Repetytorium 26.
Endokrynologia
1. Układ dodatniego sprzężenia zwrotnego stwierdza się pomiędzy:
A. estradiolem a GnRH B. estradiolem a gonadotropinami
C. inhibiną a gonadotropinami D. prolaktyną a gonadotropinami
E. odpowiedzi A i B
2. Hormonem o budowie peptydowej nie jest:
A. ACTH B. PTH C. tyroksyna D. kalcytonina E. odpowiedzi C i D
3. Wskaż czynniki pobudzające wydzielanie wazopresyny:
1. wzrost osmolalności osocza o 1-2%
2. obniżenie objętości krwi krążącej o 5-10%
3. alkohol, adrenalina, atropina, amfetamina
4. obniżenie ciśnienia tętniczego
5. renina i aldosteron
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 3 B. 2, 3 i 4 C. 3, 4 i 5 D. 1, 2 i 4 E. 1, 3 i 5
4. Wskaż procesy, w których bierze udział wazopresyna:
1. wchłanianie zwrotne wody w nerkach
2. zwiększanie ciśnienia tętniczego krwi poprzez skurcz mięśni gładkich tętnic obwodowych
3. obniżanie osmolalności osocza
4. zagęszczanie moczu poprzez nasilanie wydalania sodu
5. zamykanie kanałów akwaporynowych typu 2
Prawdziwe:
A. 1, 2 i 3 B. 2, 3 i 4 C. 3, 4 i 5 D. 1, 2 i 4 E. 1, 3 i 5
5. Które z poniższych stwierdzeń jest fałszywe?
A. upośledzenie syntezy wazopresyny prowadzi do moczówki prostej centralnej
B. przyczyną moczówki prostej nerkowej jest uszkodzenie lub utrata wrażliwości receptorów dla wazopresyny w
kanalikach dystalnych
C. niedobór wazopresyny prowadzi do poliurii i hipernatremii
D. w moczówce prostej osmolalność moczu jest nieproporcjonalnie niska w porównaniu z osmolalnością osocza
krwi obwodowej
E. moczówka prosta nerkowa może być wynikiem defektu genetycznego, który występuje tylko u mężczyzn
6. Moczówka prosta nerkowa może występować w:
1. hipokalcemii 2. hiperkalcemii 3. hipokaliemii 4. hiperkaliemii 5. zatruciu litem
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 3 B. 2, 3 i 5 C. 3, 4 i 5 D. 1, 2 i 4 E. 1, 3 i 5
7. Test odwodnieniowo-wazopresynowy umożliwia:
A. rozpoznanie moczówki prostej centralnej
B. rozpoznanie moczówki prostej nerkowej
C. określenie wielkości niedoboru wazopresyny i ustalenie dawki leku
D. monitorowanie leczenia moczówki prostej za pomocą wazopresyny
E. odpowiedzi A i B są prawidłowe
8. Drugi etap testu odwodnieniowo-wazopresynowego służy do:
A. rozpoznania moczówki prostej
B. różnicowania moczówki prostej centralnej i nerwicy pragnieniowej
C. różnicowania moczówki prostej centralnej i nerkowej
D. różnicowania moczówki prostej nerkowej i nerwicy pragnieniowej
E. rozpoznania nerwicy pragnieniowej
9. Do typowych dla moczówki prostej dyselektrolitemii należy:
A. hiponatremia i hipokaliemia B. hipernatremia
C. hiperkalcemia D. hipomagnezemia
E. hiponatremia i hiperkalcemia
10. Wskaż zestaw wyników typowy dla moczówki prostej nerkowej:
Osmolalność
Stężenie SG moczu po
SG moczu moczu [mOsm/kg
wazopresyny wazopresynie
H2O]
A. < 1,005 < 250 niskie bez zmian
B. > 1,005 > 250 wysokie wzrost
C. < 1,005 > 250 niskie wzrost
D. < 1,005 < 250 wysokie bez zmian
E. < 1,005 < 250 niskie wzrost
11. Do przyczyn SIADH nie można zaliczyć:
A. prawokomorowej niewydolności serca
B. nowotworów płuc, przewodu pokarmowego. prostaty, grasiczaków i rakowiaków
C. przewlekłych chorób płuc o nienowotworowym charakterze
D. niedoczynności kory nadnerczy
E. stosowania leków przeciwbólowych, moczopędnych lub cytostatycznych
12. Zespół Schwartza i Barttera (SIADH) charakteryzuje:
1. wysokie stężenie ADH 2. niski ciężar właściwy moczu
3. zerowy bilans płynów 4. stężenie Na w osoczu prawidłowe
5. hiperwolemia
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 3 B. 2, 3 i 4 C. 3, 4 i 5 D. 1, 3 i 5 E. 1 i 3
13. Wskaż zestaw wyników najbardziej typowy dla zespołu Schwartza i Barttera:
Osmolalność
Na w surowicy Na w moczu
osocza [mOsm/kg
[mmol/l] [mmol/l]
H2O]
A. 125 250 10
B. 155 310 50
C. 140 280 20
D. 120 240 60
E. 160 320 10
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
14. Które białko osocza wiąże największą część tyroksyny i trijodotyroniny:
A. tyreoglobulina
B. globulina wiążąca tyroksynę
C. transtyretyna
D. albumina
E. lipoproteiny, szczególnie LDL
15. Do przyczyn wzrostu stężenia TBG nie należy:
1. stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych
2. leczenie androgenami
3. obecność ciężkiego schorzenia wątroby lub zaburzeń wchłaniania
4. zespół Cushinga i akromegalia
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 3 B. 1 i 4 C. tylko 1 D. 2, 3 i 4 E. wszystkie
16. Jaką część T3 stanowi frakcja wolna trijodotyroniny?
A. 0,003% B. 0,03% C. 0,3% D. 3,0% E. 30,0%
17. U pacjenta doszło do 2-krotnego wzrostu stężenia fT4. Można się spodziewać, że stężenie TSH:
A. wzrośnie 4-krotnie B. wzrośnie 2-krotnie
C. zmniejszy się 2-krotnie D. zmniejszy się 4-krotnie
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
18. W 20 minucie testu z TRH dochodzi u osoby zdrowej do:
A. maksymalnego wzrostu stężenia fT4
B. maksymalnego spadku stężenia TSH
C. normalizacji stężenia TSH po uprzednim jego wzroście
D. normalizacji stężenia fT4 po uprzednim jego spadku
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
19. Brak zmian stężenia TSH po podaniu TRH obserwuje się w/we:
1. pierwotnej nadczynności tarczycy
2. pierwotnej niedoczynności tarczycy
3. wtórnej nadczynności tarczycy
4. wtórnej niedoczynności tarczycy
5. oporności na hormony tarczycy
Prawdziwe:
A. 1, 3 i 4 B. 2, 3 i 5 C. 1, 2 i 5 D. 2, 3 i 4 E. 1, 3 i 5
20. W nadczynności tarczycy obserwuje się:
A. u 1/3 chorych mikrocytozę, rzadko niedokrwistość normocytową
B. zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych
C. zwiększenie liczby limfocytów
D. zwiększenie liczby monocytów i eozynofilów
E. wszystkie odpowiedzi prawdziwe
21. Do zmian enzymatycznych charakterystycznych dla nadczynności tarczycy nie można zaliczyć wzrostu
aktywności:
1. aminotransferazy alaninowej w surowicy
2. kinazy kreatynowej w surowicy
3. fosfatazy zasadowej w surowicy
4. dehydrogenazy mleczanowej w surowicy
5. amylazy w moczu
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 3 B. 2, 3 i 4 C. 1, 3 i 5 D. 2, 4 i 5 E. 1, 4 i 5
22. Lipidogram typowy dla nadczynności tarczycy wykazuje:
1. spadek stężenia cholesterolu całkowitego
2. spadek stężenia cholesterolu HDL2
3. wzrost stężenia cholesterolu LDL
4. spadek stężenia triglicerydów
5. spadek stężenia wolnych kwasów tłuszczowych
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 3 B. 1 i 4 C. 2 i 3 D. tylko 1 E. wszystkie
23. Lipidogram typowy dla niedoczynności tarczycy obejmuje:
A. �� TC, �� LDL-C, �� TG, Ż� FFA B. �� TC, Ż� LDL-C, �� TG, �� FFA
C. Ż� TC, �� LDL-C, Ż� TG, Ż� FFA D. �� TC, �� LDL-C, Ż� TG, �� FFA
E. �� TC, Ż� LDL-C, �� TG, Ż� FFA
24. Wskaż stan lub stany kliniczne, w których można spodziewać się spadku stężenia TSH:
A. w ciężkich stanach klinicznych  po wielonarządowych urazach, w przebiegu sepsy, w kacheksji
B. u chorych leczonych glikokortykosterydami, amiodaronem, fenytoiną, dopaminą
C. w pierwszym trymestrze fizjologicznej ciąży
D. u osób zdrowych w podeszłym wieku E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
25. Wzrostu stężenia tyreotropiny można się spodziewać w przypadku:
A. pierwotnej nadczynności kory nadnerczy B. niedoborów żywieniowych
C. marskości wątroby D. stosowania somatostatyny
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
26. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące pomiarów stężenia fT4:
A. z uwagi na logarytmiczno-liniową zależność TSH : fT4 pomiar fT4 można traktować jako badanie pierwszego
rzutu w ocenie czynności osi podwzgórze-przysadka-tarczyca
B. pomiary fT4 można wykonywać wraz z pomiarami TSH lub w drugiej kolejności, w sytuacji, gdy występują
trudności w interpretacji TSH
C. pomiary fT4 nie mają wartości diagnostycznej w początkowej fazie leczenia schorzeń tarczycy
D. pomiary fT4 praktycznie wyparły pomiary T4 dzięki istotnie wyższej czułości funkcjonalnej
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
27. Wśród wyników badań hormonalnych w pierwotnej nadczynności tarczycy możemy spotkać:
1. Ż� TSH, N fT4, N fT3
2. Ż� TSH, �� fT4, N fT3
3. �� TSH, Ż� fT4. N fT3
4. N TSH, Ż� fT4, Ż� fT3
5. Ż� TSH, �� fT4, �� fT3
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 3, 4 i 5 B. 2, 3 i 4 C. 1, 3 i 5 D. 1, 2 i 5 E. 1, 4 i 5
28. Uzyskano następujące wyniki badań:
TSH 15 mIU/l (pr: 0,4-4,0 mIU/l)
fT4 5 pmol/l (pr: 10-25 pmol/l)
Wyniki są typowe dla:
A. pierwotnej nadczynności tarczycy B. subklinicznej nadczynności tarczycy
C. wtórnej lub trzeciorzędowej niedoczynności tarczycy D. subklinicznej niedoczynności tarczycy
E. pierwotnej niedoczynności tarczycy
29. Uzyskano następujące wyniki badań:
TSH 5 mIU/l (pr: 0,4-4,0 mIU/l)
fT4 15 pmol/l (pr: 10-25 pmol/l)
Wyniki są typowe dla:
A. pierwotnej nadczynności tarczycy B. subklinicznej nadczynności tarczycy
C. wtórnej lub trzeciorzędowej niedoczynności tarczycy D. subklinicznej niedoczynności tarczycy
E. pierwotnej niedoczynności tarczycy
30. Uzyskano następujące wyniki badań:
TSH 1 mIU/l (pr: 0,4-4,0 mIU/l)
fT4 15 pmol/l (pr: 10-25 pmol/l)
Wyniki są typowe dla:
A. pierwotnej nadczynności tarczycy B. subklinicznej nadczynności tarczycy
C. wtórnej lub trzeciorzędowej niedoczynności tarczycy D. subklinicznej niedoczynności tarczycy
E. żadne z powyższych
31. Uzyskano następujące wyniki badań:
TSH <0,5 mIU/l (pr: 0,4-4,0 mIU/l)
fT4 60 pmol/l (pr: 10-25 pmol/l)
Wyniki są typowe dla:
A. pierwotnej nadczynności tarczycy B. subklinicznej nadczynności tarczycy
C. wtórnej lub trzeciorzędowej niedoczynności tarczycy D. subklinicznej niedoczynności tarczycy
E. pierwotnej niedoczynności tarczycy
32. Uzyskano następujące wyniki badań:
TSH <0,5 mIU/l (pr: 0,4-4,0 mIU/l)
fT4 15 pmol/l (pr: 10-25 pmol/l)
Wyniki są typowe dla:
A. pierwotnej nadczynności tarczycy B. subklinicznej nadczynności tarczycy
C. wtórnej lub trzeciorzędowej niedoczynności tarczycy D. subklinicznej niedoczynności tarczycy
E. pierwotnej niedoczynności tarczycy
33. Stwierdzenie przeciwciał anty-TPO u pacjenta z wysokim stężeniem TSH i prawidłowym stężeniem fT4
przemawia za rozpoznaniem:
A. subklinicznej nadczynności tarczycy powstającej we wczesnej fazie choroby Gravesa
B. subklinicznej niedoczynności tarczycy powstającej we wczesnej fazie choroby Hashimoto
C. schyłkowej fazy choroby Gravesa
D. schyłkowej fazy choroby Hashimoto
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
34. Uzyskano następujące wyniki badań:
TSH 0,2 mIU/l (pr: 0,4-4,0 mIU/l)
fT4 5 pmol/l (pr: 10-25 pmol/l)
Diagnostyka różnicowa powinna obejmować w tym wypadku:
1. pierwotną niedoczynność tarczycy
2. subkliniczną niedoczynność tarczycy
3. wtórną niedoczynność tarczycy
4. trzeciorzędową niedoczynność tarczycy
5. oporność na hormony tarczycy
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 3 B. 3 i 4 C. 2 i 5 D. 1, 3 i 5 E. wszystkie wymienione stany
35. Wskaż wyniki najbardziej charakterystyczne dla wtórnej nadczynności tarczycy:
A. TSH 10 mIU/l FT4 60 pmol/l
B. TSH 10 mIU/l FT4 20 pmol/l
C. TSH 2 mIU/l FT4 20 pmol/l
D. TSH 0,1 mIU/l FT4 60 pmol/l
E. TSH 0,1 mIU/l FT4 5 pmol/l
36. Uzyskano następujące wyniki badań:
TSH 2 mIU/l (pr: 0,4-4,0 mIU/l)
fT4 60 pmol/l (pr: 10-25 pmol/l)
W postępowaniu diagnostycznym należy wziąć pod uwagę następujące możliwości:
1. wtórną nadczynność tarczycy
2. oporność na hormony tarczycy
3. błąd laboratoryjny
4. obecność przeciwciał interferujących w pomiarze stężenia tyroksyny
5. obecność przeciwciał interferujących w pomiarze tyreotropiny
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 3 B. 3 i 4 C. 2 i 5 D. 1, 3 i 5 E. wszystkie wymienione stany
37. Wskaż wyniki charakterystyczne dla zespołu niskiej T3 i T4:
A. TSH podwyższone, T4 obniżone, T3 obniżone, rT3 obniżone
B. TSH prawidłowe, T4 obniżone, T3 obniżone, rT3 podwyższone
C. TSH obniżone, T4 obniżone, T3 obniżone, rT3 obniżone
D. TSH prawidłowe, T4 obniżone, T3 obniżone, rT3 obniżone
E. TSH obniżone, T4 obniżone, T3 obniżone, rT3 podwyższone
38. Patognomoniczne dla choroby Graves-Basedowa są:
A. anty-TSH-R  przeciwciała przeciwko receptorom TSH
B. anty-TPO  przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej
C. anty-TG  przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie
D. anty-NIS  przeciwciała przeciwko białku części wewnętrznej błony komórkowej tyreocytów
E. anty-megalina  przeciwciała przeciwko megalinie
39. Przeciwciała przeciwko receptorowi dla TSH:
1. mają działanie stymulujące lub blokujące receptor TSH
2. mają działanie tylko stymulujące receptor TSH
3. występują tylko u chorych z chorobą Gravesa-Basedowa
4. rutynowo oznaczane są metodami kompetycyjnymi
5. służą do monitorowania skuteczności leczenia choroby Gravesa-Basedowa
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 2, 3 B. 1, 3, 5 C. 1, 4, 5 D. 2, 4, 5 E. 2, 3, 4, 5
40. Przeciwciała anty-TPO są przydatne:
1. w ocenie pacjentów z subkliniczną niedoczynnością tarczycy
2. w ocenie pacjentów z subkliniczną nadczynnością tarczycy
3. w ocenie ryzyka wystąpienia poporodowego zapalenia tarczycy
