Jak zbudować domową sieć z
dostępem do Internetu?
Poradnik z cyklu: Sieci  to łatwe
Poradnik dla początkujących. v.1.0
Copyright iplab.pl
Spis treści
1. WST
P 4
2. FORMY DOST
PU DO INTERNETU 5
3. JAK TO DZIAA
A ? 6
4. WSPÓA
DZIELENIE DOST
PU 8
5. KONFIGURACJA URZ
DZEC
15
2
Poniższe opracowanie ma na celu zaznajomienie początkującego użytkownika
z kwestią współdzielenia dostępu do Internetu. Omawia takie tematy jak: podstawy działania
sieci lokalnych oraz Internetu, budowę sieci lokalnej, wybór i konfigurację routera. Ze
względu na rozmiar tego opracowania a także fakt skierowania go do początkujących w
tematach sieciowych użytkowników, oczywistym jest fakt stosowania pewnych uproszczeń a
także omijanie tematów wymagających szerszej wiedzy informatycznej. Mam nadzieję, że
tematy bardziej skomplikowane będę mógł przekazać w kolejnym opracowaniu z cyklu  Sieci
 to łatwe . Jako przykłady podaję urządzenia marki TP-Link, gdyż miałem właśnie do nich
dostęp dzięki firmie TP-Link (www.tp-link.com) oraz jej dystrybutorowi w Polsce  firmie
Sunnyline Poland (www.sunnyline.com.pl).
Poradnik powstał na potrzeby serwisu iplab.pl i to on jest jego właścicielem.
W przypadku chęci wykorzystania go w całości lub fragmentach proszę o kontakt
bezpośrednio z redakcją serwisu.
Serdecznie zapraszam do zarejestrowania się na liście mailingowej 
www.iplab.pl/lists - dzięki temu będziecie informowani o nowych poradnikach i recenzjach
dostępnych w serwisie a także o innych ciekawych akcjach.
Uwaga: kwestie prawne nie są przedmiotem rozważań w tym poradniku 
zanim zdecydujesz się na współdzielenie Twojego łącza sprawdz
czy regulamin Twojego
dostawcy Internetu dopuszcza takie działanie.
www.iplab.pl
Wszystkie prawa zastrzeżone.
Rozpowszechnianie bez zgody właściciela serwisu iplab.pl zabronione.
Wersja 1.0 Styczeń 2007
3
1. Wstęp
 Dopiero sieć to komputer  hasło firmy SUN ukute w latach 80-tych dzisiaj
jest aktualne jak nigdy dotąd. W czasach gdy powstało, niewiele osób skłonnych było
traktować je poważnie. Większość odbierała to jako oderwaną od rzeczywistości
fantazję kilku wizjonerów. Dzisiaj, po latach, gdy firma SUN jest niekwestionowanym
liderem innowacyjności w branży IT, a w naszych domach często znajduje się już
więcej niż jeden komputer, większość ludzi nie potrafi sobie wyobrazić żeby nie były
one podłączone do globalnej sieci  Internetu.
W Polsce masowy dostęp do Internetu dla przeciętnego użytkownika rozpoczął
się w momencie gdy w 1996r. narodowy operator - Telekomunikacja Polska -
udostępnił publiczny dostęp do Internetu przy użyciu modemów analogowych i
numeru 0202122. Prędkość transferu danych osiągała najczęściej 28,8kbps a po
wprowadzeniu nowego standardu możliwe było uzyskanie  magicznych 56kbps. Od
tego czasu nastąpiła prawdziwa rewolucja. Aktualnie w zasięgu przeciętnego
użytkownika są prędkości transferu rzędu Megabitów a dostęp do Internetu jest
możliwy praktycznie w każdym miejscu Polski. Połączenie z siecią uzyskujemy
poprzez łącza ADSL (TPSA, Netia, Dialog), telewizję kablową, dostawców
bezprzewodowych czy sieci LAN.
W momencie gdy połączenie z Internetem stało się czymś tak oczywistym jak
posiadanie lodówki a w domach często znajdował się więcej niż jeden komputer,
zaczęto myśleć o połączeniu ich w sieć i udostępnienie Internetu dla każdego z nich.
W momencie gdy w powszechnym użyciu pojawiły się notebooki oczywistym stało
się, że właściciel takiego mobilnego sprzętu nie będzie się chciał przykuwać do biurka
kablem z sieci LAN. Dzięki temu z kolei upowszechniły się sieci bezprzewodowe.
