RELACYJNA BAZA DANYCH ACCESS 2007 -
wprowadzenie
Katedra Zastosowań Informatyki
Relacyjna baza danych Access 2007  wprowadzenie
Relacyjna baza danych Access 2007
Baza danych jest to zbiór powiązanych ze sobą informacji dotyczących określonego tematu,
np. książka adresowa, lista płac pracowników, katalog z kartami pacjentów itp.
Bazy danych operują przede wszystkim na danych tekstowych i liczbowych, ale również
pozwalają na przechowywanie danych binarnych, np. grafika, muzyka.
Relacyjna baza danych Access 2007  funkcje
MS Access, to elektroniczny system zarządzania baza danych, który umożliwia:
przechowywanie zebranych informacji,
ułatwia dostęp do przechowywanych informacji
pozwala na porządkowanie i filtrowanie informacji według wybranych kryteriów
umożliwia uzyskanie unikalnych zestawów danych, grupowanie danych, wykonywanie obliczeń
pozwala na szybkie dołączanie, uzupełnianie, modyfikowanie i usuwanie zestawów danych.
Relacyjna baza danych Access 2007  podstawowe obiekty
Tabele  są podstawą bazy danych i służą do przechowywania danych. Tabela ma określoną liczbę
kolumn (pól) oraz dowolną liczbę wierszy (rekordów) i reprezentuje określony obiekt w bazie danych (np.:
osobę, przedmiot, zdarzenie). Poniższe rysunki przedstawiają organizację tabeli zawierającej informację o
pracownikach firmy. Każdą kolumnę wyróżnia unikatowa nazwa, i każde pole jest określonego typu
(wartości liczbowe, tekstowe, format daty, itp.), Wiersze (rekordy) przechowują elementarną
informację zapisaną w tabeli (np. jeden wiersz tabeli Pracownik przechowują informację o jednej
osobie).
Kwerendy  pozwalają na wybieranie z tabeli (tabel) rekordów według określonych kryteriów, łączenie
pól z powiązanych ze sobą tabel, dokonywanie obliczeń na polach liczbowych. Wykorzystywane są
również do uzupełnienia , dołączania i usuwania rekordów z tabeli.
Formularze  stanowią interfejs graficzny bazy danych. Służą najczęściej do wprowadzania,
edytowania, przeglądania danych.
Raporty  umożliwiają prezentację danych w formie papierowej, pozwalają na automatyczne
grupowanie, podsumowywanie danych.
Klucze
Klucz podstawowy (główny)  to pole, które pozwala zidentyfikować każdy rekord w tabeli.
Przykładem takiego pola może być indeks studenta określonej uczelni, numer identyfikacyjn y
pracownika czy numer seryjny produktu. Klucz podstawowy służy również do powiązania z
kluczem obcym innej tabeli.
Klucz obcy  to pole, lub większa liczba pól, które odwołują się do pól klucza podstawowego innej
tabeli i wskazują w jaki sposób tabele są ze sobą powiązanie.
Relacje
Relacje wykorzystywane są do połączenia tabel. Relacje tworzy się łącząc pola klucz y
głównych z polami kluczy obcych wybranych tabel. Istnieją trzy typy relacji:
Jeden do jednego  występuje, jeżeli pojedynczemu rekordowi z tabeli A odpowiada dokładnie
jeden rekord z tabeli B i pojedynczemu rekordowi z tabeli B odpowiada dokładnie jeden rekord
z tabeli A. Relacje jeden do jednego definiuje się za pomocą klucza podstawowego .
Przykład:
Mając dane tabele Kierownik i Dział i przy założeniu, że jeden kierownik jest odpowiedzialny
za dokładnie jeden dział i każdy dział ma dokładnie jednego kierownika, to definicja relacji jest
następująca:
Jeden do wielu  występuje, gdy pojedynczemu rekordowi z tabeli A odpowiada jeden lub
więcej rekordów z tabeli B i pojedynczemu rekordowi z tabeli B odpowiada dokładnie jeden
rekord z tabeli A. W relacji jeden do wielu po stronie gdzie mamy wiele należy dołączyć kopię
klucza podstawowego tabeli leżącej po stroni jeden i pole to określane jest jako klucz obcy.
