00:00:06:OTWARTE SERCA
00:01:09:Chcesz jakiś deser?
00:01:11:- Nie.|- Nie? Nic?
00:01:16:- Co się dzieje?|- Nic.
00:01:19:Myślałem, że zjesz deser.
00:01:22:Nie chcę.
00:01:32:Co to jest?
00:01:34:To jest pierścionek.
00:01:37:Ale dam ci go pod warunkiem,|że za mnie wyjdziesz.
00:01:45:Nie wypiłeś przypadkiem|za dużo?
00:01:48:Właściwie masz rację.|Jestem totalnie nawalony.
00:01:52:Możesz mi oddać?|Masz rację. Przepraszam.
00:01:55:- Oddasz?|- Nie.
00:02:01:- Chcesz go?|- No. Kurczę!
00:02:06:"No, kurczę"?|Powiedz jak należy: "Tak".
00:02:15:Kocham cię.
00:02:17:"Ale..."
00:02:20:Kocham cię i chcę mieć|ten paskudny pierścionek.
00:02:28:Chcesz?
00:02:34:Kocham cię.
00:02:38:Pięć osób zginęło|w lawinie we Francji.
00:02:41:Wszyscy z ekipy|ćwiczyli to tysiąc razy.
00:02:45:Nie wiem, co to za atrakcja|zwisać ze skały.
00:02:49:Jasne. Nie ma to jak zostać|dwudziestopięcioletnią wdową.
00:02:55:Zawód kucharza|też nie jest bezpieczny.
00:02:58:Jest bardzo niebezpieczny.
00:02:59:Masz wiecznie|poparzone palce.
00:03:02:A te wielkie noże?
00:03:04:Myślę o nich zawsze,|kiedy wychodzisz do pracy.
00:03:06:"Wróci cała?"
00:03:09:Cille, nic się nie stanie.|Obiecuję.
00:03:15:Nic się nie stanie.
00:03:18:Będę ostrożny, Cille.|Przyrzekam.
00:03:29:Niesamowite.
00:03:31:Co?
00:03:36:Zobacz!
00:03:42:No, wychodź!
00:03:44:Cześć!
00:03:51:To jest specjalny prezencik.|Żebyś była piękna, kiedy mnie nie będzie.
00:03:59:To pudełko się otwiera.
00:04:02:Rany!
00:04:05:- Podoba ci się?|- Jasne, że nie.
00:04:11:Tylko wiesz co?|Chciałbym to zobaczyć na tobie.
00:04:18:Możesz wymienić,|jeśli jest za duży.
00:04:23:W sklepie obsługiwał facet.|Nie mogłem powiedzieć:
00:04:26:"Ona ma ten sam rozmiar co pani".|Zresztą ciekawe.
00:04:30:Facet w dziale|z damską bielizną.
00:04:32:Co on, u diabła,|mówi dzieciom?
00:04:46:Cille.|Pokaż!
00:04:50:No nie!
00:04:53:Wiesz co?
00:04:57:Coś mi się zdaje,|że nie wygląda najlepiej.
00:05:01:Musimy to zdjąć.
00:05:07:Dzięki, że mi kupiłaś samochód.|Tylko ciągle go pożyczasz.
00:05:10:- Możesz go wziąć jutro.|- Ile razy nim jeździłem?
00:05:13:- Ze dwa?|- Weź go jutro.
00:05:16:Wysiadka!
00:05:17:- Do widzenia.|- Baw się dobrze.
00:05:20:- Trochę sobie posiedzę.|- Do zobaczenia!
00:05:25:Cześć.
00:05:41:Jasna cholera!
00:05:46:Rany boskie, nie!
00:05:51:Czujesz tętno?
00:05:55:Boję się go dotknąć.|Czekaj.
00:05:57:Masz telefon?|Stine, daj mi torebkę!
00:06:01:Czy ktoś ma telefon?|Niech ktoś zadzwoni po pogotowie.
00:06:07:Nie wzięłaś?
00:06:12:Muszę się pozbierać.|Sprowadzę lekarza.
00:06:17:Czy ktoś ma telefon?
00:06:27:Mógłbym dostać konia|na urodziny?
00:06:30:Nie.|Konie są dla dziewczyn.
00:06:33:Ty jesteś chłopakiem.|Raczej jakiś pojazd mechaniczny.
00:06:36:- Może ja jestem gejem?|- Nie, nie jesteś.
00:06:39:- To niemożliwe u ośmolatka.|- A jak jestem?
00:06:43:Musisz poczekać.|Ujawnisz się, gdy będziesz miał 12 lat.
00:06:49:- Dobra?|- Dobra.
00:06:51:- W porządku.|- Wtedy dostanę konia?
00:06:54:Dostaniesz.|Gdzie masz okulary?
00:06:57:- W dużym pokoju.|- Gdzie dokładnie?
00:06:59:- Na fotelu.|- Na fotelu? Znowu?
00:07:01:Idź i zabierz,|zanim ktoś na nich siądzie.
00:07:05:Chcesz konia?
00:07:06:- Nie.|- Na pewno? Połaskotamy się?
00:07:12:Daj rękę.|Potrzebna mi dłoń.
00:07:15:Idzie lekarz,|utnie ci rękę.
00:07:26:Cześć. Właśnie dostałem wiadomość.|Jak się czujesz?
00:07:30:- Jest w szoku.|- Zgadza się.
00:07:32:- Niels, zrobiłam prześwietlenie.|- Dzięki. Gdzie jest Stine?
00:07:35:Nic jej nie jest.
00:07:38:Nie wiedziała,|czy powinna dziś świętować.
00:07:40:Nie przejmuj się.|Spróbuję coś zrobić.
00:07:43:Marie, co się stało?
00:07:52:Nic nie widziałam.|Usłyszałam tylko uderzenie.
00:08:05:To nie twoja wina, Marie.|Przecież wiesz, że nie twoja.
00:08:10:Tak.|Policja też tak mówi.
00:08:14:Ale nie powiedziałam,|że przekroczyłam prędkość,
00:08:17:bo ja i Stine|pokłóciłyśmy się.
00:08:23:- To nie był powód.|- Tylko usłyszałam. Nie widziałam go.
00:08:28:Nic nie mogłaś zrobić.
00:08:32:- Sprawdzisz, jak on się czuje?|- Najpierw zawiozę cię do domu.
00:08:36:Nie. Muszę wiedzieć, co z nim.|Boję się, że to poważne.
00:08:40:Naprawdę poważne.
00:08:43:Nie jesteśmy pewni,|ale wygląda na poważny przypadek.
00:08:47:Jego dziewczyna|jest w poczekalni.
00:08:50:Aha.|No tak...
00:09:01:- Dobry wieczór.|- Dobry wieczór.
00:09:06:Możemy porozmawiać?|Tylko parę minut.
00:09:10:- Nie żyje?|- Chciałem tylko... Przepraszam.
00:09:14:- Mam dyżur.|- OK.
00:09:18:Nie wiem, co powiedzieć.|Przepraszam.
00:09:22:Moja żona|była za kierownicą.
00:09:26:- Pana żona?|- Tak.
00:09:29:Więc w samochodzie|była pana córka?
00:09:34:Tak. Jej też|nic się nie stało.
00:09:39:- Dziś ma urodziny.|- Mamy wziąć ślub.
00:09:47:- Weźmiecie.|- Naprawdę?
00:09:49:Tak.|Jestem pewien.
00:09:54:Bardzo nam przykro,|że to się stało.
00:09:58:Jeśli tylko możemy|w czymś pomóc...
00:10:02:Mieszkasz z kimś?
00:10:04:Nie mam rodziców,|a rodzice Joachima mieszkają w USA.
00:10:14:Wiesz co?
00:10:16:To moje nazwisko|i domowy numer telefonu.
00:10:20:- Dzwoń, kiedy chcesz.|- Może pan spytać, czy to poważne?
00:10:24:Nic mi nie mówią.|Nic nie wiem.
00:10:26:Bo sami jeszcze|nic nie wiedzą.
00:10:30:Ale powiedzieliby mi, prawda?|Gdyby się spodziewali, że...
00:10:34:- Powiedzieliby?|- Tak. Na pewno.
00:10:42:Tak.
00:10:49:Wszystkiego najlepszego!
00:10:52:Słyszeliście, że Torben rzucił Birthe|razem z tymi koszmarnymi dzieciakami?
00:10:56:- Kiedy?|- Jak on tyle czasu wytrzymał?
00:11:00:Wyglądała jak Henryk VIII.
