Wydanie drugie poprawione i uzupełnione

111 / /1 u i

Warszawa 1994 Med Tour Press International Wydawnictwo Medyczne

Materiały ^zródłowe: Josć Silva: THE SILVA METHOD — MintPDevelopment and

Stress CoH^trol. Lecturers „Basic Lecture Series Manuał". Wyd. I. 1969 r. Laredo. Texas USA.

Janet Ma<?E>onald, Jonathan Kramer: „THE SILVA METHOD — Basic Lecture Series

Manuał 101 to 104". Wyd. I. 1985 r. Toronto Kanada.

Redaktor techniczny: inż Zbigniew Topolski

Korektor: mgr Joanna Jaworska

Projekt okładki i strony tytułowej: Krzysztof Demianiuk

Copyright © for the Polish editions by Andrzej Wójcikiewicz, 1993, 1994

ISBN 83-901602-3-4

Skład i łamanie: „ElgraF", Warszawa, ul. Wolska 45 Druk i oprawa: WiP Oficyna Drukarska

2

Dla Jose Silvy za jego

ogromny wkład w dzieło

poprawy życia milionów

ludzi oraz dla jego brata

Juana Silvy, za pracę nad

propagowaniem tego dzieła

na całym świecie

ORGANIZATORZY KURSÓW PODSTAWOWYCH SILYY

Biuro Główne Metody Silvy w Polsce ul. Swarzewska 39 01-821 Warszawa tel./fax: 34-26-63

Miejscowość	Miejscowy organizator	Telefon
Białystok	Tadeusz Szewczyk	18-35-17
Bielsko-Biała	Barbara Talar	426-61
Bydgoszcz	Jolanta Kacprzykowska	42-10-15 71-13-74
Częstochowa	Teresa Łukasik	63-69-33
Gorzów	Ośrodek Terapii Naturalnej	20-23-33 w. 26
Gdańsk	Kazimierz Insiński	32-94-09
Katowice	Centrum Medycyny Naturalnej	58-62-89
Kraków	Nowohuckie Centrum Kultury	44-28-63 (wgodz. 10-16)
Łódź	Firma Aigis	53-12-12
Olsztyn	Joanna Szulgacz	14-87-47
Opole	Centrum Działań Niekonwencjonalnych	31-982 (po godz. 17)
Poznań	Emilia Humprich	68-44-29
Szczecin	Eugenia Kamasa	53-64-55
	oraz Bożena Figarska	34-76-00
Warszawa	Sabina Czubacka	34-26-63
Wrocław	Stowarzyszenie Działań Ekologicznych	55-63-73
Zabrze	Firma Verba	171-13-23

Niniejszy podręcznik został opracowany na podstawie ostatniego (luty 1991), poprawionego wydania książki przygotowanej przez Janet MacDonald i Jonathana Kramera (wydanej w Newmarket, Ontario-Ka-nada).

Książka ta zawiera materiały z oryginalnego podręcznika ,,Silva Mind Control Manuał" opublikowanego w Teksasie oraz nowe ustalenia i ba­dania związane z programem Metody Silvy. Jej pierwsze wydanie ukazało się w maju 1985 roku, drugie w czerwcu 1985.

/

i i—

METODA SILVY

SERIA WYKŁADÓW PODSTAWOWYCH

101 DO 404

Podręcznik ten przeznaczony jest tylko dla uczestników i absolwentów kursu Metody Silvy. *

Ćwiczenia zawarte w tym podręczniku są użyteczne tylko dla uczestników i absolwentów kursu podstawo­wego Metody Silvy, którzy wiele godzin trenowali funkcjonowanie na poziomie alfa i są w specyficzny sposób przygotowani do używania podanych w nim technik. Osobom, które nie ćwiczyły podczas kursu, stanowczo odradzamy próbowania przedstawionych technik, aby uniknęły ewentualnych rozczarowań, któ­re mogłyby zablokować późniejszą naukę.

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie 9

Historia 11

Założenia 16

Relaksacja kontrolowana RK-101 19

Relaksacja kontrolowana 21

Użycie subiektywnych zmysłów wyobraźni 22

Skala ewolucji mózgu 24

Hipnoza i medytacja 27

Pozycja fizyczna podczas ćwiczeń w poziomie alfa . . . 34

Zejście do poziomu alfa 36

Oczyszczenie myśli 40

Nasze nastawienie jest źródłem naszego sukcesu 43

Pozytywne stwierdzenia .48

Twoje myśli wywołują Twoje uczucia 53

Kontrola zasypiania 55

Kontrola budzenia się 57

Kontrola senności 58

Posługiwanie się snami 59

Kontrola snów 61

Kontrola bólu głowy 63

Ogólne samodoskonalenie 202-0SD 67

Ekran wyobraźni 69

Poprawa pamięci 71

Zakładki pamięci 72

Technika trzech palców 75

Zwierciadło umysłu 79

Znieczulenie rękawiczkowe 82

Technika szklanki wody 86

Kontrola nawyków 89

7

Efeki^na projekcja świadomości 303-EPS ....... 95

Efektywna projekcja świadomości 97

Laboratorium i doradcy 102

Szczegóły efektywnego programowania 106

Stosowana efektywna projekcja świadomości SU-404-SEPS . . . 111

Opracowywanie przypadków 113

Tekst i wskazówki dla orientologa 115

Zalecana lektura w języku polskim 119

Co robić dalej 120

Jak wykorzystywać materia! kursu? . . . . '. . . 121

Organizacja grupy nauki Metody Silvy 126

Kursy Metody Silvy 129

Streszczenie badań naukowych 131

8

WPROWADZENIE

Artykuły na temat Metody Silvy były zamieszczone między innymi w następujących pismach amerykańskich: The National Observer, Newsweek, Harpers Bazaar, Coronet, Mademoiselle, The Woman, Com-panion, New York Times, Los Angeles Times, Impacto, Caballero, Midnight, Life, Chicago Sunday Times. The Bostone Globe, The Detroit News. The National Enąuirer, APA Monitor, Milwaukee Sentinel, New Times, Playboy, The Tuscon Dayly Citizen, Family Circle.

Poza tym na temat metody pisano również w licznych dziennikach, tygodnikach i miesięcznikach w Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Ka­nadzie, Centralnej i Południowej Ameryce, Azji i w Europie. Między­narodowa Organizacja Samokontroli Umysłu Silvy (Silva Mind Control International Inc.) odnosi niebywałe sukcesy w nauczaniu i w praktycz­nym zastosowaniu tzw. Efektywnej projekcji świadomości, umiejętności uważanej za dostępną jedynie nielicznym. Jest to pierwsza i jedyna znana metoda, gwarantująca rozwój i kontrolowanie Efektywnej projekcji świado­mości (co jest parafrazą angielskiej nazwy E.S.P.*, czyli Extra Sensory Perception).

Jose Silva jest twórcą nowej gałęzi nauki o nazwie psychoorientologia oraz programu samokontroli umysłu. „Odkrycie — stwierdził Jose Silva — że inteligencja ludzka jest w stanie nauczyć się świadomego funkc­jonowania przy częstotliwościach mózgu typu alfa i teta, przejdzie do historii jako jedno z najważniejszych odkryć ludzkości. Ten fakt na pewno zmieni nasze poglądy na umysł, psychologię, psychiatrię, psychoanalizę, hipnoanalizę i na pojęcie podświadomości".

Niezależne badania naukowe udowodniły, że wytwarzane przez mózg częstotliwości typu alfa związane są z wewnętrznymi poziomami aktywno­ści umysłowej, jak również ze spokojem, odpoczynkiem, inspiracją, twórczością, przyspieszonym gojeniem, koncentracją, lepszym przy-

* Extra Sensory Perception (ang.) — percepcja pozazmysłowa.

9

swajaniem materiału, pamięcią, percepcją pozazrnysłową i innymi feno­menami. Częstotliwości mózgu typu te ta okazały się z kolei związane z głębszymi poziomami medytacji, koncentracją oraz potencjalnie z kontrolą bólu i w niektórych wypadkach kontrolą krwawienia. Uczes­tnicy kursów Metody Silvy w przeciągu kilku godzin ćwiczeń umys­łowych uczą się świadomego funkcjonowania na poziomie niższych częstotliwości mózgowych. Osiągają je bez pomocy aparatury bio­logicznego sprzężenia zwrotnego, czyli tzw. biofeedback. Uczestnicy, funkcjonujący przy zmienionych częstotliwościach mogą wyczuwać informacje za pomocą sposobów innych niż te, które opierają się na tradycyjnym postrzeganiu za pomocą naszych pięciu zmysłów fizycz­nych.

Jose Silva twierdzi, że funkcja ta jest elementem związanym z percepcją pozazrnysłową (E.S.P.). Rozwój programu samokontroli umysłu zmienił znaczenie pojęcia percepcji pozazmysłowej na efektywną projekcję świado­mości, czyli na komunikację subiektywną. Silva uważa, że przez doskonale­nie komunikacji w tym wymiarze, zapoczątkujemy drugą fazę ewolucji ludzkości na naszej planecie.

Poza tym komunikacja subiektywna może być używana do rozpoz­nawania i rozwiązywania problemów. Każdy człowiek może nauczyć się, w jaki sposób stać się zdrowszym, bardziej produktywnym, lepszym i bardziej efektywnym w rozwiązywaniu problemów mieszkańcem tej planety.

10

HISTORIA

Badania nad świadomą kontrolą częstotliwości mózgu zostały rozpo­częte w roku 1944 w Laredo, mieście leżącym tuż przy granicy z Mek­sykiem, na południu Teksasu. Zostały one zapoczątkowane z zamiarem użycia wyników badań do zwiększenia u badanych współczynnika in­teligencji (tzw. IQ). Chodziło o nauczenie (w stanie świadomości) wykorzy­stywania większej energii zawartej w niższych częstotliwościach móz­gowych w celu wywarcia mocniejszego wrażenia na komórkach móz­gowych. Jak wiadomo, im mocniejsze wrażenie wywierane jest na komórkach mózgu, tym łatwiejsze staje się odtworzenie zapamiętanej informacji. W chwili, gdy człowiek jest w stanie kontrolować swoje zahamowania psychiczne, łatwiejszy jest dostęp do zawartych w mózgu informacji, co z kolei jest czynnikiem pomagającym w poprawieniu współczynnika inteligencji IQ.

Po rozpoczęciu badań stanęliśmy przed dwoma problemami: wysoki koszt aparatury EEG oraz trudności w uzyskaniu opinii ówczesnych ekspertów na temat innych sposobów śledzenia częstotliwości móz­gowych. Trudności te spowodowały, że na tym etapie aparatura EEG nie była przez nas w Laredo używana. W związku z tym musieliśmy odkryć nowe metody, które byłyby w stanie wykazać i udowodnić, że mózg człowieka pracuje na niższych częstotliwościach. Wiedzieliśmy, że czło­wiek zapada w bardzo głęboki sen przy najniższej częstotliwości typu delta (od 0,5 do 4 cykli na sekundę). Do wytrenowania pozostała więc umiejętność zwolnienia częstotliwości mózgu w kierunku głębokiego snu, bez zapadania jednak w taki sen.

Następnym krokiem była sprawa udowodnienia, że mózg pracuje przy częstotliwości innej niż normalna: wiedzieliśmy, że oznacza to częstotliwość niższą niż beta (od 14 do 20 cykli na sekundę). Aby udowodnić, że mózg funkcjonuje na innej częstotliwości, człowiek musiał zrobić z ciałem, mózgiem lub umysłem coś, co w normalnych warunkach nie jest możliwe do wykonania przy częstotliwościach

11

wy^^ych, związanych ze stanem świadomości. W dodati^r od osoby takiej wymagano, aby przez cały czas utrzymywała kontrolę swojej świadomości (tzn. nie zapadała w sen lub w stan hipnozy). Tak więc, podczas świadomego funkcjonowania na niższych częstotliwościach, osoby biorące udział w badaniach były w stanie nauczyć się między innymi kontrolowania i zmiany częstotliwości bicia serca, kontroli ciśnienia krwi, obniżenia wrażliwości na ból, kontroli procesów trawienia, pocenia się, zmiany temperatury ciała oraz regulacji krążenia krwi.

Ponieważ naszym głównym celem było przede wszystkim zwiększenie współczynnika inteligencji, skoncentrowaliśmy nasze wysiłki na nauczaniu. Osoby przez nas ćwiczone miały przed sobą następujące zadania:

1. osiągnięcie lepszej koncentracji i wyeliminowanie rozproszenia uwagi podczas studiowania;

2. umocnienie pożądanych nawyków studiowania;

3. nauczenie się sposobu używania szerszych zakresów energii mózgu do przyswajania informacji oraz

4. nauczenie się sposobów samoprogramowania.

W czasie naszych badań zwróciliśmy uwagę na pewne niecodzienne zjawisko: osoby poddawane badaniom od czasu do czasu odpowiadały na pytania, które miały dopiero być im postawione. Zauważyliśmy również, że dawały one sobie lepiej radę z pytaniami, które były dla nich ważne lub wartościowe (zawierały na przykład jakiś ładunek emocjonalny). To odkrycie postawiło przed nami nowe zadanie, polegające na rozwijaniu umiejętności związanych z tym właśnie zjawiskiem.

Podczas badań stało się dla nas jasne, że osoby badane musiały osiągnąć specjalny stan umysłu, aby zaprezentować wyniki, o które nam chodziło. Okazało się, że specjalnym stanem umysłu nie był stan, który normalnie jest rozumiany jako stan świadomości, czyli stan przy którym mózg wytwarza dominujące częstotliwości typu beta, i który został przez nas nazwany poziomem świadomości zewnętrznej. Wymaganym stanem, był stan dominujących zwolnionych częstotliwości mózgowych. Zorien­towaliśmy się, że osiągnięcie tego stanu umysłu jest możliwe, gdy badana osoba oscyluje w kierunku głębokiego snu. Ów specjalny stan, potrzebny do powtórzenia opisanego powyżej zjawiska nazwaliśmy poziomem świadomości wewnętrznej *.

* W Polsce często określa się ten stan jako stan nadświadomości.

12

Zmienił się roWhież kierunek naszych badań. Naszym nowym za­daniem był rozwój u badanych osób tzw. zdolności zgadywania. Miały za zadanie zgadywać nasze myśli. Przekazywaliśmy im tylko skrawki informacji prosząc o uzupełnienie szczegółów. Okazało się, że badane osoby nauczyły się „zgadywać" na ogół bardzo trafnie nasze myśli dotyczące przypadków związanych z jakimiś rzeczywistymi proble­mami. Potrafiły odgadywać pewne sprawy nawet bez otrzymywania żadnych informacji wstępnych. W dalszym ciągu pracowaliśmy nad rozwojem i doskonaleniem tej umiejętności przez stosowanie specjal­nego treningu umysłowego. Naszym kolejnym zadaniem było zorien­towanie się, czy badane osoby mogą dostarczyć nam jakiś informacji na temat sprawy problemowej, o której wiedzieliśmy bardzo niewiele. W mo­mencie, gdy osiągnęliśmy sukces w tej dziedzinie, zaczęliśmy ćwiczyć je w zdobywaniu informacji na temat takich problemowych spraw, o których nie wiedzieliśmy nic, ale które byliśmy w stanie potem zweryfikować. Następnie zaczęliśmy skracać czas treningu, aby się zorientować, na ile można to zrobić nie tracąc przy tym nic z efek­tywności procesu. Potem zaczęliśmy pracować z różnymi grupami, liczącymi od 20 do 30 osób. Były to grupy składające się z samych mężczyzn, samych kobiet, grupy mieszane i grupy w różnym wieku. Po zakończeniu tych badań doszliśmy do wniosku, że używając me­tody zawierającej specjalny trening umysłowy, każdy człowiek mo­że nauczyć się w czasie od 32 do 40 godzin świadomego, kontrolowa­nego funkcjonowania przy obniżonych częstotliwościach mózgowych. W momencie, gdy badani potrafili podać prawidłowe informacje na temat spraw problemowych — wiadomo było, że funkcjonowali na tych poziomach.

Z całą odpowiedzialnością możemy teraz stwierdzić, ze w czasie od 32 do 40 godzin jesteśmy w stanie nauczyć grupę osób funkcjonowania na niższych, bardziej stabilnych, mocniejszych i bardzo przydatnych często­tliwościach mózgowych. Wynikiem tej nauki jest nie tylko fakt, że osoby te są w stanie zdać sobie sprawę z informacji dotyczących spraw pro-blemowych, lecz również zdać sobie sprawę z informacji dotyczących rozwiązania tych problemów.

Odkrycie to sugeruje, że inteligencja człowieka, jego mózg i umysł mają przy zwolnionych częstotliwościach, nie zbadany potencjał roz­wiązywania problemów. Sugeruje to, że inteligencja ludzka jest w stanie

13

odbierać nie tylko te informacje, które odciśnięte są w naszym własnym mózgu, ale może również wyczuwać na odległość informacje zawarte w mózgu innych osób. Ten sposób odbierania informacji, gdy nasza świadomość działa przy zwolnionych częstotliwościach mózgowych, nazywa się komunikacją subiektywną.

Po osiągnięciu tego etapu naszych badań, postanowiliśmy spraw­dzić, czy szerszy Krąg osób zaakceptuje to odkrycie i czy ludzie będą się chcieli tego uczyć- Pod koniec roku 1966 oraz w latach 1967 i 1968, twórca i odkrywca Metody samokontroli umysłu — Jose Silva jeździł w Teksasie od miasta do miasta wykładając i wypróbowując swoją metodę. Kursy odbywały się w jednostkach 4-godzinnych, wykładanych raz, a czasami dwa razy dziennie. Aby sprostać zapotrzebowaniu, Jose Silva pokonywał dystans ponad 8 tysięcy kilometrów miesięcznie. Stało się jasne, że ludzie z ogromnym entuzjazmem akceptowali nowe techniki i chętnie się ich uczyli. Wkrótce zapotrzebowanie było tak duże, że konieczne stało się wykształcenie nowych wykładowców. Ocenia się, że w tej chwili kurs Metody Silvy ukończyło już ponad 8 milionów ludzi na całym świecie.

Metody Silvy naucza się obecnie w 95 krajach świata a podręcznik przetłumaczony je$t na 25 języków*. „Jest niezwykle ważne, aby wszyscy ludzie nauczyli się świadomego używania regionów alfa i stali się istotami o większej doskonałości, zrozumieniu i harmonii. Z przewagą takiej umiejętności możemy rzeczywiście stworzyć lepsze warunki do życia na świecie. Może to być prawdziwym początkiem drugiej fazy ewolucji człowieka na naszej planecie..." Aby osiągnąć ten cel potrzeba tysięcy instruktorów: młodszych i starszych, mężczyzn i kobiet.

Międzynarodowa organizacja Silva Mind Control prowadzi w dalszym ciągu badania w następujących dziedzinach:

• doskonalenia samej metody;

• większej efektywności w badaniu i rozwiązywaniu spraw proble­mowych;

• zastosowania naszych odkryć do przyspieszemia nauki oraz skróce­nia okresu formalnej edukacji w szkole;

• zastosowania odkryć w szkolnictwie w celu stworzenia bardziej efektywnych metod nauczania.

* Dane z grudnia 1993 roku.

14

Samokontrola umysłu Silvy rozwija komunikację subiektywną, która otwiera całkowicie nowy wymiar w dziedzinie komunikacji jako takiej. Wymiar ten może być również zastosowany podczas studiowania i tego typu zastosowanie będzie można nazwać edukacją subiektywną.

Historia Metody Silvy w Polsce

Nazwisko Jose Silvy pojawiło się w Polsce w 1980 roku. Informacje o fantastycznych, coraz bardziej popularnych w USA i Meksyku kur­sach Kontroli Umysłu przywiozła do kraju pani Brygida Osmańczyk, członek Stowarzyszenia Radiestezyjnego w Warszawie. Na podstawie przywiezionych przez nią materiałów pan Lech Emfazy Stefański, ów­czesny prezes Stowarzyszenia, opracował program kursu Doskona­lenia Umysłu (DU). Kursy te, wzorowane na Metodzie Silvy, były prowadzone w wielu ośrodkach w całym kraju i stały się niezwykle pozytywnym elementem, uświadamiającym ludziom możliwości tkwią­ce w ich umysłach. Kursy te rozwijały wizualizację, wyobraźnię i zdol­ności paranormalne.

Pierwszy kurs podstawowy Silvy w swej klasycznej formie odbył się w Warszawie w styczniu 1992 roku, poprowadzony przez Andrzeja Wójcikiewicza, dyrektora Metody Silvy na Polskę.

Autor niniejszego opracowania — Andrzej Wójcikiewicz jest absolwen­tem Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie oraz wydziału psychologii na Uniwersytecie w Ottawie w Kanadzie — specjalistą psychologii sportu. Przez wiele lat pracował jako trener kadry olimpijskiej szermierzy w Danii i w Kanadzie. Kurs podstawowy Silvy ukończył w Ottawie w 1989 roku i w 1990 roku kurs instruktorski u Jose Silvy w Laredo w Teksasie. Przez dwa lata zajmował się prowadzeniem kursów podstawowych Silvy dla grup sportowych w Kanadzie (szermierzy, pływaków, lekkoatletów, itp.), jednocześnie tłumacząc na język polski książki Jose Silvy oraz treść kursu podstawowego.

Obecne kursy Samokontroli Umysłu Silvy prowadzone są już w War­szawie, Opolu, Łodzi, Bielsku-Białej, Bydgoszczy, Zabrzu, Białymsto­ku itp. Corocznie są też organizowane kursy wyższego stopnia i seminaria dla absolwentów Kursu Podstawowego. Pierwszy w Polsce kurs drugiego stopnia (Graduate Seminar) został przeprowadzony przez pana Gerry Seavy (USA) w maju 1993 roku. Pierwszy w Polsce kurs Ultra (Ultra Se­minar) zostanie przeprowadzony przez Jose Silvę we wrześniu 1994 roku.

15

ZAŁOŻENIA

Obecnie uważamy, że umysł człowieka jest zmysłem lub elemen­tem ludzkiej inteligencji, podobnie jak wzrok jest 'zmysłem oka, słuch zmysłem ucha. Umysł wydaje się podstawowym zmysłem człowie­ka. Nasze doświadczenia wykazują, że potrafi wyczuwać informacje zgromadzone przez inne zmysły i zakodowane w neuronach móz­gu oraz informacje zawarte w żywych komórkach zarówno we włas­nym środowisku, jak i na odległość. W ten sposób jest on w stanie również przesyłać te informacje oraz na nie wpływać. Inteligencja człowieka potrafi, za pomocą owego zmysłu podstawowego, do­stroić się do jakiejkolwiek części mózgu i zdać sobie sprawę z odpo­wiednich informacji tam zawartych. Mózg stanowi magazyn infor­macji. Informacje zaczęły być w nim składowane od czasu, kiedy pier­wszy, funkcjonujący na prymitywnym poziomie życia zwierzęcego człowiek, postawił stopę na tej planecie. Te informacje przekazywane były w najróżniejszy sposób z ojca na syna, włączając w to przekaz genetyczny.

Naukowcy już od wielu lat badają elektryczne właściwości mózgu. W stanie przebudzenia, z otwartymi oczami częstotliwość impul­sów mózgowych jest najwyższa — wynosi ponad 14 cykli na se­kundę. W głębokim śnie częstotliwość mózgu jest najwolniejsza, mniej więcej pomiędzy 0,5 i 3,5 cykli na sekundę. Naukowcy po­dzielili te pulsacje na zakresy częstotliwości, od najniższej do najwyż­szej, nadając im nazwy z alfabetu greckiego: delta, teta, alfa i beta. Nasze zmysły fizyczne — dotyk, smak, węch, słuch a przede wszyst­kim wzrok — powiązane są głównie z funkcjonowaniem mózgu przy częstotliwości beta. Uważa się, że informacje odbierane przez nasze zmysły fizyczne notowane są na poziomach mózgu odpowiadających zakresom beta.

Wiemy jednak, że człowiek potrafi nauczyć się kontrolowania za pomocą swojego zmysłu podstawowego, czyli umysłu również tych

16

części mózgu, które odpowiadają częstotliwościom alfa i świadomie może przy tych częstotliwościach funkcjonować.

Część mózgu wytwarzająca częstotliwości alfa stanowi wymiar sam w sobie. Wymiar ten, w czasie ewolucji człowieka, był przez wieki zaniedbywany i ignorowany. Wymiar alfa ma kompletną gamę po-strzegań zmysłowych, tych samych, które istnieją w wymiarze beta. Ponieważ jednak przez tak długi czas ludzie nie używali w sposób świadomy wymiaru alfa, potrzebna im jest teraz pomoc w odzys­kaniu tej umiejętności i w ukierunkowaniu umysłu w dziedzinie roz­woju psyche. Takim ukierunkowaniem stała się nauka psychoorien-tologii.

Psychoorientologia spełnia następujące funkcje:

1. pomaganie ludziom w odnalezieniu ich własnego świata wewnętrz­nego, świata, który jest naturalnym, swoistym stanem umysłu;

2. kontynuowanie pomocy w ukierunkowaniu i w nauce funkcjonowa­nia w tym wymiarze;

3. rozwój, zwiększenie i kontrola zdolności metapsychicznych, zawie­rających wrażenia, które są właściwe i odpowiednie dla danego umysłu;

4. kontynuowanie wzrostu i rozwoju zastosowań tych zdolności dla polepszenia jakości życia codziennego.

Jednym z najważniejszych odkryć psychoorientologii jest komunika­cja subiektywna, czyli zdolność umysłu do odbierania na odległość informacji zanotowanych w innym mózgu, bez użycia środków fizycz­nych.

Zostało dowiedzione, że inteligencja człowieka jest w stanie kon­trolować wymiar alfa. Dzięki psychoorientologii możemy nauczyć się świadomego wykorzystywania tego wymiaru, przez ustanowienie w nim tzw. subiektywnych punktów odniesienia. Człowiek może w ten sposób osiągnąć ogromną wprawę w wyczuwaniu informacji tam, gdzie nie są one dostępne za pomocą naszych pięciu zmysłów fizycznych. Osoba, która wyrobi w sobie automatyczne odruchy zarówno w wymiarze beta, jak i w wymiarze alfa, staje się zdrowszą, bardziej produktywną jed­nostką, z niewspółmiernie zwielokrotnionymi umiejętnościami roz­wiązywania problemów.

17

Rozpoczęcie świadomego używania wymiaru alfa można porównać z ponownym narodzeniem. Przez użycie dwóch wymiarów i dwóch układów zmysłowych (fizycznego i subiektywnego), ludzkość jest w stanie wykorzystywać większe zakresy wiedzy, poprzez rozwinięcie większej mądrości wewnętrznej i wyrobienie bardziej realistycznego poczucia wartości.

18

RELAKSACJA KONTROLOWANA RK-101

Ten dzfał uczy kontrolowania następujących elementów:

i

• Kontrola rozluźnienia

Rozli-źnienie wszystkich układów mięśniowych włączając w to systemy autonomiczne. Pomaga w osiągnięciu lepszego zdrowia fizycznego i psychicznego.

r

>

• Kontrola snu

Osiągnięcie stanu normalnego, naturalnego, zdrowego snu, bez uży­wania proszków nasennych.

<

• Kontrola budzenia

Naby:ie umiejętności budzenia się w sposób naturalny, bez uży­wania budzika w dowolnym, wybranym czasie.

r

• Kont fola stanu senności

Utrz> manie stanu przebudzenia i pełnej świadomości w razie potrzeby.

• Kontrola snów

Umiejętność spowodowania, zapamiętania i zrozumienia snów, które są w stanie pomóc nam w rozwiązaniu problemów oraz w doskonaleniu Samokontroli umysłu. )

• Kontrola bólu głowy

Pozbycie się bólu głowy i migreny bez użycia proszków.