4. jako badanie przesiewowe przy podejrzeniu choroby Hashimoto
5. w ocenie ryzyka zaburzeń czynności tarczycy w trakcie leczenia amiodaronem, litem i INF-alfa
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 3, 4, 5 B. 2, 3, 4 C. tylko 3 D. 1, 3, 4 E. 3, 4, 5
41. U kobiet w ciąży obserwuje się następujące zmiany stężenia hormonów:
A. ę! TSH, �! T3 i T4, �! fT3 i fT4
B. �! TSH, ę! T3 i T4, ę! fT3 i fT4
C. ę! TSH, �! T3 i T4, fT3 i fT4 w normie
D. �! TSH, ę! T3 i T4, fT3 i fT4 w normie
E. �! TSH, T3 i T4 w normie, ę! fT3 i fT4
42. Wskaż, co nie jest wskazaniem do pomiaru stężenia tyreoglobuliny:
A. ustalenie przyczyny nadczynności tarczycy
B. ocena pacjenta po leczonego z powodu raka tarczycy
C. diagnostyka thyreotoxicosis factitia
D. ocena skuteczności leczenia supresyjnego wola guzowatego
E. prognozowanie nawrotu leczonej nadczynności tarczycy w przebiegu choroby G-B
43. Oznaczanie przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie wykorzystywane jest w:
1. diagnostyce wtórnej oraz trzeciorzędowej niedoczynności tarczycy
2. wykrywaniu raka tarczycy
3. diagnostyce autoimmunizacyjnych schorzeń tarczycy u osób z wolem guzkowym oraz w monitorowaniu leczenia
jodem wola endemicznego
4. weryfikacji oznaczeń TG u chorych ze zróżnicowanym rakiem tarczycy, monitorowanych po leczeniu
radykalnym
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 3 B. 1 i 4 C. 2 i 3 D. 3 i 4 E. wszystkie
44. Przeciwciała antytyreoglobulinowe:
1. wiążą dopełniacz
2. wpływają na dokładność oznaczeń tyreoglobuliny
3. są obecne u kilku procent ludzi zdrowych
4. powinny być oznaczane równolegle z przeciwciałami antyperoksydazowymi
5. zastąpiły oznaczenia przeciwciał antymikrosomalnych
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 5 B. 1, 3 i 4 C. 2 i 3 D. 2 i 5 E. tylko 4
45. Wskaż prawdziwe twierdzenie dotyczące TSI:
A. przeciwciała te nie występują w zapaleniu tarczycy typu Hashimoto
B. są charakterystyczne dla zanikowego autoimmunologicznego zapalenia tarczycy
C. poprzez aktywację cyklazy adenylowej i wzrost cAMP pobudzają syntezę hormonów tarczycy
D. poprzez zniesienie wpływu TSH na tarczycę wywołują niedoczynność tego gruczołu
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
46. W przypadku wola obojętnego powstałego wskutek niedoboru jodu obserwuje się:
1. wzrost proporcji molarnej T3 / T4
2. wzrost wydalania jodu z moczem
3. spadek wydalania jodu z moczem
4. spadek stężenia TSH w surowicy
5. wzrost stężenia tyreoglobuliny w surowicy
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 5 B. 2, 4 i 5 C. 1, 3 i 5 D. 1, 3 i 4 E. 1, 4 i 5
47. Przełom tarczycowy charakteryzuje się:
1. wzrostem stężenia wolnych i całkowitych hormonów tarczycy
2. hipoglikemią
3. leukopenią
4. hiperkalcemią
5. wzrostem aktywności fosfatazy zasadowej
Prawidłowe odpowiedzi:
A. 1, 3 i 5 B. 2, 4 i 5 C. 1, 4 i 5 D. 2, 3 i 4 E. 3, 4 i 5
48. Stężenie katakalcyny wzrasta w:
A. hiperkalcemii B. raku oskrzela C. hipokalcemii D. raku rdzeniastym tarczycy
E. odpowiedzi A i D
49. Badanie histopatologiczne guza tarczycy wykazało obecność raka rdzeniastego. U siostry pacjentki stwierdzono
graniczny poziom kalcytoniny w osoczu. Za obecnością u niej raka rdzeniastego będzie przemawiać:
A. wzrost poziomu kalcytoniny po podaniu pentagastryny
B. spadek poziomu kalcytoniny po podaniu pentagastryny
C. spadek poziomu kalcytoniny po podaniu sekretyny
D. wzrost poziomu kalcytoniny po podaniu sekretyny
E. odpowiedzi A i C są prawidłowe
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
50. Główne biologiczne skutki działania ludzkiego hormonu wzrostu obejmują:
1. zwiększenie transportu glukozy i jej metabolizmu
2. zwiększenie lipolizy
3. zahamowanie transportu aminokwasów
4. hiperglikemię
5. wzrost produkcji somatomedyny C
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 2, 3, 5 B. 1, 3, 5 C. 2, 4, 5 D. 3, 4, 5 E. 1, 2, 5
51. Do czynników pobudzających wydzielanie hormonu wzrostu należy:
1. stres, sen, duży wysiłek fizyczny
2. posiłek bogatobiałkowy (zwłaszcza bogaty w argininę)
3. hiperglikemia
4. estrogeny, ACTH, ADH
5. apomorfina, kortyzol, progesteron
Prawdziwe:
A. 1, 2 i 4 B. 2, 4 i 5 C. 3, 4 i 5 D. 1, 3 i 4 E. 2, 3 i 5
52. Wskaż, co hamuje wydzielanie GH:
A. GH-RH, ACTH i IGF-1 B. L-DOPA, ADH i estradiol
C. GH-IH, IGF-1 i progesteron D. ACTH, L-DOPA i progesteron
E. ADH, GH-RH i estradiol
53. W diagnostyce hormonalnej akromegalii podstawowe znaczenie ma wykazanie:
1. podwyższonego stężenia hormonu wzrostu
2. stężenia IGF-1 powyżej normy dla płci i wieku
3. braku zahamowania wydzielania GH w 2 h po doustnym podaniu 75 g glukozy
4. wzrostu GH do wartości > 10 m�g/l po podaniu 0,075 mg klonidyny
5. wzrostu GH do wartości > 10 m�g/l po podaniu 1 mg glukagonu
Prawdziwe:
A. 1 i 3 B. 1 i 4 C. 1 i 5 D. 2 i 3 E. 2 i 4
54. Badaniem patognomonicznym w rozpoznaniu somatotropinowej nadczynności przysadki jest:
A. test doustnego obciążenia glukozą B. test insulinowy
C. stężenie GH po zaśnięciu D. test z deksametazonem
E. stężenie GH przed zaśnięciem
55. W 30 minucie testu z GHRH stwierdzono stężenie GH > 10 ng/ml. Pozwala to:
A. rozpoznać gigantyzm B. wykluczyć akromegalię
C. wykluczyć niedobór hormonu wzrostu D. rozpoznać akromegalię
E. żadne z powyższych
56. W teście obciążenia argininą stwierdzono 4-krotny przyrost stężenia GH w 60'. Pozwala to:
A. rozpoznać gigantyzm B. wykluczyć akromegalię
C. wykluczyć niedobór hormonu wzrostu D. rozpoznać akromegalię
E. żadne z powyższych
57. W diagnostyce niedoboru hormonu wzrostu nie można wykorzystać:
A. analogów greliny B. argininy
C. L-DOPA D. glukozy
E. wysiłku fizycznego
58. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące IGF-1:
1. hamuje wydzielanie GH
2. powstaje wskutek działania GH
3. jego synteza zachodzi w podwzgórzu oraz jądrze przykomorowym i nadwzrokowym
4. działa za pośrednictwem receptorów insulinowych
5. we krwi obwodowej dominuje jego wolna frakcja
Prawdziwe:
A. 1, 2 i 3 B. 1, 2 i 4
C. 2, 3 i 5 D. 3, 4 i 5
E. 2, 4 i 5
59. Wybierz prawdziwe zdanie dotyczące insulinopodobnego czynnika wzrostu IGF-1:
A. produkowany jest przez nadnercza
B. synteza jest stymulowana prze insulinę
C. nie wiąże się z białkami osocza
D. stężenie znacznie wzrasta w przebiegu karłowatości przysadkowej
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
60. Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące IGF-1:
A. jest wydzielany przez wątrobę pod wpływem GH
B. hamuje wydzielanie hormonu wzrostu
C. w krążeniu występuje w kompleksach z IGF-BP
D. charakterystyczne jest pulsacyjne wydzielanie IGF-1
E. interpretacja wyników pomiarów IGF-1 wymaga stosowania ściśle określonych przedziałów referencyjnych dla
płci i wieku
61. U pacjenta z akromegalią można stwierdzić:
A. występowanie cukrzycy B. upośledzenie tolerancji glukozy
C. oporność na insulinę D. hiperinsulinemię
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
62. Hipersekrecja hormonu wzrostu prowadzi do:
A. wzrostu wydzielania aldosteronu B. spadku aktywności reninowej osocza
C. hiperkalciurii D. hiperfosfatemii
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
63. PIH ( PRL-IH) :
A. pobudza wydzielanie i uwalnianie prolaktyny B. wykazuje cechy charakterystyczne dopaminy
C. wykazuje cechy charakterystyczne serotoniny D. budową zbliżony jest do noradrenaliny
E. odpowiedzi A i B są prawidłowe
64. Wzrostu stężenia prolaktyny w surowicy krwi nie powoduje:
A. anorexia nervosa B. guz przysadki
C. ciąża D. choroba wątroby
E. podanie TRH
65. Gruczolak przysadki mózgowej powoduje najczęściej nadprodukcję:
A. somatotropiny B. tyreotropiny
C. prolaktyny D. gonadotropin
E. kortykotropiny
66. Wskaż wskazania do oznaczania prolaktyny:
1. ocena przebiegu ciąży oraz połogu
2. wtórny brak miesiączki
3. hipogonadyzm
4. impotencja lub niepłodność męska
5. ginekomastia
Prawidłowe odpowiedzi:
A. 1, 3, 4 i 5 B. 1, 2, 4 i 5
C. 1, 2, 3 i 5 D. 1, 2, 3 i 4
E. 2, 3, 4 i 5
67. Test z metoklopramidem jest próbą czynnościową, w której ponad 6-krotny wzrost prolaktynemii w stosunku do
poziomu wyjściowego przemawia za rozpoznaniem:
A. pierwotnej hipoprolaktynemii
B. wtórnej hipoprolaktynemii
C. hiperprolaktynemii czynnościowej
D. przerostu komórek laktotropowych
E. prolactinoma
68. W teście dynamicznym z zastosowaniem metoklopramidu w przebiegu prolactinoma po 60 minutach obserwuje
się:
A. spadek stężenia prolaktyny
B. kilkunastokrotny wzrost stężenia prolaktyny
C. poziom prolaktyny pozostaje bez zmian
D. zmiany stężenia prolaktyny są uzależnione od wieku
E. odpowiedzi A i D są prawidłowe
69. Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące hiperprolaktynemii:
A. nadmiar prolaktyny prowadzi do skrócenia fazy lutealnej cyklu miesięcznego i niewydolności ciałka żółtego
B. jest jedną z przyczyn niepłodności kobiecej
C. niektóre przypadki wykrywa się w teście stymulacyjnym
D. w części przypadków hiperprolaktynemia nie wymaga potwierdzenia w teście z metoklopramidem
E. jej przyczyną w 75% przypadków są mikrogruczolaki przedniego płata przysadki
70. Wskaż czynniki, które nie pobudzają wydzielania prolaktyny:
A. TRH i estrogeny
B. alkohol i nikotyna
C. haloperidol i risperidon
D. progesteron i agoniści dopaminy
E. metoklopramid, cymetydyna i ranitydyna
71. W których schorzeniach można spodziewać się hiperprolaktynemii?
1. w pierwotnej nadczynności tarczycy
2. w pierwotnej niedoczynności tarczycy
3. we wtórnej nadczynności tarczycy
4. we wtórnej niedoczynności tarczycy
5. w chorobie trofoblastycznej
6. w trzeciorzędowej niedoczynności tarczycy
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1 i 4
B. 2 i 5
C. 1 i 6
D. 2 i 4
E. 3 i 5
72. Do przyczyn hiperprolaktynemii należy:
A. niewydolność wątroby
B. niewydolność nerek
C. rzekomy guz prolaktynowy
D. obecność makroprolaktyny
E. każdy z wymienionych stanów
73. Makroprolaktynemia jest stanem:
A. w którym obserwuje się niskie stężenie prolaktyny u osoby z wielkocząsteczkową formą tego hormonu
B. w którym stwierdza się charakterystyczne objawy kliniczne hiperprolaktynemii przy prawidłowym lub
obniżonym stężeniu prolaktyny w surowicy krwi
C. który należy podejrzewać, gdy znacznie zwiększonemu stężeniu prolaktyny towarzyszą nieadekwatne lub słabo
wyrażone objawy kliniczne
D. którego potwierdzenie wymaga obliczenia nerkowego klirensu prolaktyny i stwierdzenia jego znaczącego
obniżenia w stosunku do wartości referencyjnych
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
74. Najczęściej występującą przyczyną endogennego zespołu Cusinga jest:
A. mikrogruczolak przysadki mózgowej (choroba Cushinga)
B. gruczolak kory nadnercza
C. rakowiak oskrzela
D. zespół Cushinga po leczeniu sterydami kory nadnerczy
E. zespół Cushinga w przebiegu depresji
75. Zaznacz badanie, które jest pierwszym krokiem diagnostycznym w kierunku rozpoznania zespołu Cushinga:
A. test z deksametazonem
B. test Synacthenem
C. test z metyraponem
D. wydalanie kortyzolu z moczem
E. pomiar 11-deoksykortyzolu
76. Wskaż prawdziwe stwierdzenie:
A. pomiar wydalania wolnego kortyzolu w moczu jest podstawą różnicowania choroby i zespołu Cushinga
B. pomiar wydalania całkowitego kortyzolu z moczem jest badaniem pierwszego rzutu w diagnostyce
hiperkortyzolemii
C. wydalanie wolnego kortyzolu z moczem jest zależne od wskaz
nika masy ciała, przez co nie można odróżnić
pacjentów z chorobą Cushinga od pacjentów z otyłością
D. wydalanie wolnego kortyzolu z moczem jest niezależne od zmienności cirkadialnej kortyzolemii
E. wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
77. Jaki procent kortyzolu całkowitego stanowi w warunkach prawidłowych wolny kortyzol:
A. 2-10% B. 15-20%
C. 30-40% D. 50-60
E. 90-98%
78. Wskaż prawidłowy rytm wydzielania kortyzolu:
A. najwyższe około południa
B. najniższe rano, wyższe po południu, najwyższe o północy
C. najniższe w dzień, najwyższe w nocy
D. najwyższe rano, niższe po południu, najniższe o północy
E. najniższe rano, najwyższe po południu
79. Po zastosowaniu małej dawki deksametazonu w teście dynamicznym obserwuje się spadek stężenia kortyzolu w
surowicy po pobraniu porannym w stosunku do stężenia kortyzolu w nocy w:
A. chorobie Cushinga
B. chorobie Addisona
C. zespole Cushinga
D. prawidłowym stanie przysadki i nadnerczy
E. odpowiedzi A i C są prawidłowe
80. Test hamowania deksametazonem (duża dawka) wypada prawidłowo u większości chorych z:
A. depresją endogenną
B. zespołem Cushinga z powodu guza kory nadnerczy
C. zespołem Cushinga z powodu raka owsianokomórkowego oskrzeli
D. zespołem Cushinga z powodu gruczolaka przysadki
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
81. U 39-letniej pacjentki stwierdzono obrzęki, otyłość brzuszną oraz odkładanie się tkanki tłuszczowej na twarzy,
nadające jej wygląd  księżyca w pełni . Stężenie kortyzolu o 800 wynosiło 63 mg/dl, a o 1800 51 mg/dl. Po teście z
małą dawką deksametazonu stwierdzono stężenie kortyzolu 50 mg/dl następnego dnia rano. Który z wymienionych
stanów można z największym prawdopodobieństwem powiązać z uzyskanymi wynikami?
