52) Skarga na postanowienia. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 2 ustawy — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi do sądu administracyjnego służy skarga na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.Do sądu administracyjnego podlegają zaskarżeniu następujące postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym: 1. Postanowienia, na które służy zażalenie. Dopuszczalność zaskarżenia do sądu administracyjnego obwarowana jest zatem przesłanką zaskarżalności postanowienia na drodze administracyjnej. KPA nie przyjmuje, tak jak jest to w przypadku decyzji, zasady dwuinstancyjności w zakresie postanowień. Na postanowienie służy zażalenie tylko, gdy k.p.a., tak stanowi (art. 141 § l k.p.a.). Na tej podstawie zaskarżalne są postanowienia kończące postępowanie zażaleniowe.2. Postanowienia kończące postępowanie. Do takich postanowień zaliczymy postanowienie o niedopuszczalności odwołania, o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania (art. 134 k.p.a.) oraz postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do złożenia odwołania (art. 59 § 2 k.p.a.). Postanowienia te kończą postępowanie odwoławcze. 8. Postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty. Do takiego rodzaju postanowień należy postanowienie wydane w trybie art. 106 k.p.a.(zajęcie stanowiska przez inny organ). Postanowienie to jest jednak zaskarżalne na drodze administracyjnej, służy bowiem od niego zażalenie (art. 106 § 5 k.p.a.), a zatem już z tego względu jest zaskarżalne do sądu administracyjnego. Do tego rodzaju postanowień zaliczymy postanowienie o zatwierdzeniu lub odmowie zatwierdzenia ugody. Postanowienia, na które nie służy zażalenie, dotyczą głównie kwestii dowodowych, prawidłowość zaś postępowania dowodowego jest jedną z istotnych przesłanek kontroli zgodności z prawem decyzji administracyjnej.Zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają postanowienia ostateczne, przesłanką dopuszczalności zaskarżenia ostatecznego postanowienia jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć wykorzystanie w sprawie prawa zażalenia.
53) Legitymacja do złożenia skargi na podstawie ochrony interesu prawnego. O tym, czy jednostka ma w danej sprawie chroniony interes prawny, przesadza przepis prawa. Mogą to być przepisy zawarte w ustawach materialnoprawnycn, procesowych, ale też i ustrojowych. Podstawę do ustalenia interesu prawnego mogą stanowić też ustawy ustrojowe.. Sąd będzie musiał ustalić wystąpienie związku pomiędzy przepisem prawa a zaskarżonym działaniem lub bezczynnością organu wykonującego administrację publiczną. Związek ten musi być bezpośredni w tym znaczeniu, że zaskarżone działanie lub bezczynność kształtuje uprawnienia lub obowiązki wnoszącego skargę. Ustalenie tego związku wymaga zazwyczaj rozpoznania skargi Na konstrukcji ochrony interesu prawnego oparta jest legitymacja wspólnot samorządowych do zaskarżenia rozstrzygnięć nadzorczych. Na podstawie ustaw samorządowych i ustaw odrębnych legitymację do złożenia skargi mają: a) województwo, którego interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone,b) powiat lub związek powiatów, którego interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone,c) gmina lub związek międzygminny, których interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone. Skarżący skutecznie może złożyć skargę, gdy ma zdolność sądową i zdolność procesową.Do szczególnego rozwiązania w zakresie legitymacji do złożenia skargi do sądu należy rozwiązanie przyznające legitymację do złożenia skargi Rzecznikowi Praw Obywatelskich, któremu przysługuje skarga dla ochrony praw i wolności człowieka i obywatela. Legitymacja Rzecznika Praw Obywatelskich powiązana jest zatem z ochroną interesu prawnego, choć nie jest to interes własny Rzecznika, a jednostki, której prawa i wolności zostały naruszone działaniem lub bezczynnością organu wykonującego administrację publiczną. Legitymacja oparta na ochronie interesu publicznego. W oparciu o ochronę interesu publicznego legitymację do złożenia skargi do sądu administracyjnego ma;1) prokurator. Prokurator wnosi skargę ze względu na potrzebę ochrony obiektywnego porządku prawnego, z tego względu w skardze powinien wywieść naruszenie prawa,2) organ nadzoru 3) organ nadzoru nad samorządem zawodowym.