Ta część kursu uczy sztuki kontrolowanego rozluźnienia. Uczestnicy uczą się w jaki sposób, w ciągu kilku sekund, osiągnąć stan rozluźnienia, w którym nasz umysł ma zdolność kontrolowania energii witalnej ciała,

19

i

jak również pomagać w znajdowaniu optymalnych rozwiązań naszych problemów, bez stresu i nerwowości.

Użycie Samokontroli umysłu serii RK-101 pozwala na zwiększoną wydajność tym osobom, dla których ważne są takie elementy, jak: lep­sza koncentracja, rozluźnienie, samokontrola i zwiększone zdolności uczenia się. Są to elementy niezwykle ważne dla ludzi znajdujących się przez większość czasu pod presją i w stresie.

Dział ten pomaga również w zwiększeniu zdolności twórczych. Dzie­sięć do dwunastu godzin treningu podczas kursu i piętnaście minut codziennych ćwiczeń w domu umożliwi bardzo dobre opanowanie ma­teriału zawartego w tym dziale.

20

RELAKSACJA KONTROLOWANA

V/ trakcie pierwszych trzech ćwiczeń, zostaną przedstawione pod­stawowe założenia Metody Silvy oraz uwarunkowane podstawowe umiejętności rozluźnienia kontrolowanego. Późniejsze ćwiczenia będą miały na celu warunkowanie umiejętności specjalnych.

\Y Metodzie Silvy ćwiczenia te nazywane są osiąganiem poziomu alfa lub⁽wejściem w poziom rozluźnienia. Można to również nazwać okreś­leniem medytacji dynamicznej w odróżnieniu od medytacji pasywnej (podobnej do tej, jaka jest używana w medytacji transcendentalnej).

Uczestnicy kursu wprowadzani są w poziom alfa z następujących powodów:

1. W celu przypomnienia lub odkrycia, jakie uczucia są połączone ze stanem głębokiego rozluźnienia fizycznego i umysłowego. Napięcie izyczne blokuje efektywne wykorzystywanie naszych zdolności .imysłowych, jak również przyczynia się do stwarzania problemów zdrowotnych.

2. Dla odkrycia, jakie uczucia są połączone ze stanem kontrolowanego

celowego użycia poziomu dominującej częstotliwości alfa.

3. Poziom ten umożliwia często dostęp do wielu nowych, użytecznych 1 pozytywnych pomysłów.

4. W celu nauczenia $ię w czasie kursu dynamicznego i niezależnego "stosowania przerabianych technik dla potrzeb życia codziennego.

Zanim ćwiczenie zostanie wykonane, wykładowca wyjaśnia znaczenie ka2Mego słowa, używanego podczas ćwiczeń. Dzięki temu każdy uczestnik wio dokładnie, jaka jest treść oraz cel każdego ćwiczenia.

Uczestnicy biorą aktywny udział w każdym ćwiczeniu. W każdym z ćwiczeń istnieje specjalna część przeznaczona do aktywnego włą­czenia indywidualnej wyobraźni, w sposób wybrany przez samego uczestnika.

21

UŻYCIE SUBIEKTYWNYCH ZMYSŁÓW WYOBRAŹNI

W momencie gdy patrzymy na naszego przyjaciela, używamy naszych obiektywnych, tzn. fizycznych zmysłów. W tym wypadku używany jest obiektywny zmysł wzroku. Jeżeli wyobrazimy sobie jego postać i za­czniemy myśleć o tym jak wygląda, jak jest ubrany itp., to pomimo że naszego przyjaciela nie ma przed nami, jesteśmy w stanie wyraźnie odtworzyć w naszej wyobraźni jego wygląd. W takim wypadku używamy naszego subiektywnego zmysłu wzroku (wizualizacja).

Kiedy myślimy o dźwięku dzwonka szkolnego, pomimo że tego dzwonka nie słyszymy, używamy w naszym wymiarze wyobraźni subiektywnego zmysłu słuchu.

Kiedy myślimy o miękkim jedwabiu lub przypominamy sobie uczu­cie przeżywane podczas jazdy diabelskim młynem w „wesołym miastecz­ku", używamy wyobrażeniowego, subiektywnego zmysłu lub uczucia dotyku.

Kiedy myślimy o smaku czekolady w ustach lub zapachu cytryny, czy rozgrzanej smoły, używamy wyobrażeniowych, subiektywnych zmysłów smaku i węchu.

W momencie, gdy wyobrażamy sobie coś, co widzieliśmy lub czego doświadczyliśmy już kiedyś, tworzenie obrazów lub wrażeń umys­łowych nazwane jest wizualizacją. Jeżeli jednak nasze wyobrażenia i skojarzenia są zupełnie nowe, jest to wyobraźnia. Na przykład pro­szę sobie wyobrazić, że w tej chwili siedzicie w waszym pokoju sto­łowym, którego ściany pomalowane są na kolor pomarańczowy, a na podłodze leży niebieski dywan. Na fotelu w tym pokoju siedzi słoń, który w czasie czytania „Sportowca" pociąga sobie z kieliszka dry martini. Teraz proszę sobie wyobrazić jak wyglądają wasze pozostałe meble, na tle pomarańczowych ścian i niebieskiego dywanu? Jaki jest zapach w waszym pokoju? Jakie macie uczucie, podczas wyobrażania sobie takiej sceny? Tworzenie tych obrazów umysłowych jest wyo­braźnią.

22

Wyobraźnia staje się bardziej wyrazista w poziomie alfa i jeszcze bar­dziej wyrazista w czasie snów...! Z zamkniętymi oczyma możecie kon­centrować się lepiej, z mniejszą ilością zakłóceń, na wyobrażanych przedmiotach lub sprawach.

Rozwój wyobraźni jest sprawą niezwykle istotną... Ze względu na fakt, że zdolności wyobrażeniowe umysłu są jednocześnie elementem genialno-ści_t ćwiczenie używania subiektywnych zmysłów jest podstawą treningu umysłowego.

NOTATKI

23

SKALA EWOLUCJI MÓZGU

Wewnątrz naszego mózgu odbywają się procesy elektrochemiczne, które manifestowane są w formie impulsów elektrycznych mierzonych za pomocą aparatury EEG.

Jak już wspomniałem, w stanie czuwania, gdy nasze oczy są otwar­te, postrzegamy otaczający nas świat za pomocą zmysłów fizycznych: wzroku, słuchu, smaku, węchu i dotyku. Nasza świadomość skoncent­rowana jest na zewnętrznym, fizycznym świecie. Jeżeli w tym stanie zostanie zmierzona aktywność elektryczna mózgu, wykres EEG wykaże prawdopodobnie dominującą częstotliwość pomiędzy 14 a 21 impulsami na sekundę. Częstotliwość ta została nazwana częstotliwością typu beta.

Jeżeli jednak zamkniemy oczy, rozluźnimy się fizycznie, nasza świado­mość i uwaga skierowuje się do wnętrza. Prawdopodobnie zwracamy wtedy więcej uwagi na treść naszych myśli lub wyobrażamy sobie, że leżymy na pięknej, piaszczystej plaży, albo być może zaczniemy sobie wyobrażać posiłek, który chcielibyśmy spożyć na obiad. W czasie, gdy aktywność naszej uwagi koncentruje się na wewnętrznej sferze świadomości, dominu­jąca częstotliwość aktywności elektrycznej mózgu zwalnia się do tak zwanej częstotliwości alfa, co odpowiada pulsacjorP pomiędzy 7 i 14 cykli na sekundę.

Alfa jest częstotliwością, przy której większość ludzi zapada w sen. W czasie snu, dominująca częstotliwość naszego mózgu ulega dalszemu zwolnieniu, przechodząc przez fazę tzw. częstotliwości teta, co odpowiada 4 do 7 cykli na sekundę, w czasie głębokiego snu dochodząc ewentualnie do częstotliwości pomiędzy 0,5 i 4 cykli na sekundę, która została nazwana częstotliwością typu delta*.

Proszę zauważyć, że na wykresie „Skala ewolucji mózgu'' (str. 26), częstotliwości alfa i teta są skojarzone z pojęciem „życie duchowe".

* Litery alfabetu greckiego: alfa, beta, teta i delta ujawniają również kolejność odkrywania owych częstotliwości.

24

W tym wypadku pojęcie „duchowe", użyte jest raczej w znaczeniu „nie fizyczne", niż w znaczeniu religijnym. Nasza wyobraźnia, fantazja i marzenia są ponadczasowe i nie mają żadnych ograniczeń przestrzen­nych. W jednej sekundzie możemy się w wyobraźni przenieść z Ziemi na Księżyc lub w środek Galaktyki.

Skrót E.S.P. (percepcja pozazmysłowa) odnosi się również do aktyw­ności mózgowej przy częstotliwościach alfa i teta, ponieważ — jak wykazały badania naukowe dotyczące ludzkich zdolności metapsychicz-nych — są one demonstrowane w kontrolowanych warunkach przy tym właśnie typie aktywności mózgowej.

Tak więc częstotliwość beta połączona jest z ludzką działalnością w ramach świata fizycznego, za pomocą zmysłów fizycznych, natomiast częstotliwość alfa łączy się ze światem życia wewnętrznego, światem naszych myśli i wyobraźni.

Badania przeprowadzone z ludźmi uważanymi za geniuszy wykazały, że ich wspólną cechą jest wyjątkowo rozwinięta umiejętność używania wyobraźni, budowania obrazów umysłowych, wizualizacji. W tej sytuacji można stwierdzić, że umiejętność świadomego wykorzystania i kont­rolowania częstotliwości alfa pozwala na nieporównywalnie większe wykorzystanie możliwości naszego mózgu, na osiągnięcie genialności.

„Skala ewolucji mózgu" ilustruje również fakt, że rozwój mózgu, od momentu zapłodnienia do osiągnięcia dojrzałości, powiela w pewnym sensie zmiany ewolucyjne mózgu u zwierząt. W momencie urodzenia, wszystkie części mózgu są już uformowane, lecz nie osiągają jeszcze stanu pełnej dojrzałości. Od zapłodnienia do późnego dzieciństwa, część jmózgu kontrolująca podstawowe funkcje organiczne oraz zachowania instynktowne staje się w pełni funkcjonalna. Jest to część związana z dominującą częstotliwością typu delta i teta. Częstotliwości te dominują u dzieci do mniej więcej czterech lat. Jest to również częstotliwość charakteryzująca płazy. W dzieciństwie następuje dalszy rozwój funkcji mózgowych, połączonych z rozwojem emocji oraz podstawowych proce­sów poznawczych, przy dominujących częstotliwościach typu teta i alfa, charakteryzujących dzieci do lat czternastu oraz w świecie zwierzęcym — ssaki. W wieku kilkunastu lat dojrzewanie kory mózgu pozwala na rozwój wyższych procesów poznawczych, logiki oraz dominującej częstot­liwości beta.

25

HIPNOZA I MEDYTACJA

Metoda Silvy wywodzi się z badań opartych na hipnozie oraz me­dytacji. Metoda ta nie jest jednak ani hipnozą, ani też medytacją w tra­dycyjnym znaczeniu.

Hipnoza

Zdefiniowanie hipnozy zarówno z punktu widzenia prawnego jak i medycznego od dawna już napotykało duże trudności i wzbudzało liczne kontrowersje.

Słowo „hipnoza" wywodzi się z języka greckiego, w którym oznacza „sen". Hipnoza nie jest jednak snem, ponieważ osoba biorąca udział w seansie hipnotycznym nie znajduje się w stanie snu, w potocznym tego słowa znaczeniu.

W czasie hipnozy hipnotyzer kieruje procesami umysłowymi pacjenta, którego rola jest całkowicie pasywna.

Istnieje bardzo wiele nieporozumień i fałszywych poglądów na temat tego stanu, nawet wśród ludzi wykształconych. Wiele osób uważa na przykład, że hipnotyzer musi dysponować specjalnymi mocami psychicz­nymi umożliwiającymi manipulowanie wolą i umysłami innych, itp. Hipnozę uważa się często za coś w rodzaju okultyzmu, sztuczek magicz­nych pokazywanych na odpuście. W rzeczywistości nie ma w niej niczego tajemniczego czy nadnaturalnego.

Pierwsze zapiski na temat stanu podobnego do hipnozy pochodzą z Egiptu, z V wieku przed naszą erą. Osoby przychodzące do świątyni bogini Izydy zapadały tam w sen. W czasie marzeń sennych, dzięki interwencji bogów doznawały cudownego uzdrowienia.

Rozwój współczesnej hipnozy zaczął się pod koniec osiemnastego i na początku dziewiętnastego wieku, kiedy paryski lekarz Mesmer (1734-1815) wprowadzał swoich pacjentów w rodzaj transu, przypo­minającego sen. Mesmer uważał, że wchodzą tu w grę pewne siły

27

„magnetyczne'' powodujące taki stan. Od jego nazwiska powstało po­jęcie „mesmeryzmu". Pierwszym, który opisał hipnozę jako „częścio­wy sen", był psycholog rosyjski Pawłów.

W dziewiętnastym wieku szkocki lekarz James Braid stoso­wał podobne techniki i nadał im używaną do tej pory nazwę hip-nosis. W tamtych czasach hipnozy jako anestezji zaczęto używać z dużym sukcesem w chirurgii. Odkrycie chloroformu odsunęło na bok użycie tej formy anestezji. Chloroform był szybszy, prostszy i nie wymagał od lekarza niewygodnej konieczności zdobywania zaufania pacjenta.

Obecnie badaniami nad hipnozą zajmuje się zarówno medycyna, jak i psychologia oraz psychiatria. Współcześni badacze nadal jeszcze stosują różne definicje hipnozy. Zwolennicy teorii dysocjacji (Erickson, Hilgard) uważają, że jest to Stan, w którym osobnik, oprócz kontaktu z hipnotyzerem, jest psychicznie „wyłączony" z otoczenia. Zwolennicy teorii socjal-no-psychologicznej (Barber, Spanos) uważają, że osobnicy znajdujący się w stanie hipnozy zdają sobie sprawę z tego, co się dookoła nich dzieje, odgrywają jednak rolę „zahipnotyzowanych" w zakresie swojej percepcji i zrozumienia pojęcia „podatnych na sugestię".

Medytacja

W wielu kulturach istnieją różne metody rozwoju zdolności umysłu ludzkiego. Rozwijane były zarówno ze względu na potrzeby religii jak i ówczesnego życia codziennego. Stworzono wiele systemów koncent­rujących się na rozwoju poszerzonej świadomości duchowej, umysłowej i fizycznej, które mogą być określone jako medytacyjne. Ze Wschodu przyszły systemy: zen, yoga, tai-chi, tantra, medytacja transcendentalna, z Południowego Pacyfiku — system huna. Na Zachodzie medytacja była obecna we wczesnych tradycjach żydowsko-chrześcijańskich. Bez względu na podłoże religijne, czy środowisko kulturowe, wszystkie systemy medyta­cyjne charakteryzują się podobnymi do siebie metodami i zasadami. Opierają się mianowicie na osiągnięciu stanu głębokiego rozluźnienia i spokoju, zarówno fizycznego, jak i umysłowego. Jest to medytacja pasywna, ukierunkowana najczęściej w .stronę rozwoju duchowego i religij­nego życia człowieka oraz korzyści fizjologicznych wynikających z samego faktu rozluźnienia. Jednym z najlepiej zbadanych systemów medytacyjnych jest medytacja transcendentalna, dzięki pracom dr. H. Bensona, przed­stawionym w klasycznej już książce pt. „The Relaxation response" (1978).

28

W porównaniu z tymi systemami, Metoda Silvy stanowi system me­dytacji dynamicznej, rozumianej jako pogłębienie rozwoju duchowego, lecz z ukierunkowaniem w stronę praktycznego zastosowania nauczo­nych i zaprogramowanych technik medytacyjnych w codziennym życiu.

W czasie kursu, medytacja będzie procesem, w którym uczestnik używając specyficznej procedury, kieruje własnymi procesami myślowymi, jednocześnie je kontrolując — spełnia więc aktywną rolę. Medytacja kierowana jest formą, w której uczestnik prowadzony jest przez — objaś­niony uprzednio — proces umysłowy (objaśnienie takie nie jest stosowane w hipnozie), podczas którego osoba znajdująca się w stadium medytacji proszona jest o przejęcie aktywnej roli (również nie stosowanej w hipnozie). Celem tego procesu jest przekazanie uczestnikom umiejętności używania medytacji bez pomocy osób trzecich.

Metoda Silvy jest systemem medytacji dynamicznej, dlatego nie jest ani hipnozą, ani autohipnozą, ani też tradycyjną medytacją.

29

Różnice pomiędzy hipnozą i medytacją

Hipnoza

Medytacja

Nie ma związanych z nią specyficz­nych zmian fizjologicznych

Badania naukowe prowadzone przez Herberta Bensona na uni­wersytecie w Harwardzie (dot. me­dytacji transcendentalnej) wyka­zały, że proces medytacyjny zwią­zany jest z następującymi zmiana­mi fizjologicznymi: obniżenie me­tabolizmu, normalizacja ciśnienia krwi, normalizacja poziomu kwa­su mlekowego we krwi, odpręże­nie fizyczne i umysłowe oraz usu­nięcie nadmiernego stresu.

Nie łączy się ze specyficzną częs­totliwością bioelektryczną mózgu, podczas hipnozy występują (delta, teta, alfa i beta)

Stan medytacji łączy się z dominu­jącą częstotliwością alfa i zwięk­szoną ostrością percepcji.

Prowadzący seans (hipnotyzer) dominuje nad osobą poddającą się hipnozie, która jest pasywna. Is­totny jest także element zaskocze­nia — hipnotyzer używa niektó­rych technik bez ich uprzedniego wyjaśnienia.

Osoba, która uczy się medytacji może być w czasie nauki instruo­wana podczas seansu. Niemniej jednak uczestnicy biorą aktywny udział w procesie, który jest uprzed­nio wyjaśniany.

30

Hipnotyzer „prowadzi" pacjenta oraz zadaje pytania. Nie wprowa­dza elementu nauki niezależnego myślenia podczas seansu.

Celem medytacji kierowanej jest na­uczenie "uczestnika sposobu wprowadzenia się samemu w stan rozluźnienia z dominującą częstot­liwością alfa.

Hipnoza jest definiowana jako „stan zwiększonej podatności na sugestię". W tym wypadku chodzi oczywiście o sugestie osoby pro­wadzącej seans, która musi mieć całkowite zaufanie pacjenta, aby osiągnąć żądane wyniki. Należy pamiętać, że wprawny hipnotyzer potrafi pokonać pewne bariery u opornych osób.

Trening medytacyjny o orientacji dynamicznej (taki jak Metoda Sil-vy) prowadzi do uzyskania więk­szej kontroli nad własnymi proce­sami umysłowymi, lepszej zdolno­ści rozwiązywania problemów, rozwoju zdolności twórczych, więk­szej kontroli nad procesami fizjo­logicznymi oraz do pełniejszego samozrozumienia...

„Samohipnoza" jest na ogół okreś­leniem stosowanym w sytua­cjach, kiedy osoba otrzymuje su­gestię pohipnotyczną, która po­winna być zrealizowana w póź­niejszym czasie. W dalszym ciągu istnieje tu element pewnej zależno­ści i pasywności.

W procesie hipnozy, im głębszy jest osiągnięty poziom, tym pa­cjent ma mniej kontroli nad swoim umysłem i ciałem.

Proces praktykowania samohip-nozy na zasadzie nauki (np. z ksią­żki), historycznie odnosi się bar­dziej do terminu „medytacja" niż „samohipnoza".

W procesie medytacji im głębszy jest jej poziom, tym więcej kontroli uzyskuje jej uczestnik nad swońn umysłem i ciałem.

31

Świadomość i specjalizacja półkul mózgowych

Rodzaj świadomości

logiczna, racjonalna,

analityczna,

matematyczna,

werbalna,

liniowa,

„widzi drzewo zamiast lasu"

Rodzaj świadomości

intuicyjna

syntetyzująca

wyobrażeniowa, twórcza

wizualna, przestrzenna,

muzyczno-tonalna,

„widzi las zamiast pojedynczych

drzew⁵⁵

Wyżej zostały przedstawione dwa sposoby rozumienia i postrzegania świata. W naszej kulturze, w systemie naszego szkolnictwa, jak również w systemie szkolnictwa na Zachodzie, dominuje ćwiczenie lewej półkuli, czyli systemu myślenia logicznego, matematycznego, analitycznego. Jednak, jak wynika z badań, największe sukcesy w życiu i w pracy zawodowej osiągają ludzie, używający w procesach myślenia i do rozwiązywania problemów obydwu półkul mózgowych.

Naukowcy odkryli, że geniusze korzystają w czasie procesów myśle­nia i rozważań zarówno z logiki swojej lewej półkuli mózgowej, jak i z wyobraźni półkuli prawej.

32

Wyniki badań sugerują, że stan alfa jest stanem umysłu, w którym człowiek ma dostęp do obydwu półkul mózgowych, w związku z czym myślenie odbywa się za pomocą zarówno prawej, jak i lewej hemo-sfery. Tworzy to specyficznie zrównoważony sposób myślenia, który w znaczny sposób zwiększa nasze możliwości rozumienia, zdolności twórcze i możliwości rozwiązywania problemów*.

* Robert Ornstein: „The Psychology of Cosciousness".

33

POZYCJA FIZYCZNA PODCZAS ĆWICZEŃ W POZIOMIE ALFA

Pozycja siedząca. Pozycja ta (szczególnie w początkowej fazie) jest najbardziej polecana przy wykonywaniu ćwiczeń rozluźniających w ce­lu osiągnięcia poziomu alfa. Pozycja leżąca bardzo często powoduje osiągnięcie poziomu głębszego, niż to było planowane (zapadnięcie w drzemkę!). Poza tym pozycja siedząca uniezależnia nas od koniecz­ności położenia się, aby osiągnąć stan rozluźnienia. W życiu często zda­rzają się sytuacje, kiedy powinniśmy się rozluźnić, ale nie możemy się położyć... Później, gdy osiągniecie dużą wprawę w schodzeniu do po­ziomu alfa, można się od czasu do czasu położyć.

Siedzieć należy w wygodnej, wyprostowanej pozycji, trzymając stopy płasko na podłodze i kładąc ręce na kolanach (bez styku dłoni). Po nauczeniu się techniki trzech palców, technikę tę można stosować za każdym razem, kiedy wykonuje się ćwiczenie rozluźniające. Nie należy krzyżować nóg, stóp lub rąk.

W późniejszym czasie można eksperymentować z osiąganiem stanu alfa w pozycji leżącej lub ze skrzyżowanymi nogami (indywidualne wersje pozycji „lotosu"). Proszę jednak pamiętać o używaniu zrów­noważonej pozycji ciała i o unikaniu uzależnienia od takiej, czy innej pozycji.

Okulary lub szkła kontaktowe

Podczas ćwiczeń relaksacji zaleca się zdjęcie okularów. Zmniejsza to rozproszenie uwagi spowodowane naciskiem na nos i uszy oraz pozwala ćwiczącym na zauważenie ewentualnej poprawy wzroku, po usunięciu nadmiernego stresu.

Zalecane jest, aby osoby używające szkieł kontaktowych zdjęły je przed ćwiczeniem, które może trwać ponad 20 minut. Osoby używające miękkich szkieł kontaktowych nie muszą ich zdejmować nawet przy dłuższych ćwiczeniach.

34

Oddychanie

Wzięcie głębokiego oddechu jest samo w sobie aktem rozluźniającym i dodającym energii. Podczas wykonywania ćwiczenia w poziomie alfa zalecane jest oddychanie regularne, od czasu do czasu należy wziąć głębszy oddech. „Głębszy" nie oznacza w tym wypadku gwałtownego wdechu, ani też hiperwentylacji! Przez „głęboki oddech'' rozumiemy oddech pełny i „od środka", czyli z użyciem mięśni brzusznych i prze­pony. Wyrażenie „oddychanie od środka" pochodzi z tradycji Wscho­du i z technik wschodnich sportów walki (judo, aikido, karate, kun-fu, itp.).

W czasie wykonywania ćwiczeń na pewno zauważą państwo, że wyprostowana i zrównoważona pozycja ciała, pozwala również na głęb­sze i swobodniejsze oddychanie.

35

ZEJŚCIE DO POZIOMU ALFA

Metoda liczenia od pięciu do jednego 6 POZIOM ŚWIADOMOŚCI ZEWNĘTRZNEJ

5 ZMĘCZENIE POWIEK

4 ZAMKNIĘCIE OCZU

fi| ROZLUŹNIENIE FIZYCZNE

2| ROZLUŹNIENIE UMYSŁOWE

PODSTAWOWY POZIOM ALFA

V

WEJŚCIE W POZIOM ALFA

STANDARDOWA METODA OSIĄGANIA POZIOMU ALFA

Należy przyjąć wygodną pozycję, zamknąć oczy, wziąć głęboki oddech i podczas wydechu trzy razy powtórzyć w myśli i wyobrazić sobie numer 3.

Proszę teraz wziąć drugi głęboki oddech i podczas wydechu trzy razy powtórzyć w myśli i wyobrazić sobie numer 2.

36

Proszę wziąć następny głęboki oddech i podczas wydechu trzy razy powtórzyć w myśli i wyobrazić sobie numer 1.

Osiągnęliście teraz poziom 1, podstawowy poziom, którego uczycie się teraz używać w każdym dowolnym, pożądanym przez was celu.

ĆWICZENIE POGŁĘBIAJĄCE W CELU OSIĄGNIĘCIA ROZLUŹNIONEJ KONCENTRACJI

W celu osiągnięcia głębszych, zdrowszych poziomów umysłu, możecie wykonywać ćwiczenia pogłębiające licząc wstecz.

W celu pogłębienia, proszę liczyć od 10 do 1 lub od 25 do 1, lub od 50 do 1, lub od 100 do 1. Gdy dojdziecie do numeru 1, osiągniecie jedno­cześnie głębszy, zdrowszy poziom umysłu, głębszy niż poprzednio. (Przy wykonywaniu tego ćwiczenia możecie zsynchronizować liczenie z od­dychaniem oraz/lub wyobrazić sobie dźwięk, kolor, kształt lub różnego rodzaju powierzchnie poszczególnych numerów. Proszę w miarę możli­wości włączyć podczas ćwiczenia jak najwięcej waszych subiektyw­nych zmysłów).

FUNKCJONOWANIE W POZIOMIE ALFA

W momencie, gdy znajdujecie się w poziomie alfa, możecie wykorzystać go do jakiegokolwiek wybranego celu, jeżeli jest to potrzebne i korzystne dla ludzkości. Należy przy tym pamiętać, że w Metodzie Silvy, ludzkość zaczyna się od nas samych. Jednostka jest tu rozumiana jako najmniejsza i nieodłączna część całej ludzkości. Jeżeli przy indywidualnym pro­gramowaniu ignorowane są interesy i potrzeby ludzkości jako całości, ignorowane są również najżywotniejsze interesy człowieka, stanowiącego część tej ludzkości.

W tej części do programowania należy używać jednej lub kilku' wybranych technik z przerobionego na kursie programu Samokontroli umysłu.

POWRÓT DO STANU ŚWIADOMOŚCI ZEWNĘTRZNEJ: WYJŚCIE ZE STANU ROZLUŹNIENIA

Jeżeli ćwiczenie jest wykonywane bez niczyjej pomocy, w trakcie opuszczania stanu rozluźnienia alfa zaleca się kończenie programo-

37

w.-jrem naszego samopoczucia w stanie beta. Nalery powiedzieć do siebie w myśli:

„Za chwilę policzę od 1 do 5 i gdy dojdę do 5, otworzę oczy, bę­dę całkowicie obudzony /obudzona, z doskonałym samopoczuciem i w doskonałym zdrowiu". Następnie proszę zacząć liczyć: „1, 2 po­tem 3", przy trzech przypominając sobie, że: „gdy dojdę do 5, otworzę oczy, będę całkowicie obudzony/obudzona, z doskonałym samopoczuciem i w doskonałym zdrowiu, czując się lepiej niż po­przednio". Należy kontynuować liczenie „4-5'' i na 5 z otwar­tymi oczyma, proszę powtórzyć jeszcze raz: „jestem całkowicie obudzony/obudzona, z doskonałym samopoczuciem i w doskonałym zdrowiu''.