4
2. Formy dostępu do Internetu
Aktualnie najpopularniejszym sposobem dostępu do Internetu w Polsce są
łącza stałe w technologii ADSL. Dostawcą tego typu łącz są: TPSA (Neostrada, Internet
DSL), Netia (Net24, BiznesNet, BiznesNet24, SuperNet24), Dialog (DialNet) oraz (po
uwolnieniu tzw. pętli lokalnej) wielu innych operatorów (np.Tele2) korzystających z
infrastruktury TPSA. Do korzystania z tego typu dostępu do Internetu konieczny jest
modem ADSL. Modemy ADSL dostarczane przez dostawców Internetu posiadają
zazwyczaj jedynie złącze USB, umożliwiające podpięcie tylko jednego komputera. Gdy
komputerów do podłączenia jest więcej lub chcemy skorzystać z sieci bezprzewodowej do
podłączenia notebooka, musimy zastosować router z modemem ADSL.
Drugim sposobem podłączenia się do Internetu jest możliwość skorzystania z
oferty telewizji kablowych. Modemy służące do podłączenia się do sieci kablowej
dostarczane są przez same sieci. Praktycznie wszystkie modemy posiadają co najmniej
złącze Ethernet RJ-45. Dzięki temu złączu możemy do nich podłączyć router i
współdzielić połączenie do Internetu dla wielu komputerów.
Na terenach o słabiej rozwiniętej infrastrukturze teleinformatycznej
popularność zdobyły rozległe sieci bezprzewodowe. Do podłączenia klientów w ten
sposób, wykorzystywane są anteny zewnętrzne i karty sieciowe bezprzewodowe lub
punkty dostępowe pracujące w trybie klienckim. Także w tym przypadku istnieje
możliwość współdzielenia łącza przez wiele komputerów, również bezprzewodowo. W
tym przypadku konieczne jest użycie routera z trybem WISP lub punktu dostępowego z
trybem klienckim i dodatkowo współpracującego z nim routera.
W ostatnich dwóch latach obserwujemy znaczący wzrost zaangażowania także
operatorów telefonii GSM w dostarczanie Internetu. Dostęp odbywa się przy pomocy
technologii bezprzewodowych  HSDPA, UMTS, EDGE, GPRS. Ten temat nie będzie
podlegał niniejszemu opracowaniu z dwóch względów  pierwszy to fakt, że dostęp z
rozsądną prędkością (HSDPA/UMTS) realizowany jest tylko w obrębie największych
miast a drugi to przeznaczenie tego typu dostępu głównie dla użytkowników mobilnych a
niniejsze opracowanie skupia się na budowie sieci domowych.
5
3. Jak to działa ?
Nie obejdzie się niestety bez kilku terminów informatycznych  wprowadzenie
ich konieczne jest nie tylko po to aby zrozumieć jak działa sieć, ale również po to by
ułatwić poruszanie się wśród terminów używanych przez producentów sprzętu
sieciowego.
Na początku zaznajomimy się z pojęciem związanym z  rozległością sieci  w
przypadku sieci domowych czy użytkowanych w firmach mówimy o sieciach LAN czyli
sieciach lokalnych (Local Area Network). Wymiana danych w nich ogranicza się do
komputerów podłączonych do jednej sieci wewnątrz danego domu czy firmy. W
przypadku gdy taką sieć podłączymy do Internetu (najczęściej przy pomocy routera)
dokonujemy połączenia z siecią WAN czyli siecią rozległą (Wide Area Network).
Uogólniając można powiedzieć, że sieć znajdująca się pomiędzy komputerem
 domowym a routerem to sieć LAN, natomiast sieć znajdująca się poza routerem to sieć
WAN. Router jest punktem, w którym obie sieci się stykają. Odmianą sieci LAN jest
WLAN czyli Wireless LAN. Tym mianem określamy bezprzewodową sieć lokalną.
