Podręcznik użytkownika
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
RAR 3.90 PL wersja dla konsoli
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Zapraszamy do używania archiwizera RAR!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Wprowadzenie
~~~~~~~~~~~~
RAR jest narzędziem, które umożliwia zarządzanie archiwami. W wersji dla
konsoli obsługuje tylko archiwa typu rar, które zwykle posiadają
rozszerzenie ".rar". Archiwa innych typów (w tym zip) nie są obsługiwane.
Użytkownicy systemu Windows mogą zainstalować wersję okienkową (WinRAR),
która obsługuje wiele typów archiwów.


Właściwości RARa:

* wyszukany algorytm kompresji
* specjalne algorytmy do kompresji danych tekstowych, dźwiękowych,
graficznych oraz plików wykonywalnych (32 i 64 bitowych).
* lepsza kompresja (niż ta oferowana przez inne kompresory) dzięki
'ciągłej' archiwizacji
* dodawanie informacji autentyczności (tylko w wersji zarejestrowanej)
* samorozpakowujące się archiwa i woluminy (SFX)
* możliwość naprawy uszkodzonych archiwów
* blokowanie archiwum, szyfrowanie, lista kolejności plików i inne ...


Plik konfiguracyjny
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
RAR dla systemów Unix odczytuje konfigurację z pliku .rarrc w katalogu
domowym użytkownika (określonym w zmiennej środowiskowej HOME) lub w /etc.

RAR dla Windows odczytuje konfigurację z pliku rar.ini, znajdującego się
w tym samym katalogu co rar.exe.

Plik ten może zawierać następujący wpis:

switches=dowolne opcje RARa oddzielone spacjami

Na przykład:

switches=-m5 -s


Zmienna środowiskowa "RAR"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Domyślne opcje można umieścić w zmiennej środowiskowej "RAR".

Na przykład, w systemie Unix można dopisać następujące polecenia
do profilu użytkownika:

RAR='-s -md1024'
export RAR

RAR użyje wartości tej zmiennej jako domyślnych parametrów w linii poleceń
i będzie tworzył "ciągłe" archiwa o rozmiarze słownika 1024KB.

Opcje RARa posiadają następujące priorytety:

opcje w linii poleceń najwyższy priorytet
opcje w zmiennej środowiskowej "RAR" niższy priorytet
opcje zapisane w pliku konfiguracyjnym najniższy priorytet


Plik rejestracji zdarzeń
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jeśli do polecenia zostanie dodana opcja -ilog w linii poleceń lub w pliku
konfiguracyjnym, RAR zapisze w pliku tekstowym informacje dotyczące błędów,
jeśli wystąpią podczas wykonywania operacji na archiwach. Więcej informacji
na ten temat znajduje się w opisie opcji -ilog.


Lista kolejności plików dla ciągłej archiwizacji - plik rarfiles.lst
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Plik rarfiles.lst zawiera zdefiniowaną przez użytkownika listę, która jest
używana przez RARa podczas dodawania plików do ciągłych archiwów. Lista
może zawierać nazwy plików, symbole wieloznaczne oraz specjalny element
- $default. Element $default definiuje miejsce w tej liście dla plików,
które nie są objęte innymi pozycjami znajdującymi się na niej. Linie
rozpoczynające się od średnika (';') są traktowane jako komentarze i nie są
brane pod uwagę podczas przetwarzania pliku.

W Windows plik ten powinien znajdować się w tym samym katalogu co RAR lub
w katalogu %APPDATA%\WinRAR, a w systemiach Unix - w katalogu domowym
użytkownika lub w /etc.

Aby zwiększyć wydajność i szybkość kompresji:

- pliki o podobnej zawartości należy umieszczać blisko siebie
- pliki, do których często się sięga należy umieszczać na początku

Normalnie pliki umieszczone wyżej na liście mają większy priorytet, lecz
jest wyjątek od tej reguły. Jeśli plik rarfiles.lst zawiera dwie takie maski
plików, że wszystkie pliki, które pasują do pierwszej z nich pasują również
do drugiej, to pierwsza maska będzie miała wyższy priorytet nawet jeśli jest
umieszczona niżej niż ta druga. Na przykład, w przypadku masek *.cpp
i f*.cpp, ta druga (f*.cpp) ma wyższy priorytet, co spowoduje, że np. plik
fraktal.cpp zostanie umieszczony w archiwum według pozycji maski f*.cpp,
a nie *.cpp.


Składnia linii poleceń RARa
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Użycie

RAR [ - ] [ <@lista_plików...> ]
[ ] [ ]


Opis

Polecenie jest ciągiem znaków (lub pojedynczym znakiem), które powoduje
wykonanie odpowiedniej operacji przez RARa. Opcje służą do modyfikacji
sposobu wykonywania tych operacji. Pozostałe parametry to nazwa archiwum
oraz pliki, które mają być dodane do lub wypakowane z archiwum.

"Lista_plików" jest plikiem tekstowym zawierającym nazwy plików
przeznaczonych do przetworzenia. Nazwy plików powinny rozpoczynać się od
pierwszej kolumny. W liście plików można również dodawać komentarze
(umieszczone za znakami //), np. (plik backup.lst):

c:\work\doc\*.txt //dokumenty tekstowe
c:\work\image\*.bmp //rysunki i zdjęcia
c:\work\misc //różne

Po przygotowaniu takiego pliku można wydać polecenie:

rar a backup @backup.lst

Aby RAR odczytał listę plików ze standardowego urządzenia wejściowego
(najczęściej jest to klawiatura) należy podać pustą nazwę "listy_plików"
(pozostawiając jedynie znak @).

W liście_plików dla RARa w wersji dla konsoli Windows nazwy plików
należy zapisywać za pomocą strony kodowej OEM (DOS).

Podanie nazwy "listy_plików" nie wyklucza wyszczególnienia innych plików
przeznaczonych do przetworzenia, np.:

rar a backup @backup.lst c:\work\*.xls
(to polecenie spowoduje, że przetworzone zostaną wszsytkie pliki
z listy_plików oraz wszystkie pliki typu .xls z katalogu c:\work)

Jeśli w poleceniu nie wystąpi ani lista_plików, ani nie zostaną podane
pliki przeznaczone do przetworzenia, RAR przetworzy wszystkie pliki (co
jest równoznaczne z podaniem *.* jako nazwy plików do przetworzenia).


W systemie UNIX symbole wieloznaczne należy ujmować w apostrofy, aby
nie były przetwarzane przez interpreter poleceń. Na przykład, polecenie
poniżej wypakuje pliki *.asm z wszystkich archiwów RARa w bieżącym
katalogu:

rar e '*.rar' '*.asm'


Polecenia:

a dodaj pliki do archiwum

Przykłady:

1) dodaj wszystkie pliki *.hlp z bieżącego folderu do archiwum
pomoc.rar

rar a pomoc *.hlp

2) zarchiwizuj wszystkie pliki z bieżącego folderu i jego
podfolderów w ciągłym samorozpakowującym się archiwum
podzielonym na woluminy o wielkości 362000 bajtów
save.part1.exe, save.part2.rar, save.part3.rar, ...,
i dodaj do każdego woluminu dane naprawcze

rar a -r -v362 -s -sfx -rr save

ponieważ nie zostały wyspecyfikowane żadne pliki,
domyślnie zostaje przyjęty parametr * (wszystkie pliki).

3) wyjątkowo, jeśli argumentem jest nazwa folderu i nazwa ta
nie zawiera symboli wieloznacznych ani końcowego backslasha
(znaku \), do archiwum zostanie dodana cała zawartość tego
folderu i jego podfolderów nawet jeśli nie podano opcji -r.

Następujące polecenie doda wszystkie pliki (łącznie
z podfolderami) z folderu Bitmapy do archiwum Obrazki:

rar a Obrazki Bitmapy

4) jeśli argumentem jest nazwa folderu i zawiera symbole
wieloznaczne lub końcowy backslash (znak \), zastosowanie mają
standardowe zasady, według których należy podać opcję -r
w celu przetwarzania podfolderów.

Następujące polecenie doda wszystkie pliki z folderu Bitmapy
(ale nie z jego podfolderów) do archiwum Obrazki:

rar a Obrazki Bitmapy\*


c dodaj komentarz archiwum
Komentarz jest wyświetlany podczas przetwarzania archiwum.
Maksymalna długość komentarza to 62000 bajtów.

Przykłady:

rar c distrib.rar

Komentarz może być też wczytany z pliku przy użyciu opcji
-z[plik]. Następujące polecenie dodaje komentarz z pliku
info.txt:

rar c -zinfo.txt dummy


cf dodaj komentarze plików

Komentarze plików są wyświetlane przy użyciu polecenia 'v'.
Maksymalna długość komentarza pliku to 32767 bajtów.

Przykład:

rar cf bigarch *.txt


ch zmień parametry archiwum

Polecenie to jest przeznaczone do aplikowania opcji zmieniających
parametry archiwum, szczególnie tych, które nie mają swoich
odpowiedników wśród poleceń, np: -av, -cl, -cu, -tl.

Za pomocą tego polecenia nie można rekompresować, zaszyfrować lub
odszyfrować danych ani łączyć lub tworzyć woluminów. Jeśli
polecenie wystąpi bez opcji, powoduje zwykłe skopiowanie danych
bez modyfikacji.

Przykład:

Ustaw czas archiwum na czas najnowszego pliku

rar ch -tl pliki.rar


cw zapisz komentarz archiwum do pliku

Format pliku zależy od użycia opcji -sc.

Jeżeli nie zostanie określona nazwa pliku, komentarz zostanie
wypisany na wyjściu standardowym (stdout - zwykle na ekran).

Przykłady:

1) rar cw arc komentarz.txt

2) rar cw -scuc arc unicode.txt

3) rar cw arc


d usuń pliki z archiwum

Jeśli to polecenie spowoduje usunięcie wszystkich plików
z archiwum, puste archiwum zostanie również usunięte.