Proces przebudzenia może być zindywidualizowany przez do­danie zdań zawierających stwierdzenia pomagające programowaniu, które jest dostosowane do potrzeb danej chwili, na przykład: „gdy dojdę do 5, otworzę oczy, będę całkowicie obudzony /obudzona, z doskona­łym samopoczuciem i w doskonałym zdrowiu, gotowy /gotowa do skoń­czenia mojej pracy domowej..." lub „gotowy/gotowa do startu w zawo­dach... " itp.

KIEDY NALEŻY WPROWADZAĆ SIĘ W STAN ROZLUŹNIENIA (ALFA) I NA JAK DŁUGO?

Wykonywać ćwiczenia rozluźniające w poziomie alfa przez 5 mi­nut jest dobrze, przez 10 minut bardzo dobrze, przez 15 minut — doskonale.

Wykonywać ćwiczenia rozluźniające raz dziennie jest dobrze, dwa razy dziennie bardzo dobrze, trzy razy dziennie — doskonale.

Jeżeli pracujecie nad problemem własnego zdrowia, zalecane jest wykonywanie programowania w poziomie alfa trzy razy dziennie przez 15 minut. Taki stan rozluźnienia niezwykle korzystnie wpływa na system immunologiczny i jest ogromną pomocą w procesie gojenia i doprowadzania organizmu do stanu normalnego.

38

PORÓWNAN1CTOMIĘDZY WPROWADZANIEM W POZIOM ALFA W CZASIE KURSU A OSIĄGANIEM TEGO POZIOMU BEZ POMOCY:

W czasie kursu

Liczenie od 3 do 1 Pogłębianie od 10 do 1

Miejsce idealnego odpoczynku Pozytywne stwierdzenia

Stwierdzenia dotyczące zdrowia

Stwierdzenia efektywnej projekcji świadomości

Programowanie nowego materiału.

Stwierdzenia końcowe.

Wyjście ze stanu rozluźnienia.

Samemu

Liczenie od 3 do 1

(Pogłębianie od 10 do 1, od 25 do

1 itd. — alternatywnie)

(Miejsce idealnego odpoczynku — alternatywnie)

Programowanie własne za pomo­cą jakiejkolwiek techniki z Meto­dy Silvy.

Wyjście ze stanu rozluźnienia.

NOTATKI:

39

OCZYSZCZENIE MYŚLI

„Nasze myśli tworzą, naszą, rzeczywistość... gdy zmieniamy treść naszych myśli... zmienia się nasze życie".

To zdanie jest jednym z podstawowych założeń leżących u podstaw Metody Silvy. Proszę przez chwilę wyobrazić sobie, że nasz mózg i umysł stanowią tu coś w rodzaju systemu biokomputerowego. Mózg może być rozumiany jako „twardy dysk", czyli właściwy komputer, umysł —jako „miękki dysk", czyli program, który się do tego komputera wkłada.

Każdy komputer może robić tylko to, co ma w programie. W ję­zyku angielskim popularny jest skrót "G.I.G.O." od "Garbage In — Gar-bage Out", w swobodnym tłumaczeniu oznacza to: „Wkładając śmiecie z jednej strony — śmiecie wyjmujemy z drugiej". Porównując to stwierdzenie z komputerem, można powiedzieć, że niewłaściwe zaprog­ramowanie („zaśmieconym" programem), spowoduje jego niewłaściwe funkcjonowanie.

Nasz program zawiera: indywidualny system przekonań, nasze na­stawienie do życia, pojęcia, naszą samoocenę i nasze poglądy na świat. Programy te pochodzą z pozytywnych lub negatywnych interpretacji naszych przeżyć. Psychologowie twierdzą, że większość najgłębszych, najważniejszych programów pochodzi z okresu pomiędzy momentem poczęcia i wiekiem czterech do pięciu lat. Należy tutaj pamiętać o dwóch sprawach:

Po pierwsze — w okresie wczesnego dzieciństwa mózg dziecka nie jest jeszcze w pełni dojrzały i operuje w niższych zakresach częstotliwości, mając — w porównaniu z dorosłymi — zwiększoną liczbę niezwykle korzystnych częstotliwości alfa. Jest to być może jedna z przyczyn powodujących, że dzieci uczą się wszystkiego szybko i bez wysiłku, i że mają tak wspaniałą wyobraźnię.

Po drugie — w wieku dziecięcym, nasze myślenie logiczne i analitycz­ne nie jest jeszcze rozwinięte. Dlatego też małe dzieci interpretują

40

wszystko dosłownie. Dla przykładu weźmy sytuację, w której półtora­roczny Jasio, po przypadkowym rozlaniu szklanki mleka na podłodze, ucieszony widokiem ogromnej, białej kałuży, zaczyna wodzić rączką po tej rozlanej powierzchni rysując paluszkami w mleku różne esy-floresy. W tym wieku taki przypadek może być dla niego czymś w rodzaju przeżycia artystycznego, tworzeniem czegoś nowego. Do pokoju wcho­dzi jednak mama, która ma przed oczami podłogę zalaną mlekiem i dziecko usmarowane, babrzące rączką w tej kałuży. W odruchu złości mama podnosi Jasia z podłogi, daje mu mocnego klapsa mówiąc: „Niedobry, głupi chłopiec!". W wieku półtora roku, Jasio nie ma jeszcze zdolności analizowania tej emocjonalnej wypowiedzi, wzmocnionej bólem w „pedagogicznej" części ciała. Nie potrafi więc pomyśleć: „Tak naprawdę mama wcale nie uważa, że jestem zupełnie głupi i zły, po prostu nie pochwala tego, że rozlałem mleko po podłodze i że ubrudziłem przy tym ubranko, buzię i rączki...". Interpretacja takiego faktu jest prawdopodobnie inna: „Mama uważa, że jestem głupi i niedobry"... lub: „Tworzenie nowych, ciekawych obrazów jest głupie i niedobre"...

Nie oznacza to oczywiście, że każde skarcenie dziecka za różne psoty, doprowadza natychmiast do powstania głęboko zakorzenionych nega­tywnych programów, które później rządzą naszymi emocjami i naszym dalszym życiem. Nikt nie jest jednak w stanie przewidzieć, czy podany, hipotetyczny przykład z życia Jasia nie spowodował zahamowania roz­woju zdolności artystycznych, wywołania niechęci do rysunków czy do tworzenia w ogóle... Takie rzeczy są trudne do przewidzenia.

Programowanie dzieci przez rodziców odbywa się codziennie, często jest ono bardzo negatywne, a mimo to z dzieci takich mogą wyrosnąć bardzo dobrzy i wartościowi ludzie... Oznacza to, że dzieci albo były w stanie przeprogramować się same lub zostały przeprogramowane przez nauczycieli, kolegów, otoczenie itp. Znaczy to również, że nawet głębokie, negatywne programy można ewentualnie wymienić na inne, bardziej pozytywne.

Podane stwierdzenia i przykłady pozwalają zrozumieć, dlaczego bardzo często nasze najgłębsze programy są oparte na wnioskach wy­nikających z dziecinnych, nielogicznych, dosłownych interpretacji prze­żyć tego okresu. Programy takie, zwłaszcza programy negatywne, nie mają już na ogół żadnej wartości gdy osiągamy wiek dojrzały, chyba że jako dorośli... ciągle jeszcze w nie wierzymy.

41

tWgramowanie, które jest zakorzenione w głębszych poziomach naszej podświadomości i związane z wolniejszymi częstotliwościami mózgu, wymaga przeprogramowania na tych samych poziomach, na których zostało zaprogramowane. Tylko wtedy możemy spodziewać się rzeczywistych zmian w naszym systemie przekonań. Dlatego też dzieci łatwo jest przeprogramować, gdyż funkcjonują one z natury, na zwol­nionych częstotliwościach. U dorosłych jednak nie wystarczy samo tylko pozytywne myślenie. Takie myślenie jest na ogół odpowiednikiem zmian i programowania tylko na poziomie częstotliwości beta.

Aby efektywnie zmienić stare, negatywne, destrukcyjne programy, należy zastosować dynamiczne i mocne samoprzeprogramowanie uży­wając specyficznych technik umysłowych, włączających zarówno częs­totliwości alfa, jak i beta. Wtedy pozytywne myślenie staje się pozytyw­nym byciem.

We wszystkich przedsięwzięciach, sukces rozpoczyna się w naszym umyśle.

Pierwszym krokiem takiego przeprogramowania jest tzw. oczyszczenie myśli, czyli zwiększone wyczulenie i nabycie umiejętności rozpoznania naszego nastawienia w różnych sytuacjach życiowych.

NOTATKI:

42

NASZE NASTAvfflENI£ JEST ŹRÓDŁEM NASZEGO SUKCESU

Cechy negatywnego nastawienia

Cechy pozytywnego nastawienia

Pasywność w życiu.

Myślenie o sobie jako o ofierze okoliczności.

Aktywność w życiu.

Myślenie o sobie jako o twórcy okoliczności.

Niebranie na siebie odpowiedzial­ności za swoje życie.

Wzięcie pełnej odpowiedzialności za swoje życie.

Wrażenie, że nie jesteśmy w stanie Umiejętność dostosowania reakcji
kontrolować naszych reakcji. do każdej sytuacji.

Mówienie i myślenie:

„Nie mogę..."

„Nie będę w stanie..." itp.

Powtarzanie innych limitujących destrukcyjnych stwierdzeń w wy­niku czego stwarza się poczucie braku możliwości wyjścia z sytua­cji, strach, zmartwienia, przekła­danie decyzji na później, uczucie przegranej.

Mówienie i myślenie:

„Mogę..."

„Będę w stanie..." itp.

Dalszy rozwój konstruktywnych stwierdzeń, co powoduje przypływ energii, pewności siebie i prowadzi do sukcesu.

PRZYKŁADY NEGATYWNYCH, LIMITUJĄCYCH MYŚLI

PRZYCZYNIAJĄCYCH SIĘ DO UMOCNIENIA LUB

POWSTANIA NEGATYWNYCH PROGRAMÓW...

wynikiem czego są negatywne rezultaty naszych poczynań.

„Jestem nieśmiały(-a)" „Jestem nerwowy(-a)" „Jestem leniwy (-a)" „Nic mi się nigdy nie chce" „Mam słabą pamięć"

43

44

„Zawsze wszystko zapominam"

„Zawsze taki byłem (taka byłam) i już się nie zmienię"

„Nigdy się tego nie nauczę"

„Rozchoruję się przez ciebie"

„Doprowadzasz mnie do czarnej rozpaczy"

„Mam to wszystko w..."

„Przez ciebie zmarnowałem cały dzień"

„Moja praca doprowadza mnie do pasji"

„Nie mogę..." „Nie jestem w stanie..."

„Doprowadzisz mnie do grobu"

„Nadajesz się do domu wariatów"

„Pieniądze nie przynoszą szczęścia "

„Biedny, ale uczciwy"

„Rzygać mi się chce w tej pracy"

itp.

„zły, „niezdarny", ,,chory", „głupi",

„nie", „nigdy", ,,zawsze", „ale"

„SPRÓBUJE" ITP.

PRÓB JEM: PROGRAMOWANIE NEGATYWNE

PROGRAMUJEMY SIE SAMI ZA POMOCĄ MYŚLI

TYNIK

PROGRAMUJEMY SIĘ SAMI ZA POMOCĄ SŁÓW

TYNIK

<*3

MY PROGRAMUJEMY INNYCH I INNI NAS PROGRAMUJĄ

^

&

rNEO

45

ROZWIĄZANIE: OCZYSZCZENIE MYŚL,

ZAUWAŻYĆ I SKREŚLIĆ NEGATYWNE MYŚLI I SŁOWA...

NATYCHMIAST ZMIENIĆ MYŚLI I SŁOWA NA POZYTYWNE

P.P. — Prawa półkula L.P. — Lewa półkula

46

Pozytywny — realistyczny sposób myślenia

Percepcja

(to co widzimy)

Percepcja realistyczna:

widzenie zarówno dobrych, jak i złych stron, korzyści i potencjalnych trudności.

Percepcja „różowych okularów":

widzenie tylko dobrych stron, nigdy złych czy niekorzystnych.

Percepcja fatalistyczna:

widzenie tylko złych stron, trudności, ignorowanie dobrych stron.

Nastawienie

(to co myślimy i czujemy na temat tego, co widzimy)

Nastawienie pozytywne:

oczekiwanie postępu, polepszenia, pozytywnego rozwiązania.

Nastawienie negatywne:

oczekiwanie pogorszenia się spraw, kieski, przegranej.

Ludzie z realistyczną percepcją i negatywnym nastawieniem są często niezwykle twórczy, lecz na ogół używają swojego talentu do manipulowa­nia innymi ludźmi.

Percepcja „różowych okularów" („Och! Wszystko jest takie wspania­łe"!) idzie zawsze w parze z pozytywnym nastawieniem. Tacy ludzie nie widzą żadnych problemów na świecie i mogą być bardzo rozczarowani i zranieni przez życie. Prawo grawitacji nie liczy się z tym, czy osoba wyskakująca z samolotu ma na sobie spadochron, czy jest tylko optymistą.

Percepcja fatalistyczna idzie zawsze w parze z negatywnym nastawie­niem. Człowiek z taką percepcją i takim nastawieniem widzi wszystko w czarnych barwach i to, że w życiu nic mu się nie udaje, utwierdza go tylko w przekonaniu, że świat jest zły.

Percepcja realistyczna i pozytywne nastawienie (pełne wykorzystanie potencjału genialności). Człowiek z taką percepcją i z takim nastawieniem widzi problemy i je realistycznie analizuje — skupia się na ich rozwiązaniu. Przykłady: Gandhi, Matka Teresa, Albert Schweitzer, itp.

Naszym celem powinna być realistyczna percepcja i pozytywne nastawienie

47

POZYTYWNE STWIERDZENIA

Pozytywne stwierdzenie jest to zdanie określające pewien cel. Może to być pożądany(-a): sposób zachowania, stan organizmu, sytuacja życiowa, dobra materialne itp. Może to być coś, w co wierzymy lub coś, w co chcielibyśmy uwierzyć. Powinno to być coś, czego rzeczywiście pragnie­my, bez wahań typu: „nie jestem pewien, czy naprawdę tego chcę"...

Pozytywne stwierdzenie nie musi w danym momencie odzwierciedlać istniejącej rzeczywistości (sytuacji, w której się znajdujemy). Proszę wyobrazić sobie siebie w roli programisty... wasze stwierdzenia są w takiej sytuacji nowymi „programami", które zapisujecie w swoim biologicznym komputerze. Powtarzanie w poziomie waszej wewnętrznej świadomości pozytywnych żywotnych informacji jest niezwykle efektywnym sposobem przeprogramowania własnego umysłu i stworzenia fundamentów nowych zachowań, zdolnych do spowodowania ogromnych, pozytywnych zmian w całym życiu człowieka.

Przykłady pozytywnych zdań i stwierdzeń

(Podane niżej korzystne stwierdzenia mogą być użyte w czasie wykony­wania ćwiczeń w poziomie alfa. Sugerujemy, aby w czasie ich powtarzania w myśli, wyobrazić sobie jakie mają one dla nas znaczenie w sensie osobistym).

• Rozwijające się zdolności mojego umysłu lepiej służą ludzkości.

• Każdego dnia i pod każdym względem czuję się coraz lepiej, lepiej i lepiej.

• Pozytywne myśli przynoszą mi korzyści, których pragnę.

• Posiadam całkowitą kontrolę nad moimi zmysłami na tym poziomie umysłu i na każdym innym poziomie, włączając w to poziom świadomo­ści zewnętrznej.

48

• Moje ciało i mćjWmysł są zawsze w doskonałym zdrowiu.

• Mój system immunologiczny jest zawsze w stanie doskonałego zdro­wia i doskonałego funkcjonowania.

• Negatywne myśli i negatywne sugestie nie mają na mnie żadnego wpływu na żadnym poziomie umysłu*.

• Mam coraz więcej pieniędzy. Zasłużyłem(łam) na nie i użyję ich dla mojego dobra i dla dobra innych ludzi.

• W mojej świadomości jest nieograniczona ilość wartościowych po­mysłów.

• Każda wydana przeze mnie złotówka powraca do mnie w zwielo­krotnionej formie.

• Każda moja inwestycja przynosi mi korzyść w formie pieniężnej albo w postaci wartościowych doświadczeń.

• Z każdym oddechem zwiększam moje bogactwo i eliminuję poczucie biedy.**

• Teraz osiągam cel, który sobie wytyczyłem.

• Nauka przychodzi mi łatwo i sprawia mi przyjemność. Mój umysł pracuje efektywnie i ekonomicznie.

• Jestem całkowicie spokojny(-a) i mam do siebie pełne zaufanie w każ­dej sytuacji. Prawidłowe odpowiedzi przychodzą mi do głowy zawsze we właściwym momencie.

• Pamiętam wszystko, co powinienem pamiętać.***

• Jestem osobą pełną energii i pozytywną. Mam wszystkie zdolności, które mi są potrzebne do harmonijnego życia.

• Znajduję sposób, aby być dzisiaj szczęśliwy. Mój czas jest drogi i używam go w najbardziej konstruktywny sposób.

• Moja chęć palenia papierosów zmniejsza się z każdym dniem i komplet­nie znika . 19 roku.

• Osiągam ponownie idealną wagę mojego ciała kg w naturalny

i zdrowy sposób 19 roku.

— Moje ciało powraca teraz do stanu doskonałego zdrowia. Mój system
immunologiczny niszczy teraz wszystkie szkodliwe zarazki, wirusy
i komórki.

* Silva Mind Control Inernational Inc. ** Jerry Gilles: „Miłość pieniądza" ("Moneylove"). *** Sheila Ostrander i Lynn Shroeder: „Superlearning".

49

&yżej podaliśmy przykłady pozytywnych stwierdzeń wab „programów" do waszego biologicznego komputera. Możecie wybrać niektóre z nich lub też ułożyć swoje własne, oparte na własnych potrzebach i wytyczonych celach.

Proszę pamiętać, że stwierdzenia takie powinny być powtarzane w czasie teraźniejszym, ponieważ w wewnętrznym wymiarze naszego umysłu przeszłość, teraźniejszość i przyszłość istnieją jednocześnie. Ponadto, wasza wewnętrzna świadomość interpretuje dosłownie prezentowane stwierdzenia. Jeżeli obrany cel prezentowany jest w bliżej nieokreślonej przyszłości (na przykład: „Pozbędę się nałogu palenia papierosów'), nie potrafi on zaktywizować tej świadomości na tyle, aby zapoczątkować fizyczną manifestację owego celu. Innymi słowy, w tym wymiarze przyszłość jest zawsze w przyszłości. MY jesteśmy zawsze TERAZ, datego też należy formułować nasze cele i zadania „TERAZ", aby zalążki tych celów zaczęły się rozwijać.

Tam gdzie jest to możliwe, zdania i stwierdzenia powinny być sformułowane w pozytywny sposób. Należy powtarzać sobie to, co CHCEMY osiągnąć, a nie to, czego chcemy uniknąć. Nie jest to jednak absolutna reguła. Należy trzymać się zasady „realistycznego nastawienia", co oznacza, że w celu zapoczątkowania kontroli i eliminacji negatywów, trzeba je „przywołać na ekran swojego komputera", czyli należy potwier­dzić, że istnieją, zanalizować i dopiero wtedy skoncentrować się na pozytywach.

Doskonałym przykładem tego są powtarzane w czasie kursu zdania na temat zdrowia. Wykładowca nie tylko mówi: „Moje ciało i mój umysł są zawsze w doskonałym zdrowiu", ale również wymienia niektóre popularne choroby i schorzenia, aby następnie wyrzucić i wyeliminować te negatywne programy. Gdyby to nie było zrobione, stare obawy i strach przed owymi chorobami mogłyby blokować i opóźniać programowanie ostatecznego celu, którym jest stan doskonałego zdrowia.

Po ukończeniu kursu, absolwentom nie są już potrzebne owe zdania wymieniające choroby i przy programowaniu należy jedynie powtarzać i skupiać się na jego pożądanym ostatecznym wyniku.

SPOSOBY UŻYWANIA POZYTYWNYCH STWIERDZEŃ

W poziomie beta:

Sugerujemy powtarzanie pozytywnych oświadczeń za każdym ra-

50

zem, gdy przyjdzie ci do głowy konkretny cel... na przykład pod prysznicem, czekając w kolejce w sklepie, jadąc w tramwaju, na spa­cerze itp.

Można też napisać je kolorowymi ołówkami na małych karteczkach i umieścić je tam, gdzie mogą służyć jako świadome i podświadome przypomnienie: na ścianie w sypialni, naprzeciwko „tronu" w ubikacji, na drzwiach lodówki, w samochodzie, w portfelu lub w torebce, jako zakładka do książki itp.

Można też nagrać sobie owe pozytywne oświadczenia na kasetę i wykorzystać je jako tło, w czasie wykonywania jakiś innych czyn­ności.

W poziomie alfa:

Jednym z elementów, który wyróżnia Metodę Silvy wśród innych me­tod nauczających pozytywnego myślenia i samodoskonalenia, jest moż­liwość świadomego programowania się na głębszych poziomach umysłu. Takie programowanie, odbywające się w wyćwiczonym i kontrolowanym stanie alfa, wywiera o wiele mocniejsze, bardziej dynamiczne, głębsze i trwalsze wrażenie na komórkach mózgowych i na umyśle. Dlatego też programowanie to przynosi ćwiczącym silniejsze, dłużej trwające, po­zytywne efekty.

Pamiętając o podanych uwagach, należy teraz zidentyfikować nasz cel i ułożyć związane z tym celem, pozytywne oświadczenia i stwier­dzenia.

Sugerujemy następujący schemat:

1. Wprowadzać się codziennie na co najmniej 5 minut w stan rozluź­nienia. Po osiągnięciu stanu alfa, należy powtórzyć sobie w myśli wybrane stwierdzenia. W tym wypadku, używanie słów włącza do programowania lewą półkulę mózgową.

2. W czasie powtarzania pozytywnego stwierdzenia, proszę wyobrazić sobie, co to stwierdzenie dla nas znaczy... (ostateczny lub pośredni cel), proszę wyobrazić sobie wygląd fizyczny, wyobrazić sobie zwią­zane z tym wrażenia słuchowe (dźwięki), wyobrazić i wzbu­dzić w sobie związane z tym uczucia... ewentualne zapachy. Je­żeli to możliwe, proszę włączyć całą skalę subiektywnych zmy­słów. Użycie wyobraźni włączy do programowania prawą półkulę mózgową.

51

trzy kład:

Stwierdzenie: „Mam coraz więcej pieniędzy. Zasłużyłem(łam) na nie i użyję ich dla mojego dobra i dla dobra innych ludzi".

Lewa półkula: powtórzenie tego stwierdzenia po osiągnięciu poziomu alfa.

Prawa półkula: wyobrażenie sobie, na przykład, nowego samochodu, który chcemy za te pieniądze kupić: „usłyszenie'' w wyobraźni dźwięku motoru, pochwał i komentarzy kolegów, męża/żony, znajomych: wyob­rażenie sobie uczucia jakie nas ogarnia, kiedy siedzimy w nowym, własnym samochodzie, gdy dotykamy jego kierownicy; wyobrażenie sobie zapachu jego wnętrza itp.

Proszę pamiętać, że zwierciadło umysłu stanowi technikę specjalnie dostosowaną do tego rodzaju programowania.

Innym sposobem programowania w poziomie alfa jest słuchanie taśm z indywidualnymi stwierdzeniami nagranymi przez siebie i dla siebie lub taśm dostępnych na rynku. Psychologowie zalecają taśmy nagrane przez siebie. Panuje opinia, że słuchanie własnego głosu ma silniejszy wpływ na nasz umysł niż słuchanie głosu obcego. Przy dobieraniu taśm ku­powanych, należy być bardzo ostrożnym. Nie jest obojętne, czego słu­chamy w poziomie alfa. Niektóre taśmy mogą mieć niechlujnie do­brane, mało precyzyjne słownictwo i brak spójnej koncepcji.

52

TWOJE MYŚLI WYWOŁUJĄ TWOJE UCZUCIA

Uczucia emocjonalne (pozytywne lub negatywne) nie są wywoływane przez fakty i wydarzenia, ale przez twoje myśli i przekonania o tych zdarzeniach i faktach. Odnosi się to do wszystkich uczuć: złości, radości, smutku, depresji, spokoju lub jakiegokolwiek innego uczucia. Jeżeli przykładowo patrzysz na wuzetkę i myślisz: „To ciastko wygląda doskonale i z przyjemnością bym je zjadł" — czujesz się dobrze na myśl o zjedzeniu wuzetki, co z kolei prowadzi do jej szybkiej konsumpcji.

Jeżeli oglądając tę samą wuzetkę pomyślisz: „Mogę zachorować od tego ciastka, bo mogły na nim siedzieć muchy. Sama myśl o zjedzeniu go przyprawia mnie o mdłości. Muchy przenoszą przecież zarazki" — po­czujesz się źle na myśl o tej wuzetce i możesz poczuć mdłości. Ponieważ twoje działanie będzie zgodne z twoimi uczuciami, odmowa zjedzenia ciastka wyda ci się rozsądna, ponieważ czułeś się źle na myśl o nim.

Jasne, że to nie wuzetka spowodowała dwie różne reakcje, ale myśl na jej temat. Racjonalna terapia zachowania dr. Maxie Maultsby*) po­lega na analizie twoich emocji na poziomie beta. Pożądane emocje mogą z kolei być wzmocnione za pomocą technik programowania Silvy — przez tworzenie odpowiednich obrazów umysłowych na poziomie alfa. Według systemu dr. Maultsby'ego emocje składają się z następu­jących elementów:

• A — twoich spostrzeżeń (tego co widzisz, słyszysz, co fizycznie

czujesz, itp.)

• B — twoich myśli (tylko tych, o których słuszności jesteś przekona-

ny, w które wierzysz)

• C — twoich odczuć i zachowań

C¹ — odczucia emocjonalne C² — zachowania

*) Maxie C. Maultsby, Allie Hendricks: „ABC twoich emocji", Fundacja Allerna 1992 Maxie C. Maultsby: „Racjonalna terapia zachowania", Fundacja Alterna 1992

53

Możesz polepszyć swoje samopoczucie jeśli:

• spojrzysz na swoje myśli;

• zobaczysz, czy twoje myśli mają sens, czy sens nonsensu;

• zmienisz swoje nonsensowne, niezdrowe myśli na zdrowe, które mają pięć charakterystycznych cech:

1. są oparte na faktach (tzn. na obiektywnej rzeczywistości);

2. chronią twoje życie i zdrowie;

3. prowadzą cię do osiągnięcia bliższych i dalszych celów;

4. pomagają ci uniknąć najbardziej nie chcianych kłopotów i kon­fliktów z innymi: z policją, z szefem, współmałżonkiem, ukocha­nym, itp.;

5. pomagają ci czuć się tak, jak chcesz się czuć (uniknąć uczuć, któ­rych nie chcesz odczuwać).

Negatywna odpowiedź na co najmniej trzy z tych pięciu zasad oznacza myślenie nieracjonalne i destruktywne.

Aby czuć się lepiej po: przegranych zawodach, kłótni z narzeczonym, oblanym egzaminie iub bez: alkoholu, papierosów, leków czy narkotyków, musisz najpierw nauczyć się lepiej myśleć.

Pamiętaj, że twoje myślenie i twoje uczucia są zawsze sprawą twojego wyboru i zależą tylko od ciebie.

54

KONTROLA ZASYPIANIA

n	j Olcbiej j N. '.' iO0'~&- ' \. "d8f-97-f Y - * i ^f95-94
vj	l>r'

FORMUŁA DO KONTROLI ZASYPIANIA (tylko dla absolwentów kursu Metody Silvy)

Kontrola zasypiania jest techniką typu formuła, której celem jest nabycie umiejętności osiągania zawsze i w dowolnym miejscu stanu normalnego, naturalnego, fizjologicznego snu bez używania proszków.