Przesyłanie danych w sieciach (zarówno LAN jak i Internet) opiera się na
pakietach. Oznacza to, że dane dzielone są przez komputer  nadawcy na mniejsze
kawałki zwane pakietami i tak przesyłane poprzez sieć a komputer  odbiorcy składa je w
całość. Pozwala to na efektywne i symultaniczne użytkowanie sieci przez wiele aplikacji i
komputerów a także na efektywną korekcję ewentualnych błędów transferu. Transmisja
danych odbywa się z ogólnie przyjętym protokołem (aby transmisja doszła do skutku
wszystkie urządzenia muszą  rozmawiać ze sobą tym samym  językiem ), którym w
przypadku Internetu i większości sieci lokalnych jest TCP/IP (a właściwie zlepek dwóch
protokołów - Transfer Control Protocol oraz Internet Protocol). Zgodnie z
protokołem, każdy pakiet posiada oprócz danych jako takich również informacje takie jak
miejsce (adres) z
ródłowe oraz miejsce docelowe (a także wiele innych jak np. dane
kontrolne).
Żeby korzystać z protokołu TCP/IP każdy z komputerów w sieci musi
posiadać swój unikalny adres. W przypadku protokołu IP adresy mają postać czterech
liczb z przedziału 0-255 oddzielonych kropkami np. 194.204.152.34. Adresy IP ogólnie
dzielimy na adresy  internetowe (zwane popularnie  routowalnymi , choć to określenie
nie jest właściwe) oraz lokalne. Pakiety pochodzące z adresów lokalnych rozsyłane są
tylko wewnątrz sieci LAN/WLAN podczas gdy pakiety pochodzące z adresów
 internetowych mogą bez problemu podróżować po Internecie. Jako adresy lokalne
zarezerwowane są następujące grupy adresów:
" 10.0.0.0-10.255.255.255
" 172.16.0.0-172.16.255.255
" 192.168.0.0-192.168.255.255
Najczęściej używanymi zakresem adresów dla sieci lokalnej jest 192.168.1.1-
192.168.1.255.
Dlaczego w ogóle przyjęto podział na adresy  lokalne i  internetowe ? Powód
jest dość banalny  po prostu ilość adresów  internetowych jest niewystarczająca do
obdzielenia nimi wszystkich komputerów na świecie. Następstwem takiego rozwiązania
jest konieczność wprowadzenia systemu umożliwiającego komunikowanie się
komputerom nie posiadającym adresów  internetowych . Rozwiązanie takie nazywa się
NAT (Network Address Translation) i oznacza mapowanie  internetowego adresu IP
na wiele adresów w sieci lokalnej. Dzięki temu wszystkie komputery z sieci LAN/WLAN
mają dostęp do Internetu. Translację adresów przeprowadza router łączący sieć z
Internetem  dokonuje on podmiany adresu z
ródłowego w pakietach skierowanych do
6
Internetu (na adres  internetowy otrzymany od dostawcy Internetu) a w pakietach
będących odpowiedzią podmienia adres docelowy na adres właściwego komputera w sieci
LAN.
Jak już wspomniałem, każdy z komputerów w sieci musi posiadać adres IP. W
przypadku komputerów w Internecie, które dostarczają nam różne usługi (takie jak np.
strony WWW) odwoływanie się do nich przy pomocy ich adresu IP byłoby sporym
problemem ze względu na konieczność pamiętania ciągu cyfr (co dla większości ludzi nie
jest zadaniem naturalnym). W związku z tym powstał Domain Name System (w skrócie
DNS)  system nazw domenowych. Umożliwia on odwoływanie się do komputerów przy
pomocy nazw. Zamianą słownego adresu domenowego na adres IP zajmuje się serwer
DNS. Serwer DNS to również komputer, który posiada swój adres IP. Komputer aby z
niego skorzystać (potrafić zamienić nazwę domenową na adres IP), musi znać jego adres
IP.
Podsumowując  komputer w sieci lokalnej aby uzyskać dostęp do Internetu
musi posiadać:
" adres IP (a także maskę sieciową w postaci podobnej do adresu IP, w
przypadku większości sieci LAN jest to 255.255.255.0)
" adres bramy do Internetu (routera) (musi wiedzieć dokąd wysyłać pakiety
przeznaczone do wysłania do Internetu)
" adres DNS (aby móc korzystać z nazw domenowych)
Aby ułatwić konfigurowanie komputera wymyślono protokół DHCP
(Dynamic Host Control Protocol)  zajmuje się on przydzieleniem komputerowi
odpowiednich adresów. Serwer DHCP jest najczęściej zintegrowany z routerem i to do
niego komputer zwraca się z żądaniem przyznania odpowiednich adresów. Podstawą do
ich przydzielenia są informacje otrzymane od dostawcy Internetu (DNS) oraz informacje
wynikające z konfiguracji routera (jego adres IP jako adres bramy oraz pula adresów sieci
LAN).
