ORGANIZACJA I KIEROWANIE GRUP SPOŁECZNYCH

II. Problem działań racjonalnych

1. Orientacje metodologiczne - nurt pozytywistyczny oraz humanistyczny

nurt pozytywistyczny	nurt humanistyczny
uzyskanie wiedzy pewnej, ścisłej wolnej od założeń metafizycznych naturalizm (socjologia uprawiana podobnie jak nauki przyrodnicze) nomotetyzm (powinna zmierzać do wykrywania ogólnych praw) wyjaśnianie	antynaturalizm (wypracować odmienne metody badawcze od tzw. nauki o naturze) uwzględniać cele, motywy, dążenia i wartości działających podmiotów w wyjaśnianiu zjawisk społecznych rozumienie zachowań społecznych

2. Wyjaśnianie psychospołeczne i socjologiczne

psychologizm (G. Tarde)	socjologizm (E. Durkheim)
wyjaśnianie zjawisk i procesów społecznych w powiązaniu z występującymi stanami świadomości, motywacją, postawami, uznawanymi wartościami badanie opinii publicznej	działający podmiot nie musi znać rzeczywistych pobudek swojego działania badanie zmiennych poza obszarem możliwym do rozpoznania przez sam podmiot

3 Ogólne założenie o racjonalności.

Działania:

1. tradycyjne

2. emocjonalne

3. wartościowo-racjonalne

4. celowo-racjonalne.

Model działania celowo-racjonalnego

kalkulacje →	działanie celowo-racjonalne →		cel →	→wartość
↑	↨	np. gromadzenie	np. bogactwo	pieniędzy
odpowiednie rozpoznanie sytuacji → przy optymalnym wykorzystaniu dostępnej dla jednostki wiedzy	→ aktualna sytuacja (np. rodzący się kapitalizm)

4. Charakterystyka elementów modelu racjonalności działań.

Czynniki zakłócające

Nawyki racjonalne w działaniu

5. Fazy racjonalnego działania

1. przygotowawcza

2. realizacyjna

3. ewaluacyjno-korektywna

Weber M., Gospodarka i społeczeństwo. Zarys socjologii rozumiejącej, PWN, Warszawa 2002.

Andreski S., Maxa Webera olśnienia i pomyłki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992.

Kuniński M. Myślenie modelowe w socjologii Maxa Webera, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1980.

---