Nagroda Nobla to wyjątkowe wyróżnienie, dlatego niewielu ludzi na świecie ją dostaje. Mogą się nią cieszyć wyłącznie najwybitniejsi przedstawiciele
poszczególnych dziedzin nauki i sztuki jakimi byli m.in. Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, czy Maria Skłodowska-Curie. Wybitni Polacy napisali wiele
wspaniałych dzieł, lecz niestety nie każde zasługuje na nagrodę Nobla. Dla każdego najważniejszym dniem powinien być 10 grudnia 1905 roku, gdzie Henryk Sienkiwicz
dostał to ważne wyróżnienie. Uważam, że "Quo vadis"jest arcydziełem godnym tej nagrody. Niewątpliwie powieść ta zyskała sobie powszechną sławę. Prezentuje szereg
postaw bohaterów - od zła, nienawiści do miłości, szacunku, głębokiej wiary oraz dobra. Trudno nie zgodzić się, że ta książka nie może zostać uznana za ponadczasową. Uważam, że autor w piękny sposób zaprezentował postawy człowieka oraz pokazał do czego prowadzić może okrucieństwo i zbrodnia. Pisarz nie pominął też faktu, że w człowieku powinno zwyciężać dobro, za które trzeba czasem płacić najwyższą cenę.
"Quo vadis" opowiada o narodzinach chrześcijaństwa. Jest to religia, która ma obecnie najwięcej wyznawców na całym świecie. Sienkiewicz pokazał w swoim
dziele losy pierwszych chrześcijan, problemy z którymi musieli się oni zmagać. Dzięki tej powieści dowiadujemy się o prześladowaniach monoteistów, ale też o
nawróceniach niewolników, a nawet żołnierzy Nerona. Autor przeciwstawia światy obojga bohaterów: Rzym w szczycie świetności i społeczność chrześcijańską.Ważne
jest, że dzieło naszego noblisty zawiera w sobie bardzo istotne przesłanie. Zmusza czytelnika do zastanowienia nad sensem jego życiowej drogi.
Opisana jest miłość, która pokona wszystkie przeszkody. Winicjusza i Ligi dzieliło wszystko, mimo to Henryk Sienkiewicz pokazał, że to uczucie wygra z
wszystkim co napotka na drodze. Sienkiewicz także przedstawił bohaterskie czyny Ursusa i Chilona. Walka i ciągła rywalizacja dobra ze złem. Uważam, że w piękny
sposób została zaprezentowana postawa człowieka. Ukazane także zostało do czego prowadzi okrucieństwo i zbrodnia.
Pisarz nie pominął też faktu, że w człowieku powinno zwyciężać dobro, za które trzeba czasem płacić najwyższą cenę.Ukazał też kontrast, który istniał pomiędzy
światami, do których należała dwójka zakochanych. Jest to piękna i niezwykła historia o miłości.
Autor powieści opisuje w niezwykły sposób świat starożytny, ludzi, którzy wtedy żyli, ich zwyczaje. Nikomu nie udało się chyba tak dobrze odtworzyć atmosfery
tamtych, bardzo odległych dla nas czasów. Pisanie tego dzieła na pewno wymagało wiele wysiłku i starań. Dzieło Sienkiewicza zostało napisane pięknym, bardzo
bogatym językiem. Język tej powieści sprawia, że czytelnik ma wrażenie, że w tej książce wszystko zostało bardzo dokładnie zaplanowane. Uważam, że "Quo vadis"
dzięki temu nie jest powieścią nudną. To dynamiczny i żywy świat.
Wg legendy uwiecznionej w tytule utworu "Quo vadis, Domine" (dokąd idziesz, Panie?)
to pytanie, które uchodzący z Rzymu przed prześladowaniem Piotr
zadaje spotkanemu na drodze Chrystusowi, a dowiedziawszy się, że Jezus chce go zastąpić, wraca, by umrzeć za wiarę. Do inspiracji tych trzeba dodać wywody
W. Kętrzyńskiego o Słowianach, m.in. o Lygach, których uczony ten uważał za lud mieszkający między Wisłą a Odrą, oraz studium K. Morawskiego Petroniusz-Arbiter.
Poszukiwanie tych powiązań i wpływów prowadzi do wniosku popartego lekturą utworu, że celem, jaki przyświecał pisarzowi, było ukazanie relacji dwóch kultur,
dwóch odrębnych i przeciwnych sobie światów: pogańskiego, rozpasanego Rzymu i uładzonego moralnie chrześcijaństwa.
Badacze literatury ujawniają pewną dysproporcję jakościową w przedstawianiu tych dwu rzeczywistości. Rzymianie i wszystko, co ich dotyczy, zostali tu
pokazani plastycznie, w różnych okolicznościach, z uwzględnieniem ich trybu życia, warunków, w jakich mieszkali itp. Tymczasem chrześcijanie wypadają w tym
zestawieniu skromnie, a nawet blado. Znacznie więcej uwagi autor poświęcił także przedstawicielom rzymskiej elity intelektualnej i artystom, podczas gdy myśliciele i
nauczyciele rosnącej w liczbę i znaczenie rzeszy wyznawców Chrystusa są tu skwitowani krótkimi wzmiankami o nich i ich poglądach.
Mam nadzieje ze te argumenty choć trochę przedstawiają Quo vadis jako utwór zasługujący na takie wyróżnienie jakim jest Nagroda Nobla. Zaangażowanie i
oddanie się stworzeniu dzieła, mistrzostwo w wyczuciu psychologicznym i ponadczasowość utworu zostały zauważone. Uważam, że wielu twórców powinno
podziwiać mistrzostwo Sienkiewicza, który napisał powieść ponadczasową i uniwersalną. Myślę, że pisarz ten może być dla nich wzorem. Bardzo chętnie jeszcze
raz przeczytam tę powieść. Jest to jedna z najważniejszych książek w moim życiu i polecam ją każdemu czytelnikowi.