7
4. Współdzielenie dostępu
Jak wynika to z informacji zamieszczonych w poprzednim rozdziale, w celu
współdzielenia Internetu w sieci (W)LAN konieczne jest podłączenie routera na jej styku z
Internetem. Router ten będzie realizował funkcję NAT używając pojedynczego adresu IP
otrzymanego od dostawcy. Dodatkowo router może realizować funkcję serwera DHCP co
umożliwi automatyczną konfigurację komputerów w sieci LAN tak aby mogły korzystać z
dostępu do Internetu.
Dwie najważniejsze kwestie rzutujące na wybór modelu routera to: rodzaj
łącza do Internetu którym dysponujemy oraz to czy chcemy współdzielić Internet
bezprzewodowo.
A
ącza ADSL. W przypadku gdy posiadamy łącze ADSL (Asynchronus Digital
Subscriber Line) działające na linii telefonicznej, dostawca zazwyczaj dostarcza nam modem.
W większości przypadków modem przeznaczony jest do podłączenia pojedynczego
komputera i posiada złącze USB. Taki modem niestety nie może być wykorzystany do
podłączenia do routera. W związku z tym konieczne jest nabycie routera ze zintegrowanym
modemem ADSL, najczęściej nazywanego po prostu routerem ADSL. W zależności od
rodzaju linii telefonicznej na której realizowana jest usługa ADSL, potrzebujemy router
ADSL z obsługą Annexu A (dla linii analogowych) lub Annexu B (dla cyfrowej linii ISDN).
Przykładem routera ADSL z przeznaczeniem do współdzielenia połączenia
internetowego w sieci LAN jest model TD-8840:
Router wyposażony jest w: złącze RJ-11 do podłączenia linii telefonicznej (w
tym celu używamy splittera rozdzielającego na sygnał przeznaczony dla modemu i osobno dla
telefonu) oraz cztery złącza RJ-45 wykorzystywane do podłączenia komputerów w sieci LAN
przy pomocy kabla UTP (skrętka komputerowa)
8
Na przednim panelu znajdziemy kontrolki informujące o podłączeniu do
zasilania (kontrolka Power), stanie złącz sieciowych (odpowiednio kontrolki 1-4), stanie linii
ADSL, kontrolkę Act sygnalizującą przesyłanie danych po linii ADSL, oraz kontrolkę Alarm
sygnalizującą nieprawidłowości w działaniu routera.
W przypadku gdy chcemy do routera podłączyć komputery również drogą bezprzewodową
musimy zakupić router ze zintegrowanym punktem dostępowym (ang. Access Point). Tego
typu routery nazywane są najczęściej bezprzewodowymi routerami ADSL. Przykładem
takiego routera produkowanego przez firmę TP-Link jest model TD-W8910G:
Router wyposażony jest w taki sam zestaw złącz jak model TD-8840 oraz
dodatkowo w gniazdo antenowe.
9
Na przednim panelu znajdziemy kontrolki informujące o podłączeniu do
zasilania (kontrolka Power), stanie złącz sieciowych (odpowiednio kontrolki 1-4), stanie linii
ADSL, kontrolkę WLAN sygnalizującą przesyłanie danych bezprzewodowo, oraz kontrolkę
System sygnalizującą stan routera.
Internet poprzez telewizję kablową. W przypadku gdy naszym dostawcą
Internetu jest telewizja kablowa, praktycznie zawsze otrzymujemy modem kablowy
posiadający złącze RJ-45 od strony sieci komputerowej (może, choć nie musi posiadać
również złącze USB). W związku z tym router który ma służyć do współdzielenia takiego
połączenia musi również posiadać złącze RJ-45 jako złącze WAN. Prócz kwestii portu WAN
musimy zdecydować czy zamierzamy podłączać komputery do routera tylko kablem czy
również bezprzewodowo.
W przypadku gdy interesuje nas podłączenie komputerów tylko z
wykorzystaniem kabli wybieramy router bez punktu dostępowego, np. TL-R460:
10
Router wyposażony jest w: złącze WAN RJ-45 do podłączenia modemu od
telewizji kablowej oraz cztery złącza RJ-45 wykorzystywane do podłączenia komputerów w
sieci LAN przy pomocy kabla UTP (skrętka komputerowa).
