UZDROWIENIE WEWNĘTRZNE – ZNAKI ZAPYTANIA

UZDROWIENIE WEWN�TRZNE - ZNAKI ZAPYTANIA

Napisa� ALEKSANDRA KOWAL

„Nie p�acz� ju� nad sob�, nad mymi ranami”…

(s�owa pieœni B�ogos�awiona wina

z I kasety Wsp�lnoty Mi�oœci Ukrzy�owanej

pt. Dotyk ognia)

Istnieje dzisiaj w œrodowiskach charyzmatycznych praktyka nazywana uzdrawianiem wewn�trznym. Polska Odnowa w Duchu Œwi�tym poœwi�ca mu nawet specjaln� stron� internetow�[1]. Organizuje si� rekolekcje uzdrowienia wewn�trznego, modlitwy i kursy. Wydano wiele ksi��ek i publikacji na ten temat. Mo�na œmia�o powiedzie�, �e to zjawisko przybra�o posta� pot�nego ruchu. Chcia�abym zastanowi� si� nad przydatnoœci� tej praktyki dla chrzeœcija�skiej duchowoœci.

Posta� za�o�ycielki

Ksi��ka dr Jane Gumprecht Abusing Memory (Przekl�ta pami��) przedstawia histori� ruchu oraz ujawnia jego za�o�ycielk�, Agnes Sanford.

Nowy mi�dzynarodowy s�ownik ruch�w pentekostalnych i charyzmatycznych podaje na jej temat mi�dzy innymi nast�puj�ce informacje: „Agnes Mary SANFORD (1897-1982), prekursorka pos�ugi uzdrawiania (healing ministry). C�rka prezbiteria�skich misjonarzy, Agnes White, sp�dzi�a m�odoœ� w Chinach, opr�cz lat szko�y œredniej, kt�re sp�dzi�a w USA. Wysz�a za m�� za episkopalnego duchownego, Edgara Sanforda, w 1923 roku, w roku 1925 razem wr�cili do Stan�w Zjednoczonych.

Zainteresowanie pani Sanford uzdrawianiem rozwin�o si�, gdy sama zosta�a uzdrowiona z przewlek�ej depresji. Studiuj�c Pismo, odkry�a u siebie dar uzdrawiania. Jej pos�uga na szersz� skal� rozpocz�a si�, gdy w 1947 r. zosta�a wydana jej pierwsza ksi��ka, The Healing Light (Uzdrawiaj�ce œwiat�o), kt�ra sta�a si� bestsellerem. Oko�o 1953-54 Sanford prze�y�a ostateczne umocnienie w Duchu Œwi�tym i wtedy po kontakcie z charyzmatykami otrzyma�a dar j�zyk�w. Sanford by�a g��wn� prekursork� uzdrawiania pami�ci, co dla niej by�o tym samym, co odpuszczenie grzech�w”[2].

Je�eli samo poj�cie uzdrowienia wewn�trznego oraz pomys� takiej praktyki zrodzi� si� dopiero 50 lat temu, to NIE MO�E mie�, jak si� wydaje, swoich Ÿr�de� w Piœmie Œwi�tym, Tradycji i nauce Koœcio�a. Jednak ci�ar obowi�zku znalezienia takich Ÿr�de� pozostawiam zwolennikom i znawcom tego ruchu.

Definicja uzdrowienia wewn�trznego

Na czym, w istocie, polega uzdrawianie wewn�trzne (inner healing)? Na stronie Odnowy w Duchu Œwi�tym poœwi�conej uzdrowieniu wewn�trznemu znajdujemy kilka definicji tego procesu. Autor strony, Wojciech Godlewski, za najciekawsz� uwa�a definicj� podan� przez Jima McManusa. Wed�ug McManusa uzdrowienie wewn�trzne jest:

„prze�yciem uzdrawiaj�cej mi�oœci Boga, przez co dana osoba uœwiadamia sobie, �e jest kochana (uzdrowienie obrazu samego siebie), �e jest zdolna kocha� i przebacza� (uzdrowienie relacji), �e mo�e dzi�kowa� Bogu nawet za trudne doœwiadczenia ze swej przesz�oœci, z wdzi�cznoœci� korzystaj�c z nich w teraŸniejszoœci (uzdrowienie pami�ci)”[3].

Wojciech Godlewski komentuje t� definicj� nast�puj�co: „[…] uzdrowienie obejmuje trzy etapy. Najpierw poznajemy prawd� o samym sobie, �e jesteœmy kochani i akceptowani przez Boga. Nast�pnie przebaczenie, kt�re otrzymujemy od Boga, przekazujemy innym osobom. Na koniec �aska uzdrowienia pami�ci daje nam si�� do wyra�ania wdzi�cznoœci Bogu za wszystkie wydarzenia dotychczasowego �ycia”.

Zacieranie prawdy o grzechu

Prawda o mi�oœci Bo�ej wzgl�dem cz�owieka stanowi pierwsz�, pozytywn� cz�œ� or�dzia wiary. Jednak istnieje te� jego cz�œ� druga - negatywna. Takie uj�cie kerygmatu zaciera prawd� o grzesznoœci cz�owieka i koniecznoœci wyznania grzech�w. W�aœnie dla Agnes Sanford uzdrowienie pami�ci, czyli przyj�cie mi�oœci Bo�ej, by�o tym samym, co przebaczenie grzech�w, ale nam, katolikom, nie wolno zapomnie�, �e odpuszczenie grzech�w nast�puje przede wszystkim poprzez chrzest, a grzechy pope�nione po chrzcie trzeba wyzna�: z ci�kich grzech�w oczyszcza nas Chrystus w sakramencie pojednania, grzechy powszednie wystarczy wyzna� np. podczas spowiedzi powszechnej albo prywatnie przed Bogiem.

Jedynym prawdziwym zranieniem cz�owieka, o kt�rym m�wi Biblia, jest rana grzechu. A jedynym uzdrowieniem z grzechu jest wyznanie grzech�w, pokuta i nawr�cenie. Wiele przytoczonych na stronie Odnowy definicji istotnie to podkreœla, ale nieporozumienia pojawiaj� si�, gdy ten aspekt pozostanie pomini�ty, jak np. w definicji McManusa.

Charakterystyczny dla os�b zajmuj�cych si� uzdrawianiem wewn�trznym pogl�d: „Brak mi�oœci w�asnej jest korzeniem ka�dego grzechu”[4], kt�ry zaczerpn�am z ksi��ki braci Dennisa i Matthew Linn�w.

Natomiast Pismo Œwi�te ma inn� diagnoz�, np. tak�: „korzeniem wszelkiego z�a jest chciwoœ� pieni�dzy” - a wi�c upad�a natura ludzka (1 Tm 6,10).

Psychologia opisuj�ca uzdrowienie wewn�trzne zamazuje poczucie grzechu, m�wi�c o akceptacji samego siebie. Stara si� w ten spos�b usun�� poczucie winy, kt�re dr��y grzesznika, i powinno go dr��y�, jeœli nie jest pozbawiony sumienia. Na czym oparty jest pogl�d, �e cz�owiek powinien akceptowa� samego siebie?

Psychologia taka uczy: Czy nasz Pan nie powiedzia�, �e przede wszystkim trzeba mi�owa� samego siebie? - powo�uj�c si� na s�owa Ewangelii wed�ug œw. Marka: „B�dziesz mi�owa� bliŸniego swego jak siebie samego” (Mk 12,31). Wielu rozumie to w ten spos�b, �e przede wszystkim nale�y kocha� swoj� osob�. Np. Philippe Madre napisa� ksi��k� pt. Najpierw pokochaj siebie[5]. Czy Jezus rzeczywiœcie nakaza� nam mi�owa� samego siebie? NIE! On nie powiedzia�: „B�dziesz mi�owa� samego siebie”, On powiedzia�: „B�dziesz mi�owa� bliŸniego swego”. To drugiego cz�owieka nakazuje mi�owa� Jezus. I ma�o �e „jak samego siebie” (to by� cytat ze starotestamentowego Prawa - Kp� 19,18), ale tak, jak On nas umi�owa�, czyli a� do ofiary z �ycia, znacznie bardziej ni� samego siebie (por. J 15,12). Co wi�c oznacza to „jak samego siebie” w tym przykazaniu? Ot� to znaczy to samo, co zosta�o nazwane przez redaktor�w Pisma Œwi�tego „z�ot� zasad� post�powania”: „Wszystko wi�c, co byœcie chcieli, �eby wam ludzie czynili, i wy im czy�cie” (Mt 7,12).

O mi�oœci samego siebie nie ma wiele w Nowym Testamencie, tyle �e: „nigdy nikt nie odnosi� si� z nienawiœci� do w�asnego cia�a, lecz [ka�dy] je �ywi i piel�gnuje” (Ef 5,29). To odnosi si� do cia�a, natomiast na temat duszy s�owa Pisma s� o wiele bardziej twarde: „Jeœli kto przychodzi do mnie, a nie ma w nienawiœci swego ojca i matki, �ony i dzieci, braci i si�str, nadto i siebie samego, nie mo�e by� moim uczniem” (�k 14,26). A wi�c chodzi o pewne oderwanie si� nie tylko od wi�z�w krwi, ale r�wnie� od swojego Ja. Punkt ten budzi zwykle wielki sprzeciw, tak bardzo jesteœmy przywi�zani do myœli, �e powinniœmy siebie samego kocha�, np. dlatego, �e cz�owiek jest wspania�ym dzie�em Boga obdarzonym przez Niego godnoœci� i chwa�� (por. np. Ps 8,5-9; Ps 139,14), a chrzeœcijanin w spos�b specjalny posiada godnoœ� dziecka Bo�ego i stanowi œwi�tyni� Ducha Œwi�tego (por. np. Rz 8,16-18; 1 Kor 6,19). Jednak wys�awianie wielkich dzie� Bo�ych to nie to samo, co zachwyt dla swojej w�asnej osoby. Gdyby nie wiem jak usi�owa� t�umaczy� i ob�askawia� przytoczon� wypowiedŸ Jezusa z Ewangelii wed�ug œw. �ukasza, w �aden spos�b nie uda si� s�owa NIENAWIŒ� zamieni� na s�owo MI�OŒ�.

Wydaje si�, �e psychologia tego rodzaju niepostrze�enie zamieni�a ewangeliczny nakaz mi�oœci w zasad� egoistyczn�: „b�dziesz mi�owa� SAMEGO SIEBIE, a bliŸniego swego DLA siebie samego”. Na tym w�aœnie polega niebezpiecze�stwo psychologicznego zwiedzenia. Psychologia (w sensie og�lnym) formu�uje prawdy na poz�r podobne do prawd naszej wiary, niepostrze�enie je modyfikuje, zamieniaj�c je w karykatur� chrzeœcija�stwa. Ten proces jest tak subtelny, �e naprawd� wiele os�b nie zdaje sobie sprawy z niebezpiecze�stwa ani z tego, �e da�o si� uwieœ� „kultowi swojego Ja”, jak to precyzyjnie nazwa� kard. Suenens. Jednym z przejaw�w „kultu w�asnego Ja” jest nieustanne wpatrywanie si� z upodobaniem w swoje wn�trze.

Przebaczenie

Zwolennicy uzdrowienia wewn�trznego twierdz�, �e jednym z warunk�w relacji z Bogiem jest przebaczenie innym ich win wobec nas. Ale �ycie chrzeœcija�skie nie wymaga przecie� �adnych warunk�w wst�pnych! Wszystkim, kt�rzy przyjmuj� S�owo, daje Ono moc, aby si� stali dzie�mi Bo�ymi (por. J 1,12). Przebaczenie nie jest warunkiem wst�pnym �ycia chrzeœcija�skiego, jakimœ rzadkim i trudnym do zdobycia darem, ale NAKAZEM. Myœl�, �e pewne nieporozumienia mog� si� bra� z nieznajomoœci termin�w semickich. Ewangelia œw. Mateusza zawiera nast�puj�ce ostrze�enie: „Podobnie uczyni wam Ojciec [tj. wyda was katom - przyp. A.K.], je�eli ka�dy z was nie przebaczy z serca swemu bratu” (Mt 18,35). Przebaczenie jest decyzj� cz�owieka, gdy� serce jest w mentalnoœci �ydowskiej siedliskiem woli i osobowoœci, a nie uczu�. Pojmowanie sentymentalne tego nakazu powoduje oskar�anie si�, �e ci�gle - mimo przebaczenia - pojawiaj� si� we mnie wrogie uczucia. Uczucia nie zale�� od mojej woli, wi�c nie jestem za nie odpowiedzialny, odpowiedzialny jestem, co zrobi� z tymi uczuciami. W tym wypadku ma zastosowanie surowy nakaz koniecznoœci zaparcia si� samego siebie: „Jeœli kto chce p�jœ� za Mn�, niech si� zaprze samego siebie, niech weŸmie krzy� sw�j i niech mnie naœladuje. Bo kto chce zachowa� swoje �ycie, straci je; a kto straci swe �ycie z mego powodu, znajdzie je” (Mt 16,24-25).

Dennis i Matthew Linnowie precyzuj� poj�cie uzdrowienia wewn�trznego w ten spos�b:

„Jesteœmy uzdrowieni nie wtedy, gdy potrafimy powiedzie�: �w porz�dku�, ale �Przebaczam ci, �e mnie zrani�eœ, gdy� obdarzy�o mnie to wzrostem i jestem wdzi�czny, i� tak si� sta�o�”[6].

To by znaczy�o: Przebaczam ci, bo - koniec ko�c�w - OP�ACI�O mi si� to. To nie jest chrzeœcija�skie podejœcie. Chrzeœcijanin przebacza, dlatego �e sam jest grzesznikiem, kt�remu B�g przez ofiar� Chrystusa przebaczy� wszystkie grzechy: „Przebaczajcie sobie, tak jak i B�g wam przebaczy� w Chrystusie” (Ef 4,32).

Jednak ta og�lna definicja nic nie m�wi nam o tym, jakich technik w�aœciwych dla uzdrawiania wewn�trznego u�ywa si� w celu „prze�ycia uzdrawiaj�cej mi�oœci Boga”. Gdyby uzdrowienie wewn�trzne nie r�ni�o si� od tego biblijnego poj�cia, to nie mia�oby sensu wprowadzanie jakiejœ innej, niebibijnej terminologii.

Co zatem jest istot� uzdrowienia wewn�trznego?

Technika stosowana w uzdrowieniu wewn�trznym

W ksi��ce opracowanej przez Zbigniewa Lity�skiego, wydanej przez Centrum Formacji Odnowy w Duchu Œwi�tym „Wieczernik” w Magdalence, znajdujemy takie zalecenie:

„Aby otworzy� si� na �ask� uzdrowienia wspomnie�, trzeba:

1. dokona� podr�y w czasie poprzez histori� naszego �ycia, przeœwietlaj�c ka�dy szczeg�, wyci�gaj�c na œwiat�o dzienne to, co wydaje si� bolesne, rani�ce, co jest Ÿr�d�em niepokoju, co negatywnie na nas wp�yn�o;

2. poprosi� Pana Jezusa, aby uzdrowi� skutki bolesnych prze�y�, uzdolni� do przebaczenia i wyla� balsam swojej mi�oœci, wprowadzi� radoœ� i pok�j w miejsce zranie�”[7].

Ten pierwszy punkt jest chyba najbardziej kontrowersyjny. Co m�wi Biblia na temat odnoszenia si� do przesz�oœci?

„Nie wspominajcie wydarze� minionych, nie roztrz�sajcie w myœli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuj� rzeczy nowej: Pojawia si� w�aœnie. Czy� jej nie poznajecie?” (Iz 43,18-19). S�owa te odnosz� si� do wyjœcia z Egiptu, kt�re nieustannie jest wspominane z wdzi�cznoœci� przez �yd�w, podczas gdy obecnie B�g chce uczyni� dla nich coœ nowego: sprowadzi� ich z powrotem z niewoli babilo�skiej. Skoro nawet wielkie dzie�a Bo�e maj� ust�pi� temu, co B�g dla nas przygotowa�, czy watro w og�le wspomina� zdarzenia niepomyœlne?

„Bracia, ja nie s�dz� o sobie samym, �e ju� to zdoby�em [Aposto� Pawe� m�wi o doskona�oœci chrzeœcija�skiej - przyp. A.K.], ale to jedno [czyni�]: zapominaj�c o tym, co za mn�, p�dz� ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej B�g wzywa w g�r� w Chrystusie Jezusie” (Flp 3,13-14). Aposto� Pawe� r�wnie� wpatruje si� raczej w to, jak wielkie rzeczy przygotowa� B�g tym, kt�rzy Go mi�uj� (por. 1 Kor 2,9).

„Ktokolwiek przyk�ada r�k� do p�uga, a wstecz si� ogl�da, nie nadaje si� do kr�lestwa Bo�ego” (�k 9,62). To s� s�owa Jezusa Chrystusa: powo�any przez Pana ucze� nale�y ca�kowicie do Niego i post�puje w nowoœci �ycia, w oderwaniu od wszelkich innych spraw, r�wnie� przesz�ych.

Nie wydaje si� wi�c, aby Pismo Œwi�te tak� „podr� w czasie” zaleca�o.

Tak na marginesie przyznam otwarcie, �e jest mi trudno zrozumie�, w jaki spos�b psychice cz�owieka mo�e pom�c powracanie do jakichœ zadawnionych prze�y�, zabliŸnionych ran.

W swojej ksi��ce Psychologiczne uwiedzenie (Psychological Seduction)[8], z kt�rej zaczerpn�am wiele refleksji natury og�lnej, William Kilpatrick przytacza wyniki bada�, kt�re dowodz�, �e ludzie poddani psychoterapii oraz ludzie pozostawieni sami sobie jednakowo szybko przychodzili do r�wnowagi psychicznej po traumatycznych wydarzeniach. Wydaje si� wi�c, �e czas oraz serdeczna troska najbli�szych s� w takich wypadkach, jak np. œmier� bliskiej osoby, najlepszym lekarzem i �e powracanie po latach do tego rodzaju prze�y� mo�e wy��cznie r�wnowadze cz�owieka zaszkodzi�. Warto zauwa�y�, �e angielskie s�owo seduction u�yte w tytule oznacza uwiedzenie, jak i zwiedzenie.

Przypomn�: Sama technika zasadza si� na przekonaniu, �e jesteœmy tacy, jacy jesteœmy, z powodu tego, „co wydaje si� bolesne, rani�ce, co jest Ÿr�d�em niepokoju, co negatywnie na nas wp�yn�o”, czyli zranie� w przesz�oœci, kt�re musz� zosta� uzdrowione poprzez cofni�cie si� do przesz�oœci i wprowadzenie Osoby Jezusa do wydarze� z przesz�oœci. Jest to typowa wiara w psychologi�. Technik� operuj�c� na psychice cz�owieka pr�buje si� stosowa� jako duchow�. Natomiast w rozumieniu œw. Paw�a œwiat uczu� i prze�y�, czyli psychika cz�owieka, jest cz�œci� jego natury wymagaj�c� zbawienia. Psychika jest wi�c tym, co CIELESNE w rozumieniu œw. Paw�a. W V Dokumencie z Malines Kult mojego Ja i moja wiara kard. Suenens zwraca uwag� na to rozr�nienie:

„Kiedy mowa jest o wytyczaniu dr�g, jakie musi przeby� pragn�cy swego wzrastania chrzeœcijanin, to wa�n� rzecz� jest rozstrzygni�cie, co pochodzi ze zdobyczy psychologii, a co z dziedziny wiary chrzeœcija�skiej. Post�powanie drog� maj�c� na celu pog��bienie �ycia wewn�trznego nie mo�e by� uto�samiane z pog��bianiem duchowym”[9].

Œwiat uczu� i prze�y�, czyli �ycie wewn�trzne cz�owieka w�aœciwe jego naturze, nie jest tym samym, co �ycie duchowe, Bo�y dar �ycia nadprzyrodzonego. Praktyka „rekolekcji uzdrowienia wewn�trznego” miesza te dwie sfery. Dlaczego zatem nie organizujemy rekolekcji odzwyczajania od na�og�w albo rekolekcji zapobiegaj�cych chorobie wrzodowej?

Przez pomieszanie technik psychologicznych uzdrowienie wewn�trzne staje si� z�udn� mieszank� psychologii freudowskiej, okultystycznej wizualizacji i chrzeœcija�stwa. Osoba prowadz�ca modlitw� o uzdrowienie (wspomnie�, pami�ci, wn�trza - te terminy s� stosowane zamiennie) podziela przekonanie, �e obecne problemy s� przejawem ran, kt�re musz� zosta� uzdrowione, aby cz�owiek przezwyci�y� codzienne problemy i zacz�� radzi� sobie z �yciem.

Wizualizacja, wyobra�anie sobie przebaczenia Jezusowego

Osoba prowadz�ca modlitw� o uzdrowienie wn�trza poprzez r�ne techniki zach�ca cz�owieka, aby przypomnia� sobie wypadki z przesz�oœci i powi�za� je z obecnymi problemami lub cierpieniem. Mo�e u�y� hipnozy albo tylko zasugerowa�, co mog�o si� wydarzy�. Podobne sugestie cz�sto dzia�aj� tak samo jak hipnoza na ludzi, kt�rzy s� podatni na sugesti� lub maj� rozwini�t� wyobraŸni�. „Uzdrowiciel” mo�e poprowadzi� dan� osob� ponownie wstecz poprzez przesz�e wydarzenia - kt�re mog�y si� wydarzy� albo i nie - stosuj�c metod� wizualizacji.

„Uzdrowiciel” nie tylko pomaga tej osobie prze�y� na nowo rzeczywist� czy wyimaginowan� przesz�oœ�, ale tak�e odczu� ten sam b�l i cierpienie. Ten wysoce emocjonalny moment uzdrowienia wewn�trznego jest podobny do wprowadzonego przez Freuda poj�cia odreagowania. Albo uprzednio, albo w tym momencie emocjonalnej intensywnoœci zostaje wprowadzona na scen� posta� Jezusa, aby przyni�s� uzdrowienie[10].

Przyjrzyjmy si� konkretnej metodzie uzdrowienia na przyk�adzie zaczerpni�tym z ksi��ki formacyjnej Odnowy. Autor proponuje do rozwa�enia scen� ewangeliczn� z Mk 4,35-41 (Jezus ucisza burz� na jeziorze):

„WyobraŸ sobie wydarzenia opisane w tekœcie biblijnym […]. A potem prze�yj te wydarzenia jeszcze raz, tym razem uczestnicz�c w nich. Teraz to ty jesteœ jednym z Aposto��w […]. Zobacz, co czyni Pan […]. WyobraŸ sobie, co Jezus ci m�wi”[11].

Proponowana metoda odbiega znacz�co od klasycznej medytacji scen biblijnych polecanej np. przez œw. Ignacego w �wiczeniach duchownych. Tutaj medytuje si� sceny „ewangelii pocieszenia” w�asnego pomys�u. Ca�y proces wydaje si� dzie�em wyobraŸni cz�owieka. Czy ten Jezus, kt�rego powo�aliœmy do dzia�ania moc� swojej wyobraŸni, kt�ry �yje dzi�ki procesowi wizualizacji, kt�ry jest w istocie naszym w�asnym dzie�em, czy to jest na pewno ten sam Jezus, Pan pan�w i Kr�l kr�l�w, kt�remu dana jest wszelka w�adza na niebie i na ziemi? Nie jestem w stanie moc� swojej wyobraŸni sprawi�, aby Jezus Chrystus uczyni� to czy tamto. Ponadto wydarzenia, kt�ra tak naprawd� dziej� si� wy��cznie w mojej wyobraŸni, nie mog� w �aden spos�b wp�yn�� na rzeczywistoœ�. Nale�y r�wnie� podkreœli�, �e wszelkie pr�by oddzia�ywania na rzeczywistoœ� wed�ug w�asnej woli s� ni mniej, ni wi�cej tylko okultyzmem, nie maj� zaœ nic wsp�lnego z chrzeœcija�stwem.

Jezus dzia�a w cudowny spos�b w najskrytszej g��bi naszego wn�trza poprzez s�owo Bo�e oraz przez dzia�anie Ducha Œwi�tego i przez to powoduje coœ, co mo�na by nazwa� „uzdrowieniem wewn�trznym”. Ale tutaj ko�czy si� podobie�stwo tego, czego dokonuje Jezus, a co robi osoba prowadz�ca uzdrawianie. Podobie�stwo istnieje wy��cznie przez u�ycie s��w „uzdrowienie wewn�trzne”, i w�aœnie dlatego jest to takie zwodnicze. Ludzie s�dz�, �e poniewa� to Jezus dzia�a we wn�trzu, wszystkie osoby zajmuj�ce si� tym uzdrawianiem niezawodnie musz� pochodzi� od Niego. Niemniej jednak, chocia� ruch uzdrowienia wewn�trznego uwa�a si� za chrzeœcija�ski - w du�ej mierze pos�uguj�c si� Pismem Œwi�tym oraz stosuj�c wizualizacj� czy tylko wyobra�anie sobie Jezusa - ruch ten pochodzi „ze œwiata” i „z cia�a”. Polega na ideach psychologicznych i technikach zebranych i wch�oni�tych ze œwiata. Ca�y proces przemawia do „cia�a”, poniewa� to w�aœnie „cia�o” mo�e by� „uzdrowione”, a nie pot�pione z powodu grzechu[12]. Nale�y podda� pod rozwag�, czyim dzie�em jest to zwiedzenie.

Drugi przyk�ad pochodzi z ksi��ki braci Linn�w:

„Teraz pozw�l, aby Chrystus wszed� w scen� zranienia, i obserwuj, w jaki spos�b ci odpowiada. Jakie s�owa kieruje do ciebie Chrystus i co czyni, aby ci� uzdrowi�? Jakie dobro widzi w tobie i w jaki spos�b si� modli, by ono wzros�o? […] W jaki spos�b Chrystus bierze ci� w ramiona takiego, jaki jesteœ, i nie ��da zmiany, a jedynie prosi ci� o szans� mi�oœci?”[13].

Ca�y proces uzdrawiania ma na celu, jak si� wydaje, aby dana osoba poczu�a si� lepiej. Czy Pan Jezus jest Wielkim Terapeut�? Jak to si� ma do wymagania np.: „W ca�ym swoim post�powaniu sta�cie si� r�wnie� œwi�tymi na wz�r Œwi�tego, gdy� jest napisane: Œwi�tymi b�dŸcie, bo Ja jestem Œwi�ty” (1 P 1,16, cytat z Kp� 11,44)?

Cele metody

Zgodnie z zaleceniem kard. Suenensa, kt�re zawar� w rozdziale Metody wzrastania w chrzeœcija�skiej analizie cytowanego ju� V Dokumentu z Malines, zbadamy cele uzdrawiania wewn�trznego: „Ka�da metoda formacji i wzrostu winna […] jasno ukazywa� cel, ku kt�remu d��y, oraz rozeznawa� drogi i œrodki, kt�rymi b�dzie si� pos�ugiwa�a. Ku czemu kieruje si� chrzeœcijanin? Jaki jest ostateczny cel, ku kt�remu zmierzaj� jego wysi�ki maj�ce na celu rozw�j?”[14].

Aby przyjrze� si� celom metody uzdrowienia wewn�trznego, znowu pos�u�� si� fragmentem ksi��ki opracowanej przez Zbigniewa Lity�skiego:

„Nasze zranienia, w szczeg�lnoœci te nieuœwiadomione, sprawiaj�, �e nie potrafimy by� szcz�œliwi […], post�pujemy egoistycznie”[15].

A zatem pragniemy osi�gn�� szcz�œcie. Tymczasem �eby by� szcz�œliwym, paradoksalnie trzeba przesta� o to zabiega�, trzeba zapomnie� o sobie i o swoich uczuciach, przesta� nieustannie wpatrywa� si� w swoje wn�trze, ale skierowa� si� ku innym ludziom, ku innym sprawom, prze�ywa� coœ ca�� swoj� osob�. Analizowanie w�asnych uczu� odbiera wszelki autentyzm prze�yciom i powoduje, �e w istocie kontemplujemy tylko w�asne niezaspokojone wn�trze. Np. ca�kowicie uszcz�œliwiaj�ce mo�e by� przebywanie w towarzystwie ukochanej osoby, natomiast skupienie si� w tym samym czasie na w�asnych odczuciach doœwiadczanych w tej sytuacji szcz�œcia �adn� miar� przynieœ� nie mo�e.

Na cele rozpatrywanej metody pewne œwiat�o rzuca nast�puj�cy cytat z tej samej ksi��ki: „Dobrze, jeœli proœba o uzdrowienia fizyczne poprzedzona jest modlitw� o uzdrowienie duchowe (wyzwolenie z grzechu) i wewn�trzne (emocjonalne, uzdrowienie wspomnie�), poniewa� cz�sto uzdrowienie duchowe i uzdrowienie wewn�trzne s� warunkiem otwarcia na �ask� uzdrowienia fizycznego”[16].

A zupe�nie ju� kuriozalny wydaje si� tytu� jednego z rozdzia��w w ksi��ce Linn�w: „Zapobieganie nowotworom i ich leczenie poprzez uzdrawianie gniewu i poczucia winy”[17].

Niejawnym celem ca�ego procesu staje si� po prostu wyleczenie cz�owieka z konkretnej choroby lub zapobieganie nast�pnym. Czy to nazwiemy wzrostem duchowym? W takim razie chrzeœcija�stwo niewiele r�ni�oby si� od nauki zwanej higien�.

Ocena metody

Aby dokona� pr�by oceny metody uzdrawiania wewn�trznego, opr� si� ponownie na autorytecie kard. Suenensa: „Os�d, jaki b�dziemy musieli podj�� co do konkretnej metody, b�dzie zale�a� tak�e w du�ej mierze od sposobu, w jaki jest ona przedstawiana. Jeœli reklamuje si� ona jako taka, bez kt�rej i B�g sobie nie poradzi (samowystarczalnoœ�) […], to s� powody, by obawia� si� zawy�onej oceny […]. le r�wnie� czujemy si� wobec takiej metody, kt�ra g�osi swoj� uniwersalnoœ�”[18] .

Tak w�aœnie si� g�osi: B�g nie ma przyst�pu do ciebie ze swoj� mi�oœci�, dop�ki nie zostan� uleczone twoje zranienia (samowystarczalnoœ� metody). Ponadto ta metoda w praktyce jest stosowana do wszystkich bez wyj�tku (uniwersalnoœ�), g�osi si�: „Na potrzeb� uzdrowienia wewn�trznego mog� wskazywa� mi�dzy innymi: kompleks ni�szoœci, nienawiœ� do samego siebie, poczucie bycia niekochanym przez Boga i ludzi, nienawiœ� do innych, nieprzebaczenie sobie lub innym, skoncentrowanie si� na sobie, z�e nastroje, reakcje agresywne, brak opanowania, nadmierny krytycyzm, skr�powanie z powodu trudnoœci fizycznych, emocjonalnych i umys�owych, samotnoœ�, odrzucenie, uporczywy smutek, problemy l�kowe, chore poczucie winy, doœwiadczenie bezradnoœci, inercji, trudnoœci w kontaktach z ludŸmi, nieœmia�oœ�, zahamowanie, poczucie odrzucenia”[19].

Wymienionych wskaza� jest tak wiele, i prawie wszystkie bez wyj�tku subiektywne, �e ka�dy mo�e znaleŸ� coœ dla siebie i usprawiedliwi� koniecznoœ� poddania si� uzdrowieniu. Z tym �e przyczyna nazwana powy�ej „skoncentrowaniem si� na sobie” wydaje si� stanowi� nast�pstwo uzdrawiania wewn�trznego, kt�re do takiej postawy zach�ca i wychowuje, powoduj�c w rezultacie nieko�cz�ce si� seanse uzdrowie�cze, skutkiem kt�rych owo „skoncentrowanie si� na sobie” sukcesywnie si� pog��bia.

Por�wnajmy tez� o. Roberta DeGrandisa zacytowan� w ksi��ce wydanej przez oœrodek w Magdalence: „Bolesne wspomnienia i te o negatywnym wydŸwi�ku nastawiaj� nas nieprzychylnie do œwiata i czyni� nas nieszcz�œliwymi”[20] - z Kazaniem na G�rze: „B�ogos�awieni (szcz�œliwi) ubodzy w duchu, kt�rzy si� smuc�, kt�rzy cierpi� przeœladowania, b�ogos�awieni jesteœcie, gdy ludzie wam ur�gaj� i przeœladuj� was, i gdy z mego powodu m�wi� k�amliwie wszystko z�e na was. Cieszcie si� i radujcie!” (Mt 5,3-12); oraz: „B�ogos�awieni b�dziecie, gdy ludzie was znienawidz� i gdy was wy��cz� spoœr�d siebie, gdy zel�� was i z powodu Syna Cz�owieczego podadz� w pogard� wasze imi� jako niecne” (�k 6, 22). Kontrast jest pora�aj�cy!

Celem �ycia chrzeœcija�skiego nie jest te� b�ogostan i poczucie bezpiecze�stwa. „Nie s�dŸcie, �e przyszed�em pok�j przynieœ� na ziemi�” (Mt 10,34).

O pokoju w ten spos�b pisze prorok Jeremiasz:: „Dlaczego wszyscy przewrotni za�ywaj� pokoju?” (Jr 12,1); ale te�: „wtedy zacz�� trawi� moje serce jakby ogie�, nurtuj�cy w moim ciele. Czyni�em wysi�ki, by go st�umi�, lecz nie potrafi�em” (Jr 20,9). S�owo Bo�e nie zawsze przynosi pocieszenie, czasem jest trudne i wymagaj�ce. Zwolennicy uzdrowienia wewn�trznego zdaj� si� zapomina� o tym, �e �ycie chrzeœcijanina jest nieustann� walk� duchow�: walk� ze swoim grzechem.

Zagro�enia

V Dokument z Malines ostrzega przed niebezpiecze�stwami zwi�zanymi ze wszystkimi metodami wzrostu: „Skoro ju� metoda zostanie zastosowana, [nale�y przewidzie�], w jaki spos�b stan�� na stra�y psychologicznej wolnoœci tych, kt�rzy si� jej poddaj�, jak unikn�� niebezpiecze�stwa infantylizmu, s�u�alczoœci, prania m�zgu, z�udzenia wolnoœci, w subtelny spos�b manipulowanej nawet przez nieœwiadomego swojej w�adzy animatora”[21].

To nie s� b�ahe problemy. Wiele os�b powa�nie ucierpia�o wskutek przeprowadzonych modlitw o uzdrowienie. Nie ma nad tym prawie �adnej kontroli. Bior� si� za to osoby zupe�nie nieprzygotowane. Wystarczy szczery zapa� i prywatne objawienie misji uzdrawiania. A szk�d niekiedy nie da si� ju� nigdy naprawi�. Uwa�am, �e wywieranie nacisku na osoby przychodz�ce na modlitw� o uzdrowienie, aby ujawnia�y intymne szczeg�y ze swojego �ycia, grzechy swoje i cudze, powinno by� surowo zabronione.

Przyczyny uciekania si� do metod psychologicznych

Co sprawia, �e nie wierzymy, �e formacja prowadzona przez Koœci� jest ca�oœciow� i pe�n� formacj� osoby, �e szukamy ratunku w naukach humanistycznych, mi�dzy innymi w psychologii? Diagnoza kard. Suenensa jest prosta:

Dzieje si� to, gdy „s�abnie wiara i rozwija si� duchowa letnioœ�”[22]. Czy S�owo Bo�e, kt�re przychodzi do nas z ca�� swoj� moc� w Eucharystii, nie wystarczy, aby podŸwign�� ka�de �ycie, nawet pogr��one w najwi�kszej rozpaczy i zmia�d�one grzechem? Modlimy si�: Powiedz tylko s�owo, a b�dzie uzdrowiona dusza moja.

W 22. niedziel� zwyk�� s�uchaliœmy s��w Listu œw. Jakuba (Jk 1,21): „przyjmijcie w duchu �agodnoœci zaszczepione w was s�owo, kt�re ma moc zbawi� dusze wasze”. Czy my w to wierzymy?

Podsumowanie

Uzdrawianie wewn�trzne jest metod� skierowan� bardziej na wzrost �ycia wewn�trznego, czyli skupia si� na psychice, na uczuciach, na subiektywnych doznaniach, dotyczy wi�c sfery natury, sfery przyrodzonej. Natomiast nie dotyczy wzrostu �ycia duchowego, jest œlepym zau�kiem, wynikaj�cym z os�abienia wiary w moc sakrament�w i samego Jezusa Chrystusa.

Uzdrawianie wewn�trzne przypomina jedn� wielk� psychoterapi�.

PROWADZ�CY I UCZESTNICY SESJI WYPRACOWALI KILKA ZASAD, KT�RYMI POWINNI KIEROWA� SI� PROWADZ�CY REKOLEKCJE Z MODLITW� O UZDROWIENIE WEWN�TRZNE:

1. Uczestnikami takowych powinny by� osoby pe�noletnie

2. Rekolekcje powinny by� prowadzone przez wykwalifikowan� kadr� z psychologiem z misj� kanoniczn�

3. Rekolekcje powinny by� prowadzone przez jeden oœrodek (uczestnicy sugerowali Oœrodek Odnowy w Duchu Œwi�tym w Magdalence)

4. Osoby zainteresowane rekolekcjami powinny by� kierowane do Oœrodka w Magdalence

5. Nale�y przypomina� we wsp�lnotach i grupach modlitewnych o miejscu i godzinie dy�ur�w psychologa w parafii lub Diecezjalnych Poradniach Rodzinnych

Ostatni wniosek sugerowany przez prowadz�cych i uczestnik�w brzmia�: Osoby potrzebuj�ce szczeg�lnej terapii i modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne to niezmiernie rzadkie przypadki i mo�e si� okaza�, �e w�aœciwie - przy odpowiednim ukierunkowaniu ludzi na poradnie rodzinne i rozmowy z psychologiem - specjalne rekolekcje mog�yby odbywa� si� raz na rok w jednym miejscu dla ca�ej Odnowy Charyzmatycznej. Z obserwacji pisz�cego te s�owa wynika �e TYLKO uczestnicy Odnowy Charyzmatycznej dostrzegaj� potrzeb� uzdrowienia wewn�trznego...

Jacek Jureczko

P R Z Y P I S Y :

[1] http://uzdrowienie-wew.webpark.pl

[2] Has�o: SANFORD, Agnes Mary, New International Dictionary of Pentecostal and Charismatic Movements, red. S.M. Burgess, G.B. Mc Gee, Grand Rapids (Mi.) 1995, s. 1039 (t�um. w�asne).

[3] http://strony.wp.pl/wp/uzdrowienie-wew/definicja.htm

[4] D. i M. Linn, Uzdrawianie ludzkich zranie� poprzez pi�� etap�w przebaczenia, Wydawnictwo „M”, Krak�w 1993, s. 86.

[5] P. Madre, Najpierw pokochaj siebie, Wydawnictwo „M”, Krak�w (b.r.).

[6] D. i M. Linn, Uzdrawianie ludzkich zranie�…, dz. cyt., s. 9.

[7] Modlitwa o uzdrowienie duchowe, wewn�trzne, fizyczne, opr. Z. Lity�ski, Centrum Formacji Odnowy w Duchu Œwi�tym „Wieczernik”, Magdalenka 2000, s. 42.

[8] W.K. Kilpatrick, Psychologiczne uwiedzenie. Czy psychologia zast�pi religi�?, „W drodze”, (b.m.r.).

[9] PrzyjdŸ, Duchu Œwi�ty - Dokumenty z Malines pod redakcj� kard. L�ona Josepha Suenensa. Podstawowe dokumenty dotycz�ce Odnowy w Duchu Œwi�tym w Koœciele katolickim, Dokument V: Kult mojego Ja i moja wiara, Wydawnictwo „M”, Krak�w (b.r.), s. 533.

[10] PsychoHeresy Awareness Ministries - strona autorstwa Martina i Deidre Bobgan�w, Inner Healing, http://www.psychoheresy-aware.org/inner82.html

[11] Z. Lity�ski, dz. cyt., 94-95.

[12] http://www.psychoheresy-aware.org/inner82.html

[13] D. i M. Linn, Uzdrawianie ludzkich zranie�…, dz. cyt., s. 264.

[14] V Dokument z Malines: Kult mojego Ja i moja wiara, dz. cyt., s. 510.

[15] Z. Lity�ski, dz. cyt., s. 39.

[16] Tam�e, s. 64.

[17] D. i M. Linn, Uzdrawianie ludzkich zranie�…, dz. cyt., s. 56.

[18] V Dokument z Malines: Kult mojego Ja i moja wiara, dz. cyt., s. 522.

[19] Z. Lity�ski, dz. cyt., s. 37.

[20] Tam�e, s. 40.

[21] V Dokument z Malines: Kult mojego Ja i moja wiara, dz. cyt., s. 524.

[22] Tam�e, s. 512.

ZNAKI ZAPYTANIA DO ZNAK�W ZAPYTANIA O UZDROWIENIE WEWN�TRZNE

Napisa� MAREK PIOTROWSKI

Poni�ej podaj� moje subiektywne stanowisko w sprawie wyg�oszonych (napisanych) tez. Przepraszam Olu, jeœli jest ono zbyt surowe - jednak zwracam uwag� �e i Ty uzy�aœ stwierdze� bardzo stanowczych.

Z ciekawoœci� oczekiwa�em punktu programu dnia III Spotkania Apologetycznego w kt�rym mia�a by� mowa o uzdrowieniu wewn�trznym. Z ciekawoœci� i pewn� mieszanin� uczu�.

Niestety, po wys�uchaniu referatu Oli owe uczucia zmiesza�y si� jeszcze mocniej, Autorka bowiem nie ustrzeg�a si� kilku powa�nych (w moim, rzecz jasna, odczuciu) b��d�w metodologicznych.