A. chorobę Cushinga
B. przerost kory nadnerczy
C. ektopowe wydzielanie ACTH
D. raka kory nadnerczy
E. trudno wskazać w oparciu o przedstawione wyniki
82. U pacjenta z zespołem Cushinga spowodowanym guzem neuroendokrynnym wydzielającym ACTH można
stwierdzić:
1. podwyższonego stężenie kortyzolu w surowicy krwi z brakiem rytmu dobowego
2. zwiększone wydalanie wolnego kortyzolu w moczu
3. wysokie stężenie ACTH
4. niskie stężenie ACTH
5. brak hamowania wydzielania ACTH i kortyzolu w teście z dużą dawką deksametazonu
6. hamowanie wydzielania ACTH i kortyzolu w teście z dużą dawką deksametazonu
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2, 4, 6
B. 1, 2, 3, 5
C. 1, 4, 6
D. 1, 4
E. 1, 6
83. Wśród laboratoryjnych zmian towarzyszących zespołowi hiperkortyzolemii znajduje się:
1. hipoglikemia
2. hipokaliemia
3. hiponatremia
4. leukopenia
5. zasadowica metaboliczna
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1 i 3 B. 2 i 4
C. 1 i 4 D. 2 i 5
E. 3 i 4
84. Które zaburzenia elektrolitowe mieszczą się w obrazie zespołu Cushinga?
A. hipokaliemia z hipokaliurią
B. hipokaliemia z hiperkaliurią
C. hiperkaliemia z normokaliurią
D. hiperkaliemia z hiperkaliurią
E. hiperkaliemia z hipokaliurią
85. Które zmiany towarzyszą zespołowi Cushinga?
A. hipofosfatemia z hipofosfaturią
B. hipofosfatemia z hiperfosfaturią
C. hiperfosfatemia z normofosfaturią
D. hiperfosfatemia z hiperfosfaturią
E. hiperfosfatemia z hipofosfaturią
86. Wśród zaburzeń lipidowych towarzyszących hiperkortyzolemii nie wymienia się wzrostu stężenia:
A. cholesterolu całkowitego
B. cholesterolu LDL
C. cholesterolu HDL
D. triglicerydów
E. odpowiedzi C i D
87. Hiperkortyzolemia powoduje często:
A. trombocytopenię
B. limfopenię
C. hiperkaliemię
D. hiperkalcemię
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
88. Wskaż charakterystyczne zmiany hematologiczne towarzyszące zespołowi Cushinga:
A. wzrost liczby leukocytów, monocytów i eozynofili
B. zmniejszenie liczby limfocytów
C. zmniejszenie liczby erytrocytów oraz stężenia hemoglobiny
D. zmniejszenie liczby płytek krwi
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
89. Do badań zalecanych w diagnostyce różnicowej hiperkortyzolemii należą:
1. oznaczanie ACTH w osoczu
2. test z dużą dawką deksametazonu
3. test z hormonem uwalniającym kortykotropinę (CRH)
4. oznaczanie wolnego kortyzolu w moczu
5. oznaczanie rytmu dobowego kortyzolu
Prawdziwe:
A. 1, 2, 3 B. 1, 2
C. 3, 4, 5 D. 1, 2, 4 i 5
E. wszystkie wymienione badania
90. Dla pierwotnej nadczynności kory nadnercza charakterystycznym jest:
A. spadek stężenia kortyzolu i wzrost stężenia ACTH
B. spadek stężenia kortyzolu i spadek stężenia ACTH
C. wzrost stężenia kortyzolu i spadek stężenia ACTH
D. wzrost stężenia kortyzolu i wzrost stężenia ACTH
E. wzrost stężenia kortyzolu i brak zmian poziomu ACTH
91. Test stymulacji CRH może służyć do:
A. potwierdzenia obecności gruczolaka kory nadnerczy produkującego kortyzol
B. różnicowania przysadkowej i ektopowej nadprodukcji ACTH
C. rozpoznawania wtórnej niedoczynności nadnerczy
D. rozpoznawania pierwotnej niedoczynności nadnerczy
E. odpowiedzi B i C
92. Hiperkortyzolemia powoduje:
A. wzrost wydzielania TRH
B. wzrost wydzielania TSH
C. zahamowanie konwersji T4 do T3
D. wzrost stężenia TBG
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
93. Leczenie glikokortykosteroidami prowadzi do:
A. hiperglikemii, hipolipidemii i hipokaliemii
B. hipoglikemii, hiperlipidemii i hiperkaliemii
C. hiperglikemii, hiperlipidemii i hipokaliemii
D. hipoglikemii, hipolipidemii i hipokaliemii
E. hiperglikemii, hiperlipidemii i hiperkaliemii
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
94. Wskaż zmiany budzące podejrzenie niedoczynności kory nadnerczy:
A. hipertensja ortostatyczna, Na+ < 135 mmol/l, K+ > 5 mmol/l
B. hipotensja ortostatyczna, Na+ < 135 mmol/l, K+ > 5 mmol/l
C. hipertensja ortostatyczna, Na+ > 145 mmol/l, K+ < 3,5 mmol/l
D. hipotensja ortostatyczna, Na+ > 145 mmol/l, K+ < 3,5 mmol/l
E. hipertensja ortostatyczna, Na+ > 145 mmol/l, K+ > 5 mmol/l
95. Które z wymienionych objawów mogą sugerować niewydolność kory nadnerczy?
A. hipoglikemia, hiponatremia, hipokalemia, hiperchloremia, alkaloza metaboliczna
B. hipoglikemia, hiponatremia, hiperkalemia, hiperchloremia, kwasica metaboliczna
C. hipoglikemia, hipernatremia, hipokalemia, hiperchloremia, alkaloza metaboliczna
D. hiperglikemia, hiponatremia, hipokalemia, hiperchloremia, alkaloza oddechowa
E. hipoglikemia, hiponatremia, hiperkalemia, hipochloremia, kwasica metaboliczna
96. W pierwotnej niedoczynności kory nadnerczy obserwuje się:
1. wysokie stężenie ACTH
2. niskie stężenie ACTH
3. wysokie stężenie kortyzolu
4. niskie stężenie kortyzolu
5. wysokie stężenie sodu
6. wysokie stężenie potasu
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 3, 5 B. 1, 4, 6
C. 2, 4, 5 D. 2, 4, 6
E. 1, 4, 5
97. Rozpoznanie choroby Addisona może być potwierdzone przez wykazanie:
A. wysokiego poziomu potasu i niskiego poziomu sodu w surowicy
B. niskiego poziomu ACTH i niskiego poziomu kortyzolu w surowicy
C. niskiego poziomu potasu i wysokiego poziomu sodu
D. braku odpowiedzi ze strony kortyzolu na podanie ACTH
E. odpowiedzi A i D
98. W chorobie Addisona zazwyczaj nie obserwuje się:
A. wysokiego stężenia mocznika i kreatyniny
B. umiarkowanej normocytowej normochromicznej niedokrwistości
C. niskiego stężenia sodu w surowicy
D. hiperglikemii
E. A i C
99. Nietypową dla choroby Addisona nieprawidłowością jest:
A. hipoglikemia B. neutropenia i limfocytoza
C. monocytoza i eozynofilia D. spadek stężenia TSH
E. wzrost stężenia prolaktyny
100. Wskaż objawy charakterystyczne dla przełomu nadnerczowego:
1. hiperkaliemia
2. hipoglikemia
3. objawy wstrząsu
4. hiperglikemia
5. hiperkortyzolemia
Prawdziwe:
A. 1, 2, 3
B. 1, 4, 5
C. 1, 3, 4
D. 2, 3, 5
E. 3, 4, 5
101. Do charakterystycznych zmian hormonalnych towarzyszących przełomowi nadnerczowemu zalicza się:
A. wysokie stężenie kortyzolu w surowicy i brak hamowania w teście z deksametazonem
B. niskie stężenie kortyzolu i wzrost stężenia kortyzolu po podaniu Synacthenu
C. wysokie stężenie kortyzolu i wzrost stężenia kortyzolu po podaniu Synacthenu
D. niskie stężenie kortyzolu i brak wzrostu stężenia kortyzolu po podaniu Synacthenu
E. wysokie stężenie kortyzolu w surowicy i zahamowanie produkcji kortyzolu w teście z deksametazonem
102. 64-letni mężczyzna trafił do szpitala z powodu bólu w klatce piersiowej. W badaniach stwierdzono obniżenie
poziomu potasu do wartości 1.8 mEq/l. Co może być przyczyną hipokaliemii:
A. pierwotny hiperaldosteronizm
B. błąd przedlaboratoryjny
C. zespól Cushinga
D. choroba Addisona
E. wszystkie wymienione stany patologiczne, z wyjątkiem D
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
103. Które z wymienionych czynników zwiększają sekrecję reniny?
1. spadek stężenia sodu
2. nadmierna podaż potasu
3. wzrost ciśnienia tętniczego
4. pionowa postawa ciała
5. hiperwolemia
Prawdziwe:
A. 1, 2, 4 B. 1, 3, 4
C. 2, 3, 5 D. 2, 4, 5
E. 3, 4, 5
104. Przy interpretacja pomiarów ARO należy wziąć pod uwagę:
A. postawę ciała i podaż soli
B. postawę ciała, podaż soli, porę dnia
C. postawę ciała, podaż soli, podaż diuretyków, wiek
D. podaż soli, podaż diuretyków, poziom potasu i aldosteronu
E. postawę ciała, wiek, porę dnia, podaż diuretyków i innych leków, a także inne czynniki (np. ciążę)
105. Wskaż charakterystyczne dla zespołu Conna wyniki badań:
A. aldosteron ��, ARO ��, K+ �� B. aldosteron ��, ARO ��, K+ Ż�
C. aldosteron ��, ARO Ż�, K+ Ż� D. aldosteron ��, ARO Ż�, K+ ��
E. aldosteron Ż�, ARO Ż�, K+ Ż�
106. Cechami charakterystycznymi w obrazie klinicznym zespołu Conna są:
A. nadciśnienie tętnicze i hypokaliemia
B. brak obrzęków
C. obniżona aktywność reninowa osocza
D. podwyższony poziom aldosteronu
E. wszystkie powyższe
107. Wskaż wyniki badań laboratoryjnych charakterystyczne dla hiperaldosteronizmu pierwotnego (zespół Conna):
1. hiponatremia
2. hipernatremia
3. hiperkaliuria
4. hipokaliuria
5. kwasica metaboliczna
6. zasadowica metaboliczna
7. niska aktywność reninowa osocza
8. wysoka aktywność reninowa osocza
Prawidłowa odpowiedz
:
A, 1, 4, 6, 7
B. 2, 3, 6, 7
C. 1, 3, 5, 8
D. 2, 4, 5, 8
E. 1, 4, 5, 8
108. Która grupa wyników w osoczu jest typowa dla hiperaldosteronizmu pierwotnego?
A. K+ 2.9 mEq/l, Cl- 89 mEq/l, HCO3- 32 mEq/l
B. K+ 6.0 mEq/l, Cl- 89 mEq/l, HCO3- 18 mEq/l
C. K+ 4.0 mEq/l, Cl- 89 mEq/l, HCO3- 30 mEq/l
D. K+ 5.6 mEq/l, Cl- 113 mEq/l, HCO3- 18 mEq/l
E. K+ 2.6 mEq/l, Cl- 113 mEq/l, HCO3- 34 mEq/l
109. Do typowych zaburzeń związanych z pierwotnym hiperaldosteronizmem należą:
A. hipomagnezemia
B. łagodna hipernatremia
C. alkaloza metaboliczna
D. hiperkaliuria
E. wszystkie wymienione
110. Wtórny hiperaldosteronizm może być skutkiem:
A. hipowolemii, utraty sodu, stosowania leków moczopędnych i przeczyszczających
B. marskości wątroby, zawału i niewydolności serca
C. zwężenia tętnicy nerkowej, zespołu nerczycowego, guzów wydzielających reninę
D. przyspieszonego rozwoju nadciśnienia tętniczego lub stosowania estrogenów, które nasilają syntezę
angiotensynogenu
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
111. Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe?
