jak zwykły plażowicz. Przez cały czas Haygood odnosił się do niego z mieszaniną cierpliwości i pogardy. Przyglądał się rozbawiony, jak Skip sikał na piasek. Stał w pobliżu, gdy Skip przemawiał do tubylców.

Tolerował go tak, jak uprzykrzonego bliźniaka.

Skip był za głupi, by wymarzyć sobie założenie kurortu. Pomysł pochodził od Haygooda.

Skip sikający w pobliżu kobiet... Czy brał także udział w morderstwie? Prawdopodobnie nie. Nie można było na nim polegać.

Jednak w noc morderstwa Betty Aguilar spełnił swoją rolę: jak zwykle łowił ryby w doku, o czym Haygood doskonale wiedział. Usłyszał stamtąd krzyki Bernardo Rijksa i popędził, aby złapać Bena.

Haygood i Creedman zamordowali obydwie dziewczyny. Najpierw AnneMarie Yaldos na plaży, co miało być próbą przed zabójstwem Betty i przygwożdżeniem Bena. I podnieta dla niepokojów społecznych, które usprawiedliwiły blokadę.

A potem Betty w parku Zwycięstwa... W jaki sposób ją zwabili? Narkotyki? Pieniądze? Ostatni numerek przed macierzyństwem?

Podcięli jej gardło i okaleczyli. Zwabili Bena za pomocą fałszywego wezwania do wypadku, a potem przydusili, napoili wódką i umieścili na zwłokach.

Eks-gliniarz dobrze wiedział, jakim chwytem przydusić Bena.

Eks-gliniarz dobrze wiedział, jak go umieścić na zwłokach.

Wybrał park jako odosobnione miejsce schadzek. I dlatego, że Rijks spacerował tamtędy podczas bezsennych nocy.

Nawet gdyby Rijks nie usłyszał jęków, mógłby tam zostać naprowadzony przez włóczącego się po nocach Creedmana. I tak nikt by nic nie podejrzewał.

Bo Ben pochodził z nizin, a Betty sypiała z wieloma.

Uśpiony Ben, leżący na pokrojonych zwłokach. Jego absurdalne alibi.

Nie udawane oburzenie Skipa. Jego niechęć do Morelanda z powodu nieporozumień z ojcem. Bez trudu wzniecił gniew tubylców.

Oskarżając Bena, piekł trzy pieczenie na jednym ogniu: niszczył Morelan­da, pozbywał się jego protegowanego i powodował nowe niepokoje społeczne.

Przyspieszając masowy odpływ ludności z wyspy.

Prowadzona przez Hoffmana i Stasher—Laymana wojna na wyczerpanie. Być może Hoffman postanowił przyspieszyć bieg wypadków po rozmowie ze starym, na skutek jego uporu...

Uwierzył, że Moreland troszczy się o wyspę, podczas gdy zależało mu jedynie na kilku latach spokoju dla dzieciaków.

Moreland gotów był na wszystko, by Hoffman nie dowiedział się o istnieniu dzieci. Gotów był skazać Aruk na zagładę, byleby zyskać na czasie.

Czaili się jak dwaj zapaśnicy czekający na kolejną rundę.

Jednakże wciąż zaprzątało mnie to samo pytanie: skoro Moreland miał taką władzę nad Hoffmanem, dlaczego nie grał o wyższą stawkę?

Creedman zaszedł mi drogę.

266

- Zatrzymaj się. — Jego cienki wąsik pokrywała para.

— Jasne, Tom. Ale kiedy już będzie po wszystkim, daj mi kilka swoich
przepisów. Co powiesz na dziewczynę d la bourguignon?

Nozdrza Creedmana zadrgały. Postępujący za nami Haygood chrząknął i Creedman chwycił Morelanda i wepchnął do wąskiego przejścia. Obejrzał się na boki i wcisnął się za nim. Haygood złapał Robin za pośladek, uszczypnął i popchnął.

— Naprzód, dziecino.
Uderzył mnie poniżej pleców.

Kiedy przejście poszerzało się, Creedman stanął, a Haygood zagnał nas na środek. Usłyszał coś i jego martwe oczy drgnęły.

Muzyka z bawialni. Zacinająca się płyta ruszyła dalej.

— Co to? — zapytał Creedman.

Od bawialni dzieliło nas mniej niż dziesięć metrów. Drzwi były uchylone.

— Co to za muzyka? — zapytał Haygood.

• Lubię muzykę — wyjaśnił Moreland. — Mówiłem już, to moje
  schronienie.

• Muzykę dla dzieci? — zdumiał się Creedman. — Jesteś starym,
  zapluskwionym pierdołą. — Jego oczy rozbłysły. — Sprowadzasz tu sobie
  małe dziewczynki?

• Rzadko — odparł Moreland.

• Rzadko — przedrzeźnił go Creedman. — A może sprowadzasz tu
  dzieci, żeby się zabawiać w doktora?

• Projekcja — powiedział Moreland.

• Co to takiego?

• Termin Freudowski. Projekcja własnych impulsów na kogo innego.
  To, co właśnie zrobiłeś, Tom.

• Och, odpieprz się, ty zarozumiały worku gówna. — I zwrócił się do
  nas: — Założę się, że nie wiecie, że doktor Bili był kiedyś słynnym
  w marynarce psem na kobiety. Uganiał się za każdą spódniczką, im młodsza,
  tym lepsza. Pamiętasz tamte dni, doktorze Bili? Uganiałeś się i pieprzyłeś,
  ciemne mięso, białe mięso, wszystkie rodzaje mięsa. Nie mogłeś zapanować
  nad dzięciołem, prawda? Wysłałeś nieszczęsną żonę na kąpiel bez powrotu.

Moreland nic nie odpowiedział. Nie zareagował. Puste spojrzenie...

— Została pomiędzy rekinami — ciągnął Creedman — bo doktor Bili
nie był w stanie przerwać zabawy w lekarza z tutejszą cipką. Dobrze jest mieć
tytuł doktora medycyny. Zapłodnisz jakąś małą, sam jej zrobisz aborcję...

- W przeciwieństwie do ciebie — wtrąciłem. — Specjalista od napadów ze straszakiem.

Creedman prychnął. Haygood cmoknął językiem i powiedział:

— Sprawdź wszystkie drzwi.

• Może lepiej sam to zrób — odparł Creedman. — Ty jesteś specjalistą.
  Haygood wzruszył ramionami i popchnął Robin, Morelanda i mnie.

• Nie w brzuch — powiedział. — W głowę. — I Creedman uniósł

267

---