spowiedz
generalna
Autor: Administrator
29.03.2008.
Zmieniony 29.03.2008.
Co zrobić w przygotowaniu do spowiedzi generalnej? 1/zacząć się modlić o spowiednika, który będzie tę
spowiedz
przeprowadzał - Bóg go wskaże. Jak jest mało czasu, to wybrać spowiednika wg.uznania byś się
czuł komfortowo i zacznij się za niego modlić ( w odpowiednim czasie umówić się z nim do spowiedzi, aby
wyznaczył termin spowiedzi). 2/spowiedz
generalna dotyczy spowiedzi od ostatniej ważnej spowiedzi św.
oraz od początku świadomości (lub od ostatniej spowiedzi generalnej), rozeznania grzechu do minionego
dnia. 3/w zależności od osoby robić rachunek sumienia np. jedno przykazanie w takim czasie ile
potrzeba, potem kolejne. W tym czasie robienia rachunku sumienia warto poprzedzać modlitwą do Ducha
Świętego. 4/zwróć uwagę na grzechy świętokradzkie (te które były wyznane lub które się teraz w
rachunku ujawniły), na grzechy zapomniane w innych spowiedziach. 5/warto po wyznaniu grzechów
rozmawiać ze spowiednikiem o sobie wg.grzechów głównych w formie życiorysu - pomaga to zrozumieć
spowiednikowi Twoje problemy. 6/w razie silnych pokus nie zaprzestać pragnienia spowiedzi generalnej (
pokusy mogą dotyczyć wstydu, spowiednika, potrzeby tej spowiedzi - szatan może to robić w różny
sposób, trudno to przewidzieć. Dlatego zawsze zaufać Bogu, bo te pokusy świadczą,że szatanowi jest "nie
na rękę" Twoja spowiedz
. 7/rachunek sumienia (grzechy) można sobie spisać na kartce i ją chować
przed osobami postronnymi. 8/przed samą spowiedzią modlić się o dobrą spowiedz
, spowiednika, a
nawet prosić najbliższych o modlitwę w tej intencji. Resztę zostaw spowiednikowi, on już będzie
wiedział co robić. Po takiej spowiedzi można uzyskać odpust zupełny w tym dniu i posiadać duszę wolną
od kar za grzechy. Dusza czysta jak u dziecka po chrzcie. Następuje prawdziwy wstręt do grzechu i
pragnienie podobania się Bogu - jeden z najważniejszych warunków uzyskania odpustu. O
SPOWIEDZI GENERALNEJ
Ks. Andrzej Ziółkowski CM
Kiedy należy odbyć Kiedy należy odbyć spowiedz
generalną?
Problem spowiedzi generalnej jest niezwykle trudny. Nie ma bowiem jakiegoś kanonu grzechów, które
"zbierane jak do worka" - w określonym czasie - byłyby wystarczającą materią, aby przystąpić do takiej
spowiedzi. Nie mniej jednak coraz więcej wierzących pragnie odbyć taką spowiedz
. Jaka jest różnica
między spowiedzią zwyczajną, (z okazji pierwszego piątku miesiąca, przed świętami, w jakiejś sytuacji -
np. z racji pogrzebu kogoś bliskiego), z porywu serca i stanu ducha (po głębokim namyśle, wypływająca z
pragnienia oczyszczenia swego sumienia) oraz - wspomnianą w pytaniu - spowiedzią generalną. Warto
odwołać się w tym wypadku do doświadczenia świętych. Popatrzmy na jednego z nich.
Założyciel Zgromadzenia Misji, św. Wincenty a Paulo, mając szesnaście lat kapłaństwa, zetknął się z
przedziwnymi wypadkami. Pierwsze miało miejsce w Gannes (Francja) pod koniec 1616 r. Pewien
umierający, który dotąd "uchodził za przyzwoitego człowieka", wyznał spowiednikowi grzechy, które przez
długi czas zamykały mu usta. "Skazałbym się na potępienie - oznajmił chory Małgorzacie de Silly -
gdybym nie odbył tej spowiedzi generalnej". Szlachetna kobieta, zaszokowana tą wiadomością,
komentowała zdarzenie wobec swego kierownika sumienia: "Czegóż to wysłuchaliśmy przed chwilą?