Na przednim panelu znajdziemy kontrolki informujące o włączeniu do
zasilania (kontrolka Power), stanie złącza WAN oraz stanie złącz sieciowych (odpowiednio
kontrolki 1-4), a także kontrolkę SYS sygnalizującą stan routera.
W przypadku gdy chcemy do routera podłączyć komputery również drogą
bezprzewodową musimy zakupić router ze zintegrowanym punktem dostępowym (ang.
Access Point). Przykładem takiego routera produkowanego przez firmę TP-Link jest model
TL-WR542G:
11
Router wyposażony jest w taki sam zestaw złącz jak model TL-R460 oraz
dodatkowo w gniazdo antenowe.
Na przednim panelu znajdziemy dodatkowo kontrolkę WLAN odpowiedzialną
za sygnalizację transferu w sieci bezprzewodowej.
12
Internet od dostawcy bezprzewodowego (WISP). W przypadku tego typu
łącza instalacja zawiera antenę montowaną na zewnątrz budynku oraz kabel antenowy
doprowadzony do mieszkania i podłączony do zainstalowanej w komputerze karty
bezprzewodowej (może to również być Access Point w trybie klienckim, w takim wypadku
możemy użyć routera takiego jak w przypadku współdzielenia Internetu z  kablówki ). W
przypadku gdy chcemy współdzielić taki dostęp do Internetu, musimy zastosować router
posiadający tryb WISP. Taki router podłącza się do kabla antenowego odłączonego od karty
w komputerze a komputer podłącza się przy pomocy kabla UTP (skrętka komputerowa).
Router realizujący tryb WISP w przypadku produktów firmy TP-Link to TL-WR543G:
Router wyposażony jest w złącze antenowe RP-SMA, cztery złącza RJ-45 do
podłączenia komputerów przy użyciu kabla oraz złącze WAN RJ-45, które nie jest używane
w przypadku użytkowania trybu WISP. Po wyłączeniu trybu WISP złącze WAN pracuje
dokładnie tak jak w przypadku routera TL-WR542G.
13
Na przednim panelu znajdziemy kontrolki informujące o włączeniu do
zasilania (kontrolka Power), stanie systemu (kontrolka SYS), stanie łącza radiowego
(kontrolka WLAN), stanie złącz sieciowych (odpowiednio kontrolki 1-4) oraz stanie złącza
WAN (nieużywana w trybie WISP).
W przypadku gdy łącze radiowe chcemy współdzielić radiowo musimy do
routera podłączyć dodatkowy punkt dostępowy, w przypadku firmy TP-Link jest to np. TL-
WA501G.
14
5. Konfiguracja urządzeń
Praktycznie wszystkie routery znajdujące się aktualnie na rynku posiadają
możliwość konfiguracji poprzez przeglądarkę WWW. Niektóre z dostępnych urządzeń
posiadają dodatkowo dołączone specjalne aplikacje umożliwiające konfigurację urządzeń z
ich poziomu. W związku z tym, że dołączanie takich aplikacji nie jest regułą, a ich
funkcjonalność różni się mocno w zależności od producenta urządzenia, przedstawiam
przykłady procesów konfiguracji opartych na interfejsach webowych.
Podłączenie fizyczne
Przed rozpoczęciem konfiguracji urządzenia należy dokonać jego fizycznego
podłączenia do sieci WAN i LAN. Podłączenie sieci WAN w zależności od typu łącza
sprowadza się do:
" podłączenia linii telefonicznej do złącza RJ-11 routera (przy użyciu
splittera)  w przypadku routerów ADSL
" podłączenia modemu kablowego do złącza WAN routera (w przypadku
 kablówki )
" podłączenia przewodu antenowego do złącza antenowego (w przypadku
dostępu WISP)
oraz podłączenia komputera (lub komputerów) do sieci LAN przy pomocy
kabli UTP. Konfiguracji routera najlepiej dokonać przy pomocy komputera podłączonego do
niego przy pomocy kabla.
