,
Aby się spełnił wydany na nich wyrok. *
To jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Ant. Zwycięzcy dam mannę ukrytą / i nowe imię. / Alleluja.
CZYTANIE
Ml 1, 11

Od wschodu słońca aż do jego zachodu wielkie będzie imię moje między narodami, a na każdym miejscu będzie składana imieniu memu ofiara czysta. Albowiem wielkie będzie imię moje między narodami, mówi Pan Zastępów.
RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Podniosę kielich zbawienia. * Alleluja, alleluja.
W. Podniosę kielich zbawienia. / Alleluja, alleluja.
K. Złożę Panu ofiarę pochwalną.
W. Alleluja, alleluja.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Podniosę kielich zbawienia. / Alleluja, alleluja.
PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Ja jestem chlebem żywym, * który zstąpił z nieba. / Jeśli kto ten chleb spożywa, / będzie żył na wieki.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Ja jestem chlebem żywym, / który zstąpił z nieba. / Jeśli kto ten chleb spożywa, / będzie żył na wieki.
PROŚBY

Z radością zanośmy nasze błagania do Jezusa Chrystusa, który jest dla nas chlebem życia:
Napełnij nas szczęściem przy Twoim stole.

Chryste, Kapłanie Nowego i Wiecznego Przymierza, Ty na ołtarzu krzyża złożyłeś Ojcu doskonałą ofiarę,
- naucz nas składać ją w zjednoczeniu z Tobą.
Napełnij nas szczęściem przy Twoim stole.

Chryste, Królu pokoju i sprawiedliwości, Ty ofiarowałeś samego siebie pod osłoną chleba i wina,
- połącz nas ze sobą jako ofiarę dla Boga.
Napełnij nas szczęściem przy Twoim stole.

Chryste, prawdziwy czcicielu Ojca, Twoją czystą ofiarę składa Kościół od wschodu słońca aż do zachodu,
- zjednocz w swoim Ciele tych, których karmisz jednym chlebem.
Napełnij nas szczęściem przy Twoim stole.

Chryste, manno zesłana z nieba, Ty żywisz Kościół Ciałem i Krwią swoją,
- spraw, abyśmy dzięki mocy tego pokarmu kroczyli drogą życia.
Napełnij nas szczęściem przy Twoim stole.

Chryste, niewidzialny Gościu naszej uczty, który stoisz u drzwi i pukasz,
- przybądź do nas i zasiądź do stołu razem z nami.
Napełnij nas szczęściem przy Twoim stole.

Ojcze nasz.
MODLITWA
Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, ą daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, * abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
Modlitwa w ciągu dnia:
przedpołudniowa

HYMN
1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.
PSALMODIA
Ant. Gorąco pragnąłem * spożyć tę Paschę z wami, / zanim będę cierpiał. / Alleluja.
Psalm 120
Pragnienie pokoju
W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali (Rz 12, 12)
Wołałem do Pana w swoim utrapieniu, *
a On mnie wysłuchał.
Uwolnij moje życie, Panie, ą
od warg kłamliwych *
i podstępnego języka.
Co Bóg tobie uczyni ą
i czym ci odpłaci, *
podstępny języku?
Ostre strzały mocarza *
i żar węgli płonących.
Biada mi, że przebywam wśród Twoich wrogów, *
że mieszkam pod namiotami barbarzyńców!
Zbyt długo mieszkała moja dusza *
z tymi, którzy nienawidzą pokoju.
Gdy ja głoszę pokój, *
oni dążą do wojny.

Psalm 121
Bóg czuwa nad wiernymi
Nie będą już łaknąć ani pragnąć i nie porazi ich słońce ani żaden upał (Ap 7, 16)
Wznoszę swe oczy ku górom: *
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.
On nie pozwoli, by potknęła się twa noga, *
ani się nie zdrzemnie Ten, który ciebie strzeże.
Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie *
Ten, który czuwa nad Izraelem.
Pan ciebie strzeże, ą
jest cieniem nad tobą, *
stoi po twojej prawicy.
We dnie nie porazi cię słońce *
ani księżyc wśród nocy.
Pan cię uchroni od zła wszelkiego, *
ochroni twoją duszę.
Pan będzie czuwał ą
nad twoim wyjściem i powrotem, *
teraz i po wszystkie czasy.

Psalm 122
Święte miasto Jeruzalem
Przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego (Hbr 12, 22)
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
"Pójdziemy do domu Pana".
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.
Jeruzalem, wzniesione jak miasto *
gęsto i ściśle zabudowane.
Do niego wstępują pokolenia, pokolenia Pańskie, ą
aby zgodnie z prawem Izraela *
wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.
Proście o pokój dla Jeruzalem: *
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach, *
a pomyślność w twoich pałacach.
Ze względu na moich braci i przyjaciół *
będę wołał: "Pokój z tobą!"
Ze względu na dom Pana, Boga naszego, *
modlę się o dobro dla ciebie.

Ant. Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, / zanim będę cierpiał. / Alleluja.

CZYTANIE
Mdr16, 20

Lud swój żywiłeś pokarmem anielskim i dałeś im bez ich wysiłków gotowy chleb z nieba, zdolny dać wszelką rozkosz i wszelki smak zaspokoić.
K.Przystąpię do ołtarza Bożego. Alleluja.
W. Przyjmę Chrystusa, który odnawia moją młodość. Alleluja.
MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, ą daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, * abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
Modlitwa w ciągu dnia:
południowa

HYMN
1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.
PSALMODIA
Ant. Kiedy spożywali wieczerzę, * Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał / i dał swoim uczniom. / Alleluja.
Psalm 123
Bóg nadzieją narodu
Dwaj niewidomi wołali: "Panie, ulituj się nad nami, Synu Dawida!" (Mt 20, 30)
Do Ciebie wznoszę oczy, *
który mieszkasz w niebie.
Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów, *
oczy służebnicy na ręce jej pani,
Tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, *
dopóki się nie zmiłuje nad nami.
Zmiłuj się nad nami, zmiłuj się, Panie, *
bo mamy już dosyć pogardy.
Ponad miarę nasza dusza jest nasycona *
szyderstwem zarozumialców i pysznych pogardą.

Psalm 124
Bóg ocaleniem Izraela
Pan przemówił do Pawła: "Przestań się lękać... bo Ja jestem z tobą" (Dz 18, 9-10)
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
przyznaj, Izraelu,
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
gdy ludzie przeciw nam powstali,
Wtedy żywcem by nas pochłonęli, *
kiedy gniew ich przeciw nam zapłonął.
Wówczas zatopiłaby nas woda, ą
potok by popłynął nad nami, *
wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.
Błogosławiony Pan, który nas nie wydał *
na pastwę ich zębom.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników; *
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.

Psalm 125
Bóg stróżem swojego ludu
Na Izraela Bożego niech zstąpi pokój (Ga 6, 16)
Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon, *
co niewzruszenie trwa przez wieki.
Jak góry otaczają Jeruzalem, ą
tak Pan swój lud otacza *
teraz i na wieki.
Nie zaciąży berło bezbożne ą
nad losem sprawiedliwych, *
aby prawi nie wyciągali rąk swych do niegodziwości.
Panie, czyń dobrze dobrym *
i ludziom prawego serca.
A tych, którzy schodzą na kręte drogi, ą
niech Pan oddali razem ze złoczyńcami. *
Pokój nad Izraelem!

Ant. Kiedy spożywali wieczerzę, / Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał / i dał swoim uczniom. / Alleluja.
CZYTANIE
Prz9, 1-2

Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem kolumn, nabiła zwierząt, namieszała wina i stół zastawiła.
K.Dałeś im chleb z nieba. Alleluja.
W. Wszelką rozkosz mający w sobie. Alleluja.
MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, ą daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, * abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
Modlitwa w ciągu dnia:
popołudniowa

HYMN
1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA
Ant. Uczniowie poznali Pana Jezusa * przy łamaniu chleba. / Alleluja.
Psalm 126
Radość i nadzieja w Bogu
Jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i pociechy (2 Kor 1, 7)
Gdy Pan odmienił los Syjonu, *
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu, *
a język śpiewał z radości.
Mówiono wtedy między narodami: *
"Wielkie rzeczy im Pan uczynił!"
Pan uczynił nam wielkie rzeczy *
i radość nas ogarnęła.
Odmień znowu nasz los, o Panie, *
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.
Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew, *
lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy.

Psalm 127
Daremny trud bez Boga
Wy jesteście budowlą Bożą (por. 1 Kor 3, 9)
Jeżeli domu Pan nie zbuduje, *
na próżno się trudzą, którzy go wznoszą.
Jeżeli miasta Pan nie strzeże, *
daremnie czuwają straże.
Daremne jest wasze wstawanie przed świtem *
i przesiadywanie do późna w nocy.
Chleb spożywacie zapracowany ciężko, *
a Pan i we śnie darzy swych umiłowanych.
Oto synowie są darem Pańskim, *
a owoc łona nagrodą.
Jak strzały w ręku wojownika, *
tak synowie zrodzeni w młodości.
Szczęśliwy człowiek, *
który nimi napełnił swój kołczan.
Nie zawstydzi się, gdy będzie się spierał *
ze swymi nieprzyjaciółmi w sądzie.

Psalm 128
Szczęście domowe
"Niech cię ze Syjonu Pan błogosławi", to znaczy: ze swego Kościoła (Arnobiusz)
Szczęśliwy człowiek, który służy Panu *
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki *
dokoła twego stołu.
Tak będzie błogosławiony człowiek, *
który służy Panu.
Niech cię ze Syjonu Pan błogosławi ą
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem *
przez wszystkie dni twego życia.
Obyś oglądał potomstwo swych dzieci. *
Pokój nad Izraelem!

Ant. Uczniowie poznali Pana Jezusa / przy łamaniu chleba. / Alleluja.

CZYTANIE
Dz2, 42. 47

Bracia trwali w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie.
K.Zostań z nami, Panie. Alleluja.
W. Bo ma się ku wieczorowi. Alleluja.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, ą daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, * abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA
II Nieszpory

HYMN
1 Sław, języku, tajemnicę
Ciała i najdroższej Krwi,
Którą, jako łask krynicę,
Wylał w czasie ziemskich dni
Ten, co Matkę miał Dziewicę,
Król narodów, godzien czci.
2 Z Panny czystej narodzony,
Posłan zbawić ludzki ród,
Gdy po świecie na wsze strony
Ziarno słowa rzucił w lud,
Wtedy cudem niezgłębionym
Zamknął swej pielgrzymki trud.
3 W noc ostatnią przy wieczerzy
Z tymi, których braćmi zwał,
Pełniąc wszystko jak należy,
Czego przepis prawny chciał,
Sam Dwunastu się powierzył
I za pokarm z rąk swych dał.
4 Słowem więc Wcielone Słowo
Chleb zamienia w Ciało swe,
Wino Krwią jest Chrystusową,
Darmo wzrok to widzieć chce.
Tylko wiara Bożą mową
Pewność o tym w serca śle.
5 Przed tak wielkim Sakramentem
Upadajmy wszyscy wraz,
Niech przed Nowym Testamentem
Starych praw ustąpi czas.
Co dla zmysłów niepojęte,
Niech dopełni wiara w nas.
6 Bogu Ojcu i Synowi
Hołd po wszystkie nieśmy dni,
Niech podaje wiek wiekowi
Hymn triumfu, dzięki, czci,
A równemu Im Duchowi
Niechaj wieczna chwała brzmi. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Chrystus Pan, * wiekuisty Kapłan na wzór Melchizedeka, / złożył w ofierze Ciało i Krew swoją.
Psalm 110, 1-5. 7
Mesjasz królem i kapłanem
Trzeba bowiem, aby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół u stóp swoich (1 Kor 15, 25)
Rzekł Pan do Pana mego: *
"Siądź po mojej prawicy,
Aż uczynię Twych wrogów *
podnóżkiem stóp Twoich".
Pan rozciągnie moc Twego berła ze Syjonu; *
panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu: ą
W blasku świętości *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę.
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
"Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka".
Pan jest po Twojej prawicy, *
zetrze królów w dzień swego gniewu.
On po drodze pić będzie z potoku, *
dlatego głowę podniesie.

Ant. Chrystus Pan, wiekuisty Kapłan na wzór Melchizedeka, / złożył w ofierze Ciało i Krew swoją.
2 ant. Podniosę kielich zbawienia * i złożę ofiarę pochwalną.
Psalm 116 B
Dziękczynienie w świątyni
Ustawicznie składajmy przez Chrystusa ofiarę czci Bogu (Hbr 13, 15)
Ufność miałem nawet wtedy, gdy mówiłem: *
"Jestem w wielkim ucisku",
I zalękniony wołałem: *
"Każdy człowiek jest kłamcą!"
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
O Panie, jestem Twoim sługą, *
Twym sługą, synem Twojej służebnicy.
Tyś rozerwał moje kajdany, ą
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem,
W dziedzińcach Pańskiego domu, *
pośrodku ciebie, Jeruzalem.

Ant. Podniosę kielich zbawienia / i złożę ofiarę pochwalną.
3 ant. Panie, Ty jesteś drogą, * Ty jesteś prawdą, / Ty jesteś życiem świata.
Pieśń (Ap 19, 1c-2a. 5b. 7)
Gody Baranka

Alleluja.
Zbawienie, chwała i moc należą do Boga naszego, *
(W. Alleluja)
bo Jego wyroki są prawdziwe i sprawiedliwe.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, *
(W. Alleluja)
którzy się Go boicie, wielcy i mali.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący, *
(W. Alleluja)
weselmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo nadeszły gody Baranka, *
(W. Alleluja)
a Jego Małżonka się przystroiła.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, *
(W. Alleluja)
i Duchowi Świętemu.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
(W. Alleluja)
i na wieki wieków. Amen.
W. Alleluja (alleluja).
Ant. Panie, Ty jesteś drogą, / Ty jesteś prawdą, / Ty jesteś życiem świata.
CZYTANIE
1 Kor 11, 23-25

Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: "To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę". Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: "Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę".
RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Ciało moje jest pokarmem, a Krew moja jest napojem. * Alleluja, alleluja.
W. Ciało moje jest pokarmem, a Krew moja jest napojem. / Alleluja, alleluja.
K. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, będzie żył na wieki.
W. Alleluja, alleluja.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Ciało moje jest pokarmem, a Krew moja jest napojem. / Alleluja, alleluja.
PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55
Ant. O święta Uczto, * na której przyjmujemy Chrystusa, / odnawiamy pamięć Jego męki, / duszę napełniamy łaską / i otrzymujemy zadatek przyszłej chwały.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. O święta Uczto, / na której przyjmujemy Chrystusa, / odnawiamy pamięć Jego męki, / duszę napełniamy łaską / i otrzymujemy zadatek przyszłej chwały.

PROŚBY

Chrystus zaprasza wszystkich na ucztę, podczas której daje swe Ciało i Krew za życie świata. Zanośmy do Niego nasze błagania:
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Chryste, Synu Boga żywego, Ty nam poleciłeś sprawować eucharystyczną wieczerzę na swoją pamiątkę,
- niech ona będzie źródłem życia Twego Kościoła.
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Chryste, Jedyny Kapłanie Boga Najwyższego, Ty powierzyłeś kapłanom sprawowanie Twoich sakramentów,
- daj, aby postępowaniem naśladowali to, co wykonują.
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Chryste, manno z nieba, Ty sprawiasz, że wszyscy, którzy spożywają jeden chleb, stają się jednym ciałem,
- umocnij pokój i zgodę wśród wszystkich wierzących w Ciebie.
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Chryste, niebiański Lekarzu, Ty dajesz nam swój chleb jako lekarstwo nieśmiertelności i zadatek zmartwychwstania,
- przywróć zdrowie chorym i ożyw nadzieję grzeszników.
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.

Chryste, Królu chwały, Ty poleciłeś, abyśmy sprawując Eucharystię, głosili śmierć Twoją, aż przyjdziesz,
- daj, aby ci, którzy w przyjaźni z Tobą odeszli ze świata, mieli udział w Twoim zmartwychwstaniu.
Chryste, Chlebie z nieba, daj nam życie wieczne.
Ojcze nasz.
MODLITWA

Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, ą daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, * abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
I Nieszpory

HYMN
1 Najświętszy Stwórco wszechświata,
O Chryste, Zbawco ludzkości,
Światłością jesteś ze światła
I z Boga Bogiem prawdziwym.
2 To miłość Ciebie skłoniła,
Byś przyjął ciało śmiertelne,
A przez to, nowy Adamie,
Naprawiasz błędy dawnego.
3 Ta miłość niebo stworzyła,
Głębiny morza i ziemię,
Przebacza winę praojcom
I nasze więzy rozcina.
4 Niech w Twoim Sercu nie gaśnie
Potęga owej miłości,
A z tego źródła narody
Niech czerpią łaskę zbawienia.
5 Przez włócznię Serce zranione
Cierpiało ranę okrutną,
By krwi i wody strumieniem
Przywrócić czystość grzesznikom.
6 O Panie, który swym Sercem
Objawiasz bezmiar dobroci,
Niech Tobie z Ojcem i Duchem
Podzięka będzie i chwała. Amen.
PSALMODIA
1 ant. Pan ukochał nas odwieczną miłością, * a podwyższony nad ziemię / przyciągnął nas litościwie do swojego Serca.
Psalm 113
Chwalebne jest imię Pana
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych (Łk 1, 52)
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione, *
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, który mieszka w górze *
i w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego,
By go posadzić wśród książąt, *
wśród książąt swojego ludu.
Tej, co była niepłodna, każe mieszkać w domu *
jako matce cieszącej się dziećmi.

Ant. Pan ukochał nas odwieczną miłością, / a podwyższony nad ziemię / przyciągnął nas litościwie do swojego Serca.
2 ant. Uczcie się ode Mnie, * bo jestem cichy i pokorny sercem, / a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
Psalm 146
Szczęśliwi ufający Bogu
Chwalmy Boga przez nasze życie, czyli przez nasze postępowanie (Arnobiusz)
Chwal, duszo moja, Pana; ą
będę chwalił Pana do końca mego życia, *
będę śpiewał mojemu Bogu, dopóki istnieję.
Nie pokładajcie ufności w książętach *
ani w człowieku, który zbawić nie może.
Kiedy duch go opuści, znów w proch się obraca *
i przepadają wszystkie jego zamiary.
Szczęśliwy ten, kogo wspiera Bóg Jakuba, *
kto pokłada nadzieję w Panu Bogu.
On stworzył niebo i ziemię, i morze *
ze wszystkim, co w nich istnieje.
On wiary dochowuje na wieki, *
uciśnionym sprawiedliwość wymierza,
Chlebem karmi głodnych, *
wypuszcza na wolność uwięzionych.
Pan przywraca wzrok ociemniałym, ą
Pan dźwiga poniżonych, *
Pan kocha sprawiedliwych.
Pan strzeże przybyszów, ą
ochrania sierotę i wdowę, *
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki, *
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.

Ant. Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, / a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
3 ant. Ja jestem dobrym pasterzem; * pasę moje owce / i za nie oddaję swoje życie.
Pieśń (Ap 4, 11; 5, 9. 10. 12)
Hymn odkupionych

Godzien jesteś, Panie i nasz Boże, *
otrzymać cześć, moc i chwałę,
Bo Ty stworzyłeś wszystko, *
a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone.
Godzien jesteś wziąć księgę *
i otworzyć jej pieczęcie,
Bo zostałeś zabity ą
i nabyłeś Bogu krwią swoją ludzi *
z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu,
I uczyniłeś ich królestwem i kapłanami dla naszego Boga, *
i będą panować na ziemi.
Godzien jest Baranek zabity ą
wziąć potęgę, moc, mądrość i bogactwo, *
cześć, chwałę i błogosławieństwo.

Ant. Ja jestem dobrym pasterzem; / pasę moje owce / i za nie oddaję swoje życie.

CZYTANIE
Ef 5, 25b-27

Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany.
RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chrystus nas umiłował * I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
W. Chrystus nas umiłował / I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
K. Uczynił nas królestwem i kapłanami dla Boga.
W. I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chrystus nas umiłował / I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Przyszedłem rzucić ogień na ziemię * i jakże bardzo pragnę, aby on już zapłonął.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Przyszedłem rzucić ogień na ziemię / i jakże bardzo pragnę, aby on już zapłonął.
PROŚBY

Zanośmy błagania do Jezusa, który jest źródłem i dawcą duchowego pokoju. Wołajmy do Niego:
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, z Twojego Serca przebitego włócznią wypłynęła krew i woda, dając życie Kościołowi, Twej Oblubienicy,
- uświęcaj Kościół i zachowaj go od grzechu.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, żywa świątynio Boża, zburzona przez ludzi, ale przez Ojca odbudowana,
- uczyń swój Kościół przybytkiem Najwyższego.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, Królu i zjednoczenie serc wszystkich, Ty nas ukochałeś wieczną miłością i pociągasz do siebie,
- odnów przymierze, zawarte z wszystkimi ludźmi.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, pokoju i pojednanie nasze, Ty przez swój krzyż zjednoczyłeś wszystkich ludzi i położyłeś kres nieprzyjaźni,
- otwórz nam dostęp do Ojca.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, życie i zmartwychwstanie nasze, Ty krzepisz utrudzonych i dajesz wewnętrzny pokój,
- pociągnij do siebie wszystkich grzeszników.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, Ty z nieskończonej miłości stałeś się posłuszny aż do śmierci krzyżowej,
- obdarz chwałą zmartwychwstania wszystkich, którzy zasnęli w pokoju z Tobą.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Wszechmogący Boże, oddajemy cześć Sercu umiłowanego Syna Twojego i wysławiamy wielkie dary Jego miłości, * spraw, abyśmy z tego źródła Bożej dobroci otrzymali obfite łaski. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)
Ant.Uwielbiajmy Serce Jezusa / zranione z miłości do nas.

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Ant.Uwielbiajmy Serce Jezusa / zranione z miłości do nas.

Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, ą
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
Ant.Uwielbiajmy Serce Jezusa / zranione z miłości do nas.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Ant.Uwielbiajmy Serce Jezusa / zranione z miłości do nas.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" ą
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Ant.Uwielbiajmy Serce Jezusa / zranione z miłości do nas.

Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.
Ant.Uwielbiajmy Serce Jezusa / zranione z miłości do nas.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.Uwielbiajmy Serce Jezusa / zranione z miłości do nas.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
Godzina Czytań

HYMN

1 Serce najsłodsze Jezusa,
W Tobie jak w arce zamknięto
Prawo litości i łaski,
Różne od prawa niewoli.
2 Serce, Nowego Przymierza
Z Bogiem najświętszy przybytku,
Jego zasłono, potrzebna
Bardziej niż dawna, rozdarta.
3 Miłość zechciała, byś włócznią
Było widzialnie przebite,
Byśmy w tej ranie ujrzeli
Żar, który w Tobie jest skryty.
4 Ty jesteś znakiem ofiary
Świętej wieczerzy i krzyża,
Której dokonał z miłości
Chrystus, nasz Kapłan wieczysty.
5 Któż nie odpowie miłością
Takiej miłości bez granic?
Kto z odkupionych nie zechce
W Sercu Chrystusa przebywać?
6 Jezu, co Serca Twojego
Łaski wylewasz obficie,
Chwała niech będzie Ci wieczna
Z Ojcem i Duchem Najświętszym. Amen.

PSALMODIA

1 ant. W Tobie, Panie, jest źródło życia, * poisz nas potokiem Twego szczęścia.
Psalm 36
Przewrotność grzesznika i dobroć Boga
Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia (J 8, 12)
W głębi serca bezbożnika nieprawość doń przemawia, *
nie ma on przed oczyma Bożej bojaźni.
Bo zaślepiony sam sobie schlebia *
i nie widzi swej winy, by ją mógł znienawidzić.
Fałsz i nieprawość to słowa ust jego, *
zaniechał mądrości i czynienia dobra.
Na swoim łożu nieprawość knuje, *
wkracza na błędną drogę, nie stroni od złego.
Do nieba sięga, Panie, Twoja łaska, *
a Twoja wierność aż po same chmury.
Twoja sprawiedliwość jak góry wysokie, ą
a Twoje wyroki jak ogromna otchłań, *
ocalasz, Panie, ludzi i zwierzęta.
Jak cenna jest Twoja łaska, ą
przychodzą do Ciebie ludzie *
i chronią się w cieniu Twych skrzydeł.
Sycą się obfitością Twojego domu, *
poisz ich potokiem Twego szczęścia.
Albowiem w Tobie jest źródło życia *
i w Twojej światłości oglądamy światło.
Zachowaj Twą łaskę dla tych, którzy Ciebie znają, *
a sprawiedliwość Twoją dla ludzi prawego serca.
Niech nie dopadnie mnie stopa pyszałka, *
a ręka grzesznika niech mnie nie wypędza.
Oto runęli nieprawość czyniący, *
zostali powaleni i powstać nie mogą.

Ant. W Tobie, Panie, jest źródło życia, / poisz nas potokiem Twego szczęścia.
2 ant. Gdy słabnie moje serce, * bądź dla mnie obroną.
Psalm 61
Modlitwa wygnańca
Modlitwa sprawiedliwego, który ma nadzieję radości wiecznej (św. Hilary)
Usłysz, Boże, moje wołanie, *
zważ na moją modlitwę.
Do Ciebie wołam z krańców ziemi, ą
gdy słabnie moje serce. *
Na skałę mnie wprowadź zbyt dla mnie wysoką.
Bo Ty jesteś dla mnie obroną, *
wieżą warowną przeciwko wrogowi.
Chciałbym zawsze mieszkać w Twoim przybytku, *
chronić się w cieniu Twych skrzydeł.
Bo Ty, Boże, wysłuchujesz mych ślubów *
i spełniasz życzenia tych, którzy wielbią Twoje imię.
Przydawaj dni do dni króla, *
niech dorówna latami wszystkim pokoleniom.
Niech na wieki króluje przed Bogiem, *
ześlij łaskę i wierność, aby go strzegły.
Wówczas zawsze będę opiewał Twe imię *
i dnia każdego wypełniał moje śluby.

Ant. Gdy słabnie moje serce, / bądź dla mnie obroną.
3 ant. Ujrzały wszystkie krańce ziemi * zbawienie Boga naszego.
Psalm 98
Chwała Bogu, Zbawcy świata
Ten psalm ukazuje pierwsze przyjście Pana i wiarę wszystkich narodów (św. Atanazy)
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.
Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.
Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, *
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy głosie rogu *
na oczach Pana, Króla, się radujcie.
Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje, *
krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Rzeki niech klaszczą w dłonie, *
góry niech razem wołają z radości.
W obliczu Pana, który nadchodzi, *
aby osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie *
i ludy według słuszności.

Ant. Ujrzały wszystkie krańce ziemi / zbawienie Boga naszego.
K.Wspominam dzieła Pana.
W. Wspominam Jego dawne cuda.
I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Rzymian
8, 28-39

Miłość Boża objawia się w Chrystusie

Bracia! Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru. Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał - tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił - tych też obdarzył chwałą.

Cóż więc na to powiemy? Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć, co więcej - zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami?

Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak to jest napisane: "Z powodu Ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź". Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

RESPONSORIUM
por. Ef 2, 5. 4. 7

W.Gdy byliśmy umarli na skutek występków, ą Bóg nas razem z Chrystusem przywrócił do życia, * Przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował.
K.Aby w nadchodzących wiekach wykazać przemożne bogactwo Jego łaski. W. Przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował.

II CZYTANIE

Z dzieł św. Bonawentury, biskupa
(Opusculum 3, Lignum vitae, 29-30. 47: Opera omnia 8, 79)

U Ciebie jest źródło życia

Zastanów się, odkupiony człowiecze, kim jest, jak wielkim jest i jakim jest Ten, kto dla ciebie wisi na krzyżu. Jego śmierć przywraca życie umarłym; z powodu Jego odejścia niebo i ziemia pogrążają się w smutku, a twarde skały pękają.

Otóż, aby z boku spoczywającego na krzyżu Chrystusa mógł się zrodził Kościół, a zarazem aby się wypełniło Pismo, które mówi: "Będą patrzeć na Tego, którego przebodli", Pan Bóg dozwolił, iż jeden z żołnierzy uderzając włócznią otworzył najświętszy bok. Popłynęła zeń krew i woda stając się zapłatą naszego zbawienia. Ona to płynąc z samego źródła, z wnętrza serca Chrystusowego, dała sakramentom Kościoła moc udzielania życia łaski, a dla tych, którzy już żyją w Chrystusie, stała się napojem ze "źródła tryskającego na życie wieczne".

Powstań więc, duszo umiłowana przez Chrystusa. Bądź jak owa gołębica, która "zakłada gniazdo na ścianach urwiska". Tam trwaj nieustannie jak "wróbel, który znalazł swe gniazdo"; tam jak synogarlica ukryj swe dzieci czystej miłości; tam przyłóż usta, aby "zaczerpnąć wody ze źródeł Zbawiciela". Albowiem tutaj znajduje się źródło "wypływające ze środka raju", które "dzieląc się na cztery strumienie" i ogarniając serca wiernych, nawadnia i użyźnia całą ziemię.

Biegnij do tego źródła życia i światła, kimkolwiek jesteś, duszo Bogu oddana; z gorącym pragnieniem i całą mocą wołaj z głębi serca: "O niewysłowiony majestacie Najwyższego Boga, najczystsza jasności światła wiecznego, życie ożywiające wszelkie żywe stworzenia, światłości zapalająca wszystkie światła i podtrzymująca stale blask rozlicznych świateł, które o brzasku dnia rozbłyskują przed tronem Twojego Bóstwa!

O wieczny i niedostępny, jasny i słodki strumieniu ukrytego przed oczyma ludzi źródła; jego głębia bez dna, wysokość bez kresu, szerokość bez miary, czystość bez skazy najmniejszej.

Z Ciebie wypływa rzeka, �która uwesela miasto Boże po to, abyśmy �wśród głosów radości i dziękczynienia śpiewali pieśń chwały, wykazując z własnego doświadczenia, iż �w Tobie jest źródło życia i że �w Twoim świetle oglądamy światło".

RESPONSORIUM
Ps 103, 2. 4; 34, 9

W.Błogosław, duszo moja, Pana, ą i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach. * On twoje życie ratuje od zguby, / obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
K.Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan. W. On twoje życie ratuje od zguby, / obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, oddajemy cześć Sercu umiłowanego Syna Twojego i wysławiamy wielkie dary Jego miłości, * spraw, abyśmy z tego źródła Bożej dobroci otrzymali obfite łaski. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
Jutrznia

HYMN
1 Jezu, dawco przebaczenia,
Źródło łaski nieprzebranej
I rozkoszy serc prawdziwa,
W Tobie radość i nadzieja.
2 Tyś ufnością pokutników,
Hojnie spełniasz nasze prośby;
Jesteś szczęściem szukających,
Czymże będziesz, gdy Cię znajdą?
3 Twoja miłość, dobry Jezu,
Odpoczynkiem jest dla myśli,
Bez przesytu ją napełnia
I rozbudza głód wciąż nowy.
4 O umiłowany Jezu,
Celu pragnień ludzkiej duszy,
Ciebie nasze łzy szukają
I przyzywa głębia serca.
5 Panie, racz pozostać z nami,
Kiedy nowy dzień jaśnieje,
By rozpraszać nocne mroki
I przenikać świat weselem.
6 Tyś jest samą łagodnością
I cudownym serc pokojem,
Tyś dobrocią niepojętą,
Co przygarnia nas do siebie.
7 Jezu, Synu czystej Matki
I najmilsze ukojenie,
Tobie chwała nieskończona
Niech w królestwie Twoim będzie. Amen.
PSALMODIA
1 ant. Jezus stał i wołał: * Jeśli ktoś jest spragniony, / niech przyjdzie do Mnie i pije.
Psalm 63, 2-9
Tęsknota za Bogiem
Ten czuwa przy Bogu, kto odrzuca ciemne uczynki
Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami,
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie moich czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
"Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera".

Ant. Jezus stał i wołał: / Jeśli ktoś jest spragniony, / niech przyjdzie do Mnie i pije.
2 ant. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, * którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, / a Ja was pokrzepię.
Pieśń (Dn 3, 57-88. 56)
Całe stworzenie wielbi Boga
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy (Ap 19, 5)
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
błogosławcie Pana, niebiosa.
Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
Błogosławcie Pana, słońce i księżycu, *
błogosławcie Pana, gwiazdy na niebie.
Błogosławcie Pana, deszcze i rosy, *
błogosławcie Pana, wszystkie wichry niebieskie.
Błogosławcie Pana, ogniu i żarze, *
błogosławcie Pana, upale i chłodzie.
Błogosławcie Pana, rosy i szrony, *
błogosławcie Pana, mrozy i zimna.
Błogosławcie Pana, lody i śniegi, *
błogosławcie Pana, dnie i noce.
Błogosławcie Pana, światło i ciemności, *
błogosławcie Pana, błyskawice i chmury.
Niech ziemia błogosławi Pana, *
niech Go chwali i wywyższa na wieki.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
błogosławcie Pana, synowie ludzcy.
Błogosław Pana, Izraelu, *
chwal Go i wywyższaj na wieki.
Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.
Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
Błogosławcie Pana, Chananiaszu, Azariaszu i Miszaelu, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, *
chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Na końcu tej pieśni nie mówi się Chwała Ojcu.
Ant. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, / którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, / a Ja was pokrzepię.
3 ant. Synu, daj Mi swoje serce, * a twoje oczy niech zważają na moje drogi.
Psalm 149
Radość świętych
Synowie Kościoła, synowie nowego ludu, radują się swym Królem, Chrystusem (Hezychiusz)
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym Królem.
Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan swój lud miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach, *
a miecz obosieczny w ich ręku,
Aby pomścić się na poganach *
i karę wymierzyć narodom,
Aby ich królów zakuć w kajdany, *
a dostojników w żelazne łańcuchy,
Aby się spełnił wydany na nich wyrok. *
To jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Ant. Synu, daj Mi swoje serce, / a twoje oczy niech zważają na moje drogi.

CZYTANIE
Jr31, 33

Takie będzie przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem.
RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, * Bo jestem cichy i pokorny sercem.
W. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, / Bo jestem cichy i pokorny sercem.
K. Znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
W. Bo jestem cichy i pokorny sercem.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, / Bo jestem cichy i pokorny sercem.
PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79
Ant. Dzięki serdecznej litości * Bóg nas nawiedził / i wyzwolił lud swój. / Alleluja.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Dzięki serdecznej litości / Bóg nas nawiedził / i wyzwolił lud swój. / Alleluja.
PROŚBY

Z ufnością zanośmy błagania do Jezusa, który jest cichy i pokorny sercem:
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa,
- spraw, abyśmy się stali uczestnikami Boskiej natury.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności,
- objawiaj nam przez Kościół wieloraką mądrość Bożą.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał,
- uczyń nas wytrwałymi słuchaczami Twojego słowa.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali,
- udzielaj nam hojnie łaski i prawdy Twojego Ojca.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, źródło życia i świętości,
- obdarz nas świętością i nienaganną miłością.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Ojcze nasz.
MODLITWA
Wszechmogący Boże, oddajemy cześć Sercu umiłowanego Syna Twojego i wysławiamy wielkie dary Jego miłości, * spraw, abyśmy z tego źródła Bożej dobroci otrzymali obfite łaski. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
Modlitwa w ciągu dnia:
przedpołudniowa

HYMN
1 O tajemniczy Płomieniu,
Źródło miłości i prawdy,
Pocieszycielu strapionych,
Przyjdź do nas, Duchu Najświętszy!
2 Ożywcza roso w znużeniu,
Ogniu wśród chłodu zwątpienia
I jasne światło nadziei,
Przyjdź do nas, Duchu Najświętszy!
3 Niech Twoja łaska przeniknie
Umysł i serce człowiecze,
Gdy z całą mocą wołamy:
Przyjdź do nas, Duchu Najświętszy!
4 Niech będzie chwała na wieki
Ojcu, Synowi i Tobie,
A Ty odpowiedz wezwaniu:
Przyjdź do nas, Duchu Najświętszy! Amen.
PSALMODIA
Ant. Ludu mój, * cóżem ci uczynił albo czym zasmuciłem? / Odpowiedz Mi.
Psalm 120
Pragnienie pokoju
W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali (Rz 12, 12)
Wołałem do Pana w swoim utrapieniu, *
a On mnie wysłuchał.
Uwolnij moje życie, Panie, ą
od warg kłamliwych *
i podstępnego języka.
Co Bóg tobie uczyni ą
i czym ci odpłaci, *
podstępny języku?
Ostre strzały mocarza *
i żar węgli płonących.
Biada mi, że przebywam wśród Twoich wrogów, *
że mieszkam pod namiotami barbarzyńców!
Zbyt długo mieszkała moja dusza *
z tymi, którzy nienawidzą pokoju.
Gdy ja głoszę pokój, *
oni dążą do wojny.

Psalm 121
Bóg czuwa nad wiernymi
Nie będą już łaknąć ani pragnąć i nie porazi ich słońce ani żaden upał (Ap 7, 16)
Wznoszę swe oczy ku górom: *
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.
On nie pozwoli, by potknęła się twa noga, *
ani się nie zdrzemnie Ten, który ciebie strzeże.
Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie *
Ten, który czuwa nad Izraelem.
Pan ciebie strzeże, ą
jest cieniem nad tobą, *
stoi po twojej prawicy.
We dnie nie porazi cię słońce *
ani księżyc wśród nocy.
Pan cię uchroni od zła wszelkiego, *
ochroni twoją duszę.
Pan będzie czuwał ą
nad twoim wyjściem i powrotem, *
teraz i po wszystkie czasy.

Psalm 122
Święte miasto Jeruzalem
Przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego (Hbr 12, 22)
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
"Pójdziemy do domu Pana".
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.
Jeruzalem, wzniesione jak miasto *
gęsto i ściśle zabudowane.
Do niego wstępują pokolenia, pokolenia Pańskie, ą
aby zgodnie z prawem Izraela *
wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.
Proście o pokój dla Jeruzalem: *
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach, *
a pomyślność w twoich pałacach.
Ze względu na moich braci i przyjaciół *
będę wołał: "Pokój z tobą!"
Ze względu na dom Pana, Boga naszego, *
modlę się o dobro dla ciebie.

Ant. Ludu mój, / cóżem ci uczynił albo czym zasmuciłem? / Odpowiedz Mi.
CZYTANIE
Jr31, 2-4

To mówi Pan: Znajdzie łaskę na pustyni naród ocalały od miecza; Izrael pójdzie do miejsca swego odpoczynku. Pan się mu ukaże z daleka: Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też zachowałem dla ciebie łaskawość. Znowu cię zbuduję i będziesz odbudowana, Dziewico-Izraelu.
K.Z weselem czerpać będziecie wodę.
W. Ze zdrojów zbawienia.
MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, oddajemy cześć Sercu umiłowanego Syna Twojego i wysławiamy wielkie dary Jego miłości, * spraw, abyśmy z tego źródła Bożej dobroci otrzymali obfite łaski. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
Modlitwa w ciągu dnia:
południowa

HYMN
1 Jezu, zmęczony wędrówką
Wśród upalnego południa,
Siadłeś przy studni Jakuba,
By nas orzeźwić swym słowem.
2 Tam obiecałeś nam wodę
Krzepiącą w drodze ku Bogu,
Która swe źródło ma w Tobie
I moc przywraca znużonym.
3 Z Tobą, dla Ciebie i w Tobie
Pragniemy dzień ten uświęcić,
Aby nasz skromny wysiłek
Wysławiał Boga z radością.
4 Ojcu i Tobie, o Chryste,
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała niech będzie na wieki,
A pokój ludziom na ziemi. Amen.

PSALMODIA
Ant. Zamarło we mnie serce, * zadrżały moje kości.
Psalm 123
Bóg nadzieją narodu
Dwaj niewidomi wołali: "Panie, ulituj się nad nami, Synu Dawida!" (Mt 20, 30)
Do Ciebie wznoszę oczy, *
który mieszkasz w niebie.
Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów, *
oczy służebnicy na ręce jej pani,
Tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, *
dopóki się nie zmiłuje nad nami.
Zmiłuj się nad nami, zmiłuj się, Panie, *
bo mamy już dosyć pogardy.
Ponad miarę nasza dusza jest nasycona *
szyderstwem zarozumialców i pysznych pogardą.

Psalm 124
Bóg ocaleniem Izraela
Pan przemówił do Pawła: "Przestań się lękać... bo Ja jestem z tobą" (Dz 18, 9-10)
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
przyznaj, Izraelu,
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
gdy ludzie przeciw nam powstali,
Wtedy żywcem by nas pochłonęli, *
kiedy gniew ich przeciw nam zapłonął.
Wówczas zatopiłaby nas woda, ą
potok by popłynął nad nami, *
wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.
Błogosławiony Pan, który nas nie wydał *
na pastwę ich zębom.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników; *
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.

Psalm 125
Bóg stróżem swojego ludu
Na Izraela Bożego niech zstąpi pokój (Ga 6, 16)
Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon, *
co niewzruszenie trwa przez wieki.
Jak góry otaczają Jeruzalem, ą
tak Pan swój lud otacza *
teraz i na wieki.
Nie zaciąży berło bezbożne ą
nad losem sprawiedliwych, *
aby prawi nie wyciągali rąk swych do niegodziwości.
Panie, czyń dobrze dobrym *
i ludziom prawego serca.
A tych, którzy schodzą na kręte drogi, ą
niech Pan oddali razem ze złoczyńcami. *
Pokój nad Izraelem!

Ant. Zamarło we mnie serce, / zadrżały moje kości.
CZYTANIE
Jr32, 40

Zawrę z nimi przymierze wieczne, mocą którego nie zaprzestanę im wyświadczać dobra. Napełnię ich serce moją bojaźnią, by się już nie odwracali ode Mnie.
K.Na współczującego czekałem, ale go nie było.
W. I na pocieszających, lecz ich nie znalazłem.
MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, oddajemy cześć Sercu umiłowanego Syna Twojego i wysławiamy wielkie dary Jego miłości, * spraw, abyśmy z tego źródła Bożej dobroci otrzymali obfite łaski. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
Modlitwa w ciągu dnia:
popołudniowa

HYMN
1 Już światło słońca na niebie
Ku zachodowi się chyli,
Lecz jeszcze dzień nie skończony
I wiele trudu nas czeka.
2 Wysłuchaj, Boży Baranku,
Wołania ludzi zmęczonych
I przemień żmudny wysiłek
Na czyste złoto miłości.
3 Choć zewsząd gwar nas otacza
I świat przywabia złudami,
Szukamy Twej obecności
I mocy z krzyża płynącej.
4 Niech Tobie z Ojcem i Duchem
Na zawsze będzie podzięka
Za obietnicę królestwa,
Gdzie nas pokojem obdarzysz. Amen.
PSALMODIA
Ant. Jeden z żołnierzy * włócznią przebił bok Jezusa / i natychmiast wypłynęła krew i woda.
Psalm 126
Radość i nadzieja w Bogu
Jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i pociechy (2 Kor 1, 7)
Gdy Pan odmienił los Syjonu, *
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu, *
a język śpiewał z radości.
Mówiono wtedy między narodami: *
"Wielkie rzeczy im Pan uczynił!"
Pan uczynił nam wielkie rzeczy *
i radość nas ogarnęła.
Odmień znowu nasz los, o Panie, *
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.
Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew, *
lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy.

Psalm 127
Daremny trud bez Boga
Wy jesteście budowlą Bożą (por. 1 Kor 3, 9)
Jeżeli domu Pan nie zbuduje, *
na próżno się trudzą, którzy go wznoszą.
Jeżeli miasta Pan nie strzeże, *
daremnie czuwają straże.
Daremne jest wasze wstawanie przed świtem *
i przesiadywanie do późna w nocy.
Chleb spożywacie zapracowany ciężko, *
a Pan i we śnie darzy swych umiłowanych.
Oto synowie są darem Pańskim, *
a owoc łona nagrodą.
Jak strzały w ręku wojownika, *
tak synowie zrodzeni w młodości.
Szczęśliwy człowiek, *
który nimi napełnił swój kołczan.
Nie zawstydzi się, gdy będzie się spierał *
ze swymi nieprzyjaciółmi w sądzie.

Psalm 128
Szczęście domowe
"Niech cię ze Syjonu Pan błogosławi", to znaczy: ze swego Kościoła (Arnobiusz)
Szczęśliwy człowiek, który służy Panu *
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki *
dokoła twego stołu.
Tak będzie błogosławiony człowiek, *
który służy Panu.
Niech cię ze Syjonu Pan błogosławi ą
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem *
przez wszystkie dni twego życia.
Obyś oglądał potomstwo swych dzieci. *
Pokój nad Izraelem!

Ant.Jeden z żołnierzy / włócznią przebił bok Jezusa / i natychmiast wypłynęła krew i woda.

CZYTANIE
Rz5, 8-9

Bóg okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni.
K.Został przebity za nasze grzechy.
W. A w Jego ranach jest nasze zdrowie.
MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, oddajemy cześć Sercu umiłowanego Syna Twojego i wysławiamy wielkie dary Jego miłości, * spraw, abyśmy z tego źródła Bożej dobroci otrzymali obfite łaski. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim
NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
II Nieszpory

HYMN
1 Najświętszy Stwórco wszechświata,
O Chryste, Zbawco ludzkości,
Światłością jesteś ze światła
I z Boga Bogiem prawdziwym.
2 To miłość Ciebie skłoniła,
Byś przyjął ciało śmiertelne,
A przez to, nowy Adamie,
Naprawiasz błędy dawnego.
3 Ta miłość niebo stworzyła,
Głębiny morza i ziemię,
Przebacza winę praojcom
I nasze więzy rozcina.
4 Niech w Twoim Sercu nie gaśnie
Potęga owej miłości,
A z tego źródła narody
Niech czerpią łaskę zbawienia.
5 Przez włócznię Serce zranione
Cierpiało ranę okrutną,
By krwi i wody strumieniem
Przywrócić czystość grzesznikom.
6 O Panie, który swym Sercem
Objawiasz bezmiar dobroci,
Niech Tobie z Ojcem i Duchem
Podzięka będzie i chwała. Amen.
PSALMODIA
1 ant. Przez swoją łagodność * władaj, Panie, w sercach Twoich nieprzyjaciół.
Psalm 110, 1-5. 7
Mesjasz królem i kapłanem
Trzeba bowiem, aby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół u stóp swoich (1 Kor 15, 25)
Rzekł Pan do Pana mego: *
"Siądź po mojej prawicy,
Aż uczynię Twych wrogów *
podnóżkiem stóp Twoich".
Pan rozciągnie moc Twego berła ze Syjonu; *
panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu: ą
W blasku świętości *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę.
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
"Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka".
Pan jest po Twojej prawicy, *
zetrze królów w dzień swego gniewu.
On po drodze pić będzie z potoku, *
dlatego głowę podniesie.

Ant.Przez swoją łagodność / władaj, Panie, w sercach Twoich nieprzyjaciół.
2 ant. Pan miłosierny i łaskawy * dał pokarm swoim wiernym.
Psalm 111
Wielkość dzieł Bożych
Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszechwładny (Ap 15, 3)
Z całego serca będę chwalił Pana *
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana, *
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu, *
a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.
Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów, *
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Dał pokarm bogobojnym, *
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich *
oddając im posiadłości pogan.
Dzieła rąk Jego są sprawiedliwe i pełne prawdy, *
wszystkie Jego przykazania są trwałe,
Ustalone na wieki wieków, *
nadane ze słusznością i mocą.
Zesłał odkupienie swojemu ludowi, *
na wieki ustanowił swoje przymierze.
Imię Jego jest święte i wzbudza trwogę, *
bojaźń Pana jest początkiem mądrości.
Wspaniała zapłata dla tych, co według niej postępują, *
a Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.

Ant.Pan miłosierny i łaskawy / dał pokarm swoim wiernym.
3 ant. Oto Baranek Boży, * który gładzi grzech świata.
Pieśń (Flp 2, 6-11)
Chrystus Sługa Boży

Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, ą
nie skorzystał ze sposobności, *
aby na równi być z Bogiem.
Lecz ogołocił samego siebie ą
przyjąwszy postać sługi *
i stał się podobnym do ludzi.
A w tym, co zewnętrzne, uznany tylko za człowieka, *
uniżył samego siebie,
Gdy stał się posłusznym aż do śmierci, *
i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg wywyższył Go ponad wszystko *
i darował Mu imię ponad wszelkie imię,
Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano *
istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych.
I aby wszelki język wyznał, *
że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

Ant.Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.
CZYTANIE
Ef 2, 4-7

Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich, w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przemożne bogactwo Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie Jezusie.
RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chrystus nas umiłował * I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
W. Chrystus nas umiłował / I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
K. Uczynił nas królestwem i kapłanami dla Boga.
W. I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chrystus nas umiłował / I przez Krew swoją uwolnił nas od grzechów.
PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant.Chrystus Pan przygarnął nas * do swojego Serca, / pomny na swe miłosierdzie. / Alleluja.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant.Chrystus Pan przygarnął nas / do swojego Serca, / pomny na swe miłosierdzie. / Alleluja.
PROŚBY

Zanośmy błagania do Jezusa, który jest źródłem i dawcą duchowego pokoju. Wołajmy do Niego:
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, z Twojego Serca przebitego włócznią wypłynęła krew i woda, dając życie Kościołowi, Twej Oblubienicy,
- uświęcaj Kościół i zachowaj go od grzechu.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, żywa świątynio Boża, zburzona przez ludzi, ale przez Ojca odbudowana,
- uczyń swój Kościół przybytkiem Najwyższego.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, Królu i zjednoczenie serc wszystkich, Ty nas ukochałeś wieczną miłością i pociągasz do siebie,
- odnów przymierze, zawarte z wszystkimi ludźmi.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, pokoju i pojednanie nasze, Ty przez swój krzyż zjednoczyłeś wszystkich ludzi i położyłeś kres nieprzyjaźni,
- otwórz nam dostęp do Ojca.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, życie i zmartwychwstanie nasze, Ty krzepisz utrudzonych i dajesz wewnętrzny pokój,
- pociągnij do siebie wszystkich grzeszników.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Jezu, Ty z nieskończonej miłości stałeś się posłuszny aż do śmierci krzyżowej,
- obdarz chwałą zmartwychwstania wszystkich, którzy zasnęli w pokoju z Tobą.
Królu miłości, zmiłuj się nad nami.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Wszechmogący Boże, oddajemy cześć Sercu umiłowanego Syna Twojego i wysławiamy wielkie dary Jego miłości, * spraw, abyśmy z tego źródła Bożej dobroci otrzymali obfite łaski. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I Nieszpory
16 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Zbierzcie najpierw chwast * i powiążcie go w snopki na spalenie, / potem zwieźcie pszenicę do mojego spichlerza.

Rok B: Apostołowie zebrali się u Jezusa * i opowiedzieli Mu wszystko, / co zdziałali i czego nauczali.

Rok C: Jezus przyszedł do pewnej wsi, * tam niewiasta imieniem Marta / przyjęła Go do swego domu.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Zbierzcie najpierw chwast * i powiążcie go w snopki na spalenie, / potem zwieźcie pszenicę do mojego spichlerza.

Rok B: Apostołowie zebrali się u Jezusa * i opowiedzieli Mu wszystko, / co zdziałali i czego nauczali.

Rok C: Jezus przyszedł do pewnej wsi, * tam niewiasta imieniem Marta / przyjęła Go do swego domu.
PROŚBY

Jezus Chrystus napełnia radością wszystkich, którzy w Nim pokładają nadzieję. Zanieśmy więc do Niego ufne błagania:
Wysłuchaj nas, Panie.

Wierny Świadku i Pierworodny spośród umarłych, Ty własną krwią obmyłeś nas z grzechów,
- spraw, abyśmy zawsze pamiętali o Twoich wielkich dziełach.
Wysłuchaj nas, Panie.

Niech powołani przez Ciebie głosiciele Ewangelii
- będą zawsze wiernymi szafarzami tajemnic Twojego królestwa.
Wysłuchaj nas, Panie.

Królu pokoju, niech zstąpi Duch Twój na tych, którzy sprawują rządy nad narodami,
- aby troszczyli się o ubogich i pokrzywdzonych.
Wysłuchaj nas, Panie.

Okaż swą pomoc cierpiącym z powodu rasy, koloru skóry, pochodzenia, języka lub przekonań religijnych,
- niech doczekają się uznania swych praw i ludzkiej godności.
Wysłuchaj nas, Panie.

Dopuść do udziału w wiecznym szczęściu tych, którzy w Twojej miłości zeszli z tego świata,
- obdarz ich radością razem z Dziewicą Maryją i Twoimi świętymi.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



NIEDZIELA
XVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Początek Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
1, 1-14
Dziękczynienie wśród utrapień

Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do Kościoła Bożego, który jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, jacy są w całej Achai. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga. Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy. Ale gdy znosimy udręki - to dla pociechy i zbawienia waszego; a gdy pocieszani jesteśmy - to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy. A nadzieja nasza co do was jest silna, bo wiemy, że jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i naszej pociechy.

Nie chciałbym bowiem, bracia, byście nie wiedzieli o udręce doznanej przez nas w Azji; jak do ostateczności i ponad siły byliśmy doświadczani, tak iż zwątpiliśmy, czy uda się nam wyjść cało z życiem. Lecz właśnie w samym sobie znaleźliśmy wyrok śmierci: aby nie ufać sobie samemu, lecz Bogu, który wskrzesza umarłych. On to wybawił nas od tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci i będzie wybawiał. Tak, mamy nadzieję w Nim, że nadal będzie nas wybawiał przy współudziale waszych za nas modlitw, aby w ten sposób wielu dzięki składało za dar dla wielu w nas złożony.

Chlubą bowiem jest dla nas świadectwo naszego sumienia, bo w prostocie serca i szczerości wobec Boga, a nie według mądrości doczesnej, lecz według łaski Bożej postępowaliśmy na świecie, szczególnie względem was. Nie piszemy wam bowiem czegoś innego niż to, coście czytali i coście zrozumieli. Mam nadzieję, że i do końca będziecie nas rozumieć tak, jak już po części zostaliśmy przez was zrozumiani: mianowicie, że w dzień Pana naszego Jezusa ja będę waszą chlubą, tak jak i wy moją.

RESPONSORIUM
Ps 94, 18-19; 2 Kor 1, 5
W. Wspiera mnie Twoja łaska, Panie; * Gdy w moim sercu mnożą się niepokoje, / Twoja pociecha orzeźwia mą duszę.
K. Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy. W. Gdy w moim sercu mnożą się niepokoje, / Twoja pociecha orzeźwia mą duszę.

II CZYTANIE
Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Magnezjan
(nr 1, 1 - 5, 2)
Trzeba być chrześcijaninem nie tylko z imienia

Ignacy, zwany również Teoforem, Kościołowi w Magnezji nad Meandrem, błogosławionemu łaską Boga Ojca w Chrystusie Jezusie, naszym Zbawicielu, pozdrowienie oraz życzenia obfitego zbawienia w Bogu Ojcu i w Jezusie Chrystusie.

Skoro tylko dowiedziałem się o waszej doskonałej miłości względem Boga, uradowany wielce, postanowiłem przemówić do was w wierze Jezusa Chrystusa. Ozdobiony zaszczytnym imieniem, ja, więzień, śpiewam chwałę Kościołów i życzę im jedności z ciałem i duchem Jezusa Chrystusa, życiem naszym wiekuistym, życzę zjednoczenia w wierze i miłości, która jest ponad wszystkim, a zwłaszcza jedności z Jezusem i Ojcem. W Nim, opierając się i wyzwalając od wszelkich zakusów Księcia tego świata, zdołamy dojść do Boga.

Doznałem radości zobaczenia was w osobie waszego biskupa, zasłużonego przed Bogiem, Damasa, a także w osobach zacnych kapłanów: Bassusa i Apoloniusza oraz mego współsługi diakona Zotiona, którego obecnością obym się zawsze mógł cieszyć. Jest bowiem poddany biskupowi jak łasce Bożej, a kolegium prezbiterów - jak przykazaniom Jezusa Chrystusa.

Ale i wam nie godzi się nadużywać młodego wieku waszego biskupa, lecz ze względu na moc Boga, otoczyć go wszelką czcią. Dowiedziałem się zresztą, że święci kapłani nie nadużyli jego młodego wieku, ale roztropni w Bogu, poddali się biskupowi, nie tyle jemu, ale Ojcu Jezusa Chrystusa, który jest Biskupem wszystkich. Przeto dla chwały Tego, który nas umiłował, należy zachować posłuszeństwo bez jakiegokolwiek udawania; bo nie widzialnego biskupa się okłamuje, ale usiłuje się wprowadzić w błąd niewidzialnego. Sprawy te nie dotyczą tylko człowieka, ale Boga, który zna rzeczy ukryte.

Trzeba więc nie tylko nazywać się chrześcijaninem, ale być nim w rzeczywistości. Tymczasem istnieją tacy, którzy się powołują wprawdzie na biskupa, ale wszystko czynią bez niego. Tacy nie mogą mieć dobrego sumienia, a ich zgromadzenia nie są ważne ani zgodne z przykazaniem Pana.

Wszystko bowiem ma swój koniec i dwie rzeczy stoją przed nami: "śmierć i życie", a każdy pójdzie na "swoje miejsce". Podobnie jak dwie monety, jedna Boża, druga należąca do świata, a każda z nich ma własny swój znak: niewierni - znak tego świata, wierni zaś, którzy trwają w miłości - znak Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa. Jeśli na wzór Jego Męki nie jesteśmy gotowi umrzeć dla Niego, to nie ma w nas Jego życia.

RESPONSORIUM
1 Tm 4, 12. 16. 15
W. Wzorem bądź dla wiernych ą w mowie, w obejściu, / w miłości, w wierze, w czystości. * To bowiem czyniąc i siebie samego zbawisz, / i tych, którzy cię słuchają.
K. W tych rzeczach się ćwicz, cały im się oddaj, aby twój postęp widoczny był dla wszystkich. W. To bowiem czyniąc i siebie samego zbawisz, / i tych, którzy cię słuchają.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.


MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
16 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, * który kobieta wzięła i włożyła w trzy Miery mąki, / aż się wszystko zakwasiło.

Rok B: Pójdźcie sami osobno na miejsce pustynne * i nieco odpocznijcie.

Rok C: Maria usiadła u nóg Pana * i przysłuchiwała się Jego słowom.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, * który kobieta wzięła i włożyła w trzy Miery mąki, / aż się wszystko zakwasiło.

Rok B: Pójdźcie sami osobno na miejsce pustynne * i nieco odpocznijcie.

Rok C: Maria usiadła u nóg Pana * i przysłuchiwała się Jego słowom.

PROŚBY

Wszechmocny i dobry Bóg kocha nas i wie, czego nam potrzeba. Uwielbiajmy Go i radosnym sercem wołajmy:
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Błogosławimy Cię, wszechmogący Boże, Królu wszechświata, bo powołałeś nas niesprawiedliwych i grzesznych,
- abyśmy poznali Twoją prawdę i służyli Twojemu majestatowi.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Boże, Ty okazałeś nam swoje wielkie miłosierdzie,
- spraw, abyśmy nigdy nie zboczyli z drogi życia.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Głosimy zmartwychwstanie Twojego umiłowanego Syna,
- pozwól nam więc przeżyć ten dzień w radości ducha.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Udziel swoim wiernym ducha modlitwy i uwielbienia,
- aby zawsze trwali w dziękczynieniu.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XVI tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
16 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Przy końcu świata * sprawiedliwi będą jaśnieć jak słońce / w królestwie Ojca swojego.

Rok B: Gdy Jezus ujrzał tłumy, * zdjęła Go litość nad nimi, / byli bowiem jak owce nie mające pasterza, / i zaczął ich nauczać.

Rok C: Maria obrała najlepszą cząstkę, * której na wieki nie będzie pozbawiona.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Przy końcu świata * sprawiedliwi będą jaśnieć jak słońce / w królestwie Ojca swojego.

Rok B: Gdy Jezus ujrzał tłumy, * zdjęła Go litość nad nimi, / byli bowiem jak owce nie mające pasterza, / i zaczął ich nauczać.

Rok C: Maria obrała najlepszą cząstkę, * której na wieki nie będzie pozbawiona.
PROŚBY

Radując się w Panu, od którego pochodzi wszelkie dobro, w szczerości serca zanośmy do Niego nasze błagania:
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Panie, Boże wszechświata, Ty posłałeś na ziemię swojego Syna, aby Twoje imię było chwalone na każdym miejscu,
- niech Kościół świadczy o Tobie wobec narodów.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Spraw, abyśmy ochoczo przyjmowali naukę Apostołów
- i życiem potwierdzali naszą wiarę.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ty miłujesz sprawiedliwość,
- weź w obronę tych, którzy doznają krzywdy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Uwolnij więźniów, przywróć wzrok niewidomym,
- podnieś upadłych, miej w opiece tułaczy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Wypełnij pragnienia tych, którzy zasnęli w pokoju,
- niech przez Twojego Syna osiągną chwałę zmartwychwstania.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



PONIEDZIAŁEK
XVI tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
1, 15 - 2, 11
Dlaczego Apostoł zmienił program podróży

Bracia! W tym przeświadczeniu postanowiłem już wcześniej do was przybyć - byście dostąpili powtórnej łaski - następnie udać się od was do Macedonii i z Macedonii znów przyjść do was po to, byście mnie wyprawili w podróż do Judei. Czyż więc poczynałem sobie lekkomyślnie, wszystko to zamierzając? Albo układając to, czym postanawiał według ciała w ten sposób, iżby "tak, tak" było u mnie równocześnie "nie, nie"?

Bóg mi świadkiem, że w tym, co do was mówię, nie ma równocześnie "tak" i "nie". Syn Boży, Chrystus Jezus, Ten, którego głosiłem wam ja i Sylwan, i Tymoteusz, nie był "tak" i "nie", lecz dokonało się w Nim "tak". Albowiem ile tylko obietnic Bożych, w Nim wszystkie są "tak". Dlatego też przez Niego wypowiada się nasze "Amen" Bogu na chwałę. Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie i który nas namaścił, jest Bóg. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych.

A ja wzywam Boga na świadka mojej duszy, iż tylko aby was oszczędzić, nie przybyłem do Koryntu. Nie żeby okazać nasze władztwo nad wiarą waszą, bo przecież jesteśmy współtwórcami radości waszej; wiarą bowiem stoicie. Sam to sobie postanowiłem, by nie przychodzić do was ponownie w smutku. Jeżeli ja was zasmucam, któż mi radość sprawi, jeśli nie ten, którego ja zasmucam? A napisałem to, aby nie doznać podwójnego smutku, gdy przybędę do tych, od których winienem doznawać radości; zresztą jestem przeświadczony co do was wszystkich, że moja radość jest także waszą radością. Pisałem bowiem do was będąc w wielkiej rozterce i ucisku serca, wśród wielu łez, nie po to, aby was zasmucić, lecz żebyście wiedzieli, jak tym bardziej was miłuję. Jeżeli zaś ktoś smutek sprawił, to nie mnie, lecz po części - by nie przesadzać - wam wszystkim. Niech już takiemu wystarczy kara, wymierzona przez większość spośród was. Raczej wypada teraz wybaczyć mu i podtrzymać go na duchu, aby nie popadł ów człowiek w rozpaczliwy smutek. Dlatego napominam was, abyście jego sprawę rozstrzygnęli z miłością. W tym też celu napisałem, aby was wypróbować i aby się przekonać, czy we wszystkim jesteście posłuszni. Komu zaś cokolwiek wybaczyliście, ja też mu wybaczam. Co bowiem wybaczyłem, o ile coś wybaczyłem, uczyniłem to dla was wobec Chrystusa, ażeby nie uwiódł nas szatan, którego knowania dobrze są nam znane.

RESPONSORIUM
2 Kor 1, 21-22; Pwt 5, 2. 4
W.Bóg jest Tym, ą który umacnia mnie w Chrystusie / i który nas namaścił. / On też wycisnął na nas pieczęć * I zostawił zadatek Ducha w sercach naszych.
K.Pan, Bóg nasz, zawarł z nami przymierze, twarzą w twarz mówił z nami. W. I zostawił zadatek Ducha w sercach naszych.

II CZYTANIE
Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Magnezjan
(nr 6, 1 - 9, 2)
Jedna jest modlitwa, jedna nadzieja w miłości i świętej radości

Ujrzawszy zatem całą waszą wspólnotę w osobach wyżej wymienionych oraz umiłowawszy ją w wierze, zaklinam, abyście starali się sprawować wszystko w świętej zgodzie pod przewodnictwem biskupa, który występuje w imieniu Boga, kapłanów, którzy stanowią jakby grono Apostołów, oraz tak bardzo mi drogich diakonów, sprawujących służbę Jezusowi Chrystusowi, który przed wiekami był u Ojca, a objawił się przy końcu czasów. Postępujcie wszyscy zgodnie z wolą Bożą, szanujcie się nawzajem, a w odnoszeniu wzajemnym nie kierujcie się ludzkimi pobudkami, ale trwajcie w jedności z biskupem, z tymi, którzy wam przewodzą, zapowiadając w ten sposób i ucząc o nieśmiertelności.

Podobnie więc jak Pan bez Ojca, z którym stanowi jedno, nie czynił niczego ani sam, ani przez Apostołów, tak i wy niczego nie czyńcie bez biskupów i prezbiterów. Nie starajcie się, aby uchodziło za dobre to, co czynicie osobno, ale wszystko czyńcie we wspólnocie: jedna modlitwa, jedno błaganie, jeden duch, jedna nadzieja w miłości i w szczerej radości, tak jak jeden jest Jezus Chrystus, który jest ponad wszystkim. Jednoczcie się wszyscy, jak w jednej świątyni Boga, jakby wokół tego samego ołtarza, tego samego Jezusa Chrystusa, który od jednego Ojca pochodzi, który był u Ojca i do Niego powrócił.

Nie dajcie się zwieść obcymi naukami ani starymi, bezużytecznymi baśniami. Jeśli bowiem dotąd żyjemy według prawa żydowskiego, okazujemy, iż nie dostąpiliśmy łaski. Święci zaś prorocy żyli według Jezusa Chrystusa i dlatego byli prześladowani. Sam Bóg ich prowadził, aby przekonać niewiernych, iż jest jeden Bóg, który objawił się przez Jezusa Chrystusa, Syna Jego. On to jest Słowem wyłonionym z milczenia, który we wszystkim spodobał się posyłającemu Ojcu.

Jeśli bowiem ci, którzy trwali w dawnym porządku, przeszli do nowej nadziei i nie zachowują już szabatu, ale święcą dzień Pański, ten dzień, w którym także i nasze życie zmartwychwstało dzięki Niemu i Jego Męce (niektórzy temu przeczą; my jednak przez tę tajemnicę otrzymaliśmy wiarę i trwamy w niej mocno, aby okazać się prawdziwymi uczniami Jezusa Chrystusa, naszego jedynego Mistrza), to jakże moglibyśmy żyć bez Niego, zwłaszcza iż sami prorocy, Jego duchowi uczniowie, oczekiwali Go jako swego Nauczyciela? Toteż Ten, którego słusznie oczekiwali, gdy przyszedł, wskrzesi ich z martwych.


RESPONSORIUM
1 P 3, 8. 9; Rz 12, 10. 11
W.Bądźcie wszyscy jednomyślni, ą współczujący, pełni braterskiej miłości, / miłosierni, skromni, pokorni; * Do tego bowiem jesteście powołani, / abyście odziedziczyli błogosławieństwo.
K.W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Pełnijcie służbę Panu. W. Do tego bowiem jesteście powołani, / abyście odziedziczyli błogosławieństwo.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
XVI tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
2, 12 - 3, 6
Paweł sługą Nowego Przymierza

Bracia! Kiedy przybyłem do Troady, by głosić Ewangelię Chrystusa, a bramy były mi otwarte w Panu, duch mój nie zaznał spokoju, bo nie spotkałem Tytusa, brata mojego. Pożegnałem się przeto i wyruszyłem do Macedonii.

Lecz Bogu niech będą dzięki za to, że pozwala nam zawsze zwyciężać w Chrystusie i roznosić po wszystkich miejscach woń Jego poznania. Jesteśmy bowiem miłą Bogu wonnością Chrystusa zarówno dla tych, którzy dostępują zbawienia, jak i dla tych, którzy idą na zatracenie; dla jednych jest to zapach śmiercionośny - na śmierć, dla drugich zapach ożywiający - na życie. A któż temu sprosta? Nie jesteśmy bowiem jak wielu, którzy kupczą słowem Bożym, lecz ze szczerości, jak od Boga, mówimy w Chrystusie przed Bogiem.

Czyż ponownie zaczniemy samych siebie zalecać? Albo czy potrzebujemy, jak niektórzy, listów polecających do was lub od was? Wy jesteście naszym listem, pisanym w sercach naszych, listem, który znają i czytają wszyscy ludzie. Powszechnie o was wiadomo, żeście listem Chrystusowym dzięki naszemu posługiwaniu, listem napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego; nie na kamiennych tablicach, lecz na żywych tablicach serc. A dzięki Chrystusowi taką ufność w Bogu pokładamy.

Nie żebyśmy uważali, że jesteśmy w stanie pomyśleć coś sami z siebie, lecz wiemy, że ta możność nasza jest z Boga. On też sprawił, żeśmy mogli stać się sługami Nowego Przymierza, przymierza nie litery, lecz Ducha; litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia.

RESPONSORIUM
2 Kor 3, 4. 6. 5
W. Dzięki Chrystusowi ą ufność pokładamy w Bogu, * Który sprawił, żeśmy mogli stać się sługami Nowego Przymierza, / nie litery, lecz Ducha.
K. Nie żebyśmy uważali, że jesteśmy w stanie pomyśleć coś sami z siebie, lecz wiemy, że ta możność nasza jest z Boga. W. Który sprawił, żeśmy mogli stać się sługami Nowego Przymierza, / nie litery, lecz Ducha.

II czytanie
Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Magnezjan
(nr 10, 1-15)
Jezus Chrystus jest w was obecny.
Nie bądźmy obojętni na dobroć Chrystusa. Gdyby postępował z nami według naszych czynów, już by nas nie było. Dlatego stawszy się Jego uczniami, uczmy się żyć po chrześcijańsku. Kto nie nosi imienia chrześcijanina, ale jakiekolwiek inne, nie należy do Boga. Usuńcie więc zły kwas, stary już i cierpki, a przemieńcie się w nowy zaczyn, którym jest Jezus Chrystus. Niech On stanie się solą waszego życia, aby nikt z was nie uległ zepsuciu, jako że zapach wyda o was świadectwo. Niedorzecznością jest wyznawać Jezusa Chrystusa i zachowywać przepisy judaizmu. Albowiem nie chrześcijaństwo uwierzyło w judaizm, ale judaizm uwierzył w chrześcijaństwo. Ono jednoczy wszystkich, którzy wierzą w Boga.

Ukochani moi! Piszę tak nie dlatego, jakobym dowiedział się, iż niektórzy z was ulegli takim wpływom, ale choć mniej od was znaczę, aby was przestrzec: nie popadajcie w zasadzki fałszywej nauki, lecz bądźcie mocno przeświadczeni o śmierci, męce i zmartwychwstaniu, które miały miejsce za czasów urzędowania Poncjusza Piłata, które dokonały się w sposób rzeczywisty i niewątpliwy w osobie Jezusa Chrystusa - naszej nadziei. Oby się nikt z was nie oddalił od Chciałbym być razem z wami we wszystkim, jeżeli tylko jestem tego godzien. Chociaż w kajdanach, nie porównuję się z żadnym z was, którzy nie jesteście skrępowani. Wiem, że nie unosicie się pychą, albowiem Chrystusa Jezusa macie w waszych sercach. Owszem, gdy was chwalę, wiem, że czujecie się zawstydzeni, jak jest napisane: "Sprawiedliwy oskarża sam siebie".

Starajcie się trwać mocno w nauce Pana i Apostołów, aby wszystko, co czynicie, pomyślnie wam wypadało na duchu i na ciele, w wierze i miłości, w Synu, Ojcu i Duchu Świętym, w tym, co stanowi początek i koniec, w łączności z waszym czcigodnym biskupem, z drogocenna koroną duchową waszego prezbiterium, a także miłymi Bogu diakonami. Bądźcie poddani biskupowi i sobie nawzajem, jak Jezus Chrystus według ciała był poddany Ojcu, jak Apostołowie Chrystusowi, Ojcu i Duchowi Świętemu, aby jedność była zarazem duchowa i zewnętrzna.

Ponieważ wiem, że jesteście pełni Boga, dlatego moja zachęta jest krótka. W waszych modlitwach pamiętajcie o mnie, abym mógł dojść do Boga, i o Kościele w Syrii, do którego niegodny należę. Pragnę waszej wspólnej modlitwy i miłości w Bogu, aby Kościół, który jest w Syrii, dzięki wstawiennictwu waszego Kościoła dostąpił obfitych łask.

Ze Smyrny, gdzie piszę ten list, pozdrawiają was Efezjanie. Przybyli tutaj na chwałę Boga. Podobnie jak wy, także i oni wraz z biskupem Smyrny, Polikarpem, umocnili mnie pod każdym względem. Pozdrawiają was również inne Kościoły na chwałę Jezusa Chrystusa. Żegnajcie i bądźcie zdrowi, zjednoczeni w Bogu, cieszący się Duchem nieodłącznym, to jest Jezusem Chrystusem.

responsorium
Ef 3,17.19; Kol 2, 6-7
W. Niech Chrystus ą zamieszka przez wiarę w waszych sercach; * Abyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani, / zostali napełnieni całą Pełnią Bożą.
K. Postępujcie w Nim, zapuśćcie w Niego korzenie i na Nim dalej się budujcie i umacniajcie się w wierze. W. Abyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani, / zostali napełnieni całą Pełnią Bożą.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
XVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
3, 7 - 4, 4
Chwała posługiwania Nowego Testamentu

Bracia! Jeśli posługiwanie śmierci, utrwalone literami w kamieniu, dokonywało się w chwale, tak iż synowie Izraela nie mogli spoglądać na oblicze Mojżesza z powodu jasności jego oblicza, która miała przeminąć, to o ileż bardziej pełne chwały będzie posługiwanie Ducha! Jeżeli bowiem posługiwanie potępieniu jest chwałą, to o ileż bardziej będzie obfitować w chwałę posługiwanie sprawiedliwości. Wobec przeogromnej chwały okazało się w ogóle bez chwały to, co miało chwałę tylko częściową. Jeżeli zaś to, co przemijające, było w chwale, daleko więcej cieszy się chwałą to, co trwa. Żywiąc przeto taką nadzieję, z jawną swobodą postępujemy, a nie tak jak Mojżesz, który zakrywał sobie twarz, ażeby synowie Izraela nie patrzyli na koniec tego, co było przemijające. Ale stępiały ich umysły. I tak aż do dnia dzisiejszego, gdy czytają Stare Przymierze, pozostaje nad nimi ta sama zasłona, bo odsłania się ona w Chrystusie.

I aż po dzień dzisiejszy, gdy czytają Mojżesza, zasłona spoczywa na ich sercach. A kiedy ktoś zwraca się do Pana, zasłona opada. Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański - tam wolność. My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu.

Przeto oddani posługiwaniu zleconemu nam przez miłosierdzie, nie upadamy na duchu. Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka. A jeśli nawet Ewangelia nasza jest ukryta, to tylko dla tych, którzy idą na zatracenie, dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.

RESPONSORIUM
2 Kor 3, 18; Flp 3, 3
W.My wszyscy ą z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską. * Coraz bardziej jaśniejąc, / upodabniamy się do Jego obrazu.
K.Sprawujemy kult w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie. W. Coraz bardziej jaśniejąc, / upodabniamy się do Jego obrazu.

II CZYTANIE
Z dzieła O naśladowaniu Chrystusa
(księga 2, 1, 1-6)
Królestwo Boże pokojem i radością w Duchu Świętym

Nawróć się do Pana całym sercem, pozostaw ten nędzny świat, a dusza twoja odnajdzie pokój. Bo "królestwo Boże jest pokojem i radością w Duchu Świętym". Przyjdzie do ciebie Chrystus, pozwoli ci zakosztować swej pociechy, jeśli wewnątrz przygotujesz mu godne miejsce.

"Cała Jego chwała" i piękno "od wewnątrz" i tam znajduje upodobanie. Często przybywa do wewnętrznego człowieka: Jego słowa są pełne słodyczy, pociecha przynosi radość, pokój staje się obfity, serdeczność wywołuje zdumienie.

A zatem, duszo wierna, przygotuj swoje serce Oblubieńcowi, by zechciał przyjść do ciebie i w tobie zamieszkać. Powiedział bowiem: "Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, i do niego przyjdziemy, i będziemy w nim przebywać".

Przygotuj miejsce dla Chrystusa. Jeśli będziesz miał Chrystusa, będziesz bogaty: On sam wystarczy. On będzie czuwał nad tobą; On się wiernie zatroszczy o wszystko, tak iż niczego nie będziesz potrzebował od ludzi.

Złóż całą swą ufność w Bogu. Tylko Jego się lękaj, Jego jedynie miłuj. On będzie odpowiadał za ciebie; On wszystko ułoży jak najlepiej.

Nie masz tutaj miejsca stałego i gdziekolwiek jesteś, zawsze jesteś obcym i przechodniem. Nigdy nie zaznasz spoczynku, jeżeli wewnętrznie nie będziesz zjednoczony z Chrystusem.

Niech twoja myśl przebywa zawsze w obliczu Najwyższego, a twe błaganie wznosi się stale ku Chrystusowi. Jeśli nie potrafisz rozważać o sprawach wzniosłych i niebieskich, odpocznij przy rozważaniu męki Chrystusa i z radością zamieszkaj w Jego ranach. Z Chrystusem i dla Chrystusa znoś przeciwności, jeśli pragniesz królować z Chrystusem.

Gdybyś choć jeden raz wniknął doskonale w serce Jezusa i choć trochę zakosztował Jego płomiennej miłości, nie zważałbyś już na to, co przyjemne albo nieprzyjemne; wtedy cieszyłbyś się raczej upokorzeniami, bo miłość Jezusa daje człowiekowi moc, aby nie zważać na siebie samego.


RESPONSORIUM
Ps 71, 1-2. 5
W. W Tobie, Panie, ucieczka moja, ą niech wstydu nie zaznam na wieki. * Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości.
K. Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją; Panie, Tobie ufam od młodości. W. Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości.


MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
4, 5-18
Ułomność Apostoła i jego ufność

Bracia! Nie głosimy siebie samych, lecz Chrystusa Jezusa jako Pana, a nas - jako sługi wasze przez Jezusa. Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.

Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. Zewsząd znosimy cierpienia, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni; obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. Ciągle bowiem jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele. Tak więc działa w nas śmierć, podczas gdy w was - życie.

Cieszę się przeto owym duchem wiary, według którego napisano: "Uwierzyłem, dlatego przemówiłem"; my także wierzymy i dlatego mówimy, przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami. Wszystko to bowiem dla was, ażeby w pełni obfitująca łaska zwiększyła chwałę Bożą przez dziękczynienie wielu.

Dlatego to nie poddajemy się zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień. Niewielkie bowiem utrapienia nasze obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie.

RESPONSORIUM
2 Kor 4, 6; Pwt 5, 24
W.Bóg, który rozkazał ciemnościom, ą by zajaśniały światłem, * Zabłysnął w naszych sercach, / aby olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.
K.Oto Pan, Bóg nasz, okazał nam swoją chwałę i wielkość. Głos Jego słyszeliśmy. W. Zabłysnął w naszych sercach, / aby olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.


II CZYTANIE
Z komentarza św. Ambrożego, biskupa, do Psalmów
(Ps 43, 89-90)
Bóg zabłysnął w naszych sercach

"Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze?" Kiedy jesteśmy w utrapieniu, sądzimy, iż Bóg odwraca od nas swoje oblicze. Wtedy ciemności ogarniają nasze serca i utrudniają dostrzeganie światła prawdy. Kiedy natomiast Bóg czuwa nad naszym umysłem i łaskawie nas nawiedza, wiemy, że nic nie może pogrążyć nas w ciemnościach. Jeśli bowiem oblicze człowieka jaśnieje bardziej niż pozostałe członki ciała, łatwo się przekonujemy patrząc na czyjąś twarz, czy to ktoś nieznany, czy też znany, jako że dostrzegamy wówczas wszystko, to o ileż bardziej oblicze Boga oświeca tego, kto na nie spogląda.

Do tego właśnie odnosi się doskonałe objaśnienie, jak też i inne tego rodzaju - świętego Pawła Apostoła, który jako prawdziwy głosiciel Chrystusa, w trafnych słowach i pouczeniach przedstawia Go naszym umysłom. Mówi oto: "Bóg, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, aby olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa". Dowiedzieliśmy się już wcześniej, gdzie odbija się w nas światło Chrystusa. Chrystus jest wiecznym światłem dusz. Jego Ojciec zesłał na ziemię, abyśmy oświeceni światłem Jego oblicza, zdołali ujrzeć rzeczy niebieskie i wieczne, my, którzy przedtem byliśmy pogrążeni w ciemnościach.

Zresztą dlaczego mówię o Chrystusie, skoro także Piotr Apostoł powiedział do chromego od urodzenia: "Spójrz na nas". Spojrzał chromy na Piotra i został oświecony łaską wiary; nie zostałby uzdrowiony, gdyby nie był uwierzył.

Choć tak wielka jasność chwały była już w samych Apostołach, to jednak Zacheusz dowiedziawszy się, iż Pan Jezus ma przechodzić, wspiął się na drzewo, ponieważ był mały i nie mógł ujrzeć Go w tłumie. Zobaczył Chrystusa i znalazł światło. Zobaczył Go - i ten, który przedtem zabierał cudze, teraz rozdał swoje.

"Dlaczego odwracasz Twe oblicze?" Oznacza to: Jeśli nawet odwracasz od nas, Panie, swoje oblicze, to jednak "światło Twego oblicza jest w nas". Mamy je w naszych sercach, jaśnieje w głębi duszy, bo nikt nie mógłby się ostać, gdybyś odwrócił swoje oblicze.


RESPONSORIUM
2 Kor 4, 6; Hbr 10, 32
W.Ten, który rozkazał ciemnościom, ą by zajaśniały światłem, * Sam Bóg, zabłysnął w naszych sercach, / aby olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.
K.Przypomnijcie sobie dawniejsze dni, kiedyście to po oświeceniu wytrzymali wielką nawałę cierpień. W. Sam Bóg, zabłysnął w naszych sercach, / aby olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
XVI tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
5, 1-21
Nadzieja przybytku niebieskiego. Tajemnica poznania

Bracia! Wiemy, że jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie. Tak przeto teraz wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz niebieski przybytek, o ile tylko odziani, a nie nadzy będziemy. Dlatego właśnie udręczeni wzdychamy, pozostając w tym przybytku, bo nie chcielibyśmy go utracić, lecz przywdziać na niego nowe odzienie, aby to, co śmiertelne, wchłonięte zostało przez życie. A Bóg, który nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek.

Tak więc mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami z daleka od Pana. Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postępujemy. Mamy jednak nadzieję i chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana. Dlatego też staramy się Jemu podobać, czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre. Tak więc przejęci bojaźnią Pana przekonujemy ludzi, wobec Boga zaś wszystko w nas odkryte. Mam zresztą nadzieję, że i dla waszych sumień nie ma w nas nic zakrytego. Mówimy to, nie żeby znów wam siebie zalecać, lecz by dać wam sposobność do chlubienia się nami, iżbyście w ten sposób mogli odpowiedzieć tym, którzy chlubią się swą powierzchownością, a nie wnętrzem własnego serca. Jeśli bowiem odchodzimy od zmysłów - to ze względu na Boga, jeżeli przytomni jesteśmy - to ze względu na was. Albowiem miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli. A właśnie za wszystkich umarł Chrystus po to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.

Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób. Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem. On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.

RESPONSORIUM
2 Kor 5, 18; Rz 8, 32
W. Bóg pojednał nas ze sobą przez Chrystusa * I zlecił nam posługę jednania.
K. Własnego Syna Bóg nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał. W. I zlecił nam posługę jednania.

II CZYTANIE
Z księgi Wyznań św. Augustyna, biskupa
(księga 10, 43, 68-70)
Chrystus umarł za wszystkich

Prawdziwym pośrednikiem, którego w swoim niepojętym miłosierdziu objawiłeś i posłałeś ludziom, aby za Jego przykładem nauczyli się pokory, jest Jezus Chrystus, "pośrednik między Bogiem a ludźmi". On, nieśmiertelny i sprawiedliwy, pojawił się wśród śmiertelnych i grzesznych: śmiertelny jako człowiek, sprawiedliwy jako Bóg. Ponieważ zaś zapłatą sprawiedliwości jest życie i pokój, dlatego dzięki posiadanej wspólnie z Bogiem sprawiedliwości, mógł unicestwić w usprawiedliwionych grzesznikach śmierć, którą zechciał przyjąć na siebie wraz z nimi. Jakże nas umiłowałeś, Najlepszy Ojcze, iż "nie oszczędziłeś własnego Syna, ale wydałeś Go za nas" grzeszników! Jakże umiłowałeś nas, dla których Zbawiciel "nie uważając swej równości z Tobą za przywłaszczenie, stał się posłuszny aż do śmierci krzyżowej". On jedynie wolny pośród umarłych, "mający moc oddać swe życie i znów je odzyskać". Ze względu na nas stał się wobec Ciebie zarazem zwycięzcą i ofiarą; dlatego zwycięzcą, że ofiarą. Przed Tobą stał się dla nas kapłanem i żertwą; dlatego kapłanem, ponieważ żertwą. Rodząc się z Ciebie i służąc nam, uczynił nas, Twoje sługi, Twoimi dziećmi.

Słusznie więc ufam mocno, iż "uleczysz wszystkie moje słabości" przez pośrednictwo Tego, który siedzi po Twojej prawicy i "wstawia się za nami". Inaczej popadłbym w rozpacz. Liczne i wielkie są me niedomagania, liczne i wielkie, ale potężniejsze od nich jest Twoje lekarstwo. Moglibyśmy mniemać, iż Słowo Twoje dalekie jest od połączenia się z ludźmi, i zwątpić, gdyby nie stało się ono ciałem i nie zamieszkało wśród nas. Przytłoczony moimi grzechami i ciężarem mojej nędzy rozważałem już w sercu swoim i postanawiałem uciec na samotność. Ty jednak powstrzymałeś mnie i umocniłeś, mówiąc: "Chrystus umarł za wszystkich po to, aby ci, którzy żyją, już nie żyli dla siebie, ale dla Tego, który za nich umarł".

"Na Ciebie, Panie, składam mą troskę", abym żył i "rozważał cuda Twoje". Ty znasz nieudolność mają i słabość moją; pouczaj mnie i uzdrów. Twój Jednorodzony Syn, "w którym są wszystkie skarby mądrości umiejętności", odkupił mnie własną Krwią. "Niech mnie nie poniżają pyszni", albowiem pamiętam o zapłacie mego odkupienia. Jest ona moim pokarmem i napojem, rozdaję ją innym i sam ubogi pragnę nasycić się wraz z tymi, którzy spożywają i doznają nasycenia; "będą chwalić Pana ci, którzy Go szukają".

RESPONSORIUM
2 Kor 5, 14. 15; Rz 8, 32
W. Miłość Chrystusa przynagla nas, ą pomnych na to, że za wszystkich umarł Chrystus, * Aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, / lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.
K. Własnego Syna Bóg nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał. W. Aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, / lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Sobota
XVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
6, 1 - 7, 1
Udręczenie Pawła i zachęta do świętości

Bracia! Współpracując z Chrystusem napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej. Mówi bowiem Pismo: "W czasie pomyślnym wysłuchałem ciebie, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą".

Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia. Nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, aby nie wyszydzono naszej posługi, okazujemy się sługami Boga przez wszystko: przez wielką cierpliwość, wśród utrapień, przeciwności i ucisków, w chłostach, więzieniach, podczas rozruchów, w trudach, nocnych czuwaniach i w postach, przez czystość i umiejętność, przez wielkoduszność i łagodność, przez objawy Ducha Świętego i miłość nieobłudną, przez głoszenie prawdy i moc Bożą, przez oręż sprawiedliwości zaczepny i obronny, wśród czci i pohańbienia, przez dobrą sławę i zniesławienie. Uchodzący za oszustów, a przecież prawdomówni, niby nieznani, a przecież dobrze znani, niby umierający, a oto żyjemy, jakby karceni, lecz nie uśmiercani, jakby smutni, lecz zawsze radośni, jakby ubodzy, a jednak wzbogacający wielu, jako ci, którzy nic nie mają, a posiadają wszystko.

Usta nasze otwarły się do was, Koryntianie, rozszerzyło się nasze serce. Nie brak wam miejsca w moim sercu, lecz w waszych sercach jest ciasno. Odpłacając się nam w ten sam sposób, otwórzcie się i wy: jak do swoich dzieci mówię.

Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem ma wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem lub wierzącego z niewiernym? Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego - według tego, co mówi Bóg: "Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan wszechmogący".

Mając przeto takie obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkich brudów ciała i ducha, dopełniając uświęcenia naszego w bojaźni Bożej.

RESPONSORIUM
2 Kor 6, 14. 16; 1 Kor 3, 16
W. Cóż ma wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? ą Co łączy świątynie Boga z bożkami? * Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego.
K. Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? W. Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego.

II CZYTANIE
Homilia św. Jana Chryzostoma, biskupa, do Drugiego Listu do Koryntian
(Homilia 13, 1-2)
Rozszerzyło się nasze serce

"Rozszerzyło się nasze serce". Podobnie jak ciepło poszerza, tak też i miłość posiada właściwości rozszerzania, ponieważ jest cnotą pełną żaru i ciepła. To ona "otwierała usta" i rozszerzała serce Apostoła Pawła. "Miłuję was nie tylko słowami - powiada - bo i serce odczuwa to samo; dlatego przemawiam otwarcie, z ufnością i całą serdecznością". Nikt nie miał bardziej szerokiego serca niż Apostoł. Wszystkich wierzących miłował tak, jak gdyby każdy był jego wybranym; nie dzielił swego uczucia ani nie pozwolił osłabnąć, ale każdemu ofiarował nietkniętą i nieuszczuploną przyjaźń. I cóż dziwnego, że tak bardzo miłował chrześcijan, skoro swym sercem obejmował także cały świat, łącznie z niewierzącymi.

Toteż nie powiedział: "Miłuję was", ale szczególnie podkreślił: "Usta nasze otwarły się, rozszerzyło się nasze serce"; wszystkich nosimy w sercu, i to nie w jakikolwiek sposób, ale z największą delikatnością. Albowiem ten, kto jest miłowany, czuje się dobrze w sercu miłującego. Dlatego powiada: "Nie brak wam miejsca w moim sercu, lecz w waszych sercach jest ciasno". Zauważ, że wymówka jest pełna łagodności, właściwa ludziom, którzy miłują. Nie powiedział: "Nie miłujecie mnie", ale "Nie miłujecie mnie w równym stopniu". Nie chce bowiem czynić przykrych wymówek.

Gdyby zebrać świadectwa z poszczególnych jego listów, można byłoby zobaczyć, jak ogromną miłością otaczał swoich wiernych. Pisze oto do Rzymian: "Gorąco pragnę zobaczyć was; wiele razy zamierzałem przybyć do was; modliłem się, aby kiedyś nadarzyła mi się dogodna sposobność przybycia do was". W liście zaś do Galatów powiada: "Dzieci moje, oto powtórnie w bólach was rodzę"; a znowu do Efezjan: "Dlatego zginam moje kolana modląc się za was"; do Tesaloniczan: "Jakaż jest nasza nadzieja albo radość, albo wieniec chwały? Czyż nie wy nią jesteście?" Stwierdzał, iż także w więzieniu nosił ich w swoim sercu.

Ponadto pisze do Kolosan: "Chcę, abyście wiedzieli, jak wielką walkę toczę o was i o tych wszystkich, którzy nie widzieli mnie osobiście, aby serca wasze doznały pokrzepienia"; i znowu do Tesaloniczan: "Będąc tak pełni życzliwości dla was, jak matka troskliwie opiekująca się swoimi dziećmi, chcieliśmy dać wam nie tylko Ewangelię, lecz nadto i dusze nasze".

"Nie brak wam miejsca w moim sercu". I nie tylko mówi, że ich miłuje, ale też że doznaje od nich miłości, aby w ten sposób pozyskać ich serca. Zaświadcza o tym w słowach: "Przybył Tytus i opowiadał o waszej tęsknocie, o waszych łzach i waszej miłości".


RESPONSORIUM
1 Kor 13, 4. 6; Prz 10, 12
W. Miłość cierpliwa jest, ą łaskawa jest, miłość nie zazdrości, nie unosi się pychą, * Nie cieszy się z niesprawiedliwości, / lecz współweseli się z prawdą.
K. Nienawiść wznieca kłótnię; miłość wszelki błąd ukrywa. W. Nie cieszy się z niesprawiedliwości, / lecz współweseli się z prawdą.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, okaż miłosierdzie swoim wiernym i pomnażaj w nich dary swojej łaski, ą aby pełni wiary, nadziei i miłości * zawsze wiernie zachowywali Twoje przykazania. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



I Nieszpory
17 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Podobnie jest królestwo niebieskie * do kupca poszukującego pięknych pereł. / Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, / sprzedał wszystko, co posiadał, aby ją kupić.

Rok B: Gdy Jezus podniósł oczy * i ujrzał, że wielki tłum schodzi się do Niego, / zapytał Filipa: / Skąd kupimy chleba, / aby oni się posilili? / A mówił to wystawiając go na próbę, / wiedział bowiem, co miał czynić.

Rok C: Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie, * rzekł jeden z uczniów do Niego: / Panie, naucz nas się modlić.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Podobnie jest królestwo niebieskie * do kupca poszukującego pięknych pereł. / Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, / sprzedał wszystko, co posiadał, aby ją kupić.

Rok B: Gdy Jezus podniósł oczy * i ujrzał, że wielki tłum schodzi się do Niego, / zapytał Filipa: / Skąd kupimy chleba, / aby oni się posilili? / A mówił to wystawiając go na próbę, / wiedział bowiem, co miał czynić.

Rok C: Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie, * rzekł jeden z uczniów do Niego: / Panie, naucz nas się modlić.

PROŚBY

Oddając chwałę jedynemu Bogu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, zanośmy do Niego pokorne prośby:
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Panie święty, wszechmogący Boże, spraw, niechaj zakwitnie sprawiedliwość na naszej ziemi,
- a Twój lud niech zazna dobrodziejstwa pokoju.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wprowadź wszystkie narody do swego królestwa,
- aby wszyscy ludzie zostali zbawieni.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Spraw, aby małżonkowie trwali w Twym pokoju i pełnili Twoją wolę
- oraz darzyli się zawsze wzajemną miłością.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Racz, Panie, wynagrodzić tych, którzy nam dobrze czynią,
- obdarz ich wiecznym życiem.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wejrzyj łaskawie na poległych wskutek wojen i nienawiści,
- daj im wieczny odpoczynek.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XVII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
7, 2-16
Paweł doznał pociechy z pokuty Koryntian

Bracia! Otwórzcie się dla nas! Nikogośmy nie skrzywdzili, nikogo nie uwiedli, nikogo nie oszukali. Nie mówię tego, żeby was potępiać. Powiedziałem już, że pozostajecie w sercach naszych na wspólną śmierć i wspólne z nami życie. Z wielką ufnością odnoszę się do was, chlubię się wami bardzo. Pełen jestem pociechy, opływam w radość w każdym ucisku.

Kiedyśmy przybyli do Macedonii, nasze ciało nie doznało żadnej ulgi, lecz zewsząd byliśmy dręczeni: zewnątrz walki, wewnątrz obawy. Lecz Pocieszyciel pokornych, Bóg, podniósł i nas na duchu przybyciem Tytusa. Nie tylko zresztą jego przybyciem, ale i pociechą, jakiej doznał wśród was, gdy nam opowiadał o waszej tęsknocie, o waszych łzach, o waszym zabieganiu o mnie, tak że radowałem się jeszcze bardziej.

A chociaż może i zasmuciłem was moim listem, to nie żałuję tego; nawet zresztą gdybym i żałował, widząc, że list ów napełnił was na pewien czas smutkiem, to teraz raduję się - nie dlatego, żeście się zasmucili, ale żeście się zasmucili ku nawróceniu. Zasmuciliście się bowiem po Bożemu, tak iż nie ponieśliście przez nas żadnej szkody. Bo smutek, który jest z Boga, dokonuje nawrócenia ku zbawieniu, którego się potem nie żałuje, smutek zaś tego świata sprawia śmierć. To bowiem, że zasmuciliście się po Bożemu - jakąż wzbudziło w was gorliwość, obronę, oburzenie, bojaźń, tęsknotę, zapał i potrzebę wymierzenia kary! We wszystkim okazaliście się bez nagany. Dlatego też choć napisałem wam, to nie z powodu tego, który dopuścił się niesprawiedliwości, ani nie przez wzgląd na pokrzywdzonego, lecz by okazać nasze wobec Boga zatroskanie o was. Tak więc doznaliśmy pociechy.

A radość nasza spotęgowała się jeszcze bardziej tą radością, jakiej doznał Tytus, przez was wszystkich podniesiony na duchu. Przeto jeśli się wami chlubiłem przed nim, nie doznałem zawstydzenia. Podobnie jak wszystko mówiliśmy wam zgodnie z prawdą, tak też prawdziwą jest nasza chluba wobec Tytusa. Serce zaś jego jeszcze bardziej lgnie ku wam, gdy wspomina wasze posłuszeństwo i to, jak przyjęliście go z bojaźnią i drżeniem. Cieszę się, że we wszystkim mogę wam ufać.

RESPONSORIUM
2 Kor 7, 10. por. 9

W. Smutek, który jest z Boga, ą dokonuje nawrócenia ku zbawieniu; * Smutek zaś tego świata sprawia śmierć.
K. Zasmuciliśmy się po Bożemu, tak iż nie ponieśliśmy przez to żadnej szkody. W. Smutek zaś tego świata sprawia śmierć.


II CZYTANIE
Homilia św. Jana Chryzostoma, biskupa, do Drugiego Listu do Koryntian
(Homilia 14, 1-2)
Pełnia radości pośród utrapień

Na nowo święty Paweł podejmuje temat miłości, łagodząc surowość napomnień. Kiedy bowiem upomniał ich i zganił, iż tak bardzo umiłowani, nie odpłacili mu podobną miłością, ale się od niego odwrócili i złączyli z ludźmi przewrotnymi, od razu łagodzi ostrość swych upomnień, mówiąc: "Otwórzcie się dla nas", to znaczy: Miłujcie nas. Prosi o niewielką łaskę, w dodatku bardziej pożyteczną dla tych, którzy wyświadczają, niż tych, którzy przyjmują. Nie powiedział: "Miłujcie nas", ale z wielką delikatnością: "Otwórzcie się dla nas".

Któż - powiada - usunął mnie z waszych serc? Kto wyrzucił? Dlaczego jest nam tak ciasno w waszych sercach? Ponieważ uprzednio powiedział: "Ciasno jest w waszych sercach", dlatego teraz wyraźnie mówi: "Otwórzcie się dla nas". W ten sposób na nowo zdobywa ich dla siebie. Nic bowiem tak bardzo nie skłania umiłowanego do miłości, jak świadomość, iż miłujący gorąco jej pragnie.

"Powiedziałem wam wcześniej - rzecze - iż jesteście w naszych sercach na wspólną śmierć i wspólne z nami życie". Potęga miłości wyraża się w tym, że nawet odrzucony przez ludzi, pragnie z nimi żyć i umierać. Nie jesteście w naszym sercu w zwyczajny sposób, ale tak, jak powiedziałem wcześniej. Zdarza się bowiem, iż ktoś kocha, ale w obliczu niebezpieczeństw odchodzi: otóż z nami tak nie jest.

"Pełen jestem pociechy". Jakiej pociechy? Tej, która pochodzi od was. Skoro bowiem powróciliście na właściwą drogę, sprawiliście radość swym postępowaniem. Rzeczą właściwą dla kochającego jest się żalić, iż nie dość jest się miłowanym, oraz obawiać, aby nadmiernymi wymówkami nie przysporzyć przykrości temu, kogo się kocha. Dlatego powiada: "Pełen jestem pociechy, opływam w radość".

To tak jak gdyby powiedział: "Bardzo się martwiłem z waszego powodu, ale oto uczyniliście dla mnie więcej, niż należało, a przez to sprawiliście mi radość. Nie tylko bowiem usunęliście przyczynę smutku, ale napełniliście obfitą pociechą".

Swą wielkość okazuje Paweł nie tylko w słowach: "opływam w radość", ale także dodanych zaraz potem: "w każdym ucisku". Tak wielka jest radość, której od was doznałem, iż największe nawet utrapienia nie są w stanie jej przysłonić; swą wielkością przewyższa wszystkie spotkane przykrości i nie pozwala poddać się zniechęceniu.

RESPONSORIUM
2 Kor 12, 12. 15

W. Dowody mojego apostolstwa okazały się pośród was * Przez wielką cierpliwość, / a także przez znaki i cuda, i przejawy mocy.
K. Ja zaś bardzo chętnie poniosę wydatki i nawet samego siebie wydam za dusze wasze. W. Przez wielką cierpliwość, / a także przez znaki i cuda, i przejawy mocy.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
17 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Królestwo niebieskie * jest podobne do sieci zarzuconej w morze, / kiedy się napełniła, na brzeg ją wyciągnęli / i wybrali dobre ryby, a złe odrzucili.

Rok B: Pięcioma chlebami * i dwiema rybami / Chrystus nasycił pięć tysięcy ludzi.

Rok C: Proście, a będzie wam dane, * szukajcie, a znajdziecie, / kołaczcie, a będzie wam otworzone.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Królestwo niebieskie * jest podobne do sieci zarzuconej w morze, / kiedy się napełniła, na brzeg ją wyciągnęli / i wybrali dobre ryby, a złe odrzucili.

Rok B: Pięcioma chlebami * i dwiema rybami / Chrystus nasycił pięć tysięcy ludzi.

Rok C: Proście, a będzie wam dane, * szukajcie, a znajdziecie, / kołaczcie, a będzie wam otworzone.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszym dniem oraz Słońcem, które oświeca każdego człowieka i nigdy nie zachodzi. Wołajmy na Jego cześć:
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Stwórco wszechświata, z wdzięcznością przyjmujemy od Ciebie ten dzień, który się rozpoczyna,
- i wspominamy Twoje zmartwychwstanie.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Niechaj Duch Święty nauczy nas dzisiaj pełnić Twoją wolę
- i niech Twa mądrość zawsze nas prowadzi.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Spraw, abyśmy z radością wzięli udział w niedzielnym zgromadzeniu wiernych,
- karmiąc się Twoim słowem i Ciałem.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Z całego serca składamy Ci dziękczynienie
- za Twoje niezliczone dobrodziejstwa.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Ojcze nasz.

MODLITWA
Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XVII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
II Nieszpory
17 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Każdy uczony w Piśmie, * który stał się uczniem królestwa niebieskiego, / podobny jest do ojca rodziny, / który ze swego skarbca wydobywa rzeczy noew i stare.

Rok B: Jeśli wy, choć źli jesteście, * umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, / o ileż bardziej Ojciec z nieba / da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.

Rok C: Kto przykłada rękę do pługa, * a wstecz się ogląda, / nie nadaje się do królestwa Bożego.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Każdy uczony w Piśmie, * który stał się uczniem królestwa niebieskiego, / podobny jest do ojca rodziny, / który ze swego skarbca wydobywa rzeczy noew i stare.

Rok B: Jeśli wy, choć źli jesteście, * umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, / o ileż bardziej Ojciec z nieba / da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.

Rok C: Kto przykłada rękę do pługa, * a wstecz się ogląda, / nie nadaje się do królestwa Bożego.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszą Głową, a my członkami Jego Ciała. Uwielbiajmy Go i z radością wołajmy:
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Nasz Zbawicielu, uczyń swój Kościół żywym znakiem zjednoczenia całej ludzkości
- i skutecznym narzędziem zbawienia wszystkich narodów.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Bądź zawsze z kolegium biskupów i naszym Papieżem,
- udziel im daru jedności, miłości i pokoju.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Spraw, niech chrześcijanie ściślej zjednoczą się z Tobą jako Boską Głową
- i swym życiem świadczą o Twoim królestwie.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Racz obdarzyć świat pokojem,
- niech wszędzie zapanuje bezpieczeństwo i zgoda.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Udziel zmarłym chwały zmartwychwstania,
- spraw, abyśmy się stali uczestnikami ich szczęścia.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XVII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
8, 1-24
Paweł prosi o jałmużnę dla Jerozolimy

Donosimy wam, bracia, o łasce Bożej, jakiej dostąpiły Kościoły Macedonii, jak to w dotkliwej próbie ucisku uradowały się bardzo i jak skrajne ich ubóstwo zajaśniało bogactwem prostoty. Według możliwości, a nawet - zaświadczam to - ponad swe możliwości okazały gotowość, nalegając na nas bardzo i prosząc o łaskę współdziałania w posłudze na rzecz świętych. I nie tylko tak było, jakeśmy się spodziewali, lecz ofiarowały siebie samych najprzód Panu, a potem nam przez wolę Bożą. Poprosiliśmy więc Tytusa, aby jak to już rozpoczął, tak też i dokonał tego dzieła miłosierdzia względem was.

A podobnie jak obfitujecie we wszystko, w wiarę, w mowę, w wiedzę, we wszelką gorliwość, w miłość naszą do was, tak też obyście i w tę łaskę obfitowali. Nie mówię tego, aby wam wydawać rozkazy, lecz aby wskazując na gorliwość innych, wypróbować waszą miłość. Znacie przecież łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, który będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić. Tak więc udzielam wam rady, a to przyniesie pożytek wam, którzy zaczęliście już ubiegłego roku nie tylko chcieć, lecz i działać. Doprowadźcie teraz to dzieło do końca, aby czynne podzielenie się tym, co macie, potwierdzało waszą chętną gotowość.

A gotowość uznaje się nie według tego, czego się nie ma, lecz według tego, co się ma. Nie o to bowiem idzie, żeby innym sprawiać ulgę, a sobie utrapienie, lecz żeby była równość. Teraz więc niech wasz dostatek przyjdzie z pomocą ich potrzebom, aby ich bogactwo było wam pomocą w waszych niedostatkach i aby nastała równość według tego, co jest napisane: "Nie miał za wiele ten, kto miał dużo. Nie miał za mało ten, kto miał niewiele". A Bogu niech będą dzięki za to, że wszczepił tę troskę o was w serce Tytusa, iż przyjął zachętę, a będąc jeszcze bardziej gorliwym, z własnej woli wybrał się do was. Posłaliśmy z nim brata, którego sława w Ewangelii rozchodzi się po wszystkich Kościołach. Co więcej, przez same Kościoły został on ustanowiony towarzyszem naszej podróży w tym dziele, około którego się trudzimy ku chwale samego Pana i ku zaspokojeniu naszego pragnienia, wystrzegając się tego, by ktoś na nas nie sarkał z okazji darów, tak obficie przez nas zebranych. Staramy się bowiem o dobro nie tylko wobec Pana, lecz także wobec ludzi.

Posłaliśmy z nim również brata naszego, którego gorliwość mieliśmy sposobność wielokrotnie wypróbować, a który teraz naprawdę, ufając wam, okazał się jeszcze bardziej gorliwym. Tytus jest moim towarzyszem i trudzi się ze mną dla was; a bracia nasi - to wysłańcy Kościołów, chwała Chrystusa. Okażcie więc im wobec Kościołów waszą miłość i dowody naszej z was chluby.


RESPONSORIUM
2 Kor 8, 9; Flp 2, 7

W. Znacie łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, ą który będąc bogaty, dla was stał się ubogim, * Aby was ubóstwem swoim ubogacić.
K. Ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi. W. Aby was ubóstwem swoim ubogacić.

II CZYTANIE
Kazanie św. Cezarego, biskupa z Arles
(Kazanie 25, 1)
Miłosierdzie Boże a miłosierdzie ludzkie

"Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią". Bracia ukochani, słowo miłosierdzie zawiera w sobie wiele słodyczy - a jeśli słowo, o ileż bardziej rzecz sama. Wszyscy pragną miłosierdzia, ale niestety nie wszyscy tak postępują, aby na nie zasłużyć. Wszyscy pragną doznawać miłosierdzia, niewielu zaś okazywać miłosierdzie.

Jak możesz prosić o coś, czego sam nie chcesz ofiarować? Kto zatem pragnie dostąpić miłosierdzia w niebie, powinien wyświadczać je na ziemi. A zatem, bracia najmilsi, ponieważ wszyscy pragniemy dostąpić miłosierdzia, obierzmy je sobie za obrońcę już na tym świecie, aby uwolniło nas w przyszłym. Istnieje bowiem miłosierdzie w niebie, a dochodzi się doń przez miłosierdzie na ziemi. Albowiem mówi Pismo: "Panie, Twe miłosierdzie w niebiosach".

Istnieje zatem jedno miłosierdzie na ziemi, drugie w niebie, to znaczy miłosierdzie ludzkie i miłosierdzie Boże. Na czym polega miłosierdzie ludzkie? Na tym, abyś pamiętał o ubogich. Na czym zaś miłosierdzie Boże? Zapewne na darowaniu win. Toteż wszystko, co miłosierdzie ludzkie wyda podczas drogi, miłosierdzie Boże odda w ojczyźnie. Na tym świecie we wszystkich ubogich Bóg cierpi głód i zimno, jak to sam powiada: "Wszystko, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mnieście uczynili". Dlatego Ten, który w niebie pragnie dawać, chce otrzymywać na ziemi.

Jacyż to my jesteśmy? Kiedy Bóg daje, przyjmujemy ochotnie, a kiedy prosi, nie chcemy dać! Kiedy ubogi cierpi głód, sam Chrystus znajduje się w potrzebie, jak to sam powiedział: "Byłem głodny, a nie daliście Mi jeść". Nie bądź więc nieczuły na potrzeby ubogich, jeśli pragniesz przebaczenia grzechów. Chrystus jest głodny, bracia! We wszystkich ubogich pragnie i łaknie, i to, co otrzyma na ziemi, odda w niebie.

Pytam was, bracia: Czego chcecie i czego szukacie, gdy przychodzicie do kościoła? Zapewne nie czego innego, jak miłosierdzia. Wyświadczajcie przeto ziemskie, a otrzymacie niebieskie. Ubogi zwraca się z prośbą do ciebie: ty także prosisz Boga: on o kawałek chleba, ty o życie wieczne. Daj ubogiemu, abyś zasłużył na otrzymanie od Chrystusa. Posłuchaj Jego słów: "Dawajcie, a będzie wam dane". Nie rozumiem, jak mógłbyś przyjmować, skoro sam nie chcesz darować. Toteż gdy przychodzicie do kościoła, ofiarujcie ubogim jałmużnę według waszych możliwości.

RESPONSORIUM
Łk 6, 36. 37. 38; Mt 5, 7

W. Bądźcie miłosierni, ą jak Ojciec wasz jest miłosierny. * Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone; dawajcie, a będzie wam dane.
K. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. W. Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone; dawajcie, a będzie wam dane.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
XVII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
9, 1-15
Owoc duchowy jałmużny

Bracia! O posłudze, którą się pełni dla świętych, nie potrzebuję wam pisać. Znam bowiem waszą gotowość, dzięki której chlubię się wami wśród Macedończyków: "Achaja gotowa jest już od zeszłego roku". I tak wasza gorliwość pobudziła wielu do współzawodnictwa. Posłałem zaś braci, aby pod tym względem nie była daremna nasza chluba z was, abyście - jak to już powiedziałem - byli gotowi. Gdyby bowiem przybyli ze mną Macedończycy i gdyby stwierdzili, żeście nie przygotowani, zawstydzilibyśmy się my - nie chcę już mówić, że i wy - z powodu takiego stanu rzeczy. Uważałem przeto za konieczne prosić braci, aby przybyli wcześniej do was i przygotowali już przedtem obiecaną przez was darowiznę, która oby się okazała hojnością, a nie sknerstwem!

Tak bowiem jest: kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki według tego, co jest napisane: "Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego trwa na wieki".

Ten zaś, który daje nasienie siewcy, i chleba dostarczy ku pokrzepieniu, i ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości. Wzbogaceni we wszystko, będziecie pełni wszelkiej prostoty, która składa przez nas dziękczynienie Bogu. Posługiwanie bowiem tej sprawie społecznej nie tylko uzupełnia to, na co nie stać świętych, lecz obfituje w liczne dziękczynienia składane Bogu. Ci, którzy oddają się tej posłudze, wielbią Boga za to, żeście posłuszni w wyznawaniu Ewangelii Chrystusa, a w prostocie stanowicie jedno z nimi i ze wszystkimi. A w swych modlitwach za was okazują wam miłość z powodu przebogatej w was łaski Boga. Dzięki Bogu za Jego dar niewypowiedziany.

RESPONSORIUM
Łk 6, 38; 2 Kor 9, 7

W. Dawajcie, a będzie wam dane; ą miarą dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą / wsypią w zanadrza wasze. * Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie.
K. Każdy niech postąpi tak, jak mu nakazuje własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym. W. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie.

II CZYTANIE

Homilia św. Bazylego Wielkiego, biskupa
(Homilia O miłości, 3, 6)
Zasiewajcie ziarno sprawiedliwości

Weźmij za przykład ziemię; jak ona przynoś plon, i nie bądź gorszy od rzeczy nieożywionych. Ziemia przynosi owoce nie dla własnej korzyści, ale dlatego, aby ci służyć. Ty natomiast dla siebie samego gromadzisz plon swojej dobroczynności. Nagroda bowiem i zapłata za dobre czyny przysługuje temu, kto ich dokonał. Jeśli udzieliłeś pomocy zgłodniałemu, twoim stanie się to, co udzieliłeś, owszem, powróci do ciebie z naddatkiem. Podobnie jak ziarno wrzucone w ziemię przynosi korzyść siejącemu, tak też i chleb ofiarowany głodnemu przyniesie ci wiele pożytku. Niechże więc zakończenie twej uprawy na ziemi stanie się początkiem wschodzącego zasiewu w niebie. Mówi bowiem Pismo: "Posiejcie sobie sprawiedliwość".
Nadejdzie czas, kiedy zostawisz pieniądze, choćbyś nie chciał. Do Pana zaś poniesiesz sławę twoich dobrych czynów. A wtedy cały lud stojąc wokół ciebie przed Sędzią całego świata nazwie cię żywicielem, łaskawym dobroczyńcą, nazwie wszystkimi imionami sławiącymi twą hojność i szlachetność. Czyż nie wiesz, że są tacy, którzy wydają całe majątki na urządzanie widowisk, na komediantów, walki zapaśników, walki z dzikimi zwierzętami, których nawet sam widok budzi odrazę? Czynią to dla krótkotrwałej sławy, dla wrzawy tłumu i oklasków.

Ty natomiast czyż będziesz skąpy w wydatkach, które mają ci przynieść tak wielką chwałę? Sam Bóg cię wywyższy, aniołowie pochwalą, wszyscy ludzie, którzy byli od początku świata, nazwą szczęśliwym. W nagrodę za właściwe zarządzanie dobrami przemijającymi otrzymasz chwałę wieczną, wieniec sprawiedliwości, królestwo niebieskie. Ty jednak nie dbasz o takie dobra; pogardzasz tymi, które ci obiecano, z powodu przywiązania do posiadanych obecnie bogactw. Dalej więc, rozdaj swe bogactwa, bądź hojny i wielkoduszny w udzielaniu pomocy potrzebującym. Niech i o tobie mówią: "Podzielił, rozdał ubogim, sprawiedliwość jego będzie trwała zawsze".

Jakże bardzo powinieneś być wdzięczny hojnemu Dobroczyńcy, jakże radosny i szczęśliwy z powodu okazanej ci łaskawości. Wszak nie ty pukasz do drzwi obcych ludzi, ale oni stoją w twoich drzwiach. A tymczasem jesteś nachmurzony i niedostępny. Unikasz spotkania, abyś przypadkiem nie musiał uronić cokolwiek z twego mienia. Umiesz tylko to jedno: "Nie mam, nie dam, sam jestem biedny". O tak, biedny jesteś i nie masz naprawdę niczego: nie masz miłości, nie masz dobroci, nie masz wiary w Boga ani nadziei wiekuistej.

RESPONSORIUM
Iz 58, 7-8

W.Dziel swój chleb z głodnym, ą wprowadź w dom biednych tułaczy; * Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza / i sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie.
K. Gdy ujrzysz nagiego, przyodziej go, i nie odwracaj się od twoich bliźnich. W. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza / i sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
XVII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
10, 1 - 11, 6
Osobista obrona Apostoła

Bracia! Ja sam, Paweł, upominam was przez cichość i łagodność Chrystusa, ja, który będąc między wami, uchodzę w oczach waszych za pokornego, a z daleka od was jestem dla was zbyt surowy, ja was proszę: żebym nie musiał odwołać się do tej surowości, na jaką zamierzam się zdobyć względem tych, co sądzą, że postępujemy według ciała. Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała, gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz posiada moc burzenia dla Boga twierdz warownych. Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga i wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi z gotowością ukarania każdego nieposłuszeństwa, kiedy już wasze posłuszeństwo stanie się doskonałe.

Zauważcie to, co jest zresztą oczywiste! Jeżeli ktoś jest przekonany, że należy do Chrystusa, niechże znów weźmie pod własną rozwagę i to, że my również, podobnie jak on, jesteśmy Chrystusowi. Choćby mi bowiem wypadło jeszcze bardziej chlubić się z władzy, jaką nam dał Pan ku zbudowaniu, a nie ku zagładzie waszej, nie będę się wstydził dlatego rzekomo, iżby się nie wydało, że chcę was straszyć listami. "Listy bowiem - jak utrzymują - są groźne i nieubłagane, lecz gdy się zjawia osobiście, słaby jest, a jego mowa nic nie znaczy". Kto tak sądzi, niech sobie zapamięta, że jakimi jesteśmy w słowach naszych listów będąc poza wami, takimi też będziemy w czynie jako obecni wśród was.

Nie mamy bowiem odwagi ani równać się, ani stawiać siebie obok tych, którzy zachwalają sami siebie; nie okazują wielkiego rozsądku, gdy siebie samych mierzą miarą własnej osoby i porównują się sami z sobą. Nie będziemy się wynosili ponad miarę, lecz będziemy się oceniali według granic wyznaczonych nam przez Boga, a sięgających aż do was. Nie przekraczamy bowiem słusznej miary jak ci, którzy do was jeszcze nie dotarli; przecież doszliśmy do was z Ewangelią Chrystusa. Nie przechwalamy się ponad miarę kosztem cudzych trudów. Mamy jednak nadzieję, że w miarę rosnącej w was wiary my również wzrastać będziemy według naszej miary, niosąc Ewangelię poza wasze granice, a nie chlubiąc się tym, co już było dokonane przez innych. Ten, kto się chlubi, w Panu niech się chlubi. Nie ten jest bowiem wypróbowany, kto się sam przechwala, lecz ten, kogo uznaje Pan.

O, gdybyście mogli znieść trochę szaleństwa z mojej strony! Ależ tak, wy i mnie znosicie! Jestem bowiem o was zazdrosny Boską zazdrością. Poślubiłem was przecież jednemu mężowi, by was przedstawić Chrystusowi jako czystą dziewicę.

Obawiam się jednak, ażeby nie były odwiedzione umysły wasze od prostoty i czystości wobec Chrystusa w taki sposób, jak w swojej chytrości wąż uwiódł Ewę. Jeśli bowiem przychodzi ktoś i głosi wam innego Jezusa, jakiegośmy wam nie głosili, lub bierzecie innego ducha, któregoście nie otrzymali, albo inną Ewangelię, nie tę, którąście przyjęli - znosicie to spokojnie. Otóż sądzę, że dokonałem nie mniej niż "wielcy apostołowie". Choć bowiem niewprawny w słowie, to jednak nie jestem pozbawiony wiedzy. Zresztą ujawniliśmy się wobec was we wszystkim pod każdym względem.

RESPONSORIUM
2 Kor 10, 3-4; Ef 6, 16. 17

W. Chociaż pozostajemy w ciele, ą nie prowadzimy walki według ciała, * Gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała.
K. Bierzcie wiarę jako tarczę i miecz Ducha, to jest słowo Boże. W. Gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała.


II CZYTANIE
Katecheza św. Cyryla Jerozolimskiego, biskupa
(Katecheza 18, 23-25)
Kościół jest ludem wezwanym i zgromadzonym przez Boga

Kościół nazywa się katolickim, czyli powszechnym, ponieważ obejmuje cały świat - od jednego krańca aż po drugi. Nazywa się tak, ponieważ w sposób całościowy i bez błędu głosi prawdy dotyczące bytów widzialnych i niewidzialnych, niebieskich i ziemskich; ponieważ wszystkich ludzi, rządzonych i rządzących, uczonych i prostych, prowadzi do oddawania należnej chwały Bogu; ponieważ leczy wszystkie rodzaje grzechów duszy i ciała, a także posiada wszystkie rodzaje cnót wyrażające się zarówno w słowach, jak i czynach, i wreszcie wszystkie rodzaje darów duchowych.

Sama nazwa "Kościół" (Ecclesia), czyli zwołanie, jest bardzo odpowiednia, ponieważ "zwołuje" on i gromadzi w jedno wszystkich ludzi, jak o tym mówi Bóg w Księdze Kapłańskiej: "Zwołaj całe zgromadzenie przed wejściem do Namiotu Spotkania". Warto zauważyć, iż słowo "zwołaj" po raz pierwszy zostało użyte właśnie wtedy, kiedy Bóg ustanawiał Aarona najwyższym kapłanem. Natomiast w Księdze Powtórzonego Prawa Bóg mówi do Mojżesza: "Zwołaj Mi naród, niech usłyszą me słowa, aby nauczyli się Mnie lękać". Wymienia także Kościół, kiedy mówi o tablicach: "Były na nich wypisane wszystkie słowa, które powiedział do was Bóg na górze, pośrodku ognia, w dniu Kościoła", mówiąc wyraźniej: "w dniu, w którym zostaliście zwołani przez Pana na zgromadzenie". Także Psalmista woła: "Będę Cię wyznawał w wielkim zgromadzeniu, będę Cię chwalił wśród mnogiego ludu".

Niegdyś Psalmista śpiewał: "Na zgromadzeniu błogosławcie Pana Boga, wy pochodzący z Izraela". Zbawiciel zwołał drugie zgromadzenie, spośród pogan, to jest święty, chrześcijański Kościół, o którym mówił do Piotra: "A na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą". Po odrzuceniu tego, który był w Judei, Kościoły Chrystusowe rozprzestrzeniły się po całym świecie. Czytamy o nich w psalmach: "Śpiewajcie Panu pieśń nową, Jego chwała niech zabrzmi w zgromadzeniu świętych". Natomiast do Żydów Prorok mówi następująco: "Nie mam w was upodobania - mówi Pan wszechmogący" i dodaje: "Dlatego od wschodu słońca aż po jego zachód będzie wielbione Imię moje wśród narodów". O tym właśnie świętym i katolickim Kościele pisze Apostoł Paweł do Tymoteusza: "Piszę, byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i fundamentem prawdy".

RESPONSORIUM
1 P 2, 9-10

W. Wy jesteście ą wybranym plemieniem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym; * Abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, / który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła.
K. Wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym. W. Abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, / który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XVII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
11, 7-29
Przeciw fałszywym prorokom

Bracia! Czyż popełniłem jakiś grzech przez to, że poniżałem siebie, by was wywyższyć? Że za darmo głosiłem wam Ewangelię Bożą? Ogołacałem inne Kościoły, biorąc co potrzebne do życia, aby wam przyjść z pomocą. A kiedy byłem u was i znajdowałem się w potrzebie, nikomu nie okazałem się ciężarem. Czego mi niedostawało, to dopełnili bracia przybyli z Macedonii. W niczym nie obciążyłem was i nadal nie będę was obciążał. Zapewniam was przez będącą we mnie prawdę Chrystusa, że nikt nie pozbawi mnie tej podstawy do chlubienia się w granicach Achai. Dlaczego? Czy dlatego, że was nie miłuję? Bóg to wie.

Co zaś czynię, będę i nadal czynił, aby nie mieli sposobności do chlubienia się ci, którzy jej szukają; aby byli jak i my w tym, z czego się chlubią. Ci fałszywi apostołowie to podstępni działacze, udający apostołów Chrystusa. I nic dziwnego. Sam bowiem szatan podaje się za anioła światłości. Nic przeto wielkiego, że i jego słudzy podszywają się pod sprawiedliwość. Ale skończą według swoich uczynków.

Jeszcze raz mówię: niech mnie nikt nie uważa za szaleńca, a jeżeli już tak, to przyjmijcie mnie nawet jako szaleńca, abym i ja mógł się nieco pochlubić. To, co powiem, nie według Pana powiem, lecz jakby w szaleństwie, mając rzekomy powód do chluby. Ponieważ wielu chlubi się według ciała - i ja będę się chlubił. Chętnie przecież znosicie głupców, sami będąc mądrymi. Znosicie to, że was ktoś bierze w niewolę, że was objada, wyzyskuje, że was z góry traktuje, że was policzkuje. Mówię to ku waszemu zawstydzeniu, tak jakbym chciał okazać moją pod tym względem słabość.

Jeżeli inni zdobywają się na odwagę - mówię jak szalony - to i ja się odważam. Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami są? Ja również. Potomstwem Abrahama? I ja. Są sługami Chrystusa? Zdobędę się na szaleństwo: Ja jeszcze bardziej! Bardziej przez trudy, bardziej przez więzienia; daleko bardziej przez chłosty, przez częste niebezpieczeństwa śmierci. Przez Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego. Trzy razy byłem sieczony rózgami, raz kamienowany, trzykrotnie byłem rozbitkiem na morzu, przez dzień i noc przebywałem na głębinie morskiej. Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach od fałszywych braci; w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości, nie mówiąc już o mojej codziennej udręce płynącej z troski o wszystkie Kościoły. Któż odczuwa słabość, bym i ja nie czuł się słabym? Któż doznaje zgorszenia, żebym i ja nie płonął?

RESPONSORIUM
Ga 1, 11-12; 2 Kor 11, 10. 7

W. Ewangelia, którą głoszę, ą nie jest wymysłem ludzkim. * Nie otrzymałem jej od człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus.
K. Prawda Chrystusa jest we mnie, dlatego głoszę wam Ewangelię Bożą. W. Nie otrzymałem jej od człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus.

II CZYTANIE
Katecheza św. Cyryla Jerozolimskiego, biskupa
(Katecheza 18, 26-29)
Kościół Oblubienicą Chrystusa

"Kościół katolicki" - takie oto jest imię świętej Matki nas wszystkich. Jest ona zarazem Oblubienicą Pana naszego Jezusa Chrystusa, Jednorodzonego Syna Bożego; napisano bowiem: "Podobnie jak Chrystus umiłował Kościół i wydał samego siebie za niego..." itd. Jest też obrazem i odbiciem "niebieskiego Jeruzalem, które jest wolne, i jest matką nas wszystkich". Przedtem niepłodne, teraz jest matką licznego potomstwa.

Odrzuciwszy pierwszą oblubienicę, w drugiej, to jest w Kościele katolickim - jak mówi święty Paweł - "Bóg ustanowił najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, dar uzdrawiania, wspomagania, kierowania, przemawiania różnymi językami", a także wszelkiego rodzaju cnoty: mądrość, rozum, umiarkowanie, sprawiedliwość, miłosierdzie, dobroć oraz niezłomną w prześladowaniach cierpliwość.

Ten właśnie Kościół "przez oręż sprawiedliwości zaczepny i obronny, wśród czci i pohańbienia" uwieńczył świętych męczenników, w czasach prześladowań i udręk, koroną cierpliwości sporządzoną z licznych i różnorodnych kwiatów. Teraz zaś w czasie pokoju, dzięki łaskawości Boga odbiera należną chwałę od królów i władców, od ludzi wszystkich stanów i wszystkich ludów. Królowie narodów zamieszkujących różne krainy mają ograniczoną władzę. Samemu tylko świętemu, katolickiemu Kościołowi przysługuje władza, która rozciąga się aż po krańce świata. Bóg bowiem - jak czytamy: "Ustanowił pokój jego granicami".

My przeto ukształtowani w świętym i katolickim Kościele, ukształtowani zarówno przykazaniami, jak i sławnymi przykładami, otrzymamy królestwo niebios i odziedziczymy życie wieczne. Dlatego, aby je otrzymać od Pana, znosimy wszelkie przeciwności. Cel bowiem, do którego zmierzamy, nie jest bynajmniej małej wagi; dążymy przecież do osiągnięcia życia wiecznego. Dlatego wyznanie wiary poucza nas, iż oprócz "ciała zmartwychwstania", o czym mówiliśmy przedtem, mamy wierzyć w "żywot wieczny"; do niego właśnie chrześcijanie dążą ze wszystkich sił.

Prawdziwym i rzeczywistym życiem jest Ojciec. On zsyła wszystkim, jakby ze źródła, dary niebios przez Syna w Duchu Świętym. W swojej dobroci naprawdę obiecał nam szczęście życia wiecznego.

RESPONSORIUM

W. Błogosławiony lud, ą który Pan Zastępów pobłogosławił, mówiąc: * Izraelu, ty jesteś dziełem rąk moich i moim dziedzictwem.
K. Błogosławiony naród, którego Pan jest Bogiem, lud wybrany na dziedzictwo. W. Izraelu, ty jesteś dziełem rąk moich i moim dziedzictwem.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
XVII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
11, 30 - 12, 13
Apostoł chlubi się ze swoich słabości

Bracia! Jeżeli już trzeba się chlubić, będę się chlubił z moich słabości. Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ten, który jest błogosławiony na wieki, wie, że nie kłamię. W Damaszku namiestnik króla Aretasa rozkazał pilnować miasta Damasceńczyków, chcąc mnie pojmać. Ale przez okno spuszczono mnie w koszu przez mur i tak uszedłem rąk jego.

Jeżeli trzeba się chlubić - choć co prawda nie wypada - przejdę do widzeń i objawień Pańskich. Znam człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty - czy w ciele, nie wiem, czy poza ciałem, też nie wiem, Bóg to wie - został porwany aż do trzeciego nieba. I wiem, że ten człowiek - czy w ciele, nie wiem, czy poza ciałem, też nie wiem, Bóg to wie - został porwany do raju i słyszał tajemne słowa, których się nie godzi człowiekowi powtarzać. Z tego więc będę się chlubił, a z siebie samego nie będę się chlubił, chyba że z moich słabości. Zresztą choćbym i chciał się chlubić, nie byłbym szaleńcem; powiedziałbym tylko prawdę. Powstrzymuję się jednak, aby mnie nikt nie oceniał ponad to, co widzi we mnie lub co ode mnie słyszy.

Aby zaś nie wynosił mnie zbytnio ogrom objawień, dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana, aby mnie policzkował - żebym się nie unosił pychą. Dlatego trzykrotnie prosiłem Pana, aby odszedł ode mnie, lecz Pan mi powiedział: "Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali". Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa.

Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, w obelgach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach z powodu Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny.

Oszalałem, a wyście mnie do tego zmusili. To wy powinniście wyrażać mi uznanie. W niczym przecież nie byłem mniejszy od "wielkich apostołów", chociaż jestem niczym. Dowody mojego apostolstwa okazały się pośród was przez wielką cierpliwość, a także przez znaki i cuda, i przejawy mocy. O ile otrzymaliście mniej niż pozostałe Kościoły? Chyba tylko o tyle, że nie byłem wam ciężarem. Wybaczcie mi tę krzywdę!

RESPONSORIUM
2 Kor 12, 9; 4, 7
W. Najchętniej będę się chlubił z moich słabości, ą aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa, * Moc bowiem w słabości się doskonali.
K. Przechowujemy ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc. W. Moc bowiem w słabości się doskonali.

II CZYTANIE
Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Polikarpa
(1, 1 - 4, 3)
Trzeba nam wszystko przyjąć ze względu na Boga, aby i On nas przyjął

Ignacy, zwany również Teoforem, Polikarpowi, który strzeże Kościoła w Smyrnie, a raczej, który sam jest strzeżony przez Boga Ojca i Pana naszego Jezusa Chrystusa, wiele pozdrowień.

Wyrażając uznanie dla twej pobożności, ugruntowanej jakby na niewzruszonej skale, wielbię Boga, iż stałem się godny ujrzenia twego świętego oblicza. Obym się mógł nim radować zawsze w Bogu. Zaklinam cię przez łaskę, którą jesteś odziany, abyś przyśpieszył swój bieg i przez zachęty wszystkim pomagał do zbawienia. Okaż wielkość swojej posługi przez wieloraką troskę o sprawy duszy i ciała. Staraj się o jedność, ponad którą nie ma nic doskonalszego. Umiej znosić wszystkich, jak i Pan znosi ciebie. Podtrzymuj wszystkich z miłością, jak to zresztą i czynisz. Nie ustawaj w modlitwie, proś o coraz większą mądrość. Bądź czujny zachowując zawsze trzeźwy umysł. Przemawiaj do każdego z osobna na podobieństwo samego Boga. "Noś słabości wszystkich" jako prawdziwy atleta. Gdzie więcej trudu, tam i większa korzyść.

Jeśli miłujesz tylko dobrych uczniów, nie nabywasz zasługi. Zdobywaj raczej upadłych przez swoją łagodność. Nie każdą ranę leczy się tym samym lekarstwem. Gwałtowne wybuchy poskramiaj słodyczą. "We wszystkim bądź roztropny jak wąż i prosty jak gołębica". Dlatego właśnie jesteś istotą cielesną i duchową, abyś z łagodnością odnosił się do tego, co widzisz. Jeśli zaś idzie o to, co niewidzialne, błagaj o należyte poznanie, abyś w niczym nie odczuwał braku, lecz obfitował we wszelki dar. Podobnie jak sternik pragnie wiatru, a żeglarz miotany burzą - portu, tak chwila obecna wymaga od ciebie, abyś razem z twoimi doszedł do Boga. Bądź rozumny jak Boży szermierz; nagrodą jest nieśmiertelność i życie wieczne, o czym wiesz dobrze. Za ciebie ja ofiaruję moje życie i więzy, dla których okazałeś tyle szacunku.

Niech cię nie trwożą ci, którzy wydają się godnymi wiary, a nauczają błędu. Bądź nieugięty jak uderzane młotem kowadło. Dzielność zapaśnika polega na tym, iż umie odbierać razy i zwyciężać. O ileż bardziej powinniśmy wszystko przyjmować ze względu na Boga, aby i On nas przyjął. Stawaj się bardziej gorliwym niż jesteś; rozpoznaj chwilę obecną. Oczekuj Tego, który jest poza czasem, który jest wieczny i niewidzialny, a który dla nas stał się widzialnym, który jest nieuchwytny, niecierpiętliwy, dla nas jednak podlegający cierpieniu, dla nas znoszący wszelkie rodzaje cierpień.

Wdowy niechaj nie będą zaniedbywane. Po Bogu, ty bądź ich opiekunem. Niechaj nic się nie dzieje bez twej zgody ani też i ty nie czyń niczego bez Boga, jak zresztą i nie czynisz. Bądź wytrwały. Niech wasze zgromadzenia odbywają się częściej. Zapraszaj wszystkich imiennie. Nie lekceważ niewolników, niewiast czy mężczyzn, ale też i oni niech nie stają się hardzi, ale niech coraz lepiej służą na chwałę Boga, aby mogli otrzymać od Niego lepszą wolność. Niech nie szukają wyzwolenia na koszt wspólnoty, aby nie stali się niewolnikami swych pragnień.

RESPONSORIUM
1 Tm 6, 11-12; 2 Tm 2, 10
W. Podążaj za sprawiedliwością, ą za pobożnością, wiarą, miłością, wytrwałością, łagodnością; * Walcz w dobrych zawodach o wiarę, / zdobądź życie wieczne.
K. Wszystko znoszę przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia. W. Walcz w dobrych zawodach o wiarę, / zdobądź życie wieczne.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
XVII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE
Z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
12, 14 - 13, 13
Najbliższe odwiedziny Apostoła ze względu na poprawę Koryntian

Bracia! Oto po raz trzeci zamierzam do was przybyć, a nie będę was obciążał. Nie szukam bowiem tego, co wasze, ale was samych. Nie dzieci rodzicom winny gromadzić majętności, lecz rodzice dzieciom. Ja zaś bardzo chętnie poniosę wydatki i nawet siebie samego wydam za dusze wasze. Czyż więc, coraz bardziej was miłując, mniej będę miłowany?

Zresztą niech będzie i tak: nie byłem dla was ciężarem, ale będąc przebiegłym, zdobyłem was podstępem. Czy może oszukałem was przez kogoś spośród tych, których do was posłałem? Prosiłem Tytusa i wysłałem z nim brata. Czy Tytus was oszukał? Czyż nie postępowaliśmy w tym samym duchu? Czy nie tymi samymi śladami?

Od dawna już sądzicie, że się przed wami usprawiedliwiamy. W obliczu Boga w Chrystusie mówimy, a wszystko, najmilsi, ku zbudowaniu waszemu. Obawiam się, że gdy przyjdę, znajdę was nie takimi, jakimi pragnąłbym was znaleźć, a i dla was okażę się takim, jakiego sobie nie życzycie. Żeby przypadkiem nie było wśród was sporów, zazdrości, gniewu, niewłaściwego współzawodnictwa, obmów, szemrania, wynoszenia się, kłótni. Oby mnie ponownie nie upokorzył wobec was Bóg mój, tak iżbym musiał opłakiwać wielu spośród tych, którzy popełniali przedtem grzechy i wcale się nie nawrócili z nieczystości, rozpusty i rozwiązłości, której się dopuścili.

Oto teraz po raz trzeci wyruszam do was. Na ustach dwu albo trzech świadków zawiśnie cała sprawa. Zapowiedziałem to już i teraz zapowiadam - jako obecny za drugim razem, a nieobecny teraz - tym, którzy już przedtem grzeszyli, i wszystkim innym, że gdy znów przyjdę, nie będę oszczędzał nikogo. Usiłujecie bowiem doświadczać Chrystusa, który przeze mnie przemawia, a nie jest słaby wobec was, lecz ukazuje w was moc swoją. Chociaż bowiem został ukrzyżowany wskutek słabości, to jednak żyje dzięki mocy Bożej. I my także niemocni jesteśmy w Nim, ale żyć będziemy z Nim przez moc Bożą względem was.

Siebie samych badajcie, czy trwacie w wierze; siebie samych doświadczajcie! Czyż nie wiecie o samych sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście odrzuceni. Mam zaś nadzieję, iż uznacie, że my nie jesteśmy odrzuceni. Prosimy przeto Boga, abyście nie czynili nic złego. Nie o to chodzi, byśmy się sami okazali wypróbowani, lecz byście wy czynili, co dobre, a my, żebyśmy byli jakby odrzuceni. Nie możemy niczego dokonać przeciwko prawdzie, lecz wszystko dla prawdy. Cieszymy się bowiem, gdy my słabi jesteśmy, wy zaś - mocni, i modlimy się o wasze udoskonalenie. Dlatego też jako nieobecny tak piszę, abym jako obecny wśród was nie musiał postępować surowiej - według władzy, którą Pan mi dał ku zbudowaniu, a nie ku zgubie waszej.

Zresztą, bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się na duchu, jedno myślcie, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami. Pozdrówcie się nawzajem świętym pocałunkiem. Pozdrawiają was wszyscy święci.

Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi.

RESPONSORIUM
2 Kor 13, 11; Flp 4, 7

W. Radujcie się, ą dążcie do doskonałości, pokój zachowujcie, * A Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami.
K. Pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, niech strzeże waszych serc w Chrystusie Jezusie. W. A Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami.

II CZYTANIE
Z listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Polikarpa
(5, 1 - 8, 1. 3)
Niech wszystko się dzieje na chwałę Bożą

Unikaj zajęć związanych z magią, owszem, innych przestrzegaj. Niewiastom, siostrom moim, powiedz, by miłowały Pana i były wierne swoim małżonkom ciałem i duszą. Podobnie też braciom moim polecaj w imię Chrystusa, "by miłowali swe żony, jak Pan umiłował Kościół". Jeśli ktoś umie wytrwać w czystości ku chwale ciała Pana, niechaj zachowa pokorę. Jeśli jednak wynosi się z tego powodu - upadnie; kiedy zaś uważa się za godniejszego od biskupa - zginie. Wypada natomiast, aby mężczyźni i niewiasty zawierali związek małżeński za wiedzą biskupa, tak aby małżeństwa były według woli Pana, a nie według pożądliwości. Wszystko niech dzieje się na chwałę Boga.