1. kalcytonina powstaje w tarczycy i podwyższa poziom wapnia we krwi
2. kalcytonina jest hormonem produkowanym przez tarczycę i obniżającym poziom wapnia we krwi
3. deksametazon jest syntetycznym analogiem ACTH
4. przyczyną choroby Addisona jest zanik kory nadnerczy, który często może być spowodowany nadmiarem
podawanych sterydów egzogennych
5. wysokie dawki deksametazonu hamują wydzielanie kortyzolu u pacjentów z ektopowym wydzielaniem ACTH
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 2, 4 B. 2, 3, 4 C. 4, 5 D. 1, 4, 5 E. 1, 3, 4
112. Prawidłowy cykl miesięczny cechuje się
1. wysokim poziomem FSH w surowicy w fazie wydzielniczej
2. wysokim poziomem estradiolu w pierwszych dniach cyklu
3. wysokim poziomem LH w fazie owulacyjnej
4. wysokim poziomem progesteronu w fazie wydzielniczej
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 B. 1, 4 C. 2, 3 D. 3, 4 E. 2, 4
113. Menopauza związana jest ze stałym wzrostem stężenia:
A. testosteronu w surowicy krwi;
B. FSH i LH w surowicy krwi
C. estradiolu w surowicy krwi
D. prolaktyny w surowicy krwi
E. hCG w surowicy krwi
114. Wysoki poziom FSH i obniżony 17 beta estradiolu są charakterystyczne dla:
1. pierwotnej niewydolności jajników
2. okresu menopauzy
3. zaburzeń podwzgórzowo-przysadkowych
4. zespołów hiperandrogenizacji
5. zespołu jajników policystycznych
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2
B. 1, 3
C. 1, 4
D. 2, 3
E. 3, 4
115. Hipogonadyzm hipogonadotropowy charakteryzuje się:
A. obniżonym stężeniem testosteronu i obniżonym stężeniem gonadotropin
B. wysokim stężeniem estrogenów i testosteronu oraz bardzo wysokim stężeniem FSH
C. niskim stężeniem testosteronu, niskim stężeniem progesteronu i wysokim stężeniem GnRH
D. niskim stężeniem GnRH i prawidłowym stężeniem testosteronu
E. prawidłowym stężeniem gonadotropin
116. U kobiety po menopauzie w laboratorium uzyskano w trzech niezależnych próbkach surowicy krwi w okresie
dwóch tygodni stężenie hCG: 8,4 U/l, 6,7 U/l i 6,6 U/l (prawidłowo < 5 U/l). Najbardziej prawdopodobne
wyjaśnienie takiego wyniku to:
A. błąd przypadkowy metody
B. przysadkowe wydzielanie hCG
C. choriocarcinoma
D. ciąża
E. efekt niskiej dawki
117. Gonadotropina kosmówkowa oznaczana w onkologii to:
A. wolna podjednostka beta-hCG
B. całkowita beta-hCG
C. hCG (intact)
D. całkowita alfa-hCG
E. wolna podjednosta alfa-hCG
118. W zespole policystycznych jajników obserwuje się:
1. hiperandrogenemię
2. niskie stężenie LH
3. wzrost wskaz
nika LH/FSH
4. oporność insulinową i hiperinsulinemię
5. spadek produkcji estradiolu i SHBG
Prawidłowe:
A. 1, 2 i 3
B. 2, 4 i 5
C. 1, 2, 3, 4
D. 1, 3, 4 i 5
E. 1, 2, 3, 4 i 5
119. Zespół policystycznych jajników charakteryzuje się:
1. podwyższeniem stężenia testosteronu, androstendionu i SHBG w surowicy
2. podwyższeniem stężenia testosteronu i androstendionu oraz obniżeniem SHBG w surowicy
3. podwyższeniem stężenia DHEA-S w surowicy
4. obniżeniem stężenia estradiolu w surowicy
5. podwyższeniem stężenia LH w surowicy
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 4, 5
B. 2, 3, 4
C. 2, 3, 5
D. 1, 3
E. tylko 5
120. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących siarczanu dehydroepiandrosteronu (DHEA-s) jest fałszywe?
A. u kobiet pochodzi w 90% z nadnerczy
B. nie podlega rytmowi dobowemu
C. jest transportowany we krwi głownie w kompleksie z SHBG
D. stężenie we krwi zmniejsza się z wiekiem
E. służy do różnicowania nadnerczowej i jajnikowej syntezy androgenów
121. Podwyższone stężenie globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG) może występować w następujących
stanach klinicznych:
1. nadczynności tarczycy
2. niedoborze androgenów u mężczyzn
3. zespole policystycznych jajników
4. hiperinsulinemii
5. ciąży
Prawdziwe:
A. 2, 5
B. 1, 2, 5
C. 3, 4
D. 2, 3, 5
E. tylko 5
122. Oznaczanie 17-KS w dobowej zbiórce moczu charakteryzuje:
A. glikokortykosteroidową czynność kory nadnerczy
B. androgenową czynność kory nadnerczy
C. czynność przysadki w zakresie wydzielania LH
D. czynność przysadki w zakresie wydzielania FSH
E. mineralokortykosteroidową czynność kory nadnerczy
123. Które zmiany hormonalne są chakterystyczne dla dziedzicznego zespołu mnogiej gruczolakowatości
endokrynnej (multiple endocrine hyperplasia, MEN) typu 1?
1. nadmiar parathormonu
2. nadmiar kalcytoniny
3. hiperinsulinemia lub/i hipergastrynemia
4. hiperprolaktynemia
5. hiperkortyzolemia lub/i hiperaldosteronizm
6. napadowy wzrost poziomu adrenaliny/noradrenaliny
Prawidłowe:
A. 1, 2, 3, 4 B. 2, 4, 6 C. 1, 2, 6 D. 1, 3, 4, 5 E. 1, 3, 6
124. Głównym metabolitem adrenaliny obecnym w moczu jest:
A. kwas 5-hydroksyindolooctowy B. kwas wanilinomigdałowy
C. kwas homowanilinowy D. dopamina
E. normetanefryna
Glukoza i cukrzyca
125. Która z metod pomiaru stężenia glukozy jest metodą definitywną?
A. metoda z oksydazą glukozową
B. metoda z heksokinazą
C. metoda spektrometrii masowej z rozcieńczeniem izotopu (ID-MS)
D. metoda HPLC
E. metoda z dehydrogenazą glukozową
126. Która z metod pomiaru stężenia glukozy w surowicy/osoczu krwi nie jest metodą stosowaną rutynowo?
A. metoda z heksokinazą
B. metoda z oksydazą glukozową
C. metoda z dehydrogenazą glukozową
D. metoda amperometryczna z oksydazą glukozową
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
127. Wskaż metodę pomiaru stężenia glukozy stosowaną w Polsce najczęściej:
A. metoda z heksokinazą
B. metoda z oksydazą glukozową
C. metoda z dehydrogenazą glukozową
D. metoda Hultmana
E. metoda Hagedorna-Halstr�ma-Jensena
128. Wskaż prawdziwe twierdzenie dotyczące metody z heksokinazą:
A. heksokinaza katalizuje fosforylację glukozy do glukozo-6-fosforanu, a następnie dehydrogenaza glukozo-6-
fosforanu katalizuje reakcję odwodorowania do 6-P-glukonianu, co jest połączone z redukcją NADP do NADPH2
B. w metodzie z heksokinazą odczyt następuje przy długości fali 340 nm
C. metoda z heksokinazą uważana jest za metodę referencyjną pomiaru stężenia glukozy
D. w metodzie z heksokinazą przeprowadzane są dwie reakcje enzymatyczne, z których druga zachodzi w sposób
wysoce swoisty dla glukozy
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
129. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące metody z oksydazą glukozową:
A. w katalizowanej przez oksydazę reakcji powstaje glukonian i nadtlenek wodoru
B. przy udziale peroksydazy nadtlenek wodoru ulega całkowitemu rozkładowi
C. uwolniony w reakcji peroksydazowej tlen rodnikowy przyłącza się do chromogennego akceptora, co powoduje
reakcję barwną (580 nm)
D. w metodzie z oksydazą glukozową przeprowadzane są dwie reakcje enzymatyczne, z których pierwsza zachodzi
w sposób wysoce swoisty dla glukozy
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
130. Pomiary stężenia glukozy w diagnostyce cukrzycy wykonuje się w:
A. krwi pełnej pobranej z żyły na NaF i mannozę
B. krwi pełnej pobranej z żyły na jodooctan litu
C. krwi włośniczkowej pobranej na NaF i mannozę
D. krwi włośniczkowej pobranej na TCA
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
131. Stężenie glukozy we krwi pełnej wynosi 100 mg/dl. Odpowiada to stężeniu glukozy w osoczu tej samej próbki
krwi:
A. 89 mg/dl B. 100 mg/dl
C. 111 mg/dl D. 135 mg/dl
E. 150 mg/dl
132. Stężenie glukozy w surowicy krwi żylnej wynosi 100 mg/dl. Ile w przybliżeniu wynosi stężenie glukozy w
osoczu tej krwi?
A. 125-130 mg/dl B. 112-115 mg/dl
C. 100-105 mg/dl D. 85-88 mg/dl
E. 70-75 mg/dl
133. U pacjenta po posiłku najwyższe stężenie glukozy stwierdzić można w:
A. osoczu krwi żylnej
B. pełnej krwi żylnej
C. osoczu krwi włośniczkowej
D. pełnej krwi włośniczkowej
E. osoczu krwi tętniczej
134. Pomiary wykonywane przy użyciu glukometrów są przydatne w:
A. badaniach przesiewowych w kierunku cukrzycy
B. diagnostyce IFG i IGT
C. DTTG
D. diagnostyce GDM
E. w monitorowaniu leczenia cukrzycy
135. Wskaż prawdziwe stwierdzenie:
A. hormony inkretynowe to produkowane przez komórki błony śluzowej jelit peptydy stymulujące zależne od
glukozy wydzielanie insuliny
B. efekt inkretynowy to stymulacja komórek beta do wydzielania insuliny silniejsza po doustnym niż po
pozajelitowym zastosowaniem bodz
ca
C. do grupy inkretyn należy polipeptyd insulinotropowy zależny od glukozy (GIP) oraz glukagonopodobny peptyd 1
(GLP-1)
D. zainteresowanie inkretynami wynika z możliwości zastosowania ich jako leków
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
136. Który z hormonów powoduje spadek stężenia glukozy?
A. peptyd glukagonopodobny (GLP-1 i GLP-2, czyli inkretyny)
B. glukagon
C. tyroksyna i trijodotyronina
D. hormon wzrostu
E. somatostatyna
137. Która z endokrynopatii nie przebiega z cukrzycą?
1. akromegalia
2. somatostatinoma
3. choroba Cushinga
4. niedoczynności tarczycy
5. choroba Addisona
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1 i 3 B. 2 i 4 C. 4 i 5 D. 3 i 4 E. 2 i 5
138. Wskaż fałszywe stwierdzenie:
Przy niedoborze węglowodanów proces glukoneogenezy nasilany jest przez:
A. glukagon B. insulinę
C. glikokortykosteroidy D. aminy katecholowe E. hormon wzrostu
139. Stężenie fruktozaminy w surowicy krwi jest:
A. wyrazem stopnia glikacji drobnocząsteczkowych globulin
B. wyrazem stopnia glikacji białek osocza
C. wynikiem nieenzymatycznego procesu przyłączanie glukozy do grup aminowych białek
D. wynikiem powstawania ketoamin jako enzymatycznego przyłączenia glukozy do grup karboksylowych białek
osocza
E. prawidłowe B i C
140. Wskazania do oznaczania stężenia fruktozaminy w monitorowaniu leczenia cukrzycy to:
A. monitorowanie cukrzycy ciężarnych
B. ocena intensywnego leczenia po dekompensacji cukrzycy
C. monitorowanie chorych z postępującą nefropatią cukrzycową
D. prawdziwe A i B
E. prawdziwe A i C
141. Testy paskowe przeznaczone do wykrywania obecności glukozy w moczu oparte są na:
A. tak zwanym błędzie białkowym wskaz
nika pH
B. utlenianiu glukozy przy pomocy swoistego enzymu
C. reakcjach redukcyjnych przeprowadzanych przy użyciu związków miedzi
D. tworzeniu barwnych związków dwuazoniowych
E. odpowiedzi A i C
142. Glikozuria cewkowa charakteryzuje się:
A. pojawieniem się glukozy w moczu przy stężeniu glukozy we krwi wyższym od 180 mg/dl
B. obecnością glukozy w moczu pojawiającej się przy prawidłowej glikemii
C. pojawieniem się glukozy w moczu po nadmiernym spożyciu węglowodanów
D. nadmiernym wydzielaniem glukozy w cewkach nerkowych
E. odpowiedzi A i D są prawidłowe
143. Zjawisko mikroalbuminurii stwierdza się, gdy:
A. dobowe wydalanie albuminy z moczem wynosi 30-300 mg
B. minutowe wydalanie albuminy z moczem u mężczyzn wynosi 30-300 m�g
C. współczynnik albumina/kreatynina w osoczu mężczyzn wynosi 1.25-2.5 mg/mmol
D. współczynnik albumina/kreatynina w osoczu kobiet wynosi 1,75-3,5 mg/mmol
E. wszystkie prawidłowe
144. Mikroalbuminurię można rozpoznać w oparciu o wynik badania porannej próbki moczu, jeśli stosunek stężenia
albuminy do kreatyniny wynosi:
A. 1 mg/g (0,125 mg/mmol)
B. 10 mg/g (1,25 mg/mmol)
C. 15 mg/g (1,75 mg/mmol)
D. 100 mg/g (12,5 mg/mmol)
E. 350 mg/g (30 mg/mmol)
145. 1,5-anhydro-D-glucitol:
A. jest glikowanym białkiem powstającym w wyniku epizodów hiperglikemii
B. jego stężenie w osoczu krwi wzrasta proporcjonalnie do maksymalnych stężeń glukozy
C. jest eliminowany z organizmu z żółcią
D. służy do wykrywania hiperglikemii na czczo
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
146. Wskaż prawdziwe stwierdzenie:
A. zmiana stężenia anhydroglucitolu wskazuje na zaburzenie w zakresie stężenia glukozy w ciągu 1-2 dni
poprzedzających badanie
B. zmiana stężenia anhydroglucitolu wskazuje na zaburzenie w zakresie stężenia glukozy w ciągu 5-6 dni
poprzedzających badanie
C. zmiana stężenia anhydroglucitolu wskazuje na zaburzenie w zakresie stężenia glukozy w ciągu 1-2 tygodni
poprzedzających badanie
D. zmiana stężenia anhydroglucitolu wskazuje na zaburzenie w zakresie stężenia glukozy w ciągu 5-6 tygodni
poprzedzających badanie
E. zmiana stężenia anhydroglucitolu wskazuje na zaburzenie w zakresie stężenia glukozy w ciągu 5-6 miesięcy
poprzedzających badanie
147. Anhydroglucitol może być wykorzystywany do wykrywania:
A. wczesnej postaci nefropatii cukrzycowej B. retinopatii cukrzycowej
C. przedłużających się stanów hipoglikemii D. poposiłkowej hiperglikemii
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
148. W przypadku krótkotrwałej hiperglikemii stężenie anhydroglucitolu:
A. wzrasta ponad 10-krotnie w porównaniu z wartością wyjściową
B. wzrasta 2-5-krotnie w porównaniu z wartością wyjściową
C. nie zmienia się
D. ulega obniżeniu
E. staje się nieoznaczalne
149. Stężenie 1-deoksyglukozy, rzędu m�g/ml, można zmierzyć za pomocą zestawu GlycomarkTM. Pomiar odbywa
się metodą:
A. elektrochemiluminescencyjną
B. nefelometryczną
C. kolorymetryczną
D. chromatograficzną
E. grawimetryczną
150. Kryteria ogólne wyrównania gospodarki węglowodanowej wg PTD to:
A. HbA1c<10%, glikemia na czczo/przed posiłkami 100-140 mg/dl, 2h po posiłku <140 mg/dl
B. HbA1c<8%, glikemia na czczo/przed posiłkami 70-110 mg/dl, 2h po posiłku <160 mg/dl
C. HbA1c<7%, glikemia na czczo/przed posiłkami 70-110 mg/dl, 2h po posiłku <160 mg/dl
D. HbA1c<6,5%, glikemia na czczo/przed posiłkami 70-110 mg/dl, 2h po posiłku <140 mg/dl
E. HbA1c<5%, glikemia na czczo/przed posiłkami 60-90 mg/dl, 2h po posiłku <100 mg/dl
151. Ile wynosi skorygowane stężenie sodu przy glikemii 600 mg/dl i wyniku pomiaru Na = 140 mmol/l?
A. 105 mmol/l B. 125 mmol/l C. 132 mmol/l D. 148 mmol/l E. 155 mmol/l
152. W kwasicy cukrzycowej należy spodziewać się:
1. ę! H+
2. �! H+
3. ę! pCO2
4. �! pCO2
5. ę! HCO3-
6. �! HCO3-
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 3 i 5 B. 2, 4 i 6 C. 1, 4 i 6 D. 2, 3 i 5 E. 1, 3 i 6
153. W cukrzycowej kwasicy ketonowej nie występuje:
A. hiperglikemia
B. ketonemia i ketonuria
C. zwiększona luka osmotyczna
D. zwiększona luka anionowa
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
154. Do rozpoznania nieketonowej hiperosmolalnej hiperglikemii upoważnia (oprócz braku lub śladu ciał
ketonowych w moczu/surowicy) następujący wynik:
Glukoza HCO3- Osmolalność ef.
