PRACOWITOŚĆ A POCZUCIE WINY.

Erikson - SPOTKANIE 5

„Wkroczenie w życie” - to życie jest najpierw życiem szkolnym, niezależnie od tego, czy szkołą jest obejście gospodarskie, dżungla czy szkolna klasa.

Wraz z nadchodzącym okresem latencji, normalnie rozwinięte dziecko zapomina o konieczności „urabiania” ludzi przy pomocy bezpośredniego ataku lub pośpiesznego przedzierzgnięcia się w mamę i tatę: dziecko uczy się teraz ZYSKIWAĆ UZNANIE DZIĘKI WYKONYWANIU PEWNYCH RZECZY.

Gotowe jest przyłożyć się do zdobywania określonych sprawności oraz realizacji zadań, które znacznie wykraczają poza zwyczajną zabawę bądź przyjemność związaną z posługiwaniem się członkami ciała dopasowuje się do obcych praw rządzących światem narzędzi i instrumentów.

Granice EGO poszerzają się teraz o narzędzia i umiejętności: zasada pracy uczy dziecko czerpać przyjemność z ukończenia pracy, co osiąga się dzięki wytężonej uwadze i wytrwałości. Dzieci otrzymują nieco usystematyzowanych instrukcji.

Rodzą się postawy technologii, ponieważ dziecko przygotowuje się do posługiwania się narzędziami, instrumentami i bronią używaną przez dorosłych.

Niebezpieczeństwo poczucie niestosowności i niższości.

Jeżeli nie ma dziecko nadziei na opanowanie narzędzia i umiejętności lub nie ufa własnej pozycji wśród partnerów, może zniechęcić się do utożsamienia z nimi oraz ze światem instrumentów (cofnie się do okresu edypalnego).

Rola społeczeństwa w szerszym znaczeniu - znacząca. Ono właśnie umożliwia dziecku zrozumienie ważnych ról społecznych w zakresie technologii i ekonomii.

Faza ta różni się od faz poprzednich - nie jest przejściem od wewnętrznych wstrząsów do nowych sprawności. Gwałtowne popędy są uśpione (ale nie na zawsze).

Jest to faza o największym znaczeniu - pracowitość zakłada robienie różnych rzeczy obok innych ludzi i wraz z nimi, rozwija się w tym czasie początkowe zrozumienie podziału pracy i zróżnicowanych szans poczucie etosu technologicznego własnej kultury.

---