00:11:03:- Nawet podobnie się ubierała.|- Mówisz o naszych znajomych.
00:11:06:Mogłaby się postarać.
00:11:09:Manicure, od czasu do czasu|trochę sportu. Nie ma już sosu?
00:11:12:- Przyniosę.|- Dobrze się czujesz?
00:11:16:- Było tyle krwi.|- Samochód w porządku?
00:11:21:- Finn!|- To normalne pytanie. Nowy samochód.
00:11:25:- Na pewno?|- Tak. Co ci powiedziała?
00:11:29:Nic.|Była przerażona i załamana.
00:11:33:Pytała, co z tobą i z mamą.
00:11:37:Bardzo typowa reakcja.|Kwestia psychiki.
00:11:41:W takich momentach myślimy o innych.|To znaczy my, kobiety.
00:11:45:- Daj spokój!|- Finn, to mogłoby cię czegoś nauczyć.
00:11:49:Może sobie zrobisz tatuaż?
00:11:52:Nie wygłupiaj się, Finn!|Ona ma rację.
00:11:55:Ojciec Nielsa całe życie|pracował po 16 godzin.
00:11:58:Tylko na swoim pogrzebie|był z całą rodziną.
00:12:02:Niels taki nie jest.|Ma siedmioro dzieci
00:12:05:czy coś koło tego, które dosłownie|wiszą na nim przez cały dzień.
00:12:08:Mamy trójkę.|Miło było się o nie starać.
00:12:12:Trójkę.|To przesada.
00:12:15:Chętnie postarałabym się|o następne.
00:12:18:Nie dziwię się.|Powodzenia!
00:12:22:- Jest jeszcze sos?|- Nie. Dla ciebie już nie ma.
00:12:28:- Tu jeszcze trochę zostało.|- Dzięki.
00:12:30:- Zadzwonisz zapytać, co z nim?|- Teraz? Jasne.
00:12:47:- Co mówią?|- Nic nie wiadomo.
00:12:49:- Na pewno?|- Tak.
00:12:51:- Jak długo będzie na stole?|- Cztery albo pięć godzin.
00:12:55:- Kiedy zadzwonią?|- Jak tylko coś będą wiedzieć.
00:13:00:- Wzniesiemy toast za Stine?|- Oczywiście!
00:13:03:- Naprawdę nie musicie.|- Jasne, że musimy.
00:15:21:- Tu się nie pali.|- Przepraszam.
00:15:34:Dzień dobry, Cecilie.|Spałaś tej nocy?
00:15:37:- Nie. Właściwie nie.|- Usiądź.
00:15:39:- Kawy?|- Chętnie.
00:15:45:- Mógłbym długo rozprawiać...|- Proszę po prostu powiedzieć prawdę.
00:15:50:Nie jest dobrze. Joachim|ma uszkodzony kark i kręgosłup.
00:15:55:Kręgosłup jest w dużej części|po prostu zdruzgotany.
00:16:01:- Co to znaczy?|- To znaczy...
00:16:05:Będzie mógł myśleć i mówić.|Nic więcej.
00:16:13:Wie o tym?
00:16:16:Jeszcze nie.
00:16:26:Cześć.
00:16:31:Cześć.
00:16:32:Witaj, kochanie.
00:16:37:Nici z podróży do Pelagonii.
00:16:39:- Do Patagonii.|- Tak.
00:16:44:Nie czuję rąk ani nóg.|Głupie uczucie.
00:16:52:To chyba nie jest|dobry znak?
00:16:56:Nie będzie pan już nic czuł.|Od karku w dół.
00:17:01:No ale...
00:17:19:To zabrzmi okrutnie,|ale nie będzie pan mógł chodzić.
00:17:41:Muszę zostać na chwilę sam.
00:17:44:- Mamy wielu psychologów...|- Proszę już wyjść.
00:17:50:Zostawiam państwa.|Przykro mi.
00:17:56:- Cecilie, wyjdź.|- Joachim.
00:18:00:Naprawdę.|Wyjdź już.
00:18:03:- Joachim.|- Nie. Daruj sobie.
00:18:09:Nie męcz mnie, dobrze?
00:18:12:Cholera, dobrze?|Cześć.
00:18:19:- Joachim.|- Cecilie, przestań. Idź, do cholery.
00:18:24:Kocham cię. Wyjdź.|Przestań. Przestań!
00:18:29:Wynoś się!
00:18:45:To też moglibyśmy zrobić.|Albo wysłać mu kwiaty, czekoladki.
00:18:50:To mu przecież nie pomoże.
00:18:52:- Czy będzie mógł się kochać?|- Stine!
00:18:56:To bardzo ważne.|Przynajmniej dla niektórych.
00:18:59:- Nie, nie będzie mógł.|- Może do niego napiszę?
00:19:02:Dobrze. Ale teraz mu to nie pomoże|ani niczego nie ułatwi.
00:19:13:Marie, wpadł|prosto pod twój samochód.
00:19:15:- Nic nie mogłaś zrobić.|- To prawda.
00:19:17:To nie twoja wina, Marie.|Nie twoja!
00:19:21:To się zdarza. Codziennie.|A życie toczy się dalej.
00:19:25:Tak, dla nas. Ale nie dla niego.|Pomyśl o jego dziewczynie!
00:19:29:To nie twoja wina.
00:19:34:Przecież wiesz o tym.
00:19:46:Chcesz, żebym ci przyniosła|coś z domu?
00:19:55:Ludzie dzwonią i pytają,|czy mogą cię odwiedzić.
00:20:04:Chce ci się pić?
00:20:09:Pozwól mi dzielić to z tobą.
00:20:18:Pozwól mi sobie pomóc.
00:20:26:Kocham cię.
00:20:30:Na zawsze.
00:21:59:- Dzień dobry.|- Cześć.
00:22:02:To bardzo miło, że znajduje pan|dla mnie czas.
00:22:05:To oczywiste.
00:22:10:- Jak się czuje?|- Wie pan...
00:22:15:Nie chce ze mną rozmawiać.
00:22:20:Wiem, że rozmawia|z pielęgniarkami,
00:22:22:ale kiedy ja przychodzę,|po prostu leży bez słowa.
00:22:28:- A co ty na to?|- Mówią, że to normalne.
00:22:35:- Że przejdzie.|- To zupełnie normalne.
00:22:39:I przejdzie.
00:22:43:Po prostu nie rozumiem.|Musi być sposób.
00:22:50:Lekarze potrafią zrobić wszystko.|Musi być rada.
00:22:55:Chciałbym powiedzieć|coś innego,
00:23:00:ale nie ma żadnej szansy.|Nawet teoretycznie.
00:23:03:Został mu tylko rok|do dyplomu.
00:23:13:Mieliśmy się pobrać.
00:23:23:- Co studiuje?|- Geografię.
00:23:28:Jestem kucharką.|Czy też...
00:23:39:Chcesz jabłko?
00:23:43:- Ma pan jabłka?|- Kilka. Trochę glukozy.
00:23:50:Glukozy?
00:23:55:- Proszę.|- Dziękuję.
00:24:20:- Rzucił ją czy jak?|- Nie wiem.
00:24:23:Jej przyjaciel|spał z jej chłopakiem.
00:24:28:Biedna Stine.|Jakby nie dość miała kłopotów!
00:24:32:Nic nie wiem. Jakie kłopoty?|Co się dzieje?
00:24:36:Nie idzie jej w liceum.|W bibliotece też się nie pojawia.
00:24:40:Do tego chyba zaczęła kraść.|Ciągle znikają mi pieniądze z portmonetki.
00:24:46:Może potrzebuje|większego kieszonkowego?
00:24:49:Dla ciebie|wszystko jest proste.
00:24:51:Może jest ogólnie|wyprowadzona z równowagi?
00:24:54:Może poruszyło ją to|bardziej, niż okazuje?
00:24:57:- To znaczy?|- Wie, że przez nią jechałaś za szybko.
00:25:03:- Uważasz, że tak myśli?|- Sam nie wiem.
00:25:06:Może to wiek?|Pamiętasz, jak to było?
00:25:09:- Nigdy nie byłam taka młoda.|- Faktycznie.
00:25:15:Może ją sprzedamy|i zrobimy sobie nowe dziecko?
00:25:18:Nie możemy.|Trzeba by uprawiać seks.
00:25:21:Nie wiem, czy o tym słyszałeś.|Seks.
00:25:25:- To znaczy, że oboje musimy go uprawiać?|- Tak.
00:25:28:Rany boskie...