54) Legitymacja do wniesienia skargi na podstawie ochrony interesu społecznego. Legitymację do złożenia skargi wywiedzioną z racji ochrony interesu społecznego mają podmioty, których udział w ochronie interesu społecznego jest określony wprost w przepisach prawa. Do podmiotów, których legitymacja do złożenia skargi oparta jest na ochronie interesu społecznego, należy zaliczyć:l) organizację społeczną. Zgodnie z art. 50 § l ustawy — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi organizacja społeczna może w postępowaniu sądowym występować, broniąc własnego interesu prawnego oraz w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. W pierwszym przypadku założenia legitymacji organizacji społecznej są oparte na zasadach ogólnych, a zatem jest legitymowana tak jak każdy podmiot mający zdolność sądową do wniesienia skargi na działanie lub bezczynność organu wykonującego administrację publiczną, jeżeli dotyczy ono jej interesu prawnego.W drugim przypadku założenia konstrukcji legitymacji organizacji społecznej oparte są na przesłankach ograniczających tę legitymację. Istnieją dwie przesłanki ograniczające legitymację organizacji społecznej do złożenia skargi. Pierwszą stanowi ograniczenie udziału w postępowaniu administracyjnym. Takie ograniczenie powoduje, że organizacja społeczna ma legitymację do złożenia skargi na decyzje administracyjne, postanowienia, ponieważ tylko te akty podejmowane są w postępowaniu administracyjnym, w którym ma przyznane prawo do udziału organizacja społeczna. Druga przesłanka to udział organizacji społecznej w postępowaniu administracyjnym. Tylko zatem, jeżeli organizacja społeczna została dopuszczona w formie postanowienia do udziału w postępowaniu, ma legitymację do złożenia skargi.
2) podmiot, którego legitymację można wywieść z ochrony interesu społecznego, którym jest inicjator referendum lokalnego (obywatel, ich grupa, organizacja polityczna lub społeczna) 3) redaktora naczelnego
55) Zażalenia Drugim środkiem odwoławczym jest zażalenie. Nie jest wyłącznym środkiem odwoławczym od postanowień, albowiem jeżeli chodzi o postanowienia kończące postępowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym, to od tych postanowień służy skarga kasacyjna. Prawo zażalenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego służy od postanowień wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie (np. na postanowienie o przywróceniu terminu albo o odmowie jego przywrócenia służy zażalenie na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie przysługuje zażalenie, postanowienie o cofnięciu pomocy prawnej Zażalenie służy na postanowienia, których przedmiotem jest: przekazanie sprawy innemu sądowi administracyjnemu; wstrzymanie lub odmowa wstrzymania wykonania decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, o których stanowi art. 61 ustawy; zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania; odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku; sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa; oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego; odrzucenie skargi kasacyjnej; odrzucenie zażalenia; 9) zwrot kosztów postępowania, jeżeli strona nie wnosi skargi kasacyjnej; 10) ukaranie grzywną. Legitymacja do złożenia zażalenia. Zażalenie służy stronom postępowania, uczestnikom postępowania oraz osobom, organizacji społecznej, których sąd nie dopuścił do udziału w postępowaniu, prokuratorowi, Rzecznikowi Praw Obywatelskich. Przy zażaleniu nie obowiązuje przymus zastępstwa — z wyjątkiem, gdy przedmiotem zażalenia jest odrzucenie skargi kasacyjnej. Warunki formalne zażalenia. Treść i forma zażalenia powinny czynić zadość wymaganiom pisma procesowego oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wnioski o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia. Termin. Zażalenie wnosi się: w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia. Wpis. Warunkiem formalnym zażalenia jest uiszczenie wpisu. Postępowanie zażaleniowe możemy podzielić na fazę postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym i fazę właściwą przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Zażalenie wnosi się do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Wojewódzki sąd administracyjny akta sprawy wraz z zażaleniem przed-stawia Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu po doręczeniu zażalenia pozostałym stronom. Odpowiedź na zażalenie może być wniesiona wprost do Naczelnego Sądu Administracyjnego w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia zażalenia. Wojewódzki sąd administracyjny, który wydal zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przedstawiając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo. Od ponownie wydanego postanowienia przysługują środki odwoławcze na zasadach ogólnych".