G��wnym z nich, promieniuj�cym zreszt� p�Ÿniej na ca�� wieczorno-nocn� (sko�czyliœmy o 1 w nocy !) dyskusj� i powoduj�cym �e nie za bardzo mogliœmy dojœ� do konsensusu, by�o

1. Zastosowanie szerokiego terminu „uzdrowienie wewn�trzne” do pewnego (ograniczonego) podzbioru okreœlanych tym terminem praktyk, a nast�pnie wyci�gni�cie na podstawie badania tych kilku znacze� wniosk�w co do ca�oœci zjawiska okreœlanego tym poj�ciem.

Takie zabieg formalny spowodowa�, i� wszystkie nieprawid�owoœci, pomys�y poszczeg�lnych prowadz�cych i tzw. odloty charyzmatyczne zosta�y niejako „w��czone w zagadnienia” i zadzia�a�y przeciw niemu. W ten spos�b interpretuj�c mo�na zanegowa� KA�D� praktyk� (a nawet ca�� Odnow� czy Neokatechumenat).

Przyk�ad :

Protestanccy krzewiciele „uzdrowienia wewn�trznego” propagowali je jako metod� „na odpuszczenie grzech�w”. Jest to oczywiœcie nieprawid�owe - odpuszczenie grzech�w przynosz� przede wszystkim sakramenty Chrztu i Pokuty (cho� oczywiœcie �al za grzechy, zw�aszcza doskona�y te� - ale w innym sensie). Niemniej tak si� to rozumie w protestantyzmie - natomiast krytykowanie praktyki uzdrowienia wewn�trznego wœr�d katolik�w na podstawie pogl�d�w jakie na ten temat maj� protestanci jest bezzasadne i bezcelowe.

Zgadzam si�, i� r�wnie� w gronie katolickim zapewne praktyka ta wielokrotnie jest stosowana w niew�aœciwy spos�b. Owe b��dy to przede wszystkim :

Stosowanie „cofni�cia si� w czasie” na spos�b okultystyczny, wizualizuj�cy („cofanie si� w czasie” powinno mie� co najwy�ej charakter anamnezy)

Stosowanie cofni�cia w czasie na spos�b czysto psychologiczny, bez informacji i� wplatane s� techniki psychologiczne (mieszanie sacrum i profanum). Psychologia z wyczuciem religii to dobra rzecz, ale niedobrze gdy myli si� praktyki duchowe i psychologiczne (mog� by� stosowane komplementarnie, ale jednoczeœnie winny by� wyraŸnie rozdzielone)

Nadu�ywanie zaufania uzdrawianego (grzechy przeciw wolnej woli, uzurpacja, manipulacja, „pranie m�zgu” itd.)

Przedstawianie uzdrowienia wewn�trznego jako czegoœ innego, ni� jest ( a jest po prostu pomoc� w udzieleniu g��bokiego wybaczenia osobom, kt�re nas w �yciu skrzywdzi�y).

Przedstawianie uzdrowienia wewn�trznego jako praktyki zawsze i dla wszystkich niezb�dnej

Traktowanie uzdrowienia wewn�trznego jako integralnego elementu ewangelizacji

Aplikowanie uzdrowienia wewn�trznego przez osoby niedostatecznie do tego przygotowane (zar�wno zar�wno sensie fachowoœci, jak i og�lnego poziomu)

To s� rzeczy o kt�rych nale�a�o m�wi� i kt�re nale�a�o pot�pi� - zamiast pr�bowa� wyst�powa� przeciw ca�ej praktyce jako takiej

2. Niepotrzebne w�tki poboczne

W moim przekonaniu b��dem by�o wplecenie kontrowersyjnych w�tk�w pobocznych.

Przyk�ad : dyskusja na temat kochania samego siebie jedynie zaciemni�a zagadnienie, bowiem twierdzenia tego typu silnie zale�� zar�wno od zastosowanego znaczenia s��w (np. s�owa „kocha�”) jak i kontekstu podmiotu (np. czy chodzi o upodobanie w swojej - grzesznej przecie� - naturze czy te� o poczucie godnoœci wynikaj�cej z dzieci�ctwa bo�ego, lub czy chodzi o akceptacj� siebie jako osoby, czy o akceptacj� swoich grzech�w).

Oczywiœcie, �w w�tek by� zwi�zany z pewnymi nieprawid�owoœciami wyst�puj�cymi w praktyce modlitwy o uzdrowienie, jednak obawiam si� �e wyjasnienie raczej zagmatwa�o spraw�.

Podobnie niepotrzebne by�y w�tki o tym co jest korzeniem wszelkiego z�a, rozwa�ania o skutecznoœci/nieskutecznoœci psychoterapii itp.

3. Przeciwstawienie �aski i obowi�zku

Za przyk�ad weŸmy rozdzia� o przebaczeniu. Twierdzenie, i� przebaczenie innym jest darem zosta�o przeciwstawione twierdzeniu (tak�e niew�tpliwie s�usznemu !) i� jest ono nakazem, obowi�zkiem chrzeœcija�skim i z tego przeciwstawienia wyci�gni�ty zosta� wniosek i� nie wymaga ono �aski.

Jest to tym bardziej dziwne, �e w nast�pnym podrozdziale autorka argumentuje i� „œwiat uczu� i prze�y�, czyli psychika cz�owieka, jest cz�œci� jego natury wymagaj�c� zbawienia”.

4. Mylenie kategorii religijnych i psychologicznych

Paradoksalnie, Autorka pope�ni�a w swoim tekœcie ten sam b��d, kt�ry (s�usznie !) zarzuca�a wielu aplikacjom „uzdrowienia wewn�trznego”. W omawianym rozdziale o przebaczeniu z obligatoryjnego charakteru nakazu wybaczenia bliŸnim (kt�ry rzeczywiœcie ma przede wszystkim charakter rozumowy, a mo�e nawet bardziej anga�uje wol� cz�owieka) wyci�ga Ona wniosek, i� zmiana stosunku emocjonalnego nie ma znaczenia - co gorsze, neguje spojrzenie w pewien spos�b sublimuj�ce uczucie niech�ci do osoby rani�cej.

Tak�e przedstawiona w rozdziale „Cele metody” teza, i� nie nale�y zabiega� o uzdrowienie czy zaleczenie zranie� poniewa�… chrzeœcija�skie szczeœcie polega na zapomnieniu o sobie (zapomnijmy o medycynie ?) jest cokolwiek naci�gana.

5. Nietrafny dob�r cytat�w

Rzecz�, kt�ra mnie najboleœniej uderzy�a w omawianym tekœcie by� nietrafny dob�r cytat�w. Wersety nie tylko by�u nietrafione, ale zdradza�y wyraŸnie rodzaj egzegezy nie tyle nastawionej na czerpanie pouczenia z Biblii, co na udowadnianie w�asnych tez wykorzystuj�c do tego tekst Biblii w spos�b instrumentalny. Tu podam jedynie przyk�ad.

Przyk�ad:

Aby uzasadni� tez� (s�uszn� lub nie - w tym akapicie w to nie wnikam) o niew�aœciwoœci anamnezy, Autorka przytacza nast�puj�ce wersety:

„Nie wspominajcie wydarze� minionych, nie roztrz�sajcie w myœli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuj� rzeczy nowej: Pojawia si� w�aœnie. Czy� jej nie poznajecie?” (Iz 43,18-19).

Do tego - m�wi�cego o nie wspominaniu przesz�oœci w zupe�nie innym kontekœcie - otrzymaliœmy komentarz Autorki „Skoro nawet wielkie dzie�a Bo�e maj� ust�pi� temu, co B�g dla nas przygotowa�, czy watro w og�le wspomina� zdarzenia niepomyœlne?”

Myœl� �e nieadekwatnoœ� tego komentarza nie wymaga komentarza.

Aposto� po prostu m�wi i� nie wspomina przesz�oœci, nie wspomina swoich prze�y� ani zas�ug - kontekst przebaczenia w og�le si� tu nie pojawia.

„Ktokolwiek przyk�ada r�k� do p�uga, a wstecz si� ogl�da, nie nadaje si� do kr�lestwa Bo�ego” (�k 9,62).

Przytoczenie tego wersetu to nawet nie pomy�ka - to kl�ska okrutna. W istocie bowiem - jeœli w og�le m�g�by on zostac odniesiony do omawianego tematu - potwierdza�by on raczej potrzeb� uzdrowienia wspomnie�…

6. Swobodna interpretacja opis�w zwolennik�w metody

Z prostego i doœ� banalnego w gruncie rzeczy stwierdzenia i� uzdrowienie emocji uwalnia cz�owieka do dzi�kowania Bogu (mo�na nad tym dyskutowa�, ale coœ w tym jest - podobnie jak jedzenie, spanie i picie, mimo i� nie te rzeczy warunkuj� �ask� Bo��) Autorka wysnuwa daleko id�cy wniosek i� zwolennicy „uzdrowienia” uwa�aj� i� bez niego „B�g si� nie obejdzie” . �atwo zauwa�y� �e jest to interpretacja cokolwiek naci�gana.

7. Tezy nie do przyj�cia

W ko�cowej cz�œci („Przyczyny uciekania si� do metod psychologicznych”) pojawia si� twierdzenie, kt�re mo�e przesz�oby w piœmie Amisz�w (czy amisze maj� swoje pisma ?), ale nie w Koœciele Katolicki. Mianowicie Autorka, nie mniej nie wi�cej ale ca�kowicie neguje jak�kolwiek pomoc psychologiczn� (a w�aœciwie w og�e nauki humanistyczne - czy�by tak�e np. pedagogik� ?) oskar�aj�c osoby z niej korzystaj�ce o „s�ab� wiar� i duchow� letnioœ�”.

Z ca�ym szacunkiem - co innego wyst�powanie przeciw mieszaniu psychologii z wiar� albo przeciw pewnym wypaczeniom i modom wsp�czesnej psychologii, co innego negowanie psychologii jako takiej. Mam to - to mocne s�owa - za powiew podejœcia sekciarskiego do wiary.

Podsumowanie

Jak pisa�em, oczekiwa�em tego akurat referatu z ciekawoœci�. Dlatego tym bardziej jest mi przykro, �e szansa krytycznego spojrzenia na szereg realnych i potencjalnych nieprawidlowoœci zwiazanych ze stosowaniem „uzdrowienia wewn�trznego” (pisa�em o nich na poczatku - Autorka referatu tak�e zreszt� o nich wspomnia�a, niestety jedynie w parolinijkowym rozdziale przy ko�cu) zosta�a zmarnowana. W zamian us�yszelismy niezbyt wiarygodn�, totaln� krytyk� mog�c� raczej zwiekszy� zamieszanie ni� cokolwiek wyjasni� w wa�nej w ko�cu sprawie.

Tym bardziej szkoda, �e z tego co us�ysza�em w trakcie dyskusji metoda rzeczywiœcie bywa u�ywana w spos�b skandaliczny - na tyle, by warto by�o zrobi� wok� tego nieco tw�rczego „ha�asu”. Jednak ka�dy b��d w argumentacji zostanie okrutnie wykorzystany - miejmy tego œwiadomoœ� i nie wystawiajmy naszej misji na niepowodzenie przez niew�aœciw� argumentacj�.

ODPOWIEDZI NA �ZNAKI ZAPYTANIA DO UZDROWIENIA WEWN�TRZNEGO�

Napisa� EL�BIETA KUPCZAK

Jestem w Odnowie prawie dwadzieœcia lat, widzia�am i prze�y�am niejedno „charyzmatyczne dziwactwo”, by�am œwiadkiem niejednego wypaczenia nauki Koœcio�a Katolickiego. Na swoj� obron� mam to, �e nasza wsp�lnota w Leœnej, powsta�a jako chyba pierwsza na naszym terenie i przez d�ugie lata skazani byliœmy na prowadzenie przez Ducha Œwi�tego i przyk�ad - niestety zielonoœwi�tkowc�w. Dobrego nauczania katolickiego byliœmy pozbawieni, przede wszystkim ze wzgl�du na to, �e mieszkamy w zapad�ym ko�cu Polski.

Obecnie sytuacja si� zmieni�a, mamy bardzo dobr� Szko�� Animatora, rekolekcje diecezjalne, kt�re zreszt� cz�sto prowadzi nasza wsp�lnota, katolickie ksi��ki i czasopisma. Mamy wreszcie swoich ksi�y opiekun�w.

Od kilku lat mamy w diecezji rekolekcje o uzdrowieniu. Pocz�tkowo by�y one prowadzone wed�ug r�nych, przyznaj�, nie zawsze najlepszych ksi��ek. Zgadzam si� z tym, �e zosta�y po drodze pope�nione r�ne b��dy. Nie wykluczam tego, �e mog�y zosta� poranione r�ne osoby, niemniej jednak owoce tych rekolekcji by�y dobre.

Brak jest dobrego materia�u formacyjnego dla Odnowy, s� r�ne pr�by, ale nie zawsze szcz�œliwe. Pr�bujemy tworzy� nasze w�asne materia�y do seminarium i rekolekcji. Tyle o sobie.

Artyku� Aleksandry Kowal wprawi� mnie, delikatnie m�wi�c, w zdumienie. Niejednokrotnie uczestniczy�am w modlitwach o uzdrowienie, zar�wno jako osoba potrzebuj�ca uzdrowienia, jak i modl�ca si� o uzdrowienie innych. Uzdrowienie wewn�trzne znam z praktyki, nie jestem teologiem, wi�c moja wypowiedŸ ma charakter czysto praktyczny i jest oparta na doœwiadczeniu g�wnie naszej wsp�lnoty i diecezji, bowiem od kilku lat wsp�lnota nasza, oczywiœcie zawsze z kap�anem, organizuje rekolekcje diecezjalne. Ostatnie nosi�y tytu� ot„Jezus Chrystus uzdrowiciel mojej osoby” (www.jeruzalem.alleluja.pl). Nie koncentrowaliœmy si� na jakimœ jednym rodzaju uzdrowienia, bowiem wierzymy, �e B�g chce uzdrawia� ca�ego cz�owieka - nie dziel�c go na ducha, dusz� i cia�o, nie dziel�c go r�wnie� na r�ne okresy jego �ycia, jak to si� niekiedy przedstawia w r�nych ksi��kach. Dominikanin Francis MacNutt w swojej ksi��ce „Uzdrawianie chorych” tak pisze: „Nawet pobie�na lektura Nowego Testamentu pozostawia nieodparte wra�enie, �e Jezus by� typowym Hebrajczykiem w swoim pogl�dzie na cz�owieka: nie dzieli� cz�owieka na cia�o i dusz�, ale widzia� go jak� ca�� osob�. Przyby� na ziemi�, aby zbawia� ludzi, a nie tylko ich dusze. Przyszed� pomaga� cierpi�cym niezale�nie na co cierpieli. Choroba cia�a by�a cz�œci� kr�lestwa szatana, kt�re Jezus przyszed� zniszczy�.”

Aleksandra Kowal pisze: „Istnieje dzisiaj w œrodowiskach charyzmatycznych praktyka nazywana uzdrawianiem wewn�trznym. Mo�na œmia�o powiedzie�, �e to zjawisko przybra�o posta� pot�nego ruchu.”

Uzdrowienie wewn�trzne w Katolickiej Odnowie w Duchu Œwi�tym nie jest z ca�� pewnoœci� ruchem. To Odnowa Charyzmatyczna jest ruchem, a nie uzdrowienie wewn�trzne.

Dalej Autorka na podstawie jednej z definicji uzdrowienia wewn�trznego -przedstawionej na stronie http://uzdrowienie-wew.webpark.pl , pr�buje udowodni� coœ zupe�nie dziwnego, a mianowicie to, �e uzdrowienie wewn�trzne zaciera prawd� o grzechu. Nic bardziej b��dnego. Prosz� zreszt� zajrze� na cytowan� wczeœniej stron�. Kilka linijek ni�ej autor pisze: „Uzdrowienia duchowego dokonuje B�g poprzez przebaczenie grzech�w i odpuszczenie win. Jest ono wst�pem do innych uzdrowie� zar�wno psychicznych i emocjonalnych a nawet fizycznych.” Natomiast w nast�pnym rozdziale Sakramentalne Drogi Uzdrowienia,Wac�aw Godlewski szeroko opisuje poszczeg�lne sakramenty, wœr�d nich Sakrament Pokuty, poprzez kt�re przede wszystkim doznajemy uzdrowienia.

Nast�pnie Aleksandra Kowal pisze:

„Psychologia opisuj�ca uzdrowienie wewn�trzne zamazuje poczucie grzechu, m�wi�c o akceptacji samego siebie. Stara si� w ten spos�b usun�� poczucie winy, kt�re dr��y grzesznika, i powinno go dr��y�, jeœli nie jest pozbawiony sumienia. Na czym oparty jest pogl�d, �e cz�owiek powinien akceptowa� samego siebie?”

Ju� wiemy, �e nie zamazuje poczucia grzechu. Natomiast co do poczucia winy, to wydaje mi si�, �e nie jest ono czynnikiem wzrostu duchowego. Poczucie winy Judasza doprowadzi�o wiadomo gdzie. Czymœ zupe�nie innym jest �al za grzechy, wyznanie ich Bogu i oddanie si� w Jego Mi�osierdzie w Sakramencie Pokuty. Po tym nie powinno by� ju� �adnego poczucia winy, jeœli ono dalej jest œwiadczy o niewierze w Bo�e Mi�osierdzie.

Jako osoba wielokrotnie modl�ca si� nad innymi, mog� powiedzie�, �e bardzo cz�sto ludzie przychodz� z tym w�aœnie problemem - dr��cym przez ca�e lata poczuciem winy za dawno ju� wyznane grzechy. Jestem r�wnie� lekarzem rodzinnym i wyraŸnie widz�, jak takie poczucie winy wp�ywa ujemnie na stan zdrowia ca�ego cz�owieka.

A skoro B�g akceptuje mnie mimo ca�ej mojej grzesznoœci, bo przecie� umar� za mnie, gdy by�am jeszcze grzesznikiem, dlaczego ja nie mog� siebie zaakceptowa�? Siebie, to znaczy swojej osoby jako dziecka Bo�ego, a nie swoich z�ych czyn�w. Na tym opieram sw�j pogl�d o akceptacji siebie. Bardzo biedne s� osoby nie potrafi�ce zaakceptowa� siebie. Z regu�y jeœli ktoœ nie akceptuje siebie, nie potrafi te� zaakceptowa� innych.

Oddajmy g�os Autorce:

„Psychologia taka uczy: Czy nasz Pan nie powiedzia�, �e przede wszystkim trzeba mi�owa� samego siebie? - powo�uj�c si� na s�owa Ewangelii wed�ug œw. Marka: „B�dziesz mi�owa� bliŸniego swego jak siebie samego” (Mk 12,31). Wielu rozumie to w ten spos�b, �e przede wszystkim nale�y kocha� swoj� osob�. Np. Philippe Madre napisa� ksi��k� pt. Najpierw pokochaj siebie.” Na pewno jakaœ psychologia tak uczy, ale nie zdarza si� to w praktyce uzdrowienia wewn�trznego. Nie czyta�am wprawdzie ksi��ki „Najpierw pokochaj samego siebie”, ale znaj�c Phlippe Madre nigdy nie zaryzykowa�abym stwierdzenia, �e uczy on kocha� przede wszystkim siebie. Siebie r�wnie� trzeba kocha�, ale prawdziwa mi�oœ� siebie, nie egoizm, jest mo�liwa dopiero po doœwiadczeniu mi�oœci Bo�ej i tego uczymy na wszystkich rekolekcjach o uzdrowieniu. „Zachwyt dla swojej w�asnej osoby” to jest chyba narcyzm i te� stanowi materia� do uzdrowienia.

Jak mog� kocha� swego bliŸniego maj�c w nienawiœci siebie? Jest to niemo�liwe!!! Widzia�am wiele takich os�b i �adna z nich nie potrafi�a kocha� ani Boga, ani bliŸniego. Ewangeliczna nienawiœ� siebie (cytowane przez Autork�: : „Jeœli kto przychodzi do mnie, a nie ma w nienawiœci swego ojca i matki, �ony i dzieci, braci i si�str, nadto i siebie samego, nie mo�e by� moim uczniem” (�k 14,26). ) zaœ te� jest mo�liwa, paradoksalnie, dopiero po pokochaniu siebie. Nie chodzi tu o to, by si� nienawidzie� w sensie dos�ownym, ale by nie by� przywi�zanym do niczego opr�cz Boga. Œwi�ty Pawe� jest tego wzorem, kiedy m�wi w Liœcie do Filipian: „Chrystus b�dzie uwielbiony w moim ciele: czy to przez �ycie, czy przez œmier�. Dla mnie bowiem �y� - to Chrystus, a umrze� - to zysk. Jeœli bowiem �y� w ciele - to dla mnie owocna praca, co mam wybra�? Nie umiem powiedzie�. Z dw�ch stron doznaj� nalegania: pragn� odejœ�, a by� z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawa� zaœ w ciele - to bardziej dla was konieczne.” (Flp 1, 21-24)

Moim zdanie we fragmencie o mi�oœci w�asnej nast�pi�o pomieszanie poj�� przez Autork�. Zreszt� problem ten jest wyjaœniony w cytowanych niejednokrotnie przez Autork� „Dokumentach z Malines”. Szkoda wielka, �e dzie�o to nie jest potraktowane przez Aleksandr� Kowal ca�oœciowo, a jedynie wykorzystane w celu udowodnienia swojej racji. Stosuj�c t� sam� zasad� mo�na udowodni� na podstawie Biblii, �e Boga nie ma.

Co wi�c jest napisane w Dokumentach na temat mi�oœci siebie?: „Musimy sami siebie pozna�(...), a dobrze rozumiane poznanie siebie jest uprawnion� form� mi�oœci siebie. Sam nasz Pan da� swoim uczniom nakaz, aby mi�owali innych, „jak siebie samego”. Istnieje wi�c uprawniona i konieczna nawet mi�oœ� siebie samego, kt�rej nale�y przestrzega� i rozwija�. Jednak owa mi�oœ� nie mo�e poci�gn�� za sob� zamkni�cia si� w sobie, wr�cz przeciwnie, domaga si� ona dowartoœciowania otrzymanych dar�w i talent�w, kt�re maj� przynieœ� owoce(...)obowi�zek mi�owania siebie samego poci�ga za sob� nast�pny: dbania o siebie, rozwijania swych wewn�trznych bogactw. Jednak�e Pan wypowiedzia� tak�e inne s�owa, pozornie przeciwstawne, umieszczaj�c w sercach wym�g zapomnienia o sobie.”

Powy�szy fragment znajduje si� w V Dokumencie z Malines (str 499), tym samym, sk�d jest zaczerpni�ty nast�pny cytat, wyszukany przez Autork�:

„Psychologia (w sensie og�lnym) formu�uje prawdy na poz�r podobne do prawd naszej wiary, niepostrze�enie je modyfikuje, zamieniaj�c je w karykatur� chrzeœcija�stwa. Ten proces jest tak subtelny, �e naprawd� wiele os�b nie zdaje sobie sprawy z niebezpiecze�stwa ani z tego, �e da�o si� uwieœ� „kultowi swojego Ja”, jak to precyzyjnie nazwa� kard. Suenens. Jednym z przejaw�w „kultu w�asnego Ja” jest nieustanne wpatrywanie si� z upodobaniem w swoje wn�trze.”

Zgadzam si� z ca�ym powy�szym stwierdzeniem, jednak�e w odniesieniu do psychologii, a nie uzdrowienia wewn�trznego. Uzdrowienie odwraca wzrok od swojej osoby, od swoich problem�w do Boga, przynajmniej tak uczymy na naszych rekolekcjach o uzdrowieniu.

Wiele kontrowersji wzbudzi�o we mnie tak�e podejœcie Aleksandry Kowal do przebaczenia. Faktycznie, przebaczenie nie mo�e by� warunkiem wst�pnym do podj�cia relacji z Bogiem, jednak jest wa�nym warunkiem uzdrowienia. Najpierw, jak zwykle, trzeba samemu doœwiadczy� mi�oœci Bo�ej i przebaczenia Bo�ego, by umie� prawdziwie przebaczy� komuœ, albo sobie.

Pi�knie o przebaczeniu pisze O. Jean Monbourquette profesor teologii pastoralnej w Ottawie,

"Aby przebaczy�, trzeba uwolni� si� od ch�ci przebaczenia.... zrezygnowa� z w�asnego przebaczania. Cz�owiek nie daje przebaczenia, cz�owiek pozwala si� ogarn�� przez pojednanie. Wybaczenie nie jest obowi�zkiem, ale darem. To bezwarunkowa mi�oœ� Boga pozwala mi przebaczy�. W przeciwnym razie by�oby to zaledwie moje wybaczenie...

W wybaczeniu mo�e by� zawarta duma, uczucie duchowej wy�szoœci. (...) Jesteœmy wi�c tylko echem g�osu Boga, kt�ry w nas dokonuje przebaczenia."

A co zrobi� z uczuciami, kt�re nas niszcz�? Autorka artyku�u proponuje uczyni� z nich krzy�. W gabinecie lekarskim codziennie niemal�e spotykam ludzi z nieprzebaczeniem. Maj� nie tylko depresje, nerwice, ale tak�e choroby cia�a. Jest to du�y problem, gdy� widz�, �e leki s� tylko p�œrodkiem i nie bardzo pomagaj�. Nie jestem pewna, czy Jezus chce, byœmy dŸwigali taki krzy�. Wydaje mi si�, �e za du�o naszych cierpie� przypisujemy Panu Bogu.

Na rekolekcjach uczymy, �e:

1. Przebaczenie nie jest uczuciem

2. Przebaczenie nie oznacza udawania , �e nic si� nie sta�o

3. Przebaczenie nie oznacza, �e zachowanie drugiego nie by�o z�e

4. Przebaczenie nie oznacza poddania si� dalszemu krzywdzeniu

5. Przebaczenie nie zawsze oznacza natychmiastowe uzdrowienie zranionych emocji

Nie jest to chyba „Pojmowanie sentymentalne tego nakazu”, jak pisze Autorka. Uczymy, �e zranione emocje nale�y odda� Jezusowi, a nie zakopywa� je gdzieœ g��boko w podœwiadomoœci i udawa� przed sob�, œwiatem i Bogiem, �e jest wszystko w porz�dku. A On zrobi z nimi, co b�dzie m�g� najlepszego. W Liœcie do Rzymian œw. Pawe� pisze 8:28 „Wiemy te�, �e B�g z tymi, kt�rzy Go mi�uj�, wsp�dzia�a we wszystkim dla ich dobra”, tak�e i w tym, tj. w dziedzinie naszych poranionych uczu�, b�dzie wsp�dzia�a�. Nigdy nie wiemy z jakim wynikiem, czas i spos�b zawsze nale�y do Boga i tak te� uczymy. Bywa, �e zostawia oœcie�, ale to te� z pokor� nale�y przyj��.

A jeœli chodzi o fragment „Jesteœmy uzdrowieni nie wtedy, gdy potrafimy powiedzie�: �w porz�dku�, ale �Przebaczam ci, �e mnie zrani�eœ, gdy� obdarzy�o mnie to wzrostem i jestem wdzi�czny, i� tak si� sta�o�” (D i M Linnowie), to ja bym to zinterpretowa�a troszk� inaczej, ni� : „Przebaczam ci, bo - koniec ko�c�w - OP�ACI�O mi si� to.”

Za wszystko Panu Bogu trzeba dzi�kowa�, nie dlatego, �e mi si� to op�aci�o, cho� mo�e i tak by�, ale dlatego, �e tak chce B�g: „W ka�dym po�o�eniu dzi�kujcie, taka jest bowiem wola Bo�a w Jezusie Chrystusie wzgl�dem was.” 1 Tesaloniczan 5:18 Mamy za wszystko dzi�kowa�, gdy� we wszystkim mo�e by� Pan B�g, nawet w tych sytuacjach, kt�re nam si� „nie op�acaj�”.

W dalszej cz�œci artyku�u autorka zastanawia si� nad technik� uzdrowienia wewn�trznego. C�, uzdrowienie wewn�trzne w moim poj�ciu jest procesem, kt�ry nie mo�na wym�c jak�œ technik�. Tu uzdrawia B�g, a nie technika i to zawsze bardzo mocno podkreœlamy na naszych rekolekcjach, by ludzie nie pok�adali nadziei w technikach, czy nawet modlitwach, a w samym Bogu.

Wszystko inne to œrodki, lepsze lub gorsze. To jest w�aœnie temat do podj�cia szerokiej dyskusji, na temat œrodk�w oraz b��d�w i zagro�e�, jakie mog� wynika� z ich stosowania. Zawsze by�am bardzo wyczulona na wszelkie psychologizowanie uzdrowienia wewn�trznego i widz� wiele zagro�e� z tej w�aœnie strony. Zdaj� sobie te� spraw�, �e r�nie to mo�e wygl�da� w r�nych wsp�lnotach i dlatego uwa�am za konieczne uporz�dkowanie spraw zwi�zanych z uzdrowieniem.

Aleksandra Kowal odnosi si� do zalece� zawartych w ksi��ce opracowanej przez Zbigniewa Lity�skiego: „Aby otworzy� si� na �ask� uzdrowienia wspomnie�, trzeba: 1. dokona� podr�y w czasie poprzez histori� naszego �ycia, przeœwietlaj�c ka�dy szczeg�, wyci�gaj�c na œwiat�o dzienne to, co wydaje si� bolesne, rani�ce, co jest Ÿr�d�em niepokoju, co negatywnie na nas wp�yn�o;”

Nie jestem pewna, ale mam wra�enie, �e cytowany przez Autork� na poparcie tezy, �e nie nale�y wraca� do wydarze� z przesz�oœci, fragment z Biblii „Nie wspominajcie wydarze� minionych, nie roztrz�sajcie w myœli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuj� rzeczy nowej: Pojawia si� w�aœnie. Czy� jej nie poznajecie?” (Iz 43,18-19). nie bardzo pasuje do ca�oœci.

Wniosek Autorki:

”Nie wydaje si� wi�c, aby Pismo Œwi�te tak� „podr� w czasie” zaleca�o.”

Tak na marginesie przyznam otwarcie, �e jest mi trudno zrozumie�, w jaki spos�b psychice cz�owieka mo�e pom�c powracanie do jakichœ zadawnionych prze�y�, zabliŸnionych ran”.

Jako lekarz przytocz� tu takie proste por�wnanie. Mam pacjent�w, kt�rym blizny bardzo utrudniaj� �ycie. Kilka os�b cierpi na depresj� z powodu oszpecenia, a jedna osoba ma przykurcz w stawie �okciowym, ko�czyna g�rna ma 50% sprawnoœci. Po to robi si� plastyczne operacje, by usun�� blizny, �eby ludziom przywr�ci� w miar� normalne funkcjonowanie. Mo�e niepotrzebnie? Mo�e lepiej, �eby potraktowali to jako sw�j krzy�?

Blizny psychiczne tez maj� takie w�aœciwoœci. Nie jest czymœ dobrym nieustanne grzebanie w przesz�oœci, nic to nie daje, przesz�oœ� nie nale�y do nas. Jednak�e czymœ innym jest powr�t do tej przesz�oœci ze œwiat�em Ducha Œwi�tego, po to, by nam ukaza�, co w tej przesz�oœci mamy nieza�atwionego, co nas rani, co nie pozwala na dalszy rozw�j duchowy. Gdy to oddamy Bogu, nie wracamy do tego wi�cej.

Dalej Autorka pisze: „William Kilpatrick przytacza wyniki bada�, kt�re dowodz�, �e ludzie poddani psychoterapii oraz ludzie pozostawieni sami sobie jednakowo szybko przychodzili do r�wnowagi psychicznej po traumatycznych wydarzeniach. Wydaje si� wi�c, �e czas oraz serdeczna troska najbli�szych s� w takich wypadkach, jak np. œmier� bliskiej osoby, najlepszym lekarzem i �e powracanie po latach do tego rodzaju prze�y� mo�e wy��cznie r�wnowadze cz�owieka zaszkodzi�.”

Jestem w stanie uwierzy� wynikom bada� Williama Kilpatricka. Wydaje si� to mo�liwe w�aœnie w odniesieniu do psychoterapii. Uzdrowienie wewn�trzne wszak�e psychoterapi� nie jest. Jednak�e druga cz�œ� wniosku, autorstwa, jak podejrzewam, Aleksandry Kowal, budzi we mnie, tak�e jako lekarzu, zdecydowany sprzeciw. Serdeczna troska jest wa�na i trudno si� bez niej obejœ�, zgoda, ale nie zgadzam si� �e powracanie do ci�kich prze�y� mo�e zaszkodzi�. Pracuj� w œrodowisku, kt�re znam od mojego dzieci�stwa, w zwi�zku z tym wiem wiele o swoich pacjentach. Bardzo cz�sto widz� Ÿr�d�o ich fizycznych chor�b w problemach sprzed lat. To nawet nie jest tylko moje doœwiadczenie, tego ucz� nas na kursach medycyny rodzinnej!

Gdy si� „za�atwi” problem po Bo�emu, cz�sto znikaj� choroby fizyczne. Czas nigdy nie zagoi w�aœciwie problemu, mo�e tylko zabliŸni� ran�, jeœli do tego dojdzie, trzeba usun�� blizn�, kt�ra uwiera, a to boli. Uzdrowienie te� nie jest przyjemnym procesem, ale jest koniecznym, by prawid�owo funkcjonowa�.

W nast�pnej cz�œci artyku�u Aleksandra Kowal opisuje techniki jakoby stosowane w procesie uzdrowienia wewn�trznego. Powo�uje si� przy tym na PsychoHeresy Awareness Ministries - stron� autorstwa Martina i Deidre Bobgan�w:

Musz� powiedzie�, �e osobiœcie si� nie spotka�am, ani nawet nie s�ysza�am i jest to trudne do wyobra�enia, �eby ktoœ stosowa� przy uzdrowieniu hipnoz�!!! Uzdrowicielem zaœ jest Jezus i nikt z os�b modl�cych si� o uzdrowienie nie przyw�aszcza sobie tego tytu�u. Nie wiem, kim s� autorzy tych s��w, ale bardzo prosz� autork� o wskazanie, kto w Katolickiej Odnowie Charyzmatycznej stosuje hipnoz� i nazywa siebie uzdrowicielem.

„Niemniej jednak, chocia� ruch uzdrowienia wewn�trznego uwa�a si� za chrzeœcija�ski - w du�ej mierze pos�uguj�c si� Pismem Œwi�tym oraz stosuj�c wizualizacj� czy tylko wyobra�anie sobie Jezusa - ruch ten pochodzi „ze œwiata” i „z cia�a”. Polega na ideach psychologicznych i technikach zebranych i wch�oni�tych ze œwiata. Ca�y proces przemawia do „cia�a”, poniewa� to w�aœnie „cia�o” mo�e by� „uzdrowione”, a nie pot�pione z powodu grzechu. Nale�y podda� pod rozwag�, czyim dzie�em jest to zwiedzenie.”

Bardzo jestem ciekawa, co mia�a Aleksandra Kowal na myœli, pisz�c: „chocia� ruch uzdrowienia wewn�trznego uwa�a si� za chrzeœcija�ski”. Jako odpowiedŸ pozwol� sobie zacytowa� s�owa z I Dokumentu z Malines rozdzia� pt. „Uzdrawianie” (str. 74)

„Apostolska pos�uga uzdrawiania by�a r�wnie� znana w Koœciele postapostolskim. Odnowa pragnie na nowo w��czy� si� ten aspekt œwiadectwa biblijnego oraz doœwiadczenia postapostolskiego w �ycie dzisiejszego Koœcio�a. Odnowa zach�ca do refleksji nad zwi�zkiem mi�dzy uzdrawianiem a �yciem sakramentalnym, szczeg�lnie Eucharysti�, Pojednaniem i Namaszczeniem Chorych. Jednym z zada� Odnowy jest stworzenie model�w sprawowania pos�ugi uzdrawiania zar�wno w kontekœcie sakramentalnym, jak i poza nim. Uznaje si�, �e przedmiotem pos�ug uzdrawiania s� uzdrowienia zar�wno natury fizycznej jak i duchowej(...) B��dnym jest tak�e przekonanie, �e pos�uga uzdrawiania wyklucza tajemnic� odkupie�czego cierpienia”

Nast�pnie Autorka zadaje istotne pytanie, jakie s� cele uzdrawiania wewn�trznego i pada bardzo dziwna odpowiedŸ - jest to pragnienie osi�gni�cia szcz�œcia.

„Aby przyjrze� si� celom metody uzdrowienia wewn�trznego, znowu pos�u�� si� fragmentem ksi��ki opracowanej przez Zbigniewa Lity�skiego:

„Nasze zranienia, w szczeg�lnoœci te nieuœwiadomione, sprawiaj�, �e nie potrafimy by� szcz�œliwi […], post�pujemy egoistycznie”

„A zatem pragniemy osi�gn�� szcz�œcie.”

Bardzo ciekawy wniosek, id�c za logik� Autorki, to mog� œmia�o napisa�, �e pragnieniem �ycia Aleksandry Kowal posiadanie np. samolotu. A dlaczego? Dlatego, �e go nie ma.

Nigdy nie uczymy i nie wydaje mi si�, �e w innych wsp�lnotach to si� dzieje, �e celem �ycia chrzeœcijanina jest osi�gni�cie szcz�œcia tu na ziemi. Nie mog� zrozumie�, dlaczego akurat ten fragment pos�u�y� Autorce do odpowiedzi na pytanie o cel uzdrawiania, skoro Zbigniew Lity�ski u�y� go w zupe�nie innym kontekœcie.

Wystarczy�o natomiast poczyta� dok�adniej cytowan� wczeœniej przez Autork� stron� http://uzdrowienie-wew.webpark.pl , gdzie jest wyjaœnione, �e „celem uzdrowienia wewn�trznego s� takie reakcje, kt�re umacniaj� nasz� mi�oœ� do Boga i bliŸniego tak, aby negatywne reakcje nie wymyka�y si� spod naszej kontroli. Mi�oœ� pomaga zintegrowa� nasz� osobowoœ� do pe�nej dojrza�oœci chrzeœcija�skiej i s�u�by, aby w ten spos�b wyrazi� sw� wdzi�cznoœ� i uwielbienie Bogu. Uzdrowienia r�wnie� buduj� nasz� wiar� i pomagaj� nam znosi� trudy pielgrzymowania do ojczyzny, kt�ra jest w niebie (por. Flp 3, 20). Uzdrowienie wewn�trzne to proces podczas kt�rego zd��amy do pe�nego uzdrowienia - zjednoczenia z Bogiem w wiecznoœci.” Wygodniej jest jednak dopasowywa� fragmenty r�nych opracowa�, nie zawsze najszcz�œliwiej dobranych, do swojej koncepcji uzdrowienia wewn�trznego.

Z nast�pnym fragmentem artyku�u UZDROWIENIE WEWN�TRZNE - ZNAKI ZAPYTANIA ca�kowicie si� zgadzam.

„Tymczasem �eby by� szcz�œliwym, paradoksalnie trzeba przesta� o to zabiega�, trzeba zapomnie� o sobie i o swoich uczuciach, przesta� nieustannie wpatrywa� si� w swoje wn�trze, ale skierowa� si� ku innym ludziom, ku innym sprawom, prze�ywa� coœ ca�� swoj� osob�. Analizowanie w�asnych uczu� odbiera wszelki autentyzm prze�yciom i powoduje, �e w istocie kontemplujemy tylko w�asne niezaspokojone wn�trze.”

Nieustanne analizowanie uczu� jest niszcz�ce dla cz�owieka, do niczego dobrego go nie prowadzi. Gdy ludzie nie umiej� poradzi� sobie ze swoimi uczuciami, w�aœnie wtedy ich wn�trze jest niezaspokojone i w�aœnie wtedy nieustannie analizuj� swe uczucia. Proces uzdrowienia polega na oddaniu tych nieuporz�dkowanych uczu� Bogu, dopiero wtedy mo�na prawdziwie o nich zapomnie�. Dopiero wtedy mo�na sw�j wzrok skierowa� na Boga a nie na swoje uczucia. Jeœli b�dziemy swoimi si�ami usi�owali sobie poradzi� z tymi niszcz�cymi nas uczuciami, efekt b�dzie mizerny.

Nast�pnie Autorka pisze „A zupe�nie ju� kuriozalny wydaje si� tytu� jednego z rozdzia��w w ksi��ce Linn�w: „Zapobieganie nowotworom i ich leczenie poprzez uzdrawianie gniewu i poczucia winy”

Zgadzam si� z tym w zupe�noœci, z tym zastrze�eniem, �e ksi��ki autorstwa Linn�w nikomu bym nie odwa�y�a si� poleci�. Wed�ug mnie jest to typowy podr�cznik psychoterapii z u�yciem Jezusa. Wiele jest takich pozycji, rzucaj� one fa�szywe œwiat�o na proces uzdrowienia.

Nast�pnie Autorka dokonuj�c oceny metody uzdrawiania, pisze:

„Tak w�aœnie si� g�osi: B�g nie ma przyst�pu do ciebie ze swoj� mi�oœci�, dop�ki nie zostan� uleczone twoje zranienia (samowystarczalnoœ� metody).”Jest to nieprawda.My g�osimy coœ zupe�nie przeciwnego - B�g kocha nas za darmo, kocha nas bezwarunkowo, mimo naszych grzech�w, mimo naszych zranie�. To Bo�a mi�oœ� leczy nasze rany.

W dalszej cz�œci Autorka dokonuje oceny jej uniwersalnoœci :

„Ponadto ta metoda w praktyce jest stosowana do wszystkich bez wyj�tku (uniwersalnoœ�), g�osi si�: „Na potrzeb� uzdrowienia wewn�trznego mog� wskazywa� mi�dzy innymi: kompleks ni�szoœci, nienawiœ� do samego siebie, poczucie bycia niekochanym przez Boga i ludzi, nienawiœ� do innych, nieprzebaczenie sobie lub innym, skoncentrowanie si� na sobie, z�e nastroje, reakcje agresywne, brak opanowania, nadmierny krytycyzm, skr�powanie z powodu trudnoœci fizycznych, emocjonalnych i umys�owych, samotnoœ�, odrzucenie, uporczywy smutek, problemy l�kowe, chore poczucie winy, doœwiadczenie bezradnoœci, inercji, trudnoœci w kontaktach z ludŸmi, nieœmia�oœ�, zahamowanie, poczucie odrzucenia”.

