Ewangelia wg św. Mateusza (19)



 
 










–
  Ewangelia wg św. Mateusza    –






Rozdziały:
1 – 2 – 3 – 4 – 5
– 6 – 7 – 8 – 9 – 10
– 11 – 12 – 13 – 14 – 15
– 16 – 17 – 18 – 19 – 20
– 21 – 22
– 23 – 24 – 25 – 26 – 27
– 28

19
DZIAŁALNOŚĆ
JEZUSA W JUDEI I W JEROZOLIMIE
OSTATNIA PODRÓŻ
DO JEROZOLIMY
Nierozerwalność małżeństwa [Vt-4,47]
1 Gdy
Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł
się w granice Judei za Jordan.
2
Poszły za Nim wielkie tłumy, i tam ich uzdrowił.
3
[Vt-4,47]
Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na
próbę, i zadali Mu pytanie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z
jakiegokolwiek
powodu?»
4
[Vt-4,47] [Vt-3,34]
On odpowiedział: «Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył
ich jako
mężczyznę i kobietę?
5 I
rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się
ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem.
6 A tak
już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg
złączył, niech człowiek nie rozdziela».
7
[Vt-4,47]
Odparli Mu: «Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list
rozwodowy i odprawić ją?»
8
[Vt-4,47]
Odpowiedział im: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc
waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak
nie było.
9
[Vt-4,47]
A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę - chyba
w wypadku nierządu [Vt-4,47] 
- a bierze inną, popełnia cudzołóstwo [Vt-2,90]. I kto oddaloną bierze
za żonę, popełnia
cudzołóstwo».


 
Dobrowolna bezżenność [Vt-4,47]
10
Rzekli Mu uczniowie: «Jeśli tak ma się sprawa człowieka z
żoną, to nie warto się żenić».
11 Lecz
On im odpowiedział: «Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko
ci, którym to jest dane.
12 Bo
są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi
się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi
uczynili; a są i
tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni.
Kto może
pojąć, niech pojmuje!»
 
Jezus błogosławi dzieci [Vt-4,68; por. Vt-5-29]


13
Wtedy przyniesiono Mu dzieci, aby włożył na nie ręce i
pomodlił się za nie; a uczniowie szorstko zabraniali im tego.
14
[Vt-1,10]
Lecz Jezus rzekł: «Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im
przyjść do Mnie; do
takich bowiem należy królestwo niebieskie».
15
Włożył na nie ręce i poszedł stamtąd.
 
Bogaty
młodzieniec [Vt-5,37]


16 A
oto zbliżył się do Niego pewien człowiek i zapytał:
«Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?»
17
Odpowiedział mu: «Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko
jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania».
18
Zapytał Go: «Które?» Jezus odpowiedział:
«Oto te:
Nie zabijaj [Vt-2,93],
nie cudzołóż [Vt-2,90],
nie kradnij [Vt-2,98],
nie zeznawaj
fałszywie [Vt-2,97],

19
czcij ojca i matkę [Vt-2,89]
oraz miłuj swego bliźniego, jak siebie
samego!»
20
Odrzekł Mu młodzieniec: «Przestrzegałem tego wszystkiego,
czego mi jeszcze brakuje?»
21
Jezus mu odpowiedział: «Jeśli chcesz być doskonały, idź,
sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w
niebie. Potem przyjdź
i chodź za Mną!»
22 Gdy
młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał
bowiem wiele posiadłości.
 
Niebezpieczeństwo
bogactw [Vt-5,37]


23
Jezus zaś powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, powiadam
wam: Bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego,
24
[Vt-5,37]
Jeszcze raz wam powiadam: Łatwiej jest wielbłądowi przejść
przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego».
25 Gdy
uczniowie to usłyszeli, przerazili się bardzo i pytali:
«Któż więc może się zbawić?»
26
[Vt-5,37]
Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, lecz
u Boga wszystko jest możliwe».
 
Nagroda
za dobrowolne ubóstwo [Vt-5,37] 


27
Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i
poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?»
28
Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy
odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy,
którzy poszliście
za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc dwanaście
pokoleń
Izraela.
29
[JK,
JK, JK]
I każdy, kto dla mego imienia opuści
dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle
otrzyma i życie
wieczne odziedziczy.
30
[Vt-4,17] 
[Vt-5,37] Wielu zaś
pierwszych
będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.