56.) Legitymacja do złożenia skargi, której konstrukcja nie opiera się na ochronie interesu prawnego, publicznego, społecznego. Sąd administracyjny nie może w tym przypadku badać interesu wnoszącego skargę. Żądanie informacji publicznej złożone władzy publicznej lub innemu podmiotowi wykonującemu zadania publiczne daje legitymację do złożenia skargi do sądu.Przesłanki dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego. Dopuszczalność drogi postępowania przed sądem administracyjnym jest obwarowana szeregiem ograniczeń, do których należy właściwość sądu administracyjnego. Do tego rodzaju ograniczeń należy zaliczyć konstrukcję legitymacji do złożenia skargi do sądu, która oznacza, że skutecznie dostępu do tej drogi postępowania mogą żądać tylko podmioty, którym jest przyznana ta legitymacja. Do tego też rodzaju ograniczeń należy zaliczyć przesłankę dopuszczalności skargi, a mianowicie przesłankę wyczerpania obrony na drodze postępowania lub w innej formie obrony podjętej przed organem wykonującym administrację publiczną.Ustawa o NSA przyjmowała dwie przesłanki dopuszczalności skargi: 1) wyczerpanie środków obrony na drodze przed organem wykonującym administrację publiczną; 2) pierwszeństwo drogi administracyjnej przez przyjęcie w art. 35 ust. 2: „Nie można wnieść skargi do sądu, jeżeli toczy się postępowanie w celu zmiany, uchylenia lub stwierdzenia nieważności aktu albo innej czynności”.Przesłanką dopuszczalności skargi na akty podjęte w postępowaniu administracyjnym jest wyczerpanie środków zaskarżenia, ale pod warunkiem, że służyły one w postępowaniu. Należy zatem wyróżnić dwie sytuacje: po pierwsze, gdy przepisy prawa procesowego regulują środki zaskarżenia od decyzji, postanowienia, bezczynności w postępowaniu administracyjnym; a po drugie, gdy przepisy prawa procesowego nie przyznają prawa do zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym (np. na bezczynność ministra, samorządowego kolegium odwoławczego nie służy zażalenie z uwagi na brak organu wyższego stopnia, a przepisy prawa nie odsyłają w tym zakresie do stosowania przepisów regulujących wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy). W sytuacji pierwszej przesłanką dopuszczalności skargi na decyzje, postanowienia, bezczynność jest wyczerpanie środków zaskarżenia. W sytuacji drugiej, gdy przepis prawa procesowego nie przyznaje prawa do odwołania, zażalenia, wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy — skarga do sądu administracyjnego służy bez konieczności podjęcia obrony przed organem wykonującym administrację publiczną.
57) Postępowanie odrębne Postępowaniem odrębnym jest postępowanie w sprawie rozstrzygania sporów o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi oraz sporów kompetencyjnych między organami tych jednostek a organami administracji rządowej .Zakwalifikowanie do tej grupy postępowań postępowania w sprawie sporów jest uzasadnione tym, że w tym przypadku nie jest przedmiotem postępowania kontrola wykonywania administracji publicznej, a ustalenie właściwości organu administracji, a zatem tylko pośrednio jest związane z kontrolą wykonywania administracji publicznej. 2. Postępowanie pomocnicze Do postępowania pomocniczego zaliczymy postępowanie w sprawie zaginięcia lub zniszczenia akt i postępowanie w sprawie podejmowania uchwał. Postępowanie w sprawie zaginięcia lub zniszczenia akt. Przedmiot postępowania. Odtworzeniu ulegają akta zaginione lub zniszczone w całości lub w części. W sprawie prawomocnie zakończonej odtworzeniu podlega orzeczenie kończące postępowanie w sprawie oraz ta część akt. która jest niezbędna do ustalenia jego treści i do wznowienia postępowania. Właściwość sądu. Do odtworzenia akt sprawy będącej w toku właściwy jest sąd, w którym ostatnio toczyła się sprawa. Jeżeli właściwy byłby Naczelny Sąd Administracyjny, Sąd ten przekaże odtworzenie akt sądowi I instancji, chyba że chodzi o odtworzenie tylko akt tego sądu. Postępowanie w razie zaginięcia lub zniszczenia akt w sprawie prawomocnie zakończonej orzeczodawca sad. w którym sprawa toczyła się w I instancji. Stadia postępowania. Wszczęcie postępowania. Sąd wszczyna postępowanie z urzędu lub na wniosek strony. Sąd wszczyna postępowanie tylko na wniosek strony, jeżeli zaginiecie lub zniszczenie akt nastąpiło wskutek siły wyższej. Wniosek o odtworzenie akt musi spełniać wymogi pisma procesowego, a ponadto należy określić dokładnie sprawę, dołączyć wszelkie urzędowo poświadczone odpisy znajdujące się w posiadaniu zgłaszającego wniosek oraz wskazać znanemu miejsca, w którym dokumenty lub ich odpisy się znajdują. Cdn58