Jeœli chodzi o owe skoncentrowanie si� na sobie, powtarzam raz jeszcze i œwiadcz� o tym tak�e wypowiedzi uczestnik�w rekolekcji uzdrowienia, �e w wyniku procesu uzdrowienia zaczyna by� mo�liwa postawa oderwania si� od siebie, a koncentracji na Bogu. To prawda. �e zawsze znajd� si� ludzie, kt�rzy b�d� szuka� ci�gle r�nych uzdrowicieli, jeŸdzi� z jednych rekolekcji na drugie, ale to problem tych ludzi, a nie uzdrowienia. Reakcje tych ludzi s� takie a nie inne, dlatego, �e maj� oni wypaczon� osobowoœ�. S� przecie� ludzie, kt�rzy np. przyst�puj� bez potrzeby i umiaru do Sakramentu Pokuty (znam osob�, kt�ra potrafi�a dwa razy na dzie�), a nikt przecie� na tej podstawie nie zaneguje tego Sakramentu. Mo�e nie jest to zbyt w�aœciwe por�wnanie, ale Autorka w�aœnie u�y�a tu takiej w�aœnie logiki w odniesieniu do uzdrowienia.

A jeœli chodzi o uniwersalnoœ�, to na pewno s� ludzie (zdecydowana wi�kszoœ�), kt�rzy nie musz� korzysta� z rekolekcji, czy modlitw o uzdrowienie. Pan B�g uzdrawia na r�ne sposoby, a przede wszystkim poprzez Sakramenty, niemniej jednak uwa�am, �e ka�dy musi podda� si� uzdrowieniu. Nie powinno si� m�wi�, �e si� nie potrzebuje uzdrowienia, po co by�yby nam dane Sakramenty Uzdrowienia? Jezus w�aœnie przecie� przyszed� do chorych, zdrowi nie potrzebuj� lekarza, nie potrzebuj� Jezusa, s� samowystarczalni. Wiele os�b w Ewangelii Jezus uzdrowi�, ale s� r�wnie� inni. Tych jest znacznie wi�cej. S� ci, kt�rzy nie zdo�ali nigdy doœwiadczy� od Jezusa uzdrowienia, ale te� byli zawsze przy Jezusie, byli obecni fizycznie, ale nie oddali mu swego serca.

Jedni, tak jak ludzie w Nazarecie, swoj� niewiar� zwi�zali Jezusowi r�ce. Drudzy, jak sprawiedliwi faryzeusze, czy bogaty m�odzieniec byli tak porz�dni w swoich oczach, �e nic nie potrzebowali pod Boga.

By� tez t�um, kt�ry zawsze otacza� Jezusa. Zagradza� on innym potrzebuj�cym drog� do Jezusa.

Wszyscy potrzebuj� uzdrowienia, tylko nie wszyscy o tym wiedz�. Troch� sztuczne jest, moim zdaniem, dzielenie uzdrowienia na fizyczne, wewn�trzne i duchowe, Jezus chce uzdrawia� ca�ego cz�owieka. Jeœli oddaj� Jezusowi swoje �ycie, to pragn� je odda� w ca�oœci, dlaczego wi�c mam zatrzymywa� dla siebie moje emocje, uczucia, kompleksy, zw�aszcza jeœli s� one chore?

Natomiast jeœli chodzi o zagro�enia, to uwa�am, �e w�aœnie w tym kierunku powinno si� poprowadzi� dyskusj�. Zagro�e� bowiem jest wiele i trzeba, �eby uœwiadomi� wszystkim ich istnienie i nazwa� je po imieniu. To prawda, �e cz�sto dochodzi do psychologizowania uzdrowienia. Dobrym tego przyk�adem jest cytowana tu ksi��ka Linn�w. To prawda, �e bior� si� za uzdrawianie osoby do tego nie przygotowane i mo�e powsta� z tego wi�cej szkody ni� po�ytku. To prawda, �e cz�sto w r�nych ksi��kach opisywane s� r�ne dziwne techniki uzdrawiania. Jest na pewno jeszcze du�o innych nadu�y�.

Chc� tu wyjaœni� tak�e, �e na naszych rekolekcjach staramy si� tego wszystkiego unika�, nie ma miejsca tak�e sytuacja, w kt�rej „osoby przychodz�ce na modlitw� o uzdrowienie, ujawniaj� intymne szczeg�y ze swojego �ycia, grzechy swoje i cudze”. Jest to niedopuszczalne.

Ko�cz�c sw�j artyku� Autorka zastanawia si� nad przyczynami uciekania si� do metod psychologicznych. Pisze:

„Co sprawia, �e nie wierzymy, �e formacja prowadzona przez Koœci� jest ca�oœciow� i pe�n� formacj� osoby, �e szukamy ratunku w naukach humanistycznych, mi�dzy innymi w psychologii? Diagnoza kard. Suenensa jest prosta:

Dzieje si� to, gdy „s�abnie wiara i rozwija si� duchowa letnioœ�.”

Ten sam rozdzia� zaczyna si� od jednak s��w:

„Nikt nie zaprzecza u�ytecznoœci poznania siebie samego, dla dowartoœciowania swoich potencjalnych mo�liwoœci, tego czym jest ubogacony. Tak wi�c uznajemy po�ytecznoœ� metod badania swego wn�trza. Ca�y problem polega na tym, aby wskaza� w jakiej mierze okreœlony spos�b badania jest uzale�niony od ukrytej filozofii naturalistycznej”.

W rozdziale XI kard. Suenens stwierdza, �e:

„Potrzebna jest dobra psychologia, aby chrzeœcijanin m�g� prawid�owo bada� zawartoœ� swego ja, jednak aby owo psychologiczne przedsi�wzi�cie by�o dobrym, niezb�dne i �yciowe jest minimum teologii lub po prostu wiary”

Jeszcze jeden cytat z V Dokumentu z Malines, kt�ry t�umaczy, dlaczego ludzie tak powszechnie uciekaj� do metod, kt�re z chrzeœcija�stwem nie maj� wiele wsp�lnego: „sukces psychologii humanistycznej i jej „pochodnych”, nawet w œrodowisku chrzeœcija�skim, wzi�� si� w du�ej mierze z naszego, chrzeœcijan, grzechu zaniedbania. (…) nie wypracowaliœmy jednak do tej pory w wystarczaj�cy spos�b pedagogiki, kt�ra potrafi�aby harmonizowa� natur� i �ask� w rozwoju cz�owieka. Nie zwr�ciliœmy nale�ytej uwagi na to, co mo�e pom�c cz�owiekowi w poznaniu siebie samego, otwarciu na innych, wychodzeniu z siebie i dzieleniu swymi bogactwami.”

Dzia�anie zaœ S�owa Bo�ego, Sakrament�w w naszym �yciu zale�y r�wnie� od naszej wiary. Cz�sto tak jest, �e ludzie nie doœwiadczaj� mocy Jezusa poprzez Sakramenty, bo nie wierz�, a nie wierz�, bo nie maj� œwiadomoœci, nie rozumiej� tego, co dzieje si� na Eucharystii, a bierz e si� to „w du�ej mierze znaszego, chrzeœcijan, grzechu zaniedbania.”

Nie przecz�, �e w dziedzinie uzdrawiania zosta�o pope�nionych wiele b��d�w, myœl� jednak, �e nie pope�nia b��d�w tylko ten, kto nic nie robi. Zdaj� sobie te� spraw�, �e r�nie mo�e wygl�da� praktyka uzdrawiania w r�nych wsp�lnotach i dlatego konieczne jest jak najszybsze uporz�dkowanie spraw z tym zwi�zanych.

Mam œwiadomoœ�, �e to, co pisz� w obronie praktyki uzdrowienia oparte jest tylko i wy��cznie na moim doœwiadczeniu i na pewno jest ska�one subiektywizmem, ale mam nadziej�, �e w jakiœ spos�b przyczyni si� do wyprostowania, tego co robi si� w procesie uzdrowienia.

EL�BIETA KUPCZAK

--------------------------------------------------------------------------------

Pisz�c odpowiedŸ na artyku� Aleksandry Kowal codziennie zagl�da�am na stron� Apologetyki. Pocz�tkowo mia�am wra�enie, �e artyku� ten jest oficjalnym stanowiskiem tw�rc�w Apologetyki. Dzisiaj widz�, �e wygl�da to troch� inaczej.

Na koniec chcia�abym si� odnieœ� jeszcze do Zasad, kt�re opracowali Prowadz�cy i Uczestnicy III Sesji.

Po ostatnich rekolekcjach my r�wnie� widzimy, �e uczestnikami powinny by� osoby pe�noletnie, ponadto chcemy postawi� warunek, by w takich rekolekcjach mo�na by�o bra� udzia� tylko raz.

Bardzo dobrze by to by�o, gdyby rekolekcje prowadzone by�y przez wykwalifikowan� kadr�, sk�d jednak�e j� zdoby�? W mojej pracy widz� ogromn� potrzeb� korzystania z pomocy chrzeœcija�skiego psychologa, niestety u nas jest to niemo�liwe.

Moim zdaniem niemo�liwe jest r�wnie�, by takie rekolekcje odbywa�y si� raz na rok tylko w Magdalence. Na nasze rekolekcje zg�osi�o si� w tym roku 190 os�b, mogliœmy przyj�� tylko 160. To s� dane tylko Diecezji Legnickiej, a reszta? Zapotrzebowanie, przynajmniej u nas, jest ogromne. To nieprawda, m�wi� to tak�e jako lekarz, �e tylko nieliczni potrzebuj� uzdrowienia. jeœli zaœ „TYLKO uczestnicy Odnowy Charyzmatycznej dostrzegaj� potrzeb� uzdrowienia wewn�trznego”, to wydaje mi si�, �e to dobrze œwiadczy o Odnowie.

UZDROWIENIE WEWN�TRZNE: ZA, A NAWET PRZECIW

Napisa� KS. ANDRZEJ SIEMIENIEWSKI

Zrobi�o si� gor�co. Temperatury osi�gn�y niebywa�e poziomy jak na po�ow� wrzeœnia, nie tylko na dworze, ale i na �amach apologetyki. Tym gor�cym tematem sta�o si� uzdrowienie wewn�trzne. Tekst Aleksandry Kowal na temat uzdrowienia wewn�trznego wywo�a� tak wielkie zainteresowanie naszych czytelnik�w, �e warto do��czy� si� do dyskusji na ten temat. Si�gn��em, na chybi� trafi�, do dw�ch starych numer�w „Zeszyt�w Odnowy w Duchu Œwi�tym” oraz do moich ulubionych charyzmatycznych ksi��ek na temat uzdrowienia wewn�trznego, aby zobaczy�, o czym w�aœciwie m�wimy, kiedy dyskutujemy o „uzdrowieniu wewn�trznym”.

Okaza�o si�, �e w Odnowie Charyzmatycznej jedni, m�wi�c o uzdrowieniu wewn�trznym, maj� na myœli skutki odpuszczenia grzech�w, zw�aszcza w sakramencie pojednania, inni - modlitwy poœwi�cone obola�ej psychice cz�owieka uwik�anego w sie� zranie�, wspomnie�, niepowodze�, niezdolnego do normalnego chrzeœcija�skiego �ycia, jeszcze inni zaœ nazw� uzdrowienie wewn�trzne okreœlaj� specjalne techniki, czyli metody rekolekcyjne stosowane w celu uwolnienia od owych zranie�, zw�aszcza w czasie specjalnych rekolekcji o uzdrowieniu wewn�trznym.

Uzdrowienie - dlaczego akurat „wewn�trzne”?

Okreœlenie „uzdrowienie wewn�trzne” nie wyst�puje w Piœmie Œwi�tym i zosta�o wprowadzone do u�ytku modlitewnego zdecydowanie niedawno. Najpopularniejsze jest w kr�gach Odnowy Charyzmatycznej. Dobrze wi�c by�oby wyjaœni� na wst�pie, o co tu w�aœciwie chodzi. Dlaczego w og�le m�wimy o uzdrowieniu „wewn�trznym”?

Pewnie dlatego, �e kiedy m�wi si� o „uzdrowieniu”, to zwykle kojarzy si� to z uwolnieniem od choroby cia�a. Poniewa� wiele takich chor�b �atwo zauwa�y� przy pierwszym zetkni�ciu z chorymi osobami (np. chromi, g�usi, œlepi, tr�dowaci), st�d uzdrowienie ma charakter - w tym w�aœnie sensie - „zewn�trzny”: od razu wida�, �e coœ niezwyk�ego przytrafi�o si� choremu. Mn�stwo miejsc w Ewangelii i w Dziejach Apostolskich o tym opowiada.

Nazw� „uzdrowienie wewn�trzne” stosuje si� wi�c dla podkreœlenia, �e chodzi o coœ innego. �e uzdrowienie, owszem, nast�puje, ale w dziedzinie nie poddaj�cej si� tak �atwo obserwacji jak œlepota, g�uchota, niemo�noœ� chodzenia czy tr�d. Coœ dzieje si� w niewidocznym „œrodku” cz�owieka, w�aœnie „wewn�trz” niego. Co te� mo�e si� tam dzia� i co w�aœciwie jest „w œrodku” cz�owieka?

Jest tam to, co nazywamy „duchem”, i to, co nazywamy „psychik�”[1]. Uzdrowienie „wewn�trzne” odnosi si� wi�c zapewne do przywr�cenia zdrowia ludzkiemu duchowi i ludzkiej psychice.

1. Biblijna metoda uzdrowienia wewn�trznego: odpuszczenie grzech�w

W sensie w�aœciwym chorob� ludzkiego ducha nazywamy w chrzeœcija�stwie grzech. Grzech to sprzeciwianie si� cz�owieka Bo�emu Prawu wskutek odwr�cenia si� od mi�oœci Bo�ej. Uzdrowienie z grzechu polega na jego odpuszczeniu. W biblijnym nauczaniu najwa�niejsz� okazj� do doznania tego uzdrowienia jest chrzest: „Niech ka�dy z was ochrzci si� na odpuszczenie grzech�w waszych” (Dz 2,38). Uzdrawianie z duchowej choroby grzechu polega te� na spotkaniu z Jezusem w sakramencie pojednania: „Kt�rym odpuœcicie grzechy, s� im odpuszczone” (J 20,23).

Jak z tego wynika, rekolekcje o uzdrowieniu wewn�trznym powinny polega� w pierwszym rz�dzie na uœwiadomieniu ludziom ogromu mi�osierdzia Bo�ego, nast�pnie na doprowadzeniu ich do œwiadomoœci grzech�w oddzielaj�cych ich od Boga, by p�Ÿniej przypomnie� im, jak B�g udziela odpuszczenia grzech�w. Nieochrzczeni niech wi�c przygotuj� si� w wierze do przyj�cia chrztu (w polskich warunkach raczej rzadki przypadek), a ochrzczeni niech przygotuj� si� do sakramentu pojednania, czyli do spowiedzi.

Jeœli jasno nazwiemy, co nazywa si� w chrzeœcija�stwie chorob� ducha (grzech) i jakie s� biblijne œrodki uzdrowienia (chrzest, pokuta), to - by� mo�e z pewnym zdziwieniem - zauwa�ymy, �e typowe rekolekcje wielkopostne dla ludu w wi�kszoœci naszych parafii to œwietne rekolekcje o uzdrowieniu wewn�trznym: wiele m�wi si� tam o grzechu, o Bo�ym przebaczeniu, dba si� o to, by nie zabrak�o okazji do spowiedzi. Chorzy na grzech doznaj� uzdrowienia (rozgrzeszenia) i proponuje si� im drog� dla zdrowych: �ycie w �asce Bo�ej.

Jeœli pami�tamy o tym nauczaniu biblijnym, to jasne te� stanie si�, �e popularne w Odnowie Charyzmatycznej siedmiotygodniowe Seminaria Odnowy �ycia w Duchu Œwi�tym to nic innego jak rekolekcje Bo�ego uzdrowienia wewn�trznego (z wewn�trznej choroby grzechu) prowadz�ce do tego, by przyj�� rozgrzeszenie (czyli uzdrowienie wewn�trzne z grzechu) i dar nowej obecnoœci Ducha Œwi�tego (wewn�trzne zdrowie).

Nauka Koœcio�a katolickiego jasno potwierdza tak� wizj� uzdrowienia wewn�trznego w Katechizmie, obficie m�wi�c o „chorobie”, „lekarzu” i „uzdrowieniu”:

„Nasz Pan Jezus Chrystus, lekarz naszych dusz i cia�, chcia�, by Koœci� moc� Ducha Œwi�tego kontynuowa� Jego dzie�o uzdrawiania i zbawiania. Jest to celem dw�ch sakrament�w uzdrowienia: sakramentu pokuty i namaszczenia chorych” (por. KKK 1421).

Dalej: „Sakrament pokuty leczy powracaj�cego do komunii koœcielnej” (KKK 1469). Co to znaczy? Leczy z grzechu najpierw przez pojednanie z Bogiem. S� te� jednak dalsze skutki pojednania z Bogiem. Nieco podobnie jak skutkiem w��czenia œwiat�a b�dzie jego rozchodzenie si� coraz dalej i dalej, po wszystkich sferach oœwietlanej przestrzeni, tak i �aska w sercu cz�owieka przyniesie kolejne fale uzdrowienia:

„Pojednanie z Bogiem rodzi dalsze pojednania: penitent jedna si� z samym sob� w g��bi w�asnego ja, odzyskuj�c wewn�trzn� prawd�, jedna si� z bra�mi, w jakiœ spos�b przez niego skrzywdzonymi i zniewa�onymi, jedna si� z Koœcio�em, jedna si� z ca�ym stworzeniem” (por. KKK 1469).

Jak dot�d sprawa wydaje si� jasna. Biblijne Ÿr�d�o i wyp�ywaj�cy z niego strumie� �ycia koœcielnego rzeczywiœcie m�wi� o wewn�trznej chorobie grzechu, rzeczywiœcie podaj� jej przyczyny i rzeczywiœcie podaj� metod� jej uzdrowienia: wewn�trznego uzdrowienia. Cz�œci� tej metody jest powracanie w myœlach do przesz�oœci: ma przybra� posta� pytania, w czym ja skrzywdzi�em innych (co ciekawe: nie przybiera postaci pytania: w czym inni skrzywdzili mnie; zanurzanie si� w to drugie pytanie bywa�o nawet nazywane w tradycyjnych rachunkach sumienia grzechem rozpami�tywania: czy nie rozpami�tywa�em swoich krzywd?)

Jeœli cz�onkowie naszych grup charyzmatycznych s� w�aœciwie uformowani, obyci ze s�ownictwem biblijnym i z terminologi� koœcielnego nauczania, to kiedy w kr�gach Odnowy charyzmatycznej zapowie si� „rekolekcje o uzdrowieniu wewn�trznym”, uczestnicy powinni zrozumie� to na pierwszym miejscu jako cykl spotka� na temat grzechu, sakramentalnego obmycia z grzechu i o wynikaj�cej z tego nieuchronnie �asce uzdrawiania ludzkich wn�trz.

Tak by� powinno. I cz�sto tak bywa. Kiedy o. E. Tardiff wypowiada� si� na ten temat dla polskiej Odnowy, wyrazi� si� tak: „sakrament pojednania jest swego rodzaju uprzywilejowanym miejscem uzdrowienia wewn�trznego”[2]. Podobnie m�wi�a s. Briege McKenna: „w sakramencie pojednania Jezus przychodzi, by oczyœci� nasze dusze z tr�du i uzdrowi� nasze �ycie ze skutk�w grzechu”[3]. Zamieszczone zaraz po jej artykule „Dwanaœcie krok�w wiod�cych ku uzdrowieniu wewn�trznemu” trudno odr�ni� (i ca�e szcz�œcie!) od om�wienia dobrze znanej z katechezy listy warunk�w dobrej spowiedzi lub od (nieco mniej znanego) przepisu na nawr�cenie Anonimowych Alkoholik�w.

2. Uzdrowienie sko�atanej psychiki

Has�o „uzdrowienie wewn�trzne” bywa wi�c kojarzone, jak widzimy, z sakramentalnym uzdrawianiem z choroby grzechu. Ale niekoniecznie: oto na pytanie: „czy ka�dy potrzebuje uzdrowienia wewn�trznego?” - pada odpowiedŸ wcale nie zaczynaj�ca si� od s��w: „tak, bo ka�dy jest grzeszny”, tylko: „ka�dy bez wyj�tku doœwiadczy� zranie�, kt�re wywar�y wp�yw na nasze zachowanie. Te rany przejawiaj� si� jako […] smutek, strach, l�ki nocne, obsesje”[4].

Drugie skojarzenie z okreœleniem „uzdrowienie wewn�trzne” to tak�e troska o obola�� psychik� cz�owieka. Ka�dy dozna� w ci�gu swojego �ycia wielu zranie�, wskutek tego jest uwik�any w sie� wspomnie� o niepowodzeniach i odrzuceniach. Niekt�rzy - jak wida� - sugeruj�, �e skutkiem tej niemi�ej sytuacji jest to, �e cz�owiek jest niezdolny do normalnego chrzeœcija�skiego �ycia, zanim nie podda si� specjalnym zabiegom modlitewnym zwanym w tym w�aœnie drugim znaczeniu „uzdrowieniem wewn�trznym”. Schorowana psychika wo�a o uzdrowienie, bez kt�rego nie mo�na ani doœwiadczy� mi�osierdzia Bo�ego, ani normalnych relacji z ludŸmi. Aby to uzdrowienie nast�pi�o, konieczne jest poddanie si� uzdrowieniu wewn�trznemu jako element normalnej formacji ku dojrza�oœci chrzeœcija�skiej. W wielu grupach Odnowy Charyzmatycznej taki element faktycznie proponuje si� ka�demu uczestnikowi albo w ramach Seminarium Odnowy �ycia w Duchu Œwi�tym (Rekolekcje Ewangelizacyjne Odnowy), albo w postaci osobnych rekolekcji uzdrowienia wewn�trznego, zn�w zalecanych wszystkim bez wyj�tku).

3. Metody uzdrowienia wewn�trznego: powr�t do przesz�oœci

W jeszcze innych przypadkach nazw� „uzdrowienie wewn�trzne” okreœla si� konkretne metody, za pomoc� kt�rych pragnie si� uwolni� cz�owieka od jego bolesnych obra�e� duchowych i psychicznych. Kiedy pewien znany propagator uzdrowienia wn�trza m�wi: „podczas mojej pracy w pos�udze uzdrowienia zaanga�owa�em si� w proces uzdrowienia wewn�trznego” - to nie ma na myœli, �e cz�sto spowiada ani te� �e w jakiœ og�lny spos�b modli si� o umocnienie w�tpi�cych i pokrzepienie zagubionych serc. Chce wyrazi� coœ innego: chodzi o „kontakt z dusz� dziecka we wn�trzu doros�ego” oraz o „przyprowadzenie tego zranionego dziecka do Pana Jezusa Chrystusa”[5]. Wtedy uzdrowienie wewn�trzne oznacza dobrze sprecyzowany zestaw technik duchowych i psychologicznych stosowanych w wielu œrodowiskach Odnowy Charyzmatycznej dla osi�gni�cia upragnionego celu: wewn�trznego zdrowia.

Cz�sto mo�emy zaobserwowa�, �e te metody maj� tendencj� do swoistej gradacji.

Zaczynaj� si� od pragnienia uzdrowienia wspomnie�. Zach�ca si� wi�c cz�owieka, by przypomina� sobie rozmaite bolesne momenty z �ycia, szczeg�lnie momenty zawinione przez innych. Nast�pnie stosuje si� technik� wyobra�ania sobie, �e te trudne momenty prze�ywam raz jeszcze, tym razem z Jezusem. Wyobra�am te� sobie, �e Pan Jezus wypowiada rozmaite pocieszaj�ce s�owa i wskutek tego przykre doznanie jest �atwiejsze do zniesienia. Niekiedy nawet twierdzi si�, �e to moje wyobra�enie faktycznie zmienia przesz�oœ�. Jest ona inna ni� by�a wczeœniej, przed moimi wyobra�eniami, a to dlatego, �e przecie� Jezus jest Panem czasu i jest mu wszystko jedno, czy zmienia sytuacj� dziœ, czy sytuacj� sprzed 20 lat. Przy uzdrawianiu wspomnie� przez modlitw�: „Panie, uzdr�w moje serce, uzdr�w moje wspomnienia” - rozumie si� „moje wspomnienia krzywd, jakich dozna�em od innych”.

Drugim stopniem jest sugerowanie, �e wiele krzywd mog�o zosta� przeze mnie zapomnianych, a wi�c le�� ju� tylko w nieœwiadomoœci i stamt�d prowadz� swoj� niszczycielsk� dzia�alnoœ�. Wskutek tego w ich wydobyciu na jaw cz�sto musz� s�u�y� pomoc� objawienia prorocze i s�owa poznania animator�w charyzmatycznych, kt�rzy podpowiedz�, o jakich doznanych przeze mnie krzywdach ju� nie pami�tam. „Panie, uzdr�w to ma�e dziecko, kt�rym by�em, i uzdr�w moje zranienia”.

Trzecim stopniem jest si�ganie po krzywdy doznane w �yciu p�odowym. Z natury rzeczy cz�owiek nie pami�ta �adnych scen z tego okresu �ycia, ale jednak bywa zach�cany, aby i ten okres obj�� modlitw� o uzdrowienie wewn�trzne. „Panie, wejdŸ ze mn� a� do chwili, w kt�rej zosta�em pocz�ty w �onie mojej matki. Jeœli by�em dzieckiem niechcianym, prosz�, uzdr�w mnie, Jezu!”

Wreszcie czwartym spotykanym w praktyce stadium jest kontynuowanie tego swoistego powrotu do przesz�oœci a� poza moment pocz�cia. Jak jest to mo�liwe? Jest, mianowicie przez uzdrowienie mi�dzypokoleniowe. Wydawnictwo jednego z oœrodk�w Odnowy w Duchu Œwi�tym taki w�aœnie spos�b uzdrowienia zaleca: „negatywne czyny i post�powanie przodk�w mog� dosta� si� do naszej �krwi� i pobra� op�at� od przysz�ych pokole�”, a to dlatego, �e s� „zakodowane genetycznie w systemie i ujawni� si� w przysz�ych pokoleniach[ ]: „jeœli ja si� z�oszcz�, to mo�e i m�j ojciec ci�gle si� z�oœci�, i dziadek r�wnie�”. (Nawiasem m�wi�c, na dziadku si� nie ko�czy, bo przecie� „dzi�kujemy ci, Panie, za uzdrowienie rygorystycznego �ycia w trzynastym pokoleniu matki”).

Opr�cz powrotu do przesz�oœci bywa te� oferowana w�dr�wka z Panem Jezusem w przysz�oœ�: mo�emy mianowicie wyobrazi� sobie z�e doœwiadczenia, kt�re jeszcze si� nie wydarzy�y i prosi� niejako z g�ry o uzdrowienie negatywnych reakcji na nie[6].

Kilka wa�nych pyta�

Myœl�, �e dopiero po ustaleniu tych trzech znacze�, w jakich wyst�puje w popularnym nauczaniu charyzmatycznym nazwa „uzdrowienie wewn�trzne”, warto kontynuowa� dyskusj�. Po pierwsze, zadajmy pytanie, jakie znaczenie uzdrowienia wewn�trznego tak krytycznie oceni�a Aleksandra Kowal.

Na pewno nie w pierwszym znaczeniu, czyli uzdrowienia wn�trza cz�owieka chorego na grzech za pomoc� odpuszczenia grzechu przez Boga. W definicjach, kt�re poda�a, nie pojawia si� w og�le ani poj�cie grzechu, ani poj�cie odpuszczenia grzech�w.

Cz�œ� tekstu odnosi si� za to na pewno do uzdrowienia wewn�trznego w drugim znaczeniu: zainteresowanie polepszeniem stanu psychicznego, relacji mi�dzyludzkich, uœmierzenia niepokoju, b�lu czy poczucia krzywdy. Tu le�y pewna niedoskona�oœ� tego tekstu: ktoœ m�g�by odnieœ� wra�enie, �e chrzeœcijaninowi powinno by� wszystko jedno, czy ktoœ jest targany wewn�trznymi sprzecznoœciami czy te� �yje w pokoju. Tymczasem z ca�� pewnoœci� tak nie jest. Tak jak lepiej by� zdrowym na ciele ni� chorym, tak samo lepiej jest mie� serce pe�ne pokoju i cieszy� si� mi�ymi relacjami ze wszystkimi naoko�o ni� by� obola�� ofiar� swojej przesz�oœci.

Jednak zasadnicze zainteresowanie A. Kowal odnosi si� do dw�ch rzeczy:

(1) nadmiernego zainteresowania swoim dobrym samopoczuciem, tak jakby niemal wchodzi�o to w zakres obowi�zk�w Pana Boga wobec cz�owieka;

(2) traktowania pewnych metod uzdrowienia wewn�trznego, na przyk�ad w�drowania w wyobraŸni w czasie, jako wniosku z czytania Pisma Œwi�tego.

W zwi�zku z tymi dwoma obszarami zainteresowania nasun�y mi si� pewne pytania do dyskusji, kontynuuj�ce pytania A. Kowal (tu uwaga: nie b�jmy si� dyskutowa�! - niech przyk�adem b�dzie nam o. DeGrandis, kt�ry mia� odwag� napisa�: „nie jestem ekspertem w tej dziedzinie - mam tylko nadziej�, �e uda mi si� wzbudzi� zainteresowanie i zach�ci� do bada�, kt�re przyczyni� si� do powstania dalszych wytycznych post�powania”).

Pytanie pierwsze, dotycz�ce zacierania prawdy o grzechu

Zdarza si�, �e cz�œci� metod uzdrawiania wewn�trznego bywa nadmierne podkreœlanie Bo�ej akceptacji dla swojego stworzenia. Owszem, jest prawd�, �e B�g kocha ka�dego z nas takiego, jakim jest, ale czy wynika z tego Jego oboj�tnoœ� wobec grzechu?

Oto przypowieœ� o celniku i faryzeuszu. W nowej, charyzmatycznej interpretacji poszukiwacz uzdrowienia wewn�trznego dowiaduje si�, �e celnik si� z ca�� pewnoœci nie nawr�ci�, a pomimo to B�g mu i tak przebaczy�: „Nie nawr�ci� si�, bo gdyby si� nawr�ci�, straci�by prac�. Nie jest nawr�cony”[7]. Nic nie szkodzi, bo „Bogu podoba si� modlitwa z�ego cz�owieka, a nie tego dobrego”, jakim by� faryzeusz.

Podobnie nowe wyjaœnienie zadziwiaj�cej wypowiedzi Jezusa: „celnicy i nierz�dnice wchodz� przed wami do kr�lestwa” (Mt 21,31). W nowej interpretacji przestaje to by� wezwaniem do nawr�cenia: „Dlaczego celnicy i nierz�dnice wejd� do nieba pr�dzej? Poniewa� wiedz�, �e s� grzesznikami, wiedz�, kim s�, �yj� w prawdzie, nie k�ami�”. Czy rzeczywiœcie z�odziej, kt�ry œmia�o m�wi zgodnie z prawd� „jestem z�odziejem i dalej nim b�d�”, to typ osoby, kt�ra �yje w prawdzie? A co z ewangelicznym „idŸ i nie grzesz wi�cej”?

Pytanie drugie, dotycz�ce przebaczenia

Czy to prawda, �e „Jezus wybacza mi w�aœnie teraz i za ka�dym razem, gdy �a�uj� za sw�j grzech”[8]? Owszem, jeœli s�owo „�al” rozumiem biblijnie, jako postaw� �yciow�. Ale jeœli rozumiem je w nowoczesnym wydaniu w sensie „ile razy poczuj� �al” to nie jest to prawd�.

Biblia nie ca�kiem tak uczy o przebaczeniu: „Sumienie nie wyrzuca mi wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia. Pan jest moim s�dzi�” (1 Kor 4,4). „Jeœli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinie�” (Mt 6,15). „Je�eli wyznajemy nasze grzechy, B�g jako wierny i sprawiedliwy odpuœci je nam” (1 J 1,9). Jeœli „wspomnisz, �e brat tw�j ma coœ przeciw tobie, zostaw tw�j dar przed o�tarzem, a najpierw idŸ i pojednaj si� z bratem swoim” (Mt 5,23-24). Zdaje si�, �e doœ� dobrze odzwierciedla t� biblijn� nauk� to, czego nauczyliœmy si� na katechezie o pi�ciu warunkach dobrej spowiedzi. W ka�dym razie do odpuszczenia grzech�w trzeba wi�cej ni� uczucie �alu.

Nadmierne skoncentrowanie na wartoœci wewn�trznych odczu� i porusze� serca mo�e rzeczywiœcie sk�ania� do pomniejszania wartoœci obiektywnych sposob�w odpuszczenia grzech�w. Oto dowiadujemy si� z jednej z charyzmatycznych konferencji na temat uzdrowienia wewn�trznego: „Powinienem si� wyspowiada� ze wszystkich grzech�w ci�kich. Tak naucza Koœci� katolicki. Ale Jezus nie czeka na to, aby mi wybaczy�. On wybacza mi, zanim przyst�pi� do spowiedzi. Dlaczego wi�c powinienem si� spowiada�? Aby pogodzi� si� z Koœcio�em”[9].

Nie wydaje si� to by� w zgodzie z tym, czego naucza Koœci� katolicki, kt�ry nie zna takiego rozdzielania na pojednanie z Bogiem (wy��cznie przez wewn�trzne akty grzesznika) i pojednanie z Koœcio�em (przez zewn�trzny gest sakramentalny). Koœci� uczy: „Celem i skutkiem sakramentu [pojednania] jest pojednanie z Bogiem” (KKK 1468), oraz dalej, �e jednoczeœnie ten sam sakrament, „jedna nas z Koœcio�em” (KKK 1469). Tak, skutkiem sakramentu jest pojednanie z Bogiem oraz z Koœcio�em.

Mo�e dlatego zapowiedŸ rekolekcji o uzdrowienie wewn�trzne w Odnowie Charyzmatycznej mniej kojarzy si� z przygotowaniem do dobrej spowiedzi, a bardziej z pytaniami: „czy twoi rodzice k��cili si�, kiedy twoja matka by�a w trzecim miesi�cu ci��y z tob�”, albo z proroctwami w stylu: „twoja matka cierpia�a na depresj�, kiedy mia�eœ roczek i w�aœnie wtedy wypad�eœ z ��eczka”.

Pozostaje te� inne ciekawe pytanie: dlaczego w Odnowie Charyzmatycznej rekolekcje o uzdrowieniu wewn�trznym s� cz�sto czymœ dodatkowym, po seminarium �ycia w Duchu Œwi�tym, dlaczego w wielu oœrodkach takie rekolekcje uwa�a si� za konieczny etap formacji cz�onka ruchu charyzmatycznego po seminarium (REO), dlaczego wreszcie w wielu wersjach takich seminari�w do��czono dodatkowe spotkania pod nazw� modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne?

Czy�by nie wszyscy podzielali optymizm autor�w Katechizmu w sprawie uzdrawiaj�cej mocy Ewangelii? Czy nie kryje si� za tym przypuszczenie, �e zwykle po prostu wcale tak nie b�dzie, �e cz�owiek doprowadzony do pokuty i wyznania grzech�w po przyj�ciu uœwi�caj�cej �aski Bo�ej, mocy Ducha i po zach�cie do aktywnego �ycia we wsp�lnocie Koœcio�a - �e taki cz�owiek „pojedna si� z samym sob� w g��bi w�asnego ja, odzyskuj�c wewn�trzn� prawd�, pojedna si� z bra�mi, w jakiœ spos�b przez niego skrzywdzonymi i zniewa�onymi, pojedna si� z Koœcio�em, pojedna si� z ca�ym stworzeniem” (por. KKK 1469). Czy nie kryje si� za tym myœl, �e zwykle wcale tak si� nie b�dzie dzia�o i dlatego trzeba znaleŸ� inn� metod�: po prostu tak�, kt�ra jest bardziej skuteczna?

Pytanie trzecie, co do technik stosowanych w uzdrowieniu wewn�trznym, a zw�aszcza wizualizacji

Do kolejnych, pot�guj�cych si� pr�b powracania w wyobraŸni do przesz�oœci do��czaj� si� metody usuni�cia zranienia w chwili jego powstania, czyli - ni mniej, ni wi�cej - w przesz�oœci. Polega to na wyobra�aniu sobie, �e Jezus staje ko�o nas, wyobra�aniu sobie, �e odbywa z nami w�dr�wk� w czasie, cofa si� - ci�gle razem z nami - do czasu naszego dzieci�stwa, �ycia p�odowego (a nawet, w wypadku uzdrowienia mi�dzypokoleniowego, o kilkaset lat wstecz!) - i tam wypowiada s�owa uzdrowienia: „W wyobraŸni doprowadziliœmy przodka przed mi�uj�ce oblicze Jezusa Chrystusa”[10]. Cz�sto dochodzi do tego te� wyobra�anie sobie, �e kogoœ przepraszam: „Widz� t� osob� w moich myœlach. Zarzucam jej r�ce na szyj� i m�wi� do tej osoby: przebaczam ci”[11].

Ta praktyka rodzi powa�ne pytanie: czy moja wyobraŸnia to stosowne narz�dzie, by sk�oni� Boga do zaplanowanego przeze mnie post�powania? Czy mo�na zarzuci� r�ce na szyj� osobie nieobecnej (lub dawno temu zmar�ej) za pomoc� si� wyobraŸni? Czy nie pozostaje to wszystko - no w�aœnie, po prostu wyobraŸni�? I czy chrzeœcija�stwo to religia wyobraŸni?

Cele metody

Aleksandra Kowal pisze: „Niejawnym celem ca�ego procesu staje si� po prostu wyleczenie cz�owieka z konkretnej choroby lub zapobieganie nast�pnym”. Wi��e si� to z wa�nym problemem systematycznego rozbudowywania nierealistycznych oczekiwa� dotycz�cych uzdrowienia w Odnowie Charyzmatycznej. Zreszt� tu problem jest szerszy, bo dotyczy ju� nie tylko uzdrowienia wewn�trznego, ale i ca�kiem zwyczajnie „zewn�trznego”.

W ruchu Odnowy mo�na spotka� si� regularnie z takim stawianiem problemu uzdrowienia: „Dlaczego nie wszyscy zostaj� uzdrowieni?”. Gdyby ktoœ nigdy nie by� na spotkaniach z modlitw� o uzdrowienie, to myœla�by, �e pytanie to zrodzi�o systematyczne powtarzanie si� takiej oto sytuacji: zwykle na modlitw� o uzdrowienie przyje�d�a 20 os�b na w�zkach inwalidzkich. Zwykle po modlitwie 18 z nich zostawia swoje w�zki, a dwie osoby - nie wiadomo dlaczego nieuzdrowione - odje�d�aj� na w�zkach. I trudno to wyjaœni�. Albo: przysz�o 30 os�b z legitymacj� zwi�zku niewidomych. Dwadzieœcia szeœ� zostawi�o po modlitwie swoje legitymacje, bo nie b�d� im ju� wi�cej potrzebne. Powstaje trudne pytanie: dlaczego cztery osoby zosta�y nieuzdrowione? Czy to nie dziwne?

Postawienie problemu: „Dlaczego nie wszyscy zostaj� uzdrowieni?” - sprawia wra�enie, jakby realia modlitwy o uzdrowienie wygl�da�y tak, �e znakomita wi�kszoœ� chorych zostaje w czasie konkretnej sesji modlitewnej uzdrowionych, a nie wiadomo dlaczego nieliczni pozostaj� nieuzdrowieni. Jednak takie pytanie mog�oby powsta� tylko u kogoœ, kto nigdy na takich modlitwach nie by�, a nie u kogoœ, kto ich ogl�da� dziesi�tki, zar�wno u katolik�w, u protestant�w, jak i w rozmaitych wsp�lnotach wolnokoœcielnych[12]. Wielokrotnie rozmawia�em z ludŸmi, kt�rzy zapewniali mnie, �e Jezus doœ� szybko uzdrawia wi�kszoœ� chorych niezale�nie od ich choroby, �e jest to tylko kwestia wiary. Zwykle pyta�em wtedy: „A gdzie wasza wsp�lnota ma magazyn w�zk�w inwalidzkich, kt�re jako niepotrzebne zosta�y po modlitwach? Znam ludzi, kt�rym taki sprz�t m�g�by si� przyda�”.

Poniewa� realia s� takie: z ci�kich chor�b, kt�re wida� go�ym okiem (w�zek inwalidzki, œlepota, niedorozw�j umys�owy), uzdrowienia s� niezwykle rzadkie, nie cz�stsze ni� w Lourdes, czyli jedno na wiele tysi�cy modlitw. Wiele grup modl�cych si� o uzdrowienie (grup katolickich, protestanckich i wolnokoœcielnych) po latach modlitw nie ma na stanie ani jednego niepotrzebnego w�zka inwalidzkiego pozostawionego przez uzdrowion� osob�.

Problemem nie jest: „Dlaczego nieliczni nie s� uzdrowieni”, tylko stani�cie w prawdzie: bardzo rzadko nast�puje uzdrowienie z ci�kich chor�b. Realia wygl�daj� tak: chocia� sala jest pe�na inwalid�w to œwiadectwa uzdrowienia dotycz� przewa�nie ustania b�lu g�owy i �atwiejszego poruszania sztywn� nog�. Statystycznie ma�o jest œwiadectw uzdrowienia z ci�kich chor�b. Chorzy na w�zkach w znakomitej wi�kszoœci zostaj� na w�zkach, a niewidomi od urodzenia - w wi�kszoœci pozostaj� niewidomi.

W zwi�zku z modlitw� o uzdrowienie wewn�trzne warto zada� sobie pytanie, czy nie towarzysz� jej podobnie nierealistyczne oczekiwania co do jej skutecznoœci.

