Okruchy prawdy we wszystkich religiach
Ojciec Święty podczas swojej podróży na Daleki Wschód powiedział, że we
wszystkich kulturach i religiach zawarte są elementy boskie. Czy wobec tego
wszystkie religie są na równi dobre?
Bez wątpienia w każdej religii jest cząstka prawdy, są ślady łaski, ślady czegoś, co
wywodzi się od Chrystusa. Cały świat jest pełen łaski, gdyż Chrystus cierpiał za
wszystkich. Wszyscy wiec mają jakiś związek z Chrystusem. On niósł brzemię
każdego człowieka: Chińczyka, Japończyka, Hindusa, Rosjanina... Stąd też
wszędzie można dostrzec ślady prawdziwego człowieczeństwa. Nie wszystkie jednak
wypowiedzi, jakie różne religie formułują na temat Boga, mogą być jednocześnie
prawdziwe. Albo Bóg jest jeden, albo mamy wielu bogów; albo Bóg jest
wszechmocny, albo też sam jest poddany ciemnym siłom losu; albo Bóg jest istotą,
która z pomocą rozumu kieruje światem, albo też jest bezosobową potęgą, która
wszystko opanowuje i jest identyczna ze światem. Oba człony nigdy nie mogą być
prawdziwe. Nie wszystko, co "religijne", jest z tego już powodu dobre i prawdziwe. W
tej też dziedzinie spotyka się pomyłki i błędy. Pomyślmy choćby o ludziach
składanych w ofierze lub o świętych krowach.
Cechą całkowicie odróżniającą wiarę chrześcijańską stanowi to, że chce ona znalez
ć
Boga nie wychodząc od dołu, od strony ludzkich poszukiwań i dociekań, ale że w niej
niejako z góry sam Bóg wychodzi nam na spotkanie, że Bóg w osobie Jezusa stał się
jednym z nas. Tu odwrócił się więc porządek rzeczy o całe 180 stopni. W religiach
człowiek udaje się na poszukiwanie Boga, aby Go potem czcić. W objawieniu Bóg
wychodzi na przeciw człowiekowi i objawia, jaki jest. Chrześcijańska wiara nie jest
zatem absolutnie jedną z wielu religii. Jest osobowym spotkaniem z Chrystusem, w
którym sam Bóg wychodzi nam na przeciw. W objawieniu chrześcijańskim
znajdujemy prawdziwą wiedzę o Bogu, pełnię dobra i prawdy.
Dialog z innymi religiami Kościół katolicki nawiązuje kontakty ze starymi religiami
pogańskimi, z buddyzmem, judaizmem, islamem, wreszcie z protestantyzmem i
prawosławiem. Czy można się spodziewać, że wszyscy nawrócą się do prawdziwej
wiary katolickiej?
Kościół, szanując godność człowieka, uznaje wolność wyznawania i głoszenia
własnych przekonań religijnych. Szanuje każdy ludzki wysiłek zmierzający do
oddawania czci Bogu zgodnie ze stanem osobistego poznania Go. Nikt nie wątpi, że
wśród wielu wyznawców religii niechrześcijańskich panuje często gorąca pobożność,
która zawstydza nasza gorliwość religijna. Tym niemniej nie możemy tracić pewności
własnej wiary i podkopywać naszych zasad moralności. Rzeczywista i prawdziwa
wiedza o Bogu znajduje się wyłącznie w objawieniu chrześcijańskim. Sam Bóg
przemówił do świata i wkroczył w nasze dzieje. Udostępnił się nam. Już w czasach
poprzedzających chrześcijaństwo zapowiedział się poprzez oświeconych przez
Niego proroków. Stąd naród żydowski nie mógł przyjąć żadnych innych przekonań.
Chrystus przejął objawienie Starego Testamentu. W Chrystusie zostało ono z kolei
doprowadzone do punktu szczytowego. Przez Chrystusa wypowiada się sam Bóg. Z
tą chwilą kończy się cała mądrość ludzka w odniesieniu do Boga, gdyż sam Bóg
przemówił w sposób zobowiązujący, pełny i ostateczny. Kościół katolicki, nawiązując
dialog ze wszystkimi religiami niechrześcijańskimi, a także z "braćmi odłączonymi",
pragnie ukazać pełnię prawdy i uprzytomnić sobie to, co wspólne wszystkim.
Copyright (C) by Fr. Justin Rosary Hour