Kurs WinRARa #2



Kurs WinRARa #2 - Kompresujemy pliki


Witam w drugiej części kursu. Dziś będziemy (tam, tadam) KOMPRESOWAĆ PLIKI :D.

Na samym początku uruchamiamy WinRARa i zaznaczamy plik/pliki, które chcemy skompresować. Jeśli pliki nie znajdują się w folderze, który wyświetlił program kliknijcie na strzałkę wysuniętą najbardziej na prawo. Z rozwijanego menu możecie wybrać odpowiedni dysk, a następnie folder/plik.
Gdy już macie wybrany plik, który chcecie skompresować, możecie oszacować, czy opłaca wam się go w ogóle kompresować. Klikacie na plik i wybieracie z menu przycisk INFORMACJE (duży przycisk z literką "I"). W nowym oknie wybieracie przycisk szacuj. Jeśli kompresja wynosi poniżej 10% wartości pliku, tak naprawdę nie opłaca się go kompresować (chyba, że plik zajmuje 2GB - to wtedy każda kompresja jest dobra :)). Okno zamykacie klikając na OK.
Teraz znów wybieracie plik, który chcecie skompresować i z tej samej belki wybieracie DODAJ. UWAGA! Jeśli nie wybraliście pliku, program będzie chciał skompresować cały folder!
W nowo otwartym oknie wybierzcie nazwę pliku (program za domyślną uznaje nazwę pliku, który chcecie kompresować). Teraz możecie wybrać, czy chcecie kompresować RARem, czy ZIPem. Ja szczerze mówiąc polecam RARa. Jednak jeśli plik wysyłacie komuś, kto nie ma WinRARa, może mieć problem z odczytaniem. Teraz możecie wybrać metodę kompresji. Jeśli chcecie uzyskać jak najmniejszy plik wybieracie "NAJLEPSZA", zaś jeśli chcecie szybko coś skompresować "NAJSZYBSZA". Do wyboru są też BEZ KOMPRESJI, czy NORMALNA. Co do trybu BEZ KOMPRESJI, to uważam, że to głupota, robić plik bez kompresji. Aha, jeśli macie wolny komputer (533Mhz, 256MB RAM) to najlepiej wybrać NORMALNĄ (choć i tak to będzie trwało dosyć długo). Jak dobrze pamiętam, na moim starym komputerze, gdy wybrałem kompresję NAJLEPSZĄ i plik 200MB, program kompresował go coś koło godziny. Innymi opcjami dostępnymi w tej zakładce są:

USUŃ PLIKI PO ZARCHIWIZOWANIU - usuwa pliki, które kompresowaliśmy. Nie polecam, bo jak kompresja się nie uda, a program pliki skasuje, odwrotu może nie być.

UTWÓRZ ARCHIWUM SFX - tworzy archiwum SFX (o tym w następnym odcinku)

UTWÓRZ CIĄGŁE ARCHIWUM - dzięki temu program wszystkie pliki tworzy jakby w jedną całość, tzn. każdy plik nie jest poprzedzany odstępem, tylko traktowany jako dalszy ciąg. Dzięki temu możemy mieć lepszą kompresję. Jednak jeśli chcemy z archiwum wypakować jeden plik, trwa to dłużej niż w zwyczajnym archiwum (program musi oddzielić znaki pliku od całości), niepolecane jest to też kiedy często aktualizujemy archiwum. Jeśli już chcemy tworzyć takie archiwum powinniśmy dodać na wszelki wypadek dane naprawcze.

WSTAW INFORMACJĘ AUTENTYCZNOŚCI - dostępne tylko w wersji zarejestrowanej (a jest tak? :D), dzięki temu możemy być pewni, że archiwum pochodzi z zaufanego źródła.

DODAJ DANE NAPRAWCZE - dodaje dane, które pomogą ewentualnie w naprawie uszkodzonego archiwum

TESTUJ ZARCHIWIZOWANE PLIKI - testuje po archiwizacji, czy archiwum nie jest popsute i czy da się je odczytać.

ZABLOKUJ ARCHIWUM - blokuje archiwum przed modyfikacją itp.

Niektóre z opcji powyższych nie da się zastosować, gdy chcemy tworzyć archiwum ZIPem.

Dodatkowo w RARze, możemy podzielić plik na mniejsze części. Dzięki temu możemy podzielić duży plik, na X dyskietek lub płyt CD (pamiętam sytuację jak dzieliłem Windowsa 98 na dyskietki - jakieś 4 lata temu ;)) - opcja ROZMIAR WOLUMINÓW.

Teraz możemy przejść do następnej zakładki: ZAAWANSOWANE

W części Opcje NTFS praktycznie nic nie jest potrzebne domowemu użytkownikowi.
Opcja ZACHOWAJ DANE BEZPIECZEŃSTWA zachowuje w archiwum dane o autorze archiwum. Ta opcja jest ważna dla osób, które pracują w firmach. Poza tym zwalnia to tworzenie archiwum.
ZACHOWAJ STRUMIENIE PLIKÓW - zachowuje on strumienie danych skojarzonych z plikiem. Znaczenie ma to w systemach 2k i XP, które korzystają z NTFS. U innych nic to nie da.