Trwajcie w łączności z biskupem, aby i Bóg był z wami. Moje życie ofiaruję za tych, którzy są posłuszni biskupowi, kapłanom, diakonom; obym wraz z nimi miał udział w Bogu. Współpracujcie jedni z drugimi, walczcie wspólnie, wspólnie biegnijcie, wspólnie znoście cierpienia, wspólnie wypoczywajcie, wspólnie wstawajcie, jak przystoi zarządcom, współpracownikom i sługom Boga. Usiłujcie przypodobać się Temu, dla kogo walczycie i od kogo otrzymujecie zapłatę. Niechaj nie będzie wśród was odstępcy. Chrzest niech będzie waszą tarczą, wiara hełmem, miłość włócznią, cierpliwość uzbrojeniem. Wasze dobre uczynki niech będą waszymi oszczędnościami, abyście mieli prawo odebrać kiedyś należność. Bądźcie pełni łagodności jedni wobec drugich, tak jak Bóg jest łagodnym względem was. Obyście byli moją nieustanną chlubą.

Ponieważ zaś - jak mi doniesiono - Kościół w Syrii dzięki waszym modlitwom cieszy się pokojem, dlatego i ja jestem spokojniejszy w moim powierzeniu się woli Boga; obym przez cierpienia mógł dojść do Boga i okazać się waszym uczniem w chwili zmartwychwstania. Trzeba, umiłowany w Bogu, Polikarpie, zwołać czcigodne zgromadzenie i wybrać kogoś bardzo wam drogiego i gorliwego, który mógłby być Bożym posłańcem. Niech uda się do Syrii, aby na chwałę Bożą głosił nieustraszoną waszą miłość.

Chrześcijanin nie żyje dla siebie, ale jest na służbie Boga. Jeśli dokonacie tego, będzie to dziełem Boga i waszym. Ufam, że dzięki Jego łasce gotowi jesteście dokonać dobrego dzieła na chwałę Bożą. Ponieważ znam wasze staranie o prawdę, kieruję krótkie słowa zachęty.

Nie mogłem napisać do wszystkich Kościołów, dlatego że wypłynąłem pośpiesznie z Troady do Neapolis, otrzymawszy takie polecenie. Ty zatem, który znasz wolę Boga, napisz do Kościołów położonych na Wschodzie, aby jeśli potrafią, uczynili to samo: niech wyślą posłańców, inni niech wyślą listy przez tych, których ty wyślesz, abyście dostąpili chwały przez czyn wiekopomny, czego jesteś rzeczywiście godzien.

Życzę wam pomyślności w Bogu naszym Jezusie Chrystusie, przez którego trwajcie w jedności i opiece Boga. Żegnajcie w Panu.

RESPONSORIUM
1 Kor 15, 58; 2 Tes 3, 13

W. Bądźcie wytrwali i niezachwiani, ą zajęci zawsze ofiarnie dziełem Pańskim, * Pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu.
K. Nie zniechęcajcie się w czynieniu dobrze. W. Pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu.

MODLITWA
Módlmy się. Boże, Obrońco ufających Tobie, bez Ciebie nic nie jest mocne ani święte, ą spraw w swoim wielkim miłosierdziu, abyśmy pod Twymi rządami i Twoim przewodnictwem dobrze używali rzeczy przemijających * i nieustannie ubiegali się o dobra wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
anawim



I nieszpory
18 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Gdy wielki tłum był z Jezusem * i nie mieli nic do jedzenia, / przywołał do siebie uczniów / i rzekł im: Żal Mi ludu.
Rok B: Zabiegajcie nie o ten pokarm, który ginie, * ale o ten, który trwa na wieki.
Rok C: Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, * bo życie człowieka nie zależy od jego mienia.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Gdy wielki tłum był z Jezusem * i nie mieli nic do jedzenia, / przywołał do siebie uczniów / i rzekł im: Żal Mi ludu.
Rok B: Zabiegajcie nie o ten pokarm, który ginie, * ale o ten, który trwa na wieki.
Rok C: Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, * bo życie człowieka nie zależy od jego mienia.
PROŚBY

Bóg wspomaga i darzy opieką swój lud, który wybrał sobie na dziedzictwo, aby go doprowadzić do szczęścia. Pamiętając o dobroci Boga, składajmy Mu dzięki i wołajmy do Niego:
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nieskończenie dobry, błagamy Cię za naszym papieżem N. i za naszym biskupem N.,
- miej ich w opiece i uświęcaj swoją mocą.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Spraw, niechaj chorzy jednoczą się z cierpieniami Chrystusa,
- aby zawsze mogli doznawać Jego pociechy.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Wejrzyj łaskawie na tych, którzy są pozbawieni dachu nad głową,
- niech znajdą mieszkanie godne człowieka.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Daj i zachowaj od zniszczenia plony ziemi,
- aby wszystkim wystarczyło codziennego chleba.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Zachowaj nasz naród od nieszczęścia,
- niech żyje w dobrobycie i w pokoju.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Panie, okaż zmarłym swoją wielką łaskawość,
- wprowadź ich do niebiańskiego mieszkania.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nasz,.

MODLITWA

Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Niedziela
XVIII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Początek Księgi proroka Amosa
1, 1 - 2, 3
Sądy Pana nad narodami

Słowa Amosa, który był jednym spośród pasterzy z Tekoa: co widział w sprawie Izraela, za dni Ozjasza, króla Judy, i za dni Jeroboama, syna Joasza, króla Izraela, na dwa lata przed trzęsieniem ziemi.

Powiedział on: "Pan z Syjonu zagrzmi, z Jeruzalem wyda swój głos, a lamentować będą łąki pasterzy i szczyt Karmelu uschnie.

Tak mówi Pan: �Z powodu trzech występków Damaszku i z powodu czterech nie odwrócę tego wyroku, gdyż zmłócili saniami żelaznymi Gilead. Ześlę więc ogień na dom Chazaela, by strawił pałace Ben-Hadada. Rozbiję zaworę Damaszku i wytępię mieszkańca z doliny Awen i dzierżącego berło z Bet-Eden, a naród Aramu uprowadzony zostanie do Kir - mówi Pan.

Tak mówi Pan: �Z powodu trzech występków Gazy i z powodu czterech nie odwrócę tego wyroku, gdyż uprowadzili doszczętnie ludność, by wydać ją Edomowi. Ześlę więc ogień na mury Gazy i strawi on jej pałace. Wytępię mieszkańca z Aszdodu i dzierżącego berło z Aszkelonu. Zwrócę rękę przeciw Ekronowi i zginie reszta Filistynów - rzekł Pan Bóg.

Tak mówi Pan: �Z powodu trzech występków Tyru i z powodu czterech nie odwrócę tego wyroku, gdyż wydali oni Edomowi uprowadzonych aż do ostatniego i nie pamiętali o bratnim przymierzu. Ześlę więc ogień na mury Tyru i strawi jego pałace.

Tak mówi Pan: �Z powodu trzech występków Edomu i z powodu czterech nie odwrócę tego wyroku, gdyż prześladował mieczem brata swego, tłumiąc uczucie miłosierdzia, trwał w swym gniewie nieustannie i gniew swój chował do końca. Ześlę więc ogień na Teman i strawi pałace Bosry.

Tak mówi Pan: �Z powodu trzech występków synów Ammona i z powodu czterech nie odwrócę tego wyroku, gdyż rozcinał brzemienne niewiasty Gileadu, by rozszerzyć swoje granice. Rozpalę więc ogień na murach Rabba i strawi jego pałace, podczas wrzawy w dzień bitwy, podczas burzy w dzień wichru. I pójdzie król ich w niewolę, on i książęta jego razem - rzekł Pan.

Tak mówi Pan: �Z powodu trzech występków Moabu i z powodu czterech nie odwrócę tego wyroku, gdyż on spalił kości króla Edomu na wapno. Ześlę więc ogień na Moab i strawi pałace Keriotu, zginie podczas wrzawy wojennej Moab, podczas okrzyków, przy dźwięku rogu. Zniszczę pośród niego władcę, a razem z nim wszystkich jego książąt wybiję - rzekł Pan".

RESPONSORIUM
Ps 9, 8b. 9; Am 1, 2

W. Pan przygotował swój tron, by sądzić. ą Sam będzie sądził świat sprawiedliwie, * Rozstrzygać będzie bezstronnie sprawy narodów.
K. Pan z Syjonu zagrzmi, z Jeruzalem wyda swój głos. W. Rozstrzygać będzie bezstronnie sprawy narodów.

II CZYTANIE

Początek Listu przypisywanego Barnabie
(rozdz. 1, 1-8; 2, 1-5)
Nadzieja życia jest początkiem i kresem naszej wiary

Synowie i Córki! W imię Pana, który nas umiłował, pokój wam i pozdrowienia.

Ponieważ wielkie i obfite są dobrodziejstwa Boże względem was, dlatego wasze święte i szlachetne dusze napawają mnie ogromną radością. Otrzymaliście bowiem zaszczepioną w was łaskę, duchowy dar. Z tego powodu raduję się także nadzieją własnego zbawienia, bo widzę Ducha wylanego na was z przeobfitego źródła Pana. Oto, jak wielce urzeczony jestem waszą postawą tak bardzo przeze mnie upragnioną.

Tak właśnie przekonany jestem i w pełni tego świadom, bo wiele do was przemawiałem. Pan towarzyszył mi na tej świętej drodze. I to właśnie jest dla mnie wezwaniem, aby miłować was bardziej niż siebie samego. Doskonała bowiem wiara i miłość mieszkają w was poprzez nadzieję życia wiecznego. Wiedząc przeto, iż jeśli dołożę starania, aby się podzielić z wami tym, co sam otrzymałem, moją zapłatą będzie posługiwanie takim jak wy, postanowiłem napisać wam krótko, abyście wraz z wiarą mieli też doskonałą wiedzę.

Otóż trzy są nauki Pana: nadzieja życia, początek i kres naszej wiary; sprawiedliwość, początek i kres sądu; miłość, radosne i pogodne świadectwo czynów sprawiedliwych. Pan bowiem dał nam przez proroków znajomość rzeczy przeszłych i obecnych oraz pozwolił zakosztować rzeczy przyszłych. Skoro zaś widzimy, że wszystko dokonuje się w zapowiedzianym porządku, powinniśmy coraz pilniej postępować drogą bojaźni Bożej. Ja zaś, nie jako nauczyciel, ale wasz brat, udzielę wam pouczeń, z których moglibyście zaczerpnąć otuchy na dni obecne.

Ponieważ "dni są złe", a przeciwnik działa, trzeba nam czuwać nad sobą i pilnie strzec woli Bożej. Otóż wiarę naszą wspierają bojaźń i wytrwałość, sprzymierzeńcami są cierpliwość i opanowanie. Jeśli te cnoty pozostaną nietknięte przed Panem, wtedy z radością dołączą się do nich: mądrość, rozumienie, poznanie i wiedza.

Pan bowiem pouczył za pośrednictwem wszystkich proroków, iż nie potrzebuje ofiar, całopaleń ani obiat. Oto, co kiedyś powiedział: "Co Mi po mnóstwie waszych ofiar - mówi Pan. Syt jestem całopaleń i tłuszczu baranów, krwi wołów i kozłów nie pragnę. Nie przychodźcie, by stanąć przede Mną. Któż tego żądał od was? Nie wydeptujcie moich przedsionków. Gdy przyniesiecie ziarno, będzie to na próżno. Obrzydła Mi woń kadzideł; nie mogę ścierpieć waszych świąt i uroczystości".

RESPONSORIUM
Ga 2, 16; Rdz 15, 6

W. Przeświadczeni, ą że człowiek osiąga usprawiedliwienie jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa; * I my właśnie uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, / by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa.
K. Abraham uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę. W. I my właśnie uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, / by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
18 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A:. Pięcioma chlebami i dwoma rybami * Chrystus nasycił pięć tysięcy ludzi.

Rok B: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: * Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, / ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba.

Rok C: Gromadźcie sobie skarby w niebie, / gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A:. Pięcioma chlebami i dwoma rybami * Chrystus nasycił pięć tysięcy ludzi.

Rok B: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: * Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, / ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba.

Rok C: Gromadźcie sobie skarby w niebie, / gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą.

PROŚBY

Dzięki składajmy naszemu Zbawicielowi, który przyszedł na ten świat, aby być Bogiem z nami. Zanośmy do Niego nasze prośby:
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Chryste Panie, światłości wschodząca z wysoka, Ty jesteś początkiem przyszłego zmartwychwstania,
- wspieraj nas, abyśmy nie trwali w mrokach śmierci, lecz postępowali za Tobą w światłości życia.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Okaż nam swą dobroć, która objawia się we wszystkich stworzeniach,
- abyśmy wszędzie oglądali Twoją chwałę.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Panie, nie dopuść, aby dzisiaj zło nas zwyciężyło,
- lecz pomóż nam je pokonać siłą dobra.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Ty po przyjęciu chrztu w Jordanie zostałeś namaszczony Duchem Świętym,
- spraw, niech kieruje nami dzisiaj łaska Twego Ducha.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.
Ojcze nasz.
MODLITWA

Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


XVIII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

II nieszpory
18 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: jedli i nasycili się wszyscy, * i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków.
Rok B: Jam jest chleb życia, * kto do Mnie przychodzi nie będzie łaknął, / a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.
Rok C: Jeśli pragniecie być naprawdę bogaci, * starajcie się o bogactwa prawdziwe.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: jedli i nasycili się wszyscy, * i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków.

Rok B: Jam jest chleb życia, * kto do Mnie przychodzi nie będzie łaknął, / a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.
Rok C: Jeśli pragniecie być naprawdę bogaci, * starajcie się o bogactwa prawdziwe.

PROŚBY

Chwała niech będzie Chrystusowi, który zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. On ma moc obdarzyć wiecznym zbawieniem tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga. Z wiarą i nadzieją skierujmy do Niego nasze błagania:
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Jezu, słońce sprawiedliwości, gdy ten dzień chyli się ku zachodowi, polecamy Tobie całą ludzkość,
- niech wszyscy radują się bez końca Twoją niegasnącą światłością.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj przymierze, które przypieczętowałeś Boską Krwią Twoją,
- uświęcaj Kościół, aby był wolny od grzechu.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Pamiętaj, Panie, o ludzie, który zgromadziłeś
- i w którym obrałeś sobie mieszkanie.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj od wypadków wszystkich podróżujących na ziemi, w powietrzu i na wodzie,
- niech w zdrowiu i radości osiągną cel podróży.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Przyjmij, Panie, naszych zmarłych braci,
- udziel im przebaczenia i wiecznej chwały.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XVIII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Amosa
2, 4-16

Sądy Pana nad Judą i Izraelem

Tak mówi Pan: "Z powodu trzech występków Judy i z powodu czterech nie odwrócę tego wyroku, gdyż odrzucili Prawo Pana i przykazań Jego nie strzegli; zwiedli ich kłamliwi ich bogowie, za którymi przodkowie ich chodzili. Ześlę więc ogień na Judę i strawi pałace Jeruzalem".

Tak mówi Pan: "Z powodu trzech występków Izraela i z powodu czterech nie odwrócę tego wyroku, gdyż sprzedają za srebro sprawiedliwego, a ubogiego za parę sandałów; w prochu ziemi depcą głowy biednych i ubogich kierują na bezdroża; ojciec i syn chodzą do tej samej dziewczyny, aby znieważać święte imię moje. Na płaszczach zastawnych wylegują się przy każdym ołtarzu i wino wymuszone grzywną piją w domu swego Boga.

Ja to przed nimi zgładziłem Amorytów, którzy byli wysocy jak cedry, a mocni byli jak dęby. I zniszczyłem owoc ich z góry, a z dołu korzenie.

I Ja to wyprowadziłem was z Egiptu, wiodłem przez pustynię przez lat czterdzieści, byście posiedli ziemię Amorytów. Wzbudzałem spomiędzy waszych synów proroków, a spomiędzy waszych młodzieńców - nazirejczyków. Czyż nie było tak, synowie Izraela? - wyrocznia Pana. A wy dawaliście pić nazirejczykom wino i prorokom rozkazywaliście: �Nie prorokujcie!

Oto Ja zmiażdżę was tak, jak miażdży wozowy walec napełniony snopami. Szybkobiegacz nie będzie miał gdzie uciec, mocarz nie okaże swej siły, a bohater nie ocali życia; łucznik się nie ostoi, szybkonogi nie umknie i jeździec na koniu nie ocali życia; nawet najmężniejszy sercem pomiędzy bohaterami będzie w tym dniu nagi uciekał - wyrocznia Pana".

RESPONSORIUM
Am 2, 10. 11. 12; Ps 95, 10-11

W. Ja to wyprowadziłem was z Egiptu, ą wiodłem przez pustynię lat czterdzieści. * I powiedziałem: Są ludem o sercu zbłąkanym / i moich dróg nie znają.
K. Wzbudziłem spomiędzy synów waszych proroków, a wy rozkazywaliście prorokom: Nie prorokujcie! W. I powiedziałem: Są ludem o sercu zbłąkanym / i moich dróg nie znają.

II CZYTANIE

Z Listu przypisywanego Barnabie
(rozdz. 2, 6-10; 3, 1-3; 4, 10-14)

Nowe Prawo naszego Pana

Bóg odrzucił dawne ofiary, aby nowe Prawo Pana naszego Jezusa Chrystusa, wolne od jarzma konieczności, otrzymało ofiarę, która nie byłaby dziełem człowieka. Mówi bowiem do Żydów: "Czyż nakazywałem waszym ojcom, gdy wychodzili z Egiptu, aby składali Mi całopalenia i ofiary? Ale to właśnie rozkazałem im: Niech nikt nie zamyśla zła przeciw bliźniemu swemu; nie miłujcie fałszywych przysiąg".

Powinniśmy przeto pojąć łaskawy zamiar naszego Boga, bo przecież rozumni jesteśmy. Przemawia do nas, bo nie chce, abyśmy zdążając ku Niemu, błądzili podobnie jak tamci. Tak oto do nas przemawia: "Ofiarą dla Pana jest duch skruszony; wonnością dla Pana serce, które wielbi swego Stwórcę". Trzeba nam zatem, bracia, gorliwie zabiegać o zbawienie, aby Zły podstępnie wprowadzając nas w błąd, nie oddalił nas od życia.

W tej sprawie mówi znowu do Żydów: "Po co pościcie dla Mnie - mówi Pan - aby rozlegał się dzisiaj wasz głos krzykliwy? Nie taki post wybrałem - mówi Pan: nie tego, kto dręczy swoją duszę". Do nas zaś mówi: "Oto post, który Ja wybrałem - mówi Pan: rozerwij wszelkie kajdany zła, rozwiąż zobowiązania wymuszonych układów, wypuść uciśnionych na wolność, rozerwij niesprawiedliwą umowę. Podziel swój chleb z głodnym. Jeśli zobaczysz nagiego, przyodziej go. Bezdomnych wprowadź do swego domu".

Uciekajmy więc od wszelkiej marności, brzydźmy się bardzo czynami drogi złej. Zamknięci w sobie samych, nie żyjcie jedynie dla siebie w przekonaniu, iż jesteście już usprawiedliwieni, ale gromadząc się razem, szukajcie tego, co pożyteczne dla wszystkich. Mówi bowiem Pismo: "Biada tym, którzy samych siebie uważają za rozumnych, którzy mądrymi są we własnych oczach". Bądźmy ludźmi duchowymi, stawajmy się doskonałą Bożą świątynią. O ile umiemy, pamiętajmy o bojaźni Bożej i usiłujmy zachowywać Boże przykazania, abyśmy znajdowali radość w spełnianiu Bożej woli. Pan będzie sądził świat "bez względu na osobę". Każdy otrzyma zapłatę za swe czyny: jeśli jest prawy, jego sprawiedliwość będzie go poprzedzać, jeśli zły, czeka go zapłata nieprawości. Nie oddawajmy się bezczynności w przekonaniu, iż jesteśmy powołani, z obawy, abyśmy nie zasnęli w grzechach, aby Książę ciemności nie zawładnął nami i nie oderwał nas od królestwa Pana.

Także i to miejcie na uwadze, bracia moi. Jeśli po tak wielkich znakach i cudach, jakie się działy w Izraelu, Żydzi zostali odrzuceni, baczmy, aby - jak to jest napisane - nie było wśród nas "wielu wezwanych, ale mało wybranych".

RESPONSORIUM
Ga 3, 24-25. 23

W. Prawo stało się dla nas wychowawcą, ą który miał prowadzić ku Chrystusowi, / abyśmy z wiary uzyskali usprawiedliwienie. * Gdy jednak wiara nadeszła, / już nie jesteśmy poddani wychowawcy.
K. Do czasu przyjścia wiary byliśmy poddani pod straż Prawa i trzymani w zamknięciu aż do objawienia się wiary. W. Gdy jednak wiara nadeszła, / już nie jesteśmy poddani wychowawcy.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
XVIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Amosa
7, 1-17
Wizje zniszczeń

To mi ukazał Pan Bóg: oto tworzy szarańczę na początku odrastania potrawu, a był to potraw po sianokosach królewskich; i gdy ona zjadała doszczętnie trawę na ziemi, prosiłem: "Panie Boże, przebacz, jakże się ostoi Jakub? Przecież jest taki mały". Zmiłował się Pan nad nim: "To się nie stanie" - rzekł Pan.

To mi ukazał Pan Bóg: Pan Bóg powołał jako narzędzie sądu ogień i strawił Wielką Otchłań, i strawił dział Pański. I prosiłem: "Panie Boże, przestań, jakże się ostoi Jakub? Przecież jest taki mały". Zmiłował się Pan nad nim: "Również i to się nie stanie" - mówi Pan Bóg.

To mi ukazał: oto Pan stoi na murze i w ręku Jego pion ołowiany. I zapytał mnie Pan: "Co widzisz, Amosie?" Odpowiedziałem: "Pion ołowiany". I rzekł Pan: "Oto opuszczę pion pośrodku ludu mego, Izraela. Już mu więcej nie przepuszczę. Spustoszone będą wyżyny Izaaka i świątynie Izraela będą zniszczone. Wystąpię z mieczem przeciwko domowi Jeroboama".

Posłał Amazjasz, kapłan z Betel, do Jeroboama, króla izraelskiego, aby mu powiedzieć: "Spiskuje przeciw tobie Amos pośród domu Izraela. Nie może ziemia znieść wszystkich mów jego, gdyż tak rzekł Amos: �Od miecza umrze Jeroboam i Izrael będzie uprowadzony ze swojej ziemi".

I rzekł Amazjasz do Amosa: "�Widzący, idź, uciekaj sobie do ziemi Judy! I tam jedz chleb, i tam prorokuj. A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą".

I odpowiedział Amos Amazjaszowi: "Nie jestem ja prorokiem ani nie jestem uczniem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory. Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie Pan: �Idź, prorokuj do narodu mego izraelskiego. I teraz słuchaj słowa Pańskiego:

Tyś mówił: �Nie prorokuj przeciwko Izraelowi ani nie przepowiadaj przeciwko domowi Izaaka. Dlatego tak rzekł Pan: �Żona twoja w mieście będzie nierządnicą. Synowie zaś i córki twoje od miecza poginą. Ziemię twoją sznurem podzielą. Ty umrzesz na ziemi nieczystej, a Izrael zostanie ze swej ziemi uprowadzony".

RESPONSORIUM
Am 3, 7. 8; 7, 15

W. Nie uczyni Pan Bóg niczego, ą jeśli nie objawi swego zamiaru sługom swym, prorokom. * Gdy Pan przemówi, któż nie będzie prorokować?
K. Od trzody wziął mnie Pan i rzekł do mnie: Idź, prorokuj do narodu mojego. W. Gdy Pan przemówi, któż nie będzie prorokować?

II CZYTANIE

Z Listu przypisywanego Barnabie
(rozdz. 5, 1-8; 6, 11-16)

Nowe stworzenie

Pan wydał ciało swe na śmierć, abyśmy dostąpili uświęcenia dzięki odpuszczeniu grzechów przez przelanie Jego krwi. O Nim zostało napisane zarówno Izraelowi, jak i nam. Tak oto mówi Pismo: "Zraniony jest za nasze winy, zdruzgotany za nasze grzechy, w Jego ranach jest nasze zdrowie. Jak owca na zabicie był prowadzony, jak baranek niemy wobec strzygących go". Powinniśmy przeto dziękować gorąco Panu, że objawił nam rzeczy przeszłe, że pouczył nas o obecnych, że nawet przyszłe nie są nam tajemne. Powiada zaś Pismo: "Nie bez powodu zastawia się sidła na ptaki". Oznacza to, iż słusznie ginie ten, kto znając drogę sprawiedliwości, zbacza na drogę ciemności.

A jeszcze i to, bracia moi. Jeśli Pan jako władca wszystkiego i Ten, któremu Bóg powiedział przy stwarzaniu świata: "Uczyńmy człowieka na obraz i podobieństwo nasze", zechciał cierpieć za nas, dlaczego właśnie zechciał cierpieć od ludzi? Posłuchajcie. Prorocy, którzy od Niego samego otrzymali tę łaskę, mówili o Nim. Miał się objawić w ciele i cierpieć, aby zniszczyć śmierć i objawić zmartwychwstanie; miał wypełnić obietnice dane ojcom, przygotowując sobie w czasie pobytu na ziemi nowy lud i okazać przez zmartwychwstanie, iż to On będzie sądził. Ponadto nauczał Izraela, dokonywał wielkich cudów i znaków, chociaż ci nie uznawali Go ani nie miłowali.

Odnowił nas przez odpuszczenie grzechów; sprawił, że otrzymaliśmy nowe istnienie na podobieństwo duszy dziecka, zupełnie jakby nas stworzył na nowo. O nas to bowiem mówi Pismo w słowach Ojca skierowanych do Syna: "Uczyńmy człowieka na obraz i podobieństwo nasze. Niech panuje nad zwierzętami na ziemi, nad ptactwem powietrznym i rybami morskimi". Kiedy zaś Bóg zobaczył, że jesteśmy pięknym stworzeniem, rzekł: "Rośnijcie i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię".

Oto, co powiedział do Syna. Teraz ukażę ci, co mówi do nas. W tych ostatnich czasach dokonał drugiego stworzenia. Mówi bowiem Pan: "Oto czynię rzeczy ostatnie pierwszymi". Do tego właśnie odnosiła się zapowiedź proroka: "Wejdźcie do ziemi mlekiem i miodem płynącej". Jesteśmy więc nowym stworzeniem według słów innego proroka: "Oto, mówi Pan, usunę od nich - to jest od tych, których przewidział Duch Pana - serce kamienne, a dam serce cielesne". On sam bowiem zechciał objawić się w ciele i zamieszkał wśród nas. Zamieszkiwanie Pana w naszych sercach, bracia moi, czyni je świętym przybytkiem. Istotnie, Pan mówi znowu: "Wysławiać Cię będę wobec moich braci i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia świętych". To właśnie nas wprowadził do ziemi żyznej.

RESPONSORIUM
Dz 3, 25; Ga 3, 8

W. Wy jesteście synami proroków i przymierza, ą które Bóg zawarł z waszymi ojcami, / kiedy rzekł do Abrahama: * Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi.
K. Pismo wiedząc, że w przyszłości Bóg na podstawie wiary będzie dawał poganom usprawiedliwienie, już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę. W. Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Środa
XVIII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE
Z Księgi proroka Amosa
9, 1-15
Zbawienie sprawiedliwych

Widziałem Pana stojącego nad ołtarzem, i On rzekł: "Uderz w głowicę i niech zadrżą wiązania dachu, i niech spadną na głowy wszystkich. Pozabijam mieczem pozostałych, nie umknie z nich żaden, co ucieka, ani nie ocaleje z nich żaden, co się ratuje. Gdyby udali się do Szeolu, stamtąd ręka moja ich weźmie; gdyby wstąpili do nieba, stamtąd ich ściągnę; gdyby się schowali w górze na Karmelu, i tam ich znajdę i chwycę. Gdyby się skryli przed mymi oczami w głębokościach morza, i tam nakażę wężowi, aby ich ukąsił. Gdyby poszli w niewolę przed swymi wrogami, i tam nakażę mieczowi, by ich pozabijał. Zwrócę oczy moje na nich, ale dla niedoli, a nie dla ich dobra".

Pan, Bóg Zastępów, dotyka ziemi, a ona topnieje, tak że lamentują wszyscy jej mieszkańcy; podnosi się wszędzie jak Nil i opada jak Nil egipski. Pan zbudował na niebiosach pałac wysoki, a sklepienie jego oparł o ziemię; nazywa wodę morzem i rozlewa ją na powierzchni ziemi, Pan - oto imię Jego.

"Czyż nie jesteście dla Mnie jak Kuszyci wy, synowie Izraela? - wyrocznia Pana. Czyż Izraela nie wyprowadziłem z ziemi egipskiej jak Filistynów z Kaftor, a z Kir - Aramejczyków? Oto oczy moje, Pana Boga, zwrócone są na królestwo grzeszne i zgładzę je z powierzchni ziemi. Nie zgładzę jednak zupełnie domu Jakuba - wyrocznia Pana. Gdyż oto Ja rozkażę i przesieję pomiędzy wszystkimi narodami dom Izraela, jak się przetakiem przesiewa, a żadne ziarnko nie upada na ziemię. Od miecza zginą wszyscy grzesznicy z mego ludu, ci, którzy mówią: �Nie zbliży się ani nie dotknie nas niedola.

W tym dniu podniosę szałas Dawidowy, który upada, zamuruję jego szczeliny, ruiny jego podźwignę i jak za dawnych dni go zbuduję, by posiedli resztę Edomu i wszystkie narody, nad którymi wzywano mojego imienia - wyrocznia Pana, który to uczyni.

Oto nadejdą dni - wyrocznia Pana - gdy będzie postępował żniwiarz zaraz za oraczem, a depczący winogrona za siejącym ziarno; z gór moszcz spływać będzie kroplami, a wszystkie pagórki będą nim opływać. Uwolnię z niewoli lud mój izraelski - odbudują miasta zburzone i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i pić będą wino; założą ogrody i będą jeść z nich owoce. Zasadzę ich na ich ziemi, a nigdy nie będą wyrwani z ziemi, którą im dałem - mówi Pan Bóg twój".

RESPONSORIUM
por. Dz 15, 16. 17. 14

W. Powrócę i odbuduję przybytek Dawida, * Aby ludzie szukali Pana i aby czciły Go wszystkie narody, / nad którymi wzywane jest imię moje.
K. Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan, jak napisano. W. Aby ludzie szukali Pana i aby czciły Go wszystkie narody, / nad którymi wzywane jest imię moje.

II CZYTANIE
Z Listu przypisywanego Barnabie
(rozdz. 19, 1-3. 5-7. 8-12)
Droga światła
Oto jest droga światła: niechaj nie szczędzi trudu, kto chce nią iść aż do wyznaczonego celu. A oto pouczenia odnoszące się do sposobu postępowania na tej drodze. Miłuj Tego, który cię stworzył, lękaj się Tego, kto cię ukształtował, uwielbiaj Tego, kto cię wybawił od śmierci. Bądź prosty sercem, a bogaty duchem. Nie łącz się z tymi, którzy wkraczają na drogę śmierci; miej w obrzydzeniu wszystko, co się nie podoba Bogu. Będziesz nienawidził wszelkich przejawów obłudy i nie zapomnisz o przykazaniach Pana. Nie będziesz się wynosił, ale raczej okażesz się pokornym we wszystkim. Nie będziesz zabiegał o własną chwałę. Nie podejmiesz złych zamiarów wobec bliźniego i nie dopuścisz pychy do swego serca.

Miłuj bliźniego jak siebie samego. Nie zabijaj płodu me narodzonego; nie zabijaj także po narodzeniu. Nie zaniedbuj opieki nad synem lub córką, ale od dzieciństwa ucz ich bojaźni Pańskiej. Nie pożądaj dóbr bliźniego swego; nie bądź chciwy. Nie przestawaj z pysznymi, ale bądź przyjacielem pokornych i sprawiedliwych.

Cokolwiek ci się zdarzy, wszystko uważaj za dobro w przekonaniu, iż nic się nie dzieje bez woli Bożej. Nie bądź podwójnej myśli ani podwójnego języka, albowiem dwoistość języka jest źródłem śmierci.

Dziel się wszystkim z bliźnimi, a niczego nie nazywaj własnością. Jeśli bowiem wspólnie dzielicie dobra nie-przemijalne, o ileż bardziej należy dzielić przemijalne. Nie bądź gadatliwy, bo język jest sidłem śmierci. Dla dobra twej duszy zachowaj czystość, ile możesz. Nie miej otwartej ręki do brania, a zamkniętej do dawania. Jak źrenicę oka miłuj tych, którzy ci głoszą słowo Boże.

We dnie i w nocy pamiętaj o dniu twego sądu: codziennie staraj się przebywać w towarzystwie świętych, czy to podejmując się głoszenia słowa, przedkładając zachęty, rozważając, w jaki sposób słowem mógłbyś zbawić swoją duszę, czy to pracując rękami w celu wynagrodzenia za swoje grzechy.

Nie ociągaj się w dawaniu. Gdy dajesz
nie narzekaj, a dowiesz się, kim jest Ten, kto udziela hojnej zapłaty. Strzeż tego, co ci powierzono, bez dodawania ani ujmowania. Miej zawsze w nienawiści zło. Wydawaj sprawiedliwe sądy. Nie przyczyniaj się do rozłamów, ale wprowadzaj pokój jednając zwaśnionych. Grzechy swe wyznawaj. Nie rozpoczynaj modlitwy z nieczystym sumieniem. To właśnie jest droga światła.

RESPONSORIUM
Ps 119, 101-102
W. Powstrzymuję nogi od wszelkiej złej ścieżki, *Aby przestrzegać słów Twoich, Panie.
K. Nie odstępuj od Twoich wyroków, albowiem Ty mnie pouczasz. W. Aby przestrzegać słów Twoich, Panie.


MODLITWA
Módlmy się. Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XVIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Księgi proroka Ozeasza
1, 1-9; 3, 1-5
Prorok jako znak miłości Boga do swego narodu

Słowo Pańskie skierowane do Ozeasza, syna Beeriego, za dni królów judzkich: Ozjasza, Jotama, Achaza i Ezechiasza oraz króla izraelskiego Jeroboama, syna Joasza.

Gdy rozpoczął Pan przemawiać przez Ozeasza, rzekł do niego: "Idź, a weź za żonę kobietę, co uprawia nierząd, i bądź ojcem dzieci nierządu; kraj bowiem uprawiając nierząd - odwraca się od Pana". Poszedł więc i wziął za żonę Gomer, córkę Diblaima, a ta poczęła i urodziła mu syna. I rzekł Pan do niego: "Nadaj mu imię Jizreel, bo niewiele czasu upłynie, a pomszczę na domu Jehu krwawe zbrodnie w Jizreel i kres położę królestwu domu Izraela. W owym dniu złamię łuk Izraela na równinie Jizreel".

Poczęła znowu i porodziła córkę. Rzekł do niego Pan: "Nadaj jej imię Lo-Ruchama - bo domowi Izraela nie okażę już więcej litości ani im nie przebaczę. Domowi jednak Judy okażę swą litość, znajdą ratunek we mnie, w Panu, Bogu swoim. Nie ocalę ich jednak za pomocą łuku i miecza ani też wojny, koni czy jeźdźców". Gdy przestała karmić córkę, Lo-Ruchama, poczęła znowu i porodziła syna. Rzekł Pan: "Nadaj mu imię Lo-Ammi, bo wy nie jesteście mym ludem, a Ja nie jestem waszym Bogiem".

Pan rzekł do mnie: "Pokochaj jeszcze raz kobietę, która innego kocha, łamiąc wiarę małżeńską". Tak miłuje Pan synów Izraela, choć się do bogów obcych zwracają i lubią placki z rodzynkami. Nabyłem ją za piętnaście syklów srebrnych, za chomer i letek jęczmienia. I rzekłem do niej: "Przez wiele dni będziesz u mnie, nie będziesz uprawiała nierządu ani należała do innego mężczyzny, a ja się również nie zbliżę do ciebie".

Wiele dni bowiem synowie Izraela będą bez króla i bez zwierzchnika, bez ofiary i bez steli, bez efodu i posążków. Lecz potem się nawrócą synowie Izraela i będą szukać Pana Boga swego i króla swego, Dawida; z drżeniem pospieszą do Pana, do Jego dóbr u kresu dni.

RESPONSORIUM
1 P 2, 9a. 10a; Rz 9, 26

W. Wy jesteście ą wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, * Którzyście byli nie-ludem, / teraz zaś jesteście ludem Bożym.
K. W miejscu, gdzie im powiedziano: Wy nie jesteście ludem moim, tam nazywać ich będą synami Boga żywego. W. Którzyście byli nie-ludem, / teraz zaś jesteście ludem Bożym.

II CZYTANIE

Z traktatów Baldwina, biskupa kantuaryjskiego
(Traktat 10)
Mocna jak śmierć jest miłość

Mocna jest śmierć, albowiem potrafi pozbawić nas daru życia. Mocna jest miłość, bo potrafi przywrócić nam lepsze życie.

Mocna jest śmierć, albowiem potrafi odrzeć nas z ciała. Mocna jest miłość, bo potrafi odebrać łup śmierci i nam go oddać.

Mocna jest śmierć; nikt z ludzi nie zdoła się jej oprzeć. Mocna jest miłość; umie pokonać śmierć, złamać jej oścień, uśmierzyć zapędy, unicestwić zwycięstwo. Nadejdzie czas, kiedy dozna skarcenia, gdy powiedzą: "Gdzież jest, o śmierci, oścień twój? Gdzież jest, o śmierci, twe zwycięstwo?"

"Mocna jak śmierć jest miłość", bo śmiercią dla śmierci jest miłość Chrystusowa. Dlatego Chrystus powiada: "Śmierci, Jam twoją śmiercią; twą zagładą jestem Ja, o otchłani". Także i nasza miłość względem Chrystusa jest mocna jak śmierć, bo sama jest jakby śmiercią niweczącą dawne życie, usuwającą wady, oddalającą czyny śmierci.

Ta zaś nasza miłość ku Chrystusowi jest jakby odwzajemnieniem. Chociaż daleko jej do miłości Chrystusa względem nas, to jednak stanowi jej obraz i podobieństwo. On bowiem "pierwszy nas umiłował". Przez przykład miłości, jaki nam zostawił, stał się wzorem; dzięki Niemu upodabniamy się na Jego obraz, porzucając obraz człowieka ziemskiego, a przyjmując obraz niebieski. Jak On nas umiłował, tak i my powinniśmy Go miłować. W tym właśnie "zostawił nam przykład, abyśmy postępowali Jego śladami".

Dlatego powiada: "Połóż mnie jak pieczęć na twym sercu". To tak, jak gdyby mówił: Miłuj Mnie tak, jak Ja miłuję ciebie. Strzeż Mnie w twym umyśle, pamięci, pragnieniu, w twoim westchnieniu, wołaniu i płaczu. Pamiętaj, jakim cię uczyniłem, człowiecze; jak bardzo ponad inne stworzenia cię wywyższyłem, jak wielką godnością cię obdarzyłem, w jaki sposób otoczyłem cię chwałą i czcią, jak niewiele mniejszym od aniołów cię uczyniłem, jak wszystko poddałem pod twoje stopy. Pamiętaj nie tylko o tym, co uczyniłem dla ciebie, ale zarazem jak okrutnie, jak niesprawiedliwie cierpiałem dla ciebie. Zastanów się, czy nie wyrządzasz Mi krzywdy, jeśli Mnie nie miłujesz. Któż bowiem miłuje cię tak, jak Ja? Któż ciebie stworzył, jeśli nie Ja? Któż odkupił, jeśli właśnie nie Ja?

Oddal ode mnie, Panie, serce kamienne, oddal serce twarde, oddal serce nieobrzezane. Daj mi serce nowe, serce cielesne, serce czyste! Ty, który oczyszczasz serca zbrukane, a miłujesz czyste, przyjm moje serce, zamieszkaj w nim, zawładnij i wypełnij je. Ty, który większy jesteś od tego, co we mnie największe, który jesteś bliższy od tego, co jest mi najbliższe. Ty, który jesteś wyrazem piękności i wzorem świętości, wyciśnij w mym sercu Twój obraz, wyciśnij na mym sercu Twoje miłosierdzie, "Boże serca mego, Boże, me dziedzictwo na wieki". Amen.

RESPONSORIUM
Pnp 8, 6-7; J 15, 13

W. Jak śmierć potężna jest miłość. ą Żar jej to żar ognia, płomień Pana. * Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości.
K. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół. W. Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
XVIII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ozeasza
2, 4ab. 8-25
Kara oblubienicy Pana i przyszłe ułaskawienie

To mówi Pan: "Spór prowadźcie z waszą matką, prowadźcie spór! Ona bowiem już nie jest moją żoną, a Ja już nie jestem jej mężem. Winna usunąć znaki nierządu ze swej twarzy.

Dlatego zamknę jej drogę cierniami i murem otoczę, tak że nie znajdzie swych ścieżek. Za kochankami swymi pobiegnie, ale ich nie dogoni; pocznie ich szukać, ale nie znajdzie. Wtedy powie: �Pójdę i wrócę do mego męża pierwszego, bo wówczas lepiej mi było niż teraz. Zapomniała już o tym, że to Ja właśnie dałem jej zboże, moszcz, świeżą oliwę, że nie skąpiłem srebra ni złota, z którego czyniono Baala.

Dlatego wrócę i zabiorę swoje zboże w odpowiedniej chwili i swój moszcz we właściwej porze, odejmę moją wełnę i len, co miały okryć jej nagość. Potem obnażę ją przed oczami kochanków i nikt jej nie wyrwie Mi z ręki. Położę kres wszystkim jej zabawom, świętom, dniom nowiu, szabatom i wszystkim uroczystym zebraniom. Zniszczę jej winnice i sady figowe, o których mówiła: �Oto zapłata moja, jaką mi dali moi kochankowie. W gąszcz je obrócę i będą się nimi pasły polne zwierzęta. Ześlę na nią karę za dni Baalów, gdy im paliła kadzidła, a zdobna w swe kolczyki i naszyjniki biegała za swymi kochankami - a o Mnie zapomniała - wyrocznia Pana.

Dlatego chcę ją przynęcić, na pustynię ją wyprowadzić i mówić jej do serca. Oddam jej znowu winnice, dolinę Akor uczynię bramą nadziei - i będzie mi tam uległa jak za dni swej młodości, gdy wychodziła z egipskiego kraju.

I stanie się w owym dniu - wyrocznia Pana - że nazwie Mnie �Mąż mój, a już nie powie: �Mój Baal. Usunę z jej ust imiona Baalów i już nie będzie wymawiać ich imion. W owym dniu zawrę z nią przymierze, ze zwierzem polnym i ptactwem powietrznym, i z tym, co pełza po ziemi. Łuk, miecz i wojnę wyniszczę z jej kraju i pozwolę jej żyć bezpiecznie.

I poślubię cię sobie znowu na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana.

W owym dniu - wyrocznia Pana - odpowiem na pragnienia niebios, a one odpowiedzą na pragnienia ziemi; ziemia zaś odpowie pragnieniu zboża, wina i oliwy; a one odpowiedzą pragnieniu Jizreel. Rozsieję go po kraju, zlituję się nad Lo-Ruchamą, powiem do Lo-Ammi: �Ludem moim jesteś, a on odpowie: �Mój Boże".

RESPONSORIUM
Ap 19, 7. 9; Oz 2, 22

W. Nadeszły Gody Baranka, ą a Jego Małżonka się przystroiła: * Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę Godów Baranka.
K. Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana. W. Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę Godów Baranka.

II czytanie
Z Pieśni duchowej św. Jana od Krzyża, kapłana
(Redakcja A, strofa 38)
Poślubię ciebie na wieki

Dusza zjednoczona z Bogiem i w Nim przemieniona zwraca się do Boga owym wzniosłym w Bogu dążeniem, podobnym do tego, którym Bóg w niej zwraca się ku sobie, jako jej wzór. To właśnie
o ile dobrze rozumiem -pragnął wyrazić święty Paweł, gdy mówił: "Na dowód tego, że jesteście dziećmi, Bóg wysłał do serc waszych Ducha Syna swego, który woła: "Abba, Ojcze!" To właśnie ma miejsce w ludziach doskonałych.

I nie dziwmy się, że dusza może dokonywać rzeczy tak niezwykłych. Skoro bowiem Bóg udziela jej łaski przebóstwiającego zjednoczenia z Przenajświętszą Trójcą, dlaczego nie miałaby wykonywać własnych czynności rozumienia, poznawania i miłowania w Trójcy i wraz z Trójcą, w podobny jak Trójca sposób, jednakże zawsze mocą uczestniczenia, jako że Bóg sam dokonuje w niej wszystkiego.

Jak się to dzieje, tego niepodobna wyrazić trafniej albo zrozumiałej, jak tylko wskazując sposób, w jaki Syn Boży wyjednał dla nas ową niezrównaną godność i sprawił, iż "staliśmy się dziećmi Bożymi". Dlatego tak prosił Ojca: "Ojcze, chcę, aby ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem", wypełniając na mocy uczestnictwa dzieła, których Ja dokonuję. Mówi także: "Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie, aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwalę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posiał i żeś Ty ich umiłował tak, Jak Mnie umiłowałeś".

Dzieje się to, gdy przekazuje im tę samą miłość, którą przekazuje Synowi, jednakże nie w sposób naturalny jak w wypadku Syna ale przez zjednoczenie i przeobrażenie miłości. Bo me należy tutaj rozumieć, iż Syn prosi Ojca, aby wierni byli Jedno poprzez naturę i istotę, tak Jak Ojciec i Syn stanowią jedno, ale tylko, aby byli jedno w zjednoczeniu miłości, podobnie jak Ojciec i Syn stanowią jedno w miłości. Stąd właśnie dusze posiadają te same dobra dzięki uczestnictwu, które Bóg posiada ze swej natury; dlatego też są rzeczywiście Boskie przez uczestnictwo, są podobne i bliskie samemu Bogu.

Dlatego św. Piotr powiada: "Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie, przez poznanie Boga i Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez Niego dał nam drogocenne i największe obietnice, abyśmy przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury". Tak więc się dzieje, iż dusza uczestniczy w działaniu Trójcy mocą wspomnianej jedności. Na miarę doskonałą dokona się to w życiu przyszłym, ale i w tym życiu dusza otrzymuje wyraźny zadatek oraz przedsmak.

O dusze, stworzone do radowania się tak wielkimi darami! Cóż czynicie? Czym się zajmujecie? O nieszczęsne zaślepienie synów Adama! Wobec tak wielkiego światła pozostajecie ślepi! Wobec tak potężnego wezwania pozostajecie głusi!

RESPONSORIUM
1J 3,1.2b
W. Popatrzcie, ą Jaką miłością obdarzył nas Ojciec: * Zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi / i rzeczywiście mmi jesteśmy.
K. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni bo ujrzymy takim, jakim jest. W. Zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi / i rzeczywiście mmi jesteśmy.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
XVIII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ozeasza
5, 15c - 7, 2
Bezskuteczność nieszczerego nawrócenia

To mówi Pan: "W swym nieszczęściu będą za Mną tęsknić. �Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas zranił i On też uleczy, On to nas pobił, On ranę zawiąże. Po dwu dniach przywróci nam życie, a dnia trzeciego nas dźwignie i żyć będziemy w Jego obecności. Dołóżmy starań, aby poznać Pana; Jego przyjście jest pewne jak świt poranka, jak wczesny deszcz przychodzi On do nas i jak deszcz późny, co nasyca ziemię.

Cóż ci mogę uczynić, Efraimie, co pocznę z tobą, Judo? Miłość wasza podobna do chmur na świtaniu albo do rosy, która prędko znika. Dlatego ciosałem ich przez proroków, słowami ust mych zabijałem, a Prawo moje zabłysło jak światło. Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń.

Ale już w Adam złamali przymierze i niewiernymi się tam okazali. Gilead to miasto przestępców, pełne jest krwawych śladów. Kapłani podobni do zgrai zbójeckiej, mordują oni na drodze do Sychem, popełniają czyny haniebne. Widziałem w Betel rzeczy straszliwe, bo tam Efraim uprawia nierząd, Izrael tam się plami. Dla ciebie, Judo, również rozpocznie się żniwo, gdy los narodu odmienię.

Gdy Izraela uleczę, jawną się stanie wina Efraima, a razem z nią występki Samarii, bo oni kłamliwie działają; złodziej wchodzi do wnętrza, a na zewnątrz plądruje zgraja rabusiów. Zupełnie tego nie biorą do serca, że Ja pamiętam wszystkie ich występki; osaczają ich własne uczynki, obecne przed moim obliczem".

RESPONSORIUM
Mt 9, 13; Oz 6, 6. 4

W. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: * Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, / poznania Boga bardziej niż całopaleń.
K. Miłość wasza podobna do chmur na świtaniu albo do rosy, która prędko znika. W. Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, / poznania Boga bardziej niż całopaleń.

II CZYTANIE

Z traktatu św. Ireneusza, biskupa, Przeciw herezjom
(księga 4, 17, 4-6)
Miłosierdzia pragnę, nie ofiary

Bóg nie żądał od Izraelitów ofiar i całopaleń, ale dla ich własnego dobra domagał się posłuszeństwa i prawości. Objawiając im swoją wolę, mówił przez proroka Ozeasza: "Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń". Ale i nasz Pan podobnie ich napominał, mówiąc: "Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych". W tych słowach zaświadczył o prawdomówności proroków, Izraelitów natomiast zganił z powodu ich zawinionej niewiedzy.

Swym uczniom polecił składać Bogu w ofierze pierwociny z Jego stworzeń. Nie jakoby tego rzeczywiście potrzebował, ale by oni sami nie okazali się niewdzięczni i pozbawieni duchowego owocu. Wziął przeto chleb należący do rzeczy stworzonych i dzięki składał, mówiąc: "To jest Ciało moje". W podobny sposób wziął kielich z winem, stworzonym jak i my sami, stwierdził, iż jest ono Jego własną Krwią, i ustanowił nową ofiarę Nowego Przymierza.

Kościół, otrzymawszy od Apostołów tę ofiarę, na całym świecie składa ją Bogu, który daje nam pożywienie jako zadatek darów Nowego Przymierza. Przymierze to zapowiedział Malachiasz, jeden z dwunastu proroków, w słowach: "Nie mam w was upodobania - mówi Pan Wszechmogący - i nie przyjmę z waszych rąk ofiary. Albowiem od wschodu słońca aż do zachodu moje imię czczone będzie między narodami, a na każdym miejscu dar kadzielny składany będzie memu imieniu i ofiara czysta; albowiem wielkie jest moje imię między narodami - mówi Pan Wszechmogący". Tymi słowami wskazał wyraźnie, iż dawny lud Przymierza przestanie składać ofiary Bogu, że natomiast na każdym miejscu będzie dlań składana ofiara czysta; imię zaś Jego będzie czczone pośród narodów.

Jakież bowiem jest inne imię sławione między narodami, jeśli nie imię Pana naszego, przez którego wywyższony jest Ojciec i wywyższony jest człowiek? A ponieważ jest to imię Jego własnego Syna, który przezeń stał się człowiekiem, dlatego nazywa je swoim własnym. Gdyby bowiem jakiś król sporządził obraz swego syna, słusznie mógłby nazwać go swoim, ponieważ jest obrazem syna i ponieważ sam go sporządził. Podobnie imię Jezusa Chrystusa, czczone na całym świecie, Ojciec nazywa swoim, bo jest imieniem Jego Syna i sam je nadał dla zbawienia ludzi.

Ponieważ imię Syna należy do Ojca i Kościół składa ofiarę Bogu Ojcu przez Jezusa Chrystusa, słusznie powiada prorok: "Na każdym miejscu będzie składany memu imieniu dar kadzielny i ofiara czysta". Otóż darem kadzielnym, jak mówi święty Jan w Apokalipsie, są modlitwy świętych.

RESPONSORIUM
por. Łk 22, 19. 20; Prz 9, 5

W. To jest Ciało moje, ą które za was będzie wydane. / To jest Krew Nowego Przymierza, / która za was będzie wylana, mówi Pan. * Ilekroć będziecie pożywać, czyńcie to na moją pamiątkę.
K. Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które wam przygotowałem. W. Ilekroć będziecie pożywać, czyńcie to na moją pamiątkę.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący Boże, wspieraj swoich wiernych ą i okaż wiekuistą dobroć proszącym, którzy uznają Ciebie za Stwórcę i Pana; * odnów życie im udzielone i odnowione zachowaj. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I Nieszpory
19 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jezus wszedł na górę, * aby się modlić. / Wieczór zapadł, a On tam przebywał w samotności.

Rok B: Nikt nie może przyjść do Mnie, / jeśli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał; / Ja zaś wskrzeszę go w dniu ostatecznym.

Rok C: Gdzie jest skarb wasz, / tam będzie i serce wasze.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jezus wszedł na górę, * aby się modlić. / Wieczór zapadł, a On tam przebywał w samotności.

Rok B: Nikt nie może przyjść do Mnie, / jeśli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał; / Ja zaś wskrzeszę go w dniu ostatecznym.

Rok C: Gdzie jest skarb wasz, / tam będzie i serce wasze.
PROŚBY

Chrystus ulitował się nad głodnymi ludźmi i dokonał dla nich cudów swej miłości. Pamiętając o nich, błagajmy Go w duchu szczerego oddania:
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Wyznajemy, że z Twojej łaskawości otrzymaliśmy dzisiaj wszystkie dobrodziejstwa,
- niech one nie pozostaną w nas daremne, lecz przyniosą obfity owoc.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ty jesteś światłością i zbawieniem wszystkich narodów, miej w swojej opiece świadków, których posłałeś na całą ziemię,
- rozpal ich ogniem Ducha Świętego.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Spraw, aby wszyscy ludzie troszczyli się o postęp i pokój tego świata
- i ochoczo zaradzali naglącym potrzebom naszych czasów.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Lekarzu duszy i ciała, przynieś ulgę chorym, bądź przy konających,
- nawiedź nas i umocnij swoim miłosierdziem.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Przyjmij zmarłych do grona błogosławionych,
- których imiona są zapisane w księdze życia.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ojcze nasz
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Niedziela
XIX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ozeasza
11, 1-11
Niewyczerpane miłosierdzie Boga

To mówi Pan: Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z Egiptu. Im bardziej ich wzywałem, tym dalej odchodzili ode Mnie, a składali ofiary Baalom i bożkom palili kadzidła. A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem; oni zaś nie rozumieli, że troszczyłem się o nich. Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę - schyliłem się ku niemu i nakarmiłem go.

Powrócą do Egiptu i Aszszur będzie ich królem, bo się nie chcieli nawrócić. Miecz będzie szalał w ich miastach, wyniszczy ich dzieci, a nawet pożre ich twierdze.

Mój lud jest skłonny odpaść ode Mnie - wzywa imienia Baala, lecz on im nie przyjdzie z pomocą. Jakże cię mogę porzucić, Efraimie, i jak opuścić ciebie, Izraelu? Jakże cię mogę równać z Admą i uczynić podobnym do Seboim? Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się moje wnętrzności. Nie chcę, aby wybuchnął płomień mego gniewu, i Efraima już więcej nie zniszczę, albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem; pośrodku ciebie jestem Ja - Święty, i nie przychodzę, żeby zatracać.

Pójdą śladami Pana, który zagrzmi, jak ryczy lew. A kiedy zagrzmi - zbiegną się Jego synowie z zachodu, jak ptactwo przylecą z Egiptu i z asyryjskiej ziemi jak gołębie; sprawię, że wrócą do swoich siedzib - wyrocznia Pana.

RESPONSORIUM
Oz 11, 8. 9; Jr 31, 3

W. Moje serce się wzdryga ą i rozpalają się moje wnętrzności. * Nie chcę, aby wybuchnął płomień mojego gniewu, / albowiem Bogiem jestem, a nie człowiekiem.
K. Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też zachowałem dla ciebie łaskawość. W. Nie chcę, aby wybuchnął płomień mojego gniewu, / albowiem Bogiem jestem, a nie człowiekiem.

II CZYTANIE

Z Dialogu św. Katarzyny Sieneńskiej, dziewicy, O Bożej Opatrzności
(4, 13)
W niewoli miłości

Najsłodszy mój Panie, wejrzyj miłościwie na Twój lud, na Ciało Mistyczne Twojego Kościoła. Wszak o wiele bardziej uwielbione będzie święte Imię Twoje wówczas, kiedy przebaczysz tak licznej rzeszy Twych stworzeń, niż tylko mnie biednej, która tak bardzo obraziłam Twój Majestat. Jakże mogłabym doznawać pociechy widząc siebie przy życiu, jeśliby lud Twój pogrążony był w śmierci, gdyby mroki grzechów z powodu moich nieprawości i nieprawości innych stworzeń ogarniały Twoją umiłowaną Oblubienicę.

Żarliwie przeto błagam o tę niepojętą łaskę, abyś okazał miłosierdzie ludowi Twemu w imię owej niezrównanej miłości, która Cię skłoniła do stworzenia człowieka na obraz i podobieństwo Twoje. I czemuż to, proszę, obdarzyłeś człowieka tak wielką godnością? Niewątpliwie, stało się tak jedynie dla niepojętej miłości, dzięki której dostrzegłeś Twe stworzenie w sobie samym i w nim się rozmiłowałeś. Wyznaję jednak otwarcie, iż przez grzech człowiek słusznie utracił godność, do jakiej został wyniesiony.

Ty zaś wiedziony tą samą miłością i pragnąc w swojej dobroci pojednać ludzi ze sobą, dałeś nam Słowo, Twojego Jednorodzonego Syna, który stał się prawdziwym Pośrednikiem między nami a Tobą. On stał się naszą sprawiedliwością. W sobie samym zniweczył wszystkie nasze nieprawości i grzechy mocą posłuszeństwa, którego Ty, Ojcze niebieski, odeń zażądałeś polecając Mu przyjąć naszą ludzką naturę.

O niezrównana głębio miłości! Jakież serce może pozostać tak twarde, by się nie poruszyć i nie zadrżeć widząc, że tak wielka wzniosłość zstąpiła ku tak przepastnej niskości. Bo taką właśnie jest nasza ludzka natura.

Jesteśmy Twoim obrazem, a Ty obrazem naszym dzięki jedności, jaką ustanowiłeś między sobą a człowiekiem. Wiekuiste Bóstwo skryłeś pod nędzną zasłoną skażonej natury ludzkiej. Dlaczego? Jedynie dla Twej niewypowiedzianej miłości. Przez ową niepojętą miłość pokornie i ze wszystkich sił mej duszy błagam Twój Majestat, abyś biednym stworzeniom okazał swoje łaskawe miłosierdzie.

RESPONSORIUM
Ps 101, 1-3

W. Będę śpiewał o sprawiedliwości i łasce, ą Tobie chcę śpiewać, o Panie. * Będę szedł drogą nieskalaną; / kiedyż Ty do mnie przyjdziesz?
K. Będę chodził z sercem niewinnym wewnątrz swojego domu. W. Będę szedł drogą nieskalaną; / kiedyż Ty do mnie przyjdziesz?

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
19 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Jezus powiedział do zatrwożonych uczniów: * Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się.

Rok B: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: * Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne.

Rok C: Szczęśliwi słudzy, * których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Jezus powiedział do zatrwożonych uczniów: * Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się.

Rok B: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: * Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne.

Rok C: Szczęśliwi słudzy, * których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie.
PROŚBY

Wytrwale błagajmy Boga, który posłał Ducha Świętego, aby był światłością serc wszystkich ludzi:
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Błogosławiony jesteś, Boże, nasza światłości,
- Ty dla swojej chwały pozwoliłeś nam doczekać dnia, który się rozpoczyna.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty opromieniłeś ziemię światłem zmartwychwstania swojego Syna,
- niech Twój Kościół zaniesie to światło wszystkim ludziom.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty przez Ducha Świętego oświeciłeś uczniów swego Jednorodzonego Syna,
- ześlij Twojego Ducha na Kościół, aby go zachował w wierności.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Światłości narodów, pamiętaj o tych, którzy trwają jeszcze w ciemnościach,
- otwórz ich oczy i serca, aby poznali Ciebie, jedynego i prawdziwego Boga.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


XIX tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
19 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Piotr uląkł się silnego wiatru, * i kiedy zaczął tonąć, zawołał: Panie, ratuj. / Czemu zwątpiłeś, małej wiary?

Rok B: To jest chleb, który z nieba zstępuje, * kto go spożywa, nie umrze.

Rok C: Niech wasze biodra będą przepasane * i pochodnie gorejące w rękach waszych.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Piotr uląkł się silnego wiatru, * i kiedy zaczął tonąć, zawołał: Panie, ratuj. / Czemu zwątpiłeś, małej wiary?

Rok B: To jest chleb, który z nieba zstępuje, * kto go spożywa, nie umrze.

Rok C: Niech wasze biodra będą przepasane * i pochodnie gorejące w rękach waszych.
PROŚBY

Radosnym sercem zanośmy nasze prośby do Boga, który stworzył świat, naprawił go przez Odkupienie i ustawicznie odnawia swoją miłością:
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Dzięki Ci, Boże, który w całym stworzeniu objawiasz swoją wszechmoc
- i w dziejach świata ukazujesz swoją opatrzność.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Przez swojego Syna, zwiastuna pokoju i zwycięzcę na drzewie krzyża,
- wybaw nas od próżnego lęku i rozpaczy.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pomóż wszystkim, którzy miłują i wprowadzają sprawiedliwość,
- aby szczerze zabiegali o utrwalenie na świecie prawdziwego pokoju.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pośpiesz na pomoc uciśnionym, obdarz więźniów wolnością, pocieszaj biednych, zapewnij chleb łaknącym, umocnij bezsilnych,
- we wszystkich ludziach objawiaj moc swojego krzyża.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ty cudownie wskrzesiłeś do chwały swojego Syna, który umarł i został pogrzebany,
- spraw, aby zmarli razem z Nim przeszli do życia.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XIX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ozeasza
14, 2-10
Wołanie o nawrócenie. Obietnica uleczenia

To mówi Pan: "Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę. Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: �Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg. Asyria nie może nas zbawić - nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić nasz Boże� do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota.

Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie. Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu. I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, i zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka, jak wina libańskiego. Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc".

Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? Bo drogi Pańskie są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy.

RESPONSORIUM
Oz 14, 5; Jl 4, 21

W. Uleczę ich niewierność ą i umiłuję ich z serca, * Bo gniew mój odwrócił się od nich.
K. Pomszczę ich krew, nie pozostawię bez kary. A Pan zamieszka na Syjonie. W. Bo gniew mój odwrócił się od nich.

II CZYTANIE

Z traktatu Teodoreta z Cyru, biskupa, O wcieleniu Pana
(nr 26-27)
Uleczę ich rany

Jezus idzie dobrowolnie naprzeciw zapowiedzianych cierpień. Mówił o nich często. Zganił nawet Piotra, który niechętnie tego słuchał. Wyjaśniał, iż przez cierpienie spełni się dzieło zbawienia świata. Przybyłym, aby Go pojmać, wydał się dobrowolnie, mówiąc: "Jam jest ten, którego szukacie". Oskarżany, nie odpowiadał, a chociaż mógł się ukryć, nie zechciał. Kiedy indziej jednak wielokrotnie uchodził z przygotowanych nań zasadzek.

Płacze nad Jerozolimą, która swą niewiernością ściągnęła na siebie zagładę, i zapowiada całkowite zniszczenie sławnej niegdyś świątyni. Cierpliwie znosi uderzenia w twarz od podwójnie zniewolonego sługi. Jest policzkowany, opluty, poniżany, dręczony, biczowany, wydany na krzyż. Dwóch łotrów przyjmuje za towarzyszy swej kaźni; zaliczony jest pomiędzy złoczyńców i zbójców. Przyjmuje żółć i ocet z zepsutych winogron. Ukoronowany cierniem, zamiast winoroślą i winnym krzewem, odziany w purpurową szatę na wzgardę, zbity trzciną, przeszyty włócznią, w końcu złożony w grobie.

Wszystko to wycierpiał dla naszego zbawienia. Ponieważ ci, którzy zgrzeszyli, zasłużyli na karę, dlatego On, wolny od jakiejkolwiek przewiny, wypełniwszy wszystko, co sprawiedliwe, przyjął karę wyznaczoną grzesznikom i unicestwił na krzyżu wyrok dawnego odrzucenia. "Chrystus bowiem - powiada święty Paweł - wykupił nas z przekleństwa Prawa, stawszy się za nas przekleństwem, bo napisane jest: Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie". Koroną cierniową położył kres udrękom Adama, który po grzechu usłyszał słowa: "Przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu; cierń i oset będzie ci rodzić".

Wraz z żółcią wziął na siebie to, co w śmiertelnym i pełnym cierpień życiu ludzkim jest uciążliwe i gorzkie. Wraz z octem przyjął na siebie zepsucie ludzi i doprowadził ich z powrotem do stanu doskonałego. Purpura symbolizowała Jego królestwo, trzcina zaś słabość i kruchość mocy szatana. Policzek był znakiem naszego wyzwolenia. Na siebie przyjął udręki, kary i chłosty, które nam się należały.

Z otwartego boku nie powstaje, jak w przypadku Adama, niewiasta, która przez grzech rodzi śmierć. Z otwartego boku wypływa źródło życia, które swym podwójnym strumieniem przynosi życie światu. Jeden odnawia nas we chrzcie i odziewa szatą nieśmiertelności, drugi odrodzonych posila u stołu Bożego na wzór dzieci karmionych mlekiem.

RESPONSORIUM
Iz 53, 5; 1 P 2, 24

W. Przebity był za nasze grzechy, ą zdruzgotany za nasze winy. / Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, * A w Jego ranach jest nasze zdrowie.
K. On sam w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości. W. A w Jego ranach jest nasze zdrowie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
XIX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Z Księgi proroka Micheasza
3, 1-12
Ze względu na grzechy książąt Jerozolima zostanie zniszczona

"Słuchajcie, proszę, książęta Jakuba i wodzowie domu Izraela! Czy nie waszą jest rzeczą znać sprawiedliwość? Wy, którzy macie w nienawiści dobro, a miłujecie zło, którzy zdzieracie z nich skórę, a ciało ich aż do kości. Bo ci, którzy jedzą ciało mego ludu i skórę z niego zdzierają, a kości mu łamią i tną na kawałki, jak w garnku, jak mięso w środku kotła, wołać będą wówczas do Pana, ale im nie odpowie, lecz zakryje wówczas oblicze swe przed nimi za występki, które popełnili".

Tak mówi Pan przeciw prorokom, którzy zwodzą mój lud, którzy, gdy mają usta pełne, głoszą pokój, a jeśli kto nic nie włoży w ich usta, ogłoszą wojnę przeciw niemu. Przeto noc będzie dla was bez widzenia i ciemność dla was bez wieszczby; zajdzie słońce nad prorokami i zaćmi się dzień nad nimi. Zawstydzą się wtedy widzący, wieszczkowie się zarumienią i zasłonią wszyscy swe brody, bo nie będzie Bożej odpowiedzi. Ja zaś zaprawdę pełen jestem mocy Ducha Pańskiego, sprawiedliwości i męstwa, abym ogłaszał Jakubowi jego występki, grzech jego - Izraelowi.

Słuchajcież tego, książęta domu Jakuba i wodzowie domu Izraela! Wy, którzy się brzydzicie sprawiedliwością i przekręcacie wszystko, co proste. Wy, którzy krwią budujecie Syjon, a nieprawością Jeruzalem. Książęta jego sądzą za podarunki, rozstrzygają kapłani jego za zapłatę, prorocy jego wieszczą za pieniądze, powołują się jednak na Pana, mówiąc: "Czyż Pan nie jest wśród nas? Nie spadnie na nas nieszczęście". Przeto z powodu was Syjon będzie jak pole zorany, Jeruzalem rumowiskiem się stanie, a góra świątyni - szczytem zalesionym.

RESPONSORIUM
Ps 79, 1; Dn 3, 42. 29

W. Boże, poganie wtargnęli do Twego dziedzictwa, ą zbezcześcili Twój święty przybytek, / Jeruzalem obrócili w ruiny. * Nie zawstydzaj nas, / lecz postępuj z nami według wielkiego swego miłosierdzia.
K. Zgrzeszyliśmy i popełniliśmy nieprawości, opuszczając Ciebie. W. Nie zawstydzaj nas, / lecz postępuj z nami według wielkiego swego miłosierdzia.

II CZYTANIE

Z traktatu Teodoreta z Cyru, biskupa, O wcieleniu Pana
(nr 28)
W Jego ranach jest nasze zdrowie

Lekarstwem dla nas są cierpienia naszego Zbawiciela. Prorok uczy o tym w słowach: "On poniósł nasze grzechy i dźwigał nasze cierpienia; a myśmy Go uznali za skazańca, chłostanego i zdeptanego. On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta, zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce; dlatego jak owca na zabicie był prowadzony, jak baranek niemy wobec strzygących go".

Podobnie jak pasterz, widząc rozproszone owce, bierze jedną i prowadzi ku wybranym przez siebie pastwiskom, a za jej przykładem pociąga ku sobie pozostałą resztę, tak też Bóg-Słowo, kiedy zobaczył zabłąkany rodzaj ludzki, przyjął i zjednoczył z sobą postać sługi. W ten sposób zwrócił ku sobie całą ludzkość i poprowadził na Boże pastwiska tych, którzy mieli złych pasterzy i wydani byli na łup wilków.

Dlatego właśnie nasz Zbawiciel przyjął naszą naturę, dlatego Chrystus Pan podjął zbawienną mękę, został skazany na śmierć, złożony do grobu, dlatego unicestwił starodawną niewolę, skażonym obiecał nieskazitelność. Odnawiając i przywracając do życia zniszczoną świątynię, dał zmarłym oczekującym Jego zmartwychwstania prawdziwe i mocne obietnice.
"Podobnie bowiem - powiada - jak przyjęta od was natura, przez zamieszkanie i zjednoczenie z Bóstwem dostąpiła zmartwychwstania, a wyzbywszy się zepsucia i cierpiętliwości, osiągnęła niezniszczalność i nieśmiertelność, tak też i wy zostaniecie wyzwoleni od twardej niewoli śmierci, a wyzbywszy się zepsucia i cierpień, przyodziejecie się szatą niezniszczalności".

Z tego też powodu przekazał za pośrednictwem Apostołów łaskę chrztu wszystkim ludziom. "Idąc tedy - powiada - nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego". Chrzest jest jakby odblaskiem i obrazem śmierci Pana. "Jeśli bowiem - powiada święty Paweł - przez śmierć podobną do Jego śmierci zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie".

RESPONSORIUM
J 10, 15. 18; Jr 12, 7

W. Życie moje oddaję za owce. * Nikt Mi go nie zabiera, / lecz Ja od siebie je oddaję.
K. Opuściłem swój dom, pozostawiłem swoje dziedzictwo. Życie, które umiłowałem, oddałem w ręce swych nieprzyjaciół. W. Nikt Mi go nie zabiera, / lecz Ja od siebie je oddaję.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Środa
XIX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Micheasza
4, 1-7
Poganie wstąpią na górę Pańską

To mówi Pan: "Stanie się na końcu czasów: będzie ustanowiona góra domu Pańskiego, utwierdzona na wierzchu gór, a wystrzeli ponad pagórki. I popłyną do niej ludy. Pójdą liczne narody i powiedzą: �Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską do domu Boga Jakuba, niech nas nauczy dróg swoich, byśmy chodzili Jego ścieżkami, bo z Syjonu wyjdzie nauka i słowo Pańskie z Jeruzalem.

Będzie On rozjemcą między licznymi ludami i wyda wyroki na narody potężne, odległe; i przekują miecze swe na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciwko narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny, lecz każdy będzie siadywał pod swą winoroślą i pod swym drzewem figowym; i nie będzie tego, kto by niepokoił, bo usta Pana Zastępów przemówiły".

Choćby wszystkie ludy występowały, każdy w imię swego boga, my jednak występować będziemy w imię Pana, Boga naszego, zawsze i na wieki.
"W owym dniu - wyrocznia Pana - zbiorę chromych, zgromadzę wygnańców i tych, których utrapiłem. Chromych uczynię Resztą, a wyrzutków narodem mocnym. I będzie królował Pan nad nimi na górze Syjon, odtąd i aż na zawsze".

RESPONSORIUM
Mi 4, 2; J 4, 25

W. Chodźcie, wstąpmy na górę Pana, ą do domu Boga Jakuba, * Niech nas nauczy dróg swoich, / byśmy chodzili Jego ścieżkami.
K. Przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko. W. Niech nas nauczy dróg swoich, / byśmy chodzili Jego ścieżkami.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Psalmów
(Ps 47, 7)
Chodźcie, wstąpmy na górę Pana

"Jakeśmy słyszeli, tak i zobaczyli". O błogosławiony Kościele! W oznaczonym czasie usłyszałeś, w oznaczonym zobaczyłeś! Oto usłyszał w zapowiedziach, ogląda w wypełnieniu; usłyszał w proroctwach, ogląda w Ewangelii. Wszystko bowiem, co się teraz dokonuje, już przedtem zostało zapowiedziane. Podnieś oczy i popatrz na świat; zobacz twe dziedzictwo sięgające krańców ziemi; zobacz, że się spełnia to, co było powiedziane. "Pokłon Mu oddadzą wszyscy królowie, wszystkie narody będą Mu służyły". Patrz, jak się wypełniły słowa: "Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo, a Twoja chwała ponad całą ziemię". Patrz na Tego, którego ręce i nogi zostały przebite gwoźdźmi, którego kości na krzyżu zostały policzone, o którego szatę rzucono losy. Zobacz, że króluje Ten, którego oglądano przybitego do krzyża; zobacz, że Ten, który doznał wzgardy, kiedy wędrował po ziemi, teraz zasiada na niebie. Patrz, jak spełniają się słowa: "Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi i oddadzą Mu pokłon wszystkie rodziny narodów". Patrząc na to wszystko wołaj z radością: "Jakeśmy słyszeli, tak i zobaczyli".

Słusznie więc tymi słowami Kościół nawoływany jest spośród narodów: "Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o twym ludzie, o domu twego ojca". Słuchaj i patrz. Najpierw słuchaj, czego nie widzisz, później ujrzysz, o czym usłyszałaś. "Lud - rzecze - którego nie znałem, stał się mym sługą; służy Mi na wezwanie". Jeśli służy na wezwanie, zatem nie oglądał. Gdzież zaś spełniły się słowa: "Zobaczą ci, którym nigdy nie opowiadano o Nim, zrozumieją, którzy nie słyszeli"? Jako pierwsi usłyszeli i zrozumieli proroków ci, do których prorocy nie zostali wysłani; ci zaś, którzy początkowo nie słyszeli, słuchając potem zdumieli się. Ci natomiast, do których prorocy zostali wysłani, ci właśnie zostali odrzuceni. Nosili księgi, ale nie rozumieli prawdy; trzymali tablice Przymierza, ale nie posiadali dziedzictwa. My zaś: "Jakeśmy słyszeli, tak i zobaczyli".

"W mieście Pana Zastępów, w mieście Boga naszego". Tam usłyszeliśmy, tam też zobaczyliśmy. "Bóg je umacnia na wieki". Niechaj nie wynoszą się ci, którzy mówią: "Oto tu jest Chrystus, oto tam". Ten, kto powiada: "Oto tu jest, oto tam", wprowadza rozłam. Bóg zaś przyobiecał jedność: "królowie zebrali się razem", a nie rozproszyli wskutek podziałów. A może to miasto, które zapanowało nad światem, ulegnie kiedyś zburzeniu? Żadną miarą: "Bóg je umacnia na wieki". Jeśli Bóg je umocnił na wieki, czemu więc lękasz się o trwałość fundamentu?

RESPONSORIUM
Kpł 26, 11-12; 2 Kor 6, 16

W. Umieszczę wśród was mój przybytek ą i nie będę się wami brzydził: * Będę chodził wśród was i będę waszym Bogiem, / a wy będziecie moim ludem.
K. Wy jesteście świątynią Boga żywego, według tego, co mówi Bóg. W. Będę chodził wśród was i będę waszym Bogiem, / a wy będziecie moim ludem.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Czwartek
XIX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Micheasza
4, 14 - 5, 7
Mesjasz będzie pokojem

To mówi Pan: "Teraz zbieraj się w bandy, Córko band! Oblężenie przeciw nam zgotowano, rózgą bić będą w policzek sędziego Izraela. A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie Mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności. Przeto Pan wyda ich aż do czasu, kiedy porodzi mająca porodzić. Wtedy reszta braci Jego powróci do synów Izraela. Powstanie On i paść będzie mocą Pańską, w majestacie imienia Pana Boga swego. Osiądą wtedy, bo odtąd rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi. A Ten będzie pokojem.

Jeśli Asyria wtargnie do naszego kraju, jeśli stąpać będzie po naszych pałacach, wzbudzimy przeciw niej siedmiu pasterzy i ośmiu książąt ludu. I będą paść kraj Asyrii mieczem, a kraj Nimroda pałaszem. Tak ocali On nas od Asyrii, gdy ona wtargnie do naszego kraju, gdy stąpać będzie w naszych granicach.

Wówczas będzie Reszta Jakuba wśród wielu ludów, jak rosa zesłana przez Pana, jak obfity deszcz na trawę; które nie pokładają nadziei w człowieku ani się na synów ludzkich nie oglądają. Wówczas będzie Reszta Jakuba między narodami, wśród wielu ludów, jak lew między zwierzętami lasu, jak lwiątko między trzodami owiec, co gdy przychodzi, tratuje i rozdziera, a nie ma takiego, kto by ocalił".

RESPONSORIUM
Mi 5, 1. 3. 4; Za 9, 10

W. Betlejem, miasto Boga Najwyższego, ą z ciebie wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, / a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności. / Rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi. * A Ten będzie pokojem.
K. Pokój ludom obwieści, a Jego władztwo sięgać będzie od morza do morza. W. A Ten będzie pokojem.

II CZYTANIE

Z traktatu św. Grzegorza z Nyssy, biskupa, O doskonałości chrześcijańskiej
(PG 46, 259-262)
Chrystus jest naszym pokojem i naszym światłem

"On jest naszym pokojem; Ten, który z dwóch uczynił jeden naród". Świadomi, iż Chrystus jest pokojem, ukażemy prawdziwe znaczenie imienia chrześcijanina, jeśli dzięki temu pokojowi, który jest w nas, wyrazimy Chrystusa w naszym życiu. "On zadał śmierć wrogości" - powiada Apostoł. Nie pozwólmy zatem, aby ona ożyła w nas na nowo, ale jawnie okazujmy, iż umarła całkowicie. Skoro dla naszego zbawienia została przez Boga tak chwalebnie unicestwiona, nie przywracajmy jej bezbożnie do życia na swą własną zgubę przez gniew i pamiętanie zniewag.

Skoro zaś Chrystus, który jest pokojem, do nas należy, my także zadajmy śmierć wrogości, aby i w naszym życiu wypełniło się to, co - jak wierzymy - w Nim się dokonało. Podobnie jak On zburzył mur oddzielający dwa narody, a złączywszy je w sobie samym, w jednym człowieku uczynił pokój, tak i my uczyńmy pokój nie tylko z tymi, którzy walczą z nami od zewnątrz, ale także z tymi, którzy podnoszą bunt wewnątrz, tak aby ciało nie walczyło przeciw duchowi, a duch przeciw ciału. Poddawszy Bożemu prawu mądrość cielesną, stawszy się człowiekiem nowym i czyniącym pokój, z dwóch przemienieni w jedno, miejmy w sobie samych pokój.

Taka jest bowiem definicja pokoju: zgodność tych, którzy byli poróżnieni. Kiedy zatem ustaje w nas wojna wewnętrzna, wtedy mając pokój, sami stajemy się pokojem i okazujemy, że imię nadawane Chrystusowi słusznie i właściwie odnosi się także i do nas.

Świadomi zaś, iż Chrystus jest prawdziwym światłem, wolnym od jakiegokolwiek kłamstwa, rozumiemy, że i nasze życie potrzebuje oświecenia promieniami owego prawdziwego światła. Otóż promieniami "Słońca sprawiedliwości" są cnoty, które jaśnieją i świecą, "abyśmy odrzuciwszy uczynki ciemności, postępowali godnie, jak za dnia". Odrzućmy ukryte czyny nieprawości, czyńmy wszystko w świetle dnia. Wtedy sami staniemy się światłem i - jak to jest właściwe światłu - oświecimy innych przez nasze dobre uczynki.

A jeśli rozważymy, że Chrystus jest naszym uświęceniem, wtedy powstrzymując się od wszelkich nieprawych czynów i myśli, okażemy się rzeczywiście godnymi Jego imienia, głosząc moc świętości czynami, a nie słowem.


RESPONSORIUM
Łk 1, 78. 79

W. Nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce, * Aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.
K. By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają. W. Aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.


MODLITWA

Módlmy się.Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego,* Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
XIX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Micheasza
6, 1-15
Pan wytacza skargę swemu ludowi

Słuchajcie, proszę, tego, co Pan powiedział: "Stań, prawuj się wobec gór, niech słuchają pagórki twego głosu". Słuchajcie, góry, sporu Pańskiego, nakłońcie uszu, posady ziemi! Oto Pan ma spór ze swym ludem i oskarżać będzie Izraela.

"Ludu mój, cóżem ci uczynił? W czym ci się uprzykrzyłem? Odpowiedz Mi! Otom cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli wybawiłem ciebie i posłałem przed obliczem twoim Mojżesza, Aarona i Miriam. Ludu mój, wspomnij, proszę, co zamierzał Balak, król Moabu, a co mu odpowiedział Balaam, syn Beora? Co było od Szittim do Gilgal - żebyś poznał zbawcze dzieła Pańskie".

"Z czym stanę przed Panem i pokłonię się Bogu wysokiemu? Czy stanę przed Nim z ofiarą całopalną, z cielętami rocznymi? Czy Pan się zadowoli tysiącami baranów, miriadami potoków oliwy? Czy trzeba, bym wydał pierworodnego mego za mój występek, owoc łona mego za grzech mojej duszy?"

"Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre. I czego żąda Pan od ciebie, jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokornego obcowania z Bogiem twoim?"

Głos Pana woła do miasta: A mądrością jest bać się imienia Twojego: "Słuchajcie rózgi i Tego, co ją ustanowił. Czy mogę znieść skarby nieprawości i efę szczupłą, przeklętą? Czy usprawiedliwię szale niegodziwe, a w worku - fałszywe ciężarki, przez które bogacze jego pełni są zdzierstwa, a mieszkańcy jego wypowiadają kłamstwa i język w ich ustach jest zdradliwy?

Ja sam więc zacząłem cię chłostać, pustoszyć ciebie za twoje grzechy. Będziesz jadł, lecz się nie nasycisz, bo czczość będzie w twoich wnętrznościach. Będziesz unosił mienie, lecz nie zdołasz ocalić, a co ocalisz, oddam pod miecz. Będziesz siał, lecz żąć nie będziesz; będziesz wytłaczał oliwę, lecz oliwą się nie namaścisz; będziesz wyciskał moszcz, lecz nie będziesz pił wina".

RESPONSORIUM
por. Mi 6, 8; Ps 37, 3

W. Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre ą i czego Pan żąda od ciebie: * Bądź sprawiedliwy i życzliwy / i pokornie obcuj z Bogiem twoim.
K. Miej ufność w Panu i czyń to, co dobre, a będziesz mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie. W. Bądź sprawiedliwy i życzliwy / i pokornie obcuj z Bogiem twoim.

II CZYTANIE

Kazanie św. Pacjana, biskupa, O chrzcie
(nr 5-6)

Z pomocą Ducha zachowujmy nowy sposób życia w Chrystusie

Grzech Adama przeszedł na wszystkich ludzi: "Przez jednego człowieka - jak powiada Apostoł - grzech wszedł na świat, a przez grzech - śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi". Trzeba zatem, aby i sprawiedliwość Chrystusa przeszła na wszystkich ludzi. Bo jak tamten przez grzech przyniósł zgubę swemu potomstwu, tak Chrystus przez swą sprawiedliwość przyniesie wszystkim swoim wybawienie. Apostoł podkreśla to w słowach: "Jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi; jak grzech zaznaczył swe królowanie śmiercią, tak łaska zakrólowała przez sprawiedliwość wiodącą do życia wiecznego".

Powie mi ktoś: Grzech Adama słusznie przeszedł na wszystkich ludzi, bo wszyscy od niego pochodzą; a czyż my pochodzimy od Chrystusa, abyśmy mieli prawo otrzymać od Niego zbawienie? Nie należy tego pojmować w sposób cielesny. Pokażę wam, w jaki sposób przez Chrystusa zostaliśmy zrodzeni. W ostatnich czasach Chrystus przyjął duszę wraz z ciałem z Maryi. Przyszedł, by zbawić ciało człowieka, nie zostawił go w otchłani, połączył ze swoim duchem i uczynił je własnym. To właśnie są zaślubiny Pana, zawarte w jednym ciele, aby mocą tak wielkiej tajemnicy Chrystus i Kościół stali się dwoje w jednym ciele.

Z tych zaślubin, na które zstępuje Duch Pana, rodzi się lud chrześcijański. Przez połączenie pierwiastka niebieskiego z duszą wzrastamy w łonie matki; przychodząc zaś na świat otrzymujemy życie w Chrystusie. Dlatego Apostoł powiada: "Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym". Tak więc Chrystus rodzi w Kościele za pośrednictwem swoich kapłanów według słów tegoż Apostoła: "W Chrystusie ja was zrodziłem". Chrystus zatem mocą swojego Ducha powołuje do życia w łonie Kościoła nowego człowieka; rodzi się on u źródła chrzcielnego przez ręce kapłana, przy udziale wiary.

Trzeba więc przyjąć Chrystusa, aby mógł nas odrodzić. Tak bowiem mówi Jan Apostoł: "Wszystkim, którzy Go przyjęli, dał moc, aby się stali dziećmi Bożymi". To zaś nie może się dokonać inaczej, jak tylko przez sakramenty chrztu i bierzmowania i przez posługę biskupa. Chrzest oczyszcza z grzechów, bierzmowanie daje Ducha Świętego, jedno zaś i drugie otrzymujemy przez posługę rąk i ust biskupa. W ten sposób cały człowiek rodzi się na nowo i odnawia w Chrystusie, "aby jak Chrystus powstał z martwych, tak abyśmy i my - wkroczyli w nowe życie", to jest, abyśmy wyzbywszy się błędów dawnego życia, z pomocą Ducha wiedli nowe życie w Chrystusie.

RESPONSORIUM
Rz 5, 19. 21; 1 J 4, 10

W. Jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka ą wszyscy stali się grzesznikami, / tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi. * Aby jak grzech zaznaczył swoje królowanie śmiercią, / tak łaska przejawiła swe królowanie przez sprawiedliwość / wiodącą do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa.
K. Bóg posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. W. Aby jak grzech zaznaczył swoje królowanie śmiercią, / tak łaska przejawiła swe królowanie przez sprawiedliwość / wiodącą do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Sobota
XIX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Micheasza
7, 7-20
Miasto Boże oczekuje na zbawienie

Wypatrywać będę Pana, wyczekiwać na Boga zbawienia mojego: Bóg mój mnie wysłucha.

Nie wesel się nade mną, nieprzyjaciółko moja; choć upadłem, powstanę, choć siedzę w ciemnościach, Pan jest światłością moją. Gniew Pański muszę znieść, bom zgrzeszył przeciw Niemu, aż rozsądzi moją sprawę i przywróci mi prawo; wywiedzie mnie na światło, będę oglądał zbawcze Jego dzieła. Gdy to ujrzy nieprzyjaciółka moja, wstydem się okryje ta, która mówiła do mnie: "Gdzie jest Pan, twój Bóg?" Oczy moje patrzeć będą na nią: teraz będzie zdeptana jak błoto uliczne.

Oto dzień odbudowy twych murów! W owym dniu granica twoja będzie sięgać daleko. W owym dniu aż do ciebie przyjdą od Asyrii - aż po Egipt i od Tyru - aż po Rzekę, i od morza do morza, i od góry do góry. Lecz ziemia będzie na spustoszenie z powodu jej mieszkańców, przez owoc ich postępków.

Paś lud Twój laską Twoją, trzodę dziedzictwa Twego, co mieszka samotnie w lesie - pośród ogrodów. Niech wypasają Baszan i Gilead jak za dawnych czasów. Jak za dni Twego wyjścia z ziemi egipskiej ukaż nam dziwy! Ujrzą przeto narody i będą zawstydzone mimo całej potęgi swojej; położą rękę na usta, uszy ich będą głuche. Proch lizać będą jak wąż, jak to, co pełza po ziemi; wyjdą dygocąc z warowni swoich przed Pana, Boga naszego, drżeć będą i lęk odczuwać przed Tobą.

Któryż Bóg podobny Tobie, co oddalasz nieprawość, odpuszczasz występek Reszcie dziedzictwa Twego? Nie żywi On gniewu na zawsze, bo upodobał sobie miłosierdzie. Ulituje się znowu nad nami, zetrze nasze nieprawości i wrzuci w głębokości morskie wszystkie nasze grzechy. Okażesz wierność Jakubowi, Abrahamowi łaskawość, co poprzysiągłeś przodkom naszym od najdawniejszych czasów.

RESPONSORIUM
Hbr 10, 37; Mi 7, 19

W. Przyjdzie Ten, który ma nadejść, ą i nie spóźni się; / nie będziemy się już lękać, * Ponieważ On jest naszym Zbawicielem.
K. Zetrze nasze nieprawości i wrzuci w głębokości morskie wszystkie nasze grzechy. W. Ponieważ On jest naszym Zbawicielem.

II CZYTANIE

Kazanie św. Pacjana, biskupa, O chrzcie
(nr 6-7)
Któż jest jak Ty, o Boże, który usuwasz nieprawość

"Jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak też nosić będziemy obraz człowieka niebieskiego; albowiem pierwszy człowiek z ziemi - ziemski, drugi z nieba - niebieski". Tak czyniąc, bracia umiłowani, nigdy nie doznamy śmierci. A jeśli nawet ziemskie ciało ulegnie zniszczeniu, będziemy żyć w Chrystusie zgodnie z tym, co sam powiedział: "Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie".

Ponadto dobrze wiemy na podstawie słów Pana, że Abraham, Izaak, Jakub oraz wszyscy święci Boży żyją nadal. O nich to bowiem mówi Pan: "Wszyscy żyją dla Niego; Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych". O sobie zaś Apostoł powiada: "Dla mnie żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk, pragnę odejść i być z Chrystusem". I znowu: "Jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami z daleka od Pana. Według wiary bowiem, a nie dzięki widzeniu postępujemy". Oto jest nasza wiara, bracia umiłowani. Poza tym: "Jeśli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania". Nasze ziemskie życie - jak sami dobrze wiecie - trwa tak długo, jak zwierząt czy ptaków, albo nawet i krócej. Wyłączną zaś właściwością człowieka jest to, co Chrystus ofiarował przez Ducha swego, a mianowicie życie wieczne, jeśli nie grzeszymy więcej. Jak bowiem grzech pociąga za sobą śmierć, tak cnota przed nią chroni. Przez nieprawość traci się życie; dzięki cnocie natomiast zachowuje. "Zapłatą za grzech jest śmierć; łaska przez Boga dana, to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym".

To właśnie On nas odkupił, jak mówi Apostoł: "Darował nam wszystkie występki; zniszczył zapis dłużny naszego nieposłuszeństwa; usunął go, przybiwszy do krzyża; wyniszczając siebie poprowadził moce zła w swym tryumfalnym orszaku". Wyzwolił jeńców, rozerwał nasze kajdany, według słów Dawida: "Pan podnosi uciśnionych, Pan uwalnia jeńców, Pan przywraca wzrok niewidomym". I znowu: "Ty rozerwałeś moje kajdany, Tobie złożę ofiarę pochwalną". Jesteśmy więc uwolnieni z więzów, gdy dzięki sakramentowi chrztu gromadzimy się pod sztandarem Chrystusa, oswobodzeni mocą krwi i imienia Chrystusa.

A zatem, umiłowani, raz na zawsze zostaliśmy oczyszczeni, raz na zawsze uwolnieni, raz na zawsze przyjęci do nieśmiertelnego królestwa, raz na zawsze "szczęśliwi, którym odpuszczona została nieprawość, którym grzech został zapomniany". Z całą mocą strzeżcie tego, co otrzymaliście, zachowujcie dla własnego szczęścia, więcej nie grzeszcie, bądźcie odtąd czyści i nieskalani aż do dnia Pana.

RESPONSORIUM
1 Kor 15, 47. 49; Kol 3, 9. 10

W. Pierwszy człowiek ą z ziemi - ziemski, drugi Człowiek - z nieba; * A jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, / tak też nosić będziemy obraz Człowieka niebieskiego.
K. Zwlekliście z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, a przyoblekli nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu Boga, według obrazu Tego, który go stworzył. W. A jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, / tak też nosić będziemy obraz Człowieka niebieskiego.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, ośmielamy się Ciebie nazywać Ojcem, ą umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I Nieszpory
20 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Kobieta kananejska wołała; * ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! / Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha.

Rok B: Ja jestem chlebem żywym, * który zstąpił z nieba. / Jeśli kto ten chleb spożywa, będzie żył na wieki.

Rok C: Przyszedłem rzucić ogień na ziemię / i jakże bardzo pragnę, aby on już zapłonął.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Kobieta kananejska wołała; * ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! / Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha.

Rok B: Ja jestem chlebem żywym, * który zstąpił z nieba. / Jeśli kto ten chleb spożywa, będzie żył na wieki.

Rok C: Przyszedłem rzucić ogień na ziemię / i jakże bardzo pragnę, aby on już zapłonął.

PROŚBY

Jezus Chrystus napełnia radością wszystkich, którzy w Nim pokładają nadzieję. Zanieśmy więc do Niego ufne błagania:
Wysłuchaj nas, Panie.

Wierny Świadku i Pierworodny spośród umarłych, Ty własną krwią obmyłeś nas z grzechów,
- spraw, abyśmy zawsze pamiętali o Twoich wielkich dziełach.
Wysłuchaj nas, Panie.

Niech powołani przez Ciebie głosiciele Ewangelii
- będą zawsze wiernymi szafarzami tajemnic Twojego królestwa.
Wysłuchaj nas, Panie.

Królu pokoju, niech zstąpi Duch Twój na tych, którzy sprawują rządy nad narodami,
- aby troszczyli się o ubogich i pokrzywdzonych.
Wysłuchaj nas, Panie.

Okaż swą pomoc cierpiącym z powodu rasy, koloru skóry, pochodzenia, języka lub przekonań religijnych,
- niech doczekają się uznania swych praw i ludzkiej godności.
Wysłuchaj nas, Panie.

Dopuść do udziału w wiecznym szczęściu tych, którzy w Twojej miłości zeszli z tego świata,
- obdarz ich radością razem z Dziewicą Maryją i Twoimi świętymi.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Izajasza
6, 1-13
Powołanie Izajasza na proroka

W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do drugiego: "Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały".

Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem. I powiedziałem: "Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów!"

Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, trzymając w ręce węgiel, który kleszczami wziął z ołtarza. Dotknął nim ust moich i rzekł: "Oto dotknęło to twoich warg: twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech".

I usłyszałem głos Pana mówiącego: "Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?" Odpowiedziałem: "Oto ja, poślij mnie!" I rzekł mi: "Idź i mów do tego ludu: �Słuchajcie pilnie, lecz bez zrozumienia, patrzcie uważnie, lecz bez rozeznania. Zatwardź serce tego ludu, znieczul jego uszy, zaślep jego oczy, iżby oczami nie widział ani uszami nie słyszał, i serce jego by nie pojęło, żeby się nie nawrócił i nie był uzdrowiony".

Wtedy zapytałem: "Jak długo, Panie?" On odrzekł: "Aż runą miasta wyludnione i domy bez ludzi, a pola pozostaną pustkowiem. Pan wyrzuci ludzi daleko, tak że zwiększy się pustynia wewnątrz kraju. A jeśli jeszcze dziesiąta część ludności zostanie, to i ona powtórnie ulegnie zniszczeniu jak terebint lub dąb, z których pień tylko zostaje po zwaleniu. Reszta jego będzie świętym nasieniem".

RESPONSORIUM
Ap 4, 8c; Iz 6, 3

W. Święty, ą Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, / Który był i Który jest, i Który przychodzi. * Cała ziemia pełna jest Jego chwały.
K. Serafiny wołały jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. W. Cała ziemia pełna jest Jego chwały.

II CZYTANIE

Homilia św. Jana Chryzostoma, biskupa, do Ewangelii św. Mateusza
(Homilia 15, 6. 7)
Sól ziemi i światłość świata

"Wy jesteście solą ziemi". Nie ze względu na was samych powierza się wam Słowo, ale dla dobra całego świata. Nie posyłam was do dwóch, do dziesięciu, do dwudziestu miast, nie do jednego narodu, jak niegdyś proroków, ale na lądy i morza, na cały dotknięty zepsuciem świat. Gdy więc powiedział: "Wy jesteście solą", tym samym wskazał, iż cała natura ludzka została osłabiona i skażona grzechami. Toteż wymaga od uczniów nade wszystko tych zalet, które są pożyteczne i konieczne do sprawowania pieczy nad innymi. Ten bowiem, kto jest łagodny, skromny, miłosierny i sprawiedliwy, nie zatrzymuje swych dobrych czynów tylko dla siebie, ale pragnie, aby się stały doskonałymi źródłami dobra także dla innych. Kto zatem jest człowiekiem o czystym sercu, człowiekiem czyniącym pokój, prześladowanym dla sprawiedliwości, ten właśnie życiem swoim się przyczynia do dobra ogółu.

Nie sądźcie, iż powołani jesteście do drobnych walk, do spełnienia nieznacznych zadań. Nie. "Wy jesteście solą ziemi". Cóż zatem? Czy to oni przywrócili świeżość temu, co było zepsute? Bynajmniej. Wszak to, co uległo zepsuciu, po zmieszaniu z solą nie stanie się świeże. Nie, tego nie dokonali. Natomiast to, co uprzednio zostało odnowione, powierzone im, uwolnione od skażenia, zmieszali z solą i zachowali w świeżości otrzymanej od Pana. Wyzwolenie z grzechowego zepsucia było dziełem Chrystusowej mocy, zachowanie przed powrotem do poprzedniego stanu stało się dziełem ich gorliwości i trudu.

Czy widzisz, jak stopniowo ukazuje im, że są więksi od proroków. Nie nazywa ich nauczycielami Palestyny, ale całego świata. Nie dziwcie się - powiada - iż pomijając innych, zwracam się do was i prowadzę na tak wielkie niebezpieczeństwa. Zastanówcie się, do jak wielu miast, krain i narodów posyłam was jako nauczycieli. Toteż pragnę, abyście nie tylko sami byli roztropni, ale abyście innych takimi czynili. Jeśli zaś nie uczynicie tego, wam samym zabraknie mądrości.

Jeśli zbłądzą inni, będą mogli się nawrócić dzięki waszej posłudze, kiedy zaś wy upadniecie, innych pociągniecie ku zagładzie. Dlatego im większe powierza się wam zadanie, tym większa ma być wasza gorliwość. Powiada więc: "Jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi".

Aby zaś uczniowie słysząc słowa: "Będą wam urągać, prześladować was i mówić kłamliwie wszystko złe na was", nie lękali się podjąć dzieła, mówi: Jeśli nie jesteście gotowi na to wszystko, na próżno was wybrałem. Przeciwności pojawią się na pewno; nie uczyni wam jednak nic złego, ale tylko wydadzą świadectwo waszej wytrwałości. Jeśli natomiast ulękniecie się i zaniechacie należnej gorliwości, daleko bardziej ucierpicie; cały świat was surowo osądzi i doznacie wzgardy od wszystkich. To właśnie oznacza podeptanie przez wszystkich.

Z kolei podaje bardziej wzniosłe porównanie: "Wy jesteście światłością świata". Na nowo mówi o świecie; nie o jednym narodzie czy dwudziestu miastach, ale o całej ziemi. Idzie tu o światło umysłu, wiele doskonalsze od promieni słońca, podobnie jak przedtem o sól duchową. Najpierw sól, potem światło, abyś zrozumiał, jak wielkie dobro płynie ze słów, które przenikają do głębi, jak wielki pożytek z rzetelnej nauki. Przykuwa bowiem uwagę, nie dopuszcza rozproszeń i dając zastanowienie, prowadzi do cnoty. "Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem". Na nowo pobudza do czuwania nad swym postępowaniem ucząc, aby pilnie baczyli na siebie jako ci, którzy wystawieni są na spojrzenia wielu i którzy potykają się na oczach całego świata.

RESPONSORIUM
Dz 1, 8; Mt 5, 16

W. Gdy Duch Święty zstąpi na was, ą otrzymacie Jego moc * I będziecie moimi świadkami aż po krańce ziemi.
K. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego. W. I będziecie moimi świadkami aż po krańce ziemi.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
20 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA

Rok A: Kobieta Łk 1, 68-79
kananejska przyszła do Jezusa * i oddała Mu pokłon, mówiąc: / Panie, dopomóż mi.

Rok B: Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, * a Krew moja jest prawdziwym napojem. / Kto spożywa moje Ciało i pije Krew moją, ma życie wieczne.

Rok C: Chrzest mam przyjąć * i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Kobieta kananejska przyszła do Jezusa * i oddała Mu pokłon, mówiąc: / Panie, dopomóż mi.

Rok B: Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, * a Krew moja jest prawdziwym napojem. / Kto spożywa moje Ciało i pije Krew moją, ma życie wieczne.

Rok C: Chrzest mam przyjąć * i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie.
PROŚBY

Wszechmocny i dobry Bóg kocha nas i wie, czego nam potrzeba. Uwielbiajmy Go i radosnym sercem wołajmy:
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Błogosławimy Cię, wszechmogący Boże, Królu wszechświata, bo powołałeś nas niesprawiedliwych i grzesznych,
- abyśmy poznali Twoją prawdę i służyli Twojemu majestatowi.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Boże, Ty okazałeś nam swoje wielkie miłosierdzie,
- spraw, abyśmy nigdy nie zboczyli z drogi życia.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Głosimy zmartwychwstanie Twojego umiłowanego Syna,
- pozwól nam więc przeżyć ten dzień w radości ducha.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Udziel swoim wiernym ducha modlitwy i uwielbienia,
- aby zawsze trwali w dziękczynieniu.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XX tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
II Nieszpory
20 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: O niewiasto, * wielka jest wiara twoja; / niech ci się stanie to, o co prosiłaś.

Rok B: Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, * a Ja żyję przez Ojca, / tak i ten, kto Mnie spożywa, / będzie żył przeze Mnie.

Rok C: Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? * Nie przyszedłem, aby dać pokój, ale rozłam.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: O niewiasto, * wielka jest wiara twoja; / niech ci się stanie to, o co prosiłaś.

Rok B: Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, * a Ja żyję przez Ojca, / tak i ten, kto Mnie spożywa, / będzie żył przeze Mnie.

Rok C: Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? * Nie przyszedłem, aby dać pokój, ale rozłam.
PROŚBY

Radując się w Panu, od którego pochodzi wszelkie dobro, w szczerości serca zanośmy do Niego nasze błagania:
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Panie, Boże wszechświata, Ty posłałeś na ziemię swojego Syna, aby Twoje imię było chwalone na każdym miejscu,
- niech Kościół świadczy o Tobie wobec narodów.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Spraw, abyśmy ochoczo przyjmowali naukę Apostołów
- i życiem potwierdzali naszą wiarę.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ty miłujesz sprawiedliwość,
- weź w obronę tych, którzy doznają krzywdy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Uwolnij więźniów, przywróć wzrok niewidomym,
- podnieś upadłych, miej w opiece tułaczy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Wypełnij pragnienia tych, którzy zasnęli w pokoju,
- niech przez Twojego Syna osiągną chwałę zmartwychwstania.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen..

anawim



Poniedziałek
XX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Izajasza
3, 1-15
Narzekanie na Jerozolimę

Oto Pan, Bóg Zastępów, odejmie Jerozolimie i Judzie wszelką podporę - cały zapas chleba i cały zapas wody - mocarza i wojownika, sędziego i proroka, wieszczka i starszego, pięćdziesiątnika i magnata, radnego i biegłego w magii, i znającego czary. Książętami ustanowię im chłopców, młokosy będą panować nad nimi.

Ludzie gnębić będą jeden drugiego i przyjaciel przyjaciela. Wyrostek sponiewiera starca i prostak dostojnika. Toteż uchwyci się jeden swego brata w ojcowskim domu: "Ty masz płaszcz, bądź naszym wodzem; weźmijże w rękę tę ruinę!"

Ten zaś się podniesie owego dnia mówiąc: "Nie jestem lekarzem. W mym domu nie ma chleba ni szaty. Nie czyńcie mnie wodzem ludu!" Zaiste, Jeruzalem upada i Juda się wali, bo przeciw Panu są ich słowa i czyny, by oczy Jego chwały obrażać.

Stronniczość ich świadczy przeciw nim, jak Sodoma ogłaszają swój grzech, nie ukrywają go. Biada im, bo sami sobie gotują nieszczęście. Szczęśliwy sprawiedliwy, bo pozyska dobro; zażywać będzie owocu swych czynów. Biada złemu, bo odbierze zło; bo według czynów jego rąk mu odpłacą. Ach, mój lud! Młokos go ciemięży i kobiety nim rządzą. Ludu mój! Przywódcy twoi cię zwodzą i burzą drogę, którą kroczysz.

Pan powstał, by wszcząć rozprawę, stoi, by toczyć spór ze swoim ludem. Pan wchodzi na rozprawę ze starszymi swego ludu i z jego książętami. "To wyście spustoszyli winnicę; coście biednemu zrabowali, jest w waszych domach. Jakim prawem uciskacie mój lud i przygnębiacie oblicza ubogich?" Wyrocznia Pana, Boga Zastępów.

RESPONSORIUM
Iz 3, 10. 11. 13

W. Szczęśliwy sprawiedliwy, bo pozyska dobro; ą spożywać będzie owoc swoich czynów. * Biada złemu, bo odbierze zło; / bo według czynów jego rąk mu odpłacą.
K. Pan powstał na sąd i stoi, by toczyć spór ze swoim ludem. W. Biada złemu, bo odbierze zło; / bo według czynów jego rąk mu odpłacą.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Grzegorza Wielkiego, papieża, do Księgi Hioba
(księga 3, 39-40)
Walki na zewnątrz, wewnątrz troski

Ludzie święci, postawieni wobec doświadczeń, umieją się przeciwstawiać zarówno tym, którzy ich zwalczają, jak i tym, którzy usiłują wprowadzić ich w błąd. Przeciwko pierwszym podnoszą tarczę cierpliwości, przeciw drugim kierują oręż pouczeń. W obydwu rodzajach walki osiągają niezwykły stopień męstwa. Od wewnątrz z wielką roztropnością ukazują błędy, na zewnątrz mężnie wytrzymują wszelkie przeciwności. Jednych poprawiają przez nauczanie, drugich pogrążają przez stałość. Cierpiąc, pokonują swych nieprzyjaciół, współcierpiąc, prowadzą słabych do zbawienia. Tamtym sprzeciwiają się, aby nie odciągali innych, o tych się zaś lękają, aby zupełnie nie zeszli z właściwej drogi.

Popatrzmy, jak żołnierz Bożych szeregów walczy przeciw jednym i drugim; mówi: "Walki na zewnątrz, wewnątrz obawy". Wylicza prowadzone na zewnątrz walki: "niebezpieczeństwa na rzekach, niebezpieczeństwa od zbójców, niebezpieczeństwa od własnego narodu, niebezpieczeństwa od pogan, niebezpieczeństwa w mieście, niebezpieczeństwa na pustkowiu, niebezpieczeństwa na morzu, niebezpieczeństwa od fałszywych braci". Wspomina też o strzałach, których używa w tej wojnie przeciwko nieprzyjacielowi: "W pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości".

W pośrodku tak wielu walk troszczy się o bezpieczeństwo swego obozu. Dodaje bowiem natychmiast: "Nie mówiąc już o mojej codziennej udręce płynącej z troski o wszystkie Kościoły". Oto jak mężnie przyjmuje na siebie trud zmagań i pełen troskliwości stara się bronić bliźnich. Mówi o udrękach, jakie znosi, wymienia też dobrodziejstwa, jakie wyświadcza.

Zastanówmy się, jak wiele trzeba trudu, aby równocześnie na zewnątrz znosić przeciwności, a wewnątrz zmagać się ze słabością. Na zewnątrz podejmuje walkę: znosi chłostę, kajdany; wewnątrz przeżywa obawy, ponieważ się lęka, iż jego cierpienia mogą przynieść szkodę nie jemu, ale uczniom. Dlatego pisze do nich: "Niech nikt się nie chwieje z powodu tych ucisków. Sami bowiem wiecie, iż na to zostaliśmy ustanowieni". W swoich cierpieniach obawiał się upadku innych; tego, by uczniowie, dowiedziawszy się o jego cierpieniach za wiarę, nie powstrzymywali się przed jej wyznawaniem.

O niezmierzona głębio miłości! Nie zważa na własne cierpienia, ale się troszczy, aby uczniowie nie doznali szkody na duszy wskutek niewłaściwego osądu. Nie zważa na rany swego ciała, ale usiłuje leczyć duchowe rany innych. Tym właśnie odznaczają się ludzie święci: sami dotknięci cierpieniem, nie zapominają o cierpieniach innych; gdy sami cierpią z powodu przeciwności, udzielają pouczeń, by innym nie zabrakło tego, co niezbędne. Są jakby bohaterskimi lekarzami dotkniętymi chorobą. Sami znoszą bolesne rany, a innym niosą zbawienne lekarstwo.

RESPONSORIUM
por. Hi 13, 20. 21; por. Jr 10, 24

W. Nie będę się ukrywał przed Tobą, Panie. ą Odejmij ode mnie Twą rękę * I spraw, bym nie bał się Ciebie.
K. Ukarz mnie, Panie, lecz według słusznej miary, a nie według swego gniewu, byś mnie nie wyniszczył. W. I spraw, bym nie bał się Ciebie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
XX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Izajasza
7, 1-17
W bojaźni wojny znak Emmanuela

Za czasów Achaza, syna Jotama, syna Ozjasza, króla Judy, wyruszył Resin, król Aramu, z Pekachem, synem Remaliasza, królem Izraela, przeciw Jerozolimie, aby z nią toczyć wojnę, ale nie mógł jej zdobyć.

I przyniesiono tę wiadomość do domu Dawida: "Aram stanął obozem w Efraimie!" Wówczas zadrżało serce króla i serce ludu jego, jak drżą od wichru drzewa w lesie. Pan zaś rzekł do Izajasza: "Wyjdźże naprzeciw Achaza, ty i twój synek, Szear-Jaszub, na koniec kanału Wyższej Sadzawki, na drogę Pola Folusznika, i powiesz do niego:

�Uważaj, bądź spokojny, nie bój się!... Niech twoje serce nie słabnie z powodu tych dwóch oto niedopałków dymiących głowni, z powodu zaciekłości Resina, Aramejczyków i syna Remaliasza: dlatego że Aramejczycy, Efraim i syn Remaliasza postanowili twą zgubę, mówiąc: Wtargnijmy do Judei, przeraźmy ją i podbijmy dla siebie, a królem nad nią ustanowimy syna Tabeela! Tak mówi Pan Bóg: Nic z tego - nie stanie się tak! Bo stolicą Aramu jest Damaszek, a głową Damaszku Resin; i stolicą Efraima jest Samaria, a głową Samarii syn Remaliasza; ale jeszcze sześćdziesiąt pięć lat, a Efraim, zdruzgotany, przestanie być narodem. Jeżeli nie uwierzycie, nie ostoicie się".

I znowu Pan przemówił do Achaza tymi słowami: "Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze". Lecz Achaz odpowiedział: "Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę".

Wtedy rzekł Izajasz: "Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam naprzykrzać się ludziom, iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel. Śmietanę i miód spożywać będzie, aż się nauczy odrzucać zło, a wybierać dobro. Bo zanim Chłopiec będzie umiał odrzucać zło, a wybierać dobro, zostanie opuszczona kraina, której dwóch królów ty się uląkłeś. Pan sprowadzi na ciebie i na twój lud, i na dom twego ojca czasy, jakich nie było od chwili odpadnięcia Efraima od Judy".

RESPONSORIUM
por. Iz 7, 14; 8, 10; Łk 1, 30. 31

W. Oto Panna pocznie i porodzi Syna; * I nazwą Go imieniem Emmanuel, albowiem Bóg jest z nami.
K. Nie bój się, Maryjo; oto poczniesz i porodzisz Syna. W. I nazwą Go imieniem Emmanuel, albowiem Bóg jest z nami.

II CZYTANIE

Z kazania św. Bernarda, opata, ku czci Najświętszej Maryi Panny
(Kazanie 2, 1-2. 4)
Przygotowana przez Najwyższego, zapowiedziana przez patriarchów

Jedynie godnym narodzeniem Boga było narodzenie z Dziewicy; zarazem prawdziwie godnym macierzyństwem Dziewicy było wydanie na świat Boga. Toteż trzeba było, aby Stwórca ludzi, który miał się narodzić jako człowiek, wybrał spośród wszystkich niewiast, albo raczej utworzył, taką Matkę, jaka byłaby Jego godna i Jemu miła.

Pragnął, aby była dziewicą; by jako Niepokalany narodził się z Niepokalanej, obmywając wszystkich ze zmazy grzechu. Zechciał także, aby była pełna pokory Ta, z której miał się narodzić jako cichy i pokornego serca oraz stać się koniecznym i zbawiennym wzorem tych właśnie cnót. Ten przeto, kto skłonił Ją do ślubu dziewictwa i wzbogacił w zasługi pokory, obdarzył zarazem macierzyństwem.

Inaczej bowiem jakże mógłby Anioł ogłosić Ją później "pełną łaski", gdyby było w Niej choć trochę dobra, które nie byłoby łaską. Aby zatem Ta, która miała począć i porodzić Świętego Świętych, była świętą ciałem, otrzymała dar dziewictwa; aby zarazem była świętą duchem, otrzymała łaskę pokory.

Tymi więc klejnotami ozdobiona Królewska Dziewica, jaśniejąca podwójnym blaskiem duszy i ciała, z powodu urzekającej piękności podziwiana w niebie, zwróciła ku sobie spojrzenie niebian, tak iż samego Króla skłoniła ku sobie i wywiodła z wysoka niebieskiego posłańca.

"Posłany został - powiada Pismo - Anioł do Dziewicy", dziewicy ciałem, dziewicy duchem, dziewicy przez swą decyzję, dziewicy, która - jak pisze Apostoł - jest święta "duchem i ciałem". Nie znaleziono Jej przypadkiem, w ostatniej chwili, ale od wieków została wybrana, przewidziana i przygotowana przez Najwyższego, strzeżona przez aniołów, zapowiedziana przez patriarchów, obiecana przez proroków.

RESPONSORIUM
Łk 1, 35; Ps 45, 11. 12

W. Duch Święty zstąpi na Ciebie, Maryjo, ą i moc Najwyższego Cię osłoni. * Dlatego też Święte, które się narodzi, / będzie nazwane Synem Bożym.
K. Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, Król pragnie twego piękna. W. Dlatego też Święte, które się narodzi, / będzie nazwane Synem Bożym.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Środa
XX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Izajasza
9, 7 - 10, 4
Gniew Boży na królestwo Izraela

Wydał Pan wyrok na Jakuba i spadł on na Izraela. Pozna go cały naród: Efraimczycy i mieszkańcy Samarii, w dumie i w hardości swego serca mówiący: "Cegły się rozsypały - odbudujemy z kamienia; sykomory wycięte - cedrami je zastąpimy". Lecz Pan wzbudził przeciw niemu wrogów i nieprzyjaciół jego uzbroił: Aramejczyków od wschodu i Filistynów z zachodu, pożerających Izraela całą paszczą. Po tym wszystkim nie uśmierzył się gniew Jego i ręka Jego - nadal wyciągnięta.

Ale naród nie nawrócił się do swego Karciciela ani nie szukał Pana Zastępów. Wówczas Pan odciął Izraelowi głowę i ogon, w jednym dniu, palmę i sitowie. Starszy i dostojnik - to głowa; a ogon to prorok i nauczyciel kłamstwa. Zwodzicielami się stali przywódcy tego narodu, a ci, którym przewodzą, zgubili się. Dlatego Pan nie oszczędzi jego młodzieńców ani się nie zlituje nad jego sierotami i wdowami. Bo cały ten naród jest bezbożny i zły, każde usta mówią głupstwa. Po tym wszystkim nie uśmierzył się gniew Jego i ręka Jego - nadal wyciągnięta.

Zaiste, niegodziwość rozgorzała jak pożar, który trawi głogi i ciernie; wybucha w gąszczu leśnym, aż wzbijają się słupy dymu. Od gniewu Pańskiego zapalił się kraj, i stał się naród pastwą ognia. Nikt nie ma litości nad bratem swoim. Każdy pożera ciało bliźniego; odgryza na prawo, a przecież łaknie, zjada na lewo, lecz się nie nasyca. Manasses szarpie Efraima, a Efraim Manassesa, obaj razem godzą na Judę. Po tym wszystkim nie uśmierzył się gniew Jego i ręka Jego - nadal wyciągnięta.

Biada prawodawcom ustaw bezbożnych i tym, co ustanowili przepisy krzywdzące, aby słabych odepchnąć od sprawiedliwości i wyzuć z prawa biednych mego ludu; by wdowy uczynić swoim łupem i by móc ograbiać sieroty! Lecz co zrobicie w dzień kary, kiedy zagłada nadejdzie z dala? Do kogo się uciekniecie po pomoc i gdzie zostawicie wasze bogactwa? Nic, tylko skulić się wam pomiędzy jeńcami albo paść wśród pomordowanych. Po tym wszystkim nie uśmierzył się gniew Jego i ręka Jego nadal wyciągnięta.

RESPONSORIUM
Lm 2, 1

W. O jak zaciemnił gniew Pana Córę Syjonu, * Strącił z nieba na ziemię chwałę Izraela.
K. Nie wspomniał na podnóżek swych nóg w dzień swego gniewu. W. Strącił z nieba na ziemię chwałę Izraela.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa
(Sermo Caillau-Saint-Yves 2, 92)
Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony

Wielokrotnie przeżywane udręki czy utrapienia są dla nas napomnieniem i środkiem nawrócenia. Zresztą Pismo św. nie obiecuje nam pokoju, ciszy i bezpieczeństwa. Przeciwnie. Ewangelie nie zamilczają utrapień, ucisków i zgorszenia. Jednakże, "kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony". Cóż zresztą dobrego było kiedykolwiek w życiu ziemskim, począwszy od pierwszego człowieka, który wprowadził śmierć, ściągnął przekleństwo, z którego to przekleństwa wyswobodził nas Chrystus?

Nie powinniśmy przeto, bracia, według słów Apostoła "szemrać, jak niektórzy z nich szemrali, i zostali zabici przez węże". Bo cóż tak wielkiego spotkało ludzi teraz, czego by przodkowie nie znosili. Albo, kiedy znosimy nasze cierpienia, czy uświadamiamy sobie, co takiego znosili tamci? A tymczasem łatwo znajdziesz ludzi, którzy narzekają na swoje czasy i utrzymują, iż czasy przodków były dobre. Otóż gdyby można ich było przenieść w czasy ich przodków, wtedy także narzekaliby. Skoro więc uważasz, że tamte czasy były dobre, uważasz tak dlatego, iż czasy te nie są już twoimi.

Jeśli zostałeś uwolniony od przekleństwa, jeśli uwierzyłeś w Syna Bożego, jeśli poznałeś lub nawet zgłębiłeś Pisma święte, to dziwię się bardzo, kiedy powiadasz, iż Adam żył w dobrych czasach. Także i rodzice twoi obarczeni byli dziedzictwem Adama. To właśnie Adamowi powiedziano: "W pocie oblicza twego będziesz zdobywał pożywienie i pracował na ziemi, z której zostałeś wzięty: cierń i oset będzie ci rodziła". Oto, na co zasłużył, oto, co otrzymał, czego doznał na mocy słusznego wyroku Boga. Dlaczego więc sądzisz, że dawne czasy były lepsze niż twoje? Od tamtego Adama aż do Adama dzisiejszego trud, pot, ciernie i udręki. Czy może spotkał nas potop? Czyż może spotkały nas ciężkie czasy głodu i wojen, o których czytamy, abyśmy w obecnych czasach szemrali przeciw Bogu?

Cóż za straszne były to czasy! Czyż nie wzdrygamy się słuchając albo czytając o tych wydarzeniach? Obyśmy zatem radowali się raczej obecnymi czasami, a nie narzekali.

RESPONSORIUM
Ps 77, 6-7. 3; por. 11. 10

W. Rozpamiętuję dni, które dawno minęły, ą i lata poprzednie wspominam. / Rozmyślam nocą w swym sercu * I mówię: Zmiłuj się, Boże.
K. W dniu mej niedoli szukam Boga, nocą wyciągam ku Niemu swe ręce. W. I mówię: Zmiłuj się, Boże.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Czwartek
XX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Izajasza
11, 1-16
Korzeń Jessego. Powrót Reszty narodu Bożego

Tak mówi Pan: "Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej.

Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi.

Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze.

Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego spoczynku. Owego dnia to się stanie: Pan podniesie po raz drugi rękę, aby wykupić Resztę swego ludu, która ocaleje z Asyrii i z Egiptu, z Patros i z Kusz, z Elamu i Szinearu, z Chamat i z wysp na morzu. Podniesie znak dla pogan i zgromadzi wygnańców Izraela; pozbiera rozproszonych z Judy z czterech stron świata. Wówczas ustąpi zazdrość Efraima i przeciwnicy Judy będą wytraceni. Efraim nie będzie więcej zazdrościł Judzie, a Juda nie będzie więcej trapił Efraima. Napadną na tyły Filistynów, ku morzu, i razem obrabują mieszkańców na wschodzie: na Edom i Moab rozciągną swą władzę, i Ammonici będą im poddani.

A Pan osuszy odnogę Morza Egipskiego gwałtownym swym podmuchem i potrząśnie ręką na Rzekę, i rozdzieli ją na siedem odnóg, tak że ją przejść się da w sandałach. Utworzy się droga dla Reszty Jego ludu, która przetrwa wygnanie w Asyrii, podobnie jak się to stało dla Izraela, kiedy ten wychodził z krainy egipskiej".

RESPONSORIUM
Iz 55, 12; 11, 16

W. Z weselem wyjdziecie ą i w pokoju was wyprowadzą. * Góry i pagórki przed wami podniosą radosne okrzyki, / a wszystkie drzewa polne klaskać będą w dłonie.
K. Utworzy się droga dla mego ludu, podobnie jak się to stało dla Izraela, kiedy wychodził z krainy egipskiej. W. Góry i pagórki przed wami podniosą radosne okrzyki, / a wszystkie drzewa polne klaskać będą w dłonie.

II CZYTANIE

Z traktatu Baldwina, biskupa kantuaryjskiego, O pozdrowieniu anielskim
(Traktat 7)
Wyrasta kwiat z korzenia Jessego

Do słów pozdrowienia anielskiego, którym każdego dnia ze czcią sławimy Najświętszą Dziewicę, zwykliśmy dodawać: "i błogosławiony owoc żywota Twojego". Tymi słowami odpowiedziała na powitanie Maryi Elżbieta; podejmując niejako zakończenie pozdrowienia anielskiego: "Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego". O tym to właśnie owocu mówi Izajasz: "W owym dniu latorośl Pana wzrośnie w chwale i blasku i owoc wspaniały z ziemi". Któż jest tym owocem, jeśli nie Święty Izraela, potomek Abrahama, latorośl Pana, kwiat z korzenia Jessego, owoc życia, w którym i my dostąpiliśmy udziału.

Zaiste, błogosławiony w nasieniu, błogosławiony w latorośli, błogosławiony w kwiecie, błogosławiony w owocu, błogosławiony w dziękczynieniu i uwielbieniu. Chrystus, potomek Abrahama, stał się oto potomkiem Dawida według ciała.

On jeden spośród ludzi jest doskonały pod każdym względem; ponad wszelką miarę otrzymał Ducha Świętego, aby sam jeden mógł wykonać wszystko, co sprawiedliwe. Sprawiedliwość zaś Jego obfituje dla wszystkich narodów według tego, co napisano: "Jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozplenia swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwała wobec wszystkich narodów". Oto właśnie latorośl sprawiedliwości, ubogacona błogosławieństwem i upiększona kwiatem chwały. Jakiej chwały? Tak wielkiej, jaką tylko można sobie wyobrazić; więcej, tak wielkiej, że w ogóle nie można sobie wyobrazić. Wyrasta bowiem kwiat z korzenia Jessego. Jak wysoko? Ponad wszystko w ogóle, albowiem "Jezus Chrystus jest w chwale Boga Ojca". Jego wspaniałość wznosi się aż ku niebu, aby latorośl Pana doznała chwały i blasku, a owoc ziemi osiągnął swą wspaniałość.

Lecz jakiż mamy pożytek z tego owocu? Cóż, jeśli nie błogosławieństwo przyniesione przez owoc błogosławiony. Z tego bowiem nasienia, latorośli, kwiatu pochodzi owoc błogosławiony i przychodzi do nas. Najpierw jakby w nasieniu przez łaskę przebaczenia, potem jakby w latorośli przez wzrost w sprawiedliwości, w końcu jakby w kwiecie przez nadzieję i osiągnięcie chwały. Ten owoc błogosławiony przez Boga jest zarazem błogosławiony Bogiem, to znaczy, Bóg jest w Nim uwielbiony. Także dla nas jest błogosławiony, abyśmy błogosławieni przezeń odnaleźli w Nim naszą chwałę. Albowiem zgodnie z obietnicą daną Abrahamowi, Bóg dał Mu błogosławieństwo dla wszystkich narodów.

RESPONSORIUM
Rz 15, 12; Ps 72, 17. 7

W. Przyjdzie potomek Jessego, ą który ma rządzić poganami; / w Nim poganie pokładać będą nadzieję. * Niech Jego imię trwa na wieki.
K. Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość i wielki pokój. W. Niech Jego imię trwa na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
XX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Izajasza
30, 1-18
Bezskuteczność przymierzy zawartych z obcymi narodami

Biada synom zbuntowanym - wyrocznia Pana. Spełniają zamiary, ale nie moje, i wiążą się układami, lecz nie z mego natchnienia, tak że dodają grzech do grzechu. Udają się w podróż do Egiptu bez zasięgnięcia zdania ust moich, aby się uciec pod opiekę faraona i by się schronić w cieniu Egiptu. Lecz opieka faraona będzie dla was zawstydzeniem, a pohańbieniem ucieczka w cień Egiptu. Bo jego książęta byli w Soan i jego posłowie doszli do Chanes. Wszyscy zawiodą się na narodzie, co będzie dla nich nieużyteczny: ani ku pomocy, ani na pożytek, tylko na wstyd, a nawet na hańbę.

Wyrok na zwierzęta Negebu. Przez ziemię utrapienia i ucisku, lwicy i lwa ryczącego, żmii i latającego smoka przenoszą swe bogactwa na grzbiecie osłów i swe skarby na garbie wielbłądów do narodu nieużytecznego. Egipt bezskutecznie i na próżno obiecuje pomoc, dlatego nazywam go tak: Rahab - bezczynny.

Teraz pójdź, wypisz to na tabliczce, przy nich, i opisz to w księdze, żeby służyło na przyszłe czasy jako wieczyste świadectwo: Że jest to naród buntowniczy, synowie kłamliwi, synowie, którzy nie chcą słuchać Prawa Pańskiego, którzy mówią do jasnowidzów: "Nie miejcie widzeń!" i do proroków: "Nie prorokujcie nam nagiej prawdy! Mówcie nam pochlebstwa, prorokujcie złudzenia! Ustąpcie z drogi, zboczcie ze ścieżki, oddalcie sprzed nas Świętego Izraela!"

Dlatego tak mówi Święty Izraela: "Ponieważ odrzuciliście tę przestrogę, a położyliście ufność w krzywdzie i zdradzie i na nich się oparli, dlatego występek ten stanie się dla was jakby szczeliną zwiastującą upadek, sprawiającą wygięcie na wysokim murze, którego zawalenie się następuje nagle, w jednej chwili. Zawalenie to jest jak stłuczenie dzbana garncarza, rozbitego tak bezwzględnie, że w jego szczątkach nie da się znaleźć skorupy do zgarnięcia węgli z ogniska, do zaczerpnięcia wody ze zbiornika". Albowiem tak mówi Pan Bóg, Święty Izraela: "W nawróceniu i spokoju jest wasze ocalenie, w ciszy i ufności leży wasza siła. Ale wyście tego nie chcieli! Owszem, powiedzieliście: �Nie, bo na koniach uciekniemy! - Dobrze, uciekniecie! - �I na szybkich wozach pomkniemy! - Dobrze, szybcy będą ci, którzy pogonią za wami! Tysiąc ucieknie przed groźbą jednego, przed groźbą pięciu uciekniecie, aż zostanie z was tak mało, jak żerdź na szczycie góry i jak znak na pagórku".

Lecz Pan czeka, by wam okazać łaskę, i dlatego stoi, by się zlitować nad wami, bo Pan jest sprawiedliwym Bogiem. Szczęśliwi wszyscy, którzy w Nim ufają!

RESPONSORIUM
Iz 30, 15. 18

W. W nawróceniu i spokoju jest wasze ocalenie; * W ciszy i ufności leży wasza siła.
K. Pan czeka, by się zlitować nad wami. Szczęśliwi wszyscy, którzy w Nim ufają. W. W ciszy i ufności leży wasza siła.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Ambrożego, biskupa, do Psalmów
(Ps 48, 13-14)
Jeden jest pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Jezus Chrystus

"Brat nie potrafi odkupić, odkupienia dokona inny człowiek; nie potrzebuje zanosić za siebie błagania ani zapłaty Bogu za swoje życie". A zatem "dlaczegóż miałbym się trwożyć w dniach niedoli". Cóż bowiem może wyrządzić mi szkodę, skoro nie tylko nie potrzebuję odkupiciela, ale sam dla wszystkich jestem Odkupicielem. Oto innych wybawiam, czyż będę się lękał o siebie? Oto wszystko czynię nowe; to zaś przewyższa nawet braterskie przywiązanie i miłość. Brat, z tej samej matki zrodzony, nie może wybawić, ponieważ dotknięty jest tą samą słabością. Odkupi człowiek, ale Ten, o którym napisano: "Pan pośle im człowieka, który ich wybawi", Ten, który powiedział o sobie: "Usiłujecie Mnie zabić, człowieka, który powiedział wam prawdę".

Lecz chociaż jest człowiekiem, któż Go może rozpoznać? A dlaczego nie pozna? Jak jeden jest Bóg, tak "jeden jest pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Jezus Chrystus". On sam odkupi człowieka przewyższając w miłości braci. Przelał bowiem za obcych swą krew, której nikt nie oddałby za brata. Tak więc własnego ciała nie oszczędził, aby nas z grzechu wykupić: "wydał siebie na okup za wszystkich", jak to stwierdza Jego prawdomówny świadek, apostoł Paweł: "Prawdę mówię, nie kłamię".

Dlaczego zaś On jeden tylko wybawia? Bo nikt nie może dorównać Mu w miłości: swe życie oddaje za braci; nikt w niewinności: wszyscy bowiem poddani są grzechowi, wszyscy naznaczeni upadkiem Adama. Odkupicielem jest Ten, kto nie podlega dawnemu grzechowi. Wiedzmy przeto, że człowiekiem tym jest Pan Jezus, który przyjął ludzką naturę, aby w swym ciele ukrzyżować grzechy wszystkich i własną krwią zmyć wyrok ciążący na wszystkich.

Powiesz jednak: Dlaczego się zaprzecza, iż brat może odkupić, skoro On sam powiedział: "Ogłoszę imię Twoje braciom moim". Otóż Jezus Chrystus odpuścił nam grzechy nie jako nasz brat, ale jako Bóg. Napisane jest bowiem: "W Chrystusie Bóg pojednał świat ze sobą". W Chrystusie Jezusie, o którym powiedziano: "Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas". A zatem, kiedy zamieszkał w ciele, zamieszkał wśród nas jako Bóg, nie jako brat.

RESPONSORIUM
Iz 53, 12b; Łk 23, 34

W. Sługa Pański ą siebie na śmierć ofiarował i do przestępców był zaliczony; * On poniósł grzechy wielu i oręduje za przestępcami.
K. Jezus mówił: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. W. On poniósł grzechy wielu i oręduje za przestępcami.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Sobota
XX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Izajasza
37, 21-35
Izajasz prorokuje o królu asyryjskim

Izajasz, syn Amosa, posłał Ezechiaszowi oświadczenie: "Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Wysłuchałem tego, o co modliłeś się do Mnie w sprawie Sennacheryba, króla Asyrii. Oto wyrocznia, którą wydał Pan na niego:

�Gardzi tobą, szydzi z ciebie Dziewica, Córa Syjonu; za tobą potrząsa głową Córa Jeruzalem. Komuś ubliżył i komu bluźnił? Przeciw komu twój głos podniosłeś i w górę wzbiłeś twe oczy? Przeciw Świętemu Izraela! Przez swych służalców urągałeś Panu. Mówiłeś: Z mnóstwem mych rydwanów wyszedłem na szczyty górskie, na najdalsze grzbiety Libanu. Wyciąłem jego cedry najwyższe, co najpiękniejsze jego cyprysy. Wtargnąłem w jego ostatnie ustronie, w jego bujną gęstwinę leśną. Drążyłem studnie i piłem obce wody, stopami nóg moich wysuszyłem wszystkie rzeki Egiptu�.

Czy nie słyszałeś? Z dawna to przygotowałem. Co ułożyłem od prastarych czasów, to teraz w czyn wprowadzam. Miałeś obrócić w stosy gruzów obwarowane miasta. Mieszkańcy ich bezsilni, przelękli się i okryli wstydem. Stali się jak rośliny na polu i jak młoda trawa zielona, jak zielsko na dachach spalone podmuchem wiatru wschodniego. Wiem, kiedy wstajesz i kiedy spoczywasz, kiedy wychodzisz i kiedy powracasz, i jak cię ponosi złość przeciw Mnie. Ponieważ cię złość ponosi przeciw Mnie i twa zuchwałość doszła moich uszu, przeto ci w nozdrza założę me kolce i wędzidło moje na wargi, by zmusić cię do odwrotu drogą, którą przybyłeś.

To niechaj ci za znak posłuży: W tym roku żywcie się ziarnem pozostawionym po zbiorze; na przyszły zaś rok tym, co samo obrodzi, ale na trzeci rok siejcie i zbierajcie, zakładajcie winnice i spożywajcie z nich owoce. Reszta ocalałych z domu Judy ponownie zapuści w głąb korzenie i w górze wyda owoce. Albowiem z Jeruzalem wyjdzie Reszta i z góry Syjonu garstka ocalałych. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.

Dlatego tak mówi Pan o królu asyryjskim: �Nie wejdzie on do tego miasta ani nie wypuści tam strzały, nie nastawi przeciw niemu tarczy ani nie usypie wału. Drogą tą samą, którą przybył, powróci, a do miasta tego nie wejdzie - wyrocznia Pana. Otoczę opieką to miasto i ocalę je przez wzgląd na Mnie i na sługę mego Dawida".

RESPONSORIUM
Iz 52, 9-10

W. Pan pocieszył swój lud, ą odkupił Jeruzalem. * I wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.
K. Pan obnażył swe ramię święte na oczach wszystkich narodów. W. I wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Ambrożego, biskupa, do Psalmów
(Ps 48, 14-15)
Chrystus przez swoją krew pojednał świat z Bogiem

Jest rzeczą pewną, iż Chrystus dokonując pojednania świata z Bogiem sam nie potrzebował pojednania. Za jaki zresztą grzech miałby pokutować Ten, który nie znał grzechu? Toteż gdy Żydzi domagali się dwudrachmy, którą zgodnie z Prawem należało złożyć jako ofiarę za grzech, rzekł do Piotra: "Szymonie, od kogo królowie ziemscy pobierają daniny lub podatki? Od synów swoich czy od obcych?" Odpowiedział Piotr: "Od obcych". Jezus mu rzekł: "A zatem synowie są wolni. Żebyśmy jednak nie dali im powodu do zgorszenia, idź nad jezioro i zarzuć wędkę! Weź pierwszą rybę, którą wyciągniesz, i otwórz jej pyszczek: znajdziesz statera. Weź go i daj im za Mnie i za siebie".

Okazał, iż nie ma obowiązku pokutować, ponieważ nigdy nie był w niewoli grzechu. Jako Syn Boży wolny był od wszelkiej niedoskonałości. Syn jest tym, który uwalnia, niewolnik zaś znajduje się w stanie poddaństwa. Syn jest zatem zupełnie wolny i nie jest obowiązany składać okupu za wybawienie swej duszy. Natomiast Jego krew mogła się stać obfitą zapłatą za wszystkie grzechy świata. Słusznie bowiem wyzwala innych ten, kto sam nie podlega niewoli.

Powiem więcej. Nie tylko Chrystus nie jest zobowiązany do złożenia okupu za wybawienie ani do pokutowania za grzechy, lecz także, jeśli weźmiemy pod uwagę poszczególnych ludzi, dostrzegamy, iż żaden z nich nie może odpokutować za siebie. Chrystus bowiem jest odkupieniem wszystkich. On sam jest przebłaganiem za wszystkich.

Czyjaż bowiem krew mogłaby posiadać moc odkupienia, skoro Chrystus własną krew przelał dla odkupienia świata? Czy można czyjąkolwiek krew porównywać z krwią Chrystusową? Albo czyż jest ktoś tak potężny, iż mógłby dać zapłatę większą od tej, którą w sobie samym złożył Chrystus dokonujący własną krwią pojednania świata z Bogiem? Czyż jest w ogóle jakaś większa ofiara, doskonalsza żertwa, czyż jest lepszy obrońca niż Ten, kto stał się przebłaganiem za grzechy wszystkich i życie swe oddał dla naszego zbawienia?

Nie potrzeba więc okupu ani przebłagania ze strony poszczególnych ludzi, albowiem zapłatą za wszystkich jest krew Chrystusa. Tą krwią Pan Jezus nas odkupił i sam pojednał z Ojcem. Cierpiał aż do końca, bo przyjął na siebie wszystkie nasze boleści. Dlatego powiada: "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni jesteście, a Ja was pokrzepię".

RESPONSORIUM
por. Kol 1, 21-22; Rz 3, 25a

W. Was, którzy byliście niegdyś ą obcymi dla Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, / teraz znów pojednał w doczesnym ciele Chrystusa przez śmierć, * By stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych.
K. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą krwi Jego. W. By stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty dla miłujących Ciebie przygotowałeś niewidzialne dobra, ą wlej w nasze serca gorącą miłość ku Tobie, abyśmy miłując Ciebie we wszystkim i ponad wszystko, * otrzymali obiecane dziedzictwo, które przewyższa wszelkie pragnienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I Nieszpory
21 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55
Rok A: Piotr wyznał: * Ty jesteś mesjasz, Syn Boa żywego. / A Jezus mu odrzekł: / Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony.

Rok B: Duch jest tym, który ożywia; * ciało na nic się nie przyda. / Słowa, które ja wam powiedziałem, są duchem i życiem.

Rok C: Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi, * gdyż wielu będzie chciało wejść, a nie będą mogli.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Piotr wyznał: * Ty jesteś mesjasz, Syn Boa żywego. / A Jezus mu odrzekł: / Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony.

Rok B: Duch jest tym, który ożywia; * ciało na nic się nie przyda. / Słowa, które ja wam powiedziałem, są duchem i życiem.

Rok C: Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi, * gdyż wielu będzie chciało wejść, a nie będą mogli.

PROŚBY

Oddając chwałę jedynemu Bogu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, zanośmy do Niego pokorne prośby:
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Panie święty, wszechmogący Boże, spraw, niechaj zakwitnie sprawiedliwość na naszej ziemi,
- a Twój lud niech zazna dobrodziejstwa pokoju.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wprowadź wszystkie narody do swego królestwa,
- aby wszyscy ludzie zostali zbawieni.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Spraw, aby małżonkowie trwali w Twym pokoju i pełnili Twoją wolę
- oraz darzyli się zawsze wzajemną miłością.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Racz, Panie, wynagrodzić tych, którzy nam dobrze czynią,
- obdarz ich wiecznym życiem.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wejrzyj łaskawie na poległych wskutek wojen i nienawiści,
- daj im wieczny odpoczynek.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ądaj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XXI tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Początek Księgi proroka Sofoniasza
1, 1-7. 14 - 2, 3
Sąd Pański

Słowo Pańskie, które zostało skierowane do Sofoniasza, syna Kusziego, syna Gedaliasza, syna Amariasza, syna Ezechiasza, za dni Jozjasza, syna Amona, króla judzkiego.