P R Z Y P I S Y :

[1] Np. kiedy o. J�zef Augustyn wypowiada� si� o uzdrowieniu wewn�trznym na u�ytek Odnowy Charyzmatycznej, to od razu skierowa� rozmow� na te w�aœnie tory: J. Augustyn, Uzdrowienie wewn�trzne, „Zeszyty Odnowy w Duchu Œwi�tym” nr 4 (1995), s. 20.

[2] E. Tardif, Przebaczenie i uzdrowienie wewn�trzne, „Zeszyty Odnowy w Duchu Œwi�tym” nr 4 (1995), s. 43.

[3] B. McKenna, Prawdziwe uzdrowienie, „Zeszyty Odnowy w Duchu Œwi�tym” nr 4 (1995), s. 13.

[4]Co niesie �ycie, „Zeszyty Odnowy w Duchu Œwi�tym” nr 4 (1995), s. 13.

[5] Por. R. DeGrandis, Uzdrowienie mi�dzypokoleniowe, ��dŸ 2003, s. 13.

[6] D. Linn, M. Linn, Uzdrowienie ludzkich zranie�, Krak�w 1993.

[7] Por. R. Faricy, Konferencja I, „Zeszyty Odnowy w Duchu Œwi�tym” nr 1 (1999). s. 13.

[8] Por. tam�e, s. 6.

[9] Por. tam�e.

[10] Por. R. DeGrandis, Uzdrowienie mi�dzypokoleniowe, dz. cyt., s. 7, 14, 21, 95.

[11] Por. R. Faricy, Konferencja II, „Zeszyty Odnowy w Duchu Œwi�tym” nr 1 (1999). s. 20.

[12] Osobom, kt�re nie maj� czasu, aby w dziesi�tkach takich sesji uczestniczy�, pozostaje lektura, np. S.J. Pullum, „Foul Demons, come Out”: The Rhetoric of Twentieth-Century American Faith Healing, Westport (Conn.)/London 1999.

Napisz komentarz (0 Komentarze)

APOLOGIA �BEZPRZYMIOTNIKOWEJ� MODLITWY O UZDROWIENIE

Napisa� JACEK ŒWI�CKI

Do artyku�u ustosunkuj� si� najpierw podkreœlaj�c jego niew�tpliwe zas�ugi w wytkni�ciu powa�nych nadu�y� w praktyce modlitwy o uzdrowienie. Niemniej potem zastanowi� si� nad wyraŸnymi nieœcis�oœciami, jakie on zawiera i kt�re mog� byc przez drug� stron� (cz�œciowo s�usznie) pos�dzone o z�� wol�, o bezpardonow� walk� z praktyk� uzdrawiania w Odnowie itp. Wreszcie postaram si� wskaza� coœ, czego w tym artykule w og�le nie ma, mianowicie na propozycj� normy reguluj�cej prowadzenie modlitwy o uzdrowienie.

I. Zas�ugi

Zas�ug� tego wysoce polemicznego artyku�u jest przede wszystkim to, �e zwraca uwag� na grube nadu�ycia, kt�re zdarzaja si� gdzieniegdzie w takich czy innych wsp�lnotach i grupach modlitewnych Odnowy.

1/ Samo okreœlenie �uzdrowienie wewn�trzne� jest w zasadzie niebiblijne. W hebrajskiej antropologii cz�owiek jest jednoœci� cia�a (basar), duszy (nefesz) i ducha (ruach) - por. 1Tes 5,23.

Rozr�nianie uzdrowie� cielesnych i psychicznych nie ma w tej pespektywie wi�kszego sensu. Dla �yd�w ka�da cz�œ� cia�a reprezentuje jak�œ w�adz� psychiczn� (prawica, nerki, ��/w�troba, serce, koœci…) i gdy uzdrawiana jest jakaœ cz�œc cia�a - jest te� r�wnoczeœnie uzdrawiana cz�œ� psychiki reprezentowana przez t� cz�œ�.

Ot� krwotok jest dla Hebrajczyka to�samy z up�ywem �ycia, osoba dotkni�ta t� dolegliwoœci� jest uwa�ana za nieczyst�. Gdy Pan Jezus uzdrawia kobiet� cierpi�c� na krwotok, uzdrawia te� jej poczucie wstydu i niegodnoœci, kt�ry kaza� jej desperacko szuka� pomocy u licznych lekarzy przez kilkanaœcie lat (por. Mk 5,25-34).

Z tego powodu w Piœmie œw. dominuje zdecydowanie opis uzdrowie� � fizycznych�, poniewa� s� one bardziej zgodne z � konkretn�� mentalnoœcia semick� i zak�adaj� niemal zawsze tak�e uzdowienie �wewn�trzne�.

A zatem koncentrowanie si� na uzdrawianiu pami�ci, zranie� wywo�anych przesz�ymi wydarzeniami itp. mo�e byc s�usznie podejrzewanie o wszelkiego rodzaju freudyzm i modernizm, kt�rego w Ewangelii po prostu nie ma: tam uzdrowienie jest �bezprzymiotnikowe�.

2/ Inn� s�uszn� obserwacj� jest zauwa�enie niebezpiecznego nachodzenia na siebie psychologii i spraw œciœle duchowych. Jeœli uzdrowienie pami�ci uto�samia si� z odpuszczeniem grzechu - to jest to herezja. Jeœli do uzdrawiania pami�ci wprz�ga si� ignacja�sk� medytacj� i ka�e si� w niej Panu Jezusowi wypowiada� s�owa, kt�rych nigdy nie wypowiada� - to jest ju� tylko krok do okultyzmu i magii pot�pionych bez ogr�dek przez Pisma obu Testament�w. Jeœli modlitwa o uzdrowienie staje si� stopniowo technik� psychoanalityczn� - to tym samym rzeczywiœcie sprowadza si� wiar� chrzeœcija�sk� do higieny psychicznej.

3/ Wreszcie Autorka s�usznie broni tezy, �e warunkiem wst�pnym �ycia chrzeœcija�skiego nie jest uzdrowienie, ale uznanie w�asnej grzesznoœci i nawr�cenie. Bez tego uzdrowienie mo�e by� dla cz�owieka bardziej zgubne od choroby, bo mo�e doprowadzi� do przekonania, �e uzdrawianie (w szczeg�lnoœci sfery psychicznej) jest zbawianiem cz�owieka.

II. Nieœcis�oœci i w�tpliwe tezy

Tu b�d� bezpoœrednio cytowa� fragmenty z artyku�u i komentowa� je.

1/ �Polska Odnowa w Duchu œw. poœwi�ca [uzdrowieniu wewn�trnemu] specjaln� stron� internetow��

Ot� wymienioma strona (uzdrowienie-wew.webpark.pl) to po prostu streszczenie pracy licencjackiej Wojciecha Godlewskiego + komentarz innego autora co do praktyki egzorcyzm�w (wydaje si� by� poprawny teologicznie). Nie ma tam �adnego �Imprimatur� biskupa Dembowskiego, odpowiedzialnego za Odnow� w Polsce. Nie ma te� �adnego odwo�ania si� do Centrum Koordynacyjnego �Magdalenka� itp. instytucji. Jest to po prostu strona prywatna.

2/ �…poj�cie uzdrowienia wewn�trznego oraz pomys� takiej praktyki zrodzi� si� dopiero 50 lat temu…. nie mo�e mie�… swoich Ÿr�de� w Piœmie œw. Tradycji i nauce Koœcio�a�

No c�, kiedy œledzimy histori� r�nych praktyk w Koœciele Zachodnim, widzimy tu wyraŸn� ewolucj�. SpowiedŸ indywidualna w staro�ytnoœci i wczesnym œredniowieczu nie istnia�a, by�a tylko praktykowana publiczna pokuta chrzeœcijan, kt�rzy dopuœcili si� grzechu ci�kiego. Wprowadzenie obowi�zkowej corocznej spowiedzi w XIII wieku by�o istn� rewolucj�. [Fakt, �e rewolucj� t� zapocz�tkowa� Rzym, a nie pani Sanford…] Praktyka adoracji Najœw. Sakramentu te� zjawi�a si� dopiero w po�owie œredniowiecza. Problem polega tylko na zaakceptowaniu nowych praktyk przez Magisterium, a nie na tym, �e dot�d czegoœ podobnego nie by�o ! Zmiany cywilizacyjne prowadz� przecie� do zmian warunk�w egzystencji Koœcio�a, i to musi by� brane pod uwag� w formach modlitwy, sprawowania sakrament�w, dzie� charytatywnych itp. Jeœlibyœmy tego postulatu nie uznawali, to znaczy �e stoimy na gruncie prawos�awia, kt�re uwa�a, �e wszystko w zasadzie zosta�o juz raz na zawsze ustalone w tzw. Pierwszych wiekach i �adne zmiany nie s� po��dane. Tam nie ma adoracji konsekrowanej Hostii, bo niczego takiego w Tradycji pierwszego tysi�clecia doszuka� si� nie spos�b (prosz� o tym porozmawia� z prawos�awnymi !).

3/ �zacieranie prawdy o grzechu�

Owszem, jeœli autentyczn� modlitw� o uzdrowienie zast�puje technika psychologiczna, to jest to prawda. Niemniej Autorka przyjmuje, �e w zasadzie wszyscy �zwolennicy uzdrowienia wewn�trznego� - jak to doœ� nonszalancko okreœla - maj� charakterystyczne pogl�dy, kt�re w katolickiej ortodoksji si� nie mieszcz�. Uwa�am tego typu okreœlenia za wysoce niesprawiedliwe, a przynajmniej w stosunku do wielu braci i si�str, z kt�rymi si� modli�em wstawienniczo i kt�rzy na pewno pod t� kategori� nie podpadaj�.

Powiedzia�bym tu coœ wr�cz przeciwnego: rzeczywistoœ� uzdrowie� pozwala dopiero zobaczy� dramat grzechu we w�aœciwym œwietle i mo�e przyczyni� si� do pog��bienia doktryny katolickiej na ten temat.

Ot�z Katechizm w punkcie 1472 stwierdza, �e ka�dy grzech ma podw�jny skutek: pozbawienie komunii z Bogiem i nieuporz�dkowane przywi�zanie do stworze�. Ponadto grzech rani te� ca�� wsp�lnot� Koœcio�a i uderza w ludzk� solidarnoœ� (punkty 1443 i 1849). Rozgrzeszenie sakramentalne przywraca nam komuni� z Bogiem, ale nie usuwa automatycznie innych skutk�w grzechu: aby wyeliminowa� wszystkie z�e nast�pstwa potrzebne jest jeszcze zadoœ�uczynienie i odpusty.

Na stonie http://www.eleos.religia.net/seminarium/grzech.html bardzo s�usznie napisano:

Ojciec przed œmierci� jedna si� z Bogiem. Umiera. Jak s�dzisz, czy dostanie si� do Nieba? B�g mu m�wi: „ChodŸ!”. On jednak nie chce p�jœ�! „Jak ja m�g�bym by� szcz�œliwy, maj�c œwiadomoœ� z�a i spustoszenia, jakie po sobie zostawi�em na ziemi? M�j syn w wi�zieniu, moja �ona schorowana, tyle dobra m�g�bym uczyni� a nie zrobi�em tego…” On p�jdzie do Nieba dopiero wtedy, gdy ktoœ naprawi b��dy, kt�re pope�ni�.

Jest to jak najbardziej zgodne z chrystusowym: �Zaprawd�, powiadam ci: nie wyjdziesz stamt�d, a� zwr�cisz ostatni grosz.� (Mt 5:26)

No i w�aœnie: czy grupa os�b modl�cych si� nad osob� zranion� kiedyœ przez cudzy grzech nie pomaga w�aœnie jakiejœ duszy czyœ�cowej uzyska� odpustu zupe�nego ? To jest zupe�nie nowy aspekt tej modlitwy, nad kt�ra warto si� powa�nie zastanowi� !

Pom�c osobie zranionej cz�sto do �ywego przez cudzy grzech mo�e tylko mi�oœ� ; zadoœ�uczynienie mo�e tak�e polega� na poœwi�ceniu os�b, kt�re sw� bezinteresown� mi�oœci� wyra�on� w modlitwie o uzdrowienie eliminuj� skutki grzechu (por. Jk 2,13). A nie jest to problem zupe�nie teoretyczny. Osoba oczerniona, wyzyskiwana, poszkodowana ma prawo do chrzeœcija�skiej solidarnoœci, do modlitwy wstawienniczej braci i si�str, kt�rzy mogliby z wiar� uprosi� dla niej si��, aby mog�a przebaczy� i wznieœ� si� ponad swoje trudne doœwiadczenia w mocy Zmartwychwstania Pa�skiego.

Dotyczy to tak�e ofiar kl�sk �ywio�owych, nieuleczalnych chor�b itp. przypad�oœci, gdzie trudno by�oby wprost doszuka� si� czyjegoœ grzechu. S� osoby, kt�rych podobne ciosy parali�uj� na d�ugie lata, nie potrafi� o w�asnych si�ach oprze� si� ��dzy odwetu i zaczynaj� w�tpi� w mi�oœ� Bo��. Jak pokazuje przyk�ad sprawiedliwego Hioba, obci��ona grzechem pierworodnym ludzka natura mo�e w pewnych przypadkach nie wytrzymywa� ogromu cierpie�, kt�re si� na ni� zwalaj�. Co wtedy powiemy takiemu komuœ ? Czy zachowamy si� jak owi trzej przyjaciele, kt�rzy dobijali go bardzo poprawnymi teologicznie wywodami o grzechu, pokucie i nawr�ceniu ? Czy te� raczej oka�emy mu wsp�czucie i solidarnoœ� zgodnie ze s�owami œw. Paw�a:

�Tak wi�c, gdy cierpi jeden cz�onek, wsp�cierpi� wszystkie inne cz�onki; podobnie gdy jednemu cz�onkowi okazywane jest poszanowanie, wsp�wesel� si� wszystkie cz�onki.� (1 Kor 12:26) ?

Oczywiœcie nie po to, aby zaciera� prawd� o grzechu, ale po to, aby przez bratersk� mi�oœ� nasz cierpi�cy brat by� w stanie otworzy� swe serce na uzdrawiaj�c� mi�oœ� Boga:

�A dla was, czcz�cych moje imi�, wzejdzie s�o�ce sprawiedliwoœci i uzdrowienie w jego skrzyd�ach. Wyjdziecie [swobodnie] i b�dziecie podskakiwa� jak tuczone ciel�ta.� (Ml 3:20)

Nie jest bowiem prawd�, �e to �czas leczy nasze zranienia� - leczy je tylko mi�oœ�.

4/ �Czy Jezus rzeczywiœcie nakaza� nam mi�owa� samego siebie ? NIE �

C�z, istotnie, takiego przykazania nie ma. Jest natomiast surowy nakaz �k 14,26 cytowany przez Autork�. Oœmielam si� jednak doszukiwa� w takim postawieniu sprawy powa�nej, cho� chyba nie do ko�ca uœwiadomionej, manipulacji. Dlaczego ?

Po pierwsze - w oryginale nie m�wi si� o nienawiœci samego siebie, ale o nienawiœci swojej duszy, a to z punktu widzenia hebrajskiej antropologii jest ogromn� r�nic�. Dusza (gr. psyche, hebr. nefesh) jest dla �yd�w synonimem to�samoœci (ale nie �zasad� �ycia� tak jak duch!), okreœleniem tego za kogo si� mamy. To raczej serce, a nie dusza s� okreœleniem �samego siebie� ! Ojcowie pustyni bardzo dobrze rozumieli t� r�nic�, gdy wskazywali, �e jednym z cel�w �ycia chrzeœcija�skiego jest porzucenie fa�szywej to�samoœci (czyli w�aœnie �duszy�), a przyj�cie na to miejsce prawdziwej to�samoœci, ukrytej na dnie serca, tam gdzie przebywa Chrystus wszczepiony w nas na chrzcie. Œw. Pawe� okreœla te dwie rzeczywistoœci s�owami �anthropos psychikos� - cz�owiek zmys�owy, skoncentrowany na duszy - i �anthropos pneumatikos� - cz�owiek duchowy, skoncentrowany w sercu, miejscu przebywania ducha (por. 1Kor 2,14-15). Kogo wi�c mamy nienawidzie� ? Cz�owieka zmys�owego w nas, owego �starego cz�owieka�, kt�rym kieruj� w �yciu rozmaite ��dze i kt�ry stworzenia przedk�ada ponad Stw�rc�. Ale mamy te� kocha� �nowego cz�owieka� danego nam w postaci embrionalnej na chrzcie i kt�ry jest podobny do Syna Bo�ego. Œw. Jan oddaje to samo wymaganie nieco inaczej:

Ten, kto kocha swoje �ycie, traci je, a kto nienawidzi swego �ycia na tym œwiecie, zachowa je na �ycie wieczne. (Jn 12:25).

Czy zatem mamy teraz pope�ni� zbiorowe samob�jstwo, by wype�ni� ten ewangeliczny nakaz ? Tak jak cz�onkowie sekty �Œwi�tynia S�o�ca� ?

Po drugie - Pan Jezus widzi ogromn� wartoœ� cz�owieka, co przebija z nast�puj�cych wypowiedzi:

Lecz On im odpowiedzia�: Kto z was jeœli ma jedn� owc�, i je�eli mu ta w d� wpadnie w szabat, nie chwyci i nie wyci�gnie jej? O ile� wa�niejszy jest cz�owiek ni� owca. (Mt 12:11-12a)

Przypatrzcie si� ptakom w powietrzu: nie siej� ani �n� i nie zbieraj� do spichlerzy, a Ojciec wasz niebieski je �ywi. Czy� wy nie jesteœcie wa�niejsi ni� one? (Mt 6:26)

Dalej, w przypowieœci o drachmie (�k 15,8-10) por�wnuje grzesznika do drachmy. Owszem, cho� odnaleziona moneta mo�e by� uszkodzona, brudna, �zapaŸdzia�a� i w og�le obrzydliwa w wygl�dzie i w dotyku - to jest jednak dalej monet�, za kt�r� mo�na kupic chleb, olej i wino ! P�ki widnieje na niej nie do ko�ca zatarte podobie�stwo do Boga, ma w dalszym ci�gu tak� sam� wartoœ� jak œliczna, nowiutka moneta ! Nienawidzie� to, w czym sam B�g widzi wartoœ� jest dla mnie czymœ niezrozumia�ym i niemo�liwym do przyj�cia.

Dodajmy do tego jeszcze dwa fragmenty ze Starego Testamentu:

Albowiem Ja jestem Pan, tw�j B�g, Œwi�ty Izraela, tw�j Zbawca. Daj� Egipt jako tw�j okup, Kusz i Sab� w zamian za ciebie.Poniewa� drogi jesteœ w moich oczach, nabra�eœ wartoœci i Ja ci� mi�uj�, przeto daj� ludzi za ciebie i narody za �ycie twoje. (Iz 43:3-4)

Nad wszystkim masz litoœ�, bo wszystko w Twej mocy, i oczy zamykasz na grzechy ludzi, by si� nawr�cili. Mi�ujesz bowiem wszystkie stworzenia, niczym si� nie brzydzisz, co uczyni�eœ, bo gdybyœ mia� coœ w nienawiœci, nie by�byœ tego uczyni�. Jak�eby coœ trwa� mog�o, gdybyœ Ty tego nie chcia�? Jak by si� zachowa�o, czego byœ nie wezwa�? Oszcz�dzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Panie, mi�oœniku �ycia! (Mdr 11:23-26)

Po trzecie - teologia nienawiœci samego siebie nie jest niczym nowym: w czasach nowo�ytnych pojawi�a si� we Francji w po�owie XVII wieku pod nazw� jansenizmu i zosta�a bardzo szybko pot�piona przez Rzym. Podstaw� teoretyczn� traktatu �Augustinus� biskupa Janseniusa z Ypres we Flandrii (dzisiaj jest to w Belgii) by�a skrajna interpretacja niekt�rych pism œw. Augustyna - a zatem bardzo podobny przypadek jak u Lutra. Punktem wyjœcia dla obu teolog�w by�a teza o zupe�nym zepsuciu ludzkiej natury przez grzech pierworodny - wbrew opinii œw. Tomasza z Akwinu i wbrew dekretom Soborowi Trydenckiemu. Konsekwencj� takiego stanowiska jest nieuchronnie postawa nienawiœci do samego siebie - to chyba logiczne. Luter znalaz� wyjœcie z sytuacji w postaci aktu wiary. Natomiast nasz katolicki biskup propagowa� samoumartwianie si�, cierpi�tnictwo, poni�anie si�, w ko�cu zrezygnowanie z przyjmowania komunii œw. poza niezb�dn� �komuni� wielkanocn�� wymagan� przez Koœci�. Ma�o kto zdaje sobie spraw�, �e objawienia Najœwi�tszego Serca w Paray-le-Monial i wywodz�ca si� st�d praktyka �dziewi�ciu pierwszych pi�tk�w miesi�ca� by�y reakcj� Nieba na t� tragiczn� w skutkach wewn�trzkatolick� herezj�. Niestety, chocia� oficjalnie janseniœci zostali w teorii wyeliminowani, Koœci� katolicki we Francji (i w og�le na zachodzie Europy) by� ca�kowicie opanowany przez podobn� orientacj� w swej praktyce duszpasterskiej. Drukowano wtedy tomy w�tpliwej jakoœci pobo�nych ksi��ek zach�caj�cych gorliwych katolik�w do bezsensownych niekiedy umartwie� itp. praktyk - a to zra�a�o do wiary katolickiej coraz wi�cej w miar� �normalnych� ludzi. Dopiero œw. Teresa z Lisieux po�o�y�a temu nieszcz�œciu definitywny kres.

W�tki �jansenizuj�ce� pojawiaj� si� niestety w artykule doœ� wyraŸnie i to a� w kilku miejscach.

5/ �przebaczenie nie jest warunkiem wst�pnym �ycia chrzeœcija�skiego, nie jest darem, jest nakazem�

Niestety to sformu�owanie jest ca�kowicie niezgodne z Katechizmem, a ju� zw�aszcza z punktem 2841, gdzie m�wi si�, �e przebaczenie jest dla cz�owieka czymœ w�aœciwie niemo�liwym, i �e mo�na przebaczy� tylko z pomoc� Bo��. Poprzedni zaœ punkt m�wi, �e bez przebaczenia bliŸniemu �strumie� mi�osierdzia Bo�ego nie mo�e przenikn�� do naszego serca�.

Autorka stwierdza ponadto bez ogr�dek, �e �przebaczenie w sercu � nale�y interpretowa� jako koniecznoœ� zdobycia si� na akt woli, kt�ry jest czymœ normalnym, a nie nadzwyczajnym. W ten spos�b jej stanowisko zbli�a si� niebezpiecznie do stanowiska niejakiego Pelagiusza, kt�ry na pocz�tku V wieku twierdzi�, �e spe�nienie przykaza� Bo�ych zale�y tylko i wy��cznie od naszej woli i �adna specjalna �aska nadprzyrodzona nie jest tu potrzebna. No c�: pogl�dy te zosta�y wielokrotnie pot�pione przez Rzym (ostatni raz na Soborze Trydenckim). No comments.

�Przebaczenie w sercu� to proces, kt�ry Katechizm opisuje w nast�puj�cy spos�b:

Rzeczywiœcie, w�aœnie tu; "w g��bi serca" rozstrzyga si� wszystko. Nieodczuwanie obrazy i zapomnienie o niej nie le�y w naszej mocy; serce, kt�re ofiaruje si� Duchowi Œwi�temu, przemienia jednak ran� we wsp�czucie i oczyszcza pami��, zast�puj�c obraz� wstawiennictwem. (KKK 2843)

Przecie� o to w�aœnie chodzi w modlitwie o uzdrowienie: pom�c naszemu bratu w otwarciu serca na takie w�aœnie �aski. A �e tego oczywiœcie nie osi�gnie si� za pomoc� psychoanalizy przebranej w form� modlitwy, to ju� zupe�nie inna bajka !…

Nale�y tylko uzupe�ni�, �e serce jest w hebrajskiej antropologii biblijnej uwa�ane za centrum osoby (zar�wno Bo�ej jak i ludzkiej !): tam rodz� si� myœli, zapadaj� najwa�niejsze, najg��bsze decyzje (zw�aszcza co do cel�w, jakie sobie osoba stawia) i tam duch ludzki (�zasada �ycia�) spotyka si� z Duchem Bo�ym. Serce nie jest wi�c to�same z wol�: niemniej to decyzje zapadaj�ce w sercu determinuj� w jaki spos�b osoba pos�uguje si� swoj� wol� w �yciu codziennym. Jeœli serce jest poddane Chrystusowi, to jest tak jak napisa� œw. Pawe�:

Albowiem to B�g jest w was sprawc� i chcenia, i dzia�ania zgodnie z [Jego] wol�. Flp 2:13

Lecz jeœli serce jest poddane po��dliwoœci, to wtedy ludzka wola nie jest w pe�ni wolna, jak to objawi� nam Pan Jezus w rozmowie z faryzeuszami:

Wtedy powiedzia� Jezus do �yd�w, kt�rzy Mu uwierzyli: Je�eli b�dziesz trwa� w nauce mojej, b�dziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawd�, a prawda was wyzwoli.

Odpowiedzieli Mu: Jesteœmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliœmy poddani w niczyj� niewol�. Jak�e� Ty mo�esz m�wi�: Wolni b�dziecie?

Odpowiedzia� im Jezus: Zaprawd�, zaprawd�, powiadam wam: Ka�dy, kto pope�nia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie przebywa w domu na zawsze, lecz Syn przebywa na zawsze. Je�eli wi�c Syn was wyzwoli, w�wczas b�dziecie rzeczywiœcie wolni. (Jn 8:31-36)

W pe�ni wolne jest zatem tylko ludzkie serce, dlatego biblijni M�drcy pouczaj� nas:

�Z ca�� pilnoœci� strze� swego serca, bo �ycie ma tam swoje Ÿr�d�o.� (Prz 4:23)

�Korzeniem zamierze� jest serce, sk�d wyrastaj� cztery ga��zie:dobro i z�o, �ycie i œmier�, a nad tym wszystkim j�zyk ma pe�n� w�adz�.� (Syr 38:17-18)

NB �j�zyk� i �prawica� s� w�aœnie organami reprezentuj�cymi wol�.

Jest to w og�le ogromnie subtelny temat wart by� mo�e i doktoratu… Tote� nie b�d� go dalej rozwija�, bo jest to materia� na nowy, ogromny artyku�.

Œwiadectwo osobiste

By�o to w 1986 roku, w Paray-leMonial (miejsce objawie� Najœw. Serca w 1675) na sesji wsp�lnoty �Emmanuel� podczas adoracji Najœw. Sakramentu. W pewnym momencie jakaœ dziewczyna podesz�a do mikrofonu i powiedzia�a: Pan wzywa teraz osoby, kt�re zosta�y zranione podczs swojej edukacji religijnej, aby przebaczy�y swoim katechetom. Ledwo to powiedzia�a, natychmiast stan�� mi przed oczyma ksi�dz i zakonnica przygotowujacy mnie do pierwszej komunii. Natychmiast te� od�y�y w mej pami�ci sceny wyrzucenia mnie z katechezy z jakiegoœ b�ahego powodu. Uprzytomni�em sobie, �e odt�d duchowni stali si� dla mnie tymi, kt�rzy przeszkadzaj� mi przyj�� Pana Jezusa, a nie tymi, kt�rzy mi pomagaja si� do niego zbli�y�. Wtedy otrzyma�em te� jakby Bo�e spojrzenie na tamte wydarzenia: ujrza�em zestresowanych katechet�w, kt�rzy tak starannie chc� przygotowa� ceremoni�, �e nie dostrzegaj�, i� dzieci nie s� w stanie sprosta� ich wymaganiom. Wtedy odczu�em nagle w swym sercu wsp�czucie dla nich i przebaczy�em im ten incydent doœ� spontanicznie. I jakby kamie� spad� mi z serca: poczu�em, �e w tej samej chwili nabra�em wi�cej �ycia, a ja sta�em si� jakiœ bardziej ludzki i bardziej solidarny z ca�ym Koœcio�em.

6/ �nie wydaje si�, aby Pismo œw. zaleca�o podr� w czasie �

C�, podr� w czasie Pismo odbywa cz�sto, ale w kontekœcie dziej�w narodu wybranego: najcz�sciej chodzi o wspominanie wielkich dzie� Bo�ych, albo te� grzech�w ludu (por. Neh 9:). W aspekcie indywidualnym zdarza si� to najcz�œciej w kontekœcie œwiadectwa (por. Dz 22:), natomiast nie mamy w Pismach w�aœciwie �adnej wzmianki o praktykowanym we wsp�czesnym katolicyzmie �rachunku sumienia�. Owszem, prawos�awni dalej uwa�aj�, �e taka praktyka przed spowiedzi� nie jest potrzebna: nale�y powiedzie� popowi spontanicznie to, co akurat w�aœnie wyrzuca nam sumienie i nie dba� o ca�� reszt�.

Czy pisz� teraz nie na temat? Oce�cie sami ! Krytyka �podr�y w czasie� podczas modlitwy o uzdrowienie mo�e by� bardzo �atwo obr�cona przeciw katolickiemu sposobowi sprawowania sakramentu pokuty - pami�tajmy o tym ! A ju� zw�aszcza przeciw praktyce � spowiedzi generalnej� z ca�ego �ycia !

7/ ��eby byc szcz�œliwym trzeba przesta� o to zabiega�

Oto kolejny �jansenizuj�cy� w�tek: szcz�œcie na �tym œwiecie� jest nieosi�galne, a mo�e nawet i niewskazane. C�, na pewno pe�ni szcz�œcia ju� teraz nie osi�gniemy, ale na pewno nie jesteœmy skazani na cierpi�tnictwo, jak o tym swiadcz� nast�puj�ce fragmenty Pisma:

Synu m�j, nie zapomnij mych nauk, twoje serce niech strze�e nakaz�w,bo wiele dni i lat �ycia i pe�ni� ci szcz�œcia przynios�: Dla tego, co strze�e <m�droœci>, drzewem jest �ycia, a kto si� jej trzyma - szcz�œliwy. (Prz 3:1-2,18)

Owszem, szcz�œcie cz�owieka bogobojnego nie jest b�ogostanem i cz�sto zmieszane jest z cierpieniem:tego nas w�aœnie ucz� ewangeliczne B�ogos�awie�stwa. Autorka uwa�a najwyra�niej, �e szcz�œcie, kt�re one g�osz� polega na cierpi�tnictwie. Jest to typowa interpretacja jansenistyczna, ale na pewno nie katolicka ! Manipulacja polega na tym, �e B�ogos�awie�stwa g�osz� szcz�œcie autentyczne, cho� natury nadprzyrodzonej: ogl�danie Boga, doznanie mi�osierdzia, zostanie synami Bo�ymi, nasycenie si� sprawiedliwoœci� Bo�� (NB. w Biblii jest to synonim œwi�toœci - �ydowscy œwi�ci nazywaj� si� �tsadiqim� - sprawiedliwi). To szcz�œcie jest dane nam ju� teraz - cho� w ca�ej pe�ni otrzymamy je dopiero po œmierci. Warto wiedzie�, �e B�ogos�awie�stwa maj� przepi�kn� struktur�, tak �e mo�na je u�o�y� parami. Z tej struktury wynika w�aœnie, �e - dla przyk�adu - mi�osierdzia dost�pujemy, gdy p�aczemy nad swoim grzechem, smucimy si� z powodu stanu tego œwiata i jesteœmy mi�osierni dla bliŸnich. [nie rozwijam tego tematu - to jest zn�w materia� na ogromny artyku�]. Nasza nadprzyrodzona radoœ� jest w �yciu chrzeœcijanina nieustannie zmieszana z przyrodzonym smutkiem - jak to s�usznie powtarza�a s�uga Bo�a Marta Robin. Tak - to nie jest b�ogostan, ale te� nie jest to los n�dzarza, p�aksy, cz�owieka mia�kiego i stale dostaj�cego od innych po g�owie !

Istot� szcz�œcia jest pok�j, jakiego œwiat dac nie mo�e (hebr. shalom):

Jeszcze chwila, a nie b�dzie przest�pcy: spojrzysz na jego miejsce, a ju� go nie b�dzie. Natomiast pokorni posi�d� ziemi� i b�d� si� rozkoszowa� wielkim pokojem. (Ps 37:10-11)

Pok�j zostawiam wam, pok�j m�j daj� wam. Nie tak jak daje œwiat, Ja wam daj�. Niech si� nie trwo�y serce wasze ani si� l�ka. (Jn 14:27)

A przyszed�szy [Jezus] zwiastowa� pok�j wam, kt�rzyœcie daleko, i pok�j tym, kt�rzy blisko. (Ef 2:17).

A pok�j Bo�y, kt�ry przewy�sza wszelki umys�, b�dzie strzeg� waszych serc i myœli w Chrystusie Jezusie. (Flp 4:7)

C� jednak znajdujemy w artykule ? Okazuje si�, �e to w�aœnie bezbo�ni, a nie pobo�ni ciesz� si� na tym œwiecie pokojem dixit Jer 12,1! Niestety, tu zn�w mamy do czynienia z nieprawdopodobnym wprost nieporozumieniem (o manipulacji nie œmiem pisa�, bo autora tak dobrego artyku�u o pokoju-shalom - patrz http://www.apologetyka.katolik.pl/odnowa/nasze_korzenie/szalom/index.php i kt�ry wszystkim gor�co polecam - nie podejrzewam o tak dalece id�c� hipokryzj� !).

Pomi�my ju� nawet fakt, �e Jeremiasz wypowiada te s�owa rozgoryczony, pe�en b�lu, podobnie jak Hiob, kt�ry wykrzykuje swoje cierpienie w jeszcze gwa�towniejszych s�owach:

Spokojne namioty z�oczy�c�w, kto gniewa Boga, jest dufny; za r�k� go B�g prowadzi. (Job 12:6)

Chodzi o to, �e u�yte i przez Jeremiasza i przez Hioba s�owa nie maj� nic wsp�lnego z pokojem-shalom: chodzi tu raczej o �œwi�ty spok�j�, o og�lne powodzenie w �yciu, brak cierpie� i problem�w [hebrajski rdze� "shalah"], a nie o pok�j Bo�y, o kt�rym m�wi Psalm 37 [rdze� "shalam"]. Bezbo�ny za�ywa fa�szywego spokoju, kt�ry polega na udanych pr�bach egoistycznego zaspokajania swoich ��dz, ale tak naprawd� nigdy nie jest szcz�œliwy. Natomiast szcz�œcie pobo�nego polega na s�u�eniu innym i doœwiadczaniu pe�ni istnienia - pomimo cierpie�, pr�b i doœwiadcze�. I takiego w�aœnie szcz�œcia ka�e nam szuka� S�owo Bo�e:

P�jdŸcie, synowie, s�uchajcie mnie; naucz� was bojaŸni Pa�skiej.

Jakim ma by� cz�owiek, co mi�uje �ycie i pragnie dni, by za�ywa� szcz�œcia?

Powœci�gnij sw�j j�zyk od z�ego, a twoje wargi od s��w podst�pnych!

Odst�p od z�ego, czy� dobro; szukaj pokoju, idŸ za nim!

(Ps 34:12-15)

A wi�c zabiegaj o szcz�œcie i b�dŸ szcz�œliwy- ale wybierz to, co jest nim naprawd�, a nie tylko jego pozorem.

8/ �s�owo Bo�e nie zawsze przynosi pocieszenie� � �ycie chrzeœcijanina jest nieustann� walk� ze swoim grzechem�

�yciem chrzeœcijanina jest Chrystus, a jego celem - upodobnienie si� do Niego. Walka z grzechem jest tylko konsekwencj� tego fundamentalnego wyboru, a nie celem samym w sobie. Etymologia s�owa � grzeszy� (hebr. chata' , gr. hamartano) to tyle co �chybi�, nie trafi� w cel, rozmin�� si� si� z czymœ�. Gdyby Dobra Nowina polega�a na tym, �e ca�e �ycie b�dziemy walczy� z grzechem, a potem �ewentualnie� dostaniemy si� do nieba (po d�u�szym lub kr�tszym pobycie w czyœ�cu) - nie bylibyœmy chyba rozentuzjazmowani podobn� perspektyw�. Tymczasem Ewangelia przedstawia nam zupe�nie inn� perspektyw�: perspektyw� przemienienia naszej natury, uœwi�cenia i przeb�stwienia. Proces ten zaczyna si� juz teraz, od momentu chrztu, a S�owo Bo�e, sakramenty i wstawiennictwo braci s� nam dane po to, aby w pe�ni ukszta�towa� si� w nas Chrystus (por. Gal 3,19). S�owo bywa bolesne, jeœli kruszy nasze serca, wypomina nam zejœcie na bezdro�a grzechu, uœmierca starego cz�owieka w nas - ale NIGDY nie odmawia nam pocieszenia, bo jest s�owem Kogos, kto kocha nas bardziej, ni� my sami bylibyœmy w stanie kocha� samych siebie.

Trzeba tylko odkry� jego s�odycz w swoim czasie (por. Ap 10,9-10) . Chyba, �e chcemy uparcie tkwi� w jansenistycznym duchowym masochizmie i wykrzykiwac co rusz: �jak ja cierpi�, ach jak ja cierpi�, jak ja wspaniale cierpi� dla Pana !�.

9/ �czy samo S�owo Bo�e i Eucharystia nie wystarczaj� do uzdrowienia?�

Artyku� stawia nas przed bardzo dziwn� alternatyw�: gdy poszukujesz uzdrowienia to masz do wyboru albo S�owo i sakramenty, albo pseudochrzeœcija�sk� praktyk� �uzdrowienia wewn�trznego�.

Tymczasem autentyczna modlitwa o uzdrowienie praktykowana w Odnowie nie jest ani jednym, ani drugim: jest natomiast modlitw� wstawiennicz� za brata lub siostr� w potrzebie z u�yciem charyzmat�w. Charyzmaty s� zawsze podporz�dkowane S�owu i sakramentom: prosz�cy o uzdrowienie otrzymuje obficie s�owa z Pisma i jest niemal z regu�y gor�co zach�cany do korzystania z sakramentu pojednania i/lub chorych i/lub Eucharystii (by�o tak przynajmniej zawsze wtedy gdy ja uczestniczy�em w takiej modlitwie).

Autorka zdaje si� sugerowa�, �e wszystko, co S�owem lub sakramentem nie jest, jest rodzajem �zwiedzenia psychologicznego�. A zatem charyzmaty te� ? A jesli tak nie twierdzi, to po co one s�? Tylko po to, aby sobie �poœpiewa� j�zykami� na zgromadzeniu modlitewnym i przeczyta� biblijna perykop� z g�ry � rozeznan�� przez lidera par� dni wcz�œniej (dla wi�kszego bezpiecze�stwa) ?

10/ �wiele os�b powa�nie ucierpia�o wskutek przeprowadzonych modlitw o uzdrowienie� i �uzdrowienie wewn�trne jest œlepym zau�kiem�

Ile jest zatem tych ofiar modlitwy o uzdrowienie ? Czy na pewno wi�cej ni� ofiar trumatycznych spowiedzi? Stawiam to pytanie bardzo prowokacyjnie, bo zdarza�y si� w mojej rodzinie przypadki spowiedzi, po kt�rych zraniona osoba rzuca�a Koœci� na kilkadziesi�t nawet lat. I czy z tego powodu odrzucimy sakrament pojednania w formie indywidualnego wyznania grzech�w kap�anowi ? Czy tych kilkaset �wpadek� mo�e przes�oni� oceany dobra, uzdrowienia i mi�osierdzia, kt�re wyla�y si� na miliony penitent�w kl�cz�cych za kratkami konfesjona�u?

Kazda spowiedŸ jest ryzykiem i dla spowiednika i dla penitenta, ale w imi� mi�oœci Bo�ej warto je podj��. Modlitwa o uzdrowienie te� wi��e sie z podj�ciem ryzyka, ale B�g b�ogos�awi ryzykantom wyp�ywaj�cym na g��bi� - byle tylko dobrze si� przedtem do takiej misji przygotowali. Owszem, zdarzaj� si� pomy�ki, zdarza si�, �e osoba, za kt�ra si� modlimy, nie rozumie dobrze naszych s�ow, gest�w i wyjaœnie�. Ale jeœli tylko odczuje w swym sercu, �e modlimy si� z ni� i za ni� poniewa� j� kochamy, a nie dlatego, aby popisywac si� przed ni� darami duchowymi - wtedy nigdy nie znajdziemy si� w �œlepym zau�ku�.

III. Propozycja normy pozytywnej

Artyku� koncentruje si� na wszystkich mo�liwych �b��dach i wypaczeniach� modlitwy o uzdrowienie praktykowanej w Odnowie. A poniewa� nie powo�uje si� przy tym na �aden przyk�ad pozytywny, sprawia wra�enie, jakby jego celem by�o totalne wyeliminowanie podobnej modlitwy z duchowoœci pentekostalnej.

Gdyby tak si� istotnie sta�o, Koœci� utraci�by ogromn� cz�œ� na nowo odkrytego dzi�ki przebudzeniu Charyzmatycznemu skarbu : mo�liwoœci doœwiadczania autentycznej duchowej solidarnoœci chrzeœcijan, kt�rzy otrzymuj� od Ducha Bo�ego charyzmaty (w tym charyzmaty uzdrawiania) nie dla siebie, ale dla innych. Przekonujemy si� wtedy na w�asne oczy, �e B�g autentycznie czyni poœr�d nas wielkie rzeczy nie dzi�ki naszym hipotetycznym �zas�ugom� (np. modlitwom, postom i umartwieniom podj�tym w czyjejœ intencji), ale dzi�ki pokorze tego to brata, czy tej siostry, kt�ra zaryzykowa�a oœmieszenie si�, niezrozumienie, a nawet b��d, aby przekaza� innemu bratu i siostrze w potrzebie s�owa, gesty i obrazy dotykaj�ce najczulszych strun jego wn�trza i nios�ce mu mi�oœ� Bo��. Niekt�re z tych gest�w, obraz�w i s�ow, kt�re otrzyma�em od innych lub sam otrzyma�em dla innych do dziœ tkwi� w mej pami�ci niczym kamienie milowe mej osobistej �historii œwi�tej�. Gdy czytam takie oto s�owo w Biblii, trudno mi nie pami�ta� wtedy o tym bracie, o tej siostrze, kt�ra mi go kiedyœ da�a i wspomnie� j� przed Panem z wdzi�cznoœci�. Albo pomodlic si� raz jeszcze za osob�, kt�rej takie s�owo kiedyœ da�em…

Na ko�cu chc� zatem przedstawi� pokr�tce jak przebiega modlitwa wstawiennicza w pewnej francuskiej wsp�lnocie, z kt�ra by�em stowarzyszony przez ponad 4 lata i kt�rej zawdzi�czam zdrowe fundamenty Odnowy nie ska�onej �adnym pozakatolickim � fundamentalizmem�.