Zapewne dzieje się tak z większością ludzi (...) Ileż dusz zmierza ku zagładzie! Czy jest na to jakieś
lekarstwo?". [ 1 ]
Niełatwo jest odpowiedzieć na takie pytanie. Trudniej jest znalez
ć lekarstwo. Wincenty a Paulo zaczął
szukać rozwiązań. Trzeba wiedzieć, że początek XVII wieku był czasem niezwykle trudnym dla Francji.
Wincenty zrozumiał, że musi podjąć działalność ewangelizacyjną. W dniu 25 stycznia 1617 r., wygłosił w
Folleville kazanie na temat spowiedzi generalnej. Poczciwi wieśniacy byli pod wrażeniem namaszczenia i
siły, jakie biły ze słów kaznodziei. Ludzie tłoczyli się przed konfesjonałem. Napływ penitentów był tak
wielki, że misjonarz poprosił o pomoc Jezuitów z Amiens. (...) Było to pierwsze kazanie misyjne i Bóg
obdarzył je powodzeniem właśnie w dzień nawrócenia św. Pawła. [ 2 ] Trzeba dodać, że Zgromadzenie
Misji w tym dniu świętuje rocznicę swego założenia.
Historia dostarcza więc nam pewnych faktów, na podstawie których możemy zweryfikować potrzebę
spowiedzi generalnej. Teologia moralna ukazuje właściwe spojrzenie na to zagadnienie, a doświadczenie
duszpasterskie "nakazuje" pouczanie wiernych w tej kwestii. I tak, zaleca się odbyć spowiedz
generalną
w czasie trwania misji parafialnych (średnio co dziesięć lat), przed zawarciem sakramentu małżeństwa,
http://www.swjozef.aplus.pl Kreator PDF Utworzono 26 September, 2008, 06:45
przed wstąpieniem do seminarium duchownego czy zakonu, czy też z racji jakiś osobistych przeżyć
duchowych - potrzeba głębszego nawrócenia, zmiana drogi życia, oczyszczenie się z grzechów z całego
życia. Taką spowiedz
czynią ci, którzy, wyczuwając chwilę śmierci i zdając sobie sprawę, że byli daleko od
Chrystusa, pragną oczyścić swoją duszę. Natomiast w przypadku, gdy ktoś tai grzechy, czyli spowiada się
świętokradzko, spowiedz
generalna jest wymagana. Przecież wszystkie grzechy ciążą na sumieniu takiego
wiernego. Trzeba więc wyspowiadać się z wszystkich popełnionych grzechów od ostatniej ważnej
spowiedzi. Dotyczy to także wątpliwości, które nurtują ludzkie serce.
Warto zwrócić uwagę na to, że nie należy mówić w czasie spowiedzi tych grzechów, które już zostały
odpuszczone. Ich już nie ma! W przeciwnym wypadku wątpimy w miłosierdzie Boże. Spowiedz
generalna
jest więc pewnego rodzaju gruntownym oczyszczeniem się, odzianiem się w szatę pełną łaski. Taką moc
ma każda spowiedz
, nawet ta z grzechów lekkich. Jednak kiedy dokonujemy głębszego rachunku
sumienia, wtedy serce jest bardziej spokojne.
Najczęściej taką spowiedz
zaleca się narzeczonym. Przed nimi droga wspólnego życia. Warto więc, aby
oboje odrzucili wszystko to, co dotychczas było grzeszne, aby już do tego nie wracali. Ich małżeństwo nie
może zaczynać się w grzechu. Spowiedz
narzeczeńska nie może być lakoniczna, ot taka sobie, naprędce,
przed samym ślubem, w długiej kolejce. Dlatego proponuje się narzeczonym dwie spowiedzi: pierwszą -
generalną, z całego życia lub od ostatniej spowiedzi generalnej i drugą - przed samym ślubem. Póz
niej,
już jako małżonkowie, nie mogą w chwilach słabości "wyrzucać sobie" dawnych grzechów. Doświadczenie
mówi, że nie wszyscy narzeczeni stosują się do tych wskazań. Życie weryfikuje takie zaniedbania.
Również ci, którzy podejmują ważne decyzje życiowe - wstąpienie do seminarium, zakonu - powinni
zrzucić z siebie wszystko to zło, które wcześniej nagromadzili. W niektórych zakonach wyrazem tego jest
przyjęcie nowego imienia.
Spowiedz
generalną odbywają czasami pacjenci, którzy decydują się na poważną operację.