Kiedykolwiek będziesz potrzebował użyć kontroli zasypiania, przyjmij wygodną pozycję i wprowadź się w poziom 1 za pomocą metody liczenia od 3 do 1. W momencie, gdy osiągniesz pozio,m 1, użyj techniki kontroli zasypiania typu formuła w następujący sposób:

Wyobraź sobie tablicę szkolną. Wyobraź sobie, że w jednej ręce trzymasz kredę, a w drugiej szmatkę do ścierania tej tablicy.

W wyobraźni narysuj na tablicy duże koło. Następnie w środku tego koła narysuj duże X. Teraz zacznij wymazywać narysowane X, zaczynając od środka i posuwając się w kierunku krawędzi koła, uważając jednak, aby nie naruszyć tych krawędzi.

55

momencie gdy X zostanie wymazane ze środka Iła, na prawo i na zewnątrz koła napisz słowo „głębiej". Za każdym razem, gdy piszesz słowo „głębiej" będziesz osiągał głębszy, zdrowszy poziom umysłu w stronę normalnego naturalnego, zdrowego snu.

Następnie w środku koła napisz numer 100, po czym zacznij wymazywać numer 100 uważając, aby nie naruszyć w najmniejszym stopniu krawędzi koła. W momencie, gdy numer 100 zostanie wymazany, na prawo i na zewnątrz koła, napisz słowo „głębiej". Za każdym razem, gdy piszesz słowo „głębiej" będziesz osiągał głębszy, zdrowszy poziom umysłu w stronę normalnego, naturalnego, zdrowego snu.

Następnie napisz duży numer 99 wewnątrz koła.' Wymaż go w ten sam sposób. Napisać słowo „głębiej". Za każdym razem, gdy piszesz słowo „głębiej" będziesz osiągał głębszy, zdrowszy poziom umysłu w stronę normalnego, naturalnego, zdrowego snu.

Kontynuuj pisanie numerów 98, 97, 96,95, 94,93 i tak dalej, do momentu kiedy zapadniesz w sen.

Kiedykolwiek zaśniesz za pomocą techniki kontroli zasypiania, obudzisz się w zwykłym lub wyznaczonym czasie i będziesz całkowicie przebudzony z doskonałym samopoczuciem i w doskonałym zdrowiu oraz osiągniesz zawsze i w dowolnym miejscu normalny, naturalny, zdrowy, fizjologiczny sen bez użycia środków nasennych.

Jeśli ktoś cię zawoła lub w przypadku niebezpieczeństwa, otworzysz natychmiast oczy i będziesz całkowicie przebudzony z doskonałym samopoczuciem i w doskonałym zdrowiu.

56

KONTROLA BUDZENIA SIĘ

KONTROLA BUDZENIA (tylko dla absolwentów kursu Metody Silvy)

Kontrola budzenia jest techniką typu formuła, której możecie używać w celu budzenia się bez budzika. Stosowanie tej techniki pomaga w rozwinięciu samokontroli umysłu. W celu kontroli budzenia, proszę ćwiczyć budzenie się bez budzika.

Tuż przed położeniem się spać wprowadź się w poziom 1 za pomocą liczenia od 3 do 1.

Po osiągnięciu poziomu 1, wyobraź sobie tarczę zegarka. W wyobraźni przesuń wskazówki zegarka tak, aby wskazywały czas planowanego przebudzenia, po czym powiedz do siebie w myśli: „O tej godzinie chcę się obudzić, o tej godzinie się obudzę".

Pozostań w poziomie 1 oraz zaśnij z poziomu 1. Obudzisz się o ozna­czonym czasie i będziesz całkowicie przebudzony, z doskonałym samopo­czuciem i w doskonałym zdrowiu.

57

KONTROLA SENNOŚCI (tylko dla absolwentów kursu Metody Silvy)

Ta technika służy do nauki pozostawania dłużej w stanie przebudzenia. Stosujmy ją, gdy odczuwamy zmęczenie i senność,i gdy nie chcemy czuć zmęczenia ani spać, szczególnie podczas jazdy samochodem. Sugerujemy stosowanie jej z umiarem i pamiętanie, że nie jest ona przeznaczona do zastępowania normalnego wypoczynku podczas snu.

Jeżeli prowadzisz samochód, należy przede wszystkim zjechać na pobocze, zatrzymać silnik i wprowadzić się w poziom 1, za pomocą liczenia od 3 do 1. Po osiągnięciu poziomu 1. powiedz do siebie w myśli: „Jestem zmęczony(-a) i senny(-a): nie chcę być zmęczony(-a) i senny(-a): chcę być całkowicie przebudzony (-a), mieć doskonale samopoczucie i być w dosko­nałym zdrowiu.

Następnie powiedz do siebie w myśli: „Teraz policzę od 1 do 5. Gdy doliczę do 5, otworzę oczy, będę całkowicie przebudzony(-a), z doskonałym samopoczuciem i w doskonałym zdrowiu. Nie będę zmęczony(-a) i sen-ny(-a): będę całkowicie przebudzony(-a)".

Następnie w myśli powoli policz: 1, 2, 3; gdy osiągniesz 3, powiedz do siebie w myśli: „Gdy dojdę do 5, otworzę oczy, będę całkowicie przebudzony(-a), z doskonałym samopoczuciem i w doskonałym zdro­wiu". Następnie powoli policz w myśli do 4, potem do 5; na 5 mając otwarte oczy powiedz do siebie w myśli: „Jestem całkowicie przebudzo-ny(-a), czuję się doskonale i w doskonałym zdrowiu, czuję się lepiej niż poprzednio".

58

POSŁUGIWANIE SIĘ SNAMI

Podczas przeciętnej nocy, przechodzimy wszyscy przez fazy głębo­kiego snu oraz przez fazy marzeń sennych, tak że pod koniec nocy mamy od 5 do 10 okresów marzeń sennych. W psychologii ten okres snu na­zywany jest terminem R.E.M, z angielskiego Rapid Eye Movements, czyli okres szybkich ruchów gałek ocznych. Ruchy gałek ocznych wy­stępują na ogół w czasie, gdy nam coś się śni w połączeniu z dominu­jącą częstotliwością alfa.

Badania naukowe wykazały, że tak jak sen potrzebny jest człowiekowi do utrzymania zdrowia fizycznego, tak marzenia senne potrzebne mu są do utrzymania zdrowia psychicznego. U osób pozbawionych snu przez wiele dni, pojawiają się symptomy wyczerpania fizycznego, jak również typowe symptomy chorób umysłowych takie jak: zaburzenia w procesach myślenia, paranoja oraz halucynacje. Podobne efekty psychologiczne pojawiają się u osób, którym pozwala się na sen, lecz których pozbawia się fazy snu, zawierającej marzenia senne.

Ludzie uważani za geniuszy opisywali często w jaki sposób sny da­wały im lepszy wgląd w możliwości rozwiązywania trudnych proble­mów. Wygląda na to, że pewne części naszej podświadomości pozostają aktywne podczas snu i używają tego czasu do analizy informacji, w celu odnalezienia twórczych rozwiązań, które są następnie przekazywane w postaci snów.

Proszę zauważyć, że podświadomość używa języka subiektywnych wrażeń, obrazów, dźwięków, uczuć, które przeżywamy podczas marzeń sennych w postaci symboli, zdarzeń i przenośni.

Znaczenie snów można interpretować wielopoziomowo.

Pierwszy poziom polega na dosłownej interpretacji wydarzeń, które nam się śniły. Jeżeli we śnie znaleźliśmy pieniądze, być może tak się właśnie stało lub być może tak się stanie w przyszłości.

Drugi poziom może mieć znaczenie bardziej symboliczne. Być może pieniądze symbolizują coś, co stanowi dla nas pewną wartość, która się

59

#iaszym życiu pojawi, na przykład otrzymanie now^lpracy lub zawarcie nowej przyjaźni?

Głębsze i podstawowe znaczenie snu może być jeszcze bardziej sym­boliczne w tym sensie, że wszystko i wszyscy we śnie mogą reprezentować pewien aspekt nas samych. Być może pieniądze symbolizują wewnętrzny talent lub wartość, która w nas istnieje i którą możemy dalej rozwinąć i uzewnętrznić...

Sny tworzą się na podstawie wszystkich dostępnych nam źródeł infor­macji:

A. Na podstawie źródeł świadomych, dostępnych naszej świadomości.

B. Na podstawie naszej doskonałej pamięci oraz źródeł podświado­
mych, notowanych jedynie przez naszą podświadomość. Są to in­
formacje zgromadzone przez zmysły, które nie docierają do naszej
świadomości. Nasz mózg notuje wszystkie dochodzące do niego
wrażenia.

C. Na podstawie informacji zapisanych w umysłach innych osób.

D. Na podstawie źródeł naszej „podświadomości" lub „wyższej świado­
mości". Wiedzy, którą otrzymujemy metodami metapsychicznymi
i dzięki której stanowimy jedność i wspólnotę ze wszystkim co nas
otacza.

* Polecana lektura: Patricia Garfield: „CreatWe Dreaming", Ann Faraday: „The Dream Gamę".

60

KONTROLA SNÓW (tylko dla absolwentów kursu Metody Silvy)

Kontrola snów jest to technika typu formuła, którą możesz stosować w celu zapamiętywania snów. Stosowanie tej techniki pomaga w roz­winięciu samokontroli umysłu. Jest to technika używana wieczorem przed położeniem się spać.

Kontrola snów — etap 1.

W celu zapamiętania snu wprowadź się w poziom 1. za pomocą metody liczenia od 3 do 1. Po osiągnięciu poziomu 1. powiedz do siebie w myśli: „Chcę zapamiętać sen i zapamiętam sen". Następnie zaśnij z poziomu 1. (w tym momencie proszę się położyć, jeżeli technika programowana była w pozycji siedzącej).

W nocy lub nad ranem obudzisz się pamiętając wyraźnie sen. Miej przygotowany ołówek i kartkę papieru i zapisz treść tego snu.

W momencie, gdy stwierdzisz, że etap 1 kontroli snów daje zadowa­lające wyniki, przejdź do etapu 2 kontroli snów.

Kontrola snów — etap 2.

W celu zapamiętania snów wprowadź się w poziom 1. za pomocą metody liczenia od 3 do 1. Po osiągnięciu poziomu 1, powiedz do siebie w myśli: „Chcę pamiętać moje sny i będę pamiętać moje sny". Następnie zaśnij z poziomu 1. W nocy oraz nad ranem kilkakrotnie obudzisz się pamiętając wyraźnie twoje sny. Miej przygotowany ołówek i kartkę papieru i zapisz treść tych snów.

W momencie, gdy stwierdzisz, że etap 2 kontroli snów daje zadowalające wyniki, przejdź do etapu 3 kontroli snów.

Kontrola snów — etap 3.

Spowodowanie snu, który możesz zapamiętać, zrozumieć i użyć do rozwiązania problemów. Wprowadź się w poziom 1 za pomocą metody liczenia od 3 do 1. Po osiągnięciu poziomu 1, proszę powiedzieć do siebie w myśli:

61

,fChcę, aby przyśnił mi się sen zawierający informacje potrzebne do rozwiązania problemu, który mam na myśli". Opisz ten problem i dodaj: „Taki sen mi się przyśni, zapamiętam go i zrozumiem". Następnie zaśnij z poziomu 1.

Możesz obudzić się w nocy mając wyraźny obraz takiego snu lub możesz obudzić się nad ranem pamiętając wyraźnie taki sen. Taki sen ci się przyśni, zapamiętsz go i zrozumiesz.

Programowanie dzieci podczas snu bez używania słów

Jose Silva twierdzi, że ze względu na specjalne więzi emocjonalne pomiędzy rodzicami a dziećmi możliwe jest usuwanie pewnych problemów u dzieci przez programowanie ich podczas snu bez używania słów. Dotyczy to przede wszystkiem takich problemów, jak: obgryzanie paznokci, mocze­nie nocne, ssanie kciuka itp.

W celu rozwiązania problemu u dziecka przed zaśnięciem wprowadź się w poziom alfa za pomocą liczenia od 3 do 1 i następnie powiedz do siebie w myśli następującą autosugestię: „Obudzę się w momencie, gdy moje dziecko (lub mój syn — córka) jest w stanie największej podatności na sugestię".

Następnie zaśnij z poziomu alfa. W momencie przebudzenia w nocy ponownie wprowadź się w poziom 1 za pomocą liczenia od 3 do 1 oraz wyobraź sobie dziecko w doskonałym zdrowiu, bez problemu, który pragniesz usunąć. Na przykład, jeżeli jest to moczenie łóżka, można wyobrazić sobie, że dziecko wstaje rano suche, wesołe i że od tej pory zawsze tak już jest. Sugerowane jest również wytworzenie uczucia radości i satysfakcji typu: „Co czuję w momencie, gdy dziecko nie ma już tego problemu..." Po wytworzeniu tego obrazu umysłowego i uczucia prześlij je w wyobraźni w stronę śpiącego dziecka.

Przy tego typu programowaniu nie jest ważne czy dziecko śpi w tym samym, czy w innym pokoju, gdyż odległość nie odgrywa tu roli. Jose Silva twierdzi, że przytoczona powyżej autosugestia powoduje, że pro­gramująca osoba budzi się w momencie, gdy śpiące dziecko znajduje się w fazie REM, czyli w okresie marzeń sennych i że życzenie rozwiązania problemu przekazywane jest bezpośrednio do jego podświadomości. Powoduje to usunięcie przyczyny istnienia problemu i jego zanik.

Należy również pamiętać, że innym sposobem usuwania problemów u dzieci jest programowanie za pomocą Zwierciadła Umysłu.

62

KONTROLA BÓLU GŁOWY (tylko dla absolwentów kursu Metody Silvy)

Kontrola bólu głowy jest to technika typu formuła, która może być używana w celu pozbycia się bólu głowy. Przy zwyczajnym bólu gło­wy wystarczy zastosować ją jeden raz, przy migrenie — zastoso­wać trzy razy w odstępach pięciominutowych. Proszę pamiętać, że stosowanie tej techniki nie może zastąpić konsultacji z lekarzem. Przy częstych bólach głowy należy polegać na waszym zdrowym roz­sądku i pójść na badanie lekarskie, aby przekonać się, czy nie sygna­lizują one jakiejś choroby. Kontrola bólu głowy daje wam możliwość pozbycia się w tego bólu, bez używania lekarstw, jak również pozbycia się nadmiernego stresu i napięcia, które są często przyczyną zwyczajnych bólów głowy.

Zwyczajny ból głowy

Przy zwyczajnym bólu głowy, należy wprowadzić się w poziom 1 stosując metodę liczenia od 3 do 1. W momencie osiągnięcia poziomu 1, powiedz do siebie w myśli: „Mam ból głowy, czuję ból głowy; nie chcę mieć bólu głowy, nie chcę czuć bólu głowy".

Następnie powiedz do siebie w myśli: „Policzę teraz od 1 do 5 i w mo­mencie gdy osiągnę 5, otworzę oczy, będę całkowicie roz-budzony(-a), z doskonałym samopoczuciem i w doskonałym zdrowiu. W tym momencie nie będę miał(-a) bólu głowy. Nie będę czuł(-a) bólu głowy."

Powoli licz od 1 do 2, potem do 3 i na 3 powtórz sobie w myśli: „Gdy osiągnę 5 otworzę oczy, będę całkowicie rozbudzony(-a), z dos­konałym samopoczuciem i w doskonałym zdrowiu. W tym momencie nie będę miał(-a) dolegliwości w głowie. Nie będę czuł(-a) dolegliwości w głowie".

Proszę zauważyć, że przy 3, wprowadziliśmy zmianę z bólu na dolegliwość. Ból pozostawiliśmy za sobą. Następnie licz powoli dalej do

63

4 i iio 5. Po doliczeniu do 5, mając otwarte oczy powiedz do siebie w myśli:
„Jestem całkowicie rozbudzony(-a) z doskonałym samopoczuciem i w dos­
konałym zdrowiu. Nie mam żadnych dolegliwości w głowie. Nie czuję
żadnej dolegliwości w głowie".

Migrena

W przypadku migreny, wprowadź się w poziom 1 stosując metodę liczenia od 3 do 1. Po osiągnięciu poziomu 1. zastosuj tę samą proce­durę, jak w przypadku zwyczajnego bólu głowy, ale powtarzając ją 3 razy, w odstępach co 5 minut.

Zauważysz, że po pierwszym zastosowaniu ustąpi pewna część do­legliwości. Poczekaj 5 minut i znowu powtórz ćwiczenie. Drugie użycie spowoduje ustąpienie większej ilości bólu. Poczekaj jeszcze

5 minut i zastosuj formułę po raz trzeci. Po trzecim użyciu ustąpi cała
dolegliwość.

Od tego momentu, przy każdym następnym pojawieniu się symptomów, jednorazowe zastosowanie formuły uwolni cię od problemu migreny. Przy konsekwentnym usuwaniu problemu za pomocą tej metody symptomy zaczną się pojawiać znacznie rzadziej, aż w końcu organizm zapomni, jaka była ich przyczyna, całkowicie eliminując w ten sposób problem migreny, bez używania proszków.

Pamiętaj o konieczności konsultacji z lekarzem.

Dodatkowa technika do kontroli migreny

Jest to technika nauczana podczas treningu biologicznego sprzężenia zwrotnego (biofeedback) przeznaczonego do kontroli migreny. Przy mig­renie możecie włączyć ją w wasze programowanie.

Po osiągnięciu poziomu 1 (alfa) proszę sobie wyobrazić, że wkładacie ręce w pojemniki z gorącą wodą, które stoją po waszej prawej i lewej stronie. Możecie również wyobrazić sobie, że trzymacie ręce pod lampą rozgrzewającą lub że macie na rękach ocieplane elektrycznie, futrzane rękawiczki. Możecie wyobrazić sobie termometr, który wskazuje, że temperatura waszych rąk coraz bardziej się podnosi. W miarę możliwości proszę włączyć wszystkie wasze subiektywne zmysły, to znaczy: obraz, dźwięk, zapach oraz czucie.

64

Tworzenie tego typu obrazów umysłowych jest odbierane przez mózg jako polecenie rozluźnienia i rozszerzenia systemu krążenia w waszych dłoniach i rękach, co z kolei powoduje przypływ większej ilości krwi w te okolice. W ten sposób część krwi odprowadzona jest z okolicy głowy, co powoduje zmniejszenie tam ciśnienia.

NOTATKI

65

66

NOTATKI

OGÓLNE SAMODOSKONALENIE 202-OSD

Uczy doskonalenia samokontroli przy zastosowaniu następujących technik:

• ekran wyobraźni —

służy do subiektywnej komunikacji, nauki, lepszej pamięci, wyro­bienia zdolności metapsychicznych i umiejętności rozwiązywania problemów,

• zakładki umysłowe —

poprawiają zdolności wizualizacji, wyobraźni, zdolności metapsy-chiczne oraz pamięć,

• technika trzech palców —

pomaga w osiągnięciu lepszej koncentracji, przypominaniu sobie faktów, uzyskiwaniu lepszych wyników na egzaminach, samoprog-ramowaniu oraz w rozwoju subiektywnej komunikacji,

• zwierciadło umysłu —

ułatwia rozwiązywanie problemów i programowanie celów,

• łewitacja ręki —

umożliwia osiąganie głębszych poziomów rozluźnienia i zwiększenie zakresu świadomości,

• znieczulenie rękawiczkowe —

używane jest do kontroli bólu doraźnie oraz w nagłych wypadkach,

• technika szklanki wody —

umożliwia kontrolę marzeń sennych, automatyczną komunikację su­biektywną i rozwiązywanie problemów,

67

ontrola nawyków —

sprzyja pozbyciu się nie chcianych nawyków, takich jak: objadanie się, palenie papierosów itp. oraz utrzymaniu zdrowia fizycznego i psychicznego.

Ta część kursu wykorzystuje rozszerzone zakresy świadomości, uzys­kane podczas pierwszej części kursu w serii 101 do rozwiązywania specyficznych problemów. Uczymy się rozszerzania świadomości i zdoby­wamy lepsze umiejętności tworzenia obrazów umysłowych. Dzięki zakład­kom pamięci służącym do polepszenia zdolności pamięciowych — roz­wijamy również nasze umiejętności wizualizacji.

Techniki te pozwalają także na rozwinięcie lepszej kontroli funkcji fizjologicznych. Specyficzne techniki nauczane są dla kontroli rozwoju lub eliminacji nawyków. Przedstawione są również metody służące do roz­wiązywania problemów przy użyciu podświadomości.

68

EKRAN WYOBRAŹNI

Wrażenia subiektywne mogą być bardzo wyraziste, zwłaszcza jeżeli koncentrujemy uwagę na naszych wewnętrznych wyobrażeniach w alfa, a mniej na stymulatorach fizycznych. Z zamkniętymi oczyma nie od­bieramy już wrażeń za pomocą naszego fizycznego zmysłu wzroku. Nie widzimy np. czerwonej róży, ale myślimy o niej wyobrażając sobie jej wygląd. Myśląc o melodii granej na skrzypcach, nie odbieramy dźwięku za pomocą fizycznego zmysłu słuchu, lecz posługując się dźwiękiem wyob­rażonym itd.

Badania Jose Silvy sugerują, że zdolność wyobraźni poprawia się, jeżeli przy zamkniętych powiekach, nasze gałki oczne zwrócone są lekko w górę (pod kątem 20 stopni) w stosunku do linii horyzontalnej wzroku. Dotyczy to zwłaszcza wyobraźni wizualnej.

Ekran wyobraźni jest obszarem, który odbieramy jako znajdujący się przed nami, przy zamkniętych powiekach i gałkach ocznych zwróconych nieco w górę w stosunku do poziomu horyzontalnego. To, o czym myślimy, przy zamkniętych oczach, co tworzymy w naszej wyobraźni, powinno być odbierane w tym właśnie obszarze.

Ekran wyobraźni powinien być usytuowany przed nami, poza obszarem wewnętrznych powierzchni naszych gałek ocznych, czyli „na zewnątrz", poza obrębem naszego ciała.

Proszę pamiętać, że wyobrażanie sobie różnych rzeczy nie ma nic wspólnego z nerwem wzrokowym i z naszym fizycznym zmysłem wzro­ku. W momencie, gdy zamykamy powieki, nasz zmysł wzroku odbiera jedynie czerń!

Wszystko, co odczuwamy po zamknięciu oczu poza czernią, jest wytworem naszej wyobraźni.

Jednym z niezwykle efektywnych sposobów ćwiczenia ekranu wy­obraźni jest powtarzanie i wyobrażanie sobie zakładek pamięci. Pomaga to nie tylko w wyćwiczeniu lepszej pamięci i w zapamiętywaniu przy ich pomocy większej liczby faktów. Jest to również ćwiczenie niezwykle

69

pizydatne w doskonaleniu naszych umiejętności wizualizacji oraz wyobraźni.

Sugerujemy nauczenie się na pamięć pierwszych 30 zakładek i po­wtarzanie ich od czasu do czasu, po wprowadzeniu się w stan roz­luźnienia alfa.

NOTATKI

70

POPRAWA PAMIĘCI

Wielu naukowców zajmujących się neurologią twierdzi, że pa­mięć ludzka jest absolutnie doskonała, ponieważ nasz mózg notuje wszystkie ludzkie przeżycia i doświadczenia... to, co słyszymy, widzimy, czujemy itd. Niemniej jednak, bardzo wiele z tych informacji odbie­ranych jest na tak głębokich pokładach umysłu, że są one trudno dostępne dla naszej świadomości. Jest to z jednej strony całkiem logiczne roz­wiązanie, gdyż trudno sobie wyobrazić chaos jaki panowałby w naszych umysłach, gdyby WSZYSTKIE informacje i wspomnienia były dla nas dostępne JEDNOCZEŚNIE.

Zapamiętanie informacji tak, aby ją można było później łatwo odtwo­rzyć wymaga wywarcia mocnego wrażenia na komórkach mózgo­wych. Jednym z najefektywniejszych znanych sposobów dokonania tego, jest włączenie tylu zmysłów, ile jest w danym przypadku możliwe, zwłaszcza jeżeli chodzi o odczucia subiektywne. Dokonuje się tego przez wprowadzenie procesu skojarzenia, czyli przez połączenie nowej infor­macji z informacją już znaną. Powoduje to powstanie nowych, neutralnych „połączeń", których rezultatem jest późniejsze ułatwione, świadome odtworzenie tej informacji.

KLUCZEM DO DOSKONAŁEJ PAMIĘCI JEST UMIEJĘTNOŚĆ

TWORZENIA SKOJARZEŃ, CZYLI WYTWARZANIE

W WYOBRAŹNI MOCNYCH, WYRAZISTYCH,

INTERESUJĄCYCH POŁĄCZEŃ,

Z UŻYCIEM WSZYSTKICH SUBIEKTYWNYCH ZMYSŁÓW:

CZUCIA, SŁUCHU, WZROKU, ZAPACHU I SMAKU.

71

ZAKŁADKI PAMIĘCI

Na kursie nauczycie się pierwszych dziesięciu zakładek pamięci i spo­sobu, w jaki można spowodować dynamiczne, ■ zabawne i nietypowe skojarzenia tych zakładek z listą przedmiotów, rzeczy lub myśli do zapamiętania.

Jeżeli potrzebujecie coś zapamiętać, proszę to wkomponować w ob­raz zakładki w jakiś zabawny, dramatyczny, absurdalny, nietypowy sposób (dla myśli lub abstrakcji należy wymyślić symbole). Proszę włączyć to w wasze subiektywne zmysły: Jak to wygląda? Brzmi? Jakie sprawiałoby wrażenie w dotyku? itp.

Unikać należy skojarzeń logicznych, których można się spodziewać. Nie wytworzą one w naszym umyśle wystarczająco silnego wrażenia.

Umiejętność zapamiętywania oparta jest na wyobraźni, NIE na logice.

Wszystkie zakładki pamięci oparte są na dźwięku spółgłosek pierw­szych dziesięciu zakładek. Jeżeli nauczycie się tych pierwszych dziesię­ciu, bardzo szybko możecie zapamiętywać więcej i stworzyć sobie tyle zakładek, ile wam potrzeba (na przykład 52 zakładki, dla tych, którzy grają w brydża!).

12 34 56 78 90

TeN MuR LeJe KaFle BoSo

72

ZAKŁADKI PAMIĘCI

1. Targ

2. Noe

3. Maj

4. Ruch, Ryj

5. Loch, Lew

6. Jeż

7. Kij

8. Flesz, Faja

9. Bój
10. Taras

31. Most, Mata

32. Mina

33. Mama

34. Mur

35. Molo

36. Maciej, Mysz

37. Mak

38. Mafia

39. Mamba

40. Ryś, Róża

61. Jałta, juta

62. Jan, Japonia, Jon

63. Jama

64. Jar

65. Jankiel, Jubel

66. Jajo

67. Juk, Jamnik

68. Józef

69. Jubel

70. Kosa, Kłos, Koza

11. Tata

12. Tron, Tran

13. Trumna, Tama

14. Tor

15. Trel, Tell

16. Tokaj, Tusz

17. Tank

18. Toffi

19. Tuba

20. Nos, Nóż

41. Rota, Rata, Krosta

42. Rana

43. Rum

44. Rura

45. Rola

46. Rój

47. Rak

48. Rafa

49. Ryba, Rabbi

50. Las, Lis

71. Kot

72. Koń, Kuna

73. Kum, Kilim

74. Kura, Kora

75. Kula, Kil

76. Koja, Kraj

77. Kruk, Kok

78. Kilof

79. Kolba

80. Fusy, Fikus

91. Bat, But

92. Bony, Banan

93. Błam, Bem,

94. Bór, Bar

95. Bal, Ból

96. Bajka, Busz

97. Byk

98. Bufet, Bufor

99. Baba

100. Teksas, Tass

21.	Nurt, Nuta
22.	Nagan, Niania
23.	Nemo
24.	Nero, Nora
25.	Nil
26.	Nahaj, Nosze
27.	Nurek, Nike
28.	Nimfa, Nafta
29.	Nabój
30.	Mysz, Msza, Mus
51.	Lot, Lód, Lato
52.	Len, Lina
53.	Łom, Lama
54.	Lira
55.	Lala
56.	Łój, Lej
57.	Lek, Łuk, Łyk
58.	Lufa
59.	Luba
60.	Dżinsy
81.	Fagot, Fiat
82.	Fin, Fason
83.	Forma, Flama
84.	Fura, Fryzjer
85.	Fala, Folia
86.	Faja
87.	Foka
88.	Fifka
89.	Fabryka, Fobia
90.	Bas, Busz

74

NOTATKI

TECHNIKA TRZECH PALCÓW

(tylko dla absolwentów kursu Metody Silvy)

TECHNIKA TRZECH PALCÓW — mechanizm odruchowy

Wiele jest w życiu sytuacji, gdy musimy się szybko uspokoić i roz­luźnić. Na przykład, gdy trzeba się skoncentrować na jakiejś sytuacji lub zadaniu, a nie możemy lub nie mamy czasu na to, aby usiąść, zamknąć oczy i wprowadzić się w poziom alfa.