58)Postępowanie rozpoznawcze przeprowadza się w ten sposób, że przewodniczący wzywa osoby, organy administracji publicznej wskazane we wniosku oraz znane sądowi urzędowo do złożenia w określonym terminie poświadczonych urzędowo odpisów dokumentów będących w ich posiadaniu albo do oświadczenia, że ich nie mają. Po doręczeniu poświadczonych urzędowo odpisów dołącza się je do akt, a odpis zarządzenia o tym doręcza się stronom. W razie gdy odtworzenia akt nie można przeprowadzić w trybie wyżej wskazanym, przeprowadzane jest właściwe postępowanie rozpoznawcze. Przewodniczący wzywa strony do złożenia dokładnych oświadczeń co do treści zaginionych lub zniszczonych pism oraz dowodów na zawarte w nich twierdzenia, nie wyłączając prywatnych odpisów oraz innych pism i notatek, które mogą być pomocne przy odtworzeniu akt. Sąd z urzędu przeprowadza dochodzenie, nie pomijając żadnej okoliczności, która może mieć znaczenie dla ustalenia treści zaginionych lub zniszczonych akt.Sąd bierze pod uwagę wpisy do repertoriów i innych ksiąg biurowych. Sąd może też przesłuchać w charakterze świadków sędziów, prokuratorów, protokolantów, pełnomocników stron i inne osoby, które uczestniczyły w postępowaniu lub które mogą wypowiedzieć się co do treści akt, jak również może zarządzić przesłuchanie stron. Po przeprowadzeniu właściwego postępowania rozpoznawczego sąd orzeka postanowieniem. Na postanowienie przysługuje zażalenie. Jeżeli akta nie mogą być odtworzone lub zostały odtworzone w części niewystarczającej do podjęcia dalszego postępowania, skarga albo środek odwoławczy mogą być wniesione ponownie w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym postanowienie w tym przedmiocie stało się prawomocne. We wszystkich innych przypadkach sąd podejmuje postępowanie w takim stanie, w jakim okaże się to możliwe przy uwzględnieniu akt pozostałych i odtworzonych. Postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie podejmowania uchwał. Przedmiotem tego postępowania jest: podejmowanie uchwal mających na celu wyjaśnienie przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych; podejmowanie uchwal zawierających rozstrzygnięcia zagadnień prawnych budzących poważne wątpliwości w konkretnej sprawie sądowoadministracyjnej. Postępowanie jest prowadzone w pierwszym przypadku na wniosek. Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Prokuratora Generalnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, a w przypadku drugim na podstawie postanowienia składu orzekającego sądu. cdn
59) Prawo skargi na przewlekłość postępowania. Prawo skargi przysługuje w postępowaniu sądowoadministracyjnym skarżącemu oraz uczestnikowi postępowania na prawach strony, jeżeli po wszczęciu postępowania nastąpiło naruszenie prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne do wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Prawo skargi na przewlekłość służy ponownie w tej samej sprawie po upływie dwunastu miesięcy, od daty wydania w sprawie przewlekłości orzeczenia. Właściwość sądu do rozstrzygnięcia w sprawie przewlekłości. Sądem właściwym do rozpoznania skargi jest: jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym — Naczelny Sąd Administracyjny. Skargę na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym rozpoznaje Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd rozpoznaje skargę w składzie trzech sędziów. Wymagania materialne i formalne skargi na przewlekłość postępowania. Przesłanką dopuszczalności skargi jest przewlekłość postępowania, które zostało wszczęte. Dalą wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego jest przekazanie skargi do sądu administracyjnego, akt sprawy i odpowiedzi na skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Datą wszczęcia postępowania kasacyjnego jest dala wpływu skargi kasacyjnej do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Skargę wnosi się do sądu, przed którym toczy się postępowanie, a zatem odpowiednio do wojewódzkiego sądu administracyjnego, a w zakresie postępowania kasacyjnego, po przekazaniu skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego do tego właśnie sądu. Cdn60