"Całkowicie usunę wszystko z powierzchni ziemi - wyrocznia Pana: Usunę ludzi i bydło, usunę ptactwo powietrzne i ryby morskie, i zgorszenia wraz z bezbożnymi; i wytępię człowieka z oblicza ziemi - wyrocznia Pana.

I wyciągnę rękę przeciwko Judzie i przeciw wszystkim mieszkańcom Jeruzalem; i wytępię z tego miejsca pozostałości Baala i imiona sług bałwochwalczych wraz z kapłanami. Wytępię także tych, którzy na dachach oddają pokłon wojsku niebieskiemu, i tych, którzy oddają pokłon, przysięgając na Pana i przysięgając również na Milkoma, i tych, którzy się odwracają od Pana, i którzy Go nie szukają i nie pytają o Niego.

Milczcie przed obliczem Pana Boga, gdyż bliski jest dzień Pański, bo już przygotował Pan ofiarę, poświęcił swoich zaproszonych. Bliski jest wielki dzień Pański, bliski i rychły on bardzo; głos dnia Pańskiego okrutny; wtedy z rozpaczy zakrzyknie i mocarz. Dzień ów będzie dniem gniewu, dniem ucisku i utrapienia, dniem ruiny i spustoszenia, dniem ciemności i mroku, dniem chmury i burzy, dniem trąby i krzyku wojennego - przeciwko miastom obronnym i przeciw basztom wysokim.

I udręczę ludzi, że chodzić będą jak niewidomi, ponieważ zawinili przeciwko Panu; i krew ich jak kurz będzie rozpryskana, a ich szpik jak błoto. Ani ich srebro, ani ich złoto nie zdoła ich ocalić w dniu gniewu Pana, gdyż ogień Jego zapalczywy strawi całą ziemię; bo dokona zagłady - zaiste strasznej - wszystkich mieszkańców ziemi.

Zbierzcie się! Zgromadźcie się! - narodzie bez wstydu - pierwej nim zostaniecie odrzuceni jak plewa, co wnet ulatuje; zanim przyjdzie na was zapalczywość gniewu Pańskiego, zanim przyjdzie na was dzień gniewu Pańskiego. Szukajcie Pana, wszyscy pokorni ziemi, którzy pełnicie Jego nakazy; szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, może się ukryjecie w dzień gniewu Pańskiego".

RESPONSORIUM
So 2, 3; Łk 6, 20

W. Szukajcie Pana, wszyscy pokorni ziemi, ą którzy pełnicie Jego nakazy. * Szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory.
K. Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże. W. Szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory.

II CZYTANIE

Z konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym
Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II
(nr 39)
Oczekiwanie przyszłego wieku

Nie znamy czasu, kiedy ma się skończyć ziemia i ludzkość, ani nie wiemy, w jaki sposób wszechświat ma zostać zmieniony. Przemija wprawdzie postać tego świata zniekształcona grzechem, ale pouczeni jesteśmy, że Bóg gotuje nowe mieszkanie i nową ziemię, gdzie mieszka sprawiedliwość, a szczęśliwość zaspokoi i przewyższy wszelkie pragnienia pokoju, jakie żywią serca ludzkie. Wtedy to, po pokonaniu śmierci, zmartwychwstaną synowie Boży w Chrystusie, i to, co było wsiane w słabości i zepsuciu, odzieje się nieskażonością, a wobec trwania miłości i jej dzieła całe to stworzenie, które Bóg uczynił dla człowieka, będzie uwolnione od niewoli próżności.

Słyszymy wprawdzie, że na nic człowiekowi się nie przyda, jeśli cały świat zyska, a siebie samego zatraci. Oczekiwanie jednak nowej ziemi nie powinno osłabiać, lecz ma raczej pobudzać zapobiegliwość, by uprawiać tę ziemię, na której wzrasta owo ciało nowej rodziny ludzkiej, mogące dać pewne wyobrażenie nowego świata. Przeto, choć należy starannie odróżniać postęp ziemski od wzrostu królestwa Chrystusowego, to przecież dla królestwa Bożego nie jest obojętne, jak dalece postęp ten może się przyczynić do lepszego urządzenia społeczności ludzkiej.

Jeżeli rozszerzymy po ziemi w duchu Pana i wedle Jego zlecenia godność ludzką, wspólnotę braterską i wolność, to znaczy wszystkie dobra natury oraz owoce naszej zapobiegliwości, to odnajdziemy je potem na nowo, ale oczyszczone ze wszystkiego brudu, rozświetlone i przemienione - gdy Chrystus odda Ojcu wieczne i powszechne królestwo: królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju. Na tej ziemi królestwo obecne już jest w sposób tajemniczy; urzeczywistnienie zaś jego nastąpi z przyjściem Pana.

RESPONSORIUM
por. Iz 49, 13; Ps 72, 7

W. Zabrzmijcie weselem, niebiosa! ą Raduj się, ziemio! Góry, wybuchnijcie radosnym okrzykiem, albowiem nasz Pan przyjdzie * I zlituje się nad swoimi biednymi.
K. Za dni Jego sprawiedliwość zakwitnie i wielki pokój. W. I zlituje się nad swoimi biednymi.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ą daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
21 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Ty jesteś Piotr
Skała, * i na tej skale zbuduję mój Kościół.

Rok B: Nikt nie może przyjść do Mnie, * jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca.

Rok C: Wielu przyjdzie ze wschodu i zachodu * i zasiądą z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Ty jesteś Piotr
Skała, * i na tej skale zbuduję mój Kościół.

Rok B: Nikt nie może przyjść do Mnie, * jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca.

Rok C: Wielu przyjdzie ze wschodu i zachodu * i zasiądą z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszym dniem oraz Słońcem, które oświeca każdego człowieka i nigdy nie zachodzi. Wołajmy na Jego cześć:
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Stwórco wszechświata, z wdzięcznością przyjmujemy od Ciebie ten dzień, który się rozpoczyna,
- i wspominamy Twoje zmartwychwstanie.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Niechaj Duch Święty nauczy nas dzisiaj pełnić Twoją wolę
- i niech Twa mądrość zawsze nas prowadzi.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Spraw, abyśmy z radością wzięli udział w niedzielnym zgromadzeniu wiernych,
- karmiąc się Twoim słowem i Ciałem.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Z całego serca składamy Ci dziękczynienie
- za Twoje niezliczone dobrodziejstwa.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Ojcze nasz.

MODLITWA
Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ą daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XXI tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ą daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
21 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jezus powiedział do Szymona Piotra: * Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, / a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.

Rok B: Panie, do kogóż pójdziemy? * Ty masz słowa życia wiecznego. / A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga.

Rok C: Są ostatni, którzy będą pierwszymi, * i są pierwsi, którzy będą ostatnimi.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jezus powiedział do Szymona Piotra: * Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, / a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.

Rok B: Panie, do kogóż pójdziemy? * Ty masz słowa życia wiecznego. / A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga.

Rok C: Są ostatni, którzy będą pierwszymi, * i są pierwsi, którzy będą ostatnimi.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszą Głową, a my członkami Jego Ciała. Uwielbiajmy Go i z radością wołajmy:
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Nasz Zbawicielu, uczyń swój Kościół żywym znakiem zjednoczenia całej ludzkości
- i skutecznym narzędziem zbawienia wszystkich narodów.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Bądź zawsze z kolegium biskupów i naszym Papieżem,
- udziel im daru jedności, miłości i pokoju.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Spraw, niech chrześcijanie ściślej zjednoczą się z Tobą jako Boską Głową
- i swym życiem świadczą o Twoim królestwie.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Racz obdarzyć świat pokojem,
- niech wszędzie zapanuje bezpieczeństwo i zgoda.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Udziel zmarłym chwały zmartwychwstania,
- spraw, abyśmy się stali uczestnikami ich szczęścia.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ą daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Sofoniasza
3, 8-20
Obietnica zbawienia dla ubogich w Izraelu

"Oczekujcie na Mnie - wyrocznia Pana - w dniu, gdy powstanę jako oskarżyciel, bo postanowiłem zgromadzić narody, zebrać królestwa, aby wylać na nie moje oburzenie, cały mój gniew zapalczywy, bo ogień mej żarliwości pochłonie całą ziemię.

Wtedy bowiem przywrócę narodom wargi czyste, aby wszyscy wzywali imienia Pana i służyli Mu jednomyślnie. Z tamtej strony rzeki Kusz wielbiciele moi, Córa z moimi rozproszonymi, dar Mi przyniosą.

W dniu tym nie będziesz się wstydzić wszystkich twoich uczynków, przez które dopuściłaś się względem Mnie niewierności; usunę bowiem wtedy spośród ciebie pysznych samochwalców twoich i nie będziesz się więcej wywyższać na świętej mej górze. I zostawię pośród ciebie lud pokorny i biedny, a szukać będą schronienia w imieniu Pana. Reszta Izraela nie będzie czynić nieprawości ani mówić kłamstwa. I nie znajdzie się w ich ustach zwodniczy język, gdy paść się będą i wylegiwać, a nie będzie nikogo, kto by ich przestraszył.

Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz już bała się złego.

Owego dnia powiedzą Jerozolimie: �Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce! Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz - On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta.

Zabiorę od ciebie niedolę, abyś już nie nosiła brzemienia zniewagi. Oto Ja sprawię zagładę wszystkim, którzy cię uciskali w owym czasie, a zachowam chromych i wygnanych zgromadzę; i zgotuję z nich chwałę i sławę na całej ziemi, gdzie doznawali zawstydzenia. W owym czasie was przywiodę, w czasie, gdy was zgromadzę; albowiem dam wam imię i chwałę u wszystkich narodów ziemi, gdy odmienię wasz los na waszych oczach - mówi Pan".

RESPONSORIUM
So 3, 12. 13. 9

W. Zostawię pośród ciebie ą lud pokorny i biedny. * A Reszta Izraela szukać będzie schronienia w imieniu Pana.
K. Wtedy przywrócę narodom wargi czyste, aby wszyscy wzywali imienia Pana. W. A Reszta Izraela szukać będzie schronienia w imieniu Pana.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Tomasza z Akwinu, kapłana, do Ewangelii św. Jana
(rozdz. 10, 3)
Reszta Izraela paść się będzie i odpoczywać

"Ja jestem dobrym pasterzem". Jest rzeczą oczywistą, iż Chrystusowi przysługuje godność Pasterza. Podobnie bowiem jak pasterz prowadzi i żywi owce, tak wierni dzięki Chrystusowi posilają się pokarmem duchowym, Jego Ciałem i Krwią. "Niegdyś błądziliście - powiada Apostoł - jak owce nie mające pasterza, ale teraz nawróciliście się do pasterza i stróża dusz waszych". Prorok zaś mówi: "Jak pasterz będzie pasł swą owczarnię".

Skoro Chrystus powiedział, że pasterz wchodzi przez bramę oraz, iż On jest bramą, a teraz znowu stwierdza, że jest Pasterzem, wynika stąd, iż On sam wchodzi przez siebie. I rzeczywiście wchodzi przez siebie, bo siebie objawia i przez siebie poznaje Ojca. My zaś wchodzimy przez Niego, bo od Niego otrzymujemy zbawienie.

Pamiętaj wszakże, iż nikt nie jest bramą, jak tylko On, bo nikt inny nie jest światłem prawdziwym, ale światłem dzięki uczestnictwu. "Nie był on - to jest Jan Chrzciciel - światłością, ale posłanym, aby zaświadczyć o światłości". O Chrystusie zaś zostało powiedziane: "Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka". Dlatego też nikt z ludzi nie nazywa siebie bramą. Jedynie Chrystus tak siebie nazwał. Zadania natomiast pasterskie przydzielił także innym, przekazując je swoim członkom. Tak więc i Piotr był pasterzem, i Apostołowie byli, i wszyscy dobrzy biskupi. "Dam wam - powiada Pismo - pasterzy według serca mego".

Chociaż wszyscy przełożeni Kościoła, zarazem jego dzieci, są pasterzami, to jednak mówi tylko o sobie: "Ja jestem dobrym pasterzem", aby podkreślić cnotę miłości. Nikt bowiem nie jest dobrym pasterzem, jeśli przez miłość nie złączy się z Chrystusem i nie stanie się członkiem Dobrego Pasterza.

Obowiązkiem pasterza jest miłość. Toteż Chrystus powiada: "Dobry pasterz daje życie swoje za owce". Należy bowiem wiedzieć, iż istnieje różnica pomiędzy dobrym a złym pasterzem. Pasterz dobry troszczy się o dobro owczarni, zły natomiast zabiega o swe własne dobro.

Gdy idzie o zwyczajnych pasterzy, nie wymaga się od dobrego pasterza, aby dla dobra owczarni wydawał się na śmierć. Ponieważ jednak dobro duchowej owczarni stoi wyżej niż życie pasterza, dlatego kiedy niebezpieczeństwo zagraża zbawieniu trzody, każdy duchowy pasterz powinien umieć przyjąć śmierć dla dobra owczarni. O tym właśnie mówi Pan: "Dobry pasterz daje życie swoje - to jest życie ciała - za swoje owce" z tytułu swego urzędu i miłości. Jedno i drugie potrzebne, to jest, aby owce należały do niego i aby on je miłował; urząd bez miłości nie wystarcza.

Przykład takiego rozumienia dał nam Chrystus: "Jeśli Chrystus oddał życie swoje za nas, to i my powinniśmy oddawać życie swe za braci".

RESPONSORIUM
Ez 34, 12; J 10, 28

W. Dokonam przeglądu moich owiec, * I uwolnię je ze wszystkich miejsc, / dokąd się rozproszyły, w dni ciemne i mroczne.
K. Moje owce nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. W. I uwolnię je ze wszystkich miejsc, / dokąd się rozproszyły, w dni ciemne i mroczne.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ą daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Wtorek
XXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Księgi proroka Jeremiasza
1, 1-19
Powołanie Jeremiasza na proroka

Słowa Jeremiasza, syna Chilkiasza, z rodu kapłańskiego, który był w Anatot, w ziemi Beniamina. Do niego Pan skierował słowo za czasów Jozjasza, syna Amona, króla judzkiego, w trzynastym roku jego panowania i następnie za czasów Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego, aż do końca jedenastego roku rządów Sedecjasza, syna Jozjasza, króla judzkiego, aż do uprowadzenia w niewolę mieszkańców Jerozolimy w piątym miesiącu.

Pan skierował do mnie następujące słowo: "Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię". I rzekłem: "Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!"

Pan zaś odpowiedział mi: "Nie mów: �Jestem młodzieńcem, gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę. Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić" - wyrocznia Pana.

I wyciągnąwszy rękę, dotknął Pan moich ust i rzekł mi: "Oto kładę moje słowa w twoje usta. Spójrz, daję ci dzisiaj władzę nad narodami i nad królestwami, byś wyrywał i obalał, byś niszczył i burzył, byś budował i sadził".

I skierował Pan następujące słowa do mnie: "Co widzisz, Jeremiaszu?" Odrzekłem: "Widzę gałązkę drzewa �czuwającego". Pan zaś rzekł do mnie: "Dobrze widzisz, bo czuwam nad moim słowem, by je wypełnić".

Po raz drugi skierował Pan swoje słowo do mnie: "Co widzisz?" Odpowiedziałem: "Widzę wrzący kocioł, a powierzchnia jego jest od strony północnej". I rzekł do mnie Pan: "Od północy rozszaleje się zagłada wszystkich mieszkańców ziemi. Zwołam bowiem wszystkie królestwa Północy - wyrocznia Pana - przyjdą i ustawią każdy swój tron u wejścia do bram Jerozolimy przeciw wszystkim jej murom dokoła i przeciw wszystkim miastom judzkim. I wydam wyrok na nie za całą ich niegodziwość, iż opuścili Mnie, a palili kadzidło obcym bogom i hołd oddawali dziełom rąk swoich.

Ty zaś przepasz swoje biodra, wstań i mów wszystko, co ci rozkażę. Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi. A oto Ja czynię cię dzisiaj twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem spiżowym przeciw całej ziemi, przeciw królom judzkim i ich przywódcom, ich kapłanom i ludowi tej ziemi. Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię zwyciężyć, gdyż Ja jestem z tobą - wyrocznia Pana - by cię ochraniać".

RESPONSORIUM
Jr 1, 5. 9b; Iz 42, 6

W. Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, ą znalazłem ciebie, / poświęciłem cię, nim na świat przyszedłeś * I włożyłem moje słowa w twoje usta.
K. Ja, Pan, powołałem cię słusznie, ustanowiłem cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów. W. I włożyłem moje słowa w twoje usta.

II CZYTANIE

Homilia św. Jana Chryzostoma, biskupa
(Homilia 2. 6, O szatanie kusicielu)
Pięć dróg pojednania z Bogiem

Czy chcecie, bym przypomniał drogi pojednania z Bogiem? Są liczne i różnorodne, a wszystkie prowadzą do nieba. Pierwszą jest potępienie własnych grzechów. "Wyznaj najpierw swe grzechy, aby otrzymać usprawiedliwienie". Dlatego Prorok mówił: "Rzekłem: Wyznaję nieprawość moją wobec Pana, a Tyś darował winę mego serca". Uznaj zatem swe grzechy. To wystarczy, aby Pan ci przebaczył. Kto bowiem wyznaje swe grzechy, niełatwo powróci do nich na nowo. Porusz swoje sumienie, twego wewnętrznego oskarżyciela, abyś nie spotkał oskarżyciela przed trybunałem Pana. Ta droga pojednania jest najlepsza.

Istnieje także druga, nie gorsza od poprzedniej, a mianowicie: nie pamiętać doznanych krzywd, panować nad gniewem, darować winy bliźnim. Tak czyniąc otrzymamy odpuszczenie win, których dopuściliśmy się względem Pana. To drugi sposób oczyszczenia się z grzechów: "Jeśli bowiem
mówi Pan
przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski".

Chcesz poznać trzecią drogę nawrócenia? Jest nią należyta, żarliwa, płynąca z głębi serca modlitwa.

Jeśli chcesz znać jeszcze czwartą, wymienię jałmużnę. Posiada naprawdę wielką moc.

Ponadto, jeśli ktoś postępuje z pokorą i skromnością, to taka jego postawa usuwa grzechy w nie mniejszym stopniu niż już wymienione. Świadkiem ów celnik, który nie mógł przynieść dobrych czynów, ale w ich miejsce ofiarował cnotę pokory, i w ten sposób uwolnił się od ciężkiego brzemienia grzechów.

Oto ukazaliśmy pięć dróg pojednania z Bogiem. Pierwsza polega na uznaniu grzechów, druga na darowaniu bliźnim krzywd, trzecia na modlitwie, czwarta prowadzi przez jałmużnę, piąta przez pokorę.

Nie bądź przeto bezczynny, ale codziennie postępuj tymi drogami. Są bowiem łatwe, i ubóstwem nie możesz się wymawiać. Jeśli nawet żyjesz w wielkim niedostatku, możesz wyzbyć się gniewu, odznaczać się pokorą, modlić się wytrwale i wyznawać grzechy, a żadne ubóstwo nie będzie ci przeszkodą. Ale cóż mówię? Nawet na tej drodze pokuty, na której wypada dzielić się pieniędzmi (mam na myśli jałmużnę), ubóstwo nie przeszkadza w wypełnieniu przykazania. Pokazała to wdowa, która ofiarowała dwa pieniążki.

Skoro więc nauczyliśmy się sposobu leczenia naszej duszy, korzystajmy z tych lekarstw, abyśmy po odzyskaniu zdrowia mogli z ufnością przystąpić do świętego stołu, abyśmy z wielką radością podążali na spotkanie Chrystusa, Króla chwały, i na zawsze osiągnęli dobra wieczne przez łaskę, miłosierdzie i dobroć Jezusa Chrystusa, naszego Pana.

responsorium
Tb 12, 8-9; Łk 6, 37-38
W. Dobra jest modlitwa z postem, ą a jałmużna znaczy więcej aniżeli złoto i skarby. * Jałmużna bowiem oczyszcza z grzechów.
K. Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone, dawajcie, a będzie wam dane. W.Jałmużna bowiem oczyszcza z grzechów.

MODLITWA
Módlmy się. Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ą daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
2, 1-13. 20-25
Niewierność ludu Bożego

Pan skierował do mnie następujące słowo: "Idź i głoś publicznie w Jerozolimie: �To mówi Pan: Pamiętam wierność twej młodości, miłość twego narzeczeństwa, kiedy chodziłaś za Mną na pustyni, w ziemi, której nikt nie obsiewa. Izrael jest świętością Pana, pierwszym plonem Jego zbiorów. Ci wszyscy, którzy go spożywają, stają się winni, spotka ich nieszczęście - wyrocznia Pana.

Słuchajcie słowa Pańskiego, domu Jakuba, wszystkie pokolenia domu Izraela! To mówi Pan: Jaką nieprawość znaleźli we Mnie wasi przodkowie, że odeszli daleko ode Mnie? Poszli za nicością i stali się sami nicością. Nie mówili zaś: �Gdzie jest Pan, który nas wyprowadził z kraju egipskiego, wiódł nas przez pustynię, przez ziemię bezpłodną, pełną rozpadlin, przez ziemię suchą i ciemną, przez ziemię, której nikt nie może przebyć ani w niej zamieszkać? A Ja wprowadziłem was do ziemi urodzajnej, byście spożywali jej owoce i zasoby. Weszliście i zbezcześciliście moją ziemię, uczyniliście z mojej posiadłości miejsce pełne odrazy. Kapłani nie mówili: �Gdzie jest Pan? Uczeni w Piśmie nie uznawali Mnie; pasterze zbuntowali się przeciw Mnie; prorocy głosili wyrocznie na korzyść Baala i chodzili za tymi, którzy nie dają pomocy.

Dlatego będę nadal prowadził spór z wami - wyrocznia Pana - i dzieci waszych dzieci będę oskarżał. Przejdźcie na brzegi Kittim i zobaczcie, poślijcie do Kedaru i zbadajcie starannie, czy stało się tam coś podobnego. Czy jakiś naród zmienił swoich bogów? A ci przecież nie są wcale bogami! Mój zaś naród zamienił swoją Chwałę na to, co nie może pomóc. Niebo, niechaj cię na to ogarnie osłupienie, groza i wielkie drżenie - wyrocznia Pana. Bo podwójne zło popełnił mój naród: opuścili Mnie, źródło żywej wody, żeby wykopać sobie cysterny, cysterny popękane, które nie utrzymują wody.

Od dawna bowiem złamałaś swoje jarzmo, zerwałaś swoje więzy. Powiedziałaś sobie: �Nie będę służyć! Na każdym więc wysokim pagórku i pod każdym zielonym drzewem pokładałaś się jako nierządnica. A Ja zasadziłem ciebie jako szlachetną latorośl winną, każdy szczep prawdziwy. Jakże więc zmieniłaś się w dziki krzew, zwyrodniałą latorośl? Nawet jeśli obmyjesz się ługiem sodowym i dodasz wiele ługu drzewnego, pozostanie wina twoja wobec Mnie jak skaza - wyrocznia Pana. Jak możesz mówić: �Nie uległam skażeniu, nie chodziłam za Baalami? Spójrz na swe postępowanie w Dolinie, przyznaj się, coś czyniła! Młoda szybkonoga wielbłądzica, brykająca na wszystkie strony, wyrywając się na pustynię w swej niepohamowanej namiętności, chwyta łapczywie powietrze. Któż powstrzyma jej żądzę? Ktokolwiek jej szuka, nie musi się trudzić: znajdzie ją w miesiącu jej rui. Uważaj na swoje nogi, aby nie stały się bose, i na twoje gardło, aby nie wyschło. Lecz ty mówisz: �Na próżno! Nie! Kocham bowiem obcych i pójdę za nimi".

RESPONSORIUM
Jr 2, 21; Mt 21, 43; Iz 5, 7

W. Ja zasadziłem ciebie ą jako szlachetną latorośl winną, każdy szczep prawdziwy. / Jakże więc zmieniłaś się w dziki krzew, zwyrodniałą latorośl. * Dlatego królestwo Boże będzie wam zabrane, / a dane narodowi, który wyda jego owoce.
K. Oczekiwałem sprawiedliwości, a oto rozlew krwi; i prawowierności, a oto krzyk grozy. W. Dlatego królestwo Boże będzie wam zabrane, / a dane narodowi, który wyda jego owoce.

II CZYTANIE

Z konferencji św. Kolumbana, opata
(Nauka 13, O Chrystusie, źródle życia, 1-2)
Kto pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije

Bracia umiłowani, posłuchajcie uważnie mych słów, tak bardzo dla was pożytecznych. Rozpalajcie, a nie gaście w waszych duszach pragnienia wody wypływającej ze źródła Bożego. O nim pragnę teraz mówić. Pijcie, ale nie przestawajcie pragnąć. Źródło żywe, źródło życia przyzywa nas do siebie i mówi: "Kto pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije".
Miejcie świadomość tego, co macie pić. Mówi wam prorok Jeremiasz, mówi źródło samo: "Mnie opuścili, źródło wody żywej, mówi Pan". A zatem sam Pan, Bóg nasz, Jezus Chrystus, jest źródłem życia. Toteż zaprasza nas do siebie, do źródła, abyśmy zeń pili. Pije ten, kto miłuje; pije, kto się syci słowem Bożym; kto bardzo miłuje, bardzo pragnie; pije, kto gorąco pragnie mądrości.

Popatrzcie, skąd tryska owo źródło. Otóż stamtąd, skąd zstąpił także i chleb. Chleb bowiem i źródło są jednym i tym samym Jednorodzonym Synem, Bogiem naszym, Chrystusem Panem, którego zawsze powinniśmy pragnąć. Chociaż spożywamy Go miłując, chociaż przyjmujemy pragnąc, ciągle nadal łakniemy. Pijmy zeń zawsze jak ze źródła, z największym umiłowaniem; pijmy ustawicznie z gorącym pragnieniem i rozkoszujmy się słodyczą Jego dobroci.

Pan jest słodki i dobry; choć pijemy Go i spożywamy, nadal jednak odczuwamy głód i pragnienie; pokarm ten i napój nie wyczerpuje się nigdy. Choć pożywamy Go, nie zdołamy spożyć Go całkowicie, choć pijemy, nie potrafimy wypić zupełnie. Dlatego Prorok mówi: "Wy, którzy pragniecie, przyjdźcie do źródła". Jest źródłem tych, którzy pragną, nie zaś tych, którzy są nasyceni. Spragnionych wzywa więc do siebie; tych, których niegdyś nazwał błogosławionymi. Nigdy nie przestaną oni czerpać, ale im bardziej będą czerpać, tym bardziej będą odczuwać pragnienie.

Dlatego, bracia, konieczną jest rzeczą, abyśmy zawsze pragnęli, szukali i miłowali "Źródło mądrości, Słowo Boga na wysokości", w którym według słów Apostoła znajdują się wszystkie skarby mądrości i umiejętności. Ono to przyzywa spragnionych, by pili.

Jeśli pragniesz, pij ze źródła życia; jeśli łakniesz, pożywaj chleb życia. Błogosławieni, którzy łakną tego chleba i pragną tego źródła. Spożywając i pijąc nieustannie, zawsze będą pragnąć i łaknąć. Słodką jest rzeczą zawsze spożywać i pić, a zarazem łaknąć i pragnąć, zawsze kosztować i zawsze pragnąć. Dlatego powiada król i prorok: "Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry - jak słodki jest Pan".

RESPONSORIUM
J 7, 37-38

W. Jezus zawołał donośnym głosem: * Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, / niech przyjdzie do Mnie i pije.
K. Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza. W. Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, * niech przyjdzie do Mnie i pije.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ą daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Czwartek
XXI tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
3, 1-5. 19 - 4, 4
Zaproszenie do nawrócenia

Pan skierował do mnie następujące słowo: "Jeżeli mąż porzuci swą żonę, a ona odejdzie od niego i poślubi innego męża, czy może on jeszcze do niej wrócić? Czy ta ziemia nie została całkowicie zbezczeszczona?" A ty, coś z wielu przyjaciółmi cudzołożyła, masz wrócić do Mnie? - wyrocznia Pana.

Podnieś oczy na pagórki i patrz: gdzie jest miejsce, na którym nie dopuszczałaś się nierządu? Na drogach siadywałaś czekając na nich, jak Arab na pustyni, i zbezcześciłaś ziemię swym nierządem i swą przewrotnością.

Ustały zimowe ulewy i deszcze wiosenne nie spadły; mimo to miałaś nadal czoło niewiasty cudzołożnej - nie chciałaś się zawstydzić. Czy nawet wtedy nie wołałaś do Mnie: "Mój Ojcze! Tyś przyjacielem mojej młodości! Czy będziesz się gniewał na wieki albo na zawsze żywił urazę?" Tak mówiłaś, a popełniałaś przewrotności i udawało się tobie.

Ja zaś powiedziałem sobie: Jakże chciałbym cię zaliczyć do synów i dać ci przepiękną ziemię, najwspanialszą pośród posiadłości narodów! Myślałem: będziesz Mnie nazywał: "Mój Ojcze!" i nie odwrócisz się ode Mnie. Ale jak niewiasta nie dotrzymuje wiary swemu oblubieńcowi, tak nie dotrzymaliście Mi wiary wy, domu Izraela - wyrocznia Pana.

Posłuchaj, na wyżynach daje się słyszeć pełen błagania lament synów Izraela, iż skazili przewrotnością swe postępowanie, zapomnieli o Panu, Bogu swoim. "Powróćcie, zbuntowani synowie, uleczę wasze odstępstwa".

"Oto jesteśmy, przychodzimy do Ciebie, bo jesteś Panem, Bogiem naszym! Rzeczywiście, zwodnicze są wyżyny i tumult na górach. Rzeczywiście, w Panu, Bogu naszym, jest zbawienie Izraela. Baal pochłaniał od zarania naszej młodości owoc pracy naszych przodków, ich drobną trzodę i bydło, ich synów i córki. Leżeć musimy w hańbie i wstyd nas okrywa, bo zgrzeszyliśmy wobec Pana, Boga naszego, my i przodkowie nasi, począwszy od młodości aż do dziś; nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego".

"Jeżeli chcesz powrócić, Izraelu - wyrocznia Pana - możesz do Mnie powrócić; a jeżeli oddalisz swe bóstwa, nie potrzebujesz się błąkać z dala ode Mnie. A jeżeli będziesz przysięgał: �Na życie Pana, zgodnie z prawdą, słusznie i sprawiedliwie, narody będą sobie błogosławić przez ciebie i będą się tobą chlubić.

Bo tak mówi Pan do ludzi z Judy i mieszkańców Jerozolimy: Wykarczujcie swoje karczowiska i nie rzucajcie nasienia w ciernie. Obrzeżcie się dla Pana i odrzućcie napletki serc waszych, mężowie Judy i mieszkańcy Jerozolimy, bo inaczej gniew mój wybuchnie jak płomień i będzie płonął, a nikt nie będzie go mógł ugasić z powodu waszych przewrotnych uczynków".

RESPONSORIUM
Jr 14, 7; Ps 130, 3

W. Jeśli nasze grzechy przeciw nam świadczą, ą Panie, działaj przez wzgląd na Twoje imię. * Bo pomnożyły się nasze występki, / zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.
K. Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi? W. Bo pomnożyły się nasze występki, / zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.

II CZYTANIE

Z konferencji św. Kolumbana, opata
(Nauka 13, O Chrystusie, źródle życia, 2-3)
Ty, o Boże, jesteś dla nas wszystkim

Bracia, słuchajmy wezwania, którym Życie zaprasza nas do źródła życia. Jest ono nie tylko źródłem wody żywej, ale także źródłem życia wiecznego, źródłem światła i blasku. Z niego wywodzi się wszystko: mądrość, życie i światło wiekuiste. Dawca życia jest źródłem życia, Stwórca światła jest źródłem światłości. Dlatego nie zważając na rzeczy doczesne, niby rozumne i roztropne ryby, szukajmy poza światem widzialnym źródła światła, źródła życia, źródła wody żywej, abyśmy mogli czerpać "wodę żywą, tryskającą ku życiu wiecznemu".

Boże miłosierny i łaskawy Panie, racz przyprowadzić mnie do tego źródła, abym ze wszystkimi spragnionymi Ciebie mógł czerpać z żywego źródła wody żywej. Obym owładnięty niezwykłą słodyczą coraz mocniej trwał przy tym źródle i mówił: Jakże słodkie jest źródło wody żywej, w którym nigdy nie brak "wody tryskającej ku życiu wiecznemu".

O Panie, Ty sam jesteś owym źródłem, którego nieustannie pragniemy, z którego zawsze możemy i powinniśmy czerpać. Panie Jezu Chryste, dawaj nam zawsze tej wody, aby stawała się również w nas źródłem wody żywej, "tryskającej ku życiu wiecznemu". Któż nie widzi, jak wielka jest łaska, o którą błagam? Ty jednak, o Królu chwały, umiesz dawać rzeczy wielkie i wielkie rzeczy obiecałeś. Nic nie jest większe od Ciebie, a przecież dałeś nam siebie i za nas się wydałeś.

Dlatego prosimy Cię, niech poznamy to, co miłujemy, bo niczego nie chcemy posiadać poza Tobą. Ty bowiem jesteś dla nas wszystkim: naszym życiem, światłem, zbawieniem, pokarmem, napojem i Bogiem naszym.

Błagam Cię, Jezu nasz, napełnij nasze serca tchnieniem Ducha Twojego, zrań dusze nasze swoją miłością, aby każda dusza mogła z całą szczerością powiedzieć: "Wskaż mi, kogo umiłowała moja dusza", bo zraniona jestem miłością.

Pragnę, aby rany te były we mnie, o Panie. Szczęśliwa dusza, która w ten sposób została zraniona miłością. Szuka ona źródła i pije, pijąc jednak ustawicznie pragnie, ustawicznie czerpie, pragnąc tego, co zawsze pije pragnąc. Tak miłując szuka stale Tego, który uzdrawia raniąc. Oby zechciał zranić wnętrze naszej duszy swą zbawczą raną Bóg i Pan nasz Jezus Chrystus, miłosierny i zbawienny lekarz, któremu z Ojcem i Duchem Świętym jedność na wieki wieków. Amen.

RESPONSORIUM
J 4, 13-15

W. Każdy, kto będzie pił wodę, którą Ja mu dam, ą nie będzie pragnął na wieki. * Woda, którą Ja mu dam, / stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu.
K. Panie, daj mi tej wody, abym już nie pragnęła. W. Woda, którą Ja mu dam, / stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ą daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
XXI tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
4, 5-8. 13-28
Niszczyciel mający przyjść od północy

To mówi Pan: "Opowiadajcie w Judzie, ogłoście w Jerozolimie! Dmijcie w trąby w kraju, wołajcie głośno i mówcie: �Zbierajmy się i udajmy do miast warownych! Wznieście znak w kierunku Syjonu! Uciekajcie! Nie zatrzymujcie się! Sprowadzę bowiem nieszczęście z północy i wielkie zniszczenie. Lew wyruszył ze swego legowiska i niszczyciel narodów jest w drodze. Opuścił swoją siedzibę, by zamienić Twój kraj w pustynię. Miasta twoje zostaną zburzone i pozbawione mieszkańców. Dlatego przywdziejcie szaty pokutne, podnieście lament i zawodzenie, bo nie odwrócił się od nas wielki gniew Pański.

Oto nadciąga on niby obłoki, a jak huragan rydwany jego, szybsze niż orły jego konie. Biada nam, bo jesteśmy zgubieni. Oczyść swe serce z nieprawości, Jerozolimo, abyś została ocalona! Dokądże będziesz podtrzymywać w sobie swoje grzeszne myśli? Bo od strony Dan wieść się rozprzestrzenia, a z gór Efraima przychodzi zapowiedź klęski.

Ogłoście narodom: �Oto są! Dajcie znać do Jerozolimy! Nieprzyjaciele przybywają z odległego kraju i podnoszą wrzawę przeciw miastom Judy! Niby strażnicy pól otaczają ją dokoła, bo się zbuntowała przeciw Mnie - wyrocznia Pana. Twoje postępowanie i twoje czyny sprowadziły to na ciebie. Twoja nieprawość - jakże jest gorzka, skoro ogarnia nawet twoje serce!

Moje łono, moje łono! Wić się muszę w boleściach! Ściany mego serca! Burzy się we mnie serce - nie mogę milczeć! Usłyszałem bowiem dźwięk trąbki, wrzawę wojenną. �Klęska za klęską - wieść niesie, bo uległa spustoszeniu cała ziemia. Natychmiast zostały zburzone moje namioty, w mgnieniu oka moje szałasy. Dokądże mam oglądać godła wojenne i słuchać dźwięku trąb? �Tak, niemądry jest mój naród, nie uznają Mnie. Są dziećmi bez rozwagi, nie mają wcale rozsądku. Mądrzy są w popełnianiu nieprawości, lecz dobrze czynić nie umieją. Spojrzałem na ziemię - oto zupełny bezład; na niebo - nie ma jego świata. Spojrzałem na góry - oto drżą, wszystkie wzgórza się chwieją. Spojrzałem - oto nie ma ludzi i uciekły wszystkie ptaki przestworzy.
Spojrzałem - oto ziemia urodzajna stała się pustynią, wszystkie miasta uległy zniszczeniu przed Panem wobec Jego palącego gniewu. To bowiem mówi Pan: �Cały kraj będzie spustoszony, ale zagłady nie dopełnię. Dlatego ziemię ogarnie smutek, a ciemność niebieskie przestworza. Bo jak powiedziałem, tak postanowiłem - nie będę żałował ani nie odstąpię od tego".

RESPONSORIUM
por. Jr 4, 24-26; 8, 18; Ps 85, 5

W. Wobec gniewu Twego, Panie, ą cała ziemia jest w bezładzie; / lecz Ty, Panie, zmiłuj się nad nami * I nie dopuść do zagłady.
K. Odnów nas, Boże, nasz Zbawco, Twego oburzenia na nas poniechaj. W. I nie dopuść do zagłady.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Hieronima, kapłana, do Księgi Joela
(PL 25, 967-968)
Nawróćcie się do Mnie

"Nawróćcie się do Mnie całym swoim sercem". Okażcie skruchę przez post, płacz i żałobę, abyście teraz poszcząc, później zostali nasyceni; teraz płacząc, później się radowali; teraz się smucąc, później zostali pocieszeni. A ponieważ w chwilach trudnych i przeciwnościach macie zwyczaj rozdzierać szaty (w ten sposób postąpił, czytamy w Ewangelii, arcykapłan dla podkreślenia winy Pana naszego Zbawiciela; czytamy także, iż to samo uczynili Paweł i Barnaba, gdy usłyszeli bluźniercze słowa), dlatego nakazuję wam, abyście nie rozdzierali waszych szat, ale serca. Są one pełne grzechów i jeśli nie zostaną skruszone, rozerwą się same, podobnie jak bukłaki. Tak czyniąc, powróćcie do Pana Boga waszego, od którego oddaliliście się wskutek waszych grzechów. Mimo ogromu waszych nieprawości nie powątpiewajcie w Boże miłosierdzie, ponieważ wielkie miłosierdzie potrafi usunąć wielkie grzechy.

Pan bowiem jest łaskawy i miłosierny; pragnie raczej nawrócenia grzesznika niż jego śmierci. Jest cierpliwy i wielkiego miłosierdzia; nie naśladuje ludzi w niecierpliwości, ale długo czeka na nasze nawrócenie. Jest łaskawy i potrafi zaniechać karania. Oznacza to, iż jeśli my odwrócimy się od grzechów, to i On odwróci się od groźby i nie ześle zła, które zapowiedział. Jeśli zmienimy swe nastawienie, to i On je zmieni. Przez "zło" nie należy tutaj rozumieć przeciwieństwa cnoty, ale ów rodzaj utrapienia, o którym na innym miejscu czytamy: "Dosyć ma dzień utrapienia swego" oraz: "Czyż jest w mieście zło, którego Pan by nie zesłał".

Joel powiedział uprzednio: "Pan jest łaskawy i miłosierny, cierpliwy i wielkiego miłosierdzia, litujący się i odwracający zło". Aby jednak ogrom dobroci nie stał się przyczyną naszej lekkomyślności, w swej proroczej wypowiedzi dodaje i powiada: Ja - rzecze - nawołuję was do pokuty, co jest mym obowiązkiem, a wiem, że Bóg jest niezmiernie łaskawy, jak to mówi Dawid: "Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość". Ponieważ jednak nie potrafimy zmierzyć ogromu mądrości i wiedzy Boga, dlatego mówię ostrożniej i raczej wyrażam życzenie niż oczekiwanie, mówiąc: "Kto wie, może zlituje się i przebaczy?" Wyrażenie "kto wie" wskazuje na rzecz niemożliwą albo trudną.

"Ofiarę z pokarmów i ofiarę płynną dla Pana Boga naszego". Oznacza to, iż po otrzymaniu błogosławieństwa i przebaczenia będziemy mogli składać ofiary Bogu.

RESPONSORIUM
por. Ps 24, 4; 2 Kor 6, 6; Jl 2, 13

W. Nawróćcie się wszyscy razem do Boga, ą sercem czystym i umysłem prawym, w miłości nieobłudnej, * Aby zapis waszych grzechów został wymazany.
K. Rozdzierajcie serca wasze, a nie szaty; nawróćcie się do Pana Boga waszego. W. Aby zapis waszych grzechów został wymazany.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ą daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Sobota
XXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
7, 1-20
Proroctwo o daremnym pokładaniu ufności w świątyni

Słowo, które Pan skierował do Jeremiasza: "Stań w bramie świątyni i głoś następujące słowa: Słuchajcie słowa Pańskiego, wszyscy z Judy, którzy wchodzicie tymi bramami, aby oddać pokłon Panu.

To mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Poprawcie postępowanie i wasze uczynki, a pozwolę wam mieszkać na tym miejscu. Nie ufajcie słowom kłamliwym, głoszącym: �Świątynia Pańska, świątynia Pańska, świątynia Pańska. Albowiem jeżeli naprawdę poprawicie wasze postępowanie i jeżeli będziecie się kierować wyłącznie sprawiedliwością jeden wobec drugiego, jeśli nie będziecie uciskać cudzoziemca, sieroty i wdowy i jeśli krwi niewinnej nie będziecie rozlewać na tym miejscu, i jeżeli nie pójdziecie za obcymi bogami na waszą zgubę, wtedy pozwolę wam mieszkać na tym miejscu w ziemi, którą dałem przodkom waszym od dawna i na zawsze.

Oto wy na próżno pokładacie ufność w zwodniczych słowach. Nieprawda? Kraść, zabijać, cudzołożyć, przysięgać fałszywie, palić kadzidło Baalowi, chodzić za obcymi bogami, których nie znacie... A potem przychodzicie i stajecie przede Mną w tym domu, nad którym wzywano mojego imienia, i mówicie: �Oto jesteśmy bezpieczni, by móc nadal popełniać te wszystkie występki. Może jaskinią zbójców stał się w waszych oczach ten dom, nad którym wzywano mojego imienia? Ja to dobrze widzę - wyrocznia Pana.

Idźcie, proszę, do mojego przybytku w Szilo, gdzie dawniej obrałem mieszkanie dla mojego imienia, i patrzcie, co mu uczyniłem z powodu przewrotności mojego ludu, Izraela. A teraz, ponieważ popełniliście te występki - wyrocznia Pana - i mimo że mówiłem do was nieustannie i niezmordowanie, nie usłuchaliście, a gdy wołałem, nie odpowiedzieliście, uczynię temu domowi, nad którym wzywano mojego imienia, a w którym wy pokładacie ufność, i temu miejscu, danemu wam i waszym przodkom, to samo, co uczyniłem Szilo. Odrzucę was sprzed mego oblicza, podobnie jak odrzuciłem wszystkich waszych braci, całe pokolenie Efraima.

Ty zaś nie wstawiaj się za tym narodem, nie zanoś za niego błagań ani modłów, ani też nie nalegaj na Mnie, bo cię nie wysłucham. Czy nie widzisz, co czynią w miastach Judy i na ulicach Jerozolimy? Synowie zbierają drewno, ojcowie rozpalają ogień, a kobiety ugniatają ciasto, by robić pieczywo ofiarne dla �królowej nieba, a nadto wylewają ofiary z płynów dla obcych bogów, by Mnie obrażać. Czy Mnie obrażają - wyrocznia Pana - czy raczej siebie samych, na własną hańbę?" Dlatego to mówi Pan: "Oto się żar gniewu mojego rozlewa na to miejsce, na ludzi i na zwierzęta, na drzewa polne i na owoce ziemi - płonie i nie zagaśnie".

RESPONSORIUM
Jr 7, 11; Iz 56, 7; J 2, 16

W. Może jaskinią zbójców ą stał się w waszych oczach ten dom, / nad którym wzywano mojego imienia? * Dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów.
K. Nie róbcie z domu mego Ojca targowiska. W. Dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów.

II CZYTANIE

Homilia św. Jana Chryzostoma, biskupa, do Ewangelii św. Mateusza
(Homilia 50, 3-4)
Przyozdabiaj świątynię, ale nie zapominaj o potrzebującym

Jeśli pragniesz oddać cześć Ciału Chrystusa, nie zapominaj o Nim, gdy jest w potrzebie. Nie czcij Go w kościele jedwabiem, jeśli na zewnątrz nie zauważasz, gdy jest zziębnięty i nagi. Ten bowiem, kto powiedział: "To jest Ciało moje", i sprawił to, co powiedział, mówił także: "Byłem głodny, a nie daliście Mi jeść" oraz "czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mnieście nie uczynili". Tutaj, w kościele, z pewnością nie potrzebuje okrycia, ale czystych dusz, tam, na zewnątrz, bardzo potrzebuje pomocy.

Uczmy się przeto tak postępować i tak czcić Chrystusa, jak sam tego pragnie. Najmilszym dlań hołdem jest ten, którego sam pragnie, a nie ten, który my za taki uznamy. Tak właśnie sądził Piotr, iż okazuje Jezusowi cześć nie pozwalając na obmycie nóg. W rzeczywistości nie było to przejawem czci, ale czymś zupełnie innym. Podobnie i ty okaż Mu cześć we wskazany przezeń sposób, to znaczy, rozdając swe bogactwa potrzebującym. Albowiem Bogu nie są potrzebne naczynia ze złota, ale dusze, które byłyby ze złota.

Mówię nie po to, abym zabraniał składania podobnych ofiar, ale że pragnę, aby zarazem, a nawet przede wszystkim pamiętać o udzielaniu jałmużny. Chrystus przyjmuje wprawdzie tamte ofiary, ale o wiele bardziej ceni te drugie. W pierwszym wypadku korzyść odnosi jedynie ofiarujący; w drugim - także obdarowany. W pierwszym dar jest okazją do próżności, w drugim świadectwem dobroci.

Cóż za pożytek, jeśli stół Chrystusa ozdabiają złote kielichy, podczas gdy On sam jest głodny. Daj najpierw jeść głodnemu, a dopiero z tego, co zostanie, ozdabiaj Jego stół. Ofiarowujesz złoty kielich, kubka zaś wody nie podasz? Na cóż zaścielać stół Chrystusa drogocennymi nakryciami, jeśli Mu się odmawia koniecznego odzienia. Jaki stąd pożytek? Bo powiedz mi, jeśli napotkasz zgłodniałego, nie zajmiesz się nim, a tylko stół będziesz mu kosztownie ozdabiał, czy będzie ci za to wdzięczny, czy może raczej zagniewany z tego powodu. A jeślibyś zobaczył go w podartym odzieniu i drżącego z zimna pozostawił bez okrycia, natomiast wznosił złote kolumny utrzymując, iż czynisz to na jego chwałę, to czy nie będzie sądził, iż jest niegodnie wyśmiewany i obrażany.

Pomyśl, że to właśnie Chrystus wędruje i tuła się pozbawiony dachu nad głową; ty zaś nie przyjąwszy Go w gościnę, przyozdabiasz dlań posadzkę, ściany i kapitele kolumn. Srebrnymi łańcuchami przytwierdzasz lampy, Jego zaś związanego w więzieniu nawet zobaczyć nie chcesz. Mówię to nie dlatego, by zabraniać stosowania wszystkich tych ozdób, lecz aby pamiętać o tym i o tamtym, więcej, zachęcam, aby najpierw starać się o to, później o tamto. Nikogo bowiem nie oskarżono z tego powodu, że zaniedbał przyozdabiania, ci zaś, którzy zaniedbali miłosierdzia, ściągają na siebie karę ognia nieugaszonego, karę wspólną z demonami. Toteż gdy przyozdabiasz kościół, nie zapominaj o potrzebującym. Świątynia bowiem, którą on sam stanowi, jest wielekroć cenniejsza od tamtej.

RESPONSORIUM
Mt 25, 35. 40; Prz 19, 17

W. Byłem głodny, ą a daliście Mi jeść; / byłem spragniony, a daliście Mi pić; / byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie. * Zaprawdę powiadam wam: / Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, / Mnieście uczynili.
K. Pożycza samemu Panu, kto dla biednych życzliwy. W. Zaprawdę powiadam wam: / Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, / Mnieście uczynili.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, ą daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz, i pragnąć tego, co obiecujesz, * abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I nieszpory
22 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jezus zaczął wskazywać swoim uczniom na to, * że musi iść do Jerozolimy i wiele cierpieć, / że będzie zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie.
Rok B: Strzeżcie przykazań Pana Boga waszego. * To jest bowiem wasza mądrość i wiedza wobec ludzi.
Rok C: Gdy będziesz zaproszony na ucztę, * usiądź na ostatnim miejscu. / Wtedy gospodarz powie ci: / Przyjacielu, przesiądź się wyżej; / i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Rok A: Jezus zaczął wskazywać swoim uczniom na to, * że musi iść do Jerozolimy i wiele cierpieć, / że będzie zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie.
Rok B: Strzeżcie przykazań Pana Boga waszego. * To jest bowiem wasza mądrość i wiedza wobec ludzi.
Rok C: Gdy będziesz zaproszony na ucztę, * usiądź na ostatnim miejscu. / Wtedy gospodarz powie ci: / Przyjacielu, przesiądź się wyżej; / i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników.
PROŚBY

Bóg wspomaga i darzy opieką swój lud, który wybrał sobie na dziedzictwo, aby go doprowadzić do szczęścia. Pamiętając o dobroci Boga, składajmy Mu dzięki i wołajmy do Niego:
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nieskończenie dobry, błagamy Cię za naszym papieżem N. i za naszym biskupem N.,
- miej ich w opiece i uświęcaj swoją mocą.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Spraw, niechaj chorzy jednoczą się z cierpieniami Chrystusa,
- aby zawsze mogli doznawać Jego pociechy.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Wejrzyj łaskawie na tych, którzy są pozbawieni dachu nad głową,
- niech znajdą mieszkanie godne człowieka.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Daj i zachowaj od zniszczenia plony ziemi,
- aby wszystkim wystarczyło codziennego chleba.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Zachowaj nasz naród od nieszczęścia,
- niech żyje w dobrobycie i w pokoju.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Panie, okaż zmarłym swoją wielką łaskawość,
- wprowadź ich do niebiańskiego mieszkania.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nasz,.

MODLITWA

Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
11, 18-20; 12, 1-13
Wylanie duszy proroka

Pan mnie pouczył, i dowiedziałem się; wtedy przejrzałem ich postępki. Ja zaś jak potulny baranek, którego prowadzą na zabicie, nie wiedziałem, że powzięli przeciw mnie zgubne plany: "Zniszczmy drzewo wraz z jego mocą, zgładźmy go z ziemi żyjących, a jego imienia niech już nikt nie wspomina!"

Lecz Pan Zastępów jest sprawiedliwym sędzią, bada nerki i serce. Chciałbym zobaczyć Twoją zemstę nad nimi, albowiem Tobie powierzam moją sprawę.

Sprawiedliwość jest przy Tobie, Panie, jeśli zacznę prowadzić spór z Tobą. Chciałbym jednak mówić z Tobą o słuszności: Dlaczego życie przewrotnych upływa pomyślnie? Dlaczego wszyscy przewrotni zażywają pokoju? Ty ich sadzisz, zapuszczają więc korzenie, rozwijają się, przynoszą także owoce. Blisko jesteś ich ust, daleko jednak od ich sumienia. Ty zaś, Panie, znasz mnie, patrzysz na mnie, badasz serce moje, ono jest z Tobą. Oddziel ich jak owce na rzeź, przygotuj ich na dzień mordu! Dokądże będzie pogrążona w żałobie ziemia, a trawa na każdym polu wysuszona? Na skutek przewrotności jej mieszkańców wyginęły zwierzęta i ptaki. Myślą bowiem: "Bóg nie widzi naszych dróg".

Bo jeżeli męczysz się, biegnąc z pieszymi, to jakże pójdziesz w zawody z jeźdźcami? A jeżeli tylko w spokojnym kraju czujesz się bezpiecznym, co będziesz robić w bujnej gęstwinie Jordanu? Również twoi bracia i twoja rodzina, nawet oni cię zdradzą, nawet oni pełnym głosem wołają za tobą. Nie ufaj im, gdy będą mówić do ciebie piękne słowa.

"Opuściłem swój dom, pozostawiłem swoje dziedzictwo. To, co umiłowałem, oddałem w ręce swych nieprzyjaciół. Moje dziedzictwo stało się dla Mnie jak lew w gęstwinie. Podniosło przeciw Mnie swój głos, dlatego muszę go nienawidzić. Czy moje dziedzictwo jest pstrym ptakiem, nad którym krążą dokoła ptaki drapieżne? Chodźcie, zgromadźcie wszystkie zwierzęta polne, przyprowadźcie, by je pożarły. Liczni pasterze zniszczyli moją winnicę, stratowali moją posiadłość. Obrócili moje ulubione pole w dzikie pustkowie. Zamienili je na pełne żałoby odludzie - jest wobec Mnie ono pustynią. Spustoszony jest cały kraj i nie ma nikogo, kto by wziął sobie to do serca".

Na wszystkie pagórki pustyni dotarli łupieżcy, albowiem miecz Pana pożera; od końca do końca kraju żaden z ludzi nie zażywa pokoju. Posiali pszenicę, lecz zebrali ciernie: natrudzili się bezużytecznie. Wstydzić się muszą swych zbiorów z powodu gniewu Pana.

RESPONSORIUM
J 12, 27-28; Ps 42, 6

W. Teraz dusza moja doznała lęku ą i cóż mam powiedzieć? / Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. / Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. * Ojcze, wsław Twoje imię.
K. Czemu zgnębiona jesteś, duszo moja, i czemu trwożysz się we mnie? W. Ojcze, wsław Twoje imię.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa
(Kazanie 23 A, 1-4)
Pan okazał nam swe miłosierdzie

Błogosławieni jesteśmy, jeśli czynimy to, co słyszymy, i wyśpiewujemy. Nasze bowiem słuchanie jest siewem, działanie - owocem siewu. Już przedtem wspomniałem, abyście nie przebywali w kościele bezowocnie, słuchając o tak wielu świętych sprawach, a nie postępując święcie. Ponieważ "łaską jesteśmy zbawieni - jak mówi Apostoł - nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił; łaską zbawieni jesteśmy". Bo nie prowadziliśmy przedtem życia tak świętego, aby Bóg mógł je umiłować i powiedzieć: Zstąpmy, przyjdźmy z pomocą ludziom, albowiem postępują godnie. W rzeczywistości nie podobało Mu się nasze życie. Nie miał upodobania w tym, co czyniliśmy. Podobało Mu się jedynie to, co sam w nas uczynił. Dlatego wszystko, co czynimy, odrzuci, ocali zaś to, co sam uczynił.

Nie byliśmy dobrymi. Bóg jednak ulitował się nad nami, zesłał Syna swego, który umarł nie za dobrych, ale złych, nie za sprawiedliwych, ale grzeszników. Albowiem "Chrystus umarł za grzeszników". A dalej mówi Pismo: "Nawet za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć z największą trudnością; chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć". Istotnie, mogłoby się zdarzyć, iż ktoś odważyłby się umrzeć za człowieka dobrego. Jednakże za grzesznika, człowieka złego i przewrotnego, któż zechciałby ponieść śmierć, jeśli nie sam tylko Chrystus, tak sprawiedliwy, iż usprawiedliwił grzeszników.

Nie było w nas, bracia, żadnych dobrych czynów; wszystkie były złe. A chociaż takie właśnie były czyny ludzi, nie opuściło ich jednak Boże miłosierdzie. Bóg wysłał Syna swego, aby nas wybawił. Nie złotem ani srebrem, ale ceną Jego przelanej krwi. On stał się Barankiem bez skazy, prowadzonym na zabicie za owce skalane (jeśli tylko skalane, a nie zepsute całkowicie). Oto jaką otrzymaliśmy łaskę. Żyjmy przeto godnie mocą przyjętej łaski, by nie sprzeniewierzyć się tak wielkiemu darowi. Wielki Lekarz przybył do nas i usunął wszystkie nasze grzechy. Jeśli na nowo chcemy chorować, nie tylko sobie samym wyrządzimy krzywdę, ale nadto staniemy się niewdzięczni względem Lekarza.

Podążajmy przeto wskazanymi przezeń ścieżkami, nade wszystko drogą pokory, którą stał się dla nas. Swą nauką ukazywał drogę pokory; cierpiąc za nas przemierzył ją całą. "Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas", aby mógł umrzeć za nas Ten, który nie może umrzeć. Nieśmiertelny Bóg przyjął śmiertelną naturę, aby za nas umrzeć i swoją śmiercią naszą śmierć unicestwić.

Oto czego Pan dokonał, czym nas obdarzył. Potężny, uniżył się, uniżony, został zabity, zabity, zmartwychwstał i został wywyższony po to, aby nie pozostawić w otchłani umarłych, ale aby w sobie wywyższyć tych, których już wywyższył przez wiarę i wyznanie wiary przynoszące usprawiedliwienie. Oto jak przekazał nam drogę pokory. Jeśli będziemy się jej trzymać, uwielbimy Pana i z całą słusznością będziemy mogli śpiewać: "Wysławiamy Ciebie, Boże, wysławiamy i wzywamy Twojego imienia".

RESPONSORIUM
Ps 86, 12-13; 118, 28

W. Będę Cię wielbił ą z całego serca, Panie, mój Boże, / i na wieki będę sławił Twoje imię. * Bo wielkie było dla mnie Twoje miłosierdzie.
K. Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, Boże mój, wielbić pragnę Ciebie. W. Bo wielkie było dla mnie Twoje miłosierdzie.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
22 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A:. Cóż za korzyść odniesie człowiek, * choćby cały świat zyskał, / a na swojej duszy szkodę poniósł?

Rok B: Przyjmijcie w duchu łagodności * zaszczepione w was słowo, / które ma moc zbawić dusze wasze.

Rok C: Każdy, kto się wywyższa, * będzie poniżony, / a kto się poniża, będzie wywyższony.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A:. Cóż za korzyść odniesie człowiek, * choćby cały świat zyskał, / a na swojej duszy szkodę poniósł?

Rok B: Przyjmijcie w duchu łagodności * zaszczepione w was słowo, / które ma moc zbawić dusze wasze.

Rok C: Każdy, kto się wywyższa, * będzie poniżony, / a kto się poniża, będzie wywyższony.
PROŚBY

Dzięki składajmy naszemu Zbawicielowi, który przyszedł na ten świat, aby być Bogiem z nami. Zanośmy do Niego nasze prośby:
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Chryste Panie, światłości wschodząca z wysoka, Ty jesteś początkiem przyszłego zmartwychwstania,
- wspieraj nas, abyśmy nie trwali w mrokach śmierci, lecz postępowali za Tobą w światłości życia.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Okaż nam swą dobroć, która objawia się we wszystkich stworzeniach,
- abyśmy wszędzie oglądali Twoją chwałę.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Panie, nie dopuść, aby dzisiaj zło nas zwyciężyło,
- lecz pomóż nam je pokonać siłą dobra.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Ty po przyjęciu chrztu w Jordanie zostałeś namaszczony Duchem Świętym,
- spraw, niech kieruje nami dzisiaj łaska Twego Ducha.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.
Ojcze nasz
MODLITWA

Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


XXII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II nieszpory
22 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Syn Człowieczy * przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi / i wtedy odda każdemu według jego postępowania.
Rok B: Słuchajcie i rozumiejcie polecenia, * przekazane wam w imieniu Pana.
Rok C: Kiedy urządzasz przyjęcie, * zaproś ubogich, ułomnych i niewidomych, / którzy nie mają czym się tobie odwdzięczyć, / a będziesz szczęśliwy, / odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Syn Człowieczy * przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi / i wtedy odda każdemu według jego postępowania.
Rok B: Słuchajcie i rozumiejcie polecenia, * przekazane wam w imieniu Pana.
Rok C: Kiedy urządzasz przyjęcie, * zaproś ubogich, ułomnych i niewidomych, / którzy nie mają czym się tobie odwdzięczyć, / a będziesz szczęśliwy, / odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych.
PROŚBY

Chwała niech będzie Chrystusowi, który zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. On ma moc obdarzyć wiecznym zbawieniem tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga. Z wiarą i nadzieją skierujmy do Niego nasze błagania:
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Jezu, słońce sprawiedliwości, gdy ten dzień chyli się ku zachodowi, polecamy Tobie całą ludzkość,
- niech wszyscy radują się bez końca Twoją niegasnącą światłością.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj przymierze, które przypieczętowałeś Boską Krwią Twoją,
- uświęcaj Kościół, aby był wolny od grzechu.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Pamiętaj, Panie, o ludzie, który zgromadziłeś
- i w którym obrałeś sobie mieszkanie.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj od wypadków wszystkich podróżujących na ziemi, w powietrzu i na wodzie,
- niech w zdrowiu i radości osiągną cel podróży.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Przyjmij, Panie, naszych zmarłych braci,
- udziel im przebaczenia i wiecznej chwały.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
19, 1-5. 10 - 20, 6
Czynność symboliczna: stłuczony flakon

To powiedział Pan do mnie: "Idź i kup flakon gliniany, następnie zabierz z sobą kilku spośród starszych ludu i spośród starszych kapłanów. Wyjdź ku dolinie Ben-Hinnom, która się znajduje przy wejściu Harsit, i obwieść tam słowa, jakie ci powiem. I powiesz: �Słuchajcie słowa Pańskiego, królowie judzcy i mieszkańcy Jerozolimy! To mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto sprowadzę klęskę na to miejsce, tak że każdemu, kto to usłyszy, zaszumi w uszach. Opuścili bowiem Mnie i zbezcześcili to miejsce, paląc kadzidła obcym bogom, których nie znali ani oni, ani ich przodkowie, ani królowie judzcy, i napełnili to miejsce krwią niewinnych. Zbudowali nadto wyżyny Baalowi, by palić swoich synów w ogniu jako ofiary dla Baala, czego nie nakazałem ani nie poleciłem i co nie przyszło Mi nawet na myśl.

Stłucz zaś flakon wobec mężów, którzy przyszli z tobą, i powiedz im: �To mówi Pan Zastępów: Tak samo zniszczę ten naród i to miasto, jak tłucze się naczynie garncarskie, którego nie można już naprawić. Będą także grzebać w Tofet, gdyż nie będzie innego miejsca na chowanie zmarłych. Zrobię to temu miejscu - wyrocznia Pana - i mieszkańcom jego, czyniąc to miasto takim jak Tofet. Domy Jerozolimy i domy królów judzkich staną się nieczyste, podobnie jak miejsce Tofet: wszystkie domy, na których dachach palono kadzidło wszystkim zastępom niebieskim i składano płynne ofiary obcym bóstwom".

Przyszedł zaś Jeremiasz z Tofet, dokąd go posłał Pan, by prorokował, i stanął na dziedzińcu domu Pańskiego, mówiąc do całego ludu. "To mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: �Oto sprawię, że przyjdzie na to miasto i na wszystkie jego osiedla całe to nieszczęście, jakie na nich zapowiedziałem. Uczynili bowiem kark swój twardym, nie chcą słuchać moich słów".

Usłyszał zaś Jeremiasza, głoszącego te słowa, Paszchur, syn Imera, kapłan, który był głównym nadzorcą w domu Pańskim. I kazał Paszchur poddać chłoście proroka Jeremiasza i zakuć w kłodę, która się znajdowała w Wyższej Bramie Beniamina, w domu Pańskim. Następnego zaś dnia uwolnił Paszchur Jeremiasza z kłody. Wtedy rzekł Jeremiasz do niego: "Już Pan nie nazywa cię Paszchur, lecz Trwoga wokoło! To bowiem mówi Pan: �Oto uczynię ciebie postrachem dla ciebie samego i dla wszystkich twych przyjaciół. Padną od miecza swych wrogów, a twoje oczy będą na to spoglądać. Całą ziemię Judy wydam w ręce króla babilońskiego: poprowadzi ich w niewolę do Babilonu i będzie ich zabijał mieczem. Wydam też wszystkie bogactwa tego miasta, cały jego dorobek, wszystkie jego drogocenne rzeczy, wszystkie skarby królów judzkich oddam w ręce ich nieprzyjaciół, by je złupili, zabrali i wywieźli do Babilonu. Ty zaś, Paszchurze, i wszyscy twoi domownicy pójdziecie do niewoli. Pójdziesz do Babilonii, tam umrzesz i zostaniesz pochowany ty i wszyscy twoi najbliżsi, którym przepowiadałeś kłamliwie".

RESPONSORIUM
Mt 23, 37; por. Jr 19, 15

W. Jeruzalem, ty zabijasz proroków ą i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. * Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, / jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, / a nie chcieliście.
K. Uczyniliście kark swój twardym i nie chcieliście słuchać moich słów. W. Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, / jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, / a nie chcieliście.

II CZYTANIE

Z dzieła O naśladowaniu Chrystusa
(księga 3, 3)
Ja pouczałem proroków

Posłuchaj, synu, słów moich, słów pełnych słodyczy, przewyższających wszelką wiedzę uczonych i mędrców tego świata. "Słowa moje są duchem i życiem" i nie można oceniać ich według miar ludzkich.

Nie godzi się nimi posługiwać dla próżnej przyjemności, ale nasłuchiwać w ciszy, przyjmować z wielką pokorą i gorącą miłością.

Powiedziałem: "Szczęśliwy człowiek, którego Ty, Panie, wychowujesz i Prawem Twoim pouczasz, aby złagodzić mu dni utrapienia" i nie pozostawić bez pocieszenia na ziemi.

Ja - mówi Pan - od początku pouczałem proroków i aż dotąd nie przestaję przemawiać do wszystkich, ale wielu jest głuchych i nieczułych na moje słowa.

Wielu słucha chętniej świata niż Boga, z większą łatwością idzie za pożądaniem ciała niż wskazaniami Boga. Świat obiecuje dobra niewielkie i przejściowe, a przecież służy mu się z wielką gorliwością; Ja zaś obiecuję rzeczy wielkie i wieczne, a mimo to serca ludzkie pozostają obojętne.

Któż służy Mi we wszystkim z tak wielkim oddaniem i posłuszeństwem, z jakim służy się światu i jego władcom?

Zawstydź się zatem, sługo leniwy i utyskujący, widząc jak tamci z większą ochotą zdążają do zguby niż ty do życia. Bardziej radują się marnością niż ty prawdą.

A przecież wielekroć doznają rozczarowania w swych nadziejach, natomiast moja obietnica nikogo nie zwodzi, a tego, kto Mi zaufał, nie pozostawia z pustymi rękami.

Co obiecałem, udzielę, co zapowiedziałem, spełnię, jeżeli tylko w mojej miłości wytrwasz aż do końca.

Ja sam wynagradzam wszystkich czyniących dobro i doświadczam tych, którzy są Mi oddani.

Wypisz me słowa w swym sercu i rozmyślaj nad nimi pilnie; w chwili pokusy okażą się bardzo potrzebne.

To, czego nie rozumiesz czytając, zrozumiesz w dniu nawiedzenia.

W dwojaki sposób mam zwyczaj nawiedzać moich wybranych: pokusą i pociechą.

Każdego dnia podaję im dwie nauki: jedną, gdy karcę ich wady, drugą, gdy zachęcam do wzrastania w cnocie.

"Kto moje słowa słyszy i lekceważy je, ten ma swego sędziego w dniu ostatecznym".

RESPONSORIUM
por. Prz 23, 26; 1, 9; 5, 1

W. Synu, daj mi swe serce, ą niech twoje oczy strzegą dróg moich, * Bo są one dla ciebie jak piękna korona na głowę.
K. Ku mojej mądrości zwróć się, mój synu, ku mojej rozwadze nakłoń swe ucho. W. Bo są one dla ciebie jak piękna korona na głowę.

MODLITWA

Módlmy się. Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
XXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
20, 7-18
Udręki proroka

Uwiodłeś mnie, Panie, a ja pozwoliłem się uwieść; ujarzmiłeś mnie i przemogłeś. Stałem się codziennym pośmiewiskiem, wszyscy mi urągają. Albowiem ilekroć mam zabierać głos, muszę obwieszczać: "Gwałt i ruina!" Tak, słowo Pańskie stało się dla mnie codzienną zniewagą i pośmiewiskiem. I powiedziałem sobie: Nie będę Go już wspominał ani mówił w Jego imię! Ale wtedy zaczął trawić moje serce jakby ogień nurtujący w moim ciele. Czyniłem wysiłki, by go stłumić, lecz nie potrafiłem.

Tak, słyszałem oszczerstwo wielu: "Trwoga dokoła! Donieście, donieśmy na niego!" Wszyscy zaprzyjaźnieni ze mną wypatrują mojego upadku: "Może on da się zwieść, tak że go zwyciężymy i wywrzemy swą pomstę na nim!"

Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz; dlatego moi przeciwnicy ustaną i nie zwyciężą. Będą bardzo zawstydzeni swoją porażką, okryci wieczną i niezapomnianą hańbą. Panie Zastępów, Ty, który doświadczasz sprawiedliwego, patrzysz na nerki i serce, dozwól, bym zobaczył Twoją pomstę nad nimi. Tobie bowiem powierzyłem swoją sprawę.

Śpiewajcie Panu, wysławiajcie Pana! Uratował bowiem życie ubogiego z ręki złoczyńców.

Niech będzie przeklęty dzień, w którym się urodziłem! Dzień, w którym porodziła mnie matka moja, niech nie będzie błogosławiony! Niech będzie przeklęty człowiek, który powiadomił ojca mojego: "Urodził ci się syn, chłopiec!", sprawiając mu wielką radość. Niech będzie ów człowiek podobny do miast, które Pan zniszczył bez miłosierdzia! Niech słyszy krzyk z rana, a wrzawę wojenną w południe! Nie zabił mnie bowiem w łonie matki: wtedy moja matka stałaby się moim grobem, a łono jej wiecznie brzemiennym. Po co wyszedłem z łona matki? Czy żeby oglądać nędzę i utrapienie i dokonać dni moich wśród hańby?

RESPONSORIUM
Jr 20, 10-11; Ps 31, 14

W. Wszyscy zaprzyjaźnieni ze mną ą wypatrują mojego upadku; / może da się zwieść, tak że go zwyciężymy / i wywrzemy swą pomstę na nim. * Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz.
K. Słyszałem, jak wielu szeptało: Trwoga jest dokoła. Gromadzą się przeciw mnie, zamierzając odebrać mi życie. W. Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz.

II CZYTANIE

Z dzieła O naśladowaniu Chrystusa
(księga 3, 14)
Prawda Pańska trwa na wieki

O Panie, Twe wyroki rozlegają się nade mną, bojaźnią i przerażeniem przenikasz me kości i bardzo lęka się moja dusza.

Stoję przerażony i rozważam, że "niebiosa nie są czyste przed Twoim obliczem".

Jeśli "w aniołach znalazłeś nieprawość" i nie oszczędziłeś ich, cóż stanie się ze mną?

"Gwiazdy pospadały z nieba", a ja, proch, na cóż liczę?

Ci, których czyny wydawały się chwalebne, upadli najniżej; widziałem, że ci, którzy spożywali chleb aniołów, rozkoszowali się młótem wieprzów.

Nie może istnieć świętość, jeśli Ty odejmiesz pomoc; na nic zda się mądrość, jeśli przestaniesz prowadzić; nic nie znaczy siła, jeśli przestaniesz podtrzymywać.

Opuszczeni przez Ciebie, upadamy i giniemy; nawiedzeni zaś, dźwigamy się i powracamy do życia.

Chwiejemy się, lecz Ty nas umacniasz, słabniemy, lecz Ty napełniasz nas gorliwością.

Głębia wyroków Twoich o mnie pochłonęła wszelką próżną chwałę.

Czymże jest każde stworzenie przed Tobą: "Czyż glina chełpić się będzie wobec Tego, kto ją kształtuje?"

Jak może chełpliwie przemawiać ten, kto szczerze poddał swe serce Bogu?

Kto stał się sługą prawdy, tego cały świat nie uczyni pysznym, i kto całą nadzieję złożył w Bogu, tego nie poruszą żadne pochwały.

Ci nawet, którzy mówią, są niczym; rozwieją się z odgłosem słów: "A prawda Pańska trwa na wieki".

RESPONSORIUM
Ps 119, 114-115. 113

W. Ty, Panie, jesteś moim obrońcą i tarczą moją, ą wyczekuję Twojego słowa. * Odstąpcie ode mnie, złoczyńcy, / strzec będę przykazań mego Boga.
K. Nienawidzę ludzi chwiejnego serca, a Prawo Twoje miłuję. W. Odstąpcie ode mnie, złoczyńcy, / strzec będę przykazań mego Boga.

MODLITWA

Módlmy się. Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Środa
XXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
26, 1-15
Prorok znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci
z powodu proroctwa o zniszczeniu świątyni

Na początku panowania Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego, Pan skierował następujące słowo do Jeremiasza:

To mówi Pan: "Stań na dziedzińcu domu Pańskiego i mów do mieszkańców wszystkich miast judzkich, którzy przychodzą do domu Pańskiego oddać pokłon, wszystkie słowa, jakie poleciłem ci im oznajmić; nie ujmuj ani słowa! Może posłuchają i zawróci każdy ze swej złej drogi, wtenczas Ja powstrzymam nieszczęście, jakie zamyślam przeciw nim za ich przewrotne postępki.

Powiesz im: To mówi Pan: Jeżeli nie będziecie Mi posłuszni, postępując według mojego Prawa, które wam ustanowiłem, i jeśli nie będziecie słuchać słów moich sług, proroków, których nieustannie do was posyłam, mimo że jesteście nieposłuszni, zrobię z tym domem podobnie jak z Szilo, a z miasta tego uczynię przekleństwo dla wszystkich narodów ziemi".

Kapłani, prorocy i cały lud słyszeli Jeremiasza mówiącego te słowa w domu Pańskim. Gdy zaś Jeremiasz skończył mówić wszystko to, co mu Pan nakazał głosić całemu ludowi, prorocy i cały lud pochwycili go, mówiąc: "Musisz umrzeć! Dlaczego prorokowałeś w imię Pana, że się z tym domem stanie to, co z Szilo, a miasto ulegnie zniszczeniu i pozostanie nie zamieszkane?" Cały lud zgromadził się dokoła Jeremiasza w domu Pańskim. Gdy przywódcy judzcy usłyszeli te słowa, wyszli z pałacu królewskiego do domu Pańskiego i zasiedli u wejścia Bramy Nowej w domu Pańskim. Wtedy kapłani i prorocy zwrócili się do przywódców i do całego ludu tymi słowami: "Człowiek ten zasługuje na wyrok śmierci, gdyż prorokował przeciw temu miastu, jak to słyszeliście na własne uszy".

Jeremiasz zaś rzekł do wszystkich przywódców i do całego ludu: "Pan posłał mnie, bym głosił przeciw temu domowi i przeciw temu miastu wszystkie słowa, które słyszeliście. Teraz więc zmieńcie swoje postępowanie i swoje uczynki, słuchajcie głosu Pana, Boga waszego; wtedy ogarnie Pana żal nad nieszczęściem, jakie postanowił przeciw wam. Ja zaś jestem w waszych rękach. Uczyńcie ze mną, co wam się wyda dobre i sprawiedliwe. Wiedzcie jednak dobrze, że jeżeli mnie zabijecie, krew niewinnego spadnie na was, na to miasto i na jego mieszkańców. Naprawdę bowiem posłał mnie Pan do was, by głosić do waszych uszu wszystkie te słowa".

RESPONSORIUM
Jr 26, 15; Mt 27, 24

W. Wiedzcie dobrze, ą że jeżeli mnie zabijecie, * Krew niewinnego spadnie na was i na to miasto.
K. Piłat umył ręce wobec tłumu, mówiąc: Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. W. Krew niewinnego spadnie na was i na to miasto.

II czytanie
Z komentarza Orygenesa, kapłana, do Ewangelii św. Jana
(tom 10, 20)
Chrystus mówił o świątyni swego ciała

"Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo", Żydzi -jak mi się wydaje - wyobrażają tutaj ludzi cielesnych i zmysłowych. Są bardzo oburzeni, iż Jezus przepędził tych, którzy dom Ojca uczynili domem kupiectwa, i domagają się znaku. Tymczasem znak wskazuje jawnie, iż Syn Boży, którego nie chcieli przyjąć, postępuje słusznie. W jednej i tej samej wypowiedzi Zbawiciel mówi o swoim ciele oraz o świątyni. Tym, którzy pytali: "Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?", odpowiada: "Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo".

Według jednego z możliwych
jak sądzę
wyjaśnień, zarówno świątynia, jak i ciało Chrystusa jest figurą Kościoła. Kościół bowiem jest zbudowany z kamieni żywych, uczyniony "żywą świątynią", aby stanowić święte kapłaństwo, wybudowany "na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus". Jest więc prawdziwą świątynią.

Według Pisma: "Wy jesteście ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami", dlatego jeśli nawet wzajemne połączenia kamieni oraz ich harmonia zostaną zniszczone i unicestwione
jak zostało napisane w psalmie dwudziestym pierwszym, a mianowicie, że wszystkie kości Chrystusa rozproszą się wskutek prześladowania i ucisku ze strony wrogów świątyni
jednak świątynia podźwignie się i ciało zmartwychwstanie trzeciego dnia, to jest po dniu ucisku, który nastanie, i po następnym, którym będzie dzień wypełnienia.

Nastanie trzeci dzień na "niebie nowym" i "ziemi nowej", kiedy to kości, czyli "cały dom Izraela pokonawszy śmierć, powstanie w wielkim dniu Pana, Tak więc zmartwychwstanie Chrystusa po cierpieniach krzyża zawiera tajemnicę zmartwychwstania całego ciała Chrystusa.

Podobnie bowiem, jak ciało widzialne Chrystusa zostało ukrzyżowane, pogrzebane, a potem zmartwychwstało, tak też całe ciało świętych Chrystusa zostało "ukrzyżowane z Chrystusem" i już dłużej nie żyje. Dlatego każdy z jego członków, na wzór świętego Pawła, "w niczym się już nie chlubi, jak tylko w krzyżu Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego świat został dla ukrzyżowany, a on dla świata". A nie tylko ukrzyżowany z Chrystusem dla świata, ale też z Chrystusem pogrzebany: "Razem z Chrystusem zostaliśmy pogrzebani"
powiada Apostoł i dodaje, jak gdyby otrzymał już zadatek zmartwychwstania:
"Także i my z Nim zmartwychwstaliśmy".

responsorium
l Kor 6, 19-20; Kpł 11, 43, 44

W. Ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, ą który w was jest, a którego macie od Boga, / i już nie należycie do samych siebie. / Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. * Chwalcie więc Boga w waszym ciele.
K.Nie plugawcie siebie samych. Bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty. W. Chwalcie więc Boga w waszym ciele.


MODLITWA

Módlmy się. Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Czwartek
XXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
29, 1-14
List Jeremiasza do wygnańców izraelskich

Taka jest treść listu, jaki prorok Jeremiasz posłał z Jerozolimy do pozostałych starszych na wygnaniu, do kapłanów, do proroków i do całego ludu, który Nabuchodonozor uprowadził w niewolę z Jerozolimy do Babilonii po wyjściu z Jerozolimy króla Jechoniasza, królowej, dworzan, przywódców judzkich i jerozolimskich, kowali i ślusarzy. Posłał go przez Eleazara, syna Szafana, i przez Gamariasza, syna Chilkiasza, których wysłał Sedecjasz, król judzki, do Nabuchodonozora, króla babilońskiego, do Babilonu. Brzmiał on tak:

"To mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela, do wszystkich uprowadzonych do niewoli, których pozwoliłem uprowadzić z Jerozolimy do Babilonu: Budujcie domy i mieszkajcie w nich; zakładajcie ogrody i spożywajcie ich owoce. Bierzcie sobie żony i rodźcie synów i córki. Wybierajcie żony dla waszych synów i dawajcie córkom waszym mężów, by rodziły synów i córki; pomnażajcie się tam, a niech was nie ubywa! Starajcie się o pomyślność kraju, do którego was zesłałem. Módlcie się do Pana za niego, bo od jego pomyślności zależy wasza pomyślność.

Bo to mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Nie dajcie się wprowadzić w błąd przez waszych proroków, którzy są wśród was, i przez waszych wróżbitów; nie zwracajcie uwagi na wasze sny, jakie śnicie. Oni bowiem prorokują wam kłamstwo w moje imię. Nie posłałem ich - wyrocznia Pana.

To jednak mówi Pan: Gdy dla Babilonu upłynie siedemdziesiąt lat, nawiedzę was i wypełnię na was swoją pomyślną zapowiedź, by was znów przyprowadzić na to miejsce. Jestem bowiem świadomy zamiarów, jakie zamyślam co do was - wyrocznia Pana - zamiarów pełnych pokoju, a nie zguby, by zapewnić wam przyszłość, jakiej oczekujecie. Będziecie Mnie wzywać, zanosząc do Mnie swe modlitwy, a Ja was wysłucham. Będziecie Mnie szukać i znajdziecie Mnie, albowiem będziecie Mnie szukać z całego serca. Ja zaś sprawię, że Mnie znajdziecie - wyrocznia Pana - i odwrócę wasz los, zgromadzę spośród wszystkich narodów i z wszystkich miejsc, po których was rozproszyłem - wyrocznia Pana - i przyprowadzę was do miejsca, skąd was wygnałem".

RESPONSORIUM
Ps 105, 1. 4; Syr 2, 10

W. Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia, * Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, / zawsze szukajcie Jego oblicza.
K. Wiedzcie, że nikt, kto zaufał Panu, nie został zawstydzony. W. Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, / zawsze szukajcie Jego oblicza.

II CZYTANIE

Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża, O błogosławieństwach

(Kazanie 95, 1-2)
Umieszczę me prawo w ich sercu

Umiłowani! Kiedy nasz Pan, Jezus Chrystus, głosił Ewangelię królestwa i leczył różne choroby po całej Galilei, sława Jego cudów rozchodziła się na całą Syrię; wielu też ludzi ze wszystkich stron Judei garnęło się do niebieskiego Lekarza. A że ludzka niewiedza z trudem umie uwierzyć w to, czego nie widzi, i z trudem spodziewa się tego, czego nie zna, potrzeba było zewnętrznymi dobrodziejstwami i widzialnymi cudami pobudzać ludzi do umacniania się w nauce Bożej, tak aby doświadczając dobroczynnej potęgi Boga, nie wątpili w zbawczą moc Jego nauki.

By zaś zewnętrzne uzdrowienia przekształcić w wewnętrzne lekarstwo i uleczyć dusze po uzdrowieniu ciała, Pan usunął się od otaczających Go rzesz i udał się na pobliską górę. Zabrał ze sobą Apostołów, aby z wysokości owej mistycznej katedry podać im wzniosłą naukę. Przez samo miejsce oraz czyn swój wskazał, że On jest Tym, który niegdyś przemawiał w swej łaskawości do Mojżesza. Wtedy wszakże przemawiał, objawiając swą wzbudzającą trwogę sprawiedliwość, teraz zaś objawił swą Boską łagodność, aby spełniła się obietnica zapowiedziana przez proroka Jeremiasza: "Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy zawrę z domem Izraela i z domem judzkim nowe przymierze. Po tych dniach - wyrocznia Pana - umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu".

Ten przeto, który przemawiał do Mojżesza, mówił też do Apostołów; wprawna ręka Słowa, pisząc w sercach uczniów, ogłosiła przykazania Nowego Prawa. Nie stało się to, jak niegdyś, pośrodku gęstych chmur, wśród grzmotów i błyskawic trzymających przerażony tłum z dala od góry, ale podczas spokojnej, słyszanej przez wszystkich rozmowy. W ten sposób słodycz łaski usunęła surowość prawa i duch przybrania za synów zniósł obawę właściwą niewolnikom.

Jaka zaś jest owa nauka Chrystusa, wskazują na to Jego własne słowa: ci, którzy pragną dojść do wiecznego szczęścia, niech starają się poznać stopnie owego błogosławionego wstępowania. "Błogosławieni - rzecze - ubodzy w duchu, albowiem ich jest królestwo niebieskie". Można byłoby zastanawiać się, o jakich ubogich mówił Jezus, gdyby mówiąc "błogosławieni ubodzy", nie zaznaczył, jak należy to ubóstwo rozumieć. Mogłoby się bowiem wydawać, iż do osiągnięcia królestwa niebios wystarczy ten niedostatek, którego wielu doznaje na skutek trwałej i ciężkiej konieczności. Mówiąc jednak: "Błogosławieni ubodzy w duchu", Pan wskazał, iż królestwo niebieskie ofiarowane będzie tym, których bardziej wyróżnia wewnętrzna pokora niż brak dóbr zewnętrznych.

RESPONSORIUM
Ps 78, 1-2

W. Słuchaj, mój ludu, nauki mojej, * Nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.
K. Do przypowieści otworzę me usta, wyjawię tajemnice zamierzchłego czasu. W. Nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.

MODLITWA

Módlmy się. Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
XXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
30, 18 - 31, 9
Obietnice odnowienia Izraela

To mówi Pan: "Oto przywrócę do poprzedniego stanu namioty Jakuba i okażę miłosierdzie nad jego siedzibami. Miasto zostanie wzniesione na swych ruinach, a pałace staną na swoim miejscu. Rozlegną się stamtąd hymny pochwalne i głosy pełne radości. Pomnożę ich, i nie zmaleje ich liczba, przysporzę im chwały, by nimi nikt nie pogardzał. Jego synowie będą tak jak dawniej i jego zgromadzenie powstanie wobec Mnie; ukarzę natomiast wszystkich jego ciemięzców. A jego władca będzie spośród niego, panujący jego będzie od niego pochodził. Zapewnię mu dostęp do siebie, tak że się zbliży do Mnie. Bo kto inaczej miałby odwagę zbliżyć się do Mnie? - wyrocznia Pana.

Wy będziecie moim narodem, a Ja będę waszym Bogiem. Oto wichura idzie od Pana, powstaje burza, spadnie ona na głowę niegodziwych. Nie ustanie palący gniew Pana, dopóki nie dokona On i nie urzeczywistni zamiarów swego serca. Przy końcu dni to zrozumiecie. W tamtych czasach - wyrocznia Pana - będę Bogiem dla wszystkich pokoleń Izraela, one zaś będą moim narodem".

To mówi Pan: "Znajdzie łaski na pustyni naród ocalały od miecza; Izrael pójdzie do miejsca swego odpoczynku. Pan się mu ukaże z daleka: Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też zachowałem dla ciebie łaskawość. Znowu cię zbuduję i będziesz odbudowana, Dziewico-Izraelu. Przyozdobisz się znów swymi bębenkami i wyjdziesz wśród tańców pełnych wesela. Będziesz znów sadzić winnice na wzgórzach Samarii; uprawiający będą sadzić i zbierać. Nadejdzie bowiem dzień, kiedy strażnicy znów zawołają na wzgórzach Efraima: �Wstańcie, wstąpmy na Syjon, do Pana, Boga naszego!"

To bowiem mówi Pan: "Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba, weselcie się pierwszym wśród narodów! Głoście, wychwalajcie i mówcie: �Pan wybawił swój lud, Resztę Izraela! Oto sprowadzę ich z ziemi północnej i zgromadzę ich z krańców ziemi. Są wśród nich niewidomi i dotknięci kalectwem, kobieta brzemienna wraz z położnicą; powracają wielką gromadą. Oto wyszli z płaczem, lecz wśród pociech ich przyprowadzę. Przywiodę ich do strumienia wody równą drogą - nie potkną się na niej. Jestem bowiem ojcem dla Izraela, a Efraim jest moim synem pierworodnym".

RESPONSORIUM
Jr 31, 6; Iz 2, 5

W. Nadejdzie czas, ą kiedy strażnicy znów zawołają: * Wstańcie, wstąpmy na Syjon, do Pana, Boga naszego.
K. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej. W. Wstańcie, wstąpmy na Syjon, do Pana, Boga naszego.

II CZYTANIE

Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża, O błogosławieństwach

(Kazanie 95, 2-3)
Błogosławieni ubodzy w duchu

Niewątpliwie ubodzy zdobywają cnotę pokory łatwiej niż bogaci. Przyjacielem ubogich jest bowiem łagodność, natomiast bogatym towarzyszy zazwyczaj pycha. Jednakże i wielu bogatych umie posługiwać się swym bogactwem nie dla wzbijania się w pychę, ale dla pełnienia dzieł miłosierdzia, uważając za swą największą korzyść to, co można ofiarować bliźniemu dla złagodzenia jego nędzy i cierpień.

W tej cnocie mogą mieć udział ludzie wszystkich w ogóle stanów. Wszyscy bowiem mogą mieć to samo wewnętrzne usposobienie, nawet nie mając tych samych dóbr. Nierówność posiadania dóbr materialnych nie ma znaczenia u tych, którzy są równi w dobrach duchowych. Błogosławione jest to ubóstwo, które jest wolne od przywiązania do dóbr doczesnych, nie dąży do pomnażania dóbr ziemskich, ale pragnie wzrastać w dobra niebieskie.

Apostołowie jako pierwsi po Chrystusie Panu dali przykład wielkodusznego ubóstwa. Porzucili wszystko bez wyjątku. Na głos wielkiego Nauczyciela zwyczajni rybacy rychło przemienili się w rybaków ludzi; wielu doprowadzili do naśladowania swej wiary, skoro w pierwszym okresie Kościoła wszyscy mieli jedno serce i jednego ducha. Porzuciwszy wszelkie swoje majątki i posiadłości, dzięki swemu świętemu ubóstwu stali się bogatymi w dobra wieczne. Jak świadczy przepowiadanie Apostołów, radowali się bardzo z tego, że nic nie mają na tym świecie, a wszystko mają w Chrystusie.

Dlatego święty Piotr Apostoł, poproszony o wsparcie przez człowieka chromego u wejścia do świątyni, odpowiedział: "Nie mam srebra ani złota, ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, wstań i chodź".

Cóż bardziej wzniosłego od takiej pokory? Cóż zamożniejszego od tego ubóstwa? Nie rozporządza pieniędzmi, ale rozporządza darami natury. Piotr swoim słowem uzdrowił tego, który urodził się chromym; nie ofiarował podobizny Cezara na monecie, natomiast odnowił w chorym obraz Chrystusa.

Z zasobów tego skarbca skorzystał nie tylko ten, kto otrzymał zdolność chodzenia, ale także owe pięć tysięcy ludzi, którzy na widok cudu uzdrowienia uwierzyli wezwaniu Apostoła. Ów zatem ubogi, który nie miał niczego, by dać proszącemu, ofiarował taką obfitość Bożej łaski, iż podobnie jak uleczył nagi jednego chromego, tak też uzdrowił serca wielu tysięcy ludzi. Tych, co byli chromi, uczynił wolnymi i swobodnymi w Chrystusie.

RESPONSORIUM
Mt 5, 1-3; Iz 66, 2

W. Gdy przystąpili do Jezusa Jego uczniowie, ą wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: * Błogosławieni ubodzy w duchu, / albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
K. Patrzę na tego, który jest biedny i zgnębiony na duchu i który z drżeniem czci moje słowo. W. Błogosławieni ubodzy w duchu, / albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Sobota
XXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
31, 15-22. 27-34
Obietnica zbawienia i nowego przymierza

To mówi Pan: "Słuchaj! W Rama daje się słyszeć lament i gorzki płacz. Rachel opłakuje swoich synów, nie daje się pocieszyć, bo już ich nie ma".

To mówi Pan: "Powstrzymaj głos twój od lamentu, a oczy twoje od łez, bo jest nagroda za twe trudy - wyrocznia Pana - powrócą oni z kraju nieprzyjaciela. Jest nadzieja dla twego potomstwa - wyrocznia Pana - wrócą synowie do swych granic.

Usłyszałem wyraźnie skargę Efraima: �Ukarałeś mnie i podlegam karze jak nieoswojone cielę. Spraw, bym powrócił, a wtedy powrócę, bo jesteś Panem, Bogiem moim. Gdy bowiem odwróciłem się, pożałowałem tego, a gdy zrozumiałem, uderzyłem się w biodro. Wstydzę się i jestem zmieszany, bo noszę hańbę mojej młodości.

Czy Efraim nie jest dla Mnie drogim synem lub wybranym dzieckiem? Ilekroć bowiem się zwracam przeciw niemu, nieustannie go wspominam. Dlatego się skłaniają ku niemu moje wnętrzności; muszę mu okazać miłosierdzie! - wyrocznia Pana.

Postaw sobie kamienie milowe, ustawiaj drogowskazy, zwróć uwagę na gościniec, na drogę, którą wychodziłaś. Powróć, Dziewico-Izraelu, powróć do tych twoich miast! Dokądże będziesz chwiejna, Córko buntownicza? Pan bowiem stworzył nową rzecz na ziemi: niewiasta zatroszczy się o męża".

"Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy zasieję dom Izraela i dom Judy nasieniem ludzi, nasieniem zwierząt. Tak samo jak czuwałem nad nimi, by wyrywać i obalać, burzyć, niszczyć i sprowadzać nieszczęście, tak samo będę nad nimi czuwał, by budować i sadzić - wyrocznia Pana. W tych dniach nie będą już więcej mówić: �Ojcowie jedli cierpkie jagody, a synom zdrętwiały zęby, lecz: �Każdy umrze za swoje własne grzechy; każdemu, kto będzie spożywał cierpkie jagody, zdrętwieją zęby.

Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy zawrę z domem Izraela i z domem judzkim nowe przymierze. Nie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich Władcą - wyrocznia Pana. Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach - wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem. I nie będą się musieli wzajemnie pouczać, jeden mówiąc do drugiego: �Poznajcie Pana! Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie - wyrocznia Pana, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał".

RESPONSORIUM
Ps 51, 12. 11

W. Stwórz, Boże, we mnie serce czyste * I odnów we mnie moc ducha.
K. Odwróć swe oblicze od moich grzechów i zmaż wszystkie moje przewinienia. W. I odnów we mnie moc ducha.

II CZYTANIE

Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża, O błogosławieństwach

(Kazanie 95, 4-6)
Szczęśliwość królestwa Chrystusowego

Wskazawszy na wielkie szczęście, które przynosi ubóstwo, Pan dodał następnie słowa: "Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni". Ten płacz, najmilsi, któremu przyobiecano wieczne pocieszenie, nie ma nic wspólnego z udrękami obecnego świata. Nikogo nie uczynią szczęśliwym łzy wylewane we wspólnym bólu przez cały rodzaj ludzki. Święty płacz ma inną przyczynę; inny powód mają błogosławione łzy. Smutek religijny polega na opłakiwaniu grzechów cudzych lub własnych; nie rodzi się w obliczu wypełniania się sprawiedliwości Bożej, ale na widok ludzkiej nieprawości. Dlatego bardziej należy opłakiwać tego, kto dopuszcza się zła, niż tego, kto je znosi, albowiem złość ściąga na bezbożnego karę, podczas gdy cierpliwość prowadzi sprawiedliwego do chwały.

Następnie Pan mówi: "Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię". Ludziom cichym i łagodnym, pokornym i skromnym, tym, którzy gotowi są przyjąć wszelkie niesprawiedliwości, obiecano na własność ziemię. Nie należy uważać, że to dziedzictwo jest czymś małym i bez wartości, jakby wykluczało od zamieszkania w niebie, ci sami bowiem wejdą do królestwa niebieskiego. Tą ziemią obiecaną cichym, ziemią, którą mają otrzymać łagodni, jest ciało świętych. Dzięki zasługom pokory przemieni się ono w błogosławionym zmartwychwstaniu i przyodzieje chwałą nieśmiertelności. Odtąd w niczym już nie sprzeciwi się duchowi, ale pozostanie w doskonałej harmonii z wolą duszy. Wtedy to człowiek zewnętrzny stanie się nieodwołalną i bezpieczną własnością człowieka wewnętrznego.

Tak więc cisi w wiecznym pokoju posiądą ziemię, a ich prawo w niczym nie dozna uszczerbku, "kiedy to, co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność". W ten sposób to, co było zagrożeniem, stanie się nagrodą, to zaś, co było ciężarem, okaże się zaszczytem.

RESPONSORIUM
Mt 5, 4. 6. 5

W. Błogosławieni, którzy się smucą, ą albowiem oni będą pocieszeni. * Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, / albowiem oni będą nasyceni.
K. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. W. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, / albowiem oni będą nasyceni.

MODLITWA

Módlmy się. Boże wszechświata, od Ciebie pochodzi wszelka doskonałość, ą zaszczep w naszych sercach miłość ku Tobie i daj nam wzrost pobożności, * umocnij w nas wszystko, co dobre, i troskliwie strzeż tego, co umocniłeś. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I Nieszpory
23 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Gdy twój brat zgrzeszy przeciw tobie, * idź i upomnij go w cztery oczy. / Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata.

Rok B: Gdy Jezus przechodził przez okolice Tyru, * przyprowadzili Mu głuchoniemego / i prosili Go, żeby położył na niego rękę.

Rok C: Jeśli kto przychodzi do Mnie, *a nie ma w nienawiści siebie samego, / nie może być moim uczniem.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Gdy twój brat zgrzeszy przeciw tobie, * idź i upomnij go w cztery oczy. / Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata.

Rok B: Gdy Jezus przechodził przez okolice Tyru, * przyprowadzili Mu głuchoniemego / i prosili Go, żeby położył na niego rękę.

Rok C: Jeśli kto przychodzi do Mnie, *a nie ma w nienawiści siebie samego, / nie może być moim uczniem
PROŚBY

Chrystus ulitował się nad głodnymi ludźmi i dokonał dla nich cudów swej miłości. Pamiętając o nich, błagajmy Go w duchu szczerego oddania:
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Wyznajemy, że z Twojej łaskawości otrzymaliśmy dzisiaj wszystkie dobrodziejstwa,
- niech one nie pozostaną w nas daremne, lecz przyniosą obfity owoc.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ty jesteś światłością i zbawieniem wszystkich narodów, miej w swojej opiece świadków, których posłałeś na całą ziemię,
- rozpal ich ogniem Ducha Świętego.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Spraw, aby wszyscy ludzie troszczyli się o postęp i pokój tego świata
- i ochoczo zaradzali naglącym potrzebom naszych czasów.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Lekarzu duszy i ciała, przynieś ulgę chorym, bądź przy konających,
- nawiedź nas i umocnij swoim miłosierdziem.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Przyjmij zmarłych do grona błogosławionych,
- których imiona są zapisane w księdze życia.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ojcze nasz
MODLITWA

Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Niedziela
XXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
37, 21; 38, 14-28a
Jeremiasz w więzieniu namawia Sedecjasza do zawarcia pokoju

W owych dniach król Sedecjasz wydał rozkaz, by trzymano Jeremiasza pod strażą w wartowni i by dawano mu po bochenku chleba dziennie z ulicy piekarzy, dopóki nie wyczerpie się chleb w mieście. I pozostał Jeremiasz na dziedzińcu w wartowni.

Król Sedecjasz posłał, by przyprowadzono proroka Jeremiasza do niego, przy trzecim wejściu do domu Pańskiego. Król powiedział do Jeremiasza: "Zapytam cię o jedną rzecz; nie ukrywaj nic przede mną!" I rzekł Jeremiasz do Sedecjasza: "Jeżeli ci powiem, każesz mnie z pewnością zabić, jeśli zaś dam tobie radę, nie usłuchasz mnie". Przysiągł więc król Sedecjasz potajemnie Jeremiaszowi tymi słowami: "Na życie Pana, który nam dał to życie, nie każę cię zabić ani nie wydam cię w ręce ludzi nastających na twe życie!"

Jeremiasz powiedział wtedy do Sedecjasza: "To mówi Pan, Bóg Zastępów, Bóg Izraela. Jeżeli dobrowolnie wyjdziesz do dowódców króla babilońskiego, uratujesz swoje życie, a miasto to nie ulegnie pożodze ognia; ty zaś będziesz żył wraz ze swą rodziną. Jeżeli zaś nie wyjdziesz do dowódców króla babilońskiego, miasto to dostanie się w ręce Chaldejczyków, którzy spalą je ogniem; ty zaś nie ujdziesz ich ręki". Król Sedecjasz powiedział do Jeremiasza: "Obawiam się mieszkańców Judy, którzy przeszli do Chaldejczyków, by czasem mnie nie wydano w ich ręce i by mnie nie wyszydzili".

Jeremiasz jednak odrzekł: "Nie wydadzą. Posłuchaj, proszę, głosu Pana w sprawie, o której ci mówiłem, a wyjdzie ci to na dobre i pozostaniesz przy życiu. Jeżeli zaś odmówisz poddania się, taką scenę pokazał mi Pan: Oto wszystkie kobiety, jakie pozostały w domu królewskim, prowadzone do dowódców króla babilońskiego, wołają: �Zwiedli cię i otumanili twoi dobrzy przyjaciele. Nogi twoje ugrzęzły w błocie, oni zaś uciekli. Wszystkie twoje żony i twoi synowie zostaną zaprowadzeni do Chaldejczyków, a i ty nie ujdziesz ich rąk. Pochwyci cię bowiem król babiloński, a miasto to zostanie spalone ogniem".

Sedecjasz zaś rzekł do Jeremiasza: "Niech nikt nie wie o tej rozmowie, a nie umrzesz. Gdy usłyszą przywódcy, że rozmawiałem z tobą, przyjdą do ciebie i rzekną: �Powiedz nam, proszę, co mówiłeś do króla? Nic nie ukrywaj przed nami, bo inaczej zabijemy cię! A co mówił król? Wtedy powiesz im: �Przedłożyłem królowi swą prośbę, żeby mnie znów nie posłał do domu Jonatana, abym tam nie umarł".

Rzeczywiście, przyszli do Jeremiasza wszyscy przywódcy, by go wypytywać. Odpowiedział im zatem ściśle według polecenia króla, tak że pozostawili go w spokoju; nie rozeszła się bowiem ta sprawa. Jeremiasz przebywał nadal w wartowni aż do dnia zdobycia Jerozolimy.

RESPONSORIUM
2 Kor 6, 4-5; Jdt 8, 23

W. Okazujemy się sługami Boga ą przez wielką cierpliwość, wśród utrapień, * Wśród przeciwności i ucisków, / w chłostach i więzieniach.
K. Wszyscy, którzy podobali się Bogu, przeszli wiernie przez liczne doświadczenia.
W.Wśród przeciwności i ucisków, / w chłostach i więzieniach.

II CZYTANIE

Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża, O błogosławieństwach

(Kazanie 95, 6-8)
Chrześcijańska mądrość

Następnie Pan powiada: "Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni". Ten głód nie wymaga ziemskiego pokarmu, to pragnienie nie pożąda ziemskiego napoju, lecz oczekuje nasycenia sprawiedliwością, pragnie wniknąć we wszystkie tajemnice i napełnić się samym Panem.

Szczęśliwy człowiek, który takiego pokarmu szuka, takiego napoju pragnie. A nie pragnąłby zapewne, gdyby już wcześniej nie zakosztował jego słodyczy. Słuchając Ducha przemawiającego przez proroków: "Skosztujcie i zobaczcie, jak słodki jest Pan", otrzymał jakby cząstkę niebiańskiej słodyczy i zapłonął miłością ku owej najczystszej rozkoszy, tak iż wzgardziwszy dobrami doczesnymi, roznieca w sobie pragnienie pożywania i picia sprawiedliwości i doświadcza prawdziwości pierwszego przykazania, które mówi: "Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca twego, z całej duszy twojej i z całej mocy twojej"; wszak miłowanie Boga jest niczym innym jak miłowaniem sprawiedliwości.

Podobnie zaś jak miłość Boga związana jest z miłością bliźniego, tak też pragnienie sprawiedliwości łączy się z cnotą miłosierdzia. Dlatego powiedziano: "Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią".

Uznaj, o chrześcijaninie, wzniosłość twej mądrości, poznaj, jakimi drogami, do jakich nagród zostajesz wezwany. Miłosierdzie pragnie, byś był miłosierny, Sprawiedliwość, byś był sprawiedliwy. To zaś po to, aby Stworzyciel objawił się w swoim stworzeniu i obraz Boży dzięki naśladowaniu zabłysnął w zwierciadle ludzkiego serca. Bezpieczna jest wiara, gdy dołączy się doń postępowanie; spełnią się wówczas twe pragnienia i na wieki posiądziesz to, co miłujesz.

Skoro zaś dzięki jałmużnie wszystko stanie się dla ciebie czyste, osiągniesz również i to błogosławieństwo, które Jezus obiecuje w słowach: "Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą".

Umiłowani, jakże bardzo szczęśliwy jest ten, któremu przygotowano tak wielką nagrodę! Cóż więc oznacza mieć serce czyste, jeśli nie zabiegać usilnie o wyżej wymienione cnoty? Jakiż umysł potrafi zrozumieć, jakiż język wypowiedzieć szczęście wynikające z oglądania Boga. A jednak to właśnie stanie się udziałem przemienionej natury ludzkiej: "Już nie w zwierciadle ani niejasno, ale twarzą w twarz" zobaczy Boga, jakim jest, Boga, którego nikt z ludzi nie mógł zobaczyć. W niewypowiedzianej radości oglądać będzie, "czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć".

RESPONSORIUM
Ps 31, 20; 1 Kor 2, 9

W. Jakże jest wielka dobroć Twoja, Panie, ą którą zachowałeś dla bogobojnych. * Okazujesz ją tym, którzy uciekają się do Ciebie.
K. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć. W. Okazujesz ją tym, którzy uciekają się do Ciebie.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Jutrznia
23 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Jeśli dwaj z was na ziemi * zgodnie o coś prosić będą, / to wszystkiego im użyczy mój Ojciec, który jest w niebie.

Rok B: Jezus, spojrzawszy w niebo, westchnął / i rzekł do głuchoniemego: / Effatha, to znaczy: Otwórz się.

Rok C: Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, * nie może być moim uczniem.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Jeśli dwaj z was na ziemi * zgodnie o coś prosić będą, / to wszystkiego im użyczy mój Ojciec, który jest w niebie.

Rok B: Jezus, spojrzawszy w niebo, westchnął / i rzekł do głuchoniemego: / Effatha, to znaczy: Otwórz się.

Rok C: Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, * nie może być moim uczniem.
PROŚBY

Wytrwale błagajmy Boga, który posłał Ducha Świętego, aby był światłością serc wszystkich ludzi:
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Błogosławiony jesteś, Boże, nasza światłości,
- Ty dla swojej chwały pozwoliłeś nam doczekać dnia, który się rozpoczyna.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty opromieniłeś ziemię światłem zmartwychwstania swojego Syna,
- niech Twój Kościół zaniesie to światło wszystkim ludziom.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty przez Ducha Świętego oświeciłeś uczniów swego Jednorodzonego Syna,
- ześlij Twojego Ducha na Kościół, aby go zachował w wierności.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Światłości narodów, pamiętaj o tych, którzy trwają jeszcze w ciemnościach,
- otwórz ich oczy i serca, aby poznali Ciebie, jedynego i prawdziwego Boga.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XXIII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
23 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Gdzie są dwaj albo trzej * zebrani w imię moje, / tam jestem pośród nich.

Rok B: Dobrze wszystko uczynił: * nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę.

Rok C: Kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, * nie może być moim uczniem.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Gdzie są dwaj albo trzej * zebrani w imię moje, / tam jestem pośród nich.

Rok B: Dobrze wszystko uczynił: * nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę.

Rok C: Kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, * nie może być moim uczniem.

PROŚBY

Radosnym sercem zanośmy nasze prośby do Boga, który stworzył świat, naprawił go przez Odkupienie i ustawicznie odnawia swoją miłością:
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Dzięki Ci, Boże, który w całym stworzeniu objawiasz swoją wszechmoc
- i w dziejach świata ukazujesz swoją opatrzność.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Przez swojego Syna, zwiastuna pokoju i zwycięzcę na drzewie krzyża,
- wybaw nas od próżnego lęku i rozpaczy.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pomóż wszystkim, którzy miłują i wprowadzają sprawiedliwość,
- aby szczerze zabiegali o utrwalenie na świecie prawdziwego pokoju.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pośpiesz na pomoc uciśnionym, obdarz więźniów wolnością, pocieszaj biednych, zapewnij chleb łaknącym, umocnij bezsilnych,
- we wszystkich ludziach objawiaj moc swojego krzyża.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ty cudownie wskrzesiłeś do chwały swojego Syna, który umarł i został pogrzebany,
- spraw, aby zmarli razem z Nim przeszli do życia.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Jeremiasza
42, 1-16; 43, 4-7
Jeremiasz i lud po zdobyciu miastu

W owych dniach wszyscy dowódcy wojskowi wraz z Jochananem, synem Kareacha, i Jezaniaszem, synem Hoszajasza, oraz cały lud od małego do wielkiego przyszli i powiedzieli do proroka Jeremiasza: "Niech nasza prośba znajdzie posłuch u ciebie. Módl się za nami do twojego Pana Boga, za całą tę resztę - bo pozostało nas niewielu z wielkiej liczby, jak to nas sam widzisz - aby twój Pan Bóg wskazał nam drogę, którą mamy pójść, i co mamy czynić".

Prorok Jeremiasz odpowiedział im: "Dobrze! Będę się modlił do waszego Pana Boga, zgodnie z waszym życzeniem. Każde słowo, jakie mi Pan powie o was, oznajmię wam, nie tając przed wami niczego". Oni zaś rzekli do Jeremiasza: "Bóg nam świadkiem wiernym i prawdomównym, że postąpimy we wszystkim według tego, co Pan, twój Bóg, objawi dla nas. Czy będzie to dobre, czy złe, usłuchamy głosu naszego Pana Boga, do którego cię posyłamy, aby się nam dobrze powodziło, gdyż posłuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego".

Po upływie dziesięciu dni Pan skierował do Jeremiasza słowo. Zwołał więc Jeremiasz Jochanana, syna Kareacha, wszystkich dowódców wojskowych, którzy mu towarzyszyli, oraz cały lud od małego do wielkiego i powiedział do nich: "To mówi Pan, Bóg Izraela, do którego mnie posłaliście, bym przedstawił Mu waszą prośbę. Jeżeli będziecie nadal mieszkać w tym kraju, wzmocnię was, a nie zniszczę, zasadzę was, a nie wyrwę; ogarnął Mnie bowiem żal nad nieszczęściem, jakie wam uczyniłem. Nie obawiajcie się króla babilońskiego, przed którym drżycie. Nie bójcie się go - wyrocznia Pana - bo Ja jestem z wami, by was ocalić i uwolnić z jego ręki. Okażę wam miłosierdzie, tak że się zlituje nad wami i pozwoli wam zamieszkać w waszej ziemi.

Jeśli zaś postanowicie, nie słuchając głosu Pana, waszego Boga: �Nie chcemy przebywać w tym kraju i powiecie: �Nie! Raczej chcemy udać się do ziemi egipskiej, gdzie nie będziemy oglądać wojny ani słyszeć głosu trąby, ani łaknąć chleba. Tam chcemy zamieszkać, to wtedy posłuchajcie słowa Pańskiego, reszto Judy. To mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Jeżeli powzięliście zdecydowane postanowienie, by udać się do Egiptu, i pójdziecie, by się tam osiedlić, dosięgnie was tam, w ziemi egipskiej, miecz, którego się obawiacie, oraz głód, którego się lękacie, będzie szedł za wami nieodłącznie w Egipcie; tam też pomrzecie".

Jochanan, syn Kareacha, wszyscy dowódcy wojskowi i cały naród nie usłuchali głosu Pana nakazującego pozostać w ziemi judzkiej. Zabrał więc Jochanan, syn Kareacha, i wszyscy dowódcy wojskowi całą resztę Judy, która powróciła z różnych okolic, gdzie byli rozproszeni, by zamieszkać w ziemi judzkiej, mężczyzn, kobiety, dzieci, córki królewskie i wszystkie osoby, które Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, zostawił wraz z Godoliaszem, synem Achikama, syna Szafana, nadto i proroka Jeremiasza oraz Barucha, syna Neriasza. Poszli przeto do Egiptu, nie usłuchawszy głosu Pana, i dotarli do Tachpanches.

RESPONSORIUM
Jr 42, 2; Lm 5, 3

W. Módl się za nami ą do twojego Pana Boga, za całą tę resztę, * Bo pozostało nas niewielu z wielkiej liczby.
K. Sieroty, nie mamy już ojca, a matki nasze jak wdowy. W. Bo pozostało nas niewielu z wielkiej liczby.

II CZYTANIE

Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża, O błogosławieństwach

(Kazanie 95, 8-9)
Obfity pokój dla miłujących Twe prawo

Szczęście oglądania Boga słusznie zostało obiecane ludziom czystego serca. Oczy bowiem przyzwyczajone do ciemności nie mogą patrzeć na blask prawdziwego światła. To, co dla dusz jasnych będzie szczęściem, dla zbrukanych stanowić będzie karę. Trzeba nam zatem odwrócić oczy od mroku ziemskich marności, oczyścić je od wszelkiego brudu grzechu, aby rozjaśniony wzrok mógł się cieszyć niezrównanym widokiem Boga.

Zrozumieliśmy, że następne błogosławieństwo poucza, w jaki sposób można na to zasłużyć: "Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni nazwani będą dziećmi Bożymi". To błogosławieństwo, najmilsi, nie dotyczy jakiegokolwiek porozumienia albo ugody, ale odnosi się do tego pokoju, o którym Apostoł powiada: "Zachowujcie pokój z Bogiem", o takim pokoju mówi także prorok: "Obfity pokój dla miłujących Twe prawo; nie spotka ich żadne potknięcie".

Takiego pokoju nie mogą posiadać nawet najściślejsze przyjaźnie i największe podobieństwa charakteru, jeżeli nie są zgodne z wolą Bożą. Poza dostojeństwem tego pokoju pozostają wspólnoty niegodnych pragnień, przymierza zbrodni i zmowy zła. Miłość świata nie zgadza się z miłością Boga. Kto nie odrywa się od swego ziemskiego pochodzenia, nie może wejść do społeczności dzieci Bożych. Ci zaś, którzy mają umysł zawsze zwrócony ku Bogu, "starając się zachowywać jedność ducha i więź pokoju", nigdy nie odstępują od prawa wiecznego, wypowiadając z wiarą na modlitwie: "Bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi".

Ci właśnie są ludźmi czyniącymi pokój, ci są naprawdę jednomyślni i święcie zgodni, ci zasługują na imię "dzieci Boga i współdziedziców Chrystusa". Miłość Boga i miłość bliźniego sprawi, iż nie będą się lękać żadnych przeciwności ni żadnych przeszkód, ale po zakończeniu wszelkich prób odpoczną w niewysłowionym pokoju Boga, przez naszego Pana, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

RESPONSORIUM
por. Iz 38, 3; 1 J 2, 5; 5, 3; 2, 5

W. Postępujmy wobec Pana Boga naszego ą z sercem doskonałym, * Zachowujmy Jego naukę i spełniajmy Jego przykazania.
K. Kto tak postępuje, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. W. Zachowujmy Jego naukę i spełniajmy Jego przykazania.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim






Wtorek
XXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Księgi proroka Habakuka
1, 1 - 2, 4
Modlitwa w opuszczeniu

Widzenie wieszcze, które miał prorok Habakuk. "Dokądże, Panie, wzywać Cię będę - a Ty nie wysłuchujesz? Wołać będę ku Tobie: Krzywda mi się dzieje! - a Ty nie pomagasz?

Czemu każesz mi patrzeć na nieprawość i na zło spoglądasz bezczynnie? Oto ucisk i przemoc przede mną, powstają spory, wybuchają waśnie. Tak więc straciło Prawo moc swoją, sprawiedliwego sądu już nie ma; bezbożny bowiem gnębi uczciwego, dlatego wyrok sądowy ulega wypaczeniu".

"Spójrzcie na ludy wokoło, a patrzcie w pełni zdumienia i trwogi: gdyż Ja dokonuję za dni waszych dzieła - nie dacie wiary, gdy wieść o nim przyjdzie. Oto powołam Chaldejczyków, lud dziki a gwałtowny, który przemierza ziemie rozległe, aby zagarnąć siedziby nie swoje.

Trwogę budzi ten naród, dla niego przemoc jest prawem. Jego konie są bardziej rącze niż pantery, bardziej drapieżne niż wilki wieczorem; jeźdźcy ich w pędzie gonią za łupem, zbliżają się szybko z daleka, spadając na żer niby orzeł.

Wszyscy oni idą pełni żądzy mordu, a ich spojrzenia są jak wiatr palący; gromadzą jeńców niby ziarna piasku. Królowie są dla nich przedmiotem szyderstwa, a pośmiewiskiem stają się władcy; twierdze zaś wszystkie to dla nich igraszka, sypią szańce i biorą je szturmem. Potem zawraca jak wiatr i odchodzi: przestępcą jest ten, kto ubóstwia swą siłę".

"Czyż nie jesteś odwieczny, o Panie, Boże mój, Święty, który nie umierasz? Na sąd go przeznaczyłeś, o Panie, Skało moja, zachowałeś dla wymiaru kary. Zbyt czyste oczy Twoje, by na zło patrzyły, a nieprawości pochwalać nie możesz. Czemu jednak spoglądasz na ludzi zdradliwych i milczysz, gdy bezbożny połyka uczciwszego od siebie? Obchodzi się on z ludźmi jak z rybami morskimi, jak z pełzającymi zwierzętami, którymi nikt nie rządzi. Wszystkich łowi na wędkę, zagarnia swoim niewodem albo w sieci gromadzi - krzycząc przy tym z radości. Przeto ofiarę składa swojej sieci, pali kadzidło niewodowi swemu, bo przez nie zdobył sobie łup bogaty, a pożywienie jego stało się obfite. Ciągle na nowo zarzuca swe sieci, mordując ludy bez litości.

Na moich czatach stać będę, udam się na miejsce czuwania, śledząc pilnie, by poznać, co On powie do mnie, jaką odpowiedź da na moją skargę".

I odpowiedział Pan tymi słowami: "Zapisz widzenie, na tablicach wyryj, by można było łatwo je odczytać. Jest to widzenie na czas oznaczony, lecz wypełnienie jego niechybnie nastąpi; a jeśli się opóźnia, ty go oczekuj, bo w krótkim czasie przyjdzie niezawodnie. Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności".

RESPONSORIUM
Hbr 10, 37-38. 39

W. Już wkrótce przyjdzie ą Ten, który ma nadejść, i nie spóźni się. * A mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie.
K. My zaś nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych, którzy zbawiają swą duszę. W. A mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie.

II CZYTANIE

Kazanie św. Bernarda, opata
(Kazanie 5 o różnych sprawach, 1-4)
Czuwać będę, aby poznać, co mówi mi Pan

Czytamy w Ewangelii, iż kiedy Pan nauczał i wzywał uczniów do udziału w Jego Męce przez sakramentalne przyjmowanie Jego Ciała, niektórzy mówili: "Twarda jest ta mowa", i od tego czasu przestali z Nim przebywać. Uczniowie zaś, zapytani, czy chcą odejść, odpowiedzieli: "Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego".

Bracia moi, dzisiaj także są tacy, którzy jasno widzą, iż słowa Jezusa są duchem i życiem, i dlatego idą za Nim. Innym natomiast wydają się zbyt twarde, toteż gdzie indziej szukają lichej dla siebie pociechy. Oto "mądrość daje słyszeć swój głos na placach", na szerokiej i przestronnej drodze, która prowadzi ku śmierci, aby zawrócić tych, którzy po niej kroczą.

Powiada więc: "Czterdzieści lat byłem blisko tego pokolenia i powiedziałem: Ten lud zawsze błądzi w swym sercu". W innym zaś psalmie czytasz: "Bóg raz jeden powiedział". Rzeczywiście, raz jeden, bo zawsze mówi. Albowiem Jego przemawianie jest jedno, nieprzerwane, ustawiczne i bez końca.

Wzywa grzeszników do wejścia w swe serce, karci nieład serca, bo tam właśnie mieszka i tam przemawia. W ten sposób wypełnia zapowiedź daną przez proroka: "Przemawiajcie do serca Jeruzalem".

Popatrzcie, bracia, jak zbawiennie nawołuje nas Prorok, abyśmy, skoro dzisiaj usłyszymy głos Jego, nie zatwardzali serc naszych. Są to prawie te same słowa, które czytamy w Ewangelii. Pan bowiem mówi w Ewangelii: "Owce moje słuchają głosu mego". Natomiast Dawid w psalmie: "Ludu Jego (Jego, czyli niewątpliwie Pana) i owce Jego pastwiska; jeśli dzisiaj usłyszycie głos Jego, nie zatwardzajcie serc waszych".

Posłuchaj wreszcie proroka Habakuka: nie przemilcza napomnienia Pana, ale rozmyśla nad nim uważnie i z gorliwością. Powiada bowiem: "Na straży stać będę, udam się na miejsce czuwania, śledząc pilnie, by poznać, co powie do mnie, i co ja odpowiem na Jego napomnienie". Także i my, bracia, czuwajmy nad sobą, ponieważ czas obecny jest czasem zmagań.
W sercu, gdzie mieszka Chrystus, niech w mądrości i roztropności rozstrzyga się nasze postępowanie; tak jednak, abyśmy nie pokładali ufności w sobie samych ani nie powierzali się niedoskonałej straży.

RESPONSORIUM
Ps 18, 23; 19, 9; 1 J 2, 5

W. Miałem przed oczyma ą wszystkie przykazania Pana / i Jego poleceń nie odrzuciłem od siebie. * Jego słuszne nakazy radują serce, / jaśnieje przykazanie Pana i oświeca oczy.
K. Kto zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. W. Jego słuszne nakazy radują serce, / jaśnieje przykazanie Pana i oświeca oczy.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Habakuka
2, 5-20
Złorzeczenie na ciemięzców

Zaiste, bogactwo oszukuje; a człowiek pyszny nie zazna spokoju; traci rozsądek i spokój; gardziel szeroko rozwiera jak Szeol i jak śmierć nigdy nie jest nasycony; choć zebrał ludy wszystkie wokół siebie, wszystkie narody przy sobie połączył. Czyż one go nie wezmą za przedmiot szyderstwa, piosenki i wiersze na niego ułożą? Powiedzą: "Biada temu, co mienie cudze zabiera i obciąża się zastawem zbyt wielkim!" Czyż nie powstaną nagle wierzyciele twoi i nie obudzą się twoi dręczyciele - a ty się staniesz ich łupem? Ponieważ złupiłeś liczne narody, złupią i ciebie pozostałe ludy z powodu rozlewu krwi ludzkiej i gwałtów dokonanych w kraju przeciwko miastu i jego mieszkańcom.

Biada ciągnącemu dla domu swego zysk nieprawy, aby zbudować wysoko swe gniazdo i tym sposobem uniknąć nieszczęścia! Postanowiłeś na hańbę swojemu domowi wytracić liczne narody, przeciw życiu własnemu tym grzesząc. Kamień ze ściany zawoła, a belka budowy mu zawtóruje.

"Biada temu, co miasto na krwi przelanej buduje, a gród umacnia nieprawością!" Czyż nie jest to wolą Pana Zastępów, że ludy dla ognia pracują i darmo się trudzą narody? Albowiem kraj się napełni znajomością chwały Pana, jak wody napełniają morze.

Biada temu, co zmusza bliźniego do picia, pucharem swego jadu go upaja, by się przyglądać jego nagości! Nasyciłeś się hańbą, nie chwałą, upij się sam i pokaż swe nieobrzezanie; bo ciebie dosięgnie kielich podany przez prawicę Pańską, a wstyd pokryje całą twoją sławę. Spadnie na ciebie krzywda Libanu, rzeź zwierząt napełni cię strachem: z powodu rozlewu krwi ludzkiej i gwałtów dokonanych w kraju przeciwko miastu i jego mieszkańcom.

Biada temu, co mówi: "Obudź się!" - do drzewa, i - "Podnieś się!" - do niemego głazu! Okryte one złotem i srebrem, lecz ducha wcale w nich nie ma. Cóż może posąg, który rzeźbiarz czyni, obraz z metalu, fałszywa wyrocznia - że w nich to twórca nadzieję pokłada, gdy wykonuje swoje nieme bogi? Lecz Pan mieszka w świętym domu swoim, niechaj zamilknie przed Nim cała ziemia.

RESPONSORIUM
Rz 2, 12; 3, 23; 11, 32

W. Ci, którzy bez Prawa zgrzeszyli, ą bez Prawa też poginą, / a ci, co w Prawie zgrzeszyli, przez Prawo będą sądzeni. * Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej.
K. Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie. W. Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej.

II CZYTANIE

Kazanie św. Bernarda, opata
(Kazanie 5 o różnych sprawach, 4-5)
O stopniach doskonałości

Wejdźmy do obwarowań, z całej mocy wesprzyjmy się o skałę, czyli Chrystusa, jak napisano: "Postawił me stopy na skale i umocnił moje kroki". Tak umocnieni i zabezpieczeni oddajmy się kontemplacji, abyśmy mogli zobaczyć, co mówi do nas Pan i co my odpowiemy na Jego napomnienia.

Pierwszy stopień kontemplacji, najmilsi, wymaga, aby nieustannie rozważać, czego Pan pragnie, co Jemu się podoba i co byłoby Mu przyjemne. Ponieważ jednak "wszyscy upadamy często" i nasze usiłowania sprzeciwiają się świętej Jego woli zamiast się z nią jednoczyć i dostosować do niej, dlatego upokórzmy się przed potężną ręką Najwyższego i zechciejmy okazać całą naszą nędzę Jego miłosierdziu, mówiąc: "Uzdrów mnie, Panie, a stanę się zdrowy, zbaw mnie, a będę uratowany", oraz "Panie, zmiłuj się nade mną, uzdrów mą duszę, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie".

Kiedy zaś przez takie rozmyślanie oczy serca zostaną już oczyszczone, nie będziemy odczuwać goryczy duchowej, ale raczej wielką rozkosz w Duchu Bożym. I nie będziemy zastanawiać się, jaka jest wola Boża względem nas, ale jaka jest sama w sobie.

"W Jego woli jest życie". Dlatego bez wątpienia nic nie jest dla nas bardziej korzystne i pożyteczne, jak to, co odpowiada woli Boga. Toteż tak jak staramy się usilnie zachować nasze życie, tak starajmy się, ile potrafimy, nie oddalić się od woli Boga.

W końcu, kiedy postąpiliśmy już nieco w ćwiczeniu duchowym, idąc za przewodem Ducha, który przenika nawet głębokości samego Boga, pomyślmy, jak słodki jest Pan, jak dobry w sobie samym, i błagajmy z Prorokiem, abyśmy dostrzegli wolę Bożą i weszli już nie do naszego serca, ale do Jego świątyni, mówiąc jednak: "Dusza zgnębiona jest we mnie, przeto będę Cię wspominać".

Tak więc całe życie duchowe wyraża się w tych dwóch postawach: zastanawiając się nad sobą doznajemy obawy i zbawiennego smutku; rozmyślając zaś o Bogu, odnawiamy się i radość Ducha jest dla nas pociechą. Z jednej zatem strony obawa i pokora, z drugiej - nadzieja i miłość.

RESPONSORIUM
Ps 111, 10; Mdr 6, 18; Syr 19, 20

W. Bojaźń Pana jest początkiem mądrości. ą Wspaniała zapłata dla tych, co według niej postępują, * A Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.
K. Miłość to przestrzeganie jej praw, ponieważ cała mądrość to bojaźń Pana. W. A Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Czwartek
XXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Księgi Lamentacji
1, 1-12. 18-20
Jerozolima opuszczona

Ach! Jakże zostało samotne miasto tak ludne, jak gdyby wdową się stała przodująca wśród ludów, władczyni nad okręgami cierpi wyzysk jak niewolnica.

Płacze, płacze wśród nocy, na policzkach jej łzy, a nikt jej nie pociesza spośród wszystkich przyjaciół; zdradzili ją wszyscy najbliżsi i stali się wrogami.

Wygnańcem jest Juda przez nędzę i ciężką niedolę, mieszka pomiędzy ludami, nie zaznał spoczynku; dosięgli go wszyscy prześladowcy pośród ucisku.

Drogi Syjonu w żałobie, nikt nie spieszy na jego święta; wszystkie jego bramy bezludne, kapłani wzdychają, dziewice znękane, on sam pogrążony w goryczy.

Wszyscy jego ciemięzcy są górą, szczęśliwi są jego wrogowie, albowiem zasmucił go Pan za mnóstwo jego grzechów, dzieci poszły w niewolę, gnane przed ciemięzcą.

Opuściło Córę Syjonu całe jej dostojeństwo; przywódcy jej niby jelenie, co paszy nie mają i bezsilnie się wloką przed łowcą.

Jerozolima wspomina w dniach tułaczki i biedy wszystkie cenne dobra dawniej posiadane, gdy naród wpadł w ręce wroga, i nikt mu nie pomógł; ciemięzcy patrząc szydzili z jej zniszczenia.

Jerozolima ciężko zgrzeszyła, stąd budzi odrazę, kto cenił ją - teraz nią gardzi, gdyż widać jej nagość; ona również wzdycha i chce się wycofać.

W fałdach jej sukni plugastwo: niepomna była przyszłości, wielce ją poniżono, nikt nie spieszy z pociechą: "Spojrzyj na nędzę mą, Panie, bo wróg bierze górę".

Ciemięzca rękę wyciągnął po wszystkie jej skarby, a ona patrzyła na pogan, jak do świątyni wtargnęli, choć im zakaz wydałeś, iż nie wejdą do Twego zgromadzenia.

Jęczy cały jej lud, szukając chleba, na żywność swoje skarby wydali, by siły przywrócić: "Wejrzyj, przypatrz się, Panie, jak mnie znieważono".

Wszyscy, co drogą zdążacie, przyjrzyjcie się, patrzcie, czy jest boleść podobna do tej, co mnie przytłacza, którą doświadczył mnie Pan, gdy gniewem wybuchnął.

Sprawiedliwym okazał się Pan, gdyż wzgardziłam Jego słowami - słuchajcie, wszystkie narody, na ból mój popatrzcie - dziewice i moi młodzieńcy poszli w niewolę.

Wzywałam swoich przyjaciół, a oni mnie zdradzili; moi kapłani i starsi zginęli w mieście, kiedy szukali żywności, by życie ratować.

Spójrz, Panie, bo jestem w ucisku, drgają me trzewia, ściska się we mnie serce, bo byłam oporna. Na ulicy miecz się sroży, a w domu - śmierć.

RESPONSORIUM
Hi 16, 16; Lm 1, 16. 18. 12

W. Od płaczu w oczach już widzę pomrokę, ą ponieważ Pocieszyciel daleko jest ode mnie. / Wszystkie narody, popatrzcie, * Czy jest boleść podobna do tej, co mnie przytłacza.
K. Wszyscy, co drogą zdążacie, przyjrzyjcie się i zobaczcie. W. Czy jest boleść podobna do tej, co mnie przytłacza.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Brunona, kapłana, do Psalmów
(Ps 83)
Jakże mógłbym zapomnieć o tobie, Jeruzalem

"Jak miłe są przybytki Twoje! Dusza moja pragnie i tęskni do przedsionków Pańskich", to jest do wspaniałości niebieskiego Jeruzalem, które jest mieszkaniem Boga.

Psalmista wyjaśnia, dlaczego pragnie wejść do przybytków Pana: Otóż dlatego, Panie, Boże Zastępów niebieskich, Królu mój i Boże, "albowiem błogosławieni, którzy mieszkają w domu Twoim", w niebieskim Jeruzalem. To tak, jak gdyby powiedział: Któż nie chciałby przyjść do przedsieni Twoich, skoro jesteś Bogiem, czyli Stwórcą, Panem Zastępów, Królem, i skoro wszyscy, którzy mieszkają w domu Twoim, są błogosławieni. Przedsionki i dom oznaczają tu jedno i to samo. Kiedy psalmista mówi "błogosławieni", wskazuje, że szczęście, którym się szczycą, jest tak wielkie, jak tylko można sobie wyobrazić. Są zaś szczęśliwi z całą pewnością, albowiem "będą Cię chwalić" w gorącej miłości "na wieki wieków", czyli przez całą wieczność. Nie chwaliliby zaś na wieki, gdyby nie byli na wieki szczęśliwi.

Do tej szczęśliwości nikt nie może dojść o własnych siłach, nawet jeśli ma nadzieję, wiarę i miłość. Natomiast "szczęśliwym jest ten", to znaczy ten tylko osiąga szczęśliwość, "kto dostępuje pomocy od Ciebie", wiodącej ku szczęściu upragnionemu w głębi swego serca. Inaczej mówiąc: Ten tylko dojdzie do szczęśliwości, kto postanowiwszy w sercu swoim iść ku niej przez rozliczne stopnie cnót i dobrych czynów, otrzymuje pomoc Twej łaski. O własnych bowiem siłach nikt nie może tego celu osiągnąć, zgodnie ze słowami samego Pana: "Nikt nie wstąpił do nieba - to jest o własnych siłach - oprócz Syna Człowieczego, który jest w niebie".

Powiadam zaś: "postanowi iść po stopniach", jako że człowiek ten przebywa "na padole płaczu", to znaczy w tym życiu, które w porównaniu z drugim życiem jest nędzne i pełne łez utrapienia; tamto w zestawieniu z ostatnim można by nazwać górą pełną radości.

Ponieważ zaś psalmista powiedział: "Błogosławiony, kto doznaje pomocy od Ciebie", dlatego mógłby ktoś zapytać: Czy Bóg udziela tej pomocy? Na to pytanie odpowie: Bóg rzeczywiście pomaga błogosławionym. Prawodawca bowiem, Chrystus, który nam przekazał przykazania, daje i będzie dawał nieustannie liczne łaski, którymi błogosławi swe sługi, to jest, prowadzi ku błogosławionemu szczęściu. Oni zaś dzięki owym błogosławieństwom "wstępują coraz wyżej". W przyszłości zaś w niebieskim Syjonie ujrzą Chrystusa, Boga nad bogami, który, ponieważ jest Bogiem, przebóstwi tych, którzy Mu służą. Można też rozumieć, iż w tych, którzy stanowią Syjon, objawi się w sposób duchowy Bóg nad bogami, Bóg w Trójcy Jedyny. Inaczej mówiąc, umysłem zobaczą w sobie samym Boga, którego na ziemi niepodobna zobaczyć. Bóg będzie bowiem "wszystkim we wszystkich".

RESPONSORIUM
1 J 3, 2-3

W. Obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ą ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. * Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, / bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
K. Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty. W. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, / bo ujrzymy Go takim, jakim jest.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Piątek
XXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Księgi Lamentacji
3, 1-33
Skarga i ufność

Jam człowiek, co zaznał boleści pod rózgą Jego gniewu; On mnie prowadził, iść kazał w ciemnościach, a nie w świetle, przeciwko mnie jednemu cały dzień zwracał swą rękę.

Zniszczył me ciało i skórę, połamał moje kości, osaczył mnie i nagromadził wokół jadu i goryczy; ciemność mi dał na mieszkanie tak jak umarłym na wieki.

Opasał mnie murem, nie wyjdę, obciążył moje kajdany. Nawet gdy krzyczę i wołam, On tłumi moje błaganie; głazami zagrodził mi drogi, a ścieżki moje poplątał.

On dla mnie niedźwiedziem na czatach i lwem w kryjówce; sprowadził mnie z drogi i zmiażdżył, porzucił mnie w nędzy; łuk swój napiął i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.

Sprawił, że tkwią w moich nerkach strzały Jego kołczanu; drwią ze mnie wszystkie narody: jam stale treścią ich pieśni, On mnie nasycił goryczą, piołunem napoił.

Starł mi zęby na żwirze, pogrążył mnie w popiół. Pozbawiłeś mą duszę spokoju, zapomniałem o szczęściu. I rzekłem: "Przepadła moja moc i ufność moja do Pana".

Wspomnienie udręki i nędzy - to piołun i trucizna, stale je wspomina, rozważa we mnie dusza. Biorę to sobie do serca, dlatego też ufam.

Nie wyczerpała się litość Pana, miłość nie zgasła. Odnawia się ona co rano: ogromna Twa wierność. "Działem mym Pan" - mówi moja dusza - dlatego czekam na Niego.

Dobry jest Pan dla ufnych, dla duszy, która Go szuka. Dobrze jest czekać w milczeniu ratunku od Pana. Dobrze dla męża, gdy dźwiga jarzmo w swojej młodości.

Niech siedzi samotny w milczeniu, gdy On na niego je włożył. Niech usta pogrąży w prochu. A może jest jeszcze nadzieja? Bijącemu niech nadstawi policzek, niechaj nasyci się hańbą.

Bo nie jest zamiarem Pana odtrącić na wieki. Gdyż jeśli uniży, ma litość w dobroci swej niezmiernej; niechętnie przecież poniża i uciska synów ludzkich.

RESPONSORIUM
Lm 3, 52. 54. 56. 57. 58; Dz 21, 13

W. Łowili mnie jak ptaka ą niesłusznie prześladujący. / Rzekłem: Jestem zgubiony. / Słyszałeś mój krzyk, o Panie. * Powiedziałeś: Nie bój się. / Obroniłeś mą sprawę, ocaliłeś mi życie.
K. Gotów jestem nie tylko na więzienie, ale i na śmierć dla imienia Pana Jezusa. W. Powiedziałeś: Nie bój się. / Obroniłeś mą sprawę, ocaliłeś mi życie.

II CZYTANIE

Kazanie bł. Izaaka, opata klasztoru Stella
(Kazanie 11)
Chrystus nie odpuszcza grzechów poza Kościołem

Dwie rzeczy przysługują wyłącznie Bogu: chwała płynąca z przyjmowania wyznania i moc wyrażona w przebaczeniu. Jemu przeto powinniśmy wyznawać nasze przewiny, od Niego powinniśmy oczekiwać przebaczenia. Tylko Bóg może odpuszczać grzechy i tylko Jemu należy je wyznawać.

Tymczasem jednak Wszechmogący i Najwyższy, przyjąwszy słabą i niewiele znaczącą oblubienicę, z służebnicy uczynił królową. Obok siebie umieścił tę, która przedtem była Jego podnóżkiem. Narodziła się z Jego boku i wtedy ją poślubił. A ponieważ wszystko, co jest Ojca, należy także do Syna, i wszystko, co jest Syna, ze względu na jedną i tę samą naturę, należy także do Ojca, podobnie też Oblubieniec ofiarował wszystko swojej Oblubienicy, wszystko zaś, co należy do Oblubienicy, przyjął na siebie oraz połączył ją z sobą samym i Ojcem: "Chcę - mówi Syn, wstawiając się za Oblubienicą - aby byli jedno, jak Ja i Ty jedno jesteśmy". Tak więc Oblubieniec stanowi jedno z Ojcem i jedno z Oblubienicą. Wszystko to, co znalazł obcego w Oblubienicy, usunął przybiwszy do krzyża. Poniósł nieprawości na drzewo krzyża i przez drzewo krzyża unicestwił je. To, co należało do natury Oblubienicy i było jej własnością, przyjął i wziął na siebie. To, co było Boże i należało do Niego, podarował. Co pochodziło od szatana, unicestwił, co należało do natury ludzkiej, przyjął, co zaś było Boskie, ofiarował, aby wszystko, co należy do Oblubieńca, należało i do Oblubienicy. Dlatego Ten, który grzechu nie popełnił, w którego ustach nigdy nie było podstępu, może mówić: "Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby", aby dzieląc słabości Oblubienicy, dzielić także błaganie, aby wszystko było wspólne dla Oblubieńca i Oblubienicy. Stąd zaszczyt przyjmowania spowiedzi i moc udzielania przebaczenia; dlatego też należy powiedzieć: "Idź, ukaż się kapłanom".

Kościół zatem bez Chrystusa nie może niczego odpuścić, a Chrystus bez Kościoła nie chce niczego odpuścić. Kościół może udzielić przebaczenia tylko temu, kto się nawraca, czyli temu, kogo Chrystus dotknął swą łaską. Chrystus zaś nie chce udzielić przebaczenia temu, kto pogardza Kościołem. "Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza. Tajemnica to wielka, a ja mówię w odniesieniu do Chrystusa i Kościoła".