Przykład:
Mając dane tabele Film i Kategoria i przy założeniu, że danej kategorii odpowiada wiele
filmów (np. 5 filmów  komedii.) oraz konkretny film należy tylko do jedne danej kategorii
(np.: film:  Nic śmiesznego - komedia), definicja relacji jest następująca:.
wiele do wielu  występuje, gdy pojedynczemu rekordowi z tabeli A odpowiada jeden lub
więcej rekordów z tabeli B i pojedynczemu rekordowi z tabeli B odpowiada jeden lub więcej
rekordów z tabeli A. Relacje typu wiele do wiele są zawsze rozbijane na dwie relacje typu jeden
do wielu. Tabela po stronie jeden nazywa się tabelą główną, a tabela po stronie wiele tabelą
dowiązaną i zawiera klucz podstawowy złożony (składający się z kluczy podstawowych dwóch
tabel wyjściowych).
Przykład:
Mając dane tabele Film i Aktor i przy założeniu, że w danym filmie może występować wiele
aktorów oraz i dany aktor może grać w wielu filmach, definicja relacji jest następująca:
Etapy projektowania relacyjnej bazy danych
1. Określenie przeznaczenia;
2. Określenie potrzebnych tabel;
3. Określenie niezbędnych pól tabel
każde pole powinno odnosić się bezpośrednio do tematu tabeli (np. informacje o
pracownikach  tabela pracownicy);
nie wolno włączać do tabeli danych pochodnych lub wyników obliczeń;
informacje przechowuje się w najmniejszych logicznych częściach np. zaleca się utworzenie
oddzielnych pól dla imienia nazwiska;
4. Określenie relacji  powiązań między tabelami;
5. Dopracowanie projektu.
Przykład projektowania relacyjnej bazy danych
Zaprojektuj schemat bazy danych Uczelnia. Baza powinna Przechowywać informacje
o studentach i nauczycielach, oraz informacje o ocenach i prowadzonych przedmiotach.
Propozycja rozwiązania
1. Określ w bazie danych Uczelnia niezależne obiekty: Student, Nauczyciel i Przedmiot.
2. Dla każdego z obiektów określ listę pól ze wskazaniem pola będącego kluczem
podstawowym:
 pole Student: numer_albumu (klucz podstawowy), imię, nazwisko, ulica,
numer_domu, miejscowosc, kod_pocztowy, data_urodzenia
 pole Nauczyciel: numer_pracownika (klucz podstawowy), imię, nazwisko, ulica,
numer_domu, miejscowosc, kod_pocztowy, wynagrodzenie
 pole Przedmiot: id_przedmiotu (klucz podstawowy), nazwa, opis.
3. Określić związki (relacje) pomiędzy poszczególnymi obiektami: w bazie Uczelnia
można wyróżnić następujące związki między obiektami Student  Przedmiot oraz
Przedmiot  Nauczyciel i można je opisać w następujący sposób:
dla jednego studenta przyporządkowanych jest wiele przedmiotów oraz na
określony przedmiot uczęszcza wielu uczniów,
nauczyciel może prowadzić wiele przedmiotów i każdy przedmiot może być
prowadzony przez wielu nauczycieli,
 otrzymano dwie zależności wiele do wielu, dlatego należy utworzyć dwie tabele:
PrzedmiotStudent łącząca obiekty Studenta z Przedmiotem i tabelę
PrzdmiotNauczyciel łączącego Nauczyciela z Przedmiotem.
Tabele te zawierają następujące pola: PrzedmiotStudent  numer_albumu,
id_przedmiotu, ocena, gdzie klucz podstawowy złożony jest z dwóch pól:
numer_albumu i id_przedmiotu; PrzedmiotNauczyciel  numer_pracownika,
id_przedmiotu, klucz podstawowy złożony jest z tych dwóch pól
4. Uzupełnij brakujące pola: pole ocena należy umieścić w tabeli PrzedmiotStudent, ponieważ
odnosi się do konkretnego ucznia i jest z danego przedmiotu, czyli jest podporządkowana
odpowiedniej kombinacji wartości tych pól.
5. Otrzymany schemat bazy danych Uczelnia przedstawiono na poniższym rysunku.