Część: WOLUMINY

PAUZA PO KAŻDYM WOLUMINIE - opcja ta przydaje się, gdy plik podzielony jest na kilka części i umieszczony jest na różnych nośnikach (np. na 5 płytach CD). Dzięki temu program pyta się po rozpakowaniu każdego woluminu o następny. Mamy czas na włożenie nowej płytki i rozpakowanie go.

STARY STYL NAZYWANIA WOLUMINÓW - przydaje się, gdy archiwum ma być rozpakowane pod DOSem, który nie pozwala na więcej niż jedną kropkę w pliku, a aktualnie WinRAR tworzy pliki wg "nazwa_archiwum.partXXX.rar", zaś w starym stylu było następuąco: "nazwa_archiwum.r00" i tak do .r99, a następnie od .s00 do .s99.

WOLUMINY NAPRAWCZE - dzięki tej opcji zostaną stworzone dane naprawcze w woluminach. W opcji należy podać ile woluminów naprawczych ma stworzyć program.

Część: SYSTEM

ARCHIWIZACJA W TLE - opcja ta pozwala na niewyświetlanie okienka z informacją ile procent zostało skompresowanych. Wszystko przebiega w tray'u.

WYŁĄCZ KOMPUTER PO ZAKOŃCZENIU - po prostu po zarchiwizowaniu komputer zostanie wyłączony. Ma to sens, gdy włączamy duże dane do zarchiwizowania w nocy, czy gdy wychodzimy z domu.

CZEKAJ NA ZAKOŃCZENIE INNYCH KOPII WINRARA - jeśli WinRAR kompresuje jeszcze inne pliki, opcja ta pozwala na ustawienie nowych w kolejce, czyli jak tamte zostaną skompresowane, program przechodzi do następnych.

Jeśli chcecie, aby archiwum zawierało hasło wystarczy, że klikniecie na przycisk WPROWADŹ HASŁO. W nowym oknie wpisujecie dwa razy hasło. Dodatkowo możecie zaszyfrować nazwy plików, tak aby nikt nie mógł się domyślić. Opcja ta pozwala na zablokanie dostępu do plików innym osobom.

Następnego przycisku: KOMPRESJA, najlepiej nie zmieniać, gdyż opcja, które są ustawione są tymi optymalnymi i pozwalają na dobrą kompresję.

W następnej zakładce PLIKI, możemy dodać więcej plików o danym rozszerzeniu, możemy też wykluczyć z archiwum pliki o jakimś rozszerzeniu, np. .bmp. Opcja PLIKI DO ZARCHIWIZOWANIA BEZ KOMPRESJI pozwala nam wybrać pliki, których program nie musi kompresować, np. archiwów .rar (które już są skompresowane). Opcja ta przyspiesza archiwizowanie.
Opcja ścieżki pozwala na zmianę zapisu ścieżki, czyli np. czy plik ma mieć postać: D:\gry\extra gra\info_gra.txt, czy D__gry_extra_gra_info_gra_txt, czy gra.txt.
Części ARCHIWUM chyba nie muszę tłumaczyć, bo chyba każdy wie o co chodzi :).

Teraz możemy przejść do następnej zakładki: KOPIA ZAPASOWA.

USUŃ ZAWARTOŚC DYSKIETKI PRZED ARCHIWIZACJĄ - formatuje dyskietkę, aby była pusta i na czystą nagrać pliki.

DODAWAJ TYLKO PLIKI Z ATRYBUTEM "ARCHIWALNY" - po prostu dodaje pliki, które mają atrybut "archiwalny" (możecie zobaczyć jaki pliki mają atrybut klikając na nie prawym przyciskiem myszy i Właściwości.

WYCZYŚC ATRYBUT ARCHIWALNY PO ARCHIWIZACJI - usuwa z plików atrybut ARCHIWALNY.

OTWÓRZ WSPÓŁUŻYTKOWANE PLIKI - archiwizuje współużytkowane pliki przez inne programy

UTWÓRZ NAZWĘ ARCHIWUM Z WZORCA - dołącza do nazwy bieżącą datę, przydatne gdy tworzymy codzienne kopie bezpieczeństwa.

PRZECHOWUJ POPRZEDNIE WERSJE PLIKÓW - gdy aktualizujemy archiwum nowymi wersjami plików, tamte zostają usuniętę, opcja ta nie zezwala na zmianę i tworzy się nowy plik.

Zakładkę CZAS praktycznie możemy sobie odpuścić, bo nie zawiera nic co pomoże nam, aż tak bardzo do kompresji.

Zakładka: KOMENTARZ.

Tutaj możemy wpisać komentarz, który będzie wyświetlany po uruchomieniu archiwum, np. Extra pliki ZappeR'a (20 kwiecień '07).

Po ustawieniu wszystkich opcji możemy nareszcie kliknąć OK. Gratulacje! Właśnie utworzyłeś archiwum!

autor("ZappeR","[e-mail]")