DAJ MI WRESZCIE ŚWIĘTY SPOKÓJ - Universe

(Muz. i sł.: Mirosław Breguła)

Daj mi wreszcie święty spokój!

Cokolwiek się zdarzy - zawsze źle!

Znajdę sobie jakiś pokój

i wreszcie odejdę - chcesz, czy nie.

Mam dosyć kłótni i wrzasków,

mam dosyć wściekłych łez...

Och, daj mi chociaż zasnąć,

bo znowu pójdę w rejs.

Daj mi wreszcie święty spokój!

Naprawdę cię kocham - uwierz mi.

Nie mam żadnych bab na boku,

a jeśli już zdradzę, powiem ci.

Daj mi dłoń, pobiegniemy gdzieś

na koniec świata - jeśli tylko chcesz.

Kochać się będziemy dzień i noc

starym zgredom na złość.

Ptaki bedą budzić nas, a łąki

ukołyszą nas do snu...

Było już kiedyś tak,

było i będzie znów.

/ w s t a w k a /

Nigdy nie wiem, o czym myślisz,

więc będę cię musiał wreszcie spić.

Widzę w tobie coś z modliszki:

z miłości chcesz pożreć - jak tu żyć!?

Sama powiedz, jak!?

Daj mi dłoń, pobiegniemy. . . itd.

/ w s t a w k a - giutar /

starym zgredom na złość.

Ptaki bedą budzić nas, a łąki

ukołyszą nas do snu...

Było już kiedyś tak,

było i będzie znów.

Daj mi dłoń, pobiegniemy. . . itd. / x 2

na na na na na na na na na

było i będzie znów.

---