Umberto靜 Konkursy na kierownika katedry


Umberto Eco

Konkursy na kierownika katedry.

Ze zbioru: Dariusz Najmniejszy Prze艂o偶y艂: Adam Szymanowski

Opracowa艂: Sebastian Buczy艅ski

Konkurs z zakresu filozofii moralno艣ci /rok 380 a.C. /

Ze wzgl臋du na to, 偶e chodzi o dyscyplin臋 now膮, cz艂onk贸w

komisji wylosowano spo艣r贸d os贸b zajmuj膮cych si臋 naukami

humanistycznymi i przyrodniczymi. W zwi膮zku z tym w sk艂ad

komisji weszli: Ksenofont (kultury wschodnie), Fryne (anatomia

por贸wnawcza), Hermogenes (j臋zykoznawstwo). Kriton (filozofia

prawa). Alcybiades (neurochirurgia Herm). Do konkursu stan臋li

nast臋puj膮cy kandydaci: Sokrates z Aten, Eubulides z Miletu,

Antystenes z Aten.

Sokrates. Komisja uzna艂a wybitne talenty spekulatywne i

pedagogiczne kandydata, kt贸remu trzech cz艂onk贸w komisji

zawdzi臋cza, wed艂ug ich w艂asnych s艂贸w, wiele informacji

udzielonych osobi艣cie. Jednak kandydat nie przedstawi艂 偶adnej

publikacji. Z tego powodu nie mo偶e by膰 brany pod uwag臋 w

niniejszym konkursie.

Eubulides. Kandydat przedstawi艂 warto艣ciow膮 rozpraw臋 na

temat technik sorites oraz „kupy”. S膮 to jednak badania o

charakterze logicznym, nie mo偶emy wi臋c bra膰 ich pod uwag臋 w

niniejszym konkursie.

Antystenes. Kandydat przedstawi艂 solidna prac臋 na temat

natury zwierz膮t. Wprawdzie praca stanowi wk艂ad w nauki

przyrodnicze, ale zawiera tez wiele uwag odnosz膮cych si臋 do

moralno艣ci. Co wi臋cej, wybitnie etyczny charakter ma tekst o

Heraklesie, gdzie s艂awny bohater zosta艂 uznany za symbol 偶ycia

m臋drca, kt贸ry opanowuje rozkosze i cierpienia i w obu

przypadkach utwierdza si艂臋 swojej duszy. Zdaniem trzech cz艂onk贸w

komisji tekst jest niezwykle oryginalnym wk艂adem w badania nad

艣wiatem etycznym Heraklesa.

Uwzgl臋dniaj膮c powy偶sze, komisja klasyfikuje kandydat贸w w

nast臋puj膮cy spos贸b: 1. Antystenes z Aten

Konkurs w dziedzinie kosmologii og贸lnej /1320/

Komisja: Guinicelli (literatura w艂oska), Hubertyn z Csale

(mistyka franciszka艅ska), Bernard Gui (prawo karne), Giovanni

Villani (historia wsp贸艂czesna), Marsyliusz z Padwy (nauki

polityczne).

Do konkursu zg艂osili si臋 nast臋puj膮cy kandydaci: Alighieri

Dante, D`Ascoli Cecco, D`Arezzo Ristoro.