W czasie trwania kursu w mózgu wytworzony zostaje mechanizm odruchu warunkowego, który powoduje, że mózg i umysł reagują w spec­jalny sposób na specyficzny układ trzech palców. Jeżeli pragniecie szybko się uspokoić, skoncentrować i rozluźnić, należy złączyć razem opuszki trzech palców u jednej lub obydwu rąk, wziąć głęboki oddech i w czasie wydechu wyrazić życzenie uspokojenia się, skoncentrowania i rozluźnienia.

Ze względu na wytworzony odruch warunkowy, wasz mózg i umysł skojarzy ten specyficzny układ palców ze stanem uspokojenia, rozluźnienia i zwiększonej produkcji częstotliwości alfa.

75

cenniki trzech palców można użyć m.in. do:

• przypominania. Jeżeli chcemy przypomnieć sobie czyjeś imię lub miejsce, gdzie schowaliśmy jakiś przedmiot, należy złączyć razem trzy palce u jednej lub u obydwu rąk i powiedzieć do siebie w myśli: „Za chwilę przypomnę sobie imię tego pana (tej pani)..."; lub „gdy światło zmieni się na zielone, przypomnę sobie imię mojej pasażerki..."; lub „za pięć minut przypomnę sobie, gdzie zostawiłem kluczyki od samochodu...", itp. Następnie proszę zacząć myśleć na jakiś inny temat. Odpowiedź powinna „wpaść" wam do głowy za chwilę.

• ochrony. W sytuacji gdy wokół was znajduje się dużo negatywnej energii lub gdy energia ta jest skierowana w waszą stronę (na przykład słowa lub myśli innych łudzi), proszę złączyć trzy palce i przypomnieć sobie zdanie: „Negatywne myśli i negatywne sugestie nie mają na mnie wpływu na żadnym poziomie umysłu"... i proszę wyobrazić sobie, że jesteście otoczeni aureolą z białego światła lub polem energetycznym, odbijającym wszelkie negatywne energie, które po odbiciu znikają nie czyniąc wam żadnej krzywdy.

Jest to tylko kilka sugestii. Każdego dnia i w najróżniejszych sy­tuacjach będziecie mieli bardzo wiele okazji do zastosowania techniki trzech palców.

TECHNIKA TRZECH PALCÓW — nauka

Złączenie dwóch palców i kciuka u jednej lub u obydwu rąk po­woduje, że Twój umysł dostraja się do głębszych poziomów świado­mości w celu lepszego programowania. W wyniku lepszego progra­mowania informacji następuje lepsze jej odtwarzanie oraz poprawa pamięci.

Studiowanie:

Tuż przed rozpoczęciem czytania zadanego materiału wprowadź się ^ poziom 1, za pomocą metody liczenia od 3 do 1. Następnie powiedz do siebie w myśli, że policzysz od 1 do 3 i po osiągnięciu 3 otworzysz oczy i przeczytasz zadany materiał. Wymienić przedmiot i tytuł lekcji. Podaj: ..Hałas nie będzie mi przeszkadzał, lecz pomoże mi w lepszej koncen-racji. Osiągnę stan doskonałej koncentracji i doskonale zrozumiem-

76

tekst". Następnie policz od 1 do 3, otwórz oczy i przeczytaj zadany materiał.

Radzimy siedzieć w wygodnej, wyprostowanej pozycji, podobnej do tej, która była używana do osiągnięcia poziomu alfa. Podczas czytania można trzymać trzy palce złączone, ale nie jest to absolutnie niezbędne.

Po przeczytaniu lekcji ponownie wprowadź się w poziom 1, za po­mocą metody liczenia od 3 do 1 oraz powiedz do siebie w myśli: „Uży­wając techniki trzech palców w dowolnym momencie w przyszłości przypomnę sobie przeczytany przed chwilą materiał" (wymień przed­miot i tytuł).

Słuchanie wykładu:

Aby lepiej przyswoić sobie materiał z wykładu, przed jego rozpoczęciem wprowadź się w poziom l za pomocą metody liczenia od 3 do 1 oraz powiedz do siebie w myśli, że za chwilę będziesz słuchać wykładu. Wymień tytuł tego wykładu, przedmiot oraz nazwisko wykładowcy.

Powiedz do siebie: „Hałas nie będzie mi przeszkadzał, lecz pomoże w osiągnięciu stanu lepszej koncentracji. Taki stan osiągnę i dosko­nale zrozumiem treść wykładu". Następnie powiedz do siebie, że: „Uży­wając techniki trzech palców, przypomnę sobie treść wykładu... (wymień tytuł, przedmiot i nazwisko wykładowcy) w dowolnym momencie w przy­szłości". Następnie policz od 1 do 3 i wysłuchaj wykładu, mając oczy otwarte.

Należy siedzieć w wygodnej, wyprostowanej pozycji i trzymać złączone trzy palce w czasie słuchania wykładu. Po zakończeniu wykładu można wzmocnić to programowanie przez powtórzenie jeszcze raz w poziomie alfa, że: „Używając techniki trzech palców, przypomnę sobie treść wykładu... (wymień tytuł, przedmiot i nazwisko wykładowcy) w dowolnym momencie w przyszłości".

Zdawanie egzaminu testowego:

Używając techniki trzech palców podczas zdawania egzaminu lub kolokwium pisemnego należy zastosować następujące trzy etapy:

Najpierw należy przeczytać pytania w zwykły sposób, nie zatrzymując się zbyt długo nad żadnym z nich. Jeżeli prawidłowa odpowiedź jest ci znana, należy ją zapisać, jeżeli nie, należy opuścić to pytanie i przejść do następnego.

77

Następnie, używając techniki trzech palców należy powtórzyć etap pierwszy, pozostając jednak nieco dłużej przy pytaniach, na które nie znam odpowiedzi. Jeżeli odpowiedź przyjdzie do głowy, należy ją zapisać, jeżeli nie, należy to pytanie opuścić i przejść do następnego.

Używając techniki trzech palców należy ponownie przeczytać pytania na które nie znam odpowiedzi i jeżeli odpowiedź w dalszym ciągu nie przychodzi ci do głowy, należy zamknąć oczy, zwrócić je nieco w górę i na ekranie wyobraźni wyobrazić sobie twarz nauczyciela. W wyobraźni należy zapytać go jaka jest prawidłowa odpowiedź na to pytanie. Następnie należy odrzucić wszelkie myśli i po chwili ponownie zacząć'myśleć. Odpowiedź, która przyjdzie do głowy, jest odpowiedzią nauczyciela. Zapisz ją. Nie zostawiaj pytań bez odpowiedzi.

78

ZWIERCIADŁO UMYSŁU

Technika ta jest przeznaczona do rozwiązywania problemów i do osiągania wyznaczonych celów. Jeżeli wyobrazimy sobie nasz umysł i jego świadome i podświadome zaprogramowania jako system kiero­wania, coś w rodzaju systemu sterowania w rakietach dalekiego zasięgu, to musimy zdać sobie sprawę, że dostępne są nam tylko te informacje, których nam ten system udziela i w kierunku których został zaprog­ramowany. Zwierciadło umysłu jest techniką takiego programowania naszego systemu sterowania, aby świadomość zaczęła „zauważać" na­stręczające się, pozytywne możliwości i okazje oraz ukierunkowała nas w stronę tych zachowań i działań, które pozwolą na osiągnięcie na­szych celów i ułatwią rozwiązanie naszych problemów.

Proszę pamiętać, że:

SZCZĘŚCIE — MOŻLIWOŚĆ — SZANSA

preferują umysł, który jest na nie przygotowany

Innym użytecznym porównaniem jest wyobrażenie sobie umysłu jako magnesu, który przyciąga i tworzy to, o czym człowiek najwięcej myśli. Innymi słowy,

zdarzenia mają tendencje do ukierunkowania w stronę najbardziej do­minujących myśli.

Jeżeli naszą dominującą myślą jest ciągły brak pieniędzy, ich brak może się powielać wielokrotnie. Jeżeli dominującą myślą będzie osiągnięcie rzeczy, które te pieniądze są nam w stanie udostępnić, wydarzenia powinny zacząć zmieniać kierunek.

Technika nazwana jest „zwierciadłem umysłu" ponieważ w pewnym sensie stanowi ona zwierciadło, w którym obserwujemy „odbicie"

79

n; "j^go życia takim, jakim jest w danej sytuacji i obc «e oraz następnie wyobrażamy sobie i rozważamy w tym zwierciadle „odbicie" ostatecznego rozwiązania lub końcowego, pożądanego wyniku. Jest to technika, której należy użyć, kiedy ZNAMY końcowy wynik, który pragniemy osiągnąć. W sytuacjach, gdy nie jesteśmy pewni jakie jest dla nas najlepsze rozwiązanie lub jaka jest najlepsza decyzja, zalecane jest użycie trzeciego etapu techniki kontroli snów lub techniki szklanki wody.

Przypominamy, że podstawą efektywnego programowania naszych celów i rozwiązań są:

PRAGNIENIE ... WIARA ... OCZEKIWANIE!

Wiara w możliwość osiągnięcia pragnienia, które jest

stworzone i wyraziście zaprogramowane w

umyśle — prowadzi do realizacji tego pragnienia!

ZWIERCIADŁO UMYSŁU (Tylko dla absolwentów kursu Metody Silvy)

Zwierciadło umysłu jest to technika typu formuła, która może być używana do rozwiązywania problemów.

Wprowadź się w poziom alfa, stosując metodę liczenia od 3 do 1. W momencie osiągnięcia poziomu alfa, stwórz i wyobraź sobie na ekranie wyobraźni pełnej długości zwierciadło. To zwierciadło będzie od tej pory nazywane zwierciadłem umysłu.

Zwierciadło umysłu można w wyobraźni powiększać tak, aby w jego ramach można było zmieścić rzecz lub rzeczy, jedną osobę lub kilka osób, małą lub dużą scenę.

Kolor ramy zwierciadła umysłu może być w wyobraźni zmieniany z niebieskiego na biały. Niebieska rama będzie oznaczała problem lub aktualną sytuację, która może być zmieniona na inną, bardziej pożądaną. Biała rama będzie oznaczała rozwiązanie problemu lub cel, który chcemy osiągnąć.

Aby rozwiązać problem lub aby osiągnąć wyznaczony cel używając zwierciadła umysłu, na ekranie wyobraźni wyobraź sobie zwierciadło

80

umysłu w niebieskiej ramie. W celu dokładnego przestudiowania problemu w niebiesko obramowanym zwierciadle umysłu stwórz wyobrażenie rzeczy, osoby lub sceny, które ten problem stanowią.

Po dokładnym przestudiowaniu problemu wymaż wytworzony obraz, przesuń zwierciadło w lewo, zmień kolor jego obramowania na biały, po czym stwórz wyobrażenie rozwiązania problemu w biało obramowanym zwierciadle.

Od tego momentu, kiedykolwiek będziesz myśleć na temat tej sprawy (już nie problemu), w białej ramie wyobraź sobie wytworzony poprzednio obraz jej rozwiązania.

Z użyciem techniki zwierciadła umysłu, zauważenie szansy życiowej, podjęcie akcji i znalezienie się w korzystnych okolicznościach staje się bardziej prawdopodobne.

Podczas programowania rozwiązania problemów lub osiągnięcia celów, które mają związek z osobami trzecimi, sugeruje się użycie następującego zdania:

„Niech to lub coś lepszego stanie się udziałem wszystkich z tym związanych".

81

ZNIECZULENIE RĘKAWICZKOWE

LEWITACJA RĘKI

Użycie techniki lewitacji ręki ma kilka specyficznych zastosowań.

Po pierwsze, jest to inny sposób koncentracji umysłu mający na celu takie skupienie uwagi, które pozwoli na osiągnięcie głębszego poziomu relaksacji fizycznej i psychicznej i jednocześnie stwarza lepsze warunki do głębszego programowania. Osiągnięcie głębokich stanów świadomo­ści przez zmianę kierunku skupienia umysłu stosowane jest w większości systemów treningu umysłowego (niezależnie, czy jest to system Wscho­du, czy Zachodu). Systemy te używają takich technik, jak skupienie uwagi na słowach (np. „mantra" w medytacji transcendentalnej) lub liczenie własnych oddechów albo patrzenie na specyficzny przedmiot. Ze względu na swoją sprawdzoną efektywność oraz fakt, że własna dłoń jest w każdej chwili „pod ręką", w Metodzie Silvy została zaadaptowana technika lewitacji ręki.

Po drugie, lewitacja ręki ułatwia nam bardziej intensywne, głębsze programowanie. Ponieważ nie jesteśmy przyzwyczajeni do skupiania

82

uwagi na własnej ręce, w pierwszym okresie może upłynąć nitto więcej czasu, zanim nasz system sprzężenia zwrotnego „mózg-ciało" dostosuje się do użycia tej techniki. W każdym razie, informacja prze­kazana w ten sposób do mózgu, będzie informacją nową, mającą na celu bardziej efektywne programowanie głębszych poziomów naszej świadomości. Przy użyciu tej techniki, w momencie osiągnięcia poziomu rozluźnienia, razem ze związanym z tym, znacznym wzrostem częstotliwo­ści typu alfa, następuje w mózgu również zwiększenie wytwarzania częstotliwości typu teta. Stan ten jest również bardzo użyteczny w nauce innych technik, prowadzących do kontroli autonomicznego układu ner­wowego.

Technikę lewitacji ręki wykonujemy w następujący sposób:

Przyjmij pozycję siedzącą, zapewniając sobie wystarczającą ilość miejsca do swobodnego poruszania rękoma. Następnie skoncentruj wzrok na silniejszej ręce, podczas gdy obydwie dłonie spoczywają na twoich kolanach. Cały czas patrząc na twoją dłoń bardzo powoli licz od 10 do 1 i w tym czasie wykonaj kompletny cykl lewitacji ręki. Gdy doliczysz do 1, zewnętrzna powierzchnia twojej dłoni powinna dotknąć twarzy. Po rozpoczęciu liczenia wyobraź sobie, że dłoń staje się wraż­liwa, bardzo wrażliwa. Powoli spowoduj poruszenie się jednego palca, potem odseparowanie się palców od siebie i jednocześnie spo­woduj podniesienie się ręki z twoich kolan. Przy każdym malejącym numerze wyobrażaj sobie, że ręka staje się coraz lżejsza i że unosi się w stronę twarzy.

Gdy doliczysz do 1, zewnętrzna część dłoni powinna dotykać twojego policzka. W tym momencie zamknij oczy, weź głęboki oddech i podczas wydechu połóż rękę z powrotem w pozycji spoczynkowej na kolanie.

W ten sposób osiągniesz głębszy, zdrowszy poziom umysłu, który następnie możesz pogłębić odliczając (w normalny sposób — z za­mkniętymi oczyma) od 10 do 1.

ZNIECZULENIE RĘKAWICZKOWE

(tylko dla absolwentów kursu Metody Stlvy)

Poziom rozluźnienia, osiągany za pomocą stosowania techniki lewi­tacji ręki pożyteczny jest w nauce kontroli bólu oraz kontroli krwawienia. W toku praktyki, możemy się szybko nauczyć zmiany czucia w jednej

83

z cujni, która w takim wypadku będzie stanowiła właśnie znieczulenie rękawiczkowe. Ta zmiana czucia przerodzi się następnie w formę anestezji, czyli formę znieczulenia dłoni, które może być przekazane do drugiej dłoni lub do innych części ciała. W rezultacie uczucie znie­czulenia może być przekazane do tej części ciała, gdzie występuje ból, co z kolei powoduje usunięcie tego bólu. Ponieważ ból jest rejestrowany w mózgu, podczas stosowania tej techniki uczymy się kontrolowania zachodzących w nim zmian procesów chemicznych w celu usunięcia tegd bólu.

Znieczulenie rękawiczkowe jest to technika typu formuła, którą możesz ćwiczyć w celu rozwoju umiejętności kontrolowania fizjologicznego bólu i w wielu wypadkach, kontroli krwawienia.

Znieczulenie rękawiczkowe polega na spowodowaniu uczucia róż­niącego się od uczucia normalnego, które jest przeważnie rozwijane w słabszej z rąk.

Może to być uczucie zimna lub chłodu albo uczucie takie jak mro­wienie, lub wibracje skóry, jak gdyby ręka traciła czucie powierz­chniowe, jak gdyby była na niej skórzana rękawiczka, jak gdyby ręka zrobiona była z drewna, jak gdyby nie było ręki. Każde uczucie, róż­niące się od uczucia normalnego uważane będzie za znieczulenie rę­kawiczkowe.

Ćwiczenie znieczulenia rękawiczkowego.

Najpierw należy usiąść na krześle lub w fotelu, w wyprostowanej pozycji tak, aby po obydwu stronach było dosyć miejsca do opuszczenia rąk. Wprowadzić się w poziom rozluźnienia za pomocą techniki lewitacji ręki, lub po prostu licząc od 3 do 1. Następnie zamknij oczy i wyobraź sobie, że wkładasz silniejszą rękę do stojącego z boku, wyobrażonego pojemnika z gorącą wodą. Woda jest gorąca, lecz temperatura jest dla ciebie do wytrzymania. Przywołaj w pamięci wyraźne wyobrażenie sytuacji, gdy twoja ręka rzeczywiście znajdowała się w gorącej wodzie. Wyobraź sobie parującą i gorącą wodę pomiędzy palcami, wyobraź pulsujące gorąco w twojej ręce. Następnie wyjmij rękę z pojemnika z gorącą wodą i połóż ją na kolanach.

Teraz wyobraź sobie, że drugą rękę wkładasz do stojącego z boku pojemnika z lodowatą wodą, pełnego pokruszonych kawałków lodu. Przywołaj w pamięci wyobrażenie sytuacji, gdy twoja ręka rzeczywiście znajdowała się w lodowatej wodzie. Wyobraź sobie, że pomiędzy

84

palcami znajduje się pokruszony lód. Czujesz jak twoja ręka staje sfę lodowato zimna.

Twoje życzenie ochłodzenia ręki spowoduje rzeczywiste obniże­nie temperatury w dłoni. Życzenie to spowoduje również, że odczucie w dłoni będzie różne od normalnego. Każde uczucie, różniące się od uczu­cia normalnego, uważane jest za znieczulenie rękawiczkowe.

W czasie, gdy twoja ręka staje się z każdą sekundą coraz zimniejsza, możesz w celu rozwinięcia wizualizacji, przypomnieć sobie i wyobrazić pierwsze 10 zakładek pamięci.

Następnie, mając oczy zamknięte należy wyjąć rękę z lodowatej wody, fizycznie podnieść ją w górę i umieścić z tyłu, za głową, nie dotykając jednak głowy, pozwalając, aby ręka „wyschła" i jeszcze bardziej się ochłodziła w tej pozycji.

Można trzymać rękę za głową tyle czasu, ile sobie życzysz. Potem, położyć ją z powrotem na kolanach i drugą ręką sprawdź jej chłód i poziom znieczulenia. Można z niej usunąć wszystkie anormalne uczucia pocierając ją trzy razy drugą ręką od nadgarstka w kierunku palców, doprowadzając w ten sposób rękę z powrotem do normalnego stanu.

Poprzez praktykę możesz wzmocnić efekt tej formuły oraz nauczyć się przenoszenia uczucia anestezji do drugiej ręki i do innych części ciała. Ewentualnie, samo skoncentrowanie się na bólu i powtórzenie w myśli słowa „przeszło" będzie w stanie tę dolegliwość usunąć.

Pamiętaj, że przy problemach związanych ze zdrowiem, technikę można stosować jedynie pod opieką lekarza.

85

TECHNIKA SZKLANKI WODY

TECHNIKA SZKLANKI WODY (Tylko dla absolwentów kursu Metody Silvy)

Czasem znajdujemy się w sytuacji, gdy mamy do rozwiązania pewien ważny problem lub jesteśmy w trakcie wykonywania pewnego projektu, lecz postęp wydaje się bardzo powolny, gdyż brakuje nam jakiś danych, kluczowej informacji, ważnego elementu, itp. Pomimo długiej analizy i dokładnego przemyślenia sytuacji, nie jesteśmy w stanie wyjść z impasu. Technika szklanki wody jest niezwykle pomocna w takich sytuacjach.

Od niepamiętnych czasów fascynowały łudzi znaki, symbole i cere­monie. Wydaje się, że te ostatnie mają tendencje uaktywniania naszego mózgu w bardzo specyficzny i unikalny sposób. Technika szklanki wody korzysta z tych naturalnych procesów, ustanawiając mocne, symbolicz­ne połączenia pomiędzy naszym mózgiem a umysłem. Fizyczny rytuał picia wody jest symbolem, który nasza podświadomość odbiera jako polecenie przejęcia problemu lub projektu i przekazania go naszej „mądrości wewnętrznej".

86

Proszę zauważyć, że stosujemy tę technikę tuż przed położeniem się spać, w czasie, gdy nasza świadomość przygotowuje się do odpoczynku, a nasza podświadomość do funkcjonowania przez sny. W efekcie, picie wody stanowi ramę naturalnego cyklu snu i marzeń sennych. W czasie między rozpoczęciem i zakończeniem rytuału nasz mózg i umysł pracują nad zadanym projektem.

Siła tej techniki wynika z naszego zamiaru i pragnienia otrzymania dodatkowych informacji, które mogą nam pomóc w rozwiązaniu specyficz­nego problemu.

Na czym polega rola wody? Niektórzy badacze sugerują, że ota­czająca nas materia posiada coś w rodzaju „pamięci" odciśniętej przez odbywające w jej bliskości wydarzenia, włączając w to zmia­ny jakościowe w polu energetycznym człowieka. Wskazuje to na moż­liwość, że woda, którą wypijamy może posiadać odciśnięte nasze pragnienie rozwiązania. Jakkolwiek będziemy się to starali tłumaczyć, technika szklanki wody wydaje się jedną z najbardziej efektywnych.

ZASTOSOWANIE TECHNIKI SZKLANKI WODY

DO ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW

(tylko dla absolwentów kursu Metody Silvy)

Wieczorem, tuż przed snem, wybierz problem, który wymaga roz­wiązania.

Weź szklankę i napełnij ją wodą. Zamknij oczy, zwróć je lekko do góry i pijąc mniej więcej połowę wody ze szklanki powiedz do siebie w myśli: „To jest wszystko, co muszę zrobić, aby znaleźć rozwiązanie problemu, który mam na myśli''.

Następnie odstaw szklankę z pozostałą wodą tak, aby ją można było wypić rano po przebudzeniu i połóż się spać.

Rano wypij pozostałą wodę ze szklanki, mówiąc do siebie w myśli: „To jest wszystko, co muszę zrobić, aby znaleźć rozwiązanie problemu, który mam na myśli i tak się stanie''.

Podczas stosowania tej formuły, nie ma potrzeby używania metody liczenia od 3 do 1 w celu osiągnięcia poziomu 1. Poziom ten osiągniesz automatycznie w czasie picia połowy wody ze szklanki, po zamknięciu oczu i zwróceniu ich lekko do góry.

87

bzywając tej metody programowania, możesz obudzić się w nocy łub nad ranem wyraźnie pamiętając sen, zawierający informacje, które pomogą ci w rozwiązaniu problemu łub też w czasie dnia może zdarzyć się wam przypadek, przeczucie lub przebłysk świadomości zawierający taką informację.

88

KONTROLA NAWYKÓW

t

KONTROLA NAWYKÓW (Tylko dla absolwentów kursu Metody Silvy)

Siła naszego umysłu staje się jasna, gdy przyjrzymy się naszym nawykom. Nawyk jest to utrwalony wzór zachowania, który jest powtarzany przez ludzi, ponieważ wzór ten był w przeszłości uważany za użyteczny i w konsekwencji został powtórzony tyle razy, że stał się zachowaniem automatycznym. Nawyki tworzą wzory zachowań. Jest to ważna umiejęt­ność ludzka, która pomogła przetrwać naszej rasie. Niestety, umiejętność utrzymania nawyku może również doprowadzić do negatywnych lub zagrażających życiu sytuacji.

Ponieważ szlaki nerwowe, które uaktywniają nawyki, są już w móz­gu ustalone, należy ustanowić w nim inną orientację w stosunku do tych nawyków, które chcemy zmienić lub wyeliminować. Mózg i umysł ludzki działają na zasadach celów i nagród. Nawyki stają się częś­cią naszego życia, ponieważ w pewnym momencie oferują nam pewną satysfakcję i jakąś nagrodę. Młody chłopak zaczyna palić

89

pap.^-osy, ponieważ chce wydać się bardziej doros^ (cel) i zaim­ponować koleżankom, które go łatwiej zaakceptują (nagroda). Kon­sumpcja dużej ilości jedzenia może w pewnym momencie pomóc w trudnej sytuacji emocjonalnej lub w przetrwaniu okresu dużych napięć i stresów.

Przy próbie pozbycia się nawyku lub jego zmiany bardzo ważne jest, abyśmy zdawali sobie sprawę, że część naszego umysłu będzie się przeciwstawiać tej zmianie!!! Część naszego mózgu i umysłu zarządzają­ca instynktem samozachowawczym, która odpowiedzialna jest również za podtrzymywanie nawyków, rozpatruje tę sprawę z punktu widzenia nieco dziwnej logiki: ŻYJĘ I POSIADAM TEN NAWYK, DLATEGO TRZEBA UTRZYMAĆ TEN NAWYK ABY DALEJ ŻYĆ. Na poziomie świadomości nie ma to wiele sensu, niemniej jednak wygląda na to, jest to sposób operowania naszego instynktu samozachowaw­czego.

W CELU ZMIANY LUB WYELIMINOWANIA NAWYKU MUSIMY PRZEPROGRAMOWAĆ NASZ MÓZG I UMYSŁ W TEN SPOSÓB, ABY NASZ INSTYNKT SAMOZACHO­WAWCZY ZAAKCEPTOWAŁ TĘ ZMIANĘ JAKO POZYTYW­NĄ.

JEDZENIE

Jeżeli pragniesz zredukować wagę, wprowadź się w poziom l. za po­mocą metody liczenia od 3 do 1 i zanalizuj problem nadwagi. W wyo­braźni napisz duże, czerwone „NIE" nad każdą potrawą, która według ciebie powoduje ów problem.

Zaprogramuj, że głód pomiędzy posiłkami zniknie po zjedzeniu kawałka marchewki, selera, jabłka lub innej tego typu potrawy albo po wzięciu trzech głębokich oddechów.

