Zasilacz laboratoryjny dużej mocy




Zasilacz laboratoryjny dużej mocy
Dużą prostotę układową udało się osiągnąć dzięki zastosowaniu dwóch bardzo
ciekawych układów stabilizacyjnych:
- dla napięcia ujemnego, układ LM333 (US1)- dla napięcia dodatniego,
układ LM350 (US2)
Układy te wyposażone są we wszystkie elementy niezbędne do
zapewnienia poprawnej pracy, w tym szereg zabezpieczeń, które zwiększają
odporność układu na przeciążenia prądowe i termiczne. Bezpieczniki termiczne
zostały sprzężone z ogranicznikami prądu wyjściowego, dzięki czemu wraz ze
wzrostem temperatury obudowy układu zmniejsza się wartość maksymalnego prądu
wyjściowego. W układzie napięcia wyjściowe regulowane są
przy pomocy potencjometrów P1 i P2. Ze względu na dokładność regulacji warto
jest zastosować potencjometry wieloobrotowe, w przypadku konieczności
ograniczenia kosztu wykonania zasilacza można zastosować także standardowe
potencjometry węglowe. Mostki prostownicze w układzie
Graetza M1 i M2 umożliwiają współpracę stabilizatorów bezpośrednio z
transformatorami sieciowymi (zalecane są transformatory toroidalne). Możliwe
jest zastosowanie pojedynczego transformatora z dwoma niezależnymi uzwojeniami
wtórnymi o mocy całkowitej ok. 200W lub dwóch transformatorów z pojedynczymi
uzwojeniami wtórnymi. Optymalna wartość napięcia wtórnego transformatorów
powinna wynosić ok. 24VAC z obciążeniem. Kondensatory C1 i
C2 spełniają rolę filtrów tętnień. Jeżeli stabilizatory będą pracowały obciążane
przeważnie prądami o dużych wartościach można pokusić się o zwiększenie
pojemności tych kondensatorów do 6,8mF, a nawet 10mF. Kondensatory C3..6 zapobiegają wzbudzaniu się układów stabilizacyjnych
US1 i US2. Rezystory R1 i R2 polaryzują wejścia układu referencyjnego, który
odpowiada za ustalenie wartości napięcia wyjściowego.
Schemat
ideowy (42kB)
Ostatnie zmiany: 02
listopada 2001 15:43:11