e wypakuj pliki do bieżącego katalogu


f odśwież pliki w archiwum

Aktualizuje te pliki, które zmieniły się od czasu umieszczenia ich
w archiwum. To polecenie nie spowoduje dodania do archiwum nowych
plików.


i[i|c|h|t]= wyszukaj tekst w archiwach

Parametry polecenia:

i - nie uwzględniaj wielkości liter (domyślnie)
c - uwzględnij wielkość liter
h - wyszukaj ciąg liczb heksadecymalnych
t - użyj kodowania ANSI, Unicode i OEM (tylko dla wersji Win32)

Jeśli polecenie wystąpi bez parametrów, można użyć uproszczonej
postaci polecenia: i zamiast i=

Dopuszczalne jest łączenie parametru 't' z innymi parametrami; np.
polecenie ict=tekst spowoduje, że wyszukiwanie będzie się odbywać
z uwzględnieniem wielkości liter i przy użyciu wszystkich tablic
znaków.

Przykłady:

1. rar "ic=first level" -r c:\*.rar *.txt

Wyszukaj tekst "first level" (uwzględniając wielkość liter)
w plikach *.txt w archiwach *.rar na dysku C:


2. rar ih=f0e0aeaeab2d83e3a9 -r e:\texts

Wyszukaj ciąg liczb f0 e0 ae ae ab 2d 83 e3 a9 w archiwach rar
w katalogu e:\texts.


k zablokuj archiwum

Po zablokowaniu archiwum jakakolwiek operacja modyfikująca je nie
zostanie wykonana.

Przykład:

rar k koniec.rar


l[t,b] listuj zawartość archiwum [z delatami, tylko nazwy]

Nazwy plików są wyświetlane podobnie jak w przypadku polecenia
'v', tyle że bez ścieżek, tzn. wyświetlane są tylko nazwy plików.
Opcjonalnie wyświetlane są detale techniczne (system operacyjny,
w którym utworzono archiwum, znacznik ciągłości archiwum oraz
znacznik, czy archiwum jest starego typu) gdy do polecenia doda
się modyfikator 't'. Modyfikator 'b' powoduje, że RAR wyświetla
tylko nazwy plików, bez dodatkowych informacji.



m[f] przenieś do archiwum [tylko pliki]

Przeniesienie plików i katalogów powoduje, że zostaną one usunięte
z dysku po udanej kompresji. Katalogi nie zostaną usunięte jeśli
doda się modyfikator 'f' i/lub użyje się opcji '-ed'.


p drukuj plik na stdout (standardowe urządzenie wyjściowe).

Jeśli polecenie to zostanie użyte razem z opcją '-inul' (opcja
wyłącza wyświetlanie wszelkich komunikatów), RAR wydrukuje
na stdout tylko dane samego pliku. Może to być przydatne
w przypadku używania kanałów przesyłowych (pipes).


r napraw archiwum

Naprawianie archiwum składa się z dwóch etapów. Najpierw archiwum
jest przeszukiwane pod kątem występowania danych naprawczych
(patrz opis polecenia 'rr'). Jeśli dane naprawcze zostaną
znalezione i jeśli uszkodzony obszar jest ciągły i mniejszy niż
N*512 bajtów, gdzie N jest liczbą sektorów naprawczych
umieszczonych w archiwum, wtedy są duże szanse na udaną
rekonstrukcję archiwum. Po zakończeniu tego etapu zostanie
utworzone nowe archiwum o nazwie fixed.nazwa_archiwum.rar, gdzie
"nazwa_archiwum" jest nazwą oryginalnego (uszkodzonego) archiwum.

Jeśli uszkodzone archiwum nie posiada danych naprawczych lub jeśli
uszkodzenia nie zostały całkowicie usunięte, następuje drugi etap.
Podczas niego rekonstruowana jest tylko struktura archiwum i nie
ma możliwości odzyskania plików, w których wystąpiły błędy, lecz
można odzyskać nieuszkodzone pliki, które nie były dostępne
ze względu na uszkodzoną strukturę archiwum. Jest to przydatne
głównie w przypadku nieciągłych archiwów.

Po zakończeniu drugiego etapu archiwum zapisywane jest pod nazwą
rebuilt.nazwa_archiwum.rar, gdzie "nazwa_archiwum" jest nazwą
oryginalnego archiwum.

RAR w wersji dla DOS przy naprawie używa nazw _recover.rar
i _reconst.rar zamiast tych wyżej wymienionych.

Podczas wykonywania naprawy RAR może wymagać od użytkownika
potwierdzenia dodania podejrzanego pliku (jeśli taki zostanie
wykryty):

Podejrzany element

Nazwa:
Rozmiar: Spakowany:

Dodać go: Tak/Nie/Wszystkie

Aby dodać ten element do archiwum rebuilt.nazwa_archiwum.rar
należy nacisnąć 't'.

Przykład:

rar r buggy.rar


rc Rekonstruuje brakujące lub uszkodzone woluminy używając woluminów
naprawczych (pliki .rev). Jako nazwę należy podać dowolny
istniejący wolumin, np. 'rar rc backup.part03.rar'.

Opis polecenia 'rv' zawiera informacje o woluminach naprawczych.


rn Zmienia nazwę pliku w archiwum.

Składnia polecenia:

rar rn ...

(gdzie i to, odpowiednio, stara i nowa nazwa pliku)

Na przykład, następujące polecenie:

rar rn dane.rar readme.txt readme.bak info.txt info.bak

spowoduje, że w archiwum dane.rar plik readme.txt zostanie
przemianowany na readme.bak oraz info.txt na info.bak.

Dopuszczalne jest używanie symboli wieloznacznych w miejsce
parametrów i , co umożliwia kompleksową zmianę np.
rozszerzeń plików, jak w następującym przykładzie:

rar rn dane.rar *.txt *.bak

(spowoduje to zmianę rozszerzenia wszystkich plików *.txt
na *.bak)

RAR nie sprawdza, czy plik o nazwie już istnieje
w archiwum, dlatego należy zachować ostrożność aby uniknąć
duplikacji nazw. Jest to szczególnie ważne podczas używania
symboli wieloznacznych.


rr[N] dodaj dane naprawcze

Opcjonalnie można dodać do archiwum pewną porcję informacji (dane
naprawcze). Spowoduje to niewielki wzrost rozmiaru archiwum, lecz
może pomóc w odzyskaniu danych w przypadku jego uszkodzenia.
Pojedyncza porcja danych naprawczych zawiera od 1 do 524288
sektorów naprawczych. Liczba sektorów może być określona
bezpośrednio w poleceniu 'rr' (N = 1, 2, ..., 524288). Jeśli nie
liczby sektorów nie zostanie podana RAR wyznaczy ją automatycznie
odpowiednio do wielkości archiwum: rozmiar danych naprawczych
będzie wynosił około 1% całkowitego rozmiaru archiwum, co zwykle
umożliwia odzyskanie uszkodzonego obszaru o wielkości około 0.6%
całkowitego rozmiaru archiwum.

Można również określić rozmiar danych naprawczych w procentach
rozmiaru archiwum. W tym celu należy dołączyć symbol procentu do
liczby, na przykład:

rar rr3% archiwum

Należy mieć na uwadze, że jeśli polecenie to będzie wykonywane
z pliku wsadowego (.bat lub .cmd), trzeba użyć rr3%% zamiast
rr3%, ponieważ interpreter poleceń traktuje pojedynczy znak
'%' jako początek parametru pliku wsadowego. Zamiast znaku '%'
można także użyć litery 'p', np.:

rar rr3p archiwum


Jeśli uszkodzone dane są ciągłe wtedy każdy sektor danych
naprawczych pomaga w odzyskaniu 512 bajtów uszkodzonej informacji.

Rozmiar danych naprawczych może być wyliczony ze wzoru:
/256 + *512 bajtów.


rv[N] utwórz woluminy naprawcze
Woluminy naprawcze (pliki .rev) służą do odtwarzania brakujących
lub uszkodzonych woluminów w archiwum wieloczęściowym. Polecenie
to ma sens tylko w przypadku archiwów wieloczęściowych. Należy
podać wtedy nazwę pierwszego woluminu takiego archiwum,
na przykład:

rar rv3 dane.part01.rar

Może to być użyteczne dla kopii zapasowych lub np. jeśli
wieloczęściowe archiwum zostało wysłane na listę dyskusyjną
i część osób nie dostała wszystkich części - wysłanie woluminów
naprawczych jest wtedy bardziej opłacalne.

Każdy wolumin naprawczy jest w stanie pomóc w odtworzeniu jednego
brakującego lub uszkodzonego zwykłego woluminu. Na przykład, przy
30 woluminach, istnienie 3 woluminów naprawczych może pomóc
odzyskać dowolne 3 brakujące woluminy. Jeśli liczba brakujących
woluminów przekracza liczbę woluminów naprawczych, odtworzenie ich
nie będzie możliwe. Całkowita liczba zwykłych woluminów
i woluminów naprawczych nie może przekroczyć 255.

Nie można modyfikować oryginalnych woluminów archiwum RAR po
utworzeniu woluminów naprawczych. Proces naprawiania wykorzystuje
dane zachowane w plikach REV jak również w dostępnych "zwykłych"
woluminach (pliki RAR). Po modyfikacji woluminów RAR polegającej
np. na założeniu blokady, ewentualny proces odzyskania brakującego
woluminu się nie powiedzie.

Opcjonalna liczba określa liczbę woluminów naprawczych. Liczba
ta musi być mniejsza niż liczba zwykłych woluminów. Liczba ta może
również określać procent ilości zwykłych woluminów, np.:

rar rv15% dane.part01.rar

RAR odtwarza brakujące lub uszkodzone woluminy po użyciu polecenia
'rc' lub automatycznie podczas wypakowywania, jeśli nie jest
w stanie odnaleźć następnego woluminu a znajdzie odpowiednią
liczbę woluminów naprawczych.

Oryginalne uszkodzone woluminy są przemianowywane na *.bad przed
rozpoczęciem rekonstrukcji. Na przykład, wolumin.part03.rar
zostanie przemianowany na wolumin.part03.rar.bad.