00:25:45:- Co to było?|- Chyba pocałunek.
00:25:48:- Nie zawsze mnie tak całujesz.|- Zawsze.
00:25:55:"Koncepcję należy rozważać w świetle|jego nowej wiary w siebie"
00:25:59:"po wypadku w kamieniołomach|przed półtora rokiem."
00:26:01:"Profesorze,|przecież nie ma znaczenia,"
00:26:04:"że budowla|opierała się na zmarzlinie."
00:26:06:Możesz się zamknąć?
00:26:14:Myślałam,|że już nie mówisz.
00:26:29:Dlaczego to robisz?|Dlaczego?
00:26:37:Dlaczego bezustannie|upokarzasz mnie w ten sposób?
00:26:41:Po co wszystko psujesz?
00:26:43:Lepiej daj spokój.
00:26:48:Zobaczysz, uda nam się|przez to przejść.
00:26:52:Za jakieś dwa lata|nogi zaczną mi usychać.
00:26:58:Nie zaczną.
00:27:01:Ręce będą zwisały|jak dwie nitki makaronu.
00:27:07:W końcu będą musieli|wszystko amputować.
00:27:12:Zostanie tylko sflaczały kawałek skóry.|Pamiątka po moim kutasie.
00:27:16:- Przestań!|- Zastanów się.
00:27:18:Mówię, jak będzie.
00:27:23:- Chcesz z tym żyć?|- Oczywiście.
00:27:28:W takim razie|musimy zaraz wziąć ślub.
00:27:32:Będziesz mogła spędzić|noc poślubną podcierając mi dupę.
00:27:36:Naprawdę przestań!
00:27:38:Cecilie...
00:27:41:Odejdź. Naprawdę.|Mówię śmiertelnie poważnie.
00:27:46:Nie mogę.|Nie mogę odejść.
00:27:50:Kocham cię, do cholery.
00:27:53:Jeżeli będę cię mocno kochać,|to w końcu sam siebie polubisz.
00:27:56:Posłuchaj siebie!|Lepiej się zamknij!
00:28:01:Przestań słuchać|tych głupich piosenek.
00:28:07:Podejdź tu.
00:28:09:Jeżeli rzeczywiście kochasz mnie tak,|jak się przechwalasz,
00:28:13:to odejdź.|Wyświadczysz przysługę nam obojgu.
00:28:18:Przestań przychodzić.|To idiotyzm.
00:28:21:- Zacznij żyć.|- Dobrze.
00:28:23:- Dobrze? Może się kiedyś spotkamy.|- Nie musiało tak być.
00:28:29:- Wszystko pogarszasz.|- Nie może być gorzej.
00:28:33:Może!
00:28:36:Odejdź.|Już.
00:28:41:- Cecilie.|- Tak, wychodzę.
00:28:44:Ale wrócę.
00:28:46:Nie przychodź więcej.
00:29:04:Dlaczego wyżywasz się na Cecilie?|Nie jest niczemu winna.
00:29:08:Byłbym niezmiernie zobowiązany,|gdyby zamknęła pani japę
00:29:12:i włączyła telewizor.
00:29:24:Wcześniej przerabialiśmy|ten numer wiele razy.
00:29:28:Siedziała na mnie|i ujeżdżała.
00:29:31:W końcu mówię:|"Dłużej nie mogę, kochanie".
00:29:36:- Halo?|- Dzień dobry. Mówi Cecilie.
00:29:40:Jestem w szpitalu.|Miałby pan dla mnie pięć minut?
00:29:44:- Kto to?|- Cecilie.
00:29:47:- Znowu chce pogadać.|- Chciałbym.
00:29:51:Finn, jedz rybkę.
00:29:53:Powiedziała: "Też muszę mieć|orgazm albo dostanę migreny".
00:29:57:OK, a ty odpowiedziałeś?
00:30:00:"No to weź aspirynę!"
00:30:03:Potem pojechałem do domu|i obejrzałem "Most na rzece Kwai".
00:30:06:- Cholernie dobry film zresztą.|- Finn, jedz rybkę.
00:30:12:Na razie.
00:30:20:- Cześć.|- Cześć.
00:30:22:- Sen cię zmorzył?|- Podziwiałam piękny dzień.
00:30:30:Śniadanie|to najważniejszy posiłek.
00:30:33:Nie jadam śniadań.
00:30:36:A tak, jesteś kucharką.
00:30:40:W każdym razie|nigdy nie zaczynam dnia...
00:30:46:Nie.|Oczywiście, że nie!
00:30:53:Zobacz.|Kiedyś mieszkałem
00:30:56:właśnie tam.|Ulica Randers.
00:31:00:- Na studiach w akademii?|- Nie, jak byłem mały.
00:31:03:Dom mojego dzieciństwa.|Wspinaliśmy się.
00:31:07:Był tu płot.|Ale ciebie to nie interesuje.
00:31:10:- Interesuje!|- W porządku.
00:31:14:Niels, staruszku!
00:31:19:Cześć, Robert.|Cześć, Sanne.
00:31:24:To Cecilie.|Robert i Sanne.
00:31:27:Dzień dobry.
00:31:31:Więc tutaj się spotykacie?
00:31:33:Nie.|Cecilie to...
00:31:38:Była w tym samochodzie,|kiedy Marie i Stine...
00:31:44:Robert sprzedaje kombajny.
00:31:52:Wyprowadziliśmy|bliźniaki na spacer.
00:31:54:Dobrze od czasu do czasu|ruszyć się z czterech ścian.
00:32:04:- Co się stało?|- To Sanne i Robert.
00:32:07:Robert jest bratem Marie.|Sprzedaje kombajny.
00:32:11:Mówił pan.|Ale co się stało z panem?
00:32:16:Straciłem kontakt z rzeczywistością.|Zapomiałem, dlaczego tu jesteśmy.
00:32:20:I wtedy zjawiają się oni.
00:32:25:Przepraszam.
00:32:28:- To nie było całkiem...|- W porządku. Nie szkodzi.
00:32:34:Pójdziemy na skróty.
00:32:46:Cecilie?|Wejdź.
00:32:50:- Nie chce cię dziś widzieć.|- To głupstwa! Wygaduje...
00:32:55:Ma prawo.|Nie chce cię widzieć.
00:32:59:Możliwe.|Ale ja muszę się z nim widzieć.
00:33:02:- Joachim?|- Nie do wiary.
00:33:04:- Musimy...|- Ty kretynko.
00:33:07:- Uspokój się!|- Mówiłem, odczep się.
00:33:11:Prosiłem, żebyś odeszła.
00:33:13:- Tak, ale...|- Prosiłem, żebyś się odczepiła, tak?
00:33:16:- Uspokój się.|- Mówiłem, odczep się.
00:33:20:Uspokój się.
00:33:23:- Która książka?|- Wybierz.
00:33:26:- Do mnie?|- Tak.
00:33:28:- Położę was spać.|- Dobranoc, tato.
00:33:31:Tatuś zaraz przyjdzie.
00:33:33:- Niels.|- Tu Cecilie.
00:33:37:Cześć.|Jak się czujesz?
00:33:40:To przez Joachima.
00:33:42:Wiem, że przechodzi piekło,|ale nie musi być taką świnią.
00:33:47:Jestem tak samo|nieszczęśliwa jak on.
00:33:50:Jego to nie obchodzi.|Zachowuje się,
00:33:55:jakby to była moja wina.
00:33:57:Posłuchaj. Uspokój się.|To nie twoja wina.
00:34:01:Słyszysz?
00:34:04:Przyjechać?
00:34:11:Tak.
00:34:14:Dobrze.
00:34:59:Mamo, Gustav|zabrał mi płatki kakaowe!
00:35:02:Oddaj mu, Gustav.
00:35:05:Pośpieszcie się!
00:35:09:- Stine? Ile jest 20 plus 20?|- Czterdzieści.
00:35:13:- Czterdziestka to duży rozmiar.|- Gustav!
00:35:20:- To ty wróciłeś tak późno?|- Ja.
00:35:24:- Gdzie byłeś?|- W pracy.
00:35:28:Dlaczego nie spałaś?
00:35:31:Dlaczego nie poszłaś spać?
00:35:34:Nie mogłam.|Byłeś z tą biedaczką?
00:35:37:Ma na imię Cecilie.
00:35:39:Co robicie,|kiedy jesteście razem?
00:35:42:- Rozmawiamy.|- Wspaniale.
00:35:46:- Nie wydaje ci się to dziwne?|- Nie.
00:35:49:Co chcesz przez to powiedzieć?