60) Skarga na przewlekłość postępowania powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a ponadto powinna zawierać: 1) żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy; 2) przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie. Skarga może zawierać żądanie wydania sądowi rozpoznającemu sprawę zalecenia podjęcia w wyznaczonym terminie odpowiednich czynności oraz zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej. Rozpoznanie skargi na przewlekłość następuje w trybie postępowania obejmującego trzy stadia: postępowanie wstępne. W tym stadium sąd bada dopuszczalność skargi naprzewlekłość. W razie gdy skarga została wniesiona przez nieuprawniony podmiot lub gdy jest niedopuszczalna z przyczyn ustawowo określonych — ponowienia skargi przed upływem dwunastu miesięcy od daty wydania orzeczenia w sprawie przewlekłości, sąd skargę odrzuca. Sąd odrzuca skargę na przewlekłość, jeżeli nie spełnia wymogów co do treści bez wezwania do uzupełnienia braków; postępowanie rozpoznawcze. Sąd, rozpoznając skargę, ustala w szczególności terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania rozstrzygnięcia w sprawie sądowoadministracyjne, uwzględnia charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenia dla strony, która wniosła skargę na przewlekłość oraz zachowanie stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Sąd, rozpoznając skargę na przewlekłość, zawiadamia o toczącym się postępowaniu Skarb Państwa odpowiednio wojewódzkiego sądu administracyjnego lub Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego. podjęcie orzeczenia. Sąd rozpoznaje skargę na przewlekłość postępowania w formie postanowienia. Postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego są niezaskarżalne, a zatem od postanowienia nie służy zażalenie. Rozpoznając skargę sprawie przewlekłości rozpoznania sprawy na przewlekłość. Naczelny Sąd Administracyjny: 1) oddala skargę, jeżeli jest niezasadna; 2) uwzględnia skargę, stwierdzając, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania. W postanowieniu uwzględniającym skargę na żądanie skarżącego, sąd może: a) zlecić podjecie przez sąd rozpoznający sprawę sądowoadministracyjne odpowiednich czynności w wyznaczonym terminie. Zalecenia nie mogą wkraczać w zakres oceny faktycznej i prawnej sprawy; b) przyznać od Skarbu Państwa odpowiednią sumę pieniężną w wysokości nie przekraczającej 10000 zł. Wypłaty przyznanej sumy dokonuje sąd prowadzący postępowanie, w którym nastąpiła przewlekłość postępowania, ze środków własnych. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje skargę na przewlekłość w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty złożenia skargi. Uwzględniając skargę, sąd z urzędu zwraca uiszczoną opłatę.
61) Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego Instytucja wznowienia postępowania tworzy możliwość prawną ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy zakończonej prawomocnym orzeczeniem sądu, jeżeli zachodzą enumeratywnie wyliczone w ustawie przyczyny wznowienia postępowania. Zakres przedmiotowy wyznacza art. 270 ustawy — stanowiąc: można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem". Ustawa nie ogranicza przedmiotu wznowienia postępowania wyrokiem. Stanowi bowiem, że można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Dopuszczalne jest wiec wznowienie postępowania zarówno, gdy postępowanie zostało zakończone wyrokiem, jak również, gdy zostało zakończone prawomocnym postanowieniem. Określając zakres przedmiotowy wznowienia postępowania, należy wskazać, że niedopuszczalne jest dalsze wznowienie postępowania (niezależnie od tego kto wnosi skargę, i niezależnie od tego, na jakich przyczynach skarga jest oparta) zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o wznowienie postępowania Nie dotyczy to sytuacji, w której postępowanie zostało zakończone odrzuceniem skargi o wznowienie. Przedawnienie dopuszczalności wznowienia postępowania. Po upływie pięciu lat od uprawomocnienia się orzeczenia nie można żądać wznowienia postępowania — z wyjątkiem przypadku, gdy strona była pozbawiona możliwości działania lub nie była należycie reprezentowana. Legitymacja do żądania wznowienia postępowania. Stanowi że postępowanie to może być wszczęte na żądanie, nigdy z urzędu. Z rozwiązań prawnych regulujących np. termin do złożenia skargi o wznowienie wynika, że legitymację do złożenia skargi o wznowienie postępowania mają strony oraz uczestnik na prawach strony, uczestnicy dopuszczeni przez sąd do udziału w postępowaniu. Mają oni bowiem, zgodnie z art. 12 ustawy — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, takie same prawa jak strona. Sporządzenie skargi o wznowienie postępowania, gdy właściwy do jej rozpoznania jest Naczelny Sąd Administracyjny, jest objęte przymusem zastępstwa Legitymację do żądania wznowienia postępowania ma prokurator oraz Rzecznik Praw Obywatelskich. Stanowi o tym art. 8 ustawy — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi: „Prokurator oraz Rzecznik Praw Obywatelskich mogą wziąć udział w każdym toczącym się postępowaniu, a także wnieść skargę o wznowienie postępowania, jeżeli według ich oceny wymaga tego ochrona praworządności lub praw człowieka i obywatela. W takim przypadku przysługują im prawa strony".