Czynności wstępne
Zanim przystąpimy do konfiguracji routera musimy sprawdzić ustawienia
połączenia sieciowego komputera, z którego będziemy ją przeprowadzać. Jak wspomniałem
w rozdziale trzecim, najłatwiejszym sposobem konfiguracji komputera do pracy w sieci jest
użycie mechanizmu DHCP. Praktycznie każdy z dostępnych na rynku routerów posiada
wbudowany i domyślnie uruchomiony serwer DHCP. Aby komputer mógł z niego skorzystać,
należy we właściwościach protokółu TCP/IP połączenia sieciowego (otwórz Start-
>Ustawienia->Połączenia sieciowe, następnie naciśnij prawym przyciskiem myszy na
odpowiednim połączeniu sieciowym, wybierz Właściwości a następnie z listy wybierz protokół
TCP/IP i naciśnij przycisk właściwości) zaznaczyć opcję  Uzyskaj adres IP automatycznie
oraz  Uzyskaj adres serwera DNS automatycznie (przykład w oparciu o system Microsoft
Windows XP, może się to różnić w zależności od systemu operacyjnego).
15
(Po wybraniu  OK. komputer powinien pobrać adres IP i pozostałe parametry
połączenia z serwera DHCP).
Gdy komputer posiada już adres IP możemy rozpocząć konfigurację routera. W tym
celu otwieramy przeglądarkę WWW i w polu adresu podajemy jego adres IP (domyślny adres
IP znajdziesz w instrukcji routera, w przypadku routerów TP-Link jest to 192.168.1.1).
Po chwili pojawi się prośba o podanie nazwy użytkownika i hasła uprawnionego do
konfiguracji routera (informacje te również znajdują się w instrukcji, w przypadku urządzeń
firmy TP-Link jest to użytkownik: admin oraz hasło: admin).
16
Po zalogowaniu zazwyczaj zobaczymy stronę, na której znajdziemy ogólne informacje
na temat stanu routera. Niektóre routery przy pierwszym uruchomieniu proponują
skorzystanie z automatycznego konfiguratora, ale jako, że nie jest to regułą, a same
konfiguratory różnią się od siebie, na potrzeby tego opracowania opisuję konfigurację
 ręczną .
Przykład strony Device info routera ADSL TD-8840:
17
Konfiguracja połączenia z internetem (WAN)
Pierwszym krokiem w konfiguracji routera jest ustawienie parametrów połączenia
internetowego. Najczęściej sekcja w której dokonujemy takiej konfiguracji nosi nazwę WAN.
Parametry które musimy podać zależne są od typu łącza którym dysponujemy.
W przypadku łącz/routerów ADSL podajemy takie informacje jak:
VPI/VCI (odpowiednio 0 i 35 w przypadku Neostrady):
Typ połączenia i enkapsulacji (PPPoA lub PPPoE oraz VC/MUX w przypadku
Neostrady):
18
Oraz użytkownika i hasła do usługi (tutaj jako przykład użyłem hasła rejestracyjnego
do Neostrady) jak i nazwę tej usługi.
Konieczne może być też nadanie nazwy dla połączenia:
Po zapisaniu ustawień (w przypadku TD-8840 poprzez naciśnięcie przycisku
Save/Reboot), router zrestartuje się automatycznie i po chwili (1-2 minut) nawiąże
połączenie z usługą.
19
W przypadku routerów do  kablówki konfiguracja sekcji WAN wygląda
nieco prościej:
Pierwszy w kolejności musimy wybrać typ połączenia. Dla większości dostawców jest
to Dynamic IP, gdyż parametry połączenia przekazywane są poprzez mechanizm DHCP.
Większość dostawców stosuje autoryzację opartą na fizycznych adresach kart
sieciowych (MAC Address), wobec tego konieczne jest najczęściej  sklonowanie adresu z
karty sieciowej komputera, który jest zgłoszony u operatora jako korzystający z Internetu.
Drugą możliwością jest zgłoszenie zmiany adresu MAC u operatora. Jeśli decydujemy się na
 sklonowanie MAC addressu , wyszukujemy odpowiednią opcję w menu:
Naciskamy przycisk Clone MAC Address (jeśli do konfiguracji routera
wykorzystujemy komputer którego MAC Address jest zgłoszony u dostawcy) lub wpisujemy
adres ręcznie w polu WAN MAC Address. Następnie zapisujemy sklonowany adres przy
pomocy przycisku Save.