00:35:52:Jest w fatalnym stanie i rozmawiam z nią.|Tak jak z wszystkimi pacjentami.
00:35:56:- Pośpiesz się. Musimy jechać.|- Mogę jeść w nieskończoność.
00:36:01:Bądź cicho i jedz, dobrze?
00:36:06:- Lubi z tobą rozmawiać?|- Sama się prosisz!
00:36:10:Ciągle zaczynasz.
00:36:14:O co ci chodzi?
00:36:16:Straciła chłopaka.|Chyba wiesz, jak to jest?
00:36:25:- To było nie fair.|- Zgadza się.
00:36:27:Ledwie przestała|za nim płakać.
00:36:29:Nie miałem racji.|W porządku?
00:36:32:Ale musisz się zgodzić,|że była bezczelna.
00:36:34:I tak to nic w porównaniu z tym,|co usłyszałam od niej wczoraj.
00:36:38:Jestem po prostu zmęczony.|Pracowałem.
00:36:41:- Co od niej usłyszałaś?|- Enerdowska lesba.
00:36:44:Byłam z niej dumna. Przerabiają|w szkole okres zimnej wojny.
00:36:48:Stine musi zapłacić|za ten talerz, prawda?
00:37:05:Joachim?
00:37:23:Pamiętasz?
00:37:26:Pamiętasz?
00:37:30:Joachim, spójrz na mnie.
00:37:38:W ten sposób|mnie nie pokonasz.
00:37:43:Nie dasz rady.
00:37:45:Popatrz na mnie, Joachim!
00:37:47:Tylko tyle?|Tylko tyle nas łączyło?
00:37:53:Joachim, spójrz na mnie,|do cholery!
00:38:02:Tamtego ranka także moje życie|legło w gruzach.
00:38:08:Razem z twoim.
00:38:12:Czy możesz do mnie wrócić?
00:38:17:Nic nie powiesz?
00:38:52:Cecilie, chodź.
00:39:16:Mogę w czymś pomóc?
00:39:18:Potrzebuje pan czegoś?
00:39:21:Spływaj.
00:39:40:Tak, słucham?
00:39:44:Cecilie?|Coś się stało?
00:39:50:Może pan przyjść|i objąć mnie?
00:39:56:Tak.|Naturalnie.
00:40:06:- To Cecilie?|- Tak.
00:40:09:- Czego chce?|- Jest chyba załamana.
00:40:13:Możemy coś zrobić?
00:40:15:Chyba chce po prostu|z kimś porozmawiać.
00:40:18:Jest w szpitalu.
00:40:21:Pytała, czy przyjdę.
00:40:23:Pójdziesz?|Jest w szpitalu całkiem sama.
00:40:27:Dobrze.
00:40:30:Kocham cię.
00:40:54:Cześć.
00:40:57:Co się stało?
00:41:03:- Co się stało, Cecilie?|- Nic.
00:41:09:Postójmy tutaj chwilę.
00:41:12:Dobrze.|Cecilie, coś się stało?
00:41:16:Nie.|Postójmy tylko chwilę.
00:42:48:Odwiozę chłopców do szkoły.|Stine zaczyna dopiero o 10.
00:42:51:OK.|Miłego dnia.
00:43:02:- Co jest?|- Prysznic dobrze ci robi.
00:43:07:Tak.
00:43:10:Pojedziemy do Norwegii|na Boże Narodzenie?
00:43:12:Gustav i Emil|mogliby pojeździć na nartach.
00:43:18:Dobrze, ale najpierw|odwieź Stine do szkoły.
00:43:23:Miłego dnia.
00:43:27:Dzień dobry, kochanie.
00:43:33:Wstałaś lewą nogą?
00:43:39:- Coś z Rolfem?|- Rolf to palant. Cuchnie mu z gęby.
00:43:46:- W takim razie o co chodzi?|- Interesujesz się?
00:43:50:- Ciągle jesteś z tą biedaczką?|- Stine, zachowuj się.
00:43:54:Widujesz się z nią?
00:43:55:Przestań.
00:43:57:Jeżeli będziesz wszystkich|zadręczać swoimi humorami,
00:44:00:nie ułatwisz sobie życia.
00:44:02:Ona mieszka w szpitalu?
00:44:04:Mama też się tym przejmuje.|Bądź dla niej miła.
00:44:07:Traci do ciebie cierpliwość.
00:44:11:W porządku. Zjedz|i zawiozę cię do szkoły.
00:44:17:Ale jak długo|będzie się zadręczał?
00:44:21:Bywa różnie. Czasem trwa to latami,|czasem kilka miesięcy.
00:44:24:Czasem zostaje na zawsze.|Umierają zgorzkniali i samotni.
00:44:30:Nikt nie może im pomóc.|Nie możesz mu pomóc.
00:44:33:Tylko on może sobie pomóc.
00:44:35:Możesz mu pomóc tylko w jeden sposób:|żyj własnym życiem.
00:44:38:- Ale on to robi z mojego powodu.|- Nie, nie z twojego.
00:44:42:Po prostu zastanawia się nad sobą.|Jest mu siebie wstyd
00:44:45:i to jedyne,|co się liczy.
00:44:48:To trudne,|ale musisz żyć dalej.
00:44:51:To wspaniale, że kogoś spotkałaś.|Nie czuj się winna.
00:44:56:Ale to nie jest serio.
00:44:57:Jest żonaty i tak dalej.
00:44:59:Więc nie możesz się|w nim zakochać?
00:45:01:Nie wiem.|Chcę tylko porozmawiać z Joachimem.
00:45:39:OD JOACHIMA PETERSONA
00:46:09:Cześć.
00:46:12:Lepiej jednak nie przychodź.
00:46:17:Tak.
00:46:20:Nie zrobiłam zakupów.|Chcę być sama.
00:46:26:Cześć.
00:46:51:Cześć.
00:46:55:Pani zamawiała pizzę.|Dwie pizze dla Cecilie Pagh.
00:47:00:Wejdź.
00:47:03:- Można?|- Wejdź.
00:47:08:O, zdaje się,|że zrobiłaś przemeblowanie.
00:47:11:Tak.|Przytulnie, prawda?
00:47:14:Co zrobiłaś z meblami?
00:47:16:Joachim zabrał.|Potrzebował do czegoś.
00:47:21:Może uważał, że są jego.
00:47:23:Może w ten sposób|chciał mi powiedzieć,
00:47:29:że wesela nie będzie.
00:47:34:Nie wiem. Może jednak będzie.|Nie wiadomo.
00:47:44:- Dobrze się czujesz?|- Mam dość gadania o nim.
00:47:47:Mówię tylko o nim.
00:47:55:Usiądź.
00:48:00:- Nie mam wyjść?|- Nie, zostań. Usiądź.
00:48:05:Dobrze.|Siądę tutaj.
00:48:14:Tu.
00:49:05:Często zdradzałeś Marie?
00:49:08:Jasne.
00:49:11:Nie. Muszę się przyznać, że nie.|Czemu pytasz?
00:49:18:Zdradziłeś ją kiedyś?
00:49:21:Nie.
00:49:22:- To znaczy: przedtem.|- Przed czym?
00:49:24:- Przed nami.|- Nie.
00:49:29:- Ani razu?|- Ani razu.
00:49:35:- Ani, ani?|- Nigdy.
00:49:41:To pierwszy raz.
00:49:45:- To źle?|- Nie.
00:49:59:- Cześć.|- Cześć. Co robisz?
00:50:02:Nic.|Spaceruję.
00:50:04:Posłuchaj.|Myślę sobie:
00:50:06:to niedobrze,|że nie masz mebli.
00:50:10:Muszę kupić ci sofę.|Mogę kupić ci sofę?
00:50:18:Rany!
00:50:21:To skóra?
00:50:22:Skóra.
00:50:24:- Wygodna?|- Tak.
00:50:26:- Kręgosłup naprawdę odpoczywa.|- Rzeczywiście.
00:50:31:To niezwykle piękna sofa.|Świetnie się sprzedaje.
00:50:34:Ale jest bardzo ciemna.|Macie jaśniejszą wersję?
00:50:38:Nie ten model.|Mamy inne jasne sofy.
00:50:42:Ale ta jest wyjątkowo praktyczna.|Można ją ścierać mokrą szmatką.
00:50:48:A kiedy zrobi się dziura,|możesz dać łatę ze spodni.
00:50:52:Bierzemy.|Zauważyłem tam coś jeszcze.
00:50:57:- Jest tylko jeden egzemplarz?|- Nie, mamy wiele.