62) PRAWO POMOCY może być przyznane stronie na jej wniosek złozony przed wszczęciem postepowania lub w toku postępowania. Zakres prawa pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata , radcy prawnego, doradcypodatkowego lub rzecznika patentowego.zakres przyznania prawa pomocy- prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów oraz ustanowienie adwokata itd. Prawo pomocy w zakresie czesciowym obejmuje zwolnienia z części kosztów . Tryb udzielania prawa pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek . wniosek powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna - ponadto dokładne dane o stanie rodzinym oraz oswiadczenei strony o nie zatrudnieniu lub niepozostawieniu w innym stosunku prawnym z adwokatem radća prawnym doradća podatkowym lub rzecznikiem patentowym . Wniosek składa się na urzędowym formularzu , według ustalonego wzoru. Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej nastepuje - w zakresie całkowitym - gdy osoba t awykaze ze nie jest w stanie ponieść jakich kolwiek kosztów postępowania . - w zakresie czesciowym- gdy wykaze ze nie jest w stanei poniesc pełnych kosztów posterowania bez uszczerbku utrzymanai koniecznego dla siebei i rodziny . Osobie prawnej , innej jednostce organizacyjnej mniemającej soobowosci prawnej prawo pomocy może być przyznane. W zakresie całkowitym jeżeli nie ma zadnych srodków na poniesienie kosztów postepowania w zakresie czesciowym gdzy nie ma dostatecznych srodków na poniesienie pełnych kosztów postepowania.
Rozpoznanie wniosku należy do wojewódzkiego sądu administracyjnego w k™órym sprawa ma się toczyć lub się toczy. OD wydanego przez referendarza sądowego zarządzenia służy sprzeciw w terminie 7 dni od dnia doręczenia zarządzenia lub postanowienia. Sprzeciw wniesiony przez adwokata , Radce prawnego, doradce podatkowego lub rzecznika patentowego wymaga uzasadnienia.
63) USTRÓJ WSA 1. Wojewódzki sąd administracyjny tworzy się dla jednego województwa lub dla większej liczby województw. Prezydent RP, na wniosek Prezesa NSA, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi wojewódzkie sądy adm. oraz ustala ich siedziby i obszar właściwości, a także może tworzyć, poza siedzibą sądu, i znosić wydziały zamiejscowe tych sądów. Wojewódzki sąd adm. dzieli się na wydziały, które tworzy i znosi Prezes NSA. Wydziałem w wojewódzkim sądzie adm. kieruje prezes lub wiceprezes sądu albo wyznaczony sędzia. W skład wojewódzkiego sądu administracyjnego wchodzą: prezes sądu, wiceprezes sądu lub wiceprezesi sądu oraz sędziowie. Liczbę sędziów i wiceprezesów sądu w woj. sądzie adm. określa Prezes NSA. Organami wojewódzkiego sądu adm. są: prezes sądu, zgromadzenie ogólne, oraz kolegium wojewódzkiego sądu adm. Prezes woj. sądu adm. kieruje sądem i reprezentuje go na zewnątrz, pełni czynności adm. sądowej i inne czynności przewidziane w ustawie. W zakresie adm. sądowej jest organem podległym Prezesowi NSA. Prezesa woj. sądu adm. zastępuje wiceprezes sądu lub wyznaczony sędzia. Prezesa sądu i wiceprezesa sądu w wojewódzkim sądzie adm. powołuje i odwołuje Prezes NSA, po zasięgnięciu opinii zgromadzenia ogólnego tego sądu i Kolegium NSA. Jeżeli opinia nie zostanie wydana w terminie 2 miesięcy od przedstawienia kandydata właściwemu zgromadzeniu ogólnemu, Prezes NSA może powołać prezesa wojewódzkiego sądu adm. bez opinii. W przypadku wydania przez zgromadzenie ogólne negatywnej opinii o kandydacie, Prezes NSA może go powołać po uzyskaniu pozytywnej opinii Kolegium NSA. Negatywna opinia Kolegium NSA jest dla Prezesa NSA wiążąca. Jeżeli Kolegium NSA w terminie 30 dni nie wyda opinii, uważa