pH
(mg/dl) (mmol/l) (mmol/l)
A. 680 7,36 16 360
B. 320 7,25 12 300
C. 550 6,95 18 348
D. 750 7,17 12 260
E. 210 7,12 20 400
155. Nieketonowy hiperglikemiczny zespół hipermolarny jest stanem:
A. odwodnienia izotonicznego B. przewodnienia hipertonicznego
C. przewodnienia izotonicznego D. odwodnienia hipertonicznego
E. odwodnienia hipotonicznego
156. Na zespół oporności na insulinę składają się między innymi:
A. insulinooporność, hipoinsulinemia, otyłość, hiper-TG, niskie stężenie HDL-C
B. insulinooporność, hiperinsulinemia, nadciśnienie, hipo-TG, niskie stężenie HDL-C
C. insulinoopomość, hiperinsulinemia, nadciśnienie, hiper-TG, niskie stężenie HDL-C
D. insulinooporność. hipoinsulinemia, otyłość, hipo-TG, niskie stężenie HDL-C
E. odpowiedzi B. i C. są prawidłowe
157. Wskaż składnik nie związany z cukrzycą?
A. glukoza w moczu B. fruktozamina
C. 1,5 anhydroglucitol D. harman i norharman
E. HbA1c
158. Zawartość HbA1C pozwala oszacować średnie stężenie glukozy z ostatnich:
A. 3-4 dni B. 14-20 dni
C. 30-60 dni D. 100-120 dni
E. 200-250 dni
159. Wskaż fałszywe stwierdzenie:
A. HbA1c wykorzystywana jest w niektórych ośrodkach/krajach do rozpoznawania cukrzycy
B. HbA1c jest produktem nieodwracalnej enzymatycznej glikozylacji grup aminowych globiny
C. HbA1c jest retrospektywnym wskaz
nikiem glikemii oraz czynnikiem ryzyka powikłań cukrzycy
D. u osób, u których konieczne jest osiągnięcie normoglikemii, docelowa zawartość HbA1c < 6,1%
E. HbA1c jest zaniżana przy utracie krwi i po przetoczeniach
160. Od stycznia 2004 roku metody wg IFCC są podstawą kalibracji wszystkich metod oznaczania HbA1c
stosowanych w Unii Europejskiej, aby zapewnić zgodność z dyrektywą dotyczącą produktów medycznych
stosowanych in vitro. Dokładne wyniki pomiarów HbA1c uzyskiwane przy wykorzystaniu standaryzacji IFCC, w
porównaniu z wynikami metod standaryzowanych wg DCCT/NGSP, są:
A. praktycznie jednakowe
B. nieznacznie wyższe (o 0,2-0,3%)
C. nieznacznie niższe (o 0,2-0,3%)
D. wyraz
nie niższe (o 1,3-1,9%)
E. wyraz
nie wyższe (o 1,3-1,9%)
161. W przypadku korzystania z metody oznaczania HbA1c wg standardu DCCT/NGSP, wartość HbA1c = 10%
świadczy o tym, że przybliżone średnie stężenie glukozy we krwi w okresie retrospektywnej oceny wynosiło:
A. 205 mg/dl B. 240 mg/dl C. 275 mg/dl D. 300 mg/dl E. 330 mg/dl
162. W przypadku korzystania z metody oznaczania HbA1c certyfikowanej wg IFCC, wartość HbA1c = 10%
świadczy o tym, że przybliżone średnie stężenie glukozy we krwi w okresie retrospektywnej oceny wynosiło:
A. 10 mmol/l B. 18,4 mmol/l C. 5,4 mmol/l D. 23,7 mmol/l E. 12,3 mmol/l
163. W przebiegu niedokrwistości hemolitycznej dochodzi do:
A. znacznego wzrostu HbA1c, do wartości ponad 20%
B. umiarkowanego wzrostu HbA1c do wartości 10-15%
C. nieznacznych zmian zawartości HbA1c
D. wyraz
nego spadku stężenia HbA1c
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
164. Wskazaniem do corocznego badania przesiewowego w kierunku cukrzycy nie jest:
A. obecność zespołu policystycznych jajników
B. nadciśnienie tętnicze
C. cukrzyca typu 1 występująca w rodzinie
D. stężenie triglicerydów ponad 250 mg/dl
E. u kobiet, które urodziły dziecko o masie ciała > 4 kg
165. Które z badań reprezentuje zależną od insuliny dystrybucję glukozy w tkankach?
A. 1,5-anhydroglucitol B. HbA1c C. fruktozamina D. OGTT E. glikemia na czczo
166. Wskazaniem do wykonania OGTT jest:
A. obecność cech zespołu metabolicznego przy prawidłowej glikemii na czczo
B. stwierdzenie glikemii na czczo w granicach 100-125 mg/dl (5,6-6,9 mmol/l)
C. występowanie glikozurii (glikozurii ciężarnych)
D. diagnostyka cukrzycy ciążowej
E. wszystkie wymienione
167. Przeciwwskazaniem do doustnego testu tolerancji glukozy jest:
1. okres zmniejszonej aktywności fizycznej
2. ciężka przewlekła choroba
3. wiek powyżej 65 lat
4. dieta jarska
Prawidłowe:
A. tylko 1 B. 1 i 2 C. 1, 2 i 3 D. 1, 2, 3 i 4 E. wszystkie powyższe
168. Przeciwwskazaniem do wykonania OGTT jest:
A. obecność stanu ostrego, chory nieprzytomny
B. stężenie glukozy na czczo powyżej 145 mg/dl (8 mmol/l)
C. zespół upośledzonego wchłaniania
D. stan po resekcji żołądka
E. wszystkie wymienione
169. Według wytycznych PTD, cukrzycę możemy rozpoznać, gdy:
A. dwukrotnie oznaczona glukoza na czczo jest powyżej 100 mg/dl
B. wynik oznaczenia glukozy u ciężarnej w teście 1h po 50 g glukozy wynosi > 140 mg/dl
C. w 2h testu OGTT z 75 g glukozy uzyskamy stężenie glukozy ł� 200 mg/dl
D. glikemia przygodna ł� 126 mg/dl
E. oznaczona HbA1C > 7%
170. Rozpoznanie nieprawidłowej tolerancji glukozy można postawić przy stężeniu glukozy w osoczu wynoszącym:
A. na czczo 109 mg/dl B. na czczo 115 mg/dl
C. na czczo >126 mg/dl D. odpowiedzi B i C są prawidłowe
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
171. IGT można rozpoznać, gdy stężenie glukozy w osoczu krwi żylnej na czczo wynosi:
A. >110 mg/dl (6,1 mmol/l)
B. <120 mg/dl (6,7 mmol/l)
C. 100-125 mg/dl (5,6-6,9 mmol/l)
D. 140-199 mg/dl (7,8-11 mmol/l)
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
172. IFG można rozpoznać, gdy stężenie glukozy w osoczu krwi żylnej na czczo wynosi:
A. >110 mg/dl (6,1 mmol/l) B. <120 mg/dl (6,7 mmol/l)
C. 100-125 mg/dl (5,6-6,9 mmol/l) D. 126-140 mg/dl (7,0-7,8 mmol/l)
E. we wszystkich wymienionych przypadkach
173. Nieprawidłowa glikemia na czczo:
A. jest pojęciem tożsamym z upośledzoną tolerancją glukozy
B. odnosi się do hipoglikemii  o brzasku
C. jest niezależnym czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych
D. stwierdza się, gdy stężenie glukozy na czczo wynosi 7.0-7.8 mmol/l
E. stwierdza się, gdy 2h PG w standardowym OGT wynosi 7.8-11.1 mmol/l
174. Cukrzyca typu LADA charakteryzuje się:
1. całkowitym niedoborem insuliny
2. występowaniem przeciwciał anty-GAD
3. pojawianiem się u szczupłych osób po 25 r.ż.
4. niewrażliwością na leczenie doustnymi lekami hipoglikemizującymi
Prawidłowe:
A. 1 i 2 B. 2 i 3 C. 1 i 4 D. 2, 3 i 4 E. wszystkie powyższe
175. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące cukrzycy typu MODY:
A. jest schorzeniem warunkowanym działaniem czynników środowiskowych
B. przebiega z hiperinsulinemią
C. jej kluczową cechą patogenetyczną jest insulinooporność
D. występuje w młodym wieku, zazwyczaj w drugiej lub trzeciej dekadzie życia
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
176. Wybierz prawdziwe stwierdzenie dotyczące przeciwciał przeciwwyspowych trzustki obecnych we krwi:
A. wskazują na zwiększone ryzyko wystąpienia cukrzycy u ludzi zdrowych
B. występuję u mniej niż 5% ludzi z cukrzycą typu 1
C. występują u ponad 60% ludzi z cukrzycą typu 2
D. powstają w wyniku insulinoterapii
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
177. Obecność autoimmunologicznej destrukcji komórek b� trzustki potwierdza:
A. hiperglikemia na czczo B. występowanie ciał ketonowych w moczu
C. zawartość HbA1c > 6,5% D. obecność przeciwciał anty-GAD65
E. niskie stężenie 1,5 - anhydroglucitolu
178. Przewaga pomiarów C-peptydu nad pomiarami insuliny wynika z:
A. 10-krotnie intensywniejszego wydzielania C-peptydu B. dłuższego czasu półtrwania C-peptydu
C. krótszego czasu półtrwania C-peptydu D. odporności stężenia C-peptydy na wahania glikemii
E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa
179. Prawidłowe stężenie peptydu C w surowicy można spotkać w przypadku:
A. cukrzycy typu 1 leczonej insuliną B. nieleczonej cukrzycy typu 1
C. cukrzycy typu 2 D. wyspiaka trzustki (insulinoma)
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
180. Zgodnie ze standardami Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, badania przesiewowe w kierunku cukrzycy
ciężarnych należy wykonywać:
A. u wszystkich ciężarnych
B. u ciężarnych po 25 roku życia
C. u ciężarnych z nadwagą
D. u ciężarnych z cukrzycą w wywiadzie rodzinnym (krewni I stopnia)
E. u ciężarnych spełniających kryteria B, C lub D
181. Wg PTD, test przesiewowy w kierunku cukrzycy ciężarnych:
A. należy wykonać rano, na czczo, między 24 a 28 tygodniem ciąży, mierząc stężenie glukozy przed i po 1 godzinie
od doustnego podania 50 g glukozy
B. można wykonać o dowolnej porze, między 24 a 28 tygodniem ciąży, mierząc stężenie glukozy przed i po 1
godzinie od doustnego podania 50 g glukozy
C. należy wykonać rano, na czczo, między 22 a 24 tygodniem ciąży, mierząc stężenie glukozy po 1 godzinie od
doustnego podania 50 g glukozy
D. można wykonać o dowolnej porze, między 22 a 24 tygodniem ciąży, mierząc stężenie glukozy przed i po 1
godzinie od doustnego podania 50 g glukozy
E. można wykonać o dowolnej porze, między 24 a 28 tygodniem ciąży, mierząc stężenie glukozy po 1 godzinie od
doustnego podania 50 g glukozy
182. Wykonano badanie przesiewowe w kierunku rozpoznania cukrzycy ciężarnych, podając pacjentce 50 g glukozy
i wykonując pomiar stężenia glukozy w osoczu po 60 minutach. Który z wyników świadczy o dodatnim wyniku
badania przesiewowego?
A. 4,8 mmol/l B. 5,8 mmol/l C. 6,8 mmol/1 D. 7,8 mmol/l E. B, C i D
183. W teście przesiewowym w kierunku cukrzycy ciężarnych uzyskano wynik 145 mg/dl. W związku z tym:
A. można wykluczyć obecność GDM
B. należy powtórzyć test przesiewowy
C. należy bezzwłocznie wykonać test diagnostyczny z 75g glukozy
D. należy wykonać test diagnostyczny z 75g glukozy w 32 tygodniu ciąży
E. należy rozpoznać GDM
184. W teście przesiewowym w kierunku cukrzycy ciężarnych (GDM) uzyskano wynik 210 mg/dl. Stosując aktualne
zalecenia PTD należy w związku z tym:
A. wykluczyć obecność GDM B. powtórzyć test przesiewowy
C. bezzwłocznie wykonać test diagnostyczny z 75g glukozy
D. wykonać test diagnostyczny z 75g glukozy w 32 tygodniu ciąży E. rozpoznać GDM
185. Czym różni się test obciążenia 75 g glukozy wykonywany u ciężarnych od testu wykonywanego u
nieciężarnych?