00:51:01:- Weźmiemy dwie.|- Dwie lampy.
00:51:03:I jeszcze
00:51:06:chcemy przyjrzeć się łóżkom.
00:51:08:W takim razie proszę|zejść na dół.
00:51:12:Prosto i w lewo|przy schodach.
00:51:15:Potem znów ostro w lewo.|Zaraz do państwa przyjdę.
00:51:19:- Ostro w lewo.|- Była brązowa.
00:51:24:- Podnosi ci się?|- Tak, bardzo sprytne.
00:51:28:Jak się pokłócimy,|nie musimy się od siebie odwracać.
00:51:32:Widzę, że znaleźli państwo|materace.
00:51:35:To piękne materace.|Z ruchomym wezgłowiem.
00:51:40:Zastanawiam się|nad zaletami tej pozycji.
00:51:47:Jest bardzo wygodna|do oglądania telewizji i czytania.
00:51:53:Wiele osób ogląda|i czyta w łóżku.
00:51:55:Zgadza się.
00:51:57:To naprawdę|przyjemna pozycja.
00:52:02:Czy macie coś|bardziej nieruchomego?
00:52:07:Oczywiście.|Ale ze zwykłymi materacami.
00:52:10:Jasne. Tylko zależy mi|na tej samej jakości.
00:52:14:Rozumiem. Ale jak mówiłem,|to materace bez ruchomego wezgłowia.
00:52:18:Czy między tymi|jest jakaś różnica?
00:52:21:To wyjątkowo dobry materac|po okazyjnej cenie.
00:52:26:Może pan sobie kupić,|ile zechce.
00:52:29:To Ferrari wśród materaców.
00:52:32:Naprawdę?|W takim razie weźmiemy dwa.
00:52:38:I dwie maty.
00:52:41:Do widzenia!|Tyle chyba wystarczy.
00:52:44:Mamy jeszcze biblioteczki.
00:52:53:- Opada.|- Jesteś nienormalny. Zapłacę za wszystko.
00:52:57:Nie zapłacisz.|To tylko meble.
00:53:01:Jak wygrasz na loterii,|dasz mi trochę.
00:53:05:Dostawa może zająć|parę dni.
00:53:09:W porządku.|Zostaniemy tu.
00:53:18:Nie, nie, nie!
00:53:23:Przestań!|Hanne!
00:53:26:Hanne?
00:53:28:Cholera! Patrzcie!|Hanne!
00:53:32:- Wołałeś mnie?|- Sama zobacz.
00:53:35:Ciągle odwraca kartki|do tyłu.
00:53:38:- Bardzo sprytne.|- Nie mogę czytać do tyłu, idiotko.
00:53:42:- Zadzwoń po Mikkela.|- Musimy zaczekać do jutra.
00:53:46:Nie, muszę mieć nową maszynę.|To już dziewiąty raz.
00:53:51:Jutro wezwiemy mechanika.
00:53:53:Tak, powiemy jutro|mechanikowi.
00:53:55:- Napijesz się wody?|- Nie.
00:53:58:Nie chcę wody.
00:54:01:- Ciekawe, że mówisz o wodzie.|- Bo co?
00:54:07:Bo słyszałem historię|o twoim synu, Michaelu.
00:54:12:Kto ci opowiedział o Michaelu?
00:54:17:- Nie pamiętam dokładnie.|- Kto ci opowiedział o Michaelu?
00:54:22:Ktoś z personelu?
00:54:25:Jak jeszcze raz wspomnisz|o Michaelu, to...
00:54:29:To co?
00:54:31:To co?
00:54:33:No, powiedz!
00:54:35:No, Hanne, kochanie, powiedz!|Co zrobisz?
00:54:37:Nie wspominaj więcej o Michaelu.|Zrozumiałeś? Nigdy!
00:54:45:Nie chciałem.
00:54:48:- Czego nie chciałeś?|- Tylko pytam, bo...
00:54:51:Bo co?
00:54:53:Śmierć przez utonięcie, tak?|Z tego, co wiem,
00:54:57:to chyba jedna z najgorszych.
00:55:01:Raczej nie.|Wiesz, co jest najgorsze?
00:55:05:Co?
00:55:07:Być egoistycznym,
00:55:09:przykutym do szpitalnego łóżka,|żałosnym i bezradnym gnojkiem,
00:55:15:którego dziewczyna|zakochała się w innym.
00:55:18:To jest najgorsze.
00:55:21:Rozumiesz?
00:55:34:Przepraszam.
00:55:37:To nieprawda.|Wydzwania codziennie.
00:55:44:Cześć!
00:55:46:Cześć, Finn.
00:55:49:Wiesz co?|Widziałem tę Cecilie.
00:55:53:- I co?|- Niezła jest.
00:55:57:Posuwasz ją?
00:56:01:Finn, jej chłopak, leży na sali 3092|i jest sparaliżowany.
00:56:05:Dobra, ale posuwasz ją?
00:56:07:- W porządku. Pytasz bez ogródek.|- Ktoś ją posuwa. Widać.
00:56:12:To dobrze.|Potrzebuje tego.
00:56:14:Po prostu nie wiedziałem,|że jesteś do tego zdolny. Niesamowite.
00:56:18:Tak?
00:56:21:Jesteś moim najlepszym,|serdecznym kumplem, Finn.
00:56:27:Nie ściemniaj.
00:56:30:- To nic poważnego, co?|- Zamkniesz się?
00:56:34:Ale zadym!.|W jakim wieku są Gustav i Emil?
00:56:39:- Sześć i osiem lat.|- Marie wie?
00:56:43:Nie. Ciekawe, ale myśli,|że Gustav ma 35.
00:56:48:- Rany! Powiedziałeś jej?|- Nie powiedziałem.
00:56:51:Poczekaj.|To minie.
00:56:53:I po wszystkim.
00:56:58:Ale możesz wpaść w tarapaty, zwłaszcza jeśli jej|trzeba tylko odrobinę pocieszenia.
00:57:03:Możesz rzucić okiem?|Chciałbym wiedzieć, co myślisz.
00:57:07:- Co to jest?|- Pacjent. Dla nich tu jesteśmy.
00:57:20:Może trochę głośniej?
00:57:26:- Mamo, patrz. Mercedes.|- Piękny. Naprawdę piękny.
00:57:30:- O wiele lepszy niż koń.|- Tak. Co narysowałeś?
00:57:33:Szkielet.|Pomożesz mi pomalować?
00:57:35:Poproś tatę. Czytam.|Stine, może powalimy w rondle?
00:57:45:Stine...
00:57:47:- Idę na zakupy.|- Po co?
00:57:49:- Możemy iść?|- Na zakupy?
00:57:52:- Zrobiliśmy zakupy.|- Potrzebujemy... Dobrze, możecie.
00:57:59:- Tato, sprawimy sobie basen?|- Nie.
00:58:02:Trzeba tylko wziąć koparkę|i wykopać dół.
00:58:05:Nie będzie basenu.|Chyba chciałeś łódź.
00:58:08:- Tak.|- A Play Station?
00:58:11:Emil, chodź!|Nie można kupić wszystkiego.
00:58:15:- Dlaczego?|- Bo nie można.
00:58:18:- Trzeba wybierać.|- Wybieram basen i Mercedesa.
00:58:22:- Musisz na to zaoszczędzić.|- Nie.
00:58:25:- Możemy sobie kupić?|- Co to jest?
00:58:28:- Przepychaczka.|- Nie.
00:58:31:- Możemy wziąć jedną torebkę?|- Ale już nic więcej.
00:58:35:Na tym koniec.|Koniec na dziś.
00:58:39:Przestańcie!
00:58:45:- Cecilie.|- Cześć. Jak się masz?
00:58:48:Cześć! W porządku.|A ty?
00:58:53:Ganiam z wózkiem
00:58:55:po sklepie i nie mogę|oderwać myśli od ciebie.
00:59:00:Domyślam się.|Ale nuda!
00:59:03:No.
00:59:05:Posłuchaj.
00:59:07:Chciałem powiedzieć,|że tak.
00:59:14:Zdaje się,|że naprawdę cię kocham.
00:59:24:- Słyszysz?|- Tak.
00:59:28:- Tato, możemy kupić?|- Nie dziś. Koniec.
00:59:32:Uspokój się!
00:59:33:- Promocja.|- Dziękuję.
00:59:39:Muszę się z tobą spotkać.
00:59:42:Tak.
00:59:46:Proszę pana! Proszę wyłączyć telefon.|Zakłóca pracę czytnika.