Nie chciej zatem oddzielać Głowy od Ciała. Chrystus nie byłby wówczas cały. Cały zaś Chrystus nie istnieje bez Kościoła ani cały Kościół bez Chrystusa. Chrystus w całej swej pełni to Głowa i Ciało, dlatego powiada: "Nikt nie wstąpił do nieba oprócz Syna Człowieczego, który jest w niebie". Jedynie ten Człowiek odpuszcza grzechy.

RESPONSORIUM
J 17, 20b. 21a. 22. 18

W. Proszę za nimi, ą aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie; / i także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, * Aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy.
K. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. W. Aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Sobota
XXIII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi Lamentacji
5, 1-22
Usilne błaganie i odkupienie ludu

Wspomnij, Panie, na to, co nas spotkało, spojrzyj i przypatrz się naszej hańbie. Dziedziczny nasz dział przypadł obcym, cudzoziemcom - nasze domostwa. Sieroty, nie mamy już ojca, a matki nasze jak wdowy. Własną wodę za srebro pijemy, za własne drzewo płacimy. Pędzą nas z jarzmem na szyi, ustajemy, a nie ma wytchnienia. Do Egiptu wyciągaliśmy ręce i do Asyrii, by nasycić się chlebem.

Przodkowie nasi zgrzeszyli - ich nie ma, a my dźwigamy ich grzechy. Słudzy panują nad nami, nikt nas nie ocala z ich ręki. Życiem za chleb płacimy wobec groźby miecza w pustyni. Jak piec nasza skóra gorąca od straszliwego głodu. Na Syjonie hańbiono kobiety, a dziewice po miastach Judy. Rękami wrogów wieszani książęta, nie było względów dla starszych. Młodzieńcy młyn obracali, chwiali się chłopcy pod drewnem. Starsi porzucili bramę, młodzieńcy swe pieśni.

Znikła z serc naszych radość, w żałobę przeszły nam tańce. Diadem spadł z naszej głowy, biada nam, bośmy zgrzeszyli. Stąd nasze serca chorują i oczy nasze zaćmione, że góra Syjonu - pustkowiem, że po niej krążą szakale.

Lecz Ty, o Panie, Ty trwasz na wieki. Twój tron poprzez pokolenia. Czemu chcesz o nas zapomnieć na zawsze, po wszystkie dni nas opuścić? Nawróć nas, Panie, do Ciebie wrócimy. Dni nasze zamień na dawne. Czyżbyś nas całkiem odtrącił? Czy tak bardzo na nas się gniewasz?

RESPONSORIUM
Lm 5, 19. 20-21; Mt 8, 25

W. Ty, o Panie, trwasz na wieki, ą czemu chcesz o nas zapomnieć na zawsze? * Nawróć nas, a wrócimy do Ciebie.
K. Panie, ratuj nas, giniemy. W. Nawróć nas, a wrócimy do Ciebie.

II CZYTANIE

Kazanie św. Atanazego, biskupa
(Kazanie o wcieleniu Słowa, 10)
Nie pozostawiłeś nas we władzy śmierci

Słowo Najwyższego Ojca, Bóg, nie opuścił ludzi idących na zagładę. Ofiarą z własnego życia unicestwił śmierć, która zapanowała nad ludźmi; swą nauką usunął ich lekkomyślność; swą mocą i potęgą odnowił cały rodzaj ludzki.

Każdy, kto będzie czytał pisma teologów, uczniów Zbawiciela, w ich autorytecie znajdzie potwierdzenie tej właśnie prawdy. Mówią oni: "Albowiem miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli, a właśnie za wszystkich umarł, abyśmy nie żyli już dłużej dla siebie, lecz dla Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał, dla Pana naszego Jezusa Chrystusa". I znowu: "Widzimy Jezusa, który mało od aniołów był pomniejszony, chwałą i czcią ukoronowanego za cierpienia śmierci, iż z łaski Bożej za wszystkich zaznał śmierci". Następnie Pismo wyjaśnia, dlaczego trzeba było, aby nikt inny, ale Słowo Boże stało się człowiekiem. "Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko, który wielu synów doprowadził do chwały, aby Sprawcę ich zbawienia udoskonalić przez cierpienie". Słowa te oznaczają, iż ludzie nie inaczej zostali wyzwoleni od ciążącego na nich zepsucia, jak dzięki Słowu Boga, przez które na początku zostali stworzeni.

O tym zaś, że Słowo Boże dlatego przyjęło ciało, aby móc ofiarować się za tych, którzy mieli ciało podobne do Jego ciała, mówi znowu w ten sposób: "Ponieważ zaś dzieci uczestniczą w krwi i ciele, dlatego i On także stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy w całym życiu przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli". Ofiarą z własnego życia położył kres wydanemu przeciwko nam wyrokowi i wraz z nadzieją zmartwychwstania dał nowy początek naszemu życiu.

Albowiem jak śmierć otrzymała władzę nad ludźmi od samych ludzi, tak też unicestwienie śmierci i zmartwychwstanie życia dokonało się przez Słowo Boga, które stało się ciałem. Tak właśnie powiada pełen Chrystusa Apostoł: "Ponieważ przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też dokona się zmartwychwstanie. Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak w Chrystusie wszyscy będą ożywieni", i dalej jeszcze na ten temat. Tak więc nie umieramy już jako przeznaczeni na potępienie, ale oczekujemy zmartwychwstania wszystkich jako ci, którzy zostaną wskrzeszeni. Dokona go w oznaczonym czasie Bóg, Stwórca i Dawca tego daru.

RESPONSORIUM
Rz 3, 23-25; 1 Kor 15, 22

W.Wszyscy zgrzeszyli ą i pozbawieni są chwały Bożej, / a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, / przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie; * Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę, mocą krwi Jego.
K.Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni. W. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę, mocą krwi Jego.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, ą wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa * i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



I Nieszpory
24 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jezus powiedział do Piotra: * Nie mówię ci, abyś przebaczył aż siedem razy, / lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.

Rok B: Jezus zapytał uczniów: * Za kogo Mnie uważacie? / Piotr odpowiedział: Ty jesteś Mesjaszem.

Rok C: Któż z was, gdy ma sto owiec, * a zgubi jedną z nich, / nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni / i nie idzie za zagubioną, aż ją znajdzie?
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jezus powiedział do Piotra: * Nie mówię ci, abyś przebaczył aż siedem razy, / lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.

Rok B: Jezus zapytał uczniów: * Za kogo Mnie uważacie? / Piotr odpowiedział: Ty jesteś Mesjaszem.

Rok C: Któż z was, gdy ma sto owiec, * a zgubi jedną z nich, / nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni / i nie idzie za zagubioną, aż ją znajdzie?
PROŚBY

Jezus Chrystus napełnia radością wszystkich, którzy w Nim pokładają nadzieję. Zanieśmy więc do Niego ufne błagania:
Wysłuchaj nas, Panie.

Wierny Świadku i Pierworodny spośród umarłych, Ty własną krwią obmyłeś nas z grzechów,
- spraw, abyśmy zawsze pamiętali o Twoich wielkich dziełach.
Wysłuchaj nas, Panie.

Niech powołani przez Ciebie głosiciele Ewangelii
- będą zawsze wiernymi szafarzami tajemnic Twojego królestwa.
Wysłuchaj nas, Panie.

Królu pokoju, niech zstąpi Duch Twój na tych, którzy sprawują rządy nad narodami,
- aby troszczyli się o ubogich i pokrzywdzonych.
Wysłuchaj nas, Panie.

Okaż swą pomoc cierpiącym z powodu rasy, koloru skóry, pochodzenia, języka lub przekonań religijnych,
- niech doczekają się uznania swych praw i ludzkiej godności.
Wysłuchaj nas, Panie.

Dopuść do udziału w wiecznym szczęściu tych, którzy w Twojej miłości zeszli z tego świata,
- obdarz ich radością razem z Dziewicą Maryją i Twoimi świętymi.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
1, 3-14. 22-28a
Wizja chwały Pańskiej w ziemi wygnania

Pan skierował słowo do kapłana Ezechiela, syna Buziego, w ziemi Chaldejczyków nad rzeką Kebar; była tam nad nim ręka Pańska.

Patrzyłem, a oto wiatr gwałtowny nadszedł od północy, wielki obłok i ogień płonący oraz blask dokoła niego, a z jego środka promieniowało coś jakby połysk stopu złota ze srebrem, ze środka ognia. Pośrodku było coś, co było podobne do czterech istot żyjących. Oto ich wygląd: miały one postać człowieka. Każda z nich miała po cztery twarze i po cztery skrzydła. Nogi ich były proste, stopy ich zaś były podobne do stóp cielca; lśniły jak brąz czysto wygładzony. Miały one pod skrzydłami ręce ludzkie po swych czterech bokach. Oblicza i skrzydła owych czterech istot - skrzydła ich mianowicie przylegały wzajemnie do siebie - nie odwracały się, gdy one szły; każda szła prosto przed siebie.

Oblicza ich miały taki wygląd: każda z czterech istot miała z prawej strony oblicze człowieka i oblicze lwa, z lewej zaś strony każda z czterech miała oblicze wołu i oblicze orła; oblicza ich i skrzydła ich były rozwinięte ku górze; dwa przylegały wzajemnie do siebie, a dwa okrywały ich tułowie. Każda posuwała się prosto przed siebie; szły tam, dokąd duch je prowadził; idąc nie odwracały się.

W środku pomiędzy tymi istotami żyjącymi pojawiły się jakby żarzące się w ogniu węgle, podobne do pochodni, poruszające się między owymi istotami żyjącymi. Ogień rzucał jasny blask i z ognia wychodziły błyskawice. Istoty żyjące biegały tam i z powrotem jak gdyby błyskawice.

Nad głowami tych istot żyjących było coś jakby sklepienie niebieskie, jakby kryształ lśniący, rozpostarty ponad ich głowami, ku górze. Pod sklepieniem skrzydła ich były wzniesione, jedno obok drugiego; każde miało ich po dwa, którymi pokrywały swoje tułowie.

Gdy szły, słyszałem poszum ich skrzydeł jak szum wielu wód, jak głos Wszechmogącego, odgłos ogłuszający jak zgiełk obozu żołnierskiego; natomiast gdy stały, skrzydła miały opuszczone. Nad sklepieniem, które było nad ich głowami, rozlegał się głos; gdy stały, skrzydła miały opuszczone.

Ponad sklepieniem, które było nad ich głowami, było coś, co miało wygląd szafiru, a miało kształt tronu, a na nim jakby zarys postaci człowieka. Następnie widziałem coś jakby połysk stopu złota ze srebrem, który wyglądał jak ogień wokół niego. Ku górze od tego, co wyglądało jak biodra, i w dół od tego, co wyglądało jak biodra, widziałem coś, co wyglądało jak ogień, a wokół niego promieniował blask. Jak pojawienie się tęczy na obłokach w dzień deszczowy, tak przedstawiał się ów blask dokoła. Taki był widok tego, co było podobne do chwały Pańskiej.

RESPONSORIUM
por. Ez 1, 26; 3, 12; Ap 5, 13b

W. Zobaczyłem coś, co miało kształt tronu, ą a na nim jakby zarys postaci człowieka / i usłyszałem odgłos jakby ogromnego grzmotu: * Błogosławiona chwała Pana w świętym Jego przybytku.
K. Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków. W. Błogosławiona chwała Pana w świętym Jego przybytku.

II CZYTANIE

Początek kazania św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 1-2)
Jesteśmy chrześcijanami, a zarazem pasterzami

Nie po raz pierwszy dowiadujecie się, iż cała nasza nadzieja złożona jest w Chrystusie i że On sam jest naszą prawdziwą i zbawienną chwałą. Wszak jesteście w owczarni Tego, który strzeże i pasie Izraela. Ponieważ jednak istnieją tacy pasterze, którzy pragną nazywać się pasterzami, ale obowiązków pasterzy wypełniać nie chcą, przypomnijmy słowa powiedziane im przez proroka. Słuchajcie więc z uwagą, my zaś będziemy słuchać z bojaźnią.

"Pan skierował do mnie te słowa: Synu człowieczy, prorokuj o pasterzach Izraela i powiedz im". Właśnie przed chwilą usłyszeliśmy ten wyjątek, i dlatego postanowiliśmy o nim do was mówić. Bóg udzieli pomocy, abyśmy powiedzieli prawdę, jeśli nie zechcemy szukać jej u siebie. Gdybyśmy bowiem głosili własną naukę, bylibyśmy pasterzami, którzy pasą siebie samych, a nie owce. Jeśli natomiast głosimy Jego naukę, On jest waszym Pasterzem, kimkolwiek byłby pośrednik. "Tak mówi Pan Bóg: Biada pasterzom Izraela, którzy sami siebie pasą! Czyż pasterze nie powinni paść owiec?" Oznacza to, iż prawdziwi pasterze nie powinni paść siebie, ale owce. I to jest pierwszy powód, dla którego pasterze spotykają się z naganą; pasą siebie, a nie owce. Którzy to są, co siebie samych pasą? To ci, o których Apostoł powiada: "Wszyscy szukają własnego pożytku, a nie Chrystusa Jezusa".

My zaś, których Pan w swej dobroci, a nie dzięki naszym zasługom postawił na miejscu zobowiązującym do złożenia trudnego rachunku, powinniśmy jasno rozróżniać dwie sprawy: jedno, że jesteśmy chrześcijanami, drugie, że jesteśmy pasterzami. To, że jesteśmy chrześcijanami, dotyczy nas samych; że zaś jesteśmy pasterzami, odnosi się do was. Jako chrześcijanie mamy zabiegać o własne zbawienie, jako pasterze powinniśmy troszczyć się wyłącznie o wasze dobro.

Wielu jest chrześcijan, którzy nie są pasterzami. Zmierzają do Boga łatwiejszą - jak się zdaje - drogą i tym prędzej, im mniejszy dźwigają ciężar. My zaś, jako chrześcijanie, mamy zdać Bogu rachunek z własnego życia; ale ponadto jesteśmy pasterzami i dlatego będziemy składać rachunek również z naszego pasterzowania.

RESPONSORIUM
Ps 23, 1-2. 3

W. Pan jest moim pasterzem: ą niczego mi nie braknie; * Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
K. Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych przez wzgląd na swoją chwałę. W. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Jutrznia
24 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Pan ulitował się nad swoim sługą, * uwolnił go i dług mu darował.

Rok B: Syn Człowieczy * musi wiele cierpieć, / będzie odrzucony przez starszych i będzie zabity, / ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.

Rok C: Radość powstaje u aniołów Bożych * z jednego grzesznika, który się nawraca.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Pan ulitował się nad swoim sługą, * uwolnił go i dług mu darował.

Rok B: Syn Człowieczy * musi wiele cierpieć, / będzie odrzucony przez starszych i będzie zabity, / ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.

Rok C: Radość powstaje u aniołów Bożych * z jednego grzesznika, który się nawraca.
PROŚBY

Wszechmocny i dobry Bóg kocha nas i wie, czego nam potrzeba. Uwielbiajmy Go i radosnym sercem wołajmy:
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Błogosławimy Cię, wszechmogący Boże, Królu wszechświata, bo powołałeś nas niesprawiedliwych i grzesznych,
- abyśmy poznali Twoją prawdę i służyli Twojemu majestatowi.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Boże, Ty okazałeś nam swoje wielkie miłosierdzie,
- spraw, abyśmy nigdy nie zboczyli z drogi życia.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Głosimy zmartwychwstanie Twojego umiłowanego Syna,
- pozwól nam więc przeżyć ten dzień w radości ducha.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Udziel swoim wiernym ducha modlitwy i uwielbienia,
- aby zawsze trwali w dziękczynieniu.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XXIV tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
24 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Sługo niegodziwy, * darowałem ci cały dług, ponieważ mnie prosiłeś. / Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, / jak ja ulitowałem się nad tobą?

Rok B: Kto straci swe życie * z powodu Mnie i Ewangelii, / ten je zachowa.

Rok C: Jeśli jakaś kobieta, * mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, / czyż nie zapala światła i nie szuka starannie, aż ją znajdzie?
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Sługo niegodziwy, * darowałem ci cały dług, ponieważ mnie prosiłeś. / Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, / jak ja ulitowałem się nad tobą?

Rok B: Kto straci swe życie * z powodu Mnie i Ewangelii, / ten je zachowa.

Rok C: Jeśli jakaś kobieta, * mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, / czyż nie zapala światła i nie szuka starannie, aż ją znajdzie?
PROŚBY

Radując się w Panu, od którego pochodzi wszelkie dobro, w szczerości serca zanośmy do Niego nasze błagania:
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Panie, Boże wszechświata, Ty posłałeś na ziemię swojego Syna, aby Twoje imię było chwalone na każdym miejscu,
- niech Kościół świadczy o Tobie wobec narodów.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Spraw, abyśmy ochoczo przyjmowali naukę Apostołów
- i życiem potwierdzali naszą wiarę.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ty miłujesz sprawiedliwość,
- weź w obronę tych, którzy doznają krzywdy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Uwolnij więźniów, przywróć wzrok niewidomym,
- podnieś upadłych, miej w opiece tułaczy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Wypełnij pragnienia tych, którzy zasnęli w pokoju,
- niech przez Twojego Syna osiągną chwałę zmartwychwstania.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
2, 8 - 3, 11. 16-21
Powołanie Ezechiela

W owych dniach Pan przemówił do mnie tymi słowami: "Ty więc, synu człowieczy, słuchaj tego, co ci powiem. Nie opieraj się, jak ten lud zbuntowany. Otwórz usta swoje i zjedz, co ci podam". Popatrzyłem, a oto wyciągnięta była w moim kierunku ręka, w której był zwój księgi. Rozwinęła go przede mną; był zapisany z jednej i z drugiej strony, a opisane w nim były narzekania, wzdychania i biadania.

A On rzekł do mnie: "Synu człowieczy, zjedz to, co masz przed sobą. Zjedz ten zwój i idź przemawiać do Izraelitów". Otworzyłem więc usta, a On dał mi zjeść ów zwój, mówiąc do mnie: "Synu człowieczy, nasyć żołądek i napełnij wnętrzności swoje tym zwojem, który ci podałem". Zjadłem go, a w ustach moich był słodki jak miód.

Potem rzekł do mnie: "Synu człowieczy, udaj się do domu Izraela i przemawiaj do nich moimi słowami. Jesteś bowiem posłany nie do ludu o mowie niezrozumiałej lub trudnym języku, ale do domu Izraela; nie do wielu narodów o niezrozumiałej mowie i o trudnym języku, których słów byś nie rozumiał. Chociaż gdybym cię do nich posłał, usłuchaliby ciebie. Jednakże dom Izraela nie zechce cię posłuchać, ponieważ i Mnie słuchać nie chce. Cały bowiem dom Izraela ma oporne czoło i zatwardziałe serce. Oto Ja uczyniłem twarz twoją odporną jak ich twarze i czoło twoje twardym jak ich czoła, dałem ci czoło jak diament, twardszy od krzemienia. Nie bój się ich, nie lękaj się ich oblicza, chociaż są ludem opornym".

Wreszcie powiedział mi: "Synu człowieczy, weź sobie do serca wszystkie słowa, które wyrzekłem do ciebie, i przyjmij je do swoich uszu! Udasz się do zesłańców, do twoich rodaków, i powiesz im: Tak mówi Pan Bóg, czy będą słuchać, czy też nie".

A gdy upłynęło siedem dni, Pan skierował do mnie to słowo: "Synu człowieczy, ustanowiłem cię stróżem nad pokoleniami izraelskimi. Gdy usłyszysz słowo z ust moich, upomnisz ich w moim imieniu. Jeśli powiem bezbożnemu: �Z pewnością umrzesz, a ty go nie upomnisz, aby go odwieść od jego bezbożnej drogi i ocalić mu życie, to bezbożny ów umrze z powodu swego grzechu, natomiast Ja ciebie uczynię odpowiedzialnym za jego krew. Ale jeślibyś upomniał bezbożnego, a on by się nie odwrócił od swej bezbożności i od swej bezbożnej drogi, to chociaż on umrze z powodu swojego grzechu, ty jednak ocalisz samego siebie.

Gdyby zaś sprawiedliwy odstąpił od swej prawości i dopuścił się grzechu i gdybym zesłał na niego jakieś doświadczenie, to on umrze, bo go nie upomniałeś z powodu jego grzechu; sprawiedliwości, którą czynił, nie będzie mu się pamiętać, ciebie jednak uczynię odpowiedzialnym za jego krew. Jeśli jednak upomnisz sprawiedliwego, by sprawiedliwy nie grzeszył, i jeśli nie popełni grzechu, to z pewnością pozostanie przy życiu, ponieważ przyjął upomnienie, ty zaś ocalisz samego siebie".

RESPONSORIUM
Ez 3, 17. 8

W. Ustanowiłem cię stróżem ą nad pokoleniami izraelskimi. * Gdy usłyszysz słowo z ust moich, / upomnisz ich w moim imieniu.
K. Oto uczyniłem twarz twoją odporną jak ich twarze i czoło twoje twarde jak ich czoła. W. Gdy usłyszysz słowo z ust moich, / upomnisz ich w moim imieniu.

II czytanie
Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 3-4)
Pasterze pasący samych siebie

Zobaczmy teraz, co prawdomówne Słowo Boże mówi do pasterzy, którzy pasą siebie samych, a nie owce: "Nakarmiliście się mlekiem, odzialiście się wełną; zabiliście tłuste zwierzęta, jednakże owiec nie paśliście. Słabej nie wzmacnialiście, o zdrowie chorej nie dbaliście, skaleczonej nie opatrywaliście, zabłąkanej nie sprowadziliście z powrotem, zagubionej nie odszukaliście, mocną gnębiliście; rozproszyły się owce moje, bo nie miały pasterza".

Pasterzom, którzy pasą samych siebie, a nie owce, powyższe słowa ukazują, co lubią, a co zaniedbują. Cóż więc lubią? "Nakarmiliście się mlekiem, odzialiście się wełną". W tej samej sprawie mówi Apostoł: "Czy ktoś uprawia winnicę i nie spożywa z niej owoców? Czy pasie ktoś trzodę, a nie posila się jej mlekiem?"Widzimy zatem, iż "mlekiem trzody"jest to wszystko, co lud Boży ofiaruje pasterzom do ich ziemskiego utrzymania. O tym właśnie mówił Apostoł w słowach, które przytoczyłem.

Apostoł, chociaż wolał utrzymywać się z pracy swych rąk i nie szukał wcale mleka owiec, to jednak mówiłjasno, iż ma prawo korzystać z mleka trzody oraz że Pan tak rozporządził, aby ci, którzy głoszą Ewangelię, z Ewangelii żyli. Stwierdza więc, iż inni Apostołowie korzystali z tego prawa, które im było nadane, a nie przywłaszczone. Paweł uczynił jednak więcej; nie przyjął nawet tego, co mu się należało. Paweł dał to, co powinien, inni jednak nie wymagali tego, czego nie powinni; on uczynił więcej. Może to właśnie jego wyobrażał ów człowiek, który zaprowadziwszy chorego do gospody, powiedział właścicielowi: "Jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał".

Cóż więcej należałoby powiedzieć o tych, którzy zrzekają się mleka trzody? Są bardziej miłosierni, albo raczej wspaniałomyślniej sprawują dzieło miłosierdzia. Tak właśnie potrafią, a co potrafią, to czynią. Tacy godni są pochwały, ale tamci nie zasługują na naganę. Bo i sam Apostoł nie pragnął darów. Pragnął bowiem, by owce były płodne i nie pozbawione obfitości mleka.

responsorium
Ez 34, 15-16
W.Ja sam będę pasł moje owce ą i Ja sam będę je układał na legowisko, mówi Pan Bóg. * Zagubioną odszukam, / zabłąkaną sprowadzę z powrotem.
K.Chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał. W. Zagubioną odszukam, / zabłąkaną sprowadzę z powrotem.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Wtorek
XXIV tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
8, 1-6. 16 - 9, 11
Sąd nad grzeszną Jerozolimą

Kiedy roku szóstego, piątego dnia szóstego miesiąca siedziałem w moim domu, a starsi Judy siedzieli przede mną, spoczęła tam na mnie ręka Pana Boga.

Patrzyłem, a oto była tam istota podobna do postaci człowieka; w dół od tego, co wyglądało na jego biodra, był ogień, i w górę od tego, co wyglądało na biodra, było coś, co przypominało połysk stopu złota ze srebrem. Wyciągnął coś w rodzaju ręki i uchwycił mnie za włosy na głowie, a duch podniósł mnie w górę między ziemię a niebo i w Boskich widzeniach zaprowadził do Jerozolimy, do przedsionka bramy wewnętrznej, położonej po stronie północnej, tam gdzie znajdował się bożek zazdrości, pobudzający do zazdrości.

Oto tam była chwała Boga izraelskiego, taka sama, jaką widziałem na równinie. I rzekł do mnie: "Synu człowieczy, podnieś teraz oczy ku północy!" I podniosłem oczy w kierunku północnym, a oto na północ od bramy ołtarza znajdował się u wejścia ów bożek zazdrości. I rzekł do mnie: "Synu człowieczy, czy widzisz, co oni czynią? Okropne obrzydliwości, którym się tu oddają pokolenia izraelskie, aby Mnie zmusić do oddalenia się z mojej świątyni. Ale gdy się lepiej przypatrzysz, zobaczysz jeszcze większe obrzydliwości".

Zaprowadził mnie także do wewnętrznego dziedzińca świątyni Pańskiej i oto u wejścia do świątyni Pańskiej, pomiędzy przedsionkiem a ołtarzem, znajdowało się około dwudziestu pięciu mężów obróconych tyłem do świątyni Pańskiej, z twarzami skierowanymi ku wschodowi: zwróceni na wschód, oddawali pokłon słońcu. I rzekł do mnie: "Czy widzisz to, synu człowieczy? Czyż nie dosyć domowi Judy dokonywać tych obrzydliwości, które tu popełniają? Napełniają kraj ten przemocą i stale Mnie obrażają. I oto wciąż podnoszą gałązkę do nosa. Również i Ja będę postępował z nimi z zapalczywością; oko moje nie okaże litości i nie będę oszczędzał. A będą wołać do moich uszu donośnym głosem, lecz Ja ich nie wysłucham".

Potem donośnie, tak że ja słyszałem, wołał On: "Zbliżcie się, straże miasta, każdy z niszczycielską bronią w ręku". I oto przybyło sześciu mężów drogą od górnej bramy, położonej po stronie północnej, każdy z własną niszczycielską bronią w ręku. Wśród nich znajdował się pewien mąż, odziany w lnianą szatę, z kałamarzem pisarskim u boku. Weszli i zatrzymali się przed ołtarzem z brązu. A chwała Boga izraelskiego uniosła się znad cherubów, na których się znajdowała, do progu świątyni.

Następnie zawoławszy męża odzianego w szatę lnianą, który miał kałamarz u boku, Pan rzekł do niego: "Przejdź przez środek miasta, przez środek Jerozolimy i nakreśl ten znak Taw na czołach mężów, którzy wzdychają i biadają nad wszystkimi obrzydliwościami w niej popełnianymi". Do innych zaś rzekł, tak iż słyszałem: "Idźcie za nim po mieście i zabijajcie! Niech oczy wasze nie znają współczucia ni litości! Starca, młodzieńca, pannę, niemowlę i kobietę wybijajcie do szczętu. Nie dotykajcie jednak żadnego męża, na którym będzie ów znak. Zacznijcie od mojej świątyni".

I tak zaczęli od owych starców, którzy stali przed świątynią. Następnie rzekł do nich: "Zbezcześćcie również świątynię, dziedzińce napełnijcie trupami!" Wyszli oni i zabijali w mieście.
A podczas gdy oni zabijali, ja pozostałem sam, upadłem na twarz i tak wołałem: "Ach, Panie Boże! Czy chcesz wyniszczyć całą Resztę Izraela, dając upust swemu gniewowi przeciw Jerozolimie?" Rzekł do mnie: "Nieprawość pokolenia Izraela i Judy jest wielka, niezmierna; kraj jest pełen krwi, a miasto pełne przewrotności. Mówią bowiem: Pan opuścił ten kraj, Pan nie widzi. A więc także i moje oko nie okaże litości ani współczucia. Odpowiedzialność za ich postępowanie składam na ich głowy".

I oto ów mąż, odziany w lnianą szatę, z kałamarzem pisarskim u boku, oznajmił: "Uczyniłem, jak mi rozkazałeś".

RESPONSORIUM
Mt 24, 15. 21. 22; Ap 7, 3

W. Gdy ujrzycie ohydę spustoszenia, ą zalegającą miejsce święte, / będzie wówczas wielki ucisk. / Gdyby ów czas nie został skrócony, nikt by nie ocalał. * Z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.
K. Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego. W. Z powodu wybranych ów czas zostanie skrócony.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 4-5)
Przykład świętego Pawła

Kiedy razu jednego Paweł, przebywając w więzieniu z powodu głoszenia Ewangelii, odczuwał niedostatek, bracia posłali mu co konieczne dla zaradzenia jego potrzebom. Apostoł odpowiedział wówczas przekazując podziękowanie w słowach: "Dobrze uczyniliście, zaradzając moim potrzebom. Ja zresztą nauczyłem się wystarczać sobie w warunkach, w jakich jestem. Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. W każdym razie dobrze uczyniliście, przychodząc mi z pomocą".

Jednakże, aby wyraźnie ukazać, czego szuka w ich dobrym czynie, i aby nie być w liczbie tych, którzy samych siebie pasą, a nie owce, nie tyle się cieszy okazaną mu pomocą, ile raczej wyraża radość z powodu ich wielkoduszności. Czegóż więc szukał w ich czynie? "Nie pragnę - rzecze - waszego daru, ale owocu". Nie żebym sam miał obfitować, ale abyście wy nie byli pozbawieni owocu.

Ci przeto, którzy nie mogą postępować jak Paweł, to jest utrzymywać się z pracy rąk własnych, niech przyjmują mleko owiec, niech zaradzają koniecznym swym potrzebom, byleby pamiętali o słabości owiec. Niech nie szukają własnej korzyści w ten sposób, iżby się wydawało, że dla zaspokojenia swych potrzeb głoszą Ewangelię, ale niech niosą ludziom słowa prawdy. Są bowiem niejako pochodniami zgodnie z tym, co powiedziano: "Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie" oraz "Nikt nie zapala światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu; tak niechaj świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie".

Jeśli zatem zapalą ci w domu lampę, czyż nie będziesz dodawał oliwy, aby nie zagasła? Bo znowu, gdyby lampa, otrzymawszy oliwę, nie dawała światła, wtedy nie zasługiwałaby na postawienie na świeczniku, ale raczej na wyrzucenie. Tak więc otrzymywanie środków do życia jest sprawą konieczności, ich ofiarowanie zaś jest sprawą miłości. Nie jakoby Ewangelia była na sprzedaż i kosztowała tyle, ile wyżywienie jej głosicieli. Jeśliby się ją tak sprzedawało, dawałoby się za niską cenę rzecz prawdziwie wielką. Niech już raczej jej głosiciele otrzymują od ludu konieczne utrzymanie, natomiast zapłatę posługiwania od Pana. Lud bowiem nie jest w stanie należycie wynagrodzić tym, którzy mu służą dla miłości Ewangelii. Ci zatem niech nie oczekują od nikogo zapłaty, jak tylko od Tego, od którego wszyscy spodziewają się zbawienia.

A zatem, dlaczego są karceni, czemu się ich oskarża? Dlatego, że pijąc mleko i odziewając się wełną, zaniedbują owce. Szukają jedynie korzyści własnej, a nie Jezusa Chrystusa.

RESPONSORIUM
2 Kor 12, 14-15; Flp 2, 17

W. Nie szukam tego, co wasze, ale was samych. ą Nie dzieci rodzicom winny gromadzić majętności, lecz rodzice dzieciom. / Ja zaś bardzo chętnie poniosę wydatki * I nawet siebie samego wydam za dusze wasze.
K. A jeśli nawet krew moja ma być wylana przy ofiarnej posłudze około waszej wiary, cieszę się. W. I nawet siebie samego wydam za dusze wasze.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Środa
XXIV tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
10, 18-22; 11, 14-25
Chwała Pańska opuszcza potępione miasto

W owych dniach chwała Pańska odeszła od progu świątyni i zatrzymała się nad cherubami. Cheruby rozwinęły skrzydła i uchodząc uniosły się z ziemi na moich oczach, a koła z nimi. Zatrzymały się w wejściu wschodniej bramy świątyni Pańskiej, a chwała Boga izraelskiego spoczywała nad nimi u góry. Była to ta sama istota żywa, którą pod Bogiem izraelskim oglądałem nad rzeką Kebar, i poznałem, że były to cheruby. Każdy miał po cztery oblicza i cztery skrzydła, a pod skrzydłami coś w rodzaju rąk ludzkich. Wygląd ich twarzy był podobny do tych samych twarzy, które widziałem nad rzeką Kebar. Każdy poruszał się prosto przed siebie.

Pan skierował do mnie te słowa: "Synu człowieczy, oto do braci twoich, do zesłanych wraz z tobą, do wszystkich pokoleń izraelskich, do ogółu mawiali mieszkańcy Jerozolimy: �Oddaleni jesteście od Pana. Ziemia ta nam została oddana w posiadanie. Dlatego mów: Tak mówi Pan Bóg: Wprawdzie wygnałem ich pomiędzy narody i rozproszyłem po krajach, jednak przez krótki czas będę dla nich świątynią w tych krajach, do których przybyli. Dlatego mów: Tak mówi Pan Bóg: Zgromadzę was na nowo spośród obcych narodów, sprowadzę was z krajów, po których zostaliście rozproszeni, i dam wam ziemię Izraela. Wrócą tam i wykorzenią z niej wszystkie bożki i obrzydliwości. Dam im jedno serce i wniosę nowego ducha do ich wnętrza. Z ciała ich usunę serce kamienne, a dam im serce cielesne, aby postępowali zgodnie z moimi poleceniami, strzegli nakazów moich i wypełniali je. I tak będą oni moim ludem, a Ja będę ich Bogiem. A co do tych, których serce skłania się ku bożkom i obrzydliwościom, to na ich głowy składam odpowiedzialność za ich postępowanie" - wyrocznia Pana Boga.

Potem cheruby rozwinęły swe skrzydła i równocześnie z nimi poruszyły się koła, a chwała Boga Izraela spoczywała na nich u góry. I odeszła chwała Pańska z granic miasta, i zatrzymała się na górze, która leży na wschód od miasta.

A duch uniósł mnie i zaprowadził z powrotem w Bożym zachwyceniu do zesłańców z ziemi chaldejskiej i tak skończyło się widzenie, które miałem. Następnie opowiedziałem zesłańcom wszystkie te sprawy Pana, które mi On pozwolił widzieć.

RESPONSORIUM
Mt 23, 37. 38; Ez 10, 18

W. Jeruzalem, ą ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, / a nie chcieliście. * Oto wasz dom zostanie wam pusty.
K. Chwała Pańska odeszła od progu świątyni. W. Oto wasz dom zostanie wam pusty.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 6-7)
Każdy niech szuka nie własnej korzyści, ale Jezusa Chrystusa

Skoro objaśniliśmy, co znaczy "pić mleko", zastanówmy się, co oznacza "odziewać się wełną". Dawać mleko to tyle, co dawać utrzymanie, dostarczać zaś wełny oznacza okazywać szacunek. Ci, którzy siebie samych pasą, a nie owce, wymagają tych dwóch rzeczy od ludu: aby zaradzał ich potrzebom i aby okazywał im szacunek i uznanie.

Istotnie, łatwo zrozumieć, iż odzienie oznacza szacunek, ponieważ okrywa nagość. Każdy bowiem człowiek jest ułomny. Kimże jest ten, kto wam przewodzi, jeśli nie takim samym jak i wy? Ma ciało, jest śmiertelny, posila się, kładzie się do snu i powstaje; urodził się i umrze na pewno. Kiedy więc zastanowisz się, kim jest sam w sobie, odpowiesz: jest człowiekiem. Skoro zatem okazujesz mu szczególniejszy szacunek, wówczas jakby zakrywasz, co słabe.

Popatrzcie, iż tego rodzaju odzienie otrzymywał od świętego ludu Bożego tenże sam Paweł, kiedy powiedział: "Przyjęliście mnie jak anioła Bożego. Mogę wam wydać świadectwo: gdyby to było możliwe, bylibyście sobie oczy wydarli i dali je mnie". Doznawszy jednak tak wielkiego uszanowania, czy oszczędzi błądzących w obawie, by mu nie odmówiono szacunku albo nie chwalono w mniejszym stopniu, jeśli zgani? Otóż gdyby tak postąpił, byłby w liczbie tych, którzy samych siebie pasą, nie owce. Powiedziałby wtedy do siebie: Co mnie to obchodzi? Niech każdy czyni, co chce: mam utrzymanie, mam szacunek; mleka i wełny mi wystarczy; niech każdy idzie, dokąd może. Sądzisz, iż sam jesteś bezpieczny, gdy każdy idzie, dokąd może? Nie trzeba, byś był pasterzem, wystarczy, jeśli należysz do trzody: "Jeśli jeden członek cierpi, współcierpią wszystkie członki".

Dlatego Apostoł wspominając, jakimi byli dla niego, nie chce, aby wydawało się, że zapomniał o okazanym mu szacunku. Zaświadcza, że przyjęli go jako anioła Bożego; że gdyby to było możliwe, wydarliby sobie oczy, by mu je ofiarować. Równocześnie jednak pochyla się nad owcą słabą i chorą, aby naciąć ranę, i nie pobłaża chorobie. "Czyż głosząc wam prawdę - powiada - stałem się waszym wrogiem?" Tak więc - jak wspomnieliśmy uprzednio - brał mleko owiec, przyodziewał się wełną, ale ich nie zaniedbywał. Nie szukał bowiem własnej korzyści, ale Jezusa Chrystusa.

RESPONSORIUM
Syr 32, 1-2; Mk 9, 35

W. Jeśli posadzono cię na pierwszym miejscu, ą nie wbijaj się w pychę. * Bądź między nimi, jak jeden z nich, / miej staranie o nich.
K. Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich. W. Bądź między nimi, jak jeden z nich, / miej staranie o nich.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Czwartek
XXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
12, 1-16
Symboliczna czynność znakiem przesiedlenia ludu

W owych dniach Pan skierował do mnie te słowa: "Synu człowieczy, mieszkasz wśród ludu opornego, który ma oczy na to, by widzieć, a nie widzi, i ma uszy na to, by słyszeć, a nie słyszy, ponieważ jest ludem opornym. Synu człowieczy, przygotuj sobie rzeczy na drogę zesłania, za dnia i na ich oczach, i na ich oczach wyjdź z miejsca twego pobytu na inne miejsce. Może to zrozumieją, chociaż to lud zbuntowany. Wynieś swoje tobołki, jak tobołki zesłańca, za dnia, na ich oczach, i wyjdź wieczorem - na ich oczach - tak jak wychodzą zesłańcy. Na ich oczach zrób sobie wyłom w murze i wyjdź przez niego. Na ich oczach włóż tobołek na swoje barki i wyjdź, gdy zmierzch zapadnie. Zasłoń twarz, abyś nie widział kraju, albowiem ustanawiam cię znakiem dla pokoleń izraelskich".

I uczyniłem tak, jak mi rozkazano: tobołki wyniosłem za dnia, jak tobołki zesłańca, wieczorem uczyniłem sobie rękami wyłom w murze, wyszedłem w mroku i na ich oczach włożyłem tobołek na barki.

Rano skierował Pan do mnie te słowa: "Synu człowieczy, czy dom Izraela, lud zbuntowany, zapytał się: �Co ty robisz? Powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Ta przepowiednia odnosi się do władcy, będącego w Jerozolimie, i do całego domu Izraela, który tam się znajduje.

Powiedz: Jestem dla was znakiem. Podobnie jak ja uczyniłem, tak się wam stanie: Pójdą na zesłanie, w niewolę. Władca, który znajduje się wśród nich, włoży na ramiona tobołki w mroku i wyjdzie; zrobią wyłom w murze, aby mógł przez niego przejść, zasłoni on twarz, aby swymi oczami nie widział kraju. Zrzucę sieć moją na niego i wpadnie w mój niewód. Każę go przyprowadzić do Babilonu, do kraju Chaldejczyków, ale nie będzie go mógł oglądać i tam umrze. A wszystkich z jego otoczenia, jego obrońców i wszystkie zastępy jego wojsk rozproszę na wszystkie wiatry i miecza na nich dobędę.

I poznają, że Ja jestem Pan, gdy ich rozproszę wśród narodów i rozrzucę po krajach. Ale niektórych z nich, którzy ujdą miecza, głodu i zarazy, pozostawię, aby pomiędzy narodami, do których przybędą, opowiadali o wszystkich swoich obrzydliwościach. Wówczas poznają, że Ja jestem Pan".

RESPONSORIUM
Ez 12, 15; Ps 89, 31. 33

W. Gdy ich rozproszę wśród narodów ą i rozrzucę po krajach, * Wtedy poznają, że Ja jestem Pan.
K. A jeśli porzucą moje Prawo i nie będą postępować według moich przykazań, rózgą ukarzę ich przewinienia. W. Wtedy poznają, że Ja jestem Pan.

II czytanie
Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 9)
Bądź przykładem dla wiernych

Skoro zaś Pan powiedział, co lubią źli pasterze, wskazuje z kolei na to, co zaniedbują. Otóż niedomagania owiec są jawne i liczne. Niewiele jest zdrowych i tłustych, to jest umocnionych pokarmem prawdy, należycie korzystających z nadanych przez Boga pastwisk. Źli jednak pasterze nawet takich nie oszczędzają. Nie dość, że nie dbają o chore i słabe, o zabłąkane i zaginione, ale nadto, o ile to od nich zależy, zabijają mocne i tłuste. Mimo to niektóre pozostają przy życiu. Żyją dzięki Bożemu miłosierdziu. Jednak źli pasterze, o ile to od nich zależy, zabijają je. W jaki sposób
zapytasz
zabijają źli pasterze? Zabijają gdy prowadzą złe życie, zabijają, gdy dają zły przykład. Nie na próżno powiedziano do sługi Bożego zajmującego wysokie miejsce pośród członków Najwyższego Pasterza: "We wszystkim okaż wzór dobrych uczynków własnym postępowaniem oraz "Bądź przykładem dla wiernych".

Oto nawet zdrowa owca, patrząc na swego źle postępującego pasterza, odwraca oczy od przykazań Pańskich, kieruje je ku człowiekowi i zaczyna mówić w sercu swoimi "Jeśli mój pasterz tak postępuje, kimże ja jestem, aby nie czynić tak samo?" W ten sposób zły pasterz zabija zdrową owcę. Jeśli zdrową zabija, to cóż uczyni z innymi; cóż uczyni, skoro źle żyjąc, zabija nawet tę, której nie umacniał, lecz zastał mocną i zdrową?

Powiadam wam, umiłowani, jeszcze raz powiadam. Nawet jeśli owce żyją, jeśli są mocne dzięki słowu Pana i zachowują polecenia Pańskie: "Co mówią, czyńcie, ale uczynków ich nie naśladujcie", to jednak ten, kto na oczach wszystkich postępuje niegodnie, ze swej strony zabija tych, którzy nań patrzą. Niech więc nie schlebia sobie, że jego ofiara żyje. Żyje, ale on jest zabójcą. Podobnie, gdy człowiek rozwiązły spogląda pożądliwie na niewiastę, to chociaż ona pozostaje czysta, on sam dopuścił się cudzołóstwa. W tej sprawie słowa Pana są jasne i wyraźne: "Każdy, kto pożądliwie patrzy na Kobietę już w sercu swoim dopuścił się z nią cudzołóstwa". Nie wszedł do jej mieszkania, ale w swoim wnętrzu dopuścił się nieprawości.

Każdy więc, kto niewłaściwie postępuje wobec tych dla których jest pasterzem, o ile od niego zależy, zabija owce, i to nawet zdrowe. Kto bierze zeń przykład, umiera; ten kto nie naśladuje, pozostaje przy życiu. O ile jednak zależy od niego, zabija jednych i drugich. "To co było tłuste
rzecze
zabiliście, ale owiec moich me paśliście".

responsorium
Łk 12-48; Mdr 6,6
W. Komu wiele dano, ą od tego wiele wymagać się będzie; * A komu wiele zlecono, / tym więcej od mego żądać będą.
K. Mocnych czeka mocna kara. W. A komu wiele zlecono, / tym więcej od mego żądać będą.


MODLITWA

Módlmy się. Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Piątek
XXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
16, 3. 5b-7a. 8-15.
35. 37a. 40-43. 59-63
Jerozolima cudzołożną oblubienicą Boga

Tak mówi Pan Bóg do Jerozolimy: "Z pochodzenia swego i urodzenia swego jesteś z ziemi Kanaan. Ojciec twój był Amorytą, a matka twoja - Chetytką. W dniu twego urodzenia wyrzucono cię na puste pole - przez niechęć do ciebie.

Oto Ja przechodziłem obok ciebie i ujrzałem cię, jak szamotałaś się we krwi. Rzekłem do ciebie, gdy byłaś we krwi: �Żyj, rośnij! Uczyniłem cię jak kwiat polny. Rosłaś, wzrastałaś i doszłaś do wieku dojrzałego. Oto przechodziłem obok ciebie i ujrzałem cię. Był to twój czas, czas miłości. Rozciągnąłem połę płaszcza mego nad tobą i zakryłem twoją nagość. Związałem się z tobą przysięgą i wszedłem z tobą w przymierze - wyrocznia Pana Boga - stałaś się moją. Obmyłem cię wodą, otarłem z ciebie krew i namaściłem olejkiem. Następnie przyodziałem cię wyszywaną szatą, obułem cię w trzewiki z miękkiej skórki, opasałem bisiorem i okryłem cię jedwabiem. Ozdobiłem cię klejnotami, włożyłem bransolety na twoje ręce i naszyjnik na twoją szyję. Włożyłem też pierścień w twój nos, kolczyki w twoje uszy i wspaniały diadem na twoją głowę. Zostałaś ozdobiona złotem i srebrem, przyodziana w bisior oraz w szaty jedwabne i wyszywane. Jadałaś najczystszą mąkę, miód i oliwę. Stawałaś się z dnia na dzień piękniejsza i doszłaś aż do godności królewskiej. Rozeszła się twoja sława między narodami dzięki twojej piękności, bo była ona doskonała z powodu ozdób, którymi cię wyposażyłem - wyrocznia Pana Boga.

Ale zaufałaś swojej piękności i wyzyskałaś swoją sławę na to, by uprawiać nierząd. Oddawałaś się każdemu, kto obok ciebie przechodził.

Dlatego, Nierządnico, słuchaj słowa Pańskiego: Ja zgromadzę wszystkich twoich kochanków. Zwołają przeciwko tobie zgromadzenie, ukamienują cię i mieczami poćwiartują na części. Następnie domy twoje spalą w ogniu i wykonają na tobie wyrok na oczach wielu kobiet. Oto tak położę kres twemu nierządowi i już więcej nie będziesz dawała podarków za nierząd. I tak uśmierzę mój gniew na ciebie i odstąpi od ciebie moja zapalczywość. Uspokoję się i już więcej nie będę się gniewał. Ponieważ nie pamiętałaś o dniach młodości swojej i wszystkimi czynami wzbudzałaś we Mnie gniew, tak Ja z kolei na twoją głowę sprowadzę skutki twego postępowania - wyrocznia Pana Boga - nie dodasz już zbrodni do wszystkich twoich obrzydliwości. Tak bowiem mówi Pan Bóg: Postąpię z tobą tak, jak ty postępowałaś, ty, któraś złamała przysięgę i zerwała przymierze. Ja jednak wspomnę na przymierze, które z tobą zawarłem za dni twojej młodości, i ustanowię z tobą przymierze wieczne.

Ty zaś ze swej strony wspomnisz na swoje postępowanie i zawstydzisz się, kiedy przyjąwszy siostry twoje tak starsze, jak młodsze od ciebie, dam ci je za córki w myśl zawartego z tobą przymierza. Odnowię bowiem moje przymierze z tobą i poznasz, że Ja jestem Pan, abyś pamiętała i wstydziła się, i abyś ze wstydu ust swoich nie otwarła wówczas, gdy ci przebaczę wszystko, coś uczyniła" - wyrocznia Pana Boga.

RESPONSORIUM
por. Iz 54, 6. 8; Ez 16, 60

W. Wezwałem cię jak niewiastę porzuconą, ą w przystępie gniewu ukryłem swe oblicze; * W miłości wieczystej nad tobą się ulitowałem, / mówi Pan, twój Odkupiciel.
K. Wspomnę na przymierze, które z tobą zawarłem za dni twojej młodości, i ustanowię z tobą przymierze wieczne. W. W miłości wieczystej nad tobą się ulitowałem, / mówi Pan, twój Odkupiciel.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 10-11)
Przygotuj swą duszę na doświadczenie

Słyszeliście już, w czym lubują się źli pasterze. Zobaczcie teraz, co zaniedbują: "Słabej nie wzmacnialiście, o zdrowie chorej nie dbaliście, skaleczonej - to jest takiej, która cierpi - nie opatrywaliście, zagubionej nie odszukaliście, mocną gnębiliście", zabijaliście, niszczyliście. Owca jest chora, czyli ma chore serce, skłonne ulec w obliczu pokus, jeśli spotka się z nimi nie przestrzeżona i nie przygotowana.

Kiedy pasterz niedbały spotyka kogoś takiego, nie mówi: "Synu, jeśli masz zamiar służyć Panu, przygotuj swą duszę na doświadczenie". Kto bowiem tak mówi, wzmacnia słabego, czyni go silnym zachęcając, aby skoro uwierzył, nie upatrywał swego szczęścia w pomyślnościach tego świata. Jeśli bowiem przyzwyczai się pokładać ufność w pomyślności ziemskiej, przywiedzie go ona do upadku, gdy zaś spotkają go przeciwności, będzie cierpiał albo nawet zupełnie zginie.

Kto tak buduje, nie buduje na skale, ale kładzie fundament na piasku. "Skałą zaś był Chrystus". Chrześcijanie więc powinni naśladować cierpienia Chrystusa, a nie uganiać za przyjemnościami. Człowiek słaby umacnia się, gdy słyszy: Przygotuj się na pokusy świata. Ale ze wszystkich wybawi cię Pan, jeśli twe serce nie oddali się od Niego. On przybył, aby cierpieć dla twego umocnienia, przybył, by ponieść śmierć, przybył, aby być znieważanym, cierniem koronowanym, niegodnie oskarżanym i w końcu przybitym do krzyża. Wszystko to On sam dla ciebie uczynił, ty nic. Uczynił nie dla siebie, ale dla ciebie.

Kimże zaś są ci, którzy lękając się urazić słuchaczy, nie tylko nie przygotowują na zbliżające się próby, ale nawet obiecują szczęście na tym świecie, którego Bóg wcale światu nie obiecał. Pan zapowiedział światu nieustanne udręki i cierpienia; ty zaś pragniesz, aby chrześcijanin był od nich wolny? Właśnie dlatego, że jest chrześcijaninem, będzie więcej cierpiał na tym świecie.

Wszak mówi Apostoł: "Wszystkich, którzy chcą żyć zbożnie w Chrystusie, spotkają prześladowania". Ty zaś, pasterzu, który szukasz własnej korzyści, a nie Jezusa Chrystusa, kiedy Apostoł głosi: "Wszystkich, którzy chcą żyć zbożnie w Chrystusie, spotkają prześladowania", mówisz: "Jeśli będziesz żył zbożnie w Chrystusie, będziesz obfitował we wszelką pomyślność. Jeśli nie masz dzieci, będziesz je miał, wyżywisz wszystkie i żadne ci nie umrze". Tak budujesz? Bacz, co czynisz, na czym budujesz. Oto budujesz na piasku. Spadną deszcze, wzbierze rzeka, powieją wiatry, uderzą w dom, i upadnie, a upadek jego będzie wielki.

Zabierz z piasku, buduj na skale. Ten, kogo chcesz mieć chrześcijaninem, niech będzie zbudowany na Chrystusie. Niechaj rozważy niesprawiedliwą mękę Chrystusa, niech rozważy, iż Ten, który żadnego grzechu nie popełnił, zapłacił dług, jakiego nie zaciągnął, niech rozważy skierowane doń słowa Pisma: "Pan kogo przyjmuje za syna, tego karci". Niech więc przygotuje się na karcenie, albo niechaj nie oczekuje przyjęcia.

RESPONSORIUM
1 Tes 2, 4. 3

W. Jak przez Boga zostaliśmy uznani ą za godnych powierzenia nam Ewangelii, tak ją głosimy. * Aby się podobać nie ludziom, ale Bogu.
K. Upominanie nasze nie pochodzi z błędu ani z nieczystej pobudki, ani z podstępu. W. Aby się podobać nie ludziom, ale Bogu.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Sobota
XXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
18, 1-13. 20-32
Każdy otrzyma odpowiednią zapłatę za swoje czyny

Pan skierował do mnie te słowa: "Z jakiego powodu powtarzacie między sobą tę przypowieść o ziemi izraelskiej: �Ojcowie jedli zielone winogrona, a zęby ścierpły synom?

Na moje życie - wyrocznia Pana Boga. Nie będziecie więcej powtarzali tej przypowieści w Izraelu. Oto wszystkie osoby są moje: tak osoba ojca, jak osoba syna. Są moje. Umrze tylko ta osoba, która zgrzeszyła.

Ktokolwiek jest sprawiedliwy i przestrzega prawa i sprawiedliwości, kto nie jada mięsa z krwią i oczu nie podnosi ku bożkom domu Izraela, nie bezcześci żony bliźniego, nie zbliża się do żony w okresie jej nieczystości, nie krzywdzi nikogo, zwraca zastaw dłużnikowi, nie popełnia rozboju, łaknącemu udziela swego chleba, nagiego przyodziewa szatą, nie uprawia lichwy, nie żąda odsetek, odsuwa swą rękę od nieprawości, sprawiedliwie rozsądza między jednym człowiekiem a drugim, stosuje się do moich ustaw i zachowuje wiernie moje przykazania, postępując uczciwie - ten na pewno żyć będzie
wyrocznia Pana Boga.

Lecz jeśliby zrodził syna gwałtownika i rozlewającego krew, winnego jednej z tych zbrodni - choć sam żadnej z nich nie popełnił - syna, który jadł mięso z krwią, syna, który bezcześcił żonę swego bliźniego, uciskał biednego i potrzebującego, popełniał rozboje, nie oddawał zastawu, podnosił oczy ku bożkom, dopuszczał się obrzydliwości, uprawiał lichwę i żądał odsetek - ten nie będzie żył, bo popełnił wszystkie te bezeceństwa. Ten na pewno umrze, a odpowiedzialność za krew jego spadnie na niego samego.

Umrze tylko ta osoba, która grzeszy. Syn nie ponosi odpowiedzialności za winę swego ojca ani ojciec - za winę swego syna. Sprawiedliwość sprawiedliwego jemu zostanie przypisana, występek zaś występnego na niego spadnie.

A jeśliby występny porzucił wszystkie swoje grzechy, które popełniał, a strzegł wszystkich moich ustaw i postępowałby według prawa i sprawiedliwości, żyć będzie, a nie umrze: nie będą mu poczytane wszystkie grzechy, jakie popełnił, lecz będzie żył dzięki sprawiedliwości, z jaką postępował. Czyż tak bardzo mi zależy na śmierci występnego - wyrocznia Pana Boga - a nie raczej na tym, by się nawrócił i żył?

A gdyby sprawiedliwy odstąpił od swej sprawiedliwości i popełniał zło, naśladując wszystkie obrzydliwości, którym się oddaje występny, czy taki będzie żył? Żaden z wykonanych czynów sprawiedliwych nie będzie mu poczytany, ale umrze z powodu nieprawości, której się dopuszczał, i grzechu, który popełnił. Wy mówicie: �Sposób postępowania Pana nie jest słuszny. Słuchaj jednakże, domu Izraela: Czy mój sposób postępowania jest niesłuszny, czy raczej wasze postępowanie jest przewrotne? Jeśli sprawiedliwy odstąpił od sprawiedliwości, dopuszczał się grzechu i umarł, to umarł z powodu grzechów, które popełnił. A jeśli bezbożny odstąpi od bezbożności, której się oddawał, i postępuje według prawa i sprawiedliwości, to zachowa duszę swoją przy życiu. Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełniał, i dlatego na pewno żyć będzie, a nie umrze.

A jednak Izraelici mówią: �Sposób postępowania Pana nie jest słuszny. Czyż mój sposób postępowania nie jest słuszny, domu Izraela, czy to nie wasze postępowanie jest przewrotne? Dlatego, domu Izraela, będę was sądził, każdego według jego postępowania - wyrocznia Pana Boga. Nawróćcie się! Odstąpcie od wszystkich waszych grzechów, aby wam już więcej nie były sposobnością do przewiny. Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy, któreście popełniali przeciwko Mnie, i utwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha. Dlaczego mielibyście umrzeć, domu Izraela? Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci - wyrocznia Pana. Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie".

RESPONSORIUM
Jr 31, 29; Ez 18, 20. 30. 20

W. Nie będą już więcej mówić: ą Ojcowie jedli cierpkie jagody, a synom zdrętwiały zęby; * Umrze tylko ta osoba, która zgrzeszyła.
K. Będę sądził każdego według jego postępowania. Syn nie ponosi odpowiedzialności za winę swego ojca ani ojciec za winę swego syna. W. Umrze tylko ta osoba, która zgrzeszyła.

II czytanie
Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 11-12)
Załóż opatrunek pociechy.

Mówi Pismo: "Pan chłoszcze każdego, kogo przyjmuje za syna". A ty powiadasz: "Może ja stanę się wyjątkiem?" Jeśli wyłączony od chłosty, to również z liczby synów. Zatem
powiadasz
chłoszcze każdego syna? Rzeczywiście, każdego, podobnie jak Jednorodzonego Syna. Jednorodzony Syn, zrodzony z istoty Ojca, równy Ojcu "w postaci Bożej", Słowo, przez które wszystko się stało, nie mógł doznawać chłosty. Przyjął zatem ciało, by nie być jej pozbawionym. Ten Bóg, który chłoszcze nie znającego grzechu Jednorodzonego Syna, czyż pominie obciążonego nieprawością przybranego syna? Apostoł powiada, iż zostaliśmy powołani, aby się stać przybranymi dziećmi. Dostąpiliśmy przybrania za synów, aby się stać współ-' dziedzicami Jednorodzonego Syna, a zarazem Jego dziedzictwem: "Żądaj ode Mnie, a dam ci narody w dziedzictwo". W Jego cierpieniach Bóg dał nam przykład.

Aby człowiek chory nie załamał się w obliczu przyszłych doświadczeń. me wolno, oczywiście, łudzić fałszywą nadzieją ani napawać lękiem. Takiemu trzeba powiedzieć: "Przygotuj swą duszę na doświadczenia". Wtedy być może, zacznie się chwiać, lękać, wycofywać. Wówczas powiedz: "Wiemy jest Bóg i nie dozwala was doświadczać ponad to, co potraficie znieść". Tak obiecać i zapowiedzieć mające nadejść cierpienie
oto na czym polega wzmocnienie słabego. Kiedy zaś ktoś przerazi się i zalęknie, obiecaj miłosierdzie Boże. Nie jakoby nie miało już być doświadczeń, ale że Bóg nie dozwoli doświadczać go ponad to, co potrafi znieść. Na tym właśnie polega założenie opatrunku.

Są bowiem tacy, którzy wobec zapowiadanych doświadczeń przygotowują się do nich z tym większą starannością i pragną ich jakby ulubionego napoju. Mało cenią podawane wiernym lekarstwo cierpień, ale dążą do chwały męczeństwa. Są też inni, którzy na wieść o przyszłych i nieuchronnie zbliżających się doświadczeniach
dotykają one właśnie chrześcijan, a odczuwa się je, jeżeli pragnie się być naprawdę chrześcijaninem
załamują się i upadają.

Podaj zatem opatrunek pocieszenia, zawiąż ranę. Powiedz takiemu: Nie lękaj się; Ten, któremu uwierzyłeś, nie opuści cię w doświadczeniu. Wierny jest Bóg i nie dozwoli doświadczać cię ponad to, co potrafisz znieść. Nie ja ci to mówię, lecz Apostoł, który dodaje jeszcze: "Chcecie przekonać się, że to Chrystus przeze mnie przemawia?" Gdy słuchasz przeto tych słów, słuchasz samego Chrystusa, słuchasz tego Pasterza, który pasie Izraela. Do Niego bowiem odnoszą się słowa: "Według miary napoisz nas łzami". To więc, o czym Apostoł mówi w słowach: "Nie dozwoli doświadczać was ponad to co potraficie znieść", prorok wyraża "według miary". Obyś tylko nie zechciał oddalić się od Tego, który karci i zachęca, zasmuca i pociesza, uderza i leczy.

responsorium
Ps 44, 23; Rz 8, 37; Ps 44, 12
W. Z powodu Ciebie, Panie, ciągle nas mordują, ą mają nas za owce na rzeź przeznaczone. * Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował.
K Na rzeź nas wydałeś jak owce i między poganami nas rozproszyłeś. W. Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Stwórco i Rządco wszechświata, ą wejrzyj na nas i daj nam całym sercem służyć Tobie, * abyśmy mogli doznawać skutków Twojego miłosierdzia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




I Nieszpory
25 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55
Rok A: Idźcie i wy do mojej winnicy, *a dam wam słuszną zapłatę.

Rok B: Jeśli kto chce być pierwszym, * niech się stanie ostatnim ze wszystkich i wszystkim służy.

Rok C: Zyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, * aby gdy wszystko się skończy, / przyjęto was do wiecznych przybytków.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Idźcie i wy do mojej winnicy, *a dam wam słuszną zapłatę.

Rok B: Jeśli kto chce być pierwszym, * niech się stanie ostatnim ze wszystkich i wszystkim służy.

Rok C: Zyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, * aby gdy wszystko się skończy, / przyjęto was do wiecznych przybytków.

PROŚBY

Oddając chwałę jedynemu Bogu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, zanośmy do Niego pokorne prośby:
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Panie święty, wszechmogący Boże, spraw, niechaj zakwitnie sprawiedliwość na naszej ziemi,
- a Twój lud niech zazna dobrodziejstwa pokoju.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wprowadź wszystkie narody do swego królestwa,
- aby wszyscy ludzie zostali zbawieni.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Spraw, aby małżonkowie trwali w Twym pokoju i pełnili Twoją wolę
- oraz darzyli się zawsze wzajemną miłością.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Racz, Panie, wynagrodzić tych, którzy nam dobrze czynią,
- obdarz ich wiecznym życiem.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wejrzyj łaskawie na poległych wskutek wojen i nienawiści,
- daj im wieczny odpoczynek.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XXV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
24, 15-27
Życie proroka znakiem dla ludu

Pan skierował do mnie te słowa: "Synu człowieczy, oto zabieram ci nagle radość twych oczu, ale nie lamentuj ani nie płacz, ani nie pozwól, by płynęły ci łzy. Wzdychaj w milczeniu, nie przywdziewaj żałoby jakby po umarłym, zawiąż sobie zawój dokoła głowy, sandały włóż na nogi, nie przysłaniaj brody, nie spożywaj chleba żałoby".

Mówiłem do ludu mego rano, a wieczorem umarła mi żona, i uczyniłem rano tak, jak mi rozkazano. A lud mówił do mnie: "Czy nie wyjaśnisz nam, co znaczy dla nas to, co czynisz?" Wówczas powiedziałem do nich: Pan skierował do mnie te słowa: "Powiedz domowi Izraela: Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja pozwalam bezcześcić świątynię moją, dumę waszej potęgi, radość waszych oczu, tęsknotę waszych serc. Synowie wasi i córki wasze, których opuściliście, od miecza poginą. Wy zaś tak uczynicie, jak Ja uczyniłem: brody nie będziecie przysłaniać, nie będziecie spożywać chleba żałoby, ale mając zawoje na głowach i sandały na nogach, nie będziecie narzekać ani płakać. Będziecie schnąć z powodu nieprawości waszych i będziecie wzdychać jeden przed drugim. Ezechiel będzie dla was znakiem. To, co on uczynił, będziecie i wy czynili, gdy to nastąpi. I poznacie, że Ja jestem Pan.

O tak, synu człowieczy, prawdą jest, że w ów dzień, w którym zabiorę im to, co stanowiło ich siłę, ich dumną ozdobę, radość ich oczu, tęsknotę ich serc - ich synów i córki - że w ów dzień przyjdzie do ciebie zbieg, by donieść o tym twoim uszom. W ów dzień otworzą się usta twoje przed zbiegiem, aby mówić. Będziesz mówił i nie będziesz już niemy: Będziesz dla nich znakiem i poznają, że Ja jestem Pan".

RESPONSORIUM
Ez 24, 24; Jl 2, 13

W. Ezechiel będzie dla was znakiem. ą To, co on uczynił, będziecie i wy czynili. * I poznacie, że Ja jestem Pan.
K. Rozdzierajcie serca wasze, a nie szaty, i nawróćcie się do Pana Boga waszego. W. I poznacie, że Ja jestem Pan.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 13)
Chrześcijanie słabi

Pan mówi: "Słabej nie umacnialiście". Mówi tak do złych i nieprawdziwych pasterzy, do tych, którzy szukają własnej korzyści, a nie Jezusa Chrystusa. Korzystają z mleka i wełny, ale nie troszczą się o owce, nie umacniają słabych. Między tymi, które są słabe, czyli wątłe (bo także chore nazywa się słabymi), a zatem pomiędzy owcą słabą a chorą, to jest taką, której coś dolega, istnieje następująca - jak sądzę - różnica. Postaramy się ją ukazać, jak umiemy. Przy większej, być może, staranności potrafilibyśmy uczynić to lepiej my sami albo też ktoś bardziej doświadczony i o jaśniejszym umyśle. Tymczasem jednak, abyście nie ulegali błędom, powiem, co myślę, opierając się na słowach Pisma św. W wypadku człowieka słabego lękać się trzeba, aby nie spotkała go pokusa i nie załamała. Kto zaś jest chory, już niedomaga z powodu jakiejś pożądliwości powstrzymującej przed wkroczeniem na Bożą drogę i oddaniem się na służbę Chrystusa.

Spójrzcie na tych, którzy pragną żyć dobrze, którzy postanawiają żyć dobrze, ale nie tak bardzo umieją znosić zło, jak czynić dobro. Tymczasem siła chrześcijanina to nie tylko czynienie dobra, ale także znoszenie zła. Ci zatem, którzy zdają się być gorliwymi w czynieniu dobra, lecz nie umieją ani nie chcą znosić pojawiających się cierpień, należą do ludzi słabych. Tacy zaś, którzy miłując świat, na skutek jakiejś pożądliwości są odrywani od czynów dobrych, to chorzy i ociężali. Choroba zdaje się odbierać im wszystkie siły, tak iż nic dobrego nie potrafią czynić.

Takim właśnie na duszy był ów paralityk, którego niosący nie mogli stawić przed Panem. Zdjęli przeto dach i położyli chorego przed Nim. Także i ty powinieneś tak postąpić, jeśli chcesz dokonać w duszy tego samego: trzeba zdjąć dach i złożyć przed Panem duszę sparaliżowaną, unieruchomioną we wszystkich swych członkach, osłabioną chorobliwą pożądliwością. Jeśli przeto wszystkie członki są nieruchome i nastąpił paraliż wewnętrzny, uniemożliwiający przyjście do Lekarza - być może Lekarz jest ukryty i znajduje się wewnątrz: jest nim prawdziwe znaczenie ukryte w Piśmie - wówczas odsłaniając to, co zakryte, otwórz dach i połóż paralityka.

Słyszeliście, jaki wyrzut spotkał tych, którzy zaniedbują to czynić i nie czynią: "Słabej nie umacnialiście, skaleczonej nie opatrywaliście". Mówiliśmy już o tym. Złamany był człowiek lękiem wobec grożących doświadczeń. Lekarstwem na złamanie są słowa pociechy: "Wierny jest Bóg i nie dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść, ale zsyłając pokusę, wskaże równocześnie sposób jej pokonania, abyście mogli przetrwać".

RESPONSORIUM
1 Kor 9, 22-23

W. Dla słabych stałem się jak słaby, ą by pozyskać słabych. * Stałem się wszystkim dla wszystkich, / żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych.
K. Wszystko czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział. W. Stałem się wszystkim dla wszystkich, / żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Jutrznia
25 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, * który wyszedł wczesnym rankiem, / aby nająć robotników do swojej winnicy.

Rok B: Kto Mnie przyjmuje, * przyjmuje Tego, który Mnie posłał.

Rok C: Kto w drobnej rzeczy jest wierny, * ten i w wielkiej będzie wierny.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, * który wyszedł wczesnym rankiem, / aby nająć robotników do swojej winnicy.

Rok B: Kto Mnie przyjmuje, * przyjmuje Tego, który Mnie posłał.

Rok C: Kto w drobnej rzeczy jest wierny, * ten i w wielkiej będzie wierny.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszym dniem oraz Słońcem, które oświeca każdego człowieka i nigdy nie zachodzi. Wołajmy na Jego cześć:
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Stwórco wszechświata, z wdzięcznością przyjmujemy od Ciebie ten dzień, który się rozpoczyna,
- i wspominamy Twoje zmartwychwstanie.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Niechaj Duch Święty nauczy nas dzisiaj pełnić Twoją wolę
- i niech Twa mądrość zawsze nas prowadzi.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Spraw, abyśmy z radością wzięli udział w niedzielnym zgromadzeniu wiernych,
- karmiąc się Twoim słowem i Ciałem.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Z całego serca składamy Ci dziękczynienie
- za Twoje niezliczone dobrodziejstwa.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Ojcze nasz.

MODLITWA
Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



XXV tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
25 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Gdy nadszedł wieczór, * właściciel winnicy powiedział rządcy: / Zwołaj robotników i wypłać im należność, / począwszy os ostatnich aż do pierwszych.

Rok B: Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, * Mnie przyjmuje.

Rok C: Nikt nie może dwom panom służyć. * Nie możecie służyć Bogu i mamonie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Gdy nadszedł wieczór, * właściciel winnicy powiedział rządcy: / Zwołaj robotników i wypłać im należność, / począwszy os ostatnich aż do pierwszych.

Rok B: Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, * Mnie przyjmuje.

Rok C: Nikt nie może dwom panom służyć. * Nie możecie służyć Bogu i mamonie.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszą Głową, a my członkami Jego Ciała. Uwielbiajmy Go i z radością wołajmy:
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Nasz Zbawicielu, uczyń swój Kościół żywym znakiem zjednoczenia całej ludzkości
- i skutecznym narzędziem zbawienia wszystkich narodów.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Bądź zawsze z kolegium biskupów i naszym Papieżem,
- udziel im daru jedności, miłości i pokoju.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Spraw, niech chrześcijanie ściślej zjednoczą się z Tobą jako Boską Głową
- i swym życiem świadczą o Twoim królestwie.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Racz obdarzyć świat pokojem,
- niech wszędzie zapanuje bezpieczeństwo i zgoda.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Udziel zmarłym chwały zmartwychwstania,
- spraw, abyśmy się stali uczestnikami ich szczęścia.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XXV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
34, 1-6. 11-16. 23-31
Izrael trzodą Pana

Pan skierował do mnie te słowa: "Synu człowieczy, prorokuj o pasterzach Izraela, prorokuj i powiedz im, pasterzom: Tak mówi Pan Bóg:

Biada pasterzom Izraela, którzy sami siebie pasą! Czyż pasterze nie powinni paść owiec? Nakarmiliście się mlekiem, odzialiście się wełną, zabiliście tłuste zwierzęta, jednakże owiec nie paśliście. Słabej nie wzmacnialiście, o zdrowie chorej nie dbaliście, skaleczonej nie opatrywaliście, zabłąkanej nie sprowadziliście z powrotem, zagubionej nie odszukiwaliście, a z przemocą i okrucieństwem obchodziliście się z nimi. Rozproszyły się owce moje, bo nie miały pasterza, i stały się żerem wszelkiego dzikiego zwierza. Rozproszyły się, błądzą moje owce po wszystkich górach i po wszelkim wysokim pagórku; i po całej krainie były owce moje rozproszone, a nikt się o nie nie pytał i nikt ich nie szukał.

Albowiem tak mówi Pan Bóg: Oto Ja sam będę szukał moich owiec i będę miał o nie pieczę. Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, wtedy gdy znajdzie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu moich owiec i uwolnię je ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne. Wyprowadzę je spomiędzy narodów i zgromadzę je z krajów, sprowadzę je z powrotem do ich ziemi i paść je będę na górach izraelskich, w dolinach i we wszystkich zamieszkałych miejscach kraju. Na dobrym pastwisku będę je pasł, na wyżynach Izraela ma być ich pastwisko. Wtedy będą one leżały na dobrym pastwisku, na tłustym pastwisku paść się będą na górach izraelskich. Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko - wyrocznia Pana Boga. Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał. Będę pasł sprawiedliwie.

I ustanowię nad nimi jednego pasterza, który je będzie pasł, mego sługę, Dawida. On je będzie pasł, on będzie ich pasterzem. A Ja, Pan, będę ich Bogiem, sługa zaś mój, Dawid, będzie władcą pośród nich. Ja, Pan, to powiedziałem. Zawrę z nimi przymierze pokoju, a dzikie zwierzęta wytępię z kraju, tak iż będą mogły owce bezpiecznie mieszkać na stepie i spać w lasach. Błogosławić im będę oraz ziemiom wokół mego wzgórza, będę zsyłał deszcz w dogodnym czasie, będzie to deszcz niosący błogosławieństwo. Drzewo polne wyda swój owoc, a ziemia wyda swój plon. Będą oni żyli bezpiecznie w swym kraju i poznają, że Ja jestem Pan, gdy skruszę kłody ich jarzma i wyrwę ich z ręki tych, którzy ich ujarzmiają. Nie będą już odtąd łupem narodów ani nie będą pożerać ich zwierzęta kraju, ale bezpiecznie będą oni żyli, przy czym nikt ich straszyć nie będzie.

Sprawię, że powstanie dla nich urodzaj o wielkim rozgłosie, by już nie dręczył ich głód w kraju i by nie musieli znosić szyderstwa narodów. Wtedy poznają, że Ja, Pan, ich Bóg, jestem z nimi oraz że oni, dom Izraela, są ludem moim - wyrocznia Pana Boga. A wy, owce moje, jesteście owcami mego pastwiska, Ja zaś Bogiem waszym - wyrocznia Pana Boga".

RESPONSORIUM
Ez 34, 12. 13. 14; J 10, 10

W. Uwolnię moje owce ą ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne / i sprowadzę je z powrotem do ich ziemi. * Będę je pasł na dobrym pastwisku.
K. Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości. W. Będę je pasł na dobrym pastwisku.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 14-15)
Głoś naukę w porę i nie w porę

"Zabłąkanej nie sprowadziliście, zagubionej nie odszukaliście". Poruszamy się wśród zbójców i narażeni jesteśmy na kły rozszalałych wilków, dlatego prosimy, byście modlili się za nas, narażonych na tak wielkie niebezpieczeństwo. A ponadto owce bywają uparte. Kiedy poszukujemy zabłąkanych, twierdzą w swym błędzie i zagubieniu, że nie należą do nas: "Czego chcecie od nas? Dlaczego nas szukacie?" Jak gdyby to, że błąkają się i giną, nie było wystarczającym powodem, abyśmy wołali i poszukiwali. "Jeśli zbłądziłem - powiada - jeśli zagubiłem się, czego chcesz ode mnie? Czemu mnie szukasz?" Otóż ponieważ trwasz w błędzie, chcę cię sprowadzić z powrotem, ponieważ zagubiłeś się, chcę cię odnaleźć. "A właśnie ja chcę błądzić, ja chcę ginąć".

Ty chcesz błądzić, chcesz ginąć? Otóż ja jeszcze bardziej nie chcę. Powiem jasno, jestem natrętny. Wsłuchuję się w słowa Apostoła: "Głoś naukę, nastawaj w porę i nie w porę". Dla kogo w porę? Dla kogo nie w porę? Dla tych, którzy chcą, w porę; dla tych, którzy nie chcą, nie w porę. Rzeczywiście, jestem natrętny i powiem otwarcie: "Ty chcesz błądzić, chcesz ginąć, ja nie chcę". Zresztą, nie chce również Ten, którego się lękam. Gdybym ustąpił, posłuchaj, co mi powie, posłuchaj, jak mnie skarci: "Zabłąkanej nie sprowadziliście, zagubionej nie odszukaliście". Czyż mam się ciebie bać więcej niż Jego? "Wszyscy musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa".

Zabłąkaną owcę przywołam, zagubionej będę szukał. Chcesz, czy nie chcesz, tak będę czynił. Przebiegnę każdą ścieżynę, nawet jeśli podczas szukania ranić mnie będą krzewy leśne. Usunę wszelkie zagrody: o ile grożący Bóg pomnoży me siły, przemierzę wszystkie pastwiska. Zabłąkaną przywołam, zagubionej będę szukał. Jeśli nie chcesz, abym cierpiał, nie chciej błądzić, nie chciej się gubić. Nie dość, że boleję z powodu twego zabłąkania i zagubienia. Lękam się nadto, abym ciebie zaniedbując, nie zaszkodził tej, która jest mocną. Zauważ bowiem dalsze słowa: "Co było mocne, gnębiliście". Jeśli zaniedbam zabłąkaną i zagubioną, wówczas i ta, która jest mocną, zechce błądzić i zginąć.

RESPONSORIUM
Syr 4, 23-24; 2 Tm 4, 2

W. Nie powstrzymuj mowy, ą gdy jej potrzeba, * Mądrość bowiem poznaje się z mowy, / a naukę ze słów języka.
K. Głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, w razie potrzeby wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz. W. Mądrość bowiem poznaje się z mowy, / a naukę ze słów języka.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Wtorek
XXV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
36, 16-36
Zapowiedź oczyszczenia ciała, serca i ducha ludu Bożego

Pan skierował do mnie te słowa: "Synu człowieczy, kiedy dom Izraela mieszkał na swojej ziemi, wówczas splugawili ją swym postępowaniem i swymi czynami: postępowanie ich wobec Mnie było jak nieczystość miesięczna kobiety. Wtedy wylałem na nich swe oburzenie z powodu krwi, którą w kraju przelali, i z powodu bożków, którymi go splugawili. I rozproszyłem ich pomiędzy pogańskie ludy, i rozsypali się po krajach, osądziłem ich według postępowania i czynów. W ten sposób przyszli do ludów pogańskich i dokąd przybyli, bezcześcili święte imię moje, podczas gdy mówiono o nich: �To jest lud Pana, musieli się oni wyprowadzić ze swego kraju. Wtedy zatroszczyłem się o święte me imię, które oni, Izraelici, zbezcześcili wśród ludów pogańskich, do których przybyli.

Dlatego mów do domu Izraela: Tak mówi Pan Bóg: Nie z waszego powodu to czynię, domu Izraela, ale dla świętego imienia mojego, które bezcześciliście wśród ludów pogańskich, do których przyszliście. Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone jest pośród ludów, zbezczeszczone przez was pośród nich, i poznają ludy, że Ja jestem Pan - wyrocznia Pana Boga - gdy okażę się Świętym względem was przed ich oczami.

Zabiorę was spośród ludów, zbiorę was ze wszystkich krajów i przyprowadzę was z powrotem do waszego kraju, pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza; odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali. Wtedy będziecie mieszkać w kraju, który dałem waszym przodkom, i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem.

Uwolnię was od wszelkiej nieczystości waszej i przywołam urodzaj zboża, i pomnożę je, i żadnej klęski głodu już na was nie ześlę. Chcę pomnożyć owoce drzew i plony pól po to, byście nie musieli już znosić hańby klęski głodu wśród ludów. Wtedy wspominać będziecie wasz sposób życia i wasze złe czyny. Będziecie czuli obrzydzenie do siebie samych z powodu waszych grzechów i waszych obrzydliwości. Nie z waszego powodu Ja to uczynię - wyrocznia Pana Boga. Zapamiętajcie to sobie dobrze! Wstydźcie się i zarumieńcie z powodu waszego sposobu życia, domu Izraela!

Tak mówi Pan Bóg: W dniu, w którym oczyszczę was ze wszystkich win waszych, zaludnię znowu miasta, ruiny zostaną odbudowane, a spustoszony kraj znowu ma być uprawiany, zamiast odłogiem leżeć przed oczami każdego przechodnia. I będą mówić: �Ten spustoszony kraj stał się jak ogród Eden, a miasta, które były opustoszałe, zniszczone i zburzone, zostały umocnione i ludne. A narody pogańskie, które wokoło was pozostaną, poznają, że Ja, Pan, to, co zburzone, znowu odbudowałem, a to, co opuszczone, znowu zasadziłem. Ja, Pan, to powiedziałem i to wykonam".

RESPONSORIUM
Ez 11, 19-20. 19

W. Z ciała ich usunę serce kamienne, ą a dam im serce cielesne, * Aby postępowali zgodnie z moimi poleceniami. / I tak będą oni moim ludem, a Ja będę ich Bogiem.
K. Dam im jedno serce i wniosę nowego ducha do ich wnętrza. W. Aby postępowali zgodnie z moimi poleceniami. / I tak będą oni moim ludem, a Ja będę ich Bogiem.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 18-19)
Kościół jest jak winorośl,
która rośnie i rozprzestrzenia się po całym świecie

"Rozproszyły się owce moje po wszystkich górach i pagórkach, po całej powierzchni ziemi". Co znaczą słowa: "Rozproszyły się po całej powierzchni ziemi?" Oznaczają ludzi przywiązanych do wszystkiego, co ziemskie, oznaczają ludzi, którzy miłują i cenią to, co błyszczy na zewnątrz. Tacy nie chcą umrzeć, aby ich życie było ukryte w Chrystusie. "Po całej ziemi", ponieważ miłują to, co ziemskie, i ponieważ owce błąkają się po całej powierzchni ziemi. Znajdują się na wielu miejscach, ale wszystkich zrodziła jedna matka, pycha, podobnie jak jedna matka, Kościół katolicki, rodzi wszystkich wiernych chrześcijan rozproszonych po całym świecie.

Nic więc dziwnego, jeżeli pycha rodzi rozdarcie, miłość jest matką jedności. Ta zatem matka, Kościół katolicki i jego Pasterz, szuka wszędzie zabłąkanych, umacnia słabych, leczy chorych, opatruje złamanych, troszczy się o tych i o tamtych. Nie znają się między sobą, ale Kościół zna wszystkich, bo jest ze wszystkimi.

Kościół jest zatem jak owa winorośl, która się rozrasta i wszędzie rozprzestrzenia. Tamci zaś, jak bezużyteczne latorośle, które z powodu swej bezpłodności słusznie zostały przez ogrodnika odcięte, aby winorośl została oczyszczona, a nie zniszczona. Gałązki pozostały w miejscu, w którym je odcięto. Winorośl jednak, rosnąc na wszystkie strony, zna swe latorośle; te, które w niej pozostają, i te, które są poza nią, które zostały odcięte.

Tym niemniej nawołuje błądzących, ponieważ o odciętych gałęziach mówi Apostoł: "Bóg ma moc wszczepić je ponownie". Czy to gdy mowa o zabłąkanych owcach, czy odciętych gałązkach, Bóg jako najwyższy Pasterz i prawdziwy Ogrodnik potrafi sprowadzić owce z powrotem i wszczepić na nowo gałązki. "Rozproszyły się owce moje po całej powierzchni ziemi, a nikt ich nie szukał ani nie wołał". Pomiędzy złymi pasterzami nie było nikogo, "kto by ich szukał".

"Dlatego wy, pasterze, słuchajcie słowa Pańskiego. Na moje życie, mówi Pan Bóg". Zauważcie, jakimi słowami rozpoczyna wypowiedź. Jest to jakby przysięga, przywołanie swego życia na świadectwo. "Żyję Ja, mówi Pan Bóg". Pasterze umarli, ale owce są bezpieczne, bo żyje Pan. "Żyję Ja, mówi Pan Bóg". Którzy pasterze są umarli? Ci, którzy szukają własnych korzyści, a nie Jezusa Chrystusa. Czy się pojawią, czy się znajdą tacy, którzy nie będą szukać własnych korzyści, ale Jezusa Chrystusa? Będą z pewnością, znajdą się na pewno. Nie brak ich teraz ani w przyszłości nie zabraknie.

RESPONSORIUM
2 Kor 3, 4. 6. 5

W. Dzięki Chrystusowi ą ufność pokładamy w Bogu. * On też sprawił, żeśmy mogli stać się sługami Nowego Przymierza, / przymierza nie litery, lecz Ducha.
K. Nie żebyśmy uważali, że jesteśmy w stanie pomyśleć coś sami z siebie, lecz wiemy, że ta możność nasza jest z Boga. W. On też sprawił, żeśmy mogli stać się sługami Nowego Przymierza, / przymierza nie litery, lecz Ducha.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XXV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
37, 1-14
Widzenie zmartwychwstania ludu Bożego

W owych dniach spoczęła na mnie ręka Pana, i wyprowadził mnie On w duchu na zewnątrz, i postawił mnie pośród doliny. Była ona pełna kości. I polecił mi, abym przeszedł dokoła nich, i oto było ich na obszarze doliny bardzo wiele. Były one zupełnie wyschłe.

I rzekł do mnie: "Synu człowieczy, czy kości te powrócą znowu do życia?" Odpowiedziałem: "Panie Boże, Ty to wiesz". Wtedy rzekł On do mnie: "Prorokuj nad tymi kośćmi i mów do nich: Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana! Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wam daję ducha po to, abyście się stały żywe. Chcę was otoczyć ścięgnami i sprawić, byście obrosły ciałem, i przybrać was w skórę, i dać wam ducha, po to, abyście ożyły i poznały, że Ja jestem Pan".

I prorokowałem, jak mi było polecone, a gdym prorokował, oto powstał szum i trzask, i kości jedna po drugiej zbliżały się do siebie. I patrzyłem, a oto powróciły ścięgna i wyrosło ciało, a skóra pokryła je z wierzchu, ale jeszcze nie było w nich ducha. I powiedział do mnie: "Prorokuj do ducha, prorokuj, o synu człowieczy, i mów do ducha: Tak powiada Pan Bóg: Z czterech wiatrów przybądź, duchu, i powiej po tych pobitych, aby ożyli". Wtedy prorokowałem tak, jak mi nakazał, i duch wstąpił w nich, a ożyli i stanęli na nogach - wojsko bardzo, bardzo wielkie.

I rzekł do mnie: "Synu człowieczy, kości te to cały dom Izraela. Oto mówią oni: Wyschły kości nasze, minęła nadzieja nasza, już po nas. Dlatego prorokuj i mów do nich: Tak mówi Pan Bóg: Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha, po to, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam" - wyrocznia Pana Boga.

RESPONSORIUM
Ez 37, 12. 13; J 11, 25

W. Oto otwieram wasze groby ą i wydobywam was z grobów, ludu mój, * I poznacie, że Ja jestem Pan.
K. Ja jestem zmartwychwstanie i życie. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. W. I poznacie, że Ja jestem Pan.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 20-21)
Czyńcie, co wam polecą, ale uczynków ich nie naśladujcie

"Dlatego wy, pasterze, słuchajcie słowa Bożego". Cóż takiego słyszycie, pasterze? "To mówi Pan Bóg: Oto jestem przeciw pasterzom i zażądam mych owiec z ich ręki".

Słuchaj i rozważ, Boża owczarnio: Bóg zażąda od złych pasterzy swoich owiec, zażąda rachunku za ich śmierć. Na innym miejscu mówi przez usta tego samego proroka: "Ciebie, o synu człowieczy, wyznaczyłem na stróża domu Izraela. Będziesz słuchał napomnień z ust moich i będziesz ich przestrzegał w moim imieniu. Jeśli powiem do bezbożnego: Bezbożny musi umrzeć - a ty nic nie mówisz, aby sprowadzić występnego z jego drogi - to on umrze z powodu swej przewiny, ale odpowiedzialnością za jego śmierć obarczę ciebie. Jeśli jednak ostrzegłeś występnego, by odstąpił od swej drogi i zawrócił, on jednak nie odwrócił się od swojej drogi, to umrze on z własnej winy, ty zaś ocaliłeś swą duszę".

I cóż, bracia? Czy rozumiecie już, jak bardzo niebezpieczną rzeczą jest milczeć? Człowiek bezbożny umrze i umrze zasłużenie. Umrze w swej bezbożności i w swoim grzechu. Jego własna niedbałość go zabiła. Bo mógłby znaleźć żyjącego pasterza, który mówi: "Żyję Ja - mówi Pan". Ponieważ jednak był niedbały i ponieważ ten, który został ustanowiony stróżem i przewodnikiem, aby napominać, nie upominał, dlatego słusznie umrze ten, ale i tamten zostanie odrzucony.

Jeśli jednak - powiada Pan - powiesz bezbożnemu, któremu zagroziłem mieczem: "Umrzesz", on zaś zaniedba ratowania się przed grożącą zagładą, a miecz dosięgnie go i zabije, wówczas umrze on z powodu swego grzechu, ty zaś ocalisz swą duszę. I dlatego nie wolno nam milczeć. Wy zaś, nawet gdy milczymy, powinniście słuchać słów Pasterza zawartych w Piśmie świętym.

Zastanówmy się nad tym, o czym już wspomniałem, a mianowicie, czy Bóg odbierze owce złym pasterzom, by dać je dobrym. Otóż uważam, że odbiera owce złym pasterzom. Mówi bowiem: "Oto jestem przeciw pasterzom; z ich ręki zażądam moich owiec, odbiorę je, i nie będą dłużej paść moich owiec, nie będą dłużej pasterzami". Gdy bowiem mówię: Paście moje owce, oni samych siebie pasą, a nie owce. "Odbiorę, i nie będą dłużej paść moich owiec".

W jaki sposób odbiera swe owce, aby tamci nie byli już dłużej pasterzami? "Czyńcie, co wam polecą, ale uczynków ich nie naśladujcie". To tak, jak gdyby mówił: "To, co mówią, pochodzi ode Mnie, co czynią - od nich samych". Kiedy nie czynicie tego, co czynią źli pasterze - nie są waszymi pasterzami. Kiedy zaś spełniacie to, co polecają, Ja sam jestem waszym Pasterzem.

RESPONSORIUM
Łk 12, 42. 43; 1 Kor 4, 2

W. Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, ą którego Pan ustanowił nad swoją służbą? * Szczęśliwy ten sługa, / którego Pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności.
K. A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny. W. Szczęśliwy ten sługa, / którego Pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Czwartek
XXV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
37, 15-28
Zapowiedź zjednoczenia Izraela z Judą

Pan skierował do mnie te słowa: "Synu człowieczy, weź sobie kawałek drewna i napisz na nim: �Juda i Izraelici jego sprzymierzeńcami. Potem weź sobie inny kawałek drewna i napisz na nim: �Józef, drewno Efraima i cały dom Izraela jego sprzymierzeńcami.

Złącz je z sobą jedno z drugim w jeden kawałek drewna, tak by w ręku twoim stanowiły jedną całość. A jeśli potem mówić będą do ciebie rodacy: �Czyż nam nie powiesz, co przez to masz na myśli?, wtedy powiedz im: �Tak mówi Pan Bóg: Oto biorę drewno Józefa, które jest w ręce Efraima oraz plemion Izraela, jego sprzymierzeńców, i przykładam je do drewna Judy, i czynię je jednym drewnem, po to, by w ręku moim byli jedno.

A drewna, na których będziesz pisał, będą przed ich oczami w twym ręku. Wtedy powiedz do nich: Tak mówi Pan Bóg: Oto wybieram Izraelitów spośród ludów, do których pociągnęli, i zbieram ich ze wszystkich stron, i prowadzę ich do ich kraju. I uczynię ich jednym ludem w kraju, na górach Izraela, i jeden król będzie nimi wszystkimi rządził, i już nie będą tworzyć dwóch narodów, i już nie będą podzieleni na dwa królestwa. I już nie będą się kalać swymi bożkami i wstrętnymi kultami, i wszelkimi odstępstwami. Uwolnię ich od wszystkich ich wiarołomstw, którymi zgrzeszyli, oczyszczę ich, i będą moim ludem, Ja zaś będę ich Bogiem.

Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi i wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza, i żyć będą według moich praw, i moje przykazania zachowywać będą i wypełniać. Będą mieszkali w kraju, który dałem słudze mojemu, Jakubowi, w którym mieszkali wasi przodkowie. Mieszkać w nim będą, oni i synowie, i wnuki ich na zawsze, a mój sługa, Dawid, będzie na zawsze ich władcą.

I zawrę z nimi przymierze pokoju: będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Założę ich i rozmnożę, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie moje będzie pośród nich, a Ja będę ich Bogiem, oni zaś będą moim ludem. Ludy zaś pogańskie poznają, że Ja jestem Pan, który uświęca Izraela, gdy mój przybytek będzie wśród nich na zawsze".

RESPONSORIUM
Ez 37, 21. 22; J 10, 16. 11

W. Oto wybieram Izraelitów spośród ludów ą i zbieram ich ze wszystkich stron, / i uczynię ich jednym ludem. * I nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz.
K. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. W. I nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz.

II czytanie
Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 24-25. 27)
Na dobrych pastwiskach będę paść moje owce

"Wyprowadzę je spośród narodów i zgromadzę z krajów; sprowadzę je z powrotem do ich ziemi i paść je będę na górach Izraela". Autorzy Ksiąg świętych nazwani są "górami Izraela". Jeśli chcecie paść bezpiecznie, tam wypasajcie. Wszystko, co tam usłyszycie, kosztujcie z rozkoszą, wszystko zaś, co pochodzi z zewnątrz, odrzucajcie. Gromadźcie się wokół wzgórz Pisma świętego. Tam odnajdziecie rozkosz waszego serca, tam nie ma nic zatrutego, nic szkodliwego, tam najobfitsze pastwisko. Tylko przychodźcie zdrowe i zdrowe paście się na górach Izraela.

"Nad strumieniami i na wszystkich zamieszkałych miejscach". Z gór, o których mówiliśmy, spływają strumienie nauki ewangelicznej, albowiem "na cały świat ich głos się rozchodzi", a wszystkie zamieszkałe miejsca stają się obfitym i przyjemnym pastwiskiem dla owiec. "Będę je pasł na dobrym pastwisku i na wysokich górach Izraela. Tam będą ich legowiska", czyli tam, gdzie będą mogły odpocząć i powiedzieć: "Dobrze nam tutaj", gdzie będą mogły stwierdzić: "To jest prawda, to jest oczywiste, z pewnością nie mylimy się". Odpoczną w chwale Pana, jakby na swych legowiskach. "I będą spać", to jest odpoczywać, "odpoczywać w wielkiej radości".

"Na tłustych pastwiskach na górach Izraela paść się będą". Wspomniałem o górach Izraela, górach dobrych, dokąd wznosimy oczy, abyśmy mogli otrzymać stamtąd pomoc. Lecz nasza pomoc pochodzi od Pana, który stworzył niebo i ziemię. Dlatego, aby nasza nadzieja nie wiązała się z dobrymi górami, po słowach: "Będę pasł moje owce na górach Izraela", natychmiast dodaje: "Ja sam będę pasł moje owce", abyś ty nie zatrzymał się na górach. Wznoś swoje oczy ku górom, skąd ma ^nadejść dla ciebie pomoc, ale pamiętaj o Tym, który mówi: "Ja sam będę pasł". Twoja bowiem pomoc "od Pana, który stworzył niebo i ziemię".

Kończy zaś w ten sposób: "Będę je pasł ze sprawiedliwością". Zauważ, że jedynie On pasie w ten sposób, tylko On pasie ze sprawiedliwością. Któż bowiem z ludzi potrafi osądzić sprawiedliwie. Wszędzie pełno nierozważnych sądów Ten, o którym zwątpiliśmy, nagle się nawraca i staje się najlepszym. Ten zaś, po którym wiele się spodziewaliśmy, nieoczekiwanie upada, i staje się najgorszym. Zarówno nasza obawa, jak i miłość podlegają wahaniom.

Kim jest człowiek dzisiaj, tego nie wie nawet on sam. Choć zresztą w pewnym stopniu wie, kim jest dzisiaj, lecz nie wie, kim będzie jutro. Jedynie Pan pasie ze sprawiedliwością, rozdzielając każdemu to, co jego. Jednym to drugim tamto. Każdemu to, co do niego należy: to albo tamto. On wie, co czyni. Pasie ze sprawiedliwością tych, których osądził i odkupił. A zatem. On pasie ze sprawiedliwością.

responsorium
J 10,14; Ez 34, 11.13a
W. Ja jestem ą dobrym pasterzem * I znam owce moje, a moje Mnie znają.
K. Oto Ja sam będę szukał moich owiec i będę miał o nie pieczę, i wyprowadzę je spomiędzy narodów, i paść je będę. W.I znam owce moje, a moje Mnie znają.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Piątek
XXV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
40, 1-4; 43, 1-12; 44, 6-9
Widzenie odbudowy świątyni i Izraela

W dwudziestym piątym roku naszego wygnania, z początkiem roku, w dziesiątym dniu miesiąca, w czternaście lat po zdobyciu miasta, właśnie tego dnia spoczęła na mnie ręka Pana, i zaprowadził mnie On w Bożym widzeniu do kraju Izraela oraz postawił mnie na pewnej bardzo wysokiej górze, a na niej na wprost mnie było coś, jakby budowa jakiegoś miasta.

Zaprowadził mnie tam i oto ukazał się wtedy mąż, który miał wygląd, jakby był z brązu; miał on lniany sznur w ręce oraz mierniczy pręt. Stał on przy bramie. I rzekł do mnie ów mąż: "Synu człowieczy, popatrz oczami i przysłuchaj się uszami, i dokładnie uważaj na to, co będę ci ukazywać, albowiem zostałeś tu przyprowadzony po to, abyś to widział. Oznajmij domowi Izraela wszystko, co zobaczysz".

Potem poprowadził mnie ku bramie, która skierowana jest na wschód. I oto chwała Boga Izraela przyszła od wschodu, a głos Jego był jak szum wielu wód, a ziemia jaśniała od Jego chwały. Było to widzenie równe temu, które oglądałem wtedy, gdy przyszedł, by zniszczyć miasto, widzenie równe temu, które oglądałem nad rzeką Kebar. I upadłem na twarz. A chwała Pańska weszła do świątyni przez bramę, która skierowana była ku wschodowi. Wtedy uniósł mię duch i zaniósł mię do wewnętrznego dziedzińca. - A oto świątynia pełna była chwały Pańskiej.

I usłyszałem, jak ktoś mówił do mnie od strony świątyni, podczas gdy ów mąż stał jeszcze przy mnie. Rzekł do mnie: "Synu człowieczy, to jest miejsce tronu mojego, miejsce podstawy mych stóp, gdzie chcę na wieki mieszkać pośród Izraelitów. Już dom Izraela ani oni, ani ich królowie nie będą kalać mego świętego imienia przez swe wiarołomstwa oraz przez zwłoki swych królów, jak również przez kult wyżyn, kładąc swój próg obok mego progu, a swój słup obok mego słupa, tak że jedynie ściana była pomiędzy Mną a nimi - i skalali święte imię moje przez swe obrzydliwości, których się dopuścili. Ja natomiast zniszczyłem ich w moim oburzeniu. Teraz jednak będą oni trzymać ode Mnie z daleka swe wiarołomstwa i zwłoki swych królów, a Ja będę mieszkał wśród nich na stałe.

A ty, synu człowieczy, opisz domowi Izraela świątynię, jej wymiary i jej urządzenia. A jeśli się wstydzą z powodu wszystkiego, co uczynili, wyrysuj świątynię i jej urządzenia, jej wyjścia i jej wejścia, i cały jej rozkład, i oznajmij im wszystkie jej ustawy i prawa, i zapisz je przed ich oczami, po to, aby wszystkich tych praw i ustaw strzegli i wypełniali je. To jest ustawa świątyni: Na szczycie góry cały obszar dokoła niej ma być bardzo święty.

Mów do domu opornego, domu Izraela: Tak mówi Pan Bóg. Teraz jest dosyć wszystkich waszych okropności, domu Izraela! Wpuściliście bowiem obcych, nie obrzezanych na sercu i ciele, żeby byli w moim przybytku, po to, by go zbezcześcić, kiedy składaliście Mi w ofierze chleb, tłuszcz i krew; tak przez swoje obrzydliwości złamaliście przymierze moje z wami. Nie czuwaliście nad służbą przy moim przybytku i zamiast tego ich wyznaczyliście, aby się zajmowali służbą przy moim przybytku. Dlatego tak mówi Pan Bóg: Żaden cudzoziemiec, nie obrzezany na sercu i ciele, nie może wstępować do mego przybytku, żaden z obcych, którzy żyją wśród Izraelitów".

RESPONSORIUM
Ez 43, 4-5; por. Łk 2, 27

W. Chwała Pańska ą weszła do świątyni przez bramę skierowaną ku wschodowi. * A oto świątynia była pełna chwały Pańskiej.
K. Rodzice przynieśli Dziecię Jezus do świątyni. W. A oto świątynia była pełna chwały Pańskiej.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach
(Kazanie 46, 29-30)
Pasterze dobrzy złączeni w jednym Pasterzu

Chrystus pasie cię ze sprawiedliwością i oddziela owce swoje od tych, które doń nie należą. "Moje owce - powiada - słuchają głosu mego i idą za Mną".

W jednym Pasterzu odnajduję tu wszystkich dobrych pasterzy. Nie brak bowiem dobrych pasterzy, ale wszyscy są w Jednym. Wielu jest wówczas, gdy są podzieleni. Tutaj wymieniony jest Jeden dla podkreślenia jedności. Nie jest również prawdą, iż dlatego nie wspomina się o pasterzach, ale o Pasterzu, ponieważ Pan nie znajduje nikogo, komu mógłby powierzyć owce. Niegdyś powierzył, bo znalazł Piotra. Wszakże i w osobie Piotra zalecił jedność. Wielu było Apostołów, ale jednemu powiedziano: "Paś owce moje". Nie brak dobrych pasterzy, bynajmniej nie brakuje ich nam; miłosierdzie Boże wzbudza ich i stawia na czele Kościoła.

Niewątpliwie, jeśli owce są dobre, dobrzy są także i pasterze, ponieważ dobrzy pasterze wywodzą się z dobrych owiec. Wszyscy jednak dobrzy pasterze są w Jednym i jedno stanowią. Gdy oni pasą, Chrystus pasie. Przyjaciele oblubieńca nie przemawiają własnym głosem, ale radują się na głos oblubieńca. Dlatego gdy oni pasą, Chrystus pasie i mówi: "To Ja pasę". W nich bowiem jest Jego głos i Jego miłość. Także i Piotra, któremu powierzył owce jak drugiemu sobie, zjednoczył z sobą; w ten sposób powierzył mu owce, by On sam pozostał Głową, Piotr zaś obrazem Ciała, to jest Kościoła, i by byli jak oblubieniec i oblubienica dwoje w jednym ciele.

Dlatego powierzając owce, najpierw, aby nie wydawało się, iż powierza komuś innemu niż sobie, pyta: "Piotrze, miłujesz Mnie? Odpowiedział: Miłuję. I powtórnie: Miłujesz Mnie? Odpowiedział: Miłuję. I trzeci raz: Miłujesz Mnie? Odpowiedział: Miłuję". Umacnia miłość, aby zapewnić jedność. Tak więc On sam pasie w nich, oni zaś pasą w Nim jednym.

Nie mówi o pasterzach, a jednak mówi. Pasterze niech się chlubią, ale "kto się chlubi, niech się chlubi w Panu". W ten sposób pasie Chrystus, w ten sposób pasie się dla Chrystusa, w Chrystusie, nie zaś dla siebie samego z dala od Chrystusa. W rzeczywistości Prorok nie zapowiada braku pasterzy w przyszłych złych czasach. Nie powiedziano: "Ja sam będę pasł moje owce", bo nie mam ich komu powierzyć. Także i wtedy, gdy Piotr i inni Apostołowie byli jeszcze na tym świecie, jeden Pasterz, Ten, w którym wszyscy stanowią jedno, mówi: "Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić, aby nastała jedna owczarnia i jeden Pasterz".

Niech więc wszyscy będą w jednym Pasterzu, niech przemawiają jednym głosem Pasterza. Niech owce słuchają tego głosu i idą za swym Pasterzem. Nie za tym albo tamtym, ale za Jednym. Wszyscy zaś niech przemawiają w Nim jednym głosem, a nie różnymi głosami. "Upominam was, bracia, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów". Niech owce słuchają tego głosu, który nie wprowadza żadnego rozłamu i podziału i niech idą za swym Pasterzem, który mówi: "Moje owce słuchają mego głosu i idą za Mną".

RESPONSORIUM

W. Dobry Pasterzu, ą który nie zasypiasz, lecz zawsze czuwasz, * Nie porzucaj swojej owczarni.
K. Niech czuwa nad nami Twoje miłosierdzie, Panie, aby nie nadszedł nasz wróg, podstępny kusiciel. W. Nie porzucaj swojej owczarni.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Sobota
XXV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Ezechiela
47, 1-12
Widzenie źródła wypływającego ze świątyni

W owych dniach anioł zaprowadził mnie z powrotem przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza. I wyprowadził mnie przez bramę północną na zewnątrz i poza murami powiódł mnie od bramy zewnętrznej, skierowanej ku wschodowi. A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza.

Potem poprowadził mnie ów mąż w kierunku wschodnim; miał on w ręku pręt mierniczy, odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść przez wodę; woda sięgała aż do kostek. Następnie znów odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść przez wodę: sięgała aż do kolan; i znów odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść: sięgała aż do bioder; i znów odmierzył jeszcze tysiąc łokci: był tam już potok, przez który nie mogłem przejść, gdyż woda była za głęboka, była to woda do pływania, rzeka, przez którą nie można było przejść. Potem rzekł do mnie: "Czy widziałeś to, synu człowieczy?" I poprowadził mnie z powrotem wzdłuż rzeki.

Gdy się odwróciłem, oto po obu stronach na brzegu rzeki znajdowało się wiele drzew. A on rzekł do mnie: "Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów, i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostają przy życiu: będą tam też niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione. Będą nad nimi stać rybacy począwszy od Engaddi aż do En-Eglaim, będzie to miejsce na zakładanie sieci i będą tam ryby równe rybom z wielkiego morza, w niezliczonej ilości. Ale jego błota i zalewy nie zostaną uzdrowione, one są pozostawione dla soli.

A nad brzegami potoku mają rosnąć po obu stronach różnego rodzaju drzewa owocowe, których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują; każdego miesiąca będą rodzić nowe, ponieważ woda dla nich przychodzi z przybytku. Ich owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo".

RESPONSORIUM
por. Ez 47, 1. 9; por. J 4, 14

W. Zobaczyłem wodę, ą wypływającą spod prawej strony świątyni. * Wszyscy, do których dotrze ta woda, będą zbawieni.
K. Woda, którą Ja im dam, stanie się w nich źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu. W. Wszyscy, do których dotrze ta woda, będą zbawieni.

II czytanie
Z komentarza św. Hilarego, biskupa, do Psalmów
(Ps 64, 14-15)
Nurty rzeki rozweselają miasto Boże

Strumień Boży wezbrany jest wodą, zapewniłeś im pożywienie, w ten sposób dokonałeś przygotowania". Wiemy, co oznaczą ów strumień. Mówi bowiem prorok: "Nurty rzeki rozweselają miasto Boże". Natomiast Pan mówi w Ewangelii: "Każdy, kto będzie pił wodę, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu". I znowu:. "Kto wierzy we Mnie, jak napisane jest, strumienie popłyną z jego wnętrza. To zaś powiedział o Duchu Świętym, którego mieli otrzymać wierzący w Niego". Ten zatem strumień wypełniony jest wodą Bożą. Jesteśmy zanurzeni w darach Ducha Świętego i z tego źródła życia płynie ku nam rzeka wezbrana wodą Boga. Mamy też przygotowane pożywienie.

Co to za pożywienie? To, które przygotowuje nas do uczestnictwa w życiu Bożym przez udział w świętym Ciele i prowadzi do zjednoczenia z tym właśnie świętym Ciałem. Mówią o tym słowa psalmu: "Zapewniłeś im pożywienie; w ten sposób dokonałeś przygotowania . To pożywienie zbawia nas wprawdzie teraz, ale i przygotowuje na przyszłość.

Odrodzeni przez sakrament chrztu, przeżywamy ogromną radość, gdy w sobie samych odczuwamy zadatek Ducha Świętego, który daje nam rozumienie tajemnic, wiedzę objawień, mowę mądrości, mocną nadzieję, charyzmat uzdrowień i władzę nad demonami. Wszystko to przenika nas jak krople wody i stopniowo wydaje obfite owoce.

responsorium
Ps 36, 9-10; 65, 5
W. Sycą się obfitością Twojego domu, Panie, ą poisz ich potokiem Twego szczęścia. * Albowiem w Tobie jest źródło życia / i w Twojej światłości oglądamy światło.
K. Niech nas nasycą dobra Twego domu. W. Albowiem w Tobie jest źródło życia / i w Twojej światłości oglądamy światło.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty zawarłeś wszystkie nakazy świętego Prawa w przykazaniu miłości Ciebie i bliźniego, ą spraw, abyśmy zachowując Twoje przykazania, * zasłużyli na życie wieczne. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



I nieszpory
26 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Jeśli bezbożny odstąpił od bezbożności, * której się oddawał, / i postępuje według prawa i sprawiedliwości, / żyć będzie, a nie umrze.
Rok B: Nikt, kto czyni cuda w imię moje, * nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. / Kto bowiem nie jest przeciwko nam, / ten jest z nami.
Rok C: Umarł żebrak, * i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Jeśli bezbożny odstąpił od bezbożności, * której się oddawał, / i postępuje według prawa i sprawiedliwości, / żyć będzie, a nie umrze.
Rok B: Nikt, kto czyni cuda w imię moje, * nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. / Kto bowiem nie jest przeciwko nam, / ten jest z nami.
Rok C: Umarł żebrak, * i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama.
PROŚBY

Bóg wspomaga i darzy opieką swój lud, który wybrał sobie na dziedzictwo, aby go doprowadzić do szczęścia. Pamiętając o dobroci Boga, składajmy Mu dzięki i wołajmy do Niego:
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nieskończenie dobry, błagamy Cię za naszym papieżem N. i za naszym biskupem N.,
- miej ich w opiece i uświęcaj swoją mocą.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Spraw, niechaj chorzy jednoczą się z cierpieniami Chrystusa,
- aby zawsze mogli doznawać Jego pociechy.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Wejrzyj łaskawie na tych, którzy są pozbawieni dachu nad głową,
- niech znajdą mieszkanie godne człowieka.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Daj i zachowaj od zniszczenia plony ziemi,
- aby wszystkim wystarczyło codziennego chleba.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Zachowaj nasz naród od nieszczęścia,
- niech żyje w dobrobycie i w pokoju.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Panie, okaż zmarłym swoją wielką łaskawość,
- wprowadź ich do niebiańskiego mieszkania.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nasz,.

MODLITWA

Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XXVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Listu
św. Pawła Apostoła do Filipian
1, 1-11
Pozdrowienie. Dziękczynienie

Paweł i Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami i diakonami. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.

Dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam zawsze w każdej modlitwie, zanosząc ją z radością za was wszystkich - z powodu waszego udziału w szerzeniu Ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej. Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa. Słusznie przecież mogę tak o was myśleć, bo noszę was wszystkich w sercu jako tych, którzy mają udział w mojej łasce: zarówno w moich kajdanach, jak i obronie Ewangelii za pomocą dowodów.

Albowiem Bóg mi jest świadkiem, jak gorąco tęsknię za wami wszystkimi, ożywiony miłością Chrystusa Jezusa. A modlę się o to, aby miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni plonem sprawiedliwości, nabytym przez Jezusa Chrystusa ku chwale i czci Boga.

RESPONSORIUM
Flp 1, 9. 10. 6

W. Niech wasza miłość ą doskonali się coraz bardziej / w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu. * Dla oceny tego, co lepsze, / abyście byli czyści i bez zarzutu.
K. Mam ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa. W. Dla oceny tego, co lepsze, / abyście byli czyści i bez zarzutu.

II CZYTANIE

Początek Listu św. Polikarpa, biskupa i męczennika, do Filipian
(rozdz. 1, 1 - 2, 3)
Łaską zostaliście zbawieni

Polikarp, wraz z prezbiterami, do Kościoła Bożego, który pielgrzymuje w Filippi: miłosierdzie i pokój od Boga wszechmogącego i Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, niech dane wam będą w obfitości.

Bardzo ucieszyłem się wraz z wami w naszym Panu Jezusie Chrystusie, że przyjęliście męczenników, prawdziwe wzory miłości; że - jak należało - odprowadziliście ich w kajdanach, które są godne świętych i stanowią diadem prawdziwie wybranych przez Boga i Pana naszego; raduję się, że mocny szczep wiary waszej, sławiony od najdawniejszych czasów, trwa aż dotąd i przynosi owoc w Panu naszym Jezusie Chrystusie. On cierpiał za nasze grzechy aż do przyjęcia śmierci. "Jego to wskrzesił Bóg, zerwawszy więzy śmierci; w Niego, choć nie widzicie, wierzycie z radością niewymowną i chwalebną", w której wielu chciałoby uczestniczyć. Wiecie bowiem, że "łaską jesteście zbawieni, nie z uczynków", ale z woli Bożej przez Jezusa Chrystusa.

"Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu, służcie Bogu z bojaźnią i w prawdzie", porzucając próżne gadania i urojenia tłumu, "wierząc w Tego, który wskrzesił z martwych Pana naszego Jezusa Chrystusa, dał Mu chwałę" i tron po swojej prawicy. Jemu zostało poddane wszelkie stworzenie na ziemi i w niebie, Jemu służy wszystko, co żyje. On przyjdzie sądzić żywych i umarłych, a Bóg zażąda rachunku Jego krwi od tych, którzy nie chcą uwierzyć w Niego.

Ten zaś, który wskrzesił Go z martwych, wskrzesi i nas, jeśli będziemy pełnić Jego wolę i postępować według Jego przykazań, jeśli umiłujemy to, co On umiłował, wystrzegając się wszelkiej niesprawiedliwości, obłudy, chciwości, oszczerstwa i fałszywego świadectwa; "nie oddając złem za zło, złorzeczeniem za złorzeczenie", uderzeniem za uderzenie, obelgą za obelgę, ale pamiętając o pouczeniu Pana: "Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni, odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone; bądźcie miłosierni, abyście dostąpili miłosierdzia; jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą", oraz: "Błogosławieni ubodzy i ci, którzy cierpią prześladowanie, albowiem ich jest królestwo Boże".

RESPONSORIUM
2 Tm 1, 9; Ps 115, 1

W. Bóg nas wybawił ą i wezwał świętym powołaniem, / nie na podstawie naszych czynów, / lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, * Która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami.
K. Nie nam, Panie, nie nam, lecz Twemu imieniu daj chwałę za łaskę i wierność Twoją. W. Która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.
MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Jutrznia
26 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A:. Zaprawdę, powiadam wam: * Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. / ponieważ uwierzyli.

Rok B: Kto wam poda kubek wody do picia, * dlatego że należycie do Chrystusa, / zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

Rok C: Wspomnij synu, * że za życia otrzymałeś swoje dobra, / a Łazarz przeciwnie, niedolę; / teraz ty męki cierpisz, a on doznaje pociechy.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A:. Zaprawdę, powiadam wam: * Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. / ponieważ uwierzyli.

Rok B: Kto wam poda kubek wody do picia, * dlatego że należycie do Chrystusa, / zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

Rok C: Wspomnij synu, * że za życia otrzymałeś swoje dobra, / a Łazarz przeciwnie, niedolę; / teraz ty męki cierpisz, a on doznaje pociechy.
PROŚBY

Dzięki składajmy naszemu Zbawicielowi, który przyszedł na ten świat, aby być Bogiem z nami. Zanośmy do Niego nasze prośby:
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Chryste Panie, światłości wschodząca z wysoka, Ty jesteś początkiem przyszłego zmartwychwstania,
- wspieraj nas, abyśmy nie trwali w mrokach śmierci, lecz postępowali za Tobą w światłości życia.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Okaż nam swą dobroć, która objawia się we wszystkich stworzeniach,
- abyśmy wszędzie oglądali Twoją chwałę.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Panie, nie dopuść, aby dzisiaj zło nas zwyciężyło,
- lecz pomóż nam je pokonać siłą dobra.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Ty po przyjęciu chrztu w Jordanie zostałeś namaszczony Duchem Świętym,
- spraw, niech kieruje nami dzisiaj łaska Twego Ducha.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.
Ojcze nasz
MODLITWA

Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XXVI tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II nieszpory
26 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Nie każdy, * który Mi mówi: panie, Panie, / wejdzie do królestwa niebieskiego, / lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie.
Rok B: Lepiej jest dla ciebie * ułomnym wejść do życia wiecznego, / niż z dwoma rękami pójść do piekła.
Rok C: Błogosławieni jesteście, ubodzy, * albowiem do was należy królestwo Boże. / Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, / albowiem będziecie nasyceni. / Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, / albowiem śmiać się będziecie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Nie każdy, * który Mi mówi: panie, Panie, / wejdzie do królestwa niebieskiego, / lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie.
Rok B: Lepiej jest dla ciebie * ułomnym wejść do życia wiecznego, / niż z dwoma rękami pójść do piekła.
Rok C: Błogosławieni jesteście, ubodzy, * albowiem do was należy królestwo Boże. / Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, / albowiem będziecie nasyceni. / Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, / albowiem śmiać się będziecie.
PROŚBY

Chwała niech będzie Chrystusowi, który zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. On ma moc obdarzyć wiecznym zbawieniem tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga. Z wiarą i nadzieją skierujmy do Niego nasze błagania:
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Jezu, słońce sprawiedliwości, gdy ten dzień chyli się ku zachodowi, polecamy Tobie całą ludzkość,
- niech wszyscy radują się bez końca Twoją niegasnącą światłością.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj przymierze, które przypieczętowałeś Boską Krwią Twoją,
- uświęcaj Kościół, aby był wolny od grzechu.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Pamiętaj, Panie, o ludzie, który zgromadziłeś
- i w którym obrałeś sobie mieszkanie.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj od wypadków wszystkich podróżujących na ziemi, w powietrzu i na wodzie,
- niech w zdrowiu i radości osiągną cel podróży.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Przyjmij, Panie, naszych zmarłych braci,
- udziel im przebaczenia i wiecznej chwały.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XXVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Filipian
1, 12-26
Paweł pozwany przed sąd

Bracia, chcę, abyście wiedzieli, że moje sprawy przyniosły raczej korzyść Ewangelii, tak iż kajdany moje stały się głośne w Chrystusie w całym pretorium i u wszystkich innych. I tak więcej braci, ośmielonych w Panu moimi kajdanami, odważa się bardziej bez lęku głosić słowo Boże. Niektórzy wprawdzie z zawiści i przekory, drudzy zaś z dobrej woli głoszą Chrystusa. Ci ostatni głoszą z miłości, świadomi tego, że jestem przeznaczony do obrony Ewangelii. Tamci zaś, powodowani niewłaściwym współzawodnictwem, rozgłaszają Chrystusa nieszczerze, sądząc, że przez to dodadzą ucisku moim kajdanom.

Ale cóż to znaczy? Jedynie to, że czy to obłudnie, czy naprawdę, na wszelki sposób rozgłasza się Chrystusa. A z tego ja się cieszę i będę się cieszył. Wiem bowiem, że to mi wyjdzie na zbawienie dzięki waszej modlitwie i pomocy, udzielanej przez Ducha Jezusa Chrystusa, zgodnie z gorącym oczekiwaniem i nadzieją moją, że w niczym nie doznam zawodu. Lecz jak zawsze, tak i teraz z całą swobodą i jawnością Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć. Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć to zysk.

Jeśli bowiem żyć w ciele - to dla mnie owocna praca, co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele - to bardziej dla was konieczne. A ufny w to, wiem, że pozostanę, i to pozostanę nadal dla was wszystkich, dla waszego postępu i radości w wierze, aby rosła wasza duma w Chrystusie przeze mnie, przez moją ponowną obecność u was.

RESPONSORIUM
Flp 1, 20. 21

W. Wiem, zgodnie z gorącym oczekiwaniem i nadzieją moją, ą że w niczym nie doznam zawodu. / Lecz jak zawsze, tak i teraz z całą swobodą i jawnością * Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele, / czy to przez życie, czy przez śmierć.
K. Dla mnie bowiem żyć, to Chrystus, a śmierć jest mi zyskiem. W. Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele, / czy to przez życie, czy przez śmierć.

II CZYTANIE
Z Listu św. Polikarpa, biskupa i męczennika, do Filipian
(rozdz. 3, l - 5. 2)
Przyodziejmy zbroję sprawiedliwości

Jeśli piszę wam, bracia, o sprawiedliwości, to nie sam z siebie, ale ponieważ o to prosiliście. Ani bowiem ja sam, ani ktokolwiek inny podobny do mnie nie potrafi osiągnąć miary mądrości świętego i sławnego Pawia, który będąc wśród was, z umiejętnością i mocą głosił słowo prawdy tym, którzy wtedy żyli, a także po swym odejściu kierował do was listy. Jeśli starannie rozważać je będziecie, możecie udoskonalić się w otrzymanej wierze, która jest matką nas wszystkich". Za nią podąża nadzieja, poprzedzana zaś jest miłością do Boga, Chrystusa i bliźnie go. Jeśli ktoś trwa w tych cnotach, wypełnia nakaz sprawiedliwości. Kto bowiem posiada miłość, daleki jest od wszelkiego grzechu.

"Korzeniem zaś wszelkiego zła jest żądza posiadania". Wiedząc zatem, iż "nic nie przynieśliśmy na ten świat i nic zeń nie możemy zabrać", przywdziejmy zbroję sprawiedliwości i uczmy się najpierw sami postępować zgodnie z przykazaniami Pana. Następnie uczcie też wasze żony, by zgodnie z otrzymaną wiarą postępowały w miłości i czystości; niechaj miłują swych małżonków z całą wiernością, niech miłują wszystkich innych z jednakową roztropnością, niech wychowują dzieci w Bożej bojaźni. Wdowy natomiast uczmy, aby były roztropne w wierze Pana; niechaj się trzymają z dala od wszelkich oszczerstw, obmowy, fałszywego świadectwa, chciwości i wszelkiego zła, modlą się ustawicznie za wszystkich; niech pamiętają, iż są ołtarzem Boga, który wszystko widzi, i nic z naszych myśli, uczuć czy tajemnic serca nie może się przed Nim ukryć.

Wiedząc zaś, iż "Bóg nie pozwoli naigrawać się z siebie", powinniśmy postępować godnie według Jego woli i przykazań. Podobnie też i diakoni niech będą bez zarzutu w obliczu Jego sprawiedliwości, jako słudzy Boga i Chrystusa, a nie ludzi. Niech nie będą oszczercami, obłudnymi, chciwymi, ale we wszystkim umiarkowani, miłosierni, troskliwi, naśladujący wiernie Pana, który stał się sługą wszystkich. Jeśli potrafimy spodobać się Jemu na tym świecie, otrzymamy również i przyszły. Obiecał bowiem wskrzesić nas z martwych i
jeżeli nasze postępowanie będzie Jego godne
uczynić nas, w co wierzymy, uczestnikami swojego królestwa.

responsorium
Flp 4, 8. 9
W.Wszystko, co jest prawdziwe, ą co godne, co sprawiedliwe, co miłe, * Jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym, / to miejcie na myśli.
K.Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, a Bóg pokoju będzie z wami. W. Jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym, / to miejcie na myśli.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
XXVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Filipian
1, 27 - 2, 11
Zachęta do naśladowania Chrystusa

Bracia! Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, abym ja - czy to gdy przybędę i ujrzę was, czy też będąc z daleka - mógł usłyszeć o was, że trwacie mocno w jednym duchu, jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię, i w niczym nie dajecie się zastraszyć przeciwnikom. To właśnie dla nich jest zapowiedzią zagłady, a dla was zbawienia, i to przez Boga. Wam bowiem z łaski dane jest to dla Chrystusa: nie tylko w Niego wierzyć, ale i dla Niego cierpieć, skoro toczycie tę samą walkę, jaką u mnie widzieliście, a o jakiej u mnie teraz słyszycie.

Jeśli więc jest jakieś napomnienie w Chrystusie, jeśli jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Duchu, jeśli jakieś serdeczne współczucie - dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie. Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich.

To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem - ku chwale Boga Ojca.

RESPONSORIUM
1 P 2, 24; Hbr 2, 14; por. 12, 2

W. Chrystus poniósł nasze grzechy na drzewo, ą abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, / a żyli dla sprawiedliwości. * Aby przez śmierć pokonać tego, / który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła.
K. Przewodnik naszej wiary zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż. W. Aby przez śmierć pokonać tego, / który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła.

II CZYTANIE
Z Listu św. Polikarpa, biskupa i męczennika, do Filipian
(rozdz. 6, 1
8, 2)
W sobie samym Chrystus pozostawił nam wzór

Prezbiterzy niech będą współczujący i miłosierni wobec każdego, niech przywołują błądzących, odwiedzają wszystkich chorych, niech nie zaniedbują wdów, sierot i ubogich, ale niech "starają się zawsze czynić dobro przed Bogiem i ludźmi". Niech też powstrzymują się od wszelkiego gniewu, unikają stronniczości, niesprawiedliwego sądu, niech wystrzegają się pilnie wszelkiej chciwości, nie przyjmują łatwo oskarżeń i niech nie będą zbyt surowi w osądzaniu, pamiętając, że wszyscy podlegamy grzechowi.

Skoro błagamy Boga, aby odpuścił nam grzechy, powinniśmy i my odpuszczać. Żyjemy bowiem na oczach Boga i Pana i "wszyscy staniemy przed trybunałem Chrystusa, a każdy z nas o sobie samym zda sprawę". Służmy Mu zatem z obawą i najwyższą czcią, tak jak nakazał On sam, Apostołowie, którzy głosili nam Ewangelię, i prorocy zapowiadający nadejście Pana. Bądźmy gorliwi w czynieniu dobra, unikajmy zgorszenia, unikajmy fałszywych braci oraz tych, którzy podstępnie nosząc imię Pana, wprowadzają ludzi słabych w błąd.

"Każdy, kto nie uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest antychrystem"; a także ten, kto nie uznaje świadectwa krzyża, jest z diabła. Ktokolwiek nagina słowo Pana do własnych pragnień i głosi, że nie ma zmartwychwstania ani sądu, ten jest pierworodnym szatana. Dlatego porzuciwszy urojenia wielu oraz fałszywe nauki, powróćmy do nauki przekazanej nam na początku, "czuwając na modlitwie", trwając w zachowywaniu postów, prosząc Boga, który widzi wszystko, aby "nie wiódł nas na pokuszenie", ponieważ, jak Pan powiedział: "Duch wprawdzie ochoczy, ale ciało mdłe".

Trzymajmy się zatem wytrwale nadziei i rękojmi naszej sprawiedliwości, Jezusa Chrystusa, który "w ciele swoim poniósł nasze grzechy na drzewo krzyża; który grzechu nie popełnił, a w Jego ustach nie było podstępu". On wszystko wycierpiał dla nas, abyśmy mogli żyć w Nim. Naśladujmy zatem Jego cierpliwość, a jeśli wypadnie nam cierpieć dla Jego imienia, oddajmy Mu chwałę. Taki bowiem wzór dał nam w sobie samym i tak właśnie myśmy uwierzyli.

RESPONSORIUM
Rz 12, 17; 2 Kor 6, 3; Dz 24, 15. 16
W. Starajmy się dobrze czynić ą nie tylko wobec Boga, lecz także wobec wszystkich ludzi, / nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, * Aby nie wyszydzono naszej posługi.
K.Mając w Bogu nadzieję, sam usilnie się staram, aby mieć zawsze czyste sumienie wobec Boga i wobec ludzi.W. Aby nie wyszydzono naszej posługi.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
XXVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Filipian
2, 12-30
Zabiegajcie o własne zbawienie

Umiłowani moi, skoro zawsze byliście posłuszni, zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem nie tylko w mojej obecności, lecz jeszcze bardziej teraz, gdy mnie nie ma. Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego wolą.

Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, abyście się stali bez zarzutu i bez winy jako nienaganne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego. Między nimi jawicie się jako źródła światła w świecie. Trzymajcie się mocno Słowa Życia, abym mógł być dumny w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem. A jeśli nawet krew moja ma być wylana przy ofiarniczej posłudze około waszej wiary, cieszę się i dzielę radość z wami wszystkimi: a także i wy się cieszcie i dzielcie radość ze mną.

A mam nadzieję w Panu Jezusie, że niebawem poślę do was Tymoteusza, abym i ja doznał radości, dowiedziawszy się o waszych sprawach. Nie mam bowiem nikogo o równych dążeniach ducha, kto by się szczerze zatroszczył o wasze sprawy: bo wszyscy szukają własnego pożytku, a nie Chrystusa Jezusa. A wiecie, że on został wypróbowany: bo jak dziecko ojcu, tak on wraz ze mną służył Ewangelii. Jego to mam nadzieję posłać do was natychmiast, skoro tylko rozejrzę się w swoich sprawach. Ufam zaś w Panu, że i ja sam przybędę niebawem.

Uznałem też za konieczne posłać do was Epafrodyta, brata, współpracownika i współbojownika mojego, a waszego wysłannika, który miał zaradzić moim potrzebom, gdyż bardzo tęsknił za wami wszystkimi i dręczył się tym, że usłyszeliście o jego chorobie. Rzeczywiście bowiem zachorował, tak iż był bliski śmierci. Ale Bóg się nad nim zmiłował: nie tylko zaś nad nim, lecz i nade mną, żebym nie doznał smutku jednego po drugim. Przeto tym śpieszniej go posyłam, ażebyście wy, ujrzawszy go, ponownie się uradowali, i ja żebym mniej się martwił. Przyjmijcie więc go w Panu z całą radością. A takich jak on otaczajcie czcią, bo dla sprawy Chrystusa bliski był śmierci, naraziwszy życie swoje po to, by was zastąpić przy posłudze, której wy osobiście nie mogliście mi oddać.

RESPONSORIUM
2 P 1, 10. 11; Ef 5, 8. 11

W. Bardziej jeszcze starajcie się umocnić ą wasze powołanie i wybór. * W ten sposób szeroko będzie wam otworzone wejście / do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa.
K. Postępujcie jak dzieci światłości i nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności. W. W ten sposób szeroko będzie wam otworzone wejście / do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa.

II CZYTANIE

Z Listu św. Polikarpa, biskupa i męczennika, do Filipian
(rozdz. 9, 1 - 11, 4)
Postępujmy w wierze i sprawiedliwości

Proszę was wszystkich, abyście byli posłuszni Słowu sprawiedliwości i zachowali cierpliwość, jak to widzieliście, nie tylko w błogosławionym Ignacym, Zozymie i Rufusie, lecz także u innych spośród was, u samego Pawła i pozostałych Apostołów. Bądźcie przekonani, że ci wszyscy "nie biegli na próżno", ale w wierze i sprawiedliwości; że zajmują należne im miejsce u Pana, z którym wspólnie znosili cierpienia. Nie "umiłowali bowiem świata", ale Tego, który za nas umarł i dla nas został wskrzeszony z martwych.

W tym przekonaniu trwajcie i naśladujcie przykład Pana, mocni i niewzruszeni w wierze, miłością braterską ożywieni, miłujący siebie nawzajem, zjednoczeni w prawdzie, okazując jeden drugiemu łagodność Pana, a nikim nie pogardzając. Jeśli możecie wyświadczać dobro, nie zwlekajcie, "albowiem jałmużna wybawia od śmierci". Bądźcie sobie nawzajem poddani; "postępowanie wasze wśród pogan niech będzie nienaganne", aby wasze dobre czyny przyniosły wam chwałę i aby z waszego powodu Pan nie był znieważany. "Biada temu, przez którego imię Pana doznaje wzgardy". Nauczajcie wszystkich umiaru i sami go zachowujcie.

Bardzo się zasmuciłem z powodu Walensa, waszego niegdyś prezbitera, że tak bardzo zapomniał o udzielonej mu godności. Upominam was przeto, abyście się wystrzegali chciwości, abyście byli czyści i uczciwi. Wystrzegajcie się wszelkiego zła. Kto bowiem nie umie sobą samym kierować, jakże będzie innych do tego zachęcał? Jeśli ktoś nie ustrzeże się przed chciwością, ulegnie bałwochwalstwu i zostanie zaliczony do pogan, którzy "nie znają sądu Pana". "Czyż nie wiemy, że święci będą sądzić świat" - jak mówi św. Paweł.

Nic takiego nie zauważyłem ani nie usłyszałem u was, wśród których działał święty Paweł i których wymienia na początku swego listu. Chlubi się wami wobec wszystkich Kościołów, które wtedy znały Boga, podczas gdy my sami jeszcze dotąd Go nie znamy.

Bardzo się zasmuciłem, bracia, z powodu Walensa i jego żony. Oby Pan dał im prawdziwe nawrócenie. Bądźcie ostrożni w tej sprawie "i nie uważajcie ich za nieprzyjaciół", ale przywołujcie jako ulegających słabości i błędom, aby całe wasze ciało dostąpiło zbawienia. W ten sposób postępując, budujecie samych siebie.

RESPONSORIUM
Flp 2, 12-13; J 15, 5

W. Zabiegajcie o własne zbawienie ą z bojaźnią i drżeniem. * Albowiem Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego wolą.
K. Pan mówi: Beze Mnie nic nie możecie uczynić. W. Albowiem Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego wolą.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Czwartek
XXVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Filipian
3, 1-16
Przykład Pawła

Bracia moi, radujcie się w Panu! Pisanie do was o tym samym nie jest dla mnie uciążliwe, a dla was jest środkiem niezawodnym. Strzeżcie się psów, strzeżcie się złych pracowników, strzeżcie się okaleczeńców. My bowiem jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym - my, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele.

Chociaż ja także i w ciele mogę pokładać ufność. Jeśli ktoś inny mniema, że może ufność złożyć w ciele, to ja tym bardziej: obrzezany w ósmym dniu, z rodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, w stosunku do Prawa - faryzeusz, co do gorliwości - prześladowca Kościoła, co do sprawiedliwości legalnej - stałem się bez zarzutu. Ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim - nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze - przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach - w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych.

Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa. Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie. Wszyscy więc my, doskonali, tak to odczuwajmy: a jeśli odczuwacie coś inaczej, i to Bóg wam objawi. W każdym razie: dokąd doszliśmy, w tę samą stronę zgodnie postępujmy!

RESPONSORIUM
Flp 3, 8. 10; Rz 6, 8

W. Wszystko uznaję za stratę, ą bylebym pozyskał Chrystusa, * Przez poznanie Jego: / zarówno mocy Jego zmartwychwstania, / jak i udziału w Jego cierpieniach.
K. Jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy. W. Przez poznanie Jego: / zarówno mocy Jego zmartwychwstania, / jak i udziału w Jego cierpieniach.

Z Listu św. Polikarpa, biskupa i męczennika, do Filipian
(rozdz. 12, l
14)
Chrystus was umocni w wierze i prawdzie

Przekonany jestem, że doskonale znacie Pisma święte, i nic w nich nie jest dla was tajne. Co do mnie, nie mam tego daru. Niech zatem wystarczy przypomnieć słowa: "Gniewajcie się, ale nie grzeszcie" oraz "niech słońce nie zachodzi nad zagniewaniem waszym". Błogosławiony, kto o tym pamięta. Ufam, że tak właśnie jest w waszym przypadku.

Bóg zaś i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa i sam wiekuisty Kapłan, Syn Boży, Jezus Chrystus niechaj da wam wzrost w wierze i prawdzie, we wszelkiej łagodności i pokoju, w cierpliwości i wielkoduszności, wyrozumiałości i czystości. Niech da wam udział w dziedzictwie swoich świętych, a razem z wami i nam oraz wszystkim ludziom na całej ziemi, którzy wierzą w Pana naszego Jezusa Chrystusa i w Jego "Ojca, który Go wskrzesił z martwych".

Módlcie się za wszystkich wierzących. Módlcie się także za królów i władców, za książąt, za prześladujących i nienawidzących was, za nieprzyjaciół krzyża, aby owoc wasz uwidaczniał się we wszystkim i abyście się w nim doskonalili.

Napisaliście mi, i wy, i Ignacy, aby jeśli ktoś wyruszy do Syrii, zabrał list do was. Uczynię to ja sam, jak tylko nadarzy się okazja, albo posłaniec, którego wyślę do was.

Listy Ignacego, które wam pozostawił, jak również inne, które u nas były, przekazaliśmy wam według pole�cenia. Zostały dołączone do niniejszego listu i możecie zaczerpnąć z nich wiele pożytku. Zawierają bowiem wiarę, cierpliwość i wszystko, co pomaga rosnąć w Panu naszym. Ze swej strony donieście mi, co pewnego dowiedzieliście się o Ignacym i tych, którzy z nim byli.

Napisałem ten list przy pomocy Krescensa, którego polecałem wam osobiście i teraz polecam. Jego zachowa�nie u nas było nienaganne. Ufam, że takie samo będzie u was. Polecam wam także jego siostrę, gdy do was przybędzie. Trwajcie mocno w Panu Jezusie Chrystusie. Jego łaska niech będzie z wami wszystkimi.
responsorium
Hbr 13, 20. 21; 2 Mch l, 3
W. Bóg pokoju ą niech was uzdolni do wszelkiego dobra, / byście czynili Jego wolę, * Sprawując w was, co miłe jest w oczach Jego, / przez Jezusa Chrystusa.
K. Niech da wam wszystkim serce, abyście czcili Go i wykonywali Jego wolę. W. Sprawując w was, co miłe jest w oczach Jego, / przez Jezusa Chrystusa.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Piątek
XXVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu św. Pawła Apostoła do Filipian
3, 17 - 4, 9
Stójcie w Panu

Bądźcie, bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem - zagłada, ich bogiem - brzuch, a chwała - w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować.

Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię - radości i chwało moja! - tak stójcie mocno w Panu, umiłowani! Wzywam Ewodię i wzywam Syntychę, aby były jednomyślne w Panu. Także proszę i ciebie, prawdziwy Syzygu, pomagaj im, bo one razem ze mną trudziły się dla Ewangelii wraz z Klemensem i pozostałymi moimi współpracownikami, których imiona są w księdze życia.

Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.

W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli. Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.

RESPONSORIUM
Ef 4, 17; 1 Tes 5, 15-18

W. Zaklinam was w Panu, ą abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie / z ich próżnym myśleniem, / lecz zawsze usiłujcie czynić dobrze / sobie nawzajem i wobec wszystkich. * Taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.
K. Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie, w każdym położeniu dziękujcie. W. Taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Ambrożego, biskupa, do Listu do Filipian

(PLS 1: 617-618)
Radujcie się zawsze w Panu

W tym czytaniu, bracia umiłowani, gdzie Apostoł powiada: "Radujcie się zawsze w Panu", wzywa nas Boża dobroć do radości wiecznego szczęścia. Radości świata wiodą do wiecznego smutku; te zaś, które zgodne są z wolą Bożą, prowadzą do nieprzemijalnych, wiekuistych radości. Dlatego Apostoł mówi: "Powtórnie mówię wam, radujcie się".

Apostoł zachęca, aby radość nasza rosła coraz bardziej i prowadziła do Boga i wypełnienia Jego przykazań. Im bowiem bardziej staramy się na tym świecie zachować przykazania Pana Boga naszego, tym bardziej będziemy szczęśliwi w życiu przyszłym i tym większej chwały dostąpimy u Boga.

"Wasza łagodność niech będzie znana wszystkim ludziom", to jest niech wasze święte postępowanie uwidacznia się nie tylko przed Bogiem, ale także przed ludźmi jako przykład skromności i trzeźwości dla wszystkich z waszego otoczenia, a także jako wspomnienie godnego postępowania wobec Boga i ludzi.

"Pan jest blisko; o nic się już zbytnio nie troskajcie". Pan zawsze jest blisko tych, którzy wzywają Go w prawdzie, w wierze prawej, a nadziei mocnej i doskonałej miłości. "Wie bowiem, czego wam potrzeba, zanim Go poprosicie". Zawsze gotów jest przyjść z pomocą we wszystkich potrzebach tym, którzy Mu służą. Dlatego nie potrzebujemy się lękać grożących nam niebezpieczeństw, ponieważ mamy wiedzieć, że Bóg jest naszym najbliższym obrońcą, zgodnie ze słowami Pisma: "Pan jest blisko skruszonych w sercu i wybawia złamanych na duchu. Wiele nieszczęść spada na sprawiedliwego, lecz ze wszystkich Pan go wybawi". Jeśli postaramy się spełniać i zachowywać to, co nam polecił, nie będzie zwlekał z wypełnieniem obietnicy.
"Lecz w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem" po to, abyśmy dotknięci jakimkolwiek cierpieniem, umieli je znosić bez najmniejszego szemrania i smutku, w cierpliwości i radości "dziękując Bogu zawsze za wszystko".