A. wykonuje się go zawsze na początku ciąży
B. wykonuje się go wyłącznie po dodatnim teście z 50 g
C. wyniki interpretowane są inaczej
D. można wykonać go o każdej porze dnia
E. trwa krócej
186. W pierwszym badaniu, wykonanym w surowicy krwi żylnej u ciężarnej na czczo, stwierdzono stężenie glukozy
102 mg/dl. W związku z tym:
A. można wykonać standardowy test przesiewowy
B. należy powtórzyć pomiar glukozy na czczo
C. należy bezzwłocznie wykonać test diagnostyczny z 75g glukozy
D. należy wykonać test diagnostyczny z 75g glukozy w 24 tygodniu ciąży
E. należy rozpoznać GDM
187. Prawidłowe postępowanie z ciężarną przy nieprawidłowym wyniku testu przesiewowego, a prawidłowym
wyniku testu diagnostycznego to:
A. wykluczenie cukrzycy ciężarnych
B. rozpoznanie cukrzycy ciężarnych
C. ponowne wykonanie testu przesiewowego w 32 tygodniu ciąży
D. ponowne wykonanie testu diagnostycznego w 32 tygodniu ciąży
E. powtórzenie testu diagnostycznego możliwie jak najszybciej
188. U kobiety w pierwszym trymestrze ciąży wykonano test diagnostyczny z 75g glukozy, uzyskując po 2h wynik
150 mg/dl. Należy w związku z tym:
A. wykluczyć obecność cukrzycy ciężarnych
B. rozpoznać upośledzenie tolerancji glukozy
C. rozpoznać cukrzycę ciężarnych
D. bezzwłocznie powtórzyć test diagnostyczny
E. powtórzyć test diagnostyczny w 24-28 tygodniu ciąży
189. Zaburzenia gospodarki węglowodanowej u ludzi w podeszłym wieku mogą być spowodowane:
A. narastającą z wiekiem insulinoopornością
B. względnym lub bezwzględnym niedoborem insuliny
C. zmniejszoną liczbą receptorów insulinowych w tkankach
D. zmianą progu nerkowego dla glukozy
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
190. Który z wymienionych testów nie jest stosowany w diagnostyce różnicowej hipoglikemii?
A. próba głodowa
B. doustny test tolerancji glukozy
C. pomiar stężenia insuliny i miana przeciwciał przeciw insulinie w osoczu
D. pomiar stężenia glukagonu w osoczu
E. pomiar stężenia peptydu C w osoczu
191. Granica decyzyjna glikemii, której przekroczenie sygnalizuje obecność hipoglikemii u osoby dorosłej, ustalona
została na:
A. 55 mg/dl (3,1 mmol/l) B. 45 mg/dl (2,48 mmol/l)
C. 35 mg/dl (1,93 mmol/l) D. 25 mg/dl (1,38 mmol/l) E. 15 mg/dl (0,83 mmol/l)
192. Euglikemiczna klamra metaboliczna służy do oceny:
A. stanów poposiłkowej hiperglikemii
B. oporności na insulinę
C. stanów napadowej hipoglikemii
D. wyrównania leczenia cukrzycy
E. narażenia na ostre powikłania cukrzycy
193. Wskaz
nik HOMA służy do oceny:
A. okresowych stanów hipoglikemii
B. oporności na insulinę
C. poposiłkowej hiperglikemii
D. występowania stanów hiperglikemii w ciągu ostatnich 6 tygodni
E. żadne z powyższych
194. Proszę wskazać zaburzenia w badaniach laboratoryjnych towarzyszące zespołowi metabolicznemu:
1. hipercholesterolemia i hiperurikemia
2. hiperfibrynogenemia
3. wzrost aktywności FVIII, FVII, vWF oraz PAI-1
4. wzrost stężenia CRP, IL-6, TNF-alfa i homocysteiny
5. wzrost stężenia testosteronu u kobiet i spadek u mężczyzn
Prawidłowe:
A. tylko 1 B. 1 i 2 C. 1, 2 i 3 D. 1, 2, 3 i 4 E. wszystkie wymienione
195. Przełom hipometaboliczny jest ciężką postacią:
A. niedoczynności przysadki
B. niedoczynności tarczycy
C. niedoczynności przytarczyc
D. niedoczynności kory nadnerczy
E. niedoczynności rdzenia nadnerczy
Hematologia
196. Wskaż zmiany parametrów hematologicznych indukowane przez intensywny wysiłek fizyczny:
A. spadek hematokrytu (przewodnienie hipotoniczne)
B. wzrost liczby leukocytów
C. wzrost liczby granulocytów
D. spadek liczby płytek
E. odpowiedzi B i C są prawidłowe
197. Stężenie wersenianu, spotykane w różnych systemach próżniowego pobierania krwi do badań
hematologicznych, mieści się w zakresie od 1,0 do 2,2 mg/ml krwi. Za optymalne uważa się stężenie:
A. 1,0 mg/ml krwi
B. 1,5 mg/ml krwi
C. 2,0 mg/ml krwi
D. 2,5 mg/ml krwi
E. brak ustalonych wskazań
198. Różnice w stężeniu wersenianu, obserwowane przy różnych sposobach pobierania krwi do badań
hematologicznych, zwiększają zmienność wyników pomiarów:
1. stężenia hemoglobiny
2. liczby erytrocytów
3. objętości erytrocytów
4. liczby płytek krwi
5. objętości płytek krwi
A. 1, 2 i 3 B. 1 i 5 C. 2 i 4 D. 3 i 5 E. wszystkie
199. Krew poddana działaniu antykoagulantu może być przechowywana w 4 ��C przez 24h bez znaczących zmian
liczby krwinek, jednakże do istotnych zmian objętości erytrocytów i płytek krwi dochodzi już po upływie:
A. 30 minut od pobrania
B. 90 minut od pobrania
C. 180 minut od pobrania
D. 6 godzin od pobrania
E. 12 godzin od pobrania
200. W rozmazie cytologicznym prawidłowego szpiku odsetek komórek linii erytroblastycznej wynosi:
A. 5-10% B. 10-15% C. 10-20% D. 10-40% E. 40-50%
201. Wskaż, który z czynników wpływa najsilniej na produkcję erytropoetyny:
A. prężność tlenu we krwi obwodowej dopływającej do nerek
B. oddziaływanie cytokin na komórki aparatu przykłębkowego
C. całkowita masa erytrocytów w organizmie
C. średni czas życia erytrocytów
E. oddziaływanie hepcydyny na komórki plamki gęstej (za przeproszeniem)
202. W odniesieniu do erytropoetyny (EPO) nieprawdą jest, że:
1. estrogeny pobudzają powstawanie EPO
2. w niewydolności nerek stężenie EPO jest często obniżone
3. głównym czynnikiem regulującym wytwarzanie EPO jest stopień utlenowania tkanek
4. stężenie EPO jest podwyższone u chorych z wrodzonym niedoborem 2,3-dwufosfoglicerynianu (2,3-DPG) w
krwinkach czerwonych
Odpowiedzi:
A. 1, 2 i 3 B. 1, 3 i 4 C. 2, 3 i 4 D. tylko 1 E. 1, 2, 3 i 4
203. Komórki wykazujące największą wrażliwość na erytropoetynę to:
A. BFU-e
B. CFU-e
C. proerytroblasty
D. erytroblasty zasadochłonne
E. erytroblasty wielobarwliwe
204. Co nie ułatwia dysocjacji utlenowanej hemoglobiny?
A. spadek pH krwi
B. wzrost prężności CO2
C. wzrost temperatury
D. wzrost stężenia 2,3-DPG
E. spadek stężenia jonów wodorowych
205. Wskaż prawdziwe stwierdzenie:
A. retikulocyty są bezjądrzastymi komórkami uwalnianymi ze szpiku, przekształcającymi się w dojrzałe erytrocyty
po upływie 12-24 godzin
B. retikulocyty zawierają siateczkę zasadochłonnej substancji będącej pozostałością DNA, barwiącą się niektórymi
barwnikami, np. błękitem brylantowo-krezylowym, przyżyciowo
C. w zwykłym barwieniu MGG ta substancja nie uwidacznia się jako siateczka, lecz jako nakrapianie zasadochłonne
lub polichromatofilia erytrocytów
D. bezwzględna liczba retikulocytów powinna być podawana po przeprowadzeniu podwójnej korekty
uwzględniającej hematokryt (bądz
stężenie hemoglobiny oraz czas życia retikulocytów
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
206. Zwiększone wartości IRF obserwuje się w przebiegu:
A. niedokrwistości z niedoboru żelaza
B. niedokrwistości z niedoboru wit. B12 i/lub kwasu foliowego
C. niedokrwistości hemolitycznej
D. beta-talasemii
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
207. Wskaz
nik wytwarzania retikulocytów wynosi 0,5. Jest to wartość typowa dla:
A. niedokrwistości megaloblastycznej B. niedokrwistości pokrwotocznej
C. niedokrwistości hemolitycznej D. niedokrwistości aplastycznej
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
208. Do przyczyn spadku hematokrytu nie można zaliczyć:
A. ciąży fizjologicznej B. niedokrwistości megaloblastycznej
C. odwodnienia hipotonicznego D. przewodnienia hipertonicznego
E. odpowiedzi A+D
209. Z matematycznego/statystycznego punktu widzenia wskaz
nik RDW jest:
A. wartością średnią
B. różnicą pomiędzy górną i dolną granicą przedziału
C. odchyleniem standardowym
D. współczynnikiem zmienności
E. odpowiedzi C i D są poprawne
210. MCH oblicza się na podstawie wzoru:
A. Hb/RBC
B. Hb/Ht
C. Hb/(RBCxMCV)
D. Hb/MCV
E. odpowiedzi B i C są poprawne
211. Wysokie wartości MCHC, stwierdzane w wynikach analiz przeprowadzanych przy użyciu hematologicznych
analizatorów, są typowe dla:
1. nadkrwistości pierwotnej bądz
wtórnej
2. niedokrwistości hemolitycznej
3. wrodzonej sferocytozy
4. odwodnienia hipotonicznego
5. obecności zimnych aglutynin w osoczu badanej próbki
Prawidłowe:
A. 1, 2 i 3 B. 1 i 4 C. 3 i 5 D. tylko 5 E. wszystkie
212. W dziedzicznej sferocytozie spotyka się niedobory następujących białek błony komórkowej erytrocytów:
A. miozyny
B. spektryny i ankiryny
C. aktyny
D. prawidłowe A i B
E. wszystkie
213. RDW wyrazić można w:
1. %
2. fl
3. m�m3
4. fmol/l
5. pg/dl
Prawidłowe:
A. 1, 2 i 3 B. 1 i 4 C. 2 i 3 D. tylko 1 E. wszystkie
214. Największą pulę żelaza zgromadzonego w organizmie tworzy żelazo zawarte:
A. w ferrytynie i hemosyderynie wątroby i śledziony
B. w transferynie osocza
C. w mioglobinie mięśni
D. w hemoglobinie erytrocytów
E. w enzymach wewnątrzkomórkowych  katalazie i cytochromach
215. Wskaż laboratoryjne wykładniki wielkości puli transportowej żelaza:
1. Fe
2. ferrytyna
3. transferyna
4. wysycenie transferyny
5. sTfR
6. sTfR/log ferrytyny
Prawidłowe:
A. 1, 4, 6 B. 2, 3, 5 C. 1, 3, 6 D. 2, 4, 5 E. 1, 3, 4
216. Wskaż laboratoryjne wykładniki wielkości puli magazynowej żelaza:
1. Fe
2. ferrytyna
3. transferyna
4. wysycenie transferyny
5. sTfR
6. sTfR/log ferrytyny
Prawidłowe:
A. 1, 4, 6 B. 2, 3, 5 C. 1, 3, 6 D. 2, 5, 6 E. 1, 3, 4
217. Wskaż fałszywe stwierdzenie:
A. przy niedoborze żelaza zwiększa się ekspresja białka DMT1, co wzmaga wchłanianie żelaza
B. wchłanianie żelaza do krwi kontrolowane jest przez ferroportynę
C. bezpośrednim aktywatorem ferroportyny jest hepcydyna
D. hepcydyna wydzielana jest przez wątrobę w odpowiedzi na zakażenie i zapalenie
E. żelazo uwolnione z komórek jelita przy udziale hefastyny zostaje utlenione do Fe3+ i wbudowane do transferyny
lub laktoferryny
218. Hepcydynę należy zaliczyć do:
A. ujemnych białek ostrej fazy z grupy I B. ujemnych białek ostrej fazy z grupy II
C. dodatnich białek ostrej fazy z grupy I D. dodatnich białek ostrej fazy z grupy II
E. białek niezależnych od ostrej fazy
219. Do zahamowania ekspresji hepcydyny dochodzi:
A. w niedokrwistości z niedoboru żelaza B. w niedokrwistości chorób przewlekłych
C. we wtórnym przeładowaniu żelazem D. w hemochromatozie dziedzicznej typu IV
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
220. Ekspresja hepcydyny i jej wydalanie z moczem ulega nasileniu w:
A. hipoksji
B. w stanach ze zwiększoną produkcją erytropoetyny
C. niedokrwistości chorób przewlekłych
D. hemochromatozie dziedzicznej typu I, II i III
E. talasemii
221. Udział hepcydyny w rozwoju hipoferremii wynika z zachodzącego pod jej wpływem:
A. nasilenia uwalniania żelaza z puli magazynowej
B. nasilenia retencji żelaza
C. zahamowania absorpcji żelaza z przewodu pokarmowego
D. A i C
E. B i C
222. Udział alfa1-antytrypsyny w rozwoju niedokrwistości chorób przewlekłych wynika z:
A. zaburzenia wchłaniania żelaza, w którym pośredniczy trypsyna
B. hamowania przemian ferrytyny w hepatocytach
C. blokowania wiązania transferyny z jej receptorem
D. serpinowej aktywności wobec osoczowych proteaz
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
223. W patogenezie niedokrwistości chorób przewlekłych nie bierze się pod uwagę:
A. niedoboru żelaza B. supresji BFU-e i CFU-e
C. zaburzenia wytwarzania erytropoetyny D. skrócenia czasu życia erytrocytów
E. odpowiedzi A i C
224. Najczęstszą przyczyną niedokrwistości z niedoboru Fe u mężczyzn w średnim wieku jest:
A. zaburzenie wchłaniania
B. krwawienie z przewodu pokarmowego
C. przewlekły stan zapalny
D. niedobór pokarmowy
E. redystrybucja w mięśniach
225. Obniżone stężenie żelaza występuje w:
A. ustrojowym niedoborze tego pierwiastka
B. niedokrwistościach towarzyszących przewlekłym zapaleniom
C. przewlekłych zakażeniach
D. chorobach nowotworowych
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
226. Pojęcie tzw. żelaza funkcjonalnego dotyczy pierwiastka:
1. krążącego wraz z hemoglobiną
2. znajdującego się w tkankach w mioglobinie
3. obecnego w hemowych i niehemowych enzymach
4. transportowanego przez transferynę
A. 1, 2 i 3 B. 1 i 3 C. 2 i 4 D. tylko 4 E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
227. Funkcjonalny niedobór żelaza towarzyszy:
A. przewlekłym krwawieniom z przewodu pokarmowego
B. chorobom nowotworowym
C. niedokrwistości hemolitycznej
D. aplazji szpiku
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
228. Saturacja transferyny jest obniżona w przypadku:
1. niedokrwistości z niedoboru żelaza
2. niedokrwistości chorób przewlekłych
3. niedokrwistości syderoblastycznych
4. niedokrwistości hemolitycznych
5. hemochromatozy nabytej
Prawidłowe:
A. 1, 2 i 3 B. 1 i 4 C. 2 i 3 D. tylko 1 E. wszystkie
229. Który z wyników wskazuje na utajony niedobór żelaza:
A. zmniejszone stężenie żelaza w surowicy
B. zmniejszone stężenie hemoglobiny we krwi pełnej
C. zmniejszone wartość MCV
D. zmniejszone stężenie ferrytyny
E. zwiększone stężenie sTfR
230. Do spadku stężenia ferrytyny prowadzi:
1. przewlekły stan zapalny, np. reumatoidalne zapalenie stawów
2. funkcjonalny niedobór żelaza
3. hemochromatoza
4. niedobór żelaza w organizmie
5. obecność przerzutów nowotworowych w wątrobie
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 i 3 B. 1 i 3 C. 2 i 4 D. tylko 4 E. wszystkie
231. Wskaz
nik CHr, dopuszczony do stosowania przez FDA w 1997 roku, obliczany przez analizatory ADVIA,
oznacza:
A. średnią zawartość hemoglobiny w retikulocytach
B. odsetek dojrzałych retikulocytów
C. średnie stężenie hemoglobiny w retikulocytach
D. średnią objętość retikulocytów
E. odsetek niedojrzałych retikulocytów
232. Wskaż wyniki charakterystyczne dla funkcjonalnego niedoboru żelaza:
1. obniżone stężenie ferrytyny
2. obniżony CHr
3. prawidłowy wskaz
nik sTfR/ferrytyna
4. prawidłowy odsetek hipochromicznych erytrocytów
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1 i 2 B. 2 i 3 C. 3 i 4 D. 1 i 4 E. 2 i 4
233. Zmniejszoną zawartość hemosyderyny w komórkach szpiku obserwuje się w następujących stanach
klinicznych:
A. niedokrwistość syderoblastyczna
B. erytroleukemia
C. MDS
D. utajony niedobór żelaza
E. stany po transfuzjach
234. Pośrednią miarą zawartości transferyny w surowicy krwi jest:
A. stężenie ferrytyny
B. stężenie sTfR
C. utajona zdolność wiązania żelaza
D. całkowita zdolność wiązania żelaza
E. stężenie hepcydyny
235. Przy stężeniu żelaza w surowicy równym 50 źg/dl i utajonej zdolności wiązania żelaza równej 50 źg/dl
wysycenie transferyny wynosi:
A. 1% B. 5% C. 50% D. 100% E. 150%
236. Do wzrostu stężenia sTfR nie dochodzi w:
A. niedokrwistości pokrwotocznej
B. niedokrwistości hemolitycznej
C. talasemii
D. niedokrwistości aplastycznej
E. wszystkie
237. Do spadku stężenia sTfR może dochodzić w przypadku:
A. niedokrwistości z niedoboru żelaza
B. niedokrwistości chorób przewlekłych
C. niedokrwistości aplastycznej
D. przewlekłej niewydolności nerek
E. odpowiedzi C i D
238. W niedokrwistości chorób przewlekłych wskaz
nik sTfR/log ferrytyny przyjmuje wartości:
A. > 10 B. > 5 C. > 2 D. < 10 E. < 1
239. W przypadku niedokrwistości z niedoboru żelaza leczonej skutecznie suplementacją wzrost stężenia
hemoglobiny o około 2 g/dl pojawia się po około:
A. 3 dniach B. 3 tygodniach C. 3 miesiącach D. 3 kwartałach E. 3 latach
240. Niedokrwistość chorób przewlekłych (ACD) jest niedokrwistością:
A. wyłącznie normocytową, a wystąpienie mikrocytozy wskazuje na dołączający się niedobór Fe
B. normocytową lub mikrocytową
C. wyłącznie mikrocytową, a normalizacja MCV w przebiegu ACD wskazuje na możliwy niedobór witaminy B12
i/lub kwasu foliowego
D. normocytową lub makrocytową
E. mikrocytową, normocytową lub makrocytową, zależnie od pierwotnej przyczyny
241. Która ze zmian nie jest typowa dla ACD?
A. spadek TIBC B. prawidłowe stężenie sTfR C. obniżone stężenie żelaza
D. wzrost saturacji transferyny E. odpowiedzi B i D
242. Wskaż, co nie jest przyczyną nabytej niedokrwistości syderoblastycznej:
A. alkoholizm
B. niedobór miedzi
C. leki  izoniazyd, cykloseryna lub chloramfenikol
D. mutacja genu syntazy kwasu d�-aminolewulinowego
E. zatrucie cynkiem lub ołowiem
243. Niedokrwistości syderoblastyczne to niedokrwistości:
A. mikrocytowe  zarówno nabyte, jak i wrodzone
B. normocytowe  zarówno nabyte, jak i wrodzone
C. makrocytowe  zarówno nabyte, jak i wrodzone
D. nabyte  mikrocytowe, wrodzone  makrocytowe
E. nabyte  makrocytowe, wrodzone  mikrocytowe
244. W zaburzeniach wchłaniania miedzi charakterystyczne jest występowanie:
A. niedokrwistości mikro- normo lub makrocytowej
(opornej na leczenie Fe, wit. B12, kwasem foliowym)
B. umiarkowanej lub ciężkiej neutropenii
C. spadku stężenia ceruloplazminy w surowicy krwi
D. nieprawidłowości w szpiku i krwi obwodowej przypominających MDS
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
245. U mężczyzny stwierdzono stężenie hemoglobiny 6,4 g/dl. Jest to wynik, który, przy obecności
charakterystycznych objawów klinicznych, pozwala rozpoznać:
A. łagodną niedokrwistość B. umiarkowaną niedokrwistość
C. ciężką niedokrwistość D. zagrażającą życiu niedokrwistość
E. niedokrwistość złośliwą
246. W niedokrwistości z niedoboru żelaza wskaz
niki czerwonokrwinkowe zachowują się następująco:
A. MCV �!, MCH �!, MCHC �!, RDW �!, HDW �!
B. MCV ę!, MCH ę!, MCHC ę!, RDW ę!, HDW ę!
C. MCV �!, MCH �!, MCHC �!, RDW ę!, HDW ę!
D. MCV �!, MCH �!, MCHC �!, RDW ę!, HDW �!
E. MCV �!, MCH ę!, MCHC �!, RDW �!, HDW ę!
247. HDW jest wskaz
nikiem:
A. anizocytozy B. poikilocytozy C. mikrocytozy D. anizochromii
E. żadne z powyższych
248. Wskaż zmiany typowe dla b�-talasemii:
1. wzrost liczby płytek
2. wzrost liczby krwinek czerwonych
3. wzrost RDW
4. obniżenie wartości MCV
Prawidłowe:
A. 1,2 i 3 B. 1 i 3 C. 2 i 4 D. tylko 4 E. wszystkie
249. Do przyczyn makrocytozy nie należy:
A. niedoczynność tarczycy B. ciąża fizjologiczna
C. sferocytoza wrodzona D. alkoholizm
E. marskość wątroby
250. U pacjentów z niedoborem witaminy B12 obok klinicznych objawów niedokrwistości, które pojawiają się w
stadium zaawansowanym niedoboru, stwierdza się:
A. retikulocytopenię
B. leukopenię z neutropenią
C. małopłytkowość z obecnymi dużymi płytkami
D. objawy neuropatii obwodowej oraz za przeproszeniem bawoli język
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
251. Wskaż niedokrwistość, w której dochodzi do obwodowej pancytopenii:
A. niedokrwistość megaloblastyczna
B. niedokrwistość hemolityczna
C. niedokrwistość syderoblastyczna
D. niedokrwistość syderopeniczna
E. niedokrwistość syderoachrestyczna
252. Hipersegmentacja jąder granulocytów obojętnochłonnych jest to stan rozpoznawany, gdy liczba płatów
(segmentów) jąder komórkowych przekracza przyjętą umownie wartość graniczną:
A. 4 płatów B. 5 płatów C. 6 płatów D. 7 płatów E. 8 płatów
253. Wskaż najlepszy marker niedoboru witaminy B12:
A. stężenie witaminy B12 w surowicy
B. transkobalamina
C. przeciwciała przeciwko komórkom okładzinowym
D. holotranskobalamina
E. czynnik wewnętrzny Castla
254. Niedostępna dla erytropoezy witamina B12 występuje w połączeniu z:
A. transkobalaminą I B. czynnikiem wewnętrznym
C. transkobalaminą II D. haptokoryną
E. odpowiedzi A i D
255. U osób leczonych skutecznie z powodu niedoboru witaminy B12 największy wzrost liczby retikulocytów
obserwuje się:
A. w pierwszym dniu leczenia B. w siódmym dniu leczenia
C. po pierwszym miesiącu leczenia D. po trzech miesiącach leczenia
E. nie obserwuje się istotnego wzrostu liczby retikulocytów
256. Które z badań pozwala wykryć i odróżnić niedobór witaminy B12 od niedoboru kwasu foliowego?
A. wykrycie hipersegmentacji jąder granulocytów obojętnochłonnych
B. pomiar stężenia witaminy B12 w surowicy
C. pomiar stężenia kwasu metylmalonowego w surowicy krwi lub w moczu
D. badanie morfologiczne szpiku kostnego
E. nie ma takich badań
257. Wskaż nieprawidłowość, która nie pojawia się w przypadku niedoboru witaminy B12:
A. wzrost stężenia homocysteiny w surowicy krwi > 15 m�mol/l
B. hemoliza ze wzrostem aktywności LDH, spadkiem stężenia haptoglobiny i wzrostem bilirubiny bezpośredniej
C. owalocytoza
D. odnowa megaloblastyczna z cechami dyserytropoezy w szpiku
E. nieznacznie zwiększone stężenie żelaza w surowicy
258. U pacjentów z niedoborem kwasu foliowego nie stwierdza się:
A. retikulocytopenii B. leukopenii z neutropenią
C. małopłytkowości z dużymi płytkami D. objawów neuropatii obwodowej
E. żadnej z wymienionych nieprawidłowości
259. Niedokrwistość spowodowana niedoborem kinazy pirogronianowej to:
A. wrodzona niedokrwistość megaloblastyczna
B. nabyta niedokrwistość mikrocytowa
C. wrodzona bądz
nabyta niedokrwistość hemolityczna
D. nabyta niedokrwistość aplastyczna
E. wrodzona niedokrwistość syderoblastyczna
260. Oznaczenia hemopeksyny są stosowane w diagnostyce:
A. zaburzeń syntezy hemu B. hemoglobinopatii
C. hemolizy in vivo D. zapaleń i zakażeń
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
261. Efektem hemolizy wewnątrznaczyniowej jest wzrost
A. haptoglobiny
B. dehydrogenazy mleczanowej
C. kinazy pirogronianowej
D. fosfatazy zasadowej
E. A i B prawdziwe
262. Protektyna  antygen powierzchniowy CD59:
A. występuje na powierzchni wielu różnych komórek organizmu
B. zapobiega lizie komórek zależnej od składowej C9 dopełniacza
C. jest włączana w otoczkę HIV podczas jego namnażania
D. jest włączana w otoczkę CMV podczas jego namnażania
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
263. W patogenezie nocnej napadowej hemoglobinurii kluczową rolę odgrywa defekt zaczepu
glikozylofosfatydyloinozytolowego na:
A. komórkach toru erytropoetycznego
B. komórkach toru granulopoetycznego
C. komórkach toru megakariocytowego
D. odpowiedz
A i B
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
264. Defekt strukturalny występujący w nocnej napadowej hemoglobinurii przejawia się, wykrywanym w celach
diagnostycznych, spadkiem ekspresji antygenów:
A. CD3 i CD4
B. CD10 i CD14
C. CD19 i CD22
D. CD34 i CD38
E. CD55 i CD59
265. Wstępnym testem przy podejrzeniu NNH (PNH) może być:
1. test glicerolowy
2. test sacharozowy
3. oznaczenie CH50
4. test Hama
5. test kolumnowy z CD55 i CD59
Prawidłowe:
A. 1 i 2
B. 1, 3 i 5
C. 2, 3 i 5
D. 2, 4 i 5
E. wszystkie
266. Do zmian obserwowanych w NNH nie można zaliczyć:
A. przejawów hemolizy in vivo
B. leukopenii
C. nadpłytkowości
D. aplazji/hipoplazji szpiku
E. odpowiedzi B i D
267. Do cech typowych dla niedokrwistości aplastycznej nie można zaliczyć:
A. normochromii
B. retikulocytopenii
C. makrocytozy
D. trombocytopenii
E. odpowiedzi C i D
268. Przyczyną wzrostu aktywności fosfatazy alkalicznej granulocytów może być:
1. nocna napadowa hemoglobinuria
2. czerwienica wtórna
3. MDS
4. stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych
5. terapia G-CSF
Prawdziwe:
A. 1, 2
B. 2, 3
C, 1, 4
D. 4, 5
E. 1, 5
269. Kiedy dochodzi do wzrostu aktywności (score) fosfatazy zasadowej leukocytów?
1. w czerwienicy prawdziwej
2. w zespole Downa
3. w mielofibrozie ze szpikową metaplazją
4. w białaczce włochatokomórkowej
Prawidłowe:
A. 1,2 i 3 B. 1 i 3 C. 2 i 4 D. tylko 4 E. wszystkie
270. Na rycinie poniżej przedstawiono graficzny wynik automatycznej analizy krwinek białych. Wskaż prawidłowe
zaszeregowanie komórek do trzech widocznych frakcji typowe dla osób zdrowych:
LY MID GR
A. limfocyty, eozynofile monocyty, bazofile neutrofile
B. limfocyty, bazofile monocyty, eozynofile neutrofile
C. limfocyty monocyty, eozynofile neutrofile, bazofile
D. limfocyty monocyty, bazo- i eozynofile neutrofile
E. limfocyty, eozynofile monocyty neutrofile, bazofile
271. Limfocytoza to stan, w którym:
1. liczba limfocytów u osoby dorosłej przekracza 4 x 103/m�l
2. liczba limfocytów u 3-letniego dziecka przekracza 4 x 103/m�l
3. odsetek limfocytów u osoby dorosłej przekracza 60%
4. odsetek limfocytów u 3-letniego dziecka przekracza 60%
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1 i 3
B. 1 i 4
C. 1 i 2
D. tylko 1
E. wszystkie
272. U człowieka dorosłego o limfopenii mówi się, gdy liczba limfocytów we krwi obwodowej spada poniżej
granicy decyzyjnej ustalonej na poziomie:
A. 2,0 x 103/m�l B. 1,5 x 103/m�l
C. 1,0 x 103/m�l D. 0,5 x 103/m�l
E. 0,1 x 103/m�l
273. U dziecka o limfopenii mówi się, gdy liczba limfocytów we krwi obwodowej spada poniżej granicy decyzyjnej
ustalonej na poziomie:
A. 2,0 x 103/m�l B. 1,5 x 103/m�l
C. 1,0 x 103/m�l D. 0,5 x 103/m�l
E. 0,1 x 103/m�l
274. Jak długo żyją limfocyty?
A. różnie
B. dość krótko
C. długo
D. nie za krótko
E. nie za długo
275. Anomalia Pelgera-Hu�ta przejawia się występowaniem:
A. wakuolizacji cytoplazmy granulocytów obojętnochłonnych
B. zasadochłonnych ciałek wtrętowych w cytoplazmie granulocytów obojętnochłonnych
C. hipersegmentacji jąder granulocytów obojętnochłonnych
D. grubych, czerwonofioletowych ziarnistości w cytoplazmie granulocytów obojętnochłonnych
E. żadne z powyższych
276. Wskaż patologię przebiegającą bez neutrofilii:
A. odczyn białaczkowy B. przewlekła białaczka szpikowa
C. niedokrwistość oporna na leczenie D. nadpłytkowość pierwotna
E. czerwienica prawdziwa
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
277. Zgodnie z zaleceniami WHO z 2001/2008 r., odsetek komórek blastycznych w szpiku powinien być określany
na podstawie:
A. oceny 500 komórek jądrzastych w rozmazie szpiku barwionym metodą Wrighta-Giemsy lub May-Gr�nwalda-
Giemsy
B. oceny 200 komórek jądrzastych w rozmazie szpiku barwionym metodą Wrighta-Giemsy lub May-Gr�nwalda-
Giemsy
C. cytometrycznej oceny liczby komórek CD34+
D. cytometrycznej oceny liczby komórek CD38+
E. metodą A lub C
278. Wskaż badania nie wykorzystywane przy rozpoznawaniu rodzaju ostrej białaczki:
A. ocena mikroskopowa szpiku kostnego
B. immunofiksacja
C. cytometria przepływowa
D. badania cytochemiczne
E. badania genetyczne
279. Zgodnie z klasyfikacją WHO, stwierdzenie 15% komórek blastycznych w szpiku oraz mutacji t(8;21)(q22;q22),
inv(16)(p13q22), t(16;16)(p13;q22) lub t(15;17)(q22;q12) przemawia za rozpoznaniem:
A. zespołu mielodysplastycznego
B. ostrej białaczki limfoblastycznej
C. przełomu blastycznego w przewlekłej białaczce szpikowej
D. fazy akceleracji w przewlekłej białaczce szpikowej
E. ostrej białaczki szpikowej
280. W ostrej białaczce mieloblastycznej (M1 i M2) oraz promielocytowej występują następujące antygeny
różnicowania:
A. CD64, CD14, CD33
B. CD13, CD33, CD3
C. CD65, CD13, CD33
D. CD65, CD14, CD13
E. CD64, CD33, CD15
281. Na których komórkach występuje antygen CD117?
A. na komórkach linii granuloblastycznej
B. na komórkach linii monocytowej
C. w ostrej erytroleukemii
D. w ostrej białaczce megakariocytowej
E. odpowiedzi A i B są prawidłowe
282. Linię komórek mieloidalnych definiują następujące antygeny, oprócz:
A. cMPO
B. CD65
C. CD36
D. CD117
E. CD13
283. W klasyfikacji ostrych białaczek wg FAB typ M3 to:
A. ostra białaczka mieloblastyczna ze zwiększonym odsetkiem eozynofili
B. ostra białaczka promielocytowa
C. ostra białaczka limfoblastyczna ze zwiększonym odsetkiem prolimfocytów
D. ostra białaczka erytroblastyczna z paraerytroblastami
E. ostra białaczka monoblastyczna z dominacją monoblastów
284. Wyróżniającą cechą kliniczną ostrej białaczki promielocytowej jest:
A. skłonność do występowania nacieków pozaszpikowych w dziąsłach
B. występowanie nadkrzepliwości związanej z nadprodukcją czynnika VII
C. częste występowanie DIC i wtórnej fibrynolizy
D. skłonność do krwawień wynikająca z niedoboru czynnika XI
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
285. Wskaż powikłanie, które towarzyszy leczeniu ostrej białaczki promielocytowej?
A. małopłytkowość
B. niedokrwistość syderopeniczna
C. zespół DIC
D. destabilizacja blaszki miażdżycowej
E. kryza blastyczna
286. Za rozpoznaniem ostrej białaczki promielocytowej, oprócz charakterystycznych cech morfologicznych i
translokacji (15:17), przemawia fenotyp:
A. CD34+ CD65+ CD33+ CD13+ HLADR+ CD14-
B. CD34- CD65+ CD33+ CD13+ HLADR- CD14-
C. CD34+ CD65+ CD33+ CD13+ HLADR+ CD14+
D. CD34- CD65+ CD33+ CD13+ HLADR+ CD14+
E. CD34+ CD65- CD33+ CD13+ HLADR- CD14-
287. W komórkach blastycznych w ostrej białaczce szpikowej M4 stwierdza się występowanie dodatnich reakcji
cytochemicznych i cytoenzymatycznych:
A. PAS, peroksydaza
B. peroksydaza, sudan czarny B
C. peroksydaza, sudan czarny B, esteraza nieswoista
D. peroksydaza, sudan czarny B, esteraza swoista
E. peroksydaza, fosfataza zasadowa granulocytów, esteraza chlorooctowa
288. Antygeny CD41 i CD61 są typowe dla:
A. białaczki M7
B. białaczki M5
C. RAEB
D. vWD
E. małopłytkowości idiopatycznej
289. Charakterystyczną cechą fenotypową dla limfoblastów z linii B jest ekspresja:
1. CD3
2. CD14
3. CD10
4. CD19
5. CD22
6. CD79a
Prawidłowe:
A. 1, 3, 5
B. 2, 4, 6
C. 1, 3, 4, 6
D. 2, 4, 5, 6
E. 3, 4, 5, 6
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
290. Za obecnością odczynu rzekomobiałaczkowego, w diagnostyce różnicowej hiperleukocytozy z przesunięciem w
lewo, przemawia:
1. odsetek mieloblastów > 15%
2. odsetek mieloblastów < 15%
3. bazofilia < 1%
4. bazofilia >1 %
5. FAG < 15 j. score
6. FAG > 100 j. score
7. trombocytoza
8. trombocytopenia
9. erytroblastoza > 5%
10. erytroblastoza < 5%
we krwi obwodowej.
Prawidłowe:
A. 1, 3, 5, 7, 9
B. 2, 4, 6, 8, 10
C. 1, 4, 5, 8, 9
D. 2, 3, 6, 7, 10
E. 2, 3, 5, 8, 9
291. Wskaż prawdziwe twierdzenie:
A. istotne znaczenie dla rozwoju czerwienicy prawdziwej ma przemieszczenie protoonkogenu c-abl z chromosomu 9
na 22 w miejsce bcr i powstanie genu fuzyjnego BCR/ABL
B. w przewlekłej białaczce szpikowej zachodzi mutacja w miejscu V617F genu JAK2
C. do kryteriów rozpoznania fazy akceleracji przewlekłej białaczki szpikowej zaliczyć można czas zdwojenia
leukocytozy d" 5 dni
D. podstawą rozpoznania atypowej przewlekłej białaczki szpikowej (aCML) jest wykrycie genu fuzyjnego
BCR/ABL
E. wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
292. Fazy akceleracji przewlekłej białaczki szpikowej nie potwierdza:
A. bazofilia ł� 20%
B. małopłytkowość < 100000/m�l
C. nadpłytkowość > 1000000/m�l
D. odsetek blastów we krwi obwodowej ł� 20%
E. powiększenie śledziony
293. Kryteria rozpoznawcze dla kryzy blastycznej to:
A. blasty w szpiku e" 20%
B. blasty w szpiku e" 30%
C. małopłytkowość
D. nacieki białaczkowe pozaszpikowe
E. A i D
294. Podstawą rozpoznania czerwienicy prawdziwej jest stwierdzenie dwóch dużych kryteriów i jednego małego lub
jednego dużego i dwóch małych. Dużym kryterium jest:
1. zwiększone stężenie Hb lub wartość hematokrytu
2. obecność mutacji JAK2 V617F lub podobnej, np. JAK2 w egzonie 12
3. bogatokomórkowy szpik (panmyelosis)  proliferacja trzech linii komórkowych
4. stężenie erytropoetyny poniżej dolnej granicy referencyjnej
5. endogenne tworzenie kolonii erytroidalnych in vitro
Prawidłowe:
A. 1 i 2
B. 1 i 4
C. 1, 3 i 4
D. 1, 2 i 5
E. wszystkie
295. Mutacja JAK2 V617F obserwowana jest w:
A. czerwienicy prawdziwej
B. pierwotnej nadpłytkowości
C. pierwotnej mielofibrozie
D. odpowiedzi A i B
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
296. Proszę wskazać wartości graniczne stężenia hemoglobiny dla mężczyzn i kobiet, zalecane wg WHO2008 przy
rozpoznawaniu czerwienicy prawdziwej. Jest to odpowiednio:
A. 16,5 oraz 15,5
B. 15,5 oraz 16,5
C. 17,5 oraz 15,5
D. 18,5 oraz 16,5
E. 16,5 oraz 18,5
297. Która ze zmian towarzyszy czerwienicy prawdziwej najczęściej?
A. wzrost liczby płytek
B. spadek liczby erytrocytów
C. wzrost liczby retikulocytów
D. spadek LAP score (fosfataza zasadowa leukocytów)
E. spadek stężenia witaminy B12 w surowicy
298. Kryterium rozpoznania pierwotnej (samoistnej) nadpłytkowości nie jest:
A. utrzymująca się nadpłytkowość e" 450 � 109/L
B. obniżone stężenie trombopoetyny
C. szpikowa proliferacja linii megakariocytowej z dużą liczbą powiększonych, dojrzałych megakariocytów
D. wykluczenie PV, PMF, CML, MDS
E. obecność JAK2 V617F lub innego markera rozrostu klonalnego
299. Wybierz prawdopodobne przyczyny nadpłytkowości wtórnej:
1. nadpłytkowość samoistna
2. stan zapalny
3. czerwienica prawdziwa
4. stan po splenektomii
5. niedobór żelaza
Prawidłowa odpowiedz
:
A. 1, 2 B. 1, 3, 4 C. 2, 5 D. 2, 4, 5 E. 4, 5
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
300. Czynnikiem prognostycznym w przewlekłej białaczce limfocytowej jest:
A. stężenie sCD23 w surowicy krwi
B. aktywność LDH w surowicy krwi
C. ekspresja ZAP-70 na zmienionych nowotworowo komórkach
D. ekspresja CD38 na zmienionych nowotworowo komórkach
E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
301. W białaczce włochatokomórkowej nie stwierdza się ekspresji:
A. CD11c i CD103
B. CD23 i CD79b
C. CD19 i CD79a
D. CD20 i CD22
E. fosfatazy kwaśnej opornej na winian
302. Wskaż cechę, która nie jest typowa dla białaczki włochatokomórkowej:
A. dodatnia reakcja wykrywająca TRAP w komórkach
B. stwierdzenie obecności antygenu CD5 w cytometrii przepływowej
C. powiększenie śledziony
D. pancytopenia
E. żadna z cech nie jest typowa
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
303. Które z wymienionych zaburzeń obserwowanych w badaniu mikroskopowym krwi obwodowej jest
charakterystyczne dla szpiczaka plazmocytowego?
A. rulonizacja erytrocytów
B. obecność erytroblastów we krwi obwodowej
C. podwyższony odsetek plazmocytów we krwi obwodowej
D. żadne z powyższych zjawisk nie występuje w przebiegu szpiczaka plazmocytowego
E. zaburzenia A) B) i C) są objawami obserwowanymi z różną częstością w przebiegu szpiczaka plazmocytowego
304. Antygenem charakterystycznym dla plazmocytów w szpiczaku jest:
A. CD10
B. CD19
C. CD23
D. CD38
E. sIg
305. Komórki nowotworowe szpiczaka mają markery antygenowe typowe dla końcowego stadium różnicowania
komórek linii rozwojowej limfocytów B, tzn. komórek plazmatycznych wydzielających immunoglobuliny. Obok
immunoglobuliny cytoplazmatycznej, najbardziej typowymi markerami komórki plazmatycznej są antygeny
powierzchniowe:
A. CD19, CD20 i CD79a
B. CD5, CD19 i CD21
C. CD36, CD61 i CD103
D. CD40, CD41 i CD63
E. CD38, CD138 i PCA-1
306. W szpiczaku mnogim występuje białkomocz Bence-Jonesa, który w początkowej fazie rozwoju choroby jest
białkomoczem:
A. przeciążeniowym
B. kłębuszkowym
C. cewkowym
D. kłębuszkowo-cewkowym
E. ortostatycznym
307. MGUS oznacza:
A. obecność monoklonalnej gammapatii nie związanej ze szpiczakiem plazmocytowym
B. szpiczaka plazmocytowego odosobnionego umiejscowionego poza układem kostnym
C. występowanie dyskrazji limfocytowej lub plazmocytowej z obecnością komórek wykazujących zdolność
produkcji łańcuchów ciężkich lub łańcuchów lekkich
D. obecność monoklonalnej gammapatii przy braku innych objawów chorobowych świadczących o nowotworowym
rozroście limfocytów B i plazmocytów
E. obecność gammapatii monoklonalnej towarzyszącej nowotworom innym niż szpiczak plazmocytowy i
makroglobulinemia Waldenstr�ma
1
E.
2
C.
3
D.
4
A.
5
B.
6
B.
7
E.
8
C.
9
B.
10
D.
11
D.
12
E.
13
D.
14
B.
15
D.
16
C.
17
E.
18
E.
19
A.
20
E.
21
D.
22
B.
23
A.
24
E.
25
C.
26
B.
27
D.
28
E.
29
D.
30
E.
31
A.
32
B.
33
B.
34
B.
35
A.
36
E.
37
B.
38
A.
39
C.
40
A.
41
D.
42
A.
43
D.
44
C.
45
C.
46
C.
47
C.
48
E.
49
A.
50
C.
51
A.
52
C.
53
D.
54
A.
55
C.
56
C.
57
D.
58
B.
59
B.
60
D.
61
E.
62
E.
63
B.
64
A.
65
C.
66
E.
67
C.
68
C.
69
E.
70
D.
71
D.
72
E.
73
C.
74
A.
75
D.
76
D.
77
A.
78
D.
79
D.
80
D.
81
E.
82
B.
83
D.
84
B.
85
B.
86
C.
87
B.
88
B.
89
A.
90
C.
91
E.
92
C.
93
C.
94
B.
95
B.
96
B.
97
E.
98
D.
99
D.
100
A.
101
D.
102
E.
103
A.
104
E.
105
C.
106
E.
107
B.
108
A.
109
E.
110
E.
111
A.
112
D.
113
B.
114
A.
115
A.
116
B.
117
B.
118
D.
119
C.
120
C.
121
B.
122
B.
123
D.
124
B.
125
C.
126
E.
127
B.
128
E.
129
E.
130
E.
131
C.
132
C.
133
E.
134
E.
135
E.
136
A.
137
C.
138
B.
139
E.
140
D.
141
B.
142
B.
143
A.
144
D.
145
E.
146
A.
147
D.
148
D.
149
C.
150
C.
151
D.
152
C.
153
E.
154
A.
155
D.
156
C.
157
D.
158
D.
159
B.
160
D.
161
C.
162
B.
163
D.
164
C.
165
D.
166
E.
167
B.
168
E.
169
C.
170
E.
171
E.
172
C.
173
C.
174
B.
175
D.
176
A.
177
D.
178
B.
179
C.
180
A.
181
E.
182
D.
183
C.
184
E.
185
C.
186
C.
187
D.
188
C.
189
E.
190
D.
191
A.
192
B.
193
B.
194
E.
195
B.
196
E.
197
B.
198
D.
199
C.
200
D.
201
D.
202
D.
203
B.
204
E.
205
C.
206
E.
207
D.
208
C.
209
E.
210
A.
211
C.
212
B.
213
A.
214
D.
215
E.
216
D.
217
C.
218
D.
219
A.
220
C.
221
E.
222
C.
223
A.
224
B.
225
E.
226
E.
227
B.
228
A.
229
D.
230
D.
231
A.
232
B.
233
D.
234
D.
235
C.
236
D.
237
E.
238
E.
239
B.
240
B.
241
D.
242
D.
243
E.
244
E.
245
D.
246
C.
247
D.
248
C.
249
C.
250
E.
251
A.
252
B.
253
D.
254
E.
255
B.
256
C.
257
B.
258
D.
259
C.
260
C.
261
B.
262
E.
263
E.
264
E.
265
D.
266
C.
267
C.
268
D.
269
E.
270
D.
271
D.
272
C.
273
A.
274
A.
275
E.
276
C.
277
A.
278
B.
279
E.
280
C.
281
A.
282
C.
283
B.
284
C.
285
B.
286
B.
287
C.
288
A.
289
E.
290
D.
291
C.
292
D.
293
E.
294
A.
295
E.
296
D.
297
A.
298
B.
299
D.
300
E.
301
B.
302
B.
303
E.
304
D.
305
E.
306
A.
307
D.