Dante Alighieri. Kandydat przedstawi艂 seri臋 prac o

najrozmaitszym charakterze, ale tylko niekt贸re z nich maj膮

bezpo艣redni zwi膮zek z kosmologi膮. Paru cz艂onk贸w komisji zwr贸ci艂o

uwag臋 na to, 偶e kandydatowi nie wychodzi zgo艂a na dobre pewnego

rodzaju eklektyzm (badania z zakresu j臋zykoznawstwa og贸lnego,

filozofii politycznej, literatury por贸wnawczej), widoczny tak偶e

w pracach, kt贸re lepiej pasuj膮 do dyscypliny obj臋tej niniejszym

konkursem. Rozpatrzyli艣my wnikliwie dzie艂o nosz膮ce tytu艂

Biesiada, kt贸rego jedna cze艣膰 omawia niezaprzeczalnie porz膮dek

sfer niebieskich w powi膮zaniu z rozmaitymi dziedzinami nauki i

w kt贸rych mo偶na znale藕膰 fragmenty charakteryzuj膮ce si臋 wielk膮

oryginalno艣ci膮 naukow膮. Nie mo偶na jednak przemilcze膰 faktu, 偶e

ta chwalebna r贸偶norodno艣膰 interesuj膮cych i b艂yskotliwych uwag

zosta艂a w艂膮czona w kontekst ma艂o maj膮cy wsp贸lnego z

rzeczywisto艣ci膮, gdzie艣 w po艂owie drogi mi臋dzy rozpraw膮 naukow膮

a dzie艂em literackim. Interesuj膮ce aspekty kosmologii og贸lnej

mo偶na wytropi膰 w dziele Komedia, kt贸re kandydat przedstawi艂

komisji, chocia偶 nie zosta艂o dotychczas opublikowane, co nakazuje

nam uzna膰 je za „korekt臋 wydawnicz膮”. Trzeba poza tym podkre艣li膰

fakt, 偶e najbardziej znamienne dla tego dzie艂a nie s膮 fragmenty

po艣wiecone kosmologii, lecz te o charakterze narracyjnym i

dramatycznym, a wi臋c nie maj膮cym ni偶 wsp贸lnego z zakresem

niniejszego konkursu (mi臋dzy innymi dlatego, ze zosta艂a napisana

po 艂acinie, a wiec w j臋zyku obowi膮zuj膮cym w publikacjach

naukowych) jest Quaestio de aqua et terra. Rozprawa odznacza si臋

solidno艣ci膮 spekulacji i pewn膮 oryginalno艣ci膮 naukow膮,

aczkolwiek przeciwko niej przemawia zbytnia kr贸tko艣膰 tekstu.

Kandydat nada艂 jej pod tytu艂 de forma et situ duorum elemetorum

i rozwa偶a, streszczaj膮c jego my艣li w paru s艂owach, czy woda w

obr臋bie swej sfery, a zatem na swym naturalnym kr臋gu, znajduje

si臋 w jakim艣 miejscu wy偶ej ni藕li wynurzaj膮ca si臋 z niej ziemia.

Kandydat sk艂ania si臋 ku odpowiedzi negatywnej i na poparcie

swojego pogl膮du przytacza spor膮 gar艣膰 argument贸w. Jeden z

cz艂onk贸w komisji zwr贸ci艂 nam uwag臋, ze tez臋 t臋 podwa偶aj膮 badania

przeprowadzone ostatnio przez uczonych holenderskich, ale inni

kandydaci twierdz膮, ze tego rodzaju kontrdowody empiryczne nie

wnosz膮 niczego nowego do dyscypliny teoretycznej, jak膮 jest

kosmologia og贸lna . Nie mo偶na przy tym nie zauwa偶a膰, 偶e

kandydat, przez jawne zaniechanie, bada tylko dwa z czterech

偶ywio艂贸w kanonicznych (wod臋 i ziemi臋), nie po艣wi臋caj膮c nale偶ytej

uwagi powietrzu i ogniowi, a przecie偶 kosmologia og贸lna to

dyscyplina, kt贸ra bada globaln膮 struktur臋 znanego 艣wiata.

Cecco D`Ascoli. Kandydat, znany mi臋dzy innymi ze swojego

zainteresowania magi膮, przedstawi艂 tylko jedno dzie艂o, ale za

to imponuj膮cej obj臋to艣ci, L`Acerba, w kt贸rym omawia sfery

niebieskie i ich wp艂yw, dusze, cnot臋, w艂a艣ciwo艣ci kamieni i

zwierz膮t, a tak偶e kwestie dotycz膮ce innych zjawisk naturalnych.

