Właściwości dymu
Właściwości dymu zależą od rodzaju ośrodka gazowego fazy dyspersyjnej,
tak zwanego stężenia liczbowego i masowego rozmiarów cząsteczek,
pierwotnego kształtu cząstek niezaglomerowanych, stopnia ich agregacji,
kształtu agregatów i ładunku elektrycznego. Dym jest aerozolem nietrwałym.
Podczas rozchodzenia się może koagulować, częściowo parować oraz osadzać
się na powierzchniach na skutek dyfuzji i sedymentacji.
Koagulacja cząstek dymu zachodzi pod wpływem różnych oddziaływań i
sił zewnętrznych, np. sił grawitacyjnych, bezwładnościowych i oddziaływań
elektrostatycznych. W przypadku zbliżania się dwóch nienaładowanych cząstek
dymu, nie powstają pomiędzy nimi siły odpychania, które przeszkadzałyby w
bezpośrednim ich zetknięciu. Po ich zetknięciu siły pomiędzy stykającymi się
cząsteczkami są dostatecznie duże, aby uniemożliwić im ponowne rozłączenie
się. W wyniku aglomeracji dymu następuje wzrost masy jego cząsteczek oraz
zmniejszenie liczby fazy rozproszonej.
Przy wystarczająco dużym stężeniu liczbowym niszczenie dymu następuje
głównie drogą aglomeracji, której szybkość znacząco rośnie automatycznie ze
wzrostem koncentracji cząsteczek. Wzrastający przyrost masy przyśpiesza
proces ich sedymentacji. Sedymentacja zachodzi pod wpływem sił pola
grawitacyjnego na skutek różnicy gęstości cząstek dymu i ośrodka gazowego.
Następuje wówczas obniżenie stężenia liczbowego aerozolu dymowego,
powodującego między innymi zmianę lepkości i absorpcji światła.
[ Z. Sychta: Prace Naukowe Politechniki Szczecińskiej]