"Ojczyzna moja wolna, wolna ... Więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada" - Julian Tuwim jako czołowy Skamandryta wobec deklaracji Antoniego Słonimskiego











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> XX
lecie >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















"Ojczyzna moja wolna,
wolna ... Więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada" -
Julian Tuwim jako czołowy Skamandryta wobec deklaracji
Antoniego Słonimskiego










kategoria:   J.polski
zakres:   XX lecie
dodano:   1999-08-25




Cytat: "Ojczyzna
moja wolna, wolna... Więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada" pochodzi
z wiersza Antoniego Słonimskiego p.t. "Czarna wiosna". Obrazuje on
tendencje, jakie po roku 1918, po odzyskaniu niepodległości po ponad
stuletniej niewoli, zdominowały literaturę piękną. Poeci doszli do
wniosku, że nadszedł czas zarzucenia poezji tyrtejskiej, że nadszedł
czas, by położyć kres tematyce patriotycznej, narodowościowej i
wyzwoleńczej. Nowa ojczyzna - nowa poezja głosili. Julian
Tuwim był najbardziej reprezentatywnym poetą grupy Skamander, a jego
twórczość to znamienity i ważny "odcinek" historii międzywojennej
literatury. Jego stosunek do deklaracji Antoniego Słonimskiego
zmieniał się wraz z rozwojem twórczości. Na początku swojej
twórczości Julian Tuwim wyraźnie odciął się od tematyki
patriotycznej, którą to w jego wierszach zastąpiły młodość, miłość
("Przy okrągłym stole"), wiosna ("Wiosna"), swoboda twórcza, czy też
jak w wierszu "Rany Julek" fascynacja życiem miasta, swobodą w
upojeniu alkoholem. Jego program poetycki możemy odnaleźć w utworze
"Do krytyków". Adresatami w wierszu są krytycy, którzy spodziewają
się kontynuacji wzniosłych tematów, ale tematem poezji nie muszą być
głębokie, filozoficzne ani narodowe treści, lecz entuzjazm dla
wiosny i banalnych codziennych spraw. Niech twórcą poezji będzie
zwykły człowiek, a nie wybitna jednostka - "Poezja": Nie chcę być
przodownikiem, Chętnie w tłum się wcisnę Będę ultimus inter pares -
(ostatni wśród równych). Jednak szybko, bo jeszcze w
młodzieńczym okresie swojej twórczości Julian Tuwim rozpoczął
pisanie wierszy o tematyce politycznej, które odcinają poetę od
deklaracji Antoniego Słonimskiego. Pojawiają się utwory "Rewizja" -
ukazanie prawdziwego oblicza władzy, konflikt na tle przekonań
politycznych, "Pogrzeb prezydenta Narutowicza" - żarliwy protest
przeciwko zbrodni jakiej dopuścili się sprawcy zamachu na pierwszego
prezydenta Polski. Z wielkiego wyboru późniejszych zbiorów
istotny jest wiersz p.t. "Do prostego człowieka" - poeta staje się
rzecznikiem poglądów pacyfistycznych, wrogiem wojny demaskującym jej
mechanizm, ideologia i propaganda wojny to fałsz i magia dla tłumów,
tragedia walki w dobrej wierze dla interesów ludzi władzy,
demaskacja jej poczynań, niedorzeczność życia politycznego. Jest to
wiersz wzywający do buntu przeciw takiej wojnie, Tuwim nawołuje do
prostego żołnierza: Rżnij karabinem w bruk ulicy! Twoja jest krew, a
ich jest nafta! I od stolicy do stolicy Zawołaj broniąc swej
krwawicy: Bujać to my, panowie szlachta. Wiersz "Do prostego
człowieka" przysporzył Tuwimowi wiele kłopotów, gdyż zarzucono mu
brak patriotyzmu, i poeta musiał tłumaczyć, że miął na myśli wojnę,
jako ogólne pojęcie, generalne zjawisko, a pacyfizm nie odnosi się
do sytuacji wojny obronnej.







Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000