s[nazwa] konwertuj archiwum na SFX

Archiwum jest łączone z modułem SFX (programem, który wypakowuje
pliki z dołączonego archiwum). Domyślnie tym modułem jest
default.sfx, lecz można określić użycie innego modułu przez
podanie jego nazwy w parametrze [nazwa]. W wersji dla Windows plik
default.sfx powinien znajdować się w tym samym katalogu
co rar.exe, natomiast w wersji dla Unix - w katalogu domowym
użytkownika, w /usr/lib lub w /usr/local/lib.


s- usuń moduł SFX z samorozpakowującego się arechiwum

RAR tworzy nowe archiwum bez modułu SFX, oryginalne archiwum nie
jest usuwane.


t testuj pliki w archiwum

Polecenie to wypakowuje pliki (bez zapisywania ich na dysk) w celu
sprawdzenia poprawności dekompresji.

Przykłady:

testuj wszystkie archiwa w bieżącym katalogu:

rar t *

dla Unix:

rar t '*'

testuj wszystkie archiwa znajdujące się także w podkatalogach
począwszy od bieżącego katalogu:

rar t -r *

dla Unix:

rar t -r '*'


u aktualizuj pliki w archiwum

Dodaje do archiwum pliki, których tam jeszcze nie ma oraz
aktualizuje pliki, które zmieniły się od czasu umieszczenia ich
w archiwum.


v[t,b] szczegółowo listuj zawartość archiwum [z detalami, tylko nazwy]

Pliki są listowane w następującym formacie: pełna nazwa wraz
ze ścieżką, komentarz pliku, rozmiar oryginalny i po kompresji,
stopień kompresji, data ostatniej modyfikacji, atrybuty, CRC,
metoda kompresji oraz minimalna wersja RARa potrzebna
do wypakowania pliku. Opcjonalnie wyświetlane są detale techniczne
(system, w którym archiwum zostało utworzone, znacznik, czy
archiwum jest ciągłe oraz czy archiwum jest w starszej wersji) gdy
do polecenia dodany zostanie modyfikator 't'. Modyfikator 'b'
powoduje, że RAR wyświetla tylko nazwy plików, bez dodatkowych
informacji.

Aby wylistować zawartość wszystkich woluminów wieloczęściowego
archiwum, należy użyć gwiazdki ('*') w miejscu rozszerzenia pliku
archiwum lub użyć opcji '-v'.

Przykłady:

1) wylistuj zawartość archiwum system.rar (z detalami) i zapisz
wynik do pliku techlist.lst

rar vt system >techlist.lst

2) wylistuj zawartość archiwum tutorial.rar (tylko nazwy plików)

rar vb tutorial


x wypakuj pliki zachowując strukturę katalogów

Przykład:

rar x -av- -c- dime 10cents.txt

Wypakowuje podany plik do bieżącego katalogu. Weryfikacja
autentyczności i wyświetlanie komentarza są wyłączone.



Opcje (używane w połączeniu z poleceniami):


-? wyświetl pomoc dotyczącą poleceń i opcji

Ten sam efekt da uruchomienie RARa bez podania polecenia lub gdy
polecenie nie zostanie rozpoznane.

-- zakończ analizę opcji

Po wystąpieniu tej opcji w linii poleceń, RAR nie szuka dalszych
opcji. Może to być przydatne w przypadku, gdy nazwa archiwum lub
nazwa pliku rozpoczyna się od znaku '-' (minus). Bez podania opcji
'--' taka nazwa byłaby traktowana jako opcja.

Przykład:

dodaj wszystkie pliki z bieżącego katalogu do ciągłego
archiwum '-NietypowaNazwa'

RAR a -s -- -NietypowaNazwa


-ac wyczyść atrybut 'archiwalny' po kompresji lub wypakowaniu
(tylko w wersji dla Windows)


-ad dołącz nazwę archiwum do ścieżki

Ta opcja może być przydatna podczas rozpakowywania grupy archiwów.
Domyślnie RAR umieszcza pliki z wszystkich archiwów w jednym
katalogu - ta opcja powoduje, że dla każdego archiwum zostanie
utworzony osobny katalog.

Przykład:

rar x -ad *.rar dane\

Podczas rozpakowywania RAR dla każdego znalezionego archiwum
utworzy podkatalog w katalogu 'dane'.


-ag[format] utwórz nazwę archiwum używając bieżącej daty

Dołącza bieżącą datę do nazwy archiwum podczas jego tworzenia.
Przydatne podczas tworzenia codziennych kopii zapasowych.

Format dołączanej daty jest określony opcjonalnym parametrem
format lub, jeśli tego parametru nie ma, ciągiem znaków
"YYYYMMDDHHMMSS". Ciąg formatujący może zawierać następujące
znaki:

Y rok
M miesiąc
MMM miesiąc jako tekst (styczeń, luty, itd.)
W numer tygodnia (tydzień rozpoczyna się od poniedziałku)
A numer dnia tygodnia (poniedziałek to 1, niedziela to 7)
D dzień miesiąca
E dzień roku
H godziny
M minuty (tylko jeśli wystąpi po symbolu godzin)
S sekundy
N numer archiwum. RAR wyszuka archiwum o podanym numerze,
i jeśli je znajdzie, zwiększy numer i powtórzy
wyszukiwanie - aż do wygenerowania unikalnego numeru.
Znak formatujący "N" nie jest obsługiwany podczas
tworzenia woluminów.

Każdy z wymienionych znaków formatujących reprezentuje jeden znak,
który zostanie umieszczony w nazwie archiwum. Na przykład, aby
umieścić dwuznakowy numer tygodnia należy w ciągu formatującym
podać WW; aby umieścić czteroznakowy numer roku, należy podać YYYY.

Jeśli pierwszym znakiem w ciągu formatującym jest '+' (plus),
data zostanie umieszczona przed nazwą archiwum.

Ciąg formatujący może zawierać opcjonalny tekst zawarty
w nawiasach klamrowych { }. Taki tekst jest wstawiany bez zmian
do nazwy archiwum.

Wszystkie pozostałe znaki są umieszczane w nazwie archiwum bez
zmian.

W przypadku aktualizacji istniejącego archiwum należy zachować
ostrożność używając opcji -ag. W zależności od parametrów tej
opcji oraz czasu, jaki upłynął od ostatniej aktualizacji danego
archiwum, wygenerowana nazwa może się różnić od istniejącej.
W takim przypadku RAR utworzy nowe archiwum zamiast zaktualizować
istniejące.


Przykłady:

1) użyj domyślnego formatu YYYYMMDDHHMMSS

RAR a -ag backup

2) użyj formatu DD-MMM-YY

RAR a -agDD-MMM-YY backup

3) użyj formatu YYYYMMDDHHMM i umieść datę przed 'backup'

RAR a -ag+YYYYMMDDHHMM backup

4) użyj formatu YYYY-WW-A, z opisami pól

RAR a -agYYYY{rok}-WW{tydzień}-A{dzień_tygodnia} backup

5) użyj formatu YYYYMMDD wraz z numerem archiwum. Umożliwi
to wygenerowanie unikalnych nazw nawet jeśli format
YYYYMMDD jest używany kilka razy tego samego dnia

RAR a -agYYYYMMDD-NN backup


-ai ignoruj atrybuty pliku

Gdy ta opcja zostanie użyta podczas wypakowywania, RAR nie
ustawi wypakowywanym plikom atrybutów zapisanych w archiwum.

W Windows dotyczy to atrybutów "archiwalny", "systemowy",
"ukryty" i "tylko do odczytu"; dla systemu Unix są to
uprawnienia do pliku: użytkownika, grupy i innych.


-ao dodaj pliki z ustawionym atrybutem 'archiwalny'
(tylko w wersji dla Windows)

Przykład:

dodaj wszystkie pliki na dysku C:, które mają ustawiony
atrybut 'archiwalny', do archiwum f:backup i wyczyść ten
atrybut po archiwizacji

rar a -r -ac -ao f:backup c:\*.*


-ap wskaż ścieżkę wewnątrz archiwum

Podana ścieżka (nazwa katalogu) jest dołączana do nazw plików
podczas dodawania ich do archiwum i usuwana podczas wypakowywania.

Na przykład, aby dodać plik 'czytajto.txt' do katalogu 'DOCS\PL'
znajdującego się w archiwum 'gotowe':

rar a -apDOCS\PL gotowe czytajto.txt

aby wypakować katalog 'PL' do bieżącego katalogu:

rar x -apDOCS gotowe DOCS\PL\*.*


-as synchronizuj zawartość archiwum

Jeśli opcja ta zostanie dodana podczas archiwizacji,
zarchiwizowane pliki, których nie ma na liście dodawanych plików,
zostaną usunięte z archiwum. Użycie opcji -as w kombinacji z opcją
-u spowoduje zsynchronizowanie zawartości archiwum z zawartością
archiwizowanego foldera.

Na przykład polecenie:

rar a -u -as backup sources\*.cpp

spowoduje, że archiwum backup.rar będzie zawierać tylko pliki
*.cpp z foldera sources, a wszystkie pozostałe pliki zostaną
usunięte z archiwum. Jest to podobne do tworzenia nowego archiwum,
z jednym ważnym wyjątkiem: jeśli żaden z plików nie został
zmodyfikowany od czasu ostatniej kopii zapasowej, operacja ta
przebiega znacznie szybciej niż tworzenie nowego archiwum.


-av wstaw informację autentyczności (tylko w wersji zarejestrowanej)

Podczas każdej operacji aktualizacji lub przy tworzeniu nowego
archiwum RAR wstawi do niego informację o twórcy archiwum, dacie
ostatniej modyfikacji oraz o nazwie archiwum.

Jeśli archiwum posiadające informację autentyczności jest
modyfikowane bez podania tej opcji, informacja autentyczności
zostanie usunięta.