Zaprogramuj chęć pozostawienia pewnej ilości jedzenia na ta­lerzu jako wniosek, że nie musisz jeść wszystkiego, co zostało na­łożone. Zaprogramuj unikanie jedzenia deseru. Wyobraź sobie sie­bie w obecnym stanie w niebieskiej ramie zwierciadła umysłu. Na­stępnie w białej ramie zwierciadła umysłu zaznacz w jednym jego rogu pożądaną wagę, a w drugim rozmiar garnituru lub sukienki, który

90

pragniesz nosić. W środku zwierciadła umieść siebie w idealnej wadze i idealnych rozmiarach. Od tej pory, w białej ramie zwierciadła umysłu zawsze umieszczaj obraz siebie taki, jak chciałbyś wyglądać.

Podczas jedzenia wyobrażaj sobie obraz, który stworzyłeś w białej ramie zwierciadła umysłu, wyobrażając sobie również twoją pożądaną wagę, zaznaczoną w jednym rogu i pożądany rozmiar ubrania zaznaczony w drugim rogu.

Jeżeli chcesz przybrać na wadze, jedz tylko te potrawy, które w poziomie alfa wydają ci się pomocne w osiągnięciu celu. Jedz powoli i delektuj się każdym kęsem. Przez koncentrację na procesie spożywanego jedzenia możesz poprawić poczucie smaku i zapachu.

Za każdym razem gdy będziesz myśleć na temat swojej wagi, używaj zwierciadła umysłu wyobrażając siebie sobie takimi (taką), jakimi (jaką) pragniesz być.

PALENIE PAPIEROSÓW

Jeśli pragniesz ograniczyć lub porzucić palenie papierosów, wprowadź się w poziom 1 za pomocą metody liczenia od 3 do 1 i po osiągnięciu poziomu 1 zanalizuj problem.

Zorientuj się, kiedy wypalasz pierwszego papierosa i następnie za­programuj wypalenie go o godzinę później. Gdy ten cel zostanie osią­gnięty, zaprogramuj opóźnienie wypalenia pierwszego papierosa o nas­tępną godzinę. Programując na poziomie l, kontynuuj dokonywanie tych zmian do momentu, aż będziesz wypalać tylko kilka papierosów dziennie. Wtedy, całkowite porzucenie palenia będzie już sprawą bardzo prostą.

Możesz również zaprogramować palenie tylko jednego papierosa na godzinę, dokładnie o tej godzinie. Gdy ten cel zostanie osiągnię­ty, zaprogramuj palenie tylko na godziny parzyste. Gdy i ten cel zos­tanie osiągnięty, całkowite porzucenie palenia będzie już sprawą bardzo prostą.

W poziomie 1 możesz również zaprogramować całkowite porzucenie palenia w ciągu 30 dni od daty pierwszego programowania.

Zaznacz w kalendarzu datę, kiedy minie 30 dni od daty obec­nej i w myśli powiedz sobie, że w tym dniu całkowicie porzucisz palenie i do końca życia nie będziesz już miał ochoty na papierosy.

91

Przc_*wzmacnianie tego programu codzienną wizualizacj4 w poziomie r, cel ten zostanie osiągnięty i tak się stanie.

Rady, które mogą ci pomóc w programowaniu pozbycia się nałogu palenia papierosów.

1. często zmieniaj gatunek palonych papierosów;

2. ogranicz zaciąganie się papierosami;

3. zaprogramuj, że głębokie oddechy spowodują zniknięcie natych­miastowej potrzeby wypalenia papierosa;

4. porzuć palenie dla dobra tych, których kochasz.

Kilka dodatkowych sugestii na temat programowania zmiany nawy­ków:

Używając techniki poziomu alfa, można zaprogramować przygoto­wanie umysłu do zmiany nawyku, zanim rozpoczniemy aktualną fizyczną zmianę. Tego typu przygotowanie może trwać od jednego do czterech tygodni.

Etap I:

Przez jeden, dwa lub trzy dni spędzaj parę minut dziennie w po­ziomie alfa, dokładnie analizując nawyk, którego chcesz się pozbyć. Wyobraź się w sytuacjach dotyczących tego nawyku, myśl o nich. W myśli zadawaj sobie pytania, takie jak: Jakie są finansowe, socjalne, fi­zyczne i psychiczne konsekwencje tego nawyku? Jakie osiągasz z niego korzyści? Czym się kierujesz? Jaka jest twoja motywacja, aby zmienić lub pozbyć się tego nawyku? Czy jest to twoje własne, wewnętrzne pragnienie, czy też motywacja pochodząca z zewnątrz? Jeżeli jest to nacisk z zewnątrz, to: W jaki sposób wytworzyć pragnienie zmiany w poziomie wewnętrznym?

Etap II:

Jesteś teraz gotów rozpocząć budowanie fundamentów zmiany, mając zarówno umysł, jak i wyobraźnię pracujące po twojej stronie w tym samym kierunku, czyli w kierunku pozbycia się nawyku. Każdego dnia przez parę minut należy teraz wykonywać następujące ćwiczenia:

92

Palenie papierosów. Wyobraź sobie siebie palącego papierosa w nie­bieskiej ramie zwierciadła umysłu, wyolbrzymiając wszystko, co tego nawyku dotyczy. „Przyjrzyj" się twoim płucom, jak gdybyś je oglądał pod rentgenem, wyobrażając sobie czarną maź, która się tam znaj­duje. Wyobraź sobie własne zęby i palce, żółte od nikotyny oraz znajomych i przyjaciół, zakładających maski gazowe, aby nie czuć twego oddechu, gdy się do nich zbliżasz. Używaj jakichkolwiek innych wyobrażeń, które mogą być pomocne w podkreśleniu negatywnych aspektów nawyku.

Nadmierne jedzenie. W niebieskiej ramie zwierciadła umysłu, wyo­braź sobie jedzenie, które pragniesz wyeliminować z diety. Miejsca, gdzie pragniesz schudnąć wyobraź sobie w wyolbrzymionych roz­miarach. Wyobraź sobie swoje serce powiększone z przepracowania, ogólne zmęczenie spowodowane dźwiganiem tylu kilogramów, źle leżące ubranie i jakiekolwiek inne, negatywne aspekty aktualnej sy­tuacji.

Celem tego rodzaju ćwiczeń jest programowanie się przez jeden lub dwa dni przeciw korzyściom wynikającym z nawyku oraz zwiększenie własnej motywacji pozbycia się nawyku.

Etap III:

Najważniejszą częścią całego programu jest oczywiście wytworzenie następnie w białej ramie zwierciadła umysłu, obrazu umysłowego twojego ostatecznego celu. Wyobraź sobie, że wyglądasz już tak, jak byś chciał wyglądać, włączając w to wszystkie twoje subiektywne wyobrażone wrażenia zmysłowe... Jak będziesz się czuł po osiągnięciu celu? Jak będziesz wyglądał? Co mówią twoi przyjaciele, gdy cię widzą w doskonale dopasowanym garniturze lub w nowym kostiumie kąpielowym? Jak ci gratulują nowego wyglądu?...

Aby pomóc twoim wyobrażeniom wytworzonym w białej ramie zwierciadła umysłu, możesz powtarzać w myśli pozytywne oświadcze­nia, potwierdzające ostateczny cel. Oświadczenia te należy wypo­wiadać w czasie teraźniejszym (proszę być bardzo uważnym w do­borze odpowiednich słów). Na przykład: „...Jestem zdrowym i szczęś­liwym niepalącym", „Mój nawyk palenia papierosów został zdrowo i kompletnie usunięty z mojego życia w dniu 1 czerwca 1993 roku". „Jestem szczupłą i zdrową osobą". „Moje ciało powraca do swojej

93

idealnej wagi w dniu ". „Lubię jeść i to zupełnie zaspokaja

mój apetyt"... itp.

Możesz dodać niezliczoną ilość nowych, własnych, twórczych oświad­czeń i sugestii... Pamiętaj, że im więcej twórczej wyobraźni i pozytyw­nych emocji jest włączonych w programowanie, tym lepsze i szybsze będą osiągnięte przez ciebie wyniki.

94

EFEKTYWNA PROJEKCJA ŚWIADOMOŚCI

303-EPS

W tej sekcji zapoznasz się z metodami lepszej kontroli następują­cych procesów:

• Projekcja świadomości wewnątrz metali:

Ustanowienie punktów odniesienia w świecie materii nieożywionej (atomowej i molekularnej) do nabycia umiejętności subiektywnego, automatycznego odnajdywania tych poziomów.

• Projekcja świadomości wewnątrz życia roślinnego: Ustanowienie punktów odniesienia w świecie materii ożywionej (poziom komórek roślinnych), do nabycia umiejętności subiektyw­nego, automatycznego odnajdywania tych poziomów.

• Projekcja świadomości wewnątrz życia zwierzęcego: Ustanowienie punktów odniesienia w świecie materii ożywionej (poziom komórek zwierzęcych), do nabycia umiejętności subiektyw­nego, automatycznego odnajdywania tych poziomów.

• Subiektywna projekcja świadomości:

Stworzenie osobistego laboratorium i osobistych doradców w celu lepszego rozwiązywania problemów.

Umiejętności rozwiązywania ważniejszych problemów i wykorzys­tanie naszych ogromnych zdolności umysłu możliwe są dzięki roz­szerzeniu kontrolowanych zakresów świadomości w sferę podświado­mości. Sekcje SU-303-EPS oraz SU-404-SEPS opierają się na dotych­czasowej wiedzy i doświadczeniach nabytych w czasie przerabiania sekcji SU-101-RK oraz SU-202-OSD, co pozwala na rozszerzenie zakresu świadomości uczestników na sfery głębokiej podświadomości. Ta podświadomość jest w ten sposób przekształcona w dziedzinę we-

95

wn >:nej świadomości i na tym poziomie, w toku prak :i, rozwijane są techniki, które pozwalają uczestnikom na osiągnięcie niezwykle wy­czulonej intuicji. Ten rodzaj intuicji nazywamy efektywną projekcją świadomości.

Intuicja taka, wykorzystana i użyta w odpowiedni sposób, może służyć jako przewodnik do lepszego, pełniejszego, szczęśliwszego życia jednostki, jak również do stworzenia większej harmonii wśród społe­czeństwa.

96

EFEKTYWNA PROJEKCJA ŚWIADOMOŚCI

Ćwiczenia przerabiane w tej części kursu nazwane są efektywną projekcją świadomości. Ich celem jest rozwój dwóch niezbędnych cech genialności: wyobraźni oraz zdolności intuicyjnych.

Intuicję możemy określić jako odebranie wrażenia, że „wiemy", bez wiedzy, skąd pochodzi dana informacja. Może to być przeczucie lub uczucie albo nagły przypływ natchnienia. Uważa się, że intuicja związana jest przede wszystkim z procesami myślowymi prawej półkuli mózgowej. Uważa się również, że operuje ona w zakresach podświa­domości, tworząc swoistą syntezę posiadanych na tym poziomie in­formacji, dotyczących danego zagadnienia lub problemu, o czym nasza świadomość informowana jest w formie nagłego „olśnienia" lub prze­czucia.

Źródła naszych informacji można podzielić na cztery kategorie:

1. Nasza świadoma wiedza, w każdej chwili dostępna świadomości.

2. Nasza wiedza podświadoma: doświadczenia i informacje dostarczone przez zmysły fizyczne, zapomniane i zepchnięte do poziomów-pod­świadomych, ponieważ nasza świadomość nie zwraca lub nie zwróciła uwagi na te informacje.

3. Doskonała pamięć: wielu naukowców twierdzi, że mózg ludzki zawiera absolutnie wszystkie wrażenia i doświadczenia, które kie­dykolwiek stały się naszym udziałem (osoby zainteresowane tym tematem powinny zaznajomić się z badaniami dr. Wildera Penfielda).

Posiadając wyżej wymienione bogactwo informacji, nie wydaje się wcale dziwne, że nasza wewnętrzna świadomość jest w stanie dostarczać pożytecznych przeczuć i wrażeń, które odbieramy jako nagłe przypływy intuicji.

97

Bywają jednak, od czasu do czasu przypadki, że taki przypływ infor­macji nie jest oparty na wiadomościach dostępnych lub też zakodowa­nych w mózgu za pomocą zmysłów fizycznych, dlatego też ostatnie i najgłębsze źródło intuicji można określić jako:

4. Informacje otrzymane za pomocą naszych zdolności pozazmys-łowych dzięki kontaktowi lub naszej jedności z wszystkim co istnieje. Informacje takie otrzymane są za pomocą zmysłów subiektywnych, a nie zmysłów fizycznych.

Ten punkt może wielu z państwa wydać się bardziej zbliżony do filozofii lub do metafizyki, niż do realiów naszego życia. Ma on jednak wiele wspólnego z nowymi teoriami na temat otaczającej rzeczywistości, opartymi na najnowszych badaniach fizyki kwantowej.

Zdolności metapsychiczne człowieka określane są często jako percep­cja pozazmysłowa, czyli E.S.P. (Extra Sensory Perception), w znaczeniu, że informacje otrzymane są w inny sposób, niż za pomocą zmysłów fizycznych. W czasie swoich badań Jose Silva doszedł do wniosku, że zdolności takie posiada każdy człowiek, nie ma w nich nic nadzwyczaj­nego. Nasz umysł ma sam w sobie zdolność wyczuwania, jako narzę­dzie kierowane przez inteligencję ludzką („inteligencja" rozumiana jako „istota").

Dlatego też w Metodzie Siłvy, klasyczne określenie E.S.P. zmienione zostało na Effective Sensory Projection, co można przetłumaczyć jako efektywną projekcję świadomości. Oznacza to, że w momencie, gdy funkcjonujemy w poziomie alfa, jesteśmy w stanie „przenieść" (wykonać projekcję) świadomość poza otoczenie fizyczne i skoncentrować ją na określonej rzeczy lub na określonym miejscu ( w efekcie, uświadomić sobie naszą „jedność" z tą rzeczą lub z tym miejscem), odbierając jednocześnie zawarte tam informacje za pomocą zmysłów subiektyw­nych (tzn. wyobrażeń wizualnych, kinestetycznych, zapachowych, słu­chowych i smakowych).

Uwaga: należy pamiętać o ograniczeniach wynikających z naszego systemu przekonań.

Gdy mamy do czynienia z poglądami tak nietypowymi i tak wychodzącymi poza sferę codziennego myślenia, jak to ma miejsce

98

w przypadku rozważań na temat ludzkich zdolności pozazmyslowycn bardzo często zdarza się, iż ludzie reagują podejrzliwie i z niewiarą. Taka reakcja oparta jest często na mylnych przekonaniach lub na informa­cjach pochodzących z bardzo niepewnych źródeł. Na przykład dla wielu ludzi pojęcie zdolności metapsychicznych kojarzy się z okultyzmem, wudu, duchami, itp. Często system przekonań na ten temat kształto­wany jest podczas oglądania zbyt wielu filmów z Hollywoodu, któ­rych celem nie jest edukacja, ale zabawienie publiczności lub dostar­czenie jej sporej porcji dreszczyków emocji. Proszę zauważyć, jeżeli państwo tego jeszcze do tej pory nie zrobili, że Hollywood nie jest źródłem, z którego można nabyć głęboką wiedzę na temat prawdy o świecie...!

Jeżeli posiadasz zniekształcone przekonanie na temat zdolności me­tapsychicznych, wynikłych z programowania zbliżonego do podanego powyżej przykładu, pomyśl: „skreślam — skreślam" i zastąp je spraw­dzeniem faktów.

Niektóre dane historyczne na temat badań naukowych

Badania naukowe w warunkach laboratoryjnych na temat ludzkich zdolności parapsychicznych zostały zainicjowane pracami dr. Rhine na Uniwersytecie Duke w latach trzydziestych naszego wieku. Począt­kowo, większość badań była prowadzona przez psychologów, nato­miast biolodzy ani fizycy do nich się nie włączali. Obecnie sytuacja zmieniła się diametralnie. Nowe teorie na temat naszej rzeczywistości, a zwłaszcza teorie, opierające się na założeniach wspomnianej już fizyki kwantowej wyjaśniają wiele spraw pochodzących z dziedzin zjawisk metapsychicznych.

W roku 1969 Związek Parapsychologów Amerykańskich (grupa naukowców w USA zajmująca się studiowaniem zagadnień meta­psychicznych), został przyjęty do American Association for the Advan-cement of Science (amerykański odpowiednik Polskiej Akademii Nauk). Stanowiło to wyraz oficjalnego uznania świata nauki w USA dla war­tości badań nad zjawiskami metapsychicznymi, jak również rozpoz­nanie potrzeby kontynuacji tych badań. W tej chwili w Stanach Zjed­noczonych i na świecie co najmniej osiem większych uniwersytetów ma katedry parapsychologii, istnieje również wiele specjalistycznych pism naukowych, publikujących wyniki badań w tej dziedzinie.

99

Profesor Thelma Moss z Instytutu Neuropsychiatrycznego w Lang-ley-Porter (Uniwersytet w Kalifornii) przeprowadziła niezwykle inte­resujące badania na temat parapsychologii, których wyniki ogłoszone zostały w fascynującej książce pod tytułem „The Propability of the Impossible" („Prawdopodobieństwo niemożliwości").

Badania na ten temat były prowadzone w Związku Radzieckim, chociaż zbyt mało informacji na ten temat docierało do ogółu. W Bułgarii znany był Instytut prof. Lozanowa w Sofii. Osiągnięcia profesora i jego metoda nauki języków obcych przez synchronizację lewej i prawej półkuli mózgowej zostały opisane w latach siedemdziesiątych przez. dwie dziennikarki amerykańskie Sheilę Ostrander i Lynn Shroeder w książce pt. „Superlear-ning" („Supernauczanie").

Stwierdzenia efektywnej projekcji świadomości

Stwierdzenia te używane są podczas kursu i stanowią solidny fun­dament nowego programowania odnoszącego się do rozwoju naszych zdolności i technik intuicyjnych oraz metapsychicznych. Uczymy się: „dostrajania naszego umysłu przez rozwijanie zdolności percepcyjnych i ich projekcję do każdego punktu lub miejsca, na jakiejkolwiek planecie w naszym Systemie Słonecznym, jakimkolwiek Systemie Słonecznym w Galaktyce i jakiejkolwiek Galaktyce we Wszechświecie, aby zdać sobie sprawę z zachodzących tam procesów, które są niezbędne i korzystne dla ludzkości..." Innymi słowy, uczymy się „wykonywać projekcję" naszego umysłu w obręb zarówno makrokosmosu, jak i mikrokosmosu.

Pod pojęciem „makrokosmosu" rozumiemy naukę projekcji naszego umysłu do jakiegokolwiek miejsca we Wszechświecie, w celu wyczuwania informacji potrzebnych do rozwiązywania problemów.

Pod pojęciem „mikrokosmosu" rozumiemy naukę projekcji naszego umysłu wewnątrz różnych materii; wewnątrz świata materii nieożywio­nej do wszystkich jej głębokości i poziomów oraz wewnątrz świata materii ożywionej w celu wyczuwania informacji potrzebnych do roz­wiązywania problemów.

Ćwiczenia, przeprowadzane w czasie kursu w serii 303, dotyczące projekcji wewnątrz metali, roślin, zwierząt domowych dają uczestni­kom możliwość stworzenia swoich własnych subiektywnych punktów odniesienia, w sferze świadomości wewnętrznej. Każde powtórzenie kursu

100

przynosi uczestnikom inne, ciekawe przeżycia, dzięki projekcjom we­wnątrz różnych materii.

Celem owych projekcji świadomości jest nauka odkrywania ewen­tualnych nienormalności istniejących w obrębie danej materii, co z kolei prowadzi do możliwości poprawy tych nienormalności na poziomie przyczyny (myśli), do rozwiązywania ewentualnych problemów, jak również do podejmowania optymalnych decyzji.

Oto seria stwierdzeń Efektywnej Projekcji Świadomości dla osiąg­nięcia sukcesu używanych w sekcjach 303 oraz 404.

„Jestem teraz w stanie dokonać efektywnej projekcji mojej świado­mości i dostrajać moje zdolności percepcyjne do jakiegokolwiek punktu lub miejsca na tej planecie, aby zdać sobie sprawę z zachodzących tam procesów, które są niezbędne i korzystne dla ludzkości".

„Jestem teraz w stanie dokonać efektywnej projekcji mojej świado­mości i dostrajać moje zdolności percepcyjne do każdego punktu lub miejsca na jakiejkolwiek planecie w naszym Systemie Słonecznym, w jakimkolwiek Systemie Słonecznym w Galaktyce i w jakiejkolwiek Galaktyce we Wszechświecie, aby zdać sobie sprawę z zachodzących tam procesów, które są niezbędne i korzystne dla ludzkości".

„Jestem teraz w stanie dokonać efektywnej projekcji mojej świado­mości i dostrajać moje zdolności percepcyjne wewnątrz różnych materii; wewnątrz świata materii nieożywionej do wszystkich jej głębokości i poziomów; świata materii ożywionej posiadającej zdolności reproduk­cyjne — świata życia roślinnego i zwierzęcego, do wszystkich głębokości i poziomów; oraz wewnątrz świata materii ożywionej posiadającej zdolności reprodukcyjne i świadomość istnienia — świata organiz­mu i umysłu człowieka, do wszystkich głębokości i poziomów".

„Jestem teraz w stanie wykrywać anormalności, gdziekolwiek takie anormalności istnieją, w świecie jakiejkolwiek materii, na jakiejkolwiek głębokości i na jakimkolwiek poziomie, jeżeli jest to niezbędne i korzyst­ne dla ludzkości".

„Jestem teraz w stanie stosować działania mające na celu dopro­wadzenie z powrotem do stanu normalnego jakichkolwiek anormalności wykrytych w świecie jakiejkolwiek materii, na jakiejkolwiek głębokości i na jakimkolwiek poziomie, jeżeli jest to niezbędne i korzystne dla ludzkości".

101

LABORATORIUM I DORADCY

Laboratorium

Ta część programu kursu reprezentuje ogromną pomysłowość oraz wiele lat badań Jose Silvy. W czasie zajęć na kursie przerabiane jest ćwiczenie stworzenia w poziomie alfa specjalnego wyobrażonego labora­torium. Laboratorium to będzie odtąd służyć jako symbol i jako narzędzie do intuicyjnego rozwiązywania problemów oraz — jeżeli sobie tego życzysz — jako tło twojego indywidualnego programowa­nia. Laboratorium oraz jego zawartość stanowią również narzędzia do stworzenia wyraźnych symboli służących do lepszego i efektywniejszego programowania naszych celów.

W laboratorium powinny znaleźć się następujące przedmioty i in­strumenty:

— fotel z oparciami:

do wyobrażenia sobie samego siebie w kontekście laboratorium

— biurko lub stolik:

do programowania jakichkolwiek zajęć, które normalnie wykony­wane są przy stole lub przy biurku, takie jak praca w biurze, zajęcia w szkole itp.

— zegar:

do programowania czegokolwiek, co ma coś wspólnego z elementem czasu... na przykład kontrola budzenia się, dostosowanie organizmu do zmian czasu wynikłych z podróży samolotem itp.

— uniwersalny kalendarz:

który pokazuje dowolny rok, miesiąc i dzień z przeszłości, w teraź­niejszości i w przeszłości. Służy do programowania w czasie. Może być użyty do programowania dnia, w którym chcemy osiągnąć

102

specyficzny cei \mp. przy pozbywaniu się nałogów), do przenoszę., się w przeszłość lub w przyszłość w celu zbadania jakiejś ważnej sprawy, do przypomnienia sobie ważnej daty itp.

— system informacji:

może to być segregator, komputer, książka, encyklopedia, itp. System ten symbolizuje nasze powiązanie z całą wiedzą, która istnieje. Może być używany jako sposób zarówno podświadomego, jak i metapsy-chicznego odbierania potrzebnych informacji.

— ekran umysłu:

na południowej ścianie laboratorium.

— narzędzia, przybory i lekarstwa, które istnieją teraz, istniały w prze­
szłości i mogą istnieć w przyszłości: cały ich asortyment „zgroma­
dzony" jest w przeznaczonym na nie pomieszczeniu.

Sugeruję dodanie następujących elementów do waszego laborato­rium:

• źródło światła (laser, lampa, świeca, kryształ itp.).

• znikacz (może to być pojemnik z kwasem siarkowym, wyparowy-wacz itp. — do pozbywania się dręczących nas aktualnych lub zadawnionych problemów).

• szafka miłości: możemy symbolicznie umieścić w niej osobę lub osoby, które mają nad nami jakąś władzę, których nie lubimy lub z którymi jesteśmy w konflikcie. Ponieważ nikt nie jest całkiem dobry lub całkiem zły, spróbujmy dokonać wewnętrznego aktu przebaczenia. Wkładamy więc tę osobę (zmniejszoną w wyobraźni do rozmiaru kukiełki) do szafki z „uniwersalną miłością" — w ten sposób separujemy się od niej na zawsze (a raczej od negatywnych uczuć związanych z myśleniem na jej temat. Uczucia takie mogą negatywnie wpływać na nasze zdrowie lub przeszkadzać nam w życiu w inny sposób).

• szafka samooceny: bardzo wielu ludzi myśli o sobie w sposób negatywny. Psychologowie obliczyli, że około 70% naszego dia­logu wewnętrznego ma charakter negatywny. Szafka samooceny przypomina nam, jak wspaniałymi ludźmi naprawdę jesteśmy, służy do subiektywnego zbierania komplementów i pomaga w zlik­widowaniu problemów wynikających z niskiej oceny samego siebie.

103

Można zbierać je również obiektywnie, zapisując skierowane do nas w ciągu dnia komplementy i tworząc coś w rodzaju „katalogu samooceny". — magiczne okulary: w momencie gdy masz różnicę zdań z jakąś osobą czy początek konfliktu (w rodzinie, w pracy itp.) możesz wejść w poziom laboratorium i założyć „magiczne okulary", aby popatrzeć na siebie oczyma tamtej osoby. Daje to możliwość spojrzenia na sprawę z zupełnie innej perspektywy.

Doradcy

Doradcy reprezentują nie tylko uniwersalną inteligencję — to zna­czy naszą własną inteligencję, ale również stanowią połączenie po­między naszym fizycznym wymiarem i wszystkimi innymi istnieją­cymi wymiarami. Doradcy są wewnętrznym mechanizmem, który potrafi sterować naszymi decyzjami, wybierając optymalny, najkorzystniejszy dla nas i dla innych wariant. Pomagają w rozwijaniu twórczych pomysłów, stanowią swoistą strukturę otrzymywania tych informacji, które po­trzebne są do rozwiązywania określonych problemów oraz do osiągania naszych celów.

W czasie ćwiczenia na kursie, uczestnik wybiera swoich doradców (reprezentujących najczęściej symboliczną wartość dla danej osoby, w takich dziedzinach jak filozofia, nauka, sport, finanse, miłość, itp.) po czym zaprasza ich do swojego laboratorium. Doradcy ci reprezentują absolutną wiedzę w każdej dziedzinie i są „do dyspozycji" w każdym momencie. Stanowią symboliczne uosobienie naszego kontaktu z nieskoń­czoną mądrością, za ich pośrednictwem nasza podświadomość i świado­mość mogą się teraz porozumiewać.

Ponieważ osobowość każdego człowieka ma w sobie aspekty męskie i żeńskie, w czasie ćwiczenia stwarzamy doradcę męskiego i. doradcę żeńskiego. W razie potrzeby, każdy z nas może dodać innych doradców, specjalizujących się w jakiś dziedzinach. Na przykład artyści mogą „zaprosić" ulubionego lub sławnego artystę, studenci — wykładowcę jakiegoś przedmiotu, sportowcy — mistrza olimpijskiego w danej dyscyp­linie lub sławnego trenera. Należy pamiętać, że doradcy reprezentują pewien aspekt nas samych, musimy być więc przygotowani na niezwykłe i przyjemne niespodzianki, szczególnie w momentach, gdy bardzo jest nam potrzebna rada i wskazanie właściwego kierunku.