Praca 艣wiadczy o du偶ym zmy艣le obserwacji zjawisk z 偶ycia

zwierz臋cego i 艣wiata niebia艅skiego, a poza tym obfituje w

informacje o charakterze encyklopedycznym. Kandydat dokona艂

przegl膮du ca艂ej literatury na ten temat, nierzadko przekuwaj膮c

j膮 w oryginalny spos贸b, nie szcz臋dz膮c przy tym cierpkich s艂贸w

i nie hamuj膮c irytacji. W sumie jednak rzuca si臋 w oczy brak

systematyczno艣ci, kt贸ra sprawia, 偶e trudno w tym dziele odszuka膰

potrzebn膮 informacj臋.

Ristro D`Arezzo. Kandydat przedstawi艂 jedn膮 prac臋 w dw贸ch

ksi臋gach, odznaczaj膮c膮 si臋 imponuj膮c膮 sumienno艣ci膮, La

composizione del mondo. O tym dziele mo偶na bez wahania

powiedzie膰, ze jest to w pe艂nym tego s艂owa znaczeniu traktat z

zakresu kosmologii astronomicznej i geografii; gwiazdy, planety,

miara czasu, pory roku i tak dalej zosta艂y om贸wione obszernie

w tomie pierwszym, drugi za艣 zajmuje si臋 racj膮 bytu 艣wiata,

zodiakiem i kometami, przyczyn膮 rozmaito艣ci deszcz贸w, ciep艂ej

albo zimnej pogody, pochodzenia gor膮cych 藕r贸de艂, 艣niegu; to

wyliczenie nie powinno przes艂ania膰 nam solidno艣ci i

systematyczno艣ci dzie艂a, ukazuje jednak rozleg艂o艣膰 horyzont贸w

i wszechstronno艣膰. Napisane jest j臋zykiem 偶ywym i zrozumia艂ym,

wskazuje na wybitne zdolno艣ci i klarown膮 艣wiadomo艣膰 granic

dyscypliny b臋d膮cej przedmiotem niniejszego konkursu. Warto

podkre艣li膰 wielk膮 oryginalno艣膰 naukowa, doskonale widoczna przy

okazji spostrze偶e艅 dotycz膮cych jaski艅 i tworzenia si臋 szronu,

a wynikaj膮cych bez w膮tpliwo艣ci z d艂ugotrwa艂ych i metodycznych

bada艅.

W zwi膮zku z powy偶szym komisja ustala nast臋puj膮c膮

klasyfikacj臋 kandydat贸w: 1.D`Arezzo Ristoro; 2.D`Ascoli Cecco;

3.Dante Alighieri.

Konkurs z zakresu estetyki (1732)

W sk艂ad komisji weszli: Carlo Innocenzo Frugoni (literatura

w艂oska), Tomasso Ceva (filozofia), Girolamo Tagliazucchi

(estetyka), Scipione Maffei (literatura w艂oska), Anton Maria

Salvini (literatura w艂oska)

Nap艂yn臋艂y zg艂oszenia nast臋puj膮cych kandydat贸w: Muratori

Ludovico Atonio, Vico Giambattista, Ettorri Camillo, Becelli

Giulio Cesare.