Podczas wypakowywania, testowania, listowania czy aktualizacji
archiwum, podanie opcji '-av' spowoduje, że RAR zweryfikuje
informację autentyczności i wyświetli komunikat:

Weryfikuję autentyczność ...

Jeśli weryfikacja przebiegnie pomyślnie, wyświetlone zostaną:
'Ok', nazwa twórcy archiwum i data ostatniej modyfikacji. Jeśli
weryfikacja nie powiedzie się, wyświetlona zostanie informacja
'BEZ POWODZENIA'.

Informacja autentyczności RARa może zostać sfałszowana, przez co
nie stanowi tak dobrego zabezpieczenia jak nowoczesne podpisy
cyfrowe. Zaleca się, aby informacja autentyczności była używana
tylko informacyjnie, jak specjalny komentarz archiwum. W przypadku,
gdy konieczna jest jednoznaczna informacja o twórcy archiwum,
należy użyć innych metod sygnowania plików.

Aby opcja ta była aktywna, RAR musi być zarejestrowany. Skontaktuj
się z lokalnym lub światowym Centrum Rejestracyjnym.


-av- nie weryfikuj ani nie dodawaj informacji autentyczności


-cfg- nie wczytuj pliku konfiguracyjnego ani zmiennej środowiskowej "RAR"


-cl konwertuj nazwy na małe litery


-cu konwertuj nazwy na wielkie litery


-c- nie wyświetlaj komentarza


-df usuń pliki po zarchiwizowaniu

Przenosi pliki do archiwum. W połączeniu z poleceniem "A" działa
tak samo jak polecenie "M".


-dh otwórz wpółużytkowane pliki

Umożliwia przetwarzanie plików otwartych do zapisu przez inne
aplikacje, ale tylko wtedy, jeśli te aplikacje zezwalają
równocześnie na odczyt zablokowanych przez siebie plików

Opcja ta powinna być używana z rozwagą, ponieważ umożliwia
archiwizowanie pliku, który w tym samym czasie jest modyfikowany
przez inną aplikację.


-dr przenieś pliki do Kosza

Przenosi pliki do Kosza po ukończeniu archiwizacji.
Opcja dostępna tylko w wersji dla Windows.


-ds nie sortuj plików podczas dodawania ich do ciągłego archiwum


-dw wymaż pliki po archiwizacji

Usuwa pliki po ukończeniu archiwizacji. Przed usunięciem
pliki są zamazywane w celu uniemożliwienia ich odzyskania.


-ed nie dodawaj pustych katalogów

Opcja ta powoduje, że katalogi nie będą dodawane do tworzonego
archiwum. Podczas rozpakowywania takiego archiwum RAR utworzy
niepuste katalogi bazując na ścieżkach plików w nich leżących.
Informacje o pustych katalogach nie są przechowywane. Wszelkie
atrybuty katalogów poza nazwą (prawa dostępu, strumienie itp)
także zostaną utracone, dlatego opcji tej należy używać tylko
w przypadku, gdy nie istnieje konieczność przechowywania tych
informacji w archiwum.

Jeśli ta opcja zostanie użyta z poleceniem "m" lub opcją "-df",
RAR nie usunie pustych katalogów.


-ee nie przetwarzaj rozszerzonych atrybutów

Wyłącza zapisywanie i odtwarzanie rozszerzonych atrybutów plików.
Opcja działa tylko dla wersji dla OS/2.


-en nie dodawaj znacznika końca archiwum

Domyślnie RAR dodaje znacznik końca archiwum podczas jego
tworzenia lub aktualizacji. Umożliwia to ominięcie dodatkowych
danych, takich jak np. cyfrowe podpisy.

Opcja ta nie może być używana z woluminami, ponieważ znacznik
końca archiwum zawiera informacje istotne dla przetwarzania
woluminów.


-ep nie zachowuj ścieżek

Opcja ta powoduje, że pliki zostaną dodane do archiwum bez
zachowania struktury katalogów. Może to spowodować wielokrotne
wystąpienie pliku o tej samej nazwie w jednym archiwum.


-ep1 wyklucz katalog bazowy

Nie zachowuje ścieżki podanej w linii poleceń.

Przykład:

dodaje wszystkie pliki i katalogi z katalogu tmp do archiwum
'test', lecz ścieżka dodanych plików nie będzie zawierać
'tmp\'.

rar a -ep1 -r test tmp\*

jest to odpowiednik następujących operacji:

cd tmp
rar a -r ..\test
cd ..


-ep2 rozwiń ścieżki

Powoduje, że RAR zachowuje pełne ścieżki dostępu do plików (oprócz
nazwy dysku oraz wiodącego backslasha) podczas archiwizacji.


-ep3 rozwiń ścieżki włącznie z literą napędu
(tylko w wersji dla Windows)

Ta opcja powoduje, że w archiwum zapisywane są pełne ścieżki
dostępu do plików, łącznie z literą napędu. Separator litery
napędu (dwukropek) jest zastępowany przez znak podkreślenia.

Jeśli opcja ta zostanie użyta podczas wypakowywania, spowoduje
zamianę znaków podkreślenia na dwukropki, przez co pliki zostaną
wypakowane do pierwotnych katalogów i dysków. Jeśli przy
wypakowywaniu została określona ścieżka docelowa, zostanie ona
zignorowana.

Za pomocą tej opcji można w łatwy sposób utworzyć kopię
bezpieczeństwa kilku dysków w jednym archiwum, np.:

(aby utworzyć archiwum):
rar a -ep3 -r kopia.rar c:\ d:\ e:\

(aby rozpakować takie archiwum):
rar x -ep3 backup.rar

Należy zachować rozwagę przy użyciu opcji -ep3 podczas
wypakowywania plików - zaleca się używanie tej opcji tylko
w przypadku rozpakowywania własnych archiwów lub archiwów
pochodzących z zaufanych źródeł, ponieważ jej pomocą można
nadpisać dowolny plik znajdujący się na dysku.


-e[+]
Określa maskę atrybutów wykluczających lub niezbędnych. jest
liczbą dziesiętną, ósemkową (poprzedzoną znakiem '0') lub
szesnastkową (poprzedzoną znakami '0x'). Domyślnie, jeśli atrybuty
nie zostaną poprzedzone znakiem +, będą oznaczać atrybuty
wykluczające. Jeśli rezultat porównania bitowego AND
i atrybutów pliku jest niezerowy, to plik nie zostanie
przetworzony.

Jeśli określenie atrybutów zostanie poprzedzone znakiem +, będzie
to oznaczać atrybuty niezbędne - przetwarzane będą tylko te pliki,
które posiadają co najmniej jeden z nich

W wersji dla Windows istnieje możliwość aby zamiast liczby podać
atrybuty symboliczne: D, S, H, A i R odpowiednio dla: katalogów,
plików systemowych, plików ukrytych (hidden), plików archiwalnych
(archive) i plików tylko-do-odczytu (read-only). Kolejność
podawania atrybutów nie jest istotna.

Dopuszczalne jest użycie zarówno -e i -e+ w jednym
poleceniu.

Przykłady:
1) archiwizuj samą strukturę folderów, bez zawartości
rar a -r -e+d foldery

2) archiwizuj pliki z wyjątkiem ukrytych i systemowych
rar a -esh pliki

3) nie wypakowuj plików tylko do odczytu (read-only):
rar x -er pliki


-f odśwież pliki

Opcja może być użyta podczas rozpakowywania lub tworzenia
archiwum. Polecenie "a -f" jest równoważne poleceniu "f". Opcję
"-f" można też użyć z poleceniami "m" lub "mf". Jeśli opcja "-f"
zostanie użyta z poleceniem "x" lub "e", wtedy pliki na dysku
zostaną zastąpione przez pliki wypakowane z archiwum tylko wtedy,
jeśli są starsze niż pliki w archiwum.


-hp[h] szyfruj dane i nagłówki

Ta opcja jest podobna do -p[h], lecz opcja -p szyfruje tylko dane
(zarchiwizowane pliki), pozostawiając pozostałe informacje, jak
nazwy zarchiwizowanych plików, widoczne. Opcja -hp szyfruje
wszystko, to znaczy zarchiwizowane pliki, ich nazwy, rozmiary,
atrybuty, komentarze i inne dane. Bez podania hasła niemożliwe
staje się w takim przypadku nawet wylistowanie zawartości
archiwum.

Przykład:

rar a -hpfGzq5yKw tajne raport.txt

doda plik raport.txt do archiwum tajne.rar i zaszyfruje przy
użyciu hasła 'fGzq5yKw'


-id[c,d,p,q] wyłącz komunikaty

Opcja -idc wyłącza wyświetlanie informacji o programie

Opcja -idd wyłącza wyświetlanie informacji o zakończeniu operacji

Opcja -idp wyłącza procentowy wskaźnik postępu

Opcja -idq włącza tryb "cichy", w którym wyświetlane są tylko
komunikaty błędów oraz zapytania.

Aby użyć kilku tych opcji jednocześnie, można ich "końcówki"
połączyć w jedno, np. poprawna jest opcja -idcdp


-ieml[.][adres] wyślij archiwum pocztą elektroniczną

Opcja ta nie jest dostępna w wersjach dla DOS-u i Linuxa.

Dołącza utworzone lub zaktualizowane archiwum do wiadomości. Aby
skorzystać z tej opcji należy mieć zainstalowanego klienta
pocztowego, który udostępnia interfejs MAPI (większość obecnych
programów pocztowych spełnia ten warunek).

Adres można wprowadzić bezpośrednio w tej opcji lub pozostawić
pusty - w tym drugim przypadku program pocztowy poprosi o podanie
adresu. Można podać kilka adresów oddzielając je przecinkami lub
średnikami.

Jeśli zaraz za opcją -ieml zostanie umieszczona kropka, archiwum
zostanie usunięte po wysłaniu wiadomości. Jeśli opcja ta wystąpi
podczas tworzenia archiwum wieloczęściowego, każdy wolumin
zostanie wysłany osobno.


