W samotności
Od lat dziecinnych zawsze byłem
Inny niż wszyscy  i patrzyłem
Nie tam, gdzie wszyscy  miałem swoje,
Nieznane innym smutków zdroje 
I nie czerpałem z ich krynicy
Uczuć  nie tak, jak śmiertelnicy
Radością tchnąłem i zapałem 
A co kochałem  sam kochałem 
To wtedy  nim w burzliwe życie
Zdążyłem wejść  powstała skrycie
Z dna wszelkich złych i dobrych dążeń
Ta tajemnica, co mnie wiąże 
Ze strumienia lub potoku 
Z urwistego góry stoku 
Z kręgu słońca, gdy w jesieni
Blednie złoty blask promieni 
Z błyskawicy ostrym końcem
Drzewo obok mnie rażącej 
Z burzy, grzmotów, ziemi drżenia 
Z chmury  która u sklepienia
Niebieskiego zawieszona 
Miała dla mnie kształt demona...