się, że opinia jest pozytywna. Prezes NSA, prezes wojewódzkiego sądu adm. oraz inne osoby powołane do kierowania i nadzoru nad działalnością administracyjną mają prawo wglądu w czynności wojewódzkiego sądu adm., mogą być obecni na rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności, mogą żądać wyjaśnień oraz usunięcia uchybień. Prezes NSA oraz prezes wojewódzkiego sądu adm. mogą uchylać zarządzenia adm. niezgodne z prawem. Prezydent RP określa w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wykonywania nadzoru nad działalnością administracyjną woj. sądów adm. przez organy i osoby do tego wyznaczone. Prezydent RP ustala, w drodze rozporządzenia, regulamin określający szczegółowo tryb wewnętrznego urzędowania woj. sądów adm.: 1) wewnętrzną organizację sądów,
64) 2) porządek funkcjonowania sądów, 3) tryb czynności sądowych zapewniających sprawne i szybkie ich wykonywanie, 4) tryb wyznaczania składów orzekających w dostosowaniu do specjalizacji orzeczniczej sędziów i wpływu spraw, 5) przypadki wyznaczania składów orzekających w drodze losowania z ustaleniem zasad losowania. Zgromadzenie ogólne składa się z sędziów wojewódzkiego sądu adm. Przewodniczącym zgromadzenia ogólnego jest prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego, który zwołuje zgromadzenie ogólne co najmniej raz w roku. Zgromadzenie ogólne: 1) rozpatruje informację prezesa wojewódzkiego sądu administracyjnego o rocznej działalności sądu, 2) przedstawia Krajowej Radzie Sądownictwa kandydatów na stanowiska sędziów wojewódzkiego sądu administracyjnego, 3) wyraża opinię w sprawie powołania lub odwołania prezesa wojewódzkiego sądu administracyjnego oraz opinię w sprawie powołania lub odwołania wiceprezesa wojewódzkiego sądu administracyjnego, 4) ustala skład liczbowy kolegium sądu oraz wybiera jego członków i dokonuje zmian w jego składzie, 5) wybiera spośród członków zgromadzenia ogólnego dwóch przedstawicieli, którzy uczestniczą w Zgromadzeniu Ogólnym Sędziów NSA wybierającym członków Krajowej Rady Sądownictwa, 6) zgłasza kandydatów na członków Krajowej Rady Sądownictwa, 7) rozpatruje i opiniuje inne sprawy przedłożone przez prezesa wojewódzkiego sądu administracyjnego lub zgłoszone przez członków zgromadzenia ogólnego. Kolegium sądu: 1) ustala podział czynności w sądzie i określa szczegółowe zasady przydziału spraw poszczególnym sędziom, 2) przedstawia zgromadzeniu ogólnemu opinię o kandydatach na stanowiska sędziów, 3) rozpatruje sprawy przedstawiane zgromadzeniu ogólnemu, 4) rozpatruje inne sprawy przedstawione przez prezesa sądu lub z własnej inicjatywy. Kadencja kolegium sądu trwa 3 lata. Przewodniczącym kolegium sądu jest prezes sądu. Prezes NSA może mianować asesorem sądowym osobę, która: 1) spełnia odpowiednie wymagania, 2) ukończyła 30 lat, 3) przez co najmniej 4 lata pozostawała na stanowisku sędziego lub prokuratora albo przynajmniej przez cztery lata wykonywała zawód adwokata, radcy prawnego lub notariusza albo przez 6 lat pozostawała w instytucjach publicznych na stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa administracyjnego. Prezes NSA może, za zgodą kolegium sądu, powierzyć asesorowi sądowemu pełnienie czynności sędziowskich w tym sądzie na czas określony, nieprzekraczający 5 lat. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określa, w drodze rozporządzenia, stanowiska i wymagane kwalifikacje urzędników sądowych oraz pracowników sądowych, a także szczegółowe zasady wynagradzania i tabele wynagrodzenia zasadniczego oraz wysokość dodatku z tytułu zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji referendarzy sądowych.