-ierr wyślij wszystkie komunikaty na stderr


-ilog[nazwa] rejestruj błędy w pliku (tylko w wersji zarejestrowanej)

Zapisuje komunikaty błędów w pliku rar.log. Jeśli opcjonalny
parametr "nazwa" nie zostanie określony, plik logu zostanie
utworzony według następującego schematu:

Unix: plik .rarlog w katalogu domowym użytkownika
Windows: plik rar.log w katalogu %APPDATA%\WinRAR
DOS: plik rar.log w tym samym katalogu, co plik rar32.exe

Jeśli parametr "nazwa" zawiera tylko nazwę pliku, bez ścieżki,
RAR utworzy plik logu w katalogu określonym według powyższego
schematu. Podanie nazwy wraz ze ścieżką spowoduje zmianę
zarówno nazwy, jak i lokalizacji pliku logu.

Przykład:

rar a -ilogc:\log\backup.log backup d:\dokumenty

spowoduje utworzenie (w przypadku wystąpienia błędów podczas
archiwizacji) pliku logu c:\log\backup.log


-inul wyłącz wszystkie komunikaty


-ioff wyłącz komputer

Powoduje, że po zakończeniu operacji RAR wyłączy komputer (jeśli
komputer obsługuje tą funkcję).


-isnd włącz dźwięk


-k zablokuj archiwum

Po zablokowaniu archiwum jakakolwiek operacja modyfikująca je nie
zostanie wykonana.


-kb zachowaj uszkodzone pliki po wypakowaniu

Domyślnie RAR usuwa po wypakowaniu pliki, w których w czasie
wypakowywania wystąpił błąd CRC. Opcja -kb powoduje, że pliki
z błędami CRC nie są usuwane.


-m wybierz metodę kompresji

od 0 do 5 oznacza odpowiednią metodę kompresji:

-m0 brak dodaje pliki do archiwum bez kompresji
-m1 najszybsza najszybsza metoda (najmniej wydajna)
-m2 szybka szybka kompresja
-m3 normalna normalna (domyślna) metoda kompresji
-m4 dobra dobra kompresja (bardziej efektywna)
-m5 najlepsza najlepsza kompresja (najwydajniejsza,
ale też najwolniejsza)

Jeśli opcja ta nie wystąpi, RAR użyje metody -m3 (normalna
kompresja).

Domyślnie RAR używa tylko zwykłego algorytmu kompresji przy
metodach "szybkiej" i "najszybszej" (-m1 i -m2). Bardziej
zaawansowane algorytmy kompresji używane są tylko w metodach
od "normalnej" do "najlepszej" (-m3, -m4 i -m5), z czego
zaawansowana kompresja tekstu używana jest tylko w metodach
"dobrej" i "najlepszej" (-m4 i -m5). Używanie zaawansowanych
algorytmów kompresji można jednak wymusić przy użyciu opcji -mc.


-mc ustaw zaawansowane parametry kompresji

Opcja ta jest przeznaczona głównie do testów wydajności
i eksperymentów; zwykle lepiej jest pozostawić te ustawienia
w gestii RARa. Niewłaściwe użycie tej opcji może spowodować
poważne straty w wydajności, należy więc jej używać z rozwagą.

Opcja ma następującą składnię:

-mc[parametr1][:parametr2][moduł][+ lub -]

gdzie jest literą określającą składnik algorytmu
kompresji przeznaczony do skonfigurowania.

Wartości dla :

A - kompresja danych dźwiękowych
C - kompresja danych graficznych (true color)
D - kompresja delta
E - kompresja 32-bitowych plików wykonywalnych
I - kompresja 64-bitowych plików wykonywalnych
T - kompresja tekstu

Znak '+' umieszczony za modułem oznacza, że RAR ma użyć danego
algorytmu do kompresji wszystkich danych; znak '-' całkowicie
wyłącza dany moduł z procesu kompresji. Jeśli po module nie będzie
żadnego znaku, RAR automatycznie wybierze odpowiednie moduły
w zależności od kompresowanych danych oraz metody kompresji.

Opcja -mc- wyłącza wszystkie zaawansowane algorytmy kompresji.

oraz są zależne od tego, z jakim modułem
są używane:

Kompresja danych dźwiękowych, kompresja delta:

jest liczbą 8-bitowych kanałów (od 1 do 31). RAR
rozdziela kanały na 8-bitowe, np.: dwa 16-bitowe kanały zostaną
potraktowane jak 4 kanały 8-bitowe.

jest ignorowany.


Kompresja 32- i 64-bitowych plików wykonywalnych, kompresja
danych graficznych:

i są ignorowane.


Kompresja tekstu:

jest numerem algorytmu PPM (od 2 do 63). Zwykle
większa wartość zwiększa stopień kompresji, lecz tylko jeśli
jest wystarczająco dużo pamięci. Jeśli zabraknie pamięci,
rezultat może być odwrotny. Większe wartości spowalniają proces
kompresji i dekompresji.

jest ilością (w megabajtach) pamięci przydzielonej
algorytmowi (od 1 do 128). Większe wartości mogą zwiększyć
stopień kompresji, lecz należy mieć na uwadze, że PPM używa tyle
samo pamięci do kompresji jak i do dekompresji, więc jeśli
przydzielić za dużo pamięci podczas kompresji, inni użytkownicy
mogą mieć problem z dekompresjią takiego archiwum na komputerze,
który ma mniej pamięci. Dekompresja może się udać mimo to (przy
użyciu pamięci wirtualnej), lecz może znacznie się spowolnić.


Przykłady:

1) opcja -mc1a+ wymusza używanie kompresji audio mono 8-bitowej
dla wszystkich danych

2) opcja -mc10:40t+ wymusza użycie kompresji tekstu dla wszystkich
danych, wybiera algorytm numer 10 i przydziela mu 40 MB pamięci

3) opcja -mc12t wybiera algorytm numer 12 dla kompresji tekstu,
lecz pozostawia w gestii RARa decyzję kiedy ma jej użyć

4) opcje -mct- -mcd- wyłączają kompresję tekstu i kompresję delta


-md wybierz rozmiar słownika

Ta opcja umożliwia wybranie wielkości słownika w kilobajtach.
musi być jedną z liczb 64, 128, 256, 512, 1024, 2048, 4096 lub
literą, odpowiednio "a", "b", "c", "d", "e", "f" lub "g".

Słownik jest specjalnym obszarem pamięci używanym przez archiwizer
podczas pracy. Jeśli rozmiar kompresowanego pliku (lub wszystkich
plików w przypadku archiwum ciągłego) jest większy niż rozmiar
słownika, wtedy zwiększenie słownika generalnie spowoduje wzrost
stopnia kompresji, zmniejszenie prędkości kompresji oraz
zwiększenie zapotrzebowania na pamięć.

RAR może zmniejszyć rozmiar słownika jeśli jest on znacznie
większy niż kompresowane dane. Umożliwia to zmniejszenie
zapotrzebowania na pamięć bez straty na jakości kompresji.

Domyślnym rozmiarem słownika jest 4096 KB.

Przykład:

RAR a -s -mdd sources *.asm
lub
RAR a -s -md512 sources *.asm

spowodują utworzenie ciągłych archiwów o słowniku wielkości
512 KB.


-ms[lista] określ pliki do archiwizacji bez kompresji

Określa typy plików, które będą archiwizowane bez kompresji.
Za pomocą tej opcji można archiwizować już skompresowane pliki,
co zwiększa prędkość archiwizacji bez spadku stopnia kompresji.

Opcjonalna specyfikuje listę rozszerzeń plików
(oddzielonych średnikami). Na przykład, podanie -msrar;zip;jpg
spowoduje, że RAR zarchiwizuje bez kompresowania archiwa RAR i ZIP
oraz obrazki w formacie JPG. Lista może również zawierać symbole
wieloznaczne, np.: -ms*.rar;*.zip;*.jpg.

Jeśli nie zostanie podana, RAR użyje domyślnego zestawu
rozszerzeń, który zawiera:

7z, ace, arj, bz2, cab, gz, jpeg, jpg, lha, lzh, mp3,
rar, zip, taz, tgz, z


-mt
Ustawia liczbę wątków. Opcja dostępna tylko w wersji dla Windows.

Parametr może przybierać wartości od 0 do 16. Określa
pożądaną liczbę wątków dla algorytmu kompresji. Jeśli jego
wartość jest większa od 0, RAR uzyje wielowątkowej wersji
algorytmu, co zwiększy szybkość kompresji na komputerach
wieloprocesorowych. Rzeczywista liczba wątków kompresji może
być inna od pożądanej.

Jeśli parametr ma wartość 0, RAR użyje jednowątkowej
wersji algorytmu kompresji.

Zmiana parametru ma nieznaczny wpływ na stopień kompresji,
dlatego archiwa utworzone z różnymi parametrami opcji -mt nie
będą identyczne pomimo zachowania tych samych pozostałych
opcji kompresji.

Jeśli opcja -mt nie wystapi w poleceniu, RAR spróbuje wykryć
liczbę dostępnych procesorów i wybrać optymalną liczbę wątków
kompresji.


-n przetwarzaj tylko określony plik

Opcja powoduje, że WinRAR będzie przetwarzał tylko określony plik
(lub pliki, w przypadku użycia symboli wieloznacznych). Opcja może
wystąpić wielokrotnie w jednym poleceniu.

Opcja ta nie zastępuje zwykłych masek plików, które muszą się
znaleźć w poleceniu, a jedynie stanowi dodatkowy filtr
ograniczający pliki, które będą przetwarzane, co w niektórych
przypadkach może skrócić (uprościć) polecenie, np. aby
zarchiwizować wszystkie pliki *.txt i *.lst z folderów Projekt i
Info, można wydać takie polecenie:

rar a -r text Projekt\*.txt Project\*.lst Info\*.txt Info\*.lst

lub takie, używające opcji -n:

rar a -r -n*.txt -n*.lst text Projekt Info


-n@ przetwarzaj pliki wymienione na określonej liście

Opcja ta ma podobne działanie do -n z tą różnicą, że nazwy
(maski) plików do przetworzenia wczytuje z podanego pliku listy.