Ludovico Antonino Muratori. Kandydat przedstawi艂 imponuj膮cy

zestaw dzie艂 z rozmaitych dyscyplin, wi臋kszo艣ci o charakterze

historyczno-filologicznym, a zatem nie maj膮cych nic wsp贸lnego

z niniejszym konkursem. W dniu zamkni臋cia zg艂oszenia doda艂

jednak dwa dzie艂a z zakresu estetyki teoretycznej, Della

perfetta poesia italiana oraz Riflessioni sopra di buon gusto

nelle scienze e nella arti. W pierwszym z tych traktat贸w

wychodzi od plato艅skich hipotez Graviny i wyznacza sztuce miejsce

i funkcje w obr臋bie dokona艅 duchowych. Omawia stanowisko

plato艅skie w zestawieniu ze stanowiskiem horacja艅skim i pr贸buje

pogodzi膰 literacki epikureizm z etycznym idealizmem. Je艣li

chodzi o g艂臋bokie i dobrze udokumentowane refleksje na temat

dobrego smaku, kandydat wypracowa艂 oryginaln膮 koncepcj臋 smaku

jako 艣wiadomo艣ci etycznej i spo艂ecznej. My艣l ta by艂a z reszt膮

rozwini臋ta w poprzedniej pracy, I primi disegni della repubblica

letteraria, w kt贸rej dokonano przenikliwego rozr贸偶nienia miedzy

poezj膮, tym dziewiczym kwiatem 偶ycia duchowego, a prawdziw膮

literatur膮, g艂臋boko powi膮zan膮 z ludzko艣ci膮 i jej dziejami. Praca

kandydata jest solidna, dobrze uargumentowana i oryginalna pod

wzgl臋dem naukowym, aczkolwiek estetyka jawi si臋 w niej jako

dziedzina uboczna w obr臋bie szerszych zainteresowa艅, kt贸re

lepiej mie艣ci艂y si臋 w obszarze filologii roma艅skiej.

Giambattista Vico. Kandydat stan膮艂 do konkursu maj膮c ju偶 w

dorobku d艂ug膮 karier臋 pedagogiczn膮 w charakterze profesora

tymczasowego i szereg opublikowanych dzie艂 na najrozmaitsze

tematy, trudnych do sklasyfikowania z akademickiego punktu

widzenia (od rozprawek medycznych do bada nad wiedz膮

starow艂osk膮). Dzie艂o, kt贸re przedstawi艂 do konkursu z zakresu

estetyki, to Scienze Nuova, wydane dwukrotnie wci膮gu niewielu

lat, przy czym za drugim razem przeredagowane (zdaniem dw贸ch

cz艂onk贸w komisji na nie korzy艣膰 kandydata przemawia to, 偶e

przedstawi艂 do konkursu obie wersje, wskutek czego nie wiadomo

jakie, s膮 jego rzeczywiste i ostateczne pogl膮dy). Powy偶sza praca,

imponuj膮ca sumienno艣ci膮 i bogactwem tematycznym, budzi jednak

zastrze偶enia, gdy偶 jest zbyt zagmatwana i nie poddaje si臋

klasyfikacji. Mamy tu hostogiografi臋, mitologi臋, antropologi臋

og贸ln膮, histori臋 filozofii, literatur臋 greck膮 i 艂aci艅sk膮,

filozofi臋 polityki i wiele innych dziedzin; w swych zaletach i

wadach jest 艣wiadectwem zach艂anno艣ci autora na wiedz臋, jego

ciekawo艣ci, skrywanej pod zas艂on膮 j臋zyka z ca艂ej pewno艣ci

niezbyt klarownego. Bezsprzecznie cz臋艣膰 dorobku jest po艣wi臋cona

zagadnieniom z zakresu estetyki (mo偶na tu przytoczy膰

interesuj膮ce rozdzia艂y ksi臋gi drugiej i trzeciej, gdzie autor

zajmuje si臋 metafizyk膮 i logik膮 poetyck膮, kosmografia i

astronomi膮 poetyck膮, chronologi膮 i geografi膮 poetyck膮), ale ju偶

z tego wyliczenia wida膰 jasno, 偶e zamiast wskaza膰 granice

terytorium estetyki, rozszerza si臋 je tak, by obj臋艂y wszystko,

przez co omawiana dziedzina traci swoj膮 subteln膮 specyfik臋. Z

tego nat艂oku danych, z tej nadobfito艣ci przenikliwych spojrze艅,

gdzie jednak przeskakuje si臋 na paru stronicach od poezji

homeryckiej do medali i emblemat贸w, wy艂ania si臋 co艣 w rodzaju

og贸lnej wizji estetycznej, sprowadzaj膮cej si臋 mnie wi臋cej do

twierdzenia, 偶e sztuka jest rodzajem pierwotnego j臋zyka rodzaju

ludzkiego. Ale musimy z przykro艣ci膮 powiedzie膰, 偶e autor osi膮ga

najwi臋ksz膮 klarowno艣膰, je艣li chodzi o definicje, gdy jego

spostrze偶enia odnosz膮 si臋 raczej do retoryki, krytyki

literackiej, historiografii sztuki, lingwistyki og贸lnej. W sumie

mamy przed sob膮 kandydata o obiecuj膮cych talentach, jednak na

razie ma艂o zdyscyplinowanego, kandydata, kt贸remu mo偶emy tylko

doradzi膰 偶eby wytrwale pracowa艂 nad wyklarowaniem swojej my艣li.