RESPONSORIUM
Ps 40, 2-4

W. Pan stopy moje postawił na skale ą i umocnił moje kroki. * Włożył mi w usta pieśń nową.
K. Wysłuchał mego wołania i wydobył mnie z dołu zagłady. W. Włożył mi w usta pieśń nową.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Sobota
XXVI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu
św. Pawła Apostoła do Filipian
4, 10-23
Szczodrobliwość Filipian dla Pawła

Bracia! Bardzo się ucieszyłem w Panu, że wreszcie rozkwitło wasze staranie o mnie, bo istotnie staraliście się, lecz nie mieliście do tego sposobności. Nie mówię tego bynajmniej z powodu niedostatku: ja bowiem nauczyłem się wystarczać sobie w warunkach, w jakich jestem. Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku. Wy, Filipianie, wiecie przecież, że na początku głoszenia Ewangelii, gdy opuściłem Macedonię, żaden z Kościołów poza wami jednymi nie prowadził ze mną otwartego rachunku przychodu i rozchodu, bo do Tesaloniki nawet raz i drugi przysłaliście na moje potrzeby. Mówię zaś to bynajmniej nie dlatego, że pragnę daru, lecz pragnę owocu, który wzrasta na wasze dobro.

Stwierdzam, że wszystko mam, i to w obfitości: jestem w całej pełni zaopatrzony, otrzymawszy przez Epafrodyta od was wdzięczną woń, ofiarę przyjemną, miłą Bogu. A Bóg mój według swego bogactwa zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę. Bogu zaś i Ojcu naszemu chwała na wieki wieków. Amen.

Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie. Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną. Pozdrawiają was wszyscy święci, zwłaszcza ci z domu Cezara. Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z duchem waszym. Amen.

RESPONSORIUM
Flp 4, 12-13; 2 Kor 12, 10

W. Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować, ą i być sytym, i głód cierpieć, / obfitować i doznawać niedostatku. * Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia.
K. Mam upodobanie w moich słabościach, w uciskach z powodu Chrystusa. W. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia.

II CZYTANIE

Z dzieła św. Grzegorza z Nyssy, biskupa, O życiu chrześcijańskim
(PG 46, 295-298)
Walcz dzielnie w obronie wiary

"Jeśli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem; to, co dawne, minęło". Na innym miejscu Apostoł nazywa "nowym stworzeniem" zamieszkiwanie Ducha Świętego w duszy czystej, nie skażonej grzechem, wolnej od jakiegokolwiek zła, bezbożności i niegodziwości. Gdy bowiem dusza znienawidziła grzech, całkowicie powierzyła się kierownictwu cnoty, i odmieniwszy postępowanie, przyjęła łaskę Ducha Świętego, wtedy się staje w pełni odnowiona, umocniona i pokrzepiona. Wszak powiedziano: "Wyrzućcie stary kwas, abyście się stali nowym ciastem", oraz: "Odprawiajmy nasze święto nie przy użyciu starego kwasu, lecz przaśnego chleba czystości i prawdy".

Niewątpliwie, nieprzyjaciel gotuje naszej duszy wiele zasadzek. Tymczasem ludzka natura sama z siebie jest zbyt słaba, by nad nim zatryumfować. Dlatego właśnie Apostoł nakazuje nam przywdziać zbroję niebieską. "Przywdziejcie pancerz sprawiedliwości, na stopy nałóżcie gotowość głoszenia Ewangelii pokoju i opaszcie biodra wasze prawdą". Czy widzisz, jakie środki ratunku wskazuje ci Apostoł? Prowadzą ku jednej drodze, do jednego celu. Przy ich pomocy z łatwością podąża się drogą życia aż ku szczytom wypełnienia Bożych przykazań. Na innym miejscu ten sam Apostoł powiada: "Biegnijmy wytrwale w wyznaczonych nam zawodach, patrząc na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją udoskonala".

Dlatego ten, kto gardzi wielkościami doczesnego życia, kto się wyrzeka wszelkiej chwały ziemskiej, powinien wraz ze swym życiem wyrzec się także swej własnej duszy. Wyrzec się własnej duszy oznacza nie szukać nigdy własnej woli, ale woli Boga i według niej postępować; oznacza ponadto nie posiadać niczego poza tym, co zwyczajne. Wtedy łatwiej jest spełniać zalecenia przełożonych z przyjemnością, zaufaniem i ochotą, jak przystało słudze Chrystusowemu i temu, który został odkupiony dla wspólnego dobra braci. Właśnie tego pragnie Pan, kiedy zachęca: "Kto chce być pierwszy i większy wśród was, niech będzie ostatnim i sługą wszystkich".

Tego rodzaju służba ludziom powinna być bezinteresowna; kto się jej podjął, powinien być oddany wszystkim i służyć braciom, jak gdyby był ich dłużnikiem. Z kolei trzeba, aby ci, którzy są przełożonymi, przyjęli na siebie większy trud niż inni, byli bardziej skromni niż ich poddani i dawali innym wzór posługiwania w przeświadczeniu, że ci, których im powierzono, stanowią Bożą własność.

Przełożeni zatem winni się troszczyć o braci, tak jak sumienni i pilni wychowawcy troszczą się o dzieci, które im powierzyli rodzice. Jeśli zatem w ten sposób będziecie się wzajemnie miłować, tak uczniowie, jak i nauczyciele, jedni z radością okazując posłuszeństwo, drudzy ze szczerą ochotą prowadząc braci do doskonałości, a także, jeśli nawzajem wyprzedzać się będziecie w okazywaniu wzajemnego szacunku, będziecie wieść na ziemi życie godne aniołów.

RESPONSORIUM
Ga 5, 13; 1 Kor 10, 32

W. Zostaliście powołani do wolności. ą Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, * Przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie.
K. Nie bądźcie zgorszeniem ani dla Żydów, ani dla Greków, ani dla Kościoła Bożego. W. Przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, ą udzielaj nam nieustannie swojej łaski, * abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




I Nieszpory
27 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Gdy nadszedł czas zbiorów, / pan winnicy posłał swoje sługi do rolników, / by odebrali plon jemu należny.

Rok B: Faryzeusze zapytali Jezusa: * Czy wolno mężowi oddalić żonę? / On im odpowiedział: / Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.

Rok C: Apostołowie prosili Pana: * Przymnóż nam wiary.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Gdy nadszedł czas zbiorów, / pan winnicy posłał swoje sługi do rolników, / by odebrali plon jemu należny.

Rok B: Faryzeusze zapytali Jezusa: * Czy wolno mężowi oddalić żonę? / On im odpowiedział: / Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.

Rok C: Apostołowie prosili Pana: * Przymnóż nam wiary.
PROŚBY

Chrystus ulitował się nad głodnymi ludźmi i dokonał dla nich cudów swej miłości. Pamiętając o nich, błagajmy Go w duchu szczerego oddania:
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Wyznajemy, że z Twojej łaskawości otrzymaliśmy dzisiaj wszystkie dobrodziejstwa,
- niech one nie pozostaną w nas daremne, lecz przyniosą obfity owoc.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ty jesteś światłością i zbawieniem wszystkich narodów, miej w swojej opiece świadków, których posłałeś na całą ziemię,
- rozpal ich ogniem Ducha Świętego.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Spraw, aby wszyscy ludzie troszczyli się o postęp i pokój tego świata
- i ochoczo zaradzali naglącym potrzebom naszych czasów.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Lekarzu duszy i ciała, przynieś ulgę chorym, bądź przy konających,
- nawiedź nas i umocnij swoim miłosierdziem.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Przyjmij zmarłych do grona błogosławionych,
- których imiona są zapisane w księdze życia.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ojcze nasz
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Niedziela
XXVII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza
1, 1-20
Posłannictwo Tymoteusza. Paweł głosicielem Ewangelii

Paweł, apostoł Chrystusa Jezusa według nakazu Boga naszego, Zbawiciela, i Chrystusa Jezusa, naszej nadziei - do Tymoteusza, swego prawowitego dziecka w wierze. Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, naszego Pana.

Jak prosiłem cię, byś pozostał w Efezie, kiedy wybierałem się do Macedonii, tak proszę teraz, abyś nakazał niektórym zaprzestać głoszenia niewłaściwej nauki, a także zajmowania się baśniami i genealogiami bez końca. Służą one raczej dalszym dociekaniom niż planowi Bożemu zgodnie z wiarą. Celem zaś nakazu jest miłość, płynąca z czystego serca, dobrego sumienia i wiary nieobłudnej. Zboczywszy od nich, niektórzy zwrócili się ku czczej gadaninie. Chcieli uchodzić za uczonych w Prawie nie rozumiejąc ani tego, co mówią, ani tego, co stanowczo twierdzą.

Wiemy zaś, że Prawo jest dobre, jeśli je ktoś prawnie stosuje, rozumiejąc, że Prawo nie dla sprawiedliwego jest przeznaczone, ale dla postępujących bezprawnie i dla niesfornych, bezbożnych i grzeszników, dla niegodziwych i światowych, dla ojcobójców i matkobójców, dla zabójców, dla rozpustników, dla mężczyzn współżyjących ze sobą, dla handlarzy niewolnikami, kłamców, krzywoprzysięzców i dla popełniających cokolwiek innego, co jest sprzeczne ze zdrową nauką, w duchu Ewangelii chwały błogosławionego Boga, którą mi zwierzono.

Dzięki składam Temu, który mię przyoblekł mocą, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, że uznał mnie za godnego wiary, skoro przeznaczył do posługi mnie, ongiś bluźniercę, prześladowcę i oszczercę. Dostąpiłem jednak miłosierdzia, ponieważ działałem z nieświadomością w niewierze. A nad miarę obfitą okazała się łaska naszego Pana wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie!

Nauka to zasługująca na wiarę i godna całkowitego uznania, że Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników, spośród których ja jestem pierwszy. Lecz dostąpiłem miłosierdzia po to, by we mnie pierwszym Jezus Chrystus pokazał całą wielkoduszność jako przykład dla tych, którzy w Niego wierzyć będą dla życia wiecznego. A Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, Bogu samemu - cześć i chwała na wieki wieków. Amen.

Ten właśnie nakaz poruczam ci, Tymoteuszu, dziecko moje, po myśli proroctw, które uprzednio wskazywały na ciebie: byś wsparty nimi toczył dobrą walkę, mając wiarę i dobre sumienie. Niektórzy odrzuciwszy je ulegli rozbiciu w wierze; do nich należy Hymenajos i Aleksander, których przekazałem szatanowi, ażeby się oduczyli bluźnić.

RESPONSORIUM
1 Tm 1, 14. 15; Rz 3, 23

W. Nad miarę obfitą ą okazała się łaska naszego Pana wraz z wiarą i miłością. * Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników.
K. Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej. W. Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników.

II CZYTANIE

Z Reguły pasterskiej św. Grzegorza Wielkiego, papieża
(księga 2, 4)
Pasterz niech będzie roztropny w milczeniu, a pożyteczny w mówieniu

Pasterz niech będzie roztropny w milczeniu, a pożyteczny w mówieniu; nie powinien rozgłaszać tego, o czym należałoby milczeć, ani zamilczać tego, co się powinno powiedzieć. Albowiem podobnie jak nierozważne słowo wprowadza w błąd, tak nieroztropne milczenie pozostawia w błędzie tych, którzy mogliby poznać prawdę. A tymczasem nierozważni pasterze w obawie przed utratą ludzkich względów często powstrzymują się od otwartego głoszenia tego, co słuszne. Nie strzegą owczarni - powiada Prawda - z gorliwością dobrych pasterzy, ale postępują jak najemnicy, uciekając w obliczu nadchodzącego wilka i zasłaniając się milczeniem.

Dlatego Pan karci ich przez proroka, mówiąc: "To nieme psy, niezdolne, by zaszczekać". Dlatego też uskarża się dalej w słowach: "Nie stanęliście naprzeciw ani nie budowaliście murów wokół domu Izraela, by się ostać w walce w dniu Pana". Stanąć naprzeciw oznacza odważnym słowem stanąć w obronie owczarni przeciw władcom tego świata. Ostać się w walce w dzień Pana oznacza stawić czoła wojującym bezbożnym ze względu na umiłowanie sprawiedliwości.

Czymże jest dla pasterza lęk przed mówieniem prawdy, jeśli nie ucieczką w milczenie? Kto zaś staje w obronie owczarni, ten wznosi przeciwko nieprzyjaciołom mur wokół domu Izraela. Dlatego powiedziano popadającemu w grzechy ludowi: "Prorocy twoi miewali dla ciebie widzenia próżne i bezsensowne; nie odsłaniali twej nieprawości, by cię nakłonić do nawrócenia". W Piśmie świętym proroków nazywa się niekiedy nauczycielami, którzy przez ujawnienie przemijalności rzeczy obecnych ukazują przyszłe. Słowo Boże wyrzuca im fałszywe widzenia, bo lękając się wystąpić przeciwko złu, tchórzliwie schlebiają grzesznikom, obiecując bezpieczeństwo. Nie odsłaniają nieprawości grzeszników, ponieważ powstrzymują się od karcenia.

Słowa skarcenia są jakby kluczem, który odsłania winę, nierzadko nie znaną nawet temu, kto ją popełnił. Stąd święty Paweł powiada: "Aby mógł przekazywać zdrową naukę i przekonywać opornych". Stąd i Malachiasz mówi: "Wargi kapłana powinny strzec wiedzy, a wtedy pouczenia będą u niego szukali, bo jest on wysłannikiem Pana Zastępów". Stąd także Pan upomina przez Izajasza: "Krzycz na całe gardło, nie przestawaj, podnoś twój głos jak trąba".

Tak więc ktokolwiek staje się kapłanem, podejmuje się zadania herolda. Ma on ogłaszać nadejście straszliwego Sędziego, który się zbliża. Jeśli więc kapłan nie umie sprawować posługi głoszenia, jakże będzie wołał ów niemy herold? Dlatego właśnie Duch Święty spoczął nad pierwszymi pasterzami w postaci języków; tych, których napełnił, uczynił natychmiast zdolnymi do głoszenia o Nim.

RESPONSORIUM
Ps 51, 15. 16-17

W. Będę nieprawych nauczał dróg Twoich ą i wrócą do Ciebie grzesznicy. * Niech sławi mój język Twoją sprawiedliwość.
K. Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić Twoją chwałę. W. Niech sławi mój język Twoją sprawiedliwość.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Jutrznia
27 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Pan winnicy wytraci złoczyńców, * a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, / którzy mu będą oddawali plon we właściwym czasie.

Rok B: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, * nie przeszkadzajcie im; / do takich bowiem należy królestwo Boże.

Rok C: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, / powiedzielibyście tej morwie: / Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, / a byłaby wam posłuszna.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Pan winnicy wytraci złoczyńców, * a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, / którzy mu będą oddawali plon we właściwym czasie.

Rok B: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, * nie przeszkadzajcie im; / do takich bowiem należy królestwo Boże.

Rok C: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, / powiedzielibyście tej morwie: / Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, / a byłaby wam posłuszna.
PROŚBY

Wytrwale błagajmy Boga, który posłał Ducha Świętego, aby był światłością serc wszystkich ludzi:
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Błogosławiony jesteś, Boże, nasza światłości,
- Ty dla swojej chwały pozwoliłeś nam doczekać dnia, który się rozpoczyna.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty opromieniłeś ziemię światłem zmartwychwstania swojego Syna,
- niech Twój Kościół zaniesie to światło wszystkim ludziom.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty przez Ducha Świętego oświeciłeś uczniów swego Jednorodzonego Syna,
- ześlij Twojego Ducha na Kościół, aby go zachował w wierności.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Światłości narodów, pamiętaj o tych, którzy trwają jeszcze w ciemnościach,
- otwórz ich oczy i serca, aby poznali Ciebie, jedynego i prawdziwego Boga.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XXVII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
II Nieszpory
27 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Kamień, który odrzucili budujący, * stał się głowicą węgła. / Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach.

Rok B: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, * ten nie wejdzie do niego.

Rok C: Gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: / Słudzy nieużyteczni jesteśmy; / wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Kamień, który odrzucili budujący, * stał się głowicą węgła. / Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach.

Rok B: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, * ten nie wejdzie do niego.

Rok C: Gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: / Słudzy nieużyteczni jesteśmy; / wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.
PROŚBY

Radosnym sercem zanośmy nasze prośby do Boga, który stworzył świat, naprawił go przez Odkupienie i ustawicznie odnawia swoją miłością:
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Dzięki Ci, Boże, który w całym stworzeniu objawiasz swoją wszechmoc
- i w dziejach świata ukazujesz swoją opatrzność.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Przez swojego Syna, zwiastuna pokoju i zwycięzcę na drzewie krzyża,
- wybaw nas od próżnego lęku i rozpaczy.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pomóż wszystkim, którzy miłują i wprowadzają sprawiedliwość,
- aby szczerze zabiegali o utrwalenie na świecie prawdziwego pokoju.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pośpiesz na pomoc uciśnionym, obdarz więźniów wolnością, pocieszaj biednych, zapewnij chleb łaknącym, umocnij bezsilnych,
- we wszystkich ludziach objawiaj moc swojego krzyża.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ty cudownie wskrzesiłeś do chwały swojego Syna, który umarł i został pogrzebany,
- spraw, aby zmarli razem z Nim przeszli do życia.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Poniedziałek
XXVII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza
2, 1-15
Zaproszenie do modlitwy

Umiłowany! Zalecam przede wszystkim, by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi: za królów i za wszystkich sprawujących władzę, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne z całą pobożnością i godnością. Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego, Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy. Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie samego na okup za wszystkich jako świadectwo we właściwym czasie. Ze względu na nie ja zostałem ustanowiony głosicielem i apostołem - mówię prawdę, nie kłamię - nauczycielem pogan w wierze i prawdzie.

Chcę więc, by mężczyźni modlili się na każdym miejscu, podnosząc ręce czyste, bez gniewu i sporu. Podobnie kobiety - w skromnie zdobnym odzieniu, niech się przyozdabiają ze wstydliwością i umiarem, nie przesadnie zaplatanymi włosami albo złotem czy perłami, albo kosztownym strojem, lecz przez dobre uczynki, co przystoi kobietom, które się przyznają do pobożności. Kobieta niechaj się uczy w cichości z całym poddaniem się. Nauczać zaś kobiecie nie pozwalam ani też przewodzić nad mężem, lecz chcę, by trwała w cichości. Albowiem Adam został pierwszy ukształtowany, potem - Ewa. I nie Adam został zwiedziony, lecz zwiedziona kobieta popadła w przestępstwo. Zbawiona zaś zostanie przez rodzenie dzieci; będą zbawione wszystkie, jeśli wytrwają w wierze i miłości, i uświęceniu - z umiarem.

RESPONSORIUM
1 Tm 2, 5-6; Hbr 2, 17

W. Jeden jest Bóg, ą jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, / człowiek, Chrystus Jezus. * On wydał siebie samego na okup za wszystkich.
K. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosierny. W. On wydał siebie samego na okup za wszystkich.

II CZYTANIE

Z traktatu św. Ambrożego, biskupa, O Kainie i Ablu
(księga 1, 9, 34. 38-39)
Modlić się należy szczególnie za cale ciało Kościoła

"Złóż Bogu ofiarę uwielbienia i wypełnij swe śluby wobec Najwyższego". Uwielbiać Boga oznacza zanosić prośby i okazywać wdzięczność. Dlatego na szczególne wyróżnienie zasłużył Samarytanin, który oczyszczony z trądu na słowo Pana wraz z dziewięcioma innymi, wrócił sam jeden do Chrystusa, wychwalając Boga i dziękując Mu. Jezus powiedział o nim: "Nie znalazł się żaden, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, jak tylko ten cudzoziemiec. Do niego zaś rzekł: Wstań i idź, twoja wiara cię uzdrowiła".

Pan Jezus w przedziwny sposób uczył cię o dobroci Ojca rozdzielającego dobrodziejstwa po to, abyś prosił o łaskę Tego, który jest dobry. Zachęcał do uważnej i częstej modlitwy, nie żeby wydłużając się nużyła, ale aby przez ponawianie pomnażała się w żarliwości. Gdy bowiem modlitwa jest nadto długa, ulega rozproszeniom, gdy zaś jest rzadka, dochodzi do jej zaniedbywania.

Z kolei Chrystus poucza, że prosząc dla siebie o łaskę, powinieneś umieć być hojnym dla drugich, i w ten sposób słowa prośby wspierać słowem czynu. Także Apostoł zaleca modlić się bez gniewu i zawiści, by modlitwa była szczera i spokojna. Również Zbawiciel poucza, iż należy się modlić w każdym miejscu, mówiąc: "Wejdź do twej izdebki".

Nie należy tu myśleć o izdebce oddzielonej ścianami, w której twoje ciało znajduje odpoczynek, ale o tej izdebce, która jest w tobie, w której zamknięte są twoje myśli, w której mieszczą się twoje uczucia. Ta izba modlitwy jest zawsze z tobą, zawsze jest ukryta, a zna ją jedynie Bóg.

Pamiętaj, byś szczególnie modlił się za lud, to jest za całe ciało, za wszystkich członków Matki Kościoła. W tym właśnie objawia się wzajemna miłość. Jeśli bowiem modlisz się za siebie, taka modlitwa służy jedynie tobie. Kiedy każdy modli się tylko za siebie, mniej łaski otrzymuje grzesznik, niż ten, kto wstawia się za innymi. Kiedy natomiast pojedynczy wierni modlą się za wszystkich, wszyscy modlą się za każdego.

Zatem, aby zakończyć, kiedy modlisz się sam za siebie, modlisz się - jak powiedzieliśmy - tylko sam. Jeśli zaś modlisz się za wszystkich, wszyscy będą modlić się za ciebie. Wśród wszystkich bowiem jesteś także i ty. W ten sposób i nagroda będzie większa, albowiem modlitwy poszczególnych wiernych wyjednują dla każdego z nich to, o co prosi cały lud. Nie ma w tym żadnego zuchwalstwa, ale większa pokora i obfitszy owoc.

RESPONSORIUM
Ps 61, 2-3. 6

W. Usłysz, Boże, moje wołanie, ą zważ na moją modlitwę. * Do Ciebie wołam z krańców ziemi.
K. Bo Ty, Boże, wysłuchujesz mych ślubów i spełniasz życzenia tych, którzy wielbią Twoje imię. W. Do Ciebie wołam z krańców ziemi.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
XXVII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza
3, 1-16
O sługach Kościoła

Umiłowany! Nauka ta zasługuje na wiarę. Jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pożąda dobrego zadania. Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, nie przebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży? Nie może być świeżo ochrzczony, ażeby wbiwszy się w pychę nie wpadł w diabelskie potępienie. Powinien też mieć dobre świadectwo ze strony tych, którzy są z zewnątrz, ażeby się nie naraził na wzgardę i sidła diabelskie.

Diakonami tak samo winni być ludzie godni, w mowie nieobłudni, nie nadużywający wina, niechciwi brudnego zysku, lecz utrzymujący tajemnicę wiary w czystym sumieniu. I oni niech będą najpierw poddawani próbie, i dopiero wtedy niech spełniają posługę, jeśli są bez zarzutu. Kobiety również - czyste, nieskłonne do oczerniania, trzeźwe, wierne we wszystkim. Diakoni niech będą mężami jednej żony, rządzący dobrze dziećmi i własnymi domami. Ci bowiem, skoro dobrze spełnili czynności diakońskie, zdobywają sobie zaszczytny stopień i ufną śmiałość w wierze, która jest w Chrystusie Jezusie.

Piszę ci to wszystko spodziewając się przybyć do ciebie możliwie szybko. Gdybym zaś się opóźniał, piszę, byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy. A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności. Ten, który objawił się w ciele, usprawiedliwiony został w Duchu, ukazał się aniołom, ogłoszony został poganom, znalazł wiarę w świecie, wzięty został w chwale.

RESPONSORIUM
por. Dz 20, 28; 1 Kor 4, 2

W. Uważajcie na całą owczarnię. ą Nad nią Duch Święty ustanowił was biskupami, * Abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył krwią swego Syna.
K. Od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny. W. Abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył krwią swego Syna.

IICZYTANIE
Z Listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Trallan
(rozdz. 1,1-3,2; 4,1-2; 6,1; 7,1-8,1)
Pragnę was przestrzec, jak dzieci moje najmilsze

Ignacy zwany również Teoforem, Kościołowi w Trallach w Azji, Kościołowi umiłowanemu przez Boga, Ojca Jezusa Chrystusa, wybranemu i godnemu Boga, mającemu pokój dzięki ciału, krwi i męce Jezusa' Chrystusa, naszej nadziei w oczekiwaniu na zmartwychwstanie w Nim; ten Kościół pozdrawiam we wszelkim bogactwie według apostolskiego zwyczaju i życzę mu obfitego zbawienia.

Wiem, że okazujecie postawę niezachwianą i bez zarzutu w doświadczeniu nie tylko z przyzwyczajenia, ale i z wewnętrznego przekonania, jak mi to oznajmił biskup wasz, Polibiusz, który przybył do Smyrny dzięki woli Boga i Jezusa Chrystusa, przynosząc mnie, więźniowi w Jezusie Chrystusie, powinszowania, tak iż mogłem oglądać w nim całą waszą wspólnotę. Otrzymawszy za jego pośrednictwem świadectwo waszej życzliwościw Bogu, wielbiłem Boga, którego naśladowcami
jak się dowiedziałem
staliście się w pełni.

Skoro zaś poddani jesteście biskupowi jak Jezusowi Chrystusowi, widzę, że nie postępujecie według zapatrywań ludzkich, ale według Jezusa Chrystusa, który dla nas umarł, abyście wierząc w Jego śmierć, umknęli śmierci. Konieczną jest zatem rzeczą niczego nie czynić bez biskupa
czego zresztą przestrzegacie
a także być poddanym prezbiterom jak Apostołom Jezusa Chrystusa, naszej nadziei, dla dostąpienia wspólnoty z Nim.

Trzeba też, aby i diakoni, którzy są sługami tajemnic Chrystusa Jezusa, podobali się wszystkim pod każdym względem. Nie są oni bowiem sługami jedzenia i picia, ale sługami Kościoła Bożego. Dlatego trzeba, aby się wystrzegali jak ognia wszelkiego złego czynu.

Wszyscy niech okazują szacunek diakonom jak Jezusowi Chrystusowi, podobnie też biskupowi, który jest obrazem Ojca, prezbiterom jako senatowi Boga i zgromadzeniu Apostołów. Bez nich nie można mówić o Kościele. Jestem przekonany, że tak właśnie myślicie. Otrzymałem bowiem i mam przykład waszej miłości w waszym biskupie. Jego zachowanie jest doskonałą nauką, jego zaś łagodność
mocą.

Doświadczam wielkich dzieł Bożych, ale powściągam siebie, abym chlubiąc się, nie upadł. Teraz zwłaszcza trzeba mi się obawiać i nie słuchać tych, którzy mi schlebiają. Pragnę bowiem cierpieć, ale nie wiem, czy jestem godzien. Moja gwałtowność nie jest widoczna dla wszystkich, lecz tym bardziej uderza we mnie samego. Potrzebuję przeto łagodności, która zwycięża księcia tego świata.

Zaklinam was zatem nie ja, lecz miłość Jezusa Chrystusa, abyście przyjmowali wyłącznie pokarm chrześcijański, a powstrzymywali się od trującej rośliny, to jest herezji.

Stanie się to, jeśli nie będziecie pyszni ani nie oddalicie się od Jezusa Chrystusa, od biskupa i przykazań Apostolskich. Kto jest wewnątrz świątyni, jest czysty, kto zaś na zewnątrz
nieczysty. Inaczej mówiąc, kto dokonuje czegokolwiek bez biskupa, prezbiterów i diakonów, me ma czystego sumienia.

Piszę to, nie jakobym się u was spotykał z tego rodzaju zachowaniem, ale pragnę was przestrzec jak dzieci moje najmilsze.

responsorium
Ef 4, 3-6; l Kor 3, 11
W. Usiłujcie zachować jedność Ducha ą dzięki więzi jaką jest pokój. / Jedno jest Ciało i jeden Duch, / bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, / jaką daje wasze powołanie. * Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.
K. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. W. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XXVII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza
4, 1 - 5, 2
O nauczycielach błędu. O starszych wiekiem

Umiłowany! Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów. Stanie się to przez takich, którzy obłudnie kłamią, mają własne sumienie napiętnowane. Zabraniają oni wchodzić w związki małżeńskie, nakazują powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę. Ponieważ wszystko, co Bóg stworzył, jest dobre, i niczego, co jest spożywane z dziękczynieniem, nie należy odrzucać. Staje się bowiem poświęcone przez słowo Boże i przez modlitwę. Przedkładając to braciom, będziesz dobrym sługą Chrystusa Jezusa, karmionym słowami wiary i dobrej nauki, za którą poszedłeś.

Odrzucaj natomiast światowe i babskie baśnie. Sam zaś ćwicz się w pobożności. Bo ćwiczenie cielesne nie na wiele się przyda; pobożność zaś przydatna jest do wszystkiego, mając zapewnienie życia obecnego i tego, które ma nadejść. Nauka to zasługująca na wiarę i godna całkowitego uznania. Właśnie o to trudzimy się i walczymy, ponieważ złożyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawcą wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących. To nakazuj i tego nauczaj.

Niechaj nikt nie lekceważy twego młodego wieku, lecz wzorem bądź dla wiernych w mowie, w obejściu, w miłości, w wierze, w czystości. Do czasu, aż przyjdę, przykładaj się do czytania, zachęcania, nauki. Nie zaniedbuj w sobie charyzmatu, który został ci dany za sprawą proroctwa i przez włożenie rąk kolegium prezbiterów. W tych rzeczach się ćwicz, cały im się oddaj, aby twój postęp widoczny był dla wszystkich. Uważaj na siebie i na naukę, trwaj w nich! To bowiem czyniąc i siebie samego zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.

Starszego wiekiem nie strofuj, lecz nakłaniaj prośbą jak ojca, młodszych - jak braci, starsze kobiety - jak matki; młodsze - jak siostry, z całą czystością.

RESPONSORIUM
1 Tm 4, 8. 10; 2 Kor 4, 9

W. Pobożność przydatna jest do wszystkiego, ą mając zapewnienie życia. / Właśnie o to trudzimy się i walczymy, * Ponieważ złożyliśmy nadzieję w Bogu żywym.
K. Znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. W. Ponieważ złożyliśmy nadzieję w Bogu żywym.

II CZYTANIE

Z Listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Trallan
(rozdz. 8, 1 - 9, 2; 11, 1 - 13, 3)

Odnawiajcie się w wierze, która jest ciałem Chrystusa,
i w miłości, która jest Jego krwią

Odziani w łagodność, odnawiajcie się w wierze, która jest ciałem Pana, i w miłości, która jest krwią Jezusa Chrystusa. Niechaj nikt z was nie żywi urazy do bliźniego. Nie pozwólcie, aby dla kilku nierozumnych poganie złorzeczyli całemu ludowi Boga: "Biada człowiekowi, przez którego znieważane jest moje Imię".

Nie dajcie posłuchu temu, kto mówi wam co innego, a nie mówi o Jezusie Chrystusie, z rodu Dawida, Synu Maryi, który prawdziwie narodził się, jadł i pił, który rzeczywiście został ukrzyżowany i umarł wobec wszelkiego stworzenia na niebie, ziemi i pod ziemią. On prawdziwie powstał z martwych, albowiem wskrzesił Go Ojciec, podobnie jak i nas wierzących w Niego wskrzesi w Chrystusie, poza którym nie ma prawdziwego życia.

Strzeżcie się szkodliwych roślin, które wydają śmiercionośny owoc. Kto go spożywa, umiera natychmiast. Rośliny owe nie są szczepem Ojca. Gdyby były nim w rzeczywistości, pojawiłyby się jako gałązki krzyża, a ich owoc dawałby nieśmiertelność. Swym krzyżem Chrystus wzywa nas, swych członków, do udziału w cierpieniach. Głowa nie może narodzić się bez członków, bo Bóg sam obiecuje zjednoczenie i jest zjednoczeniem. Kajdany moje, które noszę ze względu na Jezusa Chrystusa z błaganiem, abym mógł dojść do Boga, nawołują was: Trwajcie w zgodzie i wspólnej modlitwie. Wypada bowiem, aby każdy z was, a zwłaszcza prezbiterzy dodawali siły biskupowi na chwałę Ojca, Jezusa Chrystusa i Apostołów.

Ufam, że wysłuchacie mnie z miłością, aby ten list nie stał się świadectwem przeciw wam. Ale módlcie się też za mnie, bo w miłosierdziu Bożym potrzebuję waszej miłości, bym stał się godnym czekającego mnie dziedzictwa i nie został odrzucony.

Pozdrawia was miłość chrześcijan ze Smyrny i Efezu. Pamiętajcie we wszystkich swych modlitwach o Kościele, który jest w Syrii. Nie jestem godzien nosić jego imienia, bo jestem ostatnim z jego członków. Pozdrawiam was w Jezusie Chrystusie; bądźcie poddani biskupowi, jak przykazaniom Boga, podobnie i prezbiterom. Wszyscy miłujcie się nawzajem całym sercem.

Mój duch poświęca się za was nie tylko teraz, ale również wtedy, gdy dojdę do Boga. Aż do tej chwili narażony jestem na niebezpieczeństwo; wierny jest jednak Bóg w Jezusie Chrystusie i spełni moją i waszą prośbę. Obyście trwali w Nim bez grzechu.

RESPONSORIUM
2 Tes 2, 14-15; Syr 15, 13

W. Bóg wezwał was przez Ewangelię, ą abyście dostąpili chwały naszego Pana, Jezusa Chrystusa. * Przeto stójcie niewzruszenie / i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni.
K. Pan nienawidzi wszystkiego, co wstrętne, i nie pozwala, by ci, którzy się Go boją, mieli z tym styczność. W. Przeto stójcie niewzruszenie / i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Czwartek
XXVII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE
Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza
5, 3-25
O wdowach i kapłanach

Umiłowany! Miej we czci te wdowy, które są rzeczywiście wdowami. Jeśli zaś jaka wdowa ma dzieci albo wnuki, niechże się one uczą najpierw pieczołowitości względem własnej rodziny i odpłacania się rodzicom wdzięcznością. Jest to bowiem rzeczą miłą w oczach Bożych. Ta zaś, która rzeczywiście jest wdową, jako osamotniona złożyła nadzieję w Bogu i trwa w zanoszeniu próśb i modlitw we dnie i w nocy. Lecz ta, która żyje rozpustnie, za życia umarła. I to nakazuj, ażeby były nienaganne. A jeśli kto nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego. Do spisu należy wciągać taką wdowę, która ma co najmniej lat sześćdziesiąt, była żoną jednego męża, ma za sobą świadectwo o takich dobrych czynach: że dzieci wychowała, że była gościnna, że obmyła nogi świętych, że zasmuconym przyszła z pomocą, że pilnie brała udział we wszelkim dobrym dziele.

Młodszych zaś wdów nie dopuszczaj do służby Kościołowi. Odkąd bowiem znęciła je rozkosz przeciwna Chrystusowi, chcą wychodzić za mąż. Obciąża je wyrok potępienia, ponieważ złamały pierwsze zobowiązanie. Zarazem uczą się też bezczynności, krążąc po domach. I nie tylko są bezczynne, lecz i rozgadane, wścibskie, rozprawiające o rzeczach niepotrzebnych. Chcę zatem, żeby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci, były gospodyniami domu, żeby stronie przeciwnej nie dawały sposobności do rzucania potwarzy. Już bowiem niektóre zeszły z drogi prawej idąc za szatanem. Jeśli jakaś wierząca ma u siebie wdowy, niechże im przychodzi z pomocą, a niech nie obciąża Kościoła, by mógł przyjść z pomocą tym, które rzeczywiście są wdowami.

Prezbiterzy, którzy dobrze przewodniczą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, najbardziej ci, którzy trudzą się głoszeniem słowa i nauczaniem. Mówi bowiem Pismo: Nie zawiążesz pyska wołowi młócącemu; oraz: Godzien jest robotnik zapłaty swojej. Przeciwko prezbiterowi nie przyjmuj oskarżenia, chyba że na podstawie dwu albo trzech świadków. Trwających w grzechu upominaj w obecności wszystkich, żeby także i pozostali przejmowali się lękiem. Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał bez uprzedzeń, nie powodując się w niczym stronniczością. Na nikogo rąk pospiesznie nie wkładaj ani nie bierz udziału w grzechach cudzych. Siebie samego zachowaj czystym.

Samej wody już nie pij, używaj natomiast po trosze wina ze względu na żołądek i częste twe słabości. Grzechy niektórych ludzi są wiadome wszystkim, wyprzedzając wydanie wyroku, za niektórymi zaś idą w ślad. Podobnie też wiadome są czyny dobre; a i te, które inaczej się przedstawiają, nie mogą pozostać w ukryciu.

RESPONSORIUM
Flp 1, 27; 2, 4. 5

W. Sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, ą w jednym duchu walcząc wspólnie o wiarę. * Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, / ale też i drugich.
K. To dążenie niech was ożywia, ono też było w Chrystusie Jezusie. W. Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, / ale też i drugich.

II CZYTANIE

Z Listu św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika, do Filadelfian
(1, 1 - 2, 1; 3, 2 - 5)
Jeden biskup w łączności z prezbiterami i diakonami

Ignacy, zwany również Teoforem, do Kościoła Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa w Filadelfii, w Azji, do Kościoła, który doznał miłosierdzia i został umocniony w pokoju z Bogiem, który nieustannie raduje się owocami męki Pana naszego, a dzięki zmartwychwstaniu obdarzony jest wszelkim miłosierdziem. Ten Kościół pozdrawiam we Krwi Jezusa Chrystusa. Jest on moją trwałą i nieustanną radością, zwłaszcza gdy jego wierni zjednoczeni są z biskupem, prezbiterami i diakonami wybranymi według myśli Chrystusa, umocnionymi i utwierdzonymi według Jego własnej woli przez Jego Ducha Świętego.

Wiem dobrze, iż wasz biskup nie sam z siebie przyjął posługę rządzenia ani ze względu na ludzi, czy też dla próżnej chwały, lecz z miłości Boga Ojca i Pana naszego Jezusa Chrystusa. Urzeczony jestem jego skromnością oraz tym, iż milczeniem więcej działa niż inni próżnym przemawianiem. Jego zachowanie współbrzmi z przykazaniami Bożymi, podobnie jak cytra ze strunami. Dlatego raduję się jego postawą względem Boga wiedząc, iż jest doskonała i pełna cnót, a także jego stałością i łagodnością na wzór żywego Boga.

A zatem, synowie światła i prawdy, strzeżcie się rozłamów i nauk przewrotnych; gdzie jest wasz pasterz, tam podążajcie i wy jako owczarnia.

Ktokolwiek należy do Boga i do Jezusa Chrystusa, pozostaje w łączności z biskupem. Ci, którzy okazawszy skruchę powrócą do jedności z Kościołem, także będą należeć do Boga, aby żyć według Jezusa Chrystusa. "Nie łudźcie się", bracia moi. Jeśli ktoś idzie za sprawcą rozłamu, "królestwa Bożego nie odziedziczy". Kto przyjmuje obcą naukę, nie jest w zgodzie z męką Chrystusa.

Starajcie się uczestniczyć w jednej Eucharystii. Jedno jest bowiem Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa, jeden kielich dla zjednoczenia nas we Krwi Jego, jeden ołtarz, jako też jeden biskup z prezbiterami i diakonami, współsługami moimi. Tak więc wszystko, co czynicie, czyńcie po Bożemu.

Bracia moi, miłuję was gorąco i pełen radości chcę was umocnić, nie ja, lecz Jezus Chrystus. Stawszy się więźniem dla Niego, tym bardziej się lękam, ponieważ nie jestem jeszcze doskonały. Wasza jednak modlitwa udoskonali mnie, abym osiągnął wyznaczone mi z miłosierdzia dziedzictwo, powierzając się Ewangelii jak ciału Chrystusa, apostołom jak prezbiterom Kościoła.

RESPONSORIUM
Ef 2, 20. 22. 21

W. Zbudowani jesteście ą na fundamencie apostołów i proroków, / gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. * W Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, / by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.
K. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię. W. W Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, / by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

Piątek
XXVII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza
6, 1-10
O sługach. O fałszywych nauczycielach

Umiłowany! Wszyscy, którzy są pod jarzmem jako niewolnicy, niech własnych panów uznają za godnych wszelkiej czci, ażeby nie bluźniono imieniu Boga i naszej nauce. Ci zaś, którzy mają wierzących panów, niechaj ich nie lekceważą z tego powodu, że są braćmi, ale niech im lepiej służą, dlatego że są oni wierzącymi i umiłowanymi jako uczestnicy dobrodziejstwa.

Tych rzeczy nauczaj i do nich zachęcaj. Jeśli ktoś naucza inaczej i nie trzyma się zdrowych słów Pana naszego Jezusa Chrystusa oraz nauki zgodnej z pobożnością, jest nadęty, niczego nie pojmuje, lecz choruje na dociekania i słowne utarczki. Z nich rodzą się: zawiść, sprzeczka, bluźnierstwa, złośliwe podejrzenia, ciągłe spory ludzi o wypaczonym umyśle i którym brak prawdy ludzi, którzy uważają, że pobożność jest źródłem zysku.

Wielkim zaś zyskiem jest pobożność wraz z poprzestawaniem na tym, co wystarczy. Nic bowiem nie przynieśliśmy na ten świat; nic też nie możemy z niego wynieść. Mając natomiast żywność i odzienie, i dach nad głową, bądźmy z tego zadowoleni. A ci, którzy chcą się bogacić, wpadają w pokusę i w zasadzkę oraz w liczne nierozumne i szkodliwe pożądania. One to pogrążają ludzi w zgubę i zatracenie. Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest chciwość pieniędzy. Za nimi to uganiając się, niektórzy zabłąkali się z dala od wiary i siebie samych przeszyli wielu boleściami.


RESPONSORIUM
Mt 6, 25; por. 1 Tm 6, 8

W. Nie troszczcie się zbytnio ą o swoje życie, o to, co macie jeść, / ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. * Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, / a ciało więcej niż odzienie?
K. Mając zaś żywność i odzienie, bądźmy z tego zadowoleni. W. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, / a ciało więcej niż odzienie?

II CZYTANIE

Z Pisma napominającego św. Wincentego z Lerynu
(rozdz. 23)
Rozwój dogmatu w religii chrześcijańskiej

Czy może się dokonywać jakiś rozwój religii w Kościele Chrystusowym? Oczywiście, że może, i to bardzo wielki.

Któż zresztą byłby tak nieprzyjazny ludziom i tak wrogi Bogu, aby chciał temu przeszkodzić? Byleby tylko był to rzeczywisty rozwój wiary, a nie zmiana. Rozwój odbywa się wówczas, gdy się coś powiększa, nie przestając być sobą; zmiana natomiast, gdy jedna rzecz przeobraża się w drugą.

Jest przeto rzeczą konieczną, aby z biegiem czasu w każdym i we wszystkich, w pojedynczym wiernym, jak i w całej wspólnocie Kościoła obficie rosło i rozwijało się rozumienie, wiedza, mądrość, jednakże z zachowaniem właściwego sobie rodzaju, z zachowaniem tego samego dogmatu, tego samego znaczenia i tej samej treści.

Jakkolwiek członki niemowlęcia są małe, ludzi dorosłych zaś duże, to jednak są to zawsze te same członki. Ile ich jest u dzieci, tyle samo u ludzi dorosłych, a jeśli niektóre pojawiają się dopiero w wieku bardziej dojrzałym, to jednak i one znajdują się już wcześniej w zalążku. I tak nic się nie pojawia u starca, czego wcześniej nie było u dziecka.

Toteż niewątpliwie jest właściwą i słuszną zasadą postępu, należytą i przedziwną regułą rozwoju, aby późniejszy wiek w bogatych kształtach ujawnił to wszystko, co mądrość Stwórcy umieściła już na samym początku.

Gdyby zaś człowiek z biegiem czasu przyjął kształt odmienny od ludzkiego, gdyby zmniejszyła się lub powiększyła liczba członków, wówczas musiałoby całe ciało zginąć, stać się ułomnym, a w każdym razie ulec osłabieniu. Także i dogmat wiary powinien podlegać prawu rozwoju, tak aby w miarę upływu lat doznawał umocnienia, rozszerzał się z czasem i pogłębiał z wiekiem.

Nasi przodkowie zasiali niegdyś pole Kościoła pszenicą wiary. Byłoby czymś niegodnym i nieodpowiednim, gdybyśmy, ich potomkowie, zbierali teraz kąkol błędów zamiast ziarna prawdy. Przeciwnie, jest rzeczą właściwą i oczywistą, aby początek nie sprzeciwiał się końcowi, abyśmy po wyrośnięciu ziarna nauki zebrali owoc dogmatu. A skoro z biegiem czasu pierwotne ziarna wyrosły, trzeba je pielęgnować z radością.

RESPONSORIUM
Pwt 4, 1. 2; J 6, 63

W. Izraelu, ą słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać. * Nic nie dodacie do tego, co Ja wam nakazuję, / i nic z tego nie odejmiecie.
K. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i życiem. W. Nic nie dodacie do tego, co Ja wam nakazuję, / i nic z tego nie odejmiecie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Sobota
XXVII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza
6, 11-21
Ostatnia zachęta

Ty natomiast, o człowiecze Boży, uciekaj od tego rodzaju rzeczy, a podążaj za sprawiedliwością, pobożnością, wiarą, miłością, wytrwałością, łagodnością. Walcz w dobrych zawodach o wiarę, zdobądź życie wieczne: do niego zostałeś powołany i o nim złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków.

Nakazuję w obliczu Boga, który ożywia wszystko, i Chrystusa Jezusa - Tego, który złożył dobre wyznanie za Poncjusza Piłata - ażebyś zachował przykazanie nieskalane, bez zarzutu aż do objawienia się naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Ukaże je we właściwym czasie błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących, jedyny, mający nieśmiertelność, który zamieszkuje światłość niedostępną, którego żaden z ludzi nie widział ani nie może zobaczyć: Jemu cześć i moc wiekuista. Amen.

Bogatym na tym świecie nakazuj, by nie byli wyniośli, nie pokładali nadziei w niepewności bogactwa, lecz w Bogu, który nam wszystkiego obficie udziela do używania; niech czynią dobrze, bogacą się w dobre czyny, niech będą hojni, uspołecznieni, odkładając do skarbca dla siebie samych dobrą podstawę na przyszłość, aby osiągnęli prawdziwe życie.

O, Tymoteuszu, strzeż depozytu wiary unikając światowej czczej gadaniny i przeciwstawnych twierdzeń rzekomej wiedzy, jaką obiecując, niektórzy odpadli od wiary. Łaska z wami!

RESPONSORIUM
Kol 2, 6. 7; Mt 6, 19. 20

W. Jak przyjęliście naukę ą o Chrystusie Jezusie jako Panu, tak w Nim postępujcie: / zapuśćcie w Niego korzenie i na Nim dalej się budujcie, / i umacniajcie się w wierze, jak was nauczono. * I bądźcie pełni wdzięczności.
K. Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, lecz gromadźcie sobie skarby w niebie. W. I bądźcie pełni wdzięczności.

II CZYTANIE

Homilia św. Grzegorza Wielkiego, papieża, do Ewangelii
(Homilia 17, 3, 14)
Posługa naszego działania

Posłuchajmy, co mówi Pan do posłanych przez siebie głosicieli: "Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo". Zbyt mała jest liczba robotników wobec rozległego żniwa. Nie potrafimy bez głębokiego smutku o tym mówić, iż choć wielu jest takich, którzy by chcieli słuchać słowa, to jednak brak tych, którzy by je głosili. Świat jest pełen kapłanów, ale niewielu jest robotników na żniwach Pana. Przyjmujemy wprawdzie stan kapłański, ale zadania urzędu nie spełniamy.

Rozważcie, bracia umiłowani, rozważcie słowa: "Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo". Proście za nas, abyśmy mogli dla was pracować tak, jak godni tego jesteście; aby nasz język nie milknął, kiedy trzeba zachęcać, aby skoro podjęliśmy się obowiązku przepowiadania, milczenie nasze nie oskarżało nas przed sprawiedliwym Sędzią. Często bowiem język głosicieli milknie z winy ich samych; często jednak i z winy słuchaczy przełożeni pozbawieni zostają możliwości głoszenia.

O tym, że język głosicieli milczy niekiedy z ich własnej winy, przypomina Psalmista: "Bóg mówi do grzesznika: Czemu wyliczasz moje przykazania". O tym zaś, iż głoszenie ustaje z powodu obojętności słuchaczy, Pan mówi do Ezechiela, proroka: "Ja sprawię, że język twój przylgnie do podniebienia i będziesz niemy. I nie będziesz dla nich mężem strofującym, są bowiem ludem buntowniczym". Przestaniesz głosić, albowiem ten lud znieważa Mnie swym postępowaniem i nie zasługuje na zachętę prawdy. Niełatwo stwierdzić, z czyjej winy słowo przepowiadania zostało odjęte głosicielom. Natomiast pewne jest, że milczenie szkodzi niekiedy głosicielowi, ludowi zaś - zawsze.

Jest jeszcze inna sprawa, która w postępowaniu pasterzy wielce mnie zasmuca. Aby jednak nie wydawało się niesprawiedliwe to, co mówię, oskarżam zarazem i siebie, jakkolwiek zmuszony barbarzyństwem czasów w tej sprawie ulegam wbrew woli.

Zajęliśmy się sprawami zewnętrznymi, tak iż co innego przyjęliśmy wraz z godnością kapłańską, a co innego w rzeczywistości wykonujemy. Zaniedbujemy obowiązek głoszenia i na nasze nieszczęście - jak widzę - nazywamy się biskupami. Zatrzymujemy godność, a pomijamy zobowiązania godności. Ci, którzy zostali nam powierzeni, opuszczają Boga, a my milczymy; pogrążyli się w nieprawościach, a my nie wyciągamy pomocnej ręki.

Lecz jakże potrafimy poprawiać innych, skoro zaniedbujemy siebie? Zajęci rzeczami świata, o tyle stajemy się bardziej obojętni na sprawy wewnętrzne, o ile z większą gorliwością oddajemy się temu, co na zewnątrz.

Dlatego Kościół słusznie mówi o swych chorych członkach: "Postawiono mnie na straży winnic, a ja własnej winnicy nie ustrzegłem". Postawieni na straży winnic, nie ustrzegliśmy własnej winnicy, albowiem zajmując się rzeczami zewnętrznymi, zaniedbaliśmy posługę naszego działania.

RESPONSORIUM
Łk 10, 2; Ps 62, 9

W. Żniwo wprawdzie wielkie, ą ale robotników mało; / proście więc Pana żniwa, * Żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.
K. W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie, przed Nim wylejcie wasze serca. W. Żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; ą okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





I Nieszpory
28 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Królestwo niebieskie podobne jest do króla, * który wyprawił ucztę weselną swojemu synowi. / Posłał swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę.

Rok B: Jednego ci brakuje: * idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, / a będziesz miał skarb w niebie. / Potem przyjdź i chodź za Mną.

Rok C: Naprzeciw Chrystusa wyszło dziesięciu trędowatych. * Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: / Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Królestwo niebieskie podobne jest do króla, * który wyprawił ucztę weselną swojemu synowi. / Posłał swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę.

Rok B: Jednego ci brakuje: * idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, / a będziesz miał skarb w niebie. / Potem przyjdź i chodź za Mną.

Rok C: Naprzeciw Chrystusa wyszło dziesięciu trędowatych. * Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: / Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami.
PROŚBY

Jezus Chrystus napełnia radością wszystkich, którzy w Nim pokładają nadzieję. Zanieśmy więc do Niego ufne błagania:
Wysłuchaj nas, Panie.

Wierny Świadku i Pierworodny spośród umarłych, Ty własną krwią obmyłeś nas z grzechów,
- spraw, abyśmy zawsze pamiętali o Twoich wielkich dziełach.
Wysłuchaj nas, Panie.

Niech powołani przez Ciebie głosiciele Ewangelii
- będą zawsze wiernymi szafarzami tajemnic Twojego królestwa.
Wysłuchaj nas, Panie.

Królu pokoju, niech zstąpi Duch Twój na tych, którzy sprawują rządy nad narodami,
- aby troszczyli się o ubogich i pokrzywdzonych.
Wysłuchaj nas, Panie.

Okaż swą pomoc cierpiącym z powodu rasy, koloru skóry, pochodzenia, języka lub przekonań religijnych,
- niech doczekają się uznania swych praw i ludzkiej godności.
Wysłuchaj nas, Panie.

Dopuść do udziału w wiecznym szczęściu tych, którzy w Twojej miłości zeszli z tego świata,
- obdarz ich radością razem z Dziewicą Maryją i Twoimi świętymi.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XXVIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Księgi proroka Aggeusza
1, 1 - 2, 9
Zachęta do odbudowania świątyni. Chwała przyszłej świątyni

W drugim roku rządów króla Dariusza, w pierwszym dniu szóstego miesiąca Pan skierował te słowa przez proroka Aggeusza do Zorobabela, syna Szealtiela, namiestnika Judy, i do arcykapłana Jozuego, syna Josadaka: "Tak mówi Pan Zastępów: Ten lud powiada: �Jeszcze nie nadszedł czas, aby odbudowywać dom Pański". Wówczas Pan skierował te słowa przez proroka Aggeusza: "Czy to jest czas stosowny dla was, by spoczywać w domach wyłożonych płytami, podczas gdy ten dom leży w gruzach? Teraz więc tak mówi Pan Zastępów: Rozważcie tylko, jak się wam wiedzie! Siejecie wiele, lecz plon macie lichy; przyjmujecie pokarm, lecz nie ma go do sytości; pijecie, lecz nie gasicie pragnienia; okrywacie się, lecz się nie rozgrzewacie; ten, kto pracuje, aby zarobić, pracuje odkładając do dziurawego mieszka!

Tak mówi Pan Zastępów: Wyjdźcie w góry i sprowadźcie drewno, a budujcie ten dom, bym sobie w nim upodobał i doznał czci - mówi Pan. Rozważcie tylko, jak się wam wiedzie! Wyglądaliście wiele, a oto macie mało, a kiedy i to niewiele znieśliście do domu, Ja to rozproszyłem! Dlaczego tak się dzieje? Wyrocznia Pana Zastępów: Z powodu mego domu, który leży w gruzach, podczas gdy każdy z was pilnie się troszczy o swój własny dom. Dlatego niebiosa nad wami zatrzymały rosę, a ziemia nie dała swego urodzaju. Ja sprowadziłem bowiem suszę na ziemię i na góry, na pszenicę, na winne krzewy i oliwki - na wszystko, cokolwiek może wydać rola, na ludzi i na bydło, i na wszelką pracę rąk".

Zorobabel, syn Szealtiela, i arcykapłan Jozue, syn Josadaka, a także cała Reszta ludu usłyszeli wówczas głos Pana Boga swego i słowa proroka Aggeusza - jako że wysłał go ich Pan Bóg - i lud przejął się lękiem przed Panem. Aggeusz zaś, wysłannik Pański, pełniąc to poselstwo Pańskie, przemówił do ludu tymi słowami: "Ja jestem z wami! - wyrocznia Pana".

Pobudził więc Pan ducha Zorobabela, syna Szealtiela, namiestnika Judy, i ducha arcykapłana Jozuego, syna Josadaka, a także ducha całej Reszty ludu: przyszli więc i wzięli się do pracy przy domu swego Boga, Pana Zastępów, dnia dwudziestego czwartego szóstego miesiąca, w drugim roku rządów króla Dariusza.

Dnia dwudziestego pierwszego siódmego miesiąca Pan skierował te słowa do proroka Aggeusza: "Powiedzże to Zorobabelowi, synowi Szealtiela, namiestnikowi Judy, i arcykapłanowi Jozuemu, synowi Josadaka, a także Reszcie ludu: Czy jest między wami ktoś, co widział ten dom w jego dawnej chwale? A jak się on wam teraz przedstawia? Czyż nie wydaje się wam, jakby go w ogóle nie było?

Teraz jednak nabierz ducha, Zorobabelu - wyrocznia Pana - nabierz ducha, arcykapłanie Jozue, synu Josadaka, nabierz też ducha cały ludu ziemi - wyrocznia Pana. Do pracy! Bo Ja jestem z wami, wyrocznia Pana Zastępów. Zgodnie z przymierzem, które zawarłem z wami, gdyście wyszli z Egiptu, duch mój stale przebywa pośród was; nie lękajcie się!

Bo tak mówi Pan Zastępów: Jeszcze raz, a jest to jedna chwila, a Ja poruszę niebiosa i ziemię, morze i ląd! Poruszę wszystkie narody, tak że napłyną kosztowności wszystkich narodów, i napełnię chwałą ten dom - mówi Pan Zastępów. Do Mnie należy srebro i do Mnie złoto - wyrocznia Pana Zastępów. Przyszła chwała tego domu będzie większa od dawnej - mówi Pan Zastępów; na tym to miejscu Ja udzielę pokoju" - wyrocznia Pana Zastępów.

RESPONSORIUM
por. Ag 1, 8; Iz 56, 7

W. Pan mówi: Wyjdźcie na górę ą i budujcie dom, * Bym sobie w nim upodobał.
K. Mój dom będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów. W. Bym sobie w nim upodobał.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Cyryla Aleksandryjskiego, biskupa, do Księgi Aggeusza

(rozdz. 14)
Moje imię jest sławione między narodami

W chwili przyjścia naszego Zbawiciela świątynia Boża objawiła się w sposób nieporównanie chwalebny; o tyle wspanialsza i wznioślejsza od dawnej, o ile kult starotestamentalny różni się od kultu chrześcijańskiego i ewangelicznego, a zapowiedź od rzeczywistości.

Na ten temat - jak sądzę - można powiedzieć, co następuje. Świątynia była jedna, i tylko w Jerozolimie. Ofiary sprawował w niej jeden lud izraelski. Odkąd jednak Jednorodzony Syn stał się nam podobny, chociaż był "Bogiem i Panem, oświecił nas" - jak powiada Pismo, odtąd cały świat napełnił się świątyniami i niezliczonymi czcicielami, którzy duchowymi ofiarami i kadzidłami wielbią Boga wszechświata. To właśnie, jak sądzę, zapowiadał Malachiasz w imieniu Boga: "Ja jestem wielkim Królem - mówi Pan - imię moje będzie sławione między narodami, a na każdym miejscu składany będzie mojemu imieniu dar kadzielny i ofiara czysta".

Tak więc wspaniałość nowej świątyni, czyli Kościoła, będzie o wiele bogatsza. Tym, którzy zabiegają i trudzą się przy budowie tej świątyni, zostanie udzielony od Boga dar i nagroda z nieba - Chrystus. On jest dla wszystkich pokojem i "przez Niego mamy przystęp w jednym Duchu do Ojca". Pan zapowiada to w słowach: "Na tym miejscu udzielę pokoju, pokoju duszy, jako nagrody dla pracujących przy budowie tej świątyni". Na innym miejscu mówi także Chrystus: "Pokój mój daję wam". O tym jak bardzo jest on pożyteczny, poucza święty Paweł: "Pokój Chrystusowy, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli". Także Izajasz, mędrzec, modlił się słowami: "Panie nasz, Boże, użycz nam pokoju, albowiem Ty odpłacasz wszystkie nasze czyny". Ci bowiem, co raz się stali godni pokoju Chrystusa, potrafią zachować swą duszę i skierować swe myśli ku przestrzeganiu cnoty.

Tak więc każdemu, kto buduje, obiecany jest pokój. Czy to gdy buduje Kościół, i jako mistagog wprowadzający w święte misteria postawiony jest na czele rodziny Bożej, czy też gdy doskonali własną duszę stając się żywym i duchowym kamieniem "świątyni Boga w Duchu", jako nagrodę osiągnie z łatwością zbawienie własnej duszy.

RESPONSORIUM
Ps 84, 5; Za 2, 15

W. Szczęśliwi, ą którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, * Nieustannie wielbiąc Ciebie.
K. Liczne narody przyznają się do Ciebie, Panie, i będą Twoim ludem. W. Nieustannie wielbiąc Ciebie.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Jutrznia
28 Niedziela


PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Powiedzcie zaproszonym: * Oto przygotowałem moją ucztę, / przyjdźcie na wesele.

Rok B: Jezus rzekł do swoich uczniów: * Jak trudno bogatym wejść do królestwa Bożego.

Rok C: Jeden z trędowatych * widząc, że jest uzdrowiony, / wrócił chwaląc Boga donośnym głosem.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Powiedzcie zaproszonym: * Oto przygotowałem moją ucztę, / przyjdźcie na wesele.

Rok B: Jezus rzekł do swoich uczniów: * Jak trudno bogatym wejść do królestwa Bożego.

Rok C: Jeden z trędowatych * widząc, że jest uzdrowiony, / wrócił chwaląc Boga donośnym głosem.
PROŚBY

Wszechmocny i dobry Bóg kocha nas i wie, czego nam potrzeba. Uwielbiajmy Go i radosnym sercem wołajmy:
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Błogosławimy Cię, wszechmogący Boże, Królu wszechświata, bo powołałeś nas niesprawiedliwych i grzesznych,
- abyśmy poznali Twoją prawdę i służyli Twojemu majestatowi.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Boże, Ty okazałeś nam swoje wielkie miłosierdzie,
- spraw, abyśmy nigdy nie zboczyli z drogi życia.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Głosimy zmartwychwstanie Twojego umiłowanego Syna,
- pozwól nam więc przeżyć ten dzień w radości ducha.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Udziel swoim wiernym ducha modlitwy i uwielbienia,
- aby zawsze trwali w dziękczynieniu.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XXVIII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
28 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Uczta wprawdzie jest gotowa, * lecz zaproszeni nie byli jej godni; / idźcie więc na rozstajne drogi / i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie.

Rok B: Wy, którzy opuściliście wszystko i poszliście za Mną, * stokroć więcej otrzymacie / i posiądziecie życie wieczne.

Rok C: Jezus rzekł: Żaden się nie znalazł, * który by wrócił i oddał chwałę Bogu, / tylko ten cudzoziemiec. / Potem rzekł do oczyszczonego: / Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Uczta wprawdzie jest gotowa, * lecz zaproszeni nie byli jej godni; / idźcie więc na rozstajne drogi / i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie.

Rok B: Wy, którzy opuściliście wszystko i poszliście za Mną, * stokroć więcej otrzymacie / i posiądziecie życie wieczne.

Rok C: Jezus rzekł: Żaden się nie znalazł, * który by wrócił i oddał chwałę Bogu, / tylko ten cudzoziemiec. / Potem rzekł do oczyszczonego: / Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła.
PROŚBY

Radując się w Panu, od którego pochodzi wszelkie dobro, w szczerości serca zanośmy do Niego nasze błagania:
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Panie, Boże wszechświata, Ty posłałeś na ziemię swojego Syna, aby Twoje imię było chwalone na każdym miejscu,
- niech Kościół świadczy o Tobie wobec narodów.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Spraw, abyśmy ochoczo przyjmowali naukę Apostołów
- i życiem potwierdzali naszą wiarę.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ty miłujesz sprawiedliwość,
- weź w obronę tych, którzy doznają krzywdy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Uwolnij więźniów, przywróć wzrok niewidomym,
- podnieś upadłych, miej w opiece tułaczy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Wypełnij pragnienia tych, którzy zasnęli w pokoju,
- niech przez Twojego Syna osiągną chwałę zmartwychwstania.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Poniedziałek
XXVIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Aggeusza
2, 10-23
Błogosławieństwa na przyszłość Obietnice dane Zorobabelowi

Dnia dwudziestego czwartego dziewiątego miesiąca, w drugim roku rządów Dariusza Pan skierował te słowa do proroka Aggeusza:

"Tak mówi Pan Zastępów: Zapytaj no kapłanów o rozstrzygnięcie takiej kwestii: Gdyby ktoś zawinął poświęcone mięso w róg swej szaty i dotknął tą szatą chleba albo gotowanej strawy, albo wina czy oliwy, albo w ogóle jakiegoś pokarmu, czy wówczas on stanie się poświęcony?" Na to kapłani odrzekli: "Nie".

Aggeusz więc pytał dalej: "Gdyby ktoś zanieczyszczony przez zmarłego dotknął się którejś z tych rzeczy, czy będzie zanieczyszczona?" Na to kapłani odrzekli: "Tak". Aggeusz zaś tak ciągnął dalej: "Tak to jest i z tym ludem, tak z tym narodem przed moim obliczem - wyrocznia Pana. Tak też jest z każdym dziełem ich rąk; nawet i to, co składają tam w ofierze, jest nieczyste.

Rozważcie tylko czasy obecne i minione. Zanim ułożono kamień na kamieniu w świątyni Pańskiej, jak się wam powodziło? Gdy się przyszło do stogu o dwudziestu miarach, było tam tylko dziesięć. Gdy się przyszło do tłoczni, by zaczerpnąć pięćdziesiąt miar, było ich tylko dwadzieścia. To Ja dotknąłem was zwarzeniem zbóż od gorąca, posuchą i gradem, dotknąłem wszelkie dzieło waszych rąk, a jednak nie było między wami nawracających się do Mnie - wyrocznia Pana.

Rozważcie tylko czasy obecne i przeszłe od dnia dwudziestego czwartego miesiąca dziewiątego do dnia, w którym położono fundamenty pod świątynię Pańską. Rozważcie tylko! Czy nasienie jest jeszcze w spichlerzu? Nie. Ale ani winorośl, ani drzewo figowe, ani drzewo granatu, ani oliwka nie przyniosły jeszcze owocu. Od tego dnia Ja będę wam błogosławił".

Po raz drugi Pan skierował te słowa do Aggeusza dnia dwudziestego czwartego tego miesiąca:

"Powiedz to namiestnikowi Judy Zorobabelowi: Ja poruszę niebiosa i ziemię, przewrócę trony królestw i pokruszę potęgę władczych narodów, przewrócę rydwan i jego woźnicę; padną konie i ich jeźdźcy, każdy polegnie od miecza swego brata. W tym dniu - wyrocznia Pana Zastępów - wezwę ciebie, sługo mój, Zorobabelu, synu Szealtiela - wyrocznia Pana - i uczynię z ciebie jakby sygnet, bo sobie upodobałem w tobie" - wyrocznia Pana Zastępów.

RESPONSORIUM
Ag 2, 6. 7. 9

W. Poruszę niebiosa i ziemię * I napełnię ten dom chwałą.
K. Przyszła chwała tego domu będzie większa od dawnej; na tym miejscu udzielę pokoju. W. I napełnię ten dom chwałą.

II CZYTANIE

Z traktatu św. Fulgencjusza, biskupa Ruspe, Przeciw Fabianowi
(rozdz. 28, 16-19)
Uczestnictwo w Ciele i Krwi Chrystusa uświęca nas

Składając ofiary wypełniamy nakaz naszego Zbawiciela, o którym świadczy święty Apostoł w słowach: "Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb, i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę. Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę. Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie".

Ofiarę składa się po to, aby głosić śmierć Pana, aby wspominać Tego, który za nas oddał swoje życie. On sam powiada: "Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie swoje oddaje za przyjaciół swoich". Ponieważ zaś Chrystus wydał się na śmierć z miłości ku nam, dlatego ilekroć składając ofiarę wspominamy Jego śmierć, prosimy o dar miłości udzielany mocą przychodzącego Ducha Świętego. Z pokorą błagamy wówczas, aby mocą tej miłości, dzięki której Chrystus zechciał oddać za nas swe życie, dla nas, po otrzymaniu Ducha Świętego, świat został ukrzyżowany, a my dla świata; abyśmy naśladując śmierć naszego Pana, podobnie jak Chrystus, "ponieważ umarł dla grzechu, raz umarł, a że żyje, żyje dla Boga", tak i my, byśmy "postępowali w nowości życia", a otrzymawszy dar miłości, umarli dla grzechu i żyli dla Boga.

"Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany". Samo uczestnictwo w Ciele i Krwi Pana przez spożywanie chleba i picie kielicha zobowiązuje nas, abyśmy umarli dla świata i prowadzili życie ukryte z Chrystusem w Bogu, abyśmy ukrzyżowali nasze ciało z wadami i namiętnościami.

W ten sposób wszyscy wierzący, którzy miłują Boga i bliźniego, chociaż nie piją kielicha męki cielesnej, piją jednak z kielicha miłości Pana. Upojeni miłością, umartwiają ciało doczesne, a przyodziani w Pana Jezusa Chrystusa, nie troszczą się o rzeczy ziemskie ani też nie wpatrują się w to, co widzialne, ale w to, co niewidzialne.

Pijemy kielich Pana, dopóki zachowujemy świętą miłość; bez niej nawet wydanie ciała na spalenie nic nie znaczy. Dzięki zaś darowi miłości stajemy się tym, co mistycznie sprawujemy w dokonywanej ofierze.

RESPONSORIUM
Łk 22, 19; J 6, 58

W.Jezus wziął chleb, ą odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał uczniom mówiąc: * To jest Ciało moje, które za was będzie wydane. / To czyńcie na moją pamiątkę.
K.To jest chleb, który z nieba zstąpił. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. W. To jest Ciało moje, które za was będzie wydane. / To czyńcie na moją pamiątkę.


MODLITWA

Módlmy się. Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Wtorek
XXVIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Księgi proroka Zachariasza
1, 1 - 2, 4
Wizja odbudowy Jerozolimy

Ósmego miesiąca, w drugim roku panowania Dariusza, Pan skierował to słowo do proroka Zachariasza, syna Berekiasza, syna Iddo:
"Pan był bardzo zagniewany na waszych przodków. Powiedz im więc: Tak mówi Pan Zastępów: Nawróćcie się do Mnie - wyrocznia Pana Zastępów - a Ja nawrócę się do was - mówi Pan Zastępów. Nie bądźcie jak wasi przodkowie, których napominali dawniejsi prorocy: �Porzućcie drogi złe i swoje złe czyny - wyrocznia Pana Zastępów. Ale oni nie usłuchali i zlekceważyli Mnie - mówi Pan. Gdzież są teraz wasi przodkowie? A może prorocy żyją wiecznie? A jednak czyż słowa moje i moje rozkazy, które wydałem sługom moim, prorokom, nie spełniły się na waszych przodkach? I nawracając się, przyznali: Jak zamierzył Pan Zastępów postąpić z nami stosownie do czynów i złości naszych - tak wobec nas postąpił".

Dwudziestego czwartego dnia miesiąca jedenastego, czyli miesiąca Szebat, w drugim roku panowania Dariusza, Pan skierował to słowo do proroka Zachariasza, syna Berekiasza, syna Iddo. "Miałem widzenie w nocy: Oto jakiś jeździec na koniu kasztanowatym stał wśród mirtów w dolinie, a za nim konie kasztanowate, kare i białe".

Zapytałem: "Co to znaczy - panie mój?" Anioł, który mówił do mnie, odpowiedział: "Wyjaśnię ci ich znaczenie". W tej chwili odezwał się jeździec stojący wśród mirtów i odpowiedział tymi słowami: "To są ci, których Pan posłał, aby obiegli ziemię". Lecz oni sami zwrócili się do anioła Pańskiego, który stał wśród mirtów, i oznajmili: "Przeszliśmy ziemię wzdłuż i wszerz - a oto wszędzie panuje pokój".

Wtedy anioł Pański zapytał tymi słowami: "Panie Zastępów, czy długo jeszcze nie przebaczysz Jerozolimie i miastom Judy, na które gniewasz się już lat siedemdziesiąt?" W odpowiedzi danej aniołowi, który mówił do mnie, słowa Pana zabrzmiały zmiłowaniem i pociechą.

Po czym anioł, który mówił do mnie, takie dał mi polecenie: "Rozgłaszaj, że tak powiedział Pan Zastępów: Darzę Jeruzalem i Syjon ogromną miłością, lecz gniew mój zaciążył nad narodami pysznymi, bo gdy Ja się gniewałem tylko trochę, one przesadziły w karaniu. Dlatego tak mówi Pan: Ze zmiłowaniem wracam do Jeruzalem, dom mój tam stanie znowu - wyrocznia Pana Zastępów - i sznur mierniczy będzie rozciągany w Jerozolimie. I to jeszcze głoś: Tak mówi Pan Zastępów: Miasta moje znowu zakwitną dobrobytem, Pan pocieszy Syjon i znowu wybierze sobie Jeruzalem".

Później podniósłszy oczy patrzyłem. I oto zobaczyłem cztery rogi. "Co one oznaczają?" - zapytałem anioła, który mówił do mnie. A on odpowiedział: "To są rogi, które przygniotły Judę, Izraela i Jeruzalem". Następnie pokazał mi Pan czterech rzemieślników. A kiedy zapytałem: "Do jakiej pracy oni spieszą?" - odpowiedział: "Tamte rogi przygniotły Judę, tak iż nikt nie mógł podnieść głowy, ci zaś przyszli, aby napełnić je trwogą i strącić rogi narodów, które powstały przeciw ziemi judzkiej, aby ją zniszczyć".

RESPONSORIUM
Za 1, 16; Ap 21, 23

W. Ze zmiłowaniem ą wracam do Jeruzalem, * Dom mój tam stanie znowu.
K. Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, bo jego lampą jest Baranek. W. Dom mój tam stanie znowu.

II CZYTANIE

Z konferencji św. Kolumbana, opata
(Nauka o skrusze, 12, 2-3)
Wiekuiste światło w świątyni wiecznego Kapłana

Jakże błogosławieni, jakże szczęśliwi są "słudzy owi, których Pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie"! Zaiste, błogosławione czuwanie, które przygotowuje na spotkanie z Bogiem, Stwórcą wszechrzeczy dopełniającym i przewyższającym wszystko!

Oby Bóg zechciał i mnie, lichego swojego sługę, obudzić ze snu martwoty i tak zapalić ogniem Bożej miłości, aby jej płomień, pragnienie bezgranicznego miłowania wzniosło się ponad gwiazdy i aby święty Boży ogień palił się we mnie zawsze!

Obym mógł zasłużyć, żeby moja pochodnia zawsze w nocy płonęła w świątyni Pana i świeciła wszystkim wchodzącym do domu mego Boga! Udziel mi, Panie, w imię Jezusa Chrystusa, Twego Syna i mego Boga, tej miłości, która nigdy nie ustaje, tak, aby moja pochodnia świeciła i nie gasła; aby dla mnie była żarem, dla innych światłością.

Chryste, najsłodszy nasz Zbawicielu, Ty sam zapal nasze pochodnie; niech płoną na wieki w Twojej świątyni i otrzymują blask wiekuisty od Ciebie, wieczna światłości; niech rozjaśniają nasze mroki i oddalają ciemności świata.

Błagam Cię, Jezu mój, udziel światła mojej pochodni, abym w jej blasku ujrzał Święte Świętych, niezmierzony przybytek, w którym Ty sam, wiekuisty Kapłanie wieków, przebywasz; abym oglądał tylko Ciebie, w Ciebie się tylko wpatrywał i Ciebie pragnął; abym patrzył na Ciebie z miłością, a moja pochodnia zawsze świeciła i płonęła przed Tobą.

Najmiłosierniejszy Zbawicielu, ukaż się nam kołatającym, abyśmy poznawszy Ciebie, tylko Ciebie miłowali, tylko Ciebie pragnęli, tylko o Tobie rozmyślali za dnia i w nocy i zawsze o Tobie pamiętali. Wlej w nas tak wielką miłość ku Tobie, abyśmy miłowali Ciebie i kochali w sposób godny Boga; napełnij nas całkowicie Twoją miłością; niech Twoje miłowanie zawładnie nami zupełnie; niechaj Twa miłość wypełni wszystkie nasze zmysły, abyśmy nikogo nie potrafili miłować oprócz Ciebie, wiekuisty Boże! Takiej miłości w nas nie zdołają zagasić wody wielkie na ziemi, niebie i w morzu, zgodnie z tym, co napisane: "Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości".

Niechaj dokona się to, choćby w części także i w nas za łaską Pana naszego Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

RESPONSORIUM
Iz 60, 19-20

W. Już słońca mieć nie będziesz ą w dzień jako światła / ani jasność księżyca nie zaświeci tobie, * Lecz Pan będzie ci wieczną światłością / i Bóg twój twoją ozdobą.
K. Twe słońce nie zajdzie już więcej i księżyc twój się nie zaćmi. W. Lecz Pan będzie ci wieczną światłością / i Bóg twój twoją ozdobą.

MODLITWA

Módlmy się. Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XXVIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Zachariasza
3, 1 - 4, 14
Obietnice dane księciu Zorobabelowi i arcykapłanowi Jozuemu

Pan ukazał mi arcykapłana Jozuego, który stał przed aniołem Pańskim, a po jego prawicy stał szatan oskarżając go.

Anioł Pański tak przemówił do szatana: "Pan zakazuje ci tego, szatanie, zakazuje ci tego Pan, który wybrał Jeruzalem. Czyż nie jest on niby głownia wyciągnięta z pożogi?" A Jozue, stojący przed aniołem, miał szaty brudne. I zwrócił się anioł do tych, którzy stali przed nim: "Zdejmijcie z niego brudne szaty". Do niego zaś rzekł: "Patrz - zdejmuję z ciebie twoją winę i przyodziewam cię szatą wspaniałą". I tak mówił jeszcze: "Włóżcie mu na głowę czysty zawój". I włożyli mu na głowę czysty zawój, i przyodziali go wspaniale. A działo się to w obecności anioła Pańskiego.

Po czym anioł Pański napomniał uroczyście Jozuego: "Tak mówi Pan Zastępów: Jeżeli wytrwasz na moich drogach, jeżeli wierny będziesz posłudze dla Mnie, uczynię cię przełożonym mojego domu i opiekunem moich przedsionków i policzę cię w poczet tych, którzy tutaj stoją. Arcykapłanie Jozue, słuchaj ty i twoi towarzysze, którzy są twoimi doradcami, gdyż przez tych mężów spełni się cudowna obietnica, albowiem ześlę sługę mego - Odrośl. Patrz - oto kamień, który kładę przed Jozuem: na tym kamieniu jest siedem oczu, Ja sam na nim wyrzeźbię napis i w jednym dniu zgładzę winę tego kraju - wyrocznia Pana Zastępów. W owym dniu - wyrocznia Pana Zastępów - będziecie się wzajemnie zapraszać, by odpoczywać w cieniu winorośli i drzew figowych".

Anioł, który mówił do mnie, zbudził mnie znowu, jak budzi się kogoś śpiącego. I zapytał mnie: "Co widzisz?" Odpowiedziałem: "Widzę świecznik, cały ze złota, a u jego szczytu zbiornik, podtrzymujący siedem lamp, a każda lampa ma siedem palników. I dwie oliwki stoją, jedna z prawej strony, a druga z lewej strony zbiornika".

Zapytałem anioła, który mówił do mnie: "Co to wszystko znaczy, panie mój?" Anioł, który do mnie mówił, odpowiedział: "Nie wiesz, co to wszystko znaczy?" Odrzekłem: "Nie, panie mój".

W odpowiedzi przemówił do mnie: "Oto słowo Pańskie do Zorobabela: Nie siła, nie moc, ale Duch mój dokończy dzieła - mówi Pan Zastępów. Czymże ty jesteś, góro wysoka, dla Zorobabela? On położy kamień na szczycie, wśród radosnych okrzyków: Dzięki, dzięki za nią!"

Potem Pan skierował do mnie to słowo: Ręce Zorobabela położyły fundamenty tego domu i jego ręce go dokończą. Po tym poznacie, że Pan Zastępów posłał mnie do was. Bo któż by lekceważył chwilę skromnego początku, skoro z radością patrzą na pion ołowiany w ręku Zorobabela. Siedem owych lamp to oczy Pana, które przypatrują się całej ziemi.

I zwróciłem się do niego z takim zapytaniem: "Co oznaczają te dwie oliwki z prawej i z lewej strony świecznika?" Powtórnie tak go zapytałem: "Co oznaczają te dwie gałązki oliwne, z których złotymi rurkami płynie złota oliwa?" "Nie wiesz - odpowiedział mi - co one oznaczają?" Odrzekłem: "Nie, panie mój". I wyjaśnił: "To są dwaj pomazańcy, którzy stoją przed Panem całego świata".

RESPONSORIUM
Ap 11, 4. por. 3

W. Oni są dwoma drzewami oliwnymi ą i dwoma świecznikami, * Co stoją przed Panem ziemi.
K. Będą prorokować, bo Pan da władzę dwom swoim świadkom. W. Co stoją przed Panem ziemi.

II CZYTANIE
Z Odpowiedzi Talazjuszowi św. Maksyma Wyznawcy, opata
(Quaest. 63)
Światło, które oświeca każdego człowieka

Światłem położonym na świeczniku jest prawdziwa światłość Ojca, "która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi", Jezus Chrystus, nasz Pan; On to przyjąwszy ciało, stał się i nazwany został światłem, czyli Mądrością i Słowem samego Ojca. Kościół Boży uczy o Nim z wiarą i miłością oraz wywyższa pośród narodów przez życie zgodne z cnotą i wierne przykazaniom. Jaśnieje On zatem i "świeci wszystkim, którzy są w domu", to jest na świecie, jak to sam Bóg-Słowo
mówi nam w Ewangelii: "Nikt
rzecze
nie zapala światła i nie kładzie go pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu". Słusznie nazywa siebie światłem, bo będąc Bogiem, stał się człowiekiem, aby się podzielić swą jasnością.

Tak właśnie
sądzę
myślał wielki Dawid, kiedy nazwał Pana światłem, mówiąc: "Twe prawo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce". Zbawiciel mój i Bóg rozprasza bowiem mroki niewiedzy i występku. Także z tego powodu Pismo nazwało Go światłem.

On przeto, rozproszywszy ciemności niewiedzy na podobieństwo światła oraz oddaliwszy mroki grzechu i nieprawości, stał się dla wszystkich drogą zbawienia. Swą mocą i mądrością prowadzi do Ojca tych, którzy zachowując przykazania pragną postępować w Nim drogą sprawiedliwości.

Z kolei Kościół święty został nazwany świecznikiem, ponieważ w nim dzięki przepowiadaniu słowo Boże oświeca promieniami prawdy wszystkich, którzy przebywają na świecie, jakby w domu, i napełnia wszelkie umysły poznaniem Boga.

To słowo, które powinno być umieszczone na szczycie, pośród najwspanialszych zadań Kościoła, żadną miarą nie może być skrywane pod korcem. Jak długo bowiem słowo zakryte jest literą prawa jakby korcem, wszyscy ludzie pozbawieni są światła wiecznego. Nie daje ono wówczas duchowego spojrzenia tym, którzy starają się wyzbyć poznania zmysłowego jako zwodzącego, sprzyjającego błędom, zdolnego jedynie zauważyć naturalne zepsucie w rzeczach cielesnych. Natomiast ma być postawione na świeczniku, którym jest Kościół, to jest oparte na duchowym i wewnętrznym rozumieniu, aby oświecić wszystkich.

Litera bowiem, skoro nie zostanie zrozumiana duchowo, ma tylko takie znaczenie, jakie wynika zeń bezpośrednio, i dlatego nie pozwala dotrzeć do całego bogactwa zapisanych słów.

Nie kładźmy przeto pod korcem światła (to jest słowa zapalającego płomień poznania), jakie zapalamy przez kontemplację i czyn. Nie ograniczajmy literą niezrównanej mocy mądrości; postawmy światło na świeczniku, to jest w świętym Kościele, aby z wyniosłego szczytu prawdziwej kontemplacji spływały na wszystkich blaski Bożych pouczeń.

responsorium
J 12, 35. 36; 9, 39
W. Chodźcie, dopóki macie światłość, ą aby was ciemność nie ogarnęła, * Dopóki światłość macie, wierzcie w światłość, / abyście byli synami światłości.
K. Przyszedłem na ten świat, aby ci, którzy nie widzą, przejrzeli. W. Dopóki światłość macie, wierzcie w światłość, / abyście byli synami światłości.

MODLITWA

Módlmy się. Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XXVIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Zachariasza
8, 1-17. 20-23
Obietnice zbawienia Syjonu

Pan Zastępów skierował następujące słowo: Tak mówi Pan Zastępów: Zazdrosna miłość moja obejmuje Syjon i broni go mój gniew potężny.

To mówi Pan: Powrócę znowu na Syjon i zamieszkam znowu w Jeruzalem. I znowu Jeruzalem nazwą Miastem Wiernym, a górę Pana Zastępów - Górą Świętą.

Tak mówi Pan Zastępów: I znowu staruszkowie i staruszki zasiądą na placach Jeruzalem, wszyscy z laskami w ręku z powodu podeszłego wieku. I zaroją się place miasta od bawiących się tam chłopców i dziewcząt.

Tak mówi Pan Zastępów: Jeżeli uchodzić to będzie za coś niezwykłego w oczach Reszty tego ludu w owych dniach, czy Ja również mam to uważać za coś niezwykłego? - wyrocznia Pana Zastępów.

Tak mówi Pan Zastępów: Oto Ja wybawię lud mój z krainy wschodu i z krainy zachodu słońca. Sprowadzę ich, i mieszkać będą w Jeruzalem. I będą moim ludem, a Ja będę ich Bogiem, wiernym i sprawiedliwym.

Tak mówi Pan Zastępów: Niech nabiorą siły ręce, was, którzy w tych dniach słuchaliście słów, jakie prorocy głosili, gdy zakładano fundamenty domu Pana Zastępów dla odbudowania świątyni. Albowiem dotychczas ani ludzie nie otrzymali wynagrodzenia za pracę, ani zwierzęta. Każdy przechodzień był zagrożony przez wroga - podburzyłem wszystkich ludzi nawzajem przeciw sobie. Ale teraz nie będę dla Reszty tego ludu taki jak poprzednio - wyrocznia Pana Zastępów. Teraz zasiewy jego będą rosły w spokoju, winnice okryją się owocami, ziemia wyda plony, niebiosa dostarczą rosy. Daję to wszystko jako dziedzictwo Reszcie tego ludu. I tak jak byliście, narodzie judzki i narodzie izraelski, przekleństwem wśród narodów, tak gdy was wybawię, będziecie błogosławieństwem. Nie lękajcie się, niech wasze ręce nabiorą siły.

Tak mówi Pan Zastępów: Jak ścigałem was nieszczęściami, kiedy przodkowie wasi przyprowadzali Mnie do gniewu - rzekł Pan Zastępów - i nie żałowałem tego, tak teraz zamierzam świadczyć dobro Jerozolimie i narodowi judzkiemu; nie lękajcie się! A takie przykazania powinniście zachować: Bądźcie prawdomówni wobec bliźnich, w bramach waszych ogłaszajcie wyroki sprawiedliwe, zapewniające zgodę! Nie knujcie w sercu zła względem bliźnich, nie przysięgajcie fałszywie, gdyż tego wszystkiego nienawidzę - wyrocznia Pana.

Tak mówi Pan Zastępów: W przyszłości przyjdą ludy i mieszkańcy wielu miast. Mieszkańcy jednego miasta, idąc do drugiego, będą mówili: "Pójdźmy zjednać przychylność Pana i szukać Pana Zastępów - i ja idę także". I tak liczne ludy i mnogie narody przychodzić będą, aby szukać Pana Zastępów w Jeruzalem i zjednać sobie przychylność Pana.

Tak mówi Pan Zastępów: W owych dniach dziesięciu mężów ze wszystkich narodów i języków uchwyci się skraju płaszcza człowieka z Judy, mówiąc: "Chcemy iść z wami, albowiem zrozumieliśmy, że z wami jest Bóg".

RESPONSORIUM
Za 8, 7. 9; Dz 3, 25

W. Tak mówi Pan: ą Oto Ja wybawię lud mój z krainy wschodu i z krainy zachodu słońca. * Niech nabiorą siły ręce, was, / którzy w tych dniach słuchaliście słów, jakie prorocy głosili.
K. Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami. W. Niech nabiorą siły ręce, was, / którzy w tych dniach słuchaliście słów, jakie prorocy głosili.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Ewangelii św. Jana
(Traktat 26, 4-6)
Oto Ja wybawię mój lud

"Nikt nie może przyjść do Mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec". Nie myśl, że pociągany jesteś przemocą; także miłość pociąga duszę. I nie powinniśmy się obawiać, że opierając się na tym zdaniu Ewangelii, ci, którzy dociekają słów, ale bardzo dalecy są od rozumienia spraw Bożych, sprzeciwią się nam i powiedzą: "Jak mogę wierzyć z własnej woli, skoro jestem pociągany?" Odpowiadam: "Pociąga cię nie tylko wola, pociąga cię także przyjemność".

Co to znaczy być pociągniętym przez przyjemność? "Raduj się w Panu, a On spełni pragnienia twego serca". Istnieje jakaś przyjemność serca, której pożywieniem jest chleb niebieski. Jeśli poeta mógł powiedzieć: "Każdego pociąga jego własna przyjemność", nie konieczność, ale przyjemność, nie obowiązek, ale rozkosz, o ileż bardziej możemy powiedzieć, że do Chrystusa pociągany jest ten, kto znajduje przyjemność w prawdzie, świętości, sprawiedliwości, życiu wiecznym, jako że wszystkim tym jest właśnie Chrystus.
Jeśli zmysły ciała mają swe przyjemności, to czyż dusza nie może mieć swoich? Jeśli dusza nie ma ich w ogóle, to dlaczego Psalmista mówi: "Synowie ludzcy chronią się w cieniu Twych skrzydeł, sycą się obfitością Twego domu; poisz ich potokiem Twych rozkoszy, bo w Tobie jest źródło życia i w Twojej światłości oglądamy światło".

Przyprowadź mi takiego, co kocha, a zrozumie, o czym mówię. Przyprowadź takiego, co pragnie, takiego, co czuje głód, co pielgrzymuje, co spragniony jest na tej pustyni i wzdycha do źródła wiekuistej ojczyzny; takiego mi przyprowadź, a zrozumie moje słowa. Gdy bowiem przemawiam do człowieka o zimnym sercu, nie pojmie, o czym mówię.

Pokazujesz zieloną gałązkę owcy, i pociągasz ją; ukazujesz orzechy dziecku, i jest pociągnięte; biegnie tam, dokąd jest pociągane; pociągane miłością, pociągane nie przemocą, ale więzami serca. Jeśli zatem przyjemności i radości ziemskie pociągają tych, którzy je miłują, jako że prawdziwe są słowa: "Każdego pociąga jego własna przyjemność", to czyż Chrystus, którego Ojciec objawił, nie potrafiłby pociągnąć? A czegóż dusza pożąda bardziej niż prawdy? Dlaczego odczuwa głód? Na cóż potrzebuje zdrowego podniebienia zdolnego do rozpoznawania prawdy, jeśli nie po to, aby spożywać i pić mądrość, sprawiedliwość, prawdę i wieczność?

"Błogosławieni - mówi Pan - którzy łakną i pragną sprawiedliwości" tu na ziemi - "albowiem będą nasyceni" tam w niebie! Takiemu dam to, co miłuje; udzielę tego, czego pragnie. Zobaczy to, w co wierzył nie oglądając; będzie spożywał to, czego łaknął; nasyci się tym, czego pragnął. Kiedy? Gdzie? Przy zmartwychwstaniu umarłych, albowiem "Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym".


RESPONSORIUM
J 6, 44-45

W.Nikt nie może przyjść do Mnie, ą jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał. * Każdy, kto od Ojca usłyszał i nauczył się, / przyjdzie do Mnie.
K.Napisane jest u Proroków: Oni wszyscy będą uczniami Boga. W. Każdy, kto od Ojca usłyszał i nauczył się, / przyjdzie do Mnie.

MODLITWA

Módlmy się. Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Piątek
XXVIII tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Początek Księgi proroka Malachiasza
1, 1-14; 2, 13-16
Proroctwo o gnuśnych kapłanach i o odrzuceniu ofiar

Mowa Pana do Izraela za pośrednictwem Malachiasza: Umiłowałem was - mówi Pan - wy zaś pytacie: W czym się przejawia, że nas umiłowałeś? Czyż Ezaw nie był bratem Jakuba? - wyrocznia Pana - a Ja jednak umiłowałem Jakuba. Ezawa zaś miałem w nienawiści i oddałem góry jego na spustoszenie, a dobytek jego szakalom pustyni. Choćbyś powiedział, Edomie: "Zubożeliśmy, ale odbudujemy z powrotem miejscowości zniszczone!" - tak oto mówi Pan Zastępów: Oni niech budują, Ja jednak rozwalę; i będą ich nazywać granicą zła i ludem, na którego Pan zapałał gniewem. Oto oczy wasze będą to oglądały i powiecie: Potężnym okazał się Pan nawet poza granicami Izraela!

Syn powinien czcić ojca, a sługa swego pana. Lecz skoro Ja jestem Ojcem, gdzież jest cześć moja, a skoro Ja jestem Panem, gdzie szacunek dla Mnie? To mówi Pan Zastępów do was, o kapłani: Lekceważycie imię moje, a jednak pytacie: Czym to okazaliśmy lekceważenie Twemu imieniu? Oto przynosicie na mój ołtarz potrawy skażone, a pytacie: Czym go skaziliśmy? Tym, że przynosząc je, niejako powiadacie: Oto stół Pański jest w pogardzie! Gdy bowiem przynosicie ślepe zwierzę na ofiarę, czyż nie jest to rzeczą złą? Albo gdy przynosicie chrome i chore, czyż to nic złego? Ofiarujże to twemu namiestnikowi! - Czy będzie mu miłe i czy życzliwie cię przyjmie? - mówi Pan Zastępów.

A teraz zwracacie się z prośbą do Boga, aby się zmiłował nad wami! Wyście popełnili to zło - czy więc On będzie przychylny dla kogokolwiek z was? - pyta Pan Zastępów. Niechby ktoś spośród was raczej zamknął drzwi świątyni, byście nie zapalali świateł na ołtarzu moim nadaremnie! Nie mam Ja upodobania w was, mówi Pan Zastępów, ani Mi nie jest miła ofiara z waszej ręki. Albowiem od wschodu słońca aż do jego zachodu wielkie będzie imię moje między narodami, a na każdym miejscu dar kadzielny będzie składany imieniu memu i ofiara czysta. Albowiem wielkie będzie imię moje między narodami - mówi Pan Zastępów.

Wy zaś bezcześcicie je, mówiąc: Stół Pański jest splugawiony, bo składane na nim ofiary są miernej wartości. Powiadacie też: Cóż to za umęczenie! - I tak pogardzacie nim, mówi Pan Zastępów, a przynosicie zwierzę skażone: chrome i chore - i składacie na ofiarę. Czy mam to przyjąć z upodobaniem z ręki waszej? - pyta Pan. Dlatego niech będzie przeklęty oszust, który mając w swej trzodzie samca, ślubuje złożyć go na ofiarę, a potem składa Panu zwierzę skażone; gdyż Ja jestem potężnym Królem, a imię moje będzie wzbudzać lęk między narodami.

Sprawiliście też, że łzami, płaczem i jękami okryto ołtarz Pana, tak że On więcej nie popatrzy na dar ani nie przyjmie z ręki waszej ofiary, której by pragnął. A wy się pytacie: Dlaczegóż to tak? Dlatego że Pan był świadkiem pomiędzy tobą a żoną twojej młodości, którą przeniewierczo opuściłeś! Ona była twoją towarzyszką i żoną twojego przymierza. Czyż ów "jeden" nie dał przykładu, ten, którego ducha wyście spadkobiercami? A czegóż ten "jeden" pragnął? Potomstwa Bożego! Strzeżcie się więc w duchu waszym: wobec żony młodości twojej nie postępuj zdradliwie! Jeśli kto nienawidząc oddalił żonę swoją - mówi Pan, Bóg Izraela - wtedy gwałt pokrywał swoją szatą. Mówi Pan Zastępów: Strzeżcie się więc w duchu waszym i nie postępujcie zdradliwie!

RESPONSORIUM
Ml 2, 5. 6; Ps 110, 4

W. Moje przymierze z kapłanem ą dotyczyło życia i pokoju. / Nałożyłem na niego obowiązek czci, / i cześć mi okazywał. * Wierność wobec Prawa była w jego ustach, / a niegodziwości nie znaleziono na jego wargach.
K. Pan przysiągł i tego nie odwoła: Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka. W. Wierność wobec Prawa była w jego ustach, / a niegodziwości nie znaleziono na jego wargach.

II CZYTANIE

Z dzieła św. Augustyna, biskupa, O Państwie Bożym
(księga 10, 6)
Na każdym miejscu składana jest mojemu imieniu ofiara czysta

Prawdziwą ofiarą jest każde działanie prowadzące do zjednoczenia w świętej wspólnocie z Bogiem, a zatem skierowane ku dobru, którego osiągnięcie zapewnia nam prawdziwe szczęście. Z tego powodu nawet miłosierdzie świadczone człowiekowi nie jest ofiarą, jeżeli nie jest pełnione ze względu na Boga. Ofiara zatem, chociaż dokonywana i składana przez człowieka, jest dziełem Bożym, i dlatego starożytni Latynowie nadali jej miano sacrificium - święte dzieło. Toteż każdy człowiek poświęcony i oddany Bogu, gdy umiera dla świata, aby żyć dla Boga, jest ofiarą. To właśnie jest owym miłosierdziem, które każdy powinien świadczyć sobie samemu. Dlatego napisane jest: "Zmiłuj się nad duszą swoją podobając się Bogu".

Skoro więc prawdziwymi ofiarami są czyny miłosierdzia świadczone sobie albo bliźniemu ze względu na Boga i celem takich czynów jest uwolnienie nas od nieszczęścia i uczynienie szczęśliwymi (to zaś dokonuje się dzięki owemu dobru, o którym powiedziano: "Mnie zaś dobrze jest być blisko Boga"), wynika stąd jasno, że całe to odkupione państwo, to jest cała wspólnota i zgromadzenie świętych, ofiaruje się Bogu jako powszechna ofiara za pośrednictwem Najwyższego Kapłana, który w swej męce ofiarował siebie samego pod postacią sługi, abyśmy mogli stać się ciałem tak doskonałej Głowy. Tę bowiem postać ofiarował, w niej został ofiarowany, według niej jest Pośrednikiem, w niej jest Kapłanem, w niej Ofiarą.

Dlatego skoro Apostoł zachęcił, abyśmy wydali nasze ciała "na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną jako wyraz naszej rozumnej służby Bożej", abyśmy nie upodabniali się do świata, ale przemieniali przez odnawianie umysłu dla poznania, jaka jest wola Boża, co jest dobre, co Bogu przyjemne, a co doskonałe, jako że sami stanowimy jedną wielką ofiarę, z kolei powiada: "Mocą łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo; według miary, jaką Bóg każdemu w wierze wyznaczył. Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność; podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy dla siebie nawzajem członkami, mając różne dary według udzielonej nam łaski".

Oto ofiara chrześcijan: "Wszyscy jednym ciałem w Chrystusie". Tę właśnie ofiarę Kościół powtarza w dobrze znanym wiernym Sakramencie Ołtarza, który poucza go, iż w tym, co ofiaruje, sam jest ofiarowany.

RESPONSORIUM
Mi 6, 6. 8; Pwt 10, 14. 12

W. Z czym stanę przed Panem? ą Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre. / I czego Pan żąda od ciebie: * Pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości / i pokornego obcowania z Bogiem twoim.
K. Do Pana Boga twojego należą niebiosa i ziemia, i wszystko, co jest na niej. A teraz, czego żąda od ciebie Pan Bóg twój? W. Pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości / i pokornego obcowania z Bogiem twoim.

MODLITWA

Módlmy się. Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Sobota
XXVIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Malachiasza
3, 1-24
Dzień Pański

To mówi Pan Bóg: Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże?

Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za dawnych dni i lat starożytnych. Wtedy przybędę do was na sąd i wystąpię jako świadek szybki przeciw uprawiającym czary i cudzołożnikom, i krzywoprzysięzcom, i uciskającym najemników, wdowę i sierotę, i przeciw tym, co gnębią obcych, a Mnie się nie lękają
mówi Pan Zastępów.

Ponieważ Ja, Pan, nie odmieniam się, więc dlatego wy, synowie Jakuba, nie jesteście zniszczeni, choć poczynając od dni waszych przodków odstępowaliście od mych praw i nie przestrzegaliście ich. Nawróćcie się do Mnie, a Ja się zwrócę znowu ku wam, mówi Pan Zastępów. Wy jednak pytacie: pod jakim względem mamy się nawrócić? Alboż godzi się człowiekowi oszukiwać Boga, jak wy Mnie oszukujecie? Pytacie: w czym oszukaliśmy Cię? W dziesięcinach i ofiarach. Jesteście zupełnie przeklęci, bo wy
i to cały naród
ustawicznie Mnie oszukujecie!

Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, a wtedy możecie Mnie doświadczać w tym - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworzę zaworów niebieskich i nie zleję na was błogosławieństwa w przeobfitej mierze. I zgromię dla waszego dobra szkodnika polnego, aby wam nie niszczył owocu pól, a winorośl nie będzie już pozbawiona owoców, mówi Pan Zastępów. I nazywać was będą szczęśliwymi wszystkie narody, gdyż będziecie krajem upodobania, mówi Pan Zastępów.

Bardzo przykre stały się wasze mowy przeciwko Mnie - mówi Pan. Wy zaś pytacie: Cóż takiego mówiliśmy między sobą przeciw Tobie? Mówiliście: "Daremny to trud służyć Bogu! Bo jakiż pożytek mieliśmy z tego, żeśmy spełniali Jego polecenia i chodzili smutni w pokucie przed Panem Zastępów? A teraz raczej zuchwałych nazywajmy szczęśliwymi, bo wzbogacili się bardzo ludzie bezbożni, którzy wystawiali na próbę Boga, a zostali ocaleni".

Tak mówili między sobą ludzie bojący się Boga, a Pan uważał i to posłyszał. Zapisano to w Księdze Wspomnień przed Nim dla dobra bojących się Pana i czczących Jego imię. Oni będą moją własnością, mówi Pan Zastępów, w dniu, w którym będę działał, a będę dla nich łaskawy, jak jest litościwy ojciec dla syna, który jest mu posłuszny. Wtedy zobaczycie różnicę między sprawiedliwym a krzywdzicielem, między tym, który służy Bogu, a tym, który Mu nie służy.

Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki.

A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach. Wyjdziecie swobodnie i będziecie podskakiwać jak tuczone cielęta. I podepczecie grzeszników, gdyż oni się obrócą w popiół pod stopami nóg waszych w dniu, w którym Ja będę działał - mówi Pan Zastępów.

Pamiętajcie o Prawie mego sługi, Mojżesza, któremu na Horebie poruczyłem ustawy i zarządzenia dla całego Izraela.

Oto Ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego. I skłoni serce ojców ku synom, a serce synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie poraził ziemi izraelskiej przekleństwem.

RESPONSORIUM
Ml 3, 1; Łk 1, 76

W. Oto Ja wyślę anioła mego, ą aby przygotował drogę przede Mną. * A potem przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, / i Anioł Przymierza, którego pragniecie.
K. Ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi. W. A potem przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, / i Anioł Przymierza, którego pragniecie.

II czytanie
Z konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II

(nr 40. 45)
Jam jest Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni

Wzajemne przenikanie się państwa ziemskiego i niebiańskiego daje się pojąć tylko wiarą, pozostając naprawdę tajemnicą zamąconych przez grzech dziejów ludzkich, aż do czasu pełnego objawienia się światłości synów Bożych. Kościół, idąc ku swemu własnemu zbawczemu celowi, nie tylko daje człowiekowi uczestnictwo w życiu Bożym, lecz także rozsiewa na całym świecie niejako odbite światło Boże, zwłaszcza przez to, że leczy i podnosi godność osoby ludzkiej, umacnia więź społeczeństwa ludzkiego oraz wlewa głębszy sens i znaczenie w powszednią aktywność ludzi. Dlatego też Kościół uważa, że przez poszczególnych swych członków i całą swoją społeczność może się poważnie przyczynić do tęga aby rodzina ludzka i jej historia stawały się bardziej ludzkie.

Kościół zarówno pomagając światu, jak też wiele od niego otrzymując, zmierza ku temu jednemu, aby nadeszło królestwo Boże i aby urzeczywistniło się zbawienie całego rodzaju ludzkiego. Wszelkie zaś dobro, jakie Lud Boży w czasie swego ziemskiego pielgrzymowania może wyświadczyć rodzinie ludzkiej, wypływa z tego, że Kościół jest powszechnym sakramentem zbawienia, ukazującym i zarazem realizującym tajemnicę miłości Boga do człowieka.

Słowo Boże bowiem, przez które wszystko się stało,samo stało się ciałem, aby Człowiek doskonały zbawił wszystkich i wszystko w sobie złączył. Pan jest celem ludzkich dziejów, punktem, do którego zwracają się pragnienia historii oraz cywilizacji, ośrodkiem rodzaju ludzkiego, weselem wszystkich serc i pełnią ich pożądań. To On jest tym, którego Ojciec wskrzesił z martwych, wywyższył i posadził po swojej prawicy, i ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Ożywieni i zjednoczeni w Jego Duchu, pielgrzymujemy ku wypełnieniu się historii ludzkiej, które odpowiada w pełni planowi Jego miłości: "Odnowić wszystko w Chrystusie, to co na niebie i to co na ziemi".

Sam Pan mówi: "Otonadejdę niebawem, a zapłatę mam z sobą, abym oddał każdemu według tego, co czynił. Jam jest Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec".

responsorium
Dz 10, 36; 4, 12; 10, 42
W.Bóg posłał swoje słowo ą zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa, * On to jest Panem wszystkich / i nie ma w żadnym innym zbawienia.
K.Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych.W.On to jest Panem wszystkich / i nie ma w żadnym innym zbawienia.

MODLITWA

Módlmy się. Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, * pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



I Nieszpory
29 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55
Rok A: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny * i drogi Bożej w prawdzie nauczasz.

Rok B: Kielich, który ja mam pić, * i wy pić będziecie, / i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie.

Rok C: Jezus powiedział swoim uczniom, * że zawsze powinni się modlić i nie ustawać.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny * i drogi Bożej w prawdzie nauczasz.

Rok B: Kielich, który ja mam pić, * i wy pić będziecie, / i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie.

Rok C: Jezus powiedział swoim uczniom, * że zawsze powinni się modlić i nie ustawać.

PROŚBY

Oddając chwałę jedynemu Bogu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, zanośmy do Niego pokorne prośby:
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Panie święty, wszechmogący Boże, spraw, niechaj zakwitnie sprawiedliwość na naszej ziemi,
- a Twój lud niech zazna dobrodziejstwa pokoju.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wprowadź wszystkie narody do swego królestwa,
- aby wszyscy ludzie zostali zbawieni.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Spraw, aby małżonkowie trwali w Twym pokoju i pełnili Twoją wolę
- oraz darzyli się zawsze wzajemną miłością.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Racz, Panie, wynagrodzić tych, którzy nam dobrze czynią,
- obdarz ich wiecznym życiem.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wejrzyj łaskawie na poległych wskutek wojen i nienawiści,
- daj im wieczny odpoczynek.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XXIX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Księgi Estery
1, 1-3. 9-13. 15-16. 19;
2, 5-10. 16-17
Odrzucenie Waszti i wybór Estery

Było to za dni Aswerusa; Aswerus ten panował od Indii aż do Etiopii nad stu dwudziestu siedmiu państwami. W owych dniach, kiedy król Aswerus zasiadał na tronie swego królestwa, na zamku w Suzie, w trzecim roku swego panowania wydał ucztę dla wszystkich swoich książąt i swoich sług, i najdzielniejszych Persów i Medów, wielmożów i władców państw, którzy byli razem z nim. Także królowa Waszti wydała ucztę dla kobiet w pałacu królewskim, który należał do króla Aswerusa. W siódmym dniu, kiedy już się rozweseliło winem serce króla, rzekł do Mehumana, Bizzety, Charbony, Bigty, Abagty, Zetera i Karkasa, siedmiu eunuchów usługujących królowi Aswerusowi, aby przywiedli przed oblicze króla królową Waszti w koronie królewskiej dla pokazania ludowi i książętom jej piękności; odznaczała się bowiem miłym wyglądem. Ale królowa Waszti odmówiła przyjścia na rozkaz króla, który eunuchowie otrzymali. Król się rozgniewał, i gniew w nim zapłonął. I rzekł król do mędrców znających prawo, bo tak sprawy króla rozważano wobec znających prawo i sąd. I zapytał: "Jak według prawa należy postąpić z królową Waszti, która nie wykonała rozkazu króla, jaki eunuchowie otrzymali?"

Na to odpowiedział Memukan w obecności króla i książąt: "Nie tylko przeciw samemu królowi wykroczyła królowa Waszti, lecz także przeciw wszystkim książętom i wszystkim narodom, które zamieszkują państwa króla Aswerusa. Jeśli się to królowi podoba, to niech wyjdzie dekret królewski od niego i niech będzie napisane w prawach perskich i medyjskich, i niech będzie nieodwołalne to, że Waszti nie może już przyjść przed oblicze króla Aswerusa, a jej godność królewską niech da król jej towarzyszce, godniejszej od niej".

A był na zamku w Suzie mąż imieniem Mardocheusz, syn Jaira, syna Szimejego, syna Kisza, człowiek z pokolenia Beniamina. Ten został zabrany z Jerozolimy w czasie uprowadzenia razem z Jechoniaszem, królem judzkim, którego wziął do niewoli Nabuchodonozor, król babiloński. A on był opiekunem Hadassy, to jest Estery, córki stryja swego, bo nie miała ona ojca ani matki. Była to panna o pięknej postaci i pełna wdzięku; a gdy umarli jej ojciec i matka, przyjął ją Mardocheusz za córkę.

Gdy się rozeszła wieść o poleceniu królewskim i jego rozkazie i gdy zgromadzono wiele dziewcząt na zamku w Suzie pod opieką Hegaja, wzięta też została Estera do domu króla pod opiekę Hegaja, stróża żon. Dziewczyna mu się spodobała i pozyskała sobie jego życzliwość. Udał się do niej z kosmetykami i z należną jej częścią utrzymania. Dał jej też siedem dziewcząt z domu króla za towarzyszki i przeniósł ją i jej dziewczęta do lepszego miejsca w domu kobiet. A nie ujawniła Estera swego narodu i pochodzenia, ponieważ Mardocheusz rozkazał jej, aby nic nie mówiła.

Zabrano więc Esterę do króla Aswerusa, do jego pałacu królewskiego, w dziesiątym miesiącu, to jest miesiącu Tebet, w siódmym roku jego królowania. I umiłował król Esterę nad wszystkie inne kobiety. Pozyskała sobie u niego życzliwość i względy nad wszystkie inne dziewice, i włożył na jej głowę koronę królewską, i uczynił ją królową w miejsce Waszti.

RESPONSORIUM
Ps 113, 5-8; Łk 1, 51-52

W. Kto jest jak nasz Pan Bóg, ą który mieszka w górze / i w dół spogląda na niebo i na ziemię? * Podnosi z prochu nędzarza i dźwiga z gnoju ubogiego, / by go posadzić wśród książąt.
K. Rozprasza ludzi pyszniących się zamysłami serc swoich, strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. W. Podnosi z prochu nędzarza i dźwiga z gnoju ubogiego, / by go posadzić wśród książąt.

II CZYTANIE

Z Listu św. Augustyna, biskupa, do Proby
(List 130, 8, 15. 17 - 9, 18)
Modlitwa niechaj pomnaża nasze pragnienie

Dlaczego gubimy się w myślach i zastanawiamy, o co mamy się modlić, w obawie, że się nie modlimy tak, jak należy? Dlaczego nie wołamy raczej słowami psalmu: "O jedno proszę Pana, tego poszukuję, bym w domu Pańskim przebywał po wszystkie dni życia mego, abym zażywał łaskawości Pana, stale się radował Jego świątynią". Tam wszystkie dni stają się równocześnie, nie przychodzą ani odchodzą, ani też nie zaczyna się jeden, gdy drugi kończy; wszystkie trwają bez końca równocześnie, a życie, do którego należą, nie ma końca.

Abyśmy zatem mogli osiągnąć ów żywot szczęśliwy, Życie, które stało się ciałem, nauczyło nas modlić się. Nie w wielu słowach, jak gdyby wysłuchanie zależało od naszej wymowności. Wszak modlimy się do Tego, który - jak mówi Pan - wie, co nam potrzeba, zanim Go poprosimy.

Mogłoby nas dziwić, dlaczego zachęca nas do modlitwy Ten, który zna nasze prośby, zanim Go poprosimy, gdybyśmy nie pamiętali, że Pan i Bóg nasz nie chce w ten sposób dowiedzieć się o naszych potrzebach, jako że zna je doskonale, ale poprzez modlitwę ożywić nasze pragnienie, abyśmy umieli przyjąć to, co nam dać zamierzył. Dlatego mówi nam Pismo: "Rozszerzcie wasze serca; nie wprzągajcie się w jedno jarzmo z niewierzącymi".

Ten wielki dar, którego "oko nie widziało", bo nie ma barwy, "ani ucho nie słyszało", bo nie jest dźwiękiem, "ani w serce człowieka nie wstąpiło", bo właśnie serce człowieka ma tam wstąpić, przyjmiemy tym skuteczniej, im mocniejsza będzie nasza wiara, silniejsza nasza nadzieja, gorętsze pragnienie.

W tej przeto wierze, nadziei i miłości modlimy się nieprzerwanie ustawicznym pragnieniem. W określonych jednakże godzinach i okolicznościach również słowami zwracamy się do Boga, aby za pośrednictwem tych znaków napomnieć samych siebie i przypomnieć, o ile postąpiliśmy w świętym pragnieniu i jeszcze goręcej zachęcić się do jego pomnażania. Im żywsze będzie pragnienie, tym większy skutek. Dlatego słowa Apostoła: "Nieustannie się módlcie", cóż innego oznaczają, jeśli nie to: Pragnijcie nieustannie otrzymać życie szczęśliwe od Tego, który może je dać. Życiem szczęśliwym zaś nie może być żadne inne poza wiecznym.

RESPONSORIUM
Jr 29, 13. 12. 11

W. Będziecie Mnie szukać, ą i znajdziecie Mnie, / albowiem będziecie Mnie szukać z całego serca. * Będziecie Mnie wzywać, a Ja was wysłucham.
K. Jestem świadomy zamiarów, jakie zamyślam co do was, zamiarów pełnych pokoju, a nie zguby, by zapewnić wam przyszłość, jakiej oczekujecie. W. Będziecie Mnie wzywać, a Ja was wysłucham.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
29 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Od wschodu słońca aż do zachodu * poznają, że beze Mnie nie ma niczego. / Ja jestem Panem i nie ma innego.

Rok B: Kto by między wami * chciał się stać wielki, / niech będzie waszym sługą, / a kto by chciał być pierwszym, / niech będzie niewolnikiem waszym.

Rok C: Bóg weźmie w obronę swoich wybranych, * którzy dniem i nocą wołają do Niego, / i nie będzie zwlekał w ich sprawie.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Od wschodu słońca aż do zachodu * poznają, że beze Mnie nie ma niczego. / Ja jestem Panem i nie ma innego.

Rok B: Kto by między wami * chciał się stać wielki, / niech będzie waszym sługą, / a kto by chciał być pierwszym, / niech będzie niewolnikiem waszym.

Rok C: Bóg weźmie w obronę swoich wybranych, * którzy dniem i nocą wołają do Niego, / i nie będzie zwlekał w ich sprawie.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszym dniem oraz Słońcem, które oświeca każdego człowieka i nigdy nie zachodzi. Wołajmy na Jego cześć:
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Stwórco wszechświata, z wdzięcznością przyjmujemy od Ciebie ten dzień, który się rozpoczyna,
- i wspominamy Twoje zmartwychwstanie.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Niechaj Duch Święty nauczy nas dzisiaj pełnić Twoją wolę
- i niech Twa mądrość zawsze nas prowadzi.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Spraw, abyśmy z radością wzięli udział w niedzielnym zgromadzeniu wiernych,
- karmiąc się Twoim słowem i Ciałem.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Z całego serca składamy Ci dziękczynienie
- za Twoje niezliczone dobrodziejstwa.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Ojcze nasz.

MODLITWA
Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XXIX tydzień
MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi.Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
II Nieszpory
29 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Oddajcie Cezarowi * to, co należy do Cezara, / a Bogu to, co należy do Boga.

Rok B: Syn Człowieczy * nie przyszedł, aby Mu służono, / lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.

Rok C: Gdy przyjdzie Syn Człowieczy, * czy znajdzie wiarę na ziemi?
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Oddajcie Cezarowi * to, co należy do Cezara, / a Bogu to, co należy do Boga.

Rok B: Syn Człowieczy * nie przyszedł, aby Mu służono, / lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.

Rok C: Gdy przyjdzie Syn Człowieczy, * czy znajdzie wiarę na ziemi?

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszą Głową, a my członkami Jego Ciała. Uwielbiajmy Go i z radością wołajmy:
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Nasz Zbawicielu, uczyń swój Kościół żywym znakiem zjednoczenia całej ludzkości
- i skutecznym narzędziem zbawienia wszystkich narodów.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Bądź zawsze z kolegium biskupów i naszym Papieżem,
- udziel im daru jedności, miłości i pokoju.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Spraw, niech chrześcijanie ściślej zjednoczą się z Tobą jako Boską Głową
- i swym życiem świadczą o Twoim królestwie.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Racz obdarzyć świat pokojem,
- niech wszędzie zapanuje bezpieczeństwo i zgoda.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Udziel zmarłym chwały zmartwychwstania,
- spraw, abyśmy się stali uczestnikami ich szczęścia.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Poniedziałek
XXIX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Estery
3, 1-15
Żydom grozi niebezpieczeństwo

W owych dniach król Aswerus uczynił wielkim Hamana, syna Hammedaty, Agagitę, i wywyższył go, i umieścił tron jego ponad wszystkimi książętami, którzy przy nim byli. Wszyscy słudzy króla, którzy stali w bramie, klękali i oddawali pokłon przed Hamanem, ponieważ taki rozkaz wydał król co do jego osoby.

A Mardocheusz nie klękał i nie oddawał pokłonu. Wtedy stojący w bramie słudzy królewscy powiedzieli Mardocheuszowi: "Dlaczego przestępujesz polecenie króla?" Mówili tak do niego codziennie, ale on ich nie słuchał. Powiedzieli więc Hamanowi, aby się przekonać, czy trwałe będą postanowienia Mardocheusza, ponieważ wyznał im, że jest Żydem.

I zauważył Haman, że Mardocheusz nie klękał i nie oddawał pokłonu, i napełnił się Haman gniewem. Uważał jednak za niegodne podnieść rękę na samego tylko Mardocheusza, ponieważ powiedziano mu o narodzie Mardocheusza. Szukał więc Haman sposobności, aby w całym królestwie Aswerusa wytępić wszystkich Żydów, to jest naród Mardocheusza.

Od pierwszego miesiąca, to jest miesiąca Nisan, w dwunastym roku panowania króla Aswerusa rzucano "Pur", to jest los, w obecności Hamana na każdy dzień i na każdy miesiąc aż do dwunastego miesiąca Adar. Potem rzekł Haman do króla Aswerusa: "Jest pewien naród rozproszony i odłączony od narodów we wszystkich państwach królestwa twego, a prawa jego są inne niż każdego innego narodu. Praw króla oni nie przestrzegają i w interesie króla leży, aby ich nie zostawić w spokoju. Jeśli król uzna to za słuszne, niech wyda dekret, aby ich wytracić, a ja wpłacę na ręce urzędników dziesięć tysięcy talentów srebra, aby je przelano do skarbca królewskiego".

Na to zdjął król sygnet z ręki swojej i dał go Hamanowi, synowi Hammedaty, Agagicie, wrogowi Żydów. I powiedział król do Hamana: "Niech będzie ci dane srebro i lud ten, abyś uczynił z nim, co wydaje się słuszne w oczach twoich". Zawołano pisarzy królewskich w miesiącu pierwszym dnia trzynastego i napisano wszystko, co rozkazał Haman, do satrapów króla i do namiestników, którzy stali na czele wszystkich państw, i do książąt poszczególnych narodów; napisano do każdego państwa jego pismem i do poszczególnych narodów w ich języku w imieniu króla Aswerusa i opieczętowano sygnetem królewskim. Potem wysłano listy przez gońców do wszystkich państw króla, aby wygubić i wybić, i wyniszczyć wszystkich Żydów, od chłopca do starca, dzieci i kobiety, w tym samym dniu, to jest w dniu trzynastym miesiąca dwunastego, to jest miesiąca Adar, a majątek ich skonfiskować.

Odpis pisma został dostarczony wszystkim państwom jako ustawa i ogłoszono wszystkim narodom, aby były gotowe na ten dzień. Gońcy pobiegli przynaglani rozkazem królewskim, a dekret ogłoszono na zamku w Suzie. Król i Haman siedzieli i pili, miasto zaś Suza było w rozterce.

RESPONSORIUM
por. Est 4, 17b; Ps 44, 26; Est 4, 17h

W. Panie, Królu wszechmogący, ą w Twojej mocy jest wszystko, / i nie ma nikogo, kto by się mógł sprzeciwić Twojej woli. * Wyzwól nas przez swoją łaskę.
K. Wysłuchaj próśb naszych i obróć smutek nasz w radość. W. Wyzwól nas przez swoją łaskę.

II CZYTANIE

Z Listu św. Augustyna, biskupa, do Proby
(List 130, 9, 18 - 10, 20)
W oznaczonych godzinach zwracajmy nasz umysł ku modlitwie

Jeśli nieustannie pragniemy życia wiecznego, które pochodzi od Boga, wówczas nie przestajemy się modlić. Niemniej jednak w oznaczonych godzinach odrywamy umysł od wielu trosk i zajęć, pośród których jakby stygnie święte pragnienie, i oddajemy się modlitwie. Słowami modlitwy przypominamy sobie to, co pragniemy osiągnąć, aby pragnienie, które zaczęło już stygnąć, nie oziębło w ogóle, a z braku ciągłego podsycania nie zagasło zupełnie.

Dlatego też wypowiedzi Apostoła: "Prośby wasze przedstawiajcie Bogu" nie należy rozumieć w tym sensie, jakoby trzeba było powiadamiać o nich Boga, który przecież zna je, zanim zaistniały - ale że powinniśmy okazać je Bogu poprzez cierpliwość, a nie ludziom przez gadatliwość.

Skoro więc tak się rzeczy mają, nie jest bynajmniej rzeczą niewłaściwą ani nieużyteczną modlić się dłużej, jeśli nie jesteśmy zajęci, to jest, kiedy nie przeszkadza wykonywanie innych dobrych i koniecznych zadań, jakkolwiek także wtedy - jak powiedziałem - należy się modlić pragnieniem. Modlić się długo nie oznacza wcale - jak sądzą niektórzy - modlić się wieloma słowami. Czym innym jest długa mowa, czym innym długotrwałe pragnienie. Zresztą również o Panu napisano, że nocował na modlitwie oraz że długo się modlił. Tak czyniąc, cóż innego, jeśli nie przykład do naśladowania dał nam Ten, który modli się w czasie, w wieczności zaś wraz z Ojcem wysłuchuje?

Mówią, że bracia w Egipcie odmawiają często modlitwy, ale bardzo krótkie i niejako w pośpiechu, tak aby należyte skupienie, niezbędne na modlitwie, na skutek upływu czasu nie osłabło i nie zanikło zupełnie. W ten sposób pouczają, że nie należy wymuszać skupienia, kiedy się nie potrafi dłużej utrzymać, ani też przerywać rychło modlitwy, kiedy uwaga umysłu trwa nadal.

Niech przeto z dala od modlitwy będzie wielomówstwo, ale niech nie zabraknie usilnego błagania, jeżeli trwa żarliwe skupienie. Mówić bowiem dużo na modlitwie jest tym samym, co rzecz konieczną wyrażać w nadmiarze słów. Modlić się długo oznacza kołatać do Boga nieustanną i pobożną żarliwością serca. Zazwyczaj modlitwa wyraża się bardziej w westchnieniach niż w słowach, we łzach raczej niż w przemawianiu. Bóg zaś "kładzie nasze łzy przed swoim obliczem", a nasze westchnienia nie są tajne Temu, który wszystko stworzył przez Słowo i nie potrzebuje słów człowieka.

RESPONSORIUM
Ps 88, 2-3; Iz 26, 8b

W. Panie, mój Boże, ą wołam do Ciebie we dnie, / żalę się przed Tobą w nocy. * Niech dotrze do Ciebie moja modlitwa.
K. Imię Twoje i pamięć o Tobie, to pragnienie duszy. W. Niech dotrze do Ciebie moja modlitwa.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
XXIX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Estery
4, 1-17
Haman uzyskuje zgodę na zagładę wszystkich Żydów

Skoro Mardocheusz dowiedział się o wszystkim, co czyniono, rozdarł szaty i okrył się worem i popiołem, i wyszedł na środek miasta, i lamentował głośno i gorzko. I przyszedł aż pod Bramę Królewską, ponieważ nie wolno było wejść do samej Bramy Królewskiej przyodzianemu w wór pokutny. A w każdym państwie, wszędzie, dokąd dekret króla i prawo jego dotarły, powstał wielki smutek u Żydów i posty, i płacz, i lament. Wór pokutny i popiół stanowiły posłanie dla wielu.

I przyszły służące Estery i jej eunuchowie, i opowiedzieli jej o tym. Wtedy królowa zlękła się bardzo i posłała szaty, aby ubrać Mardocheusza i zdjąć wór z niego, ale on nie przyjął.

Wtedy zawołała Estera Hataka, który spośród eunuchów królewskich usługiwał jej osobiście, i posłała go do Mardocheusza, aby się dowiedział, po co to wszystko i dlaczego. I poszedł Hatak do Mardocheusza na rynek miasta, który był przed Bramą Królewską. Mardocheusz opowiedział mu wszystko, co się zdarzyło, i dokładnie powiadomił go o sumie srebra, którą Haman przyrzekł wpłacić do skarbca królewskiego za Żydów, skoro tylko będzie mógł ich wygładzić. I odpis dokumentu prawnego, który wydano w Suzie, aby ich wygładzić, dał mu do pokazania Esterze, dla powiadomienia jej i polecenia, aby poszła do króla i błagała go o łaskę, i prosiła przed nim za ludem swoim.

"Pamiętaj, rzecze, na dni uniżenia twego, jak byłaś wychowana na rękach moich, bo Haman, drugi po królu, mówił przeciwko nam na śmierć; a ty wzywaj Pana i mów królowi, i wybaw nas od śmierci".

A Hatak odszedł i powiedział Esterze słowa Mardocheusza. I odpowiedziała Estera Hatakowi, i poleciła mu iść do Mardocheusza: "Wszyscy słudzy króla i ludność państw królewskich wiedzą, że jedno dla nich jest prawo, dla każdego mężczyzny i każdej kobiety, którzy udają się do króla na dziedziniec wewnętrzny, a którzy nie otrzymali wezwania: mają być zabici, chyba że król wyciągnie nad nimi złote berło, to wtedy pozostaną przy życiu. A mnie nie zawołano, abym poszła do króla, już od dni trzydziestu".

I powiedziano Mardocheuszowi słowa Estery. Wtedy Mardocheusz rzekł, aby odpowiedzieli Esterze: "Nie myśl sobie w sercu, że uratujesz się w domu króla, jedyna ze wszystkich Żydów, bo jeśli ty zachowasz milczenie w tym czasie, uwolnienie i ratunek dla Żydów przyjdzie z innego miejsca, a ty i dom ojca twojego zginiecie. A kto wie, czy nie ze względu na tę właśnie chwilę dostąpiłaś godności królowej?"

I rzekła Estera, aby odpowiedziano Mardocheuszowi: "Idź, zgromadź wszystkich Żydów, którzy znajdują się w Suzie. Pośćcie za mnie, nie jedząc i nie pijąc trzy dni, nocą i dniem. Ja też i dziewczęta moje będziemy pościły podobnie. Potem pójdę do króla, choć to niezgodne z prawem, a jeśli zginę, to zginę". I poszedł Mardocheusz i uczynił stosownie do tego wszystkiego, co mu poleciła Estera.

RESPONSORIUM
por. Est 4, 17l; Tb 3, 13; Jdt 6, 19

W. W nikim innym nadziei nie pokładałem, ą tylko w Tobie, Boże Izraela, * Który po zagniewaniu miłosierdzie czynisz, / a czasu utrapienia grzechy odpuszczasz.
K. Wejrzyj na uniżenie nasze, Panie Boże, Stwórco nieba i ziemi. W. Który po zagniewaniu miłosierdzie czynisz, / a czasu utrapienia grzechy odpuszczasz.

II CZYTANIE

Z Listu św. Augustyna, biskupa, do Proby
(List 130, 11, 21 - 12, 22)
O Modlitwie Pańskiej

Słowa modlitwy są nam potrzebne, aby przypomnieć sobie i uzmysłowić, o co powinniśmy prosić. Nie sądźmy zatem, że pouczymy nimi Pana lub nakłonimy do spełnienia naszej woli.

Gdy więc mówimy: "Święć się Imię Twoje", ożywiamy w sobie pragnienie, aby Imię Boga, które zawsze jest święte, było również przez ludzi uznawane za święte, to jest, aby nie było przez nich znieważane. To zresztą przynosi pożytek nie Bogu, lecz ludziom.

Kiedy zaś mówimy: "Przyjdź królestwo Twoje", które - chcemy czy nie chcemy - przyjdzie na pewno, obudzamy w sobie pragnienie, aby przyszło ono do nas i abyśmy zasłużyli na królowanie w nim.
Kiedy mówimy: "Bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi", prosimy Boga o posłuszeństwo, abyśmy spełniali Jego wolę tak, jak ją spełniają aniołowie w niebie.

Kiedy mówimy: "Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj", przez słowo "dzisiaj" rozumiemy "czas obecny" i prosimy dlań bądź o to wszystko, co jest nam potrzebne, wymieniając rzecz najważniejszą, czyli chleb, bądź też o Eucharystię, sakrament wierzących, który jest konieczny w tym życiu do osiągnięcia szczęścia nie tylko doczesnego, ale i wiecznego.

Kiedy mówimy: "Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom", przypominamy sobie samym, o co powinniśmy prosić i co powinniśmy czynić, aby zasłużyć na wysłuchanie.

Gdy mówimy: "I nie wódź nas na pokuszenie", zachęcamy się do modlitwy, abyśmy pozbawieni Bożej pomocy, nie ulegli pokusie, dając się zwieść błędom lub załamać na skutek przeciwności.

Kiedy mówimy: "Ale nas zbaw ode złego", przypominamy sobie, że nie posiadamy jeszcze tego dobra, w którym nie dotknie nas żadne nieszczęście. Ta ostatnia prośba jest tak wszechogarniająca, że każdy chrześcijanin, w jakimkolwiek się znajdzie cierpieniu, może jej słowami wypowiedzieć swój smutek, jej słowami może płakać, zaczynać modlitwę, trwać na niej i ją kończyć.

Tymi przeto słowami potrzeba było przypomnieć nam rzeczywistość, jaką wyrażają. Wszystkie bowiem słowa, które wypowiadamy czy to zawczasu kształtując uczucie modlitewne, aby stało się bardziej żywe, czy też później, wzywając do skupienia, aby się stało pełniejsze, niczego innego nie wyrażają, jak tylko to, co się zawiera w Modlitwie Pańskiej, jeżeli się modlimy należycie i uważnie. Ktokolwiek zaś modli się słowami, które nie mają związku z ową ewangeliczną modlitwą, tego modlitwa, choć dopuszczalna, z pewnością jest cielesna. A nie wiem, czy rzeczywiście jest dopuszczalna, skoro modlitwa tych, którzy zostali odrodzeni z Ducha Świętego, powinna być wyłącznie duchowa.

RESPONSORIUM
2 Mch 1, 5. 3

W. Niech Pan wysłucha waszych modlitw ą i niech da się wam przejednać. * Niech was Pan Bóg wasz nie opuści w złym czasie.
K. Niech da wam wszystkim serce, abyście czcili Go i pełnili Jego wolę. W. Niech was Pan Bóg wasz nie opuści w złym czasie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XXIX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Estery
4, 17k-17z
Modlitwa królowej Estery

W owych dniach królowa Estera zwróciła się do Pana, przejęta niebezpieczeństwem śmierci. Zdjęła swe szaty okazałe, przywdziała suknie smutku i żałoby i w miejsce wonnego pachnidła pokryła głowę swą popiołem i śmieciami, i ciało swoje poniżyła bardzo, a radosne ozdoby zastąpiła rozpuszczonymi włosami.

I błagała Pana, Boga Izraela, i rzekła: "Panie mój, Królu nasz, Ty jesteś jedyny, wspomóż mnie samotną, nie mającą prócz Ciebie żadnego wspomożyciela, bo niebezpieczeństwo jest niejako w ręce mojej.

Ja słyszałam od młodości mojej w pokoleniu moim w ojczyźnie, że Ty, Panie, wybrałeś Izraela spośród wszystkich narodów, i ojców naszych ze wszystkich ich przodków na wieczystą posiadłość i uczyniłeś im tak wiele rzeczy według obietnicy. A teraz zgrzeszyliśmy przed obliczem Twoim i wydałeś nas w ręce wrogów naszych za to, żeśmy czcili ich bóstwa. Sprawiedliwy jesteś, Panie!

A oni nie zadowolili się gorzkością niewoli naszej i włożyli ręce swoje w ręce bożków swoich, aby odmienić obietnice ust Twoich i aby wyniszczyć dziedzictwo Twoje, zamknąć usta tych, którzy Cię wielbią, i zgasić sławę Twego domu i ołtarza Twego, a otworzyć usta pogan na przymioty bezwartościowych bałwanów i podziwianie na wieki cielesnego króla.

Nie oddawaj, Panie, berła Twego tym, którzy nie istnieją, i niech się nie naigrawają z naszego upadku, lecz zwróć postanowienie ich przeciwko nim; tego zaś, który zaczął z nami walkę, przykładnie ukarz! Wspomnij, Panie, pokaż się w chwili udręczenia naszego i dodaj mi odwagi, Królu bogów i Władco nad wszystkimi władcami. Daj odpowiednią mowę w usta moje przed obliczem lwa i obróć serce jego ku nienawiści do wroga naszego, aby zginął on sam i ci, którzy z nim jedno myślą.

Wybaw nas ręką Twoją i wspomóż mnie opuszczoną i nie mającą nikogo prócz Ciebie, Panie. Ty wiesz wszystko, wiesz, że nienawidzę chwały bezbożnych i brzydzę się łożem nieobrzezanych i każdym obcym. Ty znasz niedolę moją i to, że brzydzę się znakiem mojego wywyższenia, który noszę na głowie w dniach publicznych wystąpień. Brzydzę się nim jak łachmanem krwawiącej kobiety i nie noszę go w dniach mego odpoczynku. Także nie jadła służebnica Twoja ze stołu Hamana i nie ceniła sobie wysoko uczty króla ani też nie piła wina płynnych ofiar. I nie radowała się służebnica Twoja od dnia zabrania jej aż dotąd, jak tylko w Tobie, Panie, Boże Abrahama.

O Boże potężny nad wszystkimi, wysłuchaj głosu pozbawionych nadziei i wyratuj nas z ręki niegodziwych, mnie zaś uwolnij od mego lęku".

RESPONSORIUM
por. Est 4, 17rs; Hi 24, 23

W. Umocnij mnie, ą Królu świętych, dzierżący władzę, * I włóż w usta moje słowo mądre i pięknie brzmiące.
K. Daj nam, Panie, czas do pokuty i nie zamykaj ust wysławiających Ciebie. W. I włóż w usta moje słowo mądre i pięknie brzmiące.

II CZYTANIE

Z Listu św. Augustyna, biskupa, do Proby
(List 130, 12, 22 - 13, 24)
Nie znajdziesz niczego, co nie byłoby zawarte w Modlitwie Pańskiej

Ten, co mówi: "Okaż się wielkim wobec wszystkich narodów, jak wielkim okazałeś się wobec nas", oraz: "Prorocy Twoi niech się okażą prawdomówni", cóż innego powiada jeśli nie: "Święć się Imię Twoje"?

Kto mówi: "O Boże mocy, odnów nas i okaż Twoje oblicze, a będziemy zbawieni", cóż innego mówi jak: "Przyjdź królestwo Twoje"?

Kto mówi: "Prowadź me ścieżki według Twego słowa, niech nie panuje we mnie żadna niegodziwość", cóż innego mówi jeśli nie: "Bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi"?

Kto mówi: "Nie dawaj mi bogactwa ani nędzy", cóż innego mówi niż: "Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj"?

Kto mówi: "Pamiętaj, Panie, na Dawida i cały trud jego", albo: "Panie, jeśli to uczyniłem, jeśli nieprawość jest na moich rękach, jeśli uczyniłem zło moim prześladowcom", cóż innego mówi jak: "Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom"?

Kto mówi: "Od nieprzyjaciół moich wyzwól mnie, Boże, i broń mnie od tych, którzy przeciw mnie powstają", cóż innego mówi jak: "Wybaw nas od złego"?

Tak więc jeślibyś zechciał zbadać wszystkie modlitwy znajdujące się w Piśmie świętym, sądzę, że nie znalazłbyś niczego, co nie mieściłoby się i nie było podane w Modlitwie Pańskiej. Toteż można w modlitwie posługiwać się różnymi słowami, prosząc o te same dary, ale nie można prosić o inne.

Takie modlitwy powinniśmy zanosić do Boga za nas samych, za naszych bliskich, a nawet ponad wszelką wątpliwość, także za nieprzyjaciół, jakkolwiek w sercu modlącego może się pojawić lub przeważać w stosunku do tej czy innej osoby raz jedno, raz drugie uczucie, w zależności od bardziej lub mniej ścisłego związku pokrewieństwa albo przyjaźni.

Wiesz już zatem - jak sądzę - nie tylko, jak masz się modlić, ale także, o co masz się modlić; nie dlatego, że ja pouczam, ale że poucza Pan, który wszystkich nas zechciał nauczyć.

Trzeba zabiegać o osiągnięcie szczęśliwego życia i wypraszać je u Pana Boga. Na czym polega szczęście, wielu rozprawiało wiele. Ale po cóż mamy się odwoływać do tylu autorów i tylu poglądów? Krótko i bez cienia błędu mówi nam Pismo święte: "Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem". Aby należeć do tego ludu, aby dostąpić oglądania Boga i żyć z Nim na wieki, trzeba pamiętać, że "celem nakazu jest miłość, która płynie z czystego serca, dobrego sumienia i wiary nieobłudnej".

W wyliczeniu tych trzech cnót przez dobre sumienie należy rozumieć nadzieję. A zatem wiara, nadzieja i miłość prowadzą każdego, kto się modli, do Boga, to jest tego, kto wierzy, ma nadzieję, pragnie i w Modlitwie Pańskiej dostrzega, o co powinien się modlić.

RESPONSORIUM
Ps 102, 2. por. 18; 130, 2

W. Panie, ą wysłuchaj modlitwę moją, / a wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie, * Ponieważ nie odrzucasz modłów ludzi opuszczonych.
K. Nachyl swe ucho na głos mojego błagania. W. Ponieważ nie odrzucasz modłów ludzi opuszczonych.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XXIX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Estery
5, 1-5a; 7, 1-10
Król i Haman na uczcie u Estery. Powieszenie Hamana

Trzeciego dnia Estera ubrała się po królewsku i weszła do wewnętrznego dziedzińca domu królewskiego, naprzeciw pokojów króla. Król siedział wtedy na królewskim tronie w sali królewskiej naprzeciw bramy wejściowej pałacu. A gdy król zobaczył królową Esterę, stojącą na dziedzińcu, znalazła ona łaskę w oczach jego i wyciągnął król do Estery złote berło, które miał w ręce, i zbliżyła się Estera, i dotknęła się końca berła.

I rzekł król do niej: "Co ci się stało, królowo Estero, i jaka jest prośba twoja? - choćby to była połowa królestwa, będzie ci dane". Na to Estera odpowiedziała: "Jeśli się to podoba królowi, to niech przyjdą król i Haman na ucztę, którą ja przygotowałam dla niego". I rzekł król: "Zawołajcie szybko Hamana, aby spełnił wolę Estery".

Przyszedł więc król z Hamanem, aby ucztować z królową Esterą. A król rzekł do Estery także w drugim dniu podczas picia wina: "Jakie jest twoje życzenie, królowo Estero, a będzie ci dane, i co za prośba twoja? Choćby to była połowa królestwa, stanie się". W odpowiedzi rzekła królowa Estera: "Królu, jeśli mnie darzysz życzliwością i jeśli królowi się podoba, to niech będzie darowane mi życie na moją prośbę i lud mój na moje życzenie. Albowiem sprzedano nas, mnie i mój lud, aby nas wygładzić, wymordować i zniszczyć. Gdyby nas sprzedano tylko jako niewolników i niewolnice, milczałabym, chociaż nie wynagrodzi nigdy ciemiężyciel szkody królowi".