Jeśli parametr zostanie pominięty, nazwy plików zostaną
wczytane ze standardowego urządzenia wejściowego (z klawiatury).

Przykład:

rar a -r [e-mail] text Projekt Info


-oc odtwórz atrybut "skompresowany" (tylko w wersji dla Windows)

Ta opcja umożliwia odtworzenie plikom i katalogom atrybutu
"skompresowany" (na dyskach NTFS). RAR zachowuje ten atrybut
w archiwum, ale domyślnie go nie odtwarza.


-ol zapisz dowiązania symboliczne jako dowiązania a nie pliki
(tylko w wersji dla systemów Unix)


-or automatycznie zmieniaj nazwę wypakowywanego pliku jeśli plik
o tej samej nazwie już istnieje. Nowe nazwy przemianowanych
plików będą miały format "plik(N).txt", gdzie "plik.txt" to
oryginalna nazwa pliku a "N" jest kolejnym numerem.


-os zachowaj strumienie NTFS (tylko w wersji dla Windows)

Ta opcja ma znaczenie tylko w Windows NT/2000/XP pracujących na
systemie plików NTFS. Umożliwia ona zachowywanie strumieni danych
powiązanych z plikami. Jest to szczególnie ważne w Windows 2000
i Windows XP, ponieważ te systemy używają strumieni
do przechowywania niektórych danych zależnych od pliku, np. opisy
plików. Jeśli używasz RARa do tworzenia kopii bezpieczeństwa
dysku NTFS, powinieneś użyć tej opcji.


-ow Opcja ta służy do zachowywania i odtwarzania atrybutów związanych
z prawami do plików.

W systemach Unix RAR zachowuje informacje o właścicielu i grupie
pliku.

W Windows zapisywane są informacje o właścicielu, grupie, prawa do
pliku oraz informacja audytowa, lecz tylko jeśli posiadasz prawa
do odczytu tych informacji. Należy mieć na uwadze, że w Windows
takie informacje dostępne są tylko w systemie plików NTFS.


-o[+|-] Ustawia tryb nadpisywania. Opcja może być użyta zarówno podczas
archiwizacji jak i wypakowywania plików. Dostępne tryby:

-o Zapytaj przed nadpisaniem
(jest to ustawienie domyślne dla wypakowywania)

-o+ Nadpisz wszystkie pliki
(ustawienie domyślne dla aktualizacji plików w archiwum)

-o- Pomiń istniejące pliki


-p[h] szyfruj pliki hasłem

Wielkość liter w haśle jest istotna. W przypadku braku hasła
w linii poleceń, RAR poprosi o jego wprowadzenie.

Przykład:

rar a -pmyhoney sekret *.txt

dodaje pliki do archiwum "sekret" i szyfruje je hasłem
"myhoney".


-p- nie pytaj o hasło


-r przeszukaj podkatalogi

Opcja może być użyta z poleceniami: "a", "u", "f", "m", "x", "e",
"t", "p", "v", "l", "c", "cf" oraz "s".

Jeśli zostanie użyta z poleceniami "a", "u", "f" lub "m", zostaną
przetworzone pliki znajdujące się we wszystkich podkatalogach jak
również w bieżącym katalogu.

Jeśli zostanie użyta z poleceniami "x", "e", "t", "p", "v", "l",
"c", "cf" lub "s", zostaną przetworzone archiwa znajdujące się we
wszystkich podkatalogach jak również w bieżącym katalogu.


-r- nie przeszukuj podkatalogów

Nawet bez opcji -r RAR może przeszukiwać podkatalogi w niektórych
sytuacjach. Opcja -r- zapobiega tym sytuacjom.

Gdy podczas archiwizacji poda się nazwę katalogu i ta nazwa nie
zawiera symboli wieloznacznych, RAR domyślnie dodaje do archiwum
całą zawartość tego katalogu nawet jeśli nie podano opcji -r.

Na przykład, polecenie:

rar a -r- arc jakis_katalog

doda do archiwum jedynie pusty katalog "jakis_katalog", bez jego
ewentualnej zawartości.

Z kolei polecenie:

rar a -r- arc c:\

zarchiwizuje zawartość głównego katalogu na dysku C:, bez
uwzględnienia podkatalogów.


-r0 Podobnie do -r, lecz gdy zostanie użyta z poleceniami "a", "u",
"f", "m" spowoduje przeszukanie podkatalogów tylko dla nazw
zawierających symbole wieloznaczne.


-ri

[:] ustaw priorytet i czas zaśnięcia

Opcja jest dostępna tylko w wersji RARa dla Windows.

Ta opcja jest używana do regulacji użycia czasu procesora przez
RARa w środowisku wielozadaniowym. Priorytet może przybierać
wartości od 0 do 15.

Jeśli

jest równe 0, użyty zostanie domyślny priorytet.
1 oznacza najniższy a 15 - najwyższy możliwy priorytet.

Czas zaśnięcia jest liczbą o wartości od 0 do 1000
(w milisekundach). Jest to czas, na jaki RAR zawiesi swe działanie
po każdej operacji odczytu lub zapisu podczas archiwizacji lub
wypakowywania. Ustawienie czasu zaśnięcia jest przydatne gdy
ustawienie priorytetu nie wystarcza do zmniejszenia obciążenia
systemu w zadowalającym stopniu.

Przykład:

rar a -ri0:10 backup *.*

uruchamia RARa z domyślnym priorytetem i czasem zaśnięcia 10
ms po każdym odczycie lub zapisie.


-rr[N] dodaj dane naprawcze

Ta opcja jest używana podczas tworzenia lub modyfikowania archiwum
i powoduje dodanie do niego danych naprawczych. Patrz opis
polecenia "rr[N]".


-rv[N] utwórz woluminy naprawcze

Opcja ta może być użyta podczas tworzenia archiwum
wieloczęściowego w celu utworzenia woluminów naprawczych. Patrz
opis polecenia "rv[N]".


-s utwórz ciągłe archiwum

Archiwum ciągłe jest specjalnym typem archiwum. Patrz rozdział
"Słownik" (na końcu tego dokumentu).

Przykład:

rar a -s -md512 sources.rar *.asm -r

utwórz ciągłe archiwum "sources.rar" przy pomocy słownika
o wielkości 512 KB, przeszukując wszystkie podkatalogi
począwszy od katalogu bieżącego dodając tylko pliki *.asm


-s utwórz ciągłe grupy plików

Podobnie do -s, lecz statystyki ciągłości są liczone od nowa
po zarchiwizowaniu plików. Powoduje to zwykle spadek stopnia
kompresji, lecz także zmniejsza ryzyko utraty danych w przypadku
uszkodzenia ciągłego archiwum.


-sc[obiekty]
Opcja ta umożliwia określenie zestawu znaków dla plików list
oraz plików zawierających komentarz archiwum.

Parametr 'zestaw' jest wymagany i może przyjąć jedną
z następujących wartości:

U - Unicode
A - kodowanie ANSI (Windows). Tylko w wersji dla Windows.
O - kodowanie OEM (DOS). Tylko w wersji dla Windows.

Pliki w formacie Unicode muszą się rozpoczynać od znaku o kodzie
FFFE lub FEFF, inaczej RAR zignoruje ta opcję i potraktuje plik
jakby był zapisany w kodowaniu ASCII.

Parametr 'obiekty' jest opcjonalny i może przyjąć jedną
z następujących wartości:

L - plik listy
C - plik komentarza

Dozwolone jest określenie więcej niż jednego obiektu, na przykład
-scolc. Jeśli parametr 'obiekty' nie zostanie wyspecyfikowany,
podany zestaw znaków zostanie zastosowany do wszystkich obiektów.

Opcja ta wpływa na przetwarzanie plików określonych opcją
-z[plik], plików list oraz plików komentarzy zapisywanych przy
pomocy polecenia 'cw'.

Przykłady:

1) rar a -scol dane @lista

Odczytuje nazwy zawarte w pliku 'lista' używając kodowania OEM

2) rar c -scuc -zkomentarz.txt dane

Traktuje plik komentarz.txt jako tekst Unicode

3) rar cw -scuc dane komentarz.txt

Zapisuje komentarz do pliku komentarz.txt używając kodowania
Unicode


-se utwórz ciągłe grupy według rozszerzenia

Podobnie do -s, lecz statystyki ciągłości są liczone od nowa
jeśli zmieni się rozszerzenie archiwizowanego pliku. Powoduje
to zwykle spadek stopnia kompresji, lecz także zmniejsza ryzyko
utraty danych w przypadku uszkodzenia ciągłego archiwum.


-sfx[nazwa] utwórz samorozpakowujące się archiwum

Jeśli ta opcja zostanie użyta podczas tworzenia nowego archiwum,
zostanie utworzone samorozpakowujące się archiwum (SFX). Domyślnie
RAR używa modułu SFX o nazwie default.sfx znajdującego się w tym
samym katalogu co rar.exe (w wersji dla Windows) lub, w wersji
dla Unix, w katalogu domowym użytkownika, w /usr/lib lub
w /usr/local/lib. Można też wskazać użycie innego modułu SFX
poprzez podanie jego nazwy w parametrze [nazwa].

Przykład:

rar a -sfxwincon.sfx myinst

utwórz samorozpakowujące się archiwum przy użyciu podanego
modułu SFX ("wincon.sfx")


-si[nazwa]
Opcja ta powoduje, że dane do kompresji zostaną odczytane
ze stdin (standardowe urządzenie wejściowe). Opcjonalny
parametr 'nazwa' umożliwia nadanie nazwy, pod jaką odczytane dane
zostaną zachowane w archiwum; jeśli on nie zostanie podany, dane
zostaną zachowane pod nazwą 'stdin'.
Opcji tej nie można używać łącznie z opcją '-v'.