1/ Osoba, kt�ra chce skorzysta� z modlitwy wstawienniczej umawia si� najpierw u jednej z os�b odpowiedzialnych za diakoni� (po francusku: service de pri�re). Wtedy jest pytana przede wszystkim o motywacj� i ewentualnie umawiana na okreœlon� godzin�. Jest te� informowana wst�pnie o przebiegu podobnej modlitwy i czasie (ok. 45 minut).

2/ Podczas modlitwy trzy osoby modl� si� bezpoœrednio z um�wion� osob� (�les priants�), a 3-5 innych os�b modli si� w tym samym czasie tu� obok przed Najœw. Sakramentem.(�les adorants�). Grupa adoruj�ca przekazuje grupie modl�cej si� s�owa, obrazy i inne proroctwa otrzymane podczas adoracji. Polega to na wsuwaniu pod drzwi kartki z zapisanymi przekazami. Grupa adoruj�ca nie wie, kim jest osoba, za kt�r� si� modl� poza informacj�, czy jest to kobieta, czy te� m�czyzna. W przypadku dziecka modlitwa przebiega zupe�nie inaczej - przede wszystkim jest znacznie kr�tsza.

3/ Modlitwa zaczyna si� od kr�tkiego przedstawienia problemu: jest to po prostu pytanie Pana Jezusa �Co chcesz, abym dla Ciebie zrobi�?�. Pozosta�e pytania mog� dotyczy� wy��cznie uczu�, a nie fakt�w: to nie jest przecie� ani spowiedŸ, ani towarzyszenie duchowe. Chodzi o to, aby lepiej wsp�odczuwa� z cierpi�cym bratem czy siostr�.

4/ Nast�pnie osoba potrzebuj�ca modlitwy jest zach�cona, aby zwr�ci�a si� w jakiœ spos�b do Pana Jezusa w modlitwie. Gdy to ju� uczyni, inni uczestnicy dopowiadaj� do niej swoje �Amen�, swoj� w�asn� modlitw�, kt�ra jakby przed�u�a ow� pierwsz� proœb�. Dopiero potem nast�puje modlitwa z u�yciem charyzmat�w.

5/ Ka�da grupa (zar�wno adoruj�ca jak i modl�ca si�) ma jedn� osob� odpowiedzialn� za przebieg modlitwy. Inne osoby s� jej poddane, niemniej zawsze aktywnie uczestnicz� w modlitwie. Osoba, za kt�r� si� modlimy zawsze jest proszona o wypowiedzenie tego co odczuwa, gdy otrzymuje jakieœ s�owo, proroctwo czy te� obraz. Jeœli nic jej to nie m�wi - natychmiast jest to uznawane za fa�szywy trop. Tylko wyraŸne poruszenie serca jest znakiem autentycznoœci przekazanej treœci, kt�re mo�e zapocz�tkowa� dalszy dialog z modl�cymi si�. Wyp�yna� mog� tak�e sprawy wymagaj�ce przebaczenia z doœ� odleg�ej przesz�oœci, ale nie jest to bynajmniej regu��. Ka�da modlitwa przebiega inaczej i jest zawsze jak�œ Bo�� niespodziank�. Nigdy nie zmusza si� nikogo do poszukiwania swoich zranie� w zamierzch�ej przesz�oœci.

6/ Nigdy modlitwa wstawiennicza nie przeradza si� w modlitw� o uwolnienie. W razie odkrycia takiej koniecznoœci modlitwa jest natychmiast przerywana, a osoba jest zapisywana do moderatora wsp�lnoty, kt�ry jest diecezjalnym egzorcyst� (jednym z trzech w tej diecezji). Moderator zawsze czuwa w pobli�u w osobnym pokoju.

7/ Po modlitwie ma zawsze miejsce podsumowanie (�relecture de la pri�re�) z udzia�em obu grup. Wtedy prze�ywamy w pe�ni raz jeszcze wszystkie pi�kne (niekiedy jednak trudne) chwile jakie mia�y miejsce w czasie modlitwy za 2-3 osoby z danego dnia i uczymy si� nawzajem od siebie jak lepiej otrzymywa� charyzmaty, jak unika� b��d�w, jak wspiera� si� nawzajem w naszej s�u�bie. S� to bardzo szczeg�lne chwile, kiedy czujemy si� naprawd� Koœcio�em i jest nam z tym dobrze..

8/ Osoby pos�uguj�ce modlitw� wstawiennicz� musz� przejœ� najpierw doœc intensywn� formacj� we wsp�lnocie. Potem musz� zaliczy� sta� w grupie adoruj�cych. Nie wszyscy chc� wtedy przejœ� do grupy modl�cych si� bezpoœrednio za osoby: na og� tylko niekt�re osoby si� na to decyduj� (musz� by� jednak najpierw o to proszone przez odpowiedzialnego za diakoni� modlitwy). Grupa adoruj�cych jest bowiem czymœ niesamowitym - to ona cz�sto prowadzi modlitw�, bo to co przekazuje jest na og� o wiele cenniejsze i trafniejsze od charyzmat�w otrzymywanych przez grup� modl�c� si� bezpoœrednio.

Sapienti sat (czyli �m�dremu wystarczy�). Innych szczeg�ow nie przekazuj�, bo nie mam do tego prawa. Jeœli szanownych koleg�w Apologet�w nie przekona�em - trudno. Pos�uchajcie przynajmniej, wy wszyscy, kt�rzy z tak niek�amanym zapa�em walczycie z modlitw� o uzdrowienie, co powiedzia� u progu dziej�w Koœcio�a m�dry rabbi Gamaliel:

M�owie izraelscy - przem�wi� do nich - zastan�wcie si� dobrze, co macie uczyni� z tymi ludŸmi. Bo niedawno temu wyst�pi� Teodas, podaj�c si� za kogoœ niezwyk�ego. Przy��czy�o si� do niego oko�o czterystu ludzi, zosta� on zabity, a wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni i œlad po nich zagin��. Potem podczas spisu ludnoœci wyst�pi� Judasz Galilejczyk i poci�gn�� lud za sob�. Zgin�� sam i wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni. Wi�c i teraz wam m�wi�: Odst�pcie od tych ludzi i puœ�cie ich. Je�eli bowiem od ludzi pochodzi ta myœl czy sprawa, rozpadnie si�, a je�eli rzeczywiœcie od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczy� i mo�e si� czasem okaza�, �e walczycie z Bogiem. Us�uchali go. (Dz 5:35-39)

Czy i wy us�uchacie ?

UZDROWIENIE WEWN�TRZNE - M�J G�OS W DYSKUSJI

Napisa� MA�GORZATA BORECKA

Z przyjemnoœci� zauwa�y�am w mojej skrzynce pocztowej zawiadomienie o aktualizacji serwisu internetowego Apologetyka, z kt�rego dowiedzia�am si� o artykule Aleksandry Kowal poœwi�conemu uzdrowieniu wewn�trznemu. P�Ÿniejsza aktualizacja zawiera�a informacj�, �e toczy si� gor�ca dyskusja dotycz�ca tego zagadnienia. Postanowi�am zapozna� si� z wymienionym artyku�em, zamieszczon� polemik� Marka Piotrowskiego i wnioskami, do kt�rych doszli uczestnicy III sesji Apologetycznej. Ciesz� si�, �e takie artyku�y zosta�y napisane - s� bardzo ciekawe.

Pragn� w zwi�zku z lektur� tych tekst�w podzieli� si� moj� refleksj� na temat tego, co potocznie rozumiane jest w kr�gu Odnowy w Duchu Œwi�tym pod poj�ciem uzdrowienia wewn�trznego.

ODZYSKA� MOC DUSZY, ABY ROZPOCZ�� BIEG OLBRZYMA.

Czy o istnieniu uzdrowienia wewn�trznego mo�emy m�wi� w kontekœcie wzrostu �ycia duchowego i czy w Koœciele istniej� na to przyk�ady?

Aleksandra Kowal nie pozostawia nam w�tpliwoœci pisz�c: „Uzdrawianie wewn�trzne jest metod� skierowan� bardziej na wzrost �ycia wewn�trznego, czyli skupia si� na psychice, na uczuciach, na subiektywnych doznaniach, dotyczy wi�c sfery natury, sfery przyrodzonej. Natomiast nie dotyczy wzrostu �ycia duchowego, jest œlepym zau�kiem, wynikaj�cym z os�abienia wiary w moc sakrament�w i samego Jezusa Chrystusa”.

Z lektury ca�ego artyku�u skupiaj�cego si� g��wnie nie na uzdrowieniu wewn�trznym, ale bardziej na „metodach” wyprowadzony jest og�lny wniosek, �e takie uzdrowienie nie istnieje i nie ma na to przyk�ad�w ani w tradycji Koœcio�a ani w Piœmie œwi�tym.

Czy jest tak naprawd� ?

Myœl�, �e jest inaczej. Nie zag��biaj�c si� w tym miejscu w S�owo Bo�e, uwa�am, �e mo�emy m�wi� o doœwiadczaniu przez ludzi Koœcio�a uzdrowienia wewn�trznego jako doœwiadczenia uzdrawiaj�cej �aski Jezusa Chrystusa odnosz�cej si� do uwolnienia od skutk�w prze�ycia traumatycznych wydarze�. Uzdrowienie to mo�e si� dokona� i ma ono wp�yw na rozw�j nie tylko �ycia wewn�trznego, ale przede wszystkim duchowego (dzia�anie Boga s�u�y przecie� nie tylko naszemu zdrowiu - w tym psychicznemu, ale przede wszystkim naszemu zbawieniu - drodze œwi�toœci).

Moim zdaniem bardzo dobrze udokumentowanym przyk�adem doœwiadczenia uzdrowienia wewn�trznego jest œwi�ta Teresa z od Dzieci�tka Jezus, potocznie nazywana Ma�� Œwi�t� Tresk�.

Jej drog� wzrostu duchowego mo�emy œledzi� od bardzo wczesnych lat dzieci�stwa - niejako „od pocz�cia do naturalnej œmierci”, dzi�ki szczeg�owej autobiografii zawartej w pami�tniku pt. „Dzieje Duszy”.

Œw. Teresa, wychowana w bardzo religijnej rodzinie, mog�aby uchodzi� za osob� kt�ra nie potrzebowa�a nawr�cenia, gdy� - jak sama wyzna�a - nigdy w �yciu nie pope�ni�a grzechu ci�kiego. A jednak m�wi o sobie, �e w wieku lat czternastu nawr�cenia doœwiadczy�a.

Opisuj�c to zdarzenie, odwo�uje si� do innego, kt�re mia�o miejsce w jej �yciu, kiedy sko�czy�a cztery i p� roku - wtedy umar�a m�dra, czu�a i kochaj�ca Matka Teresy.

Œmier� Matki rozpoczyna nowy okres w �yciu 4,5-letniego dziecka, zako�czony po dziesi�ciu latach. Moment œmierci Matki i to co nast�pi�o p�Ÿniej œw. Teresa opisuje s�owami: „Okres ten obejmuje lata od czterech i p� do czternastego roku �ycia, kiedy to odzyska�am w pe�ni moje dzieci�ce usposobienie, nabieraj�c r�wnoczeœnie powagi �ycia. Musz� Ci wyzna�, moja Matko, �e po œmierci Mamusi moje usposobienie zmieni�o si� ca�kowicie; dot�d �ywa nad miar�, sk�onna do wynurze�, sta�am si� nieœmia�a i �agodna, zbyt przewra�liwiona. Wystarczy�o jedno spojrzenie, a zalewa�am si� �zami; by mnie zadowoli�, trzeba by�o zupe�nie mn� si� nie zajmowa�; nie mog�am znieœ� towarzystwa ludzi obcych, weso�oœ� odzyskiwa�am tylko w gronie rodzinnym…” (Dzieje Duszy, 1988, s. 52)

Dzia�o si� tak pomimo wielkich mi�oœci, jak� otoczyli j� najbli�si. Dopiero �aska Boga wp�yn�a na przemian� Teresy.

Œwi�ta daje o tym œwiadectwo: „A przecie� otaczano mnie nieustann� serdecznoœci� najbardziej delikatn�. Serce Tatusia, ju� przedtem tak czu�e i, wzbogaci�o sw� mi�oœ� w uczucia prawdziwie macierzy�skie… (…) Ach, gdyby dobry B�g nie udzieli� dobroczynnych promieni swojemu kwiatuszkowi nie zdo�a�by on nigdy zaaklimatyzowa� si� na ziemi, by� jeszcze zbyt s�aby, by m�g� znieœ� deszcze i burze, potrzebowa� ciep�a, s�odkiej rosy i wiosennego wietrzyka” (tam�e, s. 52).

Œwi�ta Teresa pisz�c o swoim nawr�ceniu, m�wi o ma�ym cudzie, jakiego B�g musia� dokona� w jej �yciu.

„Moja nadmierna uczuciowoœ� czyni�a mnie nieznoœn�; jeœli komuœ z mych ukochanych sprawi�am mimo woli cho�by najmniejsz� przykroœ�, w�wczas zamiast przejœ� nad tym do porz�dku dziennego, p�aczem powi�ksza�am swoj� win� zamiast j� zmniejszy�. (..) Nie pomog�y �adne perswazje; nie by�am w stanie zdoby� si� na popraw� z tej brzydkiej wad . (..) Dobry B�g musia� sprawi� ma�y cud, bym w jednej chwili dojrza�a; uczyni� to w niezapomnianym dniu Bo�ego Narodzenia” (tam�e, s. 108-109).

Pisze p�Ÿniej o mi�oœci Boga ku niej i o przemianie nocy duszy w strumienie œwiat�a: „Tej nocy, w kt�rej z mi�oœci ku mnie sam sta� si� s�abym i cierpi�cym, mnie uczyni� siln� i odwa�n�, (…) od tej b�ogos�awionej nocy nie uleg�am ju� �adnej walce, ale przeciwnie, sz�am ze zwyci�stwa w zwyci�stwo, rozpoczynaj�c - rzec mo�na - „bieg olbrzyma”… r�d�o moich �ez wysch�o i odt�d rzadko i z trudem si� otwiera�o” (tam�e, s. 109).

Wyznaje, �e w�aœnie w tym dniu otrzyma�a �ask� dojrza�oœci, czyli ca�kowitego nawr�cenia, odzyska�a coœ co utraci�a prze�ywaj�c œmierci Matki w dzieci�stwie: „Terenia odzyska�a na zawsze moc duszy, kt�r� utraci�a w wieku lat czterech i p�”. By�o to dla Teresy wydarzenie cudowne: „Od tej nocy pe�nej œwiat�a rozpocz�� si� trzeci okres mego �ycia, najpi�kniejszy z poœr�d wszystkich, obfituj�cy w �aski Nieba! Jezus (…) w jednej chwili dokona� dzie�a, jakiemu nie mog�am sprosta� przez dziesi�� lat (tam�e, s. 110).

Jezus sprawi�, �e Teresa zapomnia�a o sobie, doœwiadczy�a mi�oœci i poczu�a si� szcz�œliwa. Œwi�ta pisze: „Jednym s�owem, w serce moje wst�pi�a mi�oœ� po��czona z pragnieniem zapomnienia o sobie, by innym sprawi� przyjemnoœ�, i od tej chwili poczu�am si� szcz�œliwa”. (tam�e, s. 110).

Wszystkim, kt�rzy kiedykolwiek czytali œwiadectwo osoby za kt�r� modlono si� o uzdrowienie wewn�trzne s�owa œw. Teresy z Liseux zabrzmi� dziwnie znajomo.

Na pewno warto praktyk� nazywan� przez Ruch Odnowy w Duchu Œwi�tym uzdrowieniem wewn�trznym uporz�dkowa�, zw�aszcza dokona� oceny prowadzonych rekolekcji czy wr�cz modlitw - bo mo�e nie s� to modlitwy, tylko terapie. Ale w nurcie modlitw o uzdrowienie wewn�trzne, z kt�rym si� zapozna�am w Ruchu Œwiat�o-�ycie, nigdy nie chodzi�o o coœ innego, jak o proœb� skierowan� do Boga, aby je�eli jest taka Jego wola, pozwoli� osobie, za kt�r� si� modlimy, odzyska� utracon� przez bolesne doœwiadczenia „moc duszy”, aby rozpocz�� si� w �yciu pokrzywdzonego cz�owieka wzrost duchowy - „bieg olbrzyma”.

Œwi�ta Teresa odzyska�a t� moc przez pozornie niemaj�ce znaczenia wydarzenie - by� mo�e to w�aœnie modlitwy si�str wyprosi�y �ask� przemiany Teresie. Modlitwa za cierpi�cego (niezale�nie jaki jest pow�d cierpienia) jest czynem mi�oœci wobec pokrzywdzonego.

Bo trzeba postawi� tu nast�pne pytanie:

CZY NALE�Y SI� MODLI� O ZDROWIE?

CZY NIE JEST TO WYRAZEM ODRZUCANIA WOLI BO�EJ?

Czy mo�na osobie, kt�ra cierpi czy jest chora (fizycznie lub psychicznie) przypisa� za to win� w postaci np. braku dojrza�oœci duchowej, nawr�cenia czy wr�cz braku wiary? Albo osobie, kt�ra szuka zdrowia i w przypadku choroby modli si� o nie, a jednoczeœnie chodzi do lekarza, przypisa� brak pos�usze�stwa Bogu, brak wiary? A mo�e powinniœmy modli� si� o zdrowie tylko w przypadku raka, a w przypadku grypy ju� nie?

Pytania te s� czysto retoryczne, bo odpowiedzi s� oczywiste. To wszystko odnosi si� tak�e do braku zdrowia w dziedzinie psychiki.

Œw. Pawe� wyznaje w liœcie do Koryntian, �e doœwiadcza s�aboœci pomimo modlitwy do Boga (2 Kor 12, 7-9): Aby zaœ nie wynosi� mnie zbytnio ogrom objawie�, dany mi zosta� oœcie� dla cia�a, wys�annik szatana, aby mnie policzkowa� - �ebym si� nie unosi� pych�. Dlatego trzykrotnie prosi�em Pana, aby odszed� ode mnie, lecz [Pan] mi powiedzia�: Wystarczy ci mojej �aski. Moc bowiem w s�aboœci si� doskonali. Najch�tniej wi�c b�d� si� chlubi� z moich s�aboœci, aby zamieszka�a we mnie moc Chrystusa”.

Je�eli nikt nie neguje modlitwy o zdrowie czy uzdrowienie, gdy mamy do czynienia z chorob� cia�a, to tak samo nie mo�emy negowa� proœby o zdrowie czy uzdrowienie w dziedzinie ludzkiej psychiki. Modlitwa o zdrowie i chodzenie do lekarza nie s� czynnoœciami, kt�re si� wzajemnie wykluczaj� (albo - albo). To samo dotyczy modlitwy i terapii psychologicznej. I tak, jak nie leczymy si� z byle powodu antybiotykami, tak te� nie trzeba z ka�dym problemem udawa� si� do terapeuty.

Aleksandra Kowal bardzo pi�knie zauwa�y�a, �e czas oraz serdeczna troska najbli�szych s� w takich wypadkach traumatycznych wydarze�, jak np. œmier� bliskiej osoby, najlepszym lekarzem. Ale prawd� jest te�, �e tak jak wyznaje œw. Teresa nawet wielka mi�oœ� rodziny nie pomaga�a jej.

Bolesn� prawd� jest te�, �e nie ka�dy ma w swojej rodzinie oparcie. Nie ka�dy ma przyjaciela czy nawet kierownika duchowego, kt�ry w takich momentach nam towarzyszy nie tylko obecnoœci�, ale przede wszystkim modlitw�. W Piœmie œwi�tym czytamy, �e taka osoba jest rzadkim skarbem danym nam przez Boga. Syr 7:15 „Wierny przyjaciel jest lekarstwem �ycia; znajd� go boj�cy si� Pana”.Osoby, kt�re maj� wierz�cych przyjaci� (lub jeszcze lepiej kierownik�w duchowych), by� mo�e nigdy nie odczuj� potrzeby korzystania z takiej modlitwy. Natomiast my chrzeœcijanie jesteœmy powo�ani do tego, aby kocha� innych - czyli by� przyjaci�mi dla innych. Jesteœmy powo�ani do tego, aby wys�ucha� drugiego cz�owieka bez oceniania jego problem�w, do modlitwy za dan� osob�, a czasami do udzielenia dobrej rady. Koœci� zna to doskonale - zawiera si� to w uczynkach mi�osierdzia co do duszy i uczynkach mi�osierdzia co do cia�a (wiedza ta powinna by� opanowana na poziomie przyst�powania do I Komunii Œwi�tej).

Warto te� si�gn�� do Katechizmu Koœcio�a Katolickiego. W rozdziale „Sakramenty uzdrowienia” - jest miejsce poœwi�cone wewn�trznej pokucie, kt�ra mo�e wyra�a� si� w bardzo zr�nicowanych formach, w tym: „wysi�ki podejmowane w celu pojednania si� z bliŸnimi, �zy pokuty, trosk� o zbawienie bliŸniego, wstawiennictwo œwi�tych i praktykowanie mi�oœci, kt�ra `zakrywa wiele grzech�w'” (KKK 1434).

CZY ISTNIEJ� ZRANIENIA?

Jedn� z najwi�kszych ran ostatniego czasu, spowodowanych przez grzech nie tylko w sercu grzesznika, ale i w sercu ofiary, a tak naprawd� w ciele ca�ego Koœcio�a, jest g�oœna sprawa ksi�y-pedofili. S�owa Papie�a przytoczone za Agencj� KAI brzmi� wstrz�saj�co:

„Jan Pawe� II przyzna�, �e jest zdruzgotany skandalem pedofilii w ameryka�skim Koœciele. W Watykanie trwa narada Papie�a z kardyna�ami USA nt. kryzysu spowodowanego nadu�yciami seksualnymi duchownych tego kraju.

- „Podobnie jak wy jestem g��boko zdruzgotany faktem, �e ksi�a i zakonnicy, kt�rych powo�aniem jest pomoc ludziom w osi�gni�ciu œwi�toœci, wywo�ali cierpienia i zgorszenie” - powiedzia� Papie� otwieraj�c bezprecedensowe spotkanie.

Przyzna�, �e z powodu dotychczasowego podejœcia do tego skandalu spad�o zaufanie wiernych do hierarchii Koœcio�a. - Nadu�ycia, kt�re do tego doprowadzi�y, s�usznie zas�uguj� na miano przest�pstwa; s� one tak�e grzechem budz�cym groz� w oczach Boga - doda� Jan Pawe� II.

Wyrazi� on solidarnoœ� i wsp�czucie ofiarom i ich rodzinom. Papie� ma nadziej�, �e zapocz�tkowany proces oczyszczenia przyniesie spodziewane rezultaty. - Oczyszczenie to - podkreœli� - jest pilnie potrzebne w ca�ym Koœciele, je�eli ma on skutecznie g�osi� Ewangeli�” (Wiadomoœ� KAI z 23.04.2002 r.).

Te s�owa nie wymagaj� komentarza.

Jezus m�wi o krzywdzie wyrz�dzonej drugiemu cz�owiekowi tak wielkiej, �e mo�e doprowadzi� drugiego niewinnego cz�owieka a� do grzechu - �k 17, 1-2: „Rzek� znowu do swoich uczni�w: Niepodobna, �eby nie przysz�y zgorszenia; lecz biada temu, przez kt�rego przychodz�. By�oby lepiej dla niego, gdyby kamie� m�y�ski zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, ni� �eby mia� by� powodem grzechu jednego z tych ma�ych. Uwa�ajcie na siebie”..

CZY MO�EMY M�WI� O PROBLEMIE NIEW�AŒCIWEGO DOBORU CYTAT�W?

W artykule Aleksandry Kowal dob�r cytat�w jest nie tyle niew�aœciwy, co nieprzypadkowy - jest po prostu bardzo charakterystyczny.

Wszyscy „starzy wyjadacze” pami�taj� okres, kiedy lektur� obowi�zkow�, kt�rej uczyliœmy si� na pami��, by�a ksi��eczka „Cztery prawa �ycia duchowego”. Nie trzeba by�o wypowiada� werset�w z Pisma œwi�tego, wystarczy�o rzuci� has�o „Jan 3, 16” - na poparcie jakiejœ tezy i ka�dy wiedzia� o co chodzi. Podobnie jest z cytatami wybranymi przez Aleksandr� Kowal. S� one bardzo charakterystyczne dla jednego z ruch�w koœcielnych.

Odnowa w Duchu Œwi�tym - kt�ra prawd� o jednym ze Ÿr�de� „z�a” w sercu cz�owieka opiera na cytacie Mt 6, 14-15: „Jeœli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeœli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinie�” - b�dzie organizowa� rekolekcje „uzdrawiania wspomnie�”, maj�ce na celu uzyskanie pewnoœci, „�e si� przebaczy�o” ; mog� tu wyst�powa� nadu�ycia.

A ruch - kt�ry prawd� o z�u w sercu opiera na cytacie 1 Tm 6,10: „Albowiem korzeniem wszelkiego z�a jest chciwoœ� pieni�dzy. Za nimi to uganiaj�c si�, niekt�rzy zab��kali si� z dala od wiary i siebie samych przeszyli wielu boleœciami” - b�dzie organizowa� obowi�zkowe na okreœlonym etapie rekolekcje „dawania pieni�dzy” w celu wykazania, czy dana osoba zerwa�a ju� z grzechem i ma wiar� ; tu te� mog� wyst�powa� nadu�ycia.

Pierwsza grupa przez t� drug� b�dzie postrzegana jako ci, kt�rzy s� w b��dzie, bo szukaj� zbawienia w psychologii, a zbawienie jest w Chrystusie. A druga grupa przez t� pierwsz� b�dzie postrzegana jako ta, kt�ra szuka zbawienia w cierpieniu (a mo�e w nawet w cierpi�tnictwie bo „im gorzej tym lepiej”) lub w uczynkach i jest w b��dzie, bo przecie� zbawienie jest w Chrystusie.

Czy jest to pow�d do sporu? Jedni i drudzy wskazuj� ten sam fundament - Jezusa Chrystusa, a przy tym zar�wno w przebaczaniu jak i w dawaniu pieni�dzy nie ma nic z�ego. B�g jednak zawsze patrzy na serce (intencje cz�owieka); w ka�dym nawet zewn�trznie dobrym czynie mog� by� intencje niew�aœciwe, ale o tym do ko�ca wie tylko B�g.

Odpowiedzmy sobie sami na pytanie, co jest nam �atwiej uczyni�: przebaczy� drugiemu cz�owiekowi i powiedzie� „przebaczam ci”, czy da� komuœ du�� sum� pieni�dzy.

Korzystaj�c z wiedzy ekonomicznej (jestem z wykszta�cenia ekonomistk�) i teologicznej (studiowa�am teologi�), mog� powiedzie�, �e na œwiecie grzech pojawi� si� pr�dzej, ni� pieni�dze. To zdanie wypowiedziane jest oczywiœcie w formie �artu, aby podkreœli�, �e do patrzenia na prawdy wiary nie mo�emy u�ywa� jedynie cytat�w (zw�aszcza tych obiegowo „u�ywanych” w danej grupie religijnej), ale ws�ucha� si� w g�os Koœcio�a. Po przeczytaniu artyku�u widz�, �e zar�wno Aleksandrze Kowal, jak i braciom Linn chodzi, mimo r�nicy argumentacji, o upad�� natur� ludzk�.

To co wydaje si� brzmie� dziwnie: „uzdrowienie wewn�trzne” - w innym ruchu b�dzie mie� sw�j odpowiednik pod nazw� „egzorcyzmowanie afekt�w”. Kt�ra z tych nazw jest bardziej dziwaczna i pora�aj�ca, to pewnie zale�y od subiektywnej oceny.

W Odnowie w Duchu Œwi�tym czy w Ruchu Œwiat�o-�ycie jest stosowana praktyka duchowa nazywana „Oddanie �ycia Jezusowi i przyj�cie Go jako Pana i Zbawiciela” - czy to oznacza, �e to co jest charakterystyczne dla tych ruch�w, nie jest poza nimi obecne w Koœciele?

Wzorem dla naszej modlitwy powinna by� liturgia Koœcio�a. W akcie pokuty po wyznaniu grzech�w zwracamy si� z proœb� o modlitw� za nas nie tylko do Maryi i œwi�tych, ale te� prosimy o modlitw� „braci i siostry”. Wyznajemy Bogu przed nimi, �e zgrzeszyliœmy myœl�, mow�, uczynkiem i zaniedbaniem. Prosimy Boga o odpuszczenie grzech�w, ale te� modlimy si� o UWOLNIENIE SERCA OD NIEUPORZ�DKOWANYCH PRZYWI�ZA�.

UWOLNIENIE SERCA OD NIEUPORZ�DKOWANYCH PRZYWI�ZA�

- jest tym, o co w najg��bszej istocie chodzi w modlitwie o uzdrowienie wewn�trzne. Modlimy si� tu r�wnie� o porz�dkowanie naszych uczu� zar�wno tych negatywnych, jak i tych tzw. „pozytywnych”, kt�re mog� prowadzi� do grzechu, a przede wszystkim o w�aœciwe ukierunkowanie naszego �ycia.

W czasie pierwszego skrutynium nad katechumenami celebrans wyci�gaj�c r�ce odmawia modlitw� egzorcyzmu: „Panie Jezu, Ty jesteœ Ÿr�d�em, kt�rego wybrani pragn�, i nauczycielem, kt�rego poszukuj�. Tylko Ty jesteœ œwi�ty, dlatego oni wobec Ciebie nie odwa�aj� si� powiedzie�, �e s� niewinni. Ufnie otwieraj� swoje serca, wyznaj� grzechy i ods�aniaj� ukryte rany. Z mi�oœci zatem uwolnij ich od s�aboœci, przywr�� zdrowie chorym, nasy� pragn�cych i udziel im pokoju. Moc� Twego imienia, kt�re z wiar� wyznajemy, przyb�dŸ teraz i ulecz ich. Wydaj rozkaz duchowi, kt�rego zmartwychwstaj�c pokona�eœ. Uka� swoim wybranym drog� w Duchu Œwi�tym, aby krocz�c do Ojca, czcili Go w prawdzie”. ( OCHWD, 1988, s. 78)

A co z sytuacj�, gdy ktoœ pragnie osi�gn�� to niew�aœciwymi metodami? Jakiejkolwiek byœmy nie u�yli metody prawda jest jedna: to B�g uwalnia nasze serca. Z�a jest na pewno ta „metoda”, kt�ra koncentruje wiar� w uzdrowienie (nie myli� z wyleczeniem przez terapi�) na metodzie, na technice, osobie, a nie na Bogu. Mo�e si� te� zdarzy�, ze jakiœ ruch buduje w sobie przekonanie, �e „ma metod�” - „patent na œwi�toœ�”.

1 Kor 3, 7-11: „Ot� nic nie znaczy ten, kt�ry sieje, ani ten, kt�ry podlewa, tylko Ten, kt�ry daje wzrost - B�g. Ten, kt�ry sieje, i ten, kt�ry podlewa, stanowi� jedno; ka�dy wed�ug w�asnego trudu otrzyma nale�n� mu zap�at�. My bowiem jesteœmy pomocnikami Boga, wy zaœ jesteœcie uprawn� rol� Bo�� i Bo�� budowl�. Wed�ug danej mi �aski Bo�ej, jako roztropny budowniczy, po�o�y�em fundament, ktoœ inny zaœ wznosi budynek. Niech ka�dy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie mo�e po�o�y� innego, jak ten, kt�ry jest po�o�ony, a kt�rym jest Jezus Chrystus”.

B�g da� nam rozum i przemawia do naszego rozumu - to oczywiste.

Mo�e to, co krytykujemy jako metody okultystyczne (czy konieczne jest widzenie diab�a we wszystkim?), jest po prostu pr�b� przem�wienia do naszego rozumu w celu przyj�cia or�dzia Ewangelii? W ewangelizacji u�ywane s� r�ne metody: tradycyjne takie jak s�owo i œwiadectwo, ale te� i bardziej wsp�czesne jak: pantomima, scenki dialogowane. Nie zawsze scenki mo�emy pokaza� - bo nie jest to fizycznie mo�liwe. A przecie� obraz silnie przemawia do cz�owieka i mo�e mu pom�c w przyj�ciu S�owa Bo�ego. Zawsze jednak mo�emy odwo�a� si� do wyobraŸni cz�owieka i poprosi�, aby to on sam odegra� w wyobraŸni „scenk�”, kt�ra przem�wi do jego rozumu. Z�y podsuwa nam obrazy z�e, aby nas kusi�. Czy my nie powinniœmy podsuwa� innym dobrych obraz�w, aby innym pom�c?

Nie czyta�am ksi��ek braci Linn i to, co pisz�, nie jest ocen� metod tam proponowanych, a jedynie g�osem o umiar i trzeŸwoœ� w ocenie tych metod, kt�r� to ocen� zostawiam teologom i specjalistom.

Na koniec tych pisanych na gor�co luŸnych myœli, nie tyle polemicznych, co b�d�cych raczej pr�b� innego podejœcia do zagadnienia uzdrowienia wewn�trznego i uzasadnienia modlitwy o takie uzdrowienie, pragn� odnieœ� si� do „nieroztrz�sania przesz�oœci”.

M�DROŒ� SERCA

Psalmista wo�a do Boga (Ps 90, 12): „Naucz nas liczy� dni nasze, abyœmy osi�gn�li m�droœ� serca”. Myœl�, �e o takiej pi�knej m�droœci serca m�wi Aleksandra Kowal (nie chodzi chyba o brak wdzi�cznoœci wobec Boga i brak pokory w uznaniu tego, co by�o w naszym �yciu). S� ludzie, kt�rzy nie dokonuj� refleksji nad tym, co by�o. M�wimy potocznie, �e wszystko po nich „sp�ywa”, id� do przodu jak „po trupach”. Ale te� s� inni, kt�rzy osi�gn�li szczeg�ln� m�droœ� serca, coœ w rodzaju patrzenia na swoje �ycie z perspektywy wiecznoœci.

Najcz�œciej s� to ci, o kt�rych wiemy, �e nawr�cili si� w obliczu swojej œmierci. Mia�am wielkie szcz�œcie przyjaŸni� si� z tak� osob�. Stara�a si� ona (ju� nie �yje) przekaza� mi m�droœ� cz�owieka, kt�ry nie grzebie si� w przesz�oœci (w sensie obci��ania serca niepotrzebnymi troskami), bo wie, �e jeszcze dziœ mo�e stan�� przed Bogiem.

Taka m�droœ� serca jest �ask� dan� przez Boga - w ten spos�b B�g dokonuje w nas uzdrowienia wewn�trznego (czyli uwolnienia serca).

Cokolwiek byœmy nie napisali, wa�nym jest, abyœmy wszyscy (o co si� modl�, mam wiar� i nadziej�) spotkali si� w Niebieskim Jeruzalem, gdzie ludzie (Ap 7, 16-17): „Nie b�d� ju� �akn�� ani nie b�d� ju� pragn��, i nie porazi ich s�o�ce ani �aden upa�, bo paœ� ich b�dzie Baranek, kt�ry jest poœrodku tronu, i poprowadzi ich do Ÿr�de� w�d �ycia: i ka�d� �z� otrze B�g z ich oczu”.

Ma�gorzata Borecka,

Ruch Œwiat�o-�ycie

G�OS W DYSKUSJI

Napisa� O. KOSMA BUDZI�SKI OFM

Pok�j i Dobro!

Na �amach strony Apologetyka trwa dyskusja na temat uzdrowienia wewn�trznego. Jak ju� zd��y�em si� zorientowa�, zdania s� podzielone. I dobrze. Ja osobiœcie jestem zwolennikiem tej modlitwy, bo widz� jej dobre owoce. Otwarty jestem na wszelkie g�osy, bo zale�y mi na dobru cz�owieka. Cz�owiek to nie jest rzecz, kt�r� mo�na manipulowa�, dlatego jestem bardzo wdzi�czny za podj�cie dyskusji na temat tak bardzo delikatny. Jako kap�an prowadz� te modlitwy ju� od dziesi�ciu lat i powiem, �e ci�gle si� ucz�. Patrz� w tej chwili na kalendarz, w kt�rym s� odnotowane wizyty ludzi, kt�rzy byli u mnie prosz�c o modlitw�. Przez trzy lata mego pobytu w Legnicy by�o ich oko�o osiemset os�b. Nie licz� lat poprzednich. Wydaje mi si�, �e mam jako takie doœwiadczenie w tej s�u�bie.

Szczerze wyznam, �e troszeczk� przera�a mnie radykalny i negatywny ton w artykule pani Aleksandry Kowal - Uzdrowienie wewn�trzne - znaki zapytania, kt�ry ukaza� si� jako „reklama” na stronie Apologetyki. Jakoœ w tonie tego artyku�u nie dostrzegam zaproszenia do dyskusji, ale wydaje mi si�, �e jest to pr�ba znokautowania. Mo�e si� myl�, bo jest to moje subiektywne odczucie, ale dostrzegam du�o emocji i osobistych niech�ci do modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne. Dostrzegam pr�b� oœmieszenia os�b, kt�re takie modlitwy przeprowadzaj�. Powiem szczerze, �e moja pierwsza reakcja by�a taka, �e chcia�em ubra� r�kawice bokserskie i do�o�y� pani Oli. Ale pomyœla�em sobie, �e przecie� ka�dy ma prawo do wyra�ania swego osobistego zdania i trzeba je uszanowa�. Pomyœla�em bardzo praktycznie o pani Oli - mo�e ten artyku� to znak, �e potrzebuje pani Ola uzdrowienia wewn�trznego, kt�re tak zajadle atakuje? Zapraszam pani Olu!!!??? Po takim kr�tkim zastanowieniu postanowi�em przeczyta� ten artyku� w spos�b pozytywny, szukaj�c w nich dobrych rzeczy. Pani Olu postaram si� nie znokautowa� pani. Nie widz� przyjemnoœci w zadawaniu cios�w.

Og�lnie dostrzegam w nim trosk� o to, by oczyœci� modlitw� o uzdrowienie z tego wszystkiego co z�e (wynika to z wniosk�w, kt�re s� umieszczone na ko�cu artyku�u. S� to wnioski uczestnik�w III sesji apologetycznej, a wi�c tak�e i pani Oli i Ks. Andrzeja Siemieniewskiego, kt�rego bardzo szanuj�);

Takie odkrycie by�o dla mnie bardzo radosne i powiem szczerze, �e nabra�em troszeczk� sympatii dla pani Oli, bo pomyœla�em: jej zale�y na dobru, nie chce ca�kowicie wykreœli� modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne z Odnowy, ale chce j� zreformowa�. W tym momencie dozna�em genialnego odkrycia - mi te� na tym zale�y i wtedy pojawi�a si� nast�pna genialna myœl - ja Jej w tym pomog�. Powiem szczerze, �e w tym momencie polubi�em pani� Ol�;

1. „Sanford by�a g��wn� prekursork� uzdrawiania pami�ci, co dla niej by�o tym samym, co odpuszczenie grzech�w”- jako protestantka mog�a tak uwa�a�, poniewa� u nich nie ma sakramentalnej spowiedzi, ale og�lna, kt�ra polega na wyznaniu swoich grzech�w bez poœrednictwa kap�ana (bo kap�a�stwa w naszym katolickim znaczeniu te� u nich nie ma), bezpoœrednio przed Bogiem albo przed wsp�lnot�, nieraz przed pastorem. Przyznam, �e nieraz s�ysza�em jak ludzie m�wili wychodz�cy z modlitwy, �e rozmowa by�a podobna do spowiedzi, co mnie bardzo niepokoi�o. Myœl�, �e trzeba nad tym pomyœle�, by nie dawa� powod�w aby ludzie tak myœleli.

Od razu podam praktyczne porady: nie wolno na ludziach wymusza� wyznania, niech m�wi� to co chc�, je�eli nie chc� m�wi� - uszanowa� to. Przecie� Jezus wie wszystko, my nie musimy wiedzie�, to nie my uzdrawiamy ale Jezus!!!

2. Je�eli chodzi o definicj� uzdrowienia wewn�trznego, kt�re cytuje pani Ola, to trudno mi si� do tego ustosunkowa�, poniewa� dawno czyta�em te ksi��ki i nie mam ich teraz pod r�k�, ale mog� podzieli� si� tym, co ja uwa�am za istot� uzdrowienia wewn�trznego - to odbudowa� swoje cz�owiecze�stwo na obraz i podobie�stwo Boga. Takich w�aœnie nas Pan B�g stworzy� (por. Rdz 1,26). Przez grzech pierworodny obraz i podobie�stwo Bo�e zosta�y w nas zamazane, zdeformowane (natura deformata), dlatego wiele razy na kartach Pisma Œwi�tego spotykamy wezwanie Boga: „B�dŸcie œwi�tymi, bo Ja jestem œwi�ty!” (Kp� 11,44; 11,45; 19,2; 20,7). Tak�e i Jezus wzywa�: „B�dŸcie wi�c wy doskonali, jak doskona�y jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48). „On (Jezus) jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec ka�dego stworzenia, bo w Nim wszystko zosta�o stworzone” (Kol 1,15). Chyba nie musz� udowadnia�, �e mamy si� upodobni� do Jezusa. Ojciec Œwi�ty wzywa nas do „kontemplacji oblicza Chrystusa”. W kontemplacji Chrystusa dokonuje si� nasze uzdrowienie. „Lecz On by� przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spad�a Na� ch�osta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie” (Iz 53,5). Je�eli chodzi o definicje Jima McManusa to wydaje mi si�, �e raczej jest w niej mowa o owocach uzdrowienia wewn�trznego.