A na to odpowiedział król Aswerus i rzekł królowej Esterze: "Któż jest ten, który zawziął się w sercu swoim, aby to uczynić, i gdzie on jest?" I odpowiedziała Estera: "Tym przeciwnikiem i wrogiem jest Haman, ten niegodziwiec". Haman zaś zatrwożył się wobec króla i królowej. Wtedy król w gniewie swoim wstał od picia wina i poszedł do pałacowego ogrodu. Haman zaś stanął przed królową Esterą, aby prosić o życie swoje, ponieważ dostrzegł, że król postanowił jego zgubę.

Potem król wrócił z pałacowego ogrodu do domu, gdzie pito wino, Haman zaś upadł na łoże, na którym spoczywała Estera. A na to król rzekł: "Czy jeszcze chce zgwałcić królową w mojej obecności, w moim domu?" Słowo wyszło z ust króla, a twarz Hamana zakryto. I rzekł Charbona, jeden z eunuchów, którzy pełnili służbę przed królem: "Oto drzewo, które postawił Haman dla Mardocheusza, który radził dobrze królowi, stoi przed domem Hamana, wysokie na pięćdziesiąt łokci". I rzekł król: "Powieście go na nim!" I powieszono Hamana na drzewie, które przygotował Mardocheuszowi, a uspokoił się gniew króla.

RESPONSORIUM
por. Est 10, 3f; Iz 48, 20

W. Izrael wołał do Pana ą i Pan ocalił swój naród; * Uwolnił go ze wszystkich nieszczęść / i uczynił znaki wielkie wśród pogan.
K. Wśród okrzyków wesela zwiastujcie: Pan wykupił swego sługę Jakuba. W. Uwolnił go ze wszystkich nieszczęść / i uczynił znaki wielkie wśród pogan.

II CZYTANIE

Z Listu św. Augustyna, biskupa, do Proby
(List 130, 14, 25-26)
Nie wiemy, o co należy się modlić

Chcesz może jeszcze zapytać, dlaczego Apostoł powiedział: "Nie wiemy, o co należy się modlić". Nie można wszak przypuszczać, że on sam albo ci, do których przemawiał, nie znali Modlitwy Pańskiej.

A jednak Apostoł wskazuje, że on sam nie jest wolny od tej niewiedzy, mimo iż zapewne umiał się modlić jak należy. Żeby nie wynosił go ogrom objawień, dany mu został oścień dla ciała, wysłannik szatana, aby go policzkował; wówczas trzykrotnie prosił Pana, aby oddalił od niego to doświadczenie, najwidoczniej nie wiedząc, o co należy się modlić. Na koniec usłyszał odpowiedź Boga, dlaczego nie spełniło się to, o co prosił, i dlaczego potrzeba było, aby się nie spełniło: "Wystarczy ci moja łaska, albowiem moc w słabości się doskonali".

Tak więc w utrapieniach, które mogą pomóc i zaszkodzić, nie wiemy, o co należy się modlić. Ponieważ jednak są one zawsze bolesne, uciążliwe, sprzeciwiają się naturalnym skłonnościom, dlatego pod wpływem pragnienia wspólnego wszystkim ludziom prosimy o ich oddalenie. Tymczasem powinniśmy ufać Panu Bogu naszemu, że jeżeli nie oddala utrapień, to nie dlatego, iż o nas zapomina. Raczej cierpliwie znosząc zło spodziewajmy się dostąpienia dóbr większych. W taki bowiem sposób "moc w słabości się doskonali".

To zaś zostało napisane, aby nikt się nie wynosił, jeśli został wysłuchany; być może, prosił z niecierpliwością o to, czego lepiej byłoby mu nie otrzymać; aby się też nie zniechęcał i nie powątpiewał w miłosierdzie Boże, jeśli nie został wysłuchany; być może prosił o to, co ściągnęłoby nań jeszcze boleśniejsze doświadczenia, albo osłabiając pomyślnością, doprowadziło do zupełnego upadku.

Toteż jeśli się zdarzy coś przeciwnego niż prosimy, wtedy znosząc cierpliwie i dziękując Bogu za wszystko, nie powinniśmy wątpić - nawet w najmniejszym stopniu - iż bardziej pożyteczne dla nas jest to, co Bóg chce, niż to, czego my sami pragniemy. Taki właśnie przykład dał nam Boski Pośrednik, gdy powiedział: "Ojcze, jeśli to możliwe, niech odejdzie ode Mnie ten kielich". Wkrótce jednak, doskonaląc swą ludzką wolę przyjętą we Wcieleniu, dodaje: "Wszakże nie jako Ja chcę, ale jak Ty, Ojcze". Przeto słusznie "przez posłuszeństwo Jednego, wszyscy stają się sprawiedliwymi".

RESPONSORIUM
Mt 7, 7. 8; Ps 145, 18

W. Proście, a będzie wam dane; * Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; / kto szuka, znajduje, a kołaczącemu otworzą.
K. Pan jest blisko wszystkich wzywających go szczerze. W. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; / kto szuka, znajduje, a kołaczącemu otworzą.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Piątek
XXIX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Barucha
1, 14 - 2, 5; 3, 1-8
Błaganie pokutującego ludu

Przyjmijcie tę księgę, którą wam przesyłamy, aby była odczytywana w dniu święta i w dniach zebrań. Mówić będziecie:
"Panu, Bogu naszemu, należna jest sprawiedliwość, nam zaś zawstydzenie oblicza, jak to jest obecnie, oraz każdemu człowiekowi ziemi judzkiej: mieszkającym w Jerozolimie, królom, zwierzchnikom, kapłanom, prorokom i przodkom naszym, ponieważ zgrzeszyliśmy przed Panem, nie wierzyliśmy Jemu, nie byliśmy posłuszni głosowi Pana, Boga naszego, by pójść za przykazaniami Jego, które nam dał.

Od czasu, kiedy Pan wyprowadził przodków naszych z ziemi egipskiej, aż do dnia dzisiejszego, byliśmy niewierni wobec Pana, Boga naszego, byliśmy tak niedbali, iż nie słuchaliśmy Jego głosu. Przylgnęły przeto do nas nieszczęścia i przekleństwo, jakimi Pan zagroził przez Mojżesza, sługę swego, w dniu, w którym wyprowadził przodków naszych z Egiptu, aby nam dać ziemię opływającą w mleko i miód, jak to jest i obecnie. Nie byliśmy posłuszni głosowi Pana, Boga naszego, przekazanemu we wszystkich mowach proroków posłanych do nas. Każdy chodził według zamysłów swego złego serca, służyliśmy bowiem obcym bogom i czyniliśmy, co jest złe przed oczami Pana, Boga naszego.

Wypełnił Pan słowa swoje, które wypowiedział przeciw nam, sędziom naszym, sądzącym Izraela, przeciw królom i zwierzchnikom naszym, przeciw każdemu z Izraela i Judy. Nigdzie pod niebem nie było ono tak spełnione, jak je spełnił w Jeruzalem według tego, co było napisane w Prawie Mojżeszowym, że ktoś z nas będzie jadł ciało swojego syna i córki. Dał ich Bóg za niewolników wszystkim królestwom, które są wokół, na pośmiewisko i urąganie narodom, między którymi Pan nas rozproszył. Stali się oni jak poddani, a nie panujący, dlatego że zgrzeszyliśmy przeciw Panu, Bogu naszemu, że nie byliśmy posłuszni Jego głosowi.

Panie wszechwładny, Boże Izraela, dusza w ucisku i duch zgnębiony woła do Ciebie. Wysłuchaj, Panie, zmiłuj się, ponieważ zgrzeszyliśmy przed Tobą. Ty trwasz na wieki, a my nic nie znaczymy. Panie wszechwładny, Boże Izraela, wysłuchaj modlitwy umarłych Izraela i synów tych, którzy grzeszyli wobec Ciebie, którzy nie słuchali głosu Pana, Boga swego. Stąd przylgnęły do nas te nieszczęścia.

Nie pamiętaj o grzechach przodków naszych, lecz pomnij obecnie na ramię Twe i imię Twoje. Tak, boś Ty Pan i Bóg nasz, przeto chwalić Cię będziemy, Panie! Dlatego bowiem dałeś bojaźń Twą sercom naszym, abyśmy wzywali imienia Twego i żebyśmy Cię chwalili na wygnaniu naszym, ponieważ odwracamy od serc naszych wszelką niegodziwość przodków, którzy grzeszyli przed Tobą. Oto my dzisiaj na wygnaniu, gdzie rozproszyłeś nas na pośmiewisko, przekleństwo i za karę za wszystkie niegodziwości przodków, którzy odstąpili od Pana, Boga naszego".

RESPONSORIUM
por. Ef 2, 4-5; Ba 2, 12

W. Chociaż przez grzechy ą byliśmy pogrążeni w śmierci, * Bóg w ogromie miłosierdzia i w swojej wielkiej miłości / przywrócił nas razem z Chrystusem do życia.
K. Zgrzeszyliśmy, bezbożnie i niegodziwie postąpiliśmy przeciw wszystkim rozporządzeniom naszego Boga. W. Bóg w ogromie miłosierdzia i w swojej wielkiej miłości / przywrócił nas razem z Chrystusem do życia.

II CZYTANIE

Z Listu św. Augustyna, biskupa, do Proby
(List 130, 14, 27 - 15, 28)
Duch wstawia się za nami

Każdy, kto prosi Pana "o jedno i tego poszukuje", prosi z ufnością i pewien jest otrzymania. Nie lęka się, że kiedy to otrzyma, może mu zaszkodzić. Bez tego dobra na nic zda się to wszystko, co już otrzymał, gdy się modlił, jak należy. Tym jednym jest prawdziwe i szczęśliwe życie, które polega na wiecznym kosztowaniu słodyczy Pana w nieśmiertelności i nieskażoności duszy i ciała. Ze względu na to jedno dobro zabiegamy o wszystkie inne, i słusznie o nie prosimy. Kto je otrzyma, będzie miał wszystko, czego pragnie, i nie może wtedy ani chcieć, ani posiadać niczego, co nie byłoby dlań dobrem.

Tam się znajduje źródło życia, do którego tęsknimy na modlitwie, dopóki żyjemy w nadziei i nie oglądamy jeszcze tego, co spodziewamy się ujrzeć "w cieniu Jego skrzydeł". Przed Nim "całe nasze pragnienie" kosztowania "obfitości Jego domu" i upajania się "strumieniami Jego rozkoszy". U Niego "jest źródło życia i w Jego światłości zobaczymy światłość", kiedy nasze pragnienie napełni się dobrami, tak że niczego już nie będziemy szukać z tęsknotą, ale wszystko posiadać z radością.

Ponieważ jednak ten pokój przewyższa wszelkie poznanie, dlatego nawet, gdy się o niego modlimy, nie wiemy, o co prosić, aby modlitwa była taka, jak należy. Czego bowiem nie potrafimy sobie wyobrazić, jakim jest w rzeczywistości, tego oczywiście nie znamy; wszystko, co przychodzi na myśl, odrzucamy, oddalamy, usuwamy; wiemy, że nie tego poszukujemy, chociaż nie wiemy, jakim jest.

Istnieje w nas zatem pewna - że tak powiem - uczona niewiedza; uczona dzięki Duchowi Świętemu, który przychodzi na pomoc naszej słabości. Kiedy bowiem Apostoł oznajmił: "Jeśli zaś spodziewamy się tego, czego nie widzimy, oczekujemy z wytrwałością", natychmiast dodał: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości; gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, ponieważ zgodnie z wolą Bożą przyczynia się za świętymi".

Tej wypowiedzi nie należy jednak rozumieć w znaczeniu, że Duch Święty, który w Trójcy jest Bogiem niezmiennym, a z Ojcem i Synem jednym Bogiem, że tenże Duch przyczynia się za świętymi jako Ten, kto nie jest Bogiem. Powiedziane jest: "Przyczynia się za świętymi", ponieważ pobudza ich do modlitwy. W taki sam sposób zostało powiedziane: "Doświadcza was Pan Bóg wasz, aby poznać, czy Go miłujecie", to jest, abyście wy sami to poznali. Tak więc Duch Święty pobudza świętych do modlitwy "w błaganiach, których nie można wyrazić słowami", obudzając w nich pragnienie owego dobra, dotąd nie znanego, którego wytrwale oczekujemy. Jakże bowiem wyrazić, skoro się pragnie tego, czego się nie zna? Gdyby jednak było to czymś zupełnie nieznanym, nie można byłoby tego pragnąć; a znowu gdyby się już to posiadało, nie pragnęłoby się tego ani nie wypraszało na modlitwie.

RESPONSORIUM
Rz 8, 26; Za 12, 10

W. Gdy nie umiemy się modlić ą tak, jak trzeba, * Sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, / których nie można wyrazić słowami.
K. Pan mówi: Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności. W. Sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, / których nie można wyrazić słowami.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen

anawim




Sobota
XXIX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Barucha
3, 9-15. 24 - 4, 4
Zbawienie Izraela w mądrości

Bądź posłuszny, Izraelu, przykazaniom życiodajnym, nakłoń ucha, by poznać mądrość. Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Szeolu? Opuściłeś źródło mądrości. Gdybyś chodził po drodze Bożej, mieszkałbyś w pokoju na wieki. Naucz się, gdzie jest mądrość, gdzie jest siła i rozum, a poznasz równocześnie, gdzie jest długie i szczęśliwe życie, gdzie jest światłość dla oczu i pokój. Lecz któż znalazł jej miejsce lub kto wszedł do jej skarbców?

O Izraelu, jakże wielki jest dom Boga, jakże obszerne miejsce posiadłości Jego! Wielki i nie mający końca, wysoki i niezmierzony. Tam się urodzili olbrzymi, sławni od początku, wielcy, biegli w walce. Ale nie tych wybrał Bóg ani im nie dał drogi do mądrości. Zginęli dlatego, że mądrości nie mieli, zginęli z powodu swej nierozwagi.

Któż wstąpił do nieba, aby ją wziąć, któż ją z obłoków sprowadził? Któż się przeprawił przez morze, a znalazł ją i przywiózł w zamian za najlepsze złoto? Nie ma nikogo, kto by znał jej drogę i kto by rozpoznał jej ścieżkę.

Lecz zna ją Wszechwiedzący i wynajdzie ją swoją mądrością. Ten, który na czas bezkresny urządził ziemię i napełnił ją stworzeniami czworonożnymi; wysłał światło, i poszło, wezwał je, a ono posłuchało Go ze drżeniem. Gwiazdy radośnie świecą na swoich strażnicach. Wezwał je. Odpowiedziały: "Jesteśmy". Z radością świecą swemu Stwórcy.

On jest Bogiem naszym. I żaden inny nie może z Nim się równać. Zbadał wszystkie drogi mądrości i dał ją słudze swemu, Jakubowi, i Izraelowi, umiłowanemu swojemu. Potem ukazała się ona na ziemi i zaczęła przebywać wśród ludzi.

Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą. Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła. Nie dawaj chwały swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów. Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się Bogu podoba.

RESPONSORIUM
Rz 11, 33; Ba 3, 32. 37

W. O głębokości bogactw, ą mądrości i wiedzy Boga! * Jakże niezbadane są Jego wyroki / i nie do wyśledzenia Jego drogi.
K. Wszechwiedzący zna mądrość i dał ją Izraelowi, umiłowanemu swojemu. W. Jakże niezbadane są Jego wyroki / i nie do wyśledzenia Jego drogi.

II CZYTANIE

Kazanie św. Piotra Chryzologa, biskupa
(Kazanie 117)
Mądrość Boża, Słowo, które stało się ciałem

Naucza święty Paweł, że dwóch ludzi dało początek rodzajowi ludzkiemu: Adam i Chrystus. Obydwaj równi co do ciała, ale nierówni co do zasług; zupełnie podobni w zewnętrznym wyglądzie, całkowicie niepodobni w pochodzeniu. "Stał się - powiada - pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam - duchem ożywiającym".

Ów pierwszy stworzony został przez ostatniego; od Niego też otrzymał duszę dającą życie. Ten ostatni sam siebie ukształtował; On, który wszystkim daje życie, nie mógł oczekiwać życia od kogoś innego. Pierwszy został stworzony z najzwyklejszej gliny, drugi przychodzi na świat z najczystszego łona Dziewicy. Przy tamtym ziemia zamienia się w ciało, przy Tym - ciało zostaje wyniesione do godności samego Boga.

Cóż więcej? Drugi Adam umieścił swój obraz w pierwszym, gdy go stwarzał. Dlatego przyjął jego ciało i imię, aby nie zginęło to, co uczynił na swe podobieństwo. Jest zatem pierwszy Adam i ostatni Adam. Tamten pierwszy ma początek, Ten ostatni nie ma końca, a jest w rzeczywistości pierwszym, jak to sam stwierdza: "Ja jestem Pierwszy i Ostatni".

"Ja jestem Pierwszy" - to znaczy bez początku. "Ja jestem Ostatni", czyli bez końca. "Nie to jednak pierwsze - powiada Apostoł - co duchowe, ale to, co ziemskie, duchowe było potem". Najpierw - jak wiadomo - jest ziemia, potem owoc. Ale nie tak cenna ziemia jak owoc. Ziemia wymaga mozołu i trudu, owoc daje pożywienie i życie. Słusznie prorok chlubi się takim owocem, mówiąc: "Nasza ziemia wydała swój owoc". Jaki owoc? Ten, o którym na innym miejscu powiada: "Owoc twego łona posadzę na twoim tronie. Pierwszy człowiek - powiada Apostoł - z ziemi, ziemski; drugi Człowiek z nieba, niebieski".

"Jak ów ziemski, tacy i ziemscy; jaki Ten niebieski, tacy i niebiescy". Jakże więc ci, którzy się nie narodzili z nieba, mogą się stać niebieskimi nie pozostając, jakimi się narodzili, ale będąc takimi, jakimi się odrodzili? Właśnie dlatego, bracia, Duch Święty swym Boskim światłem czyni płodnym dziewicze źródło wody chrzcielnej. Tych, których błotniste źródło wydało na świat do nędznego ziemskiego żywota, nowe źródło rodzi do życia wiecznego i upodabnia do Stwórcy. Skoro więc jesteśmy odrodzeni, ukształtowani na obraz naszego Stworzyciela, czyńmy to, co nakazuje nam Apostoł: "A jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak też nośmy obraz Człowieka niebieskiego".

Odrodzeni zatem - jak powiedzieliśmy - na podobieństwo naszego Pana i przybrani przez Boga za synów, starajmy się nosić w sobie wierne podobieństwo i obraz naszego Stwórcy: nie przez chwałę, która Jemu jedynie się należy, ale przez niewinność, prostotę, łagodność, cierpliwość, pokorę, miłosierdzie, zgodę. Takim bowiem zechciał przyjść do nas i takim z nami pozostać.

RESPONSORIUM
Rz 5, 18. 12

W. Jak przestępstwo jednego ą sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, * Tak czyn sprawiedliwy Jednego / sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie.
K. Jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć. W. Tak czyn sprawiedliwy Jednego / sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, spraw, aby nasza wola była zawsze Tobie oddana * i abyśmy szczerym sercem służyli Twojemu majestatowi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO
I Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 O Jeruzalem szczęśliwe,
Które zwiesz się "Pokój",
Zbudowane jesteś w niebie
Z żyjących kamieni,
Otoczone aniołami
Jak orszakiem ślubnym.
2 Miasto Boże, pełne chwały,
Idziesz na swe gody,
By się stać oblubienicą
Bożego Baranka;
Twoje mury i ulice
Z najczystszego złota.
3 Bramy błyszczą blaskiem pereł
I otworem stoją
Dla każdego, który wejdzie
Bogaty w zasługi,
W ziemskim życiu cierpiąc mężnie
Dla imienia Pana.
4 Mistrz wygładza każdy kamień
Uderzeniem ciosów,
Spaja go z innymi w jedność
Wznoszonej świątyni;
Wszystkie mają trwać na zawsze
W miejscu wyznaczonym.
5 Ojcu z Synem oraz Duchem,
Bogu Najwyższemu,
Cześć i chwała niechaj będzie
I teraz, i zawsze,
Bo uczynił nas przybytkiem
Swojej obecności. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Rozradują się ulice Jeruzalem * i wszystkie jego place zaśpiewają z weselem: / Alleluja.
Psalm 147 A
Boża potęga i dobroć
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy
Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu, *
słodko jest Go wysławiać.
Pan buduje Jeruzalem, *
gromadzi rozproszonych z Izraela.
On leczy złamanych na duchu *
i przewiązuje ich rany.
On liczy wszystkie gwiazdy *
i każdej imię nadaje.
Nasz Pan jest wielki i potężny, *
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych, *
karki grzeszników zgina do ziemi.
Śpiewajcie Panu pieśń dziękczynną, *
Bogu naszemu grajcie na harfie.
On niebo chmurami osłania, *
przygotowuje deszcz dla ziemi,
Wzgórza trawą pokrywa *
i ziołami, które służą ludziom.
On bydłu pokarm daje, *
pisklętom kruka to, o co wołają.
Nie kocha się w sile rumaka *
ani w potędze męża.
Upodobał sobie tych, którzy cześć Mu oddają, *
którzy ufają Jego dobroci.

Ant. Rozradują się ulice Jeruzalem / i wszystkie jego place zaśpiewają z weselem: / Alleluja.
2 ant. Pan umacnia zawory bram twoich, miasto Boże, * i błogosławi synom twoim w tobie.
Psalm 147 B
Jeruzalem wielbi Boga
Chodź, ukażę Ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka (Ap 21, 9)
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną *
i szron jak popiół rozsypuje.
On grad rozrzuca jak okruchy chleba, *
od Jego mrozu ścinają się wody.
Posyła słowo, i lód topnieje, *
powieje wiatrem, i rzeki płyną.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.

Ant. Pan umacnia zawory bram twoich, miasto Boże, / i błogosławi synom twoim w tobie.
3 ant. W domu Boga święci się weselą * i aniołowie hymn śpiewają przed Jego tronem. / Alleluja.
Pieśń (Ap 19, 1c-2a. 5b. 7)
Gody Baranka

Alleluja.
Zbawienie, chwała i moc należą do Boga naszego, *
(W. Alleluja)
bo Jego wyroki są prawdziwe i sprawiedliwe.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, *
(W. Alleluja)
którzy się Go boicie, wielcy i mali.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący, *
(W. Alleluja)
weselmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo nadeszły gody Baranka, *
(W. Alleluja)
a Jego Małżonka się przystroiła.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, *
(W. Alleluja)
i Duchowi Świętemu.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
(W. Alleluja)
i na wieki wieków. Amen.
W. Alleluja (alleluja).
Ant. W domu Boga święci się weselą / i aniołowie hymn śpiewają przed Jego tronem. / Alleluja.

CZYTANIE
Ef 2, 19-22

Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię; w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Twojemu domowi * Świętość przystoi.
W. Twojemu domowi / Świętość przystoi.
K. Po wszystkie dni, o Panie.
W. Świętość przystoi.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Twojemu domowi / Świętość przystoi.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Weselcie się z Jeruzalem, * wszyscy, którzy je miłujecie, / i radujcie się w nim na wieki.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Weselcie się z Jeruzalem, / wszyscy, którzy je miłujecie, / i radujcie się w nim na wieki.

PROŚBY

Wznośmy pokorne błagania do naszego Zbawiciela, który oddał swe życie, aby zgromadzić w jedno rozproszone dzieci Boże:
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Panie Jezu, Ty zbudowałeś swój dom na skale,
- umacniaj wiarę i nadzieję Twojego Kościoła.
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Panie Jezu, z Twojego boku wypłynęła krew i woda,
- odradzaj swój Kościół przez sakramenty Nowego i Wiecznego Przymierza.
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Panie Jezu, Ty jesteś obecny wśród tych, którzy się gromadzą w imię Twoje,
- wysłuchaj swój Kościół, gdy jednym głosem modli się do Ciebie.
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Panie Jezu, Ty razem z Ojcem mieszkasz w sercach miłujących Ciebie,
- utwierdzaj swój Kościół w Boskiej miłości.
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Panie Jezu, Ty nie odrzucasz tego, kto do Ciebie przychodzi,
- wprowadź wszystkich zmarłych do domu swego Ojca.
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty co roku pozwalasz nam przeżywać na nowo dzień poświęcenia tego kościoła, ą wysłuchaj prośby swojego ludu * i spraw, aby tutaj zawsze służył Tobie z czystym sercem i w pełni osiągnął owoce odkupienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)

Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który miłuje swój Kościół.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który miłuje swój Kościół.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który miłuje swój Kościół.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który miłuje swój Kościół.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który miłuje swój Kościół.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który miłuje swój Kościół.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.Uwielbiajmy Chrystusa, / który miłuje swój Kościół.

anawim


ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Chryste, łaskawy Władco całej ziemi,
Lud zgromadzony wychwala Cię hymnem
W Twojej świątyni, której obchodzimy
Doroczne święto.
2 Miejsce to przecież zwane jest mieszkaniem
Króla bez granic i bramą ojczyzny,
Która otwiera swe podwoje wszystkim
Spragnionym nieba.
3 Tutaj przychodzi rzesza Twych wyznawców,
Tu sakramentów udziela się hojnie,
Tu chrześcijanie żywią się darami
Wiecznego życia.
4 Okaż nam, Panie, który nami rządzisz,
Swoje oblicze spokojne i dobre,
Dziś bowiem Ciebie chcemy w tej świątyni
Z radością sławić.
5 Tobie, nasz Królu wielce miłosierny,
Któryś zamieszkał pomiędzy grzesznymi,
Równa niech będzie chwała z Twoim Ojcem
I Duchem Świętym. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Bramy, podnieście swe szczyty, * unieście się, odwieczne podwoje.
Psalm 24
Pan wkracza do świątyni
Bramy niebios zostały otwarte dla Chrystusa ze względu na wywyższenie Jego ludzkiej natury (św. Ireneusz)
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, ą
którego dusza nie lgnęła do marności *
i nie przysięgał kłamliwie.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana, *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" ą
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Bramy, podnieście swe szczyty, ą
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!
"Któż jest tym Królem chwały?" *
Pan Zastępów, On jest Królem chwały.

Ant. Bramy, podnieście swe szczyty, / unieście się, odwieczne podwoje.
2 ant. Jak miłe są Twoje przybytki, * Panie Zastępów. ą
Psalm 84
Szczęście mieszkańca świątyni
Nie mamy tutaj trwałego miasta, ale szukamy tego, które ma przyjść (Hbr 13, 14)
Jak miłe są Twoje przybytki, *
Panie Zastępów!
ą Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich, *
serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, ą
gdzie złoży swe pisklęta: *
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *
nieustannie wielbiąc Ciebie.
Szczęśliwi, których moc jest w Tobie, *
którzy zachowują ufność w swym sercu.
Przechodząc suchą doliną, w źródła ją zamieniają, *
a wczesny deszcz błogosławieństwem ją okryje.
Mocy im będzie przybywać, *
ujrzą na Syjonie Boga nad bogami.
Panie Zastępów, usłysz modlitwę moją, *
nakłoń ucho, Boże Jakuba.
Spójrz, Boże, tarczo nasza, *
wejrzyj na twarz Twojego pomazańca.
Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
lepszy jest niż innych tysiące.
Wolę stać w progu domu mojego Boga *
niż mieszkać w namiotach grzeszników.
Bo Pan Bóg jest słońcem i tarczą, ą
On hojnie darzy łaską i chwałą, *
nie odmawia dobrodziejstw żyjącym nienagannie.
Panie Zastępów, *
szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie!

Ant. Jak miłe są Twoje przybytki, / Panie Zastępów.
3 ant. Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, * miasto Boże.
Psalm 87
Syjon matką narodów
Górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką (Ga 4, 26)
Gród Jego wznosi się na świętych górach, ą
umiłował Pan bramy Syjonu *
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, *
miasto Boże.
"Wymienię Egipt i Babilon *
wśród tych, którzy mnie znają.
Oto Filistea, Tyr i Etiopia, *
nawet taki kraj tam się narodził".
O Syjonie powiedzą: ą
"Każdy człowiek urodził się na nim, *
a Najwyższy sam go umacnia".
Pan zapisuje w księdze ludów: *
"Oni się tam narodzili".
I tańcząc śpiewać będą: *
"Wszystkie moje źródła są w tobie".

Ant. Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, / miasto Boże.

K.Upadnę przed świętym przybytkiem Twoim.
W. I będę wysławiał Twoje imię, Panie.
I CZYTANIE

Z Pierwszego Listu
św. Piotra Apostoła
2, 1-17
Niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia

Najdrożsi, odrzuciwszy wszelkie zło, wszelki podstęp i udawanie, zazdrość i jakiekolwiek złe mowy, jak niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, niesfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu - jeżeli tylko zasmakowaliście, że słodki jest Pan.

Zbliżając się do Tego, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony.

Wam zatem, którzy wierzycie, cześć! Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła - i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni. Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła, wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali.

Umiłowani! Proszę, abyście jak obcy i przybysze powstrzymywali się od cielesnych pożądań, które walczą przeciwko duszy. Postępowanie wasze wśród pogan niech będzie dobre, aby przyglądając się dobrym uczynkom wychwalali Boga w dniu nawiedzenia za to, czym oczerniają was jako złoczyńców.

Bądźcie poddani każdej ludzkiej zwierzchności ze względu na Pana: czy to królowi jako mającemu władzę, czy to namiestnikom jako przez niego posłanym celem karania złoczyńców, udzielania zaś pochwały tym, którzy dobrze czynią. Taka bowiem jest wola Boża, abyście przez dobre uczynki zmusili do milczenia niewiedzę ludzi głupich. Jak ludzie wolni postępujcie, nie jak ci, dla których wolność jest usprawiedliwieniem zła, ale jak niewolnicy Boga. Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, czcijcie króla!

RESPONSORIUM
Tb 13, 17; Ap 21, 19-21

W.Wszystkie mury Jerozolimy ą będą odbudowane z drogich kamieni. * Wieże będą zbudowane ze złota.
K.Bramy Jerozolimy będą odbudowane z szafiru i ze szmaragdu, a warstwy fundamentu pod murem Miasta zdobne wszelakim drogim kamieniem. W. Wieże będą zbudowane ze złota.

II CZYTANIE

Kazanie św. Bernarda, opata
(Kazanie 1 na poświęcenie kościoła, nr 1-4)
Nasza to uroczystość i naszego kościoła

Dzisiejsza uroczystość, drodzy bracia, jest nam bardzo bliska, i dlatego z tym większą pobożnością powinniśmy ją uczcić. Uroczystości świętych obchodzimy wspólnie z innymi kościołami, natomiast święto naszego kościoła jest tylko nasze i dotyczy tylko nas samych, a poza nami nikt go nie będzie obchodzić. Nie powinno nas to dziwić czy zawstydzać, że samych siebie czcimy dzisiejszą uroczystością. Nie kamienie tej świątyni są święte i nie one wymagają naszej czci. Ale to wy jesteście święci i dzięki wam ten dom Boży jest święty.

Wy bowiem jesteście świątynią Ducha Świętego, który został wam dany i który uświęca wasze dusze i ciało po to, by wasze życie było święte. Przecież w więzach grzechu i skażony był ten, który wyznawał swoją winę, a jednak mówił: "Strzeż duszy mojej, bo jestem Ci oddany". Zaiste, godny podziwu jest Bóg w swoich świętych, a są nimi nie tylko ci, którzy przebywają w niebie, ale także i ci, którzy żyją jeszcze na ziemi. Jedni i drudzy są świętymi Pana. A jest On godny podziwu, bo jednych uszczęśliwia, a drugich uświęca. A więc dzisiejsza uroczystość jest wasza, ukochani bracia. To wy jesteście oddani i poświęceni Panu; to was On wybrał i wziął w posiadanie.

Słusznie przeto czcimy jako święty ten dzień, w którym Bóg nas wybrał i uświęcił za pośrednictwem sług swoich. Spełniło się wtedy to, co nam obiecał przez usta proroka: "Oto Ja zamieszkam w pośrodku ciebie"; my zaś jesteśmy ludem i owcami Jego pastwiska. Bo kiedy ten dom został oddany Panu przez ręce kapłańskie, stało się to ze względu na nas: nie tylko tych, którzy wtedy byli tam obecni, ale i tych wszystkich, którzy poprzez wieki mieli w tym miejscu służyć Panu. Trzeba więc, by w nas dokonało się to, co się dokonało w murach tej świątyni. A było to obmycie, zapis, namaszczenie, oświecenie, pobłogosławienie. Dokonał tego biskup we wnętrzu świątyni, sprawia to codziennie Chrystus w waszych duszach, On, który jest arcykapłanem dóbr przyszłych.

RESPONSORIUM
Ps 132, 14; Ez 37, 27

W.Oto miejsce mego odpoczynku na wieki, * Tu będę mieszkał, / bo wybrałem je sobie.
K.Mieszkanie moje będzie pośród nich, a Ja będę ich Bogiem, oni zaś będą moim ludem. W. Tu będę mieszkał, / bo wybrałem je sobie.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty co roku pozwalasz nam przeżywać na nowo dzień poświęcenia tego kościoła, ą wysłuchaj prośby swojego ludu * i spraw, aby tutaj zawsze służył Tobie z czystym sercem i w pełni osiągnął owoce odkupienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Chrystus z nieba jest posłany
Jako podwalina
I węgielny kamień gmachu
Bożego Kościoła;
Syjon wierząc weń niezłomnie
Przyjął Go z weselem.
2 Całe miasto miłe Panu,
Które On uświęca,
Pełne hymnów uwielbienia
I pieśni radosnych,
Boga w Trójcy Jedynego
Głosi wciąż gorliwie.
3 Wejdź do tej świątyni, Boże,
Gdy wzywamy Ciebie;
W swej dobroci przyjmij hołdy
Pokornej modlitwy;
Nieustannie zlewaj na nas
Strumień swojej łaski.
4 Przychodzimy tu ufając,
Że wysłuchasz prośby;
Wszystkim, czego nam udzielisz,
Będziemy się cieszyć
Razem z wybranymi w raju,
Który nam otworzysz.
5 Ojcu z Synem oraz Duchem,
Bogu Najwyższemu,
Cześć i chwała niechaj będzie
I teraz, i zawsze,
Bo uczynił nas przybytkiem
Swojej obecności. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Mój dom będzie domem modlitwy * dla wszystkich narodów.
Psalm 63, 2-9
Tęsknota za Bogiem
Ten czuwa przy Bogu, kto odrzuca ciemne uczynki
Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami,
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie moich czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
"Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera".
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Mój dom będzie domem modlitwy / dla wszystkich narodów.
2 ant.Błogosławiony jesteś, Panie, * w Twoim świętym przybytku.
Pieśń (Dn 3, 57-88. 56)
Całe stworzenie wielbi Boga
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy (Ap 19, 5)
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
błogosławcie Pana, niebiosa.
Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
Błogosławcie Pana, słońce i księżycu, *
błogosławcie Pana, gwiazdy na niebie.
Błogosławcie Pana, deszcze i rosy, *
błogosławcie Pana, wszystkie wichry niebieskie.
Błogosławcie Pana, ogniu i żarze, *
błogosławcie Pana, upale i chłodzie.
Błogosławcie Pana, rosy i szrony, *
błogosławcie Pana, mrozy i zimna.
Błogosławcie Pana, lody i śniegi, *
błogosławcie Pana, dnie i noce.
Błogosławcie Pana, światło i ciemności, *
błogosławcie Pana, błyskawice i chmury.
Niech ziemia błogosławi Pana, *
niech Go chwali i wywyższa na wieki.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
błogosławcie Pana, synowie ludzcy.
Błogosław Pana, Izraelu, *
chwal Go i wywyższaj na wieki.
Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.
Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
Błogosławcie Pana, Chananiaszu, Azariaszu i Miszaelu, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, *
chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Na końcu tej pieśni nie mówi sięChwała Ojcu.
Ant. Błogosławiony jesteś, Panie, / w Twoim świętym przybytku.
3 ant.Chwalcie Pana * w zgromadzeniu świętych.
Psalm 149
Radość świętych
Synowie Kościoła, synowie nowego ludu, radują się swym Królem, Chrystusem (Hezychiusz)
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym Królem.
Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan swój lud miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach, *
a miecz obosieczny w ich ręku,
Aby pomścić się na poganach *
i karę wymierzyć narodom,
Aby ich królów zakuć w kajdany, *
a dostojników w żelazne łańcuchy,
Aby się spełnił wydany na nich wyrok. *
To jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Ant. Chwalcie Pana / w zgromadzeniu świętych.

CZYTANIE
Iz 56, 7

Przyprowadzę ich na moją Świętą Górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały * W mieście Boga naszego.
W. Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały / W mieście Boga naszego.
K. Święta Jego Góra radością jest całej ziemi.
W. W mieście Boga naszego.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały / W mieście Boga naszego.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Zacheuszu, zejdź prędko, * albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. / Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Pana rozradowany. / Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Zacheuszu, zejdź prędko, / albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. / Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Pana rozradowany. / Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu.

PROŚBY

Jesteśmy żywymi kamieniami w budowli, której wybranym kamieniem węgielnym jest Jezus Chrystus. Zanośmy nasze błagania do Boga, Ojca wszechmogącego, za umiłowany przez Niego Kościół i z wiarą wyznajmy:
Oto jest dom Boży i brama do nieba.

Niebieski Gospodarzu winnicy, otaczaj ją opieką i rozszerzaj,
- aby napełniła całą ziemię.
Oto jest dom Boży i brama do nieba.

Wiekuisty Pasterzu, strzeż swojej owczarni,
- zgromadź wszystkie owce wokół Twojego Syna, jedynego Pasterza.
Oto jest dom Boży i brama do nieba.

Wszechmocny Siewco, rzucaj ziarno słowa na swoją rolę,
- niech przyniesie plon obfity w dniu ostatecznego żniwa.
Oto jest dom Boży i brama do nieba.

Budowniczy pełen mądrości, uświęcaj swój dom i swoją rodzinę,
- niech ukaże się w chwale jako nowe miasto Jeruzalem i jako Oblubienica zstępująca z nieba.
Oto jest dom Boży i brama do nieba.

Ojcze nasz.
MODLITWA

Boże, Ty co roku pozwalasz nam przeżywać na nowo dzień poświęcenia tego kościoła, ą wysłuchaj prośby swojego ludu * i spraw, aby tutaj zawsze służył Tobie z czystym sercem i w pełni osiągnął owoce odkupienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO
Modlitwa w ciągu dnia:
przedpołudniowa

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.
2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.
3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA

Ant. Święty jest przybytek Pana; * Bóg wznosi go i troszczy się o niego.
Psalm 120
Pragnienie pokoju
W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali (Rz 12, 12)
Wołałem do Pana w swoim utrapieniu, *
a On mnie wysłuchał.
Uwolnij moje życie, Panie, ą
od warg kłamliwych *
i podstępnego języka.
Co Bóg tobie uczyni ą
i czym ci odpłaci, *
podstępny języku?
Ostre strzały mocarza *
i żar węgli płonących.
Biada mi, że przebywam wśród Twoich wrogów, *
że mieszkam pod namiotami barbarzyńców!
Zbyt długo mieszkała moja dusza *
z tymi, którzy nienawidzą pokoju.
Gdy ja głoszę pokój, *
oni dążą do wojny.

Psalm 121
Bóg czuwa nad wiernymi
Nie będą już łaknąć ani pragnąć i nie porazi ich słońce ani żaden upał (Ap 7, 16)
Wznoszę swe oczy ku górom: *
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.
On nie pozwoli, by potknęła się twa noga, *
ani się nie zdrzemnie Ten, który ciebie strzeże.
Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie *
Ten, który czuwa nad Izraelem.
Pan ciebie strzeże, ą
jest cieniem nad tobą, *
stoi po twojej prawicy.
We dnie nie porazi cię słońce *
ani księżyc wśród nocy.
Pan cię uchroni od zła wszelkiego, *
ochroni twoją duszę.
Pan będzie czuwał ą
nad twoim wyjściem i powrotem, *
teraz i po wszystkie czasy.

Psalm 129
Izrael wzywa pomocy Bożej
Kościół tu mówi o swoich cierpieniach (św. Augustyn)
Prześladowali mnie bardzo od mojej młodości, *
niech mówi Izrael.
Prześladowali mnie bardzo od mojej młodości, *
lecz nie zdołali mnie pokonać.
Poorali mój grzbiet oracze, *
wyżłobili na nim długie bruzdy.
Ale Pan sprawiedliwy *
rozerwał więzy występnych.
Niech się zawstydzą i cofną *
wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.
Niech się staną jak trawa na dachu, *
która usycha, nim ją wyrwą.
Nie napełni nią kosiarz swej ręki *
ani zanadrza ten, który zbiera snopy.
A przechodnie też nie powiedzą: ą
"Błogosławieństwo Pańskie niech będzie nad wami, *
błogosławimy wam w imię Pana".

Ant. Święty jest przybytek Pana; / Bóg wznosi go i troszczy się o niego.

CZYTANIE
1 Kor 3, 16-17

Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
K.Miłuję, Panie, dom, w którym mieszkasz.
W. I miejsce, gdzie przebywa Twoja chwała.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty co roku pozwalasz nam przeżywać na nowo dzień poświęcenia tego kościoła, ą wysłuchaj prośby swojego ludu * i spraw, aby tutaj zawsze służył Tobie z czystym sercem i w pełni osiągnął owoce odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim
ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO
Modlitwa w ciągu dnia:
południowa

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.
2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.
3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA

Ant. Twojemu domowi świętość przystoi * po wszystkie dni, o Panie.
Psalm 123
Bóg nadzieją narodu
Dwaj niewidomi wołali: "Panie, ulituj się nad nami, Synu Dawida!" (Mt 20, 30)
Do Ciebie wznoszę oczy, *
który mieszkasz w niebie.
Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów, *
oczy służebnicy na ręce jej pani,
Tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, *
dopóki się nie zmiłuje nad nami.
Zmiłuj się nad nami, zmiłuj się, Panie, *
bo mamy już dosyć pogardy.
Ponad miarę nasza dusza jest nasycona *
szyderstwem zarozumialców i pysznych pogardą.

Psalm 124
Bóg ocaleniem Izraela
Pan przemówił do Pawła: "Przestań się lękać... bo Ja jestem z tobą" (Dz 18, 9-10)
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
przyznaj, Izraelu,
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
gdy ludzie przeciw nam powstali,
Wtedy żywcem by nas pochłonęli, *
kiedy gniew ich przeciw nam zapłonął.
Wówczas zatopiłaby nas woda, ą
potok by popłynął nad nami, *
wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.
Błogosławiony Pan, który nas nie wydał *
na pastwę ich zębom.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników; *
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.

Psalm 125
Bóg stróżem swojego ludu
Na Izraela Bożego niech zstąpi pokój (Ga 6, 16)
Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon, *
co niewzruszenie trwa przez wieki.
Jak góry otaczają Jeruzalem, ą
tak Pan swój lud otacza *
teraz i na wieki.
Nie zaciąży berło bezbożne ą
nad losem sprawiedliwych, *
aby prawi nie wyciągali rąk swych do niegodziwości.
Panie, czyń dobrze dobrym *
i ludziom prawego serca.
A tych, którzy schodzą na kręte drogi, ą
niech Pan oddali razem ze złoczyńcami. *
Pokój nad Izraelem!

Ant. Twojemu domowi świętość przystoi / po wszystkie dni, o Panie.

CZYTANIE
2 Kor 6, 16b

My jesteśmy świątynią Boga żywego - według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.
K.Proście o pokój dla Jeruzalem.
W. Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty co roku pozwalasz nam przeżywać na nowo dzień poświęcenia tego kościoła, ą wysłuchaj prośby swojego ludu * i spraw, aby tutaj zawsze służył Tobie z czystym sercem i w pełni osiągnął owoce odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim

ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO
Modlitwa w ciągu dnia:
popołudniowa

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.
2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.
3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.
4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

PSALMODIA

Ant. Oto jest dom Pana, * mocno zbudowany i osadzony na litej skale.
Psalm 126
Radość i nadzieja w Bogu
Jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i pociechy (2 Kor 1, 7)
Gdy Pan odmienił los Syjonu, *
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu, *
a język śpiewał z radości.
Mówiono wtedy między narodami: *
"Wielkie rzeczy im Pan uczynił!"
Pan uczynił nam wielkie rzeczy *
i radość nas ogarnęła.
Odmień znowu nasz los, o Panie, *
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.
Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew, *
lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy.

Psalm 127
Daremny trud bez Boga
Wy jesteście budowlą Bożą (por. 1 Kor 3, 9)
Jeżeli domu Pan nie zbuduje, *
na próżno się trudzą, którzy go wznoszą.
Jeżeli miasta Pan nie strzeże, *
daremnie czuwają straże.
Daremne jest wasze wstawanie przed świtem *
i przesiadywanie do późna w nocy.
Chleb spożywacie zapracowany ciężko, *
a Pan i we śnie darzy swych umiłowanych.
Oto synowie są darem Pańskim, *
a owoc łona nagrodą.
Jak strzały w ręku wojownika, *
tak synowie zrodzeni w młodości.
Szczęśliwy człowiek, *
który nimi napełnił swój kołczan.
Nie zawstydzi się, gdy będzie się spierał *
ze swymi nieprzyjaciółmi w sądzie.

Psalm 128
Szczęście domowe
"Niech cię ze Syjonu Pan błogosławi", to znaczy: ze swego Kościoła (Arnobiusz)
Szczęśliwy człowiek, który służy Panu *
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki *
dokoła twego stołu.
Tak będzie błogosławiony człowiek, *
który służy Panu.
Niech cię ze Syjonu Pan błogosławi ą
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem *
przez wszystkie dni twego życia.
Obyś oglądał potomstwo swych dzieci. *
Pokój nad Izraelem!

Ant. Oto jest dom Pana, / mocno zbudowany i osadzony na litej skale.

CZYTANIE
Jr7, 2b. 4-5a. 7a

Słuchajcie słowa Pańskiego wszyscy, którzy wchodzicie tymi bramami, aby oddać pokłon Panu. Nie ufajcie słowom kłamliwym, które głoszą: "Świątynia Pana, świątynia Pana, oto świątynia Pana!" Jeśli bowiem naprawdę poprawicie wasze postępowanie i tylko sprawiedliwością będziecie się kierować, zamieszkam z wami w tym miejscu.
K.W bramy Pana wstępujcie z dziękczynieniem.
W. Z hymnami w Jego przedsionki.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, Ty co roku pozwalasz nam przeżywać na nowo dzień poświęcenia tego kościoła, ą wysłuchaj prośby swojego ludu * i spraw, aby tutaj zawsze służył Tobie z czystym sercem i w pełni osiągnął owoce odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim
ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA WŁASNEGO
II Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 O Jeruzalem szczęśliwe,
Które zwiesz się "Pokój",
Zbudowane jesteś w niebie
Z żyjących kamieni,
Otoczone aniołami
Jak orszakiem ślubnym.
2 Miasto Boże, pełne chwały,
Idziesz na swe gody,
By się stać oblubienicą
Bożego Baranka;
Twoje mury i ulice
Z najczystszego złota.
3 Bramy błyszczą blaskiem pereł
I otworem stoją
Dla każdego, który wejdzie
Bogaty w zasługi,
W ziemskim życiu cierpiąc mężnie
Dla imienia Pana.
4 Mistrz wygładza każdy kamień
Uderzeniem ciosów,
Spaja go z innymi w jedność
Wznoszonej świątyni;
Wszystkie mają trwać na zawsze
W miejscu wyznaczonym.
5 Ojcu z Synem oraz Duchem,
Bogu Najwyższemu,
Cześć i chwała niechaj będzie
I teraz, i zawsze,
Bo uczynił nas przybytkiem
Swojej obecności. Amen.

PSALMODIA

1 ant. Rozradują się ulice Jeruzalem * i wszystkie jego place zaśpiewają z weselem: / Alleluja.
Psalm 147 A
Boża potęga i dobroć
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy
Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu, *
słodko jest Go wysławiać.
Pan buduje Jeruzalem, *
gromadzi rozproszonych z Izraela.
On leczy złamanych na duchu *
i przewiązuje ich rany.
On liczy wszystkie gwiazdy *
i każdej imię nadaje.
Nasz Pan jest wielki i potężny, *
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych, *
karki grzeszników zgina do ziemi.
Śpiewajcie Panu pieśń dziękczynną, *
Bogu naszemu grajcie na harfie.
On niebo chmurami osłania, *
przygotowuje deszcz dla ziemi,
Wzgórza trawą pokrywa *
i ziołami, które służą ludziom.
On bydłu pokarm daje, *
pisklętom kruka to, o co wołają.
Nie kocha się w sile rumaka *
ani w potędze męża.
Upodobał sobie tych, którzy cześć Mu oddają, *
którzy ufają Jego dobroci.

Ant. Rozradują się ulice Jeruzalem / i wszystkie jego place zaśpiewają z weselem: / Alleluja.
2 ant. Pan umacnia zawory bram twoich, miasto Boże, * i błogosławi synom twoim w tobie.
Psalm 147 B
Jeruzalem wielbi Boga
Chodź, ukażę Ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka (Ap 21, 9)
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną *
i szron jak popiół rozsypuje.
On grad rozrzuca jak okruchy chleba, *
od Jego mrozu ścinają się wody.
Posyła słowo, i lód topnieje, *
powieje wiatrem, i rzeki płyną.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.

Ant. Pan umacnia zawory bram twoich, miasto Boże, / i błogosławi synom twoim w tobie.
3 ant. W domu Boga święci się weselą * i aniołowie hymn śpiewają przed Jego tronem. / Alleluja.
Pieśń (Ap 19, 1c-2a. 5b. 7)
Gody Baranka

Alleluja.
Zbawienie, chwała i moc należą do Boga naszego, *
(W. Alleluja)
bo Jego wyroki są prawdziwe i sprawiedliwe.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, *
(W. Alleluja)
którzy się Go boicie, wielcy i mali.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący, *
(W. Alleluja)
weselmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo nadeszły gody Baranka, *
(W. Alleluja)
a Jego Małżonka się przystroiła.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, *
(W. Alleluja)
i Duchowi Świętemu.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
(W. Alleluja)
i na wieki wieków. Amen.
W. Alleluja (alleluja).
Ant. W domu Boga święci się weselą / i aniołowie hymn śpiewają przed Jego tronem. / Alleluja.

CZYTANIE
Ef 2, 19-22

Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga - zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię; w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Twojemu domowi * Świętość przystoi.
W. Twojemu domowi / Świętość przystoi.
K. Po wszystkie dni, o Panie.
W. Świętość przystoi.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Twojemu domowi / Świętość przystoi.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Weselcie się z Jeruzalem, * wszyscy, którzy je miłujecie, / i radujcie się w nim na wieki.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Weselcie się z Jeruzalem, / wszyscy, którzy je miłujecie, / i radujcie się w nim na wieki.

PROŚBY

Wznośmy pokorne błagania do naszego Zbawiciela, który oddał swe życie, aby zgromadzić w jedno rozproszone dzieci Boże:
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Panie Jezu, Ty zbudowałeś swój dom na skale,
- umacniaj wiarę i nadzieję Twojego Kościoła.
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Panie Jezu, z Twojego boku wypłynęła krew i woda,
- odradzaj swój Kościół przez sakramenty Nowego i Wiecznego Przymierza.
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Panie Jezu, Ty jesteś obecny wśród tych, którzy się gromadzą w imię Twoje,
- wysłuchaj swój Kościół, gdy jednym głosem modli się do Ciebie.
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Panie Jezu, Ty razem z Ojcem mieszkasz w sercach miłujących Ciebie,
- utwierdzaj swój Kościół w Boskiej miłości.
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Panie Jezu, Ty nie odrzucasz tego, kto do Ciebie przychodzi,
- wprowadź wszystkich zmarłych do domu swego Ojca.
Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Boże, Ty co roku pozwalasz nam przeżywać na nowo dzień poświęcenia tego kościoła, ą wysłuchaj prośby swojego ludu * i spraw, aby tutaj zawsze służył Tobie z czystym sercem i w pełni osiągnął owoce odkupienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
I nieszpory
30 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe? * Jezus odpowiedział: / Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem.
Rok B: Gdy Jezus wychodził z Jerycha, * niewidomy wołał do Niego, / aby mu wzrok przywrócił.
Rok C: Celnik stał z daleka * i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, / lecz bił się w piersi i mówił: / Boże, miej litość dla mnie, grzesznika.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Rok A: nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe? * Jezus odpowiedział: / Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem.
Rok B: Gdy Jezus wychodził z Jerycha, * niewidomy wołał do Niego, / aby mu wzrok przywrócił.
Rok C: Celnik stał z daleka * i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, / lecz bił się w piersi i mówił: / Boże, miej litość dla mnie, grzesznika.

PROŚBY

Bóg wspomaga i darzy opieką swój lud, który wybrał sobie na dziedzictwo, aby go doprowadzić do szczęścia. Pamiętając o dobroci Boga, składajmy Mu dzięki i wołajmy do Niego:
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nieskończenie dobry, błagamy Cię za naszym papieżem N. i za naszym biskupem N.,
- miej ich w opiece i uświęcaj swoją mocą.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Spraw, niechaj chorzy jednoczą się z cierpieniami Chrystusa,
- aby zawsze mogli doznawać Jego pociechy.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Wejrzyj łaskawie na tych, którzy są pozbawieni dachu nad głową,
- niech znajdą mieszkanie godne człowieka.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Daj i zachowaj od zniszczenia plony ziemi,
- aby wszystkim wystarczyło codziennego chleba.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Zachowaj nasz naród od nieszczęścia,
- niech żyje w dobrobycie i w pokoju.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Panie, okaż zmarłym swoją wielką łaskawość,
- wprowadź ich do niebiańskiego mieszkania.
W Tobie, Panie, pokładamy nadzieję.

Ojcze nasz,.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XXX tydzień Okresu Zwykłego
I CZYTANIE

Początek Księgi Mądrości
1, 1-15
Pochwała Mądrości Bożej

Umiłujcie sprawiedliwość, sędziowie ziemscy! Myślcie o Panu właściwie i szukajcie Go w prostocie serca. Daje się bowiem znaleźć tym, co Go nie wystawiają na próbę, objawia się takim, którym nie brak wiary w Niego. Bo przewrotne myśli oddzielają od Boga, a Moc, gdy ją wystawiają na próbę, karci niemądrych.

Mądrość nie wejdzie w duszę przewrotną, nie zamieszka w ciele zaprzedanym grzechowi. Święty Duch karności ujdzie przed obłudą, usunie się od niemądrych myśli, wypłoszy Go nadejście nieprawości.

Mądrość bowiem jest duchem miłującym ludzi, ale bluźniercy z powodu jego warg nie zostawi bez kary: ponieważ Bóg świadkiem jego nerek, prawdziwym stróżem jego serca, Tym, który słyszy mowę jego języka. Albowiem Duch Pański wypełnia ziemię, Ten, który ogarnia wszystko, ma znajomość mowy.

Zatem się nie ukryje, kto mówi niegodziwie, i nie ominie go karząca sprawiedliwość. Zamysły bezbożnego zostaną zbadane i dojdzie do Pana wieść o jego słowach, dla potępienia jego złych czynów. Czujne bowiem ucho nasłuchuje wszystkiego i pomruk szemrania nie pozostanie w ukryciu. Strzeżcie się więc próżnego szemrania, powściągajcie język od złej mowy: bo i skryte słowo nie jest bez następstwa, a usta kłamliwe zabijają duszę.

Nie dążcie do śmierci przez swe błędne życie, nie gotujcie sobie zguby własnymi rękami! Bo śmierci Bóg nie uczynił i nie cieszy się ze zguby żyjących. Stworzył bowiem wszystko po to, aby było, i byty tego świata niosą zdrowie: nie ma w nich śmiercionośnego jadu ani władania Otchłani na tej ziemi. Bo sprawiedliwość nie podlega śmierci.

RESPONSORIUM
Prz 3, 13. 15. 17; Jk 3, 17

W. Szczęśliwy, kto mądrość osiągnął, ą nierówne jej żadne klejnoty. * Jej drogi drogami miłymi, / ku szczęściu wiodą wszystkie jej ścieżki.
K. Mądrość zstępująca z góry jest czysta, skłonna do zgody, ustępliwa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców. W. Jej drogi drogami miłymi, / ku szczęściu wiodą wszystkie jej ścieżki.

II CZYTANIE

Z Listu św. Klemensa I, papieża, do Koryntian
(rozdz. 19, 2 - 20, 12)
Łaskawy dla wszystkich Bóg kieruje światem w harmonii i zgodzie

Patrzmy na Ojca i Stworzyciela całego świata, przylgnijmy mocno do Jego wspaniałych, niezrównanych darów pokoju i dobrodziejstw. Rozmyślajmy o Nim i oczyma duszy oglądajmy Jego wspaniałomyślność. Zobaczmy, jak niezmiernie łaskawy jest wobec wszystkich swoich stworzeń.

Niebiosa poruszane Jego rozkazem poddają się Jego władzy w pokoju. Dzień i noc nie przeszkadzając sobie nawzajem, przemierzają wyznaczoną przezeń drogę. Na Jego rozkaz słońce, księżyc i chóry gwiazd harmonijnie się poruszają w granicach, jakie im nakreślił. Z Jego woli płodna ziemia dostarcza w oznaczonym czasie obfitego pożywienia ludziom, dzikim zwierzętom i wszystkim stworzeniom, które na niej żyją, bez ociągania się ani zmieniania czegokolwiek w tym, co zostało jej polecone.

Tajemne otchłanie i nieprzebyte głębiny posłuszne są tym samym prawom. Niezmierzona przestrzeń wód, zamknięta na Jego rozkaz w zbiornikach, nie przekracza swych granic, ale pilnie przestrzega tego, co jej polecono. Powiedział bowiem: "Aż dotąd dojdziesz, a twoje fale zaginą w tobie". Nieprzebyty dla ludzi Ocean i znajdujące się poza nim światy kierowane są tymi samymi prawami Pana.

Pory roku: wiosna, lato, jesień, zima następują regularnie jedna po drugiej. Wiatry bez przeszkód pełnią swą służbę w oznaczonym czasie. Również stale bijące źródła, stworzone dla przyjemności i zdrowia, nieprzerwanie dostarczają swych bogactw do podtrzymania życia ludzkiego. Najmniejsze nawet zwierzęta żyją razem w pokoju i zgodzie.

Wielki Stwórca i Pan wszystkiego rozporządził, aby wszystko się dokonywało w pokoju i zgodzie. Jest łaskawy dla wszystkich swych stworzeń, nade wszystko zaś dla nas, gdy uciekamy się do Jego miłosierdzia przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie chwała i majestat na wieki wieków. Amen.

RESPONSORIUM
por. Jdt 9, 12; 6, 19

W. Władco, Panie nieba i ziemi, ą Stworzycielu wód i Królu wszelkiego stworzenia, * Wysłuchaj prośby sług Twoich.
K. Panie Boże, Królu nieba i ziemi, wejrzyj na poniżenie nasze. W. Wysłuchaj prośby sług Twoich.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
30 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A:. Będziesz miłował swojego bliźniego * jak siebie samego.

Rok B: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną. * Co chcesz, abym ci uczynił?/ Panie, abym przejrzał.

Rok C: Celnik odszedł usprawiedliwiony * do swojego domu, / a nie ten, który ufał sobie.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A:. Będziesz miłował swojego bliźniego * jak siebie samego.

Rok B: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną. * Co chcesz, abym ci uczynił?/ Panie, abym przejrzał.

Rok C: Celnik odszedł usprawiedliwiony * do swojego domu, / a nie ten, który ufał sobie.

PROŚBY

Dzięki składajmy naszemu Zbawicielowi, który przyszedł na ten świat, aby być Bogiem z nami. Zanośmy do Niego nasze prośby:
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Chryste Panie, światłości wschodząca z wysoka, Ty jesteś początkiem przyszłego zmartwychwstania,
- wspieraj nas, abyśmy nie trwali w mrokach śmierci, lecz postępowali za Tobą w światłości życia.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Okaż nam swą dobroć, która objawia się we wszystkich stworzeniach,
- abyśmy wszędzie oglądali Twoją chwałę.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Panie, nie dopuść, aby dzisiaj zło nas zwyciężyło,
- lecz pomóż nam je pokonać siłą dobra.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.

Ty po przyjęciu chrztu w Jordanie zostałeś namaszczony Duchem Świętym,
- spraw, niech kieruje nami dzisiaj łaska Twego Ducha.
Chryste, Królu chwały, bądź naszą radością.
Ojcze nasz
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


XXX tydzień
MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II nieszpory
30 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Będziesz miłował Pana Boga swego; * będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego; / na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.
Rok B: Lepiej jest dla ciebie * ułomnym wejść do życia wiecznego, / niż z dwoma rękami pójść do piekła.
Rok C: Każdy, kto się wywyższa, będzie poniżony, * a kto się uniża, będzie wywyższony.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Będziesz miłował Pana Boga swego; * będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego; / na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.
Rok B: Lepiej jest dla ciebie * ułomnym wejść do życia wiecznego, / niż z dwoma rękami pójść do piekła.
Rok C: Każdy, kto się wywyższa, będzie poniżony, * a kto się uniża, będzie wywyższony.

PROŚBY

Chwała niech będzie Chrystusowi, który zawsze żyje, aby się wstawiać za nami. On ma moc obdarzyć wiecznym zbawieniem tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga. Z wiarą i nadzieją skierujmy do Niego nasze błagania:
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Jezu, słońce sprawiedliwości, gdy ten dzień chyli się ku zachodowi, polecamy Tobie całą ludzkość,
- niech wszyscy radują się bez końca Twoją niegasnącą światłością.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj przymierze, które przypieczętowałeś Boską Krwią Twoją,
- uświęcaj Kościół, aby był wolny od grzechu.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Pamiętaj, Panie, o ludzie, który zgromadziłeś
- i w którym obrałeś sobie mieszkanie.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Zachowaj od wypadków wszystkich podróżujących na ziemi, w powietrzu i na wodzie,
- niech w zdrowiu i radości osiągną cel podróży.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Przyjmij, Panie, naszych zmarłych braci,
- udziel im przebaczenia i wiecznej chwały.
Pamiętaj, Panie, o swoim ludzie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XXX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Mądrości
1, 16 - 2, 1a. 10-24
Głupie myśli niezbożnych przeciw sprawiedliwemu

Bezbożni ściągają śmierć na siebie słowem i czynem, usychają, uważając ją za przyjaciółkę, i zawierają z nią przymierze, zasługują bowiem na to, aby być jej działem.

Mylnie rozumując, mówili sobie: "Udręczmy sprawiedliwego biedaka, nie oszczędźmy wdowy ani wiekowej siwizny starca nie uczcijmy. Nasza siła będzie nam prawem sprawiedliwości, bo to, co słabe, gani się jako nieprzydatne. Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszym sprawom, zarzuca nam łamanie prawa, wypomina nam błędy naszych obyczajów. Chełpi się, że zna Boga, zwie siebie dzieckiem Pańskim. Jest potępieniem naszych zamysłów, sam widok jego jest dla nas przykry, bo życie jego niepodobne do innych i drogi jego odmienne. Uznał nas za coś fałszywego i stroni od dróg naszych jak od nieczystości. Kres sprawiedliwych ogłasza za szczęśliwy i chełpi się Bogiem jako ojcem.

Zobaczmyż, czy prawdziwe są jego słowa, wybadajmy, co będzie przy jego zejściu. Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z ręki przeciwników. Dotknijmy go obelgą i katuszą, by poznać jego łagodność i doświadczyć jego cierpliwości. Zasądźmy go na śmierć haniebną, bo - jak mówił - będzie ocalony".

Tak pomyśleli - i pobłądzili, bo własna złość ich zaślepiła. Nie pojęli tajemnic Bożych, nie spodziewali się nagrody za prawość i nie docenili odpłaty dusz czystych. Bo dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka - uczynił go obrazem swej własnej wieczności. A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą.

RESPONSORIUM
Mdr 2, 1. 12. 13.
17. 18; Mt 27, 43

W. Mówili bezbożni: ą Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo się sprzeciwia naszym sprawom, / zwie siebie dzieckiem Pańskim: * Zobaczmyż, czy prawdziwe są jego słowa. / Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, / Bóg wyrwie go z rąk naszych.
K. Zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: Jestem Synem Bożym. W. Zobaczmyż, czy prawdziwe są jego słowa. / Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, / Bóg wyrwie go z rąk naszych.

II CZYTANIE

Z Listu św. Klemensa I, papieża, do Koryntian
(rozdz. 21, 1 - 22, 5; 23, 1-2)
Nie sprzeciwiajmy się woli Boga

Strzeżcie się, umiłowani, aby tak liczne dobrodziejstwa Boże nie obróciły się na potępienie nas wszystkich, skoro nie będziemy postępować w sposób godny Boga, wypełniając zgodnie, co dobre i szlachetne przed Jego obliczem. Mówi bowiem Pismo: "Duch Pana jest światłem przenikającym głębokości serca".

Pomyślmy, jak bardzo bliski jest nam Bóg i jak żadna myśl ani żadne nasze słowo nie mogą się przed Nim ukryć. Słuszną jest zatem rzeczą, abyśmy się nie sprzeciwiali Jego woli. Lepiej nam się narazić ludziom niemądrym, nierozważnym, wyniosłym, chełpliwym niż Bogu.

Wielbijmy Jezusa, Pana naszego, który przelał za nas krew swoją, szanujmy naszych przełożonych, czcijmy starszych, wychowujmy młodych ucząc bojaźni Bożej, prowadźmy nasze niewiasty ku dobremu. Niech pielęgnują pełne wdzięku obyczaje czystości, niech objawiają prawdziwą i szczerą wolę pokoju, niech opanowują swój język przez milczenie, niech święcie wypełniają wobec wszystkich lękających się Boga posługę miłości bez względu na osobę.

Dzieci niech mają udział w nauce Chrystusa. Niech się uczą, jak wiele u Boga znaczy pokora, jak wiele u Niego może czysta miłość, jak dobrą i wielką rzeczą jest bojaźń Boża wiodąca do zbawienia wszystkich, którzy w czystości serca strzegą jej święcie. Bóg bowiem przenika nasze myśli i pragnienia, Jego Duch jest w nas; gdy zechce, zabierze Go.

We wszystkim tym pomaga wiara w Chrystusa. On sam nas zachęca przez Ducha Świętego: "Pójdźcie, synowie, słuchajcie Mnie; nauczę was bojaźni Pana. Jakim jest człowiek, co miłuje życie i pragnie oglądać dni szczęśliwe? Powściągnij język twój od złego, a twoje wargi niech nie mówią podstępnie. Odstąp od złego i czyń dobro. Szukaj pokoju i podążaj za nim".
Łaskawy i miłosierny dla wszystkich Ojciec miłuje tych, którzy się Go boją; tych, którzy się zbliżają doń w prostocie serca, obdarza łaskami z wielką hojnością i dobrocią. Dlatego nie miejmy podzielonego serca, a dusza nasza niechaj się nie wynosi z powodu wspaniałych i niezrównanych darów Boga.

RESPONSORIUM
por. Tb 4, 19a; 14, 8b

W. W każdym czasie uwielbiaj Boga ą i proś Go, aby drogi twoje prostował, * Aby doszły do skutku wszystkie twoje zamiary.
K. Służ Bogu i czyń to, co się Jemu podoba, w prawdzie i ze wszystkich sił swoich. W. Aby doszły do skutku wszystkie twoje zamiary.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Wtorek
XXX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Mądrości
3, 1-19
Sprawiedliwi posiądą królestwo

Dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności. Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę.

W dzień nawiedzenia swego zajaśnieją i rozbiegną się jak iskry po ściernisku. Będą sądzić ludy, zapanują nad narodami, a Pan królować będzie nad nimi na wieki. Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.

A bezbożni poniosą karę stosownie do zamysłów, bo wzgardzili sprawiedliwym i odstąpili od Pana: nieszczęsny bowiem, kto mądrością gardzi i karnością. Nadzieje ich płonne, wysiłki bezowocne, bezużyteczne ich dzieła. Żony ich głupie, przewrotne ich dzieci, przeklęty ich ród!

Błogosławiona niepłodna, ale nieskalana, która nie zaznała grzesznego współżycia w łożu; w czas nawiedzenia dusz wyda plon. I eunuch, co nie skalał swych rąk nieprawością ani nic złego nie myślał przeciw Bogu: za wierność otrzyma łaskę szczególną i dział pełen radości w Świątyni Pańskiej. Wspaniałe są owoce dobrych wysiłków, a korzeń mądrości nie usycha.
A dzieci cudzołożników nie osiągną celu, zniknie potomstwo nieprawego łoża. Jeśli nawet żyć będą długo - za nic będą miani i na końcu niechlubna będzie ich starość. A jeśli wcześnie pomrą, będą bez nadziei i bez pociechy w dzień sądu: bo straszny jest kres plemienia grzesznego!

RESPONSORIUM
Mdr 3, 6. 7. 9

W. Pan doświadczył ą swoich wybranych jak złoto w tyglu / i przyjął ich jak całopalną ofiarę. / W dzień nawiedzenia swego zajaśnieją, * Łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.
K. Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali. W. Łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.

II CZYTANIE

Z Listu św. Klemensa I, papieża, do Koryntian
(rozdz. 24, 1-5; 27, 1 - 29, 1)
Bóg jest wierny w swoich obietnicach

Popatrzmy, umiłowani, jak Bóg nieustannie wskazuje na przyszłe zmartwychwstanie, czego zaczątki dał w Panu Jezusie Chrystusie, wskrzesiwszy Go z martwych. Przyjrzyjmy się zmartwychwstaniu, które się dokonuje regularnie w oznaczonym czasie. Dzień i noc ukazują nam zmartwychwstanie; noc zapada, powstaje dzień, odchodzi dzień i następuje noc. Popatrzmy na płody ziemi. Czym jest ziarno i jak powstaje? Oto siewca wyszedł i wrzucił w ziemię ziarna. Wyschnięte i nagie wpadają w ziemię i ulegają rozkładowi. Następnie cudowna Boża Opatrzność budzi je z rozkładu: z jednego powstają liczne ziarna i przynoszą plon.

W takiej nadziei niech nasze serca przylgną do Tego, który wierny jest w swych obietnicach i sprawiedliwy w swoich wyrokach. Ten, który zabronił kłamstwa, nade wszystko sam nie kłamie; nic nie ma niemożliwego dla Boga prócz kłamstwa. Ożywmy zatem naszą wiarę w Jego obietnice i pamiętajmy, że wszystko jest w Jego mocy.

Słowem swej potęgi ustanowił wszystko i słowem potrafi wszystko unicestwić. "Któż powie Mu: co uczyniłeś? Albo kto się oprze sile Jego potęgi?" Wszystko czyni, kiedy chce i jak chce, a nic z tego, co rozkazał, nie przepadnie. Wszystko bowiem jest przed Nim, i nic się nie skryje przed Jego wolą, albowiem "niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon; dzień dla dnia opowieść snuje i noc nocy przekazuje wiadomość; nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano".

Ponieważ zatem Bóg widzi wszystko i wszystko słyszy, lękajmy się Go. Porzućmy nieczyste pragnienia złych czynów, abyśmy na przyszłym sądzie mogli doznać opieki Jego miłosierdzia. Bo któż z nas może ujść Jego potężnej ręce? Jakiż świat mógłby przyjąć tego, co przed Nim ucieka? Mówi oto na innym miejscu Pismo: "Gdzież pójdę i gdzie się ukryję przed Twoim obliczem? Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś; jeśli na krańce ziemi odejdę, tam również jest Twoja prawica; jeśli w otchłani się położę, i tam jest duch Twój". Gdzież zatem odejść albo gdzie uciec przed Tym, który ogarnia wszystko?

Zbliżmy się przeto do Boga w świętości serca, wznośmy do Niego ręce czyste i nieskalane, miłujmy miłosiernego i łaskawego naszego Ojca, który uczynił nas cząstką swojego dziedzictwa.

RESPONSORIUM
por. Est 4, 17b; Ps 44, 26; Est 4, 17c

W. Panie, Królu wszechmogący, ą w Twojej mocy jest wszystko, / i nie ma nikogo, kto by się mógł sprzeciwić Twojej woli. * Wyzwól nas przez swoją łaskę.
K. Ty stworzyłeś niebo i ziemię, i wszystko, co jest pod niebem. W. Wyzwól nas przez swoją łaskę.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XXX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Mądrości
6, 1-25
O umiłowaniu Mądrości

Słuchajcie, królowie, i zrozumiejcie, nauczcie się, sędziowie ziemskich rubieży. Nakłońcie ucha, wy, co nad wieloma panujecie i chlubicie się mnogością narodów, bo od Pana otrzymaliście władzę, od Najwyższego panowanie: On zbada uczynki wasze i zamysły wasze rozsądzi.

Będąc bowiem sługami Jego królestwa, nie sądziliście uczciwie, aniście prawa nie przestrzegali, aniście poszli za wolą Boga; przeto groźnie i rychło natrze On na was, będzie bowiem sąd surowy nad panującymi. Najmniejszy znajdzie litościwe przebaczenie, ale mocnych czeka mocna kara. Władca wszechrzeczy nie ulęknie się osoby ani nie będzie zważał na wielkość. On bowiem stworzył małego i wielkiego i jednakowo o wszystkich się troszczy, ale możnym grozi surowe badanie.

Do was więc zwracam się, władcy, byście się nauczyli mądrości i nie upadli. Bo ci, co świętości święcie przestrzegają, dostąpią uświęcenia, a ci, którzy się tego nauczyli, znajdą słowa obrony. Pożądajcie więc słów moich, pragnijcie, a znajdziecie naukę.

Mądrość jest wspaniała i niewiędnąca: ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują, i ci ją znajdą, którzy jej szukają, uprzedza bowiem tych, co jej pragną, wpierw dając się im poznać. Kto dla niej wstanie o świcie, ten się nie natrudzi, znajdzie ją bowiem siedzącą u drzwi swoich. O niej rozmyślać - to szczyt roztropności, a kto z jej powodu nie śpi, wnet się trosk pozbędzie: sama bowiem obchodzi i szuka tych, co są jej godni, objawia się im łaskawie na drogach i wychodzi naprzeciw wszystkim ich zamysłom. Początkiem jej najprawdziwszym - pragnienie nauki, a staranie o naukę - to miłość, miłość zaś - to przestrzeganie jej praw, a poszanowanie praw - to rękojmia nieśmiertelności, a nieśmiertelność przybliża do Boga. Tak więc pragnienie Mądrości wiedzie do królestwa. Zatem jeśli wam miłe trony i berła, o władcy ludów, czcijcie Mądrość, byście królowali na wieki.

Oznajmię, czym jest Mądrość i jak się zrodziła, i nie zakryję przed wami tajemnic. Pójdę jej śladem od początku stworzenia, jej znajomość wydobędę na światło i prawdy nie pominę. Nie pójdę też drogą zżerającej zazdrości, bo ona z Mądrością nie ma nic wspólnego: wielu mądrych to zbawienie świata, a król rozumny to szczęście narodu. Posłuchajcie więc słów moich, a odniesiecie korzyść.

RESPONSORIUM
Mdr 7, 13. 14; 3, 11; 7, 28

W. Rzetelnie poznałem Mądrość ą i bez zazdrości ją przekazuję: * Jest ona bowiem dla ludzi skarbem nieprzebranym.
K. Nieszczęsny, kto mądrością gardzi i karnością. Bóg bowiem miłuje tylko tego, kto przebywa z Mądrością. W. Jest ona bowiem dla ludzi skarbem nieprzebranym.

II CZYTANIE

Z Listu św. Klemensa I, papieża, do Koryntian
(rozdz. 30, 3-4; 34, 2 - 35, 5)
Postępujmy drogą prawdy

Odziani w pokój, pokorę i czystość, trzymajmy się z dala od wszelkiej obmowy i narzekania, okazując się sprawiedliwymi w czynach, a nie w słowach. Powiedziano bowiem: "Kto wiele mówi, niechaj też i słucha; czyż sądzi wielomówny, że jest usprawiedliwiony?"

Trzeba nam zatem być ochotnym w czynieniu dobra. Napomina nas bowiem Pismo: "Oto Pan, a z Nim Jego zapłata, by oddać każdemu według jego czynów". Wzywa nas, abyśmy wierząc w Niego całym sercem, unikali lenistwa i gnuśności w pełnieniu dobra. Pan niech będzie naszą chlubą i bezpieczeństwem. Bądźmy posłuszni Jego woli i pamiętajmy, że niezliczone zastępy aniołów stoją przed Nim pełniąc Jego wolę. Mówi bowiem Pismo: "Dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim, a tysiąc tysięcy służyło Mu i wołało: �Święty, Święty, Święty Pan Zastępów; całe stworzenie pełne jest Jego chwały".

I my także kierowani sumieniem, zjednoczeni zgodą, wołajmy doń ustawicznie jakby jednym głosem, abyśmy mogli dostąpić Jego wielkich i chwalebnych obietnic. Powiedziane jest bowiem: "Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują".

Umiłowani, jakże wielkie i godne podziwu są Boże dary! Życie w nieśmiertelności, chwała w sprawiedliwości, prawda w wolności, wiara w ufności, panowanie nad sobą w świętości; wszystko to potrafimy pojąć naszym umysłem. Jakież więc dobra przygotowane są tym, którzy Go oczekują? Wspaniałość ich oraz wielkość zna tylko Najświętszy Stwórca i Ojciec wieków.

Z największą gorliwością usiłujmy się znaleźć wśród tych, którzy czekają na Niego, aby dostąpić obiecanych dóbr. Ale w jaki sposób się to stanie, umiłowani? Stanie się, skoro nasz umysł z wiarą przylgnie do Boga i jeśli pilnie zabiegać będziemy o to, co jest Mu miłe i przyjemne, jeśli pełnić będziemy to, co odpowiada Jego świętej woli i podążymy drogą prawdy, odrzucając daleko od siebie wszelką niesprawiedliwość.

RESPONSORIUM
Ps 25, 4-5. 16

W. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, ą naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. / Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, * Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
K. Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, bo jestem samotny i nieszczęśliwy. W. Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Czwartek
XXX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Mądrości
7, 15-30
Mądrość obrazem Boga

Oby mi Bóg dał słowo odpowiednie do myśli i myślenie godne tego, co mi dano; On jest bowiem i przewodnikiem Mądrości, i Tym, który mędrcom nadaje kierunek. W ręku Jego i my, i nasze słowa, roztropność wszelka i umiejętność działania. On mi dał bezbłędną znajomość rzeczy: poznać budowę świata i siły żywiołów, początek i kres, i środek czasów, odmiany przesileń i następstwa pór, obroty roczne i układy gwiazd, naturę zwierząt i popędy bestii, moce duchów i myślenie ludzkie, różnorodność roślin i siły korzeni. Poznałem i co zakryte, i co jest jawne, pouczyła mnie bowiem Mądrość - sprawczyni wszystkiego!

Jest bowiem w niej duch rozumny, święty, jedyny, wieloraki, subtelny, rączy, przenikliwy, nieskalany, jasny, niecierpiętliwy, miłujący dobro, bystry, niepowstrzymany, dobroczynny, ludzki, trwały, niezawodny, beztroski, wszechmogący i wszystkowidzący, przenikający wszelkie duchy rozumne, czyste i najsubtelniejsze. Mądrość bowiem jest ruchliwsza od wszelkiego ruchu i przez wszystko przechodzi i przenika dzięki swej czystości.

Jest bowiem tchnieniem mocy Bożej i przeczystym wypływem chwały Wszechmocnego, dlatego nic skażonego do niej nie przylgnie. Jest odblaskiem wieczystej światłości, zwierciadłem bez skazy działania Boga, obrazem Jego dobroci. Jedna jest, a wszystko może; pozostając sobą, wszystko odnawia, a przez pokolenia zstępując w dusze święte, wzbudza przyjaciół Bożych i proroków. Bóg bowiem miłuje tylko tego, kto przebywa z Mądrością. Bo ona piękniejsza niż słońce i wszelki gwiazdozbiór. Porównana ze światłością - uzyska pierwszeństwo, po tamtej bowiem nastaje noc, a Mądrości zło nie przemoże.

RESPONSORIUM
Kol 1, 15-16; Mdr 7, 26

W. Jezus Chrystus jest obrazem Boga niewidzialnego, ą Pierworodnym wobec każdego stworzenia, * Bo w Nim zostało wszystko stworzone.
K. Jest odblaskiem wieczystej światłości i obrazem dobroci Boga. W. Bo w Nim zostało wszystko stworzone.

II CZYTANIE

Z mowy św. Atanazego, biskupa, Przeciw arianom
(Mowa 2, 78. 79)
W stworzeniach jest obraz i odbicie Mądrości

Ponieważ w nas samych, we wszystkich stworzeniach znajduje się stworzony obraz Mądrości, dlatego nie bez racji prawdziwa i stwórcza Mądrość, przypisując sobie to, co jest właściwe jej obrazowi, mówi: "Pan stworzył mnie w dziełach swoich". Słowa te, wypowiedziane przez znajdującą się w nas mądrość, Chrystus odnosi do siebie.

Mówi tak o sobie nie dlatego, jakoby On, Stworzyciel, był stworzeniem, ale że w stworzeniach znajduje się Jego stworzony obraz. Podobnie jak Pan powiedział: "Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje", bo Jego odbicie jest w nas, tak też, choć sam nie należy do stworzeń, ponieważ jednak w nich jest Jego obraz i odbicie, oznajmia: "Pan stworzył mnie na początku dróg swoich w swych dziełach".

A zatem obraz Mądrości wyciśnięty został w stworzeniach, aby świat przezeń mógł poznać Słowo, swego Stwórcę, a przez Słowo, Ojca. Poucza o tym święty Paweł: "To bowiem, co o Bogu można poznać, jawne jest wśród nich; Bóg im to objawił. Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła". Dlatego Słowo nie jest bynajmniej stworzeniem, a wypowiedź Pisma odnieść należy do tej mądrości, która jest w nas.

A skoro arianie nie chcą tego przyjąć, niech odpowiedzą nam, czy jest w stworzeniach jakaś mądrość, czy też jej nie ma? Jeśli nie ma, to dlaczego ubolewa Apostoł: "Ponieważ świat przez mądrość nie poznał Boga w mądrości Bożej"? Albo też, jeśli nie ma mądrości, dlaczego Pismo wspomina o tylu mądrych? Mówi oto: "Mądry lęka się i stroni od złego" oraz "Dom budowany jest mądrością".

Również Eklezjastes powiada: "Mądrość człowieka rozjaśnia jego oblicze". On też karci zuchwałych słowami: "Nie mów: Jak to się dzieje, że dawne czasy były lepsze niż obecnie? W takim zapytaniu nie ma mądrości".

O tym, że istnieje mądrość w stworzeniach, poświadcza syn Syracha w słowach: "Pan wylał mądrość na wszystkie swe dzieła, na wszelkie ciało według swej hojności i udzielił jej tym, którzy Go miłują". To wylanie nie odnosi się do samoistnej Boskiej natury, którą jest Jednorodzony Syn, ale do jej odbicia znajdującego się w stworzeniu. Dlaczego zatem owa twórcza i prawdziwa Mądrość, której obrazem i odbiciem jest mądrość i wiedza rozlana po całym świecie, nie mogłaby powiedzieć jakby o sobie samej: "Pan stworzył mnie w swoich dziełach"? Mądrość, która jest w świecie, nie jest stwórcza, ale stworzona, zawarta w dziełach Boga. Przez nią "niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon".

RESPONSORIUM
Mdr 7, 22. 23; 1 Kor 2, 10

W. W Mądrości jest duch rozumny, ą święty, jedyny, wieloraki, subtelny, / rączy, miłujący dobro, niepowstrzymany, * Wszechmogący i wszystkowidzący, / przenikający wszelkie duchy.
K. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. W. Wszechmogący i wszystkowidzący, / przenikający wszelkie duchy.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
XXX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Mądrości
8, 1-21b
O Mądrość trzeba prosić Boga

Mądrość sięga potężnie od krańca do krańca i włada wszystkim z dobrocią. Ją to pokochałem, jej od młodości szukałem: pragnąłem ją sobie wziąć za oblubienicę i stałem się miłośnikiem jej piękna. Sławi ona swe szlachetne pochodzenie, gdyż obcuje z Bogiem i miłuje ją Władca wszechrzeczy, bo jest wtajemniczona w wiedzę Boga i w Jego dziełach dokonuje wyboru.

Jeśli w życiu bogactwo jest dobrem pożądanym - cóż cenniejszego niż Mądrość, która wszystko sprawia? Jeśli rozwaga jest twórcza - któreż ze stworzeń bardziej twórcze niż Mądrość? I jeśli kto miłuje sprawiedliwość - jej to dziełem są cnoty: uczy bowiem umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa, od których nie ma dla ludzi nic lepszego w życiu. A jeśli kto jest żądny wielkiej wiedzy - ona zna przeszłość i o przyszłości wnioskuje, zna zawiłości słów i rozwiązania zagadek, wiedza wyprzedza znaki i cuda, następstwa chwil i czasów.

Postanowiłem więc wziąć ją za towarzyszkę życia, bo wiedziałem, że mi będzie doradczynią w dobrem, a w troskach i smutku pociechą. Dzięki niej znajdę chwałę u ludu i cześć u starszych, sam będąc młody. Bystrym znajdą mnie w sądzie, wzbudzę podziw u możnych. Gdy będę milczał - wyczekiwać będą, a gdy przemówię - uważać; i jeśli długo przemawiać będę, położą rękę na ustach.

Przez nią zdobędę nieśmiertelność, zostawię wieczną pamięć potomnym. Będę władał ludami, poddane mi będą narody: usłyszawszy o mnie, ulękną się władcy straszliwi. Okażę się dobrym wśród ludu i mężnym na wojnie. Wszedłszy do swego domu, przy niej odpocznę, bo obcowanie z nią nie sprawia przykrości ani współżycie z nią nie przynosi udręki, ale wesele i radość.

Gdym sobie nad tym pomyślał i rozważyłem to w sercu, że w zażyłości z Mądrością leży nieśmiertelność, w przyjaźni z nią szlachetna rozkosz; w dziełach jej rąk nieprzebrane bogactwa, a roztropność we wspólnych z nią ćwiczeniach i sława w posiadaniu jej nauki - krążyłem, szukając, jak by ją wziąć do siebie.

Byłem dzieckiem dorodnym i dusza przypadła mi dobra, a raczej będąc dobrym wszedłem do ciała nieskalanego. Wiedząc jednak, że nie zdobędę jej inaczej, tylko jeśli Bóg udzieli - a i to już było sprawą Mądrości wiedzieć, czyja jest ta łaska - udałem się do Pana i błagałem Go.

RESPONSORIUM
Mdr 7, 7-8; Jk 1, 5

W. Modliłem się, i dano mi zrozumienie; * Przyzywałem, i przyszedł do mnie duch Mądrości, / i przeniosłem ją nad berła i trony.
K. Jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma. W. Przyzywałem, i przyszedł do mnie duch Mądrości, / i przeniosłem ją nad berła i trony.

II CZYTANIE

Z traktatów Baldwina, biskupa kantuaryjskiego
(Traktat 6)
Żywe jest słowo Boże i skuteczne

"Żywe jest słowo Boże i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny". To zdanie ukazuje wszystkim, którzy szukają Chrystusa, Słowa, Mocy i Mądrości Boga, jak wielka moc i mądrość zawiera się w Bożym słowie. Słowo od początku współwieczne z Ojcem, w oznaczonym czasie objawione Apostołom, a następnie przez nich głoszone, zostało z wiarą i pokorą przyjęte przez narody. Istnieje zatem Słowo u Ojca, Słowo w przepowiadaniu i Słowo w sercu.

To Słowo Boga jest żywe, bo Ojciec dał Mu moc mieć życie w sobie samym, podobnie jak Ojciec ma życie w sobie samym. Dlatego nie tylko jest żywe, ale jest też życiem samym, jak to zresztą mówi o sobie: "Ja jestem drogą, prawdą i życiem". Ponieważ jest żywym, ponieważ jest życiem, dlatego ożywia. W rzeczywistości bowiem "jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce". Ożywia, kiedy przyzywa umarłego z grobu, mówiąc: "Łazarzu, wyjdź z grobu".

To Słowo, gdy jest głoszone, udziela zewnętrznie przyjmowanemu słowu wewnętrznej mocy. Przez nie umarli odzyskują życie i odradzają się synowie Abrahama. Żywe jest przeto Słowo w sercu Ojca, żywe na ustach głoszącego, żywe w sercu tego, kto wierzy i miłuje.

Skoro zaś żywe, zatem bez wątpienia skuteczne: skuteczne w stwarzaniu, skuteczne w kierowaniu, skuteczne w zbawianiu. Cóż mogłoby być bardziej skuteczne? Cóż bardziej potężne? "Któż opowie dzieła Jego potęgi i ogłosi wszystkie Jego pochwały?" Skuteczne jest, gdy działa, skuteczne, gdy jest przepowiadane. Nie powraca nigdy bezowocnie, ale wydaje owoce wszędzie, dokądkolwiek jest posłane.

Jest skuteczne i "ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny"; gdy się je przyjmuje z wiarą i miłością. Cóż bowiem niemożliwego dla człowieka, który wierzy? Albo cóż uciążliwego dla tego, kto miłuje? Kiedy to Słowo przemawia, Jego głos przenika serce jak ostra strzała wysłana z łuku mocarza, i jak gwoździe wbijane głęboko, dosięga najskrytszych tajników duszy. To Słowo jest "ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny", skuteczniejsze niż jakakolwiek moc i potęga, przenikliwsze niż wszelka wiedza i rozumowanie człowieka, trafniejsze niż jakakolwiek mądrość ludzka i uczone przemawianie.

RESPONSORIUM
Syr 1, 5. 14

W. Źródłem mądrości ą jest słowo Najwyższego Boga, * A drogami jej przykazania wieczne.
K. Początkiem mądrości jest bojaźń Pańska. W. A drogami jej przykazania wieczne.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Sobota
XXX tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi Mądrości
11, 20b - 12, 2. 11b-19
O miłosierdziu i cierpliwości Boga

Panie, Tyś wszystko urządził według miary i liczby, i wagi! Potężnie działać zawsze jest w Twej mocy i któż się oprze potędze Twojego ramienia? Świat cały przy Tobie jak ziarnko na szali, kropla rosy porannej, co spadła na ziemię. Nad wszystkim masz litość, bo wszystko w Twej mocy, i oczy zamykasz na grzechy ludzi, by się nawrócili. Miłujesz bowiem wszystkie stworzenia, niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś; bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie byłbyś tego uczynił. Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał? Jak by się zachowało, czego byś nie wezwał? Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Panie, miłośniku życia! Bo we wszystkim jest Twoje nieśmiertelne tchnienie. Dlatego nieznacznie karzesz upadających i strofujesz przypominając, w czym grzeszą, by wyzbywszy się złości, w Ciebie, Panie, uwierzyli.

I nie z obawy przed kimś pozostawiałeś grzechy ich bez kary. Któż Ci bowiem powie: "Cóżeś to uczynił?" Albo kto się oprze Twemu wyrokowi? Któż Ciebie pozwie za wytracenie narodów, któreś Ty uczynił? Albo któż powstanie przeciw Tobie jako obrońca ludzi nieprawych? Ani bowiem nie ma oprócz Ciebie boga, co ma pieczę nad wszystkim, abyś miał dowodzić, że nie sądzisz niesprawiedliwie; ani się z Tobą nie będzie mógł spierać król czy władca o tych, których ukarałeś.

Tyś sprawiedliwy i rządzisz wszystkim sprawiedliwie; skazać kogoś, kto nie zasłużył na karę, uważasz za niegodne Twojej potęgi. Podstawą Twojej sprawiedliwości jest Twoja potęga, wszechwładza Twa sprawia, że wszystko oszczędzasz. Moc swą przejawiasz, gdy się nie wierzy w pełnię Twej potęgi, i karzesz zuchwalstwo świadomych. Potęgą władasz, a sądzisz łagodnie i rządzisz nami z wielką oględnością, bo do Ciebie należy moc, gdy zechcesz.

Nauczyłeś lud swój tym postępowaniem, że sprawiedliwy powinien być dobrym dla ludzi. I wlałeś synom swym wielką nadzieję, że po występkach dajesz nawrócenie.

RESPONSORIUM
por. Mdr 11, 24; 12, 2; Syr 36, 1

W. Miłujesz, Panie, wszystkie stworzenia, ą niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś; / odpuszczasz grzechy ludziom, gdy pokutują, i przebaczasz im winy, * Ponieważ Ty jesteś Panem, Bogiem naszym.
K. Zmiłuj się nad nami, Panie, i spojrzyj na nas, i ukaż nam światłość zmiłowania Twego. W. Ponieważ Ty jesteś Panem, Bogiem naszym.

II CZYTANIE

Z Dialogu św. Katarzyny Sieneńskiej, dziewicy, O Bożej Opatrzności

(rozdz. 134)
Jakże dobry i łaskawy jesteś, Panie, dla wszystkich

Przedwieczny Ojciec w swej niewysłowionej dobroci zwrócił na Katarzynę łaskawe spojrzenie i powiedział: "Moja umiłowana córko! Bardzo pragnę okazać światu miłosierdzie i przyjść z pomocą ludziom we wszystkich ich potrzebach. Tymczasem człowiek w swej nieświadomości upatruje śmierć w tym wszystkim, co otrzymuje ode Mnie, aby żył. W ten sposób sam siebie krzywdzi. Moja jednak Opatrzność towarzyszy mu stale. Dlatego chcę, abyś wiedziała: wszystko, czego udzielam człowiekowi, jest wyrazem niezgłębionej Opatrzności.

Pochodzi to stąd, że gdy w swej Opatrzności stworzyłem człowieka, wglądnąłem w siebie i owładnięty zostałem miłością z powodu piękna mego stworzenia. Spodobało Mi się bowiem w niezmierzonej Opatrzności stworzyć go na obraz i podobieństwo moje. Dałem mu nadto pamięć, aby zachował w sobie świadomość mych dobrodziejstw; chciałem też, aby uczestniczył w mojej, Ojca wiecznego, potędze.

Ponadto dałem mu wiedzę, aby w mądrości mego Syna poznał i zrozumiał wolę moją, hojnego Dobroczyńcy i Dawcy wszelkich łask. Dałem mu także wolę miłowania i uczestnictwo w słodyczy Ducha Świętego, aby mógł miłować to, co jego umysł pozna i zobaczy.

Wszystko to uczyniła moja łaskawa Opatrzność jedynie po to, aby człowiek stał się zdolny pojąć Mnie i zakosztować w doskonałej radości wiecznego oglądania. A jak na innych miejscach powiedziałem, na skutek nieposłuszeństwa pierwszego rodzica waszego, Adama, niebo było zamknięte. Z nieposłuszeństwa tego przyszły potem wszystkie inne nieszczęścia na cały świat.

Dla ocalenia człowieka od śmierci spowodowanej nieposłuszeństwem, zechciałem w najłaskawszej swej Opatrzności zesłać wam mojego Jedynego Syna, który miał przyjść na pomoc waszym potrzebom. Zażądałem od Niego najwyższego posłuszeństwa, aby wybawić ludzkość od skażenia, jakie na skutek nieposłuszeństwa pierwszego rodzica rozlało się po całym świecie. On tedy, owładnięty miłością i doskonale posłuszny, wyszedł ochotnie na spotkanie haniebnej śmierci najczcigodniejszego krzyża i przez swą najświętszą śmierć dał wam życie, nie przez zasługi człowieczeństwa, ale mocą swego Bóstwa".


RESPONSORIUM
Ps 17, 8. 7

W.Strzeż mnie, Panie, ą jak źrenicy oka, * Ukryj mnie w cieniu Twych skrzydeł.
K. Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, Zbawco tych, którzy się chronią przed wrogiem pod Twoją prawicę. W. Ukryj mnie w cieniu Twych skrzydeł.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość ą i daj nam ukochać Twoje przykazania, * abyśmy mogli otrzymać obiecane zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



I Nieszpory
31 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Wy wszyscy braćmi jesteście, * jeden bowiem jest Ojciec wasz w niebie.

Rok B: Nie ma przykazania większego od tych: / Będziesz miłował Pana Boga swego całym sercem. / Będziesz miłował bliźniego jak siebie samego.

Rok C: Zacheuszu, zejdź prędko, * albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. / Zeszedł więc z pośpiechem / i rozradowany przyjął Pana w swoim domu.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Wy wszyscy braćmi jesteście, * jeden bowiem jest Ojciec wasz w niebie.

Rok B: Nie ma przykazania większego od tych: / Będziesz miłował Pana Boga swego całym sercem. / Będziesz miłował bliźniego jak siebie samego.

Rok C: Zacheuszu, zejdź prędko, * albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu. / Zeszedł więc z pośpiechem / i rozradowany przyjął Pana w swoim domu.

PROŚBY

Chrystus ulitował się nad głodnymi ludźmi i dokonał dla nich cudów swej miłości. Pamiętając o nich, błagajmy Go w duchu szczerego oddania:
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Wyznajemy, że z Twojej łaskawości otrzymaliśmy dzisiaj wszystkie dobrodziejstwa,
- niech one nie pozostaną w nas daremne, lecz przyniosą obfity owoc.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ty jesteś światłością i zbawieniem wszystkich narodów, miej w swojej opiece świadków, których posłałeś na całą ziemię,
- rozpal ich ogniem Ducha Świętego.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Spraw, aby wszyscy ludzie troszczyli się o postęp i pokój tego świata
- i ochoczo zaradzali naglącym potrzebom naszych czasów.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Lekarzu duszy i ciała, przynieś ulgę chorym, bądź przy konających,
- nawiedź nas i umocnij swoim miłosierdziem.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Przyjmij zmarłych do grona błogosławionych,
- których imiona są zapisane w księdze życia.
Okaż nam, Panie, swoją wieczną miłość.

Ojcze nasz
MODLITWA

Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XXXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Pierwszej Księgi Machabejskiej
1, 1-24
Zwycięstwo i pycha Greków

Aleksander, syn Filipa Macedońskiego, wyruszył z kraju Kittim i po zwycięskich walkach pokonał Dariusza, króla Persów i Medów, i w jego miejsce objął panowanie najpierw nad Helladą. Prowadził wiele wojen: zdobył wiele umocnionych miejscowości i wytracił królów rządzących na swych ziemiach. Przeszedł aż na krańce świata, a nabrał łupów od wielu narodów. Cała ziemia przed nim zamilkła, jego zaś serce wbiło się w pychę. Zebrał bowiem bardzo liczne wojsko i rządził państwami, narodami i ich władcami, tak że płacili mu daniny. Potem jednak padł na łoże i uświadomił sobie, że będzie musiał umrzeć. Przywołał więc najdostojniejszych swoich wodzów, tych, którzy od młodości z nim razem byli wychowani, i jeszcze za życia rozdzielił pomiędzy nich swoje królestwo. Aleksander zmarł po dwunastoletnim panowaniu, a jego wodzowie objęli władzę, każdy nad swoim działem. Po jego śmierci wszyscy włożyli sobie na głowy diademy królewskie - po nich zaś ich synowie przez wiele lat - i dokonali wiele złego na ziemi.

Spomiędzy nich wyszedł korzeń wszelkiego grzechu - Antioch Epifanes, syn króla Antiocha. Przebywał on w Rzymie jako zakładnik, a zaczął panować w sto trzydziestym siódmym roku panowania greckiego. W tym to czasie wystąpili spośród Izraela synowie wiarołomni, którzy podburzyli wielu ludzi, mówiąc: "Pójdźmy zawrzeć przymierze z narodami, które mieszkają wokoło nas. Wiele złego bowiem spotkało nas od tego czasu, kiedyśmy się od nich oddalili". Słowa te w ich mniemaniu uchodziły za dobre. Niektórzy zaś spomiędzy ludu zapalili się do tej sprawy i udali się do króla, a on dał im władzę, żeby wprowadzili pogańskie obyczaje. W Jerozolimie więc wybudowali gimnazjum według pogańskich zwyczajów. Pozbyli się też znaku obrzezania i odpadli od świętego przymierza. Sprzęgli się też z poganami i im się zaprzedali, aby robić to, co złe.

Kiedy Antioch opanował królestwo, uznał, że może rozciągnąć swoją władzę na ziemię egipską i że w ten sposób będzie królem nad dwoma państwami. Wkroczył więc do Egiptu z wielkim wojskiem i rydwanami, słoniami, konnicą i silną flotą i prowadził wojnę przeciwko Ptolomeuszowi, królowi Egiptu. Ptolomeusz wycofał się przed nim i uciekł, a padło wielu zabitych. W Egipcie zdobyli obronne miasta, i zabrał Antioch łupy z ziemi egipskiej.

Po zwycięstwie nad Egiptem w sto czterdziestym trzecim roku Antioch wycofał się i z wielkim wojskiem wyruszył przeciw Izraelowi i przeciwko Jerozolimie. W swojej pysze wtargnął do świątyni i zabrał złoty ołtarz i świecznik razem z tym wszystkim, co do niego należało, stół pokładny, naczynia do ofiar płynnych, czasze, złote kadzielnice, zasłonę, wieńce, złote ozdoby świątynnej fasady - i wszystko połamał. Zabrał srebro, złoto i kosztowne naczynia; zabrał też ukryte skarby, które odnalazł. Zabrawszy to wszystko, odszedł do swojego kraju, a w Jerozolimie uczynił rzeź i przemawiał z ogromną pychą.

RESPONSORIUM
2 Mch 7, 33; Hbr 12, 11

W. Jeżeli Bóg nasz ą zagniewał się na krótki czas, aby nas ukarać i poprawić, * Znów pojedna się Pan ze swoimi sługami.
K. Wszelkie karcenie na razie wydaje się smutne, potem jednak przynosi błogi plon sprawiedliwości. W. Znów pojedna się Pan ze swoimi sługami.

II CZYTANIE

Z konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II

(nr 78)
Wprowadzać pokój

Pokój nie jest prostym brakiem wojny ani też nie sprowadza się jedynie do stanu równowagi sił sobie przeciwstawnych, nie rodzi się także z despotycznego władztwa, lecz słusznie i właściwie zwie się dziełem sprawiedliwości. Jest on owocem porządku nadanego społeczeństwu ludzkiemu przez Boskiego Założyciela, a nad jego urzeczywistnieniem pracować mają ludzie pragnący coraz to doskonalszej sprawiedliwości. Wprawdzie dobro wspólne rodu ludzkiego kierowane jest zasadniczo przez prawo odwieczne, a przecież co do konkretnych swych wymagań podlega ono z biegiem czasu nieustannym zmianom, przeto pokoju nigdy raz na zawsze nie da się zdobyć, lecz ciągle go trzeba budować. Ponieważ wola ludzka na domiar okazuje się ułomna, a przy tym zraniona grzechem, zabieganie o pokój wymaga ze strony każdego człowieka stałego panowania nad namiętnościami, a ze strony prawowitej władzy - czujności.

Jednak i to nie wystarcza. Pokoju takiego na ziemi osiągnąć nie można, jeżeli się nie zapewni dobra poszczególnym osobom, a ludzie z ufnością i dobrowolnie nie będą udzielać sobie nawzajem bogactw swego umysłu i ducha. Dla zbudowania pokoju niezbędna jest zdecydowana wola poszanowania innych ludzi i narodów oraz ich godności, jak też wytrwałe praktykowanie braterstwa. A przeto pokój jest także owocem miłości, która wychodzi poza granice tego, co może wyświadczać sama sprawiedliwość. Pokój zaś ziemski, który powstaje z miłości bliźniego, jest figurą i skutkiem pokoju Chrystusowego, spływającego od Boga Ojca. Sam bowiem Syn wcielony, Książę Pokoju, pojednał wszystkich ludzi z Bogiem przez swój krzyż, a przywróciwszy wszystkim jedność w jednym ludzie i w jednym Ciele, uśmiercił nienawiść we własnym ciele, a wywyższony przez zmartwychwstanie, wylał Ducha Miłości na serca ludzkie.

Dlatego usilnie wzywa się chrześcijan, żeby czyniąc prawdę w miłości, łączyli się z ludźmi szczerze pokojowo usposobionymi dla ubłagania i przywrócenia pokoju. Kierując się takim samym duchem, musimy udzielić pochwały tym, którzy wyrzekając się w dochodzeniu swych praw użycia gwałtu, uciekają się do takich środków obrony, jakie nawet słabszym są dostępne, jeśli to jest możliwe bez naruszenia praw i zobowiązań innych ludzi lub społeczeństwa.

RESPONSORIUM
por. 1 Krn 29, 11-12; 2 Mch 1, 24

W. Twoja, o Panie, jest wielkość, ą do Ciebie należy królowanie; / Ty nad wszystkim panujesz. * Udziel pokoju za dni naszych.
K. Boże, Stwórco wszystkiego, straszliwy i mocny, sprawiedliwy i miłosierny. W. Udziel pokoju za dni naszych.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
31 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Jednego tylko macie Mistrza, * który jest w niebie: / Chrystusa Pana.

Rok B: Jeden jest Bóg, i nie ma innego prócz Niego. * Będziesz miłował Pana, Boga swego, całą swoją duszą.

Rok C: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, * gdyż i on jest synem Abrahama.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Jednego tylko macie Mistrza, * który jest w niebie: / Chrystusa Pana.

Rok B: Jeden jest Bóg, i nie ma innego prócz Niego. * Będziesz miłował Pana, Boga swego, całą swoją duszą.

Rok C: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, * gdyż i on jest synem Abrahama.
PROŚBY

Wytrwale błagajmy Boga, który posłał Ducha Świętego, aby był światłością serc wszystkich ludzi:
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Błogosławiony jesteś, Boże, nasza światłości,
- Ty dla swojej chwały pozwoliłeś nam doczekać dnia, który się rozpoczyna.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty opromieniłeś ziemię światłem zmartwychwstania swojego Syna,
- niech Twój Kościół zaniesie to światło wszystkim ludziom.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ty przez Ducha Świętego oświeciłeś uczniów swego Jednorodzonego Syna,
- ześlij Twojego Ducha na Kościół, aby go zachował w wierności.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Światłości narodów, pamiętaj o tych, którzy trwają jeszcze w ciemnościach,
- otwórz ich oczy i serca, aby poznali Ciebie, jedynego i prawdziwego Boga.
Panie, bądź światłością dla swojego ludu.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XXXI tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
31 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Największy z was niech będzie waszym sługą. * Kto się wywyższa, będzie poniżony, / a kto się poniża, będzie wywyższony.

Rok B: Jezus widząc, że uczony w Piśmie rozumnie odpowiedział, * rzekł do niego: / Niedaleko jesteś od królestwa Bożego.

Rok C: Gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: / Słudzy nieużyteczni jesteśmy; / wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Największy z was niech będzie waszym sługą. * Kto się wywyższa, będzie poniżony, / a kto się poniża, będzie wywyższony.

Rok B: Jezus widząc, że uczony w Piśmie rozumnie odpowiedział, * rzekł do niego: / Niedaleko jesteś od królestwa Bożego.

Rok C: Gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: / Słudzy nieużyteczni jesteśmy; / wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.
PROŚBY

Radosnym sercem zanośmy nasze prośby do Boga, który stworzył świat, naprawił go przez Odkupienie i ustawicznie odnawia swoją miłością:
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Dzięki Ci, Boże, który w całym stworzeniu objawiasz swoją wszechmoc
- i w dziejach świata ukazujesz swoją opatrzność.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Przez swojego Syna, zwiastuna pokoju i zwycięzcę na drzewie krzyża,
- wybaw nas od próżnego lęku i rozpaczy.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pomóż wszystkim, którzy miłują i wprowadzają sprawiedliwość,
- aby szczerze zabiegali o utrwalenie na świecie prawdziwego pokoju.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Pośpiesz na pomoc uciśnionym, obdarz więźniów wolnością, pocieszaj biednych, zapewnij chleb łaknącym, umocnij bezsilnych,
- we wszystkich ludziach objawiaj moc swojego krzyża.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ty cudownie wskrzesiłeś do chwały swojego Syna, który umarł i został pogrzebany,
- spraw, aby zmarli razem z Nim przeszli do życia.
Odnawiaj, Panie, dzieła swej miłości.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XXXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszej Księgi Machabejskiej
1, 41-64
Prześladowanie Antiocha

W owych dniach król Antioch wydał dekret dla całego państwa: "Wszyscy mają być jednym narodem, i niech każdy zarzuci swoje obyczaje". Wszystkie narody przyjęły rozkaz królewski, a nawet wielu Izraelitom podobał się kult ten przez niego nakazany. Składali więc ofiary bożkom i znieważali szabat. Król posłał swoich wysłańców do Jerozolimy i do miast judzkich z pisemnym poleceniem, żeby postępowały według obyczajów, które dla kraju były obce; żeby w świątyni zaprzestano składać całopalenia, ofiary krwawe, a także ofiary płynne, żeby znieważano szabat i święta i żeby zbezczeszczono świątynię i świętych; żeby natomiast sporządzono ołtarze, święte gaje i posągi bożków oraz składano na ofiarę mięso świń i innych nieczystych zwierząt; żeby synów swoich pozostawiali bez obrzezania i żeby dusze swoje brukali wszystkim, co jest nieczyste i światowe. W ten sposób mieli zapomnieć o Prawie i zarzucić wszystkie jego nakazy. Kto by zaś nie postąpił zgodnie z królewskim rozporządzeniem, miał być ukarany śmiercią. Podobne do tego rozkazu pismo wystosował do całego swego królestwa, a nadto nad całym narodem ustanowił nadzorców. Miastom zaś judzkim polecił, aby jedno po drugim składało ofiary bogom.

Spomiędzy narodu wielu przyłączyło się do nich - wszyscy ci mianowicie, którzy odpadli od Prawa. Oni to wiele złego dokonali w kraju i byli powodem tego, że Izraelici musieli się kryć i chować w miejscach dostępnych tylko dla zbiegów.

W dniu piętnastym miesiąca Kislew sto czterdziestego piątego roku na ołtarzu całopalenia wybudowano "ohydę spustoszenia", a w okolicznych miastach judzkich pobudowano także ołtarze - ofiary kadzielne składano nawet przed drzwiami domów i na ulicach. Księgi Prawa, które znaleziono, darto w strzępy i palono w ogniu. Wyrok królewski pozbawiał życia tego, u kogo gdziekolwiek znalazła się Księga Przymierza, albo jeżeli ktoś postępował zgodnie z nakazami Prawa.

Tak z miesiąca na miesiąc stosowano przemoc przeciw Izraelowi, przeciwko każdemu, kogokolwiek udało im się pochwycić w miastach. Dnia dwudziestego piątego miesiąca Kislew składano ofiary na ołtarzu, który wzniesiono na ołtarzu całopalenia. Wtedy to na mocy królewskiego dekretu wymordowano kobiety, które obrzezały swoje dzieci. I powieszono im niemowlęta na szyjach. A także zabito domowników i tych, którzy dokonywali na nich obrzezania.

Wielu jednak spomiędzy Izraelitów postanowiło sobie i mocno się trzymało tego postanowienia, że nie będą jeść nieczystych pokarmów. Woleli raczej umrzeć, aniżeli skalać się pokarmem i zbezcześcić święte przymierze. Oddali też swoje życie. Wielki gniew Boży strasznie zaciążył nad Izraelem.

RESPONSORIUM
Dn 9, 18; Dz 4, 29

W. Otwórz swe oczy ą i zobacz nasze spustoszenie / i miasto, nad którym wzywano Twego imienia. * Albowiem zanosimy swe modlitwy do Ciebie, / opierając się nie na naszej sprawiedliwości, / ale ufni w Twoje wielkie miłosierdzie.
K. A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą. W. Albowiem zanosimy swe modlitwy do Ciebie, / opierając się nie na naszej sprawiedliwości, / ale ufni w Twoje wielkie miłosierdzie.

II CZYTANIE

Z konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II

(nr 82-83)
Należy budzić w umysłach zrozumienie pokoju

Niech się ludzie wystrzegają, ażeby w sprawie pokoju na świecie nie zdawali się na wysiłki tylko niektórych jednostek, bez troski o własne zaangażowanie się. Przywódcy bowiem ludów, będąc poręczycielami wspólnego dobra swego narodu, a zarazem sprawcami dobra całego świata, bardzo zależą od opinii i nastrojów duchowych szerokich rzesz społeczeństwa. Daremne będzie ich dążenie do osiągnięcia pokoju, dopóki wrogość, uczucia pogardy i nieufności, rasowe nienawiści oraz zawzięte ideologie dzielą ludzi i wzajemnie przeciwstawiają. Z tego powodu nagli gwałtowna potrzeba odnowy wychowywania umysłów oraz nowej orientacji w opinii publicznej.

Ci, którzy się oddają dziełu wychowania przede wszystkim młodzieży bądź urabiają opinię publiczną, niech za swój pierwszy obowiązek poczytują sobie troskę o to, by umysły wszystkich przepajać duchem nowego pokojowego sposobu myślenia. Także my wszyscy, mając na oku cały świat i zadania, jakie razem wykonać możemy w tym celu, winniśmy odmienić nasze serca, aby obecne pokolenie szło ku lepszemu.

Niech nas wszakże nie zwodzi fałszywa nadzieja. Jeżeli bowiem zapomniawszy o nieporozumieniach i nienawiści, nie zawrze się w przyszłości trwałych i uczciwych umów w sprawie powszechnego pokoju, ludzkość, która już obecnie znajduje się w poważnym niebezpieczeństwie, mimo że osiągnęła podziwu godną wiedzę, dalej popychana zbrodniczą ręką, może doczekać się godziny, w której nie będzie już jej dane zaznać innego pokoju, jak tylko przerażającego pokoju śmierci. Mimo wszystko Kościół Chrystusowy, który pozostaje w samym sercu trwogi obecnej doby, mówiąc o tym wszystkim nie przestaje zarazem żywić mocnej nadziei. Raz po raz, w dogodnej i niedogodnej dla siebie chwili, usiłuje współczesnemu światu przekazać apostolskie wezwanie: oto teraz czas sposobny, by serce odmienić, oto teraz czas zbawienia.

Chcąc zaprowadzić trwały pokój, należy przede wszystkim wyplenić przyczyny konfliktów, które przeradzają się w wojny, zwłaszcza zaś przejawy niesprawiedliwości. Wiele z nich pochodzi ze zbytnich nierówności gospodarczych oraz z opieszałości w stosowaniu koniecznych środków zaradczych. Inne powstają z żądzy panowania, z pogardy dla człowieka, a ostatecznie, chcąc sięgnąć do przyczyn głębszych, z ludzkiej zazdrości, nieufności, pychy i innych egoistycznych namiętności. Ponieważ człowiek nie potrafi znosić takiego braku porządku, dlatego nawet wtedy, gdy wojna się nie sroży, świat zatruwają spory między ludźmi oraz gwałty. Te same wady występują w stosunkach między narodami, jest więc rzeczą konieczną, aby dla przezwyciężenia ich lub zabezpieczenia się przed nimi i poskromienia wyuzdanych gwałtów coraz lepiej i ściślej współdziałały ze sobą odpowiednio skoordynowane instytucje międzynarodowe. Należy też niestrudzenie dawać inicjatywę do tworzenia organizacji służących sprawie pokoju.

RESPONSORIUM
por. Syr 23, 2; por. Iz 49, 8; 37, 35; Ps 122, 7; 34, 15

W. Karność mądrości ą dałem do serca twego, mówi Pan; * Wysłuchałem cię i otoczyłem opieką to miasto. / Niech pokój panuje za dni twoich.
K. Od zła się odwróć, czyń dobrze, szukaj pokoju i dąż do niego. W. Wysłuchałem cię i otoczyłem opieką to miasto. / Niech pokój panuje za dni twoich.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Wtorek
XXXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszej Księgi Machabejskiej
2, 1. 15-28. 42-50. 65-70
Powstanie Matatiasza i jego śmierć

W tym czasie powstał Matatiasz, syn Jana, syna Symeona, kapłan z pokolenia Joariba z Jerozolimy, który mieszkał w Modin.

Wtedy do miasta Modin przybyli królewscy wysłańcy, którzy zmuszali do odstępstwa przez uczestnictwo w składaniu ofiary. Wielu spomiędzy Izraelitów przyszło do nich. Gdy jednak zebrali się Matatiasz i jego synowie, wtedy królewscy wysłańcy zwrócili się do Matatiasza słowami: "Ty jesteś zwierzchnikiem, sławnym i wielkim w tym mieście, a powagę twoją umacniają synowie i krewni. Teraz więc ty pierwszy przystąp i wykonaj to, co jest polecone w królewskim dekrecie, tak jak to uczyniły już wszystkie narody, a nawet mieszkańcy Judy i ci, którzy pozostali w Jerozolimie. Za to ty i synowie twoi będziecie należeli do królewskich przyjaciół, ty i synowie twoi będziecie zaszczytnie obdarzeni srebrem, złotem i innymi darami".

Na to jednak Matatiasz odpowiedział donośnym głosem: "Jeżeli nawet wszystkie narody, które mieszkają w państwie podległym królewskiej władzy, na znak posłuszeństwa swemu królowi odstąpiły od kultu swych ojców i zgodziły się na jego nakazy, to jednak ja, moi synowie i moi krewni będziemy postępowali zgodnie z przymierzem, które zawarli nasi ojcowie. Niech nas Bóg broni od przekroczenia Prawa i jego nakazów! Królewskim rozkazom nie będziemy posłuszni i od naszego kultu nie odstąpimy ani na prawo, ani na lewo".

Zaledwie skończył mówić te słowa, pewien człowiek, Judejczyk, przystąpił do ołtarza w Modin, ażeby złożyć ofiarę zgodnie z królewskim dekretem. Gdy zobaczył to Matatiasz, zapłonął gorliwością i zadrżały mu nerki, i zawrzał gniewem, który był słuszny. Pobiegł więc i zabił tamtego obok ołtarza. Zabił wtedy także królewskiego urzędnika, który zmuszał do składania ofiar, ołtarz zaś rozwalił. Zapałał gorliwością o Prawo i tak uczynił jak Finees Zambriemu, synowi Saloma. Wtedy też Matatiasz zaczął w mieście wołać donośnym głosem: "Niech idzie za mną każdy, kto płonie gorliwością o Prawo i obstaje za przymierzem". Potem zaś on sam i jego synowie uciekli w góry, pozostawiając w mieście wszystko, co tylko posiadali.

Wtedy przyłączyło się do nich zgromadzenie asydejczyków, Izraelici mocni i odważni, z których każdy dobrowolnie stanął w obronie Prawa. Wszyscy również, którzy uciekali od złego, przyłączyli się do nich i wzmocnili ich. W ten sposób utworzyli oni wojsko i w gniewie uderzyli na grzeszników, a w swej zapalczywości - na ludzi wiarołomnych; reszta zaś szukała ratunku w ucieczce do pogan.

Matatiasz i jego przyjaciele obchodzili wszystkie miejscowości i rozwalali ołtarze oraz obrzezywali nie obrzezane dzieci, jakie tylko spotkali na izraelskich ziemiach. Prześladowali synów pychy, a szczęście sprzyjało ich postępowaniu. Tak więc bronili Prawa przed poganami i królami i nie pozostawili grzesznikowi pola do działania.

Kiedy zbliżyły się dni śmierci Matatiasza, powiedział do swoich synów: "Teraz jest czas, w którym pycha jest górą, czas karania, czas, kiedy panuje żądza zniszczenia i straszliwy gniew. Teraz więc, dzieci, brońcie Prawa, a nawet życie swoje oddajcie za przymierze, zawarte z waszymi ojcami.

A oto wasz brat, Szymon. Wiem, że jest on człowiekiem rozważnym. Jemu będziecie posłuszni po wszystkie dni, bo on będzie wam zastępował ojca, a Juda Machabeusz, który od samej młodości odznacza się nadzwyczajną siłą, będzie dowódcą waszego wojska i będzie prowadził wojnę z ludami. Wy więc ściągnijcie do siebie tych wszystkich, którzy przestrzegają Prawa, i w imieniu swego ludu dokonajcie pomsty! Ściśle odpłaćcie poganom, a trzymajcie się przepisów Prawa".

Potem udzielił im swego błogosławieństwa i został dołączony do swoich przodków. Zmarł w roku sto czterdziestym szóstym i został pochowany w rodzinnych grobach w Modin. Cały Izrael opłakiwał go z bardzo wielkim żalem.

RESPONSORIUM
1 Mch 2, 51. 64

W. Pamiętajcie o tym, ą jak postępowali ojcowie, co czynili za swojego życia, / a zdobędziecie wielką chwałę. * Imię wasze wiecznie wspominać będą.
K. Synowie, bądźcie mężni i mocni w zachowaniu Prawa, przez nie bowiem dostąpicie chwały. W. Imię wasze wiecznie wspominać będą.

II CZYTANIE

Z konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym
Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II

(nr 88-90)
Zadania chrześcijan w dążeniu do pokoju

Niechże chrześcijanie ochotnie i całym sercem współpracują w tym, by wprowadzać porządek międzynarodowy, w którym by rzeczywiście przestrzegano swobód i przyjaznego braterstwa względem wszystkich, a to tym bardziej, iż większa część świata cierpi jeszcze taką nędzę, że sam Chrystus w ubogich niejako pełnym głosem woła o miłość swoich uczniów. Niech więc nie będzie zgorszeniem dla ludzi fakt, że niektóre narody, w których często większość obywateli szczyci się imieniem chrześcijańskim, opływają w dostatek dóbr, podczas gdy innym brak rzeczy koniecznych do życia i trapi je głód, choroby i wszelki rodzaj biedy. Chwałą bowiem i świadectwem Kościoła Chrystusowego jest duch ubóstwa i miłości.

Chwalić więc i popierać trzeba tych chrześcijan, zwłaszcza młodych, którzy się dobrowolnie ofiarowują nieść pomoc innym ludziom i narodom. Owszem, jest rzeczą całego Ludu Bożego - a biskupi słowem i przykładem mają mu w tym przewodzić - wedle sił przynosić ulgę cierpiącym w naszych czasach nędzę, i to zgodnie ze starym obyczajem w Kościele, nie tylko z tego, co zbywa, ale nawet z dóbr potrzebnych.

Zbieranie, rozdzielanie darowizn, chociaż nie da się ustalić w sposób sztywny i szablonowy, to jednak w diecezjach, narodach i w całym świecie odbywać się powinno w należytym porządku. Gdzie tego zachodzi potrzeba, niech katolicy w dziełach miłosierdzia łączą się z pozostałymi braćmi chrześcijanami. Albowiem duch miłości nie tylko nie zabrania, ale nakazuje przeprowadzać akcję społeczną i charytatywną w sposób roztropny i uporządkowany. Z tego względu jest rzeczą konieczną przez odpowiednie szkolenie przygotowywać tych, którzy chcą się poświęcić posługiwaniu narodom będącym na drodze postępu.

Przeto Kościół koniecznie musi być obecny we wspólnocie narodów, aby pielęgnować i rozbudzać wspólnotę między ludźmi. Czyni to zarówno przez swoje instytucje publiczne, jak i przez pełne i szczere zespolenie wysiłków wszystkich chrześcijan, czerpiące swe natchnienie z samego tylko pragnienia służenia ludzkości.

Skuteczniej da się to osiągnąć, jeśli sami wierni, świadomi swej odpowiedzialności ludzkiej i chrześcijańskiej, będą się starali rozbudzać w swoim własnym otoczeniu wolę ochotnej współpracy ze wspólnotą międzynarodową. Szczególnie wiele troski w tej sprawie należy poświęcić należytemu urobieniu młodzieży przez wychowanie zarówno religijne, jak i obywatelskie.

Należy więc wreszcie życzyć, aby katolicy - dla należytego wypełnienia swych zadań we wspólnocie międzynarodowej - dążyli do czynnej i pozytywnej współpracy bądź z braćmi odłączonymi, którzy wyznają razem z nimi zasadę miłości ewangelicznej, bądź też z wszystkimi ludźmi szczerze pragnącymi pokoju.

RESPONSORIUM
por. Ha 3, 3; Kpł 26, 1. 6. 9

W. Oto przychodzę z Temanu, * Ja, Pan, Bóg wasz, udzielę wam pokoju.
K. Zwrócę się ku wam, dam wam płodność; rozmnożę was i umocnię moje przymierze z wami. W. Ja, Pan, Bóg wasz, udzielę wam pokoju.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
XXXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszej Księgi Machabejskiej
3, 1-26
O Judzie Machabeuszu

W owych dniach miejsce Matatiasza zajął jego syn, Juda, który miał przydomek Machabeusz. Wsparli go wszyscy jego bracia i wszyscy, którzy się przedtem przyłączyli do jego ojca. Z radością prowadzili wojnę w obronie Izraela. On rozprzestrzenił chwałę swego ludu. Przywdział bowiem na siebie pancerz jak olbrzym, przepasał się wojennym orężem i rozpoczął wojnę, ochraniając wojsko swym mieczem. W czynach swoich był podobny do lwa, do lwiątka, które ryczy rzucając się na zdobycz. Ścigał bezbożnych i tropił ich, a na pastwę płomieni oddał tych, którzy niepokoili jego naród. Bezbożni ze strachu przed nim byli przerażeni i drżeli wszyscy, którzy bezbożnie postępowali, a on wybawiał i szczęście mu sprzyjało. Wielu królów rozgniewał na siebie, ale Jakub cieszył się z jego czynów i aż na wieki błogosławioną pozostanie jego pamięć. Przeszedł przez judzkie miasta i wygubił w nich ludzi bezbożnych, i odwrócił gniew Boży od Izraela. Aż na krańcach ziemi było znane jego imię, i tych zgromadził, którzy mieli zginąć.

Apoloniusz zebrał pogan i liczne wojsko z Samarii, ażeby walczyć przeciwko Izraelowi. Juda dowiedział się o tym, wyszedł mu naprzeciw, pobił go i zabił. Padło wielu zabitych, a reszta pouciekała. Oni zaś zabrali łupy na nich zdobyte, a Juda wziął sobie miecz Apoloniusza i walczył nim do końca swego życia.

Seron, dowódca wojsk syryjskich, dowiedział się o tym, że Juda zebrał sobie ludzi i zgromadził prawowiernych, aby wyjść na wojnę. Powiedział więc: "Uczynię głośnym swoje imię i chwałę dla siebie przygotuję w królestwie; będę walczył przeciwko Judzie i przeciwko tym, co się z nim złączyli, a którzy lekceważą królewskie rozkazy". Tak więc wyruszył on, a z pomocą mu wyruszyło także silne wojsko bezbożnych, aby na synach Izraela dokonać zemsty. Gdy się zbliżył do stóp wzniesienia, na którym leży Bet-Choron, wtedy Juda z małym oddziałem wyszedł mu naprzeciw. Gdy zobaczyli wojsko, które szło przeciw nim, powiedzieli do Judy: "Nas jest tak mało, czy będziemy mogli walczyć z tym tak wielkim, potężnym mnóstwem? A przecież my dzisiaj nic jeszcze nie jedliśmy i sił nam zabrakło". Juda odparł: "Bez trudu wielu może być pokonanych rękami małej liczby, bo Niebu nie czyni różnicy, czy ocali przy pomocy wielkiej czy małej liczby. Zwycięstwo bowiem w bitwie nie zależy od liczby wojska; prawdziwą siłą jest ta, która pochodzi z Nieba. Oni przychodzą do nas pełni pychy i bezprawia, aby wytępić nas razem z żonami naszymi i dziećmi i aby nas obrabować. My zaś walczymy o swoje życie i o swoje obyczaje. Pan sam skruszy ich przed naszymi oczami. Wy zaś ich się nie obawiajcie".

Gdy skończył swoje przemówienie, nagle uderzył na nich, tak że Seron i jego wojsko zostało przez nich pobite. Ścigali ich od przejścia Bet-Choron aż do równiny. Spośród nich padło ośmiuset ludzi, a inni pouciekali do ziemi Filistynów. Wtedy zaczęto się bać Judy i jego braci, a strach przed nimi padł na okoliczne narody. Wieść o nim doszła do króla, a narody opowiadały o walkach Judy.

RESPONSORIUM
1 Mch 3, 20. 22. 19. 21. 22

W. Przychodzą do nas pełni pychy i bezprawia; ą wy zaś ich się nie obawiajcie: * Zwycięstwo w bitwie nie zależy od liczby wojska; / prawdziwą siłą jest ta, która pochodzi z Nieba.
K. My walczymy o swoje życie i o swoje obyczaje. Pan sam skruszy ich przed naszymi oczami. W. Zwycięstwo w bitwie nie zależy od liczby wojska; / prawdziwą siłą jest ta, która pochodzi z Nieba.

II CZYTANIE

Katecheza św. Cyryla Jerozolimskiego, biskupa

(Katecheza 5, O wierze i wyznaniu wiary, 10-11)
Moc wiary przewyższa siły ludzkie

Wiara w swej nazwie jest jedna, w treści natomiast podwójna. Pierwszy rodzaj wiary dotyczy dogmatów i polega na poznaniu oraz przyjęciu przez umysł określonej prawdy. Taka wiara jest konieczna do zbawienia zgodnie ze słowami Pana: "Kto słów moich słucha i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd" i znowu: "Kto wierzy w Syna, nie podlega sądowi, ale przeszedł ze śmierci do życia".

Jakże wielka jest miłość Boga do ludzi! Sprawiedliwi Starego Prawa spodobali się Bogu po wielu latach trudów. Tobie zaś Jezus w jednej godzinie daje wszystko, co tamci osiągnęli przez długie lata wiernej służby. Jeśli bowiem uwierzysz, że Jezus Chrystus jest Panem, jeśli uwierzysz, że Bóg wskrzesił Go z martwych, dostąpisz zbawienia, i przyjmie cię w raju Ten, który wprowadził tam skruszonego łotra. Nie sądź, iż jest to niemożliwe. Ten, który na świętej Golgocie zbawił wierzącego zaledwie od godziny łotra, potrafi zbawić także ciebie, jeśli uwierzysz.
Istnieje też drugi rodzaj wiary, który jest całkowitym darem udzielanym przez Chrystusa. "Jednemu dane jest przez Ducha słowo mądrości, drugiemu słowo poznania według tego samego Ducha, innemu wiara w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania".

Otóż tą wiarą, która przekazywana jest przez Ducha Świętego jako dar i która nie tylko dotyczy dogmatów, ale nadto tąże wiarą dokonuje taki człowiek dzieł przerastających jego siły. Ten, kto ma taką wiarę, może powiedzieć górze: "Przesuń się stąd tam, i przesunie się". Ktokolwiek więc pod wpływem takiej wiary powie te słowa "wierząc, że tak się stanie, i nie powątpiewa w swym sercu", doznaje łaski.

O takiej wierze powiedziano: "Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy". Ziarnko gorczycy jest wprawdzie bardzo małe, ale wypełnione niezwykłą mocą. Zasiane w jakimkolwiek, choćby najmniejszym miejscu, wypuszcza wielkie gałęzie, tak że gdy wyrośnie, daje cień nawet ptakom niebieskim. Podobnie i wiara w bardzo krótkim czasie dokonuje w duszy niezwykłych dzieł. Przeniknięta światłem wiary dusza rozmyśla o Bogu i, o ile to możliwe, Boga ogląda. Przebiega ziemię od krańca do krańca i przed końcem czasów ogląda już sąd i wypełnienie się obietnic.

Miej zatem tę wiarę, która od ciebie zależy i do Boga prowadzi, abyś mógł otrzymać od Niego taką, jaka przerasta wszelkie siły ludzkie.

RESPONSORIUM
Ga 2, 16; Rz 3, 25

W. Przeświadczeni, ą że człowiek osiąga usprawiedliwienie / nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, / lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, * My właśnie uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, / by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa.
K. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą krwi Jego. W. My właśnie uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa, / by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
XXXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszej Księgi Machabejskiej
4, 36-59
Oczyszczenie i poświęcenie świątyni

W owych dniach Juda i jego bracia powiedzieli: "Oto nasi wrogowie są starci. Chodźmy, aby świątynię oczyścić i na nowo poświęcić". Zebrało się więc całe wojsko i poszli na górę Syjon. Tam zobaczyli, że świątynia jest spustoszona, ołtarz zbezczeszczony, bramy popalone, na dziedzińcu krzaki rozrośnięte jakby w lesie albo na jakiejś górze, a pomieszczenia dla kapłanów zamienione w ruinę. Rozdarli więc swoje szaty, podnieśli ogromny płacz, głowy posypali popiołem i upadli twarzą na ziemię. Potem zaś zaczęli grać na trąbach sygnałowych i wołali do Nieba.

Wtedy Juda rozkazał ludziom, aby walczyli z tymi, co przebywali na zamku, aż świątynia zostanie oczyszczona. Wybrał kapłanów nienagannych i wiernych Prawu. Oczyścili oni świątynię i wynieśli splugawione kamienie na nieczyste miejsce. Potem naradzali się, co zrobić z ołtarzem całopalenia, który został zbezczeszczony. Przyszła im jednak dobra myśl, żeby go rozwalić, aby nie było dla nich hańbą to, że poganie go zbezcześcili. Rozwalili więc ołtarz, a kamienie złożyli na oznaczonym miejscu na świątynnej górze na tak długo, aż się ukaże prorok i nimi rozporządzi. Potem zaś, zgodnie z nakazami Prawa, wzięli nieciosanych kamieni i na wzór poprzedniego wybudowali nowy ołtarz. Naprawili też świątynię i poświęcili wnętrze przybytku i dziedzińce. Wykonali także nowe święte naczynia, a do przybytku wnieśli świecznik, ołtarz kadzenia i stół. Na ołtarzu palili kadzidło, zapalili świece na świeczniku i jaśniały one w przybytku. Na stole położyli chleby, zawiesili zasłony. Tak do końca doprowadzili wszystko, czego się podjęli.

Dwudziestego piątego dnia dziewiątego miesiąca, to jest miesiąca Kislew, sto czterdziestego ósmego roku wstali wcześnie rano i zgodnie z Prawem złożyli ofiarę na nowym ołtarzu całopalenia, który wybudowali. Dokładnie w tym samym czasie i tego samego dnia, którego poganie go zbezcześcili, został on na nowo poświęcony przy śpiewie pieśni i grze na cytrach, harfach i cymbałach. Cały lud upadł na twarz, oddał pokłon i aż pod niebo wysławiał Tego, który im zesłał takie szczęście. Przez osiem dni obchodzili poświęcenie ołtarza, a przy tym pełni radości składali całopalenia, ofiary pojednania i uwielbienia. Fasadę świątyni ozdobili złotymi wieńcami i małymi tarczami, odbudowali bramy i pomieszczenia dla kapłanów i drzwi do nich pozakładali, a między ludem panowała bardzo wielka radość z tego powodu, że się skończyła hańba, którą spowodowali poganie. Juda zaś, jego bracia i całe zgromadzenie Izraela postanowili, że uroczystość poświęcenia ołtarza będą z weselem i radością obchodzili z roku na rok przez osiem dni, począwszy od dnia dwudziestego piątego miesiąca Kislew.

RESPONSORIUM
1 Mch 4, 57. 56. 58; 2 Mch 10, 38

W. Fasadę świątyni ozdobili złotymi wieńcami, ą i poświęcili ołtarz Pana; * A między ludem panowała bardzo wielka radość.
K. Hymnami i pieśniami dziękczynnymi wychwalali Pana. W. A między ludem panowała bardzo wielka radość.

II CZYTANIE

Katecheza św. Cyryla Jerozolimskiego, biskupa

(Katecheza 5, O wierze i wyznaniu wiary, 12-13)
Symbol wiary

W poznawaniu i wyznawaniu wiary przyjmij i zachowaj tylko to, co przekazuje ci teraz Kościół, a potwierdza całe Pismo święte. Ale nie wszyscy mogą czytać Pisma. Jednym utrudnia brak wykształcenia, innym na przeszkodzie stoją różnorodne zajęcia. Aby więc na skutek nieświadomości dusza nie doznawała szkody, w krótkich zdaniach Symbolu obejmujemy całą naukę wiary.

Tę wiarę polecam ci przyjąć jako wiatyk na całe życie. Poza nią niczego już więcej nie przyjmuj, nawet gdybym ja sam, zmieniwszy zdanie, zaczął mówić co innego niż to, czego uczę cię dzisiaj; nawet gdyby anioł przeciwnik "przemieniony w anioła światłości" chciał wprowadzić cię w błąd. "Gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą - obecnie - otrzymaliście, niech będzie wyklęty".

Teraz więc słuchając uważnie słów, staraj się zapamiętać prawdy wiary. W stosownym czasie zechciej poznać świadectwa Pisma odnoszące się do poszczególnych stwierdzeń. Symbol wiary nie został ułożony według ludzkiego upodobania, ale stanowiąc wybrane najważniejsze wypowiedzi Pisma, zawiera całą doktrynę wiary. Podobnie jak ziarnko gorczycy zawiera w zalążku liczne gałęzie, tak i Symbol wiary w nielicznych słowach obejmuje całą naukę zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu.

Baczcie przeto, bracia, i strzeżcie nauki, którą teraz otrzymujecie, a wypiszcie ją "na tablicach waszych serc". Czuwajcie z całą pobożnością, aby nieprzyjaciel w chwili waszej nieuwagi lub lenistwa nie wykradł wam skarbu; aby jakikolwiek odszczepieniec nie sfałszował prawdy, która została wam powierzona. Powierzenie Symbolu jest jakby wkładaniem pieniędzy do banku, co też właśnie uczyniliśmy. Bóg zażąda od was tego, co zostało wam przekazane. "Nakazujemy - powiada Apostoł - w obliczu Boga, który ożywia wszystko, i Chrystusa Jezusa, który złożył dobre wyznanie za Poncjusza Piłata", abyście przekazaną wam wiarę zachowali nieskażoną, aż do objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Oto teraz przekazany ci został skarb życia. W dniu swego objawienia Pan zażąda od ciebie swej własności. "Ukaże je we właściwym czasie błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących, jedyny mający nieśmiertelność, zamieszkujący światłość niedostępną, którego żaden z ludzi nie widział ani nie może zobaczyć". Jemu chwała, cześć i panowanie na wieki wieków. Amen.

RESPONSORIUM
Hbr 10, 38-39

W. Mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie; ą jeśli się cofnie, nie upodoba sobie w nim dusza moja. * My zaś nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych, którzy zbawiają swą duszę.
K. Kto nie żyje z wiary, obciąża swą duszę. W. My zaś nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych, którzy zbawiają swą duszę.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Piątek
XXXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Drugiej Księgi Machabejskiej
12, 32-45
Ofiara za zmarłych

Po tak zwanej Pięćdziesiątnicy Juda wraz z tymi, którzy z nim byli, wyruszyli przeciwko Gorgiaszowi, wodzowi Idumei. Wyszedł zaś on na czele trzech tysięcy piechoty, jezdnych zaś czterystu, a kiedy doszło do walki, zdarzyło się, że zginęła niewielka liczba Żydów.

Dozyteusz, żołnierz spomiędzy Tubianów, jeździec i mocny człowiek, pochwycił Gorgiasza, a trzymając za chlamidę ciągnął go z wielką siłą, pragnąc przeklętego przyprowadzić żywcem, ale jeden spomiędzy trackich jeźdźców rzucił się na niego i odciął mu ramię. Gorgiasz zaś uciekł do Marisy. Tymczasem żołnierze Ezdrasza od dłuższego czasu walczyli i byli zmęczeni. Juda zaś wzywał Pana, aby okazał się sprzymierzeńcem i wodzem w walce. Następnie wśród hymnów śpiewanych w ojczystym języku wydał okrzyk wojenny, rzucił się niespodzianie na żołnierzy Gorgiasza i zmusił ich do ucieczki.

Potem Juda zebrał wojsko i powiódł do miasta Adullam. Ponieważ zaś wypadł siódmy dzień, zgodnie ze zwyczajem oczyścili się i tam spędzili szabat. Następnego dnia w tym czasie, w którym należało już to wykonać, żołnierze Judy przyszli zabrać ciała tych, którzy polegli, i pochować razem z krewnymi w rodzinnych grobach. Pod chitonem jednak u każdego ze zmarłych znaleźli przedmioty poświęcone bóstwom, zabrane z Jamnii, chociaż Prawo tego Żydom zakazuje. Dla wszystkich więc stało się jasne, że to oni i z tej właśnie przyczyny zginęli.