Przykład:

dir c:\*.txt /s/b | rar a -sipliki_txt.txt test

spowoduje, że to, co wyświetli polecenie 'dir c:\*.txt /s/b'
zostanie skompresowane i umieszczone jako plik 'pliki_txt.txt'
w archiwum test.rar.


-sl
Przetwarza tylko te pliki, których rozmiar jest mniejszy niż ten
określony parametrem .
Parametr podaje się w bajtach.


-sm
Przetwarza tylko te pliki, których rozmiar jest większy niż ten
określony parametrem .
Parametr podaje się w bajtach.


-sv twórz niezależne ciągłe woluminy

Domyślnie RAR próbuje przerwać ciągłość strumienia danych tak
wcześnie jak to tylko możliwe po rozpoczęciu tworzenia nowego
woluminu, lecz tylko jeśli od ostatniego przerwania ciągłości
nastąpiła kompresja znacznej ilości danych (kilka megabajtów).

Opcja ta zmusza RARa do zignorowania rozmiaru skompresowanych
danych i przerwania ciągłości strumienia danych. Zmniejsza
to stopień kompresji lecz zwiększa szanse na wypakowanie części
danych w przypadku uszkodzenia jednego z woluminów takiego
archiwum.

Czasami jednak przerwanie ciągłości nie jest możliwe nawet przy
użyciu tej opcji. Na przykład nie można tego zrobić dla jednego
wielkiego pliku dzielonego na woluminy. Przerwanie ciągłości jest
możliwe tylko dla odrębnych plików.

Opcja ta jest ignorowana w przypadku tworzenia zwykłych (nie
dzielonych) archiwów.


-sv- twórz zależne ciągłe woluminy

Wyłącza przerywanie ciągłości strumienia danych pomiędzy
woluminami. Zwiększa to nieco stopień kompresji, lecz znacznie
zmniejsza szanse na odzyskanie danych w przypadku uszkodzenia
jednego z woluminów z takiego archiwum.

Opcja ta jest ignorowana w przypadku tworzenia zwykłych (nie
dzielonych) archiwów.


-s- wyłącz ciągłe archiwizowanie


-t testuj pliki po zarchiwizowaniu

Opcja ta jest przydatna szczególnie z poleceniem 'm' - pliki
zostaną usunięte tylko jeśli testowanie przebiegnie bezbłędnie.


-ta przetwarzaj pliki zmodyfikowane po określonej dacie

Format daty to RRRRMMDDggmmss. Można również używać separatorów
'-' lub ':' oraz pomijać końcowe pola. Np. następująca forma jest
poprawna: -ta2001-10-25. RAR zinterpretuje to jak
-ta20011025000000, co oznacza "pliki zmodyfikowane po godzinie
00:00:00 25 października 2001"


-tb przetwarzaj pliki zmodyfikowane przed określoną datą

Format daty jest identyczny z tym opisanym przy opcji -ta


-tk zachowaj czas archiwum

Powoduje, że podczas aktualizacji archiwum RAR nie zmienia jego
czasu.


-tl ustaw czas archiwum na czas najnowszego pliku

Powoduje, że podczas modyfikacji archiwum RAR ustawia czas jego
ostatniej modyfikacji na czas najnowszego pliku, który się w nim
się znajduje.


-tn przetwarzaj pliki nowsze niż podany okres czasu.

Format określenia czasu:

[d][h][m][s]

Na przykład, aby przetwarzać pliki nowsze niż 15 dni należy
posłużyć się opcją -tn15d, a nowsze niż 2 godziny i 30 minut
-tn2h30m


-to przetwarzaj pliki starsze niż podany okres czasu.

Format tej opcji jest analogiczny do formatu opcji -tn


-ts[N] zapisz lub odtwórz czas pliku

Opcja -tsm powoduje, że RAR zachowa czas modyfikacji pliku, -tsc
- czas utworzenia pliku a -tsa - czas ostatniego dostępu do pliku.
Opcjonalnym parametrem umieszczonym na końcu jest liczba od 0 do
4 - kontroluje on precyzję pomiaru czasu. Liczba 1 włącza
1-sekundową precyzję, liczba 2 - precyzję 0.0065536 sek., liczba 3
- 0.0000256 sek. a liczba 4 (lub znak +) włącza maksymalną
precyzję czasu w systemie NTFS, która wynosi 0.0000001 sek. (100
nanosekund). Liczba 0 (lub znak -) oznacza, że czas utworzenia
i ostatniego dostępu do pliku nie będą zachowane oraz że czas
modyfikacji pliku będzie zachowany z niską (2-sekundową) precyzją.
Większa precyzja powoduje umieszczenie większej ilości danych
w archiwum (do 19 dodatkowych bajtów na plik w przypadku użycia
-tsm4 -tsa4 -tsc4). Jeśli precyzja nie zostanie określona, RAR
użyje najwyższej (jak w przypadku liczby 4).

Domyślnie RAR używa opcji -tsm4 -tsc0 -tsa0, co oznacza, że
czas modyfikacji pliku jest zachowywany z najwyższą precyzją
a pozostałe czasy nie są zachowywane.

Aby przy wypakowywaniu plików RAR przywrócił im zachowany czas
utworzenia i ostatniego dostępu, należy użyć opcji -tsc i -tsa
(precyzja nie jest istotna, lecz nie może być 0). Domyślnie RAR
przywraca jedynie czas modyfikacji, nawet jeśli archiwum zawiera
czas utworzenia i ostatniego dostępu. Przywracanie czasu
modyfikacji może być wyłączone przy użyciu opcji -tsm-.

Można ominąć znak określający typ czasu do przechowania lub
odtworzenia - wtedy opcja będzie dotyczyła wszystkich trzech
typów. Na przykład: -tsm4 -tsa4 -tsc4 można zastąpić przez -ts,
-ts+ lub -ts. Aby zachować tylko czas modyfikacji o niskiej
precyzji lub nie odtwarzać żadnego czasu podczas wypakowywania,
można użyć opcji -ts-.

Podczas tworzenia archiwum RAR automatycznie zmniejsza precyzję
czasu jeśli system plików jej nie obsługuje. System plików FAT ma
rozdzielczość 2 sekund. W systemach Unix czas jest przechowywany
z dokładnością co do 1 sekundy. System plików NTFS przechowuje
czas z dokładnością 0.0000001 sekundy.

Systemy operacyjne ograniczają możliwość zmiany czasu pliku.
W Windows można ustawić wszystkie typy (modyfikacji, utworzenia
i dostępu), w systemie Unix - czas modyfikacji i dostępu (ale nie
utworzenia). DOS obsługuje tylko czas modyfikacji.

Przykłady:
1) Zachowaj wszystkie typy czasu z maksymalną precyzją:

rar a -ts backup

2) Odtwórz czas modyfikacji i ostatniego dostępu. Opcja -tsm nie
jest wymagana, ponieważ RAR używa jej domyślnie:

rar x -tsa backup

3) Zachowaj czas modyfikacji i utworzenia z niską precyzją. Bez
opcji -tsm1 RAR zachowałby czas modyfikacji z wysoką
precyzją:

rar a -tsm1 -tsc1 backup


-u aktualizuj pliki

Opcja może być użyta podczas rozpakowywania lub tworzenia
archiwum. Polecenie "a -u" jest równoważne poleceniu "u". Opcję
"-u" można też użyć z poleceniami "m" lub "mf".

Jeśli opcja "-u" zostanie użyta z poleceniem "x" lub "e", wtedy
pliki na dysku zostaną zastąpione przez pliki wypakowane
z archiwum tylko wtedy, jeśli są starsze niż pliki w archiwum,
lecz w przeciwieństwie do opcji "-f", plik zostanie wypakowany
nawet jeśli nie posiada swojego odpowiednika na dysku.


-v utwórz woluminy o rozmiarze automatycznym lub wylistuj woluminy

Opcja ta może być użyta podczas tworzenia lub listowania
zawartości woluminów.

W pierwszym przypadku powoduje, że rozmiar woluminów będzie
dobierany automatycznie (ile jest wolnego miejsca na nośniku).
Jest to wygodne podczas tworzenia woluminów bezpośrednio
na nośniku wymiennym (np. na dyskietkach). Więcej informacji
o woluminach znajduje się w opisie następnej opcji (-v).

W drugim przypadku, jeśli opcja zostanie użyta w połączeniu
z poleceniem 'L' lub 'V', powoduje, że RAR wylistuje zawartość
wszystkich woluminów począwszy od podanego w linii poleceń. Bez
tej opcji RAR wylistuje zawartość tylko podanego woluminu.


-v[k|b|f|m|M|g|G] twórz woluminy

Tworzy woluminy o wielkości=*1000 [*1024 | *1]

Domyślnie opcja ta mnoży parametr przez tysiąc (1000)
bajtów (nie 1024 bajtów). Aby mnożnikiem był kilobajt (1024 bajty)
należy do dodać literę 'k'; litera 'b' powoduje, że
mnożnikiem jest 1, litera 'm' - megabajt (1048576 bajtów),
litera 'M' - milion bajtów, litera 'g' - gigabajt (1073741824
bajtów), litera 'G' - miliard bajtów. Można też wybrać jedną
z predefiniowanych wartości używając symbolu 'f' po parametrze
. Predefiniowane wartości to 360, 720, 1200, 1440
lub 2880. W procesie tworzenia woluminów są one zastępowane
odpowiednim rozmiarem dyskietki (odpowiednio 360KB, 720KB,
1.2MB, 1,44MB i 2,88MB).

Jeśli parametr zostanie pominięty, wielkości woluminów
zostaną dobrane automatycznie.

Opcja -v może wystąpić wielokrotnie, co spowoduje określenie
różnych rozmiarów dla kolejnych woluminów. Na przykład:

rar a -v100k -200k -300k archiwum

spowoduje, że pierwszy wolumin będzie miał rozmiar 100KB,
drugi 200KB a trzeci i każdy następny - 300KB.