65) Skutki złozenia skargi do WSA -Skutki skargi Samo wniesienie skargi nie powoduje wstrzymania wykonania aktu, jednakże sad na wniosek strony lub z urzędu może wydać postanowienie wstrzymujące to wykonanie. Jeżeli jednak w terminie 30 dni organ nie przesłał sadowi odpowiedzi na skargę i akt sprawy, wstrzymanie następuje z mocy prawa. Sad nie jest związany granicami skargi, co oznacza, ze może orzec również w kwestiach nie podniesionych przez skarżącego. Nie może on jednak orzec na niekorzyść skarżącego, chyba ze stwierdzi takie naruszenie prawa, które powoduje stwierdzenie nieważności decyzji lub postanowienia. Możliwe orzeczenia sadu: 1. Sad odrzuci skargę, jeżeli wniesiono ja po upływie terminu i nie uległ on przywróceniu lub z innych przyczyn skarga jest niedopuszczalna, np. złożył ja podmiot bez uprawnień; NSA nie jest właściwy w sprawie; nie wyczerpano środków odwoławczych; nie uiszczono wpisu; toczy się postępowanie w celu zmiany, uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji. 2. Sad oddali skargę, jeżeli była ona bezzasadna. 3. Uwzględnienie skargi następuje, jeżeli sad uzna ja za zasadna. Następuję wtedy uchylenie decyzji lub postanowienia w całości lub części. Jeżeli NSA uchyli zaskarżona decyzje i organ ponownie rozpatrując sprawę umorzy postępowanie lub tez sad stwierdzi nieważność aktu, to stronie, która poniosła szkodę, służy odszkodowanie od organu, który wydal decyzje. Odszkodowanie przysługuje również, jeżeli organ nie wykona orzeczenia NSA
66) WŁASCIWOSĆ ORGANÓ W PA Kompetencja szczególna- zdolność prawna org. do rozpoznania i załatwienia konkretnej sprawy w konkretnym układzie postępowania; na kompetencje tą składają się: instytucja właściwości, która dzieli się na: wł. ustawową i właściwość delegacyjną oraz instytucja wyłączenia. Właściwość ustawowa- składają się na nią: 1.właściwość rzeczowa- zdolność prawna org. do rozpoznania i załatwiania pewnej kategorii spraw, ustalana jest wg przepisów ustaw materialnoprawnych. Ustala się z norm: prawa materialnego, które reguluje uprawnienia i obowiązki jednostki oraz norm prawa ustrojowego, które reguluje tryb nadawania tych uprawnień i obowiązków jednostki. Dla określenia właściwości rzeczowej znaczenie mają też zawierane przez jednostki s.t. związki. Właściwość rzeczowa nie może być ustalana wyłącznie na podstawie przepisów prawa materialnego, ale niezbędne jest ustalenie opartej na zawartych porozumieniach, związkach uchwały, która prowadzi do zmiany właściwości rzeczowej. 2.właściwość miejscowa- zdolność prawna org. do załatwiania spraw na danym obszarze określonej jednostki podziału terytorialnego kraju. Właściwość miejscowa ustala się wg miejsca zamieszkania, miejsca położenia, lub miejsca zdarzenia w zależności od sytuacji warunków. 3.właściwość instancyjna- zdolność prawna org. do przeprowadzenia weryfikacji decyzji; wskazuje org. wyższego stopnia; wynika z art.17 KPA z zastrzeżeniem wyjątków zawartych w przepisach szczególnych; kpa wskazuje: 1. w stosunku do org. jedn. samorządu terytorialnego- samorządowe kolegia odwoławcze; 2. w stosunku do wojewodów- odpowiedni ministrowie; 3.w stosunku do innych organów adm. publ. niż określone w p1i2- odpowiednie org. nadrzędne lub właściwi w sprawie ministrowie; a w razie ich braku - organy pań. sprawujące nadzór nad ich działalnością. Właściwości delegacyjna - jest to zdolność do przekazania całej sprawy lub poszczególnych czynności jednemu org. przez 2 org. Możność przekazania i rozstrzygnięcia sprawy będącej przedmiotem postępowania jest przewidziana w przypadku wyłączenia organu adm. publicznej. W razie wyłączenia organu właściwy do rozstrzygnięcia sprawy jest organ wyższego stopnia, który może wyznaczyć podległy jemu organ do rozstrzygnięcia i załatwienia sprawy. W postępowaniu podatkowym organ właściwy wyznaczy w razie wyłączenia uszedł skarbowego - właściwa izba skarbowa. Gdy wyłączeniu podlega wójt, burmistrz, prezydent, starosta, marszałek woj. to organ właściwy wyznaczy samorządowe kolegium odwoławcze.
52) Skarga na postanowienia Postanowienia, na które służy zażalenie Postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty 53) Legitymacja do złożenia skargi na podstawie ochrony interesu prawnego i inne legitymacje 55) Zażalenia 56.) Legitymacja do złożenia skargi, której konstrukcja nie opiera się na ochronie interesu prawnego, publicznego, społecznego 57) Postępowanie odrębne Postępowanie pomocnicze 58) Postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie podejmowania uchwał 59) Prawo skargi na przewlekłość postępowania 60) Skarga na przewlekłość postępowania 61) Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego Legitymacja do żądania wznowienia postępowania 62) PRAWO POMOCY 63i 64) USTRÓJ WSA 65) Skutki złozenia skargi do WSA 66) WŁASCIWOSĆ ORGANÓ W PA