Wszyscy zaś wychwalali Pana, sprawiedliwego Sędziego, który rzeczy ukryte czyni jawnymi, a potem oddali się modlitwie i błagali, aby popełniony grzech został całkowicie wymazany. Mężny Juda upomniał lud, aby strzegli samych siebie i byli bez grzechu, mając przed oczyma to, co się stało na skutek grzechu tych, którzy zginęli. Uczyniwszy zaś składkę pomiędzy ludźmi, posłał do Jerozolimy około dwu tysięcy srebrnych drachm, aby złożono ofiarę za grzech. Bardzo pięknie i szlachetnie uczynił, myślał bowiem o zmartwychwstaniu. Gdyby bowiem nie był przekonany, że ci zabici zmartwychwstaną, to modlitwa za zmarłych byłaby czymś zbędnym i niedorzecznym; lecz jeśli uważał, że dla tych, którzy pobożnie zasnęli, jest przygotowana najwspanialsza nagroda - była to myśl święta i pobożna. Dlatego właśnie sprawił, że złożono ofiarę przebłagalną za zabitych, aby zostali uwolnieni od grzechu.

RESPONSORIUM
por. 2 Mch 12, 45. 46

W. Ci, którzy pobożnie zasnęli, * Otrzymają najwspanialszą nagrodę.
K. Jest to myśl święta i zbawienna modlić się za zmarłych, aby zostali uwolnieni od grzechu. W. Otrzymają najwspanialszą nagrodę.

II CZYTANIE

Kazanie św. Grzegorza z Nazjanzu, biskupa
(Kazanie 7, po śmierci brata Cezarego, 23-24)
Święta jest myśl modlić się za zmarłych

"Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz?" Cóż to za nowa tajemnica, która uwidacznia się we mnie? Jakże mały jestem, a zarazem wielki, okryty niesławą i wzniosły, śmiertelny i nieśmiertelny, ziemski i niebieski. Z Chrystusem mam być pogrzebany, z Chrystusem zmartwychwstać, być współdziedzicem Chrystusa, synem Bożym, więcej - Bogiem samym.

Wszystko to wyraża owa wielka tajemnica: Bóg przyjął ludzką naturę, stał się ubogim dla podźwignięcia upadłego stworzenia, dla przywrócenia swemu obrazowi pierwotnego piękna, dla odnowienia człowieka, abyśmy wszyscy stali się jedno w Chrystusie, który dla nas wszystkich stał się doskonale wszystkim, czym jest. Tak więc nie ma już "mężczyzny ani niewiasty, barbarzyńcy i Scyty, niewolnika i człowieka wolnego"; są to bowiem oznaki i różnice cielesne. My zaś nosimy w sobie pieczęć Boga, przez którego i dla którego zostaliśmy stworzeni; przez Niego też zostaliśmy ukształtowani i naznaczeni, aby On sam mógł nas rozpoznać.

Obyśmy mogli być takimi, jak to się spodziewamy mocą wielkiej łaskawości wspaniałomyślnego Boga. Niewiele od nas żąda, a tych, którzy szczerze Go miłują, obdarza niezmierzonymi darami teraz i w przyszłym wieku. Ze względu na naszą ku Niemu miłość i nadzieję "wszystko znosimy, wszystko wytrzymujemy, za wszystko składamy dzięki" (albowiem Słowo Boże również w trudnościach po wielekroć upatruje narzędzie zbawienia), polecając dusze własne i tych, którzy we wspólnym pielgrzymowaniu wyprzedzili nas w drodze do domu Ojca.

O Panie, Stwórco wszystkiego, a zwłaszcza tego tutaj prochu! O Boże, Ojcze i Przewodniku rodzaju ludzkiego! Władco życia i śmierci! O Stróżu i Dobroczyńco dusz naszych! Ty, który za pośrednictwem Słowa w odpowiednim czasie wszystko sprawiasz i według wielkiej Twej mądrości i opatrzności przemieniasz, przyjmij teraz, błagam, Cezarego, który wyprzedził mnie w odejściu z tego świata.

I mnie także przyjmij w stosownym czasie; kieruj mną w życiu doczesnym tak długo, jak tego będzie potrzeba. Przyjmij nas z bojaźni przed Tobą przygotowanych, ale nie przerażonych. Niechaj nie okażemy się w ostatnim dniu oporni, wydzierani stąd siłą i prowadzeni pod przymusem, na podobieństwo tych, co są niewolnikami świata i ciała, ale raczej jako podążający chętnie ku owemu szczęśliwemu i wiecznemu życiu, które jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym; Jemu chwała na wieki wieków. Amen.

RESPONSORIUM

W.Prosimy Cię, Panie, nasz Boże, ą abyś przyjął dusze naszych zmarłych, / za których krew swą przelałeś. * Pomnij, że jesteśmy prochem, a człowiek jak trawa i kwiat polny przemija.
K.Litościwy, miłosierny i łaskawy Panie. W. Pomnij, że jesteśmy prochem, a człowiek jak trawa i kwiat polny przemija.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Sobota
XXXI tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Pierwszej Księgi Machabejskiej
9, 1-22
Śmierć Judy w walce

Demetriusz dowiedział się, że Nikanor poległ i jego wojsko w bitwie poniosło klęskę. Posłał więc drugi raz Bakchidesa i Alkimosa do ziemi judzkiej, a razem z nimi prawe skrzydło wojska. Ci wyruszyli drogą w stronę Galilei, rozłożyli się obozem koło Masalot w Arbeli, zdobyli je i zabili wielu ludzi. Następnie zaś w pierwszym miesiącu sto pięćdziesiątego drugiego roku rozłożyli się obozem koło Jerozolimy. Potem jednak odstąpili i w dwadzieścia tysięcy piechoty i dwa tysiące konnicy poszli do Berei. Juda razem z trzema tysiącami wyborowych żołnierzy miał obóz rozbity w Elasa. Gdy zobaczyli oni ogromną ilość wojska, zlękli się bardzo i wielu uciekło z obozu. Pozostało z nich nie więcej jak ośmiuset żołnierzy. Juda widział, że jego wojsko się rozbiegło, a bitwa była dla niego nieunikniona. Głęboka więc troska opanowała mu serce, bo nie miał czasu ich zebrać. Pełen boleści powiedział do tych, którzy pozostali: "Wstańmy i uderzmy na naszych nieprzyjaciół, a może uda się nam ich pobić". Ale oni odradzali mu słowami: "To się nam nie uda. W tej chwili raczej ratujmy swoje własne życie. Później powrócimy razem z naszymi braćmi i przeciwko nim będziemy walczyli. Jest nas zbyt mało". Juda jednak odpowiedział: "Przenigdy tego nie zrobię, abym miał przed nimi uciekać. Jeżeli na nas już czas, mężnie za naszych braci położymy swe życie. Nie pozwólmy niczego ująć z naszej chwały".

Wojsko wyruszyło z obozu i ustawiło się naprzeciwko nich. Konnica podzieliła się na dwie części, procarze i łucznicy szli przed wojskiem, a w pierwszym szeregu byli sami najbardziej waleczni. Bakchides zaś był na prawym skrzydle. Zbliżały się jego falangi, złożone z dwóch części, i grano na trąbach. Ci, którzy byli po stronie Judy, zagrali także na trąbach. Ziemia zadrżała od krzyku, jaki wydały wojska, bitwa trwała od rana aż do wieczora.

Wtedy Juda zauważył, że Bakchides i główna część wojska są po prawej stronie. Wszyscy odważni zebrali się koło niego i prawe skrzydło zostało przez nich starte. Ścigano ich aż do podnóża góry. Gdy ci, którzy byli na lewym skrzydle, zobaczyli, że prawe skrzydło zostało starte, odwrócili się i szli z tyłu, w ślad za Judą i jego żołnierzami. Bitwa stała się jeszcze cięższa, a wielu zabitych padło po jednej i po drugiej stronie. I Juda padł zabity, a inni pouciekali.

Jonatan zaś i Szymon zabrali Judę, swego brata, i pochowali go w rodzinnych swych grobach w Modin. Opłakiwali go, a cały Izrael bardzo go żałował. Przez długi czas trwała po nim żałoba. Mówiono: "Jak mógł paść bohater, który wybawiał Izraela?" Reszta zaś tego, czego dokonywał Juda, jego walk, bohaterskich czynów i wielkości jego nie została spisana. Była bowiem zbyt wielka.


RESPONSORIUM
por. 1 Mch 4, 8. 9. 10. 9

W. Nie bójcie się natarcia wrogów; ą przypomnijcie sobie, jak to ocaleli nasi przodkowie. * Teraz więc wołajmy do Nieba, / a nasz Bóg zmiłuje się nad nami.
K. Przypomnijcie sobie, jaki cud zdziałał z faraonem i wojskiem jego w Morzu Czerwonym. W. Teraz więc wołajmy do Nieba, / a nasz Bóg zmiłuje się nad nami.

II CZYTANIE

Z dzieła św. Ambrożego, biskupa, O błogosławieństwie śmierci
(rozdz. 3, 9; 4, 15)
Wszędzie nośmy w sobie śmierć Jezusa

Powiada Apostoł: "Świat stał się dla mnie ukrzyżowany, a ja dla świata". Następnie chcąc pouczyć, że istnieje w życiu doczesnym taka śmierć, która jest naprawdę dobrą śmiercią, zachęca nas, abyśmy "w ciele naszym nosili śmierć Jezusa: kto bowiem nosić będzie w sobie śmierć Jezusa, ten i życie Pana Jezusa będzie miał w swoim ciele".

Niech zatem działa w nas śmierć, aby działało w nas także i życie; jest to szczęśliwe życie po śmierci, szczęśliwe po zwycięstwie, szczęśliwe po zakończonej walce, kiedy już prawo ciała nie będzie się sprzeciwiać prawu ducha, kiedy nie będzie już w naszym śmiertelnym ciele walki, ale zwycięstwo. I nie potrafiłbym powiedzieć, czy ta śmierć nie jest silniejsza od życia. Przekonuje mnie powaga Apostoła, który mówi: "Tak więc działa w nas śmierć, podczas gdy w was życie". Jakże wielu narodom śmierć jednego przyniosła życie! Dlatego Apostoł poucza, że tu na ziemi trzeba nam pragnąć takiej śmierci, aby śmierć Chrystusa zajaśniała w naszym ciele. Jest to śmierć szczęśliwa; dzięki niej niszczeje człowiek zewnętrzny, "aby się odnawiał nasz człowiek wewnętrzny", i "niszczeje nasz ziemski przybytek", aby zostało nam otwarte mieszkanie niebieskie.

Umiera zaś w pewien sposób, kto się odrywa od skłonności ciała i wyzwala od więzów, o których Pan mówi do ciebie przez Izajasza: "Rozerwij kajdany zła, rozwiąż więzy wymuszonych układów, wypuść na wolność uciśnionych, a wszelkie jarzmo połam".

Pan przyjął na siebie śmierć, aby ustał grzech; by jednak na skutek śmierci natura nie uległa unicestwieniu, udzielił daru zmartwychwstania. W ten sposób przez śmierć grzech został usunięty, a przez zmartwychwstanie natura zachowała istnienie.

Tak więc śmierć jest przejściem, które obowiązuje wszystkich. Trzeba, abyś ustawicznie przechodził: ze skazitelności do nieskazitelności, ze śmiertelności do nieśmiertelności, z niespokojności do spoczynku. Niech zatem nie przeraża cię imię śmierci, ale radują dobrodziejstwa szczęśliwego przejścia. Czymże bowiem jest śmierć, jeśli nie pogrzebaniem wad i wskrzeszeniem cnót? Dlatego ktoś powiedział: "Moja dusza niech umrze śmiercią sprawiedliwych", to jest niech zostanie pogrzebana, aby wyzbyła się wad i dostąpiła łaski sprawiedliwych, którzy nieustannie śmierć Chrystusa noszą w swojej duszy i ciele.

RESPONSORIUM
2 Tm 2, 11-12; Syr 1, 29

W. Nauka to zasługująca na wiarę: ą Jeżeliśmy z Chrystusem współumarli, / wespół z Nim i żyć będziemy. * Jeśli trwamy w cierpliwości, / wespół z Nim też królować będziemy.
K. Cierpliwy do czasu dozna przykrości, ale później radość dla niego zakwitnie. W. Jeśli trwamy w cierpliwości, / wespół z Nim też królować będziemy.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




I Nieszpory
32 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Roztropne dziewice, przygotujcie swe lampy, / Oblubieniec nadchodzi, / wyjdźcie Mu na spotkanie.

Rok B: Jezus, siedząc naprzeciw skarbony, * ujrzał ubogą wdowę, która wrzuciła na ofiarę dwa pieniążki, / wszystko, co miała.

Rok C: Ci, którzy są uznani za godnych zmartwychwstania, * są równi aniołom i są dziećmi Bożymi.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Roztropne dziewice, przygotujcie swe lampy, / Oblubieniec nadchodzi, / wyjdźcie Mu na spotkanie.

Rok B: Jezus, siedząc naprzeciw skarbony, * ujrzał ubogą wdowę, która wrzuciła na ofiarę dwa pieniążki, / wszystko, co miała.

Rok C: Ci, którzy są uznani za godnych zmartwychwstania, * są równi aniołom i są dziećmi Bożymi.
PROŚBY

Jezus Chrystus napełnia radością wszystkich, którzy w Nim pokładają nadzieję. Zanieśmy więc do Niego ufne błagania:
Wysłuchaj nas, Panie.

Wierny Świadku i Pierworodny spośród umarłych, Ty własną krwią obmyłeś nas z grzechów,
- spraw, abyśmy zawsze pamiętali o Twoich wielkich dziełach.
Wysłuchaj nas, Panie.

Niech powołani przez Ciebie głosiciele Ewangelii
- będą zawsze wiernymi szafarzami tajemnic Twojego królestwa.
Wysłuchaj nas, Panie.

Królu pokoju, niech zstąpi Duch Twój na tych, którzy sprawują rządy nad narodami,
- aby troszczyli się o ubogich i pokrzywdzonych.
Wysłuchaj nas, Panie.

Okaż swą pomoc cierpiącym z powodu rasy, koloru skóry, pochodzenia, języka lub przekonań religijnych,
- niech doczekają się uznania swych praw i ludzkiej godności.
Wysłuchaj nas, Panie.

Dopuść do udziału w wiecznym szczęściu tych, którzy w Twojej miłości zeszli z tego świata,
- obdarz ich radością razem z Dziewicą Maryją i Twoimi świętymi.
Wysłuchaj nas, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Niedziela
XXXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Księgi proroka Daniela
1, 1-21
Wierni młodzieńcy izraelscy w pałacu króla babilońskiego

W trzecim roku panowania króla judzkiego Jojakima przybył król babiloński Nabuchodonozor pod Jerozolimę i oblegał ją. Pan wydał w jego ręce króla judzkiego Jojakima oraz część naczyń domu Bożego, które zabrał do ziemi Szinear, do domu swego boga i umieścił naczynia w skarbcu swego boga. Król polecił następnie Aszfenazowi, przełożonemu swoich dworzan, sprowadzić spośród Izraelitów z rodu królewskiego oraz z możnowładców młodzieńców bez jakiejkolwiek skazy, o pięknym wyglądzie, obeznanych z wszelką mądrością, posiadających wiedzę i obdarzonych rozumem, zdatnych do służby w królewskim pałacu. Zamierzał ich nauczyć pisma i języka chaldejskiego. Król przydzielił im codzienną porcję potraw królewskich i wina, które pijał. Mieli być wychowywani przez trzy lata, by po ich upływie rozpocząć służbę przy królu.

Spośród synów judzkich byli wśród nich Daniel, Chananiasz, Miszael i Azariasz. Nadzorca służby dworskiej nadał im imiona, Danielowi - Belteszassar, Chananiaszowi - Szadrak, Miszaelowi - Meszak, Azariaszowi zaś Abed-Nego. Daniel powziął postanowienie, by się nie kalać potrawami królewskimi ani winem, które pijał król. Poprosił więc nadzorcę służby dworskiej, by nie musiał się kalać. Bóg zaś obdarzył Daniela przychylnością i miłosierdziem nadzorcy służby dworskiej. Nadzorca służby dworskiej powiedział do Daniela: "Obawiam się, by mój pan, król, który przydzielił wam pożywienie i napoje, nie ujrzał, że wasze twarze są chudsze niż twarze młodzieńców w waszym wieku i byście nie narazili mojej głowy na niebezpieczeństwo u króla".

Daniel zaś powiedział do strażnika, którego ustanowił nadzorca służby dworskiej nad Danielem, Chananiaszem, Miszaelem i Azariaszem: "Poddaj sługi twoje dziesięciodniowej próbie: niech nam dają jarzyny do jedzenia i wodę do picia. Wtedy zobaczysz, jak my wyglądamy, a jak wyglądają młodzieńcy jedzący potrawy królewskie, i postąpisz ze swoimi sługami według tego, co widziałeś". Przystał na to żądanie i poddał ich dziesięciodniowej próbie. A po upływie dziesięciu dni wygląd ich był lepszy i zdrowszy niż innych młodzieńców, którzy spożywali potrawy królewskie. Strażnik zabierał więc ich potrawy i wino do picia, a podawał im jarzyny. Dał zaś Bóg tym czterem młodzieńcom wiedzę i umiejętność wszelkiego pisma oraz mądrość. Daniel posiadał rozeznanie wszelkich widzeń i snów.

Gdy minął okres ustalony przez króla, by ich przedstawić, nadzorca służby dworskiej wprowadził ich przed Nabuchodonozora. Król rozmawiał z nimi i nie można było znaleźć pośród nich wszystkich nikogo równego Danielowi, Chananiaszowi, Miszaelowi i Azariaszowi. Zaczęli więc sprawować służbę przy królu. We wszystkich sprawach wymagających mądrości i roztropności, jakie przedkładał im król, okazywali się dziesięciokrotnie lepsi niż wszyscy wykładacze snów i wróżbici w całym jego królestwie. Przebywał tam Daniel aż do pierwszego roku Cyrusa.

RESPONSORIUM
por. Dn 1, 17. 20

W. Dał im Bóg wiedzę i mądrość, ą utwierdził w nich łaskę swego ducha. * Umiejętnością napełnił Pan ich serca.
K. Każdą sprawę wymagającą roztropności i umiejętności, jaką przedkładał im król, trafnie rozwiązywali. W. Umiejętnością napełnił Pan ich serca.

II CZYTANIE

Początek homilii autora z drugiego wieku
(rozdz. 1, 1 - 2, 7)
Chrystus postanowił zbawić to, co zginęło

Bracia, odnówmy naszą wiarę w Chrystusa Jezusa, prawdziwego Sędziego żywych i umarłych; pamiętajmy o wielkości naszego zbawienia. Jeśli bowiem pomniejszamy znaczenie Chrystusa, pomniejszamy również to, co spodziewamy się otrzymać. Ci, którzy lekceważą otrzymywane pouczenia, grzeszą; grzeszymy także i my, jeśli nie zdajemy sobie sprawy przez kogo, skąd i dokąd zostaliśmy wezwani oraz jak wiele wycierpiał dla nas Pan nasz Jezus Chrystus.

Czymże więc odpłacimy się Panu? Jakiż owoc godzien jest daru, którym nas obdarzył? O, jakże bardzo jesteśmy Mu dłużni! On nas obdarzył światłem; ocalił, gdyśmy ginęli; jak Ojciec nazwał nas swymi dziećmi. Jakiż hołd, jakąż zapłatę powinniśmy złożyć jako wynagrodzenie za wszystko, cośmy otrzymali? Byliśmy nierozumni, czciliśmy kamienie, drzewa, przedmioty ze złota, srebra i żelaza, sporządzane ręką ludzi; całe nasze życie było właściwie śmiercią. Byliśmy pogrążeni w mroku, zaślepieni całkowicie, a oto odzyskaliśmy wzrok i dzięki Jego łaskawości oddaliliśmy ciemność, która nas otaczała.

Pan zmiłował się nad nami. Kiedy ujrzał nas zabłąkanych i ginących, nie mających żadnej, poza Nim, nadziei ocalenia, wybawił nas wiedziony miłosierdziem. Powołał nas, gdy jeszcze nie istnieliśmy; zechciał, abyśmy przeszli z nicości do istnienia!

"Raduj się, niepłodna, któraś nie rodziła; wołaj z radości i wykrzykuj, któraś nie doznała bólów rodzenia; bo liczniejsi są synowie porzuconej niż synowie tej, która ma męża". Słowa: "Raduj się, niepłodna, któraś nie rodziła" - odnoszą się do nas. Niepłodny bowiem był nasz Kościół, zanim zostały mu dane dzieci. Słowa zaś: "Wołaj z radości, któraś nie doznała bólów rodzenia" - zachęcają, abyśmy w szczerości zanosili nasze modlitwy do Boga i nie upadali na duchu, jak niewiasta doznająca bólów. A znowu słowa: "bo liczniejsi są synowie porzuconej niż synowie tej, która ma męża" - oznaczają, że naród nasz wydawał się opuszczony i porzucony przez Boga; teraz zaś, skoro uwierzyliśmy, staliśmy się liczniejsi od tych, których uważano za czcicieli Boga.

Na innym także miejscu mówi Pismo: "Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników". Chrystus mówi tak, aby wykazać, iż pragnie zbawić ginących. Rzeczą naprawdę wielką jest bowiem podtrzymywanie nie tego, co stoi mocno, ale tego, co upada. Tak też i Chrystus chciał "zbawić to, co było zginęło", i ocalił wielu, bo przyszedł i wezwał nas, gdy szliśmy już ku zagładzie.

RESPONSORIUM
1 Tes 5, 9-10; Kol 1, 13

W. Nie przeznaczył nas Bóg, ą abyśmy zasłużyli na gniew, ale na osiągnięcie zbawienia / przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który za nas umarł, * Abyśmy razem z Nim żyli.
K. Uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna. W. Abyśmy razem z Nim żyli.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
32 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: O północy rozległo się wołanie: * Oblubieniec nadchodzi, / wyjdźcie Mu naprzeciw.

Rok B: Zaprawdę powiadam wam: * Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej / ze wszystkich, którzy kładli do skarbony.

Rok C: Mojżesz zaznaczył, że umarli zmartwychwstają, * gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. / Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: O północy rozległo się wołanie: * Oblubieniec nadchodzi, / wyjdźcie Mu naprzeciw.

Rok B: Zaprawdę powiadam wam: * Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej / ze wszystkich, którzy kładli do skarbony.

Rok C: Mojżesz zaznaczył, że umarli zmartwychwstają, * gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. / Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych.

PROŚBY

Wszechmocny i dobry Bóg kocha nas i wie, czego nam potrzeba. Uwielbiajmy Go i radosnym sercem wołajmy:
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Błogosławimy Cię, wszechmogący Boże, Królu wszechświata, bo powołałeś nas niesprawiedliwych i grzesznych,
- abyśmy poznali Twoją prawdę i służyli Twojemu majestatowi.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Boże, Ty okazałeś nam swoje wielkie miłosierdzie,
- spraw, abyśmy nigdy nie zboczyli z drogi życia.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Głosimy zmartwychwstanie Twojego umiłowanego Syna,
- pozwól nam więc przeżyć ten dzień w radości ducha.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Udziel swoim wiernym ducha modlitwy i uwielbienia,
- aby zawsze trwali w dziękczynieniu.
Chwalimy Cię, Panie, i ufamy Tobie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XXXII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
32 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Rok A: Zaprawdę powiadam wam: * Czuwajcie, bo nie znacie dnia ani godziny.

Rok B: Uboga wdowa * ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, / całe swoje utrzymanie.

Rok C: Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; * wszyscy bowiem dla Niego żyją.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Zaprawdę powiadam wam: * Czuwajcie, bo nie znacie dnia ani godziny.

Rok B: Uboga wdowa * ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, / całe swoje utrzymanie.

Rok C: Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; * wszyscy bowiem dla Niego żyją.
PROŚBY

Radując się w Panu, od którego pochodzi wszelkie dobro, w szczerości serca zanośmy do Niego nasze błagania:
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Panie, Boże wszechświata, Ty posłałeś na ziemię swojego Syna, aby Twoje imię było chwalone na każdym miejscu,
- niech Kościół świadczy o Tobie wobec narodów.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Spraw, abyśmy ochoczo przyjmowali naukę Apostołów
- i życiem potwierdzali naszą wiarę.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ty miłujesz sprawiedliwość,
- weź w obronę tych, którzy doznają krzywdy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Uwolnij więźniów, przywróć wzrok niewidomym,
- podnieś upadłych, miej w opiece tułaczy.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Wypełnij pragnienia tych, którzy zasnęli w pokoju,
- niech przez Twojego Syna osiągną chwałę zmartwychwstania.
Panie, wysłuchaj naszą modlitwę.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XXXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Daniela
2, 26-47
Wizja posągu i kamienia. Wieczne królestwo Boga

W owych dniach król Nabuchodonozor zwrócił się i powiedział do Daniela, który nosił imię Belteszassar: "Czy możesz rzeczywiście wyjawić mi sen, jaki widziałem, i jego znaczenie?" Daniel odpowiedział królowi: "Tajemnicy, o jaką król pyta, nie zdołają wyjawić ani mędrcy, ani wykładacze snów, ani wróżbici, ani astrologowie. Jest jednak Bóg w niebie, który odsłania tajemnice, i On oznajmia królowi Nabuchodonozorowi, co nastąpi przy końcu dni. Twój sen i widzenia, jakie miałeś na swym łożu, są następujące:

Ciebie, królu, na twym łożu ogarnęły myśli o tym, co ma później nastąpić. Ten zaś, który odsłania tajemnice, wyjawił tobie, co się stanie. Co do mnie zaś, tajemnica ta stała mi się wiadoma nie dlatego, jakobym był mędrszy od wszystkich ludzi, lecz aby udzielić wyjaśnienia królowi, a ty, byś rozumiał myśli swego serca. Ty, królu, patrzyłeś: Oto posąg bardzo wielki, o nadzwyczajnym blasku stał przed tobą, a widok jego był straszny. Głowa tego posągu była z czystego złota, pierś jego i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi, golenie z żelaza, stopy zaś częściowo z żelaza, częściowo z gliny.

Patrzyłeś, a oto odłączył się kamień, mimo że nie dotknęła go ręka ludzka, i ugodził posąg w jego stopy z żelaza i gliny, i połamał je. Wtedy natychmiast uległy skruszeniu żelazo i glina, miedź, srebro i złoto - i stały się jak plewy na klepisku w lecie; uniósł je wiatr, tak że nawet ślad nie pozostał po nich. Kamień zaś, który uderzył posąg, rozrósł się w wielką górę i napełnił całą ziemię. Taki jest sen, a jego znaczenie przedstawimy królowi.

Ty, królu, królu królów, któremu Bóg Nieba oddał panowanie, siłę, moc i chwałę, w którego ręce oddał w całym zamieszkałym świecie ludzi, zwierzęta polne i ptaki powietrzne i którego uczynił władcą nad nimi wszystkimi - ty jesteś głową ze złota. Po tobie jednak powstanie inne królestwo, mniejsze niż twoje, i nastąpi trzecie królestwo miedziane, które będzie panowało nad całą ziemią. Czwarte zaś królestwo będzie trwałe jak żelazo. Tak jak żelazo wszystko kruszy i rozrywa, skruszy ono i zetrze wszystko razem.

To, że widziałeś stopy i palce częściowo z gliny, częściowo zaś z żelaza, oznacza, że królestwo ulegnie podziałowi; będzie miało coś z trwałości żelaza. To zaś, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, a palce u nóg częściowo z żelaza, częściowo zaś z gliny, oznacza, że królestwo będzie częściowo trwałe, częściowo zaś kruche. To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, oznacza, że zmieszają się oni przez ludzkie nasienie, ale nie będą się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da się pomieszać z gliną.

W czasach tych królów Bóg Nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu. Jego władza nie przejdzie na żaden inny naród. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na zawsze, jak to widziałeś, gdy kamień oderwał się od góry, mimo że nie dotknęła go ludzka ręka, i starł żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto. Wielki Bóg wyjawił królowi, co nastąpi później; prawdziwy jest sen, a wyjaśnienie jego pewne".

Wtedy Nabuchodonozor upadł na twarz i oddał pokłon Danielowi i rozkazał złożyć mu dary i wonne kadzidła. Następnie zwrócił się król do Daniela i powiedział: "Wasz Bóg jest naprawdę Bogiem bogów, Panem królów, który wyjawia tajemnice, ponieważ zdołałeś wyjawić tę tajemnicę".

RESPONSORIUM
Dn 2, 44; por. Łk 20, 17. 18

W. Bóg Nieba wzbudzi królestwo, ą które nigdy nie ulegnie zniszczeniu. / Zetrze i zniweczy ono wszystkie inne królestwa, * Samo zaś królestwo Boże będzie trwało na zawsze.
K. Kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła; na kogo ten kamień spadnie, zmiażdży go. W. Samo zaś królestwo Boże będzie trwało na zawsze.

II CZYTANIE

Homilia autora z drugiego wieku
(rozdz. 3, 1 - 4, 5; 7, 1-6)
Świadectwem życia wyznawajmy Boga

Pan okazał nam swe wielkie miłosierdzie nade wszystko w tym, że jako istoty żywe nie składamy ofiar ani nie czcimy bóstw martwych, lecz przez Chrystusa poznaliśmy Ojca prawdy. Czymże zaś jest owo poznanie prowadzące do Ojca, jeśli nie całkowitym przyznaniem się do Chrystusa, który nam Go objawił? Sam zresztą powiada: "Kto Mnie wyzna przed ludźmi, wyznam go i Ja przed Ojcem". To właśnie będzie dla nas nagrodą, jeśli wyznamy Tego, który nas zbawił. W jaki sposób będziemy Go wyznawać? Spełniając wszystko, co poleca, nie lekceważąc Jego przykazań, czcząc Go nie tylko wargami, ale całym sercem i całą duszą. Mówi bowiem przez proroka Izajasza: "Ten lud czci Mnie wargami, ale serce jego dalekie jest ode Mnie".

Nie wystarczy nazywać Go Panem; to jeszcze nas nie zbawi. Mówi bowiem: "Nie każdy, kto mówi Mi: Panie, Panie, będzie zbawiony", ale ten, kto czyni sprawiedliwość. A zatem, bracia, wyznawajmy Go naszym postępowaniem, miłując nawzajem jedni drugich, unikając cudzołóstwa, obmowy i zazdrości; żyjąc we wstrzemięźliwości, miłosierdziu i szlachetności, kierując się wzajemnym współczuciem, a nie chęcią zysku. W takich czynach wyznajemy Boga, a nie w przeciwnych; i nie lękajmy się ludzi, ale Boga. Inaczej Pan wam powie: Nawet gdybyście byli blisko Mnie, a nie spełniali moich przykazań, odrzucę was i powiem: "Odstąpcie ode Mnie, nie wiem, skąd jesteście wy, którzy dopuszczacie się nieprawości".

Dlatego, bracia, dołóżmy starań, pamiętając, że walka rozpoczęta. W zwyczajnych zawodach wielu bierze udział. Nie wszyscy jednak otrzymują nagrodę, ale ci, którzy się najwięcej trudzili i walczyli najlepiej. My zatem walczmy tak, abyśmy wszyscy osiągnęli nagrodę. Postępujmy drogą sprawiedliwości, starajmy się brać udział w Bożych zawodach, abyśmy mieli prawo otrzymać nagrodę. A jeśli nie możemy wszyscy otrzymać pierwszej nagrody, to przynajmniej bądźmy blisko. Pamiętajmy jednak, że jeśli ktoś występuje w zawodach, a walczy nieuczciwie, zasługuje na chłostę i usunięcie ze stadionu.

Co myślicie? Jaką karę poniesie ten, kto w zawodach o nagrodę życia wiecznego zachowuje się nieuczciwie? O tych, co nie zachowali wiernie pieczęci chrztu, powiedziano: "Robak ich nie zginie i nie zagaśnie ich ogień, i będą odrazą dla wszelkiego stworzenia".

RESPONSORIUM
1 Tes 1, 9b-10; 1 J 2, 28

W. Nawróciliście się, ą aby służyć Bogu żywemu i prawdziwemu / i oczekiwać z niebios Jego Syna, którego wzbudził z martwych; * On nas wybawi od nadchodzącego gniewu.
K. Teraz właśnie trwajcie w Nim, dzieci, abyśmy gdy się zjawi, mieli w Nim ufność i w dniu Jego przyjścia nie doznali wstydu. W. On nas wybawi od nadchodzącego gniewu.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen

anawim




Wtorek
XXXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Daniela
3, 8-13. 19-24. 91-97
Złoty posąg króla. Młodzieńcy uratowani z pieca

Niektórzy Chaldejczycy przyszli jednocześnie, by oskarżyć Żydów. Zwrócili się do króla Nabuchodonozora i powiedzieli: "Królu, żyj wiecznie! Wydałeś, królu, rozporządzenie, by każdy, gdy usłyszy dźwięk rogu, fletu, lutni, harfy, psalterium, dud i wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych, upadł na twarz i oddał pokłon złotemu posągowi. Kto by zaś nie upadł na twarz i nie oddał pokłonu, miał być wrzucony do rozpalonego pieca. Są tutaj jednak mężowie żydowscy, których uczyniłeś zwierzchnikami miasta babilońskiego, Szadrak, Meszak i Abed-Nego; mężowie ci nie liczą się z tobą, królu. Nie oddają czci twemu bogu ani nie oddają pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłeś".

Nabuchodonozor zapłonął gniewem i rozkazał przyprowadzić Szadraka, Meszaka i Abed-Nega. Wydał rozkaz, by rozpalono piec siedem razy bardziej niż było trzeba. Mężom zaś najsilniejszym spośród swego wojska polecił związać Szadraka, Meszaka i Abed-Nega i wrzucić ich do rozpalonego pieca. Związano więc tych mężów w ich płaszczach, obuwiu, tiarach i ubraniach i wrzucono do rozpalonego pieca. Ponieważ rozkaz króla był stanowczy, a piec nadmiernie rozpalony, płomień ognia zabił tych mężów, którzy wrzucali Szadraka, Meszaka i Abed-Nega. Trzej zaś mężowie: Szadrak, Meszak i Abed-Nego wpadli związani do środka rozpalonego pieca. I chodzili wśród płomieni wysławiając Boga i błogosławiąc Pana.

Król Nabuchodonozor popadł w zdumienie i powstał śpiesznie. Zwrócił się do swych doradców i powiedział: "Czy nie wrzuciliśmy trzech związanych mężów do ognia?" Oni zaś odpowiedzieli królowi: "Rzeczywiście, królu". On zaś w odpowiedzi rzekł: "Lecz widzę czterech mężów rozwiązanych, przechadzających się pośród ognia, i nie dzieje się im nic złego; wygląd czwartego przypomina anioła".

Wtedy przystąpił Nabuchodonozor do otworu płonącego pieca i powiedział: "Szadraku, Meszaku, Abed-Nego, słudzy Najwyższego Boga, wyjdźcie i przyjdźcie tutaj!" Szadrak, Meszak i Abed-Nego wyszli więc z ognia. Satrapowie, namiestnicy, rządcy i doradcy królewscy zebrali się i spostrzegli, że ogień nie miał władzy nad ciałami tych mężów, tak że nawet włos z ich głów nie uległ spaleniu ani ich płaszcze uszkodzeniu, ani nie było czuć od nich swędu spalenizny.

Nabuchodonozor powiedział na to: "Niech będzie błogosławiony Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, który posłał swojego anioła, by uratował swoje sługi. W Nim pokładali swą ufność i przekroczyli nakaz królewski, oddając swe ciała, aby nie oddawać czci ani pokłonu innemu bogu poza Nim. Dlatego wydaję rozkaz, by bez względu na przynależność narodową, rodową czy język, każdy, kto by wypowiedział bluźnierstwo przeciw Bogu Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, został rozerwany w kawałki, a dom jego żeby stał się rumowiskiem. Bo nie ma innego Boga, który by mógł zapewnić ratunek jak Ten".

Potem król obdarzył zaszczytami Szadraka, Meszaka i Abed-Nega w prowincji Babilonu.

RESPONSORIUM
Dn 3, 49. 50. 95

W. Anioł Pański ą zstąpił do pieca wraz z Azariaszem i jego towarzyszami / i usunął płomień ognia z pieca; * I ogień nie dosięgnął ich wcale, / nie sprawił im bólu ani nie wyrządził krzywdy.
K. Niech będzie błogosławiony ich Bóg; On posłał swego anioła, by uratował swoje sługi, którzy w Nim pokładali nadzieję. W. I ogień nie dosięgnął ich wcale, / nie sprawił im bólu ani nie wyrządził krzywdy.

II CZYTANIE

Homilia autora z drugiego wieku
(rozdz. 8, 1 - 9, 11)
Szczere nawrócenie

Dopóki przebywamy na tym świecie, trzeba się nam nawracać! Jesteśmy oto gliną w ręku garncarza. Garncarz, jeśli sporządzi naczynie, które w jego ręku kruszy się i łamie, wyrabia je na nowo. Kiedy jednak włoży je do ognia, nie może już później zmienić. My również, dopóki jesteśmy na tym świecie, całym sercem odwracajmy się od wszelkich naszych grzechów popełnianych w ciele, abyśmy wykorzystali dany nam czas na nawrócenie i dostąpili zbawienia od Pana.

Po opuszczeniu tego świata nie będziemy już mogli wyznawać naszych win ani się nawracać. Dlatego też, bracia moi, wypełniając wolę Ojca, przestrzegając czystości, strzegąc Bożych przykazań osiągniemy życie wieczne. Mówi bowiem Pan w Ewangelii: "Jeśli w małym nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto wam powierzy? Powiadam wam: Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny". Oznacza to: strzeżcie czystości ciała, zachowujcie nieskazitelne znamię chrztu, a dostąpicie życia.

I nikt z was niech nie mówi, że ciało nie będzie sądzone i że nie zmartwychwstanie. Pomyślcie tylko: w czym, jeśli właśnie nie w tym ciele zostaliście odkupieni i otrzymaliście duchowy wzrok? Strzeżmy więc naszego ciała jak świątyni Bożej. Jak w ciele zostaliście wezwani, tak też i w ciele pójdziecie. Jeśli Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, gdy uprzednio był duchem, przyjął ludzkie ciało, i tak nas powołał, to i my również w tym ciele odbierzemy nagrodę.

Miłujmy się przeto nawzajem, abyśmy wszyscy mogli wejść do królestwa Bożego. Dopóki mamy czas wyzdrowieć, powierzmy się Boskiemu Lekarzowi i ofiarujmy zapłatę. Jaką? Szczere nawrócenie. Uwielbiajmy Go nie tylko ustami, ale także sercem, aby nas przyjął jak swoje dzieci. Pan bowiem powiedział: "Moimi braćmi są ci, którzy wypełniają wolę Ojca mego".

RESPONSORIUM
Ez 18, 31. 32; 2 P 3, 9

W. Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy ą i utwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha. / Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci, mówi Pan. * Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie.
K. Pan jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. W. Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XXXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Daniela
5, 1-2. 5-9. 13-17. 25 - 6, 1
Sąd Boży na uczcie Baltazara

W owych dniach król Baltazar urządził dla swych możnowładców w liczbie tysiąca wielką ucztę i pił wino wobec tysiąca osób. Gdy zasmakował w winie, rozkazał Baltazar przynieść srebrne i złote naczynia, które jego ojciec, Nabuchodonozor, zabrał ze świątyni w Jerozolimie, aby mogli z nich pić król oraz jego możnowładcy, jego żony i nałożnice.

W tej chwili ukazały się palce ręki ludzkiej i pisały za świecznikiem na wapnie ściany królewskiego pałacu. Król zaś widział piszącą rękę. Twarz króla zmieniła się, myśli jego napełniły się przerażeniem, jego stawy biodrowe uległy rozluźnieniu, a kolana jego uderzały jedno o drugie.

Zakrzyknął król, by wprowadzono wróżbitów, Chaldejczyków i astrologów. Zwrócił się król do mędrców babilońskich i rzekł: "Każdy, kto przeczyta to pismo i wyjaśni mi je, ma być odziany w purpurę i złoty łańcuch na szyję i ma panować w moim kraju jako trzeci". Przystąpili więc wszyscy mędrcy królewscy, ale nie mogli odczytać pisma ani podać wyjaśnienia królowi. Wtedy Baltazar przeraził się bardzo i kolor jego twarzy zmienił się, a jego możnowładców ogarnęło zmieszanie.

Wtedy przyprowadzono Daniela przed króla. Król odezwał się do Daniela: "Czy to ty jesteś Daniel, jeden z uprowadzonych z Judy, których sprowadził z Judy król, mój ojciec? Słyszałem o tobie, że posiadasz boskiego ducha i że uznano w tobie światło, rozwagę i nadzwyczajną mądrość. Przyprowadzono do mnie mędrców i wróżbitów, by odczytali to pismo i podali jego znaczenie. Oni jednak nie potrafili podać znaczenia sprawy. Słyszałem zaś o tobie, że umiesz dawać wyjaśnienia i rozwiązywać zawiłości. Jeśli więc potrafisz odczytać pismo i wyjaśnić jego znaczenie, zostaniesz odziany w purpurę i złoty łańcuch na szyję i będziesz panował jako trzeci w królestwie".

Wtedy odezwał się Daniel i rzekł do króla: "Dary swoje zatrzymaj, a podarunki daj innym! Jednakże odczytam królowi pismo i wyjaśnię jego znaczenie.

A oto nakreślone pismo: mene, mene, tekel ufarsin. Takie jest znaczenie wyrazów: Mene - Bóg obliczył twoje panowanie i ustalił jego kres. Tekel - zważono cię na wadze i okazałeś się zbyt lekki. Peres - twoje królestwo uległo podziałowi; oddano je Medom i Persom".

Wtedy na rozkaz Baltazara odziano Daniela w purpurę, nałożono mu na szyję złoty łańcuch i ogłoszono, że ma rządzić jako trzeci w państwie. Tej samej nocy król chaldejski Baltazar został zabity. Dariusz zaś, Med, liczący sześćdziesiąt dwa lata, otrzymał królestwo.

RESPONSORIUM
Ps 75, 6. 8. 9; Ap 14, 9. 10

W. Nie podnoście głowy przeciwko niebu, ą bo sam Bóg jest sędzią; / jednego poniża, drugiego wywyższa; * Bo w ręku Pana jest kielich / pieniący się przyprawionym winem.
K. Kto wielbi Bestię i jej obraz, pić będzie wino gniewu Bożego. W. Bo w ręku Pana jest kielich / pieniący się przyprawionym winem.

II CZYTANIE

Homilia autora z drugiego wieku
(rozdz. 10, 1 - 12, 1; 13, 1)
Wytrwajmy w nadziei

A zatem, bracia moi, spełniajmy wolę Ojca, który powołał nas, abyśmy żyli i abyśmy gorliwie się starali o cnotę. Odrzućmy wady, które kroczą jakby na czele naszych występków. Unikajmy bezbożności, aby nas zło nie pochłonęło. Jeśli dołożymy starania, by pełnić dobro, towarzyszyć nam będzie pokój. Dlatego właśnie nie mogą go znaleźć ci, którzy się dają powodować doczesnymi obawami i bardziej cenią obecną przyjemność niż obietnicę przyszłej nagrody. Nie wiedzą, ile udręk niesie z sobą przyjemność tego świata i jak wielkie szczęście zawiera przyszła nagroda. Gdybyż to przynajmniej sami tak postępowali, zło byłoby mniejsze. Oni jednak uparcie usiłują podsuwać bezbożne nauki duszom nieumiejętnym.

Służmy więc Bogu czystym sercem, a staniemy się sprawiedliwymi. Jeśli zaś tego nie uczynimy, powątpiewając w Boże obietnice, ściągniemy na siebie nieszczęście. Mówi bowiem prorok: "Nieszczęśni dwoistego serca i wątpiący, którzy mówią: Słyszeliśmy o tym przedtem, za czasów naszych ojców: dzień w dzień oczekiwaliśmy, i nic nie zobaczyliśmy. Nierozumni, porównajcie się z drzewem winnym: najpierw traci liście, następnie ukazują się pączki, potem cierpki owoc, wreszcie owoc dojrzały. Podobnie lud mój znosił utrapienia i ucisk, lecz potem otrzyma nagrodę".

Przeto, bracia, nie bądźmy dwoistej myśli, ale wytrwajmy w nadziei, abyśmy otrzymali nagrodę. Wierny jest Ten, który każdemu obiecał według jego uczynków. Jeśli będziemy postępować sprawiedliwie przed Bogiem, wejdziemy do Jego królestwa i otrzymamy obiecane dobra, jakich "ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani w serce człowieka nie wstąpiło".

A zatem oczekujmy królestwa Bożego z godziny na godzinę w miłości i sprawiedliwości, jako że nie znamy dnia objawienia się Boga. Już teraz nawracajmy się, bracia, postanawiajmy czynić dobro, albowiem pełno w nas nierozumu i złości. Wyrzućmy z siebie uprzednie nasze grzechy i przez szczere nawrócenie dostępujmy zbawienia. Nie bądźmy pochlebcami. Kierując się sprawiedliwością, starajmy się podobać nie tylko naszym braciom, ale także i tym, którzy są poza nami, aby z naszego powodu nie bluźniono Imieniu Boga.

RESPONSORIUM
1 Kor 15, 58; 2 Tes 3, 13

W. Bądźcie wytrwali i niezachwiani, ą zajęci zawsze ofiarnie dziełem Pańskim, * Pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu.
K. Nie zniechęcajcie się w czynieniu dobrze. W. Pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim





Czwartek
XXXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Daniela
9, 1-4a. 18-27
Modlitwa i widzenie Daniela

W pierwszym roku Dariusza z rodu Medów, syna Artakserksesa, sprawującego władzę nad królestwem chaldejskim, w roku pierwszym jego panowania, ja, Daniel, dociekałem w Pismach liczby lat, które objawił Pan prorokowi Jeremiaszowi, że ma się dopełnić siedemdziesiąt lat spustoszenia Jerozolimy. Zwróciłem więc twarz do Pana Boga, oddając się modlitwie i błaganiu w postach, pokucie i popiele. I modliłem się do Pana, Boga mojego, wyznawałem i mówiłem: "Nakłoń, mój Boże, swego ucha i wysłuchaj! Otwórz swe oczy i zobacz nasze spustoszenie i miasto, nad którym wzywano Twego imienia. Albowiem zanosimy swe modlitwy do Ciebie, opierając się nie na naszej sprawiedliwości, ale ufni w Twoje wielkie miłosierdzie. Usłysz, Panie! Odpuść, Panie! Panie, miej to na uwadze i działaj niezwłocznie, przez wzgląd na siebie samego, mój Boże! Bo Twojego imienia wzywano nad Twym miastem i nad Twym narodem".

Gdy jeszcze mówiłem i modliłem się, wyznając grzechy swoje, swojego narodu, Izraela, i składając przed Panem, Bogiem moim, swe błagania za świętą górę mojego Boga, gdy więc jeszcze wymawiałem słowa modlitwy, mąż Gabriel, którego spostrzegłem przedtem, przybył do mnie, przyleciawszy pospiesznie, około czasu wieczornej ofiary. Przybył, rozmawiał ze mną i powiedział: "Danielu, wyszedłem teraz, by ci dać całkowite zrozumienie. Gdy zacząłeś swe błagalne modlitwy, wypowiedziano słowo, ja zaś przybyłem, by ci je oznajmić. Ty jesteś bowiem mężem umiłowanym. Przeniknij więc słowo i zrozum widzenie:

Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem i twoim świętym miastem, by położyć kres nieprawości, grzech obłożyć pieczęcią i odpokutować występek, a wprowadzić wieczną sprawiedliwość, przypieczętować widzenie i proroka i namaścić to, co najświętsze.

Ty zaś wiedz i rozumiej: Od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do Władcy-Pomazańca - siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie; zostaną odbudowane dziedziniec i wał, w czasach jednak pełnych ucisku. A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec zostanie zgładzony. Miasto zaś i świątynia zginie wraz z wodzem, który nadejdzie. Koniec jego nastąpi wśród powodzi, i do końca wojny potrwają zamierzone spustoszenia.

Utrwali on przymierze dla wielu przez jeden tydzień. A około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara z pokarmów. Na skrzydle zaś świątyni będzie ohyda ziejąca pustką i przetrwa aż do końca, do czasu ustalonego na spustoszenie".

RESPONSORIUM
Ba 2, 16; Dn 9, 18; Ps 80, 20

W. Panie, ą spojrzyj ze świętego przybytku swego i wspomnij na nas. / Nakłoń, mój Boże, swego ucha i wysłuchaj. * Otwórz swe oczy i zobacz nasze spustoszenie.
K. Odnów nas, Panie, Boże Zastępów, i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, a będziemy zbawieni. W. Otwórz swe oczy i zobacz nasze spustoszenie.

II CZYTANIE

Homilia autora z drugiego wieku

(rozdz. 13, 2 - 14, 5)
Kościół żywy jest ciałem Chrystusa

Pan mówi: "Imię moje znieważane jest wśród wszystkich narodów" oraz "Biada temu, przez kogo znieważane jest Imię moje". Przez co znieważane? Przez to, że nie pełnimy tego, czego nauczamy. Kiedy bowiem ludzie słyszą z naszych ust słowo Boże, zdumiewają się jego pięknem i potęgą. Potem jednak, skoro poznają, że nasze czyny nie odpowiadają głoszonym słowom, posuwają się nawet do bluźnierstwa twierdząc, że wszystko to jest baśnią i szaleństwem.

Kiedy więc słyszą od nas jako słowo Boże: "Jakaż dla was nagroda, jeśli miłujecie tych, którzy was miłują? Na nagrodę zasługujecie wówczas, gdy miłujecie waszych nieprzyjaciół i tych, którzy was nienawidzą", słuchając podziwiają niezwykłą dobroć. Gdy jednak widzą, że nie tylko nie miłujemy tych, którzy nas nienawidzą, ale nawet tych, którzy nas miłują, wówczas oburzają się na nas, i w ten sposób Imię Boże jest znieważane.

Dlatego, bracia, jeśli wypełniamy wolę Boga, Ojca naszego, przynależymy do duchowego Kościoła, który istniał, zanim słońce i księżyc powstały. Jeśli zaś nie będziemy posłuszni woli Ojca, do nas odnosić się będą słowa Pisma: "Dom mój stał się jaskinią zbójców". Wybierzmy zatem przynależność do Kościoła życia, abyśmy mogli dostąpić zbawienia.

Nie sądzę, abyście nie wiedzieli, że Kościołem żywym jest Ciało Chrystusa. Mówi bowiem Pismo: "Bóg stworzył człowieka; stworzył mężczyznę i niewiastę". Otóż mężczyzną jest Chrystus, niewiastą - Kościół. Także Biblia i Apostołowie uczą, że Kościół nie powstał dopiero teraz, ale że był na początku; był duchowym, podobnie jak nasz Jezus, a objawił się w tych ostatecznych czasach dla naszego zbawienia.

Ten Kościół, który jest duchowym, objawił się w ciele Chrystusa, aby nas pouczyć, iż jeśli kto pozostanie doskonale wierny Kościołowi w ciele, otrzyma go w Duchu Świętym. To ciało jest bowiem obrazem Ducha. Kto zaś niszczy obraz, nie będzie miał udziału w rzeczywistości. Dlatego powiedziano: strzeżcie ciała, abyście mieli udział w duchu. Skoro mówimy, że Kościół to ciało, duch zaś to Chrystus, wynika stąd, iż kto znieważa ciało, znieważa także i Kościół. To ciało dzięki pomocy Ducha Świętego może otrzymać życie wieczne i nieskazitelność, i nikt nie może wyrazić ani powiedzieć, "co Bóg przygotował" swoim wybranym.

RESPONSORIUM
Jr 7, 3; Jk 4, 8

W. To mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: ą Poprawcie postępowanie i uczynki wasze, * A pozwolę wam mieszkać na tym miejscu.
K. Przystąpcie bliżej do Boga, to i On zbliży się do was. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, i uświęćcie serca. W. A pozwolę wam mieszkać na tym miejscu.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Piątek
XXXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Daniela
10, 1-21
Wizja człowieka i ukazanie się anioła

W trzecim roku panowania króla perskiego Cyrusa, Danielowi, któremu nadano imię Belteszassar, zostało objawione słowo, słowo niezawodne: wielka wojna. On przeniknął słowo i zrozumiał widzenie.

W tamtych czasach spędziłem ja, Daniel, całe trzy tygodnie w smutku. Nie jadłem wybornych potraw, nie brałem do ust ani mięsa, ani wina, nie namaszczałem się też aż do końca trzech tygodni. Dnia dwudziestego czwartego pierwszego miesiąca, gdy się znajdowałem nad brzegiem Wielkiej Rzeki, to jest nad Tygrysem, podniosłem oczy i patrzyłem: Oto stał pewien człowiek ubrany w lniane szaty, a jego biodra były przepasane czystym złotem, ciało zaś jego było podobne do tarsziszu, jego oblicze do blasku błyskawicy, oczy jego były jak pochodnie ogniste, jego ramiona i nogi jak błysk polerowanej miedzi, a jego głos jak głos tłumu.

Ja, Daniel, oglądałem tylko sam widzenie, a ludzie, którzy byli ze mną, nie oglądali widzenia; ogarnęło ich jednak wielkie przerażenie, tak że uciekli, by się ukryć. Tylko ja sam pozostałem, by oglądać to wielkie widzenie, lecz nie miałem siły, zmieniłem się na twarzy, opuściła mnie moc. Wtedy usłyszałem dźwięk jego słów, i na dźwięk jego słów upadłem oszołomiony twarzą ku ziemi. Ale oto dotknęła mnie ręka i wprawiła w drżenie moje kolana i dłonie moich rąk. I rzekł do mnie: "Danielu, mężu umiłowany! Uważaj na słowa, które mówię, i wstań, ponieważ teraz wysłano mnie do ciebie".

Gdy on mówił do mnie te słowa, drżąc powstałem. Powiedział więc do mnie: "Nie bój się, Danielu! Od pierwszego bowiem dnia, kiedy usilnie się starałeś zrozumieć i upokorzyć przed Bogiem, słowa twoje zostały wysłuchane; ja zaś przybyłem z powodu twoich słów. Lecz książę królestwa Persów sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni. Wtedy przybył mi z pomocą Michał, jeden z pierwszych książąt. Pozostawiłem go tam przy królach Persów. Przyszedłem, by udzielić ci zrozumienia tego, co spotka twój naród przy końcu dni; bo to widzenie odnosi się do tych dni".

Gdy on jeszcze mówił do mnie te słowa, padłem twarzą ku ziemi i oniemiałem. A oto jakby postać ludzka dotknęła moich warg. Otworzyłem więc usta i mówiłem do tego, który stał przede mną: "Panie mój, od tego widzenia ogarnęły mnie boleści i opadłem z sił. Jakże więc może taki sługa mojego pana mówić tu z panem moim, skoro nie ma teraz siły i oddech w nim ustaje?" Powtórnie dotknął mnie ten, który podobny był do człowieka, i umocnił mnie. Potem powiedział: "Nie lękaj się, mężu umiłowany! Pokój tobie! Bądź pełen mocy!"

Gdy on jeszcze rozmawiał ze mną, nabrałem sił i rzekłem: "Niech mój pan mówi, bo mnie wzmocniłeś". I powiedział: "Czy wiesz, dlaczego przyszedłem do ciebie? Jednak oznajmię tobie to, co zostało napisane w Księdze Prawdy. Teraz muszę znów walczyć z księciem Persów, a gdy skończę, wówczas nadejdzie książę Jawanu. Nikt zaś nie może mi skutecznie pomóc przeciw nim z wyjątkiem waszego księcia Michała".

RESPONSORIUM
Dn 10, 12. 19. 21a

W. Od pierwszego dnia, ą kiedy usilnie się starałeś zrozumieć i upokorzyć przed Bogiem, * Słowa twoje zostały wysłuchane.
K. Nie lękaj się, Danielu, oznajmię tobie to, co zostało napisane w Księdze Prawdy. W. Słowa twoje zostały wysłuchane.

II CZYTANIE

Homilia autora z drugiego wieku
(rozdz. 15, 1 - 17, 2)
Nawróćmy się do Boga, który nas powołał

Powiedziałem - jak sądzę - słuszne uwagi o wstrzemięźliwości. Jeśli ktoś w ten sposób będzie postępował, nie pożałuje, ale zbawi siebie i mnie jako tego, który udzielił pouczenia. Niemała to bowiem zasługa sprowadzić na drogę zbawienia duszę zabłąkaną i zgubioną. Taką właśnie zapłatę możemy ofiarować Bogu, który nas stworzył, jeśli zarówno ten, kto mówi, jak i ten, kto słucha, będzie mówił i słuchał z wiarą i miłością.

Trwajmy w tym, w co uwierzyliśmy jako sprawiedliwi i święci, abyśmy ufnie mogli kierować nasze modlitwy do Boga, który mówi: "Kiedy zawołasz, odpowiem: Oto jestem". Słowa te wyrażają wielką obietnicę: Pan mówi, że bardziej skłonny jest do dawania niż my do proszenia. Doświadczając tak wielkiej łaskawości, nie zazdrośćmy sobie otrzymanych od Pana łask. O ile bowiem słowa te napełniają wielką radością tych, którzy pełnią wolę Bożą, o tyle wielką karę ściągają na nieposłusznych.

Zatem, bracia, korzystając ze sposobności do pokuty, póki czas mamy, nawróćmy się do Boga. On nas powołał i chce nas przyjąć. Jeśli pozbędziemy się pożądliwości i nie dozwolimy, aby nasza dusza stała się łupem złych pragnień, doznamy Jezusowego miłosierdzia. Wiedzcie zaś, że "nadchodzi już dzień" sądu "palący jak piec". Wtedy "część nieba zniknie", a cała ziemia popłynie jak ołów w ogniu. Wtedy się ujawnią wszystkie czyny ludzkie, zarówno skryte, jak i znane. Jałmużna jest doskonałą pokutą za grzech. Post więcej znaczy niż modlitwa, jałmużna jednak przewyższa jedno i drugie: "miłość zakrywa mnóstwo grzechów", modlitwa zaś płynąca z dobrego sumienia uwalnia od śmierci. Szczęśliwy każdy, kto się w tych rzeczach okazuje doskonały; jałmużna bowiem umniejsza brzemię grzechu.

Nawracajmy się przeto całym sercem, by nikt z nas nie zginął. Jeśli bowiem otrzymaliśmy polecenie, aby odwodzić pogan od kultu bożków i nauczać, o ileż bardziej nie można dopuścić, aby zginął człowiek, który już poznał Boga. Dlatego wspomagajmy siebie nawzajem, aby zachęcić do dobrego także słabych i by w ten sposób wszyscy dostąpili zbawienia. Nawracajmy się i upominajmy siebie nawzajem.

RESPONSORIUM
Jud 21; Tt 2, 12
W. Trwajcie w miłości Bożej, *Oczekując miłosierdzia naszego Pana Jezusa Chrystusa, dającego życie wieczne.
K. Wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyjmy na tym świecie. W. Oczekując miłosierdzia naszego Pana Jezusa Chrystusa, dającego życie wieczne.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

anawim





Sobota
XXXII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Daniela
12, 1-13
Proroctwo o dniu ostatecznym i o powstaniu z martwych

Anioł tak do mnie powiedział: "W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze. Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie. Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze. Ty jednak, Danielu, ukryj słowa i zapieczętuj księgę aż do czasów ostatecznych. Wielu będzie dociekało, by pomnożyła się wiedza".

Wtedy ja, Daniel, ujrzałem, jak dwóch innych ludzi stało, jeden na brzegu po tej stronie rzeki, drugi na brzegu po tamtej stronie rzeki. Powiedziałem do męża ubranego w lniane szaty i znajdującego się nad wodami rzeki: "Jak długo jeszcze do końca tych przedziwnych rzeczy?" I usłyszałem męża ubranego w lniane szaty i znajdującego się nad wodami rzeki. Podniósł on prawą i lewą rękę do nieba i przysiągł na Wiecznie Żyjącego: "Do czasu, czasów i połowy czasu. To wszystko dokona się, kiedy dobiegnie końca moc niszczyciela narodu świętego".

Ja wprawdzie usłyszałem, lecz nie zrozumiałem; powiedziałem więc: "Panie, jaki będzie ostateczny koniec tego?" On zaś odpowiedział: "Idź, Danielu, bo słowa zostały ukryte i obłożone pieczęciami aż do końca czasu. Wielu ulegnie oczyszczeniu, wybieleniu, wypróbowaniu, ale przewrotni będą postępować przewrotnie i żaden z przewrotnych nie zrozumie tego, lecz roztropni zrozumieją. A od czasu, gdy zostanie zniesiona codzienna ofiara, zapanuje ohyda ziejąca pustką, upłynie tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dni. Szczęśliwy ten, który wytrwa i doczeka tysiąca trzystu trzydziestu pięciu dni. Ty zaś idź i zażywaj spoczynku, a powstaniesz, by otrzymać swój los przy końcu dni".

RESPONSORIUM
Łk 20, 35. 36. 38

W. Ci, którzy uznani zostaną ą za godnych udziału w powstaniu z martwych, / już umrzeć nie mogą, * Gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, / będąc uczestnikami zmartwychwstania.
K. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją. W. Gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, / będąc uczestnikami zmartwychwstania.

II CZYTANIE

Homilia autora z drugiego wieku
(rozdz. 18, 1 - 20, 5)
Postępujmy w sprawiedliwości, aby osiągnąć zbawienie

Usiłujmy należeć do tych, którzy teraz dziękują Bogu, że za życia byli Jego sługami; nie zaś do bezbożnych, którzy wydani są na potępienie. Ja sam, choć jestem wielkim grzesznikiem i dotąd nie wyzbyłem się pokus, ale obracam się ciągle pośród zasadzek szatana, staram się podążać za sprawiedliwością, bym przynajmniej mógł zbliżyć się do niej, bo się lękam przyszłego sądu.
Zatem, bracia i siostry, po wysłuchaniu Boga prawdy odczytuję wam niniejszą zachętę, abyście rozmyślając nad tym, co zostało napisane, zbawili samych siebie oraz tego, kto czyta pośród was. O taką bowiem zapłatę was proszę, abyście się nawrócili szczerym sercem i w ten sposób osiągnęli zbawienie i życie. Tak postępując damy wzór tym spośród młodych, którzy szczerze pragną się poświęcić służbie i miłowaniu Boga. Nie bądźmy przeto rozżaleni ani nie oburzajmy się, jeśli ktoś nas nierozumnych upomni i poprowadzi od niesprawiedliwości do sprawiedliwości. Niekiedy bowiem czyniąc zło, nie dostrzegamy tego z powodu niestałości umysłu i małej wiary, a "umysł nasz jest zaciemniony" zgubnymi pożądliwościami.
Wypełniajmy uczynki sprawiedliwości, abyśmy osiągnęli zbawienie. Błogosławieni, którzy słuchają tych nakazów! Nawet jeśli przez krótki czas znoszą zło na świecie, zbiorą nieśmiertelny owoc zmartwychwstania. Niech więc człowiek prawy nie smuci się, kiedy na tym świecie doznaje utrapienia, albowiem odłożony jest dlań czas szczęśliwości. Powstawszy z martwych wraz ze swoimi przodkami, będzie się radował przez wieczność nie zamąconą żadnym smutkiem.
Nie ulegajmy zniechęceniu, gdy widzimy bezbożnych w pomyślności, sługi zaś Boże w utrapieniu. Miejmy wiarę, bracia i siostry: oto poddani jesteśmy próbie przez Boga żywego; w tym życiu doznajemy ucisku, aby w przyszłym dostąpić nagrody. Nikt spośród sprawiedliwych nie otrzymał natychmiastowej odpłaty, ale czekał na nią. Gdyby Bóg natychmiast wynagradzał sprawiedliwych, mielibyśmy do czynienia z rodzajem handlu, w którym nie byłoby miejsca na uwielbienie. Nasza świętość byłaby pozorna, gdyż w rzeczywistości podążalibyśmy za natychmiastową korzyścią, a nie za pobożnością. Toteż sąd Boży niepokoi i krępuje tego, kto nie jest sprawiedliwy.
Jedynemu i niewidzialnemu Bogu, Ojcu prawdy, który posłał nam Zbawiciela i Dawcę nieśmiertelności, przez którego też objawił nam prawdę i życie wieczne, Jemu chwała na wieki wieków. Amen.
RESPONSORIUM
Ps 37, 27. 28. 1

W.Odstąp od złego ą i czyń dobro; * Gdyż Pan sprawiedliwość miłuje i nie opuszcza swych świętych.
K.Nie oburzaj się widząc źle czyniących i nie zazdrość ludziom nieprawym. W. Gdyż Pan sprawiedliwość miłuje i nie opuszcza swych świętych.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, ą abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




I Nieszpory
33 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk1, 46-55
Rok A: Panie, przekazałeś mi pięć talentów, / oto drugie pięć talentów zyskałem.

Rok B: Ujrzą Syna Człowieczego / przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą.

Rok C: Nie trwóżcie się, * gdy usłyszycie o wojnach i przewrotach. / To najpierw musi się stać, / ale nie zaraz nastąpi koniec.

Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Panie, przekazałeś mi pięć talentów, / oto drugie pięć talentów zyskałem.

Rok B: Ujrzą Syna Człowieczego / przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą.

Rok C: Nie trwóżcie się, * gdy usłyszycie o wojnach i przewrotach. / To najpierw musi się stać, / ale nie zaraz nastąpi koniec.

PROŚBY

Oddając chwałę jedynemu Bogu, Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, zanośmy do Niego pokorne prośby:
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Panie święty, wszechmogący Boże, spraw, niechaj zakwitnie sprawiedliwość na naszej ziemi,
- a Twój lud niech zazna dobrodziejstwa pokoju.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wprowadź wszystkie narody do swego królestwa,
- aby wszyscy ludzie zostali zbawieni.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Spraw, aby małżonkowie trwali w Twym pokoju i pełnili Twoją wolę
- oraz darzyli się zawsze wzajemną miłością.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Racz, Panie, wynagrodzić tych, którzy nam dobrze czynią,
- obdarz ich wiecznym życiem.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Wejrzyj łaskawie na poległych wskutek wojen i nienawiści,
- daj im wieczny odpoczynek.
Otaczaj opieką lud swój, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Niedziela
XXXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Joela
2, 21 - 3, 5
O czasach ostatecznych

To mówi Pan: Nie lękaj się, ziemio! Raduj się i wesel, bo wielkie rzeczy uczynił Pan. Nie lękajcie się, polne zwierzęta, bo zielenią pokryło się pastwisko na stepie, bo drzewa znów rodzą owoce, drzewo figowe i krzew winny plon przynoszą.

I wy się weselcie, synowie Syjonu, radujcie się w Panu Bogu waszym, bo dał wam według sprawiedliwości deszcz jesienny i deszcz wiosenny, który wylał na was obficie jak przedtem. I będą klepiska napełnione zbożem, a tłocznie będą opływały moszczem i oliwą. W ten sposób wynagrodzę wam lata, które strawiła szarańcza, jelek, chasil i gazam, wielkie moje wojsko, które wysłałem przeciwko wam. Wówczas naprawdę będziecie mogli się najeść do sytości i chwalić będziecie imię Pana Boga waszego, który uczynił wam dziwne rzeczy, a lud mój nigdy nie będzie pohańbiony.

I poznacie, że wśród Izraela Ja jestem, że jestem Pan, Bóg wasz, a nie ma innego. Lud mój nie zazna więcej zawstydzenia.

I wyleję potem Ducha mego na wszelkie ciało, a synowie wasi i córki wasze prorokować będą, starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia. Nawet na niewolników i niewolnice wyleję Ducha mego w owych dniach. I uczynię znaki na niebie i na ziemi: krew i ogień, i słupy dymne. Słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew, gdy przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny.

Każdy jednak, który wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony, bo na górze Syjon i w Jeruzalem będzie wybawienie, jak przepowiedział Pan, i wśród ocalałych będą ci, których wezwał Pan.

RESPONSORIUM
Łk 21, 25. 31; Mk 13, 33

W. Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, ą a na ziemi trwoga narodów. * Gdy ujrzycie, że to się dzieje, / wiedzcie, że blisko jest królestwo Boże.
K. Uważajcie i czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. W. Gdy ujrzycie, że to się dzieje, / wiedzcie, że blisko jest królestwo Boże.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Psalmów
(Ps 95, 14. 15)
Nie sprzeciwiajmy się pierwszemu przyjściu, abyśmy nie musieli obawiać się drugiego

"Wtedy rozradują się wszystkie drzewa leśne w obliczu Pana, bo nadchodzi, bo nadchodzi, aby sądzić ziemię". Raz już przyszedł, a przyjdzie powtórnie. Najpierw Jego głos zabrzmiał w Ewangelii: "Odtąd zobaczycie Syna Człowieczego przychodzącego w obłokach niebieskich". Dlaczego: "Odtąd"? Czy Pan nie przybędzie później, gdy podniosą lament wszystkie ludy ziemi? Przybył wcześniej w swych głosicielach i napełnił cały świat. Nie sprzeciwiajmy się pierwszemu Jego przyjściu, abyśmy nie lękali się drugiego.

Cóż więc powinien czynić chrześcijanin? Korzystać ze świata, a nie służyć światu. Co to znaczy? Znaczy to, aby posiadać doczesne dobra tak, jakby się ich nie posiadało. Tak bowiem mówi Apostoł: "Zresztą, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, byli jakby nieżonaci; ci, którzy płaczą, jakby nie płakali; ci zaś, co się radują, jak gdyby się nie radowali; ci, którzy nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, którzy używają tego świata, jak gdyby nie używali; przemija bowiem postać tego świata. Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień". Ten, kto jest wolny od wszelkich trosk, w spokoju oczekuje przyjścia Pana. Cóż to byłaby za miłość ku Chrystusowi, lękać się, że przyjdzie? Miłujemy Go i boimy się, że przyjdzie. Czy naprawdę miłujemy? Czy może bardziej miłujemy nasze grzechy? Miejmy zatem w nienawiści grzechy, a miłujmy Tego, który przyjdzie, aby ukarać grzechy. Chcemy czy nie chcemy, przyjdzie na pewno. To, że nie przychodzi teraz, nie oznacza, że nie przyjdzie później. Przyjdzie, a nie wiesz kiedy. Jeśli znajdzie cię przygotowanym, nie zaszkodzi ci twa niewiedza.

"I rozradują się wszystkie drzewa leśne". Przyszedł pierwszy raz, a potem powróci, aby sądzić ziemię. Ci, którzy za pierwszym Jego przyjściem uwierzyli, "że przyjdzie", spotkają Go rozradowani.

"Będzie sądził świat ze słusznością i ludy według swojej prawdy". Co znaczy: ze słusznością i według prawdy? Zgromadzi wokół siebie swoich wybranych na sąd, pozostałych zaś oddzieli; jednych zatem postawi po prawej, drugich po lewej stronie. Cóż bowiem bardziej słuszne i odpowiadające prawdzie, jeśli nie to, aby ci, którzy przed przyjściem Sędziego nie chcieli być miłosierni, nie spodziewali się miłosierdzia od Sędziego, gdy przyjdzie. Ci zaś, co pełnili miłosierdzie, sądzeni będą podług miłosierdzia. Do tych po prawicy powie: "Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, weźcie w posiadanie królestwo przygotowane wam od założenia świata". I przypomni czyny miłosierdzia: "Byłem głodny, a daliście Mi jeść, pragnąłem, a daliście Mi pić", i tak dalej.

Tym zaś z lewej strony cóż wypomni? Że nie chcieli pełnić czynów miłosierdzia. A co z nimi? "Idźcie w ogień wieczny". Ta straszna nowina wywoła wielki lament. Ale cóż powiada inny psalm: "W wiecznej pamięci będzie sprawiedliwy; nie będzie się lękał złej nowiny". Jakaż to zła nowina? "Idźcie w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom". Kogo uraduje nowina dobra, ten nie będzie się obawiał złej. To właśnie znaczy - ze słusznością; to znaczy - według prawdy.

Czyż dlatego, że jesteś niesprawiedliwy, Sędzia nie będzie sprawiedliwy? Albo dlatego, że jesteś kłamcą, Prawda przestanie być prawdomówną? Jeśli jednak pragniesz dostąpić miłosierdzia, bądź i ty miłosierny. Daruj, jeśli ktoś cię obraził; podziel się tym, czego masz pod dostatkiem. Zresztą, czymże się dzielisz, jeśli nie tym, co otrzymałeś od Pana? Gdybyś darował ze swego, byłaby to hojność z twojej strony, ponieważ jednak dajesz Jego własność, twój czyn jest oddawaniem. "Cóż bowiem masz, czego byś nie otrzymał?" Oto ofiary najbardziej miłe Bogu: miłosierdzie, pokora, wyznawanie win, pokój, miłość. Jeśli przeto starać się o nie będziemy, w pokoju oczekiwać możemy Sędziego, który "będzie sądził świat ze słusznością i ludy według swojej prawdy".

RESPONSORIUM
Mt 16, 27; Ps 96, 13

W. Syn Człowieczy przyjdzie ą w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi * I wtedy odda każdemu według jego postępowania.
K. On będzie sądził świat sprawiedliwie, a ludy według swojej prawdy. W. I wtedy odda każdemu według jego postępowania.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.
Następującą część hymnu można według uznania opuścić:
Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Jutrznia
33 Niedziela

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk1, 68-79

Rok A: Sługo dobry i wierny, / ponieważ byłeś wierny w rzeczach niewielu, / nad wieloma cię postawię.

Rok B: Pan pośle aniołów * i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, / od krańca ziemi aż do szczytu nieba.

Rok C: Bóg Ja wam dam wymowę i mądrość, * której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Rok A: Sługo dobry i wierny, / ponieważ byłeś wierny w rzeczach niewielu, / nad wieloma cię postawię.

Rok B: Pan pośle aniołów * i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, / od krańca ziemi aż do szczytu nieba.

Rok C: Bóg Ja wam dam wymowę i mądrość, * której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszym dniem oraz Słońcem, które oświeca każdego człowieka i nigdy nie zachodzi. Wołajmy na Jego cześć:
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Stwórco wszechświata, z wdzięcznością przyjmujemy od Ciebie ten dzień, który się rozpoczyna,
- i wspominamy Twoje zmartwychwstanie.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Niechaj Duch Święty nauczy nas dzisiaj pełnić Twoją wolę
- i niech Twa mądrość zawsze nas prowadzi.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Spraw, abyśmy z radością wzięli udział w niedzielnym zgromadzeniu wiernych,
- karmiąc się Twoim słowem i Ciałem.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Z całego serca składamy Ci dziękczynienie
- za Twoje niezliczone dobrodziejstwa.
Panie, Ty jesteś naszym życiem i zbawieniem.

Ojcze nasz.

MODLITWA
Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

XXXIII tydzień
MODLITWA

Módlmy się.Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

II Nieszpory
33 Niedziela

PIEŚŃ MARYI
Łk1, 46-55

Rok A: Dobrze, sługo dobry i wierny, * wejdź do radości twojego Pana.

Rok B: Zaprawdę powiadam wam: * Niebo i ziemia przeminą, / ale słowa moje nie przeminą.

Rok C: Przez swoją wytrwałość * ocalicie wasze życie.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Rok A: Dobrze, sługo dobry i wierny, * wejdź do radości twojego Pana.

Rok B: Zaprawdę powiadam wam: * Niebo i ziemia przeminą, / ale słowa moje nie przeminą.

Rok C: Przez swoją wytrwałość * ocalicie wasze życie.

PROŚBY

Chrystus Pan jest naszą Głową, a my członkami Jego Ciała. Uwielbiajmy Go i z radością wołajmy:
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Nasz Zbawicielu, uczyń swój Kościół żywym znakiem zjednoczenia całej ludzkości
- i skutecznym narzędziem zbawienia wszystkich narodów.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Bądź zawsze z kolegium biskupów i naszym Papieżem,
- udziel im daru jedności, miłości i pokoju.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Spraw, niech chrześcijanie ściślej zjednoczą się z Tobą jako Boską Głową
- i swym życiem świadczą o Twoim królestwie.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Racz obdarzyć świat pokojem,
- niech wszędzie zapanuje bezpieczeństwo i zgoda.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Udziel zmarłym chwały zmartwychwstania,
- spraw, abyśmy się stali uczestnikami ich szczęścia.
Niech przyjdzie, Panie, Twoje królestwo.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
XXXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Joela
4, 1-3. 9-21
Sąd ostateczny; następnie wieczna szczęśliwość

To mówi Pan: Oto w owych dniach i w owym czasie, gdy odmienię los jeńców Judy i Jeruzalem, zgromadzę też wszystkie narody i zaprowadzę je na Dolinę Joszafat, i tam sąd nad nimi odbędę w sprawie mojego ludu i dziedzictwa mego, Izraela, które wśród narodów rozproszyli, a podzielili moją ziemię; a o lud mój los rzucali i chłopca wymieniali za nierządnicę, a dziewczę sprzedawali za wino, aby pić.

Rozgłoście to między narodami, przygotujcie się na świętą wojnę, wezwijcie bohaterów! Niech przybędą i niech się zaciągną wszyscy mężowie waleczni! Przekujcie lemiesze wasze na miecze, a sierpy wasze na oszczepy; kto słaby, niech powie: "Jestem bohaterem". Zgromadźcie się, a przyjdźcie, wszystkie narody z okolicy, zbierzcie się! Sprowadź, Panie, swych bohaterów!

"Niech ockną się i przybędą narody te na Dolinę Joszafat, bo tam zasiądę i będę sądził narody okoliczne. Zapuśćcie sierp, bo dojrzało żniwo; pójdźcie i zstąpcie, bo pełna jest tłocznia, przelewają się kadzie, bo złość ich jest wielka". Tłumy i tłumy w Dolinie Wyroku znajdować się będą, bo bliski jest dzień Pański w Dolinie Wyroku.

Słońce i księżyc się zaćmią, a gwiazdy światłość swą utracą. A Pan zagrzmi z Syjonu i z Jeruzalem głos swój tak podniesie, że niebiosa i ziemia zadrżą. Ale Pan jest ucieczką swego ludu i ostoją synów Izraela. "I poznacie, że Ja jestem Pan, Bóg wasz, co mieszkam na Syjonie, górze mojej świętej; a tak Jeruzalem będzie święte i przez nie już obcy nie będą przechodzić".

I stanie się owego dnia, że góry moszczem ociekać będą, a pagórki mlekiem opływać i wszystkie strumienie judzkie napełnią się wodą, a z domu Pańskiego wypłynie źródło, które nawodni strumień Szittim. Egipt będzie wydany na spustoszenie, a Edom zamieni się w straszną pustynię z powodu nieprawości uczynionych względem synów judzkich, gdyż krew niewinną przelewali w ich ziemi. Lecz ziemia Judy na wieki będzie zamieszkana, a Jeruzalem z pokolenia w pokolenie. "Pomszczę ich krew, nie pozostawię bez kary". A Pan zamieszka na Syjonie.

RESPONSORIUM
Jl 4, 18; Ap 22, 17. 1

W. Góry moszczem ociekać będą ą i wszystkie strumienie judzkie napełnią się wodą, / a z domu Pańskiego wypłynie źródło. * Kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie; / kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.
K. I ukazał mi anioł rzekę wody życia, lśniącą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. W. Kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie; / kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.

II CZYTANIE

Z traktatu św. Fulgencjusza, biskupa Ruspe, O odpuszczeniu grzechów
(księga 2, 11, 2 - 12, 1. 3-4)
Zwycięzcy śmierć druga nie wyrządzi szkody

"W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby; zabrzmi bowiem trąba i umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy przemienieni". Mówiąc "my" apostoł Paweł wskazuje, że dar przyszłej przemiany otrzymają wraz z nim ci wszyscy, którzy teraz podobnie jak on i jego towarzysze wiodą święte życie we wspólnocie Kościoła. Objaśniając naturę owej przemiany, mówi: "Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność". Tak więc, aby kiedyś mogła nastąpić w ludziach przemiana stanowiąca słuszną nagrodę, trzeba, aby teraz poprzedziła ją przemiana, która jest wyrazem wielkodusznej hojności. Ci zatem, którzy się w obecnym życiu przemienili, gdy przeszli ze zła do dobra, otrzymują obietnicę nagrody, a stanowić ją będzie przyszłe przemienienie.
Wszystko to dokonuje się w nich przez łaskę: Boży dar przemiany rozpoczyna się wraz z usprawiedliwieniem, dzięki któremu zmartwychwstajemy duchowo. Następnie w zmartwychwstaniu ciał, które dopełnia przemiany sprawiedliwych, stan chwalebnej szczęśliwości pozostaje na zawsze i nie ulega żadnym zmianom.
Przemiana zaczyna się zatem przez pierwsze zmartwychwstanie, które oświeca dla nawrócenia. Przez nie przechodzi się ze śmierci do życia, z nieprawości do sprawiedliwości, z niewierności do wiary, z pełnienia czynów złych do postępowania świętego. Ci, którzy w ten sposób zmartwychwstali, nie podlegają drugiej śmierci. O nich powiedziane jest w Apokalipsie: "Błogosławiony ten, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad tymi śmierć druga nie ma już władzy". W tej samej księdze powiedziano też: "Zwycięzcy śmierć druga nie wyrządzi szkody". Tak więc jak pierwsze zmartwychwstanie polega na nawróceniu serca, tak śmierć druga na wiecznej karze.
Niech przeto każdy stara się mieć udział w pierwszym zmartwychwstaniu, jeśli chce uniknąć kary drugiej śmierci. Ci bowiem, którzy w obecnym życiu, przemienieni pod wpływem bojaźni Bożej, przechodzą z życia złego do życia dobrego, przechodzą zarazem ze śmierci do życia, a następnie ich poniżenie zamieni się w chwałę.

RESPONSORIUM
Kol 3, 3-4; Rz 6, 11

W. Umarliście ą i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. * Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, / wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.
K. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie. W. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, / wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Wtorek
XXXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Zachariasza
9, 1 - 10, 2
Obietnica zbawienia dla Syjonu

Wyrok. Słowo Pana: W krainie Chadraku i Damaszku będzie Jego odpoczynek, gdyż do Pana należy Oko Aramu, jak i wszystkie pokolenia Izraela. Zarówno Chamat, które z nim graniczy, jak Tyr i Sydon, bo mądrość Jego jest wielka. Tyr otoczył się wałem obronnym, nagromadził srebra jak piasku - i złota jak błota na drogach. Jednak zawładnie nim Pan i jego bogactwo strąci w głębie morza, a jego samego w ogniu strawi.

Aszkelon, widząc to, z bojaźni zadrży, podobnie Gaza pogrąży się w trwodze i Ekron zawiedzie się w nadziei. Król z Gazy będzie usunięty, opustoszeje z mieszkańców Aszkelon. A lud mieszany osiedli się w Aszdodzie. Na proch zetrę pychę Filistyna. I z krwi oczyszczę mu usta, i jego zęby z ofiary plugawej; wówczas i on stanie się Resztą, która należy do Boga naszego, jak jeden z rodów Judy, Ekron zaś będzie jak Jebusyta. Sam będę dla domu mego strażą i obroną przed przechodniami. I przemoc wroga już go nie dosięgnie, gdyż wejrzałem na niego w jego nędzy.

Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny - jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy. On zniszczy rydwany w Efraimie i konie w Jeruzalem, łuk wojenny strzaska w kawałki, pokój ludom obwieści. Jego władztwo sięgać będzie od morza do morza, od brzegów Rzeki aż po krańce ziemi.

Także ze względu na krew przymierza zawartego z tobą wypuszczę więźniów twoich z bezwodnej cysterny. Wróćcie do warownego miejsca, wygnańcy, oczekujący z nadzieją! Dzisiaj cię o tym zapewniam, że cię nagrodzę w dwójnasób. Albowiem Judę trzymam w pogotowiu, jak łuk napinam Efraima, jak włócznią kieruję synami twymi, Syjonie, przeciwko synom twoim, Jawanie, i miecz mocarza z ciebie uczynię. Pan się zjawi nad nimi. Jak błyskawice wzlecą Jego strzały i Pan, Bóg wszechmogący, zadmie w róg. Nadciągnie w szumie wichru z południa.
Pan Zastępów będzie ich osłaniał, zniszczą i zdepczą kamienie z proc, i krew będą pili jak wino, i będą jej pełni jak czara, jak rogi ołtarza. W owym dniu Pan, ich Bóg, da im zwycięstwo jak klejnoty w koronie i poprowadzi swój lud niby trzodę. Bo są jak drogie kamienie w ozdobnej koronie, co błyszczą światłem ponad Jego ziemią. Jak dobry i jak uroczy będzie ten kraj - zboże da wzrost młodzieńcom, a młode wino - dziewicom.

Proście Pana o deszcz w porze wiosennej, bo Pan władcą gromów i On zsyła deszcze obfite, daje każdemu zieleń na polu. Posążki bóstw natomiast mówią tylko brednie, wróżbici widzą tylko kłamstwa i złudne są sny, które wyjaśniają, pocieszają zwodniczo. Dlatego pójdą dalej, podobni do trzody błądzącej ciągle, bo nie ma pasterza.

RESPONSORIUM
Za 9, 9; J 12, 14

W. Raduj się wielce, Córo Syjonu, ą wołaj radośnie, Córo Jeruzalem: * Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. / Pokorny - jedzie na osiołku, / na oślątku, źrebięciu oślicy.
K. A gdy Jezus znalazł osiołka, dosiadł go, jak jest napisane. W. Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. / Pokorny - jedzie na osiołku, / na oślątku, źrebięciu oślicy.

II CZYTANIE

Kazanie św. Andrzeja z Krety, biskupa
(Kazanie 9 na Niedzielę Palmową)
Oto Król twój przychodzi, sprawiedliwy i zwycięski

Powiedzmy i my Chrystusowi, wołając: "Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie, Król Izraela". Na wzór gałązek palmowych kierujmy ku Niemu słowa umieszczone na krzyżu. Czcijmy Go nie tyle gałązkami oliwek, ale radością płynącą z świadczonej sobie wzajemnie pomocy. Na podobieństwo szat składajmy u Jego stóp pragnienia naszego serca, by przybywszy do nas, pozostał w nas cały, a my całkowicie w Nim, i aby cały w nas się objawił. Powtórzmy Syjonowi wołanie proroka: "Ufaj, Córo Syjonu, nie lękaj się: Oto Król twój idzie do ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy".

Ten, który jest wszędzie obecny, który wszystko wypełnia, przychodzi, aby w tobie dokonać zbawienia wszystkich ludzi. Przybywa Ten, który "nie przyszedł wzywać do nawrócenia sprawiedliwych, ale grzeszników"; przybywa odwieść od grzechu zbłąkanych. Nie lękaj się przeto: "Bóg jest pośród ciebie, więc się nie zachwiejesz".

Z uniesionymi rękoma przyjmij Tego, który na swoich rękach wyznaczył ci mur obronny; przyjmij Tego, który na swoich dłoniach założył dla ciebie fundament. Przyjmij Tego, który przyjął na siebie wszystko, co ludzkie, z wyjątkiem grzechu. Raduj się, o Matko, miasto Syjonie: nie lękaj się: "Święć twe uroczystości". Wychwalaj za wielkie miłosierdzie Tego, który przychodzi do nas w tobie. Ale i ty, Córo Jeruzalem, raduj się niezmiernie, śpiewaj i tańcz. "Świeć, rozbłyśnij - wołamy słowami proroka Izajasza - bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłysła nad tobą".

Cóż to za światło? To, "które oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi". Światło wieczne, światło ponadczasowe, które się ukazało w czasie, światło objawione w ciele, z natury swej zakryte, światło, które ogarnęło pasterzy i było przewodnikiem Mędrców. To światło, które było na świecie od początku, przez które świat został stworzony, a którego świat nie poznał. To, które przyszło do swej własności, a swoi Go nie przyjęli.

"Chwała Pańska". Jaka chwała? Bez wątpienia jest nią krzyż, na którym Chrystus został uwielbiony: On, odblask chwały Ojcowskiej, powiedział w przeddzień swej męki: "Teraz Syn Człowieczy został otoczony chwałą, a w Nim Bóg został otoczony chwałą i zaraz chwałą Go otoczy". W tych słowach chwałą nazywa swe wywyższenie na krzyżu. Krzyż bowiem jest chwałą i wywyższeniem Chrystusa. Dlatego mówi: "Ja, gdy zostanę podwyższony, wszystkich pociągnę do siebie".

RESPONSORIUM
Ps 118, 26. 27. 23

W. Błogosławiony, ą który przybywa w imię Pańskie, * Pan jest Bogiem i daje nam światło.
K. Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach. W. Pan jest Bogiem i daje nam światło.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
XXXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Zachariasza
10, 3 - 11, 3
Ocalenie i powrót Izraela

To mówi Pan: Przeciw pasterzom gniew mój się rozpala, moja kara ściga już kozły, bo Pan Zastępów wejrzał na trzodę swoją - dom Judy; uczyni ją sławną jak swego rumaka w boju. Z niej będzie kamień węgielny, z niej więź i z niej łuki bojowe, z niej dzielni wodzowie. Ci wszyscy będą jak bohaterowie, co w bitwie depcą błoto na drodze. Będą walczyć, bo Pan jest z nimi, a jeźdźcy na koniach okryją się hańbą. Ja umocnię naród Judy, wesprę naród Józefa. Sprowadzę ich z powrotem, litując się nad nimi. I będzie znowu tak, jakbym ich nigdy nie odrzucił, albowiem Ja jestem Pan, ich Bóg, Ja ich wysłucham.

Efraim będzie podobny do mocarza, serce się w nim rozweseli jak gdyby od wina - ich synowie będą to oglądać z radością i serce ich rozraduje się w Panu.

Ja dam im znak i Ja ich zgromadzę, bo ich wykupiłem - i tak, jak dawniej byli, będą znowu liczni. Między narodami ich rozproszyłem i na obczyźnie o Mnie pamiętać będą, wychowają swych synów, a potem powrócą.

Sprowadzę ich z ziemi egipskiej, zgromadzę ich z krainy Aszszur. Przywiodę ich do ziemi Gilead i Libanu, tak że miejsca dla nich nie wystarczy. Przez Morze Egipskie będą przechodzić, zawładną morską tonią, a głębia Rzeki wyschnie. Upokorzony będzie pyszny Aszszur, a panowanie Egiptu ustanie. Pan będzie ich mocą, w Jego imię będą chodzili - wyrocznia Pana.
Otwórz twe bramy, Libanie, niech twoje cedry strawi ogień. Rozpaczaj, cyprysie, że cedr upadł, że to, co najpiękniejsze, uległo zagładzie. Jęczcie, dęby Baszanu, że las dziewiczy zwalony na ziemię. Słychać skargi pasterzy, bo najlepsze pastwiska już ogołocone, głośne ryki lwów słychać, bo ozdoba Jordanu zmieniona w pustynię.

RESPONSORIUM
Za 10, 6. 7; Iz 28, 5

W. Wybawię ich ą i sprowadzę z powrotem, litując się nad nimi, / albowiem Ja jestem Pan, ich Bóg, * I serce ich rozraduje się w Panu.
K. W owym dniu Pan Zastępów będzie koroną chwały i ozdobnym diademem dla Reszty swego ludu. W. I serce ich rozraduje się w Panu.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa
(Kazanie 21, 1-4)
Sprawiedliwy radować się będzie w Panu

"Sprawiedliwy radować się będzie w Panu, w Nim złoży swoją nadzieję, a wszyscy prawego serca będą się chlubić". Śpiewaliśmy tak zapewne nie tylko ustami, ale i sercem. Te słowa kieruje ku Bogu umysł i język chrześcijański. "Sprawiedliwy radować się będzie" nie ze świata, ale "w Panu". Na innym zaś miejscu powiedziano: "Światło wzeszło dla sprawiedliwego i radość dla ludzi prawego serca". Zapytasz, skąd pochodzi ta radość. Posłuchaj: "Sprawiedliwy radować się będzie w Panu". Gdzie indziej zaś: "Raduj się w Panu, a On spełni pragnienia twego serca".

Cóż takiego nakazuje nam w tych słowach? Co ofiaruje? Jakie polecenie wyraża się w tym zdaniu? Jaki dar? Abyśmy się radowali w Panu. Któż jednak będzie się radował w tym, czego nie widzi? Czyż widzimy Pana? To właśnie jest przedmiotem naszej nadziei. Teraz bowiem "według wiary postępujemy, jak długo jesteśmy w ciele, pielgrzymujemy z dala od Pana". Według wiary, nie w oglądaniu. Kiedy w oglądaniu? Gdy się wypełnią słowa św. Jana: "Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy bowiem, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest".

Dopiero wtedy radość stanie się pełna i doskonała; dopiero wtedy pełne wesele: nie będziemy już podtrzymywani nadzieją, ale napełnieni rzeczywistością. Teraz jednak, zanim nadejdzie rzeczywistość, zanim ją osiągniemy, radujmy się w Panu. Niemałą bowiem radość stanowi nadzieja, za którą podąża rzeczywistość.

Teraz więc miłujemy w nadziei. Dlatego psalm powiada: "Sprawiedliwy weseli się w Panu", a ponieważ nie ogląda jeszcze rzeczywistości, dodaje natychmiast: "w Nim złoży nadzieję".
Niemniej już teraz kosztujemy pierwociny ducha, a może więcej; zbliżamy się do Tego, którego miłujemy. Już teraz, chociaż w niewielkim stopniu, dotykamy i kosztujemy tego, co będziemy spożywać i pić z rozkoszą.

Jakże jednak możemy radować się w Panu, jeśli Pan jest daleko od nas? Nie jest daleko! A jeśli jest, to z twojej winy. Miłuj Go, a będzie blisko; miłuj, a zamieszka w tobie. "Pan jest blisko, o nic się już więcej nie troszczcie". Chcesz wiedzieć, w jaki sposób jest z tobą, jeśli Go miłujesz? "Bóg jest Miłością".

Zapytasz: Co to jest miłość? Miłość jest cnotą, dzięki której miłujemy. Co miłujemy? Dobro niewysłowione, Dobro wspaniałomyślne, Dobro, które jest Stwórcą wszelkiego dobra. On sam będzie twoją radością, Ten, od którego pochodzi wszystko, co sprawia ci radość. Nie mówię o grzechu, bo tylko grzechu nie masz od Niego. Z wyjątkiem grzechu masz od Niego wszystko, co posiadasz.

RESPONSORIUM

W. Zanim zobaczysz ą to, czego widzieć nie możesz teraz, / uwierz, że wkrótce to zobaczysz. * Postępuj w wierze, abyś doszedł do oglądania.
K. Jeżeli wiara nie będzie ci pociechą w drodze, nie osiągniesz szczęśliwego poznania w niebie. W. Postępuj w wierze, abyś doszedł do oglądania.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Czwartek
XXXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Zachariasza
11, 4 - 12, 8
Przypowieść o pasterzach

Pan tak do mnie powiedział: "Paś owce przeznaczone na zabicie, które kupcy zabijają bezkarnie, a handlarze mówią: �Wzbogaciłem się, niech będą dzięki Panu, a pasterze nie mają dla nich litości. Ja też nie będę dłużej litościwy dla mieszkańców kraju - wyrocznia Pana - ale każdego z nich wydam w ręce jego sąsiada i w ręce jego króla. Oni doprowadzą kraj do upadku, a Ja nikogo nie uwolnię z ich ręki".

Tak więc pasłem owce przeznaczone na zabicie dla handlarzy. I wziąłem dwie laski: Jedną nazwałem "Łaskawość", drugą - "Zjednoczenie". I pasłem owce. Jednak w ciągu miesiąca usunąłem trzech pasterzy. Straciłem także cierpliwość względem owiec, one również zniechęciły się do mnie. Dlatego powiedziałem: Nie chcę was paść dłużej: co ma umrzeć, niech umiera, co ma zginąć, niech ginie, a te, co pozostaną, niech się wzajemnie pożrą.

Wziąłem moją laskę "Łaskawość" i złamałem ją na znak zerwania przymierza, które zawarłem z wszystkimi ludami. I w tym właśnie dniu zostało ono zerwane, a handlarze owiec, którzy mnie podglądali, przekonali się, że to było słowo Pana. Potem zwróciłem się do nich: Jeżeli to uznacie za słuszne, dajcie mi zapłatę, a jeżeli nie - zostawcie ją sobie. I odważyli mi trzydzieści srebrników.

Jednak Pan rzekł do mnie: "Wrzuć do skarbony tę nadzwyczajną zapłatę, której w ich przekonaniu byłem godzien". Wziąłem więc trzydzieści srebrników i wrzuciłem je do skarbony domu Pańskiego. Następnie złamałem moją drugą laskę - "Zjednoczenie" na znak zerwania braterstwa Judy z Izraelem.

Później rzekł Pan do mnie: "Weź powtórnie wyposażenie głupiego pasterza. Albowiem sprowadzę temu krajowi pasterza, który nie będzie się troszczył o to, co ginie; nie będzie szukał tego, co błądzi; nie będzie leczył tego, co zranione; nie będzie karmił tego, co zdrowe. Ale będzie zjadał mięso tłustych zwierząt, a ich kopyta będzie obrywał.

Biada złemu pasterzowi, który trzodę porzuca. Miecz niech spadnie na jego ramię i na jego prawe oko. Niech uschnie jego ramię, a prawe oko niech całkiem zagaśnie".

Wyrok. Słowo Pana o Izraelu. Wyrocznia Pana, który rozpostarł niebiosa i założył fundamenty ziemi, i ducha tchnął we wnętrze człowieka.

Oto uczynię Jeruzalem upajającą czarą dla wszystkich postronnych narodów. Na Judę również ześlę doświadczenie w czasie oblężenia Jeruzalem.

W owym dniu uczynię Jeruzalem ciężkim głazem dla wszystkich ludów. Każdy, kto go spróbuje podnieść, dotkliwie się pokaleczy. Wszystkie narody się zgromadzą przeciw niemu. W owym dniu - wyrocznia Pana - porażę każdego konia trwogą, a jeźdźca obłędem. Lecz na naród judzki spojrzę łaskawie, wszystkie zaś konie pogan porażę ślepotą. Wówczas przywódcy judzcy pomyślą sobie: Potężną pomoc otrzymują mieszkańcy Jeruzalem od swego Boga, Pana Zastępów.

W owym dniu sprawię, że przywódcy judzcy będą jak kocioł na ogniu i jak żagiew płonąca wśród snopów; i wyniszczą wszystkie sąsiednie ludy na prawo i na lewo. Jednak Jeruzalem pozostanie nadal na swoim miejscu. Najpierw wesprze Pan rody judzkie, aby sława domu Dawida i sława mieszkańców Jeruzalem nie przewyższała Judy.

W owym dniu Pan będzie obroną mieszkańców Jeruzalem, a każdy z nich, kto jest słaby, będzie jak Dawid, a dom Dawida jak bóstwo, jak anioł Pański na ich czele.

RESPONSORIUM
Za 11, 12. 13; Mt 26, 15

W. Jako zapłatę moją ą odważyli mi trzydzieści srebrników, * Nadzwyczajną zapłatę, której w ich przekonaniu byłem godzien.
K. Rzekł Judasz: Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam? A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. W. Nadzwyczajną zapłatę, której w ich przekonaniu byłem godzien.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Grzegorza z Nyssy, biskupa, do Pieśni nad Pieśniami
(rozdz. 2)
Modlitwa do dobrego Pasterza

Gdzie pasiesz, Pasterzu dobry, co na swoich ramionach dźwigasz całą trzodę? (Cała bowiem ludzkość jest owcą, którą przyjąłeś na ramiona). Ukaż mi miejsce spoczynku, wyprowadź na trawę dobrą i pożywną, zawołaj mnie po imieniu, abym ja, Twoja owca, usłyszała Twój głos, i dzięki temu głosowi mogła dostąpić życia wiecznego. "Ukaż mi Ty, którego miłuje dusza moja".

W ten oto sposób przyzywam Ciebie, albowiem imię Twoje przewyższa wszelkie imię i wszelkie rozumienie, a cała natura ludzka nie jest w stanie ani wypowiedzieć tego imienia, ani go zrozumieć. Twoje imię, które wyraża Twoją dobroć, ukazuje zarazem moją miłość ku Tobie. Jakże mogłabym nie miłować Ciebie, który tak bardzo mnie umiłowałeś, choć byłam czarna, że życie swoje oddałeś za owce swego pastwiska. Nie można wyobrazić sobie większej miłości niż ta: oddać swe życie za moje zbawienie.

Powiedz mi, "gdzie pasiesz", abym odnalazłszy zbawienne pastwisko, mogła się nasycić niebiańskim pokarmem. Jeśliby kto go nie spożywał, nie wejdzie do życia wiecznego. Powiedz, abym przybiegłszy do źródła, mogła zaczerpnąć Bożego napoju. Ty sam podajesz go spragnionym jakby ze źródła. Woda ta tryska z Twego boku otwartego włócznią, i dla każdego, kto jej kosztuje, staje się "źródłem wytryskującym ku życiu wiecznemu".

Jeśli dozwolisz mi paść się na Twych pastwiskach, sprawisz, że naprawdę "spocznę w południe", kiedy to zasypiając w pokoju, będę wypoczywała w świetle, które nie zna cienia. Nie ma bowiem żadnego cienia w południe, kiedy światło słoneczne pada prosto z góry. Tam właśnie pozwalasz spocząć tym, których przywiodłeś na pastwisko, przyjmując swe dzieci do Twych mieszkań. Nikt zaś nie będzie uznany za godnego odpoczynku południowego, jeżeli nie jest "synem światła i synem dnia". Kto się więc oddalił zarówno od ciemności wieczoru, jak i ciemności poranka, to jest od zła w jego początku i końcu, spoczywa "w południe", zaprowadzony tam przez Słońce sprawiedliwości.

Powiedz mi, w jaki sposób mam się paść i wypoczywać, wskaż drogę wypoczynku południowego; abym przypadkiem pozbawiona Twego kierownictwa na skutek nieznajomości prawdy, nie przyłączyła się do owczarni nie należącej do Ciebie.

Tak przemawia Oblubienica zatroskana o piękność daną jej od Boga, pragnąca poznać, w jaki sposób zachować ową doskonałość na wieki.

RESPONSORIUM
Ps 27, 13. 4; Flp 1, 21

W. Wierzę, ą że będę oglądał dobra Pana w krainie żyjących. * O jedno tylko proszę Pana i o to zabiegam, / żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu po wszystkie dni mego życia.
K. Dla mnie bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk. W. O jedno tylko proszę Pana i o to zabiegam, / żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu po wszystkie dni mego życia.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Piątek
XXXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Zachariasza
12, 9-12a; 13, 1-9
Ocalenie Jerozolimy

To mówi Pan: W owym dniu sprawię, że wszystkie ludy, które targnęły się na Jeruzalem, będą zniszczone. Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym. W owym dniu będzie wielki płacz w Jeruzalem, podobny do płaczu w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo. I płakać będzie cały kraj, każda rodzina oddzielnie.

W owym dniu wytryśnie źródło, dostępne dla domu Dawida i dla mieszkańców Jeruzalem, dla obmycia grzechu i zmazy. Wówczas - wyrocznia Pana Zastępów - wyniszczę imiona bożków w kraju, aby już nikt o nich nie wspomniał. I wypędzę z kraju wróżbitów i ducha nieczystego. A jeśli wystąpi ktoś jako prorok, wówczas ojciec i matka, rodzice jego, powiedzą mu: "Nie możesz pozostać przy życiu, bo głosisz kłamstwa w imię Pana". I ojciec z matką, jego rodzice, przebiją go, gdyby prorokował.

Wówczas prorocy będą okryci pogardą za swoje widzenia prorockie; i nie będą już więcej nosić płaszcza z sierści w celu okłamywania. Każdy będzie mówił: "Nie jestem prorokiem, ale rolnikiem, od młodości trudnię się uprawą roli". A gdy go ktoś zapyta: "Cóż to za rany masz na twoim ciele?" Wówczas odpowie: "Tak mnie pobito w domu moich najmilszych".

Mieczu, podnieś się na mego Pasterza, na Męża, który jest Mi bliski - wyrocznia Pana Zastępów. Uderz Pasterza, aby się rozproszyły owce, bo prawicę moją zwrócę przeciwko słabym. W całym kraju - wyrocznia Pana - dwie części zginą i śmierć poniosą, trzecia część tylko ocaleje. I tę trzecią część poprowadzę przez ogień, oczyszczę ją, jak się oczyszcza srebro, i wypróbuję tak, jak złoto próbują. I wzywać będzie mego imienia - a Ja wysłucham, i będę mówił: "Oto mój lud", a on powie: "Pan moim Bogiem".

RESPONSORIUM
Mt 26, 31; Za 13, 7

W. Wy wszyscy ą zwątpiliście we Mnie tej nocy. / Bo jest napisane: * Uderzę pasterza, a rozproszą się owce stada.
K. Mieczu, podnieś się na mego Pasterza, na Męża, który jest Mi bliski, mówi Pan. W. Uderzę pasterza, a rozproszą się owce stada.

II czytanie

Z traktatu św. Jana Eudesa, kapłana, O królestwie Jezusa
(część 3, 4: Dzieła wszystkie l, 310-312)
Tajemnice Chrystusa w nas i w Kościele

Powinniśmy przedłużać i dopełniać w sobie zbawcze dzieło Chrystusa; powinniśmy prosić Go często, aby doprowadził je do ostatecznego wypełnienia w nas i w całym Kościele.

Albowiem tajemnice Jezusa nie osiągnęły jeszcze stanu ostatecznej doskonałości i pełni. Osiągnęły wprawdzie w osobie Jezusa, ale nie w nas. Jego członkach, ani nie w Kościele, który jest Jego mistycznym ciałem. Tymczasem Syn Boży pragnie przekazać nam, jakby rozwijać i przedłużać swe tajemnice w nas i w całym swoim Kościele przy pomocy łask, których chce nam udzielić, oraz skutków, których dzięki tym misteriom pragnie w nas dokonać. W takim znaczeniu Chrystus pragnie dopełnić w nas swych tajemnic.

Toteż święty Paweł poucza, że Chrystus znajduje wypełnienie w swoim Kościele, że my wszyscy przyczyniamy się do Jego budowania, do "wieku Jego pełności", to jest do wieku mistycznego, który przysługuje Mu w ciele mistycznym; swoją pełnię wiek ten osiągnie dopiero w dniu sądu. Na innym zaś miejscu mówi Apostoł, że "dopełnia w swym ciele udręk Jezusa Chrystusa".

Tak więc Syn Boży postanowił spełnić w nas wszystkie dzieła i tajemnice swego życia i przez to je dopełnić. Pragnie dopełnić w nas tajemnicę swego Wcielenia, Narodzenia, życia ukrytego, kształtując się w nas i rodząc w naszych duszach przez sakrament chrztu i Najświętszej Eucharystii, a także sprawiając, że prowadzimy życie duchowe i wewnętrzne, które "ukryte jest z Nim w Bogu".

Pragnie dopełnić w nas tajemnicę swej męki, dozwalając nam cierpieć, umierać i zmartwychwstawać z Nim i w Nim. Pragnie wreszcie dopełnić w nas stan swego chwalebnego i nieśmiertelnego życia w niebie, gdy sprawi, że z Nim i w Nim będziemy wiecznie żyli w niebieskiej chwale. Także pozostałe stany i tajemnice Chrystus pragnie urzeczywistniać i dopełniać w nas oraz w swoim Kościele, ofiarując je nam, dając w nich udział, przedłużając je w nas i rozszerzając.

Tak więc tajemnice Chrystusa nie osiągną całej swej pełni aż do czasu, który On sam wyznaczył dla ostatecznego ich urzeczywistnienia w nas i w swoim Kościele, czyli aż do końca świata.

responsorium
Kol l, 24. 29
W. Raduję się w cierpieniach * I w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa / dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół.
K. Trudzę się walcząc mocą Chrystusa, która potężnie działa we mnie. W. I w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa / dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen

anawim




Sobota
XXXIII tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Księgi proroka Zachariasza
14, 1-21
Prześladowania i chwała Jerozolimy w czasach ostatecznych

To mówi Pan: Oto nadejdzie dla Pana dzień, kiedy twoje bogactwa rozdzielać będą u ciebie. Wszystkie ludy zgromadzę do walki z Jerozolimą; miasto zostanie zdobyte, domy zrabowane, kobiety zhańbione; połowa miasta pójdzie na wygnanie, jednak Reszta mieszkańców nie ulegnie zagładzie.

Wtedy Pan wyruszy do boju i będzie walczył przeciw ludom, jak niegdyś walczył w dniu bitwy. W owym dniu dotknie stopami Góry Oliwnej, która jest naprzeciw Jerozolimy od strony wschodniej, a Góra Oliwna rozstąpi się w połowie od wschodu ku zachodowi, i powstanie wielka dolina. Połowa góry przesunie się na północ, a połowa na południe. I będziecie uciekać na dolinę wśród moich gór, bo dolina gór sięgać będzie aż po Asal; a wy uciekać będziecie, jak uciekaliście w czasie trzęsienia ziemi za dni króla Judy, Ozjasza. Wtenczas nadciągnie Pan, mój Bóg, i z Nim wszyscy święci.

W owym dniu nie będzie światła ani zimna, ani mrozu. Będzie to jeden jedyny dzień - Pan tylko wie o nim - nie będzie to dzień ani noc, wieczorną porą będzie jasno. W owym dniu wypłyną z Jerozolimy strumienie wód, połowa z nich popłynie do morza wschodniego, a połowa do morza zachodniego. I w lecie, i w zimie tak będzie.

A Pan będzie królem nad całą ziemią. Wówczas Pan będzie jeden i jedno będzie Jego imię. Cały kraj zmieni się w równinę, od Geba aż po Rimmon na południe od Jerozolimy. Ona jednak będzie wzniesiona i zamieszkana na swoim miejscu: od Bramy Beniamina aż do miejsca dawnej bramy, do Bramy Narożnej, od wieży Chananela aż do tłoczni królewskich. Będą w niej mieszkali, a klątwa już jej nie dosięgnie. Jerozolima żyć będzie bezpiecznie.

A taką klęską porazi Pan wszystkie narody, które ruszyły do walki z Jerozolimą: rozpadnie się ich ciało, chociaż jeszcze trzymać się będą na nogach; oczy zaćmią się w oczodołach, a język zaschnie w ustach.

W owym czasie za sprawą Pana ogarnie ich wielkie przerażenie, jeden drugiego uchwyci za bary i pięść podniesie jeden na drugiego. Juda także będzie walczył w Jerozolimie, gdzie zebrane zostaną bogactwa wszystkich okolicznych ludów: złoto, srebro i ubrania ponad wszelką miarę. Zagłada, podobna do tamtej plagi, wyniszczy konie, muły, wielbłądy, osły i wszystkie zwierzęta znajdujące się w tym obozie.

Wszyscy ci, którzy ocaleją spośród wszystkich ludów, biorących udział w wyprawie na Jerozolimę, rokrocznie pielgrzymować będą, by oddać pokłon Królowi Panu Zastępów - i obchodzić Święto Namiotów. A te z ludów ziemi, które nie pospieszą do Jerozolimy, by oddać pokłon Królowi - Panu Zastępów - będą pozbawione deszczu. A jeśli lud Egiptu tam się nie wybierze i tam się nie pokaże, spadną na niego nieszczęścia, jakimi Pan doświadczy narody, które nie przyjdą na obchód Święta Namiotów. Taka więc kara spotka Egipt i wszystkie narody, które nie pójdą na obchód Święta Namiotów.

Wówczas nawet na dzwoneczkach koni umieszczą napis: "Poświęcone Panu", a kotły zwyczajne w domu Pańskim będą jak kropielnice przed ołtarzem. Każdy kocioł w Jerozolimie i w Judzie będzie poświęcony Panu Zastępów. I będą przychodzić wszyscy, którzy mają składać ofiarę, będą brać je i w nich gotować. Nie będzie już w owym dniu przekupnia w domu Pana Zastępów.

RESPONSORIUM
Za 14, 8; 13, 1; J 19, 34

W. W owym dniu ą wypłyną z Jerozolimy strumienie wód / i wytryśnie źródło, dostępne dla domu Dawida * Dla obmycia grzechu.
K. Jeden z żołnierzy włócznią przebił bok Jezusa i natychmiast wypłynęła krew i woda. W. Dla obmycia grzechu.

II CZYTANIE

Z konferencji św. Tomasza z Akwinu, kapłana
(Coll. super Credo in Deum:
Opuscula theologica 2, Taurini 1954, pp. 216-217)

Nasycę się, kiedy się ukaże Twoja chwała

Jest rzeczą słuszną, że wśród prawd wiary znajdujących się w Symbolu, na końcu wymieniony jest cel wszystkich naszych pragnień, czyli życie wieczne: "Żywot wieczny. Amen".
W życiu wiecznym dokonuje się nade wszystko zjednoczenie człowieka z Bogiem. Bo tylko Bóg jest nagrodą i kresem wszystkich naszych trudów: "Ja jestem twym obrońcą i twoją wielką zapłatą". To zjednoczenie polega na doskonałym widzeniu: "Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś zobaczymy twarzą w twarz".

Życie wieczne polega również na doskonałym wielbieniu Boga, zgodnie ze słowami proroka: "Zapanuje tam radość i wesele, dziękczynienie i pieśń chwały".

Życie wieczne polega nadto na doskonałym zaspokojeniu pragnień. Każdy zbawiony otrzyma tam więcej, niż się spodziewał i pragnął. Żadne ze stworzeń nie może zaspokoić pragnienia człowieka. Jedynie Bóg może je nasycić i nieskończenie przewyższyć. Dlatego człowiek nie może spocząć jak tylko w Bogu, według słów świętego Augustyna: "Uczyniłeś mnie, Panie, dla siebie, i niespokojne jest nasze serce, dopóki nie spocznie w Tobie".

Ponieważ zaś święci w swojej ojczyźnie w sposób doskonały będą posiadać Boga, wynika stąd jasno, że spełnią się wszystkie ich pragnienia, a chwała przewyższy nawet to, czego się spodziewają. Dlatego Pan mówi: "Wejdź do radości twego Pana". Augustyn zaś wyjaśnia: "Nie wszystka radość wejdzie do uszczęśliwionych, ale wszyscy uszczęśliwieni wejdą do radości". Powiedziane jest w psalmie: "Kiedy ukaże się Twoja chwała, będę nasycony" i znowu: "Pan napełni szczęściem twoje pragnienie".

Wszystko bowiem, co przynosi radość, tam się znajdzie w obfitości. Jeśli pożąda się szczęścia, tam się znajdzie najwyższe i doskonałe szczęście, ponieważ wywodzi się ono od Boga, który jest najwyższym Dobrem: "Rozkosz na wieki po Twojej prawicy".

Życie wieczne polega również na radosnej wspólnocie świętych. Będzie to wspólnota dająca niezrównane szczęście, bo każdy będzie posiadał wszystkie te dobra, które są udziałem wszystkich innych świętych. Każdy zaś będzie się radował szczęściem drugiego jak swoim własnym, bo każdy będzie miłował drugiego jak samego siebie. W ten sposób radość każdego stanie się tak wielka, jak wielka będzie radość wszystkich.

RESPONSORIUM
Ps 17, 15; 1 Kor 13, 12

W. W sprawiedliwości ą ujrzę Twe oblicze, Panie, * Ze snu powstając nasycę się Twoim widokiem.
K. Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i ja zostałem poznany. W. Ze snu powstając nasycę się Twoim widokiem.

MODLITWA

Módlmy się. Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, ą albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, * Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA
I Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Ciebie, Chryste, wyznajemy
Królem czasu i wieczności,
Władcą ludów całej ziemi,
Dusz i serc najwyższym Sędzią.
2 Tobie śpiewa chór aniołów
I majestat Twój wychwala;
Także my sławimy Ciebie
Jako Pana wszystkich rzeczy.
3 Ty, coś Księciem jest pokoju,
Zbuntowanych poddaj sobie
I w jedynej swej owczarni
Zgromadź zabłąkanych ludzi.
4 Po to przecież krzyż przyjąłeś
I otwarłeś swe ramiona,
W sercu zaś przebitym włócznią
Ukazałeś żar miłości.
5 Po to jesteś na ołtarzu
W znakach chleba oraz wina,
I wylewasz z rany boku
Zdrój zbawienia dla swych wiernych.
6 Tobie, Jezu, który rządzisz
Przez swą miłość całym światem,
Niechaj będzie wieczna chwała
Z Ojcem i Najświętszym Duchem. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Nazwany będzie Królem pokoju, * a Jego tron utwierdzę na wieki.
Psalm 113
Chwalebne jest imię Pana
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych (Łk 1, 52)
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione, *
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, który mieszka w górze *
i w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego,
By go posadzić wśród książąt, *
wśród książąt swojego ludu.
Tej, co była niepłodna, każe mieszkać w domu *
jako matce cieszącej się dziećmi.

Ant. Nazwany będzie Królem pokoju, / a Jego tron utwierdzę na wieki.
2 ant. Królestwo Jego to królestwo wieczne, * służyć Mu będą wszyscy władcy.
Psalm 117
Chwała miłosiernemu Bogu
Niech poganie wielbią Boga za okazane sobie miłosierdzie (por. Rz 15, 9)
Chwalcie Pana, wszystkie narody, *
wysławiajcie Go, wszystkie ludy!
Bo potężna nad nami Jego łaska, *
a wierność Pana trwa na wieki.

Ant. Królestwo Jego to królestwo wieczne, / służyć Mu będą wszyscy władcy.
3 ant. Chrystus otrzymał panowanie * i królewską władzę; / wszystkie narody, ludy i języki będą Mu służyły na wieki.
Pieśń (Ap 4, 11; 5, 9. 10. 12)
Hymn odkupionych

Godzien jesteś, Panie i nasz Boże, *
otrzymać cześć, moc i chwałę,
Bo Ty stworzyłeś wszystko, *
a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone.
Godzien jesteś wziąć księgę *
i otworzyć jej pieczęcie,
Bo zostałeś zabity ą
i nabyłeś Bogu krwią swoją ludzi *
z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu,
I uczyniłeś ich królestwem i kapłanami dla naszego Boga, *
i będą panować na ziemi.
Godzien jest Baranek zabity ą
wziąć potęgę, moc, mądrość i bogactwo, *
cześć, chwałę i błogosławieństwo.

Ant. Chrystus otrzymał panowanie i królewską władzę; / wszystkie narody, ludy i języki będą Mu służyły na wieki.

CZYTANIE
Ef 1, 20
23

Bóg wskrzesił Chrystusa z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Twoja, Panie, jest wielkość i potęga, * Władza królewska należy do Ciebie.
W. Twoja, Panie, jest wielkość i potęga, / Władza królewska należy do Ciebie.
K. Ty nad wszystkim panujesz.
W. Władza królewska należy do Ciebie.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Twoja, Panie, jest wielkość i potęga, / Władza królewska należy do Ciebie.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46
55

Ant. Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida; * będzie panował nad domem Jakuba na wieki, / a Jego panowaniu nie będzie końca.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida; / będzie panował nad domem Jakuba na wieki, / a Jego panowaniu nie będzie końca.

PROŚBY

Błagajmy Chrystusa Króla, który jest przed wszystkim i w którym wszystko ma istnienie, i wołajmy:
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Chryste, nasz Królu i Pasterzu, zgromadź swój lud ze wszystkich stron świata

i obdarz go prawdą i życiem.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Wodzu nasz i Zbawicielu, odnów swój lud: uzdrów chorych, odnajdź zagubionych, strzeż mocnych,

wezwij tych, co są daleko, zgromadź rozproszonych, chwiejnych umocnij.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Wieczny Sędzio, kiedy przekażesz królowanie Bogu Ojcu, weź nas do swojej chwały

i daj nam posiąść królestwo przygotowane dla nas od założenia świata.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Książę pokoju, zniwecz wojny

i ogłoś swój pokój narodom.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Jezu Chryste, Pierworodny spośród umarłych,

przyjmij zmarłych do chwały Twego zmartwychwstania.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty postanowiłeś wszystko poddać umiłowanemu Synowi Twojemu, Królowi wszechświata, ą spraw, aby całe stworzenie, wyswobodzone z niewoli grzechu, * Tobie służyło i bez końca Ciebie chwaliło. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim

JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA
Wezwanie

P: ą Panie, otwórz wargi moje.
W: A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 95
Wezwanie do chwalenia Boga
Zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się nazywa (Hbr 3, 13)
Ant.Uwielbiajmy Jezusa Chrystusa, / Króla nad królami.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
Ant.Uwielbiajmy Jezusa Chrystusa, / Króla nad królami.

Bo Pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył, *
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
Ant.Uwielbiajmy Jezusa Chrystusa, / Króla nad królami.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył,
Albowiem On jest naszym Bogiem, ą
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
Ant.Uwielbiajmy Jezusa Chrystusa, / Króla nad królami.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: ą
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
Gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.
Ant.Uwielbiajmy Jezusa Chrystusa, / Króla nad królami.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło ą
i powiedziałem: �Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".
Ant.Uwielbiajmy Jezusa Chrystusa, / Króla nad królami.

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant.Uwielbiajmy Jezusa Chrystusa, / Króla nad królami.

anawim
JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Synu Jedyny, światłości ze światła,
Zrodzony z Boga i Boże prawdziwy,
Wszystko przez Ciebie zostało stworzone
I trwa przez Ciebie.
2 Ty jesteś celem wszelkiego istnienia,
Do Ciebie niebo i ziemia należą,
Dzierżysz w swej dłoni obszary wszechświata
I rządzisz czasem.
3 Miłość sprawiła, że ciało przyjąłeś,
By nas odkupić przez życie i mękę;
Śmiercią na drzewie otwarłeś zbawionym
Podwoje łaski.
4 Twoje królestwo nie na tym jest świecie,
Nie pragniesz władzy zdobytej przemocą;
Chcesz nas z dobrocią przygarnąć do siebie
I dać nam szczęście.
5 Kiedy znak krzyża zabłyśnie w obłokach,
Powrócisz, Panie, do swego Kościoła;
Zmiłuj się wtedy nad ludźmi grzesznymi,
By nie zginęli.
6 Tobie i Ojcu, i prawdy Duchowi
Niech będzie chwała i sława na wieki;
Wszystkie narody niech zegną kolana
Przed naszym Bogiem. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Bóg ustanowił Mnie królem na Syjonie, * świętej górze swojej, / abym ogłosił Jego wolę.
Psalm 2
Mesjasz Król zwycięski
Zeszli się rzeczywiście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś (Dz 4, 27)
Dlaczego się burzą narody, *
czemu ludy żywią daremne zamysły?
Buntują się królowie ziemi ą
i władcy wraz z nimi spiskują *
przeciw Panu i Jego Pomazańcowi:
"Stargajmy ich pęta, *
a więzy precz odrzućmy od siebie!"
Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, *
Pan się z nich naigrawa,
A potem do nich mówi w gniewie swoim *
i w swej zapalczywości wzbudza w nich trwogę:
"Oto Ja ustanowiłem swego Króla *
na Syjonie, świętej górze mojej".
Wyrok Pański ogłoszę: ą
On rzekł do mnie: "Tyś jest moim Synem, *
Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.
Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody *
i krańce ziemi w posiadanie Twoje.
Żelazną rózgą będziesz nimi rządził, *
skruszysz ich jak gliniane naczynie".
A teraz, królowie, zrozumcie, *
nauczcie się, sędziowie ziemi:
Służcie Panu z bojaźnią, *
z drżeniem całujcie Mu stopy,
Bo jeśli gniewem zapłonie, wejdziecie na drogę zagłady, ą
gdyż gniew Jego prędko wybucha. *
Szczęśliwi wszyscy, którzy Mu ufają.

Ant. Bóg ustanowił Mnie królem na Syjonie, / świętej górze swojej, / abym ogłosił Jego wolę.
2 ant. Oddadzą Mu pokłon wszyscy królowie, * wszystkie narody będą Mu służyły.
Psalm 72
Królewska władza Mesjasza
Otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę (Mt 2, 11)
I

Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
i Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu,
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.
Niech góry przyniosą pokój ludowi, *
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką ubogich z ludu, ą
będzie ratował dzieci biedaków *
i zmiażdży ciemiężycieli.
Będzie żył długo jak słońce, *
jak księżyc, z pokolenia na pokolenie.
Będzie jak deszcz spadający na trawę, *
jak rzęsista ulewa, co nawadnia ziemię.
Za dni jego sprawiedliwość zakwitnie *
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Wrogowie będą bić przed nim pokłony, *
a przeciwnicy pył będą lizali.
Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły.

Ant. Oddadzą Mu pokłon wszyscy królowie, / wszystkie narody będą Mu służyły.
3 ant. W Nim będą błogosławione wszystkie pokolenia ziemi, * wszystkie narody oddadzą Mu chwałę.
II

Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa, *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
Wybawi ich od krzywdy i przemocy, *
gdyż krew ich cenna jest w jego oczach.
Będzie żył i przyniosą mu złoto z Saby, ą
zawsze będą się modlić za niego, *
nieustannie błogosławić mu będą.
Obfitość zboża będzie na ziemi, ą
szczyty pagórków zaszumią kłosami jak Liban *
i rozmnożą się mieszkańcy miast jak polna trawa.
Niech jego imię trwa na wieki, *
jak długo świeci słońce, niech trwa jego imię.
Niech jego imieniem wzajemnie się błogosławią, *
niech wszystkie narody życzą mu szczęścia.
Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, *
który sam czyni cuda.
Na wieki niech będzie błogosławione Jego imię, ą
a Jego chwała niech wypełni ziemię. *
Niech się tak stanie, niech się stanie!

Ant. W Nim będą błogosławione wszystkie pokolenia ziemi, / wszystkie narody oddadzą Mu chwałę.
K.Ustanowię cię światłością dla pogan.
W. Aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.

I CZYTANIE

Z Księgi Apokalipsy
św. Jana Apostoła
1, 4-6. 10. 12-18;
2, 26. 28; 3, 5. 12. 20-21

Widzenie Syna Człowieczego w majestacie

Łaska wam i pokój od Tego, Który jest i Który był, i Który przychodzi, i od Siedmiu Duchów, które są przed Jego tronem, i od Jezusa Chrystusa, Świadka Wiernego, Pierworodnego umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje, i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem - kapłanami dla Boga i Ojca swojego, Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.

Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos jak gdyby trąby. I obróciłem się, by widzieć, co za głos do mnie mówił; a obróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, obleczonego w szatę do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem. Głowa Jego i włosy, białe jak biała wełna, jak śnieg, a oczy Jego jak płomień ognia. Stopy Jego podobne do drogocennego metalu, jak gdyby w piecu rozżarzonego, a głos Jego jak głos wielu wód. W prawej swej ręce miał siedem gwiazd i z Jego ust wychodził miecz obosieczny, ostry. A Jego wygląd - jak słońce, kiedy jaśnieje w swej mocy.

Kiedym Go ujrzał, do stóp Jego upadłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: "Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani.

A zwycięzcy i temu, co czynów mych strzeże do końca, dam władzę nad poganami, jak i Ja to wziąłem od mojego Ojca - i dam mu gwiazdę poranną. I z księgi życia imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed moim Ojcem i Jego aniołami. Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już nie wyjdzie na zewnątrz. I na nim imię Boga swojego napiszę i imię miasta Boga mojego, Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od mego Boga, i moje nowe imię.

Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie".

RESPONSORIUM
Mk13, 26-27; Ps 98, 9

W.Ujrzą Syna Człowieczego ą przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. / Wtedy pośle On aniołów * I zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, / od krańca ziemi aż do szczytu nieba.
K.Będzie sądził świat sprawiedliwie i ludy według słuszności. W. I zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, / od krańca ziemi aż do szczytu nieba.

II CZYTANIE

Z dzieła Orygenesa, kapłana, O modlitwie
(rozdz. 25)

Przyjdź królestwo Twoje

Jeśli według słów Pana i Zbawiciela naszego "królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie i nie powiedzą: oto tu jest albo tam; ale królestwo Boże jest w nas, bo bliskie jest słowo, na naszych ustach i w naszym sercu", to niewątpliwie ten, kto się modli o jego przyjście, prosi tym samym, aby królestwo, które jest w nim, rozwijało się, owocowało i dopełniało. Bóg bowiem króluje w każdym spośród świętych i każdy z nich posłuszny jest duchowym przykazaniom Boga. W takim człowieku Bóg mieszka jakby w mieście dobrze uporządkowanym. Ojciec jest w nim obecny, a wraz z Ojcem króluje w duszy doskonałej Chrystus, zgodnie ze słowami: "Do niego przyjdziemy i mieszkanie u niego uczynimy".

To zaś królestwo Boże, które jest w nas, w miarę naszego ustawicznego postępu osiągnie doskonałość, gdy się wypełnią słowa Apostoła, że Chrystus, pokonawszy wszystkich swoich nieprzyjaciół, przekaże "królowanie Bogu i Ojcu, aby Bóg był wszystkim we wszystkich". Dlatego modląc się nieustannie z przebóstwionym dzięki Słowu sercem, mówmy do Ojca naszego, który jest w niebie: "Święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje".

Co zaś dotyczy samego królestwa Bożego, należy pamiętać, że jak "sprawiedliwość nie ma nic wspólnego z niesprawiedliwością" ani też jak "nic wspólnego nie ma światło z ciemnością", ani wreszcie jak nie ma "wspólnoty Chrystusa z Belialem", tak też królestwo Boże jest nie do pogodzenia z królestwem grzechu.

Jeśli zatem chcemy, aby Bóg w nas królował, "niechaj grzech nie króluje w naszym śmiertelnym ciele", ale raczej zadajmy śmierć "temu, co jest przyziemne w naszych członkach", by wydać owoce Ducha. Wtedy Pan przechadzać się będzie w nas, jakby w duchowym raju, królując nad nami wraz ze swym Chrystusem. On to zasiądzie w nas po prawicy mocy duchowej, której pragniemy dostąpić; On pozostanie, dopóki wszyscy Jego nieprzyjaciele w nas nie staną się "podnóżkiem Jego stóp", dopóki nie usunie spośród nas wszelkich Władz, Panowań i Zwierzchności.

Wszystko to dokonać się może w każdym z nas, a w końcu "jako ostatni wróg" ma być pokonana śmierć, aby i w nas rzekł Chrystus: "Gdzie jest, o śmierci, twój oścień, gdzie twe zwycięstwo, otchłani?" Odtąd to, co zniszczalne w nas, przyodzieje się w świętość i "niezniszczalność", i to, co "śmiertelne", po usunięciu śmierci przyodzieje się w "nieśmiertelność" Ojca. W ten sposób Bóg będzie królował nad nami, my zaś będziemy się radować dobrodziejstwami odrodzenia i zmartwychwstania.

RESPONSORIUM
Ap11, 15b; Ps 22, 28-29

W.Nastało nad światem ą królowanie naszego Pana i Jego Pomazańca. * I będzie królować na wieki wieków.
K.Oddadzą Mu pokłon wszystkie ludy, bo władza królewska należy do Pana. W. I będzie królować na wieki wieków.

HYMN CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY

Ciebie, Boże, chwalimy,
Ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,
wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini
nieustannym głoszą pieniem:
Święty, Święty, Święty
Pan Bóg Zastępów!
Pełne są niebiosa i ziemia
majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny chór Apostołów,
Ciebie Proroków poczet chwalebny,
Ciebie wychwala
Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi
wysławia Kościół święty:
Ojca niezmierzonego majestatu,
godnego uwielbienia, prawdziwego
i Jedynego Twojego Syna,
Świętego także
Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, o Chryste,
Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci,
otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia:
tak wszyscy wierzymy.
Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich
w wiekuistej chwale.

Następującą część hymnu można według uznania opuścić:

Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi,
i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie
I wysławiamy imię Twe na wieki,
na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie,
zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,
nie będę zawstydzon na wieki.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty postanowiłeś wszystko poddać umiłowanemu Synowi Twojemu, Królowi wszechświata, ą spraw, aby całe stworzenie, wyswobodzone z niewoli grzechu, * Tobie służyło i bez końca Ciebie chwaliło. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Anawim
JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Królu wieczności i czasu,
Stwórco niebiosów i ziemi,
Panie gwiaździstych przestworzy,
Bądź pochwalony na wieki.
2 Królu ludzkiego istnienia,
Źródło mądrości i ładu,
Pełen dobroci dla małych,
Bądź pochwalony na wieki.
3 Królu skazany przez wielkich,
Płaszczem pogardy okryty,
Z cierni koroną zwieńczony,
Bądź pochwalony na wieki.
4 Królu zhańbiony na krzyżu,
Z sercem otwartym przez włócznię,
Życie zabite grzechami,
Bądź pochwalony na wieki.
5 Królu pokoju i łaski,
Przebacz nam winy odstępstwa,
Otwórz zbłąkanym ramiona,
Zjednocz nas Twoją miłością.
6 Królu nadziei człowieczej,
Tobie i Ojcu Twojemu
Z Duchem światłości i prawdy
Chwała niech będzie na wieki. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Chrystus, który jest światłością świata, * obejmie panowanie / i pokój ogłosi narodom.
Psalm 63, 2
9
Tęsknota za Bogiem
Ten czuwa przy Bogu, kto odrzuca ciemne uczynki
Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami,
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie moich czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
"Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera".
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Chrystus, który jest światłością świata, / obejmie panowanie / i pokój ogłosi narodom.
2 ant. Rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi * i On sam będzie pokojem.
Pieśń (Dn 3, 57
88. 56)
Całe stworzenie wielbi Boga
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy (Ap 19, 5)
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
błogosławcie Pana, niebiosa.
Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
Błogosławcie Pana, słońce i księżycu, *
błogosławcie Pana, gwiazdy na niebie.
Błogosławcie Pana, deszcze i rosy, *
błogosławcie Pana, wszystkie wichry niebieskie.
Błogosławcie Pana, ogniu i żarze, *
błogosławcie Pana, upale i chłodzie.
Błogosławcie Pana, rosy i szrony, *
błogosławcie Pana, mrozy i zimna.
Błogosławcie Pana, lody i śniegi, *
błogosławcie Pana, dnie i noce.
Błogosławcie Pana, światło i ciemności, *
błogosławcie Pana, błyskawice i chmury.
Niech ziemia błogosławi Pana, *
niech Go chwali i wywyższa na wieki.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
błogosławcie Pana, synowie ludzcy.
Błogosław Pana, Izraelu, *
chwal Go i wywyższaj na wieki.
Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.
Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
Błogosławcie Pana, Chananiaszu, Azariaszu i Miszaelu, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, *
chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Na końcu tej pieśni nie mówi się Chwała Ojcu.
Ant. Rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi / i On sam będzie pokojem.
3 ant. Bóg dał Chrystusowi panowanie, chwałę i władzę, * a wszystkie narody, ludy i języki będą Mu służyły.
Psalm 149
Radość świętych
Synowie Kościoła, synowie nowego ludu, radują się swym Królem, Chrystusem (Hezychiusz)
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym Królem.
Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan swój lud miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach, *
a miecz obosieczny w ich ręku,
Aby pomścić się na poganach *
i karę wymierzyć narodom,
Aby ich królów zakuć w kajdany, *
a dostojników w żelazne łańcuchy,
Aby się spełnił wydany na nich wyrok. *
To jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Ant. Bóg dał Chrystusowi panowanie, chwałę i władzę, / a wszystkie narody, ludy i języki będą Mu służyły.

CZYTANIE
Ef 4, 15
16

Żyjąc prawdziwie w miłości, sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest Głową
ku Chrystusowi. Z Niego całe Ciało, zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary, przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Święci Twoi, Panie, * Głoszą chwałę Twego królestwa.
W. Święci Twoi, Panie, / Głoszą chwałę Twego królestwa.
K. I opowiadają o Twojej potędze.
W. Głoszą chwałę Twego królestwa.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Święci Twoi, Panie, / Głoszą chwałę Twego królestwa.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68
79

Ant. Chrystus, pierworodny spośród umarłych * i Władca królów ziemi, / uczynił nas królestwem dla Boga i Ojca swojego.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Chrystus, pierworodny spośród umarłych / i Władca królów ziemi, / uczynił nas królestwem dla Boga i Ojca swojego.

PROŚBY

Błagajmy Chrystusa Króla, który jest przed wszystkim i w którym wszystko ma istnienie, i wołajmy:
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Chryste, Zbawicielu, Panie nasz i Boże,

prowadź Twój lud do zbawienia.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Dobry Pasterzu, który dałeś życie za owce,

rządź nami, a niczego nam nie zabraknie.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Nasz Odkupicielu, Ty zostałeś ustanowiony Królem całej ziemi,

spraw, aby się wszystko odnowiło w Tobie.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Królu wszechświata, który przyszedłeś na świat, aby dać świadectwo prawdzie,

niechaj wszyscy uznają Twoje najwyższe panowanie.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Nauczycielu nasz i wzorze, Ty nas przeniosłeś do swego królestwa,

daj nam dzisiaj trwać przed Tobą w świętości i nieskazitelności.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty postanowiłeś wszystko poddać umiłowanemu Synowi Twojemu, Królowi wszechświata, ą spraw, aby całe stworzenie, wyswobodzone z niewoli grzechu, * Tobie służyło i bez końca Ciebie chwaliło. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA
Modlitwa w ciągu dnia:

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

Przedpołudniowa

HYMN

1 Według stałego porządku,
Gdy trzecia przyszła godzina,
Moc Boga w Trójcy zjawioną
Wyznajmy sercem pokornym.

2 Obyśmy wszyscy się stali
Mieszkaniem Ducha Świętego,
Który w tej właśnie godzinie
Napełnił uczniów Chrystusa.

3 Odtąd bezmiarem swej łaski
Wzbogaca całe stworzenie
Ten, który dla nas w nagrodę
Założył w niebie królestwo.

4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Ant. Pan naszym sędzią, * prawodawcą i królem, / On sam nas zbawi.


Południowa
HYMN

1 Szósta nadeszła godzina
I do modlitwy przyzywa,
Chwałę więc Bogu należną
Oddajmy duchem radosnym.

2 O tej godzinie Baranek
Odkupił grzechy ludzkości,
Mocą ofiary krzyżowej
Straconą cześć nam przywrócił.

3 Jego to jasność na krzyżu
Zaćmiła blaski południa,
Przeto swe serca otwórzmy
Na dar tak wielkiej światłości.

4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen

Ant. Strumienie żywej wody wypłyną z Jeruzalem * i Pan będzie Królem nad całą ziemią.

Popołudniowa

HYMN

1 W hołdzie pokornej modlitwy
Pochylmy czoła przed Panem;
Myślą i śpiewem wyznajmy,
Że Bóg jest w Trójcy jedyny.

2 Serca bez skazy niech sławią
Godziny tej tajemnicę:
Piotr ją objawił w świątyni
Przez cuda w imię Jezusa.

3 Duchem i wolą przylgnijmy
Do Apostołów nauki,
Oni to mocą Chrystusa
Bezpieczną wiodą nas drogą.

4 Ojcu i Jego Synowi
Z Najświętszym Duchem miłości
Chwała, podzięka i hołdy
Niech będą teraz i zawsze. Amen.

Ant. Potężne będzie Jego panowanie * i pokój stanie się wieczny.

PSALMODIA
Psalm 118
Świąteczny hymn dziękczynny
Jezus jest kamieniem odrzuconym przez was, budujących, tym, który stał się kamieniem węgielnym (Dz 4, 11)
I

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech dom Aarona głosi: *
"Jego łaska na wieki".
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
"Jego łaska na wieki".
W ucisku wzywałem Pana, *
Pan mnie wysłuchał i na wolność wyprowadził.
Niczego się nie boję, bo Pan jest ze mną; *
cóż może uczynić mi człowiek?
Pan jest ze mną, mój wspomożyciel, *
z góry będę spoglądał na mych wrogów.
Lepiej się uciekać do Pana *
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana *
niż pokładać ufność w książętach.

II

Osaczyły mnie wszystkie narody, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Ze wszystkich stron mnie okrążyły, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Opadły mnie zewsząd jak pszczoły, ą
paliły, jak ogień pali ciernie, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto, *
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia *
w namiotach sprawiedliwych:
"Prawica Pańska moc okazała, ą
prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała!"
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.
Ciężko mnie Pan ukarał, *
ale na śmierć nie wydał.

III

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana, *
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem i daje nam światło. ą
Ustawcie procesję z gałązkami zielonymi *
aż do rogów ołtarza.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.

Przedpołudniowa
Ant. Potężne będzie Jego panowanie / i pokój stanie się wieczny.

CZYTANIE
Kol 1, 19-20

Zechciał Bóg, aby w Nim zamieszkała cała pełnia i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą; wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.
K.Radujcie się wobec Pana, naszego Króla.
W. Bo nadchodzi, aby sądzić ziemię.
MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty postanowiłeś wszystko poddać umiłowanemu Synowi Twojemu, Królowi wszechświata, ą spraw, aby całe stworzenie, wyswobodzone z niewoli grzechu, * Tobie służyło i bez końca Ciebie chwaliło. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Południowa

Ant. Strumienie żywej wody wypłyną z Jeruzalem / i Pan będzie Królem nad całą ziemią.

CZYTANIE
Kol 1, 16b-18

Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. I On jest Głową Ciała - Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim.
K.Śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
W. Gdyż jest Królem całej ziemi.

MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty postanowiłeś wszystko poddać umiłowanemu Synowi Twojemu, Królowi wszechświata, ą spraw, aby całe stworzenie, wyswobodzone z niewoli grzechu, * Tobie służyło i bez końca Ciebie chwaliło. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Popołudniowa

Ant. Pan naszym sędzią, / prawodawcą i królem, / On sam nas zbawi.
CZYTANIE
Kol 1, 12-13
Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna.
K. Pan zasiada jako Król na wieki.
W. Pan pobłogosławi swój lud pokojem.
MODLITWA

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, Ty postanowiłeś wszystko poddać umiłowanemu Synowi Twojemu, Królowi wszechświata, ą spraw, aby całe stworzenie, wyswobodzone z niewoli grzechu, * Tobie służyło i bez końca Ciebie chwaliło. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

anawim

JEZUSA CHRYSTUSA, KRÓLA WSZECHŚWIATA
II Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Ciebie, Chryste, wyznajemy
Królem czasu i wieczności,
Władcą ludów całej ziemi,
Dusz i serc najwyższym Sędzią.
2 Tobie śpiewa chór aniołów
I majestat Twój wychwala;
Także my sławimy Ciebie
Jako Pana wszystkich rzeczy.
3 Ty, coś Księciem jest pokoju,
Zbuntowanych poddaj sobie
I w jedynej swej owczarni
Zgromadź zabłąkanych ludzi.
4 Po to przecież krzyż przyjąłeś
I otwarłeś swe ramiona,
W sercu zaś przebitym włócznią
Ukazałeś żar miłości.
5 Po to jesteś na ołtarzu
W znakach chleba oraz wina,
I wylewasz z rany boku
Zdrój zbawienia dla swych wiernych.
6 Tobie, Jezu, który rządzisz
Przez swą miłość całym światem,
Niechaj będzie wieczna chwała
Z Ojcem i Najświętszym Duchem. Amen.

PSALMODIA
1 ant. Chrystus zasiądzie na tronie Dawida * i będzie królował na wieki.
Psalm 110, 1
5. 7
Mesjasz królem i kapłanem
Trzeba bowiem, aby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół u stóp swoich (1 Kor 15, 25)
Rzekł Pan do Pana mego: *
"Siądź po mojej prawicy,
Aż uczynię Twych wrogów *
podnóżkiem stóp Twoich".
Pan rozciągnie moc Twego berła ze Syjonu; *
panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu: ą
W blasku świętości *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę.
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
"Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka".
Pan jest po Twojej prawicy, *
zetrze królów w dzień swego gniewu.
On po drodze pić będzie z potoku, *
dlatego głowę podniesie.

Ant. Chrystus zasiądzie na tronie Dawida / i będzie królował na wieki.
2 ant. Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, * przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Psalm 145, 1
13
Chwała Bożego Majestatu
Sprawiedliwy jesteś, Panie, Ty, który jesteś i który byłeś (Ap 16, 5)
Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu, *
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Każdego dnia będę błogosławił Ciebie *
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, *
a wielkość Jego niezgłębiona.
Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła *
i zwiastuje Twe potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu *
i rozpowiadają Twoje cuda.
Mówią o potędze Twoich dzieł straszliwych *
i głoszą wielkość Twoją.
Przekazują pamięć o wielkiej Twej dobroci *
i cieszą się Twą sprawiedliwością.
Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę,
Aby synom ludzkim oznajmić potęgę Twoją *
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Ant. Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, / przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
3 ant. Na Jego szacie wypisane imię: * Król królów i Pan panujących, / Jemu chwała i panowanie na wieki wieków.
Pieśń (Ap 19, 1c
2a. 5b. 7)
Gody Baranka

Alleluja.
Zbawienie, chwała i moc należą do Boga naszego, *
(W. Alleluja)
bo Jego wyroki są prawdziwe i sprawiedliwe.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, *
(W. Alleluja)
którzy się Go boicie, wielcy i mali.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący, *
(W. Alleluja)
weselmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Bo nadeszły gody Baranka, *
(W. Alleluja)
a Jego Małżonka się przystroiła.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, *
(W. Alleluja)
i Duchowi Świętemu.
W. Alleluja (alleluja).
Alleluja.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
(W. Alleluja)
i na wieki wieków. Amen.
W. Alleluja (alleluja).
Ant. Na Jego szacie wypisane imię: / Król królów i Pan panujących, / Jemu chwała i panowanie na wieki wieków.

CZYTANIE
1 Kor 15, 25
28

Trzeba, aby Chrystus królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć. Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który Mu wszystko poddał. A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Tron Twój, o Boże, * Trwa na wieki wieków.
W. Tron Twój, o Boże, / Trwa na wieki wieków.
K. Berło Twego królestwa, berło sprawiedliwe.
W. Trwa na wieki wieków.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Tron Twój, o Boże, / Trwa na wieki wieków.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46
55

Ant. Dana Mi jest wszelka władza * w niebie i na ziemi.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Dana Mi jest wszelka władza / w niebie i na ziemi.

PROŚBY

Błagajmy Chrystusa Króla, który jest przed wszystkim i w którym wszystko ma istnienie, i wołajmy:
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Chryste, nasz Królu i Pasterzu, zgromadź swój lud ze wszystkich stron świata

i obdarz go prawdą i życiem.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Wodzu nasz i Zbawicielu, odnów swój lud: uzdrów chorych, odnajdź zagubionych, strzeż mocnych,

wezwij tych, co są daleko, zgromadź rozproszonych, chwiejnych umocnij.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Wieczny Sędzio, kiedy przekażesz królowanie Bogu Ojcu, weź nas do swojej chwały

i daj nam posiąść królestwo przygotowane dla nas od założenia świata.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Królu pokoju, zniwecz wojny

i ogłoś swój pokój narodom.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Jezu Chryste, Pierworodny spośród umarłych,

przyjmij zmarłych do chwały Twego zmartwychwstania.
Przyjdź królestwo Twoje, Panie.

Ojcze nasz.

MODLITWA

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty postanowiłeś wszystko poddać umiłowanemu Synowi Twojemu, Królowi wszechświata, ą spraw, aby całe stworzenie, wyswobodzone z niewoli grzechu, * Tobie służyło i bez końca Ciebie chwaliło. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Poniedziałek
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 W gniewu dzień, w tę pomsty chwilę
Świat w popielnym legnie pyle:
Zważ Dawida i Sybillę.
2 Jakiż będzie płacz i łkanie,
Gdy dzieł naszych Sędzia stanie,
Odpowiedzieć każąc za nie.
3 Trąba groźnym zabrzmi tonem
Nad grobami śpiących zgonem,
Wszystkich stawi nas przed tronem.
4 Śmierć z naturą się zadziwi,
Gdy umarli staną żywi,
Win brzemieniem nieszczęśliwi.
5 Księgi się otworzą karty,
Gdzie spis grzechów jest zawarty,
Za co świat karania warty.
6 Kiedy Sędzia więc zasiędzie,
Wszystko tajne jawnym będzie,
Gniewu dłoń dosięże wszędzie.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Nakłoń ku mnie Twego ucha, Panie, * aby mnie ocalić.
Psalm 31, 2-17. 20-25
Ufna modlitwa w cierpieniu
Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego (Łk 23, 46)
I

Panie, do Ciebie się uciekam, ą
niech nigdy nie doznam zawodu, *
wybaw mnie w sprawiedliwości Twojej.
Nakłoń ku mnie Twego ucha, *
pośpiesz, aby mnie ocalić!
Bądź dla mnie skałą schronienia, *
warownią, która ocala.
Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą, *
kieruj mną i prowadź przez wzgląd na swe imię.
Wydobądź z sieci zastawionej na mnie, *
bo Ty jesteś moją ucieczką.
W ręce Twoje powierzam ducha mego, *
Ty mnie odkupisz, Panie, wierny Boże.
Nienawidzisz czcicieli bóstw marnych, *
ja zaś pokładam ufność w Panu.
Weselę się i cieszę Twoim miłosierdziem, ą
boś wejrzał na moją nędzę, *
zrozumiałeś udrękę mej duszy.
I nie oddałeś mnie w ręce nieprzyjaciół, *
postawiłeś me stopy na miejscu przestronnym.

Ant. Nakłoń ku mnie Twego ucha, Panie, / aby mnie ocalić.
2 ant.Niech Twoje oblicze, Panie, * zajaśnieje nad Twym sługą.
II

Zmiłuj się, Panie, nade mną, bo żyję w udręce, *
od smutku słabnie me oko i dusza, i ciało.
Moje życie upływa wśród zgryzoty, *
a lata moje wśród jęków.
Siłę tracę w ucisku, *
osłabły kości moje.
Stałem się przykładem hańby dla wszystkich mych wrogów, *
dla sąsiadów przedmiotem odrazy,
Postrachem dla moich znajomych, *
ucieka, kto mnie ujrzy na drodze.
Zapomnieli o mnie w sercach, jak o zmarłym, *
stałem się jak wyrzucone naczynie.
Słyszałem bowiem, jak wielu szeptało: ą
"Trwoga jest dokoła!" *
Gromadzą się przeciw mnie, zamierzając odebrać mi życie.
Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie, *
i mówię: "Tyś jest Bogiem moim".
W Twoim ręku są moje losy, *
wyrwij mnie z rąk wrogów i prześladowców.
Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą, *
wybaw mnie w swoim miłosierdziu.

Ant. Niech Twoje oblicze, Panie, / zajaśnieje nad Twym sługą.
3 ant.Błogosławiony Pan, * który mi okazał swoje cuda i łaskę.
III

Jakże jest wielka dobroć Twoja, Panie, *
którą zachowałeś dla bogobojnych.
Okazujesz ją tym, którzy uciekają się do Ciebie *
na oczach ludzi.
Osłaniasz ich Twą obecnością od spisku mężów, *
ukrywasz w swym namiocie przed swarliwym językiem.
Niech będzie Pan błogosławiony, *
On cuda swoje i łaskę okazał mi w mieście warownym.
Ja zaś w przerażeniu mówiłem: *
"Odtrącony jestem od Twego oblicza".
Lecz Ty wysłuchałeś mój głos błagalny, *
gdy wołałem do Ciebie.
Miłujcie Pana, wszyscy, co cześć Mu oddajecie. ą
Pan chroni wiernych, *
a pysznym z nawiązką odpłaca.
Bądźcie dzielni i mężnego serca, *
wszyscy, którzy ufacie Panu.

Ant. Błogosławiony Pan, / który mi okazał swoje cuda i łaskę.

K. Prowadź mnie, Panie, w prawdzie według Twych pouczeń.
W. Boże mój i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

anawim



Poniedziałek
XXXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Początek Drugiego Listu św. Piotra Apostoła
1, 1-11
Zachęta do drogi zbawienia

Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie godną czci jak i nasza: Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego.

Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej natury, gdy już wyrwaliście się z zepsucia wywołanego żądzą na świecie.

Dlatego też właśnie wkładając całą gorliwość, dodajcie do wiary waszej cnotę, do cnoty poznanie, do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość. Gdy bowiem będziecie je mieli, i to w obfitości, nie uczynią was one bezczynnymi ani bezowocnymi przy poznawaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Komu bowiem ich brak, jest ślepym - krótkowidzem, i zapomniał o oczyszczeniu z dawnych swoich grzechów.

Dlatego bardziej jeszcze, bracia, starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór. To bowiem czyniąc, nie upadniecie nigdy. W ten sposób szeroko będzie wam otworzone wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa.

RESPONSORIUM
por. 2 P 1, 3. 4; Ga 3, 27

W. Pan was powołał ą swoją chwałą i doskonałością / i dał wam drogocenne i największe obietnice, * Abyście się stali uczestnikami Boskiej natury.
K. Wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. W. Abyście się stali uczestnikami Boskiej natury.

II CZYTANIE

Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża
(Kazanie 92, 1. 2. 3)
Jaka praca każdego, taki będzie zysk

Pan mówi: "Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego". Jakże zaś będzie większa, jeśli "miłosierdzie nie odniesie triumfu nad sądem?" Cóż bardziej właściwe i odpowiednie dla stworzenia uczynionego na obraz i podobieństwo Boga, jak to, aby naśladowało swego Stwórcę, który odpuszczenie grzechów uczynił fundamentem odnowienia i uświęcenia wierzących. W ten sposób po oddaleniu surowości zemsty i poniechaniu wszelkiej kary grzesznik na nowo dostępuje niewinności, a ustanie grzechów staje się zaczątkiem cnoty.

Sprawiedliwość chrześcijańska może przewyższyć sprawiedliwość pisarzy i faryzeuszów, bo nie usuwa prawa, ale odrzuca jego cielesne rozumienie. Dlatego Pan nauczając o sposobie postu mówi: "Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam: już odebrali swoją nagrodę". Jaką nagrodę, jeśli nie pochwałę od ludzi? Dla jej osiągnięcia człowiek usiłuje zazwyczaj posługiwać się pozorami sprawiedliwości, i nie słuchając głosu sumienia, miłuje fałszywą sławę. Wtedy to nieprawość, która ukrywaniem się sama siebie potępia, cieszy się nieprawdziwą opinią.

Człowiekowi miłującemu Boga wystarczy podobać się Temu, kogo miłuje, bo nie można oczekiwać większej zapłaty niż miłość sama. Miłość zaś pochodzi od Boga, ponieważ Bóg jest miłością. Dusza pobożna i czysta tak bardzo raduje się posiadaniem Boga, że poza Nim nie pragnie już niczego. Dlatego bardzo słusznie Pan powiedział: "Gdzie jest skarb twój, tam i serce twoje". Czymże też jest skarb człowieka, jeśli nie nagromadzeniem dóbr i sumą jego trudów? "Co bowiem człowiek sieje, to i żąć będzie", a jaka praca każdego, taki będzie zysk; czego zaś używa się z przyjemnością, ku temu zwracają się pragnienia serca. Ponieważ jednak liczne są rodzaje bogactw i różne źródła radości, dlatego każdy człowiek ma skarb odpowiadający jego pragnieniom. Jeśli przedmiotem pragnień są dobra ziemskie, ci, którzy z nich korzystają, nie stają się przez to szczęśliwymi, ale raczej nieszczęśliwymi.

Ci natomiast, których pociąga to, co w górze, a nie na ziemi, którzy nie dążą do tego, co przemijalne, ale nieprzemijalne, swe niezniszczalne skarby upatrują w Tym, o którym prorok mówi: "Skarb i zbawienie nasze nadchodzi, mądrość, wiedza i pobożność od Boga: oto są skarby sprawiedliwości". Przez nie za łaską Bożą nawet dobra doczesne zamieniają się w dobra wieczne. Wielu bowiem używa bogactw, które prawnie odziedziczyli lub otrzymali w inny sposób, do pełnienia uczynków miłosierdzia. Kiedy więc rozdzielają to, czego mają nadto, gromadzą sobie dobra niezniszczalne; temu, co wydali na jałmużnę, nie zagraża już żadne niebezpieczeństwo. Słuszną jest zatem rzeczą, aby tam było ich serce, gdzie jest ich skarb. Największym bowiem szczęściem jest pomnażanie takich właśnie bogactw i nie obawianie się, że przepadną.

RESPONSORIUM
Ga 6, 9-10. 8

W. W czynieniu dobrze nie ustawajmy, ą bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, / skoro w pracy nie ustaniemy. * A zatem dopóki mamy czas, czyńmy dobrze.
K. Co człowiek sieje, to i żąć będzie. W. A zatem dopóki mamy czas, czyńmy dobrze.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, nasz Ojcze, pobudź wolę swoich wiernych, ą aby gorliwiej korzystając z owoców odkupienia, * zasłużyli na obfitsze łaski Twojej dobroci. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim
Poniedziałek
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Cóż mam, nędzarz, ku obronie,
Czyją pieczą się osłonię,
Gdy i święty zadrży w łonie?
2 Królu, w grozie swej bezmierny,
Zbawisz z łaski lud swój wierny,
Zbaw mnie, zdroju miłosierny.
3 Racz pamiętać, Jezu drogi,
Żeś wziął dla mnie żywot srogi,
Nie gub mnie w dzień straszny trwogi.
4 Długoś szukał mnie znużony,
Zbawił krzyżem umęczony,
Niech ten trud nie będzie płony.
5 Sędzio pomsty sprawiedliwy,
Bądź mym grzechom miłościwy,
Zanim przyjdzie sąd straszliwy.
6 Jęczę, pomnąc grzechów morze,
Wstydem me oblicze gorze,
Żebrzącemu przebacz, Boże.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Kiedy przyjdę * i ujrzę oblicze Boże?
Psalm 42
Tęsknota za Bogiem i świątynią
Kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie; kto chce, niech wody życia zaczerpnie (Ap 22, 17)
Jak łania pragnie wody ze strumieni, *
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego, *
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Łzy są moim chlebem we dnie i w nocy; *
"Gdzie jest twój Bóg?" pytają mnie co dzień.
Rozpływa się we mnie moja dusza, *
gdy wspominam, jak z tłumem kroczyłem do Bożego domu
W świątecznym orszaku, *
wśród głosów radości i chwały.
Czemu zgnębiona jesteś, duszo moja, *
i czemu trwożysz się we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: *
On zbawieniem mojego oblicza i moim Bogiem!
A we mnie samym dusza przygnębiona, ą
przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu, *
z ziemi Hermonu i góry Misar.
Głębia przyzywa głębię hukiem wodospadów. *
Wszystkie Twe nurty i fale nade mną się przewalają.
Niech Pan udzieli mi we dnie swej łaski, ą
a w nocy będę Mu śpiewał, *
będę sławił Boga mego życia.
Mówię do Boga: Opoko moja, czemu zapominasz o mnie? *
Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga?
Kości we mnie się kruszą, *
gdy lżą mnie przeciwnicy,
Gdy cały dzień mówią do mnie: *
"Gdzie jest Bóg twój?"
Czemu zgnębiona jesteś, duszo moja, *
i czemu trwożysz się we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: *
On zbawieniem mojego oblicza i moim Bogiem!

Ant. Kiedy przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
2 ant.Okaż nam, Panie, * miłosierdzie swoje.
Pieśń (Syr 36, 1-5. 10-13)
Modlitwa za Jerozolimę
To jest życie wieczne: aby poznali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa (J 17, 3)
Zmiłuj się nad nami, Panie, Boże wszystkich rzeczy, *
spójrz i ześlij bojaźń przed Tobą na wszystkie narody.
Wyciągnij rękę przeciw obcym ludom, *
aby ujrzały Twoją potęgę.
Bo jak przez nas okazałeś im świętość swoją, *
tak przez nich wobec nas okaż się wielkim.
Niech i one uznają, jak my uznajemy, *
że nie ma Boga, oprócz Ciebie, Panie.
Powtórz znaki i znów uczyń cuda, *
wsław swoją rękę i ramię prawe.
Zgromadź wszystkie pokolenia Jakuba *
i weź je w posiadanie, jak było na początku.
Panie, zlituj się nad narodem nazwanym Twoim imieniem, *
nad Izraelem, którego uznałeś za pierworodnego.
Miej miłosierdzie nad Twym świętym miastem, *
nad Jeruzalem, miejscem Twego odpoczynku.
Napełnij Syjon wysławianiem Twej mocy, *
a Twój lud swoją chwałą.

Ant. Okaż nam, Panie, / miłosierdzie swoje.
3 ant.Błogosławiony jesteś, Panie, * na sklepieniu nieba.
Psalm 19 A, 2-7
Chwała Boga Stwórcy
Nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce... aby nasze kroki skierować na drogę pokoju (Łk 1, 78. 79)
Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy wiadomość przekazuje.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano.
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce świata.
Tam słońcu namiot postawił, ą
a ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, *
cieszy się jak siłacz ruszający do biegu.
Ono wschodzi na krańcu nieba ą
i biegnie aż po drugi kraniec, *
a nic przed jego żarem się nie schroni.

Ant. Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba.

CZYTANIE
Jr 15, 16

Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego. Bo imię Twoje zostało wezwane nade mną, Panie, Boże Zastępów.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, * Prawym przystoi pieśń chwały.
W. Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, / Prawym przystoi pieśń chwały.
K. Śpiewajcie Panu pieśń nową.
W. Prawym przystoi pieśń chwały.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Sprawiedliwi, radośnie wołajcie na cześć Pana, / Prawym przystoi pieśń chwały.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Błogosławiony Pan Bóg, * który nas nawiedził i odkupił.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Błogosławiony Pan Bóg, / który nas nawiedził i odkupił.

PROŚBY

Nasz Zbawiciel dał nam udział w królewskim kapłaństwie, abyśmy składali Bogu przyjemne ofiary. Z wdzięcznością módlmy się do Niego:
Zachowaj nas, Panie, w Twojej świętej służbie.

Chryste, wieczny Kapłanie, Ty obdarzyłeś swój lud godnością świętego kapłaństwa,
- spraw, abyśmy zawsze składali duchowe ofiary miłe Bogu.
Zachowaj nas, Panie, w Twojej świętej służbie.

Udziel nam hojnie darów swego Ducha,
- cierpliwości, łagodności i pokory.
Zachowaj nas, Panie, w Twojej świętej służbie.

Daj, abyśmy się cieszyli posiadaniem Ciebie, który jesteś Miłością,
- i chwalili Cię dobrymi czynami.
Zachowaj nas, Panie, w Twojej świętej służbie.

Naucz nas troszczyć się o dobro bliźnich,
- abyśmy łatwiej osiągnęli zbawienie.
Zachowaj nas, Panie, w Twojej świętej służbie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie, Boże wszechmogący, Ty nas doprowadziłeś do początku dnia dzisiejszego,ą zachowaj nas od wszelkiego grzechu * i spraw, aby nasze myśli, słowa i uczynki zgadzały się z Twoją wolą. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Poniedziałek
II tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Jawnogrzesznej darowałeś,
Łotra modłów wysłuchałeś
I mnie też nadzieję dałeś.
2 Choć niegodne me błaganie,
Nie daj mi, dobroci Panie,
W ognia wieczne wpaść otchłanie.
3 Między owce Twe wliczony
I od kozłów odłączony,
Daj, niech z prawej stanę strony.
4 Gdy odtrącisz potępionych,
Srogim żarom przeznaczonych,
Weź mnie do błogosławionych.
5 Błagam z czołem pochylonym,
Z sercem z żalu w proch skruszonym,
Pieczę miej nad moim zgonem.
6 Opłakany dzień nastanie,
Gdy z popiołów zmartwychwstanie
Grzesznik na Twój sąd straszliwy:
Bądź mu, Boże, miłościwy.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Najpiękniejszy jesteś spośród synów ludzkich, * wdzięk się rozlał na twoich wargach.
Psalm 45
Zaślubiny króla
Oblubieniec nadchodzi, wyjdźcie mu na spotkanie (Mt 25, 6)
I

Z mego serca płynie piękne słowo, ą
pieśń moją śpiewam królowi, *
język mój jest jak rylec biegłego pisarza.
Najpiękniejszy jesteś spośród synów ludzkich, ą
wdzięk się rozlał na twoich wargach, *
przeto Bóg pobłogosławił tobie na wieki.
Przypasz do biodra swój miecz, mocarzu, *
chlubę twoją i ozdobę.
Wstąp szczęśliwie na rydwan ą
w obronie wiary, prawa i ubogich, *
a twoja prawica niech ci wskaże wielkie czyny.
Twe ostre strzały trafiają w serce wrogów króla, *
ludy padają przed tobą.
Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Miłujesz sprawiedliwość, wstrętne ci bezprawie, ą
dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie *
olejkiem radości hojniej niż równych ci losem.
Twe szaty pachną mirrą, kasją i aloesem, *
z pałaców z kości słoniowej cieszy cię dźwięk lutni.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

Ant. Najpiękniejszy jesteś spośród synów ludzkich, / wdzięk się rozlał na twoich wargach.
2 ant.Oto Oblubieniec nadchodzi, * wyjdźcie Mu na spotkanie.
II

Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.
Oto córa Tyru zbliża się z darami, *
możni narodów szukają twych względów.
Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
w złotogłów odziana.
W szacie wzorzystej do króla ją prowadzą, *
za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny.
Wiodą je z radością i w uniesieniu, *
wkraczają do królewskiego pałacu.
Synowie twoi zajmą miejsce twych ojców, *
ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
Przez wszystkie pokolenia upamiętnię twe imię, *
dlatego na wieki sławić cię będą narody.

Ant. Oto Oblubieniec nadchodzi, / wyjdźcie Mu na spotkanie.
3 ant.W swoim wielkim miłosierdziu * Bóg na nowo nas zrodził do żywej nadziei.
Pieśń (1 P 1, 3-9)
Zmartwychwstanie Chrystusa podstawą nadziei

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On w swoim wielkim miłosierdziu ą
przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa *
na nowo nas zrodził do żywej nadziei:
Do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, *
które jest zachowane dla was w niebie.
Wy bowiem jesteście przez wiarę strzeżeni ą
mocą Bożą dla zbawienia, *
gotowego objawić się w czasie ostatecznym.
Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku *
z powodu różnorodnych doświadczeń.
Przez to wartość waszej wiary ą
okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, *
które przecież próbuje się w ogniu;
Na sławę, cześć i chwałę *
przy objawieniu Jezusa Chrystusa.
Wy Go miłujecie, choć nie widzieliście, *
wy w Niego teraz wierzycie, chociaż nie widzicie.
A ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały, *
gdy osiągnięcie zbawienie dusz, cel waszej wiary.

Ant. W swoim wielkim miłosierdziu / Bóg na nowo nas zrodził do żywej nadziei.

CZYTANIE
1 Tes 2, 13

Nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, * Światłem na mojej ścieżce.
W. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, / Światłem na mojej ścieżce.
K. Napomnienia Twoje są moim dziedzictwem na wieki.
W. Światłem na mojej ścieżce.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich, / Światłem na mojej ścieżce.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Niech moja dusza * zawsze uwielbia Ciebie, mój Boże.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Niech moja dusza / zawsze uwielbia Ciebie, mój Boże.

PROŚBY

Oddajmy chwałę Chrystusowi, który obdarza swój Kościół miłością i troskliwą opieką. Z ufnością skierujmy do Niego nasze modlitwy:
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Panie Jezu, spraw, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni
- i doszli do poznania prawdy.
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Zachowaj naszego papieża N. i biskupa N.,
- niech Twoja opieka będzie dla nich mocą.
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Zaradź potrzebom tych, którzy szukają odpowiedniej pracy,
- aby mogli żyć w pokoju i pewności jutra.
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Bądź, Panie, schronieniem dla ubogich
- i wspomożycielem w ich ucisku.
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Polecamy Ci tych, którzy za życia pełnili świętą służbę,
- niech sławią Cię w niebie na wieki.
Wysłuchaj, Panie, prośby swego ludu.

Ojcze nasz,

MODLITWA

Wszechmogący Boże, Ty dzisiaj dałeś siły do pracy swoim nieużytecznym sługom, ąprzyjmij naszą wieczorną ofiarę uwielbienia *jako dziękczynienie za otrzymane od Ciebie dary. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 W gniewu dzień, w tę pomsty chwilę
Świat w popielnym legnie pyle:
Zważ Dawida i Sybillę.
2 Jakiż będzie płacz i łkanie,
Gdy dzieł naszych Sędzia stanie,
Odpowiedzieć każąc za nie.
3 Trąba groźnym zabrzmi tonem
Nad grobami śpiących zgonem,
Wszystkich stawi nas przed tronem.
4 Śmierć z naturą się zadziwi,
Gdy umarli staną żywi,
Win brzemieniem nieszczęśliwi.
5 Księgi się otworzą karty,
Gdzie spis grzechów jest zawarty,
Za co świat karania warty.
6 Kiedy Sędzia więc zasiędzie,
Wszystko tajne jawnym będzie,
Gniewu dłoń dosięże wszędzie.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Powierz Panu swą drogę, * a On sam będzie działał.
Psalm 37
Los złych i dobrych
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię (Mt 5, 5)
I

Nie oburzaj się widząc źle czyniących *
i nie zazdrość ludziom nieprawym,
Bo zwiędną prędko jak trawa, *
obumrą jak świeża zieleń.
Miej ufność w Panu i czyń to, co dobre, *
a będziesz mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie.
Raduj się w Panu, *
a On spełni pragnienia twego serca.
Powierz Panu swą drogę, *
zaufaj Mu, a On sam będzie działał.
On sprawi, że twa sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, *
a prawość twoja jak blask południa.
Spokojny bądź wobec Pana i Jemu zaufaj, ą
nie oburzaj się na tego, któremu szczęści się w drodze, *
na człowieka, który obmyśla zasadzki.
Porzuć zapalczywość i przestań się gniewać, *
nie oburzaj się, gdyż to prowadzi do złego.
Wyginą bowiem złoczyńcy, *
a ufający Panu posiądą ziemię.
Jeszcze chwila, a nie będzie przestępcy, *
spojrzysz na jego miejsce i już go nie znajdziesz.
Pokorni natomiast posiądą ziemię *
i będą się rozkoszować wielkim pokojem.

Ant. Powierz Panu swą drogę, / a On sam będzie działał.
2 ant.Odstąp od złego i czyń dobro, * Pan bowiem umacnia sprawiedliwych.
II

Przeciw sprawiedliwemu zło knuje podstępny *
i zgrzyta na niego zębami.
Ale Pan śmieje się z niego, *
bo widzi, że dzień jego nadchodzi.
Dobywają mieczy występni i napinają swe łuki, ą
by powalić biedaka i nieszczęśliwego, *
by zabić idących prostą drogą.
Ich miecz przeszyje własne ich serca, *
a łuki ich zostaną złamane.
Lepsza jest odrobina, którą posiada sprawiedliwy, *
niż wielkie bogactwa występnych.
Bo ramiona występnych będą zdruzgotane, *
a sprawiedliwych Pan podtrzymuje.
Pan zna dni postępujących uczciwie, *
a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki.
W czasie klęski nie zaznają wstydu, *
w dniach głodu zostaną nasyceni.
Niezbożni natomiast poginą, ą
wrogowie Pana zwiędną jak kwieciste łąki, *
jak dym się rozwieją.
Niezbożny pożycza, ale nie zwraca, *
sprawiedliwy zaś ma litość i użycza.
Ci bowiem posiądą ziemię, którym Pan błogosławi, *
a których przeklnie, będą wyniszczeni.
Pan umacnia kroki człowieka *
na drodze, która dlań jest miła.
A choćby upadł, nie będzie leżał, *
bo jego rękę Pan podtrzyma.
Byłem dzieckiem i jestem już starcem, ą
a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu *
ani jego potomstwa, by o chleb żebrało.
Lituje się w każdym czasie i pożycza, *
będzie błogosławione jego potomstwo.
Odstąp od złego i czyń dobro, *
abyś mógł przetrwać na wieki.
Gdyż Pan sprawiedliwość miłuje *
i nie opuszcza swych świętych.
Nikczemni wyginą na zawsze, *
a ich potomstwo będzie wytępione.
Sprawiedliwi posiądą ziemię *
i będą ją zamieszkiwać na wieki.

Ant. Odstąp od złego i czyń dobro, / Pan bowiem umacnia sprawiedliwych.
3 ant.Miej nadzieję w Panu * i strzeż Jego drogi.
III

Usta sprawiedliwego głoszą mądrość, *
a język jego mówi to, co słuszne.
Prawo Boże jest w jego sercu *
i nie zachwieją się jego kroki.
Występny czatuje na sprawiedliwego *
i usiłuje go zabić.
Lecz Pan nie zostawi go w jego ręku *
i nie pozwoli skazać, gdy stanie przed sądem.
Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi, ą
a On cię wywyższy, abyś posiadł ziemię *
i ujrzysz zagładę występnych.
Widziałem, jak się pysznił występny *
i rozpierał jak cedr rozłożysty.
Przeszedłem obok, a już go nie było, *
szukałem go i nie mogłem znaleźć.
Patrz na uczciwego, przyjrzyj się prawemu, *
bo miłujący pokój posiada potomstwo.
Wszyscy zaś grzesznicy będą wyniszczeni, *
wyginie potomstwo występnych.
Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana, *
On ich ucieczką w czasie utrapienia.
Pan ich wspomaga i wyzwala, ą
wyzwala od występnych i zachowuje, *
On bowiem jest ich ucieczką.

Ant. Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi.

K. Naucz mnie, Panie, trafnego sądu i umiejętności.
W. Bo ufam Twoim przykazaniom.

anawim



Wtorek
XXXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Drugiego Listu św. Piotra Apostoła
1, 12-21
Świadectwo Apostołów i proroków

Umiłowani! Oto dlaczego będę zawsze wam przypominał o tym, choć tego świadomi jesteście i umocnieni w obecnej wśród was prawdzie. Uważam zaś za słuszne pobudzić waszą pamięć, dopóki jestem w tym namiocie, bo wiem, że bliskie jest zwinięcie mojego namiotu, jak to nawet Pan nasz Jezus Chrystus dał mi poznać. Starać się zaś będę, abyście zawsze mieli sposobność po moim odejściu o tym sobie przypominać.

Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale nauczaliśmy jako naoczni świadkowie Jego wielkości. Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: "To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie". I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej.

Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach. To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie.

RESPONSORIUM
J 1, 14; 2 P 1, 16. 18

W. Słowo stało się ciałem ą i zamieszkało między nami. * Oglądaliśmy Jego chwałę, / chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca.
K. Jako naoczni świadkowie Jego wielkości, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej. W. Oglądaliśmy Jego chwałę, / chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Ewangelii św. Jana
(Traktat 35, 8-9)
Przybędziesz do źródła, zobaczysz światłość

W porównaniu z ludźmi niewierzącymi, my chrześcijanie jesteśmy światłem. Dlatego mówi Apostoł: "Niegdyś bowiem byliście ciemnością, teraz zaś jesteście światłością w Panu, postępujcie jak dzieci światłości". Na innym zaś miejscu powiedział: "Noc się posunęła, a przybliżył się dzień; odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła, żyjmy przyzwoicie, jak w jasny dzień".

W porównaniu jednak ze światłem, do jakiego dążymy, nawet ten dzień, w którym trwamy, jest jeszcze nocą. Posłuchaj oto apostoła Piotra. Mówi on, że do Chrystusa Pana taki głos doszedł od wspaniałego Majestatu: "�To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej". Ponieważ jednak my nie byliśmy tam i nie słyszeliśmy tego głosu z nieba, dlatego mówi do nas tenże święty Piotr: "Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach".

Gdy zatem przyjdzie Pan nasz Jezus Chrystus i "rozjaśni - jak mówi apostoł Paweł - to, co ukryte w ciemnościach oraz ujawni zamiary serc, aby każdy otrzymał pochwałę od Boga", wtedy w obliczu tak jasnego dnia przestaną być potrzebne pochodnie; nie będziemy czytać proroctw ani otwierać pism Apostołów, nie będziemy szukać świadectwa Jana, nie będziemy potrzebować nawet Ewangelii. Wszystkie zatem Pisma świecące jak lampy w nocy tego świata, abyśmy nie trwali w ciemnościach, zostaną wtedy usunięte.

Kiedy więc wszystko to zostanie usunięte - jako że nie będziemy potrzebować takiego światła ani my sami, ani owi święci mężowie, którzy je nam przekazywali, bo i oni będą oglądać wraz z nami prawdziwe i jasne światło - a zatem kiedy zabraknie nam tych pomocy, cóż zobaczymy? Cóż się stanie wtedy pożywieniem dla naszego umysłu? Cóż radością dla naszego wzroku? Skąd przyjdzie radość, "której ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć"? Co zobaczymy?

Proszę was, miłujcie ze mną, biegnijcie za mną w wierze; pragnijmy niebieskiej ojczyzny; dążmy do niebieskiej ojczyzny; pamiętajmy, że tutaj jesteśmy pielgrzymami. Cóż więc wtedy zobaczymy? Niech wam odpowie Ewangelia: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo". Oto staniesz u źródła, z którego otrzymałeś dotąd parę kropel. Oto ujrzysz odsłonięte światło, którego jeden promień przez zakola i załamania dotarł do pogrążonego w mrokach twego serca. By móc je zobaczyć i nie zginąć, zostaniesz oczyszczony. "Umiłowani - pisze święty Jan - obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie objawiło, kim będziemy; wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest".

Czuję, że wasze serca wraz ze mną unoszą się ku niebiańskim wyżynom. Niemniej jednak "śmiertelne ciało przygniata duszę, a ziemski przybytek obciąża lotny umysł". Za chwilę odłożę Księgę, a wy rozejdziecie się, każdy do swego domu. Było nam dobrze pozostawać pod wpływem wspólnego naszego Światła; było nam dobrze cieszyć się Nim i radować; teraz więc oddalając się jedni od drugich, obyśmy nie oddalali się od Niego.

RESPONSORIUM
Ap 22, 5. 4

W. Odtąd już nocy nie będzie, ą a nie potrzeba im światła lampy i światła słońca, * Bo Pan Bóg będzie świecił nad nimi / i będą królować na wieki wieków.
K. Będą oglądać Jego oblicze, a imię Jego na ich czołach. W. Bo Pan Bóg będzie świecił nad nimi / i będą królować na wieki wieków.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, nasz Ojcze, pobudź wolę swoich wiernych, ą aby gorliwiej korzystając z owoców odkupienia, * zasłużyli na obfitsze łaski Twojej dobroci. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Cóż mam, nędzarz, ku obronie,
Czyją pieczą się osłonię,
Gdy i święty zadrży w łonie?
2 Królu, w grozie swej bezmierny,
Zbawisz z łaski lud swój wierny,
Zbaw mnie, zdroju miłosierny.
3 Racz pamiętać, Jezu drogi,
Żeś wziął dla mnie żywot srogi,
Nie gub mnie w dzień straszny trwogi.
4 Długoś szukał mnie znużony,
Zbawił krzyżem umęczony,
Niech ten trud nie będzie płony.
5 Sędzio pomsty sprawiedliwy,
Bądź mym grzechom miłościwy,
Zanim przyjdzie sąd straszliwy.
6 Jęczę, pomnąc grzechów morze,
Wstydem me oblicze gorze,
Żebrzącemu przebacz, Boże.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Ześlij, Panie, * światłość i wierność swoją.
Psalm 43
Tęsknota za świątynią
Przyszedłem na świat jako światło(J 12, 46)
Osądź mnie, Boże, sprawiedliwie ą
i broń mojej sprawy przeciw ludowi nie znającemu litości, *
wybaw mnie od człowieka podstępnego i niegodziwego.
Ty bowiem, Boże, jesteś ucieczką moją. ą
Dlaczego mnie odrzuciłeś? *
Czemu chodzę smutny i gnębiony przez wroga?
Ześlij światłość i wierność swoją, *
niech one mnie wiodą,
Niech mnie zaprowadzą na Twą górę świętą *
i do Twoich przybytków.
I przystąpię do ołtarza Bożego, ą
do Boga, który jest moim weselem i radością, *
i będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni, Boże, mój Boże!
Czemu zgnębiona jesteś, duszo moja, *
i czemu trwożysz się we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze wysławiać Go będę: *
On zbawieniem mojego oblicza i moim Bogiem!

Ant. Ześlij, Panie, światłość i wierność swoją.
2 ant.Przychodź nam, Panie, z pomocą * przez wszystkie dni naszego życia.
Pieśń (Iz 38, 10-14. 17. 19b-20)
Bóg uzdrowieniem umierającego
Byłem umarły, a oto jestem żyjący i dzierżę klucze śmierci (Ap 1, 18)
Rzekłem: W połowie dni moich *
odejść muszę.
W bramach Otchłani mnie opuści *
lat moich reszta.
Mówiłem: Nie ujrzę już Boga *
na ziemi żyjących,
Nie zobaczę już nikogo *
spośród mieszkańców tego świata.
Rozbiorą moje mieszkanie i przeniosą ode mnie *
jak namiot pasterski.
Jak tkacz zwinąłem me życie, ą
a Pan jego nić przeciął. *
Od świtu do nocy kres mi położysz.
Krzyczę do rana. *
On jak lew miażdży wszystkie me kości.
Kwilę jak pisklę jaskółcze, *
wzdycham jak gołębica.
Zmęczone są me oczy od patrzenia w górę; *
Panie, stań przy mnie, bo jestem w ucisku.
I oto ustrzegłeś moją duszę *
od czeluści zagłady,
Gdyż odrzuciłeś za siebie *
wszystkie moje grzechy.
Ojciec głosi dzieciom wierność Twoją. *
Pan mi przychodzi z pomocą.
Więc grać Mu będziemy pieśni na strunach ą
przez wszystkie dni naszego życia *
w świątyni Pańskiej.

Ant. Przychodź nam, Panie, z pomocą / przez wszystkie dni naszego życia.
3 ant.Ciebie, Boże, * należy wielbić na Syjonie. ą
Psalm 65
Podzięka za urodzaje
Zrozum, że Syjonem jest miasto w niebiosach (Orygenes)
Ciebie, Boże, należy wielbić na Syjonie, *
ąTobie dopełnić ślubów.
Do Ciebie, który próśb wysłuchujesz, *
wszelki śmiertelnik przychodzi, wyznając swoje grzechy.
Przygniatają nas nasze winy, *
a Ty je odpuszczasz.
Szczęśliwy, kogo wybierasz i przygarniasz, *
on mieszka w Twoich pałacach.
Niech nasycą nas dobra Twego domu, *
świętość Twojego przybytku.
Cudami Twojej sprawiedliwości ą
odpowiadasz nam, Boże, nasz Zbawco, *
nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.
Ty swą mocą utwierdzasz góry, *
jesteś opasany potęgą.
Uśmierzasz burzliwy szum morza, *
huk jego fal, zgiełk narodów.
Z powodu Twych cudów przejęci są trwogą ą
mieszkańcy krańców ziemi; *
Ty ją napełniasz radością od wschodu do zachodu.
Nawiedziłeś i nawodniłeś ziemię, *
wzbogaciłeś ją obficie.
Strumień Boży wezbrał wodami, ą
przygotowałeś im zboże *
i tak uprawiłeś ziemię:
Nawodniłeś jej bruzdy, wyrównałeś jej skiby, *
spulchniłeś ją deszczami i pobłogosławiłeś plonom.
Rok uwieńczyłeś swoimi dobrami, *
tam, gdzie przejdziesz, wzbudzasz urodzaje.
Stepowe pastwiska są pełne rosy, *
a wzgórza przepasane weselem,
Łąki się stroją trzodami, ą
doliny okrywają się zbożem, *
razem śpiewają i wznoszą okrzyki radości.

Ant. Ciebie, Boże, należy wielbić na Syjonie.

CZYTANIE
1 Tes 5, 4-5

Wy, bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby ów dzień miał was zaskoczyć jak złodziej. Wszyscy wy bowiem jesteście synami światłości i synami dnia. Nie jesteśmy synami nocy ani ciemności.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Ty, Panie, zapalasz moją pochodnię, * Boże mój, rozjaśniasz moje ciemności.
W. Ty, Panie, zapalasz moją pochodnię, / Boże mój, rozjaśniasz moje ciemności.
K. Ty jesteś moim światłem i zbawieniem moim.
W. Boże mój, rozjaśniasz moje ciemności.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Ty, Panie, zapalasz moją pochodnię, / Boże mój, rozjaśniasz moje ciemności.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Wybaw nas, Panie, * z rąk naszych nieprzyjaciół.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Wybaw nas, Panie, / z rąk naszych nieprzyjaciół.

PROŚBY

Błogosławmy naszego Zbawiciela, który oświecił świat swoim zmartwychwstaniem. Zanośmy do Niego pokorne prośby:
Prowadź nas, Panie, drogą Twojej prawdy.

Panie Jezu, poranną modlitwą czcimy Twoje zmartwychwstanie,
- rozjaśnij nasz dzień nadzieją Twojej chwały.
Prowadź nas, Panie, drogą Twojej prawdy.

Przyjmij, Panie, nasze pragnienia i zamiary,
- jakie na początku dnia Tobie ofiarujemy.
Prowadź nas, Panie, drogą Twojej prawdy.

Pomóż nam dzisiaj wzrastać w Twojej miłości,
- aby wszystko służyło dobru naszemu i naszych bliskich.
Prowadź nas, Panie, drogą Twojej prawdy.

Daj, Panie, aby nasze światło jaśniało dzisiaj przed ludźmi,
- aby widzieli nasze dobre czyny i chwalili Ojca.
Prowadź nas, Panie, drogą Twojej prawdy.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie Jezu Chryste, światłości prawdziwa, Ty prowadzisz wszystkich ludzi do zbawienia, ą udziel nam mocy, * abyśmy przygotowali Tobie drogi pokoju i sprawiedliwości. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Wtorek
II tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Jawnogrzesznej darowałeś,
Łotra modłów wysłuchałeś
I mnie też nadzieję dałeś.
2 Choć niegodne me błaganie,
Nie daj mi, dobroci Panie,
W ognia wieczne wpaść otchłanie.
3 Między owce Twe wliczony
I od kozłów odłączony,
Daj, niech z prawej stanę strony.
4 Gdy odtrącisz potępionych,
Srogim żarom przeznaczonych,
Weź mnie do błogosławionych.
5 Błagam z czołem pochylonym,
Z sercem z żalu w proch skruszonym,
Pieczę miej nad moim zgonem.
6 Opłakany dzień nastanie,
Gdy z popiołów zmartwychwstanie
Grzesznik na Twój sąd straszliwy:
Bądź mu, Boże, miłościwy.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Nie możecie służyć * Bogu i mamonie.
Psalm 49
Marność bogactw
Bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego (Mt 19, 23)
I

Słuchajcie tego, wszystkie narody, *
nakłońcie ucha, wszyscy mieszkańcy ziemi,
Niscy pochodzeniem na równi z możnymi, *
bogaci razem z ubogimi.
Mądrość wypowiedzą moje usta, *
a serce me rozważa to, co roztropne.
Ku przypowieści nakłonię moje ucho, *
przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.
Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, *
gdy otacza mnie złość podstępnych,
Którzy ufają swoim dostatkom *
i chełpią się ogromem swego bogactwa?
Nikt przecież nie może samego siebie wykupić *
ani nie uiści Bogu ceny za siebie należnej.
Nazbyt jest kosztowne wyzwolenie duszy ą
i nigdy mu na to nie starczy, *
aby żyć wiecznie i nie ulec zagładzie.
Albowiem ujrzy, że umierają mędrcy, ą
jednakowo ginie głupi i prostak, *
zostawiając obcym swoje bogactwa.
Groby są ich domami na wieki, ą
ich mieszkaniem po wszystkie pokolenia, *
choć swymi imionami nazywali ziemie.
Bo człowiek nie będzie zawsze żył w dostatku, *
równy jest bydlętom, które giną.

Ant. Nie możecie służyć Bogu i mamonie.
2 ant.Gromadźcie sobie * skarby w niebie.
II

Taka jest droga zadufanych w sobie *
i przyszłość zakochanych we własnych słowach.
Są jak owce pędzone do przepaści, *
śmierć ich pasie, zejdą prosto do grobu.
Panować nad nimi będą sprawiedliwi, ą
rankiem zniknie ich postać, *
ich mieszkaniem jest Otchłań.
Lecz Bóg wyzwoli moją duszę z krainy umarłych, *
zabierze mnie do siebie.
Nie martw się, gdy ktoś się wzbogaci, *
gdy wzrośnie zamożność jego domu,
Bo kiedy umrze, nic nie weźmie ze sobą, *
a jego bogactwo za nim nie pośpieszy.
I chociaż w życiu schlebia sam sobie: *
"Będą cię sławić, żeś się dobrze urządził",
Iść musi do pokolenia swych przodków, *
do tych, co na wieki nie ujrzą światła.
Człowiek żyjący bezmyślnie w dostatku *
równy jest bydlętom, które giną.

Ant. Gromadźcie sobie skarby w niebie.
3 ant.Otrzymaliśmy ducha przybrania za synów, * w którym wołamy: Abba, Ojcze!
Pieśń (Rz 8, 14-17)
Synostwo Boże chrześcijan

Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, *
są synami Boga.
Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, *
aby się znowu pogrążyć w bojaźni.
Ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, *
w którym możemy wołać: Abba, Ojcze!
Sam Duch daje świadectwo naszemu duchowi, *
że jesteśmy dziećmi Bożymi.
Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami, *
dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa.
Jeżeli wspólnie z Nim cierpimy, *
to wspólnie będziemy przebywać w chwale.

Ant. Otrzymaliśmy ducha przybrania za synów, / w którym wołamy: Abba, Ojcze!

CZYTANIE

Rz 3, 23-25a

Wszyscy zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać sprawiedliwość Jego.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Przez krew swoją, Panie, * Odkupiłeś nas wszystkich.
W. Przez krew swoją, Panie, / Odkupiłeś nas wszystkich.
K. Z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu.
W. Odkupiłeś nas wszystkich.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Przez krew swoją, Panie, / Odkupiłeś nas wszystkich.

PIEŚŃ MARYI

Łk 1, 46-55

Ant. Ukaż nam, Panie, * Twoją wielką miłość, / gdyż jesteś Wszechmocny i święte jest imię Twoje.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Ukaż nam, Panie, / Twoją wielką miłość, / gdyż jesteś Wszechmocny i święte jest imię Twoje.

PROŚBY

Uwielbiajmy Chrystusa, naszego Pasterza i opiekuna, który darzy swój lud troskliwą miłością. Pokładając w Nim nadzieję, pokornie błagajmy:
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Wiekuisty Pasterzu, miej pieczę nad naszym biskupem N.
- i nad wszystkimi pasterzami swojego Kościoła.
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Wejrzyj łaskawie na tych, którzy cierpią prześladowanie,
- pospiesz, aby ich wyzwolić z wszelkich utrapień.
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Zmiłuj się, Panie, nad żyjącymi w niedostatku,
- daj łaknącym pożywienie.
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Oświeć zgromadzenia, które ustanawiają prawa,
- niech wszystko rozstrzygają mądrze i sprawiedliwie.
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Przyjdź z pomocą zmarłym, których odkupiłeś Krwią swoją,
- niech wejdą z Tobą na ucztę życia wiecznego.
Otaczaj opieką lud swój, o Panie.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie Boże, dzień i noc należą do Ciebie, ąspraw, niech w naszych sercach nieustannie jaśnieje Chrystus, Słońce sprawiedliwości, * abyśmy mogli dojść do światłości nieprzemijającej, w której przebywasz. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Środa
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 W gniewu dzień, w tę pomsty chwilę
Świat w popielnym legnie pyle:
Zważ Dawida i Sybillę.
2 Jakiż będzie płacz i łkanie,
Gdy dzieł naszych Sędzia stanie,
Odpowiedzieć każąc za nie.
3 Trąba groźnym zabrzmi tonem
Nad grobami śpiących zgonem,
Wszystkich stawi nas przed tronem.
4 Śmierć z naturą się zadziwi,
Gdy umarli staną żywi,
Win brzemieniem nieszczęśliwi.
5 Księgi się otworzą karty,
Gdzie spis grzechów jest zawarty,
Za co świat karania warty.
6 Kiedy Sędzia więc zasiędzie,
Wszystko tajne jawnym będzie,
Gniewu dłoń dosięże wszędzie.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Wzdychamy z głębi serca * oczekując odkupienia naszego ciała.
Psalm 39
Modlitwa chorego
Stworzenie zostało poddane marności... ze względu na Tego, który je poddał w nadziei (Rz 8, 20)
I

Rzekłem: "Będę pilnował dróg moich, *
abym nie zgrzeszył językiem,
Nałożę na usta wędzidło, *
dopóki bezbożny jest przy mnie".
Pozbawiony szczęścia, zamilkłem oniemiały, *
a moja boleść wzmogła się na nowo.
W moim wnętrzu rozgorzało serce; *
gdy rozmyślałem, zapłonął w nim ogień.
Przemówił mój język: *
"Panie, pozwól mi poznać kres mego życia
I jaka jest miara dni moich, *
bym wiedział, jak jestem znikomy".
Oto wymierzyłeś dni moje tylko na kilka piędzi, ą
a moje życie jest nicością przed Tobą. *
Każdy człowiek trwa tyle, co tchnienie.
Jak cień przemija człowiek, ą
na próżno się niepokojąc, *
gromadzi i nie wie, kto weźmie to wszystko.

Ant. Wzdychamy z głębi serca / oczekując odkupienia naszego ciała.
2 ant.Usłysz, Panie, modlitwę moją, * na płacz mój nie bądź głuchy.
II

A teraz w czym mam pokładać nadzieję, Panie? *
Moja nadzieja jest w Tobie!
Wybaw mnie od wszelkich moich nieprawości, *
nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupcom.
Zamilkłem i ust moich nie otwieram, *
Ty bowiem to uczyniłeś.
Oddal ode mnie swe ciosy, *
ginę od uderzeń Twej ręki.
Chłoszczesz człowieka za winy Twą karą, ą
jak mól wniwecz obracasz to, czego pożąda. *
Marnością jest każdy człowiek.
Usłysz, Panie, modlitwę moją *
i wysłuchaj mego wołania.
Na płacz mój nie bądź głuchy, ą
bo tylko gościem jestem u Ciebie, *
przechodniem, jak wszyscy moi przodkowie.
Odwróć oczy gniewne, niech zaznam radości, *
zanim odejdę i tu mnie już nie będzie.

Ant. Usłysz, Panie, modlitwę moją, / na płacz mój nie bądź głuchy.
3 ant.Na wieki zaufam * łaskawości Boga.
Psalm 52
Przeciw oszczercy
Kto się chlubi, niech w Panu się chlubi (1 Kor 1, 31)
Dlaczego się chełpisz złością, *
potężny niegodziwcze?
Dzień cały zamyślasz zgubę, *
twój język jest ostrą brzytwą, sprawco podstępu.
Zło ci jest milsze od dobra, *
kłamstwo od sprawiedliwej mowy.
Kochasz się w każdej mowie, która niesie zgubę, *
podstępny języku.
Dlatego Bóg cię zniweczy na wieki, ą
schwyci i zabierze z twojego namiotu, *
wyrwie cię z ziemi żyjących.
Ujrzą to sprawiedliwi i lęk ich ogarnie, *
i śmiać się będą z niego:
"Oto człowiek, który z Boga nie uczynił swej twierdzy, ą
ale zaufał obfitości swego bogactwa, *
a w siłę wzrósł przez swoje zbrodnie".
Ja zaś jak oliwka kwitnąca w domu Bożym *
na wieki zaufam łaskawości Boga.
Będę Cię sławił na wieki za to, coś uczynił, ą
polegał na Twoim imieniu, *
ponieważ jest dobre dla ludzi oddanych Tobie.

Ant. Na wieki zaufam łaskawości Boga.

K. Pokładam nadzieję w Panu.
W. Dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie.

anawim



Środa
XXXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Drugiego Listu św. Piotra Apostoła
2, 1-9
Fałszywi doktorzy

Umiłowani! Znaleźli się jednak fałszywi prorocy wśród ludu, tak samo jak wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzą wśród was zgubne herezje. Wyprą się oni Władcy, który ich nabył, a sprowadzą na siebie rychłą zgubę. A wielu pójdzie za ich rozpustą, przez nich zaś droga prawdy będzie obrzucona bluźnierstwami; dla zaspokojenia swej chciwości obłudnymi słowami was sprzedadzą ci, na których wyrok potępienia od dawna jest w mocy, a zguba ich nie śpi.

Jeżeli bowiem Bóg aniołom, którzy zgrzeszyli, nie odpuścił, ale wydał ich do ciemnych lochów Tartaru, aby byli zachowani na sąd; jeżeli staremu światu nie odpuścił, ale jako ósmego Noego, który ogłaszał sprawiedliwość, ustrzegł, gdy zesłał potop na świat bezbożnych; także miasta Sodomę i Gomorę obróciwszy w popiół skazał na zagładę, dając przykład kary tym, którzy będą żyli bezbożnie; ale wyrwał sprawiedliwego Lota, który uginał się pod ciężarem rozpustnego postępowania ludzi nie liczących się z Bożym prawem - sprawiedliwy bowiem, mieszkając wśród nich z dnia na dzień, duszę swą sprawiedliwą miał umęczoną przeciwnymi Prawu czynami, które widział i o których słyszał. To wie Pan, jak pobożnych wyrwać z doświadczenia, niesprawiedliwych natomiast jak zachować na ukaranie w dzień sądu.

RESPONSORIUM
Mt 7, 15; 24, 11. 24

W. Strzeżcie się fałszywych proroków, ą którzy przychodzą do was w owczej skórze, * A wewnątrz są drapieżnymi wilkami.
K. Powstanie wielu fałszywych proroków i działać będą znaki, by w błąd wprowadzić wielu. W. A wewnątrz są drapieżnymi wilkami.

II CZYTANIE

Homilia przypisywana św. Makaremu, biskupowi
(Homilia 28)
Biada duszy, w której nie mieszka Chrystus

Jak niegdyś Bóg, zagniewany na Żydów, wydał Jeruzalem na pastwę nieprzyjaciół, i panowali nad nimi ich wrogowie, nie pozwalając na obchodzenie świąt ani składanie ofiar, tak też zagniewany na duszę z powodu przekraczania przykazań, oddaje ją w ręce nieprzyjaciół, którzy nakłoniwszy do złego, pustoszą ją doszczętnie.

Podobnie jak dom, jeśli nie mieszka w nim właściciel, staje się mroczny, zaniedbany i zniszczony, wypełnia się brudem i kurzem, tak też dusza opuszczona przez swego Pana, który przebywał w niej z chórem aniołów, wypełnia się ciemnością grzechów, brudem pożądań i wszelką brzydotą.

Biada drodze, po której nikt nie chodzi i nie słyszy się na niej głosu człowieka; staje się bowiem kryjówką dzikich zwierząt. Biada duszy, jeśli Pan nie przechadza się w niej, jeśli Jego głos nie odpędza duchowych srogich zwierząt zła i przewrotności! Biada domowi, jeśli w nim nie mieszka właściciel! Biada ziemi, jeśli zabraknie rolnika, który by ją uprawiał! Biada okrętowi, gdy brak mu sternika, albowiem miotany falami i nawałnicą, zginie na pewno. Biada duszy, jeśli nie ma w niej prawdziwego Sternika, Chrystusa! Owładnięta ciemnością wzburzonego morza, miotana falami pożądań, wstrząsana jakby gwałtowną burzą przez duchy nieczyste, ulegnie w końcu ostatecznej zagładzie.

Biada duszy, jeśli zabraknie jej Chrystusa, który uprawia ją starannie, aby mogła wydać dojrzałe owoce ducha, bo opuszczona, pełna cierni i chwastów, zamiast przynosić owoce, zostanie wydana na spalenie, i zginie. Biada duszy, w której nie mieszka Chrystus! Porzucona, wydaje zepsutą woń pożądliwości i staje się przytuliskiem wad.

Podobnie jak rolnik, zabierając się do pracy, bierze odpowiednie narzędzia i ubranie, tak i Chrystus Król, niebieski i prawdziwy rolnik, przychodząc do spustoszonej przez wady ludzkości, przyjął ciało, wziął krzyż jakby narzędzie i uprawiał opuszczoną duszę; wyrwał z niej ciernie i chwasty złych duchów, wykorzenił kąkol zła i spalił wszelką słomę nieprawości. W ten sposób, trudząc się drzewem krzyża, założył wspaniały ogród Ducha, taki ogród, który wydaje Bogu, jako swemu Panu, wszelki rodzaj owoców słodkich i przyjemnych.

RESPONSORIUM
J 15, 1. 5. 9

W. Ja jestem ą prawdziwym krzewem winnym, wy latoroślami. * Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, / ten przynosi owoc obfity.
K. Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. W. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, / ten przynosi owoc obfity.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, nasz Ojcze, pobudź wolę swoich wiernych, ą aby gorliwiej korzystając z owoców odkupienia, * zasłużyli na obfitsze łaski Twojej dobroci. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Cóż mam, nędzarz, ku obronie,
Czyją pieczą się osłonię,
Gdy i święty zadrży w łonie?
2 Królu, w grozie swej bezmierny,
Zbawisz z łaski lud swój wierny,
Zbaw mnie, zdroju miłosierny.
3 Racz pamiętać, Jezu drogi,
Żeś wziął dla mnie żywot srogi,
Nie gub mnie w dzień straszny trwogi.
4 Długoś szukał mnie znużony,
Zbawił krzyżem umęczony,
Niech ten trud nie będzie płony.
5 Sędzio pomsty sprawiedliwy,
Bądź mym grzechom miłościwy,
Zanim przyjdzie sąd straszliwy.
6 Jęczę, pomnąc grzechów morze,
Wstydem me oblicze gorze,
Żebrzącemu przebacz, Boże.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Boże, Twoja droga jest święta, * nikt nie dorówna wielkością naszemu Bogu.
Psalm 77
Pamięć o dziełach Bożych
Zewsząd cierpienia znosimy, lecz nie poddajemy się zwątpieniu (2 Kor 4, 8)
Głos mój się wznosi do Boga, gdy wołam, *
głos mój wznoszę do Boga, aby mnie usłyszał.
W dniu mej niedoli szukam Pana, *
w nocy niestrudzenie wyciągam rękę.
Dusza moja jest niepocieszona, ą
jęczę, kiedy wspomnę Boga, *
słabnie mój duch, gdy rozmyślam.
Ty spędzasz sen z moich powiek, *
z niepokoju mówić nie potrafię.
Rozpamiętuję dni, które dawno minęły, *
i lata poprzednie wspominam.
Rozmyślam nocą w swym sercu, *
rozważam, a duch mój docieka:
"Czy Bóg odrzuci na wieki *
i już nie będzie łaskawy?
Czy Jego łaskawość ustała na zawsze *
i słowo zamilkło na pokolenia?
Czy Bóg zapomniał o litości, *
czy w gniewie powstrzymał swe miłosierdzie?"
I mówię: "Jakże to bolesne, *
że odwróciła się ode mnie prawica Najwyższego".
Wspominam dzieła Pana, *
oto wspominam Twoje dawne cuda.
Rozmyślam o wszystkich Twych dziełach *
i czyny Twoje wspominam.
Boże, Twoja droga jest święta, *
który z bogów dorówna wielkością naszemu Bogu?
Ty jesteś Bogiem działającym cuda, *
ludziom objawiłeś swą potęgę.
Ramieniem swoim Twój lud wybawiłeś, *
synów Jakuba i Józefa.
Boże, ujrzały Cię wody, ą
ujrzały Cię wody i zadrżały, *
wzburzyły się ich odmęty.
Chmury wylały wody, ą
zahuczały chmury *
i Twoje strzały się posypały.
Głos Twego grzmotu jak łoskot wozu, ą
pioruny świat rozjaśniły, *
ziemia poruszyła się i zatrzęsła.
Twoja droga wiodła przez wody, ą
Twoja ścieżka przez wodne obszary *
i nie znać było Twych śladów.
Wiodłeś Twój lud jak trzodę *
ręką Mojżesza i Aarona.

Ant. Boże, Twoja droga jest święta, / nikt nie dorówna wielkością naszemu Bogu.
2 ant.Moje serce raduje się w Panu, * który poniża i wywyższa.
Pieśń (1 Sm 2, 1-10)
Bóg radością pokornych
Pan strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych i głodnych nasycił dobrami (Łk 1, 52-53)
Moje serce raduje się w Panu, *
dzięki Niemu moc moja wzrasta.
Szeroko otwarłam usta przeciw moim wrogom, *
bo cieszyć się mogę Twoją pomocą.
Nikt nie jest tak święty jak Ty, Panie, ą
poza Tobą bowiem nie ma nikogo, *
prócz naszego Boga nie ma innej ostoi.
Nie powtarzajcie słów pełnych pychy, *
niech mowa harda z ust waszych nie wychodzi,
Gdyż Pan jest Bogiem wszechwiedzącym *
i On ocenia uczynki.
Łuk potężnych się łamie, *
a mocą przepasują się słabi.
Syci za chleb się najmują, *
głodni zaś odpoczywają.
Niepłodna rodzi siedmioro, *
a matka wielu dzieci usycha.
Pan daje śmierć i życie, *
wtrąca do Otchłani i z niej wyprowadza.
Pan czyni ubogim lub bogatym, *
poniża i wywyższa.
Biedaka z prochu podnosi, *
z błota dźwiga nędzarza,
By go wśród książąt posadzić *
i dać mu tron chwały.
Fundamenty ziemi należą do Pana *
i na nich świat On położył.
On strzeże kroków swoich wiernych, ą
grzesznicy zaś zginą w ciemnościach, *
bo nie własną siłą człowiek zwycięża.
Pan wniwecz opornych obraca *
i przeciw nim grzmi na niebiosach.
Pan sądzi krańce ziemi, ą
króla obdarza potęgą *
i wywyższa moc swego pomazańca.

Ant. Moje serce raduje się w Panu, / który poniża i wywyższa.
3 ant.Pan króluje, * wesel się, ziemio. ą
Psalm 97
Chwała Boga Sędziego
Ten psalm wyraża zbawienie świata i wiarę wszystkich narodów w Boga (św. Atanazy)
Pan króluje, wesel się, ziemio, *
ąradujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Przed Jego obliczem idzie ogień *
i dokoła pożera nieprzyjaciół Jego.
Jego błyskawice wszechświat rozświetlają, *
a ziemia drży na ten widok.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa *
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Niech zawstydzą się wszyscy, którzy czczą posągi ą
i chlubią się bożkami. *
Niech wszystkie bóstwa hołd Mu oddają!
Słyszy o tym i cieszy się Syjon, ą
radują się miasta Judy *
z Twoich wyroków, o Panie.
Ponad całą ziemią Tyś bowiem wywyższony *
i nieskończenie wyższy od wszystkich bogów.
Pan tych miłuje, którzy zła nienawidzą, ą
On strzeże dusz świętych swoich, *
wydziera je z rąk grzeszników.
Światło wschodzi dla sprawiedliwego *
i radość dla ludzi prawego serca.
Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, *
i sławcie Jego święte imię.

Ant. Pan króluje, wesel się, ziemio.

CZYTANIE
Rz 8, 35. 37

Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Będę błogosławił Pana * Po wieczne czasy.
W. Będę błogosławił Pana / Po wieczne czasy.
K. Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
W. Po wieczne czasy.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Będę błogosławił Pana / Po wieczne czasy.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Służmy Panu w pobożności * po wszystkie dni nasze.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Służmy Panu w pobożności / po wszystkie dni nasze.

PROŚBY

Błogosławiony niech będzie Bóg, nasz Zbawiciel, który obiecał, że pozostanie ze swym Kościołem przez wszystkie dni aż do skończenia świata. Składajmy Mu dzięki i błagajmy:
Pozostań z nami, Panie Jezu Chryste.

Pozostań z nami, Panie, przez cały dzień dzisiejszy,
- niech nigdy nie zachodzi nad nami słońce Twojej łaski.
Pozostań z nami, Panie Jezu Chryste.

Składamy Ci ten dzień w ofierze,
- przyrzekamy unikać wszelkiej nieprawości w myślach i uczynkach.
Pozostań z nami, Panie Jezu Chryste.

Spraw, Panie, aby cały ten dzień jaśniał blaskiem Twojej łaski,
- abyśmy byli solą ziemi i światłem świata.
Pozostań z nami, Panie Jezu Chryste.

Niech Duch Święty kieruje naszymi myślami i słowami,
- abyśmy zawsze trwali w sprawiedliwości i głosili Twoją chwałę.
Pozostań z nami, Panie Jezu Chryste.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Panie, nasz Boże, ześlij w nasze serca promień Twojego światła, ąabyśmy nigdy nie błądzili, * lecz szli drogą Twoich przykazań. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ąktóry z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Środa
II tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Jawnogrzesznej darowałeś,
Łotra modłów wysłuchałeś
I mnie też nadzieję dałeś.
2 Choć niegodne me błaganie,
Nie daj mi, dobroci Panie,
W ognia wieczne wpaść otchłanie.
3 Między owce Twe wliczony
I od kozłów odłączony,
Daj, niech z prawej stanę strony.
4 Gdy odtrącisz potępionych,
Srogim żarom przeznaczonych,
Weź mnie do błogosławionych.
5 Błagam z czołem pochylonym,
Z sercem z żalu w proch skruszonym,
Pieczę miej nad moim zgonem.
6 Opłakany dzień nastanie,
Gdy z popiołów zmartwychwstanie
Grzesznik na Twój sąd straszliwy:
Bądź mu, Boże, miłościwy.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Z ufnością oczekujmy * przyjścia naszego Zbawiciela w chwale.
Psalm 62
Pokój Boży
Bóg, dawca nadziei, niech wam udzieli pełni radości i pokoju w wierze (Rz 15, 13)
Jedynie w Bogu spokój znajduje ma dusza, *
od Niego przychodzi moje zbawienie.
Tylko On jest opoką i zbawieniem moim, *
On moją twierdzą, więc się nie zachwieję.
Jak długo będziecie napadać na człowieka, ą
przewracać go wszyscy jak pochyłą ścianę, *
jak mur, który się wali?
Oto usiłują go poniżyć *
i kłamstwem się rozkoszują.
Błogosławią kłamliwymi ustami, *
a przeklinają w sercu.
Jedynie w Bogu szukaj spokoju, duszo moja, *
bo od Niego pochodzi moja nadzieja.
Tylko On jest opoką i zbawieniem moim, *
On moją twierdzą, więc się nie zachwieję.
W Bogu zbawienie moje i chwała, *
Bóg opoką mocy mojej i moją ucieczką.
W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie, ą
przed Nim wylejcie wasze serca. *
Bóg jest naszą ucieczką!
Synowie ludzcy są tylko tchnieniem, *
synowie mężów kłamliwi.
Unoszą się w górę na wadze, *
bo wszyscy razem są lżejsi niż oddech.
Nie pokładajcie ufności w przemocy ą
ani na próżno nie łudźcie się rabunkiem, *
do bogactw, choćby rosły, serc nie przywiązujcie.
Bóg raz powiedział, dwakroć to słyszałem, *
że moc należy do Boga.
I u Ciebie, Panie, jest łaska, *
bo Ty każdemu oddasz według jego czynów.

Ant. Z ufnością oczekujmy przyjścia naszego Zbawiciela w chwale.
2 ant.Niech Bóg nam ukaże pogodne oblicze * i nam błogosławi.
Psalm 67
Niech wszystkie narody wysławiają Boga
Wiedzcie, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan (Dz 28, 28)
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze,
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, ą
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Ziemia wydała swój owoc, *
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.

Ant. Niech Bóg nam ukaże pogodne oblicze / i nam błogosławi.
3 ant.Z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. * Jemu chwała na wieki.
Pieśń (Rz 11, 33-36)
Drogi Boże

O głębokości bogactw, *
mądrości i wiedzy Boga.
Jakże niezbadane są Jego wyroki *
i nie do wyśledzenia Jego drogi.
Kto bowiem poznał myśl Pana *
albo kto był Jego doradcą?
Lub kto Go pierwszy obdarował, *
aby nawzajem otrzymać odpłatę?
Albowiem z Niego i przez Niego, ą
i dla Niego jest wszystko. *
Jemu chwała na wieki.

Ant. Z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. / Jemu chwała na wieki.

CZYTANIE
1 P 5, 5b-7

Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Strzeż nas, Panie, jak źrenicy oka. * Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.
W. Strzeż nas, Panie, jak źrenicy oka. / Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.
K. Wołamy do Ciebie, bo Ty nas wysłuchasz.
W. Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Strzeż nas, Panie, jak źrenicy oka. / Ukryj nas w cieniu Twych skrzydeł.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Bóg okazał moc swego ramienia, * rozproszył pysznych, a wywyższył pokornych.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Bóg okazał moc swego ramienia, / rozproszył pysznych, a wywyższył pokornych.

PROŚBY

Radujmy się w naszym Bogu, który hojnie obdarza swój lud dobrodziejstwami. Zanieśmy do Niego gorliwą modlitwę:
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Wiekuisty Boże, dla Ciebie tysiąc lat jest jak wczorajszy dzień, który przeminął,
- spraw, abyśmy pamiętali, że nasze życie jest podobne do kwiatu, który rozwija się rano, a wieczorem usycha.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Udziel ludowi swojej manny, aby nie odczuwał głodu,
- daj mu żywej wody, aby nie pragnął na wieki.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Spraw, aby Twoi wierni wytrwale dążyli do niebieskiej ojczyzny,
- niech w czasie pracy i w chwilach odpoczynku szukają Twojej chwały.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Daj nam, Panie, sprzyjającą pogodę,
- abyśmy mogli zebrać obfite plony ziemi.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Wybaw nas, Panie, od wszelkiej szkody
- i ześlij obfite błogosławieństwo na nasze domy.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Dopuść zmarłych do oglądania Twojego oblicza
- i nam również daj szczęście przebywania z Tobą.
Obdarz nas, Panie, łaską i pokojem.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Boże, Twoje imię jest święte, a Twoje miłosierdzie sławią wszystkie pokolenia, ą przyjmij prośby Twojego ludu * i spraw, aby nieustannie Cię wielbił. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 W gniewu dzień, w tę pomsty chwilę
Świat w popielnym legnie pyle:
Zważ Dawida i Sybillę.
2 Jakiż będzie płacz i łkanie,
Gdy dzieł naszych Sędzia stanie,
Odpowiedzieć każąc za nie.
3 Trąba groźnym zabrzmi tonem
Nad grobami śpiących zgonem,
Wszystkich stawi nas przed tronem.
4 Śmierć z naturą się zadziwi,
Gdy umarli staną żywi,
Win brzemieniem nieszczęśliwi.
5 Księgi się otworzą karty,
Gdzie spis grzechów jest zawarty,
Za co świat karania warty.
6 Kiedy Sędzia więc zasiędzie,
Wszystko tajne jawnym będzie,
Gniewu dłoń dosięże wszędzie.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Wybawiłeś nas, Panie, * i nieustannie sławimy Twe imię.
Psalm 44
Modlitwa w czasie klęski narodu
We wszelkich przeciwnościach odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował (por. Rz 8, 37)
I

Boże, słyszeliśmy na własne uszy, ą
ojcowie nasi nam opowiedzieli *
o czynach, których za ich dni dokonałeś w pradawnych czasach.
Ty własną ręką zasadziłeś ich po wygnaniu pogan; *
by ich rozprzestrzenić, wypleniłeś narody.
Bo nie zdobyli ziemi mieczem swoim *
ani ich nie ocaliło własne ramię,
Lecz ramię i prawica Twoja, *
i światło Twego oblicza, boś ich umiłował.
Ty, mój Boże, jesteś moim Królem, *
który zapewnił zwycięstwo Jakubowi.
Dzięki Tobie starliśmy naszych wrogów, *
w imię Twoje zdeptaliśmy napastników.
Bo nie zaufałem mojemu łukowi *
ani mój miecz mnie nie ocalił,
Lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów *
i zawstydziłeś tych, co nas nienawidzą.
Każdego dnia chlubimy się Bogiem *
i nieustannie sławimy Twe imię.

Ant. Wybawiłeś nas, Panie, / i nieustannie sławimy Twe imię.
2 ant.Przebacz, Panie, * i nie wydawaj swego ludu na wzgardę.
II

A jednak nas odrzuciłeś i okryłeś wstydem, *
już nie wyruszasz z naszymi wojskami.
Sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, *
a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.
Na rzeź nas wydałeś jak owce *
i rozproszyłeś między poganami.
Swój lud sprzedałeś za bezcen *
i niewiele zyskałeś z tej sprzedaży.
Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadów, *
na śmiech otoczenia, na urągowisko.
Uczyniłeś nas przysłowiem wśród pogan, *
głowami potrząsają nad nami ludy.
Moja zniewaga jest zawsze przede mną *
i wstyd mi twarz okrywa,
Na głos miotającego szyderstwa i obelgi, *
wobec mściwego nieprzyjaciela.

Ant. Przebacz, Panie, / i nie wydawaj swego ludu na wzgardę.
3 ant.Powstań, Panie, * i wyzwól nas przez swoją łaskę.
III

Wszystko to na nas przyszło, ą
choć nie zapomnieliśmy o Tobie *
i nie złamaliśmy Twojego przymierza.
Nie odwróciło się nasze serce *
ani kroki nie zboczyły z Twej ścieżki,
Kiedy nas starłeś w krainie szakali *
i okryłeś nas mrokiem.
Gdybyśmy zapomnieli imię naszego Boga *
i wyciągali ręce do boga obcego,
Czyżby Bóg nie dostrzegł tego, *
On, który zna tajniki serca?
Lecz to z powodu Ciebie ciągle nas mordują, *
mają nas za owce na rzeź przeznaczone.
Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? *
Przebudź się! Nie odrzucaj nas na zawsze!
Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze, *
zapominasz o naszej nędzy i ucisku?
W proch runęło nasze życie, *
ciałem przylgnęliśmy do ziemi.
Powstań, przyjdź nam na pomoc *
i wyzwól nas przez swoją łaskę!

Ant. Powstań, Panie, i wyzwól nas przez swoją łaskę.

K. Panie, do kogóż pójdziemy?
W. Ty masz słowa życia wiecznego.

anawim



Czwartek
XXXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Drugiego Listu św. Piotra Apostoła
2, 9-22
Zdemaskowanie grzeszników

Umiłowani! Wie Pan, jak pobożnych wyrwać z doświadczenia, niesprawiedliwych zaś jak zachować na ukaranie w dzień sądu, przede wszystkim zaś tych, którzy idą za ciałem w nieczystej żądzy i pogardę okazują Władzy, zuchwalcy, zarozumialcy, którzy nie wahają się przed wypowiadaniem bluźnierstw na "Chwały". Tymczasem aniołowie, których siła i potęga jest większa, nie wnoszą przeciwko nim przed Pana przeklinającego wyroku potępienia. Ci zaś, jak nierozumne zwierzęta, przeznaczone z natury na schwytanie i zagładę, wypowiadając bluźnierstwa na to, czego nie znają, podlegną właśnie takiej zagładzie jak one, otrzymując karę jako zapłatę za niesprawiedliwość. Za przyjemność uważają rozpustę uprawianą za dnia, jako zakały i plugawcy pławią się w swych uciechach, gdy z wami są przy stole. Oczy mają pełne kobiety cudzołożnej, oczy nie przestające grzeszyć, uwodzą oni dusze nieutwierdzone. Mają serca wyćwiczone w chciwości, synowie przekleństwa. Opuszczając prawą drogę, zbłądzili, a poszli drogą Balaama, syna Bosora, który umiłował zapłatę niesprawiedliwości, ale został skarcony za swoje przestępstwo; juczne bydlę, pozbawione mowy, przemówiwszy ludzkim głosem, powstrzymało głupotę proroka.

Ci są źródłami bez wody i obłokami wichrem pędzonymi, których czeka mrok ciemności. Wypowiadając bowiem słowa wyniosłe a próżne, uwodzą żądzami cielesnymi i rozpustą tych, którzy zbyt mało odsuwają się od postępujących w błędzie. Wolność im głoszą, a sami są niewolnikami zepsucia. Komu bowiem kto uległ, temu też służy jako niewolnik.

Jeżeli bowiem uciekają od zgnilizny świata przez poznanie Pana i Zbawcy, Jezusa Chrystusa, a potem oddając się jej ponownie, zostają pokonani, to koniec ich jest gorszy od początków. Lepiej bowiem byłoby im nie znać drogi sprawiedliwości, aniżeli poznawszy ją, odwrócić się od podanego im świętego przykazania. Spełniło się na nich to, o czym słusznie mówi przysłowie: "Pies powrócił do tego, co sam zwymiotował, a świnia umyta - do kałuży błota".

RESPONSORIUM
Flp 4, 8. 9; 1 Kor 16, 13

W. Wszystko, co jest prawdziwe, ą co godne, co czyste, to miejcie na myśli. * Czyńcie to, a Bóg pokoju będzie z wami.
K. Czuwajcie, trwajcie mocno w wierze, bądźcie mężni i umacniajcie się. W. Czyńcie to, a Bóg pokoju będzie z wami.

II CZYTANIE

Homilia św. Jana Chryzostoma, biskupa, do Ewangelii św. Mateusza
(Homilia 33, 1. 2)
Jeśli będziemy owcami, zwyciężymy; jeśli wilkami - ulegniemy

Jak długo pozostajemy owcami, zwyciężamy; otoczeni niezliczoną gromadą wilków, jesteśmy mocniejsi. Gdy jednak stajemy się wilkami, ulegamy, ponieważ jesteśmy pozbawieni pomocy Dobrego Pasterza. Wszak nie jest On pasterzem wilków, ale owiec; dlatego opuszcza cię i odchodzi, gdy nie oczekujesz, aby okazał swoją potęgę.

Chrystus jakby chciał powiedzieć: Nie trwóżcie się, że gdy wysyłam was między wilki, nakazuję zachowywać się jak owce i jak gołębice. Mógłbym rozporządzić inaczej i posłać was nie narażając na żadne niebezpieczeństwo; mógłbym nie czynić was owcami słabszymi od wilków, ale straszniejszymi od lwów. Ale tak właśnie trzeba. W ten sposób uwidoczni się wasze męstwo i rozsławi moja potęga.

To właśnie powiedział świętemu Pawłowi: "Wystarczy ci mojej łaski, albowiem moc moja objawia się w słabości". To Ja postanowiłem - zda się mówić Chrystus - abyście takimi byli. Gdy przeto mówi: "Posyłam was jak owce", to jakby dodaje: Nie lękajcie się, wiem doskonale, że właśnie wtedy nie zwycięży was żaden nieprzyjaciel.

Aby zaś nie popadli w bezczynność i nie wydawało się im, że wszystko otrzymają zupełnie za darmo, że otrzymają nagrodę bez wysiłku, dodaje: "Bądźcie więc roztropni jak węże, a prości jak gołębie". Na cóż jednak się przyda - zapytają - nasza roztropność pośród tak licznych niebezpieczeństw? Jakże możemy zachować roztropność, miotani tylu falami? Czegóż może dokonać nawet najroztropniejsza owca otoczona gromadą wilków? Na co się zda choćby największa prostota gołębia, skoro zostanie osaczony przez wiele sępów? Na nic w wypadku stworzeń nierozumnych, ale gdy o was idzie na bardzo wiele.

Zobaczmy, jaki rodzaj roztropności jest tu wymagany. Roztropność węża - mówi Pan. Podobnie jak wąż porzuca wszystko, nawet część swego ciała, byle tylko ocalić głowę, tak i ty - powiada - z wyjątkiem wiary porzuć wszystko: bogactwo, ciało, a nawet życie. Wiara jest bowiem głową i korzeniem. Gdy wiarę ocalisz, to choćbyś wszystko inne postradał, odzyskasz w daleko większym stopniu. Dlatego Pan nie poleca samej tylko prostoty ani samej tylko roztropności, ale jedno i drugie zarazem, aby w ten sposób stały się naprawdę cnotą. Potrzebna jest roztropność węża, abyś unikał śmiertelnych ran, potrzebna też prostota gołębia, abyś nie szukał zemsty na tych, co cię skrzywdzili, ani żądał kary na tych, co knują zasadzki. Na nic się zda roztropność, jeśli zabraknie prostoty.

I niech nikt nie sądzi, że tych poleceń nie da się spełnić. Pan wie lepiej niż ktokolwiek inny, jak się rzeczy mają. Wie, że przemocy nie pokonuje się przemocą, ale łagodnością.


RESPONSORIUM
Mt 10, 16; J 12, 36

W.Oto Ja was posyłam, ą jak owce między wilki, mówi Pan. * Bądźcie więc roztropni jak węże, / a prości jak gołębie.
K.Dopóki światłość macie, wierzcie w światłość, abyście byli synami światłości. W. Bądźcie więc roztropni jak węże, / a prości jak gołębie.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, nasz Ojcze, pobudź wolę swoich wiernych, ą aby gorliwiej korzystając z owoców odkupienia, * zasłużyli na obfitsze łaski Twojej dobroci. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Cóż mam, nędzarz, ku obronie,
Czyją pieczą się osłonię,
Gdy i święty zadrży w łonie?
2 Królu, w grozie swej bezmierny,
Zbawisz z łaski lud swój wierny,
Zbaw mnie, zdroju miłosierny.
3 Racz pamiętać, Jezu drogi,
Żeś wziął dla mnie żywot srogi,
Nie gub mnie w dzień straszny trwogi.
4 Długoś szukał mnie znużony,
Zbawił krzyżem umęczony,
Niech ten trud nie będzie płony.
5 Sędzio pomsty sprawiedliwy,
Bądź mym grzechom miłościwy,
Zanim przyjdzie sąd straszliwy.
6 Jęczę, pomnąc grzechów morze,
Wstydem me oblicze gorze,
Żebrzącemu przebacz, Boże.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Wzbudź swą potęgę, Panie, * i przyjdź nam z pomocą.
Psalm 80
Nawiedź, Panie, swoją winnicę
Przyjdź, Panie Jezu!(Ap 22, 20)
Usłysz, Pasterzu Izraela, ą
Ty, który jak trzodę prowadzisz ród Józefa, *
Ty, który zasiadasz nad cherubami!
Ukaż się przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem, *
wzbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą.
Odnów nas, Boże, ą
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.
Panie, Boże Zastępów, jak długo gniewać się będziesz *
pomimo modłów Twojego ludu?
Nakarmiłeś go chlebem płaczu, *
obficie napoiłeś łzami.
Uczyniłeś nas przyczyną zwady sąsiadów, *
a wrogowie nasi z nas szydzą.
Odnów nas, Boże Zastępów, ą
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.
Przeniosłeś winorośl z Egiptu *
i zasadziłeś ją wygnawszy pogan.
Przygotowałeś dla niej glebę, *
a ona zapuściła korzenie i napełniła ziemię.
W jej cieniu skryły się góry, *
jej gałęzie okryły potężne cedry.
Rozpostarła swe pędy aż do Morza, *
aż do Rzeki swoje latorośle.
Dlaczego zburzyłeś jej ogrodzenie *
i każdy przechodzień zrywa jej grona?
Niszczy ją dzik leśny *
i obgryzają polne zwierzęta.
Powróć, Boże Zastępów, *
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, *
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
A ci, którzy ją spalili i wycięli, *
niech zginą od grozy Twojego oblicza.
Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy, *
nad synem człowieczym, którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Odnów nas, Panie, Boże Zastępów, ą
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.

Ant. Wzbudź swą potęgę, Panie, / i przyjdź nam z pomocą.
2 ant.Pan czynów wspaniałych dokonał * i cała ziemia niech o tym się dowie.
Pieśń (Iz 12, 1-6)
Radość wyzwolonego ludu
Jeśli ktoś jest spragniony, niech przyjdzie do Mnie i pije! (J 7, 37)
Wysławiam Cię, Panie, *
bo rozgniewałeś się na mnie,
Lecz Twój gniew się uśmierzył *
i dałeś mi pociechę.
Oto Bóg jest moim zbawieniem, *
Jemu zaufam i bać się nie będę.
Pan jest moją pieśnią i mocą *
i On się stał moim zbawieniem.
Wy zaś z weselem czerpać będziecie *
wodę ze zdrojów zbawienia.
Jeszcze w owym dniu powiecie: *
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia!
Ukażcie narodom Jego dzieła, *
przypominajcie, że Jego imię jest chwalebne.
Śpiewajcie Panu, bo czynów wspaniałych dokonał *
i cała ziemia niech o tym się dowie.
Wznoś okrzyki i wołaj radośnie, mieszkanko Syjonu, *
bo wielki jest wśród ciebie Święty Izraela.

Ant. Pan czynów wspaniałych dokonał / i cała ziemia niech o tym się dowie.
3 ant.Radośnie śpiewajcie Bogu, * który jest naszą mocą. ą
Psalm 81
Uroczyste odnowienie przymierza
Uważajcie, aby w kimś z was nie było przewrotnego serca niewiary (Hbr 3, 12)
Radośnie śpiewajcie Bogu, który jest naszą mocą, *
ąwykrzykujcie na cześć Boga Jakuba!
Zacznijcie śpiewać i w bęben uderzcie, *
w cytrę słodko dźwięczącą i lirę.
Zadmijcie w róg w czas nowiu, *
w czas pełni, w nasz dzień uroczysty.
Bo tak ustanowiono w Izraelu *
przykazania Boga Jakuba.
Ustanowił to prawo dla Józefa, *
gdy wyruszał z ziemi egipskiej.
Słyszę słowa nieznane: ą
"Uwolniłem od brzemienia jego barki, *
jego ręce porzuciły kosze.
Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem, ą
odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury, *
doświadczyłem cię przy wodach Meriba.
Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć; *
obyś Mnie posłuchał, Izraelu!
Nie będziesz miał obcego boga, *
cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał.
Jam jest Pan, Bóg twój, ą
który cię wywiódł z ziemi egipskiej, *
szeroko otwórz usta, abym je napełnił.
Lecz mój lud nie posłuchał mego głosu, *
Izrael nie był Mi posłuszny.
Zostawiłem ich przeto ich twardym sercom, *
niech postępują według swych zamysłów.
Gdyby mój lud Mnie posłuchał, *
a Izrael kroczył moimi drogami,
Natychmiast bym zgniótł ich wrogów *
i obrócił rękę na ich przeciwników.
Schlebialiby Panu ci, którzy Go nienawidzą, *
a kara ich trwałaby na wieki.
A jego bym karmił wyborną pszenicą *
i sycił miodem z opoki".

Ant. Radośnie śpiewajcie Bogu, / który jest naszą mocą.

CZYTANIE
Rz 14, 17-19

Królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. A kto w taki sposób służy Chrystusowi, ten podoba się Bogu i ma uznanie u ludzi. Starajmy się więc o to, co służy sprawie pokoju i wzajemnemu zbudowaniu.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Od wczesnego rana * Myślę o Tobie, Panie.
W. Od wczesnego rana / Myślę o Tobie, Panie.
K. Bo stałeś się dla mnie pomocą.
W. Myślę o Tobie, Panie.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Od wczesnego rana / Myślę o Tobie, Panie.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Daj nam, Panie, poznać zbawienie * i odpuść nam grzechy.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Daj nam, Panie, poznać zbawienie / i odpuść nam grzechy.

PROŚBY

Niech będzie błogosławiony nasz Bóg i Ojciec, który strzeże swych dzieci i nie gardzi ich prośbami. Zanośmy do Niego pokorne błagania:
Panie, oświeć nasze oczy.

Dzięki Ci składamy za to, że przez swego Syna nas oświeciłeś,
- pozwól nam cieszyć się Jego światłem przez cały dzień dzisiejszy.
Panie, oświeć nasze oczy.

Niech Twoja mądrość będzie nam dzisiaj przewodniczką,
- abyśmy postępowali w nowości życia.
Panie, oświeć nasze oczy.

Spraw, abyśmy mężnie znosili dla Ciebie przeciwności
- i szczerym sercem zawsze Tobie służyli.
Panie, oświeć nasze oczy.

Uprzedzaj swym natchnieniem nasze myśli, pragnienia i czyny,
- abyśmy chętnie otwierali się na głos Twej opatrzności.
Panie, oświeć nasze oczy.

Ojcze nasz, ,
MODLITWA

Boże, Ty jesteś światłością prawdziwą i stwórcą światła, ąspraw, abyśmy wiernie rozważali Twoje święte tajemnice * i żyli w świetle Twojej prawdy. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Czwartek
II tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 Jawnogrzesznej darowałeś,
Łotra modłów wysłuchałeś
I mnie też nadzieję dałeś.
2 Choć niegodne me błaganie,
Nie daj mi, dobroci Panie,
W ognia wieczne wpaść otchłanie.
3 Między owce Twe wliczony
I od kozłów odłączony,
Daj, niech z prawej stanę strony.
4 Gdy odtrącisz potępionych,
Srogim żarom przeznaczonych,
Weź mnie do błogosławionych.
5 Błagam z czołem pochylonym,
Z sercem z żalu w proch skruszonym,
Pieczę miej nad moim zgonem.
6 Opłakany dzień nastanie,
Gdy z popiołów zmartwychwstanie
Grzesznik na Twój sąd straszliwy:
Bądź mu, Boże, miłościwy.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, * aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.
Psalm 72
Królewska władza Mesjasza
Otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę (Mt 2, 11)
I

Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
i Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu,
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.
Niech góry przyniosą pokój ludowi, *
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką ubogich z ludu, ą
będzie ratował dzieci biedaków *
i zmiażdży ciemiężycieli.
Będzie żył długo jak słońce, *
jak księżyc, z pokolenia na pokolenie.
Będzie jak deszcz spadający na trawę, *
jak rzęsista ulewa, co nawadnia ziemię.
Za dni jego sprawiedliwość zakwitnie *
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Wrogowie będą bić przed nim pokłony, *
a przeciwnicy pył będą lizali.
Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły.

Ant. Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, / aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.
2 ant.Pan zmiłuje się nad biednymi, * wybawi ich od krzywdy i przemocy.
II

Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa, *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
Wybawi ich od krzywdy i przemocy, *
gdyż krew ich cenna jest w jego oczach.
Będzie żył i przyniosą mu złoto z Saby, ą
zawsze będą się modlić za niego, *
nieustannie błogosławić mu będą.
Obfitość zboża będzie na ziemi, ą
szczyty pagórków zaszumią kłosami jak Liban *
i rozmnożą się mieszkańcy miast jak polna trawa.
Niech jego imię trwa na wieki, *
jak długo świeci słońce, niech trwa jego imię.
Niech jego imieniem wzajemnie się błogosławią, *
niech wszystkie narody życzą mu szczęścia.
Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, *
który sam czyni cuda.
Na wieki niech będzie błogosławione Jego imię, ą
a Jego chwała niech wypełni ziemię. *
Niech się tak stanie, niech się stanie!

Ant. Pan zmiłuje się nad biednymi, / wybawi ich od krzywdy i przemocy.
3 ant.Teraz trwają wiara, nadzieja i miłość, * a miłość jest z nich największa.
Pieśń (1 Kor 13, 1-8. 13)
Prawdziwa miłość

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, *
a miłości bym nie miał,
Stałbym się jak miedź brzęcząca *
albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania *
i poznał wszystkie tajemnice,
I posiadał wszelką wiedzę, *
i wszelką wiarę, tak iżbym góry przenosił,
A miłości bym nie miał, *
byłbym niczym.
I gdybym całą majętność moją rozdał na jałmużnę, ą
a ciało wydał na spalenie, lecz nie miał miłości, *
nic bym nie zyskał.
Miłość cierpliwa jest i łaskawa, ą
miłość nie zazdrości i nie szuka uznania, *
nie unosi się pychą;
Nie dopuszcza się bezwstydu i swego nie szuka, *
nie unosi się gniewem, nie pamięta złego;
Nie cieszy się z niesprawiedliwości, *
lecz weseli się z prawdy.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, ą
we wszystkim pokłada nadzieję *
i wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje *
i nie jest jak proroctwa, które się skończą,
Albo jak dar języków, który zniknie, *
lub jak wiedza, której zabraknie.
Teraz więc trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, *
a miłość jest z nich największa.

Ant. Teraz trwają wiara, nadzieja i miłość, / a miłość jest z nich największa.

CZYTANIE
1 P 1, 22-23

Skoro już dusze swoje uświęciliście, będąc posłuszni prawdzie celem zdobycia nieobłudnej miłości bratniej, jedni drugich gorąco czystym sercem umiłujcie. Jesteście bowiem ponownie do życia powołani nie z ginącego nasienia, ale z niezniszczalnego, dzięki słowu Boga, które jest żywe i trwa.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Pan jest moim pasterzem, * Niczego mi nie braknie.
W. Pan jest moim pasterzem, / Niczego mi nie braknie.
K. Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych przez wzgląd na swoją chwałę.
W. Niczego mi nie braknie.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Pan jest moim pasterzem, / Niczego mi nie braknie.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Łaknących sprawiedliwości * Pan nasycił i napełnił dobrami.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Ant. Łaknących sprawiedliwości / Pan nasycił i napełnił dobrami.

PROŚBY

Z wdzięcznością wznieśmy nasze serca do Pana i Zbawiciela, który obdarza swój lud wszelkim błogosławieństwem duchowym, i skierujmy do Niego pełne ufności prośby:
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Miłosierny Boże, zachowaj naszego papieża N. i biskupa N.,
- strzeż ich dla dobra Twojego Kościoła.
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Otaczaj opieką naszą ojczyznę
- i wybaw nas od zła wszelkiego.
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Zgromadź wielu synów wokół Twojego stołu,
- aby doskonalej naśladowali Ciebie przez dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo.
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Zachowaj Twe służebnice, które złożyły ślub czystości,
- niech wiernie podążają za Tobą, Barankiem Bożym.
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Obdarz zmarłych wiecznym pokojem u Ciebie
- i przez wymianę dóbr duchowych umocnij ich jedność z nami.
Błogosław, Panie, swojemu ludowi.

Ojcze nasz,

MODLITWA

Miłosierny Boże, przyjmij naszą wieczorną modlitwę, ąspraw, abyśmy w naszych sercach nieustannie rozważali Twoje prawo * i osiągnęli jako nagrodę światło życia wiecznego. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 W gniewu dzień, w tę pomsty chwilę
Świat w popielnym legnie pyle:
Zważ Dawida i Sybillę.
2 Jakiż będzie płacz i łkanie,
Gdy dzieł naszych Sędzia stanie,
Odpowiedzieć każąc za nie.
3 Trąba groźnym zabrzmi tonem
Nad grobami śpiących zgonem,
Wszystkich stawi nas przed tronem.
4 Śmierć z naturą się zadziwi,
Gdy umarli staną żywi,
Win brzemieniem nieszczęśliwi.
5 Księgi się otworzą karty,
Gdzie spis grzechów jest zawarty,
Za co świat karania warty.
6 Kiedy Sędzia więc zasiędzie,
Wszystko tajne jawnym będzie,
Gniewu dłoń dosięże wszędzie.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Nie karć mnie, Panie, * w Twoim gniewie. ą
Psalm 38
Błaganie nieszczęśliwego grzesznika
Wszyscy znajomi Jezusa stali z daleka(Łk 23, 49)
I

Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie *
ąani mnie nie karz w swej zapalczywości.
Utkwiły bowiem we mnie strzały Twoje *
i Twoja ręka zaciążyła nade mną.
Z powodu Twego gniewu nic nie ma zdrowego w mym ciele, *
nic nietkniętego w kościach na skutek grzechu mojego.
Bo winy moje przerosły moją głowę *
i przygniatają mnie ciężkim brzemieniem.

Ant. Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie.
2 ant.Znasz, Panie, * wszystkie me pragnienia.
II

Moje rany cuchną i ropieją *
z powodu mojego szaleństwa.
Przybity i zgarbiony, *
przez cały dzień chodzę smutny.
Bo ogień trawi lędźwie moje *
i w moim ciele nic nie ma zdrowego.
Złamany i bardzo wyczerpany *
jęczę, bo drży moje serce.
Znasz, Panie, wszystkie me pragnienia *
i jęk mój nie skryje się przed Tobą.
Trzepocze się we mnie serce i z sił opadłem, *
i nawet gaśnie światło moich oczu.
Stronią od mej choroby sąsiedzi i przyjaciele, *
a moi bliscy trzymają się z daleka.
Ci, którzy czyhają na me życie, zastawiają sidła, ą
pragną mojej zguby, którzy źle mi życzą *
i przez dzień cały obmyślają podstępy.

Ant. Znasz, Panie, wszystkie me pragnienia.
3 ant.Wyznaję Tobie moją winę, * nie opuszczaj mnie, Panie, zbawienie moje.
III

A ja nie słucham, tak jak człowiek głuchy, *
jestem jak niemy, co ust nie otwiera.
Stałem się jak człowiek, który nie słyszy *
i brak mu w ustach odpowiedzi.
Bo Tobie ufam, Panie, *
Ty, Panie, Boże mój, odpowiesz.
Mówię bowiem: "Niech się ze mnie nie cieszą, *
gdy chwieje się ma noga, niech się nade mnie nie wynoszą",
Bo jestem bardzo bliski upadku, *
a ból mój zawsze jest przy mnie.
Ja przecież wyznaję moją winę, *
a grzech mój przejmuje mnie trwogą.
Silni są ci, którzy są mi przeciwni bez powodu, *
i liczni, którzy mnie niesłusznie nienawidzą.
Ci, którzy za dobro złem odpłacają, *
za to mi grożą, że za dobrem idę.
Panie, Ty mnie nie opuszczaj, *
Boże mój, nie oddalaj się ode mnie!
Śpiesz mi na pomoc, *
Panie, zbawienie moje.

Ant. Wyznaję Tobie moją winę, / nie opuszczaj mnie, Panie, zbawienie moje.

K. Oczy mi słabną od wypatrywania Twej pomocy, Panie.
W. I Twego sprawiedliwego słowa.

anawim



Piątek
XXXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Drugiego Listu św. Piotra Apostoła
3, 1-18
Zachęta do oczekiwania przyjścia Pana

Umiłowani, piszę do was już ten drugi list; w nich pobudzam wasz zdrowy rozsądek i pamięć, abyście przypomnieli sobie słowa, które były dawno już przepowiedziane przez świętych proroków, oraz przykazanie Pana i Zbawiciela, podane przez waszych apostołów. To przede wszystkim wiecie, że przyjdą w ostatnich dniach szydercy pełni szyderstwa, którzy będą postępowali według własnych żądz i będą mówili: "Gdzie jest obietnica Jego przyjścia? Odkąd bowiem ojcowie zasnęli, wszystko jednakowo trwa od początku świata".

Nie wiedzą bowiem ci, którzy tego pragną, że niebo było od dawna i ziemia, która z wody i przez wodę zaistniała na słowo Boże, i przez nią ówczesny świat zaginął wodą zatopiony. A to samo słowo zabezpieczyło obecnie niebo i ziemię jako zachowane dla ognia na dzień sądu i zguby bezbożnych ludzi.

Niech zaś dla was, umiłowani, nie będzie tajne to jedno, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy - bo niektórzy są przekonani, że Pan zwleka, ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną znalezione.

Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyspieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których będzie mieszkała sprawiedliwość.

Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby Pan was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat Paweł według danej mu mądrości napisał do was, jak również we wszystkich listach, w których mówi o tym. Są w nich trudne do zrozumienia pewne sprawy, które ludzie nie douczeni i mało utwierdzeni opacznie tłumaczą, tak samo jak i inne Pisma, na własną swoją zgubę.

Wy zatem, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, strzeżcie się, abyście dając się uwieść błędom tych, którzy nie szanują praw Bożych, własnej stałości nie doprowadzili do upadku. Wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jemu chwała zarówno teraz, jak i do dnia wieczności. Amen.

RESPONSORIUM
Iz 65, 17. 18; Ap 21, 5

W. Oto Ja stwarzam ą nowe niebiosa i nową ziemię; / będzie radość i wesele na zawsze z tego, co Ja stworzę: * Oto czynię wszystko nowe.
K. Uczynię z Jerozolimy wesele i z jej ludu radość. W. Oto czynię wszystko nowe.

II CZYTANIE

Z traktatu św. Cypriana, biskupa i męczennika, O śmierci
(rozdz. 18. 24. 26)
Wyzwoleni z lęku przed śmiercią, myślmy o nieśmiertelności

Zawsze powinniśmy pamiętać, że mamy czynić wolę nie swoją, ale Boga, według słów Pana, który nam polecił modlić się o to codziennie. Jakże to sprzeczne i nierozumne, że chociaż sami prosimy o spełnienie się woli Boga, to jednak kiedy poleca i wzywa do odejścia z tego świata, nie chcemy poddać się natychmiast Jego rozkazom. Sprzeciwiamy się, wzbraniamy i jak opornych niewolników wiodą nas w smutku i rozżaleniu przed Pana. Odchodzimy stąd przymuszeni koniecznością, nie zaś przekonani posłuszeństwem. A nadto oczekujemy nagrody wiecznej od Tego, do którego tak niechętnie idziemy. Czemuż więc prosimy i błagamy, aby przyszło królestwo niebieskie, jeśli rozkoszą dla nas jest ziemska niewola? Dlaczego w częstych modlitwach prosimy, aby rychło nadszedł dzień królestwa, jeśli naszym gorącym pragnieniem i wielkim życzeniem jest służyć tutaj raczej diabłu, niż królować z Chrystusem?

Skoro świat nienawidzi chrześcijanina, czemu miłujesz tego, kto cię nienawidzi, a nie idziesz raczej za Chrystusem, który umiłował cię i odkupił? Święty Jan w swoim liście wzywa nas i zachęca, abyśmy nie miłowali świata idąc za pragnieniami ciała. "Nie miłujcie - rzecze - świata ani tego, co jest na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca; wszystko, co jest na świecie, jest pożądliwością ciała, pożądliwością oczu i pychą świata. Świat zaś przemija i jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, trwa na wieki". Bracia umiłowani! Bądźmy gotowi czynić wolę Boga z pogodnym sercem, wiarą niewzruszoną, wytrwałą cnotą. Wyzuci z lęku przed śmiercią, rozmyślajmy o nieśmiertelności, która potem nastąpi. W ten sposób pokażemy, że to, w co wierzymy, istnieje naprawdę.

Trzeba nam, bracia umiłowani, wiedzieć i często rozważać, że wyrzekliśmy się świata, że przebywamy tutaj chwilowo jako pielgrzymi i goście. Przyjmijmy z radością ów dzień, który każdemu wyznaczy trwałe mieszkanie, wyrwie nas ze świata, wyzwoli z jego więzów oraz przekaże królestwu i szczęściu wiecznemu. Jakiż wędrowiec nie chciałby powrócić do ojczyzny? Naszą ojczyzną jest niebo. Czeka tam na nas wielka rzesza tych, których miłujemy: rodzice, rodzeństwo, dzieci; oczekują nas pewni zbawienia, a jedynie zatroskani o nasze. Jakże wielka będzie wspólna radość dla nich i dla nas spotkać się i wzajemnie powitać! Jakżeż to wielkie szczęście w królestwie niebieskim nie obawiać się więcej śmierci, jakże doskonałe i nieustanne szczęście, żyć na wieki!

Oto tam chwalebny orszak Apostołów, uszczęśliwiony chór proroków, tam niezliczona rzesza męczenników ukoronowana chwałą z powodu zwycięstwa w walce i cierpieniu. Tam zwycięskie dziewice, które pokonały pożądanie ciała mocą wstrzemięźliwości; tam obdarowani jałmużnicy, którzy spełnili czyny sprawiedliwości, bo udzielali potrzebującym pożywienia i innego wsparcia. Oni to, zachowując przykazania Pana, przenieśli swe ziemskie dziedzictwo do niebiańskich skarbców. Spieszmy ku nim, bracia umiłowani, z wszelką gorliwością. Niech Bóg zobaczy te nasze myśli, niech Chrystus wejrzy na to postanowienie umysłu naszego i wiary, niech nam udzieli tym większej nagrody swojej miłości, im goręcej będziemy Go oczekiwać.

RESPONSORIUM
Flp 3, 20-21; Kol 3, 4

W. Nasza ojczyzna jest w niebie, ą stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa. * On przekształci nasze ciało poniżone / na podobne do swego chwalebnego ciała.
K. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale. W. On przekształci nasze ciało poniżone / na podobne do swego chwalebnego ciała.

MODLITWA

Módlmy się. Boże, nasz Ojcze, pobudź wolę swoich wiernych, ą aby gorliwiej korzystając z owoców odkupienia, * zasłużyli na obfitsze łaski Twojej dobroci. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim




Piątek
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Cóż mam, nędzarz, ku obronie,
Czyją pieczą się osłonię,
Gdy i święty zadrży w łonie?
2 Królu, w grozie swej bezmierny,
Zbawisz z łaski lud swój wierny,
Zbaw mnie, zdroju miłosierny.
3 Racz pamiętać, Jezu drogi,
Żeś wziął dla mnie żywot srogi,
Nie gub mnie w dzień straszny trwogi.
4 Długoś szukał mnie znużony,
Zbawił krzyżem umęczony,
Niech ten trud nie będzie płony.
5 Sędzio pomsty sprawiedliwy,
Bądź mym grzechom miłościwy,
Zanim przyjdzie sąd straszliwy.
6 Jęczę, pomnąc grzechów morze,
Wstydem me oblicze gorze,
Żebrzącemu przebacz, Boże.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Pokornym i skruszonym sercem * Ty, Boże, nie gardzisz.
Psalm 51
Błaganie pokutnika
Odnówcie się duchem w waszym myśleniu i przyobleczcie nowego człowieka (Ef 4, 23-24)
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź nieprawość moją.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość moją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku *
i prawy w swoim sądzie.
Oto urodziłem się obciążony winą *
i jako grzesznika poczęła mnie matka.
A Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, *
naucz mnie tajemnic mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, *
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
Spraw, abym usłyszał radość i wesele, *
niech się radują kości, które skruszyłeś.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów *
i zmaż wszystkie moje przewinienia.
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich *
i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Uwolnij mnie, Boże, od kary za krew przelaną, ą
Boże, mój Zbawco, *
niech sławi mój język sprawiedliwość Twoją.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, *
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci, *
odbuduj mury Jeruzalem.
Wtedy przyjmiesz prawe ofiary: dary i całopalenia, *
wtedy składać będą cielce na Twoim ołtarzu.

Ant. Pokornym i skruszonym sercem / Ty, Boże, nie gardzisz.
2 ant.Gdy się gniewasz, Panie, * wspomnij na swe miłosierdzie.
Pieśń (Ha 3, 2-4. 13a. 15-19)
Bóg przychodzi na sąd
Podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie (Łk 21, 28)
Usłyszałem, Panie, Twoje orędzie, *
zobaczyłem, Panie, Twoje dzieło.
Gdy czas nadejdzie, niech ono odżyje, ą
pozwól nam je poznać, gdy zbliży się pora, *
w gniewnym zapale wspomnij na swą litość!
Bóg przychodzi z Temanu, *
Święty z góry Paran.
Jego majestat okrywa niebiosa, *
a Jego chwały pełna jest ziemia.
Jego wspaniałość podobna do światła, ą
z Jego rąk tryskają promienie, *
moc Jego w nich jest ukryta.
Wyszedłeś, aby lud swój ocalić *
i wybawić Twego pomazańca.
Konie bezbożnika wdeptałeś w morze, *
w kipiącą topiel wód ogromnych.
Usłyszałem, i me serce struchlało, *
na ten głos moje wargi zadrżały,
Moje kości przeniknęła trwoga, *
zachwiały się moje kroki.
Jednak w spokoju czekam na klęskę, *
która spotka lud naszych gnębicieli.
Choć drzewo figowe nie rozwija pąków *
i winnice nie wydają plonów,
Chociaż zawiodły zbiory oliwek, *
a pola nie przynoszą żywności,
Choć stada owiec znikają z owczarni *
i nie ma wołów w zagrodach,
Ja się jednak rozraduję w Panu *
i rozweselę w Bogu, moim Zbawicielu.
Pan, który jest moją siłą, ą
uczyni me nogi jak nogi jelenia *
i na wyżyny mnie wyprowadzi.

Ant. Gdy się gniewasz, Panie, / wspomnij na swe miłosierdzie.
3 ant.Chwal, Jeruzalem, * Pana. ą
Psalm 147 B
Jeruzalem wielbi Boga
Chodź, ukażę Ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka (Ap 21, 9)
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
ąwysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mknie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną *
i szron jak popiół rozsypuje.
On grad rozrzuca jak okruchy chleba, *
od Jego mrozu ścinają się wody.
Posyła słowo, i lód topnieje, *
powieje wiatrem, i rzeki płyną.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.

Ant. Chwal, Jeruzalem, Pana.

CZYTANIE
Ef 2, 13-16

Teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i w ten sposób jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem, w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chrystus oddał życie, * Aby rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.
W. Chrystus oddał życie, / Aby rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.
K. Stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają.
W. Aby rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chrystus oddał życie, / Aby rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Dzięki serdecznej litości naszego Boga * nawiedziło nas z wysoka Wschodzące Słońce.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Dzięki serdecznej litości naszego Boga / nawiedziło nas z wysoka Wschodzące Słońce.

PROŚBY

Uwielbiajmy Chrystusa, który przez Ducha Świętego samego siebie ofiarował Ojcu i własną krwią oczyścił nasze sumienia z martwych uczynków. Szczerym sercem módlmy się do Niego:
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę.

Otrzymaliśmy ten nowy dzień jako dar Twojej łaskawości,
- udziel nam również pierwszych owoców nowego życia.
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę.

Ty wszystko stworzyłeś i swą opatrznością zachowujesz w istnieniu,
- spraw, abyśmy dostrzegali Twoje ślady w stworzeniach.
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę.

Ty swoją krwią przypieczętowałeś nowe i wieczne przymierze,
- daj, abyśmy przez posłuszeństwo Twoim nakazom dochowali wierności Twemu przymierzu.
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę.

Z Twojego boku przebitego na krzyżu wypłynęła krew i woda,
- tym zbawiennym strumieniem obmyj nas z grzechów i rozlewaj radość w Kościele.
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Wszechmogący Boże, rano składamy Tobie nasze uwielbienie, ąspraw, abyśmy zjednoczeni ze świętymi *mogli na wieki śpiewać Tobie pieśń chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim



Piątek
II tydzień psałterza
Nieszpory

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Jawnogrzesznej darowałeś,
Łotra modłów wysłuchałeś
I mnie też nadzieję dałeś.
2 Choć niegodne me błaganie,
Nie daj mi, dobroci Panie,
W ognia wieczne wpaść otchłanie.
3 Między owce Twe wliczony
I od kozłów odłączony,
Daj, niech z prawej stanę strony.
4 Gdy odtrącisz potępionych,
Srogim żarom przeznaczonych,
Weź mnie do błogosławionych.
5 Błagam z czołem pochylonym,
Z sercem z żalu w proch skruszonym,
Pieczę miej nad moim zgonem.
6 Opłakany dzień nastanie,
Gdy z popiołów zmartwychwstanie
Grzesznik na Twój sąd straszliwy:
Bądź mu, Boże, miłościwy.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Uchroń, Panie, moją duszę od śmierci, * a nogi od upadku.
Psalm 116 A
Dziękczynienie
Przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego (Dz 14, 22)
Miłuję Pana, albowiem usłyszał *
głos mego błagania.
Bo skłonił ku mnie swe ucho *
w dniu, w którym wołałem.
Oplotły mnie więzy śmierci, ą
dosięgły mnie pęta Otchłani, *
ogarnął mnie strach i udręka.
Ale wezwałem imienia Pana: *
"Panie, ratuj moje życie!"
Pan jest łaskawy i sprawiedliwy, *
Bóg nasz jest miłosierny.
Pan strzeże ludzi prostego serca: *
byłem w niedoli, a On mnie wybawił.
Wróć, duszo moja, do swego spokoju, *
bo Pan dobro ci wyświadczył.
Uchronił bowiem moją duszę od śmierci, *
oczy od łez, nogi od upadku.
Będę chodził w obecności Pana *
w krainie żyjących.

Ant. Uchroń, Panie, moją duszę od śmierci, / a nogi od upadku.
2 ant.Pomoc moja od Pana, * który stworzył niebo i ziemię.
Psalm 121
Bóg czuwa nad wiernymi
Nie będą już łaknąć ani pragnąć i nie porazi ich słońce ani żaden upał (Ap 7, 16)
Wznoszę swe oczy ku górom: *
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.
On nie pozwoli, by potknęła się twa noga, *
ani się nie zdrzemnie Ten, który ciebie strzeże.
Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie *
Ten, który czuwa nad Izraelem.
Pan ciebie strzeże, ą
jest cieniem nad tobą, *
stoi po twojej prawicy.
We dnie nie porazi cię słońce *
ani księżyc wśród nocy.
Pan cię uchroni od zła wszelkiego, *
ochroni twoją duszę.
Pan będzie czuwał ą
nad twoim wyjściem i powrotem, *
teraz i po wszystkie czasy.

Ant. Pomoc moja od Pana, / który stworzył niebo i ziemię.
3 ant.Jezus Chrystus jest ofiarą przebłagalną * za grzechy całego świata.
Pieśń (1 J 1, 5b. 7. 9; 2, 1b-2)
Chrystus ofiarą przebłagalną za grzechy

Bóg jest światłością *
i nie ma w Nim żadnej ciemności.
Jeśli chodzimy w światłości, ą
tak jak On sam trwa w świetle, *
wtedy jesteśmy we wspólnocie jedni z drugimi,
A krew Jezusa, Jego Syna, *
oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.
Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, ą
Bóg jako wierny i sprawiedliwy nam je odpuści *
i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.
Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, ą
mamy Obrońcę wobec Ojca, *
Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.
On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, ą
i nie tylko za nasze, *
lecz również za grzechy całego świata.

Ant. Jezus Chrystus jest ofiarą przebłagalną / za grzechy całego świata.

CZYTANIE
1 Kor 2, 7-10a

Głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, tę, której nie pojął żaden z władców tego świata; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały; lecz właśnie głosimy, jak zostało napisane, to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy go miłują. Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Chrystus umarł za nasze grzechy, * Aby nas przyprowadzić do Boga.
W. Chrystus umarł za nasze grzechy, / Aby nas przyprowadzić do Boga.
K. Poniósł śmierć na ciele, ale został powołany do życia przez Ducha.
W. Aby nas przyprowadzić do Boga.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Chrystus umarł za nasze grzechy, / Aby nas przyprowadzić do Boga.

PIEŚŃ MARYI
Łk 1, 46-55

Ant. Pomnij, Panie, na swe miłosierdzie, * jak obiecałeś naszym ojcom.
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Ant. Pomnij, Panie, na swe miłosierdzie, / jak obiecałeś naszym ojcom.

PROŚBY

Błogosławmy Chrystusa Pana, który w swojej łaskawości ocierał łzy z oczu płaczących. Z miłością i pokorą zanośmy do Niego nasze prośby:
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Chryste Panie, który pocieszasz pokornych,
- wejrzyj na łzy ubogich.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Miłosierny Boże, usłysz jęki konających,
- niech Twój anioł nawiedzi ich i umocni.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Daj poznać swą opatrzność wszystkim wygnańcom,
- niech powrócą do ziemskiej ojczyzny, a kiedyś wejdą do niebiańskiej.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Poddaj działaniu swej miłości tych, którzy są pogrążeni w nędzy grzechu,
- niech pojednają się z Tobą i Twoim Kościołem.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Zbaw łaskawie naszych zmarłych braci,
- obdarz ich pełnią Twego odkupienia.
Zmiłuj się, Panie, nad swoim ludem.

Ojcze nasz,

MODLITWA

Boże, Ty w zgorszeniu krzyża objawiłeś swoją niewysłowioną mądrość, ą spraw, abyśmy do głębi przeniknęli chwałę męki Twojego Syna * i z ufnością chlubili się Jego krzyżem. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Sobota
II tydzień psałterza
Godzina Czytań

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN

1 W gniewu dzień, w tę pomsty chwilę
Świat w popielnym legnie pyle:
Zważ Dawida i Sybillę.
2 Jakiż będzie płacz i łkanie,
Gdy dzieł naszych Sędzia stanie,
Odpowiedzieć każąc za nie.
3 Trąba groźnym zabrzmi tonem
Nad grobami śpiących zgonem,
Wszystkich stawi nas przed tronem.
4 Śmierć z naturą się zadziwi,
Gdy umarli staną żywi,
Win brzemieniem nieszczęśliwi.
5 Księgi się otworzą karty,
Gdzie spis grzechów jest zawarty,
Za co świat karania warty.
6 Kiedy Sędzia więc zasiędzie,
Wszystko tajne jawnym będzie,
Gniewu dłoń dosięże wszędzie.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA

1 ant.Bóg sam dokonał wielkich cudów, * na wieki trwa Jego łaska.
Psalm 136
Hymn paschalny
Opowiadanie czynów dokonanych przez Pana jest wysławianiem Boga (Kasjodor)
I

Chwalcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Boga nad bogami, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Pana nad panami, *
bo Jego łaska na wieki.
On sam cudów wielkich dokonał, *
bo Jego łaska na wieki.
On w swej mądrości uczynił niebiosa, *
bo Jego łaska na wieki.
On rozpostarł ziemię nad wodami, *
bo Jego łaska na wieki.
On uczynił światła ogromne, *
bo Jego łaska na wieki.
Słońce, by dniem władało, *
bo Jego łaska na wieki.
Księżyc i gwiazdy, by władały nocą, *
bo Jego łaska na wieki.

Ant. Bóg sam dokonał wielkich cudów, / na wieki trwa Jego łaska.
2 ant.Bóg wywiódł Izraela spośród Egipcjan, * ręką potężną, wyciągniętym ramieniem.
II

On Egipcjanom pobił pierworodnych, *
bo Jego łaska na wieki.
I wywiódł spośród nich Izraela, *
bo Jego łaska na wieki.
Ręką potężną, wyciągniętym ramieniem, *
bo Jego łaska na wieki.
Rozdzielił Morze Czerwone, *
bo Jego łaska na wieki.
I środkiem morza przeprowadził Izraela, *
bo Jego łaska na wieki.
Faraona z wojskiem strącił w Morze Czerwone, *
bo Jego łaska na wieki.

Ant. Bóg wywiódł Izraela spośród Egipcjan, / ręką potężną, wyciągniętym ramieniem.
3 ant.Chwalcie Boga, niebiosa, * On nas uwolnił od naszych grzechów.
III

I prowadził swój lud przez pustynię, *
bo Jego łaska na wieki.
On pobił wielkich królów, *
bo Jego łaska na wieki.
On uśmiercił królów potężnych, *
bo Jego łaska na wieki.
Sichona, króla Amorytów, *
bo Jego łaska na wieki.
I Oga, króla Baszanu, *
bo Jego łaska na wieki.
A ziemię ich dał na własność, *
bo Jego łaska na wieki.
Na własność swemu słudze Izraelowi, *
bo Jego łaska na wieki.
Pamiętał o nas w naszym poniżeniu, *
bo Jego łaska na wieki.
I uwolnił nas od wrogów, *
bo Jego łaska na wieki.
On pokarm daje każdemu ciału, *
bo Jego łaska na wieki.
Chwalcie Boga, niebiosa, *
bo Jego łaska na wieki.

Ant. Chwalcie Boga, niebiosa, / On nas uwolnił od naszych grzechów.

K. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie.
W. Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

anawim



Sobota
XXXIV tydzień Okresu Zwykłego

I CZYTANIE

Z Listu św. Judy Apostoła
1-8. 12-13. 17-25
Zdemaskowanie bezbożnych i zachęta dla wiernych

Juda, sługa Jezusa Chrystusa, brat zaś Jakuba, do tych, którzy są powołani, umiłowani w Bogu Ojcu i zachowani dla Jezusa Chrystusa: miłosierdzie wam i pokój, i miłość niech będą udzielone obficie.

Umiłowani, wkładając całe staranie w pisanie wam o wspólnym naszym zbawieniu, uważam za potrzebne napisać do was, aby zachęcić do walki o wiarę raz tylko przekazaną świętym. Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, którzy dawno już są zapisani na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego zamieniają na rozpustę, a nawet wypierają się jedynego Władcy i Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Pragnę zaś, abyście przypomnieli sobie, choć raz na zawsze wiecie już wszystko, że Pan, który wybawił naród z Egiptu, następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli; i aniołów, tych, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkanie, spętanych wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd wielkiego dnia; jak Sodoma i Gomora, i w ich sąsiedztwie położone miasta w podobny sposób jak one, oddawszy się rozpuście i pożądaniu cudzego ciała, stanowią przykład przez to, że ponoszą karę wiecznego ognia. Podobnie więc ci "prorocy ze snów": ciała plugawią, Panowanie odrzucają i wypowiadają bluźnierstwa na "Chwały".

Ci właśnie na waszych agapach są zakałami, bez obawy oddają się rozpuście, samych siebie pasą, obłoki bez wody wiatrami unoszone, drzewa jesienne nie mające owocu, dwa razy uschłe, wykorzenione, rozhukane bałwany morskie wypluwające swoją hańbę, gwiazdy zabłąkane, dla których nieprzeniknione ciemności na wieki przeznaczone.

Wy zaś, umiłowani, przypomnijcie sobie te słowa, które były zapowiedziane przez Apostołów Pana naszego Jezusa Chrystusa, gdy mówili do was, że w ostatnich czasach pojawią się szydercy, którzy będą postępowali według własnych pożądliwości. Oni to powodują podziały, a sami są cieleśni i Ducha nie mają. Wy zaś, umiłowani, budując samych siebie na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, które wiedzie ku życiu wiecznemu. Dla jednych miejcie litość, dla tych, którzy mają wątpliwości: ratujcie ich, wyrywając z ognia, dla drugich zaś miejcie litość z obawą, mając w nienawiści nawet chiton zbrukany przez ciało.

Temu zaś, który może was ustrzec od upadku i stawić nienagannymi i rozradowanymi wobec swej chwały, jedynemu Bogu, Zbawcy naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, chwała, majestat, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i na wszystkie wieki. Amen.

RESPONSORIUM
Tt 2, 12. 13; Hbr 10, 24

W. Rozumnie i sprawiedliwie, ą i pobożnie żyjmy na tym świecie, * Oczekując błogosławionej nadziei / i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa.
K. Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków. W. Oczekując błogosławionej nadziei / i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa
(Kazanie 256, 1. 2. 3)
Dobremu Bogu, wybawiającemu nas od zła, śpiewajmy Alleluja

Śpiewajmy Alleluja tutaj pośród trosk, abyśmy mogli śpiewać tam w pokoju. Dlaczego tutaj pośród trosk? Nie chciałbyś, abym się czuł zaniepokojony, gdy czytam: "Bojowaniem jest życie człowieka na ziemi"? Nie chciałbyś, abym był zatroskany słysząc zwrócone ku mnie słowa: "Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie"? Nie chciałbyś, abym był zmartwiony, kiedy tutaj pokus jest tak wiele, iż sama modlitwa każe nam powtarzać: "Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom"? Codziennie zanosimy prośbę, bo codziennie potrzebujemy przebaczenia. Chcesz, abym się czuł bezpieczny tutaj, gdzie codziennie proszę o odpuszczenie grzechów i codziennie błagam o pomoc w niebezpieczeństwach? Gdy bowiem, pamiętając o grzechach przeszłych, mówię: "Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom", zaraz dodaję ze względu na przyszłe niebezpieczeństwa: "I nie wódź nas na pokuszenie". Również i cały lud, jak może się czuć bezpieczny, skoro woła wraz ze mną: "Wybaw nas od złego"? A jednak, bracia, nawet w tym uciążliwym położeniu dobremu Bogu, który wybawia nas od złego, śpiewajmy Alleluja.

Także tutaj pośród niebezpieczeństw i pokus śpiewajmy wszyscy Alleluja. "Wierny jest Bóg - mówi święty Paweł - i nie dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść". A więc i tutaj śpiewajmy Alleluja. Człowiek jest winny, ale Bóg jest wierny. Apostoł nie mówi: "Bóg nie pozwoli was kusić", ale: "Bóg nie dozwoli was kusić ponad to, co potraficie znieść; lecz zsyłając pokusę, równocześnie wskaże sposób jej pokonania, abyście mogli przetrwać". Zostałeś poddany próbie; Bóg wskaże wyjście, abyś nie zginął, owszem, sprawi, abyś jak naczynie został ukształtowany przepowiadaniem, umocniony utrapieniem. Gdy jednak wejdziesz w pokusę, myśl o tym, jak wyjść: wierny jest bowiem Bóg: "Pan będzie strzegł wejścia twego i wyjścia".

Kiedy zaś nasze ciało stanie się nieśmiertelne i niewidzialne, wówczas ustanie wszelka pokusa, ponieważ "ciało umarło". Dlaczego? "Z powodu grzechu". Duch zaś jest życiem. Dlaczego? "Z powodu usprawiedliwienia". Porzucimy zatem martwe ciało? Nie, posłuchaj dalej: "Jeśli mieszka w was Duch Tego, który Chrystusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała". W ten sposób nasze ciało, dotąd ziemskie, stanie się wówczas niebieskim.

O jakże błogosławione tamto Alleluja! O Alleluja bezpieczeństwa i pokoju, gdzie nie będzie żadnego nieprzyjaciela, gdzie nie zabraknie żadnego przyjaciela. Tam i tutaj rozbrzmiewa chwała Boża. Tu jednak pośród trosk, tam w pokoju; tutaj głoszą ją ci, którzy mają umrzeć, tam zaś ci, którzy żyją na wieki; tutaj w nadziei, tam w wypełnieniu; tutaj w drodze, tam w ojczyźnie.

Śpiewajmy więc, bracia, nie dla przyjemności odpoczywania, ale dla ulżenia w trudzie. Tak jak zwykli czynić wędrowcy: śpiewaj, ale idź naprzód, śpiewem osłaniaj zmęczenie, ale nie zasłaniaj lenistwa; śpiewaj i idź. Co znaczy: idź? Oznacza: postępuj, postępuj w dobrym! Są bowiem tacy - jak twierdzi Apostoł - którzy postępują w złym. Jeśli postępujesz, znaczy to, że idziesz; ale postępuj w dobrym, w prawdziwej wierze, w dobrych obyczajach postępuj; śpiewaj i idź.

RESPONSORIUM
por. Tb 13, 17. 18. 13

W. Twoje ulice, Jeruzalem, ą będą wyłożone szczerym złotem / i będą w tobie śpiewać pieśń radości. * A wszystkie twoje domy zawołają: / Alleluja!
K. Wspaniałym światłem zajaśniejesz i liczne narody przyjdą do ciebie. W. A wszystkie twoje domy zawołają: / Alleluja!

MODLITWA

Módlmy się. Boże, nasz Ojcze, pobudź wolę swoich wiernych, ą aby gorliwiej korzystając z owoców odkupienia, * zasłużyli na obfitsze łaski Twojej dobroci. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen

anawim



Sobota
II tydzień psałterza
Jutrznia

Boże, wejrzyj. Chwała Ojcu. Jak była na początku. Alleluja.

HYMN
1 Cóż mam, nędzarz, ku obronie,
Czyją pieczą się osłonię,
Gdy i święty zadrży w łonie?
2 Królu, w grozie swej bezmierny,
Zbawisz z łaski lud swój wierny,
Zbaw mnie, zdroju miłosierny.
3 Racz pamiętać, Jezu drogi,
Żeś wziął dla mnie żywot srogi,
Nie gub mnie w dzień straszny trwogi.
4 Długoś szukał mnie znużony,
Zbawił krzyżem umęczony,
Niech ten trud nie będzie płony.
5 Sędzio pomsty sprawiedliwy,
Bądź mym grzechom miłościwy,
Zanim przyjdzie sąd straszliwy.
6 Jęczę, pomnąc grzechów morze,
Wstydem me oblicze gorze,
Żebrzącemu przebacz, Boże.
7 Boże w Trójcy wywyższony,
Bądź na wieki pochwalony,
Przywróć grzesznym raj stracony. Amen.

PSALMODIA
1 ant.Rano głosimy Twą łaskawość, Panie, * a wierność Twoją nocami.
Psalm 92
Doskonałość Boża
Psalm ten wysławia dzieła Jednorodzonego (św. Atanazy)
Dobrze jest dziękować Panu, *
śpiewać Twojemu imieniu, Najwyższy,
Rano głosić łaskawość Twoją, *
a wierność Twoją nocami,
Na harfie dziesięciostrunnej i lirze, *
pieśnią przy dźwiękach cytry.
Bo weselę się, Panie, Twoimi czynami, *
raduję się dziełami rąk Twoich.
Jak wielkie są dzieła Twoje, Panie, *
i jakże głębokie Twe myśli!
Nie zna ich człowiek nierozumny *
i głupiec ich nie pojmuje.
Chociaż występni się plenią jak zielsko, *
a złoczyńcy jaśnieją przepychem,
I tak pójdą na wieczną zagładę, *
Ty zaś, Panie, na wieki jesteś wywyższony.
Bo oto wrogowie Twoi, Panie, ą
bo oto wrogowie Twoi poginą, *
rozproszą się wszyscy złoczyńcy.
Dałeś mi siłę bawołu, *
skropiłeś mnie świeżym olejkiem.
Moje oko spogląda z góry na nieprzyjaciół, ą
a uszy me usłyszały o klęsce przeciwników, *
tych, którzy na mnie powstają.
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, *
rozrośnie się jak cedr na Libanie.
Zasadzeni w domu Pańskim *
rozkwitną na dziedzińcach Boga naszego.
Nawet i w starości wydadzą owoc, *
zawsze pełni życiodajnych soków,
Aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy; *
On moją Opoką i nie ma w Nim nieprawości.

Ant. Rano głosimy Twą łaskawość, Panie, / a wierność Twoją nocami.
2 ant.Uznajcie wielkość * naszego Boga.
Pieśń (Pwt 32, 1-12)
Dobrodziejstwa Boże dla narodu wybranego
Ileż razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, Jeruzalem, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła(Mt 23, 37)
Uważajcie, niebiosa, na to, co powiem, *
słuchaj, ziemio, głosu mojego.
Jak deszcz niech spływa moje pouczenie, *
jak rosa niech pada me słowo,
Jak deszcz rzęsisty na zieleń, *
jak deszcz życiodajny na trawę!
Oto będę głosić imię Pana; *
uznajcie wielkość naszego Boga!
On jest Opoką, a Jego dzieło doskonałe, *
wszystkie Jego drogi są słuszne.
On jest Bogiem wiernym i nie zawodzi, *
On sprawiedliwy i prawy.
Przestali być Jego dziećmi, ą
bo grzech popełnili, *
pokolenie przewrotne i zakłamane.
Więc tak chcesz odpłacić Panu, *
ludu głupi i bezrozumny?
Czyż nie On jest twoim Ojcem i Stwórcą, *
który cię uczynił i dał ci życie?
Wspomnij na dni, które przeminęły, *
rozważ lata poprzednich pokoleń.
Zapytaj swego ojca, by cię pouczył, *
i twoich starców, niech ci opowiedzą,
Jak to Najwyższy obdarzał dziedzictwem narody *
i rozdzielał synów człowieczych.
Wtedy wytyczył granice dla ludów *
według liczby synów Boga sprawiedliwego,
Bo Jego lud jest własnością Pana, *
Jakub Jego wyłącznym dziedzictwem.
Znalazł go na ziemi pustynnej, *
na odludziu, gdzie brzmiały tylko dzikie głosy.
Opiekował się nim i pouczał, *
strzegł jak źrenicy oka.
Jak orzeł, który krąży nad gniazdem, *
by z niego wywabić swe pisklęta,
I bierze je na skrzydła rozpostarte, *
niosąc je na samym sobie,
Tak Pan go prowadził, *
a nie było z nim obcego boga.

Ant. Uznajcie wielkość naszego Boga.
3 ant.Panie, jak przedziwne jest Twoje imię * na całej ziemi.
Psalm 8
Wielkość Stwórcy i godność człowieka
Bóg wszystko poddał pod stopy Chrystusa, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła(Ef 1, 22)
O Panie, nasz Panie, ą
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi! *
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Sprawiłeś, że na przekór Twoim przeciwnikom ą
usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, *
aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:
Owce i bydło wszelakie, *
i dzikie zwierzęta,
Ptaki niebieskie i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
O Panie, nasz Panie, *
jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi!

Ant. Panie, jak przedziwne jest Twoje imię / na całej ziemi.

CZYTANIE
Rz 12, 14-16a

Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie. Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne.

RESPONSORIUM KRÓTKIE

K. Rozradują się moje wargi, * Gdy będę Ci śpiewał.
W. Rozradują się moje wargi, / Gdy będę Ci śpiewał.
K. Mój język będzie głosił Twoją sprawiedliwość.
W. Gdy będę Ci śpiewał.
K. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W. Rozradują się moje wargi, / Gdy będę Ci śpiewał.

PIEŚŃ ZACHARIASZA
Łk 1, 68-79

Ant. Skieruj, Panie, * nasze kroki na drogę pokoju.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Ant. Skieruj, Panie, / nasze kroki na drogę pokoju.

PROŚBY

Wysławiajmy łaskawość i mądrość Chrystusa, który nam polecił, abyśmy Go rozpoznawali i miłowali we wszystkich naszych braciach, a zwłaszcza w cierpiących. Zanośmy do Niego gorliwe błagania:
Utwierdzaj nas, Panie, w swojej miłości.

Już od rana wysławiamy Twoje zmartwychwstanie
- i prosimy o dobrodziejstwa odkupienia dla wszystkich ludzi.
Utwierdzaj nas, Panie, w swojej miłości.

Spraw, Panie, abyśmy dzisiaj dawali o Tobie świadectwo
- i przez Ciebie składali Bogu Ojcu świętą ofiarę.
Utwierdzaj nas, Panie, w swojej miłości.

Daj, abyśmy rozpoznawali we wszystkich ludziach Twoje podobieństwo
- i Tobie w nich służyli.
Utwierdzaj nas, Panie, w swojej miłości.

Chryste, Ty jesteś prawdziwym krzewem winnym, a my latoroślami,
- pozwól nam trwać w Tobie, abyśmy przynosili obfite owoce i wielbili Boga Ojca.
Utwierdzaj nas, Panie, w swojej miłości.

Ojcze nasz,
MODLITWA

Wszechmogący Boże, niech nasze usta, nasza dusza i nasze życie głoszą Twoją chwałę, ą a ponieważ Ty nas stworzyłeś, *niech całe nasze istnienie należy do Ciebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, ą który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

anawim


Unresolved links:
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/0207p/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/0207p/modlitwa2.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/0207p/modlitwa3.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/0207p/modlitwa3.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/0407p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/0507p/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/0707p/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/1401/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/1007p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/1007p/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ix_06/0709p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ix_06/0709p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/0207/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2401/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/1907p/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_06/2801p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/2706p/modlitwa3.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/2706p/modlitwa3.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0302p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/0207/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/0207/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_06/0702p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/1401/jutrznia.html#top
file:///j%3a%5cmobilny%5cbrewiarz%5cii_06%5c1302p%5cgodzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_06/1302p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0302p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/nieszpory.html#top
http://brewiarz.pl/vi_08/0806/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/1401/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1806/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1806/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1806/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1806/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1806/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1806/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1906p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1906p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1906p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1906p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1906p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1906p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/2006p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/2006p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/2006p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/2006p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/2006p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/2206p/godzczyt.html#top
http://brewiarz.pl/vi_08/2006p/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
http://brewiarz.pl/vi_08/2306/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/vi_08/2606p/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/0107p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0302p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/0207/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/nieszpory.html#top
http://www.brewiarz.pl/vii_06/0907/godzczyt.php3#top
http://www.brewiarz.pl/vii_06/0907/godzczyt.php3#top
http://www.brewiarz.pl/vii_06/0907/godzczyt.php3#top
http://www.brewiarz.pl/vii_06/0907/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/1401/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/1507/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/1507/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/1707p/godzczyt.html#top
http://brewiarz.pl/vii_08/1707p/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/modlitwa2.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vi_06/1106/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
http://brewiarz.pl/vii_08/2107p/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
http://brewiarz.pl/vii_08/2107p/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/vii_08/2107p/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/vii_08/2207p/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/vii_08/2107p/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/2707p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_06/2807p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/2807p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0302p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/1401/jutrznia.html#top
http://brewiarz.pl/viii_08/0708p/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/viii_08/0508p/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/viii_08/0708p/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/viii_08/0708p/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/viii_08/0708p/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/viii_06/1308p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/viii_06/1308p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/viii_06/1908p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0302p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/1401/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
http://brewiarz.pl/ix_08/1309/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ix_06/1909p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0302p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/nieszpory.html#top
http://brewiarz.pl/ix_08/2409p/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/1401/jutrznia.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/0310p/godzczyt.html#top
http://brewiarz.pl/x_08/0310p/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/x_08/0310p/godzczyt.php3#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/0610p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/0710/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/0810p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/0810p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/0810p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/0810p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/1010p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/1110p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/1110p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/1210p/godzczyt.html#top
http://brewiarz.pl/x_08/1110p/godzczyt.php3#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/1410p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
http://brewiarz.pl/x_08/1310p/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/x_08/1510p/godzczyt.php3#top
http://brewiarz.pl/x_08/1610p/godzczyt.php3#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/1910p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/1910p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2010p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0302p/nieszpory.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2110/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/jutrznia.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2210p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/nieszpory.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2210p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2210p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2310p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2410p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2510p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2610p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2710p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2810p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2810p/nieszpory.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2810w1/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/1401/jutrznia.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2910p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2910p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2910p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/3010p/godzczyt.html#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/3110p/godzczyt.html#top
http://brewiarz.pl/x_08/3010p/godzczyt.php3#top
file:///e%3a/brewiarz/x_07/2910p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///e%3a/brewiarz/xi_05/0511p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0302p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/i_07/2001p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ii_07/0402/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/xi_06/2411p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/xi_05/2011/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/xi_05/2011/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/xi_05/2011/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/xi_05/2011/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/xi_05/2011/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/xi_05/2011/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/xi_05/2011/modlitwa1.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/xi_06/2711p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/1007p/godzczyt.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/vii_07/1007p/jutrznia.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ix_06/0709p/nieszpory.html#top
file:///j%3a/mobilny/brewiarz/ix_06/0709p/nieszpory.html#top
file:///e%3a/brewiarz/xi_05/2511p/godzczyt.html#top