Pojawia mi si� w tym miejscu takie troch� niedorzeczne pytanie, wybaczcie: Czy B�g jest w pe�ni zdrowy? Tak. Wniosek nasuwa si� sam - im bardziej staniemy si� do Niego podobni, im bardziej b�dziemy z Nim zjednoczeni, im bardziej si� Mu poddamy tym bardziej b�dziemy uzdrowieni wewn�trznie. Owoce naszego wewn�trznego stanu b�d� widoczne w ka�dej dziedzinie naszego �ycia. Przedstawiam to bardzo og�lnie. Pe�ne uzdrowienie nast�pi w niebie, bo tam b�dziemy naprawd� podobni do Boga.

3. Zacieranie prawdy grzechu.

”Prawda o mi�oœci Bo�ej wzgl�dem cz�owieka stanowi pierwsz�, pozytywn� cz�œ� or�dzia wiary. Jednak istnieje te� jego cz�œ� druga - negatywna. Takie uj�cie kerygmatu zaciera prawd� o grzesznoœci cz�owieka i koniecznoœci wyznania grzech�w”.

Nie wiem czy dobrze to zrozumia�em. Chodzi pani, droga pani Olu, o przesadne zwracanie uwagi jedynie na mi�oœ� Bo��? Chodzi o to, �eby by�a r�wnowaga w g�oszeniu mi�oœci Bo�ej i grzesznoœci cz�owieka? Je�eli o to chodzi to si� z tym zgadzam. By� taki trend w Odnowie, zaczerpni�ty zreszt� od protestant�w, kt�ry zaciera� grzesznoœ� - tylko alleluja. Teologia m�wi o takich dw�ch rzeczach: misterium tremendum (tajemnica bojaŸni bo�ej) i misterium fascinosum (tajemnica fascynacj� Boga). To trzeba po��czy�. Bardzo wa�n� rzecz� w procesie uzdrawiania wewn�trznego jest to, by stan�� przed Bogiem w prawdzie: „Wtedy powiedzia� Jezus do �yd�w, kt�rzy Mu uwierzyli: Je�eli b�dziesz trwa� w nauce mojej, b�dziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawd�, a prawda was wyzwoli” (J 8,31-32). Wiem, �e to Jezus jest Prawd� (por. J 14,6). Wa�ne te� jest, by spojrze� na nasz� grzesznoœ� przez pryzmat mi�oœci Bo�ej. Te� bardzo wa�n� rzecz� jest uzna� swoj� grzesznoœ�.

3. Mi�oœ� do samego siebie

„Charakterystyczny dla os�b zajmuj�cych si� uzdrawianiem wewn�trznym pogl�d: „Brak mi�oœci w�asnej jest korzeniem ka�dego grzechu”[4], kt�ry zaczerpn�am z ksi��ki braci Dennisa i Matthew Linn�w”.

W tym miejscu droga pani Olu trac� do pani troszeczk� sympati�. Dlaczego? Po pierwsze, bo „zajmuj� si� modlitw� o uzdrowienie wewn�trzne”, a wcale takiego pogl�du nie mam. Po drugie, stosuje pani kwantyfikator og�lny rozci�gaj�c pogl�d braci Lin�w na wszystkich. Wygl�da to mniej wi�cej tak: pani Ola nie zna teologii to znaczy, �e wszyscy z Apologetyki jej nie znaj�. Zgadza si� pani z tym? Nie! I s�usznie. Bo jest wœr�d Was na pewno chocia� jedna osoba, kt�ra zna si� na teologii, to ks. Andrzej. Ja te� si� nie zgadzam z pani pogl�dem.

„Natomiast Pismo Œwi�te ma inn� diagnoz�, np. tak�: „korzeniem wszelkiego z�a jest chciwoœ� pieni�dzy” - a wi�c upad�a natura ludzka (1 Tm 6,10).”

Pragn� pani� obroni� droga pani Olu, ale niestety si� nie da. Nie rozumiem powi�zania tego cytatu z wypowiedzi� Linn�w. Na jakiej podstawie wyci�ga pani taki wniosek w�aœnie z tego cytatu: „a wi�c upad�a natura ludzka”. TO JEST NACI�GANIE S�OWA BO�EGO. BARDZIEJ DOBITNIE - MANIPULACJA S�OWEM BO�YM. STAJESZ SI� W TYM MOMENCIE BARDZO NIEWIARYGODNA, PONIEWA� NACI�GASZ PISMO ŒWI�TE DO W�ASNYCH POGL�D�W. Zreszt� robi to pani wiele razy w tym artykule. Podpowiem pani, ju� bardziej by pasowa�o s�owo z 1J 2,16 (po��dliwoœ� cia�a, po��dliwoœ� oczu i pycha tego œwiata).

Zreszt� wydaje mi si�, �e jest u�yte niefortunnie przez Linn�w sformu�owanie „mi�oœ� w�asna” poniewa� w teologii duchowoœci jest to negatywne sformu�owanie m�wi�ce o egoizmie i skoncentrowaniu si� na sobie. Mo�e po prostu jest to Ÿle przet�umaczone. Tego nie wiem. Parafrazuj�c to brzmi to miej wi�cej w ten spos�b: „Brak (mi�oœci w�asnej) egoizmu jest korzeniem ka�dego grzechu”. Œmieszne prawda?

Rozumiem intencj�, jak� mieli Linnowie. Na pewno chodzi im o zdrow� mi�oœ� do samego siebie. Wtedy to zabrzmi tak: „Brak (mi�oœci w�asnej) zdrowej mi�oœci do samego siebie jest korzeniem ka�dego grzechu”. Dlaczego nad tym troszeczk� si� rozwodz�, poniewa� uwa�am, �e nale�y kocha� samego siebie. Zadam proste pytanie, kt�re nasuwa mi si� gdy rozwodzi si� pani nad problemem - czy kocha� siebie czy nie. Czy Pan Jezus siebie nie kocha�? Czy B�g siebie nie kocha? I znowu niefortunny cytat o nienawiœci z (�k 14,26). Wydaje mi si�, �e jednym z owoc�w modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne jest zdrowo poj�ta mi�oœ� do samego siebie i ona te� promieniuje mi�oœci� do drugiego cz�owieka.

Prosz� popatrze� na Jezusa, tak zdrowo poj�ta mi�oœ� do samego siebie ma wygl�da�. Pytanie kt�re jakoœ samoistnie mi si� nasuwa: czy sugeruje pani, �e Jezus ka�e nam siebie samych nienawidzi�? Szkoda, �e nie zacytowa�a pani tego: „Jak Mnie umi�owa� Ojciec, tak i Ja was umi�owa�em. Wytrwajcie w mi�oœci mojej! Jeœli b�dziecie zachowywa� moje przykazania, b�dziecie trwa� w mi�oœci mojej, tak jak Ja zachowa�em przykazania Ojca mego i trwam w Jego mi�oœci. To wam powiedzia�em, aby radoœ� moja w was by�a i aby radoœ� wasza by�a pe�na. To jest moje przykazanie, abyœcie si� wzajemnie mi�owali, tak jak Ja was umi�owa�em” (J 15,9-12).

Jest taka prosta zasada: mo�na da� tylko to, co si� ma. Podobnie jest z mi�oœci�. Je�eli jej nie masz, nie mo�esz jej da�. Zna pani, droga pani Olu chyba i ten cytat: „Kto nie mi�uje, nie zna Boga, BO B�G JEST MI�OŒCI�” (J 4,8). Przypomn� w tym miejscu to, co napisa�em wczeœniej odnoœnie istoty uzdrowienia wewn�trznego: odbudowa� swoje cz�owiecze�stwo na obraz i podobie�stwo Boga. Skoro B�g jest mi�oœci�, to czy uzdrowienie nie b�dzie polega� na tym, abyœmy i my stali si� „Mi�oœci�”? ODBUDOWA� W SOBIE OBRAZ I PODOBIE�STWO BOGA TO NIC INNEGO JAK OBUDOWA� W SOBIE MI�OŒ�. Warto te� w tym miejscu przytoczy� Hymn o Mi�oœci œw. Paw�a 1 Kor 13: a zw�aszcza ostatnie zdanie „Tak wi�c trwaj� wiara, nadzieja, mi�oœ� - te trzy: Z NICH ZAŒ NAJWI�KSZA JEST MI�OŒ�” (w 13).

Do czego ma zmierza� uzdrowienie wewn�trzne? Do pe�ni �aski, czyli do pe�ni Boga. Sk�d to wiem? Przekonuj� mnie o tym cytaty z Pisma Œwi�tego. Pierwszy dotyczy naszego Pana z Prologu z Ewangelii œw. Jana: „A S�owo sta�o si� cia�em i zamieszka�o wœr�d nas. I ogl�daliœmy Jego chwa��, chwa��, jak� Jednorodzony otrzymuje od Ojca, PE�EN �ASKI I PRAWDY” (J 1,14). Drugi cytat dotyczy Maryi: „Anio� wszed� do Niej i rzek�: B�dŸ pozdrowiona, PE�NA �ASKI, Pan z Tob�, b�ogos�awiona jesteœ mi�dzy niewiastami” (�k 1,28). Trzeci dotyczy œw. Szczepana: „Szczepan PE�EN �ASKI I MOCY dzia�a� cuda i znaki wielkie wœr�d ludu” (Dz 6,8); dalszy cytat odnosz�cy si� do œw. Szczepana „I rzek�: Widz� niebo otwarte i Syna Cz�owieczego, stoj�cego po prawicy Boga” (Dz 7,56). Co ich ��czy? Czyste serce. To, �e nasz Pan nie mia� grzechu nie musz� udowadnia�. Maryja jest Niepokalanie Pocz�ta, jest to dogmat wiary Koœcio�a. Natomiast do Szczepana mog� odnieœ� s�owa z Kazania na G�rze: „B�ogos�awieni czystego serca, albowiem oni Boga ogl�da� b�d�” (Mt 5,8). On widzi Boga, widzi niebo otwarte.

Zgadzam si�, �e istnieje „kult w�asnego ja” i trzeba by� bardzo ostro�nym nie tylko przy modlitwie o uzdrowienie wewn�trzne. Kult w�asnego ja to raczej odnosi si� do ba�wochwalstwa. Ja staj� w miejscu Boga. Kr�c� si� wok� siebie. Jestem zapatrzony na przys�owiowy czubek swojego nosa. �eby zobaczy� czubek w�asnego nosa musz� zrobi� zeza a to niestety zniekszta�ca widzenie.

Najlepiej wyra�a to zasada Nietschego „zabiliœmy Boga i sami sta�my si� bogami”. Kult w�asnego ja to pozosta�oœ� po grzechu pierworodny. Ta pokusa ci�gle nas dotyka „staniecie si� jak bogowie, znaj�cy dobre i z�e” (Biblia Gda�ska Rdz 3,5). Wydaje mi si�, �e jest to dobra uwaga, aby w czasie modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne w centrum stawia� Boga, a nie siebie samego, swoje problemy.

„Ten proces jest tak subtelny (chodzi o kult w�asnego ja), �e naprawd� wiele os�b nie zdaje sobie sprawy z niebezpiecze�stwa ani z tego, �e da�o si� uwieœ� „kultowi swojego Ja”, jak to precyzyjnie nazwa� kard. Suenens. Jednym z przejaw�w „kultu w�asnego Ja” jest nieustanne wpatrywanie si� z upodobaniem w swoje wn�trze”.

Je�eli chodzi o wypowiedzi kard. Suenensa na temat mi�oœci samego siebie, to m�wi tak�e i tak: „Jeden z moich przyjaci�, szkocki biskup, w czasie rekolekcji g�oszonych dla m�odzie�y, przy pomocy nast�puj�cych s��w dokona� syntezy naszych obowi�zk�w wobec siebie samych: poznaj siebie, mi�uj siebie, zapomnij o sobie. Jest to w istocie potr�jny nakaz, kt�ry ukazuje jednoczeœnie wszystkie aspekty, kt�rych trzeba przestrzega�. Musimy samych siebie pozna�: radzi� to ju� swoim uczniom Sokrates; a dobrze rozumiane poznanie siebie samego jest uprawnion� form� mi�oœci siebie. Sam nasz Pan da� swoim uczniom nakaz, aby mi�owali innych jak siebie Samego. Istnieje wi�c uprawniona i konieczna nawet mi�oœ� siebie samego, kt�rej nale�y przestrzega� i j� rozwija�” (Dokumenty z Malines s. 499). Oczywiœcie ostrzega o niebezpiecze�stwach.

4. Przebaczenie.

„Zwolennicy uzdrowienia wewn�trznego twierdz�, �e jednym z warunk�w relacji z Bogiem jest przebaczenie innym ich win wobec nas”.

Droga pani Olu bardzo dzi�kuj� za t� myœl, a wie pani dlaczego? Poniewa�, mo�e wyci�gam z�e wnioski, przez to tak�e Pana Jezusa czyni pani zwolennikiem modlitwy o uzdrowienie. Na pewno zna pani modlitw�, kt�rej nas nauczy�. Jedno z wezwa� tej modlitwy brzmi: „i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, kt�rzy przeciw nam zawinili” (Mt 6,12). Ot� komentarz biblijny z Prymasowskiej Serii na str. 934 do tego w�aœnie cytatu daje taki komentarz: „W j�zyku aramejskim eufemistycznym okreœleniem grzechu by� d�ug. Jak i my przebaczamy - ta cz�œ� zdania zak�ada zale�noœ� od przebaczenia i potwierdzenia istnienia pewnego zwi�zku mi�dzy post�powaniem wobec innych a tym jak B�g b�dzie wzgl�dem nas, nie m�wi jednak o bezpoœredniej zale�noœci. B�g jest bardziej mi�osierny i hojny od nas, por. 18,21-35; 20,1-16. naszym obowi�zkiem jest naœladowanie Boga przebaczenie zgodne z przyk�adem, jaki nam daje. Przebaczenie jest spo�ecznym obowi�zkiem, jeœli chce si� ustrzec konflikt�w z powodu nagromadzonych uraz�w”. Jest te� takie b�ogos�awie�stwo w Mt 5,7 „b�ogos�awieni mi�osierni, albowiem oni mi�osierdzia dost�pi�”.

Ja dopowiem nawet wi�cej. Nieraz jest tak, �e czujemy nieprzebaczenie do Boga, do innych i do siebie, a ponadto jesteœmy dr�czeni wyrzutami, �e skrzywdziliœmy innych i oni przez to czyj� do nas �al. Dlaczego przebaczenie jest tak bardzo wa�ne dla nas? Poniewa� nieprzebaczenie wyp�ywa ze zranienia, jakie ktoœ nam zada� albo sami sobie zadaliœmy. Czujemy do tego kogoœ �al. Je�eli nie odrzucimy nieprzebaczenia z serca to mo�e si� ono w nas przemieni� w nienawiœ� i zemst� do danej osoby. Jestem przekonany, czego doœwiadczy�em wiele razy w czasie modlitwy za innych, �e modlitwa o uzdrowienie wewn�trzne pomaga nam w przebaczeniu innym i w przyj�ciu przebaczenia.

Pani Olu z pani wywod�w przeciw modlitwie o uzdrowienie wewn�trzne wynika, �eby cz�owieka traktowa� ca�oœciowo i nie dzieli� na ducha, dusz� i cia�o. Skoro tak, to pozw�lmy temu ca�emu cz�owiekowi prze�ywa� cierpienie spowodowane zranieniem ca�oœci� swego cz�owiecze�stwa tak�e i emocjami i uczuciami. Nie chc� wi�cej wchodzi� w ten problem, ale proponuj� przeczyta� Encyklik� Ojca Œwi�tego Dives In Misericordia - O Bo�ym Mi�osierdziu.

Przytocz� jeszcze kr�tkie œwiadectwo. Przychodzi�a do mnie na modlitw� m�oda dziewczyna, kt�ra nie mog�a spa�. Taki stan trwa� ju� oko�o trzech lat. Chodzi�a z tym problemem do psychologa, nawet do psychiatry. Dawano jej lekarstwa, ale efekt by� taki, �e jeszcze gorzej si� czu�a. W rozmowie ujawni�o si� kilka problem�w, mi�dzy innymi nieprzebaczenie ojcu. Ojciec ich opuœci� i czu�a do niego �al. Przez to jej relacja z Bogiem te� nie by�a najlepsza. Zadawa�a Bogu cz�sto pytanie - dlaczego dopuœci�eœ do tego Bo�e? Omija�a ojca z daleka, z�orzeczy�a w sercu za to , co jej zrobi�. Gdy zaproponowa�em jej, aby przebaczy�a ojcu, by go b�ogos�awi�a nie potrafi�a tego zrobi�. Wyt�umaczy�em jej, �e jej cierpienie jest bezsensowne, poniewa� ona nie zawini�a i cierpi z powodu cudzego grzechu. Powiedzia�em jej, �e to nieprzebaczenie j� niszczy, �e nie pochodzi od Boga. Zrozumia�a to. Oczywiœcie modli�em si� do Boga u uzdrowienie tego zranienia w jej sercu. Efekt by� piorunuj�cy otworzy�a si� na �ask� Bo�� i przebaczy�a ojcu w Imi� Jezusa i o dziwo w miar� jak przebacza�a zaczyna�a te� lepiej spa�. Nawet spotka�a si� ze swoim ojcem i powiedzia�a mu, przebaczam tobie, tato. Przedtem wydawa�o jej si� to niemo�liwe. Dlaczego? Bo nie przebaczy�a!

5. Technika stosowana w uzdrowieniu wewn�trznym.

„Tak na marginesie przyznam otwarcie, �e jest mi trudno zrozumie�, w jaki spos�b psychice cz�owieka mo�e pom�c powracanie do jakichœ zadawnionych prze�y�, zabliŸnionych ran”.

Je�eli chodzi o zagojone rany to nie warto do nich powraca�. Z tym si� zgadzam. Rana uzdrowiona nie zadaje b�lu.

Zadam pani Oli takie proste pytanie: czy negatywne lub pozytywne prze�ycia, kt�rych doœwiadczyliœmy w przesz�oœci maj� wp�yw na nasze �ycie obecne czy nie? Podziel� si� moim osobistym doœwiadczeniem.

Kilka lat temu mia�em wypadek samochodowy. Dzisiaj ju� wiem, �e to negatywne doœwiadczenie w moim �yciu zosta�o uzdrowione. Ale by� taki czas, trwa�o to oko�o p� roku, �e st�d ni zow�d ca�a scena z wypadku przychodzi�a i dotyka�a mnie z tak� intensywnoœci� jakby wypadek sta� si� wczoraj. Nie dziwi�bym si� temu, gdyby dotyka�o mnie to tydzie� po wypadku, ale to dotkn�o mnie i po p� roku. Wtedy czu�em l�k, by�o to niezale�ne ode mnie. Przez jakiœ czas nie mog�em dojœ� do siebie. Pojawia�y si� wyrzuty sumienia, ze narazi�em klasztor na wydatki, �e jakoœ zawiod�em, czu�em do siebie niesmak. Proponuje pani, aby nie powraca� do dawnych ran, ale co zrobi� jak one same powracaj�, albo ujawniaj� si� w dziwny spos�b? Ka�de trudne doœwiadczenie jest dla ka�dego szokiem, kt�ry niestety pozostawia w nas œlady. Gdy zacz��em si� nad tym zastanawia�, to zrozumia�em, �e chcia�em o wypadku zapomnie� w taki spos�b, jak by go w og�le nie by�o. Rzeczywistoœ� jednak by�a inna - wypadek by�, ponios�em straty finansowe. Ba�em si� skonfrontowa� z tym problemem. Zrozumia�em wtedy tak�e, �e nie zaprosi�em Jezusa do tej sytuacji. Zrozumia�em, �e problem powraca, bo rana po nim nie zosta�a uzdrowiona, ale ci�gle „krwawi”. Powr�ci�em myœlami do wydarzenia i nie mia�o to nic wsp�lnego z wizualizacj�, nie wmawia�em sobie pozytywnie myœl�c, ale zaprosi�em tam Jezusa. Uœwiadomi�em sobie wtedy, �e Jezus w tej trudnej sytuacji by� ze mn�. Pokaza� mi Jezus te� bardzo du�o rzeczy pozytywnych w tym negatywnym doœwiadczeniu. Mog�em zgin��, a jednak �yj�, mog�em by� kalek�, a jednak nie jestem, mog�em skrzywdzi� innych, a jednak nie skrzywdzi�em. Zacz��em wtedy Jezusowi dzi�kowa�, bo naprawd� mia�em za co. O dziwo problem si� sko�czy�. Gdybym to zbagatelizowa�, wiem, �e trwa�o by to do dzisiaj.

Tak mo�e by� z ka�dym problemem z naszego �ycia. Tak te� jest z pozytywnymi zdarzeniami w naszym �yciu. Po co w og�le wspomina� to, co wydarzy�o si� na Golgocie i m�wi�, to ja ukrzy�owa�em Pana Jezusa. Przecie� nie �y�em dwa tysi�ce lat temu. Jest to niestety fakt wiary, ja te� przez swoje grzechy ukrzy�owa�em Pana, zada�em mu cierpienie.

Pojawia mi si� te� pytanie: kto mi da� uczucia, emocje, wyobraŸni�, zmys�y? Kto? B�g. One te� mi o czymœ m�wi�. Nie wyobra�am sobie siebie bez tych rzeczy.

Dlatego wydaje mi si�, �e w modlitwie o uzdrowienie wewn�trzne, a wi�c tych wszystkich doœwiadcze� z przesz�oœci, wa�ne jest uœwiadomienie sobie, �e dla Boga czas nie istnieje. On mo�e z ka�dego z�a wyprowadzi� dobro.

Uwa�am te�, �e krzywdz�ce jest przeszkadza� cz�owiekowi przecierpie� i wy�ali� si� nad swoim �yciem. Jest takie coœ w Piœmie œwi�tym, co nazywa si� lamentacje. Zdrowa lamentacja, uzasadniona jest jak najbardziej potrzebna. Wiele razy doœwiadczy�em tego, �e wystarczy�o, �e ktoœ po prostu si� wygada� przede mn� ze swoich k�opot�w i mu ul�y�o. Dlaczego jest taka tradycja, kt�ra ku nieszcz�œciu ludzi zanika, �e po œmierci bliskiej osoby jest rok �a�oby? Osoba nosi czarne szaty albo jakiœ znak �a�obny. Po co to jest? Bo nie da si� tak �atwo pogodzi� ze œmierci� kogoœ bliskiego. To boli i trzeba czasu aby si� z tym pogodzi�. Potrzeba czasu na wy�alenie. Ka�dy trudny problem i zdarzenie potrzebuje wy�alenia i wsp�czucia. Tacy jesteœmy. Je�eli s� w naszym �yciu zdarzenia, kt�re nie przelamentowaliœmy, to b�l gdzieœ w nas tkwi i nas niszczy. Je�eli takich problem�w nazbiera si� w nas wi�cej to w pewnym momencie mo�e to w nas wybuchn�� chorob� psychiczn�, depresj�, schizofreni� itp.

Kiedy przychodzi ktoœ do mnie pierwszy raz, to zazwyczaj jest tak, �e „grzebi�” w jego �yciu bardzo szczeg�owo. Ale oczywiœcie nie wbrew woli tego kogoœ. Po co? �eby mie� obraz �ycia! Po co? �eby cz�owiek wyrzuci� to z siebie! Po co? �eby moc� Jezusa wkroczy� w jego �ycie tak bardzo upragniony pok�j. I nie uwa�am, �eby taka rozmowa by�a czymœ z�ym, wr�cz przeciwnie. Nie uwa�am tego te� jako metody na uzdrowienie, ale jest to bardzo pomocne w doprowadzeniu cz�owieka do Jezusa, kt�ry go uzdrawia.

Zawsze staram si� odwodzi� ludzi od niepotrzebnego grzebania w swojej przesz�oœci i sumieniu a staram si� skierowa� ich uwag� ku Jezusowi. Wiem, �e istnieje takie niebezpiecze�stwo kr�cenia si� wok� swoich problem�w. Problem jest w centrum. Wiem te�, �e im wi�kszy problem i b�l tym trudniej go z tego centrum wyrzuci�. Prosz� sobie wyobrazi� pani Olu, �e kl�czy pani przed Najœwi�tszym Sakramentem z no�em w brzuchu. Prosz� spr�bowa� nie myœle� o b�lu. Udawa�, �e b�lu nie ma. Ja tak nie potrafi�. Mo�e mam ma�� wiar�, ale nie potrafi�. W tym momencie potrzebny jest mi lekarz, ale to wcale nie oznacza, �e nie ma w tym Jezusa. Problemy duchowe, psychiczne, emocjonalne itp. Dzia�aj� podobnie. Nie jestem zwolennikiem przesadnego grzebania w sobie, ale jest taka zasada, �e o problemach trzeba m�wi�.

Nieraz wr�cz upominam bardzo stanowczo, aby przesta� grzeba�. Bo wydaje mi si�, �e takie bezsensowne grzebanie mo�e doprowadzi� do takiej sytuacji, uka�� j� bardzo obrazowo: mo�na siedzie� na ��ce pe�nej pi�knych kwiat�w, podziwia� ich barw�, zachwyca� si� nimi, ale nie czu� ich zapachu, bo siedz� nad œmierdz�cym rynsztokiem w�asnych problem�w i grzebie w nim.

Neguje te� Pani wartoœ� bogactwa psychologii w modlitwie o uzdrowienie wewn�trzne, to mo�e te� zanegujmy ca�e doœwiadczenie medycyny. Po co korzysta� z porad lekarza, po co bra� lekarstwa. Przez takie myœlenie dojdziemy do jakiejœ paranoi. Je�eli negujemy udzia� psychologii w modlitwie o uzdrowienie wewn�trzne , to proponuj� zanegowa� wszelk� filozofi� w dogmatyce. Po co Arystoteles, po co Platon. Wiemy, �e filozofia jest s�u�ebnic� teologii. Ja tak samo traktuj� psychologi� w modlitwie o uzdrowienie wewn�trzne.

6. Leczenie chorych

„A zupe�nie ju� kuriozalny wydaje si� tytu� jednego z rozdzia��w w ksi��ce Linn�w: „Zapobieganie nowotworom i ich leczenie poprzez uzdrawianie gniewu i poczucia winy”[17].

Mog� powiedzie� jasno, �e celem modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne nie jest leczenie z chor�b ale leczenie chorych. B�g chce dotkn�� ask� uzdrowienia ca�ego cz�owieka. Jest to Jego rzecz jak tego dokona. Zadaj� sobie pytanie: czy zranienia duchowe (grzechy), psychiczne emocjonalne maj� wp�yw na zdrowie fizyczne cz�owieka?

Zanim przejd� do odpowiedzi na to pytanie warto te� napomkn��, �e w mojej pos�udze spotka�em si� z wieloma zniewoleniami przez z�ego ducha. Z ca�� pewnoœci� mog� powiedzie�, �e szatan te� mo�e wykorzystywa� zranienia ludzkie dla w�asnych cel�w. Nie rzadko spotyka�em si� z tym, �e to on ukrywa� si� w chorobach psychicznych, b�dŸ nawet „symulowa�” choroby fizyczne. Bez poruszenia tego problemu ca�a dyskusja na temat modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne nie by�aby pe�na, poniewa� nie mo�emy pomin�� obecnoœci z�ego ducha w naszym �yciu.

Pos�u�� si� przyk�adami.

Przychodzi�a do mnie kobieta, kt�ra mia�a chyba wszystkie choroby œwiata. W ka�dym b�dŸ razie bardzo cierpia�a. Mia�a mi�dzy innymi mocn� cukrzyc� i z tego powodu otwarte rany, kt�re w �aden spos�b lekarze nie potrafili zagoi�. Gdy pozna�em jej �ycie, zada�em sobie pytanie: jak ta kobieta to wszystko wytrzyma�a? Zacz�liœmy si� modli� i okaza�o si�, ze jest zniewolona. W czasie modlitwy o uwolnienie zacz�y goi� si� rany, kt�rych lekarze nie potrafili uleczy� od dziewi�ciu lat.

Przychodzi�a do mnie kobieta, kt�ra cierpia�a na krwotok z narz�d�w rodnych. Trwa�o to kilka lat. Lekarze nie potrafili sobie z tym poradzi�. Pope�ni�a w swoim �yciu wiele grzech�w i mi�dzy innymi aborcj�. W czasie modlitwy wszystko wskazywa�o na zniewolenie. Po modlitwie krwotoki odesz�y.

Przychodzi�a do mnie kobieta, kt�ra mia�a dwa mi�œniaki na macicy wielkoœci pi�œci. By� to owoc aborcji. Mia�a ju� nawet skierowanie do szpitala na usuni�cie narz�d�w kobiecych. Gdy o tym opowiedzia�a zrobi�o mi si� jej bardzo �al. Porozmawialiœmy o jej �yciu. By�em przekonany, �e te mi�œniaki s� spowodowane obecnoœci� z�ego. W czasie modlitwy objawi� swoj� obecnoœ� z�y duch. Modli�em si� o uwolnienie. Posz�a za kilka dni na badanie przed szpitalem i okaza�o si�, �e mi�œniaki znik�y. Lekarz, jak sama opowiedzia�a, by� w szoku i wypowiedzia� s�owa to cud.

M�g�bym przytacza� jeszcze wiele œwiadectw os�b, kt�re zosta�y uzdrowione podczas modlitwy o uwolnienie.

Je�eli chodzi nazw� uzdrowienie wewn�trzne to faktycznie nazwa ta nie wyst�puje w Piœmie œwi�tym, ale prosz� mi pokaza� gdzie znajduje si� nazwa odpust zupe�ny.

Jako moje dopowiedzenie, czego nie chcia�em dublowa�, uwa�am artyku� pani El�biety Kupczak. Prosz� go przeczyta�.

o. Kosma Budzi�ski ofm

Coœ o sobie!

Jestem zakonnikiem, franciszkaninem. Kap�anem jestem od dziesi�ciu lat. Wyros�em z Odnowy w Duchu Œwi�tym. W�aœciwie to w niej (konkretnie we Wsp�lnocie w Leœnej) odkry�em swoje powo�anie zakonne, za co jestem wdzi�czny. Je�eli chodzi o tematy uzdrowienie wewn�trzne, modlitwa wstawiennicza, modlitwa o uzdrowienie to zajmuje si� tym blisko dwadzieœcia lat. Prowadzi�em wiele serii rekolekcji o uzdrowienie wewn�trzne i inne. Przyznaj� �e jestem zwolennikiem tego typu modlitw, chocia� nie bez krytycznego spojrzenia. Od oko�o roku przeprowadzam modlitwy o uzdrowienie mi�dzypokoleniowe, czego wyraz da�em w artyku�ach, kt�re mo�ecie przeczyta� na stronie http://www.jeruzalem.alleluja.pl/[1]. W Diecezji Legnickiej s�u�� od trzech lat. W tym czasie s�u�y�em jako egzorcysta (pozwolenie ustne biskupa). W ci�gu tych trzech lat odwiedzi�o mnie oko�o osiemset os�b. Mog� powiedzie�, �e raczej jestem praktykiem je�eli chodzi o modlitwy wstawiennicze, o uzdrowienie wewn�trzne i o uwolnienie…

[1] Artyku�y o kt�rych m�wi ojciec Kosma mo�na r�wnie� przeczyta� na naszej stronie pod adresem http://www.apologetyka.katolik.pl/polemiki/gorace-polemiki/uzdrowienie_wewnetrzne

KILKA UWAG DO ARTYKU�U PANI ALEKSANDRY KOWAL - �UZDROWIENIE WEWN�TRZNE - ZNAKI ZAPY

Napisa� KS. DR MIROS�AW CHOLEWA

Ze zdumieniem przeczyta�em tekst Aleksandry Kowal „Uzdrowienie wewn�trzne - znaki zapytania”. Przekazuj� kilka uwag do tego tekstu.

1. B��dem jest twierdzenie, �e osoby zwi�zane z katolick� Odnow� w Duchu Œwi�tym, a podejmuj�ce pos�ug� modlitwy o uzdrowienie, uznaj� jako„za�o�ycielk� pos�ugi uzdrawiania” Agnes Mary Sanford, gdy� w Koœciele katolickim wierzymy, i� tym kt�ry uzdrawia jest Jezus Chrystus moc� Ducha Œwi�tego.

2. Niedopuszczalnym jest wmawianie przez Aleksandr� Kowal tym, kt�rzy podejmuj� pos�ug� modlitwy o uzdrowienie, a zwi�zani s� z Odnow� w Duchu Œwi�tym w Koœciele katolickim, �e „uzdrawianie pami�ci… [jest] tym samym, co odpuszczanie grzech�w”. Uto�samianie w tym wzgl�dzie pogl�d�w Agnes Mary Sanford, z pogl�dami os�b wskazanych wy�ej jest niedopuszczaln� manipulacj�.

3. Na jakiej podstawie Aleksandra Kowal wyprowadza wniosek, �e podejmuj�cy pos�ug� modlitwy o uzdrowienie w ramach Odnowy w Duchu Œwi�tym w Koœciele katolickim „zacieraj� prawd� o grzesznoœci cz�owieka i koniecznoœci wyznania grzech�w”? Tym bardziej, �e sama Aleksandra Kowal przyznaje, i� „wiele przytoczonych na stronie Odnowy definicji istotnie to podkreœla”. Wyrywanie z kontekstu ca�oœci nauczania jakichœ pojedynczych stwierdze� poszczeg�lnych autor�w jest powa�nym nadu�yciem. Sprawia to wra�enie, �e Aleksandra Kowal ma swoj� tez� i na si�� szuka jej potwierdzenia w wyrwanych z kontekstu zdaniach.

4. Bardzo dziwn� interpretacj� stosuje Aleksandra Kowal do tekst�w biblijnych, jak cho�by �k 14,26. Nie jest to interpretacja Koœcio�a katolickiego, gdy pisze „w �adan spos�b nie uda si� s�owa nienawiœ� zamieni� na s�owo mi�oœ�”, gdy� kluczem do zrozumienia tego fragmentu jest zdanie: „ kto nie wyrzeka si� wszystkiego co posiada, nie mo�e by� moim uczniem” (�k 14,33). Ostatecznie chodzi tu o wyrzeczenie, a nie o nienawiœ� kogokolwiek. Chrystus Pan w swoich przypowieœciach u�ywa� takich rodzaj�w literackich, kt�re by�y pomocne dla s�uchaczy, tak�e i w tym przypadku. Takie literalne i fundamentalistyczne interpretowanie tekstu bliblijnego, jak przez Aleksandr� Kowal, nie jest zgodne z interpretacj� w duchu Koœcio�a katolickiego.

5. Zupe�nie nie rozumiem na jakiej podstawie Aleksandra Kowal identyfikuje „kult w�asnego ja” z pos�ug� modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne, jest to daleko id�ca nadinterpretacja z jej strony nie odpowiadaj�ca stanowi faktycznemu w podejœciu do tej pos�ugi modlitwy. Podobnie jak czym innym jest na przyk�ad w�aœciwa troska o zdrowie fizyczne, a czym innym hipochondria, czyli nadwra�liwoœ� na punkcie swojego zdrowia. Nie ka�da troska o zdrowie zaraz b�dzie hipochondri�.

6. Dziwna jest r�wnie� interpretacja Aleksandry Kowal w kwestii przebaczenia, gdy nie potrafi rozr�ni� decyzji woli i uczucia krzywdy, kt�re nie zale�y ju� od woli cz�owieka i jakie mo�e by� uzdrowione jedynie moc� Boga.

7. Poza tym autorka nie potrafi rozr�ni� owocu przebaczenia i motyw�w dla jakich, ktoœ przebacza, gdy pisze: „Przebaczam ci, bo - koniec ko�c�w - op�aci�o mi si� to”.

8. Przedziwnie te� Aleksandra Kowal interpretuje „technik� stosowan� w uzdrowieniu wewn�trznym” odmawiaj�c zasadnoœci retrospekcji w dotychczasowe �ycie i podpieraj�c si� cytatami biblijnymi, z kt�rych tak naprawd� to nie wynika. Autorka cho� zarzuca to osobom podejmuj�cym modlitw� o uzdrowienie wewn�trzne, ale to ona sama nie rozr�nia dzia�a� psychologicznych i modlitwy jaka wspiera� ma na drodze uzdrowienia wewn�trznego naszych uczu�.

9. Ale ju� szczytem fa�szywej interpretacji dokonanej przez Aleksandr� Kowal jest wmawianie okultyzmu osobom podejmuj�cym modlitw� o uzdrowienie wewn�trzne. W tym wzgl�dzie okultyst� jest te� Papie� Jan Pawe� II, kt�ry w liœcie o r�a�cu (p.29) zach�ca do zaanga�owania wyobraŸni podczas modlitwy.

10. „Analizowanie w�asnych uczu� odbiera wszelki autentyzm prze�yciom i powoduje, �e w istocie kontemplujemy tylko w�asne niezaspokojone wn�trze” - pisze Aleksandra Kowal. Przedziwne wnioski, jakie wyprowadza autorka z wczeœniejszego cytatu ksi��ki Z. Lity�skiego. W takim razie bezmyœlne �ycie, w kt�rym cz�owiek nie podejmuje refleksji nad œwiatem swoich prze�y�, zapewnia autentyzm tym prze�yciom?

11. Na jakiej podstawie twierdzi Aleksandra Kowal, �e osoby podejmuj�ce pos�ug� modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne g�osz�, �e „B�g nie ma przyst�pu do ciebie ze swoj� mi�oœci�, dop�ki nie zostan� uleczone twoje zranienia”?

12. Aleksandra Kowal twierdzi ponadto, �e „wiele os�b powa�nie ucierpia�o wskutek przeprowadzonych modlitw o uzdrowienie. Nie ma nad tym prawie �adnej kontroli. Bior� si� za to osoby zupe�nie nieprzygotowane.”

Zgadzam si� z tym, �e mo�e si� zdarzy� i� dojdzie do jakiegoœ nadu�ycia w tym wzgl�dzie, ale nie wylewajmy dziecka z k�piel�. Jeœli zdarzy si� jakieœ nadu�ycie w sprawowaniu sakramentu pokuty, to czy Koœci� zrezygnuje z jego sprawowania? Lub jeœli trafimy na z�ego lekarza, to przestaniemy si� leczy�?

Nie wiem jaka kontrola jest w innych rejonach, ale wiem jak to si� dzieje z grupami modlitewnymi zwi�zanymi z Centrum Formacyjnym Odnowy w Duchu Œwi�tym w Magdalence (jest to kilkanaœcie diecezji Polski p�nocnej i wschodniej, czyli prawie 25% terenu Polski). Mog� zapewni� Aleksandr� Kowal, �e na naszym terenie przyk�ada si� wiele starania i troski, a�eby osoby kt�re prowadz� rekolekcje „uzdrowienie wspomnie�” i osoby podejmuj�ce pos�ug� modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne by�y nale�ycie do tego przygotowane. Prowadzi si� odpowiednie seminaria w ci�gu roku i weryfikacja nast�puje poprzez osobisty kontakt odpowiedzialnych za te rekolekcje i pos�ug� modlitwy wstawienniczej. Dlatego tezy Aleksandry Kowal s� w tym wypadku „wyssane z palca”.

13. Kolejnym fa�szywym wnioskiem napisanym przez Aleksandr� Kowal jest stwierdzenie przez ni� w podsumowaniu: „Uzdrawianie wewn�trzne jest metod� skierowan� bardziej na wzrost �ycia wewn�trznego, czyli skupia si� na psychice, na uczuciach, na subiektywnych doznaniach, dotyczy wi�c sfery natury, sfery przyrodzonej. Natomiast nie dotyczy wzrostu �ycia duchowego, jest œlepym zau�kiem, wynikaj�cym z os�abienia wiary w moc sakrament�w i samego Jezusa Chrystusa. Uzdrawianie wewn�trzne przypomina jedn� wielk� psychoterapi�”. Wr�cz przeciwnie kulminacj� rekolekcji „uzdrowienie wspomnie�” jest sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania, gdzie rekolektanci otwieraj� swoje �ycie dla Bo�ego mi�osierdzia. W rekolekcjach „uzdrowienie wspomnie�” owszem bierze si� pod uwag� sfer� przyrodzon�, ale bynajmniej nie redukuje si� do niej cz�owieka. Wnioski Aleksandry Kowal s� bezzasadne i œwiadcz� o jej ignorancji w tym wzgl�dzie.

Dziwi� si�, �e na stronie Apologetyka zamieszczono tak kompromituj�cy artyku� (kompromituj�cy autork� i odpowiedzialnych za t� stron�). Da�em w swoim tekœcie tylko kilka uwag, praktycznie niemal ka�de zdanie napisane przez Aleksandr� Kowal jest fa�szywym interpretowaniem lub wnioskowaniem.

ODPOWIED NA LIST KS. DR MIROS�AWA CHOLEWY

Napisa� KS. ANDRZEJ SIEMIENIEWSKI

„Prawo do roztrz�sa� filozoficznych

ma zar�wno cz�owiek wolny, jak i niewolnik,

oraz wedle p�ci, jak si� zdarzy, m�czyzna lub kobieta”

(Klemens Aleksandryjski)

Szanowny Ksi�e,

Ciesz� si� bardzo, �e nasza strona internetowa, cho� jest prywatnym przedsi�wzi�ciem grupy entuzjast�w, znalaz�a zainteresowanie u wielu os�b, w tym tak�e u Ksi�dza. Poniewa� w gronie wroc�awskich apologet�w znamy si� dobrze, a na zewn�trz reprezentowani bywamy czasem jedynie przez teksty, st�d ca�kiem mo�liwe s� nasze trudnoœci w jasnym przekazaniu naszych myœli, szczeg�lnie w kr�tkim tekœcie. Takim kr�tkim tekstem jest na pewno artyku� Aleksandry Kowal „Uzdrowienie wewn�trzne - znaki zapytania”. Jak wskazuje tytu�, jest on zaproszeniem do dyskusji, a w takim zaproszeniu �atwo o nie doœ� jasne wyra�enie tego, co chcia�o si� powiedzie�. Mo�e wi�c przyda si� kilka moich uwag: z tytu�u dobrej znajomoœci mi�dzy cz�onkami naszego zespo�u mog�em by� mo�e lepiej uchwyci� intencje autorki. Korzystaj�c z uj�cia „Uwag” Ksi�dza w tak jasne i klarowne punkty, pozwol� sobie na refleksje wed�ug porz�dku wyznaczonego w�aœnie wed�ug tego porz�dku.