Camillo Ettorri. Kandydat stan膮艂 do konkursu w zaawansowanym

wieku, po d艂ugim i chwalebnym trudzie w Towarzystwie Jezusowym.

Przedstawi艂 jedno obszerne dzie艂o, s艂awne od 1696 roku,

zbudowane na mocnych fundamentach naukowych, o szerokim oddechu

teoretycznym, Il buon gusto nei componimenti rettorici. Poddaje

w nim rygorystycznej i oryginalnej analizie poj臋cie dobrego

smaku, a wi臋c zagadnienie centralne w rozwa偶aniach o estetyce,

i polemizuj膮c z racjonalistycznymi i naturalistycznymi

kryteriami Bouhoursa, definiuje je jako upowa偶nienie do

os膮dzania wynikaj膮ce z autorytetu tradycji ludowej oraz zgodno艣ci

z rozumem i umiarem. Mo偶emy jedynie wyrazi膰 podziw dla za艂o偶e艅,

oryginalnych i z akademickiego punktu widzenia bez zarzutu,

艣wiadcz膮cych o autorze ju偶 i tak s艂awnym, a obdarzonym talentem

spekulacyjnym, przygotowanie naukowym i wyrobionym poczuciem

granic obranej dyscypliny.

Giulio Cesare Becelli. Autor przedstawi艂 jedno dzie艂o, Della

novella poestia, w kt贸rym pisze o schy艂ku regu艂

arystotelesowskich na korzy艣膰 poezji lepiej wsp贸艂brzmi膮cej z

duchem czas贸w. Pod wp艂ywem Locke`a domaga si臋 艣ci艣lejszego

zwi膮zku mi臋dzy subtelno艣ciami krytycznymi a do艣wiadczeniem. W

nocie dotycz膮cej swojej dzia艂alno艣ci naukowej wspomina o

zamiarze podj臋cia bada艅 nad reforma retoryki. Prac臋 kandydata,

chocia偶 bez w膮tpienia interesuj膮c膮 z krytycznego i polemicznego

punktu widzenia, 艂atwiej by艂oby chyba zaliczy膰 do wojuj膮cej

krytyki (teoria awangardy, kryteria poezji) i nie wydaje si臋,

by wchodzi艂a w zakres dyscypliny obj臋tej niniejszym konkursem.

Ustali艣my w zwi膮zku z tym nast臋puj膮c膮 klasyfikacje: 1.

Ettorri Camillo; 2. Muratori Ludovico Antonio; 3.Vico

Giambattista.

1979



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Eco Umberto Konkursy na kierownika Katedry
Eco Umberto Konkursy na kierownika Katedry 2
Konkurencja na wolnym rynku
regulamin konkursu na wiersz i piosenk臋 ,,Kubusiowi
Strategie konkurencji na przyk艂adzie CTK (29 stron) WMSFA6DCMBR3VJMEH7XGAEXL227FFZNQFMJL4HQ
Sposoby konkurowania na rynku
Protoko艂y, szablon na anapaty, KATEDRA ANATOMII PATOLOGICZNEJ
gry i konkursy na przyj臋cie(2)
eco umberto zapiski na pudelku od zapalek (pdf) xduffn7pqombfqupdo57sih3ea7q5shxoi5vsui XDUFFN7PQOM
Za艂膮cznik nr 2 do Regulaminu konkursu na projekt koszulki kierunk贸w Collegium Medicum UMK, Koszulki
Instalacje Sanitarne (rok III), Sanita, Projekt wykonano na zlecenie Katedry In藱ynierii Sanitarnej
Jak wygrac z konkurencja na Allegro
Konkurs na folder
R贸偶ne warianty niedoskona艂ej konkurencji na rynku jednego do (11)
Eco Umberto Zapiski na pudelku od zapalek

wi臋cej podobnych podstron