104

Sposoby wykorzystywania doradców:

„Wejście" w poziom laboratorium i wyobrażenie sobie rozmowy z doradcami na wybrany temat. Można ich poprosić o:

• pokazanie, gdzie jest problem, szczególnie podczas opracowywania przypadków;

• wskazanie najlepszego sposobu rozwiązania lub „przyniesienie" najlepszego narzędzia, gdy opracowujemy jakiś projekt;

• radę, które z kilku możliwych rozwiązań jest najlepsze;

• „pracę" nad jakimś projektem, nawet w czasie, gdy nie „jesteśmy z nimi" w laboratorium;

Im częściej używamy naszych doradców, tym bardziej stają się dla nas pożyteczni...!

105

SZCZEGÓŁY EFEKTYWNEGO PROGRAMOWANIA

(Tłumaczenie artykułu Jose Siłvy, opublikowanego w miesięczniku „Silva Method Newsletter" 1982, Teksas).

Pytanie: Dlaczego programowanie nie zawsze działa ?

Odpowiedź: Programowanie jest zawsze efektywne, czasami jednak, nie pracujemy nad nim w odpowiedni sposób. Po pierwsze należy się zorientować, jaka jest przyczyna braku wyników. Należy więc sprawdzić trzy podstawowe elementy: nasze pragnienie, wiarę i oczekiwanie.

Należy zadać sobie pytanie, czy rzeczywiście pragniemy tego, co programujemy, czy też próbujemy programowania dla zabawy? Czy jest ono dla nas ważne? Do czego nam służy? Jaki rozwiązuje problem?

Następnie należy zanalizować element wiary. Czy wierzymy, że to co programujemy jest możliwe? Czy czujemy się warci tego, co pro­gramujemy lub czy wybrana sytuacja warta jest rozwiązania? Czy mamy jakieś wątpliwości co do programowanego rozwiązania? Czy nasze rozwiązanie jest sprawiedliwe? Czy jest najlepszym dla wszystkich, których dotyczy?

Aby rozwiązanie stało się faktem, wszystkie elementy muszą być obecne. Jeżeli przyczyniamy się do rozwiązania problemów i pomagamy Stwórcy w polepszeniu warunków życia na naszej planecie, pożądany wynik zostanie osiągnięty.

Zajmijmy się teraz elementem oczekiwania. Czy rzeczywiście ocze­kujemy wyniku, który programujemy? Czasami jest to trudne do okre­ślenia. Programowanie powinno dotyczyć przyszłości, ale w sensie czasu przeszłego, to znaczy „Modlić się wierząc, że to zostało już dane...'^J Mówiąc innymi słowy, nie powinno być to uczucie nadziei, że otrzymamy to, co programujemy, lecz uczucie pewności, że już to otrzymaliśmy...

Aby utrzymać element oczekiwania w stanie wysokiej aktyw­ności, sugeruję następujący sposób programowania. Używając tech-

106

niki zwierciadła umysłu, proszę najpierw wyobrazić sobie istnie­jącą sytuację lub problem w niebieskiej ramie zwierciadła. Następ­nie proszę zmazać ten obraz, przesunąć zwierciadło w lewo, zmie­nić kolor obramowania na biały i w obrębie białej ramy wyobra­zić sobie oczekiwany ostateczny wynik lub oczekiwane rozwiązanie problemu.

Od tej pory, kiedykolwiek myślimy na temat tego projektu, czy to w poziomie alfa, czy też w innych sytuacjach, należy wyobrażać sobie wynik, który stworzony został w białej ramie zwierciadła umysłu. Proszę pamiętać, że w waszym wymiarze metapsychicznym, już stworzyliście i już otrzymaliście żądane rozwiązanie, teraz pozostaje tylko wyobrażać je sobie w białej ramie zwierciadła.

Porównać to można, z zamówieniem czegoś z katalogu. Zamówienie zostało złożone, wiecie, że jest ono w drodze i że wkrótce zostanie zamanifestowane w swoim wymiarze fizycznym.

Sukces waszego programowania jest wynikiem wszystkich jego ele­mentów składowych. Odpowiednie składniki nawet lekko programo­wane, przyniosą pożądany rezultat. Nieodpowiednie składniki, nawet intensywnie programowane, przyniosą rozczarowanie.

Uważne przestudiowanie formuły pozwala odkryć, dlaczego niektórzy ludzie mają tak spektakularne wyniki programowania, niedługo po ukończeniu kursu Metody Silvy.

Gdy ludzie odczuwają naglącą potrzebę rozwiązania problemu (na przykład w wypadku zagrażającej życiu choroby), dominujący staje się element pragnienia. Przy niezwykle mocnym pragnieniu, element ocze­kiwania nie gra już tak istotnej roli w uzyskaniu pozytywnych wyników. Samo pragnienie dostarcza wystarczającej ilości energii, aby zapewnić sukces tej formule.

W przypadku, gdy pragnienie osiągnięcia celu nie jest aż tak do­minującym czynnikiem, pozytywny wynik programowania zależy już w większym stopniu od elementu oczekiwania. Na przykład, jeżeli ktoś programuje wygranie zawodów, lecz nie istnieje wyraźna wewnętrzna potrzeba takiego zwycięstwa, do otrzymania pozytywnych efektów

107

kom^~zny jest w takim wypadku znacznie silniejszy wutyw elementów oczekiwania oraz wiary w zwycięstwo.

Jeżeli ktoś programuje otrzymanie pracy za 8 tys. dolarów miesięcz­nie, lecz pieniądze te potrzebne są jedynie po to, aby powiększyć konto bankowe, pozytywny wynik programowania może być trudny do osiąg­nięcia. W takim wypadku, lepsze byłoby programowanie osiągnięcia ostatecznego celu krok po kroku, w formie mniejszych, pośrednich celów, dopasowanych do aktualnych potrzeb.

Uważne przestudiowanie formuły pozwala odkryć, dlaczego nie­którzy ludzie mają tak spektakularne wyniki programowania niedługo po ukończeniu kursu Metody Silvy, lecz z biegiem czasu odnoszą mniej sukcesów. Dzieje się tak na ogół dlatego, że na początku ludzie progra­mują osiągnięcie celów, które są dla nich najważniejsze, w związku z czym ich pragnienie osiągnięcia tych celów jest bardzo duże. Kom­pensuje to mniejszy element oczekiwania.

Jeżeli pierwsze sukcesy wzmacniają elementy wiary i oczekiwania, wtedy następne programowania stają się również sukcesem. Gdy z bie­giem czasu, problemy nad którymi pracujemy tracą swoją wagę, waż­niejsze staje się włączenie do programowania jego wszystkich, prawi­dłowo zanalizowanych elementów. Konieczne jest wtedy włączenie do naszego programowania większej ilości pozytywnej energii oczekiwania, wyrażonej w samym fakcie wykonywania ćwiczeń programujących.

Jeżeli przynajmniej jeden z trzech elementów (pragnienie, wiara, ocze­kiwanie) jest bardzo mocny, jest on w stanie „ponieść" za sobą pozo­stałe dwa. Niemniej jednak wszystkie trzy elementy muszą być obecne.

Programowanie może być wzmocnione w następujący sposób:

• Kiedykolwiek w ciągu dnia przyjdzie nam do głowy myśl na temat projektu, który programujemy, należy wyobrazić sobie obraz roz­wiązania w białej ramie zwierciadła umysłu.

• Co najmniej raz w ciągu każdych 72 godzin, programowanie powinno być wzmocnione w poziomie alfa.

• Przy pracy nad wyjątkowo ważnym projektem, zalecane jest wzmac­nianie programowania każdego wieczoru. Podczas ćwiczenia należy pamiętać o wyobrażeniu sobie uczucia sukcesu, uczucia, że cel został już osiągnięty.

108

W wymiarze beta powinno istnieć oczekiwanie pozytywnego wyniku. W wymiarze alfa powinno istnieć nastawienie, że programowany cel został już osiągnięty. Nasienie zostało posiane. Świat fizyczny jest „glebą" i potrzeba czasu, aby nasienie wykielkowało i przebiło się na powierzchnię. Ukazanie się rośliny nad ziemią porównać można do fizycznego wyniku programowania.

Jeżeli po jakimś czasie w dalszym ciągu nie widzisz wyników pro­gramowania, dodaj zdanie: „Niech to lub coś lepszego stanie się udziałem wszystkich, którzy są z tym związani". Przyjmuj nastawienie, że wprawdzie do tej pory programowanie nie działało, lecz od tego momentu będzie ono sukcesem.

Dodajmy tutaj jeden ważny element dotyczący dobra większej ilości ludzi. Ostateczny wynik może być nieco zmodyfikowany, jeżeli twoje oryginalne programowanie było niekoniecznie najlepszym rozwiązaniem dla wszystkich osób związanych z tym projektem.

109

110

NOTATKI

STOSOWANA EFEKTYWNA PROJEKCJA ŚWIADOMOŚCI

SU-404-SEPS

W tej sekcji uczestnicy nauczą się lepiej kontrolować następujące elementy:

• Projekcja świadomości w świat organizmu człowieka Ustanowienie subiektywnych punktów odniesienia w świecie materii ożywionej (życie komórki ludzkiej) w celu subiektywnego, auto­matycznego dostrajania się do tego poziomu.

• Projekcja świadomości w celu zdalnego rozpoznania i poprawiania ewentualnych anormalności

a. Świat człowieka — rozwiązywanie problemów

b. Świat zwierzęcy — rozwiązywanie problemów

c. Świat roślinny — rozwiązywanie problemów

d. Świat materii nieożywionej — rozwiązywanie problemów.

• Prezentacja przypadków

Opracowywanie przypadków za pomocą komunikacji subiektywnej (metapsychicznie z pozytywną informacją zwrotną).

Opracowywanie przypadków przekonuje uczestników o zdolnościach inteligencji ludzkiej, która jest w stanie angażować do rozwiązywania problemów ogromne ilości energii. Dzięki kontrolowanej organizacji naszej energii umysłowej mamy umiejętność stworzenia lepszych warunków życia na naszej planecie.

W dziale 404 uczestnicy przerabiają materiał, który może być stoso­wany do:

• utrzymania i polepszenia własnego zdrowia;

• pomocy innym ludziom w problemach związanych ze zdrowiem;

111

— icpszego zrozumienia problemów i sytuacji własnych oraz pro­blemów i sytuacji innych ludzi.

W czasie zajęć uczestnicy uczą się ustanawiania subiektywnych punktów odniesienia w stosunku do organizmu ludzkiego. W trakcie ćwiczenia wykładowca pomaga słuchaczom w projekcji umysłu w obręb świata materii ożywionej: świata organizmu i umysłu człowieka. Pierwsza projekcja wykonywana jest we wnętrze organizmu człowieka zdrowego. Ukoronowaniem całego kursu są ćwiczenia wykonywane w poziomie alfa z zakresu „pracy nad przypadkami". Służą one do ustanowienia subiektywnych punktów odniesienia podczas projekcji umysłowej do wnętrza organizmu człowieka mającego problemy ze zdrowiem.

112

OPRACOWYWANIE PRZYPADKÓW

W Metodzie Silvy używamy wyrażenia „opracowywanie przypadków" w odniesieniu do procesu analizowania problemowej sytuacji w poziomie alfa. Korzystamy tutaj zarówno z logiki naszej lewej półkuli mózgowej, jak i z intuicji półkuli prawej, operując jednocześnie w wymiarze, który daje nam dostęp do naszych zdolności metapsychicznych dzięki efektywnej projekcji świadomości.

Opracowywanie przypadków można wykonywać w samotności, w ciszy, od czasu do czasu otwierając tylko oczy, po to, by zrobić notatki. Można też opracowywać przypadki z partnerem, który — podczas gdy my analizujemy przypadek w alfa — prowadzi nas za pomocą pytań i sugestii, sam pozostając w stanie beta.

OPRACOWYWANE PRZYPADKI MOGĄ DOTYCZYĆ

DZIEDZINY ZDROWIA, WSPÓŁŻYCIA,

SYTUACJI RODZINNEJ,

SYTUACJI W INTERESACH,

PODEJMOWANIA DECYZJI ITP., ITD.

Sugestie dla psychooperatora w czasie opracowywania przypadków dotyczących zdrowia:

1. Nie spiesząc się wprowadź się w stan głębokiego rozluźnienia i wejdź w poziom twojego laboratorium.

2. W chwili gdy orientolog poda ci początkowe dane na temat osoby z problemem (nazwisko, wiek, płeć, lokalizację), daj się ponieść wyobraźni... zwracaj szczególną uwagę na swoje pierwsze wraże­nia... mów wszystko, cokolwiek będzie przychodziło ci do głowy.

3. Opisuj wszystkie myśli, uczucia, pomysły czy wrażenia fizyczne, które odbierasz.

113

4. udawaj", że sztucznie wymyślasz to, co opisujesz.

5. Zrób z tego zabawę i nie wtaczaj w to swojego „ja", czyli lęku przed nieprawidłowym wynikiem „badania". Nie matu „złych" odpowie­dzi, więc się rozluźnij i odpręż.

6. Nie interpretuj odbieranych wrażeń... Zamiast tego po prostu opisuj aktualne myśli, symbole i uczucia, które do ciebie przychodzą. Interpretacje (słowa, nazwy, przyczyny, koncepcje lewej półkuli mózgowej) należy pozostawić na później.

7. Używaj przyborów z laboratorium... twojego systemu informacji, zegara, kalendarza uniwersalnego, konsultuj się z twoim wewnętrz­nymi doradcami.

8. W wyobraźni zapytaj bezpośrednio badaną osobę!

9. Używaj fizycznie rąk, aby lepiej wyczuć czy i gdzie istnieje problem.

10. Jak najwięcej mów, mów i jeszcze raz mów... w czasie mówienia twoja logika (lewa półkula) nie może ci przeszkadzać. Jest to jeden z niewielu momentów w życiu, kiedy jesteś zachęcany, aby mówić, zanim zaczniesz myśleć...

11. Za pomocą swoich subiektywnych narzędzi popraw wszystkie prob­lemy i anormalności u badanej osoby. Twoje ostateczne wrażenie przed opuszczeniem poziomu alfa powinno być wrażeniem zdrowia.

114

TEKST I WSKAZÓWKI DLA ORIENTOLOGA

(Słowa pisane dużymi literami są słowami, których orientolog powinien używać w czasie prowadzenia partnera pracującego nad przypadkiem)

1. USIĄDŹ W WYGODNEJ POZYCJI I ZAMKNIJ OCZY

2. ZA POMOCĄ METODY LICZENIA OD 3 DO 1 I OD 10 DO 1, WEJDŹ W POZIOM LABORATORIUM. PO OSIĄGNIĘCIU POZIOMU LABORATORIUM PRZYWITAJ DO­RADCÓW, NASTĘPNIE PRZYPOMNIJ SOBIE OSTATNI OPRACO­WANY PRZYPADEK, NIE SPIESZ SIĘ I DAJ MI ZNAĆ, GDY BĘDZIESZ GOTOWY(-A).

Należy teraz poczekać, aż partner(-ka) da znak, że jest gotowy(-a).

3. POLICZĘ TERAZ OD 10 DO 1, ABY TWÓJ UMYSŁ PRZY­
STOSOWAŁ SIĘ DO POZIOMU, NA KTÓRYM BĘDZIESZ ZDOL-
NY(-A) DOKŁADNIE I PRAWIDŁOWO ZANALIZOWAĆ PRZYPA­
DEK, KTÓRY CI PRZEDSTAWIĘ.

10-9-8-7-6-5-4-3-2-1

4. GDY POLICZĘ DO TRZECH, OBRAZ POSTACI (tu proszę wymienić:
nazwisko i imię... wiek... miasto zamieszkania) POJA­
WI SIĘ NA TWOIM EKRANIE WYOBRAŹNI. 1-2-3 (lekki dźwięk
palcami) OBRAZ POSTACI (nazwisko i imię... wiek... miasto zamiesz­
kania) JEST TERAZ NA TWOIM EKRANIE. WYCZUJ JĄ, MYŚL
O NIEJ, WIEDZ, ŻE TAM JEST, PO­
WIEDZ, JAKIE SĄ TWOJE PIERWSZE WRAŻENIA,
PIERWSZE RZECZY, KTÓRE PRZYCHODZĄ CI DO GŁOWY,
NAWET JEŻELI BĘDZIE CI SIĘ WYDAWAŁO, ŻE
TO TYLKO WYMYŚLASZ (przerwa na odpowiedź).

115

UWAGI OGÓLNE

a. Przede wszystkim proszę zachęcać partnera do mówienia, za­dawaj pytania wymagające szerszych odpowiedzi, niż tylko „tak" lub „nie".

JAKIE SĄ TWOJE PIERWSZE WRAŻENIA? lub O CZYM TERAZ MYŚLISZ? lub CO TERAZ ROBISZ?

b. Nie podpowiadaj.

c. Nigdy nie mów twojemu partnerowi, że nie ma racji, lub że się
pomylił. Powiedz: „NIE MAM TEJ INFORMACJI", jeżeli
opisywanej informacji nie posiadasz.

d. Potwierdzaj prawidłowe informacje mówiąc: „TAK JEST",
„BARDZO DOBRZE", „MÓW DALEJ" itp.

SZCZEGÓŁOWE PYTANIA POMOCNICZE

UWAGA! Poniższe, zawarte w ramkach, pytania pomocnicze mogą (lecz nie muszą) być użyte w prowadzeniu pracującego nad przypadkiem partnera:

a. OBEJRZYJ POSTAĆ OSOBY OD GŁOWY DO STÓP
I WYMIEŃ TRZY OKOLICE, KTÓRE PRZYCIĄGAJĄ
TWOJĄ UWAGĘ, (przerwa) KTÓRA OKOLICA JEST
PIERWSZA? JAKA MYŚL PRZYSZŁA CI NAJPIERW DO
GŁOWY? itp.

b. ODWRÓĆ OSOBĘ TYŁEM DO CIEBIE. TERAZ WY­
CIĄGNIJ RĘCE, PRZESTAŃ NA CHWILĘ MYŚLEĆ
I NAŁÓŻ GŁOWĘ TEJ OSOBY NA SWOJĄ, TAK

116

JAKBY TO BYŁ HEŁM. WEŹ TERAZ GŁĘBOKI OD­DECH I POWIEDZ, JAKIE SĄ TWOJE PIERWSZE WRA­ŻENIA, (przerwa na odpowiedź) TERAZ „ODDAJ HEŁM" BADANEJ OSOBIE I ODWRÓCIĆ JĄ Z POWROTEM PRZODEM DO SIEBIE.

c. GDY POLICZĘ DO TRZECH, TWÓJ DORADCA POKAŻE CI
UKŁAD, W KTÓRYM ZNAJDUJE SIĘ PROBLEM: 1-2-3.
(przerwa, potem zapytaj o pierwsze wrażenia).

d. TERAZ ZAJRZYJ DO TWOJEGO SYSTEMU INFORMACJI
PO INFORMACJE NA TEMAT TEJ OSOBY, (przerwa, potem
zapytaj o pierwsze wrażenia).

e. TERAZ ZRÓB WYWIAD Z TĄ OSOBĄ I POPROŚ, ŻEBY
CI POWIEDZIAŁA LUB POKAZAŁA, JAKI MA PROBLEM
(przerwa, potem zapytaj o wrażenia).

5. TERAZ, UŻYWAJĄC PRZYBORÓW I NARZĘDZI Z TWO­JEGO LABORATORIUM, SPOWODUJ GOJENIE W OKO­LICACH, GDZIE WYCZUŁEŚ/WYCZUŁAŚ ISTNIENIE PROBLEMU. JEŻELI SOBIE TEGO ŻYCZYSZ, MOŻESZ OPISYWAĆ CO ROBISZ, NIE SPIESZ SIĘ I DAJ MI ZNAĆ, KIEDY WRAŻENIE ZDROWIA ZOSTANIE WYWARTE, (na­leży poczekać, aż partner da znać, że skończył ćwiczenie)

6. GDY POLICZĘ DO TRZECH, POSTAĆ OSOBY ZNIKNIE Z TWOJEGO EKRANU: 1-2-3. POSTAĆ OSOBY ZNIK­NĘŁA Z TWOJEGO EKRANU. ZA KAŻDYM RAZEM, GDY FUNKCJONUJESZ W TYM WYMIARZE ZE SZCZE­RYM ZAMIAREM POMOCY LUDZKOŚCI, TWÓJ TALENT BĘDZIE SIĘ ROZWIJAŁ I BĘDZIESZ CORAZ DOKŁAD­NIEJSZY^) I CORAZ EFEKTYWNIEJSZY(-A) W PO­MOCY I TAK SIĘ STANIE. PODZIĘKUJ DORADCOM

117

I tyYJDŹ SAMEMU/SAMEJ ZE STANU ROZLUŹNIENIA LICZĄC OD 1 DO 10 I OD 1 DO 5. W DOSKONAŁYM ZDROWIU I Z DOSKONAŁYM SAMOPOCZUCIEM.

7. Należy teraz poczekać, aż partner wyjdzie ze stanu rozluźnienia oraz krótko (nie więcej niż 5 minut) przedyskutować razem przed chwilą opracowany przypadek.

8. Następnie proszę zamienić się rolami i rozpocząć pracę nad kolejnym przypadkiem.

UWAGI SPECJALNE

1. Proszę pamiętać, że nie stawiamy diagnozy. Do diagnozy i do lecze­nia mają prawo tylko dyplomowani lekarze. Wykonujemy jedynie badanie metapsychiczne w celu rozpoznania i korekty anormalności na poziomie metapsychicznym i na odległość.

2. Nie należy przeprowadzać badania metapsychicznego w obecności badanej osoby.

3. Nie podajemy naszej własnej osoby jako przypadku do pracowania w czasie naszej obecności.

4. Nie stwarzamy problemów, lecz je rozwiązujemy.

5. Proszę unikać rozmów na negatywne tematy, gdy w naszej obecności jest osoba w stanie głębokiego rozluźnienia.

6. Poszę pracować nad przypadkami ze świata istoty ludzkiej, zanim zaczniecie pracować nad przypadkami ze świata zwierzęcego, roślin­nego czy ze świata materii nieożywionej. Opracowywanie przy­padków wśród własnej rodziny zalecane jest wieczorem, przed za­śnięciem.

118

ZALECANA LEKTURA W JĘZYKU POLSKIM

Auerbach L.: Ludzie i sny. Dom Wydawniczy Limbus, 1992 Codnington M.\ Poszukiwacze uzdrawiającej mocy. Dom Wydawniczy

Limbus, 1993 Hay L.: Możesz uzdrowić swoje życie. Wydawnictwo Medium, War­szawa, 1992 Kalita W.\ Kim Pan jest doktorze Kaszpirowski? Med Tour Press

International, 1992 Leshan L.: Świat jasnowidzących. Dom Wydawniczy Rebis, 1992 Maultsby M.C., Hendricks A.\ ABC twoich emocji. Fundacja Alterna, 1992 Maultsby M.C.: Racjonalna terapia zachowania. Fundacja Alterna, 1992 Mulford P.: Moc ducha. Moc życia. Instytut Ekologii i Zdrowia

w Krakowie, 1992 Silva J., Stone R.B.: Samouzdrawianie Metodą Silvy. Wydawnictwo

Total, Warszawa 1994 Silva J., Miele P.\ Samokontrola umysłu (Metoda Silvy) — w przygoto­waniu na rok 1994 Simonton C.: Triumf życia. Med Tour Press International, 1993 Wirga M.: Zwyciężyć chorobę. Fundacja Alterna, Poznań 1992

119

CO ROBIĆ DALEJ?

Sugeruję, aby przynajmniej raz dziennie na 5 do 15 minut

wprowadzić się w stan rozluźnienia alfa.

Takie ćwiczenie pomaga bardzo w usunięciu

nagromadzonego napięcia i nadmiernego stresu.

Używaj swojego zasobu technik, z którymi

opuściłeś kurs podstawowy... Jest to niezwykle

szeroki zestaw, który powinien być jak najczęściej używany

do rozwiązywania problemów i dokonywania wyborów...!

W miarę wolnego czasu, sugerujemy powtórzenie

kursu podstawowego.... wstęp jest wolny i następny kurs

będzie łatwiejszy i zawsze nieco inny!

Przy każdym powtórzeniu kursu zwiększają się

wypływające z niego korzyści i zrozumienie samej metody.

Dobrze jest praktykować w zorganizowanej grupie z innymi absolwentami kursu.

120

JAK WYKORZYSTYWAĆ MATERIAŁ KURSU? (Zbiór sugestii do używania Metody Silvy każdego dnia)

UZYSKANIE OCZEKIWANYCH, POZYTYWNYCH

WYNIKÓW BĘDZIE WPROST PROPORCJONALNE

DO MOTYWACJI I REGULARNOŚCI

W UŻYWANIU I PRAKTYKOWANIU TECHNIK

WYNIESIONYCH Z KURSU.

Pierwszym projektem powinno być stworzenie przyjemnego nawy­ku... nawyku wprowadzania się każdego dnia w poziom alfa na pięć minut, dziesięć minut lub więcej — w zależności od życzenia. Należy wybrać odpowiednie miejsce i czas oraz ewentualnie być przygotowa­nym na zakłócenia spowodowane przez telefon, dzieci, hałas z zewnątrz, zwierzęta domowe itp.

Należy usiąść w wygodnej pozycji, nie krzyżując nóg i rąk, złożyć razem trzy palce, zamknąć oczy (zwracając je nieco w górę), rozluźnić ciało i wprowadzić się w stan rozluźnienia używając wszystkich lub niektórych z następujących etapów:

1. Osiągnąć poziom alfa za pomocą metody liczenia od 3 do 1:

• wziąć głęboki oddech i podczas wydechu trzy razy powtórzyć w myśli i wyobrazić sobie numer 3,

• wziąć drugi głęboki oddech i podczas wydechu trzy razy po­wtórzyć w myśli i wyobrazić sobie numer 2,

• wziąć następny głęboki oddech i podczas wydechu trzy razy po­wtórzyć w myśli i wyobrazić sobie numer 1.

2. Pogłębić ten poziom za pomocą liczenia od 10 do 1 i wyobrażania sobie
poszczególnych malejących cyfr. W celu dalszego pogłębienia można
też liczyć od 25 do 1, od 50 do 1 lub od 100 do 1.

121

W MOMENCIE OSIĄGNIĘCIA POZIOMU POUSTAWOWEGO ALFA MOŻNA WYKONAĆ NASTĘPUJĄCE KOMBINACJE RÓŻNYCH TECHNIK LUB CZYNNOŚCI:

3. Wykonać ćwiczenie rozluźnienia od głowy do stóp. Zaczynając od
skóry na głowie a kończąc na stopach należy wyobrazić sobie
poszczególne grupy mięśniowe lub poszczególne części ciała i w myśli
wprowadzać je po kolei w stan rozluźnienia...

ORAZ/LUB

4. Przenieść się do twojego idealnego miejsca odpoczynku. Proszę
w tym celu policzyć od 1 do 3 i wyobrazić sobie to miejsce. Proszę się
nim nacieszyć do woli, dodając jak najwięcej szczegółów, takich jak:
widoki, dźwięki, zapachy, odczucia. Można stworzyć nowe miejsce
rozluźnienia lub odkryć jaką niespodziankę przynosi ci twoja wyobraź­
nia. Ewentualnie można mieć kilka takich miejsc, używając ich przy
różnych okazjach, zależnie od fantazji.

ORAZ/LUB

5. Powtórzyć pozytywne stwierdzenia wyselekcjonowane z tych, które
powtarzane były podczas kursu lub ułożone specjalnie dla siebie, w celu
osiągnięcia swoich osobistych celów. Stwierdzenia takie (mogą być
one również nagrane na taśmę) powinny być poparte wyrazistym
wyobrażeniem osiągniętego celu.

ORAZ/LUB

6. Użyć techniki zwierciadła umysłu do ustanowienia swoich celów
oraz dla koncentracji na osiągnięciu celu lub analizy problemu,
który należy rozwiązać. Zwierciadło umysłu służy do rozwiązywa­
nia problemów w sytuacjach, w których wiemy dokładnie, jakie jest
pożądane przez nas rozwiązanie. Rozpatrywane sytuacje mogą
dotyczyć: zdrowia, stosunków międzyludzkich, pieniędzy, pracy,
wyników sportowych itp. Programowanie powinno być wykony­
wane codziennie. Można pracować nad jednym do pięciu celów
jednocześnie... krótkoterminowych, średnioterminowych lub dłu­
goterminowych.