00:59:51:- Sekundę.|- Proszę natychmiast wyłączyć.
00:59:52:- Chwileczkę.|- Natychmiast!
00:59:54:- Mogę skończyć?|- Proszę wyłączyć.
00:59:55:Dziękuję.
00:59:56:- Jestem.|- Zadzwonić do ciebie później?
01:00:03:- Dobrze.|- Na razie.
01:00:06:Wystarczy, OK?
01:00:09:Uspokójcie się obaj!
01:00:12:- Co wy kupiliście?|- Mamy też galaretki.
01:00:16:- Na weekend.|- Dla niemowląt?
01:00:19:- To mój dżem.|- Kupiliście to?
01:00:23:Ale zakupy.
01:00:26:Mogliśmy kupować wszystko.|Tata rozmawiał przez telefon.
01:00:30:- Z kim?|- Możemy zjeść czekoladę?
01:00:32:- Z Finnem.|- Stine, ty też idź na górę.
01:00:36:- Z kim?|- Z Finnem. Jest w dołku.
01:00:39:Nie kłam.|Nie jestem głupia.
01:00:44:- Ja kłamię?|- Nie patrzysz na mnie.
01:00:47:- Wiem, że nie rozmawiałeś z Finnem.|- Ja kłamię?
01:00:52:Myślisz,|że nie rozmawiałem z Finnem?
01:00:57:- Mam do niego zadzwonić?|- Z kim rozmawiałeś?
01:01:02:Gdzie jest telefon?|Chcesz go zapytać?
01:01:05:- To była Cecilie?|- Zadzwonimy do niego.
01:01:08:To była Cecilie?
01:01:10:Masz z nią romans?
01:01:13:Chyba w to nie wierzysz?
01:01:16:Wierzysz w to?
01:01:19:Wiesz co?
01:01:20:To ty mnie prosiłaś,|żebym jej pomógł. Zgadza się?
01:01:26:To ty mi kazałaś wstać|w środku nocy
01:01:28:i pomóc Cecilie. Zgadza się?|Przecież to nie był mój pomysł.
01:01:34:Ten kłopot naprawdę|nie był mi potrzebny.
01:01:37:Ty z nią rozmawiaj.|Pomagaj jej.
01:01:39:Zgoda?
01:01:42:Ile ma lat?|22? 23?
01:01:44:Wygląda na młodszą|niż koleżanki Stine.
01:01:48:Nie odwracaj się. Nie opowiadaj mi,|że mam czas na romanse.
01:01:55:To ty chciałaś,|żebym jej pomógł. To dla ciebie.
01:01:59:To nie był mój pomysł.
01:02:02:- Po prostu dziwnie się zachowujesz.|- Dziwnie?
01:02:05:- To dziwne, że jestem zmęczony?|- Zmieniłeś się.
01:02:09:Nie. Jestem zmęczony,|bo bez przerwy pracuję.
01:02:12:I przykro mi,|że na ciebie nie patrzę.
01:02:16:Od kiedy, do diabła,|jesteś taka zazdrosna?
01:02:20:Po prostu jestem.
01:02:22:Zdaje mi się...
01:02:25:Zdaje mi się,|że zachowujesz się trochę dziwnie.
01:02:26:Nie zachowuję się dziwnie.|Jestem zmęczony, do cholery!
01:02:30:Jestem wiecznie w pracy.|Co w tym dziwnego?
01:02:32:Daj mi odetchnąć!|Co w tym dziwnego?
01:02:37:Przepraszam.
01:02:41:- Przepraszam.|- Przepraszam, że jestem trochę rozkojarzony.
01:02:44:Jestem zmęczony.|I tyle.
01:02:48:Przepraszam, przepraszam.|Przepraszam.
01:02:51:Przepraszam.
01:03:01:W porządku.
01:03:07:Coś nie tak?
01:03:12:- Chłopcy poczęstowali cię słodyczami?|- Nie.
01:03:15:Nie?|Dam im po uszach.
01:03:22:- Co się dzieje?|- Bo co?
01:03:25:- Co się dzieje?|- Nic.
01:03:36:W porządku.
01:04:13:- Cześć.|- Cześć. Może ktoś odbierze?
01:04:20:Cześć.|Cecilie ciągle dzwoni.
01:04:23:Jej głos jest trochę...
01:04:25:- Rozmawiałaś z nią?|- Właściwie nie.
01:04:29:- Nie oddzwonisz?|- Po kolacji.
01:04:33:Tato, jakaś pani do ciebie.|Wie, że mam na imię Emil.
01:04:39:Niels.
01:04:41:Dlaczego nie odbierasz|komórki?
01:04:44:Bateria się wyczerpała.
01:04:46:Twój syn jest słodki.
01:04:50:Przywieźli meble.
01:04:52:Idź spać i zadzwoń|jutro do pracy.
01:04:58:- Twoja żona słucha?|- Właśnie.
01:05:01:- To zadzwonię jutro.|- Dobrze. Do pracy.
01:05:07:Cześć.
01:05:16:- Pozdrowienia.|- Dzięki. Dobrze się czuje?
01:05:20:Zastanawiam się.|Może zaprosić ją na kolację?
01:05:26:- Może dziś?|- Nie dziś.
01:05:30:Nie możemy zwyczajnie|pobyć dziś razem?
01:05:33:- Dobrze.|- Ryż czy ziemniaki?
01:06:15:- Dobranoc.|- Dobranoc.
01:06:35:Neurochirurgia, mówi Hanne.|Hanne.
01:06:40:Cecilie z tej strony.
01:06:42:Chciałam się dowiedzieć,|co u Joachima. Powiedział coś?
01:06:50:Bez zmian, Cecilie.
01:06:56:Tak jest.
01:06:59:O to chodziło.
01:07:01:Teraz już tylko nasze łóżko.
01:07:11:Czy nie powinniśmy|trochę przyhamować?
01:07:20:Co to znaczy: "przyhamować"?
01:07:23:Po prostu.|Przyhamować.
01:07:32:- Przepraszam za te telefony.|- Nie o to chodzi. To nic.
01:07:35:- Jestem głupia.|- Nie o to chodzi.
01:07:38:Nie mogę...
01:07:44:Po prostu nie mogę pojąć,|co my wyrabiamy.
01:07:48:Nie mogę.
01:08:00:Co ty tu robisz?
01:08:06:- Stine?|- Co ty tu, u diabła, robisz?
01:08:09:- Co ty tu robisz?|- Wszystko wiem.
01:08:13:Pieprzysz się z nią, gnojku.
01:08:17:- Stine, posłuchaj...|- Podobały jej się meble?
01:08:21:- Co?|- Mnie nie kupisz nawet sukienki.
01:08:25:- Posłuchaj.|- Zamknij się!
01:08:27:- Dostałaś sukienkę.|- Nie o to chodzi.
01:08:31:- Zostaw mnie!|- Przestań!
01:08:35:Stine, wracaj!|Stine! Stine!
01:08:38:Stine!
01:08:49:Dzięki za pomoc.
01:08:52:Powiem, żeby zadzwoniła.
01:08:54:- Dzięki. Cześć.|- Na razie.
01:08:56:- I co?|- Nigdzie jej nie ma.
01:08:58:- Teraz to już przegięła.|- Spokojnie.
01:09:02:Na pewno coś jej się stało.|Jest wpół do jedenastej.
01:09:04:Nic się jej nie stało.|Nic jej nie jest.
01:09:19:Odczep się od ojca,
01:09:22:ty mała dziwko!
01:09:29:Byłaś w tej kurtce,|kiedy Joachim miał wypadek.
01:09:35:Ale byłaś inaczej uczesana.
01:09:39:- To była moja wina.|- Co?
01:09:43:Chciałam, żeby mama|jechała szybciej.
01:09:46:To moja wina.
01:09:48:To nie twoja wina, Stine.
01:09:52:- Moja. Przepraszam.|- Nie, to był wypadek.
01:10:00:- Wejdziesz?|- Nie.
01:10:03:Odczep się od nas.|Niszcz inną rodzinę.
01:10:10:OK. Idę do środka.|Zimno mi.
01:10:13:On tylko cię pieprzy.|Wcale mu na tobie nie zależy.
01:10:17:- Masz chłopaka?|- Nie twoja sprawa.
01:10:21:- Więc trudno mi będzie wytłumaczyć.|- Co, do cholery?
01:10:26:Miałam chłopaków na pęczki.|Teraz też mam.
01:10:31:Aha.|Myślałam, że cię rzucił.