Jeśli woluminy są tworzone na wyjmowalnych nośnikach
(dyskietkach), to po utworzeniu pierwszego woluminu RAR zada
pytanie:

Utworzyć następny wolumin?: Tak/Nie/Wszystkie/Anuluj

W tym momencie należy zmienić dyskietkę. Odpowiedź "W"
("Wszystkie") spowoduje utworzenie wszystkich woluminów bez
zatrzymywania.

Domyślnie woluminy mają nazwy 'nazwa_archiwum.partNNN.rar', gdzie
NNN jest numerem woluminu. Przy użyciu opcji -vn można spowodować,
że RAR będzie nazywał woluminy w starym stylu, gdzie pierwszy
wolumin będzie miał rozszerzenie .rar, następne woluminy otrzymają
kolejne rozszerzenia od .R00 do .R99., później .S00, .S01, ...,
.S99, ... (maksymalnie do .{99)

Podczas rozpakowywania lub testowania wieloczęściowego archiwum,
wystarczy użyć nazwy pierwszego woluminu. Jeśli na dysku nie ma
następnego woluminu a dysk jest wyjmowalny, RAR wyświetli monit:

Włóż dysk z .

Należy włożyć dysk z właściwym woluminem i nacisnąć dowolny
klawisz.

Jeśli podczas rozpakowywania następny wolumin nie zostanie
znaleziony a dysk, na którym znajduje się rozpakowywane archiwum
nie jest wyjmowalny, RAR zakończy działanie wyświetlając
komunikat:

Nie mogę odnaleźć woluminu

woluminy nie mogą być modyfikowane. Polecenia "d", "f", "u" lub
"s" nie mogą być używane z archiwami wieloczęściowymi. Polecenie
"a" może być użyte jedynie do utworzenia archiwum
wieloczęściowego.

Możliwe jest, choć nie zdarza się często, że rozmiar pliku
umieszczonego w archiwum wieloczęściowym jest większy niż przed
kompresją. Jest to spowodowane tym, że w archiwach
wieloczęściowych nie można włączyć metody "bez kompresji" (co ma
miejsce w jednoczęściowych archiwach gdy rozmiar pliku
po kompresji rośnie).

woluminy mogą też być samorozpakowujące się. Należy je tworzyć
używając obu opcji "-v" i "-sfx" jednocześnie.

Przykład:

utwórz woluminy o podanym rozmiarze:

rar a -s -v1440 floparch.rar *.*

utworzy ciągłe woluminy o rozmiarze 1440000 bajtów.


-vd usuń zawartość dysku przed utworzeniem woluminu

Wszystkie pliki i katalogi znajdujące się na dysku docelowym
zostaną usunięte. Opcja dotyczy tylko dysków wyjmowalnych
- zawartość twardego dysku nie może być usunięta w ten sposób.


-ver[n] kontrola wersji pliku

Opcja ta zmusza RARa do przechowywania poprzednich wersji pliku
podczas aktualizowania go w istniejącym archiwum. Nazwy
poprzednich wersji są zmieniane na 'nazwapliku;n', gdzie 'n' jest
numerem wersji.

Podczas rozpakowywania archiwum bez tej opcji, RAR wypakowuje
tylko ostatnią wersję danego pliku (tą, którego nazwa nie zawiera
numeru wersji). Lecz jeśli podać dokładną nazwę pliku, wraz
z numerem wersji, zostanie ona uwzględniona podczas wypakowywania.
Na przykład 'rar x archiwum' spowoduje wypakowanie tylko ostatnich
wersji plików, a 'rar x archiwum plik.txt;5' wypakuje 'plik.txt;5'
(jeśli znajduje się w archiwum).

Jeśli podczas wypakowania opcja -ver zostanie użyta bez numeru,
RAR wypakuje wszystkie wersje plików - w takim przypadku numer
wersji nie zostanie usunięty z nazwy. Można również wypakować
konkretną wersję określając jej numer w parametrze opcji -ver.
Spowoduje to, że RAR wypakuje tylko podaną wersję plików i usunie
jej numer z ich nazw. Na przykład 'rar x -ver5 archiwum' spowoduje
wypakowanie tylko piątych wersji plików.

Podczas archiwizacji opcja ta powoduje określenie górnego limitu
wersji plików przechowywanych w archiwum. Wszystkie wersje powyżej
określonej zostaną usunięte.


-vn użyj starego stylu nazywania woluminów

Domyślnie woluminy mają nazwy 'nazwa_archiwum.partNNN.rar', gdzie
NNN jest numerem woluminu. Przy użyciu opcji -vn można spowodować,
że RAR będzie nazywał woluminy w starym stylu, gdzie pierwszy
wolumin będzie miał rozszerzenie .rar, następne woluminy otrzymają
kolejne rozszerzenia od .R00 do .R99., później .S00, .S01, ...,
.S99, ... (maksymalnie do .{99). Użycie starego stylu ma sens
wtedy, gdy archiwum ma być rozpakowywane w środowisku DOS, które
nie zezwala na więcej niż jedną kropkę w nazwie pliku.


-vp pauza przed każdym woluminem

Domyślnie RAR pyta o potwierdzenie przed utworzeniem lub
rozpakowaniem następnego woluminu tylko dla dysków wyjmowalnych.
Ta opcja powoduje, że RAR będzie pytał o to także w przypadku
dysków niewyjmowalnych. Może to być użyteczne w przypadku, gdy
miejsce na dysku jest ograniczone i trzeba przenosić każdy wolumin
zaraz po jego utworzeniu.


-w wybierz katalog roboczy

Opcja ta służy do wskazania katalogu roboczego dla plików
tymczasowych.


-x wyklucz podany

Dopuszczalne jest użycie symboli wieloznacznych zarówno dla nazw
plików jak i dla części ścieżek. Opcję '-x' można podać
wielokrotnie.

Jeśli zawiera symbole wieloznaczne, to odnoszą się one
tylko do bieżącego folderu i jego podfolderów. Aby wykluczyć plik
o określonej nazwie (np. setup.exe), który może się znajdować w
kilku folderach, należy uzyć opcji -x dwukrotnie:

-xsetup.exe -x*\setup.exe.

Zamiast symbolu * można uzyć konkretnej nazwy folderu (jeśli
wykluczeniu ma ulec plik tylko z konkretnego folderu). Jeśli opcja
-x zostanie użyta podczas wypakowywania, to ewentualny folder
towarzyszący nazwie pliku do wykluczenia określa folder wewnątrz
archiwum, a nie folder na dysku.


Przykłady:

rar a -r -x*.bak -x*.rar rawfiles

pliki *.bak i *.rar nie zostaną dodane do archiwum rawfiles


rar a -r -x*\temp -x*\temp\* savec c:\*

kompresuje wszystkie pliki na dysku C: poza katalogami temp
oraz plikami, które znajdują się w katalogach temp


rar x -x*.txt dokumenty

wypakowuje z archiwum dokumenty.rar wszystkie pliki oprócz
plików .txt



-x@
wyklucz pliki znajdujące się na podanej . Jeśli
nie zostanie określona, pliki do wykluczenia zostaną wczytane
ze standardowego urządzenia wejściowego (z klawiatury)

Przykład:

rar a [e-mail] arch *.exe

-y odpowiedz 'Tak' na wszystkie zapytania


-z[plik] wczytaj komentarz archiwum z określonego pliku.

Opcja ta użyta razem z opcją -sc umożliwia wczytanie komentarza
w innym zestawie znaków (np. UNICODE).
Jeśli parametr [plik] nie wystapi, komentarz zostanie wczytany
ze standardowego urządzenia wejściowego.


Ograniczenia
~~~~~~~~~~~~
Maksymalna długość ścieżki - 259 znaków.

Maksymalna długość komentarza archiwum - 62000 bajtów.

Ograniczenia poleceń:

Polecenia 'd', 'u', 'f', 'c', 'cf' nie współpracują z woluminami.

Polecenie 'a' nie może aktualizować woluminu, jedynie może służyć
do utworzenia nowych woluminów.


Wartości zwracane
~~~~~~~~~~~~~~~~~
RAR zwraca kod 0 jeśli nie wystąpią żadne zakłócenia operacji. Kod różny
od zera oznacza przerwanie operacji z powodu błędu:

255 USER BREAK użytkownik przerwał operację

9 CREATE ERROR błąd podczas tworzenia pliku

8 MEMORY ERROR za mało pamięci dla operacji

7 USER ERROR błąd składni linii poleceń

6 OPEN ERROR błąd otwarcia pliku

5 WRITE ERROR błąd zapisu na dysk

4 LOCKED ARCHIVE próba modyfikacji zablokowanego archiwum
(zablokowanego poleceniem 'k')

3 CRC ERROR błąd CRC podczas wypakowywania

2 FATAL ERROR błąd krytyczny

1 WARNING nie-krytyczny błąd

0 SUCCESS operacja zakończona sukcesem


Słownik
~~~~~~~
Archiwum Specjalny plik zawierający jeden lub więcej plików,
opcjonalnie skompresowanych i/lub zaszyfrowanych.

Kompresja Metoda zapisu danych redukująca ich rozmiar.

CRC Cyclic Redundancy Check (suma kontrolna). Metoda obliczania
specjalnej informacji używanej do sprawdzenia poprawności
danych.

SFX Archiwum z dołączonym modułem (programem) służącym
do rozpakowania archiwum po jego uruchomieniu.

ciągłe Archiwum skompresowane przy użyciu specjalnej metody, która
traktuje wszystkie pliki jako jeden strumień danych.
Szczególnie sprawdza się podczas kompresji dużej liczby
małych, podobnych do siebie plików.

wolumin Część wieloczęściowego archiwum. Dzielenie archiwów na
woluminy umożliwia przechowywanie ich na dyskietkach.
Ciągłe woluminy rozpakowuje się zaczynając od pierwszego.



Prawa autorskie

(c) 1993-2009 Alexander Roshal


Tłumaczenie
Paweł Pawlak (Morris/Elysium), 1998-2009


Wyszukiwarka