--------------------------------------------------------------------------------

1. „B��dem jest twierdzenie, �e osoby zwi�zane z katolick� Odnow� w Duchu Œwi�tym, a podejmuj�ce pos�ug� modlitwy o uzdrowienie, uznaj� jako „za�o�ycielk� pos�ugi uzdrawiania” Agnes Mary Sanford, gdy� w Koœciele katolickim wierzymy, i� tym, kt�ry uzdrawia, jest Jezus Chrystus moc� Ducha Œwi�tego”.

A. Kowal pisze tylko i wy��cznie na temat tego, co nazywa si� wsp�czeœnie „uzdrawianiem wewn�trznym”, a nie na temat uzdrawiania jako takiego. Nazwa „uzdrawianie wewn�trzne” na okreœlenie specjalnych modlitw i rekolekcji dla uzdrowienia emocjonalnych zranie� mi�dzyosobowych jest ca�kiem œwie�ej daty, a jeœli chodzi o zakorzenienie treœci tego poj�cia w historii Koœcio�a, to A. Kowal prosi�a o wypowiedzi zwolennik�w „uzdrawiania wewn�trznego”. Napisa�a:

„Poj�cie uzdrowienia wewn�trznego oraz pomys� takiej praktyki zrodzi� si� dopiero 50 lat temu, to NIE MO�E mie�, jak si� wydaje, swoich Ÿr�de� w Piœmie Œwi�tym, Tradycji i nauce Koœcio�a. Jednak ci�ar obowi�zku znalezienia takich Ÿr�de� pozostawiam zwolennikom i znawcom tego ruchu”.

Dlatego myœl�, �e mo�na jednoczeœnie wierzy� zar�wno w to, �e tym, kt�ry uzdrawia, jest Jezus Chrystus moc� Ducha Œwi�tego, oraz w to, �e praktyka wsp�czesnego uzdrawiania wewn�trznego ma konkretn� posta� za�o�yciela. Te dwie rzeczy nie s� ze sob� sprzeczne.

Pani Kowal prosi, jak si� wydaje, o podanie przyk�ad�w, �e Nowy Testament i Tradycja Koœcio�a w czasach poprzedzaj�cych p. Sanford poleca modli� si� za ludzi w taki spos�b, jak to si� praktykuje w „uzdrawianiu wewn�trznym”.

--------------------------------------------------------------------------------

Mo�e warto przyjrze� si� bli�ej tekstowi p. Kowal, aby sprawdzi�, czy rzeczywiœcie uto�samia pogl�dy A.M. Sanford z pogl�dami os�b zwi�zanymi z uzdrawianiem wewn�trznym w Koœciele katolickim. Ja mam wra�enie, �e raczej wskazuj�c na b��dne pogl�dy tej wa�nej osoby z ruchu modlitwy uzdrawiania wewn�trznego (czyli p. Sanford), przestrzega, �e podobne b��dy mog� si� odradza� wœr�d katolik�w, chocia� wcale nie zawsze tak jest. Na przyk�ad A. Kowal napisa�a:

„Jedynym uzdrowieniem z grzechu jest wyznanie grzech�w, pokuta i nawr�cenie. Wiele przytoczonych na stronie Odnowy definicji istotnie to podkreœla, ale nieporozumienia pojawiaj� si�, gdy ten aspekt pozostanie pomini�ty, jak np. w definicji McManusa”.

To chyba doœ� �agodne sformu�owania i chyba mo�na si� na nie zgodzi�?

--------------------------------------------------------------------------------

Czy rzeczywiœci p. Kowal pisze, �e podejmuj�cy pos�ug� modlitwy o uzdrowienie w ramach Odnowy w Duchu Œwi�tym w Koœciele katolickim „zacieraj� prawd� o grzesznoœci cz�owieka i koniecznoœci wyznania grzech�w” w tym sensie, �e robi� tak wszyscy (albo prawie wszyscy)? Napisa�a, �e spotyka w literaturze przyk�ady zacierania prawdy o grzesznoœci cz�owieka i koniecznoœci wyznawania grzech�w oraz �e spotyka inne przyk�ady, kt�re takich w�tpliwoœci nie budz�. Z tym te� chyba mo�emy si� zgodzi�? Czy te� mo�e takich niepokoj�cych przyk�ad�w nie ma?

Ja osobiœcie te� spotykam przyk�ady dobre i przyk�ady, kt�re mnie niepokoj� w dziedzinie uzdrawiania wewn�trznego. Zdarza si� uczenie rzeczy ewidentnie niezgodnych z Ewangeli�; popularni bracia Linn pisz� na przyk�ad:

„Prawdziwy problem nie polega na tym, �e nie lubimy Boga albo naszego bliŸniego, ale na tym, �e nie kochamy samych siebie” i dlatego „brak mi�oœci siebie jest korzeniem wszelkiego grzechu” (s. 68-69 ang.).

Trudno nie zauwa�y�, �e Jezus i Jego aposto�owie mieli inn� opini� ni� bracia Linn na temat tego, co jest „prawdziwym problemem” i co jest korzeniem grzechu. A bracia Linn wywarli i wywieraj� (przez swoje pisma) silny wp�yw na praktyki uzdrowienia wewn�trznego, tak�e w Polsce.

Czy zdaniem Ksi�dza powinno si� poleca� takie wypowiedzi ludziom, kt�rzy nauczaj� o uzdrowieniu wewn�trznym? To oczywiœcie tylko przyk�ad, i nie wynika z niego, jak wielu nauczycieli uzdrawiania wewn�trznego tak uczy.

Jak si� wydaje p. Kowal te� m�wi�a po prostu o r�nych przyk�adach w literaturze odnowowej i w odnowowej praktyce: dobrych i z�ych.

--------------------------------------------------------------------------------

4. Bardzo dziwn� interpretacj� stosuje Aleksandra Kowal do tekst�w biblijnych, jak cho�by �k 14,26. Nie jest to interpretacja Koœcio�a katolickiego, gdy pisze „w �aden spos�b nie uda si� s�owa nienawiœ� zamieni� na s�owo mi�oœ�”, gdy� kluczem do zrozumienia tego fragmentu jest zdanie: „kto nie wyrzeka si� wszystkiego co posiada, nie mo�e by� moim uczniem” (�k 14,33). Ostatecznie chodzi tu o wyrzeczenie, a nie o nienawiœ� kogokolwiek. Chrystus Pan w swoich przypowieœciach u�ywa� takich rodzaj�w literackich, kt�re by�y pomocne dla s�uchaczy, tak�e i w tym przypadku. Takie literalne i fundamentalistyczne interpretowanie tekstu bliblijnego, jak przez Aleksandr� Kowal, nie jest zgodne z interpretacj� w duchu Koœcio�a katolickiego.>

Wydaje si�, �e w interpretacji tekstu �k 14,26 („Jeœli kto przychodzi do mnie, a nie ma w nienawiœci swego ojca i matki, �ony i dzieci, braci i si�str, nadto i siebie samego, nie mo�e by� moim uczniem”) pani A. Kowal i Ksi�dz jesteœcie zupe�nie zgodni. Napisa�a ona bowiem na temat tego fragmentu:

„Chodzi o pewne oderwanie si� nie tylko od wi�z�w krwi, ale r�wnie� od swojego Ja. […] wys�awianie wielkich dzie� Bo�ych to nie to samo, co zachwyt dla swojej w�asnej osoby. Gdyby nie wiem jak usi�owa� t�umaczy� i ob�askawia� przytoczon� wypowiedŸ Jezusa z Ewangelii wed�ug œw. �ukasza, w �aden spos�b nie uda si� s�owa NIENAWIŒ� zamieni� na s�owo MI�OŒ�.

Jak wida�, A. Kowal nie zach�ca do tego, aby siebie nienawidzi�, ale do tego, aby by� gotowym do wyrzecze� nie tylko w rzeczach zewn�trznych, ale i w tym, co si� odnosi do mojego Ja. I dlatego w�aœnie wydaje si�, �e ma racj�: wyrzeczenie si� siebie to rzeczywiœcie nie to samo, co mi�owanie siebie. Zreszt� wielu innych znanych autor�w te� tak komentowa�o ten tekst. Pomijam komentarze ojc�w Koœcio�a (�atwe do znalezienia), ale nawet s�ynny apologeta angielski C.S. Lewis pisa�: nie ma w Ewangelii polecenia mi�owania siebie, bo jest to niepotrzebne; normalny cz�owiek mi�uje samego siebie z natury rzeczy i nie potrzebuje do tego zach�t; zach�t potrzebuje natomiast do mi�owania bliŸniego, gdy� tego z natury wcale nie chce czyni�.

--------------------------------------------------------------------------------

Znowu warto odwo�a� si� do tekstu A. Kowal: czy rzeczywiœcie stawia znak r�wnoœci mi�dzy uzdrawieniem wewn�trznym a kultem w�asnego Ja? Czy te� mo�e raczej pisze, �e jeœli w takiej modlitwie za du�� rol� odgrywa egocentryczna psychologia, to wtedy modlitwa o uzdrowienie wewn�trzne zamieni si� w kult w�asnego Ja? A. Kowal napisa�a nawet dok�adnie, o jak� psychologi� jej chodzi:

Jest faktem, �e cz�sto uczy si�, �e Pan Jezus powiedzia�, aby mi�owa� samego siebie. I jest r�wnoczeœnie faktem, �e w rzeczywistoœci Jezus niczego takiego nie powiedzia�. Ta obserwacja wydaje mi si� bardzo cenna, jeœli Odnowa ma by� ruchem biblijnym.

--------------------------------------------------------------------------------

Trudno mi si� ustosunkowa� do tej myœli, poniewa� nie uda�o mi si� znaleŸ� odpowiedniego fragmentu u p. Kowal. Znalaz�em natomiast taki fragment:

Przebaczenie jest decyzj� cz�owieka, gdy� serce jest w mentalnoœci �ydowskiej siedliskiem woli i osobowoœci, a nie uczu�. Uczucia nie zale�� od mojej woli, wi�c nie jestem za nie odpowiedzialny, odpowiedzialny jestem, co zrobi� z tymi uczuciami.

--------------------------------------------------------------------------------

7. Poza tym autorka nie potrafi rozr�ni� owocu przebaczenia i motyw�w dla jakich, ktoœ przebacza, gdy pisze: „Przebaczam ci, bo - koniec ko�c�w - op�aci�o mi si� to”.

Zgadzam si�, �e ktoœ tu nie potrafi odr�nia� owocu od motywu, ale czy rzeczywiœcie jest to autorka? Czy nie s� to czasem bracia Linn?

Napisali oni:

„Przebaczam ci, �e mnie zrani�eœ, gdy� obdarzy�o mnie to wzrostem i jestem wdzi�czny, i� tak si� sta�o” („We are healed when we can say not �That's O.K.� but �I forgive you for hurting me because it brought so much growth that I'm grateful it happened�” [s. 2]).

To zadanie podaje skutek (przebaczenie) i motyw (m�j osobisty wzrost), oraz zwi�zek przyczynowy (dlatego przebaczam). A bracia Linn to autorzy bardzo wp�ywowi w œwiatowej pos�udze uzdrawiania wewn�trznego

--------------------------------------------------------------------------------

8.Przedziwnie te� Aleksandra Kowal interpretuje „technik� stosowan� w uzdrowieniu wewn�trznym” odmawiaj�c zasadnoœci retrospekcji w dotychczasowe �ycie i podpieraj�c si� cytatami biblijnymi, z kt�rych tak naprawd� to nie wynika. Autorka cho� zarzuca to osobom podejmuj�cym modlitw� o uzdrowienie wewn�trzne, ale to ona sama nie rozr�nia dzia�a� psychologicznych i modlitwy jaka wspiera� ma na drodze uzdrowienia wewn�trznego naszych uczu�.

Zgadzam si�, �e w tym aspekcie tekst A. Kowal warto uzupe�ni�. Podane teksty biblijne niespecjalnie ilustruj� potrzeb� (lub jej brak) wspominania, a ca�y fragment bardziej dotyczy gust�w osobistych: jednemu wspominanie pomaga, a drugiemu - raczej nie.

--------------------------------------------------------------------------------

9. Szczytem fa�szywej interpretacji dokonanej przez Aleksandr� Kowal jest wmawianie okultyzmu osobom podejmuj�cym modlitw� o uzdrowienie wewn�trzne. W tym wzgl�dzie okultyst� jest te� Papie� Jan Pawe� II, kt�ry w liœcie o r�a�cu (p. 29) zach�ca do zaanga�owania wyobraŸni podczas modlitwy.

To bardzo ciekawy temat. Gdyby A. Kowal zdecydowanie sprzeciwia�a si� jakiemukolwiek u�ywaniu wyobraŸni w modlitwie, to rzeczywiœcie by�by to problem. Ale czy istotnie si� temu sprzeciwia?

Wydaje si�, �e nie: nie zgadza si� jedynie z tym, aby uczy�, �e Jezus zrobi to, do czego Go sk�onimy nasz� wyobraŸni�.

Wygl�da na to, �e pani� Kowal dziwi taki spos�b modlitwy: planujemy sobie, co Jezus ma uczyni�, potem wyobra�amy sobie, jak to czyni, a w ko�cu wierzymy, �e faktycznie to uczyni�, skoro sobie to wyobraziliœmy. Musz� powiedzie�, �e ten spos�b modlitwy mnie te� dziwi (œwie�e opisy takich modlitw mo�na znaleŸ� u o. DeGrandisa, Uzdrawianie mi�dzypokoleniowe).

A teraz dla kontrastu warto spojrze� na chwil� do Listu Jana Paw�a II o r�a�cu, aby przekona� si�, do czego zach�ca, czy naprawd� do czegoœ podobnego jak modlitwie uzdrowienia za pomoc� wyobra�onego Jezusa:

S�owa kieruj� wyobraŸni� i ducha ku temu okreœlonemu wydarzeniu czy momentowi z �ycia Chrystusa. W duchowoœci, kt�ra rozwin�a si� w Koœciele, czy to kult ikon, czy liczne nabo�e�stwa bogate w elementy postrzegane zmys�ami, jak r�wnie� metoda zaproponowana przez œw. Ignacego z Loyoli w �wiczeniach duchownych odwo�ywa�y si� do elementu wzrokowego i obrazowego (compositio loci), uwa�aj�c go za bardzo pomocny w koncentracji ducha na misterium (Jan Pawe� II, Rosarium Virginis Mariae, 29).

Papie� zach�ca do wyobra�enia sobie tego, o czym na pewno wiemy, �e jest prawd�: mianowicie konkretnej sceny ewangelicznej. Podobnie czyni� Ignacy Loyola, na przyk�ad w swoich �wiczeniach:

„Wyobra�aj�c sobie Chrystusa Pana naszego obecnego i wisz�cego na krzy�u rozmawia� z nim, pytaj�c go, jak to on, b�d�c Stw�rc�, do tego doszed�…” (Ex 53).

„S�ucha� [w wyobraŸni], co m�wi� Osoby Boskie, a mianowicie: dokonajmy odkupienia rodzaju ludzkiego” (Ex 107).

„Widzie� [w wyobraŸni] Pani� nasz� i anio�a, kt�ry j� pozdrawia” (Ex 106); „Oczami wyobraŸni widzie� drog� z Nazaretu do Betlejem…” (Ex 112).

Jednak Ignacy nie zach�ca�, abyœmy wyobra�ali sobie, �e Jezus realizuje upragnione przez nas cele modlitewne i wierzyli, �e wskutek tego faktycznie je zrealizowa�. Z bardzo prostego zreszt� powodu: ot� nie wiemy, czy Pan Jezus planuje w�aœnie w tej chwili wykona� w�aœnie takie uzdrowienie, jakie sobie u niego zam�wi�em.

Dalej: Czy œw. Ignacy do szukania w wyobraŸni pomocy do sk�onienia Jezusa, aby nam pom�g� w emocjonalnych k�opotach? Chyba nie:

„Nie trzeba si� stara� o myœli radosne […], lecz pobudza� si� do boleœci, cierpienia i udr�czenia, przypominaj�c sobie cz�sto udr�ki, trudy i boleœci Chrystusa” (Ex 206b).

Jeœli natomiast „prosimy o �ask� wesela i silnej radoœci” to „z powodu wielkiej chwa�y i radoœci Chrystusa” (Ex 221).

O pocieszeniach i radoœci wewn�trznej Ignacy pisze zgo�a inaczej, nie w kategoriach zaplanowania sobie najpierw, co Jezus ma uczyni�, potem wyobra�eniu sobie tego, a wreszcie - na wierzeniu, �e faktycznie to uczyni�, skoro sobie to wyobrazi�em (por. Ex 316b)

A jak ma si� sprawa z okultyzmem? Okultyzm polega na przekonaniu, �e cz�owiek posiada si�y psychiczne pozwalaj�ce nie tylko pozna� wewn�trzne zasady œwiata, ale i wp�ywa� na nie sam� tylko si�� psychiki lub te� przez poznane nadnaturalne sposoby dzia�ania. Je�eli w Odnowie nauczymy ludzi, �e Jezus uczyni to, do czego Go sk�onimy si�� naszej psychiki (wyobraŸni), to istnieje powa�ne niebezpiecze�stwo pomieszania zdrowej wiary z okultyzmem. I przed tym niebezpiecze�stwem ca�kiem s�usznie przestrzega autorka.

--------------------------------------------------------------------------------

Ma Ksi�dz racj�. Rzeczywiœcie, w tekœcie zabrak�o jednego s��wka: „nadmierne”. Powinno by�: „Nadmierne analizowanie…”. Ale czy faktycznie jest tam ono potrzebne? Czy podany dalej przyk�ad nie wyjaœnia klarownie, o co chodzi?:

Np. ca�kowicie uszcz�œliwiaj�ce mo�e by� przebywanie w towarzystwie ukochanej osoby, natomiast skupienie si� w tym samym czasie na w�asnych odczuciach doœwiadczanych w tej sytuacji szcz�œcia �adn� miar� przynieœ� nie mo�e.

--------------------------------------------------------------------------------

Myœl�, �e na podstawie doœwiadcze� wielu œrodowisk Odnowy i lektur. Na przyk�ad moi ulubie�cy, bracia Linn (to moi faworyci, ust�puj� tylko o. DeGrandisowi), pisz�: „Jeœli nie mog� zaakceptowa� mojego gniewu, strachu i depresji, b�d� sta� przed s�dzi�, a nie Œwietlist� Istot� […]. Jak mog� zaakceptowa� moje uczucia, abym m�g� si� modli� i zosta� uzdrowionym?” (s. 79).

--------------------------------------------------------------------------------

Zgadzam si� z tym, �e mo�e si� zdarzy�, i� dojdzie do jakiegoœ nadu�ycia w tym wzgl�dzie, ale nie wylewajmy dziecka z k�piel�. Jeœli zdarzy si� jakieœ nadu�ycie w sprawowaniu sakramentu pokuty, to czy Koœci� zrezygnuje z jego sprawowania? Lub jeœli trafimy na z�ego lekarza, to przestaniemy si� leczy�?

A. Kowal nie ma �adnej w�adzy, aby spowodowa� rezygnowanie lub nierezygnowanie z jakiejkolwiek praktyki modlitewnej. Ona tylko stawia znaki zapytania. Znaki stawia si� po to, aby doczeka� si� na nie odpowiedzi.

--------------------------------------------------------------------------------

Hm… Myœl�, �e tezy A. Kowal by�yby wyssane z palca, gdyby napisa�a, �e sprawa dotyczy grup zwi�zanych z Magdalenk�. Ale tak nie napisa�a. Natomiast jeœli Ksi�dz pisze: „Nie wiem, jaka kontrola jest w innych rejonach” (czyli terenu Polski), to mo�e by tak… najpierw si� dowiedzie�?

--------------------------------------------------------------------------------

Wr�cz przeciwnie kulminacj� rekolekcji „uzdrowienie wspomnie�” jest sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania, gdzie rekolektanci otwieraj� swoje �ycie dla Bo�ego mi�osierdzia. W rekolekcjach „uzdrowienie wspomnie�” owszem bierze si� pod uwag� sfer� przyrodzon�, ale bynajmniej nie redukuje si� do niej cz�owieka. Wnioski Aleksandry Kowal s� bezzasadne i œwiadcz� o jej ignorancji w tym wzgl�dzie.

Ch�tnie wierzymy, �e w Magdalence 25% polskiej Odnowy ma dost�p do w�aœciwej formy prowadzenia rekolekcji o uzdrowienie. Natomiast nie wsz�dzie tak jest. Wskazuje na to zar�wno doœwiadczenie (trudno sprawdzalne), jak i spora iloœ� publikacji po polsku na temat uzdrowienia wewn�trznego (�atwo sprawdzalne) w stylu „Uzdrowienia mi�dzypokoleniowego” o. DeGrandisa lub „Uzdrawianie �yciowych zranie�” braci Linn. Ktoœ przecie� kupuje te ksi��ki, i to zwykle nie w celu pisania prac magisterskich na ich podstawie, ale w celu wprowadzania w �ycie zawartych tam nauk. A �e tego typu publikacje bywaj� firmowane przez najpowa�niejsze oœrodki Odnowy Charyzmatycznej w Polsce, to trudno si� dziwi� wnioskom Aleksandry Kowal.

--------------------------------------------------------------------------------

Jeœli tekst p. Kowal przeczytamy zgodnie z zapowiedzianym w jego tytule charakterem („Znaki zapytania”), pami�taj�c, �e znaki zapytania stawia si� po to, aby ludzie lepiej poinformowani i kompetentni udzielili odpowiedzi, �e kto pyta, nie b��dzi, a kto nie pyta, mo�e trwa� w b��dzie do ko�ca �ycia, musz� si� przyzna�, �e nie widz� nic specjalnie kompromituj�cego w zaproszeniu ludzi zainteresowanych Odnow� w Polsce do dyskusji na temat modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne.

A tak nawiasem: wydaje si�, �e w staro�ytnoœci �atwiej tolerowano stawianie pyta� i proszenie o wyjaœnienie rozmaitych temat�w w Koœciele. Ju� Klemens Aleksandryjski pisa�: „Prawo do roztrz�sa� ma zar�wno cz�owiek wolny, jak i niewolnik, oraz wedle p�ci, jak si� zdarzy, m�czyzna lub kobieta”.

Raz jeszcze, ciesz� si� bardzo, �e nasza strona internetowa, cho� jest prywatnym przedsi�wzi�ciem grupy entuzjast�w, znalaz�a zainteresowanie u wielu os�b, w tym tak�e u Ksi�dza. Poniewa� cz�sto musz� „œwieci� oczami” w r�nych trudnych rozmowach, np. z duszpasterzami i z rodzicami m�odzie�y, wi�c nareszcie mam solidny argument w r�ku. Bardzo przyda�oby mi si� nast�puj�ce oœwiadczenie Ksi�dza:

„Zapewniam z ca�� odpowiedzialnoœci�, �e ludziom, kt�rzy byli w tym roku na rekolekcjach Odnowy charyzmatycznej o uzdrowienie wewn�trzne w Polsce nie przydarza�y si� rzeczy opisane przez Aleksandr� Kowal w tekœcie UZDROWIENIE WEWN�TRZNE - ZNAKI ZAPYTANIA (zamieszczonym we wrzeœniu 2003 na stronie http://www.apologetyka.katolik.pl), �e nie nauczano w duchu krytykowanym przez t� autork�, nie wykorzystywano cytowanych przez ni� ksi��ek i zapewniam te�, �e ka�dy na takie rekolekcje mo�e dalej na terenie naszego kraju bezpiecznie jeŸdzi�”.

/……………………………../

Czy m�g�by Ksi�dz przes�a� mi takie podpisane oœwiadczenie?

Z wdzi�cznoœci�,

ks. A. Siemieniewski

REFLEKSJE PO LEKTURZE ARTYKU�U PANI ALEKSANDRY KOWAL �UZDROWIENIE WEWN�TRZNE - ZNAKI ZAPYTANIA�

Napisa� KS. MARIUSZ POHL

Jestem najpierw bardzo wdzi�czny Gosi Boreckiej, �e skierowa�a mnie na stron� Apologetyki, a dalej wdzi�czny Aleksandrze Kowal za jej polemiczny artyku�. Albowiem wywi�za�a si� ze swego zadania doskonale: tekstem ze "znakami zapytania" sprowokowa�a do polemiki tylu znakomitych autor�w i pobudzi�a do napisania tylu wartoœciowych tekst�w, �e gdyby chcie� ten cel osi�gn�� innymi metodami, np. honorariami, trzeba by wyda� ca�e setki z�otych. Przez kilka godzin czyta�em z zainteresowaniem wszystkie komentarze i dowiedzia�em si� wiele na temat uzdrowienia wewn�trznego, a co najcenniejsze: wieloaspektowo, z r�nych punkt�w widzenia. Daje to w miar� wszechstronny i pe�ny obraz.

Faktycznie, tekst p. Oli zawiera pewne przerysowania w kierunku "minus�w" i pewn� jednostronnoœ� - ale jako tekst o charakterze "kija w mrowisko" i "znaku zapytania" ma do tego prawo. Przecie� chodzi�o o sprowokowanie dyskusji, a nie o kompendium obiektywnej wiedzy na ten temat. O to uzupe�nienie zadbali inni uczestnicy dyskusji. Nie mo�na mie� �alu, �e p. Ola daje wyraz swemu niepokojowi i ukazuje r�ne potencjalne zagro�enia. Takie postawienie sprawy niejako wymusza - u polemist�w, ale jeszcze bardziej u "praktyk�w uzdrowienia" - ostro�noœ� i samokrytycyzm, a o to chodzi. Przegi�cia bowiem bardzo �atwo znajduj� do nas przyst�p, jeœli zabraknie "cuc�cego", trzeŸwego g�osu z drugiej strony.

Mo�e te� i troch� tak by�o z jej tekstem: gdy cz�owiek pobudzony ciekawymi rozmowami i gor�c� dyskusj�, siada p�Ÿn� noc� przed komputerem i zaczyna "na �ywo" spisywa� swoje wra�enia i bie��ce refleksje, �atwo mo�e si� zagalopowa�. Myœl biegnie jednym tropem, zdania same si� uk�adaj� i wszystko - wydaje si� - idealnie do siebie pasuje. Po kilku godzinach gor�czkowej pracy tekst si� wysy�a i - traci si� nad nim kontrol�. Niekiedy nast�pnego dnia, gdy na spokojnie czyta si� pisane noc� zdania, wiele chcia�oby si� zmieni�, stonowa�, wykreœli�. Ale jest ju� za p�Ÿno - s�owa posz�y w œwiat. Mo�e to jednak dobrze, bo takie "gor�ce" teksty dobrze si� czyta i ch�tnie si� je krytykuje (w pozytywnym znaczeniu tego s�owa, czyli: polemizuje, a nie pot�pia). Ch�� wyra�enia swoich racji, odmiennych od autora pierwotnego tekstu, to najlepsza mobilizacja do w�asnej pracy. I za t� mobilizacj� jestem p. Oli wdzi�czny.

Nie wnikam w szczeg�y i merytoryk�, bo nie mam rzeczowego doœwiadczenia. Ale jako ksi�dz w ma�ej wiejskiej parafii mog� potwierdzi�, �e sama praktyka sakramentu pokuty - w realnym stosowaniu, a nie w idealnej teorii - jest niekiedy niewystarczaj�ca. Owocnoœ� sakramentu jest jakby ograniczona, sp�tana. Warto zatem uzupe�ni� go, albo poprzedzi� przygotowaniem, wykorzystuj�cym wiedz� psychologiczn�, pedagogiczn� itp. To mo�e u�atwi� dzia�anie �asce.

Z drugiej strony: znaj�c �ycie i dzia�ania duszpasterskie, pewn� powierzchownoœ� i fascynacj� spektakularnymi, zewn�trznymi efektami, d��enie do natychmiastowych, doraŸnych i wymiernych owoc�w, wyobra�am sobie, �e dla ich osi�gni�cia �atwo mo�na zboczy� z w�aœciwej ale dalekiej drogi i spr�bowa� obiecuj�cych szybki sukces skr�t�w. A to zwykle prowadzi do uproszcze�, przegi�� i nadu�y�. Skoro ulegaj� im w r�nych dziedzinach liczni ksi�a (po œcis�ej formacji), to zagra�a to r�wnie� i œwieckim. To jest na pewno Ÿr�d�o niepokoju p. Oli. I s�usznie: trzeba si� tego obawia�. I lepiej dmucha� na zimne. Dlatego winniœmy jej wdzi�cznoœ� za to, �e zwr�ci�a nasz� uwag� na niebezpiecze�stwa. Na pewno nie s� wyssane z palca.

A teraz pewne uzupe�nienia: Zbawcze dzia�anie �aski jest adresowane do ca�ego cz�owieka, a wi�c tak�e jego w�adz psychicznych, uczu�, tak�e do cielesnoœci, a nie tylko do jakiegoœ wyabstrahowanego "centrum duchowego". Jednak dzia�anie to nie zawsze musi oznacza� uzdrowienie w tym sensie, �e znikaj� wszelkie dolegliwoœci. Nieraz choroba i cierpienia psychiczne s� po to, by nas hartowa�, uczy� cierpliwoœci i pobudza� do wi�kszej ufnoœci w Bogu - jak u sw. Paw�a. A nieraz po to, byœmy spr�bowali g��biej wnikn�� w ducha b�ogos�awie�stw. Mo�e wi�c w uzdrowieniu wewn�trznym powinno chodzi� tak�e o zaakceptowanie choroby, stres�w, uraz�w, niepokoju, l�k�w? Mo�e wewn�trzny pok�j nie musi oznacza� psychicznego komfortu, a tylko z�o�enie wszystkich swych nadziei w Bogu? Wtedy "terapia" powinna polega� na "wizualizacji" (wyobra�aniu sobie) i trwaniu z Chrystusem w Ogr�jcu - jak wiemy, Aposto�owie tego nie potrafili.

Obawiam si�, �e jeœli chodzi o parafialne "duszpasterstwo stosowane", problematyka wewn�trznego uzdrowienia jest w zasadzie nieobecna, to zupe�nie inny pu�ap i poziom zaawansowania. Zwykle koncentrujemy si� tylko na samym "sprawowaniu" sakrament�w, nie martwi�c si�, czy jest to skuteczne, owocne i czy coœ konkretnego ludziom daje. Wa�ne, �e robimy (zaliczamy) to, co do nas ksi�y nale�y. Szczeg�lnie powinniœmy si� "przy�o�y�" do zrozumienia i wykorzystania mo�liwoœci, jakie niesie sakrament namaszczenia. Cz�sto traktujemy go po macoszemu. A to w dalszej konsekwencji powoduje, �e t� pr�ni�, "nisz�" wype�nia si� powierzchown� czy zafalszowan� "duszoterapi�", nie m�wi�c ju� o r�nych praktykach okultystycznych.

Natomiast w tego typu polemikach niepokoi powierzchownoœ� i naginanie interpretacji biblijnych, tak by pasowa�y do naszych doraŸnych potrzeb i potwierdza�y nasze mniemania. Szczeg�lnie tego nale�y si� wystrzega�. Do ka�dej swojej teorii i pogl�du da si� dopasowa� jakiœ cytat biblijny, ale jest to "branie imienia Pana Boga nadaremno", a nawet œwi�tokradztwo. Raczej nale�y si� uczciwie, odwa�nie i pokornie wczytywa� w teksty natchnione, by na nich budowa� swoje przekonania i weryfikowa� praktyk� duszpastersk�. Niestety, cz�sto jest odwrotnie: nasze pomys�y i widzimisi� uznajemy bezkrytycznie za najs�uszniejsze i dla wi�kszej powagi i pewnoœci siebie, podpieramy je arbitralnie dobranymi wyj�tkami Pisma, wyrwanymi z kontekstu. Trudno jest nam czyta� Bibli� integralnie, ca�oœciowo, a �atwiej uwzgl�dnia� tylko wyselekcjonowane w�tki. Niestety, wtedy nie da si� dotrze� do prawdy objawionej, a tylko do swoich wizji, czesto fa�szywych, niepe�nych lub jednostronnych.

ks. M. Pohl,

Skrzebowa, Diec. Kaliska

KILKA PYTA� DO KS. ANDRZEJA SIEMIENIEWSKIEGO

Napisa� KS. DR MIROS�AW CHOLEWA

Szanowny Ksi�e,

W zwi�zku z odpowiedzi� Ksi�dza na moje uwagi pozosta�o we mnie jeszcze kilka pyta�.

Aleksandra Kowal pisze:

Zw�aszcza zaciekawia mnie argument Pani Kowal, �e coœ jest podejrzane w praktyce Koœcio�a, dlatego �e nie zosta�o wprost i literalnie zapisane w Piœmie œw. i ma dopiero 50 lat. Przecie� w Koœciele katolickim nauka stale si� rozwija, podobnie jak liturgia, czy formy modlitwy. Niekt�re z tych form modlitewnych pojawi�y si� w konkretnym kontekœcie historycznym, jak cho�by adoracja Najœwi�tszego Sakramentu w formie nabo�e�stw pojawi�a si� w Koœciele katolickim w XIII wieku. Pierwsze moje pytanie w zwi�zku z tym brzmi:

1. Jakie Ÿr�d�a w Piœmie œw. ma adoracja Najœwi�tszego Sakramentu?

Natomiast, gdy chodzi o przes�anki biblijne dla modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne, to moim zdaniem widzia�bym dwie:

— Wezwanie Aposto��w przez Pana Jezusa do modlitwy za chorych np. : „Na chorych r�ce k�aœ� b�d�, i ci odzyskaj� zdrowie”(Mk 16,18)

— Antropologia biblijna np.: „Sam B�g pokoju niech was ca�kowicie uœwi�ca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i cia�o (pneuma, psyche, soma) * bez zarzutu zachowa�y si� na przyjœcie Pana naszego Jezusa Chrystusa.(1 Tes 5,23)”

Zgadzam si� w pe�ni z Ksi�dzem, �e modlitwa chrzeœcija�ska respektuje niesko�czon� wolnoœ� Boga i ograniczon� wolnoœ� cz�owieka.

Pisze Ksi�dz, �e:

„Papie� zach�ca do wyobra�enia sobie tego, o czym na pewno wiemy, �e jest prawd�: mianowicie konkretnej sceny ewangelicznej. Podobnie czyni� Ignacy Loyola, na przyk�ad w swoich �wiczeniach”.

Œw. Ignacy Loyola proponowa� rozwa�anie nie tylko scen ewangelicznych, ale proponowa� pewne zabiegi pomocne we wzbudzeniu strachu przed karami i przez to w unikni�ciu grzechu (por. Ex 65) np. w rozwa�aniu o piekle scen, kt�rych w Ewangelii nie znajdziemy:

„Widzie� oczami wyobraŸni owe ogromne ognie i dusze jakby w cia�ach ognistych.” (Ex 66)

„S�ucha� uszami wyobraŸni lament�w, wycia, krzyk�w i bluŸnierstw przeciw Chrystusowi, Panu naszemu, i przeciw wszystkim jego œwi�tym.” (Ex 67)

„W�chem wyobraŸni w�cha� dym, siark�, ka� i zgnilizn�.” (Ex 68)

„Smakiem wyobraŸni smakowa� rzeczy gorzkich, jak �zy, smutek i robak sumienia.” (Ex 69)

„Dotykiem wyobraŸni dotyka� i doœwiadcza�, jak ognie owe dotykaj� i pal� dusz�.” (Ex 70)

Dzia�ania wyobraŸni, do jakich zach�ca œw. Ignacy id� nieraz bardzo daleko:

„Widzie� i rozwa�a�, jak trzy Osoby Boskie siedz� na swojej kr�lewskiej stolicy, albo na tronie swego Boskiego Majestatu, i jak patrz� na powierzchni� i ca�y okr�g ziemi i na wszystkie ludy, kt�re w zaœlepieniu umieraj� i id� do piek�a.” (Ex 106)

„S�ucha�, co m�wi� osoby na obliczu ziemi, a mianowicie jak ze sob� rozmawiaj�, jak przeklinaj� i bluŸni� itd. Podobnie s�ucha�, co m�wi� Osoby Boskie, a mianowicie: Dokonajmy odkupienia rodzaju ludzkiego itd., a potem, co m�wi� Anio� i Pani nasza.” (Ex 107)

„Oczami wyobraŸni widzie� drog� z Nazaretu do Betlejem, przypatruj�c si� jej, jak jest d�uga, jak szeroka, czy idzie ta droga po r�wninie, czy przez doliny i wzg�rza. Patrze� tak�e na miejsce, czyli na grot� narodzenia, czy jest obszerna czy szczup�a, czy niska, czy wysoka, i jak jest urz�dzona.” (Ex 112)

„Widzie� osoby, a mianowicie Pani� nasz� i J�zefa, i s�u��c�, i Dzieci�tko Jezus po jego narodzeniu. Ja zaœ sam stan� si� s�u�k� ubo�uchnym i niegodnym, patrz�c na nich, kontempluj�c ich i s�u��c im w ich potrzebach tak, jakbym tam znalaz� si� obecny, z ca�ym, jakie tylko mo�liwe, uszanowaniem i ze czci�.” (Ex 114)

„Rozwa�y� mow�, kt�r� Chrystus, Pan nasz, kieruje do wszystkich swoich s�ug i przyjaci�, kt�rych posy�a na tak� wypraw�, zalecaj�c im, aby pragn�li wszystkim pomaga�, poci�gaj�c ich najpierw do najwy�szego ub�stwa duchowego, a jeœliby to si� podoba�o Boskiemu Majestatowi i zechcia�by ich do tego wybra�, to tak�e i do ub�stwa zewn�trznego.” (Ex 146)

Przytoczy�em tutaj kilka fragment�w z �wicze� Duchownych œw. Ignacego Loyoli, abyœmy zobaczyli jak daleko idzie zaanga�owanie wyobraŸni, do jakiego on sam zach�ca.

2. Czy zdaniem Ksi�dza œw. Ignacy Loyola te� stosuje wizualizacj�?

Aleksandra Kowal wybi�rczo podchodzi do literatury przedmiotu, pragn�c znaleŸ� argumenty dla swojej tezy. Pos�u�� si� przyk�adem tekstu Zbigniewa Lity�skiego (za jego zgod�), kt�remu autorka zarzuca wizualizacj� i okultyzm.

Przypomn�, co napisa�a Aleksandra Kowal posi�kuj�c si� fragmentem publikacji Zbigniewa Lity�skiego:

„Przyjrzyjmy si� konkretnej metodzie uzdrowienia na przyk�adzie zaczerpni�tym z ksi��ki formacyjnej Odnowy. Autor proponuje do rozwa�enia scen� ewangeliczn� z Mk 4,35-41 (Jezus ucisza burz� na jeziorze):

Jezus dzia�a w cudowny spos�b w najskrytszej g��bi naszego wn�trza poprzez s�owo Bo�e oraz przez dzia�anie Ducha Œwi�tego i przez to powoduje coœ, co mo�na by nazwa� „uzdrowieniem wewn�trznym”. Ale tutaj ko�czy si� podobie�stwo tego, czego dokonuje Jezus, a co robi osoba prowadz�ca uzdrawianie. Podobie�stwo istnieje wy��cznie przez u�ycie s��w „uzdrowienie wewn�trzne”, i w�aœnie, dlatego jest to takie zwodnicze. Ludzie s�dz�, �e poniewa� to Jezus dzia�a we wn�trzu, wszystkie osoby zajmuj�ce si� tym uzdrawianiem niezawodnie musz� pochodzi� od Niego. Niemniej jednak, chocia� ruch uzdrowienia wewn�trznego uwa�a si� za chrzeœcija�ski - w du�ej mierze pos�uguj�c si� Pismem Œwi�tym oraz stosuj�c wizualizacj� czy tylko wyobra�anie sobie Jezusa - ruch ten pochodzi „ze œwiata” i „z cia�a”. Polega na ideach psychologicznych i technikach zebranych i wch�oni�tych ze œwiata. Ca�y proces przemawia do „cia�a”, poniewa� to w�aœnie „cia�o” mo�e by� „uzdrowione”, a nie pot�pione z powodu grzechu[12]. Nale�y podda� pod rozwag�, czyim dzie�em jest to zwiedzenie”(A.Kowal).

Oddajmy teraz g�os Zbigniewowi Lity�skiemu, kt�ry podejmuje polemik� z autork�:

Dalej autorka przypisuje mi propagowanie okultyzmu, poprzez medytacj� wyobra�eniow� z tekstem Ewangelii. Celem takiej medytacji nie jest zmiana woli Pana Boga, ale nas samych, budowanie relacji z Panem Jezusem.

Chcia�bym zwr�ci� uwag� na to, co w cytowanej ksi��ce napisa�em:

„Nie ma takiego przepisu, kt�ry gwarantowa�by absolutn� skutecznoœ� proœby o uzdrowienie. Dzia�anie Bo�e jest tajemnic�. To Pan decyduje, komu, kiedy i jak na modlitw� odpowiedzie�. Dlatego praca niniejsza nie jest podr�cznikiem manipulowania Panem Bogiem, nie zawiera algorytmu gwarantuj�cego, �e otrzymamy dok�adnie to, o co prosimy.