20
Po chwili router powinien uzyskać połączenie z Internetem  znajdzie to swoje
odzwierciedlenie na stronie głównej routera (Status).
W przypadku routerów współpracujących z łączem radiowym
rozpoczynamy od sprawdzenia czy router pracuje w trybie WISP:
Następnie przechodzimy do konfiguracji łącza radiowego i podajemy takie informacje,
jak: nazwa sieci (SSID), rodzaj szyfrowania (taki jak stosuje dostawca internetu) oraz hasło
(jeśli szyfrowanie jest włączone).
Następnie klikamy przycisk Save. Router po chwili powinien nawiązać połączenie.
21
Na tym etapie mamy skonfigurowane połączenie z Internetem i jeśli wszystko poszło
zgodnie z planem, komputer bądz
komputery powinny otrzymać już od routera komplet
wymaganych adresów. Oznacza to, że możemy zacząć korzystać z Internetu na wszystkich
podłączonych komputerach. W przypadku gdy współdzielimy Internet bezprzewodowo,
wskazane jest dodatkowo skonfigurowanie ustawień sieci bezprzewodowej routera.
Konfigurowanie sieci bezprzewodowej
Konfigurowanie sieci bezprzewodowej sprowadza się do odnalezienia
odpowiedniej sekcji w menu (najczęściej o nazwie Wireless) oraz ustawienie odpowiednich
parametrów:
" Nazwy sieci (SSID  nazwa wyświetlana przez aplikację dołączoną do
systemu operacyjnego lub karty sieciowej, służącą do nawiązania
połączenia się z siecią)
" Kraju w którym jesteśmy (Region)
" Kanału na którym będzie pracować sieć (Channel)
" Trybu pracy (Mode - określa maksymalną prędkość pracy  wartość
musi być adekwatna do prędkości posiadanej karty sieciowej)
" Włączenia radia (Enable Wireless Router Radio)
" Włączenia rozgłaszania SSID (Enable SSID Broadcast  konieczne aby
nasza sieć pojawiła się na liście dostępnych sieci w aplikacji służącej
do nawiązania połączenia)
Oraz:
" Włączenia szyfrowania (Enable Wireless Security)
" Ustawienia jego typu (wskazane WPA-PSK lub WPA2-PSK)
" Hasła (passphrase)
Pozostałe opcje najlepiej pozostawić w postaci domyślnych ustawień.
22
Po zapisaniu ustawień router się restartuje, a my będziemy musieli podać hasło przy łączeniu
się do sieci bezprzewodowej.
Konfigurowanie dodatkowych parametrów
Po skonfigurowaniu routera warto zmienić domyślne hasło administratora aby
nikt (z domowników bądz
współpracowników) nie mógł zmienić konfiguracji routera bez
naszej wiedzy. Odpowiednia opcja znajduje się zazwyczaj w sekcji nazywanej Management.
W zależności od producenta i modelu routera możemy zmienić użytkownika i hasło lub tylko
hasło:
Dodatkowo, jeśli w naszej sieci pracują urządzenia z przyznanymi statycznymi
adresami IP (np. serwery wydruku), powinniśmy wykluczyć grupę adresów przez nie
zajmowaną z puli adresów przyznawanych przez serwer DHCP. Aby tego dokonać musimy
odszukać odpowiednią sekcję w menu (zazwyczaj znajduje się ona w sekcji LAN). Pulę
adresów przyznawaną przez serwer DHCP ustalamy zmieniając wartości ostatnich cyfr w
polach Start IP Address (pierwszy przyznawany adres) oraz End IP Address (ostatni
przyznawany adres):
Jak po każdej zmianie konfiguracji musimy zapisać zmiany używając
przycisku Save.
23
Zakończnie
Mam nadzieję, że niniejszy poradnik ułatwi początkującym użytkownikom
wybór właściwego routera dla ich łącza oraz jego konfigurację. Zdaję sobie sprawę, że
istnieje wiele pytań, na które niniejszy poradnik nie udziela odpowiedzi. Jeśli chcesz pogłębić
swoją wiedzę zapraszam do lektury kolejnych, planowanych już poradników a także do
odwiedzania vortalu iplab.pl (o którego starcie zostaniesz poinformowany poprzez listę
mailingową  jeśli jeszcze nie jesteś na niej zapisany, zapisz się już teraz wchodząc na
iplab.pl/lists).
24