Tylko ten, kto choć raz w życiu odbył spowiedz
generalną doświadcza stanu ducha, oczyszczenia,
lekkości. Nadto świadom jest bardziej słów św. Augustynem:
"Niespokojne jest serce moje, dopóki nie spocznie w Tobie".
Ks. Andrzej Ziółkowski CM - wykładowca teologii pastoralnej w PAT i w Instytucie Teologicznym
Księży Misjonarzy oraz homiletyki w Seminarium Ojców Franciszkanów Konwentualnych, rekolekcjonista.
Spowiedz
Święta w świetle Bożego Miłosierdzia
Panie Jezu, dziękuję Ci, że pozostawiłeś nam sakrament pojednania i to niemal na zawołanie. Jest to
wielki dar Twojego Miłosiernego Serca. Woda i Krew Chrystusa - oczyszcza, umacnia, obmywa nas.
Robisz nam wielką łaskę, pozwalając przystępować do tego sakramentu. Jego mocą odpuszczasz nam
grzechy i nasze winy... Potrzebujemy wykształcić w sobie wdzięczne serce i świadomość, że jest to
spotkanie dwóch miłujących się osób. Z mojej strony jednak za mało było miłości, a w jej miejsce
pojawiła się oziębłość, zaniedbanie i grzech. Przychodzę, by ze skruchą powiedzieć Ci przepraszam. Ty
zaś zawsze jak kochająca matka przebaczasz, owszem napominasz, ale też przytulasz, bo nieustannie
pałasz miłością ku nam. Wyznajemy przed Tobą nasze grzechy i naszą nędzę, chcąc zobaczyć siebie w
prawdzie, by wiedzieć za co trzeba wziąć odpowiedzialność. Na tym właśnie polega akt żalu. Aby przyjąć
Twoje Miłosierdzie, Boże, człowiek musi mieć serce otwarte. Panie Jezu, Ty nie pozostawiłeś w
konfesjonale aniołów, bo balibyśmy się do nich podejść, ale zostawiłeś człowieka, który zna gorycz
grzechu, bo sam grzech popełnia. Spowiedz
służy wzrostowi, odkrywaniu wielkości i niewyczerpanego
Miłosierdzia Twojego. Jak potężna jest Twoja miłość, skoro nas nie przekreślasz i nie potępiasz, tylko
mówisz "idz
i nie grzesz więcej!" Boże, jesteś pełen miłości, dobroci i przebaczenia. Odnawiasz na nowo
zerwane przeze mnie więzi! Każdorazowe uświadomienie sobie tych prawd, jak i wielkości Twojego
Miłosierdzia domaga się z mojej strony czynnej miłości objawiającej się w nieustannym nawracaniu.
Człowiek uważający się za sprawiedliwego jest niezdolny do przyjęcia Twojego Miłosierdzia. Każda
spowiedz
święta to zanurzenie się w z
ródle nieskończonego Miłosierdzia Bożego. To spotkanie z Tobą,
który Jesteś bogaty w Miłosierdzie. Składasz je jako drogocenną perłę w naszych sercach, jako ziarenko,
które ma się rozrastać i wydać plon obfity. Pochylasz się nad nami, słabymi i grzesznymi ludz
mi.
Oczyszczasz moją duszę, Panie, pozwalając, by Twoje Miłosierdzie stawało się z
ródłem mojej
wewnętrznej odnowy. Tak więc niech żyję już nie ja, ale byś Ty żył we mnie w mocy swojego
Miłosierdzia.
Modlitwa przed spowiedzią
http://www.swjozef.aplus.pl Kreator PDF Utworzono 26 September, 2008, 06:45
 Panie Jezu, chcę Ci wyznać z całą szczerością wszystkie moje grzechy. Dlatego proszę Cię, daj mi Twego
Ducha, aby oświecił moje serce i rozum, bym przypomniał sobie wszystko zło, jakiego się dopuściłem od
ostatniej spowiedzi świętej w moich słowach, myślach, uczynkach i zaniedbaniach. Amen.
Modlitwa po spowiedzi
Dzięki Ci, Jezu, za odpuszczenie moich grzechów. Ty wiesz, że pomimo moich upadków kocham Cię i
chcę być z Tobą. Dziękuję Ci za łaskę sakramentalną, która mnie umacnia do walki z grzechem.
Korzystajmy, więc często jak najpełniej z tego cudownego daru, jakim jest sakrament pojednania.
http://www.swjozef.aplus.pl Kreator PDF Utworzono 26 September, 2008, 06:45