122

ORAZ/LUB

7. Przeprowadzić analizę problemu... myślenie na temat samego
problemu w stanie alfa może dać bardzo ciekawe pomysły, gdyż
daje ono dostęp zarówno do logicznie myślącej, lewej półkuli
mózgowej, jak i do intuicji, czyli pozazmysłowel percepcji półkuli
prawej. Natchnienie, głębszy wgląd w sprawę i ciekawe po­
mysły przychodzą w tym stanie o wiele łatwiej. Dobrze jest mieć
pod ręką pióro i kartkę papieru, aby zapisywać ewentualne myśli...
Nazywa się to „osobistą burzą mózgu"! Aby ponownie wejść
w stan alfa po zapisaniu jakiejś myśli, należy po prostu zamknąć oczy
i wziąć głęboki oddech.

ORAZ/LUB

8. Przemyśleć plan dnia. Jeżeli ćwiczenie wykonywane jest rano, można
zaplanować obecny dzień, jeżeli wieczorem, dzień następny. Wyobraź
sobie sytuacje, w których prawdopodobnie znajdziesz się w czasie
dnia... oraz własną osobę w spokoju i w zadowoleniu po osiągnięciu
celu lub po wykonaniu zadania. Oczywiście, może to być częścią
ćwiczenia i programowania ze zwierciadłem umysłu.

ORAZ/LUB

9. Przygotować się do wykładu, lekcji, egzaminu, nauki (pamiętając
o używaniu do studiowania techniki trzech palców, opisanej w tym
podręczniku).

ORAZ/LUB

10. Przećwiczyć zakładki pamięci, aby obudzić wyobraźnię i zdol­ności wizualizacyjne. Można przypomnieć sobie i wyobrazić pierwszych 5, 10, 20 itd. zakładek. Można ich użyć, na przy­kład, przy robieniu listy zakupów lub listy rzeczy do zrobie­nia tego dnia. Można poprosić znajomych lub rodzinę, aby zapisali nam listę rzeczy do zapamiętania. Przy zapamięty­waniu za pomocą zakładek pamięci należy pamiętać, aby wyobra­żone skojarzenia były abstrakcyjne, nietypowe, zwariowane, absur­dalne i niezwykłe...!

123

ORAZ/LUB

11. Przećwiczyć znieczulenie rękawiczkowe. Gdy różnica w czuciu na
powierzchni słabszej dłoni (uczucie różne od normalnego, znie­
czulenie) stanie się ewidentna, można ćwiczyć przenoszenie tego
uczucia na inne części ciała za pomocą trzymania tej dłoni nad
wybraną częścią.

ORAZ/LUB

12. Przećwiczyć w wyobraźni techniczne lub taktyczne elementy po­
trzebne w sporcie, który uprawiamy... Można wyobrazić sobie
wykonywanie tych elementów lub ćwiczeń przez obserwowanie
samego siebie w taki sposób, jak obserwuje się film, czyli „z
zewnątrz", lepiej jest jednak wyobrazić siebie samego „w środku
akcji", wykonującego aktualnie dany element lub elementy, w bez­
błędny sposób i ze spodziewanym wynikiem. Pomaga to w roz­
winięciu i doskonaleniu tych umiejętności, pozwalając na lepszą
koncentrację i zwiększając pewność siebie przy ich późniejszym
fizycznym wykonywaniu.

ORAZ/LUB

13. Zejść do poziomu laboratorium za pomocą liczenia od 10 do 1...

WIELU ABSOLWENTÓW METODY S1LVY OSIĄGA LA­BORATORIUM ZA KAŻDYM RAZEM, GDY WPROWADZA SIĘ W POZIOM ALFA, W ZWIĄZKU Z CZYM LABORA­TORIUM JEST TŁEM WYKORZYSTYWANYM DO WSZYST­KICH ĆWICZEŃ ZWIĄZANYCH Z PROGRAMOWANIEM. BARDZO ZALECANE JEST UŻYWANIE DORADCÓW ORAZ POZOSTAŁEGO WYPOSAŻENIA LABORATORIUM. TAKA METODA JEST BARDZO POPULARNA I ZALECANA PRZEZ JOSE SILVĘ.

Po osiągnięciu poziomu laboratorium można:

• przemeblować lub zmienić dekorację laboratorium,

• użyć go jako miejsca odpoczynku,

• porozmawiać z doradcami... wyobrazić sobie konwersację, zadawać pytania... zwracaj uwagę na pierwsze wrażenie z ich odpowiedzi.

124

Doradcy symbolizują pewne aspekty nas samych i stanowią sposób, w jaki nasza podświadomość może się z nami komunikować... —■ zaprosić do laboratorium inne osoby, aby przeprowadzić z nimi rozmowę lub podyskutować; aby lepiej zrozumieć motywację ich postępowania; aby je skrzyczeć lub im naubliżać (wyzwalając w ten sposób nagromadzoną agresję lub napięcie); aby przygotować się do prawdziwej rozmowy z nimi, itp. Można zaprosić tam naszych przyjaciół, znajomych, pracowników lub współpracowników, kolegów. Można też zaprosić osoby, które podziwiamy, postacie historyczne, postacie religijne, wzorce, które chcielibyśmy naśladować.

• opracowywać przypadki, w podobny sposób, jak to było robione w czasie zajęć, używając do badania rodziny, przyjaciół, znajomych lub też przypadków opisanych w gazetach,

• opracowywać przypadki sytuacyjne: w pracy, w szkole, na studiach,

• opracowywać przypadki na przedmiotach martwych przy większych zakupach, na przykład przy kupnie: samochodu, lodówki, pralki, domu itp. Przypadkiem może być zgubiony przedmiot lub — jeżeli coś (np. samochód, pralka itp.) funkcjonuje nieprawidłowo — wy­krycie problemu.

INTUICYJNA, METAPSYCHICZNA PRACA WYKO­NYWANA W POZIOMIE ALFA JEST NIEZWYKLE PRZYDATNA W ROZWIJANIU NASZYCH UZDOLNIEŃ I W TWORZENIU NASZYCH INDYWIDUALNYCH PUNKTÓW ODNIESIENIA DLA PRZYSZŁYCH SUKCE­SÓW I PROJEKTÓW.

Pamiętaj o pracy nad oczyszczeniem myśli i o używaniu zwrotu „skreślam — skreślam", gdy złapiesz się na negatywnym myśleniu lub — specjalnie — na negatywnych samoocenach. Zwrócić uwagę na to, co mówisz i myślisz, aby zdać sobie sprawę z negatywnego programowania, które może zużywać twoją energię i pewność siebie. Należy pamiętać, że po słowach „skreślam — skreślam" (lub „proszę skreślić", jeżeli zwracamy uwagę na negatywne sformułowania innego absolwenta Metody Silvy), należy powtórzyć w myśli lub głośno to stwierdzenie, lecz sformułowane już w pozytywny sposób...

125

ORGANIZACJA GRUPY NAUKI METODY SILVY

Korzyści wynikające z uczestnictwa w grupie:

• możliwość dzielenia się swoimi sukcesami i zapoznanie się z nowymi formami stosowania technik Silvy,

• otrzymywanie zachęty i pomocy od innych ludzi o takich samych zainteresowaniach,

• dodatkowa motywacja do kontynuowania ćwiczeń w poziomie alfa,

• przebywanie w otoczeniu ludzi, którzy podobnie myślą.

Gdzie można się spotykać?

Najlepiej u kogoś w mieszkaniu lub w biurze, jeżeli jest taka możliwość po godzinach pracy.

Kiedy?

Częste spotkania powinny być organizowane w początkowym okresie po zakończeniu kursu. Np. w pierwszym miesiącu lub dwóch miesiącach po kursie można spotykać się u kogoś raz w tygodniu lub co drugi ty­dzień. Po tym okresie można zrewidować program. Jedno spotkanie w miesiącu powinno wystarczyć do osiągnięcia tych samych co poprzed­nio korzyści.

Jaka jest rola gospodarza spotkania?

Gospodarz spotkania powinien ustalić miejsce i godzinę spotkania. Osoba ta nie musi „prowadzić", czy być „przewodniczącym" grupy. Jest to zupełnie nieformalna sprawa i właściwie każdy z grupy może na zmianę grać rolę „prowadzącego" lub też może to być kwestia spon­tanicznego współdziałania całej grupy w momencie spotkania. Oczy­wiście w żadnym wypadku gospodarz nie jest zobowiązany do przy­gotowywania wystawnej kolacji lub wytaczania zawartości piwnicy z al­koholem. Wprowadzanie się w poziom alfa po paru piwach czy winie

126

wprowadza uczestników w znacznie głębszy „poziom", niż ten zamie­rzony, a chrapanie sąsiada nie jest najlepszym akompaniamentem do koncentracji. Kawa, herbata, ciasteczka, czy jakieś nieduże kanapki mogą być miłym dodatkiem do stworzenia odpowiedniej atmosfery spotkania.

Jaki powinien być skład grupy?

Nie ma na to sztywnych reguł. W czasie zajęć kursowych nawiązuje się wiele znajomości i ludzie na ogół sami decydują, z kim chcieliby się częściej spotykać. W Kanadzie i w Stanach dość często organizują się grupy osób o podobnych zainteresowaniach, na przykład grupy studentów ze szkół wyższych lub z uniwersytetów, grupy ludzi, którzy prowadzą prywatne firmy, grupy o zainteresowaniach artystycznych itp.

Co można robić w czasie takich spotkań?

1. Można wprowadzić się w poziom alfa, używając nagranej kasety (jeżeli jest dostępna) lub ktoś z obecnych może przeprowadzić taką sesję.

2. Uczestnicy spotkania mogą kolejno relacjonować użycie poszczegól­nych technik Silvy oraz dzielić się sukcesami osiągniętymi przy ich użyciu.

3. Uczestnicy mogą po kolei opisywać problemy lub zadania nad którymi pracują, a inni mogą im służyć nieformalną radą, czy sugestią wynikającą z własnych doświadczeń.

4. Uczestnicy mogą dzielić się informacjami na temat przeczytanych artykułów lub książek, które wiążą się z koncepcjami Metody Silvy.

5. Wzmacnianie programowania zwierciadła umysłu. Jedna osoba (lub kilka osób) opisuje programowany cel lub aktualnie opracowywany problem, po czym cała grupa wprowadza się w poziom alfa (jeżeli to możliwe, sugerowane jest użycie jako tła dźwięku alfa z taśmy) oraz w milczeniu pomaga w rozwiązaniu danego problemu lub w osiąg­nięciu celu, zwracając uwagę na intuicyjne wrażenia odebrane w poziomie alfa. Wrażenia te mogą być potem dyskutowane w grupie. W czasie tego typu zajęć dobrze jest, aby jeden z uczestników kie­rował dyskusją.

6. Wspólne opracowywanie przypadków. Uczestnicy mogą przedsta­wić problem, który może być traktowany jako „przypadek" do opra­cowania z partnerem lub grupowo. Może to być problem zwią-

127

zsny ze zdrowiem, współżyciem między ludźmi, pracąTDieżącą sytuacją lub też jakimś zepsutym, czy zagubionym przedmiotem (np. zepsuty samochód, zgubiony zegarek, itp.). Grupa może pracować wspólnie nad takim przypadkiem, z prowadzącym w roli orientologa lub też można pracować nad nim parami przez pól godziny lub dłużej.

Korzyści socjalne

Jedną z dodatkowych korzyści, wynikających z takich spotkań, są korzyści socjalne. W czasie spotkań ludzie nawiązują wiele przyjaźni, partnerskich powiązań w interesach itp. Należy pamiętać o możliwości wspólnego udziału w kosztach przygotowania ewentualnego poczęstunku.

128

KURSY METODY SILVY

Kurs podstawowy

Kurs podstawowy Metody Silvy jest pierwszym kursem dostępnym dla wszystkich zainteresowanych na całym świecie. Po otrzymaniu dyplomu i karty identyfikacyjnej ze zdjęciem, absolwenci mogą bez dodatkowych opłat powtórzyć kurs podstawowy w którymkolwiek z ponad 90 krajów, gdzie takie kursy są oferowane. Kurs ten obejmuje 32-36 godzin treningu i dostępny jest dla uczestników od 13 do 100 (i więcej) Jat (sugeruje się, że dzieci w wieku 14-15 lat powinny być w towarzystwie rodziców).

Kurs podstawowy dla dzieci

Kurs taki oferowany jest przez specjalnie przeszkolonych instruk­torów i trwa około 24 godzin. Dostępny jest dla dzieci w wieku od 6 do 13 lat, których przynajmniej jedno z rodziców lub opiekunów jest absolwentem kursu Metody Silvy. W Polsce może on być zaoferowany w momencie, gdy powstanie potrzeba zorganizowania tego typu kursu, oraz po wyszkoleniu wykładowców pragnących specjalizować się w kursach dla dzieci.

Ultraseminarium

Jest to dwudniowy kurs, dostępny jedynie dla absolwentów kursu podstawowego. Program kursu koncentruje się na wpływie umysłu i sfery bioenergetycznej człowieka na sprawy zdrowia i gojenia. Kurs ten prowadzony jest przez specjalnie upoważnionych instruktorów i jest płatny.

Seminarium drugiego stopnia

Jest to dwudniowy kurs, który — podobnie jak ultraseminarium — dostępny jest jedynie dla absolwentów kursu podstawowego. Pro­gram kursu koncentruje się na filozoficznych i naukowych podstawach

129

Merony Silvy. Prezentowane są również nowe technikITwłączając w to m.in. cykl warunkowania częstotliwości teta. Kurs ten prowadzony jest przez specjalnie upoważnionych instruktorów i jest płatny.

Zarówno ultraseminarium jak i seminarium drugiego stopnia będą przedstawione w Polsce dopiero, gdy wystarczająca liczba absolwentów ukończy kurs podstawowy, aby sprowadzenie ze Stanów Zjednoczonych wykładowcy mającego uprawnienia do prowadzenia takich kursów było uzasadnione.

Seminaria specjalne

Są to seminaria (na ogół jednodniowe) oferowane absolwentom kursu podstawowego przez lokalnych lub zaproszonych wykładowców. Semina­ria te dają możliwość nauki nowych technik umysłowych, koncentrują się na ogół na jednym zagadnieniu lub temacie (np. seminarium: „Jak pro­gramować sukces finansowy", „Przyspieszonej nauki", „Pozytywnego myślenia" itp.).

130

STRESZCZENIE BADAN NAUKOWYCH (korzyści wynikające z kursów Metody Silvy)

KONTROLA CZĘSTOTLIWOŚCI FAL MÓZGOWYCH

Porównanie danych po treningu Metodą Silvy (Silva 1) z danymi podstawowymi (baseline) oraz z grupą ćwiczoną za pomocą biologicznego sprzężenia zwrotnego (Silva f).

X X silva t FCHER silva 1 7 ■(- j łacwslirm
6 5 ■	i A \
4 3 ■	^:^M~\
2 • 1 •	1 f 1 1 f f 1 1 • ^~""'
	U1 H xi ii ii ii ii ii
	Częstotliwość w Hz

Uczestnicy kursu podstawowego Metody Silvy zademonstrowali umiejętność zapocząt­kowania („S") i zatrzymania („T") wytwarzania częstotliwości alfa przy otwartych i za­mkniętych oczach. Doświadczenia ustaliły równie wysoką korelację pomiędzy twierdzeniem osoby badanej, że jest w stanie alfa i aktualnym wytwarzaniem częstotliwości alfa.

Oczy zamienicie

-~(,*«?

|i i Hu i nwnwi

Oczy zamknięte

|»if>i^»*X>wi '*<■ ^wam^Wft-

Oczy zim leni cle

s**r^Yi^rr+>~*^*->vm«* *»■' «» «*»«■»"'' wi»» i<»i m^i^irnni—wiim'» *'w*r iij(i»i»i^vmw»"M|>' >

Oczy oivirte

131

POPWPWA ZDROWIA

49.1

osoby pralnice osoby sprawazdafące

korzyści korzyści

S prad kursant | po kunia

W ankiecie przeprowadzo­nej z 1107 uczestnikami, po­nad dwa razy tyle badanych zgłosiło poprawę zdrowia za pomocą użycia technik sa­mokontroli umysłu, w porów­naniu z liczbą osób dążących do tej poprawy.

Ref.: •

Hahn J.W., Mind Science Foundation Study. Los An­geles, CA.

Bremner F. i Moritz F., In-ternal Focus as a Subset of Attention. Neuropsychologia, 1972. Vol. 10, str. 467-469.

Doświadczenia przeprowa­dzane były na Uniwersytecie Trinity w San Antonio, Tek­sas.

30 ■

% 20 ^x

10 T

POPRAWA SNU 40 T

Zasypianie bez używania proszków nasennych jest jed­ną z umiejętności naucza­nych podczas kursu podsta­wowego samokontroli umys­łu. Naturalny sen jest jed­nym z podstawowych czyn­ników warunkujących utrzy­manie odpowiedniego zdro­wia fizycznego i psychicz­nego.

Ref.: Hahn, Ibid.

prainicy poprawy

ziluzipjcy poprav«

132

£3 ' przgd kuisam ■ po kursia

ZWIĘKSZONE imiEJĘTNOŚCI RELAKSACJI

Umiejętność wprowadzania się w stan głębokiej relaksacji jest elementem krytycznym przy zmniejszaniu potencjal­nie niebezpiecznych napięć fi­zycznych oraz stresu psycho­logicznego.

Ref.: Hafm, Ibid.

pragnący pof>ravy

zalaszajacy popraw*

s» przad kursom ■ po kursia

SIŁA „EGO"

10

p<.001

9.55

czynnIS C - HSPO/

Testy psychologiczne grupy uczniów szkoły średniej przed i po kursie uwidoczniły moc­ne tendencje w kierunku: „mocniejszego ja, dojrzałości, lepszego kontaktu z rzeczywi­stością, spokoju", natomiast odejście od szybkiego zdener­wowania. Prawie wszystkie badane grupy wykazały te zmiany.

Ref.: De Sau George T.: The Silva Mind Control Courses: Effects With Three High School Populations, SMCI, Laredo, TX, 1974.

133

STABILNOŚĆ SIŁY ,,EGO' 6

Testy wykonane w 4 i 5 mie­sięcy po kursie jako konty­nuacja badań wykazały, że zmiany spowodowane ukoń­czeniem kursu podstawowe­go samokontroli umysłu są trwałe i w miarę czasu można również zaobserwować naras­tanie efektu.

Ref.'. De Sau. Ibid.

posi test 4 mlesia.ce potniej

Czynnik C- HSPO Sztola Średnia lavrencevllle N - II:

vanosc V 3

134

post test 5 miesięcy potnie)

Czynnie C - HSPO Szkolą Średnia St. Fldetls H - 100

ROZLUŹNIENIE. SPOKÓJ

p< .001

czymat 04 - 18 PF

Uczestnicy kursu podstawo­wego wykazują tendencję zmian w kierunku odpowiedzi wskazujących na: „pewność siebie, spokój, pogodę" i odejście od: „wyrzutów su­mienia, zmartwień, trosk i lęk-liwości".

Ref.: De Sau George T., Sea-well Paul: The Albuquerque Report. SMCI, Laredo, TX, 1974.

PEWNOŚĆ SIEBIE,

UWOLNIENIE SIĘ OD POCZUCIA WINY

4 • 3 2 1

P<.001

czyimk 0 - 18 PF N-30

Badana grupa dorosłych wy­kazała tendencję w kierunku odpowiedzi wskazujących na stan: „rozluźnienia, spokoju, braku frustracji, opanowania" i odejście od odpowiedzi wskazujących na stan: „napię­cia, frustracji, przepraco­wania". Tendencja ta jest charakterystyczna dla prawie wszystkich testów badaw­czych przeprowadzonych do tej pory.

Ref.: De Sau i Seawell. Ibid.

135

OKWNTACJA SOCJALNA 5

4 ■■

3 2

1

w»rio« V

p< .001

dyni* H -16 PF N.30

Na pierwszy rzut oka wyglą­da to na paradoks. Jednak wyniki badań sugerują, że rozwój świadomości wew­nętrznej u uczestników kur­su podstawowego prowadzi m.in. do pozbycia się czyn­ników hamujących kontakty międzyludzkie. Grupa bada­nych osób wykazała tendencje zmian w kierunku: „spontani­czności, większej śmiałości socjalnej" i odejście od: „nie­śmiałości, bojaźliwości, lęku przed odrzuceniem".

Ref.: De Sau i Seawell. Ibid.

ZAUFANIE, KOOPERACJA 5

* ■•

3 2

1

p< .001

Uczestnicy kursu podstawo­wego wykazali zwiększone tendencje współpracy z inny­mi, w przeciwieństwie do nie­ustannego współzawodnict­wa, podejrzliwości i niedo­wierzania ludziom.

Ref.: De Sau i Seawell. Ibid.

vartoiC "t"

czyni* L - 16 PF N.30

136

SERDECZNOŚĆ, OTWARTOŚĆ

p< .001

Inna skala tekstu wykazała u uczestników tendencję w kierunku większej: „serde­czności, otwartości, partycy­pacji" i odejście od: „rezerwy w stosunkach międzyludz­kich, krytycyzmu, trzymania się na uboczu".

Ref.: De Sau i Seawell. Ibid.

warioic "l"

Ciynr* A • HSPQ N.30

ENTUZJAZM

5

4 3. 2 1 •■

p<.001

Uczestnicy kursu podstawo­wego wykazali zmianę w kie­runku większej pogody ducha, entuzjazmu i radości życia. To odejście od przygnębienia i pesymizmu mogło być skut­kiem uwolnienia się od po­przednich obaw i niepokojów.

Ref.: De Sau i Seawell. Ibid.

vinolC "t"

czytnik F • II Pf N.30

SAMOOCENA

Istnieje wiele aspektów samooceny i koncepcji własnej wartości. Koncepcja swojej wartości ma ogromne znaczenie w życiu danej osoby. Testy psychologiczne przeprowadzone na uczestnikach kursu podstawowego potwierdziły pozytywne efekty wielu aspektów samooceny.

137

SA

■ OCENA FIZYCZNA

p . .00001 70.09

dana podstawowa 80

Grupi StffloKoairoll Umysłu

p - .6435 63.75

Grup* Kontrolni

Uczestnicy kursu podstawowego ocenili siebie jako znacznie zdrowszych w porównaniu z oceną przed kursem. Lepsza również była ocena samoakceptacji swego wyglądu fizycznego oraz postawy fizycznej. Ref.: Moliff James tak jak opublikowane w:

1. Wallance David A.: The Ottawa County Project, SMCI, Laredo Teksas, 1974

2. Ottawa County Department of Social Services. A Very Comprehensive Welfare Program, Ottawa, County Duplicating Department, Grand Haven, MI, 1974

SAMOOCENA M OR ALNO-ET YCZN A dana podstawowa

6594

Grup* Stmokontroll

Grupa Komrolnt

Badania z grupą dorosłych żyjących z zapomogi społecznej wykazały u uczestników kur­su podstawowego, przesunięcie w kierunku wyższych standardów moralno-etycznych, zwrócenia większej uwagi na prawa innych ludzi, jak również wyższy stopień samooceny ogólnej. Ref.: Moliff. Ibid.

138

SAMOOCENA PERSONALNA dane podstawowe

p - .00001 68.43

Grupa S3vy

Grupa Kontrolna

Nastąpiła wyraźna poprawa w osiągnięciu lepszej równowagi psychicznej, zrównoważeniu emocjonalnym i większej harmonii w sprawach osobistych.

Ref.: Motiff. Ibid.

SAMOOCENA ŻYCIA RODZINNEGO dane podstawowe

p - .5825

p - .0004

Grupa Sitvy

Grupa Kontrolna

Uczestnicy kursu podstawowego ocenili się jako lepiej przystosowanych do współżycia z członkami swojej rodziny i do lepszego opiekowania się nimi.

Ref.: Motiff. Ibid.

139

p - .0003

SAtWo-wCENA SOCJALNA dane podstawowa 75

71.73

s	przed
■	PO
ss	przed
■	po

Grupa Silvy Grupa Kontrolna

Samoocena socjalna jest niezwykle ważnym elementem w kontaktach międzyludzkich. Poprawa lego czynnika koreluje blisko z umiejętnością lepszego współżycia z ludźmi.

Ref.: Motiff, Ibid.

SAMOOCENA WŁASNEJ TOŻSAMOŚCI

dane podstawowe p . .00001

128.19

s	przed
■	po
s	przed
■	po

Grupa SHvy

Grupa Kontrolna

Ten czynnik odnosi się do koncepcji danej osoby w sensie „czym/kim jestem". Uczestnicy kursu podstawowego nauczyli się wyżej oceniać siebie samych.

Ref.: Mori/f. Ibid.

140

108.02

105 •■

100

ZADOWOLEŃ m Z SIEBIE dano podstawowe p „ .00001 110

Grupa S3vy

Grupa Kontrolna

Czynnik ten bada jak dana osoba odbiera samego siebie. Uczestnicy kursu podstawowego stali się o wiele mniej krytyczni i mniej negatywnie nastawieni wobec siebie.

Ref. Motiff. Ibid.

ZACHOWANIE dane podstawowe

116.9

115 ■■

110 ■•

105

100

120 _T

p ■ .00001

Grupa SDvy

Grupa Kontrolna

Uczestnicy kursu podstawowego wykazali tendencje w kierunku wskazującym na lepszą akceptację swoich własnych zachowań i zmniejszony samokrytycyzm.

Ref.: Motiff. Ibid.

141

ZWIĘKSZENIE ZDOLNOŚCI TWÓRCZYCH

39.5

Od dawna już wyobraźnia uważana byia za najistotniej­szy element zdolności twór­czych. Badania wykazały, że samokontrola umysłu Silvy, dzięki zastosowaniu tech­nik ćwiczących wyobraźnie, zwiększa zdolności twórcze absolwentów kursu.

Ref.: Hahn, op. cit.

P iptcypopriwy

ZtlutiHcy poprwt

SSprzid

■ po

KONTROLA MARZEN SENNYCH

30 ■■ SS •• 20 • % 15 10 •■

5 ■•

0

P itoicy pop iwy

roprad ■ po

Ztluufecy Bop_rtvt

Kontrola marzeń sennych jest techniką stosowaną do nauki zapamiętywania swoich snów oraz używania tych snów do praktycznego rozwiązywania problemów. Technika ta zo­stała zaakceptowana i zasto­sowana z powodzeniem przez mniej więcej cztery razy wię­cej uczestników w porówna­niu z tymi, którzy takie korzy­ści chcieli przy jej pomocy uzyskać.

Ref.: Hahn, op. cit.

142

KONTROLA NAWYKÓW

Prnn»cypoprł*y

Ztlutitacy poprmt

Kontrola nawyków takich jak palenie papierosów i nadmier­ny apetyt jest czasami trudną sprawą do rozwiązania. Spra­wozdania absolwentów kursu podstawowego dowodzą, że duży procent osób pozbywa się z powodzeniem swoich nawyków za pomocą technik nauczonych na kursie w poró­wnaniu z tymi, którzy pragną te korzyści osiągnąć.

Ref.: Hahn, op. cit.

POLEPSZENIE PAMIĘCI

30 T 25

iO ■■

10

5

f

I po

ił • PJl»

1

27.8

Ztiuiabcy popri»,

Polepszenie pamięci, zawie­rające między innymi umieję­tność lepszego zapamiętywa­nia informacji, przetrzymy­wanie tych informacji w pa­mięci oraz ich łatwiejsze od­twarzanie, jest częścią progra­mu kursu podstawowego. Li­czba absolwentów, którzy stwierdzają polepszenie w tej dziedzinie była ponownie większa w porównaniu z oso­bami, które do takiego polep­szenia dążyły.

Ref.: Hahn, op. cit.

143

---