01:10:35:Opowiedział ci?
01:10:37:Tak.
01:10:40:Nie wtrącaj się|w moje życie.
01:10:42:- Ani w życie ojca.|- Dobra.
01:10:51:Wiesz przecież, że ojcu zależy|na tobie i twoich braciach
01:10:57:o wiele bardziej|niż na mnie.
01:11:03:Nie możesz znaleźć sobie|kogoś innego?
01:11:06:Stine.
01:11:12:- Marie, słucham.|- Dobry wieczór. Mówi Cecilie.
01:11:17:Chcę tylko powiedzieć,|że Stine jest u mnie.
01:11:24:Tak?
01:11:28:Nic jej nie jest.|Chciałam tylko zawiadomić.
01:11:39:OK. Dobrze.|Zaraz ją zabierzemy.
01:11:42:Dobranoc.|I dziękuję.
01:11:52:Jest u Cecilie.
01:12:00:Dlaczego jest u Cecilie?
01:12:17:Może dlatego,|że ja tam dziś byłem.
01:12:22:Aha.
01:12:25:Stine mnie śledziła.
01:12:30:Zdenerwowała się, zaczęła krzyczeć,|bo kupiłem Cecilie trochę mebli.
01:12:42:- Kupiłeś jej meble?|- Tak.
01:12:54:Dlaczego kupiłeś jej...|Co jest grane?
01:13:03:Przepraszam.
01:13:16:Ile razy|byłeś u niej w domu?
01:13:19:Nie wiem.|Sześć. Może siedem.
01:13:31:Marie...|Marie?
01:13:37:Nie, nie, nie.
01:13:42:A jej chłopak?|Wie, że ją odwiedzasz?
01:13:50:Upadłeś na głowę?
01:13:53:Od jak dawna mnie okłamujesz?
01:13:56:- Nie chciałem.|- Stine wie?
01:14:00:Wie.|Najwyraźniej.
01:14:03:Więc to tak teraz wyglądamy?
01:14:05:Ja przejechałam chłopaka,|a ty pieprzysz się z dziewczyną?
01:14:11:- Tak to wygląda?|- Przestań.
01:14:13:Ja mam przestać? Pieprz się z nią, ile chcesz,|ale trzymaj ją z dala od dzieci.
01:14:21:A kiedy skończysz ją walić,|wracaj do domu,
01:14:24:bo narobisz kłopotu|nam wszystkim.
01:14:28:Zabiję ją,|jak się zbliży do dzieci.
01:14:34:Zrozumiałeś?
01:14:44:Dokąd idziesz?|Dokąd idziesz?
01:14:49:Odebrać córkę.|Stine. Pamiętasz ją?
01:14:53:- Gdzie mieszka Cecilie?|- Odbiorę ją.
01:14:54:- Daj adres.|- Chętnie pojadę.
01:14:57:Chyba nie powinieneś.|Powiedz, gdzie ona mieszka.
01:15:01:- Po co? Chętnie...|- Gdzie ona mieszka?
01:15:04:Na Stawach 16, II piętro.
01:15:10:Znasz jej adres na pamięć!|Idiota!
01:15:28:Już.
01:15:34:Lepiej zejdę sama.
01:15:41:Cześć, Stine.|Zaczekaj w samochodzie.
01:15:47:Idź.|Zaraz przyjdę.
01:15:58:- Cóż... Dziękuję.|- Nie ma za co.
01:16:17:Rozumiem twój niepokój.
01:16:21:Rozumiem.
01:16:25:Rozumiem także, że potrzebujesz|bratniej duszy.
01:16:31:- Ale nie możesz niszczyć naszej rodziny.|- To nie tak.
01:16:33:Narobisz wszystkim kłopotów.|Rozumiesz?
01:16:38:Narobisz wszystkim|poważnych kłopotów.
01:16:42:- Rozumiesz?|- Tak.
01:16:45:Więc trzymaj się z daleka.
01:16:49:Odczep się.
01:16:53:Przy okazji...
01:16:56:Nie stać nas na te meble.
01:17:08:- Tata był zły?|- Nie był.
01:17:11:Tata jest strasznym idiotą.
01:17:39:- Witaj, księżniczko.|- Cześć.
01:17:42:- Jesteś głodna?|- Nie.
01:17:45:- Na pewno?|- Na pewno.
01:17:55:- Przepraszam.|- Nie.
01:17:57:Nie ty powinnaś przepraszać.|To ja przepraszam.
01:18:05:Stine...
01:18:09:Przepraszam, Stine.
01:18:14:Jest ładna.
01:18:18:Zostawisz nas?
01:18:26:Zostawisz.
01:19:06:Kocham ją.
01:19:09:Nieprawda.
01:19:12:Nie kochasz.
01:19:19:- A jej chłopak?|- Nic nie poradzę.
01:19:21:- Myślę o niej bez przerwy.|- Co to znaczy: "nie poradzisz"? Ma 23 lata.
01:19:25:Niewiele więcej|niż twoja koszula.
01:19:29:Zawróciła ci w głowie,|bo jesteś zagubiony.
01:19:31:Może.
01:19:34:Nie mogę. Przepraszam.|Chyba muszę iść.
01:19:38:- Nie możesz zostać?|- Nie zniosę tego.
01:19:41:Nie zniosę|tych ciągłych kłamstw.
01:19:46:Kochasz ją?
01:19:51:Chyba tak.
01:19:59:- Nieprawda.|- Muszę iść.
01:20:02:Proszę, zostań.
01:20:05:Proszę.
01:20:08:Kocham cię.|Proszę!
01:20:10:Wiem.
01:20:15:Nie mogę.
01:20:16:Co stanie się z dziećmi,|kiedy cię nie będzie?
01:20:21:- Przestań. Nie zaczynaj.|- Nie będziesz wiedział, co robią.
01:20:24:- Przestań!|- A Stine?
01:20:26:Przestań!|Sam ciągle o tym myślę.
01:20:30:Kocham cię, Niels.|Nie mógłbyś zostać?
01:20:32:Nie mogę. Nie mogę tu zostać.|Tracę zmysły.
01:20:37:Nie możesz zostać?
01:20:39:- Mamo!|- Co?
01:20:41:Kiedy będzie śniadanie?
01:20:43:Zapytaj ojca.|Odchodzi.
01:20:49:Nie chciałam.|Niels!
01:20:50:Wiem. Nie mogę.|Nic z tego nie będzie.
01:20:54:Nic z tego nie będzie.
01:20:56:- Przepraszam.|- Marie, posłuchaj. Daj spokój.
01:21:29:Przepraszam.|Zaraz mi przejdzie.
01:21:38:Zaraz się pozbieram.|Za chwilę będzie dobrze.
01:22:18:Odszedłem od nich.
01:22:22:Cóż...
01:22:43:- Przestała przychodzić, prawda?|- Nie chcesz jej widzieć.
01:22:48:- Przestała dzwonić?|- Dzwoni dzień w dzień.
01:22:53:Dzień w dzień?
01:23:01:- Śniło mi się, że jest z innym.|- Raczej nie.
01:23:04:- Gówno o tym wiesz.|- Zgadza się. Nic nie wiem.
01:23:08:- Rany, ale jesteś paskudna.|- Zgadza się. Nie miałam szczęścia.
01:23:14:Może któryś z twoich kochasiów chirurgów|usunąłby te wory pod oczami?
01:23:18:- Bo ja wiem?|- Pewnie nie można zawracać im głowy.
01:23:24:Pozwól, że zapytam wprost.
01:23:28:Zapisują się na listę,|żeby cię przelecieć?
01:23:32:Zbyt mało się znamy,|żebym mogła odpowiedzieć.
01:23:36:Tak? Coś ci poradzę.|To ostatni dzwonek.
01:23:42:Korzystaj z okazji.
01:23:45:- Jakiej?|- Z facetów.
01:23:47:- Nie przewietrzyłbyś się?|- To znaczy?
01:23:51:Może spacerek?|Jak już zjesz.
01:23:54:Krótki spacerek.
01:24:01:Proszę.
01:24:05:Tu Cecilie. Nie mogę|odebrać telefonu.
01:24:14:Mówi Hans Thomsen|ze szpitala Rigs.
01:24:17:Joachim prosił, żebym do pani zadzwonił|i zapytał, czy pani przyjdzie.
01:24:22:Proszę oddzwonić.|Do widzenia.
01:24:42:Podwieźć cię?
01:24:47:Nie.
01:24:58:Pójdę pieszo.