Nie oznacza to jednak, �e nie istniej� �adne zasady sprzyjaj�ce owocnoœci modlitwy. Pismo Œwi�te i doœwiadczenie modlitwy ukazuj� nam pewne zalecenia, kt�re mog� mie� istotne znaczenie. Celem tej ksi��ki jest pom�c w otwarciu serc, usuni�ciu przeszk�d na drodze do uzdrowienia i przyj�ciu takiego uzdrowienia, jakie jest wol� Bo�� dla nas. (…)

Chc� zwr�ci� twoj� uwag� na niebezpiecze�stwo instrumentalnego traktowania Pana Boga. Nie chodzi o to, abyœmy u�ywali Pana Boga do realizacji naszych cel�w, ale o to, by to Pan B�g si� nami pos�ugiwa� do realizacji swoich plan�w. Jezus nie jest magikiem ani z�ot� rybk�.

Uzdrowienie przyjmujemy wtedy, kiedy otwieramy si� na Bo�y plan dla naszego �ycia, gdy chcemy �y� wed�ug woli Bo�ej, w mi�oœci Bo�ej. Aby pozna� wol� Bo��, potrzebujemy karmi� si� s�owem Bo�ym, czyta� i rozwa�a� Pismo Œwi�te, poznawa� nauk� Koœcio�a. (…) Nie godzi si� traktowa� Boga instrumentalnie, np. jako magika, bioenergoterapeut� czy czarnoksi�nika. On jest Panem pan�w i Kr�lem kr�l�w. Prawdziwa wiara wyra�a si� poddaniem Bogu ca�ego �ycia.

Wiele z niekonwencjonalnych technik medycznych niesie ze sob� ogromne zagro�enia. Gdy cz�owiek wchodzi w kontakt z okultyzmem, nara�a si� na niebezpiecze�stwo ze strony si� demonicznych".

�eby nie by�o w�tpliwoœci -- to by� fragment z mojego opracowania”(pisze Z. Lity�ski).

Kieruj�, wi�c do Ksi�dza kolejne pytanie:

3. Czy Aleksandra Kowal odda�a faktyczn� treœ�, jak� zawar� Zbigniew Lity�ski w swojej ksi��ce?

Jeœli tak traktuje Pani A. Kowal tak�e innych autor�w, to ca�y jej tekst wydaje si� ma�o wiarygodny.

Por�wnajmy jeszcze raz fragment z �wicze� Duchownych œw. Ignacego Loyoli i fragment z publikacji Zbigniewa Lity�skiego

4. Na podstawie tych fragment�w, kto stosuje wizualizacj�, œw. Ignacy, Lity�ski, czy obydwaj?

Jeszcze raz pragn� nawi�za� do fragmentu tekstu Aleksandry Kowal, kt�ry ju� poprzednio komentowa�em w moich uwagach:

„Wiele os�b powa�nie ucierpia�o wskutek przeprowadzonych modlitw o uzdrowienie. Nie ma nad tym prawie �adnej kontroli. Bior� si� za to osoby zupe�nie nieprzygotowane”(A.Kowal).

Oskar�enie Aleksandry Kowal jest bardzo powa�ne, gdy� m�wi, �e „wiele os�b powa�nie ucierpia�o wskutek przeprowadzonych modlitw o uzdrowienie”. Ja osobiœcie wczeœniej nie spotka�em takich przypadk�w, ale nie przecz�, �e mog� mie� miejsce. St�d kolejne pytanie:

5. Jakie nadu�ycia Ksi�dz zna (z wiarygodnego Ÿr�d�a), gdzie osoby powa�nie ucierpia�y wskutek przeprowadzonych modlitw o uzdrowienie? Jaka jest skala tych nadu�y�?

Jeœli Ksi�dz zna konkretne takie przypadki na terenie Archidiecezji Warszawskiej, to bardzo prosz� mnie poinformowa�, a podejm� konkretne kroki, aby im przeciwdzia�a�. Jeœli s� to przypadki z Archidiecezji Wroc�awskiej, to uwa�am, �e Ksi�dz powinien podj�� odpowiednie kroki, aby im przeciwdzia�a�. Jeœli s� to przypadki z innych diecezji, to r�wnie� prosz� o informacj�, abym m�g� przekaza� je odpowiedniemu Koordynatorowi lub Asystentowi Koœcielnemu Odnowy w Duchu Œwi�tym.

Uwa�am, �e jeœli naprawd� nam zale�y na walce z nadu�yciami podczas modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne, to:

—Po pierwsze powinniœmy szuka� rzeczywistych, realnych nadu�y� w modlitwie o uzdrowienie wewn�trzne

— Po drugie powinniœmy d��y� do okreœlenia rzeczywistych, realnych przyczyn tych nadu�y�

— Po trzecie podj�� konkretne dzia�ania w celu wyeliminowania tych nadu�y�, w tym do wykluczenia z pos�ugi modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne os�b, kt�re tych nadu�y� si� dopuszczaj�

Kolejna sprawa dotyczy tekstu, jaki Ksi�dz napisa� w ramce, nie bardzo rozumiem, czemu to mia�o s�u�y�, gdy� wyraŸnie zaznaczy�em w swoich uwagach:

„Zgadzam si� z tym, �e mo�e si� zdarzy�, i� dojdzie do jakiegoœ nadu�ycia w tym wzgl�dzie (podczas modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne), ale nie wylewajmy dziecka z k�piel�. Jeœli zdarzy si� jakieœ nadu�ycie w sprawowaniu sakramentu pokuty, to czy Koœci� zrezygnuje z jego sprawowania? Lub, jeœli trafimy na z�ego lekarza, to przestaniemy si� leczy�?”(ks.M.Cholewa)

To oczywiste, �e nie mog� podpisa� takiego oœwiadczenia, jakie Ksi�dz umieœci� w ramce, jak Ksi�dz nie m�g�by r�wnie� podpisa� nast�puj�cego:

Zapewniam z ca�� odpowiedzialnoœci�, �e �aden z ksi�y katolickich w Polsce nie dopuœci� si� w ostatnim roku nadu�y� w sprawowaniu sakramentu pokuty i pojednania

………………………..

Podpis

I sprawa ostatnia. Pisze Ksi�dz, „�e nasza strona internetowa, (…) jest prywatnym przedsi�wzi�ciem grupy entuzjast�w”, to, dlaczego nosi ona nazw� „Katolicki Serwis Apologetyczny”. O ile mi wiadomo, to media s� okreœlane jako katolickie, gdy podlegaj� konkretnemu biskupowi i maj� asystenta koœcielnego wyznaczonego przez biskupa (por. Kodeks Prawa Kanonicznego kan. 823, kan. 824, kan. 830). St�d moje ostatnie pytanie:

6. Kt�remu Biskupowi podlega „Katolicki Serwis Apologetyczny” i kto jest Asystentem Koœcielnym tego serwisu wyznaczonym przez Biskupa?

Pozdrawiam w Panu

ks. Miros�aw Cholewa

Warszawa dnia 16.10.03r.

ZAMIAST G�OSU W DYSKUSJI

Napisa� KS. ANDRZEJ SIEMIENIEWSKI

Chc� podrzuci� nieco drew do ogniska naszej dyskusji, aby nie przygas� jej p�omie�. Dziœ proponuj� - zamiast g�osu w dyskusji - m�j (stronniczy, niewywa�ony, prowokacyjny i tendencyjny) zestaw cytat�w z pewnej ksi��ki:

William Kirk Kilpatrick, katolicki profesor psychologii w Boston College w USA napisa� ksi��k� Psychologiczne uwiedzenie (Pozna� 2002). Ksi��ka wydana jest przez katolickie, dominika�skie wydawnictwo „W drodze” i opatrzona stosownym „zezwoleniem w�adz koœcielnych”.

Czytamy tam:

- o chrzeœcija�stwie i ruchu charyzmatycznym wobec psychologii

„Wzrost popularnoœci psychologii kosztem �ycia chrzeœcija�skiego wynika przede wszystkim ze zdolnoœci zaoferowania przez psychologi� dozna� emocjonalnych, na tyle bliskich prze�ywaniu wiary, �e s� one brane za sam� wiar�. Poniewa� cz�onkowie ruchu charyzmatycznego k�ad� tak wielki nacisk na prze�ywanie wiary, s� oni szczeg�lnie podatni na owe imitacje (por. s. 190).

„Na pierwszy rzut oka psychologia przypomina chrzeœcija�stwo” (s. 11), jednak „Psychologia popularna ma wiele element�w wsp�lnych z religiami Wschodu; trwa wr�cz proces ich wzajemnego ��czenia si�. Jeœli jednak m�wimy o chrzeœcija�stwie, to znacznie prawdziwsze b�dzie stwierdzenie, �e psychologia i religia to dwie rywalizuj�ce ze sob� wiary” (s. 10).

- o kochaniu i akceptowaniu samego siebie

Erich Fromm powiedzia�, �e aby kocha� innych, trzeba najpierw pokocha� samego siebie” (s. 13), a tak�e: „Ksi��kowe poradniki [psychologiczne] najcz�œciej zaczynaj� si� od propozycji, byœmy pokochali samych siebie” (s. 35).

Wielu ludzi „wyobra�a sobie Boga jako wyrozumia�ego psychoterapeut�, kt�ry pragnie tylko tego, byœmy pokochali i zaakceptowali siebie takimi, jakimi jesteœmy” (s. 36).

„Niekt�rzy ludzie dzi�ki akceptacji samych siebie staj� si� lepsi […] inni poprzez akceptacj� samego siebie staj� si� gorsi” (s. 80): „Pomyœlcie o tych, kt�rzy utrudniaj� �ycie wam lub komuœ, na kim wam zale�y. Dostrzegliœcie ich okrucie�stwo, egoizm, brak uczciwoœci i bezwzgl�dnoœ�, z jak� manipuluj� innymi. Czy naprawd� chcielibyœcie, aby zaakceptowali siebie takimi, jacy s�?” (s. 82).

„W podr�cznikach do religii w liberalnym Koœciele katolickim […] odnosi si� wra�enie, �e chrzeœcija�stwo sprowadza si� wy��cznie do mi�oœci w�asnej” (s. 91).

„Zanika�a moja œwiadomoœ� istnienia grzechu - by�a to bez w�tpienia konsekwencja nawyku niemal ca�kowitej akceptacji samego siebie” (s. 16).

- o skutkach nadmiaru psychologii w ewangelizacji

„W Los Angeles w 1967 roku [psychologa] Carla Rogersa oraz jego koleg�w z Western Behavioral Science Institute poproszono o eksperymentalne wprowadzenie �edukacyjnych innowacji� do du�ej sieci szk� zatrudniaj�cych zakonnice. Efektem by� intensywny program zaj�� w ramach grup wsp�lnotowych, trwaj�cy ponad dwa lata. Ko�cowy rezultat przypomina� skutki zaproszenia diab�a do klasztoru urszulanek w Loudun. Na pocz�tku eksperymentu sie� zatrudnia�a 600 zakonnic w 59 szko�ach; rok po zako�czeniu eksperymentu istnia�y dwie szko�y i ani jedna zakonnica. Zakonnice zerwa�y z Koœcio�em katolickim; wiele z nich ca�kowicie porzuci�o �ycie religijne. Coulson ca�� zas�ug� (lub win�) przypisuje grupie Rogersa: „Coœ uda�o nam si� zrobi�”, zauwa�y�. [Jednoczeœnie] wiele [by�ych] zakonnic wyznawa�o, �e jeszcze nigdy nie czu�y si� tak bardzo uduchowione” (por. s. 187).

„Ewangelia osobistej doskona�oœci oraz sukcesu - stoi za tym przekonanie, �e wiara zapewni nam zdrow� osobowoœ�, kt�ra jest lekarstwem na choroby” (s. 22).

„Psychologia popularna to w po�owie wychwalanie godnoœci ludzkiej, w po�owie zwalnianie nas z odpowiedzialnoœci” (s. 88).

„Cz�onkowie grup wsp�lnotowych rozmawiaj� o zachodz�cych w nich procesach: �jakie uczucia we mnie wzbudzasz?�, �jak reaguj�, kiedy m�wisz to o mnie?�. Znakomicie, Lecz nie mo�na tak rozmawia� w niesko�czonoœ�. Staje si� to nieznoœnie nudne” (s. 233).

- o w�aœciwym kierunku ewangelizacji

„Jeœli chce si� odkrywa� nowe œwiaty, najlepiej szuka� ich poza psychologi�. Daje ona z�udzenie g��bi, lecz przecie� takie samo z�udzenie wywo�uj� umieszczone naprzeciw siebie lustra, i obawiam si�, �e psychologia jest jedn� z tych sal lustrzanych, kt�re spotyka si� w lunaparkach” (s. 241).

GDZIE LE�� PROBLEMY W MODLITWIE O UZDROWIENIE?

Napisa� KS. ANDRZEJ SIEMIENIEWSKI

Najpierw musz� si� nieco pokaja�. Ot� nasza dyskusja przybra�a charakter „dyskusji nad dyskutantami” zamiast „dyskusji nad problemami”, czemu sam jestem po cz�œci winien, skr�caj�c ko�o sterowe dyskusji jeszcze bardziej w t� stron�. Dziœ wi�c zamiast o dyskutantach - znowu o problemach. Kilka takich niezmiernie interesuj�cych problem�w zdaje si� wy�ania� na obecnym etapie. Najciekawszy z nich dotyczy roli wyobraŸni w modlitwie (1), potem - stopie� zaufania, jakim powinniœmy obdarza� modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne w por�wnaniu np. ze spowiedzi� (2), wreszcie - jak to jest z koœcielnoœci� strony apologetycznej (3). Wi�c zabierzmy si� do rzeczy, po kolei, od strony problem�w (dyskutant�w zostawiaj�c tym razem na boku).

1. Co mo�na sobie na modlitwie wyobra�a�?

Wyobra�anie sobie rozmaitych rzeczy na modlitwie por�wnajmy z ogl�daniem filmu na video. W ko�cu te dwa urz�dzenia s� doœ� podobne: wewn�trzny telewizorek fantazji i zewn�trzny ekran telewizyjny.

Przypuœ�my, �e ogl�damy film dokumentalny o wizycie Papie�a w Polsce. To œwietny œrodek, aby bli�ej pozna� Jana Paw�a II. Za��my dalej, �e potem ogl�damy drugi film o �yciu Papie�a: fakty s� w nim autentyczne, ale sceneria - sfabularyzowana. Na ekranie pojawi� si� w tym drugim filmie kasztany kwitn�ce przed matur� Karola Wojty�y lub aktorzy graj�cy jego koleg�w z lat szkolnych. Taki film, chocia� zawieraj�cy wiele wytwor�w fantazji re�ysera, te� œwietnie pomo�e w poznaniu osoby Papie�a.

WyobraŸmy sobie jednak, �e sam zmontowa�em trzeci film, w kt�rym Jan Pawe� II m�wi: „Ksi�e Andrzeju, gratuluj� wspania�ych tekst�w na stronie apologetycznej”. Chocia� mamy ten sam ekran i to samo urz�dzenie video, to jednak wartoœ� tego ostatniego filmu jest zdecydowanie inna ni� dw�ch poprzednich. Dlaczego? Bo z tego ostatniego nie dowiem si� niczego o Janie Pawle II, a tylko o wytworach mojej fantazji. Przecie� prawdziwy Papie� r�wnie dobrze m�g�by chcie� powiedzie� coœ zupe�nie innego w wypadku (nieprawdopodobnym, przyznajmy) zainteresowania si� stron� „Apologetyka”. Na przyk�ad: „Ksi�e Andrzeju, co ksi�dz tam wypisuje? Prosz� si� natychmiast poprawi�!” Jak wida�, video mo�e odtwarza� rzeczywistoœ�, mo�e pomaga� w poznaniu rzeczywistoœci za pomoc� wymyœlonych szczeg��w, mo�e jednak rzeczywistoœ� fa�szowa�.

Podobnie ma si� sprawa z wyobraŸni� na modlitwie. To nasze wewn�trzne „video” mo�e najpierw s�u�y� do wyobra�enia sobie autentycznej sceny z Ewangelii („wyobraŸmy sobie wyp�dzeniu kupc�w ze œwi�tyni)”. Dalej, mo�e s�u�y� ubarwieniu autentycznej sceny, o kt�rej wiemy, �e jest na pewno prawdziwa, rozmaitymi pochodz�cymi z fantazji szczeg�ami („us�ysz œwist bicza i zobacz, jak p�dz�ce owce wzbijaj� kurz”).

WyobraŸnia mo�e te� jednak s�u�y� do fa�szowania rzeczywistoœci na modlitwie. Dlaczego? Bo kiedy zbli�am si� do Jezusa, to jest mo�liwe, �e chce mnie przenikn�� ciep�ym strumieniem uzdrawiaj�cej mocy, zwr�ci� ku mnie sw� promienn� twarz i �agodnym g�osem powiedzie�: „Uzdrawiam ci�”. Ale mo�liwe jest te� coœ innego. Na przyk�ad, �e powie: „Poka�� mu, jak wiele b�dzie musia� wycierpie� dla mojego imienia” (Dz 9,16). Albo na modlitewn� proœb� o odsuni�cie „oœcienia dla cia�a, wys�annika szatana” zabrzmi kr�tka i zdecydowana odpowiedŸ - nie: „wystarczy ci mojej �aski; moc bowiem w s�aboœci si� doskonali” (2 Kor 11,9).

Jak cz�sto na modlitwie o uzdrowienie wewn�trzne uczestnicy wyobra�aj� sobie Jezusa nios�cego krzy�, potem wyobra�aj� sobie samych siebie nios�cych ten krzy�, wyobra�aj� sobie trudy �ycia, rozgoryczenie, odrzucenie, zranienia i wzgard�, a potem wyobra�aj� sobie Jezusa, kt�ry m�wi do nich: „[…] niech weŸmie sw�j krzy� na ka�dy dzie� i niech mnie naœladuje” (Mt 16,24)?

Wydaje si�, �e Ignacy Loyola zach�ca� (u�ywaj�c naszej telewizyjnej terminologii) do fabularyzowanej scenerii wydarze�, o kt�rych sk�din�d wiemy, �e s� prawdziwe (wiemy, �e istnieje piek�o, istnieje niebo, �e osoby Tr�jcy pragn� zbawienia ludzi itd.). Natomiast nie wydaje si�, aby zach�ca� do wk�adania w usta Jezusa upragnionych przez nas s��w, kt�re mia�yby przynieœ� nam korzyœ� (uzdrowienie czy jakieœ inne zam�wione przez nas b�ogos�awie�stwo). Dlaczego? Bo wcale nie wiemy, czy B�g tu i teraz tego w�aœnie chce dokona�. Jeœli jednak to zrobimy, to stajemy twarz� w twarz nie z Jezusem, ale z wytworem naszej wyobraŸni. Czy to w dalszym ci�gu jest modlitwa?

Jak powiedzia� ameryka�ski profesor psychologii W. Kilpatrick o okresie swojej nadmiernej psychologicznej fascynacji: „jeœli chodzi o Boga, to zacz�� On stawa� si� w moim umyœle kimœ w rodzaju �yczliwego psychologa […]. Nigdy nie uchyla�em si� przed wype�nianiem Jego woli. Jego wola by�a zawsze zbie�na z moj� w�asn�”.

2. Jakie s� gwarancje bezpiecze�stwa wobec nadu�y� przy modlitwie o uzdrowienie wewn�trzne (w por�wnaniu, na przyk�ad, ze spowiedzi�)?

Jeœli chodzi o spowiedŸ, to czasem zdarza si� spotka� ka�demu z nas z jakimiœ nadu�yciami: a to ksi�dz jest zm�czony, a to nerwowy lub zgo�a Ÿle wychowany. To si� zdarza. Jakie jest na to lekarstwo? Odwo�a� si� do nauczania na temat spowiedzi, kt�re jest wyj�tkowo obszerne i wyj�tkowo dobre. Nadu�ycia s� spowodowane przez s�aboœ� cz�owieka (ksi�dz te� cz�owiek), a lekarstwem jest powr�t do nauczania na ten temat.

A jak ma si� sprawa z modlitwami o uzdrowienie wewn�trzne? Ot� problem sformu�ujmy tak: Czy jeœli wypocz�ty, �agodny i dobrze wychowany animator modli si� modlitw� o uzdrowienie wewn�trzne (i nie zdarz� mu si� przy tym �adne s�aboœci ludzkie), czy to wystarczy? Stawiany w dyskusji na „Apologetyce” problem tu w�aœnie le�y: Czy nauczanie o tym, �e korzeniem wszelkiego grzechu jest brak akceptacji siebie, jest prawdziwe? Czy nauczanie o tym, �e nieœmia�oœ� bywa wywo�ana przez genetyczne przenoszenie z�ych doœwiadcze� prababci, jest pomocne we wzroœcie duchowym? Czy dobrze jest w Koœciele uczy�, �e doœwiadczony animator mo�e rozezna� Ÿr�d�o moich rozprosze� na modlitwie w l�ku praprapradziadka, kt�ry zgin�� w bitwie pod Chocimiem?

Jak wida�, problemy ze spowiednikami to problemy ludzkiej s�aboœci spowiednik�w. Problemy z modlitw� o uzdrowienie wewn�trzne to problemy z nauczaniem. To zupe�nie inna kwestia.

��czy si� z tym pytanie, czy naszym obowi�zkiem jest podawanie rozmiar�w tego typu zjawisk w odnowowej praktyce? A niby sk�d mamy o tym wiedzie�? „Stanowiska” zajmowane przez nas w Odnowie s� bardzo skromne: dotycz� pojedynczych wsp�lnot. r�d�em do stawiania problem�w nie jest nasza znajomoœ� stanu Odnowy w Polsce (to trudne zadanie spe�niaj� inni ludzie, s� nawet specjalne gremia do tego powo�ane). r�d�em do dyskusji s� najpierw jednostkowe obserwacje i œwiadectwa. Potem lektura ksi��ek u�ywanych, upowszechnianych lub propagowanych przez Odnow�. Wreszcie - zadanie sobie pytania, czy czasem w tych ksi��kach nie ma jakichœ element�w b�d�cych przyczynami niekt�rych problem�w. Nie mamy œrodk�w, aby sprawdzi�, jak jest w ca�ej Polsce. Mamy natomiast œrodki, aby sprawdzi�, czego si� uczy w ksi��kach na temat uzdrowienia wewn�trznego. I to w�aœnie poruszamy w naszej dyskusji.

3. Jak to jest z koœcielnoœci� strony apologetycznej?

Najwa�niejsze: nie zapomnie�, �e „Apologetyka” to mi�dzy innymi forma dialogu pasterzy z „odnowowymi”, „postodnowowymi” (a czasem jeszcze innymi) owieczkami. Pomys� takiej strony jest pomys�em grupy ludzi œwieckich; pomys�y kolejnych temat�w lub dyskusji - tak samo. Ci ludzie poprosili ksi�dza (to znaczy mnie), aby by� obecny w tym gronie na spos�b duszpasterski. Czasem spotykam si� z niedowierzaniem czytelnik�w „Apologetyki”, czy aby na pewno ta lub tamta osoba nie jest œwieck� „tub�” u�ywan� do zakulisowych nacisk�w.

No c�, ka�dy ma sw�j obraz Koœcio�a, ale naprawd� 1800 lat temu uwa�ano, �e „prawo do roztrz�sa� filozoficznych ma zar�wno cz�owiek wolny, jak i niewolnik, oraz wedle p�ci, jak si� zdarzy, m�czyzna lub kobieta” (Klemens Aleksandryjski). I naprawd� niekt�rzy ludzie œwieccy dziœ te� interesuj� si� Koœcio�em. Naprawd� niekt�rzy z nich po prze�yciach - bywa, �e trudnych - chc� zadawa� pytania. Naprawd� tak jest, �e chc� te pytania podda� do dyskusji na przyk�ad na stronie internetowej. Takie ju� s� niekt�re z tych owieczek, trudno. Co wi�cej, niekt�re z owieczek (a mo�e i wi�kszoœ�…) nie ko�czy�a studi�w teologicznych (w przeciwie�stwie do wspomnianych wy�ej pasterzy). A mimo to traktuj� Koœci� jak swoj� rodzin�, w kt�rej dzia�aj�, kt�r� kochaj�, dla kt�rej cierpi� i o kt�rej chc� dyskutowa� (np. aby innych nie spotka�o niepotrzebne cierpienie). Niech to pasterzy ucieszy, a nie martwi.

A w tak zwanej kwestii formalnej: nasz administrator jest w trakcie rozeznawania, jak w polskiej praktyce stosuje si� podporz�dkowywanie stron internetowych katolickim stronom nadrz�dnym, kt�rych s� cz�œci� lub internetow� agend�.

KONIECZNIE PRZECZYTAJ:

�KATOLICKOŒƻ SERWISU APOLOGETYCZNEGO:

KR�TKA HISTORIA JEDNEGO SERWISU

JACEK JURECZKO

PODSUMOWANIE: DOGONI� ŒREDNIOWIECZE!

Napisa� KS. ANDRZEJ SIEMIENIEWSKI

Na tym etapie naszej dyskusji wypada serdecznie podzi�kowa� bardzo wielu osobom. Tym, kt�rzy podali tezy do dyskusji i tym, kt�rzy na nie zareagowali: jedni popieraj�c owe tezy, inni - gwa�townie si� im przeciwstawiaj�c. Wypada te� podzi�kowa� wszystkim, kt�rzy wczytywali si� w nasze sprzeczne opinie i albo nadsy�ali swoje e-maile, albo po prostu przemyœleli na nowo wa�ne problemy zwi�zane z uzdrowieniem wewn�trznym w Odnowie charyzmatycznej.

Jest te� jeszcze jedna grupa, kt�rej g�osy do mnie dociera�y w tym czasie rozmaitymi kana�ami. To ci, kt�rzy nie pytali: kto ma racj�? Nie pytali: Czy da dyskusja mo�e pom�c wyœwietli� w�tpliwoœci zwi�zane z wewn�trznym uzdrowieniem? Ich pytania by�y ca�kiem inne:

- Kto za tym tak naprawd� stoi? Jaki ukryty plan chce zrealizowa�?

- Jakie skryte interesy ma pan X. skoro porusza ten problem w�aœnie teraz? Dlaczego ten termin wybra� do dyskusji?

- Dlaczego grupa z miast Y. popiera tych, co s� z frakcji Z?

No i w ko�cu najwa�niejsze pytanie: czy nie da si� tego wszystkiego jak najszybciej uciszy�?

Tej ostatniej grupie (cho� jest - na szcz�œcie - najmniej liczna) mo�emy zadedykowa� serdeczne �yczenie: aby po drodze do wizji Koœcio�a wed�ug II Soboru Watyka�skiego zauwa�yli, �e po drodze by�a jeszcze staro�ytnoœ� i œredniowiecze.

W staro�ytnoœci, w odleg�ym II wieku, Klemens Aleksandryjski napisa�: „Prawo do roztrz�sa� filozoficznych ma zar�wno cz�owiek wolny, jak i niewolnik, oraz wedle p�ci, jak si� zdarzy, m�czyzna lub kobieta”.

A w œredniowieczu? Bardzo popularne by�y wtedy publiczne dyskusje dotycz�ce pasjonuj�cych aspekt�w wiary chrzeœcija�skiej. W dyskusjach zawsze bra� udzia� obro�ca jakiejœ tezy i jej przeciwnicy. Czasem dyskusje trwa�y kilka dni. Ko�czy�o je podanie rozstrzygni�cia dyskusji. Dyskusje takie by�y niezmiernie cz�ste: dyskusje zwyczajne odbywa�y si� co tydzie� (!!!) lub co dwa tygodnie. Bywa�y te� rzadsze - tzw. dyskusje na „wolne tematy”, kt�re odbywa�y si� w okresie Bo�ego Narodzenia i Wielkanocy. Cieszy�y si� one wielk� popularnoœci�, a omawiano w nich kwestie o pal�cej aktualnoœci. Pisemne sprawozdania z takich dyskusji by�y bardzo rozpowszechnione, zw�aszcza w XIII i XIV wieku.

Argumentowano w tych dyskusjach r�nie: a to powo�uj�c si� na opinie wa�nych autorytet�w, a to prowadz�c logiczne wnioskowania. Natomiast dwa rodzaje argumentu absolutnie „nie uchodzi�y” w dobrym, œredniowiecznym towarzystwie. By� to argument ad personam: „nie zgadzam si� z t� opini�, poniewa� zosta�a ona wyg�oszona przez niew�aœciw� osob�” - oraz argument ad baculum: „jakby tu kijem uciszy� to gadaj�ce towarzystwo…”

WARTO PRZECZYTA�: UZDROWIENIE DUCHOWE (FRAGMENT)

Napisa� O. RANIERO CANTALAMESSA OFMCap

WYST�PIENIE NA TEMAT MODLITWY O UZDROWIENIE

W RAMACH „OKR�G�EGO STO�U” NA MI�DZYNARODOWYM KOLOKWIUM W RZYMIE (XI 2001)

ZORGANIZOWANYM PRZEZ ICCRS WE WSPӣPRACY Z PAPIESK� RAD� DO SPRAW LAIKATU[1]

[Tekst o. R. Cantalamessy nie ma wprawdzie rangi nauczania Koœcio�a, ale jego waga jest bardzo istotna. Teologicznie rzecz bior�c, jest to „opinia teologa”, wzmocniona jednak bardzo przez fakt okolicznoœci jej wyg�oszenia: w ramach „okr�g�ego sto�u” na mi�dzynarodowym kolokwium w Rzymie (XI 2001) na temat modlitwy o uzdrowienie zorganizowanym przez Mi�dzynarodowe S�u�by Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej (ICCRS) we wsp�pracy z Papiesk� Rad� do spraw Laikatu. W tym sensie nale�y j� zapewne traktowa� jako miarodajn� dla katolickiego ruchu Odnowy w Duchu Œwi�tym - przyp. redakcji.]

1. Uzdrowienie wewn�trzne: uzdrowienie z czego?

[s. 219-221]

Uzdrowienie duchowe oznacza, na pierwszym miejscu, uzdrowienie z grzechu. Sam grzech widzie� nale�y jako chorob�, zranienie (vulnus) duszy, oraz cz�sto jako przyczyn� niemocy cia�a. Z tego powodu tr�d kojarzono z grzechem i brano za jego zewn�trzny przejaw. Œwi�ty Ambro�y u�ywa sformu�owania „nasza gor�czka” w odniesieniu do pychy, po��dliwoœci, z�oœci i wszystkich innych grzech�w g��wnych[2].

W szczeg�lnoœci zwi�zek mi�dzy uzdrowieniem z grzechu i uzdrowieniem fizycznym sta� u podstaw kilku opowiada� ewangelicznych, takich jak to o paralityku, kt�ry zosta� spuszczony przez dach (Mk 2,1-12), i inne, np. o paralityku przy sadzawce Betesda. Jednak ten rodzaj uzdrowienia lepiej nazywa� nawr�ceniem, oczyszczeniem z grzechu, pojednaniem […]. W istocie sakrament specjalnie z tym zwi�zany nazywa si� „sakramentem pojednania”.

Okreœlenie uzdrowienie wewn�trzne albo duchowe zwykle oznacza uzdrowienie z czegoœ, co - cho� samo grzechem nie jest - ma zwi�zek z grzechem albo jako jego skutek, albo jego przyczyna, albo jako podnieta do grzechu; albo oznacza uzdrowienie stanu czy sytuacji, kt�ra nie ma nic wsp�lnego z grzechem, ale jednak przeszkadza w pe�nym rozkwicie �ycia �aski. Ten rodzaj uzdrowienia jest przedstawiony przez Jezusa jako integralna cz�œ� Jego mesja�skiej pos�ugi, kiedy m�wi:

„Duch Pa�ski spoczywa na Mnie, poniewa� Mnie namaœci� i pos�a� Mnie, abym ubogim ni�s� dobr� nowin�, wi�Ÿniom g�osi� wolnoœ�, a niewidomym przejrzenie; abym uciœnionych odsy�a� wolnymi, abym obwo�ywa� rok �aski od Pana” (�k 4,18-19)[3].

Wymie�my niekt�re negatywne czynniki, kt�re s� przedmiotem uzdrowienia duchowego:

a. Konsekwencje minionych grzech�w: z�e nawyki, r�ne formy zniewolenia - uzale�nienie od narkotyk�w i alkoholu, utrata kontroli nad odruchami seksualnymi.

b. G��boko zakorzenione zranienia, bolesne wspomnienia, brak kochaj�cej troski w dzieci�stwie, zahamowania ukryte g��boko w podœwiadomoœci, ale nigdy nie rozwi�zane i wci�� kr�puj�ce zdolnoœ� do wzrostu i osi�gni�cie duchowej dojrza�oœci. W tej dziedzinie psychologia mo�e okaza� si� konieczn� pomoc�, szczeg�lnie skuteczn�, kiedy z��czy si� j� z modlitw�[4].

W tej dziedzinie niekt�rzy m�wi� o uzdrowieniu doœwiadcze� w �onie matki. Wsp�czesna nauka wydaje si� wspiera� tak� mo�liwoœ�. W przeciwie�stwie do tego pozostaj� bardzo sceptyczny wobec idei uzdrowienia rodzinnego drzewa (genealogicznego). Prowadzi nas to na teren bardzo w�tpliwy i nie wydaje si� mie� jakiegokolwiek wsparcia w Biblii.

c. Nieakceptowanie siebie albo zani�ony obraz samego siebie. Jest to cz�stszym ni� jakakolwiek inna przyczyna Ÿr�d�em zaburze� osobowoœci i nienormalnych reakcji. Powodami z�ego obrazu samego siebie mo�e by� wygl�d zewn�trzny osoby albo jakiœ jego szczeg�, albo jakiœ aspekt charakteru, albo czyjaœ rodzina. Osoba nie jest wolna, ale zawsze zatroskana na tym punkcie, wyobra�aj�c sobie, �e inni nic innego w niej nie widz� jak tylko ten punkt, kt�rego ona u siebie nie lubi. Prowadzi to czasem do kompleksu ni�szoœci i do nieœmia�oœci, ale - co dziwne - mo�e prowadzi� te� do zaburze� ca�kiem przeciwnego rodzaju.

d. Kiedy œw. Pawe� m�wi o kontraœcie miedzy starym i nowym cz�owiekiem, jednym poddanym cia�u i drugim - pod rz�dami Ducha, to podkreœla usilnie, �e obok wyzwolenia z grzechu konieczne s� dwa inne rodzaje wyzwolenia: wyzwolenia z prawa (czyli od legalizmu i literalizmu) oraz od l�ku. Wystarczy przeczyta� rozdzia�y od 6 do 8 Listu do Rzymian, a zw�aszcza Rz 8,1: „Teraz jednak dla tych, kt�rzy s� w Chrystusie Jezusie, nie ma ju� pot�pienia. Albowiem prawo Ducha, kt�re daje �ycie w Chrystusie Jezusie, wyzwoli�o ci� spod prawa grzechu i œmierci”.

e. Doœwiadczenie pokazuje, �e resentymenty, zadawnione �ale, nigdy nie udzielone w pe�ni przebaczenie s� g��wnymi i g��boko zakorzenionymi przeszkodami do ca�kowitego wyzwolenia i wewn�trznego pokoju. Osoba w takich okolicznoœciach nie mo�e wejœ� w pe�n� harmoni� z Bogiem i sama doœwiadcza� przebaczenia z powodu wi�zi, jaka istnieje mi�dzy przebaczaniem i otrzymywaniem przebaczenia.

f. W ko�cu, musimy wspomnie� zaburzenia relacji, zak��conych przez zadawnione nieporozumienia, szorstkoœ�, brak komunikacji mi�dzy ma��onkami, mi�dzy rodzicami i dzie�mi, mi�dzy prze�o�onymi i podw�adnymi, mi�dzy cz�onkami wsp�lnoty. Œwi�ty Augustyn m�wi, �e jesteœmy „naczyniami glinianymi, kt�re �atwo uszkodzi� przez zwyk�e uderzenie jednym o drugie”. Z�e relacje, zw�aszcza z kimœ, z kim �yjemy na co dzie�, mog� rozwin�� si� w nieprzezwyci�aln� przeszkod� na drodze do osi�gni�cia pokoju czy do mo�liwoœci modlenia si�, czy do mi�oœci, czy do czynienia czegokolwiek dobrego.

t�um. ks. A. Siemieniewski

--------------------------------------------------------------------------------

[1] R. Cantalamessa, Spiritual Healing, w: Prayer for Healing, International Colloquium - Rome, November 2001, International Catholic Charismatic Renewal Services in collaboration with the Pontifical Council for the Laity, Rome 2003, s. 219-225

[2] Œw. Ambro�y, Komentarz do Ewangelii œw. �ukasza, IV, 772.

[3] Izajasz 61,1 dodaje: „aby pociesza� wszystkich zasmuconych”.

[4] Por. wyst�pienie Gu�rison affective et psychologie dr Michelle Greschar na Mi�dzynarodowym Seminarium w San Giovanni Rotondo, opublikowane w: Le minist�re de gu�rison, Pneumath�que, Nouan-le-Fuzelier, 1996, ss. 107-118.

WARTO PRZECZYTA�: STOLICA APOSTOLSKA O UZDROWIENIU - CI�G DALSZY

Napisa� KS. ANDRZEJ SIEMIENIEWSKI

W roku 2001 w dniach od 10 do 13 listopada Papieska Rada ds. Laikatu we wsp�pracy z ICCRS (Mi�dzynarodowa Koordynacja Odnowy Charyzmatycznej w Koœciele Katolickim) zorganizowa�a Mi�dzynarodowe Kolokwium na temat Modlitwy o Uzdrowienie i Odnowy Charyzmatycznej (International Colloquium on Prayer for Healing and the Charismatic Renewal in the Catholic Church). Kolokwium odby�o si� w Casa del Pellegrino w sanktuarium Madonna del Divino Amore w Rzymie. Obradom przewodniczy� sam kard. James Francis Stafford, a udzia� bra�o 87 uczestnik�w, g��wnie ze œwiatowej Odnowy, oraz 12 przedstawicieli Watykanu. Kolokwium by�o komentarzem do wczeœniejszej Instrukcji na temat modlitwy w celu osi�gni�cia uzdrowienia od Boga (Kongregacji Nauki Wiary).

O wadze spotkania wymownie przemawia fakt, �e by�o to pierwsze oficjalne spotkanie w tej formie na temat interesuj�cy obie strony (Papiesk� Rad� i koordynacj� œwiatowej Odnowy katolickiej) oraz �e referat wprowadzaj�cy wyg�osi� ks. abp Tarcisio Bertone, sekretarz Kongregacji Nauki Wiary. Po kolokwium zapowiedziano wydanie oficjalnych materia��w z jego przebiegu.

Chocia� kolokwium mia�o za temat modlitwy o uzdrowienie jako takiej, to temat uzdrowienia wewn�trznego r�wnie� si� tam pojawia�. Na przyk�ad w czasie dyskusji panelowej („okr�g�ego sto�u”) poruszano m.in. psychologiczne aspekty zwi�zane z uzdrowieniem.

Szczeg�lnie interesuj�ce z punktu widzenia naszej dyskusji by�o wyst�pienie o. Raniero Cantalamessy, kaznodziei Domu Papieskiego. To on poruszy� temat uzdrowienia wewn�trznego. M�wi�, �e uzdrowienie mo�e by� r�wnie� wewn�trzne. Powiedzia� te�: „Uzdrowienie duchowe jest zwi�zane nie tylko z nawr�ceniem od grzechu, ale tak�e z traumatycznymi prze�yciami i z emocjonalnymi s�aboœciami, w tym tak�e z trudnoœciami z szacunkuiem dla samego siebie”. O. Cantalamesa wyjaœnia� te�, �e koniecznie trzeba modli� si� o uwolnienie ze strachu, w kt�rego sid�a si� popad�o: „Ufajmy w S�owo, w niezr�wnan� wartoœ� uzdrowie�cz� Bo�ej mi�oœci i w pocieszenie Ducha Œwi�tego”.

Trudno przeceni� wag� tego spotkania dla Odnowy charyzmatycznej, a zw�aszcza dla modlitwy o uzdrowienie wewn�trzne, i to z wielu powod�w. Oto nie tylko charyzmatyczna „centrala” zabiera g�os na temat uzdrowienia, ale - co wi�cej - ma to charakter spotkania organizowanego przez Papiesk� Rad�. Na kolokwium przybywaj� i zabieraj� g�os przedstawiciele najwy�szych apostolskich w�adz Koœcio�a zwi�zani z obecnoœci� katolickiej Odnowy charyzmatycznej.

koniec

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Uzdrowienie wewnętrzne i przebaczenie, odnowa-charyzmaty
modlitwa o uzdrowienie, Seminarium Odnowy Wiary - Modlitwa o uzdrowienie wewnętrzne
Postarajmy się zebrać wszelkie znaki zapytania
Modlitwa o uzdrowienie wewnętrzne, Religia, Modlitwy
Modlitwa o uzdrowienie wewnętrzne (o. Tardiff), Dokumenty (w tym Dokumenty Kościoła), Pomocne w życi
Modlitwa o uzdrowienie wewnętrzne, Dokumenty (w tym Dokumenty Kościoła), Pomocne w życiu wiary, Szko
Heron Benedict M. OCD - Uzdrowienie wewnętrzne i przebaczenie, SATORI GRA, Wybaczanie
Analiza życia SWOT, UZDROWIENIE wewnętrzne
UZDROWIENIE WEWNĘTRZNE, Religijne, Różne
O uzdrowienie wewnętrzne, Katolicyzm
modlitwa o uzdrowienie wewnetrzne, Religijne, Modlitwy
MODLITWA O UZDROWIENIE WEWNĘTRZNE, Archiwum do przeglądu, Różne
Znaki zapytania bse, fizjologia
modlitwy o uwolnienie i uzdrowienie wewnetrzne
Modlitwa o uzdrowienie wewnętrzne
Postarajmy się zebrać wszelkie znaki zapytania, , niejasności związane z tragedią, która dokonała si
MODLITWA O UZDROWIENIE WEWNĘTRZNE
modlitwa o uzdrowienie wewnetrzne

więcej podobnych podstron