01:25:22:- Cześć.|- Cześć.
01:25:47:Joachim?
01:25:51:- Cześć.|- Witaj.
01:26:11:Tęskniłem.
01:26:29:Ja...|Przepraszam, że...
01:26:33:W porządku.
01:26:43:- Pomożesz mi?|- Tak.
01:26:49:Zawsze.
01:27:18:- Prowadzę.|- Zatrzymaj.
01:27:23:- Cześć, chłopaki!|- Cześć, tato!
01:27:27:Jak leci?
01:27:28:W porządku.|Wszystkiego najlepszego!
01:27:31:- To dla mnie?|- Tak. Jest coś i dla ciebie.
01:27:34:Ciężkie!|Co to jest?
01:27:37:Koń marki Mercedes|z basenem na dachu.
01:27:41:Nieprawda.|Mercedesy nie są takie małe.
01:27:45:No to otwórz.|Przekonajmy się.
01:27:47:- Otwieraj!|- Otwieram.
01:27:55:- Cześć.|- Cześć.
01:27:59:Co u ciebie?
01:28:02:Reszta twoich rzeczy|jest w przedpokoju.
01:28:05:Dobrze.|Jakich rzeczy?
01:28:09:Parę koszul i książki.
01:28:17:- Umazałaś się.|- Dzięki.
01:28:24:I co, koń?|Co to jest?
01:28:27:Mamo, tata przyniósł mi|Play Station!
01:28:30:- Rany! Szczęściarz.|- Świetne.
01:28:35:- Zobaczymy, jak działa?|- Jasne.
01:28:38:- Jak to się robi?|- Pomóc ci?
01:28:40:Zatknij chorągiewki.
01:28:43:Nie jestem w tym najlepszy.|Mama musi nam pomóc.
01:28:48:Nie, chcę spróbować.
01:28:54:Mieszkasz w pracy?
01:29:03:- Kiedy przyjdzie wujek Finn?|- Finn nie jest twoim wujkiem.
01:29:08:Dlaczego go nie ma?
01:29:10:Jest w pracy.
01:29:11:Ale przesyła ci życzenia i mówi,|że świetnie mieć osiem lat.
01:29:15:- Ale bez prezentu.|- Sanne i Robert przyniosą ci prezent.
01:29:20:Co u Cecilie?
01:29:24:W porządku.
01:29:25:- Zamieszkacie razem?|- Stine!
01:29:27:To przecież nie tajemnica.
01:29:36:Nie chcesz o tym rozmawiać?
01:29:38:Nie.|Przestań.
01:29:43:Gustav!
01:29:46:Bawcie się dobrze.|Do widzenia.
01:29:50:Uważaj na siebie, diable.
01:29:54:- Do zobaczenia.|- Wszystkiego najlepszego, Gustav.
01:30:01:- Gustav!|- Nie możesz zostać?
01:30:04:- Mamy pieczeń.|- Muszę iść do pracy.
01:30:09:Ale przyjdę za pięć dni.
01:30:13:Dobrze?|Pocałuj mnie.
01:30:17:Na razie.
01:30:24:- Dzięki za tort.|- Nie ma sprawy.
01:30:48:Bądź rozsądna, dobrze?
01:31:01:- Nie jest piękna, ale czysta.|- Dzięki.
01:31:04:- Przynieść telewizor?|- Nie. Nic mi nie trzeba.
01:31:08:- Napijesz się?|- Nie.
01:31:11:Odstawiam.|Muszę się przespać.
01:31:14:Nie przejmuj się.|Wrócisz do Marie.
01:31:17:To potrwa ze trzy miesiące.|Z Mille zawsze tak jest.
01:31:20:Muszą po prostu|trochę porządzić.
01:31:23:Daj spokój. Chyba nie wiesz,|co tu jest grane.
01:31:27:A może nie chodzi o to,|żeby wrócić do Marie?
01:31:29:- W takim razie potrwa to dłużej.|- Zapewne.
01:31:36:- Dobranoc.|- Dobranoc. Dzięki za pościel.
01:31:45:- Ostrożnie.|- Dobra, dobra!
01:31:50:Jasna cholera!|Uważaj!
01:31:53:Trzymaj!
01:31:56:Dobra.
01:32:00:Spróbujcie.
01:32:05:Musimy zbudować podjazd.
01:32:09:I jak?
01:32:11:Podać coś jeszcze?
01:32:16:Tommy, wiesz co?
01:32:20:Mógłbyś mi wyjąć w kiblu?
01:32:25:Bo Cecilie nie może wejść|do męskiej toalety.
01:32:31:Żartowałem.
01:32:34:- Tommy, wyluzuj się!|- Jasna cholera!
01:32:39:Zrobiłeś mnie w konia.|Ale w razie czego zawołajcie.
01:32:42:Zaraz przyjdę.
01:34:13:Właściwie co ja tu,|u diabła, robię?
01:34:34:Jesteś taka piękna.
01:34:37:Chciałem powiedzieć,|że to w porządku.
01:34:42:Nie chcesz być ze mną,
01:34:45:nic nie szkodzi.|Jeżeli mnie nie kochasz,
01:34:49:to całkowicie w porządku.
01:34:52:Ale jeżeli to dlatego,
01:34:58:że nie możesz się zdecydować,|to niedobrze.
01:35:05:Bo wtedy się wścieknę.
01:35:14:Ale...
01:35:17:Nie wiem, czego chcesz.
01:35:21:Czego ode mnie chcesz?|No, czego?
01:35:31:Nie wiesz.|Jesteś zepsuta do szpiku kości.
01:35:39:Cholernie zepsuta.
01:35:45:Mówiłaś:|"Chodź, pragnę cię".
01:35:50:"Piękny. Weź go!"
01:35:58:Potem się rozmyśliłaś.
01:36:06:Kocham cię.
01:36:10:Przyszedłem tutaj,|żeby to powiedzieć.
01:36:14:Dobra.|Powiedziałem.
01:36:20:- Niels, proszę...|- Czego chcesz?
01:36:23:Co?|Pocałować mnie?
01:36:29:Nawet objąć?
01:36:42:Też za tobą tęskniłam.
01:36:45:Naprawdę.|Tęskniłam za tobą.
01:37:20:- O czym myślisz?|- Cześć! Czemu nie śpisz?
01:37:24:Myślałam,|że się zmęczyłeś.
01:37:29:O czym myślałaś?
01:37:32:Że może poszlibyśmy|wieczorem do teatru.
01:37:39:Moglibyśmy najpierw|zjeść gdzieś kolację,
01:37:42:a potem wybrać sztukę,|którą chcemy razem obejrzeć.
01:37:45:- Cecilie.|- Co takiego?
01:37:51:Nie chodzę do teatru.|Śmiertelnie się tam nudzę.
01:37:57:- Nie ze mną powinnaś iść.|- Właśnie z tobą.
01:38:00:- Nie.|- Tak.
01:38:03:Nie mam zamiaru.
01:38:07:Chcę tylko, żebyś czasem|do mnie wpadła.
01:38:12:Trochę mi pomogła.|Szczególnie na początku.
01:38:17:Z czasem te wizyty|będą coraz rzadsze.
01:38:24:Ale wtedy będzie mi już|o wiele łatwiej.
01:38:39:- Nie płacz, dobrze?|- Dobrze.
01:38:43:Nie płaczę.
01:38:49:Po prostu mieliśmy pecha.
01:38:58:Nie musisz cierpieć|z tego powodu.
01:39:04:Moja śliczna Cecilie...
01:39:12:Do zobaczenia.
01:39:19:Do widzenia, dobrze?|Powiedzmy sobie do widzenia.
01:39:22:- Dobrze.|- Tak będzie najlepiej.
01:39:49:- Na razie.|- Pa.
01:39:53:- Bądź grzeczna.|- Ty też.
01:40:14:Tak?
01:40:18:- Cześć.|- Cześć.
01:40:36:Rzuciłam Joachima.
01:40:40:Albo raczej|porzuciliśmy się nawzajem.
01:40:46:Co teraz?
01:40:49:Nie wiem.
01:40:55:Ale dam sobie radę.
01:41:02:Mogę do ciebie dzwonić?
01:41:05:Możesz.
01:41:16:- Do zobaczenia.|- Tak.
01:41:19:Być może.
01:41:25:Cecilie? Muszę ci to powiedzieć.|Nawet gdybym wiedział,
01:41:33:jak to się skończy,|postąpiłbym tak samo.
01:41:58:Posiedzieć chwilę|przy tobie?
01:42:03:Tak.